De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo’n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zo’n fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
Mijn laatste bericht:
quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 16:51 schreef MOD het volgende:
[..]
Ja dat klopt als een bus. Heb ook geen zin om me te gaan verzwelgen in zelfmedelijden. Terwijl dat wel het makkelijkste is om dan zo hier alles neer te kwakken en roepen hoe zielig ik wel niet ben. Blabla. Ik heb daar gewoon geen zin in. Ik voelde me zo trots de laatste tijd na alles wat er gebeurd is en zo zelfverzekerd. Dat dat nu weer van me af gepakt is. Dat haat ik.
Ik wil me trots voelen en zeker zijn van mijn zaakje. Mijn mannetje staan etc. Gewoon dikke schijt hebben.
Catkiller:
Op dat kleine sprankeltje hoop wat je nog had na is er helemaal niks weg
Heb altijd verlangd naar de man waar ik zo verliefd op was. Nu al maanden geen contact meer en ik had er vrede mee. Weet dat het niet werkte en heb er zelf een punt achter gezet. Ik leek, ondanks dat het best een klap ook voor mij was, na een maand weer een beetje happy met mezelf en mn kindje.
Nu is afgelopen zaterdag mn vader overleden en gek genoeg lijk ik weer te beginnen bij af ondanks dat ik hem al maanden niet gesproken heb. Ga weer zn hyves checken of hij me al ingeruild heeft en terwijl ik dat doe voel ik me zo klote. Natuurlijk heeft hij me al ingeruild want zo was hij en al had hij dat niet zou het me niets moeten doen. Ik mis hem ineens weer terwijl ik dacht er eindelijk overheen te zijn. Mn verstand is gelukkig wat sterker dan mn gevoel want hij heeft me heel erg gekwetst en dat zal ik nooit meer te boven komen maar stond ervan te kijken dat je ineens weer zo'n 'terugval' kan krijgen. Dat liefdesverdriet zit maar raar in elkaar.
vanavond stap 6.. gewoon feest.
Gezien de dag en het tijdstip kan ik me voorstellen dat jullie denken die gast heeft een slok op maar dat is absoluut niet waar kom wel net uit de kroeg, maar was met de auto dus heb geen slok alcohol op
Maargoed herinneringen kwamen weer boven. Voor het eerst weer eens terug naar huis door een echt koude en gure nacht... De nachten waar ik vorig jaar bij haar in het dorp kon blijven slapen... Telkens wanneer ik langs haar huis rij op dit soort momenten doet het nog best veel pijn..
Gewoon het idee dat ik daar niet meer welkom ben, dat er in dat huis niemand meer is die verwacht of uberhaupt wil dat ik die nacht daar slaap...
Ik heb geen flauw idee wat zij vanavond doet/gedaan heeft. Ik zou het waarschijnlijk binnen een minuut kunnen weten, elk uitstapje dat ze maakt WWW' t ze op haar hyves. Maar ik doe het niet, het doet me alleen maar pijn dat weet ik.
Maar vooral nu het jaargetij weer zo hetzelfde is als een jaar geleden komen die herinneringen weer mee.
Kan me nog steeds niet voorstellen dat ze echt gelukkig is zo, en betrap mezelf er soms nog steeds op dat ik denk dat ze vroeg of laat weer bij me terug wil... Klote
Ps: hoor ik een paar minuten geleden het sms' toontje van mn telefoon. Ik dacht echt wie kan dat nou zijn in het midden van de nacht. Nog steeds hoopte ik dat het mijn ex was die stuurde, terwijl ze al 2 maanden lang niets vanuit zichzelf heeft laten horen, vanwaar nog die hoop telkens...
Komt nu wel vooral door het tijdstip van de week... De weekenden en vooral de zaterdagavonden na het uitgaan voelde ik me toch wel vaak het binkie als ik met mijn meisje mee naar huis ging op de een of andere manier
Als het einde van de avond naderde kreeg ik altijd wel een sms van haar in de trend van ik heb zin om het bedje in te kruipen met je zullen we gaan oid En zo bepaalden we eigenlijk samen wanneer de hele groep naar huis toe ging 
Niets van dat nu meer van dat alles en nu de zwoele zomeravonden voorbij zijn en het decor van kou en gure herfstwind weer een beetje hetzelfde begint te worden als vorig jaar worden die herinneringen weer extra hard teruggehaald lijkt het wel...
Het stomste is dat ik zelf eigenlijk zo goed weet hoe het allemaal zou moeten. Oke misschien is de kans dat ik haar terugkrijg nog slechts 1 %, het is altijd beter om je te focussen op je eigen leven. Heb over 1 week tentamens waar ik nog zat voor moet doen, heb nog een kamer in te richten etc etc maar ik zet het allemaal op een zijspoor en het hele verhaal met mijn ex is nog steed de hoofdlijn van mijn dagelijkse gedachten terwijl ik er allemaal niets mee opschiet... Hoe kom ik daar in godsnaam eindelijk eens en keer van af.
Elkaar negeren doen we al bijna 2 maanden, ben al 2 weken niet op haar hyves geweest, heb haar WWW updates al ruim een maand geblokkeerd, kom nooit meer op msn etc etc wat kan ik nog meer doen
Maargoed, nu weer even genoeg emotioneel gebrabbel voor dit tijdstip
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
Vrouwen gaan kleding kopen en ik heb een nieuwe tv en Xbox gekocht bijvoorbeeld, ook een goede afleiding
Ja soms ook midden in de nacht als ik wakker lag
Vanavond had ik de 2e stapavond van het festival. Genoot al meer dan gister maar merk dat ik voor men gevoel nog niet echt open sta voor andere dames. Komt wel met de tjid denk ik
Zie iig wel genoeg rondlopen 
quote:Herkenbaar! Ook net terug van een leuk avondje stappen en zag ook genoeg leuke mannen, maar op een of andere manier ben ik daar nog niet klaar voor. Mijn ex wil ik dan niet meer terug, maar om al op de versiertour te gaan... Neuh...Op zondag 17 oktober 2010 03:26 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nja en iets anders radicaals wat niet helpt om je gedachten van je af te zetten, maar wel op een rijtje was bij mij toch echt hardlopen. Heb de eerste tijd echt bijna elke dag 2 x hard gelopen omdat ik anders gek werd van mezelf.
Ja soms ook midden in de nacht als ik wakker lag
Vanavond had ik de 2e stapavond van het festival. Genoot al meer dan gister maar merk dat ik voor men gevoel nog niet
echt open sta voor andere dames. Komt wel met de tjid denk ik
Ik vraag me af waarom we beide nooit het contact eerder hebben afgekapt. Dat ik nu net een mailtje lees uit maart 2009 en bedenk dat dat eigenlijk al fucking lang geleden is en het gezeik toen al bezig was.
Tijd om aan mij zelf te gaan werken en weer waarde te hechten aan andere dingen. Ex is, hoe hoog of laag ik kan springen, nu toch echt out of the picture.
quote:Tsja dat weet ik eigenlijk niet... Vind het wel ''leuk'' om hier mn verhaaltjes te droppen maar misschien is het juist inderdaad daarom zo dat ik in een soort van negatieve spiraal blijf hangen...Op zondag 17 oktober 2010 03:13 schreef Catkiller het volgende:
Maak je het jezelf niet moeilijker door elke keer dat je zoiets denkt hier te posten? Kan zijn dat het je juist helpt hoor maar bij mij zou dat totaal niet het geval zijn vandaar de vraag.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
Ik rij overigens niet precies langs haar huis, maar langs de ''ingan'' van de wijk waarin ze woont. Is meer het idee dat ik nu geen slaapplek meer in de buurt heb, en na een avondje in de kroeg weer een pokke end terug moet rijden. Soms ook op de fiets door wind en weer en telkens word ik dan toch een beetje met mijn neus op de feiten gedrukt...
Verder ben ik ook echt blij dat ik het hardlopen heb uitgevonden. Ben daar inderdaad mee begonnen toen het uit ging, en inmiddels 4 maandjes later begint het resultaat zich al aardig te tonen...
@ MOD, in die zinnen herken ik me ook wel. Nog steeds veel te veel bezig zijn met je ex, en ondertussen de zaken die voor jezelf echt belangrijk zijn ( opleiding, zelfstandig wonen, soms zelfs vrienden ) een beetje op een zijspoor zetten. HEb gvd volgende week tentamens en loop 5 weken achter met de stof, dat gaat weer nix worden alleen maar omdat tijdens het leren mijn hoofd nog constant afdwaalt naar mijn ex...
Ik ben zelf een beetje aanhanger van de gedachte je krijgt wat je toekomt. Als ik nu eens hard ga werken aan de dingen die echt belangrijk zijn, en mijn eigen leven serieus ga nemen dat er vroeg of laat wel weer een leuke nieuwe chick in mijn leven verschijnt ( misschien zelfs wel mn ex weer/ stop droommodus )
quote:Nou, eigenlijk denk ik juist het tegenovergestelde. Door veel te praten over zijn gevoelens en problemen i.v.m. zijn ex komt hij er sneller overheen.Op zondag 17 oktober 2010 03:13 schreef Catkiller het volgende:
Maak je het jezelf niet moeilijker door elke keer dat je zoiets denkt hier te posten? Kan zijn dat het je juist helpt hoor maar bij mij zou dat totaal niet het geval zijn vandaar de vraag.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
Ik voel me zo leeg en eenzaam zonder haar. Gaat dat gevoel nog over? Het is nu 3 weken geleden dat ik de relatie verbrak en ik doe alleen maar leuke dingen met vrienden maar toch voel ik me zo eenzaam nu
Voel me toch wel klote nu. Het doet me nog steeds pijn dat ik gewoon ingeruild ben. En ik snap niet hoe hij zo makkelijk van alles voor me heeft achtergehouden.
Al komt dit klote gevoel meer door andere factoren maar ik ga altijd te veel nadenken over dingen als ik me slecht voel. Ik moet echt proberen om bepaalde dingen 'gewoon' van me af te zetten. Ik maak het mezelf alleen maar moeilijk zo.
quote:Op de een of andere manier ben ik blij te lezen dat ook mensen die vanuit eigen initiatief een relatie verbreken het er toch wel moeilijk mee kunnen hebben...Op zondag 17 oktober 2010 10:51 schreef JwHw het volgende:
Pfff...ik zit alweer helemaal af te draaien hier
Ik voel me zo leeg en eenzaam zonder haar. Gaat dat gevoel nog over? Het is nu 3 weken geleden dat ik de relatie verbrak en ik doe alleen maar leuke dingen met vrienden maar toch voel ik me zo eenzaam nu
Ik ben daar misschien te zwak geweest hoor, realiseer ik mijzelf de laatste tijd. Maar de gevoelens voor mijn ex werden de laatste maanden echt heel veel minder. Week op week en maand op maand had ik steeds vaker het gevoel van ik kan het echt niet meer opbrengen om nog door te gaan met haar..
Maar het serieus uitmaken? Het heeft wel eens door mijn hoofd gezoefd maar ik zou echt niet weten hoelang we nog doorgesukkeld hadden samen voordat ik uit eigen bewind een punt achter de relatie had gezet. Ik kon dat gewoon echt niet..
3 weken is nog vers hoor. Ik deed ook veel met vrienden, gelukkig was het toen nog zomer dus vaak op het water te vinden, wk wedstrijden kijken met zn allen genoeg vertier maar ervan genieten kon ik niet...
Toch blijft het kut dat ik 4 maanden later nog steeds niet weet wat ik nou diep van binnen echt wil. De roze bril zou inmiddels toch wel een keer afgegaan moeten zijn. Ik wist altijd dat we niet bij elkaar pasten op de lange termijn, en passievol ben ik in de relatie amper geweest. Waarom nu dan nog steeds al die gevoelens?
quote:klopt wel, ik had eerst iets van: hij gooit ons weg, en dat is zonde want we passen goed bij elkaarOp zondag 17 oktober 2010 12:49 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik kom nog even een algemene duit in het zakje doen. Vergeef je ex, wanneer van toepassing. Soms wordt je ten onrechte gedumpt, en soms zijn je ex en jij het daarover ook eens. Maar dat verandert het gevoel niet. Zelfs dan kan het zijn dat hij/zij nog altijd niet meer samen met je wilt zijn. In zo'n geval als dit zal je het hem/haar kwalijk blijven nemen, en zo een stuk ontevredenheid met je mee blijven dragen. Hem/haar dan vergeven helpt vooral jezelf enorm.
en ik kon niet begrijpen waarom hij dat deed en dat frustreerd dan ergens
nu begrijp ik het van zijn kant en heb er vrede mee en dat heeft wel goed geholpen ook!
quote:Dat had ik dus ook. Ik ben toen destijds gestopt met mijn opleiding omdat ik het niet meer aankon. Toen ik dus nog meer vrije tijd kreeg, ging ik aan mij zelf werken. Had net een nieuwe kamer en ben echt kritisch naar mij zelf geweest en ben echt zo veel mogelijk aan me zelf gaan werken. De fout die ik toen gemaakt heb was dat ik altijd bleef hopen. En dus niet tegen me zelf zei, maar tegen mijn ex in mijn hoofd, hoe goed ik bezig was.Op zondag 17 oktober 2010 09:03 schreef Bartinhoo het volgende:
@ MOD, in die zinnen herken ik me ook wel. Nog steeds veel te veel bezig zijn met je ex, en ondertussen de zaken die voor jezelf echt belangrijk zijn ( opleiding, zelfstandig wonen, soms zelfs vrienden ) een beetje op een zijspoor zetten. HEb gvd volgende week tentamens en loop 5 weken achter met de stof, dat gaat weer nix worden alleen maar omdat tijdens het leren mijn hoofd nog constant afdwaalt naar mijn ex...
Ik ben zelf een beetje aanhanger van de gedachte je krijgt wat je toekomt. Als ik nu eens hard ga werken aan de dingen die echt belangrijk zijn, en mijn eigen leven serieus ga nemen dat er vroeg of laat wel weer een leuke nieuwe chick in mijn leven verschijnt ( misschien zelfs wel mn ex weer/ stop droommodus )
Maar dan hou je je zelf voor de gek. En ook dat wist ik. Ik kan het zelf niet verklaren. Ik voel me zelf zo dom soms. In een droomwereld leven die niet bestaat. Zo geobsedeerd blijven terwijl alles gewoon is zoals het is. De realiteit niet durven aanvaarden en gewoon maar door blijven gaan met van alles en nog wat doen in het teken van je ex. Maar het niet van je zelf durven toegeven dat het een illusie is, terwijl je het donders goed weet.
It's a mistake, but who knows
Followed you home, crawled in your window
This life is a trip when you're psycho in love
And I know
Followed your friends, you were not there
Slashed and I cut, I bled in the sink
Heard what you said and you're laughing baby
Slashed and I cut, and I do it for you
I want you to notice when I'm not around
Wherever you are
You're solid gold
I'll see you in hell
quote:Aan jezelf werken is natuurlijk nooit verkeerd, en ik herken me wel in de gedachte dat je het doet voor je ex..
Ben zelf al ruim 2 jaartjes van het vwo af, en afgelopen 2 jaar eigenlijk een beetje lopen lantefanteren beetje gereisd, bier gedronken, games gespeeld. Echt een studentenleven, maar dan zonder studie zeg maar
In die tijd ben ik ook wel wat zwaarder geworden, minder gemotiveerd geraakt en nonchalanter geworden. Sinds het uit is heb ik mezelf pas echt een schop onder mn reet kunnen geven, en in 4 maanden tijd heb ik nu een dijk van een conditie opgebouwd, lichamelijk weer topfit, en ook op andere vlakken gaat het stukken beter dan hiervoor.. Hoewel studeren er nog wel een beetje bij ingeschoten is de eerste weken heb ik in alles in ieder geval wel beter op een rijtje...
Maar ook bij mij schiet regelmatig door mn hoofd dat ik het allemaal voor mn ex doe. Dan denk ik ik hoop dat ik je nog een paar weken niet zie, en dat je me dan vervolgens helemaal strak afgetraind weer ziet.
In principe niets mis mee, maar de insteek blijft verkeerd denk ik zo..
Van de week een poging gedaan in de goede richting, die totaal verkeerd afliep. Ik ben op zoek gegaan naar een 'Rebound-man.' Gewoon iemand, om hem te vergeten. Ik zei tegen een vrouwelijke collega dat ik weleens uit zou willen met een bepaalde mannelijke collega. Zij zei toen dat ze hem 'niet zo' vond. Aan het einde van de week, tegen het weekend vroeg ik de mannelijke collega mee uit, hij keek verbaasd en zei: 'Ik ga al met *** uit.' De vrouwelijke collega dus. Royal bitchness. Ik ben gewoon niet goed in de liefde..
quote:Afgepakt klinkt zo kinderachtig, aangezien we allemaal 22,23 en 24 zijnOp zondag 17 oktober 2010 18:22 schreef goofy_goober het volgende:
Dus die collega heeft hem effe snel van je afgepikt, of loopt dat al langer?
Maar hoe dan ook, komt het daar wel op neer. Er speelde niks tussen hun overigens..
quote:I know, en zij is nog wel de oudste van ons drieënOp zondag 17 oktober 2010 18:27 schreef goofy_goober het volgende:
Beetje vreemd dat ze tegen jou zegt dat ze hem 'niet zo' vond en er dan snel zelf werk van maakt. Dat is pas kinderachtig. En volwassenen kunnen soms heel kinderachtig zijn.
Ze heeft van de week wel drie keer gezegd absoluut niet op zoek te zijn. Dat zijn degene die het hardste zoeken Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.
quote:Dat is ook het laatste wat ik in mijn inbox heb staan... Heb haar nog 1 x gezien toen ik spullen terug bracht na 1.5 maand. Meer niet. Zoals ook al gepost werd door anderen is een relatie die in duigen valt een perfect moment om eens goed naar jezelf te kijken. Ik heb de vorige keer écht enorm hard aan mezelf gewerkt en ben daardoor best veranderd. Zij heeft dit nog niet kunnen doen, sommige dingen kun je pas iets aan doen als de tijd daar voor is.Op zondag 17 oktober 2010 18:55 schreef melanie_x het volgende:
Ik las die posts over het vergeven van je ex. Ik heb hier al heel lang moeite mee. De laatste keer heb ik geroepen dat ik hem nooit meer wilde zien/spreken. Hoe kan ik hem vergeven als ons laatste gesprek zo is verlopen.. Ik weet dat hij het ook niet makkelijk heeft en nog in therapie zit. Dus ik had hem gesmst. Even wat heen en weer gesmst en dat heeft me wel goed gedaan. Het lag gewoon écht niet aan mij en hij is al jaren in de war geweest. Therapie schijnt goed te gaan waar ik heel blij mee ben.
Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.
Je leert het allermeest van je fouten. Nja wat is fout, wat is goed, dat is vaak discutabel, maar je kunt iig nadenken over meerdere kanten van het verhaal
Kost vaak heel veel tijd voordat je daarin verandert. Bij mij is het lang uitgesteld en toen binnen 2 maanden compleet omgeslagen. Wat ik geleerd heb dat enorm belangrijk is geweest in het vergeven is het besef dat ieder zen eigen leven heeft, je moet leren van de keuzes die je maakt. Daarom neem ik haar absoluut niet kwalijk hoe dingen gegaan zijn, ik heb er vrede mee. Heb haar ook gezegd dat ík haar nooit zal buiten sluiten, ik sta altijd open voor haar.
In ieder geval om te praten, over de rest durf ik niks te zeggen omdat ik het gewoon niet weet. Mijn talloze contactpogingen zijn op, de bal ligt bij haar. Intussen ga ik door met men leven
Ik vind het gewoon zo jammer dat ik ook de persoon ben kwijt geraakt die mij het beste kent en waar ik alles bij kwijt kon. Ik zal verder geen contact meer met houden omdat dat gewoon niet het beste is om te doen. Dan zouden we allebei niet echt verder met ons leven, ook al weet ik dat het helemaal klaar is tussen ons.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu tenminste nog normaal met elkaar kunnen praten als we elkaar tegenkomen. Ik was ook bang dat hij nog boos/beledigd zou zijn omdat ik aardig boos op hem was toen we de laatste keer hadden gepraat. Echt een opluchting.
Over nooit meer elkaar zien of spreken, het contact voor altijd verbreken want dat is beter, etc.
Diep dieper diepst.
Ik heb daar ook zo vaak over zitten denken. Hoe de vork in de steel zit en zo. Na een tijd wordt je daar zo moe van dat ik al mijn conclusies overboord heb gegooid. Al mijn bedenksels over hoe en wat. Analyses etc.
Kan daar zo moe over worden en dan vraag ik me af waar het nog over gaat. Waar gaat het nog over als je zo diep en serieus naar dingen gaat kijken.
Het lijkt wel als of al het positieve langzaam maar zeker uit je glijdt en je op een gegevenmoment zo gaat doemdenken over je ex en je verleden. Ik heb daar geen zin meer in.
Mijn ex zat ook zo in de knoop met zich zelf over ons en dat ze zo bang was van alles. Ik ben er zo klaar mee om er constant over na te denken, bang zijn over hoe nu verder, bang zijn weer gekwetst te raken, alles en nog wat. Dat het zo wel beter zou zijn.
Kom op hee. Het zal voor zo veel mensen zo anders zijn, maar waar gaat het dan nog over. Als je beide elkaar zo leuk vind. Maar een relatie er niet in zit. Ga dan gewoon door met leuke dingen zijn, maar hou voor de rest wel voet bij stuk. Geniet er van en ga door met je leven. Accepteer het.
Zal wel weer een non-argument zijn waarschijnlijk en iets te dromerig. Maar goed, ik zie zelf wel waar het naar toe gaat.
• IK MOET RUSTIG WORDEN
Je weet wel dat het klaar is. Dat je ex niet goed voor je is. Misschien wel dat het zo heeft moeten zijn. Je weet dat je op moet houden met contact opnemen en dat het na x aantal weken toch wel een keer klaar zou moeten zijn. Je relativeert je een ongeluk om het zelf maar te gaan geloven.
Je gevoel blijf echter schreeuwen om je het tegendeel te bewijzen. En dat gevoel kan overweldigend zijn. Het is als afkicken na een vergaande verslaving. Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.
Denk dat de makkelijkste manier om over je ex heen te komen is een nieuwe liefde tegenkomen
Maar helaas heb je dat niet altijd voor het zeggen.quote:Nice!Op zondag 17 oktober 2010 23:20 schreef Jolene22 het volgende:
Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.
.Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.
Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.
God wat klinkt dat ongemeend
Inmiddels zijn we de 4 maanden uit gepasseerd, en daarmee is de in mijn ogen ''redelijke'' termijn voor het voor het beginnen van een eventuele nieuwe relatie zonder dat dit te snel zou zijn wel aangebroken...
Op dit moment zijn er 2 leuke meiden die het wel in me zien zitten, en ik ben ook wel geinteresseerd in hen. Hoewel het contact momenteel op een laag pitje staat ( omdat ik het tot nu toe altijd vanuit hen liet komen ) , merk ik toch dat ik wel weer erg veel behoefte heb aan vrouwelijke aandacht. Ik zit eraan te denken om voor een van beide eens wat moeite te gaan doen om het zo maar te zeggen....
Keerzijde van het verhaal blijft dat ik voor mijn ex nog heel erg veel gevoelens heb. Ik heb erover nagedacht, en het allerliefste zou ik haar gewoon nog steeds terugwillen. Hoewel ik weet dat ik dit niet zelf in de hand heb, zit ik toch te twijfelen of ik door het nu al beginnen met een eventuele nieuwe meid niet mijn laatste kans in het water gooi...
Direct na de relatie ben ik als en gek achter haar aan gaan lopen, en heb ik ook dingen gezegd die niet echt aantrekkelijk zijn als meisje om van een jongen te horen ( erg onzeker ) . Ze twijfelde nog een tijdje, maar heeft toen gezegd dat het hem nu echt niet ging worden. Nu inmiddels al 8 weken geen contact.
Enerzijds moet ik niet op haar gaan zitten wachten natuurlijk, maar anderzijds denk ik misschien moet ik naast woorden ook in daden laten zien dat de woorden die ik heb gezegd tegen haar hoeveel ik van haar hou wel echt gemeend zijn, en dus niet al na 4 maandjes met een andere meid moet gaan.... En haar de tijd geven en misschien toch nog eens een paar maandjes aankijken hoe het loopt... OF ben ik nu erg naief?
'Bij twijfel niet doen.'
Als je nu een nieuwe relatie start terwijl je nog sterke gevoelens hebt voor je ex en haar zo zou terugnemen, dan doe je daarmee jezelf en die ander tekort mee. One night stand, fuckbuddy of een rebound is natuurlijk een heel ander verhaal, maar een echte relatie beginnen lijkt me niet echt een verstandig plan.
Zou eerst maar eens proberen om neutraal en zonder gevoelens naar je ex te kijken, voordat je je in wat nieuws stort. Want hoor jezelf nou eens: zelfs na 4 maanden (waarvan 2 zonder enig contact) hou je nog rekening met haar... dat zegt al genoeg over in welke fase jij verkeert, mijns inziens.
Ik zou het maar gewoon eens loslaten, want je ex zit duidelijk niet op jou te wachten, gezien ze uit zichzelf nog geen contact met je heeft opgenomen. En wellicht lullig voor jou, maar zij blijft ook niet stilzitten wat betreft mannen. Er zijn gewoon geen tekens van leven in deze (ex-)relatie en het is dus vooral zonde van je tijd om er in te blijven hangen, hopend dat het ooit nog goed komt. Move on.
[ Bericht 11% gewijzigd door goofy_goober op 18-10-2010 10:42:35 ]
quote:Mja Fellows het is dan ook wel iets anders als je meid je zo bedriegd, dan dat het relatief "rustig" uit gaat. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo kalm zou blijven en respectvol, als mijn ex dat bij mij geflikt had.Op maandag 18 oktober 2010 10:15 schreef Fellows het volgende:
Het gaat eigenlijk nog prima met mij geen contact gezocht of veel aan haar gedacht.
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.
Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.
God wat klinkt dat ongemeend
Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...
Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..
Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...
In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?
Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...
Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..
quote:Je hoopt al op een nieuwe kans. Je verbetert jezelf door te sporten e.d. voor haar, je houdt rekening met haar, je denkt dat als ze nu zou zien hoeveel je van haar houdt, ze er misschien anders over zou gaan denken.Op maandag 18 oktober 2010 11:24 schreef Bartinhoo het volgende:
Je post drukt me weer eens met mn neus op de feiten goofy
Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...
Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..
Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...
In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?
Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...
Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..
Je moet haar laten gaan, hoe graag je haar ook terug zou willen en hoe lang je ook kan gaan nadenken van 'had ik maar...', zoals Goofy al zei: de relatie is er niet meer. Na 4 maanden is het tijd om dit soort dingen los te gaan laten en gelukkig te worden met jezelf zonder haar. Je bent nog steeds veel te afhankelijk van haar.
En eerlijk gezegd, als de reden was dat ze het uitmaakte omdat ze niet merkte hoeveel je van haar hield en jij hebt daarna duizend keer duidelijk gemaakt hoeveel dat wel niet is en ze heeft je geen nieuwe kans gegeven... Misschien zit het gevoel bij haar dan gewoon niet goed of speelden er nog andere issues. Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?
quote:BAM!
[..]
Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?
die dreunt er even in bij mij. Wat dat betreft was de verhouding in mijn relatie wat scheef, en dat verlangen waarover je schrijft kreeg ik ook af en toe te horen. Mijn ex had eigenlijk niet echt veel vriendinnen, en heeft zich de afgelopen 2 jaar zon beetje alleen maar op mij gefocussed. Ik weet dat ze verschrikkelijk veel van me gehouden heeft, en ik haar "alles" was.
Maar nee zo is dat niet bij mij. Ze is écht heel erg belangrijk voor me, maar niet alles, het enige. Ik heb nog zoveel méér dan alleen haar om me heen wat ik belangrijk vind, waar ik ook geluk uit haal. In mijn ogen is dat juist goed, zorgt ook voor meer afwisseling, meer waardering voor elkaar.
Dat ik het zo bekijk heeft ze volgens mij nooit helemaal kunnen begrijpen...
Weet niet of het een algemeen man-vrouw ding is? Of dat het met leeftijd/ervaring te maken heeft.quote:Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.
Die laatste alinea is best hard, maar wel doeltreffend
Als er een ding is dat ik echter zeker weet is het dat mijn ex volledig voor mij gegaan is. Voordat het aanging heb ik eerst een tijdje erg de boot afgehouden. Na een sms' ''sessie'' zomaar weer een paar dagen niets van me laten horen, waarna zij weer degene was die als eerste contact opnam.Tijdens de relatie als we ruzie hadden, was ik best zakelijk en als er iets was dat me niet zinde dan vertelde ik haar dat ook. Ik kon op dat soort momenten best kil zijn, terwijl zij daar met tranen in haar ogen op de bank zat. Toen deed het me vrij weinig maar als ik nu aan dat soort momenten terugdenk dan ervaar ik het echt als hartverscheurend... Natuurlijk werden haar gevoelens na een tijdje minder, en zat de relatie voor haar niet goed. Wanneer ik een verjaardag had van een vriend vroeg ik haar niet eens me, waarom zie ik pas de laatste tijd in hoe dom ik me heb gedragen...
Zoals goofy zegt zal haar gevoel voor mij waarschijnlijk enorm beschadigd zijn, maar dan komt ook mij optimistische kant nog wel eens om de hoek kijken. Ik heb haar denk ik best veel pijn gedaan, en als ze 'ons' echt serieus nam, dan vind ik het vrij logisch dat ze niet binnen een paar weken zegt oke we proberen het nog een keer. Anderzijds moet ik wel reeel blijven, en kennelijk zit ze er ook niet mee om mij nu al 2 maanden compleet uit haar leven te verbannen. Beter blijf ik die laatste gedachte gewoon aanhangen en ga ik nergens meer vanuit...
Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!
quote:Ahum...Op maandag 18 oktober 2010 12:34 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.
quote:Op dinsdag 21 september 2010 16:02 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Nee, als ze hier morgen voor de deur zou staan om me terug te nemen dan zal ik nee zeggen...
Op de een of andere manier vind ik het wel belangrijk dat we gewoon goed met elkaar om kunnen gaan... Juist omdat we deels uit elkaar zijn gegaan, omdat we meer als vrienden met elkaar omgingen de laatste tijd, dan als stel. We maakten lompe grappen tegen elkaar, deden meer dingen die vrienden deden en van zoeken/sex en passie was de laatste weken weinig meer te merken...
Toch waren we beiden van mening dat we wel samen kunnen lachen. Is het niet met elkaar, dan wel om elkaar. We vertelden, en tot de laatste afspraak 3 weken geleden nog steeds, alles wat we over en van elkaar vinden. Ook de slechte dingen. Ik zou het jammer vinden als iemand waarmee je zoveel kunt delen uit je leven wegvalt...
Daarnaast is het ook niet (meer) zo, dat wanneer ik haar zie ik stiekem denk dat ik sex met haar wil oid. Tijdens de relatie was dit eigenlijk al heel vaak niet het geval, en nu al helemaal niet meer. De lichamelijke behoeftes zijn er dus echt niet meer...
quote:Dus stop eens met dat zelfmedelijden a.u.b. Een maand geleden ging het nog zo goed met de realisatie, maar na dat sms'je dat je voor dr verjaardag stuurde lijkt het weer te verslechteren. Kom op man, je hebt nog niks van dr gehoord, zelfs niet na je sms voor dr verjaardag. It's over.Op zaterdag 9 oktober 2010 15:00 schreef Bartinhoo het volgende:
Ergste is eigenlijk nog dat ik inmiddels geen andere conclusie meer kan trekken dan dat ze me gewoon niet meer mag / helemaal klaar met me is. Pepte mezelf nog wel eens op met het idee dat ze ook geen contact wou om me te vergeten, maar ben er nu wel achter dat ze me allang vergeten was en dat ik hoogstwaarschijnlijk niets meer voor haar beteken..
quote:Ik weet dat het lang is, en ik sta er eerlijk gezegd zelf ook van te kijken hoelang het duurt. Al jullie tips van geen contact, niet achtervolgen op hyves ed volg ik op maar toch blijft ze in mn hoofd....Op maandag 18 oktober 2010 14:47 schreef GSbrder het volgende:
Kom op Bartinhoo, vier maanden is echt te lang en dit is een typisch gevalletje van "you dont really know what you got till its gone''. Je wilt nu hemel en aarde doen bewegen op haar weer terug te krijgen, nu je de grens hebt gezien en weet dat je te ver bent gegaan, ook al zou dit eerder een wake-up call moeten zijn.
Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!
De eerste weken stonden vooral in het teken van een gekrenkt ego. Zij wou toch zo graag met mij zijn? Ze vond me toch geweldig, ik heb haar een kans gegeven hoe haalt ze het in haar hoofd om mij nu geen tweede kans te willen geven.. Langzaam maar zeker ben ik dit gaan begrijpen en vervolgens kwam er een periode dat ik haar niet miste op het moment zelf, maar het idee vreselijk vond dat ik haar met verloop van tijd minder zou gaan zien...
Dat minder zien is inmiddels gebeurd, maar aan dat idee ben ik gewend. Nu is het echt dat ik haar graag wil zien, wil spreken, vragen hoe het met haar gaat enzo... Kwellen van jezelf tsja ergens is het wel waar, maar ik kan dit soort dingen nu eenmaal niet met een vingerknip van me afzetten. Echt rationeel nadenken van het is klaar en over, op naar de volgende kan ik echt (nog ) niet.
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me... Maargoed ik vond persoonlijk haar verjaardag nog wel een legale reden om even te feliciteren, maar zal verder echt niet meer uit eigen initiatief wat van me laten horen aan haar...
quote:Of ze vind je gewoon niet zo belangrijk meer in haar huidige leven. Ik denk dat die kans veel groter is.Op maandag 18 oktober 2010 15:51 schreef Bartinhoo het volgende:
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me...
quote:Niet doen! Stom dat ik dat zeg, want doe het zelf ook haha. Ik zit constant te denken: "Heeft ze iemand anders leren kennen..."Op maandag 18 oktober 2010 15:32 schreef Amede het volgende:
Vandaag heb ik even een dipje. Mijn ex zit de hele dag al in m'n hoofd, ik wil weten wat hij aan het doen is en of hij ook aan mij denkt.. Voel me eenzaam en alleen. Ik weet dat deze dagen en momenten er bij horen, maar het is zo'n contrast met de fuck-hem-ik-kom-er-wel-mentaliteit die ik dit weekend had.
En dan denk ik: "Wat dan nog? Ik mag zelf ook wel rondkijken"
Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.
quote:Dat eerste inderdaadOp maandag 18 oktober 2010 15:57 schreef GSbrder het volgende:
Hmm, dus nu de fase van het gekrenkte ego een beetje is verdwenen begint langzaam de wanhoop en onbegrip zich op te dringen bij je? Dat je inmiddels toch wel een huilende vriendin had verwacht, na het negeren, het loslaten van contact en het volledig loslaten dacht je, dan komt het op die manier wel goed. Nu zal ze wel moeten inzien hoe leuk en tof ik ben, maar waarom doet ze dat na twee maanden nog steeds niet?
Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.
Misschien had ik ook wel verwacht dat ze na een lange periode van contact wel weer uit zichzelf contact op zou nemen, geloof dat ik dat hier aan het begin van de contactloze periode ook nog wel eens heb geroepen..
Had dit vooral verwacht omdat ze tijdens onze relatie haar ex ook zo af en toe nog wel eens een sms stuurde...
Nou niet dus, en kan er idd maar een ding aan doen en dat is ermee leren leven. Mezelf controleren kan ik gelukkig wel dus dat sms en uit eigen bewind zal ik echt niet meer doen, maar alleen die hoop op contact van haar kant moet nog verdwijnen...
@ Goofy, ik ben het vaak met je eens maar in je laatste post herken ik me niet zo ( of wil ik me misschien niet herkennen ) . Dat ik niet belangrijk meer ben in haar leven is denk ik deels wel waar, maar als ze echt een statement had willen maken had ze helemaal niets meer teruggestuurd. Wat erger is weet ik eigenlijk niet, want 2 dagen later komt eigenlijk een beetje over als '' oh ik was vergeten dat je iets had gestuurd, bedankt nog hea '' ...
Ik zit ook nog elke dag te hopen op een smsje of een mailtje, met dat ze er misschien toch spijt van heeft dat wat ze allemaal gezegd heeft. Nu zit ik hier met een zwaar gekrenkt ego en ben ik zwaar boos en vind ik het zo oneerlijk dat het niet door gaat. Dat we niks meer hebben en dat we nooit meer die leuke dingen met elkaar gaan doen etc. Ik mis haar echt zo extreem.
En dan te bedenken dat het al weer anderhalf jaar geleden is dat het is uit gegaan. Kerel. Ik zit er op nieuw in als of het allemaal vers is. Op een bepaald moment is het gewoon klaar. Ik heb het zo uit zitten denken dat ik nu ook haar denkbeeld begrijp.
En dan kan het nog zo oneerlijk zijn en het nog zo veel kansen willen gunnen, het is er gewoon niet meer.
Zag ik laatst een foto van haar, bedacht ik me dat ik niet meer dat meisje zag dat ik op al die andere foto's zie van toen we nog wat hadden. Zij is door gegaan met haar leven na dat ik het had uitgemaakt. Het kwam voor haar net zo hard als voor mij, maar zij is door gegaan en ik heb mij al die tijd de illusie voor gehouden dat het wel weer goed zou komen "als ik maar mijn best zou doen"
En dat is het niet, want hoe meer ik haar vast probeerde te houden en haar te overtuigen, hoe verder ze van me af ging staan. En tegelijkertijd vertellen hoe veel spijt ze wel niet had en hoe erg ze het allemaal wel niet vond.
En nu denk ik opnieuw aan haar. Dat ik van de volste overtuiging ben dat ik wél geschikt voor haar ben en wél mijn mannetje kan staan en haar nooit meer zal kwetsen. Maar dat is mijn gedachte en niet die van haar.
Zij is verder gegaan, ik ben blijven hangen. Zij heeft toffe nieuwe vrienden en in tussen al iemand anders op het oog. Terwijl ik nog mijn kansen aan het tellen ben. Dat bestaat niet meer. Het is er niet meer en het is over.
En ik voel me zo enorm kut. Dat alles in mijn omgeving gewoon helemaal niks meer voorstelt. Het boeit me allemaal geen fuck meer, omdat het enige dat ik zou willen, is mijn ex terug hebben. En dat hou ik al anderhalf jaar vol..
Dussssssss kom tot inkeer of wacht nog langer. Het is er niet meer en het zal nooit meer wat worden. Ga voor je zelf zorgen en niet voor jullie twee. Enkel dan kan je de deur ooit weer open zetten voor iets of iemand nieuws waar je wel gelukkig van wordt. Hoe kut en moeilijk het ook is.
Jemig, anderhalf jaar? Damn.
Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?
Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.
quote:Sjah hoe zeg ik dat. Ze was gewoon mijn alles. Heel cliche zeg maar. Maar ik ken gewoon niet iemand die zo is zoals zij is. Zo eigen, zo eerlijk en oprecht naar andere mensen, zo apart en eigenzinnig, zo puur.. Ze tovert bij iedereen een glimlach op het gezicht.. Sjah..Op maandag 18 oktober 2010 19:55 schreef Jolene22 het volgende:
@MOD
Jemig, anderhalf jaar? Damn.
Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?
Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.
Ik hou echt van dat mens. Ik heb dat nooit durven toegeven, maar ik geloofde nooit in de ware of iets dergelijks. Zo gesloten en kortzichtig dat ik toen was. Maar met haar zou ik mijn leven delen..Of ik haar nou op zit te hemelen of niet.
En dan voel ik me zo gaar over wat ik gedaan heb. Dat ze zo verliefd was en dat ik haar zo enorm gekwetst heb door het uit te maken op zo een manier. Ik kan me helemaal inleven in haar en dan voel ik gewoon hoe het voor haar geweest moest zijn en dat is gewoon echt een hel.
En het deed ons beide zo veel pijn dat we elkaar gewoon niet los konden laten al die tijd. Hoe 'verstandig' dat ook was en wat voor eikel ik ook geweest ben. Want we geloofde altijd dat het wel weer goed zou komen, omdat we zo veel van elkaar hielden, ook al was ze zo boos. Het was net een sprookje, hoe zij het altijd zei. Zelfs toen laatst huilde ze zo hard dat ze er zo veel spijt van had dat ze de keus moest maken om er nu echt een punt achter te zetten.
Het was gewoon het einde van de rit. Na anderhalf jaar relativeren er achter komen dat het gewoon echt niet meer ging gebeuren. Dat ze altijd weer in paniek raakte als ze naar de toekomst keek. En dat vond ze zo jammer. Maar je kan niet altijd blijven proberen. Zo is het nou eenmaal.
Ik haat het zo tot op het bot. Door dit hele gebeuren ben ik zo anders naar de wereld en mensen gaan kijken. Hoe het ook kan. En het klinkt misschien allemaal zo slap en klef maar zo ervaar ik het gewoon. Zij is gewoon mijn grote voorbeeld. Ze was mijn alles. Ook al zei ik dat nooit hard op.
Dus jah. Ik heb het gewoon verneukt. Met zo veel spijt en alles. En wel willen inzien dat je bij elkaar past, maar het gevoel niet meer kunnen evenaren. Het is gewoon niet meer. Klaar.
Verschrikkelijk.
En ik weet nu ook wel dat ik na verloop van tijd gewoon weer me zelf op de rails krijgt en dat het weer leuk ga hebben met andere mensen. Maar toch blijf ik dit nog heel lang zien denk ik, als de grootste faal-actie uit mijn leven. Want het had niet gehoeven..
...
Daarom Bartinhoo.. Ik snap wat je bedoelt. Dat zij je alles is en dat je je zo enorm verloren voelt. Maar blijf er gewoon niet in hangen. Het kan nog zo fijn zijn die illusie, maar je gaat des te harder op je bek.
Als ik meteen het contact af gebroken zou hebben, zouden we nu zo veel verder zijn met ons zelf. Maar misschien moet je het eerst mee maken voor je er achter kan komen, zo ging het bij mij iig..
Het is gelukkig niet zo dat ik mezelf compleet wanhopig voel en helemaal verloren, maar missen doe ik haar nog elke dag, en volkomen gelukkig kan ik mezelf ook nog niet vinden.. Ik breek gewoon als ik terugdenk aan bijvoorbeeld ons weekendje antwerpen van ruim 4 maandjes geleden nog maar. Zo close als we toen waren en zo groot als de afstand nu is... Heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen van zaken uit het verleden, maar heb ook nog nooit iets of iemand zo ''dichtbij'' laten komen als haar....
Ook ik herken de gevoelens over zo zichzelf zijn. In het dagelijkse ( studenten ) leven, en ook de meiden die er namens mijn corporale huisgenoten over de vloer komen, kom ik echt meiden tegen waar ik helemaal niets mee heb. Stereotypes die sinds ze zijn gaan studeren allemaal met een RRRR zijn gaan praten, allemaal pingen met hun BB' s, rijden op vespa' s, lekker borrelen met vriendinnetjes, het hele bij ons op de pc toneelstuk...
Mijn ex was echt totaal niet zo. Was ook puur lief eerlijk en bovenal zichzelf. Geen greintje schijnheilig bij en probeerde niet iemand te zijn die ze niet was... Maar vergeet nooit dat er echt nog wel meer meiden zijn zoals dit. In mijn leefsituatie zijn ze iets zeldzamer dan in het hoge nuchtere noorden denk ik, maar they' ll be out there somewhere
Wat mij nog steeds een beetje dwars zit is het volgende...
Toen ik het uitmaakte ging het ongeveer zo:
Ik: "Ik moet met je praten."
Hij: "Ok."
Ik: "Ik wil het uitmaken, ik denk niet dat dit werkt."
Hij: "Ok."
En dat was het... Ik had op zijn minst een "waarom?" verwacht. Nu vraag ik me af of hij uberhaupt wel in die relatie wilde zitten
.En als het sowieso maar twee echte maanden geduurd heeft..
Mja misschien heb je dan wel gewoon de goede keuze gemaakt
quote:Je hebt helemaal gelijk. Ik woon in een stad met 50.000 studenten. Een van die 25000 jongens/mannen moet wel erg leuk zijn toch?Op maandag 18 oktober 2010 21:44 schreef MOD het volgende:
Al doende leert men. Ga er boven staan. Je bent beter dan hij. Genoeg andere leuke mensen denk ik. Als het nog maar je eerste was, kunnen er alleen maar betere mensen op je pad komen
.quote:Tot je weer een leuke vent tegenkomtOp maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.
quote:Mijn probleem is dat ik veel te rationeel ben. Op zich een goede eigenschap maar niet bij relatiesOp maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.
.quote:Zoiets denk ik ook inderdaadOp maandag 18 oktober 2010 22:36 schreef Pan.da het volgende:
[..]
Tot je weer een leuke vent tegenkomt
Komt wel goed dan
quote:Je kan 2 dingen doen:
1. Blijven hangen in zelfmedelijden en je ex blijven idealiseren, waar je geen fuck mee opschiet verder
2. Leren van je fouten, verder gaan en het anders aanpakken bij de volgende relatie
Optie 2 lijkt me beter.
Het heeft lang genoeg geduurd en ik ga me er niet meer in laten mee slepen.
Ik begin het steeds meer realistischer in te zien en dat bevalt me wel. Het blijft natuurlijk een nare gedachte om zo iemand los te laten, maar wat doe je er mee als je nu beseft dat het toch echt over is. Dan kan ik als een kleuter blijven stampen maar het heeft toch geen zin.
Ik weet wat ik de afgelopen week heb geplaatst hier en sommige dingen slaan kant noch wal maar ik ben er echt op vooruit gegaan. Vooral gister kreeg ik een helder moment. En mn gevoel is in eens gewoon de goede kant op aan het gaan. Dus vol houden die hap. Gaan met die banaan.
Missen zal ik toch wel blijven. Dat verhaal dat jij quote is ook echt keiharde waarheid van me. Maar we moeten vooruit.
quote:That' s the good spirit ik ga hetzelfde proberen...Op maandag 18 oktober 2010 23:36 schreef MOD het volgende:
Jep, dat is dus precies waar ik me al de hele week op sta in te stellen.
Het heeft lang genoeg geduurd en ik ga me er niet meer in laten mee slepen.
Ik heb nog eens goed na zitten denken en eigenlijk neem ik alles veeel en veeel te zwaar op..
Soms heb ik buien dat ik alles heel helder kan bekijken, en dan bedenk ik me gewoon dat we slechts 8 maanden hebben gehad. Voor mij waren dit 8 maanden vol twijfel. Mijn eerste aanraking met de liefde, maar niet met de liefde van mijn leven. Anders had ik toch wel mijn stinkende best voor haar gedaan?
Waarom die roze bril maar niet bijkleurt weet ik niet, vroeg of laat zal dit hopelijk wel gaan gebeuren. Wel ben ik erachter gekomen dat ik gewoon weer moet gaan genieten. Tijdens de relatie kon ik de hele dag bezig/blij zijn met een applicatie die ik op mn iphone had gedownload. Zei ik thuis dat ik naar school ging, ging vervolgens met de trein naar schiphol een hamburger eten bij de burgerking en vervolgens weer terug naar huis zeggend dat ik weer veel had geleerd
Slappe hap was ik en nu ben ik aan mezelf aan het werken...Nu komt alles me echter toe wat ik altijd al heb gewenst, echt grote dingen waar ik vorig jaar te slap voor was om er achteraan te gaan. Een leuk aanbod voor een nieuwe baan: binnen, een kamer in een super leuk huis: voor elkaar! Een passende studie; heb ik ook. Voor het eerst in jaren weer strak en afgetraind: ook gelukt... Ik ga weer genieten van het nu...
In dat kader heb ik ook besloten hier de komende 1.5/2 weken even niet te posten. Ik begin in herhaling te vallen en daarnaast blijf ik misschien juist in een negatieve spiraal hangen door elke dag hier mijn sores weer neer te zetten. Volgende keer is er wellicht echte progressie en heb ik weer wat nieuws te melden;) tot dan!
elke keer als ik de brievenbus open maak hoop ik iets te vinden, nu lag er iets in waarbij het handschrift op dat van men ex leek maar het was iets anders.Bartinhoo lijkt me een goed idee om even een postpauze in te lassen
en je dingen misschien eens terug te lezen lalala
quote:Heel herkenbaar. Zo denk je bij jezelf 'hey ik heb al twee dagen niet meer aan hem gedacht' en voel je je weer een beetje op je gemak en het volgende moment is er weer wat kleins wat je eraan doet herinneren en ben je voor je gevoel terug bij af.Op dinsdag 19 oktober 2010 19:51 schreef MOD het volgende:
Gek hoe zo een dag kan lopen. Sta je op, de eerste 30 seconden niks aan de hand. Vervolgens de hele dag staan malen en niet weten waar je het moet zoeken om dat gekke gevoel kwijt te kunnen. Kom je thuis, gaat lekker zitten en eten, kom je tot rust, denk je "het komt wel goed" (in algemene zin) hou je dat een tijdje vast en flikker je weer van je stoel.
lalala
Had dat vorige week nog. Niks aan de hand kleine bij het kdv opgehaald, normale dag. Wordt ineens dat ene nummer van Coldplay weer op de radio afgespeeld en was weer helemaal in puin. Mannetje snapte er niks van zat me echt aan te kijken van 'wat doe jij nou?'. Vervolgens zegt hij na een tijdje 'mama aai' en kon ik weer een beetje lachen
. Het is maar liefdesverdriet en ben nog jong dus weet ook wel dat er echt nog wel een ander komt maar ben dat gevoel echt zwaar zat. Zeker omdat je weet dat het toch nooit meer goed komt.Ik denk alleen maar aan hem, vergelijk alle mannen die ik zie met hem, zelfs als ik ergens om moet lachen denk ik 'o, dat had [ex] ook leuk gevonden!'... En zo stom!! Ik kon mezelf niet bedwingen om zijn twitter te checken. Wilde gewoon weten wat ie aan het doen was. Er stond natuurlijk niets boeiends, maar ik voel me nu alsof ik weer bij het begin ben. Ik was net zo lekker bezig!
Nog op geen enkele manier contact gezocht en dat ga ik ook echt niet doen, hoe moeilijk dat ook is..Godver wat mis ik hem. En ik voel me echt heel alleen en eenzaam, zelfs als ik helemaal niet alleen ben.
Hoop dat morgen een betere dag wordt.
quote:Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beterOp dinsdag 19 oktober 2010 21:18 schreef goofy_goober het volgende:
Het ligt niet aan de dag maar aan je eigen instelling.
quote:Ik ga mee met dit mooie vooruitzichtOp dinsdag 19 oktober 2010 21:26 schreef Amede het volgende:
[..]
Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beter
Eens zien of het inderdaad werkt.Bah, ik ben echt bang dat dat ook bij mij gaat gebeuren en dit wil ik echt absoluut niet!
Gisteravond en vanavond veel met een maat over de situatie gepraat.. Helpt wel enigzins
[ Bericht 36% gewijzigd door Cocktailprikker op 20-10-2010 01:08:41 ]
quote:dat heeft mij wel geholpen, na een bepaald weekend heb ik echt bewust die knop omgezetOp dinsdag 19 oktober 2010 21:26 schreef Amede het volgende:
[..]
Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beter
vooral ook bepaalde muziek niet opzetten enzo en extra actief andere leuke dingen doen
het heeft geholpen in het geheel!
Ben ook stom geweest wat dat betreft, want heb vanmorgen voor het eerst in weken weer op haar hyves gekeken. Voor mijn gevoel moest het er toch een keer van komen, een soort drempel waar ik overheen moest. Vroeg of laat krijg je het toch wel te horen als ze een nieuwe vriend heeft...
Ik schaam mezelf er eigenlijk gewoon voor, maar als het om mijn ex gaat word ik opeens zo jaloers/kinderachtig. Ze is jarig geweest en ik was serieus blij dat ze minder felicitatiekrabbels had dan ik
Ben wel tot de realisatie gekomen dat het echt gewoon klaar is en dat ze door is gegaan, en mij niet -niet - meer sms' t om me te willen vergeten, maar dat ze waarschijnlijk ook echt ''vergeten'' is..
Ze werkt fulltime maandag tot en met vrijdag van half 9 tot 5, en haar weekenden zitten bomvol gepland. Ik kan het van 2 kanten bekijken. Ze doet er echt alles aan om haar weekenden vol te krijgen. Paar weken geleden een weekendje maastricht geforceerd met vriendinnen. Dit omdat van haar ''vriendinnen'' maar 1 iemand meewou, en vervolgens maar een paar meiden heeft opgetrommeld die ze al meer dan een jaar niet gesproken had. Verder is ze nu elk weekend in de stad waar ook de vriend van haar zus woont, om met die vriendengroep uit te gaan en op zondag bij zijn voetbal te gaan kijken. Soms vraag ik me af is dit nu echt wat je wilt? Ze haat voetbal, en ze houdt van een feestje maar 3 dagen partyen is helemaal niets voor haar...
Maar ik denk dat ik de waarheid stiekem wel weet, en ik ben denk ik gewoon jaloers. Zo erg dat ik alle dingen die ik zelf heb in het niets lijk te plaatsen bij haar leven..
Het is allemaal zo klote gelopen. Ik hou van hem, hij van mij. Maar hij verpeste onze relatie omdat hij gewoon niet alles op een rijtje heeft.
Ik zou zo naar hem toe kunnen als ik dat wil.. hij staat altijd voor me open, altijd die deur op een kier, maar het wordt gewoon niks meer.
Ik hoop echt voor hem dat hij op een gegeven moment z'n dingen weer op een rijtje heeft en gelukkig kan worden.
Hoewel ik en mijn ex beiden als ''goede vrienden'' uit elkaar zijn gegaan heb ik constant het gevoel dat mijn ex mij op elke mogelijke manier probeert te laten weten hoe geweldig ze het nu wel niet heeft...
Elk dagje uit wordt grootschalig op haar hyves aangekondigd, van een simpel avondje stappen staan de opvolgende zondag gegarandeerd minimaal 100 foto' s op haar profielsite. Het eerste dat ze nu zal doen wanneer ze een nieuwe vriend heeft, is langskomen op mijn werk in de hoop dat ik er ben, en waarschijnlijk zal ze me nog negeren ook.....
Ik snap echt totaal niet waar dat opeens vandaan komt. Vooral omdat we de eerste maand nog wel respectvol met elkaar om konden gaan. Goed, dat nu het contact verwaterd is kan ik begrijpen en accepteren, maar de sneren richting mij lijken steeds harder te worden..
Soms heb ik wel eens de neiging om aan haar spelletje mee te gaan doen, en ook een fototoestel mee te nemen naar elke avond die ik onderneem maar tot nu toe kan ik erboven blijven staan ::P
Hij heeft vaak tegen me gelogen waardoor hij gewoon alles heeft verpest. En toen ik het uitmaakte had meneer ineens spijt blabla. Om daarna het zelfde te flikken
Aan de andere kant is het een super lieve gozer, en wist me altijd blij te maken. Dát mis ik. Maar nog een kans zal hij niet krijgen. Ik wil geen relatie die ten koste gaat van mezelf. Het vertrouwen is weg, het is ook echt een klootzak geweest. Misschien heeft jouw ex besloten om na die lange tijd dat ze achter je kont heeft aangelopen toch haar eigen leven te gaan leiden. Groot gelijk dat ze haar vrije tijd vol plant, ik doe namelijk hetzelfde. Ik heb te vaak mijn vrienden aan de kant gezet voor mijn ex.
quote:Misschien is respect dan niet het juiste woord, maar jij durft/wilt in ieder geval nog op een bepaalde manier interesse tonen. Mijn ex en ik zijn nog heel (te) lang als vrienden met elkaar omgegaan, en op 2 september hebben we nog een avond ''gezellig'' bij mij zitten kletsen.Op woensdag 20 oktober 2010 14:31 schreef melanie_x het volgende:
Respect is het niet.. wilde meer gewoon weten hoe het met hem ging nadat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan. Ik kon er niet tegen om elkaar te negeren en áls ik hem tegenkom wil ik normaal kunnen doen.
Hij heeft vaak tegen me gelogen waardoor hij gewoon alles heeft verpest. En toen ik het uitmaakte had meneer ineens spijt blabla. Om daarna het zelfde te flikken
Misschien heeft jouw ex besloten om na die lange tijd dat ze achter je kont heeft aangelopen toch haar eigen leven te gaan leiden. Groot gelijk dat ze haar vrije tijd vol plant, ik doe namelijk hetzelfde. Ik heb te vaak mijn vrienden aan de kant gezet voor mijn ex.
Vervolgens is er een klein voorvalltje gebeurd ( ze wou een nieuwe opleiding gaan doen en ik heb dat het opvolgende weekend tegen een vriend verteld, volgens haar was dit vertrouwelijk en had ik dit niet door mogen vertellen, terwijl ze dat er niet bij heeft gezegd, en ik daar ook absoluut geen reden voor zie )
De volgende ochtend belde ze me op, ik maar verontschuldigingen aangeboden en vervolgend knalde ze de hoorn erop. Ik nog 2 sms' jes gestuurd dat het me speet. Niets meer van haar vernomen sinds dien...
En dat terwijl we dus als vrienden uit elkaar zijn gegaan, ik zie de reden niet in waarom ze 2 maanden nadat het uitging alsnog zo van vriendschappelijke houding naar vijandelijke houding veranderde zonder dat er echt iets gebeurde. Ze had het altijd heel moeilijk met ruzies, maar dat ze nu er vrede mee heeft dat we geen contact meer hebben na zo' n situatie dat snap ik niet. Ik zie haar inmiddels ook echt niet spontaan meer een sms naar mij sturen hoe het met me gaat, zoals jij nog wel met je ex doet. Ik zou dat denk ik toch zien als een bepaalde vorm van waardering. Net als jouw ex heb ook ik dingen goed fout gedaan, maar waarom konden we de eerste 2 maanden nadat het uit was prima met elkaar opschieten, volgens mij zocht ze gewoon een reden om de vriendschappelijke band om te buigen in een vijandelijke...
Jullie/jij hebt dit niet, en je kunt je ego opzij zetten en hem toch vragen hoe het met hem gaat. dat vind ik toch wel iets goeds..
Ik ben ook niet zo snugger geweest om te laten denken dat ik constant leugens verkondig. Dat is niet zo, maar ik heb wel het een en ander niet goed aangepakt. Dan kan ik begrijpen dat het vertrouwen zo weg is gegaan.
Dan kan ik er nog zo veel spijt van hebben, vertrouwen is gewoon moelijk terug te krijgen. En daar naast, waarom zou je verder gaan als er nog zo veel andere jongens zijn.
Bah. Rationeel gezien ben ik er helemaal over uit. Ik doe het alleen met tegenzin en het is elke dag weer klote om op te staan en de realiteit in te kijken.
Ik mis haar zo.
Maar ja, ik zal wel een zwak moment hebben of zo.
quote:Het makkelijkste is om haar gewoon uit je hyves te schoppen, dan heb je er ook geen last meer van. Want je zoekt het ook wel een beetje op zo, dat je precies weet wat ze doet, waar ze naartoe gaat en met wie. Het is vrij normaal dat iemand een draai van 180 graden maakt na een relatie en opeens dingen doet die ze nooit deed bij of met jou. Maar gezien ze nog geen contact heeft opgenomen met je zal ze zich niet vervelen.Op woensdag 20 oktober 2010 14:13 schreef Bartinhoo het volgende:
Wat me in jouw situatie nog het fijne lijkt melanie, is dat jullie niet elkanders ogen uit willen steken en gewoon respectvol met elkaar om kunnen gaan..
Hoewel ik en mijn ex beiden als ''goede vrienden'' uit elkaar zijn gegaan heb ik constant het gevoel dat mijn ex mij op elke mogelijke manier probeert te laten weten hoe geweldig ze het nu wel niet heeft...
Elk dagje uit wordt grootschalig op haar hyves aangekondigd, van een simpel avondje stappen staan de opvolgende zondag gegarandeerd minimaal 100 foto' s op haar profielsite. Het eerste dat ze nu zal doen wanneer ze een nieuwe vriend heeft, is langskomen op mijn werk in de hoop dat ik er ben, en waarschijnlijk zal ze me nog negeren ook.....
Ik snap echt totaal niet waar dat opeens vandaan komt. Vooral omdat we de eerste maand nog wel respectvol met elkaar om konden gaan. Goed, dat nu het contact verwaterd is kan ik begrijpen en accepteren, maar de sneren richting mij lijken steeds harder te worden..
Soms heb ik wel eens de neiging om aan haar spelletje mee te gaan doen, en ook een fototoestel mee te nemen naar elke avond die ik onderneem maar tot nu toe kan ik erboven blijven staan ::P
Het lijkt er meer op dat jouw ex gewoon een excuus zocht voor die ruzie.. het gaat ook nergens over. Misschien is ze zich nadat het uit was steeds meer gaan realiseren dat ze zich ook kan vermaken zonder jou. Jij hebt nog steeds ergens hoop dat het goed komt maar die hoop moet je echt laten varen. Het komt niet meer goed anders had ze echt wel wat van zich laten horen.
quote:Met spontaan bedoelde ik dan ook: vanuit eigen initiatief. Als ik niets van me laat horen dan durf ik er goud op in te zetten dat ik nooit meer enig teken van leven op mijn telefoon zal zien wanneer het om contact met mijn ex gaat. Misschien volgend jaar april als ik jarig ben maar dan nog mag ik tevreden zijn.Op woensdag 20 oktober 2010 15:06 schreef melanie_x het volgende:
Ik heb mijn ex ook niet spontaan gesmst...hoop moet je echt laten varen. Het komt niet meer goed anders had ze echt wel wat van zich laten horen.
Ik heb je verhaal wel een beetje gevolgd, en ik vind het toch best klasse dat je gewoon wat van je laat horen/jezelf niet te goed vindt om wat van je te laten horen. Het doet me best pijn dat ik helemaal niets meer van mijn ex hoor.
Ergens hoop ik dat het een machtsstrijd blijft. Ze is tenslotte flink afgevallen sinds het uit is met mij, en dat maakt de kans natuurlijk vele malen groter dat ze mij nog eens extra wil laten voelen hoe goed ze het nu voor elkaar heeft...
Het is de grootste fout die ik gemaakt heb, een relatie waarbinnen de machtsverhoudingen totaal scheef liggen. De laatste tijd besef ik het pas. Altijd bepaalde ik wat we gingen doen, ruzies kwamen altijd uit eigen initiatief maar deden mij weinig en haar enorm pijn, zij hield zo veel van me, zou het nooit uitmaken, had nog nooit zoveel voor een ander gevoeld etc etc...
Nu lijkt het net alsof ik tijdens die relatie een ander persoon was, hoe kan ik dat allemaal ooit gedaan hebben?
Ik geef haar groot gelijk dat ze het uit heeft gemaakt maar het doet wel dubbel zoveel pijn dat ze nu totaal geen behoefte meer heeft aan het hebben van contact, terwijl ze voor een paar maanden terug al buikpijn kreeg als ik een dag niet terug sms' te...Ik ben gewoon echt slecht voor haar geweest, en nu voel ik me terecht een ongelooflijke loser. Heb haar moeder/zus/werk alles afgekraakt tegenover haar, zo vaak aan het huilen gemaakt. Nooit zal ik een meisje slaan of uitschelden maar ik heb echt hele smerige psychologische spelletjes met haar gespeeld. EN het feit dat ze door haar naiviteit zo' n gemakkelijk doelwit maakt maakt alleen maar meer dat ik echt walg van mezelf...
@ Goofy... Tsja dat is misschien ook het beste. Moet zeggen dat ik me verder aardig kan beheersen hoor, was ook voor het eerst sinds weken. Maar ik doe het vooral uit bescherming tegen mezelf omdat ik zo ontzettend jaloers ben op alles wat ze doet..
Ik denk dat jij eerst maar eens die schuldgevoelens die je hebt moet loslaten. Dat is nu verspilde energie. En ach, het feit dat je je zo gedroeg geeft ook wel aan dat er al iets niet goed zat in de relatie. Gebruik het liever als een leerpunt voor je volgende verovering.
En als het je echt zo dwars zit... stuur dr een mail ofzo. Grote kans dat je geen reactie krijgt (en daar moet je je ook op voorbereiden) maar dan heb je iig iets ondernomen. En je kan het ook gewoon voor jezelf schrijven.
Het feit dat ze ruzie zocht om niks is natuurlijk vrij klote als jullie eerst goed met elkaar omgingen, maar misschien heeft ze dat ook gedaan om een afstand te creëren. Het is veel makkelijker los laten wanneer je boos bent op iemand, dan wanneer je nog 'leuk' met elkaar om gaat.
Bekijk het gewoon ook van de andere kant. Sommige dingen komen op jou misschien over als terug pakken of voelen als een trap na, maar zoals Goofy al zei.. Het is niet zo gek dat iemand volledig andere dingen gaat doen nadat een relatie verbroken is. En niet meer op d'r hyves kijken, dan maak je het jezelf veel te moeilijk!
quote:Dit heb ik trouwens ook gedaan en ik kreeg er een uiterst negatieve reactie op, maar ik heb in ieder geval mijn zegje gedaan waardoor ik het ook eindelijk kon afsluiten voor mezelf. Ik heb mezelf na de relatie vaak als een lul gedragen waarin ik mezelf nauwelijks herkende en ik ben blij dat ik haar toen heb laten weten waarom ik zo deed, ook al was haar reactie dus niet echt positief te noemen. Ik heb er ook vrede mee dat ze geen vriendjes wil zijn. So be it. Ik ben er niet slechter van geworden en ik heb juist geleerd van de fouten die ik bij haar heb gemaakt, waardoor mijn nieuwe relatie alleen maar beter en sterker kan worden dan wat ik met haar had.Op woensdag 20 oktober 2010 15:48:26 schreef goofy_goober het volgende:
En als het je echt zo dwars zit... stuur dr een mail ofzo. Grote kans dat je geen reactie krijgt (en daar moet je je ook op voorbereiden) maar dan heb je iig iets ondernomen. En je kan het ook gewoon voor jezelf schrijven.
Toen laatst zat ze nog zo op het bankje te huilen en dat ik me zo kut voelde en haar wilde troosten.
En dan met zo een opmerking komen dat we het nu ff moesten laten zakken "en hoopte dat ze me zo erg ging missen en dat ik dat ook deed en dan uiteindelijk zien waar het naar toe zou gaan"
Ergo, ik heb gewoon zo geen rede om kwaad te zijn omdat ik gewoon geen bevestiging krijg dat het ook echt over is, behalve dan dat ik geen smsjes meer krijg en dergelijk, er is geen contact meer. En daar zit de key van het succes. Zoek geen contact meer. Kijk niet wat ze aan het doen is en ga er gewoon in je eentje wat van maken.
Het voelt eerder als of ze een lange reis is gaan maken en ooit weer terug komt, zo voelt het. Maar Het is gewoon over. Dusss..
Trouwens die gedachtes dat ik nu mijn liefde met een ander meisje moet delen wordt ik ook suf van. Ik heb het ansich naar mijn zin op de goede momenten, maar nu voel ik mij verplicht mijn liefde te delen met een ander terwijl iedereen ondergeschikt is aan mijn ex.
Zeer flauwe gedachten, omdat ik best het hof zou maken met dat ene meisje uit groep 8 (nee niet basisschool
)Mijn ex heeft die reden ook voor haar zelf. Ik niet, ik zie het als mijn vrouwtje. Wat ze ook roept.
Ik verwerk het in ieder geval niet sneller door al die negatieve gevoelens. Ik probeer mijn ex te vergeven, voor mezelf, omdat ik anders wrok blijf koesteren. Maar goed, dat is blijkbaar voor iedereen anders.
Komt nog bij dat ze al het leven leidt van een vrouw van 40, fulltime werken en alleen in de zomer 3 weken en in de winter 3 weken vakantie. Al haar sociale activiteiten moet ze dus in het weekend proppen en tsja dat ze dan geen behoefte heeft om haar spaarzame vrije tijd ook nog eens met haar ex die haar zelfvertrouwen destijds ook nog eens een grote deuk heeft bezorgd door te brengen is best goed te begrijpen...
Waarschijnlijk heb ik gewoon nog steeds last van een gekrenkt ego. Toen wel goed genoeg voor haar, en nu ze af is gevallen moet ze niets meer van me weten. Mijn verstand weet wel beter en de eigenlijke oorzaak voor de breuk ligt bij mijn enorm kinderlijke karakter en denkwijze. Ik hoop echt dat ik ervan geleerd heb.
Nog steeds denk ik wel eens van '' je moet niet denken dat jij het nu leuker hebt dan ik'' oid
We hebben beiden ons eigen (sociale) leven, maar ik weet wel dat zij het er niet langer moeilijk mee heeft. Ze heeft er niet eens tijd voor, en ik heb juist een enorme overvloed aan vrije tijd.
@ Goofy, tsja zo' n mail... Heb haar een maand nadat het uit was al een soortgelijke mail gestuurd. Waarin ik haar vertelde dat de gevoelens die ik altijd voor haar had echt waren, en dat ik terugkijk op een mooie tijd met haar. Haar antwoord was dat ze blij was dat ik er zo over dacht, en dat we vast een goede vriendschap tegemoet gingen. Dan blijft het jammer dat het door zo' n domme ruzie alsnog wat venijnig wordt allemaal maar ik kan er niets meer aan redden.... Ik denk dat als ik nu nog een mail aan haar stuur, dat echt hetzelfde zou zijn als dat ik een mail aan een wildvreemde stuur. Qua uiterlijk lijkt ze iemand anders, ze gaat met mensen om waar ik tijdens mijn relatie met haar nog nooit van gehoord heb, draagt andere kleding etcc.. Denk dat ik mezelf daarmee alleen nog maar meer pijn doe..
Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad, ik ben 19 jaar net als mijn ex, en sinds 3 weken is mijn relatie over. Wij hebben elkaar best wel vrij gelaten tijdens de relatie. Echter was mijn ex wel veel bij mij (haar thuissituatie was niet geweldig). In de zomervakantie zei mijn, toen nog, vriendin dat ze niet meer verliefd op mij was. Ik was toen best bang geworden en dacht dat het kwam omdat ik te veel aan het werk was en haar te weinig aandacht gaf. Ik heb dat toen verbeterd en ik heb het idee gehad dat alles weer oké was maar toen voor mij vanuit het niets kreeg ik even een mail dat het over was.
Ik ben toen werkelijk in de hell beland. Kon nergens anders meer aan denken. Mijn ex kon niet vertellen waarom ze niet meer verliefd was en wilde er ook niet aan werken. Het was over voor haar. Ik ben die dagen heel erg gaan nadenken en ben erachter gekomen dat ik heel veel fout heb gedaan. Ook dat mijn leven geen goede balans had/heeft (zat te veel thuis en het ontbreekt/ontbrak aan motivatie en levenslust). Ik volgde alleen een aantal avonden avondschool dus heb die dinsdag gelijk een baantje gevonden bij een bedrijf dat echt iets voor mij is. Op dit moment houdt het me ook wel staande.
Daarnaast heb ik gewoon heel erg het gevoel dat ik mijn ex verwaarloosd heb. Ik heb haar de eerste week redelijk veel gesproken en dit beaamde mijn ex eigenlijk wel. Ik kon nooit echt heel goed praten met mijn ex. Als er iets was moest ik gaan raden wat er was.
Ik heb net als Bartinhoo het gevoel dat ik haar te weinig heb laten zien hoeveel ik van haar hou. Hoewel ik ook momenten heb gehad (en vanaf begin af aan al) zei dat het niet echt iets was voor de langere termijn. Volgens mij loop ik nu ook tegen het problemen dat ik alles ga romatiseren. Als ik nu een stelletje in de stad zie lopen zou ik een moord plegen dat weer met mijn ex mee te maken hoewel ik het vroeger nooit zo boeiend vond. Ik heb een periode heel erg gewalgd van mezelf en kan het eigenlijk nog steeds niet uitstaan dat ik geen kans meer krijg van mijn ex. Die zegt namelijk wel dat wij later, als we ouder zijn, weer bij elkaar komen.
Na 1 week heb ik gezegd dat ik het contact wilde verbreken. Kreeg toch nog wat vragen van haar die eigenlijk onnodig waren of verhalen dat haar broertje in de shit zat. Heb hier nooit op gereageerd. Hoopte eigenlijk dat ze erachter ging komen wat ze heeft laten schieten. Een week later heb ik al mijn spullen opgehaald en weer gezegd dat ik haar nog steeds niet wil spreken. Heb naar ook geunfollowed op twitter en ontvriend op Facebook. Kreeg toen de vraag waarom ik dat deed en toen heb ik uitgelegd dat ik de pijn niet aan kan om te lezen hoe leuk ze het zonder mij heeft. Ik heb toen weer e horen gekregen dat ze mij eigenlijk niet mist en opgelucht is dat we ermee gestopt zijn. Hierdoor walg ik nog meer van mezelf maar ben ik ook boos op haar dat ze nooit tegen mij heeft gepraat dat ze zich niet prettig voelt.
Op dit moment kan ik gewoon moeilijk van het leven genieten. Ik blijf aan haar denken en maak de herinneringen mooier als ze waren, ben bang om alleen te blijven, bang dat zij gelukkiger is zonder mij, bang dat ze nooit meer terug komt en heel erg gefrustreerd omdat ik er wel alles aan wil doen. Soms gaat een dag heel goed maar de andere dag wil ik haar gewoon echt heel graag terug.
Maar het gaat goed en nu nog steeds wel maar waarom blijft dit zo spoken
quote:Tsjee wat eng herkenbaar zeg!Op woensdag 20 oktober 2010 21:49 schreef Chanson het volgende:
Ik volg dit topic al een aantal dagen en heb heel veel herkenningspunten. Zeker bij het verhaal van Bartinhoo.
Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad, ik ben 19 jaar net als mijn ex, en sinds 3 weken is mijn relatie over. Wij hebben elkaar best wel vrij gelaten tijdens de relatie. Echter was mijn ex wel veel bij mij (haar thuissituatie was niet geweldig). In de zomervakantie zei mijn, toen nog, vriendin dat ze niet meer verliefd op mij was. Ik was toen best bang geworden en dacht dat het kwam omdat ik te veel aan het werk was en haar te weinig aandacht gaf. Ik heb dat toen verbeterd en ik heb het idee gehad dat alles weer oké was maar toen voor mij vanuit het niets kreeg ik even een mail dat het over was.
Ik ben toen werkelijk in de hell beland. Kon nergens anders meer aan denken. Mijn ex kon niet vertellen waarom ze niet meer verliefd was en wilde er ook niet aan werken. Het was over voor haar. Ik ben die dagen heel erg gaan nadenken en ben erachter gekomen dat ik heel veel fout heb gedaan. Ook dat mijn leven geen goede balans had/heeft (zat te veel thuis en het ontbreekt/ontbrak aan motivatie en levenslust). Ik volgde alleen een aantal avonden avondschool dus heb die dinsdag gelijk een baantje gevonden bij een bedrijf dat echt iets voor mij is. Op dit moment houdt het me ook wel staande.
Daarnaast heb ik gewoon heel erg het gevoel dat ik mijn ex verwaarloosd heb. Ik heb haar de eerste week redelijk veel gesproken en dit beaamde mijn ex eigenlijk wel. Ik kon nooit echt heel goed praten met mijn ex. Als er iets was moest ik gaan raden wat er was.
Ik heb net als Bartinhoo het gevoel dat ik haar te weinig heb laten zien hoeveel ik van haar hou. Hoewel ik ook momenten heb gehad (en vanaf begin af aan al) zei dat het niet echt iets was voor de langere termijn. Volgens mij loop ik nu ook tegen het problemen dat ik alles ga romatiseren. Als ik nu een stelletje in de stad zie lopen zou ik een moord plegen dat weer met mijn ex mee te maken hoewel ik het vroeger nooit zo boeiend vond. Ik heb een periode heel erg gewalgd van mezelf en kan het eigenlijk nog steeds niet uitstaan dat ik geen kans meer krijg van mijn ex. Die zegt namelijk wel dat wij later, als we ouder zijn, weer bij elkaar komen.
Na 1 week heb ik gezegd dat ik het contact wilde verbreken. Kreeg toch nog wat vragen van haar die eigenlijk onnodig waren of verhalen dat haar broertje in de shit zat. Heb hier nooit op gereageerd. Hoopte eigenlijk dat ze erachter ging komen wat ze heeft laten schieten. Een week later heb ik al mijn spullen opgehaald en weer gezegd dat ik haar nog steeds niet wil spreken. Heb naar ook geunfollowed op twitter en ontvriend op Facebook. Kreeg toen de vraag waarom ik dat deed en toen heb ik uitgelegd dat ik de pijn niet aan kan om te lezen hoe leuk ze het zonder mij heeft. Ik heb toen weer e horen gekregen dat ze mij eigenlijk niet mist en opgelucht is dat we ermee gestopt zijn. Hierdoor walg ik nog meer van mezelf maar ben ik ook boos op haar dat ze nooit tegen mij heeft gepraat dat ze zich niet prettig voelt.
Op dit moment kan ik gewoon moeilijk van het leven genieten. Ik blijf aan haar denken en maak de herinneringen mooier als ze waren, ben bang om alleen te blijven, bang dat zij gelukkiger is zonder mij, bang dat ze nooit meer terug komt en heel erg gefrustreerd omdat ik er wel alles aan wil doen. Soms gaat een dag heel goed maar de andere dag wil ik haar gewoon echt heel graag terug.
Verschil is wel dat ik gelukkig duidelijk wist wat ik fout had gedaan en waarom ze niet verliefd meer was. Het was niet eens alleen zo dat ik niet mijn best deed haar te laten voelen wat ik voor haar voelde, ik wou haar ook constant het gevoel geven dat ik elk moment bij haar weg zou gaan wanneer ze even niet deed wat ik wou.... Om de kleinste dingen enorm dwarsliggen etc....
Daarnaast was vorig jaar ook voor mij een lusteloos jaar geweest. Ik was aangemeld voor mijn studie, maar daar bleef het dan ook bij. Naar school ging ik eigenlijk amper, en ik heb geneen tentamen gehaald. Beetje werken bij de supermarkt, en de dromen die ik echt had zag ik als te ingewikkeld om daadwerkelijk een poging te doen deze te gaan realiseren. Door de hele dag op mijn reet te zitten, amper te bewegen en veel te eten ook nog eens een stuk zwaarder geworden deze periode. Ik kan me nu heel goed voorstellen dat dit een van de grootst denkbare afknappers is die er bestaat...
Wat ik heel duidelijk herken uit je verhaal is het moeite hebben met het feit dat je vriendin niet kan praten over problemen. Zonder arrogant over te komen, denk ik dat ik qua uiterlijk best gewild ben als vriend. Mijn ex ging vanuit het niets achter me aan, en eigenlijk ben ik de relatie met haar ingestapt zonder dat er echt een persoonlijke click was. Ging wel echt van dat meisje houden, en we voelden ons ook echt op ons gemak bij elkaar, maar kan me niet herinneren dat we ooit een goed gesprek hebben gehad samen. De diepere onderwerpen/praten over problemen moest altijd vanuit mij komen, en wanneer ik moeilijke vragen op relationeel gebied aan haar stelde was het vaak '' Ja ik weet niet waarom, ja gewoon, ik kan gewoon niet zonder je''....
Op een gegeven moment hadden we weer eens ruzie en moest mijn ex weer huilen. Ik nam haar toen maar weer in mijn armen en vroeg haar iets dat ik haar al een tijd wou vragen: Je zegt altijd dat je zo van me houdt en niet zonder me kan, maar zo leuk ben ik niet voor je hoe kan dat?'' Dit was vlak voordat het uitging en haar antwoord was: kan het niet uitleggen, kan gewoon niet zonder je....
Achteraf heb ik overal wel mijn bedenkingen bij maar als ik nu denk waarom ik er nog steeds zo mee zit is dat grotendeels omdat ik nooit een volwassen gesprek heb kunnen voeren over het wat en waarom van onze problemen.... Kreeg altijd oppervlakkig antwoord terug, meer zit er denk ik ook niet in haar. Nu ben ik ook wel iemand die alles op zijn diepst uit probeert te denken...
quote:Sjah.. Ik dacht dat ik echt niet goed bezig was. Wij hadden dan wel diepe gesprekken maar ik was altijd standvastig op mijn eigen mening en nooit meegaand met haar. Fuck dat, ik doe hoe ik het wil. Maar zo gaat dat niet in een relatie.Op woensdag 20 oktober 2010 22:03 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Tsjee wat eng herkenbaar zeg!
Verschil is wel dat ik gelukkig duidelijk wist wat ik fout had gedaan en waarom ze niet verliefd meer was. Het was niet eens alleen zo dat ik niet mijn best deed haar te laten voelen wat ik voor haar voelde, ik wou haar ook constant het gevoel geven dat ik elk moment bij haar weg zou gaan wanneer ze even niet deed wat ik wou.... Om de kleinste dingen enorm dwarsliggen etc....
Anyway, kerel, dat is echt geen houding. Verplaats je even in haar okay. Hoe denigerend is het om te dreigen weg te gaan, enkel om je zin te krijgen. Dat heeft een andere ex van mij ook een keer geprobeerd om fucking lippenstift en ik vertelde haar dat ze dan ook maar weg kon gaan ook.
Je ex miste gewoon een persoon in dr leven waar ze tegen aan kon kruipen etc. Maar als er verder geen diepgang in zit én je vertoont dat soort gedrag, kan ik me wel inbeelden dat ze niet met je verder wilt.
Als de verliefdheid weg is en je gaat de andere kant van de persoon bekijken dan ga je andere dingen zien en het op een andere manier bekijken. Zo ziet jouw ex je nu ws als een onderdrukkend figuur.
Het was niet zo, dat ik in woorden zei '' als je dit of dat niet doet, dan ga ik bij je weg'' hoor...
Maar ik kon over iets heel kleins enorme ophef maken, en dan tijdens een ''gesprek'' tussen ons waarin zij met tranen in haar ogen zat, enorm hard en kil zijn. Pas toen onze relatie over was besefte ik, dat telkens wanneer we er zo bijzaten zij het gevoel gehad moest hebben dat ik het elk moment uit kon gaan maken...
En zoiets kwam bijna elke maand wel voor. Dat ik boos was om iets kleins, haar dit nijdig in een sms liet weten en vervolgens uren lang niets terugstuurde. Stond ze een keer om 2 uur smiddags voor mn huis terwijl ze tot 5 moest werken. Huilend, ze mocht eerder weg omdat ze overstuur was dat ik niets van me liet horen na een boze sms. Nu pas begrijp ik hoe zij zich gevoeld moet hebben als iemand waarom je geeft zich zo naar je gedraagt, en je denkt dat je hem misschien vandaag wel kwijt gaat raken. Nu ik dit typ zit ik gewoon bijna met tranen in mijn ogen, hoe kan ik dat in godsnaam gedaan hebben?
Dat ik gewoon doodleuk in haar gezicht liep te verkondigen dat ik haar zus niet mocht en haar moeder een ordinaire schreeuwerd vond, en me op dat moment geen seconde afvroeg of ik niet belachelijk bezig was. Ik kon wel eens lieve woordjes tegen haar zeggen, maar nooit kwam ik eens spontaan langs, deed ik eens iets bijzonders liefs voor haar. ik verdiende haar echt niet....en nooit meer helaas
quote:Aii, sommige dingen komen me soort van bekend voor. Mijn ex kon ook af en toe zo doen..Op woensdag 20 oktober 2010 23:07 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik weet het mod, en als ik er nu op terugkijk dan snap ik er helemaal niets van. Was ik het echt die dat gedrag vertoonde? Helaas wel. Ik heb ervan geleerd, en zal een meid nooit meer zo behandelen, en merk ik dat ik weer die kant op ga dan zal ik een punt achter de relatie zetten....
Het was niet zo, dat ik in woorden zei '' als je dit of dat niet doet, dan ga ik bij je weg'' hoor...
Maar ik kon over iets heel kleins enorme ophef maken, en dan tijdens een ''gesprek'' tussen ons waarin zij met tranen in haar ogen zat, enorm hard en kil zijn. Pas toen onze relatie over was besefte ik, dat telkens wanneer we er zo bijzaten zij het gevoel gehad moest hebben dat ik het elk moment uit kon gaan maken...
En zoiets kwam bijna elke maand wel voor. Dat ik boos was om iets kleins, haar dit nijdig in een sms liet weten en vervolgens uren lang niets terugstuurde. Stond ze een keer om 2 uur smiddags voor mn huis terwijl ze tot 5 moest werken. Huilend, ze mocht eerder weg omdat ze overstuur was dat ik niets van me liet horen na een boze sms. Nu pas begrijp ik hoe zij zich gevoeld moet hebben als iemand waarom je geeft zich zo naar je gedraagt, en je denkt dat je hem misschien vandaag wel kwijt gaat raken. Nu ik dit typ zit ik gewoon bijna met tranen in mijn ogen, hoe kan ik dat in godsnaam gedaan hebben?
Dat ik gewoon doodleuk in haar gezicht liep te verkondigen dat ik haar zus niet mocht en haar moeder een ordinaire schreeuwerd vond, en me op dat moment geen seconde afvroeg of ik niet belachelijk bezig was. Ik kon wel eens lieve woordjes tegen haar zeggen, maar nooit kwam ik eens spontaan langs, deed ik eens iets bijzonders liefs voor haar. ik verdiende haar echt niet....en nooit meer helaas
Je kan blijven hangen in je schuldgevoel, maar wat gedaan is, is gedaan. Het enige wat je kan doen is er echt van leren -zoals je zegt dat je hebt gedaan- en verder gaan.
Ik kan me niks meer bedenken wat ik nog tegen haar wil zeggen, behalve dan dat gene waar ze me de laatste keer de kans niet voor gaf.
Het was zo turbulent de laatste tijd. En nu is het klaar en officieel en alles glijdt gewoon van me af. Waar ik anderhalf jaar voor gevochten heb, dat is er niet meer. De stress en zorgen zijn gewoon helemaal voor bij.
Het is enkel nog het gemis en mja.. een soort van ongenoegen en een mix van andere gevoelens.
Maar voor de rest is mijn hoofd gewoon leeg. Kan me niet echt focussen op mn huiswerk en leerwerk. Het is een beetje raar allemaal.
Voel me voor de rest relatief goed verder. Maar het is zo raar allemaal....
Sorry voor de vage post.
quote:Het klinkt mij alsof je teveel de schuld bij jezelf legt.Op woensdag 20 oktober 2010 21:49 schreef Chanson het volgende:
Ik volg dit topic al een aantal dagen en heb heel veel herkenningspunten. Zeker bij het verhaal van Bartinhoo.
Ik heb 2,5 jaar een relatie gehad, ik ben 19 jaar net als mijn ex, en sinds 3 weken is mijn relatie over. Wij hebben elkaar best wel vrij gelaten tijdens de relatie. Echter was mijn ex wel veel bij mij (haar thuissituatie was niet geweldig). In de zomervakantie zei mijn, toen nog, vriendin dat ze niet meer verliefd op mij was. Ik was toen best bang geworden en dacht dat het kwam omdat ik te veel aan het werk was en haar te weinig aandacht gaf. Ik heb dat toen verbeterd en ik heb het idee gehad dat alles weer oké was maar toen voor mij vanuit het niets kreeg ik even een mail dat het over was.
Ik ben toen werkelijk in de hell beland. Kon nergens anders meer aan denken. Mijn ex kon niet vertellen waarom ze niet meer verliefd was en wilde er ook niet aan werken. Het was over voor haar. Ik ben die dagen heel erg gaan nadenken en ben erachter gekomen dat ik heel veel fout heb gedaan. Ook dat mijn leven geen goede balans had/heeft (zat te veel thuis en het ontbreekt/ontbrak aan motivatie en levenslust). Ik volgde alleen een aantal avonden avondschool dus heb die dinsdag gelijk een baantje gevonden bij een bedrijf dat echt iets voor mij is. Op dit moment houdt het me ook wel staande.
Daarnaast heb ik gewoon heel erg het gevoel dat ik mijn ex verwaarloosd heb. Ik heb haar de eerste week redelijk veel gesproken en dit beaamde mijn ex eigenlijk wel. Ik kon nooit echt heel goed praten met mijn ex. Als er iets was moest ik gaan raden wat er was.
Ik heb net als Bartinhoo het gevoel dat ik haar te weinig heb laten zien hoeveel ik van haar hou. Hoewel ik ook momenten heb gehad (en vanaf begin af aan al) zei dat het niet echt iets was voor de langere termijn. Volgens mij loop ik nu ook tegen het problemen dat ik alles ga romatiseren. Als ik nu een stelletje in de stad zie lopen zou ik een moord plegen dat weer met mijn ex mee te maken hoewel ik het vroeger nooit zo boeiend vond. Ik heb een periode heel erg gewalgd van mezelf en kan het eigenlijk nog steeds niet uitstaan dat ik geen kans meer krijg van mijn ex. Die zegt namelijk wel dat wij later, als we ouder zijn, weer bij elkaar komen.
Na 1 week heb ik gezegd dat ik het contact wilde verbreken. Kreeg toch nog wat vragen van haar die eigenlijk onnodig waren of verhalen dat haar broertje in de shit zat. Heb hier nooit op gereageerd. Hoopte eigenlijk dat ze erachter ging komen wat ze heeft laten schieten. Een week later heb ik al mijn spullen opgehaald en weer gezegd dat ik haar nog steeds niet wil spreken. Heb naar ook geunfollowed op twitter en ontvriend op Facebook. Kreeg toen de vraag waarom ik dat deed en toen heb ik uitgelegd dat ik de pijn niet aan kan om te lezen hoe leuk ze het zonder mij heeft. Ik heb toen weer e horen gekregen dat ze mij eigenlijk niet mist en opgelucht is dat we ermee gestopt zijn. Hierdoor walg ik nog meer van mezelf maar ben ik ook boos op haar dat ze nooit tegen mij heeft gepraat dat ze zich niet prettig voelt.
Op dit moment kan ik gewoon moeilijk van het leven genieten. Ik blijf aan haar denken en maak de herinneringen mooier als ze waren, ben bang om alleen te blijven, bang dat zij gelukkiger is zonder mij, bang dat ze nooit meer terug komt en heel erg gefrustreerd omdat ik er wel alles aan wil doen. Soms gaat een dag heel goed maar de andere dag wil ik haar gewoon echt heel graag terug.
Ik maak nou niet echt op uit je relaas dat jij hier de schuldige bent. Je zegt namelijk zelf dat je niet goed op de hoogte was van de situatie omdat je ex zo'n binnenvetter is en haar mond niet open heeft getrokken. Je ex kon niet vertellen waarom ze niet meer verliefd was en weigerde ook om er aan te werken.
Ligt die verantwoordelijkheid bij jou? Dacht het niet.
Je zou toch bijna denken dat ze hierop heeft aangestuurd, want naderhand was ze opgelucht dat het over is, maar ze wilde wel vriendjes wil blijven (en je in de buurt houden) zodat ze haar problemen nog bij jou kon dumpen. Goed van je dat je dat hebt geweigerd. Zoals jij het beschrijft klinkt ze namelijk als een profiteur.
Ik vraag me af waarom je uberhaupt nog een kans wil bij haar. Ze mist je niet en ze is opgelucht dat het over is, hoe duidelijk wil je het hebben? En zo te horen moet je ook maar blij zijn dat ze je vriendin niet meer is.
quote:Ik snap wel wat je bedoelt, en dat gevoel heb ik niet gehad maar geloof me het is beter van wel...Op donderdag 21 oktober 2010 00:30 schreef MOD het volgende:
Kennen of hebben jullie ook zo een moment gehad dat na dat het uit was en het ook echt klaar was, na alles te hebben uitgesproken etc.. Je hoofd zo ontzettend leeg is?
Ik ben de 4 maanden uit ruim gepasseerd maar ik heb pas sinds ong. 2 weken het gevoel van ey er is niets meer tussen ons, zelfs niet een klein beetje. Ik maak nog minder kans bij haar dan elke willekeurige jongen hier uit de omgeving...
Iedereen kan haar een aardig sms' je oid sturen en ze zullen vriendelijk antwoord terugkrijgen, behalve ik ik word genegeerd...
Het is het beste om dit zo snel mogelijk te realiseren. Ik heb mezelf nog heel lang verteld dat we heus nog wel speciaal voor elkaar zijn en dat ze heus nog wel gevoelens voor me heeft. Dat ze heus nog wel behoefte heeft aan contact, maar dat haar ego gewoon wil laten zien dat ze me niet nodig heeft. Inmiddels weet ik beter en ze is gewoon helemaal klaar met mij.....
Ik heb me eens verplaatst in haar, en als er voor een vrouw iets ingrijpend is, dan is het voor het eerst in je leven zoveel afvallen dat je eindelijk een keer echt slank bent/leuke kleren kan dragen etc..
Ze voelt zich helemaal geweldig nu, terwijl ik haar juist onzeker liet voelen. Ik zou ook zo graag nog eens een keer iets met haar drinken oid, maar ze ziet mij als horend bij haar ''oude ik'', terwijl ze daar op alle vlakken mee wou breken.
Ik had ook vaak bij mijn ex dat ik mijn mening over een situatie gaf en dan klaar was met mijn verhaal en dan geen reactie kreeg. Ik vroeg dan waarom ze niets zei en dan kreeg ik te horen 'ik weet niet wat ik moet zeggen'. Dat was voor mij 1 bonk frustratie. Wat denk je dan?
Ik vind het tot op zeker hoogte ook heel fijn alles uit te denken en analyseren wat er nu is gebeurd. Het frustrerende is dan wel dat ik denk dat ik het snap maar een ander niet krijg uitgelegd.
Over het algemeen balen we hier allemaal van ons eigen gedrag. Ergens denk ik nu ook waarom deden we dat dan? Ik heb het idee dat je je ex ook te veel romantiseert. Ik merk dat bij mezelf wel. Ik had tijdens de relatie wel eens momenten dat ik dacht met haar zou ik nooit oud en gelukkig zou kunnen worden. Nu denk ik dat ik dat dolgraag zou willen. Hier ga ik volgens mij al de fout in. Ik maak de relatie en mooie momenten in mijn hoofd misschien wel veel mooier als ze waren. Zou alleen wel dolgraag willen weten waarom ik dat doe en hoe je zoiets stopt.
@Goofy thx voor je post. Ergens heb je ook wel gelijk. Ik ben alleen weer bang om alleen te zijn of geen leuker persoon tegen te komen. Maar ik denk dat zoiets tijd nodig heeft. Laatste dagen gaat het wel weer oké met me.
quote:Heb je haar nog wel eens een brief gestuurd met bijvoorbeeld wat je denkt dat je fout hebt gedaan. Niet als laatste redding maar om jezelf toch wat meer te kunnen vergeven. Zodat mensen weten dat je zo eigenlijk helemaal niet bent.Op donderdag 21 oktober 2010 08:22 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Ze voelt zich helemaal geweldig nu, terwijl ik haar juist onzeker liet voelen. Ik zou ook zo graag nog eens een keer iets met haar drinken oid, maar ze ziet mij als horend bij haar ''oude ik'', terwijl ze daar op alle vlakken mee wou breken.
Kende mijn ex eigenlijk al mijn hele leven, maar vanuit het niets toen ik terugkwam van wereldreis ging ze vrij opvallend achter me aanzitten. Ik voelde eigenlijk niet zo veel voor haar, maar ze bleef volhouden...
Ik vond het echt een lief/aardig meisje, en doordat ze vol bleef houden liet ik het ook een beetje toe allemaal. Na onze 2e echte date vroeg ze of ik een relatie met haar zou willen. Ik heb toen geantwoord dat ik niet wist of ik daar wel aan toe was, maar dat ik het wel graag zou willen proberen met haar
Ben er veel te snel ingestapt, en voor ik het wist zat ik binnen 2 dagen overal helemaal in. De dag erop was ze jarig, dus meteen geintroduceerd aan de hele familie. Werd vorstelijk onthaald en ze waren daar wel blij met me had ik het idee. Goed ik had natuurlijk overal zelf beslissingen over kunnen maken, maar op het moment voelde het wel speciaal voor me. Had nog nooit een serieuze relatie gehad, en mijn vriendin en schoonfamilie behandelde me echt alsof ze een miljoenencontract hadden binnengehaald...
Het was niet zo dat ik niets voelde voor mijn ex hoor, en met verloop der maanden ben ik echt veel van haar gaan houden, maar altijd weer die achterliggende gedachte van ''het moet toch een keer uit, ik zie mezelf niet oud worden met haar'' en ook de verschillen in opvoeding/intelligentie hetgeen soms enorme irritaties mijnerzijds meebracht droeg aan mijn gedrag bij. Maar vooral het feit dat ik me best wel het binkie voelde doordat zij zo haar best voor mij had gedaan, en ik er niets voor heb hoeven doen. Dat zij helemaal stond te popelen om een relatie te beginnen terwijl ik er heel neutraal instond...
Heel triest hoor mijn gedrag... En misschien daarom wel dat ik me de afgelopen maanden zo onder haar heb gerangschikt qua gedrag, om haar zelfvertrouwen omhoog te brengen en mezelf omlaag. Om alles weer een beetje recht te trekken. Nu eet ik daar de zure vrucht van, want zij voelt zich nu ook daadwerkelijk te goed voor me.. Naja het zal wel terecht zijn
quote:Tsja ik heb op dat gebied eigenlijk al te veel gedaan... Vooral de eerste weken dat het uitwas. Met haar naar de bios geweest, waarna ik haar bij het thuisbrengen in de auto nog een uur een pleidooi heb gehouden over hoe erg het me speet. Vervolgens nog een keer wezen varen, filmpje gekeken bij haar thuis, telkens weer hele preken gehouden over hoe schuldig ik me voelde, maar het mocht niet meer baten..Op donderdag 21 oktober 2010 09:35 schreef Chanson het volgende:
[..]
Heb je haar nog wel eens een brief gestuurd met bijvoorbeeld wat je denkt dat je fout hebt gedaan. Niet als laatste redding maar om jezelf toch wat meer te kunnen vergeven. Zodat mensen weten dat je zo eigenlijk helemaal niet bent.
Ik denk dat het kut voelen ook steeds meer overgaat in een vreemd gevoel van acceptatie oid...
Heb altijd al moeite gehad met veranderingen en kan soms minutenlang filosoferen over hoe grappig/vreemd het is hoe dingen lopen in het leven.
Het idee dat ik vroeger dagelijks omging met sommige gasten, waarvan ik nu geneens meer een idee heb waar ze wonen kan me best raken. Nu begin ik dat dus te krijgen met mijn ex. Het idee dat ik straks over een paar jaar zal zeggen van oh ''ex'' , die heb ik echt al jaren niet gesproken. Misschien heeft ze wel kinderen, weet niet waar ze woont. Een beetje dat idee, dat maakt me best emotioneel op de een of andere manier
[ Bericht 30% gewijzigd door Bartinhoo op 21-10-2010 15:13:44 ]
Er waren wel wat dingen waar ik spijt van had en waar ik mee zat. Mijn gedrag naar hem toe was nou ook niet heel respectvol af en toe. Ik kon heel onzeker overkomen en bang zijn dat hij bij me weg zou gaan, waardoor ik heel vervelend tegen hem begon te doen. Ik zeurde, zocht continu bevestiging (die ik vervolgens niet geloofde), was telkens bang dat hij een leuker en beter meisje zou tegen komen etc.
Daar heb ik nu veel spijt van, want zo ben ik helemaal niet. Wij haalden het slechtste in elkaar naar boven op bepaalde momenten en mijn slechtste kant was die enorme onzekerheid en misschien ook wel ergens een vorm van verlatingsangst.
Dat is gewoon zo stom, want die angst om hem kwijt te raken, is juist voor een deel de aanleiding geweest dat ik hem daadwerkelijk kwijt raakte.
Ik zie nu in wat ik fout heb gedaan en snap niet dat ik zo heb kunnen zijn. Ik voel me nu zo zeker, zie dat ik het in mijn eentje ook red en dat ik hartstikke leuk ben, zoals ik ben en dat hij mij ook daarom leuk vond. En dat die angst dat hij weg zou gaan dus totaal ongegrond was.
Ik heb hem dus gemaild, dat ik spijt heb van bepaalde dingen die ik gedaan heb en dat ik hoop dat hij ondanks alles vooral de mooie kanten van ons kan zien. Ik ben totaal geen onzeker zeur-persoon, maar dat werd ik wel een beetje in onze relatie.
Dit voelt serieus goed, beetje als nog meer afsluiting want alles wat me dwars zat heb ik nu wel tegen m gezegd. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan
Ik zit er ook aan te denken maar ik twijfel nog omdat ik niet nog meer afstand wil creeeren ondanks dat het uit is.
quote:Dit heb ik ook heel erg gehad, 'jij bent niet degene die mij in mijn leven gelukkig kan maken'. Vooral als we wat inhoudelijker gingen praten hadden we vaak wel dezelfde idealen maar onze weg er naar toe lag denk ik te veel uit elkaar. Daarnaast heb ik ook het idee dat door opvoeding (kon trouwens ook niet echt opschieten met schoonfamilie, was daar niet graag) en intelligentie. Ik wil er niet vervelend over doen maar ik voelde dat wij op een ander level zaten. Praten zoals ik hier met jullie kan kon met haar niet. Ik denk dat dat de kop heeft gekost.Op donderdag 21 oktober 2010 09:43 schreef Bartinhoo het volgende: Het was niet zo dat ik niets voelde voor mijn ex hoor, en met verloop der maanden ben ik echt veel van haar gaan houden, maar altijd weer die achterliggende gedachte van ''het moet toch een keer uit, ik zie mezelf niet oud worden met haar'' en ook de verschillen in opvoeding/intelligentie hetgeen soms enorme irritaties mijnerzijds meebracht droeg aan mijn gedrag bij.
quote:Tuurlijk hoop ik nog stiekem op reactie, ik kijk uit naar de dag dat ik dat niet meer doe, want dan ben ik over hem heenOp donderdag 21 oktober 2010 15:15 schreef MOD het volgende:
Verwacht je of hoop je nu ook op een reactie? Stiekem?
Ik zit er ook aan te denken maar ik twijfel nog omdat ik niet nog meer afstand wil creeeren ondanks dat het uit is.
Maar heb het niet gestuurd met de hoop dat hij opeens ziet dat hij totaal de verkeerde beslissing heeft gemaakt door het uit te maken, meer zoals al eerder werd gezegd om het voor mezelf af te sluiten ipv dat schuldgevoel te houden en te laten zien dat ik niet zo ben.
quote:Je doet niet vervelend, ik heb dat gevoel namelijk ook heel erg gehad. Hoe gek mijn ex en ik ook op elkaar waren, we zaten ook niet op hetzelfde level. We hadden andere interesses, andere soort ambities, instelling/houding en dromen. Bovendien daagde hij me niet uit op intellectueel of emotioneel vlak. Ik wilde wel oud met hem worden, maar eerlijk gezegd stoorde ik me wel aan al die verschillen tussen ons.Op donderdag 21 oktober 2010 15:35 schreef Chanson het volgende:
Ik heb het wel lastig met het idee alleen te zijn. Zouden er wel leuke dames zijn die mij ook willen? Worstel daar wel beetje mee.
[..]
Dit heb ik ook heel erg gehad, 'jij bent niet degene die mij in mijn leven gelukkig kan maken'. Vooral als we wat inhoudelijker gingen praten hadden we vaak wel dezelfde idealen maar onze weg er naar toe lag denk ik te veel uit elkaar. Daarnaast heb ik ook het idee dat door opvoeding (kon trouwens ook niet echt opschieten met schoonfamilie, was daar niet graag) en intelligentie. Ik wil er niet vervelend over doen maar ik voelde dat wij op een ander level zaten. Praten zoals ik hier met jullie kan kon met haar niet. Ik denk dat dat de kop heeft gekost.
Het ging nu uit om andere redenen, maar kan me zo goed voorstellen dat dit inderdaad voor veel mensen een deal breaker zou zijn.
quote:Nare situatie is dat he[..]
Dit heb ik ook heel erg gehad, 'jij bent niet degene die mij in mijn leven gelukkig kan maken'. Vooral als we wat inhoudelijker gingen praten hadden we vaak wel dezelfde idealen maar onze weg er naar toe lag denk ik te veel uit elkaar. Daarnaast heb ik ook het idee dat door opvoeding (kon trouwens ook niet echt opschieten met schoonfamilie, was daar niet graag) en intelligentie. Ik wil er niet vervelend over doen maar ik voelde dat wij op een ander level zaten. Praten zoals ik hier met jullie kan kon met haar niet. Ik denk dat dat de kop heeft gekost.
Vooral als je daadwerkelijk wel om iemand geeft, en iemand dan zo je best voor je ziet doen, terwijl je eigenlijk al vrij snel in je hoofd hebt dat het niet eeuwig zo door kon gaan. Ik heb haar op het ''hoogtepunt'' van onze relatie zo rond februari heb ik haar zelfs nog op subtiele wijze proberen aan te tonen, dat ik nog niet zo ver was dat ik met haar iets zag op de lange termijn....En inderdaad qua intelligentie. Af en toe had ik ook het gevoel dat er totaal geen interesse in mijn leven ''achter'' onze relatie was. Als ik weer naar school was ze geweest vroeg ze misschien hooguit wat voor vak had je? Maar nooit eens verder in de zin van wat wil je eigenlijk bereiken later, heb je het naar je zin oid, ik weet niet gewoon de iets diepere geinteresseerdere vragen miste ik...
Mijn band met mijn schoonouders was ook heel oppervlakkig. In het begin maakten ze me heel duidelijk dat ik alles mocht. Als ik een biertje wou stond er een koelkast in de schuur, als ex vroeg moest werken dan mocht ik gewoon doorslapen als ik maar wel alle deuren even goed afsloot..
Maar ik had geen behoefte aan zo' n ''close'' band met hun. Ook door een aantal voorvalletjes van voornamelijk haar moeder tegen mijn ex tekeer is gegaan om kleine dingen. Dit begonnen ze wel te merken en ik denk dat ze me nu niet graag meer terugzien in de familie. Ze hebben ook wel eens aan mijn ex gevraagd of ik het wel leuk vond bij hun thuis, omdat ik er altijd zo vermoeid bij zat
quote:Je klinkt als mijn 'ex'. Zag ze dit ook maar eens in.Op donderdag 21 oktober 2010 15:09 schreef Amede het volgende:
Na de tips hier om je ex een brief te schrijven met alles wat je nog dwars zat en waar je spijt van had, heb ik dat maar gewoon eens gedaan en mijn ex een mail gestuurd.
Er waren wel wat dingen waar ik spijt van had en waar ik mee zat. Mijn gedrag naar hem toe was nou ook niet heel respectvol af en toe. Ik kon heel onzeker overkomen en bang zijn dat hij bij me weg zou gaan, waardoor ik heel vervelend tegen hem begon te doen. Ik zeurde, zocht continu bevestiging (die ik vervolgens niet geloofde), was telkens bang dat hij een leuker en beter meisje zou tegen komen etc.
Daar heb ik nu veel spijt van, want zo ben ik helemaal niet. Wij haalden het slechtste in elkaar naar boven op bepaalde momenten en mijn slechtste kant was die enorme onzekerheid en misschien ook wel ergens een vorm van verlatingsangst.
Dat is gewoon zo stom, want die angst om hem kwijt te raken, is juist voor een deel de aanleiding geweest dat ik hem daadwerkelijk kwijt raakte.
Ik zie nu in wat ik fout heb gedaan en snap niet dat ik zo heb kunnen zijn. Ik voel me nu zo zeker, zie dat ik het in mijn eentje ook red en dat ik hartstikke leuk ben, zoals ik ben en dat hij mij ook daarom leuk vond. En dat die angst dat hij weg zou gaan dus totaal ongegrond was.
Ik heb hem dus gemaild, dat ik spijt heb van bepaalde dingen die ik gedaan heb en dat ik hoop dat hij ondanks alles vooral de mooie kanten van ons kan zien. Ik ben totaal geen onzeker zeur-persoon, maar dat werd ik wel een beetje in onze relatie.
Dit voelt serieus goed, beetje als nog meer afsluiting want alles wat me dwars zat heb ik nu wel tegen m gezegd. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan
Maar als ik haar een beetje ken is ze alweer in haar oude patroon vervallen. Jammer voor haar volgende lover.quote:Op donderdag 21 oktober 2010 15:59 schreef Bartinhoo het volgende:
[..] En inderdaad qua intelligentie. Af en toe had ik ook het gevoel dat er totaal geen interesse in mijn leven ''achter'' onze relatie was. Als ik weer naar school was ze geweest vroeg ze misschien hooguit wat voor vak had je? Maar nooit eens verder in de zin van wat wil je eigenlijk bereiken later, heb je het naar je zin oid, ik weet niet gewoon de iets diepere geinteresseerdere vragen miste ik...
quote:Ik heb eigenlijk ook heel erg die gesprekken gemist. Dingen over ingewikkelde dingen zoals gevoel en de toekomst. Ik heb ook niet echt het idee dat zij nu echt is gaan nadenken 'waarom ben ik niet meer verliefd' maar gewoon zeggen dat is mijn gevoel, klaar. De inhoud ontbrak te veel denk ik.Op donderdag 21 oktober 2010 15:49 schreef Amede het volgende:
[..] Bovendien daagde hij me niet uit op intellectueel of emotioneel vlak. Ik wilde wel oud met hem worden, maar eerlijk gezegd stoorde ik me wel aan al die verschillen tussen ons.
Had altijd het idee dat je alleen als vrienden zulke ingewikkelde en eindeloze gesprekken kon hebben maar dat is dus een nieuw criteria (ben al zo kieskeurig).
Dat ik dan vreemd ben gegaan en daardoor onze relatie en vriendschap als het ware vermoord heb.
Ik ben dom geweest en dat zie ik zelf ook in.
En als ik dan naar haar kijk, als we samen zijn, zie ik dat zij het ook niet makkelijk heeft en nog zo aanhankelijk kan zijn. Dat ze me wilt vertrouwen en nog zo veel van me houdt.
Maar als het na anderhalf jaar aantrekken en afstoten nog niks is. En zij eigenlijk gewoon verder is gegaan met haar leven. Hoe kijkt zij dan uiteindelijk terug op de situatie?
Is ze me uiteindelijk gaan haten? Dat ze nu zo doet? Ze weet hoe ik ben, dat ik al die tijd nog achter haar aan ben gaan lopen. Dat ik zo van haar hou en dat ik zo enorm veel spijt heb.
Dat als je dan ooit zo verliefd bent geweest en zo veel om iemand heb gegeven en uiteindelijk zo gekwetst wordt..
Is het dan raar om te denken, dat na al die tijd dat we nog om elkaar heen zijn blijven draaien, de ratio het uiteindelijk gewonnen heeft en dat gene wat zij voor mij gevoeld heeft, met de zelfde diepgang is omgevormd tot haat?
Dat ze me uiteindelijk is gaan haten en met haar verstand er bij, dat ze wist dat ik nog zo om haar gaf en achter haar aan zat, misbruik heeft gemaakt van de situatie en bewust mij aan het lijntje heeft gehouden, net zo lang tot dat zij alle moed verzameld had om rechtsomkeer te maken en net zoals ik met een ander gezoend te hebben om mij zo kut te laten voelen?
Is dat mogelijk? Ben ik dan dom om constant achter haar aan te rennen? Ben ik dan dom om te geloven dat zij oprecht en eerlijk is tegen over mij? Dat ze echt nog van mij hield maar dat het niks meer ging worden? Ook als ik haar zie en gewoon niet in kan zien dat ze glashard aan het liegen is, omdat ik haar ken?
Wat denken jullie?
Beter dat je je realiseert dat het ook verder geen nut meer heeft, dat overanalyseren van jullie relatie. De waarheid blijft toch in het midden.
Uiteindelijk kies ik toch wel eieren voor mijn geld, er is niks meer van te maken. Het boeit me eigenlijk niet heel veel meer, maar de gevoelens zitten er nog steeds. Ik wil gewoon even alles op een rijtje hebben. Zo dat ik mijn gevoel er naar kan maken. Dus jah. Daarom stel ik dat soort vragen.
Dus wat denk jij als je inhoudelijk op mijn vraag in gaat?
Maar niet omdat ik haar terug wil of iets en het voelt wel een beetje dat mijn gevoel weg voor haar is alleen dat ik haar niet wil verbannen uit mijn leven gewoon vrienden of iets of zou dit nog te vroeg zijn?
Het is al 2 maanden uit. En ze heeft al een nieuwe boyfriendd
quote:Wat is precies de vraag?Op donderdag 21 oktober 2010 17:38 schreef MOD het volgende:
Dat is waar, ik zal nooit de waarheid boven tafel krijgen als ik haar niet geloof. Het is dan ook niet de vraag wat de waarheid is, maar waar ik de waarheid van maak.
Uiteindelijk kies ik toch wel eieren voor mijn geld, er is niks meer van te maken. Het boeit me eigenlijk niet heel veel meer, maar de gevoelens zitten er nog steeds. Ik wil gewoon even alles op een rijtje hebben. Zo dat ik mijn gevoel er naar kan maken. Dus jah. Daarom stel ik dat soort vragen.
Dus wat denk jij als je inhoudelijk op mijn vraag in gaat?
quote:Denk dat dat de vragen zijn?Op donderdag 21 oktober 2010 17:15 schreef MOD het volgende:
Ik zit me echt af te vragen of ik nou echt super dom ben. Ik heb geleerd van mijn ex dat liefde voorop staat. Vertrouwen en alles. Je weet wel.
Dat ik dan vreemd ben gegaan en daardoor onze relatie en vriendschap als het ware vermoord heb.
Ik ben dom geweest en dat zie ik zelf ook in.
En als ik dan naar haar kijk, als we samen zijn, zie ik dat zij het ook niet makkelijk heeft en nog zo aanhankelijk kan zijn. Dat ze me wilt vertrouwen en nog zo veel van me houdt.
Maar als het na anderhalf jaar aantrekken en afstoten nog niks is. En zij eigenlijk gewoon verder is gegaan met haar leven. Hoe kijkt zij dan uiteindelijk terug op de situatie?
Is ze me uiteindelijk gaan haten? Dat ze nu zo doet? Ze weet hoe ik ben, dat ik al die tijd nog achter haar aan ben gaan lopen. Dat ik zo van haar hou en dat ik zo enorm veel spijt heb.
Dat als je dan ooit zo verliefd bent geweest en zo veel om iemand heb gegeven en uiteindelijk zo gekwetst wordt..
Is het dan raar om te denken, dat na al die tijd dat we nog om elkaar heen zijn blijven draaien, de ratio het uiteindelijk gewonnen heeft en dat gene wat zij voor mij gevoeld heeft, met de zelfde diepgang is omgevormd tot haat?
Dat ze me uiteindelijk is gaan haten en met haar verstand er bij, dat ze wist dat ik nog zo om haar gaf en achter haar aan zat, misbruik heeft gemaakt van de situatie en bewust mij aan het lijntje heeft gehouden, net zo lang tot dat zij alle moed verzameld had om rechtsomkeer te maken en net zoals ik met een ander gezoend te hebben om mij zo kut te laten voelen?
Is dat mogelijk? Ben ik dan dom om constant achter haar aan te rennen? Ben ik dan dom om te geloven dat zij oprecht en eerlijk is tegen over mij? Dat ze echt nog van mij hield maar dat het niks meer ging worden? Ook als ik haar zie en gewoon niet in kan zien dat ze glashard aan het liegen is, omdat ik haar ken?
Wat denken jullie?
quote:Haha ja daarom, de hele post bestaat uit vragen
Dus ik vroeg me af op welke specifieke vraag MOD antwoord wilde 
quote:Dat lijkt mij ook. Fouten maakt iedereen, ik had wellicht dit of dat ook beter of anders kunnen oplossen. Maar constant in dat gevoel blijven hangen is gewoon niet goed. Je moet verder, MOD.Op donderdag 21 oktober 2010 17:23 schreef goofy_goober het volgende:
Na anderhalf jaar wordt het wel eens tijd dat je je niet meer om haar bekommert maar eens aan jezelf gaat werken, ipv te blijven hangen bij die mislukte relatie. De rest doet er verder niet meer toe, want het is over afgelopen uit. Je maakt je druk om dingen die er niet meer zijn. Je kunt je tijd beter besteden lijkt me zo?
quote:Vrienden met iemand die je zo behandelt heeft
Me handen kriebelen zo erggg om haar wat te sms'en
Maar niet omdat ik haar terug wil of iets en het voelt wel een beetje dat mijn gevoel weg voor haar is alleen dat ik haar niet wil verbannen uit mijn leven gewoon vrienden of iets of zou dit nog te vroeg zijn?
Het is al 2 maanden uit. En ze heeft al een nieuwe boyfriendd
Je verdient wel beter quote:Bovendien lijkt het me ook nogal moeilijk, omdat je er nog helemaal niet over heen bent. Dan wil je wel vrienden met haar zijn en continu geconfronteerd worden met haar nieuwe vriend?Op donderdag 21 oktober 2010 20:13 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Vrienden met iemand die je zo behandelt heeft
En MOD, wij kunnen inderdaad geen antwoord geven op al je vragen. Maar zoals Pan.da en Goofy al gezegd hebben, je moet echt door. Dit soort gedachten moet je loslaten, in plaats van 'ze op een rijtje willen zetten'. Dat gaat je namelijk niet lukken. Je bent aan het bedenken wat er allemaal achter haar handelingen zit, je denkt voor haar en gaat nu dingen zien die er (waarschijnlijk) niet zijn.
Het doet er niet meer toe, hoe graag je ook zou willen. Het is uit en hoe je door moet gaan is het enige wat je op een rijtje moet zetten.
quote:NIET DOEN! Laat haar maar. Echt, zij zit er niet op te wachten. Jij zit er niet op te wachten om opnieuw gekwetst te worden. Ga lekker stappen en leer andere meiden kennenOp donderdag 21 oktober 2010 19:30 schreef Fellows het volgende:
Me handen kriebelen zo erggg om haar wat te sms'en
Maar niet omdat ik haar terug wil of iets en het voelt wel een beetje dat mijn gevoel weg voor haar is alleen dat ik haar niet wil verbannen uit mijn leven gewoon vrienden of iets of zou dit nog te vroeg zijn?
Het is al 2 maanden uit. En ze heeft al een nieuwe boyfriendd
NIet meer aan haar denken, ook al is dat moeilijk. Maar denk bij deze vooral aan jezelf!Mijn relatie is ook pas 2 maanden uit (of al, tis maar net hoe je het bekijkt). Heb alleen niet de 'problemen' met haar die jij met je ex hebt.
quote:Allright.. True, fuck it. Ben al te lang bezig met analyseren. Kan het nog duizend keer overdenken en alles. Het er nog zo mee oneens zijn en alle rare acties bedenken in de naam der liefde, whatever. Ik heb genoeg te doen. Ik zie wel of ik haar nog tegen kom op school.Op donderdag 21 oktober 2010 20:20 schreef Amede het volgende:
[..]
Bovendien lijkt het me ook nogal moeilijk, omdat je er nog helemaal niet over heen bent. Dan wil je wel vrienden met haar zijn en continu geconfronteerd worden met haar nieuwe vriend?
En MOD, wij kunnen inderdaad geen antwoord geven op al je vragen. Maar zoals Pan.da en Goofy al gezegd hebben, je moet echt door. Dit soort gedachten moet je loslaten, in plaats van 'ze op een rijtje willen zetten'. Dat gaat je namelijk niet lukken. Je bent aan het bedenken wat er allemaal achter haar handelingen zit, je denkt voor haar en gaat nu dingen zien die er (waarschijnlijk) niet zijn.
Het doet er niet meer toe, hoe graag je ook zou willen. Het is uit en hoe je door moet gaan is het enige wat je op een rijtje moet zetten.
Iemand zei dit tegen me:
Ik denk dat jouw ex je misschien toch wel mist, maar niet met je verder wil. Maar als ze duidelijk is en zegt het is echt voorbij, dan weet ze dat ze je echt kwijt is.
Vandaar dus die kankerreactie van "Maar ik hou wel van je" en "Ik hoop dat ik je ga missen en jij ook etc"
Fuck it, ik ga niet nog langer achter dr reet aan lopen. We hadden nog één afspraak en de rest is geschiedenis.
Bedankt voor de reacties iig. Kijken of ik me een beetje koest kan houden.
quote:Zolang je dit nog uberhaupt wilt horen ben je denk ik niet goed bezig. Mijn ex heeft mij dit een maand nadat het uit was ook verteld. Ik hou heus nog wel van je, maar als vriendenOp donderdag 21 oktober 2010 20:31 schreef MOD het volgende:
[..]
Allright.. True, fuck it. Ben al te lang bezig met analyseren. Kan het nog duizend keer overdenken en alles. Het er nog zo mee oneens zijn en alle rare acties bedenken in de naam der liefde, whatever. Ik heb genoeg te doen. Ik zie wel of ik haar nog tegen kom op school.
Iemand zei dit tegen me:
Ik denk dat jouw ex je misschien toch wel mist, maar niet met je verder wil. Maar als ze duidelijk is en zegt het is echt voorbij, dan weet ze dat ze je echt kwijt is.
Vandaar dus die kankerreactie van "Maar ik hou wel van je" en "Ik hoop dat ik je ga missen en jij ook etc"
Fuck it, ik ga niet nog langer achter dr reet aan lopen. We hadden nog één afspraak en de rest is geschiedenis.
Bedankt voor de reacties iig. Kijken of ik me een beetje koest kan houden.
Je moet dat niet eens willen horen, want in feite slaat het gewoon nergens op. Jij bent niet meer goed/leuk genoeg voor haar om door te gaan en waarschijnlijk zal het ook niet meer lang duren voordat ze van iemand anders gaat houden..Denk dan maar zo, wanneer ze met een nieuwe jongen samen is zal ze echt weinig tot niet meer denken aan de tijd met jou en dat houden van zal dan ook als sneeuw voor de zon verdwijnen, voor zover het uberhaupt nog bestaat. Dat is de manier waarop ik dan maar denk, zoveel mogelijk afstand creeren tussen jezelf en je ex, dan is het straks in iedergeval makkelijker te accepteren als ze een nieuwe vriend krijgt.
Wil je dit soort dingen nog steeds graag horen, dan hecht je nog steeds waarde aan dat soort uitspraken terwijl ze eigenlijk geen waarde meer hebben...
. Ze heeft niet met mij gesproken overigens. Las wel een bericht van haar in mijn feed. Maarrrr, ik blijf er bij: Het is uit, en ik zit niet meer in die fase dat ik haar terug wil Komt ook omdat ik alles heel rationeel bekijk. Het is niet uitgegaan omdat je voor de lol een punt achter een relatie zet. En dat laatste is het belangrijkste. Willen jullie jezelf niet meer kwellen, dan moet je alles heel rationeel bekijken en naar morgen kijken. Niet naar het verleden of hoe de toekomst had kunnen zijn met je ex.quote:Ik heb het niet gedaan heb wel echt een half uur met me telefoon in me handen gezeten.Op donderdag 21 oktober 2010 20:24 schreef Pan.da het volgende:
[..]
NIET DOEN! Laat haar maar. Echt, zij zit er niet op te wachten. Jij zit er niet op te wachten om opnieuw gekwetst te worden. Ga lekker stappen en leer andere meiden kennen
Mijn relatie is ook pas 2 maanden uit (of al, tis maar net hoe je het bekijkt). Heb alleen niet de 'problemen' met haar die jij met je ex hebt.
Maar ik ben net zo trots op mezelf dat ik nu 3 weken gewoon geen contact meer heb opgenomen en voor mij is dat echt heel wat en dat ga ik niet laten verpesten door zo een stom smsje.
Uit ervaring kan ik je vertellen dat het steeds gemakkelijker gaat worden, en geloof het of niet: op een gegeven moment kom je er echt achter dat je haar niet eens meer zou willen sturen. Je hebt jezelf genoeg pijn gedaan, jij bent kennelijk niet meer belangrijk voor je ex...
Wat bij mij heel erg heeft geholpen, is de gedachte dat het ook weer helemaal nieuw kan zijn met een ander meisje. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik zie mezelf momenteel echt nog niet met een ander meisje gaan, maar als ik me bedenk dat er ook meisjes zijn die wel uit eigen initiatief met mij zouden willen zijn, wel geinteresseerd in me zijn en eigenlijk hetzelfde geinteresseerde gedrag in mij tonen als dat mijn ex deed bij het begin van onze relatie, dan denk ik waarom zou ik mezelf pijn blijven doen door alleen maar mijn ex te willen..
Het is trekken aan een dood paard en mocht ze al medewerking verlenen/terug sms' en dan is het hoogstwaarschijnlijk puur en alleen omdat ze je aandacht niet kwijt wil. Bedenk als gouden regel maar, dat wanneer zij weer geinteresseerd raakt in jou, ze vanzelf wel contact met je op zal nemen. En mocht je daar nog op hopen komt daar ook nog eens bij, dat de grootste kans om haar weer geinteresseerd te laten worden in je is door je afstandelijk op te stellen en niet meer te sms' en. Win win situatie dus..
quote:Klinkt goed man! Zo hoort het ook te zijn. Vooruit kijken!Op donderdag 21 oktober 2010 22:24 schreef Bartinhoo het volgende:
Goed bezig!
Uit ervaring kan ik je vertellen dat het steeds gemakkelijker gaat worden, en geloof het of niet: op een gegeven moment kom je er echt achter dat je haar niet eens meer zou willen sturen. Je hebt jezelf genoeg pijn gedaan, jij bent kennelijk niet meer belangrijk voor je ex...
Wat bij mij heel erg heeft geholpen, is de gedachte dat het ook weer helemaal nieuw kan zijn met een ander meisje. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik zie mezelf momenteel echt nog niet met een ander meisje gaan, maar als ik me bedenk dat er ook meisjes zijn die wel uit eigen initiatief met mij zouden willen zijn, wel geinteresseerd in me zijn en eigenlijk hetzelfde geinteresseerde gedrag in mij tonen als dat mijn ex deed bij het begin van onze relatie, dan denk ik waarom zou ik mezelf pijn blijven doen door alleen maar mijn ex te willen..
Het is trekken aan een dood paard en mocht ze al medewerking verlenen/terug sms' en dan is het hoogstwaarschijnlijk puur en alleen omdat ze je aandacht niet kwijt wil. Bedenk als gouden regel maar, dat wanneer zij weer geinteresseerd raakt in jou, ze vanzelf wel contact met je op zal nemen. En mocht je daar nog op hopen komt daar ook nog eens bij, dat de grootste kans om haar weer geinteresseerd te laten worden in je is door je afstandelijk op te stellen en niet meer te sms' en. Win win situatie dus..
Om dan nog wat meer olie op het vuur te smijten en het voor mij compleet af te sluiten, vraag ik of ze bij me wilt intrekken.
Verkeerde keuze? Ik heb geen idee. Wat maakt het nog uit als dit alles toch al lang is uitgesproken. Dan kan ik haar beter nog verder van mij weg jagen door dit soort wartaal uit te slaan zodat ik zeker weet dat al mijn kansen verkeken zijn.
Of ze doet het wel en ben ik met stomheid geslagen, maar dan nog zou het dik feest zijn natuurlijk.
Ik weet nog niet wanneer, ik zie het wel. Binnenkort een update.
Schijt aan.
Ben nog niet zover als het klinkt helaas hoor:P
Telkens als ik terugdenk aan ''vorig jaar rond deze tijd'' dan breek ik. Probeer dat dan ook te vermijden. Als ik nu had mogen kiezen hadden we gewoon direct helemaal uit elkaar gegaan. Hooguit the day after nog een afsluitend gesprek gehad en daarna over en uit..
We zijn nog veel te lang doorgegaan met dingen ondernemen als vrienden, waardoor ik nu alleen maar met meer vragen zit. Waarom komt ze 2 maanden geleden nog alles wat ze nieuw heeft aan me laten zien en is het contact anderhalve maand geleden opeens afgelopen na dat stomme voorvalletje? Het voelt eigenlijk een beetje alsof ze het twee keer heeft uitgemaakt....
quote:Gast ben je gek geworden?Op donderdag 21 oktober 2010 22:37 schreef MOD het volgende:
In de naam der faalheid ga ik gewoon nog een actie uithalen. Met het oog op een toch al gedoemde relatie en alle mislukkelingen, boeit het me geen fuck meer ook. Ik ben rationeel en het is echt uit.
Om dan nog wat meer olie op het vuur te smijten en het voor mij compleet af te sluiten, vraag ik of ze bij me wilt intrekken.
Verkeerde keuze? Ik heb geen idee. Wat maakt het nog uit als dit alles toch al lang is uitgesproken. Dan kan ik haar beter nog verder van mij weg jagen door dit soort wartaal uit te slaan zodat ik zeker weet dat al mijn kansen verkeken zijn.
Of ze doet het wel en ben ik met stomheid geslagen, maar dan nog zou het dik feest zijn natuurlijk.
Ik weet nog niet wanneer, ik zie het wel. Binnenkort een update.
Schijt aan.
quote:HUHOp donderdag 21 oktober 2010 22:37 schreef MOD het volgende:
In de naam der faalheid ga ik gewoon nog een actie uithalen. Met het oog op een toch al gedoemde relatie en alle mislukkelingen, boeit het me geen fuck meer ook. Ik ben rationeel en het is echt uit.
Om dan nog wat meer olie op het vuur te smijten en het voor mij compleet af te sluiten, vraag ik of ze bij me wilt intrekken.
Verkeerde keuze? Ik heb geen idee. Wat maakt het nog uit als dit alles toch al lang is uitgesproken. Dan kan ik haar beter nog verder van mij weg jagen door dit soort wartaal uit te slaan zodat ik zeker weet dat al mijn kansen verkeken zijn.
Of ze doet het wel en ben ik met stomheid geslagen, maar dan nog zou het dik feest zijn natuurlijk.
Ik weet nog niet wanneer, ik zie het wel. Binnenkort een update.
Schijt aan.
Op dit moment heb ik gewoon het gevoel dat ik heel graag wil gaan vechten voor mijn eigen geluk. Voor mij is de breuk denk ik ook een gigantische eye opener geweest. Tijd om aan jezelf te werken. Heb wat dingen gelezen dat je achteraf blij gaat zijn met de momenten die je nu hebt waarin je je kut voelt en ongelofelijk aan het malen ben. De volgende relatie wordt veel beter!!
Een nee heb ik toch al. Hoe erger kan het nog worden?
quote:Man hou de eer aan jezelf. Geef jezelf een schop onder je kont. Waar ben je mee bezig. Je laat je alleen maar kwetsen. Verwijder alles wat je van haar hebt of stop alles ergens ver weg en ga hardlopen.Op donderdag 21 oktober 2010 22:43 schreef MOD het volgende:
Ach ja ik ben er stellig van overtuigd dat de relatie wel kan werken. Zij niet. Om mijn argumenten extra kracht bij te zetten vraag ik haar dat.
Een nee heb ik toch al. Hoe erger kan het nog worden?
Doe dat gewoon niet.
quote:
quote:Gast... serieus! Je word nu echt eng! Ik heb eens een scharrel gehad met zo'n ex. Echt een stalker. Maar goed, ik denk dat alle goedbedoelde adviezen het spreekwoordelijke ene oor ingaat en het andere uit.Op donderdag 21 oktober 2010 22:43 schreef MOD het volgende:
Ach ja ik ben er stellig van overtuigd dat de relatie wel kan werken. Zij niet. Om mijn argumenten extra kracht bij te zetten vraag ik haar dat.
Een nee heb ik toch al. Hoe erger kan het nog worden?
Ik zeg kappen met die onzin...
Ik had een paar dagen geleden echt een dip. Stond op het punt hem weer te bellen, ondanks dat hij me echt slecht heeft behandeld. Echt bizar hoe diep dat soms kan gaan. Eigenlijk alles wat je een meid niet aandoet heeft hij me wel geflikt. Achtergelaten tijdens de zwangerschap, uit huis gezet halverwege de zwangerschap, vreemdgaan, verslaafd aan online sex en daar al het spaargeld aan opgemaakt, eindeloos liegen, heeft ons zoontje echt als vuil aan de kant gezet. Dat vergeet je op zo'n avond dan even allemaal en denk je alleen maar terug aan de hele mooie momenten, want die waren er echt. Nog nooit eerder heb ik ooit zo'n band met iemand gehad maar zijn depressie gevoeligheid heeft een hoop verziekt. Ik miste hem gewoon echt heel erg, maar ik miste eigenlijk de jongen die hij ooit was en al jaren niet meer is.
Heb toen een maat van mij gebeld ipv mn ex en die is met me komen praten en dat heeft me erg veel goed gedaan. Gewoon iemand die af en toe zegt: waar ben jij in godsnaam mee bezig?! Even met je doorloopt waarom het ook alweer echt klaar is en dat ik daar gigantisch goeie reden voor had. En even je ego oppoetst
.Dan loop je zo al die gebeurtenissen langs en dan begrijp je al heel snel dat die prachtige momenten die we deelden en die intense band niet opwegen tegen het leven met iemand die zo omgaat met zn problemen en mij en mn zoontje zo behandeld.
En na die avond gaat het eigenlijk best wel goed. Zodra ik de boel weer ga romantiseren probeer ik mn gedachtes te draaien naar hoe het echt was, want een relatie gaat niet zomaar stuk. Ik had zelfs ongelofelijk goeie redenen om hem voor altijd uit mn leven te flikkeren en nooit meer om te kijken. Ik verbaas me er zo over dat iemand die mij zo behandeld heeft zo'n gemis kan veroorzaken. Freaky gewoon.
Ik betrapte mezelf er toevallig op vandaag dat ik weer uitkijk naar een nieuw avontuur. Dit keer hopelijk met iemand die wel weet wat hij heeft en ook moeite doet om het te houden.
quote:Je wil geen vriendjes zijn, je wil gewoon iets horen van haar. Volhouden, dat gevoel gaat ook wel weer weg.Op donderdag 21 oktober 2010 19:30 schreef Fellows het volgende:
Me handen kriebelen zo erggg om haar wat te sms'en
Maar niet omdat ik haar terug wil of iets en het voelt wel een beetje dat mijn gevoel weg voor haar is alleen dat ik haar niet wil verbannen uit mijn leven gewoon vrienden of iets of zou dit nog te vroeg zijn?
Het is al 2 maanden uit. En ze heeft al een nieuwe boyfriendd
quote:In een ander forumdeel en topic had ik al gelezen wat hij je heeft aangedaan. Nu ik dit zo lees vind ik het echt onvoorstelbaar dat je die momenten hebt. Ben wel blij voor je dat je een maat van je hebt gebeld en dat je met vrienden die dingen kunt bespreken. Ook dat je vrienden je aan het verstand kunnen brengen dat het een lul is die je zo snel moet vergeten. Erg jammer, aangezien hij toch de vader van je zoontje is. Hoop echt dat je een vent vind die jou en je zoontje een toekomst geeft waar je van droomtOp donderdag 21 oktober 2010 22:49 schreef Jolene22 het volgende:
Hulde hoor jongens. Ik wordt er vaak letterlijk niet goed van als ik berichten van hem zie op Hyves bijvoorbeeld. Heb hem zelf niet eens meer in mn Hyves staan maar heel soms lees ik nog berichtjes die hij op paginas van wederzijdse vrienden zet bijvoorbeeld. Kan daar echt gelijk weer een avond van slag door zijn.
Ik had een paar dagen geleden echt een dip. Stond op het punt hem weer te bellen, ondanks dat hij me echt slecht heeft behandeld. Echt bizar hoe diep dat soms kan gaan. Eigenlijk alles wat je een meid niet aandoet heeft hij me wel geflikt. Achtergelaten tijdens de zwangerschap, uit huis gezet halverwege de zwangerschap, vreemdgaan, verslaafd aan online sex en daar al het spaargeld aan opgemaakt, eindeloos liegen, heeft ons zoontje echt als vuil aan de kant gezet. Dat vergeet je op zo'n avond dan even allemaal en denk je alleen maar terug aan de hele mooie momenten, want die waren er echt. Nog nooit eerder heb ik ooit zo'n band met iemand gehad maar zijn depressie gevoeligheid heeft een hoop verziekt. Ik miste hem gewoon echt heel erg, maar ik miste eigenlijk de jongen die hij ooit was en al jaren niet meer is.
Heb toen een maat van mij gebeld ipv mn ex en die is met me komen praten en dat heeft me erg veel goed gedaan. Gewoon iemand die af en toe zegt: waar ben jij in godsnaam mee bezig?! Even met je doorloopt waarom het ook alweer echt klaar is en dat ik daar gigantisch goeie reden voor had. En even je ego oppoetst
Dan loop je zo al die gebeurtenissen langs en dan begrijp je al heel snel dat die prachtige momenten die we deelden en die intense band niet opwegen tegen het leven met iemand die zo omgaat met zn problemen en mij en mn zoontje zo behandeld.
En na die avond gaat het eigenlijk best wel goed. Zodra ik de boel weer ga romantiseren probeer ik mn gedachtes te draaien naar hoe het echt was, want een relatie gaat niet zomaar stuk. Ik had zelfs ongelofelijk goeie redenen om hem voor altijd uit mn leven te flikkeren en nooit meer om te kijken. Ik verbaas me er zo over dat iemand die mij zo behandeld heeft zo'n gemis kan veroorzaken. Freaky gewoon.
Ik betrapte mezelf er toevallig op vandaag dat ik weer uitkijk naar een nieuw avontuur. Dit keer hopelijk met iemand die wel weet wat hij heeft en ook moeite doet om het te houden.
Vanaf dan is het enige dat je kunt doen de situatie accepteren want er valt niets meer aan te veranderen...Vergeleken bij jouw relatie was de relatie van mij en mijn ex maar kalverliefde als ik het zo lees. En dan zit ik al 4 maanden hier op het forum te zwijmelen...
quote:Thanks voor de bemoedigende woorden. Het is ook bizar. Nu lees je natuurlijk hier alleen van mij het gezeik en niet de mooie dingen en het is ook grotendeels echt fantastisch geweest. En daar heb ik heel lang op geteerd.Op donderdag 21 oktober 2010 22:54 schreef Pan.da het volgende:
[..]
In een ander forumdeel en topic had ik al gelezen wat hij je heeft aangedaan. Nu ik dit zo lees vind ik het echt onvoorstelbaar dat je die momenten hebt. Ben wel blij voor je dat je een maat van je hebt gebeld en dat je met vrienden die dingen kunt bespreken. Ook dat je vrienden je aan het verstand kunnen brengen dat het een lul is die je zo snel moet vergeten. Erg jammer, aangezien hij toch de vader van je zoontje is. Hoop echt dat je een vent vind die jou en je zoontje een toekomst geeft waar je van droomt
Ik ben een hopeloze romanticus en hondsloyaal en de nare kant ervan is dat je het soms niet los kunt laten. Ik zie het als het falen van mezelf dat die relatie mislukt is. Had ik beter mn best moeten doen, anders met hem om moeten gaan? Antwoorden op beide vragen zijn waarschijnlijk ja maar ach ik zorg wel dat ik er wat van leer.
Ik zie hier soms ook andere berichtjes van mensen die wat willen sturen naar hun exliefde. Doe alsjeblieft wat ik ook heb gedaan en bel een maat op. En niet iemand die zegt 'doe wat je wilt' maar zorg dat je iemand altijd kunt bellen die je gewoon even flink op je plaats zet.
Soms is dat nodig. Ik had het ook nog nooit eerder gedaan. Zo vaak hoorde ik 'als er wat is moet je bellen heh' nog nooit gebruik van gemaakt. Uit beleefdheid aangenomen en klaar. Maar het kan je gewoon goed doen en voorkomen dat je alleen nog maar meer ellende op je dak haalt. En na een uur praten kun je jezelf wel voor je kop slaan dat je uberhaupt wou bellen en ben je gelijk van dat gemis af en kun je nog wat leuks doen met je vrienden
Ik heb zelf het telefoonnummer van mn ex inclusief alle contactgegevens gewist. Geen hyves, geen facebook, geen nummer meer. Bescherm jezelf tegen dat soort dipjes. Geef jezelf niet de káns om te bellen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Jolene22 op 21-10-2010 23:14:22 ]
quote:Ja en weet je, bij mij was het dus steeds dat gevoel van maar blijven proberen. Ken je dat? Kunnen we niet zus of zo om het maar door te laten gaan. Opnieuw proberen wie weet lukt het dit keer wel. Echt eindeloos, ondanks dat je weet dat het eigenlijk gewoon geen zin heeft. Uitstel van executie. En dan is het verdomde lastig om je erbij neer te leggen. Denk dat dat voor mannen gewoon wat anders ligt. Uit is bij een man echt uit, of zit ik er dan naast?Op donderdag 21 oktober 2010 23:01 schreef Bartinhoo het volgende:
Heftig zeg Jolene! Toch kan ook ik me het gevoel heel goed voorstellen dat je je ex nog af en toe eens een keer op zou willen bellen in een slechte bui. Nog steeds dat verlangen naar de oude hij, terwijl je weet dat die persoon niet langer bestaat. Het pijnlijke gevoel dat het onomkeerbaar is, alsof je net uit het vliegtuig bent gesprongen en erachter komt dat je je parachute vergeten bent
Vergeleken bij jouw relatie was de relatie van mij en mijn ex maar kalverliefde als ik het zo lees. En dan zit ik al 4 maanden hier op het forum te zwijmelen...
quote:Heb ik ook gedaan maar jammer genoeg weet ik haar nummer uit mijn hoofd.Op donderdag 21 oktober 2010 23:04 schreef Jolene22 het volgende:
[..]
Ik heb zelf het telefoonnummer van mn ex inclusief alle contactgegevens gewist. Geen hyves, geen facebook, geen nummer meer. Bescherm jezelf tegen dat soort dipjes. Geef jezelf niet de káns om te bellen.
Wat helpt bij jou verder goed bij dat romatiseren? Ik denk ook te vaak aan de mooie dingen en negeer de punten waarop het is vast gelopen? Ik ben zelf bezig met een lijstje van positieve en negatieve punten en eigenlijk is die negatieve al veel langer. Toch blijft het lastig mooie herinneringen te negeren.
quote:Heel erg balen dat je haar telefoonnummer uit je hoofd kent. Daar kun je dus niks mee.Op donderdag 21 oktober 2010 23:16 schreef Chanson het volgende:
[..]
Heb ik ook gedaan maar jammer genoeg weet ik haar nummer uit mijn hoofd.
Wat helpt bij jou verder goed bij dat romatiseren? Ik denk ook te vaak aan de mooie dingen en negeer de punten waarop het is vast gelopen? Ik ben zelf bezig met een lijstje van positieve en negatieve punten en eigenlijk is die negatieve al veel langer. Toch blijft het lastig mooie herinneringen te negeren.
Ja dit klinkt misschien heel erg suf maar ik heb een aparte mailbox met daarin een heleboel van zijn mailtjes tijdens periodes dat het slecht ging. En ook zn mailtjes die hij naar andere vrouwen enzo gestuurd heeft, dat soort dingen. Echt een vorm van zelfpijniging maar alles beter dan contact zoeken. 9/10 keer helpt dat wel en die ene keer dat het niet lukte heb ik dus een vriend van me gebeld.
Maak een lijstje inderdaad, schrijf die positieve dingen niet eens op, die onthou je namelijk wel. Op zulke momenten moet je echt herinnerd worden aan de redenen waarom het zo is gelopen, de irritaties, de ruzies. Boosheid is een veel makkelijkere emotie dan gemis en verdriet. En afleiding zoeken is altijd nog een gouden tip.
Mja als je exliefde je echt geraakt heeft dan blijft het gewoon lastig.We zijn niet voor niets alweer bij het 126ste topic
Wat zijn we toch eigenlijk stelletje slapjanussen
quote:Ik kan daarin alleen voor mezelf spreken, en denk dat het niet zozeer heeft te maken met het feit dat je man bent of vrouw, maar puur afhankelijk is van de situatie. In mijn geval is het door mijn ex uitgemaakt, en niet door mijzelf maar je zou kunnen zeggen dat ik er langzaam maar zeker een beetje naartoe heb gewerkt.Op donderdag 21 oktober 2010 23:13 schreef Jolene22 het volgende:
[..]
Ja en weet je, bij mij was het dus steeds dat gevoel van maar blijven proberen. Ken je dat? Kunnen we niet zus of zo om het maar door te laten gaan. Opnieuw proberen wie weet lukt het dit keer wel. Echt eindeloos, ondanks dat je weet dat het eigenlijk gewoon geen zin heeft. Uitstel van executie. En dan is het verdomde lastig om je erbij neer te leggen. Denk dat dat voor mannen gewoon wat anders ligt. Uit is bij een man echt uit, of zit ik er dan naast?
De relatie liep voor mij niet meer, en echt verliefde gevoelens zijn er amper geweest. Hoe slecht het ook klinkt, ik was niet trots op mijn vriendin en ik schaamde me soms zelfs voor mijn ''schoonfamilie''. Ik heb zovaak het gevoel gehad van ik kan het echt niet meer opbrengen, zat ik daar weer met een lang gezicht op de bank. Zo passieloos en inspiratieloos, ik had het al 10 x uit moeten maken. Maar ik KON het niet. Zo' n lief, schattig, aanhankelijk meisje die zo blij met mij leek te zijn, die kon ik toch niet ijskoud dumpen...
Nu is alles eigenlijk geeindigd zoals destijds alleen leek te kunnen in mijn grootste ''droom''. Zij heeft mij gedumpt, we kunnen beiden verder en ik heb haar tere gevoelens niet hoeven kwetsen. Zij is einderlijk verlost van een zoutzak van een vriend, ik ben eindelijk verlost van die dagelijks voortdurende twijfel en telkens die hamer die in de lucht hing omdat de relatie toch ooit moest stoppen.
Nu heb ik alleen nog maar die roze bril die jij ook hebt, en hoewel ik goed kan rationaliseren krijg ik die bril maar niet af. Hoewel er in onze relatie niet zulke heftige dingen zijn gebeurd als bij jullie, hebben we wel een ding gemeen, en dat is dat er een zekerheid is die grenst aan de 100 procent, dat we de juiste keuze hebben gemaakt, maar toch blijven terugverlangen naar de relatie..
quote:Ja eigenlijk heb je wel gelijk en moet ik natuurlijk de vriendschap een kans geven en de eer aan me zelf houden.Op donderdag 21 oktober 2010 22:48 schreef Pan.da het volgende:
[..]
Gast... serieus! Je word nu echt eng! Ik heb eens een scharrel gehad met zo'n ex. Echt een stalker. Maar goed, ik denk dat alle goedbedoelde adviezen het spreekwoordelijke ene oor ingaat en het andere uit.
Ik zeg kappen met die onzin...
Ik snap ook dat het een compleet kansloze actie is die ik net bedacht heb. Maar ja.. Wat kan er gebeuren? Ik heb haar al ik weet niet hoe lang niet gesproken op dat ene gesprek na. Dus contact afhouden gaat me best af. Ik mis haar enkel, maar de behoefte om haar te bellen is er niet.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt geen stalker of zo. Het contact en alle drama er om heen is altijd van twee kanten gekomen en ik heb altijd normaal gedaan tegen me. Ze houdt nog steeds van me, ofwel, ze vind me geen freak.
Het is voor haar ook soort van klaar alleen zit ze met zo veel spijt en alles. Ik wil mijn verhaal nog even doen en sluit gewoon af met die vraag. Voor de rest laat ik nooit meer wat van me horen, want het is wel goed zo. Moet nog maar zien overigens of het uberhaupt gaat gebeuren.
Ik begrijp je wel kerel. Maar dit is geen actie in de naam der wanhoop. Ik heb in slechtere situaties gezeten waar ik elk moment aangreep om contact op te nemen. En ik zie wel hoe het loopt. Misschien doe ik het niet. Maar ja.. Over is het toch al. Waarom niet tot the limit pushen...
Ik weet het, het is kansloos en misschien eng. Maar ik ben niet gek kerel. Hoog uit een beetje dom.
quote:Je hebt een nee al maar je hebt misschien nog een klein beetje eigenwaarde over wat je dan ook te grabbel gooit.Op donderdag 21 oktober 2010 22:43 schreef MOD het volgende:
Ach ja ik ben er stellig van overtuigd dat de relatie wel kan werken. Zij niet. Om mijn argumenten extra kracht bij te zetten vraag ik haar dat.
Een nee heb ik toch al. Hoe erger kan het nog worden?
Luister nou naar ons. Je wilt met haar praten. Dingen afsluiten. Wat zou zij in hemelsnaam kunnen zeggen dat dat voor jou doet? Niets. Je gaat alleen maar oude wonden openrijten. Afsluiten kun je zelf, daar heb je haar niet bij nodig.
quote:Hoeft toch niet? En de negatieve herinneringen hoef je ook niet te negeren. Je moet alleen zorgen dat je niet meer gaat hopen op meer mooie herinneringen met hém/háár als dat er gewoon echt niet meer in zit. En van de minder leuke herinneringen kun je leren, een volgende relatie beter te maken door niet in dezelfde valkuil te trappen
[..]
Toch blijft het lastig mooie herinneringen te negeren.
quote:Nou uhm kerel, je bent heel erg dom blijkbaar. Kijk nou eens waar je gvd mee bezig bent man.
Ik weet het, het is kansloos en misschien eng. Maar ik ben niet gek kerel. Hoog uit een beetje dom.
quote:Hé die moet ik onthouden. Die is goed.Op donderdag 21 oktober 2010 23:28 schreef Jolene22 het volgende:
[..]
Afsluiten kun je zelf, daar heb je haar niet bij nodig.
quote:Nou vertelOp donderdag 21 oktober 2010 23:35 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Nou uhm kerel, je bent heel erg dom blijkbaar. Kijk nou eens waar je gvd mee bezig bent man.
quote:Lees je posts gewoon eens terug. Je post hier wel elke 5 minuten zowat je wanhopige gedachten, maar je denkt niet realitisch vooruit.
Probeer eens een paar dagen hier niet te posten en andere dingen te doen , want ik denk dat je juist steeds meer gaat malen en dan moet je even streng voor jezelf leren zijn en zeggen nu niet .
De kunst van het loslaten van je ex #126
Er schiet van alles door mijn hoofd. Maar ja, zolang ik nog niks uitgevoerd heb zal het wel zo blijven.
quote:Jah true.. Ik peer em hier. Srry voor mijn rare posts.. Ik peer em hier even want je hebt ws gelijk. Genoeg te doen nog dus jah. Groeten!Op donderdag 21 oktober 2010 23:46 schreef formerjellybean het volgende:
Weet Mod misschien moet je even uit dit topic weggaan en even andere dingen gaan doen, het lijkt namelijk alsof je een beetje blijft steken en door constant bezig zijn met het loslaten van je ex kom je ook niet verder.
Probeer eens een paar dagen hier niet te posten en andere dingen te doen , want ik denk dat je juist steeds meer gaat malen en dan moet je even streng voor jezelf leren zijn en zeggen nu niet .
quote:Hou je liever vast aan deze post die je Barthinoo aanraadde:Op donderdag 21 oktober 2010 23:47 schreef MOD het volgende:
Ja dat is wel wat jullie van me lezen inderdaad. Ik hou me echter wel vast aan deze post die ik eerder maakte:
De kunst van het loslaten van je ex #126
Er schiet van alles door mijn hoofd. Maar ja, zolang ik nog niks uitgevoerd heb zal het wel zo blijven.
quote:Leer eerst zelf maar eens te accepteren dat het over is, voordat je anderen gaat adviseren over loslaten en verder gaan, want het wordt er niet geloofwaardiger op zo.Op maandag 18 oktober 2010 19:50 schreef MOD het volgende:
Dussssssss kom tot inkeer of wacht nog langer. Het is er niet meer en het zal nooit meer wat worden. Ga voor je zelf zorgen en niet voor jullie twee. Enkel dan kan je de deur ooit weer open zetten voor iets of iemand nieuws waar je wel gelukkig van wordt. Hoe kut en moeilijk het ook is.
quote:Als het goed is, kom je niet meer in dit draadje en lees je mijn reactie nietOp donderdag 21 oktober 2010 23:23 schreef MOD het volgende:
[..]
Ik snap ook dat het een compleet kansloze actie is die ik net bedacht heb. Maar ja.. Wat kan er gebeuren?
Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt geen stalker of zo.
Ik begrijp je wel kerel. Maar dit is geen actie in de naam der wanhoop. Ik heb in slechtere situaties gezeten waar ik elk moment aangreep om contact op te nemen. En ik zie wel hoe het loopt. Misschien doe ik het niet. Maar ja.. Over is het toch al. Waarom niet tot the limit pushen...
Ik weet het, het is kansloos en misschien eng. Maar ik ben niet gek kerel. Hoog uit een beetje dom.
Maar ik wilde je niet op je pik trappen, hooguit een figuurlijke tik in je gezicht geven. Ik dacht: Misschien werkt een 'harder' antwoord. Sommige dingen moeten gewoon gezegd worden op een manier dat het tot je doordringt. Maar pushen is echt verkeerd gast. Ik ga er van uit dat je nog jong bent (je hebt het over school) en leren doe je nog je hele leven. Ook over het leven en alles wat er bij hoort. Maar sluit dit hoofdstuk af. Als ik zo lees hoe je over jouw relatie dacht was het al gedoemd om te mislukken. Wens haar het beste, maar wens vooral jezelf het beste. Doe het haar niet aan, maar doe het ook vooral jezelf niet aan. Het is goed zo...
Niet om alsnog te bashen, maar af en toe denk ik echt wat lijkt het me toch makkelijk om alleen maar simpel te kunnen denken. Gewoon een relatie uitmaken, het er een paar dagen moeilijk mee hebben en vervolgens lekker verder gaan met je leven...
Als je even niemand hebt om iets mee te doen, dan bel je gewoon mensen op waar je al tijden niet mee om bent gegaan, of je stort je gewoon via via in een nieuwe groep mensen.
Ik zit hier 4 maanden naar dato nog steeds te analyseren, en ik word een beetje gek van zoveel dezelfde mensen om me heen. Als ik me nu bedenk hoeveel aanbiedingen ik al heb gehad van mensen de afgelopen tijd om met hen iets te gaan doen, heb het allemaal afgewezen...
Mijn ex die ''propt'' zichzelf nu gewoon tussen groepjes mensen waar ze voorheen niet mee omging.. Ergens best vreemd, maar anderzijds zie je maar dat je door gewoon schijt te hebben je eigen leven een stuk aantrekkelijker kunt maken. Elk weekend heeft ze genoeg te doen, en dan ook nog eens elk weekend iets anders met nieuwe mensen. Terwijl ik elk weekend een beetje in de dorpskroeg zit te hangen met dezelfde vrienden....
quote:Heel simpel denk ik, stop met analyseren en kom terug op de uitnodigingen die je hebt gehad.Op vrijdag 22 oktober 2010 08:36 schreef Bartinhoo het volgende:
Als je even niemand hebt om iets mee te doen, dan bel je gewoon mensen op waar je al tijden niet mee om bent gegaan, of je stort je gewoon via via in een nieuwe groep mensen.
Ik zit hier 4 maanden naar dato nog steeds te analyseren, en ik word een beetje gek van zoveel dezelfde mensen om me heen. Als ik me nu bedenk hoeveel aanbiedingen ik al heb gehad van mensen de afgelopen tijd om met hen iets te gaan doen, heb het allemaal afgewezen...
quote:Dat analyseren moet ik inderdaad mee stoppen. Soms komt de gedachte nog wel eens opzetten, maar dat verdring ik gewoon...Op vrijdag 22 oktober 2010 09:12 schreef Chanson het volgende:
[..]
Heel simpel denk ik, stop met analyseren en kom terug op de uitnodigingen die je hebt gehad.
En tja, terugkomen op de uitnodigingen. Ik vind het af en toe lastig, ik heb mijn eigen vrienden waar ik dingen mee doe, en die uitnodigingen zijn dingen waar ik in eerste instantie eigenlijk helemaal geen zin in heb
Maar als ik dan kijk naar mijn ex, die nu via de vriend van haar zusje nieuwe contacten heeft gemaakt denk ik moet ik niet ook op die nieuwe mogelijkheden ingaan? Anderzijds denk ik moet ik niet gewoon accepteren dat ik anders ben als mijn ex en niet geforceerd nu opeens op dingen ingaan puur en alleen omdat zij dat ook doet, terwijk ik er eigenlijk helemaal geen behoefte aan heb...
quote:Als je het maar wel weer terugkomt als je weer van die rare plannen in je hoofd krijgt zodat we het even verbaal eruit kunnen timmerenOp donderdag 21 oktober 2010 23:49 schreef MOD het volgende:
[..]
Jah true.. Ik peer em hier. Srry voor mijn rare posts.. Ik peer em hier even want je hebt ws gelijk. Genoeg te doen nog dus jah. Groeten!
quote:Als je nou een paar van die uitnodigingen probeert, ongetwijfeld zul je tijdens/achteraf denken, oh wacht het is eigenlijk nog best leuk
[..]
Dat analyseren moet ik inderdaad mee stoppen. Soms komt de gedachte nog wel eens opzetten, maar dat verdring ik gewoon...
En tja, terugkomen op de uitnodigingen. Ik vind het af en toe lastig, ik heb mijn eigen vrienden waar ik dingen mee doe, en die uitnodigingen zijn dingen waar ik in eerste instantie eigenlijk helemaal geen zin in heb
Maar als ik dan kijk naar mijn ex, die nu via de vriend van haar zusje nieuwe contacten heeft gemaakt denk ik moet ik niet ook op die nieuwe mogelijkheden ingaan? Anderzijds denk ik moet ik niet gewoon accepteren dat ik anders ben als mijn ex en niet geforceerd nu opeens op dingen ingaan puur en alleen omdat zij dat ook doet, terwijk ik er eigenlijk helemaal geen behoefte aan heb...
En als dat niet zo is, dan weet je dat ook Je hoeft niet alles te forceren, maar een klein beetje mag best. Ik denk eerlijk gezegd dat als je een goede relatie had, en zeker voor wat langere tijd, je de ander echt niet zomaar bent vergeten hoor. Dat kun je wel proberen te forceren maar daar schiet je echt 0,niks mee op. Mijn relatie is nu 2.5 maand voorbij, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. Natuurlijk mis ik haar enorm, maar of ik haar terug zou willen zoals het was?
Ik accepteer dat ik haar gewoon enorm mis, ja het doet pijn. Maar ik kan er helemaal niks meer aan doen, dus ik zal wel zien hoe het loopt. Ben nog niet die meid tegen gekomen die de zon weer laat schijnen voor mij maar dat zal vast wel weer komen
quote:Als ik je username zie, dan denk ik altijd hier aan...Op vrijdag 22 oktober 2010 11:44 schreef Jolene22 het volgende:
[..]
Als je het maar wel weer terugkomt als je weer van die rare plannen in je hoofd krijgt zodat we het even verbaal eruit kunnen timmeren
Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please don't take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please don't take him just because you can
Your beauty is beyond compare
With flaming locks of auburn hair
With ivory skin and eyes of emerald green
Your smile is like a breath of spring
Your voice is soft like summer rain
And I cannot compete with you, jolene
He talks about you in his sleep
There's nothing I can do to keep
From crying when he calls your name, jolene
And I can easily understand
How you could easily take my man
But you don't know what he means to me, jolene
Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please don't take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please don't take him just because you can
You could have your choice of men
But I could never love again
Hes the only one for me, jolene
I had to have this talk with you
My happiness depends on you
And whatever you decide to do, jolene
Jolene, jolene, jolene, jolene
Im begging of you please don't take my man
Jolene, jolene, jolene, jolene
Please don't take him even though you can
Jolene, jolene
En voor de rest:
quote:Tja het probleem in onze relatie was, dat de verhoudingen scheef lagen. Waar ik terugkijk op een relatie met een meid die super goed en lief voor me was, kijkt zij terug op een relatie met een vriend die haar het gevoel gaf minderwaardig te zijn en niet alles voor hem te zijn...Op vrijdag 22 oktober 2010 13:06 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
. Natuurlijk mis ik haar enorm, maar of ik haar terug zou willen zoals het was?
Ik mis haar nog elke dag, maar ondanks dat ook zij zegt veel van me gehouden te hebben, en het nog nooit zo moeilijk gehad te hebben met het uitmaken van een relatie, ga ik er vooralsnog maar gewoon vanuit dat ze niet meer aan me denkt. Waarom neemt ze anders al 2 maanden geen conctact met me op?
De zin die ik overigens gequote heb doet me best pijn in mijn concrete situatie. Ik moet haar niet eens terugwillen, en weet dat , mochten we weer opnieuw een relatie met elkaar krijgen ik snel weer de gedachte zal krijgen dat het ooit weer uit zal moeten gaan. Ze haalt niet het beste in mij naar boven, mijn ontwikkeling staat stil zodra ik met haar ga. Toch doet het me pijn, omdat zij kennelijk niet denkt van ''wat als het wel beter wordt met hem'' kennelijk heeft zij het er niet voor over om opnieuw te proberen, terwijl ze altijd gezegd heeft zoveel voor me te voelen...
Je ex zal ongetwijfeld nog wel eens aan je denken. Maar zij onderneemt wel de stappen om haar leven interessant te maken zonder jou en jij blijft erin hangen. Dat is het verschil.
quote:Dat is ook zo dat gevoelens veranderen. Ik ga er ook niet vanuit dat ze nu nog steeds van me houdt/om me geeft oidOp vrijdag 22 oktober 2010 13:31 schreef goofy_goober het volgende:
Je moet wel begrijpen dat je dat soort dingen zegt op dat moment. Gevoelens veranderen.
Je ex zal ongetwijfeld nog wel eens aan je denken. Maar zij onderneemt wel de stappen om haar leven interessant te maken zonder jou en jij blijft erin hangen. Dat is het verschil.
Wat ik echter frustrerend blijf vinden, is het feit dat ik al heel lang doorhad dat ze het niet meer zo naar haar zin had met me. Daar probeerde ik ook met haar over te praten, maar ik kreeg er niets uit... Op een zondag waren we in Amsterdam wezen shoppen en op een terrasje gaan zitten, zij had haar hoogste hakken aangetrokken, maar toen we terug naar het CS wouden lopen leek het mij wel eens leuk om niet door de kalverstraat terug te lopen, maar een touristische route door de 9 straatjes, wallen etc....Zij kent totaal de weg niet in amsterdam, en het leek me wel grappig om haar zonder het te weten naar de wallen te gidsen, dat is ze niet gewend en dat zou ze wel leuk vinden. Op een gegeven moment was ik echter zelf ook de weg een beetje kwijt, en kreeg ineens een ongekend felle reactie van haar dat ze NU linea reca naar het station wou, dat ik zelf de weg ook niet wist en dat ze altijd al achter mn reet aanliep en dat zat was...
Sindsdien kwamen er wel vaker van dat soort momentjes, dat ze eindelijk eens tegengas ging geven. Ik zag dat als een positieve ontwikkeling, en ondertussen bleef ze zeggen dat ze van me hield en nooit met een ander zou kunnen gaan. Een paar weekenden later maakte ze het na een soortgelijk stom voorvalletje uit, om vervolgens nooit meer op haar beslissing terug te komen... Soms begrijp ik het allemaal zo goed, maar soms kan ik het nog steeds niet plaatsen....
quote:Nee.
[..]
Tja het probleem in onze relatie was, dat de verhoudingen scheef lagen. Waar ik terugkijk op een relatie met een meid die super goed en lief voor me was, kijkt zij terug op een relatie met een vriend die haar het gevoel gaf minderwaardig te zijn en niet alles voor hem te zijn...
Ik mis haar nog elke dag, maar ondanks dat ook zij zegt veel van me gehouden te hebben, en het nog nooit zo moeilijk gehad te hebben met het uitmaken van een relatie, ga ik er vooralsnog maar gewoon vanuit dat ze niet meer aan me denkt. Waarom neemt ze anders al 2 maanden geen conctact met me op?
De zin die ik overigens gequote heb doet me best pijn in mijn concrete situatie. Ik moet haar niet eens terugwillen, en weet dat , mochten we weer opnieuw een relatie met elkaar krijgen ik snel weer de gedachte zal krijgen dat het ooit weer uit zal moeten gaan. Ze haalt niet het beste in mij naar boven, mijn ontwikkeling staat stil zodra ik met haar ga. Toch doet het me pijn, omdat zij kennelijk niet denkt van ''wat als het wel beter wordt met hem'' kennelijk heeft zij het er niet voor over om opnieuw te proberen, terwijl ze altijd gezegd heeft zoveel voor me te voelen...
Je haalt even iets door elkaar denk ik. Dat zij niks laat horen betekend niet dat ze niet aan je denkt, of dat nou is omdat ze zich afvraagt of je verandert bent, of omdat ze mist wat jullie samen hadden. Ze laat niks horen omdat ze weet dat ze er geen hol mee op schiet voor zichzelf. En jij ook niet.
Blijkbaar was er iets dusdanig scheef dat niet zomaar verandert is, thans dat wordt gedacht. Als ik het even op mezelf weerspiegel, ik ben wél enorm verandert in 2 maanden tijd maar dat is omdat ik in een extreme situatie zat. Het was gek worden of aan mezelf werken.
Als ik dan naar men ex kijk, die snapt het niet. Maar die zit/zat ook niet in die extreme situatie als ik, dus zij kán het niet begrijpen omdat ze het gewoon niet weet. Dan is verandering op korte termijn ook onmogelijk. Even heel kort door de bocht dus, maar meestal veranderen mensen niet zo in zon relatief korte tijd.
Moet je dan als maar blijven hopen op een toekomst samen, terwijl je denk dat de dingen die je anders zou willen zien, voorlopig nog niet gebeuren? Is dat het nou waard?
Ik ben hartstikke benieuwd wat men ex denkt, doet, wat haar bezig houdt en hoe ze nu naar alles kijkt. Maar heeft het zin om te laten weten dat ik haar mis? Wordt het er dan beter op voor allebei? Ik denk het niet. Want zij zal vast nog niet zodanig veranderd zijn dat ik er blijer van word. En ik wil haar geen valse hoop geven. Daarom laat ik niks van mij horen, omdat ik weet dat ik er meer pijn mee doe dan dat ik dingen recht zet.
Als de tijd daar is zal ik vast wel van haar horen. Wanneer dat is weet ik niet, misschien wel nooit.. Intussen ga ik door met wat ík belangrijk vind. Proberen te genieten van het leven zoals ík dat wil.
Als ik de situatie zou gaan zien zoals jij het in je post schetst, dan maak ik de afstand niet groot genoeg.
Ik weet namelijk ook helemaal niet of het haar uberhaupt ene reet interesseert of ik veranderd ben. Wel is het zo dat ze mij denk ik in mijn meest passie- en inspiratieloze periode van mijn leven heeft ontmoet, en alleen in deze 4 maandjes ben ik al veel opgeschoten in positieve zin. Maar als je altijd maar blijft denken van ''als ik genoeg veranderd ben'' dan zit er misschien weer een kans in, dat zou in mijn geval een foute spiegel voorhouden zijn...
Ik denk ook nog wel eens terug aan ons laatste gesprek over ''ons'' van 2 maanden geleden. De conclusie daaruit was, dat het nu echt niets meer ging worden, en dat de enige kans op de lange termijn EVENTUEEL nog had, was het laten rusten en er niet meer mee bezig zijn. Vrijwel gelijk aan 0 dus die kans...
Veranderen doe ik voor mezelf, en misschien stiekem een beetje met de hoop dat mijn ex naast mijn woorden nu ook aan mijn daden gaat merken dat ik veranderd ben. Maar ik weet heus wel dat het geen zin meer heeft allemaal, en ik denk daarbovenop trouwens dat, wanneer ik de magische woorden '' ik wil het nog een keer metje proberen'' uit haar mond hoor, de lol er plotsklaps af is. Mijn ego is dan weer op gezond niveau, denk eigenlijk dat dit het enige is waar het allemaal om draait voor mij...
quote:Dit stukje is eigenlijk best wel mooi. De breuk is er niet voor niets geweest. Dat ligt aan mij én aan haar. Ik ben nu aan het veranderen, best veel vind ik, maar zou zij dat ook doen? Als zij niet zo is verandert, waarvan ik de kans op 99% schat, dan ga ik niet blij van haar worden. Het werkt dus gewoon (nog) niet.Op vrijdag 22 oktober 2010 13:47 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Ik ben hartstikke benieuwd wat men ex denkt, doet, wat haar bezig houdt en hoe ze nu naar alles kijkt. Maar heeft het zin om te laten weten dat ik haar mis? Wordt het er dan beter op voor allebei? Ik denk het niet. Want zij zal vast nog niet zodanig veranderd zijn dat ik er blijer van word. En ik wil haar geen valse hoop geven. Daarom laat ik niks van mij horen, omdat ik weet dat ik er meer pijn mee doe dan dat ik dingen recht zet.
Ik voel me wel goed de laatste dagen, ben gestopt met analyseren en begin het te accepteren. Ik weet niet of ik echt al zo ver kan zijn na 4 weken? Maar op zich voelt het goed. Zit alleen nog met de enge gedachte dat het me wel lastig lijkt alleen te blijven...
quote:Haha daar heb ik hem ook vandaan. Was dat nr aan het luisteren toen ik mn user aanmaakte op FOKOp vrijdag 22 oktober 2010 13:06 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Als ik je username zie, dan denk ik altijd hier aan...
quote:Hoe bedoel je dit?
Er zit wat in je post, maar wat jij denk ik doet is in mijn ogen het houden van een soort ''ondergronds lijntje'' met je ex, om het maar even een naam te geven....
quote:Ik kan het natuurlijk fout hebben hoor, maar ik refereerde hiermee naar de vetgedrukte stukken. Ik had het idee dat je nog op een bepaalde manier verbondenheid met je ex voelt/voelde, en zodoende nog dit soort dingen zei. Op een manier van, we zijn uit elkaar, maar wellicht is de situatie straks anders, en komen we weer bij elkaar...
Mar misschien zit ik er wel helemaal naast...
quote:[..]
Nee.
Je haalt even iets door elkaar denk ik. Dat zij niks laat horen betekend niet dat ze niet aan je denkt, of dat nou is omdat ze zich afvraagt of je verandert bent, of omdat ze mist wat jullie samen hadden. Ze laat niks horen omdat ze weet dat ze er geen hol mee op schiet voor zichzelf. En jij ook niet.
Blijkbaar was er iets dusdanig scheef dat niet zomaar verandert is, thans dat wordt gedacht. Als ik het even op mezelf weerspiegel, ik ben wél enorm verandert in 2 maanden tijd maar dat is omdat ik in een extreme situatie zat. Het was gek worden of aan mezelf werken.
Als ik dan naar men ex kijk, die snapt het niet. Maar die zit/zat ook niet in die extreme situatie als ik, dus zij kán het niet begrijpen omdat ze het gewoon niet weet. Dan is verandering op korte termijn ook onmogelijk. Even heel kort door de bocht dus, maar meestal veranderen mensen niet zo in zon relatief korte tijd.
Moet je dan als maar blijven hopen op een toekomst samen, terwijl je denk dat de dingen die je anders zou willen zien, voorlopig nog niet gebeuren? Is dat het nou waard?
Ik ben hartstikke benieuwd wat men ex denkt, doet, wat haar bezig houdt en hoe ze nu naar alles kijkt. Maar heeft het zin om te laten weten dat ik haar mis? Wordt het er dan beter op voor allebei? Ik denk het niet. Want zij zal vast NOG niet zodanig veranderd zijn dat ik er blijer van word. En ik wil haar geen valse hoop geven. Daarom laat ik niks van mij horen, omdat ik weet dat ik er meer pijn mee doe dan dat ik dingen recht zet.
Als de tijd daar is zal ik vast wel van haar horen. Wanneer dat is weet ik niet, misschien wel nooit.. Intussen ga ik door met wat ík belangrijk vind. Proberen te genieten van het leven zoals ík dat wil.
[ Bericht 34% gewijzigd door ova op 23-10-2010 00:31:27 ]
quote:Natuurlijk voel ik mij nog verbonden met men ex... Meer dan anderhalf jaar zijn we samen geweest, ze heeft zo enorm veel voor mij betekend.
[..]
Ik kan het natuurlijk fout hebben hoor, maar ik refereerde hiermee naar de vetgedrukte stukken. Ik had het idee dat je nog op een bepaalde manier verbondenheid met je ex voelt/voelde, en zodoende nog dit soort dingen zei. Op een manier van, we zijn uit elkaar, maar wellicht is de situatie straks anders, en komen we weer bij elkaar...
Mar misschien zit ik er wel helemaal naast...
Dat is in mijn ogen niet zomaar weg, we zijn ook niet met een knallende ruzie of vreemdgaan uit elkaar gegaan. Ik durf zelf niks over de toekomst te zeggen wat betreft de liefde. Als er iets onvoorspelbaar is is dat het wel Dus ik zeg ook niet per direct nee tegen men ex voor altijd.
En ja verdorie ik hoop echt wel dat ik haar ooit nog spreek eigenlijk. We hebben heel belangrijke dingen meegemaakt samen, denk dat het goed is om daar over te kunnen praten. Is geen moeten maar ik sta er wel voor open
Geen contact het blijft moeilijk voor me, maar dat is haar keus geweest. Voorlopig hoeft dat van mij ook niet want men hart is nog regelmatig in gevecht met men hoofd. En ik ben bang dat als ik nu men hart volg dat er dan alleen maar verliezers zijn
Helaas begint het nu te kriebelen. Ik mis de smsjes, hem zien en de seks.
Ik kan er toch niets aan veranderen dusja, nog even doorgaan en dit gevoel is ook weer weg. Ik had een paar dagen geleden een heel lang smsje getypt met alles wat ik miste aan hem. En dat hielp wel. Niet gestuurd natuurlijk, alleen getypt.
Nu slapen. Zzz.
[ Bericht 2% gewijzigd door Tegan op 23-10-2010 02:48:35 ]
Net had ik ook even een kleine terugval, heb het van me af geschreven en daarna verbrand. Voel me nu stukken beter Zo ook maar eens mijn lege bed opzoeken 
trustenIk ben ook weer even terug. Ik dacht dat ik er klaar me was maar dat is niet zo.
Ik ben niet meer verdrietig, ook niet meer boos, en het gaan stappen voor je ego heb ik ook gehad. Ik ben een mooie meid en heb de bevestiging dat ik nog goed in de markt lig.
Tja en dan? Ben weer met mijn voeten op de grond aangeland na zondag.
Afgelopen zondag heb ik met mijn ex gebeld na een wazig smsje van hem waarin hij me feliciteerde. Ik schrok even want ik dacht dat ie van een vriendin had gehoord dat ik een hele avond met iemand anders aan het feesten was geweest (was best romantisch) en hij dacht dat ik een nieuwe relatie had. Bleek niet zo te zijn, hij had zich vergist in mijn verjaardag en dacht dat ik jarig was. Apart om te vergeten dat ik 4 maanden geleden jarig was maargoed. Om erachter te komen waarom hij me feliciteerde en eventueel wat recht te zetten heb ik hem daarom even gebeld, ik had geen zin in een scene per sms.
Donderdag heb ik er weer met een vriend over gepraat. En die zei op een moment, het is jammer dat hij in een aantal opzichten nog zo onvolwassen was en daarom nog helemaal niet toe was aan een ' echte relatie' want jullie pasten qua persoonlijkheid echt heel goed bij elkaar.
En nu zit ik het dus jammer te vinden dat dat zo is. We pasten goed bij elkaar qua persoonlijkheid, maar inderdaad hij kon heel vaak niet mee in bepaalde dingen omdat hij daar nog niet aan toe was en dat leverde mij verdriet en frustratie op omdat ik die dingen juist wel belangrijk vond. Ik baal dus een beetje en heb nu t gevoel van 'kom ik ooit iemand tegen die wel volwassen genoeg is en zo goed bij me past?'
quote:Precies ook mijn gedachten.Op zaterdag 23 oktober 2010 11:48 schreef Chanson het volgende:
Ook hier weer een kleine dip. Had voordat ik haar had verwijdert gelezen dat ze naar een gaaf feest gaat. Dat feest is dus vandaag. 2 van mijn vrienden gaan ook. Vroegen zelfs of ik nog mee ging. Het feest is heel leuk maar het is pas 4 weken uit en ik wil haar daar echt niet zien. Wil niet eens weten dat ze daar is. Het gevoel dat 'zij gelukkiger is zonder mij' maakt me bang en laat me niet los. Was ik zo slecht?
Ik heb ook een onwijze dip de laatste dagen. Zelfs toen ik me er op ingesteld had om de knop om te draaien en op te houden met mezelf zielig voelen, voelde ik me nog rot. Ik mis hem zo ongelooflijk erg deze week.
Ik laat mezelf nu dan ook maar gewoon dat verdriet voelen, ipv er voor weg te lopen. Ik moet hier even doorheen en ik voel me altijd een stuk beter als ik even heel hard overdreven gehuild heb dan wanneer ik het opkrop en geforceerd iets leuks ga doen.
Ik word spontaner en gewoon hoe ik was!
Had zelfs een hele kleine flirt gister het deed me wel goed maar voor de rest ik ben daar nog echt niet klaar voor merk ik wel.
quote:Ik kan me voorstellen dat je nog niet toe bent om haar weer tegen te komen.Op zaterdag 23 oktober 2010 11:48 schreef Chanson het volgende:
Ook hier weer een kleine dip. Had voordat ik haar had verwijdert gelezen dat ze naar een gaaf feest gaat. Dat feest is dus vandaag. 2 van mijn vrienden gaan ook. Vroegen zelfs of ik nog mee ging. Het feest is heel leuk maar het is pas 4 weken uit en ik wil haar daar echt niet zien. Wil niet eens weten dat ze daar is. Het gevoel dat 'zij gelukkiger is zonder mij' maakt me bang en laat me niet los. Was ik zo slecht?
Wat ik me zo afvraag is dat jij, maar ook veel andere mensen het idee hebben dat je ex nu ineens gelukkig is omdat ze zonder je is verdergegaan.
Ik ben zo'n ex die in de relatie niet meer gelukkig was, en dus opgelucht was dat het voorbij was. Mijn leven is een stuk relaxter nu ik niet steeds met het onvolwassen gedrag van mijn ex hoef te dealen. En ik ga nu regelmatig lekker uit, en maak plezier met mijn vrienden. Mijn leven is in dat opzicht echt 100% verbeterd en veel fijner geworden.
Maar dat betekent niet dat ik geen gevoel heb, dat ik niet een periode van verdriet en boosheid heb gehad, of niet af en toe gewoon baal dat hij niet wat volwassener was of soms aan mezelf twijfel. Ik ga dat alleen niet bij mijn ex neerleggen, dat is zijn zaak niet meer. Probeer het in proportie te zien, je ex is echt niet van de ene op de andere dag veranderd in een supervrouw die zo eventjes over je heenstapt alsof het niets is.
Ik ben dan ook nog zo'n hopeloze romanticus die denkt dat als je echt bij elkaar hoort en je elkaar treft op een moment waarin je er nog niet klaar voor bent, je later toch wel weer bij elkaar komt. Als je er wel aan toe bent. En als het echt die ene voor jou was.
quote:Zo'n romanticus ben ik ookOp zaterdag 23 oktober 2010 12:56 schreef Jolene22 het volgende:
Probeer niet je eigenwaarde bij je ex vandaan te halen heh. Dat het met je ex niet lukte en dat ze gelukkiger is zonder jou zegt niet dat jij niet net zo gelukkig kan worden zonder haar.
Ik ben dan ook nog zo'n hopeloze romanticus die denkt dat als je echt bij elkaar hoort en je elkaar treft op een moment waarin je er nog niet klaar voor bent, je later toch wel weer bij elkaar komt. Als je er wel aan toe bent. En als het echt die ene voor jou was.
Als diegene de ware is, kom je elkaar echt wel weer tegen. Ze kwam langs op mn werk, en aanvankelijk dacht ik dat ze me negeerde. Stond buiten met een collega en ze vroeg aan ons hoe het ging, en vervolgens keek ze alleen maar mn collega aan tijdens praten
Maar vervolgens in de winkel kwam ze naar me toe en hebben we ff gezellig gebabbeld. Was vorige week uit in een bepaalde tent waar een van haar vriendinnen ook was. Ze zei tegen me ''jij was er ook he, dat hat ... ge sms' t naar me ''
Daar ga ik dan meteen weer meer achter zoeken, kennelijk zijn ze nog wel met me bezig. Had echt verwacht dat het nu wel zo lang uit zou zijn dat dit niet meer zou gebeuren...
Het is wel verslavend zeg meteen weer, heb nu meteen weer het idee dat ik haar snel weer wil spreken, maar weet echt niet wanneer ik haar weer zal zien...
quote:Wat een kutsmoes.Op zaterdag 23 oktober 2010 11:07 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Afgelopen zondag heb ik met mijn ex gebeld na een wazig smsje van hem waarin hij me feliciteerde. Ik schrok even want ik dacht dat ie van een vriendin had gehoord dat ik een hele avond met iemand anders aan het feesten was geweest (was best romantisch) en hij dacht dat ik een nieuwe relatie had. Bleek niet zo te zijn, hij had zich vergist in mijn verjaardag en dacht dat ik jarig was. Apart om te vergeten dat ik 4 maanden geleden jarig was maargoed. Om erachter te komen waarom hij me feliciteerde en eventueel wat recht te zetten heb ik hem daarom even gebeld, ik had geen zin in een scene per sms.
Maar ja, op sommige momenten grijp je elke kans aan die je plausibel lijkt (maar het natuurlijk niet is) om contact op te nemen met hem of haar. Been there, done that, got the T-shirt.
quote:Tja het kan heel goed een smoes zijn, dat denk ik eigenlijk ook. Maarja, hij is ook maar een mens, ik hoop dat ie zich er beter door voelt. Het is trouwens niet dat we helemaal geen contact hebben, ik heb hem uitgenodigd voor mijn halloweenfeest en hij komt dan ook gewoon.Op zaterdag 23 oktober 2010 14:05 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Wat een kutsmoes.
Maar ja, op sommige momenten grijp je elke kans aan die je plausibel lijkt (maar het natuurlijk niet is) om contact op te nemen met hem of haar. Been there, done that, got the T-shirt.
Op dat moment wilde ik alleen maar ff rechtzetten dat ik geen nieuwe relatie had en dacht daar helemaal niet over na.
[ Bericht 7% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 23-10-2010 14:30:54 ]
Wat een slappeling ben ik. Zit in het weekend voor mn tentamenweek, waarom moet ik nou net vandaag voor het eerst sinds n tijd weer met mijn ex praten
Ik kan me nog geeneens 5 minuten concentreren...Toen ik haar zag kwam ik er meteen weer achter hoeveel gevoelens ik nog voor haar heb... En misschien ben ik echt een naieve idioot, maar tijdens ons gesprek voelde ik ook echt nog steeds spanning van haar kant... Wat is ze toch eigenlijk leuk
En nooit meer van mij .It's good to laugh about it because it is actually really sad.
quote:Na 5x lezen snap ik hem.Op zaterdag 23 oktober 2010 19:16 schreef Tegan het volgende:
Mijn ex smst me allemaal welterusten midden in de nacht etc. En als ik dat doe dan zegt hij dat ik dat niet moet doen omdat hij nog steeds 100% achter zijn beslissing staat
It's good to laugh about it because it is actually really sad.
Krijg ook wel behoefte om 's ochtends weer eens lekker tegen iemand aan wakker te worden
Waarschijnlijk door het chagrijnige gedoe met IBG weer.
Nu lekker filmpje kijken en hopen dat dat iets doet aan mijn gevoel.
Doe het enorm veel minder alleen merk ik. Nja toevallig van de week bij een maat van me maar anders stel ik het liever uit. Al keek ik vorige maand wel The Rebound !Ik weet dat ik iets heb gedaan wat hij niet wil (het uitmaken, o.a. naar aanleiding van kwetsende dingen die ik heb gedaan), maar het is zo lastig dat ie nu ontzettend kwaad op me is
daar word ik heel onzeker van: heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Heeft hij niet gelijk en ben ik een arrogante, egoïstische trut? Ik ben gewoon nog zo zwak voor hem. Hij is heel lang de enige geweest die ik had en ik geloofde alles wat ie zei. Ben dat wel mooi zat als ie nu zo laag over me praat 
Kortom: het is heel lastig om aan mezelf te denken...
Ben ik weer, ik zei dat ik weg zou blijven en het gaat betrekkelijk goed met me
Maar ik heb een mailtje van mijn ex en ik durf hem niet te openen
Laat hem nog even dicht dan
quote:23.45%
Als je relatie "out of the blue" uit gaat en je spreekt samen af om in de toekomst nog af te spreken (eerste afspraak staat alweer) Hoe groot is de kans dat je dan weer samen komt?
Een relatie gaat nie "out of the blue" uit...
quote:Ja, echt bij mij wel. Geen ruzies niets. Vrijdagavond lieve smsjes, zaterdag uit. En nee, niet vreemd gegaan oid.Op zondag 24 oktober 2010 00:29 schreef Cocktailprikker het volgende:
Tsja...
Laat hem nog even dicht dan
[..]
23.45%
Een relatie gaat nie "out of the blue" uit...
quote:22Op zondag 24 oktober 2010 00:34 schreef Cocktailprikker het volgende:
Oh dan heb je zon labiele te pakken? hoe oud ben je
quote:6 maanden, redelijk serieus (familie shit erbij)Op zondag 24 oktober 2010 00:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Oke ja dan kan het ook nog. Maar hoe lang had je iets samen dan? En in hoeverre was het serieus etc... Want ik heb een maat van me, en ik geloof dat het daar elke week / maand wel weer een keer uit is. Met dezelfde labiele nazicommandant.
Omdat het uit het niets kwam voel ik me kut
Gisteren ging ik naar de kroeg met de verwachting mijn ex sowieso tegen te komen en dat gebeurde gelukkig helemaal niet.
En toen vanavond ging ik nietsvermoedend naar een feestje, en toen was hij er gewoon wel
. Voor het eerst dat ik hem zag in twee maanden. En het was echt heel erg kut. Ik voelde me gewoon de hele avond gespannen en probeerde te doen alsof hij er niet was, maar dat ging eigenlijk gewoon niet. Toen verliet hij het feest terwijl hij me recht in de ogen keek in de deuropening. Ik smste hem dat ik het echt extreem kut vond dat hij er was die avond. Ik speelde al de hele avond met de gedachte om hem te smsen of hij weg wilde gaan maar ik durfde niet. Toen smste hij terug dat hij het echt heel moeilijk vond me te negeren omdat er altijd chemie tussen ons is. Toen heb ik hem opgebeld en hebben we echt een uur gebeld terwijl ik voor mijn huis stond. De strekking was dat ik hem echt graag wilde zien omdat ik iemand nodig had/miste die er voor me was voor alle problemen enzo, en dat de seks en intimiteit me veel minder deed/ik dat minder mis. En dat ik hem dus graag wil als persoon die er voor me is. Iets wat hij altijd voor me wilde zijn, ook zonder de intimiteit. Maar toen zei hij dat hij me morgen zou smsen met dat we iets af zouden spreken zsm. Maar na wat praten bleek dat hij dat eigenlijk helemaal niet wilde omdat hij daar helemaal niet klaar voor is en dat hij dat alleen zou doen voor mij. En dat hij bang is dat er iets gebeurd waar hij later spijt van krijg. Zelfs toen ik zei dat dat me dus niets deed maar dat ik gewoon mijn maatje mis en dat terug wilde. Het drong dus tot me door dat dit de allerlaatste keer was voor ooit dat ik hem echt zou spreken en ik wilde dat het voor altijd zou duren . En toen hing hij op terwijl hij me een hele fijne nacht toewenste.En nu?
[ Bericht 1% gewijzigd door Tegan op 24-10-2010 03:59:54 ]
quote:Zo zie ik het een beetje, nog los van dat hij er niet klaar voor is. Wel de "lasten" en niet de lusten, zit zelf overigens in een zelfde situatieZou je af willen spreken? Ik mis een luisterend oor. Maar voor de rest niks hoor, knuffelen en dicht tegen elkaar aan liggen en zoenen en sex met jou mis ik niet zo erg hoor!!
quote:Dat was zeker een uitspraak die hij twee maanden geleden heeft gedaan of nog langer geleden toen hij in ieder geval nog een roze bril op had?De strekking was dat ik hem echt graag wilde zien omdat ik iemand nodig had/miste die er voor me was voor alle problemen enzo, en dat de seks en intimiteit me veel minder deed/ik dat minder mis. En dat ik hem dus graag wil als persoon die er voor me is. Iets wat hij altijd voor me wilde zijn, ook zonder de intimiteit.
Heftig gesprek gehad, waarbij ze zei dat ze niet oud met me kon worden en dus duidelijk maakte dat het over was wat betreft relatie. Ze wilde dol graag blijven afspreken en ze hield nog van me. Ze hoopte dat ze me ging missen en dat we vrienden gingen blijven.
Ze heeft echter wel met een ander gezoend onlangs dus het kan op mij ook overkomen als of ze me nog valse hoop zit te geven maar ondertussen mij aan de kant schuift voor die ander. Ansich logisch ook als ik in eerste instantie de gene ben geweest die is vreemd gegaan.
Maar toch heb ik haar altijd geloofd en ben uitgegaan van het goede omdat de chemie altijd aanwezig is geweest ondanks de opgelaten sfeer. We waren hartstikke goed samen
Uiteindelijk is het wel zo dat je krijgt wat je toekomt. Karma is een bitch. Ik ga hier verder ook geen punt meer van maken omdat ik toch al het idee heb dat ze eigenlijk misschien wel enorm kwaad op me is over hoe het laatst gegaan is, maar daar kan ik geen oordeel over doen.
Het is zoals het is. Ik kan blijven analyseren, maar in dit soort situaties gaat het om de feiten. Wilt ze wel of niet afspreken om een dagje leuk te doen? Hoe het in de toekomst er uit ziet blijft gissen. Wellicht kan ze nog een keer naar me glimlachen of is het echt gedaan met de pret. Ik merk het wel als ik haar tegen kom.
Toch wel jammer
Proberen om niet aan je ex te denken is zo fucking moeilijk.. Vooral als je gaat slapen/wilt slapen..
Zoals gezegd mijn ex weer voor het eerst gesproken in 2 maanden...
Het kan echt 2 kanten op, ik ben niet gek en ook ik heb mensenkennis en ik voelde echt nog duidelijk een bepaalde ''spanning'' tussen ons toen ik haar gisteren weer zag.. Ze durfde niet direct naar me toe te komen, vanuit mijn ooghoeken zag ik haar twijfelen maar ze kwam wel naar me toe...
Anders dan onze vorige gesprekken voor onze lange periode van geen contact moest altijd het initiatief van mijn kant komen, ik stelde de vragen hoe het ging, ging altijd over haar. Nu was ook zij eindelijk weer eens geinteresseerd. Toen ik vertelde dat ik op mezelf woonde en echt fanatiek met sport en school bezig was toen raakte ze al helemaal geinteresseerd..
Verder leek al de ''afstand'' die we de afgelopen 2 maanden hebben gecreeerd direct weer helemaal verdwenen
Ze vertelde me meteen een aantal persoonlijke medische dingen die ze de laatste tijd doormaakt doordat ze flink is afgevallen in korte tijd. Verder ''plaagden'' we elkaar weer een beetje, net als tijdens de relatie, een beetje in de flirtsfeer om het zo maar even te noemen...Verder was ik vorige week uit, en ze wist waar ik geweest was omdat een vriendin van haar dit had ge sms' t. Tsja wat ik me hier nu bij moet voorstellen weet ik niet, maar de afstand voelde echt zo groot dat ik niet had verwacht dat die meiden onderling nog met me bezig zouden zijn..
Tsja ik weet het niet, misschien moet ik even geinteresseerd in haar blijven doen. Wel rustig aandoen, maar over bijvoorbeeld 2 weekjes eens vragen of het al beter met haar gaat oid. Ik ben iig al blij dat we gewoon nog leuk kunnen praten, terwijl ik misschien bang was dat ze nog boos zou zijn oid...
Anderzijds was het eigenlijk ook weer een heel ''normaal'' gesprek. Ze bleef wel lang staan, en zei niet na 5 minuten nou ik moest maar weer eens gaan, maar toen ze wegging zei ze niet iets in de trend van ''we spreken snel een keer af'' maar zei ze gewoon nou we spreken elkaar wel weer...
Ze is zoo leuk
quote:Als ik had gezegd dat ik hem keihard wilde neuken had hij meteen opgehangen hoorOp zondag 24 oktober 2010 04:06 schreef Catkiller het volgende:
En nu niks.. Je zegt het zelf al in je post, je mist iemand die er voor je is, je mist niet hem speciaal, je valt wel terug op hem omdat je aan hem gewend bent wat te begrijpen valt maar hij is niet meer de persoon daarvoor. Denk je dat hij nu vrolijk is na een telefoongesprek waarin onderstaand aan bod kwam?
[..]
Zo zie ik het een beetje, nog los van dat hij er niet klaar voor is. Wel de "lasten" en niet de lusten, zit zelf overigens in een zelfde situatie
[..]
Dat was zeker een uitspraak die hij twee maanden geleden heeft gedaan of nog langer geleden toen hij in ieder geval nog een roze bril op had?
.Bovendien mis ik al die andere dingen natuurlijk ook. Alleen ik weet dat hij dat toch helemaal niet wil dus dan ga ik daar ook niet naar vragen ofzo.
En dat heeft hij idd in het begin gezegd. En hij is er nu dan misschien achter gekomen dat hij dat helemaal niet kan omdat er nog steeds gevoelens zijn.
Ik heb er een nachtje over geslapen en het gaat wel ok. Ik vind het fijn om te weten dat hij evenveel moeite heeft met geen contact hebben als ik. Maar ik vind de gedachte dat ik hem nooit meer ga spreken of nooit meer met iets bij hem kan zijn echt heel erg kut. Maarja, wat doe je eraan.
quote:Bart serieus waar ben je meee bezig??Op zondag 24 oktober 2010 09:33 schreef Bartinhoo het volgende:
Pfff ik weet het gewoon allemaal even niet..
Zoals gezegd mijn ex weer voor het eerst gesproken in 2 maanden...
Het kan echt 2 kanten op, ik ben niet gek en ook ik heb mensenkennis en ik voelde echt nog duidelijk een bepaalde ''spanning'' tussen ons toen ik haar gisteren weer zag.. Ze durfde niet direct naar me toe te komen, vanuit mijn ooghoeken zag ik haar twijfelen maar ze kwam wel naar me toe...
Anders dan onze vorige gesprekken voor onze lange periode van geen contact moest altijd het initiatief van mijn kant komen, ik stelde de vragen hoe het ging, ging altijd over haar. Nu was ook zij eindelijk weer eens geinteresseerd. Toen ik vertelde dat ik op mezelf woonde en echt fanatiek met sport en school bezig was toen raakte ze al helemaal geinteresseerd..
Verder leek al de ''afstand'' die we de afgelopen 2 maanden hebben gecreeerd direct weer helemaal verdwenen
Verder was ik vorige week uit, en ze wist waar ik geweest was omdat een vriendin van haar dit had ge sms' t. Tsja wat ik me hier nu bij moet voorstellen weet ik niet, maar de afstand voelde echt zo groot dat ik niet had verwacht dat die meiden onderling nog met me bezig zouden zijn..
Tsja ik weet het niet, misschien moet ik even geinteresseerd in haar blijven doen. Wel rustig aandoen, maar over bijvoorbeeld 2 weekjes eens vragen of het al beter met haar gaat oid. Ik ben iig al blij dat we gewoon nog leuk kunnen praten, terwijl ik misschien bang was dat ze nog boos zou zijn oid...
Anderzijds was het eigenlijk ook weer een heel ''normaal'' gesprek. Ze bleef wel lang staan, en zei niet na 5 minuten nou ik moest maar weer eens gaan, maar toen ze wegging zei ze niet iets in de trend van ''we spreken snel een keer af'' maar zei ze gewoon nou we spreken elkaar wel weer...
Ze is zoo leuk
Zodra zij weer even geen zin in je heeft en niet antwoord op je smsjes of iets ben je weer bij terug af.
hehe.Maar ik voel me ook niet 100%, weet niet of dat nu komt door mijn ex of weet ik veel. Ik denk gewoon wat er om heen draait qua al gedoe wat weer voor veel stress zorgt
Vind dat eigenlijk niet leuk want het ging net zo goed met mij.
Heb ook niets gestuurd hoor!
En na even nagedacht te hebben over mijn post heb ik ook besloten niets te sturen, ook niet over 2 weken..
Als zij weer contact/meer wil dan neemt ze zelf wel contact met mij op. Anderzijds ben ik degene die fout zat in onze relatie, en misschien is mijn kans haar terug te krijgen groter als ik toch een beetje initiatief toon...
Toen het net uit was heeft ze gezegd dat het tijd nodig had, en dat ze ook rust wou en ik niet achter haar aan moest blijven lopen. Misschien is dat iets waar ik nu zo af en toe nog eens op terugval en waardoor ik misschien toch weer foute hoop krijg....
Maargoed, ik weet dus totaal niet wat haar gevoel nou is na zo' n gesprek als gisteren. Misschien krijg ik vandaag of morgen wel weer een berichtje van haar, maar ga er niet vanuit.
Verbaasde me alleen wel over het feit dat een van haar beste vriendinnen haar had ge sms' t dat ik ook in die kroeg was. Wat is daar het nut van na 4 maanden uit waarvan al 2 geen contact?
Tegen anderen hier kan ik zo goed zeggen wat ze beter wel en niet kunnen doen, maar voormezelf zit dat toch allemaal een stuk lastiger
En mensen die je zo af en toe maar spreekt doen het gewoon omdat ze denken dat je het wil weten
.Is een van haar beste vriendinnen die ze elke week wel een paar keer spreekt en 3 weken geleden ook nog een weekendje weg mee is geweest, daarnaast was mijn ex die avond uit in rotterdam en had de vriendin in kwestie die middag nog op haar WWW op hyves gereageerd met veel plezier vanavond, ze wist dus dat mijn ex die avond niet in dezelfde kroeg zou komen...
Maargoed ik weet niet wat ik er eigenlijk wel achter wil zoeken, maar gisteren voelde het als een hele opsteker dat ze het onderling nog wel over me hebben. Terwijl ik ook wel weet dat er hoogstwaarschijnlijk helemaal niets achter zit
Ik probeer me een beetje in de situatie te verplaatsen ook al ken ik jouw ex helemaal niet. Wij weten verder ook niet wat er allemaal is gebeurd.
Met mij gaat het verder prima. Verder geen contact met gehad met mijn ex, maar die ruzie is in ieder geval uit de lucht wat me goed doet. En gisteren een leuke jongen ontmoet, beetje gesms't, niks bijzonders. Maar ik dacht steeds: Hij is veel spontaner dan *ex* etc. haha
Soms vraag ik me af of ik nu zo slap ben, of dat ik slecht omga met alles, of dat ik gewoon de hele bak leeg moet eten wat betreft het verdriet..
Ik meldde me vanochtend aan op msn, en binnen 10 seconden kwam ook mijn ex online. Eerst nog een tijdje afgewacht, maar toen kwam een gedachte naar boven van iets dat ik al een tijdje aan mezelf wil veranderen. Ik wil eens wat spontaner worden, en niet over alles zo diep nadenken..
Dus ik dacht ach schijt, ik spreek haar ff aan hoe het gisteravond was. Kreeg wel leuk en aardig antwoord, maar ook vrij zakelijk en kort. Ik stelde weer de vragen, zij gaf leuk antwoord maar aan het einde van het gesprek kwam ik erachter dat ik eigenlijk alles wist wat zij gaat doen en gedaan heeft, maar andersom niets heb kunnen vertellen...
Vervolgens kreeg ik nog een smiley en daarna is ze een half uur later offline gegaan zonder doei te zeggen.. Ik voel me nu echt weer even als 4 maanden geleden. Ik boei haar geen reet meer, ze is niet meer geinteresseerd in me. Als ik nu terugdenk aan onze weekendjes weg dan breek ik, hoe kan zoiets zo omslaan in iemands hoofd...
Voel me zo uitgekotst/ ingeruild terwijl ze niet eens een nieuwe relatie nog heeft. Ze doet aardig, maar niet geinteresseerd. Was ze maar woest op me oid, dan wist ik iig dat ze nog diepere gevoelens heeft.
Hoezo moet ik nu weer totaal geen kans meer maken. Mensen om mij heen die vreemd zijn gegaan voor de neus van hun ex, die hun ex openbaar belachelijk maakten etc etc. Allemaal hebben ze inmiddels een tweede kans gekregen, en ik niet. Wat een zelfmedelijden heb ik nu zeg.
Morgen eerste tentamen maar ik heb er nu echt schijt aan. Kan me niet eens concentreren...
is dat standaard dat je na 2 maanden die terugvallen hebt? Men hoofd en hart stoeien nog een hoop... Droom toch bijna elke nacht over haar. Men verstand zegt dat het beter is om er niet te veel op te hopen maar ik struikel te veel over men hart. En als ik dan die dingen hier lees, dat het toch "fijn" is om je ex te laten weten dat je er nog steeds mee zit, niet alsof ik er niks meer om geef.
Lastig.
en dan hoor ik nu Wonderwall van Oasis, dat nummer werd gespeeld tijdens de zomerfeesten waar ik was met men vrienden. Heb toen (was dronken
) mijn vriendin opgebeld en het hardop meegezonden. [/herinnering-zwijmel] SPOILERen ik merk dat ik het nog heel veel over mijn vriendin heb als ik over zulke dingen praat, het woord ex neem liever niet in mijn mond
[ Bericht 32% gewijzigd door Cocktailprikker op 24-10-2010 14:17:14 ]
quote:Dat besef ik, en ik dacht dat ik dit al had geaccepteerd maar nu blijkt dat er ergens in een hoekje nog wat verstopte hoop zat...Op zondag 24 oktober 2010 13:02 schreef melanie_x het volgende:
Voor haar is het gewoon helemaal over.. ze is niet echt geïnteresseerd en ze heeft die afgelopen 2 maanden ook geen contact met je opgenomen. Wordt toch tijd om te accepteren dat het écht niet meer goed komt. En daar kan je heel verdrietig over zijn etc. maar veel van je posts laten ook zien dat ze eigenlijk niet eens goed bij je paste. Mis je niet gewoon een meisje die van je houdt? Dus niet persé je ex. Is misschien ook moeilijk omdat zij je eerste echt vriendin was. Ik denk echt dat je volgende relatie een stuk beter zal lopen omdat je nu ook meer weet wat je wel en niet zoekt in een meid.
Tja ik denk dat ik gewoon de vrouwelijke aandacht heel erg mis, al mis ik natuurlijk op sommige vlakken ook wel mijn ex. Als ik haar zoals gisteren spreek dan denk ik diep van binnen god wat zou ik je graag lekker beetpakken en knuffelen
Maar rationeel weer ik ook wel, dat er ook bij een nieuwe kans wel weer een moment zal komen waarbij ik denk '' ik kan niet eeuwig met haar doorgaan''...
Verder denk ik inderdaad dat ik ook wel een beetje ''een vriendin'' mis. Gewoon lekker op zondag truttige dingen doen zoals wandelen, shoppen of gewoon ff een dagje weg ik mis het behoorlijk. Sowiezo de vrouwelijke aandacht, waar ik nooit echt veel van heb gehad. Ik weet dat meiden mij over het algemeen vaak als een geschikte potentiele vriend zien, ( no offence
), maar echt veel vrouwelijke aandacht heb ik mijn hele leven ( behalve van mijn ex ) echt nooit gehad..Lichamelijk ben ik tegen de 2 meter, best breed dat schrikt best af denk ik soms, verder ben ik zelf tegen mensen en vooral meiden die ik niet (goed) ken erg nors, een beetje een ''blijf van mijn lijf'' / onbereikbare houding. Ik hoop echt dat ik dit weet te veranderen, want als ik mijzelf op deze manier blijf gedragen dan kan het nog wel eens heel lang gaan duren voordat ik weer een nieuwe relatie heb....
Daarnaast ben ik al best onzeker, en het idee dat er nu een meisje rondloopt die me voor geen goud als vriend wil draagt daar niet echt in positieve zin aan bij, al weet ik ook wel dat ik dit zelf heb gecreeerd...
quote:Het enige wat ik denk dat een goed idee is voor jou om aan te werken is jezelf meer beschikbaar maken tegenover meisjes en mensen in het algemeen. Ben je uit nature extravert of introvert?Op zondag 24 oktober 2010 14:07 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Dat besef ik, en ik dacht dat ik dit al had geaccepteerd maar nu blijkt dat er ergens in een hoekje nog wat verstopte hoop zat...
Tja ik denk dat ik gewoon de vrouwelijke aandacht heel erg mis, al mis ik natuurlijk op sommige vlakken ook wel mijn ex. Als ik haar zoals gisteren spreek dan denk ik diep van binnen god wat zou ik je graag lekker beetpakken en knuffelen
Maar rationeel weer ik ook wel, dat er ook bij een nieuwe kans wel weer een moment zal komen waarbij ik denk '' ik kan niet eeuwig met haar doorgaan''...
Verder denk ik inderdaad dat ik ook wel een beetje ''een vriendin'' mis. Gewoon lekker op zondag truttige dingen doen zoals wandelen, shoppen of gewoon ff een dagje weg ik mis het behoorlijk. Sowiezo de vrouwelijke aandacht, waar ik nooit echt veel van heb gehad. Ik weet dat meiden mij over het algemeen vaak als een geschikte potentiele vriend zien, ( no offence
Lichamelijk ben ik tegen de 2 meter, best breed dat schrikt best af denk ik soms, verder ben ik zelf tegen mensen en vooral meiden die ik niet (goed) ken erg nors, een beetje een ''blijf van mijn lijf'' / onbereikbare houding. Ik hoop echt dat ik dit weet te veranderen, want als ik mijzelf op deze manier blijf gedragen dan kan het nog wel eens heel lang gaan duren voordat ik weer een nieuwe relatie heb....
Daarnaast ben ik al best onzeker, en het idee dat er nu een meisje rondloopt die me voor geen goud als vriend wil draagt daar niet echt in positieve zin aan bij, al weet ik ook wel dat ik dit zelf heb gecreeerd...
Tegen mensen buiten dit groepje ben ik echt extreem introvert. Op straat maak ik eigenlijk ook nooit oogcontact / een spontaan praatje met vreemde mensen. Ik loop zelfs in de meest drukke stad met een stoicijns gezicht met een stalen blik recht vooruit... Ik ben erg afstandelijk, maar dit heeft er ook deels mee te maken dat ik niet geinteresseerd ben in mensen die ik niet ken. Vreselijke eigenschap.
Aan dat punt moet ik inderdaad werken. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen die mij niet goed kennen vaak erg afstandelijk vinden. Meiden die me niet goed kennen vinden me vaak arrogant.
Het gebeurt me ook regelmatig, dat ik denk dat bepaalde meiden mij niet mogen, mij achteraf leuk (gevonden) bleken te hebben. Dan zitten we met een groep jongens, en dan spreken ze alleen maar met mn vrienden en kijken ze mij amper aan. Kom ik een paar maanden later in de kroeg toch in contact met ze ( na een paar biertjes sla ik ineens de andere kant op en word ik super spontaan
) , en dan krijg ik vaak de dag erna een sms ( of iets in die zin ) , waaruit blijkt dat het meisje in kwestie me al een tijdje leuk vindt en wat wil gaan drinken oid quote:Alsof ik dit zelf heb geschreven wat herken ik datOp zondag 24 oktober 2010 14:35 schreef Bartinhoo het volgende:
Bij mensen die ik goed ken ben ik denk ik ''redelijk'' extrovert. Maar dat is echt alleen bij mijn familie en beste vrienden die ik dan ook al mijn hele leven ken. Tot dit ''groepje'' laat ik heel moeilijk nieuwe mensen toe.
Tegen mensen buiten dit groepje ben ik echt extreem introvert. Op straat maak ik eigenlijk ook nooit oogcontact / een spontaan praatje met vreemde mensen. Ik loop zelfs in de meest drukke stad met een stoicijns gezicht met een stalen blik recht vooruit... Ik ben erg afstandelijk, maar dit heeft er ook deels mee te maken dat ik niet geinteresseerd ben in mensen die ik niet ken. Vreselijke eigenschap.
Gisteren was ze dus op een feest en we hebben wat gezamenlijke vrienden en dan las ik weer iets van 'what happens in CLUBNAAM stays in CLUBNAAM he @NAAMEX' en direct weer een kut gevoel. Wat is er gebeurd?
Er waren dus nog twee andere vrienden van mij daar en die hebben mijn ex wel gesproken en vonden haar dan eigenlijk wel weer saai. Ze zaten beetje aan een tafel niets te doen. Toch blijf ik me op zo een moment kut voelen.
quote:Eigenlijk heb je wel iets natuurlijk. Ik denk dat het voor haar ook wel beter is. Heb haar niet gegeven waar ze recht op had ook liet zij dat niet altijd blijken. Blijf het wel heel erg frustrerend vinden, het doet beide kanten pijn maar eraan werken kan niet meer?! Ergens snap ik het wel maar toch ook niet.Op zaterdag 23 oktober 2010 12:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik kan me voorstellen dat je nog niet toe bent om haar weer tegen te komen.
Wat ik me zo afvraag is dat jij, maar ook veel andere mensen het idee hebben dat je ex nu ineens gelukkig is omdat ze zonder je is verdergegaan.
Ik ben zo'n ex die in de relatie niet meer gelukkig was, en dus opgelucht was dat het voorbij was. Mijn leven is een stuk relaxter nu ik niet steeds met het onvolwassen gedrag van mijn ex hoef te dealen. En ik ga nu regelmatig lekker uit, en maak plezier met mijn vrienden. Mijn leven is in dat opzicht echt 100% verbeterd en veel fijner geworden.
Maar dat betekent niet dat ik geen gevoel heb, dat ik niet een periode van verdriet en boosheid heb gehad, of niet af en toe gewoon baal dat hij niet wat volwassener was of soms aan mezelf twijfel. Ik ga dat alleen niet bij mijn ex neerleggen, dat is zijn zaak niet meer. Probeer het in proportie te zien, je ex is echt niet van de ene op de andere dag veranderd in een supervrouw die zo eventjes over je heenstapt alsof het niets is.
Was helemaal vergeten dat je natuurlijk ook oude msn gesprekken terug kunt lezen...
Net dus even onze msn gesprekken van afgelopen jaar terug gelezen..
Viel me eigenlijk meteen op hoe oppervlakkig deze gesprekken waren.
> Liefiee
<Schatjeee wat ga je doen vandaag
> Kweenie beetje computeren en school
<Oow leuk, ...
Veel verder ging het niet, eigenlijk alsof we elkaar heel oppervlakkig kenden.. Wanneer we echt bij elkaar waren was dit niet het gevoel hoor, maar ik besef me nu des te beter dat onze relatie wel een diepgaande was, maar toch ook niet echt bij haar terecht kon...
Ook wel opvallende dingen waarvan ik wel eens den van ''tsja''.. Zovaak zaten we niet op msn, maar in de ''date'' fase zei ze vaak al om 8 uur savonds: Ik ga van msn af, even lekker tv kijken... Spreek je snel weer!
Ik weet van mezelf dat, wanneer ik een meisje leuk vind en het gesprek loopt goed, dan blijf ik achter de computer zitten tot ik mijn ogen niet meer open kon houden... Klinkt heel kinderachtig allemaal maar misschien zegt het toch wat. KWam er trouwens ook achter dat ik alles van vanmorgen enorm opgeblazen heb. Ik heb nog steeds hoop, ga er niet op zitten wachten. Jullie zullen me gek vinden, ik ben benieuwd..
quote:Ik heb het ook niet alleen tegen jou, zei het meer in zijn algemeenheid.Op zondag 24 oktober 2010 16:02 schreef Chanson het volgende:
Je begrijpt me verkeerd ik was dus niet naar dat feest gegaan omdat ik dus wist dat zij daar was. Als ik haar misschien komende tijd keer tegenkom draai ik me gelijk om en ga ik ergens anders heen. Heb er niets aan om daar dan te blijven.
quote:Één stapje naar voren, twee stapjes terug. Algemeen bekend hoor. Je komt er wel, ooit.Op zondag 24 oktober 2010 16:06 schreef Bartinhoo het volgende:
Ik heb nog steeds hoop, ga er niet op zitten wachten. Jullie zullen me gek vinden, ik ben benieuwd..
quote:Aha mijn mistake.Op zondag 24 oktober 2010 16:14 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Ik heb het ook niet alleen tegen jou.
Ik zit dan denk ik in de periode waarin het in golven goed en slecht gaat. Vooral het bang zijn voor de toekomst, wanhoop en alleen mooie momenten herinneren heb ik last van..
Veel dingen kan ik al steeds beter een plaatsje geven, maar nog steeds zie ik mezelf niet zo intiem omgaan met een ander meisje dan zij. Als ik terugdenk aan onze weekendjes weg kan ik me gewoon niet voorstellen dat ik zoiets ooit weer met een andere meid zal doen..
Althans, wel voorstellen maar ik denk dat wanneer ik dan terugdenk aan een weekendje weg met mijn ex, ik tranen van weemoed zal krijgen... Komt inderdaad doordat dit mijn enige echte relatie ooit is geweest. Ik was al de 4e serieuze relatie van mijn ex
Ik denk ook dat ze zichzelf daardoor makkelijker over alles heenzet, en dat ze daardoor ook daadkrachtiger was bij het uitmaken..Dat is iets waar ik nog wel mee zit. Waarom heb ik niet de kracht gehad om het uit te maken? Wat mankeert er aan mij dat ik daar nooit sterk genoeg voor was. Mijn ex was super lief voor me, maar echt absoluut niet een meid waar ik volledig voor kon gaan, waar ik trots op was, die bij mij hoorde als stoffer en blik. Verre van dat. Dit wist ik ook, waarom kon ik het niet?
quote:MSN is dan ook een doodsteek voor de goede gesprekken. Je móet niet perse als iemand online is elkaar spreken. Als je even niks te zeggen hebt, prima toch? In het begin zat ik ook lang te msnen met men ex. Maar naar mate je elkaar meer ziet / kent, hoe minder er te ouwehoeren valt. Tenminste, niet meer zo 24/7 als in het begin
Tja als ik eenmaal stom bezig ben, dan maar meteen alles goed fout doen op 1 dag
Was helemaal vergeten dat je natuurlijk ook oude msn gesprekken terug kunt lezen...
Net dus even onze msn gesprekken van afgelopen jaar terug gelezen..
Viel me eigenlijk meteen op hoe oppervlakkig deze gesprekken waren.
> Liefiee
<Schatjeee wat ga je doen vandaag
> Kweenie beetje computeren en school
<Oow leuk, ...
Veel verder ging het niet, eigenlijk alsof we elkaar heel oppervlakkig kenden.. Wanneer we echt bij elkaar waren was dit niet het gevoel hoor, maar ik besef me nu des te beter dat onze relatie wel een diepgaande was, maar toch ook niet echt bij haar terecht kon...
Ook wel opvallende dingen waarvan ik wel eens den van ''tsja''.. Zovaak zaten we niet op msn, maar in de ''date'' fase zei ze vaak al om 8 uur savonds: Ik ga van msn af, even lekker tv kijken... Spreek je snel weer!
Ik weet van mezelf dat, wanneer ik een meisje leuk vind en het gesprek loopt goed, dan blijf ik achter de computer zitten tot ik mijn ogen niet meer open kon houden... Klinkt heel kinderachtig allemaal maar misschien zegt het toch wat. KWam er trouwens ook achter dat ik alles van vanmorgen enorm opgeblazen heb. Ik heb nog steeds hoop, ga er niet op zitten wachten. Jullie zullen me gek vinden, ik ben benieuwd..
Ik vind dat niet zo erg, ik heb liever 1 direct goed gesprek van een uur, dan 7 dagen in de week elke ochtend middag avond die oppervlakkige gesprekjes.
Goed leesvoer Goofy
Zat vandaag even ''alles'' terug te lezen, in totaal waren het slechts 13 gesprekken in anderhalf jaar tijd...
Vind het gewoon zo moeilijk om te accepteren dat mijn ex liever alleen is, met haar ouders op zondag, dan met mij. Ik heb het er net met een vriend een tijdje over gehad en eigenlijk merk ik dat ik haar grotendeels feitelijk niet echt mis...
Het is alleen zo lastig te plaatsen dat een meisje die zelf zo sterk het initiatief heeft genomen voor de relatie, en altijd zo haar best deed, uiteindelijk een keuze maakt om zich terug te trekken uit de relatie om hier vervolgens nooit meer op terug te komen..
Wel moet ik nog beter in leren zien hoe ik me gedragen heb naar haar. Ze is tegen het eind van onze relatie begonnen met afvallen, en in 2 maanden 20 kilo kwijtgeraakt. Dat is natuurlijk niet voor niets op dat moment gebeurd. Ik heb haar door mijn nonchalante arrogante gedrag enorm onzeker gemaakt. Ik heb haar laten twijfelen over zichzelf, en een ontevreden gevoel over zichzelf gegeven..
Het is arrogant en zelfzuchtig om te denken als onze relatie nog goed komt. Het is al heel wat dat mijn ex nog leuk tegen me doet, eigenlijk verdien ik zelfs dat niet eens. Altijd leuk om ff goed op je plek gezet te worden
quote:Het laatste wat ik tegen haar zei
quote:En nu lekker de leerboeken over het recht induiken, net als ik
quote:Studeren jullie ook rechten?Op zondag 24 oktober 2010 17:59 schreef melanie_x het volgende:
[..]
En nu lekker de leerboeken over het recht induiken, net als ik
Vandaag eindelijk weer een redelijke dag! Feels good!
quote:Wat zit je jezelf weer lekker naar beneden te praten, joh. Prijs je ex alsjeblieft niet zo de hemel in, want daar heb je jezelf alleen maar mee.Op zondag 24 oktober 2010 17:13 schreef Bartinhoo het volgende:
Ja dat is wel waar, maar wij spraken elkaar eigenlijk zelden tot nooit op msn..
Zat vandaag even ''alles'' terug te lezen, in totaal waren het slechts 13 gesprekken in anderhalf jaar tijd...
Vind het gewoon zo moeilijk om te accepteren dat mijn ex liever alleen is, met haar ouders op zondag, dan met mij. Ik heb het er net met een vriend een tijdje over gehad en eigenlijk merk ik dat ik haar grotendeels feitelijk niet echt mis...
Het is alleen zo lastig te plaatsen dat een meisje die zelf zo sterk het initiatief heeft genomen voor de relatie, en altijd zo haar best deed, uiteindelijk een keuze maakt om zich terug te trekken uit de relatie om hier vervolgens nooit meer op terug te komen..
Wel moet ik nog beter in leren zien hoe ik me gedragen heb naar haar. Ze is tegen het eind van onze relatie begonnen met afvallen, en in 2 maanden 20 kilo kwijtgeraakt. Dat is natuurlijk niet voor niets op dat moment gebeurd. Ik heb haar door mijn nonchalante arrogante gedrag enorm onzeker gemaakt. Ik heb haar laten twijfelen over zichzelf, en een ontevreden gevoel over zichzelf gegeven..
Het is arrogant en zelfzuchtig om te denken als onze relatie nog goed komt. Het is al heel wat dat mijn ex nog leuk tegen me doet, eigenlijk verdien ik zelfs dat niet eens. Altijd leuk om ff goed op je plek gezet te worden
Ok, misschien heb je wat fouten gemaakt, maar dat is nu eenmaal gebeurd en kun je niks meer aan doen. Ga nu je haar gezien hebt ook niet weer helemaal wegkwijnen. Aan die reactie op msn te merken heeft ze duidelijk geen intentie meer om weer wat met jou te beginnen. Het ging bij jou de laatste weken ook juist beter toen je eenmaal geaccepteerd had dat het beter was om geen contact met haar te hebben. Lijkt me geen slecht idee als je probeert die knop weer om te zetten.
Hoe langer ik er mee bezig ben, vooral na dit weekend waarin ''alles'' weer een beetje opgeschud is, kom ik er steeds meer achter dat het vooral mijn ego is waar ik nog last van heb...Best kinderachtig maar ik kan het niet helpen lijkt het..
Vorig jaar waren de rollen omgedraaid, en destijds snapten veel mensen niet wat ik met mijn ex aanmoest. Vrienden van mij zeiden dat ze nooit hadden verwacht dat ik met haar zou gaan, en collega' s van mij ( en toen ook nog van mijn ex) snapte ook niet wat ik in haar zag...
Daar kwam dan nog eens bovenop dat mijn ex ( en haar familie ) echt enorm blij met me was. Als ik zoals vanmiddag die gesprekken weer eens teruglees merk ik eigenlijk pas hoe bijzonder sommige dingen waren die ze tegen me zei. Vanaf dag 1 was werd ik behandeld als een prins daar. De verwachtingen van mijn ex van onze relatie was erg hoog. Vooral rond de helft van onze relatie zei ze weleens serieus aan kinderen al te hebben gedacht....
Door mijn twijfels, maar ook door mijn opgekrikte ego door de hele situatie ging ik me best wel een beetje de bink voelen af en toe. Heel triest maargoed...Nu heb ik er vooral door hoe de situatie altijd was, heel veel moeite mee dat nu eigenlijk alles andersom is. Mijn ex moet niets meer van me hebben, ik zit heel fok onder te spammen met min issues ruim 4 maanden later. Hoe kan ze alles zomaar laten gaan terwijl ze ooit zo blij met me was. Het antwoord weet ik dondersgoed natuurlijk....
Zo goed als, want soms merk je opeens dat er toch nog dingetjes rond dwarrelen in je hoofd....
Mijn ex woont niet om de hoek bij me (dik 2 uur met de auto). En toch was ik gisteren nog geen km van zijn huis.... Toen ik die kant op reed had ik wel gemengde gevoelens. Helemaal toen ik zijn wijk in reed maar dan net de andere kant op.
Ik heb er zowaar over nagedacht of ik toch even langs zou gaan. gewoon vriendschappelijk, gewoon omdat we elkaar niet meer persoonlijk gezien hebben sinds het over is en dat misschien de ultieme afsluiter kan zijn.
Maar ik heb het niet gedaan. Misschien zou het verkeerd zijn overgekomen en word ik dan als stalkster in een hokje gestopt ofzo
Vanmiddag ging ik weer weg, en ik heb zowaar een traantje moeten wegpinken. Ik heb hem al een hele tijd niet gezien, ik krijg via via steeds meer info waardoor ik blij ben dat het over is. Hijzelf gedraagd zich ook heel anders dan de man waar ik verliefd op was, dus dat maakt het ook makkelijker.
Maar toch. Met dat wegrijden had ik een beetje het gevoel dat ik een laatste kans om eens ECHT te praten heb weggegooid en hiermee niet alleen de deur dichtgegooid heb (die was al dicht) maar ook een sleutel omgedraaid heb en de sleutel daar in een sloot gemieterd heb....
Het is over, al een tijdje vond ik het prima, maar vandaag besefte ik hetnog beter dan anders....
Ga je dan anders denken? Is het plotsklaps klaar? Heb je nog behoefte om hem te zien of te spreken?
quote:ik heb al met iemand anders gezoendOp zondag 24 oktober 2010 20:12 schreef MOD het volgende:
Ik vraag me af, en vooral aan de vrouwen, hoe het is, als je een tijd lang aan het heen en weren bent geweest met je ex, hoe het is na dat je voor het eerst met een ander heb gezoend. Zeg maar een rebound.
Ga je dan anders denken? Is het plotsklaps klaar? Heb je nog behoefte om hem te zien of te spreken?
en ik voelde me schuldig. Het voelde aan als vreemd gaan. Ik heb ook echt een knop moeten omzetten en heel letterlijk tegen mezelf moeten zeggen: het is uit, dit is volkomen legaal en dit mag gewoon!
Verder was dat een heel speciale avond met iemand die zelf ook liefdesverdriet had. We hebben een beetje ons verdriet bij elkaar proberen te vergeten. En al onze liefde voor iemand anders aan elkaar gegeven in dat zoenen. Het voelde dan ook heel fijn en heel vertrouwd en heel lekker. Maar het was pure simulatie we zijn niet echt verliefd op elkaar. En daar zijn we ons wel bewust van!
quote:Ik ben dan wel een man, maar ik heb een paar weekjes geleden met een hele leuke meid gezoend. Voor mijn relatie met mijn ex was ik nog ''blanco'' wat betreft relaties, en mijn ex voldeed echt niet aan mijn toenmalige ideaalbeeld van een vriendin. De meid waar ik een paar weken geleden mee heb gezoend kwam echt eng dicht bij het ideaalbeeld van een vriendin. Toch deed het me echt belachelijk weinig, voelde 2 dagen een lichte daling van emoties maar dat kwam vooral omdat ik mezelf weer ''gewild'' voelde. Maar de behoefte om haar weer te zien was niet verminderd... ( ex dan)Op zondag 24 oktober 2010 20:12 schreef MOD het volgende:
Ik vraag me af, en vooral aan de vrouwen, hoe het is, als je een tijd lang aan het heen en weren bent geweest met je ex, hoe het is na dat je voor het eerst met een ander heb gezoend. Zeg maar een rebound.
Ga je dan anders denken? Is het plotsklaps klaar? Heb je nog behoefte om hem te zien of te spreken?
Later nog een ONS met een gozer, beste jongen hoor, maar ik zat toen nog zo met mijn hoofd bij m'n ex.
Gelukkig ben ik nu helemaal over die verwarring heen. Ik mis mijn ex niet en zie weer genoeg andere leuke jongens.
quote:Op zondag 24 oktober 2010 20:22 schreef melanie_x het volgende:
Toen het een maand uit was had ik met een andere jongen gezoend. Ik dacht dat ik deze jongen leuk vond wat achteraf helemaal niet zo was. Hij zoende niet zoals mijn ex, rook niet naar mijn ex etc etc. De volgende dag lag ik in de armen van mijn ex (nee geen seks) en had ik alles afgekapt met die andere jongen. Ik was toen zo in de war als ik er aan terug denk.
Later nog een ONS met een gozer, beste jongen hoor, maar ik zat toen nog zo met mijn hoofd bij m'n ex.
Gelukkig ben ik nu helemaal over die verwarring heen. Ik mis mijn ex niet en zie weer genoeg andere leuke jongens.
dat geeft een mens hoop!quote:Hmm dat bovenste zei mijn ex ook. Dat onderste liet ze maar achterwegen. Maar goed ook trouwensOp zondag 24 oktober 2010 20:16 schreef Duimelot het volgende:
[..]
ik heb al met iemand anders gezoend
en ik voelde me schuldig. Het voelde aan als vreemd gaan. Ik heb ook echt een knop moeten omzetten en heel letterlijk tegen mezelf moeten zeggen: het is uit, dit is volkomen legaal en dit mag gewoon!
Verder was dat een heel speciale avond met iemand die zelf ook liefdesverdriet had. We hebben een beetje ons verdriet bij elkaar proberen te vergeten. En al onze liefde voor iemand anders aan elkaar gegeven in dat zoenen. Het voelde dan ook heel fijn en heel vertrouwd en heel lekker. Maar het was pure simulatie we zijn niet echt verliefd op elkaar. En daar zijn we ons wel bewust van!
Maar je bent niet anders naar je ex gaan kijken of had niet het gevoel dat je in eens door die kus tien stappen verder bent gekomen?
Dat ze nu zo spontaan in eens keihard de deur dicht smijt snap ik dan niet. Zal wel een reactie zijn daar op. Dat het nu echt klaar is. Enkel ik sta hier weer de puin bij elkaar te vegen terwijl ik echt zo geen idee is waar dat in eens vandaan kwam. Maar goed, een dagje dierenpark zit er dus niet in omdat ze me nu haat of zo. Kan er zo geen vinger op leggen.
Het gaat wel beter met me de laatste tijd. Heb elke dag nog goede momenten van enorm down zijn, ook tijdens dingen ondernemen, maar ik zet me er toe aan om te blijven ondernemen. En ik merk er niet veel van want alles om me heen lijkt herinneringen te triggeren.
Maar we moeten door. Het steekt nog elk moment maar we moeten door. Sterk staan op de goede momenten en slap zijn op de slechte momenten.
Ik mis haar nog steeds dus en nog steeds met mijn gevoelens in de weg, maar de ratio begint nu echt de overhand te nemen en mijn gevoel begint zich er aan te meten. Enkel jammer dat een zij-effect is dat ik dáár dan weer verdrietig om kan worden.
quote:Dit zoenen was niet gepland (duh) we vonden steun bij elkaar om over ons verdriet te praten en dat was fijn. Uiteindelijk gebeurde het en het was een enorme mix aan emoties, het heeft verder weinig gedaan tov mijn gevoel voor mn ex.Op zondag 24 oktober 2010 20:25 schreef MOD het volgende:
[..]
Hmm dat bovenste zei mijn ex ook. Dat onderste liet ze maar achterwegen. Maar goed ook trouwens
Maar je bent niet anders naar je ex gaan kijken of had niet het gevoel dat je in eens door die kus tien stappen verder bent gekomen?
Dat ze nu zo spontaan in eens keihard de deur dicht smijt snap ik dan niet. Zal wel een reactie zijn daar op. Dat het nu echt klaar is. Enkel ik sta hier weer de puin bij elkaar te vegen terwijl ik echt zo geen idee is waar dat in eens vandaan kwam. Maar goed, een dagje dierenpark zit er dus niet in omdat ze me nu haat of zo. Kan er zo geen vinger op leggen.
Het gaat wel beter met me de laatste tijd. Heb elke dag nog goede momenten van enorm down zijn, ook tijdens dingen ondernemen, maar ik zet me er toe aan om te blijven ondernemen. En ik merk er niet veel van want alles om me heen lijkt herinneringen te triggeren.
Maar we moeten door. Het steekt nog elk moment maar we moeten door. Sterk staan op de goede momenten en slap zijn op de slechte momenten.
Ik mis haar nog steeds dus en nog steeds met mijn gevoelens in de weg, maar de ratio begint nu echt de overhand te nemen en mijn gevoel begint zich er aan te meten. Enkel jammer dat een zij-effect is dat ik dáár dan weer verdrietig om kan worden.
Enige reden ook dat het zo goed met me gaat is omdat hij zo anders is/ doet dan hoe ik hem ken. Dat was voor mij DE afknapper. Heel afentoe vergeet ik zijn minpunten nog en voel ik me wegzakken in verdriet. Maar dan ga ik bewust al zijn klote reacties etc. terughalen, bedenken. lezen enzo en dan ben ik er ook snel klaar mee.
Het kan ook niet meteen 123 geheel over zijn, maar zolang ik stapje voor stapje verbetering zie is het prima!
Waar ik verder nog altijd een naar bijsmaakje over heb, is het feit dat het eigenlijk vrij snel afgekapt was. We zijn nog een paar keer bij elkaar over de vloer gekomen, kreeg de eerste dagen nadat het uitwas nog een kus op mn mond en volgens mij was ze toen nog wel in voor meer..
Maar vervolgens ging ik een maand op vakantie, nog paar keer bij elkaar over de vloer maar totaal geen spanning meer. Tja , wat verwacht ik dan natuurlijk
Maar veel verhalen van jullie die ik lees, en ook veel hoor uit mn omgeving, dat je dan weer hoort '' ja vorige week weer even een nachtje doorgehaald met mn ex just for fun ''...Nu weet ik niet wat ik daarbij moet denken. Misschien is dat juist wel een teken dat je niet serieus met elkaar was als je dat soort dingen blijft doen, maar vind het stiekem nog wel eens jammer. Kan/wil me ook nog steeds niet voorstellen dat ze niet meer aan me denkt of geen speciale gevoelens meer voor me heeft
Maargoed
Ben weer even terug van weggeweest. Heb mijn ex nu tijdje genegeerd en kreeg gister midden in de nacht weer een berichtje in de trant van "of ik aan het uitgaan was en zin had in bier?".
Nu was mijn avond uiteraard naar de klote n.a.v. dit bericht, maar wilde niets liever dan terug sturen, jazeker kom maar deze kant op. Op advies van mijn eigenwijze ikzelf, heb ik het bericht genegeerd en dus niks terug gestuurd.
Wat bedoelt ze met dit sms-je, wil ze me terug, of loopt ze me gewoon gek te maken?
Mijn dank is groot!
quote:ik heb hem niet meer gezien sinds het over is dus ook geen nachtje door gehaaldOp zondag 24 oktober 2010 20:33 schreef Bartinhoo het volgende:
Dat herken ik ook wel inderdaad... Dan ga je eindelijk rationeel over de zaak denken, maar dan voel je weer een steekje pijn, juist omdat je nu rationeel erover denkt
Waar ik verder nog altijd een naar bijsmaakje over heb, is het feit dat het eigenlijk vrij snel afgekapt was. We zijn nog een paar keer bij elkaar over de vloer gekomen, kreeg de eerste dagen nadat het uitwas nog een kus op mn mond en volgens mij was ze toen nog wel in voor meer..
Maar vervolgens ging ik een maand op vakantie, nog paar keer bij elkaar over de vloer maar totaal geen spanning meer. Tja , wat verwacht ik dan natuurlijk
Nu weet ik niet wat ik daarbij moet denken. Misschien is dat juist wel een teken dat je niet serieus met elkaar was als je dat soort dingen blijft doen, maar vind het stiekem nog wel eens jammer. Kan/wil me ook nog steeds niet voorstellen dat ze niet meer aan me denkt of geen speciale gevoelens meer voor me heeft
Maargoed
ik denk ook niet dat ik dat kan.
dan wil ik geowon weer een relatie, niet alleen maar even een keer samen zijn dat is zelfkwelling!
En dat laatste is logisch toch?
als iemand wel nog aan je denkt etc geeft je het gevoel dat jullie samen gehad heeft ook iets van betekenis is geweest. iemand heeft verdriet omdat iets kostbaars voorbij is.
Dat is iets wat mij nu nog wel eens verdriet doet. Mijn ex is al druk op zoek naar vervanging, ik voel me letterlijk als oud vuil een hoek in gesmeten. En begin elke dag meer te twijfelen aan zijn oprechtheid binnen de relatie. Ik voel me een soort van bedonderd en dat is een naar gevoel
Zinnen als 'de liefde van mijn leven' hoef ik nooit meer te horen, ik ga ze never nooit meer geloven, denk dat ik dan ga
Hij heeft hiermee dus een stukje van mijn vertrouwen en naiviteit kapot gemaakt en dat neem ik hem wel kwalijk. Maar sja
quote:Binnen 2/2,5 maanden nadat ik het had uitgemaakt heb ik eigenlijk lopen rondzoenen/rondneuken op en na vakantie. Ik heb die meiden met wie ik dat deed achteraf eigenlijk best kut behandeld, puur voor eigen gewin. Het was voor mij een middel om m'n ex te vergeten, en in zekere zin hielp het ook echt. Het is alleen geen permanente oplossing.Op zondag 24 oktober 2010 20:12 schreef MOD het volgende:
Ik vraag me af, en vooral aan de vrouwen, hoe het is, als je een tijd lang aan het heen en weren bent geweest met je ex, hoe het is na dat je voor het eerst met een ander heb gezoend. Zeg maar een rebound.
Ga je dan anders denken? Is het plotsklaps klaar? Heb je nog behoefte om hem te zien of te spreken?
Ik voelde me niet echt schuldig, maar het voelde wel "anders"
Ondertussen ben ik 4,5 maand verder en ik kijk er nog steeds redelijk rationeel naar. Af en toe heb je 's een moment waarop je er aan denkt en dan erg melancholisch wordt, maar al met al gaat het redelijk goed. De laatste tijd mis ik haar aanwezigheid wel wat meer dan normaal en heb ik zin om haar te zien en/of te spreken, maar ik doe het de komende tijd nog maar even niet. Kijken hoe ik er over een maand of misschien 2 over nadenk.
Wel raar dat ik er nu weer iets meer aan denk, aangezien ik laatst weer zelfs een date had. Voelde wel raar en ik was zelfs weer wat zenuwachtig (ook wel bijzonder na bijna 3.5 jaar relatie etc.) voor/in die situatie van daten. Ik merk dat ik nu alleen niet in termen van "potentiele relatie" denk maar "potentiele scharrel". Ik weet niet of ik al toe ben aan een relatie, terwijl ik wel weer dat vertrouwde gevoel van iemand hebben mis.....Beetje dubbel eigenlijk. Emoties doen rare dingen met je
quote:Ik denk dat ze zin had in bier.Op zondag 24 oktober 2010 20:38 schreef Freek1001 het volgende:
Hallo mensen,
Ben weer even terug van weggeweest. Heb mijn ex nu tijdje genegeerd en kreeg gister midden in de nacht weer een berichtje in de trant van "of ik aan het uitgaan was en zin had in bier?".
Nu was mijn avond uiteraard naar de klote n.a.v. dit bericht, maar wilde niets liever dan terug sturen, jazeker kom maar deze kant op. Op advies van mijn eigenwijze ikzelf, heb ik het bericht genegeerd en dus niks terug gestuurd.
Wat bedoelt ze met dit sms-je, wil ze me terug, of loopt ze me gewoon gek te maken?
Mijn dank is groot!
Ik ken je hele geschiedenis niet, maar ik herken je naam wel nog van ik gok een half jaar geleden.
Het kan raar zijn en hard aankomen misschien, maar plaats het in een bepaalde context. Lang elkaar niet gezien, het is over en uit, verwerkt en alles, misschien peilde ze of je trek had om af te spreken om eens bij te praten.
quote:Wat dat betreft mag je blij zijn dat je geen nasleep van anderhalf jaar heb gehad. Jij bent nu ws al verder dan dat ik ben terwijl het bij mij vijf keer langer uit is.Op zondag 24 oktober 2010 20:33 schreef Bartinhoo het volgende:
Waar ik verder nog altijd een naar bijsmaakje over heb, is het feit dat het eigenlijk vrij snel afgekapt was. We zijn nog een paar keer bij elkaar over de vloer gekomen, kreeg de eerste dagen nadat het uitwas nog een kus op mn mond en volgens mij was ze toen nog wel in voor meer..
Ik zie je regelmatig posten met vaak de zelfde soort boodschap. Je mist haar, vraagt je af of zij nog aan je denkt, jammer dat het klaar is, zou er nog wat van komen, ongeloof etc.
Ik begrijp je want betrap mezelf er ook op, maar misschien zou je ook eens kunnen posten als je echt het gevoel heb dat je echt een stuk verder bent en dat met ons deelt.
quote:Tja dat is ook wel logisch.. In jouw geval helpt het misschien om maar gewoon te denken dat hij kennelijk iets mist dat ie nu zo zoekt naar vervanging... Je hebt dus wel degelijk indruk achtergelatenOp zondag 24 oktober 2010 20:40 schreef Duimelot het volgende:
[..]
ik heb hem niet meer gezien sinds het over is dus ook geen nachtje door gehaald
Wat ik in zo' n geval vaak hoor is dat die ''vervanging'' vaak niet voor lange tijd is, aangezien dit de leegte van een serieuze ex niet voldoende opvult...
Verder heb ik gelukkig niet de twijfel aan de oprechtheid van mijn ex tijdens de relatie. Denk ook niet dat jij die moet hebben overigens. Iets kleins kan al een reden zijn voor mensen in onze positie om aan deze oprechtheid te twijfelen terwijl dit bij nader inzien een beetje overtrokken leek te zijn...
Ik heb het ook weleens hoor. Mijn ex heeft enerzijds gezegd dat ze ook veel heeft moeten huilen omdat ze het uit heeft gemaakt, heel veel om me heeft gegeven etc. Maar anderzijds zal ik ook nooit vergeten dat ik helemaal emotioneel een hele pleidooi liep te houden, waarom ik dacht dat ik bij een 2e kans een betere vriend voor haar zou zijn, waarop ze doodleuk antwoordde '' Je moet het ook niet zo overdrijven allemaal, we hebben maar 8 maanden gehad''
Dat was toch wel even een flinke steek...quote:Ja ik ben daar eigenlijk ook wel ''blij'' mee, maar het voelt wel gewoon kut dat het kennelijk voor haar helemaal niet zo moeilijk was om afscheid van mij te nemen, terwijl haar gedrag naar mij toe 8 maanden lang altijd heel aanhankelijk was.Op zondag 24 oktober 2010 21:02 schreef MOD het volgende:
[..]
Wat dat betreft mag je blij zijn dat je geen nasleep van anderhalf jaar heb gehad. Jij bent nu ws al verder dan dat ik ben terwijl het bij mij vijf keer langer uit is.
Ik zie je regelmatig posten met vaak de zelfde soort boodschap. Je mist haar, vraagt je af of zij nog aan je denkt, jammer dat het klaar is, zou er nog wat van komen, ongeloof etc.
Ik begrijp je want betrap mezelf er ook op, maar misschien zou je ook eens kunnen posten als je echt het gevoel heb dat je echt een stuk verder bent en dat met ons deelt.
We waren ook echt heel close samen, en ze voelde zich heel erg op haar gemak bij me. Dat heeft ze me vaak verteld, en dat merkte ik ook aan haar gedrag. Daarom kan ik er gewoon met mijn hoofd niet bij dat ze nu zo consequent afstand heeft genomen en ook houdt.
En tjsa, ik ben iemand die alles tot in de details uitgedacht en overpeinsd wil hebben. Voor mij helpt het naar mijn idee om dat hier neer te zetten, ook om straks over een paar maanden terug te kijken en vorderingen bij te houden. Ik heb dat nu al met posts van 2 maanden geleden dat ik ze lees en denk ''ah de antwoorden op de vragen die ik mezelf toen stelde, zijn me nu wel duidelijk '''
Ik weet dat ik af en toe in herhaling val, maar lees daar maar omheen
quote:Ja. HBO dan, maar goedOp zondag 24 oktober 2010 18:21 schreef Amede het volgende:
[..]
Studeren jullie ook rechten?
Vandaag eindelijk weer een redelijke dag! Feels good!
quote:bij mij gaat dat gevoel ook wel heen en weerOp zondag 24 oktober 2010 21:06 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Tja dat is ook wel logisch.. In jouw geval helpt het misschien om maar gewoon te denken dat hij kennelijk iets mist dat ie nu zo zoekt naar vervanging... Je hebt dus wel degelijk indruk achtergelaten
Wat ik in zo' n geval vaak hoor is dat die ''vervanging'' vaak niet voor lange tijd is, aangezien dit de leegte van een serieuze ex niet voldoende opvult...
Verder heb ik gelukkig niet de twijfel aan de oprechtheid van mijn ex tijdens de relatie. Denk ook niet dat jij die moet hebben overigens. Iets kleins kan al een reden zijn voor mensen in onze positie om aan deze oprechtheid te twijfelen terwijl dit bij nader inzien een beetje overtrokken leek te zijn...
Ik heb het ook weleens hoor. Mijn ex heeft enerzijds gezegd dat ze ook veel heeft moeten huilen omdat ze het uit heeft gemaakt, heel veel om me heeft gegeven etc. Maar anderzijds zal ik ook nooit vergeten dat ik helemaal emotioneel een hele pleidooi liep te houden, waarom ik dacht dat ik bij een 2e kans een betere vriend voor haar zou zijn, waarop ze doodleuk antwoordde '' Je moet het ook niet zo overdrijven allemaal, we hebben maar 8 maanden gehad''
ergens kan ik me niet voorstellen dat hij me echt geplayed heeft
als ik dat echt compleet ga geloven dan kan ik nooit meer een man vertrouwen
Leuke opmerking van haar
tja gevoelens en ervaringen van mensen kunnen blijkbaar mijlen ver uit elkaar liggen.
quote:dat heb ik ookOp zondag 24 oktober 2010 21:13 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Ja ik ben daar eigenlijk ook wel ''blij'' mee, maar het voelt wel gewoon kut dat het kennelijk voor haar helemaal niet zo moeilijk was om afscheid van mij te nemen, terwijl haar gedrag naar mij toe 8 maanden lang altijd heel aanhankelijk was.
We waren ook echt heel close samen, en ze voelde zich heel erg op haar gemak bij me. Dat heeft ze me vaak verteld, en dat merkte ik ook aan haar gedrag. Daarom kan ik er gewoon met mijn hoofd niet bij dat ze nu zo consequent afstand heeft genomen en ook houdt.
En tjsa, ik ben iemand die alles tot in de details uitgedacht en overpeinsd wil hebben. Voor mij helpt het naar mijn idee om dat hier neer te zetten, ook om straks over een paar maanden terug te kijken en vorderingen bij te houden. Ik heb dat nu al met posts van 2 maanden geleden dat ik ze lees en denk ''ah de antwoorden op de vragen die ik mezelf toen stelde, zijn me nu wel duidelijk '''
Ik weet dat ik af en toe in herhaling val, maar lees daar maar omheen
en verder schrijf ik het zo van me af, ik krijg van anderen input en soms heb ik er wat aan en ik kan het beter een plaatsje geven.
op dagen dat ik even veel nadenk is dit topic wel heel fijn
Inderdaad geen leuke opmerking van haar, al denk ik best dat ik die uitspraak niet al te hoog op moet nemen. In haar handelen en acties heb ik ook nog wel ruim 1.5 maand aan haar gemerkt, dat ze het nemen van afstand moeilijk vond..
Wat wel goed helpt bij mij is de hele situatie vanuit haar ogen te bekijken. Vaak als ik hier dingen typ die ik fout heb gedaan tijdens de relatie, is dat niet om mezelf naar beneden te praten, maar om voor mezelf te kunnen begrijpen waarom de relatie over is gegaan...
Vooral aan het begin van de relatie was ze echt trots op mij, iedereen moest weten dat ik nu haar vriend was. Dat vond ik ergens wel leuk aan haar toen ( nog ) , haar kinderlijke en ietwat naieve kant, waardoor het zo duidelijk opviel hoe ze toen over ''ons'' dacht. Het maakte me ook best trots, de manier waarop ze mij aan haar omgeving presenteerde...
Dat maakt dat ik er nu wel eens moeite mee heb dat ik ''opeens'' aan de kant ben gezet, het complete tegenovergestelde van een jaar geleden. MAar als ik het uit haar kant bekijk snap ik het heel goed. Toen ik de msn gesprekken teruglas zag ik dat het al na 2 weken begon.
Ik tegen haar: Ik heb geen zin om dit/dat/dat en dat te doen, dus verzin maar wat. ( wel in iets aardigere woorden) Vervolgens zij heel leuk vanalles verzinnen. Ik weer terug antwoorden: hmm oke nou we zien wel.. Gewoon niet leuk en spontaan, en dit werd van kwaad tot erger. Ben er niet trots op, absoluut niet maar als ik het nu vanuit haar ogen terugkijk kan ik het veel beter een plekje geven!
quote:als dit jou echt helpt...Op zondag 24 oktober 2010 21:33 schreef Bartinhoo het volgende:
Juist daarom
Inderdaad geen leuke opmerking van haar, al denk ik best dat ik die uitspraak niet al te hoog op moet nemen. In haar handelen en acties heb ik ook nog wel ruim 1.5 maand aan haar gemerkt, dat ze het nemen van afstand moeilijk vond..
Wat wel goed helpt bij mij is de hele situatie vanuit haar ogen te bekijken. Vaak als ik hier dingen typ die ik fout heb gedaan tijdens de relatie, is dat niet om mezelf naar beneden te praten, maar om voor mezelf te kunnen begrijpen waarom de relatie over is gegaan...
Vooral aan het begin van de relatie was ze echt trots op mij, iedereen moest weten dat ik nu haar vriend was. Dat vond ik ergens wel leuk aan haar toen ( nog ) , haar kinderlijke en ietwat naieve kant, waardoor het zo duidelijk opviel hoe ze toen over ''ons'' dacht. Het maakte me ook best trots, de manier waarop ze mij aan haar omgeving presenteerde...
Dat maakt dat ik er nu wel eens moeite mee heb dat ik ''opeens'' aan de kant ben gezet, het complete tegenovergestelde van een jaar geleden. MAar als ik het uit haar kant bekijk snap ik het heel goed. Toen ik de msn gesprekken teruglas zag ik dat het al na 2 weken begon.
Ik tegen haar: Ik heb geen zin om dit/dat/dat en dat te doen, dus verzin maar wat. ( wel in iets aardigere woorden) Vervolgens zij heel leuk vanalles verzinnen. Ik weer terug antwoorden: hmm oke nou we zien wel.. Gewoon niet leuk en spontaan, en dit werd van kwaad tot erger. Ben er niet trots op, absoluut niet maar als ik het nu vanuit haar ogen terugkijk kan ik het veel beter een plekje geven!
ben je haar niet nog enorm door een roze bril aan het bekijken verder?
of is het echt alleen over omdat jij een enorme klootzak was?
Ikzelf ben geen lieverdje geweest een periode, dat heb ik ook gewoon erkend en mn excuses voor aangeboden etc
Maar ik ben nu wel ver genoeg om in te zien dat dat niet de enige oorzaak is waardoor het voorbij is. Gelukkig
Je ego is gewoon gekrenkt. Volgens mij heb je al een bepaalde arrogantie (niet lullig bedoeld) en dan komt het hard aan dat je ex je zat is.
Ik denk dat er weinig relaties geweest zijn waarbij alles zo erg van een kant kwam, als bij ons. Ze heeft eigenlijk 8 maanden lang achter mn reet aangelopen. Ik kon wel lief tegen haar zijn, maar alleen ls ik daar zelf zin in had. Begrijp me niet verkeerd, ik heb haar NOOIT pijn gedaan (fysiek) of uitgescholden, absoluut niet... Maar ik ging eigenlijk standaard niet met haar mee naar uitjes van familie/verjaardagen van vriendinnen/van haar werk. Als ze bij me kwam met een probleem van haar werk dan begon ik haar werk af te kraken in plaats van haar te steunen en te helpen een oplossing te zoeken... And so on... Gaf haar altijd de schuld van alles, en maakte van elke mug een olifant, gewoon omdat ik de spanning van het ruzie hebben opzocht omdat ik het leuk oid vond
WalgelijkGewoon GEEN leuke vriend die je een gelukkig gevoel kan geven, het gevoel geeft dat je belangrijk voor hem bent... Ik zal me nooit meer zo gedragen, dat is het voordeel van dit alles
Maargoed hier ga ik het bij laten wat betreft het negatieve. Ik ben blij voor haar dat ze zich nu zo gelukkig voelt, en dat meen ik oprecht...
dat ze het 8 maanden met jou heeft uitgehouden
Ach, je weet nu in ieder geval hoe het niet moet.
quote:Je hebt haar wel degelijk pijn gedaan. Wellicht niet fysiek, maar dit lijkt mij emotioneel gezien voor een meisje dat gek is op iemand heel erg pijnlijk. Een goede relatie is niet achter elkaar aan lopen, er niet voor elkaar zijn en het elkaar elke keer moeilijk maken. Ik denk dat, wat Melanie zegt en je zelf ook wel weet, je ego is gekrenkt en dat je je daarom rot voelt. Je bent haar prins niet meer en ze doet niet meer alles om bij je te zijn.Op zondag 24 oktober 2010 21:53 schreef Bartinhoo het volgende:
Nou een grote klootzak..tsja misschien is dat een iets te heftige benaming, maar laat ik zeggen dat ik me (bewust) amper heb ingezet om haar gelukkig in de relatie te maken...
Ik denk dat er weinig relaties geweest zijn waarbij alles zo erg van een kant kwam, als bij ons. Ze heeft eigenlijk 8 maanden lang achter mn reet aangelopen. Ik kon wel lief tegen haar zijn, maar alleen ls ik daar zelf zin in had. Begrijp me niet verkeerd, ik heb haar NOOIT pijn gedaan (fysiek) of uitgescholden, absoluut niet... Maar ik ging eigenlijk standaard niet met haar mee naar uitjes van familie/verjaardagen van vriendinnen/van haar werk. Als ze bij me kwam met een probleem van haar werk dan begon ik haar werk af te kraken in plaats van haar te steunen en te helpen een oplossing te zoeken... And so on... Gaf haar altijd de schuld van alles, en maakte van elke mug een olifant, gewoon omdat ik de spanning van het ruzie hebben opzocht omdat ik het leuk oid vond
Gewoon GEEN leuke vriend die je een gelukkig gevoel kan geven, het gevoel geeft dat je belangrijk voor hem bent... Ik zal me nooit meer zo gedragen, dat is het voordeel van dit alles
Maargoed hier ga ik het bij laten wat betreft het negatieve. Ik ben blij voor haar dat ze zich nu zo gelukkig voelt, en dat meen ik oprecht...
Jullie waren waarschijnlijk gewoon geen match, anders was je meteen van het begin af aan gek op d'r geweest en had je niet zo tegen haar kunnen doen. Je hebt het er nu zo moeilijk mee omdat ze je niet meer wilt. Iets wat je niet kan hebben, is des te interessanter.
Ik wil je niet nog een klap in je gezicht geven en weet uiteraard jullie hele situatie niet, maar denk er gewoon aan hoe jullie relatie was. Ben je niet heel erg bezig met haar ophemelen en jezelf degraderen? Was jullie relatie echt zo fijn? Zou je die situatie weer willen? Heb je tijdens de relatie het samen zijn met haar echt fijn gevonden of gewoon het feit dat er iemand was die alles voor je deed?
Want als ik zo je posts lees over dat ze er alles aan deed om jouw vriendinnetje te worden, dat haar familie vervolgens zo ongelooflijk blij met je was en je haar prins was, terwijl jij het allemaal wel prima vond maar verder eigenlijk nogal onaardig tegen haar was, vraag ik me af of dat niet gewoon is wat je mist? Dat je de wereld voor iemand was?
Ondanks mijn kinderlijke en ontzettend foute gedrag hield ik wel echt van haar, haar lieve persoonlijkheid en ik voelde me 200% op mijn gemak met haar om me heen. Ze maakte dat ik mezelf zeker voelde, mezelf gewaardeerd voelde. Maar ik was niet gelukkig in de relatie. Ik wist dat ik met iets bezig was, dat niet goed voelde. Ik was mezelf niet, was tijdens de relatie ook vaak in de war, hetgeen ik vaak op haar projecteerde...
Toch kon ik diep van binnen enorm trots op haar zijn. Toen ze in april meedeed aan een marathon, en ze over de finish kwam, dat trotse en intense gevoel voor haar had ik nog nooit voor iemand gevoeld. Die dubbele gevoelens waren ook voor mij heel erg frustrerend en moeilijk. Maar wij waren niet als andere stelletjes, en dat lag vooral aan mij. Ik stond niet permanent achter haar, ik had niet het gevoel dat wij zo ''unbreakable'' waren als andere stelletjes, al had ik wel weer het gevoel dat wij elkaar beter begrepen / meer hetzelfde waren als andere stelletjes.. Heel dubbel allemaal..
Nu nog steeds kan ik thuis een tevreden glimlach op mijn gezicht krijgen als ik zie dat ze weer een compliment krijgt over haar ''nieuwe'' uiterlijk. Ik weet gewoon dat zoiets haar veel goed doet, en dat gun ik haar enorm..
Verder is mijn ego ook gekrenkt. Ik was altijd haar prins op het witte paard, zonder dat ik daar ook maar iets voor heb hoeven doen. Ik had ook vaak het gevoel waar heb ik dit allemaal aan te danken? Nu is de situatie verre van dat, en dat doet natuurlijk pijn... Maargoed ik heb ervan geleerd ik hoop alleen dat ik gauw van dat gevoel afkom dat er geen andere meisjes zijn waarvoor ik zoveel kan voelen. Want dat idee heb ik nog steeds helaas..
Accepteer het feit dat deze kans over is, zij en jij zijn finito, schluss, ga door en maak bij het volgende meisje niet dezelfde fout maar ben vanaf het begin bedacht op het bewaren van de balans. Komt goed, maar stop met kwellen van jezelf en haar op een voetstuk te plaatsen.
Trouwens ik denk dat een hoop dingen ook te verklaren zijn als het je eerste vriendin was. Dat is bij mij ook het geval, en ik merk gewoon dat ik nú pas dingen leer die ik liever eerder had gezien. Maar dat is nou eenmaal niet zo... Dat verschil merkte ik heel erg duidelijk, dat ik op ervaring af en toe gewoon te kort schoot. Gaat dan om aandacht, cadeautje, of andere kleine dingen die je niet zo opvallen.
Pas nu ik het kwijt ben ben ik er anders naar gaan kijken. Eerlijk gezegd denk ik dat het van essentieel belang is dat je verschillende relaties hebt, om verschillende dingen te leren. Dat lukt je gewoon niet bij 1 persoon. Doet wel zeer, want mijn ex is in mijn ogen nog steeds een geweldige meid.
Verder roze bril verhaal, ophemelen, jezelf kleineren, allemaal herkenbaar
Komt wel weer een keer goed moet je jezelf voorhouden. Alleen lijkt het soms wat lang te duren Als ik een korte conclusie mag trekken, dan kan ik stellen dat zij op relatiegebied wat meer ervaring heeft, dat dat bij mij wat ontbreekt. Van de rest van het leven heb ik intussen veel meer ervaring opgedaan, wat bij haar nog ontbreekt. Is niet erg, maar dat houd wel in dat we voorlopig niet bij elkaar passen denk ik doordat we in een té andere levensfase zitten.
Misschien ooit, misschien nooit
er stond niks bijzonders in. Ja, dat ie me mist en aan me denkt, maar dat smste hij ook toen die met een andere chick zat haha. Ga mooi niks terug sms'en, heb toch altijd het idee dat hij precies hetzelfde verhaaltje naar een ander stuurt haha.Ik duik alvast lekker m'n bed in. Slaap lekker en niet teveel over jullie ex'en dromen!