De kunst van het loslaten van je ex #125

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 11:06 schreef MOD het volgende:
Ik merk dat ik veel bezig ben met het plaatsen van haar gedrag in een bepaalde context.
Waarom geen contact meer en waarom geen interesse etc..

Naar gelang de tijd verstrijkt krijg ik antwoord op mijn vraag en is het gewoon zo dat de relatie voorbij is en dat het dus ook echt afgelopen is met de pret. Het is dan wel een persoon waar je zo veel mee heb gedeeld, maar het is niet meer van die tijd.

Langzamerhand begin ik er geen erg meer in te krijgen over hoe zij naar mij kijkt en waarmee ze bezig is. Ze is simpelweg niet meer in mijn leven dus ik heb er ook geen baat bij om me daar nog mee bezig te houden.

En zo zal zij ook wel denken. Met misschien wel de zelfde vragen en alles, maar het is gewoon klaar, dus doe je er niks meer mee. Hoe kut en tegenstrijdig dat ook voelt.

Tja dat is de best mogelijke manier om alles te beschouwen wanneer je er ech zo snel mogelijk overheen wilt komen...

Op de een of andere manier wil ( kan ) ik daar alleen nog niet op die manier over denken. Ten eerste wonen we vlak bij elkaar, daarnaast zijn we regelmatig in dezelfde kroeg te vinden. Elkaar tegenkomen zullen we dus voorlopig nog wel denk ik...

Verder vind ik gewoon niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat je een persoon waar je zo veel mee hebt gedeeld geheel uit je leven moet verbannen. ( tenzij je natuurlijk slechte dingen mee hebt gemaakt als mishandeling/misbruik oid ) . Misschien wil ik hier zelf nog niet aan hoor, maar momenteel zie ik de noodzaak van het elkaar verbannen uit je leven nog niet zo.. ( behalve in de periode waarin ikzelf nu zit, waar de gevoelens nog meespelen )

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:17 schreef goofy_goober het volgende:
Dat zou juist een periode moeten zijn waar je elkaar uit het leven bant. In ieder geval totdat je je gevoelens een beetje onder controle kan houden en niet dat je straks de kroeg kort en klein slaat en haar voor hoer uitscheldt wanneer ze met een andere gozer zoent.

En zoals zo vaak het geval is heb je na die periode ook helemaal geen behoefte meer om vriendjes te blijven. Dan kan ze de hoogste boom in, ook al heb je nog zoveel meegemaakt. Dat heet het verleden met je ex loslaten.

Dat hoeft niet altijd hoor , dat jouw ervaring anders is wil niet altijd zeggen dat het voor iedereen geld.
Je hebt namelijk ook mensen die later beste vrienden zijn met hun ex maar ik denk ook dat het komt doordat je elkaar de ruimte gunt om het los te laten en niet alle contact forceert.
Wel denk ik dat als je heel erg probeert vrienden te blijven met je ex dat je dan verkeerd zit, soms groeit het gewoon zo, maar is niet zo van nu is het uit nu moeten we vriendjes blijven.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:35 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat hoeft niet altijd hoor , dat jouw ervaring anders is wil niet altijd zeggen dat het voor iedereen geld.
Je hebt namelijk ook mensen die later beste vrienden zijn met hun ex maar ik denk ook dat het komt doordat je elkaar de ruimte gunt om het los te laten en niet alle contact forceert.
Wel denk ik dat als je heel erg probeert vrienden te blijven met je ex dat je dan verkeerd zit, soms groeit het gewoon zo, maar is niet zo van nu is het uit nu moeten we vriendjes blijven.

Ben ik het mee eens. Alhoewel ik dat nog nooit meegemaakt heb. Maar ik wel op een normale manier met ze om. Hangt ook een beetje af van de relatie die je gehad hebt met elkaar, wat er is voorgevallen tijdens en na de relatie. En inderdaad, gun je elkaar de ruimte om het los te laten of ben je elkaar constant aan het mindfucken.

Overigens denk ik niet dat ik beste vrienden met een ex zou kunnen worden.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 13:17 schreef goofy_goober het volgende:
Dat zou juist een periode moeten zijn waar je elkaar uit het leven bant. In ieder geval totdat je je gevoelens een beetje onder controle kan houden en niet dat je straks de kroeg kort en klein slaat en haar voor hoer uitscheldt wanneer ze met een andere gozer zoent.

En zoals zo vaak het geval is heb je na die periode ook helemaal geen behoefte meer om vriendjes te blijven. Dan kan ze de hoogste boom in, ook al heb je nog zoveel meegemaakt. Dat heet het verleden met je ex loslaten.

Ja dat bedoelde ik ook..
De periode waar in ik (en misschien ook zij) nu zitten is ook een periode waarin we elkaar uit elkaars leven bannen. Ook weet ik dat de contactstilte die wij op het moment hebben ook niet per definitie de manier is waarop zij met ex' en omgaat..

Haar vriend ( voor mij ) was ook een dorpsgenootje van mij, en ze sms' te hem nog regelmatig gewoon als ze iets leuks te vertellen had oid. Toen ze een nieuwe auto had zijn we die zelfs nog samen aan hem gaan laten zien Klein detail is echter wel dat zij onze relatie heeft uitgemaakt, en hij die van hun 2 destijds weet niet in hoeverre dat uitmaakt maargoed te toekomst zal het leren!

Maar je hebt wel gelijk met wat je zegt. Als ik haar op dit moment onder mijn neus zou zien zoenen met een andere vent dan zou ik dat wel als enorm provocerend ervaren. Ben verder totaal niet agressief aangelegd oid maar zou me wel enorm gekrenkt voelen. Zover ben ik dus nog niet, dus ook niet voor een normale vriendschap denk ik zo...

Vrienden zou ik ook niet kunnen zijn en daar ben ik ook nog helemaal niet mee bezig..

Vandaag ging wel goed, wel veel aan hem gedacht, maar had bijna een soort van openbaring toen ik over hem aan het praten was met een vriendin. Misschien wil ik hem wel niet terug en is het wel beter zo.. Hij heeft best wel onaardig en respectloos gedaan en dat ben ik helemaal niet waard! Jammer alleen dat ik dat gevoel inmiddels weer kwijt ben en nu alleen nog kan denken hoe klote dit wel niet is, hoe erg ik hem mis. Ik zie weer eens alleen maar die mooie momenten

Morgen ben ik jarig. Mijn eerste verjaardag in 6 jaar zonder hem, geen knuffel om 12 uur precies en hij zal niet de eerste zijn die me feliciteert. Een kutmoment dus. Gelukkig heb ik morgen veel te doen, komt er de hele dag door familie en ga ik lekker uit met een grote groep vrienden en vriendinnen. Alleen wat had ik graag gewild dat hij er bij was... Ik weet zeker dat hij nog wat laat horen of belt, dus daar zie ik ook al tegenop. Had juist het contact verbroken, ben net weer gewend dat ik zijn stem al een poosje niet gehoord heb

[ Bericht 0% gewijzigd door Amede op 15-10-2010 18:21:37 ]

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:14 schreef Amede het volgende:
Vrienden zou ik ook niet kunnen zijn en daar ben ik ook nog helemaal niet mee bezig..

Vandaag ging wel goed, wel veel aan hem gedacht, maar had bijna een soort van openbaring toen ik over hem aan het praten was met een vriendin. Misschien wil ik hem wel niet terug en is het wel beter zo.. Hij heeft best wel onaardig en respectloos gedaan en dat ben ik helemaal niet waard! Jammer alleen dat ik dat gevoel inmiddels weer kwijt ben en nu alleen nog kan denken hoe klote dit wel niet is, hoe erg ik hem mis. Ik zie weer eens alleen maar die mooie momenten

Morgen ben ik jarig. Mijn eerste verjaardag in 6 jaar zonder hem, geen knuffel om 12 uur precies en hij zal niet de eerste zijn die me feliciteert. Een kutmoment dus. Gelukkig heb ik morgen veel te doen, komt er de hele dag door familie en ga ik lekker uit met een grote groep vrienden en vriendinnen. Alleen wat had ik graag gewild dat hij er bij was... Ik weet zeker dat hij nog wat laat horen of belt, dus daar zie ik ook al tegenop. Had juist het contact verbroken, ben net weer gewend dat ik zijn stem al een poosje niet gehoord heb

Wow, 6 jaar. Dat is heel lang inderdaad. Hoop voor je dat je het gevoel wat je eerder vandaag had weer terug krijgt

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:28 schreef artelligence het volgende:

[..]

Wow, 6 jaar. Dat is heel lang inderdaad. Hoop voor je dat je het gevoel wat je eerder vandaag had weer terug krijgt

Het was inderdaad lang.. En het is pas anderhalve week uit, dus nog allemaal lekker vers. (hoewel het de 2e keer is dat het uit is binnen een half jaar)

Na 6 jaar ben je zo met elkaar verbonden.. We zijn samen 'opgegroeid' en hebben zoveel meegemaakt en gedeeld. Ik mis niet alleen mijn grote liefde, maar ook mijn allerallerallerbeste vriend die mij beter kende dan wie dan ook op deze wereld.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 18:48 schreef Amede het volgende:

[..]

Het was inderdaad lang.. En het is pas anderhalve week uit, dus nog allemaal lekker vers. (hoewel het de 2e keer is dat het uit is binnen een half jaar)

Na 6 jaar ben je zo met elkaar verbonden.. We zijn samen 'opgegroeid' en hebben zoveel meegemaakt en gedeeld. Ik mis niet alleen mijn grote liefde, maar ook mijn allerallerallerbeste vriend die mij beter kende dan wie dan ook op deze wereld.

dat voelde ik ook zo, het gemis van een maatje naast liefde
maar een maatje zu me niet zoveel verdriet gedaan hebben en me zo hebben laten vallen denk ik nu
voel me opzich top alleen een beetje het gevoel dat de relatie een grote nep relatie was

vandaag er even over gehad met iemand, en daar kwam uit dat tijdens mijn liefdesverdriet ik hem nog enorm door een roze bril heb bekeken en hij heel hoog stond. Daarna tot positieve gekomen en hij is in een keer geheel naar beneden gedenderd.
Misschien dat als alles wat normaler is en wat minder vers dat hij dan weer mooi op een middenlijntje komt en we toch nog tot het maatjes gevoel terug komen!?

geen idee voor nu zie ik dat even niet zitten, maar vorige week zag ik ook niet zitten dat ik echt even contactloos wilde zijn en hem zelfs bijna kon uitspugen

* Nero22 pleurt in fase 1

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 11:16 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Tja dat is de best mogelijke manier om alles te beschouwen wanneer je er ech zo snel mogelijk overheen wilt komen...

Op de een of andere manier wil ( kan ) ik daar alleen nog niet op die manier over denken. Ten eerste wonen we vlak bij elkaar, daarnaast zijn we regelmatig in dezelfde kroeg te vinden. Elkaar tegenkomen zullen we dus voorlopig nog wel denk ik...

Verder vind ik gewoon niet dat het altijd zo hoeft te zijn dat je een persoon waar je zo veel mee hebt gedeeld geheel uit je leven moet verbannen. ( tenzij je natuurlijk slechte dingen mee hebt gemaakt als mishandeling/misbruik oid ) . Misschien wil ik hier zelf nog niet aan hoor, maar momenteel zie ik de noodzaak van het elkaar verbannen uit je leven nog niet zo.. ( behalve in de periode waarin ikzelf nu zit, waar de gevoelens nog meespelen )

Ik denk dat als jij, heel nuchter gezien, dat gene wat je voor haar nog voelt, voor je zelf houdt en dat een plekje geeft en haar keuzes en gedrag tegen over jou respecteert, het wellicht wederzijds is. Je moet zulke dingen te tijd geven.

Jij leeft nu in je eigen wereld en het is wel goed dat je zo over je ex denkt. Ik heb ook geen reden om mijn ex te haten en ik kan daar eigenlijk ook niet over denken al hou ik dat wel in mijn achterhoofd.

Maar zo lang je alle gevoelens en omstandigheden in de juiste context plaats en dus gaat handelen naar de situatie zal zij ook respect voor jou krijgen. Ergo, als jij achter haar reet aan blijft lopen en met je gevoelens gaat pushen zal er van vriendschap weinig terecht komen. Geef het dus gewoon een plek en laat het bezinken.

Contact met je ex (als in tegen komen etc..) zal in het begin wat onwennig zijn maar dat loopt wel los allright.

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 20:08 schreef Nero22 het volgende:
* Nero22 pleurt in fase 1

Welcome to the club

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 19:26 schreef Duimelot het volgende:

[..]


dat voelde ik ook zo, het gemis van een maatje naast liefde
maar een maatje zu me niet zoveel verdriet gedaan hebben en me zo hebben laten vallen denk ik nu
voel me opzich top alleen een beetje het gevoel dat de relatie een grote nep relatie was

vandaag er even over gehad met iemand, en daar kwam uit dat tijdens mijn liefdesverdriet ik hem nog enorm door een roze bril heb bekeken en hij heel hoog stond. Daarna tot positieve gekomen en hij is in een keer geheel naar beneden gedenderd.
Misschien dat als alles wat normaler is en wat minder vers dat hij dan weer mooi op een middenlijntje komt en we toch nog tot het maatjes gevoel terug komen!?

geen idee voor nu zie ik dat even niet zitten, maar vorige week zag ik ook niet zitten dat ik echt even contactloos wilde zijn en hem zelfs bijna kon uitspugen

Lijkt me op zich wel fijn, als je echt even weer met beide benen op de grond komt te staan.. Goed bezig, meisje

Inderdaad, een echte beste vriend zou je nooit zo pijn gedaan hebben, maar dat neem ik hem niet echt kwalijk. We zouden nooit uit elkaar kunnen gaan anders. Het is een soort van onvermijdelijk iets als je uit elkaar gaat. Ik zie niet dat we ooit nog de beste vrienden worden, zoals ik al eerder zei: dat zou ik niet kunnen. Moet ik dan aan horen dat hij nieuwe meisjes ontmoet..?

Het is een dag vol emoties. De dingen die je de laatste tijd hebt opgekropt komen nu naar buiten. Het lijkt wel alsof alles wat je ziet of hoort je ergens aan doet denken. En elke keer roept het ook weer gevoelens bij je op. Probeer het niet tegen te houden, maar laat het gewoon over je heen komen. Morgen zul je weer meer ontspannen kunnen zijn. Als je wilt dat bepaalde dingen jou niet overkomen, doe ze dan ook een ander niet aan. Het is een oude wijsheid, maar die klopt als een bus.

Mijn horoscoop van vandaag like wtf?
Het is nog waar ook.

Ik zit aangeschoten op een festival en heb voor het eerst sinds 2 maanden écht de neiging om men ex te smsen dat ik haar mis doe het niet omdat ze er toch niks mee op schiet... en ik ook niet echt denk ik. geniet niet echt...

OMG, deze overwinning moet ik even met jullie delen.

Mijn ex belde net rond 12en voor m'n verjaardag om me toch als 1 van de eersten te feliciteren. Gesprek was oke, beetje akward, afstandelijk etc. Maar...

Ik voelde er zo weinig bij! Ik stelde me voor dat ik er tegenop zou zien om zijn stem te horen, dat het allemaal prima met hem ging etc.. Maar het deed me serieus niet zoveel.

Ik snap nu wat Duimelot bedoelde met van je roze wolk aftuimelen. Ik zag alles zo mooi en lief en ik miste hem, maar hell, ik was even vergeten hoe hij was geloof ik. Dat gezeur van hem, dat gemanipuleer dat alles altijd mijn schuld is (en ik dan sorry zeg voor iets wat HIJ doet), die arrogante toon wanneer hij denkt dat hij de touwtjes in handen heeft.
Ik wil hem niet terug, ik wil niet zijn vriendin zijn en ik wil niet meer zo behandeld worden.

Tuurlijk vond ik het fijn zijn stem te horen, maar ik kon oprecht alleen maar denken dat ik het zo relaxt vind dat ik dat gezeur van hem niet meer heb. Dat ik me niet meer onder de voet laat lopen, zijn bevestiging nodig heb dat ik echt wel leuk, mooi & lief ben en gewoon lekker mezelf ben. Ik voel me zelfverzekerd, ik zie wel weer dat vrijgezel zijn zo zijn voordelen heeft, dat dit inderdaad een goede beslissing was en ik door moet gaan.

Ik weet niet welke fase dit zou moeten zijn, maar het voelt zo bevrijdend...

Klinkt kut Cocktailprikker, niet doen, houd vol!

Klinkt goed Amede, hoewel ik vrees dat je toch in fase 2 zit, maar de boosheid enigszins kan verhullen Maargoed, hou deze gedachten maar lekker vast.

Vandaag heb ik een van de laatste stappen wel gemaakt denk ik. Ik heb mijn ex namelijk nu ook van mijn sociale netwerken verwijderd/geblokkeerd. Ik vind het fijner om gewoon zowat helemaal niet meer geconfronteerd te worden met haar bestaan. Het kan me ook eigenlijk niet zoveel meer interesseren wat ze allemaal uitvoert. Ik heb haar nu alleen nog op msn, maar we praten niet en dat wil ik graag zo houden.

Het begint beetje bij beetje binnen te sijpelen wat er nou eigenlijk aan de hand is. Na dat ik het heb uitgemaakt hebben we nog anderhalf jaar aangekloot omdat zij geen afscheid durfde te nemen en ik haar niet wilde laten gaan en haar voor mij wilde herwinnen.

Ze heeft nooit de stap durven zetten naar mij maar wilde me ook niet kwijt raken omdat ik nog zo veel voor haar betekende.

Na anderhalf jaar begint het steeds minder te worden en heeft inmiddels ook een compleet leven zonder mij aangenomen. Ze schaamt zich voor haar vrienden dat ze nog met mij optrekt.

Haar vriendin begon ondertussen tegen haar op te bitchen dat ze eens moest kappen met mij omdat ik zo een grote lul was en niet geschikt voor haar was.

Ondertussen gaat het leven gewoon door en begint ze door te krijgen dat het zo niet langer kan.

Op een verjaardag van die vriendin komt ze mensen tegen waarmee ze eerder al op vakantie geweest is en dat waren toch wel leuke mensen. Besluit er mee te zoenen.

Volgende dag roept ze in paniek dat ze met een andere gast gezoend heeft, vele tranen later komt ze met de opmerking dat ze een meer volwassen persoon nodig heeft, dat ik beter af ben met iemand die wel voor mij kan zorgen (wtf??) Het toch al niet leuk meer gaat worden vanwege anderhalf jaar rompslomp etc... En tegelijkertijd meldt ze er bij dat ze bang is mij kwijt te raken, hoopt dat ze na deze contactstop mij zo enorm gaat missen en ik haar ook en dat we dan na een tijd wel verder kunnen kijken, ze zo enorm veel van me houdt, ze het zo super fijn vind met mij..

Op mij komt het zo over:

Anderhalf jaar aankloten. Liefdesverdriet is nu echt verdwenen. Komt een nieuwe gast tegen. Ziet in dat er zooo veel beter is dan ik alleen. Zoent met hem en om mij nog een trap na te geven, vertelt ze dat en meldt ze er bij dat het dan ook echt klaar is.

Das mooi. Anderhalf jaar compassie tonen en me dan aan de kant schuiven door mij ff de grond in te boren.

En NOG he.. NOG ben ik in staat dit allemaal te vergeten, doen als of er niks aan de hand is en te wachten tot ze dadelijk met hangende pootjes terug komt naar mij omdat ze zo bang is me kwijt te raken en zo veel van me houdt. Ben ik dan zo kanker dom? Ja dat zal wel? Ben ik wanhopig? Nee dat denk ik niet. Idealiseer ik haar? Waarschijnlijk wel.

Maar kerel. Het is voor iedereen kut. Liefdesverdriet. Maar ik zie haar echt als mijn echtgenoot. Zij is gewoon zo de eerste waar ik op een zo natuurlijke wijze naar toe gegroeid ben, waar ik mij kwetsbaar durfde op te stellen en met wie ik zo iets heb durven delen.

Heeft er iemand alsjeblieft een enorme hamer om die damwand voor mijn smoel weg te beuken, haar in dr gezicht te spugen en er voor eens en altijd klaar mee te zijn?

Ik geloof me zelf gewoon niet meer. Laat het maar lekker rusten voorlopig. Ik zie d'r nog wel een keer op school.

Als ik zelf van de woede bekeerd ben, zal een normaal gesprek er wel van af kunnen me dunkt. En vriendschap geloof ik zelfs ook nog wel in.

Enkel omdat we in die anderhalf jaar wel veel drama gehad hebben, we waren wel altijd op zoek naar een oplossing. Dus eigenlijk geloof ik haar ook wel weer. Of ben ik nu weer naief?

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2010 00:54 schreef Amede het volgende:
OMG, deze overwinning moet ik even met jullie delen.

Mijn ex belde net rond 12en voor m'n verjaardag om me toch als 1 van de eersten te feliciteren. Gesprek was oke, beetje akward, afstandelijk etc. Maar...

Ik voelde er zo weinig bij! Ik stelde me voor dat ik er tegenop zou zien om zijn stem te horen, dat het allemaal prima met hem ging etc.. Maar het deed me serieus niet zoveel.

Ik snap nu wat Duimelot bedoelde met van je roze wolk aftuimelen. Ik zag alles zo mooi en lief en ik miste hem, maar hell, ik was even vergeten hoe hij was geloof ik. Dat gezeur van hem, dat gemanipuleer dat alles altijd mijn schuld is (en ik dan sorry zeg voor iets wat HIJ doet), die arrogante toon wanneer hij denkt dat hij de touwtjes in handen heeft.
Ik wil hem niet terug, ik wil niet zijn vriendin zijn en ik wil niet meer zo behandeld worden.

Tuurlijk vond ik het fijn zijn stem te horen, maar ik kon oprecht alleen maar denken dat ik het zo relaxt vind dat ik dat gezeur van hem niet meer heb. Dat ik me niet meer onder de voet laat lopen, zijn bevestiging nodig heb dat ik echt wel leuk, mooi & lief ben en gewoon lekker mezelf ben. Ik voel me zelfverzekerd, ik zie wel weer dat vrijgezel zijn zo zijn voordelen heeft, dat dit inderdaad een goede beslissing was en ik door moet gaan.

Ik weet niet welke fase dit zou moeten zijn, maar het voelt zo bevrijdend...

zo een fijn gevoel als je dat inziet he
natuurlijk heb je nog wel eens dipjes, maar die zijn vanaf nu heel anders en veel korter en relativeren is weer mogelijk
Gefeliciteerd met je nieuw behaalde fase

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 23:47 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik zit aangeschoten op een festival en heb voor het eerst sinds 2 maanden écht de neiging om men ex te smsen dat ik haar mis doe het niet omdat ze er toch niks mee op schiet... en ik ook niet echt denk ik. geniet niet echt...

ben benieuwd of je het hebt gelaten
ik gok erop dat je dat wel kan

Hij staat nog in concepten...

quote:

Op vrijdag 15 oktober 2010 21:03 schreef MOD het volgende:

[..]

Ik denk dat als jij, heel nuchter gezien...

Daar heb je inderdaad gelijk in. Het enige juiste dat ik momenteel uberhaupt nog kan doen is gewoon geen contact opnemen. Alle andere opties zou een eventuele normale omgang met elkaar in de toekomst alleen maar in de weg staan...

En wederzijds... tsja ik vind dat echt heel moeilijk om in te schatten. Heb gisteren eens een tijdje zitten denken hoe het voor haar geweest zou zijn. Ik ben absoluut niet slecht voor haar geweest, en kon vaak ook lief voor haar zijn. Maar over het algeheel gezien was mijn houding naar haar toe vrij ongeinteresseerd en afstandelijk.

Waarom ik dat heb gedaan? Geen idee. Ik hield ( en hou eigenlijk nog steeds ) super veel van die meid. Maar nu is het te laat en what comes around goes around. Maar toen ik mij dus in haar schoenen plaatste realiseerde ik pas echt hoe over het is. In haar geval had ik er goed klaar mee geweest. Wel is er een keerzijde. Ik weet wel dat, mocht ik haar ooit nog terug krijgen, de inzet mijnerzijds veel groter zou zijn dan dan deze ooit is geweest. Of dit ook op de lange termijn zo zou zijn weet ik natuurlijk niet..

Maargoed veel zin heeft het denk ik allemaal niet meer. Soms denk ik wel eens dat zij het er ook zwaar mee heeft. Wanneer ik zie dat ze geforceerd een weekendje limburg met haar vriendinnen plant, haar weekendjes volplant. Of ze wil haar weekendjes volplannen om mij te vergeten, of ze geniet nu pas echt van het leven en is blij dat ze van me af is. Waarschijnlijk het laatste,,,,

Toch denk ik dan weer van true love vergaat niet en misschien krijg ik nog een kans.. foute gedachte

Heeft er iemand een idee hoe ik die gedachtes gewoon de hele tijd uit mijn hoofd krijg? Of is het gewoon een kwestie van dingen doen?

Als ik mijn post van gister bekijk zie ik nu hoe fucking dramatisch ik er over doe. Hoe ik denk. Ik wil er niet zo over denken. Zij heeft die dingen gezegd om mij er van te overtuigen dat het gewoon niet meer gaat werken.

Ik kan dat zien als een persoonlijke aanval en het niet geloven en er nog zo keihard boos om zijn.
Maar het is wel HAAR denkwereld. Zij ziet die dingen zo en daarom wilt ZIJ niks meer met me beginnen.

En dat snap ik ook allemaal wel. Dus dat is voor dat.

Maar ik voel me nu zo in eens zo fucking kansloos.
Nu zit ik me echt in eens weer af te vragen, hoe ik deze dagen door ga komen.
Ik heb een shitload aan werk liggen dat ik af moet maken, nog het een en ander te regelen voor komende vakantie etc.

Maar heb daar zo geen zin meer in hee.
Ik heb genoeg te doen, maar het enige waar het om draait is ex ex ex. En ik betrap me zelf er de hele tijd op, dat hoe zij deed daar op dat bankje, zo enorm in tweestrijd. Dat er nog genoeg hoop uit te putten valt.

Maar ik wil niet zo tering dom zijn.

En Bartinhoo.

Ik snap je volledig. Ook herkenbaar en zo. Ik deed ook altijd maar half geïnteresseerd en liet haar achter mij aan lopen terwijl ze zo verliefd was. En ik deed ook veel voor haar. Maar over de lange lijn gezien niet genoeg. Ik was nooit 100% aanwezig.

We waren min of meer elkaars eerste. Ik was haar echte eerste en zij was mijn eerste, waarbij het allemaal zo gegroeid is waarbij ik het gevoel heb dat ik me nooit meer zo liefdevol kan toewijden aan een ander, ooit.

En dat moet ik dan ook weer laten bezinken en zo. Maar het is zo gaar. Moet ik straks weer met iemand anders zo iets gaan opbouwen en zo. Weer op nieuw beginnen.

Dan zou die persoon zowaar tweede rang worden en dan twijfel ik of ik echt weer zo gelukkig kan worden.

Bla. Dus jah. Of mijn ex zich er zo enorm kut om voelt of niet, dat weet ik niet. De enige hoop die ik nog heb is dat ze zo enorm veel spijt krijgt en me gaat missen. Ik hoop het echt. Maar uiteindelijk krijg ik daar toch niks meer van te zien. Want zij kan zich nu toewijden aan iemand anders.

Dude ga iets doen. Niet alleen maar schrijven in zwelgen in je gedachten. Ga sporten had bij mij het snelste effect

quote:

Op zaterdag 16 oktober 2010 16:32 schreef Cocktailprikker het volgende:
Dude ga iets doen. Niet alleen maar schrijven in zwelgen in je gedachten. Ga sporten had bij mij het snelste effect

Ja dat klopt als een bus. Heb ook geen zin om me te gaan verzwelgen in zelfmedelijden. Terwijl dat wel het makkelijkste is om dan zo hier alles neer te kwakken en roepen hoe zielig ik wel niet ben. Blabla. Ik heb daar gewoon geen zin in. Ik voelde me zo trots de laatste tijd na alles wat er gebeurd is en zo zelfverzekerd. Dat dat nu weer van me af gepakt is. Dat haat ik.

Ik wil me trots voelen en zeker zijn van mijn zaakje. Mijn mannetje staan etc. Gewoon dikke schijt hebben.