De kunst van het loslaten van je ex #126

Hele posts bouwen op een publiek forum over je ex is iig geen juiste stap richting het "loslaten".

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 12:34 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.

Ahum...

quote:

Op dinsdag 21 september 2010 16:02 schreef Bartinhoo het volgende:

[..]

Nee, als ze hier morgen voor de deur zou staan om me terug te nemen dan zal ik nee zeggen...

Op de een of andere manier vind ik het wel belangrijk dat we gewoon goed met elkaar om kunnen gaan... Juist omdat we deels uit elkaar zijn gegaan, omdat we meer als vrienden met elkaar omgingen de laatste tijd, dan als stel. We maakten lompe grappen tegen elkaar, deden meer dingen die vrienden deden en van zoeken/sex en passie was de laatste weken weinig meer te merken...

Toch waren we beiden van mening dat we wel samen kunnen lachen. Is het niet met elkaar, dan wel om elkaar. We vertelden, en tot de laatste afspraak 3 weken geleden nog steeds, alles wat we over en van elkaar vinden. Ook de slechte dingen. Ik zou het jammer vinden als iemand waarmee je zoveel kunt delen uit je leven wegvalt...

Daarnaast is het ook niet (meer) zo, dat wanneer ik haar zie ik stiekem denk dat ik sex met haar wil oid. Tijdens de relatie was dit eigenlijk al heel vaak niet het geval, en nu al helemaal niet meer. De lichamelijke behoeftes zijn er dus echt niet meer...

quote:

Op zaterdag 9 oktober 2010 15:00 schreef Bartinhoo het volgende:
Ergste is eigenlijk nog dat ik inmiddels geen andere conclusie meer kan trekken dan dat ze me gewoon niet meer mag / helemaal klaar met me is. Pepte mezelf nog wel eens op met het idee dat ze ook geen contact wou om me te vergeten, maar ben er nu wel achter dat ze me allang vergeten was en dat ik hoogstwaarschijnlijk niets meer voor haar beteken..

Dus stop eens met dat zelfmedelijden a.u.b. Een maand geleden ging het nog zo goed met de realisatie, maar na dat sms'je dat je voor dr verjaardag stuurde lijkt het weer te verslechteren. Kom op man, je hebt nog niks van dr gehoord, zelfs niet na je sms voor dr verjaardag. It's over.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 14:47 schreef GSbrder het volgende:
Kom op Bartinhoo, vier maanden is echt te lang en dit is een typisch gevalletje van "you dont really know what you got till its gone''. Je wilt nu hemel en aarde doen bewegen op haar weer terug te krijgen, nu je de grens hebt gezien en weet dat je te ver bent gegaan, ook al zou dit eerder een wake-up call moeten zijn.

Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!

Ik weet dat het lang is, en ik sta er eerlijk gezegd zelf ook van te kijken hoelang het duurt. Al jullie tips van geen contact, niet achtervolgen op hyves ed volg ik op maar toch blijft ze in mn hoofd....

De eerste weken stonden vooral in het teken van een gekrenkt ego. Zij wou toch zo graag met mij zijn? Ze vond me toch geweldig, ik heb haar een kans gegeven hoe haalt ze het in haar hoofd om mij nu geen tweede kans te willen geven.. Langzaam maar zeker ben ik dit gaan begrijpen en vervolgens kwam er een periode dat ik haar niet miste op het moment zelf, maar het idee vreselijk vond dat ik haar met verloop van tijd minder zou gaan zien...

Dat minder zien is inmiddels gebeurd, maar aan dat idee ben ik gewend. Nu is het echt dat ik haar graag wil zien, wil spreken, vragen hoe het met haar gaat enzo... Kwellen van jezelf tsja ergens is het wel waar, maar ik kan dit soort dingen nu eenmaal niet met een vingerknip van me afzetten. Echt rationeel nadenken van het is klaar en over, op naar de volgende kan ik echt (nog ) niet.

@ Goofy... Mja verwerken gaat met ups en downs, maar je hebt wel gelijk dat ik na het opnemen van contact wel weer wat meer last ermee heb .... Al was het slechts een sms van 10 woordjes lang...

Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me... Maargoed ik vond persoonlijk haar verjaardag nog wel een legale reden om even te feliciteren, maar zal verder echt niet meer uit eigen initiatief wat van me laten horen aan haar...

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 15:51 schreef Bartinhoo het volgende:
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me...

Of ze vind je gewoon niet zo belangrijk meer in haar huidige leven. Ik denk dat die kans veel groter is.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 15:32 schreef Amede het volgende:
Vandaag heb ik even een dipje. Mijn ex zit de hele dag al in m'n hoofd, ik wil weten wat hij aan het doen is en of hij ook aan mij denkt.. Voel me eenzaam en alleen. Ik weet dat deze dagen en momenten er bij horen, maar het is zo'n contrast met de fuck-hem-ik-kom-er-wel-mentaliteit die ik dit weekend had.

Niet doen! Stom dat ik dat zeg, want doe het zelf ook haha. Ik zit constant te denken: "Heeft ze iemand anders leren kennen..."

En dan denk ik: "Wat dan nog? Ik mag zelf ook wel rondkijken"

Hmm, dus nu de fase van het gekrenkte ego een beetje is verdwenen begint langzaam de wanhoop en onbegrip zich op te dringen bij je? Dat je inmiddels toch wel een huilende vriendin had verwacht, na het negeren, het loslaten van contact en het volledig loslaten dacht je, dan komt het op die manier wel goed. Nu zal ze wel moeten inzien hoe leuk en tof ik ben, maar waarom doet ze dat na twee maanden nog steeds niet?

Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 15:57 schreef GSbrder het volgende:
Hmm, dus nu de fase van het gekrenkte ego een beetje is verdwenen begint langzaam de wanhoop en onbegrip zich op te dringen bij je? Dat je inmiddels toch wel een huilende vriendin had verwacht, na het negeren, het loslaten van contact en het volledig loslaten dacht je, dan komt het op die manier wel goed. Nu zal ze wel moeten inzien hoe leuk en tof ik ben, maar waarom doet ze dat na twee maanden nog steeds niet?

Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.

Dat eerste inderdaad
Misschien had ik ook wel verwacht dat ze na een lange periode van contact wel weer uit zichzelf contact op zou nemen, geloof dat ik dat hier aan het begin van de contactloze periode ook nog wel eens heb geroepen..
Had dit vooral verwacht omdat ze tijdens onze relatie haar ex ook zo af en toe nog wel eens een sms stuurde...

Nou niet dus, en kan er idd maar een ding aan doen en dat is ermee leren leven. Mezelf controleren kan ik gelukkig wel dus dat sms en uit eigen bewind zal ik echt niet meer doen, maar alleen die hoop op contact van haar kant moet nog verdwijnen...

@ Goofy, ik ben het vaak met je eens maar in je laatste post herken ik me niet zo ( of wil ik me misschien niet herkennen ) . Dat ik niet belangrijk meer ben in haar leven is denk ik deels wel waar, maar als ze echt een statement had willen maken had ze helemaal niets meer teruggestuurd. Wat erger is weet ik eigenlijk niet, want 2 dagen later komt eigenlijk een beetje over als '' oh ik was vergeten dat je iets had gestuurd, bedankt nog hea '' ...

Bartinhoo,

Ik zit ook nog elke dag te hopen op een smsje of een mailtje, met dat ze er misschien toch spijt van heeft dat wat ze allemaal gezegd heeft. Nu zit ik hier met een zwaar gekrenkt ego en ben ik zwaar boos en vind ik het zo oneerlijk dat het niet door gaat. Dat we niks meer hebben en dat we nooit meer die leuke dingen met elkaar gaan doen etc. Ik mis haar echt zo extreem.

En dan te bedenken dat het al weer anderhalf jaar geleden is dat het is uit gegaan. Kerel. Ik zit er op nieuw in als of het allemaal vers is. Op een bepaald moment is het gewoon klaar. Ik heb het zo uit zitten denken dat ik nu ook haar denkbeeld begrijp.

En dan kan het nog zo oneerlijk zijn en het nog zo veel kansen willen gunnen, het is er gewoon niet meer.

Zag ik laatst een foto van haar, bedacht ik me dat ik niet meer dat meisje zag dat ik op al die andere foto's zie van toen we nog wat hadden. Zij is door gegaan met haar leven na dat ik het had uitgemaakt. Het kwam voor haar net zo hard als voor mij, maar zij is door gegaan en ik heb mij al die tijd de illusie voor gehouden dat het wel weer goed zou komen "als ik maar mijn best zou doen"

En dat is het niet, want hoe meer ik haar vast probeerde te houden en haar te overtuigen, hoe verder ze van me af ging staan. En tegelijkertijd vertellen hoe veel spijt ze wel niet had en hoe erg ze het allemaal wel niet vond.

En nu denk ik opnieuw aan haar. Dat ik van de volste overtuiging ben dat ik wél geschikt voor haar ben en wél mijn mannetje kan staan en haar nooit meer zal kwetsen. Maar dat is mijn gedachte en niet die van haar.

Zij is verder gegaan, ik ben blijven hangen. Zij heeft toffe nieuwe vrienden en in tussen al iemand anders op het oog. Terwijl ik nog mijn kansen aan het tellen ben. Dat bestaat niet meer. Het is er niet meer en het is over.

En ik voel me zo enorm kut. Dat alles in mijn omgeving gewoon helemaal niks meer voorstelt. Het boeit me allemaal geen fuck meer, omdat het enige dat ik zou willen, is mijn ex terug hebben. En dat hou ik al anderhalf jaar vol..

Dussssssss kom tot inkeer of wacht nog langer. Het is er niet meer en het zal nooit meer wat worden. Ga voor je zelf zorgen en niet voor jullie twee. Enkel dan kan je de deur ooit weer open zetten voor iets of iemand nieuws waar je wel gelukkig van wordt. Hoe kut en moeilijk het ook is.

@MOD

Jemig, anderhalf jaar? Damn.

Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?

Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.

Ik snap er nix van jij hebt het uitgemaakt maar jij probeerde haar te behouden en ze ging steeds verder van je afstaan? klinkt een beetje als de omgekeerde wereld..

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 19:55 schreef Jolene22 het volgende:
@MOD

Jemig, anderhalf jaar? Damn.

Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?

Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.

Sjah hoe zeg ik dat. Ze was gewoon mijn alles. Heel cliche zeg maar. Maar ik ken gewoon niet iemand die zo is zoals zij is. Zo eigen, zo eerlijk en oprecht naar andere mensen, zo apart en eigenzinnig, zo puur.. Ze tovert bij iedereen een glimlach op het gezicht.. Sjah..

Ik hou echt van dat mens. Ik heb dat nooit durven toegeven, maar ik geloofde nooit in de ware of iets dergelijks. Zo gesloten en kortzichtig dat ik toen was. Maar met haar zou ik mijn leven delen..Of ik haar nou op zit te hemelen of niet.

En dan voel ik me zo gaar over wat ik gedaan heb. Dat ze zo verliefd was en dat ik haar zo enorm gekwetst heb door het uit te maken op zo een manier. Ik kan me helemaal inleven in haar en dan voel ik gewoon hoe het voor haar geweest moest zijn en dat is gewoon echt een hel.

En het deed ons beide zo veel pijn dat we elkaar gewoon niet los konden laten al die tijd. Hoe 'verstandig' dat ook was en wat voor eikel ik ook geweest ben. Want we geloofde altijd dat het wel weer goed zou komen, omdat we zo veel van elkaar hielden, ook al was ze zo boos. Het was net een sprookje, hoe zij het altijd zei. Zelfs toen laatst huilde ze zo hard dat ze er zo veel spijt van had dat ze de keus moest maken om er nu echt een punt achter te zetten.

Het was gewoon het einde van de rit. Na anderhalf jaar relativeren er achter komen dat het gewoon echt niet meer ging gebeuren. Dat ze altijd weer in paniek raakte als ze naar de toekomst keek. En dat vond ze zo jammer. Maar je kan niet altijd blijven proberen. Zo is het nou eenmaal.

Ik haat het zo tot op het bot. Door dit hele gebeuren ben ik zo anders naar de wereld en mensen gaan kijken. Hoe het ook kan. En het klinkt misschien allemaal zo slap en klef maar zo ervaar ik het gewoon. Zij is gewoon mijn grote voorbeeld. Ze was mijn alles. Ook al zei ik dat nooit hard op.

Dus jah. Ik heb het gewoon verneukt. Met zo veel spijt en alles. En wel willen inzien dat je bij elkaar past, maar het gevoel niet meer kunnen evenaren. Het is gewoon niet meer. Klaar.

Verschrikkelijk.

En ik weet nu ook wel dat ik na verloop van tijd gewoon weer me zelf op de rails krijgt en dat het weer leuk ga hebben met andere mensen. Maar toch blijf ik dit nog heel lang zien denk ik, als de grootste faal-actie uit mijn leven. Want het had niet gehoeven..

...

Daarom Bartinhoo.. Ik snap wat je bedoelt. Dat zij je alles is en dat je je zo enorm verloren voelt. Maar blijf er gewoon niet in hangen. Het kan nog zo fijn zijn die illusie, maar je gaat des te harder op je bek.

Als ik meteen het contact af gebroken zou hebben, zouden we nu zo veel verder zijn met ons zelf. Maar misschien moet je het eerst mee maken voor je er achter kan komen, zo ging het bij mij iig..

Oh wacht jij was van dat verhaal dat het al een flinke tijd uit was, maar dat jullie toch nog een jaar/halfjaar om elkaar heen zijn blijven draaien/elkaar nog niet los konden laten.... ?

Het is gelukkig niet zo dat ik mezelf compleet wanhopig voel en helemaal verloren, maar missen doe ik haar nog elke dag, en volkomen gelukkig kan ik mezelf ook nog niet vinden.. Ik breek gewoon als ik terugdenk aan bijvoorbeeld ons weekendje antwerpen van ruim 4 maandjes geleden nog maar. Zo close als we toen waren en zo groot als de afstand nu is... Heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen van zaken uit het verleden, maar heb ook nog nooit iets of iemand zo ''dichtbij'' laten komen als haar....

Ook ik herken de gevoelens over zo zichzelf zijn. In het dagelijkse ( studenten ) leven, en ook de meiden die er namens mijn corporale huisgenoten over de vloer komen, kom ik echt meiden tegen waar ik helemaal niets mee heb. Stereotypes die sinds ze zijn gaan studeren allemaal met een RRRR zijn gaan praten, allemaal pingen met hun BB' s, rijden op vespa' s, lekker borrelen met vriendinnetjes, het hele bij ons op de pc toneelstuk...

Mijn ex was echt totaal niet zo. Was ook puur lief eerlijk en bovenal zichzelf. Geen greintje schijnheilig bij en probeerde niet iemand te zijn die ze niet was... Maar vergeet nooit dat er echt nog wel meer meiden zijn zoals dit. In mijn leefsituatie zijn ze iets zeldzamer dan in het hoge nuchtere noorden denk ik, maar they' ll be out there somewhere

Ik heb twee maanden geleden de "relatie" (van 4 maanden, waarvan ik 2 in het buitenland) met mijn ex verbroken.

Wat mij nog steeds een beetje dwars zit is het volgende...

Toen ik het uitmaakte ging het ongeveer zo:

Ik: "Ik moet met je praten."
Hij: "Ok."
Ik: "Ik wil het uitmaken, ik denk niet dat dit werkt."
Hij: "Ok."

En dat was het... Ik had op zijn minst een "waarom?" verwacht. Nu vraag ik me af of hij uberhaupt wel in die relatie wilde zitten .

Naja.. Als het dan toch al uit is en jíj wilde niet meer..
En als het sowieso maar twee echte maanden geduurd heeft..

Mja misschien heb je dan wel gewoon de goede keuze gemaakt

Ik heb er gewoon een beetje een ... kater van. Ik kan het ook niet anders uitleggen. Hij was mijn eerste vriend en het liep gewoon niet lekker. Ik heb nu het gevoel een beetje gebruikt te zijn...

Al doende leert men. Ga er boven staan. Je bent beter dan hij. Genoeg andere leuke mensen denk ik. Als het nog maar je eerste was, kunnen er alleen maar betere mensen op je pad komen

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 21:44 schreef MOD het volgende:
Al doende leert men. Ga er boven staan. Je bent beter dan hij. Genoeg andere leuke mensen denk ik. Als het nog maar je eerste was, kunnen er alleen maar betere mensen op je pad komen

Je hebt helemaal gelijk. Ik woon in een stad met 50.000 studenten. Een van die 25000 jongens/mannen moet wel erg leuk zijn toch?

Heel toepasselijk haha.

Inderdaad... het geeft (helaas) precies weer hoe ik me een beetje voel betreft relaties .

Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.

Tot je weer een leuke vent tegenkomt

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.

Mijn probleem is dat ik veel te rationeel ben. Op zich een goede eigenschap maar niet bij relaties .

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 22:36 schreef Pan.da het volgende:

[..]

Tot je weer een leuke vent tegenkomt

Zoiets denk ik ook inderdaad
Komt wel goed dan

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 20:26 schreef MOD het volgende:
Verhaal

Je kan 2 dingen doen:

1. Blijven hangen in zelfmedelijden en je ex blijven idealiseren, waar je geen fuck mee opschiet verder
2. Leren van je fouten, verder gaan en het anders aanpakken bij de volgende relatie

Optie 2 lijkt me beter.

Jep, dat is dus precies waar ik me al de hele week op sta in te stellen.
Het heeft lang genoeg geduurd en ik ga me er niet meer in laten mee slepen.
Ik begin het steeds meer realistischer in te zien en dat bevalt me wel. Het blijft natuurlijk een nare gedachte om zo iemand los te laten, maar wat doe je er mee als je nu beseft dat het toch echt over is. Dan kan ik als een kleuter blijven stampen maar het heeft toch geen zin.

Ik weet wat ik de afgelopen week heb geplaatst hier en sommige dingen slaan kant noch wal maar ik ben er echt op vooruit gegaan. Vooral gister kreeg ik een helder moment. En mn gevoel is in eens gewoon de goede kant op aan het gaan. Dus vol houden die hap. Gaan met die banaan.

Missen zal ik toch wel blijven. Dat verhaal dat jij quote is ook echt keiharde waarheid van me. Maar we moeten vooruit.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 23:36 schreef MOD het volgende:
Jep, dat is dus precies waar ik me al de hele week op sta in te stellen.
Het heeft lang genoeg geduurd en ik ga me er niet meer in laten mee slepen.

That' s the good spirit ik ga hetzelfde proberen...

Ik heb nog eens goed na zitten denken en eigenlijk neem ik alles veeel en veeel te zwaar op..
Soms heb ik buien dat ik alles heel helder kan bekijken, en dan bedenk ik me gewoon dat we slechts 8 maanden hebben gehad. Voor mij waren dit 8 maanden vol twijfel. Mijn eerste aanraking met de liefde, maar niet met de liefde van mijn leven. Anders had ik toch wel mijn stinkende best voor haar gedaan?

Waarom die roze bril maar niet bijkleurt weet ik niet, vroeg of laat zal dit hopelijk wel gaan gebeuren. Wel ben ik erachter gekomen dat ik gewoon weer moet gaan genieten. Tijdens de relatie kon ik de hele dag bezig/blij zijn met een applicatie die ik op mn iphone had gedownload. Zei ik thuis dat ik naar school ging, ging vervolgens met de trein naar schiphol een hamburger eten bij de burgerking en vervolgens weer terug naar huis zeggend dat ik weer veel had geleerd Slappe hap was ik en nu ben ik aan mezelf aan het werken...

Nu komt alles me echter toe wat ik altijd al heb gewenst, echt grote dingen waar ik vorig jaar te slap voor was om er achteraan te gaan. Een leuk aanbod voor een nieuwe baan: binnen, een kamer in een super leuk huis: voor elkaar! Een passende studie; heb ik ook. Voor het eerst in jaren weer strak en afgetraind: ook gelukt... Ik ga weer genieten van het nu...

In dat kader heb ik ook besloten hier de komende 1.5/2 weken even niet te posten. Ik begin in herhaling te vallen en daarnaast blijf ik misschien juist in een negatieve spiraal hangen door elke dag hier mijn sores weer neer te zetten. Volgende keer is er wellicht echte progressie en heb ik weer wat nieuws te melden;) tot dan!

Hmmmm... ook hier is de hoop nog niet weg elke keer als ik de brievenbus open maak hoop ik iets te vinden, nu lag er iets in waarbij het handschrift op dat van men ex leek maar het was iets anders.

Bartinhoo lijkt me een goed idee om even een postpauze in te lassen en je dingen misschien eens terug te lezen

Ik denk vaak aan mijn ex maar dat is vooral als ik alleen thuis zit o.i.d. Als ik dan met een leuke gozer praat denk ik echt niet meer aan hem

Gek hoe zo een dag kan lopen. Sta je op, de eerste 30 seconden niks aan de hand. Vervolgens de hele dag staan malen en niet weten waar je het moet zoeken om dat gekke gevoel kwijt te kunnen. Kom je thuis, gaat lekker zitten en eten, kom je tot rust, denk je "het komt wel goed" (in algemene zin) hou je dat een tijdje vast en flikker je weer van je stoel.

lalala

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 19:51 schreef MOD het volgende:
Gek hoe zo een dag kan lopen. Sta je op, de eerste 30 seconden niks aan de hand. Vervolgens de hele dag staan malen en niet weten waar je het moet zoeken om dat gekke gevoel kwijt te kunnen. Kom je thuis, gaat lekker zitten en eten, kom je tot rust, denk je "het komt wel goed" (in algemene zin) hou je dat een tijdje vast en flikker je weer van je stoel.

lalala

Heel herkenbaar. Zo denk je bij jezelf 'hey ik heb al twee dagen niet meer aan hem gedacht' en voel je je weer een beetje op je gemak en het volgende moment is er weer wat kleins wat je eraan doet herinneren en ben je voor je gevoel terug bij af.

Had dat vorige week nog. Niks aan de hand kleine bij het kdv opgehaald, normale dag. Wordt ineens dat ene nummer van Coldplay weer op de radio afgespeeld en was weer helemaal in puin. Mannetje snapte er niks van zat me echt aan te kijken van 'wat doe jij nou?'. Vervolgens zegt hij na een tijdje 'mama aai' en kon ik weer een beetje lachen . Het is maar liefdesverdriet en ben nog jong dus weet ook wel dat er echt nog wel een ander komt maar ben dat gevoel echt zwaar zat. Zeker omdat je weet dat het toch nooit meer goed komt.

Hier ook die dip. Vandaag weer, dus al 2 dagen down. Dit weekend was juist zo leuk en ik voelde me goed! Komt omdat ik nu non stop aan het studeren ben, vanwege allerlei deadlines. Meer dan achter m'n bureau zitten, papers maken en boeken lezen doe ik dus niet. Dan dwalen je gedachten altijd wel zo'n beetje af..

Ik denk alleen maar aan hem, vergelijk alle mannen die ik zie met hem, zelfs als ik ergens om moet lachen denk ik 'o, dat had [ex] ook leuk gevonden!'... En zo stom!! Ik kon mezelf niet bedwingen om zijn twitter te checken. Wilde gewoon weten wat ie aan het doen was. Er stond natuurlijk niets boeiends, maar ik voel me nu alsof ik weer bij het begin ben. Ik was net zo lekker bezig! Nog op geen enkele manier contact gezocht en dat ga ik ook echt niet doen, hoe moeilijk dat ook is..
Godver wat mis ik hem. En ik voel me echt heel alleen en eenzaam, zelfs als ik helemaal niet alleen ben.

Hoop dat morgen een betere dag wordt.

Het ligt niet aan de dag maar aan je eigen instelling.

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 21:18 schreef goofy_goober het volgende:
Het ligt niet aan de dag maar aan je eigen instelling.

Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beter

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 21:26 schreef Amede het volgende:

[..]

Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beter

Ik ga mee met dit mooie vooruitzicht Eens zien of het inderdaad werkt.

Als ik topic's lees met dat sommigen hun ex na een jaar of een paar jaar nog steeds niet vergeten.
Bah, ik ben echt bang dat dat ook bij mij gaat gebeuren en dit wil ik echt absoluut niet!

Het gaat niet om het vergeten van, maar het accepteren dat je het je ex is

Gisteravond en vanavond veel met een maat over de situatie gepraat.. Helpt wel enigzins

[ Bericht 36% gewijzigd door Cocktailprikker op 20-10-2010 01:08:41 ]

quote:

Op dinsdag 19 oktober 2010 21:26 schreef Amede het volgende:

[..]

Da's waar! Nou, dan bij deze! Morgen is het over met mijn zelfmedelijden en wordt het sowieso beter

dat heeft mij wel geholpen, na een bepaald weekend heb ik echt bewust die knop omgezet
vooral ook bepaalde muziek niet opzetten enzo en extra actief andere leuke dingen doen
het heeft geholpen in het geheel!

Nou, ik heb het een hele dag volgehouden hier niet te posten

Ben ook stom geweest wat dat betreft, want heb vanmorgen voor het eerst in weken weer op haar hyves gekeken. Voor mijn gevoel moest het er toch een keer van komen, een soort drempel waar ik overheen moest. Vroeg of laat krijg je het toch wel te horen als ze een nieuwe vriend heeft...

Ik schaam mezelf er eigenlijk gewoon voor, maar als het om mijn ex gaat word ik opeens zo jaloers/kinderachtig. Ze is jarig geweest en ik was serieus blij dat ze minder felicitatiekrabbels had dan ik

Ben wel tot de realisatie gekomen dat het echt gewoon klaar is en dat ze door is gegaan, en mij niet -niet - meer sms' t om me te willen vergeten, maar dat ze waarschijnlijk ook echt ''vergeten'' is..

Ze werkt fulltime maandag tot en met vrijdag van half 9 tot 5, en haar weekenden zitten bomvol gepland. Ik kan het van 2 kanten bekijken. Ze doet er echt alles aan om haar weekenden vol te krijgen. Paar weken geleden een weekendje maastricht geforceerd met vriendinnen. Dit omdat van haar ''vriendinnen'' maar 1 iemand meewou, en vervolgens maar een paar meiden heeft opgetrommeld die ze al meer dan een jaar niet gesproken had. Verder is ze nu elk weekend in de stad waar ook de vriend van haar zus woont, om met die vriendengroep uit te gaan en op zondag bij zijn voetbal te gaan kijken. Soms vraag ik me af is dit nu echt wat je wilt? Ze haat voetbal, en ze houdt van een feestje maar 3 dagen partyen is helemaal niets voor haar...

Maar ik denk dat ik de waarheid stiekem wel weet, en ik ben denk ik gewoon jaloers. Zo erg dat ik alle dingen die ik zelf heb in het niets lijk te plaatsen bij haar leven..

Ik had weer minimaal sms-contact met mijn ex omdat ik gewoon wilde weten hoe het met hem ging. En mijn gevoelens komen ineens weer omhoog waar ik helemaal geen zin in heb. Ik raak er van in de war en aangezien mijn ex in therapie zit ga ik het niet moeilijker maken dan dat het al is.

Het is allemaal zo klote gelopen. Ik hou van hem, hij van mij. Maar hij verpeste onze relatie omdat hij gewoon niet alles op een rijtje heeft.
Ik zou zo naar hem toe kunnen als ik dat wil.. hij staat altijd voor me open, altijd die deur op een kier, maar het wordt gewoon niks meer.

Ik hoop echt voor hem dat hij op een gegeven moment z'n dingen weer op een rijtje heeft en gelukkig kan worden.

Wat me in jouw situatie nog het fijne lijkt melanie, is dat jullie niet elkanders ogen uit willen steken en gewoon respectvol met elkaar om kunnen gaan..

Hoewel ik en mijn ex beiden als ''goede vrienden'' uit elkaar zijn gegaan heb ik constant het gevoel dat mijn ex mij op elke mogelijke manier probeert te laten weten hoe geweldig ze het nu wel niet heeft...

Elk dagje uit wordt grootschalig op haar hyves aangekondigd, van een simpel avondje stappen staan de opvolgende zondag gegarandeerd minimaal 100 foto' s op haar profielsite. Het eerste dat ze nu zal doen wanneer ze een nieuwe vriend heeft, is langskomen op mijn werk in de hoop dat ik er ben, en waarschijnlijk zal ze me nog negeren ook.....

Ik snap echt totaal niet waar dat opeens vandaan komt. Vooral omdat we de eerste maand nog wel respectvol met elkaar om konden gaan. Goed, dat nu het contact verwaterd is kan ik begrijpen en accepteren, maar de sneren richting mij lijken steeds harder te worden..

Soms heb ik wel eens de neiging om aan haar spelletje mee te gaan doen, en ook een fototoestel mee te nemen naar elke avond die ik onderneem maar tot nu toe kan ik erboven blijven staan ::P

Respect is het niet.. wilde meer gewoon weten hoe het met hem ging nadat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan. Ik kon er niet tegen om elkaar te negeren en áls ik hem tegenkom wil ik normaal kunnen doen.
Hij heeft vaak tegen me gelogen waardoor hij gewoon alles heeft verpest. En toen ik het uitmaakte had meneer ineens spijt blabla. Om daarna het zelfde te flikken Aan de andere kant is het een super lieve gozer, en wist me altijd blij te maken. Dát mis ik. Maar nog een kans zal hij niet krijgen. Ik wil geen relatie die ten koste gaat van mezelf. Het vertrouwen is weg, het is ook echt een klootzak geweest.

Misschien heeft jouw ex besloten om na die lange tijd dat ze achter je kont heeft aangelopen toch haar eigen leven te gaan leiden. Groot gelijk dat ze haar vrije tijd vol plant, ik doe namelijk hetzelfde. Ik heb te vaak mijn vrienden aan de kant gezet voor mijn ex.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 14:31 schreef melanie_x het volgende:
Respect is het niet.. wilde meer gewoon weten hoe het met hem ging nadat we met ruzie uit elkaar zijn gegaan. Ik kon er niet tegen om elkaar te negeren en áls ik hem tegenkom wil ik normaal kunnen doen.
Hij heeft vaak tegen me gelogen waardoor hij gewoon alles heeft verpest. En toen ik het uitmaakte had meneer ineens spijt blabla. Om daarna het zelfde te flikken Aan de andere kant is het een super lieve gozer, en wist me altijd blij te maken. Dát mis ik. Maar nog een kans zal hij niet krijgen. Ik wil geen relatie die ten koste gaat van mezelf. Het vertrouwen is weg, het is ook echt een klootzak geweest.

Misschien heeft jouw ex besloten om na die lange tijd dat ze achter je kont heeft aangelopen toch haar eigen leven te gaan leiden. Groot gelijk dat ze haar vrije tijd vol plant, ik doe namelijk hetzelfde. Ik heb te vaak mijn vrienden aan de kant gezet voor mijn ex.

Misschien is respect dan niet het juiste woord, maar jij durft/wilt in ieder geval nog op een bepaalde manier interesse tonen. Mijn ex en ik zijn nog heel (te) lang als vrienden met elkaar omgegaan, en op 2 september hebben we nog een avond ''gezellig'' bij mij zitten kletsen.

Vervolgens is er een klein voorvalltje gebeurd ( ze wou een nieuwe opleiding gaan doen en ik heb dat het opvolgende weekend tegen een vriend verteld, volgens haar was dit vertrouwelijk en had ik dit niet door mogen vertellen, terwijl ze dat er niet bij heeft gezegd, en ik daar ook absoluut geen reden voor zie )
De volgende ochtend belde ze me op, ik maar verontschuldigingen aangeboden en vervolgend knalde ze de hoorn erop. Ik nog 2 sms' jes gestuurd dat het me speet. Niets meer van haar vernomen sinds dien...

En dat terwijl we dus als vrienden uit elkaar zijn gegaan, ik zie de reden niet in waarom ze 2 maanden nadat het uitging alsnog zo van vriendschappelijke houding naar vijandelijke houding veranderde zonder dat er echt iets gebeurde. Ze had het altijd heel moeilijk met ruzies, maar dat ze nu er vrede mee heeft dat we geen contact meer hebben na zo' n situatie dat snap ik niet. Ik zie haar inmiddels ook echt niet spontaan meer een sms naar mij sturen hoe het met me gaat, zoals jij nog wel met je ex doet. Ik zou dat denk ik toch zien als een bepaalde vorm van waardering. Net als jouw ex heb ook ik dingen goed fout gedaan, maar waarom konden we de eerste 2 maanden nadat het uit was prima met elkaar opschieten, volgens mij zocht ze gewoon een reden om de vriendschappelijke band om te buigen in een vijandelijke...

Jullie/jij hebt dit niet, en je kunt je ego opzij zetten en hem toch vragen hoe het met hem gaat. dat vind ik toch wel iets goeds..

Hmm.. Dan heb ik nu ook een beeld van hoe mijn ex er over denkt waarschijnlijk.
Ik ben ook niet zo snugger geweest om te laten denken dat ik constant leugens verkondig. Dat is niet zo, maar ik heb wel het een en ander niet goed aangepakt. Dan kan ik begrijpen dat het vertrouwen zo weg is gegaan.

Dan kan ik er nog zo veel spijt van hebben, vertrouwen is gewoon moelijk terug te krijgen. En daar naast, waarom zou je verder gaan als er nog zo veel andere jongens zijn.

Bah. Rationeel gezien ben ik er helemaal over uit. Ik doe het alleen met tegenzin en het is elke dag weer klote om op te staan en de realiteit in te kijken.

Ik mis haar zo.

Maar ja, ik zal wel een zwak moment hebben of zo.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 14:13 schreef Bartinhoo het volgende:
Wat me in jouw situatie nog het fijne lijkt melanie, is dat jullie niet elkanders ogen uit willen steken en gewoon respectvol met elkaar om kunnen gaan..

Hoewel ik en mijn ex beiden als ''goede vrienden'' uit elkaar zijn gegaan heb ik constant het gevoel dat mijn ex mij op elke mogelijke manier probeert te laten weten hoe geweldig ze het nu wel niet heeft...

Elk dagje uit wordt grootschalig op haar hyves aangekondigd, van een simpel avondje stappen staan de opvolgende zondag gegarandeerd minimaal 100 foto' s op haar profielsite. Het eerste dat ze nu zal doen wanneer ze een nieuwe vriend heeft, is langskomen op mijn werk in de hoop dat ik er ben, en waarschijnlijk zal ze me nog negeren ook.....

Ik snap echt totaal niet waar dat opeens vandaan komt. Vooral omdat we de eerste maand nog wel respectvol met elkaar om konden gaan. Goed, dat nu het contact verwaterd is kan ik begrijpen en accepteren, maar de sneren richting mij lijken steeds harder te worden..

Soms heb ik wel eens de neiging om aan haar spelletje mee te gaan doen, en ook een fototoestel mee te nemen naar elke avond die ik onderneem maar tot nu toe kan ik erboven blijven staan ::P

Het makkelijkste is om haar gewoon uit je hyves te schoppen, dan heb je er ook geen last meer van. Want je zoekt het ook wel een beetje op zo, dat je precies weet wat ze doet, waar ze naartoe gaat en met wie. Het is vrij normaal dat iemand een draai van 180 graden maakt na een relatie en opeens dingen doet die ze nooit deed bij of met jou. Maar gezien ze nog geen contact heeft opgenomen met je zal ze zich niet vervelen.

Ik heb mijn ex ook niet spontaan gesmst.. we hebben hiervoor een tijd geen contact gehad vanwege die ruzie. En ik wilde weten hoe het met hem ging omdat hij depressief is en hoe het met zijn therapie gaat. Hij is geestelijk niet in orde en heeft hier veel te lang mee rondgelopen. Het zijn dan ook geen luchtige sms'jes geweest. Vandaar dat het me ook zwaar valt.

Het lijkt er meer op dat jouw ex gewoon een excuus zocht voor die ruzie.. het gaat ook nergens over. Misschien is ze zich nadat het uit was steeds meer gaan realiseren dat ze zich ook kan vermaken zonder jou. Jij hebt nog steeds ergens hoop dat het goed komt maar die hoop moet je echt laten varen. Het komt niet meer goed anders had ze echt wel wat van zich laten horen.

quote:

Op woensdag 20 oktober 2010 15:06 schreef melanie_x het volgende:
Ik heb mijn ex ook niet spontaan gesmst...hoop moet je echt laten varen. Het komt niet meer goed anders had ze echt wel wat van zich laten horen.

Met spontaan bedoelde ik dan ook: vanuit eigen initiatief. Als ik niets van me laat horen dan durf ik er goud op in te zetten dat ik nooit meer enig teken van leven op mijn telefoon zal zien wanneer het om contact met mijn ex gaat. Misschien volgend jaar april als ik jarig ben maar dan nog mag ik tevreden zijn.

Ik heb je verhaal wel een beetje gevolgd, en ik vind het toch best klasse dat je gewoon wat van je laat horen/jezelf niet te goed vindt om wat van je te laten horen. Het doet me best pijn dat ik helemaal niets meer van mijn ex hoor.

Ergens hoop ik dat het een machtsstrijd blijft. Ze is tenslotte flink afgevallen sinds het uit is met mij, en dat maakt de kans natuurlijk vele malen groter dat ze mij nog eens extra wil laten voelen hoe goed ze het nu voor elkaar heeft...
Het is de grootste fout die ik gemaakt heb, een relatie waarbinnen de machtsverhoudingen totaal scheef liggen. De laatste tijd besef ik het pas. Altijd bepaalde ik wat we gingen doen, ruzies kwamen altijd uit eigen initiatief maar deden mij weinig en haar enorm pijn, zij hield zo veel van me, zou het nooit uitmaken, had nog nooit zoveel voor een ander gevoeld etc etc...

Nu lijkt het net alsof ik tijdens die relatie een ander persoon was, hoe kan ik dat allemaal ooit gedaan hebben? Ik geef haar groot gelijk dat ze het uit heeft gemaakt maar het doet wel dubbel zoveel pijn dat ze nu totaal geen behoefte meer heeft aan het hebben van contact, terwijl ze voor een paar maanden terug al buikpijn kreeg als ik een dag niet terug sms' te...

Ik ben gewoon echt slecht voor haar geweest, en nu voel ik me terecht een ongelooflijke loser. Heb haar moeder/zus/werk alles afgekraakt tegenover haar, zo vaak aan het huilen gemaakt. Nooit zal ik een meisje slaan of uitschelden maar ik heb echt hele smerige psychologische spelletjes met haar gespeeld. EN het feit dat ze door haar naiviteit zo' n gemakkelijk doelwit maakt maakt alleen maar meer dat ik echt walg van mezelf...

@ Goofy... Tsja dat is misschien ook het beste. Moet zeggen dat ik me verder aardig kan beheersen hoor, was ook voor het eerst sinds weken. Maar ik doe het vooral uit bescherming tegen mezelf omdat ik zo ontzettend jaloers ben op alles wat ze doet..

Daarom juist. Hoe minder je weet van haar hoe beter en hoe meer je je kan concentreren op je eigen leven ipv dat van haar.

Ik denk dat jij eerst maar eens die schuldgevoelens die je hebt moet loslaten. Dat is nu verspilde energie. En ach, het feit dat je je zo gedroeg geeft ook wel aan dat er al iets niet goed zat in de relatie. Gebruik het liever als een leerpunt voor je volgende verovering.

En als het je echt zo dwars zit... stuur dr een mail ofzo. Grote kans dat je geen reactie krijgt (en daar moet je je ook op voorbereiden) maar dan heb je iig iets ondernomen. En je kan het ook gewoon voor jezelf schrijven.

Misschien doet ze al die dingen niet om jou 'terug te pakken' of er een machtsstrijd van te maken, maar om zichzelf weer beter te voelen. Ik herken me namelijk wel ergens in jouw ex, ik doe ook hele andere en nieuwe dingen dan toen ik nog samen met mijn ex was. Ben ook bezig met mijn uiterlijk, ga ook veel meer uit dan de afgelopen jaren, probeer allerlei nieuwe dingen/sporten en leg weer contact met mensen die ik uit het oog verloren was. Niet omdat ik wil laten zien aan hem van 'ha! kijk mij eens!', maar omdat ik me er beter door voel. Ik word er zekerder van en dat heb ik wel nodig nu ik er na zo'n tijd weer alleen voor sta.

Het feit dat ze ruzie zocht om niks is natuurlijk vrij klote als jullie eerst goed met elkaar omgingen, maar misschien heeft ze dat ook gedaan om een afstand te creëren. Het is veel makkelijker los laten wanneer je boos bent op iemand, dan wanneer je nog 'leuk' met elkaar om gaat.

Bekijk het gewoon ook van de andere kant. Sommige dingen komen op jou misschien over als terug pakken of voelen als een trap na, maar zoals Goofy al zei.. Het is niet zo gek dat iemand volledig andere dingen gaat doen nadat een relatie verbroken is. En niet meer op d'r hyves kijken, dan maak je het jezelf veel te moeilijk!