De kunst van het loslaten van je ex #126

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 17:46 schreef MOD het volgende:

[..]

Dat had ik dus ook...

Aan jezelf werken is natuurlijk nooit verkeerd, en ik herken me wel in de gedachte dat je het doet voor je ex..

Ben zelf al ruim 2 jaartjes van het vwo af, en afgelopen 2 jaar eigenlijk een beetje lopen lantefanteren beetje gereisd, bier gedronken, games gespeeld. Echt een studentenleven, maar dan zonder studie zeg maar

In die tijd ben ik ook wel wat zwaarder geworden, minder gemotiveerd geraakt en nonchalanter geworden. Sinds het uit is heb ik mezelf pas echt een schop onder mn reet kunnen geven, en in 4 maanden tijd heb ik nu een dijk van een conditie opgebouwd, lichamelijk weer topfit, en ook op andere vlakken gaat het stukken beter dan hiervoor.. Hoewel studeren er nog wel een beetje bij ingeschoten is de eerste weken heb ik in alles in ieder geval wel beter op een rijtje...

Maar ook bij mij schiet regelmatig door mn hoofd dat ik het allemaal voor mn ex doe. Dan denk ik ik hoop dat ik je nog een paar weken niet zie, en dat je me dan vervolgens helemaal strak afgetraind weer ziet.
In principe niets mis mee, maar de insteek blijft verkeerd denk ik zo..

Ben de dag boven verwachting goed doorgekomen. 'Het' was vandaag precies 4 maanden geleden allemaal, en had het heel zwaar verwacht. Maar het was een dag zoals elke andere. Het is heel gek als er terug kijk op de afgelopen vier maanden. Er is geen dag/uur voorbij gegaan dat ik niet aan hem heb gedacht, maar aan de andere kant ben ik verder gegaan met mijn leven. Ik heb een nieuwe baan gevonden, ben bezig om een nieuwe studie op te pakken, en ik ben bovenal best gelukkig. Ik voel me af en toe verdomde eenzaam zonder hem, maar daar moet ik maar niet teveel over nadenken.

Van de week een poging gedaan in de goede richting, die totaal verkeerd afliep. Ik ben op zoek gegaan naar een 'Rebound-man.' Gewoon iemand, om hem te vergeten. Ik zei tegen een vrouwelijke collega dat ik weleens uit zou willen met een bepaalde mannelijke collega. Zij zei toen dat ze hem 'niet zo' vond. Aan het einde van de week, tegen het weekend vroeg ik de mannelijke collega mee uit, hij keek verbaasd en zei: 'Ik ga al met *** uit.' De vrouwelijke collega dus. Royal bitchness. Ik ben gewoon niet goed in de liefde..

Dus die collega heeft hem effe snel van je afgepikt, of loopt dat al langer?

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 18:22 schreef goofy_goober het volgende:
Dus die collega heeft hem effe snel van je afgepikt, of loopt dat al langer?

Afgepakt klinkt zo kinderachtig, aangezien we allemaal 22,23 en 24 zijn
Maar hoe dan ook, komt het daar wel op neer. Er speelde niks tussen hun overigens..

Beetje vreemd dat ze tegen jou zegt dat ze hem 'niet zo' vond en er dan snel zelf werk van maakt. Dat is pas kinderachtig. En volwassenen kunnen soms heel kinderachtig zijn.

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 18:27 schreef goofy_goober het volgende:
Beetje vreemd dat ze tegen jou zegt dat ze hem 'niet zo' vond en er dan snel zelf werk van maakt. Dat is pas kinderachtig. En volwassenen kunnen soms heel kinderachtig zijn.

I know, en zij is nog wel de oudste van ons drieën Ze heeft van de week wel drie keer gezegd absoluut niet op zoek te zijn. Dat zijn degene die het hardste zoeken

Ik las die posts over het vergeven van je ex. Ik heb hier al heel lang moeite mee. De laatste keer heb ik geroepen dat ik hem nooit meer wilde zien/spreken. Hoe kan ik hem vergeven als ons laatste gesprek zo is verlopen.. Ik weet dat hij het ook niet makkelijk heeft en nog in therapie zit. Dus ik had hem gesmst. Even wat heen en weer gesmst en dat heeft me wel goed gedaan. Het lag gewoon écht niet aan mij en hij is al jaren in de war geweest. Therapie schijnt goed te gaan waar ik heel blij mee ben.

Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 18:55 schreef melanie_x het volgende:
Ik las die posts over het vergeven van je ex. Ik heb hier al heel lang moeite mee. De laatste keer heb ik geroepen dat ik hem nooit meer wilde zien/spreken. Hoe kan ik hem vergeven als ons laatste gesprek zo is verlopen.. Ik weet dat hij het ook niet makkelijk heeft en nog in therapie zit. Dus ik had hem gesmst. Even wat heen en weer gesmst en dat heeft me wel goed gedaan. Het lag gewoon écht niet aan mij en hij is al jaren in de war geweest. Therapie schijnt goed te gaan waar ik heel blij mee ben.

Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.

Dat is ook het laatste wat ik in mijn inbox heb staan... Heb haar nog 1 x gezien toen ik spullen terug bracht na 1.5 maand. Meer niet. Zoals ook al gepost werd door anderen is een relatie die in duigen valt een perfect moment om eens goed naar jezelf te kijken. Ik heb de vorige keer écht enorm hard aan mezelf gewerkt en ben daardoor best veranderd. Zij heeft dit nog niet kunnen doen, sommige dingen kun je pas iets aan doen als de tijd daar voor is.

Je leert het allermeest van je fouten. Nja wat is fout, wat is goed, dat is vaak discutabel, maar je kunt iig nadenken over meerdere kanten van het verhaal Kost vaak heel veel tijd voordat je daarin verandert. Bij mij is het lang uitgesteld en toen binnen 2 maanden compleet omgeslagen.

Wat ik geleerd heb dat enorm belangrijk is geweest in het vergeven is het besef dat ieder zen eigen leven heeft, je moet leren van de keuzes die je maakt. Daarom neem ik haar absoluut niet kwalijk hoe dingen gegaan zijn, ik heb er vrede mee. Heb haar ook gezegd dat ík haar nooit zal buiten sluiten, ik sta altijd open voor haar.

In ieder geval om te praten, over de rest durf ik niks te zeggen omdat ik het gewoon niet weet. Mijn talloze contactpogingen zijn op, de bal ligt bij haar. Intussen ga ik door met men leven

Ja mijn ex stuurde ook dat hij altijd voor me zal klaar staan als het nodig is..
Ik vind het gewoon zo jammer dat ik ook de persoon ben kwijt geraakt die mij het beste kent en waar ik alles bij kwijt kon. Ik zal verder geen contact meer met houden omdat dat gewoon niet het beste is om te doen. Dan zouden we allebei niet echt verder met ons leven, ook al weet ik dat het helemaal klaar is tussen ons.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu tenminste nog normaal met elkaar kunnen praten als we elkaar tegenkomen. Ik was ook bang dat hij nog boos/beledigd zou zijn omdat ik aardig boos op hem was toen we de laatste keer hadden gepraat. Echt een opluchting.

Dingen die hier gezegd worden (en ik tel me zelf mee) gaan soms zo diep.
Over nooit meer elkaar zien of spreken, het contact voor altijd verbreken want dat is beter, etc.

Diep dieper diepst.

Ik heb daar ook zo vaak over zitten denken. Hoe de vork in de steel zit en zo. Na een tijd wordt je daar zo moe van dat ik al mijn conclusies overboord heb gegooid. Al mijn bedenksels over hoe en wat. Analyses etc.

Kan daar zo moe over worden en dan vraag ik me af waar het nog over gaat. Waar gaat het nog over als je zo diep en serieus naar dingen gaat kijken.

Het lijkt wel als of al het positieve langzaam maar zeker uit je glijdt en je op een gegevenmoment zo gaat doemdenken over je ex en je verleden. Ik heb daar geen zin meer in.

Mijn ex zat ook zo in de knoop met zich zelf over ons en dat ze zo bang was van alles. Ik ben er zo klaar mee om er constant over na te denken, bang zijn over hoe nu verder, bang zijn weer gekwetst te raken, alles en nog wat. Dat het zo wel beter zou zijn.

Kom op hee. Het zal voor zo veel mensen zo anders zijn, maar waar gaat het dan nog over. Als je beide elkaar zo leuk vind. Maar een relatie er niet in zit. Ga dan gewoon door met leuke dingen zijn, maar hou voor de rest wel voet bij stuk. Geniet er van en ga door met je leven. Accepteer het.

Zal wel weer een non-argument zijn waarschijnlijk en iets te dromerig. Maar goed, ik zie zelf wel waar het naar toe gaat.

*note to selfe:

• IK MOET RUSTIG WORDEN

Denk dat dit topic het bewijs is dat verstand en gevoel ver uiteen kunnen lopen.

Je weet wel dat het klaar is. Dat je ex niet goed voor je is. Misschien wel dat het zo heeft moeten zijn. Je weet dat je op moet houden met contact opnemen en dat het na x aantal weken toch wel een keer klaar zou moeten zijn. Je relativeert je een ongeluk om het zelf maar te gaan geloven.

Je gevoel blijf echter schreeuwen om je het tegendeel te bewijzen. En dat gevoel kan overweldigend zijn. Het is als afkicken na een vergaande verslaving. Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.

Denk dat de makkelijkste manier om over je ex heen te komen is een nieuwe liefde tegenkomen Maar helaas heb je dat niet altijd voor het zeggen.

quote:

Op zondag 17 oktober 2010 23:20 schreef Jolene22 het volgende:
Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.

Nice!

Vandaag een beetje een dipje. Vanmiddag smste een vriendinnetje of we morgen konden afspreken, maar ik kan niet omdat ik wegga voor een zakentrip en toen stelde ik vrijdag voor omdat ik dan weer terug ben en dat mijn vaste vrije dag is. Smste ze dat ze dus niet kon omdat ze 's avonds een feest had waar ex ook zeker weten bij is, helemaal negerend dat ik dus overdag bedoelde. Dus ik ga hem dan misschien vrijdag tegenkomen, omdat ze dan altijd afterpartyen in mijn kroeg. Of ik blijf lekker thuis. Maarja daardoor zit ik dus de hele tijd met hem in mijn hoofd terwijl het zo goed ging niet aan hem denken. Maar nu moet ik meteen weer denken aan dat ik hem wil vertellen over mijn trip. Ik kan er niet zo goed tegen dat ik dat niet met hem kan delen. Hij zou het echt wel goed nieuws vinden voor mij enzo omdat het zo belangrijk is en ik heb zulke aanmoedigende woorden echt nodig nu. Bah. En al die gedachten had ik gewoon kunnen voorkomen als vriendin niet had verteld waarom ze niet kon .

Het gaat eigenlijk nog prima met mij geen contact gezocht of veel aan haar gedacht.
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.

Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.

God wat klinkt dat ongemeend

Heb eigenlijk sinds gisteravond een klein dilemma' tje...

Inmiddels zijn we de 4 maanden uit gepasseerd, en daarmee is de in mijn ogen ''redelijke'' termijn voor het voor het beginnen van een eventuele nieuwe relatie zonder dat dit te snel zou zijn wel aangebroken...

Op dit moment zijn er 2 leuke meiden die het wel in me zien zitten, en ik ben ook wel geinteresseerd in hen. Hoewel het contact momenteel op een laag pitje staat ( omdat ik het tot nu toe altijd vanuit hen liet komen ) , merk ik toch dat ik wel weer erg veel behoefte heb aan vrouwelijke aandacht. Ik zit eraan te denken om voor een van beide eens wat moeite te gaan doen om het zo maar te zeggen....

Keerzijde van het verhaal blijft dat ik voor mijn ex nog heel erg veel gevoelens heb. Ik heb erover nagedacht, en het allerliefste zou ik haar gewoon nog steeds terugwillen. Hoewel ik weet dat ik dit niet zelf in de hand heb, zit ik toch te twijfelen of ik door het nu al beginnen met een eventuele nieuwe meid niet mijn laatste kans in het water gooi...

Direct na de relatie ben ik als en gek achter haar aan gaan lopen, en heb ik ook dingen gezegd die niet echt aantrekkelijk zijn als meisje om van een jongen te horen ( erg onzeker ) . Ze twijfelde nog een tijdje, maar heeft toen gezegd dat het hem nu echt niet ging worden. Nu inmiddels al 8 weken geen contact.

Enerzijds moet ik niet op haar gaan zitten wachten natuurlijk, maar anderzijds denk ik misschien moet ik naast woorden ook in daden laten zien dat de woorden die ik heb gezegd tegen haar hoeveel ik van haar hou wel echt gemeend zijn, en dus niet al na 4 maandjes met een andere meid moet gaan.... En haar de tijd geven en misschien toch nog eens een paar maandjes aankijken hoe het loopt... OF ben ik nu erg naief?

Wat betreft het antwoord kunnen we kort over zijn:

'Bij twijfel niet doen.'

Als je nu een nieuwe relatie start terwijl je nog sterke gevoelens hebt voor je ex en haar zo zou terugnemen, dan doe je daarmee jezelf en die ander tekort mee. One night stand, fuckbuddy of een rebound is natuurlijk een heel ander verhaal, maar een echte relatie beginnen lijkt me niet echt een verstandig plan.

Zou eerst maar eens proberen om neutraal en zonder gevoelens naar je ex te kijken, voordat je je in wat nieuws stort. Want hoor jezelf nou eens: zelfs na 4 maanden (waarvan 2 zonder enig contact) hou je nog rekening met haar... dat zegt al genoeg over in welke fase jij verkeert, mijns inziens.

Ik zou het maar gewoon eens loslaten, want je ex zit duidelijk niet op jou te wachten, gezien ze uit zichzelf nog geen contact met je heeft opgenomen. En wellicht lullig voor jou, maar zij blijft ook niet stilzitten wat betreft mannen. Er zijn gewoon geen tekens van leven in deze (ex-)relatie en het is dus vooral zonde van je tijd om er in te blijven hangen, hopend dat het ooit nog goed komt. Move on.

[ Bericht 11% gewijzigd door goofy_goober op 18-10-2010 10:42:35 ]

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 10:15 schreef Fellows het volgende:
Het gaat eigenlijk nog prima met mij geen contact gezocht of veel aan haar gedacht.
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.

Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.

God wat klinkt dat ongemeend

Mja Fellows het is dan ook wel iets anders als je meid je zo bedriegd, dan dat het relatief "rustig" uit gaat. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo kalm zou blijven en respectvol, als mijn ex dat bij mij geflikt had.

Je post drukt me weer eens met mn neus op de feiten goofy

Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...

Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..

Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...

In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?

Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...

Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..

Ik denk dat van haar kant de vertrouwensbreuk te groot is. Als jullie echt voorbestemd zijn voor elkaar dan kom je elkaar wel weer tegen. En wie weet heb je tegen die tijd helemaal geen zin meer in haar. Jij hebt fouten gemaakt tijdens de relatie en zij ws ook wel een paar, maar het heeft geen zin om je er nog zo lang mee bezig te houden, want daar wordt niemand gelukkiger van. Beter dat je die fouten niet meer maakt in je volgende relatie. En ach, je volgende relatie kan alleen maar beter worden met de kennis die je nu hebt. Je moet het alleen niet gaan forceren.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 11:24 schreef Bartinhoo het volgende:
Je post drukt me weer eens met mn neus op de feiten goofy

Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...

Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..

Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...

In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?

Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...

Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..

Je hoopt al op een nieuwe kans. Je verbetert jezelf door te sporten e.d. voor haar, je houdt rekening met haar, je denkt dat als ze nu zou zien hoeveel je van haar houdt, ze er misschien anders over zou gaan denken.

Je moet haar laten gaan, hoe graag je haar ook terug zou willen en hoe lang je ook kan gaan nadenken van 'had ik maar...', zoals Goofy al zei: de relatie is er niet meer. Na 4 maanden is het tijd om dit soort dingen los te gaan laten en gelukkig te worden met jezelf zonder haar. Je bent nog steeds veel te afhankelijk van haar.

En eerlijk gezegd, als de reden was dat ze het uitmaakte omdat ze niet merkte hoeveel je van haar hield en jij hebt daarna duizend keer duidelijk gemaakt hoeveel dat wel niet is en ze heeft je geen nieuwe kans gegeven... Misschien zit het gevoel bij haar dan gewoon niet goed of speelden er nog andere issues. Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 11:36 schreef Amede het volgende:

[..]
Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?

BAM!

die dreunt er even in bij mij. Wat dat betreft was de verhouding in mijn relatie wat scheef, en dat verlangen waarover je schrijft kreeg ik ook af en toe te horen. Mijn ex had eigenlijk niet echt veel vriendinnen, en heeft zich de afgelopen 2 jaar zon beetje alleen maar op mij gefocussed. Ik weet dat ze verschrikkelijk veel van me gehouden heeft, en ik haar "alles" was.

Maar nee zo is dat niet bij mij. Ze is écht heel erg belangrijk voor me, maar niet alles, het enige. Ik heb nog zoveel méér dan alleen haar om me heen wat ik belangrijk vind, waar ik ook geluk uit haal. In mijn ogen is dat juist goed, zorgt ook voor meer afwisseling, meer waardering voor elkaar.

Dat ik het zo bekijk heeft ze volgens mij nooit helemaal kunnen begrijpen... Weet niet of het een algemeen man-vrouw ding is? Of dat het met leeftijd/ervaring te maken heeft.

quote:

Op maandag 18 oktober 2010 11:36 schreef Amede het volgende:

[..]

Je hoopt al op een nieuwe kans...

Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.

Die laatste alinea is best hard, maar wel doeltreffend Als er een ding is dat ik echter zeker weet is het dat mijn ex volledig voor mij gegaan is. Voordat het aanging heb ik eerst een tijdje erg de boot afgehouden. Na een sms' ''sessie'' zomaar weer een paar dagen niets van me laten horen, waarna zij weer degene was die als eerste contact opnam.

Tijdens de relatie als we ruzie hadden, was ik best zakelijk en als er iets was dat me niet zinde dan vertelde ik haar dat ook. Ik kon op dat soort momenten best kil zijn, terwijl zij daar met tranen in haar ogen op de bank zat. Toen deed het me vrij weinig maar als ik nu aan dat soort momenten terugdenk dan ervaar ik het echt als hartverscheurend... Natuurlijk werden haar gevoelens na een tijdje minder, en zat de relatie voor haar niet goed. Wanneer ik een verjaardag had van een vriend vroeg ik haar niet eens me, waarom zie ik pas de laatste tijd in hoe dom ik me heb gedragen...

Zoals goofy zegt zal haar gevoel voor mij waarschijnlijk enorm beschadigd zijn, maar dan komt ook mij optimistische kant nog wel eens om de hoek kijken. Ik heb haar denk ik best veel pijn gedaan, en als ze 'ons' echt serieus nam, dan vind ik het vrij logisch dat ze niet binnen een paar weken zegt oke we proberen het nog een keer. Anderzijds moet ik wel reeel blijven, en kennelijk zit ze er ook niet mee om mij nu al 2 maanden compleet uit haar leven te verbannen. Beter blijf ik die laatste gedachte gewoon aanhangen en ga ik nergens meer vanuit...

Kom op Bartinhoo, vier maanden is echt te lang en dit is een typisch gevalletje van "you dont really know what you got till its gone''. Je wilt nu hemel en aarde doen bewegen op haar weer terug te krijgen, nu je de grens hebt gezien en weet dat je te ver bent gegaan, ook al zou dit eerder een wake-up call moeten zijn.

Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!

Vandaag heb ik even een dipje. Mijn ex zit de hele dag al in m'n hoofd, ik wil weten wat hij aan het doen is en of hij ook aan mij denkt.. Voel me eenzaam en alleen. Ik weet dat deze dagen en momenten er bij horen, maar het is zo'n contrast met de fuck-hem-ik-kom-er-wel-mentaliteit die ik dit weekend had.