R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vorig deel: De kunst van het loslaten van je ex #125
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo’n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zo’n fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo’n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zo’n fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Tvptje dan maar.
Mijn laatste bericht:
Catkiller:
Op dat kleine sprankeltje hoop wat je nog had na is er helemaal niks weg
Mijn laatste bericht:
quote:Op zaterdag 16 oktober 2010 16:51 schreef MOD het volgende:
[..]
Ja dat klopt als een bus. Heb ook geen zin om me te gaan verzwelgen in zelfmedelijden. Terwijl dat wel het makkelijkste is om dan zo hier alles neer te kwakken en roepen hoe zielig ik wel niet ben. Blabla. Ik heb daar gewoon geen zin in. Ik voelde me zo trots de laatste tijd na alles wat er gebeurd is en zo zelfverzekerd. Dat dat nu weer van me af gepakt is. Dat haat ik.
Ik wil me trots voelen en zeker zijn van mijn zaakje. Mijn mannetje staan etc. Gewoon dikke schijt hebben.
Catkiller:
Op dat kleine sprankeltje hoop wat je nog had na is er helemaal niks weg
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Ook ik ben zo'n hopeloos geval die niet van haar ex loskomt. Hij heeft me het eerste jaar behandeld als een prinses ik voelde me geweldig bij hem had echt het gevoel dat het iets ongelofelijk bijzonders was. Zaten 24 uur op mekaars lip en zonder geruzie. Tot we een keer 1 ruzie hadden en sindsdien konden we het niet meer goed op het rechte pad krijgen. Depressiegevoelig, ging bij tegenslag weer terug naar zn oude gewoontes.
Heb altijd verlangd naar de man waar ik zo verliefd op was. Nu al maanden geen contact meer en ik had er vrede mee. Weet dat het niet werkte en heb er zelf een punt achter gezet. Ik leek, ondanks dat het best een klap ook voor mij was, na een maand weer een beetje happy met mezelf en mn kindje.
Nu is afgelopen zaterdag mn vader overleden en gek genoeg lijk ik weer te beginnen bij af ondanks dat ik hem al maanden niet gesproken heb. Ga weer zn hyves checken of hij me al ingeruild heeft en terwijl ik dat doe voel ik me zo klote. Natuurlijk heeft hij me al ingeruild want zo was hij en al had hij dat niet zou het me niets moeten doen. Ik mis hem ineens weer terwijl ik dacht er eindelijk overheen te zijn. Mn verstand is gelukkig wat sterker dan mn gevoel want hij heeft me heel erg gekwetst en dat zal ik nooit meer te boven komen maar stond ervan te kijken dat je ineens weer zo'n 'terugval' kan krijgen. Dat liefdesverdriet zit maar raar in elkaar.
Heb altijd verlangd naar de man waar ik zo verliefd op was. Nu al maanden geen contact meer en ik had er vrede mee. Weet dat het niet werkte en heb er zelf een punt achter gezet. Ik leek, ondanks dat het best een klap ook voor mij was, na een maand weer een beetje happy met mezelf en mn kindje.
Nu is afgelopen zaterdag mn vader overleden en gek genoeg lijk ik weer te beginnen bij af ondanks dat ik hem al maanden niet gesproken heb. Ga weer zn hyves checken of hij me al ingeruild heeft en terwijl ik dat doe voel ik me zo klote. Natuurlijk heeft hij me al ingeruild want zo was hij en al had hij dat niet zou het me niets moeten doen. Ik mis hem ineens weer terwijl ik dacht er eindelijk overheen te zijn. Mn verstand is gelukkig wat sterker dan mn gevoel want hij heeft me heel erg gekwetst en dat zal ik nooit meer te boven komen maar stond ervan te kijken dat je ineens weer zo'n 'terugval' kan krijgen. Dat liefdesverdriet zit maar raar in elkaar.
Ik denk dat het in dit geval niet zo veel met liefdesverdriet van doen heeft.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Het is nu al 2 maanden uit jeetje het is nu toch al een lange tijd uit en het gaat steeds beter geen contact ik heb ook nog geen enkel contact op genomen of iets nu iets van 1 week of 2 weken en het gaat beter dan ooit 
when the records ends you won't be seeing me again, and then you know,if it was worth it
ik heb stap 1 TM 4 overgeslagen omdat ik die al tijdens mijn relatie had denk ik.. soms kom ik nog wel een dag in een van de stappen, maar ik geloof er niet zo in.
vanavond stap 6.. gewoon feest.
vanavond stap 6.. gewoon feest.
Grote boze metalmeneer
"Het is niet eens lekker bier" - james bond over heineken.
Caffas Rain ook op spotify
"Het is niet eens lekker bier" - james bond over heineken.
Caffas Rain ook op spotify
Ik voel me weer eens klote 
Gezien de dag en het tijdstip kan ik me voorstellen dat jullie denken die gast heeft een slok op maar dat is absoluut niet waar kom wel net uit de kroeg, maar was met de auto dus heb geen slok alcohol op
Maargoed herinneringen kwamen weer boven. Voor het eerst weer eens terug naar huis door een echt koude en gure nacht... De nachten waar ik vorig jaar bij haar in het dorp kon blijven slapen... Telkens wanneer ik langs haar huis rij op dit soort momenten doet het nog best veel pijn..
Gewoon het idee dat ik daar niet meer welkom ben, dat er in dat huis niemand meer is die verwacht of uberhaupt wil dat ik die nacht daar slaap...
Ik heb geen flauw idee wat zij vanavond doet/gedaan heeft. Ik zou het waarschijnlijk binnen een minuut kunnen weten, elk uitstapje dat ze maakt WWW' t ze op haar hyves. Maar ik doe het niet, het doet me alleen maar pijn dat weet ik.
Maar vooral nu het jaargetij weer zo hetzelfde is als een jaar geleden komen die herinneringen weer mee.
Kan me nog steeds niet voorstellen dat ze echt gelukkig is zo, en betrap mezelf er soms nog steeds op dat ik denk dat ze vroeg of laat weer bij me terug wil... Klote
Ps: hoor ik een paar minuten geleden het sms' toontje van mn telefoon. Ik dacht echt wie kan dat nou zijn in het midden van de nacht. Nog steeds hoopte ik dat het mijn ex was die stuurde, terwijl ze al 2 maanden lang niets vanuit zichzelf heeft laten horen, vanwaar nog die hoop telkens...
Gezien de dag en het tijdstip kan ik me voorstellen dat jullie denken die gast heeft een slok op maar dat is absoluut niet waar kom wel net uit de kroeg, maar was met de auto dus heb geen slok alcohol op
Maargoed herinneringen kwamen weer boven. Voor het eerst weer eens terug naar huis door een echt koude en gure nacht... De nachten waar ik vorig jaar bij haar in het dorp kon blijven slapen... Telkens wanneer ik langs haar huis rij op dit soort momenten doet het nog best veel pijn..
Gewoon het idee dat ik daar niet meer welkom ben, dat er in dat huis niemand meer is die verwacht of uberhaupt wil dat ik die nacht daar slaap...
Ik heb geen flauw idee wat zij vanavond doet/gedaan heeft. Ik zou het waarschijnlijk binnen een minuut kunnen weten, elk uitstapje dat ze maakt WWW' t ze op haar hyves. Maar ik doe het niet, het doet me alleen maar pijn dat weet ik.
Maar vooral nu het jaargetij weer zo hetzelfde is als een jaar geleden komen die herinneringen weer mee.
Kan me nog steeds niet voorstellen dat ze echt gelukkig is zo, en betrap mezelf er soms nog steeds op dat ik denk dat ze vroeg of laat weer bij me terug wil... Klote
Ps: hoor ik een paar minuten geleden het sms' toontje van mn telefoon. Ik dacht echt wie kan dat nou zijn in het midden van de nacht. Nog steeds hoopte ik dat het mijn ex was die stuurde, terwijl ze al 2 maanden lang niets vanuit zichzelf heeft laten horen, vanwaar nog die hoop telkens...
Je moet ook niet 's nachts gaan fokken maar linea recta je nest in. Heb je ook geen kans om te gaan malen. 
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Ach tsja malen over haar doe ik nog steeds grote delen van de dag dus wat dat betreft maakt het allemaal niet zoveel uit
Komt nu wel vooral door het tijdstip van de week... De weekenden en vooral de zaterdagavonden na het uitgaan voelde ik me toch wel vaak het binkie als ik met mijn meisje mee naar huis ging op de een of andere manier
Als het einde van de avond naderde kreeg ik altijd wel een sms van haar in de trend van ik heb zin om het bedje in te kruipen met je zullen we gaan oid En zo bepaalden we eigenlijk samen wanneer de hele groep naar huis toe ging 
Niets van dat nu meer van dat alles en nu de zwoele zomeravonden voorbij zijn en het decor van kou en gure herfstwind weer een beetje hetzelfde begint te worden als vorig jaar worden die herinneringen weer extra hard teruggehaald lijkt het wel...
Het stomste is dat ik zelf eigenlijk zo goed weet hoe het allemaal zou moeten. Oke misschien is de kans dat ik haar terugkrijg nog slechts 1 %, het is altijd beter om je te focussen op je eigen leven. Heb over 1 week tentamens waar ik nog zat voor moet doen, heb nog een kamer in te richten etc etc maar ik zet het allemaal op een zijspoor en het hele verhaal met mijn ex is nog steed de hoofdlijn van mijn dagelijkse gedachten terwijl ik er allemaal niets mee opschiet... Hoe kom ik daar in godsnaam eindelijk eens en keer van af.
Elkaar negeren doen we al bijna 2 maanden, ben al 2 weken niet op haar hyves geweest, heb haar WWW updates al ruim een maand geblokkeerd, kom nooit meer op msn etc etc wat kan ik nog meer doen
Maargoed, nu weer even genoeg emotioneel gebrabbel voor dit tijdstip
Komt nu wel vooral door het tijdstip van de week... De weekenden en vooral de zaterdagavonden na het uitgaan voelde ik me toch wel vaak het binkie als ik met mijn meisje mee naar huis ging op de een of andere manier
Als het einde van de avond naderde kreeg ik altijd wel een sms van haar in de trend van ik heb zin om het bedje in te kruipen met je zullen we gaan oid En zo bepaalden we eigenlijk samen wanneer de hele groep naar huis toe ging Niets van dat nu meer van dat alles en nu de zwoele zomeravonden voorbij zijn en het decor van kou en gure herfstwind weer een beetje hetzelfde begint te worden als vorig jaar worden die herinneringen weer extra hard teruggehaald lijkt het wel...
Het stomste is dat ik zelf eigenlijk zo goed weet hoe het allemaal zou moeten. Oke misschien is de kans dat ik haar terugkrijg nog slechts 1 %, het is altijd beter om je te focussen op je eigen leven. Heb over 1 week tentamens waar ik nog zat voor moet doen, heb nog een kamer in te richten etc etc maar ik zet het allemaal op een zijspoor en het hele verhaal met mijn ex is nog steed de hoofdlijn van mijn dagelijkse gedachten terwijl ik er allemaal niets mee opschiet... Hoe kom ik daar in godsnaam eindelijk eens en keer van af.
Elkaar negeren doen we al bijna 2 maanden, ben al 2 weken niet op haar hyves geweest, heb haar WWW updates al ruim een maand geblokkeerd, kom nooit meer op msn etc etc wat kan ik nog meer doen
Maargoed, nu weer even genoeg emotioneel gebrabbel voor dit tijdstip
Maak je het jezelf niet moeilijker door elke keer dat je zoiets denkt hier te posten? Kan zijn dat het je juist helpt hoor maar bij mij zou dat totaal niet het geval zijn vandaar de vraag.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Dat trots zijn kan hij al vinden in het in orde maken van zijn kamer toch. Spullen inkopen, oke dat kan wss niet morgen (of vandaag dan), en het verbouwen, beetje geld uitgeven en uiteindelijk ergens tevreden over zijn en tot rust kunnen komen en voldoening hebben wanneer je er klaar mee bent en het goed en naar je smaak is
Vrouwen gaan kleding kopen en ik heb een nieuwe tv en Xbox gekocht bijvoorbeeld, ook een goede afleiding
Vrouwen gaan kleding kopen en ik heb een nieuwe tv en Xbox gekocht bijvoorbeeld, ook een goede afleiding
Op zaterdag 9 maart 2019 17:21 schreef Lospedrosa het volgende:
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Wat voor een mongool ben jij nou weer. Klojo.
[/quote]
Nja en iets anders radicaals wat niet helpt om je gedachten van je af te zetten, maar wel op een rijtje was bij mij toch echt hardlopen. Heb de eerste tijd echt bijna elke dag 2 x hard gelopen omdat ik anders gek werd van mezelf.
Ja soms ook midden in de nacht als ik wakker lag
Vanavond had ik de 2e stapavond van het festival. Genoot al meer dan gister maar merk dat ik voor men gevoel nog niet echt open sta voor andere dames. Komt wel met de tjid denk ik
Zie iig wel genoeg rondlopen 
Ja soms ook midden in de nacht als ik wakker lag
Vanavond had ik de 2e stapavond van het festival. Genoot al meer dan gister maar merk dat ik voor men gevoel nog niet echt open sta voor andere dames. Komt wel met de tjid denk ik
Zie iig wel genoeg rondlopen
Herkenbaar! Ook net terug van een leuk avondje stappen en zag ook genoeg leuke mannen, maar op een of andere manier ben ik daar nog niet klaar voor. Mijn ex wil ik dan niet meer terug, maar om al op de versiertour te gaan... Neuh...quote:Op zondag 17 oktober 2010 03:26 schreef Cocktailprikker het volgende:
Nja en iets anders radicaals wat niet helpt om je gedachten van je af te zetten, maar wel op een rijtje was bij mij toch echt hardlopen. Heb de eerste tijd echt bijna elke dag 2 x hard gelopen omdat ik anders gek werd van mezelf.
Ja soms ook midden in de nacht als ik wakker lag
Vanavond had ik de 2e stapavond van het festival. Genoot al meer dan gister maar merk dat ik voor men gevoel nog niet
echt open sta voor andere dames. Komt wel met de tjid denk ik
Eigenlijk best vreemd. Als ik terug kijk. Hoe veel dit van mij gevraagd heeft. Dat ik anderhalf jaar eigenlijk, continue bezig was met mijn ex. Niks boeide me echt meer, zo dat ik de waarde van de rest om mij heen langzaam ben gaan vergeten. Het klinkt ws dramatischer dan dat het is.
Ik vraag me af waarom we beide nooit het contact eerder hebben afgekapt. Dat ik nu net een mailtje lees uit maart 2009 en bedenk dat dat eigenlijk al fucking lang geleden is en het gezeik toen al bezig was.
Tijd om aan mij zelf te gaan werken en weer waarde te hechten aan andere dingen. Ex is, hoe hoog of laag ik kan springen, nu toch echt out of the picture.
Ik vraag me af waarom we beide nooit het contact eerder hebben afgekapt. Dat ik nu net een mailtje lees uit maart 2009 en bedenk dat dat eigenlijk al fucking lang geleden is en het gezeik toen al bezig was.
Tijd om aan mij zelf te gaan werken en weer waarde te hechten aan andere dingen. Ex is, hoe hoog of laag ik kan springen, nu toch echt out of the picture.
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Tsja dat weet ik eigenlijk niet... Vind het wel ''leuk'' om hier mn verhaaltjes te droppen maar misschien is het juist inderdaad daarom zo dat ik in een soort van negatieve spiraal blijf hangen...quote:Op zondag 17 oktober 2010 03:13 schreef Catkiller het volgende:
Maak je het jezelf niet moeilijker door elke keer dat je zoiets denkt hier te posten? Kan zijn dat het je juist helpt hoor maar bij mij zou dat totaal niet het geval zijn vandaar de vraag.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
Ik rij overigens niet precies langs haar huis, maar langs de ''ingan'' van de wijk waarin ze woont. Is meer het idee dat ik nu geen slaapplek meer in de buurt heb, en na een avondje in de kroeg weer een pokke end terug moet rijden. Soms ook op de fiets door wind en weer en telkens word ik dan toch een beetje met mijn neus op de feiten gedrukt...
Verder ben ik ook echt blij dat ik het hardlopen heb uitgevonden. Ben daar inderdaad mee begonnen toen het uit ging, en inmiddels 4 maandjes later begint het resultaat zich al aardig te tonen...
@ MOD, in die zinnen herken ik me ook wel. Nog steeds veel te veel bezig zijn met je ex, en ondertussen de zaken die voor jezelf echt belangrijk zijn ( opleiding, zelfstandig wonen, soms zelfs vrienden ) een beetje op een zijspoor zetten. HEb gvd volgende week tentamens en loop 5 weken achter met de stof, dat gaat weer nix worden alleen maar omdat tijdens het leren mijn hoofd nog constant afdwaalt naar mijn ex...
Ik ben zelf een beetje aanhanger van de gedachte je krijgt wat je toekomt. Als ik nu eens hard ga werken aan de dingen die echt belangrijk zijn, en mijn eigen leven serieus ga nemen dat er vroeg of laat wel weer een leuke nieuwe chick in mijn leven verschijnt ( misschien zelfs wel mn ex weer/ stop droommodus )
Nou, eigenlijk denk ik juist het tegenovergestelde. Door veel te praten over zijn gevoelens en problemen i.v.m. zijn ex komt hij er sneller overheen.quote:Op zondag 17 oktober 2010 03:13 schreef Catkiller het volgende:
Maak je het jezelf niet moeilijker door elke keer dat je zoiets denkt hier te posten? Kan zijn dat het je juist helpt hoor maar bij mij zou dat totaal niet het geval zijn vandaar de vraag.
En neem voortaan een omweg zodat je niet langs haar huis komt? Lijkt misschien niks maar misschien helpt een straatje verder rijden wel iets mee. Wel goed dat je niet haar hyves en mogelijk ander online dingen checkt en dat vol kan houden ondanks al je gevoelens.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Pfff...ik zit alweer helemaal af te draaien hier 
Ik voel me zo leeg en eenzaam zonder haar. Gaat dat gevoel nog over? Het is nu 3 weken geleden dat ik de relatie verbrak en ik doe alleen maar leuke dingen met vrienden maar toch voel ik me zo eenzaam nu
Ik voel me zo leeg en eenzaam zonder haar. Gaat dat gevoel nog over? Het is nu 3 weken geleden dat ik de relatie verbrak en ik doe alleen maar leuke dingen met vrienden maar toch voel ik me zo eenzaam nu
Dat eenzaam voelen, heb ik ook nog wel eens last van.
Voel me toch wel klote nu. Het doet me nog steeds pijn dat ik gewoon ingeruild ben. En ik snap niet hoe hij zo makkelijk van alles voor me heeft achtergehouden.
Al komt dit klote gevoel meer door andere factoren maar ik ga altijd te veel nadenken over dingen als ik me slecht voel. Ik moet echt proberen om bepaalde dingen 'gewoon' van me af te zetten. Ik maak het mezelf alleen maar moeilijk zo.
Voel me toch wel klote nu. Het doet me nog steeds pijn dat ik gewoon ingeruild ben. En ik snap niet hoe hij zo makkelijk van alles voor me heeft achtergehouden.
Al komt dit klote gevoel meer door andere factoren maar ik ga altijd te veel nadenken over dingen als ik me slecht voel. Ik moet echt proberen om bepaalde dingen 'gewoon' van me af te zetten. Ik maak het mezelf alleen maar moeilijk zo.
Op de een of andere manier ben ik blij te lezen dat ook mensen die vanuit eigen initiatief een relatie verbreken het er toch wel moeilijk mee kunnen hebben...quote:Op zondag 17 oktober 2010 10:51 schreef JwHw het volgende:
Pfff...ik zit alweer helemaal af te draaien hier
Ik voel me zo leeg en eenzaam zonder haar. Gaat dat gevoel nog over? Het is nu 3 weken geleden dat ik de relatie verbrak en ik doe alleen maar leuke dingen met vrienden maar toch voel ik me zo eenzaam nu
Ik ben daar misschien te zwak geweest hoor, realiseer ik mijzelf de laatste tijd. Maar de gevoelens voor mijn ex werden de laatste maanden echt heel veel minder. Week op week en maand op maand had ik steeds vaker het gevoel van ik kan het echt niet meer opbrengen om nog door te gaan met haar..
Maar het serieus uitmaken? Het heeft wel eens door mijn hoofd gezoefd maar ik zou echt niet weten hoelang we nog doorgesukkeld hadden samen voordat ik uit eigen bewind een punt achter de relatie had gezet. Ik kon dat gewoon echt niet..
3 weken is nog vers hoor. Ik deed ook veel met vrienden, gelukkig was het toen nog zomer dus vaak op het water te vinden, wk wedstrijden kijken met zn allen genoeg vertier maar ervan genieten kon ik niet...
Toch blijft het kut dat ik 4 maanden later nog steeds niet weet wat ik nou diep van binnen echt wil. De roze bril zou inmiddels toch wel een keer afgegaan moeten zijn. Ik wist altijd dat we niet bij elkaar pasten op de lange termijn, en passievol ben ik in de relatie amper geweest. Waarom nu dan nog steeds al die gevoelens?
Ik kom nog even een algemene duit in het zakje doen. Vergeef je ex, wanneer van toepassing. Soms wordt je ten onrechte gedumpt, en soms zijn je ex en jij het daarover ook eens. Maar dat verandert het gevoel niet. Zelfs dan kan het zijn dat hij/zij nog altijd niet meer samen met je wilt zijn. In zo'n geval als dit zal je het hem/haar kwalijk blijven nemen, en zo een stuk ontevredenheid met je mee blijven dragen. Hem/haar dan vergeven helpt vooral jezelf enorm. 
klopt wel, ik had eerst iets van: hij gooit ons weg, en dat is zonde want we passen goed bij elkaarquote:Op zondag 17 oktober 2010 12:49 schreef EviL_AleX het volgende:
Ik kom nog even een algemene duit in het zakje doen. Vergeef je ex, wanneer van toepassing. Soms wordt je ten onrechte gedumpt, en soms zijn je ex en jij het daarover ook eens. Maar dat verandert het gevoel niet. Zelfs dan kan het zijn dat hij/zij nog altijd niet meer samen met je wilt zijn. In zo'n geval als dit zal je het hem/haar kwalijk blijven nemen, en zo een stuk ontevredenheid met je mee blijven dragen. Hem/haar dan vergeven helpt vooral jezelf enorm.
en ik kon niet begrijpen waarom hij dat deed en dat frustreerd dan ergens
nu begrijp ik het van zijn kant en heb er vrede mee en dat heeft wel goed geholpen ook!
Dat had ik dus ook. Ik ben toen destijds gestopt met mijn opleiding omdat ik het niet meer aankon. Toen ik dus nog meer vrije tijd kreeg, ging ik aan mij zelf werken. Had net een nieuwe kamer en ben echt kritisch naar mij zelf geweest en ben echt zo veel mogelijk aan me zelf gaan werken. De fout die ik toen gemaakt heb was dat ik altijd bleef hopen. En dus niet tegen me zelf zei, maar tegen mijn ex in mijn hoofd, hoe goed ik bezig was.quote:Op zondag 17 oktober 2010 09:03 schreef Bartinhoo het volgende:
@ MOD, in die zinnen herken ik me ook wel. Nog steeds veel te veel bezig zijn met je ex, en ondertussen de zaken die voor jezelf echt belangrijk zijn ( opleiding, zelfstandig wonen, soms zelfs vrienden ) een beetje op een zijspoor zetten. HEb gvd volgende week tentamens en loop 5 weken achter met de stof, dat gaat weer nix worden alleen maar omdat tijdens het leren mijn hoofd nog constant afdwaalt naar mijn ex...
Ik ben zelf een beetje aanhanger van de gedachte je krijgt wat je toekomt. Als ik nu eens hard ga werken aan de dingen die echt belangrijk zijn, en mijn eigen leven serieus ga nemen dat er vroeg of laat wel weer een leuke nieuwe chick in mijn leven verschijnt ( misschien zelfs wel mn ex weer/ stop droommodus )
Maar dan hou je je zelf voor de gek. En ook dat wist ik. Ik kan het zelf niet verklaren. Ik voel me zelf zo dom soms. In een droomwereld leven die niet bestaat. Zo geobsedeerd blijven terwijl alles gewoon is zoals het is. De realiteit niet durven aanvaarden en gewoon maar door blijven gaan met van alles en nog wat doen in het teken van je ex. Maar het niet van je zelf durven toegeven dat het een illusie is, terwijl je het donders goed weet.
It's a mistake, but who knows
Followed you home, crawled in your window
This life is a trip when you're psycho in love
And I know
Followed your friends, you were not there
Slashed and I cut, I bled in the sink
Heard what you said and you're laughing baby
Slashed and I cut, and I do it for you
I want you to notice when I'm not around
Wherever you are
You're solid gold
I'll see you in hell
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Aan jezelf werken is natuurlijk nooit verkeerd, en ik herken me wel in de gedachte dat je het doet voor je ex..quote:
Ben zelf al ruim 2 jaartjes van het vwo af, en afgelopen 2 jaar eigenlijk een beetje lopen lantefanteren beetje gereisd, bier gedronken, games gespeeld. Echt een studentenleven, maar dan zonder studie zeg maar
In die tijd ben ik ook wel wat zwaarder geworden, minder gemotiveerd geraakt en nonchalanter geworden. Sinds het uit is heb ik mezelf pas echt een schop onder mn reet kunnen geven, en in 4 maanden tijd heb ik nu een dijk van een conditie opgebouwd, lichamelijk weer topfit, en ook op andere vlakken gaat het stukken beter dan hiervoor.. Hoewel studeren er nog wel een beetje bij ingeschoten is de eerste weken heb ik in alles in ieder geval wel beter op een rijtje...
Maar ook bij mij schiet regelmatig door mn hoofd dat ik het allemaal voor mn ex doe. Dan denk ik ik hoop dat ik je nog een paar weken niet zie, en dat je me dan vervolgens helemaal strak afgetraind weer ziet.
In principe niets mis mee, maar de insteek blijft verkeerd denk ik zo..
Ben de dag boven verwachting goed doorgekomen. 'Het' was vandaag precies 4 maanden geleden allemaal, en had het heel zwaar verwacht. Maar het was een dag zoals elke andere. Het is heel gek als er terug kijk op de afgelopen vier maanden. Er is geen dag/uur voorbij gegaan dat ik niet aan hem heb gedacht, maar aan de andere kant ben ik verder gegaan met mijn leven. Ik heb een nieuwe baan gevonden, ben bezig om een nieuwe studie op te pakken, en ik ben bovenal best gelukkig. Ik voel me af en toe verdomde eenzaam zonder hem, maar daar moet ik maar niet teveel over nadenken.
Van de week een poging gedaan in de goede richting, die totaal verkeerd afliep. Ik ben op zoek gegaan naar een 'Rebound-man.' Gewoon iemand, om hem te vergeten. Ik zei tegen een vrouwelijke collega dat ik weleens uit zou willen met een bepaalde mannelijke collega. Zij zei toen dat ze hem 'niet zo' vond. Aan het einde van de week, tegen het weekend vroeg ik de mannelijke collega mee uit, hij keek verbaasd en zei: 'Ik ga al met *** uit.' De vrouwelijke collega dus. Royal bitchness. Ik ben gewoon niet goed in de liefde..
Van de week een poging gedaan in de goede richting, die totaal verkeerd afliep. Ik ben op zoek gegaan naar een 'Rebound-man.' Gewoon iemand, om hem te vergeten. Ik zei tegen een vrouwelijke collega dat ik weleens uit zou willen met een bepaalde mannelijke collega. Zij zei toen dat ze hem 'niet zo' vond. Aan het einde van de week, tegen het weekend vroeg ik de mannelijke collega mee uit, hij keek verbaasd en zei: 'Ik ga al met *** uit.' De vrouwelijke collega dus. Royal bitchness. Ik ben gewoon niet goed in de liefde..
So, here is the truth about the truth. It hurts, and so we lie.
Dus die collega heeft hem effe snel van je afgepikt, of loopt dat al langer?
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Afgepakt klinkt zo kinderachtig, aangezien we allemaal 22,23 en 24 zijnquote:Op zondag 17 oktober 2010 18:22 schreef goofy_goober het volgende:
Dus die collega heeft hem effe snel van je afgepikt, of loopt dat al langer?
Maar hoe dan ook, komt het daar wel op neer. Er speelde niks tussen hun overigens..
So, here is the truth about the truth. It hurts, and so we lie.
Beetje vreemd dat ze tegen jou zegt dat ze hem 'niet zo' vond en er dan snel zelf werk van maakt. Dat is pas kinderachtig. En volwassenen kunnen soms heel kinderachtig zijn.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
I know, en zij is nog wel de oudste van ons drieënquote:Op zondag 17 oktober 2010 18:27 schreef goofy_goober het volgende:
Beetje vreemd dat ze tegen jou zegt dat ze hem 'niet zo' vond en er dan snel zelf werk van maakt. Dat is pas kinderachtig. En volwassenen kunnen soms heel kinderachtig zijn.
Ze heeft van de week wel drie keer gezegd absoluut niet op zoek te zijn. Dat zijn degene die het hardste zoeken
So, here is the truth about the truth. It hurts, and so we lie.
Ik las die posts over het vergeven van je ex. Ik heb hier al heel lang moeite mee. De laatste keer heb ik geroepen dat ik hem nooit meer wilde zien/spreken. Hoe kan ik hem vergeven als ons laatste gesprek zo is verlopen.. Ik weet dat hij het ook niet makkelijk heeft en nog in therapie zit. Dus ik had hem gesmst. Even wat heen en weer gesmst en dat heeft me wel goed gedaan. Het lag gewoon écht niet aan mij en hij is al jaren in de war geweest. Therapie schijnt goed te gaan waar ik heel blij mee ben.
Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.
Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.
Dat is ook het laatste wat ik in mijn inbox heb staan... Heb haar nog 1 x gezien toen ik spullen terug bracht na 1.5 maand. Meer niet. Zoals ook al gepost werd door anderen is een relatie die in duigen valt een perfect moment om eens goed naar jezelf te kijken. Ik heb de vorige keer écht enorm hard aan mezelf gewerkt en ben daardoor best veranderd. Zij heeft dit nog niet kunnen doen, sommige dingen kun je pas iets aan doen als de tijd daar voor is.quote:Op zondag 17 oktober 2010 18:55 schreef melanie_x het volgende:
Ik las die posts over het vergeven van je ex. Ik heb hier al heel lang moeite mee. De laatste keer heb ik geroepen dat ik hem nooit meer wilde zien/spreken. Hoe kan ik hem vergeven als ons laatste gesprek zo is verlopen.. Ik weet dat hij het ook niet makkelijk heeft en nog in therapie zit. Dus ik had hem gesmst. Even wat heen en weer gesmst en dat heeft me wel goed gedaan. Het lag gewoon écht niet aan mij en hij is al jaren in de war geweest. Therapie schijnt goed te gaan waar ik heel blij mee ben.
Voel me een stuk beter nu, er is toch een soort last van me afgevallen. Zo wordt het vergeven toch een stuk makkelijker.
Je leert het allermeest van je fouten. Nja wat is fout, wat is goed, dat is vaak discutabel, maar je kunt iig nadenken over meerdere kanten van het verhaal
Kost vaak heel veel tijd voordat je daarin verandert. Bij mij is het lang uitgesteld en toen binnen 2 maanden compleet omgeslagen. Wat ik geleerd heb dat enorm belangrijk is geweest in het vergeven is het besef dat ieder zen eigen leven heeft, je moet leren van de keuzes die je maakt. Daarom neem ik haar absoluut niet kwalijk hoe dingen gegaan zijn, ik heb er vrede mee. Heb haar ook gezegd dat ík haar nooit zal buiten sluiten, ik sta altijd open voor haar.
In ieder geval om te praten, over de rest durf ik niks te zeggen omdat ik het gewoon niet weet. Mijn talloze contactpogingen zijn op, de bal ligt bij haar. Intussen ga ik door met men leven
Ja mijn ex stuurde ook dat hij altijd voor me zal klaar staan als het nodig is..
Ik vind het gewoon zo jammer dat ik ook de persoon ben kwijt geraakt die mij het beste kent en waar ik alles bij kwijt kon. Ik zal verder geen contact meer met houden omdat dat gewoon niet het beste is om te doen. Dan zouden we allebei niet echt verder met ons leven, ook al weet ik dat het helemaal klaar is tussen ons.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu tenminste nog normaal met elkaar kunnen praten als we elkaar tegenkomen. Ik was ook bang dat hij nog boos/beledigd zou zijn omdat ik aardig boos op hem was toen we de laatste keer hadden gepraat. Echt een opluchting.
Ik vind het gewoon zo jammer dat ik ook de persoon ben kwijt geraakt die mij het beste kent en waar ik alles bij kwijt kon. Ik zal verder geen contact meer met houden omdat dat gewoon niet het beste is om te doen. Dan zouden we allebei niet echt verder met ons leven, ook al weet ik dat het helemaal klaar is tussen ons.
Ik ben in ieder geval blij dat we nu tenminste nog normaal met elkaar kunnen praten als we elkaar tegenkomen. Ik was ook bang dat hij nog boos/beledigd zou zijn omdat ik aardig boos op hem was toen we de laatste keer hadden gepraat. Echt een opluchting.
Dingen die hier gezegd worden (en ik tel me zelf mee) gaan soms zo diep.
Over nooit meer elkaar zien of spreken, het contact voor altijd verbreken want dat is beter, etc.
Diep dieper diepst.
Ik heb daar ook zo vaak over zitten denken. Hoe de vork in de steel zit en zo. Na een tijd wordt je daar zo moe van dat ik al mijn conclusies overboord heb gegooid. Al mijn bedenksels over hoe en wat. Analyses etc.
Kan daar zo moe over worden en dan vraag ik me af waar het nog over gaat. Waar gaat het nog over als je zo diep en serieus naar dingen gaat kijken.
Het lijkt wel als of al het positieve langzaam maar zeker uit je glijdt en je op een gegevenmoment zo gaat doemdenken over je ex en je verleden. Ik heb daar geen zin meer in.
Mijn ex zat ook zo in de knoop met zich zelf over ons en dat ze zo bang was van alles. Ik ben er zo klaar mee om er constant over na te denken, bang zijn over hoe nu verder, bang zijn weer gekwetst te raken, alles en nog wat. Dat het zo wel beter zou zijn.
Kom op hee. Het zal voor zo veel mensen zo anders zijn, maar waar gaat het dan nog over. Als je beide elkaar zo leuk vind. Maar een relatie er niet in zit. Ga dan gewoon door met leuke dingen zijn, maar hou voor de rest wel voet bij stuk. Geniet er van en ga door met je leven. Accepteer het.
Zal wel weer een non-argument zijn waarschijnlijk en iets te dromerig. Maar goed, ik zie zelf wel waar het naar toe gaat.
Over nooit meer elkaar zien of spreken, het contact voor altijd verbreken want dat is beter, etc.
Diep dieper diepst.
Ik heb daar ook zo vaak over zitten denken. Hoe de vork in de steel zit en zo. Na een tijd wordt je daar zo moe van dat ik al mijn conclusies overboord heb gegooid. Al mijn bedenksels over hoe en wat. Analyses etc.
Kan daar zo moe over worden en dan vraag ik me af waar het nog over gaat. Waar gaat het nog over als je zo diep en serieus naar dingen gaat kijken.
Het lijkt wel als of al het positieve langzaam maar zeker uit je glijdt en je op een gegevenmoment zo gaat doemdenken over je ex en je verleden. Ik heb daar geen zin meer in.
Mijn ex zat ook zo in de knoop met zich zelf over ons en dat ze zo bang was van alles. Ik ben er zo klaar mee om er constant over na te denken, bang zijn over hoe nu verder, bang zijn weer gekwetst te raken, alles en nog wat. Dat het zo wel beter zou zijn.
Kom op hee. Het zal voor zo veel mensen zo anders zijn, maar waar gaat het dan nog over. Als je beide elkaar zo leuk vind. Maar een relatie er niet in zit. Ga dan gewoon door met leuke dingen zijn, maar hou voor de rest wel voet bij stuk. Geniet er van en ga door met je leven. Accepteer het.
Zal wel weer een non-argument zijn waarschijnlijk en iets te dromerig. Maar goed, ik zie zelf wel waar het naar toe gaat.
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Denk dat dit topic het bewijs is dat verstand en gevoel ver uiteen kunnen lopen.
Je weet wel dat het klaar is. Dat je ex niet goed voor je is. Misschien wel dat het zo heeft moeten zijn. Je weet dat je op moet houden met contact opnemen en dat het na x aantal weken toch wel een keer klaar zou moeten zijn. Je relativeert je een ongeluk om het zelf maar te gaan geloven.
Je gevoel blijf echter schreeuwen om je het tegendeel te bewijzen. En dat gevoel kan overweldigend zijn. Het is als afkicken na een vergaande verslaving. Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.
Denk dat de makkelijkste manier om over je ex heen te komen is een nieuwe liefde tegenkomen Maar helaas heb je dat niet altijd voor het zeggen.
Je weet wel dat het klaar is. Dat je ex niet goed voor je is. Misschien wel dat het zo heeft moeten zijn. Je weet dat je op moet houden met contact opnemen en dat het na x aantal weken toch wel een keer klaar zou moeten zijn. Je relativeert je een ongeluk om het zelf maar te gaan geloven.
Je gevoel blijf echter schreeuwen om je het tegendeel te bewijzen. En dat gevoel kan overweldigend zijn. Het is als afkicken na een vergaande verslaving. Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.
Denk dat de makkelijkste manier om over je ex heen te komen is een nieuwe liefde tegenkomen
Maar helaas heb je dat niet altijd voor het zeggen.
Nice!quote:Op zondag 17 oktober 2010 23:20 schreef Jolene22 het volgende:
Het wil je doen denken dat je als een fiets zonder wielen bent. Als het je überhaupt lukt om vooruit te komen ben je alsnog stuurloos.
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Vandaag een beetje een dipje. Vanmiddag smste een vriendinnetje of we morgen konden afspreken, maar ik kan niet omdat ik wegga voor een zakentrip en toen stelde ik vrijdag voor omdat ik dan weer terug ben en dat mijn vaste vrije dag is. Smste ze dat ze dus niet kon omdat ze 's avonds een feest had waar ex ook zeker weten bij is, helemaal negerend dat ik dus overdag bedoelde. Dus ik ga hem dan misschien vrijdag tegenkomen, omdat ze dan altijd afterpartyen in mijn kroeg. Of ik blijf lekker thuis. Maarja daardoor zit ik dus de hele tijd met hem in mijn hoofd terwijl het zo goed ging niet aan hem denken. Maar nu moet ik meteen weer denken aan dat ik hem wil vertellen over mijn trip. Ik kan er niet zo goed tegen dat ik dat niet met hem kan delen. Hij zou het echt wel goed nieuws vinden voor mij enzo omdat het zo belangrijk is en ik heb zulke aanmoedigende woorden echt nodig nu. Bah. En al die gedachten had ik gewoon kunnen voorkomen als vriendin niet had verteld waarom ze niet kon 
.
.
Het gaat eigenlijk nog prima met mij geen contact gezocht of veel aan haar gedacht.
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.
Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.
God wat klinkt dat ongemeend
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.
Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.
God wat klinkt dat ongemeend
when the records ends you won't be seeing me again, and then you know,if it was worth it
Heb eigenlijk sinds gisteravond een klein dilemma' tje...
Inmiddels zijn we de 4 maanden uit gepasseerd, en daarmee is de in mijn ogen ''redelijke'' termijn voor het voor het beginnen van een eventuele nieuwe relatie zonder dat dit te snel zou zijn wel aangebroken...
Op dit moment zijn er 2 leuke meiden die het wel in me zien zitten, en ik ben ook wel geinteresseerd in hen. Hoewel het contact momenteel op een laag pitje staat ( omdat ik het tot nu toe altijd vanuit hen liet komen ) , merk ik toch dat ik wel weer erg veel behoefte heb aan vrouwelijke aandacht. Ik zit eraan te denken om voor een van beide eens wat moeite te gaan doen om het zo maar te zeggen....
Keerzijde van het verhaal blijft dat ik voor mijn ex nog heel erg veel gevoelens heb. Ik heb erover nagedacht, en het allerliefste zou ik haar gewoon nog steeds terugwillen. Hoewel ik weet dat ik dit niet zelf in de hand heb, zit ik toch te twijfelen of ik door het nu al beginnen met een eventuele nieuwe meid niet mijn laatste kans in het water gooi...
Direct na de relatie ben ik als en gek achter haar aan gaan lopen, en heb ik ook dingen gezegd die niet echt aantrekkelijk zijn als meisje om van een jongen te horen ( erg onzeker ) . Ze twijfelde nog een tijdje, maar heeft toen gezegd dat het hem nu echt niet ging worden. Nu inmiddels al 8 weken geen contact.
Enerzijds moet ik niet op haar gaan zitten wachten natuurlijk, maar anderzijds denk ik misschien moet ik naast woorden ook in daden laten zien dat de woorden die ik heb gezegd tegen haar hoeveel ik van haar hou wel echt gemeend zijn, en dus niet al na 4 maandjes met een andere meid moet gaan.... En haar de tijd geven en misschien toch nog eens een paar maandjes aankijken hoe het loopt... OF ben ik nu erg naief?
Inmiddels zijn we de 4 maanden uit gepasseerd, en daarmee is de in mijn ogen ''redelijke'' termijn voor het voor het beginnen van een eventuele nieuwe relatie zonder dat dit te snel zou zijn wel aangebroken...
Op dit moment zijn er 2 leuke meiden die het wel in me zien zitten, en ik ben ook wel geinteresseerd in hen. Hoewel het contact momenteel op een laag pitje staat ( omdat ik het tot nu toe altijd vanuit hen liet komen ) , merk ik toch dat ik wel weer erg veel behoefte heb aan vrouwelijke aandacht. Ik zit eraan te denken om voor een van beide eens wat moeite te gaan doen om het zo maar te zeggen....
Keerzijde van het verhaal blijft dat ik voor mijn ex nog heel erg veel gevoelens heb. Ik heb erover nagedacht, en het allerliefste zou ik haar gewoon nog steeds terugwillen. Hoewel ik weet dat ik dit niet zelf in de hand heb, zit ik toch te twijfelen of ik door het nu al beginnen met een eventuele nieuwe meid niet mijn laatste kans in het water gooi...
Direct na de relatie ben ik als en gek achter haar aan gaan lopen, en heb ik ook dingen gezegd die niet echt aantrekkelijk zijn als meisje om van een jongen te horen ( erg onzeker ) . Ze twijfelde nog een tijdje, maar heeft toen gezegd dat het hem nu echt niet ging worden. Nu inmiddels al 8 weken geen contact.
Enerzijds moet ik niet op haar gaan zitten wachten natuurlijk, maar anderzijds denk ik misschien moet ik naast woorden ook in daden laten zien dat de woorden die ik heb gezegd tegen haar hoeveel ik van haar hou wel echt gemeend zijn, en dus niet al na 4 maandjes met een andere meid moet gaan.... En haar de tijd geven en misschien toch nog eens een paar maandjes aankijken hoe het loopt... OF ben ik nu erg naief?
Wat betreft het antwoord kunnen we kort over zijn:
'Bij twijfel niet doen.'
Als je nu een nieuwe relatie start terwijl je nog sterke gevoelens hebt voor je ex en haar zo zou terugnemen, dan doe je daarmee jezelf en die ander tekort mee. One night stand, fuckbuddy of een rebound is natuurlijk een heel ander verhaal, maar een echte relatie beginnen lijkt me niet echt een verstandig plan.
Zou eerst maar eens proberen om neutraal en zonder gevoelens naar je ex te kijken, voordat je je in wat nieuws stort. Want hoor jezelf nou eens: zelfs na 4 maanden (waarvan 2 zonder enig contact) hou je nog rekening met haar... dat zegt al genoeg over in welke fase jij verkeert, mijns inziens.
Ik zou het maar gewoon eens loslaten, want je ex zit duidelijk niet op jou te wachten, gezien ze uit zichzelf nog geen contact met je heeft opgenomen. En wellicht lullig voor jou, maar zij blijft ook niet stilzitten wat betreft mannen. Er zijn gewoon geen tekens van leven in deze (ex-)relatie en het is dus vooral zonde van je tijd om er in te blijven hangen, hopend dat het ooit nog goed komt. Move on.
[ Bericht 11% gewijzigd door goofy_goober op 18-10-2010 10:42:35 ]
'Bij twijfel niet doen.'
Als je nu een nieuwe relatie start terwijl je nog sterke gevoelens hebt voor je ex en haar zo zou terugnemen, dan doe je daarmee jezelf en die ander tekort mee. One night stand, fuckbuddy of een rebound is natuurlijk een heel ander verhaal, maar een echte relatie beginnen lijkt me niet echt een verstandig plan.
Zou eerst maar eens proberen om neutraal en zonder gevoelens naar je ex te kijken, voordat je je in wat nieuws stort. Want hoor jezelf nou eens: zelfs na 4 maanden (waarvan 2 zonder enig contact) hou je nog rekening met haar... dat zegt al genoeg over in welke fase jij verkeert, mijns inziens.
Ik zou het maar gewoon eens loslaten, want je ex zit duidelijk niet op jou te wachten, gezien ze uit zichzelf nog geen contact met je heeft opgenomen. En wellicht lullig voor jou, maar zij blijft ook niet stilzitten wat betreft mannen. Er zijn gewoon geen tekens van leven in deze (ex-)relatie en het is dus vooral zonde van je tijd om er in te blijven hangen, hopend dat het ooit nog goed komt. Move on.
[ Bericht 11% gewijzigd door goofy_goober op 18-10-2010 10:42:35 ]
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Mja Fellows het is dan ook wel iets anders als je meid je zo bedriegd, dan dat het relatief "rustig" uit gaat. Ik kan me niet voorstellen dat ik zo kalm zou blijven en respectvol, als mijn ex dat bij mij geflikt had.quote:Op maandag 18 oktober 2010 10:15 schreef Fellows het volgende:
Het gaat eigenlijk nog prima met mij geen contact gezocht of veel aan haar gedacht.
Wel kut dat ik nu vakantie heb en een ontsteking heb dus kan nergens heen.
Mijn ex vergeven kan ik nog niet ik denk dat daar een paar jaar over heen moet gaan.
Ze is mij volgens mij echt COMPLEET vergeten met haar nieuwe boyyfriendd ach ja als dat haar gelukkig maakt wens ik haar het aller beste toe.
God wat klinkt dat ongemeend
Je post drukt me weer eens met mn neus op de feiten goofy
Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...
Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..
Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...
In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?
Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...
Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..
Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...
Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..
Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...
In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?
Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...
Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..
Ik denk dat van haar kant de vertrouwensbreuk te groot is. Als jullie echt voorbestemd zijn voor elkaar dan kom je elkaar wel weer tegen. En wie weet heb je tegen die tijd helemaal geen zin meer in haar. Jij hebt fouten gemaakt tijdens de relatie en zij ws ook wel een paar, maar het heeft geen zin om je er nog zo lang mee bezig te houden, want daar wordt niemand gelukkiger van. Beter dat je die fouten niet meer maakt in je volgende relatie. En ach, je volgende relatie kan alleen maar beter worden met de kennis die je nu hebt. Je moet het alleen niet gaan forceren.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Je hoopt al op een nieuwe kans. Je verbetert jezelf door te sporten e.d. voor haar, je houdt rekening met haar, je denkt dat als ze nu zou zien hoeveel je van haar houdt, ze er misschien anders over zou gaan denken.quote:Op maandag 18 oktober 2010 11:24 schreef Bartinhoo het volgende:
Je post drukt me weer eens met mn neus op de feiten goofy
Je hebt ook wel gelijk, dat weet ik heus wel. De afweging blijft moeilijk. De situatie is nogal gecompliceerd..
In denk dat ik in beginsel ook gewoon uit moet gaan van wat jij zegt, de relatie is niets meer er gebeurt helemaal niets zelfs niet een klein beetje contact, waarom dan nog rekening met haar houden inderdaad...
Anderzijds is het uitgegaan, omdat zij niet het gevoel had dat ik echt voor haar ging, dat ze echt speciaal voor me was. Toch heeft ze ook gezegd dat ze het nog nooit zo moeilijk heeft gehad met het verbreken van een relatie. De laatste keer dat ze hier was vroeg ik haar of het nog wel aan was geweest wanneer ik haar wel had laten voelen wat ze voor me betekende. Daar zei ze ja op..
Ik weet ook wel dat ik niet al te veel waarde meer moet hechten aan de uitspraken van toen, maar
ik hield echt veel van dat meisje, maar ben het er inderdaad mee eens dat ik dit veel te weinig heb laten zien. Dat was een beperking van mezelf en op bepaalde vlakken ben ik mezelf de afgelopen 4 maanden echt tegengekomen en heb ik in mijn ogen levenslessen geleerd...
In de eerste weken dat ik haar terug probeerde te krijgen gaf ik zo veel aan hoeveel ik om haar gaf, maar haar antwoord was dat ze het niet zo goed kon geloven. Waarom kwam het er nu allemaal ineens uit, en eerder niet?
Inmiddels een tijdje verder denk ik weleens, als ze zou merken dat gevoelens mijnerzijds nog steeds niet verminderd zijn voor haar, en dat het dus niet zomaar even een paar frustraties en emoties waren die ik destijds naar buiten gooide, dan zou ze weten dat wat ik voor haar voel echt is...
Ik moet alleen wel zorgen dat ik niet ga hopen op een nieuwe kans..
Je moet haar laten gaan, hoe graag je haar ook terug zou willen en hoe lang je ook kan gaan nadenken van 'had ik maar...', zoals Goofy al zei: de relatie is er niet meer. Na 4 maanden is het tijd om dit soort dingen los te gaan laten en gelukkig te worden met jezelf zonder haar. Je bent nog steeds veel te afhankelijk van haar.
En eerlijk gezegd, als de reden was dat ze het uitmaakte omdat ze niet merkte hoeveel je van haar hield en jij hebt daarna duizend keer duidelijk gemaakt hoeveel dat wel niet is en ze heeft je geen nieuwe kans gegeven... Misschien zit het gevoel bij haar dan gewoon niet goed of speelden er nog andere issues. Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?
BAM!quote:
[..]
Waarom zou je een relatie willen met iemand die niet net zoveel van jou houdt als jij van haar?
die dreunt er even in bij mij. Wat dat betreft was de verhouding in mijn relatie wat scheef, en dat verlangen waarover je schrijft kreeg ik ook af en toe te horen. Mijn ex had eigenlijk niet echt veel vriendinnen, en heeft zich de afgelopen 2 jaar zon beetje alleen maar op mij gefocussed. Ik weet dat ze verschrikkelijk veel van me gehouden heeft, en ik haar "alles" was.
Maar nee zo is dat niet bij mij. Ze is écht heel erg belangrijk voor me, maar niet alles, het enige. Ik heb nog zoveel méér dan alleen haar om me heen wat ik belangrijk vind, waar ik ook geluk uit haal. In mijn ogen is dat juist goed, zorgt ook voor meer afwisseling, meer waardering voor elkaar.
Dat ik het zo bekijk heeft ze volgens mij nooit helemaal kunnen begrijpen...
Weet niet of het een algemeen man-vrouw ding is? Of dat het met leeftijd/ervaring te maken heeft.
Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.quote:
Die laatste alinea is best hard, maar wel doeltreffend
Als er een ding is dat ik echter zeker weet is het dat mijn ex volledig voor mij gegaan is. Voordat het aanging heb ik eerst een tijdje erg de boot afgehouden. Na een sms' ''sessie'' zomaar weer een paar dagen niets van me laten horen, waarna zij weer degene was die als eerste contact opnam.Tijdens de relatie als we ruzie hadden, was ik best zakelijk en als er iets was dat me niet zinde dan vertelde ik haar dat ook. Ik kon op dat soort momenten best kil zijn, terwijl zij daar met tranen in haar ogen op de bank zat. Toen deed het me vrij weinig maar als ik nu aan dat soort momenten terugdenk dan ervaar ik het echt als hartverscheurend... Natuurlijk werden haar gevoelens na een tijdje minder, en zat de relatie voor haar niet goed. Wanneer ik een verjaardag had van een vriend vroeg ik haar niet eens me, waarom zie ik pas de laatste tijd in hoe dom ik me heb gedragen...
Zoals goofy zegt zal haar gevoel voor mij waarschijnlijk enorm beschadigd zijn, maar dan komt ook mij optimistische kant nog wel eens om de hoek kijken. Ik heb haar denk ik best veel pijn gedaan, en als ze 'ons' echt serieus nam, dan vind ik het vrij logisch dat ze niet binnen een paar weken zegt oke we proberen het nog een keer. Anderzijds moet ik wel reeel blijven, en kennelijk zit ze er ook niet mee om mij nu al 2 maanden compleet uit haar leven te verbannen. Beter blijf ik die laatste gedachte gewoon aanhangen en ga ik nergens meer vanuit...
Kom op Bartinhoo, vier maanden is echt te lang en dit is een typisch gevalletje van "you dont really know what you got till its gone''. Je wilt nu hemel en aarde doen bewegen op haar weer terug te krijgen, nu je de grens hebt gezien en weet dat je te ver bent gegaan, ook al zou dit eerder een wake-up call moeten zijn.
Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!
Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Vandaag heb ik even een dipje. Mijn ex zit de hele dag al in m'n hoofd, ik wil weten wat hij aan het doen is en of hij ook aan mij denkt.. Voel me eenzaam en alleen. Ik weet dat deze dagen en momenten er bij horen, maar het is zo'n contrast met de fuck-hem-ik-kom-er-wel-mentaliteit die ik dit weekend had.
Ahum...quote:Op maandag 18 oktober 2010 12:34 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Ja ik hoop denk ik nog steeds wel op een nieuwe kans... Ik moet er alleen voor zorgen dat ik er niet vanuit ga.
quote:Op dinsdag 21 september 2010 16:02 schreef Bartinhoo het volgende:
[..]
Nee, als ze hier morgen voor de deur zou staan om me terug te nemen dan zal ik nee zeggen...
Op de een of andere manier vind ik het wel belangrijk dat we gewoon goed met elkaar om kunnen gaan... Juist omdat we deels uit elkaar zijn gegaan, omdat we meer als vrienden met elkaar omgingen de laatste tijd, dan als stel. We maakten lompe grappen tegen elkaar, deden meer dingen die vrienden deden en van zoeken/sex en passie was de laatste weken weinig meer te merken...
Toch waren we beiden van mening dat we wel samen kunnen lachen. Is het niet met elkaar, dan wel om elkaar. We vertelden, en tot de laatste afspraak 3 weken geleden nog steeds, alles wat we over en van elkaar vinden. Ook de slechte dingen. Ik zou het jammer vinden als iemand waarmee je zoveel kunt delen uit je leven wegvalt...
Daarnaast is het ook niet (meer) zo, dat wanneer ik haar zie ik stiekem denk dat ik sex met haar wil oid. Tijdens de relatie was dit eigenlijk al heel vaak niet het geval, en nu al helemaal niet meer. De lichamelijke behoeftes zijn er dus echt niet meer...
Dus stop eens met dat zelfmedelijden a.u.b. Een maand geleden ging het nog zo goed met de realisatie, maar na dat sms'je dat je voor dr verjaardag stuurde lijkt het weer te verslechteren. Kom op man, je hebt nog niks van dr gehoord, zelfs niet na je sms voor dr verjaardag. It's over.quote:Op zaterdag 9 oktober 2010 15:00 schreef Bartinhoo het volgende:
Ergste is eigenlijk nog dat ik inmiddels geen andere conclusie meer kan trekken dan dat ze me gewoon niet meer mag / helemaal klaar met me is. Pepte mezelf nog wel eens op met het idee dat ze ook geen contact wou om me te vergeten, maar ben er nu wel achter dat ze me allang vergeten was en dat ik hoogstwaarschijnlijk niets meer voor haar beteken..
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Ik weet dat het lang is, en ik sta er eerlijk gezegd zelf ook van te kijken hoelang het duurt. Al jullie tips van geen contact, niet achtervolgen op hyves ed volg ik op maar toch blijft ze in mn hoofd....quote:Op maandag 18 oktober 2010 14:47 schreef GSbrder het volgende:
Kom op Bartinhoo, vier maanden is echt te lang en dit is een typisch gevalletje van "you dont really know what you got till its gone''. Je wilt nu hemel en aarde doen bewegen op haar weer terug te krijgen, nu je de grens hebt gezien en weet dat je te ver bent gegaan, ook al zou dit eerder een wake-up call moeten zijn.
Nu je twee maanden geen contact meer hebt, zal het bij haar echt miniem zijn, vrouwen hebben gemiddeld een half jaar liefdesverdriet - waarvan je niet weet hoe lang binnen de relatie - en mannen anderhalf jaar. Move on, get out en stop met dit kwellen van jezelf, je vindt vast een leukere!
De eerste weken stonden vooral in het teken van een gekrenkt ego. Zij wou toch zo graag met mij zijn? Ze vond me toch geweldig, ik heb haar een kans gegeven hoe haalt ze het in haar hoofd om mij nu geen tweede kans te willen geven.. Langzaam maar zeker ben ik dit gaan begrijpen en vervolgens kwam er een periode dat ik haar niet miste op het moment zelf, maar het idee vreselijk vond dat ik haar met verloop van tijd minder zou gaan zien...
Dat minder zien is inmiddels gebeurd, maar aan dat idee ben ik gewend. Nu is het echt dat ik haar graag wil zien, wil spreken, vragen hoe het met haar gaat enzo... Kwellen van jezelf tsja ergens is het wel waar, maar ik kan dit soort dingen nu eenmaal niet met een vingerknip van me afzetten. Echt rationeel nadenken van het is klaar en over, op naar de volgende kan ik echt (nog ) niet.
@ Goofy... Mja verwerken gaat met ups en downs, maar je hebt wel gelijk dat ik na het opnemen van contact wel weer wat meer last ermee heb .... Al was het slechts een sms van 10 woordjes lang...
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me... Maargoed ik vond persoonlijk haar verjaardag nog wel een legale reden om even te feliciteren, maar zal verder echt niet meer uit eigen initiatief wat van me laten horen aan haar...
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me... Maargoed ik vond persoonlijk haar verjaardag nog wel een legale reden om even te feliciteren, maar zal verder echt niet meer uit eigen initiatief wat van me laten horen aan haar...
Of ze vind je gewoon niet zo belangrijk meer in haar huidige leven. Ik denk dat die kans veel groter is.quote:Op maandag 18 oktober 2010 15:51 schreef Bartinhoo het volgende:
Heb overigens nog wel antwoord gekregen, 2 dagen later pas. Terwijl de vriend van mijn zus haar stuurde, en hij wel meteen antwoord kreeg. Kennelijk speelt ze nog steeds een spelletje met me...
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Niet doen! Stom dat ik dat zeg, want doe het zelf ook haha. Ik zit constant te denken: "Heeft ze iemand anders leren kennen..."quote:Op maandag 18 oktober 2010 15:32 schreef Amede het volgende:
Vandaag heb ik even een dipje. Mijn ex zit de hele dag al in m'n hoofd, ik wil weten wat hij aan het doen is en of hij ook aan mij denkt.. Voel me eenzaam en alleen. Ik weet dat deze dagen en momenten er bij horen, maar het is zo'n contrast met de fuck-hem-ik-kom-er-wel-mentaliteit die ik dit weekend had.
En dan denk ik: "Wat dan nog? Ik mag zelf ook wel rondkijken"
Ik chill in de rimboe, ergens in een dal in het berggebied van Sichuan. Als ik niet op een stuk bamboe knauw, troll ik op Fok!
Hmm, dus nu de fase van het gekrenkte ego een beetje is verdwenen begint langzaam de wanhoop en onbegrip zich op te dringen bij je? Dat je inmiddels toch wel een huilende vriendin had verwacht, na het negeren, het loslaten van contact en het volledig loslaten dacht je, dan komt het op die manier wel goed. Nu zal ze wel moeten inzien hoe leuk en tof ik ben, maar waarom doet ze dat na twee maanden nog steeds niet?
Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.
Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Dat eerste inderdaadquote:Op maandag 18 oktober 2010 15:57 schreef GSbrder het volgende:
Hmm, dus nu de fase van het gekrenkte ego een beetje is verdwenen begint langzaam de wanhoop en onbegrip zich op te dringen bij je? Dat je inmiddels toch wel een huilende vriendin had verwacht, na het negeren, het loslaten van contact en het volledig loslaten dacht je, dan komt het op die manier wel goed. Nu zal ze wel moeten inzien hoe leuk en tof ik ben, maar waarom doet ze dat na twee maanden nog steeds niet?
Ik begrijp je gevoel heel goed, maar je moet voor jezelf begrijpen dat je totaal machteloos staat en haar gevoelens niet kan sturen of een verklaring kan opeisen. Ze moet het helemaal zelf doen, het moet van haar uit komen en als dat niet gebeurt, leg je er alsjeblieft bij neer. Je moet nog het gevoel krijgen van; nou, dan niet. Zolang dat er niet is gaat ze inderdaad niet uit je gedachten.
Misschien had ik ook wel verwacht dat ze na een lange periode van contact wel weer uit zichzelf contact op zou nemen, geloof dat ik dat hier aan het begin van de contactloze periode ook nog wel eens heb geroepen..
Had dit vooral verwacht omdat ze tijdens onze relatie haar ex ook zo af en toe nog wel eens een sms stuurde...
Nou niet dus, en kan er idd maar een ding aan doen en dat is ermee leren leven. Mezelf controleren kan ik gelukkig wel dus dat sms en uit eigen bewind zal ik echt niet meer doen, maar alleen die hoop op contact van haar kant moet nog verdwijnen...
@ Goofy, ik ben het vaak met je eens maar in je laatste post herken ik me niet zo ( of wil ik me misschien niet herkennen ) . Dat ik niet belangrijk meer ben in haar leven is denk ik deels wel waar, maar als ze echt een statement had willen maken had ze helemaal niets meer teruggestuurd. Wat erger is weet ik eigenlijk niet, want 2 dagen later komt eigenlijk een beetje over als '' oh ik was vergeten dat je iets had gestuurd, bedankt nog hea '' ...
Bartinhoo,
Ik zit ook nog elke dag te hopen op een smsje of een mailtje, met dat ze er misschien toch spijt van heeft dat wat ze allemaal gezegd heeft. Nu zit ik hier met een zwaar gekrenkt ego en ben ik zwaar boos en vind ik het zo oneerlijk dat het niet door gaat. Dat we niks meer hebben en dat we nooit meer die leuke dingen met elkaar gaan doen etc. Ik mis haar echt zo extreem.
En dan te bedenken dat het al weer anderhalf jaar geleden is dat het is uit gegaan. Kerel. Ik zit er op nieuw in als of het allemaal vers is. Op een bepaald moment is het gewoon klaar. Ik heb het zo uit zitten denken dat ik nu ook haar denkbeeld begrijp.
En dan kan het nog zo oneerlijk zijn en het nog zo veel kansen willen gunnen, het is er gewoon niet meer.
Zag ik laatst een foto van haar, bedacht ik me dat ik niet meer dat meisje zag dat ik op al die andere foto's zie van toen we nog wat hadden. Zij is door gegaan met haar leven na dat ik het had uitgemaakt. Het kwam voor haar net zo hard als voor mij, maar zij is door gegaan en ik heb mij al die tijd de illusie voor gehouden dat het wel weer goed zou komen "als ik maar mijn best zou doen"
En dat is het niet, want hoe meer ik haar vast probeerde te houden en haar te overtuigen, hoe verder ze van me af ging staan. En tegelijkertijd vertellen hoe veel spijt ze wel niet had en hoe erg ze het allemaal wel niet vond.
En nu denk ik opnieuw aan haar. Dat ik van de volste overtuiging ben dat ik wél geschikt voor haar ben en wél mijn mannetje kan staan en haar nooit meer zal kwetsen. Maar dat is mijn gedachte en niet die van haar.
Zij is verder gegaan, ik ben blijven hangen. Zij heeft toffe nieuwe vrienden en in tussen al iemand anders op het oog. Terwijl ik nog mijn kansen aan het tellen ben. Dat bestaat niet meer. Het is er niet meer en het is over.
En ik voel me zo enorm kut. Dat alles in mijn omgeving gewoon helemaal niks meer voorstelt. Het boeit me allemaal geen fuck meer, omdat het enige dat ik zou willen, is mijn ex terug hebben. En dat hou ik al anderhalf jaar vol..
Dussssssss kom tot inkeer of wacht nog langer. Het is er niet meer en het zal nooit meer wat worden. Ga voor je zelf zorgen en niet voor jullie twee. Enkel dan kan je de deur ooit weer open zetten voor iets of iemand nieuws waar je wel gelukkig van wordt. Hoe kut en moeilijk het ook is.
Ik zit ook nog elke dag te hopen op een smsje of een mailtje, met dat ze er misschien toch spijt van heeft dat wat ze allemaal gezegd heeft. Nu zit ik hier met een zwaar gekrenkt ego en ben ik zwaar boos en vind ik het zo oneerlijk dat het niet door gaat. Dat we niks meer hebben en dat we nooit meer die leuke dingen met elkaar gaan doen etc. Ik mis haar echt zo extreem.
En dan te bedenken dat het al weer anderhalf jaar geleden is dat het is uit gegaan. Kerel. Ik zit er op nieuw in als of het allemaal vers is. Op een bepaald moment is het gewoon klaar. Ik heb het zo uit zitten denken dat ik nu ook haar denkbeeld begrijp.
En dan kan het nog zo oneerlijk zijn en het nog zo veel kansen willen gunnen, het is er gewoon niet meer.
Zag ik laatst een foto van haar, bedacht ik me dat ik niet meer dat meisje zag dat ik op al die andere foto's zie van toen we nog wat hadden. Zij is door gegaan met haar leven na dat ik het had uitgemaakt. Het kwam voor haar net zo hard als voor mij, maar zij is door gegaan en ik heb mij al die tijd de illusie voor gehouden dat het wel weer goed zou komen "als ik maar mijn best zou doen"
En dat is het niet, want hoe meer ik haar vast probeerde te houden en haar te overtuigen, hoe verder ze van me af ging staan. En tegelijkertijd vertellen hoe veel spijt ze wel niet had en hoe erg ze het allemaal wel niet vond.
En nu denk ik opnieuw aan haar. Dat ik van de volste overtuiging ben dat ik wél geschikt voor haar ben en wél mijn mannetje kan staan en haar nooit meer zal kwetsen. Maar dat is mijn gedachte en niet die van haar.
Zij is verder gegaan, ik ben blijven hangen. Zij heeft toffe nieuwe vrienden en in tussen al iemand anders op het oog. Terwijl ik nog mijn kansen aan het tellen ben. Dat bestaat niet meer. Het is er niet meer en het is over.
En ik voel me zo enorm kut. Dat alles in mijn omgeving gewoon helemaal niks meer voorstelt. Het boeit me allemaal geen fuck meer, omdat het enige dat ik zou willen, is mijn ex terug hebben. En dat hou ik al anderhalf jaar vol..
Dussssssss kom tot inkeer of wacht nog langer. Het is er niet meer en het zal nooit meer wat worden. Ga voor je zelf zorgen en niet voor jullie twee. Enkel dan kan je de deur ooit weer open zetten voor iets of iemand nieuws waar je wel gelukkig van wordt. Hoe kut en moeilijk het ook is.
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
@MOD
Jemig, anderhalf jaar? Damn.
Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?
Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.
Jemig, anderhalf jaar? Damn.
Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?
Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.
Ik snap er nix van jij hebt het uitgemaakt maar jij probeerde haar te behouden en ze ging steeds verder van je afstaan? klinkt een beetje als de omgekeerde wereld..
Sjah hoe zeg ik dat. Ze was gewoon mijn alles. Heel cliche zeg maar. Maar ik ken gewoon niet iemand die zo is zoals zij is. Zo eigen, zo eerlijk en oprecht naar andere mensen, zo apart en eigenzinnig, zo puur.. Ze tovert bij iedereen een glimlach op het gezicht.. Sjah..quote:Op maandag 18 oktober 2010 19:55 schreef Jolene22 het volgende:
@MOD
Jemig, anderhalf jaar? Damn.
Denk je niet dat je die relatie gewoon heel erg ophemelt doordat je een partner mist of was zij het echt voor je?
Lijkt me echt hel om anderhalf jaar nog met je ex in je hoofd te zitten.
Ik hou echt van dat mens. Ik heb dat nooit durven toegeven, maar ik geloofde nooit in de ware of iets dergelijks. Zo gesloten en kortzichtig dat ik toen was. Maar met haar zou ik mijn leven delen..Of ik haar nou op zit te hemelen of niet.
En dan voel ik me zo gaar over wat ik gedaan heb. Dat ze zo verliefd was en dat ik haar zo enorm gekwetst heb door het uit te maken op zo een manier. Ik kan me helemaal inleven in haar en dan voel ik gewoon hoe het voor haar geweest moest zijn en dat is gewoon echt een hel.
En het deed ons beide zo veel pijn dat we elkaar gewoon niet los konden laten al die tijd. Hoe 'verstandig' dat ook was en wat voor eikel ik ook geweest ben. Want we geloofde altijd dat het wel weer goed zou komen, omdat we zo veel van elkaar hielden, ook al was ze zo boos. Het was net een sprookje, hoe zij het altijd zei. Zelfs toen laatst huilde ze zo hard dat ze er zo veel spijt van had dat ze de keus moest maken om er nu echt een punt achter te zetten.
Het was gewoon het einde van de rit. Na anderhalf jaar relativeren er achter komen dat het gewoon echt niet meer ging gebeuren. Dat ze altijd weer in paniek raakte als ze naar de toekomst keek. En dat vond ze zo jammer. Maar je kan niet altijd blijven proberen. Zo is het nou eenmaal.
Ik haat het zo tot op het bot. Door dit hele gebeuren ben ik zo anders naar de wereld en mensen gaan kijken. Hoe het ook kan. En het klinkt misschien allemaal zo slap en klef maar zo ervaar ik het gewoon. Zij is gewoon mijn grote voorbeeld. Ze was mijn alles. Ook al zei ik dat nooit hard op.
Dus jah. Ik heb het gewoon verneukt. Met zo veel spijt en alles. En wel willen inzien dat je bij elkaar past, maar het gevoel niet meer kunnen evenaren. Het is gewoon niet meer. Klaar.
Verschrikkelijk.
En ik weet nu ook wel dat ik na verloop van tijd gewoon weer me zelf op de rails krijgt en dat het weer leuk ga hebben met andere mensen. Maar toch blijf ik dit nog heel lang zien denk ik, als de grootste faal-actie uit mijn leven. Want het had niet gehoeven..
...
Daarom Bartinhoo.. Ik snap wat je bedoelt. Dat zij je alles is en dat je je zo enorm verloren voelt. Maar blijf er gewoon niet in hangen. Het kan nog zo fijn zijn die illusie, maar je gaat des te harder op je bek.
Als ik meteen het contact af gebroken zou hebben, zouden we nu zo veel verder zijn met ons zelf. Maar misschien moet je het eerst mee maken voor je er achter kan komen, zo ging het bij mij iig..
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Oh wacht jij was van dat verhaal dat het al een flinke tijd uit was, maar dat jullie toch nog een jaar/halfjaar om elkaar heen zijn blijven draaien/elkaar nog niet los konden laten.... ?
Het is gelukkig niet zo dat ik mezelf compleet wanhopig voel en helemaal verloren, maar missen doe ik haar nog elke dag, en volkomen gelukkig kan ik mezelf ook nog niet vinden.. Ik breek gewoon als ik terugdenk aan bijvoorbeeld ons weekendje antwerpen van ruim 4 maandjes geleden nog maar. Zo close als we toen waren en zo groot als de afstand nu is... Heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen van zaken uit het verleden, maar heb ook nog nooit iets of iemand zo ''dichtbij'' laten komen als haar....
Ook ik herken de gevoelens over zo zichzelf zijn. In het dagelijkse ( studenten ) leven, en ook de meiden die er namens mijn corporale huisgenoten over de vloer komen, kom ik echt meiden tegen waar ik helemaal niets mee heb. Stereotypes die sinds ze zijn gaan studeren allemaal met een RRRR zijn gaan praten, allemaal pingen met hun BB' s, rijden op vespa' s, lekker borrelen met vriendinnetjes, het hele bij ons op de pc toneelstuk...
Mijn ex was echt totaal niet zo. Was ook puur lief eerlijk en bovenal zichzelf. Geen greintje schijnheilig bij en probeerde niet iemand te zijn die ze niet was... Maar vergeet nooit dat er echt nog wel meer meiden zijn zoals dit. In mijn leefsituatie zijn ze iets zeldzamer dan in het hoge nuchtere noorden denk ik, maar they' ll be out there somewhere
Het is gelukkig niet zo dat ik mezelf compleet wanhopig voel en helemaal verloren, maar missen doe ik haar nog elke dag, en volkomen gelukkig kan ik mezelf ook nog niet vinden.. Ik breek gewoon als ik terugdenk aan bijvoorbeeld ons weekendje antwerpen van ruim 4 maandjes geleden nog maar. Zo close als we toen waren en zo groot als de afstand nu is... Heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen van zaken uit het verleden, maar heb ook nog nooit iets of iemand zo ''dichtbij'' laten komen als haar....
Ook ik herken de gevoelens over zo zichzelf zijn. In het dagelijkse ( studenten ) leven, en ook de meiden die er namens mijn corporale huisgenoten over de vloer komen, kom ik echt meiden tegen waar ik helemaal niets mee heb. Stereotypes die sinds ze zijn gaan studeren allemaal met een RRRR zijn gaan praten, allemaal pingen met hun BB' s, rijden op vespa' s, lekker borrelen met vriendinnetjes, het hele bij ons op de pc toneelstuk...
Mijn ex was echt totaal niet zo. Was ook puur lief eerlijk en bovenal zichzelf. Geen greintje schijnheilig bij en probeerde niet iemand te zijn die ze niet was... Maar vergeet nooit dat er echt nog wel meer meiden zijn zoals dit. In mijn leefsituatie zijn ze iets zeldzamer dan in het hoge nuchtere noorden denk ik, maar they' ll be out there somewhere
Ik heb twee maanden geleden de "relatie" (van 4 maanden, waarvan ik 2 in het buitenland) met mijn ex verbroken.
Wat mij nog steeds een beetje dwars zit is het volgende...
Toen ik het uitmaakte ging het ongeveer zo:
Ik: "Ik moet met je praten."
Hij: "Ok."
Ik: "Ik wil het uitmaken, ik denk niet dat dit werkt."
Hij: "Ok."
En dat was het... Ik had op zijn minst een "waarom?" verwacht. Nu vraag ik me af of hij uberhaupt wel in die relatie wilde zitten .
Wat mij nog steeds een beetje dwars zit is het volgende...
Toen ik het uitmaakte ging het ongeveer zo:
Ik: "Ik moet met je praten."
Hij: "Ok."
Ik: "Ik wil het uitmaken, ik denk niet dat dit werkt."
Hij: "Ok."
En dat was het... Ik had op zijn minst een "waarom?" verwacht. Nu vraag ik me af of hij uberhaupt wel in die relatie wilde zitten
.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Naja.. Als het dan toch al uit is en jíj wilde niet meer..
En als het sowieso maar twee echte maanden geduurd heeft..
Mja misschien heb je dan wel gewoon de goede keuze gemaakt
En als het sowieso maar twee echte maanden geduurd heeft..
Mja misschien heb je dan wel gewoon de goede keuze gemaakt
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Ik heb er gewoon een beetje een ... kater van. Ik kan het ook niet anders uitleggen. Hij was mijn eerste vriend en het liep gewoon niet lekker. Ik heb nu het gevoel een beetje gebruikt te zijn...
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Al doende leert men. Ga er boven staan. Je bent beter dan hij. Genoeg andere leuke mensen denk ik. Als het nog maar je eerste was, kunnen er alleen maar betere mensen op je pad komen
Met het zelfde gemak, woon je in de afvalbak!
Je hebt helemaal gelijk. Ik woon in een stad met 50.000 studenten. Een van die 25000 jongens/mannen moet wel erg leuk zijn toch?quote:Op maandag 18 oktober 2010 21:44 schreef MOD het volgende:
Al doende leert men. Ga er boven staan. Je bent beter dan hij. Genoeg andere leuke mensen denk ik. Als het nog maar je eerste was, kunnen er alleen maar betere mensen op je pad komen
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Inderdaad... het geeft (helaas) precies weer hoe ik me een beetje voel betreft relaties .
.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Tot je weer een leuke vent tegenkomtquote:Op maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.
Ik chill in de rimboe, ergens in een dal in het berggebied van Sichuan. Als ik niet op een stuk bamboe knauw, troll ik op Fok!
Mijn probleem is dat ik veel te rationeel ben. Op zich een goede eigenschap maar niet bij relatiesquote:Op maandag 18 oktober 2010 22:33 schreef melanie_x het volgende:
Het lijkt wel alsof mijn hart en mijn gedachten het nooit eens zullen worden.
.
Thou shalt not worship pop idols or follow lost prophets.
Zoiets denk ik ook inderdaadquote:Op maandag 18 oktober 2010 22:36 schreef Pan.da het volgende:
[..]
Tot je weer een leuke vent tegenkomt
Komt wel goed dan
Je kan 2 dingen doen:quote:
1. Blijven hangen in zelfmedelijden en je ex blijven idealiseren, waar je geen fuck mee opschiet verder
2. Leren van je fouten, verder gaan en het anders aanpakken bij de volgende relatie
Optie 2 lijkt me beter.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
