Een topic voor ouders door ouders.
Een "gevoelig" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
http://lichtwerker.web-log.nl/
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Herinneringen:
Stichting Make a Memory Zij helpen je graag een mooie waardevolle herinnering te maken aan jullie kindje. Op hun website staat vermeld hoe je contact op kunt nemen.
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995-
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002-
11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Pepijn: 23 februari 2004 -
5 maart 2005 (zoon van mama_van_pepijn)Joshua: 24 augustus 2004 -
24 augustus 2004 (zoon van maffemuts)Stan: 28 oktober 2005 -
20 december 2005 (zoon van irule25)Danyel: 11 september 2004 -
21 maart 2006 (zoon van Phluphy)Thijs: 6 september 2004 -
9 juni 2006 (zoon van _Bar_ & SoaringCondor)Ayden: 08 januari 2008 -
08 januari 2008 (zoon van Tan)Yoeri: 31 december 2008 -
28 december 2008 (zoon van maffemuts)Jeff: 02 januari 2009 -
02 januari 2009 (zoon van MarMar)Ischa-Gabriel: 20 februari 2009 -
15 februari 2009 (zoon van Jessie)Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van Prachtige Engeltjes (2)
Ouders van Prachtige Engeltjes (3)
Ouders van Prachtige Engeltjes (4)
Ouders van Prachtige Engeltjes (5)
Ouders van Prachtige Engeltjes (6)
Ouders van Prachtige Engeltjes (7)
Ouders van Prachtige Engeltjes (8)
Ouders van Prachtige Engeltjes (9)
Ouders van Prachtige Engeltjes (10)
Ouders van Prachtige Engeltjes (11)
Ouders van Prachtige Engeltjes (12)
Ouders van Prachtige Engeltjes (13)
Ouders van Prachtige Engeltjes (14)
Ouders van Prachtige Engeltjes (15)
Ouders van Prachtige Engeltjes (16)
Ouders van Prachtige Engeltjes (17)
[ Bericht 3% gewijzigd door livelink op 24-08-2009 09:48:35 ]
5 Jaar later, en nog niet vergeten
Dikke kus Joshua
Liefs mammaLopend op de dijk
Geef je me stille kleine groeten
Maar jijzelf bent al vertrokken naar een ander land
Josje, Josje, Joshua, Joshua...
Tekst: Ramses Shaffy
Sterkte vandaag, maffemuts.
Veel sterkte.
.Nathalie en Marco (soaringcondor)
" Je mag geen bloesem plukken! "
maar de wind kan niet lezen....
[ Bericht 12% gewijzigd door Blues op 25-08-2009 00:10:06 ]
Dankjullie wel voor de lieve woorden
Hoe deden andere ouders dat, het doorgaan met een nieuw leventje?
Hier vind ik het best "moeilijk"om weer die rust te vinden, in het moederschap,de liefde voor Roy, bij het minste of geringste schiet ik in de stress.
Roy moet heftig spugen, en maakte daarbij een kokhalzend geluid, vrij normaal, maar ik stond daar met tranen in de ogen,peter te roepen of die het over kon nemen.
Roy maakt een grappig geluidje als hij zich uittrekt, maar ik zie de grappigheid er niet van in, in plaats daarvan, spring ik overeind en vlieg naar hem toe kijkend of alles wel goed met hem gaat.
Aan de andere kant knuffel ik Roy helemaal plat, overspoel ik hem met liefde, en geniet ik met volle teugen.
maar dat andere rottige gevoel sluimerd in me.
ben ook zo emotioneel, en echt rust in me heb ik niet, de angst sluimerd, en zo nu en dan komt hij bovendrijven.
voor afgelopen maandag.En Bar, althans, volgens mij bedoelde Bluezz jou met de vraag, het lijkt mij idd mss geen overbodige luxe om mss nu al eens te kijken of er mensen zijn die je hiermee kunnen helpen.
Niet als kritiek hoor, en het is een illusie te denken dat je helemaal onbezorgd met Roy bezig zou kunnen zijn, maar ik vind het ook zo zonde voor jullie alledrie als er idd maar steeds die sluier van bezorgdheid overheen zou hangen...
[ Bericht 0% gewijzigd door BE op 27-08-2009 04:15:50 ]
maffemuts, 5 jaar geleden alweer... sterkte!
Mss toch met de huisarts zoeken naar een vorm van hulp waar je wat aan hebt, die gevoelens en gedachtes die je hebt zijn heel logisch, maar moeten wel in goeie banen geleid worden
je kan dit soort dingen ook aangeven bij het CB, bij mij hebben ze toen extra zorg aangeboden, soort van kraamzorg en zo konden we meer wegen inslaan, zoals begeleiding van maatschappelijk werk en zij kon mij dan nog veel meer kanten op helpen. Ik vind je super dapper dat je het in ieder geval uit durft te spreken!
quote:Dat zeker!!Op donderdag 27 augustus 2009 23:10 schreef moussy het volgende:
Ik vind je super dapper dat je het in ieder geval uit durft te spreken!
Maar dat wil niet zeggen dat die situatie handig is voor jou Bar. Zoals anderen al zeggen, hulp is een goede optie. In ieder geval eerst nog iemand die je bijstaat, een soort thuishulp, kan ook familie of vrienden zijn misschien? En ook iemand waar je terecht kunt met je verhaal.
Hoe dan ook veel sterkte.
Ik zou dan ook alle mogelijke hulpvormen aannemen als ik jou was. Je hoeft dit heus niet alleen te doen.
Nogmaals heel erg knap dat je het aangeeft dit geeft juist aan dat je erg betrokken moeder bent die het best voor heeft met haar kind. Hulp vragen is echt geen falen al voelt dat soms wel zo.
quote:Dit dus.Op vrijdag 28 augustus 2009 16:36 schreef phluphy het volgende:
Ik kan het ook goed begrijpen dat je zo reageert Bar. Ik kan me zelfs voorstellen dat dit zeker wel zo blijft totdat Roy de leeftijd van Thijs heeft bereikt. Misschien (en hopelijk) neemt het daarna af, omdat je die leeftijd als een kritiek punt ziet.
Ik zou dan ook alle mogelijke hulpvormen aannemen als ik jou was. Je hoeft dit heus niet alleen te doen.
Sorry als dat zo over kwam.
en nu genieten jij van je 2 zoons
moeilijk hoor. ik probeerde slechts rationeel te blijven erin, het van me af te zetten. het werd bij mij langzaam minder, ik hoop bij jou ook!
quote:hier moest ik ook aan denken ja en dat is idd zo logisch, maar ik hoop dat je wat eerder vertrouwen krijgt
Ik kan het ook goed begrijpen dat je zo reageert Bar. Ik kan me zelfs voorstellen dat dit zeker wel zo blijft totdat Roy de leeftijd van Thijs heeft bereikt. Misschien (en hopelijk) neemt het daarna af, omdat je die leeftijd als een kritiek punt ziet.
Ik zou dan ook alle mogelijke hulpvormen aannemen als ik jou was. Je hoeft dit heus niet alleen te doen.
quote:Zo kwam het bij mij ook totaal niet over!!Op vrijdag 28 augustus 2009 18:34 schreef Brighteyes het volgende:
Oh ja, ik bedoelde met mijn reactie ook zeker niet dat het vreemd of ongezond was hoor.
Sorry als dat zo over kwam.
Mensen denken vaak dat verwerken betekent dat het wel weer overgaat, maar sommige dingen gaan nooit over.
Je leert ermee om te gaan, je leert het plaatsen in een grotere context wellicht, je leert weer te kijken naar de mooie dingen in je leven en daar weer van te genieten, maar dat is het wel zo'n beetje. Het is niet even iets waar je "wel overheen" komt.
Niet meer dan logisch dat je hier wel eens wat hulp bij kan gebruiken, neem alle handvaten die je kan krijgen! Niet omdat het moet, maar omdat het je gegund is om ondanks alles zo mooi mogelijk te leven.
quote:Op maandag 31 augustus 2009 09:54 schreef MarMar het volgende:
Wanneer heb je iets verwerkt...
Mensen denken vaak dat verwerken betekent dat het wel weer overgaat, maar sommige dingen gaan nooit over.
Je leert ermee om te gaan, je leert het plaatsen in een grotere context wellicht, je leert weer te kijken naar de mooie dingen in je leven en daar weer van te genieten, maar dat is het wel zo'n beetje. Het is niet even iets waar je "wel overheen" komt.
Niet meer dan logisch dat je hier wel eens wat hulp bij kan gebruiken, neem alle handvaten die je kan krijgen! Niet omdat het moet, maar omdat het je gegund is om ondanks alles zo mooi mogelijk te leven.
Dit soort ingrijpende dingen verwerk je inderdaad nooit, dat lijkt me iets onmenselijks om te kunnen.
Heb dit zelf nooit meegemaakt, maar kan me helaas iets te goed inleven in het verlies en kan beamen dat je de hulp die je krijgt aangeboden of kunt pakken niet moet afwijzen.
Heb zelf in eerste instantie de hulp van vrienden, van familie en van de mensen die er voor geleerd hebben ook afgewezen omdat dat wel even het laatste is waar je trek in hebt, maar na verloop van tijd is het echt het beste om die hulp te aanvaarden om zo anders om te kunnen gaan met je verlies en weer te genieten.
Makkelijker gezegt dan gedaan hoor, maar dat moet je jezelf en je omgeving wel gunnen en dat verdien je ook.
[ Bericht 19% gewijzigd door moussy op 31-08-2009 21:39:40 (opgezocht, printje screen gemaakt) ]
Zó waar!
6-9 geboren
9-6 overleden
en zo waren er nog wel een aantal kleine dingen.
nu zit ik beetje te meimeren, en kom weer een grappig iets tegen maar dan via Roy
geboren 7-8
7+8=15
1+5=6
en in het geboortejaar komt dan weer die 9 terug.
hoe kom je er toch telkens weer op
quote:Haha, zo zit ik ook steeds te knooien met die cijfers, slaat nergens op. Voorbeeld: Ayden is geboren om 080108 om 12:34 uurOp dinsdag 1 september 2009 16:28 schreef _Bar_ het volgende:
volgens mij verveelde ik me terwijl ik schaapachtig gelukkig aan het kijken was hoe Roy in de wipstoel heerlijk lag te slapen
quote:Dat valt mij ook op, in het begin had ik letterlijk 24/7 kunnen praten, uithuilen, kunnen aanbellen of gewoon kunnen vloeken op alles in bijzijn van vrienden, familie, kennissen en bekenden en nu, een kleine 1,5 jaar later gaat iedereen maar uit van de lach op m'n gezicht, dat je meerdere gezichten hebt die je liever niet constant toont vergeten mensen weleens.Op maandag 31 augustus 2009 20:26 schreef Bluezz het volgende:
Wat ook goed is om aan te denken als buitenstaanders, familie, kennis ; om ook na verloop van tijd aandacht en een luisterend oor te hebben. Te vragen, ook na maanden of een jaar voor mijn part, hoe het nu voelt, hoe het nu gaat. In het begin wordt je overlopen door iedereen natuurlijk, maar het is ook zo belangrijk om niet te laten verslappen.
Ik heb juist de tick trouwens om de mensen waar ik tóen direct bij terecht kon alsnog te bedanken op dé dag, met een lief kaartje en dan valt bij velen pas dat kwartje weer en vragen ze zich af of het echt zo goed gaat als ze van buitenaf zien.
Merk zelf ook dat velen geen verband meer leggen tussen emotionele momenten en die gebeurtenis, als je in die maanden iets had werd het automatisch gelinkt en nu móet het haast wel op zichzelf staan.
Excuus voor het offtopic trouwens.
quote:Op dinsdag 1 september 2009 18:09 schreef bodpa09 het volgende:
@ Bar: Van 6-9 naar 7-8 is ook nog eens +1 (6 naar 7) en -1 (9 naar 8). Precies wat er gebeurd is, eigenlijk he. Thijs blijft natuurlijk altijd deel van je, maar is toch weg (-1) en Roy is erbij gekomen (+1). Ik hoop niet dat ik je met bovenstaande kwets, dat is absoluut niet de bedoeling. Als dat toch zo is, dan mijn excuses.
Geweldig! (vind ik dan, gewoon als aanvulling op Bar's gepuzzel en gereken!)
Wordt toch altijd geassocieerd met de gebeurtenissen van 9-11, zo ook door ons.
Wat het extra zuur maakt, is dat hij gewoon op de 10e geboren had moeten worden, als de arts het hartfilmpje niet fout had geïnterpreteerd. Hij is 2 uur te laat "gehaald" en rond 01.30 geboren. Dan was hij gezond geboren, en ook niet op die akelige datum.
Phluph, voor jou ook
quote:Hier ook. Het had zo anders kunnen zijn, moeten zijn...
Het is inderdaad zo ontzettend zuur, Phluphy. Kon de tijd maar teruggedraaid worden. Als ik het lees word ik boos en verdrietig. Hoe moet het dan wel niet voor jullie zijn?
Als ik het dan zo lees zoals jij het nu weer schrijft Phluphy kan ik niet anders dan alleen maar heel diep zuchten...
Bar, ik ben blij te lezen dat je nog heeel erg kan genieten van Roy. Ondanks je angsten en onzekerheid. En goed dat je het benoemd.
quote:Jeetje, deze details was ik alweer 'kwijt'
Wat dat betreft vind ik Danyel's geboortedatum wel echt vervelend: 11 september.
Wordt toch altijd geassocieerd met de gebeurtenissen van 9-11, zo ook door ons.
Wat het extra zuur maakt, is dat hij gewoon op de 10e geboren had moeten worden, als de arts het hartfilmpje niet fout had geïnterpreteerd. Hij is 2 uur te laat "gehaald" en rond 01.30 geboren. Dan was hij gezond geboren, en ook niet op die akelige datum.
Jamie is eigenlijk ook door een verkeerde inschatting van de verloskundige in mijn buik overleden.
Als zij meteen bij de eerste tekenen dat de placenta aan het los raken was gekomen (we waren duidelijk genoeg geweest aan de telefoon dat het heel anders aanvoelde dan bij Quint, mijn eerste bevalling) en niet bij haar visite die ze had was gebleven, had ik metéén naar het ziekenhuis gekund en had het nog een sectio kunnen worden met een gezond levend kindje.
Maar ik vind absoluut niet dat het daardoor een kwestie is die "oneerlijker" is dan bij een ander.
Tan, ik kan me haast niet voorstellen dat ik het juist interpreteer wat je schreef. Zoals het er nu staat (of zoals ik het lees) is het net alsof het bij ons oneerlijker zou zijn dan bijvoorbeeld bij jullie. Zo zie ik het echt in geen geval. Het is weliswaar een heel andere situatie, maar om welke vorm van vergelijking dan ook te kunnen trekken, dat is een onmogelijkheid. Het is niet moeilijker, niet makkelijker, niet eerlijker of oneerlijker, niet meer of minder dan wat dan ook.
Ik kom helemaal niet uit mijn woorden, volgens mij krijg ik niet goed uitgelegd wat ik bedoel. Snappen jullie het een beetje?
Niet dat het eigenlijk uitmaakt, ik wil er geen discussie van maken verder.
Heb je nog steeds een kinderwens, willen jullie op termijn het wel weer 'proberen' ? Als de tijd rijp voelt? (als dat al kan....)
Bouw je een fijn feestje daarboven?
Morgen komen we even langs hoor.
dag knul
Veel sterkte vandaag Bar.
voor BarGisteren was ik al even een tijdje bij je geweest.Papa kon er helaas niet bij zijn,omdat hij voor zn werk in Kazachstan zit,maar hij denkt wel aan je.Uit de verhalen van papa,heb ik begrepen wat voor lief jochie je was,en hoe je je eigen zo lekker onder kon kliederen (kan je papa ook hoor
).Weet je,papa en ik hebben het vrijwel dagelijks over je,en hier in ons huis,heb je ook een speciaal plekje.Er hangen overal foto`s en papa en ik hebben de afspraak,dat we iedere dag een kaarsje bij je foto branden.Gisteren heb ik namens ons allen al bloemen bij je gebracht,namens papa 5 mooie rode rozen,en ook namens mij,je bonusbroertjes,opa en oma,en een mede Fok-ster rozen.
Zodra papa volgende week terug is,komen we zeker weer.
Op verzoek van papa,plaats ik een foto,die gemaakt is,eind april 2006 bij opa en oma,toen jullie van de Fok meeting vandaan kwamen.
Namens Marco,wil ik alvast iedereen bedanken die vandaag aan Thijs en ons denkt.
_Bar_,Peter en Roy,ook jullie vandaag heel veel sterkte!.
[ Bericht 82% gewijzigd door _Nathalie_ op 06-09-2009 09:12:53 ]
Bar en Peter en Roy sterkte vandaag
Marco en Nathalie, jullie ook!
Veel sterkte vandaag.Geniet van die gedachten, en van het nieuwe leven in je armen waar Thijs ongetwijfeld over waakt en voor zorgt. Ik hoop dat de tranen die je vast zult laten, vermengd zullen zijn met tranen van geluk.
Helaas is het anders, is deze dag voor jullie anders
Allemaal veel sterkte sterkte! en zoals Tan ook zegt hoop ik dat jullie op deze dag ook terug kunnen denken aan al 't moois dat hij in jullie leven heeft gebracht. Heel veel sterkte vandaag voor iedereen die van hem houdt (want houden van houdt niet op...)
ik denk aan je!
Barbara en Marco, en uiteraard ook jullie partners nu, heel veel sterkte vandaag.
fijne herdenkdag vandaag met Peter en Roy meissie
en sterkteVeel sterkte Bar
en Mar en de rest die zo dicht bij Thijs staat/stond. Kreeg gewoon tranen bij het zien van de foto. Wat een lief mannetje
Ik schiet er helemaal van vol. Sterkte. ik heb aan je gedacht vandaag We denken aan jullie !
.Thijs,papa denkt heel veel aan je,je was lief en zult altijd lief blijven en je zal nooit vergeten worden.Zodra papa volgende week weer terug in NL is,kom ik samen met Nathalie weer naar je toe.
Nogmaals iedereen heel hartelijk bedankt,namens mij maar ook namens Nathalie.
quote:Op maandag 7 september 2009 10:53 schreef SoaringCondor het volgende:
Vanuit Kazakhstan bedank ik iedereen die gisteren aan Thijs gedacht heeft.Zoals Nathalie al eerder schreef,heeft zij voor mij de honneurs waargenomen door rode rozen bij Thijs te brengen en is zij er zaterdag speciaal voor naar Zeeland gereden (even 320 km retour),en ik weet dat ze dat uit liefde voor mij,maar ook uit liefde voor Thijs gedaan heeft
Thijs,papa denkt heel veel aan je,je was lief en zult altijd lief blijven en je zal nooit vergeten worden.Zodra papa volgende week weer terug in NL is,kom ik samen met Nathalie weer naar je toe.
Nogmaals iedereen heel hartelijk bedankt,namens mij maar ook namens Nathalie.
Nathalie, ik vind je berichtje heel lief
quote:Dank je wel.Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het dit jaar heel dubbel vond.Op maandag 7 september 2009 12:00 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Nathalie, ik vind je berichtje heel lief
Afgelopen dinsdag op 01-09 vierden we hier de verjaardag van mijn jongste zoon,die op dat moment 10 jaar werd,en een paar dagen later sta je aan het grafje van het zoontje van je (inmiddels) man,met de wetenschap dat als alles anders was geweest,er een jochie 5 jaar geworden was,en waarschijnlijk op en top verwend met cadeautjes etc..
Ik heb mij zaterdag ook best in moeten houden toen mijn jongste zoon zei;"mama,Thijs had morgen 5 jaar geworden he,ik ben nu 10,dan had hij de jongste bij ons geweest".En bij het weggaan deed hij een kushandje naar Thijs toe werpen
.De tranen brandde op dat moment heel erg,maar ik wist mij in te houden.Ik heb Thijs niet persoonlijk gekend,maar uit de verhalen van Marco,mn schoonouders en van foto`s,en hier op fok,heb ik inmiddels wel begrepen dat Thijs een heel lief jochie was,die stapelgek op zn ouders (Marco en Barbara) was,maar ook op z`n opa`s,oma`s, Dino,de katten en iedereen die hij kende.
En Marco,ik ben trots op jou,mede omdat je ondanks je verdriet om Thijs en alle andere zaken die nog spelen,zo goed je best doet om die 2 draken van mij,op het rechte pad te houden en waar je voor door het vuur gaat,terwijl je toch maar heel weinig thuis bent.Ik hou van je
[ Bericht 0% gewijzigd door _Nathalie_ op 07-09-2009 12:58:23 ]
Lieve Fluf en J. Een hele dikke knuffel van ons vandaag
[ Bericht 24% gewijzigd door Lois op 11-09-2009 09:39:52 ]
Voor Danyel, Phluph en Jeroen
Sterkte vandaag
Lieve groetjes,Nathalie en Marco (soaringcondor)
We zullen Danyel nooit vergeten...
Dat het vandaag maar een fijne bijzondere dag mag worden.
hoe moeilijk het soms ook is.
Wij denken aan jullie.
Danyel, met jouw geboorte zijn er zoveel mooie dingen in gang gezet. Mensen bij elkaar gekomen, je ouders die hun leven naar jouw hart hebben gezet. Stuur je nog 's een helicopter voorbij?
ik denk ook aan jullie phluph & jeroen. en aan danyel uiteraard.
groene bloemen.
Zoals elk jaar, zijn we vandaag naar Heeze/Sterksel geweest. Eerst namens Danyel gebak getrakteerd op de Haeghdoorn (afdeling waar Danyel destijds opgenomen was). Was erg fijn om daar weer even te zijn, het blijft altijd een stukje "thuis komen".
Daarna naar het grafje, familie ontmoet, samen koffie gedronken en gewoon prettig samenzijn.
Ik vind deze dag nooit moeilijk. Zoals ik eerder al vertelde, heb ik met de dag zelf nooit problemen, maar wel de dagen ervóór. Zo was het ook dit keer. We hebben ditmaal de week gebroken door eerst een paar daagjes naar de kust te gaan, dit was een hele goede afleiding. Gisteren was ronduit een shitdag. Maar vandaag was prima te doen.
Jeroen heeft wel best een moeilijke week gehad, en nog wel een beetje. Bij hem steekt altijd een stukje woede de kop op. Hij krijgt dan een héél kort lontje en is net zo ontplofbaar als een vat buskruit. Hopelijk zakt dat nu weer af, nu "de dag" voorbij is.
Nogmaals dank. Ook namens Danyel.
Oh ja, een foto van het grafje vandaag:
Nog een groen bloemetje van mij:
xxx voor jullie
Ik heb niets gemerkt van J's woede overigens
quote:Ja, dat is werkelijk iets heel bijzonders. Ze vinden het ook echt fijn als je zo af en toe nog eens langs komt. En die mensen (verzorgers, verpleegkundigen) hebben een roeping voor zo'n beroep, dat kan niet anders. Wat een warme, goede, fijne harten.Op vrijdag 11 september 2009 19:47 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik vind het zo bijzonder dat jullie een zo hechte band hebben met de afdeling waar Danyel destijds verbleef.
xxx voor jullie
En die afdeling was voor ongeveer 10 maanden mijn thuis: 's avonds en 's nachts in het campertje, overdag op de afdeling bij Danyel. De box die we van huis hadden meegenomen (was daar overbodig) staat er nog steeds, en nog wat meer dingetjes die we maar achtergelaten hebben. Toch wel fijn om dat nog eens terug te zien.
quote:Nee, in fijne en ontspannen situaties - zoals bij jullie- steekt dat ook de kop niet op. Wel bij bijv. ergerdingetjes in het verkeer of zo.Op vrijdag 11 september 2009 19:47 schreef Lois het volgende:
Wat prachtig die vlinders
Ik heb niets gemerkt van J's woede overigens
wat is het weer een mooi plekje en wat blijft die groene bloem mooi.Zoals ik al schreef: begin september denk ik altijd extra aan jullie.
Het klinkt inderdaad goed, de dag van vandaag.
En het was bewolkt en zonnig tegelijk.
Iets Liefs.
kus, Jelief.
van mij, omdat ik aan jullie denk maar niet de goede woorden kan vinden...Ik hoop met je mee dat de rust weer wat terugkomt bij Jeroen.
Ik wil zo graag iets voor ze doen maar weet niet wat. Wat moet ik zeggen als het kindje straks geboren en overleden is? Wat heeft jullie geholpen?
Tja wat kun je zeggen...
Sterkte dekt veelal voor je gevoel de lading niet
En eigenlijk bij alles wat je zegt, heb je het gevoel dat dat niet genoeg is.
Zorg dat je er gewoon voor ze bent, soms hoef je ook gewoon niks te zeggen om te weten dat je met ze meeleeft.
Je zou misschien een stukje kunnen schrijven over je gevoel hierover, en dat je met ze meeleeft, en dat je voor je ze klaar staat als ze eens willen praten/luchten.
En wat moet ik nou zeggen als de bevalling achter de rug is?
Ik sluit me bij Bar aan: het belangrijkste is dat je er voor ze bent. Nu, en straks. Voor een lach, een traan, een uurtje afleiding, helpen met nare praktische zaken afhandelen.
Eigenlijk is elk (woord van) medeleven goed, vind ik. Wat ikzelf altijd belangrijk vond, is dat het kind zelf ook echt als een volwaardig mensje beschouwd wordt. Ook al is het "maar" een kind, en is het nu "toch dood", het was een levend wezen, een ziel, een persoonlijkheid in wording. Zo lang erover gepraat wordt, leeft het een stukje door. Dat maakt het verlies wat draaglijker.
En verder: wees beducht op het eruitflappen van dingen die goed bedoeld, maar juist heel pijnlijk zijn.
Van het caliber "ach, jullie zijn nog jong en gezond" en zo. ...
Heel veel succes.
Daarnaast gecondoleerd of zoiets, volg daarin beetje je gevoel.
Sterkte ermee
Ik merk zelf dat ik af en toe mijn adem inhou bij de gedachte dat het niet goed zal komen met de zwangerschap/geboorte van mijn kleinkind. Wat doe je dáár dan weer aan
Stomme plaatsvervangende angst van mezelf die zo af en toe komt bovendrijven, ik had het totáál niet verwacht Het blijft inderdaad heel persoonlijk.
Goede tip phluphy, dat is inderdaad een valkuil waar je makkelijk in zou kunnen trappen. (Al wist ik wel al door hier mee te lezen dat ik daarvoor op moet passen
)Nogmaals bedankt
het is toch best redelijk dichtbij allemaal, en misschien toch onderbewust er mee bezig.
Ik durf niet eens kleertjes of zo te kopen
Het lijkt me een angst die je je leven lang bij je houdt.
tot er iets gebeurd, of wanneer ik ergens kom/ben, tijdens tv kijken of wat dan ook
komt het zomaar bij me naar binnen, keihard en recht door het hart.
Het blijft ook gewoon zo verschrikkelijk moeilijk, hoe lang of hoe kort nog geleden.
En het gaat gewoon allemaal helemaal goedkomen natuurlijk!!!Maar idd, met die angst moet je gewoon leren leven denk ik.
Oh en fluf, wat een prachtig grafje
Ik was op 11/9 op vak. dus kon hier niet meeposten, vandaar.@ Bluezz, dat het nog zo trekt he, bah! Ik kan wel zeggen dat ik het me kan voorstellen, maar dat kan ik niet, mijn oudste dochter is pas 10...
Ik wens je wel heel veel genietmomenten toe met je kleinkind strakkies!
Bluezz, wat moeilijk, en wat jammer dat het toch een soort schaduw werpt. Aan de andere kant, juist door jouw ervaringen kun je straks misschen meer genieten, bewuster en daardoor intenser. Ik gun het je.
Ik laat nog wel wat weten als ik meer weet. Tot nu toe weet ik dat ze heel goed voorgelicht zijn. En als er morgen ook maar iets niet goed gaat kan ik er bij zijn. Mocht ze naar de OK moeten dan ben ik er zeker bij. De ruggenprik die gezet moet worden wordt door een goede arts gedaan... Meer kan ik niet doen nu. We wachten af en huilen mee.
Heel veel sterkte morgen bluez, je angst is heel normaal denk ik. Mijn moeder heeft haar eerste kindje verloren bij de geboorte (door fouten van de artsen en verloskundigen) en zij was ook zo bang voor mij toen ik mijn eerste kreeg. toch was ze ook blij dat ze overal bij betrokken is geweest, van de eerste echo tot de geboorte
het heeft haar ook wel weer geholpen tot op bepaalde hoogte.Maar het blijft verschrikkelijk... Sterkte, vooral ook voor de ouders.
@Bluezz, ik snap het helemaal... ik heb het bij alle zwangerschappen die na Ayden zijn gevolgd, van anderen, en natuurlijk vooral die van mijzelf. Ik zou het denk ik bij mijn kleinkind ook zo hebben tegen die tijd.... Die onbevangenheid is weg en komt denk ik nooit meer terug. Zelfs nu mijn eigen 20wekenecho goed was zie ik nog overal spoken en engigheden en doemscenario's... het is dat ik écht spullen moet hebben, maar eigenlijk vind ik het ook eng iets te kopen. Bij heel veel denk ik: oh, dat kan ik na de bevalling ook nog wel aanschaffen, eerst maar afwachten of alles goed is.
Ze hebben op een hele vredige manier afscheid kunnen nemen. Ik was blij om hier een beetje mijn ei kwijt te kunnen en adviezen te kunnen vragen. Fijn dat jullie zo openhartig wilden zijn! Dank jullie voor het meeleven
Het is mooi als je er woorden aan kan geven, want eigenlijk zijn er geen woorden voor. Tan en Belana jullie begrijpen het helemaal.
En wat Sjak ook zegt, fijn die openhartigheid en dat dingen hier uitgesproken worden.
Dat is IRL altijd lastiger merk ik terwijl ik er soms wel behoefte aan heb.
Dikke X
Misschien kan je aanbieden om een middag iets met het oudere kindje te gaan doen zodat de ouders even tijd voor zichzelf (samen) hebben? Of eens een avondmaaltijd of pan soep voor ze koken? Dat zijn dingen die in een kraamtijd met een gezond kindje al heel welkom zijn, dus dat lijkt me nu ook wel het geval. Misschien heb ik het mis hoor, maar ik probeer alleen mee te denken
wat ik merkte is dat vooral na die eerste periode als de aanloop en de aandacht wat voorbij is en iedereen weer gewoon doorgaat met zijn leven, het heel fijn is dat er van vrienden nog wel aandacht voor is en dat het niet doodgezwegen wordt omdat het maar over moet zijn na zoveel weken. Misschien heb je daar nog wat aan.
Twee collega's hebben afgelopen woensdag hun dochtertje van 4 verloren bij een tragisch ongeluk.
Ik wil ze graag een een kaartje sturen om ze mijn medeleven te betuigen, maar tot nu toe wil het niet echt lukken om iets op papier te zetten. Nog maar een nachtje over slapen en morgen weer een nieuwe poging ondernemen.
Ik weet ook niet zo goed wat ik erop moet zeggen, vreselijk als zulke dingen gebeuren!
Je kan het ook op het kaartje schrijven hè, dat je gewoon niet weet wat je moet zeggen/schrijven maar dat je wél iets wil laten horen!
marmar, wat jij in sub schrijft is zó waar.
Bezoekje aan de gyn. en behalve dat het niet helemaal jofel zit, is het nog zo beladen om op die afdeling in de wachtkamer te zitten, ik vind dat erg confronterend ff.
De laatste keren dat ik daar kwam in maart moest ik meteen blijven voor curretages na de geboorte van Jeff.
Op zich heeft wat er nu loos is daar niet zoveel mee te maken waarschijnlijk, maar het trekt wel even hard aan alle herinneringen van mijn ziekenhusverblijf en de onderzoeken toen.
Bleh, baaldag.
Lieve groetjes,Marco en Nathalie
We willen een kaartje halen voor een collegaatje van mijn vriend die afgelopen week van een mooi vlindertje is bevallen.
Maar ik weet niet zo goed wat voor een kaartje ik moet halen
Een rouwkaartje? een geboortekaartje? alletwee de opties lijken niet gepast.sorry dat ik dit topic hiervoor gebruik, maar ik dacht dat hier mischien de enige mensen zitten die helaas
het beste weten wat voor kaartje oke isOf ik heb wel eens een kaart gezien van voetafdrukjes in het zand.
Zoiets zou ik dan sturen. Niet per se een standaard (semi-grappig) kaartje voor de geboorte van een kind.
Dit is eigenlijk een geboortekaartje van Popje.nl
maar qua sfeer misschien passend?
Fotokaartje met voetjes is wel een goed idee..ik zal het eens voorstellen aan mijn vriend. Ik zal ook eens op Popje.nl kijken.
Je hebt best hele mooie eenvoudige kaartjes die toch ook wel kunnen voor zo'n gebeurtenis. Ik vind dat toch passender dan een echte rouwkaart.
Je kan ook zelf een foto maken en af laten drukken, zoeentje kregen wij ook, simpel, waxinelichtje op een buro die stond te branden voor ons mannetje op een zwartwitfoto. Erg mooi vond ik dat.
Ik zou daarvoor even bij een ruimgesorteerde Bruna of Primera ofzo kijken.
We gaan morgen in de stad even kijken of we iets passends kunnen vinden.
Ik heb in elk geval het kaartje gezien dat de ouders hebben rondgestuurd, mischien dat we iets vinden wat daarop aansluit.
quote:Ja, die heb ook wel eens gezien, erg mooi.
wat ik persoonlijk een erg mooie kaart vond was eentje met een prachtblauwe lucht, en daarbij een ballon die naar boven vloog zeg maar.
Kaarsjes vind ik niet zo als ik heel eerlijk ben, zo cliché.
Wordt het verdriet ooit minder?...
Vandaag ben je jarig lief meisje
Drie jaar
En alweer je feestje in de wolken
Hebben ze daar ook taart
En slingers
En een grote feestmuts?
Hebben ze cadeautjes
Zingen ze liedjes
Staat er een mooi versierde wolk?...
Ik mis je zo lief meisje!
+ voor tante Chan. voor jou en je zus Chan Chan.... ook lief van jou dat je er zo aan denkt Chan. Sterkte! Sterkte Chan, ook voor je zus en andere mensen die zo'n ukje moeten missenIn een flits!
Jouw gezicht gezien
Hoe je bent, maar meer nog:
hoe je worden zou
Nu in mijn armen
later je hand
nog later de herinneringen
aan het leven voor je
en achter je
In een flits!
Ons samen zien
Hoe we zijn, maar meer nog:
hoe we worden, door jou.
(c) Oxymoron, 2008
En het is echt zo, tenminste voor mij dan. Soms zie ik echt zo'n flits. Wat bijzonder dat je dit zo hebt omschreven!
Ik neem hem mee naar m'n nichtje en haar man die vinden dat denk ik ook wel mooi.
zocht nog een passend stukje tekst.
Mag ik vast wel gebruiken he ?
voor jou en je zus.Oxy, weer zo'n mooi en passend gedicht.
Iedereen heel veel kracht gewenst in deze 'moeilijke' maand. Niet dat de andere maanden niet zwaar kunnen zijn, maar kan me voorstellen dat de feestdagen een extra 'wat-als' gevoel geeft.
Vorige jaren was ik rond nu al druk bezig om dik feest te organiseren, nu is het heel dubbel.
Aan de ene kant wil ik er juist een feest van maken, uit respect voor een leven wat niet mocht zijn en ons leven wat er wel is, aan de andere kant is er een stukje in mij waarvan elk feestje gestolen kan worden.
Ik wil niet dat dat stukje wint.
Oxy dank je wel
.Samen met Nathalie en de kids,heb ik dit afgelopen weekend alvast een prachtig versierd kerstboompje bij Thijs neergezet.
Hieronder daarvan de foto.
[ Bericht 13% gewijzigd door SoaringCondor op 08-12-2009 16:26:14 ]
Veel sterkte met de komende feestdagen.
Oxy, ik lees nu jouw gedicht pas. Ik zit hier echt met de tranen in mijn ogen. Zo mooi en tegelijkertijd zo triest.
Om 19.00 plaatselijke tijd, zodat over de hele wereld 24 uur kaarsjes branden.
Marco wat mooi dat jullie zo toch de kerst kunnen brangen bij Thijs*
Alle engelenmoeders/vaders/ooms/tantes enzovoorts ook eevn dikke
en veel sterkte met deze ook weer moeilijke periodeEr kan zoveel gebeuren in zo weinig tijd, zoveel dat het soms voelt als jaren van je leven, terwijl de tijd om vliegt alsof alles doorraast behalve jij.
Kerst komt dichterbij, Oudjaar komt dichterbij, daarmee komt 2 januari dichterbij.. 2 januari, de dag dat we helaas te vroeg kennis mochten maken met onze kleine Jeff.
20 weken in de buik was genoeg om zijn hartje een half uur te laten kloppen zodat hij toch nog in onze armen kon liggen voordat we afscheid moesten nemen, een klein wonder, te klein..
Oudjaarsavond vorig jaar werd ik met spoed opgenomen in Nij Smellinghe, dacht ik dat ik nog maar net zwanger was en dat het aan het misgaan was, bleek ik al 20 weken zwanger en de echo was toch echt prima! Aan het infuus om de boel rustig te houden, een paar weken plat en rust in het ziekenhuis en alles zou goedkomen was de verwachting.
Een schok, blijdschap, een kindje en al halverwege! Misschien zou dan toch veel van het gedokter en gedoe van de afgelopen maanden daardoor verklaard zijn en had ik dan straks niet alleen mijn gezondheid weer wat terug, maar ook nog een kindje erbij! Het leven leek geweldig..
Ik lag daar alleen in het ziekenhuisbed en hoorde vuurwerk op de achtergrond, maar dat gaf niets, we kregen een kindje!
De dagen erna waren een groot gevecht wat begon zodra ik wakker werd. Krampen werden weeën, de medicijnen leken dat af te vlakken maar zodra ik dan weer een uurtje geslapen had begon het weer opnieuw. Mijn lijf kon het niet, het mocht niet blijven en 2 januari moesten we afscheid nemen van ons kindje, nog voordat we het echt leerden kennen.
Wat restte was nog de hoop dat veel van mijn lichamelijke klachten misschien dan ook zouden verdwijnen, even leek dat ook zo, maar achteraf denk ik dat ik het zo graag wilde dat ik dwars tegen alle signalen in knalde.
Nu komt het einde van het jaar dichterbij, ben ik familie en vrienden aan het optrommelen om bij ons te zijn op de dagen dat we ze zo hard nodig hebben. En ja, ook om te vieren. Het leven wat zo kostbaar en zo kwetsbaar is en ookal doet het soms zo pijn, door alles heen ben ik dankbaar voor wat we wel hebben en ook voor Jeff die in dat halve uurtje dat hij geleefd heeft het mooiste boven heeft gehaald in mensen om ons heen, zo klein als hij was.
Marco wat een mooi gebaar, dat boompje van jullie zo bij Thijs
Maar dit is toch alweer de vierde decembermaand zonder Thijs? Het gaat zo snel
quote:Oooeeeh dat vind ik zo'n verdrietig beeld.Op dinsdag 8 december 2009 10:48 schreef MarMar het volgende:
20 weken in de buik was genoeg om zijn hartje een half uur te laten kloppen zodat hij toch nog in onze armen kon liggen voordat we afscheid moesten nemen, een klein wonder, te klein..
quote:Het is dubbel, het deed meer zeer dan wat ook, maar ik ben zo blij dat ik hem nog even bij me heb kunnen hebben en dat hij voor mijn gevoel toch nog heel even ons als ouders heeft mogen ervaren voordat hij moest gaan..Op dinsdag 8 december 2009 18:17 schreef Moonah het volgende:
[..]
Oooeeeh dat vind ik zo'n verdrietig beeld.
Heel het jaar heeft er in de hoek van de kamer een tafeltje gestaan met alle kaarten, zijn urntje, het dekentje, de afdrukjes ingelijst..
Een paar dagen geleden heb ik dat verhuisd naar een schap in een mooie kast, aan de andere kant van de kamer, maar ook gewoon tussen ons in, naast de bank.
Van de kaarten heb ik de plaatjes uitgeknipt en samen met de tekening van zijn zus een mooie collage gemaakt, die staat nu tegen de wand van de kast.
Vandaag heb ik er nog hele kleine kerstlichtjes bij gedaan, ook wat extra licht voor onze kleine Jeff.
Ieder jaar op de 2e zondag in december ; Worldwide Candle Lighting.
Willen jullie meedoen om deze zondag net als heel veel mensen in de wereld een kaarsje om 19.00 voor het raam voor onze engeltjes te branden en ze zo te gedenken.
Voor een ieder die een dierbare mist....
Ik brand een kaars vanavond
daarmee gedenk ik jou
ik hoop dat die dan uitstraalt
Hoeveel ik van je hou
Mijn ogen dicht en in de gloed
Zie ik zo heel erg veel
Van wat jij missen moet
In de gloed van dit kaarslicht
kan ik je glimlach zien
Dat voert mij daardoor even weg
Heel even maar misschien
naar waar mijn wereld wordt verlicht
en dat alleen maar door een glimp
van jou wondermooi gezicht
Die kaars verteld van liefde
die kaars verteld ik mis je
die kaars wil je zeggen
ik denk steeds aan jou
hef ik hem naar de hemel
voel ik je zo dichtbij
als jij dan naar beneden kijkt
en ziet hoever dat licht wel reikt
dat zegt; ik wens je hier bij mij.
Alan Pedersen
wat een ontzettend mooi iets
Voor alle papa's en mama's, opa's en oma's, ooms tante's neefjes en nichtjes en alle andere dierbaren
en alle andere kindjes.In gedachten zijn wij ook bij hun ouders en dierbaren.
Nathalie en Marco
[ Bericht 99% gewijzigd door _Nathalie_ op 13-12-2009 19:18:59 ]
Ook hier branden kaarsjes voor alle lieve engeltjes
Aangestoken door Lucie en mij, voor alle engeltjes en de mensen die ze moeten missen.
met extra veel liefde voor mijn nicht en lieve vriendin Esther, en haar prachtige zoon Daniel die voor altijd zeventien jaar is
Lieve Youri, was je maar hier om JJ's verjaardag te vieren ...
Dit kaarsje brand ik als wens voor kracht en hoop voor de toekomst voor maffe en haar gezin ...
ik weet niet goed hoe en wat ik verder nog kan doen voor haar dus ik laat het hier maar bij ...
In gedachten zijn wij ook bij jullie.
Groetjes,Marco en Nathalie
Kindje niet
Je vrindje, je kindje
Je baby, je kind
Klein en echt
Groot gevecht
Daarbinnen
In jou
En buiten verdriet
Het dreunt:
Kindje niet
Kindje niet
Kindje niet
Voor altijd: niet
Te groot verdriet
Sterkte deze tijd, maffemuts.
En wat vliegt een jaar toch voorbij
Alle anderen die het kunnen gebruiken ook een dikke
natuurlijk. Ik zwaaide even naar de hemel, naar Yoeri, en ontdekte een heel kleine stukje helderblauwe lucht in de, verder heel dikke, bewolking.
een jaar alweer, waar blijft de tijd.
Ik denk aan je.
Raar hoe de wereld stil kan staan terwijl alles tegelijkertijd zo snel gaat.
Jij viel zoals licht
In mijn leven naar binnen
De zon door de ramen
Aan het begin van de dag
Je zei het wordt tijd
om opnieuw te beginnen
We leven alleen nog
Recht uit het hart
Jij was altijd verwonderd
Met open armen
Jij liet mij zien
Dat samen bestaat
Jij hebt je dromen
Nooit verraden
Jij hebt de wereld
De liefde verklaard
De hemel brak open
De ruimte werd groter
Ik voelde me vrij
En ik wist niet waarom
Jij hebt de liefde
Nooit verloren
Maar jij vloog te hoog
Te dichtbij de zon
En nu kijk ik om
De sporen vervagen
Maar onzichtbare armen
Houden mij nog vast
Het wordt tijd om jou
Los te laten
Sluit je ogen en
Slaap zacht
Kleine man, je was zo stoer, zo lief, zo kort bij ons en je hebt ons zoveel laten zien.
Je hebt harten geopend, mensen boven zichzelf verheven en weer met hun voeten op de grond gezet.. zo klein je was.
Mama mist je elke dag en vandaag een beetje meer.
.De juiste woorden,blijven lastig,maar wij denken vandaag aan je/jullie.
Heel veel sterkte vandaag en de komende dagen.
Groetjes,Marco en Nathalie
Er brandt een nieuwjaarskaarsje van Thies en mij voor jullie in de Sint Jan.
2 jaar alweer... pfff
Ayden We denken aan jullie vandaag. quote:Op woensdag 6 januari 2010 16:20 schreef Moonah het volgende:
Lieve Engeltjes,
Er brandt een nieuwjaarskaarsje van Thies en mij voor jullie in de Sint Jan.
Stom hé, maar dat vind ik echt fijn!Sterkte,en als wij vanavond (zoals we iedere avond hier doen) een kaarsje voor Thijs branden,branden we er ook 1 voor Ayden.
Groetjes,Nathalie en Marco (soaringcondor)
Tan hier wordt ook aan jullie gedachtTwee jaar... het verdriet is verzacht, maar het gemis versterkt.
Dikke dikke
Ik: vandaag is het twee jaar geleden dat Ayden werd geboren
Junah: Dus hij is vandaag jarig?
Ik: Nou, niet helemaal écht jarig natuurlijk, want hij leeft niet meer.
Junah: Jawel hoor, hij is vandaag gewoon twee geworden, alleen ligt hij verkruimeld in de zee.
(Ayden is gecremeerd en uitgestrooid over zee)
...probeer dan nog maar eens je lachen in te houden.
Wat heerlijk dat ze er zo mee om kunnen gaan. Ze 'geven' hem nog om en nabij de 5 weken.. maar goed, wat zeg ik tegen dat knaapje.. Hij weet het zelf ook, hij weet dat ie de strijd tegen de ziekte heeft verloren.. Tegenover een volwassene sta je al met je mond vol tanden te zoeken naar woorden, maar hoe reageer je tegen een kind van 12 die weet dat ie gaat overlijden.. Hebben jullie misschien tips of advies? Geen idee wat je tegen hem moet zeggen, maar wil jullie allemaal veel sterkte wensen. Bah wat is het allemaal toch verdomd oneerlijk Heel veel sterkte, jullie allemaal
Ik weet het niet, hoor. Probeer te bedenken, maar wat is dat moeilijk.
Verder zíjn er geen ´goede´ dingen om te zeggen, en dat in je achterhoofd houdende wordt het wellicht ietsjes ´makkelijker´? Zeg eerlijk wat je voelt, dat het oneerlijk is, gemeen is en gewoon vreselijk kut, dat je erg verdrietig bent en dat je had gewild dat het anders was, geen woorden hebt... en vooral dat je altijd aan hem zal blijven denken. En verder zien hoe hij erin staat en waar hij behoefte aan heeft, dat merk je vanzelf, denk ik. Wellicht heeft hij geen behoefte aan zware praat en wil hij liever praten over dagelijkse dingen.
Tot in hoeverre wil je je eigen dochter hierin betrekken? Denk daar ook goed over na en praat met haar, waar zij behoefte aan heeft, voor het te laat is.
Sterkte!
Verder ben ik 't met Miss_Sly eens dat hij zelf misschien ook over zijn gedachten en gevoelens wil/kan praten. Voor hem is het, denk ik, ook het fijnst dat er niet alleen mensen tegen hem praten, maar vooral met hem. Of zelfs alleen maar luisteren.
Ik zou idd ook wat miss_sly zegt, gewoon eeriljk zijn dat je het heel verdrietig vind en verder eigenlijk niet zo goed weet wat je moet zeggen. Vaak zijn kinderen in zo'n situatie dan zelf ontwapenend genoeg om de spanning te kunnen doorbreken...
quote:Op zaterdag 16 januari 2010 12:14 schreef Pyttpytt het volgende:
Tot in hoeverre wil je je eigen dochter hierin betrekken? Denk daar ook goed over na en praat met haar, waar zij behoefte aan heeft, voor het te laat is.
Sterkte!
Ze zal iig niet meegaan naar hem toe, vooralsnog willen ze geen andere kinderen dan brusjes er bij hebben. Om het even rustiger te houden. Verder is ze er volledig van op de hoogte en zit ze nu een tekening te maken waarop ze heeft geschreven "Ik ga je missun als je doot bent". Toen ik het haar vertelde stond ze nog net niet te juichen. Ze gaat hem dan altijd bloemetjes brengen als ie begraven is, dat vind ze leuk
Ik vind het een bijna onmogelijke opgave, zo'n afscheid. Ik zou geloof ik proberen te peilen waar hij behoefte aan heeft op zo'n moment. Misschien wil hij het liever zelf "luchtigjes" houden. Proberen een inschatting te maken dus, en daarin meegaan.
Ik wens je ontzettend veel sterkte.
Het is sowieso moeilijk als je afscheid moet nemen, dat vond ik al bij een goede vriendin die nog net 40 is geworden.
De tips zijn al gegeven.. laat het een beetje aan hem over en laat het maar een beetje op je af komen..
Heel veel sterkte.
hoe goed ken je je achterneefje? ik denk dat 't echt zo afhangt van hem zelf namelijk, hoe hij er tot nu toe mee omgegaan is en over kan praten. en dus ook wel van wat jullie band is. ik kan me voorstellen dat hij misschien geen zin heeft in alleen maar droevige zware afscheidsgesprekken, dus de 'luchtig'optie die phluphy voorstelt kan best een hele goede zijn.
Sterkte!
Rust Zacht....
Het is inderdaad ook ontzettend dubbel, en ook ik denk dat je hem moet zeggen wat je voelt maar het niet te zwaar moet gaan beladen, het is immers ondanks het zware gevecht wat hij heeft gevoerd, nog wel een kind. Ik hoop van harte dat mensen om hem heen dit ook beseffen en hem de tijd die rest ook kind laten zijn zover als mogelijk. En kijk voornamelijk ook naar wat hij zelf wil, miss wil hij wel alleen over sport en meiden praten, ga daar dan ook in mee.
_Bar_ ik begrijp dat jij ook een stevige knuffel kan gebruiken, weet niet wat er aan de hand is, ben totaal niet ingelezen, mijn excuus
ikke knuf en schouder geeft aan _Bar_ *quote:Hemeltje. Ik zou ook niet weten wat ik zou moeten zeggen. Ik denk dat ik spontaan in huilen zou uitbarsten wanneer ik het kind zou zien. Bah, dit soort 'nieuws' maakt mij verdrietigOp zaterdag 16 januari 2010 11:44 schreef Ireth het volgende:
Ik heb gisteren te horen gekregen dat mijn achterneefje van 12 jaar na 2 jaar vechten tegen kanker is opgegeven
Vanochtend vroeg is m'n broer overleden in z'n huis.
verbrand....
wachten nog steeds op de politie die komen vertellen dat het daadwerkelijk m'n broer is...
quote:
@Maffe,
Vanochtend vroeg is m'n broer overleden in z'n huis.
verbrand....
wachten nog steeds op de politie die komen vertellen dat het daadwerkelijk m'n broer is...
Bar! wat een schrik!is dat je broertje wat laatst nog bij jou thuis was?
Ben nog helemaal in shock
Heel veel sterkte niels kan niet zomaar weg zijn....
Hoe kan dat nou?
Nog een klap voor jou, hoe kán dit toch?
wat vreselijk, wat ongelofelijk.Dit kan toch niet.
quote:Jemig!Op maandag 18 januari 2010 15:47 schreef _Bar_ het volgende:
@Maffe,
Vanochtend vroeg is m'n broer overleden in z'n huis.
verbrand....
wachten nog steeds op de politie die komen vertellen dat het daadwerkelijk m'n broer is...
_Bar_ wat erg!
Ik kan niet meer doen dan je een virtuele knuffel geven.
de technische rechersche is nog bezig...
wel vroegen ze al naar welke tandarts m'n broertje zat.
Het is wachten tot het lichaam vrij gegeven word, en dan pas kunnen we dingen regelen.
Maar idd de zoveelste klap....
m'n moeder, m'n zoon, en nu m'n broertje....
maar wij gaan weer naar de fam terug.....
Alweer.
Veel sterkte!!
dode bij woningbrand philippine
quote:Ik durfde het niet te vragen, maar ik had deze inderdaad gelezen. Toen je net postte dat je broertje vanmorgen in een brand is omgekomen......Op maandag 18 januari 2010 15:58 schreef _Bar_ het volgende:
op de frontpage bij nieuws kun je het vinden
dode bij woningbrand philippine
Voor men die het nieuws item wil lezen Dode bij woningbrand Zeeland
Hoeveel kan een mens te verwerken krijgen? Heel erg veel sterkte de komende tijd en daarna! Heel veel sterkte!
sterkte en gecondoleerd
wat vreselijk.
...heel veel sterkte gewenst
Het is vreselijk wat je elke keer weer voor je kiezen krijgt, het is zo oneerlijk.
Heel erg veel sterkte
Heel veel sterkte!