R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes
http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme
http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.
De mate van iemands emotie is omgekeerd evenredig aan zijn kennis van feiten,
hoe minder men weet, hoe meer opgewonden men raakt.
On y va
[ Bericht 99% gewijzigd door SHE op 07-07-2008 20:01:59 ]
quote:Op maandag 7 juli 2008 19:50 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik functioneer gewoonweg niet als ik me niet ergens in kan vastbijten. Als ik me ergens voor interesseer dan wil ik er ook elk detail van weten, anders verlies ik al snel de aandacht.
Heeft bij mij niets met overprikkelingen te maken hoor; overprikkeld raak ik eerder van alledaagse dingen zoals mensen, geluiden, sociale interactie, muziek of groepsprocessen.
Dat dus.quote:Op maandag 7 juli 2008 19:51 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ja en nee. Ja, ik heb onderwerpen waar ik mij extreem mee bezig hou, en nee: dat gaat met vlagen. Soms duurt zo'n periode 3 dagen, soms 3 maanden of een jaar; daar is geen peil op te trekken. Gedurende die tijd moet zo veel als mogelijk wijken voor dat onderwerp, wil ik er alles van af weten. En dan houdt het op
Net te snelquote:Op maandag 7 juli 2008 19:56 schreef SHE het volgende:
[ afbeelding ]
http://www.ggz.nl - Algemenere hulpverlening
http://www.autismeteam.nl - Diagnose en begeleiding / Regio Rijnmond
http://www.handicap.info - Stiching MEE / Begeleiding bij verschillende vormen van handicaps, ook voor Autistjes
http://www.autsider.net/ / Online community, met een enorme shitload aan informatie over autismestoornissen en PDD-NOS
http://www.autsider.net/spectrum/dsmiv.htm / Herkenningspunten voor autisme
http://www.faaas.org/doc.(...)9048,,,Doc,page.html / Een workshop door een specialist op het gebied van Asperger, over Asperger en intieme relaties. Hoewel het in het specifiek over relaties gaat, vond ik zelf dat er ontzettend veel dingen in staan die sowieso nuttig en duidelijk zijn om te lezen.
De mate van iemands emotie is omgekeerd evenredig aan zijn kennis van feiten,
hoe minder men weet, hoe meer opgewonden men raakt.
On y va
Voor mijn beeldvorming:quote:Op maandag 7 juli 2008 13:53 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik bedoel meer de zelf-analyse; zowel dat je die hebt (want volgens mij zijn er niet veel mensen die dat zomaar doen) als de uitgebreidheid ervan.
-edit-: tiepvaud
Zijn er ook niet-ass'ers die een complete zelfanalyse van zichzelf hebben gemaakt? Die elk kenmerk en elk trekje van zichzelf ergens hebben genoteerd? (En daardoor anderen lees: je psycholoog dusdanig overdonderen dat je er meer last van hebt dan dat die ander het oppakt en je er mee helpt?)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Heb ik over een vraag heen gelezen Calvin?
Stelde je die vraag aan mij? ( over die zelfanalyse)
Ik ben altijd nogal self-involved geweest. Nooit op een bewuste manier; maar ik heb er altijd een sport van gemaakt mijn brainwaves te noteren. Helaas is er voor een leek geen touw aan vast te knopen.
Dus ergens verbaasd het mij ook niet dat een arts meds voorschrijft. Die zal hebben gedacht dat ik helemaal whoohaa was.
Uiteindelijk is het epistel wel heel bruikbaar gebleken overigens. In de loop der jaren heb ik bepaalde gedragspatronen ontdekt en dus ook bepaalde dingen kunnen aanpassen. Dus zo gek was het niet eens.
Stelde je die vraag aan mij? ( over die zelfanalyse)
Ik ben altijd nogal self-involved geweest. Nooit op een bewuste manier; maar ik heb er altijd een sport van gemaakt mijn brainwaves te noteren. Helaas is er voor een leek geen touw aan vast te knopen.
Dus ergens verbaasd het mij ook niet dat een arts meds voorschrijft. Die zal hebben gedacht dat ik helemaal whoohaa was.
Uiteindelijk is het epistel wel heel bruikbaar gebleken overigens. In de loop der jaren heb ik bepaalde gedragspatronen ontdekt en dus ook bepaalde dingen kunnen aanpassen. Dus zo gek was het niet eens.
Ik heb geen ASS en geen psycholoog, ik ben er wel 1. Ik kan mezelf ook eindeloos analyseren, ik schrijf het alleen niet op.quote:Op maandag 7 juli 2008 20:04 schreef Stupendous76 het volgende:
Voor mijn beeldvorming:
Zijn er ook niet-ass'ers die een complete zelfanalyse van zichzelf hebben gemaakt? Die elk kenmerk en elk trekje van zichzelf ergens hebben genoteerd? (En daardoor anderen lees: je psycholoog dusdanig overdonderen dat je er meer last van hebt dan dat die ander het oppakt en je er mee helpt?)
Hier wilde ik nog even op reageren:
Ik weet niet of dit een beroepsmatige conclusie is of een logische redenering, maar ik heb hier wel een aha-erlebnis.
Ik word inderdaad rustig als ik hyperfocus of obsessief bezig ben. De afleiding zou mogelijkerwijs inderdaad ervoor kunnen zorgen dat ik minder gefrustreerd reageer op ruis.
Ik heb het nooit zo gezien; maar ik geloof dat hier ineens een kwartje valt.
Is dit typisch? Of heeft dit een neurologische basis?
( ik bedoel: vertel me meer )
quote:Op maandag 7 juli 2008 19:53 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik denk dat bedoeld wordt dat je vastbijten in 1 activiteit juist werkt als ontprikkeling tegen de dagelijke overprikkeling
Ik weet niet of dit een beroepsmatige conclusie is of een logische redenering, maar ik heb hier wel een aha-erlebnis.
Ik word inderdaad rustig als ik hyperfocus of obsessief bezig ben. De afleiding zou mogelijkerwijs inderdaad ervoor kunnen zorgen dat ik minder gefrustreerd reageer op ruis.
Ik heb het nooit zo gezien; maar ik geloof dat hier ineens een kwartje valt.
Is dit typisch? Of heeft dit een neurologische basis?
( ik bedoel: vertel me meer )
Helaas niet specifiek aan jou gericht.quote:Op maandag 7 juli 2008 20:09 schreef SHE het volgende:
Heb ik over een vraag heen gelezen Calvin?
Stelde je die vraag aan mij? ( over die zelfanalyse)
Ik ben altijd nogal self-involved geweest. Nooit op een bewuste manier; maar ik heb er altijd een sport van gemaakt mijn brainwaves te noteren. Helaas is er voor een leek geen touw aan vast te knopen.
Dus ergens verbaasd het mij ook niet dat een arts meds voorschrijft. Die zal hebben gedacht dat ik helemaal whoohaa was.
Uiteindelijk is het epistel wel heel bruikbaar gebleken overigens. In de loop der jaren heb ik bepaalde gedragspatronen ontdekt en dus ook bepaalde dingen kunnen aanpassen. Dus zo gek was het niet eens.
In het vorige topic kwam ik op die vraag uit. Ik ben mijzelf (of beter: minj gedrag) redelijk vaak aan het analyzeren. Voor mijn aanmelding bij de autismepoli en het onderzoek of ik ASS heb, heb ik die analyzes op papier gezet en aan de psychologe gegeven. Ik heb alleen het vermoeden dat zij (of eender wie) dat heel anders lezen dan ik heb bedoeld.
Maar ik heb, mede door al die analyzes, inmiddels zoveel gelezen en gehoord dat ik misschien zelf wel een cursus psychologie ga doen
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
dit bedoelde ik inderdaad.quote:Op maandag 7 juli 2008 19:53 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik denk dat bedoeld wordt dat je vastbijten in 1 activiteit juist werkt als ontprikkeling tegen de dagelijke overprikkeling
Ik zal de achterliggende gedachte even toelichten:
RUim 2 jaar geleden gebeurden er heftige dingen in het leven van mij en mijn man.
Ik weet eerder wat er in het hoofd van mijn man gebeurd dan hijzelf en ik zag in de periode die hierop volgde een heftige beweging. Er was chaos in zijn hoofd.
In het verlengde hiervan sloot hi j zich af en ook ik kon amper echt contact met hem krijgen, terwijl wij dat voorheen wel hadden. Hij ging echter wel volledig op in dat waar hij goed in is en waar zijn interesse naar uit gaat. Hij sloot zich op in het onderwerp dat hij begreep, waar hij expert in is.
Hij sloeg hierin behoorlijk door. (dit was altijd als zijn "fiep"? maar nu was het extreem)
Ik zie heel goed wat er in hem gebeurd. (zoals ik al zei.. we kennen elkaar ook door en door... en persoonlijk vind ik het een compliment dat hij mij zover in zijn zijn toe heeft gelaten dat ik dit touwtje tussen hem en mij heb kunnen weven waarmee ik rechtstreeks in zijn koppie kan kijken. Zelfs op de momenten dat hij dit niet wil of dat hij te eigenwijs is om dat bewust toe te staan
)
quote:Op maandag 7 juli 2008 20:15 schreef SHE het volgende:
Hier wilde ik nog even op reageren:
[..]
Ik weet niet of dit een beroepsmatige conclusie is of een logische redenering, maar ik heb hier wel een aha-erlebnis.
Ik word inderdaad rustig als ik hyperfocus of obsessief bezig ben. De afleiding zou mogelijkerwijs inderdaad ervoor kunnen zorgen dat ik minder gefrustreerd reageer op ruis.
Ik heb het nooit zo gezien; maar ik geloof dat hier ineens een kwartje valt.
Is dit typisch? Of heeft dit een neurologische basis?
( ik bedoel: vertel me meer )
ik denk dat dit al dan niet bewust afsluiten van dat wat onrust veroorzaakt of van dat wat je niet begrijpt is en je richten op dat wat je wel begrijpt is.
Er zijn voor mij 2 manieren waardoor ik mij kan afsluiten van de boze buitenwereld:quote:Op maandag 7 juli 2008 20:15 schreef SHE het volgende:
Hier wilde ik nog even op reageren:
[..]
Ik weet niet of dit een beroepsmatige conclusie is of een logische redenering, maar ik heb hier wel een aha-erlebnis.
Ik word inderdaad rustig als ik hyperfocus of obsessief bezig ben. De afleiding zou mogelijkerwijs inderdaad ervoor kunnen zorgen dat ik minder gefrustreerd reageer op ruis.
Ik heb het nooit zo gezien; maar ik geloof dat hier ineens een kwartje valt.
Is dit typisch? Of heeft dit een neurologische basis?
( ik bedoel: vertel me meer )
Maar het hyperfocussen heeft ook zijn beperkingen bij mij, het is rustgevend omdat ik volledig in mijn eigen wereld ben en zo al pratend tegen mezelf de informatie kan rangschikken en verwerken (of problemen oplossen), maar als ik hyperfocus en ik word dan door iemand of iets ruw gestoord dan ben ik er acuut uit en ben ik zwaar gefrustreerd en kost het mij gelijk al mijn energie en val ik 9 van de 10 keer acuut terug in mijn kernautisme.
Ik probeer dus niet te hyperfocussen tenzij ik er nagenoeg 100% zeker van kan zijn dat ik niet gestoord wordt (al ben k al gestoord
).Als ik b.v. in een drukke omgeving ben waar ik gek word van de geluiden, geuren, verlichting, of wat dan ook, is mezelf focussen op iets (maakt dan even niet uit waarop) wel een manier om de prikkels minder te maken. Maar dat werkt alleen als ik voldoende energie heb.
[ Bericht 4% gewijzigd door Juup© op 07-07-2008 23:51:31 ]
Dit is O zo herkenbaar.quote:Op maandag 7 juli 2008 20:26 schreef Rimpelhond het volgende:
[..]
dit bedoelde ik inderdaad.
Ik zal de achterliggende gedachte even toelichten:
RUim 2 jaar geleden gebeurden er heftige dingen in het leven van mij en mijn man.
Ik weet eerder wat er in het hoofd van mijn man gebeurd dan hijzelf en ik zag in de periode die hierop volgde een heftige beweging. Er was chaos in zijn hoofd.
In het verlengde hiervan sloot hi j zich af en ook ik kon amper echt contact met hem krijgen, terwijl wij dat voorheen wel hadden. Hij ging echter wel volledig op in dat waar hij goed in is en waar zijn interesse naar uit gaat. Hij sloot zich op in het onderwerp dat hij begreep, waar hij expert in is.
Hij sloeg hierin behoorlijk door. (dit was altijd als zijn "fiep"? maar nu was het extreem)
Ik zie heel goed wat er in hem gebeurd. (zoals ik al zei.. we kennen elkaar ook door en door... en persoonlijk vind ik het een compliment dat hij mij zover in zijn zijn toe heeft gelaten dat ik dit touwtje tussen hem en mij heb kunnen weven waarmee ik rechtstreeks in zijn koppie kan kijken. Zelfs op de momenten dat hij dit niet wil of dat hij te eigenwijs is om dat bewust toe te staan
wat ontzettend bizar....
ik lees hier zulke herkenbare dingen.
Het lijkt er dus op dat bepaalde zaken zich vrij standaard afspelen rondom mensen met asperger.
Hóe kan het dan... en ja dit tik ik gefrustreerd, dat de geestelijke gezondheidszorg deze steeds terugkerende kenmerken níet herkend!!
Ik lees hier over SHE en verdovende middelen, ik lees iets vergelijkbaars bij Juup... en allen in relatie tot overprikkeling/ omgaan met...
Mijn man gerbuikte wiet op extreme manier in de fase die ik hierboven beschreef.
Wij hebben verdorie bijna 2 jaar te horen gekregen dat hij gééén autist is maar dat er wel een ander probleem is... wietverslaving!!
Autisme was niet aan de orde....en de wiet lag zeker niet in het verlengde van....
de wiet was het probleem! ow..en hij was depressief... en toen hij geen medicijnen tegen depressie wilde slikken (want zowel hij als ik meenden dat hij niet depressief was) lag hij zogenaamd dwars.
en vervolgens waas hij psychotisch (ja dat komt door de wiet.. zie je nou wel dat er geenautisme is... er is verslaving en daarna psychose)
en toen hij obsessief met zijn "ding" aan de gang ging was hij opeens paranoia..
néé riep ik... dat is zijn "fiep"!!!
Autisme ligt aan de basis van alles wat erna komt.
en toen was ik overheersend, ik viel ze in de reden.... en bla bla...
vind je het gek? Ze bléven dezelfde vragen steeds opnieuw formuleren.
waar lig je wakker van? lig je niet wakker?? waar zou je aan denken als je wakker ligt?
etc etc......
Inmiddels kijk ik er op terug als humor.. gewoon een slechte ongeloofwaardige comedie.
ik lees hier zulke herkenbare dingen.
Het lijkt er dus op dat bepaalde zaken zich vrij standaard afspelen rondom mensen met asperger.
Hóe kan het dan... en ja dit tik ik gefrustreerd, dat de geestelijke gezondheidszorg deze steeds terugkerende kenmerken níet herkend!!
Ik lees hier over SHE en verdovende middelen, ik lees iets vergelijkbaars bij Juup... en allen in relatie tot overprikkeling/ omgaan met...
Mijn man gerbuikte wiet op extreme manier in de fase die ik hierboven beschreef.
Wij hebben verdorie bijna 2 jaar te horen gekregen dat hij gééén autist is maar dat er wel een ander probleem is... wietverslaving!!
Autisme was niet aan de orde....en de wiet lag zeker niet in het verlengde van....
de wiet was het probleem! ow..en hij was depressief... en toen hij geen medicijnen tegen depressie wilde slikken (want zowel hij als ik meenden dat hij niet depressief was) lag hij zogenaamd dwars.
en vervolgens waas hij psychotisch (ja dat komt door de wiet.. zie je nou wel dat er geenautisme is... er is verslaving en daarna psychose)
en toen hij obsessief met zijn "ding" aan de gang ging was hij opeens paranoia..
néé riep ik... dat is zijn "fiep"!!!
Autisme ligt aan de basis van alles wat erna komt.
en toen was ik overheersend, ik viel ze in de reden.... en bla bla...
vind je het gek? Ze bléven dezelfde vragen steeds opnieuw formuleren.
waar lig je wakker van? lig je niet wakker?? waar zou je aan denken als je wakker ligt?
etc etc......
Inmiddels kijk ik er op terug als humor.. gewoon een slechte ongeloofwaardige comedie.
elke man gaat in zijn pubertijd obsessief met zijn ''ding'' aan de gang. Natuurlijk is dat herkenbaar, niet iedereen noemt het alleen zijn 'fiep'
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
ik begrijp het oprecht niet...
het lag er zo dik bovenop.. al die specifieke blijkbaar universele kenmerken.. en nog ontkennen...
wat die analyse betreft.. die heb ik van mijn man gemaakt..
die heb ik in 2006 al aan een arts gegeven.
Dat ik hier over mijn man praat is absoluut niet onrespectvol bedoeld, hij weet dat ik nu even mijn ei kwijt moet. Gewoon om te overleven, om mijn eigenwaarde te houden. Want vreemd genoeg... wij gingen met hem de molen in.. en ik kreeg de meest idiote dingen over mij heen gespuugd... ik ben tot op de grond toe af gebrand in de dossiers. de dossiers die elkaar nog tegenspreken ook!
En al die tijd was er geen plaats voor mijn verdriet en frustratie want we zaten nog in de molen en als ik ze niet in het rond mepte deed niemand het. Eerst mijn man op de juiste plek laten aanlanden was het doel.
Nu is het even nodig dat ik raas en tier
We praten zelf ook veel en dat lucht gewoon op.
Veel lachen en je hart luchten.
Hij weet hiervan.
het lag er zo dik bovenop.. al die specifieke blijkbaar universele kenmerken.. en nog ontkennen...
wat die analyse betreft.. die heb ik van mijn man gemaakt..
die heb ik in 2006 al aan een arts gegeven.
Dat ik hier over mijn man praat is absoluut niet onrespectvol bedoeld, hij weet dat ik nu even mijn ei kwijt moet. Gewoon om te overleven, om mijn eigenwaarde te houden. Want vreemd genoeg... wij gingen met hem de molen in.. en ik kreeg de meest idiote dingen over mij heen gespuugd... ik ben tot op de grond toe af gebrand in de dossiers. de dossiers die elkaar nog tegenspreken ook!
En al die tijd was er geen plaats voor mijn verdriet en frustratie want we zaten nog in de molen en als ik ze niet in het rond mepte deed niemand het. Eerst mijn man op de juiste plek laten aanlanden was het doel.
Nu is het even nodig dat ik raas en tier
We praten zelf ook veel en dat lucht gewoon op.
Veel lachen en je hart luchten.
Hij weet hiervan.
quote:Op maandag 7 juli 2008 21:26 schreef Aoristus het volgende:
elke man gaat in zijn pubertijd obsessief met zijn ''ding'' aan de gang. Natuurlijk is dat herkenbaar, niet iedereen noemt het alleen zijn 'fiep'
je begrijpt wel dat ik niet naar zijn jantje refereer?
en fiep.. dat is een walgelijke term (ik vind het raar klinken) die ik overal als benaming voor dat waar we het hier over hebben tegen kom. Ik heb voor het gemak in de communicatie die term dus maar even over genomen.
Gewoon met enige regelmaat volslagen onbegrijpelijke verbanden leggen, veel mierenneuken, zeveren over prikkels en jezelf heel apart vinden.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:15 schreef ZomerVakantie_ het volgende:
Hoe kan je erachter komen of je een vorm van autisme hebt?
Ik heb hier een rol stickers liggen..wanna?
en vergeet niet "denken dat je slimmer bent dan de rest van de wereld"quote:Op maandag 7 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Gewoon met enige regelmaat volslagen onbegrijpelijke verbanden leggen, veel mierenneuken, zeveren over prikkels en jezelf heel apart vinden.
Ik heb hier een rol stickers liggen..wanna?
iedereen is gek behalve jijzelf.
quote:Op maandag 7 juli 2008 21:35 schreef SHE het volgende:
Is die fiep nu een penis of ben ik weer eens walgelijk inappropriate?
die fiep is geen penis.
die fiep is zijn interesse waar hij compleet in kan doorslaan.
Niet dat hij geen interesse in zijn penis heeft hoor,
maar dat is meer míjn obsessie.
ik dacht ook dat het een penis was.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Ah ok; het klonk als iets tastbaars.
'ff mijn fiep rechtleggen'
'godverdomme wat is mijn fiep hard vandaag'
'als je zo doorgaat, krijg je met de fiep!!! '
Dat idee.
Maar dat is het dus niet,
Ik laat het los
*poef*
'ff mijn fiep rechtleggen'
'godverdomme wat is mijn fiep hard vandaag'
'als je zo doorgaat, krijg je met de fiep!!! '
Dat idee.
Maar dat is het dus niet,
Ik laat het los
*poef*
fiep zegt het fluitje van de machinist
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
SHE,
verslik je je niet in de visuals die je hebt?
mijn teksten klinken misschien ook wat krommer door het wijntje dat lekker valt
verslik je je niet in de visuals die je hebt?
mijn teksten klinken misschien ook wat krommer door het wijntje dat lekker valt
She is gewoon een viezerik. Gelukkig maar.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Waarom denk je dat ik met enige regelmaat bij een prof op de bank lig? Niet omdat ik zo'n gezonde kijk op de wereld en zijn conformiteiten heb.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:41 schreef Rimpelhond het volgende:
SHE,
verslik je je niet in de visuals die je hebt?
mijn teksten klinken misschien ook wat krommer door het wijntje dat lekker valt
Wijn is een goed idee. Ik doe met je mee. Ergens moeten nog vijgen en wat bedorven kazen liggen.
Het wordt een fijne avond.
Hoe kan ik een viezerik zijn als ik niet snel vies ben van iets?.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:42 schreef Aoristus het volgende:
She is gewoon een viezerik. Gelukkig maar.
Ik heb door de jaren heen een heleboel gevoelens en gedachten opgeschreven. Ik begon er mee toen ik een jaar of 18 was. (mijn dagboek) Mijn dagboek is ook aanschakelijk van gedachten en gevoelens die behoorlijk warrig zijn. Maar het is voor mij het enige houvast wat ik heb.quote:Op maandag 7 juli 2008 20:04 schreef Stupendous76 het volgende:
knip
Voor mijn beeldvorming:
Zijn er ook niet-ass'ers die een complete zelfanalyse van zichzelf hebben gemaakt? Die elk kenmerk en elk trekje van zichzelf ergens hebben genoteerd? (En daardoor anderen lees: je psycholoog dusdanig overdonderen dat je er meer last van hebt dan dat die ander het oppakt en je er mee helpt?)
Toen ik na jaren van ellende uiteindelijk besloten heb om hulp te zoeken voor mijn problemen. Heb ik (mijn dagboek) meegenomen met de intentie om dit als hulpmiddel te gebruiken. Ik had een aantal vragen aan mijn psycholoog.
Vraag 1
Hoe kan ik een beter sociaal leven krijgen?
Vraag 2
Hoe kan ik de problemen die ik met mijn moeder heb gehad verwerken?
Vraag 3
Kan ik getest worden of ik autisme heb?
Op de eerste twee vragen was het antwoord dat ik daar aan ga werken tijdens mijn therapie. En hiermee ben ik nog steeds bezig of moet er nog mee gaan beginnen.
Het antwoord op derde vraag luidde na een gesprek en het hebben gelezen van (mijn dagboek) dat ik niet hoefde getest worden op autisme omdat ik dat zeer waarschijnlijk niet heb. Hier ben ik het niet mee eens.
Hoe kan je na een gesprek en het lezen van (mijn dagboek) zo'n oordeel vellen?
Verder heb ik al weer een paar gesprekken gehad met degene die mij gaat behandelen. Ik heb het gevoel dat wij totaal langs elkaar heen praten. Het is alsof wij twee verschillende talen praten. Ik snap de vraag wel maar ik kan er geen goed antwoord opgeven of althans een antwoord dat hij wilt. Ik kan niet goed genoeg duidelijk maken wat ik voel en waarom ik wat voel. Daardoor raak ik nog meer gefrusteerd dan ik al ben.
Dit hele verhaal is behoorlijk warig. Dit is dus een van mijn problemen. Dat ik niet duidelijk kan maken wat ik voel.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
de vraag stellen is de vraag beantwoorden.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:47 schreef SHE het volgende:
[..]
Hoe kan ik een viezerik zijn als ik niet snel vies ben van iets?.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Alleen is mijn diagnose geen Asperger maar HFAquote:Op maandag 7 juli 2008 21:23 schreef Rimpelhond het volgende:
wat ontzettend bizar....
ik lees hier zulke herkenbare dingen.
Het lijkt er dus op dat bepaalde zaken zich vrij standaard afspelen rondom mensen met asperger.
Hóe kan het dan... en ja dit tik ik gefrustreerd, dat de geestelijke gezondheidszorg deze steeds terugkerende kenmerken níet herkend!!
Ik lees hier over SHE en verdovende middelen, ik lees iets vergelijkbaars bij Juup... en allen in relatie tot overprikkeling/ omgaan met...
(al maakt het bijna geen zak uit).
Misschien moet ik met je trouwen Aoristus. Ik heb het vermoeden dat je zowaar begrijpt waar ik het over heb.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:53 schreef Aoristus het volgende:
[..]
de vraag stellen is de vraag beantwoorden.
Wat jou ook een enge klootzak maakt, maar dat is ineens irrelevant.
En bedankt, nu heb ik vanaf nu een penis als beeldvorming bij het woord fiepquote:Op maandag 7 juli 2008 21:39 schreef SHE het volgende:
Ah ok; het klonk als iets tastbaars.
'ff mijn fiep rechtleggen'
'godverdomme wat is mijn fiep hard vandaag'
'als je zo doorgaat, krijg je met de fiep!!! '
Dat idee.
Maar dat is het dus niet,
Ik laat het los
*poef*
dan zou ik aan je vragenlijstje een ding toevoegen:
"ik ervaar moeilijkheden in de communicatie. Ik denk de ander wel te begrijpen, maar ik heb het idee dat de ander niet begrijpt wat ik zeg. Ik kan mijn gevoel niet goed verwoorden of mensen halen een andere boodschap uit dat wat ik zeg dan dat ik bedoel. Kan ik daar ook voor geholpen worden? "
voorbeeldje:
mijn man wilde toen dat nog een issue was hulp rondom het wietgebruik.
Dit kreeg hij echter niet.
Hij gaf ZELF aan dat hij een wietprobleem heeft en dat dat opgelost moest worden:
De wedervraag hierop luidde:
"heeft u hulp nodig bij het stoppen met het gebruiken van cannabis?"
nee was zijn antwoord.
en daar was weer een negatieve aantekening in zijn dossier... "meneer zegt geen hulp mbt tot zijn cannabis gebruik nodig te willen".
Ik heb aangegeven dat ze het antwoord anders interpreteerden dan hoe hij het bedoeld en dat het misschien handig is als zijn reacties eens in de context van een autist gaan zetten.
Ik heb uitgelegd dat hij inderdaad geen problemen ervaart bij het stoppen met wietgebruik (hij had al een paar keer bewezen dat hij ermee kan stoppen voor een aantal weken... dús in zijn beleving heeft hij geen problemen met het stoppen).
ik gaf daarbij aan dat hij het probleem omschrijft als "ik kan nadat ik gestopt ben niet voorkomen dat ik weer opnieuw ga gebruiken" en dat hij daar hulp bij zoekt.
Een soort terugval preventie dus.
Ze bleven gewoon volhouden dat geen hij hulp wil.
Hij zat ernaast en beaamde wat ik "vertaalde".... ze negeerden het.
inmiddels hebben wij het gedaan en geregeld via de touristische route.
"ik ervaar moeilijkheden in de communicatie. Ik denk de ander wel te begrijpen, maar ik heb het idee dat de ander niet begrijpt wat ik zeg. Ik kan mijn gevoel niet goed verwoorden of mensen halen een andere boodschap uit dat wat ik zeg dan dat ik bedoel. Kan ik daar ook voor geholpen worden? "
voorbeeldje:
mijn man wilde toen dat nog een issue was hulp rondom het wietgebruik.
Dit kreeg hij echter niet.
Hij gaf ZELF aan dat hij een wietprobleem heeft en dat dat opgelost moest worden:
De wedervraag hierop luidde:
"heeft u hulp nodig bij het stoppen met het gebruiken van cannabis?"
nee was zijn antwoord.
en daar was weer een negatieve aantekening in zijn dossier... "meneer zegt geen hulp mbt tot zijn cannabis gebruik nodig te willen".
Ik heb aangegeven dat ze het antwoord anders interpreteerden dan hoe hij het bedoeld en dat het misschien handig is als zijn reacties eens in de context van een autist gaan zetten.
Ik heb uitgelegd dat hij inderdaad geen problemen ervaart bij het stoppen met wietgebruik (hij had al een paar keer bewezen dat hij ermee kan stoppen voor een aantal weken... dús in zijn beleving heeft hij geen problemen met het stoppen).
ik gaf daarbij aan dat hij het probleem omschrijft als "ik kan nadat ik gestopt ben niet voorkomen dat ik weer opnieuw ga gebruiken" en dat hij daar hulp bij zoekt.
Een soort terugval preventie dus.
Ze bleven gewoon volhouden dat geen hij hulp wil.
Hij zat ernaast en beaamde wat ik "vertaalde".... ze negeerden het.
inmiddels hebben wij het gedaan en geregeld via de touristische route.
dank je voor het compliment. Ik vind dat je nog steeds niet goed bij je hoofd bent, maar dat maakt ook niet zoveel uit.quote:Op maandag 7 juli 2008 21:58 schreef SHE het volgende:
[..]
Misschien moet ik met je trouwen Aoristus. Ik heb het vermoeden dat je zowaar begrijpt waar ik het over heb.
Wat jou ook een enge klootzak maakt, maar dat is ineens irrelevant.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
ze is in ieder geval wel fiepbaarquote:Op maandag 7 juli 2008 22:04 schreef Aoristus het volgende:
[..]
dank je voor het compliment. Ik vind dat je nog steeds niet goed bij je hoofd bent, maar dat maakt ook niet zoveel uit.
een jaar of 8 geleden wel denk ik. Maar het zou inderdaad een explosief huwelijk worden.quote:
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Beetje herkenbaar maar 't kan toch ook zijn dat je gewoon apart bent niet per se autistisch?quote:Op maandag 7 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Gewoon met enige regelmaat volslagen onbegrijpelijke verbanden leggen, veel mierenneuken, zeveren over prikkels en jezelf heel apart vinden.
Ik heb hier een rol stickers liggen..wanna?
SHE is heet hoorquote:Op maandag 7 juli 2008 22:12 schreef Aoristus het volgende:
[..]
een jaar of 8 geleden wel denk ik. Maar het zou inderdaad een explosief huwelijk worden.
quote:Op maandag 7 juli 2008 22:14 schreef ZomerVakantie_ het volgende:
[..]
Beetje herkenbaar maar 't kan toch ook zijn dat je gewoon apart bent niet per se autistisch?
klopt, dan kom je onder mijn paraplu staan.
knettergek zonder excuus.
Doe niet zo raar, ik word mooier met de jaren. Althans, dat vind ik zelf. Heel erg.quote:Op maandag 7 juli 2008 22:12 schreef Aoristus het volgende:
[..]
een jaar of 8 geleden wel denk ik. Maar het zou inderdaad een explosief huwelijk worden.
Voor wat betreft je laatste opmerking heb je gelijk, ik zou je kop eraf rukken. Of jij de mijne. Maar spinnen leven ook een gelukkig leven op deze wijze.
Toevallig zat ik ook al te denken aan een kussen op je hoofd, maar dat is te pijnloos ben ik bang.quote:Op maandag 7 juli 2008 22:35 schreef SHE het volgende:
[..]
Doe niet zo raar, ik word mooier met de jaren. Althans, dat vind ik zelf. Heel erg.
Voor wat betreft je laatste opmerking heb je gelijk, ik zou je kop eraf rukken. Of jij de mijne. Maar spinnen leven ook een gelukkig leven op deze wijze.
En ik ga niet in een web wonen, bekijk het maar. Je hebt je kans in 2005 gehad
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Ohquote:Op maandag 7 juli 2008 22:50 schreef Aoristus het volgende:
[..]
Toevallig zat ik ook al te denken aan een kussen op je hoofd, maar dat is te pijnloos ben ik bang.
En ik ga niet in een web wonen, bekijk het maar. Je hebt je kans in 2005 gehad
My
F-ing
God!
Vind je het goed als ik wegkruip; ergens in de rottende spelonken van de hall of shame?
O ja? Stonden de sterren toen niet in een lijn?quote:Op maandag 7 juli 2008 22:57 schreef SHE het volgende:
Overigens was 2005 een waardeloos jaar. SHE-wise.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Sorry voor de tvp, maar anders ben ik het topic weer kwijt.
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Nee, ik had veel coke in mijn neus, lucht in mijn hoofd en een waardeloos gevoel voor humor.quote:Op maandag 7 juli 2008 22:59 schreef Aoristus het volgende:
[..]
O ja? Stonden de sterren toen niet in een lijn?
Waar denk je dat mijn minderwaardigheidscomplex vandaan komt?
zelfs knoflook kon daar niet aan bijdragen huh..
Ik heb wel geneukt die avond.
Ik heb wel geneukt die avond.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
quote:Op maandag 7 juli 2008 22:56 schreef SHE het volgende:
[..]
Oh
My
F-ing
God!
Vind je het goed als ik wegkruip; ergens in de rottende spelonken van de hall of shame?
quote:Op maandag 7 juli 2008 22:59 schreef yvonne het volgende:
Sorry voor de tvp, maar anders ben ik het topic weer kwijt.
daar zijn bookmarks voor 
Het is niets anders dan je terugtrekken in je veilige wereldje die je zelf kan regeren volgens voorspelbare regels. Ik denk dat met je lichaam wiegen bijvoorbeeld hetzelfde werkt. Het kalmeert en je sluit je af, in jezelf. Wellicht is het haast meditatief.quote:Op maandag 7 juli 2008 20:15 schreef SHE het volgende:
Hier wilde ik nog even op reageren:
[..]
Ik weet niet of dit een beroepsmatige conclusie is of een logische redenering, maar ik heb hier wel een aha-erlebnis.
Ik word inderdaad rustig als ik hyperfocus of obsessief bezig ben. De afleiding zou mogelijkerwijs inderdaad ervoor kunnen zorgen dat ik minder gefrustreerd reageer op ruis.
Ik heb het nooit zo gezien; maar ik geloof dat hier ineens een kwartje valt.
Is dit typisch? Of heeft dit een neurologische basis?
( ik bedoel: vertel me meer )
Ik weet niet hoe ik dat moet rijmen met dat je vindt dat je alleen maar mooier wordt met de jaren? Tenzij je heeeel lelijk begonquote:Op maandag 7 juli 2008 23:02 schreef SHE het volgende:
[..]
Nee, ik had veel coke in mijn neus, lucht in mijn hoofd en een waardeloos gevoel voor humor.
Waar denk je dat mijn minderwaardigheidscomplex vandaan komt?
Mooier, als in het geheel.
Ik word gracieus oud, geen rimpel te bekennen, lijf fitter dan het ooit is geweest en mijn hoofd die ik eindelijk kan volgen en enigzins sturen.
Vroeger was dat wel anders. Wel de looks, maar tragisch gestoord. Dat heeft me best geraakt. Zeker omdat ik wist dat ik er grotendeels zelf verantwoordelijk voor was.
Mind over matter, uweets.
Ik word gracieus oud, geen rimpel te bekennen, lijf fitter dan het ooit is geweest en mijn hoofd die ik eindelijk kan volgen en enigzins sturen.
Vroeger was dat wel anders. Wel de looks, maar tragisch gestoord. Dat heeft me best geraakt. Zeker omdat ik wist dat ik er grotendeels zelf verantwoordelijk voor was.
Mind over matter, uweets.
Overigens was ik wel een afgrijselijk lelijke baby. Zelfs mijn magische muziek-mobiel barstte in huilen uit als ik er met mijn knuistjes naar greep.
Duidelijk.quote:Op maandag 7 juli 2008 23:25 schreef Xennia het volgende:
[..]
Het is niets anders dan je terugtrekken in je veilige wereldje die je zelf kan regeren volgens voorspelbare regels. Ik denk dat met je lichaam wiegen bijvoorbeeld hetzelfde werkt. Het kalmeert en je sluit je af, in jezelf. Wellicht is het haast meditatief.
[..]
ik keek laatst naar discovery en dat ging over spiegelneuronen en dat die bij autisten niet goed geregeld is, iets met het niet goed kunnen spiegelen van emoties en de waarneming die daar bij hoort...
tvp dus
tvp dus
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
In het tijdschrijft Engagement (van de NVA) staat een stukje over autisme en schizofrenie. Ik denk, dat je het wel kunt vinden op internet.
Weten jullie, wat Mcdd is?
Weten jullie, wat Mcdd is?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Dat is toch een stoornis die zowel autisme, angstoornissen als schizofrenie kenmerken heeft? Oftewel, daar ben je mooi klaar mee.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 13:59 schreef Oxymoron het volgende:
In het tijdschrijft Engagement (van de NVA) staat een stukje over autisme en schizofrenie. Ik denk, dat je het wel kunt vinden op internet.
Weten jullie, wat Mcdd is?
Valt voor zover ik weet onder PDD-NOS.
Klopt. Het staat voor Multiple Complex Developmental Disorder en er is nog veel onduidelijkheid over deze diagnose. Het is ook niet opgenomen in de DSM voor zover ik weetquote:Op dinsdag 8 juli 2008 14:17 schreef TheVotary het volgende:
[..]
Dat is toch een stoornis die zowel autisme, angstoornissen als schizofrenie kenmerken heeft? Oftewel, daar ben je mooi klaar mee.
Ik vroeg het, omdat één van mijn begeleiders op autisme-cursus is gegaan. En kwam met het idee, dat ik Mcdd zou hebben.
Maar kan dat samen met (klassiek)autisme gaan?
Ik heb er pas, een column van een psychiater over gelezen en die, schreef, dat je bij Mcdd juist héél veel fantasie hebt, en bij klassiek autisme en Asperger juist heel weinig fantasie.
Ik heb, heel weinig fantasie. Maar ik wordt just bang en angstig als/doordat, ik dingen (té) letterlijk, neem.
Hebben jullie autisten juist véél of weinig fantasie?
Maar kan dat samen met (klassiek)autisme gaan?
Ik heb er pas, een column van een psychiater over gelezen en die, schreef, dat je bij Mcdd juist héél veel fantasie hebt, en bij klassiek autisme en Asperger juist heel weinig fantasie.
Ik heb, heel weinig fantasie. Maar ik wordt just bang en angstig als/doordat, ik dingen (té) letterlijk, neem.
Hebben jullie autisten juist véél of weinig fantasie?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Heeft ze dit met jou besproken? Heeft ze dit overlegd met je behandelaar?quote:Op dinsdag 8 juli 2008 15:35 schreef Oxymoron het volgende:
Ik vroeg het, omdat één van mijn begeleiders op autisme-cursus is gegaan. En kwam met het idee, dat ik Mcdd zou hebben.
Ik weet zelf helaas niet zo veel van mcdd.
Nee ze heeft dit niet met mij besproken, mijn moeder, zei het tegen mij. (mijn moeder, twijfelt over alle autisme-dingen die ik heb)quote:Op dinsdag 8 juli 2008 15:40 schreef Xennia het volgende:
Heeft ze dit met jou besproken? Heeft ze dit overlegd met je behandelaar?
. Ik heb pas sinds vorige week, een nieuwe behandelaar. Die zei, dat ze niet ''twijfelde aan de diagnose'' (autisme dus) . Ik ben wel een beetje teneergeslagen, over dit idee Mcdd te hebben. Goed ja, ik heb 2x een psychose gehad, en soms angsten, maar verder, herken ik mij niet in Mcdd. 
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Het is verder ook eigenlijk helemaal niet belangrijk toch. Jij weet wie je bent, wat je krachten en je beperkingen zijn en welke begeleiding je nodig hebt.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 15:49 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Nee ze heeft dit niet met mij besproken, mijn moeder, zei het tegen mij. (mijn moeder, twijfelt over alle autisme-dingen die ik heb)
Helaas heel weinig fantasie.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 15:35 schreef Oxymoron het volgende:
Ik vroeg het, omdat één van mijn begeleiders op autisme-cursus is gegaan. En kwam met het idee, dat ik Mcdd zou hebben.
Maar kan dat samen met (klassiek)autisme gaan?
Ik heb er pas, een column van een psychiater over gelezen en die, schreef, dat je bij Mcdd juist héél veel fantasie hebt, en bij klassiek autisme en Asperger juist heel weinig fantasie.
Ik heb, heel weinig fantasie. Maar ik wordt just bang en angstig als/doordat, ik dingen (té) letterlijk, neem.
Hebben jullie autisten juist véél of weinig fantasie?
Ik weet nog dat ik bij de een psychiater een test deed waar ik een verhaaltje moest verzinnen en dat ging echt zo ongelofelijk pijnvol... i.p.v. een verhaaltje verzinnen zat ik eigelijk een soort oorzaak-gevolg verhaaltje te vertellen.
Ik heb gelukkig wel enorm veel voorstellingsvermogen.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Alsof iemand die gebruiktquote:
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
met een linkjequote:Op dinsdag 8 juli 2008 14:58 schreef Xennia het volgende:
[..]
Klopt. Het staat voor Multiple Complex Developmental Disorder en er is nog veel onduidelijkheid over deze diagnose. Het is ook niet opgenomen in de DSM voor zover ik weet
http://www.mcdd.info/
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
enquote:
Diagnostic criteria for Multiple Complex Developmental Disorder (MCDD; Cohen et al., 1994)
1) Regulation of affective state and anxiety is impaired beyond that seen in children of comparable age, as exemplified by several of the following:
a. intense generalized anxiety or tension
b. fears and phobias (often unusual or peculiar)
c. recurrent panic episodes or flooding with anxiety
d. episodes of behavioral disorganization punctuated by markedly immature, primitive or violent behaviors
e. significant and wide emotional variability with or without environmental precipitants
f. frequent idiosyncratic or bizarre anxiety reactions
2) Consistently impaired social behavior/sensitivity, as exemplified by the following types of disturbances:
a. social disinterest, detachment, avoidance or withdrawal despite evident competence
b. severely impaired peer relationships
c. markedly disturbed attachments; high degree of ambivalence to adults (especially parents/caregivers)
d. profound limitations in the capacity for empathy or understanding others affects accurately
3) Impaired cognitive processing (thinking disorder), as exemplified by some of the following difficulties:
a. irrationality, sudden intrusions on normal thought process, magical thinking, neologism or repetition of nonsense words, desultory thinking, blatantly illogical, and bizarre ideas
b. confusion between reality and inner fantasy life
c. perplexity and easy confusability (trouble understanding social processes or keeping thoughts ‘straight’)
d. delusions, overvalued ideas including fantasies of omnipotence, paranoid preoccupations, over-engagement with fantasy figures, grandiose fantasies of special powers, and referential ideation
4) The syndrome appears during the first several years of life
5) The child is not suffering from autism or schizophrenia
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
quote:5) The child is not suffering from autism or schizophrenia
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Jullie gaan veel te snel! Zat dingen waar ik op wil reageren, maar dan is het alweer onder 3 pagina's begraven! 
Maar ik moet even m'n hart luchten: net te horen gekregen dat Centrum Autisme me niet aanneemt omdat ik in de verkeerde regio zit! En dat na drie weken van volstrekte stilte en ik verdomme gewoon zelf moest bellen voor een simpele ontvangst bevestiging!
Mag alles helemaal overnieuw en het is allemaal ook zo lekker laagdrempelig voor hun toekomstige patienten met de verwijzingen en de eindeloze vragenlijsten en onduidelijke formulieren die je mag invullen!
Hier loop ik echt iedere keer weer op stuk. Iedere keer als ik 'eigen verplichtingen' heb (met de telefoon in de hand om een afspraak te maken, een envelop met een rekening in m'n hand, een studieboek voor een toets voor me op m'n bureau, etc.) is alsof al m'n gedachten in m'n hoofd gillend alle kanten richting afleidingen vluchten in één grote chaos.
Het is wel een typisch geval van 'als de eerste schaap over de dam is...', want dan neemt m'n onvermogen om m'n aandacht te verdelen het over, maar dat ene schaap moet wel eerst de Atlantikwal nemen in een 'Sumo' pak.
SOms zit ik echt minuten lang naar het object in kwestie te staren tewijl m'n motivatie zich te pletter loopt op een onzichtbare muur zoals een vetklep op een stormbaan. Scheurende pijn van binnen omdat ik niet begrijp waarom mijn wilskracht zo ongrijpbaar is als rookt en woedende tranen die niet willen komen. Het enige wat eruit komt is slechts een idioot lachje om de ironie en krankzinnigheid ervan.
Is dit ASD gerelateerd? Echt dit sloopt me
En het stomme is dat het bijna onmogelijk is om familie of vrienden me te laten helpen. Ik sluit het liefst alles binnen en verstop mezelf en het het gevoel 'kapot' te zijn in m'n afleidingen en obsessie. En weinig irriteert me dan meer dan wanneer goedbedoelende mensen me dan proberen te helpen door dingen voor mij te regelen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Tobz op 08-07-2008 18:10:02 ]
Maar ik moet even m'n hart luchten: net te horen gekregen dat Centrum Autisme me niet aanneemt omdat ik in de verkeerde regio zit! En dat na drie weken van volstrekte stilte en ik verdomme gewoon zelf moest bellen voor een simpele ontvangst bevestiging!
Mag alles helemaal overnieuw en het is allemaal ook zo lekker laagdrempelig voor hun toekomstige patienten met de verwijzingen en de eindeloze vragenlijsten en onduidelijke formulieren die je mag invullen!
Hier loop ik echt iedere keer weer op stuk. Iedere keer als ik 'eigen verplichtingen' heb (met de telefoon in de hand om een afspraak te maken, een envelop met een rekening in m'n hand, een studieboek voor een toets voor me op m'n bureau, etc.) is alsof al m'n gedachten in m'n hoofd gillend alle kanten richting afleidingen vluchten in één grote chaos.
Het is wel een typisch geval van 'als de eerste schaap over de dam is...', want dan neemt m'n onvermogen om m'n aandacht te verdelen het over, maar dat ene schaap moet wel eerst de Atlantikwal nemen in een 'Sumo' pak.
SOms zit ik echt minuten lang naar het object in kwestie te staren tewijl m'n motivatie zich te pletter loopt op een onzichtbare muur zoals een vetklep op een stormbaan. Scheurende pijn van binnen omdat ik niet begrijp waarom mijn wilskracht zo ongrijpbaar is als rookt en woedende tranen die niet willen komen. Het enige wat eruit komt is slechts een idioot lachje om de ironie en krankzinnigheid ervan.
Is dit ASD gerelateerd? Echt dit sloopt me
En het stomme is dat het bijna onmogelijk is om familie of vrienden me te laten helpen. Ik sluit het liefst alles binnen en verstop mezelf en het het gevoel 'kapot' te zijn in m'n afleidingen en obsessie. En weinig irriteert me dan meer dan wanneer goedbedoelende mensen me dan proberen te helpen door dingen voor mij te regelen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Tobz op 08-07-2008 18:10:02 ]
Cogitans sollicitus est
2 pagina's in 2 dagen is niet zo snel hoor.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 17:53 schreef Tobz het volgende:
Jullie gaan veel te snel! Zat dingen waar ik op wil reageren, maar dan is het alweer onder 3 pagina's begraven!
En voor de rest: ga anders even langs bij een vestiging van MEE bij jou in de buurt
Ik ben trouwens door Centrum Autisme nu dus doorgestuurd naar Altrecht (http://www.altrecht.nl/), maar als ik zo die site bekijk krijg ik niet echt een goed gevoel. Beetje zo'n dertien in een dozijn ziektebeelden&behandelingen chaos instituut. Waar als je bij je intake praktisch met een afvinklijstje je symptomen bijhouden en als je niet exact bij een ziektebeeld past met gestandaardiseerde behandeling, je mag kiezen tussen een serie kostbare 'aanmodder' therapiesessies, of een pot pillen en een handdruk.
[edit] ik zal vast wel weer overdrijven...
[edit] ik zal vast wel weer overdrijven...
Cogitans sollicitus est
Naar aanleiding van mijn vorige post en de reacties hierop heb ik besloten om voor mij op zo´n duidelijk mogelijke manier op te schrijven hoe ik mijzelf en wat ik voel enz.
Daar mee ga ik nogmaals mee naar mijn psycholoog. Nu hoop ik dat hij daar wel iets mee doet. Als hij dit niet doet dan ga ik vragen of iemand anders mij kan helpen. Want de manier waarop het nu gaat kom ik niet mee verder.
Daar mee ga ik nogmaals mee naar mijn psycholoog. Nu hoop ik dat hij daar wel iets mee doet. Als hij dit niet doet dan ga ik vragen of iemand anders mij kan helpen. Want de manier waarop het nu gaat kom ik niet mee verder.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nee hoor je overdrijft niet. Zo gaat het tegenwoordig in de gezondheidszorg. Als je ziek bent of hulp nodig hebt dan ben je overgeleverd aan de wille keur van de mensen die je moeten gaan behandelen. Dit kan zo wel positief als negatief zijn.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 18:21 schreef Tobz het volgende:
Ik ben trouwens door Centrum Autisme nu dus doorgestuurd naar Altrecht (http://www.altrecht.nl/), maar als ik zo die site bekijk krijg ik niet echt een goed gevoel. Beetje zo'n dertien in een dozijn ziektebeelden&behandelingen chaos instituut. Waar als je bij je intake praktisch met een afvinklijstje je symptomen bijhouden en als je niet exact bij een ziektebeeld past met gestandaardiseerde behandeling, je mag kiezen tussen een serie kostbare 'aanmodder' therapiesessies, of een pot pillen en een handdruk.
[edit] ik zal vast wel weer overdrijven...
Mijn ervaringen met de gezondheidszorg zijn voornamelijk negatief.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hebben jullie dit ook. Stress ervaren in het verkeer. Ik fiets naar bepaalde plekken heen (voor een afspraak, bijvoorbeeld) en ik raak soms zwaar gestressd. Alle mensen en auto's die ik zie zijn allemaal obstakels. Ik word er gewoon zenuwachtig van. Het is niet zo erg dat ik niet meer uit de deur kan maar het is in ieder geval wel lastig. Ik denk dat ik op een gegeven moment maar vaker de bus moet nemen om zo veel van die spanningen te vermijden. Aan de andere kant, in een bus zit het vol met mensen die ik niet ken dus dat brengt ook weer allerlei spanningen mee. Toch zou ik soms liever in de bus zitten dan moeilijk te doen op de fiets.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
TVP
Van een ADD'er met vermoedelijk HFA (onderzoek loopt nog).
Van een ADD'er met vermoedelijk HFA (onderzoek loopt nog).
Op maandag 37 juli 1742 01:42 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Whehehe.
Whehehe.
Het dilemma van het openbaar vervoer nemen of de auto pakken is bij mij altijd aanwezig. Ik ervaar idd ook de prikkels (obstakels zoals jij het omschrijft), maar het OV levert mij meerdere malen meer prikkels op dan met de auto gaan. Toch is het niet altijd even fijn om voor de auto te moeten kiezen, omdat ik ook daar TEVEEL prikkels krijg en dat soms tot ongewenste situaties kan leiden tijdens het rijden.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 19:50 schreef Ruzbeh het volgende:
Hebben jullie dit ook. Stress ervaren in het verkeer. Ik fiets naar bepaalde plekken heen (voor een afspraak, bijvoorbeeld) en ik raak soms zwaar gestressd. Alle mensen en auto's die ik zie zijn allemaal obstakels. Ik word er gewoon zenuwachtig van. Het is niet zo erg dat ik niet meer uit de deur kan maar het is in ieder geval wel lastig. Ik denk dat ik op een gegeven moment maar vaker de bus moet nemen om zo veel van die spanningen te vermijden. Aan de andere kant, in een bus zit het vol met mensen die ik niet ken dus dat brengt ook weer allerlei spanningen mee. Toch zou ik soms liever in de bus zitten dan moeilijk te doen op de fiets.
De fiets is ook niet altijd een oplossing, omdat ik geen lange afstanden kan fietsen of omdat het niet fijn is om ergens b.v. bezweet of platgeregend aan te komen.
Over dat fietsen. Ik hou er ook niet van om te zweten. Dus wat dacht ik. Ik ga gewoon langzamer fietsen. Fietsen vind ik sowieso vrij ontspannend (mits de fiets lekker zit).
Maar ik merk dat ik elke keer maar gewoon vrij hard fiets en ik denk dat ik nu pas weet waarom. Hoe sneller ik fiets, hoe sneller ik bij mijn bestemming aan kom dus sta ik minder lang bloot tegen al die prikkels. Soms kan ik gewoon niet ontspannen op de fiets. Hoe minder mensen op straat (lopend, op de fiets, in de auto), hoe beter.
Maar ik merk dat ik elke keer maar gewoon vrij hard fiets en ik denk dat ik nu pas weet waarom. Hoe sneller ik fiets, hoe sneller ik bij mijn bestemming aan kom dus sta ik minder lang bloot tegen al die prikkels. Soms kan ik gewoon niet ontspannen op de fiets. Hoe minder mensen op straat (lopend, op de fiets, in de auto), hoe beter.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:22 schreef Ruzbeh het volgende:
Over dat fietsen. Ik hou er ook niet van om te zweten. Dus wat dacht ik. Ik ga gewoon langzamer fietsen. Fietsen vind ik sowieso vrij ontspannend (mits de fiets lekker zit).
Maar ik merk dat ik elke keer maar gewoon vrij hard fiets en ik denk dat ik nu pas weet waarom. Hoe sneller ik fiets, hoe sneller ik bij mijn bestemming aan kom dus sta ik minder lang bloot tegen al die prikkels. Soms kan ik gewoon niet ontspannen op de fiets. Hoe minder mensen op straat (lopend, op de fiets, in de auto), hoe beter.
Wederom herkenbaar. Mijn vrouw vraagt ook altijd of ik niet zo hard wil fietsen, en vroeger (toen ik nog naar school fietste (en dat is heeeel lang geleden
) werd er aan mij altijd gevraagd of ik haast had.Ik heb geprobeerd met muziek op te fietsen (dat wil zeggen, muziekoordopjes in en telefoon als MP3 speler aan), maar door de muziek hoor ik niet wat er om mij heen gebeurt en dat is enorm eng dus dat doe ik maar niet meer.
Ja dat vind ik ook vreselijk.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:31 schreef Juup© het volgende:
maar door de muziek hoor ik niet wat er om mij heen gebeurt en dat is enorm eng dus dat doe ik maar niet meer.
Vooral als ik buiten ben moet ik echt alles wel kunnen horen. Sowieso is het een slecht idee om muziek te luisteren op een fiets, IMO. Kans wordt dan aardig groot dat je een ongelukt krijgt.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Het is natuurlijk niet een oplossing voor ls je overdag ergens naartoe moet,
maar om te kunnen genieten van het buiten zijn is het misschien wel het proberen waard.
Ga 's avonds als het donker/schemerig is een stuk fietsen of wandelen.
Heeeeeeerlijk.
Het voelt veel geslotener, minder druk (en dan heb ik het niet alleen letterlijk over mensen maar de hele sfeer en het scala aan kleuren). Gewoon lekker!
maar om te kunnen genieten van het buiten zijn is het misschien wel het proberen waard.
Ga 's avonds als het donker/schemerig is een stuk fietsen of wandelen.
Heeeeeeerlijk.
Het voelt veel geslotener, minder druk (en dan heb ik het niet alleen letterlijk over mensen maar de hele sfeer en het scala aan kleuren). Gewoon lekker!
Dat deed ik vroeger heel veel. Zelf merkte ik het niet zo, maar toen mijn vader erover begon heb ik wel geprobeerd ermee te stoppen omdat ik het toch ook wel een beetje neurotisch over vond komen. Toch vind ik het nog steeds lekker om te doen eigenlijk.quote:Op maandag 7 juli 2008 23:25 schreef Xennia het volgende:
[..]
Het is niets anders dan je terugtrekken in je veilige wereldje die je zelf kan regeren volgens voorspelbare regels. Ik denk dat met je lichaam wiegen bijvoorbeeld hetzelfde werkt. Het kalmeert en je sluit je af, in jezelf. Wellicht is het haast meditatief.
[..]
Ik weet niet hoe ik dat moet rijmen met dat je vindt dat je alleen maar mooier wordt met de jaren? Tenzij je heeeel lelijk begon
Erg rustgevend.
Sanity is (not) statistical
Mijn ouders werden vroeger gek van mijn gewiebel met mijn benen of voeten, en van het getikt of getrommel met mijn vingers, of spelen en tikken met het bestek op tafel of op een bord of glas,. Mijn vrouw word er soms ook een beetje nerveus van als ik weer met mijn tenen of met mijn voet(en) wiebel of op mijn hoofd of laptop aan het trommelen ben met mijn vingers. Zelfs als ik slaap wiebel ik nog met mijn tenen (of voeten).quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:52 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Dat deed ik vroeger heel veel. Zelf merkte ik het niet zo, maar toen mijn vader erover begon heb ik wel geprobeerd ermee te stoppen omdat ik het toch ook wel een beetje neurotisch over vond komen. Toch vind ik het nog steeds lekker om te doen eigenlijk.
Hm, dan moet je maar nooit bij mij thuis komen. Ik ben gek op kleuren. Ik heb een paarse kamer, een paarse kamer met bloemetjesbehang en bloemenfotoprint, een groene gang, een azuurblauwe badkamer, azuurblauw toilet en een gele keuken. Alleen de woonkamer is rustig en dat is ook alleen omdat dat moest van m'n ouders; die vonden dat ik wel met goed fatsoen visite thuis moest kunnen ontvangen en zeiden dat ik gek zou worden van te veel kleur en frutsels. Eigenlijk is het de kamer die ik het minst leuk vind. Die met paars bloemetjesbehang en bloemenfotoprint vind ik het leukste. Ik ben gek op bloemen en kleurtjes, altijd al geweest. Ik vind het zelf ook helemaal niet wild, maar juist best rustig (één kleur per kamer). Maar goed, het zijn dan ook wel kleuren die ik zelf mooi vind, zelf uitgezocht heb, en allemaal lichte kleuren. Van donkere kleuren, donkerblauw bijv. word ik heel chagerijnig.quote:Op maandag 7 juli 2008 19:54 schreef SHE het volgende:
[..]
Oh wow, een kleurboek is voor mij een soort vuurwerk. Dan raak ik helemaal over mijn toeren.
Ik heb echt een tyfushekel aan kleuren.
Aan puzzels ook trouwens.
Nu je het erover had, het is wel opvallend dat ik blijkbaar helemaal niet onrustig word van kleur (integendeel), terwijl ik over het algemeen wel snel zintuiglijk overprikkeld ben (veel losse dingen in huis, licht, maar met name geuren, geluid en aanraking).
Puzzels vind ik trouwens ook niet echt leuk om te doen, maar het gaat me om het 'kleuren' en het vullen van vakjes. Het is eerder dwangmatig dan dat ik het leuk vind en ik krijg er ook snel hoofdpijn van en ik word soort van 'duizelig', zoals ik dat ook heb bij het lezen van kleine letters, schuine letters of irritante lettertypes.
Behalve dat 'schommelen' wiebel ik helemaal niet. Mijn vader doet dit wel altijd en ik heb daar zelf een hekel aan en daarnaast heb ik het afgeleerd omdat mijn moeder het niet wilde. Iedere keer als ik wiebelde moest ik bijv. naar m'n kamer of ik kreeg een tik op m'n vingers.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:58 schreef Juup© het volgende:
[..]
Mijn ouders werden vroeger gek van mijn gewiebel met mijn benen of voeten, en van het getikt of getrommel met mijn vingers, of spelen en tikken met het bestek op tafel of op een bord of glas,. Mijn vrouw word er soms ook een beetje nerveus van als ik weer met mijn tenen of met mijn voet(en) wiebel of op mijn hoofd of laptop aan het trommelen ben met mijn vingers. Zelfs als ik slaap wiebel ik nog met mijn tenen (of voeten).
Ik denk dat weinig mensen zo lang zo stil kunnen zitten als ik. Van tikkende dingen en gewiebel in beeld word ik helemaal gek. Ook mensen die met hun handen praten vind ik irritant bijvoorbeeld. Ik vind mensen het leukst (of het minst vervelend, want ergens ben ik toch een misantroop) als ze stil zitten, hun gezicht in niet al te rare plooien trekken, niet slap ouwehoeren en vooral niet blij kijken - als ik ergens een hekel aan heb, zijn het wel van die overdreven blij kijkende mensen (iemand toevallig die zweefteef in 'wie is de chef' gezien? je zou het mens zelf in haar dehydrator stoppen). Mensen die altijd blij kijken vind ik doodeng.
Sanity is (not) statistical
Ouders die bepalen hoe hun kind zijn/haar huis in moet richtenquote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:11 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Alleen de woonkamer is rustig en dat is ook alleen omdat dat moest van m'n ouders; die vonden dat ik wel met goed fatsoen visite thuis moest kunnen ontvangen en zeiden dat ik gek zou worden van te veel kleur en frutsels.
, hoe goed bedoeld het ook moge zijn.Maar goed, dat is mijn mening
Bij mij is het niet gelukt om het af te leren, het is bij mij te hardnekkig aanwezig blijkbaarquote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:11 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Behalve dat 'schommelen' wiebel ik helemaal niet. Mijn vader doet dit wel altijd en ik heb daar zelf een hekel aan en daarnaast heb ik het afgeleerd omdat mijn moeder het niet wilde. Iedere keer als ik wiebelde moest ik bijv. naar m'n kamer of ik kreeg een tik op m'n vingers.
Ik denk dat weinig mensen zo lang zo stil kunnen zitten als ik.
Doe ik ook wel eens.quote:
Dat dan weer niet...quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:58 schreef Juup© het volgende:
Zelfs als ik slaap wiebel ik nog met mijn tenen (of voeten).
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Tja, daar zit een verhaal achter en dat is een van de dingen waardoor ik denk dat er iets 'mis' is met me (tenminste, anders dan anderen en in zekere zin ook verschrikkelijk vervelend). Ik heb een huis gekocht vorig jaar en dat was nogal gedateerd. Ik had geen geld voor een duurder huis en huren was ook geen optie, omdat ik dan nog erg lang op een wachtlijst moest staan en particulier huren zou te duur worden. Maar goed, het huis moest dus nogal ingrijpend verbouwd worden. Ik kon gewoon niet bedenken wat ik zelf wilde. Ik heb geen overzicht, ik kan me ook niet voorstellen hoe iets wordt. Ik heb aan een kant een goed ruimtelijk inzicht, bijvoorbeeld met parkeren maar ook op tests. Echter, in een huis kan ik me niet voorstellen dat een bank in een bepaalde kamer past en of er dan nog een tafel in kan. Ik kon ook gewoon niet bedenken wat ik waar wilde, hoe ik dingen wilde hebben, wat praktisch was. Ik kreeg zelf niets georganiseerd, uitgevoerd. Met heel veel ruzie en veel hulp van m'n vriend en ouders is het gelukt, maar eigenlijk heeft mijn moeder het huis ontworpen (en tussentijds steeds 'toestemming' gevraagd), mijn vader bedacht hoe het in de praktijk uitgevoerd moest worden, met welk materiaal en zo, en m'n vriend heeft geholpen bij de uitvoering. Ik heb zelf niet veel meer gedaan dan de deuren schuren en schilderen.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:13 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ouders die bepalen hoe hun kind zijn/haar huis in moet richten
Maar goed, dat is mijn mening
Ik was echt constant gedeprimeerd, lamlendig, huilerig, hangerig. Er kwam niets uit m'n handen en m'n ouders moesten opschrijven wat ik moest doen, mailtjes sturen met wanneer ik in m'n huis moest zijn en wat ik moest doen. Ik heb vaak te horen gekregen dat ik dingen zelf moest doen en m'n ouders begrepen niet hoe ik bepaalde dingen kon vergeten, of hoe ik over bepaalde zaken gewoon helemaal niet had nagedacht, die voor hun 'logisch' waren. Ik kon er gewoon allemaal niks mee. Het was te veel en te ingewikkeld en ik raakte er alleen maar van in paniek.
Sanity is (not) statistical
Duidelijk. In dat geval is het wel handig en wenselijk dat er enige controle wordt uitgeoefend.quote:
Dat klinkt bekend...quote:Op dinsdag 8 juli 2008 21:58 schreef Juup© het volgende:
[..]
Mijn ouders werden vroeger gek van mijn gewiebel met mijn benen of voeten, en van het getikt of getrommel met mijn vingers, of spelen en tikken met het bestek op tafel of op een bord of glas,. Mijn vrouw word er soms ook een beetje nerveus van als ik weer met mijn tenen of met mijn voet(en) wiebel of op mijn hoofd of laptop aan het trommelen ben met mijn vingers. Zelfs als ik slaap wiebel ik nog met mijn tenen (of voeten).
Laat ik nu net een huis gekocht hebben...quote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:26 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Tja, daar zit een verhaal achter en dat is een van de dingen waardoor ik denk dat er iets 'mis' is met me (tenminste, anders dan anderen en in zekere zin ook verschrikkelijk vervelend). Ik heb een huis gekocht vorig jaar en dat was nogal gedateerd. Ik had geen geld voor een duurder huis en huren was ook geen optie, omdat ik dan nog erg lang op een wachtlijst moest staan en particulier huren zou te duur worden. Maar goed, het huis moest dus nogal ingrijpend verbouwd worden. Ik kon gewoon niet bedenken wat ik zelf wilde. Ik heb geen overzicht, ik kan me ook niet voorstellen hoe iets wordt. Ik heb aan een kant een goed ruimtelijk inzicht, bijvoorbeeld met parkeren maar ook op tests. Echter, in een huis kan ik me niet voorstellen dat een bank in een bepaalde kamer past en of er dan nog een tafel in kan. Ik kon ook gewoon niet bedenken wat ik waar wilde, hoe ik dingen wilde hebben, wat praktisch was. Ik kreeg zelf niets georganiseerd, uitgevoerd. Met heel veel ruzie en veel hulp van m'n vriend en ouders is het gelukt, maar eigenlijk heeft mijn moeder het huis ontworpen (en tussentijds steeds 'toestemming' gevraagd), mijn vader bedacht hoe het in de praktijk uitgevoerd moest worden, met welk materiaal en zo, en m'n vriend heeft geholpen bij de uitvoering. Ik heb zelf niet veel meer gedaan dan de deuren schuren en schilderen.
Ik was echt constant gedeprimeerd, lamlendig, huilerig, hangerig. Er kwam niets uit m'n handen en m'n ouders moesten opschrijven wat ik moest doen, mailtjes sturen met wanneer ik in m'n huis moest zijn en wat ik moest doen. Ik heb vaak te horen gekregen dat ik dingen zelf moest doen en m'n ouders begrepen niet hoe ik bepaalde dingen kon vergeten, of hoe ik over bepaalde zaken gewoon helemaal niet had nagedacht, die voor hun 'logisch' waren. Ik kon er gewoon allemaal niks mee. Het was te veel en te ingewikkeld en ik raakte er alleen maar van in paniek.
Mijn ruimtelijk inzicht is dan wel weer erg goed (meer dan zelfs), dus ik heb nog goede hoop
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Bij je nieuwe aanmelding/doorverwijzing aangeven dat je door een fout van anderen al xx maanden in de mallemolen zit, zeggen dat je al een berg vragenlijsten en formulieren hebt ingevuld en dat je die zal opsturen zodat ze zich die moeite kunnen besparen en je op zeer korte termijn kunnen inplannen voor de rest van het traject.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 17:53 schreef Tobz het volgende:
Jullie gaan veel te snel! Zat dingen waar ik op wil reageren, maar dan is het alweer onder 3 pagina's begraven!
Maar ik moet even m'n hart luchten: net te horen gekregen dat Centrum Autisme me niet aanneemt omdat ik in de verkeerde regio zit! En dat na drie weken van volstrekte stilte en ik verdomme gewoon zelf moest bellen voor een simpele ontvangst bevestiging!
Mag alles helemaal overnieuw en het is allemaal ook zo lekker laagdrempelig voor hun toekomstige patienten met de verwijzingen en de eindeloze vragenlijsten en onduidelijke formulieren die je mag invullen!
Hier loop ik echt iedere keer weer op stuk. Iedere keer als ik 'eigen verplichtingen' heb (met de telefoon in de hand om een afspraak te maken, een envelop met een rekening in m'n hand, een studieboek voor een toets voor me op m'n bureau, etc.) is alsof al m'n gedachten in m'n hoofd gillend alle kanten richting afleidingen vluchten in één grote chaos.
Het is wel een typisch geval van 'als de eerste schaap over de dam is...', want dan neemt m'n onvermogen om m'n aandacht te verdelen het over, maar dat ene schaap moet wel eerst de Atlantikwal nemen in een 'Sumo' pak.
SOms zit ik echt minuten lang naar het object in kwestie te staren tewijl m'n motivatie zich te pletter loopt op een onzichtbare muur zoals een vetklep op een stormbaan. Scheurende pijn van binnen omdat ik niet begrijp waarom mijn wilskracht zo ongrijpbaar is als rookt en woedende tranen die niet willen komen. Het enige wat eruit komt is slechts een idioot lachje om de ironie en krankzinnigheid ervan.
Is dit ASD gerelateerd? Echt dit sloopt me
En het stomme is dat het bijna onmogelijk is om familie of vrienden me te laten helpen. Ik sluit het liefst alles binnen en verstop mezelf en het het gevoel 'kapot' te zijn in m'n afleidingen en obsessie. En weinig irriteert me dan meer dan wanneer goedbedoelende mensen me dan proberen te helpen door dingen voor mij te regelen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tja, ik raak in de war door de overdaad aan keuzes en door alle dingen waar je tegelijk rekening mee moet houden. Opdracht: zoek een keuken op marktplaats was voor mij onuitvoerbaar, omdat ik rekening moest houden met het formaat van de keuken, de indeling (waarvan ik geen idee had wat ik wilde of wat handig was), aansluitingen voor gas, water, electriciteit, de kleur van het laminaat, etc. Dan ben ik het helemaal kwijt en dan kan ik niks meer.
Sanity is (not) statistical
Dit zijn één van de weinige dingen die ik absoluut niet herken. Heb je trouwens Asperger of klassieke autisme?quote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:36 schreef Maeghan het volgende:
Tja, ik raak in de war door de overdaad aan keuzes en door alle dingen waar je tegelijk rekening mee moet houden. Opdracht: zoek een keuken op marktplaats was voor mij onuitvoerbaar, omdat ik rekening moest houden met het formaat van de keuken, de indeling (waarvan ik geen idee had wat ik wilde of wat handig was), aansluitingen voor gas, water, electriciteit, de kleur van het laminaat, etc. Dan ben ik het helemaal kwijt en dan kan ik niks meer.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Ik ben toevallig in dit topic terecht gekomen omdat ik behoorlijk wat dingen van Asperger herken, in eerste instantie eigenlijk via het ADD-topic omdat ik daar ook best wel wat dingen in herkende. Ik heb geen diagnose of zo, behalve in het verleden een depressie. Ik overweeg wel om een arts te bezoeken, maar ik moet mezelf nog overtuigen dat het nodig is (hoewel ik regelmatig tegen muren oploop en over het algemeen het gevoel heb dat er 'iets' is en het me eigenlijk beter lijkt om er eens over te praten, heb ik er ergens ook helemaal geen zin in - ik ben een struisvogeltje). Wat er mis is, geen idee. Misschien gewoon ordinaire kortsluiting.
Overigens is het 'geen overzicht hebben' wel iets wat ik tegengekomen ben tijdens het lezen over Asperger. Het gebrek aan overzicht is ook de reden dat ik mijn studie niet afgemaakt heb; alle vakken lukten prima, maar de scriptie... Na 2 1/2 jaar tobben ben ik toen toch gestopt.
Overigens is het 'geen overzicht hebben' wel iets wat ik tegengekomen ben tijdens het lezen over Asperger. Het gebrek aan overzicht is ook de reden dat ik mijn studie niet afgemaakt heb; alle vakken lukten prima, maar de scriptie... Na 2 1/2 jaar tobben ben ik toen toch gestopt.
Sanity is (not) statistical
Nou... als ik zo je posts lees... kan ik me niet voorstellen dat je geen Asperger hebt. Welkom bij de club. 
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
In je vorige post omschreef je trouwens wel iets dat typisch autistisch is. De kluts kwijt raken en dat dingen niet overzichtelijk zijn. Komt heeeeeel vaak voor.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Bedankt, maar ik sta niet te springen om het lidmaatschapspasje aan te nemen, als je het niet erg vindt. Toch eerst maar eens een arts raadplegen (toen ik depressief was ben ik ook pas na 7 jaar gegaan, dus dat wordt wat... Ik ben soms zo'n lamzak... ).
Sanity is (not) statistical
Ook dat komt vaker voor bij autisten...quote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:56 schreef Maeghan het volgende:
Bedankt, maar ik sta niet te springen om het lidmaatschapspasje aan te nemen, als je het niet erg vindt. Toch eerst maar eens een arts raadplegen (toen ik depressief was ben ik ook pas na 7 jaar gegaan, dus dat wordt wat... Ik ben soms zo'n lamzak... ).
-edit-
Maar goed, als je geen problemen hebt hoef je ook niet te gaan. Tenzij je denkt dat het "nog veel beter zou kunnen ", maar je weet niet waarom het niet zo veel beter gaat.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Precies.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 23:00 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ook dat komt vaker voor bij autisten...
Typisch autistisch als je het aan mij vraagt.Maeghan, pak de maand juli erbij en kies een exacte datum. Maak daarna een afspraak en kijk of het lukt. Dit is belangerijk genoeg, naar mijn mening. Moet je natuurlijk zelf weten maar ik zou het wel graag zien, ik ben namelijk benieuwd en voor jezelf zou het denk ik wel beter zijn of je het zeker weet of niet.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Ja, dat is wel zo, maar ik wil het niet. Ik wil gewoon normaal zijn, maar daar zit het probleem al denk ik. Ik heb m'n hele leven al momenten waarop ik me echt wanhopig voel en denk, kon ik maar gewoon normaal zijn. Ik wil niet anders zijn, ik wil niets 'hebben'. Ik wil het niet, dus het is er niet.
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
Sanity is (not) statistical
Moet je gaan?quote:Op dinsdag 8 juli 2008 23:22 schreef Maeghan het volgende:
Ja, dat is wel zo, maar ik wil het niet. Ik wil gewoon normaal zijn, maar daar zit het probleem al denk ik. Ik heb m'n hele leven al momenten waarop ik me echt wanhopig voel en denk, kon ik maar gewoon normaal zijn. Ik wil niet anders zijn, ik wil niets 'hebben'. Ik wil het niet, dus het is er niet.
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
Dat kan je alleen zelf bepalen.
Zoals ik al zei: je moet alleen gaan als je denkt dat het nodig is of als je denkt dat je het (goed) kan gebruiken. Als je je aanmeldt/laat doorverwijzen, komen er vanzelf een boel vragenlijsten en gesprekken waaruit moet blijken of je autistisch bent. Of niet. En in dat laatste geval kunnen ze je vaak ook verder op weg helpen (tenzij ze zeggen dat je niets mankeert, dan hoef je alleen nog maar blij te zijn).
Hoe?
Je kan dat gewoon aan je huisarts vragen. Wordt dat geweigerd, vraag naar de motivatie. Heb je van te voren het idee dat je aanvraag negatief wordt beantwoord, doe de aanvraag dan met iemand die jouw standpunt begrijpt/onderschrijft (en als je helemaal negatief bent, laat dan de aanvraag door bijvoorbeeld je ouders/partner doen, met motivatie)
Gevoel van hulpeloosheid?
Ja.
Nou en?
Of je nu hulpeloos bent zonder dat je weet waarom
vs.
Je bent hulpeloos, maar je weet waarom en wat je er mogelijk aan kan doen (eigenlijk valt het woord hulpeloos al weg...)
Stuur ik niet te veel?
Ga je wachten totdat iemand ooit eens het idee heeft dat jij misschien toevallig autistisch zou zijn?
Als jij een aanvraag indient, ben je al aan het sturen. Dat is zeker niet slecht, je moet alleen weten wanneer je het stuur even af moet geven.
Helpt het?
Het is niet de oplossing, maar kan je allicht verder helpen.
Verwacht in ieder geval niet te veel, dan kan het niet tegenvallen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Naar de instelling in jouw regio die dit gaat oppakken. In mijn geval was dat de geestelijke gezondheidszorg van de regio voor de eerste schifting/intake. Die hebben gezegd dat er kans is dat ik autistisch ben en mij aangemeld bij het RIAGG die een autisme-poli heeft (en mij nog steeds aan het onderzoeken zijn)quote:Op woensdag 9 juli 2008 00:04 schreef Maeghan het volgende:
Waar kan de huisarts mij naar doorverwijzen?
Hangt er dus een beetje vanaf hoe 'men' het bij jou in de regio georganiseerd heeft.
[ Bericht 7% gewijzigd door Stupendous76 op 09-07-2008 00:19:07 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op woensdag 9 juli 2008 00:04 schreef Maeghan het volgende:
Waar kan de huisarts mij naar doorverwijzen?
Jouw eindstation zou het SARR, Rotterdam Zuid twentestr 52 (even uit mijn hoofd) zijn.
Met het RIAGG heb ik niets dan ellende gehad... probeer er dus voor te zorgen dat dat een zo kort mogelijk tussenstation wordt en dat ze je meteen doorverwijzen naar het SARR.
Eerste stap is inderdaad de huisarts.
(en als je een goede hebt.. vraag dan of hij je de ellende van die tussenstappen wil besparen en je meteen op de goede plaats wil zetten. Onderbouw het bv met de gegevens die je hierboven al neerzette "als het te lang duurt, te onoverzichtelijk is.. dan stop ik er geheid mee. niet omdat ik neit gemotiveerd ben maar omdat ik dat niet op kán brengen, het niet overzie etc etc..." juist dat is onderdeel van je "probleem" en verwachten dat iemand die hulp komt vragen voor ene probleem eerst zelf de symptomen ervan wegwieberd voordat diegene naar het loket mag die de symptomen aan zou moeten pakken is een beetje weird.
ofzo.... iets.... zou je er van kunnen maken als ik je bovenstaande verhaal lees.
Let wel: mijn negatieve ervaringen vonden plaats in een andere woonplaats dan waar jijwoont. Ik weet niet of ze in jouw plaats wel kundig zijn! Mijn ervaring hoeft niet algemeen te gelden (alhoewel de verschillende verhalen op de verschillende fora voornmelijk hetzelfde klinken wil ik dit toch even benadrukken. Kies zelf de weg die goed voelt, bekijk zelf of je je ergens gehoord en goed geholpen voelt)
Toen ik mijn huis kocht heeft mijn vader mij geholpen met de inrichting van mijn huis. Ik wist ook niet hoe of wat. Voor de volgende keer dat ik een huis koop weet ik hoe het moet. Ik zal niet alles zelf kunnen vooral het klussen niet omdat ik twee linkerhanden heb.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik geef even commentaar.quote:Op woensdag 9 juli 2008 19:38 schreef tijnbrein het volgende:
Toen ik mijn huis kocht heeft mijn vader mij geholpen met de inrichting van mijn huis. Ik wist ook niet hoe of wat. Voor de volgende keer dat ik een huis koop weet ik hoe het moet. Ik zal niet alles zelf kunnen vooral het klussen niet omdat ik twee linkerhanden heb.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb denk nodig te hebben. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden wat waarschijnlijk problemen gaat opleveren op je werk. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
Het is absoluut niet verkeerd om je eigen ideeën te volgen, maar hou het wel in de gaten. Zoals je zelf al aangeeft (en ook regelmatig in dit topic leest) zijn heel veel mensen niet in staat om de problemen van een ander te zien. Het maakt daarbij niets uit of het familie, vrienden of professionals zijn. Wat je dan ook vaak ziet: die mensen keren zich af van de hulpvrager, omdat ze niet kunnen zien wat er gaande is omdat ze dat niet willen zien.
En dan gelijk de volgende vragen:
Waarom denk je dat jouw collega's jou wel die steun kunnen geven?
En wat als blijkt dat ze dat niet kunnen?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Of ik denk dat mijn collega´s mij kunnen steunen de meeste absoluut niet. Die snappen mij totaal niet en ik hun niet. Die prikken niet door mijn toneelspel heen of wel maar laten dat niet merken. Er zijn een paar collega´s die mijn willen steunen. En die laten merken dat mijn gedrag soms niet acceptabel is en mij daarop aanspreken.quote:Op woensdag 9 juli 2008 20:59 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik geef even commentaar.
Het is absoluut niet verkeerd om je eigen ideeën te volgen, maar hou het wel in de gaten. Zoals je zelf al aangeeft (en ook regelmatig in dit topic leest) zijn heel veel mensen niet in staat om de problemen van een ander te zien. Het maakt daarbij niets uit of het familie, vrienden of professionals zijn. Wat je dan ook vaak ziet: die mensen keren zich af van de hulpvrager, omdat ze niet kunnen zien wat er gaande is omdat ze dat niet willen zien.
En dan gelijk de volgende vragen:
Waarom denk je dat jouw collega's jou wel die steun kunnen geven?
En wat als blijkt dat ze dat niet kunnen?
Ik heb bijna geen sociaal netwerk waarop ik terug kan vallen. Mijn ouders weten bijvoorbeeld niet eens dat ik hulp heb gezocht voor mijn problemen. Met hun kan ik ook absoluut niet praten over mijn problemen. Niet omdat ze geen begrip daarvoor tonen maar ik ben nog steeds boos op hun en vind dat zij geen recht meer hebben om te weten wat er in mijn leven speelt. Ik heb een vriend maar die heeft nog nooit de steun gegeven die ik nodig heb. Daar kan hij verder ook niks aan doen. Het is nog al wat om iemand te helpen. Maar ik wel gewild dat hij dat kon.
Als zij mij de steun niet kunnen geven die ik nodig heb. Dan zou ik de steun ergens anders moeten gaan zoeken.
Maar alleen al mijn problemen oplossen kan ik niet. Ik krijg hulp van een psycholoog maar ik heb ook hulp nodig van vrienden die mij steunen.
Misschien komt dit allemaal raar over voor jouw. Maar ik heb besloten om mijn leven te veranderen. Ik heb een sociaal netwerk van vrienden nodig. Een aantal collega´s zou ik graag willen dat zij daar deel van uitmaken. Een paar maanden geleden realiseerde ik mij dat ik geen sociaal netwerk heb van mensen die ik vertrouw en waar ik met mijn problemen terecht kan.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik doe niet graag een post helemaal opknippen in quotes, nu dus even wel:
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
Misschien niet leuk om te vragen, maar laten ze je dat merken omdat jouw gedrag ongepast is of omdat ze je willen helpen?quote:Op donderdag 10 juli 2008 20:44 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Of ik denk dat mijn collega´s mij kunnen steunen de meeste absoluut niet. Die snappen mij totaal niet en ik hun niet. Die prikken niet door mijn toneelspel heen of wel maar laten dat niet merken. Er zijn een paar collega´s die mijn willen steunen. En die laten merken dat mijn gedrag soms niet acceptabel is en mij daarop aanspreken.
Je kan dus wel met hen over je problemen praten, alleen jij wilt het niet.quote:Ik heb bijna geen sociaal netwerk waarop ik terug kan vallen. Mijn ouders weten bijvoorbeeld niet eens dat ik hulp heb gezocht voor mijn problemen. Met hun kan ik ook absoluut niet praten over mijn problemen. Niet omdat ze geen begrip daarvoor tonen maar ik ben nog steeds boos op hun en vind dat zij geen recht meer hebben om te weten wat er in mijn leven speelt.
Kon hij je niet helpen of kon hij jou niet de hulp geven die jij wilde?quote:Ik heb een vriend maar die heeft nog nooit de steun gegeven die ik nodig heb. Daar kan hij verder ook niks aan doen. Het is nog al wat om iemand te helpen. Maar ik wel gewild dat hij dat kon.
De clou is nu net dat anderen je wel kunnen helpen, maar jij bent de enige die wat kan veranderen.quote:Als zij mij de steun niet kunnen geven die ik nodig heb. Dan zou ik de steun ergens anders moeten gaan zoeken.
Maar alleen al mijn problemen oplossen kan ik niet.
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
Klopt.quote:Ik krijg hulp van een psycholoog maar ik heb ook hulp nodig van vrienden die mij steunen.
quote:Misschien komt. Maar ik heb besloten om mijn leven te veranderen. Ik heb een sociaal netwerk van vrienden nodig. Een aantal collega´s zou ik graag willen dat zij daar deel van uitmaken. Een paar maanden geleden realiseerde ik mij dat ik geen sociaal netwerk heb van mensen die ik vertrouw en waar ik met mijn problemen terecht kan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
In de nieuwsgroep alt.binaries.e-book.technical is trouwens een hele rij (Engelstalige) boeken gepost over autisme.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Jij? Didn't see that one comingquote:Op vrijdag 11 juli 2008 03:16 schreef MLI het volgende:
Meldt. Zonder diagnose nog maar binnenkort ga ik een intake doen bij een psychiater.
Ik weet al jaren dat er 'iets' niet klopt en daar heb ik nooit een geheim van gemaakt. Hehehe, volgens mij wordt de diagnose gewoon syndroom van Downquote:
.
Dan ben jij al oud dus?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:15 schreef Liquidootje het volgende:
Ja ik wacht al eeuwen op die stempel.
Ja, dat er iets niet klopt is wel duidelijk (quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:10 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik weet al jaren dat er 'iets' niet klopt en daar heb ik nooit een geheim van gemaakt. Hehehe, volgens mij wordt de diagnose gewoon syndroom van Down
)maar waarom denk je specifiek aan autisme? Waar loop je tegenaan?
't Wordt steeds drukker hier.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 03:16 schreef MLI het volgende:
Meldt. Zonder diagnose nog maar binnenkort ga ik een intake doen bij een psychiater.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Paar dingen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:26 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ja, dat er iets niet klopt is wel duidelijk (
Als ik geen relatie heb, heb ik veel positieve bevestiging van het mannelijk geslacht nodig. Dit is wel het grootste struikelblok van dit moment. Ik vind elke week iemand anders leuk en dat begint na een dik jaar echt wel vermoeiend te worden.
Vriendschappen, die duren bij mij meestal niet langer dan een jaar, met uitzonderingen. Ik heb moeite mensen aan me te binden en ik ben altijd loyaler naar mijn vrienden dan zij naar mij. Hoewel ik tegenwoordig wel voorzichtig ben in wie ik vriend noem.
In relaties ben ik redelijk normaal (hoewel met gebruiksaanwijzing maar niet veeleisend), maar als ik samenwoon doe ik bijvoorbeeld heel weinig in het huishouden, terwijl ik het alleen toch behoorlijk netjes hou.
Ik was een heel raar kind en ik vind mezelf ook pas sociaal sinds mijn 21ste ongeveer. Daarvoor was ik gewoon écht raar. Niet apart, écht raar.
Ik herken gewoon veel in de kenmerken. Alleen wat totaal niet klopt is dat ik het onbekende juist opzoek, ik hou totaal niet van regelmaat en sleur en ik ga ook best ver om die te doorbreken.
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:39 schreef MLI het volgende:
[..]
Paar dingen.
Als ik geen relatie heb, heb ik veel positieve bevestiging van het mannelijk geslacht nodig. Dit is wel het grootste struikelblok van dit moment. Ik vind elke week iemand anders leuk en dat begint na een dik jaar echt wel vermoeiend te worden.
Vriendschappen, die duren bij mij meestal niet langer dan een jaar, met uitzonderingen. Ik heb moeite mensen aan me te binden en ik ben altijd loyaler naar mijn vrienden dan zij naar mij. Hoewel ik tegenwoordig wel voorzichtig ben in wie ik vriend noem.
In relaties ben ik redelijk normaal (hoewel met gebruiksaanwijzing maar niet veeleisend), maar als ik samenwoon doe ik bijvoorbeeld heel weinig in het huishouden, terwijl ik het alleen toch behoorlijk netjes hou.
Ik was een heel raar kind en ik vind mezelf ook pas sociaal sinds mijn 21ste ongeveer. Daarvoor was ik gewoon écht raar. Niet apart, écht raar.
Ik herken gewoon veel in de kenmerken. Alleen wat totaal niet klopt is dat ik het onbekende juist opzoek, ik hou totaal niet van regelmaat en sleur en ik ga ook best ver om die te doorbreken.
Wat ik wel herken is dat ze zegt dat ze als kind altijd heel erg anders is geweest... ook in de crèche enzo. Dat betekent in ieder geval niet niks.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.
Ik las het relaas ook met het idee dat het vast wel iets zal zijn, maar dat ik weinig doorslaggevend voor autisme zie.
Ik zie het ook niet zo, eigenlijk.
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Sanity is (not) statistical
Ik kan niet duidelijk op papier zetten waarom ik het vermoed. Maar laat ik het zo zeggen, mijn zus werkt met autisten, mijn moeder heeft autistische pleegkinderen gehad en mijn broer heeft gewerkt met autisten. Zij herkennen ontzettend veel. Ook mijn vader vertoont trekjes, hoewel lichter dan ik maar kan ook komen omdat hij ouder is. Als kind kwam het veel duidelijker naar voren. Het komt alleen tot uiting op het sociale vlak. Ik kan eigenlijk amper inschatten hoe ik overkom op een ander, sterker nog, ik sta daar niet eens bij stil normaal gezien. Ik leer wel om beter met sociale dillemma's om te gaan.
Oh ja, over mijn kindertijd:
Ik trok mijn haren uit mijn hoofd, zodanig dat ik kale plekken kreeg.
Ik scheet tot mijn 11de in mijn broek .
Toen ik 3 weken oud was besloot ik dat ik geen kusje wilde dus ik draaide steevast mijn hoofd weg als mijn moeder me een kus wilde geven.
Ik heb geen woord gezegd tot ik 3 jaar was. Geen pa-pa of ma-ma. Toen ik eenmaal sprak, was het ook totaal zonder gebrabbel en volzinnen. Ik zong wel liedjes met tekst overigens.
Ik had pas een vriendin toen ik 15 werd.
Ik deed altijd alles anders dan de rest, ik hoorde nergens bij.
Mijn moeder zei altijd, jij was onbereikbaar. Niet dat ik niet voor rede vatbaar was, ik bleef altijd kalm, ik luisterde gewoon niet.
Ik was een extreem moeilijke puber.
Ik heb weinig aansluiting met mensen uit mijn eigen sociale milieu. Vroeger had ik alleen aansluiting met tuig.
Ik ben mijn hele puberteit depressief geweest.
Altijd vrij formele woordkeuze gehad.
enz enz enz
[ Bericht 1% gewijzigd door MLI op 11-07-2008 18:34:36 ]
Ik trok mijn haren uit mijn hoofd, zodanig dat ik kale plekken kreeg.
Ik scheet tot mijn 11de in mijn broek
.Toen ik 3 weken oud was besloot ik dat ik geen kusje wilde dus ik draaide steevast mijn hoofd weg als mijn moeder me een kus wilde geven.
Ik heb geen woord gezegd tot ik 3 jaar was. Geen pa-pa of ma-ma. Toen ik eenmaal sprak, was het ook totaal zonder gebrabbel en volzinnen. Ik zong wel liedjes met tekst overigens.
Ik had pas een vriendin toen ik 15 werd.
Ik deed altijd alles anders dan de rest, ik hoorde nergens bij.
Mijn moeder zei altijd, jij was onbereikbaar. Niet dat ik niet voor rede vatbaar was, ik bleef altijd kalm, ik luisterde gewoon niet.
Ik was een extreem moeilijke puber.
Ik heb weinig aansluiting met mensen uit mijn eigen sociale milieu. Vroeger had ik alleen aansluiting met tuig.
Ik ben mijn hele puberteit depressief geweest.
Altijd vrij formele woordkeuze gehad.
enz enz enz
[ Bericht 1% gewijzigd door MLI op 11-07-2008 18:34:36 ]
Ja en je kan ook een ware spraakwaterval zijn. Ik ken ook een aantal kinderen die heel vormelijk praten, totaal niet passend bij de leeftijd.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
MLI dat klinkt al heel anders inderdaad. Al kan ik je promiscue gedrag niet direct linken aan autisme en ook niet met het beeld van de happy slet die je op andere plaatsen van dit forum uitdraagt.
Bedoel je besluiteloosheid?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Ik zie het ook niet zo, eigenlijk.
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Het lijkt er op dat autisten, als ze beginnen, meestal heel goed spreken (dus geen spreekfouten of brabbeltaal, juiste zinsopbouw, etc.) Maar bij een deel van de groep duurt het vaak wel (behoorlijk) langer.quote:Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
'Promiscue gedrag' geeft aandacht en aandacht is bevestiging. In die zin van dat je leuk bent, niets fout doet. Daarnaast is het een vrij makkelijk spel om te spelen. Je hoeft geen genie te zijn om te zien welke man je leuk vindt, dat zie ik ook altijd gelijk. En seks is helemaal makkelijk. Als ie omhoog gaat, dan wil die wel. Als ie niet omhoog gaat, dan wil die niet. Ook hoef je er verder helemaal geen emoties bij te hebben of dingen bij te zeggen en 'mag' bijna alles.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:58 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ja en je kan ook een ware spraakwaterval zijn. Ik ken ook een aantal kinderen die heel vormelijk praten, totaal niet passend bij de leeftijd.
MLI dat klinkt al heel anders inderdaad. Al kan ik je promiscue gedrag niet direct linken aan autisme en ook niet met het beeld van de happy slet die je op andere plaatsen van dit forum uitdraagt.
Ik herken dat namelijk wél een beetje, zelf.
Het hunkeren naar aandacht en intimiteit op zich is toch ook niets vreemds voor Aspergers? Voor klassieke autisten misschien wel, maar juist van aspergers wordt gezegd dat ze wel contact willen hebben, maar dat het niet goed lukt.
Over taal, ik weet niet hoe oud ik was toen, maar het is me bijgebleven dat normale kinderen op die leeftijd gemiddeld 24 woorden spraken (ongeveer, kan 23 of 26 geweest zijn ook). Toen sprak ik er al dik over de 300. Mijn moeder is toen gestopt met het bijhouden van het aantal woorden dat ik sprak, wat ze eigenlijk moest doen van het consultatiebureau. Ook maakte ik al veel sneller zinnen dan andere kinderen.
(Over 'letterlijk' taalgebruik, bij die laatste zin denk ik automatisch dat het niet klopt, omdat het ook kan suggereren "dat ik sneller zinnen maakte dan dat ik andere kinderen maakte". Wat praktisch gezien helemaal niet kan natuurlijk, maar toch. Dat heb ik dus ook als ik teksten van andere mensen lees, kan erg verwarrend zijn.
Sanity is (not) statistical
De reden dat ik een happy slet ben, is dan ook dat ik veel aandacht krijg. Maar OK, even dat buiten beschouwing gelaten, ik blijf hopen dat ze gewoon zeggen dat ik apart ben straks. Het promiscue gedrag, dat past eerder bij borderline, maar daar herken ik verder eigenlijk niets in.
Nou ja, hoe dan ook. Ik ga sowieso naar een psycholoog om over het slettengedrag te praten en om te kijken hoe ik het nu nog kan doorbreken want het is een gewoonte geworden en bepaalt grotendeels hoe ik me gedraag in gezelschap van mannen. Uiteindelijk boeit het ook geen flikker of ik een autist/borderliner of wat dan ook ben. Als ik maar een manier vind om om te gaan met mijn problemen, en dan met name gelukkig kunnen zijn met veel minder aandacht dan ik nu krijg. Maar daarvoor dus eerst een oorzaak vinden want alles wat ik tot nu toe zelf geprobeerd heb zijn pleisters geweest, geen structurele oplossing gevonden.
Nou ja, hoe dan ook. Ik ga sowieso naar een psycholoog om over het slettengedrag te praten en om te kijken hoe ik het nu nog kan doorbreken want het is een gewoonte geworden en bepaalt grotendeels hoe ik me gedraag in gezelschap van mannen. Uiteindelijk boeit het ook geen flikker of ik een autist/borderliner of wat dan ook ben. Als ik maar een manier vind om om te gaan met mijn problemen, en dan met name gelukkig kunnen zijn met veel minder aandacht dan ik nu krijg. Maar daarvoor dus eerst een oorzaak vinden want alles wat ik tot nu toe zelf geprobeerd heb zijn pleisters geweest, geen structurele oplossing gevonden.
Nee, ik 'weet' het soms gewoon niet. Ik kan mezelf niet goed inschatten. Ik weet niet wat echt is en wat niet (aan mij), wat normaal is en wat niet (aan mij en in het algemeen). Soms weet ik ook niet wat ik wil. Soms weet ik niet wat ik 'moet' doen, wat er van me verwacht wordt, of wat anderen zouden doen, zoals dat zebrapadvoorbeeld (nou ja, ik weet wel wat de meeste mensen in Rotterdam zouden doen, maar dat is hetzelfde als wanneer iemand wél op het zebrapad oversteekt).quote:
Sanity is (not) statistical
ik geloof niet dat je werkelijk happy kunt zijn als je gevoel over jezelf volledig afhankelijk is van anderen. Promiscuiteit kan vele oorzaken hebben, sekuseel misbruik bijvoorbeeld, of het gebrek aan een vaderfiguur. Dat hoeft dus niet perse borderline te zijn.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:19 schreef MLI het volgende:
De reden dat ik een happy slet ben, is dan ook dat ik veel aandacht krijg. Maar OK, even dat buiten beschouwing gelaten, ik blijf hopen dat ze gewoon zeggen dat ik apart ben straks. Het promiscue gedrag, dat past eerder bij borderline, maar daar herken ik verder eigenlijk niets in.
Het was meer een voorbeeld. Het is niet zo dat mijn gedrag totaal onaangepast is maar soms doe ik dingen die niet door de beugel kunnen. Daar ben ik mijzelf ook van bewust. Maar soms heb ik gewoon iemand nodig die mijn onaangepaste gedrag corrigeerd. Verder kan ik gewoon mijn verhaal kwijt bij een collega als ik dat wil.quote:[quote]Op donderdag 10 juli 2008 22:36 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik doe niet graag een post helemaal opknippen in quotes, nu dus even wel:
[..]
Misschien niet leuk om te vragen, maar laten ze je dat merken omdat jouw gedrag ongepast is of omdat ze je willen helpen?
[..]
Ja als ik zou willen dat zou ik met mijn ouders praten. Maar ik ben nog steeds boos op hun voor dingen die zij mij in het verleden hebben aangedaan. En ik heb nooit goed geleerd om over mij gevoels te praten van mijn ouders.quote:Je kan dus wel met hen over je problemen praten, alleen jij wilt het niet.
[..]
Hij die vriend van mij was een tijd de enige persoon waarbij ik mijn hart luchtte. Hij luisterde en maakte soms op- of aanmerkingen. Verder niks. Natuurlijk kan hij mijn problemen niet oplossen maar hij had bijvoorbeeld wel tips kunnen geven.quote:Kon hij je niet helpen of kon hij jou niet de hulp geven die jij wilde?
[..]
Dat had ik ook al bedacht dat het niet vanzelf gaat en dat het niet morgen is opgelost mijn problemen. Helaas heb ik nog een lange en moeilijke weg te gaan.quote:De clou is nu net dat anderen je wel kunnen helpen, maar jij bent de enige die wat kan veranderen.
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
[..]
Klopt.
[..]
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hoe zie dat iemand jouw leuk vindt? Want ik snap dat dus totaal niet. Tot mijn grootte frustratie.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:13 schreef Maeghan het volgende:
Je hoeft geen genie te zijn om te zien welke man je leuk vindt, dat zie ik ook altijd gelijk.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik kreeg vroeger heel veel negatieve bevestiging, vooral binnen het gezin heb ik dat altijd als afwijzingen ervaren. En zo ervaar ik dat nog steeds, die rolpatronen zijn niet zo sterk veranderd. Al moet ik zeggen dat ik het niet 'bewust' voel als afwijzing, maar tot die conclusie kom ik nu want ik ben duidelijk (succesvol want mijn zelfvertrouwen is wel erg toegenomen sinds mijn 22ste) aan het compenseren. Inderdaad, ik ben niet 'werkelijk' happy. Aan de andere kant, ik ben zeker niet ongelukkig en het is een manier van omgaan met.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:32 schreef Xennia het volgende:
[..]
ik geloof niet dat je werkelijk happy kunt zijn als je gevoel over jezelf volledig afhankelijk is van anderen. Promiscuiteit kan vele oorzaken hebben, sekuseel misbruik bijvoorbeeld, of het gebrek aan een vaderfiguur. Dat hoeft dus niet perse borderline te zijn.
Wat is 'fiep' trouwens een klotewoord. Ik zou het eerder 'drugs' noemen.
Goede vraag. Ik weet het niet, een bepaalde blik. Maar dan bedoel ik puur "aangetrokken" en niet "leuk" als in verliefd of zo. Dat zie ik verder ook niet. De eerste keer dat ik met m'n vriend in bed lag wist ik ook niet of hij me leuk vond of alleen maar seks wou. Dat moet ik dan gewoon direct vragen, maar je weet dan nog niet of je een eerlijk antwoord krijgt. Maar goed, in hoeverre is dat een kenmerk van autisme? Fok staat vol met "vindt ze me leuk"-topics.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:42 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Hoe zie dat iemand jouw leuk vindt? Want ik snap dat dus totaal niet. Tot mijn grootte frustratie.
Sanity is (not) statistical
Aah leuk dit wordt een topic ik ervaar in mijn 20er jaren allerlei problemen, ik moet wel autistisch zijn. Ok, eikelpost in principe want er worden hier best goede postings gemaakt ook door die categorie. Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken. Leg het lekker bot in het midden, maar geen idee hoe ik het liever kan verpakken.
Nee. Het is maar net wanneer de mensen "vastlopen" in het leven en erkennen of vermoeden dat er daadwerkelijk iets mis" is met hen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 20:59 schreef TheVotary het volgende:
Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken.
Mijn diagnose is pas op mijn 39ste gesteld, simpelweg omdat ik tot dan toe verstandelijk heel mijn leven heb kunnen functioneren. Op een gegeven moment ging dat niet meer en kreeg ik problemen die ik normaal gezien opving met mijn intelligentie, maar waar ik toen (en nu nog steeds) geen energie meer voor had.
[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 11-07-2008 21:18:38 ]
Groote kans idd dat ik er helemaal naast zit hoor. Zo'n verhaal als jij (met de eerdere postings erbij natuurlijk) doet overtuigt me gelijk dat ik er helemaal naast zit. Maar als ik dan soms bijvoorbeeld documentaires kijk over dit onderwerp dan kan ik me haast niet voorstellen dat mensen niet veel eerder (dus op een jeugdiger leeftijd) tegen problemen aanlopen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:02 schreef Juup© het volgende:
[..]
Nee. Het is maar net wanneer de mensen "vastlopen" in het leven en erkennen of vermoeden dat er daadwerkelijk iets mis" is met hen.
Mijn diagnose is pas op mijn 37ste gesteld, simpelweg omdat ik tot dan toe verstandelijk heel mijn leven heb kunnen functioneren. Op een gegeven moment ging dat niet meer en kreeg ik problemen die ik normaal gezien opving met mijn intelligentie, maar waar ik toen (en nu nog steeds) geen energie meer voor had.
Het ligt eraan in hoeverre iemand afwijkt, dat ten eerste. Daarnaast is dit ook voor een groot deel een gevoelskwestie. Hoe ik me voel bij een bepaald voorval, kan niemand zien.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 20:59 schreef TheVotary het volgende:
Aah leuk dit wordt een topic ik ervaar in mijn 20er jaren allerlei problemen ik moet wel autistisch zijn. Ok, eikelpost in principe want er worden hier best goede postings gemaakt ook door die categorie. Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken. Leg het lekker bot in het midden, maar geen idee hoe ik het liever kan verpakken.
Kinderen zitten voor een groot deel van de tijd op school. Ik had op school ook problemen, maar niemand heeft daar iets aan gedaan. De docenten zagen het niet of wilden het niet zien. Zelfs toen ik in de puberteit zwaar depressief was, heeft niemand ingegrepen terwijl achteraf bleek dat sommige mensen het wél door hadden destijds. Ok, het is even iets anders dan autisme, maar om even aan te geven dat mensen niet zo snel in (willen) grijpen.
Op het moment dat ik me ongemakkelijk voel op een feestje, merkt niemand dat. Of ze denken dat ik misschien 'gewoon' verlegen ben. Als ik niets van me laat horen, denken mensen misschien gewoon dat het me niet zo interesseert of dat ik geen zin heb om wat te gaan doen, terwijl het tegendeel waar is. Alleen op een of andere manier lukt het niet om dingen te plannen, maar dat weten zij niet.
De problemen die ik als kind had, weten mijn ouders aan iets anders of ze hadden het niet door. Ik heb geen broers of zussen, dus ze konden niet echt vergelijken. Sommige problemen vertelde ik niet, andere problemen kan ik niet duidelijk maken. Ik heb mijn studie niet afgemaakt omdat de scriptie niet lukte. Ik had geen structuur. Dat kreeg ik mijn ouders niet duidelijk gemaakt.
Tenslotte, je loopt ook met het gevoel dat je toch bepaalde dingen bereikt hebt die anderen helemaal niet kunnen bereiken. Als je altijd goede cijfers haalt, dan kan er toch niets mis zijn met je hersens? (Even simpel gesteld).
Feit blijft dat als mensen niet weten wat een bepaalde stoornis inhoudt, ze het moeilijk herkennen. Daarnaast zien ze je niet in alle mogelijke situaties, dus wordt het moeilijk om al die dingen te combineren en er een beeld uit te vormen. Zelf heb je het misschien ook niet door of denk je dat het aan andere dingen ligt, tot je toevallig iets leest over (in mijn geval) Asperger en er opeens een hele zak kwartjes naar beneden valt.
Ik begrijp dat iemand er sceptisch tegenover kan staan, maar je moet het wel per geval bekijken denk ik.
Ik voelde me aangesproken hoor, omdat ik opeens de laatste paar weken zoveel post hier en ik dus inderdaad nu pas denk aan een stoornis in deze richting (ok, dat is niet helemaal waar, de gedachte is al jaren geleden weleens kort door m'n hoofd geschoten, maar omdat ik toen alleen maar wist van het bestaan van klassiek autisme heb ik hier verder nooit echt over nagedacht).
Sanity is (not) statistical
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Ben ik met jou eens, deels. Ik had ook problemen in mijn jeugd en later, maar toen was er niet zoveel bekend over autisme b.v.. Dan nog moet het maar herkend worden door iemand en daar zit vaak het probleem. Vaak wordt dan gezegd "het is een vervelend mannetje" of "hij is niet goed opgevoed" of "het zal wel door de pubertijd komen" allemaal van die dooddoeners.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:05 schreef TheVotary het volgende:
[..]
Groote kans idd dat ik er helemaal naast zit hoor. Zo'n verhaal als jij doet overtuigt me gelijk dat ik er helemaal naast zit. Maar als ik dan soms bijvoorbeeld documentaires kijk over dit onderwerp dan kan ik me haast niet voorstellen dat mensen niet veel eerder (dus op een jeugdiger leeftijd) tegen problemen aanlopen.
Hoe meer er bekend wordt over b.v. autisme, hoe eerder het herkend kan worden. Helaas heeft een grotere bekendheid ook tot gevolg dat er mijn inziens veel verkeerde diagnoses gesteld worden en dat er mensen zijn die denken dat ze autisme hebben omdat ze zich herkennen in een of meer kenmerken.
E-mail? Postduif? Etentje bij maanlicht?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Maar ik ben het wel met jou eens
Vroeger was alles overzichtelijker Juupie.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:11 schreef Juup© het volgende:
[..]
E-mail? Postduif? Etentje bij maanlicht?
Maar ik ben het wel met jou eens
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken die je gaat voeren om een diagnose eruit te krijgen.
Ik weet, nu moet alles snel en het liefst ook nog zoveel mogelijk informatie per vierkante millimeter. Niet gek dat ik overprikkeld raak.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:15 schreef SHE het volgende:
[..]
Vroeger was alles overzichtelijker Juupie.
het kán samen gaan (en vaak doet het dt ook in de praktijk) maar het schijnt niet zo te hoeven zijn.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Mijn zoontje is ruim 2 jaar en spreekt volzinnen.
Zijn woordenschat is enorm voor een kind van die leeftijd.
en zelfs het articuleren is al behoorlijk goed.
Op het consultatiebureau keken ze mij ongeloofwaardig aan en vroegen ze of hij op zijn minst wel het woordje bal kon uitspreken en benoemen.....
als hij geen zin heeft... dan vertoont hij geen kunstjes. Niet voor een vreemde, niet in een vreemde omgeving en zeker niet als je als paradepaardje op commando een bal moet gooien, 3 blokken moet stapelen en er vervolgens een boekje onder je neus gedrukt wordt met "ga nou maar vertellen wat je allemaal ziet"... "nou zeg het dan?? wat is dat??"
Het enige dat hij dan doet is met een opgetrokken wenkbrauw en zichtbaar gebiologeerd naar de bewegingen en uitdrukkingen van de steeds meer gefrustreerdde en gehaaste dame kijken omdat het volgende paradepaardje al in zijn onderbroekje klaar staat.
Klopt, dat is ook iets waar ik zelf voor op probeer te passen, dat ik mezelf geen dingen aanpraat. Maar op zich denk ik dat ik vrij realistisch ben over mezelf. Ik ben niet iemand die zichzelf herkent in ADHD of borderline of iets dergelijks, terwijl ik met name over dat eerste wel gelezen heb (en via ADD ben ik terecht gekomen bij Asperger).quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:20 schreef TheVotary het volgende:
[..]
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken.
Maar het is ook wel iets wat de laatste paar jaar al een beetje aan het oppervlak gekomen is. Bijvoorbeeld door een werknemer die ik had met Asperger. Ik heb het er met hem toen wel over gehad en wij hadden dezelfde rare dingen af en toe. Daardoor konden we ook niet samenwerken. Hij stond dan een paar weken op mijn afdeling en dan waren we elkaar spuugzat en ging hij naar een andere afdeling. En een paar weken later kwam ie weer terug, en zo ging dat iedere keer. Verder konden we het goed vinden en we praatten hier ook over. Maar ik herkende bij hem ook de problemen met klanten die ik ook heb: iets volledig goedbedoeld zeggen wat die klant dan helemaal verkeerd begrijpt. Dat zijn dingen die me aan het denken hebben gezet.
Maar dan dacht ik, ik heb VWO gedaan, ik studeer en ik kan daarnaast ook nog eens extra vakken doen en 24 uur werken, ik had wel vrienden (had, dus... *brabbelt iets over contact onderhouden*
), dus dat kon helemaal niet, vond ik. Tot dan toe viel het allemaal ook wel mee. Ja, ik ahd altijd moeite met financiele administratie, met formulieren invullen, tandartsafspraken onthouden, maar ja. Ik was de enige niet, toch? Ik ben gewoon slordig, blijkbaar. Altijd ruzie met klanten, ach ja. Ik heb gewoon zo'n gezicht he? Toen kreeg ik problemen met m'n scriptie en met verhuizen en echt het gevoel dat ik dingen niet kon die belangrijk waren om 'normaal' te kunnen leven. Dat ik bepaalde dingen die anderen wel konden helemaal niet kon. En als je dan meer leest, tja... Maar goed, ik weet het ook nog niet zeker voor mezelf. Ik denk erover, ik wil er meer over lezen, het beter begrijpen. En dan misschien eens laten testen, als ik denk dat dat nodig is. Op dit moment ben ik er gewoon heel erg mee bezig. Eigenlijk constant, behalve als ik slaap. Omdat ik terugdenk aan dingen die gebeurd zijn en ze probeer te analyseren, omdat ik de hele dag loop te analyseren wat er allemaal goed gaat en wat niet en hoe dat kan komen en omdat ik zit te wachten op het boek wat ik besteld heb. Ik wil graag meer weten op dit moment. Dat eerst, meer info. En dan zie ik wel. Als ik me er toch niet in herken, dan houdt het op. Ik zit niet te wachten op een etiketje (integendeel).
Ik hou er even over op en ik ga mezelf even afleiden met de was, die ik glad vergeten was.
Sanity is (not) statistical
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek benquote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:20 schreef TheVotary het volgende:
[..]
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken die je gaat voeren om een diagnose eruit te krijgen.
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Toen ik klein was kon ik ook vrij wel goed praten enzo... op zich niet bijzonder maar ik kon dus vloeiend Nederlands maar ook vloeiend Engels toen ik op de basis school zat en m'n woordenschat in het Engels was ook heel groot. Ik heb altijd gedacht dat ik gewoon talent heb op dat gebied. Ik moet er niet aan denken dat het aan de autisme ligt.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Toevoeging op promiscue gedrag:
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Omdat ik geen vriendinnetjes had, wist ik ook niet dat dat anders moest. In die tijd was internet ook nog niet zo mainstream.
Vreselijk he?
Mijn moeder voelt zich ook steeds meer schuldig. Had ze geweten wat mijn probleem was, dan had ze me een hoop ellende kunnen besparen, zo zegt ze.
Ze heeft altijd gedacht dat ik apart en veel te bijdehand was.
Het arme mens.
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Omdat ik geen vriendinnetjes had, wist ik ook niet dat dat anders moest. In die tijd was internet ook nog niet zo mainstream.
Vreselijk he?
Mijn moeder voelt zich ook steeds meer schuldig. Had ze geweten wat mijn probleem was, dan had ze me een hoop ellende kunnen besparen, zo zegt ze.
Ze heeft altijd gedacht dat ik apart en veel te bijdehand was.
Het arme mens.
Dit is zo pijnlijk herkenbaarquote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Eensch, maar ik merk dat het heel moeilijk is om de argwanendheid om te zetten in iets positiefs.quote:Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Dit snap ik niet, talent is aangeboren net zoals autisme. Een onderscheid in beide is dan ook nutteloos. Als je talent een pro vind dan is dit bij autisme hetzelfde lijkt me. Wees er blij mee (op dit gebied)quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:40 schreef Ruzbeh het volgende:
Toen ik klein was kon ik ook vrij wel goed praten enzo... op zich niet bijzonder maar ik kon dus vloeiend Nederlands maar ook vloeiend Engels toen ik op de basis school zat en m'n woordenschat in het Engels was ook heel groot. Ik heb altijd gedacht dat ik gewoon talent heb op dat gebied. Ik moet er niet aan denken dat het aan de autisme ligt.
Ken ik jou niet ergens van?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Je weet dat je een ander niet kwalijk kunt nemen dat ze niet voor altijd bij je blijven.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:45 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dit is zo pijnlijk herkenbaar
[..]
Eensch, maar ik merk dat het heel moeilijk is om de argwanendheid om te zetten in iets positiefs.
Was ook lastig geweest; want dan had ik nu met tientallen mannen samen moeten wonen.
Ik ben niet meer boos op de mensen die me gekwetst achterlieten. Alleen omdat voor mij alles voor eeuwig was, weet ik nu dat dat niet voor iedereen zo werkt.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Op die manier.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:20 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Nee, ik 'weet' het soms gewoon niet. Ik kan mezelf niet goed inschatten. Ik weet niet wat echt is en wat niet (aan mij), wat normaal is en wat niet (aan mij en in het algemeen). Soms weet ik ook niet wat ik wil. Soms weet ik niet wat ik 'moet' doen, wat er van me verwacht wordt, of wat anderen zouden doen, zoals dat zebrapadvoorbeeld (nou ja, ik weet wel wat de meeste mensen in Rotterdam zouden doen, maar dat is hetzelfde als wanneer iemand wél op het zebrapad oversteekt).
Klinkt wel bekend.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:43 schreef SHE het volgende:
knip
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Aan de andere kant, zo raar is het niet: half Nederland doet de televisie na, ook al zeggen ze van niet.
Wat ik vaak tegenkom is dat de copie wel goed is, maar de reden waarom je copieert niet. Dus als je anderen iets ziet doen, dan copieer je dat. Mensen kijken raar op als je zegt: maar jij doet dat toch ook? Vaak omdat ze zich daar helemaal niet bewust van zijn of weten waarom ze dat doen (misschien hebben zij het ook maar gecopieerd) Goed, volkomen opgemaakt uit bed stappen valt hier dan misschien niet onder, erg ver zit het er volgens mij niet van af.
Het kan ook andersom, jezelf helemaal afsluiten voor contact terwijl je daar eigenlijk om schreeuwt.quote:Toevoeging op promiscue gedrag:
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
knip
Is niet leuk
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Supertalenten blijken dan ook heel vaak autisten te zijn, denk bijvoorbeeld aan een pianovirtuoos of Einstein, van wie men nu denkt dat die autistisch was.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:45 schreef TheVotary het volgende:
[..]
Dit snap ik niet, talent is aangeboren net zoals autisme. Een onderscheid in beide is dan ook nutteloos. Als je talent een pro vind dan is dit bij autisme hetzelfde lijkt me. Wees er blij mee (op dit gebied)
[..]
Ken ik jou niet ergens van?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik vind het jammer dat ik soms niet meer over mezelf op FOK! kan plaatsen (eigen keuze m.b.t. privacy), want wat jij nu schrijft is zo'n beetje de laatste entry in mijn "dagboek".quote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:14 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Het kan ook andersom, jezelf helemaal afsluiten voor contact terwijl je daar eigenlijk om schreeuwt.
Is niet leuk
-edit-
wordt aan gewerkt
-edit-
verdorie, ik zie dat je me al gequote hebt
[ Bericht 33% gewijzigd door Stupendous76 op 11-07-2008 23:44:18 ]
wordt aan gewerkt
-edit-
verdorie, ik zie dat je me al gequote hebt
[ Bericht 33% gewijzigd door Stupendous76 op 11-07-2008 23:44:18 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastigquote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:35 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik denk ook niet dat een besloten topic/forum daar goed voor kan zijn.
Komen we toch uit op de autisten-meet
Maar goed, wat ik hier plaats is meestal heel goed doordacht.
Alleen wel op de manier zoals ik die in gedachten had: voorzichtig, niemand op de hele wereld tegen de haren in te strijken, (contact) ontwijkend
al kan ik het soms wel
Fok! heeft als voordeel dat ik in ieder geval ook echt anoniem ben (toch?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:42 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastig
)Maar inderdaad, het kost zo ontzettend veel moeite, telkens weer dat gevecht met jezelf en anderen. En dan heb je een kleine overwinning behaald, nog voordat je je omgedraaid heb is er een stukje van jouzelf al weer bezig die overwinning ongedaan te maken.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Eigelijk best wel gevaarlijk dat je alles kunt geloven en dat mensen je zo makkelijk dingen kunnen wijsmaken. Serious dan heb je echt geluk dat je niet in bijvoorbeeld een sekte bent opgegroeid. best wel gevaarlijk lijkt mequote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek ben
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek ben
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Als jij kan raden hoeveel vingers ik opsteek, dan win je een prijs
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
wees vooral je zelf in dit topicquote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:42 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastig
...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Sorry voor mijn rommelige post SHE. Maar wat wil je dan tegen mij zeggen. Want ik ben wel benieuwd.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
nee hoor, niet als je het hier doetquote:Op zaterdag 12 juli 2008 13:31 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dan krijg ik een ban
, tenzij het constante bagger is natuurlijk, maar dat geloof ik niet
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Enkele punten waar ik tegen aan loop:
Wat ik heel moeilijk vind, is verantwoordelijkheid nemen in sociale situaties. Er echt voor een ander zijn, jezelf 100 procent geven. Als mensen bekend zijn met Asperger, gaat me dit wel een stuk beter af. Voor mensen koken vind ik ook zoiets moeilijks (een soort angst dat ik het niet goed genoeg doe). Dit zijn echt dingen die je niet met redelijk vaste regels eigen maakt. Helpen met een feest organiseren zou ik echt niet kunnen.
Op vakantie is voor mij meestal geen ontspanning, maar juist inspannend. Je bent dan toch zeer intensief in gezelschap.
Wat ik heel moeilijk vind, is verantwoordelijkheid nemen in sociale situaties. Er echt voor een ander zijn, jezelf 100 procent geven. Als mensen bekend zijn met Asperger, gaat me dit wel een stuk beter af. Voor mensen koken vind ik ook zoiets moeilijks (een soort angst dat ik het niet goed genoeg doe). Dit zijn echt dingen die je niet met redelijk vaste regels eigen maakt. Helpen met een feest organiseren zou ik echt niet kunnen.
Op vakantie is voor mij meestal geen ontspanning, maar juist inspannend. Je bent dan toch zeer intensief in gezelschap.
Is de prijs de moeite waard?quote:Op zaterdag 12 juli 2008 10:55 schreef Aoristus het volgende:
[..]
Als jij kan raden hoeveel vingers ik opsteek, dan win je een prijs
Lelijke zin zeg.
@ Tijn : Ik heb geen idee meer wat ik tegen je wilde zeggen. Zodra ik het me weer kan herinneren meld ik me.
@ Tijn : Ik heb geen idee meer wat ik tegen je wilde zeggen. Zodra ik het me weer kan herinneren meld ik me.
dat is een verrassingquote:
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Maeghan terugkomde op jouw post over het zien dat iemand intresse in jouw heeft. Ik zie dat dus totaal niet. Het enige dat ik begrijp is een zoen op mijn wang of een klap in mijn gezicht als wat daar tussen zit is voor mij adacadabra. En hoe je een relatie moet aangaan en moet onderhouden dat snap ik ook totaal niet. Hetzelfde geld eigenlijk voor alle sociale interactie die je als mens hebt. Dus op je werk, vrienden etc.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
dat antwoord probeer ik She net te ontlokken, slimmerikquote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
enz... Ik niet in ieder geval.
Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Surprise!quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:16 schreef Ruzbeh het volgende:
[..]
Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.
en dat is soms heel moeilijk voor een partner.
Mijn man wilde laatst ontzettend graag iets ondernemen (ergens naartoe).
Het zag er echter naar uit dat dat niet ging lukken en baalde hier ontzettend van.
"ik had er toch echt graag naartoe gewild" enz...
Ik wilde proberen of ik het niet alsnog voor hem rond zou krijgen, maar de ervaringen die ik met dit soort zaken heb gehad kwamen stuk voor stuk langs in mijn gedachten.
Als ik mijn mond hou en het alsnog op het laatste moment voor elkaar krijg dan is hij compleet overdonderd en uit zijn doen omdat hij zich er net op in had gesteld dat het niet doorging.
Het is dan helemaal niet leuk.
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Mijn man wilde laatst ontzettend graag iets ondernemen (ergens naartoe).
Het zag er echter naar uit dat dat niet ging lukken en baalde hier ontzettend van.
"ik had er toch echt graag naartoe gewild" enz...
Ik wilde proberen of ik het niet alsnog voor hem rond zou krijgen, maar de ervaringen die ik met dit soort zaken heb gehad kwamen stuk voor stuk langs in mijn gedachten.
Als ik mijn mond hou en het alsnog op het laatste moment voor elkaar krijg dan is hij compleet overdonderd en uit zijn doen omdat hij zich er net op in had gesteld dat het niet doorging.
Het is dan helemaal niet leuk.
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Maak je geen zorgen, ik hou wel van een verrassing op zijn tijd.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:36 schreef Aoristus het volgende:
[..]
dat antwoord probeer ik She net te ontlokken, slimmerik
Een mooie bos witte lelies, een zelfgebrouwd diner, een koude pizza op zondagochtend na een lange nacht smoochen, cadeautjes, plagerijtjes.
Ik hou alleen niet van verrassingen waar iets van mij wordt verwacht waar ik op dat moment helemaal geen zin in heb.
Het is natuurlijk kul dat alle autisten niet van verrassingen houden. Ze houden niet van verrassingen die hen bewegen iets te moeten doen. Maar normale mensen houden daar ook niet zo van.
Dát is dan wel weer herkenbaar. Als ik me ergens op instel, dan moet dat ook gebeuren.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:46 schreef Rimpelhond het volgende:
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Zelfs regen op een voorspelde zonnige dag vind ik moeilijk. Ik begrijp dat niet.
Op vakantie gaan en een vlucht missen is ook dramatisch, dan wil ik meteen naar huis want dan klopt de planning niet meer.
Mijn manier om er mee om te gaan is mezelf expres bloot te stellen aan het ontbreken van een planning.
Geen agenda's meer, geen strakke planning, geen verwachtingen. Ik moet van mezelf maar zien.
Soms resulteert dat in een paniekaanval, maar ik heb ze steeds beter onder controle. 9 van de 10 keer is het namelijk ook niet slim om me ertegen te verzetten.
Ik vind het verwachtingspatroon van een HFA of Asperger wel iets waar aan gewerkt kan worden.
Voor een klassiek autist zal dit zeker anders werken; maar als je het kunt beredeneren, kun je het veranderen.
quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:48 schreef SHE het volgende:
[..]
Maak je geen zorgen, ik hou wel van een verrassing op zijn tijd.
Een mooie bos witte lelies, een zelfgebrouwd diner, een koude pizza op zondagochtend na een lange nacht smoochen, cadeautjes, plagerijtjes.
Ik hou alleen niet van verrassingen waar iets van mij wordt verwacht waar ik op dat moment helemaal geen zin in heb.
Het is natuurlijk kul dat alle autisten niet van verrassingen houden. Ze houden niet van verrassingen die hen bewegen iets te moeten doen. Maar normale mensen houden daar ook niet zo van.
klopt, dat heb ik ook gemerkt..
mijn man kan ik best verassen als ik goed op de timing let en niet perse iets actiefs van hem verwacht.
TIming bv... als hij ergens mee bezig is... geef hem ruimte om dat eerst af te maken... het is vreselijk voor hem om door externe factoren opeens een activiteit te moeten staken en onafgemaakt voor zijn gevoel achter te laten. (aan de andere kant zijn er genoeg dingen die hij neit afmaakt
maar dan komt het vanuit hemzelf. en dat is het verschil)Timing is de sleutel.
Even inleven in dat waar hij of zij op dat moment mee bezig is en wat het "verander" moment is.
Knap dat jij zo goed doorhebt waar de subtiele grens ligt. Ik bewonder dat echt in mensen in relatie met een autist.
Het 'storen' is ook heel bekend. Mijn ex deed dat vaak; ergens middenin binnenvallen en alle aandacht opeisen. Dat voelde alsof iemand me aan mijn arm van mijn poppen wegtrok.
Daar kreeg ik altijd kippenvel van en niet op een leuke manier.
Die overgang moet zacht en geleidelijk zijn, dan gaat het best. Hard en abrupt werkt als een lap op een rode stier.
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Het 'storen' is ook heel bekend. Mijn ex deed dat vaak; ergens middenin binnenvallen en alle aandacht opeisen. Dat voelde alsof iemand me aan mijn arm van mijn poppen wegtrok.
Daar kreeg ik altijd kippenvel van en niet op een leuke manier.
Die overgang moet zacht en geleidelijk zijn, dan gaat het best. Hard en abrupt werkt als een lap op een rode stier.
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Aan de andere kant vraagt een partner vaak ook veel van een autist, en is het voor de autist ook vermoeiend.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 18:01 schreef SHE het volgende:
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Dit klinkt dan weer heel bekend helaas.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 14:47 schreef tijnbrein het volgende:
Maeghan terugkomde op jouw post over het zien dat iemand intresse in jouw heeft. Ik zie dat dus totaal niet. Het enige dat ik begrijp is een zoen op mijn wang of een klap in mijn gezicht als wat daar tussen zit is voor mij adacadabra. En hoe je een relatie moet aangaan en moet onderhouden dat snap ik ook totaal niet. Hetzelfde geld eigenlijk voor alle sociale interactie die je als mens hebt. Dus op je werk, vrienden etc.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Een agenda werkt bij mij dus echt totaal niet, ik ben gruwelijk blij met outlook die mij telkens een seintje geeft, anders mis ik echt van alles op mijn werk. Buiten mijn werk is het pas echt chaotisch: afspraken, reistijden, rust- en slaaptijden is 1 grote puinhoop, zoveel tijd weggegooid.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:52 schreef SHE het volgende:
[..]
Mijn manier om er mee om te gaan is mezelf expres bloot te stellen aan het ontbreken van een planning.
Geen agenda's meer, geen strakke planning, geen verwachtingen. Ik moet van mezelf maar zien.
[...]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Zelfs raketten hebben geen zin.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Ik ben blij met mijn agenda. Als er iets wijzigt of toegevoegd moet worden aan mijn planning dan doe ik dat in mijn GSM en die synchroniseer ik weer met mijn laptop en omgekeerd. Werkt perfectquote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:27 schreef SHE het volgende:
Zelfs raketten hebben geen zin.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Zonder die agenda gaat echt alles verkeerd bij mij, ik heb die herinneringen e.d. gewoon nodig.
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
Inderdaad, dat komt er ook nog eens bij.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
Maar gelukkig hebben ze daar draadloos voor uitgevonden.
Ik schroef een computer zo in elkaar en zet een netwerk voor je op, maar draadloos? Is me nog nooit gelukt. Ik moet het kunnen zien en dan lukt eigenlijk alles. Maar draadloos en zien...
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tig tussenstationsquote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
GSM aan Laptop, geen tussenstations. Bovendien moet ik wel een agenda bijhouden anders raak ik overprikkeld door onverwachte dingen e.d..
Ik heb hier geen last van. Wel wil ik op tijd duidelijke afspraken maken als ik weg ga met andere bijvoorbeeld. En een bestiging dat het daadwerkelijk zo gebeurt als afgesproken. Verder heb ik een agenda in mijn hoofd.
Over een hele boel dingen in het leven heb je geen controle dus laat ik het maar over mij heen komen. Je kan er toch bij niks aan veranderen.
Over een hele boel dingen in het leven heb je geen controle dus laat ik het maar over mij heen komen. Je kan er toch bij niks aan veranderen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hé, bedankt voor de tip.. Nu heb ik weer een paar boeken te lezenquote:Op vrijdag 11 juli 2008 02:53 schreef Stupendous76 het volgende:
In de nieuwsgroep alt.binaries.e-book.technical is trouwens een hele rij (Engelstalige) boeken gepost over autisme.
(naast mijn andere 10 boeken waar ik in bezig ben.....)
Er gaat niets boven Groningen
Een agenda heb ik hard nodig hoor. Ik lééf op dat ding. En dan nog, eenmalige dingen zoals tandartsafspraken vergeet ik ook nogal snel. Nu weet ik dat van mezelf en is het dan wel redelijk op te vangen met briefjes op de deur plakken en een herinnering in m'n telefoon zetten, maar vroeger ging dat nog weleens verkeerd. Wat dat betreft lijkt het wel alsof ik tegenwoordig duidelijk gestructureerder ben dan vroeger, of beter weet hoe ik het moet opvangen allemaal.
Wat tijnbrein zegt, dat is voor mij ook niet zo. Maar goed, ik las altijd heel veel over relaties. Op zich misschien niet vreemd voor een tiener, maar ik las veel over relaties, lichaamstaal en dat soort dingen. Vooral die "hoe weet je of hij je leuk vindt" dingen. Ik was wel erg laat geinteresseerd in jongens, één van de redenen dat ik er nooit zo bijhoorde als brugklasser bijvoorbeeld. Wel las ik altijd dit soort dingen. Of dingen als 'hoe kom je zekerder over', 'wat zegt je lichaamstaal over je', etc. Later las ik veel over depressies en daardoor raakte ik geinteresseerd in neuropsychologie, ik las een tijd lang trouw de SciAm Mind. Tijdens mijn studie raakte ik geinteresseerd in psychoanalyse. Misschien dat het me daarom wat makkelijker afgaat? Ik kan me wel staande houden in veel sociale situaties namelijk, ik ben absoluut niet reddeloos verloren. Wel is het zo dat ik meer vanuit m'n hoofd bezig ben dan vanuit m'n gevoel. Ik heb de vervelende eigenschap dat mensen altijd denken dat ze mij wel kunnen vertrouwen. Kortom, dat ik als lieve Mona een luisterend oor bied. Alleen ze verwachten dan natuurlijk ook dat je wat terug zegt. Ik had eigenlijk redelijk snel door dat "ja, natuurlijk" en "heel begrijpelijk" over het algemeen goed inzetbaar zijn. Over het algemeen leef ik niet echt met iemand mee. Ik observeer iemand, analyseer het verhaal, probeer me een beetje voor te stellen wat ik zou doen in zo'n situatie (dan kan ik me wat makkelijker voorstellen hoe iets voelt). Ik voel me heel erg 'afgesneden' van de werkelijkheid op dat soort momenten, als de toeschouwer, de commentator, de extern adviseur. Ik begrijp het allemaal wel, verstandelijk. Ik kan er alleen voor mezelf niet zo veel mee, ik leef niet mee, ik vind het vervelend om naar te luisteren en ik begrijp soms niet waarom mensen zo irrationeel handelen. Al is dat laatste volkomen hypocriet, als je kijkt naar de idiote dingen waardoor ik soms in volslagen paniek raak, maar goed. Dat is anders. *kuch*
Wat tijnbrein zegt, dat is voor mij ook niet zo. Maar goed, ik las altijd heel veel over relaties. Op zich misschien niet vreemd voor een tiener, maar ik las veel over relaties, lichaamstaal en dat soort dingen. Vooral die "hoe weet je of hij je leuk vindt" dingen. Ik was wel erg laat geinteresseerd in jongens, één van de redenen dat ik er nooit zo bijhoorde als brugklasser bijvoorbeeld. Wel las ik altijd dit soort dingen. Of dingen als 'hoe kom je zekerder over', 'wat zegt je lichaamstaal over je', etc. Later las ik veel over depressies en daardoor raakte ik geinteresseerd in neuropsychologie, ik las een tijd lang trouw de SciAm Mind. Tijdens mijn studie raakte ik geinteresseerd in psychoanalyse. Misschien dat het me daarom wat makkelijker afgaat? Ik kan me wel staande houden in veel sociale situaties namelijk, ik ben absoluut niet reddeloos verloren. Wel is het zo dat ik meer vanuit m'n hoofd bezig ben dan vanuit m'n gevoel. Ik heb de vervelende eigenschap dat mensen altijd denken dat ze mij wel kunnen vertrouwen. Kortom, dat ik als lieve Mona een luisterend oor bied. Alleen ze verwachten dan natuurlijk ook dat je wat terug zegt. Ik had eigenlijk redelijk snel door dat "ja, natuurlijk" en "heel begrijpelijk" over het algemeen goed inzetbaar zijn. Over het algemeen leef ik niet echt met iemand mee. Ik observeer iemand, analyseer het verhaal, probeer me een beetje voor te stellen wat ik zou doen in zo'n situatie (dan kan ik me wat makkelijker voorstellen hoe iets voelt). Ik voel me heel erg 'afgesneden' van de werkelijkheid op dat soort momenten, als de toeschouwer, de commentator, de extern adviseur. Ik begrijp het allemaal wel, verstandelijk. Ik kan er alleen voor mezelf niet zo veel mee, ik leef niet mee, ik vind het vervelend om naar te luisteren en ik begrijp soms niet waarom mensen zo irrationeel handelen. Al is dat laatste volkomen hypocriet, als je kijkt naar de idiote dingen waardoor ik soms in volslagen paniek raak, maar goed. Dat is anders. *kuch*
Sanity is (not) statistical
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Ik gebruik ook Outlook. Als ik een afspraak maak voor de tandarts ofzo, dan zet ik het gelijk daarin. Dat programma staat bij mij de hele dag aan, dus ik merk het vanzelf wel als ik een afspraak heb ofzo. En ik mijn telefoon wordt ook bijgewerkt met outlook, dus als ik eens een keer niet in de buurt van mijn pc ben, dan waarschuwt mijn telefoon me wel voor een afspraak. Maar of ik het dan doe is een tweedequote:Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Dikwijls gebeurt het dat ik er dan naar kijk, en denk "Ohja, dat moet ik nog even doen", en dat ik de volgende dag gebeld word van "waar was je nou?!" Maar met belangrijke dingen lukt het over het algemeen wel. Wat ik ook vaak doe is dat ik bijvoorbeeld de tandarts in outlook zet, en die dan een week van te voren laat waarschuwen. Als ik dan die waarschuwing krijg, zet ik hem op uitstellen, en dan krijg ik een dag later (of 's avonds, wat je wilt) weer een herinnering, en dat dan de hele week, of om de twee dagen. Dan blijft het wat beter hangen zegmaar..
Er gaat niets boven Groningen
Online werkt ook niet. Ik heb m'n agenda ALTIJD bij me, dus als er iets is wat ik moet onthouden schrijf ik het daar meteen in. Ik weet van mezelf dat k alles op moet schrijven als ik het wil onthouden, dus dat doe ik dan ook wel. Maar online kun je het niet alitjd bijhouden, dan moet je het eerst ergens anders opschrijven en dan weer thuis gaan bijwerken, dat helpt niet.quote:Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Met werk bijvoorbeeld weet ik wel dat ik iedere dag moet werken in principe. Dus dan kijk ik iedere avond even hoe laat. Ook als ik denk dat ik wel weet hoe laat ik moet, kijk ik toch voor de zekerheid, want ik vertrouw mezelf daar niet mee. Het probleem komt meestal als ik iets inplan op een dag dat ik normaal vrij ben. Maar goed, daarom dus de briefjes op de deur (of op de tv, of de Nespresso, of de koelkast... plekken waar ik dagelijks wel kom). Rekeningen die ik dringend moet betalen leg ik daarom altijd op mijn toetsenbord, want daar kom ik ook vaak genoeg.
Sanity is (not) statistical
Ik ga even uit de toon vallen qua onderwerp...
Ligt bij jullie op je kamer of in je huis ook alles op zijn eigen plek?
En als iemand anders daar wat aan veranderd is het echt heel irritant?
Ligt bij jullie op je kamer of in je huis ook alles op zijn eigen plek?
En als iemand anders daar wat aan veranderd is het echt heel irritant?
Zoiets?quote:Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Merendeels wel ja. Maar kom niet in de berging bij ons (mijn klushok zeg maar) want daar kan zelfs ik niets terugvinden, maar dat heeft met de regelmatige chaos in mijn hoofd te maken en het gebrek aan energie om het dan op te ruimen.quote:Op maandag 14 juli 2008 12:21 schreef BlueCurl het volgende:
Ik ga even uit de toon vallen qua onderwerp...
Ligt bij jullie op je kamer of in je huis ook alles op zijn eigen plek?
En als iemand anders daar wat aan veranderd is het echt heel irritant?
Mijn afwas wordt op een bepaalde manier gestapeld zodat ik het zonder irritatie een halve week kan laten staan. Als iemand anders er een bende van maakt, blijft het langer staan. En dan irriteer ik me wel.quote:Op maandag 14 juli 2008 12:21 schreef BlueCurl het volgende:
Ik ga even uit de toon vallen qua onderwerp...
Ligt bij jullie op je kamer of in je huis ook alles op zijn eigen plek?
En als iemand anders daar wat aan veranderd is het echt heel irritant?
Ik ben nogal handig met mijn handen zeg maar. Ik realiseerde mij vanavond dat ik een soort "gave" heb. Komt het onderstaande anderen ook bekend voor?
quote:Ik heb een grote "gave" noem ik het maar, wat ik zie kan ik maken. Als ik ergens in b.v. IKEA een kast zie die ik wil hebben maar die niet helemaal is zoals ik het zou willen, dan bekijk ik de kast bij IKEA en in mijn hoofd visualiseer ik dan hoe het moet gaan worden. Dan zet ik de maten op papier en bereken ik wat ik er voor nodig heb en ga ik dat halen en maak ik de kast. Ik ben niet altijd per definitie goedkoper uit dan in de winkel, maar het is dan wel precies zoals wij het willen hebben.
Ik heb die gave met koken.
Als ik ergens een gerecht heb gegeten in een restaurant, kan ik deze exact kopieren, zonder een ingredienten verklaring te hebben gehad.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, maar het gaat als vanzelf.
Als ik ergens een gerecht heb gegeten in een restaurant, kan ik deze exact kopieren, zonder een ingredienten verklaring te hebben gehad.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, maar het gaat als vanzelf.
euhm... orde?
Mijn man maakt er een grote chaos van.... enorm!
Er zijn echter een paar plekken in huis waar hij wel orde houdt, en dan is het meteen extreem geordend.
Op mijn verzoek heeft hij geprobeerd ook wat meer orde op de gezamelijke plekken in huis te houden.. bij nader inzien.... laat maar!
Dat werd namelijk de keukenkastjes. Hij heeft in die periode meermaals de keukenkastjes helemaal uitgepakt en herindeeld. Het ziet er dan ontzettend netjes uit, maar het is vreselijk onpraktisch. Daarnaast betekende dat meteen dat ík na het afwassen de spullen niet in de kasten mocht ruimen, want ik doe dat dan niet goed genoeg
Het moet dan ook precies zo blijven als dat hij het neerzet en afwijken = alles weer uitpakken en herindelen in plaats dat hij dat wat volgens hem verkeerd staat gewoon even weghaalt.
Lief, maar nee dank je.. het werkt op mijn zenuwen.
Nou moet ik zeggen dat hij inmiddels na wat schommelen hier wel wat reëler in is.
Mijn man maakt er een grote chaos van.... enorm!
Er zijn echter een paar plekken in huis waar hij wel orde houdt, en dan is het meteen extreem geordend.
Op mijn verzoek heeft hij geprobeerd ook wat meer orde op de gezamelijke plekken in huis te houden.. bij nader inzien.... laat maar!
Dat werd namelijk de keukenkastjes. Hij heeft in die periode meermaals de keukenkastjes helemaal uitgepakt en herindeeld. Het ziet er dan ontzettend netjes uit, maar het is vreselijk onpraktisch. Daarnaast betekende dat meteen dat ík na het afwassen de spullen niet in de kasten mocht ruimen, want ik doe dat dan niet goed genoeg
Het moet dan ook precies zo blijven als dat hij het neerzet en afwijken = alles weer uitpakken en herindelen in plaats dat hij dat wat volgens hem verkeerd staat gewoon even weghaalt.
Lief, maar nee dank je.. het werkt op mijn zenuwen.
Nou moet ik zeggen dat hij inmiddels na wat schommelen hier wel wat reëler in is.
Wanneer kom jij eens koken voor ons?quote:Op maandag 14 juli 2008 23:22 schreef SHE het volgende:
Ik heb die gave met koken.
Als ik ergens een gerecht heb gegeten in een restaurant, kan ik deze exact kopieren, zonder een ingredienten verklaring te hebben gehad.
Ik heb geen idee hoe ik het doe, maar het gaat als vanzelf.
Zoeken we natuurlijk wel eerst een leuk restaurant uit om te testen of de copie (autistisch) exact isquote:
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik kan goed zingen. Er zijn wel meer dingen waarin ik uitblink. Maar net als SHE, ik kan qua zingen heel goed kopiëren (zelfs imitaties van de muizen uit Assepoester zonder digitale effecten) maar ik schrijf maar zelden een goed liedje. En alles wat ik nazing, doe ik dan ook precies zoals het origineel. Inmiddels kan ik op ervaring een heel mooi eigen stuk maken maar na zo'n 15 jaar zingen heb ik nog steeds geen 'eigen' stijl.
Wel meer dan 1quote:Op maandag 14 juli 2008 23:15 schreef Juup© het volgende:
Ik ben nogal handig met mijn handen zeg maar. Ik realiseerde mij vanavond dat ik een soort "gave" heb. Komt het onderstaande anderen ook bekend voor?
[..]
Maar gaves die duidelijk te relateren zijn aan ASS: als ik mij iets kan inbeelden (als ik het kan "zien"), dan kan ik het; dus bijvoorbeeld een 3d-tekening is voor mij geen probleem, wiskunde dan weer wel. Verder ben ik ook erg goed in het copieren van de meeste dingen en die daarna verbeteren.
Maar ook gaves die niet aan ASS te relateren zijn, dus ik twijfel.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Met "ons" bedoel ik mijn vrouw en mezelfquote:Op dinsdag 15 juli 2008 01:50 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Zoeken we natuurlijk wel eerst een leuk restaurant uit om te testen of de copie (autistisch) exact is
Als mijn man de vaatwasser uitgepakt heeft dan erger ik me ook behoorlijk omdat ik van alles tegenkom waar het niet hoortquote:Op maandag 14 juli 2008 23:31 schreef Rimpelhond het volgende:
Daarnaast betekende dat meteen dat ík na het afwassen de spullen niet in de kasten mocht ruimen, want ik doe dat dan niet goed genoeg
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Assepoessie assepoessie, dag en nacht is't Assepoessiequote:Op dinsdag 15 juli 2008 04:52 schreef MLI het volgende:
Ik kan goed zingen. Er zijn wel meer dingen waarin ik uitblink. Maar net als SHE, ik kan qua zingen heel goed kopiëren (zelfs imitaties van de muizen uit Assepoester zonder digitale effecten) maar ik schrijf maar zelden een goed liedje. En alles wat ik nazing, doe ik dan ook precies zoals het origineel. Inmiddels kan ik op ervaring een heel mooi eigen stuk maken maar na zo'n 15 jaar zingen heb ik nog steeds geen 'eigen' stijl.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat je Asperger hebt, sluit niet uit dat je toch wat trekjes van cluster B zou kunnen hebbenquote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek ben
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
mn in de theatrale-narcistische hoek. Wat zijn de meningen van de door jou geconsulteerde professionals? Autisme is nog niet mn specialiteit.
Dat lijkt me leuk Juupquote:Op dinsdag 15 juli 2008 16:49 schreef Juup© het volgende:
[..]
Met "ons" bedoel ik mijn vrouw en mezelf
Daar is mijn psychiater ook absoluut van overtuigd. Hij noemt me ook gewoon een narcist. En een drama-queen en een misantroop.quote:Op dinsdag 15 juli 2008 18:09 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
Dat je Asperger hebt, sluit niet uit dat je toch wat trekjes van cluster B hebt
We kunnen daar gewoon over praten en ik ben me ervan bewust tegenwoordig. Zolang ik mezelf koest houd, ben ik goed te pruimen.
Misantroop zijn en narcisme gaat meestal samen. Kritisch naar de wereld en samenleving.
Helaas zijn vele misantropen ook kritisch naar zichzelf toe, en zullen ze hun hoge streefniveau nimmer behalen, met als gevolg depressie.
Waar is je kleine ik-je SHE? Durf het eens wat meer te tonen
Ik heb in mijn psychotherapie supervisie het volgende adagium gehoord:
De theatrale man of vrouw neemt genoegen met de begeerte van het andere geslacht, maar neemt daarmee slechts de troostprijs in handen. De hoofdprijs is bemind worden. Beminning door de ander en jezelf.
Helaas zijn vele misantropen ook kritisch naar zichzelf toe, en zullen ze hun hoge streefniveau nimmer behalen, met als gevolg depressie.
Waar is je kleine ik-je SHE? Durf het eens wat meer te tonen
Ik heb in mijn psychotherapie supervisie het volgende adagium gehoord:
De theatrale man of vrouw neemt genoegen met de begeerte van het andere geslacht, maar neemt daarmee slechts de troostprijs in handen. De hoofdprijs is bemind worden. Beminning door de ander en jezelf.
Dat is een absolute waarheid Konnie.
Wat bedoel je precies met een klein ik-je? Er is voor zover ik weet maar één ik en one size fits all.
Wat bedoel je precies met een klein ik-je? Er is voor zover ik weet maar één ik en one size fits all.
Ik geloof wel dat er meerdere Troelen zijn. Of ik heb gewoon af en toe last van stemmingswisselingen. Maar soms wil ik juist echt alleen zijn en soms wil ik juist absoluut niet alleen zijn.quote:Op dinsdag 15 juli 2008 18:22 schreef SHE het volgende:
Dat is een absolute waarheid Konnie.
Wat bedoel je precies met een klein ik-je? Er is voor zover ik weet maar één ik en one size fits all.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ah. de bare essentials.quote:Op dinsdag 15 juli 2008 18:24 schreef KonnieKipke het volgende:
het ik-je, de SHE die beschermt dient te worden door het narcisme en poeha.
Ik ben ermee bezig!
pak er een wit sheetje bij en maak een mooie tekening
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Begeert/bemint. Ik wist het al, maar toch maak ik een mental note want ik kan het niet vaak genoeg tegen mezelf zeggen.
Kijk, ik blijf leren hierquote:Op dinsdag 15 juli 2008 18:20 schreef KonnieKipke het volgende:
Misantroop zijn en narcisme gaat meestal samen. Kritisch naar de wereld en samenleving.
Helaas zijn vele misantropen ook kritisch naar zichzelf toe, en zullen ze hun hoge streefniveau nimmer behalen, met als gevolg depressie.
Waar is je kleine ik-je SHE? Durf het eens wat meer te tonen
Ik heb in mijn psychotherapie supervisie het volgende adagium gehoord:
De theatrale man of vrouw neemt genoegen met de begeerte van het andere geslacht, maar neemt daarmee slechts de troostprijs in handen. De hoofdprijs is bemind worden. Beminning door de ander en jezelf.
-edit-
Ik lees je adagium nu nog eens door, maar het is echt een goede
[ Bericht 4% gewijzigd door Stupendous76 op 16-07-2008 09:13:18 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik lees hier soms een stukje mee, omdat autisme toch altijd een beetje door m'n hoofd blijft spoken.
Ben me meer gaan verdiepen in Asperger sinds een artikel in de weekkrant van de universiteit. Had er al vaker over gehoord, maar ging er om onduidelijke redenen altijd vanuit dat je man en (erg) hoogbegaafd moest zijn. Het artikel was zo herkenbaar, maar dat zegt natuurlijk niet alles, want dat zijn horoscopen bijvoorbeeld ook...
Ik herken me ook in heel veel in dit topoic, maar in sommige dingen juist helemaal niet. Zo heb ik juist altijd overzicht, niets heerlijkers als een huis inrichten, boodschappen doen of een tas inpakken. Maak al sinds jonge leeftijd overal lijstjes en planningen voor.
Aan de andere kant moet dat wel, omdat ik anders niets uitvoer, precies dat hulpeloze gevoel qua motivatie wat Tobz beschrijft.
Ik blijf dus nog wel een tijdje meelezen...
Heb niet het idee dat m'n problemen zo groot zijn dat er echt wat aan gedaan moet worden. Heb je dan eigenlijk wel wat aan een diagnose?
[ Bericht 8% gewijzigd door Innocence op 16-07-2008 11:15:47 ]
Ben me meer gaan verdiepen in Asperger sinds een artikel in de weekkrant van de universiteit. Had er al vaker over gehoord, maar ging er om onduidelijke redenen altijd vanuit dat je man en (erg) hoogbegaafd moest zijn. Het artikel was zo herkenbaar, maar dat zegt natuurlijk niet alles, want dat zijn horoscopen bijvoorbeeld ook...
Ik herken me ook in heel veel in dit topoic, maar in sommige dingen juist helemaal niet. Zo heb ik juist altijd overzicht, niets heerlijkers als een huis inrichten, boodschappen doen of een tas inpakken. Maak al sinds jonge leeftijd overal lijstjes en planningen voor.
Aan de andere kant moet dat wel, omdat ik anders niets uitvoer, precies dat hulpeloze gevoel qua motivatie wat Tobz beschrijft.
Ik blijf dus nog wel een tijdje meelezen...
Heb niet het idee dat m'n problemen zo groot zijn dat er echt wat aan gedaan moet worden. Heb je dan eigenlijk wel wat aan een diagnose?
[ Bericht 8% gewijzigd door Innocence op 16-07-2008 11:15:47 ]
Sweet and innocent...
Het moet niet, het mag. Als je denkt dat je het nodig hebt of dat het je kan helpen, dan zou ik een diagnose aanvragen, anders niet. Maar als je twijfels blijft houden, dan toch gaan kijken naar een evenutele bevestiging.quote:Op woensdag 16 juli 2008 11:06 schreef Innocence het volgende:
Ik lees hier soms een stukje mee, omdat autisme toch altijd een beetje door m'n hoofd blijft spoken.
Ben me meer gaan verdiepen in Asperger sinds een artikel in de weekkrant van de universiteit. Had er al vaker over gehoord, maar ging er om onduidelijke redenen altijd vanuit dat je man en (erg) hoogbegaafd moest zijn. Het artikel was zo herkenbaar, maar dat zegt natuurlijk niet alles, want dat zijn horoscopen bijvoorbeeld ook...
Ik herken me ook in heel veel in dit topoic, maar in sommige dingen juist helemaal niet. Zo heb ik juist altijd overzicht, niets heerlijkers als een huis inrichten, boodschappen doen of een tas inpakken. Maak al sinds jonge leeftijd overal lijstjes en planningen voor.
Aan de andere kant moet dat wel, omdat ik anders niets uitvoer, precies dat hulpeloze gevoel qua motivatie wat Tobz beschrijft.
Ik blijf dus nog wel een tijdje meelezen...
Heb niet het idee dat m'n problemen zo groot zijn dat er echt wat aan gedaan moet worden. Heb je dan eigenlijk wel wat aan een diagnose?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Misschien hebben ze haar daar wel gehoudenquote:Op donderdag 17 juli 2008 19:44 schreef Xennia het volgende:
Hoe ging je intake, MLI?
Nou, na de administratieve gegevens kwam hij tot de essentie en toen liet hij mij aan het woord. Gezegd dat ik mezelf niet in de hand heb qua feesten en seks, dat ik schandalig veel blow, dat ik moeite heb met vriendschappen en dat de familie inclusief ikzelf vermoeden dat er sprake kan zijn van een autisme-achtige aandoening. Zo af en toe stelde hij wat vragen, met name over mijn vrienden/familie. Na afloop concludeerde hij dat ik waarschijnlijk het beste af zou zijn met psycholoogconsultaties maar hij gaat het dinsdag overleggen met de rest van het team en dan krijg ik woensdag feedback.
Oftewel, ze gaan me waarschijnlijk doorsturen maar de sociaal werker snapte wel heel goed waarom ik hulp zoek. Ik ben alleen niet gek genoeg voor hun instelling.
Oftewel, ze gaan me waarschijnlijk doorsturen maar de sociaal werker snapte wel heel goed waarom ik hulp zoek. Ik ben alleen niet gek genoeg voor hun instelling.
Vergeleken met de kwijlende psycho die in de wachtkamer zat, leek ik wel heel normaal ineens.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:47 schreef Juup© het volgende:
[..]
Misschien hebben ze haar daar wel gehouden
waarom heb je jezelf niet in de hand?
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Dus je bent wel ''gek'', maar niet in aanleg en ze denken je met therapie op weg te kunnen helpen?quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:51 schreef MLI het volgende:
Nou, na de administratieve gegevens kwam hij tot de essentie en toen liet hij mij aan het woord. Gezegd dat ik mezelf niet in de hand heb qua feesten en seks, dat ik schandalig veel blow, dat ik moeite heb met vriendschappen en dat de familie inclusief ikzelf vermoeden dat er sprake kan zijn van een autisme-achtige aandoening. Zo af en toe stelde hij wat vragen, met name over mijn vrienden/familie. Na afloop concludeerde hij dat ik waarschijnlijk het beste af zou zijn met psycholoogconsultaties maar hij gaat het dinsdag overleggen met de rest van het team en dan krijg ik woensdag feedback.
Oftewel, ze gaan me waarschijnlijk doorsturen maar de sociaal werker snapte wel heel goed waarom ik hulp zoek. Ik ben alleen niet gek genoeg voor hun instelling.
Ik ben zeer impulsief. Ik neem me elke week voor om minder te gaan stappen/drinken/blowen/neuken maar op het moment dat ik geen concrete aandacht/geplande feestjes/wiet heb, dan besluit ik vroeg of laat in een impuls om toch naar feestjes/potentiele neukmaatjes/coffeeshop te gaan.quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:54 schreef Aoristus het volgende:
waarom heb je jezelf niet in de hand?
Ik weet niet wat je met 'in aanleg' bedoelt maar de rest van je conclusie lijkt te kloppen. Ik hoor het woensdag wel.quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:55 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dus je bent wel ''gek'', maar niet in aanleg en ze denken je met therapie op weg te kunnen helpen?
Misschien krijg je wel een verwijzing naar de Jelinekkliniek. Ik vind het wat vreemd dat je op basis bovengenoemde punten een ass diagnose krijgt/aanvraagt.quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:57 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik ben zeer impulsief. Ik neem me elke week voor om minder te gaan stappen/drinken/blowen/neuken maar op het moment dat ik geen concrete aandacht/geplande feestjes/wiet heb, dan besluit ik vroeg of laat in een impuls om toch te gaan.
[..]
Ik weet niet wat je met 'in aanleg' bedoelt maar de rest van je conclusie lijkt te kloppen. Ik hoor het woensdag wel.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
De verslavingen op zich zijn een gevolg en geen oorzaak. En als je even de moeite neemt het topic door te lezen, dan zul je zien waarom deze vermoedens er zijn.
Nou ja, als je dat gelooft..
Ik misgun je niets.
Ik misgun je niets.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Ik stap en neuk in feite voor aandacht (wat een indirect gevolg van autisme zou kunnen zijn want ik kreeg vroeger veel negatieve bevestiging) en blowen is een aangenaam roesje waardoor ik de ernst van de situatie nu aangenaam onderschat.quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:06 schreef Aoristus het volgende:
Nou ja, als je dat gelooft..
Ik misgun je niets.
zoete broodjes worden hier niet gebakken
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
En wat wil je daarmee zeggen?quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:13 schreef Aoristus het volgende:
zoete broodjes worden hier niet gebakken
Er staat wat er staat. Zoete broodjes bakken = Geveinsd aardig doen.
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
dat het niet aangeboren lijkt, maar verworven.quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:57 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik ben zeer impulsief. Ik neem me elke week voor om minder te gaan stappen/drinken/blowen/neuken maar op het moment dat ik geen concrete aandacht/geplande feestjes/wiet heb, dan besluit ik vroeg of laat in een impuls om toch naar feestjes/potentiele neukmaatjes/coffeeshop te gaan.
[..]
Ik weet niet wat je met 'in aanleg' bedoelt maar de rest van je conclusie lijkt te kloppen. Ik hoor het woensdag wel.
Dat stappen en neuken is dat niet gewoon omdat je je bevestiging extern moet halen, wegens een gebrek aan zelfvertrouwen?
Doe je dat al lang; dat feesten/neuken/blowen?
En doe je de dingen ook weleens afzonderlijk van elkaar?
En doe je de dingen ook weleens afzonderlijk van elkaar?
Dat moet haast wel. Ik kan me niets anders voorstellen. Maar dat lage zelfbeeld (al ben ik me daar niet bewust van, ik denk eigenlijk dat ik mijn kwaliteiten en zwakke punten erg goed ken en dat ik daar juist zelfvertrouwen van krijg) moet ergens vandaan komen. Mijn theorie is dat het komt doordat ik vroeger altijd echt raar was, daarmee kreeg ik veel negatieve bevestiging. Het zou mogelijk zijn dat ik raar was omdat er wel degelijk iets met me aan de hand is. Maar misschien theoretiseer ik er beter niet over en laat ik de oorzaak-gevolgrelaties beter over aan de professional. Het verwarrende voor mij is dat het beeld van mij als kind wel veel overeenkomsten vertoont maar het beeld van de volwassen MLI dus niet.quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:26 schreef Xennia het volgende:
[..]
dat het niet aangeboren lijkt, maar verworven.
Dat stappen en neuken is dat niet gewoon omdat je je bevestiging extern moet halen, wegens een gebrek aan zelfvertrouwen?
Neuken en feesten gaat redelijk hand in hand. Afgelopen jaar denk ik buiten feestjes om niet veel gesekst. Ik doe dat sinds een jaar. Daarvoor zat ik steeds in een relatie of was ik zo desperate dat de mannen gillend wegrenden vanaf mijn twaalfde. Zodra ik begon met zoenen is aandacht op de één of andere manier wel aan de orde geweest.quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:41 schreef SHE het volgende:
Doe je dat al lang; dat feesten/neuken/blowen?
En doe je de dingen ook weleens afzonderlijk van elkaar?
Blowen is een ander verhaal, daar val ik al langer op terug. Als puber depressief, begon als slaapmiddel. Daarna rookte ik twee jaar lang elke avond. Ik stopte voor mijn ex. 3 jaar later weer begonnen, gewoon elke avond 1 of 2. Sinds januari heb ik eigenlijk tijd en geld teveel en nu blow ik zo'n 6 joints per dag als ik niet werk, als ik wel werk meestal 2 's avonds.
We mogen concluderen dat verveling niet goed is voor mij. Als ik niks te doen heb, verergert het gedrag. Maar ergens is dat misschien juist goed geweest want ik hoefde mezelf nooit echt onder ogen te komen. Ik kon het altijd nog relativeren maar de verveling van de afgelopen tijd was echt een soort vergrootglas.
Dat was ikquote:Op donderdag 17 juli 2008 21:53 schreef MLI het volgende:
[..]
Vergeleken met de kwijlende psycho die in de wachtkamer zat, leek ik wel heel normaal ineens.
Er gaat niets boven Groningen
Precies, dat is wat je wint met je destructieve gedrag: een vlucht van jezelf. En waarom zou je vluchten van jezelf als je blij bent met jezelf?quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:57 schreef MLI het volgende:
We mogen concluderen dat verveling niet goed is voor mij. Als ik niks te doen heb, verergert het gedrag. Maar ergens is dat misschien juist goed geweest want ik hoefde mezelf nooit echt onder ogen te komen.
Wow, 6 joints per dag? Dan slaap ik 6 dagen denk ik
En verveel je je ook niet als je zo knetterstoned bent?
Ik vind verveling overigens heerlijk. Het liefst zou ik me de hele dag vervelen
En waarom heb je altijd extreme aandacht van mannen nodig gehad? Of heb je dat ook alleen als je je verveelt?
En verveel je je ook niet als je zo knetterstoned bent?
Ik vind verveling overigens heerlijk. Het liefst zou ik me de hele dag vervelen
En waarom heb je altijd extreme aandacht van mannen nodig gehad? Of heb je dat ook alleen als je je verveelt?
Goed punt. En nu uitzoeken waarom en hoe ik mezelf wijsmaak dat ik wel blij ben met mezelf.quote:Op donderdag 17 juli 2008 23:10 schreef Xennia het volgende:
[..]
Precies, dat is wat je wint met je destructieve gedrag: een vlucht van jezelf. En waarom zou je vluchten van jezelf als je blij bent met jezelf?
Voor iemand die voor zichzelf vlucht, ben ik trouwens wel verdomd veel met en over mezelf bezig
.Als ik stoned ben verveel ik me nooit. Ja, you tell me waarom ik dat nodig heb. Dat moet ik nu uitzoeken.quote:Op donderdag 17 juli 2008 23:12 schreef SHE het volgende:
Wow, 6 joints per dag? Dan slaap ik 6 dagen denk ik
En verveel je je ook niet als je zo knetterstoned bent?
Ik vind verveling overigens heerlijk. Het liefst zou ik me de hele dag vervelen
En waarom heb je altijd extreme aandacht van mannen nodig gehad? Of heb je dat ook alleen als je je verveelt?
Je kunt daar toch wel antwoord op geven?
Omdat je sex wilt, of alleen aandacht, of omdat je een leegte wilt opvullen, of omdat je juist onzeker bent.
Het lijkt me dat een professional jou niet zal kunnen vertellen waarom je dat doet als je zelf niet weet waarom.
Je doet het toch bewust? Ik neem aan dat je iets wilt bereiken ermee, een mens doet namelijk nooit iets 'zomaar'
( denk ik )
Omdat je sex wilt, of alleen aandacht, of omdat je een leegte wilt opvullen, of omdat je juist onzeker bent.
Het lijkt me dat een professional jou niet zal kunnen vertellen waarom je dat doet als je zelf niet weet waarom.
Je doet het toch bewust? Ik neem aan dat je iets wilt bereiken ermee, een mens doet namelijk nooit iets 'zomaar'
( denk ik )
Ik heb er niet voor gestudeerd, maar ik zie niet in waarom blowen en neuken wat met autisme te maken hebben. Moet ik dat vergelijken met het veel te veel eten van iemand? Een soort binge eating disorder, maar dan een blow seks disorder?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat is ook een mogelijkheidquote:Op vrijdag 18 juli 2008 12:31 schreef Troel het volgende:
Ik heb er niet voor gestudeerd, maar ik zie niet in waarom blowen en neuken wat met autisme te maken hebben. Moet ik dat vergelijken met het veel te veel eten van iemand? Een soort binge eating disorder, maar dan een blow seks disorder?
Zoals anderen al opperen is het misschien meer een manier om aandacht te krijgen, tegen het alleen/eenzaam zijn. En dat is iets wat weer wel met autisme te maken heeft.
Verder, als je onder ASS valt, en je hebt er een gewoonte van gemaakt om veel te blowen of om sex te hebben (of beide), dan kom je daar moeilijk vanaf, juist omdat autisten vaak zo sterk hechten aan een eigen methode.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
stappen en neuken doen autisten niet. Ze mijden liever mensen, en al helemaal fysiek contact. Ik denk eerder dat je wat theatraal bent.quote:Op donderdag 17 juli 2008 22:12 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik stap en neuk in feite voor aandacht (wat een indirect gevolg van autisme zou kunnen zijn want ik kreeg vroeger veel negatieve bevestiging) en blowen is een aangenaam roesje waardoor ik de ernst van de situatie nu aangenaam onderschat.
Niet eens.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 18:52 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
stappen en neuken doen autisten niet. Ze mijden liever mensen, en al helemaal fysiek contact. Ik denk eerder dat je wat theatraal bent.
Ik ging stappen om te zuipen om zo mijn ellende en stress te verdrinken (hielp alleen niet altijd), de tweede reden was om mijn eenzaamheid te verdrinken omdat door het gebruik van buitensporige hoeveelheden alcohol mijn remmingen verdwenen en ik wel met mensen contact durfde te maken. DIe contacten liepen dan weer op niets uit omdat ik van binnen toch autist was (ben). Maar de hunkering naar begrip en aandacht deden mij er telkens toch weer toe besluiten om te gaan zuipen.
Niet elke autist is hetzelfde, er zijn gradaties wat mij betreft. Het fysieke contact mijd ik idd wel, maar alcohol zorgde ervoor dat het juist omdraaide, ik werd zelf heel fysiek en kwam zo wel eens in de problemen. No alcohol voor mij meer dus.
Maar goed, zoals gezegd, mijn huidige levensstijl heeft misschien niks met autisme te maken. Maar voornamelijk als kind vertoonde ik wel heel veel trekjes. Ik ben niet gek, ik weet ook wel dat mijn huidige gedrag niets te maken heeft met autisme. Maar wat het wel zou kunnen zijn weet ik dan ook niet. En, op Xennia na, zijn jullie allemaal geen psychologen, ik kan alleen vermoedens uiten en de rest laat ik over aan de professionals.
Zelfs bij de autisten ben ik een buitenbeentje
.
Zelfs bij de autisten ben ik een buitenbeentje
.Aandacht. Of misschien een leegte opvullen omdat ik soms behoefte heb aan een vent in mijn leven.quote:Op donderdag 17 juli 2008 23:32 schreef SHE het volgende:
Je kunt daar toch wel antwoord op geven?
Omdat je sex wilt, of alleen aandacht, of omdat je een leegte wilt opvullen, of omdat je juist onzeker bent.
Het lijkt me dat een professional jou niet zal kunnen vertellen waarom je dat doet als je zelf niet weet waarom.
Je doet het toch bewust? Ik neem aan dat je iets wilt bereiken ermee, een mens doet namelijk nooit iets 'zomaar'
( denk ik )
<3 Alcohol <3
Geweldig spul tegen angsten, spanningen en hoofdpijn. Heerlijk.
Geweldig spul tegen angsten, spanningen en hoofdpijn. Heerlijk.
Sanity is (not) statistical
Alleen als het uitgewerkt is, dan is hetquote:Op vrijdag 18 juli 2008 20:03 schreef Maeghan het volgende:
<3 Alcohol <3
Geweldig spul tegen angsten, spanningen en hoofdpijn. Heerlijk.
Nooit last van. Bedoel je een kater? Ik ben nog nooit dronken geweest. Ik drink over het algemeen zeer beschaafd. Ik stop altijd op het moment dat ik denk "als ik nu doorga, red ik het niet meer om naar m'n bed te lopen".quote:Op vrijdag 18 juli 2008 20:15 schreef Juup© het volgende:
[..]
Alleen als het uitgewerkt is, dan is het
Sanity is (not) statistical
Ik ga dit gewoon maar gelijk posten, zonder eerst de moeite te nemen om de hele serie door te nemen, want dan haak ik af voordat ik mijn post heb geschreven. Ik vind deze reeks best interessant, maar ik heb er meestal geen behoefte aan om te lezen over autisme waardoor deze topicreeks ook voor mij veel te snel gaat
Ik wilde ten eerste zeggen dat ik mezelf erg herken in de verhalen van SHE en Maeghan (voor zo ver ik die gelezen heb dus, ik ben niet helemaal bij remember ). Jullie zijn duidelijk niet normaal, maar jullie weten jezelf toch behoorlijk goed te redden. Zo zie ik mezelf ook.
Ik heb al eerder het een en ander gepost hier om daar later niet meer op terug te komen, dus het zou me niet verbazen als mensen me niet meer herkennen. Ik ben er ook zo eentje die zo bedrieglijk normaal is dat je je haast zou afvragen of ik niet gewoon 'apart' ben. Ik ben daarentegen wel gediagnosticeerd, op mijn 16e (relatief toch aan de late kant). Vroeger was ik veel duidelijker echt afwijkend. Terwijl het vroeger een onbewust proces was, ben ik nu al een tijd vrij bewust bezig om meer te gaan lijken op een normaal mens. Het enige wat nog steeds niet wil lukken is het opbouwen van een vriendenkring. Ik heb inmiddels wel door wat de voornaamste problemen zijn. Ten eerste ben ik me pas sinds kort gaan realiseren dat er mensen rondlopen die het leuk vinden om met mij vriendschappelijk contact te hebben. Ten tweede ben ik nog steeds niet goed in staat om tegenover die mensen het signaal te geven dat ik hen ook tof vind. En ik vrees nog steeds dat ik als te opdringerig word ervaren zodra ik voorstel om eens wat te gaan afspreken, in plaats van die leuke lange gesprekken every once in a while.. Het gevolg is dat ik nog steeds door mensen word omschreven als terughoudend en onbereikbaar, ondanks het feit dat ik meerdere malen heb geprobeerd om te "socializen". Ik heb inmiddels het zelfvertrouwen om te beseffen dat er mensen zijn die mij mogen, maar ook zij haken af.
Goed, ik weet wat het probleem is. Nu dus nog de oplossing zien te vinden Klinkt het voor iemand herkenbaar? (ik moet meer in dit topic gaan kijken, anders is het zo onbeleefd om te vragen om reacties)
Wat betreft het scriptieprobleem van Maeghan, echt zo jammer voor je dat je er na zo lange tijd toch mee moest stoppen Het is voor mij enigszins herkenbaar. Ik had acht maanden later dan de bedoeling was het *lightbulb* effect en daarna heeft het nog een paar maanden geduurd voordat ik echt iets op papier had. Nu is die bijna af, maar nu wordt het i.v.m. de zomervakantie erg lastig om op tijd een officiële verklaring te bemachtigen dat ik mijn bachelor af heb zodat ik in september met mijn master kan beginnen
Ik wilde ten eerste zeggen dat ik mezelf erg herken in de verhalen van SHE en Maeghan (voor zo ver ik die gelezen heb dus, ik ben niet helemaal bij remember
). Jullie zijn duidelijk niet normaal, maar jullie weten jezelf toch behoorlijk goed te redden. Zo zie ik mezelf ook.Ik heb al eerder het een en ander gepost hier om daar later niet meer op terug te komen, dus het zou me niet verbazen als mensen me niet meer herkennen. Ik ben er ook zo eentje die zo bedrieglijk normaal is dat je je haast zou afvragen of ik niet gewoon 'apart' ben. Ik ben daarentegen wel gediagnosticeerd, op mijn 16e (relatief toch aan de late kant). Vroeger was ik veel duidelijker echt afwijkend. Terwijl het vroeger een onbewust proces was, ben ik nu al een tijd vrij bewust bezig om meer te gaan lijken op een normaal mens. Het enige wat nog steeds niet wil lukken is het opbouwen van een vriendenkring. Ik heb inmiddels wel door wat de voornaamste problemen zijn. Ten eerste ben ik me pas sinds kort gaan realiseren dat er mensen rondlopen die het leuk vinden om met mij vriendschappelijk contact te hebben. Ten tweede ben ik nog steeds niet goed in staat om tegenover die mensen het signaal te geven dat ik hen ook tof vind. En ik vrees nog steeds dat ik als te opdringerig word ervaren zodra ik voorstel om eens wat te gaan afspreken, in plaats van die leuke lange gesprekken every once in a while.. Het gevolg is dat ik nog steeds door mensen word omschreven als terughoudend en onbereikbaar, ondanks het feit dat ik meerdere malen heb geprobeerd om te "socializen". Ik heb inmiddels het zelfvertrouwen om te beseffen dat er mensen zijn die mij mogen, maar ook zij haken af.
Goed, ik weet wat het probleem is. Nu dus nog de oplossing zien te vinden
Klinkt het voor iemand herkenbaar? (ik moet meer in dit topic gaan kijken, anders is het zo onbeleefd om te vragen om reacties)Wat betreft het scriptieprobleem van Maeghan, echt zo jammer voor je dat je er na zo lange tijd toch mee moest stoppen
Het is voor mij enigszins herkenbaar. Ik had acht maanden later dan de bedoeling was het *lightbulb* effect en daarna heeft het nog een paar maanden geduurd voordat ik echt iets op papier had. Nu is die bijna af, maar nu wordt het i.v.m. de zomervakantie erg lastig om op tijd een officiële verklaring te bemachtigen dat ik mijn bachelor af heb zodat ik in september met mijn master kan beginnen
Heb pdd-nos maar weet dit pas sinds 4 jaar.
Als ik t eerder geweten had dan denk ik dat ik op een speciale school beter had kunnen meekomen.
Heb me eigenlijk mijn hele schoolperiode anders gevoeld en minder dan de rest en voelde me erg slecht vaak.
Ben zelfs twee keer blijven zitten op de havo, bijna 3 keer en ook nog maar net elke keer overgegaan en geslaagd. Begrijp nu nog steeds niet hoezo niemand ontdekt had dat er sociaal iets mis met mij was waardoor ik ook slecht de lesstof kon bijhouden. Want dom ben ik niet..ik leer alleen anders en denk vaak anders.
Als ik t eerder geweten had dan denk ik dat ik op een speciale school beter had kunnen meekomen.
Heb me eigenlijk mijn hele schoolperiode anders gevoeld en minder dan de rest en voelde me erg slecht vaak.
Ben zelfs twee keer blijven zitten op de havo, bijna 3 keer en ook nog maar net elke keer overgegaan en geslaagd. Begrijp nu nog steeds niet hoezo niemand ontdekt had dat er sociaal iets mis met mij was waardoor ik ook slecht de lesstof kon bijhouden. Want dom ben ik niet..ik leer alleen anders en denk vaak anders.
Ah, alcohol. Lekker Mijn vloek: het stijgt direct naar mijn hoofd en ik voel me daar erg onprettig bij. Mijn zegen: daardoor heb ik vrijwel nooit zoveel gedronken dat het me in de problemen bracht.
Mijn vloek: het stijgt direct naar mijn hoofd en ik voel me daar erg onprettig bij. Mijn zegen: daardoor heb ik vrijwel nooit zoveel gedronken dat het me in de problemen bracht.
Dit heb ik ook, ik ben voortdurend bang dat ik een 'obstakel' omver rij of er tegenaan bots of dat hun tegen mij aan botsen.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 19:50 schreef Ruzbeh het volgende:
Hebben jullie dit ook. Stress ervaren in het verkeer. Ik fiets naar bepaalde plekken heen (voor een afspraak, bijvoorbeeld) en ik raak soms zwaar gestressd. Alle mensen en auto's die ik zie zijn allemaal obstakels. Ik word er gewoon zenuwachtig van. Het is niet zo erg dat ik niet meer uit de deur kan maar het is in ieder geval wel lastig. Ik denk dat ik op een gegeven moment maar vaker de bus moet nemen om zo veel van die spanningen te vermijden. Aan de andere kant, in een bus zit het vol met mensen die ik niet ken dus dat brengt ook weer allerlei spanningen mee. Toch zou ik soms liever in de bus zitten dan moeilijk te doen op de fiets.
Vooral op kruispunten en op wegen waar meerdere rijvakken zijn raak ik soms lichtelijk in paniek. Heb ook alleen mijn automaat rijbewijs gehaald omdat ik niet in een schakel mocht rijden van het cbr.
Voor mijn 'episode' had ik daar inderdaad last van. Ik had nooit vriendjes, nooit vriendinnen en ik was eigenlijk alleen maar op de academie of thuis.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 18:52 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
stappen en neuken doen autisten niet. Ze mijden liever mensen, en al helemaal fysiek contact. Ik denk eerder dat je wat theatraal bent.
Tot ik drugs en alcohol ontdekte en merkte dat ik met genoeg daarvan, wel degelijk net zo frank en vrij kon zijn als iedereen. Ook fysiek contact verliep zonder moeite, al is het knuffelen toen ook nooit helemaal doorgebroken
Jij weet hoe ik toen was; alle remmen los.
Gelukkig is er op tijd ingegrepen en heeft deze waanzin niet lang geduurd ( en herinner ik me er weinig van
) , maar daarmee zijn ook de vervelende trekjes teruggekomen. In mijn relatie is sex en knuffelen nog steeds lastig en contact met mensen verloopt redelijk, maar met goede en slechte perioden. Daarbij moet ik ook nog steeds leren begrijpen dat niet alle mensen dom, achterlijk of vervelend zijn. Ook al is het gros dat wel degelijk. Ik vind het vrij kort door de bocht te zeggen dat autisten allemaal vlakke killerds zijn, daar geloof ik niets van.
Ik ken zelfs autisten die geen enkel probleem hebben met aanraking.
Voor mij werkt knuffel therapie overigens fantastisch; ik vind het nog steeds vreselijk irritant, maar ik verstijf niet meer. en ik heb ook geen drugs meer nodig om seks met iemand te kunnen hebben
Ooit word ik nog wel zo'n warme Moeke
Ik heb nooit een probleem met aanraking gehad. Ok, ik heb het nooit gehad op spontane aanrakingen van mensen waar ik eigenlijk helemaal niet close mee ben, maar mensen overschatten mijn reactie daarop (ook mensen die niet weten dat ik autisme heb). Het komt waarschijnlijk doordat de hoeveelheid van mijn initiatieven tot aanraking zoveel duidelijk kleiner is dan die van een 'normaal' mens.
Aanrakingen binnen relaties zijn nooit een probleem geweest
[ Bericht 0% gewijzigd door Black_Tulip op 18-07-2008 23:28:45 ]
Aanrakingen binnen relaties zijn nooit een probleem geweest
[ Bericht 0% gewijzigd door Black_Tulip op 18-07-2008 23:28:45 ]
Autisten hebben toch ook oog voor details en zijn vaak het geheel niet.
Dit was bij mij al sinds ik kind was zo. Had een jurkje van Mickey mouse in het zwart op gedrukt stond.
Ik heb nooit mickey mouse hierin herkent totdat ik het jurkje jaren later terug zag op een foto.
Ik dacht dat het wat bolletjes en lijnen waren...heel raar toch maar ja.
Dit was bij mij al sinds ik kind was zo. Had een jurkje van Mickey mouse in het zwart op gedrukt stond.
Ik heb nooit mickey mouse hierin herkent totdat ik het jurkje jaren later terug zag op een foto.
Ik dacht dat het wat bolletjes en lijnen waren...heel raar toch maar ja.
Vlak wil ik niet zeggen., Jij hebt een levendige stemming zoals ik je kende, en inderdaad gingen de remmen los. Eerder destructief zou ik nu zeggen. Ik herinner je me niet als een kil persoon, wel iemand met een wat voor mij onnavolgbare sprongen. Je bent wel authentiek, iedereen kent SHE wel inmiddelsquote:Op vrijdag 18 juli 2008 22:53 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik vind het vrij kort door de bocht te zeggen dat autisten allemaal vlakke killerds zijn, daar geloof ik niets van.
Ik ken zelfs autisten die geen enkel probleem hebben met aanraking.
Voor mij werkt knuffel therapie overigens fantastisch; ik vind het nog steeds vreselijk irritant, maar ik verstijf niet meer. en ik heb ook geen drugs meer nodig om seks met iemand te kunnen hebben
Ooit word ik nog wel zo'n warme Moeke
Door mij ben je psychiater geworden he?quote:Op zaterdag 19 juli 2008 00:12 schreef KonnieKipke het volgende:
[..]
Vlak wil ik niet zeggen., Jij hebt een levendige stemming zoals ik je kende, en inderdaad gingen de remmen los. Eerder destructief zou ik nu zeggen. Ik herinner je me niet als een kil persoon, wel iemand met een wat voor mij onnavolgbare sprongen. Je bent wel authentiek, iedereen kent SHE wel inmiddels
quote:Op zaterdag 19 juli 2008 00:21 schreef Xennia het volgende:
[..]
The plot thickens Viel jij ook altijd op de verkeerde vrouwen?
Nee ik bedoel dat als het uitgewerkt was kwam alle ellende en chaos in mijn hoofd terug.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 20:40 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Nooit last van. Bedoel je een kater? Ik ben nog nooit dronken geweest. Ik drink over het algemeen zeer beschaafd. Ik stop altijd op het moment dat ik denk "als ik nu doorga, red ik het niet meer om naar m'n bed te lopen".
Ik ook niet... maar ik drink ook absoluut geen alcohol. Heb wel eensch een biertje geprobeerd maar dat was echt complete bagger. Ik hou het gewoon bij water... frisdrank enzo.quote:
Vooral kruispunten ja... sommige wegen zijn ook zo compleet bagger.. of de stoplichten zijn gewoon stom... dat maakt het dan nog even erger.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 21:35 schreef cati het volgende:
[..]
Dit heb ik ook, ik ben voortdurend bang dat ik een 'obstakel' omver rij of er tegenaan bots of dat hun tegen mij aan botsen.
Vooral op kruispunten en op wegen waar meerdere rijvakken zijn raak ik soms lichtelijk in paniek. Heb ook alleen mijn automaat rijbewijs gehaald omdat ik niet in een schakel mocht rijden van het cbr.
Paniek zou ik 't niet kunnen noemen maar ik zie er altijd tegenop.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Dus een deel gaat aan de alcohol/drugs/sex, maar doet dat gelijk in het extreem (als in: eigenlijk alleen maar)
En de rest niet, en ook dat in het extreem (als in: nagenoeg niet)
En de rest niet, en ook dat in het extreem (als in: nagenoeg niet)
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik denk zelf dat er genoeg autisten zijn die hun alcohol- en of drugsgebruik en de hoeveelheid sex binnen beperking kunnen houden. Oftewel er zullen mensen zijn die deze dingen totaal niet doen en er zullen mensen zijn die het te veel doen. Dit zijn er maar een paar het overgrootte deel zal gewoon om kunnen met deze dingen net zoals "normale" mensen dat doen.quote:Op zaterdag 19 juli 2008 15:42 schreef Stupendous76 het volgende:
Dus een deel gaat aan de alcohol/drugs/sex, maar doet dat gelijk in het extreem (als in: eigenlijk alleen maar)
En de rest niet, en ook dat in het extreem (als in: nagenoeg niet)
Ik zelf heb alcohol gedronken en kon goed maten houden alleen soms als ik veel stress had dronk ik te veel. Daarom ben ik anderhalf jaar geleden totaal gestopt met drinken. Misschien als ik mijn problemen heb opgelost ga ik weer drinken. Niet veel 2 a 3 whiskey als ik naar een concert toe ga. Gewoon omdat ik het lekker vind en verder niet.
Drugs heb ik nauwelijks gebruikt. Ik heb alleen wat geblowed maar ik vond dat nu niet echt bijzonder en ben al bijna twee jaar gestopt.
Sex heb ik nog niet gehad. Helaas.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Jij leest iets anders dan ik.quote:Op zaterdag 19 juli 2008 15:42 schreef Stupendous76 het volgende:
Dus een deel gaat aan de alcohol/drugs/sex, maar doet dat gelijk in het extreem (als in: eigenlijk alleen maar)
En de rest niet, en ook dat in het extreem (als in: nagenoeg niet)
Sanity is (not) statistical
Nou nee, in mijn geval had ik drugs nodig om:quote:Op zaterdag 19 juli 2008 15:42 schreef Stupendous76 het volgende:
Dus een deel gaat aan de alcohol/drugs/sex, maar doet dat gelijk in het extreem (als in: eigenlijk alleen maar)
En de rest niet, en ook dat in het extreem (als in: nagenoeg niet)
- rustig te worden. ( ik word heel kalmpjes en rustig van coke )
- normaal te functioneren/dingen te doen die mensen doen en ook leuk vinden. Zoals sex, eindeloos kletsen en socializen.
Om dan maar eens een voorbeeld te geven ( en hopend dat ik hiermee mezelf niet voor lul zet ):
Sex is voor mij iets heel verwarrends. Ik weet niet of ik me nu op de synergie of het resultaat ( orgasme ) moet concentreren. Sowieso lukt het me niet om me op allebei te focussen. Ik kan maar een ding tegelijk.
Daarnaast mis ik dat gevoel waar anderen het over hebben; de kers op de taart; de utopische symbiose en de spettertjes vuurwerk in de lucht.
Populistisch gesproken zie ik sex als niets meer dan een manier om te ontladen, bezig te zijn, of een orgasme te krijgen.
Ik kan mezelf heus wel verliezen in iemand hoor; maar dan word ik eerder nat van de manier waarop zijn hoofd werkt, dan de grootte van zijn geslacht, zijn aanraking of zijn voorkomen.
Drugs en overmatig drank gebruik zorgt ervoor dat ik al die factoren ondergeschikt maak en eigenlijk gewoon ordinaire, platte sex kan hebben, waarbij ik maar aan één ding denk en het me ook geen flikker kan schelen hoe het gebeurt. Dat maakt mij wel ineens een heel aantrekkelijke partner voor 'nietsvermoedende' mensen. Ze denken dat je een gezonde sexdrive hebt en niet zo moeilijk doet. Terwijl ze echt niet door hebben dat je geen idee hebt waar je mee bezig bent.
En dat is natuurlijk oneerlijk, en ergens ook best walgelijk. Zelf medicatie heb ik dus maar afgezworen
en ik geniet van mijn rust met mate.
Ik vind niet dat je jezelf voor lul zet, ik vind het juist helemaal niet raar klinken. Ik vind seks ook makkelijker als ik een paar glazen achter m'n kiezen heb.
Misschien zit het in het vormen van een geheel? Ik houd zelf niet van dansen. Ik vind dansende mensen ook heel raar. Normaalgesproken zie ik namelijk de beweging los van de muziek. Pas als ik (vrij veel) gedronken heb, kan ik die twee dingen samenvoegen en raakt het me op een bepaalde manier.
Misschien zit het in het vormen van een geheel? Ik houd zelf niet van dansen. Ik vind dansende mensen ook heel raar. Normaalgesproken zie ik namelijk de beweging los van de muziek. Pas als ik (vrij veel) gedronken heb, kan ik die twee dingen samenvoegen en raakt het me op een bepaalde manier.
Sanity is (not) statistical
Dansen is voor mij juist het tegenovergestelde. Het was mijn enige manier van zuivere expressie
Ik ben motorisch gestoord ( ik struikel altijd, stoot me vaak ), maar ik heb een feilloos ritmisch gevoel en een loepzuiver gehoor. Het conservatorium was mijn toevluchtsoord. Ik heb me nooit meer zo begrepen gevoeld als daar.
Als het goed is moet jij ook kanalen hebben waarin je je kunt handhaven.
Ik ben motorisch gestoord ( ik struikel altijd, stoot me vaak ), maar ik heb een feilloos ritmisch gevoel en een loepzuiver gehoor. Het conservatorium was mijn toevluchtsoord. Ik heb me nooit meer zo begrepen gevoeld als daar.
Als het goed is moet jij ook kanalen hebben waarin je je kunt handhaven.
Ik heb wel gevoel voor ritme en zie wel of iemand op de maat beweegt bijvoorbeeld, maar als ik kijk naar dansende mensen in een disco, dan zie ik alleen maar een hoop spastische mensen heen en weer stuiptrekken. Ik vind het aan een kant lachwekkend, aan de andere kant brengt het mijn misantropische kant naar boven: wat zijn mensen ook een domme kuddedieren die als een stelletje debielen staan te huppelen als vermaak. Ik begrijp het plezier er niet van. Ik begrijp niet wat mensen ertoe zet om te dansen. Klassieke dans, daar kan ik dan nog wel wat mee. Dan zie ik wel de overeenkomst tussen bepaalde bewegingen en de 'beweging' van de muziek. Maar gewoon een hossende meute, dat betekent voor mij helemaal niks. Tenzij ik gezopen heb dus.
Even beter nagedacht: ik kan wel 'beoordelen' of dans mooi is, maar het raakt me niet. Misschien kan ik het zo het beste omschrijven. Dat is ook een van de (vele) redenen dat ik niet ga stappen in het weekend, ik heb niks te zoeken in zo'n club.
Even beter nagedacht: ik kan wel 'beoordelen' of dans mooi is, maar het raakt me niet. Misschien kan ik het zo het beste omschrijven. Dat is ook een van de (vele) redenen dat ik niet ga stappen in het weekend, ik heb niks te zoeken in zo'n club.
Sanity is (not) statistical
Tot 27 juni is het Bolshoi gezelschap in Carré. Als je geraakt wilt worden door dans, dan is dat je hotspot.
Ik huil tranen met tuiten, bij menig voorstelling.
Dat je het dansen in een club onzinnig vind is logisch, het is esthetisch onvolmaakt. Maar voor mij best dichtbij, omdat ik weet hoe het voelt om je in dans te verliezen. Ik kan enorm genieten van een simpele dodo die losgaat op een dansvloer alsof hij alleen op de wereld is.
Het maakt ook niet uit hoe je danst, als je maar voelt hoe elke spier in je lichaam reageert en de flow van de muziek je vervoert.. Dat is leven voor mij, en ook mijn enige aansluiting met de wereld. Dat begrijp ik, dat voel ik en die taal spreek ik.
Volgens mij hebben mensen dat ook met het bespelen van instrumenten of andere vormen van zelf expressie.
Als je namelijk 'doof' bent, dan moet er wel iets anders zijn in de wereld waar je elkaar wel begrijpt.
Ik huil tranen met tuiten, bij menig voorstelling.
Dat je het dansen in een club onzinnig vind is logisch, het is esthetisch onvolmaakt. Maar voor mij best dichtbij, omdat ik weet hoe het voelt om je in dans te verliezen. Ik kan enorm genieten van een simpele dodo die losgaat op een dansvloer alsof hij alleen op de wereld is.
Het maakt ook niet uit hoe je danst, als je maar voelt hoe elke spier in je lichaam reageert en de flow van de muziek je vervoert.. Dat is leven voor mij, en ook mijn enige aansluiting met de wereld. Dat begrijp ik, dat voel ik en die taal spreek ik.
Volgens mij hebben mensen dat ook met het bespelen van instrumenten of andere vormen van zelf expressie.
Als je namelijk 'doof' bent, dan moet er wel iets anders zijn in de wereld waar je elkaar wel begrijpt.
Eens.quote:Op zondag 20 juli 2008 00:00 schreef Maeghan het volgende:
Ik heb wel gevoel voor ritme en zie wel of iemand op de maat beweegt bijvoorbeeld, maar als ik kijk naar dansende mensen in een disco, dan zie ik alleen maar een hoop spastische mensen heen en weer stuiptrekken. Ik vind het aan een kant lachwekkend, aan de andere kant brengt het mijn misantropische kant naar boven: wat zijn mensen ook een domme kuddedieren die als een stelletje debielen staan te huppelen als vermaak. Ik begrijp het plezier er niet van. Ik begrijp niet wat mensen ertoe zet om te dansen. Klassieke dans, daar kan ik dan nog wel wat mee. Dan zie ik wel de overeenkomst tussen bepaalde bewegingen en de 'beweging' van de muziek. Maar gewoon een hossende meute, dat betekent voor mij helemaal niks. Tenzij ik gezopen heb dus.
Even beter nagedacht: ik kan wel 'beoordelen' of dans mooi is, maar het raakt me niet. Misschien kan ik het zo het beste omschrijven. Dat is ook een van de (vele) redenen dat ik niet ga stappen in het weekend, ik heb niks te zoeken in zo'n club.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Ik zet het er bewust wat stevig neerquote:
Zoals ik de verschillende posts lees, ontstaat bij mij de indruk dat sommigen zich overgeven aan de alcohol/drugs/sex. Dit gebeurt omdat ze dan of hun eigen remming kwijtraken of 'omdat anderen dat ook doen' en zij zich er prettig bij voelen. In ieder geval: in beide gevallen zijn zij even los van hun bewustzijn, hun verstand dat alles probeert te begrijpen of te controleren.
Maar ik zou graag horen hoe jij (of anderen) het lezen.
Vooropgesteld, je zet jezelf echt niet voor schut.quote:Op zaterdag 19 juli 2008 22:50 schreef SHE het volgende:
[..]
Nou nee, in mijn geval had ik drugs nodig om:
- rustig te worden. ( ik word heel kalmpjes en rustig van coke )
- normaal te functioneren/dingen te doen die mensen doen en ook leuk vinden. Zoals sex, eindeloos kletsen en socializen.
Om dan maar eens een voorbeeld te geven ( en hopend dat ik hiermee mezelf niet voor lul zet ):
Sex is voor mij iets heel verwarrends. Ik weet niet of ik me nu op de synergie of het resultaat ( orgasme ) moet concentreren. Sowieso lukt het me niet om me op allebei te focussen. Ik kan maar een ding tegelijk.
Daarnaast mis ik dat gevoel waar anderen het over hebben; de kers op de taart; de utopische symbiose en de spettertjes vuurwerk in de lucht.
Populistisch gesproken zie ik sex als niets meer dan een manier om te ontladen, bezig te zijn, of een orgasme te krijgen.
Ik kan mezelf heus wel verliezen in iemand hoor; maar dan word ik eerder nat van de manier waarop zijn hoofd werkt, dan de grootte van zijn geslacht, zijn aanraking of zijn voorkomen.
Drugs en overmatig drank gebruik zorgt ervoor dat ik al die factoren ondergeschikt maak en eigenlijk gewoon ordinaire, platte sex kan hebben, waarbij ik maar aan één ding denk en het me ook geen flikker kan schelen hoe het gebeurt. Dat maakt mij wel ineens een heel aantrekkelijke partner voor 'nietsvermoedende' mensen. Ze denken dat je een gezonde sexdrive hebt en niet zo moeilijk doet. Terwijl ze echt niet door hebben dat je geen idee hebt waar je mee bezig bent.
En dat is natuurlijk oneerlijk, en ergens ook best walgelijk. Zelf medicatie heb ik dus maar afgezworen
En dan nu mijn hartluchting:
Ik drink geen alcohol, gebruik geen drugs en heb geen sex (met anderen). Alledrie ook nooit gehad/gedaan.
Geen alcohol en drugs --> een zelfcontrole door mijn bewustzijn die probeert alles te regelen. Dat heeft voordelen (je komt zelden in gevaarlijke situaties o.i.d.), maar ook nadelen. Simpel gezegd: "trapped in safety is still trapped"
Die zelfcontrole zorgt er volgens mij ook voor dat ik maar heel erg moeilijk dieper contact leg met anderen, laat staan met vrouwen. Mensen die mij langer kennen weten aardig hoe ik functioneer en kunnen dan heel goed met mij opschieten (ik trouwens ook met hen) Maar als ik een leuke meid tegenkom, dan volgt een gesprek van 2 zinnen en ben ik weer alleen. Dus nog nooit een vriendin gehad, laat staan sex. Waar het aan ligt weet ik niet, maar ik heb sterk het vermoeden dat mijn eeuwig aanwezige bewustzijn de boel zwaar loopt te verkloten.
Datzelfde bewustzijn dat mij beschermt, beschermt ook zichzelf door alcohol en drugs niet toe te staan. Hierdoor zal het bewustzijn dus altijd 'bewust' blijven en dus controle houden -> vicieuze cirkel.
En eigenlijk is dat best raar, ik weet waarom mensen alcohol drinken of drugs gebruiken, ik weet waarom mensen sex hebben, kan mij dat allemaal uiterst goed voorstellen en begrijpen -> ik zie het allemaal gebeuren, ik weet het hoe en waarom, maar ik kan er zelf niet aan meedoen. En dat steekt behoorlijk. En dat is ook mede de reden dat ik mij aangemeld heb voor ASS, omdat die kenmerken ook bij mij voorkomen.
[ Bericht 9% gewijzigd door Stupendous76 op 20-07-2008 00:58:43 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tja, ik vind dans gewoon niet interessant. Zoals iemand die niet van vis houdt, misschien best wel het verschil proeft tussen een verse, wildgevangen zalm en een stuk supermarktkweekzalm dat al dagen ligt, maar het hoe dan ook zelf nooit zal kopen.
Ik heb wel iets met muziek en wilde als kind graag een instrument leren bespelen, maar dat mocht van mijn ouders niet omdat het te veel herrie zou maken. Ik ben daar nog altijd teleurgesteld door, omdat ik voor m'n gevoel nu nooit meer zo goed zal kunnen worden als wanneer ik er toen al mee begonnen was. Ik ben er uiteindelijk nooit mee begonnen; toch kan ik het nooit helemaal van me afzetten. Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee. Maar het is wel iets waarbij ik het gevoel heb dat het een essentieel iets van mij is. Als ik mensen vertel dat ik dat altijd graag had gewild, voelt het alsof ik iets heel persoonlijks vertel.
Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven. Ik vind schrijven aan een kant iets moois, aan de andere kant ook iets wat je volledig in beslag neemt en consumeert en leegzuigt. Ik kan goed schrijven, alleen het ordenen van de informatie gaat heel slecht. Aan de andere kant merk ik aan reacties van anderen op wat ik schrijf (of zeg, tijdens m'n studie bij een discussie van literatuur bijvoorbeeld), dat ik meer en andere verbanden leg en dat ik dingen zeg waar ze zelf niet opgekomen waren. Ik krijg alleen mijn gedachten niet in een voor andere mensen zinnige structuur gegoten. Het voelt dan alsof ik Wikipedia moet samenvatten, een gigantische taak met veel te veel informatie die niet wil zoals ik het wil, waardoor ik genoodzaakt ben om veel relevante en interessante zaken (zijtakken, verwijzingen) weg te laten. Dat ging ook mis bij het schrijven van m'n scriptie, daardoor ben ik uiteindelijk dus gestopt met studeren. Het was gewoon té groot, te veel, te verwarrend. Sindsdien heb ik dus ook niks meer geschreven. Ik zat zo vast in m'n eigen gedachten en m'n faalangst bij schrijven werd nog groter dan ie al was. Ik probeer de blokkade te doorbreken, omdat ik denk dat dat het enige is waarin ik m'n ei echt kwijt kan.
Creatief ben ik ook niet echt. Mijn tekeningen zijn (en waren als kind altijd al) imitaties. Ik teken na wat ik zie, of ik maak een tekening in de stijl van iets wat ik net gezien of geleerd heb. Als kind schreef ik af en toe wat gedichtjes, maar daar was ik altijd slecht in en dat waren ook vaak imitaties, bijv. een vorm die ik afgekeken had - een sonnet, een gedicht waarbij iedere strofe met dezelfde regel begint, dat soort dingen. Verhalen schrijven heb ik nooit gekund. Ik herinner me nog levendig dat we voor geschiedenis in de brugklas een verhaal moesten schrijven over hoe het zou zijn in Egypte, mens wat was mijn verhaal slecht. Met dat soort dingen weet ik dus echt niet wat ik moet doen.
Het enige waar ik op dit moment een beetje voldoening uit haal en waar ik iets in kan leggen, is het kweken van m'n groente op balkon. Maar als ik niet lekker in m'n vel zit interesseert niks me en dan laat ik ze doodgaan, dus dan heb ik daarna niks meer om me mee bezig te houden. En ik vind het ook alleen interessant als ik dagelijks kan zien dat ze groeien of dat er een nieuw tomaatje of bloemetje aan de plant zit. Anders vind ik ze niet leuk meer en geef ik ze geen water meer. Kortom, ik vind ze alleen maar leuk zolang het goed gaat en ik resultaat zie zonder er al te veel voor te hoeven doen.
Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.
Ik heb wel iets met muziek en wilde als kind graag een instrument leren bespelen, maar dat mocht van mijn ouders niet omdat het te veel herrie zou maken. Ik ben daar nog altijd teleurgesteld door, omdat ik voor m'n gevoel nu nooit meer zo goed zal kunnen worden als wanneer ik er toen al mee begonnen was. Ik ben er uiteindelijk nooit mee begonnen; toch kan ik het nooit helemaal van me afzetten. Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee. Maar het is wel iets waarbij ik het gevoel heb dat het een essentieel iets van mij is. Als ik mensen vertel dat ik dat altijd graag had gewild, voelt het alsof ik iets heel persoonlijks vertel.
Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven. Ik vind schrijven aan een kant iets moois, aan de andere kant ook iets wat je volledig in beslag neemt en consumeert en leegzuigt. Ik kan goed schrijven, alleen het ordenen van de informatie gaat heel slecht. Aan de andere kant merk ik aan reacties van anderen op wat ik schrijf (of zeg, tijdens m'n studie bij een discussie van literatuur bijvoorbeeld), dat ik meer en andere verbanden leg en dat ik dingen zeg waar ze zelf niet opgekomen waren. Ik krijg alleen mijn gedachten niet in een voor andere mensen zinnige structuur gegoten. Het voelt dan alsof ik Wikipedia moet samenvatten, een gigantische taak met veel te veel informatie die niet wil zoals ik het wil, waardoor ik genoodzaakt ben om veel relevante en interessante zaken (zijtakken, verwijzingen) weg te laten. Dat ging ook mis bij het schrijven van m'n scriptie, daardoor ben ik uiteindelijk dus gestopt met studeren. Het was gewoon té groot, te veel, te verwarrend. Sindsdien heb ik dus ook niks meer geschreven. Ik zat zo vast in m'n eigen gedachten en m'n faalangst bij schrijven werd nog groter dan ie al was. Ik probeer de blokkade te doorbreken, omdat ik denk dat dat het enige is waarin ik m'n ei echt kwijt kan.
Creatief ben ik ook niet echt. Mijn tekeningen zijn (en waren als kind altijd al) imitaties. Ik teken na wat ik zie, of ik maak een tekening in de stijl van iets wat ik net gezien of geleerd heb. Als kind schreef ik af en toe wat gedichtjes, maar daar was ik altijd slecht in en dat waren ook vaak imitaties, bijv. een vorm die ik afgekeken had - een sonnet, een gedicht waarbij iedere strofe met dezelfde regel begint, dat soort dingen. Verhalen schrijven heb ik nooit gekund. Ik herinner me nog levendig dat we voor geschiedenis in de brugklas een verhaal moesten schrijven over hoe het zou zijn in Egypte, mens wat was mijn verhaal slecht. Met dat soort dingen weet ik dus echt niet wat ik moet doen.
Het enige waar ik op dit moment een beetje voldoening uit haal en waar ik iets in kan leggen, is het kweken van m'n groente op balkon. Maar als ik niet lekker in m'n vel zit interesseert niks me en dan laat ik ze doodgaan, dus dan heb ik daarna niks meer om me mee bezig te houden. En ik vind het ook alleen interessant als ik dagelijks kan zien dat ze groeien of dat er een nieuw tomaatje of bloemetje aan de plant zit. Anders vind ik ze niet leuk meer en geef ik ze geen water meer. Kortom, ik vind ze alleen maar leuk zolang het goed gaat en ik resultaat zie zonder er al te veel voor te hoeven doen.
Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.
Sanity is (not) statistical
Woeii, daar zeg je iets heel intiems, en ik iets heel herkenbaars. Eng herkenbaar zelfs. Dat 'je precies, levendig' kunnen voorstellen hoe iets is en je er toch van weerhouden, zonder legitieme reden.quote:Op zondag 20 juli 2008 00:41 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
En eigenlijk is dat best raar, ik weet waarom mensen alcohol drinken of drugs gebruiken, ik weet waarom mensen sex hebben, kan mij dat allemaal uiterst goed voorstellen en begrijpen -> ik zie het allemaal gebeuren, ik weet het hoe en waarom, maar ik kan er zelf niet aan meedoen. En dat steekt behoorlijk. En dat is ook mede de reden dat ik mij aangemeld heb voor ASS, omdat die kenmerken ook bij mij voorkomen.
Freaky!
Ik heb mezelf wel aan die wetenschap overgegeven overigens, maar wederom , dat lukt mij alleen als ik onder invloed zou zijn. Nuchter is er precies die zelfcontrole.
Ghe...dit is de eerste keer dat ik iets lees hier wat ik echt 1 op 1 helemaal begrijp.
Inderdaad. Je post suggereerde dat er maar twee mogelijkheden zijn; alcohol, seks en drugs tot in het extreme, of geen alcohol, seks en drugs. Terwijl Black Tulip en ik onder andere al hadden gezegd gewoon met mate te drinken.quote:Op zondag 20 juli 2008 00:41 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik zet het er bewust wat stevig neer
Zoals ik de verschillende posts lees, ontstaat bij mij de indruk dat sommigen zich overgeven aan de alcohol/drugs/sex. Dit gebeurt omdat ze dan of hun eigen remming kwijtraken of 'omdat anderen dat ook doen' en zij zich er prettig bij voelen. In ieder geval: in beide gevallen zijn zij even los van hun bewustzijn, hun verstand dat alles probeert te begrijpen of te controleren.
Maar ik zou graag horen hoe jij (of anderen) het lezen.
Sanity is (not) statistical
Een boel van deze post klinkt erg herkenbaar, een gevoel van lusteloosheid. Ik mis in mijn bezigheden altijd de interesse die anderen misschien willen tonen, ervaar altijd een bepaalde eenzaamheid; ben een einzelgänger, ben dat ook altijd geweest (terwijl ik ook vroeger best veel met vriendjes speelde)quote:Op zondag 20 juli 2008 00:53 schreef Maeghan het volgende:
Tja, ik vind dans gewoon niet interessant. Zoals iemand die niet van vis houdt, misschien best wel het verschil proeft tussen een verse, wildgevangen zalm en een stuk supermarktkweekzalm dat al dagen ligt, maar het hoe dan ook zelf nooit zal kopen.
Ik heb wel iets met muziek en wilde als kind graag een instrument leren bespelen, maar dat mocht van mijn ouders niet omdat het te veel herrie zou maken. Ik ben daar nog altijd teleurgesteld door, omdat ik voor m'n gevoel nu nooit meer zo goed zal kunnen worden als wanneer ik er toen al mee begonnen was. Ik ben er uiteindelijk nooit mee begonnen; toch kan ik het nooit helemaal van me afzetten. Helaas is het instrument van mijn keuze op dit moment nog even te duur, maar misschien begin ik er ooit nog eens mee. Maar het is wel iets waarbij ik het gevoel heb dat het een essentieel iets van mij is. Als ik mensen vertel dat ik dat altijd graag had gewild, voelt het alsof ik iets heel persoonlijks vertel.
Maar ach, eerlijkgezegd heb ik altijd het gevoel dat ik nooit echt ergens goed in ben. Alsof ik overal wel in mee kan komen, maar nergens in uitblink. Het enige waar ik wel goed in ben en waar ik ook iets van mezelf in kan leggen, is dan weer hetgene waar ik in zekere zin ook weer heel slecht in ben: ik heb een haat-liefdeverhouding met schrijven. Ik vind schrijven aan een kant iets moois, aan de andere kant ook iets wat je volledig in beslag neemt en consumeert en leegzuigt. Ik kan goed schrijven, alleen het ordenen van de informatie gaat heel slecht. Aan de andere kant merk ik aan reacties van anderen op wat ik schrijf (of zeg, tijdens m'n studie bij een discussie van literatuur bijvoorbeeld), dat ik meer en andere verbanden leg en dat ik dingen zeg waar ze zelf niet opgekomen waren. Ik krijg alleen mijn gedachten niet in een voor andere mensen zinnige structuur gegoten. Het voelt dan alsof ik Wikipedia moet samenvatten, een gigantische taak met veel te veel informatie die niet wil zoals ik het wil, waardoor ik genoodzaakt ben om veel relevante en interessante zaken (zijtakken, verwijzingen) weg te laten. Dat ging ook mis bij het schrijven van m'n scriptie, daardoor ben ik uiteindelijk dus gestopt met studeren. Het was gewoon té groot, te veel, te verwarrend. Sindsdien heb ik dus ook niks meer geschreven. Ik zat zo vast in m'n eigen gedachten en m'n faalangst bij schrijven werd nog groter dan ie al was. Ik probeer de blokkade te doorbreken, omdat ik denk dat dat het enige is waarin ik m'n ei echt kwijt kan.
Creatief ben ik ook niet echt. Mijn tekeningen zijn (en waren als kind altijd al) imitaties. Ik teken na wat ik zie, of ik maak een tekening in de stijl van iets wat ik net gezien of geleerd heb. Als kind schreef ik af en toe wat gedichtjes, maar daar was ik altijd slecht in en dat waren ook vaak imitaties, bijv. een vorm die ik afgekeken had - een sonnet, een gedicht waarbij iedere strofe met dezelfde regel begint, dat soort dingen. Verhalen schrijven heb ik nooit gekund. Ik herinner me nog levendig dat we voor geschiedenis in de brugklas een verhaal moesten schrijven over hoe het zou zijn in Egypte, mens wat was mijn verhaal slecht. Met dat soort dingen weet ik dus echt niet wat ik moet doen.
Het enige waar ik op dit moment een beetje voldoening uit haal en waar ik iets in kan leggen, is het kweken van m'n groente op balkon. Maar als ik niet lekker in m'n vel zit interesseert niks me en dan laat ik ze doodgaan, dus dan heb ik daarna niks meer om me mee bezig te houden. En ik vind het ook alleen interessant als ik dagelijks kan zien dat ze groeien of dat er een nieuw tomaatje of bloemetje aan de plant zit. Anders vind ik ze niet leuk meer en geef ik ze geen water meer. Kortom, ik vind ze alleen maar leuk zolang het goed gaat en ik resultaat zie zonder er al te veel voor te hoeven doen.
Alles bij elkaar zit ik mezelf gewoon erg in de weg, ben ik doelloos en weet ik niet wat ik wil, en als ik het eenmaal weet ga ik aan mezelf twijfelen, of ik er wel goed aan doe, en dan ben ik het helemaal kwijt. Mijn hoofd voelt soms alsof het vol zit met watten, m'n gedachten lopen als kluwen garen door elkaar heen, wat ik voel weet ik ondertussen ook niet meer en erover praten lukt maar beperkt. CTRL + ALT + DEL indrukken lijkt me nog steeds de beste oplossing eigenlijk.
Ik heb me voorgenomen om te beginnen met schilderen, gewoon, ogen dicht en met de kwast over het doek.
Maar dat voornemen heb ik al weer twee jaar zonder er wat mee te doen...
Jouw laatste opmerking roep ik al jaren: ik weet niet wat ik wil.
Standaard vraag van anderen: dus je hebt geen idee wat je wilt?
Ik: NEE, want als ik het wist zat ik hier niet.
En dan stopt het weer, blijf je weer alleen achter omdat ze het niet begrijpen
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Wauw, wat een stelletje fucked-up freakos in deze topic! En dan ook nog geloven dat ze onder PDD gebukt gaan! 
Dat herken ik ook. Ik voelde dit ook allemaal maar ik kon het nooit verwoorden.quote:Op zondag 20 juli 2008 01:02 schreef SHE het volgende:
[..]
Woeii, daar zeg je iets heel intiems, en ik iets heel herkenbaars. Eng herkenbaar zelfs. Dat 'je precies, levendig' kunnen voorstellen hoe iets is en je er toch van weerhouden, zonder legitieme reden.
Freaky!
Ik heb mezelf wel aan die wetenschap overgegeven overigens, maar wederom , dat lukt mij alleen als ik onder invloed zou zijn. Nuchter is er precies die zelfcontrole.
Ghe...dit is de eerste keer dat ik iets lees hier wat ik echt 1 op 1 helemaal begrijp.
Telkens als ik te veel had gedronken dan was ik bang om weer te gaan drinken omdat ik bang was om de controlen te verliezen. Daarom ben ik ook gestopt met drinken.
Toen ik met mij ex aan het zoenen en strelen was snapte ik het ook niet meer er gebeurde te veel te snel. Ik wil graag sex hebben maar het is gewoon te ingewikkeld voor mij.
Ik kan ook nergens echt van genieten omdat ik bang ben de controlen over mijzelf te verliezen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Of je krijgt zo´n vraag waar zie jij jezelf over vijf jaar? Daar kan ik geen antwoord opgeven. Ik weet niet eens waar ik over een jaar ben laat staan vijf jaar.quote:Op zondag 20 juli 2008 01:05 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Een boel van deze post klinkt erg herkenbaar, een gevoel van lusteloosheid. Ik mis in mijn bezigheden altijd de interesse die anderen misschien willen tonen, ervaar altijd een bepaalde eenzaamheid; ben een einzelgänger, ben dat ook altijd geweest (terwijl ik ook vroeger best veel met vriendjes speelde)
Ik heb me voorgenomen om te beginnen met schilderen, gewoon, ogen dicht en met de kwast over het doek.
Maar dat voornemen heb ik al weer twee jaar zonder er wat mee te doen...
Jouw laatste opmerking roep ik al jaren: ik weet niet wat ik wil.
Standaard vraag van anderen: dus je hebt geen idee wat je wilt?
Ik: NEE, want als ik het wist zat ik hier niet.
En dan stopt het weer, blijf je weer alleen achter omdat ze het niet begrijpen
Ik heb ook geen echte intresses. Maar daar heb ik ook nauwelijks energie voor na een dag werken. Het dagelijks leven (werken, huishouden enz) kost mij al mijn energie zodat ik 's avonds op ben en geen zin meer heb om iets te gaan doen. Ik wou dat, dat anders was.
Ik schrijf al jaren teksten over mij gevoels enz. Ik wil daar iets mee gaan doen. Ik zou in een bandje willen. Alleen ik weet nog niet eens precies wat voor muziek ik wil gaan maken. En ik wil alle touwtjes zelf in handen hebben zodat ik geen concessies hoef te doen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Heb jij een betere verklaring?quote:Op zondag 20 juli 2008 01:15 schreef RonaldRegen het volgende:
En dan ook nog geloven dat ze onder PDD gebukt gaan!
Ik vind het echt verbazingwekkend en ook wel verontrustend hoeveel moeite sommigen van jullie hebben met dans en seks. Ik kan me daar nauwelijks in vinden en moet dus wederom constateren dat ik er 'best goed vanaf kom'.
Ik was als kind al motorisch gestoord, dus hoewel mijn ouders toen nog lang niet wisten wat de oorzaak was, hebben ze me als de wiedeweerga op jazzballet gestuurd. Dat is de aanpak geweest van mijn ouders: Bij het gebrek aan kennis over de oorzaak van het 'anders' zijn deden ze aan symptoombestrijding. Zo ben ik ook op scouting gezet, omdat ik moest leren om te gaan met mijn leeftijdsgenoten. Achteraf ben ik er heel blij mee dat ze het zo hebben aangepakt, omdat ik zo vanaf het begin af aan geleerd om me aan te passen. Ik weet niet hoeveel zin het heeft gehad om op jazzballet en scouting te zitten, maar mijn ouders zeggen dat het enorm heeft geholpen en ik ben nu 'normaler' dan vroeger. Waar het precies aan gelegen heeft?
Anyway, ik heb negen jaar op jazzballet gezeten en het was, vooral de laatste jaren, een hel. Ik kon het niet vinden met de anderen in de groep en ik werd constant achteraan geplaatst, omdat ik, hoewel ik leerde dansen, nog steeds erg houterig was. Desondanks denk ik dat het daardoor komt dat ik de connectie tussen muziek en dans nooit raar heb gevonden. Ook de weinige keren dat ik in een discotheek ben geweest of iets dergelijks vond ik het helemaal niet vreemd wat ze daar deden, hoewel ik de meeste muziek die daar gedraaid wordt regelrecht kut vind. Ik kan alleen zelf niet zo goed dansen. Ik kan me los laten gaan op de muziek en ik kan ervaren waarom anderen dat zo prettig vinden. Ik doe het alleen zelf niet van harte, omdat het fijne gevoel van mezelf laten gaan wordt verdrongen door de angst dat het er niet uitziet. Alle pasjes van jazzballet heb ik verleerd en ik ben niet creatief genoeg om ze zelf te verzinnen. Ik dans niet meer en ik mis er niks aan.
Ik kan absoluut niet tekenen. Ik kan me best goed inbeelden hoe dingen eruitzien, maar ik zie de onderliggende structuren niet, dus ik kan het beeld niet van mijn hoofd naar mijn handen vertalen. Iets uit mezelf tekenen (dus niet iets natekenen, maar gewoon iets op papier verzinnen) vind ik al helemaal onmogelijk.
Verhalen verzinnen kan ik best goed, maar dan alleen als het moet voor een schoolopdracht bijvoorbeeld. Uit mezelf begin ik er niet aan. Daarom heb ik ondanks mijn schrijftalent maar geconstateerd dat ik geen kinderboekenschrijfster moest worden Ik haal voor essays bijna altijd goede cijfers, hoewel het voor mij toch wel een probleem is om er een te schrijven. Om te beginnen weet ik vaak weken niet waar ik het over moet schrijven en dat leidt soms tot blinde paniek, omdat de deadline nadert. Vervolgens heb ik soms het euvel dat er in de bibliotheek niets te vinden is over mijn uitgekozen onderwerp. Als ik eindelijk een goed onderwerp heb en beschik over literatuur volgt een schijnbaar eindeloze fase van boeken lezen en me oriënteren op het onderwerp, totdat (en dat gebeurt gelukkig meestal) op het gegeven moment het kwartje valt en ik ineens weet welke stelling ik wil verdedigen en hoe ik dat ga aanpakken. Op dat moment heb ik vaak nog maar een paar dagen over voor het schrijfproces Of dat nog niet eens. Ik ben echt gruwelijk slecht met deadlines. Ook het schrijven zelf wil soms nog moeizaam verlopen, maar op een gegeven moment is het klaar en dan komt er dus meestal wel een goed cijfer uit rollen.
Over seks, ik weet niet of ik die synergie en het 'houden van' tijdens de seks ervaar zoals anderen dat ervaren, maar daar maak ik me niet zo druk om. Ik geniet van het contact en ik geniet ervan om te zien hoe de ander geniet. Verder modderen we maar wat aan, maar ja, als je al zo lang met elkaar hebt, verval je steeds in een herkenbaar patroon.. En die kers op de taart waar SHE het over heeft, die ervaar ik wel. Het gelukzalige gevoel na een lekker potje vrijen als je uitgeteld, maar voldaan tegen elkaar ligt Het is ook niks meer dan een stofje dat door je hersenen wordt aangemaakt als een soort 'beloning'. Als je dat beseft, klinkt dat heel banaal, maar dat stofje merk ik dus wel. Het besef dat je je allebei zo voelt en dat je dat bij elkaar hebt gedaan uit liefde is wat het speciaal maakt.
Ik was als kind al motorisch gestoord, dus hoewel mijn ouders toen nog lang niet wisten wat de oorzaak was, hebben ze me als de wiedeweerga op jazzballet gestuurd. Dat is de aanpak geweest van mijn ouders: Bij het gebrek aan kennis over de oorzaak van het 'anders' zijn deden ze aan symptoombestrijding. Zo ben ik ook op scouting gezet, omdat ik moest leren om te gaan met mijn leeftijdsgenoten. Achteraf ben ik er heel blij mee dat ze het zo hebben aangepakt, omdat ik zo vanaf het begin af aan geleerd om me aan te passen. Ik weet niet hoeveel zin het heeft gehad om op jazzballet en scouting te zitten, maar mijn ouders zeggen dat het enorm heeft geholpen en ik ben nu 'normaler' dan vroeger. Waar het precies aan gelegen heeft?
Anyway, ik heb negen jaar op jazzballet gezeten en het was, vooral de laatste jaren, een hel. Ik kon het niet vinden met de anderen in de groep en ik werd constant achteraan geplaatst, omdat ik, hoewel ik leerde dansen, nog steeds erg houterig was. Desondanks denk ik dat het daardoor komt dat ik de connectie tussen muziek en dans nooit raar heb gevonden. Ook de weinige keren dat ik in een discotheek ben geweest of iets dergelijks vond ik het helemaal niet vreemd wat ze daar deden, hoewel ik de meeste muziek die daar gedraaid wordt regelrecht kut vind. Ik kan alleen zelf niet zo goed dansen. Ik kan me los laten gaan op de muziek en ik kan ervaren waarom anderen dat zo prettig vinden. Ik doe het alleen zelf niet van harte, omdat het fijne gevoel van mezelf laten gaan wordt verdrongen door de angst dat het er niet uitziet. Alle pasjes van jazzballet heb ik verleerd en ik ben niet creatief genoeg om ze zelf te verzinnen. Ik dans niet meer en ik mis er niks aan.
Ik kan absoluut niet tekenen. Ik kan me best goed inbeelden hoe dingen eruitzien, maar ik zie de onderliggende structuren niet, dus ik kan het beeld niet van mijn hoofd naar mijn handen vertalen. Iets uit mezelf tekenen (dus niet iets natekenen, maar gewoon iets op papier verzinnen) vind ik al helemaal onmogelijk.
Verhalen verzinnen kan ik best goed, maar dan alleen als het moet voor een schoolopdracht bijvoorbeeld. Uit mezelf begin ik er niet aan. Daarom heb ik ondanks mijn schrijftalent maar geconstateerd dat ik geen kinderboekenschrijfster moest worden
Ik haal voor essays bijna altijd goede cijfers, hoewel het voor mij toch wel een probleem is om er een te schrijven. Om te beginnen weet ik vaak weken niet waar ik het over moet schrijven en dat leidt soms tot blinde paniek, omdat de deadline nadert. Vervolgens heb ik soms het euvel dat er in de bibliotheek niets te vinden is over mijn uitgekozen onderwerp. Als ik eindelijk een goed onderwerp heb en beschik over literatuur volgt een schijnbaar eindeloze fase van boeken lezen en me oriënteren op het onderwerp, totdat (en dat gebeurt gelukkig meestal) op het gegeven moment het kwartje valt en ik ineens weet welke stelling ik wil verdedigen en hoe ik dat ga aanpakken. Op dat moment heb ik vaak nog maar een paar dagen over voor het schrijfproces Of dat nog niet eens. Ik ben echt gruwelijk slecht met deadlines. Ook het schrijven zelf wil soms nog moeizaam verlopen, maar op een gegeven moment is het klaar en dan komt er dus meestal wel een goed cijfer uit rollen.Over seks, ik weet niet of ik die synergie en het 'houden van' tijdens de seks ervaar zoals anderen dat ervaren, maar daar maak ik me niet zo druk om. Ik geniet van het contact en ik geniet ervan om te zien hoe de ander geniet. Verder modderen we maar wat aan, maar ja, als je al zo lang met elkaar hebt, verval je steeds in een herkenbaar patroon..
En die kers op de taart waar SHE het over heeft, die ervaar ik wel. Het gelukzalige gevoel na een lekker potje vrijen als je uitgeteld, maar voldaan tegen elkaar ligt Het is ook niks meer dan een stofje dat door je hersenen wordt aangemaakt als een soort 'beloning'. Als je dat beseft, klinkt dat heel banaal, maar dat stofje merk ik dus wel. Het besef dat je je allebei zo voelt en dat je dat bij elkaar hebt gedaan uit liefde is wat het speciaal maakt.
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Wat ik het ergste vind:
Ik heb op een gymclubje gezeten voor kinderen met een motorische achterstand. Daar had ik het gevoel dat het allemaal wel meeviel als ik om me heen keek. Tijdens een opvoering voor de ouders zei de fysio die het clubje leidde dat je kon zien hoe goed de kinderen liepen. Goed was als de armen en de benen kruislings "liepen" (dus linkerarm, rechterbeen). Ik was de enige die zo liep en ook de enige die zo bleef lopen en ik weet nog dat ik dacht "jongens, horen jullie dat dan niet, ga toch anders lopen!"
Hetzelfde toen ik naar zo'n cursus ging voor communiceren. Heel fijn dat ik moet vragen waar de macaroni staat, maar daar heb ik geen moeite mee? Ik heb niets aan zo'n cursus. In tegenstelling tot iemand anders van de groep, die echt veel slechter was, maar dus niets heeft geleerd van de hele cursus, omdat de cursus voor twee mensen te simpel was en we dus heel leuke stukjes gingen opvoeren met heel veel extra onzin in plaats van alleen hetgeen we moesten doen
Wanneer komt er nou eens iets waarmee ik ECHT geholpen ben, waar ik ECHT wat aan heb en waar ik me ECHT beter door ga voelen.
Ik heb op een gymclubje gezeten voor kinderen met een motorische achterstand. Daar had ik het gevoel dat het allemaal wel meeviel als ik om me heen keek. Tijdens een opvoering voor de ouders
zei de fysio die het clubje leidde dat je kon zien hoe goed de kinderen liepen. Goed was als de armen en de benen kruislings "liepen" (dus linkerarm, rechterbeen). Ik was de enige die zo liep en ook de enige die zo bleef lopen en ik weet nog dat ik dacht "jongens, horen jullie dat dan niet, ga toch anders lopen!"Hetzelfde toen ik naar zo'n cursus ging voor communiceren. Heel fijn dat ik moet vragen waar de macaroni staat, maar daar heb ik geen moeite mee? Ik heb niets aan zo'n cursus. In tegenstelling tot iemand anders van de groep, die echt veel slechter was, maar dus niets heeft geleerd van de hele cursus, omdat de cursus voor twee mensen te simpel was en we dus heel leuke stukjes gingen opvoeren met heel veel extra onzin in plaats van alleen hetgeen we moesten doen
Wanneer komt er nou eens iets waarmee ik ECHT geholpen ben, waar ik ECHT wat aan heb en waar ik me ECHT beter door ga voelen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Ow, ik dus juist wel. Ken je dat liedje van Boudewijn de Groot "zonder vrienden kan ik niet?"
Ik kan nog steeds spontaan in huilen uitbarsten als ik bedenk dat ik zo ver van mijn vrienden afwoon. Ben in 2005 halsoverkop naar het midden des lands gegaan en heb me daarop nooit kunnen voorbereiden. Dat breekt me nog steeds erg regelmatig op.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Verdriet van anderen doet me wel wat, maar ik maak me meestal zo druk over de gepaste reactie, dat ik niet eens aan inleven toekom. Heb een vriendin die dat heerlijk vindt, vertelt me alles als eerste, omdat ik zo lekker nuchter reageer. Heerlijk, want dan hoef je ook minder moeite te doen om het anders te brengen, maar heb het idee dat ze me daarom waardeert om de verkeerde redenen. Ik bedoel het allemaal juist wél warm en behulpzaam, maar het komt er een beetje rot uit en dat is ontzettend frustrerend.quote:Op zondag 20 juli 2008 17:25 schreef MLI het volgende:
Weet je wat ik me gisteren besefte? Ik hecht mij niet aan anderen. Mijn familie mis ik nooit, mijn vrienden mis ik nooit. Ik weet ook niet zeker of ik wel in staat ben om te houden van iemand. Ik kan wel heel veel om iemand geven maar andermans verdriet doet me over het algemeen weinig. Ik lig alleen wakker om mijn eigen problemen. Herkennen jullie dat?
Hetzelfde van die gepaste reactie geldt voor seks, zoals ook eerder hier al gezegd. Als ik eenmaal begin met piekeren, dan kan ik me er niet meer in verliezen. Ik moet een manier vinden om niet na te denken, drank en drugs zijn daar inderdaad een mooi middel voor. Al lukt het ondertussen ook vaak genoeg zonder hoor!
Heb wel zoals andere vrouwen in dit topic juist veel foute one night stands gehad. Het is niet bedoeld als smoes, want ik heb nergens spijt van, maar gewoon omdat het zo makkelijk was. Als iedereen je 'raar' vindt en iemand waar je maar een keer naar knipoogt, vind je gelijk helemaal fantastisch, dan is dat een verademing. Je hoeft niets uit te leggen of te verantwoorden, het is toch maar voor een keer.
Denk dat ik altijd de meeste vrienden heb gemaakt, met jongens die me eigenlijk in bed wilden krijgen. Dat valt je achteraf pas op, want het zijn allemaal ook geen langdurige vriendschappen geweest.
Wat dat betreft hebben vrouwen het toch wat makkelijker
Maar mag ik nogmaals de vraag stellen wat iedereen eigenlijk gehad heeft aan de diagnose. Konden jullie anders echt niet meer verder of heeft het door gepaste hulp jullie leven verbeterd?
Sweet and innocent...
