R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
In je vorige post omschreef je trouwens wel iets dat typisch autistisch is. De kluts kwijt raken en dat dingen niet overzichtelijk zijn. Komt heeeeeel vaak voor.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Bedankt, maar ik sta niet te springen om het lidmaatschapspasje aan te nemen, als je het niet erg vindt. Toch eerst maar eens een arts raadplegen (toen ik depressief was ben ik ook pas na 7 jaar gegaan, dus dat wordt wat... Ik ben soms zo'n lamzak... ).
Sanity is (not) statistical
Ook dat komt vaker voor bij autisten...quote:Op dinsdag 8 juli 2008 22:56 schreef Maeghan het volgende:
Bedankt, maar ik sta niet te springen om het lidmaatschapspasje aan te nemen, als je het niet erg vindt. Toch eerst maar eens een arts raadplegen (toen ik depressief was ben ik ook pas na 7 jaar gegaan, dus dat wordt wat... Ik ben soms zo'n lamzak... ).
-edit-
Maar goed, als je geen problemen hebt hoef je ook niet te gaan. Tenzij je denkt dat het "nog veel beter zou kunnen ", maar je weet niet waarom het niet zo veel beter gaat.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Precies.quote:Op dinsdag 8 juli 2008 23:00 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ook dat komt vaker voor bij autisten...
Typisch autistisch als je het aan mij vraagt.Maeghan, pak de maand juli erbij en kies een exacte datum. Maak daarna een afspraak en kijk of het lukt. Dit is belangerijk genoeg, naar mijn mening. Moet je natuurlijk zelf weten maar ik zou het wel graag zien, ik ben namelijk benieuwd en voor jezelf zou het denk ik wel beter zijn of je het zeker weet of niet.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Ja, dat is wel zo, maar ik wil het niet. Ik wil gewoon normaal zijn, maar daar zit het probleem al denk ik. Ik heb m'n hele leven al momenten waarop ik me echt wanhopig voel en denk, kon ik maar gewoon normaal zijn. Ik wil niet anders zijn, ik wil niets 'hebben'. Ik wil het niet, dus het is er niet.
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
Sanity is (not) statistical
Moet je gaan?quote:Op dinsdag 8 juli 2008 23:22 schreef Maeghan het volgende:
Ja, dat is wel zo, maar ik wil het niet. Ik wil gewoon normaal zijn, maar daar zit het probleem al denk ik. Ik heb m'n hele leven al momenten waarop ik me echt wanhopig voel en denk, kon ik maar gewoon normaal zijn. Ik wil niet anders zijn, ik wil niets 'hebben'. Ik wil het niet, dus het is er niet.
En daarnaast heb ik ook een gevoel van 'waar moet ik nu weer beginnen' en wat komt er dan allemaal. Moet ik gewoon naar de huisarts of ergens anders heen? Wat kan ik verwachten van m'n huisarts (behalve dat het een eikel is met het inzicht van een boomstam - hee, bomen, eikels, ik zie een thema) en hoe bereid ik me voor op dat gesprek? Sommige van jullie hadden een hele zelfanalyse meegenomen, dat viel soms niet in goede aarde. Ik weet van mezelf dat als ik iets niet opschrijf en iemand vraagt het aan me, dat ik soms geen idee meer heb. Wat dat betreft ben ik echt een zombie, dan snap ik opeens niet meer wat nou het probleem eigenlijk was. Toen ik voor m'n depressie ging heb ik ook van tevoren een lijst gemaakt van waar ik last van had, op basis van een lijst die ik op internet had gevonden.
Aan de andere kant denk ik, ik wil het misschien niet te veel een bepaalde kant op sturen. Misschien is het wel iets heel anders, denk ik in een volslagen verkeerde richting en maak ik het mezelf alleen maar moeilijker door een bepaalde insteek te kiezen. Of misschien is er wel helemaal niets en komt het alleen maar heel overdreven over als ik zo'n lijst maak. En ik maak me dan weer zorgen over dat m'n verleden er weer bijgehaald wordt. Krijgen we weer het hele doorzaagverhaal ("hoe gaat het thuis? hoe gaat het op je werk? heeft u recentelijk nog roze olifantjes zien vliegen?") waar ik geen zin in heb. En zelfs als, wat dan?
Ik heb ook zoiets van, wat zou het uithalen om te weten waar ik last van heb, als het al wat is. Ga ik daardoor opeens op miraculeuze wijze genoeg inzicht krijgen om wel 50 pagina's coherent aan elkaar te breien? Kan ik dan wel zelf een huis inrichten? Raak ik dan niet meer in blinde paniek omdat de egalisatiemortel te dik of te dun is?
Dat kan je alleen zelf bepalen.
Zoals ik al zei: je moet alleen gaan als je denkt dat het nodig is of als je denkt dat je het (goed) kan gebruiken. Als je je aanmeldt/laat doorverwijzen, komen er vanzelf een boel vragenlijsten en gesprekken waaruit moet blijken of je autistisch bent. Of niet. En in dat laatste geval kunnen ze je vaak ook verder op weg helpen (tenzij ze zeggen dat je niets mankeert, dan hoef je alleen nog maar blij te zijn).
Hoe?
Je kan dat gewoon aan je huisarts vragen. Wordt dat geweigerd, vraag naar de motivatie. Heb je van te voren het idee dat je aanvraag negatief wordt beantwoord, doe de aanvraag dan met iemand die jouw standpunt begrijpt/onderschrijft (en als je helemaal negatief bent, laat dan de aanvraag door bijvoorbeeld je ouders/partner doen, met motivatie)
Gevoel van hulpeloosheid?
Ja.
Nou en?
Of je nu hulpeloos bent zonder dat je weet waarom
vs.
Je bent hulpeloos, maar je weet waarom en wat je er mogelijk aan kan doen (eigenlijk valt het woord hulpeloos al weg...)
Stuur ik niet te veel?
Ga je wachten totdat iemand ooit eens het idee heeft dat jij misschien toevallig autistisch zou zijn?
Als jij een aanvraag indient, ben je al aan het sturen. Dat is zeker niet slecht, je moet alleen weten wanneer je het stuur even af moet geven.
Helpt het?
Het is niet de oplossing, maar kan je allicht verder helpen.
Verwacht in ieder geval niet te veel, dan kan het niet tegenvallen.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Naar de instelling in jouw regio die dit gaat oppakken. In mijn geval was dat de geestelijke gezondheidszorg van de regio voor de eerste schifting/intake. Die hebben gezegd dat er kans is dat ik autistisch ben en mij aangemeld bij het RIAGG die een autisme-poli heeft (en mij nog steeds aan het onderzoeken zijn)quote:Op woensdag 9 juli 2008 00:04 schreef Maeghan het volgende:
Waar kan de huisarts mij naar doorverwijzen?
Hangt er dus een beetje vanaf hoe 'men' het bij jou in de regio georganiseerd heeft.
[ Bericht 7% gewijzigd door Stupendous76 op 09-07-2008 00:19:07 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op woensdag 9 juli 2008 00:04 schreef Maeghan het volgende:
Waar kan de huisarts mij naar doorverwijzen?
Jouw eindstation zou het SARR, Rotterdam Zuid twentestr 52 (even uit mijn hoofd) zijn.
Met het RIAGG heb ik niets dan ellende gehad... probeer er dus voor te zorgen dat dat een zo kort mogelijk tussenstation wordt en dat ze je meteen doorverwijzen naar het SARR.
Eerste stap is inderdaad de huisarts.
(en als je een goede hebt.. vraag dan of hij je de ellende van die tussenstappen wil besparen en je meteen op de goede plaats wil zetten. Onderbouw het bv met de gegevens die je hierboven al neerzette "als het te lang duurt, te onoverzichtelijk is.. dan stop ik er geheid mee. niet omdat ik neit gemotiveerd ben maar omdat ik dat niet op kán brengen, het niet overzie etc etc..." juist dat is onderdeel van je "probleem" en verwachten dat iemand die hulp komt vragen voor ene probleem eerst zelf de symptomen ervan wegwieberd voordat diegene naar het loket mag die de symptomen aan zou moeten pakken is een beetje weird.
ofzo.... iets.... zou je er van kunnen maken als ik je bovenstaande verhaal lees.
Let wel: mijn negatieve ervaringen vonden plaats in een andere woonplaats dan waar jijwoont. Ik weet niet of ze in jouw plaats wel kundig zijn! Mijn ervaring hoeft niet algemeen te gelden (alhoewel de verschillende verhalen op de verschillende fora voornmelijk hetzelfde klinken wil ik dit toch even benadrukken. Kies zelf de weg die goed voelt, bekijk zelf of je je ergens gehoord en goed geholpen voelt)
Toen ik mijn huis kocht heeft mijn vader mij geholpen met de inrichting van mijn huis. Ik wist ook niet hoe of wat. Voor de volgende keer dat ik een huis koop weet ik hoe het moet. Ik zal niet alles zelf kunnen vooral het klussen niet omdat ik twee linkerhanden heb.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik geef even commentaar.quote:Op woensdag 9 juli 2008 19:38 schreef tijnbrein het volgende:
Toen ik mijn huis kocht heeft mijn vader mij geholpen met de inrichting van mijn huis. Ik wist ook niet hoe of wat. Voor de volgende keer dat ik een huis koop weet ik hoe het moet. Ik zal niet alles zelf kunnen vooral het klussen niet omdat ik twee linkerhanden heb.
Maeghan wat jij zegt dat klinkt zo herkenbaar. En net als jij sta ik ook niet te springen om lid te worden van deze club. Ik zou ook willen dat ik normaal was en een normale jeugd zou hebben gehad. Maar helaas is dit niet het geval.
Ik heb het probleem dat ik weinig mensen heb die ik vertrouw en daarom bij niemand echt steun zoek. Mijn familie ben ik boos op en daarom wil ik daar geen steun bij zoeken. Vrienden heb ik nauwelijks en de vriend waarbij ik steun zoek kan mij niet de steun geven die ik nodig heb denk nodig te hebben. Nu ga ik die steun zoeken bij collega´s want alleen ga ik dit nooit redden wat waarschijnlijk problemen gaat opleveren op je werk. Dit was ook een van de redenen dat ik pas sinds kort hulp heb gezocht voor mijn problemen.
Maeghan ik hoop dat jij wel mensen in je omgeving hebt die jouw kunnen steunen.
Het is absoluut niet verkeerd om je eigen ideeën te volgen, maar hou het wel in de gaten. Zoals je zelf al aangeeft (en ook regelmatig in dit topic leest) zijn heel veel mensen niet in staat om de problemen van een ander te zien. Het maakt daarbij niets uit of het familie, vrienden of professionals zijn. Wat je dan ook vaak ziet: die mensen keren zich af van de hulpvrager, omdat ze niet kunnen zien wat er gaande is omdat ze dat niet willen zien.
En dan gelijk de volgende vragen:
Waarom denk je dat jouw collega's jou wel die steun kunnen geven?
En wat als blijkt dat ze dat niet kunnen?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Of ik denk dat mijn collega´s mij kunnen steunen de meeste absoluut niet. Die snappen mij totaal niet en ik hun niet. Die prikken niet door mijn toneelspel heen of wel maar laten dat niet merken. Er zijn een paar collega´s die mijn willen steunen. En die laten merken dat mijn gedrag soms niet acceptabel is en mij daarop aanspreken.quote:Op woensdag 9 juli 2008 20:59 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik geef even commentaar.
Het is absoluut niet verkeerd om je eigen ideeën te volgen, maar hou het wel in de gaten. Zoals je zelf al aangeeft (en ook regelmatig in dit topic leest) zijn heel veel mensen niet in staat om de problemen van een ander te zien. Het maakt daarbij niets uit of het familie, vrienden of professionals zijn. Wat je dan ook vaak ziet: die mensen keren zich af van de hulpvrager, omdat ze niet kunnen zien wat er gaande is omdat ze dat niet willen zien.
En dan gelijk de volgende vragen:
Waarom denk je dat jouw collega's jou wel die steun kunnen geven?
En wat als blijkt dat ze dat niet kunnen?
Ik heb bijna geen sociaal netwerk waarop ik terug kan vallen. Mijn ouders weten bijvoorbeeld niet eens dat ik hulp heb gezocht voor mijn problemen. Met hun kan ik ook absoluut niet praten over mijn problemen. Niet omdat ze geen begrip daarvoor tonen maar ik ben nog steeds boos op hun en vind dat zij geen recht meer hebben om te weten wat er in mijn leven speelt. Ik heb een vriend maar die heeft nog nooit de steun gegeven die ik nodig heb. Daar kan hij verder ook niks aan doen. Het is nog al wat om iemand te helpen. Maar ik wel gewild dat hij dat kon.
Als zij mij de steun niet kunnen geven die ik nodig heb. Dan zou ik de steun ergens anders moeten gaan zoeken.
Maar alleen al mijn problemen oplossen kan ik niet. Ik krijg hulp van een psycholoog maar ik heb ook hulp nodig van vrienden die mij steunen.
Misschien komt dit allemaal raar over voor jouw. Maar ik heb besloten om mijn leven te veranderen. Ik heb een sociaal netwerk van vrienden nodig. Een aantal collega´s zou ik graag willen dat zij daar deel van uitmaken. Een paar maanden geleden realiseerde ik mij dat ik geen sociaal netwerk heb van mensen die ik vertrouw en waar ik met mijn problemen terecht kan.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik doe niet graag een post helemaal opknippen in quotes, nu dus even wel:
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
Misschien niet leuk om te vragen, maar laten ze je dat merken omdat jouw gedrag ongepast is of omdat ze je willen helpen?quote:Op donderdag 10 juli 2008 20:44 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Of ik denk dat mijn collega´s mij kunnen steunen de meeste absoluut niet. Die snappen mij totaal niet en ik hun niet. Die prikken niet door mijn toneelspel heen of wel maar laten dat niet merken. Er zijn een paar collega´s die mijn willen steunen. En die laten merken dat mijn gedrag soms niet acceptabel is en mij daarop aanspreken.
Je kan dus wel met hen over je problemen praten, alleen jij wilt het niet.quote:Ik heb bijna geen sociaal netwerk waarop ik terug kan vallen. Mijn ouders weten bijvoorbeeld niet eens dat ik hulp heb gezocht voor mijn problemen. Met hun kan ik ook absoluut niet praten over mijn problemen. Niet omdat ze geen begrip daarvoor tonen maar ik ben nog steeds boos op hun en vind dat zij geen recht meer hebben om te weten wat er in mijn leven speelt.
Kon hij je niet helpen of kon hij jou niet de hulp geven die jij wilde?quote:Ik heb een vriend maar die heeft nog nooit de steun gegeven die ik nodig heb. Daar kan hij verder ook niks aan doen. Het is nog al wat om iemand te helpen. Maar ik wel gewild dat hij dat kon.
De clou is nu net dat anderen je wel kunnen helpen, maar jij bent de enige die wat kan veranderen.quote:Als zij mij de steun niet kunnen geven die ik nodig heb. Dan zou ik de steun ergens anders moeten gaan zoeken.
Maar alleen al mijn problemen oplossen kan ik niet.
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
Klopt.quote:Ik krijg hulp van een psycholoog maar ik heb ook hulp nodig van vrienden die mij steunen.
quote:Misschien komt. Maar ik heb besloten om mijn leven te veranderen. Ik heb een sociaal netwerk van vrienden nodig. Een aantal collega´s zou ik graag willen dat zij daar deel van uitmaken. Een paar maanden geleden realiseerde ik mij dat ik geen sociaal netwerk heb van mensen die ik vertrouw en waar ik met mijn problemen terecht kan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
In de nieuwsgroep alt.binaries.e-book.technical is trouwens een hele rij (Engelstalige) boeken gepost over autisme.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Jij? Didn't see that one comingquote:Op vrijdag 11 juli 2008 03:16 schreef MLI het volgende:
Meldt. Zonder diagnose nog maar binnenkort ga ik een intake doen bij een psychiater.
Ik weet al jaren dat er 'iets' niet klopt en daar heb ik nooit een geheim van gemaakt. Hehehe, volgens mij wordt de diagnose gewoon syndroom van Downquote:
.
Dan ben jij al oud dus?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:15 schreef Liquidootje het volgende:
Ja ik wacht al eeuwen op die stempel.
Ja, dat er iets niet klopt is wel duidelijk (quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:10 schreef MLI het volgende:
[..]
Ik weet al jaren dat er 'iets' niet klopt en daar heb ik nooit een geheim van gemaakt. Hehehe, volgens mij wordt de diagnose gewoon syndroom van Down
)maar waarom denk je specifiek aan autisme? Waar loop je tegenaan?
't Wordt steeds drukker hier.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 03:16 schreef MLI het volgende:
Meldt. Zonder diagnose nog maar binnenkort ga ik een intake doen bij een psychiater.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Paar dingen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:26 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ja, dat er iets niet klopt is wel duidelijk (
Als ik geen relatie heb, heb ik veel positieve bevestiging van het mannelijk geslacht nodig. Dit is wel het grootste struikelblok van dit moment. Ik vind elke week iemand anders leuk en dat begint na een dik jaar echt wel vermoeiend te worden.
Vriendschappen, die duren bij mij meestal niet langer dan een jaar, met uitzonderingen. Ik heb moeite mensen aan me te binden en ik ben altijd loyaler naar mijn vrienden dan zij naar mij. Hoewel ik tegenwoordig wel voorzichtig ben in wie ik vriend noem.
In relaties ben ik redelijk normaal (hoewel met gebruiksaanwijzing maar niet veeleisend), maar als ik samenwoon doe ik bijvoorbeeld heel weinig in het huishouden, terwijl ik het alleen toch behoorlijk netjes hou.
Ik was een heel raar kind en ik vind mezelf ook pas sociaal sinds mijn 21ste ongeveer. Daarvoor was ik gewoon écht raar. Niet apart, écht raar.
Ik herken gewoon veel in de kenmerken. Alleen wat totaal niet klopt is dat ik het onbekende juist opzoek, ik hou totaal niet van regelmaat en sleur en ik ga ook best ver om die te doorbreken.
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:39 schreef MLI het volgende:
[..]
Paar dingen.
Als ik geen relatie heb, heb ik veel positieve bevestiging van het mannelijk geslacht nodig. Dit is wel het grootste struikelblok van dit moment. Ik vind elke week iemand anders leuk en dat begint na een dik jaar echt wel vermoeiend te worden.
Vriendschappen, die duren bij mij meestal niet langer dan een jaar, met uitzonderingen. Ik heb moeite mensen aan me te binden en ik ben altijd loyaler naar mijn vrienden dan zij naar mij. Hoewel ik tegenwoordig wel voorzichtig ben in wie ik vriend noem.
In relaties ben ik redelijk normaal (hoewel met gebruiksaanwijzing maar niet veeleisend), maar als ik samenwoon doe ik bijvoorbeeld heel weinig in het huishouden, terwijl ik het alleen toch behoorlijk netjes hou.
Ik was een heel raar kind en ik vind mezelf ook pas sociaal sinds mijn 21ste ongeveer. Daarvoor was ik gewoon écht raar. Niet apart, écht raar.
Ik herken gewoon veel in de kenmerken. Alleen wat totaal niet klopt is dat ik het onbekende juist opzoek, ik hou totaal niet van regelmaat en sleur en ik ga ook best ver om die te doorbreken.
Wat ik wel herken is dat ze zegt dat ze als kind altijd heel erg anders is geweest... ook in de crèche enzo. Dat betekent in ieder geval niet niks.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 14:44 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ik vind alles wat jij noemt niet passen in het beeld van autisme eigenlijk. Maar benieuwd of de psych je nog iets nieuws kan vertellen. Succes in ieder geval.
Ik las het relaas ook met het idee dat het vast wel iets zal zijn, maar dat ik weinig doorslaggevend voor autisme zie.
Ik zie het ook niet zo, eigenlijk.
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Sanity is (not) statistical
Ik kan niet duidelijk op papier zetten waarom ik het vermoed. Maar laat ik het zo zeggen, mijn zus werkt met autisten, mijn moeder heeft autistische pleegkinderen gehad en mijn broer heeft gewerkt met autisten. Zij herkennen ontzettend veel. Ook mijn vader vertoont trekjes, hoewel lichter dan ik maar kan ook komen omdat hij ouder is. Als kind kwam het veel duidelijker naar voren. Het komt alleen tot uiting op het sociale vlak. Ik kan eigenlijk amper inschatten hoe ik overkom op een ander, sterker nog, ik sta daar niet eens bij stil normaal gezien. Ik leer wel om beter met sociale dillemma's om te gaan.
Oh ja, over mijn kindertijd:
Ik trok mijn haren uit mijn hoofd, zodanig dat ik kale plekken kreeg.
Ik scheet tot mijn 11de in mijn broek
.
Toen ik 3 weken oud was besloot ik dat ik geen kusje wilde dus ik draaide steevast mijn hoofd weg als mijn moeder me een kus wilde geven.
Ik heb geen woord gezegd tot ik 3 jaar was. Geen pa-pa of ma-ma. Toen ik eenmaal sprak, was het ook totaal zonder gebrabbel en volzinnen. Ik zong wel liedjes met tekst overigens.
Ik had pas een vriendin toen ik 15 werd.
Ik deed altijd alles anders dan de rest, ik hoorde nergens bij.
Mijn moeder zei altijd, jij was onbereikbaar. Niet dat ik niet voor rede vatbaar was, ik bleef altijd kalm, ik luisterde gewoon niet.
Ik was een extreem moeilijke puber.
Ik heb weinig aansluiting met mensen uit mijn eigen sociale milieu. Vroeger had ik alleen aansluiting met tuig.
Ik ben mijn hele puberteit depressief geweest.
Altijd vrij formele woordkeuze gehad.
enz enz enz
[ Bericht 1% gewijzigd door MLI op 11-07-2008 18:34:36 ]
Ik trok mijn haren uit mijn hoofd, zodanig dat ik kale plekken kreeg.
Ik scheet tot mijn 11de in mijn broek
.Toen ik 3 weken oud was besloot ik dat ik geen kusje wilde dus ik draaide steevast mijn hoofd weg als mijn moeder me een kus wilde geven.
Ik heb geen woord gezegd tot ik 3 jaar was. Geen pa-pa of ma-ma. Toen ik eenmaal sprak, was het ook totaal zonder gebrabbel en volzinnen. Ik zong wel liedjes met tekst overigens.
Ik had pas een vriendin toen ik 15 werd.
Ik deed altijd alles anders dan de rest, ik hoorde nergens bij.
Mijn moeder zei altijd, jij was onbereikbaar. Niet dat ik niet voor rede vatbaar was, ik bleef altijd kalm, ik luisterde gewoon niet.
Ik was een extreem moeilijke puber.
Ik heb weinig aansluiting met mensen uit mijn eigen sociale milieu. Vroeger had ik alleen aansluiting met tuig.
Ik ben mijn hele puberteit depressief geweest.
Altijd vrij formele woordkeuze gehad.
enz enz enz
[ Bericht 1% gewijzigd door MLI op 11-07-2008 18:34:36 ]
Ja en je kan ook een ware spraakwaterval zijn. Ik ken ook een aantal kinderen die heel vormelijk praten, totaal niet passend bij de leeftijd.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
MLI dat klinkt al heel anders inderdaad. Al kan ik je promiscue gedrag niet direct linken aan autisme en ook niet met het beeld van de happy slet die je op andere plaatsen van dit forum uitdraagt.
Bedoel je besluiteloosheid?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Ik zie het ook niet zo, eigenlijk.
Ik heb trouwens The Complete Guide to Asperger's Syndrome besteld, die ga ik eerst eens lezen. Misschien dat ik dingen dan meer voor mezelf op een rijtje kan krijgen. Ik kan zelf ook niet goed inschatten wanneer ik nou 'moeite' heb met dingen. Bijvoorbeeld, ik hoor soms dat Aspergers moeite kunnen hebben met autorijden. Op zich kan ik dat prima, ook als het druk is. Een enkele keer zie ik wat over het hoofd, maar volgens mij heeft iedereen dat wel. Te veel prikkels? Moah, valt wel mee. Soms wel, dan voel ik me een beetje 'wollig' in m'n hoofd (met name als het erg druk is of als ik al geprikkeld ben), maar meestal niet zo. Maar wat ik dan wel weer heb, is dat ik nog steeds niet 'automatisch' rijd. Ik moet nog steeds nadenken over dingen. Dus niet dat ik een instructieboekje nodig heb om te bedenken dat ik moet schakelen, maar het is absoluut ook niet iets wat automatisch gaat. Ook denk ik dat het 'zwart-wit denken' een beetje lastig is soms. Bijvoorbeeld als iemand twee meter naast het zebrapad wil oversteken, dan weet ik niet of ik nou moet stoppen. Want aan de ene kant is het niet het zebrapad, maar aan de andere kant maakt het ook niet uit of ik nu stop of twee meter verder. Over het algemeen neig ik toch naar het eerste. Verder heb ik er op de fiets bijvoorbeeld een hekel aan als mensen me voorrang geven terwijl ik dat niet heb. Dat is 'onduidelijk', rij dan gewoon door, denk ik dan.
Maar zoals vandaag, op m'n werk, zat ik best goed in m'n vel. Ik ben de laatste twee, drie dagen wel erg vrolijk en dan gaat het allemaal best wel makkelijk. Dan kan ik makkelijk naar mensen lachen (en wat je ook zegt, als je er bij lacht kom je met veel meer weg dan wanneer je niet lacht, zoveel heb ik ook wel door!) en makkelijk grapjes maken en praten. Wel merk ik dat me daar meestal wel van bewust ben. Soms niet, maar ik werk inmiddels al 8 jaar in verschillende winkels, dus misschien is het ook niet gek dat ik het me inmiddels eigen heb gemaakt om zo te doen? Buiten mijn werk ben ik compleet anders. Ik merk nu ook dat ik best wel 'moe' ben, datzelfde wollige gevoel in m'n hoofd wat voor mij betekent dat ik toch even rustig achterover moet gaan zitten met een sterke bak thee. Even "me-time". Maar is dat raar? Heeft niet iedereen dat na 9 uur glimlachen en praten?
Het lijkt er op dat autisten, als ze beginnen, meestal heel goed spreken (dus geen spreekfouten of brabbeltaal, juiste zinsopbouw, etc.) Maar bij een deel van de groep duurt het vaak wel (behoorlijk) langer.quote:Soms als ik nadenk over de dingen die ik herken en dan met name dingen van vroeger, dan lijkt het net of ik het over iemand anders heb. Van de week heb ik het er met m'n vriend over gehad dat ik vond dat hij me vorige keer niet serieus nam en uitgelegd wat ik herkende en waarom ik dus dacht dat het misschien wel de moeite waard is om me te laten testen hierop. Dat ging eigenlijk best goed, maar hoe meer ik het erover had, hoe meer ik zoiets had van "nee joh, dat ben ik helemaal niet". Alsof het niets met mij te maken had.
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
'Promiscue gedrag' geeft aandacht en aandacht is bevestiging. In die zin van dat je leuk bent, niets fout doet. Daarnaast is het een vrij makkelijk spel om te spelen. Je hoeft geen genie te zijn om te zien welke man je leuk vindt, dat zie ik ook altijd gelijk. En seks is helemaal makkelijk. Als ie omhoog gaat, dan wil die wel. Als ie niet omhoog gaat, dan wil die niet. Ook hoef je er verder helemaal geen emoties bij te hebben of dingen bij te zeggen en 'mag' bijna alles.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:58 schreef Xennia het volgende:
[..]
Ja en je kan ook een ware spraakwaterval zijn. Ik ken ook een aantal kinderen die heel vormelijk praten, totaal niet passend bij de leeftijd.
MLI dat klinkt al heel anders inderdaad. Al kan ik je promiscue gedrag niet direct linken aan autisme en ook niet met het beeld van de happy slet die je op andere plaatsen van dit forum uitdraagt.
Ik herken dat namelijk wél een beetje, zelf.
Het hunkeren naar aandacht en intimiteit op zich is toch ook niets vreemds voor Aspergers? Voor klassieke autisten misschien wel, maar juist van aspergers wordt gezegd dat ze wel contact willen hebben, maar dat het niet goed lukt.
Over taal, ik weet niet hoe oud ik was toen, maar het is me bijgebleven dat normale kinderen op die leeftijd gemiddeld 24 woorden spraken (ongeveer, kan 23 of 26 geweest zijn ook). Toen sprak ik er al dik over de 300. Mijn moeder is toen gestopt met het bijhouden van het aantal woorden dat ik sprak, wat ze eigenlijk moest doen van het consultatiebureau. Ook maakte ik al veel sneller zinnen dan andere kinderen.
(Over 'letterlijk' taalgebruik, bij die laatste zin denk ik automatisch dat het niet klopt, omdat het ook kan suggereren "dat ik sneller zinnen maakte dan dat ik andere kinderen maakte". Wat praktisch gezien helemaal niet kan natuurlijk, maar toch. Dat heb ik dus ook als ik teksten van andere mensen lees, kan erg verwarrend zijn.
Sanity is (not) statistical
De reden dat ik een happy slet ben, is dan ook dat ik veel aandacht krijg. Maar OK, even dat buiten beschouwing gelaten, ik blijf hopen dat ze gewoon zeggen dat ik apart ben straks. Het promiscue gedrag, dat past eerder bij borderline, maar daar herken ik verder eigenlijk niets in.
Nou ja, hoe dan ook. Ik ga sowieso naar een psycholoog om over het slettengedrag te praten en om te kijken hoe ik het nu nog kan doorbreken want het is een gewoonte geworden en bepaalt grotendeels hoe ik me gedraag in gezelschap van mannen. Uiteindelijk boeit het ook geen flikker of ik een autist/borderliner of wat dan ook ben. Als ik maar een manier vind om om te gaan met mijn problemen, en dan met name gelukkig kunnen zijn met veel minder aandacht dan ik nu krijg. Maar daarvoor dus eerst een oorzaak vinden want alles wat ik tot nu toe zelf geprobeerd heb zijn pleisters geweest, geen structurele oplossing gevonden.
Nou ja, hoe dan ook. Ik ga sowieso naar een psycholoog om over het slettengedrag te praten en om te kijken hoe ik het nu nog kan doorbreken want het is een gewoonte geworden en bepaalt grotendeels hoe ik me gedraag in gezelschap van mannen. Uiteindelijk boeit het ook geen flikker of ik een autist/borderliner of wat dan ook ben. Als ik maar een manier vind om om te gaan met mijn problemen, en dan met name gelukkig kunnen zijn met veel minder aandacht dan ik nu krijg. Maar daarvoor dus eerst een oorzaak vinden want alles wat ik tot nu toe zelf geprobeerd heb zijn pleisters geweest, geen structurele oplossing gevonden.
Nee, ik 'weet' het soms gewoon niet. Ik kan mezelf niet goed inschatten. Ik weet niet wat echt is en wat niet (aan mij), wat normaal is en wat niet (aan mij en in het algemeen). Soms weet ik ook niet wat ik wil. Soms weet ik niet wat ik 'moet' doen, wat er van me verwacht wordt, of wat anderen zouden doen, zoals dat zebrapadvoorbeeld (nou ja, ik weet wel wat de meeste mensen in Rotterdam zouden doen, maar dat is hetzelfde als wanneer iemand wél op het zebrapad oversteekt).quote:
Sanity is (not) statistical
ik geloof niet dat je werkelijk happy kunt zijn als je gevoel over jezelf volledig afhankelijk is van anderen. Promiscuiteit kan vele oorzaken hebben, sekuseel misbruik bijvoorbeeld, of het gebrek aan een vaderfiguur. Dat hoeft dus niet perse borderline te zijn.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:19 schreef MLI het volgende:
De reden dat ik een happy slet ben, is dan ook dat ik veel aandacht krijg. Maar OK, even dat buiten beschouwing gelaten, ik blijf hopen dat ze gewoon zeggen dat ik apart ben straks. Het promiscue gedrag, dat past eerder bij borderline, maar daar herken ik verder eigenlijk niets in.
Het was meer een voorbeeld. Het is niet zo dat mijn gedrag totaal onaangepast is maar soms doe ik dingen die niet door de beugel kunnen. Daar ben ik mijzelf ook van bewust. Maar soms heb ik gewoon iemand nodig die mijn onaangepaste gedrag corrigeerd. Verder kan ik gewoon mijn verhaal kwijt bij een collega als ik dat wil.quote:[quote]Op donderdag 10 juli 2008 22:36 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik doe niet graag een post helemaal opknippen in quotes, nu dus even wel:
[..]
Misschien niet leuk om te vragen, maar laten ze je dat merken omdat jouw gedrag ongepast is of omdat ze je willen helpen?
[..]
Ja als ik zou willen dat zou ik met mijn ouders praten. Maar ik ben nog steeds boos op hun voor dingen die zij mij in het verleden hebben aangedaan. En ik heb nooit goed geleerd om over mij gevoels te praten van mijn ouders.quote:Je kan dus wel met hen over je problemen praten, alleen jij wilt het niet.
[..]
Hij die vriend van mij was een tijd de enige persoon waarbij ik mijn hart luchtte. Hij luisterde en maakte soms op- of aanmerkingen. Verder niks. Natuurlijk kan hij mijn problemen niet oplossen maar hij had bijvoorbeeld wel tips kunnen geven.quote:Kon hij je niet helpen of kon hij jou niet de hulp geven die jij wilde?
[..]
Dat had ik ook al bedacht dat het niet vanzelf gaat en dat het niet morgen is opgelost mijn problemen. Helaas heb ik nog een lange en moeilijke weg te gaan.quote:De clou is nu net dat anderen je wel kunnen helpen, maar jij bent de enige die wat kan veranderen.
Er is niet ergens een pilletje of cursus dat alles opeens goed maakt (was dat er maar...)
In de meeste gevallen is het een combinatie; meestal van cursussen en therapiën. Telkens kom je een klein stukje tegen waarvan je denkt dat het je kan helpen. Maar voor de rest heb je de vervolgcursus nodig, of een nieuw gesprek.
Het duurt dus gewoon lang.
[..]
Klopt.
[..]
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hoe zie dat iemand jouw leuk vindt? Want ik snap dat dus totaal niet. Tot mijn grootte frustratie.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:13 schreef Maeghan het volgende:
Je hoeft geen genie te zijn om te zien welke man je leuk vindt, dat zie ik ook altijd gelijk.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Ik kreeg vroeger heel veel negatieve bevestiging, vooral binnen het gezin heb ik dat altijd als afwijzingen ervaren. En zo ervaar ik dat nog steeds, die rolpatronen zijn niet zo sterk veranderd. Al moet ik zeggen dat ik het niet 'bewust' voel als afwijzing, maar tot die conclusie kom ik nu want ik ben duidelijk (succesvol want mijn zelfvertrouwen is wel erg toegenomen sinds mijn 22ste) aan het compenseren. Inderdaad, ik ben niet 'werkelijk' happy. Aan de andere kant, ik ben zeker niet ongelukkig en het is een manier van omgaan met.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:32 schreef Xennia het volgende:
[..]
ik geloof niet dat je werkelijk happy kunt zijn als je gevoel over jezelf volledig afhankelijk is van anderen. Promiscuiteit kan vele oorzaken hebben, sekuseel misbruik bijvoorbeeld, of het gebrek aan een vaderfiguur. Dat hoeft dus niet perse borderline te zijn.
Wat is 'fiep' trouwens een klotewoord. Ik zou het eerder 'drugs' noemen.
Goede vraag. Ik weet het niet, een bepaalde blik. Maar dan bedoel ik puur "aangetrokken" en niet "leuk" als in verliefd of zo. Dat zie ik verder ook niet. De eerste keer dat ik met m'n vriend in bed lag wist ik ook niet of hij me leuk vond of alleen maar seks wou. Dat moet ik dan gewoon direct vragen, maar je weet dan nog niet of je een eerlijk antwoord krijgt. Maar goed, in hoeverre is dat een kenmerk van autisme? Fok staat vol met "vindt ze me leuk"-topics.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:42 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Hoe zie dat iemand jouw leuk vindt? Want ik snap dat dus totaal niet. Tot mijn grootte frustratie.
Sanity is (not) statistical
Aah leuk dit wordt een topic ik ervaar in mijn 20er jaren allerlei problemen, ik moet wel autistisch zijn. Ok, eikelpost in principe want er worden hier best goede postings gemaakt ook door die categorie. Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken. Leg het lekker bot in het midden, maar geen idee hoe ik het liever kan verpakken.
Nee. Het is maar net wanneer de mensen "vastlopen" in het leven en erkennen of vermoeden dat er daadwerkelijk iets mis" is met hen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 20:59 schreef TheVotary het volgende:
Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken.
Mijn diagnose is pas op mijn 39ste gesteld, simpelweg omdat ik tot dan toe verstandelijk heel mijn leven heb kunnen functioneren. Op een gegeven moment ging dat niet meer en kreeg ik problemen die ik normaal gezien opving met mijn intelligentie, maar waar ik toen (en nu nog steeds) geen energie meer voor had.
[ Bericht 0% gewijzigd door Juup© op 11-07-2008 21:18:38 ]
Groote kans idd dat ik er helemaal naast zit hoor. Zo'n verhaal als jij (met de eerdere postings erbij natuurlijk) doet overtuigt me gelijk dat ik er helemaal naast zit. Maar als ik dan soms bijvoorbeeld documentaires kijk over dit onderwerp dan kan ik me haast niet voorstellen dat mensen niet veel eerder (dus op een jeugdiger leeftijd) tegen problemen aanlopen.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:02 schreef Juup© het volgende:
[..]
Nee. Het is maar net wanneer de mensen "vastlopen" in het leven en erkennen of vermoeden dat er daadwerkelijk iets mis" is met hen.
Mijn diagnose is pas op mijn 37ste gesteld, simpelweg omdat ik tot dan toe verstandelijk heel mijn leven heb kunnen functioneren. Op een gegeven moment ging dat niet meer en kreeg ik problemen die ik normaal gezien opving met mijn intelligentie, maar waar ik toen (en nu nog steeds) geen energie meer voor had.
Het ligt eraan in hoeverre iemand afwijkt, dat ten eerste. Daarnaast is dit ook voor een groot deel een gevoelskwestie. Hoe ik me voel bij een bepaald voorval, kan niemand zien.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 20:59 schreef TheVotary het volgende:
Aah leuk dit wordt een topic ik ervaar in mijn 20er jaren allerlei problemen ik moet wel autistisch zijn. Ok, eikelpost in principe want er worden hier best goede postings gemaakt ook door die categorie. Maar ik vraag me echt af of de diagnose autistisch normaal gesproken niet al veel eerder zou zijn gesteld bij de mensen die nu aanhaken. Leg het lekker bot in het midden, maar geen idee hoe ik het liever kan verpakken.
Kinderen zitten voor een groot deel van de tijd op school. Ik had op school ook problemen, maar niemand heeft daar iets aan gedaan. De docenten zagen het niet of wilden het niet zien. Zelfs toen ik in de puberteit zwaar depressief was, heeft niemand ingegrepen terwijl achteraf bleek dat sommige mensen het wél door hadden destijds. Ok, het is even iets anders dan autisme, maar om even aan te geven dat mensen niet zo snel in (willen) grijpen.
Op het moment dat ik me ongemakkelijk voel op een feestje, merkt niemand dat. Of ze denken dat ik misschien 'gewoon' verlegen ben. Als ik niets van me laat horen, denken mensen misschien gewoon dat het me niet zo interesseert of dat ik geen zin heb om wat te gaan doen, terwijl het tegendeel waar is. Alleen op een of andere manier lukt het niet om dingen te plannen, maar dat weten zij niet.
De problemen die ik als kind had, weten mijn ouders aan iets anders of ze hadden het niet door. Ik heb geen broers of zussen, dus ze konden niet echt vergelijken. Sommige problemen vertelde ik niet, andere problemen kan ik niet duidelijk maken. Ik heb mijn studie niet afgemaakt omdat de scriptie niet lukte. Ik had geen structuur. Dat kreeg ik mijn ouders niet duidelijk gemaakt.
Tenslotte, je loopt ook met het gevoel dat je toch bepaalde dingen bereikt hebt die anderen helemaal niet kunnen bereiken. Als je altijd goede cijfers haalt, dan kan er toch niets mis zijn met je hersens? (Even simpel gesteld).
Feit blijft dat als mensen niet weten wat een bepaalde stoornis inhoudt, ze het moeilijk herkennen. Daarnaast zien ze je niet in alle mogelijke situaties, dus wordt het moeilijk om al die dingen te combineren en er een beeld uit te vormen. Zelf heb je het misschien ook niet door of denk je dat het aan andere dingen ligt, tot je toevallig iets leest over (in mijn geval) Asperger en er opeens een hele zak kwartjes naar beneden valt.
Ik begrijp dat iemand er sceptisch tegenover kan staan, maar je moet het wel per geval bekijken denk ik.
Ik voelde me aangesproken hoor, omdat ik opeens de laatste paar weken zoveel post hier en ik dus inderdaad nu pas denk aan een stoornis in deze richting (ok, dat is niet helemaal waar, de gedachte is al jaren geleden weleens kort door m'n hoofd geschoten, maar omdat ik toen alleen maar wist van het bestaan van klassiek autisme heb ik hier verder nooit echt over nagedacht).
Sanity is (not) statistical
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Ben ik met jou eens, deels. Ik had ook problemen in mijn jeugd en later, maar toen was er niet zoveel bekend over autisme b.v.. Dan nog moet het maar herkend worden door iemand en daar zit vaak het probleem. Vaak wordt dan gezegd "het is een vervelend mannetje" of "hij is niet goed opgevoed" of "het zal wel door de pubertijd komen" allemaal van die dooddoeners.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:05 schreef TheVotary het volgende:
[..]
Groote kans idd dat ik er helemaal naast zit hoor. Zo'n verhaal als jij doet overtuigt me gelijk dat ik er helemaal naast zit. Maar als ik dan soms bijvoorbeeld documentaires kijk over dit onderwerp dan kan ik me haast niet voorstellen dat mensen niet veel eerder (dus op een jeugdiger leeftijd) tegen problemen aanlopen.
Hoe meer er bekend wordt over b.v. autisme, hoe eerder het herkend kan worden. Helaas heeft een grotere bekendheid ook tot gevolg dat er mijn inziens veel verkeerde diagnoses gesteld worden en dat er mensen zijn die denken dat ze autisme hebben omdat ze zich herkennen in een of meer kenmerken.
E-mail? Postduif? Etentje bij maanlicht?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Maar ik ben het wel met jou eens
Vroeger was alles overzichtelijker Juupie.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:11 schreef Juup© het volgende:
[..]
E-mail? Postduif? Etentje bij maanlicht?
Maar ik ben het wel met jou eens
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken die je gaat voeren om een diagnose eruit te krijgen.
Ik weet, nu moet alles snel en het liefst ook nog zoveel mogelijk informatie per vierkante millimeter. Niet gek dat ik overprikkeld raak.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:15 schreef SHE het volgende:
[..]
Vroeger was alles overzichtelijker Juupie.
het kán samen gaan (en vaak doet het dt ook in de praktijk) maar het schijnt niet zo te hoeven zijn.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 18:02 schreef Maeghan het volgende:
Kan iemand me trouwens iets vertellen over taalontwikkeling bij kinderen met Asperger? Ik heb wel gelezen dat de taalontwikkeling bij kinderen met Asperger 'normaal' is itt andere vormen van autisme, maar kan het ook véél sneller zijn?
Mijn zoontje is ruim 2 jaar en spreekt volzinnen.
Zijn woordenschat is enorm voor een kind van die leeftijd.
en zelfs het articuleren is al behoorlijk goed.
Op het consultatiebureau keken ze mij ongeloofwaardig aan en vroegen ze of hij op zijn minst wel het woordje bal kon uitspreken en benoemen.....
als hij geen zin heeft... dan vertoont hij geen kunstjes. Niet voor een vreemde, niet in een vreemde omgeving en zeker niet als je als paradepaardje op commando een bal moet gooien, 3 blokken moet stapelen en er vervolgens een boekje onder je neus gedrukt wordt met "ga nou maar vertellen wat je allemaal ziet"... "nou zeg het dan?? wat is dat??"
Het enige dat hij dan doet is met een opgetrokken wenkbrauw en zichtbaar gebiologeerd naar de bewegingen en uitdrukkingen van de steeds meer gefrustreerdde en gehaaste dame kijken omdat het volgende paradepaardje al in zijn onderbroekje klaar staat.
Klopt, dat is ook iets waar ik zelf voor op probeer te passen, dat ik mezelf geen dingen aanpraat. Maar op zich denk ik dat ik vrij realistisch ben over mezelf. Ik ben niet iemand die zichzelf herkent in ADHD of borderline of iets dergelijks, terwijl ik met name over dat eerste wel gelezen heb (en via ADD ben ik terecht gekomen bij Asperger).quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:20 schreef TheVotary het volgende:
[..]
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken.
Maar het is ook wel iets wat de laatste paar jaar al een beetje aan het oppervlak gekomen is. Bijvoorbeeld door een werknemer die ik had met Asperger. Ik heb het er met hem toen wel over gehad en wij hadden dezelfde rare dingen af en toe. Daardoor konden we ook niet samenwerken. Hij stond dan een paar weken op mijn afdeling en dan waren we elkaar spuugzat en ging hij naar een andere afdeling. En een paar weken later kwam ie weer terug, en zo ging dat iedere keer. Verder konden we het goed vinden en we praatten hier ook over. Maar ik herkende bij hem ook de problemen met klanten die ik ook heb: iets volledig goedbedoeld zeggen wat die klant dan helemaal verkeerd begrijpt. Dat zijn dingen die me aan het denken hebben gezet.
Maar dan dacht ik, ik heb VWO gedaan, ik studeer en ik kan daarnaast ook nog eens extra vakken doen en 24 uur werken, ik had wel vrienden (had, dus... *brabbelt iets over contact onderhouden*
), dus dat kon helemaal niet, vond ik. Tot dan toe viel het allemaal ook wel mee. Ja, ik ahd altijd moeite met financiele administratie, met formulieren invullen, tandartsafspraken onthouden, maar ja. Ik was de enige niet, toch? Ik ben gewoon slordig, blijkbaar. Altijd ruzie met klanten, ach ja. Ik heb gewoon zo'n gezicht he? Toen kreeg ik problemen met m'n scriptie en met verhuizen en echt het gevoel dat ik dingen niet kon die belangrijk waren om 'normaal' te kunnen leven. Dat ik bepaalde dingen die anderen wel konden helemaal niet kon. En als je dan meer leest, tja... Maar goed, ik weet het ook nog niet zeker voor mezelf. Ik denk erover, ik wil er meer over lezen, het beter begrijpen. En dan misschien eens laten testen, als ik denk dat dat nodig is. Op dit moment ben ik er gewoon heel erg mee bezig. Eigenlijk constant, behalve als ik slaap. Omdat ik terugdenk aan dingen die gebeurd zijn en ze probeer te analyseren, omdat ik de hele dag loop te analyseren wat er allemaal goed gaat en wat niet en hoe dat kan komen en omdat ik zit te wachten op het boek wat ik besteld heb. Ik wil graag meer weten op dit moment. Dat eerst, meer info. En dan zie ik wel. Als ik me er toch niet in herken, dan houdt het op. Ik zit niet te wachten op een etiketje (integendeel).
Ik hou er even over op en ik ga mezelf even afleiden met de was, die ik glad vergeten was.
Sanity is (not) statistical
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek benquote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:20 schreef TheVotary het volgende:
[..]
En je hebt nog wel ruim kunnen oefenen op al die pokerhooligans.....
Maeghan jij was inderdaad 1 van die personen waar ik op doelde. Maar ook als ik jouw postings zo doorlees heb je veel raakvlakken met een diagnose die in deze richting gaat. Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre je het natuurlijk zelf hierheen stuurt. Des te meer info des te makkelijker het wordt om deze richting op te sturen. Maar jij bent de enige die dit kan bepalen. Ik wilde gewoon even de knuppel in het hoenderhok gooien. Autisme moet niet de nieuwe ADHD worden lijkt me....
Ik hoop dat er een bevredigingde oplossing gaat komen uit eventuele gesprekken die je gaat voeren om een diagnose eruit te krijgen.
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Toen ik klein was kon ik ook vrij wel goed praten enzo... op zich niet bijzonder maar ik kon dus vloeiend Nederlands maar ook vloeiend Engels toen ik op de basis school zat en m'n woordenschat in het Engels was ook heel groot. Ik heb altijd gedacht dat ik gewoon talent heb op dat gebied. Ik moet er niet aan denken dat het aan de autisme ligt. 
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Toevoeging op promiscue gedrag:
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Omdat ik geen vriendinnetjes had, wist ik ook niet dat dat anders moest. In die tijd was internet ook nog niet zo mainstream.
Vreselijk he?
Mijn moeder voelt zich ook steeds meer schuldig. Had ze geweten wat mijn probleem was, dan had ze me een hoop ellende kunnen besparen, zo zegt ze.
Ze heeft altijd gedacht dat ik apart en veel te bijdehand was.
Het arme mens.
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Omdat ik geen vriendinnetjes had, wist ik ook niet dat dat anders moest. In die tijd was internet ook nog niet zo mainstream.
Vreselijk he?
Mijn moeder voelt zich ook steeds meer schuldig. Had ze geweten wat mijn probleem was, dan had ze me een hoop ellende kunnen besparen, zo zegt ze.
Ze heeft altijd gedacht dat ik apart en veel te bijdehand was.
Het arme mens.
Dit is zo pijnlijk herkenbaarquote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Eensch, maar ik merk dat het heel moeilijk is om de argwanendheid om te zetten in iets positiefs.quote:Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Dit snap ik niet, talent is aangeboren net zoals autisme. Een onderscheid in beide is dan ook nutteloos. Als je talent een pro vind dan is dit bij autisme hetzelfde lijkt me. Wees er blij mee (op dit gebied)quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:40 schreef Ruzbeh het volgende:
Toen ik klein was kon ik ook vrij wel goed praten enzo... op zich niet bijzonder maar ik kon dus vloeiend Nederlands maar ook vloeiend Engels toen ik op de basis school zat en m'n woordenschat in het Engels was ook heel groot. Ik heb altijd gedacht dat ik gewoon talent heb op dat gebied. Ik moet er niet aan denken dat het aan de autisme ligt.
Ken ik jou niet ergens van?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Je weet dat je een ander niet kwalijk kunt nemen dat ze niet voor altijd bij je blijven.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:45 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dit is zo pijnlijk herkenbaar
[..]
Eensch, maar ik merk dat het heel moeilijk is om de argwanendheid om te zetten in iets positiefs.
Was ook lastig geweest; want dan had ik nu met tientallen mannen samen moeten wonen.
Ik ben niet meer boos op de mensen die me gekwetst achterlieten. Alleen omdat voor mij alles voor eeuwig was, weet ik nu dat dat niet voor iedereen zo werkt.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Op die manier.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 19:20 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Nee, ik 'weet' het soms gewoon niet. Ik kan mezelf niet goed inschatten. Ik weet niet wat echt is en wat niet (aan mij), wat normaal is en wat niet (aan mij en in het algemeen). Soms weet ik ook niet wat ik wil. Soms weet ik niet wat ik 'moet' doen, wat er van me verwacht wordt, of wat anderen zouden doen, zoals dat zebrapadvoorbeeld (nou ja, ik weet wel wat de meeste mensen in Rotterdam zouden doen, maar dat is hetzelfde als wanneer iemand wél op het zebrapad oversteekt).
Klinkt wel bekend.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:43 schreef SHE het volgende:
knip
Ik heb het er van de week nog met mijn moeder over gehad. Die vertelde mij dat ze nu pas begreep waar sommige, voor haar onbegrijpelijke, acties vandaan kwamen.
Zo vertelde ze over de keren dat een vriendje bleef slapen. Ik consequent mijn wekker zette om 7 uur s'ochtends om me te douchen, op te maken en vervolgens weer in bed te stappen.
Ze heeft vaak gedacht dat ik extreem ijdel was. Niets was minder waar; ik had op tv gezien dat vrouwen in soaps altijd helemaal gestyled wakker werden. Ik dacht dat dat zo hoorde.
Aan de andere kant, zo raar is het niet: half Nederland doet de televisie na, ook al zeggen ze van niet.
Wat ik vaak tegenkom is dat de copie wel goed is, maar de reden waarom je copieert niet. Dus als je anderen iets ziet doen, dan copieer je dat. Mensen kijken raar op als je zegt: maar jij doet dat toch ook? Vaak omdat ze zich daar helemaal niet bewust van zijn of weten waarom ze dat doen (misschien hebben zij het ook maar gecopieerd) Goed, volkomen opgemaakt uit bed stappen valt hier dan misschien niet onder, erg ver zit het er volgens mij niet van af.
Het kan ook andersom, jezelf helemaal afsluiten voor contact terwijl je daar eigenlijk om schreeuwt.quote:Toevoeging op promiscue gedrag:
Dit illustreert goed mijn opvattingen destijds. Ik had gezien,gelezen en gehoord dat mensen met elkaar naar bed gingen als ze elkaar lief vonden. Om vervolgens met iedereen die ik lief vond, in bed te duiken. Wist ik veel dat daar meer bij kwam kijken. Niemand had mij ooit uitgelegd dat liefde een heel complexe aangelegenheid is.
Mijn perceptie was dus heel infantiel in veel opzichten; maar achteraf niet zo vreemd.
Ik neem vaker alles letterlijk.
knip
Is niet leuk
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Supertalenten blijken dan ook heel vaak autisten te zijn, denk bijvoorbeeld aan een pianovirtuoos of Einstein, van wie men nu denkt dat die autistisch was.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:45 schreef TheVotary het volgende:
[..]
Dit snap ik niet, talent is aangeboren net zoals autisme. Een onderscheid in beide is dan ook nutteloos. Als je talent een pro vind dan is dit bij autisme hetzelfde lijkt me. Wees er blij mee (op dit gebied)
[..]
Ken ik jou niet ergens van?
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik vind het jammer dat ik soms niet meer over mezelf op FOK! kan plaatsen (eigen keuze m.b.t. privacy), want wat jij nu schrijft is zo'n beetje de laatste entry in mijn "dagboek".quote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:14 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Het kan ook andersom, jezelf helemaal afsluiten voor contact terwijl je daar eigenlijk om schreeuwt.
Is niet leuk
-edit-
wordt aan gewerkt
-edit-
verdorie, ik zie dat je me al gequote hebt
[ Bericht 33% gewijzigd door Stupendous76 op 11-07-2008 23:44:18 ]
wordt aan gewerkt
-edit-
verdorie, ik zie dat je me al gequote hebt
[ Bericht 33% gewijzigd door Stupendous76 op 11-07-2008 23:44:18 ]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastigquote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:35 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Ik denk ook niet dat een besloten topic/forum daar goed voor kan zijn.
Komen we toch uit op de autisten-meet
Maar goed, wat ik hier plaats is meestal heel goed doordacht.
Alleen wel op de manier zoals ik die in gedachten had: voorzichtig, niemand op de hele wereld tegen de haren in te strijken, (contact) ontwijkend
al kan ik het soms wel
Fok! heeft als voordeel dat ik in ieder geval ook echt anoniem ben (toch?quote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:42 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastig
)Maar inderdaad, het kost zo ontzettend veel moeite, telkens weer dat gevecht met jezelf en anderen. En dan heb je een kleine overwinning behaald, nog voordat je je omgedraaid heb is er een stukje van jouzelf al weer bezig die overwinning ongedaan te maken.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Eigelijk best wel gevaarlijk dat je alles kunt geloven en dat mensen je zo makkelijk dingen kunnen wijsmaken. Serious dan heb je echt geluk dat je niet in bijvoorbeeld een sekte bent opgegroeid. best wel gevaarlijk lijkt mequote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek ben
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:33 schreef SHE het volgende:
[..]
Je hebt gelijk hoor. Steeds meer vrouwelijke Aspergers melden zich; terwijl mij altijd is verteld dat ik uniek ben
Daar gaat mijn gevoel van exclusiviteit!
Het kan diverse oorzaken hebben. Of het aantal neemt toe omdat men er makkelijker over praat en beter diagnosticeerd. Of internet is een walhalla voor copycats.
Als in mijn familie geen Asperger en klassiek Autisme voorkwam was ik ook zeker weten als Borderliner geeindigd.
Het promiscue gedrag komt mij namelijk bekend voor. Niet omdat ik zo'n oerslet ben ( in tegendeel, ik was er laat bij ), maar omdat je mij echt alles kunt wijsmaken en me met de allerslechtse openingszinnen zo in bed kan lullen.
Inmiddels ken ik mijn eigen valkuilen en laat ik me niet snel meer iets verkopen. Keerzijde is dat ik de weinige spontaniteit die ik had ben verloren en nu vrij argwanend in het leven sta.
Then again, ook dat kun je zelf oplossen en ik doe er mijn best voor die houding af te leren.
Ik geloof wel in mind over matter. Hoe ziek je ook bent.
Als jij kan raden hoeveel vingers ik opsteek, dan win je een prijs
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
wees vooral je zelf in dit topicquote:Op vrijdag 11 juli 2008 23:42 schreef Juup© het volgende:
[..]
Ik probeer hier juist mijn voorzichtigheid los te laten (m.b.t. het tegen de haren in strijken van anderen) maar dat is lastig
...
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Sorry voor mijn rommelige post SHE. Maar wat wil je dan tegen mij zeggen. Want ik ben wel benieuwd.quote:Op vrijdag 11 juli 2008 21:08 schreef SHE het volgende:
Ik wilde op Tijnbrein reageren, maar ik kan gewoon NIET tegen al die quotes.
Dat kut PM systeem van Fok! is ook zo rommelig; griezelig word ik ervan
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
nee hoor, niet als je het hier doetquote:Op zaterdag 12 juli 2008 13:31 schreef Juup© het volgende:
[..]
Dan krijg ik een ban
, tenzij het constante bagger is natuurlijk, maar dat geloof ik niet
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Enkele punten waar ik tegen aan loop:
Wat ik heel moeilijk vind, is verantwoordelijkheid nemen in sociale situaties. Er echt voor een ander zijn, jezelf 100 procent geven. Als mensen bekend zijn met Asperger, gaat me dit wel een stuk beter af. Voor mensen koken vind ik ook zoiets moeilijks (een soort angst dat ik het niet goed genoeg doe). Dit zijn echt dingen die je niet met redelijk vaste regels eigen maakt. Helpen met een feest organiseren zou ik echt niet kunnen.
Op vakantie is voor mij meestal geen ontspanning, maar juist inspannend. Je bent dan toch zeer intensief in gezelschap.
Wat ik heel moeilijk vind, is verantwoordelijkheid nemen in sociale situaties. Er echt voor een ander zijn, jezelf 100 procent geven. Als mensen bekend zijn met Asperger, gaat me dit wel een stuk beter af. Voor mensen koken vind ik ook zoiets moeilijks (een soort angst dat ik het niet goed genoeg doe). Dit zijn echt dingen die je niet met redelijk vaste regels eigen maakt. Helpen met een feest organiseren zou ik echt niet kunnen.
Op vakantie is voor mij meestal geen ontspanning, maar juist inspannend. Je bent dan toch zeer intensief in gezelschap.
Is de prijs de moeite waard?quote:Op zaterdag 12 juli 2008 10:55 schreef Aoristus het volgende:
[..]
Als jij kan raden hoeveel vingers ik opsteek, dan win je een prijs
Lelijke zin zeg.
@ Tijn : Ik heb geen idee meer wat ik tegen je wilde zeggen. Zodra ik het me weer kan herinneren meld ik me.
@ Tijn : Ik heb geen idee meer wat ik tegen je wilde zeggen. Zodra ik het me weer kan herinneren meld ik me.
dat is een verrassingquote:
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Maeghan terugkomde op jouw post over het zien dat iemand intresse in jouw heeft. Ik zie dat dus totaal niet. Het enige dat ik begrijp is een zoen op mijn wang of een klap in mijn gezicht als wat daar tussen zit is voor mij adacadabra. En hoe je een relatie moet aangaan en moet onderhouden dat snap ik ook totaal niet. Hetzelfde geld eigenlijk voor alle sociale interactie die je als mens hebt. Dus op je werk, vrienden etc.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
dat antwoord probeer ik She net te ontlokken, slimmerikquote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
enz... Ik niet in ieder geval.
Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
Surprise!quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:16 schreef Ruzbeh het volgende:
[..]
Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.
en dat is soms heel moeilijk voor een partner.
Mijn man wilde laatst ontzettend graag iets ondernemen (ergens naartoe).
Het zag er echter naar uit dat dat niet ging lukken en baalde hier ontzettend van.
"ik had er toch echt graag naartoe gewild" enz...
Ik wilde proberen of ik het niet alsnog voor hem rond zou krijgen, maar de ervaringen die ik met dit soort zaken heb gehad kwamen stuk voor stuk langs in mijn gedachten.
Als ik mijn mond hou en het alsnog op het laatste moment voor elkaar krijg dan is hij compleet overdonderd en uit zijn doen omdat hij zich er net op in had gesteld dat het niet doorging.
Het is dan helemaal niet leuk.
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Mijn man wilde laatst ontzettend graag iets ondernemen (ergens naartoe).
Het zag er echter naar uit dat dat niet ging lukken en baalde hier ontzettend van.
"ik had er toch echt graag naartoe gewild" enz...
Ik wilde proberen of ik het niet alsnog voor hem rond zou krijgen, maar de ervaringen die ik met dit soort zaken heb gehad kwamen stuk voor stuk langs in mijn gedachten.
Als ik mijn mond hou en het alsnog op het laatste moment voor elkaar krijg dan is hij compleet overdonderd en uit zijn doen omdat hij zich er net op in had gesteld dat het niet doorging.
Het is dan helemaal niet leuk.
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Maak je geen zorgen, ik hou wel van een verrassing op zijn tijd.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 15:36 schreef Aoristus het volgende:
[..]
dat antwoord probeer ik She net te ontlokken, slimmerik
Een mooie bos witte lelies, een zelfgebrouwd diner, een koude pizza op zondagochtend na een lange nacht smoochen, cadeautjes, plagerijtjes.
Ik hou alleen niet van verrassingen waar iets van mij wordt verwacht waar ik op dat moment helemaal geen zin in heb.
Het is natuurlijk kul dat alle autisten niet van verrassingen houden. Ze houden niet van verrassingen die hen bewegen iets te moeten doen. Maar normale mensen houden daar ook niet zo van.
Dát is dan wel weer herkenbaar. Als ik me ergens op instel, dan moet dat ook gebeuren.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:46 schreef Rimpelhond het volgende:
Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot
Zelfs regen op een voorspelde zonnige dag vind ik moeilijk. Ik begrijp dat niet.
Op vakantie gaan en een vlucht missen is ook dramatisch, dan wil ik meteen naar huis want dan klopt de planning niet meer.
Mijn manier om er mee om te gaan is mezelf expres bloot te stellen aan het ontbreken van een planning.
Geen agenda's meer, geen strakke planning, geen verwachtingen. Ik moet van mezelf maar zien.
Soms resulteert dat in een paniekaanval, maar ik heb ze steeds beter onder controle. 9 van de 10 keer is het namelijk ook niet slim om me ertegen te verzetten.
Ik vind het verwachtingspatroon van een HFA of Asperger wel iets waar aan gewerkt kan worden.
Voor een klassiek autist zal dit zeker anders werken; maar als je het kunt beredeneren, kun je het veranderen.
quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:48 schreef SHE het volgende:
[..]
Maak je geen zorgen, ik hou wel van een verrassing op zijn tijd.
Een mooie bos witte lelies, een zelfgebrouwd diner, een koude pizza op zondagochtend na een lange nacht smoochen, cadeautjes, plagerijtjes.
Ik hou alleen niet van verrassingen waar iets van mij wordt verwacht waar ik op dat moment helemaal geen zin in heb.
Het is natuurlijk kul dat alle autisten niet van verrassingen houden. Ze houden niet van verrassingen die hen bewegen iets te moeten doen. Maar normale mensen houden daar ook niet zo van.
klopt, dat heb ik ook gemerkt..
mijn man kan ik best verassen als ik goed op de timing let en niet perse iets actiefs van hem verwacht.
TIming bv... als hij ergens mee bezig is... geef hem ruimte om dat eerst af te maken... het is vreselijk voor hem om door externe factoren opeens een activiteit te moeten staken en onafgemaakt voor zijn gevoel achter te laten. (aan de andere kant zijn er genoeg dingen die hij neit afmaakt
maar dan komt het vanuit hemzelf. en dat is het verschil)Timing is de sleutel.
Even inleven in dat waar hij of zij op dat moment mee bezig is en wat het "verander" moment is.
Knap dat jij zo goed doorhebt waar de subtiele grens ligt. Ik bewonder dat echt in mensen in relatie met een autist.
Het 'storen' is ook heel bekend. Mijn ex deed dat vaak; ergens middenin binnenvallen en alle aandacht opeisen. Dat voelde alsof iemand me aan mijn arm van mijn poppen wegtrok.
Daar kreeg ik altijd kippenvel van en niet op een leuke manier.
Die overgang moet zacht en geleidelijk zijn, dan gaat het best. Hard en abrupt werkt als een lap op een rode stier.
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Het 'storen' is ook heel bekend. Mijn ex deed dat vaak; ergens middenin binnenvallen en alle aandacht opeisen. Dat voelde alsof iemand me aan mijn arm van mijn poppen wegtrok.
Daar kreeg ik altijd kippenvel van en niet op een leuke manier.
Die overgang moet zacht en geleidelijk zijn, dan gaat het best. Hard en abrupt werkt als een lap op een rode stier.
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Aan de andere kant vraagt een partner vaak ook veel van een autist, en is het voor de autist ook vermoeiend.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 18:01 schreef SHE het volgende:
Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.
Dit klinkt dan weer heel bekend helaas.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 14:47 schreef tijnbrein het volgende:
Maeghan terugkomde op jouw post over het zien dat iemand intresse in jouw heeft. Ik zie dat dus totaal niet. Het enige dat ik begrijp is een zoen op mijn wang of een klap in mijn gezicht als wat daar tussen zit is voor mij adacadabra. En hoe je een relatie moet aangaan en moet onderhouden dat snap ik ook totaal niet. Hetzelfde geld eigenlijk voor alle sociale interactie die je als mens hebt. Dus op je werk, vrienden etc.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.
Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.
Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Een agenda werkt bij mij dus echt totaal niet, ik ben gruwelijk blij met outlook die mij telkens een seintje geeft, anders mis ik echt van alles op mijn werk. Buiten mijn werk is het pas echt chaotisch: afspraken, reistijden, rust- en slaaptijden is 1 grote puinhoop, zoveel tijd weggegooid.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 17:52 schreef SHE het volgende:
[..]
Mijn manier om er mee om te gaan is mezelf expres bloot te stellen aan het ontbreken van een planning.
Geen agenda's meer, geen strakke planning, geen verwachtingen. Ik moet van mezelf maar zien.
[...]
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Zelfs raketten hebben geen zin.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Ik ben blij met mijn agenda. Als er iets wijzigt of toegevoegd moet worden aan mijn planning dan doe ik dat in mijn GSM en die synchroniseer ik weer met mijn laptop en omgekeerd. Werkt perfectquote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:27 schreef SHE het volgende:
Zelfs raketten hebben geen zin.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.
Zonder die agenda gaat echt alles verkeerd bij mij, ik heb die herinneringen e.d. gewoon nodig.
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
Inderdaad, dat komt er ook nog eens bij.quote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
Maar gelukkig hebben ze daar draadloos voor uitgevonden.
Ik schroef een computer zo in elkaar en zet een netwerk voor je op, maar draadloos? Is me nog nooit gelukt. Ik moet het kunnen zien en dan lukt eigenlijk alles. Maar draadloos en zien...
Repent, Pray, Forgive
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Overzicht privacy-inperkende maatregelen/wetten/voorstellen
Mensen doen niet dingen omdat ze dat willen, maar omdat het kan.
Tig tussenstationsquote:Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...
het is ook overal hetzelfde?
synchroniseren, tig tussenstations...
over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van
GSM aan Laptop, geen tussenstations. Bovendien moet ik wel een agenda bijhouden anders raak ik overprikkeld door onverwachte dingen e.d..
Ik heb hier geen last van. Wel wil ik op tijd duidelijke afspraken maken als ik weg ga met andere bijvoorbeeld. En een bestiging dat het daadwerkelijk zo gebeurt als afgesproken. Verder heb ik een agenda in mijn hoofd.
Over een hele boel dingen in het leven heb je geen controle dus laat ik het maar over mij heen komen. Je kan er toch bij niks aan veranderen.
Over een hele boel dingen in het leven heb je geen controle dus laat ik het maar over mij heen komen. Je kan er toch bij niks aan veranderen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hé, bedankt voor de tip.. Nu heb ik weer een paar boeken te lezenquote:Op vrijdag 11 juli 2008 02:53 schreef Stupendous76 het volgende:
In de nieuwsgroep alt.binaries.e-book.technical is trouwens een hele rij (Engelstalige) boeken gepost over autisme.
(naast mijn andere 10 boeken waar ik in bezig ben.....)
Er gaat niets boven Groningen
Een agenda heb ik hard nodig hoor. Ik lééf op dat ding. En dan nog, eenmalige dingen zoals tandartsafspraken vergeet ik ook nogal snel. Nu weet ik dat van mezelf en is het dan wel redelijk op te vangen met briefjes op de deur plakken en een herinnering in m'n telefoon zetten, maar vroeger ging dat nog weleens verkeerd. Wat dat betreft lijkt het wel alsof ik tegenwoordig duidelijk gestructureerder ben dan vroeger, of beter weet hoe ik het moet opvangen allemaal.
Wat tijnbrein zegt, dat is voor mij ook niet zo. Maar goed, ik las altijd heel veel over relaties. Op zich misschien niet vreemd voor een tiener, maar ik las veel over relaties, lichaamstaal en dat soort dingen. Vooral die "hoe weet je of hij je leuk vindt" dingen. Ik was wel erg laat geinteresseerd in jongens, één van de redenen dat ik er nooit zo bijhoorde als brugklasser bijvoorbeeld. Wel las ik altijd dit soort dingen. Of dingen als 'hoe kom je zekerder over', 'wat zegt je lichaamstaal over je', etc. Later las ik veel over depressies en daardoor raakte ik geinteresseerd in neuropsychologie, ik las een tijd lang trouw de SciAm Mind. Tijdens mijn studie raakte ik geinteresseerd in psychoanalyse. Misschien dat het me daarom wat makkelijker afgaat? Ik kan me wel staande houden in veel sociale situaties namelijk, ik ben absoluut niet reddeloos verloren. Wel is het zo dat ik meer vanuit m'n hoofd bezig ben dan vanuit m'n gevoel. Ik heb de vervelende eigenschap dat mensen altijd denken dat ze mij wel kunnen vertrouwen. Kortom, dat ik als lieve Mona een luisterend oor bied. Alleen ze verwachten dan natuurlijk ook dat je wat terug zegt. Ik had eigenlijk redelijk snel door dat "ja, natuurlijk" en "heel begrijpelijk" over het algemeen goed inzetbaar zijn. Over het algemeen leef ik niet echt met iemand mee. Ik observeer iemand, analyseer het verhaal, probeer me een beetje voor te stellen wat ik zou doen in zo'n situatie (dan kan ik me wat makkelijker voorstellen hoe iets voelt). Ik voel me heel erg 'afgesneden' van de werkelijkheid op dat soort momenten, als de toeschouwer, de commentator, de extern adviseur. Ik begrijp het allemaal wel, verstandelijk. Ik kan er alleen voor mezelf niet zo veel mee, ik leef niet mee, ik vind het vervelend om naar te luisteren en ik begrijp soms niet waarom mensen zo irrationeel handelen. Al is dat laatste volkomen hypocriet, als je kijkt naar de idiote dingen waardoor ik soms in volslagen paniek raak, maar goed. Dat is anders. *kuch*
Wat tijnbrein zegt, dat is voor mij ook niet zo. Maar goed, ik las altijd heel veel over relaties. Op zich misschien niet vreemd voor een tiener, maar ik las veel over relaties, lichaamstaal en dat soort dingen. Vooral die "hoe weet je of hij je leuk vindt" dingen. Ik was wel erg laat geinteresseerd in jongens, één van de redenen dat ik er nooit zo bijhoorde als brugklasser bijvoorbeeld. Wel las ik altijd dit soort dingen. Of dingen als 'hoe kom je zekerder over', 'wat zegt je lichaamstaal over je', etc. Later las ik veel over depressies en daardoor raakte ik geinteresseerd in neuropsychologie, ik las een tijd lang trouw de SciAm Mind. Tijdens mijn studie raakte ik geinteresseerd in psychoanalyse. Misschien dat het me daarom wat makkelijker afgaat? Ik kan me wel staande houden in veel sociale situaties namelijk, ik ben absoluut niet reddeloos verloren. Wel is het zo dat ik meer vanuit m'n hoofd bezig ben dan vanuit m'n gevoel. Ik heb de vervelende eigenschap dat mensen altijd denken dat ze mij wel kunnen vertrouwen. Kortom, dat ik als lieve Mona een luisterend oor bied. Alleen ze verwachten dan natuurlijk ook dat je wat terug zegt. Ik had eigenlijk redelijk snel door dat "ja, natuurlijk" en "heel begrijpelijk" over het algemeen goed inzetbaar zijn. Over het algemeen leef ik niet echt met iemand mee. Ik observeer iemand, analyseer het verhaal, probeer me een beetje voor te stellen wat ik zou doen in zo'n situatie (dan kan ik me wat makkelijker voorstellen hoe iets voelt). Ik voel me heel erg 'afgesneden' van de werkelijkheid op dat soort momenten, als de toeschouwer, de commentator, de extern adviseur. Ik begrijp het allemaal wel, verstandelijk. Ik kan er alleen voor mezelf niet zo veel mee, ik leef niet mee, ik vind het vervelend om naar te luisteren en ik begrijp soms niet waarom mensen zo irrationeel handelen. Al is dat laatste volkomen hypocriet, als je kijkt naar de idiote dingen waardoor ik soms in volslagen paniek raak, maar goed. Dat is anders. *kuch*
Sanity is (not) statistical
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Ik gebruik ook Outlook. Als ik een afspraak maak voor de tandarts ofzo, dan zet ik het gelijk daarin. Dat programma staat bij mij de hele dag aan, dus ik merk het vanzelf wel als ik een afspraak heb ofzo. En ik mijn telefoon wordt ook bijgewerkt met outlook, dus als ik eens een keer niet in de buurt van mijn pc ben, dan waarschuwt mijn telefoon me wel voor een afspraak. Maar of ik het dan doe is een tweedequote:Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Dikwijls gebeurt het dat ik er dan naar kijk, en denk "Ohja, dat moet ik nog even doen", en dat ik de volgende dag gebeld word van "waar was je nou?!" Maar met belangrijke dingen lukt het over het algemeen wel. Wat ik ook vaak doe is dat ik bijvoorbeeld de tandarts in outlook zet, en die dan een week van te voren laat waarschuwen. Als ik dan die waarschuwing krijg, zet ik hem op uitstellen, en dan krijg ik een dag later (of 's avonds, wat je wilt) weer een herinnering, en dat dan de hele week, of om de twee dagen. Dan blijft het wat beter hangen zegmaar..
Er gaat niets boven Groningen
Online werkt ook niet. Ik heb m'n agenda ALTIJD bij me, dus als er iets is wat ik moet onthouden schrijf ik het daar meteen in. Ik weet van mezelf dat k alles op moet schrijven als ik het wil onthouden, dus dat doe ik dan ook wel. Maar online kun je het niet alitjd bijhouden, dan moet je het eerst ergens anders opschrijven en dan weer thuis gaan bijwerken, dat helpt niet.quote:Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.
Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.
Met werk bijvoorbeeld weet ik wel dat ik iedere dag moet werken in principe. Dus dan kijk ik iedere avond even hoe laat. Ook als ik denk dat ik wel weet hoe laat ik moet, kijk ik toch voor de zekerheid, want ik vertrouw mezelf daar niet mee. Het probleem komt meestal als ik iets inplan op een dag dat ik normaal vrij ben. Maar goed, daarom dus de briefjes op de deur (of op de tv, of de Nespresso, of de koelkast... plekken waar ik dagelijks wel kom). Rekeningen die ik dringend moet betalen leg ik daarom altijd op mijn toetsenbord, want daar kom ik ook vaak genoeg.
Sanity is (not) statistical
