Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op zondag 24 mei 2020 13:03 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja ik heb wel ophoging van medicatie, maar dat helpt niks. Ik durf dat niet te bellen vind ik heel moeilijk. De begeleiding ziet wel dat ik het moeilijk heb, maar ze kunnen niet 24/7 bij me staan zeggen ze dan.. en dat is zo hard om te horen. vooral omdat ik nooit hun om hulp vraag, doe ik dat wel word er zoiets gezegd ja wat moet je dan?

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:37 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Je kunt ook chatten met 113. Vond ik altijd fijner, maar ik ben dan ook niet zo een beller.

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:52 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sterkte moonlight.

Ik ben door alle emoties en spanning van de afgelopen 2 weken incl overlijden van mn opa nu zo moe, dat mn lijf reageert met paniekaanvallen. Even gas terug dus... vandaag een paar uur werken en dan weer even niks.

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:52 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sterkte moonlight.

Ik ben door alle emoties en spanning van de afgelopen 2 weken incl overlijden van mn opa nu zo moe, dat mn lijf reageert met paniekaanvallen. Even gas terug dus... vandaag een paar uur werken en dan weer even niks.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2020 23:53 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Zonlicht doet mijn stemming wel goed, maar zo warm als vandaag hoeft van mij ook niet. Hopelijk gaat t ook beter met gewoonmezelf en moonlight?

Ik ben zelf op dit moment blij dat medicatie goed begint te werken en ik zo'n beetje halve dagen kan werken. Energie is daarna wel op, constant grenzen in de gaten houden, maar t lijkt weer een beetje op mijn "normale" leven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 17:59 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Met mij nog steeds erg slecht. Heb medicatie verhoging gekregen, maar het automutileren krijg k niet onder controle. ik zoek wel contact op met begeleiding en heb al een gesprek gehad met de psycholoog en psychiater en ben nu bezig met EMDR op mijn stemmen, heel heftig. ik schrok van mijn reactie nadien. en heb toen ook begeleiding opgezocht. Mijn hele lichaam begon te beven en ik was even al het overzicht kwijt en wou niet een medicatie ophoging omdat ik tegen die medicatie ben, maar heb het nu weten te accepteren en krijg het nu wat beter verdeeld dus dat is erg fijn. Maar ja, het is maar afwachten en blijven praten moeilijke tijd.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 19:48 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Jeetje, heftig hoor. Voor wat het waard is, ik vind je een knokker dat je dit doorstaat. EMDR is op zich al een pittige behandelvorm.
Ik weet het, accepteren, praten en aangeven dat je kwetsbaar bent is moeilijk, ik zit ook dagelijks met schuldgevoel dat ik niet kan wat ik wil, maar soms is het nodig en moet je je zelf hulp gunnen, al dan niet op gebied van medicatie. Hang in there!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2020 23:53 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Zonlicht doet mijn stemming wel goed, maar zo warm als vandaag hoeft van mij ook niet. Hopelijk gaat t ook beter met gewoonmezelf en moonlight?

Ik ben zelf op dit moment blij dat medicatie goed begint te werken en ik zo'n beetje halve dagen kan werken. Energie is daarna wel op, constant grenzen in de gaten houden, maar t lijkt weer een beetje op mijn "normale" leven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 17:59 schreef Moonlight het volgende:
Met mij nog steeds erg slecht. Heb medicatie verhoging gekregen, maar het automutileren krijg k niet onder controle. ik zoek wel contact op met begeleiding en heb al een gesprek gehad met de psycholoog en psychiater en ben nu bezig met EMDR op mijn stemmen, heel heftig. ik schrok van mijn reactie nadien. en heb toen ook begeleiding opgezocht. Mijn hele lichaam begon te beven en ik was even al het overzicht kwijt en wou niet een medicatie ophoging omdat ik tegen die medicatie ben, maar heb het nu weten te accepteren en krijg het nu wat beter verdeeld dus dat is erg fijn. Maar ja, het is maar afwachten en blijven praten moeilijke tijd.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2020 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik kom steeds meer tot de realisatie dat ik meer trauma heb opgelopen de laatste jaren dan ik denk. Eerst dacht ik dat mijn trauma direct gerelateerd was aan de burn out van 10 jaar geleden, maar inmiddels lijkt dat wel opgelost. Veel trauma heb ik over gehouden aan de herstelperiode.

Doordat ik jarenlang behoorlijk erge angstklachten had in de nasleep van mij burnout, was ik continu heel erg gespannen en snel moe. Dit had veel impact op mijn energie, mijn vermogen om sociaal te zijn en ook om seksueel te presteren. Ik voelde me hierdoor gewoon een loser. Op feestjes was ik stilletjes, waar ik van mezelf heel uitgaand en enthousiast ben. Hierdoor voelde ik me jaar op jaar steeds meer bekeken. Ik voelde gewoon niet langer dat ik mee kon komen met andere mensen. Ik voelde me saai, onpopulair en ongewenst. Het feit dat ik seksueel niet kon presteren (zo wel qua de boel stijf krijgen als het lang volhouden) doordat ik steeds moe en gespannen was, gaf me daarnaast met vrouwen ook nog een dreun. Ik heb daar zo veel schaamte aan overgehouden. Ik heb me zo lang zo weinig man gevoeld, ik realiseer me steeds meer wat een nachtmerrie dat was.

Nu ik al maanden met stress zit, en het gevoel van stress die oude gevoelens en onzekerheden weer terug brengt, merk ik hoe diep die wonden zitten. Ik hoef me maar ergens zorgen over te maken, en vanzelf ga ik me meer zorgen maken over dat ik me zorgen maak, dan over het daadwerkelijke probleem zelf. Ik ben zo bang om weer die saaie, continu stille, onpopulaire en seksueel zwak presterende man van toen te worden. Als tegenhanger weet ik nu dat ik veel gezonder ben, ik ook daadwerkelijk seksueel nu nog best goed presteer en de angst ook minder grip op mij heeft en mijn sociale vermogen.

Ik had zo gehoopt geen trauma's meer te hebben. Ik had mezelf eindelijk geknokt naar een plek waar ik mijn burnout zelf had verwerkt en ik me zo lekker los en vrij voelde. Nu komt er echter weer een nieuw trauma om de hoek kijken. Godverdomme houd het nou nooit op. Ik zal ook vechten om dit trauma weer te verwerken, alleen klotezooi, mag ik hier weer doorheen.

Sorry voor het gescheld, maar ik baal gewoon. Het relatieve gemak waarmee veel mensen door het leven lijken te gaan en alle mentale zooi waar ik al een decennium mee worstel. Het voelt gewoon zo oneerlijk. Ik moest het even van me afschrijven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 21:55 schreef Nijna het volgende:
Sterkte Moonlight, klinkt heftig.

Hier was het afgelopen dagen wel redelijk ok eigenlijk.
Wel een vol hoofd, dus hoop dat het ok blijft.
Ik verlang naar een flinke plensbui, word gek van de hooikoorts op het moment.

quote:

Op zondag 7 juni 2020 22:53 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Oh wat lastig zeg!! heel veel succes met het verwerken van je trauma. Ik weet zeker dat je het aankan!! als jij je burnout zelf al overwonnen hebt en alle andere trauma's dan dit ook! Warrior

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:31 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 juni 2020 01:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

De laatste dagen stort ik wel een beetje in ja. Donderdagmiddag en vanmiddag na het werk val ik gewoon zittend op de bank in slaap. Zit ook graag op de racefiets en dat werkt ook goed om mijn hoofd in ieder geval een paar uur leeg te krijgen. Maar dan leg ik mezelf toch ook een minimaal aantal km op, moet toch weer een bepaalde prestatie leveren op van mezelf. En denk dat ik afgelopen week met 150 km totaal naast werk en zorg voor zoontje toch te veel en te snel wil. Het is echt constant mezelf afremmen. Volgende week eindelijk intake bij de depressie poli en hopelijk echt gaan afrekenen met dingen.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:58 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Misschien stom, maar iets van kauwgom ofzo? Of richt een paar keer dag je op andere spiergroepen, bijvoorbeeld bewust je beenspieren aanspannen, al dan niet met diep uitademen, zodat je focus, ook van je lichaam verlegd wordt. Laatste werkte bij revalidatie ooit goed.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 22:02 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ja te weinig ontspannend dus. Wordt de uitdaging voor deze week, gewoon 2x lekker rustig rijden. Want ik vond het de laatste jaren wel echt steeds leuker denk ik. Dank je wel!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 01:08 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ook vaak last van kaakspierpijn, vooral door overmatig aanspannen en klemmen overdag bij spanning. Ik heb er fysiotherapie voor gehad, daarbij ook oefeningen om je kaakspieren te ontspannen en op te rekken. Die oefeningen zijn op internet te vinden. Als je het niet kan vinden kan ik wel op zoek naar een link voor je. Ik heb overigens ook een splint maar die gebruik ik niet meer want dat vind ik echt een onding. Wat erg belangrijk is is dat je regelmatig even checkt of je je spieren aan het aanspannen bent en ze dan probeert te ontspannen. Dat moet dan een gewoonte worden. Het signaleren is de eerste stap.

Omdat ik bij spanning vaak de neiging heb om mezelf te bijten of op voorwerpen te kauwen en bijten heb ik een kauwketting gekocht. Ik was eerst bang dat dit niet goed zou zijn omdat mijn kaak al overbelast wordt door het overmatig aanspannen en ik mijn spieren door het bijten nog meer belast maar het leek me toch het proberen waard. En gek genoeg blijkt dit juist minder belastend te zijn voor mijn kaak. Ik denk omdat die bijt-/kauwbewegingen worden onderbroken zeg maar terwijl dat klemmen continue aanspanning van de spieren is. En als ik dat ding even 'gewoon' in mijn mond heb is mijn kaak ook meer ontspannen.
Dus behalve het voordeel dat mijn bijttic minder schade aanricht (hoewel ik soms alsnog voor mijn hand 'kies' (die gewoonte gaat er niet zomaar uit)) lijkt het ook te helpen bij gespannen kaakspieren. En het is ook nog zintuigbevredigend (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen ) - tenminste, een van de twee die ik heb, want die heeft bobbeltjes en dat werkt ook rustgevend of zo.
Het is van Chewigem, ik heb ze hier besteld, maar er zijn veel andere sites die het ook aanbieden.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 10:05 schreef Tele6 het volgende:
@:Nijna ik heb ook een knarsbitje voor 's nachts, en als het overdag niet goed lukt om mijn kaken te ontspannen gebruik ik kauwgum.
Ik draag mijn knarsbitje iedere nacht, want ik heb door het knarsen al schade opgelopen aan mijn tandglazuur (afgeknarst tot ik op de zenuw zat) en het is heel makkelijk om de vullingen die daar zitten er weer af te knarsen, dus dat riskeer ik niet. Het is wel iets om rekening mee te houden, dat als je veel met je tanden op elkaar knarst het tandglazuur er onherstelbaar vanaf is. Ze doen er dus wel vullingen op, maar die passen nooit perfect en het blijft gevoelig.
Kaakfysiotherapie staat op mijn to do list omdat ik bang ben dat ik mijn kaakgewricht beschadig met het geknars en geklem, maar daar kijk ik na de corona nog naar

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 21:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:geen inspiratie, heftig om te lezen dat jij je zo hebt moeten aanpassen qua energie. Ik wil voor mezelf echt enkel accepteren dat dit tijdelijk is, het voelt gewoon belachelijk dat ik een half jaar geleden kon s schakelen tussen 5 projecten op 1 dag en ik nu 4 uur net rond krijg. Nu slaap ik ook de laatste weken weer slecht en korter, maar dan nog. De hele dag op de bank liggen word ik ook niet vrolijker van denk ik dan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 10:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Bedoel je met projecten dingen op je werk of ook prive? Met oog op wat je eerst schreef met die mantelzorg is het ergens wel logisch dat je een soort burnout kreeg. Je voelt je dan gewoon erg gedwongen terwijl er voor je gevoel geen keuze is lijkt mij en dan ook nog met negatieve oorzaak. Ik heb zelf gemerkt dat slaapgebrek 1 van de meest kwalijke dingen is voor mentale gezondheid daarom doe ik nu erg mijn best om de juiste hoeveelheid slaap te krijgen maar het blijft moeilijk omdat niet slapen ook een soort verslaving kan zijn.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:31 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 juni 2020 01:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Zit ook graag op de racefiets en dat werkt ook goed om mijn hoofd in ieder geval een paar uur leeg te krijgen. Maar dan leg ik mezelf toch ook een minimaal aantal km op, moet toch weer een bepaalde prestatie leveren op van mezelf.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 19:33 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]

Zo die les heb ik ook moeten leren. Wielrennen helt echt enorm tegen m'n klachten.. Maar ja met mij dwang moest ik minstens 30 km/h en zeker 40 km totaal wegtikken per race.

Gevolg als een idioot van start, na 10 kilometer op zijn en de 10 km terug met flinke pijn en en mega langzaam tempo..

Toen zei m'n vrouw dat ik weer moest doen wat ik ooit in het begin deed, namelijk opbouwen ipv meteen idioot te gaan fietsen. Dus ik een mooie route gevonden van net geen 13 km.. En toen gaan fietsen op gevoel.. Rekening houdend met het feit dat je niet alles geeft in het begin.. En dat paar weken (3x per week ofzo) volhouden.. En hoppa gemiddelde snelheid kroop van 22 km/h naar 23,5 km/h..

Gisteren voor het eerst de route verlengt naar 23 km. En dat ging best goed. Sind ik heb besloten dat ik er vooral van moet genieten en geen onrealistische eisen ging stellen (Ik sleep 115+ kg mee, dus 30 km/h is nog wel even een utopie) is het echt een bevrijding voor me geworden.

------------------------------

Merk dat ik veels te weinig in dit topic komt als het redelijk tot goed gaat. Ben inmiddels wel stabiel met dipjes hier en daar. Ook eindelijk gestopt met roken en voel me elke dag opknappen.

Hopelijk is de medicatie spiegel straks niet te hoog en hoeven we niet te gaan sleutelen aan de dosering.

Het feit dat we dit keer niet aan genezing, maar aan acceptatie en leven met hebben gewerkt geeft me echt vertrouwen dat ik in de toekomst eventuele terugvallen ook wel kan dealen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 18:20 schreef Nijna het volgende:
Vandaag mn eerste fysieke afspraak bij de psychologe.
We hadden al wel online gesproken, maar nog niet zo.
Ik denk dat dit wel zou kunnen klikken...

Verder gaat het wel aardig, ik kan mezelf er wel toe zetten om dingen te gaan doen op het moment.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 19:33 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn dat je een mogelijke klik voelt. En goed dat je dingen kunt doen. Merk zelf ook dat het helpt om een redelijk normaal ritme te kunnen hebben. Ben je nog redelijk aan het begin van je behandeling?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 21:13 schreef Nijna het volgende:

[..]

Niet helemaal, ik heb al aardig wat hulp gehad in het verleden. Maar hier is het het begin.
We gaan vooral kijken hoe we kunnen zorgen dat ik niet weer depressief wordt, want die neiging lijk ik wel wat te hebben (heb er ook al wat gehad in het verleden).
En er zijn nog wel wat dingen waar ik wat mee moet/wil.
Dingen een plek geven en kijken of er manieren zijn om beter te functioneren.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2020 15:21 schreef MatthijsDJ het volgende:
Wat mij enorm geholpen heeft is het gewoon helder hebben dat de kans op een volgende terug val groter is dan geen terugvallen meer.

Dus vandaar niet meer gewerkt aan genezing maar aan een flinke toolset om met zo'n terugval te kunnen dealen.

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 19:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Het is maar wat voor je werkt denk ik inderdaad. Wel goed dat je zelf in ieder geval bewust bent waar t voor jou in zit en dat dan nu werk niet haalbaar is.

Gaat bij mij inderdaad om projecten op het werk. Ik vond en vind mn werk echt leuk en kon eigenlijk altijd moeiteloos schakelen tussen veel onderwerpen en afspraken op een dag. Dat lukt me nu dus met een beperkt aantal onderwerpen, een halve dag en dan slaat de mentale vermoeidheid toe. Wil ook niet in de valkuil vallen om al mn waarde uit werk te halen, maar wil gewoon weer mn leven terug.

Heb idd sinds half maart 8 weken thuis gezeten nadat ik ingestort was na maanden mantelzorg en veel ellende in verleden en familie. Ondertussen de behandeling en medicatie voor ernstige depressie gestart. Maar psychiater en behandelaar willen nu checken of er naast ernstige depressie ook geen sprake is van een burn out en nog andere dingen, want ik knok met alle macht maar de energie komt dus nog niet echt op gang..

@ Moonlight, blij dat je wel bezigheden hebt en ondanks al die kutgevoelens de kracht vindt om ze op te pakken, goed zo. Dag voor dag volhouden en dan moet de negativiteit toch ergens een keer gaan inleveren hou ik mezelf ook maar voor.

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 09:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja dank je.
Goed dat je probeert om jezelf niet teveel te idenficeren met werk. Maar als het iets is waarbij je niet aan mantelzorg enz hoeft te denken snap ik wel dat het belangrijk is om daar goed te functioneren ook omdar het natuurlijk gewoon nodig is. Zijn ze al verder met de beoordeling of je een burnout hebt?

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 17:28 schreef GrumpyOldMan het volgende:
L
Moet deze week eigenlijk nog bloed laten prikken op een aantal dingen, volgende week dan bij psychiater afspraak die dan overlegd heeft met huisarts over wat ze denken en wat er moet wijzingen aan medicatie. Vraag is of het depressie, toch nog de medicatie of reserves die op zijn zijn. Nog niet helemaal helder dus. Slaap de laatste dagen eigenlijk olniet voor 12 uur in en word dan s morgens om 6.30 wakker of ik in coma heb gelegen, voel me gewoon nog steeds wel snel vermoeid, vandaag ook al weer een te lange dag op kantoor achteraf. Grenzen...
Hoe is het bij jou?

@ Moonlight, fijn om te horen, voor de automutilatie zoek je nu hulp, meer kun je soms ook niet (tegelijk) doen.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 10:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
Tijdje afwezig hier, druk met dingen regelen.

Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!

Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 14:27 schreef Nijna het volgende:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.

Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:

Ja, ik dacht ik neem hem maar aan, scheelt een weekje in de stress zitten. Thanks, ik hoop ook dat het dit keer wat voorspoediger gaat haha.

Gelukkig is de hoofdpijn minder, hoofdpijn kan zo'n aanslag op je humeur en je algehele gesteldheid zijn. Sorry, misschien heb je het al vermeld, maar wat voor medicatie had je? Hoop dat de halvering invloed heeft, op een positieve manier!

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:16 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb bij mijn therapeut, tegen wie ik moeilijk open kan zijn, geen idee waardoor nog, gok toch omdat het beetje zo'n poppetje is, net van school enzo, jaar jonger als ik ook. Maar toch gedaan, gezegd dat ik waarschijnlijk niet de emdr voor m'n psychiatrische gesloten afdeling trauma wil, maar dan moet ik er wel over gaan schrijven oid zei ze, ipv emdr. Dusja, denk dat ik dat maar doe. Maar eerst even prio is nu herstellen van de aankomende operatie. Verder had ik een date met een meisje, maar ondertussen gevoelens voor een ander meisje, waarvan ik dacht dat zij niks meer met mij zou willen te maken hebben op die manier, maar nu blijkt, ondanks dat ze zei dat ik door moest gaan met m'n leven en niet op haar moest wachten (we hebben allebei een prio voor onszelf nu, daarna gaan we een goed gesprek voeren), heb ik het meisje van de date (leuk meisje wel) verteld dat ik nog teveel voel voor iemand anders, en haar niet alles kan geven en het tegenover beide niet eerlijk vind. Dan heb ik liever dat het misschien toch niet gaat werken met deze, maar dan heb ik in ieder geval mijn hart en gevoel gevolgd door het toch te proberen.

Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).

Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik hoop het ook, vind het vooral wel heel spannend ,omdat de vorige 2 operaties echt hels waren, maargoed toen was mn schouder helemaal verbrijzeld en zat er een infectie, dus het zou nu alleen maar mee kunnen vallen zou je zeggen (nu wordt de plaat verwijderd).

Fijn dat het goed met je gaat, en sommige dingen zijn helaas chronisch ja, maar fijn dat je het kan 'accepteren' en er mee kan leven.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 20:11 schreef Pizzapuntje het volgende:
Even een vlugge update, ik ben weer uit narcose en voel me redelijk oké. Mag vanavond rond 10 naar huis. Plaat is eruit, hoe het verder is gegaan weet ik nog niet.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 18:50 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...

Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.

Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.

Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.

Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.

Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 11:31 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks Grumpy

Ik voel me best oke, het is zo'n verschil met de vorige operatie. Slik nu niks tegen de pijn, en douche mezelf nu (thuiszorg kijkt nog wel even paar dagen mee en helpt met de pleister). Wond ziet er goed uit, ook al zit er een infectie in. Wel dus misschien wel 3 maanden antibiotica, maar het is dus een goede keuze geweest de plaat te verwijderen! Het zal nooit meer worden wat het was, gezien er amper nog een schouderkop over is, maar het is te doen, ik bekijk het positief!
[..]

Mm, maar beter hele leven medicatie en beter in je vel zitten, dan geen medicatie en je rotter voelen? Ik zal waarschijnlijk ook niet van m'n medicatie af komen, hoewel ik daar wel heel erg naar streef, ook naar het idee misschien. Die onzekerheden in bepaalde dingen herken ik wel, en hoewel ik ergens diep van binnen weet da ik niet onzeker hoef te zijn vreet het me soms toch op.

Je zou je eens kunnen afvragen en de plus en mins opschrijven van naar een lager niveau gaan. Ik vind het sowieso al knap dat je een baan hebt, ik zelf heb er geen, en zal waarschijnlijk ooit nooit fulltime kunnen werken en van mijn wajong af komen. Maar ik zou wel toch 2 dagen in de week paar uur vrijwilligerswerk willen doen, gewoon om mezelf nuttig te maken, nu voel ik me soms zo nutteloos in deze maatschappij..

Het is goed dat je het van je afschrijft, dan kun je het misschien even los laten.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 13:24 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik was ten eerste veel aanweziger voor de mensen in mn leven maar heb ook veel vrijwilligerswerk gedaan op projectbasis waarbij mn bijdrage aan het groter goed/de maatschappij veel nuttiger voelde.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 20:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik snap je wel hoor Phoebe. Als je balans beter is, is dat sowieso een voordeel. Misschien geeft dit je juist ook inzicht, dat je op projectbasis en met maatschappelijke raakvlakken gewoon meer je passie en goed gevoel kunt vinden? Werken op project of interimbasis biedt sowieso meer flexibiliteit. En misschien kom je dan ook in een andere positie ten opzichte van die mensen en verschijnselen waar je je nu aan ergert?

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 20:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Ik heb ook net ophoging gehad, en zat er ook niet op te wachten, maar je hebt zelf gewoon gelijk:als het nodig is is het zo.

Gebrek aan energie ken ik ook, hopelijk helpt slaap en rust vandaag een beetje? Bij mij is het ook weer op, te lang met werk bezig geweest, had daardoor geen energie op de fiets terug naar huis en net een mailtje dat ik geen toegang kan krijgen tot bepaalde info over mijn biologische vader. Ga ook even helemaal afschakelen, na het weekend wel weer dingen oppakken.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:02 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Als ik andere antibiotica zou moeten zou het via infuus worden en zou ik opgenomen moeten worden, en gezien ik wel eens 3 maanden antibiotica zal moeten is dat geen optie. Gelukkig zijn de schokjes nu weer over en ik hoop dat ze weg blijven! Lichamelijk gaat het nu wel beter gelukkig.

Nou ja prima plan toch om eventueel een consult bij de psychiater te doen? Medicatie via huisarts is inderdaad makkelijker meestal. Ben benieuwd hoe het nu verder gaat met je ?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
@:geeninspiratie1235

Hoe is het met jou verder?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:28 schreef Nijna het volgende:
Goed om te lezen dat de schokjes over zijn!

Ik blijf diezelfde klachten houden, ik ga het van de week bespreken als ik bij de psychologe ben.
Dan maar eens zien hoe verder...

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 12:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Bedankt voor het vragen. Maar ik weet helaas niet meer wat ik daar op moet antwoorden. Ik weet niet meer hoe ik me voel.

quote:

Gaat het nog steeds om die klachten die ook verklaarbaar konden zijn door spanning? Tja, alles is verklaarbaar door spanning als je het wilt. Dus op zich zegt dat nog niet zoveel denk ik. Ik zou het inderdaad bespreken als je er last van hebt.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:37 schreef Nijna het volgende:
Dat klinkt niet echt fijn... sterkte

quote:

Ja, en ja ik ben het met je eens dat je veel klachten af kan schuiven op spanning. Al had ik niet de indruk dat de huisarts het er echt op afschoof, ik had meer het idee dat dit de meest logische verklaring was zeg maar. En daar kan ik me redelijk in vinden. Maar mijn hoofd is er nog niet helemaal gerust op (misschien wel een tikkie hypochondrisch ).

Ik ga het er met de psycholoog over hebben en ik spreek mijn huisarts volgende week sowieso nog een keer. Die gaf aan dat ik ook eerder kon bellen, maar daar ligt toch best een drempel.

En ondertussen probeer ik maar gewoon mn dingen te blijven doen.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dank je maar ach ik hoef gelukkig aan niemand meer irl exact aan te geven hoe ik me voel, het heeft geen consequenties meer of zo.
[..]

Nee zo bedoelde ik het ook niet hoor. Als klachten 9 van de 10 keer worden veroorzaakt door spanning is het logisch dat de huisarts er dan van uit moet gaat dat het spanning is en je dan gerust wil/moet stellen. Maar waarom twijfel je er zelf aan dat het door spanning komt dan? Goed dat je het er nog eens over gaat hebben en het je dagelijks leven verder niet laat beinvloeden

quote:

Op maandag 13 juli 2020 18:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend maar ja soms zit er inderdaad niets anders op dan medicatie te blijven nemen. Lullig gezegd maar het is wel een voorrecht dat je uberhaupt medicatie krijgt, dat is in ieder geval een verbetering ten opzichte van je kut voelen zonder dat men vindt dat je recht hebt op medicatie. En ik snap heel goed de druk van de wilskracht is het enige dat je nodig hebt mensen die je indoctrineren met het gevoel zwak te zijn, maar de samenleving wil ook dat je ten alle tijden goed functioneert en deze 2 dingen zijn soms tegenstrijdig met elkaar. Dus het is goed dat je het in ieder geval hebt geprobeerd om af te bouwen maar aangezien dat echt niet ging hoop ik dat het nu wel weer werkt. Krijg je wel controle voor hartklachten enzo? Dat beperkt het risico natuurlijk ook. Voel je nu wel minder pijn? Heeft de operatie wel geholpen daartegen?
[..]

Wat vervelend dat ze schreven dat je er geen recht op had. Waarom niet? 😠

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:
Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:18 schreef SebSwe2.0 het volgende:
Is dit topic voorbereid op een flinke aanwas nieuwe mentale issues? Ik voorspel dat het wel eens storm kan gaan lopen.

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:20 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gezien de corona bedoel je?

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:21 schreef SebSwe2.0 het volgende:

[..]

Corona is een avondje ouderenbingo vergeleken met de ptss die mogelijk voortvloeit uit het sluiten van DTS...

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:24 schreef Nijna het volgende:

[..]

DTS? Ik vermoed dat ik wat mis

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:38 schreef SebSwe2.0 het volgende:

[..]

Onder welke steen heb jij geleefd de DTS rel is helemaal trending op FOK!

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:29 schreef Pizzapuntje het volgende:
No prob De pijn is nu minder, wond ziet er mooi uit ook, morgen controle in ziekenhuis. Hoop dat deze antibitioca het goed blijft doen verder. Ja ehm geen idee, ik vind haar superleuk, maar ik vind het wel heel stom hoe ze nu doet, want ik snap niet goed wat ik verkeerd heb gedaan en in mijn ogen heeft ze eigenlijk geen recht om boos te zijn, en zeker niet om me nu niet te willen spreken. Ik heb een keer eerder haar vertrouwen geschaad (heb toen een te hoge dosis/overdosis xanax genomen, en daarmee heb ik haar vertrouwen geschaad), maar nu begint ze van ja al mijn vertrouwen is weg en ik ben zo pissig niet normaal. Terwijl ik er weinig van snap, en dat vind ik het lastigst. Ben woensdag even numb gegaan door te blowen met een maat van me (ik blow zelden, want het is een vlucht bijna altijd), maar het was of blowen of andere dingen (automutilatie of te hoge dosis medicatie). Maargoed, ik lag al sinds zondag huilend in bed, dus daar was ik even klaar mee. Nu heb ik afgesproken van woensdag tot morgen niet te appen, dus ik hoor 't morgen wel. Ergens ben ik bang dat ze zegt ; het is klaar, ik wil niks meer van je weten. Weet nog niet hoe ik die zal gaan handelen, mocht ze dat zeggen.

En ik heb besloten waarschijnlijk een andere therapeut te gaan vragen, 9 vd 10 keer gaat het met deze over onzin of leuke restaurantjes enzo, ik kan me gewoon niet open stellen bij haar en ze blijft teveel trekken waardoor ik alleen maar verder weg ga.

Al met al gaat het mwah, krijg morgen mn zus te logeren tot zondag, dus mocht het meisje me morgen slecht nieuws geven kan ik iig niks doms doen tot zondag.

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:30 schreef Pizzapuntje het volgende:
@:geeninspiratie1235

Balen zeg dat je niet meer weet hoe je je voelt, ik voel soms teveel, ik haat het. Zou soms willen dat gevoelens niet bestaan. Kun je wel er met iemand over praten?

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:35 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Heb je het nog besproken met de psychologe en/of huisarts?

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 11:38 schreef Nijna het volgende:
Ja, ik heb het besproken. En het lijkt nu echt wel weer heel veel beter dan vorige week.
Bizar eigenlijk hoe je psyche dan toch zo in kan werken op je lichaam zeg maar...

Ik moet liever zijn voor mijzelf... Dat is wel heel lastig, maar ze heeft wel gelijk dat het dweilen is met de kraan open als ik mezelf zo de grond in blijf stampen.
Ik heb wel het idee dat ik nu meer open sta voor hulp dan eerder.
Ik heb al heel wat aan hulp gehad en in het begin zijn daar echt wel dingen niet goed gegaan, als ik nu terugkijk.
Foute diagnose(s) geven en daarnaar behandelen. En toch maar focussen op wat er thuis dan mis is gegaan.
Maar goed, daar kan ik niks meer aan terugdraaien dus van hier weer verder
En ik heb uiteindelijk wel een heleboel geleerd, al had dat lang niet allemaal betrekking op mijzelf .

Ach ja, ik heb goede hoop dat we nu in elk geval op een plek zijn waar ze meedenken en niet alleen een standaard behandeltrajectje afdraaien. We zullen zien...

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 12:06 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Mooi dat het iig beter gaat.
Liever zijn voor jezelf heb ik zelf een hekel aan omdat ik zelf vind dat als ik niet lief ben voor mezelf dit een goede reden heeft. Je moet immers je eigen opvoeder/advocaat/weet ik wat allemaal zijn maar je moet ook jezelf verbeteren en discipline leren en dat gaat niet wanneer je alleen maar lief bent voor jezelf. Als je je nou iedere dag kapot werkt en totaal niks voor jezelf doet en alles in dienst staat van anderen en je dan nog alleen maar jezelf afzeikt, ja dan snijdt zo'n advies misschien hout, maar wanneer is het genoeg? Kun je ook te lief zijn voor jezelf? Waar ligt de grens? Zo tegenstrijdig allemaal die adviezen: aan jezelf werken, maar ook lief zijn! Niemand wil boos zijn op zichzelf, maar dat ontstaat wanneer je niet goed mee kunt komen in de maatschappij en er conflicten ontstaan is mijn eigen ervaring. Maar heb je dan ook zo'n huiswerkopdracht meegekregen dat je moet opschrijven wanneer je boos bent op jezelf en dit moet ombuigen naar iets liefs? Misschien kan dit nog wel helpen, als de vervanging wel realistisch en geen complete onzin is.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:47 schreef Nijna het volgende:
Ik heb geen huiswerkopdracht over opschrijven wanneer ik boos ben en dit ombuigen naar iets liefs.
En het helpt mij wel om me te realiseren dat ik de lat voor mijzelf wel erg hoog leg, waar ik dat voor een ander in dezelfde situatie absoluut niet zou doen. Dus in dat opzicht: liever zijn voor mijzelf.
Ik heb mogelijk een hulpverlener getroffen waar ik verder mee kan, het klikt in elk geval en dat is fijn!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 10:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Oke nou ja fijn voor je, hoop dat het je verder helpt

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:47 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik heb geen huiswerkopdracht over opschrijven wanneer ik boos ben en dit ombuigen naar iets liefs.
En het helpt mij wel om me te realiseren dat ik de lat voor mijzelf wel erg hoog leg, waar ik dat voor een ander in dezelfde situatie absoluut niet zou doen. Dus in dat opzicht: liever zijn voor mijzelf.
Ik heb mogelijk een hulpverlener getroffen waar ik verder mee kan, het klikt in elk geval en dat is fijn!

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:34 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Nee het werkt elkaar allemaal een beetje tegen, heeft zo z'n wisselwerking, mentaal en fysiek. Ben van plan weer de sportschool op te gaan pakken (helaas financieel wat haken en ogen, want heb geen recht op vanuit de gemeente, ivm geld van het ongeval, maar dat geld van ongeval is weer voor onkosten en dergelijke). Hoop dat ik het uiteindelijk geregeld krijg, en ik een paar keer per week kan gaan sporten, al kan ik eigenlijk alleen loopband, fiets en wat been oefeningen, en niet meer alles wat ik vroeger deed.

Fijn dat zondag een beetje een zorgeloze dag was! Ik ben het corona gebeuren ook beu, ik vind het ook moeilijk te beseffen en te wennen aan het idee dat alles nu anders is enzo.

Hoop voor je dat je gauw wat verder komt met de zoektocht naar je vader!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 19:09 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn Nijna dat je een klik hebt! Ik denk dat liever voor jezelf zijn als grondhouding (en das niet hetzelfde als jezelf geen grenzen en beperkingen opleggen) je vooral meer kracht kan geven/minder kwetsbaar kan maken bij dingen die tegenzitten. Zo heb ik het ervaren de afgelopen jaren. Maar zo helpt het wel. Ik ben er soms ook nog slecht in die lat lager te leggen en/of milder naar mezelf te kijken. Gisterenavond merkte ik dat nog. Ik vond letterlijk vond dat ik mezelf meer pijn moest doen op de fiets want ik had sinds woensdag niets gedaan en had teveel gegeten. T slaat nergens op, ben eerder mager, maar dus kwam ik net voor donker thuis omdat er nog 15 km bovenop het doel moest dat ik bepaald had toen ik wegreed.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 07:47 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat dikgedrukte vooral.
Eigenlijk apart he, dat je voor jezelf die lat hoger legt dan voor anderen...

Heb je wel een beetje een voldaan gevoel na het fietsen?

Pas goed op jezelf!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 10:30 schreef Nijna het volgende:

[..]

Moon, wat nu qua zorg... ?
Wat heeft je moeder?
Sterkte!
[..]

Dank je

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 18:55 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Tjee Moonlight, da's niet niks. Ik ga je niet de les lezen. Wat is er gebeurd dat je dronk? Wees eerlijk tegen jezelf wat je opties zijn en of je echt (mogelijk moeilijke) stappen wilt nemen. Veel succes!

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:45 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik dronk omdat ik me zo slecht voelde, ik wou dat het beter werd. Ik was wanhopig.

Ik kan niet anders dan hier met ontslag gaan, dat is wat mijn regiebehandelaar gekozen heeft.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:44 schreef Moonlight het volgende:
Mijn moeder heeft hartproblemen en is daar ook mee bekend, maar eergisteren ging het even helemaal mis.

Ik weet het niet, het is allemaal nog onzeker. Ik zal wel ambulante hulp krijgen maar verder heb ik geen idee. Ik heb ook geen zin meer om hier nog naar toe te gaan zodra ik weg ben...

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 19:09 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Fijn Nijna dat je een klik hebt! Ik denk dat liever voor jezelf zijn als grondhouding (en das niet hetzelfde als jezelf geen grenzen en beperkingen opleggen) je vooral meer kracht kan geven/minder kwetsbaar kan maken bij dingen die tegenzitten. Zo heb ik het ervaren de afgelopen jaren. Maar zo helpt het wel. Ik ben er soms ook nog slecht in die lat lager te leggen en/of milder naar mezelf te kijken. Gisterenavond merkte ik dat nog. Ik vond letterlijk vond dat ik mezelf meer pijn moest doen op de fiets want ik had sinds woensdag niets gedaan en had teveel gegeten. T slaat nergens op, ben eerder mager, maar dus kwam ik net voor donker thuis omdat er nog 15 km bovenop het doel moest dat ik bepaald had toen ik wegreed.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 18:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Thanks! Hoe is het bij jou?

Ja, dat is zo stom als je er bij nadenkt, en tegen de natuur van de meeste mensen in denk ik om anderen voorop te stellen. Ik denk dat ik het mezelf aangeleerd heb om de lat hoog te leggen. Om zo uit mijn gezin van herkomst weg te komen, dus het heeft me daaruit gered, maar ik moet niet meer elke dag meer van mezelf eisen tot ik er bij neerval. En dan is mijn fietsen nog inderdaad maar voor de lol op kabouterniveau:). Had wel voldoening, maar met name omdat ik mezelf leeg had gereden..

Vandaag met verkouden kop en keelpijn thuis aan het werk en alleen mijn zoontje bezighouden, dat was toch behoorlijk veel gevraagd, en dan merk ik ook dat ik faal voor mijn gevoel, is die verdomde lat weer. Voor de zekerheid morgen door de teststraat, m'n vriendin vond dat dan weer onzin en dat kan ik nu net ff minder hebben.
De depressie steekt sowieso weer aan diverse kanten de kop op de afgelopen dagen door andere dingen Ik ga mn tanden op elkaar zetten en vroeg naar bed vanavond.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 18:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Thanks! Hoe is het bij jou?

Ja, dat is zo stom als je er bij nadenkt, en tegen de natuur van de meeste mensen in denk ik om anderen voorop te stellen. Ik denk dat ik het mezelf aangeleerd heb om de lat hoog te leggen. Om zo uit mijn gezin van herkomst weg te komen, dus het heeft me daaruit gered, maar ik moet niet meer elke dag meer van mezelf eisen tot ik er bij neerval. En dan is mijn fietsen nog inderdaad maar voor de lol op kabouterniveau:). Had wel voldoening, maar met name omdat ik mezelf leeg had gereden..

Vandaag met verkouden kop en keelpijn thuis aan het werk en alleen mijn zoontje bezighouden, dat was toch behoorlijk veel gevraagd, en dan merk ik ook dat ik faal voor mijn gevoel, is die verdomde lat weer. Voor de zekerheid morgen door de teststraat, m'n vriendin vond dat dan weer onzin en dat kan ik nu net ff minder hebben.
De depressie steekt sowieso weer aan diverse kanten de kop op de afgelopen dagen door andere dingen Ik ga mn tanden op elkaar zetten en vroeg naar bed vanavond.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:44 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Mijn moeder heeft hartproblemen en is daar ook mee bekend, maar eergisteren ging het even helemaal mis.

Ik weet het niet, het is allemaal nog onzeker. Ik zal wel ambulante hulp krijgen maar verder heb ik geen idee. Ik heb ook geen zin meer om hier nog naar toe te gaan zodra ik weg ben...

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ik begrijp niet dat ze je voor zoiets ontslaan. Wat verwachten ze dan van mensen met psychologische problemen? Je zat toch niet in een afkickkliniek voor drankverslaving? Of wel? Maar dan nog. Echt ontzettend raar... ze eisen volgens mij nog meer van de clienten die hulpbehoevend zijn dan van zichzelf. Alsof zij zelf nooit drinken . Ik hoop dat je snel ergens anders terecht kunt. Ik zou dit melden bij je huisarts
[..]

Die zelfkastijding dat is iets waar veel mensen last van lijken te hebben. Ik zelf begrijp het niet. Wat is er mis met eten? Wat is er mis met eens relaxen? Wil je een beeld van jezelf als iemand met een spartaanse levensstijl in stand houden? ( op zich niets mis met een niet te hedonistische levensstijl en goed als je blij bent wanneer je je doelen haalt maar het moet niet ten koste gaan van je psychische gezondheid). Het zou ook OCD kunnen zijn als je vaak van zoiets last hebt, dan moet je ook dingen van jezelf die je eigenlijk niet wilt.
[..]

Waarom was het teveel gevraagd om je zoontje bezig te houden? Ging er iets mis of was het de oorzaak van depressieve gevoelens/vermoeidheid? Wanneer je ziek bent en werkt en ook nog je zoontje bezighoudt dan is het niet raar dat dit teveel gevraagd is. Uit onderzoek blijkt dat mensen niet kunnen multitasken. Ik haat het zelf als mensen zeggen “stel gewoon je eisen bij”, of “je kunt trots op jezelf zijn”. Want het leven is nu eenmaal veeleisend als je iets wilt bereiken en trots moeten zijn op iets wat voor anderen vanzelfsprekend is voelt voor mij altijd alsof ik een gehandicapte in een verzorgingstehuis ben die complimenten krijgt voor een ingekleurde kleurplaat. Maar als er niets heel erg verkeerd ging, dan vind ik dit voor een gezond persoon al een prestatie, laat staan voor iemand met een depressie. Vroeg naar bed gaan lijkt me altijd een verstandig idee. Wat is een teststraat en waarom vindt je vriendin dat onzin?

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:22 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Wanhoop is een klotegevoel, verdrietig dat je zo diep zat. Begreep uit je verhaal al dat je met ontslag moet op deze plek.

Wat ik bedoelde: wees eerlijk tegenover jezelf over de keuzes die jij nog altijd zelf kunt maken. Je kunt proberen dingen te ontlopen, te verdoven bijvoorbeeld met drank of je kunt andere hulp proberen. Je hoeft het niet alleen te doen, tenzij je die hulp zelf afwijst of vergooit. En als je sowieso deze plek niet terugwil, denk dan goed na waar en wat je wel gaat helpen en wat jij daarvoor kunt en moet doen. Ik zeg het maar uit compassie. Soms moet je je kop stoten voor er echt een verandering op gang komt. Hopelijk is je moeder ok. Hang in there.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:11 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik zat niet in een afkickkliniek nee. dus het is inderdaad raar maar ja , ik kan er helaas niks tegen in brengen.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:42 schreef Nijna het volgende:

[..]

Vaak zijn dat afspraken op een behandelplek, dat je geen alcohol/drugs gebruikt enzo.
Dus raar vind ik het niet helemaal.
Al vind ik zulke afspraken soms wel wat dubbel. Het is niet goed om middelen te gebruiken (of andere manieren) om jezelf te verdoven en dat kan je behandeling in de weg staan.
Maar het dubbele vind ik, dat het ook een deel van het probleem kan zijn om jezelf te verdoven.

Bij Tygo in de psychiatrie was die ene jongen die hulp vroeg omdat hij suïcidaal was, maar dat niet kon krijgen omdat hij suïcidaal was en een poging had gedaan. Ik snap het wel, maar vind het wel dubbel.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:12 schreef Moonlight het volgende:
Je hebt helemaal gelijk hoor. Soms moet je wel je kop stoten om even weer met de neus op de feiten gedrukt te worden. Maar helaas is dat bij mij even helemaal mis gelopen

Ik wil ook zeker niet gaan verdoven meer, ik ben er helemaal klaar mee met die shitzooi.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:42 schreef Nijna het volgende:
Vaak zijn dat afspraken op een behandelplek, dat je geen alcohol/drugs gebruikt enzo.
Dus raar vind ik het niet helemaal.
Al vind ik zulke afspraken soms wel wat dubbel. Het is niet goed om middelen te gebruiken (of andere manieren) om jezelf te verdoven en dat kan je behandeling in de weg staan.
Maar het dubbele vind ik, dat het ook een deel van het probleem kan zijn om jezelf te verdoven.

Bij Tygo in de psychiatrie was die ene jongen die hulp vroeg omdat hij suïcidaal was, maar dat niet kon krijgen omdat hij suïcidaal was en een poging had gedaan. Ik snap het wel, maar vind het wel dubbel.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:08 schreef Burner82 het volgende:
De afgelopen 1.5 / 2 maanden heb ik niks gedaan aan groepsbehandeling qua verslaving. Alleen individuele gesprekken gehad. En daaruit bleek dat ik ook echt geen motivatie meer heb voor de (groeps)behandeling. Met als logische oorzaak: ik heb geen moeite om niet te drinken, en als ik het al doe, hou ik het bij 1 avond.

Dus ik ga ook stoppen ermee. Maar aangezien ik pas in november bij ggz terecht kan, en ondertussen toch wel meet veel stemmingsklachten zit, wel naar poh-ggz is het voorstel.

Moet alleen van HA veranderen wil ik naar poh-ggz, want mijn oude huisarts zit wat te ver weg voor regelmatige basis

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 20:31 schreef Nijna het volgende:

[..]

Maar zit die huisarts dan niet ook wat te ver weg om je huisarts te zijn? Niet lullig bedoeld, maar ze moeten toch binnen een bepaalde tijd bij je kunnen zijn of is dat niet meer zo met de huisartskrapte?
Succes met je wachttijd...

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:04 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat is heel klote. Zelfs in de kliniek waar ik zat kon je een keer een uitglijder hebben tijdens je verlof.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:31 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja echt heel klote. maar ze hebben me nu toch wat langer de tijd gegeven gelukkig. Heb nu tot oktober

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:33 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat geeft alweer wat lucht natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 09:57 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat klopt, maar tot nu toe was het geen probleem, kwam er eens per jaar of zo. En je huisarts omzetten, staat zelden bovenaan het prioriteitenlijstje Dit is wel een goede reden om het toch eens te doen.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:31 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja echt heel klote. maar ze hebben me nu toch wat langer de tijd gegeven gelukkig. Heb nu tot oktober

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 12:46 schreef Nijna het volgende:

[..]


[..]

Dat lijkt me wel een soort van prettig.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ik begrijp niet dat ze je voor zoiets ontslaan. Wat verwachten ze dan van mensen met psychologische problemen? Je zat toch niet in een afkickkliniek voor drankverslaving? Of wel? Maar dan nog. Echt ontzettend raar... ze eisen volgens mij nog meer van de clienten die hulpbehoevend zijn dan van zichzelf. Alsof zij zelf nooit drinken . Ik hoop dat je snel ergens anders terecht kunt. Ik zou dit melden bij je huisarts
[..]

Die zelfkastijding dat is iets waar veel mensen last van lijken te hebben. Ik zelf begrijp het niet. Wat is er mis met eten? Wat is er mis met eens relaxen? Wil je een beeld van jezelf als iemand met een spartaanse levensstijl in stand houden? ( op zich niets mis met een niet te hedonistische levensstijl en goed als je blij bent wanneer je je doelen haalt maar het moet niet ten koste gaan van je psychische gezondheid). Het zou ook OCD kunnen zijn als je vaak van zoiets last hebt, dan moet je ook dingen van jezelf die je eigenlijk niet wilt.
[..]

Waarom was het teveel gevraagd om je zoontje bezig te houden? Ging er iets mis of was het de oorzaak van depressieve gevoelens/vermoeidheid? Wanneer je ziek bent en werkt en ook nog je zoontje bezighoudt dan is het niet raar dat dit teveel gevraagd is. Uit onderzoek blijkt dat mensen niet kunnen multitasken. Ik haat het zelf als mensen zeggen “stel gewoon je eisen bij”, of “je kunt trots op jezelf zijn”. Want het leven is nu eenmaal veeleisend als je iets wilt bereiken en trots moeten zijn op iets wat voor anderen vanzelfsprekend is voelt voor mij altijd alsof ik een gehandicapte in een verzorgingstehuis ben die complimenten krijgt voor een ingekleurde kleurplaat. Maar als er niets heel erg verkeerd ging, dan vind ik dit voor een gezond persoon al een prestatie, laat staan voor iemand met een depressie. Vroeg naar bed gaan lijkt me altijd een verstandig idee. Wat is een teststraat en waarom vindt je vriendin dat onzin?

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:12 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk hoor. Soms moet je wel je kop stoten om even weer met de neus op de feiten gedrukt te worden. Maar helaas is dat bij mij even helemaal mis gelopen

Ik wil ook zeker niet gaan verdoven meer, ik ben er helemaal klaar mee met die shitzooi.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:08 schreef Burner82 het volgende:
De afgelopen 1.5 / 2 maanden heb ik niks gedaan aan groepsbehandeling qua verslaving. Alleen individuele gesprekken gehad. En daaruit bleek dat ik ook echt geen motivatie meer heb voor de (groeps)behandeling. Met als logische oorzaak: ik heb geen moeite om niet te drinken, en als ik het al doe, hou ik het bij 1 avond.

Dus ik ga ook stoppen ermee. Maar aangezien ik pas in november bij ggz terecht kan, en ondertussen toch wel meet veel stemmingsklachten zit, wel naar poh-ggz is het voorstel.

Moet alleen van HA veranderen wil ik naar poh-ggz, want mijn oude huisarts zit wat te ver weg voor regelmatige basis

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 21:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik veroordeel je niet, we zijn allemaal mensen waar soms iets anders loopt dan we willen. Ik heb me ook wel eens een flink stuk in mijn kraag gezopen om dingen te vergeten. Gelukkig lukt het me (ook gelet op de medicatie) nu prima zonder alcohol. Wel fijn toch ergens dat je meer tijd hebt tot 1 oktober om andere opties te zoeken. Ok als je hier niet meer fijn zit, maar dan heb je wel de kans om na te gaan wat dan wel. Sterkte.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 20:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Vind het nu sowieso lastig om mijn aandacht te verdelen tussen werk en zoontje in zo'n situatie. Daarnaast is mijn zoontje super actief, geen adhd ofzo maar tomeloze energie en heb ik soms geen energie meer en heel soms zelfs geen zin meer om heel druk met hem te gaan spelen. Heel slecht maar het is gewoon zo. En zo had ik dus dinsdag, woensdag en donderdag op rij, terwijl ik ook niet fit was.

Teststraat was voor corona,vanmiddag gelukkig gebeld dat test negatief was, ik ben zo iemand die het niet op z'n geweten wil hebben dat ik iemand anders ernstig ziek maak, merk in een onbewaakt ogenblik dat t me voor mezelf eigenlijk niet eens zou kunnen schelen aangezien ik me toch al klote voel. Maar mijn vriendin had zoiets van het zijn maar lichte klachten, je gaat alleen testen omdat er nu meer aandacht voor is en het valt wel mee.

Mag gelukkig weer naar buiten en voel me weer fitter, werd helemaal gek 5 dagen binnen. Kan het zo moeilijk onder woorden brengen aan mijn vriendin hoe ik me voel en waarom ik mijn dag niet heb. Heb nu ook echt weer dagen dat het meer overleven is dan dat de lol terugkomt. Denk niet dat de medicatie het is,dosis is al hoger dan standaard, hoop dat groepstherapie snel kan starten en ik toch nog een weekje redelijk onbezorgd op de camping kan gaan vertoeven,even nog meer rust.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 09:59 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Fluoxetine is ook in 5 mg verkrijgbaar, deze heb ik ook gehad. Denk alleen wel slecht leverbaar.
Ik heb wel ervaring met opbouwen, je merkt er niet veel van alleen wat minder slecht gevoel. Ik ben nu aan het afbouwen.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 10:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dat is toch ook logisch dat het moeilijk is? Vind je vriendin het dan raar dat je je aandacht op zo’n momeng niet kan verdelen? Het lijkt me logisch dat je dan niet druk met je zoontje kan spelen, dat je uberhaupt met hem kunt spelen is toch al heel wat?
Gelukkig heb je iig geen corona, wel verstandig dat je je hebt laten testen.
Dat laatste kan ik me voorstellen, over het algemeen snappen/erkennen mensen psychologische problemen gewoon niet.
Ik hoop dat je idd nog naar de camping kunt. Zou fijn zijn
[..]

https://www.bol.com/nl/p/(...)qEAQYAiABEgK7IPD_BwE
Let niet op het merk/de site , ze zijn er natuurlijk in veel soorten

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:11 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
T gaat niet om t breken, ik heb zo'n splitter... maar de tabletten zijn niet leverbaar. Alleen capsules

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Er zit poeder in dus dan moet ik ze elke x gaan afwegen..

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:
Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 21:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk heb je gelijk, aan de langzame afgifte had ik idd niet gedacht. Dat is wel een goed punt.
[..]

Ja maar ja wat wil je? De dosis ophogen dus dan kunnen er bijwerkingen bij horen. Niemand op een forum kan de eventuele bijwerkingen voor je wegnemen.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:10 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik ben nu 3 dagen bezig met 40 en heel de dag btj misselijk en koppijn en sluimerende paniek... allemaal vervelend maar mee te leven, zeker met de oxazepam ernaast. Hopenlijk is dit snel over, vaak wel na de 1e week toch?

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 19:01 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Dat ligt er een beetje aan dit verschilt per persoon. Ik had zelf niet super veel bijwerkingen. Oxazepam is troep

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op zaterdag 1 augustus 2020 00:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Vandaag psychiater gesproken, voorlopig 90 mg duloxetine aanhouden. Over bijwerkingen gesproken:ben de laatste anderhalve week als een malle aan het dromen, de ene flashback gemixt met de andere half werkelijke gebeurtenis. Dierbaren die overleden zijn, klasgenoten in een heel andere setting, weird. Maar is echt een bijwerking van de medicatie en niet van een herstel of verwerkingsproces zegt ze. Ok.

Aangezien het 2e ernstige depressie is, denkt ze nu al dat ik de rest van m'n leven een onderhoudsdosis nodig zal hebben. Grappig,iedereen om me heen denkt dat ik over een paar maanden helemaal er vanaf ben...not dus.

Grote bijwerking voor de langere termijn is vaak wel het wegblijven van het libido. In die zin nu geen probleem aangezien mn vriendin momenteel ook weinig behoefte heeft aan die intimiteit:(. Maar dat wil ik in ieder geval echt niet.

Heb zin om alle medicatie, schrijfsels en herinneringen weg te flikkeren en ergens helemaal anoniem en blanco in mijn eentje verder te gaan leven. Die ontzettende kutstoornis / afwijking vraagt zoveel extra om mijn huidige/ een gewoon leven te kunnen leiden, ben het echt schijtbeu. Ik ga volgende week bellen of ik niet sneller ergens kan beginnen met de groepstherapie want anders haak ik af, fijn dat die allerzwartste momenten weg zijn maar kom zo op inhoud geen stap verder.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe en wie er thuis over je grenzen gaat, maar kan me voorstellen dat het ontmoedigend werkt. Misschien ben je toch nog te lief in het aangeven? Of kun je diegene op een andere manier laten zien dat het even genoeg is? Meestal worden andere mensen pas echt getriggerd als hun eigen emotie wordt aangesproken, dat ze je boodschap niet oppakken hoeft ook niet aan jou te liggen. Sterkte!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:19 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Shitty Burner, laat UWV misschien even gaan,wat niet kan kan even niet. Bij de POH misschien vragen of ze mee kan helpen er druk achter te zetten? Bij mij is de start van de groep helaas opgeschoven naar voorlopig onbekende datum, herken je gevoel.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

Mooi dat je iig een vakantie gepland hebt staan.. ik hoop dat die wel door kan gaan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:04 schreef rival het volgende:
Daar zitten ook zat mensen die wel echt hun best voor hun cliënten doen. Niet iedereen denkt zo laconiek over hun cliënten.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:09 schreef Meridiaan het volgende:
Bij jouw posts mag wel een disclaimer staan van jouw ervaringen die jou een vertekend beeld hebben gegeven van de psychische en psychiatrische hulpverlening.

Het is enorm rot dat je niet goed geholpen bent of kunt worden, maar dat betekent niet dat het voor niemand werkt en dat álle hulpverleners kwaad in de zin hebben of onverschillig zijn.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Start van de groep is dus uitgesteld tot nog onbekend moment, sta nog op de wachtlijst, misschien komen er meer groepen en ze zoeken nog naar de juiste vorm met corona. Zucht. We rommelen dus vooral bij de gratie van pillen verder.

2 oktober zou ik met vrienden naar de Schotse Highlands gaan, al een jaar gepland. Eindelijk weer zin in zoiets,hoop dat ik er heen kan, die rust en andere omgeving heb ik zo'n behoefte aan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Mijn man heeft er een handje van om dat te doen.
En dan kan ik uitleggen wat ik wil, maar hij vind het lastig om zich bepaalde dingen voor te stellen geloof ik.
Nu lostte het zich vanzelf op, voor nu dus even opgelost zeg maar. En de situatie ga ik wel bespreken, want wellicht voor een volgende keer zorgen dat ik beter voorbereid ben helpt misschien ook wat.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 20:57 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn zeg, helpen ze je ook in al het geregel daaromheen? Kan me voorstellen dat een eigen veilige plek je ook rust kan geven?

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 07:43 schreef Nijna het volgende:
Fijn Moon!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 11:01 schreef Moonlight het volgende:
Ah @:nijna dat snap ik. Onvoorspelbaarheid is ook lastig om mee om te gaan. Niemand weet hoe het gaat lopen helaas. Ik hoop dat de kinderen straks gewoon op een normale manier naar school kunnen gaan en dat dat zo blijft.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 08:14 schreef Stigma86 het volgende:
oi nieuw hier, en het is ooit beter gegaan met me

Ik kamp eigenlijk sinds een jaar of 2 met een (zware) depressie. Het heeft me langzaam overgenomen.

3 jaar geleden is mijn moeder overleden na een relatief kort ziektebed, ik had er gek genoeg (?) niet super veel moeite mee, mischien omdat ik haar heb geholpen en echt heb zien lijden de laatste maanden, en meer het idee had van, zo je hebt je rust gevonden.

Achteraf gezien ben ik daarna mischien niet helemaal mezelf geweest.. wat logisch is? En zijn er een paar kleine fricties ontstaan in mijn relatie van 7.5 jaar. Op het werk werd ik ook overgeplaatst naar een andere vestiging destijds.
En in een soort fase van stress heb ik toen de bom laten barsten onder de relatie met mijn stomme kop.

En pas langzaam kwam het binnen wat ik had verloren en dat het in een soort opwelling was gebeurd. Alles in een soort stress moment overboord gegooit, al die jaren. Zij wilde al kinderen van mij en trouwen evt. Ik legde daar een bom onder.

Hiervoor 1 serieuze relatie gehad van een jaar of 2, maar was een stuk jonger toen en daar ben ik beter uitgekomen.

En ook geen psychishe problemen verder, of andere dingen zoals medicatie.
Eigenlijk gewoon een 'normaal' leven met de standaard ups en downs en tegenslagen.

Tot de relatiebreuk, daarna is alles langzaam zwart geworden. En dat gebeurde best geniepig, steeds van dag tot dag een stukje erger. Het begin ging nog wel maar langzaam heeft het mijn slaap overgenomen, mijn hoop, mijn doel, voel me schuldig aan alles een enorm onbehagelijk gevoel. Bij het wakker worden begint het meteen al een extreem verschrikkelijk gevoel van Oh nee niet weer een dag he, en de adrenaline en cortisol schieten door het dak en mn gedachten exploderen en mn hersens imploderen en ik wil meteen weer slapen.
Uit bed komen is haast onmogelijk laat staan douchen of eten maken.
(Schuldgevoel incoming want ik weet dat het simpele taken zijn, maar dat het dan desondanks niet lukt voel ik me extra schuldig)

Mijn eetlust is ook al lang vervlogen, ben 10kg+ afgevallen en eet soms 3 dagen niet. Niks smaakt ook meer.
En dan zijn er ook nog mensen die zeggen; oh wat zie je er goed uit, aan het afvallen ja?... en dan sterf ik vanbinnen en lach ik als een boer met kiespijn; ehh ja afvallen..

Heb ook dingen geprobeert om het tegen te gaan van medicatie tot (2x)psychishe hulp, van geen alcohol drinken tot veel alcohol drinken. Veel socializen tot terugtrekken. En ben ook alweer ff lid van de sportschool. Wandel ook regelmatig of jog, maar kom dan toch weer depressief terug in de woning (5 jaar samenwonen) en de gedachtes beginnen meteen, oh dus hier zouden we nu samen eten met evt kinderen... Het gaat maar door, die gedachtes maken je letterlijk gek en uitgeput. En uiteindelijk ben je dan een keer klaar.

Het geen plezier meer beleven aan dingen waar je eerder wel plezier aan beleefde is ook verschrikkelijk. Dit kunnen kleine of grotere dingen zijn zoals een rondje door het park lopen, gamen, seks, het huis in orde maken, de tuin doen, naar familie. Maar nergens dan ook echt nergens haal ik voldoening uit, er komt alleen een schaamte gevoel de hoek om. Omdat ik hier eerder wel voldoening uit haalde.

Een geboorte in de familie? Kanker in de familie? 1 en al hetzelfde vlakke gevoel en je doet dan maar net alsof je het leuk/ergg vind - schaamte/schuld gevoel
Ik dacht dat depressie juist somberheid en enkel negativiteit was. Wat zat ik daar fout in. Het is juist een totaal gebrek aan gevoel. Heb ook wel zo weinig gehuild iit de situatie waarin ik nu zit/voel

Ik ben ook nog eens man dus het stigma lijkt ook wel nog hoger in deze, 'verman je'
'Hoelang geleden is dat nou wel niet joh?' 'Ach dat hebben we allemaal wel eens mee gemaakt' etc

Dus een groot probleem is ook, dat als ik dus 'leuke' 'nuttige' dingen doe, ik me JUIST extra schuldig ga voelen, want nu moet je je toch beter voelen? En we hebben het toch zo goed hier?

Kheb nu ook al een aantal maanden een 'date', we hebben een tijd geleden afgesproken dat we elkaar niks vinden voor iets officieels maar we spreken ongeveer 1x p week af ongeveer en dan koken we wat en kijken we film en wandelen evt wat. Maar ik stoor me ook aan haar en vergelijk haar enorm met mn ex in negatief opzicht.
En wat een act hou ik op dan pfff.

Ik ben zelfs zo erg de laatste maanden dat ik er een eind aan wil maken en dat weet zij niet (weet niemand behalve psych), op die momenten spelen ook juist de gedacten door mn hoofd, of als ik met iemand in gesprek ben, of op de meest vreemde situaties. Het lijkt niet meer te stoppen.
Die gedachtes beginnen al met opstaan tegenwoordig en dit is een loodzwaar gevecht aan het worden en ben bang dit te gaan verliezen. Hier heb ik het ook met mn ggz psycholoog over gehad.

Maarja die 45 min en evt weer wat pillen mee. Is dat de oplossing?

Ik heb al zoveel sociale evenementen laten vallen zoals familie verjaardagen, weekendje weg met vrienden. Sportclub heb ik al een tijdje opgegeven(Wat het schaamte schuld gevoel weer opvoerd)
Ik verlang zo erg terug naar die tijd terug dat ik nog samen was (maar dat gaat niet meer) en leg ik me bij neer, mss dat ik daarom er voorgoed mee wil stoppen..

En voel me ook geen 'man' meer omdat ze alleen vroeg om haar zwanger te maken, een toekomst en familie.. Maarja ik faalde, niet handig en geen weg meer terug. Het is ook wel typisch deze tijd, vrouwen lang aan de pil, wij die dan nog vanalles willen doen voordat er kinderen komen.. wat dat betredt was het vroeger wel makkelijker.

Dat moment lijkt wel een breekpunt te zijn geweest.. of we gaan de positieve spiraal in of de negatieve. Ik kies weer natuurlijk voor de negatieve.

En reacties als; ja dan zoek je toch een nieuwe vriendin, tsja voor sommige mensen is het gewoon zo speciaal geweest.
Als iemands moeder komt te overlijden zeg je toch ook niet zoek maar ff een nieuwe moeder.

En het is niet alleen dat, maar ook al jaren niet (goed) slapen, geen plezier meer in dingen. Extreem uitgeput. En het stigma is groot he; 'oh je hebt toch inkomen' 'oh jij woont leuk' 'ach je bent lekker vrij nu en je vrijt ook nog' 'je hebt toch familie en vrienden' 'je bent nog 'jong' .
En gek genoeg doen dit soort dingen dan ook juist weer pijn (onbedoeld door die mensen)
Kom vaak ook dagen mijn huis niet uit, en eet dan bijna niks. Nergens puf voor, en daan maar volhouden dat het wel goed gaat.

Schaam me ook om de gene die ik ben geworden de laatste jaren. Dit ben ik niet. [modbreak]Dit is niet toegestaan. Daarom heb ik dat weg gehaald. Zoek hulp.[/modbreak]

Ik heb nooit maar dan ook nooit mensen gesnapt die er een einde aan willen maken (zeker op relatief jongere leeftijd)
Nu snap ik het helaas. Het is echt een dagelijks gevecht van sochtends tot snachts als je geluk hebt te mogen slapen. Maar zodra je weer wakker bent begint het feest opnieuw.

Ik zelf heb depressie altijd onderschat en een beetje aanstellerij gevonden.
Maar zoals je kan lezen is dat het niet. Het doet letterlijk pijn door heel je lichaam.
Mijn geheugen stelt ook niks meer voor, bij simpele gesprekken ben ik afwezig. Wil ook best snel naar huis als ik ergens ben, alleen thuis.. ja thuis wat is thuis?

Heb erg heimwee als ik thuis ben... maarja naar wat?
Naar de oude Ik.. die niet meer te vinden is

Ben toe aan een hele diepe diepe slaap

Ik hoop oprecht dat niemand zover komt zoals ik nu ben, ik was ook ooit lacherig erover, denigrerend onderschatte het ook. Maar merk nu hoe heftig het is en het pakt je letterlijk op elk aspect in je leven.

Ik ben mezelf gewoon zo erg kwijt.. al jaren.. ik ben ik niet meer

Succes en sterkte allemaal.

- zoek hulp, maar we gaan hier niet hinten naar jezelf iets aandoen -

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 16:04 schreef PzKpfw het volgende:
Waar halen mensen de energie vandaan om altijd maar door te blijven gaan met van alles en nog wat? Carrière, relatie, vrienden, sport, hobby's etc. etc. Zelf sta ik net in het begin van het 'burgerleven' met een baantje, evt huisje op zijn tijd. Maar ik moet zeggen dat de batterij daags na een dag werken wel leeg is, moet er dan niet aan denken om in de avond nog andere verplichtingen te hebben. In het weekend spreek ik weleens wat af en onderneem af en toe iets. Ergens is de huidige situatie ook wel behoorlijk saai en de gedachte dat ik dit nog een X aantal jaar zo door moet gaan staat me ook niet bepaald aan. Maar aan de andere kant heb ik er niet echt de energie voor om het een en ander om te gooien.

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 12:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Stigma, zoek hulp, desnoods nu acuut.Ook mij als man is het overkomen, nu 2e keer. Ook mannen kunnen soms niet hun hele wereld in hun eentje dragen, dus laat los dat het je als man niet mag overkomen en zwaar mag vallen. Ik herken je pijn,je bent niet alleen. Hou vol.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 19:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]


Late reactie maar wat fijn voor je. Dat is heel mooi. Je had zo lang ellende in die kliniek. Zo lang je het red ben ik blij voor je voor die stap vooruit.
[..]

Heftig verhaal.
Goed dat je hier je verhaal doet want het slaat nergens op dat er een stigma op heerst en het moet inderdaad doorbroken worden.
Dit geldt niet alleen voor mannen, exact dezelfde dingen krijg ik te horen als ik over psychische problemen begin en veel andere vrouwen ook.
Zelf heb ik me ooit in een ver verleden ook zo gevoeld als jij na een relatiebreuk.
De manier waarop ik er overheen ben gekomen, was misschien niet heel gezond/aanbevelenswaardig, maar het hielp wel.
Ik sprak af met iemand in dezelfde situatie en gebruikte allerlei drugs door elkaar. Dat zou ik nu nooit meer doen. Maar als je je zo slecht voelt maakt niets meer uit.
Ik heb ook het geluk dat ik weliswaar heel depressief kan worden als een relatie uitgaat, maar dat het ook oppervlakkig genoeg blijft dat ik er op gegeven moment ineens weer helemaal overheen ben en het me totaal niks meer kan schelen, ik juist blij ben dat de relatie toen uitging. En ik besefte dat er zoveel meer in het leven is dan alleen maar een relatie. Niet alleen verstandelijk beseffen maar ook zo voelen. Dat ik me schuldig voelde over het verleden en dat ik zoveel waarde aan een relatie hechtte maar ook dat is over gegaan. Ik heb daarmee relatief gezien mazzel gehad, want ik kan niet exact zeggen wat het is dat heeft geholpen. De tijd? Mijn gedachten? Mijn gesprekken met psychologen? Drugs? Geen idee. Niemand anders kon het mij ook zeggen. Zoiets weet men niet. Gevoelens zijn een mysterie. Ik haat dat zo erg.
Toch denk ik dat het dus niet onmogelijk is om van zo’n depressie die voelt alsof die nooit meer over zal gaan & je dood nog beter af bent af te komen.
Het is denk ik heel belangrijk dat je je afvraagt waarom juist deze partner zo uniek/belangrijk voor je was. Op welke punten vergelijk je je nieuwe date met je ex? Hoe vergelijk jij ze met elkaar?
Dit gevoel is absoluut niet uniek ook al voelt het nu voor jou zo... heel veel mensen hebben er last van. Dat je moeder overleden is dat is ook heel aangrijpend en het is logisch dat het je op gegeven moment teveel wordt. Misschien speelt het onbewust mee op de achtergrond ik weet het niet.
Hulp zoeken heb je toch al gedaan? Aangezien je schrijft over pillen/45 min.?
Wat zegt je behandelaar van deze gedachten dan? En van het feit dat kennelijk de behandeling nog niet aan is geslagen?
[..]

Ja, ik herken dit. Ik snap het helaas ook niet.
Gezonde voeding, voldoende slaap en uur beweging per dag helpen voor mij een klein beetje maar niet genoeg om zoveel energie te hebben als alle andere mensen in mijn omgeving, op de 80+ers na. Ik voel mij zoals ik me voorstel dat die 80/90+ers zich voelen qua energie maar waarschijnlijk hebben zij het zwaarder iig wel qua andere gezondheidsklachten.
Iedere dag als ik wakker word voel ik me iedere dag een soort zombie. Ik heb dan caffeine nodig om mezelf “levend” te maken.
Ik probeer te minderen met caffeine, maar het zat mijn productiviteit zo erg in de weg dat dit niet lukte. Zonder caffeine is douchen of eten al een vermoeiende tijdverslindende opgave of mijn ogen vallen dicht als ik iets wil doen wat ookmaar en beetje inspanning kost, zoals lezen.
Er zijn veel verschillende supplementen die je kunt proberen.
Op dit moment neem ik zelf guarana. Zit ook caffeine in. Maar het werkt langer waardoor ik later niet helemaal in slaap val. Terwijl ik dan s nachts wel weer in slaap kom, dus het is iets beter.
Een supplement waardoor ik zelf minder slaap nodig had was dmae, maar het gaf me bijwerkingen dus mee gestopt. Ik ga het later nog eens proberen.
Maca werkte ook wel, maar ik moet het vaker uittesten.
Mijn favoriete toevoeging tot nu toe voor vermoeidheid is beta alanine. Heb het niet heelvaak geprobeerd, maar wil het binnenkort als supplement kopen.
Sam-e was het beste van alle dingen die ik heb geprobeerd voor humeur. En dus ook wel voor energie. Maar ik kreeg er slapeloosheid van, dus toen begon het juist averechts te werken ook bij lage dosis.
Ik ga binnenkort q10 weer uitproberen, hielp bij mij eerst maar kreeg er uitslag van. Weet niet of het aan het merk lag. En b vitaminen actieve versie en NAdH. Maar wil het 1 voor 1 proberen zodat ik het goed kan testen. Ben nu nog met theacrine, resveratrol en pycnogenol bezig.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 21:43 schreef Stigma86 het volgende:
Er lijkt al een trigger te zijn geweest met mijn moeders overlijden, en daarna is het aan het rollen gegaan (en het kan nog opgebouwde stress zijn uit het verleden)
Toen de relatiebreuk en daarna ben ik er niet uigekomen en dus depressief geworden en heb van de week medicatie overwogen met de psycholoog.. weet alleen niet wat dat gaat oplossen?
Antidepressiva dus..

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 23:45 schreef Stigma86 het volgende:
En wat een verschrikkelijk weinig connectie gevoel met alles om me heen.

Had vroeger meer connectie met de postbode dan nu met mijn bloedeigen familie.. echt het typische 'numb' gevoel.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.