Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Er zit poeder in dus dan moet ik ze elke x gaan afwegen..

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:
Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 21:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk heb je gelijk, aan de langzame afgifte had ik idd niet gedacht. Dat is wel een goed punt.
[..]

Ja maar ja wat wil je? De dosis ophogen dus dan kunnen er bijwerkingen bij horen. Niemand op een forum kan de eventuele bijwerkingen voor je wegnemen.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:10 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik ben nu 3 dagen bezig met 40 en heel de dag btj misselijk en koppijn en sluimerende paniek... allemaal vervelend maar mee te leven, zeker met de oxazepam ernaast. Hopenlijk is dit snel over, vaak wel na de 1e week toch?

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 19:01 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Dat ligt er een beetje aan dit verschilt per persoon. Ik had zelf niet super veel bijwerkingen. Oxazepam is troep

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op zaterdag 1 augustus 2020 00:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Vandaag psychiater gesproken, voorlopig 90 mg duloxetine aanhouden. Over bijwerkingen gesproken:ben de laatste anderhalve week als een malle aan het dromen, de ene flashback gemixt met de andere half werkelijke gebeurtenis. Dierbaren die overleden zijn, klasgenoten in een heel andere setting, weird. Maar is echt een bijwerking van de medicatie en niet van een herstel of verwerkingsproces zegt ze. Ok.

Aangezien het 2e ernstige depressie is, denkt ze nu al dat ik de rest van m'n leven een onderhoudsdosis nodig zal hebben. Grappig,iedereen om me heen denkt dat ik over een paar maanden helemaal er vanaf ben...not dus.

Grote bijwerking voor de langere termijn is vaak wel het wegblijven van het libido. In die zin nu geen probleem aangezien mn vriendin momenteel ook weinig behoefte heeft aan die intimiteit:(. Maar dat wil ik in ieder geval echt niet.

Heb zin om alle medicatie, schrijfsels en herinneringen weg te flikkeren en ergens helemaal anoniem en blanco in mijn eentje verder te gaan leven. Die ontzettende kutstoornis / afwijking vraagt zoveel extra om mijn huidige/ een gewoon leven te kunnen leiden, ben het echt schijtbeu. Ik ga volgende week bellen of ik niet sneller ergens kan beginnen met de groepstherapie want anders haak ik af, fijn dat die allerzwartste momenten weg zijn maar kom zo op inhoud geen stap verder.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe en wie er thuis over je grenzen gaat, maar kan me voorstellen dat het ontmoedigend werkt. Misschien ben je toch nog te lief in het aangeven? Of kun je diegene op een andere manier laten zien dat het even genoeg is? Meestal worden andere mensen pas echt getriggerd als hun eigen emotie wordt aangesproken, dat ze je boodschap niet oppakken hoeft ook niet aan jou te liggen. Sterkte!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:19 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Shitty Burner, laat UWV misschien even gaan,wat niet kan kan even niet. Bij de POH misschien vragen of ze mee kan helpen er druk achter te zetten? Bij mij is de start van de groep helaas opgeschoven naar voorlopig onbekende datum, herken je gevoel.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

Mooi dat je iig een vakantie gepland hebt staan.. ik hoop dat die wel door kan gaan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:04 schreef rival het volgende:
Daar zitten ook zat mensen die wel echt hun best voor hun cliënten doen. Niet iedereen denkt zo laconiek over hun cliënten.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:09 schreef Meridiaan het volgende:
Bij jouw posts mag wel een disclaimer staan van jouw ervaringen die jou een vertekend beeld hebben gegeven van de psychische en psychiatrische hulpverlening.

Het is enorm rot dat je niet goed geholpen bent of kunt worden, maar dat betekent niet dat het voor niemand werkt en dat álle hulpverleners kwaad in de zin hebben of onverschillig zijn.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Start van de groep is dus uitgesteld tot nog onbekend moment, sta nog op de wachtlijst, misschien komen er meer groepen en ze zoeken nog naar de juiste vorm met corona. Zucht. We rommelen dus vooral bij de gratie van pillen verder.

2 oktober zou ik met vrienden naar de Schotse Highlands gaan, al een jaar gepland. Eindelijk weer zin in zoiets,hoop dat ik er heen kan, die rust en andere omgeving heb ik zo'n behoefte aan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Mijn man heeft er een handje van om dat te doen.
En dan kan ik uitleggen wat ik wil, maar hij vind het lastig om zich bepaalde dingen voor te stellen geloof ik.
Nu lostte het zich vanzelf op, voor nu dus even opgelost zeg maar. En de situatie ga ik wel bespreken, want wellicht voor een volgende keer zorgen dat ik beter voorbereid ben helpt misschien ook wat.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 20:57 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn zeg, helpen ze je ook in al het geregel daaromheen? Kan me voorstellen dat een eigen veilige plek je ook rust kan geven?

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 07:43 schreef Nijna het volgende:
Fijn Moon!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 11:01 schreef Moonlight het volgende:
Ah @:nijna dat snap ik. Onvoorspelbaarheid is ook lastig om mee om te gaan. Niemand weet hoe het gaat lopen helaas. Ik hoop dat de kinderen straks gewoon op een normale manier naar school kunnen gaan en dat dat zo blijft.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 08:14 schreef Stigma86 het volgende:
oi nieuw hier, en het is ooit beter gegaan met me

Ik kamp eigenlijk sinds een jaar of 2 met een (zware) depressie. Het heeft me langzaam overgenomen.

3 jaar geleden is mijn moeder overleden na een relatief kort ziektebed, ik had er gek genoeg (?) niet super veel moeite mee, mischien omdat ik haar heb geholpen en echt heb zien lijden de laatste maanden, en meer het idee had van, zo je hebt je rust gevonden.

Achteraf gezien ben ik daarna mischien niet helemaal mezelf geweest.. wat logisch is? En zijn er een paar kleine fricties ontstaan in mijn relatie van 7.5 jaar. Op het werk werd ik ook overgeplaatst naar een andere vestiging destijds.
En in een soort fase van stress heb ik toen de bom laten barsten onder de relatie met mijn stomme kop.

En pas langzaam kwam het binnen wat ik had verloren en dat het in een soort opwelling was gebeurd. Alles in een soort stress moment overboord gegooit, al die jaren. Zij wilde al kinderen van mij en trouwen evt. Ik legde daar een bom onder.

Hiervoor 1 serieuze relatie gehad van een jaar of 2, maar was een stuk jonger toen en daar ben ik beter uitgekomen.

En ook geen psychishe problemen verder, of andere dingen zoals medicatie.
Eigenlijk gewoon een 'normaal' leven met de standaard ups en downs en tegenslagen.

Tot de relatiebreuk, daarna is alles langzaam zwart geworden. En dat gebeurde best geniepig, steeds van dag tot dag een stukje erger. Het begin ging nog wel maar langzaam heeft het mijn slaap overgenomen, mijn hoop, mijn doel, voel me schuldig aan alles een enorm onbehagelijk gevoel. Bij het wakker worden begint het meteen al een extreem verschrikkelijk gevoel van Oh nee niet weer een dag he, en de adrenaline en cortisol schieten door het dak en mn gedachten exploderen en mn hersens imploderen en ik wil meteen weer slapen.
Uit bed komen is haast onmogelijk laat staan douchen of eten maken.
(Schuldgevoel incoming want ik weet dat het simpele taken zijn, maar dat het dan desondanks niet lukt voel ik me extra schuldig)

Mijn eetlust is ook al lang vervlogen, ben 10kg+ afgevallen en eet soms 3 dagen niet. Niks smaakt ook meer.
En dan zijn er ook nog mensen die zeggen; oh wat zie je er goed uit, aan het afvallen ja?... en dan sterf ik vanbinnen en lach ik als een boer met kiespijn; ehh ja afvallen..

Heb ook dingen geprobeert om het tegen te gaan van medicatie tot (2x)psychishe hulp, van geen alcohol drinken tot veel alcohol drinken. Veel socializen tot terugtrekken. En ben ook alweer ff lid van de sportschool. Wandel ook regelmatig of jog, maar kom dan toch weer depressief terug in de woning (5 jaar samenwonen) en de gedachtes beginnen meteen, oh dus hier zouden we nu samen eten met evt kinderen... Het gaat maar door, die gedachtes maken je letterlijk gek en uitgeput. En uiteindelijk ben je dan een keer klaar.

Het geen plezier meer beleven aan dingen waar je eerder wel plezier aan beleefde is ook verschrikkelijk. Dit kunnen kleine of grotere dingen zijn zoals een rondje door het park lopen, gamen, seks, het huis in orde maken, de tuin doen, naar familie. Maar nergens dan ook echt nergens haal ik voldoening uit, er komt alleen een schaamte gevoel de hoek om. Omdat ik hier eerder wel voldoening uit haalde.

Een geboorte in de familie? Kanker in de familie? 1 en al hetzelfde vlakke gevoel en je doet dan maar net alsof je het leuk/ergg vind - schaamte/schuld gevoel
Ik dacht dat depressie juist somberheid en enkel negativiteit was. Wat zat ik daar fout in. Het is juist een totaal gebrek aan gevoel. Heb ook wel zo weinig gehuild iit de situatie waarin ik nu zit/voel

Ik ben ook nog eens man dus het stigma lijkt ook wel nog hoger in deze, 'verman je'
'Hoelang geleden is dat nou wel niet joh?' 'Ach dat hebben we allemaal wel eens mee gemaakt' etc

Dus een groot probleem is ook, dat als ik dus 'leuke' 'nuttige' dingen doe, ik me JUIST extra schuldig ga voelen, want nu moet je je toch beter voelen? En we hebben het toch zo goed hier?

Kheb nu ook al een aantal maanden een 'date', we hebben een tijd geleden afgesproken dat we elkaar niks vinden voor iets officieels maar we spreken ongeveer 1x p week af ongeveer en dan koken we wat en kijken we film en wandelen evt wat. Maar ik stoor me ook aan haar en vergelijk haar enorm met mn ex in negatief opzicht.
En wat een act hou ik op dan pfff.

Ik ben zelfs zo erg de laatste maanden dat ik er een eind aan wil maken en dat weet zij niet (weet niemand behalve psych), op die momenten spelen ook juist de gedacten door mn hoofd, of als ik met iemand in gesprek ben, of op de meest vreemde situaties. Het lijkt niet meer te stoppen.
Die gedachtes beginnen al met opstaan tegenwoordig en dit is een loodzwaar gevecht aan het worden en ben bang dit te gaan verliezen. Hier heb ik het ook met mn ggz psycholoog over gehad.

Maarja die 45 min en evt weer wat pillen mee. Is dat de oplossing?

Ik heb al zoveel sociale evenementen laten vallen zoals familie verjaardagen, weekendje weg met vrienden. Sportclub heb ik al een tijdje opgegeven(Wat het schaamte schuld gevoel weer opvoerd)
Ik verlang zo erg terug naar die tijd terug dat ik nog samen was (maar dat gaat niet meer) en leg ik me bij neer, mss dat ik daarom er voorgoed mee wil stoppen..

En voel me ook geen 'man' meer omdat ze alleen vroeg om haar zwanger te maken, een toekomst en familie.. Maarja ik faalde, niet handig en geen weg meer terug. Het is ook wel typisch deze tijd, vrouwen lang aan de pil, wij die dan nog vanalles willen doen voordat er kinderen komen.. wat dat betredt was het vroeger wel makkelijker.

Dat moment lijkt wel een breekpunt te zijn geweest.. of we gaan de positieve spiraal in of de negatieve. Ik kies weer natuurlijk voor de negatieve.

En reacties als; ja dan zoek je toch een nieuwe vriendin, tsja voor sommige mensen is het gewoon zo speciaal geweest.
Als iemands moeder komt te overlijden zeg je toch ook niet zoek maar ff een nieuwe moeder.

En het is niet alleen dat, maar ook al jaren niet (goed) slapen, geen plezier meer in dingen. Extreem uitgeput. En het stigma is groot he; 'oh je hebt toch inkomen' 'oh jij woont leuk' 'ach je bent lekker vrij nu en je vrijt ook nog' 'je hebt toch familie en vrienden' 'je bent nog 'jong' .
En gek genoeg doen dit soort dingen dan ook juist weer pijn (onbedoeld door die mensen)
Kom vaak ook dagen mijn huis niet uit, en eet dan bijna niks. Nergens puf voor, en daan maar volhouden dat het wel goed gaat.

Schaam me ook om de gene die ik ben geworden de laatste jaren. Dit ben ik niet. [modbreak]Dit is niet toegestaan. Daarom heb ik dat weg gehaald. Zoek hulp.[/modbreak]

Ik heb nooit maar dan ook nooit mensen gesnapt die er een einde aan willen maken (zeker op relatief jongere leeftijd)
Nu snap ik het helaas. Het is echt een dagelijks gevecht van sochtends tot snachts als je geluk hebt te mogen slapen. Maar zodra je weer wakker bent begint het feest opnieuw.

Ik zelf heb depressie altijd onderschat en een beetje aanstellerij gevonden.
Maar zoals je kan lezen is dat het niet. Het doet letterlijk pijn door heel je lichaam.
Mijn geheugen stelt ook niks meer voor, bij simpele gesprekken ben ik afwezig. Wil ook best snel naar huis als ik ergens ben, alleen thuis.. ja thuis wat is thuis?

Heb erg heimwee als ik thuis ben... maarja naar wat?
Naar de oude Ik.. die niet meer te vinden is

Ben toe aan een hele diepe diepe slaap

Ik hoop oprecht dat niemand zover komt zoals ik nu ben, ik was ook ooit lacherig erover, denigrerend onderschatte het ook. Maar merk nu hoe heftig het is en het pakt je letterlijk op elk aspect in je leven.

Ik ben mezelf gewoon zo erg kwijt.. al jaren.. ik ben ik niet meer

Succes en sterkte allemaal.

- zoek hulp, maar we gaan hier niet hinten naar jezelf iets aandoen -

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 16:04 schreef PzKpfw het volgende:
Waar halen mensen de energie vandaan om altijd maar door te blijven gaan met van alles en nog wat? Carrière, relatie, vrienden, sport, hobby's etc. etc. Zelf sta ik net in het begin van het 'burgerleven' met een baantje, evt huisje op zijn tijd. Maar ik moet zeggen dat de batterij daags na een dag werken wel leeg is, moet er dan niet aan denken om in de avond nog andere verplichtingen te hebben. In het weekend spreek ik weleens wat af en onderneem af en toe iets. Ergens is de huidige situatie ook wel behoorlijk saai en de gedachte dat ik dit nog een X aantal jaar zo door moet gaan staat me ook niet bepaald aan. Maar aan de andere kant heb ik er niet echt de energie voor om het een en ander om te gooien.

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 12:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Stigma, zoek hulp, desnoods nu acuut.Ook mij als man is het overkomen, nu 2e keer. Ook mannen kunnen soms niet hun hele wereld in hun eentje dragen, dus laat los dat het je als man niet mag overkomen en zwaar mag vallen. Ik herken je pijn,je bent niet alleen. Hou vol.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 19:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]


Late reactie maar wat fijn voor je. Dat is heel mooi. Je had zo lang ellende in die kliniek. Zo lang je het red ben ik blij voor je voor die stap vooruit.
[..]

Heftig verhaal.
Goed dat je hier je verhaal doet want het slaat nergens op dat er een stigma op heerst en het moet inderdaad doorbroken worden.
Dit geldt niet alleen voor mannen, exact dezelfde dingen krijg ik te horen als ik over psychische problemen begin en veel andere vrouwen ook.
Zelf heb ik me ooit in een ver verleden ook zo gevoeld als jij na een relatiebreuk.
De manier waarop ik er overheen ben gekomen, was misschien niet heel gezond/aanbevelenswaardig, maar het hielp wel.
Ik sprak af met iemand in dezelfde situatie en gebruikte allerlei drugs door elkaar. Dat zou ik nu nooit meer doen. Maar als je je zo slecht voelt maakt niets meer uit.
Ik heb ook het geluk dat ik weliswaar heel depressief kan worden als een relatie uitgaat, maar dat het ook oppervlakkig genoeg blijft dat ik er op gegeven moment ineens weer helemaal overheen ben en het me totaal niks meer kan schelen, ik juist blij ben dat de relatie toen uitging. En ik besefte dat er zoveel meer in het leven is dan alleen maar een relatie. Niet alleen verstandelijk beseffen maar ook zo voelen. Dat ik me schuldig voelde over het verleden en dat ik zoveel waarde aan een relatie hechtte maar ook dat is over gegaan. Ik heb daarmee relatief gezien mazzel gehad, want ik kan niet exact zeggen wat het is dat heeft geholpen. De tijd? Mijn gedachten? Mijn gesprekken met psychologen? Drugs? Geen idee. Niemand anders kon het mij ook zeggen. Zoiets weet men niet. Gevoelens zijn een mysterie. Ik haat dat zo erg.
Toch denk ik dat het dus niet onmogelijk is om van zo’n depressie die voelt alsof die nooit meer over zal gaan & je dood nog beter af bent af te komen.
Het is denk ik heel belangrijk dat je je afvraagt waarom juist deze partner zo uniek/belangrijk voor je was. Op welke punten vergelijk je je nieuwe date met je ex? Hoe vergelijk jij ze met elkaar?
Dit gevoel is absoluut niet uniek ook al voelt het nu voor jou zo... heel veel mensen hebben er last van. Dat je moeder overleden is dat is ook heel aangrijpend en het is logisch dat het je op gegeven moment teveel wordt. Misschien speelt het onbewust mee op de achtergrond ik weet het niet.
Hulp zoeken heb je toch al gedaan? Aangezien je schrijft over pillen/45 min.?
Wat zegt je behandelaar van deze gedachten dan? En van het feit dat kennelijk de behandeling nog niet aan is geslagen?
[..]

Ja, ik herken dit. Ik snap het helaas ook niet.
Gezonde voeding, voldoende slaap en uur beweging per dag helpen voor mij een klein beetje maar niet genoeg om zoveel energie te hebben als alle andere mensen in mijn omgeving, op de 80+ers na. Ik voel mij zoals ik me voorstel dat die 80/90+ers zich voelen qua energie maar waarschijnlijk hebben zij het zwaarder iig wel qua andere gezondheidsklachten.
Iedere dag als ik wakker word voel ik me iedere dag een soort zombie. Ik heb dan caffeine nodig om mezelf “levend” te maken.
Ik probeer te minderen met caffeine, maar het zat mijn productiviteit zo erg in de weg dat dit niet lukte. Zonder caffeine is douchen of eten al een vermoeiende tijdverslindende opgave of mijn ogen vallen dicht als ik iets wil doen wat ookmaar en beetje inspanning kost, zoals lezen.
Er zijn veel verschillende supplementen die je kunt proberen.
Op dit moment neem ik zelf guarana. Zit ook caffeine in. Maar het werkt langer waardoor ik later niet helemaal in slaap val. Terwijl ik dan s nachts wel weer in slaap kom, dus het is iets beter.
Een supplement waardoor ik zelf minder slaap nodig had was dmae, maar het gaf me bijwerkingen dus mee gestopt. Ik ga het later nog eens proberen.
Maca werkte ook wel, maar ik moet het vaker uittesten.
Mijn favoriete toevoeging tot nu toe voor vermoeidheid is beta alanine. Heb het niet heelvaak geprobeerd, maar wil het binnenkort als supplement kopen.
Sam-e was het beste van alle dingen die ik heb geprobeerd voor humeur. En dus ook wel voor energie. Maar ik kreeg er slapeloosheid van, dus toen begon het juist averechts te werken ook bij lage dosis.
Ik ga binnenkort q10 weer uitproberen, hielp bij mij eerst maar kreeg er uitslag van. Weet niet of het aan het merk lag. En b vitaminen actieve versie en NAdH. Maar wil het 1 voor 1 proberen zodat ik het goed kan testen. Ben nu nog met theacrine, resveratrol en pycnogenol bezig.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 21:43 schreef Stigma86 het volgende:
Er lijkt al een trigger te zijn geweest met mijn moeders overlijden, en daarna is het aan het rollen gegaan (en het kan nog opgebouwde stress zijn uit het verleden)
Toen de relatiebreuk en daarna ben ik er niet uigekomen en dus depressief geworden en heb van de week medicatie overwogen met de psycholoog.. weet alleen niet wat dat gaat oplossen?
Antidepressiva dus..

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 23:45 schreef Stigma86 het volgende:
En wat een verschrikkelijk weinig connectie gevoel met alles om me heen.

Had vroeger meer connectie met de postbode dan nu met mijn bloedeigen familie.. echt het typische 'numb' gevoel.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

quote:

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 21:34 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Ja ik heb al een tijdje 'hulp' maar het helpt nog niet echt.
Het lijkt per dag erger te worden..

Ook echt alles maar dan ook alles zo verschrikkelijk saai vinden en weer schuldig over voelen.

Ik dacht dat een depressie voornamelijk een somber gevoel was, zat ik daar ff mis.. het enigste wat ik heb is een benzo om tijdelijk rust te krijgen maar dat lost ook niks op.

Eetlust is ook totaal weg. Alles smaakt hetzelfde. Eet vaak een dag of 2 niet.
Ik speel wel een dubbel leven met mn sociale leven.. die weten niet dat ik zo ver zit.

Het lijkt ook wel of ik zo heel mijn leven ben geweest terwijl ergens weet ik wel dat dat niet waar is.. brrr dat gevecht heel de dag vanaf minuut 1 totdat je eindelijk weer even mag 'slapen'

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 21:35 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Bijna allemaal herkenbaar. Een half jaar geleden leefde ik op een boterham per dag, had ik geen idee hoe ik de volgende 10 minuten door moest komen en was ik blij als ik kon slapen en vervolgens teleurgesteld dat ik wakker werd. En zoals gezegd is dit mn 2e ernstige depressie, dus ook het gevoel van kan ik nooit een normaal leven hebben, terwijl ik 12 jaar zonder medicatie heb geleefd en me overal bovenuit had geknokt, eigen huis,baan, gezin en vrienden. En toch zo diep gevallen. Het enige wat ik tot nu toe vooral heb gedaan is weigeren op te geven. Heb een sterke overtuiging dat ik niet zelf met het leven moet ophouden. Dus gewoon koppig doorgaan.

Heb nu sinds 4 maanden een bovengemiddelde dosis aan medicatie, sinds een maand groeit de energie echt, kan ik bijvoorbeeld weer veel beter genieten van mijn zoontje ook al hebben we daar zorgen om op school. Maar vandaag gebeld dat ik waarschijnlijk pas in december ( met groepstherapie kan beginnen,terwijl die hard nodig is. Het voelt momenteel dus wel of ik bij de gratie van medicatie leef, zag daar een vraag van iemand anders over. Mogelijk moet ik de rest van mijn leven een dosis blijven nemen en daar ben ik qua trots nog niet aan toe. Ik wil echt de bron oplossen, dus die december optie ga ik niet accepteren. Ik wil er nu voor eens en voor altijd mee afrekenen.

Wat ik zeggen wil, depressie is echt een bitch en vraagt lange adem om er door te komen, dus geef niet op,maar zorg ook niet dat je alleen doormoddert.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 10:23 schreef Naardegallemiezen het volgende:
1. Ik vind zelf dat ik naast mijn klachten van vermoeidheid nog best goed functioneer. Maar ik ben iemand die niet snel zoiets heeft van: I'll cut myself some slack. Ik push mezelf vaak. Ik zeg niet dat dit perse goed is. Maar ik merk hoe minder ik een routine aanhoud en hoe minder dingen ik doe, hoe slechter ik me juist voel. Dus ja, ik heb bijv. wel eens gesport terwijl ik eigenlijk wilde slapen of huilen. Maar daarna voel ik me wel weer beter, dat ik iets gedaan heb. Het enige waar ik dan last van krijg is vermoeidheid en dan neem ik zeker ook rust.

quote:

2. Over supplementen, daar ben ik niet perse op tegen. Maar ik weet ook niet of ik er 100% in geloof.
Ik slik nu zelf zink en magnesium, omdat magnesium bijvoorbeeld ook weer indirect op GABA werkt en daar word je rustiger van. Verder heb ik matcha geprobeerd, groene thee (L-theanine werkt ook op GABA). Ook taurine en vitamine B3, omdat het tegen depressie zou moeten helpen. En verder gewoon proberen alle vitamines binnen te krijgen. Daarnaast neem ik ook pre-en probiotica (kefir e.d.), omdat ik denk dat dat ook helpt. Als je je lichamelijk goed voelt kan dat ook al een stuk narigheid wegnemen.
Ik heb ook wel supplementen gebruikt zoals valeriaan, gaba, passiflora en dergelijke om rustiger te worden, maar daar word ik alleen maar suf en duizelig van en dat is in combinatie met mijn dissociatie niet zo fijn.
Ik las ook dat jij cafeïne gebruikte (of supplementen die er wat van bevatten of verwant zijn) maar dat werkt dus echt niet bij mij. Als ik cafeïne neem, gaat mijn stressrespons juist omhoog en voel ik me angstiger, wat weer leid tot dissociatie. Dan ben ik liever moe maar minder angstig.
Ik probeer mijn vermoeidheid nu vooral aan te pakken met regelmatige slaap, sporten, alle vitamines goed binnenkrijgen en gezond eten. En ik moet zeggen dat het me echt heel erg helpt. Het is niet 100% een oplossing maar het is goed genoeg.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 21:35 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Bijna allemaal herkenbaar. Een half jaar geleden leefde ik op een boterham per dag, had ik geen idee hoe ik de volgende 10 minuten door moest komen en was ik blij als ik kon slapen en vervolgens teleurgesteld dat ik wakker werd. En zoals gezegd is dit mn 2e ernstige depressie, dus ook het gevoel van kan ik nooit een normaal leven hebben, terwijl ik 12 jaar zonder medicatie heb geleefd en me overal bovenuit had geknokt, eigen huis,baan, gezin en vrienden. En toch zo diep gevallen. Het enige wat ik tot nu toe vooral heb gedaan is weigeren op te geven. Heb een sterke overtuiging dat ik niet zelf met het leven moet ophouden. Dus gewoon koppig doorgaan.

Heb nu sinds 4 maanden een bovengemiddelde dosis aan medicatie, sinds een maand groeit de energie echt, kan ik bijvoorbeeld weer veel beter genieten van mijn zoontje ook al hebben we daar zorgen om op school. Maar vandaag gebeld dat ik waarschijnlijk pas in december ( met groepstherapie kan beginnen,terwijl die hard nodig is. Het voelt momenteel dus wel of ik bij de gratie van medicatie leef, zag daar een vraag van iemand anders over. Mogelijk moet ik de rest van mijn leven een dosis blijven nemen en daar ben ik qua trots nog niet aan toe. Ik wil echt de bron oplossen, dus die december optie ga ik niet accepteren. Ik wil er nu voor eens en voor altijd mee afrekenen.

Wat ik zeggen wil, depressie is echt een bitch en vraagt lange adem om er door te komen, dus geef niet op,maar zorg ook niet dat je alleen doormoddert.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2020 11:11 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Oh dankje, misschien kan ik die nog eens gaan proberen. Ik vind het uitproberen niet zo erg. Maar als het echt supplementen zijn waarbij in de bijsluiter staat dat je je er 'raar' door gaat voelen (voor mij is dat: sufheid, duizeligheid, noem maar op) dan doe ik het al niet omdat ik angst krijg door dat gevoel. Ik wil me het liefst zo helder mogelijk voelen zegmaar.

quote:

Kefir en kombucha merkte ik ook weinig van eerlijk gezegd. Maar ik denk alsnog dat het gezond is dus soms neem ik het nog wel. Zit nu toevallig kefir te drinken

quote:

Ik snap je wel, met cafeïne. Ik heb wel dat ik met gezonde leefstijl rond de 40-50% verschil merk. Ik merk ook als ik slecht eet en drink (bijv. pizza of andere voedingsmiddelen met weinig voedingswaarde en veel suiker, of frisdrank e.d.) dat ik me dan direct weer moe, depressief en 'wazig' ga voelen. Niet dat ik er niet mee om kan gaan en ik wil soms ook wel even lekker ongezond eten, maar dan heb ik daarna wel vaak zo'n grumpy gevoel.
Slaap is voor mij met die gezonde leefstijl echt 10x beter. Vaak heb ik nog wel angst maar als ik dan gesport heb ben ik wel moe genoeg om binnen een redelijke termijn te kunnen slapen. Ik gebruik nu van die lavendelspray op m'n kussen (ik zal even zoeken waarvan) en het is supersimpel maar dat helpt me echt. En ik neem ook altijd van die kruidenslaapthee. Het zijn allemaal best basic en misschien kinderachtige dingetjes maar het helpt me tot nu toe nog wel.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 09:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt aangezien duizeligheid ernstig kan zijn, sowieso kan ieder supplement een allergische reactie veroorzaken als je er nog niet bekend mee bent. Daarom moeten ze dat er ook opzetten, ook al gebeurt het misschien maar heel zelden. Gisteren kreeg ik uitslag door taurine, ik had dat vaker gehad maar nog niet eerder met de taurine in verband gebracht. Ik heb de hele avond een soort halve paniekaanval gehad. Ik zei wel tegen mezelf de uitslag is niet zo over je hele lichaam en je hebt ook resveratrol genomen (sommige supplementen kunnen hier een beetje bij helpen zoals resveratrol dat schijnt bij sommigen te werken tege astma..caffeine/synephrine is beter) maar het hielp niet. Gelukkig was het niet ernstig. Ik had taurine ook al eerder genomen. Ik test eerst altijd een heel klein beetje voordat ik een supplement helemaal neem. Ik neem taurine nu niet meer of een lagere dosis. Ik had 1gram genomen.
[..]

Kefir en kombucha zijn idd erg lekker, misschien
dat mensen daardoor ook sneller overtuigd worden van de goede werking. Kefir is nu in de aanbieding in de supermarkt, ik was het helaas vergeten (doe niet zo vaak boodschappen ivm corona). Twijfelde nog of het toch zou kopen want is wel echt goede aanbieding maarja komt later wel weer.
[..]

Ja het is dubbel enerzijds is caffeine een verslaving anderzijds hebben velen het wel nodig om te kunnen functioneren. Ik ben daarom nog steeds bezig met het vinden van een alternatief naast guarana. Ik neem nu iedere dag guarana en 1 dag in de week gewone energydrink en koffie. Van guarana kan ik wel slapen als ik 600mg of minder neem, het geeft iets minder directe energie en meer verspreid over de dag. Bij gewone caffeine ben ik vaak weer even moe als toen ik net wakker werd wanneer het is uitgewerkt als ik het dan daarna niet weer neem.
Het is aan de andere kant ook wel goed om het hoger in te schatten omdat dit je eigen verantwoordelijkheid verhoogt. Je kunt het immers toch niet controleren. Ik ga dat ook maar weer eens doen en vooral goed letten op het voorkomen/wegwerken van mijn slaaptekort. Hoe kut het ook is, een standaard mens heeft nu eenmaal slaap nodig. Denk zelf dat ik ongeveer 7 uur nodig heb aangezien ik me daarbij het beste voel. 8 of 9 uur daar word ik juist slomer van.Maar het kan ook zijn dat ik toch 8 uur nodig heb. Ik haat hoe onduidelijk dat is als je geen slaapstudie hebt gevolgd.
Dat van wazigheid na suker/vet heb ik niet. Ik dacht het eerst wel, omdat ik wilde geloven dat het waar was want dan had ik een duidelijke oorzaak van mijn vermoeidheid. Maar nu denk ik dat de demonisatie van vet/suiker ook doorgeslagen is. Ja, het is slecht, en ik probeer het niet te vaak te nemen, maar ik ben zelf allergisch voor eliminatie dieten omdat men daar zo spastisch over doet als bekeerden, net als over intermittent fasting en ze worden daar steeds extremer in. GrumpyOldMan is er bijna nog niets bij, want je zou denken dat die mensen zwaar depressief zijn omdat ze soms trots schrijven 3 dagen niet te hebben gegeten. Vroeger zou ik jaloers zijn geweest dat ze dat vol konden houden nu denk ik alleen maar
Maar als het bij jou echt een directe oorzaak is van je wazig voelen dan is dat natuurlijk alleen maar goed dat je daarop let en fijn dat je dan ten minste voor een deel de oorzaak van je probleem hebt gevonden.
Lavendel thee neem ik ook wel eens, van die met lavendel olie erin en gewone lavendel. Ik merk soms dat het helpt en soms dat het juist voor meer slapeloosheid zorgt. Maar die spray wil ik ook nog eens proberen ja of CalmAid maar dat is er nog niet in nederland. Misschien omdat CalmAid als voedingssupplement bij te hoge dosis giftig is ofzo. Spray kan volgens mij geen kwaad.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 12:15 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik ben berucht zie ik:). Mensen als, bijna alsof ik een rolmodel ben. Waarom moet je zo oordelen en andere mensen een stempel opplakken?

Net zoals jij zoekt naar dingen die je lichamelijk helpen zodat je je beter voelt, sport ik graag en probeer ik te letten op wat ik eet. Leven en laten leven.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2020 22:48 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Voor wat betreft mannen moeten alles dragen:had vorige week een open gesprek met mijn beste vriend,en niet over mij.We kennen elkaar ons hele leven, en inderdaad 80% van de tijd tot nu toe samen ging om lol maken en bier drinken. Nu zit hij echter ook even stuk, zijn moeder heeft een heel progressieve ernstige ziekte. Niet omdat het mijn vriend is, maar ik vind dat iemand om zoiets verdriet om mag hebben en tonen. En denk dat veruit meeste mensen zich daar iets bij kunnen voorstellen. Met depressie is dat voorstellen denk ik veel moelijker, daar heb je een punt, maar leg het inderdaad in de wachtkamer maar uit met burn out, veel klachten lijken op elkaar.

Zolang je maar iets eet en genoeg blijft ademen. En morgen zie je weer verder. Dat zeiden mensen mij ook toen ik hier in april postte op mijn diepste punt. Dus zeg ik het nu tegen jou, ook nog wel eens tegen mezelf. Lange adem betekent niet dat je nu al energie moet hebben voor de komende 100 dagen. Hou er rekening mee dat je hier geen planning op kunt plakken. Dat kan ook troostend zijn voor jezelf,dat je ook tijd mag pakken. Ik ben nu zelf puur door de medicatie weer redeljk in staat om te werken, moet alleen oppassen dat niet al mijn energie naar werk gaat en ik wil echt met therapie aan de slag.Maar dit ia dan voor mij nu maar even een mijlpaal, zo komt er voor jou ook weer een stapje vooruit Stigma.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 17:16 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Jup, precies wat je ook zegt het is vooral lol en bier drinken, alhoewel heb ik wel ooit al iets andere gesprekken met mensen gehad en je hoeft ook niet meteen echt alles te vertellen. Maar dat het wat minder gaat kan wel opzich.. maarja dadelijk weet iedereen het he? En je dadelijk is de familie ook nog ongerust he.. en ach ik heb toch voor de rest mn dingetjes allemaal redelijk op orde, niet klagen jij.

Kijk als je zo zwaar zit met een depressie dat je er klaar mee bent, niet meer slaapt en het je hele leven beheerst heb je gewoon een zware ziekte te pakken. Je kan er gewoon niet zomaar ff uitkomen.
Normaal met zo'n zware ziekte (dus een ziekte zo zwaar dat je er liever vandaag al niet meer bent dan morgen)
dan zou je kaartjes thuis krijgen en een fruitmand en beterschap. Maar niet bij dit. Dit is schouders eronder, en ff hardlopen en ritme houden, eet wat fruit joh.

Ik gaf al een keer aan medicijnen gebruikt te hebben maar dit waren de benzos zegmaar, oxazepam en zolpidem.

Jij hebt meer ervaring met antidepressiva lees ik, zou je kunnen zeggen welke?
Ik ga dit volgende week bespreken met mijn psych en huisarts.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 17:16 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Jup, precies wat je ook zegt het is vooral lol en bier drinken, alhoewel heb ik wel ooit al iets andere gesprekken met mensen gehad en je hoeft ook niet meteen echt alles te vertellen. Maar dat het wat minder gaat kan wel opzich.. maarja dadelijk weet iedereen het he? En je dadelijk is de familie ook nog ongerust he.. en ach ik heb toch voor de rest mn dingetjes allemaal redelijk op orde, niet klagen jij.

Kijk als je zo zwaar zit met een depressie dat je er klaar mee bent, niet meer slaapt en het je hele leven beheerst heb je gewoon een zware ziekte te pakken. Je kan er gewoon niet zomaar ff uitkomen.
Normaal met zo'n zware ziekte (dus een ziekte zo zwaar dat je er liever vandaag al niet meer bent dan morgen)
dan zou je kaartjes thuis krijgen en een fruitmand en beterschap. Maar niet bij dit. Dit is schouders eronder, en ff hardlopen en ritme houden, eet wat fruit joh.

Ik gaf al een keer aan medicijnen gebruikt te hebben maar dit waren de benzos zegmaar, oxazepam en zolpidem.

Jij hebt meer ervaring met antidepressiva lees ik, zou je kunnen zeggen welke?
Ik ga dit volgende week bespreken met mijn psych en huisarts.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 15:56 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik heb het idee dat de laatste 10 jaar het leven in zijn volle glorie aan me openbaard is. Toen ik jong was, was alles mooi, geloofde ik in een goede afloop. Romantisch.

Vooral door de ellende in mijn leven het laatste decennium heb ik een behoorlijke dosis realiteit gekregen. Wat kan het leven hard en vooral oneerlijk zijn. Als iemand die altijd mensen heeft willen helpen, is het vooral moeilijk te accepteren dat ook IK soms iets kan doen wat oneerlijk is jegens een ander. Dat ik ook niet vrijgewaard ben van erg leed als dingen net verkeerd vallen.

Ik weet dat dit een kant is van het leven die ik ook dien te accepteren. Als aanvulling daar op wil ik wel bewuster gaan genieten. Vooral omdat ik geen bitter, negatief persoon wil worden. Misschien, ook al kan me veel ellende overkomen, is het bewust beleven van fijne momenten het schild tegen bitterheid.

Ik hoop dat erge ellende, erge pijn me bespaard blijft. Sterker nog, ik hoop dat ik het een ander nooit aan hoef te doen. Indien dit wel zo is, tsja, dan blijkt het dat ook die oneerlijke kant van het leven mij kan overkomen.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 11:49 schreef Papaap het volgende:
Ik moet heel even mijn verhaal kwijt hier...ik heb al meer dan een jaar last van hartkloppingen, beroerd voelen, paniek, angst, alles bij elkaar. Eind vorig jaar uitgebreid onderzocht door cardioloog met een echo en een holteronderzoek, veel overslagen gezien, onschuldig volgens de cardioloog. Bloed ook allemaal goed. Ik ben 37.

Vanaf 2002 al last van paniek en angst, maar nu de laatste jaren extra, ondanks 20 mg Paroxetine.

Psychologische hulp gehad eind vorig jaar, maar nu ga ik echt zo diep.

Begin 2020 een heftige huwelijkscrisis doorstaan die tot mei duurde. Onnoemelijk veel stress. Daarna gaan minderen met antidepressiva, maar dat gaf veel meer angst. Een maandje terug pleegde mijn broer zelfmoord, waarvan ik de vondst van zijn lichaam van dichtbij heb meegemaakt. In december 2015 overleed mijn pa plotseling door zijn hart op zijn zeventigste, ook heftige impact.

Vorige week nog nagekeken door de huisarts, hartfilmpje gemaakt, niks te vinden natuurlijk. Bloeddruk prima, laag zelfs. Overstap gemaakt naar een andere antidepressiva. Afgelopen donderdag gestart van Paroxetine naar Escitalopram. Maar ik voel me zo slecht de hele dag, zo onnoemelijk slecht met druk op mn borst en pijn in mijn bovenrug en constante angst.

Ik kan nergens meer van genieten en zit continu met mijn hart in mijn hoofd, continu bezig met:
- Ik heb Colitis, en IBD brengt een verhoogd risico op hart en vaatziekten
- Ik beweeg niet zo veel, verhoogt het risico nog meer (ik fiets per dag 15 minuten op de spinning-bike en probeer elke dag minimaal 20 minuten te wandelen)
- Ik drink af en toe een biertje, verhoogt het risico verder

En in mijn hoofd is het helemaal helder. Ik heb zo'n druk/pijn op de borst door een dichtgeslibte ader, maar de huisarts zegt dat ik echt psychische hulp moet hebben.

Pff ik trek de dagen zo, zo enorm slecht, even van me af praten.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:00 schreef Lenny77 het volgende:
even wandelen ofzo. En dan merk ik dat het gevoel ook gewoon vrij snel weg gaat. Op dat moment weet ik dan ook dat het niet mijn hart zelf is maar mijn angst ervoor of een andere trigger. Een hartaanval kan je namelijk niet gewoon even wegdenken of afleiden. Dat blijft gewoon!
Het is misschien maar banaal advies maar ik ben er wel veel mee.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:18 schreef Papaap het volgende:

[..]

Dat is ook het enge, omdat het er altijd is versterkt dat mijn angst, behalve als ik echt ga fietsen of wandelen ofzo, dan is het minder.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:27 schreef Lenny77 het volgende:

Er is wel een reden dat je je zo anstig voelt voor de rest dus dat is absoluut iets om zeker mee verder te gaan. Leven met angst is namelijk allesbehalve aangenaam

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 14:32 schreef Papaap het volgende:

[..]

Het is een hel inderdaad. Ik ga naar de reden op zoek met professionele hulp, want het is echt iets wat aangepakt moet gaan worden. Ik schrijf dit ook echt helemaal tegen mijn gevoel in, omdat ik er van overtuigd ben dat mijn hart niet oké is, terwijl vorige week nog een hartfilmpje is gemaakt. Echt bizar dat je zo met jezelf op de loop kunt zijn.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 14:32 schreef Papaap het volgende:

[..]

Het is een hel inderdaad. Ik ga naar de reden op zoek met professionele hulp, want het is echt iets wat aangepakt moet gaan worden. Ik schrijf dit ook echt helemaal tegen mijn gevoel in, omdat ik er van overtuigd ben dat mijn hart niet oké is, terwijl vorige week nog een hartfilmpje is gemaakt. Echt bizar dat je zo met jezelf op de loop kunt zijn.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 15:42 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Nuja, niets houd je tegen om gewoon wel naar de spoeddienst te gaan als je je slecht voelt he? Liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig zeg maar.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 19:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Papaap, wat naar om je zo te voelen. Zeker als je zo sterk het gevoel hebt dat het niet in orde is met je hart.
Je hoofd kan een heleboel invloed hebben op je lijf, dat weet ik intussen wel. Maar dat is niet een knopje wat je zo even omzet helaas.
Fijn dat je de 7e terecht kan bij de ggz.
Sterkte!
[..]

Je kan niet zomaar terecht op de spoed, of nou ja... het is niet de bedoeling dat je aan komt lopen.
Dan zou je de huisartsenpost moeten bellen als het buiten kantooruren is.
Maar inderdaad liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 19:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Papaap, wat naar om je zo te voelen. Zeker als je zo sterk het gevoel hebt dat het niet in orde is met je hart.
Je hoofd kan een heleboel invloed hebben op je lijf, dat weet ik intussen wel. Maar dat is niet een knopje wat je zo even omzet helaas.
Fijn dat je de 7e terecht kan bij de ggz.
Sterkte!
[..]

Je kan niet zomaar terecht op de spoed, of nou ja... het is niet de bedoeling dat je aan komt lopen.
Dan zou je de huisartsenpost moeten bellen als het buiten kantooruren is.
Maar inderdaad liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 22:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Heftig inderdaad, alleen al hetgeen je onlangs hebt mee moeten maken. Ik kan me voorstellen dat mentaal hier ook invloed heeft op je fysiek, misschien kan jezelf die redelijke gedachte voorhouden gecombineerd met de checks die er gedaan zijn je toch iets kalmeren? Fijn dat je snel (het voelt niet zo maar het is echt niet verkeerd) terecht kunt bij ggz,misschien kun je tevoren ook nog contact hebben met praktijkondersteuner huisarts? Hier is mijn ervaring dat die op spoedbericht toch meestal binnen werkdag reageert. Sterkte!

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 22:33 schreef Papaap het volgende:

[..]

Ik probeer me inderdaad ook die gedachte voor te houden, dat het gecombineerd met de checks die gedaan zijn ook zou moeten kalmeren. Dat was vroeger wel, maar nu niet meer helaas. Ik hoop dat ik de 7de in ieder geval geholpen kan worden, het is geen kwaliteit van leven zo.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 12:15 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Ik ben berucht zie ik:). Mensen als, bijna alsof ik een rolmodel ben. Waarom moet je zo oordelen en andere mensen een stempel opplakken?

Net zoals jij zoekt naar dingen die je lichamelijk helpen zodat je je beter voelt, sport ik graag en probeer ik te letten op wat ik eet. Leven en laten leven.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 10:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou ja... men oordeelt hier ook niet bepaalt mild over mijn oordelen over de GGZ. Daar moet iedereen ook altijd maar weer in negatieve zin op ingaan. Of men roept maar wat en zij hoeven dat niet te beargumenteren, maar ik wel.
Goed iig dat je ondanks je depressie werkt aan je leefstijl. Wat ik begreep was dat je wel probeerde re eten maar dat het niet lukte. Ook al sportte je wel als een soort zelfkastijding of zo? Maar dat eerste is iets anders dan 3 dagen niet eten omdat je dat zo gezond lijkt (en anderen voor het wel eten veroordeelt, want zo zijn veel van dat soort figuren). Ja, ik heb een oordeel omdat ik niet meer van dat soort extreme dingen houd.. maar daar is dit een forum voor toch? Het niet altihd eens zijn. Ipv “alle calorieen tellen en extreem sporten adviesgroepje”. Het is hier immers ook geen “Anti GGZ steungroep”. Wat ik wel graag had gewild maar... helaas. De GGZ hoeft hier hun efficientie en resultaten immers niet te verantwoorden want dat is zo onmogelijk dat het gelijkstaat aan toveren.. ok wat jullie willen.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 16:03 schreef Papaap het volgende:
Ai GGZ is een gevoelig punt. Ook bij mij om het volgende:

17-07-2020: Mijn broer meldt zich, na 4 opnames te hebben gehad over de afgelopen 5 jaar, weer bij de GGZ. "Ik moet tegen mezelf beschermd worden, het gaat niet goed, asjeblieft, neem me op. Ik heb suicidale gedachten, als ik niet opgenomen wordt gaat het helemaal fout en ben ik een gevaar voor mezelf. Ik wil niet dood!"

De GGZ: Hmm, het is vrijdag, we nemen je niet op. Hier heb je wat pillen en je zal zien dat het maandag beter gaat.
18-07-2020, 06:00 : Broer slaapt bij mijn moeder omdat het zo slecht gaat, s'morgens vind mijn moeder hem, overleden, zelfdoding door het innemen van alle pillen die hij van het GGZ heeft meegekregen.

Ik heb heel wat te stellen met hen.

Stel je voor, man van 49 meldt zich bij de GGZ, zegt een gevaar voor zichzelf te zijn en graag in bescherming te willen worden genomen. GGZ is kritisch en twijfelt, doet dat uitendelijk niet en stuurt de patiënt naar huis met een pil, waarbij nota bene in de bijsluiter staat dat dit in het begin de symptomen verergert. Wie is hier de verantwoordelijke voor de dood van mijn broer? Ja hij stapte zelf uit het leven, maar gaf nog geen 12 uur daarvoor aan dat hij tegen zichzelf beschermd wilde worden.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 16:03 schreef Papaap het volgende:

[..]

Ai GGZ is een gevoelig punt. Ook bij mij om het volgende:

17-07-2020: Mijn broer meldt zich, na 4 opnames te hebben gehad over de afgelopen 5 jaar, weer bij de GGZ. "Ik moet tegen mezelf beschermd worden, het gaat niet goed, asjeblieft, neem me op. Ik heb suicidale gedachten, als ik niet opgenomen wordt gaat het helemaal fout en ben ik een gevaar voor mezelf. Ik wil niet dood!"

De GGZ: Hmm, het is vrijdag, we nemen je niet op. Hier heb je wat pillen en je zal zien dat het maandag beter gaat.
18-07-2020, 06:00 : Broer slaapt bij mijn moeder omdat het zo slecht gaat, s'morgens vind mijn moeder hem, overleden, zelfdoding door het innemen van alle pillen die hij van het GGZ heeft meegekregen.

Ik heb heel wat te stellen met hen.

Stel je voor, man van 49 meldt zich bij de GGZ, zegt een gevaar voor zichzelf te zijn en graag in bescherming te willen worden genomen. GGZ is kritisch en twijfelt, doet dat uitendelijk niet en stuurt de patiënt naar huis met een pil, waarbij nota bene in de bijsluiter staat dat dit in het begin de symptomen verergert. Wie is hier de verantwoordelijke voor de dood van mijn broer? Ja hij stapte zelf uit het leven, maar gaf nog geen 12 uur daarvoor aan dat hij tegen zichzelf beschermd wilde worden.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 18:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat afschuwelijk. Ik hoorde een soortgelijk verhaal van iemand anders. Juist degenen die deze zorg het hardst nodig hebben krijgen het niet of niet op tijd. Ik begrijp niet waarom ze niet snappen dat de kwaliteit van hun diensten in dit geval ligt in het met spoed actie ondernemen. En dat ze niet eens die bijsluiters serieus nemen vind ik ook onbegrijpelijk. Als je het niet helemaal weer op wil rakelen snap ik het want het is nu gebeurd en de reden erachter verandert daar niets aan maar waarom namen ze eigenlijk geen mensen op op vrijdag? Wat was daar uberhaupt de reden voor. Is er naderhand nog contact geweest en wat was hun reactie?

quote:

Op woensdag 2 september 2020 10:27 schreef Papaap het volgende:

[..]

Hun reactie was dat de familie werd uitgenodigd voor een sessie, waarin we alles op tafel konden leggen. Daarin was de arts die hem heeft beoordeeld ook zichtbaar emotioneel.

Die vrijdag zat mijn broer met zijn moeder te vertellen dat hij suicidaal was, grote problemen had en tegen zichzelf beschermd wilde worden. Tegenover hem zaten 2 psychiaters en een hulpverlener in een nonchalante houding (als in, met elebogen achterovergehangen op tafel). Er zijn die middag 2 gesprekken geweest, waarin werd gesuggereerd dat hij naar huis was gereden met zijn auto en dat het niet zo erg zou zijn. Daarop riep hij: "Maar het gaat écht niet goed, help mij." Er volgde een overleg tussen de psychiaters, waarbij hij moest wachten in de wachtkamer.

Vervolgens kwam er een 3e psychiater bij, een absoluut serpent van een vrouw die ook bij de sessie na zijn overlijden alleen maar zaken ter verdediging aanbracht. Geen enkel begrip en de veronderstelling dat "Als iemand zelfmoord zegt te plegen en bang is dat hij het ook daadwerkelijk doet hoeft hij het nog niet te doen".

Hij was 4 keer opgenomen geweest in een gesloten inrichting voor exact dit, waarbij hij steeds wel weer beter werd. Dat had een indicatie moeten zijn, alsmede het zelf aan de bel trekken van hem, wat hij altijd deed als het niet lekker ging. Hij heeft die dag gesmeekt om opname en toch hebben ze hem laten gaan. Ik laat het er niet bij zitten, zou zo graag in de toekomst voorkomen dat dit anderen ook overkomt. Dus er gaat een klacht naar het regionaal tuchtcollege om de behandelingsstandaarden aan te passen. Het gaat mij niet om geld, dat kan me gestolen worden. Het gaat mij erom dat mijn broer niet voor niets is overleden.

Tja dat angstgevoel is echt allesvernietigend. Het zorgt ervoor dat je al je vertrouwen in je lijf verliest. Ik sport 15 minuten per dag zonder rare symptomen op de spinning bike, maar toch is dat niet voldoende geruststelling. Heel vervelend. Vannacht ook weer een hele slechte nacht gehad, veel wakker, paniek.

Ik ben overgestapt naar escitalopram sinds vorige week donderdag en helemaal gestopt met paroxetine (10 mg naar 0 en direct 5 mg Escitalopram), dat zorgt voor nog extra bijwerkingen en verergering van de angst.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:12 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Heb je hulp/iemand bij wie je je gevoel en angsten kunt bespreken? Ook ik vind dit (depressie) zwaarder dan welk lichamelijke kwetsuur tot nu toe ooit. Zeker in de moeilijkste momenten lijkt me de rust van het er niet meer zijn heerlijk, maar ik weiger vanuit een diepe overtuiging zelf de handdoek te gooien en ga er vanuit dat het leven ook voor mij een functie heeft. Je bent in ieder geval niet alleen, hang in there.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 10:27 schreef Papaap het volgende:
Hun reactie was dat de familie werd uitgenodigd voor een sessie, waarin we alles op tafel konden leggen. Daarin was de arts die hem heeft beoordeeld ook zichtbaar emotioneel.

quote:

Die vrijdag zat mijn broer met zijn moeder te vertellen dat hij suicidaal was, grote problemen had en tegen zichzelf beschermd wilde worden. Tegenover hem zaten 2 psychiaters en een hulpverlener in een nonchalante houding (als in, met elebogen achterovergehangen op tafel). Er zijn die middag 2 gesprekken geweest, waarin werd gesuggereerd dat hij naar huis was gereden met zijn auto en dat het niet zo erg zou zijn. Daarop riep hij: "Maar het gaat écht niet goed, help mij." Er volgde een overleg tussen de psychiaters, waarbij hij moest wachten in de wachtkamer.

Vervolgens kwam er een 3e psychiater bij, een absoluut serpent van een vrouw

quote:

die ook bij de sessie na zijn overlijden alleen maar zaken ter verdediging aanbracht. Geen enkel begrip en de veronderstelling dat "Als iemand zelfmoord zegt te plegen en bang is dat hij het ook daadwerkelijk doet hoeft hij het nog niet te doen".

quote:

Hij was 4 keer opgenomen geweest in een gesloten inrichting voor exact dit, waarbij hij steeds wel weer beter werd. Dat had een indicatie moeten zijn, alsmede het zelf aan de bel trekken van hem, wat hij altijd deed als het niet lekker ging. Hij heeft die dag gesmeekt om opname en toch hebben ze hem laten gaan. Ik laat het er niet bij zitten, zou zo graag in de toekomst voorkomen dat dit anderen ook overkomt. Dus er gaat een klacht naar het regionaal tuchtcollege om de behandelingsstandaarden aan te passen. Het gaat mij niet om geld, dat kan me gestolen worden. Het gaat mij erom dat mijn broer niet voor niets is overleden.

quote:

Tja dat angstgevoel is echt allesvernietigend. Het zorgt ervoor dat je al je vertrouwen in je lijf verliest. Ik sport 15 minuten per dag zonder rare symptomen op de spinning bike, maar toch is dat niet voldoende geruststelling. Heel vervelend. Vannacht ook weer een hele slechte nacht gehad, veel wakker, paniek.

quote:

Ik ben overgestapt naar escitalopram sinds vorige week donderdag en helemaal gestopt met paroxetine (10 mg naar 0 en direct 5 mg Escitalopram), dat zorgt voor nog extra bijwerkingen en verergering van de angst.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:12 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Heb je hulp/iemand bij wie je je gevoel en angsten kunt bespreken? Ook ik vind dit (depressie) zwaarder dan welk lichamelijke kwetsuur tot nu toe ooit. Zeker in de moeilijkste momenten lijkt me de rust van het er niet meer zijn heerlijk, maar ik weiger vanuit een diepe overtuiging zelf de handdoek te gooien en ga er vanuit dat het leven ook voor mij een functie heeft. Je bent in ieder geval niet alleen, hang in there.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat deed dat met jullie dat de arts ook emotioneel was? Wel beter iig dan dat hij weer nonchalant was denk ik of niet?
[..]

quote:

sorry moest lachen 😂 ook al is het verder niet grappig

quote:

Nee dat weet iedereen, dat er ook de mogelijkheid bestaat dat iemand het dan niet doet. Van een hulpverlener wordt juist verwacht dat die de individuele kans correct voorspelt, dus dit argument begrijp ik niet.

quote:

Ja precies. Waarom was je vannacht in paniek? Had je symptomen of was het zomaar vanuit het niets?

quote:

Oh ja ik lees het nog maar kort gaven ze ook een indicatie van de tijd hoe lang het duurt voordat je je beter moet gaan voelen?

quote:

Op woensdag 2 september 2020 21:02 schreef Stigma86 het volgende:
Ben ondertussen ff bij de psych geweest en we moeten nog kijken of ik met medicatie ga starten. Eerst nog overleggen met huisarts.

Tsja en dan medicatie evt? Dan is het opeens goed?
Ik hoorde ook iets over antipsychotica maar weet niet of dat zin heeft.

quote:

Op donderdag 3 september 2020 09:17 schreef Nijna het volgende:

[..]

Medicatie is geen tovermiddel, maakt het niet ineens goed.
Het kan wel een steuntje in de rug zijn.
Toen ik het goede antidepressivum kreeg (was best even zoeken), werd het echt een stuk minder donker en van daaruit kon ik wel weer verder ofzo.
Ik slik nu geen AD meer, heb een hele lage dosering antipsychotica om prikkels te dempen (bijkomend voordeel is dat ik er slaperig van wordt, dus ik neem het 's avonds), dat scheelt behoorlijk.

Medicatie kan wel een zoektocht zijn, als het een niet werkt, zegt dat niet automatisch dat het andere ook niet werkt.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Naar zeg. Die hypochondrie herken ik. Maar ga je dan op gegeven moment niet ook denken: het is steeds niks, dus zal het wel niet ernstig zijn? Of krijg je steeds andere symptomen? Ja ik herken ook wel dat ik het gevoel heb mijn leven te verdoen maar tegelijkertijd wat jij schrijft dat het toch allemaal onbelangrijk is uiteindelijk want we gaan toch dood. Ik heb zelf gelukkig nog niet zo’n ernstige depressie als dat jij hebt. Welke medicijnen gebruikte je?

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 11:49 schreef Papaap het volgende:
Ik moet heel even mijn verhaal kwijt hier...ik heb al meer dan een jaar last van hartkloppingen, beroerd voelen, paniek, angst, alles bij elkaar. Eind vorig jaar uitgebreid onderzocht door cardioloog met een echo en een holteronderzoek, veel overslagen gezien, onschuldig volgens de cardioloog. Bloed ook allemaal goed. Ik ben 37.

Vanaf 2002 al last van paniek en angst, maar nu de laatste jaren extra, ondanks 20 mg Paroxetine.

Psychologische hulp gehad eind vorig jaar, maar nu ga ik echt zo diep.

Begin 2020 een heftige huwelijkscrisis doorstaan die tot mei duurde. Onnoemelijk veel stress. Daarna gaan minderen met antidepressiva, maar dat gaf veel meer angst. Een maandje terug pleegde mijn broer zelfmoord, waarvan ik de vondst van zijn lichaam van dichtbij heb meegemaakt. In december 2015 overleed mijn pa plotseling door zijn hart op zijn zeventigste, ook heftige impact.

Vorige week nog nagekeken door de huisarts, hartfilmpje gemaakt, niks te vinden natuurlijk. Bloeddruk prima, laag zelfs. Overstap gemaakt naar een andere antidepressiva. Afgelopen donderdag gestart van Paroxetine naar Escitalopram. Maar ik voel me zo slecht de hele dag, zo onnoemelijk slecht met druk op mn borst en pijn in mijn bovenrug en constante angst.

Ik kan nergens meer van genieten en zit continu met mijn hart in mijn hoofd, continu bezig met:
- Ik heb Colitis, en IBD brengt een verhoogd risico op hart en vaatziekten
- Ik beweeg niet zo veel, verhoogt het risico nog meer (ik fiets per dag 15 minuten op de spinning-bike en probeer elke dag minimaal 20 minuten te wandelen)
- Ik drink af en toe een biertje, verhoogt het risico verder

En in mijn hoofd is het helemaal helder. Ik heb zo'n druk/pijn op de borst door een dichtgeslibte ader, maar de huisarts zegt dat ik echt psychische hulp moet hebben.

Pff ik trek de dagen zo, zo enorm slecht, even van me af praten.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:39 schreef Papaap het volgende:
Ja zeker! Dat was heel fijn om zoveel begrip te krijgen, en om te horen dat het voor hen ook heel erg moeilijk is zo'n situatie, al is dat niets vergeleken bij de getroffen nabestaanden, toch steunt het wel.

quote:

Lachen is gezond hoor haha. Er zal misschien een stukje herkenbaarheid voor je in zitten

quote:

Precies, dat begrepen wij als familie ook niet helemaal. Er komt nog een gesprek over een maand hierover, dan zal ik er eens op doorvragen.

quote:

Dat is waar. Daarom wacht ik er eventjes mee tot we in wat rustiger vaarwater zijn met alle afhandeling. Zelfmoord van een familielid of iemand die dichtbij je staat is zo zinloos voor mijn gevoel, ik wil er toch zin aan geven, ik denk dat het daar in de kern vandaan komt. Aan de andere kant weet ik ook dat hij nu geen angst meer heeft en dat zijn psychisch lijden voorbij is. Maar dat had wellicht ook zonder zelfmoord gekund, al zou hij steevast geroepen hebben van niet.

quote:

Ik wordt trillend wakker, als een plank. Ook voel ik me niet lekker (en dat is een understatement, het voelt alsof je dood gaat), wat de angst verder versterkt, als in beroerd voelen. Verder geen verschijnselen zoals misselijkheid of pijn ofzo. Gewoon een allesvernietigend beroerd gevoel.

quote:

Het is bij mij ietsje complexer. Ik zat aan de paroxetine, was vanaf juni af aan het bouwen van 30 mg naar 10 mg in augustus, daarna ben ik overgestapt naar escitalopram. Ik slikte paroxetine al 13 jaar voor precies die angsten, ze hebben 10 jaar goed gewerkt maar de laatste 3 jaar lijkt het minder te gaan werken ofzo. De huisarts zegt dat dat niet kan maar ik heb dat idee echt.

quote:

Op donderdag 3 september 2020 11:18 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Ja, de symptomen zijn iedere keer anders, want de symptomen waar ik last van had ben ik altijd na 2 weken wel overheen. Dan blijkt het allemaal niet door te zetten of gewoon over te gaan. Ondertussen is het patroon ook wel behoorlijk herkenbaar, dus zie ik het gewoon als 2 weken uitzitten. Maar iedere keer is het weer zo realistisch, het lukt gewoon niet om het op de momenten zelf van me af te zetten.

Medicatie was anti-depressiva, welke variant weet ik niet meer. De diagnose was een dysthyme stoornis. Maar mijn handen en voeten werden heel klam en ik kon mijn benen niet meer stil houden, heel onrustig in mijn lichaam. Ik was zo klaar met die bijwerkingen dat ik me er liever zelf doorheen ging bijten, ondanks dat de wereld wel mooier voelde met het spul op. De medicijnen hielpen me kort in te zien dat de wereld ook mooi kan zijn, met dat beeld heb ik me er toen zelf doorheen getrokken. Ondanks dat het dus troep is, heeft het medicijn heeft me op een andere manier wel geholpen, dus maar goed dat ik het geprobeerd heb.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Ik lees hier veel dat mensen last hebben van 1 hoofdklacht of 2, depressie en angst. Zijn er ook mensen die herkennen dat ze verschillende roulerende klachten hebben? Ik heb verschillende moduleren met elk eigen problemen en als het ene probleem weg is dan komt een andere ervoor in de plaats waardoor ik me nooit voor 100% goed voel.
Ik heb altijd wel 1 van deze dingen:
-angst voor allerlei dingen waaronder dus ziektes
- vermoeidheid/lusteloosheid (wordt verergerd door slaaptekort uiteraard dus daar probeer ik op te letten), voor maar heel weinig dingen enthousiasme op kunnen brengen
- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.
- cognitieve problemen
Verwarring, geen beslissingen kunnen maken, niet weten in welke volgorde ik taken moet uitvoeren, overweldigd gevoel, achteraf opdrachten die ik heb gemaakt bekijken en denken “huh wat heb ik in vredesnaam gedacht toen ik dit schreef er klopt niets van#8221;, leeg hoofd op negatieve manier of juist dwangmatige gedachten (dat ik iets moet doen wat tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wil en dat ik het niet uit mn hoofd krijg totdat ik het heb gedaan of gilles de la tourette achtige gedachten)
- Sociale problemen: als kluizenaar leven, moeite met weten hoe ik goed op anderen moet reageren en gesprekken op gang houden, constant piekeren over hoe anderen over mij denken, gebrek aan empathie en connectie, veel wantrouwen naar anderen, soms denken dat anderen krankzinnig zijn terwijl er geen hele duidelijke aanleiding voor is
Zijn er meerderen die herkennen dat als 1 psychisch probleem weg is er direct wel weer een andere voor in de plaats komt?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:35 schreef Burner82 het volgende:
Als ik dit zo lees, denk ik eerder aan wat een psycholoog mij eens vroeg: Durf je wel vrolijk, blij en optimistisch te zijn?
Die vraag sloeg eigenlijk in als een bom, ik voel me al mijn hele leven redelijk klote, door verschillende redenen.
Geef mij 1000 positieve dingen, 1 negatief iets.. en dat negatieve heb ik meteen te pakken. Alsof ik er extra voelspreitje voor heb.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja maar wat als je het niet durft dan? Wat is dan de volgende stap?
Deels is dat denk ik waar want als je je slecht voelt dan val je wat minder diep wanneer het ineens nog slechter gaat, maar aangezien het altijd nog slechter kan en het feit dat je je eerder ook slecht voelde de situatie niet veel beter maakt wanneer je je nog slechter voelt, maakt het nog niet helemaal logisch.
Ja klopt dat heb ik ook daarom focus ik mij iedere dag bewust ook op de positieve dingen

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:47 schreef Burner82 het volgende:
Dat is het moeilijke ja.Ik heb de afgelopen dagen/weken grote beslissingen genomen (post ik dadelijk). Maar soms is het ook gewoon de knop omzetten..

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Enn.. vandaag weer veel te onproductieve dag gehad, haat het zo erg, kan wel janken van boosheid maar dat heeft ook geen zin
Dus maar even relativeren, in het grotere geheel boeit het niks
[..]

Nouja als het gewoon de knop omzetten is dan zijn psychiaters/psychologen overbodig.
Goed dat je iig grote beslissingen heb genomen, ben benieuwd.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:55 schreef Burner82 het volgende:
Zij kunnen het niet voor je doen natuurlijk.Je zult het zelf moeten doen.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:

[..]

Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:15 schreef Burner82 het volgende:
Ik denk dat mensen dat wel kunnen, maar soms hebben ze ondersteuning, of een schop nodig.
En "het systeem" is gewoon verrot. 2 jaar geleden ging ik naar GGZ omdat het niet lekker ging.Ik heb nog niks.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:
Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:59 schreef Burner82 het volgende:
Ik vind internetverslaving te makkelijk. we hebben al maanden een redelijke lockdown, ik kan mijn beste vriend niet gewoon ff knuffelen zoals we deden. Mensen zitten thuis, vooral mensen problemen. En het sociale contact wordt afgenomen. Studie heeft uitgewezen dat de lockdown echt verschrikkelijk was voor mensen binnen de GGZ. Overheids-advies is ook: GGZ moet doorgaan! Al is het in verminderde vorm, minder mensen per groep, maar laat het doorgaan!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh, is dat gewoon? Heb jij ook een internetverslaving? Ben je nu boos op jezelf dat je op Fok dit soort dingen typte terwijl je dat eigenlijk helemaal niet had willen doen?
[..]

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:43 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Wat goed Burner, blij voor je. En fijn dat je tegen die POH (en je date) bent aangelopen, de goede mensen tegenkomen kan zeker helpen (ook al had je het eerder gewild). Knap dat je die opleiding Ervaringskundige gaat doen. Hopelijk brengt het je inderdaad bij een invulling die echt bij je past. Weet nog dat ik hier in april er helemaal doorheen voor het eerst postte, fijn hoe je toen reageerde en me moed inspraak,nog eens expliciet credits daarvoor:)

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Nijna, misschien helpt het als je ergens mee wil starten er vooral op te letten en te selecteren dat je iets zo leuk vindt dat je er energie van krijgt (al vooraf) en dat je jezelf hardop ruimte geeft. Je moet dit niet afmaken, je wil dit echt graag doen en daardoor komt dat afmaken eigenlijk vanzelf in beeld. En eis ook niet van je zelf dat je NU iets vindt om te starten, je mag er ook in stapjes naar toe werken. Dit soort overwegingen heeft mij erg geholpen bij een loopbaanswitch 3 jaar geleden. Wees lief voor jezelf en dag voor dag,zeker nu je nog met je diepste zelf bezig bent.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 08:02 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik denk dat corona zeker een flinke invloed heeft...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Sterkte
[..]

Ik heb al vaker zitten googlen en denken wat ik zou willen. Ervaringsdeskundige of iets dergelijks blijft wel terugkomen, maar ligt er heel erg aan in welke vorm.
Iets van laborant lijkt me ook leuk, maar dat wat ik vond waren vooral voltijds opleidingen en dat zie ik niet zitten.
Gelukkig is er financieel geen noodzaak om op stel en sprong iets te gaan doen, mijn man heeft een goede baan. Maar voor mijzelf zou ik het op den duur wel willen.
Ook omdat ik er denk ik toch wat meer het gevoel van krijg dat ik ertoe doe.

Ik ben hier wel al jaren over aan het nadenken, maar er is altijd wel wat (wellicht ben ik gewoon aan het uitstellen) en ik blijf een beetje hangen. Maar ik denk dat dit in mijn gesprekken ook nog wel aan bod gaat komen...

Voor nu niet teveel haast, het hoeft inderdaad niet NU.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:
Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 11:19 schreef Burner82 het volgende:
Precies dit. Iedereen moet het zelf doen, maar dat betekent niet dat je het alleen hoeft te doen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:04 schreef DancingPhoebe het volgende:
Uiteindelijk ben jij de gene die geachtepatronen en manieren van handelen moet veranderen. Dat is moeilijk en bij moeilijke dingen kun en mag je gewoon hulp vragen en krijg je dat soms ook ongevraagd.

Zelf is zeker niet alleen.

- ik moet zelf mn nieuwe auto kopen, maar ik kan wel advies vragen bij mensen met verstand van zaken waar ik mn keuze op moet baseren
- ik moet zelf afvallen door minder te eten en meer te sporten. Ik kan echter wel vragen of mensen me het makkelijker willen maken door me geen kinderbuenoos aan te bieden en ik kan het sporten leuker maken door mensen mee te vragen.
- ik moet zelf mijn financiën op orde brengen, maar ik kan wel advies vragen hoe anderen dat doen. Ik kan standaard budget spreadsheets downloaden die anderen hebben geupload en tips vragen

Dus ja, je moet zelf het werk doen, maar je hebt heel veel mogelijkheden om onderweg hulp te vragen en te krijgen. Als je er voor open staat hoeft het niet alleen. Het wiel is al uitgevonden, bepaalde stappen hoef je niet zelf te maken.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik zie niet in hoe dat met het feit dat je het niet alleen hoeft te doen te maken heeft?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 14:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja leuke vergelijking, maar wat is die boom dan in dit geval en wat is het woud? Beetje enorm vaag dit.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:15 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat je ook zelf kunt doen is minder als een slachtoffer communiceren. Ook wanneer je een slachtoffer bent is het zelden helpend om vooruit te komen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:38 schreef Lenny77 het volgende:
Nou, jij hebt een een paar posts geplaatst over vermoeidheid, nutteloos, internet, vergooide tijd, schuldig voelen,.. Maar ook bv over aseksualiteit, boosheid enz. Dat is je woud. Je bent niet gelukkig maar je zou niet weten waar te beginnen, het zijn zoveel rotbomen en je bent boos en verbitterd.
Dan is het prettig als er iemand is die met jou even rondkijkt in je woud en een boom uitkiest. En daar gaan jullie samen eens aan werken. Daarna een andere boom,..

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:43 schreef Lenny77 het volgende:
Weet je, ik heb slechte ervaringen met veel dingen of mensen gehad. Waar het bij anderen wel gelukt is. Is dat dan iemands schuld?
Jij kan alleen maar afbraak doen aan de GGZ en niets anders.
Ja natuurlijk gaat het daar ook eens vreselijk mis. Maar dat kan ook tijdens een gewone routine operatie. En dat is echt shit als dat gebeurt.
Maar het is niet fair om een hele organisatie af te kraken omdat het bij jou niet lukte.
En ik weet niet of het hier in R&P wel zo handig is. Er komen mensen met hulpvragen en als de eerste post eentje van jou zou zijn, geven ze het misschien wel helemaal op terwijl zij gewoon wel geholpen hadden kunnen worden.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat zou ik kunnen doen ja. Maar jij hebt geen idee wat ik zelf doe om vooruit te komen en het interesseert je ook niet waarom ik volgens jou als slachtoffer communiceer omdat je me liever gelijk bekritiseert dan je verdiept in mijn achterliggende redenen dus wat moet ik hier nou mee?
[..]

Ja dat klopt inderdaad. Maar hoe kom je erbij dat ik zelf geen prioriteiten kan stellen en daarnaar handelen op het gebied van het werken aan het verminderen van mijn psychologische problemen? Want dat ik niet weet waar ik moet beginnen is soms bij praktische taken die in een bepaalde volgorde moeten. Niet bij het werken aan mijn psychologische problemen, daarin kan ik wel bepalen wat eerst moet. En ik ben iedere dag concreet met een paar, dus niet teveel , dingen bezig.
Weet je hoe ze dat bij de GGZ deden? Ten eerste onderzochten ze me bijna alleen maar, dus ze kwamen al niet eens tot “wat moet eerst”. Want ze beschouwden alles wat niet met autisme te maken had als onbelangrijk. Alles dus, want autisme was mijn probleem niet, uiteindelijk had ik toch waarschijnlijk weer geen autisme en ook ging het niet in op de dingen die jij beschrijft. Dus ik ben bij de GGZ niet eens aan het samen werken eraan toegekomen!
[..]

Het lijkt wel alsof jij mij wilt ontmoedigen mijn mening te uiten door emotionele manipulatie.
Waarom zou de injectienaald theorie dat men klakkeloos zonder zelf nadenken mijn posts voor absolute waarheid aanneemt ineens exclusief voor mijn posts gelden als dat ook niet voor andere media uitingen geldt? En dan ook nog eens alleen voor mijn posts, en niet voor die van anderen!
Want na elke negatieve post van mij volgen er wel 3 of meer die de GGZ juist verheerlijken en mij afkraken. Bijna niemand is het met mij eens, dus als de ene geen zin heeft doet een ander het wel, er is nu wel aangetoond dat mensen hier nooit te beroerd zijn mij zo snel mogelijk tegen te spreken. Dus als die radeloze persoon door mij dacht “laat ik geen hulp zoeken, want geeninspiratie1235 raadt het af!” Dan verandert de mening van deze uiterst beinvloedbare persoon binnen een paar minuten direct weer in “I love de GGZ, laat ik mij direct aanmelden, ze zijn mijn redding 💕”. Dus wat is dan precies nog het probleem als ik vragen mag?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:23 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ervaringsdeskundige is een deeltijdopleiding. 1 dag in de week naar school.
Maar je zult dan zelf ook wel goed in je schoenen moeten staan. Daarom dat ik volgend jaar begin (jammer dat er geen februari instroom is, maar ja). Dan heb ik nog een jaar om alles op de rit te krijgen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:59 schreef DancingPhoebe het volgende:
Je weet wat ze.zeggen over aannames he?

Benader zaken eens open ipv vol aannames. Ik heb totaal geen mening over je en heb ook geen idee waar je dat op baseert. We zouden een compleet ander gesprek hebben zonder die aannames.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 18:19 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Je had net anders nog wel een mening over mij, dat ik me alleen maar als een slachtoffer gedraag en daardoor mijn eigen probleem creeer.
Kun je wel zeggen dat je dit uit mijn tekst haalt, maar waarom zou ik dan niet mogen aannemen dat je mij alleen iets wilt verwijten als dat ook het enige is wat je post.
We zouden ook een ander gesprek hebben als jij bijvoorbeeld alleen al de vraag had gesteld WAAROM ik me als slachtoffer opstel en denk dat ik zo vooruit kom ipv het alleen te constateren. Of je definitie van vooruitkomen te geven en je argumenten waarom als een slachtoffer opstellen dat precies verhindert.
Wat voor ander gesprek zouden we volgens jou dan gehad kunnen hebben als ik minder aannames had gedaan. Wat had ik volgens jou dan moeten antwoorden?

quote:

Op zondag 6 september 2020 11:37 schreef DancingPhoebe het volgende:
- Je geeft aan dat je niet begrijpt wat bedoelt wordt met het zelf moeten doen, maar toch hulp kunnen vragen/gebruiken/ontvangen.
- Ik tik daar een paar voorbeelden van.
- Je reageert niet op wat ik typ, maar replyt met een rant tegen de GGZ.
- Ik reageer met iets als, he daar hebben we het toch niet over?

quote:

- jij reageert met een soort aangevallen rant waarin je ook nog een doinkhameropjehoofdbenjegek smiley gebruikt en in de slachtofferrol kruipt met weeeeh ik hou mn bek wel dicht, boehoehoe

Vind je dit zelf een constructieve manier van communiceren over wat je dwars zit, je problemen en iemand die de tijd neemt om je voorbeelden te geven bij iets wat je aangeeft niet te begrijpen?

quote:

Jij boeit me echt niet, ik ken je niet, als jij over een jaar op exact hetzelfde punt zit als nu, slaap ik er geen minuut minder om.

quote:

En toch nam ik de tijd om te reageren. Omdat ik je struggle begrijp en deels deel. Nu gaat dit om een heel klein iets, maar ik denk dat het tekenend is voor je manier van reageren. Daar moet je naar kijken als je het blijkbaar zelf niet redt en hulp nodig hebt.

quote:

Hulp komt nooit in een voor jou op maat gemaakt pakketje, maar in de vorm van "dit hebben mensen nou eenmaal te bieden". Je kunt het afwijzen, of je kunt het meenemen in je gedachten op zoek naar verbetering. Niet alles wat iedereen zegt zal jou helpen, niet alles wat anderen hebben meegemaakt is 1 op 1 op jou toepasbaar. Maar er kunnen punten inzitten waar je wel wat aan hebt, tips die een klein onderdeel van je grote probleem kunnen tackelen, manieren van denken die jou net een stapje verder kunnen helpen, of je op het spoor van iets behulpzaams kunnen brengen.

Ipv er op die manier naar te kijken, kies jij er om wat voor reden voor om een tantrum te krijgen en mensen vijandig van je af te duwen. Kan. Misschien werkt het voor je.

quote:

Wat voor mij uiteindelijk het meest helpend is geweest is een besef dat werkelijk waar niemand mij iets verplicht is. Dat het voor het grotere plaatje en bijna iedereen op de wereld geen reet uitmaakt waar ik over een jaar ben. En of ik er over een jaar überhaupt nog ben. Dat niemand mij iets verplicht is. Dat klinkt superkut, maar daar hoort ook het besef bij, dat allesallesalles wat ik dus wel krijg van mensen mooi meegenomen is. En toen ik er op die manier naar ging kijken voelde ik me niet meer in van alles tekort gedaan, maar juist een bofkont met alles en iedereen wat ik wel om me heen had verzameld en wat ik wel van die mensen kreeg en krijg. En ook dat ik dus achter meer dingen zelf aan moet / zelf mn verantwoordelijkheid moet nemen, omdat een ander het niet voor me gaat doen - ONDANKS dat ik dus wel mensen om me heen heb die me zullen steunen bij de dingen die ik besluit te doen.

quote:

Op zondag 6 september 2020 20:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Die rant tegen de GGZ was een reactie op wat jij typte. Jij wilde het daarmee verduidelijken, dus ik gaf aan waarom die vergelijkingen in mijn geval niet klopten.
[..]

quote:

nou blijkbaar niet zo. Maar voor wie constructief bedoel je? Voor jou of voor mij?

quote:

Jij vergeleek de werkwijze van de GGZ met heel ander soort dingen om het voor mij te verduidelijke.
[..]

Logisch, maar dan had ik toch wel gewoon gelijk met mijn aanname?
[..]

quote:

Het komt over alsof jij van tevoren toen je het bericht postte zoiets als dit in je hoofd had van hoe het moest zijn en niet anders:
Ik begrijp iets niet > jij legt het uit > ik ben het er helemaal mee eens en ik snap het ineens wel en bedank jou waardoor het voor jou niet als verspilde tijd voelde.
Omdat ik niet zo reageerde, voelt het voor jou wel als verspilde tijd waardoor je mij nu een verkeerde manier van reageren en ondankbaarheid verwijt.
Ik heb inderdaad niet gezegd bedankt voor de verduidelijking, misschien had ik dat wel moeten doen ondanks dat het voor mij niet zo voelde omdat je inderdaad tijd eraan hebt verspild.

quote:

Maar ik ga niet zeggen dat ik erdoor ben geholpen omdat ik het gevoel heb dat jij mij dwingt me erdoor geholpen te voelen terwijl dat niet zo is.

quote:

Want het voelde als een soort zoveelste promotiefolder voor de GGZ die ik hier al heel veel vaker dan me lief is heb gelezen.

quote:

1 waarvan ik dus vond dat die niet klopte, maar daarvoor stond jij totaal niet open.
Je negeerde dat omdat je alleen 1x iets wilde verduidelijken en verder alleen nog reageren om de schuld bij mij te leggen, maar blijkbaar niet verder erover na wou denken omdat je jouw mening over de GGZ die je geweldig vindt

quote:

wat ze ook doen en over mij die je maar de ondankbare instandhouder van al mijn problemen vindt al klaar had.
[..]

Dut is dus weer een kritiek op mij van het soort dat ik al tot in ten treure heb gehoord zij het op een iets andere manier omschreven in de zin van dat je het kennelijk nog wel acceptabel vindt als ik niet klakkeloos overneem wat anderen zeggen maar er mijn eigen dingen uithaal. Maar ik moet er wel altijd direct iets uithalen waarmee ik onmiddellijk geholpen ben anders vind je me vijandig.

quote:

Ik wilde gewoon meer informatie en dat het ook klopte met mijn ervaring en niet overkwam als een promotiefolder voor de GGZ. Misschien heb ik dat inderdaad op een verkeerde manier overgebracht. Maar jij doet net alsof mensen die hulp nodig hebben al per definitie vijandig zijn alleen maar omdat ze zich niet geholpen voelen en kritisch doorvragen omdat je tot de kern ergens van wil komen en het zat bent om steeds afgescheept te worden met kluitje in het riet is iets anders dan vijandig.
[..]

quote:

Ik neem aan dat je hierin dus doelt op de GGZ mensen of jou zelf die ik niet voldoende dankbaar ben.

quote:

Het komt over alsof jij wanneer je zou worden opgenomen in de kliniek van de GGZ en ze je 10x een schop onder je kont zouden geven en verder niks je het nog gelaten en dankbaar zou accepteren. Prima als dat jouw instelling is, maar er zijn nu eenmaal mensen die andere eisen eraan stellen en minder snel tevreden zijn.

quote:

En zich ook niet echt meer geholpen voelen als ze van buitenaf gedwongen worden om zich te voelen alsof hun psychologische problemen weg zijn, terwijl ze dat niet zijn. Of om tegen zichzelf te zeggen dat het allemaal hun eigen schuld is en degene die daarvoor betaald wordt er nul verantwoordelijkheid in toebedelen.
Oh nee dat mocht ook niet, want denken dat iets allemaal mijn eigen schuld is dat is weer teveel slachtofferrol.
Ik moet dus precies hetzelfde gaan denken als jij, eerder ben je niet tevreden.

quote:

Dat gaat denk ik nooit gebeuren maar in ieder geval bedankt dat je jouw tijd aan mijn irritante zelfveroorzaakte problemen hebt verspild.

Justin Timberlake - Cry Me A River (Official)

quote:

Op zondag 6 september 2020 22:18 schreef DancingPhoebe het volgende:
Jij noemt iets over dingen alleen doen icm hulp erbij krijgen, maar zelf de verantwoording houden. Ik geef antwoord. Jouw reactie is opnieuw een rant tegen de GGZ.

quote:

Voor jou, jij lijkt ergens mee te zitten/iets onduidelijk te vinden. Iemand legt uit, jij reageert vanuit je eigen irritaties en niet perse op het gezegde. Dat maakt het niet uitnodigend om verdere energie in iemand te steken of nog eens een. poging te doen.

quote:

Even kwijt over welke aanname je het hier hebt

quote:

Vooringenomenheid/aanname. Ik reageer niet in de verwachting dat het op een bepaalde manier gaat vallen, laat staan dat ik daar op mik. Again, je lijkt iets niet te begrijpen, ik verduidelijk. De boel spint een imo rare kant op. Die hele vooringenomenheid tegen jou (of tegen het gesprek oid) verzin je er zelf bij en daar baseer je je reactie weer op. Overigens zie ik het niet als verspilde moeite omdat je met dit gesprek mijn punt, over op een bepaalde vooringenomen manier reageren en dus zelf voor een bepaalde toon in het gespreksverloop kiest, bewijst

quote:

Logisch dat je dat niet zegt, maar ik dwing je nergens toe

quote:

Invulling van jouw kant.

quote:

Vind ik niet.

quote:

Je moet niets. Dat zegt ook helemaal niemand.

quote:

Again aannames en invulling waar je op reageert. Niet op wat er wordt gezegd.

quote:

Gelukkig geef je het zelf al aan, aanname.

quote:

Ook weer niet zo gezegd, dikke laag vooringenomenheid over mijn reactie gelegd en daarop gereageerd ipv wat gezegd wordt. Ik ben een aantal keer behandeld voor ik een passende behandeling trof waar ik ook echt mee geholpen was. Maar ook in die behandeling moest ik zelf alsnog het werk doen en vooral kijken naar wat ik anders moest doen. En om daar te komen moest ik ten eerste zelf het werk doen door open zijn en dingen te delen waar ik helemaal geen zin in had en ten tweede ook zelf de regie moest blijven houden en aan moest blijven geven wat voor mij wel werkte en niet.

quote:

Opnieuw, je moet niets, niemand zegt dat. Iemand geeft aan iets anders te zien, een andere invalshoek, misschien heb je er iets aan, kun je er iets mee, misschien niet. All good.

quote:

Och kindeke toch:

Justin Timberlake - Cry Me A River (Official)

quote:

Op dinsdag 8 september 2020 10:17 schreef Stigma86 het volgende:
Ik merk dat ik ook echt een probleem met eten heb. Niet alleen de hoeveelheid, die is al heel laag namelijk.

Maar ook de smaken. Ik had pasta gemaakt, met pijn en moeite. Een gerecht wat eerst wel smaakte, en 2x besteld om een keer te kijken hoe het smaakte , 1x indiaas en 1x indonesisch eten. en elke keer na 2 happen smaakt het gewoon werkelijk nergens meer naar. En ik zit ook nog eens meteen vol.
Kan net zo goed droog brood eten.

En dan weer een schuld gevoel want in veel landen hebben ze nauwelijks eten
Zo is de cirkel rond en het blijft het gevecht ook bezig.

Psych had het ook nog over lotgenoten groepen maar weet niet of ik daar zo voor te porren ben.

Het gekke is ook dat het lijkt, ofja voelt alsof ik vanaf mijn geboorte al depressief ben geweest, en dat ik zo ook nog (of erger) ga zijn de rest van mijn leven, terwijl ik ergens wel weet dat dat niet zo is.

Maar ik merk het verschil met een dipje en zware depressie wel duidelijk nu.
Met een dipje heb je nog een verleden en een toekomst, hierbij niet (voor het gevoel) alles lijkt grijs verleden heden tot toekomst. Van leven naar overleven.
En dan heeft je overgrootvader nog in WW2 gevochten en lukt het jezelf nauwelijks om van je bed naar de badkamer te gaan.

Over ad zou ik nog gaan spreken met de psych en ha. Maar heb wel gelezen dat de bijwerkingen ook geen pretje zijn en dat daarom ook veel mensen stoppen met ad. En het liefst begin ik er toch niet aan want je moest het wel een jaar innemen +- en het liefst neem ik geen medicijnen. Maar mischien heb ik geen keus meer.

Heb ook het idee dat ik daar wel een keer uitgepraat ben, het steeds maar oprakelen en herkauwen. Dadelijk doorverwezen worden en wéér je verhaal opnieuw kunnen doen.

Van hemel naar hel gegaan in een paar jaar, geen idee hoe er werkelijk uit te komen maar we gaan nog even door.