R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Moet deze week eigenlijk nog bloed laten prikken op een aantal dingen, volgende week dan bij psychiater afspraak die dan overlegd heeft met huisarts over wat ze denken en wat er moet wijzingen aan medicatie. Vraag is of het depressie, toch nog de medicatie of reserves die op zijn zijn. Nog niet helemaal helder dus. Slaap de laatste dagen eigenlijk olniet voor 12 uur in en word dan s morgens om 6.30 wakker of ik in coma heb gelegen, voel me gewoon nog steeds wel snel vermoeid, vandaag ook al weer een te lange dag op kantoor achteraf. Grenzen...quote:Op woensdag 24 juni 2020 09:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ja dank je.
Goed dat je probeert om jezelf niet teveel te idenficeren met werk. Maar als het iets is waarbij je niet aan mantelzorg enz hoeft te denken snap ik wel dat het belangrijk is om daar goed te functioneren ook omdar het natuurlijk gewoon nodig is. Zijn ze al verder met de beoordeling of je een burnout hebt?
Hoe is het bij jou?
@ Moonlight, fijn om te horen, voor de automutilatie zoek je nu hulp, meer kun je soms ook niet (tegelijk) doen.
Stel je er maar op in dat er voorlopig ook geen helderheid gaat komen. Dan valt het mee als het wel komt. Vervelend dat je moe bent.quote:
L
Moet deze week eigenlijk nog bloed laten prikken op een aantal dingen, volgende week dan bij psychiater afspraak die dan overlegd heeft met huisarts over wat ze denken en wat er moet wijzingen aan medicatie. Vraag is of het depressie, toch nog de medicatie of reserves die op zijn zijn. Nog niet helemaal helder dus. Slaap de laatste dagen eigenlijk olniet voor 12 uur in en word dan s morgens om 6.30 wakker of ik in coma heb gelegen, voel me gewoon nog steeds wel snel vermoeid, vandaag ook al weer een te lange dag op kantoor achteraf. Grenzen...
Hoe is het bij jou?
@ Moonlight, fijn om te horen, voor de automutilatie zoek je nu hulp, meer kun je soms ook niet (tegelijk) doen.
Met mij gaat het wel oke, de dingen wisselen zich af, nu ben ik niet moe of ik merk het nirt omdat ik niks verplicht moet doen maar op de momenten dat ik niet moe ben dan ben ik weer zwartgallig en angstig. That’s life for a normal person. Behalve op Fok. Op Fok buiten dit topic is het nog redelijk normaal om een perfecte psychische gezondheid te hebben waar helemaal niks aan mankeert
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Tijdje afwezig hier, druk met dingen regelen.
Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!
Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!
Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!
Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!
Fijn zeg! Een operatie is altijd spannend maar ik hoop echt dat het helpt voor de pijnen daarbij hopelijk ook voor depressie!quote:
Tijdje afwezig hier, druk met dingen regelen.
Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!
Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!
Met mij gaat het op zich wel goed, op mentale vermoeidheid en verwardheid en wantrouwen naar anderen na maar dat is toch chronisch bij mij ik kan ermee leven
Mijn nergens op gebaseerde haat naar mensen op straat is iets verminderd lijkt wel, net als toen ik nog sam-e gebruikte. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met de dropsiroop die ik nam (verlengd werking cortisol), de thee met glidkruid en meidoorn enz of de koffie met reishi en lions mane...
Ik ben er heel erg blij mee... Ik hoop dat het geen placebo is.. Vanmorgen probeerde ik guarana poeder, het hielp wel wat voor energie maar nog niet voor mentale vermoeidheid.maar ik had ook maar 200mg genomen.
[ Bericht 11% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-06-2020 12:14:36 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.
Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.
Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).
Mama van 2 lieve meiden :)
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.quote:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.
Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).
Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.
Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.
Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.
Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.
Ik hoop het ook, vind het vooral wel heel spannend ,omdat de vorige 2 operaties echt hels waren, maargoed toen was mn schouder helemaal verbrijzeld en zat er een infectie, dus het zou nu alleen maar mee kunnen vallen zou je zeggen (nu wordt de plaat verwijderd).quote:Op dinsdag 30 juni 2020 11:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Fijn zeg! Een operatie is altijd spannend maar ik hoop echt dat het helpt voor de pijnen daarbij hopelijk ook voor depressie!
Met mij gaat het op zich wel goed, op mentale vermoeidheid en verwardheid en wantrouwen naar anderen na maar dat is toch chronisch bij mij ik kan ermee leven
Mijn nergens op gebaseerde haat naar mensen op straat is iets verminderd lijkt wel, net als toen ik nog sam-e gebruikte. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met de dropsiroop die ik nam (verlengd werking cortisol), de thee met glidkruid en meidoorn enz of de koffie met reishi en lions mane...
Ik ben er heel erg blij mee... Ik hoop dat het geen placebo is.. Vanmorgen probeerde ik guarana poeder, het hielp wel wat voor energie maar nog niet voor mentale vermoeidheid.maar ik had ook maar 200mg genomen.
Fijn dat het goed met je gaat, en sommige dingen zijn helaas chronisch ja, maar fijn dat je het kan 'accepteren' en er mee kan leven.
Ja, ik dacht ik neem hem maar aan, scheelt een weekje in de stress zitten. Thanks, ik hoop ook dat het dit keer wat voorspoediger gaat haha.quote:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.
Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).
Gelukkig is de hoofdpijn minder, hoofdpijn kan zo'n aanslag op je humeur en je algehele gesteldheid zijn. Sorry, misschien heb je het al vermeld, maar wat voor medicatie had je? Hoop dat de halvering invloed heeft, op een positieve manier!
Thanks!quote:
[..]
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.
Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.
Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.
Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.
Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.
Ik vind het sowieso al super knap van je dat je je werk weer oppakt! Probeer gewoon niet te veel te willen in een keer, ook al gaat dat zoals je zelf al aangeeft door je eigen sterke wil lastig. Ben benieuwd naar je behandeling en de medicatie, ik hoop echt dat het je gaat helpen!
Spannend, hopelijk kun je het dan met een goed gevoel afsluiten voor jezelf!
Ik heb bij mijn therapeut, tegen wie ik moeilijk open kan zijn, geen idee waardoor nog, gok toch omdat het beetje zo'n poppetje is, net van school enzo, jaar jonger als ik ook. Maar toch gedaan, gezegd dat ik waarschijnlijk niet de emdr voor m'n psychiatrische gesloten afdeling trauma wil, maar dan moet ik er wel over gaan schrijven oid zei ze, ipv emdr. Dusja, denk dat ik dat maar doe. Maar eerst even prio is nu herstellen van de aankomende operatie. Verder had ik een date met een meisje, maar ondertussen gevoelens voor een ander meisje, waarvan ik dacht dat zij niks meer met mij zou willen te maken hebben op die manier, maar nu blijkt, ondanks dat ze zei dat ik door moest gaan met m'n leven en niet op haar moest wachten (we hebben allebei een prio voor onszelf nu, daarna gaan we een goed gesprek voeren), heb ik het meisje van de date (leuk meisje wel) verteld dat ik nog teveel voel voor iemand anders, en haar niet alles kan geven en het tegenover beide niet eerlijk vind. Dan heb ik liever dat het misschien toch niet gaat werken met deze, maar dan heb ik in ieder geval mijn hart en gevoel gevolgd door het toch te proberen.
Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).
Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).
Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).
Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).
Niet heel gek als je moe bent als ik bovenstaande lees... pas goed op jezelfquote:
[..]
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.
Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.
Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.
Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.
Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.
Ik gebruik seroquel, 25 mg maar, maar ik kan ze doormidden hakken.quote:
Ja, ik dacht ik neem hem maar aan, scheelt een weekje in de stress zitten. Thanks, ik hoop ook dat het dit keer wat voorspoediger gaat haha.
Gelukkig is de hoofdpijn minder, hoofdpijn kan zo'n aanslag op je humeur en je algehele gesteldheid zijn. Sorry, misschien heb je het al vermeld, maar wat voor medicatie had je? Hoop dat de halvering invloed heeft, op een positieve manier!
Psychiater zei dat ik ook zonder mocht proberen, maar dat voelt nog een stap te ver. Dus eerst maar eens doormidden. Huisarts schrijft ze voor, die spreek ik over 3 weken weer. Dus tegen die tijd weet ik vast wel of het een goed idee was of niet
.Goed dat je bij je therapeut hebt aangegeven dat je geen emdr wilt doen.quote:
Ik heb bij mijn therapeut, tegen wie ik moeilijk open kan zijn, geen idee waardoor nog, gok toch omdat het beetje zo'n poppetje is, net van school enzo, jaar jonger als ik ook. Maar toch gedaan, gezegd dat ik waarschijnlijk niet de emdr voor m'n psychiatrische gesloten afdeling trauma wil, maar dan moet ik er wel over gaan schrijven oid zei ze, ipv emdr. Dusja, denk dat ik dat maar doe. Maar eerst even prio is nu herstellen van de aankomende operatie. Verder had ik een date met een meisje, maar ondertussen gevoelens voor een ander meisje, waarvan ik dacht dat zij niks meer met mij zou willen te maken hebben op die manier, maar nu blijkt, ondanks dat ze zei dat ik door moest gaan met m'n leven en niet op haar moest wachten (we hebben allebei een prio voor onszelf nu, daarna gaan we een goed gesprek voeren), heb ik het meisje van de date (leuk meisje wel) verteld dat ik nog teveel voel voor iemand anders, en haar niet alles kan geven en het tegenover beide niet eerlijk vind. Dan heb ik liever dat het misschien toch niet gaat werken met deze, maar dan heb ik in ieder geval mijn hart en gevoel gevolgd door het toch te proberen.
Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).
Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).
Nu eerst richten op de operatie. Heel veel succes/sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
Wat goed dat je actie onderneemt om je familie te vinden. Ben benieuwd hoe het afloopt.quote:
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.
Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.
Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.
Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.
Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.
Een operatie die hels was? Werkten de pijnstillers niet goed genoeg?quote:
Ik hoop het ook, vind het vooral wel heel spannend ,omdat de vorige 2 operaties echt hels waren, maargoed toen was mn schouder helemaal verbrijzeld en zat er een infectie, dus het zou nu alleen maar mee kunnen vallen zou je zeggen (nu wordt de plaat verwijderd).
Fijn dat het goed met je gaat, en sommige dingen zijn helaas chronisch ja, maar fijn dat je het kan 'accepteren' en er mee kan leven.
schouder verbrijzeld en ook nog ontstoken klinkt ook wel afschuwelijk inderdaad. Ik heb 1x mijn been op een paar plaatsen gebroken en het was de ergste pijn die ik heb gehad. Ik wil me niet eens voorstellen hoe een verbrijzeling voelt 
Ik hoop echt dat deze operatie goed gaat.
Ja op zich vind ik dat niet erg. Veel mensen hebben ergere dingen. Wat ik wel erg vind is dat ik jaren therapie heb gevolgd waarbij ze maar wat aanrommelden en de conclusie ook gewoon accepteer het en je hebt geen probleem oh nee misschien toch wel oh we weten het niet was. Ik word echt gek van zulke expertise. Wat leren die mensen . Niks meer na hun opleiding lijkt wel. Of ze doen geen moeite en ik krijg van iedereen de schuld. Het kan toch niet waar zijn dat ze informatie alleen maar van wikipedia halen. Maar ja .
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
@Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...
Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.
Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.
Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.
Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.
Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.
Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.
Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.
Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.
Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.
Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.
Even een vlugge update, ik ben weer uit narcose en voel me redelijk oké. Mag vanavond rond 10 naar huis. Plaat is eruit, hoe het verder is gegaan weet ik nog niet.
Fijn dat het achter de rug is. Rustig aan en veel sterkte en goed herstel gewenst de komende dagen!quote:
Even een vlugge update, ik ben weer uit narcose en voel me redelijk oké. Mag vanavond rond 10 naar huis. Plaat is eruit, hoe het verder is gegaan weet ik nog niet.
@geeninspiratie1235
Ja heb een week met een verbrijzelde schouder gelegen voordat ze wisten wat ze er mee wouden doen, operatie die 2,5 uur zou duren duurde 5 uur omdat het leek of er een bom was ontploft van binnen, toen plaat erin, en toen dus een infectie gekregen waardoor de wond open moest en vanzelf dicht moest groeien, hels. Ik heb methadon, morfine, oxycodon,pregabaline en keta gehad voor de pijn.
Nu valt het reuze mee, ik voel me best goed, vanacht wel overgegeven, maar denk mede doordat ik keelpijn heb van de beademings tube. Heb nu bij wijze van spreke meer last van m'n keel dan van m'n schouder, dus daar ben ik blij mee. Wond ziet er nu rustig en goed uit. Moet over 2 weken op controle en dan is de uitslag van de kweek binnen en kunnen we kijken of ik nog antibiotica moet. Als het zo blijft qua pijn ben ik tevreden, qua beweging gaat het ook redelijk gelukkig
Ja heb een week met een verbrijzelde schouder gelegen voordat ze wisten wat ze er mee wouden doen, operatie die 2,5 uur zou duren duurde 5 uur omdat het leek of er een bom was ontploft van binnen, toen plaat erin, en toen dus een infectie gekregen waardoor de wond open moest en vanzelf dicht moest groeien, hels. Ik heb methadon, morfine, oxycodon,pregabaline en keta gehad voor de pijn.
Nu valt het reuze mee, ik voel me best goed, vanacht wel overgegeven, maar denk mede doordat ik keelpijn heb van de beademings tube. Heb nu bij wijze van spreke meer last van m'n keel dan van m'n schouder, dus daar ben ik blij mee. Wond ziet er nu rustig en goed uit. Moet over 2 weken op controle en dan is de uitslag van de kweek binnen en kunnen we kijken of ik nog antibiotica moet. Als het zo blijft qua pijn ben ik tevreden, qua beweging gaat het ook redelijk gelukkig
Heel knap dat je je schoonouders hebt verteld hoe je je voelt. Fijn dat ze het zo goed oppakken en je altijd je verhaal mag doen. Erg fijn! Zeker als je dat zelf in je eigen jeugd gemist hebt.quote:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...
Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.
Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.
Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.
Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.
Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.
Hopelijk heb je lekker geslapen en wat meer energie vandaag!
Pizza, succes met het herstellen. Fijn om te lezen dat het tot nu toe mee is gevallen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Succes @GrumpyOldMan
"De ONZ SC heeft veel meer pit, nu Stig in het topic zit!" -TheStigsDutchCousin
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.
Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.
Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.
Tja, ik wil die woede zelf ook niet denk ik, want ik heb er als enige last van. Maar er is iets wat ik niet af kan sluiten ervan. Wie is wanneer verantwoordelijk voor de eigen gevoelens? De psychiatrie geeft geen antwoord op die vraag zo lang het bij de mensen die niet verantwoordelijk worden geacht voor hun eigen gevoelens (mensen met een stoornis) niet lichamelijk kan worden aangetoond dat ze vanwege hun lichamelijke onbalans maar beperkt verantwoordelijk zijn. Want het feit dat ze niet alleen trauma maar ook genen/biochemie als verklaring opdissen voor stoornissen zorgt ervoor dat dit een open vraag blijft zolang het niet door eenduidige wetenschappelijke resultaten wordt opgehelderd. Dat is iets wat mijn hersenen niet kunnen verwerken, omdat men altijd zegt iedereen is verantwoordelijk voor de eigen gevoelens een psycholoog ondersteunt alleen. Maar zodra iemand medicijnen voorgeschreven krijgt is de psychiater letterlijk verantwoordelijk geworden (op de kwestie na of men de medicijnen weigert of accepteert).quote:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...
Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.
Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.
Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.
Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.
Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.
Goed om te lezen dat je steun hebt kunnen hebben aan je schoonouders! Knap dat je je tegenover hun wel open op kunt stellen en mooi dat ze er voor je zijn.
Oh jee... Ik was juist zo blij voor je dat de operatie an sich allemaal goed leek te zijn gegaan... Wat een neverending story... Ik hoop dat de antibiotica het nu echt goed gaat oplossenquote:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.
Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Wat ontzettend vervelend Pizzapuntje! Hoe is het nu? Hopelijk heb je desondanks nu weinig last. En veel korter dan dit kunnen ze er niet op zitten moet je maar denken, je bent nu inderdaad bijna gelijk begonnen met antibiotica. Sterkte!quote:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.
Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.
Dank voor jullie reacties. Hopelijk gaat het iedereen goed!
@geeninspiratie, snap wel wat je bedoelt qua verantwoordelijkheid. Ik merk dat je erg over dingen nadenkt en analyseert. Wellicht is het goed om soms even stil te staan dat het belangrijkst is dat je beter in je vel komt, een modus vindt. Wie dan precies achteraf waarvoor verantwoordelijk is dan misschien minder belangrijk, als het maar helpt denk ik dan.
Psychiatrisch onderzoek is geweest, dosering van duloxetine moet wederom omhoog (nu 90 mg) want energieherstel en vermindering van de donkere wolken gaat nog niet genoeg. Nu eerst 1 op 1 gesprekken, vanaf augustus groep, er is heel veel wat speelt. En ik moet er gezien recidive rekening mee houden dat ik altijd medicatie zal moeten blijven nemen.
Buiten de depressies is mijn persoonlijkheid in ieder geval ook negatief gevormd op onderdelen. Dat merk ik ook, ben over dingen die familie raken als vaderschap onzeker as hell. En het ergste is, ook al kan ik beredeneren dat ik me omhoog geknokt heb naar een eigen leven, baan, woning en gezin, ik kan er (nu) totaal geen zelfvertrouwen of basis aan ontlenen.
Dat doet me bijna afvragen of ik dan toch maar naar een lager niveau moet streven in mijn leven, bijvoorbeeld in mijn werk, heb nu echt een baan op behoorlijk Hbo plus niveau maar wellicht is het toch teveel gevraagd met mijn "beperkingen"..Sorry voor het lange verhaal, ik schrijf het vooral even van me af.
@geeninspiratie, snap wel wat je bedoelt qua verantwoordelijkheid. Ik merk dat je erg over dingen nadenkt en analyseert. Wellicht is het goed om soms even stil te staan dat het belangrijkst is dat je beter in je vel komt, een modus vindt. Wie dan precies achteraf waarvoor verantwoordelijk is dan misschien minder belangrijk, als het maar helpt denk ik dan.
Psychiatrisch onderzoek is geweest, dosering van duloxetine moet wederom omhoog (nu 90 mg) want energieherstel en vermindering van de donkere wolken gaat nog niet genoeg. Nu eerst 1 op 1 gesprekken, vanaf augustus groep, er is heel veel wat speelt. En ik moet er gezien recidive rekening mee houden dat ik altijd medicatie zal moeten blijven nemen.
Buiten de depressies is mijn persoonlijkheid in ieder geval ook negatief gevormd op onderdelen. Dat merk ik ook, ben over dingen die familie raken als vaderschap onzeker as hell. En het ergste is, ook al kan ik beredeneren dat ik me omhoog geknokt heb naar een eigen leven, baan, woning en gezin, ik kan er (nu) totaal geen zelfvertrouwen of basis aan ontlenen.
Dat doet me bijna afvragen of ik dan toch maar naar een lager niveau moet streven in mijn leven, bijvoorbeeld in mijn werk, heb nu echt een baan op behoorlijk Hbo plus niveau maar wellicht is het toch teveel gevraagd met mijn "beperkingen"..Sorry voor het lange verhaal, ik schrijf het vooral even van me af.
Die struggle met werk ben ik ook echt zat. Ik werk ook op hbo niveau en ben een aardige jobhopper. Overal erger ik me de ziekte aan inefficiëntie, fossielen die niet met de tijd meegaan en geldhonger. 8 uur aanwezig moeten zijn (nu obviously niet maar over het algemeen) om goed en wel voor 2 uur werk te verzetten omdat de rest opgaat aan verkeerd ingeregelde processen, mensen te vriend houden en ander people management. Het zuigt me echt compleet leeg.
Ik heb anderhalf jaar niet gewerkt en dat was zonder twijfel de meest relaxte periode uit mn leven. Ik voelde me veel nuttiger en vooral ook leuker.
Zit zelf echt een beetje op een omslagpunt, "zal ik dan maar relaxed bij de bakker gaan werken?" Ik twijfel nog even omdat ik nog wat dingen op een rijtje moet krijgen (oa hypotheek verlengen en de hele finadmin weer eens op de schop) en omdat ik denk dat je ook bij dat soort banen gewoon te maken hebt met mensen die te veel waarde hechten aan hun werk, dus dan zit je met dezelfde shit alleen voor veel minder geld.
Ik heb anderhalf jaar niet gewerkt en dat was zonder twijfel de meest relaxte periode uit mn leven. Ik voelde me veel nuttiger en vooral ook leuker.
Zit zelf echt een beetje op een omslagpunt, "zal ik dan maar relaxed bij de bakker gaan werken?" Ik twijfel nog even omdat ik nog wat dingen op een rijtje moet krijgen (oa hypotheek verlengen en de hele finadmin weer eens op de schop) en omdat ik denk dat je ook bij dat soort banen gewoon te maken hebt met mensen die te veel waarde hechten aan hun werk, dus dan zit je met dezelfde shit alleen voor veel minder geld.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Thanks Grumpy
Ik voel me best oke, het is zo'n verschil met de vorige operatie. Slik nu niks tegen de pijn, en douche mezelf nu (thuiszorg kijkt nog wel even paar dagen mee en helpt met de pleister). Wond ziet er goed uit, ook al zit er een infectie in. Wel dus misschien wel 3 maanden antibiotica, maar het is dus een goede keuze geweest de plaat te verwijderen! Het zal nooit meer worden wat het was, gezien er amper nog een schouderkop over is, maar het is te doen, ik bekijk het positief!
Je zou je eens kunnen afvragen en de plus en mins opschrijven van naar een lager niveau gaan. Ik vind het sowieso al knap dat je een baan hebt, ik zelf heb er geen, en zal waarschijnlijk ooit nooit fulltime kunnen werken en van mijn wajong af komen. Maar ik zou wel toch 2 dagen in de week paar uur vrijwilligerswerk willen doen, gewoon om mezelf nuttig te maken, nu voel ik me soms zo nutteloos in deze maatschappij..
Het is goed dat je het van je afschrijft, dan kun je het misschien even los laten.
Ik voel me best oke, het is zo'n verschil met de vorige operatie. Slik nu niks tegen de pijn, en douche mezelf nu (thuiszorg kijkt nog wel even paar dagen mee en helpt met de pleister). Wond ziet er goed uit, ook al zit er een infectie in. Wel dus misschien wel 3 maanden antibiotica, maar het is dus een goede keuze geweest de plaat te verwijderen! Het zal nooit meer worden wat het was, gezien er amper nog een schouderkop over is, maar het is te doen, ik bekijk het positief!
Mm, maar beter hele leven medicatie en beter in je vel zitten, dan geen medicatie en je rotter voelen? Ik zal waarschijnlijk ook niet van m'n medicatie af komen, hoewel ik daar wel heel erg naar streef, ook naar het idee misschien. Die onzekerheden in bepaalde dingen herken ik wel, en hoewel ik ergens diep van binnen weet da ik niet onzeker hoef te zijn vreet het me soms toch op.quote:
Dank voor jullie reacties. Hopelijk gaat het iedereen goed!
@:geeninspiratie, snap wel wat je bedoelt qua verantwoordelijkheid. Ik merk dat je erg over dingen nadenkt en analyseert. Wellicht is het goed om soms even stil te staan dat het belangrijkst is dat je beter in je vel komt, een modus vindt. Wie dan precies achteraf waarvoor verantwoordelijk is dan misschien minder belangrijk, als het maar helpt denk ik dan.
Psychiatrisch onderzoek is geweest, dosering van duloxetine moet wederom omhoog (nu 90 mg) want energieherstel en vermindering van de donkere wolken gaat nog niet genoeg. Nu eerst 1 op 1 gesprekken, vanaf augustus groep, er is heel veel wat speelt. En ik moet er gezien recidive rekening mee houden dat ik altijd medicatie zal moeten blijven nemen.
Buiten de depressies is mijn persoonlijkheid in ieder geval ook negatief gevormd op onderdelen. Dat merk ik ook, ben over dingen die familie raken als vaderschap onzeker as hell. En het ergste is, ook al kan ik beredeneren dat ik me omhoog geknokt heb naar een eigen leven, baan, woning en gezin, ik kan er (nu) totaal geen zelfvertrouwen of basis aan ontlenen.
Dat doet me bijna afvragen of ik dan toch maar naar een lager niveau moet streven in mijn leven, bijvoorbeeld in mijn werk, heb nu echt een baan op behoorlijk Hbo plus niveau maar wellicht is het toch teveel gevraagd met mijn "beperkingen"..Sorry voor het lange verhaal, ik schrijf het vooral even van me af.
Je zou je eens kunnen afvragen en de plus en mins opschrijven van naar een lager niveau gaan. Ik vind het sowieso al knap dat je een baan hebt, ik zelf heb er geen, en zal waarschijnlijk ooit nooit fulltime kunnen werken en van mijn wajong af komen. Maar ik zou wel toch 2 dagen in de week paar uur vrijwilligerswerk willen doen, gewoon om mezelf nuttig te maken, nu voel ik me soms zo nutteloos in deze maatschappij..
Het is goed dat je het van je afschrijft, dan kun je het misschien even los laten.
