Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

Misschien stom, maar iets van kauwgom ofzo? Of richt een paar keer dag je op andere spiergroepen, bijvoorbeeld bewust je beenspieren aanspannen, al dan niet met diep uitademen, zodat je focus, ook van je lichaam verlegd wordt. Laatste werkte bij revalidatie ooit goed.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

Ja te weinig ontspannend dus. Wordt de uitdaging voor deze week, gewoon 2x lekker rustig rijden. Want ik vond het de laatste jaren wel echt steeds leuker denk ik. Dank je wel!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:58 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Misschien stom, maar iets van kauwgom ofzo? Of richt een paar keer dag je op andere spiergroepen, bijvoorbeeld bewust je beenspieren aanspannen, al dan niet met diep uitademen, zodat je focus, ook van je lichaam verlegd wordt. Laatste werkte bij revalidatie ooit goed.

Zo'n stom idee vind ik het niet. Ik zat even te googlen daar las ik ook over kauwbeweging maken en er schijnt ook fysiotherapie voor te zijn. Nou ja, eerst maar eens zelf wat proberen.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 22:02 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ja te weinig ontspannend dus. Wordt de uitdaging voor deze week, gewoon 2x lekker rustig rijden. Want ik vond het de laatste jaren wel echt steeds leuker denk ik. Dank je wel!

Goed voornemen! Zou mooi zijn als het je lukt!
Misschien heb je er dan ook meer profijt van, ontspanningstechnisch gezien.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

Ik heb ook vaak last van kaakspierpijn, vooral door overmatig aanspannen en klemmen overdag bij spanning. Ik heb er fysiotherapie voor gehad, daarbij ook oefeningen om je kaakspieren te ontspannen en op te rekken. Die oefeningen zijn op internet te vinden. Als je het niet kan vinden kan ik wel op zoek naar een link voor je. Ik heb overigens ook een splint maar die gebruik ik niet meer want dat vind ik echt een onding. Wat erg belangrijk is is dat je regelmatig even checkt of je je spieren aan het aanspannen bent en ze dan probeert te ontspannen. Dat moet dan een gewoonte worden. Het signaleren is de eerste stap.

Omdat ik bij spanning vaak de neiging heb om mezelf te bijten of op voorwerpen te kauwen en bijten heb ik een kauwketting gekocht. Ik was eerst bang dat dit niet goed zou zijn omdat mijn kaak al overbelast wordt door het overmatig aanspannen en ik mijn spieren door het bijten nog meer belast maar het leek me toch het proberen waard. En gek genoeg blijkt dit juist minder belastend te zijn voor mijn kaak. Ik denk omdat die bijt-/kauwbewegingen worden onderbroken zeg maar terwijl dat klemmen continue aanspanning van de spieren is. En als ik dat ding even 'gewoon' in mijn mond heb is mijn kaak ook meer ontspannen.
Dus behalve het voordeel dat mijn bijttic minder schade aanricht (hoewel ik soms alsnog voor mijn hand 'kies' (die gewoonte gaat er niet zomaar uit)) lijkt het ook te helpen bij gespannen kaakspieren. En het is ook nog zintuigbevredigend (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen ) - tenminste, een van de twee die ik heb, want die heeft bobbeltjes en dat werkt ook rustgevend of zo.
Het is van Chewigem, ik heb ze hier besteld, maar er zijn veel andere sites die het ook aanbieden.

[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 09-06-2020 01:27:55 ]

@Nijna ik heb ook een knarsbitje voor 's nachts, en als het overdag niet goed lukt om mijn kaken te ontspannen gebruik ik kauwgum.
Ik draag mijn knarsbitje iedere nacht, want ik heb door het knarsen al schade opgelopen aan mijn tandglazuur (afgeknarst tot ik op de zenuw zat) en het is heel makkelijk om de vullingen die daar zitten er weer af te knarsen, dus dat riskeer ik niet. Het is wel iets om rekening mee te houden, dat als je veel met je tanden op elkaar knarst het tandglazuur er onherstelbaar vanaf is. Ze doen er dus wel vullingen op, maar die passen nooit perfect en het blijft gevoelig.
Kaakfysiotherapie staat op mijn to do list omdat ik bang ben dat ik mijn kaakgewricht beschadig met het geknars en geklem, maar daar kijk ik na de corona nog naar

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 01:08 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ook vaak last van kaakspierpijn, vooral door overmatig aanspannen en klemmen overdag bij spanning. Ik heb er fysiotherapie voor gehad, daarbij ook oefeningen om je kaakspieren te ontspannen en op te rekken. Die oefeningen zijn op internet te vinden. Als je het niet kan vinden kan ik wel op zoek naar een link voor je. Ik heb overigens ook een splint maar die gebruik ik niet meer want dat vind ik echt een onding. Wat erg belangrijk is is dat je regelmatig even checkt of je je spieren aan het aanspannen bent en ze dan probeert te ontspannen. Dat moet dan een gewoonte worden. Het signaleren is de eerste stap.

Omdat ik bij spanning vaak de neiging heb om mezelf te bijten of op voorwerpen te kauwen en bijten heb ik een kauwketting gekocht. Ik was eerst bang dat dit niet goed zou zijn omdat mijn kaak al overbelast wordt door het overmatig aanspannen en ik mijn spieren door het bijten nog meer belast maar het leek me toch het proberen waard. En gek genoeg blijkt dit juist minder belastend te zijn voor mijn kaak. Ik denk omdat die bijt-/kauwbewegingen worden onderbroken zeg maar terwijl dat klemmen continue aanspanning van de spieren is. En als ik dat ding even 'gewoon' in mijn mond heb is mijn kaak ook meer ontspannen.
Dus behalve het voordeel dat mijn bijttic minder schade aanricht (hoewel ik soms alsnog voor mijn hand 'kies' (die gewoonte gaat er niet zomaar uit)) lijkt het ook te helpen bij gespannen kaakspieren. En het is ook nog zintuigbevredigend (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen ) - tenminste, een van de twee die ik heb, want die heeft bobbeltjes en dat werkt ook rustgevend of zo.
Het is van Chewigem, ik heb ze hier besteld, maar er zijn veel andere sites die het ook aanbieden.

Dank voor de tips, ik ben me er niet constant bewust van, maar soms realiseer ik het me ineens. Ik ga proberen er meer op te letten.
Zo'n kauwding kan ik ook wel proberen, wie weet helpt het...

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 10:05 schreef Tele6 het volgende:
@:Nijna ik heb ook een knarsbitje voor 's nachts, en als het overdag niet goed lukt om mijn kaken te ontspannen gebruik ik kauwgum.
Ik draag mijn knarsbitje iedere nacht, want ik heb door het knarsen al schade opgelopen aan mijn tandglazuur (afgeknarst tot ik op de zenuw zat) en het is heel makkelijk om de vullingen die daar zitten er weer af te knarsen, dus dat riskeer ik niet. Het is wel iets om rekening mee te houden, dat als je veel met je tanden op elkaar knarst het tandglazuur er onherstelbaar vanaf is. Ze doen er dus wel vullingen op, maar die passen nooit perfect en het blijft gevoelig.
Kaakfysiotherapie staat op mijn to do list omdat ik bang ben dat ik mijn kaakgewricht beschadig met het geknars en geklem, maar daar kijk ik na de corona nog naar

Ik denk niet dat mijn tanden beschadigd zijn, althans... ik heb de tandarts er nog niet over gehoord. Ik heb die splint toen gekregen omdat ik toen ook aangaf dat ik het idee had dat ik zo klemde met mijn kaken.
Maar ik doe het niet altijd, tenminste ik zou denken dat ik dan meer last zou hebben...

Wat een K*t begeleiding vanavond. Ze klopt aan en binnen 1 sec staat ze binnen... Ze kan ook gewoon aanbellen en wachten tot ik de deur open doe.. Dus heb de deur nu maar op slot gedaan. Ben erg gesteld op mijn privacy, pfff zo irritant dit!!

Edit 21:25:
Ja hoor staat ze weer aan mn deur gelukkkig was die op slot dus moest ze wachten maar vreselijk.

[ Bericht 20% gewijzigd door Moonlight op 12-06-2020 21:26:59 ]

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

Vraag ik me idd ook af of de hulp van Moonlight beter wordt.
Gelukkig dat ze schrokken van je energiepeil. Bij mij was dat ook zo toe ik nog werkte (gewoon normale tijden - geen overwerk oid). Naar werk - eten, huishoudelijke klusjes, instorten, slapen, repeat. Tegenwoordig ben ik nog steeds moe . Bij mij zeiden psychologen, maar ook andere mensen altijd "je wil teveel". "Teveel" was dan doordeweeks naast werk en de noodzakelijke dingen als eten, slapen en boodschappen doen nog iets afkrijgen voor mezelf, iets lezen, vooruitgaan iig. Kortom, niet alleen maar worden geleefd door verplichtingen en daar aan voldoen en verder niks als een robot.
Boodschappen doen put me ook compleet uit, ik weet echt niet waar dat aan ligt. De mensen en beslissinhen die je moet maken denk ik.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

Gelukkig dat de nieuwe datum redelijk snel is. Waarom laat je het niet toe? Of praat ze eroverheen of zo als je over serieuzere dingen begint?

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

Pittig Pizzapuntje, vast geen lol maar je kunt die operatie maar gehad hebben. Snap wat je bedoelt qua klik met therapeut, je wilt iemand met levenservaring, niet iemand met alleen wijsheid uit proefschriften. Is dat het of is het ook persoonlijkheid waardoor je niet echt in contact komt? Zo ben ook wel benieuwd naar de definitieve groepsbegeleider, zou nog kunnen dat ik in de andere groep terecht kwam, dit was ook een jonge vrouw, volgens mij nog in een andere levensfase dan ik..

Misschien helpt voor jezelf 1 ding benoemen wat je ter sprake wil brengen vooraf? Kun je het doseren.

@Geen inspiratie, heftig om te lezen dat jij je zo hebt moeten aanpassen qua energie. Ik wil voor mezelf echt enkel accepteren dat dit tijdelijk is, het voelt gewoon belachelijk dat ik een half jaar geleden kon s schakelen tussen 5 projecten op 1 dag en ik nu 4 uur net rond krijg. Nu slaap ik ook de laatste weken weer slecht en korter, maar dan nog. De hele dag op de bank liggen word ik ook niet vrolijker van denk ik dan.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 21:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:geen inspiratie, heftig om te lezen dat jij je zo hebt moeten aanpassen qua energie. Ik wil voor mezelf echt enkel accepteren dat dit tijdelijk is, het voelt gewoon belachelijk dat ik een half jaar geleden kon s schakelen tussen 5 projecten op 1 dag en ik nu 4 uur net rond krijg. Nu slaap ik ook de laatste weken weer slecht en korter, maar dan nog. De hele dag op de bank liggen word ik ook niet vrolijker van denk ik dan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Bedoel je met projecten dingen op je werk of ook prive? Met oog op wat je eerst schreef met die mantelzorg is het ergens wel logisch dat je een soort burnout kreeg. Je voelt je dan gewoon erg gedwongen terwijl er voor je gevoel geen keuze is lijkt mij en dan ook nog met negatieve oorzaak. Ik heb zelf gemerkt dat slaapgebrek 1 van de meest kwalijke dingen is voor mentale gezondheid daarom doe ik nu erg mijn best om de juiste hoeveelheid slaap te krijgen maar het blijft moeilijk omdat niet slapen ook een soort verslaving kan zijn.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

Hier gaat het langzaamaan steeds beter. Mag niet te vroeg juichen natuurlijk maar toch. Het is iets. Wel veel onrust overdag maar daar wordt aan gewerkt.

Wat lastig dat je zoveel gevoelens hebt, lijkt me heel verwarrend ook zoveel door elkaar. Heb je het al besproken met je therapeut? Wel jammer dat je zoveel dicht klapt bij haar en dat je het dan niet toe laat, maar er is geen kans op een andere therapeut? Of dat je dit aangeeft? (lijkt me niet )

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

Ik kom de dagen wel door. Zoek veel afleiding d.m.v. FOK! en haken en diamond painten en evt gamen of serie kijken. dus het gaat wel. Wandel ook af en toe, dus ik heb wel dingen te doen zeg maar alleen de onrust is zo kudt.

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 10:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Bedoel je met projecten dingen op je werk of ook prive? Met oog op wat je eerst schreef met die mantelzorg is het ergens wel logisch dat je een soort burnout kreeg. Je voelt je dan gewoon erg gedwongen terwijl er voor je gevoel geen keuze is lijkt mij en dan ook nog met negatieve oorzaak. Ik heb zelf gemerkt dat slaapgebrek 1 van de meest kwalijke dingen is voor mentale gezondheid daarom doe ik nu erg mijn best om de juiste hoeveelheid slaap te krijgen maar het blijft moeilijk omdat niet slapen ook een soort verslaving kan zijn.

Het is maar wat voor je werkt denk ik inderdaad. Wel goed dat je zelf in ieder geval bewust bent waar t voor jou in zit en dat dan nu werk niet haalbaar is.

Gaat bij mij inderdaad om projecten op het werk. Ik vond en vind mn werk echt leuk en kon eigenlijk altijd moeiteloos schakelen tussen veel onderwerpen en afspraken op een dag. Dat lukt me nu dus met een beperkt aantal onderwerpen, een halve dag en dan slaat de mentale vermoeidheid toe. Wil ook niet in de valkuil vallen om al mn waarde uit werk te halen, maar wil gewoon weer mn leven terug.

Heb idd sinds half maart 8 weken thuis gezeten nadat ik ingestort was na maanden mantelzorg en veel ellende in verleden en familie. Ondertussen de behandeling en medicatie voor ernstige depressie gestart. Maar psychiater en behandelaar willen nu checken of er naast ernstige depressie ook geen sprake is van een burn out en nog andere dingen, want ik knok met alle macht maar de energie komt dus nog niet echt op gang..

@ Moonlight, blij dat je wel bezigheden hebt en ondanks al die kutgevoelens de kracht vindt om ze op te pakken, goed zo. Dag voor dag volhouden en dan moet de negativiteit toch ergens een keer gaan inleveren hou ik mezelf ook maar voor.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:31 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 juni 2020 01:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Zit ook graag op de racefiets en dat werkt ook goed om mijn hoofd in ieder geval een paar uur leeg te krijgen. Maar dan leg ik mezelf toch ook een minimaal aantal km op, moet toch weer een bepaalde prestatie leveren op van mezelf.

Zo die les heb ik ook moeten leren. Wielrennen helt echt enorm tegen m'n klachten.. Maar ja met mij dwang moest ik minstens 30 km/h en zeker 40 km totaal wegtikken per race.

Gevolg als een idioot van start, na 10 kilometer op zijn en de 10 km terug met flinke pijn en en mega langzaam tempo..

Toen zei m'n vrouw dat ik weer moest doen wat ik ooit in het begin deed, namelijk opbouwen ipv meteen idioot te gaan fietsen. Dus ik een mooie route gevonden van net geen 13 km.. En toen gaan fietsen op gevoel.. Rekening houdend met het feit dat je niet alles geeft in het begin.. En dat paar weken (3x per week ofzo) volhouden.. En hoppa gemiddelde snelheid kroop van 22 km/h naar 23,5 km/h..

Gisteren voor het eerst de route verlengt naar 23 km. En dat ging best goed. Sind ik heb besloten dat ik er vooral van moet genieten en geen onrealistische eisen ging stellen (Ik sleep 115+ kg mee, dus 30 km/h is nog wel even een utopie) is het echt een bevrijding voor me geworden.

------------------------------

Merk dat ik veels te weinig in dit topic komt als het redelijk tot goed gaat. Ben inmiddels wel stabiel met dipjes hier en daar. Ook eindelijk gestopt met roken en voel me elke dag opknappen.

Hopelijk is de medicatie spiegel straks niet te hoog en hoeven we niet te gaan sleutelen aan de dosering.

Het feit dat we dit keer niet aan genezing, maar aan acceptatie en leven met hebben gewerkt geeft me echt vertrouwen dat ik in de toekomst eventuele terugvallen ook wel kan dealen.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 19:33 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]

Zo die les heb ik ook moeten leren. Wielrennen helt echt enorm tegen m'n klachten.. Maar ja met mij dwang moest ik minstens 30 km/h en zeker 40 km totaal wegtikken per race.

Gevolg als een idioot van start, na 10 kilometer op zijn en de 10 km terug met flinke pijn en en mega langzaam tempo..

Toen zei m'n vrouw dat ik weer moest doen wat ik ooit in het begin deed, namelijk opbouwen ipv meteen idioot te gaan fietsen. Dus ik een mooie route gevonden van net geen 13 km.. En toen gaan fietsen op gevoel.. Rekening houdend met het feit dat je niet alles geeft in het begin.. En dat paar weken (3x per week ofzo) volhouden.. En hoppa gemiddelde snelheid kroop van 22 km/h naar 23,5 km/h..

Gisteren voor het eerst de route verlengt naar 23 km. En dat ging best goed. Sind ik heb besloten dat ik er vooral van moet genieten en geen onrealistische eisen ging stellen (Ik sleep 115+ kg mee, dus 30 km/h is nog wel even een utopie) is het echt een bevrijding voor me geworden.

------------------------------

Merk dat ik veels te weinig in dit topic komt als het redelijk tot goed gaat. Ben inmiddels wel stabiel met dipjes hier en daar. Ook eindelijk gestopt met roken en voel me elke dag opknappen.

Hopelijk is de medicatie spiegel straks niet te hoog en hoeven we niet te gaan sleutelen aan de dosering.

Het feit dat we dit keer niet aan genezing, maar aan acceptatie en leven met hebben gewerkt geeft me echt vertrouwen dat ik in de toekomst eventuele terugvallen ook wel kan dealen.

Fijn toch dat je op de weg terug bent en minder met depressie, gewoon het piekeren minder voelen en merken is een goed teken, en logisch dat je er dan ook minder mee bezig bent. En tempo is natuurlijk ook gewoon ondergeschikt.

Tsja, ook met sport ben ik altijd wel bezig geweest met doelen stellen en daar hard in zijn, op zich past dat wel in mn plaatje..wat jij dwang noemt heb ik dus ook. Ik was de laatste jaren al scherp op mijn gewicht, ben nu na alle stress 82 kilo bij bijna 2 meter dus dat is het niet, maar ik rij als een opa in de rondte voor mn gevoel, gewoon 4km per uur langzamer dan vorig jaar en dat kan ik dus niet hebben. Morgen ga ik bewust maar een bosrijke route opzoeken waar er veel te zien en op te letten is:)

@GrumpyOldMan, bedenk ook dat stil zitten (de winter maanden..) ook enorm je conditie en spieren sloopt. Dat moet je toch weer even zien op te bouwen :-).

Vandaag mn eerste fysieke afspraak bij de psychologe.
We hadden al wel online gesproken, maar nog niet zo.
Ik denk dat dit wel zou kunnen klikken...

Verder gaat het wel aardig, ik kan mezelf er wel toe zetten om dingen te gaan doen op het moment.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 18:20 schreef Nijna het volgende:
Vandaag mn eerste fysieke afspraak bij de psychologe.
We hadden al wel online gesproken, maar nog niet zo.
Ik denk dat dit wel zou kunnen klikken...

Verder gaat het wel aardig, ik kan mezelf er wel toe zetten om dingen te gaan doen op het moment.

Fijn dat je een mogelijke klik voelt. En goed dat je dingen kunt doen. Merk zelf ook dat het helpt om een redelijk normaal ritme te kunnen hebben. Ben je nog redelijk aan het begin van je behandeling?

@MatthijsDJ, thanks, sprak vandaag praktijkondersteuner nog en die gaf aan dat energieverlies bij mij echt komt van maandenlange aanloop naar depressie op zich. En dat dat pas als laatste terug zou komen. Heb dus maar wat getoerd vanmiddag en ben nu in ieder geval niet bijzonder moe. Misschien dus toch less=more op de lange termijn:)

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 19:33 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn dat je een mogelijke klik voelt. En goed dat je dingen kunt doen. Merk zelf ook dat het helpt om een redelijk normaal ritme te kunnen hebben. Ben je nog redelijk aan het begin van je behandeling?

Niet helemaal, ik heb al aardig wat hulp gehad in het verleden. Maar hier is het het begin.
We gaan vooral kijken hoe we kunnen zorgen dat ik niet weer depressief wordt, want die neiging lijk ik wel wat te hebben (heb er ook al wat gehad in het verleden).
En er zijn nog wel wat dingen waar ik wat mee moet/wil.
Dingen een plek geven en kijken of er manieren zijn om beter te functioneren.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 21:13 schreef Nijna het volgende:

[..]

Niet helemaal, ik heb al aardig wat hulp gehad in het verleden. Maar hier is het het begin.
We gaan vooral kijken hoe we kunnen zorgen dat ik niet weer depressief wordt, want die neiging lijk ik wel wat te hebben (heb er ook al wat gehad in het verleden).
En er zijn nog wel wat dingen waar ik wat mee moet/wil.
Dingen een plek geven en kijken of er manieren zijn om beter te functioneren.

Goed zo, mooi dat je samen scherp hebt waar je mee bezig gaat, kan me voorstellen dat dat naast een persoonlijke klik ook vertrouwen/steun geeft. Je moet ergens beginnen. Bij mij spreken psychiater, praktijkondersteuner ook van een terugkerende (2e) ernstige depressie, dus je bent niet de enige (hier) met een terugkerende hulpvraag en mogelijke aanleg, zo bedoel ik het ook niet (alsof dat negatief is). Veel succes de komende tijd. Ik hoop ook bepaalde fundamentele dingen nu voor eens en altijd af te gaan sluiten.

Wat mij enorm geholpen heeft is het gewoon helder hebben dat de kans op een volgende terug val groter is dan geen terugvallen meer.

Dus vandaar niet meer gewerkt aan genezing maar aan een flinke toolset om met zo'n terugval te kunnen dealen.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2020 15:21 schreef MatthijsDJ het volgende:
Wat mij enorm geholpen heeft is het gewoon helder hebben dat de kans op een volgende terug val groter is dan geen terugvallen meer.

Dus vandaar niet meer gewerkt aan genezing maar aan een flinke toolset om met zo'n terugval te kunnen dealen.

Fijn dat dat inzicht je helpt er mee om te gaan. Ik voel zeker nu ook wel aan dat ik waarschijnlijk kwetsbaarder dan anderen zal blijven voor depressie/terugval, maar vind dat nog wel moeilijk te accepteren. Voelt toch ergens minderwaardig en bovendien roept het het gevoel op dat het leven mij daardoor misschien altijd wel 10,20% meer moeite zal kosten dan anderen. Daar zie ik vanuit mijn huidige energiepeil in ieder geval tegen op. Bovendien komt de huidige periode voort uit het langdurig schenden van mijn eigen grenzen; ik had toen ik thuis kwam te zitten verdomd goed de signalen in de gaten, alleen was het toen al te laat. Genoeg om aan te werken in ieder geval:(

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 19:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Het is maar wat voor je werkt denk ik inderdaad. Wel goed dat je zelf in ieder geval bewust bent waar t voor jou in zit en dat dan nu werk niet haalbaar is.

Gaat bij mij inderdaad om projecten op het werk. Ik vond en vind mn werk echt leuk en kon eigenlijk altijd moeiteloos schakelen tussen veel onderwerpen en afspraken op een dag. Dat lukt me nu dus met een beperkt aantal onderwerpen, een halve dag en dan slaat de mentale vermoeidheid toe. Wil ook niet in de valkuil vallen om al mn waarde uit werk te halen, maar wil gewoon weer mn leven terug.

Heb idd sinds half maart 8 weken thuis gezeten nadat ik ingestort was na maanden mantelzorg en veel ellende in verleden en familie. Ondertussen de behandeling en medicatie voor ernstige depressie gestart. Maar psychiater en behandelaar willen nu checken of er naast ernstige depressie ook geen sprake is van een burn out en nog andere dingen, want ik knok met alle macht maar de energie komt dus nog niet echt op gang..

@ Moonlight, blij dat je wel bezigheden hebt en ondanks al die kutgevoelens de kracht vindt om ze op te pakken, goed zo. Dag voor dag volhouden en dan moet de negativiteit toch ergens een keer gaan inleveren hou ik mezelf ook maar voor.

Ja dank je.
Goed dat je probeert om jezelf niet teveel te idenficeren met werk. Maar als het iets is waarbij je niet aan mantelzorg enz hoeft te denken snap ik wel dat het belangrijk is om daar goed te functioneren ook omdar het natuurlijk gewoon nodig is. Zijn ze al verder met de beoordeling of je een burnout hebt?

Het gaat hier steeds beter gelukkig. Ik geniet enorm van het weer. En ja ik moet misschien niet klagen maar soms heb ik wel hele slechte nachten en de drang naar automutilatie blijft maar zal dat ooit weggaan? Ik betwijfel het!