Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:49 schreef maickeltje het volgende:
Misschien moet je geen te hoog gegrepen doelen stellen?
Ga bij een vereniging om te sporten en maak zo vrienden?
60 uur in de week werken..week in week uit is geen pretje ook niet als je zoveel gaat verdienen.
Je hebt niet eens tijd om het op te maken.
Als je niemand wil ontmoeten zul je nooit iemand ontmoeten. Stop met zelfmedelijden hebben en zoek eerst professionele hulp over hoe je met je ziekte om moet gaan. Stap voor stap kom je verder. Zonder initiatief geen resultaat. Je kunt er óf nu mee blijven zitten óf werken aan jezelf voor betere tijden.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:01 schreef INTJ het volgende:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:03 schreef superdrufus het volgende:
In het buitenland studeren misschien een optie ?
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:29 schreef INTJ het volgende:
[..]
Zou ik graag willen, maar kan ik niet betalen. Ik kan nu amper de huur van mijn kamer betalen, laat staan dat ik 2 kamerhuren betaal. Er is niemand die mij financieel kan steunen, studiefinanciering krijg ik niet meer en hooguit nog 2 jaar een magere lening van een paar honderd euro.
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:36 schreef Isamara87 het volgende:
[..]
Ga eens vrijwilligers werk doen lekker met mensen bezig.
Ik bedoel echt iets met mensen scouting of een jeugdgroep of zo geht bejaardjes ken ook. Niksquote:Op donderdag 16 juni 2011 00:40 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat ben ik zeker aan het doen. Ik zit nu in 2 commissies zodat ik meteen aan mijn CV werk.Gelukkig word ik er niet van, omdat de werkzaamheden mij niet uitdagen en ik voortdurend met mijn hoofd in de toekomst zit en denk: wanneer begint mijn leven nu echt? En ik heb niet veel met de andere leden...
Het enige dat je niet gemeen hebt met andere mensen is dat je een verwrongen wereldbeeld hebt. Dwz, jij denkt dat gras grijs is terwijl de rest van de wereld zegt dat het groen is. Er zijn zat mensen die na het sporten gewoon een gezellige discussie over de politiek hebben of andere zaken die jou wel interesseren, hoorquote:Op donderdag 16 juni 2011 00:01 schreef INTJ het volgende:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:01 schreef Maanvis het volgende:
En who cares dat zij bier drinken en jij water? Ja je staat er mee voor lul
Precies dat gezicht trekt de bardame als ik een keer een spa blauw bestel. Dan moet ik altijd zeggen dat het voor iemand anders is om het nog goed te lullen.quote:
Dan kom jij in hele trieste uitgaansgelegenheden.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:14 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Precies dat gezicht trekt de bardame als ik een keer een spa blauw bestel. Dan moet ik altijd zeggen dat het voor iemand anders is om het nog goed te lullen.
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:18 schreef PBateman1978 het volgende:
[..]
Dan kom jij in hele trieste uitgaansgelegenheden.
Kan zo zijn, maar daar zou ik echt niks om geven, ik drink b.v geen alcohol dus voor mij zou het of cola zijn of een spa blauw.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:24 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.
Lekker belangrijk.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:24 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik weet niet of dat je het weet, maar in het uitgaansleven betekent een spa blauw bestellen doorgaans dat je aan de pillen bent.
Feit blijft dat je voor lul staatquote:Op donderdag 16 juni 2011 09:29 schreef W1ckeDxt het volgende:
[..]
Kan zo zijn, maar daar zou ik echt niks om geven, ik drink b.v geen alcohol dus voor mij zou het of cola zijn of een spa blauw.
Dat druggies daar iets anders van hebben gemaakt, tjah.
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:34 schreef RiftNL het volgende:
Wat mij vaak opvalt is dat mensen met een universitaire opleiding vaak sociale stoornissen hebben, zie ook dit voorbeeld. Ook merk ik dit in mijn directe omgeving, hoe komt dat?
True that alhoewel ik geen RPG games speelquote:Op donderdag 16 juni 2011 09:37 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Je staat alleen voor lul als je dat denkt.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:32 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Feit blijft dat je voor lul staat. Maargoed dat sta ik ook als ik met m'n dronken kop de gekste dignen doe.
Kan dit uberhaupt wel, heb je geen BDD?quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:37 schreef INTJ het volgende:
Dat had een 142,5 Kg Squat, een 92.5 Kg Bench Press en een 140 Kg Deadlift als gevolg. Toch was dat niet te zien: mijn spiermassa was nauwelijks toegenomen en mijn vetpercentage was nauwelijks gedaald.
Het leven is als Fallout 3 dus.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:37 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Dat zit geheel tussen jouw oren. En dan nog, lekker boeiend wat men ervan denkt.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:32 schreef Maanvis het volgende:
Feit blijft dat je voor lul staat. Maargoed dat sta ik ook als ik met m'n dronken kop de gekste dignen doe.
ja dit is mogelijk. TS heeft ook te weinig testosteron zegt ie, dus dat kan het ook nog verklaren.quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:45 schreef speknek het volgende:
[..]
Kan dit uberhaupt wel, heb je geen BDD?
Bullshit, sociale dingen kun je leren. Of er zijn mensen die gewoon wat meer punten te verdelen hebben, dat kan ook...quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:37 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Als je verwekt wordt werkt het net hetzelfde als het rollen van een character in een RPG. Je kunt maar een beperkt aantal punten spenderen aan stats. Stop je al je punten in INT dan kun je weinig punten in CHA stoppen. Zo werkt dat.
Ik moest bij het lezen van het verhaal van TS iig denken aan Dan the Downer (van cyanide and happiness)quote:Op donderdag 16 juni 2011 09:52 schreef HostiMeister het volgende:
Niet om lullig te doen maar je schuift jezelf in een ontzettende slachtoffer rol. Als je dat niet verandert dan zal het altijd zo blijven. Realiseer je dat je kunt doen en laten wat je wil, ook al zit je nog in zo'n diepe put.
Naar hoeveel psychologen/therapeuten ben je geweest? Soms is het zoeken naar de juiste persoon om te krijgen wat je nodig hebt. In therapie zou je o.a. je negatieve denkpatroon kunnen aanpakken, maar ook praktische sociale oefeningen zoals rollenspellen. Verkennen waarom je uberhaupt bent gaan denken en voelen zoals je nu doet lijkt me een goed idee.quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:37 schreef INTJ het volgende:
Wat absoluut nog wel opgemerkt moet worden is dat ik naar een psycholoog ben geweest, maar daar heb ik niks aan gehad. Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets? Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist. Dat hoop ik iedere dag en howel mijn dagen toch veel positiever en productiever verlopen...blijft mijn toekomstbeeld afschuwelijk.
Weet je dat zeker? Als ik kijk naar de best betaalde studies zie ik daar dingen als werktuigbouwkunde en econometrie staan. Dan heb je nog al die topics op dit forum waarin beta-opleidingen geprezen worden voor hun kansen op banen bij grote banken en adviesbureaus en als je googlet op de best betaalde beroepen in America, dan staan de ingenieurs op een van de hoogste plaatsen met salarissen rond de 100.000 dollar...Sowieso zou de beta-kant denk ik ook een hele mooie aanvulling zijn op een bestuurskundige master, omdat bijvoorbeeld voor functies als inlichtingen-analist zowel beleidsvaardigheden als wiskundige vaardigheden worden vereist.quote:Op donderdag 16 juni 2011 10:45 schreef Prenzlauer het volgende:
TS je hebt motivatie om te veranderen, dat is het allebelangrijkste.
En op het moment is werk overal slecht te vinden. En als je om salaris geeft dan zou ik absoluut geen technische studie kiezen.
Je hebt niet gefaald, je hebt het even moeilijk. Kom op, ga weer wat vrienden maak, zet je schouders er even onder en zoek wellicht naar een traineeship.
Laat je maar eens testen op een narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Op donderdag 16 juni 2011 13:01 schreef INTJ het volgende:
Bedankt voor de reacties, maar er zijn een aantal misverstanden.
Misverstand 1: ik ben niet psychologisch ziek
Uit onderzoek blijkt namelijk dat ik niet depressief ben, niet autistisch ben, geen BDD heb noch te lijden heb onder een andere psychologische ziekte.
Ja euh ieder zijn ding toch?!quote:Misverstand 2: ik ben er niet zo een
Dat ik introvert ben is wat anders dan 'zo'n type' zijn als in sommige reacties gesuggereerd wordt. Ik stap makkelijk op mensen af en raak makkelijk met ze aan de praat. Ik heb geen probleem met het geven van een toespraak, een presentatie, of voorlichting. Maar: ik luister meer dan dat ik zelf praat, na lange tijd socializen heb ik weer even tijd voor mezelf nodig en terwijl andere mensen zich uiten op basis van dingen in de omgeving (''Hey dit klinkt als pornomuziek'') uit ik mij op basis van wat in mijn hoofd afspeelt (''Hey heb je je weleens afgevraagd hoe het komt dat je weleens 2 keer op je horloge kijkt zonder te weten hoe laat het is?''. Bovendien ben ik minder ''uitbundig'', als bijvoorbeeld iemand zou aankondigen dat we allemaal een gratis reis krijgen naar een tropisch eiland zou iedereen gaan schreeuwen en juigen en lachen en dansen en springen...bij mij verschijnt er dan slechts een glimlach op me gezicht en ga over tot de orde van de dag.
Introvert zijn is dus iets anders dan een verlegen nerd zijn die zich verschuilt in de duistere hoeken van kelders achter een pc en alleen maar kan praten over zijn level 54 FF Character met een nieuwe Limit Break.
Je denkt te negatief over anderen en redeneert teveel vanuit je eigen denkraam. Jij bent een persoon dat nooit veel liefde heeft gekregen in zijn leven. Als iemand dus over liefde praat dan begrijp je niet wat ze bedoelen. Als iemand blij is met iets dan begrijp je niet waarom, want zelf ben je niet blij. Leer te redeneren vanuit hoe anderen denken. Analyseer waarom mensen marco borsato leuk vinden.quote:Misverstand 3: ik houd wel degelijk van alcohol en feesten
In het bijzonder hardcorefeesten. Maar ik ga inmiddels al jaren op tijd naar bed zonder een druppel te drinken omdat ik zo strikt gedisciplineerd ben om mijn lichaam te veranderen en de ziekte onder controle houden. Bovendien heb ik moeite met maat houden als ik eenmaal begin met deze slechte gewoontes en heb ik het vaak ook nog eens veel te druk. En wie gaat er nou naar een hardcorefeest? Nee liever staan ze schouder aan schouder in een hok van 10 vierkante meter mee te schreeuwen op de nieuwste hits van Marco Borsato, terwijl ze een grote bek hebben dat ze dat ene wijf wel willen neuken terwijl ze niet eens naar haar durven te kijken. Wat een onzin zeg. En dan kun je misschien zeggen dat ik niet de juiste mensen tegen ben gekomen, maar die schijn ik dan dus al 23 jaar niet tegen te komen, ook al ben ik hard aan het werk om nieuwe mensen te leren kennen.
En met een negatieve instelling zoals de jouwe is daar ook niet veel tegen te doen.quote:Misverstand 4: ik verdrink niet in mijn medelijden
Ja, ik heb zelfmedelijden en daar is niks mis mee, want ten eerste ben ik niet van steen en mag de dagelijkse ellende die ik ervaar mij best weleens te veel worden. Zo ben ik iedere dag verschrikkelijk moe en zwak en toch bijt ik iedere dag door om te gaan sporten, om te gaan werken en om nog nevenactiviteiten te verrichten zoals commissies. Dat is wel iedere dag een keihard gevecht. Je moet je eens voorstellen hoe het is om net een kwartier op je benen te staan en al het gevoel hebben dat je er doorheen gaat zakken en dan moet je nog 8 uur zo blijven staan. Ondertussen ga je gewoon door ook al voel je je zo brak alsof je keihard gezopen hebt, want je moet niet zeuren en er moet geld verdiend worden...en natuurlijk wordt me dat weleens te veel, dat mag best, ik ben geen focking robot.
Wat lul je nou? Je HEBT niet eens een omgeving. Geen vrienden, geen familie, geen vriendin. Logisch dat niemand het ziet of merkt. Bovendien weet je niet hoe ze achter je rug om praten.quote:Ten tweede: niemand die het in mijn omgeving merkt. Niemand die doorheeft dat ik me zo lang rot voel en zo lang ziek ben. Heb het laatst eindelijk verteld tegen iemand die ik nota bene al 3 jaar ken en ze heeft het nooit door gehad, nooit achter mij gezocht. Ik kan dus bijzonder goed toneel spelen en bijzonder blij, positief extravert doen terwijl ik het tegennovergestelde ben. Houd deze walgelijke vooroordelen dus alsjeblieft voor je.
Dat vrouwen je niet moeten begrijp ik; je komt hier op FOK! iig niet leuk over. En aangezien je zelf al aangeeft geen vrienden te hebben denk ik dat personen in jouw dagelijks levener ook zo over denken. Wat je met die dieetgoeroes en bewegingswetenschappers en studie-adviseurs moet begrijp ik niet. Focus eens op iets anders dan je lichaam. Het gaat om uitstraling. En het klinkt alsof je iemmand probeert te zijn die je niet bent.quote:Ten derde: ik onderneem al steeds actie om dingen te veranderen, ik ga uit, ik stap op vrouwen af, ik praat met dieetgoeroes en bewegingswetenschappers, ik praat met studie-adviseurs, ik volg de adviezen op maar waar het om gaat en ik zal het nog eens benadrukken: ondanks dat alles kom ik gewoon niet vooruit en dat is het geen wat mij het meest frustreert. Niet eens het falen om niet de hoge lat te bereiken, maar falen om er geen stap dichterbij te zetten.
En dit is nou een voorbeeld waarom jij niemand in je leven hebt en denkt dat het een puinzooi is. Je bent niet positief over de kleine dingen in je leven en mensen die je proberen te helpen door een schop onder je hol te geven wijs je op je eigenwijze kut-manier af.quote:Oja, en die havenarbeider zonder WO-diploma moet ook niet zeuren, want kinderen in Africa werken harder voor minder geld. Zo lust ik er nog een paar, houd op met dat soort onzinnige vergelijkingen.
Ik kan me zijn volgende post al voorstellen:quote:Op donderdag 16 juni 2011 13:30 schreef heiden6 het volgende:
Nou jongen, al zag je eruit als Arnold Schwarzenegger in de jaren '70, dan werd je nog nergens serieus genomen met zo'n instelling en zo'n bord voor je kop.
Misverstand 7: het gaat prima met mequote:Op donderdag 16 juni 2011 13:32 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik kan me zijn volgende post al voorstellen:
Misverstand 5: Ik word weldegelijk serieus genomen.
Misverstand 6: Ik heb geen bord voor mijn kop.
quote:Op donderdag 16 juni 2011 13:21 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Laat je maar eens testen op een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Heb geen idee waar je het over heb.. FF? Limit Break? Pff extraverte nerd!quote:Op donderdag 16 juni 2011 13:01 schreef INTJ het volgende:
Introvert zijn is dus iets anders dan een verlegen nerd zijn die zich verschuilt in de duistere hoeken van kelders achter een pc en alleen maar kan praten over zijn level 54 FF Character met een nieuwe Limit Break.
Welkom, de helft van ons ledenbestand heeft hulp nodig, dus voor iedereen is er hier wel een praatmaatje te vinden!quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:48 schreef PamSwynfordDeBeaufort het volgende:
Jeetje wat zijn er veel mensen op fok met herkenbare dingen.
dat is niet wat wij zeggen, dat is wat hij zegt. je helpt mensen die zo in zichzelf opgaan niet door er in mee te gaan en ze te bevestigen in hun eigen verwrongen zelfbeeld.quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:47 schreef Pinklady89 het volgende:
Oordelen is zo makkelijk, he? Leer eerst eens te luisteren naar wat iemand zegt. Daar help je iemand meer mee, dan gelijk roepen over een narcistische persoonlijkheidsstoornis, een levenshouding waar je niet verder mee komt, het verzieken van een leven.
Iemand die hier zo om hulp vraagt, heeft niets aan dergelijke kritieken en is bovendien kwetsbaar.
Zou je dit ook zo tegen je kind roepen als die om hulp komt vragen? Of zou je op een andere manier reageren? Ik hoop toch dat laatste.
...quote:Op donderdag 16 juni 2011 13:01 schreef INTJ het volgende:
Bedankt voor de reacties, maar er zijn een aantal misverstanden.
Misverstand 1: ik ben niet psychologisch ziek
Ik denk van wel. Print OP eens uit en neem die mee naar een competente psycholoog.quote:Van mij hoef ik morgen niet wakker te worden, of blijf ik in me bed liggen en kijk ik films tot ik sterf van de honger en als dat faalt, dat ik onderweg naar de supermarkt slachtoffer wordt van een dronken automobilist.
msnquote:Op donderdag 16 juni 2011 20:03 schreef Walnoot het volgende:
je mag me wel adden op msn ofzo, ik ben altijd bereid er te zijn om iemand te helpen.
je kent me toch niet dus misschien maakt dat het wat makkelijker.
Doe eens niet zo negatief, wees blij dat hij wil helpenquote:Op donderdag 16 juni 2011 20:05 schreef kadeautje het volgende:
[..]
msn![]()
TS moet naar een psycholoog, geen msn-fanaat.
Jaja.. via msnquote:Op donderdag 16 juni 2011 20:06 schreef Bioflap het volgende:
[..]
Doe eens niet zo negatief, wees blij dat hij wil helpen
Je mag mij ook wel helpen via msnquote:Op donderdag 16 juni 2011 20:08 schreef kadeautje het volgende:
[..]
Jaja.. via msnMaar je heb gelijk hoor Bioflapdrolletje
O-M-G huraay!quote:
Ja serieus wat heef heeft het nu voor zin om constant te overdenken wat had gekunt en wat je nog wil. Ik wilde dierenarts worden, dat kan niet, nou 10 minuten janken!quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:52 schreef kadeautje het volgende:
Welkom, de helft van ons ledenbestand heeft hulp nodig, dus voor iedereen is er hier wel een praatmaatje te vinden!
In ieder geval respect voor jou, jij erkent dat je een probleem heb en je wil er wat aan doen. Heel veel succes, ik hoop dat het allemaal goed komt voor je!![]()
TS, kan jij een voorbeeld aan nemen.
quote:Op donderdag 16 juni 2011 20:13 schreef kadeautje het volgende:
[..]
O-M-G huraay!
* Kadeautje maakt direct MSN-account aan met platina-membership voor extra veel smileys
Bevestigen is iets anders dan luisteren en iemand zichzelf laten reflecteren (of met een beetje hulp reflecteren).quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:56 schreef simmu het volgende:
[..]
dat is niet wat wij zeggen, dat is wat hij zegt. je helpt mensen die zo in zichzelf opgaan niet door er in mee te gaan en ze te bevestigen in hun eigen verwrongen zelfbeeld.
en ja. als een van mijn kinderen zo zou praten zou ik er idd mee naar jeugdzorg oid gaan ja. hell yeah! dat kan ik als zijnde hun moeder nevernooitniet aan namelijk. wanneer mijn kind psychische problemen heeft van deze orde zoek ik hulp
Weet je, ik ga eerlijk met je zijn: je komt bij mij over als een klootzak die mij de les wil lezen om zichzelf beter te voelen, maar er zit een kern van waarheid in wat je zegt, zeker gezien ik net een uur geleden een gesprek heb gehad met een collega dat precies daar over ging.quote:Op donderdag 16 juni 2011 22:32 schreef Maanvis het volgende:
Als je bewonderd wilt worden moet je eerst leren anderen te bewonderen. En echt bewonderen. Niet nep doen en vervolgens er het jouwe van denken. Ieder mens heeft zijn eigen kwaliteiten en je moet die zien. Dat we hier de moeite nemen om te reageren en dat jij ons vervolgens afzeikt door onze meningen niet serieus te nemen is tekenend. Je leeft dus vanuit je eigen denkpatroon. Geen mens wil bevriend zijn met zo iemand.
Wanneer willen mensen wel vrienden met iemand zijn? Nou daarvoor kan ik alleen van mezelf spreken.
Waarom willen mensen met mij bevriend zijn? Omdat ik erg makkelijk ben in de omgang, voor veel mensen klaar sta en iedereen in z'n waarde laat. Mensen willen mij overal blijkbaar graag bij hebben.
Dat irrationele lijkt op mij over te komen dat je misschien moeite hebt met omgaan met gevoelens in het algemeen en dat je daardoor misschien ook andermans gevoelens niet laat binnendringen. Op zich een prima tactiek voor 95% van de dagelijkse bezigheden, maar in gesprekken met mensen over jezelf of anderen komt emotioneel inlevingsvermogen goed van pas. Ik geloof dat dit voor een deel te trainen is.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:06 schreef INTJ het volgende:
Overigens heb ik wel altijd klaar gestaan voor de mensen die mij lief waren. Zij hebben daar keihard misbruik van gemaakt. Ik weet het: het verleden is geen garantie voor de toekomst, zoals ook de psycholoog suggereert. Maar toch: het gebeurt steeds weer. En ja, dat is ook een van de redenen dat ik me te goed voel voor veel mensen en veel banen. Als ik als communicatiemedewerker aan de slag ben, een gewone WO-startfunctie, dan voel ik mij niet een slaaf. Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op. En kom nou niet aan met die narcistische persoonlijkheidsstoornis, want ik snap ook wel dat dit irrationeel is.
Anderen ervaren dit wel als een persoonlijk succes, omdat zij op de juiste manier gevoelens en emoties in de juiste lades kunnen stoppen. Dit is volgens mij te trainen.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:06 schreef INTJ het volgende:
Overigens heb ik wel altijd klaar gestaan voor de mensen die mij lief waren. Zij hebben daar keihard misbruik van gemaakt. Ik weet het: het verleden is geen garantie voor de toekomst, zoals ook de psycholoog suggereert. Maar toch: het gebeurt steeds weer. En ja, dat is ook een van de redenen dat ik me te goed voel voor veel mensen en veel banen. Als ik als communicatiemedewerker aan de slag ben, een gewone WO-startfunctie, dan voel ik mij niet een slaaf. Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op. En kom nou niet aan met die narcistische persoonlijkheidsstoornis, want ik snap ook wel dat dit irrationeel is.
Thnx witte_fantasie, het zou niet slecht zijn om me te richten op wat ik wel heb, maar dat is ook zo vanzelfsprekend voor mij. Toen ik nog gezondheid was ik rationeel ook blij met mijn gezondheid, maar zo ervaarde ik het niet. Nu besef ik me pas echt de waarde. Natuurlijk prijs ik mezelf gelukkig dat ik de universiteit kon, maar zo ervaar ik het niet,
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:12 schreef witte_fantasie het volgende:
[..]
Anderen ervaren dit wel als een persoonlijk succes, omdat zij op de juiste manier gevoelens en emoties in de juiste lades kunnen stoppen. Dit is volgens mij te trainen.
Deze twee zinnen. Ja, je zult het zelf moeten doen. Maar dat hoeft toch niet per se alleen? Wil jij wel hulp accepteren van andere mensen?quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:16 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
Ik denk dat je moet accepteren dat ondanks je een slimme gast bent je ook gebreken hebt. Iedereen heeft zo z'n gebreken en gaat daar met een bepaalde manier mee om. De enige vrijheid die je hebt is kiezen hoe je ermee omgaat, je hebt echter niet bewust voor je eigen gebreken gekozen! Als jij die "illusie" wil negeren, dan kan je ook niet verwachten dat je vooruitgang zal boeken in je leven. En dat past niet bij je instelling van "de lat heel hoog leggen". Je middelen sluiten niet aan met je doel van je leven. Ik denk dat een krachtig middel voor jou positiviteit zou zijn. 1 doel om aan te werken zou zelfs voor iemand die "de lat heel hoog legt" een "eitje" moeten zijn.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:16 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
Liever niet eerlijk gezegd. Ik wil onafhankelijk zijn en hulp accepteren is riskant. Mensen kunnen er wat voor terug willen, of mensen kunnen adviezen geven waar ze alleen zelf beter van worden, of mensen geven goedbedoelde adviezen geven die slecht zijn. Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt. Bovendien kunnen mij mensen ook nog eens enorm kwetsen en als klap op de vuurpijl doet een psycholoog niet meer dan dit forum: luisteren en daar moet ik nog geld voor betalen ook en ze stuurt me binnen drie kwartier de deur uit en laat me zitten met al mijn vragen. Dan bezoek ik nog liever dit forum en neem ik sommige achterlijke opmerkingen maar voor lief.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:21 schreef CindieY het volgende:
[..]
Deze twee zinnen. Ja, je zult het zelf moeten doen. Maar dat hoeft toch niet per se alleen? Wil jij wel hulp accepteren van andere mensen?
Misschien kun je jezelf als doel stellen om gelukkig te zijn.quote:Op donderdag 16 juni 2011 22:18 schreef INTJ het volgende:
Thnx allemaal, ik heb veel aan de laatste reacties. Met vooroordelen, e-diagnoses en kritiek zonder argumenten kan ik helemaal niks.
Alles op een rijtje zetten, weten wat je echt wil...dat zijn dingen die de spijker op te kop slaan, want wat ik wil is intuitief, niet een gevoel, niet een gedachte, maar...intuitie, ik kan het niet anders omschrijven.. Ik kan dat gewoon niet neerpennen als een betoog waar een hoogleraar een 10 voor zou geven.
Bijvoorbeeld, ik voel me goed als ik alleen ben en toch roept er ergens iets dat ik beter niet te lang alleen kan blijven, dat ik een vriendin MOET hebben. Hetzelfde geld voor opleiding en beroep: iets roept mij dat ik keihard moet werken, elke minuut productief moet zijn, in een analytische positie met veel invloed en rijkdom.
Ik besef me de grondslag van de filosofie, van wat je waarschijnlijk bij elke opleiding aan elke universiteit leert: ik weet dat ik niks weet. Ik besef me dat ik me begeef in onzichtbare patronen, maar dat is ook waar het botst met de hulpverlening. De psycholoog kan wel vragen: is dat zo? Moet je per se dit of dat, kan je er ook anders tegen aan kijken? Ja natuurlijk, maar daar wordt ik nog veel ongelukkiger van.
Bijvoorbeeld, ik kan het idee laten varen om per se heel veel geld te verdienen, want zonder geld kan je ook gelukkig zijn. Maar door er zo anders tegen aan te kijken, heb ik niks om voor te leven. Ieder mens zoekt een doel in zijn leven en voor mij is dat de lat heel hoog leggen. Dan kan de psycholoog zeggen: maar dat is ook weer een denkpatroon waarin je vastgeroest zit, maar dan denk ik: als een hamer faalt een goede hamer te zijn, kan hij ook niet zeggen van hey, ik zit vastgeroest in een denkpatroon, misschien kan ik er ook anders tegen aan kijken en is schroeven draaien ook mooi om voor te leven. Nee, natuurlijk niet! Daar is de hamer niet voor gemaakt.
Er is dus een enorme kloof tussen de theorie zoals besproken in de praktijk van een hulpverlener en de realiteit daarbuiten. Misscien ben je de verkeerde mensen tegen gekomen en zijn niet alle mensen zoals jij denkt, INTJ, zegt de psycholoog. Ja dat zal best mens, maar ik kom ze niet tegen.
Dus dat wordt gewoon niks. Voor ik definitief afscheid nam zei de psycholoog nog dat een psychiater beter voor mij is omdat die ook medicijnen voorschrijft. Mooi niet dat ik pillen ga slikken.
Dit is wie ik ben
Wat wil ik...wat wil ik echt...? Misschien is het...begrip...waardering, bewonderd worden, volgens mij is dat een van mijn diepste verlangens en hetgeen ik in andere mensen zoek. In vrienden of een vriendin. De allerbeste zijn in wat ik het liefste doe, dat wil ik ook en misschien is dat het middel om bewondering te krijgen. De hele dag kunnen doen wat ik het liefste doe, dat wil ik ook. Wat wil ik dan het liefste doen? Dat blijft vaagt. Onderzoeken om informatie te verkrijgen, informatie analyseren en op basis van de analyse de perfecte, onverslaanbare, onovertroffen, geniale strategie bedenken en implementeren, helemaal zelfstandig. Dat is het type werk wat ik wil doen en waar ik goed in ben, zoals zich dat al heeft bewezen in enkele bijbanen. Maar dat type werk kan zo veel invullingen hebben...Oja en onafhankelijkheid, een van mijn grootste waardes. Als ik de specialist ben, kan niemand mij vertellen hoe ik mijn werk moet doen, daar houd ik wel van, om niet de les gelezen te worden, om geen verantwoording te hoeven afstaan, om zelfstandig mijn ding te kunnen doen. Het liefst geen andere mensen nodig hebben. Dat is wie ik ben.
Maar geen idee hoe ik op basis van die zelfkennis de juiste keuzes kan maken of concreet kan maken wat ik precies wil worden en doen met mijn leven. Geen grappen a la ''wordt een kluizenaar en verbouw je eigen groenten dan ben je onafhankelijk'' alsjeblieft dankjewel.
Ik denk dat iedereen voor zichzelf bepaalt hoe de wereld eruit ziet.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:25 schreef INTJ het volgende:
[..]
Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt.
En toch post je je verhaal hier onder het mom van 'steun, hulp en advies'. Je spreekt jezelf daarmee tegen. En ja, de mensen die jij beschrijft (er iets voor terug willen, er zelf beter van worden), die bestaan, hoe rot dat ook is. Er bestaan ook mensen die er willen zijn voor een ander, onvoorwaardelijk. Tussen de regels door gelezen kamp je namelijk met nog twee dingen, mijns inziens: je wil dus geen hulp accepteren én je ziet de mensheid te negatief.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:25 schreef INTJ het volgende:
[..]
Liever niet eerlijk gezegd. Ik wil onafhankelijk zijn en hulp accepteren is riskant. Mensen kunnen er wat voor terug willen, of mensen kunnen adviezen geven waar ze alleen zelf beter van worden, of mensen geven goedbedoelde adviezen geven die slecht zijn. Sowieso gezien niemand weet hoe de wereld ''echt'' in elkaar steekt. Bovendien kunnen mij mensen ook nog eens enorm kwetsen en als klap op de vuurpijl doet een psycholoog niet meer dan dit forum: luisteren en daar moet ik nog geld voor betalen ook en ze stuurt me binnen drie kwartier de deur uit en laat me zitten met al mijn vragen. Dan bezoek ik nog liever dit forum en neem ik sommige achterlijke opmerkingen maar voor lief.
Analytisch denken = Pokerquote:Op woensdag 15 juni 2011 23:52 schreef Skylark. het volgende:
Nou kijk, hoe ik het zie: je analyseert echt teveel. Ik snap dat het kut is met je ziekte, maar accepteer dat, accepteer jezelf en maak keuzes waar je achter staat, dat helpt je om tevreden over jezelf te zijn en die tevredenheid uit te stralen, wat je weer een prettig mens in de omgang maakt.
Ja, maar het probleem is: investeren in sterke punten is rendabeler dan investeren in zwakke punten en ik heb al zoveel aandacht besteed aan mijn sociale vaardigheden, maar het wordt er kennelijk niet veel beter op.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:22 schreef witte_fantasie het volgende:
[..]
Ik denk dat je moet accepteren dat ondanks je een slimme gast bent je ook gebreken hebt. Iedereen heeft zo z'n gebreken en gaat daar met een bepaalde manier mee om. De enige vrijheid die je hebt is kiezen hoe je ermee omgaat, je hebt echter niet bewust voor je eigen gebreken gekozen! Als jij die "illusie" wil negeren, dan kan je ook niet verwachten dat je vooruitgang zal boeken in je leven. En dat past niet bij je instelling van "de lat heel hoog leggen". Je middelen sluiten niet aan met je doel van je leven. Ik denk dat een krachtig middel voor jou positiviteit zou zijn. 1 doel om aan te werken zou zelfs voor iemand die "de lat heel hoog legt" een "eitje" moeten zijn.![]()
Het is geen tegenstelling, maar een paradox: ik wil geen hulp, maar ik heb het wel nodig. Afgezien dat ik mensen negatief beschouw is het nog een veel groter probleem dat ik geen oprechte interesse in andere mensen heb. Ik ben heel erg zelf-centrisch.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:30 schreef CindieY het volgende:
[..]
En toch post je je verhaal hier onder het mom van 'steun, hulp en advies'. Je spreekt jezelf daarmee tegen. En ja, de mensen die jij beschrijft (er iets voor terug willen, er zelf beter van worden), die bestaan, hoe rot dat ook is. Er bestaan ook mensen die er willen zijn voor een ander, onvoorwaardelijk. Tussen de regels door gelezen kamp je namelijk met nog twee dingen, mijns inziens: je wil dus geen hulp accepteren én je ziet de mensheid te negatief.
Daar heb je zeker een sterk onderbouwd punt, maar wat ik daar nog tegen heb: verschillende mensen hebben een verschillend karakter en het is sterk de vraag of dat je dat kan of moet veranderen. Bijvoorbeeld, ik heb behoefte aan structuur. Ik wil precies mijn toekomst plannen en mij daar 100% aan wijden, ik houd niet van die vrijheid, ook al zie ik wel degelijk het voordeel van dat perspectief in. Dus liever dan de situatie van een andere kant bekijkjen wil ik de situatie oplossen zoals dat bij mij past: besluiten wat ik precies wil.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:26 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Misschien kun je jezelf als doel stellen om gelukkig te zijn.
En vervolgens kun je je dan afvragen hoe je dat doel gaat bereiken. Je hebt mensen die uit pure ongelukkigheid zich op hun werk storten en op het vergaren van materiële waarde. Die mensen worden daar niet gelukkig van. Geluk komt ook niet van buiten, althans merendeels niet. Maar er zijn ook mensen die hun baan gewoon geweldig vinden of die ontzettend genieten van bepaalde luxe dingen en mensen die het de moeite waard vinden om daar hard voor te werken. Iedereen is anders.
Je lijkt heel erg op zoek naar wat je zou moeten doen, terwijl je bijna niets moet, en jij ervaart dat nu als een probleem omdat je stuurloos bent en zoekende, maar je kunt andersom ook beseffen dat je toch eigenlijk enorm veel vrijheid hebt en daarvan genieten of het in elk geval accepteren en kijken wat er gebeurt.
En verder, naar een hulpverlener gaan heeft geen zin als jij bij elke stap van de hulp gaat beoordelen of jij wel denkt dat het zin heeft. Je gaat daarheen omdat jij het niet meer weet of je hulp nodig hebt, van iemand die daar zijn vak van heeft gemaakt. Je zal niet altijd alles van tevoren kunnen begrijpen en als je zo in de knoop zit als nu is het volgens mij beter om je eens voor te nemen om maar gewoon eens zoiets uit handen te geven.
Je ziet je eigen blinde vlekken niet, maar dat is inherent aan blinde vlekken, en dat is heel menselijk. En volgens mij heb je door een combinatie van factoren wat grotere en onduidelijkere blinde vlekken dan de meeste mensen. Dat is iets waar je dan aan kunt werken maar niet als je alleen redeneert vanuit je huidige perspectief en je je niet openstelt voor de mogelijkheid dat dat niet altijd toereikend is. En daar lijkt het een beetje op.
Just my two cents, en misschien niet leuk dat mensen zulke dingen tegen je zeggen maar het is goed bedoeld.
Dat is onzin. Het rendabelst is investeren in dingen die je wil, die je voldoening brengen en die je geluk schenken.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:50 schreef INTJ het volgende:
Ja, maar het probleem is: investeren in sterke punten is rendabeler dan investeren in zwakke punten en ik heb al zoveel aandacht besteed aan mijn sociale vaardigheden, maar het wordt er kennelijk niet veel beter op.
Dat zie ik toch anders, ik heb namelijk een duidelijke visie.quote:Op vrijdag 17 juni 2011 09:32 schreef kahlie het volgende:
[..]
Dat is onzin. Het rendabelst is investeren in dingen die je wil, die je voldoening brengen en die je geluk schenken.
Je bent enorm tegenstrijdig bezig. Zo blijf je jezelf maar vast zetten.
Eerst wil je graag vrienden, steun, een goede band, maar dan wil je vervolgens er niets voor doen want: "mensen maken misbruik van me", "ik kan het toch niet", "ik wil niet veranderen", "de mensen die ken hebben enorme andere interesses", "ik kom bot over" etc. etc.
Dan wil je graag hulp, want je weet dat je het niet alleen kan en dat er eigenlijk wel wat moet veranderen, maar vervolgens kan dat niet want: "niemand weet toch hoe de wereld in elkaar zit", "die psycholoog doet alleen maar praten", "ik moet het toch alleen zelf doen".
Als je in dit patroon blijft hangen, zit je over 10 jaar nog in hetzelfde schuitje.
Het lijkt mij een goed idee om eens te investeren in wat meer zelfbewustzijn en te bekijken welke van je redenaties en analogieen echt kloppen, want ik zie echt bizarre dingen staan in je verhaal.
Begrijp je dan niet dat dit precies de houding is waardoor mensen je niet waarderen, misbruik van je maken en je niet gelukkig bent? Wat zou je zelf doen als iemand met bovenstaande attitude jou zou aanspreken? Juist, zo iemand komt bot (en arrogant) over. Face it kid: iemand van 23 is nog een heel jong broekie. Kijk eens naar iemand van 12. Zie je niet dat jij enorm veel meer levenservaring hebt? Denk je dan eens in hoe iemand van 50 naar jou kijkt. precies zo! Je hebt dus nog heel veel te leren. Op sociaal vlak, maar ook gewoon qua levenservaring. Geniale plannen worden elke dag bedacht, de uitvoering is juist vaak het lastigst. Als jij goed werk aflevert is je baas tevreden met je en zal je promotie maken. Zolang je dat niet doet maar blijft klagen dat je eigenlijk beter verdient ben je gewoon niet slim bezig (want dan ga je niet hogerop komen). Dus kiezen of ontslag nemen, of niet klagen maar presteren.quote:Op donderdag 16 juni 2011 22:52 schreef INTJ het volgende:
Ik weet dat ik een veel genialere communicatiestrategie heb dan mijn leidinggevende, maar die maakt wel de dienst uit, dat untermensch is wel degene die mij de les gaat lezen en ik heb maar ja te knikken wat hij/zij betaalt mijn salaris. Ik vreet me zo echt op.
Kortom je stelt jezelf enorm veel onmogelijke eisen om gelukkig te worden. Je geeft aan dat je leven in puin is; dan lijkt het me duidelijk dat je daar iets aan wil doen. Oplossing: geluk zoeken in realistische doelen stellen in plaats van onrealistische doelen die je alleen maar ongelukkig maken. Alles wat je een negatief gevoel geeft gaat je sowieso niet verder helpen in je leven.quote:Op vrijdag 17 juni 2011 15:58 schreef INTJ het volgende:
...ten eerste het werk te doen wat ik wil doen en daarbij het geld, de macht, de status en de onafhankelijkheid te verkrijgen. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
...ten tweede het perfecte trainingspatroon, voedingspatroon en herstelpatroon te ontwikkelen met als gevolg dat mijn spiermassa stijgt en mijn vetpercentage daalt tot een niveau waarop ik boven andere mensen sta. Op basis van deze lichamelijke ontwikkeling zal ik wedstrijden winnen en voldoen aan het ideale lichaamsbeeld dat in de media wordt gerepresenteerd. Dan ben ik voldaan en gelukkig.
Dan ben je behoorlijk egoistisch bezig, maar dat mag op zich natuurlijk. Zo zijn meer mensen. Besef alleen dat je zonder die mensen in je omgeving nooit ergens zal komen. Je moet inderdaad niet als hamer schroeven gaan draaien maar zoeken hoe je het best de spijker op zijn kop kan tikken. Dus wederom; presteren in plaats van klagen. Wat kan je doen om je doelen te bereiken (niet: welke rationeel-verantwoorde-excuusjes-die-eigenlijk-ontwijkgedrag-zijn kan ik bedenken?)quote:Op vrijdag 17 juni 2011 15:58 schreef INTJ het volgende:
Dus zijn mensen voor mij wel een middel, maar niet een doel. Dat is geen tegenstrijdigheid. Ik wil wel hulp in de vorm van een middel dat mij in staat stelt mijn doelen te bereiken, maar ik wil geen hulp dat mijn doel niet dient.
Een hamer zal echter niet zonder wrok sterven als hij zijn leven besteedt aan het draaien van schroeven.
Affiliate link spamquote:Op donderdag 16 juni 2011 23:38 schreef BIGGI het volgende:
[..]
Analytisch denken = Poker
Gratis beginnen met $50 : http://nl.pokerstrategy.com/u5F2LL
Wat is dat toch met mensen die verwachten dat iemand anders hun gezeik oplost!? Tuurlijk moet je het zelf doen. Dat het allemaal niet lukte met een psycholoog komt door jou zelf. omdat je niks wil accepteren van anderen. geen kritiek, geen advies. terwijl dat juist de dingen zijn die je in je op moet nemen en wat mee moet doen.quote:Op donderdag 16 juni 2011 23:16 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is zo ongeveer wat mijn psycholoog ook zei. Hoe dan vroeg ik. Door het te doen en te ervaren is het antwoord. Een psycholoog kan dat dus niet voor mij doen en daarmij kwam ik tot de conclusie dat ik er toch alleen voorsta. En dan doe ik mijn best, dat doe ik al heel lang, eigenlijk altijd al, maar toch mislukt het op dat vlak steeds. Dan kun je je afvragen of ik het wel in me heb. Immers, studievaardigheden kun je ook trainen, maar niet iedereen heeft de intelligentie om naar de universiteit te gaan. Misschien heb ik de sociale intelligentie gewoon niet en moet ik niet in de illusie verkeren dat alles maakbaar is.
quote:Op donderdag 16 juni 2011 06:29 schreef Solomon het volgende:
Je geeft zelf al aan waar het precies foutgegaan is, je bent een studie gaan doen waarbij sociale en communicatieve vaardigheden superbelangrijk zijn, maar dat is niet waar je passie ligt aangezien je veel introverter bent.
Mijn advies zou zijn: gooi het om, ga geld lenen bij DUO en ga een opleiding doen die wel bij je past (wiskunde/informatica/natuurkunde), daar lopen veel meer mensen als jij rond, voel je je wellicht meer thuis en vind je ook een baan waar allemaal mensen met dezelfde eigenschappen als jij werken (introverter, geen feestbeest, enz.). Daar voel je je veel meer thuis en ben je veel gelukkiger.
Ik studeer zelf Natuurkunde aan de TU/e, ben precies het tegenovergestelde van jou, maar ik ben me er wel bewust van dat hier tientallen mensen rondlopen die precies zo in het leven staan als jij! Een nieuwe studie beginnen betekent inderdaad dat je je bij DUO flink in de schulden gaat steken, maar dat is wel een lening die redelijk flexibel afgelost kan worden (afhankelijk van je salaris). Als je er dan nog een baantje bij zoekt voor 10 uur in de week kom je al een heel eind. Je bent 23, dat is echt nog niet te laat om opnieuw te beginnen! Sterkte!
Het is wel goed bedoeld, als ik de verhalen van deze jongen lees dan acht ik de kans vrij groot dat hij de potentie heeft om een winnende pokerspeler te zijn!quote:
Maar van realistische doelen word ik ook niet gelukkig. Ik geef wel toe dat ik me beter kan richten op het ondernemen van actie, maar dan nog ben ik ongeduldig. Ik heb helemaal niet het idee dat ik gewaardeerd word als ik goed werk aflever. Ik heb eerder het idee dat mensen helemaal niet willen dat ik wat bereik. Dan zouden ze me meer salaris en verantwoordelijkheid moeten geven en dat houden ze liever voor zichzelf. Die misgunnende houding van anderen heb ik ook al kunnen merken in de sportschool toen ik sterker dan anderen begon te worden of wanneer ik hogere cijfers haalde dan anderen.quote:Op zaterdag 18 juni 2011 00:19 schreef EenDroom het volgende:
[..]
Begrijp je dan niet dat dit precies de houding is waardoor mensen je niet waarderen, misbruik van je maken en je niet gelukkig bent? Wat zou je zelf doen als iemand met bovenstaande attitude jou zou aanspreken? Juist, zo iemand komt bot (en arrogant) over. Face it kid: iemand van 23 is nog een heel jong broekie. Kijk eens naar iemand van 12. Zie je niet dat jij enorm veel meer levenservaring hebt? Denk je dan eens in hoe iemand van 50 naar jou kijkt. precies zo! Je hebt dus nog heel veel te leren. Op sociaal vlak, maar ook gewoon qua levenservaring. Geniale plannen worden elke dag bedacht, de uitvoering is juist vaak het lastigst. Als jij goed werk aflevert is je baas tevreden met je en zal je promotie maken. Zolang je dat niet doet maar blijft klagen dat je eigenlijk beter verdient ben je gewoon niet slim bezig (want dan ga je niet hogerop komen). Dus kiezen of ontslag nemen, of niet klagen maar presteren.
[..]
Kortom je stelt jezelf enorm veel onmogelijke eisen om gelukkig te worden. Je geeft aan dat je leven in puin is; dan lijkt het me duidelijk dat je daar iets aan wil doen. Oplossing: geluk zoeken in realistische doelen stellen in plaats van onrealistische doelen die je alleen maar ongelukkig maken. Alles wat je een negatief gevoel geeft gaat je sowieso niet verder helpen in je leven.
[..]
Dan ben je behoorlijk egoistisch bezig, maar dat mag op zich natuurlijk. Zo zijn meer mensen. Besef alleen dat je zonder die mensen in je omgeving nooit ergens zal komen. Je moet inderdaad niet als hamer schroeven gaan draaien maar zoeken hoe je het best de spijker op zijn kop kan tikken. Dus wederom; presteren in plaats van klagen. Wat kan je doen om je doelen te bereiken (niet: welke rationeel-verantwoorde-excuusjes-die-eigenlijk-ontwijkgedrag-zijn kan ik bedenken?)
Denk maar niet dat Bill Gates 20 jaar zich heeft zitten verbijten aan hoe geniaal hij was zonder dat de wereld hem accepteerde. De man stak zijn handen uit de mouwen en ging aan 't werk.
Verschil is alleen dat je met een dronken automobilist geen medelijden hoeft te hebben. Als die zijn leven verziekt door een eigen verkeersfout, heeft ie gewoon pech.quote:Op donderdag 16 juni 2011 19:33 schreef Bioflap het volgende:
Je hoopt dat je onderweg naar de supermarkt wordt aangereden door een dronken automobilist.. Hoe achterlijk is dat?
Omdat jij je eigen leven wilt verzieken, moet dat ook bij een ander gebeuren?
Kijk eerst eens naar jezelf voordat je gaat klagen over hoe anderen zijn..
1. Helaas dat wordt je welquote:Op zaterdag 18 juni 2011 14:44 schreef INTJ het volgende:
1.Maar van realistische doelen word ik ook niet gelukkig.
2. Ik heb eerder het idee dat mensen helemaal niet willen dat ik wat bereik. Dan zouden ze me meer salaris en verantwoordelijkheid moeten geven en dat houden ze liever voor zichzelf. Die misgunnende houding van anderen heb ik ook al kunnen merken in de sportschool toen ik sterker dan anderen begon te worden of wanneer ik hogere cijfers haalde dan anderen.
3. En ik denk niet dat mensen mijn arrogante houding merken. Ik kies namelijk zelf hoe ik mij aan anderen presenteer en ik geloof niet in zesde-zintuig-voedoe.
Hoe doe je dan? Jezelf vermannen? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je stopt met sporten? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je doorgaat met sporten maar geen resultaten krijgt en dat steeds pijnlijk duidelijk wordt ook al geniet je ook ondertussen van het ''lekker knallen''? Hoe spreek je over dingen die je omgeving boeit als die dingen niet eens in je opkomen? Hoe werk je 60 uur in de week als je steeds wordt afgewezen?quote:Op zaterdag 18 juni 2011 15:56 schreef GSbrder het volgende:
Dude, man up, lukt het je niet gespierder te worden van sporten?
Stop dan of ga door omdat je het lekker vindt te knallen en iets te doen waar je goed in bent.
Heb je weinig geld en denk je daardoor burgers te moeten flippen tot je 30e?
Ga geld lenen voor een studie of werk 60 uur in de week om volgend jaar te kunnen beginnen met je master.
Krijg je geen aanspraak in de onderwerpen die jij interessant vindt?
Spreek dan eens wat vaker over dingen die je omgeving boeit.
In plaats van op zo'n toon de schuld bij anderen te leggen dat jij geen familie hebt, zou je ook gewoon heel vriendelijk op zoek kunnen gaan naar die oude schoolvriend die met sinterklaasavond ook vaak alleen zit. Of waarom niet jezelf gaan verhuren als hulpsinterklaas? Elke vrijdagavond vrijwillerswerk doen in een jeugdcentrum?quote:Maar hey joh, ik moet me gewoon niet aanstellen. Emoties zijn voor mietjes en de oplossing is simpel: gewoon een verhuiswagen bestellen 's avonds om 11 uur, of je nodigt gewoon een huur Sinterklaas uitm zit je niet alleen met de feestdagen. Simpel toch?
INTJ, ik zal nooit een profvoetballer worden, ik zal nooit de ballen vanuit elke willekeurige hoek in het net schieten en ik heb weinig geluk op de halfpipe. Dat weerhoudt mij er echter niet van lekker te gaan sporten, met wat vrienden tegen een bal te trappen of op wintersport te gaan.quote:Op zondag 19 juni 2011 01:06 schreef INTJ het volgende:
[..]
Hoe doe je dan? Jezelf vermannen? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je stopt met sporten? Hoe schakel je het gevoel van ongeluk uit als je doorgaat met sporten maar geen resultaten krijgt en dat steeds pijnlijk duidelijk wordt ook al geniet je ook ondertussen van het ''lekker knallen''? Hoe spreek je over dingen die je omgeving boeit als die dingen niet eens in je opkomen? Hoe werk je 60 uur in de week als je steeds wordt afgewezen?
Oh, ik ben gaan verhuizen toen mijn ouders 2 maanden op vakantie waren en uiteindelijk is ook alles goed gekomen. Natuurlijk, je hebt het zwaar en je hebt een kutjeugd gehad, maar dat weten we al en dat hoeven we hier in dit topic niet te herhalen. Je kan wel blijven kijken naar de papa's en mama's die hun zoon of dochter helpen, maar blijkbaar wekt dat enkel jaloezie en afgunst, dus dan pijnig je slechts jezelf. Again, net zoals voor het sporten geldt, stel jezelf geen onrealistische doelen en wordt niet boos als je dingen niet kan halen, want daar kan je toch niets aan veranderen.quote:Het is makkelijk praten als je bent opgegroeid in een warme knusse omgeving met veel liefde van ouders en familie die je bij alles hebben geholpen. Ik zie het hier dagelijks hoe pappa en mamma hun zoon of dochter helpen bij het verhuizen met een aanhanger en een auto en het sjouwen van allerlei spullen...Hoe ze 's avonds gezellig voor de open haard zitten en cadeaus uitpakken met Sinterklaas.
Je bent toch niet gehandicapt? Wees blij dat je gezond en intelligent bent.quote:Heerlijk om zo te praten. Zeg ik ook altijd tegen zwervers: niet aanstellen, je kan ook gewoon gaan werken. Tegen gehandicapten zeg ik dat ook: wat nou niet kunnen lopen, je kan toch ook gewoon met die rolstoel je dagelijkse dingen doen? Je kan zelfs topsporter worden bij de Paralympics, niet zo dramatisch doen.
Volgens mij weet je helemaal niet wat jij nodig hebt en je reageert hier ontzettend fel op gewone users die je niet met de fluwelen handschoentjes aanpakken zoals je gehoopt had, maar als je op zoek bent naar een lotgenoot, iemand die eveneens een periode van zelfkwijnend zelfmedelijden heeft gekend en daar nu bovenop is gekomen, zul je nog even verder moeten zoeken.quote:Echt...godverdomme zeg. Nee wat ik nodig heb is iemand die mij heel even aan de hand meeneemt door het leven tot ik weer zonder zijwieltjes kan fietsen. Een mentor, een grote broer, een voorbeeld. Iemand die ''daar'' is geweest en het nu gemaakt heeft.
Hard oneens, tenminste als je bedoelt dat serieus zijn een masker zou zijn. "af en toe eens los gaan", "de beest uithangen" en dat soort dingen; er zijn ook zat mensen te vinden die daar niet van houden. Ik heb inmiddels ook ontdekt dat er velen zijn die denken dat je jezelf niet durft bloot te geven als je niet af en toe de bloemetjes buiten zet.quote:Op zondag 19 juni 2011 11:45 schreef Mekkalomp het volgende:
Echter buiten werktijd zal jij nooit met jouw collega's leuke activiteiten doen aangezien jij de serieuze gast is en in t weekend dingen doet waar niemand zich aan relateren.= jouw masker.
Dus je weet wat er te doen staat als je uit dit vicieuze cirkeltje wil stappen.
met masker bedoelde ik: ts doet zich voor als een extravagante persoon en probeert zijn levensloosheid te verhullen door serieus te zijn in zijn werkomgeving. Ik dacht dat ik ergens te gelezen hebb dat hij zijn weekendavonturen verzint.quote:Op zondag 19 juni 2011 12:33 schreef EenDroom het volgende:
[..]
Hard oneens, tenminste als je bedoelt dat serieus zijn een masker zou zijn. "af en toe eens los gaan", "de beest uithangen" en dat soort dingen; er zijn ook zat mensen te vinden die daar niet van houden. Ik heb inmiddels ook ontdekt dat er velen zijn die denken dat je jezelf niet durft bloot te geven als je niet af en toe de bloemetjes buiten zet.
Je hebt idd gelijk volgens mij dat TS zichzelf niet durft te zijn, maar bij mij kwam dat bijvoorbeeld doordat veel mensen niet beseffen dat je op vrijdag en zaterdag klemzuipen niet iets is dat iedereen doet. Dat er ook mensen zijn met andere hobby's en interesses dan 'stappen'. Ik heb mezelf dat ook veel te lang aan laten praten; grootste fout van mij leven. Dus niet dingen gaan doen waarmee je vrienden krijgt, maar dingen gaan doen die je interesseren zodat je vrienden krijgt.
Nu stel je het wel heel zwart wit. Er is een verschil tussen profvoetballer worden en winnaar worden van je regionale competitie. Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc. Maargoed, ik hoop inderdaad dat er een dag komt dat ik het puur voor mijn plezier kan doen.quote:Op zondag 19 juni 2011 10:56 schreef GSbrder het volgende:
[..]
INTJ, ik zal nooit een profvoetballer worden, ik zal nooit de ballen vanuit elke willekeurige hoek in het net schieten en ik heb weinig geluk op de halfpipe. Dat weerhoudt mij er echter niet van lekker te gaan sporten, met wat vrienden tegen een bal te trappen of op wintersport te gaan.
Dat gevoel van ongeluk krijg je enkel als je sporten ziet ten gunste van het afvallen. Als je sporten ziet als een heerlijke vrijetijdsbesteding en niet tegen je eigen lichaam vecht, maar tegen de gewichten of tegen elkaar, is het toch prima? De bouw van je lichaam is nu eenmaal zo, ieder mens heeft dingen die hij of zij graag aan zijn of haar lichaam zou veranderen en we hebben niet allemaal de aanleg om kabels van armen te krijgen van wat liften, maar dat moet jouw doel dus ook niet zijn. Mijn doel van voetbal is ook niet Messi worden, maar gewoon wat lol trappen met elkaar.
Je kruipt nu in de positie "ook al sta ik elke dag om 08:00 op en let ik elke dag op wat ik eet, ik val niet af". Dat is natuurlijk heel erg jammer, maar kijk wat je meer waard is; de pret die je krijgt van het sporten of het nadeel dat je ondervindt aan het gezond eten en het vroege opstaan. Als ik elke ochtend om 08:00 zou opstaan en 3 uur zou gaan dribbelen, ben ik bang dat ik tot dezelfde conclusie kom als jij, maar dan zal ik ook de afweging maken tussen de verkregen resultaten en de gedane inspanningen.
[..]
Oh, ik ben gaan verhuizen toen mijn ouders 2 maanden op vakantie waren en uiteindelijk is ook alles goed gekomen. Natuurlijk, je hebt het zwaar en je hebt een kutjeugd gehad, maar dat weten we al en dat hoeven we hier in dit topic niet te herhalen. Je kan wel blijven kijken naar de papa's en mama's die hun zoon of dochter helpen, maar blijkbaar wekt dat enkel jaloezie en afgunst, dus dan pijnig je slechts jezelf. Again, net zoals voor het sporten geldt, stel jezelf geen onrealistische doelen en wordt niet boos als je dingen niet kan halen, want daar kan je toch niets aan veranderen.
Je hebt weinig steun van ouders gehad, maar daardoor ben je wel een stuk zelfstandiger dan die mama's-kindjes die van toeten noch blazen weten. Kijk naar hoe volwassen je bent geworden en wat je allemaal geleerd hebt van je moeilijke periodes. Pas als je negatieve ervaringen kunt ombuigen in positieve lessen voor de toekomst, zal je hier uit komen. Wij kunnen vanachter het beeldscherm je geen nieuw lichaam of nieuwe ouders cadeau doen.
[..]
Je bent toch niet gehandicapt? Wees blij dat je gezond en intelligent bent.
Je bent toch geen zwerver? Wees blij dat je in staat bent een eigen woninkje te betrekken die je volledig naar eigen inzicht kan indelen en waar je eigen baas bent. Heb je nog niet vaak genoeg het Kinderen in Afrika argument gehoord? Je hoeft geen honger te lijden, je hebt geen ziekte of gebrek, je bent in een ontzettend welvarend land geboren en pak de kansen dan die jou geboden worden.
[..]
Volgens mij weet je helemaal niet wat jij nodig hebt en je reageert hier ontzettend fel op gewone users die je niet met de fluwelen handschoentjes aanpakken zoals je gehoopt had, maar als je op zoek bent naar een lotgenoot, iemand die eveneens een periode van zelfkwijnend zelfmedelijden heeft gekend en daar nu bovenop is gekomen, zul je nog even verder moeten zoeken.
Ik begrijp in ieder geval niet wat er erg is, vreselijk of onrechtvaardig aan het lot dat jou heeft getroffen, buiten dan dat je nu in een pessimistische vicieuze cirkel bent doorgeschoten die je niet vooruit gaat helpen. Kijk eens naar de dingen die je wel kan, kijk eens naar het papiertje dat je alsnog hebt weten te behalen en kijk eens naar de dingen die jou vrolijk en gelukkig maken.
Nee, doorgaans verzin ik niks. Soms verzin ik wel gewoon een leuke verjaardag of Kerst om niet uit de toon te vallen, maar ik zeg ook gewoon dat ik mijn avond heb ingevuld met het kijken van films. Ik heb inderdaad geen overeenkomsten met andere mensen en daar gaat het mis. Ik kan me echter niet aanpassen, daar word ik ongelukkig van. Dus kan ik toch maar beter alleen blijven.quote:Op zondag 19 juni 2011 12:51 schreef Mekkalomp het volgende:
[..]
met masker bedoelde ik: ts doet zich voor als een extravagante persoon en probeert zijn levensloosheid te verhullen door serieus te zijn in zijn werkomgeving. Ik dacht dat ik ergens te gelezen hebb dat hij zijn weekendavonturen verzint.
Er staan inderdaad ook veel motiverende reacties. Daar ben ik zeker dankbaar voor.quote:Op zondag 19 juni 2011 13:21 schreef W1ckeDxt het volgende:
Wat ik ff wil zeggen is dat ik het mooi vind dat iedereen hier jou probeerd te motiveren.
Je laakt het feit dat je ambitie hebt? Of dat je graag de beste wilt zijn in de dingen die je doet?quote:Op zondag 19 juni 2011 13:16 schreef INTJ het volgende:
[..]
Nu stel je het wel heel zwart wit. Er is een verschil tussen profvoetballer worden en winnaar worden van je regionale competitie. Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc. Maargoed, ik hoop inderdaad dat er een dag komt dat ik het puur voor mijn plezier kan doen.
Kinderen die van toeten noch blazen weten zullen dat waarschijnlijk ook nooit hoeven. Het is ook niet zo dat ik alles en iedereen afsnauw, dat blijkt zeker niet uit mijn postgeschiedenis. Alleen mensen die met gemakzucht praten kunnen rekenen op felle reacties.
Wederom laat je zien dat je gewoon verkeert denkt. Niet je uiterlijk, maar wat je ermee doet bepaalt je leven. Je moet je zwakke punten accepteren en ermee leren leven in plaats van er je hele leven tegen blijven vechten.quote:Op zondag 19 juni 2011 13:16 schreef INTJ het volgende:
Er is een verschil tussen een gewichtheffen op de Olympische Spelen en een lichaam hebben waarmee je je in het plaatselijke zwembad durft te vertonen. Als zelfs de laatste dingen je niet lukken, dan is het niet zozeer dat je geen talent hebt, maar dat je je helemaal aan de bodem van de genenpoel bevindt. wel. Dan heb je gewoon de slechtste kaarten gehad die je maar bedeeld kon krijgen en vind ik het een erg misselijke grap van moeder de natuur dat ze mij de ambitie geeft om meer te zijn dan ik kan zijn. Dat is voor mij heel moeilijk te accepteren en ik blijf dan ook zoeken naar trainingsmethoden etc.
nou kan je me veel verwijten, maar niet dat ik met gemakzucht praat. ik heb mijn eigen portie leven ook weet je.quote:Het is ook niet zo dat ik alles en iedereen afsnauw, dat blijkt zeker niet uit mijn postgeschiedenis. Alleen mensen die met gemakzucht praten kunnen rekenen op felle reacties.
Ik sta boven anderen, want ik heb meer kennis van wetenschappen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik heb meer discipline met betrekking tot studeren, werken, eten, bewegen en slapen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik leef alleen en zij niet.quote:Op zondag 19 juni 2011 14:10 schreef simmu het volgende:
[..]
nou kan je me veel verwijten, maar niet dat ik met gemakzucht praat. ik heb mijn eigen portie leven ook weet je.
je claimt zo goed te zijn en beter dan al die anderen, terwijl je je tegelijk zo tekortgedaan voelt. een soort tegenstrijdige mega-arrogantie gecombineerd met een hoop onzekerheid. en niets van de problemen komen door jou. het is allemaal de schuld van anderen. tsja. niemand kan jouw leven leuker maken behalve jijzelf. vooralsnog is de grootste hobbel daarin je eigen houding denk ik.
Ik werk al in de supermarkt en dat is tot daar aan toe. Studentenwerk via uitzendbureaus kan ik echt niet aan. Voorlichting geven en data invoeren voor de universiteit is wel heel leuk om te doen, maar daar is te weinig werk. Omdat het gewoon een professionele organisatie is met toffe, slimme mensen. Maar dat uitzendwerk met callcenters en inpakken enzo...verschrikkelijk werk met mensen die amper Nederlands praten, werkgevers die je gewoon drie kwartier op het gesprek laten wachten, afgesnauwd worden...vreselijk. Heb het geprobeerd, maar kon het geen twee dagen volhouden. Vandaar dat lichamelijk zwaar werk me zo'n goede optie leek. Die mensen hebben een heerlijke mentaliteit, wat muziek op, keihard werken...maarja.quote:Op zondag 19 juni 2011 15:34 schreef GSbrder het volgende:
Probeer nog iets lager in te zetten.
Studentenbijbanen, vakantiewerk en je daar dan dusdanig bewijzen dat je een vast contract kan krijgen. Voldoende werk in de verzekeringsmarkt en de callcenters.
Tuurlijk, maar dan moet ik het wel volhouden. Sowieso kan ik voor dat masterjaar nog wel lenen en dat verdien ik daarna nog wel terug. Gaat me meer om, om op dit moment rond te kunnen komen en om mijn nieuwe studie te betalen na ik klaar ben met de master.quote:Op zondag 19 juni 2011 16:14 schreef GSbrder het volgende:
Maar als je één jaartje hard werkt, kun je makkelijk genoeg verdienen om een masterjaar te volgen.
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...quote:Op zondag 19 juni 2011 16:25 schreef GSbrder het volgende:
Dat komt wel goed, ik denk dat je gewoon een keer tegen een stel leuke mensen aan moet lopen en wat geluk moet hebben, dan kom je vast en zeker op de plek waar je jezelf gelukkig voelt
Ik heb met je te doen, hoor (de ziekte van Crohn is een bijzonder nare ziekte), maar je werkt jezelf tegen. Kijk maar: je houdt vast aan nare herinneringen. Je besluit dat professionele hulpverleners niet werkelijk om je geven en je zou willen dat iemand je aan de hand zou meevoeren. Zo'n mentor dient zich niet zomaar aan; tot die tijd ben je echt het beste af bij een gediplomeerd psycholoog.quote:Op zondag 19 juni 2011 01:06 schreef INTJ het volgende:
Weet je hoe ik verhuisd ben? Met alleen een matras en een plastic tas vol kleding in een vuilniszak 's avondsrond 22.30 toen ik de deur uitgeschopt ben en iedereen me op straat na stond te kijken terwijl ik met mijn matras aan het zeulen was. Weet je hoe mijn Sinterklaas is geweest? Twee schreeuwende ouders die mij de schuld geven van hun ruzie.
Maar hey joh, ik moet me gewoon niet aanstellen. Emoties zijn voor mietjes en de oplossing is simpel: gewoon een verhuiswagen bestellen 's avonds om 11 uur, of je nodigt gewoon een huur Sinterklaas uitm zit je niet alleen met de feestdagen. Simpel toch?
Rot toch op.
Oja je kunt ook gewoon met een psycholoog praten over die onverwerkte emoties. Nee je moet niet verwachten dat die je problemen gaat oplossen. Het is volstrekt normaal dat je geld betaalt voor iemand die geen fuck om je geeft en je na drie kwartier de deur uit schopt ongeacht wat je net allemaal voor vreselijke dingen hebt besproken. Maar stel je niet zo aan INTJ, dan zoek je maar gewoon een andere.
Echt...godverdomme zeg. Nee wat ik nodig heb is iemand die mij heel even aan de hand meeneemt door het leven tot ik weer zonder zijwieltjes kan fietsen. Een mentor, een grote broer, een voorbeeld. Iemand die ''daar'' is geweest en het nu gemaakt heeft.
En dan vervolgens op je 16e in de haven kan werken en op je 19e een of andere oppervlakkige truus te hebben bezwangerd, waardoor je hele jeugd definitief verpest is?quote:Op zondag 19 juni 2011 16:30 schreef INTJ het volgende:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
Ik bied je op een presenteerblaadje aan dat mensen dat wel degelijk merken. Ik durf er zelfs een wedje om te leggen. Dat heeft niks te maken met zesde-zintuig-voedoe, dat heet non-verbale communicatie. Die heb jij ook en die kun je niet volledig sturen. Of je bent een topacteur, maar eerlijk gezegd heb ik niet de indruk van jou dat je typisch acteur bent. Maar daar kan ik uiteraard naast zitten.quote:Op zaterdag 18 juni 2011 14:44 schreef INTJ het volgende:
En ik denk niet dat mensen mijn arrogante houding merken. Ik kies namelijk zelf hoe ik mij aan anderen presenteer en ik geloof niet in zesde-zintuig-voedoe.
Mijn interpretatie van wat ik hier lees, is dat jij veel vergelijkt. Mijn vraag is wat je hieruit haalt. Wat levert het je op om met anderen te vergelijken? Geeft het je bijvoorbeeld een beter zelfbeeld om overal een competitie van te maken?quote:Op zondag 19 juni 2011 14:39 schreef INTJ het volgende:
Ik sta boven anderen, want ik heb meer kennis van wetenschappen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik heb meer discipline met betrekking tot studeren, werken, eten, bewegen en slapen dan anderen. Ik sta boven anderen, want ik leef alleen en zij niet.
Maar mijn arrogantie is niet op zijn plaats, want ik heb geen hogere cijfers dan anderen, niet meer geld dan anderen, niet minder vet dan anderen en niet meer spier dan anderen. Dat maakt mij onzeker. Toch ben ik in de veronderstelling dat ik, dankzij de eigenschappen die mij boven anderen plaatsen, in het het lichaam van Arnold Schwarzenegger meer spiermassa heb dan hij van durft te dromen en dat ik in het lichaam van Mark Rutte de staatsschuld lager maak dan hij van durft te dromen. Daarom voel ik mij tekortgedaan. Ik ben een gevangene van mijn lichaam.
Als anderen mensen met meer discipline zouden studeren, werken, eten, trainen en slapen zouden ze zoveel moois bereiken. Maar ze gooien er met de pet naar. Ik zoie het dagelijks in de sportschool. Gasten die maar wat aanrommelen en zuipen en snuiven en doen en toch nog een mooi lichaam kweken. Kan je nagaan wat ze zouden bereiken als ze zouden zijn zoals ik. Maar ze verprutsen hun talent. Daarom kijk ik op ze neer. Ze krijgen de beste kaarten en doen er niks mee en bereiken van alles. Ik probeer het beste van mijn slechte kaarten te maken en ik bereik niks. Haat is het gevolg. Pure haat.
Maar nergens heb ik gezegd dat ik met de vinger naar anderen wijs. Ik kijk wel naar anderen, maar geef ze niet de schuld. Ik zeg bijvoorbeeld dat ik niet overeenkom met andere mensen en dat ze mij niet begrijpen. Misschien interpreteer jij dat als de schuld op anderen schuiven, maar ik zie het als een voorbeeld van hoe ik zelf niet in staat ben om mij aan te passen aan de rest van de wereld.
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.quote:I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan
Toegeven, je weet het leuk te brengen, maar dan zijn de batterijen van mijn staafmixer op en zijn vrouwen onaantrekkelijk.quote:Op zondag 19 juni 2011 20:26 schreef GSbrder het volgende:
[..]
En dan vervolgens op je 16e in de haven kan werken en op je 19e een of andere oppervlakkige truus te hebben bezwangerd, waardoor je hele jeugd definitief verpest is?
Nee hoor jongen, je hebt geluk dat je man bent, jij kan op je 35e als single kiezen uit de meest gewillige single-dames die geen man meer uit te kiezen hebben met ratelende biologische klokjes.
Bedankt, maar het scenario is als volgt.quote:Op zondag 19 juni 2011 20:28 schreef Daboman het volgende:
Grootste probleem is hier obviously het denkpatroon. Het is ongelovelijk hoeveel invloed dat heeft op het gedrag. Kijk maar eens:
Situatie A:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat niet naar de vereniging.
5. Er verandert niets.
Situatie B:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: misschien kan ik daar heen
3. Je krijgt een gevoel van spanning bij het gaan naar een vereniging
4. Je twijfelt of je moet gaan naar de vereniging.
5. Resultaat is onzeker.
Situatie C:
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Er verandert daadwerkelijk iets.
Op stap 2 heb je veel invloed. Je zou je analytische vermogen eens kunnen aanspraken om de feiten en gedachtes uit elkaar te trekken. Vervolgens kun je jezelf trainen in het krijgen van de juiste gedachte die tot het gewenste resultaat zal leiden. Verwacht alleen niet direct resultaat, want denkbeelden zijn vaak ook een automatisme. Soms gaat het zo onbewust of snel dat je stap 2 niet eens meer merkt en dus alleen op stap 3 komt. Lees de situaties eens zonder stap 2 te lezen.
Wat enorm mooi is is dat wanneer je stap 2 verandert, stap 3 en 4 dus mee zullen veranderen. Dan krijg je dus echt te maken met een andere realiteit.
NLP coaching is een goede manier om dit te trainen imo. Het kan ook op eigen kracht, maar waarschijnlijk gaat het sneller met behulp van een coach.
Ik vergelijk mezelf met anderen, omdat de wereld een spiegel is. Je leert jezelf kennen door in de spiegel te kijken. Een statement in een vacuum zoals ''ik hef 70 kilo'' zegt mij niks. Het zegt mij niet of het voor mensen mogelijk is om meer te heffen, of ik meer kan, of het op basis van dat gegeven nodig is mijn strategie aan te passen enzovoorts. Maar als ik mezelf ga vergelijken met een topsporter en denk ''ik hef vijf kilo minder dan een topsporter, dan weet ik dat ik tevreden kan zijn met mijn strategie en resultaat. Maar als ik denk: ''ik hef 50 kilo minder dan mijn aan alcohol verslaafde obese buurman van 1 meter 65'', dan weet ik dat mijn strategie niet deugt en aangepast moet worden, dan weet ik dat ik mogelijk een medisch probleem heb, of slechte genen etc...quote:Op zondag 19 juni 2011 21:23 schreef Pinklady89 het volgende:
[..]
Mijn interpretatie van wat ik hier lees, is dat jij veel vergelijkt. Mijn vraag is wat je hieruit haalt. Wat levert het je op om met anderen te vergelijken? Geeft het je bijvoorbeeld een beter zelfbeeld om overal een competitie van te maken?
Wat zou er gebeuren als je andere mensen gewoon zou zien als mensen, zonder er een label als "beter dan ik" of "minder goed dan ik"? Wat zou er gebeuren als je het oordelen iets achterwege zou laten? Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor activiteiten, banen, studies, etc. In plaats daarvan zou je eens kunnen proberen alles objectief (en eventueel subjectief zonder oordeel) te beschrijven. Dus niet: "ik ben socialer dan mijn baas", maar "mijn baas heeft geen opleiding communicatie afgerond" of "mijn baas kan goed omgaan met alle collega's"
[..]
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.
Daar komt bij dat er overduidelijk een paradox in je denken zit: je wilt affectie, maar met je gedrag ("ik voel me beter dan...") stoot je mensen af. Vervolgens wordt het een self-fulfilling prophecy, omdat mensen inderdáád niet naar je toe komen en jij denkt: "zie je wel, ik krijg nooit affectie".
Het belangrijkste voor jou is dat je leert weer controle te nemen over zulk soort dingen. Indirect probeer je dat, door te streven naar een goed betalende baan, naar een strak lichaam, door je te bedenken dat jij een strak eetregime hebt. Helaas is dat schijncontrole, waar je de echte controle laat liggen. Het is te vergelijken met een eetstoornis, qua denkwijze. De echte controle zit 'm in het feit dat jij kunt leren dat ook jij de moeite waard bent, maar pas als je ervoor openstaat. Zoals een paar posts hierboven (over NLP en die 3 scenario's) werd aangegeven: met je denken of op z'n minst het doen (want denken en doen zullen zeker in het begin niet altijd overeenkomen) kun je best dingen sturen. Door te oefenen kun je leren andere kanten van mensen te zien dan de vergelijkende kant. Door complimenten te gaan tellen (en opschrijven) kun je leren dat mensen jou wel degelijk complimenten kunnen/zullen geven.
Zelfde geldt voor die baan: wil jij een baan waarin jij je ei kwijt kunt, dan kun je zorgen voor een goede opleiding. Je echte bevlogenheid zal mensen aantrekken, veel meer dan je eigendunk.
Echter, is rijk worden je hoofddoel, val je al snel door de mand. De bevlogenheid is er dan gewoon niet, om de simpele reden dat rijk worden extrinsieke motivatie om te werken is, terwijl bevlogenheid intrinsieke motivatie is. Dat heeft gevolgen voor prestaties, maar daarmee zal ik je niet vervelen.
Hoewel je hier op het forum (en op diverse andere websites) voldoende tips zult kunnen vinden om hiermee aan de slag te gaan, biedt een psycholoog in zoverre meerwaarde dat hij of zij op jou kan toespitsen. Verder is hij (voor het gemak, lees: hij/zij) gespecialiseerd in dergelijke problemen. Het zeggen dat een psycholoog jou snel de deur uitschopt voor veel geld, tja, dát zou een vorm van extrinsieke motivatie zijn. Echter, ik hoop voor je dat jij een psycholoog tegenkomt die het uit liefde voor het vak en zijn cliënten doet. Precies dát wat jij zelf zegt over je baan, daar beticht jij een psycholoog ook van. Ze zullen er zijn, absoluut. Maar de meeste psychologen hebben wel degelijk een plekje in hun hart voor wat hun cliënten bezighoudt. Zij hebben ook moeten leren om het af te sluiten, anders blijven ze thuis doormalen. Het betekent echt niet dat ze er ook niet voor 100% voor jou zijn op het moment dat je daar binnen zit.
Zoek je echter een moeder-/vaderfiguur zul je die inderdaad niet vinden in een psycholoog. Dat is ook niet hun functie. Ze kunnen een stukje met je meelopen op je levensweg, ze kunnen je een stukje begeleiden in het op de rit zetten van je leven, maar het zijn geen ouders of wat ook. Een vervanging voor je eigen ouders vinden is niet zo gemakkelijk. Het is ook de vraag of je dat moet willen. Waarschijnlijk is dat voor jou altijd een pijnlijke plek en kun je een klein stukje van het gemis opvullen met liefde van anderen. Echter: moeder- en vaderliefde zul je alleen kunnen krijgen van een vader of moeder.
Hoewel ik het ook logisch vind, denk ik dat het bij jou stukken dieper zit dan wat je hier op het forum etaleert. Ik zie stukken pijn, ik zie stukken verdriet, ik zie stukken boosheid, maar je kunt er niet veel mee. En dat heb je waarschijnlijk wel nodig om verder te kunnen. Niet om jouw ziekte van Crohn hieraan te linken, maar opgekropte emotie zorgen voor een bepaalde vorm van stress, die gezondheid bijzonder negatief kan beïnvloeden en die zelfs ziek kan maken.
Misschien is de inhoud van dit bericht niet zo leuk voor je, maar realiseer je dat het wel geschreven is met de bedoeling om jou een stukje verder te helpen. Verwerp het, neem het in je op, doe er wel of niets mee: het is voor jou.
Je vervalt dus na enige tijd toch weer in je oude denkpatroon. Je legt dan geen contact meer omdat je denkt dat dat geen zin heeft. Je denkt namelijk dat mensen jou maar moeten benaderen in het zwembad e.d. Daaruit volgt dat je (na een paar missers) geen mensen benadert. Daarmee houd je opnieuw je eigen realiteit in stand. Het kan best dat het type mensen waar jij goed mee klikt zich ergens anders bevindt. Mijn voorbeeld was alleen om het idee te illustreren. Door je denkpatroon sta je maar tijdelijk open voor nieuwe contacten.quote:Bedankt, maar het scenario is als volgt.
Verleden tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: daar is voor mij niets te vinden
3. Je krijgt een slecht gevoel bij het gaan naar verenigingen.
4. Je gaat toch naar de vereniging.
5. Maar er verandert niets.
Tegenwoordige tijd
1. Op een vereniging kun je in contact komen met mensen
2. Je denkt: gaaf, daar kan ik mensen ontmoeten
3. Je krijgt een goed gevoel bij het gaan naar een vereniging.
4. Je gaat naar de vereniging en komt in contact met mensen.
5. Maar er verandert niets.
Ik heb gisteravond nog een sociale gelegenheid bezocht, nota bene op uitnodiging van anderen. Aanvankelijk wilde ik niet gaan: ik zou liever een film kijken, gamen, een sollicitatiebrief schrijven of gewoon gaan slapen. Het wordt toch nooit wat. Ik realiseerde me dat het een gedachtepatroon is dat doorbroken moet worden, want gisteravond zou zomaar eens het tegendeel kunnen bewijzen, ook al zijn vele avonden daarin niet geslaagd. Met goede moed stap ik op de fiets, kom daar binnen, zeg iedereen gedag en probeer een gesprek aan te knopen maar...iedereen laat mij gewoon links liggen. Ik wilde meteen naar huis gaan, maar bedacht me dat er toch nog leuke dingen te doen waren op die avond en ik besloot me daar op te richten en van te genieten. Toch heb ik geen aansluiting kunnen vinden bij anderen.
Dus ik kom thuis, ik vind het zonde van mijn avond omdat ik net zo goed lekker op tijd had kunnen slapen of film kijken etc...Maar besef me dat ik toch een leuke avond heb gehad ondanks anderen, niet dankzij anderen. Zo gaat dat de laatste tijd heel vaak. Ik ga vol goede moed ergens heen, maar val keihard op me bek. Ik word dus gestraft voor mijn positieve instelling. Dat terwijl ik het net zo goed naar mijn zin had gehad als ik gewoon alleen uit was geweest en dan had ik niet de negatieve sociale ervaring gehad.
Gevolg, voortaan draai ik het om: ik ga lekker alleen uit eten, of alleen naar de bioscoop, of alleen zwemmen, of alleen bowlen, dan heb ik het goed naar mijn zin en als anderen mensen mij willen leren kennen doen ze maar hun best voor mij. Zo niet, ook prima, heb ik toch een leuke avond gehad. Maar niet meer andersom, niet meer dat ik eerst mijn best moet doen om anderen te leren kennen in de hoop dat ze mij accepteren en als me dat niet lukt me maar richten op de leuke activiteit op de avond, daar word ik doodongelukkig van het is ook nog eens verschrikkelijk vernederend om zo aan de kant gezet te worden.
Ik heb dus het idee dat het niet dankzij mijn instelling is dat beloftes zichzelf waarmaken, maar ondanks mijn instelling.
Ja dat zie ik wel in, maar de pijn van continu je best doen en afgewezen te worden weegt zwaarder dan de pijn van af en toe eenzaam zijn. Het is voor mij hetzelfde als arm zijn en maar geld blijven gooien in een fruitautomaat in de hoop dat ik een keer de jackpot win, voor mijn geld op is. Dan blijf ik liever arm en ga ik zuinig met mijn geld om. Dan maar het defecte, maar wel zelfbeschermende gedachtepatroon.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:02 schreef Daboman het volgende:
[..]
Je vervalt dus na enige tijd toch weer in je oude denkpatroon. Je legt dan geen contact meer omdat je denkt dat dat geen zin heeft. Je denkt namelijk dat mensen jou maar moeten benaderen in het zwembad e.d. Daaruit volgt dat je (na een paar missers) geen mensen benadert. Daarmee houd je opnieuw je eigen realiteit in stand. Het kan best dat het type mensen waar jij goed mee klikt zich ergens anders bevindt. Mijn voorbeeld was alleen om het idee te illustreren. Door je denkpatroon sta je maar tijdelijk open voor nieuwe contacten.
Dat is het precies. Voor mij is de wereld een slagveld en moet ik overleven. Eten of gegeten worden, doden of vermoord worden...Ja precies dat. De vorige psycholoog heeft meerdere malen gehint naar medicijnen. Toen ik weg ging zeiden ze dat ik, als ik nog hulp zou zoeken bij hun terecht kon voor een verwijzing naar een psychiater. Maarja, dan kan ik net zo goed naar het ziekenhuis gaan. Nu heb ik het geld niet, dus nu kan ik het niet. En nu gaat het me ook niet helpen, omdat ik zelf niet dat gedachtepatroon wil veranderen. Het werkt immers voor mij het beste.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:15 schreef Pulzzar het volgende:
TS, ik denk dat je een stuk verder gaat komen als je gaat inzien dat je dingen op een andere manier moet gaan benaderen.
Zoals jij dingen beschrijft, maak ik op dat de wereld voor jou heel bedreigend is, dat je niemand kan vertrouwen en dat je moet streven om de beste en de sterkste te zijn omdat je anders een loser bent.
En als ik ook lees dat er door je ouders voortdurend werd gescholden en dat je vervolgens het huis bent uitgetrapt en over straat zwerft met een matras, kan ik wel begrijpen dat je de wereld op zo'n manier ziet. Logisch dat je problemen hebt met vertrouwen. Als je in zo'n omgeving bent opgegroeid, ga je de wereld bedreigender en negatiever beleven dan iemand die wel in een liefdevol en harmonieus gezin is opgegroeid. Je gaat jezelf harden en afsluiten. Maar ondertussen ben je heel ongelukkig, omdat je - net als ieder mens - toch behoefte hebt aan affectie.
Ik raad je toch aan om psychische hulp te gaan zoeken. Geef het een kans, ondanks dat je nu het idee hebt dat psychologen mensen zijn die profiteren van jouw problemen. Natuurlijk verdienen ze geld aan je, want het is hun werk. Maar dat betekent niet dat ze daarom niet betrokken met jou zijn en je oprecht willen helpen.
Hier zeg je dus eigenlijk dat je gewoon niet wil veranderen. Maar ik vind het onzin. Ik heb vaak genoeg gehad dat ik mensen heb ontmoet gewoon simpelweg via internet waarbij het contact voorbij het internet gegroeid is. Maar als je echt wil vereist dat wel enig initiatief.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:10 schreef INTJ het volgende:
[..]
Ja dat zie ik wel in, maar de pijn van continu je best doen en afgewezen te worden weegt zwaarder dan de pijn van af en toe eenzaam zijn. Het is voor mij hetzelfde als arm zijn en maar geld blijven gooien in een fruitautomaat in de hoop dat ik een keer de jackpot win, voor mijn geld op is. Dan blijf ik liever arm en ga ik zuinig met mijn geld om. Dan maar het defecte, maar wel zelfbeschermende gedachtepatroon.
De jackpot voor mij is 1 goede vriend en 1 vriendin. Ik zeg ook inderdaad dat ik op dit moment niet wil veranderen en geef daar een goede reden voor.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:26 schreef Daboman het volgende:
[..]
Hier zeg je dus eigenlijk dat je gewoon niet wil veranderen. Maar ik vind het onzin. Ik heb vaak genoeg gehad dat ik mensen heb ontmoet gewoon simpelweg via internet waarbij het contact voorbij het internet gegroeid is. Maar als je echt wil vereist dat wel enig initiatief.
Waarom wil je trouwens de jackpot winnen? dat is heel wat anders dan affectie. JIj wil direct het toppunt. De meeste mensen hebben met niet meer dan 6 anderen een diepgaande relatie. Al het andere is dus oppervlakkig. Daarnaast moet je natuurlijk goed beseffen dat je niet in 1 dag een diepgaande relatie met iemand opbouwt.
Ja logisch, dat doe ik ook, maar er moet een moment zijn dat je die dingen die je hebt bepaald ook gaat gebruiken. En niet alleen bij denken laat.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:34 schreef INTJ het volgende:
[..]
Weet ik Wicked, ik denk te veel na inderdaad en daarmee vergroot ik mijn problemen. Maar als ik niet denk, dan ben ik weer stuurloos. Ik moet strategie bepalen. Weten hoe ik mijn leven wil sturen. Kansen en bedreigingen in kaart brengen, oplossingen in kaart brengen, in kaart brengen wat ik wil en hoe ik het kan bereiken etc.
Dan begrijp ik niet wat je met dit topic wil en sluit ik me aan bij Wicked.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:34 schreef INTJ het volgende:
[..]
De jackpot voor mij is 1 goede vriend en 1 vriendin. Ik zeg ook inderdaad dat ik op dit moment niet wil veranderen en geef daar een goede reden voor.
Weet ik Wicked, ik denk te veel na inderdaad en daarmee vergroot ik mijn problemen. Maar als ik niet denk, dan ben ik weer stuurloos. Ik moet strategie bepalen. Weten hoe ik mijn leven wil sturen. Kansen en bedreigingen in kaart brengen, oplossingen in kaart brengen, in kaart brengen wat ik wil en hoe ik het kan bereiken etc.
De schoonouders van je vriendin zijn meestal jouw ouders.quote:Op zondag 19 juni 2011 16:30 schreef INTJ het volgende:
Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin
Ik heb daar toch wat vraagtekens bij, ze moeten ook hun hypotheek betalen.quote:Op zondag 19 juni 2011 23:45 schreef Pulzzar het volgende:
En daarom ben je in eerste instantie het best af bij psychologen. Zij hebben gestudeerd,
Zorg eerst dat je mensen leert waarderen. Je haat mensen die er met de pet naar gooien. Ik gooi er ook met de pet naar maar ben wel leuk in de omgang. Je zou mij dus al afschrijven op basis van je jaloersheid. Doe dat niet en respecteer iedereen zoals ie isquote:Op zondag 19 juni 2011 16:30 schreef INTJ het volgende:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
Helaas gaat dat niet altijd op zoals je dat zou willen.quote:Op maandag 20 juni 2011 09:23 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Wie goed doet die goed ontmoet, zo ging dat spreekwoord toch?
Als je een zwerver de kans biedt om idd iets te doen en je zegt.. stel je niet aan, ga werken dan zou die dat doen tenzij hij net als jij smoesjes gaat verzinnen: pech rot dan maar op.quote:. Zeg ik ook altijd tegen zwervers: niet aanstellen, je kan ook gewoon gaan werken. Tegen gehandicapten zeg ik dat ook: wat nou niet kunnen lopen, je kan toch ook gewoon met die rolstoel je dagelijkse dingen doen?
Ik herken mezelf wel een beetje in jouw OP TS. Ik leef ook met een chronische ziekte (maar ik heb die al van kinds af aan, dus ik weet eigenlijk niet beter) en herken de beperkingen die het met zich mee brengt. Ik heb ook vaak het gevoel gehad achter mijn leeftijdsgenoten aan te moeten rennen en dat zij me niet begrepen.quote:Op zondag 19 juni 2011 16:30 schreef INTJ het volgende:
[..]
I know, I know, maar wanneer dan, vraag ik mij altijd af, ik wacht al zo lang en ben bang dat ik zoveel aan het missen ben. Wou dat ik ook op mijn veertiende met knikkende knieen hoi moest zeggen tegen de schoonouders van mijn vriendin, of met blozende wangen condooms kopen bij de drogist, of blowen op een camping in verweggistan...
Hier ben ik het heel erg mee eens. Ook uit mijn eigen ervaring weet ik dat affectie een verdomd lastig iets is. Als je arrogant doet (ook al heb je zelf niet in de gaten dat je dat doet), krijg je nu eenmaal arrogantie terug. Ik heb zelf veel last gehad van het feit dat sommige dingen mij nu eenmaal makkelijker af gingen dan veel anderen, waardoor je al snel het stempel betweter opgedrukt krijgt. Dat is heel lastig, omdat je je zeker als kind van geen kwaad bewust bent als je bijv. ontevreden bent met een 8. Pas nu (26) leer ik steeds meer om me voorzichtig hierin uit te drukken omdat het op anderen heel anders kan overkomen dan ik bedoel. Dat betekent dus ook bijv. terughoudend zijn in het geven van het goede antwoord of je briljant uitgewerkte masterplan. Andere mensen maken met veel pijn en moeite veel slechtere plannen dan jij, dus logischerwijs zullen ze niet blij met je zijn als jij fluitend een beter product inlevert met de boodschap dat ze niet zoveel moeten zuipen en meer hun best moeten doen. Doe dat dan dus ook niet zo!quote:Op zondag 19 juni 2011 21:23 schreef Pinklady89 het volgende:
Eerlijk gezegd denk ik dat dat pas gebeurt wanneer je openstaat voor anderen. Je kunt nog zo beweren dat je zelf je presentatie bepaalt, maar zoals ik hierboven al schreef: mensen leiden uit je non-verbale communicatie wel af dat je een oordeel over wie dan ook hebt. Dat schrikt mensen echt af.
Daar komt bij dat er overduidelijk een paradox in je denken zit: je wilt affectie, maar met je gedrag ("ik voel me beter dan...") stoot je mensen af. Vervolgens wordt het een self-fulfilling prophecy, omdat mensen inderdáád niet naar je toe komen en jij denkt: "zie je wel, ik krijg nooit affectie".
Klopt, maar ik vind het wel makkelijk even zo een oorzaak aan te wijzen, zeker gezien ik ook gezegd heb dat het ook misgaat met de mensen om wie ik wel echt geef. Bovendien heb ik al vanalles geprobeerd en daar word ik moedeloos van. Dan geef ik het liever op.quote:Op maandag 20 juni 2011 17:08 schreef EenDroom het volgende:
[..]
Hier ben ik het heel erg mee eens. Ook uit mijn eigen ervaring weet ik dat affectie een verdomd lastig iets is. Als je arrogant doet (ook al heb je zelf niet in de gaten dat je dat doet), krijg je nu eenmaal arrogantie terug. Ik heb zelf veel last gehad van het feit dat sommige dingen mij nu eenmaal makkelijker af gingen dan veel anderen, waardoor je al snel het stempel betweter opgedrukt krijgt. Dat is heel lastig, omdat je je zeker als kind van geen kwaad bewust bent als je bijv. ontevreden bent met een 8. Pas nu (26) leer ik steeds meer om me voorzichtig hierin uit te drukken omdat het op anderen heel anders kan overkomen dan ik bedoel. Dat betekent dus ook bijv. terughoudend zijn in het geven van het goede antwoord of je briljant uitgewerkte masterplan. Andere mensen maken met veel pijn en moeite veel slechtere plannen dan jij, dus logischerwijs zullen ze niet blij met je zijn als jij fluitend een beter product inlevert met de boodschap dat ze niet zoveel moeten zuipen en meer hun best moeten doen. Doe dat dan dus ook niet zo!
En INTJ, je zal zien, dat je wanneer je op bovenstaande manier met mensen omgaat, je veel minder tegen reacties krijgt vanuit je omgeving. Accepteer dat je sociaal niet sterk bent en benoem dat ook tegenover andere mensen door bijv. hulp te vragen hoe je een lastige situatie oplost. Dan zal je bemerken dat zelfs de meest ver van je af staande mensen zoals de vreemdeling op straat bereid zal zijn je belangeloos te helpen.
Precies dat ja, maar je bevestigt dus mijn vermoeden dat je maar gewoon pech hebt gehad als je je niet aan kan/wil passen. Dan maar toch voor mezelf leven en de rest het laten bekijken wat van mijn manier van leven vinden.quote:Op maandag 20 juni 2011 13:11 schreef silliegirl het volgende:
[..]
Ik herken mezelf wel een beetje in jouw OP TS. Ik leef ook met een chronische ziekte (maar ik heb die al van kinds af aan, dus ik weet eigenlijk niet beter) en herken de beperkingen die het met zich mee brengt. Ik heb ook vaak het gevoel gehad achter mijn leeftijdsgenoten aan te moeten rennen en dat zij me niet begrepen.
Toen ik ging puberen heb ik me er omwijs tegen afgezet om rekening te moeten houden met mijn ziekzijn. Ik wilde leven en doen wat mijn leeftijdsgenoten deden, dus ik dronk, ik blowde, nahjah, noem het maar op, ik heb het geprobeerd om maar het gevoel te hebben "er bij te horen". Uiteraard ging dat niet, ik werd steeds zieker en dat resulteerde uiteindelijk in een langdurige ziekenhuisopname.
Inmiddels ben ik 24. In de jaren die volgden heb ik me een leefwijze aangeleerd die gestructureerd is, maar waarmee ik fysiek gezien goed kan functioneren. Drank en korte nachtjes zijn dingen die daar niet in passen. Uiteraard krijg je daar wel is een opmerking links of rechts over, maar die heb ik leren negeren; ik weet waarvoor ik me aan mijn structuur moet halen.
Ik herken echt jouw boosheid en je gevoel van onmacht, maar dat moet je gaan loslaten. Accepteer eerst is wie jij bent en wat jij kan en ga van daaruit verder, want zo blijf je hangen in die negatieve spiraal...
De clue is dat zwervers geen keus hebben, gehandicapten niet en ik ook niet. Ik geef al honderd keer aan dat ik van alles geprobeerd heb en mij dus machteloos voel. Zeggen dat het gewoon komt door mijn houding en vervolgens zeggen dat ik mijn houding maar gewoon moet veranderen, alsof alles maakbaar is, is net zo'n kortzichtige houding als waar ik van word beschuldigd.quote:Op maandag 20 juni 2011 12:45 schreef Selyn het volgende:
het stoort mij dat ts niet duidelijk aangeeft wat hij wil... ja alles, maar hij geeft niet aan wat hij nou van ons wil?
één of andere oplossing voor alles wat je een beetje vervelend vindt? tja die hebben we niet, maar er zijn wel tips gegeven om er te komen.
Je wil er gewoon niks van weten. Iedereen is niet hetzelfde als jij dus die mensen kun je maar beter negeren/ontwijken.
je zit in een neerwaartse spiraal maar je wil er (toch) niks aan doen anders had je dat al lang gedaan.
Je verwacht dat mensen alles voor je doen, maar je wilt niks terug doen.
Je denkt dat je het allemaal zelf wel beter kan, maar het is 100% duidelijk dat je daar enorm in faalt.
je weet het bovenstaande zelf allemaal ook wel, maar bent in ontkenning want dan zal je moeten toegeven dat je toch niet zo geweldig bent als je zou willen zijn.
trouwens:
[..]
Als je een zwerver de kans biedt om idd iets te doen en je zegt.. stel je niet aan, ga werken dan zou die dat doen tenzij hij net als jij smoesjes gaat verzinnen: pech rot dan maar op.
Heb zelf met gehandicapten gewerkt en je zegt wel dat soort dingen tegen ze. als ze zelf hun rug kunnen krabben, ga ik dat toch echt niet voor ze doen hoor!
eruit halen wat erin zit! geen gezeik.
dus wat wil je nou?
Ik kan het ook maar gedeeltelijk verklaren. Ik heb ook enorm de neiging om mensen te verbeteren. Niet met taalfouten en dingen, maar bijvoorbeeld als ik ze dingen met een kromme rug zie tillen of volstrekt aantoonbaar onzinnige statements maken. Ik kan niet aanzien hoe iemand zijn rug verneukt of een Sonja Bakker dieet aanraadt aan iemand anders.quote:Op maandag 20 juni 2011 12:03 schreef simmu het volgende:
ik begrijp eerlijk gezegd om te beginnen niet goed waarom het storend voor iemand is als iemand anders niet "alles eruit haalt wat er in zit" eigenlijk. waarom boeit het je wat een ander doet? het is een val eerste klas. je kan namelijk andere mensen niet veranderen. en andere mensen zijn nu eenmaal geen perfecte mensen want perfecte mensen bestaan niet.
als ik me zou moeten storen aan iedereen die imho iets doms/stoms/lomps doet, dan zou ik geen leven meer hebben. en hier niet zo reageren, dat ook al
Nee, wie goed doet, stelt zich kwetsbaar op en mag hopen geen schop na te krijgen. Ik nam het op voor kinderen die gepest werden. Weet je wat gevolg daar van was? De slachtoffers dachten dat ik de draak met ze stak en de misdadigers hadden een nieuw doelwit gevonden. Dat is hoe mijn leven werkt, maar kennelijk leef ik in een andere wereld, een vreemde wereld, die misschien daarom op zoveel onbegrip stuit bij anderen.quote:Op maandag 20 juni 2011 09:23 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Zorg eerst dat je mensen leert waarderen. Je haat mensen die er met de pet naar gooien. Ik gooi er ook met de pet naar maar ben wel leuk in de omgang. Je zou mij dus al afschrijven op basis van je jaloersheid. Doe dat niet en respecteer iedereen zoals ie is. Wie goed doet die goed ontmoet, zo ging dat spreekwoord toch?
Luister, wie goed doet die goed ontmoet dat werkt ook omgekeerd. Als iemand je loopt te beflikkeren staat het je vrij om met gelijke munt terug te betalen. Ik ben ook gepest vroeger; de oplossing: Iedereen keihard in elkaar beuken.quote:Op maandag 20 juni 2011 23:32 schreef INTJ het volgende:
[..]
Nee, wie goed doet, stelt zich kwetsbaar op en mag hopen geen schop na te krijgen. Ik nam het op voor kinderen die gepest werden. Weet je wat gevolg daar van was? De slachtoffers dachten dat ik de draak met ze stak en de misdadigers hadden een nieuw doelwit gevonden. Dat is hoe mijn leven werkt, maar kennelijk leef ik in een andere wereld, een vreemde wereld, die misschien daarom op zoveel onbegrip stuit bij anderen.
1 van de slimste conclusies in dit topicquote:Op zondag 19 juni 2011 20:34 schreef Pulzzar het volgende:
En nog één ding. Als je ouders met de rest van de familie hebben gebroken, betekent het niet dat jij dat ook moet doen.
je afgunst is waarlijk misplaatst. dat garandeer ik je. iedereen heeft zo zn shit. wil je met mij ruilen? zou ik onder geen beding willen. want hoe ellendig en miserabel mijn leven soms ook is, het is me dierbaar en ik ben dankbaar voor wat ik wel heb.quote:Op maandag 20 juni 2011 23:25 schreef INTJ het volgende:
[..]
Ik kan het ook maar gedeeltelijk verklaren. Ik heb ook enorm de neiging om mensen te verbeteren. Niet met taalfouten en dingen, maar bijvoorbeeld als ik ze dingen met een kromme rug zie tillen of volstrekt aantoonbaar onzinnige statements maken. Ik kan niet aanzien hoe iemand zijn rug verneukt of een Sonja Bakker dieet aanraadt aan iemand anders.
En afgunst natuurlijk. Het is gewoon oneerlijk dat ''zij-wel-en-ik-niet''. Volstrekt normaal ook, lees de Donald Duck maar. Hoe vaak Donald keihard werkt en geen stuiver verdient en hoe vaak Guus Geluk de lui klootzak uithangt en een verdwaalde portemonnee vindt. Zelfs Donald Duck wordt daar woedend om.
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...Maar als ik geen succes heb op sociaal vlak dan ligt het aan mijn houding, of aan mijn uiterlijk, of dit, of dat. Dat snap ik ook niet. Dat irriteert mij ja, lijkt me niet vreemd.
Dat jij dat niet hebt...tja iedereen is anders.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.weet je wat; ik wordt erg boos als ik je posts lees. je zegt dat je niks hebt en dat is domweg niet zo. je sport, je hebt een opleiding, een leven. en op deze manier gooi je vanalles weg uit onvrede en afgunst naar anderen toe. je zou je moeten schamenYour mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Die afgunst is nou precies wat je is los moet laten. Het is soms niet eerlijk, maar zo is het wel en daar moet je t mee doen. Ik had ook liever geen chronische ziekte gehad, maar het is zo, kan ik niks aan veranderen en jij ook niet. En wat je familie betreft; mss zijn. Er nog wel een opa en oma die veel aan je denken. Pak een telefoon of schrijf een brief. Mss kom je van een koude kermis thuis, maar dan heb je t geprobeerd en ben je niet slechter af dan nu. Het conflict van jouw ouders met de rest vd familie is t jouwe niet.quote:Op maandag 20 juni 2011 23:25 schreef INTJ het volgende:
[..]
En afgunst natuurlijk. Het is gewoon oneerlijk dat ''zij-wel-en-ik-niet''. Volstrekt normaal ook, lees de Donald Duck maar. Hoe vaak Donald keihard werkt en geen stuiver verdient en hoe vaak Guus Geluk de lui klootzak uithangt en een verdwaalde portemonnee vindt. Zelfs Donald Duck wordt daar woedend om.
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...Maar als ik geen succes heb op sociaal vlak dan ligt het aan mijn houding, of aan mijn uiterlijk, of dit, of dat. Dat snap ik ook niet. Dat irriteert mij ja, lijkt me niet vreemd.
Dat jij dat niet hebt...tja iedereen is anders.
Of hoe goed zij het hebben terwijl ze niets hebben.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 09:07 schreef ThePianoMan het volgende:
Bezoek eens een arm land (nee, geen hip-ontwikkelingswerk in Malawi o.i.d.) - dan ga je wel beseffen hoe goed je het eigenlijk hebt.
Laat ik je eerst uit je droom helpen dat degene die zulk soort bewoordingen gebruikt nóóit een haar beter is.quote:Op maandag 20 juni 2011 23:25 schreef INTJ het volgende:
Genoeg arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees lopen er rond die overal lekker hun lul in kunnen stoppen...
Slimste post van heel dit topicquote:Op dinsdag 21 juni 2011 00:23 schreef W1ckeDxt het volgende:
Hier komt geen einde aan.
Althans niet door ons.
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 12:09 schreef Pinklady89 het volgende:
[..]
Laat ik je eerst uit je droom helpen dat degene die zulk soort bewoordingen gebruikt nóóit een haar beter is.
Wat denk jij dat je uitstraalt als je zo denkt?
Wat maakt het jou beter als je zo denkt?
Je gaf ergens aan gewoon tips te willen. Maar dan zal ik je uit die droom helpen: er bestaan cursussen social skills waar je dat soort dingen leert. Echter, dé recepten voor een grandioos sociaal leven/afgetraind lichaam/etc. bestaan niet. En die zul je hier op het forum dan ook niet vinden.
Overigens merk ik hier in het forum dat mensen een beetje moedeloos worden. Ze lopen tegen een keiharde muur van afweer op. De reactie is dan dat ze zeggen dat jij jezelf zielig vindt of wat dan ook.
Net zoals jij je spiegelt aan allerlei anderen, zou het een goed idee zijn als jou ook eens een spiegel van jezelf voorgehouden wordt. Dat is exact wat sommigen hier doen. En wat gebeurt er? Je slaat de spiegel aan diggelen nog voor je erin gekeken hebt.
Dat je zegt dat je niet wilt veranderen (of iets dat daarop lijkt), is omdat dit je overlevingsmechanisme is en je nog geen vervanging hebt om het aan de kant te zetten. Dat snap ik ook wel. Ik heb de oplossing wat dat betreft ook niet, behalve dat ik hoop dat er professionals zijn die je wel kunnen helpen. Geen geld betekent prioriteiten stellen. Geld sparen. Naast de eigen bijdrage wordt een hoop vergoed.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook tegen die muur oploop. Of wat zeg ik? Jij hebt een burcht om je heen gebouwd. Ik kom er niet doorheen en hoewel ik je graag zou willen helpen, denk ik dan ook: je laat je niet helpen. Ik vraag me echt af wie jou mag helpen en hoe dat dan mag.
En die mensen die na het sporten veel bier drinken dan waar je in de OP zo negatief over praat?quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Je bent zwak als je hier geen oplossing voor weet.quote:Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Dude, JE HEBT NOOIT EEN VRIENDIN GEHAD. Ik zou nooit dit, ik zou nooit dat. Ja lekker hypothetisch allemaal.quote:Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
En zo gedraag je je ook, waardoor die anderen zoiets hebben van flikker opquote:Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Ik herken er ook narcisme in. Maar dat wil niet zeggen dat TS daarom per definitie niet geholpen kan worden.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 13:56 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Slimste post van heel dit topic![]()
Het heeft heel weinig zin om iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (Natuurlijk is )het onmogelijk om dat vast te stellen via dit topic maart alles in wat ik lees van INTJ wijst daarop proberen te helpen, die niet geholpen wil worden.
O Fuck nu krijg ik waarschijnlijk een tirade van INTJ over me heen.![]()
Nee, want het leven is niet maakbaar maar onderhevig aan omstandigheden. Als Newton geboren was in Africa hadden we naar het fundament van de natuurkunde kunnen fluiten. In datzelfde licht heb ik ook de kansen nodig die ik niet krijg. Misschien ben ik wel degelijk de beste man die een vrouw zich maar kan wensen, maar dan moet een vrouw mij wel de kans geven om dat te laten zien. Misschien los ik wel de conflicten op in het Midden-Oosten, maar dan moet ik wel aangesteld worden als diplomaat.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:38 schreef simmu het volgende:
nee. je staat helemaal niet boven anderen ts. jij bent ook gewoon maar een mens zoals wij allemaal. siert je niet om zo stellig jezelf verheven boven anderen te voelen.
denk nou eens een keer door dan. als jij zo boven anderen staat, dan heb je toch niet al die problemen? die los je dan toch in een handomdraai op?
![]()
damn, ik zou toch inmiddels echt beter moeten weten dan in discussie gaan met een narcist
Ja, iedereen heeft copingsmechanismes nodig om. Maar die van jouw werken duidelijk niet (meer). Je hebt of anderen nodig. Of je hebt ze, je gevoel van superioriteit om er mee om te kunnen gaan, zover doorgevoert dat je er meer last dan baat mee hebt lijkt het. Welke er dan wel werken voor jou vind ik te moeilijk om aan te geven via een internetforum. Maar het iets laten varen en relativeren van je ontzettende narcistische houding zal al kunnen helpen misschien.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Gast wie denk je echt wel dat je bent?quote:Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Narcisten kunnen natuurlijk best geholpen worden. Maar narcisten helpen, die niet geholpen willen worden is uitermate lastig. Omdat ze door dat superioriteitsgevoel het extra moeilijk voor ze maakt om hun eigen zwaktes te zien en hun hulp te aanvaarden.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:37 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik herken er ook narcisme in. Maar dat wil niet zeggen dat TS daarom per definitie niet geholpen kan worden.
De ergste narcisten zijn vind ik degenen die vroeger als kind in de watten werden gelegd en zodoende gaan denken dat ze beter zijn dan anderen. Die mensen verwachten dat je ze als koningen behandelt en hebben nooit geleerd rekening te houden met anderen. Ze komen in eerste instantie charmant en interessant over, vandaar dat het hun vaak lukt weg te komen met hun fouten.
In TS herken ik eerder iemand die zo vaak teleurgesteld is dat hij zich een narcistische houding heeft aangeleerd om te voorkomen door anderen hem de grond intrappen. Hij wil het risico niet nemen dat nog vaker mee te maken. Maar juist dat maakt dat zijn idee dat mensen niet te vertrouwen zijn, keer op keer wordt bevestigd.
quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:38 schreef simmu het volgende:
damn, ik zou toch inmiddels echt beter moeten weten dan in discussie gaan met een narcist
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Helemaal correct. Ik snap wel dat INTJ zo denkt. Als ik de wereld zou zien als een "dog eat dog" wereld bestaand uit unter- en ubermenschen zou ik ook bang zijn constant om gekwetst te worden of misbruik van me gemaakt te worden.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:55 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.
Het lijkt erop dat je er vanuit gaat dat mensen je hoe dan ook afwijzen, no matter hoe je je opstelt. En dat is niet waar. Als je ernaar streeft mensen met respect en sympathie te benaderen, krijg je dat ook terug. Hoe andere mensen op jou reageren, is een spiegel van hoe je je naar hen opstelt. Je wordt over het algemeen behandeld zoals je anderen behandelt.
volgens mij is dat nog een vrij optimistische opvatting van hoe ts de wereld ziet. hij ziet zichzelf (ubermensch) en de rest van de mensheid (untermenschen) lijkt welquote:Op dinsdag 21 juni 2011 15:01 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Helemaal correct. Ik snap wel dat INTJ zo denkt. Als ik de wereld zou zien als een "dog eat dog" wereld bestaand uit unter- en ubermenschen zou ik ook bang zijn constant om gekwetst te worden of misbruik van me gemaakt te worden.
quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:46 schreef HostiMeister het volgende:
Wauw, er straalt me toch een air van arrogantie van je posts af waar ik bang van word. Nog erger, de manier waarop je het verwoord is gewoon al eng. Jij voelt je de man, de perfectie van hoe een mens zou moeten leven en alle anderen die begrijpen het niet en die zijn dom en die leven hun leven verkeerd.
Stap eens uit je bubbel.
Het leven is niet zo simpel dat, wie goed doet, goed ontmoet. Het leven is bevolkt door mensen, mensen die allemaal imperfect zijn, mensen die voornamelijk voor zichzelf kiezen. Jouw sociale isolement is iets wat je jezelf hebt opgelegd. Verlaag je eens naar het niveau van de untermenschen, de "arrogante, lelijke, nerderige, stinkende, moddervette, medogeloze, ijskoude, zielige excuses voor stukken vlees die rond lopen en die overal lekker hun lul in kunnen stoppen".
Geloof me, het is een stuk gezelliger hier.
quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Natuurlijk zijn het mooie eigenschappen als jij goed kunt omgaan met vertrouwelijke informatie en als jij niet met de rest meeloopt, omdat je niet oordeelt op kleding. En dat maakt je als persoon ok "beter" dan wanneer je dergelijke eigenschappen niet zou hebben (maar voor de rest dezelfde persoon bent). Of jij "beter" bent dan anderen is ook een vraag. Ik denk dat jij beter aan jouw eigen normen en waarden voldoet dan anderen. Jij zult ongetwijfeld een reden hebben om die normen en waarden belangrijk te vinden, maar dat betekent niet dat er geen andere normen en waarden zijn, die door een ander nagestreefd worden. In termen van normen en waarden bestaat er geen goed en fout, net zoals dat niet bestaat omtrent mensen. Echter, mensen zijn geneigd zich aan andere mensen en aan hun normen en waarden te meten.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is de spijker op de kop ja, maar zonder die muur heb ik geen copingsmechanisme meer en een ieder mens heeft toch wel een copingsmechanisme nodig. Wat moet er dan voor in de plaats komen? Als jij mij kan vertellen hoe je jezelf kan beschermen als je je open stelt wil ik dat wel van je aannemen. Maar open stellen op zich is geen oplossing. Je stelt je open, maar je wordt gekwetst. Hoe ga je daarmee om? Waar haal je de energie vandaan om naar iedere val weer op te staan? Waar haal je de energie vandaan om met pijn in je buik en slappen benen te werken? Geef me een gezond copingsmechanisme.
Overigens mag ik ''zo'' over anderen spreken omdat niet alleen zeg wat ik doe maar ook doe wat ik zeg met het hart op de goede plaats.
Bijvoorbeeld, een collega op mijn werk is ''van de kerk'' en daar wordt achter de rug om gelachen. Dan vragen collega's met een grijns op hun gezicht: wat vindt jij nou van die collega? Dan antwoord ik dat ze wel aardig is. Dan krijg ik een verbaasde reactie terug: ja, ze is wel aardig, maar...heb je gezien hoe ze zich kleed? Dan antwoord ik met: ja, so what? Nou ze is nogal van de kerk, is het antwoord dan. En dan antwoord ik weer dat het niet uitmaakt. Ondertussen maakt een andere collega weer een flauwe opmerking over die collega en kan er weer gelachen worden. Maar niet door mij, ik accepteer mensen en praat niet achter hun rug om.
Dat maakt mij een beter mens dan zij. Wie goed doet goed ontmoet? Welnee, want door niet mee te lachen met andere collega's maak je jezelf niet populair. Maar lach je wel mee dan ben je weer niet jezelf en een meeloper. Wie lost deze complexe puzzel op?
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:58 schreef Maanvis het volgende:
INTJ je zult nooit een diplomaat worden, daarvoor heb je niet de benodigde sociale vaardigheden.
Stel je voor dat je bij moslimleiders zo uit de hoogte doet als je nu bij ons doet.
En dat is bij jou zo verwrongen dat je het ook niet kunt trainen. In dat opzicht is het leven inderdaad niet maakbaar.
Maakt niet uit hoor, iedereen heeft dromen die niet uit komen. Ik word ook nooit profvoetballer.
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:55 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Je ziet het allemaal veel te zwartwit. Je hoeft geen keuze te maken tussen arrogantie en kwetsbaarheid.
Het lijkt erop dat je er vanuit gaat dat mensen je hoe dan ook afwijzen, no matter hoe je je opstelt. En dat is niet waar. Als je ernaar streeft mensen met respect en sympathie te benaderen, krijg je dat ook terug. Hoe andere mensen op jou reageren, is een spiegel van hoe je je naar hen opstelt. Je wordt over het algemeen behandeld zoals je anderen behandelt.
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?quote:Op dinsdag 21 juni 2011 16:09 schreef Selyn het volgende:
[..]
![]()
![]()
[..]
![]()
![]()
![]()
och ja wat is je leven kut.
Maar als je dat er zelf zo van maakt (en dat doe je voor een groot deel ook) moet je ook niet lopen zeiken dat het zo is.
Dingen als een chronische ziekte is kut, maar kun je (leren) accepteren.
de rest is up to you.
Jij gooit met je eigen naamkaartje. Ik kan beter zijn in bepaalde opzichten maar slechter in andere opzichten. Dat is consistent. Als je zaken inkadert met termen als ''beter'' en ''slechter'' veronderstel je geen absoluut goed of slecht, maar een schaalverdeling.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 16:10 schreef EviL_AleX het volgende:
TS is aantoonbaar een idioot. Hij voelt zich beter dan anderen, maar zegt tegelijkertijd indirect dat hij heel zwak is. Iets waar andere mensen, die volgens hem minder zijn dan hem, geen last van lijken te hebben. Dat is zeer inconsistent. Verder lijkt hij te stellen dat, door de zaken in te kaderen met termen als 'beter' en 'slechter', er zoiets bestaat als absoluut goed en slecht. Hieraan ontleent hij zijn schijnbaar recht zichzelf beter te voelen dan alle anderen. Maar laat iedereen nu zijn/haar eigen idee hebben van wat écht goed en écht slecht is, en daarmee het eigen gedrag beoordelen. Jouw criteria zijn even relevant voor al die anderen als hun individuele criteria voor jou zijn: Niet.
Verder doet TS zijn naam schande aan, indien het een resultaat is van een MBTI.
TS geeft zelf al aan dat hij medelijden wenst, gevolgd door perspectief(hoewel wij allemaal ook onwaardige anderen zijn, dus wat kunnen onze woorden nu waard zijn? Nouja...). Welnu, ik heb medelijden met je, TS. Je zit gevangen in je capabele edoch zelf-limiterende geest. Maar joh, als je dat los kan laten dan kun je nog best ergens komen!
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*quote:Op dinsdag 21 juni 2011 17:19 schreef timeless0 het volgende:
Je lijkt het contact met je gevoel compleet verloren te zijn. Enig zins herken ik dit wel maar dan om andere redenen dan jij hebt (vermoed ik).
Hoe cliché dit ook mag klinken maar als je stopt met naar je gevoel luisteren en alles volledig rationeel probeert te behandelen zal je nooit voldoening uit het contact met andere mensen halen. En dat is waar je voornamelijk problemen mee lijkt te hebben. Wat jij ziet als "minderwaardige mensen" zijn waarschijnlijk mensen die veel meer volgens hun gevoel leven en vanuit hun gevoel hun leven indelen. Ja, misschien komt dat omdat zij rationeel minder sterk zijn. En die mogelijke "rationele/intellectuele" "tekort koming" daar lijkt jij je op te focussen.
Waarschijnlijk denk je daarom alleen voldoening te halen uit externe/materiële dingen omdat je onbekend bent met je gevoelswereld.
Je hebt eigenlijk een gedachtegang die ik erg kenmerkend vindt voor een depressie. Je ben dan ook totaal je gevoel kwijt, het enige wat je voelt is leegte,angst, somberheid.
Ik denk dat het goed voor je zal zijn al zou je je onderdompelen tussen die mensen waar jij zo op neer kijkt. En eens gezelligheid, vriendschap, liefde als doel te hebben. Waarschijnlijk wordt je pas echt gelukkig al ga je eens (dronken) met die "minderwaardige" mensen rond hangen.
Ik denk dat bij jouw de standaard tips als "ga op een teamsport" juist werken. Je zit veel te veel in je hoofd, dat is niet nodig. Ook als je stopt met constant nadenken is er een wereld om in te leven. Er bestaat ook iets als ervaren en voelen.
Ook lijkt het me dat al zijn al die "minderwaardige"mensen wel gelukkig en jij niet dat er iets fout gaat bij jou en niet bij hen.
Weet je zeker niet depressief te zijn?
Misschien n.a.v. je TT: "Mijn leven in puin"?quote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
Dat klopt, dat kan ik inderdaad niet.. maar ik ga er vanuit dat je hier geen rol speeltquote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
[..]
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.
Gastquote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Wat me opvalt is dat alleen bijzonder mensen je aandacht weten te krijgen, die jongen en een paar bijzondere vrouwen. Dat als je een leuke vrouw ontmoet, meteen gaat denken hoe het ergens anders met haar nog beter zou kunnen zijn i.p.v. genieten van dat moment. Maar vooral dat je van je vrienden of vrouwen een ontzettend hoog niveau verwacht. Dat ze praten over natuurwetenschappen, interpretatie van "moeilijke" films, over liefde, leven, en andere diepe dingen. En dat je imo weer meteen heel neerbuigend doet over mensen die dat niveau niet halen en liever praten over het doelpunt van Messi.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
[..]
Ja, want daar kun jij over oordelen vanachter je computer.
[..]
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
[..]
Jij gooit met je eigen naamkaartje. Ik kan beter zijn in bepaalde opzichten maar slechter in andere opzichten. Dat is consistent. Als je zaken inkadert met termen als ''beter'' en ''slechter'' veronderstel je geen absoluut goed of slecht, maar een schaalverdeling.
Vervolgens vraag ik mij af hoe het mij gaat helpen het advies aan te nemen dat ik mijn naam een schande aandoe en snap ik niet hoe je erbij komt te concluderen dat ik iedereen ''onwaardig'' zou vinden.
Conclusie: jouw post is een ongefundeerde belediging.
[..]
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*
Kijk, ieder moment dat ik met anderen doorbreng denk ik: ik had nu ook kunnen leren voor betere cijfers, of werken voor meer geld, of bijwerken voor ervaring, of de nieuwe film van Johnny Depp had kunnen kijken. Ik doe zo hard mijn best, maar ik heb geen interesse in Yvette, noch kan ik meepraten over hoe Yvette met vijf anderen ligt te neuken. Ik heb niet naar de laatste aflevering van CSI: Miami gekeken. CSI: Miami interesseert mij niet.
Als ik luister naar een vrouw waar ik mee uitga, dan denk ik: we hadden een veel mooiere tijd kunnen hebben als je nu met me meeging naar het bos, waar we een wandeling maken, naar de sterren kijken op een bank onder de maan en kunnen samen kunnen nadenken over het leven, alsof wij erboven staan. Hoe het decor van de wereld ieder decennium veranderd is, maar zelfs in de toekomst wanneer we ''de bus'' nemen naar een andere planeet nemen we ons nog steeds drukmaken om de eerste kus. Hoe liefde een mysterie blijft ondanks al onze wetenschappelijke vorderingen. Onderwerpen met diepgang, met betekenis...
Zelden weten mensen mijn aandacht vast te houden. Het zijn dan wel heel bijzondere mensen die er in slagen. Mensen waar ik tegen op kijk. Een vriend die na 2 universitaire studies bij de landmacht is gaan werken in de laagste rang. Hij had geen grote mond zoals de andere jongens op de middelbare school. Nee hij zei gewoon dat hij het leger in ging en deed het ook gewoon. Hij had geen grote mond over lekkere wijven neuken, zoals de meeste jongens. Nee hij stapt gewoon op vrouwen af en neemt ze dezelfde avond nog mee naar huis. Naar hem kan ik uren luisteren.
Of enkele vrouwen die ik heb ontmoet met grenzeloze speelsheid en optimisme. Zij praten niet over het Sonja Bakker dieet, of dat ze een vervelend zusje hebben, of dat ze moe zijn en morgen weer moeten werken. Nee zij zien toevallig een pot met krijtjes staan en gaan schaamteloos stoepkrijten alsof ze weer 7 zijn, ze hebben de grootste lol. Dat interesseert mij, ik wil daar deel van uitmaken, maar ik kan het triviale voorspel niet hebben. Het interesseert me niet hoe hun dag gisteren was, of ze gaatjes hadden bij de tandarts en of ze wat willen drinken. Ik wil die achterlijke stappen overslaan, ze gewoon aan de hand mee sleuren naar een pretpark ofzo en gewoon lol hebben.
Ik wil weten of iemand er weleens over na heeft gedacht, net als ik urenlang, na het bezoeken van lezingen van de beste natuurkundigen, hoe het kan dat het universum eindig is, maar toch geen grenzen heeft. Wat er gebeurt als je met een grotere snelheid dan het licht in 1 richting reist. Kom je dan weer op dezelfde plek uit? Maar ja, wie boeit dat soort nerd-onderwerpen nou. Het is not done om er over te praten.
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Denk je nou echt dat ik uit mijn nek lul? Ik weet heel goed dat er mensen rondlopen die misbruik maken van andermans goedheid. Ik weet heel goed hoe het voelt om het beste met iemand voor te hebben en die persoon geeft je stank voor dank, wijst je af en je blijft alleen over. Afgewezen worden is één van de moeilijkste gevoelens waar je als mens mee dealt.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
Nee. Mijn ervaring is dat de meeste mensen mij inderdaad afwijzen hoe ik me ook opstel. Ik benader mensen met respect en sympathie, tevergeefs, maar dat gaat er bij jou niet in, omdat jij het niet voor mogelijk houdt dat zoiets kan.
Vriendschap is voor mij het gevoel wat je krijgt als je iemand onderdak biedt die op straat is gezet, het gevoel om naar het ziekenhuisgebracht te worden als je je enkelbanden scheurt, je allerlaatste energie gebruiken om een aanvaller onderuit te halen voor het team, vriendschap is iemand uitnodigen die alleen is met kerst...Ik ben altijd onderzoekend geweest. Toen ik een klein kind was las ik al boeken over het DNA en over zwarte gaten en dinosaurussen...ik wil de wereld begrepen hebben voor ik sterf. Over de wereld praten, filosoferen, kennis delen etc. Is voor mij een manier om verder te komen in het leven en een band te scheppen.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 22:28 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Wat me opvalt is dat alleen bijzonder mensen je aandacht weten te krijgen, die jongen en een paar bijzondere vrouwen. Dat als je een leuke vrouw ontmoet, meteen gaat denken hoe het ergens anders met haar nog beter zou kunnen zijn i.p.v. genieten van dat moment. Maar vooral dat je van je vrienden of vrouwen een ontzettend hoog niveau verwacht. Dat ze praten over natuurwetenschappen, interpretatie van "moeilijke" films, over liefde, leven, en andere diepe dingen. En dat je imo weer meteen heel neerbuigend doet over mensen die dat niveau niet halen en liever praten over het doelpunt van Messi.
Mijn vraag aan je is dan ook wat verwacht jij van een vriendschap?
Trouwens voor goede discussies over dat soort dingen is internet een prima mediumDe post boven me heeft ook goede tips.
Je bedoelt dat ik vanzelf de juiste mensen tegen kom door me juist met mijn interesses in het openbaar bezig te houden? Daar zit wat in. Je hebt het helaas alleen niet altijd voor het uitkiezen met wie je te maken hebt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat geen van je collega's in zijn voor dat soort dingen.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 22:22 schreef EenDroom het volgende:
[..]
Gastje voelt je thuis tussen andere vrienden. Dit zijn precies de zaken waar ik en mijn vrienden mij voor interesseren en ook heel veel andere mensen door heel het land voor interesseren. Het probleem waar jij tegenaan loopt (en ik, zoals ik al schreef, ook lang tegenaan gelopen heb) is dat heel veel mensen niet zo zijn. zoek dan geen contact met die mensen! Ga op zoek naar een filmclub, ga naar OpenUvA college's of colleges van de universiteit in jouw stad, neem een museumjaarkaart en ga naar musea die je interesseren. Kortom, meng je tussen mensen met jouw interesses, en probeer niet leuk te zijn voor mensen met wie je toch geen binding hebt.. Ga naar bibliotheken en lees boeken, verdiep jezelf in dingen die je interesseren en niet in dingen die leuk gevonden moeten worden. Wees jezelf!
Nogmaals; ik heb nagenoeg in dezelfde situatie gezeten als jij, en ben daar uit gekomen door niet zelf over te blijven nadenken. Zoals hier boven al beschreven is ergert iedereen zich aan elkaar en hebben we allemaal onze zwaktes, maar doordat jij veel te veel op jezelf blijft nadenken is je normale afweerschild (wat is dat een eikel want hij doet x of y) verworden tot een totale motie van afkeuring van de hele menselijkheid (iedereen is een eikel). Lees het boek "Denk je sterk" om je gedachten te veranderen.
btw doe eens de zelftest op de site van mensa. Kijken of je echt zo geweldig bent als je zelf denkt. Als dat zo is, dan heb je ook meteen een groep mensen met wie je heel veel raakvlakken hebt en er een groep vrienden bij.
Ok. Dan hebben we iig dezelfde kijk op vriendschap. Maar dat soort vriendschap ontstaat niet opeens uit het niets. Daar is tijd voor nodig. En omdat je geen vrienden hebt op dit moment is het imo niet raar dat je meeste contacten zich beperken tot laagdrempelige gesprekken. Mensen praten namelijk niet snel met vreemden over diepere dingen of persoonlijke zaken.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 23:03 schreef INTJ het volgende:
[..]
Vriendschap is voor mij het gevoel wat je krijgt als je iemand onderdak biedt die op straat is gezet, het gevoel om naar het ziekenhuisgebracht te worden als je je enkelbanden scheurt, je allerlaatste energie gebruiken om een aanvaller onderuit te halen voor het team, vriendschap is iemand uitnodigen die alleen is met kerst...
Dat maak ik (en ongeveer alle andere reageerders in dit topic) ervan op basis van wat jij hier schrijft. Dus of wij interpreteren het allemaal compleet verkeerd of je ziet zelf niet in dat je neerbuigend over komt. Maar ik kan al raden voor welke optie jij kiest. Moet ik anders alle stukjes van je gaan quoten waar je imo neerbuigend overkomt?quote:Het internet voldoet daarin niet. Te sloom, te inpersoonlijk, te selectief, te beperkt...Ik doe niet neerbuigend en stel dit niet voor als een bepaald ''niveau''. Dat maak jij ervan. Ik vind het gewoon zonde, moeilijk te begrijpen en vooral een hindernis voor mezelf dat andere mensen niet zoveel aandacht aan de diepere dingen lijken te besteden.
Idd. Collega's zijn geen vrienden (in de basis)quote:Op dinsdag 21 juni 2011 23:23 schreef EenDroom het volgende:
En dat is volstrekt logisch aangezien je op je werk zit om geld te verdienen.
Ik ga daar niet eens op reageren. heb je al eens teruggelezen wat je tot nu toe allemaal geschreven hebt?quote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
[..]
Hoe leer je dat accepteren dan met je grote mond? Op basis van wat mag jij concluderen dat ik mijn leven kut maak?
Voordeel voor TS is dat hij kan teruglezen hoe hij dit zelf voor elkaar gekregen heeft. Genoeg positieve topics van positieve mensen. Maar ja voor topicstarter zal na dit topic nog steeds het dilemma blijven:quote:Op woensdag 22 juni 2011 14:36 schreef Dauntl3ss het volgende:
Iedereen neemt nu afscheid, en waarschijnlijk bevestigt dat TS alleen maar in zijn denkbeeld dat niemand hem wil helpen, en dat de wereld alleen maar slecht, oppervlakkig en egocentrisch is.
Vermoeiend.
Alleen met veel succes, geld en alles uit de films wordt de mens gelukkig volgens TS. Genieten van kleine dingen zou hij gewend moeten zijn inmiddels met zo'n ziekte.quote:Op woensdag 22 juni 2011 16:31 schreef no1uknow het volgende:
Zoals eerder gezegd in dit topic TS, je zit in het 'verkeerde wereldje'. Je hebt een verkeerde opleiding gekozen en je wordt zodoende ook constant omringd door de verkeerde personen. Als je een studie gaat volgen die je écht ligt dan kom je ook mensen tegen waar je wel dingen mee deelt en kan delen. Plus, probeer is wat meer van alledaagse dingen te genieten ipv alleen maar uit te zijn op ambities en zo veel mogelijk geld verdienen, geld maakt niet gelukkig.
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.quote:Op woensdag 22 juni 2011 16:36 schreef no1uknow het volgende:
En het valt me op TS, je hebt al heel snel je oordeel of conclusie klaar, vaak voordat je een reactie hebt gelezen. Probeer eens open te staan voor wat anderen zeggen, probeer je te verschuiven in de schoenen van een gemiddelde FOK!ker die dit topic leest en denk daar is over na. Het is ook goed om te luisteren zonder meteen een antwoord klaar te hebben. Als je na gaat denken over een reactie merk je vanzelf wat een bullshit-reactie is en welke opbouwende kritiek er in een reactie zit. Doe vervolgens alleen wat met de opbouwende kritiek. Zo'n reactie als van witte_fantasie kan je bijvoorbeeld als heel aanvallend ervaren, zo wordt de boodschap ook gebracht. Maar kijk is alleen naar het punt van deze poster maakt, geniet van de kleine, alledaagse dingen en zet ambities e.d. ook eens uit je hoofd. Zo kan je van ´zo'n post' toch nog wat nuttigs maken. Dit is ook toepasbaar op alledaagse reacties uit je omgeving.
Tsja simpele wiskunde.. you're outnumbered.quote:Op woensdag 22 juni 2011 18:47 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.
Nouja, het is een manier van denken he waar het nu om gaat. Je kan rustig stellen dat TS nu gewoon in een hele verkeerde omgeving zit wat betreft opleiding, wat doorwerkt in z'n baan/banen/carrière en dus automatisch ook de mensen waar je mee te maken hebt/mee op trekt. Gaat TS zich in 'een andere wereld' begeven dan zal TS ook te maken krijgen met 'andere' mensen, mensen waar hij waarschijnlijk veel meer aansluiting bij vindt. Wel, en dat ben ik dus met je eens, zou TS wat meer ruimte moeten geven voor andere denkbeelden dan zijn eigen. Wat ik al eerder zei, als TS alleen wat doet met de opbouwende kritiek kan het alleen maar beter/goed zijn.quote:Op woensdag 22 juni 2011 18:47 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik geef je helemaal gelijk. Alleen ben ik bang dat die boodschap bij TS niet zal aankomen. Hij legt de verantwoordelijkheid helemaal buiten zichzelf. Hij wil dat de wereld zich aanpast naar hem, in plaats van dat hij zich gaat aanpassen aan de wereld. Zo werkt het helaas niet.
Enerzijds lijkt een deel van de oplossing me in dat geval echt schrikbarend simpel: ga naar plekken waar jij mensen tegenkomt die willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Dus: ga naar congressen, ga praten met experts, zoek op internet mensen die je interesses delen (en spreek met hen af).quote:Op dinsdag 21 juni 2011 21:56 schreef INTJ het volgende:
Klopt, maar...maar...ik kan het niet helder verwoorden... *zucht*
Kijk, ieder moment dat ik met anderen doorbreng denk ik: ik had nu ook kunnen leren voor betere cijfers, of werken voor meer geld, of bijwerken voor ervaring, of de nieuwe film van Johnny Depp had kunnen kijken. Ik doe zo hard mijn best, maar ik heb geen interesse in Yvette, noch kan ik meepraten over hoe Yvette met vijf anderen ligt te neuken. Ik heb niet naar de laatste aflevering van CSI: Miami gekeken. CSI: Miami interesseert mij niet.
Als ik luister naar een vrouw waar ik mee uitga, dan denk ik: we hadden een veel mooiere tijd kunnen hebben als je nu met me meeging naar het bos, waar we een wandeling maken, naar de sterren kijken op een bank onder de maan en kunnen samen kunnen nadenken over het leven, alsof wij erboven staan. Hoe het decor van de wereld ieder decennium veranderd is, maar zelfs in de toekomst wanneer we ''de bus'' nemen naar een andere planeet nemen we ons nog steeds drukmaken om de eerste kus. Hoe liefde een mysterie blijft ondanks al onze wetenschappelijke vorderingen. Onderwerpen met diepgang, met betekenis...
Zelden weten mensen mijn aandacht vast te houden. Het zijn dan wel heel bijzondere mensen die er in slagen. Mensen waar ik tegen op kijk. Een vriend die na 2 universitaire studies bij de landmacht is gaan werken in de laagste rang. Hij had geen grote mond zoals de andere jongens op de middelbare school. Nee hij zei gewoon dat hij het leger in ging en deed het ook gewoon. Hij had geen grote mond over lekkere wijven neuken, zoals de meeste jongens. Nee hij stapt gewoon op vrouwen af en neemt ze dezelfde avond nog mee naar huis. Naar hem kan ik uren luisteren.
Of enkele vrouwen die ik heb ontmoet met grenzeloze speelsheid en optimisme. Zij praten niet over het Sonja Bakker dieet, of dat ze een vervelend zusje hebben, of dat ze moe zijn en morgen weer moeten werken. Nee zij zien toevallig een pot met krijtjes staan en gaan schaamteloos stoepkrijten alsof ze weer 7 zijn, ze hebben de grootste lol. Dat interesseert mij, ik wil daar deel van uitmaken, maar ik kan het triviale voorspel niet hebben. Het interesseert me niet hoe hun dag gisteren was, of ze gaatjes hadden bij de tandarts en of ze wat willen drinken. Ik wil die achterlijke stappen overslaan, ze gewoon aan de hand mee sleuren naar een pretpark ofzo en gewoon lol hebben.
Ik wil weten of iemand er weleens over na heeft gedacht, net als ik urenlang, na het bezoeken van lezingen van de beste natuurkundigen, hoe het kan dat het universum eindig is, maar toch geen grenzen heeft. Wat er gebeurt als je met een grotere snelheid dan het licht in 1 richting reist. Kom je dan weer op dezelfde plek uit? Maar ja, wie boeit dat soort nerd-onderwerpen nou. Het is not done om er over te praten.
Ik vraag me af hoe het einde van The Machinist geinterpreteerd moet worden. Is het allemaal maar een droom? Is hij dood? En Donnie Darko: moet hij per se dood om het instabiele universum te sluiten? Speelden alle betrokkenen slechts een rol en wisten ze vanaf de eerste minuut van de film wat Donnie te doen stond? Dat lachje in de bioscoop, hij wist al dat hij Frank door zijn hoofd heeft geschoten of niet?
Ach, wie praat er over en wie interesseert het...nee Black Swan was vet want daat zie je Natalie Portman vingeren. Nog dat doelpunt van Messi gezien? Zucht...
Ik voel me thuis in een andere wereld.
Wat jij zegt over relaties geldt imo ook voor vriendschap. Echte vriendschap dan en niet eentje die gebaseerd is op discussiëren over iets. Die komt voort uit interesse in de persoon zelf en niet uit interesse in waar ze over praten.quote:Op woensdag 22 juni 2011 20:27 schreef Pinklady89 het volgende:
[..]
Enerzijds lijkt een deel van de oplossing me in dat geval echt schrikbarend simpel: ga naar plekken waar jij mensen tegenkomt die willen weten hoe de wereld in elkaar zit. Dus: ga naar congressen, ga praten met experts, zoek op internet mensen die je interesses delen (en spreek met hen af).
Het andere deel is knap lastig. Je kunt het wel zonde van je tijd vinden om naar een vrouw met wie je uitgaat te luisteren, maar realiseer je dat luisteren naar een ander óók onderdeel van een relatie is. Alleen maar met jezelf bezig zijn in een relatie kan gewoon niet. Het is geven en nemen. Als je alleen met jezelf bezig wilt zijn, moet je een relatie met jezelf beginnen.
Klinkt misschien lullig, maar je zult nooit alleen maar mensen vinden die exact dezelfde interesses hebben.
Zal ik je dan nog eens iets vertellen? Een relatie is ook om diegene geven, het interessant vinden wát ze ook zegt. En niet om wat ze zegt, maar omdat zij degene is die het zegt. Dan denk je er niet eens aan om in het bos te zitten en weet ik veel wat. Dan ben je oprecht geïnteresseerd in háár in plaats van je wereldbeeld. Ben je toch structureel meer geïnteresseerd in je wereldbeeld, is dat misschien iets om een relatie mee te beginnen. Klinkt ook lullig, weet ik.
Zo is het niet bedoeld. Het is simpelweg de logica waar ik op uitkom als ik naar je luister (je posts lees). Misschien ben jij (op het moment/in deze hoedanigheid) wel even niet zo geschikt om een relatie/vriendschap met wie dan ook te hebben. Sorry.
Een beetje common ground hebben wil wel helpen. Iemand kan nog zo leuk zijn, maar als ik de onderwerpen waar diegene het over heeft niet boeiend vind, luister ik maar half ernaar, laat staan dat ik het onthou.quote:Op woensdag 22 juni 2011 20:40 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Wat jij zegt over relaties geldt imo ook voor vriendschap. Echte vriendschap dan en niet eentje die gebaseerd is op discussiëren over iets. Die komt voort uit interesse in de persoon zelf en niet uit interesse in waar ze over praten.
Tuurlijk helpt een beetje common ground altijd.quote:Op woensdag 22 juni 2011 20:52 schreef TheUnknown81 het volgende:
[..]
Een beetje common ground hebben wil wel helpen. Iemand kan nog zo leuk zijn, maar als ik de onderwerpen waar diegene het over heeft niet boeiend vind, luister ik maar half ernaar, laat staan dat ik het onthou.
Ts is echter veel te negatief en kritisch. Ik kom namelijk regelmatig mensen tegen waarmee ik wel iets van common ground heb. Dat kan muziek zijn, dezelfde hobby hebben, gedeelde meningen over het leven, etc.
Zolang ik maar iets heb om over te praten dat ik ook enigzins interessant vind, komt het vaak wel goed iig. En mijn psychologisch profiel is ook INTJ, dus dat zegt weinig.
En dat is overigens ook iets waar je zelf invloed op hebt. Met elk nieuw hobby of interesse dat jij zelf ontwikkelt, krijg je er nieuwe gesprekspartners bij.quote:Op woensdag 22 juni 2011 20:59 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Tuurlijk helpt een beetje common ground altijd.
Kansen komen niet uit de lucht vallen, kansen moet je creëren!quote:Nee, want het leven is niet maakbaar maar onderhevig aan omstandigheden. Als Newton geboren was in Africa hadden we naar het fundament van de natuurkunde kunnen fluiten. In datzelfde licht heb ik ook de kansen nodig die ik niet krijg. Misschien ben ik wel degelijk de beste man die een vrouw zich maar kan wensen, maar dan moet een vrouw mij wel de kans geven om dat te laten zien. Misschien los ik wel de conflicten op in het Midden-Oosten, maar dan moet ik wel aangesteld worden als diplomaat.
Wow, wtf. Vraag jezelf geregeld af: zou ik mijn vriend(in) willen zijn? Ik zou in ieder geval niet jouw vriendin willen zijn. Je bent zwartgallig, hebt zelfmedelijden en bent arrogant tegelijk. Je hebt het gevoel dat de wereld jou de verkeerde set kaarten heeft uitgedeeld en iedereen heeft dat met jou goed te maken. Een betere wereld begint bij jezelf, daarom krijg je niet de reacties die je graag zou willen met de gouden tip die jou de externe factor geeft om jouw leven geweldig te maken (hoewel iemand al heel lief heeft gesuggereerd om toch te gaan studeren of om bij de NS te solliciteren). Het probleem is niet je ziekte, je opleiding of je ouders, it's you.quote:Op dinsdag 21 juni 2011 14:26 schreef INTJ het volgende:
Mensen hangen ook hele verhalen op over alle negatieve kanten van hun vriend of hun vriendin. Maar ik zou nooit het priveleven van mijn vriendin aan de grote klok hangen. Dat maakt mij beter dan zij. Dat maakt zelfs dat ik meer recht heb op een vriendin dan zij.
Ik kan zo wel even doorgaan. Jazeker sta ik boven anderen.
Het denkbeeld is niet zomaar ontstaan. Als je de wereld ziet als slecht, oppervlakkig en egicentrisch, is dat gebaseerd op je eigen ervaringen. Ik geef hem gelijk dat mensen absoluut zo kunnen zijn. En als je alleen met dat soort mensen te maken krijgt, ga je je daarnaar aanpassen. En dat is jammer, want mensen kunnen ook anders zijn.quote:Op woensdag 22 juni 2011 14:36 schreef Dauntl3ss het volgende:
Iedereen neemt nu afscheid, en waarschijnlijk bevestigt dat TS alleen maar in zijn denkbeeld dat niemand hem wil helpen, en dat de wereld alleen maar slecht, oppervlakkig en egocentrisch is.
Vermoeiend.
haha, dan moet je moslims leren kennen. Ze drinken ook niet, vieren geen sinterklaas of kerst, hebben vaak ook niet veel geld en staan ook vroeg op voor het gebed.quote:Op donderdag 16 juni 2011 00:01 schreef INTJ het volgende:
[..]
Mensen ontmoeten is geen probleem. Het gaat erom dat ik niks met ze heb. Zij gieten zich vol met bier na het sporten, ik eet pasta met vis. Zij slapen tot 's middags 12 uur uit, ik sta de volgende ochtend weer om zes uur op om te trainen. Zij vragen hoe mijn Sinterklaas was, maar ik kan geen Sinterklaas vieren. Zij vertellen over hun door papie en mammie betaalde rijlessen, ik heb geen geld. Ik heb niks gemeen met andere mensen dus ik kan ik er zoveel leren kennen als ik wil, het loopt nergens op uit.
Even in het algemeen.
Ik had al geschreven dat ik geen zelfmoord wilde plegen, maar er niks mis mee om je gebrek aan inlevingsvermogen te tonen op een internetforum, zo lekker knus achter je computerscherm waar de TS je toch lekker niks kan maken. Je moet immers ook je frustratie kwijt over je alledaagse problemen, net als ik, alleen doe je het op de voor Fok popi-jopi manier en niet gewoon via een topic zoals ik. Helaas te doorzichtig, arme jongen.
hoe weet je of een hulpverlener goed is?quote:Op donderdag 23 juni 2011 22:51 schreef blueberryhill het volgende:
hoi TO
Het lijkt me echt vreselijk eenzaam en moeilijk voor je en mijn tip is dan ook misschien met een goede hulpverlener gaan praten,
want ik denk niet dat een forum jou hierin echt kan helpen....
iig veel sterkte verders
Ben benieuwd..quote:Op woensdag 15 juni 2011 23:37 schreef INTJ het volgende:
Beste FOK!kers,
Vandaag is de dag dat ik de wanhoop nabij ben. Daarom vraag ik jullie om steun, advies en hulp op basis van het volgende verhaal. Lees het alsjeblieft.
Ah gossie. Gelukkig is er internet en zijn er planten om tegen te praten. Zal ik even een doosje medelijden halen?quote:Ik heb geen ouders, geen familie, geen vrienden en nooit een vriendin gehad.
Nee, die heb je niet ontwikkeld omdat je dat zelf niet wilde. Je hoeft niet altijd te doen zoals je ouders. Je kunt ze altijd opzoeken.quote:Ik heb namelijk, op basis van langdurige ruzie, het contact met mijn ouders verbroken en zij hebben de banden met onze familieleden doorgesneden, lang voor mijn geboorte. Zodoende heb ik geen relatie met familie ontwikkeld.
Toch vreemd dat vrouwen niet geïnteresseerd zijn in zielige hoopjes mens. Zal wel iets met overlevingskansen te maken hebben.quote:Vrouwen hebben bijna nooit interesse getoond, mijn initiatief wijzen zij af en ik ben gesloten voor de zeldzame avances die zij wel maken.
Je bent gepest. En nu zit je in de spiraal van ellende.quote:Ik ben op de basisschool, de middelbare school en de universiteit geterroriseerd.
Verlaag je zelf eens naar hun niveau en wie weet gaan er hele werelden voor je open.quote:Desondanks maak ik wel kennissen en toch ben ik eenzaam, want wij begrijpen elkaar niet en zo kom ik nooit verder dan het stadium van small talk.
En wat houdt jou tegen om flauwe humor terug te doen? Gaandeweg accepteert iedereen het wel als iemand geen alcohol drinkt of niet rookt of whatever. Daar hoef je niet eens een ziekte voor te hebben, principes zijn al voldoende.quote:Ik word voorzitter van een commissie, leer nieuwe mensen kennen en ga met deze mensen uit. Zij drinken alcohol; ik drink water en dat leidt er toe dat ik uit de toon val. Ik leg uit dat ik een chronische ziekte heb en zes dagen in de week vroeg in de ochtend de sportschool bezoek. Zij zeggen dat ze begrijpen dat ik geen alcohol drink, maar de flauwe humor blijft niet uit.
Aan de andere kant ben je geen Somaliër zonder eten, geen Haïtiaan zonder huis of Indiër in de laagste kaste. Als alles zinloos lijkt, ga dan eens op vakantie in een derde wereld land.quote:Het maakt mij verschrikkelijk woedend en verdrietig. Al mijn inzet, al mijn uren besteed aan training, voeding, herstel en studie van deze factoren...tevergeefs...waarom...
Ben je dat of denk je dat je dat bent?quote:Ik ben introvert en ik ben analytisch. Ik moet ingewikkelde problemen oplossen, strategieën bedenken en beleid ontwikkelen, gigantische hoeveelheden informatie inzamelen en analyseren en dat allemaal zelfstandig, in alle rust, niet in teamverband.
Mijn ambitie is God worden. Ik heb nog geen aansluitende studierichting gevonden. Tot die tijd doe ik maar wat anders.quote:Risico's analyseren en beleid adviseren en wie weet kom ik dan zo nog aan een topfunctie in internationale overheidsaangelegenheden, zoals een diplomaat bij Buitenlandse Zaken. Of een toponderzoeker op een R&D afdeling, in ieder geval iets waar ik zelfstandig kan zijn en mijn analytisch vermogen kan ontwikkelen
Wat een onzin. Je hebt misschien nog wel 40 jaar om een andere studie te doen.quote:laat nou ook een 18 jarig kind kiezen wat hij met zijn toekomst wil...godverdomme, ik ben nu 23 en nu...nu is het voorbij, ik heb verloren in het leven...
Ik wist niet dat die ziekte je agenda zodanig beïnvloedt dat je te laat met inschrijven kon zijn. Weer wat geleerd.quote:Ik word niet per september toegelaten tot de master omdat ik te laat was met inschrijven door de ziekte van Crohn.
Vooral met zielig doen ja en de schuld op andere factoren leggen.quote:Ik doe mijn best
Dat heb ik nou altijd als ik lang voor een rood verkeerslicht sta. 'Zie je nou wel!? Er is een God, en hij haat mij!'quote:Maar geef me dan wel mijn gezondheid, mijn carrière en mijn gezondheid. Geef me de gelegenheid mijn ambities waar te maken, maar zelfs dat is mij niet gegunt. Ik ben niet gelovig, maar ik heb sterk het vermoeden dat er iets of iemand, ergens is die een hekel aan mijn heeft, dat ik geboren ben om te verliezen.
Als je dit veel ellende noemt dan kan er nog heel wat te wachten staan in je leven. Elke dag dat jij zwelgt in deze zwarte poel van zelfmedelijden om jezelf maar zo ontzettend zielig te vinden en je omgeving er de schuld van te geven zal steeds ellendiger voelen.quote:Ik vraag me af of er nog meer mensen hier zijn die zoveel ellende meegemaakt hebben en nog steeds zoveel ellende ervaren. Die letterlijk geen sociale contacten hebben, problemen hebben met hun gezondheid, problemen hebben met geld en dan ook nog verkeerd hun toekomst gepland hebben, want hoe ga je in godsnaam om met zo iets?
Hoho!quote:
Hoi kerstman!quote:
Tuurlijk heeft hij een probleem. En daar zal ie zelf ook moeten uitkomen. Mijn (harde) woorden zullen TS misschien aansporen om actie te ondernemen.quote:Dit vind ik ook niet leuk om te lezen. TS heeft wel een serieus probleem. Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Dat lees ik er niet uit.quote:Het gevoel alleen op de wereld te zijn, is erg kut. Je kan er heel depressief van worden en met een depressie is het verdomd moeilijk stappen te gaan ondernemen. Ik durf te wedden dat hij wél bezig is zijn leven te veranderen, maar niet weet hoe hij dat moet aanpakken.
Ik vermoed dat de meeste mensen het niet bijzonder veel zal interesseren in het algemeen.quote:En juist door dit soort reacties zal hij zich nog 'arroganter' opstellen, want voor de zoveelste keer wordt bevestigd dat mensen hem niet begrijpen en hem niet moeten.
Is toch gelukt? TS heeft een topic geopend op FOK!quote:En volgens mij heeft ieder mens een bepaalde mate van zelfmedelijden. Je moet af en toe even je frustraties kwijt.
Hij slaat erin door. Het is logisch dat ervaringen je vormen, maar hij is nu, op zo'n jonge leeftijd, al zo verzuurd en verbitterd, dat je daar met man en macht tegenaan kan lopen schoppen, maar het niet meer uitmaakt.quote:Op donderdag 23 juni 2011 17:05 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Het denkbeeld is niet zomaar ontstaan. Als je de wereld ziet als slecht, oppervlakkig en egicentrisch, is dat gebaseerd op je eigen ervaringen. Ik geef hem gelijk dat mensen absoluut zo kunnen zijn. En als je alleen met dat soort mensen te maken krijgt, ga je je daarnaar aanpassen. En dat is jammer, want mensen kunnen ook anders zijn.
Ik denk dat hij veel in zijn mars heeft. En ik denk dat het allemaal naar voren kan komen als hij zichzelf en de dingen anders gaat zien. Er zijn mensen die wel van het leven genieten, dus waarom zou hij dat niet kunnen? Wat hij zelf zegt: zijn houding is een overlevingsmechanisme.
Het 'succes' kan altijd nog komen. Zit je lekkerder in je vel, dan gaat het fitnessen beter en gaat het op maatschappelijk vlak ook beter. Je hoeft dan namelijk minder te dealen met alle negativiteit, wat zo slopend is dat het je functioneren heel erg belemmerd.
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 14:46 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Dit vind ik ook niet leuk om te lezen. TS heeft wel een serieus probleem. Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.quote:Het gevoel alleen op de wereld te zijn, is erg kut. Je kan er heel depressief van worden en met een depressie is het verdomd moeilijk stappen te gaan ondernemen. Ik durf te wedden dat hij wél bezig is zijn leven te veranderen, maar niet weet hoe hij dat moet aanpakken.
En juist door dit soort reacties zal hij zich nog 'arroganter' opstellen, want voor de zoveelste keer wordt bevestigd dat mensen hem niet begrijpen en hem niet moeten.
Hij heeft genoeg kritiek moeten incasseren, maar er mag ook een beetje begrip komen.
Tja...quote:
Ik praat niet goed wat hij doet en ik snap best dat mensen hun geduld verliezen. Het probleem is dat hij het zelf niet snapt.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 15:14 schreef Dauntl3ss het volgende:
[..]
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.
[..]
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.
Genoeg mensen hebben in meer of mindere mate begrip getoond, maar als het alleen om begrip tonen gaat, had hij dat er expliciet bij moeten zetten. 'Ter info, graag begrip en meelij'.
Eens, al vind ik wel dat sommige posts helemaal niet kritisch en zelfs nog lief te noemen zijn. Ik zie echter geen verschil in zijn reactie.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 16:06 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Ik praat niet goed wat hij doet en ik snap best dat mensen hun geduld verliezen. Het probleem is dat hij het zelf niet snapt.
Ik denk dat hij elke vorm van kritiek zal interpreteren als aanval. Ook al is die kritiek niet bedoeld om hem af te vallen, maar om hem juist aan te sporen de goede weg in te slaan. Het is nooit leuk kritiek aan te horen, maar de meeste mensen gaan er toch over nadenken en concluderen achteraf dat er toch ergens een punt wordt gemaakt.
Ik volg je niet helemaal. Vind jij dat hij dmv een hautaine houding op zijn manier steun en begrip probeert af te dwingen?quote:Soms heb je behoefte aan begrip en steun. Soms heb je behoefte aan een schop onder je reet of een harde confrontatie om jezelf wakker te schudden. Als je alleen maar begrip en steun krijgt, word je een watje die gewend is alles te kunnen krijgen wat hij wilt. Als je alleen maar schoppen onder je reet krijgt, krijg je een minderwaardigheidscomplex. Die gevoelens van minderwaardigheid kan je proberen te compenseren door begrip en steun af te dwingen, ervan uitgaande dat je het op een normale manier toch nooit zal krijgen. Je krijgt het op die manier ook niet, maar het is je enige houvast, dus je gaat ermee door. Op den duur wordt het zo'n hardnekkig gedragspatroon dat je je er niet eens meer bewust van bent.
TS lijkt zichzelf enorm te overschatten. "Ik ben geweldig, ik weet alles beter en de andere mensen zijn dom". Hoe vaker hij daarop reacties krijgt dat hij arrogant is, des te meer zal hij zich beter gaan voelen dan de rest. Want de kritiek die hij krijgt is in zijn ogen omdat mensen te dom zijn om hem te begrijpen.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 16:10 schreef Dauntl3ss het volgende:
Ik volg je niet helemaal. Vind jij dat hij dmv een hautaine houding op zijn manier steun en begrip probeert af te dwingen?
Oké, ik snap waar je heen wil. Is waarschijnlijk ook wel van toepassing, ik geloof ook best dat er een mens achter deze misplaatste houding zitquote:Op vrijdag 24 juni 2011 16:32 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
TS lijkt zichzelf enorm te overschatten. "Ik ben geweldig, ik weet alles beter en de andere mensen zijn dom". Hoe vaker hij daarop reacties krijgt dat hij arrogant is, des te meer zal hij zich beter gaan voelen dan de rest. Want de kritiek die hij krijgt is in zijn ogen omdat mensen te dom zijn om hem te begrijpen.
Maar wat zou er gebeuren als hij opeens van iemand een oprecht compliment krijgt dat hij iets goed heeft gedaan? Dat zet zijn wereld nogal op zijn kop. Voor de verandering hoeft hij zichzelf niet meer te bewijzen.
Ik ken iemand die ook erg narcistisch was en ontzettend moeilijk in de omgang. Ze nam niks van iemand aan en drong zichzelf zo op om te bewijzen dat zij degene was die alles beter wist. Op een dag vertelde ze een grap waar iedereen hard om moest lachen. Je kon duidelijk aan haar gezicht aflezen dat ze positief verrast was dat mensen haar grappig vonden. Toen kon ik ook zien dat achter die arrogantie een kwetsbaar persoon zat die hunkert naar aandacht.
Wat voor alle persoonlijkheidsstoornissen geldt, je kan alleen veranderen als je bereid bent te leren je oude copinggedrag af te leren en in de plaats daarvan 'gezond gedrag' aan te leren. Dat kan je niet alleen, daarvoor heb je intensieve therapie nodig.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 16:39 schreef Dauntl3ss het volgende:
Ben alleen benieuwd wat zo iemand voor toekomst(beeld) heeft, als je het goede in je/het leven niet ziet, het negatieve uitvergroot, je jezelf een soort goddelijke status toekent, en niets met de mensheid an sich hebt.
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 15:18 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Tja...
Dat weet je niet van tevoren.
Ik denk dat je alles wat niet vergoed kan worden door de verzekering, sowieso moet uitsluiten. Ik ben weleens advertenties tegengekomen van instanties die beweren mensen met grote problemen in korte tijd te kunnen genezen. En dan staat erbij dat het niet vergoed wordt door de verzekering, maar dat ze daarover niet moeten zeuren omdat het geld wat ze betalen een investering is op hun leven. Bullshit! Trap hier niet in!
Ook zweverige dingen moet je uitsluiten. Dat vind ik tenminste. Ga voor psychische problemen niet langs bij paragnosten of mediums. Je raakt daardoor alleen maar meer in de war.
TS, als je ooit besluit hulp te zoeken, zou ik je als advies meegeven eerst bij de huisarts langs te gaan om een uitgebreid psychologisch onderzoek aan te vragen. Je wordt dan getest op je intelligentie, je concentratievermogen, ruimtelijk inzicht, etc. Maar ook je persoonlijkheid wordt onder de loep genomen. Door zo'n onderzoek wordt duidelijker wat precies je probleem is, zowel voor jezelf als voor de hulpverleners. Misschien komt er wel iets uit wat je nooit had gedacht. Of misschien juist wel en dan is het juist een opluchting dat 'op papier staat' wat je anderen tevergeefs probeert duidelijk te maken. Je weet daarna beter bij wie je zou kunnen aankloppen voor hulp en bij wie niet.
Je hoeft dat onderzoek natuurlijk niet te doen. Maar dan loop je een groter risico dat de psych een verkeerde diagnose stelt en je zodoende ook op de verkeerde manier behandeld.
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:quote:Op vrijdag 24 juni 2011 15:14 schreef Dauntl3ss het volgende:
[..]
Dat blijkt anders nergens uit. Alles wordt keihard onderuit gehaald, zelfs de constructieve adviezen als 'trek je kop uit de klei, ga soortgenoten zoeken en toon eens oprechte interesse in mensen'. Hele concrete dingen waar TS zeker niet slechter van zou worden, maar er is altijd een reden waarom dat voor hem niet zinvol, niet interessant of niet haalbaar is.
[..]
Als je goed leest, is TS hier het meest vijandig van iedereen. Mensen zijn minderwaardig, oppervlakkig, niet interessant, zelfs 'excuses voor stukken vlees'. Hij is zelf dus duidelijk niet constructief bezig, en hij stelt zich helemaal niet nog arroganter op door wat mensen zeggen, hij doet van nature uit de hoogte ('ik ben beter dan anderen', 'ik heb (meer) recht op een vriendin') waardoor hij zelf dit soort reacties uitlokt. Dit omdraaien is natuurlijk niet eerlijk.
Genoeg mensen hebben in meer of mindere mate begrip getoond, maar als het alleen om begrip tonen gaat, had hij dat er expliciet bij moeten zetten. 'Ter info, graag begrip en meelij'.
Succes ermeequote:Op zaterdag 25 juni 2011 13:18 schreef INTJ het volgende:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
[..]
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
[..]
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:
Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het bovenstaande citaat inspireert mij dan ook om mijn eigen weg te kiezen.
quote:Op vrijdag 24 juni 2011 21:32 schreef Lizzebeest het volgende:
Geen toekomstbeeld. Uiteindelijk ben je een eenzame oude man die zich onbegrepen voelt, en alle kinderen in de buurt angst aanjaagt. Terwijl alle volwassenen in zijn buurt hard over hem roddelen. En hij zichzelf steeds meer miskend gaat voelen.
------------------------------------------------------------
INTJ je bent nog jong, je zit nu nog in een fase waarin je het misschien allemaal niet zo kunt overzien. Maar ik ken veel mensen zoals jou,en ik herken genoeg van mijzelf. Ooit komt er ook voor jou een omslagpunt waarin je wel in staat gaat zijn om je zelf te veranderen.
Zoek gewoon een leuke coach, of een goede psycholoog. Ik begrijp dat je het allemaal niet ziet zitten. Maar dat kan zo'n verschil uitmaken.
Je hebt ook zoveel mee, wat ik mis, je hebt zelfsdiscipline je werkt hard, je hebt inmiddels al een diploma op zak. Ik ben stikjaloers. En zou je het liefst een ferme klap op je kop willen geven dat je nu zo in het leven staat.
Het enige wat ik op jou voor heb, is dat ik door veel problemen heen heb gewerkt, dat ik aan mijzelf heb gesleuteld, tevreden over mijzelf ben. Mijzelf dan ook inmiddels aan andere mensen durf bloot te geven,daardoor een leuke vriend heb, leuke vrienden, en mijn collega's mij volledig steunen nadat ik net ontslagen ben. Als ik dat niet had gehad, had mijn eigen pa, na mij jaren niet gezien te hebben, allang tussen de rails vandaan kunnen peuteren en zijn eigen dochters verklaring van overlijden mogen invullen.
Je zegt zelf dat je nu op stilstand staat, dus kom uit die defensieve toren. En zoek die hulp. Dit gaat een zwaar en moeilijk proces worden, en jij hebt nu de tijd, maak daar gebruik van.
Er zijn zat leuke coaches, en goede psychologen beschikbaar.
Wat is het probleem met je ouders trouwens?
Mocht je nog niet de stap naar hulp willen stappen. Kan ik je wel wat boeken aanraden, zoals 'Het drama van het begaafde kind' en de andere boeken van Alice Miller. Toxic Parents, en Trauma and recovery zijn ook beide goede boeken. Als je opgegroeid bent met niet zulke beste ouders. Wees er wel op voorbereid dat ze wonden kunnen openrijten waarvan jij niet eens wist dat ze bestonden. En het zijn sowieso interessante boeken om door te lezen, puur uit interesse, leergierigheid en human interest.
En daarnaast kan ik je aanraden om met je ubermensch instelling eens bij hoogbegaafden clubs aan te kloppen. hb-forum.nl is een leuke plaats om te beginnen. Misschien dat je daar wat aansluiting kunt vinden. Maar vooral denk ik dat je daar veel mensen kunt vinden die met jouw problemen worstelen, en hebben geworsteld en daar op een zeer positieve manier uit zijn gekomen.
Jezelf zo nu en dan hartstikke kut voelen is prima. Dat mag, maar uiteindelijk moet je toch weer vooruit en door.
-----------------------------------------------------------
En ja, als TS geen hulp wilt. Wat hij duidelijk niet wilt, want hij geeft zelf al oplossingen aan voor zijn problemen, maar onderneemt geen stappen. Alhoewel ik kan mij voorstellen dat die niet bekend zijn voor hem. Zoals dat er gewoon hartstikke goede coaches rondlopen. En er boeken vol over zijn problematiek geschreven zijn.
Maar anderzijds moet je er ook maar net aan toe zijn. En misschien moet TS eerst eens echt helemaal in de shit belanden tot hij wat gaat veranderen. Sommige mensen hebben dat nodig voordat ze toe zijn aan die stap.
Vooral iemand zoals hem, die het waarschijnlijk altijd allemaal alleen heeft moeten doen, is dat moeilijk. Op andere mensen vertrouwen, kritiek aanvaarden, zonder dat hij het gevoel heeft dat de grond onder zijn voeten vandaan getrokken wordt. En hij alleen veilig is in zijn torentje van alles zelf wel kunnen weten en beredeneren.
Bedankt voor je aanmoediging. Ik heb je reactie als volgt verwerkt.quote:Op vrijdag 24 juni 2011 21:32 schreef Lizzebeest het volgende:
Geen toekomstbeeld. Uiteindelijk ben je een eenzame oude man die zich onbegrepen voelt, en alle kinderen in de buurt angst aanjaagt. Terwijl alle volwassenen in zijn buurt hard over hem roddelen. En hij zichzelf steeds meer miskend gaat voelen.
------------------------------------------------------------
INTJ je bent nog jong, je zit nu nog in een fase waarin je het misschien allemaal niet zo kunt overzien. Maar ik ken veel mensen zoals jou,en ik herken genoeg van mijzelf. Ooit komt er ook voor jou een omslagpunt waarin je wel in staat gaat zijn om je zelf te veranderen.
Zoek gewoon een leuke coach, of een goede psycholoog. Ik begrijp dat je het allemaal niet ziet zitten. Maar dat kan zo'n verschil uitmaken.
Je hebt ook zoveel mee, wat ik mis, je hebt zelfsdiscipline je werkt hard, je hebt inmiddels al een diploma op zak. Ik ben stikjaloers. En zou je het liefst een ferme klap op je kop willen geven dat je nu zo in het leven staat.
Het enige wat ik op jou voor heb, is dat ik door veel problemen heen heb gewerkt, dat ik aan mijzelf heb gesleuteld, tevreden over mijzelf ben. Mijzelf dan ook inmiddels aan andere mensen durf bloot te geven,daardoor een leuke vriend heb, leuke vrienden, en mijn collega's mij volledig steunen nadat ik net ontslagen ben. Als ik dat niet had gehad, had mijn eigen pa, na mij jaren niet gezien te hebben, allang tussen de rails vandaan kunnen peuteren en zijn eigen dochters verklaring van overlijden mogen invullen.
Je zegt zelf dat je nu op stilstand staat, dus kom uit die defensieve toren. En zoek die hulp. Dit gaat een zwaar en moeilijk proces worden, en jij hebt nu de tijd, maak daar gebruik van.
Er zijn zat leuke coaches, en goede psychologen beschikbaar.
Wat is het probleem met je ouders trouwens?
Mocht je nog niet de stap naar hulp willen stappen. Kan ik je wel wat boeken aanraden, zoals 'Het drama van het begaafde kind' en de andere boeken van Alice Miller. Toxic Parents, en Trauma and recovery zijn ook beide goede boeken. Als je opgegroeid bent met niet zulke beste ouders. Wees er wel op voorbereid dat ze wonden kunnen openrijten waarvan jij niet eens wist dat ze bestonden. En het zijn sowieso interessante boeken om door te lezen, puur uit interesse, leergierigheid en human interest.
En daarnaast kan ik je aanraden om met je ubermensch instelling eens bij hoogbegaafden clubs aan te kloppen. hb-forum.nl is een leuke plaats om te beginnen. Misschien dat je daar wat aansluiting kunt vinden. Maar vooral denk ik dat je daar veel mensen kunt vinden die met jouw problemen worstelen, en hebben geworsteld en daar op een zeer positieve manier uit zijn gekomen.
Jezelf zo nu en dan hartstikke kut voelen is prima. Dat mag, maar uiteindelijk moet je toch weer vooruit en door.
-----------------------------------------------------------
En ja, als TS geen hulp wilt. Wat hij duidelijk niet wilt, want hij geeft zelf al oplossingen aan voor zijn problemen, maar onderneemt geen stappen. Alhoewel ik kan mij voorstellen dat die niet bekend zijn voor hem. Zoals dat er gewoon hartstikke goede coaches rondlopen. En er boeken vol over zijn problematiek geschreven zijn.
Maar anderzijds moet je er ook maar net aan toe zijn. En misschien moet TS eerst eens echt helemaal in de shit belanden tot hij wat gaat veranderen. Sommige mensen hebben dat nodig voordat ze toe zijn aan die stap.
Vooral iemand zoals hem, die het waarschijnlijk altijd allemaal alleen heeft moeten doen, is dat moeilijk. Op andere mensen vertrouwen, kritiek aanvaarden, zonder dat hij het gevoel heeft dat de grond onder zijn voeten vandaan getrokken wordt. En hij alleen veilig is in zijn torentje van alles zelf wel kunnen weten en beredeneren.
Ik ken iemand met het motto: I have nog goals. Dat is misschien ook wel een motto voor jou, denk er maar eens over na. Je zegt dat je werk je definieert, maar voor mij als buitenstaander word je vooral gedefinieerd door het wél denken en dromen, maar niet doen. De enige die je tegenhoudt ben jij en als jij droomt van grootsheid, gaat dat er niet komen als je geen risico neemt, jezelf passievol in de strijd gooit maar thuis blijft hopen dat het je in de schoot wordt geworpen.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 14:38 schreef INTJ het volgende:
Momenteel heb ik mijn discipline en ijver verloren. De afgelopen dagen heb ik mij schuldig gemaakt aan compulsief overeten en gamen. In twee dagen tijd heb ik het volgende gegeten en gedronken: een appeltaart, een bus slagroom, een liter slagroomvla, patat met mayonaise, negen repen chocolade, een zak chips, een blik cola, twee flessen alcohol en twee volkoren broden. Bovendien slaap ik onregelmatig en train ik niet meer,
Zodoende heb ik nieuwe motivatie gekregen ten einde de kwaliteit van mijn leven te verbeteren, dat zich laat vertalen in de volgende handelingen met ingang van nu meteen.
Eten, trainen en slapen met mate op basis van adviezen van autoriteiten als Stichting Voedingscentrum Nederland, American College of Sports Medicine en het Ministerie van Defensie, met focus op het proces; niet op het resultaat, op het verzorgen van het lichaam, op het ervaren van ontspanning en het vermijden van stress.
Tijd effectiever en efficienter besteden. Een concreet plan van aanpak is nodig, maar ontbreekt, want een complex systeem. Immers, zoveel mogelijk tijd besteden aan solliciteren, werken, studeren en nevenactiviteiten kan leiden tot gebrekkige efficientie en effectiviteit door te weinig ontspanning. Ontspanning op zichzelf daarentegen is niet productief. Bovendien zijn er vele valkuilen als perfectionisme, uitstelgedrag en burn-out.
De toekomst? Ik wou dat ik wist wat ik precies wilde, dan had ik een focus. Een roos waar ik al mijn plannen, inzet, studies, werk en nevenactiviteiten op kon richten. Dan had ik een ''sense of purpose''. Een houvast, zijwielen...Mijn toekomstbeeld is in ieder geval er een geweest van onderzoeken, werken en reizen.
Dat is wie ik ben en dat is wat ik altijd heb gewild als leven. Ik weet alleen de concrete invulling niet. Ik zou bijvoorbeeld heel graag terrorisme willen onderzoeken bij een organisatie als Justitie, Defensie, een strategisch onderzoeksinstituut en dan over de hele wereld uitgezonden worden om lokaal onderzoek te verrichten. Heerlijk lijkt me dat. Maar dan ontbreekt de techniek. Ik zou ook de 24 uur per dag in een laboratorium kunnen wonen, maar dan zie je zo weinig van de wereld. Of ik zou uitgezonden kunnen worden als ingenieur om gigantische projecten te overzien, zoals het maken van tunnels met gigantische boren of het winnen van grondstoffen uit mijnen of op booreilanden. Maar dan mis ik weer het sociaal-maatschappelijke zoals je wel bij het onderzoeken van terrorisme hebt...Of werken als officier bij Defensie, maar ik word waarschijnlijk afgekeurd door Crohn en na je 35-ste loop je het risico de rest van je leven op een saai kantoor te zitten in een Nederlandse kazerne. Zucht zoveel keuzes. En dan nog mijn sporen verdienen...je moet wel een dijk van een cv hebben en super hoge cijfers wil je aangenomen worden als reizende onderzoeker in wat voor vakgebied dan ook...
En eerlijk gezegd heb ik mijzelf nooit oud zien worden. Dus ik zie mezelf niet de schrik van de buurt worden. Niet omdat ik dood wil. Ik zie mezelf gewoon niet met mijn 65-ste met pensioen gaan en dan maar afwachten tot ik een keer het loodje leg. Ik zie mezelf eerder op middelbare leeftijd in een gevecht sterven, ergens in het buitenland. Dan sterf ik op een eervolle en mooie manier, terwijl ik aan het werk ben, terwijl ik doe wat ik het liefste doe. Ik denk er maar ook niet te veel overna verder.
Punt is in ieder geval: ik identificeer mij met het werk. Dat is immers ook wat je het grootste gedeelte van je leven doet. Het is daarom voor mij meer dan een middel om de huur te betalen. Het is voor mij wie ik ben, een manier om mijn leven zin te geven en wellicht de wereld te verbeteren voor ik dood ben. Daarom is het zo belangrijk voor mij wat voor werk ik doe en waar ik naar toe ga. Stiekem heb ik altijd gehoopt dat mijn onderzoekende natuur, en dan bedoel ik dat ik als kind al talloze boeken las over DNA en dinosaurussen en het universum en probeerde gaten in de wetenschap op te vullen, stiekem hoop ik dat ik nog iets ga ontdekken wat de mensen vooruit helpt. Maargoed, genoeg geluld. Leg in ieder geval de focus van het ''intj heeft geen vrienden en hij doet het zichzelf aan boehoe'' gebeuren naar een plan voor mijn toekomst. Het is zingeving door middel werk dat mij gelukkig maakt, nu nog vinden wat het precies is wat ik moet doen met mijn leven.
I know. Inmiddels zou ik beter moeten weten. Ik weet dat ik niks weet, maar dat is heel erg in strijd met mijn extreme behoefte aan structuur en zekerheid.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 16:08 schreef ikbengeentrol het volgende:
Je doet ontzettend veel aannames.
"Ik zou kunnen solliciteren als officiet bij defensie, maar ik wordt toch wel afgewezen vanwege ziekte van Crohn."
"Ik zou wel als ingenieur grote projecten willen overzien, maar als ingenieur doe je geen sociaal-maatschappelijk werk."
"Als je laboratorium werk doet, dan werk je er zó lang, dat je weinig van de wereld zult zien."
Maar je zegt zelf een onderzoekende natuur te hebben. Als onderzoeker doe je juist ontdekkingen door aannames te controleren. Is het eigenlijk wel zo dat het atoom het állerkleinste deeltje is? Klopt het eingelijk wel dat de aarde plat is? Is laboratoriumwerk daadwerkelijk onmogelijk te vereenzelvigen met het meemaken van de rest van de wereld?
Als echte onderzoeker kun je beginnen bij jezelf, en zelf testen in hoeverre je expliciete (en impliciete) premissen kloppen.
(Een voorbeeld van een impliciete aanname zou zijn dat je denkt door 'perfect te sporten, eten en slapen', door alle richtlijnen van 'gezond leven' te volgen, je een beter mens wordt, en erkenning zal krijgen van anderen.)
Maar hoe zag dat eruit dan? En wat was de uitslag van dat onderzoek? Ik neem aan dat je na dat onderzoek een diagnose hebt gekregen.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 13:18 schreef INTJ het volgende:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
Ja. Ik ga me nu gewoon richten op actie en op de dingen die mij gelukkig maken. Ik ga bijvoorbeeld gewoon sporten met het idee om even lekker te trainen en niet meer obsessief bezig zijn met wegen op de weegschaal, mij zorgen maken dat mijn cortisolspiegel na 45 stijgt en dat ik precies 60 gram koolhydraten binnen 20 minuten moet eten om mijn glycogeenvoorraden op peil te houden. En dank na een paar maanden trainen janken dat ik niet gespierder ben geworden Fuck it. Als ik mijn lichaam niet kan ontwikkelen, dan richt ik me maar op mijn geest. Fuck mijn spieren dan, in plaats daarvan leer ik bijvoorbeeld een vreemde taal. Dat loont wel. Iedere minuut dat ik een boek bestudeer word ik immers beter in die taal. Maar iedere minuut dat ik sport word ik dus niet beter in die sport. Dan richt ik me maar op mijn sterke punten om frustratie te besparen en gelukkig te worden door beloning van mijn inspanningen.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 22:00 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Maar hoe zag dat eruit dan? En wat was de uitslag van dat onderzoek? Ik neem aan dat je na dat onderzoek een diagnose hebt gekregen.
Het probleem vaak met de psychische hulpverlening is dat je echt moet zoeken naar iets waar je baat bij hebt. Het lijkt zo simpel. Ben je depressief: je gaat naar de huisarts, die verwijst je door naar de GGZ, je wordt behandeld en daarna voel je je als herboren en kan je alles weer aan.
Zo simpel is het jammer genoeg niet. Het gebeurt niet zelden dat mensen van het kastje naar de muur worden gestuurd. Of je komt bij iemand terecht waarmee je 1x per maand een gesprekje hebt, terwijl je zelf constateert dat je daar geen zak aan hebt.
Om in herhaling te vallen, mijn gevoel zegt dat je het meeste baat hebt bij een intensieve groepstherapie. Dat je uit je eigen omgeving bent, daar waar je de neiging hebt om terug te vallen in destructief gedrag. En als je in een groep terechtkomt met mensen die vergelijkbare problemen hebben, voel je je meer begrepen, want die mensen weten zelf uit eigen ervaring hoe moeilijk het is te dealen met depressieve gevoelens.
Ik vind het wel goed dat je ambities hebt om iets van je leven te maken. Als dat je op de been houdt, moet je die ambities zeker blijven koesteren. Maar stel niet te hoge eisen aan jezelf, want je stelt jezelf alleen maar teleur. Probeer eerst wat beter in je vel te komen zitten. Als je beter in je vel zit, is het veel makkelijker om je plannen waar proberen te maken.
heb je ook de rest van reacties gelezen? of kies je alleen de 2 uit waar jij een autoritair afwijzend antwoord op kan gevenquote:Op zaterdag 25 juni 2011 13:18 schreef INTJ het volgende:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
[..]
Het bovenstaande demonstreert dat er niet naar mij geluisterd wordt, omdat ik eerder schreef dat ik ben doorverwezen naar de psychiater en dat ik deze niet nu, maar eventueel wel in de toekomst zal benaderen, te weten in het universitaire ziekenhuis waar ik momenteel behandeld wordt voor de ziekte van Crohn. Daarnaast schreef ik eerder onderworpen te zijn geweest aan een psychologisch onderzoek.
[..]
Het bovenstaande demonstreert op twee manieren dat er niet naat naar mij geluisterd wordt. Ten eerste heb ik aangegeven de geadviseerde oplossingen vertaald te hebben in handelingen, met de kanttekening dat de handelingen leiden tot nieuwe problemen. Derhalve slaat Pulzzar wel degelijk de spijker op de kop met het volgende citaat.:
Het is als buitenstaander heel makkelijk om te zeggen dat je je niet moet aanstellen, dingen moet gaan ondernemen en het allemaal positief moet zien. Als het zo makkelijk was, had hij het vast allang gedaan.
Het bovenstaande citaat inspireert mij dan ook om mijn eigen weg te kiezen.
Waar de hell ben je in godsnaam getest? Hier schiet je toch geen reet mee op?quote:Op zaterdag 25 juni 2011 22:32 schreef INTJ het volgende:
Psychologisch onderzoek zit als volgt. Geen diagnose, want er valt niks te diagnostoseren. Ik heb geen stoornis. Wel is er een lijst van sterke en zwakke punten. Een open deur, want die wist ik al. Niet verbazingwekkend dat zelfkennis een van mijn sterke punten is. Andere punten:
- Uitstekend probleemoplossend vermogen
- Maar heeft neiging problemen uit de weg te gaan met afleiding en zelf-destructief gedrag
- Veel zelfkennis
- Laag zelfbeeld: vindt zichzelf onaantrekkelijk
- Weinig vertrouwen in andere mensen
- Veel behoefte aan structuur en sluiting
- Maakt makkelijk oppervlakkige contacten
- Maakt moeilijk diepere contacten
- Perfectionistisch
- Minder in contact met emoties
- Zelfstandig, maar vraagt niet dan ook niet om hulp
- Gesloten en afstandelijk
- Geen autisme
- Punten zijn niet per definitie zwak of sterk, maar slechts een aanduiding van karaktereigenschappen en het is aan de persoon om daar het beste gebruik van te maken
Haha. Hahahahaha. Haaaahahahahahahahaha. Nu word ik gek. Ik schrijf tien pagina's lang dat ik me niet geholpen voel door de psycholoog en krijg daarom bergen met kritiek en nu maak jij de opmerking dat ik er geen reet mee opschiet. Hey, beginnen we elkaar nu toch te begrijpen? Valt er een kwartje? Joepie, hollee, hollee holleeeeeeeeee. We have a winnerrrrr! Van je roetssss. Het is ook na de uitslag van deze test dat ik de psycholoog gedag heb gezegd.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 23:40 schreef Pulzzar het volgende:
[..]
Waar de hell ben je in godsnaam getest? Hier schiet je toch geen reet mee op?
Die laatste zin is helemaal waar. Maar je merkt toch zelf dat er punten zijn die je zo belemmeren dat je geen structuur hebt, moeite hebt met sociale contacten en niet meer op niveau kan functioneren.
Hebben ze je ook verteld HOE je gebruik kan maken van je karaktereigenschappen?
Kan ook met een reden zijn dat hij zegt dat je er zelf wat mee moet hè. Als jij van hem 'eist' dat hij je gaat uitleggen hoe jij je leven moet leiden om gelukkiger te worden, dan bestaat er geen goed antwoord. Je moet het zélf doen en onderdeel daarvan is dat je ook zelf een oplossing vindt. Het is veel bedvredigender als je jezelf kan redden en dat maakt je veel gelukkiger dan wanneer je je aan de regels houdt die je psycholoog je stelt om gelukkig en succesvol te worden.quote:Op zondag 26 juni 2011 00:04 schreef INTJ het volgende:
[..]
Haha. Hahahahaha. Haaaahahahahahahahaha. Nu word ik gek. Ik schrijf tien pagina's lang dat ik me niet geholpen voel door de psycholoog en krijg daarom bergen met kritiek en nu maak jij de opmerking dat ik er geen reet mee opschiet. Hey, beginnen we elkaar nu toch te begrijpen? Valt er een kwartje? Joepie, hollee, hollee holleeeeeeeeee. We have a winnerrrrr! Van je roetssss. Het is ook na de uitslag van deze test dat ik de psycholoog gedag heb gezegd.
Nee ze hebben mij niet verteld hoe ik gebruik kan maken van mijn karaktereigenschappen. Ja, dat ik met de kennis dat ik wat gesloten ben er rekening mee kan houden me meer open te stellen en meer van dat soort open deuren.
Mijn constante vraag welke keuzes ik precies moet maken, hoe ik iets precies aan moet pakken, welke instelling ik er het beste op na kan houden en hoe het mij gaat helpen om iedere week te vertellen hoe ik me voel en of ik nog ergens over wil praten werd afgescheept met dingen als:
- Ik kan dat niet zeggen, jij bent de kapiteit van je leven
- Je moet het gewoon ervaren
- Het heeft tijd nodig
- Het is logisch dat je je eerst minder voelt als je naar psycholoog gaat maar daarna steeds beter
Onzin. Als ik bij een Afrikaanse medicijnman een pot albinobotten koop om de ziekte van Crohn te genezen zal hij hetzelfde antwoorden op mijn vragen. Hoe gaan albinobotten mij genezen? Dat moet je gewoon ervaren. Kan ik het beste aardappels eten of witte rijst met minder vezels voor mijn darmen? Jij bent de kapiteitn over je leven, ik zou zeggen: experimenteer eens en kijk wat er gebeurd. Ik neem nu al maanden lang albinobotten in mijn soep maar voel me nog niet beter. Ja logisch zegt die medicijnman dan, want het heeft tijd nodig.
Daarom zeg ik: ik wil niet nu naar de psycholoog, ik wil ook geen tijd en moeite verspillen om de goede te vinden, ik wil zeker niet nog meer ziektekosten betalen gezien ik al 120 euro per maand kwijt ben plus medicijnen die niet vergoed worden plus ieder jaar het volledige eigen risico van honderden euro's. Als ik ga, doe ik het in een keer goed. Dan ga ik gewoon naar de psychiater van het universitaire ziekenhuis. Dan weet ik zeker dat ik kwaliteitszorg krijg.
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.quote:Op zondag 26 juni 2011 10:33 schreef -Trinity- het volgende:
[..]
Kan ook met een reden zijn dat hij zegt dat je er zelf wat mee moet hè. Als jij van hem 'eist' dat hij je gaat uitleggen hoe jij je leven moet leiden om gelukkiger te worden, dan bestaat er geen goed antwoord. Je moet het zélf doen en onderdeel daarvan is dat je ook zelf een oplossing vindt. Het is veel bedvredigender als je jezelf kan redden en dat maakt je veel gelukkiger dan wanneer je je aan de regels houdt die je psycholoog je stelt om gelukkig en succesvol te worden.
Naar de psychiater is niet eens zo'n slecht idee, aangezien die meer zijn gespecialiseerd in stoornissen dan psychologen. Kan dus best zijn dat je test daar een geheel andere uitslag krijgt...
Hartstikke leuk dat je vindt dat je dat nodig hebt, maar daar heb je het geld niet voor plus ik denk dat je die deskundigen al snel zou afwijzen zoals je ook je hulpverleners afwijst. Dat bedoelde ik eerder dus ook al met het 'hulp eisen': dat gaat nogal moeilijk als het op jouw manier moet, maar je zelf niet weet welke manier dat moet zijn. Niemand kan aan die eisen voldoen omdat je zelf niet eens weet wat ze zijn. Je kan beter de discipline kweken om jezelf in het gareel te houden dan je erbij neer te leggen dat je zelf niet kan inschatten wat goed voor je is en 'dus' maar slecht leeft en je daar niet gelukkig bij voelt.quote:Op zondag 26 juni 2011 11:35 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.
Sowieso ook omdat mijn zicht is vertroebeld van allerlei aspecten van het leven.
Als ik moe ben heb ik geen idee meer of het komt door te weinig slaap, door te weinig eten, te veel lichamelijke of fysieke stress, of door bloedarmoede.
Als ik eet krijg ik geen signaal van bevrediging meer.
Als ik sport, weet ik niet wanneer ik te ver ga of juist onderpresteer. Het is moeilijk om signalen te interpreteren.
Met studie en werk is vaak gebleken dat mijn prioriteiten op het verkeerde vlakg liggen.
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
Als je wilt, lees mijn reacties nog eens terug. Probeer niet te snel te oordelen, of je oordeel al klaar te hebben.quote:Op zaterdag 25 juni 2011 13:18 schreef INTJ het volgende:
Er wordt niet naar mij geluisterd en dat laat zich als volgt illustreren.
Hulpverlening werkt alleen (goed) als je én je probleem (h)erkent en bereidt bent om je gedrag aan te passen (in de breedste zin van het woord). Een hulpverlener is er niet om jouw problemen op te lossen, een hulpverlener is er om jouw te helpen met het oplossen van je problemen.quote:Op zondag 26 juni 2011 11:35 schreef INTJ het volgende:
[..]
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
Je probeert je onzekerheid en onmacht door bepaalde (dwang)gedachten te compenseren. Omdat je op bepaalde gebieden in het leven niet slaagt (sociale aansluiting, inhoudelijk uitdagend werk) probeer je (onbewust) andere dingen in je leven sterk onder controle te houden zodat je het gevoel hebt dat je het leven de baas blijft. Terwijl, als je heel goed kijkt, niemand die wereldleider, topsporter, zakenmagnaat of nobelprijswinnaar is een zelfde schema aanhoudt. De oudste Nederlandse vrouw ooit (Henny van Andel-Schipper) was gedurende haar hele jeugd een broos vogeltje en doktoren waren voortdurend wantrouwend over haar gezondheid en haar wilde levensstijl.quote:Op zondag 26 juni 2011 11:35 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat is het idee inderdaad, maar ik heb de structuur juist nodig om gelukkig te zijn. Ga ik naar eigen inzicht eten, dan ben ik voortdurend ongerust of ik wel optimaal eet voor mijn gezondheid, of ik de juiste portiegrote kies, de juiste samensteling, frequentie etc. Dan is het makkelijker om mij gewoon aan de regels van het Voedingscentrum te houden. Of in het ziekenhuis te liggen, dan eet je gewoon wat de pot schaft op strikte tijden. Voor vele patienten is dat de hel, ik vond het juist fijn. Ik heb regels nodig.
Sowieso ook omdat mijn zicht is vertroebeld van allerlei aspecten van het leven.
Als ik moe ben heb ik geen idee meer of het komt door te weinig slaap, door te weinig eten, te veel lichamelijke of fysieke stress, of door bloedarmoede.
Als ik eet krijg ik geen signaal van bevrediging meer.
Als ik sport, weet ik niet wanneer ik te ver ga of juist onderpresteer. Het is moeilijk om signalen te interpreteren.
Met studie en werk is vaak gebleken dat mijn prioriteiten op het verkeerde vlakg liggen.
Enzovoorts. Het liefst heb ik gewoon een team van deskundigen achter me die mij gewoon vertellen wat ik moet doen. Ja, that's right, dat less je goed, binnen het kader dat ik wel zelf uitkies wil ik anderen mijn leven laten leiden.
Dat haal ik uit je OP en reacties: het is een en al teleurstelling in alles om je heen (de mensen, de maatschappij, maar ook jezelf), maar er blijkt nergens uit dat je uit de teleurstelling de energie haalt om het zelf beter te maken. Je wilt een team van deskundigen die voor je bepaalt hoe je moet leven: ergo je wilt het zelf niet doen want je zegt niet te weten hoe veel je moet eten, trainen of welk werk je moet doen om gelukkig te worden.quote:Op zondag 26 juni 2011 12:54 schreef INTJ het volgende:
Waar lees jij dat ik me erbij neerleg dat ik mezelf niet in kan schatten en dat als excuus gebruik voor mijn ongeluk en slechte leefgewoonten?
Amen.quote:Op zondag 26 juni 2011 13:47 schreef -Trinity- het volgende:
[..]
Terwijl die dingen je niet zo definiëren als jij vindt, je houding en je handelingen definiëren jou veel meer en juist die zul je moeten veranderen om voldoening uit jezelf te halen en gelukkig te worden.
Dat laatste zit misschien wat in, misschien...inzet kan inderdaad doorslaggevend zijn, maar aan de andere kant kom je niet vooruit zonder basis. Je kunt keihard solliciteren voor een bepaalde baan, maar zonder de juiste studie en het juiste cv wordt je naar honderd pogingen toch niet aangenomen. Aan de andere kant weer vergroot je wel de kans met het aantal sollicitaties, ogeacht cv en studie. Het ligt dus wel wat ingewikkelder dan je voorstelt, maargoed, ik snap het achterliggende idee.quote:Op zondag 26 juni 2011 13:47 schreef -Trinity- het volgende:
[..]
Dat haal ik uit je OP en reacties: het is een en al teleurstelling in alles om je heen (de mensen, de maatschappij, maar ook jezelf), maar er blijkt nergens uit dat je uit de teleurstelling de energie haalt om het zelf beter te maken. Je wilt een team van deskundigen die voor je bepaalt hoe je moet leven: ergo je wilt het zelf niet doen want je zegt niet te weten hoe veel je moet eten, trainen of welk werk je moet doen om gelukkig te worden.
Terwijl die dingen je niet zo definiëren als jij vindt, je houding en je handelingen definiëren jou veel meer en juist die zul je moeten veranderen om voldoening uit jezelf te halen en gelukkig te worden.
Zo ja, je eerste reactie was goed dus zonder de edit.quote:Op zondag 26 juni 2011 14:19 schreef INTJ het volgende:
[..]
In plaats daarvan kan ik ook gewoon richten en schieten, en nog een keer als het mis gaat en nog een keer. Zonder te gaan piekeren over windrichting etc. aan de hand van mislukkingen. Hoewel ik dan wel weer dwangmatig daaraan ga denken, maar dat kan ik misschien door discpline uitbannen. Zo dan?
Je doet nu in de eerste drie alinea's weer wat je hiervoor ook steeds doet: de tips van anderen afschrijven omdat ze jou toch niet begrijpen, het is allemaal veel ingewikkelder dan wij denken en kunnen bevatten.quote:Op zondag 26 juni 2011 14:19 schreef INTJ het volgende:
[..]
Dat laatste zit misschien wat in, misschien...inzet kan inderdaad doorslaggevend zijn, maar aan de andere kant kom je niet vooruit zonder basis. Je kunt keihard solliciteren voor een bepaalde baan, maar zonder de juiste studie en het juiste cv wordt je naar honderd pogingen toch niet aangenomen. Aan de andere kant weer vergroot je wel de kans met het aantal sollicitaties, ogeacht cv en studie. Het ligt dus wel wat ingewikkelder dan je voorstelt, maargoed, ik snap het achterliggende idee.
Verder spring je snel tot conclusies. Je posts bevatten veel redeneringen in de zin van: wel A, dus ook B, niet A dus geen B, B dus ook A...
Bijvoorbeeld, dat ik anderen mensen richtlijnen op wil laten stellen betekent niet dat ik het zelf niet wil doen: ik wil het wel graag doen, maar ik ben daar niet zo competent in gebleken. Opnieuw, het ligt allemaal wat ingewikkelder dan je voorstelt.
Maargoed, dit denken maakt dingen ook weer nodeloos ingewikkeld. Inderdaad wil ik controle, perfectioneren, optimaliseren, de enige beste manier vinden etc. Misschien kan ik beter een metafoor gebruiken, dat is makkelijker.
Als ik een sluitschutter zou zijn, dan zou ik precies de hoek berekenen rekening houdend met windrichting, windkracht en afstand en ademen volgens een bepaalde tel. Dat is zeer complex, nooit af, nooit goed genoeg, frustrerend en misschien wel contra-productief. In plaats daarvan kan ik ook gewoon richten en schieten, en nog een keer als het mis gaat en nog een keer. Zonder te gaan piekeren over windrichting etc. aan de hand van mislukkingen. Hoewel ik dan wel weer dwangmatig daaraan ga denken, maar dat kan ik misschien door discpline uitbannen. Zo dan?
Ik begrijp dus nu dat je geen psychologisch onderzoek hebt ondergaan, maar een persoonlijkheidstest.quote:Op zondag 26 juni 2011 00:04 schreef INTJ het volgende:
Mijn constante vraag welke keuzes ik precies moet maken, hoe ik iets precies aan moet pakken, welke instelling ik er het beste op na kan houden en hoe het mij gaat helpen om iedere week te vertellen hoe ik me voel en of ik nog ergens over wil praten werd afgescheept met dingen als:
- Ik kan dat niet zeggen, jij bent de kapiteit van je leven
- Je moet het gewoon ervaren
- Het heeft tijd nodig
- Het is logisch dat je je eerst minder voelt als je naar psycholoog gaat maar daarna steeds beter
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |