Het viel mij op dat er hier wel meer jonge moeders rondlopen en het leek me wel fijn om eens te horen hoe jullie dat doen. Waar loop je tegenaan als jonge moeder? Heb je wel eens het gevoel dat je je moet bewijzen? Hoe combineer je je moederschap met een eventuele studie? En, niet te vergeten, wat zijn juist de voordelen?
Denk gewoon dat je dan zelf nog teveel kind bent namelijk.
Ik kan dus niet meepraten over het jong moeder zijn, maar lees graag mee
maar ik lijk geloof ik nogal jong..Als ik een wijntje koop moet ik iig mijn legitimatie laten zien 
Maar die vooroordelen inderdaad
Als je wat 'vlotter'bent , denkt men snel dat je ook losbandig bent en 'zomaar wat doet' terwijl ik er juist serieus mee bezig ben
maargoed, toen ik 23 was had ik niet de situatie om aan kinderen te beginnen 
Niks mis met jong moeder worden toch?
) En inderdaad! de brutaliteit van mensen! Was een ongelukje zeker? blijkbaar gaat ieders biologische wekker op een ander tijdstip tikken. Of geeft er op een ander tijdstip gehoor aan. Wat mij betreft is voor alle opties wel wat te zeggen. Het is toch een heel persoonlijke keuze. En je moet ook maar in de gelegenheid zijn.
Persoonlijk vind ik het wel raar veruit de jongste te zijn tussen de moeders op het plein.(bij mijn oudste) bij mijn jongste die nu 5 is klopt het wel weer ongeveer.
quote:Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??Op woensdag 30 december 2009 12:09 schreef Belana het volgende:
ik denk wel eens dat ik er beter wat jonger aan had kunnen beginnen, dan had mijn lijf er misschien ook wat beter op gereageerd
Niks mis met jong moeder worden toch?
) dus wat dat aangaat zegt het ook niks. 
Voordeel: je bent fysiek op de beste leeftijd om een kind te krijgen.
Nadeel: je hebt misschien nog niet die "rust" die je over 10 jaar wel zou hebben.
Als jij vindt dat je er klaar voor bent zou ik me vooral niets aantrekken van wat anderen vinden, het is immers jouw leven, en je bent geen puber van 17 wiens leven volledig overhoop gegooid wordt.
En eerlijk gezegd is het wel gezellig als je gaat stappen en je eigen puber je vraagt wat wilt drinken
quote:Een MIDNLF dus.
Op je 24ste al een MILF?! Dat kan natuurlijk niet!
. Toen mijn oudste een jaar was, ben ik (weer) begonnen aan een studie. Daarbij werkte ik ook 24 uur per week. Tijdens mijn studie ben ik van de tweede zwanger geraakt en bevallen. De jongste is nu net een jaar en ik ben afgelopen zomer afgestudeerd. Het combineren van gezin, studie en werk ging best goed eigenlijk. Ik moet wel zeggen dat ik er niet mega veel tijd aan besteedde, vooral in de avonduren en dan nieteens elke avond.
Ik ben nu sinds deze maand weer aan een nieuwe studie begonnen, omdat ik dus best goede ervaringen heb.
Over het jong moeder worden, je kan niet iedere situatie met elkaar vergelijken. Ik ken jonge moeders die hun kind ieder weekend bij oma droppen om te gaan stappen, maar ook die er heel serieus mee omgaan. Ik had zelf wel iets eerder moeder willen worden, het heeft dan ook ruim anderhalf jaar geduurd voor ik zwanger was, maar niet heel veel eerder. So wie so had ik op mijn 24e een man waar ik geen kinderen mee wilde.
Dat scheelt ook.quote:striae idd..net een landkaart hierOp woensdag 30 december 2009 12:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??
)Ik weet niet zo zeer of je nou tegen andere dingen aanloopt als "jonge" moeder...?
Stiae daarin tegen heb ik gelukkig niet aan de zwangerschap overgehouden terwijl ik echt een mega buik had!
quote:mmm, weer een ilussie minder
[..]
Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??
Ik had altijd het idee dat het dan misschien allemaal wat makkelijker zou zijn gegaan, serieus.
Maar idd, de bruatliteit van mensen met die vragen, echt erg...
quote:Op woensdag 30 december 2009 12:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??
quote:Ik denk ook helemaal niet dat je als jonge moeder als enige last hebt van vooroordelen o.i.d. Ze zijn alleen vaak wel anders van inhoud.Op woensdag 30 december 2009 12:25 schreef miss_sly het volgende:
Loop je als jonge moeder niet tegen zo'n beetje dezelfde dingen aan als als niet jonge of oudere moeder? En dan heb ik het niet over de (voor)oordelen van anderen. En ook wat die (voor)oordelen betreft heb je daar als jonge moeder niet als enige last van, want ook over niet zo jonge of oudere moeder zijn er altijd voldoende vooroordelen. Het is heel normaal dat de hele wereld een mening heeft over wat een ander doet of niet doet.
Natuurlijk loop je op elke leeftijd tegen dingen aan, en die zullen wel deels overlappen, maar er zijn in mijn beleving toch wel dingen die typerend zijn voor jong moeder worden. Zoals, bijvoorbeeld, dat je nog studeert, net op de arbeidsmarkt bent, of (bijna) geen "lotgenoten" in je omgeving hebt.
quote:Da's goed om te horen! Tegen de tijd dat onze kleine geboren wordt heb ik hopelijk alle colleges achter de rug. Ik heb alleen dan mijn stage nog voor me. Valt op zich dus mee. Ik vraag me alleen wel eens af hoe het zal gaan als ik moet solliciteren (voor stage, maar ook voor een baan) met een dikke buik...Op woensdag 30 december 2009 12:28 schreef She-Wolf het volgende:
Ik ben geen 'jonge moeder', ik werd op mijn 30e voor het eerst moeder. Maar ik heb wel iets te zeggen over het combineren van kind en studie
Toen mijn oudste een jaar was, ben ik (weer) begonnen aan een studie. Daarbij werkte ik ook 24 uur per week. Tijdens mijn studie ben ik van de tweede zwanger geraakt en bevallen. De jongste is nu net een jaar en ik ben afgelopen zomer afgestudeerd. Het combineren van gezin, studie en werk ging best goed eigenlijk. Ik moet wel zeggen dat ik er niet mega veel tijd aan besteedde, vooral in de avonduren en dan nieteens elke avond.
Ik ben nu sinds deze maand weer aan een nieuwe studie begonnen, omdat ik dus best goede ervaringen heb.
quote:ghe, ik dacht dat je veel ouder wasOp woensdag 30 december 2009 12:43 schreef Fruppel het volgende:
Mijn dochter is geboren toen ik 25 was (inmiddels ben ik 26
Ik weet niet zo zeer of je nou tegen andere dingen aanloopt als "jonge" moeder...?
Stiae daarin tegen heb ik gelukkig niet aan de zwangerschap overgehouden terwijl ik echt een mega buik had!
Vind mezelf soms net een piepkuiken terwijl mijn ouders en schoonouders al een volledig gezin hadden op mijn leeftijd.
Als ik wel eens tijdschriften lees over zwangerschap of moederschap dan vind ik die dames er altijd zo veel ouder uitzien dan ze zijn
Mijn vriendin wil dit graag omdraaien, eerst kleintjes...en wat later een carriere. Reken maar eens uit. Als onze jongste 10 is, is zij pas 34 ..... en dat terwijl er ook mensen zijn die op hun 34 pas aan een eerste beginnen.
De verloskundige zei: 'Een verstandige meid krijgt haar kind op tijd' .
Ik ben zelf overigens 28, we wonen 3 jaar samen en hebben beiden een vaste baan en koophuis.
Het voelde gewoon goed zo, dat is nog het belangrijkste
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 30-12-2009 13:25:38 ]
Krijg wel vaak rare blikken naar me buik gericht en 1 keer iemand die vroeg of het wel gewenst was, maar verder vind ik het allemaal wel meevallen.
Ik trek het me eigenlijk ook niet echt aan, zolang ik gelukkig ben is het prima, maakt mij niet uit wat andere ervan denken
Mn familie en vrienden hebben het allemaal goed opgevangen, dat is het belangrijkste!
Twee jaar geleden, in de kerstvakantie, vroeg iemand nog hoe het ging met mij op school. (High school welteverstaan) Ze was helemaal perplexed toen ik vertelde dat ik al een master had, en getrouwd was... Dit is een beetje de trend, maar vanwege mijn kleding denkt 'men' vaak dat ik een Arabische achtergrond heb, en dan is jong moeder worden opeens heel gewoon. (Ik heb een schoonzus die met 43 al oma is van 2 kleinkinderen van 1 dochter)
Ik studeer wel, online, nu want hier werk vinden was erg moeilijk. Ik ben geemigreerd naar Canada toen ik 25 was, net afgestudeerd, maar ik heb hier nooit een baan 'op mijn niveau' kunnen krijgen, dus ben nu maar weer gaan studeren, en ik heb anderhalf jaar chocolaatjes verkocht..... Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat, als mijn zwangerschapsverlof, hoop dan wel te kunnen werken (en genoeg te verdienen om kinderopvang te betalen, wat betekent dat dat chocolaatjes verkopen geen optie is), maar ik zie voorlopig geen mogelijkheid daartoe.
Alhoewel ik dus niet helemaal een jonge moeder ben, vind ik het soms wel lastig omdat ik in mijn hoofd al jaren 18 ben. Beetje onzeker, luister nog veel naar mijn moeder, en voel me soms net de babysitter.... Maar denk dat ik daar vanzelf wel overheen groei, moet wel denk ik
HOOP ikquote:Mee eens, hoor!Op woensdag 30 december 2009 13:53 schreef mama_papa het volgende:
Ik ben 20 en verwacht binnenkort mn eerste kindje
Krijg wel vaak rare blikken naar me buik gericht en 1 keer iemand die vroeg of het wel gewenst was, maar verder vind ik het allemaal wel meevallen.
Ik trek het me eigenlijk ook niet echt aan, zolang ik gelukkig ben is het prima, maakt mij niet uit wat andere ervan denken
Mn familie en vrienden hebben het allemaal goed opgevangen, dat is het belangrijkste!
Mag k vragen wat jij doe qua studie of werk?
quote:Heheh, same here. Mensen schatten me vrijwel altijd een paar jaar jonger. VinniknieleukOp woensdag 30 december 2009 14:00 schreef Basboussa het volgende:
Ben geen echte jonge moeder, was net 26 toen ik zwanger werd, maar ik zie er wel erg jong uit.
maar ach, wat doe je eraan, he? We zijn nu bijna 5 jaar verder en nu ik terugkijk, had ik wellicht beter nog kunnen wachten. Er komt echt zoveel op je af bij het ouderschap. Maar heb er geen spijt van en vind het leuk dat ik op die leeftijd moeder ben geworden.
Maar mensen hebben altijd wel wat te oordelen, of je nu jong aan kinderen begint of als je iets ouder bent.
Ik heb altijd jong moeder willen worden, gelukkig waren de omstandigheden daar ook min of meer naar en ik vind het heel leuk. Mijn zwangerschap was er een uit het boekje, ik heb een redelijk makkelijke bevalling gehad en het herstel ging ook heel voorspoedig.
quote:Denk altijd maar, als ik straks 40 ben, dan lijk ik net 34...Op woensdag 30 december 2009 14:09 schreef Cantare het volgende:
[..]
Heheh, same here. Mensen schatten me vrijwel altijd een paar jaar jonger. Vinniknieleuk
Bij mij ligt het denk ik ook aan het feit dat ik totaal geen make up draag... Nooit gedaan, begrijp het niet denk ik, dan zie je er al vaak wat jonger uit.
quote:Dat magOp woensdag 30 december 2009 14:08 schreef Cantare het volgende:
[..]
Mee eens, hoor!
Mag k vragen wat jij doe qua studie of werk?
Ik was tot de dag van vandaag fulltime gastouder (in mijn huis oppassen op kindjes van 0 tot 4 jaar) Vandaag van mn VK te horen gekregen dat ik per direct moet stoppen, dus op dit moment doe ik niks
Ik ken niet zoveel moeders, dus ik vind het wel moeilijk om mezelf te vergelijken met een oudere moeder.
Een nadeel van jong een kind krijgen is dat als je net als ik op echte jonge leeftijd een kind krijgt, dan is het toch best moeilijk om met het leven door te gaan wat je voor ogen had. Om bijvoorbeeld toch te gaan studeren. Maar ik kan me voorstellen dat het voor oudere moeders net zo kan zijn, maar dan bijvoorbeeld met carriere maken.
Ik heb mijn school afgemaakt en ben gaan studeren en tot nu toe gaat dat prima. Ik denk wel dat het afhankelijk is van wat voor soort moeder je wil zijn. Ik ben niet het type thuisblijfmoeder. Ik wil er graag wat naast doen. Als je het moeilijk vind om veel weg te zijn van je kindje, dan wordt het lastiger.
En verder..
Toen ik zwanger was waren het vooral vooroordelen van anderen waar ik tegenaan liep. Dat ik als jonge moeder de zorg toch wel aan mijn ouders zou overlaten en verder zou gaan met mijn leven. Dat ik een niet-opgevoed kind zou krijgen en dat ik in de bijstand terecht zou komen. Dat soort dingen
Na de zwangerschap vooral veel blikken/opmerkingen van andere mensen als ik alleen met mijn zoontje op straat liep. Zodra mijn vriend erbij liep was er niets aan de hand. Dat vond ik wel vervelend.
Waar ik nog meer tegenaan liep was mijn eigen gevoel en onzekerheid. Ik heb wel een sterke neiging gehad om mezelf te moeten/willen bewijzen. Angst om tekort te schieten.
Inmiddels ben ik dit gevoel wel grotendeels kwijt.
Wat ik op dit moment vervelend vind is dat ik geen aansluiting kan vinden bij de oudere moeders, zoals bijvoorbeeld op het kinderdagverblijf van mijn zoontje. Alsof ik mensen toch onbewust afschrik.
En een 'voordeel'...
Mijn vriendinnen zeggen altijd: jij hebt alles al!
Ik vind het voor mezelf wel een voordeel om nu al een kind te hebben. Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar het voelt goed. Ik denk gewoon niet dat als ik 5 jaar later een kind had gekregen, ik dan minder gelukkig zou zijn of beter voor hem had kunnen zorgen.
quote:Zoals je zelf al gemekrt hebt aan de post van She-Wolf zijn er ook oudere moeders die (weer) studeren. Op de arbeidsmarkt is het tegenwoordig ook niet meer standaard om 40 jaar bij dezelfde werkgever te zitten, dus dat een (aanstaande) moeder (weer) op de arbeidsmarkt actief is, is op verschillende leeftijden het geval, denk ik. En wat betreft 'lotgenoten', ben je dan voornamelijk op zoek naar andere jonge vrouwen of andere vrouwen die ook moeder zijn?
[..]
Ik denk ook helemaal niet dat je als jonge moeder als enige last hebt van vooroordelen o.i.d. Ze zijn alleen vaak wel anders van inhoud.
Natuurlijk loop je op elke leeftijd tegen dingen aan, en die zullen wel deels overlappen, maar er zijn in mijn beleving toch wel dingen die typerend zijn voor jong moeder worden. Zoals, bijvoorbeeld, dat je nog studeert, net op de arbeidsmarkt bent, of (bijna) geen "lotgenoten" in je omgeving hebt.
Grappig vind ik namelijk dat je de jonge moeder door zo een topic zelf weer in een bepaald hokje zet, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is
en ja, ik heb wel opmerkingen gehad. past toch niet in het standaard model inmiddels, geloof ik. hoogopgeleid en zo, tsja, dan "moet" je eerst carrière maken. ik niet. ik wil eerst kinderen, en dan komt die carrière wel. of niet. kmerk het wel.
maar ja,met 23 trouwen was dus wel echt vroeg volgens de mensen.
maar ik ben ook eerlijk naar die mensen die dan vragen. het trouwen was deels ingegeven voor geloof, maar het jong kinderen krijgen was voor mij vnl biologisch. stel nou, ik ga eerst voor een carriere en kom op mn 33e erachter dat het niet vanzelf gaat? als je in het begin de kindertijd hebt, kan je daarna ongestoord door,en kan ik langer van mijn kinderen genieten.
maar ja,som gaat het niet,is de mogelijkheid er niet. de keuze heb je niet altijd...
Mijn reden om jong te beginnen is onder andere dat mijn ouders dat niet gedaan hebben. Zij waren laat met kinderen, om eerst een poos samen te zijn en zich daarna 100% op de kinderen te kunnen storten. Nu was ik op mijn 24e al wees. Ik wil graag jong kinderen, zodat ik er zolang mogelijk voor ze kan zijn en ik zo lang mogelijk van ze kan genieten. En uiteraard omdat ik denk dat we er nu klaar voor zijn, en er gewoon erg veel zin in hebben. We wonen in een land waar kinderopvang en dergelijke supergoed geregeld zijn (Noorwegen). Het is hier dus goed mogelijk om door te studeren terwijl je een kind hebt, en dat staat me wel aan eigenlijk (op de campus zijn verscheidene creches). Tijdens je studie (mijn studie iig) ben je erg flexibel en dat lijkt me bijzonder prettig met een kind. Geen fulltime baan die in je nek hijgt.
Wat grof overigens dat er gevraagd wordt aan mensen of het een ongelukje was... En wat dan nog, er lopen zat gelukkige ongelukjes rond... Ik zou me niet in kunnen houden en echt een grof antwoord terug geven.
quote:Dat lijkt op mijn verhaalOp woensdag 30 december 2009 15:12 schreef DaviniaHR het volgende:
ik was 25 toen eli geboren is. met 27 dus 2 kids.
en ja, ik heb wel opmerkingen gehad. past toch niet in het standaard model inmiddels, geloof ik. hoogopgeleid en zo, tsja, dan "moet" je eerst carrière maken. ik niet. ik wil eerst kinderen, en dan komt die carrière wel. of niet. kmerk het wel.
maar ja,met 23 trouwen was dus wel echt vroeg volgens de mensen.
maar ik ben ook eerlijk naar die mensen die dan vragen. het trouwen was deels ingegeven voor geloof, maar het jong kinderen krijgen was voor mij vnl biologisch. stel nou, ik ga eerst voor een carriere en kom op mn 33e erachter dat het niet vanzelf gaat? als je in het begin de kindertijd hebt, kan je daarna ongestoord door,en kan ik langer van mijn kinderen genieten.
maar ja,som gaat het niet,is de mogelijkheid er niet. de keuze heb je niet altijd...
Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen. Idioot vind ik persoonlijk want een ieder moet gewoon doen wat hij wil. Ik was enorm "toe" aan kinderen dus zijn we eraan begonnen. Niet anders dan dat, er zit geen diepere gedachte achter.
Iedereen in mn omgeving lijkt te denken dat Amélie een ongelukje was, behalve mijn ouders. Waarschijnlijk omdat mijn moeder weet hoe erg je kunt rammelen ook als je 21 bent, en hoe gepland een kind kan zijn als je jonger bent. De rest neemt het van ons aan dat ze gepland zijn maar achteraf hoor ik dan verhalen "jaja, zou ik ook zeggen...".
Tsja. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Wat Linda al zegt ja, de blikken naar mijn buik waren op het idiote af, en dat valt nu achter de kinderwagen weer wat meer mee, men schijnt te denken dat ik oppas
Voor wat het studeren betreft, ik studeer ook nog en werk daarnaast.
Ik kan je erg aanraden om alles nu in het begin van je studie goed bij te houden en zelfs waar mogelijk vooruit te werken. Hang maar even flink de nerd uit en ga er even flink tegenaan. Als ik dat had gedaan had ik nu geen vak over hoeven doen
Tegen de tijd dat ik meer in de richting van de 30 weken zwangerschap kwam waren mijn prioriteiten onbewust totaal verschoven. Ik was meer bezig met de staat van de kinderkamer dan met mn opdrachten en dat schiet niet op. Je hoofd en lijf zijn gewoon volledig gericht op het krijgen van een kindje. Als je zorgt dat je tegen de laatste 10 weken van je zwangerschap niet zoveel meer hebt om echt op te studeren dan scheelt dat enorm. Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.
Ik persoonlijk had een slechte 20 weken echo uitslag en werd daarvoor door verwezen naar het ziekenhuis. Uiteindelijk heeft dat me zoveel kopzorgen bezorgd dat studeren nauwelijks ging. Na overleg met de studiecoördinator bleek er veel mogelijk om toch mn vakken te behalen.
heel verhaal weer
Wat me wel heel erg opviel, toen mijn zus een dochtertje had gekregen was ik een jaar of 17 en ik leek een jaar of 15.. Toen zat ik een keer buiten in het zonnetje met haar op schoot terwijl mn zus even ergens binnen was en iedereen keek me enorm afkeurend aan.
quote:Zodra je zwanger bent en ook zodra je bevallen bent lijken mensen een bepaalde soort sociale gêne totaal voorbij te zijn. Ineens kan er van alles gevraagd worden wat je normaal niet in je hoofd zou halen om te vragen.Op woensdag 30 december 2009 15:43 schreef Pyttpytt het volgende:
---
Wat grof overigens dat er gevraagd wordt aan mensen of het een ongelukje was... En wat dan nog, er lopen zat gelukkige ongelukjes rond... Ik zou me niet in kunnen houden en echt een grof antwoord terug geven.
Inderdaad, wat dan nog, als hij/zij een "foutje" zou zijn. Ik was dan gepland en bewust zwanger, mijn klasgenootje was tegelijk zwanger en dat was wel een "ongelukje". Het feit dat haar zwangerschap niet gepland was neemt niet weg dat zij wel heel bewust en vol overtuiging en liefde voor haar kind gekózen heeft. Net zo goed als ik dat heb gedaan.
En daarnaast komen 'foutjes' boven de 30 ook voor, dat lijken mensen nog wel eens te vergeten ofzo
quote:Ik breek anders ff in als studiebegeleider
[..]
Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.
Wij geven aan zwangere studenten een aantal bijzondere faciliteiten, bijvoorbeeld:
- mogelijkheid om in overleg met docenten examens te verplaatsen (binnen en buiten examenperiodes of naar andere examenperiodes)
- geen verplichte aanwezigheid tijdens colleges tot 14 weken na de bevalling (komt overeen met het zwangerschapsverlof voor mensen die aan het werk zijn)
- eventueel vervangende opdracht bij groepswerken (hangt af van situatie)
Sommige opdrachten moeten uiteraard wel nog steeds gemaakt worden, maar ook daar kunnen regelingen voor getroffen worden (bv andere inleverdata, andere manieren om taken in te dienen, ...).
Om het statuut aan te vragen moeten studenten altijd bij mij passeren en dan bekijken we elke situatie afzonderlijk.
Het voordeel is ook nog eens dat ik trajectbegeleider ben en op die manier secretaris ben van examencommissie. Is dit ook onmiddellijk opgelost
quote:Was dat in Nederland ook maar zo goed geregeldOp woensdag 30 december 2009 16:14 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik breek anders ff in als studiebegeleider
Wij geven aan zwangere studenten een aantal bijzondere faciliteiten, bijvoorbeeld:
- mogelijkheid om in overleg met docenten examens te verplaatsen (binnen en buiten examenperiodes of naar andere examenperiodes)
- geen verplichte aanwezigheid tijdens colleges tot 14 weken na de bevalling (komt overeen met het zwangerschapsverlof voor mensen die aan het werk zijn)
- eventueel vervangende opdracht bij groepswerken (hangt af van situatie)
Sommige opdrachten moeten uiteraard wel nog steeds gemaakt worden, maar ook daar kunnen regelingen voor getroffen worden (bv andere inleverdata, andere manieren om taken in te dienen, ...).
Om het statuut aan te vragen moeten studenten altijd bij mij passeren en dan bekijken we elke situatie afzonderlijk.
Het voordeel is ook nog eens dat ik trajectbegeleider ben en op die manier secretaris ben van examencommissie. Is dit ook onmiddellijk opgelost
Als student heb je in Nederland dus geen recht op verlof en ook niet op een regeling die overeen komt met verlof zoals jij omschrijft. Was het maar zo. Hier is niets vastgelegd en ben je in principe gewoon aangewezen op de coulance van de betreffende docent, erg jammer vind ik dat.
Maar desalniettemin goed dat je het zegt
het loont altijd om gewoon even langs te gaan en te zien wat de mogelijkheden zijn.
quote:Dat soort vragen/opmerkingen krijgen de meeste zwangeren wel naar hun hoofd geslingerd hoor. Dat geldt niet alleen voor jonge moeders. Als zwangere vrouw ben je publiek bezit en mag iedereen overal wat van vinden.Op woensdag 30 december 2009 16:05 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Zodra je zwanger bent en ook zodra je bevallen bent lijken mensen een bepaalde soort sociale gêne totaal voorbij te zijn. Ineens kan er van alles gevraagd worden wat je normaal niet in je hoofd zou halen om te vragen.
Inderdaad, wat dan nog, als hij/zij een "foutje" zou zijn. Ik was dan gepland en bewust zwanger, mijn klasgenootje was tegelijk zwanger en dat was wel een "ongelukje". Het feit dat haar zwangerschap niet gepland was neemt niet weg dat zij wel heel bewust en vol overtuiging en liefde voor haar kind gekózen heeft. Net zo goed als ik dat heb gedaan.
En daarnaast komen 'foutjes' boven de 30 ook voor, dat lijken mensen nog wel eens te vergeten ofzo
quote:En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw
quote:ik bedoelde het ook vooral algemeen inderdaad, niet alleen als je jong bentOp woensdag 30 december 2009 16:34 schreef m@x het volgende:
[..]
Dat soort vragen/opmerkingen krijgen de meeste zwangeren wel naar hun hoofd geslingerd hoor. Dat geldt niet alleen voor jonge moeders. Als zwangere vrouw ben je publiek bezit en mag iedereen overal wat van vinden.
quote:gatverdammeOp woensdag 30 december 2009 16:36 schreef m@x het volgende:
[..]
En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw
wtf..wat denkt men in hemelsnaam te horen?
quote:"GA MET JE GORE OOR VAN MIJN MOEDERS BUIK AF GRIEZEL!"Op woensdag 30 december 2009 16:39 schreef Kleurdoos het volgende:
of met hun oor op je buik luisteren
wtf..wat denkt men in hemelsnaam te horen?
Zoiets?
Ik krijg als student min of meer gelijk verlof als een werkende, met het recht om examens te verplaatsen 6 weken voor en na de geboorte. Je mag dus ook doorstuderten als je wil, je hoeft niet per se te stoppen, er kan dus van alles verschoven worden, mits je het aanvraagt. Mocht je toch een vak af moeten breken, kan je het later inhalen. Zolang je collegegeld betaalt (50 euro per semester
) mag je gewoon gebruik blijven maken van allerlei studentvoorzieningen. (even heel snel gelezen). Klinkt als goed geregeld dus!En Huup, ik had hier in OUD inderdaad al vaker gemerkt dat aan zwangere vrouwen ineens de raarsre en intiemste dingen gevraagd kan worden, of medegedeeld. Echt te gek voor woorden eigenlijk, alsof je ineens algemeen goed bent ofzo. Ik vraag me af of ik dan vriendelijk kan blijven, maargoed, ze bedoelen het vast goed, prent ik mezelf altijd maar in
quote:Dat komt natuurlijk omdat ik daar als studiebegeleider nogal achter zit
[..]
Was dat in Nederland ook maar zo goed geregeld
Als student heb je in Nederland dus geen recht op verlof en ook niet op een regeling die overeen komt met verlof zoals jij omschrijft. Was het maar zo. Hier is niets vastgelegd en ben je in principe gewoon aangewezen op de coulance van de betreffende docent, erg jammer vind ik dat.
Maar desalniettemin goed dat je het zegt
het loont altijd om gewoon even langs te gaan en te zien wat de mogelijkheden zijn.
Die faciliteiten leg ik voor aan docenten en ze weten eigenlijk wel dat er niet veel over te discussiëren valt Het is ook niet overal in België dat je dat krijgt Maar idd, vragen staat vrij, lijkt me
quote:En dan vragen ze nog "Mag ik?" maar ze houden hun handen al uitgestoken en zitten op anderhalve centimeter van je buik
[..]
En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw
Vreselijk vind ik het eigenlijk want ik heb de ballen niet aan mijn lijf om hun vragen te weigeren...
quote:Mijn moeder is ook in het begin van haar twintiger jaren zwanger geraakt van mij (jawel, een ongelukje), maar ik vond het om die reden niet vanzelfsprekend om ook jong aan kinderen te beginnen. Sterker nog, ik heb altijd gevonden dat ze veel te snel een gezinnetje heeft gesticht waardoor ze nooit alleen en onafhankelijk is geweest. Eén ding wist ik altijd zeker: ik wilde (financieel) onafhankelijk zijn voor ik aan kinderen begon (als ik die überhaupt al wilde). Mijn moeder was dus altijd een voorbeeld van hoe ik het niet wilde.Op woensdag 30 december 2009 15:59 schreef huuphuup het volgende:
Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen. Idioot vind ik persoonlijk want een ieder moet gewoon doen wat hij wil. Ik was enorm "toe" aan kinderen dus zijn we eraan begonnen. Niet anders dan dat, er zit geen diepere gedachte achter.
Uiteindelijk heb ik toch veel eerder een kind genomen dan ik tevoren in gedachten had. Na mijn promotie zou ik wel weer verder zien, maar tijdens mijn promotie bleek ineens dat ik eraan toe was. Ik begrijp dus heel goed dat 'er gewoon klaar voor zijn' ongeacht leeftijd. Toch is het vrij uitzonderlijk dat jij het praktisch allemaal voor elkaar weet te krijgen. Ik kon mijn studie, mijn huur en mijn overige vaste lasten maar amper betalen terwijl ik er behoorlijk veel naast werkte. Een kind had ik me alleen kunnen veroorloven als ik een oudere vriend had gehad die financieel meer ingebracht had (of die thuis was gebleven met het kind).
quote:Ik vind niks mis met een hokje als dat duidelijk maakt wat ik bedoel. Het gaat mij nu om: jonge moeders die evt. nog met studie zitten (of bewust niet!), te maken hebben met verbaasde blikken, etc.Op woensdag 30 december 2009 15:08 schreef miss_sly het volgende:
Grappig vind ik namelijk dat je de jonge moeder door zo een topic zelf weer in een bepaald hokje zet, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is
Tips van moeders van 26+ zijn ook hartelijk welkom en handig, zoals de ervaring van She-Wolf. Maar ik hoef geen metadiscussie over of de term wel goed gekozen is, dat hokjes niet nodig zijn en dat er uitzonderingen zijn. Dat weet ik ook wel. Maar dan streeft het topic z'n doel voorbij. Ik vind het gewoon fijn om ervaringen te delen.@Mayla, ik was nog benieuwd waar je concreet aan denkt bij:
quote:Op woensdag 30 december 2009 14:12 schreef Mayla het volgende:
We zijn nu bijna 5 jaar verder en nu ik terugkijk, had ik wellicht beter nog kunnen wachten. Er komt echt zoveel op je af bij het ouderschap.
quote:Dat verschil merk ik zelf ook heel erg. Ik kom uit een christelijk milieu en daar is het heel normaal om jong aan kinderen te beginnen. Als ik mij buiten dat milieu begeef dan merk ik hoe wereldvreemd dat soms wordt gevonden. Met name op de universiteit.Op woensdag 30 december 2009 15:59 schreef huuphuup het volgende:
Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen.
quote:Da's goed om te weten, want als alles goed gaat dan studeer ik dit schooljaar af, dus ook met scriptie schrijven enzo. Het zal me benieuwen.Voor wat het studeren betreft, ik studeer ook nog en werk daarnaast.
Ik kan je erg aanraden om alles nu in het begin van je studie goed bij te houden en zelfs waar mogelijk vooruit te werken. Hang maar even flink de nerd uit en ga er even flink tegenaan. Als ik dat had gedaan had ik nu geen vak over hoeven doen
Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.
Ik was 23 toen ik zwanger raakte (dwz een maand voor mijn 24e verjaardag dus) en nu dus 24.
Ik dacht voordat ik zwanger was en het aan mijn ouders had verteld dat vooral hun het (te) jong vonden haha, Ben de jongste thuis en iedereen riep altijd: Son, nee die wil nog geen kinderen. Nou uh verrassing
Uiteindelijk vinden ze het heel erg leuk voor ons. Maar onze thuissituatie is op zich ook wel prima. Hebben een ruim huis, financieel zitten we goed. Als ik zonder werk kom hebben we nog geen problemen enzo. En we zijn ook al bijna 6 jaar samen, dus wat dat betreft klopt het ook wel.
Mijn vriend is ook 24 dus zijn allebei jonge ouders
Tot nu toe heeft 1 iemand gedacht dat het een ongelukje was.
Ik wilde zelf altijd pas als ik 26 was aan kinderen beginnen hehe. Dat was in de tijd dat ik nog studeerde en in de veronderstelling was mijn studie af te maken en te specialiseren enzo.
Maar dat is dus iets vervroegd.
Net zoals Huups moeder was mijn moeder ook jong toen mijn zus geboren werd. Ze was nog net 20. En 23 bij mij. Ik vond het altijd leuk om een jonge moeder te hebben, dus wilde zelf ook niet te laat aan kinderen beginnen.
Pas op mijn 30e ofzo was echt geen optie (mits ik natuurlijk geen relatie zou hebben maar daar dacht ik vroeger nooit overna haha).
En vind het ook wel interessant om te lezen over moederschap en studie combineren. Aangezien ik misschien ooit ook wel weer een opleiding wil gaan doen
quote:Op woensdag 30 december 2009 16:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Mijn moeder is ook in het begin van haar twintiger jaren zwanger geraakt van mij (jawel, een ongelukje), maar ik vond het om die reden niet vanzelfsprekend om ook jong aan kinderen te beginnen. Sterker nog, ik heb altijd gevonden dat ze veel te snel een gezinnetje heeft gesticht waardoor ze nooit alleen en onafhankelijk is geweest. Eén ding wist ik altijd zeker: ik wilde (financieel) onafhankelijk zijn voor ik aan kinderen begon (als ik die überhaupt al wilde). Mijn moeder was dus altijd een voorbeeld van hoe ik het niet wilde.
nouja mijn moeder is ook niet bepaald mn voorbeeld met een hoop dingen
Maar het was binnen mijn familie zo normaal om jong kinderen te krijgen, gepland en getrouwd en wel enzo dat ik er eigenlijk nooit raar van op heb gekeken toen ik zelf ook begon te rammelen na mn 20e.
quote:Mja we hebben wel heel goed gekeken naar alle financiën voordat we begonnen moet ik zeggen hoor. En geld was ook wel ons grootste bezwaar maar uiteindelijk konden we niet echt een reden bedenken waarom het financiëel niet zou kunnen. Ik moet er wel bij zeggen dat geld wel meer een issue is als we aan een tweede kindje beginnen. Dan wil ik dat of mijn vriend of ikzelf een vaste fulltime baan heeft/heb met een redelijk salaris. Ik wil twee of meer kinderen ook kunnen bieden wat ik Amélie nu biedt (minstens) en daar is gewoon meer geld voor nodig dan.Uiteindelijk heb ik toch veel eerder een kind genomen dan ik tevoren in gedachten had. Na mijn promotie zou ik wel weer verder zien, maar tijdens mijn promotie bleek ineens dat ik eraan toe was. Ik begrijp dus heel goed dat 'er gewoon klaar voor zijn' ongeacht leeftijd. Toch is het vrij uitzonderlijk dat jij het praktisch allemaal voor elkaar weet te krijgen. Ik kon mijn studie, mijn huur en mijn overige vaste lasten maar amper betalen terwijl ik er behoorlijk veel naast werkte. Een kind had ik me alleen kunnen veroorloven als ik een oudere vriend had gehad die financieel meer ingebracht had (of die thuis was gebleven met het kind).
'k Heb niet zoveel commentaar gehad op het jong moeder zijn, pas toen de oudste naar school ging viel dat meer op (iig bij de school zelf ).Wat kan meespelen in het 'betuttelen' door cb ed is dat je als jonge moeder vaak een lager gezinsinkomen hebt en in een wat minder goed bekend staand postcodegebied woont, voor hen een risicofactor (je telt officieel vaak ook nog mee als tienermoeder tot een jaar of 23). Maar dat zal ook afhankelijk zijn van hoe je verder op hen overkomt.
Mijn moeder was 21 bij haar 1e (en had er 5 op haar 30e dus ik haal haar niet meer in ook.
)[ Bericht 11% gewijzigd door poemojn op 30-12-2009 17:22:33 ]
quote:Ik weet niet hoeveel moeite je zelf hebt met het schrijven van papers en dergelijke maar ik zou je adviseren om alvast te beginnen met de scriptie als dat mogelijk is en je scriptie-begeleider ook in te lichten over je zwangerschap.Op woensdag 30 december 2009 17:13 schreef Cantare het volgende:
[..]
Dat verschil merk ik zelf ook heel erg. Ik kom uit een christelijk milieu en daar is het heel normaal om jong aan kinderen te beginnen. Als ik mij buiten dat milieu begeef dan merk ik hoe wereldvreemd dat soms wordt gevonden. Met name op de universiteit.
[..]
Da's goed om te weten, want als alles goed gaat dan studeer ik dit schooljaar af, dus ook met scriptie schrijven enzo. Het zal me benieuwen.
Ikzelf had mn scriptie in no-time af toen al het leeswerk eenmaal achter de rug was maar toen was ik niet zwanger, dat scheelt een slok op een borrel
Ik heb gemerkt dat met name mijn concentratie-span enorm afnam na de 30 weken zwangerschap en dat ik het overzicht minder had, conclusies trekken en verbanden leggen ging moeizamer. Het is voor jezelf waarschijnlijk prettiger als de grote dingen wat je studie betreft alvast uit de weg zijn.quote:ik ook jaOp woensdag 30 december 2009 17:23 schreef poemojn het volgende:
Concentreren vond ik na de bevalling ook nog lange tijd moeilijk. Vooral lange lappen tekst en ingewikkeldere dingen, dagelijkse dingen lukten wel. Maar dat kan ook komen doordat ik redelijk wat bloedarmoede had toen (teveel verloren bij de bevalling). Heeft zeker een maand of 6 geduurd voordat ik weer normaler was.
ik ben heel blij dat ik pas in februari weer naar college hoef. Amélie is dan 5.5 maand, dan moet het goed gaan met een beetje discipline
Verder geen nadelen ondervonden van het jong kinderen krijgen, behalve wat meer zwangerschapsstriemen...
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school. Maar goed, dat is dan weer mijn persoonlijke mening. Petje af voor de oudere moeders, want het lijkt me zwaarder worden met de jaren als ik eerlijk ben. ik vond het al heel zwaar om zwanger te zijn en voelde me vaak echt ziek, het wordt (lijkt mij) alleen maar zwaarder als je lichaam toch al met het verouderingsproces bezig is, om het maar eens klinisch te stellen.
Maar goed, daar kan ik ook weer helemaal de plank mee mis slaan... het is denk ik heel erg persoonlijk hoe iedereen het ervaart.
En zoals eerder aangehaald hier; al wáren het ongelukjes, dan nog! Uiteindelijk kies je er bewust voor om het te houden en er met alle liefde voor te zorgen.....
Vind trouwens wel dat je er sneller volwassen door wordt. Je moet wel en dat heb ik bij mezelf gemerkt maar merk dat ook heel vaak in mijn omgeving. Ken een meisje die net 19 is geworden en bijna gaat bevallen. En als je dan zo met haar praat merk je gewoon dat ze met alle liefde voor het kindje willen gaan zorgen en hoe ze in die maanden zwangerschap groeien, vind ik altijd erg mooi om te zien.
quote:Hier nog zo een met een landkaart op d'r buikOp woensdag 30 december 2009 12:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??
Het enige dat ik merk is dat veel mensen botweg vragen of 't een ongelukje was. Ook wildvreemden. Dat blijf ik raar vinden. En ongelukje is een rotwoord.
Oh, en ik heb het hele "afstuderen tijdens de zwangerschap" een beetje te licht ingeschat
En afstuderen met baby in huis ook. Vooral tijdens de zwangerschap heb ik rondgelopen met een hoofd vol watten, ik had echt geen zin om me op school te concentreren. Wat ik wel jammer vind, is dat niemand in mijn omgeving met hetzelfde bezig is. Geen van mijn vriendinnen gaat nu aan kinderen beginnen. Of, nou ja, ik heb zeg maar een groepje mensen die ik ken van vóór de zwangerschap, en een groep mensen die ik voornamelijk ken dóór de zwangerschap (incl Fok! dames
). Overigens ben ik 23.
Wat wel verschil maakt voor de reacties van mensen, denk ik, is dat mijn vriend ouder is. Ik herken veel wat hier geschreven is, vooral de vraag of 'het wel de bedoeling was'. Erg bijdehand, maar aan de andere kant wel prettiger dan geklets achter je rug.
En wat innepin ook zegt, dat mijn vriendinnen veel minder bezig zijn met huisje-boompje-beestje. Maar ach, dat verschil speelt ook al jaren (vriend en ik wonen alweer 6 jaar samen) en blijkt overkomelijk. Daarom vind ik Fok! ook wel fijn om te kletsen met mensen in dezelfde fase
Tja, wij zoeken een middelbare school inmiddels. Ik ben zelf net 28 en vindt mezelf niet te jong en niet te oud voor kinderen. (mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en ik ben de oudste dat wilde ik dan weer niet)
Toen ik een jaar of 23 was riep ik nog dat ik misschien helemaal niet eens kinderen wilde. Ik had er helemaal niks mee (en nog steeds niet heel erg veel eigenlijk, ik heb misschien 3x in mijn leven een baby vastgehouden)
Maar op mijn 26e ofzo begon het toch wel te kriebelen, net of is dat biologisch bepaald ofzo. Mijn vriend was er echter nog niet aan toe, dus al met al heeft het nog wel een jaartje geduurd voordat we ervoor gingen.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik de afgelopen 3/4 jaar ontzettend veel over mezelf nog heb geleerd, met name toen ik begonnen ben met werken na mijn studie. Ik weet beter hoe ik in het leven sta en hoe ik reageer enzo. Kortom ik ken mezelf veel beter. Misschien heeft een ander dat eerder hoor, maar ik ben soms wel geneigd om te denken dat je een stukje levenservaring mist als je nog rond de 20 bent. Ik zal er echter nooit over oordelen, je weet niet wat een ander al wel of niet heeft meegemaakt natuurlijk. Maar een stuk levenservaring zul je natuurlijk altijd meenemen en overbrengen op je kinderen. Dat zie ik dan wel weer als voordeel.
Is mijn oudste vriendin, ken haar al sinds ik 2,5 ben.
En omdat mijn zus en schoonzus ook zwanger zijn heb k wel mensen in mijn omgeving die hier ook mee bezig zijn.
Zwanger op mijn 21ste, bevallen toen ik 22 was.
Hier was het niet gepland, wel heel welkom. En als het niet voor de logistieke uitdaging hier was, dan waren we allang voor een 2e gegaan. Dat is het nadeel van ongepland jong moeder, een 2e zit er voorlopig nog even niet in helaas (naja tenzij die weer als cadeautje komt).
Een studie met zwangerschap/kind combineren is hier de grote uitdaging.
Mijn studie (geneeskunde) is er absoluut NIET op berekend. Qua examens verplaatsen/overdoen etc is er totaal niets mogelijk en kolven op college dagen was de grote uitdaging.
Reacties varieerden van "ja maar dan dump je dat kind toch gewoon bij je ouders", "ik had het weg laten halen" tot "jemig zoiets doe je toch niet tijdens je studie" en "nu ga je vast wel stoppen"
Maar we worden er wel assertief en handig van
Op het ogenblik combineer we hier thuis fulltime co-schappen, deeltijd mbo-v, 2 parttime banen 24 + 12 uur pw met een peuter en een huishouden. Waarbij alleen het huishouden er vaak bij inschiet.
Dus op mijn cv kan straks in ieder geval, ruime ervaring met het oplossen van logistieke problemen en goed in multi-tasken en time-management.
Dan komt het met die carrière vast ook nog wel goed.
en dat zijn dat de artsen van de toekomst...lekkere instelling... 
quote:dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoeken
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg
quote:Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school.
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.
quote:Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.Op woensdag 30 december 2009 12:10 schreef debuurvrouw het volgende:
blijkbaar gaat ieders biologische wekker op een ander tijdstip tikken. Of geeft er op een ander tijdstip gehoor aan.
quote:Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....Op woensdag 30 december 2009 17:31 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
quote:Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders.Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Als ik geen kinderen had had ik nu waarschijnlijk fulltime gewerkt, skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO. quote:Dan had je misschien beter een skilesje kunnen nemen!Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef poemojn het volgende:
skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.
ik ben straks 29 als ik bevallen ben!Had heel graag jong moeder willen worden, op mijn 23e dan ook gestopt met de pil, maar door allerlei dingen nu pas, na ivf 3, zwanger. Ergens vind ik het wel jammer dat het nu 'pas' is gelukt, aan de andere kant.. Als ik nu terug kijk naar hoe ik was toen ik 23 was.... vind ik het helemaal niet erg dat ik nu op mijn 29e moeder word. Denk dat ik zelf wel een stuk rustiger ben geworden al in die 5/6 jaar...
Mijn moeder was 19 toen ik geboren werd. Dat vond ik voor mezelf te jong om op die leeftijd al aan kinderen te beginnen..
Volgens mij heeft zowel jong als wat ouder moeder worden zijn voor- en nadelen... het ligt dus gewoon helemaal aan de persoon zelf!
quote:Nee, de exacte invulling kan je niet op terugkijken, maar je kunt wel jezelf tegen het licht houden.
[..]
Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders.
Zo ben ik blij dat ik niet op m'n 26e kinderen heb gekregen, wat ik wel wilde voor die tijd. Achteraf kan ik zeggen of een beslissing wel of niet goed is uitgepakt.
Vooruit kan je niet zeggen of een beslissing wel of niet goed is.. in de tijdgeest van die beslissing zal ie altijd voor jou goed zijn.
quote:Heb dank!Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
quote:Heheh, ik was ook wel wat gedesillusioneerd toen ik op de universiteit terechtkwam en daar het zooitje psychologen en orthopedagogen van de toekomst ontmoette.Op donderdag 31 december 2009 12:14 schreef Belana het volgende:
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg
Ik herinner me de blikken toen ik vertelde dat ik ging trouwen. Maar ach, zo zijn veel mensen van rond de 20 gewoon, met het idee dat ze alles doorhebben (dat is het nadeel van die intelligentie!) en de wereld aan hun voeten ligt. Op den duur haalt de levenservaring je intelligentie wel in, denk ik, en word je vanzelf wat ruimdenkender.[ Bericht 7% gewijzigd door Cantare op 31-12-2009 12:53:11 ]
quote:Dat oudere moeders prima moeders zijn, zal niemand kunnen bestrijden. Mijn moeder kreeg haar eerste op haar 34ste en de laatste op haar 41ste. Mijn vader is 5 jaar ouder. Topouders, echt, de beste.Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
Maar van de kind-kant bekeken: in die tijd waren eigenlijk alle ouders jonger dan de mijne. Ik heb daar zelf als kind en tiener heel wat nachtjes over liggen piekeren: hoe oud zal ik zijn als mijn ouders doodgaan? En zelfs nu: mijn moeder is 63 en mijn vader 68. Als ik 10 jaar had gewacht met kinderen, hadden zij ze dan nog te zien gekregen? Het klinkt dramatisch, maar dat waren en zijn dingen die ik écht moeilijk vind, en 1 van de overwegingen om zelf jong(er) moeder te willen worden.
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.
Maar dat was "vroeger" echt uniek. Deze tijden krijgen mensen eigenlijk steeds meer op latere leeftijd kinderen....... vroeger was het normaal als je bv op je 22e een kind zou krijgen. Nu vinden mensen het vaak jong. Nu is de normale leeftijd tussen de 27 & 40 kun je wel een beetje stellen.
quote:Dat zijn ook moeilijke dingen, maar die zeggen weer niets... Mijn moeder is op haar 43e overleden... terwijl mijn schoonvader dit jaar 84 is geworden (en van hem hadden we juist verwacht dat die niet meer zou meemaken dat we een kindje zouden krijgen...)
[..]
Dat oudere moeders prima moeders zijn, zal niemand kunnen bestrijden. Mijn moeder kreeg haar eerste op haar 34ste en de laatste op haar 41ste. Mijn vader is 5 jaar ouder. Topouders, echt, de beste.
Maar van de kind-kant bekeken: in die tijd waren eigenlijk alle ouders jonger dan de mijne. Ik heb daar zelf als kind en tiener heel wat nachtjes over liggen piekeren: hoe oud zal ik zijn als mijn ouders doodgaan? En zelfs nu: mijn moeder is 63 en mijn vader 68. Als ik 10 jaar had gewacht met kinderen, hadden zij ze dan nog te zien gekregen? Het klinkt dramatisch, maar dat waren en zijn dingen die ik écht moeilijk vind, en 1 van de overwegingen om zelf jong(er) moeder te willen worden.
Ik snap heel goed dat dat voor oudere moeders zelf geen belemmering is, maar wil alleen maar aangeven dat het een van míjn overwegingen was om zelf jonger moeder te willen worden. Dat mijn ouders het mee kunnen maken, en dat mijn kind (als ze mijn genen heeft
) daar niet zo mee hoeft te zitten als ik gedaan heb.Hier nu 25 en ruim voor mijn 26e verjaardag straks twee kinderen
Maar mijn omgeving vindt het bij mij wel logisch geloof ik
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders
En ze worden gewoon echt ouder en dat vind ik af en toe wel lastig op mijn leeftijd. Ik ben afgestudeerd met buikje
Maar nog niet zoveel buik, ik was net drie maanden zwanger bij diploma-uitreiking.En dan zit je daar in de collegezaal, je weet nèt dat je zwanger bent en het zingt door je hoofd: 'ik zit hier met een baby in mijn buik
ze zouden eens moeten weten, ik heb een baby in mijn buik! ' Probeer je dan nog maar eens te concentreren
Anders had ik het hele jaar overnieuw moeten doen en daar zat ik niet echt op te wachten. Maar ja, particuliere (HBO)opleiding, dus die kunnen met gemak hun eigen regels stellen.quote:wow, jij breekt alle records wat het jonge moederschap betreft!Op donderdag 31 december 2009 14:00 schreef She-Wolf het volgende:
Ik ben halverwege mijn tweede jaar zwanger geraakt.
quote:Oh dat geloof ik direct hoor, maar dat was ook niet waarom ik blij ben dat ik jong moeder ben geworden. Ik besef me ook maar al te goed dat er vrouwen zijn (in mijn directe omgeving ook meerdere) die pas later moeder worden omdat het gewoon niet zo makkelijk gaat. Of gewoon omdat ze er eerder echt niet aan toe waren. Dat snap ik ook goed!Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:
[..]
dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoeken
[..]
Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.
Maar het lijkt me veel voordelen hebben om jong moeder te zijn. Vooral lichamelijke voordelen. Wat betreft levenservaring - ja, die zou ik graag hebben gehad toen ik mijn eerste dochter kreeg. Dus in dat opzicht zou ik graag wat later moeder zijn geworden. Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.
quote:Ik ook, want mijn ouders waren redelijk jong toen ze mij kregen. Maar diezelfde gezinnen hadden een veel mooier huis, een grote tuin om in te spelen, en de kinderen kwamen na de zomervakantie met geweldige verhalen terug over hun vakantie. Ik verzon daarentegen exotische bestemmingen om ook maar een mooi verhaal te hebben. Mijn moeder had eens verteld dat we verre familie in Australië hebben. Ik kon heel overtuigend vertellen over onze 6 weken in Australië, over slangen in het open veld en vogelspinnen in de huishoudkast.Op donderdag 31 december 2009 12:54 schreef Xs2Shanna het volgende:
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.
Toen ik jong was vond ik het best vervelend dat wij nooit geld hadden om op vakantie te gaan, want elk jaar ging het vakantiegeld naar iets verantwoords als een wasmachine. En mijn ouders zijn in mijn puberjaren gescheiden omdat ze duidelijk te jong en onervaren waren voor een serieuze relatie toen ze mij kregen. Zo is er altijd weer wat. Ik begrijp dat vergelijken dan ook niet zo goed. Ondanks de problemen die mijn ouders hadden die min of meer typisch zijn voor mensen die (te) jong kinderen krijgen ben ik dol op ze en kijk ik terug op een gelukkige jeugd.
ha hij doet het! Ik kon claudia's post niet zien
Wij hadden vroeger thuis ook niet ontzettend veel geld maar dat lag en ligt meer aan het soort werk dat mijn ouders doen en deden. We hebben nooit op een houtje hoeven bijten maar echt breed hadden we het nou ook weer niet. En nog steeds niet eigenlijk.
Ik ben het wel eens met Shana (nick vergeten), ik vind de kritiek over en weer een beetje gek, dat jonge moeders commentaar hebben op oudere moeders enzo (maar ook andersom!). Aan allebei de "soorten" moederschap zitten imho voordelen en nadelen, maar ik blijf wel vinden dat een ieder moet doen wat hem/haar het best lijkt.
Shanna kiest er voor om eerst financieel ruim te zitten en een huis te hebben en meer van dat. Mijn persoonlijke kinderwens was sterker dan de wens om een eigen huis. Ik heb echt heus mijn ambities hoor maar mn kinderwens stak met kop en schouders overal bovenuit. Dus ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik er echt heel erg aan toe was of hoe je dat ook verwoordt.
[ Bericht 84% gewijzigd door huuphuup op 31-12-2009 14:37:44 ]
quote:Mijn ouders waren ook in de veertig toen ik geboren werd, mijn moeder 42 en mijn vader 47. Op de kleuterschool dachten de meeste kinderen dat het mijn opa en oma waren ipv mijn ouders. Mijn moeder was nog helemaal niet grijs, maar mijn vader was al vroeg kalend dus dat versterkte de indruk wel.Op donderdag 31 december 2009 13:34 schreef freecell het volgende:
Mijn ouders waren ook net over de 40 toen ik kwam, maar ik ben wel de jongste van 7. Denk dat dat ook wel uitmaakt
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders
[ Bericht 1% gewijzigd door Suzanna op 31-12-2009 14:40:41 ]
quote:Maar dat klopt dan toch met wat de buurvrouw zegt: 'of geeft ieder er op een ander moment gehoor aan' ?Op donderdag 31 december 2009 12:35 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.
Ikzelf heb een paar jaar een heel, heel serieuze kinderwens gehad en het is dat mijn partner 'liever nu nog even niet, eerst wat zaken op orde' zei, anders had hier ook al een kindje rondgescharreld (als het allemaal gelukt was, natuurlijk, want da's ook geen zekerheid). En nu zou het prima kunnen, maar wil ik zelf nog even niet. Klokje is even gestopt, zeg maar. Ik hoop dat ie het nog gaat doen
quote:Jij wilde jong moeder worden vanwege de indruk van andere kinderen op de kleuterschoolOp donderdag 31 december 2009 14:30 schreef Suzanna het volgende:
[..]
Mijn ouders waren ook in de veertig toen ik geboren werd, mijn moeder 42 en mijn vader 47. Op de kleuterschool dachten de meeste kinderen dat het mijn opa en oma waren ipv mijn ouders. Mijn moeder was nog helemaal niet grijs, maar mijn vader was al vroeg kalend dus dat versterkte de indruk wel.
Dat heeft er ook mee te maken dat ik jong moeder wilde worden.
Mijn vader werd ook regelmatig voor mijn opa aangezien. Ik kan me niet herinneren dat hij of ik daar erge problemen mee gehad hebben. quote:Ik ben deze maand 41 geworden, mijn dochter is 5 maanden. Mijn zwangerschap was lichamelijk gezien perfecht, geen last van misselijkheid, BI, of weet ik wat voor klachten. Mijn bevalling was zwaar, maar niet zwaarder dan een gemiddelde bevalling, want bevallingen zijn nu eenmaal zwaar. En ook na de bevalling duurde ht bij mij echt niet langer voorik lichamelijk weer op peil was.
[..]
Oh dat geloof ik direct hoor, maar dat was ook niet waarom ik blij ben dat ik jong moeder ben geworden. Ik besef me ook maar al te goed dat er vrouwen zijn (in mijn directe omgeving ook meerdere) die pas later moeder worden omdat het gewoon niet zo makkelijk gaat. Of gewoon omdat ze er eerder echt niet aan toe waren. Dat snap ik ook goed!
Maar het lijkt me veel voordelen hebben om jong moeder te zijn. Vooral lichamelijke voordelen. Wat betreft levenservaring - ja, die zou ik graag hebben gehad toen ik mijn eerste dochter kreeg. Dus in dat opzicht zou ik graag wat later moeder zijn geworden. Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.
Verder ben ik het gewend om met bijv mijn neefjes over de vloer te kruipen, met ze door de tuin te rennen en bezig te zijn.
Ik geloof dat het lichamelijk echt niet zwaarder is hoor, als je ouder bent.
Wat betreft de levenservaring: ik wilde heel erg graag al veel eerder een kind, maar ik denk, kijkend naar mezelf, dat ik 15 jaar geleden niet zo'n fijne, goede, bewuste moeder had kunnen zijn als ik nu kan zijn.
quote:Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.Op donderdag 31 december 2009 14:42 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben deze maand 41 geworden, mijn dochter is 5 maanden. Mijn zwangerschap was lichamelijk gezien perfecht, geen last van misselijkheid, BI, of weet ik wat voor klachten. Mijn bevalling was zwaar, maar niet zwaarder dan een gemiddelde bevalling, want bevallingen zijn nu eenmaal zwaar. En ook na de bevalling duurde ht bij mij echt niet langer voorik lichamelijk weer op peil was.
Verder ben ik het gewend om met bijv mijn neefjes over de vloer te kruipen, met ze door de tuin te rennen en bezig te zijn.
Ik geloof dat het lichamelijk echt niet zwaarder is hoor, als je ouder bent.
Wat betreft de levenservaring: ik wilde heel erg graag al veel eerder een kind, maar ik denk, kijkend naar mezelf, dat ik 15 jaar geleden niet zo'n fijne, goede, bewuste moeder had kunnen zijn als ik nu kan zijn.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
) dus ja met 40 weet je meer dan met 20, maar met 50 weet je ook meer dan met 40. Kortom, het is voor mij niet per se een reden om vanwege de levenservaring te wachten met kinderen te krijgen. Net zoals het voor veel vrouwen geen reden is om vanwege het fysieke aspect eerder kinderen te krijgen. Hmm ik verwoord me weer wazig
quote:Op donderdag 31 december 2009 14:42 schreef Suzanna het volgende:
Nee hoor...dat was echt niet de enige reden. Maar als je dat wilt denken, ga je gang.
quote:Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis meeOp donderdag 31 december 2009 14:44 schreef Suzanna het volgende:
Nee hoor...dat was echt niet de enige reden. Daarom heb ik die zin even weggehaald, kwam een beetje vreemd over. Maar goed, ik heb het idee dat in dit topic wát je ook zegt verkeerd gaat opgevat worden, omdat het blijkbaar nogal een 'touchy feely' onderwerp is. Dus ik hou m'n mond maar even
Je hoeft van mij zeker niet je mond te houden in elk geval, maar het viel me gewoon op.quote:Nee hoor, ik vind je eigenlijk juist duidelijk. Ben het er wel mee eens. En ik denk dat ik ook te snel vooroordelen heb over bepaalde dingen, maar ik denk dat iedereen dat heeft.Op donderdag 31 december 2009 14:54 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
Hmm ik verwoord me weer wazig
quote:och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.Op donderdag 31 december 2009 14:54 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
Hmm ik verwoord me weer wazig
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
quote:Dan geef je er dus op een ander tijdstip gehoor aan en onderschrijf je hier mee dus precies mijn punt
[..]
Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.
quote:ja dat dusOp donderdag 31 december 2009 15:05 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
waarmee ik mezelf niet boven oudere moeders wil stellen, zo bedoel ik het niet, maar idd wat kleurdoos zegt, het verschilt van persoon tot persoon, en leeftijd is maar een getal en zegt uiteindelijk niet zo heel erg veel.
quote:Het staat er nogal zwart-wit, dus ik snap je reactie eigenlijk wel, maar zoals het er staat was het in ieder geval niet. De mening van de kinders op de kleuterschool kan mij niets schelen voor mezelfOp donderdag 31 december 2009 14:56 schreef miss_dynastie het volgende:
Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis mee
en toen ook niet, ik vond het vooral raar, want het waren toch gewoon mijn ouders???! Ik snapte toen écht niet waarom ze dachten dat het mijn opa/oma waren. Dus zelf heb ik ze niet als óud ervaren. Verder herinner ik me niet echt iets over dat ik het erg vond wat ze ervan dachten.Ik vertelde het hier alleen even omdat ik het wel tekenend vond, voor hoe oud ze leken voor mijn leeftijdsgenootjes. Het leeftijdsverschil was wel groot tussen mijn en andere ouders.
Mijn vader is ook jong overleden (toen hij 62 was, toen was ik 13) en daardoor heb ik een groot gedeelte van mijn jeugd een vader moeten missen. Hij werd al ziek toen ik 8 was en ik herinner me niet veel van vóór die tijd. Als ik éérder geboren was, had ik toch heel wat meer mogen meemaken van mijn vader... ik denk eigenlijk dat dat er een beetje achter zit. Raar misschien, maar ach, zo werken dat soort dingen toch wel.
Ik ben ook weleens jaloers geweest op mijn oudere broers en zussen (ik ben de jongste van 8 kinderen) dat zij zoveel méér hadden meegemaakt van mijn vader, ook voordat hij ziek werd.
quote:Maar dat schreef ze toch helemaal niet? niet zo op alle slakken zout leggen hoor
[..]
[..]
Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis mee
en ik kan me voorstellen dat als je eigen ouders erg oud waren, je dan de neiging hebt om zelf juist jonger moeder te worden, het KAN een reden zijn.
Wat me opvalt trouwens is dat veel mensen het als een voordeel zien meer levenservaring te hebben op het moment dat je kinderen krijgt en dat het daarom dus een voordeel zou zijn later kinderen te krijgen. Ik zie zelf totaal niet wat daar per definitie een voordeel aan is eigenlijk. Het hangt er maar net van af wat voor levenservaring het dan is en hoe er door de persoon mee om gegaan wordt, wat mij betreft dus net als puur de leeftijd iets wat totaal niet als voor- dan wel nadeel gezien zou moeten worden bij het krijgen van kinderen.
Voor mij was het trouwens ook vanwege wat ik gewend was uit mijn omgeving heel normaal om rond mijn 20ste kinderen te krijgen. En ik was als kind altijd soort van trots dat mijn moeder nog zo jong was als de gesprekken op school er weer eens over gingen hoe oud je ouders waren, dat zorgde er bij mij denk ik ook voor dat ik al zo vroeg begon te rammelen. (ik rammelde vanaf mn 16e een beetje en vanaf mn 18e in alle hevigheid al eigenlijk maar toen wist ik wel dat ik er nog niet aan toe was.)
Zo sta ik er tegenover.en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
want dat heeft dan natuurlijk weer niets met elkaar te maken quote:Op woensdag 30 december 2009 13:00 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
ghe, ik dacht dat je veel ouder was
haha hoe ben je daar nou op gekomen dan...? Ben ook een jonkie Nu even bijlezen
Niet dat ik mijn kinderen nu volstop, en voorlezen doe ik nog steeds, er is wel zoiets als voortschrijdend inzicht. Voor mijn gevoel heeft het deels ook te maken met leeftijd maar ook aan mijn persoonlijke groei die door mijn leeftijd voor een groot deel is gevormd door mijn kinderen. (ik bedoel, had ik nu mijn eerste gehad was ik tot een ander mens gevormd geweest) Een deel van het inzicht is dat ik niet de waarheid in pacht heb. Mijn manier van opvoeden is goed voor míj, voor ons. En dat is ook voldoende. Andere mensen maken andere keuzes, en die zijn weer goed voor hen.
quote:QFTOp donderdag 31 december 2009 15:39 schreef Belana het volgende:
huup, toen ik Liam kreeg was ik 32 en dus een stuk ouder dan jij nu, maar net als voor jou, was het mijn eerste kind en had ik daar totaal geen ervaring mee en in die zin zijn we totaal gelijk
en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
Leeftijd zegt niets over volwassenheid. Zolang je over een flinke portie verantwoordelijkheidsgevoel beschikt en je kind een fatsoenlijke basis en veel liefde kan bieden ben je in mijn ogen gewoon klaar voor ouderschap. En dat kan met 20 jaar zijn of met 40 jaar.
Nu moet ik alleen nog mezelf overtuigen van het feit dat ik binnenkort echt mamma word, en dat de benaming 'meisje' voor mezelf misschien niet meer zo goed past
quote:kijk en HIER komt dan mijn leeftijd naar voren, want dit moest ik even opzoeken
quote:Denk ik ook.Op donderdag 31 december 2009 15:09 schreef huuphuup het volgende:
het verschilt van persoon tot persoon, en leeftijd is maar een getal en zegt uiteindelijk niet zo heel erg veel.
Ik geloof er ook niet zo erg in dat je door het opdoen van meer levenservaring (in jaren) een betere moeder bent. Een moeder is goed omdat ze van haar kind houdt, ervoor zorgt en het begeleidt naar volwassenheid. Ik heb géén idee meer wie het verzon, maar er schijnt een term "goed genoeg ouderschap" te zijn. Als je je "gewoon" aanpast aan de behoeften van je kind en daarop inspeelt dan is het goed, en veel meer kun je niet doen. De kwaliteit van de ontwikkeling van het kind loopt niet tot in het oneindige op met de kwaliteit van het ouderschap (als in: meer weten, wijzer zijn, etc.). Goed genoeg, is goed genoeg, het kind doet de rest. Of je dan 20 of 40 bent, maakt niet zoveel uit. Als je 20 bent kunnen er dingen zijn die je vermogen om voor een kind te zorgen in de weg staan, maar op je 30ste of 40ste ook.
Soms denk ik wel eens - maar dat is wel een beetje offtopic - dat je ook té bewust met de planning van kinderen bezig kan zijn. We willen dit, we willen dat, zus en zo oud zijn, en dan is er ruimte en tijd voor een baby. Of juist niet. Natuurlijk begrijp ik dat je het een beetje wilt plannen, maar soms kan het ook tot een bepaald soort besluiteloosheid leiden. Ben ik er wel aan toe? Hoe moet het met m'n werk? Is ons huis wel groot genoeg? Als je dan een beetje een twijfelaar bent, is het toch bijna nóóit ideaal? Leven is leren, en leren moeder te zijn kan ook alleen maar door het mee te maken. Het is nooit DE tijd, je zult áltijd opmerkingen krijgen en je zult altijd voor- en nadelen van je situatie ondervinden. Ik sta er zelf redelijk luchtig in: wat gezond verstand gebruiken, naar mezelf luisteren en kijken wat moeder natuur me brengt. Het komt zoals het komt en we maken er het beste van.
</blaat>
quote:Ik ben het helemaal met je eens, hoor
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
Hmm ik verwoord me weer wazig
Zoals gezegd, ik had graag 15 jaar geleden moeder geworden, maar dat is niet gelukt. En nu, nu ik kijk hoezeer ik nog gegroeid ben en mezelf heb leren kennen, kan ik voor mezelf zeggen dat ik denk dat het zo goed is geweest. En waarschijnlijk als het wel gelukt was, was ik ook een fijne moeder geweest, alleen anders dan nu. En ik vind het zelf nu fijn zoals het is.
Ow ja, en dat wilde ik dan nog toevoegen: daarom vind ik dit topic dus weinig toevoegen tov andere topics. De ene jonge moeder is de andere niet, etc. Ik heb zoiets ook al eerder aangegeven in dit topic maar dat werd me niet in dank afgenomen. Ik denk dat je jezelf of anderen niet in hokjes hoeft te plaatsen en dat iedere moeder de goede en minder goede, leuke en minder leuke, en moeielijke en gemakkelijke dingen tegenkomen. Soms zijn die misschien gerelateerd aan de leeftijd, soms aan de eigen fysiek die niets met leeftijd te maken heeft, soms met omstandigheden, etc.
quote:Ja, dat ook. Wat zou het heerlijk ontspannen zijn nu nog een kind te krijgen.... Maar ja, vlak die ellendige hormonen ook niet uit.
ja en ik bedoel dus dat ik die onzekerheid net zo goed had met mijn 32 jaar en door de ervaring die ik nu heb opgedaan met het krijgen van kinderen zou ik die nu niet meer hebben
de Horror!ten eerste vind ik zwanger zijn een crime (want auw en depri) en ik ben nu net uit de luiers en baby's en de jongste gaat over een half jaar naar school, heerlijk! Nee, niet nog eens
quote:Ja, nee, slechts theoretisch.
ik moet er niet aan denken om nog een kind te krijgen
ten eerste vind ik zwanger zijn een crime (want auw en depri) en ik ben nu net uit de luiers en baby's en de jongste gaat over een half jaar naar school, heerlijk! Nee, niet nog eens
Het had mij heerlijk geleken om bij de derde te beginnen, qua gevoel van zekerheid en inwendige rust enzo.Echt vooroordelen krijg ik niet, maar ik merk nu Sara naar school gaat wel wat meer dat andere moeders mij maar een broekie vinden ofzo
Nou moet ik zeggen dat we in een redelijk 'dure wijk' wonen (zelf huren we gewoon hoor
) en dat Sara dan ook net op de school zit waar alle 'dure mensen' hun kinderen ook op hebben zitten (tis gewoon de beste school), maar goed, ik merk wel dat ik als jonge moeder er niet tussen pas. Ik ben gestopt met mijn opleiding toen ik zwanger was van Sara, ik hoop in het komende najaar weer te kunnen studeren (deeltijd).
quote:En dat dus. Als ik soms de totaal onopgevoede mormels van andere ouders om me heen zie, dan weet ik dat ik 't toch echt niet zo verkeerd doeOp donderdag 31 december 2009 15:05 schreef Kleurdoos het volgende:
[..]
och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
quote:ja snapte ik wel
[..]
Ja, nee, slechts theoretisch.
Ik moet zeggen dat ik me ook weer niet vreselijk druk heb gemaakt de eerste keer, dus het hoeft niet over. Met Ezra ging het vervolgens wel makkelijker dat wel. Tja, levenservaring he
quote:Haha sorry, ik ben een beetje een nerdOp donderdag 31 december 2009 15:57 schreef Belana het volgende:
[..]
kijk en HIER komt dan mijn leeftijd naar voren, want dit moest ik even opzoeken
Ik ken trouwens een jongen die een paar jaar jonger is dan ik ben en een vader heeft van achter in de 80
Die man kan niets meer, en is ontzettend afhankelijk van zijn zoon (die daarom ook nog thuis woont). Vind ik echt zielig voor die jongen.quote:Er staan meerdere voorbeelden toch? Dus nee, dat bedoelde ik niet.Op donderdag 31 december 2009 15:39 schreef Belana het volgende:
huup, toen ik Liam kreeg was ik 32 en dus een stuk ouder dan jij nu, maar net als voor jou, was het mijn eerste kind en had ik daar totaal geen ervaring mee en in die zin zijn we totaal gelijk
en kleurdoos, ik hoop niet dat je volwassenheid en bewust ouderschap op 1 hoop gooit
Bewust bezig ben ik zeker, volwassen nog lang niet.
quote:je uiterlijkOp donderdag 31 december 2009 15:42 schreef Fruppel het volgende:
[..]
Nu even bijlezen
quote:en heel serieus ben je ook
[..]
Er staan meerdere voorbeelden toch? Dus nee, dat bedoelde ik niet.
Bewust bezig ben ik zeker, volwassen nog lang niet.
misschien een beetje TE quote:Euh...
[..]
kijk en HIER komt dan mijn leeftijd naar voren, want dit moest ik even opzoeken
Help? En ik voelde me nog zo jong quote:uhm, nee dat ook al nietOp donderdag 31 december 2009 16:38 schreef Belana het volgende:
[..]
en heel serieus ben je ook
quote:Ik wilde net zo'n beetje beginnen met tikken toen ik deze post zag en daarin eigenlijk verwoord zag wat ik zelf wilde zeggen...Op donderdag 31 december 2009 16:03 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben het helemaal met je eens, hoor
Zoals gezegd, ik had graag 15 jaar geleden moeder geworden, maar dat is niet gelukt. En nu, nu ik kijk hoezeer ik nog gegroeid ben en mezelf heb leren kennen, kan ik voor mezelf zeggen dat ik denk dat het zo goed is geweest. En waarschijnlijk als het wel gelukt was, was ik ook een fijne moeder geweest, alleen anders dan nu. En ik vind het zelf nu fijn zoals het is.
Ow ja, en dat wilde ik dan nog toevoegen: daarom vind ik dit topic dus weinig toevoegen tov andere topics. De ene jonge moeder is de andere niet, etc. Ik heb zoiets ook al eerder aangegeven in dit topic maar dat werd me niet in dank afgenomen. Ik denk dat je jezelf of anderen niet in hokjes hoeft te plaatsen en dat iedere moeder de goede en minder goede, leuke en minder leuke, en moeielijke en gemakkelijke dingen tegenkomen. Soms zijn die misschien gerelateerd aan de leeftijd, soms aan de eigen fysiek die niets met leeftijd te maken heeft, soms met omstandigheden, etc.
Ik wilde op m'n 22e al heel graag moeder worden, is er niet van gekomen destijds en door omstandigheden (relatie die stuk liep en vervolgens een nieuwe vlam die pas na het huwelijk aangaf absoluut nooit te willen) werd het uiteindelijk pas m'n 33e voor mijn kinderwens eindelijk aan bod kwam. Ik vind van mezelf dat ik nu beter geschikt ben om moeder te zijn dan op m'n 22e, maar ik ben er ook van overtuigd dat ik het wel gered zou hebben destijds. Ik weet wel beter wat ik wil nu, welke opvoedstijl het beste bij me past etc etc etc
Ik denk niet dat er een goede of slechte leeftijd is, alleen een andere leeftijd... En leeftijd heeft er geen klap mee te maken verder....
Leuk ook als ik vertel dat mijn man 18 jaar ouder is, mijn huwelijk is dan vast een motje, en het was vast niet gepland.
Als ik dan zeg dat we 1,5 jaar ziekenhuis in en uit hebben gelopen krijgen ze vaak schaamrood op de kaken.
quote:het zal de generatiekloof wel zijn dan
Tussen nummer 2 en 3 zat bijna 5 jaar en het voelde wel een beetje of ik weer opnieuw begon. Alleen was ik nu dan 27 en dus geen jonge moeder meer
Wat buuf zei heb ik ook altijd gezegd, eigenlijk zou je gewoon bij nummer 3 moeten kunnen beginnen..qua rust van jezelf uit en vertrouwen in je eigen kunnen enzo
quote:Op donderdag 31 december 2009 14:15 schreef Suzanna het volgende:
Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.
Nou, het ís ook zwaar om met mijn rollator te voetballen met mijn zoon. quote:Het valt niet mee hè? In het ene been reumatiek en met de ander in het grafOp donderdag 31 december 2009 19:53 schreef Moonah het volgende:
[..]
Maar jezelf bewijzen dat ken ik wel. En ik ben er niet zo heel goed in geloof ik
Ik heb wel het idee dat ik nu bij de tweede wat rustiger zal zijn en minder stressig, maar dat is meer omdat het de tweede is dan omdat ik anderhalf jaar ouder ben nu
Tja, de 3e is de laatste en dan kunnen we op een mooie leeftijd weer genieten van een "2e jeugd" en we kunnen (als het goed is) langer genieten van de kinderen zodra ze zelfstandig gaan wonen en leven
quote:Of je begint over 10 jaar aan een tweede leg
Mijn schatje is net 29 en is zwanger van onze 3e
Tja, de 3e is de laatste en dan kunnen we op een mooie leeftijd weer genieten van een "2e jeugd" en we kunnen (als het goed is) langer genieten van de kinderen zodra ze zelfstandig gaan wonen en leven
quote:Nee. Over en uit. hahaOp donderdag 31 december 2009 20:30 schreef freecell het volgende:
[..]
Of je begint over 10 jaar aan een tweede leg
ik wil als ik 50 ben gewoon lekker genieten van de kids en daarna van de tijd samen
quote:egoist
[..]
Nee. Over en uit. haha
ik wil als ik 50 ben gewoon lekker genieten van de kids en daarna van de tijd samen
quote:Maar wie zegt dat dan?Op donderdag 31 december 2009 16:54 schreef flugeltje het volgende:
Ik denk niet dat er een goede of slechte leeftijd is, alleen een andere leeftijd... En leeftijd heeft er geen klap mee te maken verder....
quote:Vind je dat laatste echt vreemd? Als je zo reageert, denk ik: dan lees je het toch niet? Ik vind zo'n topic wel iets toevoegen, en getuige de 135 andere reacties ben ik niet de enige, dus laat me. Er zijn zat topics die voor mij niks toevoegen, dus die lees ik dan gewoon niet. En wie ben ik dan om andermans forumplezier te verpesten door te zeggen dat ik, bijvoorbeeld, een vaderstopic maar hokjesdenken vind? Leven en laten leven, hoor.Op donderdag 31 december 2009 16:03 schreef miss_sly het volgende:
Ow ja, en dat wilde ik dan nog toevoegen: daarom vind ik dit topic dus weinig toevoegen tov andere topics. De ene jonge moeder is de andere niet, etc. Ik heb zoiets ook al eerder aangegeven in dit topic maar dat werd me niet in dank afgenomen.
En wat is er mis met hokjes? Er is hier ook een borstvoedingshokje en een flesvoedingshokje, dus waarom geen jonge moeders hokje, voor ervaringen daaraan gerelateerd...?
quote:Joh, het maakt mij allemaal niet uit, hoor. Ik kijk alleen naar hoe het hier in dit subforum is ingedeeld, met een deel voor moeders van kindjes in verschillende levensfases, voor zwangerschap, voor zwanger worden, voor hoe het gaat met de OUD-users, en dan vraag ik me gewoon af of een jonge moeder nou echt zo een totaal ander persoon is dan een iets minder jonge moeder van 26-30 jaar of een oudere moeder van 31-35 jaar en een hele oude moeder van ouder dan 35
[..]
Maar wie zegt dat dan?
[..]
Vind je dat laatste echt vreemd? Als je zo reageert, denk ik: dan lees je het toch niet? Ik vind zo'n topic wel iets toevoegen, en getuige de 135 andere reacties ben ik niet de enige, dus laat me. Er zijn zat topics die voor mij niks toevoegen, dus die lees ik dan gewoon niet. En wie ben ik dan om andermans forumplezier te verpesten door te zeggen dat ik, bijvoorbeeld, een vaderstopic maar hokjesdenken vind? Leven en laten leven, hoor.
En die andere reacties hier in het topic zijn voor een groot deel ervaringsverhalen, niet eens allemaal van jonge moeders, en niet allemaal echt antwoord/reactie op je OP.
Maar he, het maakt mij niet uit, zoals gezegd, ik wilde alleen mijn mening geven. En goh, dat mag ook op een discussieforum.
Niet dat het ene beter of slechter is.
Tuurlijk zijn er onzekerheden bij beide kanten, maar ik zie wel waarom er behoefte is aan een topic voor jonge moeders. Zoals waar loop je tegenaan als je nog studeerd.
quote:Nou, daar wilde ik net op reageren, op PyttPytt ook. Ik kan me voorstellen dat er behoefte is aan uitwisseling oever (aanstaand) moederschap en studeren. Dat is een heel specifieke situatie, en daarin zal het zeker handig zijn om bepaalde tips te krijgen of ervaringen van iemand te horen.
Nou Miss, ik denk wel dat iemand die nog studeert en begint aan een kindje dat dat echt wel heel anders is als dat je inderdaad 35+ bent met carrière, man, huis enz.
Niet dat het ene beter of slechter is.
Tuurlijk zijn er onzekerheden bij beide kanten, maar ik zie wel waarom er behoefte is aan een topic voor jonge moeders. Zoals waar loop je tegenaan als je nog studeerd.
Maar ook studeren is niet voorbehouden aan jonge moeders, zoals ook al blijkt uit de post van She-Wolf. Er zijn veel meer (aanstaande) moeders die (weer) studeren, van allerlei leeftijden. Het zal wellicht vaker voorkomen bij jongere moeders, maar om er dan een leeftijd tot 25 aan te hangen, vind ik wat jammer en onnodig
Nou ja, laat ook maar eigenlijk.
quote:Misschien heb ik gemist dat je 't al eens hebt verteld, maar hebben jullie plannen?Op vrijdag 1 januari 2010 21:34 schreef Pyttpytt het volgende:
Ik vind dit topic ook zeker iets toevoegen. Ten eerste vind ik het erg leuk om te horen dat er meer mensen in ´mijn´situatie zitten, een kindje willen terwijl nog aan de studie (in het dagelijks leven ken ik er werkelijk geen).
Daarnaast ga ik dus studeren, eerst wat losse vakken en dan waarschijnlijk een tweejarige master. Dan ben ik met een beetje geluk 27 als ik afstudeer, en dan wilde ik eigenlijk al wel een kindje hebben, als het meezit natuurlijk. Vandaar dat de kans dus groot is dat we tijdens mijn studie al beginnen, zeg maar
De regelingen zijn hier vrij goed, zo ver ik van we week heb gezien. Kinderopvang is briljant geregeld, en ook de aanpassingen in de studie. Gevolg is dan uiteraard wel dat ik er langer over zal doen dan die twee jaar. Ook iets om te overwegen dus, want wil ik wel tot mijn 28e studeren (heb al wat vertraging vanwege het overlijden van mijn beide ouders), en hebben we niet een 100% baan van mijn kant nodig als er straks een baby is... Lastig allemaal vind ik.
In mijn naaste omgeving is er (van mijn leeftijdgenoten) eigenlijk niemand met kinderen bezig, iedereen spitst erg op carrière, iets wat ik minder belangrijk vind dan (jong) kinderen. Dat zou ik dan wel weer jammer vinden, dat er van mijn vrienden ws weinig leeftijdsgenoten zijn voor mijn kinderen. Maargoed, zoals ik alz ei ben iknet geeomigreerd, en moet ik hier nog een hoop opbouwen (sociaal netwerk)... Ook iets wat ik wil doen vóór ik aan kinderen begin... Nog even die eierstokken in bedwang houden dus...
het lijkt me wel extra spannend, zo in een ander land. spreek je al goed Noors? Maar inderdaad, het is allemaal best spannend. Samenwonen, emigreren en ook nog kinderplannen, naast mijn studie... Maar wel erg leuk!
quote:Wat leuk!Op vrijdag 1 januari 2010 22:07 schreef Pyttpytt het volgende:
Plannen zeker maar ze zijn nog niet erg concreet. Ik ben net naar mijn vriend toe geemigreerd, om daar te studeren en 50% te werken (hijw erkt fulltime). Zodra ik een half jaar 50% of meer werk, heb ik recht op 10 maanden 100%, of 12 maanden 80% loon als zwangerschapsverlof. Is het wel waard een baantje te zoeken dus! Zeker omdat het leven hier in Noorwegen aardig duur kan zijn, moet ik gewoon Noors inkomen hebben.
Daarnaast ga ik dus studeren, eerst wat losse vakken en dan waarschijnlijk een tweejarige master. Dan ben ik met een beetje geluk 27 als ik afstudeer, en dan wilde ik eigenlijk al wel een kindje hebben, als het meezit natuurlijk. Vandaar dat de kans dus groot is dat we tijdens mijn studie al beginnen, zeg maar
De regelingen zijn hier vrij goed, zo ver ik van we week heb gezien. Kinderopvang is briljant geregeld, en ook de aanpassingen in de studie. Gevolg is dan uiteraard wel dat ik er langer over zal doen dan die twee jaar. Ook iets om te overwegen dus, want wil ik wel tot mijn 28e studeren (heb al wat vertraging vanwege het overlijden van mijn beide ouders), en hebben we niet een 100% baan van mijn kant nodig als er straks een baby is... Lastig allemaal vind ik.
In mijn naaste omgeving is er (van mijn leeftijdgenoten) eigenlijk niemand met kinderen bezig, iedereen spitst erg op carrière, iets wat ik minder belangrijk vind dan (jong) kinderen. Dat zou ik dan wel weer jammer vinden, dat er van mijn vrienden ws weinig leeftijdsgenoten zijn voor mijn kinderen. Maargoed, zoals ik alz ei ben iknet geeomigreerd, en moet ik hier nog een hoop opbouwen (sociaal netwerk)... Ook iets wat ik wil doen vóór ik aan kinderen begin... Nog even die eierstokken in bedwang houden dus...
en wat spijtig te horen van je beide ouders zeg 
Ik weet uiteraard niet hoe het in Noorwegen zit maar misschien is het de moeite waard om nog meer te kijken naar andere overheidssteun en subsidies. Misschien zoiets als kindgebonden budget ofzo wat je kunt aanvragen. In Nederland is het ook mogelijk om nog een extra toeslag aan te vragen als je nog studeert en een kind verzorgt maar daar moet je wel voor aan hele strenge eisen voldoen, ik heb dat niet aangevraagd. Wellicht dat er zoiets bestaat? Een soort extra toelage?
Het valt niet mee studeren met een kind, maar met een strakke planning en wat discipline is het heel goed te doen dus laat je niet ontmoedigen daardoor hoor! En dat sociale netwerk bouw je wellicht ook wel op als je eenmaal zwanger bent, denk aan een zwangerschapscursus of iets in die geest. Wie weet leer je gelijk wat meer jonge moeders kennen dan. Ik moet zeggen dat dat wel is waar ik het meest moeite mee heb. Het "onbegrip" van mn leeftijdsgenoten voor wat betreft de keuze voor een kind. Maar och, gelukkig heb ik fok voor het kleppen over kindjes, en de rest bespreek ik wel met vriendinnen
quote:Onbegrijpelijk maar liefst
miss sly, zelfde gevoel denk ik als bij een topic voor iets als attachment parenting...er zijn blijkbaar jonge moeders met een behoefte aan een eigen topic... heel eerlijk vind ik juist jouw onbegrip hiervoor onbegrijpelijk.
Maar goed ik heb er duidelijk een andere mening over en ik vind de vergelijking ook niet helemaal kloppen. Anyway, ik trek me hier wel terug. Ik zal er wel te oud voor zijn om het te begrijpen
Maar je kan beter (te)vroeg ouder worden dat (te)laat.
Het is maatschappelijk misschien wel gewenster om pas na je 27ste kinderen te krijgen maar de natuur is het daar zeker niet mee eens.
quote:Kan me wel voorstellen, het is zo'n ingrijpend iets, dan wil je toch bij iemand terecht kunnen. En ook al kan je nog zo goed Noors, het heeft natuurlijik ook gewoon z'n tijd nodig.Op vrijdag 1 januari 2010 22:38 schreef Pyttpytt het volgende:
Oh ik weet ook zeker dat het netwerk wel komt. Ik spreek vloeiend Noors, dus daar ligt het ook niet aan. Maar het lijkt me gewoon erg fijn om wat meer vrienden te hebben dan nu, te meer ook omdat ik geen ouders meer heb, zuslief in NL zit en liefs ouders en broer op een uur vliegen of 8 uur treinen afstand wonen (Noorwegen is best groot). Daar kan ik dus niet of erg lastig op terugvallen, dus het lijkt me een prettig idee om al wat meer gesettled te zijn zeg maar voor we van start gaan
quote:Ja, een heel ander leven, joh! Maar wel super hoor.Maar inderdaad, het is allemaal best spannend. Samenwonen, emigreren en ook nog kinderplannen, naast mijn studie... Maar wel erg leuk!
). Maar als ik al die koppies zie in het fototopic, moet ik mijn best doen om me niet gehaast te voelen Eerst maar eens een verblijfsvergunning en alles regelen, want anders mag ik nog geen bankrekening openen, laat staan kinderbijslag aanvragen
(edit)
En daarbij wil ik toevoegen, dat ook ouders van "ongelukjes" heus geen slechte ouders hoeven te wezen!
Iedereen die voor het eerst een kind krijgt loopt naar mijn idee tegen dezelfde dingen aan. Iedereen moet nieuwe dingen leren! Natuurlijk kan je al ervaring met baby's hebben, maar ook hierin kan iemand die jonger is al meer ervaring hebben dan iemand die ouder is.
(einde edit)
Ben zelf bevallen op m'n 22ste, werd een paar maanden later 23. En nee, m'n dochtertje was geen ongelukje of wat dan ook, hoogstens "sneller gekomen dan geplanned". In de zin van, het kan lang duren voor je zwanger wordt, en het kan snel gaan en bij ons ging het snel. Geen probleem, want anders waren we er nog niet aan begonnen!
Van een vriendin van me, kreeg ik een boekje waar zelfs in staat dat de beste leeftijd om te bevallen 22 jaar is! Volgens mij was dat omdat je lichaam dan nog het beste in staat is zich snel weer te herstellen en dergelijke, maar dan zou ik hem er weer even bij moeten zoeken.
[ Bericht 18% gewijzigd door Zweefvliegje op 02-01-2010 10:51:00 ]
In het rammelaarstopic gaat het ook wel over de keuze voor een kindje terwijl je nog studeert of, zoals ik, net klaar bent en werk moet zoeken. En nog redelijk jong bent en dus technisch gezien óók nog wel wat tijd hebt om te wachten.... maar daar posten dan weer niet zoveel ervaringsdeskundigen mee!
Zelf zou ik niet de discipline op hebben kunnen brengen om mijn scriptie te schrijven als ik zwanger was geweest of al een kind had gehad, maar ik ben nu heel erg bezig met de kwestie baanzoeken & zwanger willen worden... Mijn kinderwens is erg groot, en zou ik het liefst pas na een zwangerschap gaan werken. Maarja, er moet ook geld op de plank komen en om dat alleen aan mijn lief over te laten is ook zoiets.
quote:Toen ik op dag 3 kraamtranen kreeg (als in, ik huilde een hele dag en voelde me absoluut niet ok) vroeg de kraamverzorgende of ik soms 'spijt' had van mijn keuze om geen abortus te doenOp zaterdag 2 januari 2010 10:40 schreef Zweefvliegje het volgende:
Ik las ergens op pagina 1, volgens mij van mama-papa (weet even niet meer zeker), dat er aan haar werd gevraagd of het kindje wel gewenst is. Hoe durven ze in dat in godsnaam te vragen!? Vind dat gewoon ronduit asociaal! Je kan heus ook wel ongeplanned zwanger worden op je 30ste hoor, of desnoods op je 40ste! Hier kan ik echt niet bij!
(edit)
En daarbij wil ik toevoegen, dat ook ouders van "ongelukjes" heus geen slechte ouders hoeven te wezen!
Iedereen die voor het eerst een kind krijgt loopt naar mijn idee tegen dezelfde dingen aan. Iedereen moet nieuwe dingen leren! Natuurlijk kan je al ervaring met baby's hebben, maar ook hierin kan iemand die jonger is al meer ervaring hebben dan iemand die ouder is.
(einde edit)
Ben zelf bevallen op m'n 22ste, werd een paar maanden later 23. En nee, m'n dochtertje was geen ongelukje of wat dan ook, hoogstens "sneller gekomen dan geplanned". In de zin van, het kan lang duren voor je zwanger wordt, en het kan snel gaan en bij ons ging het snel. Geen probleem, want anders waren we er nog niet aan begonnen!
Van een vriendin van me, kreeg ik een boekje waar zelfs in staat dat de beste leeftijd om te bevallen 22 jaar is! Volgens mij was dat omdat je lichaam dan nog het beste in staat is zich snel weer te herstellen en dergelijke, maar dan zou ik hem er weer even bij moeten zoeken.
Ze is ontslagen hoop ik? Hoe dúrft ze!!
quote:Ze is idd uiteindelijk ontslagen. Nog niet eens direct hierdoor, maar we hebben uiteindelijk een klacht ingediend en we waren kennelijk niet de eersten, dus ze werkt er niet meer (er speelde veel meer dan alleen die opmerking).Op zondag 3 januari 2010 08:55 schreef Pyttpytt het volgende:
Par-don??????
Ze is ontslagen hoop ik? Hoe dúrft ze!!
Desondanks zou ik het niet anders gedaan hebben. Ik wist dat ik geen steun kon verwachten van die paar mensen die ik hier ken (waaronder mijn schoonzus), en ik had me daar ook op ingesteld. En wie garandeert dat ik over een jaar opeens wel die vriendin heb die me uit de brand kan helpen? En wat als het tegenvalt en je niet die steun krijgt die je verwachtte?
Een betrokken en actieve partner, dat lijkt me veel belangrijker, en als dat goed zit, waarom niet?
quote:Die opmerking slaat inderdaad nergens op, maar is nog geen reden iemand meteen te ontslaan. Dat valt misschien nog uit te praten, maar als er meer aan de hand is...Op zondag 3 januari 2010 14:18 schreef Fuente het volgende:
[..]
Ze is idd uiteindelijk ontslagen. Nog niet eens direct hierdoor, maar we hebben uiteindelijk een klacht ingediend en we waren kennelijk niet de eersten, dus ze werkt er niet meer (er speelde veel meer dan alleen die opmerking).
Als kraamverzorgende moet je toch weten dat elke vrouw, heo oud of jong ze ook is, ze kraamtranen krijgt en dat niks zegt over of ze gelukkig is met haar baby of niet.
Nummer_zoveel, er speelde idd veel meer hier om 9 uur binnenkomen, om 10 uur weggaan omdat ze zogenaamd nog een ander kraamgezin zou hebben, bleek achteraf helemaal niet zo te zijn, kwamen we achter toen ze veel meer uren schreef dan ze hier was. Hier echt geen flikker doen, ze kwam binnen, legde Sara aan de borst bij mij, maakte haar bedje op en ging weer, het was gewoon echt niet ok en ik kreeg uiteindelijk hebben we 3 dagen verlenging gekregen met een andere kraamverzorgster. Die was super! Achteraf gezien allemaal erg jammer, want ik kreeg dus een pnd en dat was misschien minder erg geweest wanneer er direct goede hulp was geweest.
Tijdens de zwangerschap heb ik wel gemerkt dat ik soms aangekeken werd met zo'n blik van daar heb je weer een tiener moeder (ik zie er wat jonger uit dan dat ik ben)
Het combineren van studie en kind kan ik niks over zeggen, ik ben de dag voor de bevalling afgestudeerd. Het afstuderen tijdens mijn zwangerschap is me wel heel erg meegevallen, maar dat was omdat ik vanuit school en mijn afstudeerplek alle begrip en medewerking kreeg. Op school ook alleen maar goede reacties gehad, maar ik zat dan ook in een klas met slechts 6 mensen.
In die zin, dat carrière een topfunctie binnen een groot bedrijf is (100+ man op kantoor). Ten eerste zal je een betere cv moeten tonen ten opzichte van iemand zonder kinderen (liefst zelfs kinderwens) omdat je waarschijnlijk minder kan/wil werken. Verder lijkt het me niet heel verstandig om je kind 4/5 dagen per week bij de kinderopvang te "dumpen". Leuk dat je kind sociaal wordt, maar wie snijdt toch elke keer dat vlees op zondag?
Verder ben je, als je eerst een kind krijgt/wilt voor je carrière, een tijdje uit de roulatie geweest. Is jouw kennis nog wel actueel genoeg? En als je al een baan had, ben je dan niet inmiddels vervangen?
Nogmaals, het klinkt beetje zwart-wit, maar een carrière maken als Nederlandse moeder zie ik niet gebeuren. Tenzij je man ineens huisman wordt, wat ik niet zie gebeuren.
De keuze om kinderen te krijgen heeft inderdaad op vele vlakken erg veel invloed. Zeker op op het gebied van een baan. toch zou ik het nooit anders hebben gedaan. Ik ben nu nog zo jong, kan nog aan van alles beginnen. Stel dat het nog 10 jaar duurt (scholing, opbouw weet ik wat), dan ben ik 46, maar mijn kinderen zijn 15, 18 en 20. Die redden zich wel. En ik kan nog 20 jaar fulltime werken.
Maar goed, al had ik er van gebaald, ik heb het er mee te doen hè. die kinderen zijn er.
quote:Je klinkt niet een beetje zwart-wit, je klinkt zelfs een beetje dom.
Sorry dat ik ff de knuppel in het hoenderhok gooi, maar het fabeltje maken dat je een carrière kan maken met kleine kinderen gaat niet echt op.
In die zin, dat carrière een topfunctie binnen een groot bedrijf is (100+ man op kantoor). Ten eerste zal je een betere cv moeten tonen ten opzichte van iemand zonder kinderen (liefst zelfs kinderwens) omdat je waarschijnlijk minder kan/wil werken. Verder lijkt het me niet heel verstandig om je kind 4/5 dagen per week bij de kinderopvang te "dumpen". Leuk dat je kind sociaal wordt, maar wie snijdt toch elke keer dat vlees op zondag?
Verder ben je, als je eerst een kind krijgt/wilt voor je carrière, een tijdje uit de roulatie geweest. Is jouw kennis nog wel actueel genoeg? En als je al een baan had, ben je dan niet inmiddels vervangen?
Nogmaals, het klinkt beetje zwart-wit, maar een carrière maken als Nederlandse moeder zie ik niet gebeuren. Tenzij je man ineens huisman wordt, wat ik niet zie gebeuren.
Carriere maken hoeft niet per se te betekenen dat je een topfunctie bij een multinational gaat bezetten. Carriere maken kan ook gewoonweg betekenen dat je aan de slag wilt in een functie waar je voor geleerd hebt en dat je daarin een aantal stappen wil maken in je werkende leven.
Het is zelfs zo dat je een voorsprong kunt hebben tov iemand die nog geen kind(eren) heeft, aangezien jij niet meer uit de running zult zijn ivm zwangerschapsverlof. Jij hebt je kind(eren) al en hebt je zaakjes al voor elkaar. Je werkt misschien wel minder uren, maar die uren ben je er wel! Dat is van de ander nog maar afwachten; straks zit die 2 of 3 keer een maand of 4 thuis omdat ze alsnog kinderen wil.
EEn kind 'dumpj' je overigens niet bij een kdv, je brengt je kind weg naar mensen die opgeleid zijn om voor kinderen te zorgen. Bovendien, als papa en mama allebei 4 dagen zouden werken, zou er nog maar 3 dagen gebruik gemaakt hoeven te worden van opvang.
Of je een beetje bij de tijd bent, heb je zelf in de hand, natuurlijk. En vervangen mag je zomaar niet worden als je een paar maanden thuis bent ivm zwangerschap. Dat kost een werkgever overigens geen extra geld, want het salaris dat de werkneemster krijgt, wordt betaald door het UWV dus de vervaning kan gewoon betaald worden.
En als laatste: je zou er misschien verbaasd van staan te kijken, maar echt niet alle mannen willen 5 dagen werken. Er zijn er steeds meer die iig de zorg echt samen willen delen en ja, er zijn zelfs best wat mannen die graag huisman zouden worden!
Kortom, het valt met die knuppel in het hoenderhok eigenlijk best wel mee
Wat voor mij belangrijk is, is plezier in mijn baan, een baan waar ik goed in kan zijn, daarna pas de mogelijkheid om mij omhoog te werken, of richting een specifieke functie in de toekomst, maar absoluut niet naar de top. Dan zou ik zeker geen carrière maken, of succesvol kunnen zijn? Wat een onzin! En die wensen die ik hier schets zijn absoluut wel te combineren met het ouderschap, ook zonder het kind 5 dagen in de week weg te brengen naar een kdv. Naar school gaan ze sowieso ook 5 dagen, en da´s ook niet schadelijk, lijkt me? Het vergt iets meer creativiteit misschien, en misschien wat meer doorzettingsvermogen, maar mogelijk is het zeker!
). En ja, op je 50e weet je idd ook weer meer dan je 40e, maar zo tussen de 20 en 30 (grofweg) maak je toch wel een hele belangrijke periode mee, qua persoonlijke ontwikkeling. Maar ik wil hiermee absoluut niet beweren dat jonge moeders slechtere moeders zijn hoor, dat is totaal persoonsgebonden lijkt me. Ik wil alleen even melden dat bepaalde argumenten hier wat mij betreft niet echt steekhoudend zijn.Maar ik ben inmiddels wel weer helemaal up to date met het Noorse zorgstelsel, aangezien die uitleg de laatste tijd ruimschoots wordt gecopypaste in zo ongeveer elk OUD topic, dat dan weer wel
[ Bericht 7% gewijzigd door Vivi op 04-01-2010 10:54:30 ]
Ik snap je punt maar ik denk niet dat het een mythe is dat vrouwen met kinderen een carriere kunnen hebben. Jij definieert een carriere als een topfunctie bij een bedrijf met meer dan 100 man, ik denk persoonlijk dat een carriere ook iets anders kan zijn. Dat je ook kunt groeien binnen je functie en op die manier een carriere kunt maken, ondanks dat je dan geen ton per jaar verdiend. Het wordt carriere is dan wellicht overdreven maar ik denk dat het gros van de mensen die dat wordt gebruikt het eerder over ambities en een 'leuke baan' heeft dan over echt een topfunctie zoals een CEO van een bedrijf ofzo.
(En daarnaast kun je ook op andere fronten carriere maken dan alleen in bedrijven... denk aan de overheid en aan universiteiten enzo. Onderzoekers die promoveren en uiteindelijk een professorspost krijgen vind ik ook carriere maken.)
!quote:Tja, over lekkende tieten, uitgescheurde kutten en huilende babies kan ik nog weinig meepraten. Over het willen krijgen van kinderen wel. Mag ik? Je hoeft mijn posts niet te lezen hoor, als ze je niet aanstaan.Op maandag 4 januari 2010 10:44 schreef Vivi het volgende:
Maar ik ben inmiddels wel weer helemaal up to date met het Noorse zorgstelsel, aangezien die uitleg de laatste tijd ruimschoots wordt gecopypaste in zo ongeveer elk OUD topic, dat dan weer wel
En wat doet het er trouwens toe of argumenten steekhoudend zijn?! We pleiten hier niet voor een wet in de Tweede Kamer maar over de persoonlijke keus om jong aan kinderen te beginnen. Zolang het voor een individu geldt, heeft het er toch geen ruk mee te maken of een argument steekhoudend is of niet?
quote:Ik had het hier dan ook niet over het uiten van een kinderwens, maar over het feit dat ik je nu al in diverse topics zie kwaken over het feit op hoeveel % je wel niet " recht" hebt, en dat dat wel de moeite van een baantje zoeken waard is....sorry, maar ik krijg altijd een beetje een rare smaak in mijn mond als mensen als importbruid een land binnenkomen, en vervolgens alleen maar bezig zijn met hoe ze het maximale uit het zorgstelsel van dat land kunnen trekken. Over uitgescheurde flamoezen zal je mij niet horen, btw. Vind ik niet zo stijlvol, evenals het woord dat jij ervoor gebruiktOp maandag 4 januari 2010 11:24 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Tja, over lekkende tieten, uitgescheurde kutten en huilende babies kan ik nog weinig meepraten. Over het willen krijgen van kinderen wel. Mag ik? Je hoeft mijn posts niet te lezen hoor, als ze je niet aanstaan.
.quote:En wat doet het er trouwens toe of argumenten steekhoudend zijn?! We pleiten hier niet voor een wet in de Tweede Kamer maar over de persoonlijke keus om jong aan kinderen te beginnen. Zolang het voor een individu geldt, heeft het er toch geen ruk mee te maken of een argument steekhoudend is of niet?
. .Oke, zullen we het hele DISCUSSIE-forum maar opdoeken dan?
Echt, ik heb nu al genoeg gelachen voor de rest van de dag, dank.
Echt hoor, moet dit nou zo?
quote:Even een antwoord op alle reacties; Ik gaf aan een "carrière" als in een voorbeeld bij een bedrijf van 100+ man. Nogmaals, een voorbeeld (!). Elke persoon ziet zijn toekomst anders en dat is ook goed. Alleen zie ik een moeder niet een hoge managementfunctie krijgen bij een groot bedrijf. Als je voldoening haalt uit het doen van de administratie bij een leuk gezellig bedrijf, dan moet je dat doen en dan kan je inderdaad "carrière" maken. Alleen daarom is het dus zo lastig om het te "meten". Iedereen ziet het anders.
Wat is precies je punt Bootje? Dat je als je kinderen krijgt je carriere verspeelt? Dat je langer moet wachten met kinderen krijgen om eerst een carriere op te bouwen?
De keuze om kinderen te krijgen heeft inderdaad op vele vlakken erg veel invloed. Zeker op op het gebied van een baan. toch zou ik het nooit anders hebben gedaan. Ik ben nu nog zo jong, kan nog aan van alles beginnen. Stel dat het nog 10 jaar duurt (scholing, opbouw weet ik wat), dan ben ik 46, maar mijn kinderen zijn 15, 18 en 20. Die redden zich wel. En ik kan nog 20 jaar fulltime werken.
Maar goed, al had ik er van gebaald, ik heb het er mee te doen hè. die kinderen zijn er.
Verder word ik blijkbaar gezien als iemand die een heel zwart-wit beeld heeft over de rollen van man/vrouw maar dat zal jullie misschien verbazen. Ik ben echt niet beroerd om een was te strijken of te stofzuigen.
SPOILERIk wil juist ook een belangrijk deel uitmaken van mijn kleine. Ook al zijn mijn schoonouders nu nog onvruchtbaarfanmail mag naar mijn PM
Maar nogmaals, ik kan het lastig indenken dat een vrouw die net een kleine heeft, of zwanger is, een topfunctie binnen een groot bedrijf kan bekleden. Dit wordt anders zodra de kinderen richting basisschool gaan.
quote:En toch ken ik ze, persoonlijk, die vrouwen die zwanger en met een kleine baby een topfunctie bekleden. En dan heb ik het wel echt over TOP. Manlief doet het financieel met zijn eigen bedrijf meer dan goed, maar zij doet het nog beter. Als er iemand helemaal thuis zou moeten blijven en ze gaan dat verdelen op financien, dan maakt hij geen schijn van kans. Zij hebben een nanny, overigens
[..]
Even een antwoord op alle reacties; Ik gaf aan een "carrière" als in een voorbeeld bij een bedrijf van 100+ man. Nogmaals, een voorbeeld (!). Elke persoon ziet zijn toekomst anders en dat is ook goed. Alleen zie ik een moeder niet een hoge managementfunctie krijgen bij een groot bedrijf. Als je voldoening haalt uit het doen van de administratie bij een leuk gezellig bedrijf, dan moet je dat doen en dan kan je inderdaad "carrière" maken. Alleen daarom is het dus zo lastig om het te "meten". Iedereen ziet het anders.
Verder word ik blijkbaar gezien als iemand die een heel zwart-wit beeld heeft over de rollen van man/vrouw maar dat zal jullie misschien verbazen. Ik ben echt niet beroerd om een was te strijken of te stofzuigen.SPOILERIk wil juist ook een belangrijk deel uitmaken van mijn kleine. Ook al zijn mijn schoonouders nu nog onvruchtbaarfanmail mag naar mijn PM
Maar nogmaals, ik kan het lastig indenken dat een vrouw die net een kleine heeft, of zwanger is, een topfunctie binnen een groot bedrijf kan bekleden. Dit wordt anders zodra de kinderen richting basisschool gaan.
En ik ken ze ook die een iets minder hoge TOPfunctie hebben, maar een 'gewone' management functie en die prima vervullen in 3,5-4 dagen per week. Het kan echt, de tijden veranderen, en ook op dit gebied verandert er veel.
En heeeel goed dat je ook strijkt en stofzuigt
Wat een man quote:En waarom zie je dat probleem specifiek voor vrouwen?Op maandag 4 januari 2010 11:49 schreef Bootje84 het volgende:
een vrouw die net een kleine heeft, of zwanger is, een topfunctie binnen een groot bedrijf kan bekleden. Dit wordt anders zodra de kinderen richting basisschool gaan.
quote:Omdat een vrouw over het algemeen de kleine werpt/draagt. Lichamelijk schijnt het nogal wat te zijn..
[..]
En waarom zie je dat probleem specifiek voor vrouwen?
quote:Dit dus.Op woensdag 30 december 2009 11:30 schreef Stuart het volgende:
Vind 24 nog wel meevallen. Daarentegen heb ik minder begrip voor moeders die jonger zijn dan 18
Denk gewoon dat je dan zelf nog teveel kind bent namelijk.
quote:Maar dat duurt niet tot het kind naar de basisschool gaat, dus vandaar mijn vraag.Op maandag 4 januari 2010 11:59 schreef Bootje84 het volgende:
[..]
Omdat een vrouw over het algemeen de kleine werpt/draagt. Lichamelijk schijnt het nogal wat te zijn..
quote:jij hebt me niet meer gezien sinds het Vondelpark, maar zonder rollator kom ik nergens meer
Gossie. Alsof je met je 40e achter een rollator loopt?
quote:Waarom niet? Ik ken er zat. Het is maar net hoeveel druk je zelf aan kunt. Als ik kijk naar een vriendin, die is al moe voordat ze begint met werken, tegen zo'n mentaliteit ken ik écht niet. En het grappige is, zulke mensen zien het niet van zichzelf. Altijd maar klagen over van alles en iedereen. Moe zijn, en dat vooral vaak zeggen. Daar word je JUIST moet van.Op maandag 4 januari 2010 11:49 schreef Bootje84 het volgende:
Maar nogmaals, ik kan het lastig indenken dat een vrouw die net een kleine heeft, of zwanger is, een topfunctie binnen een groot bedrijf kan bekleden. Dit wordt anders zodra de kinderen richting basisschool gaan.
En dát zijn vaak de mensen die dan ook beweren dat een fulltime werkende moeder nooit een goede moeder kan zijn. Onzin... Mijn moeder zat ook niet tussen de middag of na schooltijd met een theetje klaar, ik bleef over, of ging naar mijn opa en oma s'middags. En na schooltijd ging ik naar de buitenschoolse opvang. Ik ben er écht niet slecht van geworden. Integendeel, ik heb het goed voor elkaar voor mijn leeftijd!
Leven en laten leven. Jonge moeder, oude moeder, mensen zouden zich gewoon eens wat vaker met zichzelf bezig moeten houden om kritisch naar zichzelf te kijken, ipv klagen en het vingertje wijzen naar een ander. Die mensen hebben namelijk zelf een onderliggend probleem!
quote:Op maandag 4 januari 2010 12:35 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Waarom niet? Ik ken er zat. Het is maar net hoeveel druk je zelf aan kunt. Als ik kijk naar een vriendin, die is al moe voordat ze begint met werken, tegen zo'n mentaliteit ken ik écht niet. En het grappige is, zulke mensen zien het niet van zichzelf. Altijd maar klagen over van alles en iedereen. Moe zijn, en dat vooral vaak zeggen. Daar word je JUIST moet van.
En dát zijn vaak de mensen die dan ook beweren dat een fulltime werkende moeder nooit een goede moeder kan zijn. Onzin... Mijn moeder zat ook niet tussen de middag of na schooltijd met een theetje klaar, ik bleef over, of ging naar mijn opa en oma s'middags. En na schooltijd ging ik naar de buitenschoolse opvang. Ik ben er écht niet slecht van geworden. Integendeel, ik heb het goed voor elkaar voor mijn leeftijd!
Leven en laten leven. Jonge moeder, oude moeder, mensen zouden zich gewoon eens wat vaker met zichzelf bezig moeten houden om kritisch naar zichzelf te kijken, ipv klagen en het vingertje wijzen naar een ander. Die mensen hebben namelijk zelf een onderliggend probleem!
vooral het laatste stukje en eerste stukje
quote:Ben het wel met je eens.Op maandag 4 januari 2010 12:35 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Waarom niet? Ik ken er zat. Het is maar net hoeveel druk je zelf aan kunt. Als ik kijk naar een vriendin, die is al moe voordat ze begint met werken, tegen zo'n mentaliteit ken ik écht niet. En het grappige is, zulke mensen zien het niet van zichzelf. Altijd maar klagen over van alles en iedereen. Moe zijn, en dat vooral vaak zeggen. Daar word je JUIST moet van.
En dát zijn vaak de mensen die dan ook beweren dat een fulltime werkende moeder nooit een goede moeder kan zijn. Onzin... Mijn moeder zat ook niet tussen de middag of na schooltijd met een theetje klaar, ik bleef over, of ging naar mijn opa en oma s'middags. En na schooltijd ging ik naar de buitenschoolse opvang. Ik ben er écht niet slecht van geworden. Integendeel, ik heb het goed voor elkaar voor mijn leeftijd!
Leven en laten leven. Jonge moeder, oude moeder, mensen zouden zich gewoon eens wat vaker met zichzelf bezig moeten houden om kritisch naar zichzelf te kijken, ipv klagen en het vingertje wijzen naar een ander. Die mensen hebben namelijk zelf een onderliggend probleem!
quote:Werpt
[..]
Omdat een vrouw over het algemeen de kleine werpt/draagt. Lichamelijk schijnt het nogal wat te zijn..
? What the fuck.quote:Ben het met je eens.
[..]
Waarom niet? Ik ken er zat. Het is maar net hoeveel druk je zelf aan kunt. Als ik kijk naar een vriendin, die is al moe voordat ze begint met werken, tegen zo'n mentaliteit ken ik écht niet. En het grappige is, zulke mensen zien het niet van zichzelf. Altijd maar klagen over van alles en iedereen. Moe zijn, en dat vooral vaak zeggen. Daar word je JUIST moet van.
En dát zijn vaak de mensen die dan ook beweren dat een fulltime werkende moeder nooit een goede moeder kan zijn. Onzin... Mijn moeder zat ook niet tussen de middag of na schooltijd met een theetje klaar, ik bleef over, of ging naar mijn opa en oma s'middags. En na schooltijd ging ik naar de buitenschoolse opvang. Ik ben er écht niet slecht van geworden. Integendeel, ik heb het goed voor elkaar voor mijn leeftijd!
Leven en laten leven. Jonge moeder, oude moeder, mensen zouden zich gewoon eens wat vaker met zichzelf bezig moeten houden om kritisch naar zichzelf te kijken, ipv klagen en het vingertje wijzen naar een ander. Die mensen hebben namelijk zelf een onderliggend probleem!
Éen dingetje: verklaar hoe het punt waar je nu bent in je leven te maken heeft met het al dan niet werken van je moeder?
En je sociale status afmeten aan "niks aan overgehouden"gaat mi een beetje kort door de bocht.
Mijn moeder heeft ook (fulltime) gewerkt tot ik 8 was. Daarna was ze thuis, voor mijn twee zussen. en als ik kijk hoe het met hen is (geen kinderen, beide drukke baan) en ik met mijn thuismoederschap van drie jongens in de basisschoolleeftijd denk ik dat je dat niet zo kan stellen. ik zie daar dus geen oorzakelijk verband.
quote:Omdat de thuisblijvers altijd maar beweren dat kinderen er slecht, en niet close van worden. Ik heb een hele grote vrienden kring, ben héél sociaal, heb een warme familie, en een goed leven.Op maandag 4 januari 2010 12:54 schreef debuurvrouw het volgende:
Éen dingetje: verklaar hoe het punt waar je nu bent in je leven te maken heeft met het al dan niet werken van je moeder?
En je sociale status afmeten aan "niks aan overgehouden"gaat mi een beetje kort door de bocht.
Wat is er mis met mij?
quote:Een beetje luchtig er over praten mag toch wel..? Niet zo muggenziften.
quote:Mwah, niet per se gezien vanuit het oogpunt van de moeder, meer vanuit het oogpunt van het bedrijf. Als ik heel zwart-wit kijk, zou ik liever een man in dienst hebben dan een vrouw. Dus als je moet kiezen tussen een man en een vrouw voor een topfunctie waarvan beide even goed zijn, dan kies ik, en waarschijnlijk velen met mij, de man.
[..]
Waarom niet? Ik ken er zat. Het is maar net hoeveel druk je zelf aan kunt. Als ik kijk naar een vriendin, die is al moe voordat ze begint met werken, tegen zo'n mentaliteit ken ik écht niet. En het grappige is, zulke mensen zien het niet van zichzelf. Altijd maar klagen over van alles en iedereen. Moe zijn, en dat vooral vaak zeggen. Daar word je JUIST moet van.
En dát zijn vaak de mensen die dan ook beweren dat een fulltime werkende moeder nooit een goede moeder kan zijn. Onzin... Mijn moeder zat ook niet tussen de middag of na schooltijd met een theetje klaar, ik bleef over, of ging naar mijn opa en oma s'middags. En na schooltijd ging ik naar de buitenschoolse opvang. Ik ben er écht niet slecht van geworden. Integendeel, ik heb het goed voor elkaar voor mijn leeftijd!
Leven en laten leven. Jonge moeder, oude moeder, mensen zouden zich gewoon eens wat vaker met zichzelf bezig moeten houden om kritisch naar zichzelf te kijken, ipv klagen en het vingertje wijzen naar een ander. Die mensen hebben namelijk zelf een onderliggend probleem!
quote:Oh oke. Dus je bent stiekem helemaal niet zo modern, jouw beeld van m/v is dat je helemaal hip bent als je een keertje strijkt of stofzuigt? Maar helaas is dit wel een achterlijke visie die bij sommige bedrijven nog heersend is. Zo sprak ik laatst ook een directeur over het 'not done' zijn van opnemen van ouderschapsverlof door de man binnen zijn bedrijf. Toen hij voldoende uitgekafferd was door de aanwezigen, kwam er ineens een 'ja, maar ze vragen er niet om, kan ze moeilijk verplichten, toch?'Op maandag 4 januari 2010 13:22 schreef Bootje84 het volgende:
[..]
Mwah, niet per se gezien vanuit het oogpunt van de moeder, meer vanuit het oogpunt van het bedrijf. Als ik heel zwart-wit kijk, zou ik liever een man in dienst hebben dan een vrouw. Dus als je moet kiezen tussen een man en een vrouw voor een topfunctie waarvan beide even goed zijn, dan kies ik, en waarschijnlijk velen met mij, de man.
Alsof je erom durft te vragen in zo'n bedrijfscultuur. Als je zwart/wit kijkt, zul je nooit kleuren zien. Misschien ben jij daar blij mee, ik zou het liefst de meest geschikte kandidaat hebben, en een slurfje is voor mij daarin geen criterium waarmee je een voorsprong scoort.quote:Mwah, ik wil niet zeggen dat ik ouderwets ben. Ik probeer alleen dingen af te wegen en te begrijpen hoe mensen denken/doen. Op dit moment kan ik goed begrijpen dat de voorkeur ligt bij de "slurfjes"..
[..]
Oh oke. Dus je bent stiekem helemaal niet zo modern, jouw beeld van m/v is dat je helemaal hip bent als je een keertje strijkt of stofzuigt? Maar helaas is dit wel een achterlijke visie die bij sommige bedrijven nog heersend is. Zo sprak ik laatst ook een directeur over het 'not done' zijn van opnemen van ouderschapsverlof door de man binnen zijn bedrijf. Toen hij voldoende uitgekafferd was door de aanwezigen, kwam er ineens een 'ja, maar ze vragen er niet om, kan ze moeilijk verplichten, toch?'
Ben ik dan ouderwets? Mwah, ik vind van niet. Als je doorslaat krijg je grappen als positieve discriminatie.. Dat wil ik al helemaal niet.
quote:Dus met doorslaan heb je geen problemen als het gaat om voordeel voor de man, maar wel als het gaat om voordeel van de vrouw, hetgeen je dan aanduidt met 'positieve discriminatie'? De man wordt in jouw gedachtengang ook positief gediscrimineerd, al plak jij er misschien niet dat labeltje op.Op maandag 4 januari 2010 13:35 schreef Bootje84 het volgende:
[..]
Mwah, ik wil niet zeggen dat ik ouderwets ben. Ik probeer alleen dingen af te wegen en te begrijpen hoe mensen denken/doen. Op dit moment kan ik goed begrijpen dat de voorkeur ligt bij de "slurfjes"..
Ben ik dan ouderwets? Mwah, ik vind van niet. Als je doorslaat krijg je grappen als positieve discriminatie..
Dat wil ik al helemaal niet.
Daarnaast heb ik het niet over doorslaan, maar over iemands kwaliteiten beoordelen. Waar dus een geslachtsdeel voor mij geen rol bij speelt. Voor jou wel, blijkbaar.
quote:Zoals ik zei, als het neerkomt op het allerlaatste; het geslacht, dan zou mijn voorkeur uit gaan naar de man. Je weegt dan dingen af. Discriminatie is het pas als het oneerlijk is, en positieve discriminatie zou betekenen dat je iemand die minder gekwalificeerd is, aan zou nemen ómdat het een vrouw is
[..]
Dus met doorslaan heb je geen problemen als het gaat om voordeel voor de man, maar wel als het gaat om voordeel van de vrouw, hetgeen je dan aanduidt met 'positieve discriminatie'? De man wordt in jouw gedachtengang ook positief gediscrimineerd, al plak jij er misschien niet dat labeltje op.
Daarnaast heb ik het niet over doorslaan, maar over iemands kwaliteiten beoordelen. Waar dus een geslachtsdeel voor mij geen rol bij speelt. Voor jou wel, blijkbaar.
quote:Dus jij vind het niet oneerlijk een man aan te nemen voor een vrouw, ook al is ie minder gekwalificeerd? Alleen maar vanwege het feit dat hij geen kinderen baart?
[..]
Zoals ik zei, als het neerkomt op het allerlaatste; het geslacht, dan zou mijn voorkeur uit gaan naar de man. Je weegt dan dingen af. Discriminatie is het pas als het oneerlijk is, en positieve discriminatie zou betekenen dat je iemand die minder gekwalificeerd is, aan zou nemen ómdat het een vrouw is
dan ga je mi wel voorbij aan onderbroken nachten, 180 graden anders zijn van het leven, óók voor de man. mijnese heeft bijvoorbeeld een hele poos minder overgewerkt gewoon omdat ie er de energie niet voor had.
Plus dat je als ouder een hoop vaardigheden opdoet die zeer van pas kunnen komen in je werk. Ik noem maar iets: geduld
En hoe het hele topic van vroeg moederschap gedraaid is naar emancipatie?? Beats me.
quote:Nee, een man of vrouw mag niet worden verkozen boven het andere geslacht vanwege zijn geslacht. Dus een áls een man gelijk is gekwalificeerd ten opzichte van de vrouw, dan zou ik kiezen voor de man.
[..]
Dus jij vind het niet oneerlijk een man aan te nemen voor een vrouw, ook al is ie minder gekwalificeerd? Alleen maar vanwege het feit dat hij geen kinderen baart?
dan ga je mi wel voorbij aan onderbroken nachten, 180 graden anders zijn van het leven, óók voor de man. mijnese heeft bijvoorbeeld een hele poos minder overgewerkt gewoon omdat ie er de energie niet voor had.
Plus dat je als ouder een hoop vaardigheden opdoet die zeer van pas kunnen komen in je werk. Ik noem maar iets: geduld
En hoe het hele topic van vroeg moederschap gedraaid is naar emancipatie?? Beats me.
Is de vrouw beter, dan is er niet eens een vraag, dan kies je voor de vrouw..
maar ff over carriere maken: jij vindt serieus dat je alleen carriere maakt als je een topfunctie hebt in een groep bedrijf??? beetje kortzichtig mijn inziens...
Ik zal onze thuissituatie eens uitleggen;
Ik ben hoofdverdiener hier thuis, vriendlief en ik gaan beide minder werken; beide 78-80%. We gaan dus SAMEN ons kindje opvoeden en hebben daarnaast flexibele kinderopvang...(minimaal 5 uur per week, maar een contract voor 4 dagdelen).
Ik ben misschien jouw inziens geen carrierevrouw; maar ik vind mijn werk wel echt geweldig! Ik ben namelijk IC-verpleegkundige; daarnaast volg ik meerdere bijscholingen/ symposia/ klinische avonden etc.. en zit ik zelf in de scholingscommissie en de beademingscommissie van de intensive care.
Mijn inziens ben ik voor mijn werkgever zeker geen mindere werknemer als mijn mannelijke collega's.
Ik denk dat het vooral heeft te maken met je instelling en je motivatie..
Maar over het algemeen: ik vind dat bedrijven zelf moeten weten wie ze aannemen, en dat mannen én vrouwen zelf moeten weten waar ze gaan solliciteren en of/hoe ze dat combineren met een gezin. Op persoonsniveau moet iedereen toch zijn eigen afweging maken.
In mijn ogen heeft het verder niet zoveel te maken met het delen van ervaringen over jong moeder worden/zijn.
quote:
hmmmm bootje.. je hebt wel een duidelijke mening...
maar ff over carriere maken: jij vindt serieus dat je alleen carriere maakt als je een topfunctie hebt in een groep bedrijf??? beetje kortzichtig mijn inziens...
Ik zal onze thuissituatie eens uitleggen;
Ik ben hoofdverdiener hier thuis, vriendlief en ik gaan beide minder werken; beide 78-80%. We gaan dus SAMEN ons kindje opvoeden en hebben daarnaast flexibele kinderopvang...(minimaal 5 uur per week, maar een contract voor 4 dagdelen).
Ik ben misschien jouw inziens geen carrierevrouw; maar ik vind mijn werk wel echt geweldig! Ik ben namelijk IC-verpleegkundige; daarnaast volg ik meerdere bijscholingen/ symposia/ klinische avonden etc.. en zit ik zelf in de scholingscommissie en de beademingscommissie van de intensive care.
Mijn inziens ben ik voor mijn werkgever zeker geen mindere werknemer als mijn mannelijke collega's.
Ik denk dat het vooral heeft te maken met je instelling en je motivatie..
quote:Goed lezen. Een VOORBEELD.
[..]
Even een antwoord op alle reacties; Ik gaf aan een "carrière" als in een voorbeeld bij een bedrijf van 100+ man. Nogmaals, een voorbeeld (!). Elke persoon ziet zijn toekomst anders en dat is ook goed. Alleen zie ik een moeder niet een hoge managementfunctie krijgen bij een groot bedrijf. Als je voldoening haalt uit het doen van de administratie bij een leuk gezellig bedrijf, dan moet je dat doen en dan kan je inderdaad "carrière" maken. Alleen daarom is het dus zo lastig om het te "meten". Iedereen ziet het anders.
Verder word ik blijkbaar gezien als iemand die een heel zwart-wit beeld heeft over de rollen van man/vrouw maar dat zal jullie misschien verbazen. Ik ben echt niet beroerd om een was te strijken of te stofzuigen.SPOILERIk wil juist ook een belangrijk deel uitmaken van mijn kleine. Ook al zijn mijn schoonouders nu nog onvruchtbaarfanmail mag naar mijn PM
Maar nogmaals, ik kan het lastig indenken dat een vrouw die net een kleine heeft, of zwanger is, een topfunctie binnen een groot bedrijf kan bekleden. Dit wordt anders zodra de kinderen richting basisschool gaan.
quote:Goed lezen.Op woensdag 30 december 2009 11:28 schreef Cantare het volgende:
Het viel mij op dat er hier wel meer jonge moeders rondlopen en het leek me wel fijn om eens te horen hoe jullie dat doen. Waar loop je tegenaan als jonge moeder? Heb je wel eens het gevoel dat je je moet bewijzen? Hoe combineer je je moederschap met een eventuele studie? En, niet te vergeten, wat zijn juist de voordelen?
quote:sorry; ik ben al oud
ben namelijk 27 (over een week 28)... maar tegenwoordig schijnt men dat ook al jong te vinden Ik had het tegen Bootje84.quote:Ik kwam even voor de discussie en heb heel de OP niet gelezen moet ik bekennen. Maar goed. Ik probeer hier niemand een rotgevoel aan te praten of iemand te veroordelen, maar hoor graag jullie mening. No hard feelings, all love
quote:Ouwe tak
[..]
sorry; ik ben al oud
quote:OkayOp maandag 4 januari 2010 14:27 schreef Bootje84 het volgende:
[..]
Ik kwam even voor de discussie en heb heel de OP niet gelezen moet ik bekennen. Maar goed. Ik probeer hier niemand een rotgevoel aan te praten of iemand te veroordelen, maar hoor graag jullie mening. No hard feelings, all love
het is op mij trouwens totaal niet overgekomen als veroordelen of een rotgevoel aanpraten, hoor.quote:Gelukkig
[..]
Okay
Persoonlijk moet ik er eigenlijk ook nog niet aan denken om papa te worden. Ben nog veel te jong daar voor.. Ik hou het wel op 3 nichtjes die ik af en toe heerlijk knuffel en mee speel. Eerst nog ff écht volwassen worden.. En van het leven genieten in alle vrijheid
Ik werd op mijn 21e moeder, en hoewel het inderdaad ongepland was (het woord "ongelukje" gebruiken voor zoiets moois als een nieuw leven
) merk ik toch dat sommige mensen er een beetje veroordelend tegenover staan. Ergste vraag die ik ooit gehad heb: "Weet je wel wie de vader is?" Dat vond ik echt verschrikkelijk
ik wil mij graag ' aanmelden' als jonge moeder to be; ik ben namelijk 24 jaar en samen met mijn vriend (31 jaar) verwachten wij in september ons eerste kind.
Ik ben de eerste binnen de directe familiekring die aan kinderen dacht en denkt. Alhoewel mijn beste vriendin en nichten van mijn vriends kant ook jong kinderen hebben gekregen (23, 23 en 25 jaar)
Het lijkt me leuk om zo andere 'leeftijdsgenootjes' in het zelfde schuitje te leren kennen en ervaringen te delen.
oh, ik ben 5 weken zwanger!
groetjes
kadwiel
quote:Gefeliciiteerd!
Hallo allemaal,
ik wil mij graag ' aanmelden' als jonge moeder to be; ik ben namelijk 24 jaar en samen met mijn vriend (31 jaar) verwachten wij in september ons eerste kind.
Ik ben de eerste binnen de directe familiekring die aan kinderen dacht en denkt. Alhoewel mijn beste vriendin en nichten van mijn vriends kant ook jong kinderen hebben gekregen (23, 23 en 25 jaar)
Het lijkt me leuk om zo andere 'leeftijdsgenootjes' in het zelfde schuitje te leren kennen en ervaringen te delen.
oh, ik ben 5 weken zwanger!
groetjes
kadwiel
Zwangerschap en geboorte deel 612
Dat is het topic waar nog meer zwangere meid (van allerlei leeftijden trouwens) over zwanger zijn enzo kletsen
Fijne zwangerschap
en welkom
quote:Op dinsdag 5 januari 2010 21:31 schreef Niglaw het volgende:
Ergste vraag die ik ooit gehad heb: "Weet je wel wie de vader is?"
Dat vond ik echt verschrikkelijk
Zulke vragen zijn toch om te huilen? Echt, het zou in mij niet opkomen om te vragen. Waarop baseer je dat? En alsof je zoiets alleen kan overkomen als je jong bent.quote:Denk wel dat de kans groter is ja.Op woensdag 6 januari 2010 21:55 schreef TeenageDirtbag het volgende:
[..]
En alsof je zoiets alleen kan overkomen als je jong bent.
Zeker als je jong bent en nog niet zo lang samen bent met je partner.
quote:Dan mag je er toch voor het verhaal alsnog wel vanauit gaan dat diegene de vader is...?? Echt verbijsterend wat er mensen soms gevraagd wordt.Op donderdag 7 januari 2010 08:07 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Denk wel dat de kans groter is ja.
Zeker als je jong bent en nog niet zo lang samen bent met je partner.
quote:Subtiel Miss!Op woensdag 6 januari 2010 21:36 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Gefeliciiteerd!
Zwangerschap en geboorte deel 612
Dat is het topic waar nog meer zwangere meid (van allerlei leeftijden trouwens) over zwanger zijn enzo kletsen
Fijne zwangerschap
.(Ben het trouwens met je eens hoor
).quote:Ja tuurlijk.Op donderdag 7 januari 2010 08:41 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Dan mag je er toch voor het verhaal alsnog wel vanauit gaan dat diegene de vader is...?? Echt verbijsterend wat er mensen soms gevraagd wordt.
Sommige mensen zijn gewoon brutaal.
quote:
[..]
Subtiel Miss!
(Ben het trouwens met je eens hoor
ik dacht dat zij waarschijnlijk niet weet hoe en wat in OUD, dus ik zal even een handje helpen.
Tenzij het de bedoeling is dat dit Z&G <25 wordt, dan heb ik natuurlijk niets gezegd
Zwangerschap en geboorte 25-35
Zwangerschap en geboorte 35 +
Zoiets?
En dan overal ook weer van die mooie lijstjes. Hebben de mods ook weer eens wat te doen quote:bijvoorbeeld
Zwangerschap en geboorte <25
Zwangerschap en geboorte 25-35
Zwangerschap en geboorte 35 +
Zoiets?
ben ik wel blij dat ik al zwanger geweest ben, want volgens mij gaat het in die laatste categorie heel rustig worden
quote:Wij mogen ook helemaaal niks
Zolang het niet een enorme wildgroei gaat worden natuurlijk he!
quote:En dat is ook alweer doodgebloed..Op donderdag 7 januari 2010 09:22 schreef Brighteyes het volgende:
Maar even zonder gekheid, dit is natuurlijk net zoiets als dat AP topic destijds, mensen zijn op zoek naar gelijkgestemden, of dat nou op leeftijd of op opvoedmethode/keuze is maakt natuurlijk niet uit.
Zolang het niet een enorme wildgroei gaat worden natuurlijk he!
quote:En zo zal dit wellicht ook wel doodbloeden.
[..]
En dat is ook alweer doodgebloed..
quote:daarom, lekker laten gaanOp donderdag 7 januari 2010 09:24 schreef Ticootje het volgende:
[..]
En dat is ook alweer doodgebloed..
quote:En als je op je 34e zwanger wordt en dan na een paar maanden 35 bent dan mag je van topic wisselen?Op donderdag 7 januari 2010 09:03 schreef Estrys het volgende:
Zwangerschap en geboorte <25
Zwangerschap en geboorte 25-35
Zwangerschap en geboorte 35 +
Zoiets?
Ik heb hier wat indelingen voorbij zien komen, wanneer je jonge of wat oudere of oude moeder zou zijn. Ik voel me zeker geen jonge moeder (ben nu 34 en zwanger van de 3e) en ik heb weleens gedacht kwa lichaam was het voor mij waarschijnlijk wel wat beter geweest als ik 10 jaar eerder kinderen had gekregen. Maar dat 'argument' meer rust gaat voor mij wel degelijk op, dus voor mijn kindjes is het misschien toch maar beter zo. Maar ik krijg nu 3 kinderen vrij vlot achter elkaar, was ik jonger geweest dan hadden we er waarschijnlijk meer tijd tussen gelaten. Maar omdat we misschien nog wel meer kinderen willen, als het ons gegeven is, willen we er liever niet te veel tijd tussen laten. Ook omdat ik liever niet op mijn 40e zwanger wil zijn. Je weet nooit en wie weet loopt het zo dat ik dat wel ben, maar zoals ik er nu tegenaan kijk wil ik dat liever niet.
Iedereen heeft ook echt het idee dat het totaal niets zal worden omdat we nogal extravert zijn, veel op stap zijn, rijkelijk genieten van de alcohol, iedere dag wel wat te doen hebben, een gat in ons hand zouden hebben en niet volwassen genoeg zouden zijn.
Kortom, die hebben een lekker beeld van ons, wat we logischerwijs zelf wel neer gezet hebben, maar dat krijg je nou eenmaal als je maar een keer in de zoveel weken langs je schoonouders gaat en dan een update moet geven van dingen die je hebt gedaan en/of hebt meegemaakt en dan ga ik het niet hebben over die geweldig leuke kat die kopjes geeft aan de hond en de oma die op bezoek komt.
Anyway, wij hebben ons dus voorgenomen om aan de kid(s) te gaan en mocht het dit jaar nog lukken zijn we 22 (zij) en 26 bij de geboorte en dat wordt hier over het algemeen nogal nogal als jong beschouwd.
Mijn ouders vinden het prachtig en zien het al helemaal voor zich, haar ouders maken zich meer zorgen om het geld en alle dingen erbij komen kijken.
) zal het helemaal goedkomen toch? Succes
quote:Zouden jij en je vriendin dan niet eerst een beetje rustig aan doen, anders moet je dus echt van de ene op de andere dag in een totaal ander leven stappen.Op donderdag 7 januari 2010 18:08 schreef Lastpost het volgende:
Wij zijn beiden wel "jonge" ouders, mits het allemaal een beetje vlot gaat lukken met de overdracht.
Iedereen heeft ook echt het idee dat het totaal niets zal worden omdat we nogal extravert zijn, veel op stap zijn, rijkelijk genieten van de alcohol, iedere dag wel wat te doen hebben, een gat in ons hand zouden hebben en niet volwassen genoeg zouden zijn.
Kortom, die hebben een lekker beeld van ons, wat we logischerwijs zelf wel neer gezet hebben, maar dat krijg je nou eenmaal als je maar een keer in de zoveel weken langs je schoonouders gaat en dan een update moet geven van dingen die je hebt gedaan en/of hebt meegemaakt en dan ga ik het niet hebben over die geweldig leuke kat die kopjes geeft aan de hond en de oma die op bezoek komt.
Anyway, wij hebben ons dus voorgenomen om aan de kid(s) te gaan en mocht het dit jaar nog lukken zijn we 22 (zij) en 26 bij de geboorte en dat wordt hier over het algemeen nogal nogal als jong beschouwd.
Mijn ouders vinden het prachtig en zien het al helemaal voor zich, haar ouders maken zich meer zorgen om het geld en alle dingen erbij komen kijken.
Als je vriendin zwanger wilt worden is het sowieso beter te matigen met alcohol.
Ik had eerst ook wel een wat wilder leven, en ben met een hoop dingen toch echt verder gegaan dan de gemiddelde jongere.
En nu ben ik echt zo'n moeke die meestal voor 23.00 op bed ligt en na twee glazen wijn de volgende dag brak is.
Maar ik zou echt niet meer terugwillen naar m'n oude leventje!
Succes in ieder geval, en lukt het je vriendin snel zwanger te worden; geniet ervan.
Maar wel lief dat het gewoon mag blijven bestaan van jullie, tot de tijd dat het straks een langzame pijnlijke dood sterft en het onder meewarige blikken naar de onderste regionen van de topiclist zakt.
Anywayz, er waren ook nog ontopic posts.
quote:Ik ben wel heel benieuwd naar waarom jullie nu besluiten voor kinderen te gaan.Op donderdag 7 januari 2010 18:08 schreef Lastpost het volgende:
Wij zijn beiden wel "jonge" ouders, mits het allemaal een beetje vlot gaat lukken met de overdracht.
Iedereen heeft ook echt het idee dat het totaal niets zal worden omdat we nogal extravert zijn, veel op stap zijn, rijkelijk genieten van de alcohol, iedere dag wel wat te doen hebben, een gat in ons hand zouden hebben en niet volwassen genoeg zouden zijn.
Kan je daar wat meer over vertellen?quote:Twijfel ik niet aan dat "
" is vanwege het commentaar op het topic an sich, jouw post behoorde daar imho niet toe Ik vind het fijn om ieders overwegingen te lezen m.b.t. wanneer je kinderen krijgt, en de jouwe zeker ook.quote:Daar kan ik helaas geen kort antwoord op geven, maar hét moment wat alles veranderde en er uiteindelijk voor zorgde dat m'n "Fuck alles, lang leve de lol en geen zorgen"-mentaliteit veranderde was toch echt het overlijden van m'n vorige vriendin.Op vrijdag 8 januari 2010 17:48 schreef Cantare het volgende:
Ik ben wel heel benieuwd naar waarom jullie nu besluiten voor kinderen te gaan.
Dat heeft me op veel fronten aan het denken gezet, veel veranderd in m'n doen en laten en me vooral doen laten beseffen dat 'iedere' dag aan de drank, zonder daadwerkelijk doel en constant genieten zonder verantwoordelijkheden écht niet alles is en zeker niet hetgeen wat ik mezelf rond me 30ste nog wil zien doen.
Ik ben gewoon toe aan een volgende stap en denk er niet over als een nieuwe hond of een leuk [vul maar iets in] waar je ineens alles voor over hebt natuurlijk.
En stiekem wil ik dat kindje gewoon al datgeen bieden wat mij ontnomen is in m'n eigen jeugd, en dat is nogal wat geweest en zal ook wel de reden zijn dat ik me ondertussen met m'n 25 jaar nog steeds iets te puberaal gedraag.
Snap dat bovenstaand eigenlijk alleen maar meer vragen oproept dan dat het antwoorden geeft, zal er later nog wel op reageren als ik het samengevat vanuit m'n koppie op deze pagina krijg.
Maar ik kan niet oordelen over wat je hebt meegemaakt in je jeugd.
Ik doe ik ieder geval m'n best, en perfect zal ik het natuurlijk nooit doen.
quote:Dit was nog niet het uitgebreide verhaal hoor, dit was de beknopte samenvatting.Op vrijdag 8 januari 2010 18:24 schreef Cantare het volgende:
Helemaal niet erg dat het geen kort antwoord is, in tegendeel! Ik vind het juist wel een begrijpelijk verhaal. Reageer er later uitgebreider op.
quote:Dat snap ik, iedereen heeft wel het idee van te voren dat ze het beter kunnen doen als hun ouders en zéker dingen anders zullen aanpakken en daar ben ik er natuurlijk ook éen van en dat had ik ook gehad zonder die jeugdige problemen.Op vrijdag 8 januari 2010 18:25 schreef nummer_zoveel het volgende:
Denk dat iedereen die papa of mama wordt het beter wilt doen dan zijn ouders.
Maar ik kan niet oordelen over wat je hebt meegemaakt in je jeugd.
Ik doe ik ieder geval m'n best, en perfect zal ik het natuurlijk nooit doen.
En ik kan dat best even toelichten hoor, ik ben samen met m'n moeder na meerdere malen mishandeld te zijn letterlijk ontsnapt uit het huis en hebben daarna ruim 2 jaar in een vrouwenopvang gezeten in Arnhem, terwijl we zelf uit Rotterdam kwamen.
Toen we eenmaal in een huis in de regio konden krijgen (nabij m'n oma) heb ik praktisch 5 jaar gewoont bij m'n oma aangezien m'n moeder toch moest werken voor de kost, zodoende was ik alleen in de ochtend thuis en in de avond mits m'n moeder geen nachtdiensten had.
En verder een hóop issues, fouten van moeders kant die achteraf bezien best goed zijn uitgepakt (veels te veel vrijheid, niet durven optreden enz. omdat ze het gevoel al had dat het haar schuld was), handicap waardoor ik de populairste van de klas was, als mikpunt wel te verstaan en nog wat zaken die allemaal wel relevant zijn maar ik niet ga opsommen.
Maar ik kan wel zeggen, het was niet bepaald de ideale jeugd en het heeft allemaal nogal voor wat issues gezorgd, o.a op sociaal vlak aangezien ik in m'n eerste relatie er al een date of 7 op had zitten voordat ik haar een kus (lees: niet zoenen) kon geven, ik blokkeerde gewoon uit angst, gebrek aan zelfvertrouwen en een compleet andere belevingswereld .. heb nog steeds medelijden met die schat van een meid.
Kleine toelichting werd ook iets groter geloof ik.
[ Bericht 68% gewijzigd door Lastpost op 08-01-2010 18:36:11 ]
quote:Dat is natuurlijk heel goed en lief bedoeld. Maar heel eerlijk gezegd lijkt het me verstandiger dat je die issues voor jezelf hebt opgelost/verwerkt/geaccepteerd, ipv jouw rotjeugd te willen compenseren. Daarmee ga je voorbij aan de eigenheid van je kind. Je belast het ahw met hetgeen jij hebt meegemaakt. Met het risico dat je overbeschermend, te tolerant, of whatever wordt omdat je jouw kind die geweldige jeugd wil geven die je zelf hebt gemist.Op vrijdag 8 januari 2010 18:18 schreef Lastpost het volgende:
En stiekem wil ik dat kindje gewoon al datgeen bieden wat mij ontnomen is in m'n eigen jeugd,
quote:Oeh Moonah, je haalt me de woorden uit de mond. Hoewel het natuurlijk alleen maar goed en lief bedoeld is vind ik het nogal een "last" om op de schouders van een kind te leggen...Op vrijdag 8 januari 2010 19:11 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat is natuurlijk heel goed en lief bedoeld. Maar heel eerlijk gezegd lijkt het me verstandiger dat je die issues voor jezelf hebt opgelost/verwerkt/geaccepteerd, ipv jouw rotjeugd te willen compenseren. Daarmee ga je voorbij aan de eigenheid van je kind. Je belast het ahw met hetgeen jij hebt meegemaakt. Met het risico dat je overbeschermend, te tolerant, of whatever wordt omdat je jouw kind die geweldige jeugd wil geven die je zelf hebt gemist.
. .Maar het lijkt me niet goed om een kind als een soort "verwerkingstherapie" te "gebruiken" . Idd, eerst je eigen issues oplossen lijkt me een stuk beter en gezonder, voor zowel ouder, als kind.
quote:Op vrijdag 8 januari 2010 20:12 schreef Vivi het volgende:
Je noemde het zelfs ook zo
Maar het lijkt me niet goed om een kind als een soort "verwerkingstherapie" te "gebruiken" . Idd, eerst je eigen issues oplossen lijkt me een stuk beter en gezonder, voor zowel ouder, als kind.
En verder agree. Het klinkt heel lief maar het lijkt me niet de juiste aanpak als je écht nog last hebt van dingen uit je jeugd die je achtervolgen.
want op zich hebben heel veel mensen zo'n "ik ga het totaal anders aanpakken houding" maar het is niet de bedoeling dat echte issues daar aan ten grondslag liggen
.quote:Oh ja!
quote:Ik kan me goed voorstellen dat zo'n gebeurtenis een enorme impact hebt op hoe je het leven ziet. Het zijn van die momenten waarop je stil wordt gezet bij wat echt belangrijk is, en hoe relatief alles eigenlijk is.Op vrijdag 8 januari 2010 18:18 schreef Lastpost het volgende:
Daar kan ik helaas geen kort antwoord op geven, maar hét moment wat alles veranderde en er uiteindelijk voor zorgde dat m'n "Fuck alles, lang leve de lol en geen zorgen"-mentaliteit veranderde was toch echt het overlijden van m'n vorige vriendin.
Dat heeft me op veel fronten aan het denken gezet, veel veranderd in m'n doen en laten en me vooral doen laten beseffen dat 'iedere' dag aan de drank, zonder daadwerkelijk doel en constant genieten zonder verantwoordelijkheden écht niet alles is en zeker niet hetgeen wat ik mezelf rond me 30ste nog wil zien doen.
Wat ik me n.a.v. je opmerking dat je verantwoordelijkheden wilt nemen wel afvraag, is of je daar een kind voor "nodig" hebt. Ik denk dat het goed is éérst te leren omgaan met verantwoordelijkheden, in plaats van je daar door een kind door te laten dwingen. De overgang van jullie huidige levensstijl naar een kind is nogal groot. Je zou kunnen denken aan een tussenstap.
quote:Dat is fijn, als je daar op een gegeven moment samen aan toe ben. En je er de middelen (financiën, ruimte) voor hebt. Ik ging ook wel wat harder rammelen op het moment dat we gesettled (*ril*) waren.Ik ben gewoon toe aan een volgende stap en denk er niet over als een nieuwe hond of een leuk [vul maar iets in] waar je ineens alles voor over hebt natuurlijk.
quote:Maar kun je dat, heel eerlijk? Jouw jeugd was heftig en je hebt bepaald niet het goede voorbeeld gekregen. Die gebeurtenissen liggen al weer jaren achter je, maar hebben je wel gevormd tot de persoon die je nu bent. Je geeft daar ook voorbeelden van, bijvoorbeeld over je lage zelfbeeld. Daarom vraag ik je, net als de mensen hiervoor: ben je er echt klaar mee? Durf je het aan om daarachter te komen op het moment dat je al een kind hebt? Want het kind is er in eerste instantie niet voor jóu, het heeft nodig dat jij er voor hem (of haar) bent. Dat jij naar zijn wensen luistert, meer dan je eigen wensen op hem te projecteren.En stiekem wil ik dat kindje gewoon al datgeen bieden wat mij ontnomen is in m'n eigen jeugd, en dat is nogal wat geweest en zal ook wel de reden zijn dat ik me ondertussen met m'n 25 jaar nog steeds iets te puberaal gedraag.
Ik hoop dat dit niet negatiever overkomt dan ik het bedoel. Je eerlijkheid en kritische blik geven namelijk de indruk dat je niet over één nacht ijs gaat. En toch he, ik heb het gevoel dat je de reflectie kunt gebruiken. Hopelijk kun je er iets mee. En hoe dan ook: succes en wijsheid gewenst met het nemen van de juiste beslissingen!
Vind ik erg lastig, want het is enerzijds logisch dat ik erg beïnvloed ben daardoor (je wordt snel volwassen, leert een hoop, leert jezelf kennen, maar vooral ook anderen, maar je leert ook dat het leven bijzonder kort kan zijn...), maar het mag geen reden zijn voor een kind. Daarom dwing ik mezelf te wachten en er wat tijd overheen te laten gaan, zodat ik er acher kom of voor mezelf bevestigd krijg dat ik zeg maar puur een kind wil, en niet ´iets om voor te zorgen´.
Ik denk echt wel dat mijn kinderwens puur is hoor, maargoed, wil gewoon de tijd nemen om daar voor mezelf echt nog meer duidelijkheid in te krijgen.
goed doordacht zeg maar. En het gemis van mijn ouders zal ook altijd blijven, dan kunnen zelfs 10 kinderen niet opvullen.
Allereerst ik heb de reactie van bootje gelezen. Ik was verbaasd hoe boos iedereen op hem was, terwijl ik het als hoogopgeleide jonge vrouw van 24 en zwanger van de eerste met hem eens was. Het punt zit in de definitie van carriere maken. In mijn ogen is carriere maken minimaal 60 uur per week werken en jezelf zo snel mogelijk omhoog werken. Als je kids hebt kan 1 van beide partners volgens mij voor de carriere gaan, bij ons wordt dat mn man. En in veel gevallen is dit ook de man. Als ik even kijk naar Femke Halsema, toch echt een voorbeeld van feminisme binnen de nederlandse politiek. Zij zegt hardop dat haar man haar carriere mogelijk maakt door verder nu de kinderen klein zijn geen carriere te hoeven maken. Verder zegt ze ook dat "er een moment zal zijn dat hij mijn dure jurken koopt", kortom dat haar carriere op een laag pitje zal gaan staan. Maar dat was even een reactie die ik moest geven.
Morgen vertel ik wel even wie ik ben, wat ik studeer en hoe ik dingen wil gaan doen. Het is bedtijd!
quote:Ik ben het helemaal met je eens
Zo! Wat een discussies in dit topic. En dat terwijl het er alleen omging reacties te horen van mensen die voor hun 25ste zwanger waren, en hoe dit gaat/is gegaan.
Allereerst ik heb de reactie van bootje gelezen. Ik was verbaasd hoe boos iedereen op hem was, terwijl ik het als hoogopgeleide jonge vrouw van 24 en zwanger van de eerste met hem eens was. Het punt zit in de definitie van carriere maken. In mijn ogen is carriere maken minimaal 60 uur per week werken en jezelf zo snel mogelijk omhoog werken. Als je kids hebt kan 1 van beide partners volgens mij voor de carriere gaan, bij ons wordt dat mn man. En in veel gevallen is dit ook de man. Als ik even kijk naar Femke Halsema, toch echt een voorbeeld van feminisme binnen de nederlandse politiek. Zij zegt hardop dat haar man haar carriere mogelijk maakt door verder nu de kinderen klein zijn geen carriere te hoeven maken. Verder zegt ze ook dat "er een moment zal zijn dat hij mijn dure jurken koopt", kortom dat haar carriere op een laag pitje zal gaan staan. Maar dat was even een reactie die ik moest geven.
Morgen vertel ik wel even wie ik ben, wat ik studeer en hoe ik dingen wil gaan doen. Het is bedtijd!
maar het vetgedrukte is precies wat de discussie veroorzaakt natuurlijk... dat is zo subjectief dat iedereen daar een andere mening over heeft. Mijn moeder was directrice (ok ok, met een adjunct erbij) van 4 kinderdagverblijven. Ik noem dat een carrière, maar ze heeft altijd maar 32 uur gewerkt Daar ga je al met je definitie..... Maargoed, ik ben erg benieuwd naar de rest van je verhaal
zoals gezegd ben ik ook bezig met overwegen hoe alles in elkaar gaat passen ) vind het altijd zo vervelend dat er bij vrouwen altijd wordt gesproken over "carriere maken" in plaats van gewoon 'werken'. De man met kinderen werkt, de vrouw met kinderen "moet zo nodig carriere maken", met altijd zo'n negatieve toon. Heel irritant en het vertroebelt ook de discussie.Verder wil ik alleen nog even kwijt dat het mij juist in al die jaren die ik al in Z&G lurk zo vaak opviel dat zo veel jonge vrouwen juist lichamelijke klachten (zoals bijv. BI) hebben, of niet zo zeer klachten hebben maar wel veel klagen...
, ik heb daar nog nooit uit kunnen concluderen dat het lichamelijk nou zo veel makkelijker is om 'jong' zwanger te zijn. Ik heb ook veel vriendinnen van mijn leeftijd die zwanger (geweest) zijn en niemand die ik ken klaagt zo veel als ik soms in Z&G lees... nMaar dit terzijde
Mijn man en ik zijn beide 24, en hadden al enige tijd een kinderwens. Doordat we nogal planners zijn lieten we het niet zover komen "omdat het niet goed zou zijn". Dit maakte mij, en ook mijn man, op een gegeven moment zo ongelukkig dat we besloten de planning overboord te gooien, toen waren we binnen 2 maanden zwanger
.Mijn man heeft een full time baan en een vast contract in de technische sector. Ikzelf studeer, heb een bijbaantje als studentassistent, maak schoon bij mn zus en help vriendinnen als die een keer een probleempje hebben. Ik heb op dit moment nog een paar vakken af te ronden van mn bachelorfase, maar twijfel heel erg over het volgen van een master. Aangezien ik eind juli ben uitgerekend, zie ik het eigenlijk niet zitten om in september een zware master te gaan volgen. Vooral omdat het eerste half jaar met een kind zwaar kan zijn, en ik mijn kind niet langer dan 2 dagen ergens anders wil hebben dan thuis. Mijn man heeft zoiets van, je blijft maar lekker thuis bij de baby, en dan zien we daarna wel wat we gaan doen. Stiekem vind ik dit wel heel fijn. Kan ik eerst een half jaar voor de baby zorgen, en me daarna orienteren op wat te doen. Een master volgen, werken, of thuisblijfmoeder zijn.
Doordat ik al een tijdje geen stufi meer krijg en mijn salaris echt niet voldoende is om van te kunnen leven wordt ik feitelijk onderhouden door mn man. En dit is prima. Hij werkt hard en heeft bijvoorbeeld weinig tijd voor huishoudelijke taken. Terwijl ik daar juist wat meer tijd voor heb. We hebben dus ook 1 bankrekening waar al het geld op komt en dat is "ons geld". De een heeft gewoon meer tijd/energie voor het een, en de ander voor het andere. Dat vinden wij prima.
We hebben eigenlijk altijd tegen elkaar gezegd dat we graag jong ouders willen zijn. In de familie van mijn man slaat De Algehele Moeheid toe wanneer mannen 35 zijn. Dan willen we dus geen kids meer in luiers, en willen we het liefst de meeste kinderziektes ook de deur uit hebben. Daarnaast heb ik een moeder die alles is: jonge moeder, middel-moeder en oude moeder. Ze zegt dat ze het heel duidelijk merkt dat ze voor de jongste kinderen een oude moeder is. Ze had veel minder energie om actief te zijn tijdens schoolactiviteiten. En ikzelf vind de opvoeding van de jongsten een beetje een aanfluiting als ik kijk naar de rest van de kinderen.
Zoals ik al zei ben ik studentassistent op de faculteit, en zelfs binnen de vakgroep, waar ik studeer. Ik heb vorige week aan mijn directe baas verteld dat ik zwanger was. Ze reageerde erg blij. Ze is zelf van de feministische fase. Niet getrouwd en ook geen kinderen. Ze heeft altijd alle tijd in haar werk gestopt. Ze vind het bijzonder nu juist van iets dichterbij mee te maken dat iemand ervoor kiest jong moeder te worden.
Ik heb ook een paar keer de reactie gehad: "is het gepland?" Afhankelijk van wie het vraagt gaan we hier serieus of niet serieus op in. Maar het blijft een vervelende vraag.
Maar zo even een paar puntjes hoe wij erover denken. We zijn erg blij dat mn man een baan heeft waarmee we hier in Noord-Nederland een huis kunnen kopen. We willen eigenlijk toch nog wel graag verhuizen van ons flatje naar een grotere woning voordat de baby komt. Maar mocht dit niet lukken dan is het ook prima.
quote:BekkenInstabiliteit.
En wat betreft klagen. Voor sommige vrouwen is ZenG gewoon ook een beetje een afschrijfmogelijkheid. Dan klagen ze in "het echte leven" niet maar doen ze dat even in ZenG.
quote:Het geklaag in Z&G is natuurlijk ook een klein beetje het sfeertje dat er hangt. Waarmee ik overigens niets wil bagetelliseren hoor, maar als er 5 klagen dan verval je als nummer 6 ook erg makkelijk in klaaggedrag. Het steekt aan zeg maar. Als men klaagt over misselijkheid bijvoorbeeld, wil dat ook niet zeggen dat er veel klachten zijn bij de zwangerschap, op wat gewone zwangerschaps´kwaaltjes´ na.Op zondag 10 januari 2010 12:51 schreef Grunsfan het volgende:
Ik (stokoude moeder
Verder wil ik alleen nog even kwijt dat het mij juist in al die jaren die ik al in Z&G lurk zo vaak opviel dat zo veel jonge vrouwen juist lichamelijke klachten (zoals bijv. BI) hebben, of niet zo zeer klachten hebben maar wel veel klagen...
Maar dit terzijde
Verder ben ik het met je eens wat carrièremaken betreft. Alsof je, zonder carrière na te streven als vrouw, geen succes hebt ofzo. Carrière betekent loopbaan, en in de volksmond vaak met een zeker toekomstperspectief. Dat is dus ook je als parttime caissière opwerken tot teamleider. En dan nog, al blijf je je hele leven caissière, dan nog kun je op jouw manier succesvol zijn en een zekere carrière hebben.
Als ik straks een kind heb, afgestudeerd ben en me daarna op de arbeidsmarkt stort, dan zie ik wel wat er om me heen gebeurt en welke kansen in krijg en ga benutten. En als je je kansen goed benut, ben je mijns inziens per definitie succesvol, of je nou 10 uur of 60 werkt, of directeur of schoonmaakster bent.
quote:Triest voor die kinderen. En suggereer je hiermee een verband tussen leeftijd en kwaliteit van opvoeding?Op zondag 10 januari 2010 13:06 schreef pessie het volgende:
En ikzelf vind de opvoeding van de jongsten een beetje een aanfluiting als ik kijk naar de rest van de kinderen.
quote:Nee, die suggereert mijn moeder.Op zondag 10 januari 2010 20:08 schreef Moonah het volgende:
[..]
Triest voor die kinderen. En suggereer je hiermee een verband tussen leeftijd en kwaliteit van opvoeding?
quote:jij zegt dat jij het 'een beetje een aanfluiting' vindt; dat suggereert dat het jouw mening is, toch?
wat bedoel je met De Algehele Moeheid bij mannen?
quote:Oooh, maar die moet je niet meer serieus nemen joh. Die is immers al oud.
Ik blijf maar in dit topic kijken omdat ik mezelf met 28 een jonge moeder vond, maar ik voldoe niet eens aan de definitie.
quote:Dat vraag ik me ook af!!Op zondag 10 januari 2010 20:14 schreef miss_sly het volgende:
[..]
wat bedoel je met De Algehele Moeheid bij mannen?
quote:Je hebt hier ergens wel een punt, maar ik denk persoonlijk dat je nu iets téveel waarde hecht aan mijn eerdere posts hier.Op vrijdag 8 januari 2010 19:11 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat is natuurlijk heel goed en lief bedoeld. Maar heel eerlijk gezegd lijkt het me verstandiger dat je die issues voor jezelf hebt opgelost/verwerkt/geaccepteerd, ipv jouw rotjeugd te willen compenseren. Daarmee ga je voorbij aan de eigenheid van je kind. Je belast het ahw met hetgeen jij hebt meegemaakt. Met het risico dat je overbeschermend, te tolerant, of whatever wordt omdat je jouw kind die geweldige jeugd wil geven die je zelf hebt gemist.
Ik zie m'n leven tot nu toe niet als éen boek waarbij ik geregeld terugblader naar de zwarte bladzijdes, maar meer als twee compleet anders geschreven boeken.
Het eerste deel geschreven door de pessimist vol en het tweede door de optimist en dat laatste boek zal echt een never ending story worden.
Overigens lijkt het me toch ergens ook wel logisch/vanzelfsprekend dat je eigen ervaringen meeneemt en gebruikt bij het opvoeden van je eigen kind-to-be, of die ervaringen dan positief waren of negatief, dat lijkt me niet direct van doorslaggevend belang.
En ik ben echt niet het type dat m'n kind tot z'n 16e alcoholvrij door het leven laat gaan, púur omdat m'n echte vader alcoholist was of maar klampachtig binnen probeer te houden omdat er teveel verleidingen buiten de deur zijn.
Het is ook niet zo dat ik in m'n hoofd allerlei scenario's heb zitten van hoe het zou moeten gaan hoor, ieder kind is nou eenmaal anders en ik wil m'n ervaringen enkel gebruiken om hem/haar een zo goed mogelijke jeugd te geven, daar lijkt me weinig mis mee.
En dan heb je natuurlijk altijd nog de vrouw in het verhaal, die een heerlijke tegenpool van mij is.
Overigens wel leuk zo'n discussie.
In mijn omgeving kreeg ik heel weinig kritiek, eigenlijk alleen maar positieve reacties, mensen die me kennen die wisten al dat ik graag jong moeder wilde worden.
Wat ik wel erg vond waren de reacties van leeftijdsgenoten, dat mijn leven nu voorbij zaou zijn en het gedaan is met de pret.
Vind dat onzin, ben nu 29 ( nou ja, over een paar dagen) en heb 2 kinderen, ik geniet van het leven, we gaan nog wel eens stappen en hebben goede sociale contacten.
Toen mijn oudste 1 jaar was ben ik voor mezelf begonnen als freelance fotografe, geweldig te combineren met kinderen en het gaat allemaal goed, beter dan verwacht.
Toen mijn man een paar maanden terug bijna is overleden heeft me dat ook met beide benen op de grond gezet.
Dan pas besef je wat je kwijt kan raken en hoe fragiel het leven is, daardoor ben ik alles wel meer gaan waarderen.
Zo maakte ik me eerst vrij druk over het feit dat we niet in een woonwijk wonen en dat de kinderen geen tuin hebben, nu besef ik me dat dat er niet toe doet, de kinderen hebben stabiliteit, liefde, genegenheid en twee ouders die gek zijn op elkaar en op hun, dat lijkt me veel belangrijker.
Lastpost begrijp ik wel, ik heb zelf ook geen leuke jeugd gehad en voor mij is dat een extra motivatie om het beter te doen, ik ben bewuster bezig met de keuzes die we maken met betrekking tot opvoeding en wat voor effect dat kan hebben op hun levens.
quote:Ja, als je ouder bent heb je al zoveel ongemakken, dan valt het niet meer op. Als je je jonge frisse lijf ineens krakkemikkig voelt worden is het wat anders natuurlijk.
Ik (stokoude moeder
Verder wil ik alleen nog even kwijt dat het mij juist in al die jaren die ik al in Z&G lurk zo vaak opviel dat zo veel jonge vrouwen juist lichamelijke klachten (zoals bijv. BI) hebben, of niet zo zeer klachten hebben maar wel veel klagen...
Maar dit terzijde
quote:toch denk ik dat dat niet aan de leeftijd ligt, maar aan de personen. ik ken diverse oudere (ik blijf het raar vinden, 35 ouder te noemen
De Algehele Moeheid in mn man's familie noem ik zo, omdat ze met hun 35 jaar geen energie meer hadden. Nu zijn de kinderen wat ouder en zijn de ooms dus 40+, maar de energie ontbreekt ze nog steeds. Mijn man heeft ook een jonge vader, en heeft dingen ondernomen als een fietstocht door Nederland in een paar dagen enzo, dingen die mn man echt zijn bijgebleven. De ooms van mn man hebben geen energie voor dit soort dingen terwijl ze toen ze jonger waren altijd zeiden het wel leuk te vinden activiteiten met hun eigen kids te ondernemen. Verder merk ik het ook aan hun eigen kinderen. Een oom heeft 2 zoons. De oudste is zo'n voorbeeldkindje, nooit druk altijd beleefd. De jongste is een echte robbedoes. Maar in plaats van dat ze de oudste wat actiever maken, willen beide ouders altijd iets gaan doen met de oudste, en zien ze beide de jongste niet zitten, omdat dat juist een actief kind is dat met zn vader wil stoeien, en ondernemen. Ik vind het jongste kind stiekem leuk. Hij is zo lekker actief, van het type komt-thuis-met-kletspoot.
) papa's die wel met kun kinderen (erg onstuimige jongens) ravotten en rennen, die toertochten schaatsen en looptochten meedoen.quote:Dat zegt Pessie toch ook, dat het gaat over de familie van haar man, die rond de leeftijd van 35 Algemene Moeheid vertoont, niet over alle mannen van 35 en ouder?Op maandag 11 januari 2010 11:14 schreef miss_sly het volgende:
[..]
toch denk ik dat dat niet aan de leeftijd ligt, maar aan de personen. ik ken diverse oudere (ik blijf het raar vinden, 35 ouder te noemen
.quote:Maar dan is het toch aan haar eigen man om te zorgen dat hij zelf niet zo is op die leeftijd? Dat is imo meer een keuze, dus kun je dat zelf ook in de hand houden.
[..]
Dat zegt Pessie toch ook, dat het gaat over de familie van haar man, die rond de leeftijd van 35 Algemene Moeheid vertoont, niet over alle mannen van 35 en ouder?
Ik vind helemaal niet dat je als je jong(er) bent niet aan kinderen moet beginnen, maar ik vind het een beetje raar om zoiets als reden mee te nemen, terwijl dat iets is dat je zelf in de hand hebt
dus dat heb je inderdaad zelf in de hand en zou dat ook niet meenemen in mijn besluit.
quote:De ooms waren ontzettend actief tot ze 35 waren, toen stortten ze in. Dus het is niet echt een kwestie van "zelf iets aan doen" volgens mij.Op maandag 11 januari 2010 11:54 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar dan is het toch aan haar eigen man om te zorgen dat hij zelf niet zo is op die leeftijd? Dat is imo meer een keuze, dus kun je dat zelf ook in de hand houden.
Ik vind helemaal niet dat je als je jong(er) bent niet aan kinderen moet beginnen, maar ik vind het een beetje raar om zoiets als reden mee te nemen, terwijl dat iets is dat je zelf in de hand hebt
En het was 1 van de redenen om liefst voor ons 30ste een gezin te hebben. Natuurlijk spelen er ook veel andere dingen mee. We zijn gewoon heel blij dat ik nu zwanger ben en dat het allemaal zo voorspoeding gaat. Voor hetzelfde geld hadden we 5 jaar moeten wachten totdat het was gelukt, dan waren we meer gemiddeld geweest dan jong. Maar waren we nog steeds absoluut heel blij en gelukkig geweest met een zwangerschap.
quote:Uiteraard neemt iedereen zijn bagage mee. Maar juist in het geval van 'issues' lijkt het me belangrijk je daar bewust van te zijn. En eigenlijk denk ik dat dat verder gaat dan alleen hetgeen jij zegt in deze quote:Op maandag 11 januari 2010 09:32 schreef Lastpost het volgende:
Overigens lijkt het me toch ergens ook wel logisch/vanzelfsprekend dat je eigen ervaringen meeneemt en gebruikt bij het opvoeden van je eigen kind-to-be, of die ervaringen dan positief waren of negatief, dat lijkt me niet direct van doorslaggevend belang.
quote:Maar goed, dit gaat wat offtopic.En ik ben echt niet het type dat m'n kind tot z'n 16e alcoholvrij door het leven laat gaan, púur omdat m'n echte vader alcoholist was of maar klampachtig binnen probeer te houden omdat er teveel verleidingen buiten de deur zijn.
Ik wens jullie het beste.
quote:Op maandag 11 januari 2010 14:49 schreef pessie het volgende:
[..]
De ooms waren ontzettend actief tot ze 35 waren, toen stortten ze in. Dus het is niet echt een kwestie van "zelf iets aan doen" volgens mij.
Sorry... quote:Ja, je moeder die er niets meer van bakte toen ze eenmaal oud was.En het was 1 van de redenen om liefst voor ons 30ste een gezin te hebben. Natuurlijk spelen er ook veel andere dingen mee.
Ik vind je posts wat merkwaardig eerlijk gezegd.