Jonge moeders (<25)

Ik was 22 toen ik bewust zwanger werd van mijn zoontje en ik moet zeggen dat ik helemaal geen last heb gehad van vooroordelen. Woonde toen al samen, had een baan en we wilden het graag (mijn vriend is wel een stukkie ouder). Ik was 23 toen mijn zoontje werd geboren.

We zijn nu bijna 5 jaar verder en nu ik terugkijk, had ik wellicht beter nog kunnen wachten. Er komt echt zoveel op je af bij het ouderschap. Maar heb er geen spijt van en vind het leuk dat ik op die leeftijd moeder ben geworden.

Maar mensen hebben altijd wel wat te oordelen, of je nu jong aan kinderen begint of als je iets ouder bent.

Ik ben nu 25, Lieuwe is geboren toen ik 24 was. Er is me wel eens gevraagd of de zwangerschap gepland was maar daar bleef het eigenlijk wel bij. Ik studeer nog, op dit moment loop ik stage. Ik denk niet dat dat moeilijker te combineren is met een kind dan een baan eigenlijk. Tot en met 40 weken zwangerschap heb ik doorgestudeerd, de dag voordat Lieuwe geboren was had ik nog een tentamen. Men vond dat wel een beetje idioot maar ik vond het prettig om wat te doen te hebben. Die zwangerschapsweken kropen voor mijn gevoel echt tergend langzaam voorbij.
Ik heb altijd jong moeder willen worden, gelukkig waren de omstandigheden daar ook min of meer naar en ik vind het heel leuk. Mijn zwangerschap was er een uit het boekje, ik heb een redelijk makkelijke bevalling gehad en het herstel ging ook heel voorspoedig.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 14:09 schreef Cantare het volgende:

[..]

Heheh, same here. Mensen schatten me vrijwel altijd een paar jaar jonger. Vinniknieleuk maar ach, wat doe je eraan, he?

Denk altijd maar, als ik straks 40 ben, dan lijk ik net 34...

Bij mij ligt het denk ik ook aan het feit dat ik totaal geen make up draag... Nooit gedaan, begrijp het niet denk ik, dan zie je er al vaak wat jonger uit.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 14:08 schreef Cantare het volgende:

[..]

Mee eens, hoor!
Mag k vragen wat jij doe qua studie of werk?

Dat mag
Ik was tot de dag van vandaag fulltime gastouder (in mijn huis oppassen op kindjes van 0 tot 4 jaar) Vandaag van mn VK te horen gekregen dat ik per direct moet stoppen, dus op dit moment doe ik niks

Ik was 18 toen ik zwanger raakte en 19 toen ik mijn zoontje kreeg. (ik ben nu 22)
Ik ken niet zoveel moeders, dus ik vind het wel moeilijk om mezelf te vergelijken met een oudere moeder.

Een nadeel van jong een kind krijgen is dat als je net als ik op echte jonge leeftijd een kind krijgt, dan is het toch best moeilijk om met het leven door te gaan wat je voor ogen had. Om bijvoorbeeld toch te gaan studeren. Maar ik kan me voorstellen dat het voor oudere moeders net zo kan zijn, maar dan bijvoorbeeld met carriere maken.
Ik heb mijn school afgemaakt en ben gaan studeren en tot nu toe gaat dat prima. Ik denk wel dat het afhankelijk is van wat voor soort moeder je wil zijn. Ik ben niet het type thuisblijfmoeder. Ik wil er graag wat naast doen. Als je het moeilijk vind om veel weg te zijn van je kindje, dan wordt het lastiger.

En verder..
Toen ik zwanger was waren het vooral vooroordelen van anderen waar ik tegenaan liep. Dat ik als jonge moeder de zorg toch wel aan mijn ouders zou overlaten en verder zou gaan met mijn leven. Dat ik een niet-opgevoed kind zou krijgen en dat ik in de bijstand terecht zou komen. Dat soort dingen
Na de zwangerschap vooral veel blikken/opmerkingen van andere mensen als ik alleen met mijn zoontje op straat liep. Zodra mijn vriend erbij liep was er niets aan de hand. Dat vond ik wel vervelend.
Waar ik nog meer tegenaan liep was mijn eigen gevoel en onzekerheid. Ik heb wel een sterke neiging gehad om mezelf te moeten/willen bewijzen. Angst om tekort te schieten.
Inmiddels ben ik dit gevoel wel grotendeels kwijt.
Wat ik op dit moment vervelend vind is dat ik geen aansluiting kan vinden bij de oudere moeders, zoals bijvoorbeeld op het kinderdagverblijf van mijn zoontje. Alsof ik mensen toch onbewust afschrik.

En een 'voordeel'...
Mijn vriendinnen zeggen altijd: jij hebt alles al!
Ik vind het voor mezelf wel een voordeel om nu al een kind te hebben. Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar het voelt goed. Ik denk gewoon niet dat als ik 5 jaar later een kind had gekregen, ik dan minder gelukkig zou zijn of beter voor hem had kunnen zorgen.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 12:54 schreef Cantare het volgende:

[..]

Ik denk ook helemaal niet dat je als jonge moeder als enige last hebt van vooroordelen o.i.d. Ze zijn alleen vaak wel anders van inhoud.

Natuurlijk loop je op elke leeftijd tegen dingen aan, en die zullen wel deels overlappen, maar er zijn in mijn beleving toch wel dingen die typerend zijn voor jong moeder worden. Zoals, bijvoorbeeld, dat je nog studeert, net op de arbeidsmarkt bent, of (bijna) geen "lotgenoten" in je omgeving hebt.

Zoals je zelf al gemekrt hebt aan de post van She-Wolf zijn er ook oudere moeders die (weer) studeren. Op de arbeidsmarkt is het tegenwoordig ook niet meer standaard om 40 jaar bij dezelfde werkgever te zitten, dus dat een (aanstaande) moeder (weer) op de arbeidsmarkt actief is, is op verschillende leeftijden het geval, denk ik. En wat betreft 'lotgenoten', ben je dan voornamelijk op zoek naar andere jonge vrouwen of andere vrouwen die ook moeder zijn?

Grappig vind ik namelijk dat je de jonge moeder door zo een topic zelf weer in een bepaald hokje zet, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is

ik was 25 toen eli geboren is. met 27 dus 2 kids.

en ja, ik heb wel opmerkingen gehad. past toch niet in het standaard model inmiddels, geloof ik. hoogopgeleid en zo, tsja, dan "moet" je eerst carrière maken. ik niet. ik wil eerst kinderen, en dan komt die carrière wel. of niet. kmerk het wel.

maar ja,met 23 trouwen was dus wel echt vroeg volgens de mensen.

maar ik ben ook eerlijk naar die mensen die dan vragen. het trouwen was deels ingegeven voor geloof, maar het jong kinderen krijgen was voor mij vnl biologisch. stel nou, ik ga eerst voor een carriere en kom op mn 33e erachter dat het niet vanzelf gaat? als je in het begin de kindertijd hebt, kan je daarna ongestoord door,en kan ik langer van mijn kinderen genieten.

maar ja,som gaat het niet,is de mogelijkheid er niet. de keuze heb je niet altijd...

Ik ben nu 25 en wil graag binnenkort aan een kindje beginnen (klinkt dat stom zeg). Liefst jong, bewust (al is 25 niet direct jong, eigenlijk heel normaal, maar in mijn omgeving (veel hoogopgeleiden die veelal eerst carriere willen maken) wordt het toch als jong gezien). Ik studeer dan waarschijnlijk nog, en ik heb binnenkort hopelijk een 50% baan. Zodra ik een half jaar een baan heb, krijg ik zowat een jaar zwangerschapsverlof, dus dat is het wachten wel waard.

Mijn reden om jong te beginnen is onder andere dat mijn ouders dat niet gedaan hebben. Zij waren laat met kinderen, om eerst een poos samen te zijn en zich daarna 100% op de kinderen te kunnen storten. Nu was ik op mijn 24e al wees. Ik wil graag jong kinderen, zodat ik er zolang mogelijk voor ze kan zijn en ik zo lang mogelijk van ze kan genieten. En uiteraard omdat ik denk dat we er nu klaar voor zijn, en er gewoon erg veel zin in hebben. We wonen in een land waar kinderopvang en dergelijke supergoed geregeld zijn (Noorwegen). Het is hier dus goed mogelijk om door te studeren terwijl je een kind hebt, en dat staat me wel aan eigenlijk (op de campus zijn verscheidene creches). Tijdens je studie (mijn studie iig) ben je erg flexibel en dat lijkt me bijzonder prettig met een kind. Geen fulltime baan die in je nek hijgt.

Wat grof overigens dat er gevraagd wordt aan mensen of het een ongelukje was... En wat dan nog, er lopen zat gelukkige ongelukjes rond... Ik zou me niet in kunnen houden en echt een grof antwoord terug geven.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 15:12 schreef DaviniaHR het volgende:
ik was 25 toen eli geboren is. met 27 dus 2 kids.

en ja, ik heb wel opmerkingen gehad. past toch niet in het standaard model inmiddels, geloof ik. hoogopgeleid en zo, tsja, dan "moet" je eerst carrière maken. ik niet. ik wil eerst kinderen, en dan komt die carrière wel. of niet. kmerk het wel.

maar ja,met 23 trouwen was dus wel echt vroeg volgens de mensen.

maar ik ben ook eerlijk naar die mensen die dan vragen. het trouwen was deels ingegeven voor geloof, maar het jong kinderen krijgen was voor mij vnl biologisch. stel nou, ik ga eerst voor een carriere en kom op mn 33e erachter dat het niet vanzelf gaat? als je in het begin de kindertijd hebt, kan je daarna ongestoord door,en kan ik langer van mijn kinderen genieten.

maar ja,som gaat het niet,is de mogelijkheid er niet. de keuze heb je niet altijd...

Dat lijkt op mijn verhaal

Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen. Idioot vind ik persoonlijk want een ieder moet gewoon doen wat hij wil. Ik was enorm "toe" aan kinderen dus zijn we eraan begonnen. Niet anders dan dat, er zit geen diepere gedachte achter.

Iedereen in mn omgeving lijkt te denken dat Amélie een ongelukje was, behalve mijn ouders. Waarschijnlijk omdat mijn moeder weet hoe erg je kunt rammelen ook als je 21 bent, en hoe gepland een kind kan zijn als je jonger bent. De rest neemt het van ons aan dat ze gepland zijn maar achteraf hoor ik dan verhalen "jaja, zou ik ook zeggen...".
Tsja. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Wat Linda al zegt ja, de blikken naar mijn buik waren op het idiote af, en dat valt nu achter de kinderwagen weer wat meer mee, men schijnt te denken dat ik oppas

Voor wat het studeren betreft, ik studeer ook nog en werk daarnaast.
Ik kan je erg aanraden om alles nu in het begin van je studie goed bij te houden en zelfs waar mogelijk vooruit te werken. Hang maar even flink de nerd uit en ga er even flink tegenaan. Als ik dat had gedaan had ik nu geen vak over hoeven doen Tegen de tijd dat ik meer in de richting van de 30 weken zwangerschap kwam waren mijn prioriteiten onbewust totaal verschoven. Ik was meer bezig met de staat van de kinderkamer dan met mn opdrachten en dat schiet niet op. Je hoofd en lijf zijn gewoon volledig gericht op het krijgen van een kindje. Als je zorgt dat je tegen de laatste 10 weken van je zwangerschap niet zoveel meer hebt om echt op te studeren dan scheelt dat enorm.
Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.
Ik persoonlijk had een slechte 20 weken echo uitslag en werd daarvoor door verwezen naar het ziekenhuis. Uiteindelijk heeft dat me zoveel kopzorgen bezorgd dat studeren nauwelijks ging. Na overleg met de studiecoördinator bleek er veel mogelijk om toch mn vakken te behalen.

heel verhaal weer

Ik ben op mijn 24ste zwanger geraakt en op mijn 25ste bevallen van Timo en inmiddels ben ik bijna 26 maar ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik een jonge moeder ben of jong getrouwd ben... Ondanks dat ik er een stuk jonger uitzie dan ik ben heb ik eigenlijk ook nooit opmerkingen gehad, maar dat is misschien wel omdat ik duidelijk aan iedereen laat blijken dat ik vind dat ik best laat was met een eerste kindje.. Ik vind begin 20 een hele normale leeftijd om moeder te worden en echt jonge moeders zijn volgens mij onder de 20.. En dan nog, leeftijd zegt zo weinig..

Wat me wel heel erg opviel, toen mijn zus een dochtertje had gekregen was ik een jaar of 17 en ik leek een jaar of 15.. Toen zat ik een keer buiten in het zonnetje met haar op schoot terwijl mn zus even ergens binnen was en iedereen keek me enorm afkeurend aan.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 15:43 schreef Pyttpytt het volgende:

---

Wat grof overigens dat er gevraagd wordt aan mensen of het een ongelukje was... En wat dan nog, er lopen zat gelukkige ongelukjes rond... Ik zou me niet in kunnen houden en echt een grof antwoord terug geven.

Zodra je zwanger bent en ook zodra je bevallen bent lijken mensen een bepaalde soort sociale gêne totaal voorbij te zijn. Ineens kan er van alles gevraagd worden wat je normaal niet in je hoofd zou halen om te vragen.

Inderdaad, wat dan nog, als hij/zij een "foutje" zou zijn. Ik was dan gepland en bewust zwanger, mijn klasgenootje was tegelijk zwanger en dat was wel een "ongelukje". Het feit dat haar zwangerschap niet gepland was neemt niet weg dat zij wel heel bewust en vol overtuiging en liefde voor haar kind gekózen heeft. Net zo goed als ik dat heb gedaan.
En daarnaast komen 'foutjes' boven de 30 ook voor, dat lijken mensen nog wel eens te vergeten ofzo

quote:

Op woensdag 30 december 2009 15:59 schreef huuphuup het volgende:

[..]
Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.

Ik breek anders ff in als studiebegeleider

Wij geven aan zwangere studenten een aantal bijzondere faciliteiten, bijvoorbeeld:
- mogelijkheid om in overleg met docenten examens te verplaatsen (binnen en buiten examenperiodes of naar andere examenperiodes)
- geen verplichte aanwezigheid tijdens colleges tot 14 weken na de bevalling (komt overeen met het zwangerschapsverlof voor mensen die aan het werk zijn)
- eventueel vervangende opdracht bij groepswerken (hangt af van situatie)

Sommige opdrachten moeten uiteraard wel nog steeds gemaakt worden, maar ook daar kunnen regelingen voor getroffen worden (bv andere inleverdata, andere manieren om taken in te dienen, ...).

Om het statuut aan te vragen moeten studenten altijd bij mij passeren en dan bekijken we elke situatie afzonderlijk.

Het voordeel is ook nog eens dat ik trajectbegeleider ben en op die manier secretaris ben van examencommissie. Is dit ook onmiddellijk opgelost

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:14 schreef leonieke het volgende:

[..]

Ik breek anders ff in als studiebegeleider

Wij geven aan zwangere studenten een aantal bijzondere faciliteiten, bijvoorbeeld:
- mogelijkheid om in overleg met docenten examens te verplaatsen (binnen en buiten examenperiodes of naar andere examenperiodes)
- geen verplichte aanwezigheid tijdens colleges tot 14 weken na de bevalling (komt overeen met het zwangerschapsverlof voor mensen die aan het werk zijn)
- eventueel vervangende opdracht bij groepswerken (hangt af van situatie)

Sommige opdrachten moeten uiteraard wel nog steeds gemaakt worden, maar ook daar kunnen regelingen voor getroffen worden (bv andere inleverdata, andere manieren om taken in te dienen, ...).

Om het statuut aan te vragen moeten studenten altijd bij mij passeren en dan bekijken we elke situatie afzonderlijk.

Het voordeel is ook nog eens dat ik trajectbegeleider ben en op die manier secretaris ben van examencommissie. Is dit ook onmiddellijk opgelost

Was dat in Nederland ook maar zo goed geregeld
Als student heb je in Nederland dus geen recht op verlof en ook niet op een regeling die overeen komt met verlof zoals jij omschrijft. Was het maar zo. Hier is niets vastgelegd en ben je in principe gewoon aangewezen op de coulance van de betreffende docent, erg jammer vind ik dat.

Maar desalniettemin goed dat je het zegt
het loont altijd om gewoon even langs te gaan en te zien wat de mogelijkheden zijn.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:05 schreef huuphuup het volgende:

[..]

Zodra je zwanger bent en ook zodra je bevallen bent lijken mensen een bepaalde soort sociale gêne totaal voorbij te zijn. Ineens kan er van alles gevraagd worden wat je normaal niet in je hoofd zou halen om te vragen.

Inderdaad, wat dan nog, als hij/zij een "foutje" zou zijn. Ik was dan gepland en bewust zwanger, mijn klasgenootje was tegelijk zwanger en dat was wel een "ongelukje". Het feit dat haar zwangerschap niet gepland was neemt niet weg dat zij wel heel bewust en vol overtuiging en liefde voor haar kind gekózen heeft. Net zo goed als ik dat heb gedaan.
En daarnaast komen 'foutjes' boven de 30 ook voor, dat lijken mensen nog wel eens te vergeten ofzo

Dat soort vragen/opmerkingen krijgen de meeste zwangeren wel naar hun hoofd geslingerd hoor. Dat geldt niet alleen voor jonge moeders. Als zwangere vrouw ben je publiek bezit en mag iedereen overal wat van vinden.

en aan je willen zitten

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:35 schreef Kleurdoos het volgende:
en aan je willen zitten

En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:34 schreef m@x het volgende:

[..]

Dat soort vragen/opmerkingen krijgen de meeste zwangeren wel naar hun hoofd geslingerd hoor. Dat geldt niet alleen voor jonge moeders. Als zwangere vrouw ben je publiek bezit en mag iedereen overal wat van vinden.

ik bedoelde het ook vooral algemeen inderdaad, niet alleen als je jong bent

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:36 schreef m@x het volgende:

[..]

En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw

gatverdamme

of met hun oor op je buik luisteren
wtf..wat denkt men in hemelsnaam te horen?

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:39 schreef Kleurdoos het volgende:
of met hun oor op je buik luisteren
wtf..wat denkt men in hemelsnaam te horen?

"GA MET JE GORE OOR VAN MIJN MOEDERS BUIK AF GRIEZEL!"

Zoiets?

zou je dan eigenlijk als ringtone in moeten stellen en dan snel afspelen

Ik denk ik zoek gelijk even op hoe het hier werkt.

Ik krijg als student min of meer gelijk verlof als een werkende, met het recht om examens te verplaatsen 6 weken voor en na de geboorte. Je mag dus ook doorstuderten als je wil, je hoeft niet per se te stoppen, er kan dus van alles verschoven worden, mits je het aanvraagt. Mocht je toch een vak af moeten breken, kan je het later inhalen. Zolang je collegegeld betaalt (50 euro per semester ) mag je gewoon gebruik blijven maken van allerlei studentvoorzieningen. (even heel snel gelezen). Klinkt als goed geregeld dus!

En Huup, ik had hier in OUD inderdaad al vaker gemerkt dat aan zwangere vrouwen ineens de raarsre en intiemste dingen gevraagd kan worden, of medegedeeld. Echt te gek voor woorden eigenlijk, alsof je ineens algemeen goed bent ofzo. Ik vraag me af of ik dan vriendelijk kan blijven, maargoed, ze bedoelen het vast goed, prent ik mezelf altijd maar in

quote:

Op woensdag 30 december 2009 16:27 schreef huuphuup het volgende:

[..]

Was dat in Nederland ook maar zo goed geregeld
Als student heb je in Nederland dus geen recht op verlof en ook niet op een regeling die overeen komt met verlof zoals jij omschrijft. Was het maar zo. Hier is niets vastgelegd en ben je in principe gewoon aangewezen op de coulance van de betreffende docent, erg jammer vind ik dat.

Maar desalniettemin goed dat je het zegt
het loont altijd om gewoon even langs te gaan en te zien wat de mogelijkheden zijn.

Dat komt natuurlijk omdat ik daar als studiebegeleider nogal achter zit Die faciliteiten leg ik voor aan docenten en ze weten eigenlijk wel dat er niet veel over te discussiëren valt Het is ook niet overal in België dat je dat krijgt
Maar idd, vragen staat vrij, lijkt me