OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
En dan vragen ze nog "Mag ik?" maar ze houden hun handen al uitgestoken en zitten op anderhalve centimeter van je buikquote:Op woensdag 30 december 2009 16:36 schreef m@x het volgende:
[..]
En het liefst zelfs nog je shirt willen optillen zodat ze met hun vieze handen aan je blote buik kunnen voelen. Ieuw
Vreselijk vind ik het eigenlijk want ik heb de ballen niet aan mijn lijf om hun vragen te weigeren...
Mijn moeder is ook in het begin van haar twintiger jaren zwanger geraakt van mij (jawel, een ongelukje), maar ik vond het om die reden niet vanzelfsprekend om ook jong aan kinderen te beginnen. Sterker nog, ik heb altijd gevonden dat ze veel te snel een gezinnetje heeft gesticht waardoor ze nooit alleen en onafhankelijk is geweest. Eén ding wist ik altijd zeker: ik wilde (financieel) onafhankelijk zijn voor ik aan kinderen begon (als ik die überhaupt al wilde). Mijn moeder was dus altijd een voorbeeld van hoe ik het niet wilde.quote:Op woensdag 30 december 2009 15:59 schreef huuphuup het volgende:
Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen. Idioot vind ik persoonlijk want een ieder moet gewoon doen wat hij wil. Ik was enorm "toe" aan kinderen dus zijn we eraan begonnen. Niet anders dan dat, er zit geen diepere gedachte achter.
Uiteindelijk heb ik toch veel eerder een kind genomen dan ik tevoren in gedachten had. Na mijn promotie zou ik wel weer verder zien, maar tijdens mijn promotie bleek ineens dat ik eraan toe was. Ik begrijp dus heel goed dat 'er gewoon klaar voor zijn' ongeacht leeftijd. Toch is het vrij uitzonderlijk dat jij het praktisch allemaal voor elkaar weet te krijgen. Ik kon mijn studie, mijn huur en mijn overige vaste lasten maar amper betalen terwijl ik er behoorlijk veel naast werkte. Een kind had ik me alleen kunnen veroorloven als ik een oudere vriend had gehad die financieel meer ingebracht had (of die thuis was gebleven met het kind).
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind niks mis met een hokje als dat duidelijk maakt wat ik bedoel. Het gaat mij nu om: jonge moeders die evt. nog met studie zitten (of bewust niet!), te maken hebben met verbaasde blikken, etc.quote:Op woensdag 30 december 2009 15:08 schreef miss_sly het volgende:
Grappig vind ik namelijk dat je de jonge moeder door zo een topic zelf weer in een bepaald hokje zet, terwijl dat volgens mij helemaal niet nodig is
Tips van moeders van 26+ zijn ook hartelijk welkom en handig, zoals de ervaring van She-Wolf. Maar ik hoef geen metadiscussie over of de term wel goed gekozen is, dat hokjes niet nodig zijn en dat er uitzonderingen zijn. Dat weet ik ook wel. Maar dan streeft het topic z'n doel voorbij. Ik vind het gewoon fijn om ervaringen te delen.@Mayla, ik was nog benieuwd waar je concreet aan denkt bij:
quote:Op woensdag 30 december 2009 14:12 schreef Mayla het volgende:
We zijn nu bijna 5 jaar verder en nu ik terugkijk, had ik wellicht beter nog kunnen wachten. Er komt echt zoveel op je af bij het ouderschap.
Dat verschil merk ik zelf ook heel erg. Ik kom uit een christelijk milieu en daar is het heel normaal om jong aan kinderen te beginnen. Als ik mij buiten dat milieu begeef dan merk ik hoe wereldvreemd dat soms wordt gevonden. Met name op de universiteit.quote:Op woensdag 30 december 2009 15:59 schreef huuphuup het volgende:
Ik vind mezelf geen jonge moeder, maar dat komt meer omdat mijn moeder mij (bewust, heel erg gepland) kreeg toen ze 21 was, ik vind mezelf dus eerder gewoon normaal qua leeftijd. Maar als ik eerlijk ben en om me heen kijk dan zie ik wel dat ik blijkbaar wel jong ben. Zéker met een academische achtergrond is het blijkbaar absurd om voor je 30e en bovenaal vóór je "cariere" aan kinderen te beginnen.
Da's goed om te weten, want als alles goed gaat dan studeer ik dit schooljaar af, dus ook met scriptie schrijven enzo. Het zal me benieuwen.quote:Voor wat het studeren betreft, ik studeer ook nog en werk daarnaast.
Ik kan je erg aanraden om alles nu in het begin van je studie goed bij te houden en zelfs waar mogelijk vooruit te werken. Hang maar even flink de nerd uit en ga er even flink tegenaan. Als ik dat had gedaan had ik nu geen vak over hoeven doenTegen de tijd dat ik meer in de richting van de 30 weken zwangerschap kwam waren mijn prioriteiten onbewust totaal verschoven. Ik was meer bezig met de staat van de kinderkamer dan met mn opdrachten en dat schiet niet op. Je hoofd en lijf zijn gewoon volledig gericht op het krijgen van een kindje. Als je zorgt dat je tegen de laatste 10 weken van je zwangerschap niet zoveel meer hebt om echt op te studeren dan scheelt dat enorm.
Verder zou ik je adviseren om je studie-coördinator in te lichten en/of de examencommissie. Wellicht heb je het helemaal niet nodig maar het kan goed zijn dat zij iets voor je kunnen betekenen in de toekomst. Misschien krijg je wel vrijstelling van bepaalde aanwezigheidsplichten. Of wellicht mag je een tentamen overdoen als daar redenen voor zijn.
Oeh ik hoor hier ook 
Ik was 23 toen ik zwanger raakte (dwz een maand voor mijn 24e verjaardag dus) en nu dus 24.
Ik dacht voordat ik zwanger was en het aan mijn ouders had verteld dat vooral hun het (te) jong vonden haha, Ben de jongste thuis en iedereen riep altijd: Son, nee die wil nog geen kinderen. Nou uh verrassing
Uiteindelijk vinden ze het heel erg leuk voor ons. Maar onze thuissituatie is op zich ook wel prima. Hebben een ruim huis, financieel zitten we goed. Als ik zonder werk kom hebben we nog geen problemen enzo. En we zijn ook al bijna 6 jaar samen, dus wat dat betreft klopt het ook wel.
Mijn vriend is ook 24 dus zijn allebei jonge ouders
Tot nu toe heeft 1 iemand gedacht dat het een ongelukje was.
Ik wilde zelf altijd pas als ik 26 was aan kinderen beginnen hehe. Dat was in de tijd dat ik nog studeerde en in de veronderstelling was mijn studie af te maken en te specialiseren enzo.
Maar dat is dus iets vervroegd.
Net zoals Huups moeder was mijn moeder ook jong toen mijn zus geboren werd. Ze was nog net 20. En 23 bij mij. Ik vond het altijd leuk om een jonge moeder te hebben, dus wilde zelf ook niet te laat aan kinderen beginnen.
Pas op mijn 30e ofzo was echt geen optie (mits ik natuurlijk geen relatie zou hebben maar daar dacht ik vroeger nooit overna haha).
En vind het ook wel interessant om te lezen over moederschap en studie combineren. Aangezien ik misschien ooit ook wel weer een opleiding wil gaan doen
Ik was 23 toen ik zwanger raakte (dwz een maand voor mijn 24e verjaardag dus) en nu dus 24.
Ik dacht voordat ik zwanger was en het aan mijn ouders had verteld dat vooral hun het (te) jong vonden haha, Ben de jongste thuis en iedereen riep altijd: Son, nee die wil nog geen kinderen. Nou uh verrassing
Uiteindelijk vinden ze het heel erg leuk voor ons. Maar onze thuissituatie is op zich ook wel prima. Hebben een ruim huis, financieel zitten we goed. Als ik zonder werk kom hebben we nog geen problemen enzo. En we zijn ook al bijna 6 jaar samen, dus wat dat betreft klopt het ook wel.
Mijn vriend is ook 24 dus zijn allebei jonge ouders
Tot nu toe heeft 1 iemand gedacht dat het een ongelukje was.
Ik wilde zelf altijd pas als ik 26 was aan kinderen beginnen hehe. Dat was in de tijd dat ik nog studeerde en in de veronderstelling was mijn studie af te maken en te specialiseren enzo.
Maar dat is dus iets vervroegd.
Net zoals Huups moeder was mijn moeder ook jong toen mijn zus geboren werd. Ze was nog net 20. En 23 bij mij. Ik vond het altijd leuk om een jonge moeder te hebben, dus wilde zelf ook niet te laat aan kinderen beginnen.
Pas op mijn 30e ofzo was echt geen optie (mits ik natuurlijk geen relatie zou hebben maar daar dacht ik vroeger nooit overna haha).
En vind het ook wel interessant om te lezen over moederschap en studie combineren. Aangezien ik misschien ooit ook wel weer een opleiding wil gaan doen
quote:Op woensdag 30 december 2009 16:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Mijn moeder is ook in het begin van haar twintiger jaren zwanger geraakt van mij (jawel, een ongelukje), maar ik vond het om die reden niet vanzelfsprekend om ook jong aan kinderen te beginnen. Sterker nog, ik heb altijd gevonden dat ze veel te snel een gezinnetje heeft gesticht waardoor ze nooit alleen en onafhankelijk is geweest. Eén ding wist ik altijd zeker: ik wilde (financieel) onafhankelijk zijn voor ik aan kinderen begon (als ik die überhaupt al wilde). Mijn moeder was dus altijd een voorbeeld van hoe ik het niet wilde.
nouja mijn moeder is ook niet bepaald mn voorbeeld met een hoop dingen
Maar het was binnen mijn familie zo normaal om jong kinderen te krijgen, gepland en getrouwd en wel enzo dat ik er eigenlijk nooit raar van op heb gekeken toen ik zelf ook begon te rammelen na mn 20e.
Mja we hebben wel heel goed gekeken naar alle financiën voordat we begonnen moet ik zeggen hoor. En geld was ook wel ons grootste bezwaar maar uiteindelijk konden we niet echt een reden bedenken waarom het financiëel niet zou kunnen. Ik moet er wel bij zeggen dat geld wel meer een issue is als we aan een tweede kindje beginnen. Dan wil ik dat of mijn vriend of ikzelf een vaste fulltime baan heeft/heb met een redelijk salaris. Ik wil twee of meer kinderen ook kunnen bieden wat ik Amélie nu biedt (minstens) en daar is gewoon meer geld voor nodig dan.quote:Uiteindelijk heb ik toch veel eerder een kind genomen dan ik tevoren in gedachten had. Na mijn promotie zou ik wel weer verder zien, maar tijdens mijn promotie bleek ineens dat ik eraan toe was. Ik begrijp dus heel goed dat 'er gewoon klaar voor zijn' ongeacht leeftijd. Toch is het vrij uitzonderlijk dat jij het praktisch allemaal voor elkaar weet te krijgen. Ik kon mijn studie, mijn huur en mijn overige vaste lasten maar amper betalen terwijl ik er behoorlijk veel naast werkte. Een kind had ik me alleen kunnen veroorloven als ik een oudere vriend had gehad die financieel meer ingebracht had (of die thuis was gebleven met het kind).
Ik werd zwanger en moeder van de eerste op m'n 23e, en van de 2e op mijn 26e. Ben nu 29. 'k Heb niet zoveel commentaar gehad op het jong moeder zijn, pas toen de oudste naar school ging viel dat meer op (iig bij de school zelf 
).
Wat kan meespelen in het 'betuttelen' door cb ed is dat je als jonge moeder vaak een lager gezinsinkomen hebt en in een wat minder goed bekend staand postcodegebied woont, voor hen een risicofactor (je telt officieel vaak ook nog mee als tienermoeder tot een jaar of 23). Maar dat zal ook afhankelijk zijn van hoe je verder op hen overkomt.
Mijn moeder was 21 bij haar 1e (en had er 5 op haar 30e dus ik haal haar niet meer in ook. )
[ Bericht 11% gewijzigd door poemojn op 30-12-2009 17:22:33 ]
'k Heb niet zoveel commentaar gehad op het jong moeder zijn, pas toen de oudste naar school ging viel dat meer op (iig bij de school zelf ).Wat kan meespelen in het 'betuttelen' door cb ed is dat je als jonge moeder vaak een lager gezinsinkomen hebt en in een wat minder goed bekend staand postcodegebied woont, voor hen een risicofactor (je telt officieel vaak ook nog mee als tienermoeder tot een jaar of 23). Maar dat zal ook afhankelijk zijn van hoe je verder op hen overkomt.
Mijn moeder was 21 bij haar 1e (en had er 5 op haar 30e dus ik haal haar niet meer in ook.
)[ Bericht 11% gewijzigd door poemojn op 30-12-2009 17:22:33 ]
Ik weet niet hoeveel moeite je zelf hebt met het schrijven van papers en dergelijke maar ik zou je adviseren om alvast te beginnen met de scriptie als dat mogelijk is en je scriptie-begeleider ook in te lichten over je zwangerschap.quote:Op woensdag 30 december 2009 17:13 schreef Cantare het volgende:
[..]
Dat verschil merk ik zelf ook heel erg. Ik kom uit een christelijk milieu en daar is het heel normaal om jong aan kinderen te beginnen. Als ik mij buiten dat milieu begeef dan merk ik hoe wereldvreemd dat soms wordt gevonden. Met name op de universiteit.
[..]
Da's goed om te weten, want als alles goed gaat dan studeer ik dit schooljaar af, dus ook met scriptie schrijven enzo. Het zal me benieuwen.
Ikzelf had mn scriptie in no-time af toen al het leeswerk eenmaal achter de rug was maar toen was ik niet zwanger, dat scheelt een slok op een borrel
Ik heb gemerkt dat met name mijn concentratie-span enorm afnam na de 30 weken zwangerschap en dat ik het overzicht minder had, conclusies trekken en verbanden leggen ging moeizamer. Het is voor jezelf waarschijnlijk prettiger als de grote dingen wat je studie betreft alvast uit de weg zijn.
Concentreren vond ik na de bevalling ook nog lange tijd moeilijk. Vooral lange lappen tekst en ingewikkeldere dingen, dagelijkse dingen lukten wel. Maar dat kan ook komen doordat ik redelijk wat bloedarmoede had toen (teveel verloren bij de bevalling). Heeft zeker een maand of 6 geduurd voordat ik weer normaler was.
ik ook jaquote:Op woensdag 30 december 2009 17:23 schreef poemojn het volgende:
Concentreren vond ik na de bevalling ook nog lange tijd moeilijk. Vooral lange lappen tekst en ingewikkeldere dingen, dagelijkse dingen lukten wel. Maar dat kan ook komen doordat ik redelijk wat bloedarmoede had toen (teveel verloren bij de bevalling). Heeft zeker een maand of 6 geduurd voordat ik weer normaler was.
ik ben heel blij dat ik pas in februari weer naar college hoef. Amélie is dan 5.5 maand, dan moet het goed gaan met een beetje discipline denk hoop ik. Heb er nu al zin in
Het lijkt me overigens moeilijker om een vergevorderde carrière te onderbreken dan een startende carrière. Maar evengoed moet er nog wel voldoende brood op de plank komen natuurlijk. Mijn man en ik gaan allebei van fulltime naar 4 dagen in de week werken, dus financieel gaan we er op achteruit. Maar omdat ik nu nog op een starterssalaris zit verwacht ik de komende jaren dat gat wel weer op te kunnen vullen met loonsverhogingen.
Ik ben intussen 27, maar ben op mijn 22ste moeder geworden en heb nu drie dochters. Ik heb wel wat gemerkt van vooroordelen over zo jong moeder worden, en denk dat het in de praktijk bij mij ook wel deels 'waar' was, omdat ik nog zo weinig ervaring met kinderen had. Maar dat lag niet aan mijn leeftijd, maar meer mijn jeugd en opvoeding, weinig weten van baby's en denken dat je het allemaal wel vanzelf zult leren.
Verder geen nadelen ondervonden van het jong kinderen krijgen, behalve wat meer zwangerschapsstriemen...
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school. Maar goed, dat is dan weer mijn persoonlijke mening. Petje af voor de oudere moeders, want het lijkt me zwaarder worden met de jaren als ik eerlijk ben. ik vond het al heel zwaar om zwanger te zijn en voelde me vaak echt ziek, het wordt (lijkt mij) alleen maar zwaarder als je lichaam toch al met het verouderingsproces bezig is, om het maar eens klinisch te stellen.
Maar goed, daar kan ik ook weer helemaal de plank mee mis slaan... het is denk ik heel erg persoonlijk hoe iedereen het ervaart.
Verder geen nadelen ondervonden van het jong kinderen krijgen, behalve wat meer zwangerschapsstriemen...
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school. Maar goed, dat is dan weer mijn persoonlijke mening. Petje af voor de oudere moeders, want het lijkt me zwaarder worden met de jaren als ik eerlijk ben. ik vond het al heel zwaar om zwanger te zijn en voelde me vaak echt ziek, het wordt (lijkt mij) alleen maar zwaarder als je lichaam toch al met het verouderingsproces bezig is, om het maar eens klinisch te stellen.
Maar goed, daar kan ik ook weer helemaal de plank mee mis slaan... het is denk ik heel erg persoonlijk hoe iedereen het ervaart.
Was 19 toen ik zwanger raakte van de eerste en 22 bij de tweede. Volgens mij nooit echt vervelende opmekingen gehad, ik herinner me het ieder geval niet dus zal wel meevallen. Wel grote ogen naar mijn buik maar dat had dan meestal met de grootte te maken
En zoals eerder aangehaald hier; al wáren het ongelukjes, dan nog! Uiteindelijk kies je er bewust voor om het te houden en er met alle liefde voor te zorgen.....
Vind trouwens wel dat je er sneller volwassen door wordt. Je moet wel en dat heb ik bij mezelf gemerkt maar merk dat ook heel vaak in mijn omgeving. Ken een meisje die net 19 is geworden en bijna gaat bevallen. En als je dan zo met haar praat merk je gewoon dat ze met alle liefde voor het kindje willen gaan zorgen en hoe ze in die maanden zwangerschap groeien, vind ik altijd erg mooi om te zien.
En zoals eerder aangehaald hier; al wáren het ongelukjes, dan nog! Uiteindelijk kies je er bewust voor om het te houden en er met alle liefde voor te zorgen.....
Vind trouwens wel dat je er sneller volwassen door wordt. Je moet wel en dat heb ik bij mezelf gemerkt maar merk dat ook heel vaak in mijn omgeving. Ken een meisje die net 19 is geworden en bijna gaat bevallen. En als je dan zo met haar praat merk je gewoon dat ze met alle liefde voor het kindje willen gaan zorgen en hoe ze in die maanden zwangerschap groeien, vind ik altijd erg mooi om te zien.
Hier nog zo een met een landkaart op d'r buikquote:Op woensdag 30 december 2009 12:12 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel??
) dus wat dat aangaat zegt het ook niks.
Het enige dat ik merk is dat veel mensen botweg vragen of 't een ongelukje was. Ook wildvreemden. Dat blijf ik raar vinden. En ongelukje is een rotwoord.
Oh, en ik heb het hele "afstuderen tijdens de zwangerschap" een beetje te licht ingeschat
En afstuderen met baby in huis ook. Vooral tijdens de zwangerschap heb ik rondgelopen met een hoofd vol watten, ik had echt geen zin om me op school te concentreren. Wat ik wel jammer vind, is dat niemand in mijn omgeving met hetzelfde bezig is. Geen van mijn vriendinnen gaat nu aan kinderen beginnen. Of, nou ja, ik heb zeg maar een groepje mensen die ik ken van vóór de zwangerschap, en een groep mensen die ik voornamelijk ken dóór de zwangerschap (incl Fok! dames
). Overigens ben ik 23.
Wat wel verschil maakt voor de reacties van mensen, denk ik, is dat mijn vriend ouder is.
Ik was (nog net) 24 toen ik zwanger raakte en nu dus 25 met kind. Het was gepland, we hadden alleen niet verwacht dat het meteen raak zou zijn. Dus ik ben afgestudeerd met een 37-wekenbuik
Ik herken veel wat hier geschreven is, vooral de vraag of 'het wel de bedoeling was'. Erg bijdehand, maar aan de andere kant wel prettiger dan geklets achter je rug.
En wat innepin ook zegt, dat mijn vriendinnen veel minder bezig zijn met huisje-boompje-beestje. Maar ach, dat verschil speelt ook al jaren (vriend en ik wonen alweer 6 jaar samen) en blijkt overkomelijk. Daarom vind ik Fok! ook wel fijn om te kletsen met mensen in dezelfde fase
Ik herken veel wat hier geschreven is, vooral de vraag of 'het wel de bedoeling was'. Erg bijdehand, maar aan de andere kant wel prettiger dan geklets achter je rug.
En wat innepin ook zegt, dat mijn vriendinnen veel minder bezig zijn met huisje-boompje-beestje. Maar ach, dat verschil speelt ook al jaren (vriend en ik wonen alweer 6 jaar samen) en blijkt overkomelijk. Daarom vind ik Fok! ook wel fijn om te kletsen met mensen in dezelfde fase
Dat van die verschillen in fase blijft dus. ik heb nu veel oudere vriendinnen omdat die kinderen in dezelfde leeftijd hebben. En de dames van mijn eigen leeftijd zitten allemaal in de voedingen en luiers en slaapjes en sapjes en weet-ik-wat. Tja, wij zoeken een middelbare school inmiddels.
Tja, wij zoeken een middelbare school inmiddels.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Volgens mij is het voor iedereen wel persoonlijk.
Ik ben zelf net 28 en vindt mezelf niet te jong en niet te oud voor kinderen. (mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en ik ben de oudste dat wilde ik dan weer niet)
Toen ik een jaar of 23 was riep ik nog dat ik misschien helemaal niet eens kinderen wilde. Ik had er helemaal niks mee (en nog steeds niet heel erg veel eigenlijk, ik heb misschien 3x in mijn leven een baby vastgehouden)
Maar op mijn 26e ofzo begon het toch wel te kriebelen, net of is dat biologisch bepaald ofzo. Mijn vriend was er echter nog niet aan toe, dus al met al heeft het nog wel een jaartje geduurd voordat we ervoor gingen.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik de afgelopen 3/4 jaar ontzettend veel over mezelf nog heb geleerd, met name toen ik begonnen ben met werken na mijn studie. Ik weet beter hoe ik in het leven sta en hoe ik reageer enzo. Kortom ik ken mezelf veel beter. Misschien heeft een ander dat eerder hoor, maar ik ben soms wel geneigd om te denken dat je een stukje levenservaring mist als je nog rond de 20 bent. Ik zal er echter nooit over oordelen, je weet niet wat een ander al wel of niet heeft meegemaakt natuurlijk. Maar een stuk levenservaring zul je natuurlijk altijd meenemen en overbrengen op je kinderen. Dat zie ik dan wel weer als voordeel.
Ik ben zelf net 28 en vindt mezelf niet te jong en niet te oud voor kinderen. (mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en ik ben de oudste dat wilde ik dan weer niet)
Toen ik een jaar of 23 was riep ik nog dat ik misschien helemaal niet eens kinderen wilde. Ik had er helemaal niks mee (en nog steeds niet heel erg veel eigenlijk, ik heb misschien 3x in mijn leven een baby vastgehouden)
Maar op mijn 26e ofzo begon het toch wel te kriebelen, net of is dat biologisch bepaald ofzo. Mijn vriend was er echter nog niet aan toe, dus al met al heeft het nog wel een jaartje geduurd voordat we ervoor gingen.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik de afgelopen 3/4 jaar ontzettend veel over mezelf nog heb geleerd, met name toen ik begonnen ben met werken na mijn studie. Ik weet beter hoe ik in het leven sta en hoe ik reageer enzo. Kortom ik ken mezelf veel beter. Misschien heeft een ander dat eerder hoor, maar ik ben soms wel geneigd om te denken dat je een stukje levenservaring mist als je nog rond de 20 bent. Ik zal er echter nooit over oordelen, je weet niet wat een ander al wel of niet heeft meegemaakt natuurlijk. Maar een stuk levenservaring zul je natuurlijk altijd meenemen en overbrengen op je kinderen. Dat zie ik dan wel weer als voordeel.
Ik vind het wel leuk dat een vriendin van mij nu ook bezig is met zwanger worden. Dus hopelijk lukt dat snel, want lijkt me leuk om samen met haar zwanger te zijn.
Is mijn oudste vriendin, ken haar al sinds ik 2,5 ben.
En omdat mijn zus en schoonzus ook zwanger zijn heb k wel mensen in mijn omgeving die hier ook mee bezig zijn.
Is mijn oudste vriendin, ken haar al sinds ik 2,5 ben.
En omdat mijn zus en schoonzus ook zwanger zijn heb k wel mensen in mijn omgeving die hier ook mee bezig zijn.
Hier ook jong moeder.
Zwanger op mijn 21ste, bevallen toen ik 22 was.
Hier was het niet gepland, wel heel welkom. En als het niet voor de logistieke uitdaging hier was, dan waren we allang voor een 2e gegaan. Dat is het nadeel van ongepland jong moeder, een 2e zit er voorlopig nog even niet in helaas (naja tenzij die weer als cadeautje komt).
Een studie met zwangerschap/kind combineren is hier de grote uitdaging.
Mijn studie (geneeskunde) is er absoluut NIET op berekend. Qua examens verplaatsen/overdoen etc is er totaal niets mogelijk en kolven op college dagen was de grote uitdaging.
Reacties varieerden van "ja maar dan dump je dat kind toch gewoon bij je ouders", "ik had het weg laten halen" tot "jemig zoiets doe je toch niet tijdens je studie" en "nu ga je vast wel stoppen"
Maar we worden er wel assertief en handig van
Op het ogenblik combineer we hier thuis fulltime co-schappen, deeltijd mbo-v, 2 parttime banen 24 + 12 uur pw met een peuter en een huishouden. Waarbij alleen het huishouden er vaak bij inschiet.
Dus op mijn cv kan straks in ieder geval, ruime ervaring met het oplossen van logistieke problemen en goed in multi-tasken en time-management.
Dan komt het met die carrière vast ook nog wel goed.
Zwanger op mijn 21ste, bevallen toen ik 22 was.
Hier was het niet gepland, wel heel welkom. En als het niet voor de logistieke uitdaging hier was, dan waren we allang voor een 2e gegaan. Dat is het nadeel van ongepland jong moeder, een 2e zit er voorlopig nog even niet in helaas (naja tenzij die weer als cadeautje komt).
Een studie met zwangerschap/kind combineren is hier de grote uitdaging.
Mijn studie (geneeskunde) is er absoluut NIET op berekend. Qua examens verplaatsen/overdoen etc is er totaal niets mogelijk en kolven op college dagen was de grote uitdaging.
Reacties varieerden van "ja maar dan dump je dat kind toch gewoon bij je ouders", "ik had het weg laten halen" tot "jemig zoiets doe je toch niet tijdens je studie" en "nu ga je vast wel stoppen"
Maar we worden er wel assertief en handig van
Op het ogenblik combineer we hier thuis fulltime co-schappen, deeltijd mbo-v, 2 parttime banen 24 + 12 uur pw met een peuter en een huishouden. Waarbij alleen het huishouden er vaak bij inschiet.
Dus op mijn cv kan straks in ieder geval, ruime ervaring met het oplossen van logistieke problemen en goed in multi-tasken en time-management.
Dan komt het met die carrière vast ook nog wel goed.
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg en dat zijn dat de artsen van de toekomst...lekkere instelling... 
en dat zijn dat de artsen van de toekomst...lekkere instelling...
stormy waters...
sailin'
sailin'
dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoekenquote:
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg
Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?quote:
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school.
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.quote:Op woensdag 30 december 2009 12:10 schreef debuurvrouw het volgende:
blijkbaar gaat ieders biologische wekker op een ander tijdstip tikken. Of geeft er op een ander tijdstip gehoor aan.
Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....quote:Op woensdag 30 december 2009 17:31 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders.quote:Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Als ik geen kinderen had had ik nu waarschijnlijk fulltime gewerkt, skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.
Dan had je misschien beter een skilesje kunnen nemen!quote:Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef poemojn het volgende:
skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.
Sja, ben ik inmiddels al een 'oude' moeder? ik ben straks 29 als ik bevallen ben!
Had heel graag jong moeder willen worden, op mijn 23e dan ook gestopt met de pil, maar door allerlei dingen nu pas, na ivf 3, zwanger. Ergens vind ik het wel jammer dat het nu 'pas' is gelukt, aan de andere kant.. Als ik nu terug kijk naar hoe ik was toen ik 23 was.... vind ik het helemaal niet erg dat ik nu op mijn 29e moeder word. Denk dat ik zelf wel een stuk rustiger ben geworden al in die 5/6 jaar...
Mijn moeder was 19 toen ik geboren werd. Dat vond ik voor mezelf te jong om op die leeftijd al aan kinderen te beginnen..
Volgens mij heeft zowel jong als wat ouder moeder worden zijn voor- en nadelen... het ligt dus gewoon helemaal aan de persoon zelf!
ik ben straks 29 als ik bevallen ben!Had heel graag jong moeder willen worden, op mijn 23e dan ook gestopt met de pil, maar door allerlei dingen nu pas, na ivf 3, zwanger. Ergens vind ik het wel jammer dat het nu 'pas' is gelukt, aan de andere kant.. Als ik nu terug kijk naar hoe ik was toen ik 23 was.... vind ik het helemaal niet erg dat ik nu op mijn 29e moeder word. Denk dat ik zelf wel een stuk rustiger ben geworden al in die 5/6 jaar...
Mijn moeder was 19 toen ik geboren werd. Dat vond ik voor mezelf te jong om op die leeftijd al aan kinderen te beginnen..
Volgens mij heeft zowel jong als wat ouder moeder worden zijn voor- en nadelen... het ligt dus gewoon helemaal aan de persoon zelf!
Nee, de exacte invulling kan je niet op terugkijken, maar je kunt wel jezelf tegen het licht houden.quote:
[..]
Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders.
Zo ben ik blij dat ik niet op m'n 26e kinderen heb gekregen, wat ik wel wilde voor die tijd. Achteraf kan ik zeggen of een beslissing wel of niet goed is uitgepakt.
Vooruit kan je niet zeggen of een beslissing wel of niet goed is.. in de tijdgeest van die beslissing zal ie altijd voor jou goed zijn.
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Heb dank!quote:Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Heheh, ik was ook wel wat gedesillusioneerd toen ik op de universiteit terechtkwam en daar het zooitje psychologen en orthopedagogen van de toekomst ontmoette.quote:Op donderdag 31 december 2009 12:14 schreef Belana het volgende:
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg
Ik herinner me de blikken toen ik vertelde dat ik ging trouwen. Maar ach, zo zijn veel mensen van rond de 20 gewoon, met het idee dat ze alles doorhebben (dat is het nadeel van die intelligentie!) en de wereld aan hun voeten ligt. Op den duur haalt de levenservaring je intelligentie wel in, denk ik, en word je vanzelf wat ruimdenkender.[ Bericht 7% gewijzigd door Cantare op 31-12-2009 12:53:11 ]
Dat oudere moeders prima moeders zijn, zal niemand kunnen bestrijden. Mijn moeder kreeg haar eerste op haar 34ste en de laatste op haar 41ste. Mijn vader is 5 jaar ouder. Topouders, echt, de beste.quote:Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....
Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.
Maar van de kind-kant bekeken: in die tijd waren eigenlijk alle ouders jonger dan de mijne. Ik heb daar zelf als kind en tiener heel wat nachtjes over liggen piekeren: hoe oud zal ik zijn als mijn ouders doodgaan? En zelfs nu: mijn moeder is 63 en mijn vader 68. Als ik 10 jaar had gewacht met kinderen, hadden zij ze dan nog te zien gekregen? Het klinkt dramatisch, maar dat waren en zijn dingen die ik écht moeilijk vind, en 1 van de overwegingen om zelf jong(er) moeder te willen worden.
Cantare, daar heb je helemaal gelijk in hoor!
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.
Maar dat was "vroeger" echt uniek. Deze tijden krijgen mensen eigenlijk steeds meer op latere leeftijd kinderen....... vroeger was het normaal als je bv op je 22e een kind zou krijgen. Nu vinden mensen het vaak jong. Nu is de normale leeftijd tussen de 27 & 40 kun je wel een beetje stellen.
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.
Maar dat was "vroeger" echt uniek. Deze tijden krijgen mensen eigenlijk steeds meer op latere leeftijd kinderen....... vroeger was het normaal als je bv op je 22e een kind zou krijgen. Nu vinden mensen het vaak jong. Nu is de normale leeftijd tussen de 27 & 40 kun je wel een beetje stellen.
Dat zijn ook moeilijke dingen, maar die zeggen weer niets... Mijn moeder is op haar 43e overleden... terwijl mijn schoonvader dit jaar 84 is geworden (en van hem hadden we juist verwacht dat die niet meer zou meemaken dat we een kindje zouden krijgen...)quote:
[..]
Dat oudere moeders prima moeders zijn, zal niemand kunnen bestrijden. Mijn moeder kreeg haar eerste op haar 34ste en de laatste op haar 41ste. Mijn vader is 5 jaar ouder. Topouders, echt, de beste.
Maar van de kind-kant bekeken: in die tijd waren eigenlijk alle ouders jonger dan de mijne. Ik heb daar zelf als kind en tiener heel wat nachtjes over liggen piekeren: hoe oud zal ik zijn als mijn ouders doodgaan? En zelfs nu: mijn moeder is 63 en mijn vader 68. Als ik 10 jaar had gewacht met kinderen, hadden zij ze dan nog te zien gekregen? Het klinkt dramatisch, maar dat waren en zijn dingen die ik écht moeilijk vind, en 1 van de overwegingen om zelf jong(er) moeder te willen worden.
Dat is natuurlijk zo, je wéét het niet, maar hoe ouder mensen worden, hoe waarschijnlijker dat ze (snel) doodgaan. De gemiddelde leeftijd van overlijden ligt niet voor niets ergens halverwege de 70. En als kind zie je dat natuurlijk allemaal nog wat zwart-witter.
Ik snap heel goed dat dat voor oudere moeders zelf geen belemmering is, maar wil alleen maar aangeven dat het een van míjn overwegingen was om zelf jonger moeder te willen worden. Dat mijn ouders het mee kunnen maken, en dat mijn kind (als ze mijn genen heeft ) daar niet zo mee hoeft te zitten als ik gedaan heb.
Ik snap heel goed dat dat voor oudere moeders zelf geen belemmering is, maar wil alleen maar aangeven dat het een van míjn overwegingen was om zelf jonger moeder te willen worden. Dat mijn ouders het mee kunnen maken, en dat mijn kind (als ze mijn genen heeft
) daar niet zo mee hoeft te zitten als ik gedaan heb.
Meld!
Hier nu 25 en ruim voor mijn 26e verjaardag straks twee kinderen
Maar mijn omgeving vindt het bij mij wel logisch geloof ik
Hier nu 25 en ruim voor mijn 26e verjaardag straks twee kinderen
Maar mijn omgeving vindt het bij mij wel logisch geloof ik
Mijn ouders waren ook net over de 40 toen ik kwam, maar ik ben wel de jongste van 7. Denk dat dat ook wel uitmaakt
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders En ze worden gewoon echt ouder en dat vind ik af en toe wel lastig op mijn leeftijd.
Ik ben afgestudeerd met buikje Maar nog niet zoveel buik, ik was net drie maanden zwanger bij diploma-uitreiking.
En dan zit je daar in de collegezaal, je weet nèt dat je zwanger bent en het zingt door je hoofd: 'ik zit hier met een baby in mijn buik
ze zouden eens moeten weten, ik heb een baby in mijn buik! '
Probeer je dan nog maar eens te concentreren
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders
En ze worden gewoon echt ouder en dat vind ik af en toe wel lastig op mijn leeftijd. Ik ben afgestudeerd met buikje
Maar nog niet zoveel buik, ik was net drie maanden zwanger bij diploma-uitreiking.En dan zit je daar in de collegezaal, je weet nèt dat je zwanger bent en het zingt door je hoofd: 'ik zit hier met een baby in mijn buik
ze zouden eens moeten weten, ik heb een baby in mijn buik! ' Probeer je dan nog maar eens te concentreren
Ik heb niet echt veel moeite gehad met concentreren toen ik zwanger was. Ik ben halverwege mijn tweede jaar zwanger geraakt. Er was qua verlof e.d. trouwens niks mogelijk. Voor het derde jaar werd er een 100% aanwezigheidsverplichting gesteld. Toen ik in een gesprek aangaf daar so wie so niet aan te kunnen voldoen omdat ik toch een keer moest bevallen, kreeg ik na diverse overleggen bij gods gratie 2 (!) verlofmomenten. Dus twee weken na mijn bevalling zat ik weer trouw op school. Had ik nog geluk dat er een week herfstvakantie tussenzat. Anders had ik het hele jaar overnieuw moeten doen en daar zat ik niet echt op te wachten. Maar ja, particuliere (HBO)opleiding, dus die kunnen met gemak hun eigen regels stellen.
Anders had ik het hele jaar overnieuw moeten doen en daar zat ik niet echt op te wachten. Maar ja, particuliere (HBO)opleiding, dus die kunnen met gemak hun eigen regels stellen.
While you burn at the stake, I dance with the flames...
No more nights, of blood and fire...
No more nights, of blood and fire...
wow, jij breekt alle records wat het jonge moederschap betreft!quote:Op donderdag 31 december 2009 14:00 schreef She-Wolf het volgende:
Ik ben halverwege mijn tweede jaar zwanger geraakt.
in de haak.
Oh dat geloof ik direct hoor, maar dat was ook niet waarom ik blij ben dat ik jong moeder ben geworden. Ik besef me ook maar al te goed dat er vrouwen zijn (in mijn directe omgeving ook meerdere) die pas later moeder worden omdat het gewoon niet zo makkelijk gaat. Of gewoon omdat ze er eerder echt niet aan toe waren. Dat snap ik ook goed!quote:Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:
[..]
dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoeken
[..]
Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.
Maar het lijkt me veel voordelen hebben om jong moeder te zijn. Vooral lichamelijke voordelen. Wat betreft levenservaring - ja, die zou ik graag hebben gehad toen ik mijn eerste dochter kreeg. Dus in dat opzicht zou ik graag wat later moeder zijn geworden. Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.
Ik ook, want mijn ouders waren redelijk jong toen ze mij kregen. Maar diezelfde gezinnen hadden een veel mooier huis, een grote tuin om in te spelen, en de kinderen kwamen na de zomervakantie met geweldige verhalen terug over hun vakantie. Ik verzon daarentegen exotische bestemmingen om ook maar een mooi verhaal te hebben. Mijn moeder had eens verteld dat we verre familie in Australië hebben. Ik kon heel overtuigend vertellen over onze 6 weken in Australië, over slangen in het open veld en vogelspinnen in de huishoudkast.quote:Op donderdag 31 december 2009 12:54 schreef Xs2Shanna het volgende:
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.
Toen ik jong was vond ik het best vervelend dat wij nooit geld hadden om op vakantie te gaan, want elk jaar ging het vakantiegeld naar iets verantwoords als een wasmachine. En mijn ouders zijn in mijn puberjaren gescheiden omdat ze duidelijk te jong en onervaren waren voor een serieuze relatie toen ze mij kregen. Zo is er altijd weer wat. Ik begrijp dat vergelijken dan ook niet zo goed. Ondanks de problemen die mijn ouders hadden die min of meer typisch zijn voor mensen die (te) jong kinderen krijgen ben ik dol op ze en kijk ik terug op een gelukkige jeugd.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
*test*
ha hij doet het! Ik kon claudia's post niet zien
Wij hadden vroeger thuis ook niet ontzettend veel geld maar dat lag en ligt meer aan het soort werk dat mijn ouders doen en deden. We hebben nooit op een houtje hoeven bijten maar echt breed hadden we het nou ook weer niet. En nog steeds niet eigenlijk.
Ik ben het wel eens met Shana (nick vergeten), ik vind de kritiek over en weer een beetje gek, dat jonge moeders commentaar hebben op oudere moeders enzo (maar ook andersom!). Aan allebei de "soorten" moederschap zitten imho voordelen en nadelen, maar ik blijf wel vinden dat een ieder moet doen wat hem/haar het best lijkt.
Shanna kiest er voor om eerst financieel ruim te zitten en een huis te hebben en meer van dat. Mijn persoonlijke kinderwens was sterker dan de wens om een eigen huis. Ik heb echt heus mijn ambities hoor maar mn kinderwens stak met kop en schouders overal bovenuit. Dus ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik er echt heel erg aan toe was of hoe je dat ook verwoordt.
[ Bericht 84% gewijzigd door huuphuup op 31-12-2009 14:37:44 ]
ha hij doet het! Ik kon claudia's post niet zien
Wij hadden vroeger thuis ook niet ontzettend veel geld maar dat lag en ligt meer aan het soort werk dat mijn ouders doen en deden. We hebben nooit op een houtje hoeven bijten maar echt breed hadden we het nou ook weer niet. En nog steeds niet eigenlijk.
Ik ben het wel eens met Shana (nick vergeten), ik vind de kritiek over en weer een beetje gek, dat jonge moeders commentaar hebben op oudere moeders enzo (maar ook andersom!). Aan allebei de "soorten" moederschap zitten imho voordelen en nadelen, maar ik blijf wel vinden dat een ieder moet doen wat hem/haar het best lijkt.
Shanna kiest er voor om eerst financieel ruim te zitten en een huis te hebben en meer van dat. Mijn persoonlijke kinderwens was sterker dan de wens om een eigen huis. Ik heb echt heus mijn ambities hoor maar mn kinderwens stak met kop en schouders overal bovenuit. Dus ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik er echt heel erg aan toe was of hoe je dat ook verwoordt.
[ Bericht 84% gewijzigd door huuphuup op 31-12-2009 14:37:44 ]
Mijn ouders waren ook in de veertig toen ik geboren werd, mijn moeder 42 en mijn vader 47. Op de kleuterschool dachten de meeste kinderen dat het mijn opa en oma waren ipv mijn ouders. Mijn moeder was nog helemaal niet grijs, maar mijn vader was al vroeg kalend dus dat versterkte de indruk wel.quote:Op donderdag 31 december 2009 13:34 schreef freecell het volgende:
Mijn ouders waren ook net over de 40 toen ik kwam, maar ik ben wel de jongste van 7. Denk dat dat ook wel uitmaakt
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders
[ Bericht 1% gewijzigd door Suzanna op 31-12-2009 14:40:41 ]
Maar dat klopt dan toch met wat de buurvrouw zegt: 'of geeft ieder er op een ander moment gehoor aan' ?quote:Op donderdag 31 december 2009 12:35 schreef Xs2Shanna het volgende:
[..]
Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.
Ikzelf heb een paar jaar een heel, heel serieuze kinderwens gehad en het is dat mijn partner 'liever nu nog even niet, eerst wat zaken op orde' zei, anders had hier ook al een kindje rondgescharreld (als het allemaal gelukt was, natuurlijk, want da's ook geen zekerheid). En nu zou het prima kunnen, maar wil ik zelf nog even niet. Klokje is even gestopt, zeg maar. Ik hoop dat ie het nog gaat doen
Jij wilde jong moeder worden vanwege de indruk van andere kinderen op de kleuterschoolquote:Op donderdag 31 december 2009 14:30 schreef Suzanna het volgende:
[..]
Mijn ouders waren ook in de veertig toen ik geboren werd, mijn moeder 42 en mijn vader 47. Op de kleuterschool dachten de meeste kinderen dat het mijn opa en oma waren ipv mijn ouders. Mijn moeder was nog helemaal niet grijs, maar mijn vader was al vroeg kalend dus dat versterkte de indruk wel.
Dat heeft er ook mee te maken dat ik jong moeder wilde worden.
Mijn vader werd ook regelmatig voor mijn opa aangezien. Ik kan me niet herinneren dat hij of ik daar erge problemen mee gehad hebben.
Ik ben deze maand 41 geworden, mijn dochter is 5 maanden. Mijn zwangerschap was lichamelijk gezien perfecht, geen last van misselijkheid, BI, of weet ik wat voor klachten. Mijn bevalling was zwaar, maar niet zwaarder dan een gemiddelde bevalling, want bevallingen zijn nu eenmaal zwaar. En ook na de bevalling duurde ht bij mij echt niet langer voorik lichamelijk weer op peil was.quote:
[..]
Oh dat geloof ik direct hoor, maar dat was ook niet waarom ik blij ben dat ik jong moeder ben geworden. Ik besef me ook maar al te goed dat er vrouwen zijn (in mijn directe omgeving ook meerdere) die pas later moeder worden omdat het gewoon niet zo makkelijk gaat. Of gewoon omdat ze er eerder echt niet aan toe waren. Dat snap ik ook goed!
Maar het lijkt me veel voordelen hebben om jong moeder te zijn. Vooral lichamelijke voordelen. Wat betreft levenservaring - ja, die zou ik graag hebben gehad toen ik mijn eerste dochter kreeg. Dus in dat opzicht zou ik graag wat later moeder zijn geworden. Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.
Verder ben ik het gewend om met bijv mijn neefjes over de vloer te kruipen, met ze door de tuin te rennen en bezig te zijn.
Ik geloof dat het lichamelijk echt niet zwaarder is hoor, als je ouder bent.
Wat betreft de levenservaring: ik wilde heel erg graag al veel eerder een kind, maar ik denk, kijkend naar mezelf, dat ik 15 jaar geleden niet zo'n fijne, goede, bewuste moeder had kunnen zijn als ik nu kan zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee hoor...dat was echt niet de enige reden. Daarom heb ik die zin even weggehaald, kwam een beetje vreemd over. Maar goed, ik heb het idee dat in dit topic wát je ook zegt verkeerd gaat opgevat worden, omdat het blijkbaar nogal een 'touchy feely' onderwerp is. Dus ik hou m'n mond maar even
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.quote:Op donderdag 31 december 2009 14:42 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben deze maand 41 geworden, mijn dochter is 5 maanden. Mijn zwangerschap was lichamelijk gezien perfecht, geen last van misselijkheid, BI, of weet ik wat voor klachten. Mijn bevalling was zwaar, maar niet zwaarder dan een gemiddelde bevalling, want bevallingen zijn nu eenmaal zwaar. En ook na de bevalling duurde ht bij mij echt niet langer voorik lichamelijk weer op peil was.
Verder ben ik het gewend om met bijv mijn neefjes over de vloer te kruipen, met ze door de tuin te rennen en bezig te zijn.
Ik geloof dat het lichamelijk echt niet zwaarder is hoor, als je ouder bent.
Wat betreft de levenservaring: ik wilde heel erg graag al veel eerder een kind, maar ik denk, kijkend naar mezelf, dat ik 15 jaar geleden niet zo'n fijne, goede, bewuste moeder had kunnen zijn als ik nu kan zijn.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
) dus ja met 40 weet je meer dan met 20, maar met 50 weet je ook meer dan met 40. Kortom, het is voor mij niet per se een reden om vanwege de levenservaring te wachten met kinderen te krijgen. Net zoals het voor veel vrouwen geen reden is om vanwege het fysieke aspect eerder kinderen te krijgen. Hmm ik verwoord me weer wazig
quote:Op donderdag 31 december 2009 14:42 schreef Suzanna het volgende:
Nee hoor...dat was echt niet de enige reden. Maar als je dat wilt denken, ga je gang.
Nou, ik denk niet zoveel, ik lees alleen wat jij schrijft en daar verbaasde ik me over. Dat de mening van anderen zoveel invloed heeft, zeg maar. Dat kan, daar is niets mis meequote:Op donderdag 31 december 2009 14:44 schreef Suzanna het volgende:
Nee hoor...dat was echt niet de enige reden. Daarom heb ik die zin even weggehaald, kwam een beetje vreemd over. Maar goed, ik heb het idee dat in dit topic wát je ook zegt verkeerd gaat opgevat worden, omdat het blijkbaar nogal een 'touchy feely' onderwerp is. Dus ik hou m'n mond maar even
Je hoeft van mij zeker niet je mond te houden in elk geval, maar het viel me gewoon op.
Nee hoor, ik vind je eigenlijk juist duidelijk. Ben het er wel mee eens. En ik denk dat ik ook te snel vooroordelen heb over bepaalde dingen, maar ik denk dat iedereen dat heeft.quote:Op donderdag 31 december 2009 14:54 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
Hmm ik verwoord me weer wazig
och, ik zou me er niet druk om maken. Als ik zo op dit forum al om me heen kijk zie ik mijzelf als jonge moeder toch stukken bewuster bezig dan sommige oudere moeders.quote:Op donderdag 31 december 2009 14:54 schreef huuphuup het volgende:
[..]
Maar precies dat vind ik dus vaak wel vervelend om te horen. Jij betrekt het dan vooral op jezelf en dan valt het alweer een pak mee, maar een hoop mensen doen dat niet en veralgemeniseren.
En op die manier geeft dat mij dan weer op een bepaalde manier het gevoel dat oudere moeders op mij (lees: jongere moeders) neer kijken omdat ze vinden dat mijn moederschap het niet haalt bij dat van hen omdat zij meer levenservaring hebben en rustiger en bewuster etc zijn. Terwijl ook dat dus niet per se waar hoeft te zijn denk ik.
Ik snap wel wat jij bedoelt en jij snapt ook vast wel wat ik bedoel, maar zulke dingen daar hangt het dan dus op qua gevoel. Oudere moeders vinden het onzin dat het fysieke argument in de strijd wordt gegooid want er is niets mis met ze fysiek en het gaat allemaal goed. Ik vind het dus altijd een beetje vervelend als het "levenservaring" argument erin wordt gegooid. Je leven is nu eenmaal een aaneenschakeling van voortschrijdende inzichten (als het goed is
Hmm ik verwoord me weer wazig
Ik denk dat je het beter per persoon kan bekijken. De 1 is op haar 20e al een stuk volwassener dan een ander van 30. De 1 is van nature erg zorgzaam, de ander wat minder.
|
|
