Even de OP uit topic 1 quoten:
Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.
De kracht van het nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad.
Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Succes
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 3 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beinvloed door de Kracht vh Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciouness
Links naar vorige delen:
Teveel nadenken - waarom?
Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
Disclaimer:
Dit topic was in eerste instantie bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeen in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
[ Bericht 2% gewijzigd door Probably_on_pcp op 18-06-2009 11:51:47 ]
quote:Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.Op woensdag 17 juni 2009 22:43 schreef logicc123 het volgende:
Maar hoe kan je iets doen terwijl je in het NU bent?. Voor alles wat je doet heb je toch je verstand nodig?
Ik kan zo weer een heel verhaal gaan vertellen, maar dit is allemaal al uitgelegd in dit topic en ook vooral het vorige topic. Het is heel veel om te lezen, maar het is dan ook geen makkelijke materie. Ik kan je dus niet zomaar duidelijk maken hoe ik dat ervaar, dat doen zonder denken.
quote:Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn levenBen je zelf trouwens in staat om je verstand uit te schakelen en in het NU te komen?
Vijf golven van intens geluk bewogen zich door mijn lichaam, de een nog heviger dan de andere. Ik snap heel goed dat wanneer mensen deze ervaring niet hebben gehad, deze materie heel lastig te begrijpen is.Het enige wat ik persoonlijk probeer te bereiken is mensen te interesseren voor deze denkwijze. Sowieso, mensen overtuigen om hierin te geloven dat werkt niet. Het gaat namelijk om de ervaring en dat moet men zelf doen. Dat maakt deze leer juist vrij onschuldig in tegenstelling tot dogmatische godsdiensten, scientology, culten enz.
In principe is het ook gewoon psychologie. En de psychologie staat nog in zijn kinderschoenen. Het is nog niet zo'n ontwikkeld gebied als de natuurkunde, scheikunde, biologie enz. Er is dus nog veel te ontdekken.
De moderne mens is nog een jonge soort op deze aarde en de menselijke beschaving staat nog maar aan het begin van zijn reis. Als soort zijn we nog vrij onvolwassen en nog niet voluit ontwikkeld. Het beter begrijpen van onze eigen psychologie is een eerste stap naar een meer volwassen wereld en dientengevolge een betere, gezondere en meer veilige wereld.
Dit zie je ook in de ontwikkeling van 1 enkel mens. Hoe ouder een mens wordt hoe beter hij of zij zichzelf leert kennen. Dit levert een meer evenwichtigere persoonlijkheid op.
Uiteindelijk denk ik zelf dat onze soort alleen in staat zal zijn te overleven wanneer we dit andere perspectief van onze psychologie gaan gebruiken. We moeten toe naar een verlichte (een niet met het verstand en het ego identificerende) wereld toe, om alle (?) conflicten achter ons te laten.
Dus voor nu doe ik even een TVP!
Het zal vast aan bod gekomen zijn, maar The Power Of Now, staat in twee delen in mijn kast. Erg goed boekje voor deze leefwijze
quote:Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?Op donderdag 18 juni 2009 01:08 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Even de laatste post uit het laatste topic:
[..]
Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.
Ik kan zo weer een heel verhaal gaan vertellen, maar dit is allemaal al uitgelegd in dit topic en ook vooral het vorige topic. Het is heel veel om te lezen, maar het is dan ook geen makkelijke materie. Ik kan je dus niet zomaar duidelijk maken hoe ik dat ervaar, dat doen zonder denken.
[..]
Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn leven
Het enige wat ik persoonlijk probeer te bereiken is mensen te interesseren voor deze denkwijze. Sowieso, mensen overtuigen om hierin te geloven dat werkt niet. Het gaat namelijk om de ervaring en dat moet men zelf doen. Dat maakt deze leer juist vrij onschuldig in tegenstelling tot dogmatische godsdiensten, scientology, culten enz.
In principe is het ook gewoon psychologie. En de psychologie staat nog in zijn kinderschoenen. Het is nog niet zo'n ontwikkeld gebied als de natuurkunde, scheikunde, biologie enz. Er is dus nog veel te ontdekken.
De moderne mens is nog een jonge soort op deze aarde en de menselijke beschaving staat nog maar aan het begin van zijn reis. Als soort zijn we nog vrij onvolwassen en nog niet voluit ontwikkeld. Het beter begrijpen van onze eigen psychologie is een eerste stap naar een meer volwassen wereld en dientengevolge een betere, gezondere en meer veilige wereld.
Dit zie je ook in de ontwikkeling van 1 enkel mens. Hoe ouder een mens wordt hoe beter hij of zij zichzelf leert kennen. Dit levert een meer evenwichtigere persoonlijkheid op.
Uiteindelijk denk ik zelf dat onze soort alleen in staat zal zijn te overleven wanneer we dit andere perspectief van onze psychologie gaan gebruiken. We moeten toe naar een verlichte (een niet met het verstand en het ego identificerende) wereld toe, om alle (?) conflicten achter ons te laten.
Ik vraag deze dingen puur uit interesse hoor, ik zou het graag kunnen ervaren allemaal.
quote:Als jij iets voor het eerst doet, als je een handeling nog moet leren dan gaat dat leren veel sneller wanneer jij jouw verstand daarbij gebruikt. Wanneer je je een handeling al eigen hebt gemaakt dan kun je die handeling eigenlijk grotendeels op instinct doen, net zoals dieren dat doen.Op donderdag 18 juni 2009 09:18 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?
Ik denk dat dat ook het verschil is tussen mens en dier. Dieren worden voornamelijk gestuurd door de informatie in hun genen, maar mensen kunnen door het verstand dit proces omzeilen. Wij hoeven niet meer miljoenen jaren te wachten totdat de evolutie ons weer andere vaardigheden meegeeft. Wij kunnen een proactieve houding aannemen door ons verstand.
Maar bij veel dingen hebben wij dit echt niet nodig. Veel dingen doen wij al automatisch of instinctmatig. Tijdens het afwassen denken wij ook voor het overgrote deel van de tijd aan niet gerelateerde dingen, onze gedachten dwalen af.
In dit topic gaat het er ook niet over dat je altijd in het Nu moet zijn en niet moet denken, maar het gaat erom dat je je gedachten onder controle krijgt. Dat jij je verstand weer gaat gebruiken ipv andersom. Wanneer de observeerder de macht weer overneemt van het verstand kan de observeerder het verstand weer gaan gebruiken. De observeerder (je pure bewustzijn) kan namelijk heel goed herkennen wanneer een handeling of probleem het verstand vereist.
Net zoals de timmerman heel goed kan beslissen wanneer hij wel of niet zijn hamer kan gebruiken. De timmerman kan natuurlijk 24 uur per dag gaan lopen timmeren, dan weet hij zeker dat hij de hamer op de juiste ogenblikken gebruikt, maar tegelijkertijd is het dan ook zo dat hij de hamer gebruikt op tijdstippen dat hij de hamer helemaal niet nodig heeft.
Het verstand is een instrument dat gebruikt moet worden bij bepaalde problemen of handelingen, maar het is echt niet nodig om dit instrument continu te gebruiken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 18-06-2009 11:27:11 ]
Topic 3 is alweer geopend!
Ik volg t nog steeds met veel interesse.
quote:Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jijOp woensdag 17 juni 2009 14:04 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Maar dit kan ik niet helemaal bevatten, hoe kan je dat nou toepassen in je dagelijks leven.
Je staat op s'ochtends, je moet toch nadenken dat je straks douchen, aankleden moet. Daarna dat je moet eten en je rekening ermee moet houden dat je bijvoorbeeld half 9 op je werk moet zijn.
Je moet toch altijd wel nadenken over de toekomst in het dagelijkse leven. Dat je tijdens mediteren in het NU kan komen snap ik maar ik snap niet hoe dit in het dagelijks leven te doen.
En ook al zou je wel over de volgende 5 minuten mogen nadenken, wat is dan het verschil tussen aan de volgende 5 minuten denken of nadenken over volgend jaar?.
Maar er zit wel degelijk een hele grote kern van waarheid in de theorie van De kracht van het NU en nee, voor mij werkt ook niet alles uit dat boek. Je moet het dan ook niet te letterlijk nemen. Je zegt dat je tijdens het opstaan al denk aan het douchen, al aan het aankleden, het eten. Je verstand weet dat je die dingen nog moet, maar heeft het zin om daar steeds mee bezig te zijn? Je bent dus tijdens het opstaan bezig in je hoofd met het douchen, tijdens het douchen met het eten, tijdens het eten met het naar het werk gaan? Daar zit dan een "probleem", alleen heb je zoiets niet gauw in de gaten. Ik had het ineens door toen ik richting een deur liep met ruiten erin, ineens besefte ik me dat ik in gedachten die deur al door was en toen realiseerde ik me ook dat dat volslagen belachelijk was, je weet immers niet wat er zich achter die deur gaat afspelen (ook al kun je zien wat er achter die deur zit) en als er iets gebeurt voordat je die deur doorgaat, kun je niet eens meer adequaat reageren omdat je het moment in gedachten al voorbij bent. Ook tijdens het reizen naar het werk heb ik gemerkt dat het werkt: ik zat eerst in de auto continu op de klok te kijken en te denken "dat ga ik niet halen" en dan ben je al excuses en smoesjes aan het verzinnen waarom je te laat bent, terwijl het nog niet eens zeker is of je te laat bent. Je moet gewoon op dat moment je best doen om er naartoe te gaan, meer kun je niet. Je kunt niet ineens eerder vertrekken (ja, misschien morgen, maar alleen morgen op het moment zelf, het Nu van morgen dus) en je kunt ook hoe en hoe laat je aankomt niet veranderen nu. Waarom zou je dan wel die gedachten in je hoofd halen?Ik moet zeggen dat nu ik het wat meer door heb (in combinatie met andere technieken) ik veel positiever in het leven sta en vooral aan mijn nek/schouders merk ik het. Ik had namelijk al heel lang last van RSI-verschijnselen waarvoor ik ook een half jaar fysiotherapie heb gehad (zonder resultaat overigens) en ik moet echt zeggen dat ik er de laatste tijd veel minder last van heb dan eerst, ben er dan ook wel overtuigd dat die klachten een psychische achtergrond hebben. Zoals Tolle ook zegt: acceptatie is de key voor dit alles. Ook accepteren dat het fout zit bijvoorbeeld, dat is stap 1 om er weer uit te komen. Je moet niet continu gaan bedenken hoe je het graag gehad had (op momenten kan dat wel eens fijn zijn, maar zorg niet dat dat je gedachten gaat beheersen)
Maar ik was ook heel erg kritisch hoor
(en nog steeds op sommige dingen) Ik heb het boek trouwens utgeleend aan een vriendin van me die er erg in geïnteresseerd was, ben eens benieuwd wat zij ervan gaat vinden. quote:Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.Op donderdag 18 juni 2009 19:25 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jij
Ik moet zeggen dat nu ik het wat meer door heb (in combinatie met andere technieken) ik veel positiever in het leven sta en vooral aan mijn nek/schouders merk ik het. Ik had namelijk al heel lang last van RSI-verschijnselen waarvoor ik ook een half jaar fysiotherapie heb gehad (zonder resultaat overigens) en ik moet echt zeggen dat ik er de laatste tijd veel minder last van heb dan eerst, ben er dan ook wel overtuigd dat die klachten een psychische achtergrond hebben. Zoals Tolle ook zegt: acceptatie is de key voor dit alles. Ook accepteren dat het fout zit bijvoorbeeld, dat is stap 1 om er weer uit te komen. Je moet niet continu gaan bedenken hoe je het graag gehad had (op momenten kan dat wel eens fijn zijn, maar zorg niet dat dat je gedachten gaat beheersen)
Maar ik was ook heel erg kritisch hoor
Die begrijp ik ook, ik snap dat het beter is om tijdens het douchen je te focussen op het douchen in plaats van in je gedachten al je boterham te smeren.
Maar dit is gewoon iets simpels, daar hoef je geen boek voor vol te schrijven.
Voor mij komt het boek over alsof er iets magisch is wat nog vrijwel niemand heeft ervaren.
Het begin van het boek vond ik interessant maar het laatste gedeelte begon me gewoon te irriteren, toen dacht ik echt wat is dit een tijdverspilling.
Tolle zegt ook dat al het geluk uit bewust zijn komt , niet uit nastreven van doelen etc.
Maar wat doen wij op aarde dan.
Hij zegt min of meer dat de wereld beter zou zijn als iedereen bewust is, maar waarom zou je nog iets uitvoeren als echt geluk,vrede(al het goeie) uit bewust zijn komt.
En als het materiële gewin puur uit het verlangen van het ego komt.
quote:Er zijn zat mensen die wel onder de douche die boterham aan het smeren zijn (figuurlijk dan, letterlijk lijkt het me een smeerboel wordenOp donderdag 18 juni 2009 19:40 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.
Die begrijp ik ook, ik snap dat het beter is om tijdens het douchen je te focussen op het douchen in plaats van in je gedachten al je boterham te smeren.
Maar dit is gewoon iets simpels, daar hoef je geen boek voor vol te schrijven.
Voor mij komt het boek over alsof er iets magisch is wat nog vrijwel niemand heeft ervaren.
Het begin van het boek vond ik interessant maar het laatste gedeelte begon me gewoon te irriteren, toen dacht ik echt wat is dit een tijdverspilling.
Tolle zegt ook dat al het geluk uit bewust zijn komt , niet uit nastreven van doelen etc.
Maar wat doen wij op aarde dan.
Hij zegt min of meer dat de wereld beter zou zijn als iedereen bewust is, maar waarom zou je nog iets uitvoeren als echt geluk,vrede(al het goeie) uit bewust zijn komt.
En als het materiële gewin puur uit het verlangen van het ego komt.
), ik had dat ook wel namelijk. Of dat ik tijdens een concert bezig was met hoe ik weer het snelste van de parkeerplaats af kon komen in plaats van te genieten van het concert. die dingen zijn soms te logisch voor woorden, maar je moet je er eerst bewust van worden voordat je ze kunt veranderen. Dei irritatie bij het laatste gedeelte herken ik ook overigens, dat had ik precies hetzelfde. Maar je moet er dan ook uithalen wat jij kunt gebruiken. Ik heb ook niet zo'n "geestelijk orgasme" gehad zoals hij of P_on_pcp dat beschrijft, maar ik gebruik gewoon datgene wat voor mij werkt. En ook niet alleen maar uit dit boek, ook uit andere. Probeer niet teveel letterlijk vast te houden aan wat in dat boek staat, dat deed ik in het begin ook en werkte voor mij ook niet
Het is een stof die gewoon even moet bezinken heb ik de indruk, maar dat kan voor iedereen weer anders zijn.Het boek ken ik al wel, alleen heb ik het gelezen in een periode dat ik nog blowde.
Nu inmiddels gestopt, wel heftig maar heb ook meteen het idee dat dit mijn comfortzone was (uit de post van probably on pcp).
Voorlopig even een tvp om de reeks in de gaten te houden, zelf zoek ik al wel langer de rust (minder/geen gedachten). Zal nu wel even anders gaan, omdat ik niet meer het makkelijke (blow)uitstapje heb..
Voor mezelf dus bewust kiezen van nu stop ik met denken en zorg voor mijn ontspanning omdat ik anders gillend gek word.
Het is vooral met stress-periodes om gek van te worden want dan maken mijn hersens echt overuren.
Denken is wel goed maar je kan het ook overdrijven.
Ik denk dat trouwens lezen van hele filosofische boeken etc. niet helpt want dat zijn ook dingen waar je bij moet nadenken soms is het ook eens lekker gewoon dingen te doen en verstand op nul ook al moet ik mezelf er soms echt toe dwingen.
quote:Oeh, een echte cliffhanger in dit topicOp zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
quote:Mooi dat het voor je werktOp zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
Hoever ben je? Welke dingen zie je al als bruikbaar?
quote:
morgen ff bijlezenTVP
quote:
v
p
Het is "Ontwaken in de droom" van Leo Hartong.
Dit boek heb ik altijd met veel plezier gelezen omdat het zo ontzettend helder is geschreven. Ook op het internet krijgt het erg goede commentaren. Het boek gaat over non-dualiteit, iets wat je ervaart wanneer je in het Nu bent. Dualiteit ontstaat nl. vanuit het ego omdat het de wereld onderverdeelt in ik en de rest, ik en andere zaken.
In het Nu is er geen ego en ben je even 1 met alles omdat er dus even geen ik en de rest is. In dit boek wordt dat heel helder uitgelegd. Even een linkje naar bol.com met positieve reviews:
http://www.bol.com/nl/p/b(...)001837254/index.html
Ook op Amazon wordt het boek goed ontvangen. Alleen nog maar 5-star reviews:
http://www.amazon.co.uk/product-reviews/0954779215/ref=dp_top_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
Nog wat positieve geluiden:
http://www.gnostiek.nl/db/forum/lees.php?tid=4&id=1214
Ik bedenk me net dat er nog wat posts zijn in topic 2 waar ik op wil reageren. Hopelijk heb ik morgen wat tijd daarvoor.
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
De key is om niet door te draven.
quote:Juh, maar ik vraag me af hoe dat correspondeert met die theorie...Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
quote:Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
quote:Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?Op woensdag 1 juli 2009 10:44 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.
Ik bedoel, als iemand je niet meer leuk vindt of iemand gaat vreemd dan kan ik dat ook accepteren, het doet wel pijn, maar ik kan daar mee leven. Het idee dat dingen soms zo onlogisch en oneerlijk zijn, daar kan ik niet mee leven. Maar misschien is dat mijn rationele gedachte over dingen die soms loodrecht op gevoelskwesties staan.
En tijd speelt geen factor.. je kan niet van het een op het andere moement dingen verwerkt hebben toch? Of is dat wel mogelijk?
(ik ben echt benieuwd en als het boek niet te duur is ga ik het zeker kopen)
quote:Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"Op woensdag 1 juli 2009 10:50 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?
Ik bedoel, als iemand je niet meer leuk vindt of iemand gaat vreemd dan kan ik dat ook accepteren, het doet wel pijn, maar ik kan daar mee leven. Het idee dat dingen soms zo onlogisch en oneerlijk zijn, daar kan ik niet mee leven. Maar misschien is dat mijn rationele gedachte over dingen die soms loodrecht op gevoelskwesties staan.
quote:Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?En tijd speelt geen factor.. je kan niet van het een op het andere moement dingen verwerkt hebben toch? Of is dat wel mogelijk?
Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
quote:Wij wachten!Op zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
quote:Tja, blijkbaar leeft het toch meer bij mensen dan ik in eerste instantie dacht. Dat geeft me weer aan dat ik toch niet zo raar blijk te zijn
quote:Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
misschien toch weer eens oppakken.Ik ben ook een beetje van mening dat ik wel OK zit qua relativerings vermogen en positieve dingen uit (eventueel) negatieve situaties halen. Mijn recente situatie bijvoorbeeld. Vandaag is mijn eerste dag als officieel werkloze. Best balen dat door de crisis mijn contract niet is verlengd. Maar ik begrijp de baas zijn keuze wel en respecteer die ook. Ik heb ook keurig mijn maand uitgewerkt en een draaiboek gemaakt voor de collega's die nou mijn taak in hun schoenen krijgen geschoven. Dit alleen maar om het hun wat makkelijker te maken want hun hebben het eigenlijk veel te druk om een derde van een fulltime functie (als export logistiek manager) over te nemen. Plus dat ik de enige was die op de hoogte was van alle vereiste exportdocumenten etc. En dat is af en toe nog best lastig.
Nu zit ik dus ineens thuis. Gelukkig is het mooi weer. Ik ben allerlei achterstallige schoonmaak klusjes aan het doen, geniet van de zon met een lekker boek (nee, niet dát boek
) beetje gamen, lekker koken, kortom genieten van de dag en niet depri in een hoekje gaan zitten balen dat ik nog geen werk heb. Ondertussen ben ik ook elke dag even aan het kijken naar vacatures, en ben bezig met inschrijvingen etc. Ben dus ook actief bezig met het zoeken naar een nioeuwe baan.Mijn houding op dit moment is dit: wie weet welke deuren er nu voor me opengaan. Dit hoeft niet persé iets slechts te zijn. Nieuwe dag, nieuwe kansen!
en met mijn werkervaring kom ik er echt wel, ondertussen even genieten nog. Het had tenslotte ook winter kunnen zijn
quote:Ik vind het mooi omschreven en je hebt denk ik wel gelijk, het lukt alleen niet altijdOp woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
quote:Dus in feite kan je verdriet hebben en het accepteren tegelijk? Voor mij is een tijdje verdrietig zijn om iets een verwerkingsproces om iets te accepteren. Ik huil een beetje uit, praat erover, denk erover en door dit te doen kan ik het op den duur een plek geven, het verwerken. Maar als je iets meteen accepteert dan heb je toch ook geen reden meer om te huilen?[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
quote:Das toch mooiGoh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
Volgens van Tolle, is al het materiële in ons leven vergankelijk. En dat is ook wel zo natuurlijk.
Hij vertelt dat wij altijd vrede/geluk hebben in volledige bewustzijn.
Maar ik vroeg mij dan af, wat als je muziek luistert?
Ben je dan in het NU?, ik denk het niet. En hoe je muziek leuk of niet leuk vinden als je volledig bewust bent?
Kan je überhaupt iets materialistisch als leuk ervaren als je volledig bewust bent?
quote:Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.Op woensdag 1 juli 2009 14:30 schreef logicc123 het volgende:
Nog wat dingen die mij bezig houden.
Volgens van Tolle, is al het materiële in ons leven vergankelijk. En dat is ook wel zo natuurlijk.
Hij vertelt dat wij altijd vrede/geluk hebben in volledige bewustzijn.
Maar ik vroeg mij dan af, wat als je muziek luistert?
Ben je dan in het NU?, ik denk het niet. En hoe je muziek leuk of niet leuk vinden als je volledig bewust bent?
Kan je überhaupt iets materialistisch als leuk ervaren als je volledig bewust bent?
Ik kan zelf (nog) weinig met termen als 'volledig bewust' zijn, want volgens mij is het net als met iets als 'verlichting': je snapt het pas op het moment dat je het ook daadwerkelijk ervaart. Tot die tijd is het een denkconcept, maar niet de echte ervaring.
Daarom denk ik dat je als je volledig bewust bent, je meer onthecht bent van de materiële wereld en je eigen gedachtenwereld. Je kunt het allemaal makkelijker relativeren, waardoor het niet meer allemaal aan je blijft vastkleven.. door los te laten ervaar je meer..
Ik probeer het maar te painten, misschien niet duidelijk.
In iedergeval, dat ik verder in het 'nu' ga betekend niet dat ik me dan depressief ga voelen, ik ben me bewust van dat deze gevoelens er zijn, maar op een bepaald punt, richting het uiterste zegmaar (zo heb ik me periodes gevoelt en dat wil ik nóóit meer) geef ik op. Niet door wilskracht maar doordat ik wordt afgeleid door gedachten of dat ik mijn concentratie niet kan behouden.
Maar dit is volledig mijn interpetatie
quote:Ik heb ook bij veel muziek emoties.Op woensdag 1 juli 2009 17:32 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.
Laatst hoorde ik een nummer en zei ik tegen een vriendin dat dat me aan mijn ex deed denken en dat ik t daarom niet wilde horen.
Ze zei toen: Je kunt wel op elke situatie, elk liedje, elke geur etc het label [ex] plakken, maar dan hou je steeds minder over om 'gewoon'leuk te vinden zonder dat je daaraan denkt.
Dat heeft me wel aan t denken gezet en sinds dien als ik een andere associatie heb bij een liedje, koppel ik die slechte herinnering direct los en probeer ik in het NU te blijven en niet terug te denken aan .....
Zonde om me te laten beinvloeden door alle associaties die ik overal bij heb (en dat zijn er ontzettend veel)...
quote:Het accepteren dat het over is, heeft volgens mij 2 kanten (in mijn situatie nu dan): Verstand en gevoel..Op woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
1 mijn verstand weet heel goed dat het over is en is er ook klaar mee. mijn ex was niet goed voor mij.
2 mijn emotie heeft er bij vlagen heel veel moeite mee, omdat dat gedeelte de aandacht, knuffels, kussen etc etc mist
Daardoor voel ik me in de steek gelaten en alleen. De neiging om dan weer contact te zoeken (luisteren naar mijn emoties) komt dan weer naar boven. Terwijl ik verstandelijk heel goed weet dat het niks wordt.
Ik heb zelf wel het idee dat ik momenten heb dat ik in het NU kan komen, maar dat schakelt dan enorm snel met me verstand.
Maar in het NU komen is tot nu toe voor mij geen magistrale gebeurtenis zoals Tolle hem omschrijft. Ik weet dat er een fokker is die dat wel mee gemaakt heeft.
Maar vraag me af wie komt hier nu echt in het NU?
Het boek is immers zo populair, maar geen resultaten?
Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
Als ik er namelijk over ga nadenken, merk ik dat ik niet in het Nu ben, juist door dat zelfde nadenken.. en daar gaat het bericht in de openingspost volgens mij ook over: een vrije tijd te veroveren op wat je op dit moment allemaal denkt te weten.. je gedachten loslaten, niet meer en niet minder
quote:Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
Zonder geloven erbij te halen etc.
Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Dit boek is veel praktischer. Het geeft "verlossing" van je ego via een andere weg, nl. eerlijk zijn. Het ego is nl. gebaat bij het in stand houden van jouw verhaal, het verhaal van het ego, met alle drama, oneerlijkheid enz. die daarbij hoort. Door (radicaal) eerlijk te zijn neem je eigenlijk de macht van je ego weg. Heel veel tijd die je besteed aan denken gaat over het in stand houden van een zelfbeeld, niet alleen naar jezelf toe, maar ook naar buiten. Door gewoon eerlijk te zijn, in eerste instantie naar jezelf, kun je alle strijd wegnemen en je creeert ruimte voor jezelf om echt te groeien.
Ik vond het boek echt geweldig. Zo geweldig en diep en wijs dat ik heb zitten klappen toen ik het uit had
Daar komt bij dat het boek ontzettend humoristisch is geschreven waardoor je soms hardop zit te grinniken.Hier een aantal reviews van het boek.
http://www.amazon.com/Radical-Honesty-New-Revised-Transform/product-reviews/0970693842/ref=dp_top_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
http://www.amazon.co.uk/product-reviews/0970693842/ref=sr_1_1_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
De verdeling van het aantal sterren in deze reviews is ook leuk: Of het is 5 ster of het is 1 ster. Het boek is nl. niet voor fijngevoelige typetjes bedoeld die niet tegen een directe no nonsense aanpak kunnen.
In mijn ogen echt een aanrader
quote:Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?Op donderdag 2 juli 2009 01:30 schreef Probably_on_pcp het volgende:
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
quote:Haha, heel toevallig was ik net het vorige topic aan het napluizen en wilde ik net dit van jou kopieren:Op donderdag 2 juli 2009 01:32 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
quote:Ademhalingsoefenen kunnen best helpen. Je wordt er rustig van omdat je je op je lichaam richt. Er is er eentje die ik wel eens doe:Ik zit weer met een probleem van een half jaar geleden momenteel. Moeilijk hoe ik daar nou weer mee om moet gaan. Naja. Een vriend van me loopt bij een haptonoom die zich ook veel met dit soort zaken doet (ook met ademhaling etc). Ik heb al vaker overwogen eens te kijken of het wat is. Heeft iemand ervaringen met een haptonoom?
3-1-2 verhouding: Adem drie tellen in, hou je adem 1 tel vast en adem twee tellen uit. Of adem 6 tellen in, hou het 2 vast en blaas het in vier uit. Schijnt ook goed te zijn voor de opname van zuurstof in je lichaam heb ik me laten vertellen.
quote:Ik herken dit wel een beetje. Misschien omdat je wanneer je in het nu zit eindelijk je vermoeidheid herkent. Normaal gesproken gunnen we ons niet de tijd om vermoeid te zijn. Op mn werk neem ik ook niet echt de tjid om tot rust te komen. De dag gaat dan wel lekker snel door de constante aanwezigheid van adrenaline maar aan het einde vd dag ben ik gewoon echt moe.Op woensdag 1 juli 2009 18:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik probeer de laatste tijd om zo ver mogelijk het 'nu' in te komen. Maar ik merk, hoe verder ik probeer te gaan, hoe meer weerstand mijn ego me geeft. Tot het op een bepaald punt niet echt verder kan. Als ik in bed lig of zit val ik als een blok in slaap, als ik buiten rondhang of een mooie plek bekijk wordt ik ook gewoon moe.
quote:Ik snap wel wat je bedoelt. Soms lijkt het net alsof er een dikke laag gedachten/ego/mist voor je verstand hangt. Op deze momenten is het heel moeilijk om in het nu te zijn. Maar goed, juist die herkenning is weer een nieuwe stap in de "ontmanteling" van het ego.Ik probeer het maar te painten, misschien niet duidelijk.
In iedergeval, dat ik verder in het 'nu' ga betekend niet dat ik me dan depressief ga voelen, ik ben me bewust van dat deze gevoelens er zijn, maar op een bepaald punt, richting het uiterste zegmaar (zo heb ik me periodes gevoelt en dat wil ik nóóit meer) geef ik op. Niet door wilskracht maar doordat ik wordt afgeleid door gedachten of dat ik mijn concentratie niet kan behouden.
Maar dit is volledig mijn interpetatie
quote:Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkomOp woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
Als ik er namelijk over ga nadenken, merk ik dat ik niet in het Nu ben, juist door dat zelfde nadenken.. en daar gaat het bericht in de openingspost volgens mij ook over: een vrije tijd te veroveren op wat je op dit moment allemaal denkt te weten.. je gedachten loslaten, niet meer en niet minder
Maar Eckhart Tolle heeft blijkbaar wel zo'n verlichtende ervaring gehad dat hij een jaar lang op een bankje in een park heeft geleefd en daar compleet gelukkig bij was.
Ik denk ook dat voor de meesten onder ons complete bevrijding van het ego erg moeilijk wordt. We leven nou eenmaal in een linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. We moeten ons wel bedenken dat er boedhistische monniken zijn die hier dag in dag uit mee bezig zijn.
De mate van verlichting (van je ego) kan per persoon verschillen denk ik.
quote:Hier ben ik het helemaal mee eensOp donderdag 2 juli 2009 00:02 schreef DaneV het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
quote:Ja idd. Je moet je emoties gewoon beleven en dat is best eng of gewoon kut. Zelfs positieve emoties beleven kan eng zijn voor mensen omdat ze zich dan teveel bloot geven.Op woensdag 1 juli 2009 11:25 schreef elcastel het volgende:
[..]
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).
Hierin speelt het ego ook een grote rol omdat het je weghaalt uit het nu en het nu is de plek waar je je emoties vol kunt ervaren en hoe eerder je dit doet hoe sneller je ze kunt verwerken en door kunt gaan met je leven.
quote:Relativeringsvermogen is idd ook heel erg belangrijk! Doordat ik me heel erg ben gaan verdiepen in wetenschap en dergelijke is mijn relativeringsvermogen enorm toegekomen. Ik weet nu hoe wonderbaarlijk het leven in elkaar steekt en dat negativiteit zonde is van je tijd.Op woensdag 1 juli 2009 12:03 schreef Puckzzz het volgende:
Ik kwam/kom het boek maar niet door...
Ik ben ook een beetje van mening dat ik wel OK zit qua relativerings vermogen en positieve dingen uit (eventueel) negatieve situaties halen.
Toch heb ik die ruimte in mezelf, die ik nodig heb om me te verwonderen over alles, gecreeerd door meer in het nu te leven. Die extreme verwondering die ik af toe voel voor de wereld om me heen is ontstaan door de verwondering die ik voor het eerst voelde in het nu.
In het nu is alles gewoon zo echt, hoe stom dat ook klinkt. Wanneer je voor het eerst echt in het nu zit zul je zien hoe tweedimensionaal je de wereld altijd bekeken hebt. Je hebt altijd door een scherm van gedachten naar de wereld gekeken en eigenlijk kijken we vaker met ons verstand dan met onze ogen.
Ik denk dat deze verwondering te vergelijken is met dat pure wat we allemaal zo mooi vinden in babies. Babies kijken zo heerlijk met een open blik naar de wereld, vol verbazing en vol verwondering. Dit kunnen ze omdat ze nog geen ego hebben. Een ego dat een scherm opgooit tussen je ogen en de echte wereld om je heen.
quote:Je vriendin kwijt raken is kut, maar er zijn veel ergere dingen en over niet al te lange tijd zijn we allemaal dood. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat relativeringsvermogen ook erg belangrijk is.Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
En waar het eigenlijk om gaat hier is dat je echt geluk alleen kunt vinden in het nu. Wanneer je in het nu zit heeft het verstand geen vat op je en ben je gewoon gelukkig omdat je geen negativiteit voelt. Je voelt misschien ook niet direct positiviteit, maar juist omdat je in het nu rust hebt en de wereld door een heel andere bril bekijkt komt er automatisch een gelukzalig of op zn minst vredig gevoel bij je op.
Dit klinkt misschien als wegvluchten voor de realiteit, het nu ingaan om weg te vluchten voor dat kutgevoel dat je hebt na het uitmaken van je relatie, maar ik moet zeggen dat het voor mij juist heel goed werkt. Ik heb met mijn vriendin een paar keer op het punt gestaan dat ik (mijn ego) het uit wilde maken omdat ik gek van dr werd. Uiteindelijk praten we er dan over en de reden dat ik dan niet in negativiteit blijf hangen is omdat ik met het nu en de toekomst bezig ben en niet met het verleden.
Vergeven wordt veel makkelijker wanneer je je meer en meer met het nu bezig houdt en minder met het verleden en de toekomst. Dat is tot nu toe mijn conclusie als het aankomt op het toepassen van leven in het nu in de praktijk. Het lijkt misschien heel moeilijk en onmogelijk in sommige situaties, maar ik kom er toch achter dat er meer positieve dingen uit voort komen en negatieve dingen maken ook vaak plaats voor positieve hierdoor.
quote:Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
quote:Ik ben ook even benieuwd naar je ervaringenOp zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
[ Bericht 3% gewijzigd door Stefanovich op 02-07-2009 02:25:13 ]
quote:AbsoluutOp donderdag 2 juli 2009 02:18 schreef Stefanovich het volgende:
Het is toch zeer lastig allemaal...
quote:Misschien werkt dat idd niet en is dat alleen weggelegd voor mensen die in een klooster hoog in de bergen wonen, ver weg bij de linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. Verder is het wel belangrijk om te weten dat het ook geen streven moet zijn. Verlichting is geen doel dat je in de toekomst kunt leggen. Bij verlichting gaat het erom dat je een bepaald perspectief herkent en daar is helaas geen stappenplan voor. Opeens heb je het. Daar gaat het om bij verlichting.Totale verlichting of bewustzijn nastreven werkt gewoon niet, je zal je altijd in het leven wel eens kut of slecht voelen, dat hoort erbij.
quote:Er zijn meerdere manieren om de druk van je ego te verlichten. Positief denken is daar absoluut 1 van. Dat is ook datgene waar ik het eerst mee in aanraking kwam, de psychologie van positief denken. Leren hoe je overtuigingen tot stand komen en hoe deze overtuigingen een bril vormen waardoor jij naar de wereld kijkt.Dus ik denk dat vooral positief zijn, rust in je hoofd en acceptatie en gemoedsrust, dus dat je je zo min mogelijk verzet tegen het nu, je je goed doen voelen. Je moet niet willen streven naar zoveel mogelijk bewustzijn, dat werkt iig voor mij niet, gewoon de gedachten van je afgooien is voor mij genoeg.
Acceptatie is idd ook heel belangrijk en komt ook voort uit relativeringsvermogen en voor relativeringsvermogen hoef je niet verlicht te zijn. Maar verlichting vergroot je relativeringsvermogen enorm, dus verlichting is zeker wel waardevol. Maar goed, er zijn genoeg mensen in deze wereld (denk ik) die volledig gelukkig zijn en niet verlicht zijn.
Of misschien zijn die mensen wel verlicht en weten ze het zelf niet omdat ze het perspectief vh ego niet snappen
Of misschien houden ze het voor zichzelf omdat ze bang zijn dat toch niemand ze begrijpt en/of ze voor gek uitmaakt [ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 02-07-2009 03:01:34 ]
Op zich wel mooi toch dat verlichting, of gelukkig zijn, hoe je het wilt noemen, geen doel op zich is en je er in principe niets voor hoeft te doen, maar gewoon een bepaalde richting is waarin je kijkt..? Die gedachte maakt het voor mij ineens allemaal een stuk simpeler, logisch, want eerst ben ik alles aan het overpeinzen en lukt het me niet, vaak kan ik dan opeens zo alles laten gaan en van me afgooien en kijk ik een stuk luchtiger naar het leven, wat me weer rust brengt, en dus een goed gevoel. Echter, vaak, of de volgende dag, vergeet je dit weer een beetje en denk je weer veel na, maar als ik mij gewoon hier aan herinner, gaat het toch weer een stuk makkelijker.
Oja, en als je het niet erg vind, ga ik nu pitten
quote:Klinkt interresant, volgende week maar eens doorlezen..
Voor degene die interesse hebben, hier kun je het e-book in pdf formaat vinden
quote:Ik wilde met dat bericht een beetje het spannende gevoel weghalen, daarmee creëer je m.i. namelijk een barriere waarbij mensen gaan denken dat het iets moeilijks en unieks is..Op donderdag 2 juli 2009 02:16 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.
Ik ben het opzich wel met je eens dat het iets speciaals is. Maar als ik het al eens heb ervaren, dan was het voor mij juist zo speciaal omdat het puur en natuurlijk aanvoelt. Dus misschien is het eerder speciaal te noemen dat we het niet zo veel ervaren..
En qua loslaten van je ego.. ik ben het wel met je eens, maar tegelijkertijd denk ik er ook wel eens een stuk radicaler over: je hebt een ego of je laat het los en accepteert het "Nu"
vraag is dan alleen waar de middenweg (die er m.i. altijd is) blijft..
quote:Daar ben ik mij ook van bewust idd.. hier wordt er nogal makkelijk gedacht (en gedaan) over ideeën als dit (en The Secret zie ik als een soort uitvloeisel hiervan), terwijl er in het Oosten jarenlange geestelijke arbeid bij komt kijken. Maar toch vraag ik me af in hoeverre je echt zo veel moet gaan werken/zoeken. Soms denk ik dat daar een groot deel van het probleem uit voortkomt, dat we gewoonweg te moeilijk doen en denken.. maar dat kan ook wel weer het ego zijnOp donderdag 2 juli 2009 01:48 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkom
Maar Eckhart Tolle heeft blijkbaar wel zo'n verlichtende ervaring gehad dat hij een jaar lang op een bankje in een park heeft geleefd en daar compleet gelukkig bij was.
Ik denk ook dat voor de meesten onder ons complete bevrijding van het ego erg moeilijk wordt. We leven nou eenmaal in een linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. We moeten ons wel bedenken dat er boedhistische monniken zijn die hier dag in dag uit mee bezig zijn.
De mate van verlichting (van je ego) kan per persoon verschillen denk ik.
Qua Tolle's tolles ervaring ken ik het verhaal niet, toch eens nazoeken..
Goed topic dit trouwens, goed om weer een stil te staan bij deze materie!
Als je nou telkens als je ogen op "staar stand" staan, je realiseert dat je niet in het NU bent, kan je misschien makkelijker in het NU komen door dan te focussen je ogen te bewegen.
voor mij werkt dit wel een beetje.
quote:Nee, ik zie het ook niet als zo'n geweldige ervaring die in één klap je leven verandert eigenlijk, maar ik haal er gewoon de dingen uit die ik kan gebruiken en die voor mij werken. Voor mij is dat voldoendeOp woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Wie hier kan er echt in het NU komen?
Ik heb zelf wel het idee dat ik momenten heb dat ik in het NU kan komen, maar dat schakelt dan enorm snel met me verstand.
Maar in het NU komen is tot nu toe voor mij geen magistrale gebeurtenis zoals Tolle hem omschrijft. Ik weet dat er een fokker is die dat wel mee gemaakt heeft.
Maar vraag me af wie komt hier nu echt in het NU?
Het boek is immers zo populair, maar geen resultaten?
quote:Dat had ik laatst ook al eens geconstateerd inderdaad. Extraverte mensen lijken ook minder met dingen te zitten, van minder dingen een "probleem" te maken enz. Was laatst op Pinkpop en toen heb ik eens goed zitten kijken naar de verschillen tussen mensen, daar heb je namelijk heel veel verschillende mensen bij elkaar, dus kun je eens goed observeren. Wat me toen ook opviel is dat mensen eigenlijk alleen écht van elkaar verschillen door hun manier van denken, fysiek gezien zijn we allemaal min of meer hetzelfde. En die manier van denken kan het verschil maken met hoe mensen naar je kijken, hoe je je zelf voelt, hoe je dingen aanpakt enzovoorts, de rest is dan bijzaak.Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
quote:Ja, die geloven mogen ze ook uit het boek schrappen van mij ja...Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
quote:Muziek luisteren alleen is voor mij niet voldoende, ik kan écht niet zonder muziek in mijn leven, dat niet, maar ik heb altijd het gevoel dat ik ook nog iets moet doen ondertussen. Muziek kan wel de stemming beïnvloeden en andersom ook, aan de hand van mijn stemming bepaal ik welke muziek ik wil horen. Ik maak trouwens ook muziek, al jaren, maar heb niet het idee dat dat zorgt dat je meer in het NU komt. Het is trouwens wel iets wat ik ontzettend graag doe, kan mijn gitaartje(s) echt niet missen. Maar dat heb ik dan weer niet met sport, daar kan ik echt mijn energie niet in kwijt, ik zie dat meer als een noodzakelijk kwaad...Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
quote:Maar kun je volgens jou ook een groot relativeringsvermogen hebben zonder verlicht te zijn? Ik denk namelijk dat ik altijd wel een groot relativeringsvermogen heb gehad, misschien soms wel té groot, dat ik bijvoorbeeld nergens écht enthousiast over kan worden, altijd zo'n gematigde reacties, maar dat heeft dan misschien ook weer meer met een introvert karakter te maken.Op donderdag 2 juli 2009 02:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Acceptatie is idd ook heel belangrijk en komt ook voort uit relativeringsvermogen en voor relativeringsvermogen hoef je niet verlicht te zijn. Maar verlichting vergroot je relativeringsvermogen enorm, dus verlichting is zeker wel waardevol. Maar goed, er zijn genoeg mensen in deze wereld (denk ik) die volledig gelukkig zijn en niet verlicht zijn.
Als ik bijvoorbeeld naar oudere mensen, doen ze bijna altijd hetzelfde.
Jaar in jaar uit.
Ze lopen een soort script af, hun leven bestaat uit het huishouden. Het lezen van reclame folders.
Jaren lang dezelfde tv programma's volgen.
Gespreks onderwerpen zijn ook altijd hetzelfde, met ook altijd de te verwachten antwoorden en conclusies.
Het lijkt wel of die mensen bezeten zijn door hun verstand. Creativiteit lijkt er niet meer toe te doen.
Alles moet voldoen aan de standaard.
Alles moet hetzelfde zijn, het huis, de tuin. Niet teveel afwijken van de buren.
De auto, de kleding enz.
Zou dat niet zijn doordat ze steeds meer in hun verstand gaan leven?
Jongen mensen zijn nog meer in het NU volgens mij, een baby is volledig in het NU.
Stapje voor stapje raak je meer in je verstand verstrikt, en leg je je zelf allerlei beperkingen op.
Jongeren zijn meestal flexibeler dan hun ouders. Een 18 jarige kan in 1 dag ze koffer pakken en op vakantie gaan.
Maar zijn ouders moeten waarschijnlijk eerst de agenda pakken, dan alles plannen, analyseren.
Lijstjes maken voordat ze met een hoop stress en gepieker op vakantie gaan.
Natuurlijk voor een gedeelte komt dat omdat zijn ouders meer verantwoordelijkheden hebben. Maar dat is maar een klein gedeelte volgens mij.
Het “burgerlijke”leven is volgens mij een perfect voorbeeld van onbewust zijn/ in je verstand zitten.
Niet in het NU leven.
Een standaard rijtjes huis mooi vinden bijvoorbeeld terwijl er 50 exact dezelfde vierkante blokken in rechte lijnen omheen gebouwd zijn. Dat is puur iets mooi vinden op het verstand, Het verstand houdt van rechtlijnig heid, analyseren.
Of dit 100 % kopt durf in niet te zeggen maar hier zat ik even over te brainstormen
.En ja, dat moet ik eigenlijk niet doen om in het NU te komen
quote:Wat je aangeeft klopt als een bus, maar ik zou dat niet echt als "leven in het nu" willen betitelen, het is meer leven in een wereld, waar je je comfortabel voelt. The comfort zone. Ik weet niet of je ooit een seminar van Bob Proctor hebt gezien, hij heeft daar ook aardig wat artikelen over geschreven. Hoe mensen in een soort cirkel terrecht komen waar ze niet uit komen, willen ze ook niet, want zo gaat het allemaal zijn gangetje wel.Op zaterdag 4 juli 2009 12:49 schreef logicc123 het volgende:
Ik denk dat des te ouder je wordt des te minder je in het NU gaat leven. Tenzij je jezelf leerd in eht NU te leven door bijvoorbeeld de kracht van het NU te lezen en toepassen etc.
Als ik bijvoorbeeld naar oudere mensen, doen ze bijna altijd hetzelfde.
Jaar in jaar uit.
Ze lopen een soort script af, hun leven bestaat uit het huishouden. Het lezen van reclame folders.
Jaren lang dezelfde tv programma's volgen.
Gespreks onderwerpen zijn ook altijd hetzelfde, met ook altijd de te verwachten antwoorden en conclusies.
Het lijkt wel of die mensen bezeten zijn door hun verstand. Creativiteit lijkt er niet meer toe te doen.
Alles moet voldoen aan de standaard.
Alles moet hetzelfde zijn, het huis, de tuin. Niet teveel afwijken van de buren.
De auto, de kleding enz.
Zou dat niet zijn doordat ze steeds meer in hun verstand gaan leven?
Jongen mensen zijn nog meer in het NU volgens mij, een baby is volledig in het NU.
Stapje voor stapje raak je meer in je verstand verstrikt, en leg je je zelf allerlei beperkingen op.
Jongeren zijn meestal flexibeler dan hun ouders. Een 18 jarige kan in 1 dag ze koffer pakken en op vakantie gaan.
Maar zijn ouders moeten waarschijnlijk eerst de agenda pakken, dan alles plannen, analyseren.
Lijstjes maken voordat ze met een hoop stress en gepieker op vakantie gaan.
Natuurlijk voor een gedeelte komt dat omdat zijn ouders meer verantwoordelijkheden hebben. Maar dat is maar een klein gedeelte volgens mij.
Het “burgerlijke”leven is volgens mij een perfect voorbeeld van onbewust zijn/ in je verstand zitten.
Niet in het NU leven.
Een standaard rijtjes huis mooi vinden bijvoorbeeld terwijl er 50 exact dezelfde vierkante blokken in rechte lijnen omheen gebouwd zijn. Dat is puur iets mooi vinden op het verstand, Het verstand houdt van rechtlijnig heid, analyseren.
Of dit 100 % kopt durf in niet te zeggen maar hier zat ik even over te brainstormen
En ja, dat moet ik eigenlijk niet doen om in het NU te komen
En dat is nou precies het verschil tussen mensen die iets maken van hun leven, en mensen waarmee het "zn gangetje" gaat. Al zul je door creatief te zijn, en in het nu te leven natuurlijk wel makkelijker uit die cirkel kunnen stappen. Dat wel.
Probeer voor de lol eens een keer smorgens om 5 uur op te staan, en te gaan mediteren en gewoon te gaan nadenken over wat je die dag gaat doen, wat er echt toe doet. En zet die dingen op een papiertje, en zorg aan het einde van de dag dat die dingen klaar zijn. Dat klinkt heel kinderachtig en dom, maar je zal merken dat alle dingen aan het einde van de dag af zijn, omdat je er in het "nu" mee bezig bent.
De meeste van die mensen zullen waarschijnlijk zeggen dat ze best tevreden zijn met hun leven. Maar ondertussen hebben ze het wel met elkaar over “die goeie ouwe tijd”. Die goeie ouwe tijd was eigenlijk helemaal niet zo bijzonder denk ik maar het is vooral het missen van in het moment leven.
Niet teveel vooruit kijken. Jouw creativiteit laten vloeien.
Meestal zeggen diezelfde mensen nog letterlijk”vroeger leefde ik met de dag, hoefde ik niet te ver vooruit te kijken”. Maar hun schuiven dat toe aan het feit dat ze toen jong waren en dat dat daardoor kon en NU niet meer kan omdat ze “volwassen”zijn, omdat ze “verantwoordelijkheden”hebben, terwijl dat maar een heel kleine invloed heeft op het mogelijk verminderen van het onbezorgde/”NU attitude” leven wat ze vroeger hadden.
Het wordt gewoon veroorzaakt door het verwachting patroon wat de vorige generatie heeft opgebouwd. En mensen geven zich uiteindelijk daaraan toe door dat dat “gewoon”is.
Wat ook wel frappant is, is dat mensen die iets ernstigs of levensbedreigend hebben mee gemaakt vaak besluiten om van dag tot dag te leven.
Qua geest lijken deze mensen ook te verjongen , ze houden er opeens aparte ideeen op na, krijgen een onverschillige mening vergeleken met hun leeftijdsgenoten.
Ik denk omdat ze eindelijk weer in het NU komen.
Maar nog lang niet het NU waar “de kracht van het NU”over gaat.
Maar al heb je een liniaal met links verstand en rechts NU, dan gaan ze in ieder geval meer naar rechts toe op de liniaal.
Bob Proctor heb ik nog nooit van gehoord, zal eens googlen
quote:Van dag tot dag te leven, met andere woorden, in het nu. Het heeft helemaal geen nut om nu al jezelf druk te gaan maken voor een sollicitatie die over 3 dagen is. En als je jezelf al loopt te vertellen dat die sollicitatie gaat mislukken dan weet je al zeker van te voren dat het niet gaat werken.Op zaterdag 4 juli 2009 23:31 schreef logicc123 het volgende:
Maar eigenlijk vindt ik het wel heel zonde dat mensen in zo'n leven terecht komen.
De meeste van die mensen zullen waarschijnlijk zeggen dat ze best tevreden zijn met hun leven. Maar ondertussen hebben ze het wel met elkaar over “die goeie ouwe tijd”. Die goeie ouwe tijd was eigenlijk helemaal niet zo bijzonder denk ik maar het is vooral het missen van in het moment leven.
Niet teveel vooruit kijken. Jouw creativiteit laten vloeien.
Meestal zeggen diezelfde mensen nog letterlijk”vroeger leefde ik met de dag, hoefde ik niet te ver vooruit te kijken”. Maar hun schuiven dat toe aan het feit dat ze toen jong waren en dat dat daardoor kon en NU niet meer kan omdat ze “volwassen”zijn, omdat ze “verantwoordelijkheden”hebben, terwijl dat maar een heel kleine invloed heeft op het mogelijk verminderen van het onbezorgde/”NU attitude” leven wat ze vroeger hadden.
Het wordt gewoon veroorzaakt door het verwachting patroon wat de vorige generatie heeft opgebouwd. En mensen geven zich uiteindelijk daaraan toe door dat dat “gewoon”is.
Wat ook wel frappant is, is dat mensen die iets ernstigs of levensbedreigend hebben mee gemaakt vaak besluiten om van dag tot dag te leven.
Qua geest lijken deze mensen ook te verjongen , ze houden er opeens aparte ideeen op na, krijgen een onverschillige mening vergeleken met hun leeftijdsgenoten.
Ik denk omdat ze eindelijk weer in het NU komen.
Maar nog lang niet het NU waar “de kracht van het NU”over gaat.
Maar al heb je een liniaal met links verstand en rechts NU, dan gaan ze in ieder geval meer naar rechts toe op de liniaal.
Bob Proctor heb ik nog nooit van gehoord, zal eens googlen
Is het slecht weer, of was het gisteren wel érg mooi weer en was het een leuke dag. ja het is een beetje, het glas is niet half leeg, maar half vol, maar als je zo denkt, sta je wel een stuk positiever in het leven.
Over die viceuze cirkel en, tevreden zijn. Tevredenheid is een relatief begrip, je weet immers niet wat er van je zou komen wanneer je uit die cirkel zou stappen. De meeste mensen durven die stap niet te zetten, en gaan dood met de woorden "had ik nou nog maar, en ik had nog zo graag". De bedoeling is, als je het mij vraagt, dat je dood gaat met de woorden: "ik heb alles gedaan wat ik had willen doen".
quote:haha, ja ik kom er net vandaan, ik irriteer me nog steeds aan kleine dingen bij haar maar probeer het te neutraliseren door bewust te zijn. Ik durf nog niet echt met oplossingen te komen omdat wij samen het probleem hebben dat we geen ruzie kunnen maken, en als er iets van ruzie is laten we het maar zo snel mogelijk overgaan met de instelling van "ruzie is nergens voor nodig". Maar daardoor kroppen we wel weer dingen op.Op donderdag 2 juli 2009 01:50 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Hoe gaat het trouwens met jou en jouw ex-ex Sinterklaaskapoentje?
Ik heb het er gister met een vriend over gehad en eigenlijk moet ik het er met haar over hebben, maar dan krijg ik al snel het gevoel heb dat het uitgaat oid. Dat had ik eerst 1000 keer erger omdat ik me toen nog 100% liet leiden door mijn ego, ik ging ook heel snel in the rebound als iets me irriteerde.
Voor anderen zijn we altijd het perfecte stel omdat we eigenlijk nooit ruzie hebben en we altijd leuk aanwezig zijn etc. Gevoelens zitten dus achter de schermen.
Maarja, dit is geen R&P
Ik kijk trouwens wel eens filmpjes van deze gast. Hij brengt verschillende ideeën op een fijne manier (vind ik). Hij kwam ook met het idee van BEN. Oftewel "Breathing, engergy, now". 2 of 3 keer op een dag een BEN-check doen dus.
Ik merk dat ik op sommige momenten dit wel heel goed kan werken, wat je al zei natuurlijk zijn ademhalingsoefeningen altijd goed. Ook omdat zuurstof een bepaald iets in de hersenen rustiger maakt. Ik merk dat ik op momenten dat ik het gevoel heb dat vanalles zich ophoopt dat mijn 'energy' op een heel hoog niveau ligt, wat je dan niet eens door hebt. Door dat te realiseren leer je denk ik veel van je 'energy' over het algemeen. Toen ik een belangrijk eindgesprek voor mijn school had merkte ik dat mijn ademhaling en energie op een enorm hoog pitje stond, tijdens het fietsen deed ik die BEN-check en dat werkt erg verlichtend, al is het maar dat je doorhebt hoe JIJ je nou eigenlijk voelt ipv. wat er door je ego heengaat.
Weet trouwens niet meer welk flimpje van hem dat was.
Ik heb lastige zaken op te lossen, ik denk toch wel aan het motto van het drijfzand, ik moet dit probleem oplossen omdat ik er niet mee kan leven. Dus ik zie best op tegen morgen waar dat zal gebeuren, maar ik moet maar eens leren dit soort problemen op te lossen
.quote:Ik kan er geen touw aan vastknopen, maar hoe is het gegaan? Maar jij bent ook iemand die dus vaak dingen maar blijft uitstellen? Ik heb dat zelf ook wel...Op zondag 12 juli 2009 22:07 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hey jongens, zijn jullie er nog
Ik heb lastige zaken op te lossen, ik denk toch wel aan het motto van het drijfzand, ik moet dit probleem oplossen omdat ik er niet mee kan leven. Dus ik zie best op tegen morgen waar dat zal gebeuren, maar ik moet maar eens leren dit soort problemen op te lossen
quote:Eh ja, ik kan begrijpen dat je er niks van snapt, het was ook een beetje een warboel in mijn hoofd toenOp dinsdag 14 juli 2009 09:18 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ik kan er geen touw aan vastknopen, maar hoe is het gegaan? Maar jij bent ook iemand die dus vaak dingen maar blijft uitstellen? Ik heb dat zelf ook wel...
.Maar ik ben wel een redelijke uitsteller, maar ik heb er toch de laatste tijd veel aan gedaan om daar iets aan te veranderen, vooral met dingen opruimen als ik troep zie liggen in mijn kamer, en bepaald werk in 1x afronden ipv de laatste 25% te bewaren voor later.
Maar zwaardere problemen oplossen is toch iets waar ik te lang mee blijf zitten.
Dit probleem heb ik trouwens uitgesteld met een goede reden, een bepaalde situatie kan namelijk de hele boel veranderen.
Edit: Ik zat me nog af te vragen of Pieter Frijters met zijn Mindtuning niet precies hetzelfde bedoelt als Eckhart Tolle. In het boek over Mindtuning beschrijft Frijters dat hij erin slaagde een knop om te zetten, waardoor hij ineens van zijn irreële angsten af was.
[ Bericht 51% gewijzigd door lyolyrc op 16-07-2009 00:00:29 ]
quote:Geen idee wie Pieter Frijters is, heb je dat boek gelezen? Welke knop zette hij om?Op dinsdag 14 juli 2009 23:44 schreef lyolyrc het volgende:
Zelf ook maar even een tvp plaatsen
Edit: Ik zat me nog af te vragen of Pieter Frijters met zijn Mindtuning niet precies hetzelfde bedoelt als Eckhart Tolle. In het boek over Mindtuning beschrijft Frijters dat hij erin slaagde een knop om te zetten, waardoor hij ineens van zijn irreële angsten af was.
quote:Google even op mindtuning, dan vind je zijn website wel. Ik weet overigens niet of hij het ook over zo'n knop heeft op zijn website.Op donderdag 16 juli 2009 01:55 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Geen idee wie Pieter Frijters is, heb je dat boek gelezen? Welke knop zette hij om?
Ik heb het boek ongeveer 5 jaar geleden gelezen, dus ik moet echt in mijn geheugen graven om me dingen helder voor de geest te halen. Ik kan me herinneren dat hij schreef dat hij bevangen was door irreële angsten. Opeens slaagde hij erin een knop om te zetten en daardoor verdwenen zijn angsten. Telkens als hij daarna geconfronteerd werd met zijn irreële angsten, zette hij die knop weer om.
Aangezien irreële angsten een gevolg zijn van overmatig denken, heb ik het gevoel dat hij hetzelfde heeft ervaren als Eckhart Tolle. Vandaar mijn vraag.
quote:Wat zij zegt.
quote:^aansluitOp donderdag 16 juli 2009 17:01 schreef styliste het volgende:
tvp
quote:Op donderdag 16 juli 2009 10:08 schreef zonnelens het volgende:
Eckhart Tolle - A new Earth
Eckhart Tolle - Power of now (kracht van het nu)
De 2 boeken gaan voornamelijk over de Ego en hoe je die het beste kunt genezen.
Het ego is het persoon die jij denkt dat je bent. Waarover je praat als je het woord 'mijzelf' uitspreekt. Het is de stem in je hoofd die nooit eens zijn bek kan houden. En de over alles oordelende, irriatante betweter die voor ongeloofelijke onzekerheid en angsten zorgt. Het ego leeft namelijk continu in de angst om uitgeschakeld te worden / te sterven / ongeaccepteerd te worden.
Het ego is de reden dat mensen hun hele leven inrichten voor de mening van anderen (acceptatie). Het is ook de reden waarom er eetstoornissen, depressies, ruzies, oorlog en conflicten, irritaties, religies, nationalimse en vooral angst, angst en nog eens angst bestaan op deze wereld.
De kracht van het nu focust zich iets meer dan het andere boek op het 'NU'-moment, omdat de Ego juist niet in het nu leeft. Je kent het wel, dat je weer over het verleden of toekomst zit na te denken. Dat je, net als elk ongetraind persoon, altijd wel ergens anders bent met je hoofd dan in het 'nu', behalve als je klaarkomt of iets anders intens aan het doen bent. De ego ontleent zijn kracht aan het begrip 'tijd', wat zijn overleving garandeert.
De enige manier dus om hem geen energie meer te geven is door in het NU te gaan leven. Dan zal hij langzaam maar zeker zijn kop gaan houden en jou niet meer overnemen. Dan zul je niks meer nodig hebben in je leven om 100% gelukkig te zijn, behalve voedsel en slaap. Dan hoef je geen enkele situatie meer in het verschiet te hebben om compleet te zijn. En hoef je nooit meer aan die pijn van vroeger te denken, waar je nu helemaal geen fuck meer aan hebt.
Dan heb je rust, stilte, geluk en liefde in je hoofd, zoals elk dier dat van nature heeft.
En ja, dat heeft ook absoluut zijn effect op de gezondheid van je lichaam, evenals je hormoonspiegels. Depressies zijn vrijwel altijd het gevolg van een onrustig hoofd voor een lange tijd, want op den duur tot andere hormoon-waarden heeft geleid.
Het zijn niet alleen de best geschreven boeken ooit, ze helpen je ook nog eens ontiegelijk in het proces van genezing MITS je bereid bent het ego als een ziekte te zien.
Voor mij was dat heel makkelijk, want ik had er zelf net zo goed een. En als ik om me heen kijk dan zie ik mensen met een gigigantisch ego, zoals mensen die veel juwelen moeten dragen, gothics, betweters, kortom mensen die continu met hun status en uiterlijk bezig zijn om maar geaccepteerd te worden.
Geloof mij maar dat die mensen 's avonds in hun bed niet gelukkig onder de wol gaan. Eigenlijk had ik misschien geen extreme voorbeelden hoeven te geven, want de meeste ego's zijn bijna net zo groot als die. Ik lulde ook continu tegen mezelf (daar heb je het al), of had filmpjes in mijn hoofd van toekomstbeelden waarin ik de ster was, of dacht aan de pijn van vroeger en hoe ongelukkig ik wel was en zat simpelweg nooit eens lekker in dit moment me puur te focussen op wat zich er afspeelt op deze prachtige planeet.
En laatste is gezond, voor de hele mensheid. Als we onze ziekte kunnen genezen bestaan er ook geen problemen meer. Een probleem is simpelweg onacceptatie / verzet tegen een situatie, ongeacht of je er wat aan kunt doen of niet. Laat het leven zich gewoon ontvouwen en ga mee in de stroming zonder enkel oordeel (door het ego).
Dan wordt ook jij TS, net zo gelukkig als een luie kat of tjirpende vogel (wel met de intelligentie + creativiteit van een mens natuurlijk
Zo zweverig klinkt dat toch niet? Ik vond het juist allemaal heel natuurlijk klinken. Alsof we het vergeten zijn met zijn allen. Lees nou maar gewoon die boeken en ga er echt voor zitten. Daar kan een pilletje (symptoombestrijding) op de lange termijn echt niet tegen op.
Het voelt eigenlijk alsof ik mijn hele leven al wacht. Ik wacht op vakantie en als het dan vakantie is wacht ik op de dagen dat je iets leuks doet. Maar ook op de grotere dingen 'wacht' ik altijd. Op het beginnen met studeren, op het samenwonen met m'n vriend etc etc. Ik word er doodmoe van dat ik nooit kan genieten van het nu quote:Dit vond ik wel een goeie Zonnelens. Het is in mijn ogen nu idd heel natuurlijk. Ik voel me nu meer mens dan ooitZo zweverig klinkt dat toch niet? Ik vond het juist allemaal heel natuurlijk klinken. Alsof we het vergeten zijn met zijn allen. Lees nou maar gewoon die boeken en ga er echt voor zitten. Daar kan een pilletje (symptoombestrijding) op de lange termijn echt niet tegen op.
[ Bericht 69% gewijzigd door Sok41 op 18-07-2009 01:42:53 ]
quote:Heb je al wat gelezen van het boek Dane?Op donderdag 2 juli 2009 11:58 schreef DaneV het volgende:
[..]
Klinkt interresant, volgende week maar eens doorlezen..
Voor degene die interesse hebben, hier kun je het e-book in pdf formaat vinden
quote:Herkenbaar...Op donderdag 16 juli 2009 21:35 schreef heaven7 het volgende:
Oh herkenbaar! Ik ben altijd bezig in mijn hoofd met de toekomst
En wat ik ook leuk vind, om te lezen hoe andere dertigers (of twintigers) hier over denken... Normaal hoor ik altijd alleen "spirituele" dingen van de veertigers enzo...
quote:Flinke zit hoor, succesOp zaterdag 18 juli 2009 12:21 schreef Pisces29 het volgende:
Wat leuk dat hier een hele reeks over loopt, ik ga eens alle deeltjes lezen, erg interessant
En wat ik ook leuk vind, om te lezen hoe andere dertigers (of twintigers) hier over denken... Normaal hoor ik altijd alleen "spirituele" dingen van de veertigers enzo...
Inderdaad is 'spiritualiteit' iets voor veertigers (vooral vrouwen). Maar deze materie is meer voor 30-dilemma-mensen, en ik ben nog niet eens een 20er
quote:Je hoeft ook niet per se 30+ te zijn. De een realiseert zich sneller dat hij/zij een bepaald probleem heeft dan een ander. Hou er wel rekening mee dat je hersenen nog in ontwikkeling zijn als je de twintig niet bent gepasseerd. Ook of je op jezelf woont kan meespelen. Probably_on_pcp schrijft ook ergens dat zijn periode in het buitenland veel betekende voor zijn functioneren.Op zaterdag 18 juli 2009 16:34 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Inderdaad is 'spiritualiteit' iets voor veertigers (vooral vrouwen). Maar deze materie is meer voor 30-dilemma-mensen, en ik ben nog niet eens een 20er
Ik ben zelf trouwens 28, dus ook geen 30-plusser.
quote:Ik ben 22Op zaterdag 18 juli 2009 18:53 schreef lyolyrc het volgende:
[..]
Je hoeft ook niet per se 30+ te zijn. De een realiseert zich sneller dat hij/zij een bepaald probleem heeft dan een ander. Hou er wel rekening mee dat je hersenen nog in ontwikkeling zijn als je de twintig niet bent gepasseerd. Ook of je op jezelf woont kan meespelen. Probably_on_pcp schrijft ook ergens dat zijn periode in het buitenland veel betekende voor zijn functioneren.
Ik ben zelf trouwens 28, dus ook geen 30-plusser.
Beetje onzin om er een leeftijd aan vast te plakken. Spiritualiteit is iets wat je aan spreekt, of niet aanspreekt en zoiets als dit, leven in het nu, kun je als je het mij vraagt niet vroeg genoeg mee beginnen.quote:Ja vandaar dat ik er ook geen tijd bij heb gezet, zo van "ga vanavond even alle delen lezen"
En ik word "pas" volgend jaar 30, maar als ik mezelf dus in een hokje moet gooien zie ik mezelf meer als dertiger omdat ik nog maar een aantal maandjes als twintiger heb.
Hoe dan ook, 20, 30, gewoon leuk om nog met "jongeren" te praten hierover.
quote:Ik ben 19. Ik woon inderdaad nog bij mijn ouders en ben van plan binnen een half jaar alleen of met een vriend te wonen. Dus wie weet dat dat nog deuren opentOp zaterdag 18 juli 2009 18:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Ik ben 22
. Al ben ik met enige regelmaat een maand alleen thuis (als ik al thuis ben..)quote:Ik vind alleen de term "spiritualiteit" altijd een beetje afschrikken, dan moet ik altijd denken aan van die overgebleven hippies met gebatikte kleren aanOp zaterdag 18 juli 2009 18:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Ik ben 22
Daarom zou ik dit boek uit mezelf nu niet gauw gekocht hebben omdat het in die categorie wordt ondergebracht. Zelf zou ik het boek meer onder psychologie zetten, maar aan de andere kant is het op sommige punten wel weer wat zweveriger dan het gemiddelde psychologieboek.Ik vind het ook wel interessant om hierover te discussiëren met leeftijdsgenoten (of in elk geval in dezelfde leeftijdscategorie) met mijn vrienden kan ik zoiets niet echt bespreken, die vinden het al gauw onzin. Ik vind het ook wel prettig om te zien dat ik niet de enige ben met dit "probleem"
quote:+1
quote:Het boek is inderdaad wel meer richting psychologie, de schrijver daarintegen is meer een spiritueel persoon. Maar het licht natuurlijk ook erg dicht bij elkaar in dit geval. En ultimately maakt het natuurlijk geen bal uit hoe je het noemt, als je je er in kunt vinden is het goedOp maandag 20 juli 2009 23:22 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ik vind alleen de term "spiritualiteit" altijd een beetje afschrikken, dan moet ik altijd denken aan van die overgebleven hippies met gebatikte kleren aan
Ik vind het ook wel interessant om hierover te discussiëren met leeftijdsgenoten (of in elk geval in dezelfde leeftijdscategorie) met mijn vrienden kan ik zoiets niet echt bespreken, die vinden het al gauw onzin. Ik vind het ook wel prettig om te zien dat ik niet de enige ben met dit "probleem"
Ik gebruik het heel veel voor me werk, zodat ik me 100% kan concentreren op wat ik op dat moment aan het doen ben en dat helpt enorm goed
quote:Ghehe.. wellicht dat het besef met drugs wat harder doorkomt en wat langer blijft hanger..Op donderdag 23 juli 2009 20:38 schreef Syndicate het volgende:
Ik lees dit topic voor het eerst en heb het ook niet helemaal gelezen dus wie weet is het al langsgekomen, maar waar het in de OP op neerkomt is exact hetzelfde als wat je met een goede dosis LSD of ander psychedelica zult ervaren: het ego is nep. Het ego gaat in een goede trip dan ook geheel stuk, een zogenaamde ego-dood. Dat is een zeer bevrijdende ervaring. Wil verder geen drugs promoten, maar iig wel thumbs up voor dit topic!
Wat ik heb bemerkt, is vooral dat het idee al vrij snel duidelijk wordt (het ego is nep), maar dat je toch telkens weer terugvalt. Je denkt kleine stapjes voorwaarts te maken, totdat je op een gegeven moment merkt hoe egoistisch je toch stiekem weer bezig was - en je jezelf dus voor de gek hebt gehouden.
Wat dat betreft vind ik de eenvoud van het boekje mooi en tegelijkertijd een drempel opwerpen. Als het allemaal zo simpel is, waarom doe ik dan zo moeilijk? En ik besef maar al te goed dat dit aan mij ligt. En onze 'soort' maatschappij is ook niet echt happig op egoloze zielen
quote:Ik heb een keer paddo's gebruikt, midden in een mooi bos hier in de buurt waar veel te zien is. iIk herken veel van die dag ook wel enigzins terug als ik heel diep in het nu probeer te gaan. Behalve dan dat ik met mijn vrienden urenlang ongelofelijk heb lopen lallen over de grootste onzin.Op donderdag 23 juli 2009 20:38 schreef Syndicate het volgende:
Ik lees dit topic voor het eerst en heb het ook niet helemaal gelezen dus wie weet is het al langsgekomen, maar waar het in de OP op neerkomt is exact hetzelfde als wat je met een goede dosis LSD of ander psychedelica zult ervaren: het ego is nep. Het ego gaat in een goede trip dan ook geheel stuk, een zogenaamde ego-dood. Dat is een zeer bevrijdende ervaring. Wil verder geen drugs promoten, maar iig wel thumbs up voor dit topic!
Wellicht eens een cursus meditatie gaan volgen of zo.. of gewoon iets meer naar buiten
. Met z'n allen is het weer een heel ander verhaal, valkuil is alleen dat je de hele tijd gaat lopen discussiëren over tijd en ruimte enz. waardoor de kern verloren gaat.quote:Filosoferen blijft misschien nog wel de grootste valkuilOp maandag 3 augustus 2009 10:56 schreef Boswachtertje het volgende:
Ik weet niet zo goed wat het bij mij is, maar heb heel sterk het idee dat ik heel makkelijk in mijn gedachten terugval. Dat ik moeite moet doen om niet in mezelf te gaan zitten.. toch maar eens wat minder filosoferen
quote:Inderdaad, daar ben ik nu meer en meer achter aan het komen.. heel leuke bezigheid, maar moet niet te ver gaan.. want dan brengt het niets meer (dan gedachten)..Op maandag 3 augustus 2009 12:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Filosoferen blijft misschien nog wel de grootste valkuil
Ik moet zeggen dat ik er behoorlijk rustig onder ben gebleven. Ben er zelf verbaasd over dat mn hoofd niet op hol is geslagen.
Ik zelf zie het als dat ik de situatie volledig accepteer zoals ie is.
Ik denk van je verstand, maar als ik niet meer naar die stem luister moet ik dan alles op gevoel doen?
Of zijn er 2 stemmen 1 van het verstand en 1 van je ziel/geest ?
quote:Ik heb sinds een aantal weken nu het gevoel dat ik dingen accepteer zoals ze zijn en dat geeft heel veel rust. "Alles is zoals het is" voel ik nu tot in m'n tenen, terwijl ik het voorheen een irritante uitdrukking vond, feitelijk is het logisch ja (uiteraard is het nu zoals het is), maar nog kon ik het niet zo voelenOp maandag 3 augustus 2009 17:59 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik zelf zie het als dat ik de situatie volledig accepteer zoals ie is.
Het irriteerde als ik me in hele moeilijke situaties bevond waar ik zelf weinig invloed op uit kon oefenen.Nu kan ik nog uren piekeren over (ernstige) dingen, tóch voel ik dat alles nu in m'n leven is zoals het is en nu moet zijn. Een acceptatie...
Ik voel het beide naast elkaar, terwijl het eerst alleen maar onrust en piekeren was.
Het is fijn als je alles los kunt laten, omdat het zoveel meer rust schept en ook een helder denkvermogen in moeilijk situaties, zo ver ben ik nog niet, maar zo'n acceptatie over het hier- en nu vind ik toch wel fijn.
Ook beleef je dingen daardoor meer "in het nu".
quote:Volgens mij heb je 2 stemmen, voor zover je het stemmen wilt noemenOp dinsdag 4 augustus 2009 15:19 schreef logicc123 het volgende:
Is de stem in je hoofd de stem van je verstand of van je ziel/geest?
Ik denk van je verstand, maar als ik niet meer naar die stem luister moet ik dan alles op gevoel doen?
Of zijn er 2 stemmen 1 van het verstand en 1 van je ziel/geest ?
Verstand is heel rationeel (vaak) en gevoel gaat het (soms/vaak) verstand ver ver ver voorbij
Dat wisselt elkaar af of komt tegelijk... uiteraard afhankelijk van de situatie of de stemming waar je je in bevindt.
Als ik over me zelf spreek voel ik die dingen gewoon door elkaar heen.
waarbij ik dus tegen het nadenken praat Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Is dat 'in de praktijk'-boek een goede aanvulling of niet?
quote:Mee eens. Vond dat er ook een aantal onderwerpen bij betrokken werden die ik niet van belang vond, o.a. over het geloof.Op woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
quote:Ik heb dat 'in de praktijk' boek, maar ben pas net in het "gewone" boek begonnenOp woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Is dat 'in de praktijk'-boek een goede aanvulling of niet?
In de winkel heb ik ze een beetje proberen te vergelijken en ik vond dat het praktijk-boek handig omdat er veel meer dingen zijn die (zoals het woord uiteraard al zegt) in de praktijk toe te passen zijn.
Het "gewone" boek heeft veel theorie en uitleg, veel lange verhalen, het praktijkboek een hoop beknopte dingen.
Dus voor mij leek het wel wat, wat extra materie om mee te kunnen werken. (En het kost ook maar iets van 12,- euro als ik me niet vergis, dus als het niks is, is het maar zo'n kleine investering geweest).
Maar het kan ook best zijn dat het voor iemand anders geen waarde heeft uiteraard... uit het gewone boek kun je immers ook veel halen.
quote:Welke boeken heb jij dan gelezen die je helderder vond?Op woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Is dat 'in de praktijk'-boek een goede aanvulling of niet?
quote:Hier nog zo 1Op donderdag 6 augustus 2009 18:37 schreef Lennox het volgende:
Tvp. Gelijk de vraag welk boek jullie aanraden. De 'gewone' versie, of die in de praktijk? Vooral dat stemmetje in je hoofd komt me zo bekend voor. De afgelopen maanden hebben bij mij alleen in het teken gestaan van afstuderen. Nu het afgelopen is lijk ik alleen maar in een groot zwart gat gekomen te zijn. Het malen, en denken, over je toekomstige werk, je verdere leven, etc. Alles wat je volgens mij herkent in het 'vooruit denken'.
Ook een paar maanden klaar en voor het eerst echt aan het werk, maar dan wel een relatief simpel bijbaantje.. old habits ondertussen neer moeten, willen en kunnen leggen, dus nog meer aanpassingsissues.. alsof je jarenlang niet stil staat bij de mogelijkheid dat het allemaal wel eens heel anders kan worden na het studeren.. naief en toch was ik zo 
.. Vind het aan de ene kant interessant en aan de andere kant frappant dat ik 'nu pas' weer op zoek ga naar deze materie, nu ik daadwerkelijk geconfronteerd wordt met de situatie ipv dat ik het een paar jaar terug heb doorgezet. Kwestie van voldoende daadkracht en focus..
Ergens zie ik dit alles als een westerse variant van het boeddhisme, maar wel 1 die lijkt te werken voor de westerling - dus een systeem dat voor ons gemaakt is. Alleen al daarom zal ik het boek binnenkort weer eens uit de kast van de bieb halen.. er zal vast niet al te veel stof op zitten..
Zojuist Radical Honesty besteld, ik ben benieuwd.
Ik pas het al min of meer toe. Op sommige momenten zet ik mijn piekeren gewoon uit en leef ik in het nu. Nu alleen nog leren om dit op de juiste momenten toe te passen.
quote:Dat hele discussies houden doe ik gelukkig niet zo veel meer. Maar als ik het doe heb ik idd ook de neiging om iets hardop tegen mezelf te denken, en dan vooral op een sarcastische manier. Zo van "zo zo, wat een leuke verhaaltjes kun jij bedenken zeg" wanneer ik een situatie in mijn hoofd afspeel die nergens over gaat.Op dinsdag 4 augustus 2009 20:45 schreef wapwip het volgende:
Ik heb aangezien ik sinds kort weer heel geintresseerd ben geraakt in dit onderwerp, gewoon soms hele discussies met mezelf, waarbij ik tegen mezelf zeg BEK DICHT
quote:Ik ben benieuwd wat je dr van vindt.Op donderdag 6 augustus 2009 21:45 schreef Idler het volgende:
Interessant onderwerp, ik heb dit topic doorgelezen en wil me hier zeker verder in verdiepen.
Zojuist Radical Honesty besteld, ik ben benieuwd.
Wat ik me trouwens bedenk in combinatie met vorige reply van mij, in Radical Honesty word 1 soort verhaal dat mensen maar al te graag afspelen in hun hoofd ontmaskert.
Dit verhaaltje heet "Righteous Indignation" of gerechtvaardigde verontwaardiging. Het is zo dat 90% van de verhaaltjes die ik afdraai in mn verstand (en me dus uit het nu haalt) gaat over fantasieen van gerechtvaardigde verontwaadiging. In dit soort verhalen ben ik dan terecht boos omdat iemand mij iets flikt. Ik ben er ook achter gekomen dat de emoties die hierbij komen me echt een soort van kick geven.
Komt dit iemand bekend voor?
quote:Yep, heb ik ook.Op donderdag 6 augustus 2009 23:55 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik ben benieuwd wat je dr van vindt.
Wat ik me trouwens bedenk in combinatie met vorige reply van mij, in Radical Honesty word 1 soort verhaal dat mensen maar al te graag afspelen in hun hoofd ontmaskert.
Dit verhaaltje heet "Righteous Indignation" of gerechtvaardigde verontwaardiging. Het is zo dat 90% van de verhaaltjes die ik afdraai in mn verstand (en me dus uit het nu haalt) gaat over fantasieen van gerechtvaardigde verontwaadiging. In dit soort verhalen ben ik dan terecht boos omdat iemand mij iets flikt. Ik ben er ook achter gekomen dat de emoties die hierbij komen me echt een soort van kick geven.
Komt dit iemand bekend voor?
Ik bedenk dan dat iemand iets gaat doen of zeggen, en dan word ik al boos.. ALS hij dat zegt, dan OEEEHHH.. ALS hij dat doet, dan OOEEEHHH...
En dan word ik steeds bozer en opgefokter.
Maar of dat een echte kick geeft, mwah, ik heb er alleen maar last van en bekijk die persoon waar het over gaat daarna ook wantrouwender...
Bedoel je dit misschien??
quote:Ik heb m liggen, maar nog niet uit. Heb m deels gelezen toen ik op reis was en had eigenlijk niet de tijd om er goed in te komen. Daar komt bij dat ik op het moment nog zo'n tien bestelde boeken heb liggen die ik nog moet aanrakenOp zaterdag 8 augustus 2009 15:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Heeft iemand 'een nieuwe aarde' gelezen? Ik heb hem laatst gekocht en ben bij hoofdstuk 3 geloof ik.
Ze vertellen allemaal hetzelfde hoor, alleen allemaal op een andere manier, in the end komt het allemaal op hetzelfde neer. Je ego lekker laten lullen, en jezelf zijn, letterlijk jezelf zijn. Je ego-loze zelf. Wat ik trouwens een mooi stukje vond en even wilde delen, komt van een seminar van Eckhart Tolle, vrij vertaald:
Herken je het, je bent op een feestje en iemand zegt je bent lelijk, het eerste wat jij denkt is.... nee jij bent moeders mooiste, of je denkt, nou ik kan in ieder geval goed (vul in welke kwaliteit)
Dat is dus je ego die zichzelf wil bewijzen. En vond ik wel een mooi voorbeeld van je ego in action
quote:Ik ben nu een heel goed boek aan het lezen over Lucid Dreaming:Op zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebben
Werkelijk waar een fascinerend boek
Belicht het gebied van bewustzijn weer vanuit een totaal andere invalshoek. Lucid dreaming is 1 vd meest interessante dingen die deze wereld te bieden heeft
quote:Gaat meer de meditatie kant opOp zondag 9 augustus 2009 00:43 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik ben nu een heel goed boek aan het lezen over Lucid Dreaming:
[ afbeelding ]
Werkelijk waar een fascinerend boek
Belicht het gebied van bewustzijn weer vanuit een totaal andere invalshoek. Lucid dreaming is 1 vd meest interessante dingen die deze wereld te bieden heeft
Althans, je kan een lucide droom ook in een meditatieve sfeer hebben. Je kan sowieso enorm leuke/gekke dingen doen met meditatie. Heb er al welleens wat topics over gemaakt hier maar dat loopt nooit echt enorm hard. Maar je kan er echt leuke dingen mee, je komt er dan pas achter wat je hoofd nog meer te bieden heeft Ik heb een keer een mediatie gedaan waarbij ik in een achtbaan zat, en ik voelde alles, het was echt net écht. Erg apart om te ervaren
quote:Als je nog geen boek over die denkwijze gelezen hebt, moet je toch ergens beginnenOp zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebben
En hoezo beperken tot 1 boek, ik heb over allerlei onderwerpen (ook niet-spirituele boeken) meerdere boeken liggen. Vergelijken, stukjes meepikken, andere invalshoeken...
quote:Ik kan met dat soort zinloze beledigingen altijd goed omgaan, ik kan er zelfs om lachen, een leraar psychologie zei ooit tegen mij: Als iemand je beledigd ligt dat meer aan hem dan aan jou. Als iemand mij op straat uit scheld komt er eerder een glimlachje dan frustratie.Op zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebben
Wat ik trouwens een mooi stukje vond en even wilde delen, komt van een seminar van Eckhart Tolle, vrij vertaald:
Herken je het, je bent op een feestje en iemand zegt je bent lelijk, het eerste wat jij denkt is.... nee jij bent moeders mooiste, of je denkt, nou ik kan in ieder geval goed (vul in welke kwaliteit)
Dat is dus je ego die zichzelf wil bewijzen. En vond ik wel een mooi voorbeeld van je ego in action
quote:JuistOp zondag 9 augustus 2009 17:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik kan met dat soort zinloze beledigingen altijd goed omgaan, ik kan er zelfs om lachen, een leraar psychologie zei ooit tegen mij: Als iemand je beledigd ligt dat meer aan hem dan aan jou. Als iemand mij op straat uit scheld komt er eerder een glimlachje dan frustratie.
, het is erg makkelijk om op andere mensen commentaar te hebben en leveren.Als je echt content met jezelf bent mekker je ook niet op/over anderen
quote:helemaal aan het begin, als ze het over haar broer met schizofrenie heeft.Op donderdag 18 juni 2009 00:51 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen
betekent dit dat als je schizofrenie hebt dit hele 'kracht van het nu' truukje niet gaat werken?
quote:
Dit filmpje uit de OP is inderdaad echt super.
Een vrouwelijke hersenonderzoeker vertelt over de hersenbloeding die ze kreeg.
Eerst vertelt ze over de twee verschillende hersenhelften:
Rechts is de helft waar je in beelden denkt, waar alles via je zintuigen binnenkomt, alles waar je je op dat moment bevindt, je voelt de energie, je bent energie, samen met iedereen en alles in het 'nu'.
De linkerhelft pikt daar details uit en zet ze in een lineaire tijd, verbindt het aan dingen uit het verleden, projecteert het op alle mogelijkheden in de toekomst. Je denkt in woorden en denkt: 'ik ben', een single individual, het onderscheidt je van de energie om je heen en van anderen.
Dan vertelt ze van de ochtend dat ze een hersenbloeding krijgt.
Het is of haar linkerhersenhelft af en toe uitschakelt. Ze ziet zichzelf als een primitief wezen.
Als ze wil gaan douchen stopt haar gedachtestroom en ze voelde niet meer waar haar lichaam ophield, het voelde enorm, als één met energie om haar heen en het was prachtig. Ze noemt dat 'Lalaland'. Alle stress is weg en alle emotionele bagage en ze voelde zich euforisch.
Dan komt links ineens 'online' en roept 'We got a problem! You gotta get help!'.
Ondertussen realiseert ze zich dat ze een hersenbloeding heeft en denkt: "Wow! This is so cool! How many brainscientists have the opportunity to study their brain from the inside out!"
Ze wil haar werk bellen, maar kan het telefoonnummer niet meer herinneren, zoekt haar visitekaartje op waar het nummer opstaat, maar kan het niet lezen. Dan krijgt ze het uiteindelijk voor elkaar om door de vorm van de cijfertjes te vergelijken met de vorm van de cijfertjes op de telefoon haar werk te bellen.
Dan hoort ze haar collega, maar die klinkt als een Golden Retriever. En als ze zelf wat wil zeggen komt het er ook zo klinkend uit.
Haar collega belt een ambulance, en als ze daar in ligt voelt ze haar energie opstijgen en ze denkt dat ze dood gaat.
Maar ze wordt wakker. Licht en geluid komen binnen als pijn, ze kan het niet verwerken en ze kan ook de positie van haar lichaam niet in de ruimte plaatsen.
Ze denkt dat ze nirwana had gevonden en dat als zij dat had gevonden en nog steeds leefde, dat dan iedereen die leeft nirwana kan vinden. En daar vrede vinden en dat er veel meer liefde en vrede in de wereld komt.
Ze zegt dat ze nu kan kiezen om in haar rechterhersenhelft te leven waar 'we are the life force power of the universe', één met alles dat is.
Of in de linkerhelft, waar ze onderzoeker is, een single individual, seperate from the flow.
En ze vindt dat er zo veel mogelijk mensen zo veel mogelijk in 'rechts' moeten leven, want hoe meer vrede je daar vindt hoe meer vrede je ook uitstraalt in de wereld.
quote:De kracht van het nu heeft niet veel met schizofrenie te maken. Schizofrenie zijn gewoon bepaalde hersen signalen die verkeerd verstuurd worden/aan komen... of je nou in het nu kan leven of niet, dat maakt niet uit, die signalen blijven verkeerd gaan.Op zondag 9 augustus 2009 20:00 schreef Caesu het volgende:
[..]
helemaal aan het begin, als ze het over haar broer met schizofrenie heeft.
betekent dit dat als je schizofrenie hebt dit hele 'kracht van het nu' truukje niet gaat werken?
quote:Ik heb hem ook liggen, wel al een stukje in gelezen, best pittig soms moet je een zin echt een paar keer opnieuw lezen wil het tot je doordringen.Op zondag 9 augustus 2009 00:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik heb m liggen, maar nog niet uit. Heb m deels gelezen toen ik op reis was en had eigenlijk niet de tijd om er goed in te komen. Daar komt bij dat ik op het moment nog zo'n tien bestelde boeken heb liggen die ik nog moet aanraken
Maar nu ligt hij alweer een tijdje dicht totdat ik weer de aandrang krijg om verder te lezen. Soms heb je dat.
Ik heb nu ff een overload aan 'mental' leerwijzes en dingen en ik wil het nu ff laten rusten en hetgeen ik onthou en blijft hangen proberen toe te passen in mijn leven.
Ik heb wel bepaalde stukken (of zinnen) die ik heb gelezen gemarkeerd, zodat ik het makkelijk terug kan vinden
quote:hmm klinkt interessant. Is dat niet gewoon een soort van dagdromen? Dagdromen in de zin van ergens aan denken en die gevoelens ook ervaren terwijl er niks is. Dat heb ik regelmatig in de positieveOp zondag 9 augustus 2009 00:48 schreef wapwip het volgende:
[..]
Gaat meer de meditatie kant op
Ik heb een keer een meditatie gedaan waarbij ik in een achtbaan zat, en ik voelde alles, het was echt net écht. Erg apart om te ervaren
en negatieve (angsten) zin.Vertel eens wat meer erover
Even over het zitten in het NU.
Ik zit teveel in mijn hoofd en heb moeite om in het nu te zitten, ik ben veel aan het analyseren en ik wil graag meer genieten van de dingen die ik doe en meer open staan voor de situaties en gesprekken zonder me af te vragen wat 'ze' over me denken, hoe ik me voel en ga zo verder.....
Ik heb het een tijdje terug op een feestje ervaren. Ik zat helemaal in mijn hoofd, ik was me ervan bewust en probeerde bewust in te ademen en te bedenken dat ik in het NU moet zitten.
Eigenlijk was ik constant bezig met het bedenken dat ik in het nu in het NU moet zitten
waardoor ik dus alsnog in mijn hoofd zat en niet in het NU . Snap je? En ik vraag me nog een ding af, stel je zegt tegen jezelf 'ik zie er goed uit' (iets positiefs dus) dan is dat dus je ego, toch?
Of gaat het ego-verhaal alleen in op het moment dat we ons slecht voelen door ons ego?
Ik heb wel vaker moeite met het nemen van beslissingen en het maken van keuzes. Daardoor twijfel ik heel lang.
Dan zit ik na te denken (goh
) en dan denk ik een keuze gemaakt te hebben. Vervolgens vraag ik me af of deze keuze gebaseerd op mijn angsten en negatieve gedachten of omdat ik weet dat ik mijn onzekerheid moet trotseren of is het een intuïtieve keuze... 
quote:Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent. Het begint een beetje alsof je voet slaapt, maar dan door je hele lichaam, en vervolgens een soort van warm gevoel en een gezoem wat je hoort als je echt in trance zit. En dan kan de pret dus beginnen, althans als je gewoon voor de lol wilt mediteren. Je kan ook op chakra's mediteren, of bijvoorbeeld problemen uit je jeugd oid te doen "vergeten". Stress te verminderen etc.Op dinsdag 11 augustus 2009 20:36 schreef Poison-Ivy het volgende:
[..]
Ik heb hem ook liggen, wel al een stukje in gelezen, best pittig soms moet je een zin echt een paar keer opnieuw lezen wil het tot je doordringen.
Maar nu ligt hij alweer een tijdje dicht totdat ik weer de aandrang krijg om verder te lezen. Soms heb je dat.
Ik heb nu ff een overload aan 'mental' leerwijzes en dingen en ik wil het nu ff laten rusten en hetgeen ik onthou en blijft hangen proberen toe te passen in mijn leven.
Ik heb wel bepaalde stukken (of zinnen) die ik heb gelezen gemarkeerd, zodat ik het makkelijk terug kan vinden
[..]
hmm klinkt interessant. Is dat niet gewoon een soort van dagdromen? Dagdromen in de zin van ergens aan denken en die gevoelens ook ervaren terwijl er niks is. Dat heb ik regelmatig in de positieve
Vertel eens wat meer erover
Even over het zitten in het NU.
Ik zit teveel in mijn hoofd en heb moeite om in het nu te zitten, ik ben veel aan het analyseren en ik wil graag meer genieten van de dingen die ik doe en meer open staan voor de situaties en gesprekken zonder me af te vragen wat 'ze' over me denken, hoe ik me voel en ga zo verder.....
Ik heb het een tijdje terug op een feestje ervaren. Ik zat helemaal in mijn hoofd, ik was me ervan bewust en probeerde bewust in te ademen en te bedenken dat ik in het NU moet zitten.
Eigenlijk was ik constant bezig met het bedenken dat ik in het nu in het NU moet zitten
En ik vraag me nog een ding af, stel je zegt tegen jezelf 'ik zie er goed uit' (iets positiefs dus) dan is dat dus je ego, toch?
Of gaat het ego-verhaal alleen in op het moment dat we ons slecht voelen door ons ego?
Ik heb wel vaker moeite met het nemen van beslissingen en het maken van keuzes. Daardoor twijfel ik heel lang.
Dan zit ik na te denken (goh
Meditatie werkt ook nog eens beter dan dromen, na een goede diepe meditatie ben je vaak echt goed uitgerust, beter zelfs dan slapen! Om de dood eenvoudige reden dat wanneer je slaapt, je hoofd alsnog bezig is met vanalles en nog wat, wat zich omzet in dromen. Bij meditatie ben je écht 100% tot rust, je neemt voor je dat je bijv op het water dobbert en de rest laat je gewoon gebeuren. Maar voor dat je dat kunt ben je wel wat verder want alleen al in trance komen is voor sommige mensen gigantisch moeilijk. Je hart gaat soms zelfs tekeer omdat je lichaam/hoofd niet snapt dat het ineens zo stil is, je bent immers niet gewend om 100% tot rust te zijn. De reden dat veel mensen echt maanden nodig hebben om uberhaupt tot een kleine trance te kunnen komen.
Ik kan er nog wel 3 alinea's bij typen maar dan wordt het wel erg lang
Mocht je vragen hebben, shoot quote:Ik heb vaak dat als ik ga mediteren,(of tenminste wat ik een fijne manier vind om tot rust te komen, ik volg geen methode oid.) dat mijn hart ongelofelijk gaat kloppen, wat je al zegt. Ook heb ik snel de neiging om in slaap te vallen. Oefening baart kunst?Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent. Het begint een beetje alsof je voet slaapt, maar dan door je hele lichaam, en vervolgens een soort van warm gevoel en een gezoem wat je hoort als je echt in trance zit. En dan kan de pret dus beginnen, althans als je gewoon voor de lol wilt mediteren. Je kan ook op chakra's mediteren, of bijvoorbeeld problemen uit je jeugd oid te doen "vergeten". Stress te verminderen etc.
Meditatie werkt ook nog eens beter dan dromen, na een goede diepe meditatie ben je vaak echt goed uitgerust, beter zelfs dan slapen! Om de dood eenvoudige reden dat wanneer je slaapt, je hoofd alsnog bezig is met vanalles en nog wat, wat zich omzet in dromen. Bij meditatie ben je écht 100% tot rust, je neemt voor je dat je bijv op het water dobbert en de rest laat je gewoon gebeuren. Maar voor dat je dat kunt ben je wel wat verder want alleen al in trance komen is voor sommige mensen gigantisch moeilijk. Je hart gaat soms zelfs tekeer omdat je lichaam/hoofd niet snapt dat het ineens zo stil is, je bent immers niet gewend om 100% tot rust te zijn. De reden dat veel mensen echt maanden nodig hebben om uberhaupt tot een kleine trance te kunnen komen.
Ik kan er nog wel 3 alinea's bij typen maar dan wordt het wel erg lang
quote:Hartkloppingen is heel normaal inderdaad, ineens gebeurd er iets wat je hoofd/lichaam niet kent en ontstaat er een soort van "wtf is dit dan" momentOp dinsdag 11 augustus 2009 21:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb vaak dat als ik ga mediteren,(of tenminste wat ik een fijne manier vind om tot rust te komen, ik volg geen methode oid.) dat mijn hart ongelofelijk gaat kloppen, wat je al zegt. Ook heb ik snel de neiging om in slaap te vallen. Oefening baart kunst?
Gewoon doorgaan en op een gegeven moment blijft het weg.Wat betreft in slaap vallen, doe je het liggend? Probeer het gewoon dmv rechtop te zitten in kleermakerszit. En je zou je ademhaling kunnen tellen, van 1 tot 5 ofzo, want anders raak je of de tel kwijt, of je valt alsnog in slaap. Je zou dan eventueel nog kunnen visualiseren dat je bij iedere inademing schone lucht inademt en bij iedere uitademing vieze lucht uitademt.
Op die manier leer je na een tijdje gemakkelijker en sneller te reageren op gedachten die in je opkomen om zo weer sneller in het 'nu' te komen.quote:Kun je geen meditatie-topic openen?Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
Ik kan er nog wel 3 alinea's bij typen maar dan wordt het wel erg lang
Volgens mij kun je wel veel tips geven voor mensen die nog een beetje hulp kunnen gebruiken bij het mediteren...quote:Ik heb heel weinig ervaring met mediteren, maar ik moet wel even zeggen dat lucide dromen iets heel anders is dan gewoon dromen. Lucide dromen doe je WEL bewust. Dat is ook eigenlijk de definitie van lucide dromen.Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent.
In je droom herken je op een gegeven moment dat je droomt. Normaal gesproken worden mensen dan wakker, maar met oefening kun je in de droom blijven. Op dat moment ben je dus wakker in de droomwereld. Je weet op dat moment dat je eigenlijk in je bed ligt, maar toch besta je in deze hele heldere echte droomwereld. En jij bent op dat moment God in je eigen droom omdat je alles naar je hand kan zetten.
Het boek wat ik aanhaalde gaat iets verder: de schrijver wordt wakker in zijn dromen dus eigenlijk in zijn onbewuste. Nadat hij zijn onbewuste vragen ging stellen, drong hij heel diep door in zijn onderbewuste en kwam hier heel interessante dingen tegen
quote:Meestal ('meestal', ik ben nog niet lang bezig met meditatie) ga ik zitten in een kleermakerszit met mijn rug recht. maar al snel gaat mijn rug krom als ik me probeer te concentreren. Dan kan er weer een mindstruggle komen over dat ik goed moet zitten etc. Daarom ga ik liever liggen zodat ik me daar iig geen zorgen om hoef te maken. Tellen van adem probeer ik ook ja.Op dinsdag 11 augustus 2009 21:23 schreef wapwip het volgende:
[..]
Hartkloppingen is heel normaal inderdaad, ineens gebeurd er iets wat je hoofd/lichaam niet kent en ontstaat er een soort van "wtf is dit dan" moment
Wat betreft in slaap vallen, doe je het liggend? Probeer het gewoon dmv rechtop te zitten in kleermakerszit. En je zou je ademhaling kunnen tellen, van 1 tot 5 ofzo, want anders raak je of de tel kwijt, of je valt alsnog in slaap. Je zou dan eventueel nog kunnen visualiseren dat je bij iedere inademing schone lucht inademt en bij iedere uitademing vieze lucht uitademt.
Een vriend van me had laatst zijn manier verteld die voor mij ook werkt. De gedachten kan je zien als een stroom. Ik ben heel erg visueel ingesteld dus een stroom wordt al snel een stroom water of een waterval of zoiets. Anyway, de gedachten kun je visualiseren als 'dammetjes' die je bouwt, als je zorgt dat je de gedachtestroom niet telkens stopt door dammetjes (ego) te maken, dan kun je je angsten gewoon binnenlaten komen en kun je ze onder ogen komen. Kan erg bevrijdend werken
Hoewel ik niet nadenk over wat er wel of niet kan gaan gebeuren, denk ik na over hoe ik kan omgaan met de dingen die gaan gebeuren. Omdat ik zeker weet, dat ze gaan gebeuren.
.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 11:47 schreef Mozy het volgende:
Hoewel ik niet nadenk over wat er wel of niet kan gaan gebeuren, denk ik na over hoe ik kan omgaan met de dingen die gaan gebeuren. Omdat ik zeker weet, dat ze gaan gebeuren.
Is dat niet hetzelfde? Als je nadenkt over het omgaan met dingen die gaan gebeuren ben je ook al aan het bedenken wat er wel of niet gaat gebeuren. Want je kunt nooit weten hoe iets gaat lopen ook al weet je zeker dat het gaat komen. Stel je moet vrijdag naar een sollicitatiegesprek (dat is zeker) dan ga jij je bedenken hoe je daarmee moet omgaan maar om dat te doen, moet je ook al situaties in je hoofd halen om erover na te denken, toch?
Met dagdromen bedoel ik dus niet echt dromen maar meer bijvoorbeeld dat je op je werk zit en je denkt na over hoe het zou zijn om.... vul zelf in.... en dan ook die gevoelens krijgt die bij die gedachte horen.
Ik heb de kracht van het nu opnieuw gelezen. Maar weer zoals de eerste keer was ik in het begin van het boek nog positief gesteld maar verdween dat uiteindelijk weer.
Vooral omdat Tolle het heeft over je "innerlijk lichaam"voelen.
Je zou je dan eerst op afzonderlijke lichaamsdelen moeten richten en daarna op je gehele innerlijke lichaam moeten focussen? Je moet je innerlijk lichaam voelen. Maar ik voel gewoon geen innerlijk lichaam?
Bij mij gaat het bij de 1e stap al fout , daardoor kan ik al zijn theorieën gewoon niet toepassen?
Mensen nog tips hoe je op je innerlijk lichaam te richten?
(Nog wat irritatie van mijn kant:Hoe kan je je nou op je innerlijk lichaam richten door je juist op de fysieke kant tegelijkertijd te moeten richten. Van Tolle raad bijvoorbeeld aan om je te concentreren op wat je doet, wat voelen je handen wat zie je wat reuk je. Maar ook zegt hij je om op je innerlijke lichaam te richten. Voor mij klinkt dit enorm tegen strijdig.
En hoe kan je je in hemelsnaam concentreren op een gevoel?!?)
quote:LOL!! Sorry, ik moet glimlachen om je post. Je kunt je frustratie op een leuke manier uitenOp dinsdag 6 oktober 2009 20:59 schreef logicc123 het volgende:
Ben weer terug in dit topic.
Ik heb de kracht van het nu opnieuw gelezen. Maar weer zoals de eerste keer was ik in het begin van het boek nog positief gesteld maar verdween dat uiteindelijk weer.
Vooral omdat Tolle het heeft over je "innerlijk lichaam"voelen.
Je zou je dan eerst op afzonderlijke lichaamsdelen moeten richten en daarna op je gehele innerlijke lichaam moeten focussen? Je moet je innerlijk lichaam voelen. Maar ik voel gewoon geen innerlijk lichaam?
Bij mij gaat het bij de 1e stap al fout , daardoor kan ik al zijn theorieën gewoon niet toepassen?
Mensen nog tips hoe je op je innerlijk lichaam te richten?
(Nog wat irritatie van mijn kant:Hoe kan je je nou op je innerlijk lichaam richten door je juist op de fysieke kant tegelijkertijd te moeten richten. Van Tolle raad bijvoorbeeld aan om je te concentreren op wat je doet, wat voelen je handen wat zie je wat reuk je. Maar ook zegt hij je om op je innerlijke lichaam te richten. Voor mij klinkt dit enorm tegen strijdig.
En hoe kan je je in hemelsnaam concentreren op een gevoel?!?)
Wel, laat ik zeggen dat ik het boek niet heb gelezen, maar dat ik een methode toepas die er volgens mij dichtbij in de buurt komt. Concentreren op een gevoel is eigenlijk heel gemakkelijk. En ik zeg niet dat het voor een ander makkelijk is om te doen (want hey, soms heb ik ook zoiets van "damn! Wat irritant dat ik me oppervlakkig o.i.d. voel:. Dat is irritant. Kan je in ieder geval vertellen wat voor mij werkt.
Ben erachter gekomen dat als ik niet rook (en ik rook met vlagen wel, met vlagen weer tijden niet) ik veel meer waarneem van wat ik voel en er wat er in me omgaat. Basicly is dat voor mij een reden om niet te roken: ben ik meer bij mezelf. En zo ook met eten. Als ik me soms kut voel, ben ik geneigd om zoete dingen te eten. Kan ik wel doen, maar als ik het niet doe, nou ja, same story. Of veel en hard werken. Ook een manier
Dus wanneer ik iets wil voelen, ga ik de dingen waarmee ik het wil vermijden uit de weg. Wel... en wat ik dan waarneem, daar ga ik mee aan de slag. Voor mij heb ik een aantal handvatten waarmee ik reflecteer en die werken goed. Geven me ook inzicht. En dan merk ik waar ik mee aan de slag wil.
Voelen is bewust stilstaan bij de gedachten die je op dat moment hebt en hoe je je voelt (heb je hoofdpijn, krimpt je buik samen, ben ik boos, bang, bedroefd of blij?)
Wel, dat is wat ik je erover kan vertellen. Is dit een antwoord waarmee je uit de voeten kunt?
In het nu blijven is erg moeilijk omdat mensen toch snel geneigd zijn om terug en vooruit te kijken.
Ik ben zelf een extreme piekeraar. Ik ben constant bezig met mijn verleden en mijn toekomst. ik analyseer iedereen, en als ik ergens naar toe ga probeer ik al te bedenken en te voorspellen hoe het moet gaan lopen, wat ik zeg en hoe ik reageer " als" iemand een bepaald iets gaat zeggen. Daarnaast scheld ik mijzelf constant de huid vol. Doodvermoeiend.
Samen met mijn therapeut heb ik geleerd met een gedachten stop te werken. Basis is simpelweg om je heen kijken... als je wandelt.... kijk naar de bomen...hoe zitten de takken, kijk naar lampen etc. gewoon naar alles om je heen kijken. Dat leid je gedachten heel erg af. Of zorgen dat je bewust bent van wat je doet. Douchen, luisteren naar de stralen, voelen hoe het water valt. Koken... ruiken, voelen, proeven etc.
Ik moet zeggen dat het mij erg veel helpt om toch wat van het " Nu " mee te pakken en me gedachten af te leiden. Dus zo' n boek moet je beslist niet laten als je iets dergelijks wilt leren.
Nu is het alweer 3kwart jaar geleden dat ik dit boek kocht, en ik pas nog steeds heel veel toe. Alleen gaat het nu een stuk minder omdat ik me ziek voel, lamlendig en een beetje neig naar depressiegevoelens. Afijn.
Waar ik nog steeds moeite mee heb is de moeite die het lijkt te kosten om niet te denken, het enorme verzet wat me in een raar gevecht brengt. Ik kan er beter mee omgaan, vooral in het 'dagelijks leven', maar toch.
It seems like the silence inside me
Hides away from the fear of
Hearing what's in my head
What's in my mind still remains inside
There's nowhere I can hide
The silence tries to talk
But I'm too busy listening
Nog steeds druk bezig met het schijngevecht in mezelf. @Sinterklaaskapoentje.. geef jezelf vooral ook een break.. als het niet stil wordt, dan even niet. Maar forceren heeft geen zin, ik spreek uit ervaring. Een paar jaar blowen leek de oplossing, maar nu ik gestopt ben, komt het allemaal 3x zo hard terug. Het is iets wat je moet oefenen, in je mind planten, trainen en cultiveren. Dus vooral doorgaan! En dan wellicht winnen we ooit dat gevecht permanent.. vooral na de kleinere overwinningen wil ik nogal snel terugvallen, omdat ik denk dat het gevaar geweken is.. juist dan extra alert zijn..
quote:Ik oefen al een jaar bijna dagelijksOp woensdag 14 oktober 2009 21:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Shut up and listen?!?!
It seems like the silence inside me
Hides away from the fear of
Hearing what's in my head
What's in my mind still remains inside
There's nowhere I can hide
The silence tries to talk
But I'm too busy listening
@Sinterklaaskapoentje.. geef jezelf vooral ook een break.. als het niet stil wordt, dan even niet. Maar forceren heeft geen zin, ik spreek uit ervaring. Een paar jaar blowen leek de oplossing, maar nu ik gestopt ben, komt het allemaal 3x zo hard terug. Het is iets wat je moet oefenen, in je mind planten, trainen en cultiveren. Dus vooral doorgaan! En dan wellicht winnen we ooit dat gevecht permanent.. vooral na de kleinere overwinningen wil ik nogal snel terugvallen, omdat ik denk dat het gevaar geweken is.. juist dan extra alert zijn..
Dus ja, ik heb ook wel grotere overwinningen gehad, vooral mijn achterlijke kijk op de wereld in tijd van depressie even flink de wereld uitgeholpen En verder, denk meer in lichaamsenergie of levensenergie, 'wat voor energie voel ik nu' of 'wat verteld mijn lichaam mij' enz. Heb ook de celestijnse belofte gelezen waarin veel inzichten zitten enzo. Ik zou hem je helaas niet aanraden, een waardeloos geschreven verhaal en veel achterlijke onzin. Maar wel leerzaam om na te denken over energiën en hoe we reageren op ieder anders energie enzo.
Vooral ideeën van 'keep your energy flowing' en geen dammetjes bouwen in de stroom van energie (verzet) werkt bij mij.
Als ik onder de mensen ben heb ik nergens last van, voel ik mij kiplekker, als ik op werk ben idem dito. Ben ik sporten precies hetzelfde. Maar ben ik langer dan 2 uur achter elkaar op mijzelf ga ik altijd weer langdradig denken, dag in, dag uit. Niet perse negatief, maar wel altijd over dezelfde onderwerpen. Ik schiet er totaal niks mee op maar toch doe ik het. Tips?
quote:Hehe heb toevallig de Celestijnse Belofte en het vervolg erop gelezen.. interessante ideeën, maar het verhaal is idd een beetje a la Dan Brown meets Vrijmetselarij.. gekunsteldOp woensdag 14 oktober 2009 22:00 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik oefen al een jaar bijna dagelijks
En verder, denk meer in lichaamsenergie of levensenergie, 'wat voor energie voel ik nu' of 'wat verteld mijn lichaam mij' enz. Heb ook de celestijnse belofte gelezen waarin veel inzichten zitten enzo. Ik zou hem je helaas niet aanraden, een waardeloos geschreven verhaal en veel achterlijke onzin. Maar wel leerzaam om na te denken over energiën en hoe we reageren op ieder anders energie enzo.
Vooral ideeën van 'keep your energy flowing' en geen dammetjes bouwen in de stroom van energie (verzet) werkt bij mij.
Ik denk zelf dat iedereen wel her en der zijn inspiratie vandaan tovert.. en of dat nu door energie gestuurd wordt.. zou zo maar kunnen. Ik weet het momenteel niet. En hoewel dat soms zwaar en vermoeiend is, vind ik het ook wel weer lekker na 6 jaar van semi-zekerheid (achteraf bezien). Ik heb in die 6 jaar wel kennis gemaakt met filosofie, spiritualiteit en ook wel (real life) psychologie, dus ik heb in ieder geval de kans (gehad) mezelf en anderen beter te leren begrijpen.
Ik zit nu in een fase dat ik op zoek lijk naar antwoorden, maar tegelijkertijd weet dat ik enkel zoek naar houvast omdat oude grenzen zijn vervaagd. Ik probeer zo open mogelijk te blijven en niet zo maar wat te gaan geloven. De kracht van nu heeft een aantal interessante ideeën, maar voor mijn gevoel missen er ook veel.
Uiteindelijk is er 1 ding dat ik echt mis, en dat is innerlijke kennis om mijn hoofd wat meer stil te krijgen. En dat komt waarschijnlijk doordat ik zoek ipv dat ik stop met zoeken en accepteer dat ik het niet weet.. de tijd zal het uitwijzen
quote:Ja, daar heb ik ook wel een beetje last van. Heb ik ook wel eens gehad deze zomer na een heel gezellige avond op een feestje en ik moest alleen op de fiets naar huis, ik had ineens een woede in me zitten die ik niet kende van mezelf... (schrok toen beetje van mezelf, maar gelukkig heeft verder er niemand last van gehad) Het kwam allemaal door wat negatieve ervaringen in die tijd, maar als er vrienden om me heen zijn, is het allemaal geen probleem en doe ik gezellig mee en zo. Ben ik dan ineens alleen, kan het echt drastisch omslaan. Ik pas de theorie de laatste tijd ook niet meer zoveel toe, het lukte me ook gewoon niet meer, zeker niet als je wat kutervaringen (ja, vrouwen ja...Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef McGilles het volgende:
Nog goede tips om ervoor te zorgen dat je niet elk moment dat wanneer je alleen bent gaat nadenken over dingen.
Als ik onder de mensen ben heb ik nergens last van, voel ik mij kiplekker, als ik op werk ben idem dito. Ben ik sporten precies hetzelfde. Maar ben ik langer dan 2 uur achter elkaar op mijzelf ga ik altijd weer langdradig denken, dag in, dag uit. Niet perse negatief, maar wel altijd over dezelfde onderwerpen. Ik schiet er totaal niks mee op maar toch doe ik het. Tips?
) achter de rug hebt. Maar het gaat sinds afgelopen weekend weer de goeie kant op quote:Wij westerlingen zijn gewoon denkers.. filosofie en kracht vh nu. Accepteren dat je niet weet waarom je je zo voelt is tergend voor het ego, hoe zou je immers kunnen overleven zonder 'alles op een rijtje te hebben'Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef Boswachtertje het volgende:
Ik zit nu in een fase dat ik op zoek lijk naar antwoorden, maar tegelijkertijd weet dat ik enkel zoek naar houvast omdat oude grenzen zijn vervaagd. Ik probeer zo open mogelijk te blijven en niet zo maar wat te gaan geloven. De kracht van nu heeft een aantal interessante ideeën, maar voor mijn gevoel missen er ook veel.
Uiteindelijk is er 1 ding dat ik echt mis, en dat is innerlijke kennis om mijn hoofd wat meer stil te krijgen. En dat komt waarschijnlijk doordat ik zoek ipv dat ik stop met zoeken en accepteer dat ik het niet weet.. de tijd zal het uitwijzen
. Ik heb zelf het idee dat ik mijn ego ook steeds meer onder controle krijg. Dat is misschien een combinatie van ouder worden waarbij je lichaam dan minder testosteron aanmaakt, maar ook het steeds beter weten te formuleren van de antwoorden op de grote vragen in het leven.
Deze antwoorden beginnen mij zo logisch voor ogen te staan dat mijn ego ook niets anders kan dan het accepteren ipv zich er tegen te verzetten.
De enige last die ik tegenwoordig heb van mijn denken zijn de fantasieen waarin righteous indignation naar voren komt zoals dat in Radical Honesty wordt beschreven. Righteous indignation is dan gerechtvaardigde verontwaardiging voor mensen die minder goed engels kunnen
Ook heb ik een beetje last van OCD (obsessive compulsive disorder) af en toe mbt het goed op slot doen van deuren van mijn huis en de auto. Maar dat heb ik ook een beetje aan mezelf te danken omdat ik nogal eens niet goed oplet
Als ik nu op mijn ademhaling ga letten wordt ik alleen meer gestressed (alsof er niet eens genoeg lucht is om in te ademen). Zeer kut maar gelukkig ook redelijk zeldzaam.
quote:Jups. Iets met de gedachte die je in je hoofd speelt doen.Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef McGilles het volgende:
Nog goede tips om ervoor te zorgen dat je niet elk moment dat wanneer je alleen bent gaat nadenken over dingen.
Als ik onder de mensen ben heb ik nergens last van, voel ik mij kiplekker, als ik op werk ben idem dito. Ben ik sporten precies hetzelfde. Maar ben ik langer dan 2 uur achter elkaar op mijzelf ga ik altijd weer langdradig denken, dag in, dag uit. Niet perse negatief, maar wel altijd over dezelfde onderwerpen. Ik schiet er totaal niks mee op maar toch doe ik het. Tips?
Bijvoorbeeld, je maakt je zorgen over een ruzie met een familielid. Zoek dan een kaartje en schrijf op dat je het vervelend vindt dat je ruzie hebt en graag af wilt spreken. Of je piekert over die man op het werk die altijd zo enorm veel weerstand toont. Bedenk wat je zou willen doen en zeggen en doe dat de volgende dag ook.
Oftewel: denken omzetten in daden is mijn tip
(het is niet voor niets dat het je bezighoudt, denk ik dan maar)quote:Misschien helpt het, maar dit heb ik uit een "stressverlagende" methode:Op vrijdag 16 oktober 2009 05:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
jakkes, ik ben nu nog wakker van de stress.. ik ga over 3 dagen op vakantie en moet zaterdag nog werken overdag.. weinig tijd om vriendin te zien, moet nog zoveel regelen, geldzaken op orde maken etc etc etc.
Als ik nu op mijn ademhaling ga letten wordt ik alleen meer gestressed (alsof er niet eens genoeg lucht is om in te ademen). Zeer kut maar gelukkig ook redelijk zeldzaam.
- zeg tegen jezelf dat er genoeg tijd is om lucht in en uit te ademen, je hebt alle tijd
- zeg tegen jezelf dat er genoeg lucht is om in te ademen, er is voldoende lucht
(de derde weet ik even niet meer)
)Ik kwam in een ander boek een aantal interessante tips tegen die in het verlengde hiervan liggen.
Neem je eigen verhaal en gedachten niet serieus; geloof niet alles wat je denkt of zegt
Neem andermans verhaal en gedachten niet serieus; geloof niet alles wat een ander denkt of zegt
Wie is de stem in je hoofd die je beoordeelt/veroordeelt, kleineert etc? Ben jij het zelf? Of is er iets in je hoofd die zichzelf voedt (a la het pijnlichaam van Tolle)?
Vergelijk het met John Nash (Russel Crowe) in de film A Beautiful Mind. Hij ziet mensen die andere niet zien - hij is schizofreen. Hij eindigt in het gekkenhuis en komt er dan achter dat andere mensen zijn 'medepassagiers' niet zien. Hij komt tot een besluit. Hij gelooft niet meer in het bestaan van de personages in zijn hoofd, met als gevolg dat de personages hem steeds minder lastig vallen en uiteindelijk zelfs helemaal niet meer lastig vallen. Zo is het wellicht ook met de stemmen in ons hoofd. Alleen omdat wij er aandacht aan geven, blijven de gedachten komen en komen.
Bedenk is als je weer een gedachtenreeks hebt, dat je er niet naar hoeft te luisteren.
"Ik luister niet naar jou"
Ben er nu mee begonnen, benieuwd of het gaat helpen. Het werkt in ieder geval om hinderlijke gedachten stop te zetten.
(de tips komen uit dit boek: Don Miguel Ruiz - The Voice of Knowledge
quote:Klinkt angstvallig herkenbaar.Op dinsdag 11 augustus 2009 20:36 schreef Poison-Ivy het volgende:
Ik zit teveel in mijn hoofd en heb moeite om in het nu te zitten, ik ben veel aan het analyseren en ik wil graag meer genieten van de dingen die ik doe en meer open staan voor de situaties en gesprekken zonder me af te vragen wat 'ze' over me denken, hoe ik me voel en ga zo verder.....
Ik heb het een tijdje terug op een feestje ervaren. Ik zat helemaal in mijn hoofd, ik was me ervan bewust en probeerde bewust in te ademen en te bedenken dat ik in het NU moet zitten.
Eigenlijk was ik constant bezig met het bedenken dat ik in het nu in het NU moet zitten
En ik vraag me nog een ding af, stel je zegt tegen jezelf 'ik zie er goed uit' (iets positiefs dus) dan is dat dus je ego, toch?
Of gaat het ego-verhaal alleen in op het moment dat we ons slecht voelen door ons ego?
Ik heb wel vaker moeite met het nemen van beslissingen en het maken van keuzes. Daardoor twijfel ik heel lang.
Dan zit ik na te denken (goh
SPOILERVerkapte TVP.
quote:Bekend met de boekenOp zondag 1 november 2009 03:26 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Klinkt angstvallig herkenbaar.SPOILERVerkapte TVP.
?quote:Jup.Op zondag 1 november 2009 13:46 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Bekend met de boeken
In zekere zin ben ik me ook wel bewust geworden van alle denkpatronen die het ego oproept en heb ik zo nu en dan momenten waarop dat 'perspectief' even verschuift, maar dat verandert in principe geen fuck. Misschien dat ik met het volgen van dit topic wat vaker mijn aandacht op dit idee kan brengen
Ik merk dat ik echt om het zo maar te zeggen een wilde golvende oceaan ben op dit gebied... De ene keer ben ik mij zeer bewust van mij zelf en heb ik die natuurlijke rust over mij, ofwel ik ben mij zelf en kort daarna ben ik weer een hele week aan het piekeren etc.... Ik heb me zo lang met m'n persoonlijkheid geïdentificeerd dat het verdomd lastig is om meer vanuit mijn innerlijke zelf te leven. Ach het zal ook wel altijd zo blijven denk ik, maar ik mag wel wat vaker die gedachten aan de kant zetten en meer mijn innerlijke zelf zijn. Het is gewoon een bewuste keuze die je maakt... Maar wat mij wel echt opvalt, als ik dus vanuit mijn persoonlijkheid leef, ben ik veel meer gespannen en angstig.... Waarom blijf ik dan zoveel nadenken, terwijl het niets oplost eigenlijk ? Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
Soms denk ik wel eens; damn, ik zak steeds verder af O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
quote:Overspoeld door een intens gelukkig gevoel keek in door het raam van de bus naar buiten. Ik bedacht me hoe mooi het moest zijn om daar te lopen tussen de geelbruine najaarsbladeren die ronddansten op het ritme van de wind, terwijl de laaghangende zon onverhoopte pogingen deed om een schaduw op de grond te werpen die ook maar enigszins kon silhoueren wat zich in de reflectie van haar licht afspeelde.
Meteen vroeg ik me af wat dit betekende. Waarom was dit gevoel mij zo vreemd? Was ik ooit wel gelukkig geweest? Dat is waarschijnlijk het mooie van het leven, niets is zeker totdat het ervaren is, maar weten wanneer het ervaren is kan men niet.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-11-2009 00:02:01 ]
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
quote:Hehe, herkenbaar. Heb mij ook ooit zo gevoeld, alleen dan een week lang. Ook gewoon zomaar opeens, er was niets echt veranderd in mijn leven of zo. Denk dat dat gevoel voortkomt uit tevredenheid, op dat moment valt alles op z'n plaats en ben je in balans. Door de drukte van alledag in je leven wordt die balans verstoord, door af en toe stil te staan en jezelf op te ''zoeken'' kan je weer in balans komen. Maar goed, tegenwoordig zijn we allemaal zoveel bezig met geluk en zo, miss wel teveel, je hoeft je toch niet altijd geweldig te voelen en alles hoeft niet altijd leuk te zijn, als je maar tevreden bent met jezelf en je leven, zo niet, dat moet je er wat aan doen. Waarom begin je niet eens met mediteren dan? Dat kost toch niet zoveel tijd? Gewoon s'avonds voor je gaat slapen, en miss sochtends als je wakker word, gewoon rustig mee beginnen. Ik wil dat ook wel gaan proberenOp zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
[..]
En die constant bewust/onbewust denkt over bepaalde dingen...die me dwars zitten. En die niet willen "verdwijnen".
En die zelfs zo erg worden dat de concentratie op bepaalde momenten 0 is
Ga ff de beginpost goed lezen..is een behoorlijk lang stuk..maar heb het al globaal bekeken..en trekt wel mn aandacht moet ik zeggen
quote:Je bent niet de enige die daar last van heeftOp zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Dat constante zoeken naar afleiding of een simpel oppervlakkige manier van vermaak, daar kom ik maar niet vanaf. Nu is mijn excuus dat ik een drukke 40-urige werkweek heb en een vriendin, dus over het algemeen ben ik blij wanneer ik even tijd voor mezelf heb.
Het in het Nu leven doe ik niet zo heel vaak, maar tegenwoordig toch wel weer wat vaker. Ook omdat dit topic weer actief werd gemaakt. Wat ik nog wel veel doe is nadenken over dit onderwerp van verlichting van je ego. Telkens weer als ik tv kijk of bepaalde topics lees op dit forum, dan bedenk ik me wat nou de oplossing is voor alle negativiteit waar je dagelijks mee te maken krijgt.
Dan kom ik altijd weer uit op het ego en de rol die de identificatie daarmee speelt in onze huidige maatschappij. Hoe meer ik over verlichting nadenk en hoe kritischer ik naar alles (incl verlichting) kijk, hoe meer ik verlichting als oplossing accepteer.
quote:Heb je nog wel momenten waarbij je in het nu bent en dan een diepe vrede voelt en daardoor automatisch een diepe volle ademhaling krijgt?Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
Dat blijft zo heerlijk, wanneer ik weer even helemaal in het nu ben. Die diepe volle ademteug die zo perfect aanvoelt
quote:Het is al heel goed dat je het vele denken als oorzaak ziet. Dat is al een stap in de goede richting. Het is idd zo dat je denken in deze trieste situatie helemaal niets kan veranderen aan het feit dat je je vriend kwijt bent.Op zondag 15 november 2009 02:42 schreef tomtomkortom het volgende:
TVP
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
Waarschijnlijk is op dit moment het tegenovergestelde waar. Het denken heeft geen richting, is niet constructief en leidt alleen maar af. Wat er in dit topic te vinden is, kan je zeker helpen. Je kunt dat dwangmatige denken laten ophouden.
Voor de rest moet je proberen je denken richting te geven denk ik en dan in de zin van relativeren. Relativeren is zo ongeveer de belangrijkste eigenschap die een mens kan bezitten. Je leert alles vanuit een bepaald perspectief te zien. Hierdoor worden we wijzer en zullen we sterker in onze schoenen staan. Zo gauw je deze levenservaring een plekje hebt gegeven kun je de negatieve gevoelens en gedachten grotendeels achter je laten en kun je uit de les die je hebt geleerd juist kracht halen.
Verlichting, de doorbreking van de identificatie met je ego, kan je dus helpen door je ruimte te geven in je hoofd doordat je niet de hele tijd obsessief nadenkt. Door deze ruimte kun je de situatie met meer helderheid en aanwezigheid benaderen en dus beter constructief aanpakken met zicht op een echte oplossing.
Het gevaar in een situatie als de jouwe is dat je in een negatieve denkspiraal terecht komt en negatieve conclusies gaat trekken die weer worden vertaald naar negatievere overtuigingen over het leven. En deze negatieve overtuingen, gaan deel uitmaken van die bril waardoor je naar het leven kijkt en zullen daardoor andere gebieden van je leven negatief kunnen gaan beinvloeden.
Daarom is het dus zaak om de macht op je verstand, je ego, te hernemen door het aan te zien voor wat het is om zodoende de kracht te vinden om je negatieve denken te doorbreken. Dit geeft dan dus veel meer ruimte om de gebeurtenis te verwerken op een constructieve manier.
Dat is althans hoe ik er tegen aankijjk
De keuze in eigen hand houden daarentegen is wel mogelijk, maar dat impliceert wel dat je ook daadwerkelijk een keuze, en dus een afweging maakt, en dat je de mogelijkheden ziet.Ik ben de afgelopen tijd wat van mijn eigen opgehoopte "taboes" en dingen die ik altijd ontweek juist wél aan het doen, en ik kom langzamerhand tot de conclusie dat het allemaal geen hol uitmaakt wat je er van tevoren van denkt.
Voor mij betekent leven in het Nu momenteel voornamelijk dat ik mij inzet om te proberen zo vaak mogelijk beide kanten van de medaille te bekijken. Pas dan kan ik een situatie, keuze of probleem zodoende relativeren dat ik ook een bewuste keuze maak.
Nu is dit slechts een fase, een opstapje, tot het simpelweg tevreden zijn met wat je hebt, en het kunnen accepteren wat je niet hebt, maar voor mijzelf is dat al een grote en belangrijke stap voorwaarts.
quote:Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaanOp woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Eigenlijk gaat het ook gewoon om zelfvertrouwen, kleine stapjes zetten om dat te vergroten, dus een andere baan zoeken is miss niet zo gek, je gaat dan iig (even)buiten je comfortzone. Daarnaast, het leven bestaat gewoon uit keuzes maken, je weet nooit hoe iets af zal lopen en die onzekerheid is ook grote onzin, het is gewoon pure controle, angst, veroorzaakt door je ego. Over je werk, je maakt eigenlijk geen echte keuze dus, dat brengt weer ontevredenheid met zich mee, volg je hart en maak iig een keuze, of je er blijft of niet, dat maakt niet uit, als je hem maar accepteert en er achter staat.quote:Eind vorig jaar in ongeveer dezelfde periode van het jaar als nu ben ik bezig geweest met solliciteren en dat vond ik ook best eng, maar ik zag ook dat dat me echt ook persoonlijk heel veel verder kon brengen. Helaas is dat toen niet doorgegaan na een assessment met een negatief advies. Op de capaciteitentests scoorde ik bovengemiddeld, alleen de psychologische test overleefde ik dus niet helemaal en dat kwam ook voornamelijk door mijn onervarenheid op dat gebied (managerskwaliteiten, die heb ik niet en had ook nooit de indruk gegeven dat ik die wel al had) en ook door het teveel twijfelen, dus teveel nadenken. Herken mezelf wel in het rapport, maar baalde wel erg dat het toen daardoor niet doorging. (ook omdat ik dan per maand zo'n 600 euro in salaris omhoog zou gaan...) Ik denk dat dat voor mijn persoonlijke groei goed zou zijn geweest. Maar goed, toen kwam die kredietcrisis en heb ik me er ook wel een beetje bij neergelegd dat het dan toch wel beter is om even te bljiven waar ik ben, dus het ging in eerste instantie ook weer goed (voorheen ging ik echt elke dag met lood in de schoenen werken, had er gewoon écht geen zin meer in), maar ik moet zeggen: het begint nu dus toch weer te kriebelen om iets anders te zoeken, dat gevoel van écht geen zin elke dag begint langzaam weer terug te komen...Op donderdag 19 november 2009 00:06 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaan
"Verstand op nul en gaan", tja het klinkt zo simpel, maar dat is het voor mij dus absoluut niet... Ik zou niet weten wat dat is, verstand op nul zetten. Ik houd altijd overal rekening mee, ook onbewust.
quote:Herkenbaar...afgelopen dagen leek ik ook wel in een eindeloze piekerbui te zitten. Vanmorgen maar weer eens het boek van Tolle erbij gepakt, en net even dit topic weer doorgelezen. En ik moet zeggen: het voelt alweer een stuk beter.Op zaterdag 14 november 2009 21:56 schreef Stefanovich het volgende:
Topic maar weer even actief maken
quote:Heel herkenbaar overigens, zou ik zo geschreven kunnen hebben.Op woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
quote:Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?Op maandag 7 december 2009 12:16 schreef Handschoen het volgende:
Just let it go, and just be...
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
Welke hemel? quote:Die op aardeOp maandag 7 december 2009 14:27 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?
. Als de identificatie met je ego je niks zegt, stel ik voor om een boek van Tolle te lezen . Anders wordt het hier zo'n lap tekst (als ik het al goed zou kunnen uitleggen )quote:Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.Op maandag 7 december 2009 16:48 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Die op aarde
Maar ik ben wel benieuwd wat dan die hemel op aarde is en waarom het een hemel is.
quote:Op maandag 7 december 2009 16:59 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.
Maar ik ben wel benieuwd wat dan die hemel op aarde is en waarom het een hemel is.
Omdat als je in het "nu" zit en al die drama eromheen loslaat, dan ben je gelukkig. En als je gelukkig bent dan kun je zien hoe mooi de wereld en het leven is en dat noemt hij dan de hemel.
quote:Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?Op maandag 7 december 2009 17:12 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Omdat als je in het "nu" zit en al die drama eromheen loslaat, dan ben je gelukkig. En als je gelukkig bent dan kun je zien hoe mooi de wereld en het leven is en dat noemt hij dan de hemel.
quote:Tja, dat is de paradox. Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.Op maandag 7 december 2009 17:15 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?
Het probleem ontstaat wanneer je deze staat van zijn wil uitleggen aan anderen. Je zult dan gebruik moeten maken van taal en taal kan je nooit de ervaring zelf laten ervaren. Het kan een aanzet geven, een hint maar een beschrijving van iets is iets anders dan dat iets.
En ja, je komt al snel uit op uitspraken als "hemel op aarde" maar dat is ook maar een zinnetje, een concept, het is taal, iets vrij abstracts en het roept verschillende associaties op bij verschillende mensen. Daarom is taal ook zo lastig om een ervaring te beschrijven.
quote:Op maandag 7 december 2009 17:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.
En het is idd maar een uitspraak over de hemel, een concept.
ik zit in ongeveer dezelfde situatie als wat mensen hierboven noemden, zit niet lekker op mijn werk, raak steeds verder van mezelf verwijderd doordat ik meegesleept word in de negatieve spiraal die daar heerst, word steeds onzekerder (logisch) en ben ander werk aan t zoeken. maar wat ga ik aantreffen bij een nieuwe werkgever? ik heb wel makkelijker dan voorheen het gevoel van : kijk maar wat er gebeurt, t is goed zo.
en tegelijkertijd komt af en toe de paniekgedachte: stel dat ik geen baan vind, stel dat ik niet rond kan komen van een uitkering, stel dat ik dan mijn huis uit moet... vermoeiend....
Tegen de criticasters zou ik willen zeggen: probeer het eens. Waarom niet? Wat heb je te verliezen? Een paar weken gewoon doen wat er in dit boek staat en, als wat de auteur zegt klopt, kun je er een eeuwigheid voor terugkrijgen. Het lastige aan de stof in dit boek is dat je verstand het niet kan bevatten. Dit boek legt uit hoe je terug moet keren naar eenheid, terwijl je verstand juist verdeeldheid creëert. Oorspronkelijk was er alleen leegte. Je verstand is dit op gaan delen door concepten te bedenken als positiviteit. Met de uitvinding van positiviteit komt automatisch ook de uitvinding van het tegenovergestelde: negativiteit. Omdat ze elkaars tegengestelden zijn kun je ze samen weer terugleiden tot niets. In de natuur heb je ook deeltjes en antideeltjes die uit het niets ontstaan en elkaar ook weer uitsluiten.
Goed, dat wilde ik ff kwijt.
Verder moeten jullie het allemaal vooral niet te serieus nemen!Heb trouwens ook Radical Honesty gelezen en vond dit ook een geweldig boek. Ben eigenlijk wel benieuwd of er hier mensen zijn die dit ook in de praktijk toepassen. Zou in dat geval wel willen weten wat de ervaringen zijn en uiteraard de reacties uit de omgeving.
Ik ga nu in ieder geval even met mijn krakkemikkige lijf aan de slag en wat yoga doen.
Ik heb een extreem drukke tijd nu. 4 dagen stage en 2 dagen school per week. Dagelijks 3 uur reizen en nog een bijbaan. Bovendien van veel kanten hoge verwachtingen...
Ik heb soms veel moeite om te richten op de ademhaling en lichaamsgevoel/energie. Kan de concentratie moeilijk opbrengen. Ik snap wel steeds beter (buiten mijn verstand dus) hoe bewust te zijn. Maar lang volhouden blijft gewoon erg moeilijk. Ben ook vaak vermoeid waardoor ik, door bewustwording ook toegeef aan vermoeidheid en zo, hoe stom het ook is, in slaap val
En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.
Apart is trouwens dat de staat van zijn, waarin ik nu verkeer, voelt als een hele lichte paddotrip.
quote:Grappig eigenlijk, je zou verwachten dat Sinterklaas nu even geen stress meer heeftOp vrijdag 11 december 2009 08:44 schreef Loei_koei het volgende:
En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.
quote:Op vrijdag 11 december 2009 10:00 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Grappig eigenlijk, je zou verwachten dat Sinterklaas nu even geen stress meer heeft
Koei ik ben wel benieuwd hoe je dit toepast in het dagelijks leven in contact met anderen??
quote:Ik herken ook veel 'nu' aan een (enige trouwens) paddotrip die ik had. Alleen was ik toentertijd niet bewust van bewustzijn zoals nu. Ik ging gister trouwens ook heeel erg op in gevoelens. Voelde mezelf compleet vormeloos omdat mijn verstand zelfs had uitgeschakeld hoe ik mijn lichaamsvorm vind overkomen (denk ik). Mijn energieniveau steeg heel drastisch waardoor ik het niet zo heel lang kon vast houden. Toen ik het losliet viel ik gelijk in slaap, althans, kan me niks herinneren wat er tussen zatOp vrijdag 11 december 2009 08:44 schreef Loei_koei het volgende:
Ik heb sinds gisternacht juist veel moeite met in slaap komen. M'n concentratie bewaren bij routine klusjes lukt heel goed nu, maar als ik niets doe en vooral wnnr ik mijn ogen dicht heb komen de gedachten toch weer. Deze zijn iedere keer zo positief dat ik er enthousiast van word en vervolgen dus niet kan slapen. Leuke is wel dat ik nu eigenlijk helemaal geen last meer heb van vermoeidheid.
En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.
Apart is trouwens dat de staat van zijn, waarin ik nu verkeer, voelt als een hele lichte paddotrip.
als je je in een groep bevind MOET je gelijk reageren op hetgene wat zich afspeelt, als je alleen bent dan heb je de neiging om af te dwalen
quote:Mooi om te horenOp donderdag 10 december 2009 22:47 schreef Loei_koei het volgende:
Wat een geweldig boek zeg. Ik had een dergelijke ervaring al eens eerder gehad, maar dan onder invloed van paddo's. Het was daardoor denk ik wel makkelijk om er voor open te staan. Was binnen drie dagen klaar met lezen en ben innerlijk echt totaal veranderd sindsdien.
quote:IddTegen de criticasters zou ik willen zeggen: probeer het eens. Waarom niet? Wat heb je te verliezen? Een paar weken gewoon doen wat er in dit boek staat en, als wat de auteur zegt klopt, kun je er een eeuwigheid voor terugkrijgen.
quote:Ik pas het wel toe in de praktijk, maar niet meer zoveel als een tijd geleden. Mensen zijn toch fijngevoelig en zeker op mn werk hou ik me soms nogal eens in. Het gaat dan niet zo zeer om wel of niet eerlijk zijn in datgene dat ik zeg, maar ik zwak de intensiteit van een grap of de directheid van een opmerking nogal eens af, terwijl ik het liefst gewoon mezelf helemaal eerlijk uit.Heb trouwens ook Radical Honesty gelezen en vond dit ook een geweldig boek. Ben eigenlijk wel benieuwd of er hier mensen zijn die dit ook in de praktijk toepassen. Zou in dat geval wel willen weten wat de ervaringen zijn en uiteraard de reacties uit de omgeving.
Toch heeft het boek een geweldige invloed op mn leven gehad. Ik twijfel tegenwoordig geen moment meer over eerlijk zijn. Soms twijfel ik dus wel eens om zelf eerlijk te zijn bij fijngevoelige mensen, maar zo gauw iemand mij een vraag stelt, reken maar dat ze een eerlijk antwoord krijgen. Eerlijkheid gaat bij mij absoluut boven beleefdheid nu. Dit is ook een van de bijdrages geweest aan de totale verandering van mn levenshouding. Ik ben een stuk evenwichtiger en helderder, onder andere doordat ik gewoon alles eerlijk uit.
Radical Honesty
quote:Deels waar. Natuurlijk is het zo dat wanneer je alleen bent je minder afleiding hebt en je dus eerder in jezelf gekeerd raakt.Op zaterdag 12 december 2009 03:02 schreef Werkloze_Allochtoon het volgende:
oorzaak: eenzaamheid
als je je in een groep bevind MOET je gelijk reageren op hetgene wat zich afspeelt, als je alleen bent dan heb je de neiging om af te dwalen
Maar ook in groepen dacht ik altijd ontzettend veel na. Ik was altijd ontzettend zelfbewust en juist ook vooral in groepen doordat ik ook wel eens onzeker was. Dan ging ik nadenken over hoe men mij zag en hoe ik overkwam en hoe ik me moest gedragen.
Erg vermoeiend allemaal en gelukkig verleden tijd
quote:Ik probeer wanneer ik met iemand praat zo goed mogelijk bij m'n gevoelens te blijven en me gewaar te zijn van een eventuele geconditioneerde reactie. Heb al een aantal keer een gesprek gevoerd met mensen, waarbij het niet draaide om mij, de ander of de inhoud, maar enkel om de connectie. Dit is echt heerlijk kan ik je verzekeren.Op vrijdag 11 december 2009 18:54 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Koei ik ben wel benieuwd hoe je dit toepast in het dagelijks leven in contact met anderen??
Verder moet ik zeggen dat ik me vooral donderdag en vrijdag zo heerlijk voelde. Zat vrijdagochtend op het station op een bankje op de trein te "wachten" en kon me helemaal voorstellen dat Tolle twee jaar lang helemaal tevreden op parkbankjes zat. Het gevoel komt zo nu en dan wel weer terug, wanneer ik me weer ineens sterk gewaar wordt van de achterliggende bedoeling van een gedachte of soms als ik mediteer.
Ik was trouwens ook een tijdje depressief en erg onzeker. Ben nog steeds onzeker, maar neem m'n gedachtes en emoties niet meer zo serieus. Ik heb me gerealiseerd dat m'n leven eigenlijk één groot ongemak is geweest en dat dit natuurlijk gewoon volkomen idioot is. Op sinterklaasavond zaten we met de familie bij elkaar en ik kreeg ineens het vreselijke gevoel dat niemand me eigenlijk echt kende, wat, zoals m'n psycholoog ook al zei, in essentie ook zo is. Deze angst en het constante ongemak, ongeduld en de verveling voluit proberen te beleven heeft wel geleid tot het heerlijke gevoel van donderdagavond en de hele vrijdag en de gilmpsjes hiervan gisteren en vandaag.
En over die mentale orgasmes... die overkomen me zo nu en dan nog steeds en heb ze tijdens het mediteren al een aantal keer op kunnen roepen. Een gewoon orgasme is natuurlijk ook een korte nu ervaring. Het enige wat je kunt doen is je eraan overgeven.
Verder is er volgens mij wel een klein verschil tussen Tolles en Blantons (schrijver Radical Honesty) visie. Tolle zegt in feite dat je al je standpunten en principes (iedere vorm van weerstand in feite) los moet laten, terwijl Blanton suggereert dat je één principe bewaard: het vertellen van de waarheid.
quote:Bedankt voor je reactie!Op zondag 13 december 2009 12:01 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Ik probeer wanneer ik met iemand praat zo goed mogelijk bij m'n gevoelens te blijven en me gewaar te zijn van een eventuele geconditioneerde reactie. Heb al een aantal keer een gesprek gevoerd met mensen, waarbij het niet draaide om mij, de ander of de inhoud, maar enkel om de connectie. Dit is echt heerlijk kan ik je verzekeren.
...
Ik was trouwens ook een tijdje depressief en erg onzeker. Ben nog steeds onzeker, maar neem m'n gedachtes en emoties niet meer zo serieus. Ik heb me gerealiseerd dat m'n leven eigenlijk één groot ongemak is geweest en dat dit natuurlijk gewoon volkomen idioot is. Op sinterklaasavond zaten we met de familie bij elkaar en ik kreeg ineens het vreselijke gevoel dat niemand me eigenlijk echt kende, wat, zoals m'n psycholoog ook al zei, in essentie ook zo is. Deze angst en het constante ongemak, ongeduld en de verveling voluit proberen te beleven heeft wel geleid tot het heerlijke gevoel van donderdagavond en de hele vrijdag en de gilmpsjes hiervan gisteren en vandaag.
...
Dit vind ik echt vreselijk. Ik word er heel erg verdrietig van, en van het besef dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden heb. Ik voel me enorm eenzaam.
Maar jij zegt dus eigenlijk dat je DAT gevoel juist helemaal moet gaan voelen en dat dat een heerlijk gevoel is??
Ik voel me er alleen maar slechter door, ik vind het ook heel erg moeilijk om in contact te gaan met anderen de laatste tijd. Wie ben ik eigenlijk? Waar sta ik voor? Waar ben ik het mee eens? Ik heb steeds t gevoel dat ik voor de gek gehouden word en dat er met me gespeeld wordt.. Ik mis ergens iets heb ik t gevoel, ben ik TE bewust ...
en denken dat je te bewust bent is een gevolg van onbewust zijn. Je negatieve gevoelens volledig voelen is niet heerlijk. Maar de enige reden dat ze negatief zijn, omdat jij dat concept verzonnen hebt. Wanneer je ze dus zonder oordeel beleeft lost de negativiteit op. Dit gebeurt niet gelijk, je zult in feite even moeten lijden. Misschien helpt het al als je, je eigen lijden niet al te serieus neemt. Die andere vragen kun je verstand niet beantwoorden, dus eigenlijk moet je ze ook helemaal niet stellen. Je komt er maar op één manier achter wat je doel in het bestaan is: door te bestaan. Wanneer je dit doet merk je ineens dat je een onderdeel (niet echt eigenlijk je bent er één mee) van een zelfregulerend systeem bent, waar je ego zich tegen verzet.
Wel grappig ook, ik was vroeger altijd erg verlegen en onzeker, maar diep van binnen voelde ik me superieur aan andere mensen.
quote:Je komt er maar op één manier achter wat je doel in het bestaan is: door te bestaan. Wanneer je dit doet merk je ineens dat je een onderdeel (niet echt eigenlijk je bent er één mee) van een zelfregulerend systeem bent, waar je ego zich tegen verzet
Ik weet dat er IETS fout gaat bij mij in contact met anderen. Als ik gewoon besta, en meedoe en interact met anderen, komen er conflicten in me op waardoor ik steeds in conflict kom met de ander. Ik kan niet echt een vriendschap opbouwen / onderhouden door dit.. Erg lastig.
quote:Denk eens goed over die vraag na.
Wanneer je met anderen aan het interacten bent, ben jij dan echt in conflict met die ander?
Had vroeger vaak dromen waarin ik achtervolgd werd en dromen waarin m'n tanden eruit vielen. Van in ieder geval de eerste categorie snap ik nu wel de betekenis.
quote:Ja Nu haha ik snap em..Op zondag 13 december 2009 14:36 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Denk eens goed over die vraag na.
Wanneer je met anderen aan het interacten bent, ben jij dan echt in conflict met die ander?
Er is wel een belletje gaan rinkelen inderdaad.
Ik ben zelf niet in conflict maar mijn gekwetste in de steek gelaten ik van toen ik een jaar of 8 was.
Die wil steeds gerechtigheid denk ik..
Ik vind op de een of andere manier ook dat ik daar naar moet luisteren omdat ik niet nog een keer zo behandeld wil worden snap je..
Ik probeer grenzen aan te geven maar als ik dat dan doe, word t één grote puinhoop en raak ik erg verward. Zoals nu ook t geval is. En t word van kwaad tot erger.
quote:Dromen over tanden eruit vallen heb ik ook vaak (gehad)..Op zondag 13 december 2009 14:53 schreef Loei_koei het volgende:
Ik kan me herinneren dat de ts ook een boek heeft aangeraden over lucide dromen en dat dromen je veel kunnen vertellen over de problemen in je leven. Nu had ik vannacht twee euforische dromen en bedacht me vanochtend ineens dat ik ooit eens gelezen heb (in de Quest volgens mij) dat mensen gemiddeld in 80% van hun dromen negatieve emoties ervaren.
Had vroeger vaak dromen waarin ik achtervolgd werd en dromen waarin m'n tanden eruit vielen. Van in ieder geval de eerste categorie snap ik nu wel de betekenis.
Ik denk dat ze gaan over: oude eruit, een nieuw begin ofzo..
quote:Precies, volgens mij is dit wat Tolle bedoelt met pijnlichaam. De opeenhoping van alle momenten die je niet kon accepteren.Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik ben zelf niet in conflict maar mijn gekwetste in de steek gelaten ik van toen ik een jaar of 8 was.
Die wil steeds gerechtigheid denk ik..
quote:Naar wat luister je op dat moment? En wie vindt dat je dat moet doen?Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vind op de een of andere manier ook dat ik daar naar moet luisteren omdat ik niet nog een keer zo behandeld wil worden snap je..
quote:Oftwel, werkt het aangeven van grenzen? Denk dat die verwarring voortkomt uit de verwachting dat het aangeven van grenzen het goed zal maken, maar dat deze verwachting keer op keer maar niet vervuld wordt.Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik probeer grenzen aan te geven maar als ik dat dan doe, word t één grote puinhoop en raak ik erg verward. Zoals nu ook t geval is. En t word van kwaad tot erger.
Vind dit trouwens erg leuk om te doen.
Bedacht me net ook ineens dat ik het beste vragen kan stellen. Dit leidt het snelst tot inzichten bij de ander en een inzicht komt voort uit de stilte van het nu. Daarom voelt het krijgen van een inzicht ook zo lekker denk ik. quote:In m'n droom raakte ik altijd in paniek wnnr dit gebeurde. Denk dat het vooral het gevoel is en niet de directe inhoud, waaruit je de betekenis kunt afleiden. Vind het wel heel boeiend dat mensen vaak dezelfde soort dromen hebben. Alleen die realisatie kan al tot een nieuw inzicht leiden.Op zondag 13 december 2009 16:05 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dromen over tanden eruit vallen heb ik ook vaak (gehad)..
Ik denk dat ze gaan over: oude eruit, een nieuw begin ofzo..
Droomde ook vaak dat ik niet meer kon stoppen met m'n kaken op elkaar klemmen. Na een tijdje werden dan m'n tanden in m'n tandvlees geduwd en begonnen ze af te breken.
Best ziek eigenlijk.
quote:Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.Op zondag 13 december 2009 17:15 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Precies, volgens mij is dit wat Tolle bedoelt met pijnlichaam. De opeenhoping van alle momenten die je niet kon accepteren.
[..]
Naar wat luister je op dat moment? En wie vindt dat je dat moet doen?
[..]
Oftwel, werkt het aangeven van grenzen? Denk dat die verwarring voortkomt uit de verwachting dat het aangeven van grenzen het goed zal maken, maar dat deze verwachting keer op keer maar niet vervuld wordt.
Vind dit trouwens erg leuk om te doen.
Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??
het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.
Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????
Bedankt voor je feedback..
"If you don't mind being unhappy, what happens to the unhappiness?"
quote:Als je je eigen post doorleest zie je waarschijnlijk al een terugkerende herhalende gedachtestroom. Natuurlijk klopt veel van wat je zegt maar erover nadenken heeft nu echt geen zin. Je gedachten zijn herhalend en daardoor wordt elke keer het pijnlichaam aangevuld die dus weer reageert op andere situaties.Op zondag 13 december 2009 17:32 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.
Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??
het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.
Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????
Bedankt voor je feedback..
Ik heb ook veel moeite gehad met bewustzijn. Je verstand laat het je toch niet zijn. Dan is het in jouw geval beter om de pijn toe te laten ipv. het weg te stoppen of te analyseren (wat al bewezen heeft niet te werken). Je ego zal kosten wat het kost je niet bewust laten zijn. Bewustzijn is ook iets waar je helemaal geen zin in hebt omdat je bang bent om de 'controle' kwijt te raken, dit is wat je ego je waarschijnlijk verteld.
De pijn proberen te voelen en niet tegen te werken (weerstand) zal uiteindelijk een manier zijn om het beter te verwerken, in mijn geval heeft dit vaak geholpen iig.
quote:Merk de dualiteit op in je eerste vraag. Wie is hier gekwetst? En wie wil door jou beschermd worden?Op zondag 13 december 2009 17:32 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.
Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??
het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.
Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????
Bedankt voor je feedback..
Je hoeft natuurlijk niet met alles akkoord te gaan. Ik raakte laatst toch weer in een discussie verzeilt. Zodra ik weer een standpunt innam, kwam ik weer terecht in mijn oude conceptenwereldje en dit ging gepaard met veel pijn. Zoals Tolle al zegt moet je niet reageren op de inhoud, die mag zijn zoals die is. Focus je vooral op de connectie, want hier zijn jij en de ander één. Allebei ontstaan vanuit hetzelfde evolutionaire proces.
Als je de ander de ruimte geeft om te laten zijn zoals die is, ook als je het niet met diegene eens bent, krijg je sowieso al een heel andere situatie. Probeer je niet te identificeren met een standpunt en in plaats daarvan te zeggen wat zo is en je standpunten los te laten. Wanneer jij stopt met proberen je gelijk te halen en de ander laat denken wat diegene denkt biedt je geen verzet meer. De ander is dit verzet zo gewend dat de situatie voor hem/haar verwarrend wordt ipv voor jou.
Het leven lijkt vaak erg complex, maar dit komt enkel en alleen door het feit dat je gedachten het complex maken. In het nu is alles simpel en ineens heel fascinerend. Wat dat betreft zit de sleutel al in de topic titel: stoppen met denken. Hierbij aandacht geven aan de sensaties in je lichaam werkt voor mij het beste. Je gevoelens kunnen functioneren als een anker in het nu. Daarnaast is het erg fijn om continu sensaties in je lichaam te voelen. Dit geeft je het gevoel dat je (lichaam) echt leeft.
Dat is ook wel grappig als je echt in het nu leeft. Ongeduld en verveling bestaan gewoon niet meer, het zijn immers maar concepten. Als ik op de laatste paar dagen terugkijk lijkt het echt alsof het al oneindig lang zo is. Moet je ook maar eens proberen te bedenken hoe lang je eigenlijk al leeft. En dan niet verstandelijk, maar puur gevoelsmatig. En of jij eigenlijk wel veranderd bent.
@Koei: "Probeer je niet te identificeren met een standpunt en in plaats daarvan te zeggen wat zo is en je standpunten los te laten" deze zin begrijp ik niet.
Ik voel me op dit moment zo. -> feit (Probeer een feit te beschrijven (kan erg moeilijk zijn, zeker in het geval van gevoelens) en er niet over te oordelen (goed of slecht))
Een feit vindt altijd in het moment plaats. Wat je binnenkrijgt via je zintuigen, wat je voelt en wat je denkt in het moment zijn feiten.
je kunt het pas weten als je het ervaart.. Normaal als ik denk dat ik stil ben van gedachten, is er op de achtergrond nog steeds wat aanwezig.. maar gisteren weer even kon ik dit patroon doorbreken
Je schrikt er in eerste instantie voor terug, maar ik voelde wel meteen dat die staat vele malen fijner is dan de normale gang van zaken. En dat wist ik ook al wel, alleen is de leerspanne te kort om het blijvend toe te passen..
Er valt niets te doen, niets te bereiken.. Bijzonder en toch simpel
quote:Toch zul je wel degelijk aan de gang gaan. Het leven kost gewoon helemaal geen moeite als je het alleen maar waarneemt. Het leven gaat jou leiden in plaats van andersom.Op zondag 13 december 2009 20:13 schreef Boswachtertje het volgende:
Er valt niets te doen, niets te bereiken.. Bijzonder en toch simpel
Overigens ben ik sinds maandag wel weer terug in een redelijk "normale" toestand. Voel me wel nog steeds een stuk ontspannender dan voorheen en word gelukkig niet meer zo beheerst door m'n gedachten.
quote:Van Leo Hartong?Op donderdag 17 december 2009 21:29 schreef Loei_koei het volgende:
Heb net het boek Ontwaken in de Droom uit. Was idd heel helder, hoewel verder niet erg praktisch. De vergelijking dat het leven een droom is en we alleen nog lucide moeten worden vind ik wel de mooiste manier om weer te geven wat het is om verlicht te zijn.
Overigens ben ik sinds maandag wel weer terug in een redelijk "normale" toestand. Voel me wel nog steeds een stuk ontspannender dan voorheen en word gelukkig niet meer zo beheerst door m'n gedachten.
quote:Dacht net ineens nog even aan radical honesty, maar de auteur zegt zelf dat je het vooral moet toepassen in persoonlijke relaties. Op die manier blijven deze zo vrij als ze moeten zijn.Op zondag 13 december 2009 01:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Mooi om te horen
[..]
Idd
[..]
Ik pas het wel toe in de praktijk, maar niet meer zoveel als een tijd geleden. Mensen zijn toch fijngevoelig en zeker op mn werk hou ik me soms nogal eens in. Het gaat dan niet zo zeer om wel of niet eerlijk zijn in datgene dat ik zeg, maar ik zwak de intensiteit van een grap of de directheid van een opmerking nogal eens af, terwijl ik het liefst gewoon mezelf helemaal eerlijk uit.
Toch heeft het boek een geweldige invloed op mn leven gehad. Ik twijfel tegenwoordig geen moment meer over eerlijk zijn. Soms twijfel ik dus wel eens om zelf eerlijk te zijn bij fijngevoelige mensen, maar zo gauw iemand mij een vraag stelt, reken maar dat ze een eerlijk antwoord krijgen. Eerlijkheid gaat bij mij absoluut boven beleefdheid nu. Dit is ook een van de bijdrages geweest aan de totale verandering van mn levenshouding. Ik ben een stuk evenwichtiger en helderder, onder andere doordat ik gewoon alles eerlijk uit.
Radical Honesty
Het is echt een geniaal boek en ideaal voor de mensen die the power of now te zweverig vinden. Het idee is dat wanneer je liegt, je te veel gewicht aan de waarheid hangt. Wanneer je dus gewoon de waarheid vertelt neem je deze gelijk ook niet meer zo serieus. Dit is een immense bevrijding.
Ik zit alleen met een klein dingetje waar ik niet helemaal uitkom. Als je, jezelf dwingt om altijd te zeggen wat je denkt, neem je dan je verstand niet te serieus?
quote:Ik denk dat er een wezenlijk verschil is tussen "alles zeggen wat je denkt" en "altijd zeggen wat je denkt".Op vrijdag 18 december 2009 11:18 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Dacht net ineens nog even aan radical honesty, maar de auteur zegt zelf dat je het vooral moet toepassen in persoonlijke relaties. Op die manier blijven deze zo vrij als ze moeten zijn.
Het is echt een geniaal boek en ideaal voor de mensen die the power of now te zweverig vinden. Het idee is dat wanneer je liegt, je te veel gewicht aan de waarheid hangt. Wanneer je dus gewoon de waarheid vertelt neem je deze gelijk ook niet meer zo serieus. Dit is een immense bevrijding.
Ik zit alleen met een klein dingetje waar ik niet helemaal uitkom. Als je, jezelf dwingt om altijd te zeggen wat je denkt, neem je dan je verstand niet te serieus?
Je hoeft niet alles eruit te flappen, maar vertel wel de waarheid als je wat vertelt.
Ik raak soms een beetje in de knoop met beide filosofieën. De Kracht van het Nu: zegt oordeel niet. Radical Honesty zegt: spreek je oordeel uit. De Kracht van het Nu zegt in feite dat je, je ego moet ontmaskeren, terwijl Radical Honesty er vooral om draait je ego als een grote grap te zien. Dit is in ieder geval mijn interpretatie, maar raak soms in de war, vooral wanneer mensen proberen een discussie met je aan te gaan. Moet ik nou zeggen wat ik denk, of juist m'n best doen geen standpunt aan te nemen? Er is vast een gulden middenweg, maar ik heb hem nog niet gevonden.
quote:In the Power of Now wordt ook aangegeven dat het geen probleem is om een mening te hebben (al dan niet met die woorden) maar dat je je er niet op moet vastbijten om daarmee gelijk te hebben.Op vrijdag 18 december 2009 12:06 schreef Loei_koei het volgende:
Ik denk dat je gelijk hebt, nam het iets te letterlijk.
Ik raak soms een beetje in de knoop met beide filosofieën. De Kracht van het Nu: zegt oordeel niet. Radical Honesty zegt: spreek je oordeel uit. De Kracht van het Nu zegt in feite dat je, je ego moet ontmaskeren, terwijl Radical Honesty er vooral om draait je ego als een grote grap te zien. Dit is in ieder geval mijn interpretatie, maar raak soms in de war, vooral wanneer mensen proberen een discussie met je aan te gaan. Moet ik nou zeggen wat ik denk, of juist m'n best doen geen standpunt aan te nemen? Er is vast een gulden middenweg, maar ik heb hem nog niet gevonden.
Je gelijk proberen te halen is versterking van het ego.
"Oordeel niet" is volgens mij vooral als boodschap bedoeld, om niet direct aan te nemen dat iets wat je denkt ook de waarheid is.
Snappie het nog
?En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.
Er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden, maar Tolles aanpak spreekt mij ook het meest aan. Onder andere omdat ik een watje ben
, maar ook omdat zijn aanpak tot een blijvend resultaat moet leiden. Leven volgens de Radical Honesty filosofie blijft een leven met ups en downs. Daarnaast ben ik vier dagen dermate high on life geweest dat ik ook geen twijfels meer heb bij De Kracht van het Nu.Ontwaken uit je droom klinkt trouwens ook boeiend, het lucide worden uit je levensdroom klinkt verfrissend..
Ik check trouwens ook wel eens de Oprah vs. Eckhart sessies. Staan op youtube.
quote:Klinkt interessant, wrok is een van mijn grote valkuilen denk ik, vooral bij mijn vriendin die soms onbegrijpelijk is. We hebben nu 2 jaar een relatie en sommig gedrag snap ik nog steeds niet en is onbegrijpelijk. Als zij in een bepaalde staat van 'in zichzelf zijn' (zo noem ik het maar) is kan ik er gewoon niks mee. Het voelt voor mij dat er totaal geen liefde naar me komt, en erover praten lijkt gekkenwerk omdat ze een muur van gewapend beton om zich heeft.Op vrijdag 18 december 2009 14:55 schreef Loei_koei het volgende:
En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.
Die wrok draag ik dus vaak mee naar de volgende ontmoeting, waar ze wel of niet bij kan zijn.
Niet dat we een slechte relatie hebben, we hebben NOOIT ruzie. Maar misschien dat dat een probleem is.
quote:Eckhart Tolle spreekt me ook meer aan omdat het gecentreerd is rond het veranderen van je eigen denk- en leefwijze, en niet rond het anders op anderen overkomen. Bij Radical Honesty heb ik nog wel eens het gevoel dat het er deels om draait hoe je jezelf beter kunt manifesteren ten opzichte van anderen.Op vrijdag 18 december 2009 14:55 schreef Loei_koei het volgende:
Dus het komt er op neer dat ik niet teveel tegen een ander in moet gaan. Niet moet proberen zijn/haar standpunt om te buigen, maar verder wel gewoon kan zeggen wat ik denk.
En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.
Er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden, maar Tolles aanpak spreekt mij ook het meest aan. Onder andere omdat ik een watje ben
Wat mij betreft is er maar één persoon die je kunt veranderen en die persoon ben je zelf. Iemand anders kan alleen veranderen als diegene dat zélf wil.
Als je bij jezelf begint merk je vanzelf wel of je omgeving daar wel of niet op inspringt. En misschien zijn er dan een aantal mensen die dat niet accepteren, dat is dan jammer voor hen.
Waar Tolle ook over spreekt is het collectief. In een omgeving met negatief gestemde personen word je zelf ook snel minder vrolijk. Word voor je omgeving een baken van licht en je omgeving zal ook iets lichter worden.
Een aantal punten die in The Power of Now worden aangestipt zijn ook niet bedoeld om letterlijk te nemen, maar om je na te laten denken, of onbewust een bepaalde handeling te laten uitvoeren. Dat wordt ook vooraf gezegd.
Maar het sterkste vind ik de eenvoud, de enorme overvloed aan simpliciteit die zó ontieglijk doeltreffend is. Ik ben in ieder geval verkocht en ben mij rustig aan naar een bewuster persoonlijkheid aan het brengen.
Momenteel houd ik me voornamelijk bezig met het bijhouden van mijn eigen gedachtenstromen en beseffen wat voor futiliteit er schuilt in het constant bezig zijn met wat er gebeurd is, en wat er nog zou kunnen gebeuren. Dit is een typisch gevalletje "oefening baart kunst", hoe vaker ik erop let, hoe vaker ik opmerk dat het drukverlagend werkt, hoe meer energie ik overhoud en hoe vaker ik er dus weer op kan letten
quote:Dat probeer ik nu ook te doen, en het is erg bevredigend. Iedereen heeft recht op zijn/haar eigen mening, opvattingen ed. Deze kan ik alleen maar respecteren... Dat betekend niet dat ik het ermee eens ben, maar mensen zijn verschillend, en ik kijk liever naar de persoon zelf als naar zijn opvattingen/ideeën/ wat er in het verleden is gebeurd ed.
Dus het komt er op neer dat ik niet teveel tegen een ander in moet gaan. Niet moet proberen zijn/haar standpunt om te buigen, maar verder wel gewoon kan zeggen wat ik denk.
En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen.*** Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.
is niet altijd even makkelijk, maar het gaat steeds beter, en het zorgt ervoor dat ik overal steeds meer vrede mee heb en ook sneller zaken kan accepteren zoals ze zijn.
*** Ik kan wel overal over de waarheid vertellen, ook m.b.t. oude koeien uit de sloot halen, maar de kans is groot dat hierbij ook veel negatieve zaken mijn richting op komen als ik op die manier eerlijk ben. Wat win ik daarmee? Dan is iets misschien uit de wereld geholpen, maar tegen welke prijs... ? Ik kan ook het verleden los laten zónder op die manier alles maar te moeten aankaarten ed.
Psychologische tijd vs. Kloktijd.
Als je ouwe koeien uit de sloot aan het halen bent, ben je dan met iets bezig wat praktisch nut heeft (sorry kabouter Wesley) of ben je in je psychologische verleden aan het graven?
Als je plannen maakt voor de toekomst, zijn dat plannen waaraan je momenteel concreet een begin kan en wil maken? Of zijn het wensen, projecties van verlangen?
Tijd is in zoverre handig dat je het prima kan gebruiken om afspraken in een agenda te zetten, kijken of je op tijd uit bed bent gekomen om naar je werk te gaan, etc etc. Dat is kloktijd.
Zodra je tijd gaat gebruiken om te ontsnappen uit het nu (herinneringen ophalen die nu niets relevants toevoegen, plannen maken waar je nu niets mee kunt doen) ben je met psychologische tijd bezig.
quote:Radical Honesty gaat echt enkel en alleen over het bevrijden van jezelf. Ontsnappen uit de gevangenis van je verstand. De schrijver zelf zegt dat de mensheid gered is "when we lose our minds, and come to our senses". Oftewel wanneer we de illusies van het verstand achter ons laten en weer één worden met onze ervaring. Het boek is echt een aaneenschakeling van wijsheden, maar Tolle gaat wel nog een stapje verder.Op vrijdag 18 december 2009 15:20 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Eckhart Tolle spreekt me ook meer aan omdat het gecentreerd is rond het veranderen van je eigen denk- en leefwijze, en niet rond het anders op anderen overkomen. Bij Radical Honesty heb ik nog wel eens het gevoel dat het er deels om draait hoe je jezelf beter kunt manifesteren ten opzichte van anderen.
quote:Dat in de knoop raken had ik in het begin ook. Mijn conclusie is dat eerlijk zijn een enorme verlichting van je ego geeft, maar nog niet verlichting zelf is. Door eerlijk te zijn kun je veel macht van je ego ontnemen. Je hebt dan namelijk niets te verbergen en je hoeft ook geen energie te steken in het uitdragen van een bepaald beeld van jezelf naar buiten toe. Je bent gewoon zoals je bent en dat verberg je niet. Dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van wat het ego wil.Op vrijdag 18 december 2009 12:06 schreef Loei_koei het volgende:
Ik raak soms een beetje in de knoop met beide filosofieën. De Kracht van het Nu: zegt oordeel niet. Radical Honesty zegt: spreek je oordeel uit. De Kracht van het Nu zegt in feite dat je, je ego moet ontmaskeren, terwijl Radical Honesty er vooral om draait je ego als een grote grap te zien.
quote:De gulden middenweg is dat eerlijkheid bij jezelf begint. Het is mij opgevallen dat toen ik daarmee begon ik steeds meer begon te zien hoe eenzijdig mijn beeld van de wereld soms was. Wanneer je volkomen eerlijk bent tegenover jezelf kun je er niet meer om heen dat jouw beeld op de wereld subjectief is.Dit is in ieder geval mijn interpretatie, maar raak soms in de war, vooral wanneer mensen proberen een discussie met je aan te gaan. Moet ik nou zeggen wat ik denk, of juist m'n best doen geen standpunt aan te nemen? Er is vast een gulden middenweg, maar ik heb hem nog niet gevonden.
Met deze realisatie zul je snel geen oordelen meer hebben maar alleen maar meningen. En er is een wezenlijk verschil tussen de twee. Een oordeel is een algemene waarheid die jij vanuit jezelf oplegt aan de wereld en bij een mening ben je je bewust van de subjectiviteit van jouw beleving van de wereld. Een mening is daarom veel minder agressief en ook minder bedreigend voor anderen. Een oordeel is star, hard en vaak niet realistisch omdat het dus zo subjectief is.
Daarnaast is het niet erg om je ego te gebruiken. Je ego is nog steeds een soort van communicatiemiddel. Een middel om contact te leggen met de mensen om je heen. Dus af en toe leven vanuit je ego is niet erg. Ik moet wel zeggen dat ik dit, het ego als communicatiemiddel, iets minder duidelijk voor ogen heb.
quote:Ja heerlijk die wijshedenOp vrijdag 18 december 2009 19:16 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Radical Honesty gaat echt enkel en alleen over het bevrijden van jezelf. Ontsnappen uit de gevangenis van je verstand. De schrijver zelf zegt dat de mensheid gered is "when we lose our minds, and come to our senses". Oftewel wanneer we de illusies van het verstand achter ons laten en weer één worden met onze ervaring. Het boek is echt een aaneenschakeling van wijsheden, maar Tolle gaat wel nog een stapje verder.
Ik heb echt geklapt toen ik het boek uithad! Echt wat een dingen staan erin, zo diep en zo helder. In de Kracht vh Nu gaat het meer om 1 centrale wijsheid die meteen gepresenteerd wordt en waar constant naar verwezen wordt. In Radical Honesty is er meer sprake van een geleidelijke verdieping.
quote:Ik kan zeggen dat het je meer helderheid geeft en het leert je hoe andere mensen omgaan met eerlijkheid. Vervolgens moet je jezelf ook vragen, wil je wel omgaan met mensen die niet met eerlijkheid om kunnen gaan?Op vrijdag 18 december 2009 16:28 schreef Handschoen het volgende:
*** Ik kan wel overal over de waarheid vertellen, ook m.b.t. oude koeien uit de sloot halen, maar de kans is groot dat hierbij ook veel negatieve zaken mijn richting op komen als ik op die manier eerlijk ben. Wat win ik daarmee?
Beleefdheid is in veel gevallen beledigender. Wanneer je bij voorbaat al beleefd en voorzichtig bent, zeg je gelijk al dat die ander te zwak is voor de waarheid. Je neemt die ander tegen zichzelf in bescherming omdat ze zo zwak zijn in jouw ogen. Wanneer je dit zegt tegen iemand, dan waarderen ze je eerlijkheid waarschijnlijk veel meer. Natuurlijk omdat het ego niet zwak genoemd wil worden
Daarbij is het zo dat wanneer je het boek leest, je niet kan wachten om eerlijk te zijn tegen de wereld! En dat komt door de manier van schrijven van Brad Blanton en uiteraard de waarheid die wordt onthuld in het boek in heldere bewoordingen. Helderder dan ik het je hier kan uitleggen.
mensen denken te veel na om niet te hoeven handelen of voelen
mensen verliezen zich in actie om niet te hoeven voelen of nadenken
mensen verliezen zich in drama's om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen
ik ben van mening dat je in voelen, denken en handelen plm relatief evenredig veel energie en tijd moet stoppen, heb je bijvoorbeeld veel mentale stress door werk, dan moet je daar eigenlijk tegengewicht aan geven door veel lichamelijke en creatieve energie te gebruiken zoals sporten, schilderen, sex, koken, liefdesbrieven schrijven etc
[ Bericht 7% gewijzigd door Manono op 19-12-2009 01:53:27 ]
quote:Hier ben ik het wel mee eens. Je benadert veel belangrijjke dingen omtrent dit onderwerp met dit lijstje van drie punten.Op zaterdag 19 december 2009 01:03 schreef Manono het volgende:
topic niet doorgelezen - mijn theorie hierover is:
mensen denken te veel na om niet te hoeven handelen of voelen
mensen verliezen zich in actie om niet te hoeven voelen of nadenken
mensen verliezen zich in drama's om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen
Toch gaan we in dit topic erg de diepte in dus om een breder perspectief te krijgen toch maar even tenminste de OP doorlezen
Het sluit wel aan op waar ik op t moment mee worstel..
Is dat boek ook in het NL verkrijgbaar (Radical Honesty) ben niet zo goed in begrijpend lezen in t Engels...
quote:mmz zo te zien nog nietVan Brad Blantons boeken bestaat helaas geen vertaling in het Nederlands
ik zie ook dat Bol dit boek niet kan leveren.. en bij bruna is ie 9 euro duurder en moet je 62!! werkdagen wachten.. nog andere tips wellicht? Heb geen ervaring met amazon oid..
LOL @ bruna btw:
quote:Ondertitel How to Transform Your Life by Telling the Truth
Auteur Blanton, Brad
Categorie Klussen & Verbouwen (Engelstalig)
quote:
Als ik terugblik op de afgelopen tijd merk ik dat ik zo langzamerhand wat meer ruimte krijg in mijn hoofd. Ik kan, nog lang niet altijd maar wel regelmatig, op tijd herkennen dat ik een nutteloze gedachte in mijn hoofd heb, en die afdoen als iets waar ik helemaal geen energie aan hoef te besteden.
Toen ik begon The Power of Now te lezen, was dat ook mijn doel. Om in ieder geval af en toe de mogelijkheid te hebben om een knop om te zetten en mijn hoofd wat leger te krijgen. Hoe verder ik me in het boek verdiepte, hoe meer ik het idee kreeg dat er veel méér rust te bereiken was.
Nu heb ik daar wel een paar glimpjes van opgevangen, een paar momenten dat er even helemaal niets in mijn hoofd speelde, maar dat ik wel aanwezig was en alert, de (buiten)lucht op kon snuiven en niet per sé een up- of downgevoel erbij hoefde te hebben.
De volgende stap is een manier vinden om dit te kunnen op elk gewenst moment. Om mijn aanwezigheid te versterken op een zodanige manier dat ik met regelmaat aanwezig en bewust ben. Ik vroeg mij af of er hier iemand wellicht een oefening, tip, truc of ezelsbruggetje of whatever voor heeft kunnen gebruiken, iets waaraan ik me op kan trekken?
quote:Ben benieuwd wat je er van vindt.... en nog gefeliciteerd natuurlijk!Op vrijdag 1 januari 2010 22:41 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb het boek 'ontwaken in de droom' van leo hartong gekregen voor mijn verjaardag. Ben erg benieuwd
quote:dank jeOp zaterdag 2 januari 2010 00:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ben benieuwd wat je er van vindt.... en nog gefeliciteerd natuurlijk!
En nu ik 20 ben, ben ik uit mijn tienerjaren en kan ik voor het echte werk gaan
Veel wijsheid!!!
Raar moment was ook het intreden van het nieuwe jaar. Ik voelde me verlost van 2009. Ik keek ineens vooruit ipv achteruit en dat voelde echt als een verlossing. Nu, sluipen onbewust weer piekergedachten over de klachten die ik ervaarde in 2008 en 2009 binnen, namelijk over agorafobie en paniekaanvallen / derealisatie. Over het niet gelukkig zijn. Of gelukkig zijn op momenten (bij vrienden bijv.) en wanneer je op weg naar huis bent, de sfeer in je hoofd omslaat en je gedachten je weer down maken.
Kortom: ik moet mijn denkpatroon zien te veranderen. Gedachten waar ik niets mee wil doen, kunnen uitschakelen.
quote:Dan raad ik je zeker eckhart tolle aan.Op zaterdag 2 januari 2010 13:16 schreef tomtomkortom het volgende:
Moet dat boek toch maar eens gaan aanschaffen zo te lezen. Ik ben heel blij dat ik mijn paniekstoornis klachten steeds minder worden. Wat ik af en toe nog wel heb is derealisatie en dat komt altijd doordat op zo'n moment altijd gedachten doordringen van "ben ik hier nou wel?". Die gedachten kan ik maar moeilijk stoppen.
Raar moment was ook het intreden van het nieuwe jaar. Ik voelde me verlost van 2009. Ik keek ineens vooruit ipv achteruit en dat voelde echt als een verlossing. Nu, sluipen onbewust weer piekergedachten over de klachten die ik ervaarde in 2008 en 2009 binnen, namelijk over agorafobie en paniekaanvallen / derealisatie. Over het niet gelukkig zijn. Of gelukkig zijn op momenten (bij vrienden bijv.) en wanneer je op weg naar huis bent, de sfeer in je hoofd omslaat en je gedachten je weer down maken.
Kortom: ik moet mijn denkpatroon zien te veranderen. Gedachten waar ik niets mee wil doen, kunnen uitschakelen.
Je moet ook opletten bij de drang om iets te bereiken. WIL je van je gedachtes af en maak je daar een toekomst beeld van (bv. hoe het beter zou zijn zonder je klachten)? Dit kan een doodsteek zijn, deze verlangens zijn namelijk gedachten die zich tegen het nu verzetten. Binnen het boeddhisme wordt niets voor niets gewerkt om het 'verlangen' uit je hoofd te krijgen.
Ik had gister met een vriend een discussie over deze kwestie. Hij heeft de kracht van het nu gelezen maar heeft nog steeds veel last van dwanggedachtes. Het valt me op dat hij en veel anderen vaak dingen zeggen als: "Ik ga in 2010/morgen/volgende week/vanaf nu echt werken aan mijn bewustzijn etc. Waarna de volgende week al een nieuw 'goed voornemen' ingeprent is die alleen in de mengelmoes van gedachten wordt gepropt.
Ik ben deze week ook begonnen in de kracht van het nu, zowel uit interesse als uit het feit dat ik altijd onwijs veel pieker en naar mijn mening te veel aan mijn hoofd heb. Ik wordt geleefd door mijn gedachten en verstand zoals dat zo mooi verwoord wordt. Ik merk wel dat ik na het begin van het boek wat beter mijn gedachten onder controle heb. Ik vind het wel moeilijk om een aan/uit knop op mijn verstand te zetten. Ik heb ook nog geen 'geestelijke orgasmes' gehad waar hier over word gesproken, misschien dat dat meer iets is dat uit meditatie voort komt.
Vanavond ben ik van plan weer verder te lezen, kijken wat de volgende hoofdstukken me brengen...
quote:Juist als dat soort vragen door je hoofd heen spoken is dat een kans om een solide basis op te bouwen waar je op voort kan borduren voor de rest van je leven. Volgens mij zei Einstein ooit dat de kwaliteit van je leven wordt bepaald door jouw antwoorden op de grote vragen des levens.Op zondag 3 januari 2010 21:12 schreef tomtomkortom het volgende:
Nu ook weer. Zo voel je eerst gewoon prima, maar met vlagen ben je je ineens zo sterk van jezelf bewust. Dat je constant een observator van jezelf bent. Wat je doet, wie je bent, of alles wel goed gaat, wat we allemaal doen hier op de wereld, waarom we doen (waarom we met van alles bezig zijn), waar we het voor doen. Alsof ik teveel nadenk over datgene wat ik aan het doen ben. Het is zo vermoeiend en geeft me altijd een down gevoel.
Dit is voor mezelf absoluut uitgekomen. Jouw antwoorden op die vragen vormen samen de top van jouw overtuigingspiramide. Overtuigingen werken als filters en laten jou daardoor de wereld als positief of negatief ervaren. Door de belangrijkste vragen voor jezelf op een bevredigende manier te beantwoorden zal er een positieve invloed vanuit gaan op al je andere overtuigingen die je met je meedraagt in je leven.
Blijf dus lezen en je nieuwsgierigheid voeden. Ga documentaires kijken over interessante onderwerpen, lees boeken die je normaal niet zo snel zou lezen, doe zoveel mogelijk mee in discussies over de onderwerpen op het internet. Heeft voor mij wonderen gedaan in samenwerking met de positieve invloed van de materie van de Kracht vh Nu
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
The Power of Now
May 30th, 2006 by Steve Pavlina
This is a post about a major shift in my thinking that occurred several years ago, a shift that caused a dramatic improvement in my enjoyment of life. If you’d like to experience more joy in your life right now instead of merely hoping things will get better in your future, you might find this story helpful.
Many years ago when I was developing computer games, one of my goals was to become very wealthy. I figured that would be a very positive goal to achieve, one that would give me a lot more freedom. However, I noticed that even though I was running my own business, I wasn’t enjoying much freedom in the present. I had to answer to publishers, customers, and other stakeholders. I had to meet deadlines set by others. And I had to do many tasks I didn’t particularly like. When I gazed into the future, I saw the potential for wealth and freedom, but in order to reach that point, I would have to endure a definite absence of those qualities in the present.
Initially this plan of delayed gratification seemed sensible and intelligent to me. Shouldn’t I make sacrifices while I’m young in order to create a better future for myself? Wouldn’t it be great to become a millionaire in my 20s?
But something about that mindset didn’t sit right with me. My intellect liked it, but my intuition kept fighting it. I experienced a major head-vs-heart battle as I pondered the issue of sacrificing freedom in the present in order to achieve supposedly greater freedom in the future. I figured it was just a matter of discipline and self-sacrifice and that in the long run, all my efforts would pay off. But after years of hard work and encountering some major roadblocks along the way, I felt like I just wasn’t getting any closer to my goal. It always seemed to be just a few more years away.
While browsing through a bookstore one day, a certain book practically jumped off the shelf at me: Eckhart Tolle’s The Power of Now. I had such a strong intuitive sense about the book that I just bought it right away.
The Power of Now is the sort of book that continues to swirl about in your consciousness weeks after you’ve read it. It left me permanently changed.
The basic principle of the book is quite simple — nothing exists outside this present moment. But that’s a very different way of thinking than I was used to. I used to think of my lifetime as a line segment from birth to death. The present moment was a single point on that line moving slowly forward. The past was the part of the line behind that point, and the future was the part ahead of it. After reading The Power of Now, I stopped thinking of my life in this way. I finally understood that this model was extremely disempowering.
The Power of Now taught me that there is no line segment. The point is all there is. The past and the future are illusions. They only exist to the degree we focus our attention on them right now. We create the past and the future by imagining them in the present. But we don’t even exist outside the Now.
This might seem like just a semantic difference, perhaps even an erroneous one, but it was a radical new way of thinking for me, and I was eager to test it. As I grasped the idea that nothing exists outside this present moment, I turned my overall life strategy upside down. I understood that if I am to experience anything in life, I must create it in this moment. It must exist in some form right now, or it doesn’t exist at all. So the idea of creating freedom and wealth in the future by constraining myself in the present was nothing but a fool’s errand. That future would never arrive as long as I was creating confinement and scarcity in the here and now.
The future is certainly a convenient mental construct, but I found that projecting too much of what I wanted into my future was hurting the enjoyment of my present. What’s the point of working to create a future of joy and freedom if my present reality is just the opposite? If I wanted freedom and wealth in the future, I had to seed its creation right here, right now. The only power I have to create anything is here in the present. I adopted the mindset, “If it doesn’t exist in some form right now, it never will exist.”
This shift in thinking produced a significant shift in my priorities. I began focusing more of my energy on improving the quality of my present reality instead of projecting all those improvements into the realm of someday. I started asking questions like, “How can I experience more joy in this very moment?”
My present reality didn’t transform instantly, but it did change massively over a period of years. As part of this process, I eventually stopped developing computer games and shifted my focus to personal development full-time. Why? Largely because I enjoyed personal development more than game development. I got rid of my office and began working from home. I stopped doing deadline-oriented project work and started blogging and writing articles I could complete in a single sitting. I started taking more time off. I began doing more things I enjoyed, such as exercising, reading, meditating, and spending time with my wife. I became less stingy with my cash and began spending it more liberally when the situation warranted.
I was initially concerned that focusing too much on the present moment would make me shortsighted. But my experience has been just the opposite. I’m still able to make plans for the future and work on long-term goals. In the past I would set goals because I believed that achieving those goals would increase my happiness. But now the flow goes in reverse. Today I set goals to increase my expression of the happiness I’m already enjoying.
Consider the goal of building web traffic. With my games business, I wanted to build web traffic because of what I thought it would bring me: more leads, more sales, more money, more success, etc. With this personal development business, I also want to keep building web traffic. But now it’s mainly because I’m so passionate about the work I’m doing that I want to share it with as many people as possible. Again, the flow has been reversed. I don’t look to this business to make me happy. I look to this business to express my happiness outward and to share it with others.
The big irony is that my future is in much better shape even though I focus most of my attention on the present. By making my present reality as enjoyable as possible, my motivation has just been soaring. I’m working from a state of joy instead of a feeling of obligation. I write because I enjoy writing, not because I feel I must keep writing in order to make money. If I don’t feel like writing, I don’t write. Whenever I feel like taking several days off, I do that.
I’ve actually created the very situation I was hoping money would someday grant me. I imagined what I would do if I was already rich beyond my wildest dreams. I saw myself spending lots of time working on personal growth, doing all sorts of interesting experiments, and then sharing what I learned with others. I thought to myself, “That would be a truly incredible life for me.” But instead of waiting to become rich first, I decided to find a way to make it happen right now, even if I’d only be doing it for free in my spare time. I realized that telling myself I would do certain things after I was rich was just an excuse. Do you ever catch yourself saying, “Someday when I’m rich, I’ll do X”? Deep down you know that it isn’t a lack of money that’s holding you back though — it’s just fear. Why not find a way to do those things right now, if only on a small scale?
This line of thinking produced some amazing results for me. Even though I don’t have millions of dollars in the bank, I feel like I’m already living the way I would live if I were financially set for life. If I won $100 million in the lottery, I’d keep doing what I’m doing right now. The money would simply expand my capacity but not the essence of what I’m doing. What would you do if you were already set for life? Figure out what that is, and find a way to begin doing it on some level right now.
Today I’m so happy it’s almost ridiculous. I couldn’t even have imagined being this happy on a daily basis five years ago. And I certainly wasn’t depressed back then — I was at least content. But now my default emotional state is highly positive, not just neutral. I stopped seeking happiness in the future and instead looked for ways to create it right now.
I’ve noticed that the happier I feel, the less attached I am to outcomes. Instead of trying to acquire money, possessions, or other externalities, my focus has shifted to self-expression. I have a burning desire to create. Instead of having a craving to eat, it’s like I have a craving to cook. But of course by focusing on expressing instead of acquiring, I end up doing the very things that enable me to easily acquire whatever I want. Really I’m just doing what I love most.
How do you feel about your life right this moment? Are you gushingly positive and overflowing with passion?
Or do you find yourself stuck in the same situation I was in several years ago, sacrificing your present happiness for the hope of a better tomorrow? How is that strategy working for you? Are you becoming significantly happier and more fulfilled with each passing year? Or are you just running on a treadmill while trying to convince yourself that someday things will be better?
There is no someday, you know. There is only right now. If your current life path isn’t a joyful one, turn around and take a different path. Other people will probably whine about your decision — no one on the treadmill of unhappiness likes being reminded that it’s possible to get off at any time. But I’ll tell you that a few years later, those same people will be asking you for help to make the same choice, especially when they see how disgustingly happy you are
quote:Het gaat niet om de aan/uit knop, maar om te observeren wat je gedachten doen. Op het moment dat je dat doet merk je dat je gedachten helemaal niet zoveel kracht hebben en zullen ze vanzelf weer verdwijnen.Op zondag 3 januari 2010 17:44 schreef Halvor het volgende:
tvp
Ik ben deze week ook begonnen in de kracht van het nu, zowel uit interesse als uit het feit dat ik altijd onwijs veel pieker en naar mijn mening te veel aan mijn hoofd heb. Ik wordt geleefd door mijn gedachten en verstand zoals dat zo mooi verwoord wordt. Ik merk wel dat ik na het begin van het boek wat beter mijn gedachten onder controle heb. Ik vind het wel moeilijk om een aan/uit knop op mijn verstand te zetten. Ik heb ook nog geen 'geestelijke orgasmes' gehad waar hier over word gesproken, misschien dat dat meer iets is dat uit meditatie voort komt.
Vanavond ben ik van plan weer verder te lezen, kijken wat de volgende hoofdstukken me brengen...
Geestelijke orgasmes, tsja, die gebeuren bij mij ook niet echt. Wel momentjes waarop ik merk dat ik ineens bewust ben.
quote:And I love it...Today I’m so happy it’s almost ridiculous.
quote:Nu ja, dat hangt er vanaf wat je onder verlichting verstaat, maar dat ben je wel.Op donderdag 7 januari 2010 17:56 schreef Jos_ het volgende:
Ik heb het boek net uit en weet nog niet echt wat ik er van moet vinden. Ik ben zeker nog niet verlicht, maar er stonden wel veel dingen in het boek waar ik wat mee kan.
quote:Je kunt het ook omdraaien: je zegt dingen waarvan je denkt dat mensen ze willen horen.Waar ik nu een beetje tegen aan loop is dat ik heel erg moet nadenken over wat ik ga zeggen in gesprekken met andere mensen. In het verleden was het mijn gewoonte om te zeggen wat andere mensen wilden horen, dit ging eigenlijk als automatisme. Ik merk dat het erg moeilijk is om deze gewoonte af te leren, meer mensen die dit herkennen?
quote:Op donderdag 7 januari 2010 18:04 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Nu ja, dat hangt er vanaf wat je onder verlichting verstaat, maar dat ben je wel.
[..]
Je kunt het ook omdraaien: je zegt dingen waarvan je denkt dat mensen ze willen horen.
Klopt, feit is echter wel dat ik in i.p.v. mijn eigen mening over iets te geven eerder zal besluiten om degene met wie ik in gesprek ben 'gewoon' gelijk te geven.
quote:En is dat een probleem?Op donderdag 7 januari 2010 18:10 schreef Jos_ het volgende:
[..]
Klopt, feit is echter wel dat ik in i.p.v. mijn eigen mening over iets te geven eerder zal besluiten om degene met wie ik in gesprek ben 'gewoon' gelijk te geven.
quote:haha das een hele goeie! hoe simpel kan t zijn zeg...
ik zou willen dat ik vaker zo'n reactie als dit kon verzinnen.. lekker makkelijk doen en je niet druk maken!!
quote:Inderdaad.Op donderdag 7 januari 2010 19:58 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
haha das een hele goeie! hoe simpel kan t zijn zeg...
ik zou willen dat ik vaker zo'n reactie als dit kon verzinnen.. lekker makkelijk doen en je niet druk maken!!
En ergens werkt dat natuurlijk ook gewoon zo met álle 'problemen'. quote:Eigenlijk wel ja, daarom ben ik weer begonnen in het boek, het is toch een goed handvat..Op donderdag 7 januari 2010 20:04 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Inderdaad.
Ik maak me altijd zoo ontzettend druk, das heel vermoeiend en niet nodig (alleen kom ik daar achteraf pas achter haha).
quote:Herkenbaar. Ik kan ook heel erg druk zijn met het analyseren enzo van werkelijk alles wat ik waarneem.Op donderdag 7 januari 2010 20:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Eigenlijk wel ja, daarom ben ik weer begonnen in het boek, het is toch een goed handvat..
Ik maak me altijd zoo ontzettend druk, das heel vermoeiend en niet nodig (alleen kom ik daar achteraf pas achter haha).
Overigens lees ik nu A Lazy Man's Guide To Enlightenment van Thaddeus Golas.
Voor degenen die het digitaal willen lezen: hier vind je de online versie. Enjoy! Eigenlijk is het allemaal heel simpel. Je moet je aandacht trainen (mindful worden) om je geconditioneerde patronen te herkennen en bewust te kunnen doorbreken. En daarnaast al het verzet opgeven. Iedere emotie die op komt gewoon laten zijn. Er alleen maar naar kijken en er verder niet over oordelen. Gewoon open staan voor alles wat het huidige moment met zich meebrengt.
Hoe meer het verzet verdwijnt, hoe minder je volgens de regels gaat leven. Hoe minder je volgens regels leeft, hoe creatiever je wordt. Creatief omgaan met de situaties die je voorgeschoteld krijgt in het leven is echt zelfvertrouwen.
Positief naar de wereld kijken is gelul. Puur naar de wereld kijken resulteert in echt geluk.
quote:Ik herken dat wel van vroeger. Daarom was Radical Honesty ook zo'n openbaring voor mij. Het boek gaf mij hele goede redenen om gewoon eerlijk te zijn. Achter eerlijkheid zit namelijk meer dan de meeste mensen denkenOp donderdag 7 januari 2010 17:56 schreef Jos_ het volgende:
Ik heb het boek net uit en weet nog niet echt wat ik er van moet vinden. Ik ben zeker nog niet verlicht, maar er stonden wel veel dingen in het boek waar ik wat mee kan. Waar ik nu een beetje tegen aan loop is dat ik heel erg moet nadenken over wat ik ga zeggen in gesprekken met andere mensen. In het verleden was het mijn gewoonte om te zeggen wat andere mensen wilden horen, dit ging eigenlijk als automatisme. Ik merk dat het erg moeilijk is om deze gewoonte af te leren, meer mensen die dit herkennen?
quote:Ik vind dat hele radical honesty nog steeds een beetje vaag. Ik ben eigenlijk bijna altijd eerlijk als ik erover nadenk. Bijv. als ik een werkstuk niet af heb twijfel ik er niet over om te zeggen dat ik het niet gemaakt heb. Ik vind eerlijkheid eigenlijk al iets heel belangrijks, maar wat voor verlichting kun je eruit halen?Op donderdag 7 januari 2010 20:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik herken dat wel van vroeger. Daarom was Radical Honesty ook zo'n openbaring voor mij. Het boek gaf mij hele goede redenen om gewoon eerlijk te zijn. Achter eerlijkheid zit namelijk meer dan de meeste mensen denken
quote:Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego! Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.Op donderdag 7 januari 2010 21:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik vind dat hele radical honesty nog steeds een beetje vaag. Ik ben eigenlijk bijna altijd eerlijk als ik erover nadenk. Bijv. als ik een werkstuk niet af heb twijfel ik er niet over om te zeggen dat ik het niet gemaakt heb. Ik vind eerlijkheid eigenlijk al iets heel belangrijks, maar wat voor verlichting kun je eruit halen?
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
Radical Honesty is een erg goed boek. Doet me sterk denken aan Don Miguel Ruiz - The Voice Of Knowledge
Eigenlijk stellen ze beide hetzelfde: je hebt je leven lang een leugen geleefd die enorm veel energie en leugens kost om in stand te houden. En waarom leef je die leugen? Omdat de andere kant inhoudt dat je moet erkennen dat je eigenlijk niet goed weet wie je dan wel bent.
In het boek van Miguel Ruiz (raad ik je trouwens aan, als je Radical Honesty een goed boek vind.. net iets andere invalshoek, wellicht dat je er weer meer door oppikt
) gaat het over de verhalenverteller die in ons zit en welke een verhaal vertelt. Je bent dat verhaal niet, maar langzamerhand ben je van het verhaal gaan houden en ben je er in gaan geloven - de waarheid vergetendeHet is denk ik heel moeilijk uit te leggen waarom het belangrijk is om de waarheid te spreken en eerlijk te zijn. Het beste is om het gewoon eens te proberen. Bijvoorbeeld een geheim dat je koestert tov je familie.. deel het in plaats van het voor je te houden. Het kost enorm veel energie om het niet te vertellen, omdat je bang bent dat je niet begrepen wordt of dat ze het heel erg vinden.
Heb het zelf jarenlang gehad met blowen. Totdat je het op een gegeven moment wel kwijt moet.. En dan blijkt dat het allemaal enorm meevalt en dat ze je juist willen steunen..
Achteraf.. hield ik alleen mezelf voor de gek.. and that made me think..
quote:Ja! Ik herken het namelijk heel erg. Ik deed dat namelijk ook altijd, maar daardoor was je altijd een saaie lul eigenlijk. Tegenwoordig doe ik het niet meer, als ik het niet eens ben met iemand die ik niet ken op een verjaardag bijvoorbeeld, dan zeg ik dat gewoon. Gek genoeg ben je dan ook ineens veel interessanter voor andere mensen, of ja, gek genoeg... Eigenlijk is dat helemaal niet gek, zelf vind je ook mensen met een uitgesproken mening interessanter dan mensen die met alle winden meewaaien om maar geen andere mening te hebben. Dus ja, dat is zeker een probleem. Achteraf geeft dat ook een heel onbevredigd gevoel als je maar gewoon meepraat met iedereen, dan denk je vaak zat achteraf: ow, had ik dat of dat maar gezegd...
quote:Hmm.. hij krijgt goede recensies op amazon.comOp donderdag 7 januari 2010 21:47 schreef Boswachtertje het volgende:
Bedankt voor de tip Probably on PCP
Radical Honesty is een erg goed boek. Doet me sterk denken aan Don Miguel Ruiz - The Voice Of Knowledge
http://www.amazon.com/Voice-Knowledge-Practical-Guide-Inner/product-reviews/1878424548/ref=dp_top_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
Misschien maar eens bestellen... of toch eerst maar eens 1 van de andere tien ongelezen boeken lezen die hier nog liggen
quote:Ok, dus blijkbaar heb je de behoefte om geen saaie lul gevonden te worden. Waarom?Op donderdag 7 januari 2010 23:06 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ja! Ik herken het namelijk heel erg. Ik deed dat namelijk ook altijd, maar daardoor was je altijd een saaie lul eigenlijk. Tegenwoordig doe ik het niet meer, als ik het niet eens ben met iemand die ik niet ken op een verjaardag bijvoorbeeld, dan zeg ik dat gewoon. Gek genoeg ben je dan ook ineens veel interessanter voor andere mensen, of ja, gek genoeg... Eigenlijk is dat helemaal niet gek, zelf vind je ook mensen met een uitgesproken mening interessanter dan mensen die met alle winden meewaaien om maar geen andere mening te hebben. Dus ja, dat is zeker een probleem. Achteraf geeft dat ook een heel onbevredigd gevoel als je maar gewoon meepraat met iedereen, dan denk je vaak zat achteraf: ow, had ik dat of dat maar gezegd...
Je hoeft je niet neer te leggen bij iets waar je het niet mee eens bent, maar als je repliek geeft om je ego op te vijzelen zou ik me toch afvragen of dat is wat je wilt.
"Had ik maar.." en het saaie-lul-gevoel zijn allebei uitingen van het ego dat het in gevaar is, dat je het moet voeren. En hoe vaker je je ego voert, hoe vaker het zal vragen om gevoerd te worden.
quote:Wat voor boeken lees je nog/heb je nog liggen op je boekenstapelOp vrijdag 8 januari 2010 00:34 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Hmm.. hij krijgt goede recensies op amazon.com
http://www.amazon.com/Voice-Knowledge-Practical-Guide-Inner/product-reviews/1878424548/ref=dp_top_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
Misschien maar eens bestellen... of toch eerst maar eens 1 van de andere tien ongelezen boeken lezen die hier nog liggen
?quote:Hhe wellicht een idee om een "Kracht van het Nu en andere openbarende boeken" topic te maken?Op vrijdag 8 januari 2010 15:11 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Wat voor boeken lees je nog/heb je nog liggen op je boekenstapel
ps. ben ook wel benieuwd naar je boekenstapel
Voor degenen die het leuk vinden, hier een online vertaling van de Tao te Ching.
Nederlandse versie
Engelse versie
quote:Mooi boek ja! Ook nog te vinden op http://www.tekensvanleven.nlOp vrijdag 8 januari 2010 17:16 schreef Loei_koei het volgende:
Hier nog één die wel benieuwd is naar je boekenstapel.
Voor degenen die het leuk vinden, hier een online vertaling van de Tao te Ching.
Nederlandse versie
Engelse versie
Het onuitspreekbare.. de Tao.. wel even iets anders dan 'in het nu leven'
En toch proberen beide de essentie bloot te leggen
Zelf ik heb 'de Kracht van het nu' en 'een Nieuwe Aarde' gelezen.
Ik ben een echte maler. Sinds 2 jaar heb het nooit rustig in me kop, ik heb wel periodes gehad dat ik rust in me hoofd had en dat voelde zo bevrijdend. Opeens was alles simpel en ik voelde me vreugdig blij en erg levendig. Nu ben ik echter steeds gevangen in gedachten.
De kracht van het nu is dan wel interessant om te lezen, maar heeft bij mij weinig effect. Omdat als ik het wil toepassen ik er weer teveel over ga nadenken en ga malen. En dan soort schijnervaringen van 'ik voel me vrij' denk, terwijl ik eigenlijk erg onbewust ben. De theorie is dan een reden om alsnog onbewust te zijn omdat je er lekker overna kan denken. Wat leuk is voor je verstand.
Ik denk bijvoorbeeld aan wat ik wil eten en dan kom ik opeens uit op een etentje van vorige week wat zo erg was, oja en die persoon was niet leuk. Het is een warmoes in me hoofd:-P
Nou weet ik dat ik me gedachten niet ben, dat is opzich rustiggevend, maar dat STOPT de gedachten nog niet. Dus voor mij brengt het boek 'de Kracht van het nu' wel inzicht, maar het brengt mij niet verder.
Wat voor mij helpt is om te merken als ik weer afdwaal in me gedachten, wat heel vaak NIET nuttig is, ik STOP zeg tegen mezelf en verder ga met wat ik aan het doen ben. Soms zeg ik dan 10x stop in een minuut, maar ik heb ervaren dat ik na 2 dagen me malen helemaal kwijt was.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Bij mij is t voornamelijk de emotie die ik voedt en die dan helemaal uit de hand loopt.
Ik kan het niet onder controle houden. Zit constant te huilen.
Eventjes ben ik dan weer rustig, en dan denk ik opeens weer ergens aan en hup daar ga ik weer.
Ik heb ook steeds iemand anders nodig om te bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk...
Das niet goed..
quote:Als je in het nu leeft ben je één met de essentie.Op vrijdag 8 januari 2010 19:26 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Mooi boek ja! Ook nog te vinden op http://www.tekensvanleven.nl
Het onuitspreekbare.. de Tao.. wel even iets anders dan 'in het nu leven'
En toch proberen beide de essentie bloot te leggen
Overigens is het niet vreemd dat het zo moeilijk is om te stoppen met denken. Je emoties en gedachten zijn een verslaving. Al je patronen zijn een verslaving. Daar kick je niet zomaar vanaf. Ga je niet lopen opwinden als je weer aan het denken slaat, dit is namelijk prima. Constateer het gewoon, laat de gedachte gaan, en verleg je focus.
quote:Je hebt helemaal niet iemand anders nodig. Dat denk je alleen maar.Ik heb ook steeds iemand anders nodig om te bevestigen dat het niet waar is wat ik allemaal denk...
Das niet goed..
Teveel nadenken - Kracht vh Nu topic #4
Zal vanavond nog even kijken of ik de OP wat kan updaten.
quote:Constateren lukt, en dan gaat me verstand ermee aan de haal. Zegt je moet hem laten gaan, geen aandacht aan besteden( wat dus dan wel gebeurd!) en vervolgens krijg ik een onvoldaan gevoel omdat ik me nog niet beter voel.Op zaterdag 9 januari 2010 19:01 schreef Loei_koei het volgende:
[..]
Constateer het gewoon, laat de gedachte gaan, en verleg je focus.
Ik ben gewoon geblokkeerd, het lukt niet omdat het niet lukt. Hele sterke vicieuze cirkel....
Dan wil niks.. Maar het lastige is dat ik er niet uit kom.