R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.
De kracht van het nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad.
Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Succes
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.
De kracht van het nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad. Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Succes
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
leuk stuk en iets waar ik ook al mn hele leven mee bezig ben. Toch vind ik die hele splitsing van je ego en de observeerder wat ver gaan. Ik ben blij dat het voor jou helpt, maar in mijn ogen ben je wie je bent. Je gedachten, je lichaam en je handelingen zijn één. Wat jij beschrijft als handelen als de observeerder is in mijn ogen niks meer dan zelf-controle.
Tja, ik heb ook het probleem dat ik 'teveel' en te 'diep' nadenk. Het lijkt steeds moeilijker te worden simpele beslissingen te nemen, omdat je teveel zaken gaat meewegen in je beslissing. Het werkt nogal verlammend moet ik zeggen, en het is irritant.
Mijn verhaal.
Ik zit er net zo mee, al van kleins af aan is dit problematisch.
Het is ontzettend moeilijk om je op het hier en nu te richten zonder bijgedachten te hebben; ik kan mijn gedachten en zelfbewustzijn nauwelijks uitschakelen.
Ik vind het bovendien vermoeiend om altijd observator van mezelf te zijn. Af en toe lijd ik er heel erg onder.
Ik ben weleens bij een psycholoog geweest om mijn zelfbewustzijn te bespreken, maar het is jammer dat veel psychologen zich op de symptomen richten, en niet op het probleem zelf.
Omdat ik er zo onder geleden heb, had de psycholoog het over een depressie of dysthyme stoornis, terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik voel heel duidelijk dat als ik teveel over mezelf en het leven nadenk, dat ik dan wegzak in een gevoel van wanhoop, maar geen depressie.
Ik ben me er zo ontzettend van bewust wat wél de oorzaak is, maar helaas is het voor de huidige psychologie niet een tastbaar onderwerp.
Ik praat trouwens over 4 jaar geleden, een periode waarin ik ook nog eens overging naar de adolescentie, en ik had nog nooit iemand over dit onderwerp gehoord.
Eigenlijk sinds ik een jaar op Fok! Forum zit, hoor ik veel meer over dit ´probleem´.
Ik zit er net zo mee, al van kleins af aan is dit problematisch.
Het is ontzettend moeilijk om je op het hier en nu te richten zonder bijgedachten te hebben; ik kan mijn gedachten en zelfbewustzijn nauwelijks uitschakelen.
Ik vind het bovendien vermoeiend om altijd observator van mezelf te zijn. Af en toe lijd ik er heel erg onder.
Ik ben weleens bij een psycholoog geweest om mijn zelfbewustzijn te bespreken, maar het is jammer dat veel psychologen zich op de symptomen richten, en niet op het probleem zelf.
Omdat ik er zo onder geleden heb, had de psycholoog het over een depressie of dysthyme stoornis, terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik voel heel duidelijk dat als ik teveel over mezelf en het leven nadenk, dat ik dan wegzak in een gevoel van wanhoop, maar geen depressie.
Ik ben me er zo ontzettend van bewust wat wél de oorzaak is, maar helaas is het voor de huidige psychologie niet een tastbaar onderwerp.
Ik praat trouwens over 4 jaar geleden, een periode waarin ik ook nog eens overging naar de adolescentie, en ik had nog nooit iemand over dit onderwerp gehoord.
Eigenlijk sinds ik een jaar op Fok! Forum zit, hoor ik veel meer over dit ´probleem´.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 48% gewijzigd door Countess op 01-01-2009 13:59:53 ]Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
De huidige (westerse) psychologie schiet idd heel erg te kort. Goed om te horen dat je je geen stoornis laat aanpratenquote:Op donderdag 1 januari 2009 13:51 schreef Countess het volgende:
Mijn verhaal.
Ik zit er net zo mee, al van kleins af aan is dit problematisch.
Het is ontzettend moeilijk om je op het hier en nu te richten zonder bijgedachten te hebben; ik kan mijn gedachten en zelfbewustzijn nauwelijks uitschakelen.
Ik vind het bovendien vermoeiend om altijd observator van mezelf te zijn. Af en toe lijd ik er heel erg onder.
Ik ben weleens bij een psycholoog geweest om mijn zelfbewustzijn te bespreken, maar het is jammer dat veel psychologen zich op de symptomen richten, en niet op het probleem zelf.
Omdat ik er zo onder geleden heb, had de psycholoog het over een depressie of dysthyme stoornis, terwijl ik dat helemaal niet heb. Ik voel heel duidelijk dat als ik teveel over mezelf en het leven nadenk, dat ik dan wegzak in een gevoel van wanhoop, maar geen depressie.
Ik ben me er zo ontzettend van bewust wat wél de oorzaak is, maar helaas is het voor de huidige psychologie niet een tastbaar onderwerp.
Misschien dat je de kracht vh nu eens moet gaan lezen? Ik wil daarbij zeggen dat ik dit topic niet heb geopend omdat ik wil dat mensen mijn ideeen klakkeloos overnemen. Ik hoop alleen dat mensen bijv. dat boek gaan lezen of een ander boek en op onderzoek uit gaan.
De fout die wij vaak maken in het westen is dat wij ons op ALLE gebieden verheven voelen. Onze levensstandaard is idd het hoogste in de wereld en onze wetenschappelijke ontdekkingen zijn wonderbaarlijk. Maar dat wil nog niet betekenen dat wij op het gebied vd psychologie ook beter zijn dan de rest vd wereld en dan heb ik het vooral over oosterse wijsheid.
In het boedhisme, taoisme, confucianisme enz. is zo ontzettend veel wijsheid te vinden.. Maar wij zijn vaak niet bereid hier goed naar te kijken omdat we eigenlijk gewoon best arrogant zijn geworden door al onze successen op andere gebieden.
En Countess, ik hoop dat je op een gegeven moment inziet dat het pas vermoeiend is om observator te zijn van jezelf wanneer je je identificeert met je gedachten. Geloof het of niet, maar hierdoor, door deze frustratie ben je dichter bij de doorbraak dan vele anderen. Ik weet dat het vaag klinkt: "de identificatie met je ego doorbreken en alleen de observator zijn" maar ik ben hier ook nog maar een aantal jaar mee bezig en in 1 topic op fok! kan ik niet goed genoeg duidelijk maken hoe dit moet. Mijn woorden zijn niet toereikend. Daarom is het lezen van de kracht vh nu een goede eerste stap.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
De kracht van het nu....
verdient dat tegenwoordig niet zijn eigen topic onderhand?
verdient dat tegenwoordig niet zijn eigen topic onderhand?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Ja dat probleem ken ik ook. Bij mij gaat het dan ook vooral over wat de beste beslissing is waar je het meest gelukkig van wordt. Mijn besluiteloosheid komt dan ook voort uit het feit dat ik eigenlijk heel goed weet dat geluk niet zo veel te maken heeft met het maken vd juiste beslissingen.quote:Op donderdag 1 januari 2009 13:47 schreef Yi-Long het volgende:
Tja, ik heb ook het probleem dat ik 'teveel' en te 'diep' nadenk. Het lijkt steeds moeilijker te worden simpele beslissingen te nemen, omdat je teveel zaken gaat meewegen in je beslissing. Het werkt nogal verlammend moet ik zeggen, en het is irritant.
Hoe vaag en zweverig het ook klinkt: geluk is iets waar je ten alle tijde toegang tot hebt. Geluk is die staat van zijn, los van je gedachten. Je gedachten fragmenteren de wereld, wat heel handig kan zijn in sommige gevallen, maar het is niet iets wat je 24 uur per dag moet willen. Wanneer je jezelf afsnijdt van echte simpele ervaring dan zul je nooit echt geluk kennen. Wanneer je in het nu leeft, geniet je van het moment en ben je even 1 met de wereld. Nogmaals: dit is niet zweverig bedoeld, dit is iets wat je ECHT kunt ervaren.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Dank je wel voor de reactie. Ja, ik weet dat alles buiten de reguliere psychologie als ´zweverig´ afgedaan wordt.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:05 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
De huidige (westerse) psychologie schiet idd heel erg te kort. Goed om te horen dat je je geen stoornis laat aanpraten
Misschien dat je de kracht vh nu eens moet gaan lezen? Ik wil daarbij zeggen dat ik dit topic niet heb geopend omdat ik wil dat mensen mijn ideeen klakkeloos overnemen. Ik hoop alleen dat mensen bijv. dat boek gaan lezen of een ander boek en op onderzoek uit gaan.
En Countess, ik hoop dat je op een gegeven moment inziet dat het pas vermoeiend is om observator te zijn van jezelf wanneer je je identificeert met je gedachten. Geloof het of niet, maar hierdoor, door deze frustratie ben je dichter bij de doorbraak dan vele anderen. Ik weet dat het vaag klinkt: "de identificatie met je ego doorbreken en alleen de observator zijn" maar ik ben hier ook nog maar een aantal jaar mee bezig en in 1 topic op fok! kan ik niet goed genoeg duidelijk maken hoe dit moet. Mijn woorden zijn niet toereikend. Daarom is het lezen van de kracht vh nu een goede eerste stap.
De afwijzing van het onbekende of angst voor het onbekende is juist iets wat problemen in stand houdt.
Eigenlijk blokkeer je jezelf als er binnen de psychologie niets aan oplossingen te vinden valt, en je je tóch op de reguliere psychologie blijft richten.
Ik ben ook gestopt met het bezoeken van psychologen. Het heeft naast een aantal uren kletsen echt niets opgeleverd.
Bovendien vond ik het te ver gaan dat één psycholoog voor volwassenen zijn kamer had volgeladen met speelgoed/knuffels en daar tijdens een sessie maar een beetje mee zat te spelen
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Ik zou zeggen maak een begin en wie weet volgen we je..quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:09 schreef Re het volgende:
De kracht van het nu....
verdient dat tegenwoordig niet zijn eigen topic onderhand?
75 topics = FIN
Met zelf-controle bereik je idd heel veel en daar is ook niets mis mee. Maar je kunt die zelf dus ook "weghalen" en op die manier vol in het leven en ervaring te staan, ipv dat dat via een zelf moet lopen dat alles filtert aan de hand van een overtuigingssysteem.quote:Op donderdag 1 januari 2009 13:38 schreef AlexanderPato het volgende:
leuk stuk en iets waar ik ook al mn hele leven mee bezig ben. Toch vind ik die hele splitsing van je ego en de observeerder wat ver gaan. Ik ben blij dat het voor jou helpt, maar in mijn ogen ben je wie je bent. Je gedachten, je lichaam en je handelingen zijn één. Wat jij beschrijft als handelen als de observeerder is in mijn ogen niks meer dan zelf-controle.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Een fout die ik zelf vaak maak, is op het moment dat het goed gaat, ik erop probeer te vertrouwen dat alles maar weer vanzelf moet gaan.
Ik kan mezelf dus niet behoeden tegen een soort ´zwart gat´.
Ik weet precies hoe het verloopt: Het gaat goed- dan leef ik op dat gevoel- en vervolgens komt er een dag of een aanleiding dat ik hard terugval in het nadenken over mezelf- en vervolgens beland ik in een zwart gat, omdat het nadenken over mezelf nog erger is dan dáárvoor en na een periode van rust als een extra harde klap komt.
Ik kan mezelf dus niet behoeden tegen een soort ´zwart gat´.
Ik weet precies hoe het verloopt: Het gaat goed- dan leef ik op dat gevoel- en vervolgens komt er een dag of een aanleiding dat ik hard terugval in het nadenken over mezelf- en vervolgens beland ik in een zwart gat, omdat het nadenken over mezelf nog erger is dan dáárvoor en na een periode van rust als een extra harde klap komt.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:09 schreef Re het volgende:
De kracht van het nu....
verdient dat tegenwoordig niet zijn eigen topic onderhand?
Goed idee
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik vraag me trouwens altijd af of er mensen in de omgeving zijn die er net zoveel last van hebben als ik.
Want ik weet zeker dat ze het van mij ook niet zullen geloven dat ik met dit ´probleem´ rondloop.
Ik vraag me af of anderen net zo bij zichzelf nadenken als ik, en waarom de ene mens dit heeft en de ander niet.
Ik kan me niet anders dan voorstellen dat ´aanstellers´ wel degelijk een groot zelfbewustzijn hebben, omdat zij zich echt anders voordoen dan ze zijn.
Maar hoe mensen gelukkig worden door zichzelf anders voor te doen, dat begrijp ik totaal niet.
Want ik weet zeker dat ze het van mij ook niet zullen geloven dat ik met dit ´probleem´ rondloop.
Ik vraag me af of anderen net zo bij zichzelf nadenken als ik, en waarom de ene mens dit heeft en de ander niet.
Ik kan me niet anders dan voorstellen dat ´aanstellers´ wel degelijk een groot zelfbewustzijn hebben, omdat zij zich echt anders voordoen dan ze zijn.
Maar hoe mensen gelukkig worden door zichzelf anders voor te doen, dat begrijp ik totaal niet.
Kom ook gezellig meekotsen in mijn pukeboek!
Zijn en schijn zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden volgens Nietzsche. Ik denk, dat al wil je het leven ten volle leven, zoals de Romantici dat deden, dat je dan je observeerder moet vastlijmen aan je ego zodat er een abstracte symbiose ontstaat van 2 werelden waardoor je je gevoel (je zintuigen) immer verbonden houdt met je ego en de wereld om je heen. Dit kan destructief voor jezelf zijn, maar je lééft wel op zo'n unieke manier anders dan iedereen.
Dasvidanja
Klinkt wel alsof je dan puur leeft, om het maar zo te zeggen. Tot het uiterste.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:32 schreef Verluste het volgende:
Zijn en schijn zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden volgens Nietzsche. Ik denk, dat al wil je het leven ten volle leven, zoals de Romantici dat deden, dat je dan je observeerder moet vastlijmen aan je ego zodat er een abstracte symbiose ontstaat van 2 werelden waardoor je je gevoel (je zintuigen) immer verbonden houdt met je ego en de wereld om je heen. Dit kan destructief voor jezelf zijn, maar je lééft wel op zo'n unieke manier anders dan iedereen.
ik ga er even over nadenken, misschien icm de PR dat ik er nog iets leuks omheen kan verzinnenquote:
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Het lullige is dat ik dat allemaal snap en weet, uiteraard, maar wanneer ik een nieuwe TV wil/moet uitzoeken, of een nieuwe PC, dat je dan helemaal gek wordt van alle randzaken etc waar je rekening mee houdt.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:15 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ja dat probleem ken ik ook. Bij mij gaat het dan ook vooral over wat de beste beslissing is waar je het meest gelukkig van wordt. Mijn besluiteloosheid komt dan ook voort uit het feit dat ik eigenlijk heel goed weet dat geluk niet zo veel te maken heeft met het maken vd juiste beslissingen.
Hoe vaag en zweverig het ook klinkt: geluk is iets waar je ten alle tijde toegang tot hebt. Geluk is die staat van zijn, los van je gedachten. Je gedachten fragmenteren de wereld, wat heel handig kan zijn in sommige gevallen, maar het is niet iets wat je 24 uur per dag moet willen. Wanneer je jezelf afsnijdt van echte simpele ervaring dan zul je nooit echt geluk kennen. Wanneer je in het nu leeft, geniet je van het moment en ben je even 1 met de wereld. Nogmaals: dit is niet zweverig bedoeld, dit is iets wat je ECHT kunt ervaren.
Eigenlijk ben ik met vrij weinig al heel snel tevreden, maar wanneer ik voor iemand een kadootje ofzo moet halen, dan haal ik niet zomaar het eerste het beste, maar duurt het fucking lang voor ik (voor mijn gevoel) iets heb gevonden wat 'klopt'.
IPV andere mensen, die wellicht 1-2 stappen vooruit denken, denk ik vaak zoveel mogelijk stappen vooruit, en dan vaak ook nog in iedere mogelijke richting, en tegelijkertijd bekijk ikde mogelijkheid of de stappen nodig zijn, of dat ik beter kan vliegen, of kruipen, of hinkelen, of achteruitlopen, of gewoon blijven stilstaan.
Veel 'kleine' beslissingen laat ik dan nu ook maar vaak gewoon aan mijn vriendin over. Als we ergens iets gaan eten ofzo dan mag zij uitzoeken wat ik te eten krijg enzo
Anders treuzel ik te lang, of wil ik helemaal niks.
Zelf-controle is eigenlijk tegen-natuurlijk, we leren het van onze omgeving. De discipline over onszelf wordt er langzaam maar zeker in ons verstand ingevoerd, ik denk dat het moraal hier een grote factor in heeft. Het zit hem ook in het woord discipline, het is een opgelegd systeem van tucht. Het zit niet in ons ware zelf.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:21 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Met zelf-controle bereik je idd heel veel en daar is ook niets mis mee. Maar je kunt die zelf dus ook "weghalen" en op die manier vol in het leven en ervaring te staan, ipv dat dat via een zelf moet lopen dat alles filtert aan de hand van een overtuigingssysteem.
Dasvidanja
Er zijn ontzettend veel mensen die met dit probleem rondlopen. De kracht vh nu is niet voor niets een internationale bestseller die in vele talen is vertaald.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:25 schreef Countess het volgende:
Ik vraag me trouwens altijd af of er mensen in de omgeving zijn die er net zoveel last van hebben als ik.
Want ik weet zeker dat ze het van mij ook niet zullen geloven dat ik met dit ´probleem´ rondloop.
Ik vraag me af of anderen net zo bij zichzelf nadenken als ik, en waarom de ene mens dit heeft en de ander niet.
Ik kan me niet anders dan voorstellen dat ´aanstellers´ wel degelijk een groot zelfbewustzijn hebben, omdat zij zich echt anders voordoen dan ze zijn.
Maar hoe mensen gelukkig worden door zichzelf anders voor te doen, dat begrijp ik totaal niet.
En waarom mensen gelukkiger worden door zichzelf anders voor te doen? Sociale druk. Een mens heeft nog altijd behoefte aan warmte, aan sociaal contact. Hoe meer je bent zoals anderen, hoe meer je erbij kunt horen en hoe meer "warmte" je krijgt. Dit is iets dat mensen vooral op jongere leeftijd meemaken maar ook als mensen ouder worden gebeurt dit nog op grote schaal.
Sommigen zien op een gegeven moment in dat je gelukkiger zult worden wanneer je je eigen hart volgt en doen dit vervolgens dan ook. Anderen zouden dit graag willen, maar durven niet uit hun comfortzone te stappen. Niets is enger dan uit je comfortzone stappen omdat we dan erg kwetsbaar zijn of ons in ieder geval erg kwetsbaar voelen. Helaas is het gewoon zo dat wanneer je wil veranderen je uit je comfort zone zult moeten stappen. Je zult je eerst slechter voelen dan voorheen en voor sommigen is dit de reden om weer terug te rennen naar die comfort zone. Anderen houden wel vol en maken wel "de oversteek" naar die nieuwe zone waar ze willen zijn en die na verloop van tijd uit zal groeien tot nieuwe comfortzone. Wanneer je dan terugkijkt op je oude comfortzone dan begrijp je vaak niet wat je bezielde
Belangrijk om te weten is dat wanneer je succesvol uit je oude comfortzone wil stappen je weet waar je heen wil natuurlijk. DAAROM is het lezen van boeken erg belangrijk en het contact zoeken met mensen dmv een forum bijv. erg belangrijk.
Kennis=macht!!
In dit geval is de kennis die je opdoet een soort van vuurtoren of wegwijzers die je op je weg helpen. Ze kunnen je niet in 1 keer naar die ene plek brengen. Dat zul je zelf moeten doen. Maar die door die wegwijzers (kennis) sta je niet machteloos en maak je een grotere kans om te veranderen en aan te komen op je bestemming.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Die comfortzone, doel je daarbij op de piramide van Maslow?quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:39 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Er zijn ontzettend veel mensen die met dit probleem rondlopen. De kracht vh nu is niet voor niets een internationale bestseller die in vele talen is vertaald.
En waarom mensen gelukkiger worden door zichzelf anders voor te doen? Sociale druk. Een mens heeft nog altijd behoefte aan warmte, aan sociaal contact. Hoe meer je bent zoals anderen, hoe meer je erbij kunt horen en hoe meer "warmte" je krijgt. Dit is iets dat mensen vooral op jongere leeftijd meemaken maar ook als mensen ouder worden gebeurt dit nog op grote schaal.
Sommigen zien op een gegeven moment in dat je gelukkiger zult worden wanneer je je eigen hart volgt en doen dit vervolgens dan ook. Anderen zouden dit graag willen, maar durven niet uit hun comfortzone te stappen. Niets is enger dan uit je comfortzone stappen omdat we dan erg kwetsbaar zijn of ons in ieder geval erg kwetsbaar voelen. Helaas is het gewoon zo dat wanneer je wil veranderen je uit je comfort zone zult moeten stappen. Je zult je eerst slechter voelen dan voorheen en voor sommigen is dit de reden om weer terug te rennen naar die comfort zone. Anderen houden wel vol en maken wel "de oversteek" naar die nieuwe zone waar ze willen zijn en die na verloop van tijd uit zal groeien tot nieuwe comfortzone. Wanneer je dan terugkijkt op je oude comfortzone dan begrijp je vaak niet wat je bezielde
Belangrijk om te weten is dat wanneer je succesvol uit je oude comfortzone wil stappen je weet waar je heen wil natuurlijk. DAAROM is het lezen van boeken erg belangrijk en het contact zoeken met mensen dmv een forum bijv. erg belangrijk.
Kennis=macht!!
In dit geval is de kennis die je opdoet een soort van vuurtoren of wegwijzers die je op je weg helpen. Ze kunnen je niet in 1 keer naar die ene plek brengen. Dat zul je zelf moeten doen. Maar die door die wegwijzers (kennis) sta je niet machteloos en maak je een grotere kans om te veranderen en aan te komen op je bestemming.
Dasvidanja
Waarom weet ik niet. Maar ik weet wel hoe er het beste mee om te gaan::
- Afleiding zoeken door bezig te zijn. Dan kan je daarover nadenken.
- Boeken lezen van filosofen (Nietsche, Schopenhauer, Kierkegaard). Dus niet over, maar van. Die mensen denken ook zo en dan kom je erachter dat je niet de enige bent.
Als mensen zeggen dat je niet teveel moet nadenken dan moet je dat negeren, want het slaat nergens op. Gedachtes kan je niet uitzetten. Wel sturen.
- Afleiding zoeken door bezig te zijn. Dan kan je daarover nadenken.
- Boeken lezen van filosofen (Nietsche, Schopenhauer, Kierkegaard). Dus niet over, maar van. Die mensen denken ook zo en dan kom je erachter dat je niet de enige bent.
Als mensen zeggen dat je niet teveel moet nadenken dan moet je dat negeren, want het slaat nergens op. Gedachtes kan je niet uitzetten. Wel sturen.
Dit kan idd vervelend worden. Wat voor mij het beste werkt in deze is zelfspot. En volgens mij zijn van die reflectieperiodes wel nuttig. Om bv een midlife crisis te voorkomen. Ik bedoel: je komt niet echt voor verrassingen te staan. Dat is toch ook weer een aardig voordeel.quote:Ik vind het bovendien vermoeiend om altijd observator van mezelf te zijn. Af en toe lijd ik er heel erg onder.
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Wat ik verder wil zeggen met dit topic is dat je wanneer je de identificatie met je verstand doorbreekt je de macht weer terugpakt van je verstand en je ego.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:32 schreef Verluste het volgende:
Zijn en schijn zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden volgens Nietzsche. Ik denk, dat al wil je het leven ten volle leven, zoals de Romantici dat deden, dat je dan je observeerder moet vastlijmen aan je ego zodat er een abstracte symbiose ontstaat van 2 werelden waardoor je je gevoel (je zintuigen) immer verbonden houdt met je ego en de wereld om je heen. Dit kan destructief voor jezelf zijn, maar je lééft wel op zo'n unieke manier anders dan iedereen.
Dit houdt in dat je ahw kunt gaan schakelen tussen beide werelden. Die van de observator en die van het ego. Ik ga nog vaak genoeg weer helemaal op in mijn ego, ook omdat ik dat mn hele leven al had gedaan. Dit vind ik ook niet altijd even erg, want wanneer het minder met me gaat en ik me afvraag wat er met me aan de hand is, dan word ik weer wakker geschud. Dan ben ik dus weer de observator van mijn ego. Dit is een proces dat zich nu al jaren afspeelt en hierdoor krijg ik ook een steeds beter inzicht in dit proces.
Wanneer je de volledige controle wil hebben over het schakelen tussen de twee werelden, moet je misschien wel een boedhistische monnik worden en de hele dag met niets anders bezig zijn.
Ook al is 100% controle voor de meesten van ons heel ver weg, dan nog is het goed dat we een beetje controle hebben. Op dit moment wordt 99,99% vd mensen voor de volledige 100% door hun ego beheerst. Ook al weten we maar 1% controle terug te winnen, dan is het ego in ieder geval zijn volledige controle kwijt.
En 1% wordt dan 2% enz. En wanneer we dan met zn allen een kritieke massa bereiken... Wie weet hoe mooi de wereld er dan uit zal zien
De problemen die we nu kennen zijn niet op te lossen op het niveau vh ego, want het is het ego dat de problemen heeft veroorzaakt.Het ego wordt voortgebracht door het verstand en dat is een overlevingsinstrument en veroorzaakt daarom eigenlijk automatisch competitie, onbegrip, hebzucht, machtsmisbruik enz.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Als mensen zeggen dat je je gedachtes niet uit kunt zetten moet je dat negeren, want het slaat nergens opquote:Op donderdag 1 januari 2009 14:45 schreef ErikT het volgende:
Als mensen zeggen dat je niet teveel moet nadenken dan moet je dat negeren, want het slaat nergens op. Gedachtes kan je niet uitzetten. Wel sturen.
Kun je ook uitleggen waarom je volgens jou je gedachtes niet uit kunt zetten? Ik kan het namelijk wel.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Jij kan niks denken?quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:54 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Als mensen zeggen dat je je gedachtes niet uit kunt zetten moet je dat negeren, want het slaat nergens op
Kun je ook uitleggen waarom je volgens jou je gedachtes niet uit kunt zetten? Ik kan het namelijk wel.
Misschien heb ik het topic-onderwerp niet helemaal goed begrepen en gaat het je meer om de soort gedachtes dan de hoeveelheid.
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
Je comfortzone is je gedrag waar je aan gewend bent geraakt. Je overtuigingssysteem dat je handelen en denken bestuurt.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:41 schreef Verluste het volgende:
[..]
Die comfortzone, doel je daarbij op de piramide van Maslow?
[ afbeelding ]
Op een gegeven moment lopen sommigen mensen tegen een muur aan en dat is voor hen een eerste teken dat hun overtuigingssysteem gebrekkig is. Een extreem voorbeeld is iemand die met de politie in aanraking komt en de cel in moet. Dan pas zien sommigen van hen in dat ze verkeerd bezig waren en dat ze de verkeerde weg eigenlijk al jaren terug waren ingeslagen.
Voor "gewone" mensen is dat raar omdat wij vanaf een afstandje al zagen dat die persoon verkeerd bezig was. Maar zo werkt een overtuigingssysteem nou eenmaal: overtuigingen filteren die informatie eruit die het systeem ondersteunt en alle andere informatie wordt niet gezien.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Herkenbaar. Als ik tegenwoordig een beslissing neem, haal ik er allerlei randzaken bij en het problematische: ik laat ze allemaal even zwaar wegen. Prioriteiten stellen kost echter ook weer energie en tijd. Als het me toch lukt om een snelle, simpele beslissing te nemen loopt het naderhand ook altijd goed af. Niet slechter als wanneer ik er lang over nadenk althans. Toch is het altijd de perfectionist in mezelf die het toch weer overneemt.quote:Op donderdag 1 januari 2009 13:47 schreef Yi-Long het volgende:
Tja, ik heb ook het probleem dat ik 'teveel' en te 'diep' nadenk. Het lijkt steeds moeilijker te worden simpele beslissingen te nemen, omdat je teveel zaken gaat meewegen in je beslissing. Het werkt nogal verlammend moet ik zeggen, en het is irritant.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Ik kan mn gedachten voor langere tijd stilzetten jaquote:
In het begin kon ik dat maar 2 seconden, toen 5 en nu.... veel langer. Ik heb het nooit getimed eigenlijk.
Op zo'n moment is er alleen observatie. Je zintuigen hebben geen gedachten nodig om te werken. Je gedachten geven een betekenis aan je observaties. Maar observatie kan absoluut bestaan zonder gedachtes.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Moe van mezelf doet in ieder geval wat belletjes rinkelen en ik bemerk ook wel eens dat ik me afvraag wanneer alles nou eens stopt als het ware, wanneer ik nou eens tijd heb om alle gedachten te ordenen om tot een soort conclusie te komen ofzo 
Niet zozeer dat ik zo actief bezig ben met iets, maar in m'n hoofd ben ik met tigduizend dingen bezig waardoor ik in een weekje vrij nog steeds het idee heb dat ik geen tijd heb voor dingen, omdat ik constant bezig ben in m'n hoofd en ik vaak wel iets probeer te doen met de ideeen die ik heb ( om de verveling te verdrijven en voor de lol)
Maarja, geen tijd he? Ik heb harde schijven vol half werk dat voortkomt uit hersenspinsels (van de uiteenzetting van een supermoderne pretpark attractie tot een serie luchtige relatiegeschenken), maar het lijkt net alsof ik er niet aan toekom. M'n interesse in dingen is doorgaans ook heel heftig en heel kort, en dan wordt het weggelegd en vergeten.
En dan heb ik het nog niet over de onzinnige gedachten over het leven, het universum de duvel en z'n ouwe moer
Resultaat is dat ik bijna altijd gestressed ben, maar ook dat de dagen voorbij gaan zonder dat ik ooit ergens tijd of ruimte voor denk te hebben.
Dat moet beter kunnen.
Niet zozeer dat ik zo actief bezig ben met iets, maar in m'n hoofd ben ik met tigduizend dingen bezig waardoor ik in een weekje vrij nog steeds het idee heb dat ik geen tijd heb voor dingen, omdat ik constant bezig ben in m'n hoofd en ik vaak wel iets probeer te doen met de ideeen die ik heb ( om de verveling te verdrijven en voor de lol)
Maarja, geen tijd he?
Ik heb harde schijven vol half werk dat voortkomt uit hersenspinsels (van de uiteenzetting van een supermoderne pretpark attractie tot een serie luchtige relatiegeschenken), maar het lijkt net alsof ik er niet aan toekom. M'n interesse in dingen is doorgaans ook heel heftig en heel kort, en dan wordt het weggelegd en vergeten.En dan heb ik het nog niet over de onzinnige gedachten over het leven, het universum de duvel en z'n ouwe moer
Resultaat is dat ik bijna altijd gestressed ben, maar ook dat de dagen voorbij gaan zonder dat ik ooit ergens tijd of ruimte voor denk te hebben.
Dat moet beter kunnen.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...
Komt me ook bekend voor. Ik vind het best leuk om korte verhalen te schrijven (zou ook best schrijver o.i.d. willen worden), ik heb alleen téveel inspiratie. Wat ik gisteren leuk vond, vind ik vandaag saai en wat ik vandaag leuk vindt, is morgen weer uit mijn hoofd verdwenen. Het resultaat is een map vol korte, onafgemaakte verhaaltjes. Misschien moet ik ze maar een keer uitbrengen als een soort gedichtenbundel of zo.quote:Op donderdag 1 januari 2009 15:07 schreef Pappie_Culo het volgende:
Maarja, geen tijd he?
Heeft misschien ook te maken met mijn perfectionisme. Een verhaal moet gaan zoals ik het wil, dus heb ik al heel snel de neiging om oude verhalen te laten voor wat ze zijn. Ik ben mezelf nu wel aan het leren om meer aandacht te schenken aan de continuïteit van een verhaal - zodat ik er eens langer dan twee dagen aan kan werken - maar het lukt me nog niet echt.
Nu ik er over nadenk (ironisch) valt het allemaal terug te voeren om die constante gedachtenstroom in mijn hoofd. Het belemmert me soms, want dan zit ik er zo in 'gevangen' dat ik simpelweg geen tijd meer heb voor andere, belangrijkere zaken.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Hier zit ik nu midden in. Het is een erg eenzame plek kan ik je vertellen.quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:39 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Er zijn ontzettend veel mensen die met dit probleem rondlopen. De kracht vh nu is niet voor niets een internationale bestseller die in vele talen is vertaald.
En waarom mensen gelukkiger worden door zichzelf anders voor te doen? Sociale druk. Een mens heeft nog altijd behoefte aan warmte, aan sociaal contact. Hoe meer je bent zoals anderen, hoe meer je erbij kunt horen en hoe meer "warmte" je krijgt. Dit is iets dat mensen vooral op jongere leeftijd meemaken maar ook als mensen ouder worden gebeurt dit nog op grote schaal.
Sommigen zien op een gegeven moment in dat je gelukkiger zult worden wanneer je je eigen hart volgt en doen dit vervolgens dan ook. Anderen zouden dit graag willen, maar durven niet uit hun comfortzone te stappen. Niets is enger dan uit je comfortzone stappen omdat we dan erg kwetsbaar zijn of ons in ieder geval erg kwetsbaar voelen. Helaas is het gewoon zo dat wanneer je wil veranderen je uit je comfort zone zult moeten stappen. Je zult je eerst slechter voelen dan voorheen en voor sommigen is dit de reden om weer terug te rennen naar die comfort zone. Anderen houden wel vol en maken wel "de oversteek" naar die nieuwe zone waar ze willen zijn en die na verloop van tijd uit zal groeien tot nieuwe comfortzone. Wanneer je dan terugkijkt op je oude comfortzone dan begrijp je vaak niet wat je bezielde
Belangrijk om te weten is dat wanneer je succesvol uit je oude comfortzone wil stappen je weet waar je heen wil natuurlijk. DAAROM is het lezen van boeken erg belangrijk en het contact zoeken met mensen dmv een forum bijv. erg belangrijk.
Kennis=macht!!
In dit geval is de kennis die je opdoet een soort van vuurtoren of wegwijzers die je op je weg helpen. Ze kunnen je niet in 1 keer naar die ene plek brengen. Dat zul je zelf moeten doen. Maar die door die wegwijzers (kennis) sta je niet machteloos en maak je een grotere kans om te veranderen en aan te komen op je bestemming.
Ik heb besloten niet langer met 'slechte vrienden' om te gaan, die niks lijken te willen bereiken in hun leven en alleen maar oppervlakkig te willen zijn (uitgaan, werkeloos etc). Nu zijn er nog geen nieuwe mensen voor in de plaats gekomen. Het is ook heel moeilijk om die mensen te 'vinden' die op dezelfde manier in t leven staan als ik. Daardoor voel ik me behoorlijk eenzaam en denk ik er soms aan om toch maar weer naar 'hun' terug te keren, maar daar voel ik me ook niet goed bij. Dus blijf ik vaak alleen thuis.
Momenteel 'hoor ik nergens bij en voel me anders dan anderen'.
Omdat ik niet goed weet wat ik nu wel wil, zit ik een beetje vast.
Ben blij dat ik nu een topic lees waar veel herkenbare dingen in staan.
Thanks!
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Oh dat over die dingen half afmaken dat heb ik ook.
Dan begin ik ergens aan, en dan halverwege zie ik iets anders liggen wat interessanter is, wat ik vervolgens ook weer in de hoek smijt.
Ik heb ook weleens dat ik begin met koken, dan iets ga doen, en opeens besef dat er een pan zwarte pijnboompitten op het vuur staat...
Dan begin ik ergens aan, en dan halverwege zie ik iets anders liggen wat interessanter is, wat ik vervolgens ook weer in de hoek smijt.
Ik heb ook weleens dat ik begin met koken, dan iets ga doen, en opeens besef dat er een pan zwarte pijnboompitten op het vuur staat...
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Heel herkenbaarquote:Op donderdag 1 januari 2009 15:07 schreef Pappie_Culo het volgende:
Moe van mezelf doet in ieder geval wat belletjes rinkelen en ik bemerk ook wel eens dat ik me afvraag wanneer alles nou eens stopt als het ware, wanneer ik nou eens tijd heb om alle gedachten te ordenen om tot een soort conclusie te komen ofzo
En dan heb ik het nog niet over de onzinnige gedachten over het leven, het universum de duvel en z'n ouwe moer
Resultaat is dat ik bijna altijd gestressed ben, maar ook dat de dagen voorbij gaan zonder dat ik ooit ergens tijd of ruimte voor denk te hebben.
Dat moet beter kunnen.
Maar dat is dus het verstand dat zich met alles wil bemoeien, zoals al eerder beschreven is in dit topic. Verder zijn gedachten over het leven en het universum verre van onzinnig. Het zijn de meest zinnige gedachten die je kunt hebben.
Door na te denken over dat soort dingen kun je juist tot levensveranderende inzichten komen. Ten eerste zie je door de onwaarschijnlijkheid en bizarheid van het leven en het universum, dat dingen indelen in normaal en raar, eigenlijk heel raar is
We wonen op een kleine blauwe bol die op een enorme afstand om een enorme vuurbol heendraait. We zijn geevolueerd vanuit eencellige organismen over honderdernmiljoenen jaren. Alles wat wij zien bestaat uit elementaire deeltjes en voor een groot deel uit niets. Wanneer je alle atomen van alle mensen op aarde samenperst totdat er geen "niets" meer tussen zit, dan krijg je een object ter grote van 1 enkele appel. En als laatste is dit alles ontstaan vanuit 1 enkele grote explosie, de big bang.
Dit alles leert ons dat het leven onwaarschijnlijk bizar is en dat het daarom misschien niet zo'n verkeerd idee is ons wat meer open-minded op te stellen. Om dit even terug te koppelen naar dit topic: Misschien klinkt het allemaal erg vaag en zweverig wat allemaal verteld wordt in dit topic, maar "raar" kan het onmogelijk zijn. Neem dus de tijd om je wat meer te verdiepen in het verstand.
Het is net zoals de eerste keer toen wij een foto vd aarde vanuit de ruimte zagen. We zagen onszelf in een ander licht, vanaf een hoger niveau. Dit kan ook met het verstand gebeuren. We zien het verstand met zijn gedachten nu als middelpunt van onszelf. Maar misschien wanneer we met de juiste kennis een stap terug weten te zetten waar we dat nooit voor mogelijk hielden, misschien zien we dan wel een heel andere kant van onszelf. Eentje waarvan we nooit hebben geweten dat die er was.
Het is heel makkelijk voor ons om te denken dat we alles weten, maar dat is vooral omdat we niet in de toekomst kunnen kijken. We kunnen alleen terug kijken en zien dat we slimmer zijn dan ooit. Maar de les die we juist moeten leren hieruit, is dat "slimheid" maar relatief is omdat het onderhevig is aan verandering door alsmaar groter wordende kennis.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Om het nog herkenbaarder te maken: Ik zit in precies dezelfde situatie als jijquote:Op donderdag 1 januari 2009 15:26 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Hier zit ik nu midden in. Het is een erg eenzame plek kan ik je vertellen.
Ben blij dat ik nu een topic lees waar veel herkenbare dingen in staan.
Thanks!
Maak je niet te druk zou ik zeggen. Toen ik 2 jaar lang in het buitenland zat, weg uit mn oude wereldje, heb ik de gelukkigste tijd van mn leven gehad. Dat was niet allleen omdat zo'n ervaring spanned is, maar ook omdat ik gewoon mezelf kon zijn. Ik kon eindelijk mn nieuwe ideeen, over hoe het leven hoort te zijn en over hoe ik ben, in de praktijk brengen. En dat was bevrijdend en in vrijheid vind je geluk
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Het probleem, creatief gezien, is dat ik heel veel dingen in me hoofd heb, wat betreft ideeen enzo (echt heel veel, op alle mogelijke gebieden etc), en dat ik gewoon geen ZIN heb om het uit te voeren, omdat het, bij wijze van spreken, al bestaat in mijn hoofd (het is dus al 'gecreeerd'), maar als ik het moet gaan uitvoeren, dan kost dat weer moeite en loop je tegen allemaal randzaken aan waar ik niets mee te maken wil hebben enzo.
Ik zit er wel over na te denken wat filmscripts op papier te gooien, te verkopen, en dan zien ze verder maar wat ze er mee doen, maar aan de andere kant wil je dan over zoiets ook wel weer de controle houden zodat ze het niet compleet verkrachten enzo...
Ik zit er wel over na te denken wat filmscripts op papier te gooien, te verkopen, en dan zien ze verder maar wat ze er mee doen, maar aan de andere kant wil je dan over zoiets ook wel weer de controle houden zodat ze het niet compleet verkrachten enzo...
quote:Op donderdag 1 januari 2009 16:12 schreef Radjesh het volgende:
tvp
Children of the night. What music they make.
Ik ben wel benieuwd wat jullie denken over de oorzaak van dit vele nadenken. Als je het van jongs af aan denkt te hebben is die misschien wat lastiger te vinden. Maar als je nog niet lang veel nadenkt kan het misschien door een bepaalde gebeurtenis/periode komen.
Zelf heb ik het idee dat het denken bij ook lastig is te stoppen omdat je motivatie moet creeëren om het niet te doen. Wel denken is veel makkelijker. Bij mij treed er soms een gevoel van woede/wanhoop op, waardoor ik erg somber wordt en het idee krijg dat het toch niet meer gaat lukken. Vooral de gedachten dat ik het stom vind dat ik me niet gewoon voel zoals ik wil spelen een grote rol.
Zelf heb ik het idee dat het denken bij ook lastig is te stoppen omdat je motivatie moet creeëren om het niet te doen. Wel denken is veel makkelijker. Bij mij treed er soms een gevoel van woede/wanhoop op, waardoor ik erg somber wordt en het idee krijg dat het toch niet meer gaat lukken. Vooral de gedachten dat ik het stom vind dat ik me niet gewoon voel zoals ik wil spelen een grote rol.
Dat geloof ik meteen. Alleen ik heb momenteel niet de mogelijkheid om een reis te maken. Maar ergens denk ik ook dat weggaan van hier een vlucht is en je kunt niet vluchten van jezelf. Dus die gedachten en angsten en onzekerheden neem je ook mee op vakantie. Vraag me af hoe dat bij jou is verlopen.quote:Op donderdag 1 januari 2009 15:35 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Om het nog herkenbaarder te maken: Ik zit in precies dezelfde situatie als jij
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Ik geloof dat het voortkomt uit onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen. Hoe denken anderen over je? Wat vinden anderen van je? Wat zal die en die zeggen als ik me zo kleedt? etc etc.quote:Op donderdag 1 januari 2009 19:40 schreef BioloogjeT het volgende:
Ik ben wel benieuwd wat jullie denken over de oorzaak van dit vele nadenken. Als je het van jongs af aan denkt te hebben is die misschien wat lastiger te vinden. Maar als je nog niet lang veel nadenkt kan het misschien door een bepaalde gebeurtenis/periode komen.
Zelf heb ik het idee dat het denken bij ook lastig is te stoppen omdat je motivatie moet creeëren om het niet te doen. Wel denken is veel makkelijker. Bij mij treed er soms een gevoel van woede/wanhoop op, waardoor ik erg somber wordt en het idee krijg dat het toch niet meer gaat lukken. Vooral de gedachten dat ik het stom vind dat ik me niet gewoon voel zoals ik wil spelen een grote rol.
Je constant bewust zijn van wat je denkt en dan daar proberen een andere gedachte (positieve) voor in de plaats te zetten. Het is heel vermoeiend en frustrerend. Dan word ik vaak ook nog boos op mezelf en als ik niet uitkijk ook op iedereen om me heen, omdat die maar moeten ruiken dat ik het moeilijk heb...
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Zou inderdaad goed kunnen dat het een gebrek aan zelfvertrouwen is. Ik denk ook vaak zo ver vooruit, omdat ik het iedereen naar de zin wil maken. Niemand mag last hebben van mijn keuzes, zeg maar. Terwijl dat natuurlijk onmogelijk is. En als puntje bij paaltje komt maakt het andere mensen ook geen donder uit of ze even benadeelt zijn. Oké, een moment misschien, maar ze blijven je er niet mee achtervolgen. En dat idee heb ik vaak wel van te voren.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
dat ben ik helemaal met je eens, dat heb ik ook steeds,dat gevoel dat het goed gaat EN Ddan gaat het gewoon weer mis en voel je je nog rotter dan daarvoor..quote:Op donderdag 1 januari 2009 14:21 schreef Countess het volgende:
Een fout die ik zelf vaak maak, is op het moment dat het goed gaat, ik erop probeer te vertrouwen dat alles maar weer vanzelf moet gaan.
Ik kan mezelf dus niet behoeden tegen een soort ´zwart gat´.
Ik weet precies hoe het verloopt: Het gaat goed- dan leef ik op dat gevoel- en vervolgens komt er een dag of een aanleiding dat ik hard terugval in het nadenken over mezelf- en vervolgens beland ik in een zwart gat, omdat het nadenken over mezelf nog erger is dan dáárvoor en na een periode van rust als een extra harde klap komt.
erg vervelend, maarja wat eraan te doen"? ik weet het echt niet
het lijkt simpel, en dat is het ook..
hmmm.. interesting. Ik word af en toe ook geschift door alles wat er door m'n hoofd ciculeert en op sommige gebieden belemmert het mijn doen en laten. Ik hou het in de gaten hier.
You want more mysterious? I'll just try and think, "Where the hell's the whiskey?
ja ik ken het ... en wat moet je ermee? nou het komt vanzelf goed, je zult mensen ontmoeten die niet zo ''kansloos'' met het leven omgaan..die je gewoon waarderen hoe je bent en waar je niet ''stoer'' voor hoert te zijn.. maar sluit je zelf niet op in huis! dat werkt ook niet, daar word het ook niet beter van , ga je alleen maar meer in je hoofd malen en malen ...Er staaan inderdaad interessante dingen in deze topic.. die best kunnen werken bij het 'weer vinden van jezelf'quote:Op donderdag 1 januari 2009 15:26 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Hier zit ik nu midden in. Het is een erg eenzame plek kan ik je vertellen.
Ik heb besloten niet langer met 'slechte vrienden' om te gaan, die niks lijken te willen bereiken in hun leven en alleen maar oppervlakkig te willen zijn (uitgaan, werkeloos etc). Nu zijn er nog geen nieuwe mensen voor in de plaats gekomen. Het is ook heel moeilijk om die mensen te 'vinden' die op dezelfde manier in t leven staan als ik. Daardoor voel ik me behoorlijk eenzaam en denk ik er soms aan om toch maar weer naar 'hun' terug te keren, maar daar voel ik me ook niet goed bij. Dus blijf ik vaak alleen thuis.
Momenteel 'hoor ik nergens bij en voel me anders dan anderen'.
Omdat ik niet goed weet wat ik nu wel wil, zit ik een beetje vast.
Ben blij dat ik nu een topic lees waar veel herkenbare dingen in staan.
Thanks!
het lijkt simpel, en dat is het ook..
Ik heb me nog wat meer in de OP verdiept, en in dat "De kracht van het nu" gebeuren.
De tering, wat een naïef gezwam is dat.
1. Wat er wordt omschreven ken ik simpelweg als: genieten van het moment.
2. Het is volkomen onrealistisch om nooit met verleden en toekomst bezig te zijn. En het levert al helemaal geen geluk op. Van het verleden kan je leren (en genieten) en de toekomst moet je toch enigszins plannen, anders is er morgen niks te eten. Het is net alsof er een drugsverslaving gepromoot wordt, maar dan zonder de lichamelijke nadelen.
De tering, wat een naïef gezwam is dat.
1. Wat er wordt omschreven ken ik simpelweg als: genieten van het moment.
2. Het is volkomen onrealistisch om nooit met verleden en toekomst bezig te zijn. En het levert al helemaal geen geluk op. Van het verleden kan je leren (en genieten) en de toekomst moet je toch enigszins plannen, anders is er morgen niks te eten. Het is net alsof er een drugsverslaving gepromoot wordt, maar dan zonder de lichamelijke nadelen.
Yeah, well, that's just, like, your opinion, man.
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
3 weken sterren kijken in augustus: www.iayc.org
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |