Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.quote:Op woensdag 17 juni 2009 22:43 schreef logicc123 het volgende:
Maar hoe kan je iets doen terwijl je in het NU bent?. Voor alles wat je doet heb je toch je verstand nodig?
Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn levenquote:Ben je zelf trouwens in staat om je verstand uit te schakelen en in het NU te komen?
Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?quote:Op donderdag 18 juni 2009 01:08 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Even de laatste post uit het laatste topic:
[..]
Nee je hebt bewustzijn nodig om dingen te kunnen doen. Het verstand is een onderdeel vh bewustzijn. Het verstand is heel nuttig want daardoor kunnen we in veel meer detail problemen oplossen. Je gedachten en je verstand zijn echt niet nutteloos, integendeel. Het heeft de mens gebracht waar ze vandaag de dag is.
Ik kan zo weer een heel verhaal gaan vertellen, maar dit is allemaal al uitgelegd in dit topic en ook vooral het vorige topic. Het is heel veel om te lezen, maar het is dan ook geen makkelijke materie. Ik kan je dus niet zomaar duidelijk maken hoe ik dat ervaar, dat doen zonder denken.
[..]
Ja hoor geen probleem. In het begin kon ik het een paar seconden, nu veel langer. Ik heb ooit een ervaring gehad waarbij de identificatie met mijn verstand werd doorbroken. Dat was het meest gelukzalige moment van heel mijn levenVijf golven van intens geluk bewogen zich door mijn lichaam, de een nog heviger dan de andere. Ik snap heel goed dat wanneer mensen deze ervaring niet hebben gehad, deze materie heel lastig te begrijpen is.
Het enige wat ik persoonlijk probeer te bereiken is mensen te interesseren voor deze denkwijze. Sowieso, mensen overtuigen om hierin te geloven dat werkt niet. Het gaat namelijk om de ervaring en dat moet men zelf doen. Dat maakt deze leer juist vrij onschuldig in tegenstelling tot dogmatische godsdiensten, scientology, culten enz.
In principe is het ook gewoon psychologie. En de psychologie staat nog in zijn kinderschoenen. Het is nog niet zo'n ontwikkeld gebied als de natuurkunde, scheikunde, biologie enz. Er is dus nog veel te ontdekken.
De moderne mens is nog een jonge soort op deze aarde en de menselijke beschaving staat nog maar aan het begin van zijn reis. Als soort zijn we nog vrij onvolwassen en nog niet voluit ontwikkeld. Het beter begrijpen van onze eigen psychologie is een eerste stap naar een meer volwassen wereld en dientengevolge een betere, gezondere en meer veilige wereld.
Dit zie je ook in de ontwikkeling van 1 enkel mens. Hoe ouder een mens wordt hoe beter hij of zij zichzelf leert kennen. Dit levert een meer evenwichtigere persoonlijkheid op.
Uiteindelijk denk ik zelf dat onze soort alleen in staat zal zijn te overleven wanneer we dit andere perspectief van onze psychologie gaan gebruiken. We moeten toe naar een verlichte (een niet met het verstand en het ego identificerende) wereld toe, om alle (?) conflicten achter ons te laten.
Als jij iets voor het eerst doet, als je een handeling nog moet leren dan gaat dat leren veel sneller wanneer jij jouw verstand daarbij gebruikt. Wanneer je je een handeling al eigen hebt gemaakt dan kun je die handeling eigenlijk grotendeels op instinct doen, net zoals dieren dat doen.quote:Op donderdag 18 juni 2009 09:18 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Als je het bewust zijn nodig hebt om dingen te kunnen doen. Wat is dan het geen wat jouw vertelt hoe de afwas gedaan moet worden, hoe krijg je de borden in het juiste keuken kastje nadat je ze afgedroogd hebt, wat zegt waar de glazen moeten staan?. Dat moet jouw verstand je toch vertellen?
Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jijquote:Op woensdag 17 juni 2009 14:04 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Maar dit kan ik niet helemaal bevatten, hoe kan je dat nou toepassen in je dagelijks leven.
Je staat op s'ochtends, je moet toch nadenken dat je straks douchen, aankleden moet. Daarna dat je moet eten en je rekening ermee moet houden dat je bijvoorbeeld half 9 op je werk moet zijn.
Je moet toch altijd wel nadenken over de toekomst in het dagelijkse leven. Dat je tijdens mediteren in het NU kan komen snap ik maar ik snap niet hoe dit in het dagelijks leven te doen.
En ook al zou je wel over de volgende 5 minuten mogen nadenken, wat is dan het verschil tussen aan de volgende 5 minuten denken of nadenken over volgend jaar?.
Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.quote:Op donderdag 18 juni 2009 19:25 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ook even mijn mening: het is inderdaad lastig te vatten en ik begreep het eerst ook niet helemaal en was ook zeer kritisch, net zoals jijMaar er zit wel degelijk een hele grote kern van waarheid in de theorie van De kracht van het NU en nee, voor mij werkt ook niet alles uit dat boek. Je moet het dan ook niet te letterlijk nemen. Je zegt dat je tijdens het opstaan al denk aan het douchen, al aan het aankleden, het eten. Je verstand weet dat je die dingen nog moet, maar heeft het zin om daar steeds mee bezig te zijn? Je bent dus tijdens het opstaan bezig in je hoofd met het douchen, tijdens het douchen met het eten, tijdens het eten met het naar het werk gaan? Daar zit dan een "probleem", alleen heb je zoiets niet gauw in de gaten. Ik had het ineens door toen ik richting een deur liep met ruiten erin, ineens besefte ik me dat ik in gedachten die deur al door was en toen realiseerde ik me ook dat dat volslagen belachelijk was, je weet immers niet wat er zich achter die deur gaat afspelen (ook al kun je zien wat er achter die deur zit) en als er iets gebeurt voordat je die deur doorgaat, kun je niet eens meer adequaat reageren omdat je het moment in gedachten al voorbij bent. Ook tijdens het reizen naar het werk heb ik gemerkt dat het werkt: ik zat eerst in de auto continu op de klok te kijken en te denken "dat ga ik niet halen" en dan ben je al excuses en smoesjes aan het verzinnen waarom je te laat bent, terwijl het nog niet eens zeker is of je te laat bent. Je moet gewoon op dat moment je best doen om er naartoe te gaan, meer kun je niet. Je kunt niet ineens eerder vertrekken (ja, misschien morgen, maar alleen morgen op het moment zelf, het Nu van morgen dus) en je kunt ook hoe en hoe laat je aankomt niet veranderen nu. Waarom zou je dan wel die gedachten in je hoofd halen?
Ik moet zeggen dat nu ik het wat meer door heb (in combinatie met andere technieken) ik veel positiever in het leven sta en vooral aan mijn nek/schouders merk ik het. Ik had namelijk al heel lang last van RSI-verschijnselen waarvoor ik ook een half jaar fysiotherapie heb gehad (zonder resultaat overigens) en ik moet echt zeggen dat ik er de laatste tijd veel minder last van heb dan eerst, ben er dan ook wel overtuigd dat die klachten een psychische achtergrond hebben. Zoals Tolle ook zegt: acceptatie is de key voor dit alles. Ook accepteren dat het fout zit bijvoorbeeld, dat is stap 1 om er weer uit te komen. Je moet niet continu gaan bedenken hoe je het graag gehad had (op momenten kan dat wel eens fijn zijn, maar zorg niet dat dat je gedachten gaat beheersen)
Maar ik was ook heel erg kritisch hoor(en nog steeds op sommige dingen) Ik heb het boek trouwens utgeleend aan een vriendin van me die er erg in geïnteresseerd was, ben eens benieuwd wat zij ervan gaat vinden.
Er zijn zat mensen die wel onder de douche die boterham aan het smeren zijn (figuurlijk dan, letterlijk lijkt het me een smeerboel wordenquote:Op donderdag 18 juni 2009 19:40 schreef logicc123 het volgende:
[..]
Oke, maar die dingen die jij op noemt zijn gewoon logisch.
Die begrijp ik ook, ik snap dat het beter is om tijdens het douchen je te focussen op het douchen in plaats van in je gedachten al je boterham te smeren.
Maar dit is gewoon iets simpels, daar hoef je geen boek voor vol te schrijven.
Voor mij komt het boek over alsof er iets magisch is wat nog vrijwel niemand heeft ervaren.
Het begin van het boek vond ik interessant maar het laatste gedeelte begon me gewoon te irriteren, toen dacht ik echt wat is dit een tijdverspilling.
Tolle zegt ook dat al het geluk uit bewust zijn komt , niet uit nastreven van doelen etc.
Maar wat doen wij op aarde dan.
Hij zegt min of meer dat de wereld beter zou zijn als iedereen bewust is, maar waarom zou je nog iets uitvoeren als echt geluk,vrede(al het goeie) uit bewust zijn komt.
En als het materiële gewin puur uit het verlangen van het ego komt.
Oeh, een echte cliffhanger in dit topicquote:Op zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
Mooi dat het voor je werktquote:Op zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
Juh, maar ik vraag me af hoe dat correspondeert met die theorie...quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?quote:Op woensdag 1 juli 2009 10:44 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Verdringen is nooit goed, acceptatie is de key in deze. Je moet de huidige situatie accepteren, ook al is die niet leuk. Dus niet blijven hangen in "oh was ik nog maar met haar samen", want dan leef je in het verleden met je gedachten. Vanuit die acceptatie kun je verder gaan bouwen naar iets nieuws bijvoorbeeld, of naar een verbetering. Ik was het nooit met hem eens toen hij zei "tijd speelt geen factor hierbij", maar ben er inmiddels wel achter dat daar een kern van waarheid in zit.
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"quote:Op woensdag 1 juli 2009 10:50 schreef maniack28 het volgende:
[..]
Ok, de key ligt dus in het accepteren... maar wat als je relatie ten einde is om een reden die je niet kan accepteren, dwz: je vindt elkaar echt echt echt ontzettend leuk, maar het kan vanwege de een of andere reden niet werken. Hoe accepteer je dit soort oneerlijke dingen?
Ik bedoel, als iemand je niet meer leuk vindt of iemand gaat vreemd dan kan ik dat ook accepteren, het doet wel pijn, maar ik kan daar mee leven. Het idee dat dingen soms zo onlogisch en oneerlijk zijn, daar kan ik niet mee leven. Maar misschien is dat mijn rationele gedachte over dingen die soms loodrecht op gevoelskwesties staan.
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?quote:En tijd speelt geen factor.. je kan niet van het een op het andere moement dingen verwerkt hebben toch? Of is dat wel mogelijk?
Wij wachten!quote:Op zondag 21 juni 2009 18:18 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Goedenavond NU-ers. Ik heb denk ik over een paar dagen wel weer een verhaaltje
Tja, blijkbaar leeft het toch meer bij mensen dan ik in eerste instantie dacht. Dat geeft me weer aan dat ik toch niet zo raar blijk te zijnquote:
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:44 schreef Natalie het volgende:
Verdringen lijkt me sowieso niet de juiste weg. Vroeg of laat komt 't toch wel naar boven en zit je jaren later met dat 'gekrenkte ego'.
De key is om niet door te draven.
Ik vind het mooi omschreven en je hebt denk ik wel gelijk, het lukt alleen niet altijdquote:Op woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
Dus in feite kan je verdriet hebben en het accepteren tegelijk? Voor mij is een tijdje verdrietig zijn om iets een verwerkingsproces om iets te accepteren. Ik huil een beetje uit, praat erover, denk erover en door dit te doen kan ik het op den duur een plek geven, het verwerken. Maar als je iets meteen accepteert dan heb je toch ook geen reden meer om te huilen?quote:[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
Das toch mooiquote:Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.quote:Op woensdag 1 juli 2009 14:30 schreef logicc123 het volgende:
Nog wat dingen die mij bezig houden.
Volgens van Tolle, is al het materiële in ons leven vergankelijk. En dat is ook wel zo natuurlijk.
Hij vertelt dat wij altijd vrede/geluk hebben in volledige bewustzijn.
Maar ik vroeg mij dan af, wat als je muziek luistert?
Ben je dan in het NU?, ik denk het niet. En hoe je muziek leuk of niet leuk vinden als je volledig bewust bent?
Kan je überhaupt iets materialistisch als leuk ervaren als je volledig bewust bent?
Ik heb ook bij veel muziek emoties.quote:Op woensdag 1 juli 2009 17:32 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Ik denk opzich van wel. Maar ik denk ook dat je het net iets anders kunt bekijken. Namelijk dat je natuurlijk nog wel eens boos zult zijn of een goed gevoel hebben bij bepaalde muziek, maar dat je je niet meer zo laat meeslepen door het gevoel van het moment. Observeer voor de gein eens hoe snel die kunnen veranderen en kijk dan eens of jij die gevoelens bent.
Het accepteren dat het over is, heeft volgens mij 2 kanten (in mijn situatie nu dan): Verstand en gevoel..quote:Op woensdag 1 juli 2009 11:11 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Dit zul je dan toch ook echt moeten accepteren. Er is altijd een reden voor zo'n breuk. Als je zegt dat je dat niet kan accepteren, dan ben je waarschijnlijk niet eerlijk tegenover jezelf en wil je heel graag dingen ontkennen. Maar zoals iemand in het vorige topic een keer mooi zei: "soms moet je ook accepteren dat je iets niet kan accepteren"
[..]
Het is ook niet zo dat je geen verdriet meer mag hebben bijvoorbeeld, dat soort dingen hoort er gewoon bij. Maar volgens de theorie kun je dus wél dingen van het ene op het andere moment geaccepteerd hebben. Want wanneer wil je het dan wel accepteren?? Waarom lukt het dan wel en nu nog niet? Over een maand is het ook weer het nu van die dag, maar is die dag dan zoveel anders dan de dag die je nu meemaakt?
Goh, en ik was toen een van de meest kritische personen in deze topicreeks over dit boek, nu leg ik het mensen uit
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..quote:Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:30 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Haha, heel toevallig was ik net het vorige topic aan het napluizen en wilde ik net dit van jou kopieren:quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:32 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
Ademhalingsoefenen kunnen best helpen. Je wordt er rustig van omdat je je op je lichaam richt. Er is er eentje die ik wel eens doe:quote:Ik zit weer met een probleem van een half jaar geleden momenteel. Moeilijk hoe ik daar nou weer mee om moet gaan. Naja. Een vriend van me loopt bij een haptonoom die zich ook veel met dit soort zaken doet (ook met ademhaling etc). Ik heb al vaker overwogen eens te kijken of het wat is. Heeft iemand ervaringen met een haptonoom?
Ik herken dit wel een beetje. Misschien omdat je wanneer je in het nu zit eindelijk je vermoeidheid herkent. Normaal gesproken gunnen we ons niet de tijd om vermoeid te zijn. Op mn werk neem ik ook niet echt de tjid om tot rust te komen. De dag gaat dan wel lekker snel door de constante aanwezigheid van adrenaline maar aan het einde vd dag ben ik gewoon echt moe.quote:Op woensdag 1 juli 2009 18:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik probeer de laatste tijd om zo ver mogelijk het 'nu' in te komen. Maar ik merk, hoe verder ik probeer te gaan, hoe meer weerstand mijn ego me geeft. Tot het op een bepaald punt niet echt verder kan. Als ik in bed lig of zit val ik als een blok in slaap, als ik buiten rondhang of een mooie plek bekijk wordt ik ook gewoon moe.
Ik snap wel wat je bedoelt. Soms lijkt het net alsof er een dikke laag gedachten/ego/mist voor je verstand hangt. Op deze momenten is het heel moeilijk om in het nu te zijn. Maar goed, juist die herkenning is weer een nieuwe stap in de "ontmanteling" van het ego.quote:Ik probeer het maar te painten, misschien niet duidelijk.
In iedergeval, dat ik verder in het 'nu' ga betekend niet dat ik me dan depressief ga voelen, ik ben me bewust van dat deze gevoelens er zijn, maar op een bepaald punt, richting het uiterste zegmaar (zo heb ik me periodes gevoelt en dat wil ik nóóit meer) geef ik op. Niet door wilskracht maar doordat ik wordt afgeleid door gedachten of dat ik mijn concentratie niet kan behouden.
Maar dit is volledig mijn interpetatie
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkomquote:Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
Als ik er namelijk over ga nadenken, merk ik dat ik niet in het Nu ben, juist door dat zelfde nadenken.. en daar gaat het bericht in de openingspost volgens mij ook over: een vrije tijd te veroveren op wat je op dit moment allemaal denkt te weten.. je gedachten loslaten, niet meer en niet minder
Hier ben ik het helemaal mee eensquote:Op donderdag 2 juli 2009 00:02 schreef DaneV het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst![]()
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
Ja idd. Je moet je emoties gewoon beleven en dat is best eng of gewoon kut. Zelfs positieve emoties beleven kan eng zijn voor mensen omdat ze zich dan teveel bloot geven.quote:Op woensdag 1 juli 2009 11:25 schreef elcastel het volgende:
[..]
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).
Relativeringsvermogen is idd ook heel erg belangrijk! Doordat ik me heel erg ben gaan verdiepen in wetenschap en dergelijke is mijn relativeringsvermogen enorm toegekomen. Ik weet nu hoe wonderbaarlijk het leven in elkaar steekt en dat negativiteit zonde is van je tijd.quote:Op woensdag 1 juli 2009 12:03 schreef Puckzzz het volgende:
Ik kwam/kom het boek maar niet door...misschien toch weer eens oppakken.
Ik ben ook een beetje van mening dat ik wel OK zit qua relativerings vermogen en positieve dingen uit (eventueel) negatieve situaties halen.
Je vriendin kwijt raken is kut, maar er zijn veel ergere dingen en over niet al te lange tijd zijn we allemaal dood. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat relativeringsvermogen ook erg belangrijk is.quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.quote:Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
Ik ben ook even benieuwd naar je ervaringenquote:Op zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
Absoluutquote:Op donderdag 2 juli 2009 02:18 schreef Stefanovich het volgende:
Het is toch zeer lastig allemaal...
Misschien werkt dat idd niet en is dat alleen weggelegd voor mensen die in een klooster hoog in de bergen wonen, ver weg bij de linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. Verder is het wel belangrijk om te weten dat het ook geen streven moet zijn. Verlichting is geen doel dat je in de toekomst kunt leggen. Bij verlichting gaat het erom dat je een bepaald perspectief herkent en daar is helaas geen stappenplan voor. Opeens heb je het. Daar gaat het om bij verlichting.quote:Totale verlichting of bewustzijn nastreven werkt gewoon niet, je zal je altijd in het leven wel eens kut of slecht voelen, dat hoort erbij.
Er zijn meerdere manieren om de druk van je ego te verlichten. Positief denken is daar absoluut 1 van. Dat is ook datgene waar ik het eerst mee in aanraking kwam, de psychologie van positief denken. Leren hoe je overtuigingen tot stand komen en hoe deze overtuigingen een bril vormen waardoor jij naar de wereld kijkt.quote:Dus ik denk dat vooral positief zijn, rust in je hoofd en acceptatie en gemoedsrust, dus dat je je zo min mogelijk verzet tegen het nu, je je goed doen voelen. Je moet niet willen streven naar zoveel mogelijk bewustzijn, dat werkt iig voor mij niet, gewoon de gedachten van je afgooien is voor mij genoeg.
Klinkt interresant, volgende week maar eens doorlezen..quote:
Ik wilde met dat bericht een beetje het spannende gevoel weghalen, daarmee creëer je m.i. namelijk een barriere waarbij mensen gaan denken dat het iets moeilijks en unieks is..quote:Op donderdag 2 juli 2009 02:16 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.
Daar ben ik mij ook van bewust idd.. hier wordt er nogal makkelijk gedacht (en gedaan) over ideeën als dit (en The Secret zie ik als een soort uitvloeisel hiervan), terwijl er in het Oosten jarenlange geestelijke arbeid bij komt kijken. Maar toch vraag ik me af in hoeverre je echt zo veel moet gaan werken/zoeken. Soms denk ik dat daar een groot deel van het probleem uit voortkomt, dat we gewoonweg te moeilijk doen en denken.. maar dat kan ook wel weer het ego zijnquote:Op donderdag 2 juli 2009 01:48 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkom![]()
Maar Eckhart Tolle heeft blijkbaar wel zo'n verlichtende ervaring gehad dat hij een jaar lang op een bankje in een park heeft geleefd en daar compleet gelukkig bij was.
Ik denk ook dat voor de meesten onder ons complete bevrijding van het ego erg moeilijk wordt. We leven nou eenmaal in een linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. We moeten ons wel bedenken dat er boedhistische monniken zijn die hier dag in dag uit mee bezig zijn.
De mate van verlichting (van je ego) kan per persoon verschillen denk ik.
Nee, ik zie het ook niet als zo'n geweldige ervaring die in één klap je leven verandert eigenlijk, maar ik haal er gewoon de dingen uit die ik kan gebruiken en die voor mij werken. Voor mij is dat voldoendequote:Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Wie hier kan er echt in het NU komen?
Ik heb zelf wel het idee dat ik momenten heb dat ik in het NU kan komen, maar dat schakelt dan enorm snel met me verstand.
Maar in het NU komen is tot nu toe voor mij geen magistrale gebeurtenis zoals Tolle hem omschrijft. Ik weet dat er een fokker is die dat wel mee gemaakt heeft.
Maar vraag me af wie komt hier nu echt in het NU?
Het boek is immers zo populair, maar geen resultaten?
Dat had ik laatst ook al eens geconstateerd inderdaad. Extraverte mensen lijken ook minder met dingen te zitten, van minder dingen een "probleem" te maken enz. Was laatst op Pinkpop en toen heb ik eens goed zitten kijken naar de verschillen tussen mensen, daar heb je namelijk heel veel verschillende mensen bij elkaar, dus kun je eens goed observeren. Wat me toen ook opviel is dat mensen eigenlijk alleen écht van elkaar verschillen door hun manier van denken, fysiek gezien zijn we allemaal min of meer hetzelfde. En die manier van denken kan het verschil maken met hoe mensen naar je kijken, hoe je je zelf voelt, hoe je dingen aanpakt enzovoorts, de rest is dan bijzaak.quote:Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
Ja, die geloven mogen ze ook uit het boek schrappen van mij ja...quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Muziek luisteren alleen is voor mij niet voldoende, ik kan écht niet zonder muziek in mijn leven, dat niet, maar ik heb altijd het gevoel dat ik ook nog iets moet doen ondertussen. Muziek kan wel de stemming beïnvloeden en andersom ook, aan de hand van mijn stemming bepaal ik welke muziek ik wil horen. Ik maak trouwens ook muziek, al jaren, maar heb niet het idee dat dat zorgt dat je meer in het NU komt. Het is trouwens wel iets wat ik ontzettend graag doe, kan mijn gitaartje(s) echt niet missen. Maar dat heb ik dan weer niet met sport, daar kan ik echt mijn energie niet in kwijt, ik zie dat meer als een noodzakelijk kwaad...quote:Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
Maar kun je volgens jou ook een groot relativeringsvermogen hebben zonder verlicht te zijn? Ik denk namelijk dat ik altijd wel een groot relativeringsvermogen heb gehad, misschien soms wel té groot, dat ik bijvoorbeeld nergens écht enthousiast over kan worden, altijd zo'n gematigde reacties, maar dat heeft dan misschien ook weer meer met een introvert karakter te maken.quote:Op donderdag 2 juli 2009 02:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Acceptatie is idd ook heel belangrijk en komt ook voort uit relativeringsvermogen en voor relativeringsvermogen hoef je niet verlicht te zijn. Maar verlichting vergroot je relativeringsvermogen enorm, dus verlichting is zeker wel waardevol. Maar goed, er zijn genoeg mensen in deze wereld (denk ik) die volledig gelukkig zijn en niet verlicht zijn.
Wat je aangeeft klopt als een bus, maar ik zou dat niet echt als "leven in het nu" willen betitelen, het is meer leven in een wereld, waar je je comfortabel voelt. The comfort zone. Ik weet niet of je ooit een seminar van Bob Proctor hebt gezien, hij heeft daar ook aardig wat artikelen over geschreven. Hoe mensen in een soort cirkel terrecht komen waar ze niet uit komen, willen ze ook niet, want zo gaat het allemaal zijn gangetje wel.quote:Op zaterdag 4 juli 2009 12:49 schreef logicc123 het volgende:
Ik denk dat des te ouder je wordt des te minder je in het NU gaat leven. Tenzij je jezelf leerd in eht NU te leven door bijvoorbeeld de kracht van het NU te lezen en toepassen etc.
Als ik bijvoorbeeld naar oudere mensen, doen ze bijna altijd hetzelfde.
Jaar in jaar uit.
Ze lopen een soort script af, hun leven bestaat uit het huishouden. Het lezen van reclame folders.
Jaren lang dezelfde tv programma's volgen.
Gespreks onderwerpen zijn ook altijd hetzelfde, met ook altijd de te verwachten antwoorden en conclusies.
Het lijkt wel of die mensen bezeten zijn door hun verstand. Creativiteit lijkt er niet meer toe te doen.
Alles moet voldoen aan de standaard.
Alles moet hetzelfde zijn, het huis, de tuin. Niet teveel afwijken van de buren.
De auto, de kleding enz.
Zou dat niet zijn doordat ze steeds meer in hun verstand gaan leven?
Jongen mensen zijn nog meer in het NU volgens mij, een baby is volledig in het NU.
Stapje voor stapje raak je meer in je verstand verstrikt, en leg je je zelf allerlei beperkingen op.
Jongeren zijn meestal flexibeler dan hun ouders. Een 18 jarige kan in 1 dag ze koffer pakken en op vakantie gaan.
Maar zijn ouders moeten waarschijnlijk eerst de agenda pakken, dan alles plannen, analyseren.
Lijstjes maken voordat ze met een hoop stress en gepieker op vakantie gaan.
Natuurlijk voor een gedeelte komt dat omdat zijn ouders meer verantwoordelijkheden hebben. Maar dat is maar een klein gedeelte volgens mij.
Het “burgerlijke”leven is volgens mij een perfect voorbeeld van onbewust zijn/ in je verstand zitten.
Niet in het NU leven.
Een standaard rijtjes huis mooi vinden bijvoorbeeld terwijl er 50 exact dezelfde vierkante blokken in rechte lijnen omheen gebouwd zijn. Dat is puur iets mooi vinden op het verstand, Het verstand houdt van rechtlijnig heid, analyseren.
Of dit 100 % kopt durf in niet te zeggen maar hier zat ik even over te brainstormen.
En ja, dat moet ik eigenlijk niet doen om in het NU te komen
Van dag tot dag te leven, met andere woorden, in het nu. Het heeft helemaal geen nut om nu al jezelf druk te gaan maken voor een sollicitatie die over 3 dagen is. En als je jezelf al loopt te vertellen dat die sollicitatie gaat mislukken dan weet je al zeker van te voren dat het niet gaat werken.quote:Op zaterdag 4 juli 2009 23:31 schreef logicc123 het volgende:
Maar eigenlijk vindt ik het wel heel zonde dat mensen in zo'n leven terecht komen.
De meeste van die mensen zullen waarschijnlijk zeggen dat ze best tevreden zijn met hun leven. Maar ondertussen hebben ze het wel met elkaar over “die goeie ouwe tijd”. Die goeie ouwe tijd was eigenlijk helemaal niet zo bijzonder denk ik maar het is vooral het missen van in het moment leven.
Niet teveel vooruit kijken. Jouw creativiteit laten vloeien.
Meestal zeggen diezelfde mensen nog letterlijk”vroeger leefde ik met de dag, hoefde ik niet te ver vooruit te kijken”. Maar hun schuiven dat toe aan het feit dat ze toen jong waren en dat dat daardoor kon en NU niet meer kan omdat ze “volwassen”zijn, omdat ze “verantwoordelijkheden”hebben, terwijl dat maar een heel kleine invloed heeft op het mogelijk verminderen van het onbezorgde/”NU attitude” leven wat ze vroeger hadden.
Het wordt gewoon veroorzaakt door het verwachting patroon wat de vorige generatie heeft opgebouwd. En mensen geven zich uiteindelijk daaraan toe door dat dat “gewoon”is.
Wat ook wel frappant is, is dat mensen die iets ernstigs of levensbedreigend hebben mee gemaakt vaak besluiten om van dag tot dag te leven.
Qua geest lijken deze mensen ook te verjongen , ze houden er opeens aparte ideeen op na, krijgen een onverschillige mening vergeleken met hun leeftijdsgenoten.
Ik denk omdat ze eindelijk weer in het NU komen.
Maar nog lang niet het NU waar “de kracht van het NU”over gaat.
Maar al heb je een liniaal met links verstand en rechts NU, dan gaan ze in ieder geval meer naar rechts toe op de liniaal.
Bob Proctor heb ik nog nooit van gehoord, zal eens googlen
haha, ja ik kom er net vandaan, ik irriteer me nog steeds aan kleine dingen bij haar maar probeer het te neutraliseren door bewust te zijn. Ik durf nog niet echt met oplossingen te komen omdat wij samen het probleem hebben dat we geen ruzie kunnen maken, en als er iets van ruzie is laten we het maar zo snel mogelijk overgaan met de instelling van "ruzie is nergens voor nodig". Maar daardoor kroppen we wel weer dingen op.quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:50 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Hoe gaat het trouwens met jou en jouw ex-ex Sinterklaaskapoentje?
Ik kan er geen touw aan vastknopen, maar hoe is het gegaan? Maar jij bent ook iemand die dus vaak dingen maar blijft uitstellen? Ik heb dat zelf ook wel...quote:Op zondag 12 juli 2009 22:07 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Hey jongens, zijn jullie er nog
Ik heb lastige zaken op te lossen, ik denk toch wel aan het motto van het drijfzand, ik moet dit probleem oplossen omdat ik er niet mee kan leven. Dus ik zie best op tegen morgen waar dat zal gebeuren, maar ik moet maar eens leren dit soort problemen op te lossen.
Eh ja, ik kan begrijpen dat je er niks van snapt, het was ook een beetje een warboel in mijn hoofd toenquote:Op dinsdag 14 juli 2009 09:18 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ik kan er geen touw aan vastknopen, maar hoe is het gegaan? Maar jij bent ook iemand die dus vaak dingen maar blijft uitstellen? Ik heb dat zelf ook wel...
Geen idee wie Pieter Frijters is, heb je dat boek gelezen? Welke knop zette hij om?quote:Op dinsdag 14 juli 2009 23:44 schreef lyolyrc het volgende:
Zelf ook maar even een tvp plaatsen
Edit: Ik zat me nog af te vragen of Pieter Frijters met zijn Mindtuning niet precies hetzelfde bedoelt als Eckhart Tolle. In het boek over Mindtuning beschrijft Frijters dat hij erin slaagde een knop om te zetten, waardoor hij ineens van zijn irreële angsten af was.
Google even op mindtuning, dan vind je zijn website wel. Ik weet overigens niet of hij het ook over zo'n knop heeft op zijn website.quote:Op donderdag 16 juli 2009 01:55 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Geen idee wie Pieter Frijters is, heb je dat boek gelezen? Welke knop zette hij om?
quote:Op donderdag 16 juli 2009 10:08 schreef zonnelens het volgende:
Eckhart Tolle - A new Earth
Eckhart Tolle - Power of now (kracht van het nu)
De 2 boeken gaan voornamelijk over de Ego en hoe je die het beste kunt genezen.
Het ego is het persoon die jij denkt dat je bent. Waarover je praat als je het woord 'mijzelf' uitspreekt. Het is de stem in je hoofd die nooit eens zijn bek kan houden. En de over alles oordelende, irriatante betweter die voor ongeloofelijke onzekerheid en angsten zorgt. Het ego leeft namelijk continu in de angst om uitgeschakeld te worden / te sterven / ongeaccepteerd te worden.
Het ego is de reden dat mensen hun hele leven inrichten voor de mening van anderen (acceptatie). Het is ook de reden waarom er eetstoornissen, depressies, ruzies, oorlog en conflicten, irritaties, religies, nationalimse en vooral angst, angst en nog eens angst bestaan op deze wereld.
De kracht van het nu focust zich iets meer dan het andere boek op het 'NU'-moment, omdat de Ego juist niet in het nu leeft. Je kent het wel, dat je weer over het verleden of toekomst zit na te denken. Dat je, net als elk ongetraind persoon, altijd wel ergens anders bent met je hoofd dan in het 'nu', behalve als je klaarkomt of iets anders intens aan het doen bent. De ego ontleent zijn kracht aan het begrip 'tijd', wat zijn overleving garandeert.
De enige manier dus om hem geen energie meer te geven is door in het NU te gaan leven. Dan zal hij langzaam maar zeker zijn kop gaan houden en jou niet meer overnemen. Dan zul je niks meer nodig hebben in je leven om 100% gelukkig te zijn, behalve voedsel en slaap. Dan hoef je geen enkele situatie meer in het verschiet te hebben om compleet te zijn. En hoef je nooit meer aan die pijn van vroeger te denken, waar je nu helemaal geen fuck meer aan hebt.
Dan heb je rust, stilte, geluk en liefde in je hoofd, zoals elk dier dat van nature heeft.
En ja, dat heeft ook absoluut zijn effect op de gezondheid van je lichaam, evenals je hormoonspiegels. Depressies zijn vrijwel altijd het gevolg van een onrustig hoofd voor een lange tijd, want op den duur tot andere hormoon-waarden heeft geleid.
Het zijn niet alleen de best geschreven boeken ooit, ze helpen je ook nog eens ontiegelijk in het proces van genezing MITS je bereid bent het ego als een ziekte te zien.
Voor mij was dat heel makkelijk, want ik had er zelf net zo goed een. En als ik om me heen kijk dan zie ik mensen met een gigigantisch ego, zoals mensen die veel juwelen moeten dragen, gothics, betweters, kortom mensen die continu met hun status en uiterlijk bezig zijn om maar geaccepteerd te worden.
Geloof mij maar dat die mensen 's avonds in hun bed niet gelukkig onder de wol gaan. Eigenlijk had ik misschien geen extreme voorbeelden hoeven te geven, want de meeste ego's zijn bijna net zo groot als die. Ik lulde ook continu tegen mezelf (daar heb je het al), of had filmpjes in mijn hoofd van toekomstbeelden waarin ik de ster was, of dacht aan de pijn van vroeger en hoe ongelukkig ik wel was en zat simpelweg nooit eens lekker in dit moment me puur te focussen op wat zich er afspeelt op deze prachtige planeet.
En laatste is gezond, voor de hele mensheid. Als we onze ziekte kunnen genezen bestaan er ook geen problemen meer. Een probleem is simpelweg onacceptatie / verzet tegen een situatie, ongeacht of je er wat aan kunt doen of niet. Laat het leven zich gewoon ontvouwen en ga mee in de stroming zonder enkel oordeel (door het ego).
Dan wordt ook jij TS, net zo gelukkig als een luie kat of tjirpende vogel (wel met de intelligentie + creativiteit van een mens natuurlijk)
Zo zweverig klinkt dat toch niet? Ik vond het juist allemaal heel natuurlijk klinken. Alsof we het vergeten zijn met zijn allen. Lees nou maar gewoon die boeken en ga er echt voor zitten. Daar kan een pilletje (symptoombestrijding) op de lange termijn echt niet tegen op.
Dit vond ik wel een goeie Zonnelens. Het is in mijn ogen nu idd heel natuurlijk. Ik voel me nu meer mens dan ooitquote:Zo zweverig klinkt dat toch niet? Ik vond het juist allemaal heel natuurlijk klinken. Alsof we het vergeten zijn met zijn allen. Lees nou maar gewoon die boeken en ga er echt voor zitten. Daar kan een pilletje (symptoombestrijding) op de lange termijn echt niet tegen op.
Heb je al wat gelezen van het boek Dane?quote:Op donderdag 2 juli 2009 11:58 schreef DaneV het volgende:
[..]
Klinkt interresant, volgende week maar eens doorlezen..
Voor degene die interesse hebben, hier kun je het e-book in pdf formaat vinden
Herkenbaar...quote:Op donderdag 16 juli 2009 21:35 schreef heaven7 het volgende:
Oh herkenbaar! Ik ben altijd bezig in mijn hoofd met de toekomstHet voelt eigenlijk alsof ik mijn hele leven al wacht. Ik wacht op vakantie en als het dan vakantie is wacht ik op de dagen dat je iets leuks doet. Maar ook op de grotere dingen 'wacht' ik altijd. Op het beginnen met studeren, op het samenwonen met m'n vriend etc etc. Ik word er doodmoe van dat ik nooit kan genieten van het nu
Flinke zit hoor, succesquote:Op zaterdag 18 juli 2009 12:21 schreef Pisces29 het volgende:
Wat leuk dat hier een hele reeks over loopt, ik ga eens alle deeltjes lezen, erg interessant
En wat ik ook leuk vind, om te lezen hoe andere dertigers (of twintigers) hier over denken... Normaal hoor ik altijd alleen "spirituele" dingen van de veertigers enzo...
Je hoeft ook niet per se 30+ te zijn. De een realiseert zich sneller dat hij/zij een bepaald probleem heeft dan een ander. Hou er wel rekening mee dat je hersenen nog in ontwikkeling zijn als je de twintig niet bent gepasseerd. Ook of je op jezelf woont kan meespelen. Probably_on_pcp schrijft ook ergens dat zijn periode in het buitenland veel betekende voor zijn functioneren.quote:Op zaterdag 18 juli 2009 16:34 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Inderdaad is 'spiritualiteit' iets voor veertigers (vooral vrouwen). Maar deze materie is meer voor 30-dilemma-mensen, en ik ben nog niet eens een 20er
Ik ben 22quote:Op zaterdag 18 juli 2009 18:53 schreef lyolyrc het volgende:
[..]
Je hoeft ook niet per se 30+ te zijn. De een realiseert zich sneller dat hij/zij een bepaald probleem heeft dan een ander. Hou er wel rekening mee dat je hersenen nog in ontwikkeling zijn als je de twintig niet bent gepasseerd. Ook of je op jezelf woont kan meespelen. Probably_on_pcp schrijft ook ergens dat zijn periode in het buitenland veel betekende voor zijn functioneren.
Ik ben zelf trouwens 28, dus ook geen 30-plusser.
Ja vandaar dat ik er ook geen tijd bij heb gezet, zo van "ga vanavond even alle delen lezen"quote:
Ik ben 19. Ik woon inderdaad nog bij mijn ouders en ben van plan binnen een half jaar alleen of met een vriend te wonen. Dus wie weet dat dat nog deuren opentquote:Op zaterdag 18 juli 2009 18:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Ik ben 22Beetje onzin om er een leeftijd aan vast te plakken. Spiritualiteit is iets wat je aan spreekt, of niet aanspreekt en zoiets als dit, leven in het nu, kun je als je het mij vraagt niet vroeg genoeg mee beginnen.
Ik vind alleen de term "spiritualiteit" altijd een beetje afschrikken, dan moet ik altijd denken aan van die overgebleven hippies met gebatikte kleren aanquote:Op zaterdag 18 juli 2009 18:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Ik ben 22Beetje onzin om er een leeftijd aan vast te plakken. Spiritualiteit is iets wat je aan spreekt, of niet aanspreekt en zoiets als dit, leven in het nu, kun je als je het mij vraagt niet vroeg genoeg mee beginnen.
Het boek is inderdaad wel meer richting psychologie, de schrijver daarintegen is meer een spiritueel persoon. Maar het licht natuurlijk ook erg dicht bij elkaar in dit geval. En ultimately maakt het natuurlijk geen bal uit hoe je het noemt, als je je er in kunt vinden is het goedquote:Op maandag 20 juli 2009 23:22 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Ik vind alleen de term "spiritualiteit" altijd een beetje afschrikken, dan moet ik altijd denken aan van die overgebleven hippies met gebatikte kleren aanDaarom zou ik dit boek uit mezelf nu niet gauw gekocht hebben omdat het in die categorie wordt ondergebracht. Zelf zou ik het boek meer onder psychologie zetten, maar aan de andere kant is het op sommige punten wel weer wat zweveriger dan het gemiddelde psychologieboek.
Ik vind het ook wel interessant om hierover te discussiëren met leeftijdsgenoten (of in elk geval in dezelfde leeftijdscategorie) met mijn vrienden kan ik zoiets niet echt bespreken, die vinden het al gauw onzin. Ik vind het ook wel prettig om te zien dat ik niet de enige ben met dit "probleem"
Ghehe.. wellicht dat het besef met drugs wat harder doorkomt en wat langer blijft hanger..quote:Op donderdag 23 juli 2009 20:38 schreef Syndicate het volgende:
Ik lees dit topic voor het eerst en heb het ook niet helemaal gelezen dus wie weet is het al langsgekomen, maar waar het in de OP op neerkomt is exact hetzelfde als wat je met een goede dosis LSD of ander psychedelica zult ervaren: het ego is nep. Het ego gaat in een goede trip dan ook geheel stuk, een zogenaamde ego-dood. Dat is een zeer bevrijdende ervaring. Wil verder geen drugs promoten, maar iig wel thumbs up voor dit topic!
Ik heb een keer paddo's gebruikt, midden in een mooi bos hier in de buurt waar veel te zien is. iIk herken veel van die dag ook wel enigzins terug als ik heel diep in het nu probeer te gaan. Behalve dan dat ik met mijn vrienden urenlang ongelofelijk heb lopen lallen over de grootste onzin.quote:Op donderdag 23 juli 2009 20:38 schreef Syndicate het volgende:
Ik lees dit topic voor het eerst en heb het ook niet helemaal gelezen dus wie weet is het al langsgekomen, maar waar het in de OP op neerkomt is exact hetzelfde als wat je met een goede dosis LSD of ander psychedelica zult ervaren: het ego is nep. Het ego gaat in een goede trip dan ook geheel stuk, een zogenaamde ego-dood. Dat is een zeer bevrijdende ervaring. Wil verder geen drugs promoten, maar iig wel thumbs up voor dit topic!
Filosoferen blijft misschien nog wel de grootste valkuilquote:Op maandag 3 augustus 2009 10:56 schreef Boswachtertje het volgende:
Ik weet niet zo goed wat het bij mij is, maar heb heel sterk het idee dat ik heel makkelijk in mijn gedachten terugval. Dat ik moeite moet doen om niet in mezelf te gaan zitten.. toch maar eens wat minder filosoferen
Inderdaad, daar ben ik nu meer en meer achter aan het komen.. heel leuke bezigheid, maar moet niet te ver gaan.. want dan brengt het niets meer (dan gedachten)..quote:Op maandag 3 augustus 2009 12:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Filosoferen blijft misschien nog wel de grootste valkuil
Ik heb sinds een aantal weken nu het gevoel dat ik dingen accepteer zoals ze zijn en dat geeft heel veel rust. "Alles is zoals het is" voel ik nu tot in m'n tenen, terwijl ik het voorheen een irritante uitdrukking vond, feitelijk is het logisch ja (uiteraard is het nu zoals het is), maar nog kon ik het niet zo voelenquote:Op maandag 3 augustus 2009 17:59 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik zelf zie het als dat ik de situatie volledig accepteer zoals ie is.
Volgens mij heb je 2 stemmen, voor zover je het stemmen wilt noemenquote:Op dinsdag 4 augustus 2009 15:19 schreef logicc123 het volgende:
Is de stem in je hoofd de stem van je verstand of van je ziel/geest?
Ik denk van je verstand, maar als ik niet meer naar die stem luister moet ik dan alles op gevoel doen?
Of zijn er 2 stemmen 1 van het verstand en 1 van je ziel/geest ?
Mee eens. Vond dat er ook een aantal onderwerpen bij betrokken werden die ik niet van belang vond, o.a. over het geloof.quote:Op woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Ik heb dat 'in de praktijk' boek, maar ben pas net in het "gewone" boek begonnenquote:Op woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Is dat 'in de praktijk'-boek een goede aanvulling of niet?
Welke boeken heb jij dan gelezen die je helderder vond?quote:Op woensdag 5 augustus 2009 08:39 schreef Biancavia het volgende:
Gisteren heb ik dat boek uitgelezen.
Ik vond het eerlijk gezegd niet het meest heldere boek wat over dit soort onderwerpen geschreven is.
Is dat 'in de praktijk'-boek een goede aanvulling of niet?
Hier nog zo 1quote:Op donderdag 6 augustus 2009 18:37 schreef Lennox het volgende:
Tvp. Gelijk de vraag welk boek jullie aanraden. De 'gewone' versie, of die in de praktijk? Vooral dat stemmetje in je hoofd komt me zo bekend voor. De afgelopen maanden hebben bij mij alleen in het teken gestaan van afstuderen. Nu het afgelopen is lijk ik alleen maar in een groot zwart gat gekomen te zijn. Het malen, en denken, over je toekomstige werk, je verdere leven, etc. Alles wat je volgens mij herkent in het 'vooruit denken'.
Dat hele discussies houden doe ik gelukkig niet zo veel meer. Maar als ik het doe heb ik idd ook de neiging om iets hardop tegen mezelf te denken, en dan vooral op een sarcastische manier. Zo van "zo zo, wat een leuke verhaaltjes kun jij bedenken zeg" wanneer ik een situatie in mijn hoofd afspeel die nergens over gaat.quote:Op dinsdag 4 augustus 2009 20:45 schreef wapwip het volgende:
Ik heb aangezien ik sinds kort weer heel geintresseerd ben geraakt in dit onderwerp, gewoon soms hele discussies met mezelf, waarbij ik tegen mezelf zeg BEK DICHTwaarbij ik dus tegen het nadenken praat
Ik ben benieuwd wat je dr van vindt.quote:Op donderdag 6 augustus 2009 21:45 schreef Idler het volgende:
Interessant onderwerp, ik heb dit topic doorgelezen en wil me hier zeker verder in verdiepen.
Zojuist Radical Honesty besteld, ik ben benieuwd.
Yep, heb ik ook.quote:Op donderdag 6 augustus 2009 23:55 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik ben benieuwd wat je dr van vindt.
Wat ik me trouwens bedenk in combinatie met vorige reply van mij, in Radical Honesty word 1 soort verhaal dat mensen maar al te graag afspelen in hun hoofd ontmaskert.
Dit verhaaltje heet "Righteous Indignation" of gerechtvaardigde verontwaardiging. Het is zo dat 90% van de verhaaltjes die ik afdraai in mn verstand (en me dus uit het nu haalt) gaat over fantasieen van gerechtvaardigde verontwaadiging. In dit soort verhalen ben ik dan terecht boos omdat iemand mij iets flikt. Ik ben er ook achter gekomen dat de emoties die hierbij komen me echt een soort van kick geven.
Komt dit iemand bekend voor?
Ik heb m liggen, maar nog niet uit. Heb m deels gelezen toen ik op reis was en had eigenlijk niet de tijd om er goed in te komen. Daar komt bij dat ik op het moment nog zo'n tien bestelde boeken heb liggen die ik nog moet aanrakenquote:Op zaterdag 8 augustus 2009 15:03 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Heeft iemand 'een nieuwe aarde' gelezen? Ik heb hem laatst gekocht en ben bij hoofdstuk 3 geloof ik.
Ik ben nu een heel goed boek aan het lezen over Lucid Dreaming:quote:Op zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebben![]()
Gaat meer de meditatie kant opquote:Op zondag 9 augustus 2009 00:43 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik ben nu een heel goed boek aan het lezen over Lucid Dreaming:
[ afbeelding ]
Werkelijk waar een fascinerend boek![]()
Belicht het gebied van bewustzijn weer vanuit een totaal andere invalshoek. Lucid dreaming is 1 vd meest interessante dingen die deze wereld te bieden heeft
Als je nog geen boek over die denkwijze gelezen hebt, moet je toch ergens beginnenquote:Op zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebbenZe vertellen allemaal hetzelfde hoor
Ik kan met dat soort zinloze beledigingen altijd goed omgaan, ik kan er zelfs om lachen, een leraar psychologie zei ooit tegen mij: Als iemand je beledigd ligt dat meer aan hem dan aan jou. Als iemand mij op straat uit scheld komt er eerder een glimlachje dan frustratie.quote:Op zondag 9 augustus 2009 00:39 schreef wapwip het volgende:
Ik snap niet zo goed waar jullie al die boeken voor nodig hebbenZe vertellen allemaal hetzelfde hoor, alleen allemaal op een andere manier, in the end komt het allemaal op hetzelfde neer. Je ego lekker laten lullen, en jezelf zijn, letterlijk jezelf zijn. Je ego-loze zelf.
Wat ik trouwens een mooi stukje vond en even wilde delen, komt van een seminar van Eckhart Tolle, vrij vertaald:
Herken je het, je bent op een feestje en iemand zegt je bent lelijk, het eerste wat jij denkt is.... nee jij bent moeders mooiste, of je denkt, nou ik kan in ieder geval goed (vul in welke kwaliteit)
Dat is dus je ego die zichzelf wil bewijzen. En vond ik wel een mooi voorbeeld van je ego in action
Juistquote:Op zondag 9 augustus 2009 17:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik kan met dat soort zinloze beledigingen altijd goed omgaan, ik kan er zelfs om lachen, een leraar psychologie zei ooit tegen mij: Als iemand je beledigd ligt dat meer aan hem dan aan jou. Als iemand mij op straat uit scheld komt er eerder een glimlachje dan frustratie.
helemaal aan het begin, als ze het over haar broer met schizofrenie heeft.quote:Op donderdag 18 juni 2009 00:51 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen![]()
quote:
De kracht van het nu heeft niet veel met schizofrenie te maken. Schizofrenie zijn gewoon bepaalde hersen signalen die verkeerd verstuurd worden/aan komen... of je nou in het nu kan leven of niet, dat maakt niet uit, die signalen blijven verkeerd gaan.quote:Op zondag 9 augustus 2009 20:00 schreef Caesu het volgende:
[..]
helemaal aan het begin, als ze het over haar broer met schizofrenie heeft.
betekent dit dat als je schizofrenie hebt dit hele 'kracht van het nu' truukje niet gaat werken?
Ik heb hem ook liggen, wel al een stukje in gelezen, best pittig soms moet je een zin echt een paar keer opnieuw lezen wil het tot je doordringen.quote:Op zondag 9 augustus 2009 00:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik heb m liggen, maar nog niet uit. Heb m deels gelezen toen ik op reis was en had eigenlijk niet de tijd om er goed in te komen. Daar komt bij dat ik op het moment nog zo'n tien bestelde boeken heb liggen die ik nog moet aanraken
hmm klinkt interessant. Is dat niet gewoon een soort van dagdromen? Dagdromen in de zin van ergens aan denken en die gevoelens ook ervaren terwijl er niks is. Dat heb ik regelmatig in de positievequote:Op zondag 9 augustus 2009 00:48 schreef wapwip het volgende:
[..]
Gaat meer de meditatie kant opAlthans, je kan een lucide droom ook in een meditatieve sfeer hebben. Je kan sowieso enorm leuke/gekke dingen doen met meditatie. Heb er al welleens wat topics over gemaakt hier maar dat loopt nooit echt enorm hard. Maar je kan er echt leuke dingen mee, je komt er dan pas achter wat je hoofd nog meer te bieden heeft
![]()
Ik heb een keer een meditatie gedaan waarbij ik in een achtbaan zat, en ik voelde alles, het was echt net écht. Erg apart om te ervaren
Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent. Het begint een beetje alsof je voet slaapt, maar dan door je hele lichaam, en vervolgens een soort van warm gevoel en een gezoem wat je hoort als je echt in trance zit. En dan kan de pret dus beginnen, althans als je gewoon voor de lol wilt mediteren. Je kan ook op chakra's mediteren, of bijvoorbeeld problemen uit je jeugd oid te doen "vergeten". Stress te verminderen etc.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 20:36 schreef Poison-Ivy het volgende:
[..]
Ik heb hem ook liggen, wel al een stukje in gelezen, best pittig soms moet je een zin echt een paar keer opnieuw lezen wil het tot je doordringen.
Maar nu ligt hij alweer een tijdje dicht totdat ik weer de aandrang krijg om verder te lezen. Soms heb je dat.
Ik heb nu ff een overload aan 'mental' leerwijzes en dingen en ik wil het nu ff laten rusten en hetgeen ik onthou en blijft hangen proberen toe te passen in mijn leven.
Ik heb wel bepaalde stukken (of zinnen) die ik heb gelezen gemarkeerd, zodat ik het makkelijk terug kan vinden![]()
[..]
hmm klinkt interessant. Is dat niet gewoon een soort van dagdromen? Dagdromen in de zin van ergens aan denken en die gevoelens ook ervaren terwijl er niks is. Dat heb ik regelmatig in de positieveen negatieve (angsten)
zin.
Vertel eens wat meer erover![]()
Even over het zitten in het NU.
Ik zit teveel in mijn hoofd en heb moeite om in het nu te zitten, ik ben veel aan het analyseren en ik wil graag meer genieten van de dingen die ik doe en meer open staan voor de situaties en gesprekken zonder me af te vragen wat 'ze' over me denken, hoe ik me voel en ga zo verder.....![]()
Ik heb het een tijdje terug op een feestje ervaren. Ik zat helemaal in mijn hoofd, ik was me ervan bewust en probeerde bewust in te ademen en te bedenken dat ik in het NU moet zitten.
Eigenlijk was ik constant bezig met het bedenken dat ik in het nu in het NU moet zittenwaardoor ik dus alsnog in mijn hoofd zat en niet in het NU . Snap je?
![]()
En ik vraag me nog een ding af, stel je zegt tegen jezelf 'ik zie er goed uit' (iets positiefs dus) dan is dat dus je ego, toch?
Of gaat het ego-verhaal alleen in op het moment dat we ons slecht voelen door ons ego?
Ik heb wel vaker moeite met het nemen van beslissingen en het maken van keuzes. Daardoor twijfel ik heel lang.
Dan zit ik na te denken (goh) en dan denk ik een keuze gemaakt te hebben. Vervolgens vraag ik me af of deze keuze gebaseerd op mijn angsten en negatieve gedachten of omdat ik weet dat ik mijn onzekerheid moet trotseren of is het een intuïtieve keuze...
Ik heb vaak dat als ik ga mediteren,(of tenminste wat ik een fijne manier vind om tot rust te komen, ik volg geen methode oid.) dat mijn hart ongelofelijk gaat kloppen, wat je al zegt. Ook heb ik snel de neiging om in slaap te vallen. Oefening baart kunst?quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent. Het begint een beetje alsof je voet slaapt, maar dan door je hele lichaam, en vervolgens een soort van warm gevoel en een gezoem wat je hoort als je echt in trance zit. En dan kan de pret dus beginnen, althans als je gewoon voor de lol wilt mediteren. Je kan ook op chakra's mediteren, of bijvoorbeeld problemen uit je jeugd oid te doen "vergeten". Stress te verminderen etc.
Meditatie werkt ook nog eens beter dan dromen, na een goede diepe meditatie ben je vaak echt goed uitgerust, beter zelfs dan slapen! Om de dood eenvoudige reden dat wanneer je slaapt, je hoofd alsnog bezig is met vanalles en nog wat, wat zich omzet in dromen. Bij meditatie ben je écht 100% tot rust, je neemt voor je dat je bijv op het water dobbert en de rest laat je gewoon gebeuren. Maar voor dat je dat kunt ben je wel wat verder want alleen al in trance komen is voor sommige mensen gigantisch moeilijk. Je hart gaat soms zelfs tekeer omdat je lichaam/hoofd niet snapt dat het ineens zo stil is, je bent immers niet gewend om 100% tot rust te zijn. De reden dat veel mensen echt maanden nodig hebben om uberhaupt tot een kleine trance te kunnen komen.
Ik kan er nog wel 3 alinea's bij typen maar dan wordt het wel erg langMocht je vragen hebben, shoot
Hartkloppingen is heel normaal inderdaad, ineens gebeurd er iets wat je hoofd/lichaam niet kent en ontstaat er een soort van "wtf is dit dan" momentquote:Op dinsdag 11 augustus 2009 21:15 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik heb vaak dat als ik ga mediteren,(of tenminste wat ik een fijne manier vind om tot rust te komen, ik volg geen methode oid.) dat mijn hart ongelofelijk gaat kloppen, wat je al zegt. Ook heb ik snel de neiging om in slaap te vallen. Oefening baart kunst?
Kun je geen meditatie-topic openen?quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
Ik kan er nog wel 3 alinea's bij typen maar dan wordt het wel erg langMocht je vragen hebben, shoot
Ik heb heel weinig ervaring met mediteren, maar ik moet wel even zeggen dat lucide dromen iets heel anders is dan gewoon dromen. Lucide dromen doe je WEL bewust. Dat is ook eigenlijk de definitie van lucide dromen.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 20:59 schreef wapwip het volgende:
[..]
Meditatie ligt dicht bij dromen, maar dromen doe je onbewust, dromen kun je niet sturen. Bij meditatie kan dit wel. Je bent dus bewust aan het dromen, in combinatie met het gevoel alsof je zo licht als een veertje bent.
Meestal ('meestal', ik ben nog niet lang bezig met meditatie) ga ik zitten in een kleermakerszit met mijn rug recht. maar al snel gaat mijn rug krom als ik me probeer te concentreren. Dan kan er weer een mindstruggle komen over dat ik goed moet zitten etc. Daarom ga ik liever liggen zodat ik me daar iig geen zorgen om hoef te maken. Tellen van adem probeer ik ook ja.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 21:23 schreef wapwip het volgende:
[..]
Hartkloppingen is heel normaal inderdaad, ineens gebeurd er iets wat je hoofd/lichaam niet kent en ontstaat er een soort van "wtf is dit dan" momentGewoon doorgaan en op een gegeven moment blijft het weg.
Wat betreft in slaap vallen, doe je het liggend? Probeer het gewoon dmv rechtop te zitten in kleermakerszit. En je zou je ademhaling kunnen tellen, van 1 tot 5 ofzo, want anders raak je of de tel kwijt, of je valt alsnog in slaap. Je zou dan eventueel nog kunnen visualiseren dat je bij iedere inademing schone lucht inademt en bij iedere uitademing vieze lucht uitademt.
quote:Op woensdag 12 augustus 2009 11:47 schreef Mozy het volgende:
Hoewel ik niet nadenk over wat er wel of niet kan gaan gebeuren, denk ik na over hoe ik kan omgaan met de dingen die gaan gebeuren. Omdat ik zeker weet, dat ze gaan gebeuren.
LOL!! Sorry, ik moet glimlachen om je post. Je kunt je frustratie op een leuke manier uitenquote:Op dinsdag 6 oktober 2009 20:59 schreef logicc123 het volgende:
Ben weer terug in dit topic.
Ik heb de kracht van het nu opnieuw gelezen. Maar weer zoals de eerste keer was ik in het begin van het boek nog positief gesteld maar verdween dat uiteindelijk weer.
Vooral omdat Tolle het heeft over je "innerlijk lichaam"voelen.
Je zou je dan eerst op afzonderlijke lichaamsdelen moeten richten en daarna op je gehele innerlijke lichaam moeten focussen? Je moet je innerlijk lichaam voelen. Maar ik voel gewoon geen innerlijk lichaam?
Bij mij gaat het bij de 1e stap al fout , daardoor kan ik al zijn theorieën gewoon niet toepassen?
Mensen nog tips hoe je op je innerlijk lichaam te richten?
(Nog wat irritatie van mijn kant:Hoe kan je je nou op je innerlijk lichaam richten door je juist op de fysieke kant tegelijkertijd te moeten richten. Van Tolle raad bijvoorbeeld aan om je te concentreren op wat je doet, wat voelen je handen wat zie je wat reuk je. Maar ook zegt hij je om op je innerlijke lichaam te richten. Voor mij klinkt dit enorm tegen strijdig.
En hoe kan je je in hemelsnaam concentreren op een gevoel?!?)
Ik oefen al een jaar bijna dagelijksquote:Op woensdag 14 oktober 2009 21:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Shut up and listen?!?!
It seems like the silence inside me
Hides away from the fear of
Hearing what's in my head
What's in my mind still remains inside
There's nowhere I can hide
The silence tries to talk
But I'm too busy listeningNog steeds druk bezig met het schijngevecht in mezelf.
@Sinterklaaskapoentje.. geef jezelf vooral ook een break.. als het niet stil wordt, dan even niet. Maar forceren heeft geen zin, ik spreek uit ervaring. Een paar jaar blowen leek de oplossing, maar nu ik gestopt ben, komt het allemaal 3x zo hard terug. Het is iets wat je moet oefenen, in je mind planten, trainen en cultiveren. Dus vooral doorgaan! En dan wellicht winnen we ooit dat gevecht permanent.. vooral na de kleinere overwinningen wil ik nogal snel terugvallen, omdat ik denk dat het gevaar geweken is.. juist dan extra alert zijn..
Hehe heb toevallig de Celestijnse Belofte en het vervolg erop gelezen.. interessante ideeën, maar het verhaal is idd een beetje a la Dan Brown meets Vrijmetselarij.. gekunsteldquote:Op woensdag 14 oktober 2009 22:00 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik oefen al een jaar bijna dagelijksDus ja, ik heb ook wel grotere overwinningen gehad, vooral mijn achterlijke kijk op de wereld in tijd van depressie even flink de wereld uitgeholpen
En verder, denk meer in lichaamsenergie of levensenergie, 'wat voor energie voel ik nu' of 'wat verteld mijn lichaam mij' enz. Heb ook de celestijnse belofte gelezen waarin veel inzichten zitten enzo. Ik zou hem je helaas niet aanraden, een waardeloos geschreven verhaal en veel achterlijke onzin. Maar wel leerzaam om na te denken over energiën en hoe we reageren op ieder anders energie enzo.
Vooral ideeën van 'keep your energy flowing' en geen dammetjes bouwen in de stroom van energie (verzet) werkt bij mij.
Ja, daar heb ik ook wel een beetje last van. Heb ik ook wel eens gehad deze zomer na een heel gezellige avond op een feestje en ik moest alleen op de fiets naar huis, ik had ineens een woede in me zitten die ik niet kende van mezelf... (schrok toen beetje van mezelf, maar gelukkig heeft verder er niemand last van gehad) Het kwam allemaal door wat negatieve ervaringen in die tijd, maar als er vrienden om me heen zijn, is het allemaal geen probleem en doe ik gezellig mee en zo. Ben ik dan ineens alleen, kan het echt drastisch omslaan. Ik pas de theorie de laatste tijd ook niet meer zoveel toe, het lukte me ook gewoon niet meer, zeker niet als je wat kutervaringen (ja, vrouwen ja...quote:Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef McGilles het volgende:
Nog goede tips om ervoor te zorgen dat je niet elk moment dat wanneer je alleen bent gaat nadenken over dingen.
Als ik onder de mensen ben heb ik nergens last van, voel ik mij kiplekker, als ik op werk ben idem dito. Ben ik sporten precies hetzelfde. Maar ben ik langer dan 2 uur achter elkaar op mijzelf ga ik altijd weer langdradig denken, dag in, dag uit. Niet perse negatief, maar wel altijd over dezelfde onderwerpen. Ik schiet er totaal niks mee op maar toch doe ik het. Tips?
Wij westerlingen zijn gewoon denkers.. filosofie en kracht vh nu. Accepteren dat je niet weet waarom je je zo voelt is tergend voor het ego, hoe zou je immers kunnen overleven zonder 'alles op een rijtje te hebben'quote:Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef Boswachtertje het volgende:
Ik zit nu in een fase dat ik op zoek lijk naar antwoorden, maar tegelijkertijd weet dat ik enkel zoek naar houvast omdat oude grenzen zijn vervaagd. Ik probeer zo open mogelijk te blijven en niet zo maar wat te gaan geloven. De kracht van nu heeft een aantal interessante ideeën, maar voor mijn gevoel missen er ook veel.
Uiteindelijk is er 1 ding dat ik echt mis, en dat is innerlijke kennis om mijn hoofd wat meer stil te krijgen. En dat komt waarschijnlijk doordat ik zoek ipv dat ik stop met zoeken en accepteer dat ik het niet weet.. de tijd zal het uitwijzen
Jups. Iets met de gedachte die je in je hoofd speelt doen.quote:Op woensdag 14 oktober 2009 22:08 schreef McGilles het volgende:
Nog goede tips om ervoor te zorgen dat je niet elk moment dat wanneer je alleen bent gaat nadenken over dingen.
Als ik onder de mensen ben heb ik nergens last van, voel ik mij kiplekker, als ik op werk ben idem dito. Ben ik sporten precies hetzelfde. Maar ben ik langer dan 2 uur achter elkaar op mijzelf ga ik altijd weer langdradig denken, dag in, dag uit. Niet perse negatief, maar wel altijd over dezelfde onderwerpen. Ik schiet er totaal niks mee op maar toch doe ik het. Tips?
Misschien helpt het, maar dit heb ik uit een "stressverlagende" methode:quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 05:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
jakkes, ik ben nu nog wakker van de stress.. ik ga over 3 dagen op vakantie en moet zaterdag nog werken overdag.. weinig tijd om vriendin te zien, moet nog zoveel regelen, geldzaken op orde maken etc etc etc.
Als ik nu op mijn ademhaling ga letten wordt ik alleen meer gestressed (alsof er niet eens genoeg lucht is om in te ademen). Zeer kut maar gelukkig ook redelijk zeldzaam.
Klinkt angstvallig herkenbaar.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 20:36 schreef Poison-Ivy het volgende:
Ik zit teveel in mijn hoofd en heb moeite om in het nu te zitten, ik ben veel aan het analyseren en ik wil graag meer genieten van de dingen die ik doe en meer open staan voor de situaties en gesprekken zonder me af te vragen wat 'ze' over me denken, hoe ik me voel en ga zo verder.....![]()
Ik heb het een tijdje terug op een feestje ervaren. Ik zat helemaal in mijn hoofd, ik was me ervan bewust en probeerde bewust in te ademen en te bedenken dat ik in het NU moet zitten.
Eigenlijk was ik constant bezig met het bedenken dat ik in het nu in het NU moet zittenwaardoor ik dus alsnog in mijn hoofd zat en niet in het NU . Snap je?
![]()
En ik vraag me nog een ding af, stel je zegt tegen jezelf 'ik zie er goed uit' (iets positiefs dus) dan is dat dus je ego, toch?
Of gaat het ego-verhaal alleen in op het moment dat we ons slecht voelen door ons ego?
Ik heb wel vaker moeite met het nemen van beslissingen en het maken van keuzes. Daardoor twijfel ik heel lang.
Dan zit ik na te denken (goh) en dan denk ik een keuze gemaakt te hebben. Vervolgens vraag ik me af of deze keuze gebaseerd op mijn angsten en negatieve gedachten of omdat ik weet dat ik mijn onzekerheid moet trotseren of is het een intuïtieve keuze...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 1 november 2009 03:26 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Klinkt angstvallig herkenbaar.![]()
Bekend met de boekenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.?
:')
Jup.quote:Op zondag 1 november 2009 13:46 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Bekend met de boeken?
quote:Overspoeld door een intens gelukkig gevoel keek in door het raam van de bus naar buiten. Ik bedacht me hoe mooi het moest zijn om daar te lopen tussen de geelbruine najaarsbladeren die ronddansten op het ritme van de wind, terwijl de laaghangende zon onverhoopte pogingen deed om een schaduw op de grond te werpen die ook maar enigszins kon silhoueren wat zich in de reflectie van haar licht afspeelde.
Meteen vroeg ik me af wat dit betekende. Waarom was dit gevoel mij zo vreemd? Was ik ooit wel gelukkig geweest? Dat is waarschijnlijk het mooie van het leven, niets is zeker totdat het ervaren is, maar weten wanneer het ervaren is kan men niet.
Hehe, herkenbaar. Heb mij ook ooit zo gevoeld, alleen dan een week lang. Ook gewoon zomaar opeens, er was niets echt veranderd in mijn leven of zo. Denk dat dat gevoel voortkomt uit tevredenheid, op dat moment valt alles op z'n plaats en ben je in balans. Door de drukte van alledag in je leven wordt die balans verstoord, door af en toe stil te staan en jezelf op te ''zoeken'' kan je weer in balans komen. Maar goed, tegenwoordig zijn we allemaal zoveel bezig met geluk en zo, miss wel teveel, je hoeft je toch niet altijd geweldig te voelen en alles hoeft niet altijd leuk te zijn, als je maar tevreden bent met jezelf en je leven, zo niet, dat moet je er wat aan doen. Waarom begin je niet eens met mediteren dan? Dat kost toch niet zoveel tijd? Gewoon s'avonds voor je gaat slapen, en miss sochtends als je wakker word, gewoon rustig mee beginnen. Ik wil dat ook wel gaan proberenquote:Op zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativerenSoms denk ik wel eens; damn, ik zak steeds verder af
O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
[..]
Je bent niet de enige die daar last van heeftquote:Op zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Heb je nog wel momenten waarbij je in het nu bent en dan een diepe vrede voelt en daardoor automatisch een diepe volle ademhaling krijgt?quote:Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativerenSoms denk ik wel eens; damn, ik zak steeds verder af
Het is al heel goed dat je het vele denken als oorzaak ziet. Dat is al een stap in de goede richting. Het is idd zo dat je denken in deze trieste situatie helemaal niets kan veranderen aan het feit dat je je vriend kwijt bent.quote:Op zondag 15 november 2009 02:42 schreef tomtomkortom het volgende:
TVP
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaanquote:Op woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Eind vorig jaar in ongeveer dezelfde periode van het jaar als nu ben ik bezig geweest met solliciteren en dat vond ik ook best eng, maar ik zag ook dat dat me echt ook persoonlijk heel veel verder kon brengen. Helaas is dat toen niet doorgegaan na een assessment met een negatief advies. Op de capaciteitentests scoorde ik bovengemiddeld, alleen de psychologische test overleefde ik dus niet helemaal en dat kwam ook voornamelijk door mijn onervarenheid op dat gebied (managerskwaliteiten, die heb ik niet en had ook nooit de indruk gegeven dat ik die wel al had) en ook door het teveel twijfelen, dus teveel nadenken. Herken mezelf wel in het rapport, maar baalde wel erg dat het toen daardoor niet doorging. (ook omdat ik dan per maand zo'n 600 euro in salaris omhoog zou gaan...) Ik denk dat dat voor mijn persoonlijke groei goed zou zijn geweest. Maar goed, toen kwam die kredietcrisis en heb ik me er ook wel een beetje bij neergelegd dat het dan toch wel beter is om even te bljiven waar ik ben, dus het ging in eerste instantie ook weer goed (voorheen ging ik echt elke dag met lood in de schoenen werken, had er gewoon écht geen zin meer in), maar ik moet zeggen: het begint nu dus toch weer te kriebelen om iets anders te zoeken, dat gevoel van écht geen zin elke dag begint langzaam weer terug te komen...quote:Op donderdag 19 november 2009 00:06 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaanEigenlijk gaat het ook gewoon om zelfvertrouwen, kleine stapjes zetten om dat te vergroten, dus een andere baan zoeken is miss niet zo gek, je gaat dan iig (even)buiten je comfortzone. Daarnaast, het leven bestaat gewoon uit keuzes maken, je weet nooit hoe iets af zal lopen en die onzekerheid is ook grote onzin, het is gewoon pure controle, angst, veroorzaakt door je ego. Over je werk, je maakt eigenlijk geen echte keuze dus, dat brengt weer ontevredenheid met zich mee, volg je hart en maak iig een keuze, of je er blijft of niet, dat maakt niet uit, als je hem maar accepteert en er achter staat.
Herkenbaar...afgelopen dagen leek ik ook wel in een eindeloze piekerbui te zitten. Vanmorgen maar weer eens het boek van Tolle erbij gepakt, en net even dit topic weer doorgelezen. En ik moet zeggen: het voelt alweer een stuk beter.quote:Op zaterdag 14 november 2009 21:56 schreef Stefanovich het volgende:
Topic maar weer even actief makenIk merk dat ik echt om het zo maar te zeggen een wilde golvende oceaan ben op dit gebied... De ene keer ben ik mij zeer bewust van mij zelf en heb ik die natuurlijke rust over mij, ofwel ik ben mij zelf en kort daarna ben ik weer een hele week aan het piekeren etc....
Heel herkenbaar overigens, zou ik zo geschreven kunnen hebben.quote:Op woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?quote:Op maandag 7 december 2009 12:16 schreef Handschoen het volgende:
Just let it go, and just be...
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
Die op aardequote:Op maandag 7 december 2009 14:27 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?Welke hemel?
Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.quote:Op maandag 7 december 2009 16:48 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Die op aarde. Als de identificatie met je ego je niks zegt, stel ik voor om een boek van Tolle te lezen
. Anders wordt het hier zo'n lap tekst (als ik het al goed zou kunnen uitleggen
)
quote:Op maandag 7 december 2009 16:59 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.![]()
Maar ik ben wel benieuwd wat dan die hemel op aarde is en waarom het een hemel is.
Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?quote:Op maandag 7 december 2009 17:12 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Omdat als je in het "nu" zit en al die drama eromheen loslaat, dan ben je gelukkig. En als je gelukkig bent dan kun je zien hoe mooi de wereld en het leven is en dat noemt hij dan de hemel.
Tja, dat is de paradox. Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.quote:Op maandag 7 december 2009 17:15 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?
quote:Op maandag 7 december 2009 17:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |