R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
TVP'tje. Ik heb me de afgelopen maanden zo af en toe eens bezig gehouden met het hele idee van de kracht van het Nu, en het is me de afgelopen paar weken totáál ontschoten.
Misschien dat ik met het volgen van dit topic wat vaker mijn aandacht op dit idee kan brengen
Misschien dat ik met het volgen van dit topic wat vaker mijn aandacht op dit idee kan brengen
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Ik heb het boek uitgeleend, die moet ik binnekort maar weer ns terug vragen, ik wil ook weer verder met dit.
Lambo of Rekt
Topic maar weer even actief maken 
Ik merk dat ik echt om het zo maar te zeggen een wilde golvende oceaan ben op dit gebied... De ene keer ben ik mij zeer bewust van mij zelf en heb ik die natuurlijke rust over mij, ofwel ik ben mij zelf en kort daarna ben ik weer een hele week aan het piekeren etc.... Ik heb me zo lang met m'n persoonlijkheid geïdentificeerd dat het verdomd lastig is om meer vanuit mijn innerlijke zelf te leven. Ach het zal ook wel altijd zo blijven denk ik, maar ik mag wel wat vaker die gedachten aan de kant zetten en meer mijn innerlijke zelf zijn. Het is gewoon een bewuste keuze die je maakt... Maar wat mij wel echt opvalt, als ik dus vanuit mijn persoonlijkheid leef, ben ik veel meer gespannen en angstig.... Waarom blijf ik dan zoveel nadenken, terwijl het niets oplost eigenlijk ?
Ik merk dat ik echt om het zo maar te zeggen een wilde golvende oceaan ben op dit gebied... De ene keer ben ik mij zeer bewust van mij zelf en heb ik die natuurlijke rust over mij, ofwel ik ben mij zelf en kort daarna ben ik weer een hele week aan het piekeren etc.... Ik heb me zo lang met m'n persoonlijkheid geïdentificeerd dat het verdomd lastig is om meer vanuit mijn innerlijke zelf te leven. Ach het zal ook wel altijd zo blijven denk ik, maar ik mag wel wat vaker die gedachten aan de kant zetten en meer mijn innerlijke zelf zijn. Het is gewoon een bewuste keuze die je maakt... Maar wat mij wel echt opvalt, als ik dus vanuit mijn persoonlijkheid leef, ben ik veel meer gespannen en angstig.... Waarom blijf ik dan zoveel nadenken, terwijl het niets oplost eigenlijk ?
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
Soms denk ik wel eens; damn, ik zak steeds verder af
O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-11-2009 00:02:01 ]
Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
Soms denk ik wel eens; damn, ik zak steeds verder af O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
quote:Overspoeld door een intens gelukkig gevoel keek in door het raam van de bus naar buiten. Ik bedacht me hoe mooi het moest zijn om daar te lopen tussen de geelbruine najaarsbladeren die ronddansten op het ritme van de wind, terwijl de laaghangende zon onverhoopte pogingen deed om een schaduw op de grond te werpen die ook maar enigszins kon silhoueren wat zich in de reflectie van haar licht afspeelde.
Meteen vroeg ik me af wat dit betekende. Waarom was dit gevoel mij zo vreemd? Was ik ooit wel gelukkig geweest? Dat is waarschijnlijk het mooie van het leven, niets is zeker totdat het ervaren is, maar weten wanneer het ervaren is kan men niet.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-11-2009 00:02:01 ]
TVP
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
Hehe, herkenbaar. Heb mij ook ooit zo gevoeld, alleen dan een week lang. Ook gewoon zomaar opeens, er was niets echt veranderd in mijn leven of zo. Denk dat dat gevoel voortkomt uit tevredenheid, op dat moment valt alles op z'n plaats en ben je in balans. Door de drukte van alledag in je leven wordt die balans verstoord, door af en toe stil te staan en jezelf op te ''zoeken'' kan je weer in balans komen. Maar goed, tegenwoordig zijn we allemaal zoveel bezig met geluk en zo, miss wel teveel, je hoeft je toch niet altijd geweldig te voelen en alles hoeft niet altijd leuk te zijn, als je maar tevreden bent met jezelf en je leven, zo niet, dat moet je er wat aan doen. Waarom begin je niet eens met mediteren dan? Dat kost toch niet zoveel tijd? Gewoon s'avonds voor je gaat slapen, en miss sochtends als je wakker word, gewoon rustig mee beginnen. Ik wil dat ook wel gaan proberenquote:Op zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
O, ik heb daar toen iets over geschreven zie ik - dat euforische gevoel -
[..]
hier eentje..die ook hinder ondervind van het denken.
En die constant bewust/onbewust denkt over bepaalde dingen...die me dwars zitten. En die niet willen "verdwijnen".
En die zelfs zo erg worden dat de concentratie op bepaalde momenten 0 is
Ga ff de beginpost goed lezen..is een behoorlijk lang stuk..maar heb het al globaal bekeken..en trekt wel mn aandacht moet ik zeggen
En die constant bewust/onbewust denkt over bepaalde dingen...die me dwars zitten. En die niet willen "verdwijnen".
En die zelfs zo erg worden dat de concentratie op bepaalde momenten 0 is
Ga ff de beginpost goed lezen..is een behoorlijk lang stuk..maar heb het al globaal bekeken..en trekt wel mn aandacht moet ik zeggen
Je bent niet de enige die daar last van heeftquote:Op zaterdag 14 november 2009 23:56 schreef RRGJL het volgende:
Bah. Ik zou willen dat ik het vol hield om me hier altijd mee bezig te houden. Ik wilde en wil nog steeds ook gaan mediteren. Ook daar komt niets van. Had ik maar een "schop onder mijn kont robot"
Dat constante zoeken naar afleiding of een simpel oppervlakkige manier van vermaak, daar kom ik maar niet vanaf. Nu is mijn excuus dat ik een drukke 40-urige werkweek heb en een vriendin, dus over het algemeen ben ik blij wanneer ik even tijd voor mezelf heb.
Het in het Nu leven doe ik niet zo heel vaak, maar tegenwoordig toch wel weer wat vaker. Ook omdat dit topic weer actief werd gemaakt. Wat ik nog wel veel doe is nadenken over dit onderwerp van verlichting van je ego. Telkens weer als ik tv kijk of bepaalde topics lees op dit forum, dan bedenk ik me wat nou de oplossing is voor alle negativiteit waar je dagelijks mee te maken krijgt.
Dan kom ik altijd weer uit op het ego en de rol die de identificatie daarmee speelt in onze huidige maatschappij. Hoe meer ik over verlichting nadenk en hoe kritischer ik naar alles (incl verlichting) kijk, hoe meer ik verlichting als oplossing accepteer.
Heb je nog wel momenten waarbij je in het nu bent en dan een diepe vrede voelt en daardoor automatisch een diepe volle ademhaling krijgt?quote:Ik heb wel dat euforische gevoel niet al te lang geleden ervaren. En dat terwijl ik niet eens bewust bezig was met het leven in het nu. Het was pas de tweede of derde keer dat het me overkwam. Maarja, de laatste maanden zwiepen mijn stemmingen sowieso nogal hevig op en neer (sommige dagen niet, sommige dagen meerdere malen). Het ene moment ben ik depri en denk ik dat het nooit wat met me wordt, waarna ik een uur later ineens alles kan relativeren
Dat blijft zo heerlijk, wanneer ik weer even helemaal in het nu ben. Die diepe volle ademteug die zo perfect aanvoelt
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Het is al heel goed dat je het vele denken als oorzaak ziet. Dat is al een stap in de goede richting. Het is idd zo dat je denken in deze trieste situatie helemaal niets kan veranderen aan het feit dat je je vriend kwijt bent.quote:Op zondag 15 november 2009 02:42 schreef tomtomkortom het volgende:
TVP
Hier kan ik veel aan hebben. Momenteel loop ik met spanningsklachten rond, veroorzaakt door het constante denken. Bewust en onbewust. Ik maak mezelf al bang als ik naar de supermarkt moet en ben constant bezig met controle. Dit is ook de hele probleem: bang om controle te verliezen. Waarom? Joost mag het weten. De aanleiding is het plotselinge overlijden van een maat van me, de oorzaak is het vele denken.
Waarschijnlijk is op dit moment het tegenovergestelde waar. Het denken heeft geen richting, is niet constructief en leidt alleen maar af. Wat er in dit topic te vinden is, kan je zeker helpen. Je kunt dat dwangmatige denken laten ophouden.
Voor de rest moet je proberen je denken richting te geven denk ik en dan in de zin van relativeren. Relativeren is zo ongeveer de belangrijkste eigenschap die een mens kan bezitten. Je leert alles vanuit een bepaald perspectief te zien. Hierdoor worden we wijzer en zullen we sterker in onze schoenen staan. Zo gauw je deze levenservaring een plekje hebt gegeven kun je de negatieve gevoelens en gedachten grotendeels achter je laten en kun je uit de les die je hebt geleerd juist kracht halen.
Verlichting, de doorbreking van de identificatie met je ego, kan je dus helpen door je ruimte te geven in je hoofd doordat je niet de hele tijd obsessief nadenkt. Door deze ruimte kun je de situatie met meer helderheid en aanwezigheid benaderen en dus beter constructief aanpakken met zicht op een echte oplossing.
Het gevaar in een situatie als de jouwe is dat je in een negatieve denkspiraal terecht komt en negatieve conclusies gaat trekken die weer worden vertaald naar negatievere overtuigingen over het leven. En deze negatieve overtuingen, gaan deel uitmaken van die bril waardoor je naar het leven kijkt en zullen daardoor andere gebieden van je leven negatief kunnen gaan beinvloeden.
Daarom is het dus zaak om de macht op je verstand, je ego, te hernemen door het aan te zien voor wat het is om zodoende de kracht te vinden om je negatieve denken te doorbreken. Dit geeft dan dus veel meer ruimte om de gebeurtenis te verwerken op een constructieve manier.
Dat is althans hoe ik er tegen aankijjk
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Dat je controle hebt is sowieso een illusie 
De keuze in eigen hand houden daarentegen is wel mogelijk, maar dat impliceert wel dat je ook daadwerkelijk een keuze, en dus een afweging maakt, en dat je de mogelijkheden ziet.
Ik ben de afgelopen tijd wat van mijn eigen opgehoopte "taboes" en dingen die ik altijd ontweek juist wél aan het doen, en ik kom langzamerhand tot de conclusie dat het allemaal geen hol uitmaakt wat je er van tevoren van denkt.
Voor mij betekent leven in het Nu momenteel voornamelijk dat ik mij inzet om te proberen zo vaak mogelijk beide kanten van de medaille te bekijken. Pas dan kan ik een situatie, keuze of probleem zodoende relativeren dat ik ook een bewuste keuze maak.
Nu is dit slechts een fase, een opstapje, tot het simpelweg tevreden zijn met wat je hebt, en het kunnen accepteren wat je niet hebt, maar voor mijzelf is dat al een grote en belangrijke stap voorwaarts.
De keuze in eigen hand houden daarentegen is wel mogelijk, maar dat impliceert wel dat je ook daadwerkelijk een keuze, en dus een afweging maakt, en dat je de mogelijkheden ziet.Ik ben de afgelopen tijd wat van mijn eigen opgehoopte "taboes" en dingen die ik altijd ontweek juist wél aan het doen, en ik kom langzamerhand tot de conclusie dat het allemaal geen hol uitmaakt wat je er van tevoren van denkt.
Voor mij betekent leven in het Nu momenteel voornamelijk dat ik mij inzet om te proberen zo vaak mogelijk beide kanten van de medaille te bekijken. Pas dan kan ik een situatie, keuze of probleem zodoende relativeren dat ik ook een bewuste keuze maak.
Nu is dit slechts een fase, een opstapje, tot het simpelweg tevreden zijn met wat je hebt, en het kunnen accepteren wat je niet hebt, maar voor mijzelf is dat al een grote en belangrijke stap voorwaarts.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Don't let my username fool you...
Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaanquote:Op woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Eigenlijk gaat het ook gewoon om zelfvertrouwen, kleine stapjes zetten om dat te vergroten, dus een andere baan zoeken is miss niet zo gek, je gaat dan iig (even)buiten je comfortzone. Daarnaast, het leven bestaat gewoon uit keuzes maken, je weet nooit hoe iets af zal lopen en die onzekerheid is ook grote onzin, het is gewoon pure controle, angst, veroorzaakt door je ego. Over je werk, je maakt eigenlijk geen echte keuze dus, dat brengt weer ontevredenheid met zich mee, volg je hart en maak iig een keuze, of je er blijft of niet, dat maakt niet uit, als je hem maar accepteert en er achter staat.
Eind vorig jaar in ongeveer dezelfde periode van het jaar als nu ben ik bezig geweest met solliciteren en dat vond ik ook best eng, maar ik zag ook dat dat me echt ook persoonlijk heel veel verder kon brengen. Helaas is dat toen niet doorgegaan na een assessment met een negatief advies. Op de capaciteitentests scoorde ik bovengemiddeld, alleen de psychologische test overleefde ik dus niet helemaal en dat kwam ook voornamelijk door mijn onervarenheid op dat gebied (managerskwaliteiten, die heb ik niet en had ook nooit de indruk gegeven dat ik die wel al had) en ook door het teveel twijfelen, dus teveel nadenken. Herken mezelf wel in het rapport, maar baalde wel erg dat het toen daardoor niet doorging. (ook omdat ik dan per maand zo'n 600 euro in salaris omhoog zou gaan...) Ik denk dat dat voor mijn persoonlijke groei goed zou zijn geweest. Maar goed, toen kwam die kredietcrisis en heb ik me er ook wel een beetje bij neergelegd dat het dan toch wel beter is om even te bljiven waar ik ben, dus het ging in eerste instantie ook weer goed (voorheen ging ik echt elke dag met lood in de schoenen werken, had er gewoon écht geen zin meer in), maar ik moet zeggen: het begint nu dus toch weer te kriebelen om iets anders te zoeken, dat gevoel van écht geen zin elke dag begint langzaam weer terug te komen...quote:Op donderdag 19 november 2009 00:06 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Heel herkenbaar, same here. Tja, hoe begin je eraan? Ik denk dat die onzekerheid grotendeels voortkomt uit het vele denken. Stop daar mee, prent jezelf in dat al die vele gedachten je aandacht niet waard zijn want ze leveren eigenlijk niets op, kosten ook alleen maar energie. Richt je aandacht naar buiten, wat er om je heen gebeurd, dan zal je ook meer het nu ervaren en zal alles makkelijker gaan. Verder, ga gewoon echt op zoek naar ander werk en ga gewoon solliciteren, doe gewoon de dingen waar je als je veel nadenkt eigenlijk heel onzeker over bent, verstand op nul en gaan
"Verstand op nul en gaan", tja het klinkt zo simpel, maar dat is het voor mij dus absoluut niet... Ik zou niet weten wat dat is, verstand op nul zetten. Ik houd altijd overal rekening mee, ook onbewust.
Don't let my username fool you...
Herkenbaar...afgelopen dagen leek ik ook wel in een eindeloze piekerbui te zitten. Vanmorgen maar weer eens het boek van Tolle erbij gepakt, en net even dit topic weer doorgelezen. En ik moet zeggen: het voelt alweer een stuk beter.quote:Op zaterdag 14 november 2009 21:56 schreef Stefanovich het volgende:
Topic maar weer even actief maken
Heel herkenbaar overigens, zou ik zo geschreven kunnen hebben.quote:Op woensdag 18 november 2009 22:22 schreef Metalfreak het volgende:
Dat bang zijn om de controle te verliezen herken ik ook heel erg, alleen is er bij mij dan niet iets ernstigs gebeurd. Maar ik vermijd zelf altijd heel erg situaties waarvan ik van tevoren niet zeker weet hoe ze gaan aflopen, waar een grote onzekerheid in zit. Ik heb dit met alles, maar heb dit ook wel eens teruggevoerd naar mijn opvoeding. Mijn vader is namelijk ook iemand die totaal geen risico's durft te nemen en alles van tevoren wil afdekken (mijn moeder overigens ook, maar ze hamert er minder op) Hij zit overigens nu ook weer thuis met overspanningsverschijnselen en aan de antidepressiva, dus eigenlijk zou ik dat ook niet als voorbeeld moeten nemen omdat ik gewoon zie dat dat een fout voorbeeld is. Maar goed, dat zie ik nu pas en ik ben vanaf vroeger uit niet anders gewend... Het lijkt wel of ik bang ben voor onzekerheid en dat zie ik in alles terug. Ik durf niet te solliciteren omdat dat een onzekerheid met zich meebrengt, maar in mijn huidige baan voel ik me ook niet echt gelukkig (routine, geen uitdaging, te laag salaris maar wel een zekerheid van baan en inkomen). Ik zou nooit iets beginnen met een meid waarvan ik niet van tevoren weet of ik haar ook wel echt leuk vind, en ja, precies, dat weet je pas als je er mee gaat daten, het resultaat laat zich dus raden... En zo zijn er nog heel veel dingen in mijn leven waar ik gewoon niet aan begin vanwege de onzekerheid, ja, ik zie zelf ook in dat het volstrekt belachelijk is en nergens voor nodig is, maar hoe en waar begin je eraan hier iets aan te veranderen?
Just let it go, and just be...
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
Have fun...
Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?quote:Op maandag 7 december 2009 12:16 schreef Handschoen het volgende:
Just let it go, and just be...
Het ontwaken van de identificatie met je ego is de poort naar hemel op aarde...
My 2 cents...
Welke hemel?
Die op aardequote:Op maandag 7 december 2009 14:27 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Het ontwaken van de identificatie met je ego? En de poort naar de hemel op aarde?
. Als de identificatie met je ego je niks zegt, stel ik voor om een boek van Tolle te lezen . Anders wordt het hier zo'n lap tekst (als ik het al goed zou kunnen uitleggen )
Have fun...
Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.quote:Op maandag 7 december 2009 16:48 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Die op aarde
Maar ik ben wel benieuwd wat dan die hemel op aarde is en waarom het een hemel is.
quote:Op maandag 7 december 2009 16:59 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Ik heb een van zijn boeken gelezen, maar ik ben wel benieuwd waarom je de aarde dan een hemel noemt. Want, als ik het goed heb begrepen is er geen ego. Er is dus ook niets wat kan zeggen dat het hier een hemel is. Alsof je na dat zogenaamde ontwaken ineens denkt: hé, wat een euforische trip zeg, eigenlijk is het de hemel. Want daarmee verval je weer in het praten in concepten.
Maar ik ben wel benieuwd wat dan die hemel op aarde is en waarom het een hemel is.
Omdat als je in het "nu" zit en al die drama eromheen loslaat, dan ben je gelukkig. En als je gelukkig bent dan kun je zien hoe mooi de wereld en het leven is en dat noemt hij dan de hemel.
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?quote:Op maandag 7 december 2009 17:12 schreef Pisces29 het volgende:
[..]
Omdat als je in het "nu" zit en al die drama eromheen loslaat, dan ben je gelukkig. En als je gelukkig bent dan kun je zien hoe mooi de wereld en het leven is en dat noemt hij dan de hemel.
Tja, dat is de paradox. Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.quote:Op maandag 7 december 2009 17:15 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Lol, wíe is er dan gelukkig? En wie kan er zien dat de wereld en het leven mooi zijn?
Het probleem ontstaat wanneer je deze staat van zijn wil uitleggen aan anderen. Je zult dan gebruik moeten maken van taal en taal kan je nooit de ervaring zelf laten ervaren. Het kan een aanzet geven, een hint maar een beschrijving van iets is iets anders dan dat iets.
En ja, je komt al snel uit op uitspraken als "hemel op aarde" maar dat is ook maar een zinnetje, een concept, het is taal, iets vrij abstracts en het roept verschillende associaties op bij verschillende mensen. Daarom is taal ook zo lastig om een ervaring te beschrijven.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
quote:Op maandag 7 december 2009 17:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is dus niets zo dat er een gedachte door je hoofd gaat "Dit is de hemel!" en dat het op dat moment ook zo is. Je hebt die gedachte niet nodig om je iets te beseffen. Het wordt waargenomen door bewustzijn, zonder daar bij na te denken, zonder daarbij te oordelen.
En het is idd maar een uitspraak over de hemel, een concept.
Op maandag 9 september 2013 21:44 schreef Kapt-Ruigbaard het volgende:
Abs are made in the kitchen.
Abs are made in the kitchen.
