Teveel nadenken - Kracht van het nu #3

tvp

whaaaaaaa ik ben weer flink afgedwaald van t boek (en dus van mezelf), toch maar weer eens erbij pakken.
ik zit in ongeveer dezelfde situatie als wat mensen hierboven noemden, zit niet lekker op mijn werk, raak steeds verder van mezelf verwijderd doordat ik meegesleept word in de negatieve spiraal die daar heerst, word steeds onzekerder (logisch) en ben ander werk aan t zoeken. maar wat ga ik aantreffen bij een nieuwe werkgever? ik heb wel makkelijker dan voorheen het gevoel van : kijk maar wat er gebeurt, t is goed zo.
en tegelijkertijd komt af en toe de paniekgedachte: stel dat ik geen baan vind, stel dat ik niet rond kan komen van een uitkering, stel dat ik dan mijn huis uit moet... vermoeiend....

Wat een geweldig boek zeg. Ik had een dergelijke ervaring al eens eerder gehad, maar dan onder invloed van paddo's. Het was daardoor denk ik wel makkelijk om er voor open te staan. Was binnen drie dagen klaar met lezen en ben innerlijk echt totaal veranderd sindsdien. Kan mijn gedachten inmiddels aan -of uitzetten en verveling en ongeduld zijn helemaal geen onderdeel meer van mijn ervaring. Het was ff doorzetten in het begin, maar toen realiseerde ik wel wat een verslaving dat veilige gedachtewereldje was. Ik werd meer gestuurd door mijn gedachten dan andersom en interpreteerde deze (zowel bewust als onbewust) vaak als absolute waarheid.

Tegen de criticasters zou ik willen zeggen: probeer het eens. Waarom niet? Wat heb je te verliezen? Een paar weken gewoon doen wat er in dit boek staat en, als wat de auteur zegt klopt, kun je er een eeuwigheid voor terugkrijgen. Het lastige aan de stof in dit boek is dat je verstand het niet kan bevatten. Dit boek legt uit hoe je terug moet keren naar eenheid, terwijl je verstand juist verdeeldheid creëert. Oorspronkelijk was er alleen leegte. Je verstand is dit op gaan delen door concepten te bedenken als positiviteit. Met de uitvinding van positiviteit komt automatisch ook de uitvinding van het tegenovergestelde: negativiteit. Omdat ze elkaars tegengestelden zijn kun je ze samen weer terugleiden tot niets. In de natuur heb je ook deeltjes en antideeltjes die uit het niets ontstaan en elkaar ook weer uitsluiten.

Goed, dat wilde ik ff kwijt. Verder moeten jullie het allemaal vooral niet te serieus nemen!

Heb trouwens ook Radical Honesty gelezen en vond dit ook een geweldig boek. Ben eigenlijk wel benieuwd of er hier mensen zijn die dit ook in de praktijk toepassen. Zou in dat geval wel willen weten wat de ervaringen zijn en uiteraard de reacties uit de omgeving.

Ik ga nu in ieder geval even met mijn krakkemikkige lijf aan de slag en wat yoga doen.

Goeie zaak Loei_Koei

Ik heb een extreem drukke tijd nu. 4 dagen stage en 2 dagen school per week. Dagelijks 3 uur reizen en nog een bijbaan. Bovendien van veel kanten hoge verwachtingen...

Ik heb soms veel moeite om te richten op de ademhaling en lichaamsgevoel/energie. Kan de concentratie moeilijk opbrengen. Ik snap wel steeds beter (buiten mijn verstand dus) hoe bewust te zijn. Maar lang volhouden blijft gewoon erg moeilijk. Ben ook vaak vermoeid waardoor ik, door bewustwording ook toegeef aan vermoeidheid en zo, hoe stom het ook is, in slaap val

Ik heb sinds gisternacht juist veel moeite met in slaap komen. M'n concentratie bewaren bij routine klusjes lukt heel goed nu, maar als ik niets doe en vooral wnnr ik mijn ogen dicht heb komen de gedachten toch weer. Deze zijn iedere keer zo positief dat ik er enthousiast van word en vervolgen dus niet kan slapen. Leuke is wel dat ik nu eigenlijk helemaal geen last meer heb van vermoeidheid.

En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.

Apart is trouwens dat de staat van zijn, waarin ik nu verkeer, voelt als een hele lichte paddotrip.

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 08:44 schreef Loei_koei het volgende:
En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.

Grappig eigenlijk, je zou verwachten dat Sinterklaas nu even geen stress meer heeft

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 10:00 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Grappig eigenlijk, je zou verwachten dat Sinterklaas nu even geen stress meer heeft

Koei ik ben wel benieuwd hoe je dit toepast in het dagelijks leven in contact met anderen??

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 08:44 schreef Loei_koei het volgende:
Ik heb sinds gisternacht juist veel moeite met in slaap komen. M'n concentratie bewaren bij routine klusjes lukt heel goed nu, maar als ik niets doe en vooral wnnr ik mijn ogen dicht heb komen de gedachten toch weer. Deze zijn iedere keer zo positief dat ik er enthousiast van word en vervolgen dus niet kan slapen. Leuke is wel dat ik nu eigenlijk helemaal geen last meer heb van vermoeidheid.

En sinterklaas, je moet het verder maar zo bekijken: je zit nu in de ideale situatie om te "ontwaken". Volgende keer dat er druk op je wordt gelegd moet je, je even niet richten op je reactie, maar op de gevoelens van stress die je krijgt. Ga vervolgens volledig in deze gevoelens op.

Apart is trouwens dat de staat van zijn, waarin ik nu verkeer, voelt als een hele lichte paddotrip.

Ik herken ook veel 'nu' aan een (enige trouwens) paddotrip die ik had. Alleen was ik toentertijd niet bewust van bewustzijn zoals nu. Ik ging gister trouwens ook heeel erg op in gevoelens. Voelde mezelf compleet vormeloos omdat mijn verstand zelfs had uitgeschakeld hoe ik mijn lichaamsvorm vind overkomen (denk ik). Mijn energieniveau steeg heel drastisch waardoor ik het niet zo heel lang kon vast houden. Toen ik het losliet viel ik gelijk in slaap, althans, kan me niks herinneren wat er tussen zat

oorzaak: eenzaamheid

als je je in een groep bevind MOET je gelijk reageren op hetgene wat zich afspeelt, als je alleen bent dan heb je de neiging om af te dwalen

Voor mij heeft het boek (dKvhN) zijn verwachtingen waar gemaakt. Bij het begin van het lezen kreeg ik een vreemd gevoel dat dit boek mij blijvend zou veranderen als ik door zou lezen... en inderdaad, het heeft mijn wereld echt omgedraaid. de verlossing van de constante aanwezigheid van het ego, de eindeloze gedachtenstromen... Ik kan me de laatste keer niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst boos of erg geïrriteerd was, maar dat ben ik niet meer geweest, ik loop nu rond in een soort staat van continu gelukkigheid en tevredenheid...

quote:

Op vrijdag 11 december 2009 18:54 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]




Koei ik ben wel benieuwd hoe je dit toepast in het dagelijks leven in contact met anderen??

Ik probeer wanneer ik met iemand praat zo goed mogelijk bij m'n gevoelens te blijven en me gewaar te zijn van een eventuele geconditioneerde reactie. Heb al een aantal keer een gesprek gevoerd met mensen, waarbij het niet draaide om mij, de ander of de inhoud, maar enkel om de connectie. Dit is echt heerlijk kan ik je verzekeren.

Verder moet ik zeggen dat ik me vooral donderdag en vrijdag zo heerlijk voelde. Zat vrijdagochtend op het station op een bankje op de trein te "wachten" en kon me helemaal voorstellen dat Tolle twee jaar lang helemaal tevreden op parkbankjes zat. Het gevoel komt zo nu en dan wel weer terug, wanneer ik me weer ineens sterk gewaar wordt van de achterliggende bedoeling van een gedachte of soms als ik mediteer.

Ik was trouwens ook een tijdje depressief en erg onzeker. Ben nog steeds onzeker, maar neem m'n gedachtes en emoties niet meer zo serieus. Ik heb me gerealiseerd dat m'n leven eigenlijk één groot ongemak is geweest en dat dit natuurlijk gewoon volkomen idioot is. Op sinterklaasavond zaten we met de familie bij elkaar en ik kreeg ineens het vreselijke gevoel dat niemand me eigenlijk echt kende, wat, zoals m'n psycholoog ook al zei, in essentie ook zo is. Deze angst en het constante ongemak, ongeduld en de verveling voluit proberen te beleven heeft wel geleid tot het heerlijke gevoel van donderdagavond en de hele vrijdag en de gilmpsjes hiervan gisteren en vandaag.

En over die mentale orgasmes... die overkomen me zo nu en dan nog steeds en heb ze tijdens het mediteren al een aantal keer op kunnen roepen. Een gewoon orgasme is natuurlijk ook een korte nu ervaring. Het enige wat je kunt doen is je eraan overgeven.

Verder is er volgens mij wel een klein verschil tussen Tolles en Blantons (schrijver Radical Honesty) visie. Tolle zegt in feite dat je al je standpunten en principes (iedere vorm van weerstand in feite) los moet laten, terwijl Blanton suggereert dat je één principe bewaard: het vertellen van de waarheid.

quote:

Op zondag 13 december 2009 12:01 schreef Loei_koei het volgende:

[..]

Ik probeer wanneer ik met iemand praat zo goed mogelijk bij m'n gevoelens te blijven en me gewaar te zijn van een eventuele geconditioneerde reactie. Heb al een aantal keer een gesprek gevoerd met mensen, waarbij het niet draaide om mij, de ander of de inhoud, maar enkel om de connectie. Dit is echt heerlijk kan ik je verzekeren.
...

Ik was trouwens ook een tijdje depressief en erg onzeker. Ben nog steeds onzeker, maar neem m'n gedachtes en emoties niet meer zo serieus. Ik heb me gerealiseerd dat m'n leven eigenlijk één groot ongemak is geweest en dat dit natuurlijk gewoon volkomen idioot is. Op sinterklaasavond zaten we met de familie bij elkaar en ik kreeg ineens het vreselijke gevoel dat niemand me eigenlijk echt kende, wat, zoals m'n psycholoog ook al zei, in essentie ook zo is. Deze angst en het constante ongemak, ongeduld en de verveling voluit proberen te beleven heeft wel geleid tot het heerlijke gevoel van donderdagavond en de hele vrijdag en de gilmpsjes hiervan gisteren en vandaag.

...

Bedankt voor je reactie!

Dit vind ik echt vreselijk. Ik word er heel erg verdrietig van, en van het besef dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden heb. Ik voel me enorm eenzaam.
Maar jij zegt dus eigenlijk dat je DAT gevoel juist helemaal moet gaan voelen en dat dat een heerlijk gevoel is??
Ik voel me er alleen maar slechter door, ik vind het ook heel erg moeilijk om in contact te gaan met anderen de laatste tijd. Wie ben ik eigenlijk? Waar sta ik voor? Waar ben ik het mee eens? Ik heb steeds t gevoel dat ik voor de gek gehouden word en dat er met me gespeeld wordt.. Ik mis ergens iets heb ik t gevoel, ben ik TE bewust ...

Je kunt niet te bewust zijn en denken dat je te bewust bent is een gevolg van onbewust zijn. Je negatieve gevoelens volledig voelen is niet heerlijk. Maar de enige reden dat ze negatief zijn, omdat jij dat concept verzonnen hebt. Wanneer je ze dus zonder oordeel beleeft lost de negativiteit op. Dit gebeurt niet gelijk, je zult in feite even moeten lijden. Misschien helpt het al als je, je eigen lijden niet al te serieus neemt.

Die andere vragen kun je verstand niet beantwoorden, dus eigenlijk moet je ze ook helemaal niet stellen. Je komt er maar op één manier achter wat je doel in het bestaan is: door te bestaan. Wanneer je dit doet merk je ineens dat je een onderdeel (niet echt eigenlijk je bent er één mee) van een zelfregulerend systeem bent, waar je ego zich tegen verzet.

Wel grappig ook, ik was vroeger altijd erg verlegen en onzeker, maar diep van binnen voelde ik me superieur aan andere mensen.

Tolle zei overigens in Een Nieuwe Aarde dat als mensen met de vragen zitten waar jij mee zit, hij ze feliciteert. Dat wil ik bij deze ook bij jou doen.

Thanks! I guess.. En nu?? haha

quote:

Je komt er maar op één manier achter wat je doel in het bestaan is: door te bestaan. Wanneer je dit doet merk je ineens dat je een onderdeel (niet echt eigenlijk je bent er één mee) van een zelfregulerend systeem bent, waar je ego zich tegen verzet

Ik weet dat er IETS fout gaat bij mij in contact met anderen. Als ik gewoon besta, en meedoe en interact met anderen, komen er conflicten in me op waardoor ik steeds in conflict kom met de ander. Ik kan niet echt een vriendschap opbouwen / onderhouden door dit.. Erg lastig.

quote:

Op zondag 13 december 2009 13:00 schreef NouMooiNiet het volgende:
En nu??

Denk eens goed over die vraag na.

Wanneer je met anderen aan het interacten bent, ben jij dan echt in conflict met die ander?

Ik kan me herinneren dat de ts ook een boek heeft aangeraden over lucide dromen en dat dromen je veel kunnen vertellen over de problemen in je leven. Nu had ik vannacht twee euforische dromen en bedacht me vanochtend ineens dat ik ooit eens gelezen heb (in de Quest volgens mij) dat mensen gemiddeld in 80% van hun dromen negatieve emoties ervaren.

Had vroeger vaak dromen waarin ik achtervolgd werd en dromen waarin m'n tanden eruit vielen. Van in ieder geval de eerste categorie snap ik nu wel de betekenis.

quote:

Op zondag 13 december 2009 14:36 schreef Loei_koei het volgende:

[..]

Denk eens goed over die vraag na.

Wanneer je met anderen aan het interacten bent, ben jij dan echt in conflict met die ander?

Ja Nu haha ik snap em..
Er is wel een belletje gaan rinkelen inderdaad.

Ik ben zelf niet in conflict maar mijn gekwetste in de steek gelaten ik van toen ik een jaar of 8 was.
Die wil steeds gerechtigheid denk ik..
Ik vind op de een of andere manier ook dat ik daar naar moet luisteren omdat ik niet nog een keer zo behandeld wil worden snap je..
Ik probeer grenzen aan te geven maar als ik dat dan doe, word t één grote puinhoop en raak ik erg verward. Zoals nu ook t geval is. En t word van kwaad tot erger.

quote:

Op zondag 13 december 2009 14:53 schreef Loei_koei het volgende:
Ik kan me herinneren dat de ts ook een boek heeft aangeraden over lucide dromen en dat dromen je veel kunnen vertellen over de problemen in je leven. Nu had ik vannacht twee euforische dromen en bedacht me vanochtend ineens dat ik ooit eens gelezen heb (in de Quest volgens mij) dat mensen gemiddeld in 80% van hun dromen negatieve emoties ervaren.

Had vroeger vaak dromen waarin ik achtervolgd werd en dromen waarin m'n tanden eruit vielen. Van in ieder geval de eerste categorie snap ik nu wel de betekenis.

Dromen over tanden eruit vallen heb ik ook vaak (gehad)..
Ik denk dat ze gaan over: oude eruit, een nieuw begin ofzo..

quote:

Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik ben zelf niet in conflict maar mijn gekwetste in de steek gelaten ik van toen ik een jaar of 8 was.
Die wil steeds gerechtigheid denk ik..

Precies, volgens mij is dit wat Tolle bedoelt met pijnlichaam. De opeenhoping van alle momenten die je niet kon accepteren.

quote:

Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vind op de een of andere manier ook dat ik daar naar moet luisteren omdat ik niet nog een keer zo behandeld wil worden snap je..

Naar wat luister je op dat moment? En wie vindt dat je dat moet doen?

quote:

Op zondag 13 december 2009 16:04 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik probeer grenzen aan te geven maar als ik dat dan doe, word t één grote puinhoop en raak ik erg verward. Zoals nu ook t geval is. En t word van kwaad tot erger.

Oftwel, werkt het aangeven van grenzen? Denk dat die verwarring voortkomt uit de verwachting dat het aangeven van grenzen het goed zal maken, maar dat deze verwachting keer op keer maar niet vervuld wordt.

Vind dit trouwens erg leuk om te doen. Bedacht me net ook ineens dat ik het beste vragen kan stellen. Dit leidt het snelst tot inzichten bij de ander en een inzicht komt voort uit de stilte van het nu. Daarom voelt het krijgen van een inzicht ook zo lekker denk ik.

quote:

Op zondag 13 december 2009 16:05 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Dromen over tanden eruit vallen heb ik ook vaak (gehad)..
Ik denk dat ze gaan over: oude eruit, een nieuw begin ofzo..

In m'n droom raakte ik altijd in paniek wnnr dit gebeurde. Denk dat het vooral het gevoel is en niet de directe inhoud, waaruit je de betekenis kunt afleiden. Vind het wel heel boeiend dat mensen vaak dezelfde soort dromen hebben. Alleen die realisatie kan al tot een nieuw inzicht leiden.

Droomde ook vaak dat ik niet meer kon stoppen met m'n kaken op elkaar klemmen. Na een tijdje werden dan m'n tanden in m'n tandvlees geduwd en begonnen ze af te breken.

Best ziek eigenlijk.

quote:

Op zondag 13 december 2009 17:15 schreef Loei_koei het volgende:

[..]

Precies, volgens mij is dit wat Tolle bedoelt met pijnlichaam. De opeenhoping van alle momenten die je niet kon accepteren.
[..]

Naar wat luister je op dat moment? En wie vindt dat je dat moet doen?
[..]

Oftwel, werkt het aangeven van grenzen? Denk dat die verwarring voortkomt uit de verwachting dat het aangeven van grenzen het goed zal maken, maar dat deze verwachting keer op keer maar niet vervuld wordt.

Vind dit trouwens erg leuk om te doen. Bedacht me net ook ineens dat ik het beste vragen kan stellen. Dit leidt het snelst tot inzichten bij de ander en een inzicht komt voort uit de stilte van het nu. Daarom voelt het krijgen van een inzicht ook zo lekker denk ik.

Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.

Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??

het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.

Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????

Bedankt voor je feedback..

Ik weet nog even geen reactie, maar wilde ff A New Earth quoten:

"If you don't mind being unhappy, what happens to the unhappiness?"

quote:

Op zondag 13 december 2009 17:32 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.

Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??

het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.

Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????

Bedankt voor je feedback..

Als je je eigen post doorleest zie je waarschijnlijk al een terugkerende herhalende gedachtestroom. Natuurlijk klopt veel van wat je zegt maar erover nadenken heeft nu echt geen zin. Je gedachten zijn herhalend en daardoor wordt elke keer het pijnlichaam aangevuld die dus weer reageert op andere situaties.

Ik heb ook veel moeite gehad met bewustzijn. Je verstand laat het je toch niet zijn. Dan is het in jouw geval beter om de pijn toe te laten ipv. het weg te stoppen of te analyseren (wat al bewezen heeft niet te werken). Je ego zal kosten wat het kost je niet bewust laten zijn. Bewustzijn is ook iets waar je helemaal geen zin in hebt omdat je bang bent om de 'controle' kwijt te raken, dit is wat je ego je waarschijnlijk verteld.

De pijn proberen te voelen en niet tegen te werken (weerstand) zal uiteindelijk een manier zijn om het beter te verwerken, in mijn geval heeft dit vaak geholpen iig.

quote:

Op zondag 13 december 2009 17:32 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Ik vindhet wel prettig dat ik even met iemand (anoniem) kan praten.

Op het moment dat ik in conflict ben in mijzelf, voel ik mijn pijnlichaam en dat voelt klote dus ga ik van daaruit reageren. Ik reageer naar de ander toe en dat levert ruzie op. Ik luister dus naar mijn pijnlichaam wat pijn doet. Mijn gekwetste ik vindt dat ik dat moet doen om mezelf te beschermen??

het aangeven van een grens werkt dus niet, maar moet ik me dan maar als een idioot laten behandelen?? moet ik dan maar overal mee akkoord gaan?? me voor de gek laten houden?? ik begrijp niet hoe ik dat anders moet doen.. En daar word ik heel erg verward van. ik raak steeds mensen kwijt zo.

Ik begin met iets kleins aan te geven waar ik het niet mee eens ben, die ander reageert dan en pikt de essentie van wat ik wil zeggen niet op en laat het bij mij liggen. Waardoor ik het ga uitleggen en dan hebben we de poppen aan het dansen en ben ik in grote verwarring.
Zoals nu dus, ik kan niet meer helder denken, weet niet eens meer waarom het conflict begonnen is en ik ben er van overtuigd dat ik ergens gelijk heb of een punt heb of iets had proberen te willen zeggen.. Ondertussen ben ik wel een vriendin kwijt aan het raken omdat ik zo raar doe???????

Bedankt voor je feedback..

Merk de dualiteit op in je eerste vraag. Wie is hier gekwetst? En wie wil door jou beschermd worden?

Je hoeft natuurlijk niet met alles akkoord te gaan. Ik raakte laatst toch weer in een discussie verzeilt. Zodra ik weer een standpunt innam, kwam ik weer terecht in mijn oude conceptenwereldje en dit ging gepaard met veel pijn. Zoals Tolle al zegt moet je niet reageren op de inhoud, die mag zijn zoals die is. Focus je vooral op de connectie, want hier zijn jij en de ander één. Allebei ontstaan vanuit hetzelfde evolutionaire proces.

Als je de ander de ruimte geeft om te laten zijn zoals die is, ook als je het niet met diegene eens bent, krijg je sowieso al een heel andere situatie. Probeer je niet te identificeren met een standpunt en in plaats daarvan te zeggen wat zo is en je standpunten los te laten. Wanneer jij stopt met proberen je gelijk te halen en de ander laat denken wat diegene denkt biedt je geen verzet meer. De ander is dit verzet zo gewend dat de situatie voor hem/haar verwarrend wordt ipv voor jou.

Het leven lijkt vaak erg complex, maar dit komt enkel en alleen door het feit dat je gedachten het complex maken. In het nu is alles simpel en ineens heel fascinerend. Wat dat betreft zit de sleutel al in de topic titel: stoppen met denken. Hierbij aandacht geven aan de sensaties in je lichaam werkt voor mij het beste. Je gevoelens kunnen functioneren als een anker in het nu. Daarnaast is het erg fijn om continu sensaties in je lichaam te voelen. Dit geeft je het gevoel dat je (lichaam) echt leeft.

Damn... had helemaal niet door dat ik zo lang bezig was met typen. Had klaas z'n post nog niet eens gezien.

Dat is ook wel grappig als je echt in het nu leeft. Ongeduld en verveling bestaan gewoon niet meer, het zijn immers maar concepten. Als ik op de laatste paar dagen terugkijk lijkt het echt alsof het al oneindig lang zo is. Moet je ook maar eens proberen te bedenken hoe lang je eigenlijk al leeft. En dan niet verstandelijk, maar puur gevoelsmatig. En of jij eigenlijk wel veranderd bent.

Thanks voor je reactie Sinterklaas..

@Koei: "Probeer je niet te identificeren met een standpunt en in plaats daarvan te zeggen wat zo is en je standpunten los te laten" deze zin begrijp ik niet.

Ik vind dat het zo en zo moet gaan. -> standpunt

Ik voel me op dit moment zo. -> feit (Probeer een feit te beschrijven (kan erg moeilijk zijn, zeker in het geval van gevoelens) en er niet over te oordelen (goed of slecht))

Een feit vindt altijd in het moment plaats. Wat je binnenkrijgt via je zintuigen, wat je voelt en wat je denkt in het moment zijn feiten.

Clarity of mind... de ruimte achter de gedachten

je kunt het pas weten als je het ervaart.. Normaal als ik denk dat ik stil ben van gedachten, is er op de achtergrond nog steeds wat aanwezig.. maar gisteren weer even kon ik dit patroon doorbreken

Je schrikt er in eerste instantie voor terug, maar ik voelde wel meteen dat die staat vele malen fijner is dan de normale gang van zaken. En dat wist ik ook al wel, alleen is de leerspanne te kort om het blijvend toe te passen..

Er valt niets te doen, niets te bereiken.. Bijzonder en toch simpel

Heb het boek hier liggen maar nog niet aan toegekomen. TVP voor toekomst,

quote:

Op zondag 13 december 2009 20:13 schreef Boswachtertje het volgende:
Er valt niets te doen, niets te bereiken.. Bijzonder en toch simpel

Toch zul je wel degelijk aan de gang gaan. Het leven kost gewoon helemaal geen moeite als je het alleen maar waarneemt. Het leven gaat jou leiden in plaats van andersom.

Heb net het boek Ontwaken in de Droom uit. Was idd heel helder, hoewel verder niet erg praktisch. De vergelijking dat het leven een droom is en we alleen nog lucide moeten worden vind ik wel de mooiste manier om weer te geven wat het is om verlicht te zijn.

Overigens ben ik sinds maandag wel weer terug in een redelijk "normale" toestand. Voel me wel nog steeds een stuk ontspannender dan voorheen en word gelukkig niet meer zo beheerst door m'n gedachten.

quote:

Op donderdag 17 december 2009 21:29 schreef Loei_koei het volgende:
Heb net het boek Ontwaken in de Droom uit. Was idd heel helder, hoewel verder niet erg praktisch. De vergelijking dat het leven een droom is en we alleen nog lucide moeten worden vind ik wel de mooiste manier om weer te geven wat het is om verlicht te zijn.

Overigens ben ik sinds maandag wel weer terug in een redelijk "normale" toestand. Voel me wel nog steeds een stuk ontspannender dan voorheen en word gelukkig niet meer zo beheerst door m'n gedachten.

Van Leo Hartong?

Ben voor de tweede keer bezig in "The Power of Now". Zo langzamerhand merk ik steeds regelmatiger dat ik een tijdje in het hier en nu kan blijven, zonder me af te laten leiden door mn hoofd.

quote:

Op zondag 13 december 2009 01:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Mooi om te horen
[..]

Idd
[..]

Ik pas het wel toe in de praktijk, maar niet meer zoveel als een tijd geleden. Mensen zijn toch fijngevoelig en zeker op mn werk hou ik me soms nogal eens in. Het gaat dan niet zo zeer om wel of niet eerlijk zijn in datgene dat ik zeg, maar ik zwak de intensiteit van een grap of de directheid van een opmerking nogal eens af, terwijl ik het liefst gewoon mezelf helemaal eerlijk uit.

Toch heeft het boek een geweldige invloed op mn leven gehad. Ik twijfel tegenwoordig geen moment meer over eerlijk zijn. Soms twijfel ik dus wel eens om zelf eerlijk te zijn bij fijngevoelige mensen, maar zo gauw iemand mij een vraag stelt, reken maar dat ze een eerlijk antwoord krijgen. Eerlijkheid gaat bij mij absoluut boven beleefdheid nu. Dit is ook een van de bijdrages geweest aan de totale verandering van mn levenshouding. Ik ben een stuk evenwichtiger en helderder, onder andere doordat ik gewoon alles eerlijk uit.

Radical Honesty

Dacht net ineens nog even aan radical honesty, maar de auteur zegt zelf dat je het vooral moet toepassen in persoonlijke relaties. Op die manier blijven deze zo vrij als ze moeten zijn.

Het is echt een geniaal boek en ideaal voor de mensen die the power of now te zweverig vinden. Het idee is dat wanneer je liegt, je te veel gewicht aan de waarheid hangt. Wanneer je dus gewoon de waarheid vertelt neem je deze gelijk ook niet meer zo serieus. Dit is een immense bevrijding.

Ik zit alleen met een klein dingetje waar ik niet helemaal uitkom. Als je, jezelf dwingt om altijd te zeggen wat je denkt, neem je dan je verstand niet te serieus?

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 11:18 schreef Loei_koei het volgende:

[..]

Dacht net ineens nog even aan radical honesty, maar de auteur zegt zelf dat je het vooral moet toepassen in persoonlijke relaties. Op die manier blijven deze zo vrij als ze moeten zijn.

Het is echt een geniaal boek en ideaal voor de mensen die the power of now te zweverig vinden. Het idee is dat wanneer je liegt, je te veel gewicht aan de waarheid hangt. Wanneer je dus gewoon de waarheid vertelt neem je deze gelijk ook niet meer zo serieus. Dit is een immense bevrijding.

Ik zit alleen met een klein dingetje waar ik niet helemaal uitkom. Als je, jezelf dwingt om altijd te zeggen wat je denkt, neem je dan je verstand niet te serieus?

Ik denk dat er een wezenlijk verschil is tussen "alles zeggen wat je denkt" en "altijd zeggen wat je denkt".

Je hoeft niet alles eruit te flappen, maar vertel wel de waarheid als je wat vertelt.

Ik denk dat je gelijk hebt, nam het iets te letterlijk.

Ik raak soms een beetje in de knoop met beide filosofieën. De Kracht van het Nu: zegt oordeel niet. Radical Honesty zegt: spreek je oordeel uit. De Kracht van het Nu zegt in feite dat je, je ego moet ontmaskeren, terwijl Radical Honesty er vooral om draait je ego als een grote grap te zien. Dit is in ieder geval mijn interpretatie, maar raak soms in de war, vooral wanneer mensen proberen een discussie met je aan te gaan. Moet ik nou zeggen wat ik denk, of juist m'n best doen geen standpunt aan te nemen? Er is vast een gulden middenweg, maar ik heb hem nog niet gevonden.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 12:06 schreef Loei_koei het volgende:
Ik denk dat je gelijk hebt, nam het iets te letterlijk.

Ik raak soms een beetje in de knoop met beide filosofieën. De Kracht van het Nu: zegt oordeel niet. Radical Honesty zegt: spreek je oordeel uit. De Kracht van het Nu zegt in feite dat je, je ego moet ontmaskeren, terwijl Radical Honesty er vooral om draait je ego als een grote grap te zien. Dit is in ieder geval mijn interpretatie, maar raak soms in de war, vooral wanneer mensen proberen een discussie met je aan te gaan. Moet ik nou zeggen wat ik denk, of juist m'n best doen geen standpunt aan te nemen? Er is vast een gulden middenweg, maar ik heb hem nog niet gevonden.

In the Power of Now wordt ook aangegeven dat het geen probleem is om een mening te hebben (al dan niet met die woorden) maar dat je je er niet op moet vastbijten om daarmee gelijk te hebben.
Je gelijk proberen te halen is versterking van het ego.

"Oordeel niet" is volgens mij vooral als boodschap bedoeld, om niet direct aan te nemen dat iets wat je denkt ook de waarheid is.

Ik persoonlijk vind me meer in het verhaal van Tolle: oordeel niet... Ik kan het moeilijk verwoorden, maar ik heb het idee (zonder Radical Honesty gelezen te hebben) dat ze met het 'spreek je oordeel uit' meer bedoelen dat je moet leven/spreken vanuit het 'Zijn' (en dat is eerlijk) in plaats van met je ego zijn eerlijke antwoord laten geven (want die is gekleurd...)

Snappie het nog ?

Dus het komt er op neer dat ik niet teveel tegen een ander in moet gaan. Niet moet proberen zijn/haar standpunt om te buigen, maar verder wel gewoon kan zeggen wat ik denk.

En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.

Er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden, maar Tolles aanpak spreekt mij ook het meest aan. Onder andere omdat ik een watje ben , maar ook omdat zijn aanpak tot een blijvend resultaat moet leiden. Leven volgens de Radical Honesty filosofie blijft een leven met ups en downs. Daarnaast ben ik vier dagen dermate high on life geweest dat ik ook geen twijfels meer heb bij De Kracht van het Nu.

Radical honesty interesseert me steeds meer, het is alleen dat ik in het engels lezen lastig vind als het een heel boek is, denk ik. Misschien maar gewoon een kans geven dan maar..

Ontwaken uit je droom klinkt trouwens ook boeiend, het lucide worden uit je levensdroom klinkt verfrissend..

Ik check trouwens ook wel eens de Oprah vs. Eckhart sessies. Staan op youtube.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:55 schreef Loei_koei het volgende:

En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.

Klinkt interessant, wrok is een van mijn grote valkuilen denk ik, vooral bij mijn vriendin die soms onbegrijpelijk is. We hebben nu 2 jaar een relatie en sommig gedrag snap ik nog steeds niet en is onbegrijpelijk. Als zij in een bepaalde staat van 'in zichzelf zijn' (zo noem ik het maar) is kan ik er gewoon niks mee. Het voelt voor mij dat er totaal geen liefde naar me komt, en erover praten lijkt gekkenwerk omdat ze een muur van gewapend beton om zich heeft.

Die wrok draag ik dus vaak mee naar de volgende ontmoeting, waar ze wel of niet bij kan zijn.
Niet dat we een slechte relatie hebben, we hebben NOOIT ruzie. Maar misschien dat dat een probleem is.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:55 schreef Loei_koei het volgende:
Dus het komt er op neer dat ik niet teveel tegen een ander in moet gaan. Niet moet proberen zijn/haar standpunt om te buigen, maar verder wel gewoon kan zeggen wat ik denk.

En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen. Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.

Er zijn natuurlijk meerdere wegen die naar Rome leiden, maar Tolles aanpak spreekt mij ook het meest aan. Onder andere omdat ik een watje ben , maar ook omdat zijn aanpak tot een blijvend resultaat moet leiden. Leven volgens de Radical Honesty filosofie blijft een leven met ups en downs. Daarnaast ben ik vier dagen dermate high on life geweest dat ik ook geen twijfels meer heb bij De Kracht van het Nu.

Eckhart Tolle spreekt me ook meer aan omdat het gecentreerd is rond het veranderen van je eigen denk- en leefwijze, en niet rond het anders op anderen overkomen. Bij Radical Honesty heb ik nog wel eens het gevoel dat het er deels om draait hoe je jezelf beter kunt manifesteren ten opzichte van anderen.

Wat mij betreft is er maar één persoon die je kunt veranderen en die persoon ben je zelf. Iemand anders kan alleen veranderen als diegene dat zélf wil.
Als je bij jezelf begint merk je vanzelf wel of je omgeving daar wel of niet op inspringt. En misschien zijn er dan een aantal mensen die dat niet accepteren, dat is dan jammer voor hen.
Waar Tolle ook over spreekt is het collectief. In een omgeving met negatief gestemde personen word je zelf ook snel minder vrolijk. Word voor je omgeving een baken van licht en je omgeving zal ook iets lichter worden.

Een aantal punten die in The Power of Now worden aangestipt zijn ook niet bedoeld om letterlijk te nemen, maar om je na te laten denken, of onbewust een bepaalde handeling te laten uitvoeren. Dat wordt ook vooraf gezegd.
Maar het sterkste vind ik de eenvoud, de enorme overvloed aan simpliciteit die zó ontieglijk doeltreffend is. Ik ben in ieder geval verkocht en ben mij rustig aan naar een bewuster persoonlijkheid aan het brengen.

Momenteel houd ik me voornamelijk bezig met het bijhouden van mijn eigen gedachtenstromen en beseffen wat voor futiliteit er schuilt in het constant bezig zijn met wat er gebeurd is, en wat er nog zou kunnen gebeuren. Dit is een typisch gevalletje "oefening baart kunst", hoe vaker ik erop let, hoe vaker ik opmerk dat het drukverlagend werkt, hoe meer energie ik overhoud en hoe vaker ik er dus weer op kan letten

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:55 schreef Loei_koei het volgende:
Dus het komt er op neer dat ik niet teveel tegen een ander in moet gaan. Niet moet proberen zijn/haar standpunt om te buigen, maar verder wel gewoon kan zeggen wat ik denk.

En met leven/spreken vanuit het zijn bedoel je neem ik aan uitgaan van het moment. Geen wrok koesteren vanwege een gebeurtenis uit het verleden, maar kijken naar wat nu echt zo is en dus ook niet naar je interpretatie daarvan. Dit is niet helemaal wat er in Radical Honesty staat. Hier staat juist dat je, je verleden los moet laten door er de waarheid over te vertellen.*** Als iemand je in het verleden boos heeft gemaakt bijvoorbeeld, vertel je dat alsnog, om het daarna te kunnen laten varen.

Dat probeer ik nu ook te doen, en het is erg bevredigend. Iedereen heeft recht op zijn/haar eigen mening, opvattingen ed. Deze kan ik alleen maar respecteren... Dat betekend niet dat ik het ermee eens ben, maar mensen zijn verschillend, en ik kijk liever naar de persoon zelf als naar zijn opvattingen/ideeën/ wat er in het verleden is gebeurd ed.

is niet altijd even makkelijk, maar het gaat steeds beter, en het zorgt ervoor dat ik overal steeds meer vrede mee heb en ook sneller zaken kan accepteren zoals ze zijn.

*** Ik kan wel overal over de waarheid vertellen, ook m.b.t. oude koeien uit de sloot halen, maar de kans is groot dat hierbij ook veel negatieve zaken mijn richting op komen als ik op die manier eerlijk ben. Wat win ik daarmee? Dan is iets misschien uit de wereld geholpen, maar tegen welke prijs... ? Ik kan ook het verleden los laten zónder op die manier alles maar te moeten aankaarten ed.

Nog een interessant concept gelezen in The Power of Now dat hier in de discussie over verleden wel op z'n plaats is:

Psychologische tijd vs. Kloktijd.

Als je ouwe koeien uit de sloot aan het halen bent, ben je dan met iets bezig wat praktisch nut heeft (sorry kabouter Wesley) of ben je in je psychologische verleden aan het graven?

Als je plannen maakt voor de toekomst, zijn dat plannen waaraan je momenteel concreet een begin kan en wil maken? Of zijn het wensen, projecties van verlangen?

Tijd is in zoverre handig dat je het prima kan gebruiken om afspraken in een agenda te zetten, kijken of je op tijd uit bed bent gekomen om naar je werk te gaan, etc etc. Dat is kloktijd.

Zodra je tijd gaat gebruiken om te ontsnappen uit het nu (herinneringen ophalen die nu niets relevants toevoegen, plannen maken waar je nu niets mee kunt doen) ben je met psychologische tijd bezig.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 15:20 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Eckhart Tolle spreekt me ook meer aan omdat het gecentreerd is rond het veranderen van je eigen denk- en leefwijze, en niet rond het anders op anderen overkomen. Bij Radical Honesty heb ik nog wel eens het gevoel dat het er deels om draait hoe je jezelf beter kunt manifesteren ten opzichte van anderen.

Radical Honesty gaat echt enkel en alleen over het bevrijden van jezelf. Ontsnappen uit de gevangenis van je verstand. De schrijver zelf zegt dat de mensheid gered is "when we lose our minds, and come to our senses". Oftewel wanneer we de illusies van het verstand achter ons laten en weer één worden met onze ervaring. Het boek is echt een aaneenschakeling van wijsheden, maar Tolle gaat wel nog een stapje verder.