quote:Op zondag 8 maart 2009 15:14 schreef jessie het volgende:
MarMar wat goed dat jullie hulp gezocht hebben. En wat fijn dat je man er zo op reageerd
Ik ben weer eens heel erg teleurgesteld. Kom ik net met de meiden op de begraafplaats, zijn alle mooie bloementjes die ik er vorige week geplant en neergezet zijn weg. Gewoon weg!!!!! De "oude"dingen van de begrafenis zelf lagen er nog wel. Mijn grote hart met roosjes was weg, het lint was er nog wel. Dat heeft waarschijnlijk de beheerder ofzo weggehaald omdat het verdord was, al vraag ik me dat af omdat er nog veel oudere roosjes nog wel lagen. Maar mijn mooie potjes met nieuwe bolletjes allemaal weg.
Morgen ga ik bellen maar ik vrees dat het gestolen is. Hoe kunnen ze dat nou doen. Had alles met zoveel liefde uitgezocht. Eerst nog het hele perkje volgezet, weten jullie nogen daarna alles netjes op dat kleine stukje gezet.
En nu weg.
Sta ik daar met mijn meiden. Had hun foto's laten zien van hoe het er uit zou zien. Nou niks meer van te zien dus
quote:Op zondag 8 maart 2009 17:36 schreef Brighteyes het volgende:
Jessie, wat naar nou. Je had er zo je best op gedaan.
Ik zou idd wel even bellen met de beheerder, want er zijn vrij veel begraafplaatsen die niet toestaan dat er vaste plantjes gepoot worden, het zou dus zomaar kunnen dat het vanuit de beheerder gedaan is. Maar het zou wel netjes geweest zijn als ze je dat hadden laten weten. Ten slotte is het grafje hardstikke vers en kunnen zij ook bedenken dat het onwetendheid van jou is.
verder een heleboel steunbetuigingen. we waren het er samen wel over eens dat het stelen van plantjes van een grafje ziek is en niet normaal.quote:Op zondag 8 maart 2009 17:46 schreef jessie het volgende:
Ja dat dacht ik ook nog BE, maar de planten in potjes zijn ook weg. En op de andere grafjes stonden die wel. En er worden ook buxussen geplant door mensen en lavendel enzo. Echt niet normaal dit
Oh wat gruwelijk kut!quote:Op maandag 9 maart 2009 09:51 schreef jessie het volgende:
Heb net gebeld met de begraafplaats. Juist bij de kindergrafjes halen ze helemaal niks weg zeiden ze. Alles laten ze liggen omdat het zo gevoelig is voor de nabestaande. Dat betekent dus dat zelfs mijn rouwboeket (grote hart van rozen) gestolen is
O en de plantjes in de aarde mochten ook gewoon, heb ik ook nog gevraagd.
Ze zouden er extra op gaan letten. Ik vroeg of het vaker voorkwam. Niet vaak, maar het gebeurde wel.
Nou ja ik heb nu maar bedacht dat diegene die zoiets doet ze dan wel harder nodig zal hebben.
Ik vind het heel knap dat je er zo naar kunt kijken. Ik hoop ook echt dat je het los kunt laten.quote:Op maandag 9 maart 2009 09:51 schreef jessie het volgende:
Nou ja ik heb nu maar bedacht dat diegene die zoiets doet ze dan wel harder nodig zal hebben.
We hebben het olielampje aan het einde van vorige winter al uitgegraven. Het lont was door bevriezing niet meer bruikbaar. Tijdens de zoektocht naar een passend lont vonden we een lantaarntje op zonnecellen en dat staat er nu.quote:
quote:
In het begin, zelfs voor het overlijden of de zwangerschap van Ayden, ben ik vaak gekwetst door mijn geloofsfanatieke kant van de familie. Dan raakte ik er compleet van slag van. Maar inmiddels ben ik wel wat gewendquote:Op dinsdag 21 april 2009 10:47 schreef Brighteyes het volgende:Tan! Echt! Mijn hemel!
![]()
Tenenkrommend! En alles onder het mom van geloof en naastenliefde enzo.
Hoe durven ze! Dat brengt echt het slechtste in mij naar boven.Dat soort mensen gun ik dus echt wel hele nare dingen he.
Op zich is het wel een verlies, maar idd niet te vergelijken. Iedereen beleeft dingen op zijn eigen manier.quote:Op dinsdag 21 april 2009 12:54 schreef MarMar het volgende:
Wat ik wel krijg ook aan lompheid is een kennis die het verbreken van haar relatie (die twee jaar geduurd heeft) vergelijkt met ons verlies... "Ja mar, ik begrijp je helemaal, ik zit nu ook in een rouwperiode he!"
quote:Op dinsdag 21 april 2009 12:58 schreef Tan het volgende:
Mensen denken alles zo goed te weten, helemaal als ze zélf iets naars (vaak iets totaal anders) hebben meegemaakt, en dat menen op jou (mij) te kunnen projecteren.
Dat bedoel ik dus.quote:Op dinsdag 21 april 2009 12:54 schreef MarMar het volgende:
Wat ik wel krijg ook aan lompheid is een kennis die het verbreken van haar relatie (die twee jaar geduurd heeft) vergelijkt met ons verlies... "Ja mar, ik begrijp je helemaal, ik zit nu ook in een rouwperiode he!"
Nou, dat heb ik dus ook al vaker (voorzichtig) proberen aan te geven. Zelfs als 'wel-wetende' vind ik het nog bijzonder moeilijk goed te reageren, want iedereen ervaart het zó anders. Zeker als het langer geleden is voor iemand of juist nog verser, is de reactie toch weer anders dan de mijne. Dus zelfs als je het hebt ervaren kun je je enerzijds makkelijker inleven, maar anderzijds is er toch altijd die 'angst' het verkeerde te zeggen.quote:Op dinsdag 21 april 2009 13:33 schreef Koosje het volgende:
Het is natuurlijk niet zo, maar soms als ik in dit topic lees krijg ik het gevoel dat 'we' (de niet-wetende zeg maar) niets goed kunnen doen.. Terwijl de meeste mensen, ík althans, niets liever willen dat de engeltjes ouders tot steun zijn.
Ach, misschien denk ik er ook gewoon te zwaar over
het lijkt me eerder andersom: juist doordat er een nieuw kindje komt, wordt het gat dat geslagen is door het wegvallen van het andere kindje alleen maar dieper. het drukt je keihard met de neus op de feiten.quote:Op dinsdag 21 april 2009 13:36 schreef _Bar_ het volgende:
onlangs kreeg ik ook te horen dat ik eens niet meer zo veel verdriet voor Thijs moest voelen, er is toch een nieuw kindje onderweg...
Als je dan uitlegt waarom je verdriet hebt,
halen ze hun schouders op.
Ja, nou ja, misschien wel, zeker in zulke voorbeelden als bij Bar en de kleertjesquote:Op dinsdag 21 april 2009 16:32 schreef phluphy het volgende:
Tan,
Ik denk inderdaad ook niet iemand bewust kwade bedoelingen heeft. Maar ik denk wel dat men in sommige situaties best weet dat ze eigenlijk fout zitten, maar zich er niet toe kunnen zetten hun eigenbelang aan de kant te schuiven. Je kan aan kortzichtigheid en onnozelheid dus wel egoïsme toevoegen.
Dat zijn ook de dingen die gebeuren. Ik heb het eenmaal gehad met een leidster op het kdv van Sara. Zij was haar kindje verloren bij 33 weken, maar dat wist ik niet. Dus toen ik haar (na een dikke-buiken-periode) ineens zag zonder dikke buik, en vroeg hoe het met de kleine ging, bleek dat ze was overleden. Kon wel door de grond gaan, maar zij reageerde gelukkig heel lief.quote:Op dinsdag 21 april 2009 17:21 schreef Tan het volgende:
[..]
Ja, nou ja, misschien wel, zeker in zulke voorbeelden als bij Bar en de kleertjes
Ik denk ook dat 'sorry seems to be the hardest word' ook in vele gevallen van toepassing is wanneer ze zich naderhand realiseerden ontzettend ontactisch te zijn geweest.
Althans, ik heb het eerder genoemd, maar ik was ook eens een keer heel dom tegen iemand. Ze stond met haar nichtje in een maxicosi aan d'r arm en ik zeg zonder na te denken: 'hé die is niet van jou' (of iets van dien aard). 'Nee,' zegt ze doodleuk, 'de mijne is dood weet je nog?'
Auw
Toen heb ik naderhand wel mijn excuses aangeboden ja, maar ze wist zich het niet eens te herinneren (of zei dat uit beleefdheid?) en was maar een paar dagen erna of zo. Maar pfffff wat voelde ik me rot
Ik vind het vooral fijn dat we er zo bij betrokken worden, dat je aktief mee kunt denken over goede oplossingen en zo.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 19:49 schreef Brighteyes het volgende:
Jeetje Phluph, wat goed zeg, wat bijzonder!
Klinkt als een stel kinderen die jullie hulp en steun heel goed kunnen gebruiken.
Ho. Een deel hé.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 20:17 schreef Lois het volgende:
Wat mooi Fluf, wat een prachtige bestemming voor dat geld
Het maakt mij niet uit hoor, hoeveel van het geld je hieraan besteed. Het feit dat je het doet is al heel waardevol vind ikquote:Op dinsdag 19 mei 2009 20:23 schreef phluphy het volgende:
Ho. Een deel hé.De rest wordt vastgezet en gaan we nog over nadenken.
Deze gooi ik even in de herhaling.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 19:52 schreef phluphy het volgende:
Oh ja, ik wilde graag weten hoe het met Jessie gaat. Ik ben ook benieuwd of je al een monumentje hebt kunnen vinden?
Inderdaad. Ik weet nog precies hoe ik me voelde toen ik het sms'je van LadyS las, ik las het telkens maar weer, hopend dat ik het verkeerd begreep... Die vakantie vergeet ik nooit meer en Thijs al helemaal niet.quote:
Ja... als ik aan Thijs denk zie ik altijd die foto voor mequote:Op dinsdag 9 juni 2009 14:29 schreef Brighteyes het volgende:
En deze...
Het is een foto die zo duidelijk in mijn geheugen gebrand staat...
[ afbeelding ]
Dat heb ik ook.quote:Op dinsdag 9 juni 2009 14:44 schreef Rewimo het volgende:
[..]
Ja... als ik aan Thijs denk zie ik altijd die foto voor me
Ik hoop dat jullie een hele fijne vakantie gehad hebben Pluphy, en welkom terugquote:Op donderdag 11 juni 2009 21:15 schreef phluphy het volgende:
Lieve Bar, ik heb de datum volledig gemist, we waren op vakantie.
Thijs ook al weer / nog maar 3 jaar een engeltje... Ongelooflijk.
Hoe was de dag voor jullie?
en zó is het precies!quote:Op maandag 10 augustus 2009 12:20 schreef just me het volgende:
7 jaar geleden alweer...
7 jaar geleden pas...
Inderdaad.quote:Op maandag 10 augustus 2009 12:51 schreef Brighteyes het volgende:
Moussy, ik blijf het onvoorstelbaar vinden... 7 jaar lang al...
Ik pak zo'n 2 à 3 X per jaar mijn speciale schoenendoos met mijn allerdierbaarste herinneringen, o.a. Jamie's foto's, de eerste 15 jaar ong. kon ik dat ook niet hoor moussy, voor mij is het al veel langer geleden dan bij jullie hequote:Op dinsdag 11 augustus 2009 12:50 schreef moussy het volgende:
Ik vind het sowieso al dapper (geen idee hoe ik het moet noemen) dat jullie naar foto's kunnen kijken, ik kan/wil ze nog steeds niet zien, maar ook dat is goed zo.
Ik kan alleen kijken naar "bekende" foto's. Die zijn al zo vertrouwd geraakt. Er staan nog legio andere foto's op de pc, maar daar kan ik ook niet naar kijken. Om maar te zwijgen over de filmpjes, no way!quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 12:50 schreef moussy het volgende:
Ik vind het sowieso al dapper (geen idee hoe ik het moet noemen) dat jullie naar foto's kunnen kijken, ik kan/wil ze nog steeds niet zien, maar ook dat is goed zo.
Ja maar phluph, de kleertjes, ze heeft nooit geleefd en bovendien waren bijna alle kleertjes nog van Quint. Vergeet niet dat we al een prachtige zoon van anderhalf hadden!! Ik denk dat het echt scheelt met heel veel dingenquote:Op dinsdag 11 augustus 2009 12:58 schreef phluphy het volgende:
Ik kan alleen kijken naar "bekende" foto's. Die zijn al zo vertrouwd geraakt. Er staan nog legio andere foto's op de pc, maar daar kan ik ook niet naar kijken. Om maar te zwijgen over de filmpjes, no way!
Wat Bluezz doet, kan ik dus ook niet. Of wil ik niet, liever gezegd. Laatst moest het even met de kleertjes opruimen, maar toen heb ik mezelf plechtig beloofd dit voorlopig niet meer te hoeven doen.
Zeker heel bijzonder!quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 13:16 schreef moussy het volgende:
Mijn opa koesterde 1 fotootje, een fotootje van zijn (toen al) overleden broertje, in een wit bedje, het is nu bij mijn moeder, zij koestert het voor hem, maar de moeder van mijn opa is helemaal uitgekotst dat ze dat wilde... dit is natuurlijk ook al zo'n 80 jaar geleden, maar ík vind het heel bijzonder. Cas lijkt overigens sprekend op dat broertje
De foto's zijn voor mij heel vertrouwd, daar heb ik geen moeite mee. Maar de filmpjes, vooral het filmpje waarop hij huilt. Ik heb ze al ruim een jaar niet meer gezien en durf ook niet. Ben wel heel erg blij dat ik ze heb. Maar het zijn momenten van hem die ik niet ken, ik was er niet bij op dat moment.quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 12:50 schreef moussy het volgende:
Ik vind het sowieso al dapper (geen idee hoe ik het moet noemen) dat jullie naar foto's kunnen kijken, ik kan/wil ze nog steeds niet zien, maar ook dat is goed zo.
Heel erg herkenbaar. Tijdens de zwangerschap van Frank, ruim een jaar later, kon ik er wel van genieten, maar tegen het eind schrok ik van elke harde buik, en was erg nerveusquote:Op dinsdag 11 augustus 2009 18:41 schreef Tan het volgende:
@Moussy, Nee. Ik had gehoopt van wel, maar de angst speelt op de achtergrond een grotere rol dan ik had gedacht. Niet dat het de zwangerschap beheerst, want ik geniet wel van beweginkjes enzo, maar dat deed ik bij Ayden ook, tot op het laatst. Het is meer dat onzekere. Ik heb volgende weekde echo en ik zie er enorm tegenop, net zoveel als ik er naar uitkijk. Ik denk dat als de uitslag goed is, dat er een enorme last van mij af is. Tegelijkertijd zie ik veel meer leeuwen en beren op mijn pad. Zoals die Mexicaanse griep, wat gaat dat doen met mijn zwangerschap of mijn kinderen? Ik ben lang zo onbevangen niet meer als ik ooit was voor de zwangerschap van Ayden.
Dankquote:Op dinsdag 11 augustus 2009 17:36 schreef Tan het volgende:
@Bluezz... die tekst op je log is heel mooi en treffend.
Is Tan zwanger? !!!!!!!!quote:Op dinsdag 11 augustus 2009 17:43 schreef moussy het volgende:
Hoe beleef je je zwangerschap nu Tan? Kan je er wel zo van genieten zoals bij je andere zwangerschappen?
Mee verdrinken, dat is het ja. Nee natuurlijk hoef je je niet op te offeren. Ik zie het zelf ook niet zo. Het komt mede, omdat een klein stukje van mij vindt dat ik gewoon zou moeten kunnen kijken. Voor Danyel. Omdat het misschien raar is dat je niet eens naar beelden van je eigen kind kunt kijken. Dat is wel een dilemma waar ik nog mee worstel. Maar, komt tijd, komt raad.quote:Fluf, ik kijk niet mee met P. ik kan niet mee verdrinken in zijn verdriet op dat moment en hij neemt me dat ook niet kwalijk gelukkig. Ik wil me er eerlijk gezegd ook niet voor opofferenhij beleeft het tóch op zijn manier die momenten, er samen over praten doen we evengoed wel, ook wat een ander voelt en hoe die zich voelt.
Ik zou het niet erg vinden om te huilen, maar het gebeurt gewoon niet. Een brok in mijn keel, of even volgelopen ogen wel, maar lekker een potje janken heb ik nog nooit gedaan, ja toen het allemaal net gebeurt was zag ik de hele wereld alleen maar via water. Waarom nu niet meer, geen idee, het geeft meer een verdoofd gevoel.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 08:23 schreef Tan het volgende:
@Moussy, vind je het eigenlijk erg om zelf te huilen? Of mee te huilen met P.? Ik moet zeggen dat ik er zelf amper om heb gehuild. Het lukt me niet en ik vind het niet fijn. Maar alsik ergens anders om moet huilen dan huil ik een traantje mee om Ayden, omdat ik me dan al zo uberzielig voel of zo. Dan komt de rest van het verdriet vanzelf ook mee.
Overigens staan me wel vaak de tranen in de ogen als ik over Ayden praat met vriendinnen (die hetzelfde mee hebben gemaakt, want dat zijn de enigen waarmee ik er écht over kan praten).
Nee, ik kan nml met deze mensen meevieren dat er godzijdank weer een kindje is en voor mezelf 'vier' ik dan mee dat het een gezond kindje is, dat het leeft!quote:Op woensdag 12 augustus 2009 10:39 schreef MarMar het volgende:
Komen jullie dit soort onbegrip ook tegen?
Onbegrip niet echt, wel meer een eerste reactie als : ben je alweer zwanger? Of ach joh, je hébt toch al een kind.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 10:39 schreef MarMar het volgende:
Komen jullie dit soort onbegrip ook tegen?
Nee, maar dat komt omdat ik ook geen moeite heb om op kraamvisite te gaan. Dat is hun kindje. En wel of niet gaan bezorgt mij Ayden niet terug. Bovendien staat hun geluk of ongeluk los van het mijne.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 10:39 schreef MarMar het volgende:
Komen jullie dit soort onbegrip ook tegen?
Dankje!quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:12 schreef phluphy het volgende:
Oh Tan ik vind het echt zo'n fijn nieuws.![]()
Ik gun je een zo fijn en zorgeloos mogelijke zwangerschap.
Ja, daar kan ik ook niet tegen. Al lukt het me dan ook niet om echt mee te huilen. Meer dat ik dan echt de tranen op voel wellen.quote:Ik hoef eigenlijk ook niet vaak echt te huilen. Wat mij erg triggert is verdriet (tranen) bij anderen. Als Jeroen huilt, begint het bij mij ook echt te stromen. En dat lucht dan wel op. Net alsof je één keer in de zoveel tijd een soort ontlading nodig hebt.
Drie weken na de bevalling van Ayden 'moest' ik alweer op kraamvisite, en vier weken daarna weer. Dat waren ook de moeilijkste keren, zo kort erop. Maar ik ben toch gegaan, omdat ik bang was dat de drempel steeds hoger zou worden bij iedere keer dat ik het uit zou stellen. Maar net als met zoveel ingrijpende gebeurtenissen, werkt dat bij iedereen anders.quote:Op woensdag 12 augustus 2009 18:48 schreef MarMar het volgende:
Sjah, februari was net een maandje na Jeff, ik kon het toen nog niet zo goed aan idd en toen ik er aan toe was, was ik niet meer welkom (dat was in mei)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |