quote:Op donderdag 22 januari 2009 14:47 schreef Faja-Lobi het volgende:
Ik zag in het krantje van de creche een estafette staan waarin 1 ouder een aantal vragen krijgt voorgeschoteld en deze kan dan de estafette door spelen aan een andere ouder, een die je zelf kiest.
Het leek mij een leuk idee om hier op FOK ook zo een estafette te beginnen.
Vertel iets over je zelf,
wie je bent,
waar je (ongeveer) vandaan komt,
wat je zoal doet in het dagelijkse leven,
wat zijn je hobbies,
je grootste passies,
welk boek staat op je nummer 1 lijst of welk boek lees je momenteel,
welke film is je-van-het,
voor welk gerecht kunnen ze je 's nachts wakker maken,
wat is de leukste uitspraak die je in tijden hebt gehoord (mag van je kinderen zijn of als je nog geen kinderen hebt van je buurman of buurvrouw etc)
etc etc
en last but not least, stel een (persoonlijke) vraag aan de volgende van de estafette.
Het OUD Estafette topic
Het OUD Estafettetopic deel 2
Het OUD Estafette Topic deel 3
Faja-lobi [updated op 23-02-2009]
Maneki.neko [updated op 22-02-2009]
Spuug
bix
Sugar
Marie
Rewimo
pinquit
Huup
Swets
Lois
Macka
PM-girl
KP
Troel
p_iglet
Belana
livelink
MeNicole
Kersjes
Sjak
Moussy
Stout
Brighteyes
just me
Yvonne
shmoopy
Moonah
Vivi
Slaapmeisje
Rockabella
Poppejans
Bass-Miss
Icicle
Lishe
debuurvrouw
ET
dutchie
phluphy
snoopy
Oxymoron
Miss_Sly
Texelonia
Dakota
quote:Op vrijdag 13 februari 2009 20:03 schreef Lois het volgende:
Even een kleine huishoudelijke mededeling, wellicht ten overvloede.
als je het stokje gaat doorgeven, is het wel zo netjes als je even een PM stuurt aan de betreffende user om diegene in te lichten en/of te vragen of ze dat wel leuk vinden. Zo voorkom je dat het topic stil komt te liggen.
[ Bericht 8% gewijzigd door RockabeIIa op 10-03-2009 22:24:43 ]
oe!
Ik ga daar eens over nadenken.. Morgenavond kom ik er op terug
(Saskia heeft vakantie dus druk en morgen gaan we naar de dierentuin.. en nu ligt er nog wat huishouden (een achterstallige hoeveelheid ongevouwen was) te wachten..)Lishe ga ik morgen ook op m'n gemak lezen
Ben heel benieuwd!
Verder ook een indrukwekkend verhaal.
Buurvrouw, ik hoop dat je toch nog wel blijft Fokken als je aan het werk bent, al is het dan niet meer om het huishouden te vermijden
. Leuk om je weer wat beter te leren kennen.en Lishe wat prachtig geschreven over je moeder
ik ben blij voor je dat jullie er goed met elkaar over kunnen spreken. ik houd altijd in mijn achterhoofd dat dit internet is en er mensen mee lezen waarvan ik geen weet heb. Voor mensen die ik persoonlijk ken, of spreek op meetings, heb ik geen geheimen en ik zal op elke vraag antwoord geven. Ik ben een (soms te?) eerlijk mens, maar hier op internet voelt dat toch anders en houdt íets me tegen..Pinquit, tot april 2005 ging ik naar de Fotovakschool en in september was ik zwanger
Moonah, ik moest bij de eerste scene met Emily Watson al janken!
Wat een prachtig mens en wat een perfecte rol voor haar.. Heb je Hillary and Jacky ook gezien?Het gesprek met de gastouder is eigenlijk nog niet verder gekomen als: goh, dus jij bent gastouder?
Het is een vriendin van ons aan wie ik de kinderen volledig zou toevertrouwen, dus voor mijn gevoel zit dat nu al goed.DIGGER, ja, dat mag
Macka, jouw zinnetje raakte me op 1 of andere manier..
Slaapmeisje, je liet me glimlachen! hihi
Ik ben even ongegeneerd over de stukjes van Lishe en debuurvrouw gewalst. Daar ga ik eens lekker voor zitten!
[ Bericht 17% gewijzigd door lcicle op 25-02-2009 22:47:00 ]
Zo leuk om al die verschiallende achtergronden en beroepen en levensstijlen en vragen te zien.
Keep up the good work!
Voor mijn gevoel stond er niets nieuws in mijn stukje, ik had het enkel allemaal even bij elkaar gezet. 'Allemaal' in de zin dat er niets staat wat ik nog nooit online verteld heb (denk ik).
Ik lees elke dag op Fok, wat jullie allemaal meemaken, wat de lopende discussies zijn. Zelf heb ik echter niet de behoefte om te vertellen wat ik allemaal mee maak, hoeveel poepluiers ik heb verschoond en dat soort zaken. Daardoor voel ik me ook niet in de positie overal op te reageren. Met als gevolg minder reacties áls ik eens iets post
Voelt soms een beetje vervelend omdat ik het gevoel heb dat ik veel mensen heel goed ken, zonder dat zij mij kennen.Maargoed, het is verslavend, dat Fok. Ik heb er inmiddels hele leuke contacten opgedaan! Wat al met al toch een verrijking is.
Vraag nou niet wat voor beeld, want geen idee, maar niet dit beeld dus.
Leuk!
In de vraag van de Buurvrouw herken ik wel eea..ik heb mezelf weg gecijferd en moet nu echt leren dat het niet erg is om tijd voor mezelf te nemen. (ook hier zitten de kids dicht op elkaar, 18 mnd verschil)
quote:
Grappig dat ik echt een compleet ander beeld had bij debuurvrouw.
Vraag nou niet wat voor beeld, want geen idee, maar niet dit beeld dus.
Leuk!
ja, nou ben ik nieuwsgierig. Oh en Rocka, ja, snel. Maar dat is alleen maar omdat ik én tijd had én weet dat ik anders zo ga zitten strepen en "verbeteren" dat ik er onzeker van word. Nu staat het er gewoon. En misschien wel iets teveel info. Kweetiniet. Ga het niet meer lezen.
Ben benieuwd naar het stukje van E.T.
quote:* Vicky ookOp donderdag 26 februari 2009 08:54 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes leest ook weer mee...
Ben benieuwd naar het stukje van E.T.
Bijzondere laatste verhalen in het vorige topic, ontroerend openhartig weer en weer lees ik dingen die ik niet wist of had verwacht. Mooie stukjes dames
wat gaat het hard en wat is dit een mooi open topic geworden!Hier meldt zich nog een Duran Duran-fan.
Vroeger dan hè, niet het laatste wat ze gedaan hebben.
Ook zo'n desillusie de John Taylor van tegenwoordig.
Vroeger was ik echt smoor op hem.
quote:
Buuf!
Hier meldt zich nog een Duran Duran-fan.
Vroeger dan hè, niet het laatste wat ze gedaan hebben.
Ook zo'n desillusie de John Taylor van tegenwoordig.
Vroeger was ik echt smoor op hem.
Oh ja! Die verlopen kop nu. 
Het voelt toch een beetje als een biecht hè, zeggen dat je fan was. 
quote:wat zij zegtOp donderdag 26 februari 2009 12:02 schreef moussy het volgende:
Ik vind het echt een bijzonder topic geworden
quote:Ja, beetje wel.Op donderdag 26 februari 2009 12:01 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
Je had U2 en Duran Duran, dat weten DE bands in die tijd.
Niet voor niets heeft U2 het overleefd.
Maar nog hoor, ik vind Rio nog steeds leuk en Save a Prayer ook.
Ik heb school nog Simon geplaybackt in Band Aid. Kon die tuitende mond heel goed al zeg ik het zelf.
Maar even ter verdediging van mezelf, mijn muziek is net als die van jou radicaal veranderd.
Het is uiteindelijk toch wel goedgekomen met ons.
SPOILERen af en toe gewoon stiekem even meeblerren met wat foute nummers. deze bijvoorbeeld, even klikken
mag ook wel gezien ze ongeveer 49 zijn, maar verschil is U2 maakt goeie muziek
Na 22 jaar nog steeds trouw fan is
Lishe, zwaar, lijkt me, als kind, om je moeder psychotisch mee te maken.
En wat super dat je (ook) toneel speelt! Dat is nou één van de dingen die ik weer wil oppikken als ik wat 'losser' ben van Thies. ik heb in het verleden heel veel voorstellingen gemaakt.
En ook zo leuk dagge wir hier komt wonen.
Buuf, niks mis met DuranDuran. Heerlijk, die jaren'80 muziek, blijft toch jeugdsentiment. Was leuk om wat meer van je te lezen.
Ook dat ik bij jouw familie zo welkom was. Mooi om je stukje over je moeder en de manier hoe je ermee om ging/gaat te lezen.
debuurvrouw, ook erg leuk om jouw stukje te lezen! Ik wist niet zoveel van je, je viel me nooit zo op (in de goede zin van het woord!!). Had geen ideeee dat je moeder bent van drie kinderen haha! En die muzieksmaak, ja, die is gewoon gaaf
Ik ben nog vergeten te vertellen dat ik Prison Break zo'n ont-zet-tend gave serie vind! (Volgens mij heeft nog niemand die genoemd..?) Ontzettend goed geschreven, zo enorm spannend, elke aflevering weer. Ben dan ook echt verslaafd, de dag nadat het in Amerika is uitgezonden, hebben wij het hier ook gezien
Ik wilde destijds ook absoluut, ik herhaal ab-so-luut geen kinderen.
Ten tijde van BB1 ontdekte ik fok, niet zo fanatiek nog als sommigen hier .. en in maart 2000 registreerde ik me hier. Dat najaar raakte ik met Swets aan de praat en later ook aan de sms en telefoon. Ondertussen huwelijk definitief ten einde, bij m'n vader ingetrokken en een eigen huis gezocht. Bijkomstige moeilijkheid was dat ik nog niet zo lang een eigen bedrijf had, samen met een compagnon, ik moest mezelf uitkopen aangezien we nog niet op winst stonden.
Ondertussen waren Swets en ik net twee jonge honden en ging ik 3x in de week van Hoorn naar Rotterdam. Al heel snel kreeg ik een eigen flatje toegewezen.. nog geen twee minuten lopen van Swets z'n huis. Sindsdien waren we onafscheidelijk en al heel snel heb ik mijn flatje weer opgezegd want er stond altijd wel een huis leeg en dat is best zonde van het geld
En toen we een keer op een druilerige zondagmiddag op de bank lagen, gebeurde het. Zo'n gedachte die door je hoofd flitst en waarvan je je afvraagt "huh??? wat was dat nou??" Schoot er nou echt door m'n gedachte dat ik met jouw wél kinderen wil?? Maar dat kan helemaal niet (het feit dat ik geen kinderen wilde was best makkelijk in het begin van onze relatie.. geen valse verwachtingen m.b.t. Swets z'n verminderde vruchtbaarheid etc.). Nu zou dus alles op z'n kop gezet worden. Voordat we samenwoonden had ik de pil dus al het raam uitgegooid
En toen dus het 'roerige' jaar 2002. Eerst Swets z'n vader met een gescheurd aneurysma in het ziekenhuis en kantje boord, toen die opkrabbelde het huwelijksaanzoek van Swets, en vlak daarna mijn vader die kanker bleek te hebben. M'n vader en ik, een beter voorbeeld voor de vader-dochter relatie bestaat niet. Vier handen een buik enzo.. alles. Huwelijk naar voren gehaald en helemaal omgegooid om mijn vader er nog bij te hebben, vakantie geannuleerd.. gouden dag met een zwart randje beleefd. M'n vader is in augustus overleden; hij zou 25 september idd niet gehaald hebben. (ik bedenk me dat ik nog steeds een kopie van de trouwakte op wil vragen bij de gemeente in Hoorn; onze beide vaders waren getuige.. nu zijn ze er allebei niet meer
)Volop bezig met de nasleep en praktische dingen na het overlijden begonnen we met de eerste ICSI behandeling.. de derde poging bleek raak en daar kwam Saskia
Toen zij een jaar was en we weer op de lijst stonden voor ICSI voor een broertje of zusje werd ik spontaan zwanger; een miskraam met een lange nasleep en uiteindelijk een curretage na 4 maanden ofzo. Eindelijk konden we weer verder en Tijn had twee pogingen nodig Tijdens deze zwangerschap kreeg Swets z'n vader dezelfde diagnose als mijn vader alleen ging het bij hem wat minder snel. Gelukkig heeft hij z'n stamhouder nog kunnen zien en meemaken en was vreselijk ontroerd dat hij vernoemd was. De dag dat ik terugkwam op m'n werk van zwangerschapsverlof werd ik bij personeelszaken ontboden en mocht ik meteen weer naar huis. Lang verhaal kort; ze wilden niet met me verder obv 2 dagen per week.
Op m'n gemak gaan zoeken naar een nieuwe baan, ik had de tijd en wilde alleen iets dat ik echt leuk zou vinden.. en toen was ik weer zwanger
solliciteren op een laag pitje gezet en we zien wel.. met 3 kinderen is het ook wel makkelijk om volledig thuis te zijn natuurlijk. Genoeg te doen al zou ik nu best wel weer aan de slag willen, maar voor 2 dagen per week was al niet veel te vinden, nu helemaal niet al ben ik nog steeds niet enorm hard op zoekWat me meteen bij de vraag van debuurvrouw brengt.. hoe kom ik aan tijd voor mezelf? Nou.. nauwelijks dus
De pest is ook nog dat Nienke melk alleen maar live bij mama wil drinken (en de late- en nachtvoeding nog flink gedronken worden) en dat flesjes resoluut weg worden gegooid. Gelukkig gaat ander drinken steeds beter dus de ergste claim is er van af. 's Middags is er gelukkig nog een heel klein tijdje dat Tijn en Nienke allebei slapen en dat Saskia op school zit. Dat kleine tijdje is me heilig en is ook echt voor mij; dan ga ik even met de voeten omhoog op de bank. Even fokken oid. Eigenlijk zou dat tijdje het drukst bezet moeten zijn aangezien ik niet heel veel aan huishouden kan doen als het kleine spul wakker is. (als ze helpen is dat van de wal in de sloot en echt schoonmaakspul wil ik niet gebruiken als ze er bij kunnen, bleek ofzo). Maar goed, beetje tussendoor enzo.. we komen best een eind Het wordt vast wel weer beter, het is nu gewoon even zo dat al m’n tijd gaat zitten in "nee Tijn, niet doen" "Nienke, blijf daar van af!" etc. O, ik vergeet het vier keer per dag naar school lopen en het inpakken van de andere twee daarvoor en het in bed, uit bed etc voor de nodige slaapjes tussendoor. Nu dus weinig tijd voor mezelf, maar dat komt wel weer. Tijn gaat twee ochtenden nu naar de psz en een van die ochtenden is voor 'huishouden' en de andere ochtend is voor 'mij'. Even achter de naaimachine (dat is ook niet te doen met die twee rondlopend) of met een boek als Nienke slaapt of even naar de markt ofzo.
Nu House begint (mijn favo tv serie) bedenk ik mij dat ik zulke dingen ook nog in m'n stukje moest gooien
Veel boeken van Stephen King hebben we dubbel
De laatste tijd was ik meer van de Sophie Kinsella omdat je daar niet bij na hoeft te denken en dat makkelijker is als je elke drie regels door een kind onderbroken wordt Nu met het leesclubje hoop ik weer eens echt aan lezen toe te kunnen komen en dan ook buiten de mij bekende boeken. Met muziek ben ik echt een beetje in de 80s blijven hangen..Prince in die tijd was geniaal, maar ook de rock en pop uit die tijd Veronica is dan ook m'n favoriete radio zender, ik heb ook geen idee wat er nu in de top40 staat, al komen echt leuke nummers hier ook wel binnen maar dan heb ik weer geen idee wie dat is 
Films heb ik ook een heel brede smaak in. Van Harry Potter tot Oceans Eleven en van Lord of the Ring tot een echte 'vrouwen-feelgood-movie'.
En nu zit ik al de hele dag na te denken aan wie ik het stokje door ga geven en ik kan maar niet kiezen
Uiteindelijk heb ik Jarno gekozen. De allereerste keer dat ik in de Fok-chat kwam (toen wist ik nog niet eens van het bestaan van Swetsenegger af) zat hij er al.. en al snel waren we altijd met een vast groepje overdag. Van dat schreeuwerig joch is hij veranderd in een watje van een vader ondertussen.
Ik wil graag weten hoe hij de (ongetwijfeld zware) tijd heeft ervaren toen Yppy zware PND had en dan zijn eigen rol als vader hier tussen proberen te ontwikkelen.
En of hij nog steeds elke dag roze koeken eet, natuurlijk
[ Bericht 0% gewijzigd door E.T. op 26-02-2009 21:46:46 (nog even wat wit toegevoegd :)) ]
en dat je al eerder getrouwd bent geweest
, dan moest je wel erg jong zijn getrouwd Leuke vraag ET, het meeste van je verhaal kende ik al maar toch vond ik het leuk om het nogmaals in jouw woorden te "horen".Leuk ook dat debuurvrouw de hbo-v heeft gedaan, en jammer dat je er niets mee doet
quote:Ik vind dat zo'n ontroerende foto, E.T.
Het is zo treffend, de band tussen vader en dochter.
Toen mijn vader kanker kreeg en overleed heb ik nog wel eens aan jouw topic van destijds moeten denken, die band die jullie hadden, dat was heel herkenbaar.
.Dat wat livelink zegt over geluk bemerk ik idd ook. Mooi om te zien en te lezen.
Een leuk topic in [OUD]
Aparte verhalen soms.
Ontroerende foto ook! Mooi geschrevenIk ben ook gewoon gelukkig
Swets is m'n maatje, ik kan met alles bij hem terecht, we delen heel veel en vullen elkaar aan waar nodig (dem, wat klinkt dat eng zo in een zin.. maar wel waar). Ik heb drie geweldige kinderen (als je dat tien jaar geleden tegen me gezegd zou hebben, had ik je echt voor gek verklaard ).. en ondanks dat die kinderen regelmatig het bloed onder m'n nagels vandaan kunnen halen of als ik weer heel diep moet zuchten omdat Nienke er 's nachts weer een potje van maakt.. Overall hebben ze alle drie m'n leven verrijkt Nee ik voel me geen oermoeder, ik heb ook nooit zo'n voorbeeld gehad thuis, dus ik moet het mezelf aanleren en volgens mij gaat het me best aardig af Ik kan me die tijd ook nog goed herinneren. Bijna tegelijk trouwen en zoveel zorgen die je had. Had echt met je te doen toen. En toch is het een prachtige dag geworden voor jullie allemaal.
) dat ze jullie als papa en mama hebben, ET & Swets.quote:he, ik weet natuurlijk wel welke foto's ik laat zienOp donderdag 26 februari 2009 22:20 schreef RockabeIIa het volgende:
Volgens mij mogen jullie kinderen dolgelukkig zijn (en zo te zien op de foto's zijn ze dat ook
Heb er vanmiddag nog eentje gemaakt van Tijn met z'n gezicht onder het bloed en een heeeeel beteuterd snoetje
hij sprong iets te enthousiast van een stenen pinguin af in Blijdorp.. precies voorover op z'n gezicht natuurlijk.. dikke bloedneus 
) Niet dat ik je stukje niet mooi vond hoor..
quote:nee, ik bleef expres op een afstandje staanOp donderdag 26 februari 2009 22:58 schreef RockabeIIa het volgende:
Je hebt em een zetje gegeven he?
(ik zou een foto van 'm maken )quote:Ontroerend
En de foto met je vader is heel ontroerend!
quote:En (te) herkenbaar
Verder een heel mooi stuk, ET!
Nou ja, was wel benieuwd. quote:Geen bericht zegt wel genoegOp vrijdag 27 februari 2009 11:08 schreef Jarno het volgende:
Sorry enzo.
D'r blote nixie heeft ze al een tijdje geleden in de kast gehangen, daarvoor in de plaats doet ze 'iets' in diezelfde kast met mode
We hebben heel veel overeenkomsten, ik ben wel benieuwd naar de verschillen
en hoe carrieretijger duchie alles bolwerkt. Ook zonder Nienke zou ik niet weten hoe ik een mode-agentschap op zou moeten zetten qua tijd en moeite, dat kan tenslotte alleen maar tijdens kantoortijden en dat zijn voor een moeder juiste de moeilijkste tijden.. zeker om flexibel te zijn wat als beginnend 'agentje' toch moet.Wel jammer dat Jarno niet wil hoor
Maar ik moet er echt even voor gaan zitten, dus heb even geduld aub.
Ik ben geboren in 1974 en woon met manlief en onze zoontjes Léon en Cas in het Oosten des lands. Waar de wijzen vandaan komen.
Als kind schreef ik massa’s verhalen en gedichtjes en vertrouwde mijn hele ziel en zaligheid aan mijn dagboekjes toe. Vooral dat laatste teruglezen is tenenkrommend, maar ook wel weer schattig.
Van een korte hevige carrière als kapster, ging ik alsnog een commerciële studie doen en voor ik het wist was ik vertegenwoordiger voor die bruine koeriersdienst en kwam via diverse buitendienst-functies eindelijk terecht op de plek waar ik het echt naar mijn zin had; de mode. Heb via diverse studies toch nog HBO kunnen halen en dat voor iemand die een bloedje hekel had aan studeren en daardoor geen journalistiek is gaan doen.
Toen de kindjes kwamen wilde ik weg bij mijn toenmalige werkgever, want daar werken was niet te combineren met een gezin. Het kon wel, maar zij vonden dat moeders achter het aanrecht hoorden inclusief hun eigen vrouwen. Ik maakte ook krankzinnige werkdagen en we werden soms honds behandeld, dus erg treurig om te vertrekken was ik niet. Alleen die collega’s en klanten verlaten vond ik wel erg.
Nadat Léon geboren was kreeg ik een aanbieding van mijn sportschool om daar een sales-afdeling op te zetten en die kans heb ik met beide handen aangegrepen.
Geweldige tijd gehad, zulke lieve en leuke mensen om voor en mee te werken.
Alleen het werk zelf bood na 3 jaar to-taal geen uitdaging meer. En ik had best heimwee naar de mode.
Het plannetje wat ik altijd al had, wilde ik uitvoeren als beide kinderen naar school gingen; een eigen agentschap.
Dat kwam steeds vaker weer in mijn gedachten en bleef echt als een dreinend kind hangen.
De gedachte te moeten wachten tot Cas naar school zou gaan (nog dik 3 jaar toen) vloog me naar mijn keel en dus heb ik vorig jaar toch de stap gewaagd.
Gehuild omdat ik een veilige wereld verliet en het grote onbekende instapte, maar toch de enige juiste stap die ik heb kunnen nemen. Ik krijg er zoveel energie van, heerlijk.
Manlief en ik zijn al samen vanaf mijn 18e.
Daarvoor hadden we een bloedhekel aan elkaar. Hij met zijn arrogante houding moest eens flink op zijn nummer gezet worden vond ik als enorm gebekte puber. Dus zo gezegd zo gedaan en de toon was gezet tussen ons.
Maar zijn ware ik zag ik pas, nadat mijn vader verongelukte. Een enorm heftige tijd, want ook ik was een vaderskindje. Mijn vader en ik gingen samen de kroeg in en hadden de grootste lol samen. Al mijn onzekerheden besprak ik met hem, al mijn gebroken harten (en dat waren er veel, veels te veel ook vond hij) deelde ik met hem. Deze streng katholiek opgevoede man heeft op zijn manier alles gedaan wat zijn god verboden heeft, maar hij was mijn rots.
En dan is die rots ineens weg, zonder waarschuwing.
Manlief was de eerste die op mij afkwam, toen ik voor het eerst weer durfde uit te gaan. Terwijl de rest het liefst dwars door me heen keek, want confrontatie blijft toch lastig. We raakten aan de praat en ik zag eindelijk de jongen (toen nog) achter de bravoure en hij zag, want zo was het, een gebroken uitgehuild meisje in plaats van die bijdehante troel.
Een paar weken later deed hij een belachelijke verleidingstruuk waar ik volledig en met volle overgave in getuind ben, want wat zo hoort te zijn, hoort zo te zijn.
Hij was in die tijd (mijn vader was anderhalve maand overleden toen we iets kregen) mijn steun en toeverlaat en hij heeft heel wat met mij te stellen gehad. Maar hij bleef, waar ieder ander allang op de vlucht was geslagen.
In die periode waren mijn gevoelens zo enorm tegenstrijdig. Aan de ene kant het enorme verdriet van het plotselinge verlies van toen de belangrijkste man in mijn leven en aan de andere kant de komst van een nieuwe man die mijn leven zoveel lichter maakte.
Nu, 16 jaar later, zijn wij de trotse ouders van 2 prachtige jongens.
Wat onze relatie zo sterk maakt is de vurigheid zoals wij die beleven. Passioneel maar zo hecht.
We zijn beiden niet makkelijk, maar we begrijpen elkaar.
We zijn allebei wel milder geworden in de loop der jaren. Ik bijvoorbeeld zeg niet meer direct wat in me opkomt, maar ben een stuk subtieler geworden. Toch?
Vroeger moest ik altijd mijn mening meedelen, maar nu zie ik die noodzaak niet meer zo. Vaak was ik het dan kwijt en de ander zat er mee opgezadeld. Denk nu veel meer vanuit een oplossing.
Het harde van mij is een stuk zachter geworden, maar als het nodig is dan laat ik rustig die tijger in mij nog eens flink brullen.
Mijn hobbies zijn divers; sporten is niet echt hobby maar noodzaak geworden. Dagje ouder hè en een geweldige uitlaatklep voor drukke of lastige periodes. Het variëert van hardlopen, squashen, fitness en body-combat.
Ik mag graag uitgebreid koken, maar het ontbreekt me aan tijd. Baal ik soms wel een beetje van, ik mis de drive zeg maar.
Fokken is toch ook wel een hobby denk ik. Begonnen in de roerige begintijd met BB1, blijven hangen in Onzin (zal wel niemand verbazen), als mod begonnen op FEE en mocht vervolgens Travel opzetten. Momenteel lurk ik daar voornamelijk, maar nog steeds erg leuke subfora.
Mijn passies; sja my boys.
Wat kan ik anders als eerste noemen? Want zij komen zonder twijfel altijd op de eerste plek. Voor hen laat ik alles uit mijn handen vallen. Ze ontroeren me tot op het bot. Daar ligt mijn geluk. Opvoeden is het moeilijkste wat je kunt leren en dagelijks word je getest. Maar tot nu toe vind ik we het prima doen al zeg ik het zelf. Ben wel een beetje de moeder die ik verwacht had te zijn; knuffelig, rechtlijnig (doe zo mijn best), open en soms een beetje maf (vriendjes vinden het prachtig hier).Fotograferen is iets van de laatste jaren sinds mijn 400D.
Vanmorgen heb ik mijn camera voor reparatie weggebracht en krijg het pas met over 3 weken terug. 3 weken zonder camera, het is gewoon afkicken. Ik zou graag meer met fotografie willen doen, maar tijd voor mezelf is zo schaars.
Zeker als je naast fotografie en kinderen ook nog als passie hebt schrijven. Dat is altijd een beetje zo gebleven.
Ik ben jaren terug begonnen aan een verhaal over Kasper (is echt puur toeval) en de Wereld van Onwerkelijkheid. Een kinderverhaal. In het begin vloog het de pen uit, maar op een gegeven moment zat ik vast. Nu heb ik altijd een schriftje bij me heb waar ik losse flodders in schrijf en later in het verhaal toevoeg. Maar het is nog lang niet af. Ooit....
Heb net voor mijn verjaardag 2 boeken uit de Schijfwereldreeks van Terry Pratchett gekregen, fantastisch. Die humor is zo geniaal en ik verheug me iedere avondje voor het slapen weer op om me voor een kwartiertje te verliezen in die Schijfwereld. Iedere avond 1 hoofdstuk, meer tijd heb ik niet.
Daarvoor heb ik ‘het Graf van Alexander’ gelezen van W. Adams. Historie met spanning vind ik ook altijd lekker lezen. Zware kost komt ooit wel weer eens. Had ik al gezegd dat ik altijd tijd tekort kom?
Lord of the Rings mag natuurlijk niet ontbreken, die reeks heb ik naast de rest van Tolkiens boeken zeker al 20x gelezen. Iedere vakantie gaan ze weer mee.
Films, poeh… Sja Lord of the Rings dan maar? Je hoeft maar naar mijn icoontje te kijken, dan weet je genoeg. Met kerst heb ik 'Alexander' gekregen, vind ik ook erg goed.
King Kong is er nu op en daar heb ik zo'n haat/liefde-verhouding mee. Vroeger zoveel nachtmerries over gehad, dat ie door onze straten denderde maar ik zag hem nooit. Maar die dreiging die ervan uitging in die droom brrrr....En toch zit ik nu weer te kijken.
Kennen jullie The Color Purple nog?
Eten en wakker maken: WAAG HET NIET OM MIJ 'S NACHTS WAKKER TE MAKEN! De woede van King Kong is er niets bij. Ik heb al een chronisch slaaptekort, dus heb een vreselijk humeur als je me 's nachts wakker maakt.
Je kunt me overdag wel erg blij maken met crème brûlée, zalig.
Leukste uitspraak: ik denk toch dat ik moet kiezen voor Léon die ineens geconfronteerd werd met het feit dat hij het zo goed doet bij de meisjes. Manlief zei toen: "Straks heb ik hier allemaal meiden voor de deur staan."
Waarop Léon verontwaardigd antwoordde: "Ja maar, dan kan ik er helemaal niet meer door!"
En dan E.T. je vraag; hoe ik het bolwerk een eigen bedrijf en gezin. Heel eerlijk, ik weet het ook niet. Kan je je nog herinneren dat ik voor het eerst alleen in Denemarken zat en met je msn-de? Hoe stom ik me toen voelde en hoe graag ik gewoon tevreden wilde zijn als koekjes bakkende moeder en verder geen toestanden?
Die momenten heb ik nog steeds. Als ondernemer heb je diepe dalen en hoge pieken en volgens mij is dat nou juist precies hoe ik mijn leven altijd geleid heb. Dus op een of andere manier past dat wel bij me. Slapeloze nachten zijn er geweest, maar ook de euforie van de 1e order en de uitbreiding van je klantenbestand. Dat blijft.
Het is gewoon niet makkelijk als je als beginnend ondernemer ineens geconfronteerd wordt met een kredietcrisis. Dat hebben we echt nooit aan zien komen. Het is keihard knokken. Maar laat ik daar toch net heel goed in zijn.
Het bedrijf en het gezinsleven lopen momenteel door elkaar heen en gelukkig vaart iedereen er wel bij. Er is namelijk een enorme vrijheid. Zit vaak 's avonds en in het weekend te werken en als Cas in bed ligt en Léon op school. Maar daardoor kan ik er verder wel gewoon echt voor ze zijn.
Dat het hier in huis soms gewoon een puinhoop is boeit me dan minder. Ik vind mijn tijd met mijn kinderen belangrijker dan een opgeruimd huis.
Eerlijk is eerlijk, mijn hoofd zit soms echt vreselijk vol. Daardoor ben ik soms minder attent naar vrienden en familie toe, maar die begrijpen dat. Ik maak het altijd wel weer goed. Iedereen staat ook achter me en helpt waar ze kunnen, kan niet omschrijven hoe fijn dat is. (zij maken het dat ik zo flexibel kan zijn) Mijn moeder, mijn schoonouders, we kunnen altijd op hen terugvallen. Onvoorwaardelijk.
Er is zoveel gebeurd al het eerste jaar, de trein komt nu echt op gang. Kredietcrisis, kiss my ass.
Toch voel je je als ouder altijd schuldig.
Dat was ook zo geweest als ik een thuisblijf-moeder was geweest.
Ik heb gewoon uitdaging nodig. Daar tegenover bak ik samen met de jongens toch nog regelmatig koekjes en cake. Toch weer proberen te composeren hè?
Er wordt heel wat af geknuffeld in dit huis.De jongens vliegen stralend op me af als ik na een werkdag terug kom, dat maakt alles goed. Ik ben nu samen met manlief hun rots.
Daarom weet ik dat wij het zullen redden samen.
O wat erg, wat een lap tekst weer zeg. Ik ben nog nooit kort van stof geweest, daarvoor mijn excuses.
Dacht het dit keer wel te kunnen redden, maar het is weer niet gelukt. Ik heb enorm getwijfeld aan wie ik het stokje zou geven. Snakelady en haar fotografie, Reinhilde omdat zij ook graag schrijft en daar wil ik meer van weten, Snoopy want dat lijkt me zo’n leuk mens. Maar ik kies voor Phluphy. Omdat ik je bewonder, terwijl ik weet dat je je leven leeft zoals het komt. Dat je wel gedwongen bent. Dat maakt dat ik meer van je wil weten. Een moeilijke vraag maar wel oprecht geïnteresseerd, hoop dat je het kunt en wilt beantwoorden: Heb je het idee dat je nu grip op je leven hebt na alles wat er gebeurd is en durf je weer gelukkig te zijn?
ET ook jou verhaal vind ik erg mooi, ook jij bedankt voor het kijkje in je leven. Die Foto van jou en je vader...mooi !
Ik kan eigenlijk maar op 1 manier reageren; *stil* *mooi*
Verder vind ik je verhaal duidelijk en alles wat je schrijft 'past' ook bij elkaar... <3
quote:Hier sluit ik me aan, behalve dat het eigenlijk 4 mannen zijn, als je de vader meerekent.Op zaterdag 28 februari 2009 09:24 schreef Lois het volgende:
Ademloos heb ik je verhaal gelezen Dutch, wauw! Ontroerend, oprecht, maar bovenal de woorden van een zeer gelukkig mens, de liefde voor alle 3 je mannen spat er vanaf.Je laat hier zoveel meer zien dan je blote nixie.
Ik kan eigenlijk maar op 1 manier reageren; *stil* *mooi*
En Dutch, bedankt voor het stokje. Zoals ik je al pm'de vind ik het een mooie vraag. Ik ga mijn best doen.
Niks voor de zaterdag om te zitten sniffen achter de pc
en ET die foto van jou en je vader blijft mooi, waardevol en ontroeren, en leuk Dutchie om te weten wie er achter die blote niksie zit
Dutch, van jouw verhaal moest ik ook slikken hoor. Ik wist dat de band met al je mannen heel stevig en goed en fijn is. Maar dat stuk over je man, zo liefdevol. Jullie zijn mooi samen.
Ik vind je helemaal nooit fel. Gewoon goed en krachtig. Ben benieuwd naar die felle kant van je, maar stiekem hoop ik 'm nooit mee te maken.
quote:Da's bijna net zo erg als die stukjes uit mijn dagboek teruglezen.Op zaterdag 28 februari 2009 13:31 schreef Lois het volgende:
Dat blote nixie is iets uit de historie van FOK!
Belana, geloof me, daar moet je bij zijn geweest. Als je dat nu zo terugleest krijg je hele rare ideëen en dat zou zonde zijn.
Ik vind jullie reacties superlief om te lezen.
En ik kijk erg uit naar Phluphies verhaal.
quote:In die tijd rookte de halve wereld nog inclusief wij.Op zaterdag 28 februari 2009 10:41 schreef RockabeIIa het volgende:
Dutch, je maakt me nieuwsgierig naar hoe je man je verleid heeft! Vertel es
Verder vind ik je verhaal duidelijk en alles wat je schrijft 'past' ook bij elkaar... <3
Hij bood mij een sigaret aan en hield hem voor mijn lippen. In plaats van die sigaret kreeg ik zijn lippen op mijn mond. Echt zo lame dit.
Later bleek dat hij die truuk al eerder uitgevoerd had.
Ik hou mijn hart dus ook vast voor onze jongens. Ik deed niet veel onder voor manlief in die tijd. Echt een raadsel hoe wij uiteindelijk bij elkaar terecht gekomen zijn.
quote:Hey! Ik mis Duran Duran hoor, in je stukje!
Lishe, inderdaad.
Ik hou mijn hart dus ook vast voor onze jongens. Ik deed niet veel onder voor manlief in die tijd. Echt een raadsel hoe wij uiteindelijk bij elkaar terecht gekomen zijn.
Net als ik vergeten ben over eten )mijn favo hobby!
' favoriete uitspraak en waarom ik gestopt ben met werken.... 
Maar wel heel leuk om je beter te leren kennen!
quote:Op zaterdag 28 februari 2009 13:46 schreef dutchie het volgende:
[..]
In die tijd rookte de halve wereld nog inclusief wij.
Hij bood mij een sigaret aan en hield hem voor mijn lippen. In plaats van die sigaret kreeg ik zijn lippen op mijn mond. Echt zo lame dit.
Later bleek dat hij die truuk al eerder uitgevoerd had.
Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken
Ach, als het maar werkt he!Eigenlijks moet het stokje nu naar Reinhilde want die wil nu vast wat vertellen over haar blote nixxxie!
Maar nu eerst flufster
Daar zie ik ook naar uit.
Ik ben ook heel benieuwd naar Phluph.. ik twijfelde tussen jullie
quote:MwahOp zaterdag 28 februari 2009 09:10 schreef dutchie het volgende:
We zijn allebei wel milder geworden in de loop der jaren. Ik bijvoorbeeld zeg niet meer direct wat in me opkomt, maar ben een stuk subtieler geworden. Toch?
Niks mis hoor, met hoe je "was", ik hou wel van iemand die niet op z'n mond gevallen is en het hart op de tong heeft, mits dat natuurlijk wel een beetje normaal verwoord wordt.
Prive is dat prima.
In de werkomgeving kan dat wel eens tegen je werken.
Wel leuk om nu eens te lezen over je vorming & bagage (en ja, dan blijft toch weer je blote nixie over)
quote:Zolang je geen klappen krijgt is alles geoorloofd in de liefde.Op zaterdag 28 februari 2009 14:14 schreef RockabeIIa het volgende:
[..]
Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken
Bijzonder om te lezen dat een honderdtal personen die Fok! onveilig maakte er nog zoveel rondzwerven en dan ook nog voornamelijk in OUD. En hoe dan 10 jaar Fok! toch van redelijk invloed is op hun leven.
(eigenlijk een verkapt tvp-tje
). Zoals de meesten wel weten heet ik Esther. Geboren in Duitsland uit een Duitse vader en Nederlandse moeder, en verhuisd naar Zuid-Limburg toen ik 6 maanden oud was.
Ik ben opgegroeid in een niet alledaags gezin, heb voor mijn gevoel toch een leuke jeugd gehad, totdat ik me vanaf mijn 14e overal tegen begon te verzetten. Uiteindelijk belandde ik op mijn 15e in een internaat, waar ik best een toffe tijd heb gehad. Op mijn 17e ben ik op mezelf gaan wonen. Eerst nog een jaartje in een studentenhuis in Maastricht, daarna naar Apeldoorn verhuisd om samen te gaan wonen met mijn eerste (serieuze) vriendje, die daar vandaan kwam. Ik had hem leren kennen bij een rugby-tournooi, en het rugbywereldje is dan ook een heel lang mijn voornaamste (sociale) leefomgeving geweest.
Na 5 jaar samenwonen met voornoemd vriendje heb ik het uitgemaakt omdat ik niet het gevoel had dat hij de ware was. Hierna volgde een mislukte verloving met een Engelsman, en tenslotte ben ik na een (rugby)feestje blijven plakken aan mijn huidige echtgenoot.
Voor de beeldvorming en typering van zijn persoon: ik heb hem moeten verleiden.
Hij wist blijkbaar niet dat we al in "die fase" waren. Terwijl hij stoere verhalen vertelde over zijn commandotijd, zat ik in de meest voordelige houding in sexy lingerie voor hem op de grond. En hij… had nog niks door. Toen hij begon te ratelen over parachutesprongen was ik het zat en heb ik ‘m gemaand tot volledige ontkleding. Met Jeroen heb ik dus echt mijn hoofdprijs te pakken. “Opposites attract” is wel van toepassing op ons. Jeroen is rustig, beheerst, een denker, een dromer en een enorme doorzetter, terwijl ik een ongeduldigde, impulsieve, soms onnadenkende doener ben. Waar Jeroen vaak bezig is met het verleden en de toekomst, leef ik uitsluitend in het nu. Hier zal ik bij het beantwoorden van Dutchie’s vraag op terugkomen.
Hobby's: lezen doe ik met periodes veel. Ik vind alles behalve oorlog en fantasie leuk. Een van mijn favorieten is De Rijstmoeder, van Rani Manicka. Ook qua films heb ik geen uitgesproken voorkeur. Zodra het een goed verhaal is met goede acteurs ben ik happy. Favo acteurs zijn trouwens Robert de Niro en Sean Bean.
Muziek is een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Als kind heb ik viool en mandoline (haha) gespeeld en later piano. Zelf musiceren is helaas niet meer mogelijk. Tijdens de zwangerschap had ik me enorm verheugd om Danyel muziek te leren kennen, hem te laten genieten van mijn lievelingsstukken, of domweg sinterklaasdeuntjes voor hem te tokkelen. Ik weet zeker dat ik nu, bij de eerste toets die ik indruk, ik door de emoties totaal zou dichtklappen.
Muziek luisteren kan ik gelukkig nog wel. Mijn interesse is breed en mijn Ipod overvol. Muziek is voor mij stemmingbepalend. Het kan me rustig maken of juist oppeppen als ik daar behoefte aan heb. Mijn absolute favoriet is daarom Juanes, een Colombiaanse pop/latin mix, en niet aflatend positief. Zelfs een dappere poging tot een ballad gaat al mis bij het eerste refrein. De beste man kan blijkbaar niet anders, en daar herken ik mezelf in.
Dat brengt me bij Dutchie's vraag. Ja, ik durf gelukkig te zijn. Sterker nog, ik ben het.
Zoals ik al schreef leef ik altijd in het "nu". En dus leef ik met wat ik nu heb. Wat achter ons ligt, kan ik niet veranderen. Het maakt het leven tot wat het nu is, en dat is de nieuwe basis.
Ik ben heel erg bezig met de dingen die ik wél heb. Ik tel mijn zegeningen, soms echt letterlijk, en ben er gelukkig om/mee.
Van nature ben ik positief. Gewoon altijd, ik kan niet anders. Ik ben ook heel intuïtief, ik wil niet nadenken, maar puur handelen zoals mijn gevoel dat aangeeft. Dat heeft eigenlijk nog nooit slecht voor me uitgepakt, dus blijf ik daar maar bij. Mijn gevoel zegt me dat het goed is, om me helemaal te richten op het leven nu, zonder steeds te moeten denken dat het eigenlijk anders had moeten zijn. Dat het prima is, dat ik bijna alle dagen blij doorkom, zonder een verplicht moment van verdriet.
De manier waarop ik met het gemis omga is waarschijnlijk niet standaard. Alles draait om Danyel, nog steeds, maar het neemt geen prominente rol in. Danyel is op alle plekjes in huis vertegenwoordigd, door een foto of iets anders dat aan hem herinnert, waarmee bevestigd wordt dat hij nog steeds deel uitmaakt van ons leven. Op misschien wel duizend momenten per dag denk ik aan hem, maar altijd heel kort, en heel vluchtig, vaak niet eens bewust.
Natuurlijk zijn er momenten van vreselijk gemis en intens verdriet, maar net zo vaak zijn er de momenten waarop ik me enorm verheug om hem weer te zien. Ik besef dat dit nog heel lang kan duren, en misschien is dat ook de reden waarom ik vind dat ik in de tussentijd gelukkig mag zijn. En verder voel ik hem bijna altijd erg nabij. Hij is er niet fysiek, tastbaar en zichtbaar, maar zijn ziel is altijd aanwezig en maakt deel van me uit. Ik ben een stukje Danyel.
Verder een mooi en aangrijpend verhaal. Wat zijn er overigens veel rebellerende OUDers hier. Dat valt nu echt op in dit estafette-topic.
en voor je denkt dat ik je op een voetstuk plaats: mijn lief wist wel wannee hij zijn mond moest houden.
Je bent een mooi mens...
Ik was van de week al hevig ontroerd door je in het engeltjestopic, nu voel ik overal zonneschijn. Ik was heel erg blij om te lezen dat het "waarom" steeds minder wordt, daar zat ik nl. vreselijk mee en ik begrijp nu dat dat, bij jou in ieder geval, niet meer zo op de voorgrond ligt. Daar werd ik blij en rustig van. Van je stukje nu word ik vooral opgewekt, de liefde voor het leven en de positieve noot voert overal de boventoon.
Jij bent een stukje Danyel
mooi!ik weet ff geen woorden, mijn strot zit dicht, mijn ogen lopen over...
quote:Het komt zó sterk over, en zo waar...
Evengoed bedankt, alweer een dag die niet meer stuk kan.
En verder vind ik het fijn dat mensen er blijkbaar iets aan hebben cq. er iets van leren. Een zeer prettige en welkome bijkomstigheid!
Mijn vraag :
Ik ken jou als een superrelaxed, vriendelijk, fijn en grappig mens.
Vraag a: Hoe ben je volgens jezelf zo gevormd? Door je opvoeding? Door je manier van leven? Ben je van nature zo? Wellicht een combinatie?
Vraag b: zijn er ook negatieve kanten aan je, en zo ja, op welke momenten komen die naar boven?
Good luck!
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet zo stond te trappelen om het stokje aan te nemen maar nu kan ik niet weigeren natuurlijk
Ik heb hier zulke openhartige, eerlijke verhalen gelezen en ik denk niet dat ik hier alles kan en wil vertellen maar ik ga mijn best doen. Ik heb natuurlijk wel even tijd nodig om het goed op 'papier' te krijgen.
Maar ik zie een stuk van Dutch, Phluph en Snoop in aantocht. Hopelijk vanavond wat meer tijd/rust.
Mijn leven is ook niet erg rustig (verlopen), maar toch, zo anders. Ik weet natuurlijk niet wat ik, allemaal nog mee ga maken, en denken daar alleen al aan, geeft me de kriebels, maar er blijft een soort van, Wow! wat een leuke mensen zijn er toch, en hoe ben ik dan, op anderen over, gekomen.
Ook op een meeting, jullie zijn zo lief tegen je kinderen etc.
Alhoewel, ik vind je een vrouw met klasse. Dat mag ook wel es gezegd worden
quote:ik hoop dat je het stokje een keer krijgt dan
Ik denk dat ik, dat wel kan, Belana. Alleen niet alles kan ik schrijven, omdat dat nog teveel door mij verborgen is. Dat zijn dingen, die mij veel verdriet geven. Maar schrijven over mijzelf, ja, dat lukt steeds beter.
Heb het al vaker tegen je gezegd, het is natuurlijk niet te vergelijken het verlies van mijn vader en Danyels verlies. Maar ik herken wel veel hoe je ermee omgaat.
In heftige tijden kunnen genieten van dingen die wel goed gaan en zo langzaamaan er weer bovenop krabbelen.
Dank je voor je openhartigheid, prachtig.
En Snoopy on her way!
Kijk ook uit naar het moment dat Oxy het stokje over neemt.
quote:Nou ja, jij ook nogmaals bedankt voor de overdracht.Op zondag 1 maart 2009 21:49 schreef dutchie het volgende:
Phluphy, ik heb genoten van je verhaal.
Heb het al vaker tegen je gezegd, het is natuurlijk niet te vergelijken het verlies van mijn vader en Danyels verlies. Maar ik herken wel veel hoe je ermee omgaat.
In heftige tijden kunnen genieten van dingen die wel goed gaan en zo langzaamaan er weer bovenop krabbelen.
Dank je voor je openhartigheid, prachtig.
Het is voor mij ook fijn geweest het eens op een rijtje te zetten tijdens het opschrijven. Ik heb het Jeroen ook laten lezen en ook voor hem waren er eye-openers. Het is best gek dat je dingen, die je eigenlijk al weet, pas herkent wanneer ze geschreven zijn.
Alle anderen ook bedankt voor de mooie woorden. Maar zoals ik eerder al zei, het is niet iets als een prestatie verrichten. Het gebeurt gewoon vanzelf. Nou ja, misschien met een beetje hulp van boven.
Ik heb serieus gedacht om het stokje niet aan te nemen als ik het aangereikt zou krijgen. Gewoonweg omdat ik niet zo open kan/wil zijn als een aantal van mijn voorgangers. En dat voelt een beetje raar als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Mijn naam is, ehm zie je daar gaan we al, snoopy. Mijn echte naam mag je wel via andere wegen vragen als je hem echt wil weten. In 2008 is mijn naam 1x aan een meisje gegeven.
Ik weet wel dat het een beetje onzinnig is omdat ik de namen van mijn kinderen wel op Fok noem, maar het is gewoon iets dat ik zo voel
Ik ben 39 jaar geleden geboren in Amsterdam en ben daar altijd blijven wonen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog heel klein was. Mijn vader zie ik eigenlijk nooit. Ik heb geen ruzie met hem maar hij heeft ook nooit naar mij omgekeken dus behoefte aan contact heb ik niet.
Toen mijn dochter werd geboren belde hij om te vragen of hij een keer langs mocht komen. Ik vond dat goed. Ze is nu tweeënhalf, hij is nog niet geweest. Zo zit het dus in elkaar.
Ik heb een hele fijne jeugd gehad samen met mijn moeder. Zij werkte tijdens schooltijden en op woensdagmiddagen was mijn oma er altijd
Broers en/of zussen heb ik niet maar die heb ik ook niet heel erg gemist in die tijd.
Mijn familie had een zomerhuisje onder de rook van Amsterdam aan een meer dus als het mooi weer was waren we altijd daar met veel familie. Ik heb er hutten gebouwd, gevist, gezwommen, leren surfen, gevaren.... Het was gewoon heel fijn.
Wij gingen ook altijd naar het buitenland tijdens de zomervakantie. Later realiseerde ik me pas dat dat helemaal zo gewoon niet was. Mjn moeder spaarde daar het hele jaar voor.
Als kind al vond ik het heerlijk om te tekenen. Het enige dat ik altijd kon bedenken is dat ik ‘als ik groot was’ iets met tekenen wilde doen.
Ik heb eerst HAVO gedaan en ben toen naar het Grafisch Lyceum in Amsterdam gegaan. Daar heb ik een opleiding Reproductietekenen gedaan en vervolgens Ontwerpen Vormgeven.
Op het Grafisch Lyceum heb ik mijn beste vriendin ontmoet en ben met haar 2x een zomer naar Amerika geweest om in een zomerkamp te werken. We hebben daar zwem- en kanolessen gegeven aan meisjes. Het is een geweldige tijd geweest.
Na school kwam ik terecht op een ontwerpstudio in Haarlem. Daar heb ik toch wel de basis van het DTP-en en Apple computers geleerd.
In diezelfde tijd heb ik mijn vriend ontmoet in een café in Amsterdam. Ik was daar met mijn beste vriendin en hij was daar met zijn voetbalteam. Geen rare versiertrucs
Het is gewoon precies goed tussen ons. Toen mijn contract in Haarlem was afgelopen ben ik bij een heel groot bedrijf in Amsterdam gaan werken op de grafische studio. Ik kreeg daar een vast contract en heb toen samen met mijn vriend een huis gekocht in hartje Amsterdam. Een heel lief oud pakhuisje.
Inmiddels was ook hij afgestudeerd en had een baan. We maakten mooie reizen, gingen heerlijk uit eten en genoten van het leven. Dat doen we trouwens nog steeds.
Toen we net samenwoonden bleek mijn moeder ziek te zijn en ze had een levertransplantatie nodig. Binnen een maand werd ze gebeld en reden we midden in de nacht naar Groningen, naar het AZG.
De transplantatie is perfect verlopen en nu, 11 jaar later, gaat het uitstekend met haar!
Ze werkt nog steeds en sport en reist en is nooit huis omdat ze het zo druk heeft met leuke dingen.
Die periode was trouwens een van de weinige momenten dat ik het jammer vond dat ik geen broer(s) of zus(sen) had om dingen mee te delen.
Wij zijn van het pakhuisje verhuisd naar een woonboot tegenover Carré. We hadden al een tijdje een bootje om mee op de grachten te varen en het leek ons helemaal te gek om op het water te wonen.
Het was een oud vrachtschip en we hebben het van binnen helemaal laten verbouwen door een vriend van ons. Het was echt super.
Ik heb al een account bij Fok! Sinds BB1 (Ja, ik ben een oldbie) maar daar heb ik heel lang niks mee gedaan totdat ik zwanger was van Morris. Ik weet niet eens meer hoe ik toen precies in OUD ben beland maar heb toen eerst een poosje meegelezen voor ik zelf durfde te posten: Zwangerschap en geboorte - deel 18
En daar belande ik in Z&G met Phluphje, Sugar, LB, Belana, Bar, ET, piglet, M@x, Faja, Anitra, Dutchie, Poemojn, Rottdog, LadyS, Loena, Beefcake, Lewis, Tinkepink, Sjeen, Knorretje, EW, Bix en nog veeeeel meer!
En met een paar van hen heb ik een heel speciale band gekregen. Helemaal na het overlijden van Danyel en Thijs.
6 augustus 2004 werd Morris geboren en 1 oktober 2006 was daar Lis.
De boot werd toch wel wat krap en onhandig. We hebben een nieuwbouwhuis in het centrum van Amsterdam gekocht en wonen daar sinds zomer 2008 met heel veel plezier.
Na 16 jaar bij dat heeele grote bedrijf te hebben gewerkt werd mijn afdeling opgeheven ivm een reorganisatie. Ik heb besloten om per 1 oktober te vertrekken met een goede regeling. En vanaf januari ben ik zelfstandig ondernemer.
Ik moet zeggen dat ik tegen alle verwachting in ook wel heel erg geniet van het thuis zijn met de kinderen.
Verder hou ik me op het moment bezig met een cursus digitale fotografie en een vervolgcursus Italiaans. De fotografie doe ik voor de leuk maar misschien kan ik het ook voor mijn werk gebruiken. Italiaans wil ik proberen te leren omdat we bijna altijd naar Italië op vakantie gaan en ik wel eens wil weten wat die Italianen elkaar toch allemaal te vertellen hebben
Verder vind ik yoga heel fijn maar daar moet ik echt weer tijd voor maken en natuurlijk ben ik regelmatig op Fok>OUD te vinden.
We hebben ook nog een mooie bakdekker, een klasieke motorboot die we helemaal hebben opgeknapt met een hoop hulp van anderen. En skiën vind ik superleuk maar dat doe ik jammergenoeg niet zo heel vaak natuurlijk.
Ik hou ook erg van lezen alhoewel ik me daar nu wat minder tijd voor gun. Vroeger las ik 3 boeken tegelijk. Dat kan ik nu niet meer. Momenteel lees ik het 2e boek van Stieg Larsson: Mannen die vrouwen haten. Het leest lekker weg. Verder heb ik bijna alles van Stephen King, Harry Potter. Maar ik vind de Schaduw van de wind ook prachtig en De Vliegeraar en 1000 schitterende zonnen.
Roald Dahl vind ik fantastisch en ik hou erg van reisverhalen van bijvoorbeeld Redmond O’Hanlon.
Films kijk ik bij vlagen. We zitten nu weer in zo’n periode dat we vaak een DVD kijken thuis. Voor de kinderen er waren ging ik ook wel alleen naar de bioscoop op mijn vrije dag. Heerlijk vond ik dat.
Films die ik pas heb gezien en ik mooi vond: As it is in heaven, Into the wild, Vicky Cristina Barcelona. Maar ik heb ook alle Lord of the Rings films gezien. En La vita è bella is heel erg mooi. Oh en Etre et avoir is ook een aanrader.
Ik ben gek op italiaans eten maar Thais vind ik ook erg lekker.
Ik maak regelmatig ook zelf pizza en laatst heb ik samen met Morris ook zelf pasta gemaakt.
Deeg kneden en door de machine halen is leuk om samen te doen.
De leukste uitspraak. Mmmmmm die is natuurlijk heel cliché maar oh zo mooi om te horen:
'Weet je mama, ik vind jou heeeeeel lief!'
En bij het zoeken naar oude topics kwam ik deze tegen en moest enorm lachen:
Zwangerschap en Geboorte deel 89
De vraag van Phluphy :
Ik ken jou als een superrelaxed, vriendelijk, fijn en grappig mens.
Vraag a: Hoe ben je volgens jezelf zo gevormd? Door je opvoeding? Door je manier van leven? Ben je van nature zo? Wellicht een combinatie?
Vraag b: zijn er ook negatieve kanten aan je, en zo ja, op welke momenten komen die naar boven?
Ik vind het een heel moeilijke vraag waar ik echt over aan het nadenken ben. Allereerst moet ik mezelf door andere ogen bekijken. Ik denk eigenlijk dat het rustige iets is dat ik van mijn moeder heb meegekregen. Het zit dus in mijn opvoeding maar ik denk ook dat het er van nature in zit.
En soms denk ik dat ik gewoon heel veel geluk heb in het leven. Ik ken tot nu toe weinig tegenslag en het lijkt alsof dingen soms vanzelf gaan. Ik heb een fijne jeugd gehad met veel familie om me heen die duidelijk lieten merken dat ze van me hielden, heb me niet druk gemaakt om mijn vader (ik ben er vanuit gegaan dat het niet aan mij lag en het toch nooit zou veranderen), ben een relaxte, lieve, grappige levensgenieter tegengekomen waar ik het nog steeds heel fijn mee heb. We zijn gezond, het gaat goed met ons, met onze kinderen en we wonen fijn, doen leuke dingen. En ik besef dat dat iets heel bijzonders is.
Negatieve kanten? Natuurlijk heb ik die niet!
Natuurlijk heb ik die wel. Ik kan heel ongeduldig zijn met andere mensen en soms dus ook met mijn kinderen tot mijn grote ergernis
. Ik schijn volgens mijn vriend een echte ‘leeuw’ te zijn, weet wat ik wil en probeer dan ook mijn zin door te drijven. En dat heb ik dan ook nog niet eens door. En ik merk dat ik de laatste tijd wat meer uit ‘balans’ ben. Waarschijnlijk door het gedoe met mijn werk en dat duw ik zo hard weg omdat ik dan weer vind dat er ergere dingen zijn en ik me niet aan moet stellen. En soms, ontplof ik dan. En dat vind ik vreselijk. Ik hoop dat dat snel minder wordt.Zo, dat was toch nog een heel verhaal. Ik ga even nadenken over de volgende persoon en welke vraag ik wil stellen. Wordt vervolgd.
[ Bericht 0% gewijzigd door snoopy op 02-03-2009 16:08:29 ]
En die ontploffingen, tja. Wel begrijpelijk natuurlijk. Ik ben bang dat de meeste mensen wel eens ontploffen. Het is niet makkelijk om dat in te houden.
) Dat uit balans zijn, dat hoort een beetje bij het ondernemen volgens mij, merk jij dat niet? Het is niet alleen meer zo zwart-wit en als het je niet boeit trek je om 5 uur gewoon de deur dicht. Het blijft in je hoofd en je moet er mee aan de slag. Soms heb ik daar ook helemaal geen zin in, maar het blijft je achtervolgen. Dus kun je het maar beter oplossen.
De struisvogel-politiek werkt niet met een eigen zaak.
Toch fijn te weten dat anderen ook wel eens ontploffen. soms denk ik wel eens de enige te zijn. Niks zo erg als dat.... En gaaf dat je het toch ook gedurft hebt voor jezelf te beginnen.
Echt respect voor mensen die dat "gewoon" doen, of heel gepassioneerd hun droom volgen. Phluphy, wat een mooi mens ben je!
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.
Ik bedoelde eigenlijk ook het gedoe met mijn 'oude werk' Dutch, niet mijn nieuwe.
quote:Okay, da's makkelijker, maar toch.Op maandag 2 maart 2009 14:34 schreef snoopy het volgende:
Ja maar, ja maar, dat voor mezelf beginnen klinkt stoerder dan het is
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.
quote:O ok, maar dan nog beland je van de ene situatie in de andere toch?Op maandag 2 maart 2009 14:34 schreef snoopy het volgende:
Ja maar, ja maar, dat voor mezelf beginnen klinkt stoerder dan het is
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.
Ik bedoelde eigenlijk ook het gedoe met mijn 'oude werk' Dutch, niet mijn nieuwe.
Ik heb erg veel respect gekregen voor je moeder. Ze heeft het echt supergoed gedaan.
En jijzelf natuurlijk ook. Voor hetzelfde geld kom je zo'n periode toch minder goed door.
Wat het uit balans zijn betreft; ik twijfel er niet aan dan dat dat weer goed komt. Tenslotte is je leven opeens helemaal veranderd, en duurt het even voor je weer je nieuwe plekje en ritme vindt.
Het mooist om te lezen is inderdaad dat je zo'n enorme levensgenieter bent. Een echte bourgondiër.
Bedankt dat je toch het stokje hebt aangenomen. Ik weet dat je niet makkelijk vond.
Oxy, je schreef onder andere het volgende:
Ik weet natuurlijk niet wat ik, allemaal nog mee ga maken, en denken daar alleen al aan, geeft me de kriebels...
Mijn vraag voor jou is: Welke dingen zou je nog graag doen in je leven en zijn deze dingen realistisch? Ik bedoel, welke dromen zijn werkelijk haalbaar in jouw geval?
Ik ben erg benieuwd naar Oxy's stuk. Gewoon, omdat het me leuk lijkt iets meer over Oxy te weten
Ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Oxy
en wat leuk dat Oxy de volgende is!
Ben ook heel benieuwd naar het verhaal van oxy
Echt heel leuk om te lezen dit!
Op de boerderij, waar ik woon, heb ik vaste werk-taken (wij noemen het dagbesteding). Elke ochtend begint om 9.00 uur met het verdelen van de klussen van die dag. Ik werk 4 ochtenden, buiten op de boerderij met de dieren en de planten – en 1 hele dag in de keuken, dan bereid ik de warme maaltijd voor de groep, wij eten ’s middags warm, zoals het echte boeren betaamt.
Mijn hobbies zijn computeren, schrijven/dichten, en koken.
De allergrootste passie die ik heb zijn dieren. En dan, ook alles van en met dieren. Mijn huisdieren zijn 2 cavia's.
Films kijk ik niet zo vaak, maar Good Will Hunting en Ben X zijn favoriet, net als Into the Wild. Muziek vind ik ook fijn, en dan met name Twarres, Live, Stef Bos en (als ik boos ben) The Spirit That Guides Us. Wat eten betreft; ik lust graag gebakken aardappels, alle pasta’s, pizza’s en toetjes.
De boeken die ik graag (her)lees zijn die van Aidan Chambers, en dierenencyclopedieën. Mijn lievelingsdichter is Huub Oosterhuis (op mijn 15e vond ik hem, en God). Op dit moment lees ik De onzichtbare jongen van Bernlef. Mijn laatste mooiste uitspraak is ook van hem:
‘’Toch ontstaan er soms kieren waardoor een verbinding ongestoord tot stand kan komen. Het kan dus nog steeds.’’ (J. Bernlef, in Eclips, 1993)
Die uitspraak zegt iets over mijn leven nu, en mijn leven vroeger. Hoewel ik, met taal betreft, haast hyperbegaafd ben, is communicatie en contact moeilijk. Maar ik verander mee met mezelf, van iemand met een onbereikbaar binnenste, naar iemand die gekierd is, voor wie het wil zien. Het kan dus nog steeds.
ooit vind ik een weg uit dit hoofd en uit deze machinerie die mijn lichaam is
het zal vast erg pijn doen en erg lang duren maar dan ben ik ineens zonder meer een echt mens
applaus (Oxymoron in ''nieuw boekje'', 2009)
Mijn tweede dichtbundel komt volgende maand als alles goed gaat, uit. Mijn eerste dichtbundel is een succes gebleken; twee kanten op. Mensen die mij wel eens hadden gezien, op een verjaardag bijvoorbeeld, of mensen uit de flat van mijn opa en oma, waren blijverrast met de duidelijkheid die ik schepte over mijzelf. En voor mij viel er daarna minder uit, te leggen, en was er meer begrip voor mijn soms aparte gedragingen, of uitspraken. En ik weet nu, dat mijn gedichten gewaardeerd worden om hoe ze zijn, en dat mijn proza soms ondoorgrondelijk lijkt, maar toch begrijpbaar. Vandaar, dat ik ook, een nieuwe bundel heb geschreven – daarmee doe ik wel iets met mezelf. Ik laat anderen binnen, door woorden ‘’uit te laten’’ in de wereld. Dat is lastig. Maar, het is ook een totstandkoming, van een droom die ik al koester sinds ik lezen kan: schrijfster worden.
Dan kom ik nu bij de vraag van snoopy: Welke dingen zou je nog graag doen in je leven en zijn deze dingen realistisch? Ik bedoel, welke dromen zijn werkelijk haalbaar in jouw geval?
Ik heb veel dingen op moeten geven. Dat in de eerste plaats. Ik wist pas heel laat, in mijn leven dat wat mij anders maakte, autisme noemde. Bij autisme hoort een bepaald, ‘’plaatje’’, en dat heeft ook mijn toekomstvisie deels bepaald. Schrijfster ben ik geworden, maar geitenhoedster in Zwitserland, of wolvendeskundige in Amerika, ben ik bijvoorbeeld niet geworden. Wat realistisch is, moet stap voor stap, dag voor dag, bepaald worden. Op mijzelf wonen, al is het met een beetje begeleiding, is iets wat denk ik niet zal gebeuren. Mijn begeleiding helpt me met mijn dromen; ze kaderen af, moduleren en relativeren zaken. Dat heb ik echt, nodig.
Ik heb een kleine fantasie, en dat is wat dit betreft wel handig, omdat ik me weinig voor kan stellen van de toekomst, of dat nu morgen of over 3 jaar is. Op sommige gebieden heb ik een stapje terug moeten zetten, op andere vlakken, heb ik resultaten geboekt die de deskundigen 19 jaar geleden nooit voor mogelijk hielden.
Welke dromen zijn haalbaar? Nou ik houd het liever behapbaar en klein – naar een concert van Live gaan (met Fok! begeleiding), of weer een keer naar Italië op vakantie, of naar Griekenland, en ik wil leren zeilen, ooit een keer.
Zoals je ziet, snoopy, het zijn de kleine dingen die me gelukkig maken. Het alledaagse leven is voor mij al zo bijzonder, dat er geen Grote Dromen zijn. Ik kijk niet verder dan mijn neus lang is. Lekker puh.
Vooruit
Ik ben lek – uit ogen druipt en druppelt zout
krijsen kan ik niet, mijn mond is stil
gaf iemand mij de woorden
Ik zal zoveel praten tot ik
machtig ben die verre taal
ieder woord dat is gezegd
duwt me vooruit
Maar nu kan ik – even niet
verder dan elke dag vandaag
Ik kom van te ver
voor een toekomst
(c) Oxymoron in ''nieuw boekje'', 2009
(over de nieuwe vraag moet ik even nadenken!)Ik word er helemaal blij van. Wat heerlijk voor je dat het niet hebben van een vader bij jou zo goed is gegaan.
En ook zo fijn dat je zo rustig bent. Zo heb ik je ook ervaren toen ik je ontmoette. Lijkt me zalig! Lis heeft ook die uitstraling vind ik.
Even kijken of het lukt de verhalen van Dutch, Phluph en Oxy nog te lezen vanavond. Heb het druk, maar vind het ook niet fijn om zo 'achter' te liggen.
Wat zijn jullie allemaal lief, bijzonder, eigenwijs, eigenzinnig, mondig, open en jezelf.
Mooi geschreven en fijn om te lezen
ik vind je een bijzonder mens, zoals je alles weet van jezelf en het zo goed kan beschrijven vaak (ik denk veel beter dan veel mensen) Ik heb al veel van je geleerd, over autisme en hoe dat is (hoewel ik het me tegelijk natuurlijk niet voor kan stellen) Ik bewonder je schrijftalent en ik vind het fijn dat je hier in OUD post quote:Nou dat dus! Wat een gave zeg!Op maandag 2 maart 2009 21:57 schreef miss_sly het volgende:
Oxy wat een mooi stuk. Je bent inderdaad erg goed met taal, je drukt je zo goed uit, zowel in proza als in gedichten. Erg mooi!
Eén vraag Oxy, jij zet de komma's vaak op zo'n vreemde plek. Hoe komt dat?
Niet dat het erg is, helemaal niet, maar het valt me altijd op en ik ben benieuwd of je dat bewust en/of met een reden doet.
het is raar want ik ken je eigenlijk nauwelijks, maar ik ben helemaal plaatsvervangend trots als ik die mooie teksten van je lees. zo bijzonder treffend!en dutchie op jouw verhaal had ik nog niet gereageerd geloof ik: vond ik ook heel leuk & mooi om te lezen!
quote:Ik dacht van ik zeg niets omdat ik nooit komma's gebruikOp maandag 2 maart 2009 22:03 schreef Moonah het volgende:
[..]
Nou dat dus! Wat een gave zeg!
Eén vraag Oxy, jij zet de komma's vaak op zo'n vreemde plek. Hoe komt dat?
Niet dat het erg is, helemaal niet, maar het valt me altijd op en ik ben benieuwd of je dat bewust en/of met een reden doet.
Maar dat viel mij ook op en ben ook erg benieuwd ernaar
Prachtige verhalen!
Ook die van Oxy......
Maar ik verander mee met mezelf, van iemand met een onbereikbaar binnenste, naar iemand die gekierd is, voor wie het wil zien.
Dit vind ik zo'n gigantisch mooie zin!
En je proza lijkt misschien ondoorgrondelijk, maar op die manier beschreven is het vaak juist zo treffend
Je hebt jezelf dus echt moeten aanleren om pauzes in te lassen als je spreekt?
En Fannie, die zin die jij aanhaalt is idd een mooie. "Een gekierd mens".....
Je puurheid, zonder fratsen, dat is wat jou bijzonder maakt.
Mooi geschreven.
Zo fijn dat je ze hier met ons wilt delen.
En Oxy, ik vind het leuk en mooi om wat meer over jou te weten te komen zo. Je kunt prachtig en ook heel wijs schrijven. En wat betreft je dromen: het mooie van dromen is dat je geen grenzen hoeft te stellen; ze kunnen je brengen waar je maar wilt! Als het realiteit zou zijn, zouden het geen dromen meer zijn.
moussy, ik weet nog zo goed toen met je zwangerschap, dat ik het zo bewonderde dat jullie deden wat jullie zelf wilden en niet wat anderen vonden. De zwangerschap uitdragen en gaan voor je kind.
Leuk om te lezen over een rolverdeling die anders is stout, wel fijn dat het zo opgelost kon worden. Je hebt wel fijne werktijden dan.
Wat een *ril* idee BE dat je er misschien niet bij bent op de eerste verjaardag als je half augustus bevalt. Dat is dan elk jaar toch? Wel een extra goede reden om te hopen op een goedbetaalde andere baan.
Just Me
Zo leuk dat er een stukje van jou is, je blijft toch altijd 1 van de fok!oermoeders. Een soort van wijsheid die rondhing op de chat (waaat? Iemand die zo oud is op internet???, ik vond het bizar dat het kon) en iemand die van Delft naar Rotterdam kwam om 5 minuutjes met een stel meeters te kunnen praten. En goed om te lezen dat jullie het zo goed hebben opgelost na de scheiding, al kreeg ik dat idee al wel een beetje. En
een nieuwe liefde, keigaaf! heeft J. echt al voor de kermis verteld dat ie verliefd was?
quote:Ik heb diezelfde vraag al eens gesteld, toen zei Oxy dat ze ze neerzetten waar ze normaliter adem zou halen in een zin, als ik het me goed herinner.Op maandag 2 maart 2009 22:09 schreef Ardenlyn het volgende:
[..]
Ik dacht van ik zeg niets omdat ik nooit komma's gebruik
Maar dat viel mij ook op en ben ook erg benieuwd ernaar
Prachtige verhalen!
Indrukwekkend stukje Oxy!
Snoopy, ik vind jou echt a breath of fresh air
. Ik vind jouw reacties elke keer zo lief en leuk en gemeend!
Als je dat van Detlev achter elkaar leest, wat is het dan toch verschrikkelijk dat het kan, dat een kind zo buitengesloten kan worden, terwijl het gewoon een kind is. Wat ontzettend goed dat hij nu gewoon op het MBO zit!
Dat over gedoe toen over opvoeding en jullie kinderen, daar dacht ik een tijdje terug nog aan. Dat heeft toen best even gespeeld. Ik vond het 'toen' vreemd, maar ja, ieder z'n ding. Nu denk ik dat het juist verstandig was ze 'hier' los te laten. Er was, door het kleine, intieme, wel toezicht. Niemand moest proberen Brechtje wat wijs te maken, dat was echt een grens. Als Anna later online gaat, dan graag op die oude plek. Veilig, je weet wat er zit, wie er komt en dat het in de gaten gehouden wordt.
shmoopy, leuk mens! Heb je maar 10 minuten gezien (in Amsterdam, was je toch bij het museum?), maar daar kwam zoveel energie uit en dat lees je nu ook weer. Werken met kinderen, de catering en je eigen kinderen natuurlijk. Geduld is overgewaardeerd, enthousiasme is beter.
Moonah
wat een verhaal toch, maar je bent een leuk mens, wijs en slim en betrokken met anderen, maar dat weet je allemaal al, vond het alleen zo stom om je over te slaan Leuk om over je te lezen Vivi, dat je zelf al schrijft zo veranderd bent, dat was ook zo goed te volgen online. Dat vind ik ook zo leuk hier, dat je mensen ziet groeien en veranderen. Nog wel een
voor de situatie met je moeder.En, inderdaad, die zin van Oxy over 'een gekierd mens' Wát een bijzondere zin. Heel, heel mooi!
Met de volgende vraag:
Nu je, na lang wachten, zwanger bent geworden van een dochter, gaat er denk ik een droom, van je in vervulling. Ik volg niet alle OUD en Z&G topics, maar vroeg me het volgende af:
Ik weet niet hoe je over het afbreken van een zwangerschap staat (ik meen dat het nu ook niet meer ''kan'', zover als jij bent), maar wat nou als je kind gescreend kan worden op zaken als autisme, ernstige gedragsproblemen etc., zou je daar aan mee werken? Of vind je de huidige screening ook al ''teveel''? Ik vraag me namelijk af, hoe dat zit bij mensen die moeilijk zwanger worden. Of je dan ''maar genoegen neemt'' met wat je hebt/krijgt, of dat je toch voor een gezond kindje gaat, ook al moet je dan een kans laten schieten?
En dank u voor de leuke reacties!
Interessante vraag, Oxy, en eentje waar ik zelf al eens over nagedacht heb.
Snoop, misschien niet alles open en bloot, maar wel heel fijn om te lezen. Dat jullie levensgenieters zijn les ik overal tussen de regels door, maar fijn ook dat je zelf voelt dat jullie het zo goed hebben samen. (En je moeder! Wauw!)
moeilijk, maar wel boeiend.Oxy : Je gedichten vind ik altijd al zo mooi, wat je nu geschreven hebt en over jezelf hebt verteld : prachtig !
Petje af voor de manier waarop je in het leven staat en omgaat met je mogelijkheden en onmogelijkheden !
Ik was echt benieuwd hoe jouw leven eruit zag/ziet. Bedankt voor het kijkje erop.
En die vraag van jou vind ik ook erg interessant. Het antwoord kan zo divers zijn, ben heel benieuwd.
Leuk om te lezen dat sommigen dezelfde favoriete boeken hebben, etensvoorkeur of het hebben van een kind net zo beschreven wordt als dat ik het zelf zou doen.
Daarom dus nu een beetje een 'lijstjesreactie'.
Slaapmeisje, wat leuk dat jouw nickname je ooit gegeven is!
Rockabella! Jouw verhaal maakt wel indruk. Je tekst straalt (net als jijzelf waarschijnlijk) uit dat je weet wat je wil, je hele duidelijke eigen keuzes gemaakt hebt en geniet van de dingen die daaruit zijn voortgekomen!
Poppejans, wat zijn ze leuk he, die teckels! Ik hoop dat je kinderwens vlug in vervulling mag gaan.
BassMiss, ik wist niet dat muziek zó'n groot deel van jouw leven is (geweest). Dat zit volgens mij echt in je bloed. Heb je inmiddels besloten of je mee gaat doen in de band?
Icicle, goede favoriete film; Amélie!
En ik vond het al stoer dat je eigen onderneming met kinderen wist te combineren, maar nu beschrijf je het ook nog eens zo bewust, zo weloverwogen en wijs.Minpuntje dat LOTR je niet wakker kon houden, mijn scene was zeker al voorbij
Lishe, wat heftig dat jouw moeder (en jullie dus ook) soms zulke moeilijke periodes doormaakte. Erg knap dat je daar zo van boven naar kunt kijken nu, om er dingen van te leren.
Buurvrouw, jeetje, 25 keer verhuizen! Ik krijg al buikpijn als ik er aan denk dat ik ooit weer moet. Je gezin klinkt heerlijk, met je drie knullen!
ET, wat hebben jullie in relatief korte tijd veel heftige dingen meegemaakt als gezin/familie! De foto van jou met je vader is erg mooi.
En natuurlijk is het fijn dat je nu zelf voor jullie kinderen kunt zorgen, al vind ik het wel lomp van je ex-werkgever om je zo op je eerste werkdag naar buiten te schuiven!
Dutchie, wat leuk om van jou wat meer te lezen. Je bent hier eigenlijk altijd, in OUD, maar ik wist niet zoveel van je. Je lijkt me een heel fijn mens!
Phluphy, wat verschrikkelijk jammer dat je zelf geen muziek meer kunt maken! Ik vind je een heel positief en krachtig persoon, ik hoop dat je ooit weer kunt genieten van het zelf musiceren, dat verdien je wel!
Snoopy, wat een heerlijk verhaal over een heerlijk mens! Je geniet van het leven en bent relaxed en dat stralen je posts ook uit. Ik denk dat je ook een super duizendpootmoeder bent voor Lis en Morris.
Oxymoron, wat een goede post over jouzelf! Petje af! Begrijp ik het goed dat je al die prachtige woorden en zinnen wel kunt schrijven maar niet kunt uitspreken, omdat je direct contact zo moeilijk vindt?
En kun je wel je eigen teksten voorlezen, of is dat ook te lastig voor je?
quote:Nou ik weet, niet of je bedoelt of ik kan praten, want dat kan ik wel.Op dinsdag 3 maart 2009 14:59 schreef PM-girl het volgende:
Oxymoron, wat een goede post over jouzelf! Petje af! Begrijp ik het goed dat je al die prachtige woorden en zinnen wel kunt schrijven maar niet kunt uitspreken, omdat je direct contact zo moeilijk vindt?
En kun je wel je eigen teksten voorlezen, of is dat ook te lastig voor je?
Een eigen gedicht heb ik tot nu toe 2x voorgedragen. Dat was, bijzonder, maar ook bijzonder spannend.
Maar er is bij mij ook zoiets als de Zielschrijversstijl; een taal, die binnenin mij woedt, of niet echt binnenin, maar ergens tussen mij en, de wereld.
Die taal kan ik niet hardop lezen. Ik noem het in mijn eerste bundel een ''zelfarcheologie''. Pas 4 jaar geleden ben ik daarmee begonnen, toen ik, alles op een rijtje wilde krijgen. Toen liet ik het, alleen aan mijn toemalige mentor lezen, en nu mogen meer mensen, het doen. Omdat ik weet, naast de moeite die het kost, dat het ook veel op kan leveren. Ik dacht/denk vaak dat mensen net zo denken als ik, of dat ze weten wat ik, denk. Dat is dus vaak, niet zo. 4 jaar geleden is dus een beetje de omslag geweest, en nu kan ik ook meer, in ''gewone taal'' (taal zal voor mij, nooit gewoon worden), over mijn ideeën en dingen praten. Maar schrijven heeft nog altijd, de voorkeur.
quote:Ik weet dat je kunt praten, maar ik bedoelde dat je contact en communicatie met anderen moeilijk vindt. Knap dat je gedichten hebt voorgelezen!
Nou ik weet, niet of je bedoelt of ik kan praten, want dat kan ik wel.
En ook fijn dat je je ideeën en dingen kwijt kunt door ze op te schrijven.
En Icicle, daar droomde ik lang geleden ook van: het ja-woord geven op "Love you to death"
* Kersjes denkt terug aan die magische avond in 1996 dat ze vooraan stond bij Type O Negative in Paradiso, zo dichtbij dat ze Peter Steele's rondvliegende zweet af en toe op zich voelde neerdalen
quote:Ik herinner me vooral zn alcohol gebruik tijdens Waldrock een paar jaar terug.. Hij zoop in 4 nummers 3 flessen wijn leeg! Gewoon de fles aan de mond en klokken maar!
Wat een mooie vertellingen weer, zo bijzonder om te lezen allemaal!
En Icicle, daar droomde ik lang geleden ook van: het ja-woord geven op "Love you to death"
* Kersjes denkt terug aan die magische avond in 1996 dat ze vooraan stond bij Type O Negative in Paradiso, zo dichtbij dat ze Peter Steele's rondvliegende zweet af en toe op zich voelde neerdalen
Maar ze zijn zo geweldig dat ik ze alles vergeef
quote:Da's al wel een heleboel paar jaar terug denk ik?
[..]
Ik herinner me vooral zn alcohol gebruik tijdens Waldrock een paar jaar terug.. Hij zoop in 4 nummers 3 flessen wijn leeg! Gewoon de fles aan de mond en klokken maar!
Maar ze zijn zo geweldig dat ik ze alles vergeef
jaar of 11?
Of heeft ie het na die tijd nog eens dáár gedaan? Was wél een tof optreden toen.petje af voor jou hoe je hiermee omgaat
En ik ben benieuwd naar sly's stuk. Interessante vraag ook..
quote:Dat dusOp woensdag 4 maart 2009 12:44 schreef innepin het volgende:
Oxy, heel mooi geschreven!
En ik ben benieuwd naar sly's stuk. Interessante vraag ook..
Ik ben ruim 40 jaar geleden geboren in Brabant en heb daar het grootste deel van mijn leven doorgebracht. Ik heb lieve ouders, en een zus en broer van resp. 5,5 en 7 jaar jonger.
Op mijn 14e kreeg ik mijn eerste vriendje. Mijn moeder had mijn vader ook leren kennen toen ze 14 was, dus zij zag er helemaal geen kwaad in. Hij was 3,5 jaar ouder, en op die leeftijd is dat eigenlijk best veel. Ik was erg onzeker, bril, puistjes en een bril, en vond het wel geweldig dat een oudere jongen mij wilde.
Achteraf was het een hele slechte relatie en dat heeft me nog jaren gekost om overheen te komen. Het duurde uiteindelijk tot mijn 19e en we al samenwoonden tot ik er eindelijk een punt achter durfde zetten.
Mede door luiheid en omdat deze relatie me erg veel kostte, heb ik mijn VWO diploma destijds niet gehaald. Ik ben dus gaan werken, in de kantine bij Laura Ashley. Hoewel het werk niet erg uitdagend was, heb ik er een leuke tijd gehad. Mijn manager daar was een schat van een man die me nog wel menig levensles heeft meegegeven. Uiteraard was ik destijds nog te eigenwijs om dat als zodanig te zien, maar nog jaren later denk ik aan zijn wijze uitspraken terug. Uiteindelijk kreeg ik van een andere manager de kans om een administratieve functie te gaan doen. Mijn vermogen om dingen snel op te pikken heeft me uiteindelijk door de jaren heen telkens weer nieuwe kansen geboden, en zo heb ik zonder specifieke opleiding toch nog behoorlijk veel geleerd en leuke banen gehad.
Omdat ik achteraf enorme spijt had dat ik niet op zijn minst mijn VWO-papiertje heb gehaald, heb ik dat een jaar of 5 geleden met zelfstudie en hulp van een vriendin alsnog gedaan door staatsexamen te doen. Voelde erg goed om dat toch nog te presteren.
Na het beeindigen van die eerste relatie volgde een behoorlijk aantal roerige jaren. Drie langdurige relaties (met samenwonen en huizen kopen en de hele mikmak) achter elkaar en nog veel meer baantjes. Ik was erg ongedurig, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, veranderingen. Als ik ergens een jaar had gewerkt en mijn contract kon worden verlengd, hield ik het alweer voor gezien.
Mijn relaties waren ook niet geweldig. Ik stortte me er voor de volle 100% in, vergoeilijkte veel zo niet alles van mijn vriendjes, en hield dat erg lang vol. Tot het bij mij over was, meestal heel plotseling om er dan ook net zo plotseling een punt achter te zetten.
Met mijn derde vriend heb ik geprobeerd een kind te krijgen. 3 lange jaren in de MMM, zonder resultaat. Een hele korte zwangerschap, maar wel een hele belangrijke. De manier waarop hij reageerde toen het fout ging, opende mij de ogen. Het duurde nog even voor ik er een punt achter kon zetten, maar dat ik niet verder wilde met iemand die mijn miskraam als onbelangrijk aan de kant veegde terwijl het ook zijn kind zou zijn, was me wel duidelijk.
Tijdens mijn laatste relatie begon ik wat te veranderen. Ik begon mezelf te leren kennen en accepteren, werd wat rustiger. Lezen op FOK over hoe andere mensen leefden en dachten heeft daar echt toe bijgedragen. Ik had een baan die goed bij me paste, namelijk als gedetacheerd: wel de afwisseling van regelmatig andere mensen, ander werk, maar ook de zekerheid en rust van een vaste baan. Ik werd eindelijk mezelf.
Bovendien doorliep ik het rouwproces en de acceptatie met betrekking tot mijn kinderloosheid. Ik zou geen moeder worden, en daar moest ik vrede mee leren hebben. Ik moest weer blij kunnen zijn voor anderen, op kraamvisite kunnen, etc. Daarom kon ik ook blij zijn toen mijn zusje haar eerste kindje kreeg. Natuurlijk voelde ik ook verdriet, maar de blijdschap voor haar en de liefde voor mijn petekind overtroffen dat allemaal.
Toen ik in de eerste weken op een avond weer bij hen wegging en mijn zusje met haar zoontje in haar armen op de bank achterliet, realiseerde ik me echter ook dat ik er nog niet helemaal klaar mee was. Het leek me zo bijzonder degene te zijn die niet weg moest gaan. Dit deed me beseffen dat ik er nog niet klaar mee was. Wel met het rouwproces en de acceptatie dat ik waarschijnlijk nooit moeder zou worden, maar niet met proberen het toch te worden. Ik was nog lang niet aan het eind van de mogelijkheden gekomen, dus er was nog een klein beetje hoop.
Ik begon erover tegen mijn vriend, maar die was duidelijk: hij wilde geen kind. Op zich niet vreemd, er was een leeftijdsverschil van 10 jaar tussen ons; hij was dus halverwege 20 en net afgestudeerd. Omdat ik mijn vorige relaties niet netjes had afgesloten en de jongens in kwestie nooit een kans had gegeven, besloot ik dat nu wel te doen. Bijna een jaar hebben we het geprobeerd: het gevoel terugvinden, hij of hij toch een kind wilde, ik of ik het toch niet per se wilde. Uiteindelijk heb ik toch de knoop doorgehakt.
En toen...toen ontmoette ik schaap, via FOK!. En bij schaap kwam ik thuis, letterlijk en figuurlijk. Hij is zo'n fijn mens, ik voelde me vanaf het begin zo fijn in zijn gezelschap. En ik kwam ook thuis in Amsterdam. Schaap heeft zijn liefde voor Amsterdam op me overgedragen, maar ik voelde het ook vanaf het begin. Mijn onrust verdween. Mijn drang om ooit nog eens te emigreren (want alles was beter dan het Brabantse), mijn hang naar verandering. Ik vond rust, terwijl mijn leven niet rustiger werd. We deden en doen allerlei leuke dingen. Heel veel in Amsterdam, waar we beiden enorm van genieten, maar ook daarbuiten.
Maar er bleef iets bij me knagen. Ik was bij mijn vorige vriend weggegaan met het idee om dan maar in mijn eentje te proberen alsnog zwanger te worden. Schaap had nog nooit over kinderen nagedacht en verkondigde altijd ze niet te willen. Dus ben ik met hem het moeiljke gesprek aangegaan over mijn kinderwens. En tot mijn grote verbazing en blijdschap wilde hij het met mij wel.
We waren dus net ruim een jaar bij elkaar toen we al in het VU zaten voor het eerste gesprek.
En nu na ruim 2 jaar ben ik zwanger, al bijna 19 weken. Ik vind het een waar wonder en nog steeds onwerkelijk. Hoe langer ik zwanger ben, hoe meer begint door te dringen dat er aan het eind van deze zwangerschap toch echt een kindje komt, als alles goed mag gaan. Onze dochter.
Voor eten moet je me eigenlijk niet wakker maken, maar op het moment snak ik naar een bruine slof filet americain van onze eigen slager. Ik heb schaap ook al meerdere malen laten beloven dat ie dat voor me gaat halen als ik bevallen ben.
Mijn muzieksmaak is heel divers. Ik vind Pearl Jam geweldig (mooiste concert ooit in Toronto), maar ook Acda en de Munnik. Door schaap heb ik ook kennis gemaakt met techno en ook daar kan ik erg van genieten.
Op tv kijk ik graag series als Criminal Minds, NCIS, House, maar ook America's next Top Model. We gaan vaak naar de bios, hebben een Pathe unlimited kaart.
Ik probeer veel te lezen, maar het gaat met tijden beter of slechter. Mijn favo schrijver is Jonathan Kellerman, maar recentelijk heb ik Lisa Gardner ontdekt en die vind ik ook geweldig.
Wat ik ook erg graag doe is reizen. Voorheen wilde ik dan ook altijd blijven, nu verheug ik me er ook telkens weer op om terug te gaan naar huis naar Amsterdam. Het lijkt me ook geweldig om over enkele jaren met schaap en onze dochter op vakantie te gaan en als die geweldige dingen te bekijken en ervaren die de wereld te bieden heeft.
En dat brengt me op de vraag van Oxy. Een hele goede vraag, en een moeilijke.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen kindje wilde met Down syndroom. Als ik ooit zwanger zou worden, wilde ik dat indien mogelijk laten testen en indien de testuitslag slecht was, zou ik het laten afbreken.
Door veel te lezen in OUD had ik inmiddels ook wel eea geleerd, bijvoorbeeld dat je met al die prenatale screening natuurlijk nog maar een beperkt aantal dingen kon testen. En (en dat wist ik natuurlijk al wel, maar nooit echt bij stilgestaan) dat er geen garantie bestaat op een gezond kind. Niet alles is te testen en bovendien betekent zwanger zijn en een kind krijgen ook risico's nemen. De zwangerschap kan volledig goed gaan, maar daarna kan er nog van alles verkeerd gaan. En dat blijft zo levenslang.
UIteindelijk hebben we wel besloten voor de combinatietest te gaan. Dit is toch een redelijk eenvoudige test, zonder veel risico's. We hadden afgesproken dat we, indien een verhoogde kans, we een vruchtwaterpunctie zouden doen. In de periode dat we wachten op de uitslag van de combinatietest, begon ik het toch wel moeilijk te vinden allemaal. Stel je voor dat er een verhoogde kans uitkwam? En dat er uit een punctie inderdaad Down kwam? Ik zei al tegen schaap dat we dan misschien eerst eens op zoek konden naar info over hoe het leven van een kindje met Down syndroom tegenwoordig zou kunnen zijn, voor we een beslissing namen. Maar hij was nog steeds duidelijk: indien een punctie niet goed was, zou de zwangerschap worden afgebroken.
Onze combinatietest kwam met een goede uitslag: geen verhoogde kans. Op dat moment heb ik het losgelaten met betrekking tot de risico's. Ik besef dat deze goede uitslag eigenlijk weinig zegt, maar het was voor mij voldoende.
Op je vraag of je als je langer bezig bent geweest om zwanger te worden, met minder genoegen neemt, is het antwoord wat mij betreft 'nee'. Ik wil graag, net als ieder ander, een gezond kind. Niet voor mij, maar voor mijn kind. En ik vind ook niet dat ik met 'minder' genoegen zou hoeven nemen, omdat het moeilijker was om zwanger te worden. Mijn dromen betreffen ook een gezonde dochter, zoals denk ik van de meeste aanstaande ouders. Ik denk echter dat dat heel erg persoonlijk is en ik vraag me af of een dergelijke beslissing (vergaande screening en eventueel afbreken van de zwangerschap) echt veel te maken heeft met hoe lang het duurde voor je zwanger was.
Ik wil het stokje doorgeven aan texelonia. En dan heb ik de volgende vraag voor je.
Ik 'ken' je ook van een aantal jaren terug op Fok, voor Noah geboren werd. Je kwam toen op me over als een jonge meid die nog niet erg goed in haar vel zat en best wel moeilijk kon doen, ook tegen Micha.
Ik vind je de laatste jaren echt zo veranderd, gegroeid. Een heel andere, erg leuke meid en volgens mij een leuke moeder voor Noah. Komt dit door het ouder worden, door het ouderschap? Ervaar je het zelf ook zo en is je relatie met Micha ook veranderd?
*sprakeloos*
Ik vind je zo geweldig.. En bij schaap kwam ik thuis, letterlijk en figuurlijk.
Dat zinnetje pakt mij, want dat voel ik ook zo bij mijn hubby
Ik kreeg bij dit stukje kippevel
quote:Het is iets dat ik vrijwel letterlijk ook zo gezegd heb toen ik eenmaal zwanger was, dat ik er echt naar uit keek dat ik idd niet weg hoefde te gaan deze keer, ik kon blijven zitten met dat kindje ipv weer naar mijn eigen huis te gaan. Ik heb bij lange na niet de problemen gehad die jij had met zwanger worden, maar dat enorme verlangen is zo herkenbaar.Toen ik in de eerste weken op een avond weer bij hen wegging en mijn zusje met haar zoontje in haar armen op de bank achterliet, realiseerde ik me echter ook dat ik er nog niet helemaal klaar mee was. Het leek me zo bijzonder degene te zijn die niet weg moest gaan.
Zo fijn dat het nu voor jullie ook werkelijkheid gaat worden. Aan niemand vragen of je haar even op mag pakken, want ze is gewoon van jullie, jij bent degene die dat beslist! Je verhaal begon met (m.i.) een hoop ellende achter elkaar, ik vond het dan ook mooi te lezen dat je 'thuis kwam' bij schaap. Mooi verwoord. We verschillen heel erg, maar ik vind het erg leuk om meer over je te weten te komen, al was het maar omdat we zo kort na elkaar zijn uitgerekend. Durfde ook niet zo goed nog kijken wat de reacties waren.Vlindur
quote:Ik weet inderdaad dat jij dat ook eens hebt gezegd, ik vond dat toen ook al zo treffend. En dat laatste, dikgedrukte...ik kan het me nog steeds niet voorstellen, maar het lijkt erop dat het inderdaad gaat gebeuren en er dadelijk hier een klein meisje is waar ik gewoon voor mag zorgen omdat ze van ons is
Mooi verhaal miss_sly, en een heel mooi en eerlijk antwoord op de vraag van oxy.
Ik kreeg bij dit stukje kippevel
[..]
Het is iets dat ik vrijwel letterlijk ook zo gezegd heb toen ik eenmaal zwanger was, dat ik er echt naar uit keek dat ik idd niet weg hoefde te gaan deze keer, ik kon blijven zitten met dat kindje ipv weer naar mijn eigen huis te gaan. Ik heb bij lange na niet de problemen gehad die jij had met zwanger worden, maar dat enorme verlangen is zo herkenbaar.
Schaap, Amsterdam en nu ook nog zwanger. Het klinkt alsof het zo heeft moeten zijn allemaal.
quote:Ha, die ga ik onthouden!Op maandag 2 maart 2009 23:35 schreef YPPY het volgende:
shmoopy, leuk mens! Heb je maar 10 minuten gezien (in Amsterdam, was je toch bij het museum?), maar daar kwam zoveel energie uit en dat lees je nu ook weer. Werken met kinderen, de catering en je eigen kinderen natuurlijk. Geduld is overgewaardeerd, enthousiasme is beter.
En verrek, ja, wij hebben gemeet bij het Tropenmuseum, dat was met Liejannuh, Lucille en Joene, toch?
Ik sta bekend om mijn korte meets, maar die 3 minuten was echt een record.
Miss Sly wat een openhartig verhaal. Dat thuiskomen bij Schaap vond ik zo mooi om te lezen en je straalt het ook echt uit vind ik, de rust en liefde die je gevonden hebt. Mooi stuk!
quote:En het grappige is: we herkenden elkaar, ik jou van het beeld dat ik van je had en wrs ook van foto's, en jij mij van die kleuterfoto in mijn fobo. Dat vond ik knáp van je.Op woensdag 4 maart 2009 20:13 schreef Lois het volgende:
Volgens mij heb ik je nog korter gemeet Shmoops (in de rij voor de condoleance), de eerste en enige keer dat ik je gezien heb.
quote:Op woensdag 4 maart 2009 18:31 schreef miss_sly het volgende:
En nu na ruim 2 jaar ben ik zwanger, al bijna 19 weken. Ik vind het een waar wonder en nog steeds onwerkelijk. Hoe langer ik zwanger ben, hoe meer begint door te dringen dat er aan het eind van deze zwangerschap toch echt een kindje komt, als alles goed mag gaan. Onze dochter.
En filet americain is het enige dat ik ook echt gemist heb tijdens mijn zwangerschap
Wat een prachtig topic is dit, mooie verhalen van bijzondere mensen
quote:
[..]
Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken
Eigenlijks moet het stokje nu naar Reinhilde want die wil nu vast wat vertellen over haar blote nixxxie!
Maar nu eerst flufster
Daar zie ik ook naar uit.
nooooooooooooooooooooooooooooooooooo Ik wens je, een goede zwangerschap.
heftig leventje achter de rug al! Ook jij komt over als een stoer mens die weet wat ze wil!
Aan de ene kant kan ik wel terugzien dat je zo'n roerige tijd achter de rug hebt, vanwege de rust en positiviteit die je altijd uitstraalt, maar aan de andere kant vond ik het toch verrassend.
Wel heel mooi "bij schaap kwam ik thuis". de hele toon van je verhaal verandert op dat punt
prachtig!
Ik gun je het geluk van harte.
). Ik had eigenlijk niet verwacht ook aan de beurt te komen, leuke verrassing dus! Ondanks dat ik verlof heb kom ik tijd te kort maar ik zal mijn best doen jullie niet te lang te laten wachten Maar hier ben ik dan. Ik ben Tessel, 27 jaar, geboren en getogen in Amsterdam. Ik heb een zus van 3,5 jaar ouder. We hadden altijd een beetje een haat-liefde verhouding. Trokken regelmatig elkaars haren uit
maar als we op elkaar aangewezen waren konden we het ineens prima vinden. Sinds ik het huis uit ben gaat het stukken beter en hebben we best een goede band met elkaar. Noah en zij zijn ook dol op elkaar, dat is ook geweldig leuk. Sinds ik het huis uit ben gaat het tussen mij en mijn ouders ook een stuk beter. In de puberteit maakte ik het ze behoorlijk moeilijk, nu achteraf zie ik dat ze eigenlijk heel makkelijk waren (té makkelijk misschien) en dat dat eigenlijk nergens voor nodig was. Micha en ik kennen elkaar alweer bijna 8 jaar
Sinds 5 jaar woon ik in Utrecht, we woonden ongeveer een maand samen toen ik zwanger bleek te zijn Dat was wel even schrikken, maar kan me nu niets anders meer voorstellen. Alles is er alleen maar leuker op geworden En nu dan bijna een zusje voor Noah. Hoewel het met Noah toch helemaal goed gekomen is, oa dankzij hulp van ouders en zus, vind ik het nu ook wel heel leuk om 'bewust' zwanger te zijn. Niet persé leuker, maar wel heel anders vind ik. En in sommige opzichten ook makkelijker, omdat er financieel meer mogelijk is bijv. Ik wist, en weet nog steeds niet wat ik wil(de) doen en heb een tijdje met mezelf in de knoop gezeten. Ik heb dus nooit school afgemaakt en over opleidingen en werk valt er dus niet zo heel veel (boeiends) te vertellen. Ik heb een tijdje in een bioscoop gewerkt, dat was wel erg leuk en gezellig. Veel studenten, natuurlijk gratis naar de film zo vaak als je wilt, en je kon je eigen rooster maken dus dat was echt ideaal. Ik heb nog wel een tijd spijt gehad dat ik daar weg ben gegaan. Maar werd er wel crappie behandeld en daar kan ik geloof ik niet zo goed tegen
In die tijd zag ik dus veeel films. Tegenwoordig helaas niet meer. Mijn favoriete films zijn toch wel Le fabuleux destin d'Amélie Poulain en La vita è bella Terwijl ik normaal toch niet zo vaak buitenlandse films kijk, maar meer de standaard Hollywood Blockbusters. Boeken lees ik bij vlagen veel en dan weer maanden niet. De laatste jaren vooral chicklit. Niet alleen, zoals ik van anderen lees, omdat het makkelijk wegleest en je je bij serieuzere boeken meer moet concentreren, maar ik vind het gewoon ook echt gewoon leuk
Tenminste, het is af en toe wel zoeken naar de 'betere' chicklit. Sophie Kinsella vind ik geweldig. Jill Mansell vind ik weer helemaal niks. D'r liggen nu al een tijdje een paar boeken op me te wachten, waaronder van Madeleine Wickham (oftewel Sophie Kinsella) maar ook Saskia Noort.Maar het komt er steeds maar niet van. En straks met een baby natuurlijk helemaal niet meer Echt hobby's heb ik eigenlijk niet. Meestal hang ik een beetje op internet rond, of op de bank met de tv aan. Ik kijk vooral Net5 dat zegt denk ik wel genoeg
Me 's nachts wakker maken, liever niet
Kan me ook niet voorstellen dat als ik al lekker lag te slapen, midden in de nacht ineens zin heb in eten. Hoe lekker het ook mag zijn. Maar goed, mijn lievelingsgerecht is Deense Karbonade. Dat is spaghetti met een saus op basis van sinaasappelsap en met een heerlijke salade erbij met oa sinaasappel, witte kool en rozijnen. En, zoals de naam al zegt, karbonade, voor het bakken ingewreven met paprikapoeder. Ik ben eigenlijk niet heel erg dol op karbonade, en zeker bij dit gerecht vind ik het dan zonde dat ik minder spaghetti op kan De grappigste uitspraken komen over het algemeen toch van mijn zoon. Maar ik schrijf ze nooit op en kan er nu natuurlijk even geen leuke bedenken
Dan de vraag van Miss_sly:
Ik wil het stokje doorgeven aan texelonia. En dan heb ik de volgende vraag voor je.
Ik 'ken' je ook van een aantal jaren terug op Fok, voor Noah geboren werd. Je kwam toen op me over als een jonge meid die nog niet erg goed in haar vel zat en best wel moeilijk kon doen, ook tegen Micha.
Ik vind je de laatste jaren echt zo veranderd, gegroeid. Een heel andere, erg leuke meid en volgens mij een leuke moeder voor Noah. Komt dit door het ouder worden, door het ouderschap? Ervaar je het zelf ook zo en is je relatie met Micha ook veranderd?
Ik ervaar het eigenlijk precies zo, ja. Ik voel me een heel ander persoon dan toen, en word eigenlijk liever niet aan die periode herinnerd. Maar ja, het is toch een deel van mijn leven, heeft me gemaakt tot wat ik ben, en het is af en toe natuurlijk ook goed om te zien hoeveel beter het nu gaat en ik me voel dan toen
Ik weet niet echt wat er toen precies was, doet er wat mij betreft ook niet meer toe. In elk geval had ik een erg negatief zelfbeeld, en vond ik het voor mezelf denk ik niet waard om mijn leven op een rijtje te krijgen. Toen ik zwanger was van Noah kon ik een knop omzetten op de één of andere manier. Als ik het voor mezelf niet wilde, dan wel voor hem. En gelukkig is dat aardig goed gelukt al zeg ik het zelf, en gelukkig maar want hoe anders had het kunnen lopen, en dan was Noah daar de dupe van geworden. Maar Noah heeft een beter mens van me gemaakt. Of beter gezegd: hij heeft ervoor gezorgd dat ik een beter mens wilde worden, en meer van het leven wilde maken.
Mijn relatie met Micha is er zeker door veranderd. Veel rustiger, bijna saai misschien
Maar we zijn een stuk gelukkiger dan toen denk ik, en zoals het toen ging hadden we het ook nooit zo lang volgehouden denk ik. Hmm mijn verhaal is een stuk korter dan anderen geloof ik. Maar ik ben ook een stuk jonger dan anderen hier hè
Welke vraag ik wil stellen en aan wie kom ik nog op terug als jullie het goed vinden
Sophie Kinsella is gaaf!
Mooi verhaal!
[ Bericht 0% gewijzigd door DaviniaHR op 09-03-2009 11:12:51 ]
quote:Ja ik heb Micha al gevraagd hem te downloadenOp maandag 9 maart 2009 11:06 schreef DaviniaHR het volgende:
Texelonia, je weet dat er een shopaholic film uitkomt binnenkort?
Sophie Kinsella is gaaf!
Mooi verhaal!
bij gebrek aan bioscoopbezoekjes.... quote:We noemen hem ook wel eens Nootje KadootjeOp maandag 9 maart 2009 11:13 schreef Fuente het volgende:
tex wat leuk om te lezen zo! Ik wist nooit dat Noah ook een onverwacht cadeautje was. Fijn dat alles zo goed op z'n pootjes is gekomen.
(of Nootje Mallootje )quote:Whehehehe, wij zijn ook van de bijnamen Saartje kriebelstaartjeOp maandag 9 maart 2009 11:19 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ja ik heb Micha al gevraagd hem te downloaden
[..]
We noemen hem ook wel eens Nootje Kadootje
. Maar je gaat er op een fijne manier op in .Ik vond het gewoon zo'n goede en mooie verandering, en ik vroeg me af hoe jij dat zelf hebt ervaren.
Mooi stuk om te lezen, misschien wat korter dan sommige, maar zeker niet minder interessant. En wat mooi gezegd, dat je voor Noah een beter mens wilde worden
quote:Daar heb ik nog een boek van liggen, binnenkort maar eens mee beginnen.
Mooi verhaal Tex
Tex, mooi verhaal, het laatste deel over Noah raakt me het meest, bedankt voor je openhartigheid
En laat al die
-smiley's maar weg hoor, nergens voor nodig. Ik kan ook duidelijk verschil merken tussen de oude en de OUDer Tex.
Zo, en dan ga ik nu maar eens bijlezen.
Leuk ook, dat ik je al zo lang 'ken', uit R&P nog
, maar dat van je relaties is nieuw voor me.Ik had me nl. al een tijdje terug zitten bedenken dat het steeds lastiger zal worden om iemand te bedenken, omdat er steeds meer mensen al geweest zijn. En dan zeker omdat er een 'vraag' bij moet.
Zeker bij mensen die je minder goed kent lijkt het me lastig om een vraag te verzinnen terwijl ik echt nog wel wat mensen kan noemen van wie ik wat meer zou willen weten.
Is het een idee om 'de vraag' optioneel te maken? Dus als je wel een prangende vraag hebt, om die wel te stellen, maar dat het achterwege mag blijven als je niks weet?
Als dan het stokje doorgegeven is, zijn er misschien wel mensen die nog een vraag kunnen bedenken als evt toevoeging.
edit: zo krijg je juist de - welilcht heel interessante - verhalen van de mensen die (nog) níet zo bekend zijn op OUD, dat is ook een leuke bijkomstigheid. Want juist voor de nieuwkomers lijkt het me moeilijk om een vraag te bedenken.
Zijn dit de hormonen of ben je normaal ook zo goed met ideeën?
Idd is het ook een oplossing om gewoon een algemenere vraag te stellen ipv aansluitend op de persoon en zijn/haar verhaal.
quote:Ja, maar kosten wat kost een vraag gaan zitten verzinnen wordt op een gegeven moment ook zo vreselijk geforceerd.
De vraag kan toch misschien eerst in een PM gesteld worden en als de persoon er niet op wens te reageren kan die misschien wel aangeven in welke richting er dan wel een vraag kan worden gesteld? Het maakt het juist zo leuk dat mensen er open voor staan om een vraag van een andere OUD Fokker te beantwoorden. Anders kan het net zo goed door gaan in het "stel je zelf voor" topic.
Het ging mij niet om het niet willen beantwoorden, maar omdat het, volgens mij, nu de spoeling wat dunner wordt, lastiger is om iets te verzinnen voor iemand.
(dus tex mag kan gewoon wat verzinnen, maar als ze niets verzonnen krijgt, is het ook niet erg zeg maar).
Gulden middenweg lijkt me.
Maar als je het even niet weet is het (in mijn ogen) geen enorme ramp.Tex; ik vind je ook heel erg gegroeid in positieve zin! Mag je best trots op zijn zonder de
smileys zoals hierboven al gezegd wordt hoor!quote:*Eensch* Goede oplossing, beter goed gejat dan slecht bedachtOp dinsdag 10 maart 2009 10:21 schreef bixister het volgende:
ik vind die vraag juist wel een hele leuke extra dimensie. en als je geen nieuwe vraag weet: het mag toch ook wel een vraag zijn die al eens gesteld is? iedereen heeft er weer een ander antwoord op.
Echt een heel leuk topic dit!!
quote:Hey SnoopsOp dinsdag 10 maart 2009 10:44 schreef snoopy het volgende:
Hey Loena, hoe is het met jou?
goed hoor, ik lurk nog, ben jullie niet vergeten quote:Tuurlijk, maar dat leek me sowieso duidelijk.
ik vind die vraag juist wel een hele leuke extra dimensie. en als je geen nieuwe vraag weet: het mag toch ook wel een vraag zijn die al eens gesteld is? iedereen heeft er weer een ander antwoord op.
Ik probeerde het alleen maar makkelijker te maken voor de mensen die nog moeten.
Maar zo 'simpel' waren ze nog niet langs gekomen, dus ik dacht zelf ook moeilijker dan dat.
*typt ook weer lekker verder aan haar levensverhaal...
Memmel, zoek je misschien nog een Biografe?
Tex, fijn te lezen dat je zo veranderd bent door de komst van Noah. Ik ken je niet van voor die tijd, dus ik kan alleen zeggen wat ik van je Nu vind. Ik hoop dat je dochter je nog meer zelfvertrouwen gaat geven, je doet het hartstikke goed!
quote:Wat dacht je gelezen te hebben eigenlijkOp dinsdag 10 maart 2009 12:31 schreef texelonia het volgende:
Naar aanleiding van een paar posts in SC geef ik bij deze het stokje door aan Dakota! Ik wilde eerst een vraag stellen nav een post die ik meen gelezen te hebben maar niet meer kan vinden, maar maak me er toch maar iets makkelijker vanaf: Wat maakt jou zo boeiend? Ik las iets over Ierland, een internaat, we willen nu natuurlijk alles van je weten!
?Ik ben dus Dakota 25 jaar('83) En geboren te zwolle. (mijn echte naam post ik hier maar even niet ivm Google, een bijna nooit voorkomende naam en familie
)Mijn moeder werd zwanger op haar 17e van haar eerste kindje, een meisje dat vlak na de geboorte overleed aan meerdere hartproblemen, mijn vader en moeder trokken dit erg slecht. Mijn vader raakte aan de alcohol en kreeg ietwat losse handjes waardoor de relatie uiteraard keihard mislukte. Na weer een 'goedmaak' poging werd mijn moeder zwanger van mijn broer.(4 maanden na de eerste) Zo werd het contact weer iets beter en nadat mijn broer geboren werd ging het weer de verkeerde kant op, mijn vader vertrok, kwam 1 keer terug (de dag waarop ik verwekt werd) (4 maanden na mijn broer) en vertrok weer.
Mijn moeder, toen 19 jaar kon eigenlijk niet voor ons tweetjes zorgen en heeft ons na enkele bezoekjes van mijn vaders niet zo fantastische familie die ons mee wilden nemen met veel geweld, afgezet op de stoep van jeugdzorg (echt op de stoep, met een paar kleren) Die hebben ons weer teruggegeven aan mijn moeder..die ons vervolgens bij een random buurvrouw heeft gedropt..die waren weer in het nieuws geweest voor kindermishandeling
dus toen heeft jeugdzorg ons maar weer opgenomen. Daarna kwamen we in een pleeggezin in Deventer waar we 4 jaar hebben gezeten. Helaas was pleegvaders manier van ' pottytraining ' hup onder de koude douche als we in bed hadden geplast niet zo denderend waardoor we weer door pleegzorg ergens anders anders zijn neergezet, dit ging 3 jaar door en toen werd er besloten dat ik maar beter naar een kindertehuis kon gaan, toen was ik 8.. daar heb ik de tijd van mijn leven gehad alleen mocht je daar maar blijven tot je 11e..dus toen heb ik nog wat kindertehuizen en internaten versleten. op mijn 13e leerde ik mijn echte moeder kennen (mijn broer woonde daar inmiddels blabla lang verhaal) en op mijn 14e werd er voor mij besloten dat ik daar ook moest wonen, dat liep verkeerd na een maand en toen ben ik weggelopen..kwam ik weer in internaten, crisisopvang en vervolgens kamertraining. Op mijn 15e ben ik op mijzelf gaan wonen..ook kwam ik toen op de vervolgopleiding (gymn. wel afgerond,2 jaar overgeslagen en vroege leerling vandaar 15) 2 jaar kunstac. gedaan, vond ik niet erg interessant (maar omdat ik 15 was wilde niemand me verder aannemen )..daarna universiteit (communicatiewetenschappen) en de laatste 2 jaar in ierland omdat dit land mij zo ontzettend trok.Daarna ben ik gewoon wat gaan werken her en der, freelancen (design, reclame etc. ) en voor de lol op mijn 20e weer naar Ierland vertrokken om te Aupairen en
Bouncer te zijn (uitsmijtster voor de vrouwen, ik ehb ook 11 jaar op kickboksen en turnen gezeten..niet dat ik iemand met een radslag de kroeg uit heb gewerkt hoor)Op mijn 17e heb ik mijn vader trouwens eens opgezocht, ik vond hem in lelystad dronken, onder een pinodekbed in een goor huis met stomme vrouw en scheefgeknipte naar poepruikende kinderen. Dus toen ik weer thuis kwam heb ik contact opgenomen met de kinderbescherming en zij hebben de kinderen in een pleeggezin geplaatst (waar ik af en toe nog foto's van krijg) Ik hoorde laatst dat mijn vader nu vrouwloos is en op t bankje voor de Appie heijn woont)
Maargoed
verliefd op ierland en ik hoop er ooit weer te gaan wonen maar dat betwijfel ik (vriendlief)Nu woon ik samen met mijn vriend in Heerhugowaard, ik heb nog steeds zwangerschapsverlof en hij zit in de ziektewet omdat hij herstellende is van kanker. Dus kunnen we nu samen genieten van ons verse dochterliefkindje
Ik ben waarschijnlijk de eerste keer dat we ' het' deden zwanger geworden dus wij kennen elkaar net een jaartje. Toch gaat het eigenlijk erg goed..omdat we eigenlijk de hele zwangerschap al bij elkaar op de lip hebben gezeten, hij door zijn ziekte en ik door de zwangerschap weten we erg goed wat we aan elkaar hebben en wat we wel of niet van elkaar kunnen hebben. Ik denk zelf dat we het erg goed doen En hobby's..mwoah, computers, boeken, muziek (ik heb vandaag een roze kindergitaartje gekocht voor mijn basisschoolformaat handjes)en ontwerpen.
Verder ben ik ook van de Net5 programma's lekker emo'en. Boeken..teveel ik ben zelf dol op literatuur van de oude schrijvers (reve, wolkers,vestdijk)
En ook op emoboeken van Virginia Andrews maar het allerleukste zijn toch echt de kinderboeken.
Muziek..verschilt, pearl Jam, Alice in chains, Pink Floyd, Deep Purple Bruce Springsteen,The Cure, Eva Cassidy, Nizlopi maar ook Jason Mraz enzo.
Films! Adams apples, Thank you for smoking, Elephant, the butchers, Girl interrupted, A love song for bobby long, Juno, Hard Candy (veel cult)
Eten!: Vis alle soorten op ansjovis en kuit na. en stamppot!
Nu moet ik de vraag nog beantwoorden..hmm ik denk dat ik boeiend kan zijn omdat ik geen typical tyke ben, omdat ik door zoveel verschillende personen ben opgevoed denk ik dat er vast wel een stuk of 10 steekjes loszitten bij me:P Verder ben ik erg chaotisch waardoor alles altijd fout gaat en ik ben altijd in voor stomme grapjes. (kleutergedrag )
blabladiebla.
Klaar! En ik geef het stokje door aan...tromgeroffel...
Memmel
Met de vraag Als jij een leeftijd uit je leven mocht kiezen, en je altijd zo oud zou zijn, welke leeftijd zou dat zijn en waarom?
Bedankt voor het stokje, ik vind het een supervraag en heb het er vorige week toevallig nog met vrienden over gehad! Ik moet vanavond even op kraamvisite, maar ga er dan aan zitten. vanavond of morgen dus een verhaal!
En wat een leuke vraag voor Memmel!
Fijn dat je nu gelukkig bent met man en kind !
Je vertelt het heel luchtig maar jemig hee......Is je vriend helemaal genezen?
Fijn te lezen dat je uiteindelijk toch je plekje hebt gevonden!
quote:Ja! het gaat erg goed met hem. Hij gaat binnenkort wel weer werkenOp dinsdag 10 maart 2009 20:00 schreef Lois het volgende:
Dakota wat een jeugd
Is je vriend helemaal genezen?
Je komt helemaal niet zo over. Dat staat misschien raar zo, maar ik vind je overkomen als zo'n happy persoon, en dat ben je volgens mij ook tegenwoordig, maar dan 'verwacht' je zeg maar niet zoveel ellende erachter. Sterke vrouw
Ik ben erg onder de indruk van je verhaal in elk geval. En van jou, daardoor.
En wat fijn dat het goed gaat met je vriend
[ Bericht 10% gewijzigd door innepin op 10-03-2009 20:26:35 ]
quote:Wat fijnOp dinsdag 10 maart 2009 20:03 schreef Dakota het volgende:
[..]
Ja! het gaat erg goed met hem. Hij gaat binnenkort wel weer werken
Ik vind je verhaal heftig, en ik vind dat je het nu maar knap doet, zo. Wat ga jij eigenlijk doen in/met de toekomst?
) Ik heb net bijv. samen met mijn vriend onze pizza als een robot opgegeten En ik ben blij dat ik het slechte voorbeeld heb gehad..nu weet ik bijna hoe ik Elin fijn op kan laten groeien Ik blijf in de eerste instantie freelance werk doen (het liefst vanuit huis) (ik heb voor een groot warenhuis in NL gewerkt begint met een H en heeft 4 letters
(kalenders, agenda's e.d ontwerpen)Mijn vriend is nog aan de studie (nederlands) en staat voor de klas
Fijn dat het zo goed gaat tussen jullie en dat je vriend goed opknapt. Lekker gelukkig zijn met z'n drietjes!
Ik kende je idd ook nog toen je nog jonger was (wij allemaal jonger waren
) en heb ook even mijn hart vast gehouden toen je zwanger bleek.Maar je hebt me zo positief verrast, je bent zo enorm gegroeid.
Je mag met recht trots zijn op wie je nu bent.
Dakota, wat heb jij een lange zware weg afgelegd om je geluk te vinden. Ik sta versteld van je kracht. Je vertelt het allemaal heel luchtig, maar zo is het helemaal niet. Echt fijn voor je dat je nu zo'n geluk voelt. Hoop ook dat je vriend een spoedig herstel geniet.
quote:Op dinsdag 10 maart 2009 20:40 schreef Dakota het volgende:
heb net bijv. samen met mijn vriend onze pizza als een robot opgegeten
Ik hoop later weer eens tijd te hebben om echt te reageren. Ik lees alle verhalen wel mee en blijf onder de indruk van wat we met z'n allen meemaken en doormaken
En toch zo goed terecht gekomen, echt heel knap! ik heb ook te weinig tijd momenteel om op alle verhalen te reageren, maar lees wel mee. indrukwekkende verhalen! en ook gewoon mooi.
Jezus Dakota, wat een rotjeugd heb jij gehad zeg... pff heftig!
Uit de berichtjes die je hier post krijg ik zelf het idee dat jijzelf een superlieve mama bent voor jouw meisje