Het OUD Estafette Topic deel 4

Oxy, ik vind het een prachtig stuk wat je hebt geschreven. Heel duidelijk en het geeft een mooie kijk op wie je bent! Wilskrachtig en sterk kom je over!

heel mooi geschreven Oxy!!

Oxy, heel mooi geschreven!
En ik ben benieuwd naar sly's stuk. Interessante vraag ook..

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 12:44 schreef innepin het volgende:
Oxy, heel mooi geschreven!
En ik ben benieuwd naar sly's stuk. Interessante vraag ook..

Dat dus

Ik vind het zo bijzonder dat de schrijvers het durven. Het is niet niks om een stukje over jezelf te schrijven,kan soms best confronterend zijn. Dank voor de kijkjes in jullie levens!

Ik ben miss_sly, mijn echte naam is niet zo belangrijk. Mijn nickname is wel afgeleid van mijn echte naam. In mijn Quake2 tijd heb ik met alleen Sly als nick gespeeld, omdat ik daar in die mannenwereld niet als vrouw herkend wilde worden. Toen ik me op FOK! registreerde, heb ik er miss voorgeplakt, om wel als vrouw gezien te worden.

Ik ben ruim 40 jaar geleden geboren in Brabant en heb daar het grootste deel van mijn leven doorgebracht. Ik heb lieve ouders, en een zus en broer van resp. 5,5 en 7 jaar jonger.
Op mijn 14e kreeg ik mijn eerste vriendje. Mijn moeder had mijn vader ook leren kennen toen ze 14 was, dus zij zag er helemaal geen kwaad in. Hij was 3,5 jaar ouder, en op die leeftijd is dat eigenlijk best veel. Ik was erg onzeker, bril, puistjes en een bril, en vond het wel geweldig dat een oudere jongen mij wilde.
Achteraf was het een hele slechte relatie en dat heeft me nog jaren gekost om overheen te komen. Het duurde uiteindelijk tot mijn 19e en we al samenwoonden tot ik er eindelijk een punt achter durfde zetten.
Mede door luiheid en omdat deze relatie me erg veel kostte, heb ik mijn VWO diploma destijds niet gehaald. Ik ben dus gaan werken, in de kantine bij Laura Ashley. Hoewel het werk niet erg uitdagend was, heb ik er een leuke tijd gehad. Mijn manager daar was een schat van een man die me nog wel menig levensles heeft meegegeven. Uiteraard was ik destijds nog te eigenwijs om dat als zodanig te zien, maar nog jaren later denk ik aan zijn wijze uitspraken terug. Uiteindelijk kreeg ik van een andere manager de kans om een administratieve functie te gaan doen. Mijn vermogen om dingen snel op te pikken heeft me uiteindelijk door de jaren heen telkens weer nieuwe kansen geboden, en zo heb ik zonder specifieke opleiding toch nog behoorlijk veel geleerd en leuke banen gehad.
Omdat ik achteraf enorme spijt had dat ik niet op zijn minst mijn VWO-papiertje heb gehaald, heb ik dat een jaar of 5 geleden met zelfstudie en hulp van een vriendin alsnog gedaan door staatsexamen te doen. Voelde erg goed om dat toch nog te presteren.

Na het beeindigen van die eerste relatie volgde een behoorlijk aantal roerige jaren. Drie langdurige relaties (met samenwonen en huizen kopen en de hele mikmak) achter elkaar en nog veel meer baantjes. Ik was erg ongedurig, altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen, veranderingen. Als ik ergens een jaar had gewerkt en mijn contract kon worden verlengd, hield ik het alweer voor gezien.
Mijn relaties waren ook niet geweldig. Ik stortte me er voor de volle 100% in, vergoeilijkte veel zo niet alles van mijn vriendjes, en hield dat erg lang vol. Tot het bij mij over was, meestal heel plotseling om er dan ook net zo plotseling een punt achter te zetten.

Met mijn derde vriend heb ik geprobeerd een kind te krijgen. 3 lange jaren in de MMM, zonder resultaat. Een hele korte zwangerschap, maar wel een hele belangrijke. De manier waarop hij reageerde toen het fout ging, opende mij de ogen. Het duurde nog even voor ik er een punt achter kon zetten, maar dat ik niet verder wilde met iemand die mijn miskraam als onbelangrijk aan de kant veegde terwijl het ook zijn kind zou zijn, was me wel duidelijk.

Tijdens mijn laatste relatie begon ik wat te veranderen. Ik begon mezelf te leren kennen en accepteren, werd wat rustiger. Lezen op FOK over hoe andere mensen leefden en dachten heeft daar echt toe bijgedragen. Ik had een baan die goed bij me paste, namelijk als gedetacheerd: wel de afwisseling van regelmatig andere mensen, ander werk, maar ook de zekerheid en rust van een vaste baan. Ik werd eindelijk mezelf.
Bovendien doorliep ik het rouwproces en de acceptatie met betrekking tot mijn kinderloosheid. Ik zou geen moeder worden, en daar moest ik vrede mee leren hebben. Ik moest weer blij kunnen zijn voor anderen, op kraamvisite kunnen, etc. Daarom kon ik ook blij zijn toen mijn zusje haar eerste kindje kreeg. Natuurlijk voelde ik ook verdriet, maar de blijdschap voor haar en de liefde voor mijn petekind overtroffen dat allemaal.
Toen ik in de eerste weken op een avond weer bij hen wegging en mijn zusje met haar zoontje in haar armen op de bank achterliet, realiseerde ik me echter ook dat ik er nog niet helemaal klaar mee was. Het leek me zo bijzonder degene te zijn die niet weg moest gaan. Dit deed me beseffen dat ik er nog niet klaar mee was. Wel met het rouwproces en de acceptatie dat ik waarschijnlijk nooit moeder zou worden, maar niet met proberen het toch te worden. Ik was nog lang niet aan het eind van de mogelijkheden gekomen, dus er was nog een klein beetje hoop.
Ik begon erover tegen mijn vriend, maar die was duidelijk: hij wilde geen kind. Op zich niet vreemd, er was een leeftijdsverschil van 10 jaar tussen ons; hij was dus halverwege 20 en net afgestudeerd. Omdat ik mijn vorige relaties niet netjes had afgesloten en de jongens in kwestie nooit een kans had gegeven, besloot ik dat nu wel te doen. Bijna een jaar hebben we het geprobeerd: het gevoel terugvinden, hij of hij toch een kind wilde, ik of ik het toch niet per se wilde. Uiteindelijk heb ik toch de knoop doorgehakt.

En toen...toen ontmoette ik schaap, via FOK!. En bij schaap kwam ik thuis, letterlijk en figuurlijk. Hij is zo'n fijn mens, ik voelde me vanaf het begin zo fijn in zijn gezelschap. En ik kwam ook thuis in Amsterdam. Schaap heeft zijn liefde voor Amsterdam op me overgedragen, maar ik voelde het ook vanaf het begin. Mijn onrust verdween. Mijn drang om ooit nog eens te emigreren (want alles was beter dan het Brabantse), mijn hang naar verandering. Ik vond rust, terwijl mijn leven niet rustiger werd. We deden en doen allerlei leuke dingen. Heel veel in Amsterdam, waar we beiden enorm van genieten, maar ook daarbuiten.
Maar er bleef iets bij me knagen. Ik was bij mijn vorige vriend weggegaan met het idee om dan maar in mijn eentje te proberen alsnog zwanger te worden. Schaap had nog nooit over kinderen nagedacht en verkondigde altijd ze niet te willen. Dus ben ik met hem het moeiljke gesprek aangegaan over mijn kinderwens. En tot mijn grote verbazing en blijdschap wilde hij het met mij wel.
We waren dus net ruim een jaar bij elkaar toen we al in het VU zaten voor het eerste gesprek.

En nu na ruim 2 jaar ben ik zwanger, al bijna 19 weken. Ik vind het een waar wonder en nog steeds onwerkelijk. Hoe langer ik zwanger ben, hoe meer begint door te dringen dat er aan het eind van deze zwangerschap toch echt een kindje komt, als alles goed mag gaan. Onze dochter.

Voor eten moet je me eigenlijk niet wakker maken, maar op het moment snak ik naar een bruine slof filet americain van onze eigen slager. Ik heb schaap ook al meerdere malen laten beloven dat ie dat voor me gaat halen als ik bevallen ben.

Mijn muzieksmaak is heel divers. Ik vind Pearl Jam geweldig (mooiste concert ooit in Toronto), maar ook Acda en de Munnik. Door schaap heb ik ook kennis gemaakt met techno en ook daar kan ik erg van genieten.

Op tv kijk ik graag series als Criminal Minds, NCIS, House, maar ook America's next Top Model. We gaan vaak naar de bios, hebben een Pathe unlimited kaart.
Ik probeer veel te lezen, maar het gaat met tijden beter of slechter. Mijn favo schrijver is Jonathan Kellerman, maar recentelijk heb ik Lisa Gardner ontdekt en die vind ik ook geweldig.

Wat ik ook erg graag doe is reizen. Voorheen wilde ik dan ook altijd blijven, nu verheug ik me er ook telkens weer op om terug te gaan naar huis naar Amsterdam. Het lijkt me ook geweldig om over enkele jaren met schaap en onze dochter op vakantie te gaan en als die geweldige dingen te bekijken en ervaren die de wereld te bieden heeft.

En dat brengt me op de vraag van Oxy. Een hele goede vraag, en een moeilijke.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen kindje wilde met Down syndroom. Als ik ooit zwanger zou worden, wilde ik dat indien mogelijk laten testen en indien de testuitslag slecht was, zou ik het laten afbreken.
Door veel te lezen in OUD had ik inmiddels ook wel eea geleerd, bijvoorbeeld dat je met al die prenatale screening natuurlijk nog maar een beperkt aantal dingen kon testen. En (en dat wist ik natuurlijk al wel, maar nooit echt bij stilgestaan) dat er geen garantie bestaat op een gezond kind. Niet alles is te testen en bovendien betekent zwanger zijn en een kind krijgen ook risico's nemen. De zwangerschap kan volledig goed gaan, maar daarna kan er nog van alles verkeerd gaan. En dat blijft zo levenslang.
UIteindelijk hebben we wel besloten voor de combinatietest te gaan. Dit is toch een redelijk eenvoudige test, zonder veel risico's. We hadden afgesproken dat we, indien een verhoogde kans, we een vruchtwaterpunctie zouden doen. In de periode dat we wachten op de uitslag van de combinatietest, begon ik het toch wel moeilijk te vinden allemaal. Stel je voor dat er een verhoogde kans uitkwam? En dat er uit een punctie inderdaad Down kwam? Ik zei al tegen schaap dat we dan misschien eerst eens op zoek konden naar info over hoe het leven van een kindje met Down syndroom tegenwoordig zou kunnen zijn, voor we een beslissing namen. Maar hij was nog steeds duidelijk: indien een punctie niet goed was, zou de zwangerschap worden afgebroken.
Onze combinatietest kwam met een goede uitslag: geen verhoogde kans. Op dat moment heb ik het losgelaten met betrekking tot de risico's. Ik besef dat deze goede uitslag eigenlijk weinig zegt, maar het was voor mij voldoende.

Op je vraag of je als je langer bezig bent geweest om zwanger te worden, met minder genoegen neemt, is het antwoord wat mij betreft 'nee'. Ik wil graag, net als ieder ander, een gezond kind. Niet voor mij, maar voor mijn kind. En ik vind ook niet dat ik met 'minder' genoegen zou hoeven nemen, omdat het moeilijker was om zwanger te worden. Mijn dromen betreffen ook een gezonde dochter, zoals denk ik van de meeste aanstaande ouders. Ik denk echter dat dat heel erg persoonlijk is en ik vraag me af of een dergelijke beslissing (vergaande screening en eventueel afbreken van de zwangerschap) echt veel te maken heeft met hoe lang het duurde voor je zwanger was.

Ik wil het stokje doorgeven aan texelonia. En dan heb ik de volgende vraag voor je.
Ik 'ken' je ook van een aantal jaren terug op Fok, voor Noah geboren werd. Je kwam toen op me over als een jonge meid die nog niet erg goed in haar vel zat en best wel moeilijk kon doen, ook tegen Micha.
Ik vind je de laatste jaren echt zo veranderd, gegroeid. Een heel andere, erg leuke meid en volgens mij een leuke moeder voor Noah. Komt dit door het ouder worden, door het ouderschap? Ervaar je het zelf ook zo en is je relatie met Micha ook veranderd?

wauw, wat een enorm mooi verhaal.
*sprakeloos*

Miss Ik vind je zo geweldig..

Een mooi en enerverend verhaal Miss Sly.

En bij schaap kwam ik thuis, letterlijk en figuurlijk.

Dat zinnetje pakt mij, want dat voel ik ook zo bij mijn hubby

Tis bijna een sprookje, Miss_Sly. En over een week of wat is het 'echt'.

Mooi verhaal miss_sly, en een heel mooi en eerlijk antwoord op de vraag van oxy.

Ik kreeg bij dit stukje kippevel

quote:

Toen ik in de eerste weken op een avond weer bij hen wegging en mijn zusje met haar zoontje in haar armen op de bank achterliet, realiseerde ik me echter ook dat ik er nog niet helemaal klaar mee was. Het leek me zo bijzonder degene te zijn die niet weg moest gaan.

Het is iets dat ik vrijwel letterlijk ook zo gezegd heb toen ik eenmaal zwanger was, dat ik er echt naar uit keek dat ik idd niet weg hoefde te gaan deze keer, ik kon blijven zitten met dat kindje ipv weer naar mijn eigen huis te gaan. Ik heb bij lange na niet de problemen gehad die jij had met zwanger worden, maar dat enorme verlangen is zo herkenbaar. Zo fijn dat het nu voor jullie ook werkelijkheid gaat worden. Aan niemand vragen of je haar even op mag pakken, want ze is gewoon van jullie, jij bent degene die dat beslist!

Wat mooi MissSly!

Mooi miss sly Je verhaal begon met (m.i.) een hoop ellende achter elkaar, ik vond het dan ook mooi te lezen dat je 'thuis kwam' bij schaap. Mooi verwoord. We verschillen heel erg, maar ik vind het erg leuk om meer over je te weten te komen, al was het maar omdat we zo kort na elkaar zijn uitgerekend.

Ik vind dit een heel bijzonder topic, weer mooie verhalen gelezen

Ik vond het toch wel eng toen ik eenmaal op invoeren had gedrukt Durfde ook niet zo goed nog kijken wat de reacties waren.

Vlindur

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 19:12 schreef Brighteyes het volgende:
Mooi verhaal miss_sly, en een heel mooi en eerlijk antwoord op de vraag van oxy.

Ik kreeg bij dit stukje kippevel
[..]

Het is iets dat ik vrijwel letterlijk ook zo gezegd heb toen ik eenmaal zwanger was, dat ik er echt naar uit keek dat ik idd niet weg hoefde te gaan deze keer, ik kon blijven zitten met dat kindje ipv weer naar mijn eigen huis te gaan. Ik heb bij lange na niet de problemen gehad die jij had met zwanger worden, maar dat enorme verlangen is zo herkenbaar. Zo fijn dat het nu voor jullie ook werkelijkheid gaat worden. Aan niemand vragen of je haar even op mag pakken, want ze is gewoon van jullie, jij bent degene die dat beslist!

Ik weet inderdaad dat jij dat ook eens hebt gezegd, ik vond dat toen ook al zo treffend. En dat laatste, dikgedrukte...ik kan het me nog steeds niet voorstellen, maar het lijkt erop dat het inderdaad gaat gebeuren en er dadelijk hier een klein meisje is waar ik gewoon voor mag zorgen omdat ze van ons is

Wat een bijzonder verhaal, Miss_Sly. En zo fijn dat het allemaal zo op zijn pootjes terecht is gekomen.
Schaap, Amsterdam en nu ook nog zwanger. Het klinkt alsof het zo heeft moeten zijn allemaal.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 23:35 schreef YPPY het volgende:

shmoopy, leuk mens! Heb je maar 10 minuten gezien (in Amsterdam, was je toch bij het museum?), maar daar kwam zoveel energie uit en dat lees je nu ook weer. Werken met kinderen, de catering en je eigen kinderen natuurlijk. Geduld is overgewaardeerd, enthousiasme is beter.

Ha, die ga ik onthouden!
En verrek, ja, wij hebben gemeet bij het Tropenmuseum, dat was met Liejannuh, Lucille en Joene, toch?
Ik sta bekend om mijn korte meets, maar die 3 minuten was echt een record.

Volgens mij heb ik je nog korter gemeet Shmoops (in de rij voor de condoleance), de eerste en enige keer dat ik je gezien heb.

Miss Sly wat een openhartig verhaal. Dat thuiskomen bij Schaap vond ik zo mooi om te lezen en je straalt het ook echt uit vind ik, de rust en liefde die je gevonden hebt. Mooi stuk!

Wat een boel verschillende levens, maar allemaal zo prachtig! Ook het verhaal van Miss. Wat heerlijk dat alle puzzelstukjes op zijn plaats zijn gevallen.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 20:13 schreef Lois het volgende:
Volgens mij heb ik je nog korter gemeet Shmoops (in de rij voor de condoleance), de eerste en enige keer dat ik je gezien heb.

En het grappige is: we herkenden elkaar, ik jou van het beeld dat ik van je had en wrs ook van foto's, en jij mij van die kleuterfoto in mijn fobo. Dat vond ik knáp van je.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 18:31 schreef miss_sly het volgende:
En nu na ruim 2 jaar ben ik zwanger, al bijna 19 weken. Ik vind het een waar wonder en nog steeds onwerkelijk. Hoe langer ik zwanger ben, hoe meer begint door te dringen dat er aan het eind van deze zwangerschap toch echt een kindje komt, als alles goed mag gaan. Onze dochter.

En filet americain is het enige dat ik ook echt gemist heb tijdens mijn zwangerschap

Wat een prachtig topic is dit, mooie verhalen van bijzondere mensen

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 14:14 schreef RockabeIIa het volgende:

[..]


Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
_{Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken Ach, als het maar werkt he!}

Eigenlijks moet het stokje nu naar Reinhilde want die wil nu vast wat vertellen over haar blote nixxxie!

Maar nu eerst flufster
Daar zie ik ook naar uit.

nooooooooooooooooooooooooooooooooooo

Mooi miss-sly! Fijn dat het zo allemaal op z'n plaats is gevallen uiteindelijk

Miss_sly, bedankt voor het duidelijke, antwoord op mijn vraag. Het is heel overzichtelijk geschreven, jouw stuk.
Ik wens je, een goede zwangerschap.

Dank je wel Oxy. En fijn dat je het een duidelijk antwoord vindt. Ik wist niet zeker of het duidelijk en voldoende was