Het OUD Estafette Topic deel 4

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 13:46 schreef dutchie het volgende:

[..]

In die tijd rookte de halve wereld nog inclusief wij.
Hij bood mij een sigaret aan en hield hem voor mijn lippen. In plaats van die sigaret kreeg ik zijn lippen op mijn mond. Echt zo lame dit.
Later bleek dat hij die truuk al eerder uitgevoerd had.

Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
_{Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken Ach, als het maar werkt he!}

Eigenlijks moet het stokje nu naar Reinhilde want die wil nu vast wat vertellen over haar blote nixxxie!

Maar nu eerst flufster
Daar zie ik ook naar uit.

Toch nog genoeg dat ik niet wist

Ik ben ook heel benieuwd naar Phluph.. ik twijfelde tussen jullie

Mooi Dutch!!

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 09:10 schreef dutchie het volgende:
We zijn allebei wel milder geworden in de loop der jaren. Ik bijvoorbeeld zeg niet meer direct wat in me opkomt, maar ben een stuk subtieler geworden. Toch?

Mwah

Niks mis hoor, met hoe je "was", ik hou wel van iemand die niet op z'n mond gevallen is en het hart op de tong heeft, mits dat natuurlijk wel een beetje normaal verwoord wordt.
Prive is dat prima.
In de werkomgeving kan dat wel eens tegen je werken.

Wel leuk om nu eens te lezen over je vorming & bagage (en ja, dan blijft toch weer je blote nixie over)

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 14:14 schreef RockabeIIa het volgende:

[..]


Soooo romantic!
Tis altijd beter dan mijn truc.
_{Gewoon... Mijn tong achterin iemand's mond drukken Ach, als het maar werkt he!}

Zolang je geen klappen krijgt is alles geoorloofd in de liefde.

Dutch en ET, (e.v.a.) mooie verhalen!
Bijzonder om te lezen dat een honderdtal personen die Fok! onveilig maakte er nog zoveel rondzwerven en dan ook nog voornamelijk in OUD. En hoe dan 10 jaar Fok! toch van redelijk invloed is op hun leven.
_{(eigenlijk een verkapt tvp-tje ).}

Elleu
Zoals de meesten wel weten heet ik Esther. Geboren in Duitsland uit een Duitse vader en Nederlandse moeder, en verhuisd naar Zuid-Limburg toen ik 6 maanden oud was.
Ik ben opgegroeid in een niet alledaags gezin, heb voor mijn gevoel toch een leuke jeugd gehad, totdat ik me vanaf mijn 14e overal tegen begon te verzetten. Uiteindelijk belandde ik op mijn 15e in een internaat, waar ik best een toffe tijd heb gehad. Op mijn 17e ben ik op mezelf gaan wonen. Eerst nog een jaartje in een studentenhuis in Maastricht, daarna naar Apeldoorn verhuisd om samen te gaan wonen met mijn eerste (serieuze) vriendje, die daar vandaan kwam. Ik had hem leren kennen bij een rugby-tournooi, en het rugbywereldje is dan ook een heel lang mijn voornaamste (sociale) leefomgeving geweest.
Na 5 jaar samenwonen met voornoemd vriendje heb ik het uitgemaakt omdat ik niet het gevoel had dat hij de ware was. Hierna volgde een mislukte verloving met een Engelsman, en tenslotte ben ik na een (rugby)feestje blijven plakken aan mijn huidige echtgenoot.

_{Voor de beeldvorming en typering van zijn persoon: ik heb hem moeten verleiden. Hij wist blijkbaar niet dat we al in "die fase" waren. Terwijl hij stoere verhalen vertelde over zijn commandotijd, zat ik in de meest voordelige houding in sexy lingerie voor hem op de grond. En hij… had nog niks door. Toen hij begon te ratelen over parachutesprongen was ik het zat en heb ik ‘m gemaand tot volledige ontkleding.}

Met Jeroen heb ik dus echt mijn hoofdprijs te pakken. “Opposites attract” is wel van toepassing op ons. Jeroen is rustig, beheerst, een denker, een dromer en een enorme doorzetter, terwijl ik een ongeduldigde, impulsieve, soms onnadenkende doener ben. Waar Jeroen vaak bezig is met het verleden en de toekomst, leef ik uitsluitend in het nu. Hier zal ik bij het beantwoorden van Dutchie’s vraag op terugkomen.

Hobby's: lezen doe ik met periodes veel. Ik vind alles behalve oorlog en fantasie leuk. Een van mijn favorieten is De Rijstmoeder, van Rani Manicka. Ook qua films heb ik geen uitgesproken voorkeur. Zodra het een goed verhaal is met goede acteurs ben ik happy. Favo acteurs zijn trouwens Robert de Niro en Sean Bean.

Muziek is een van de belangrijkste dingen in mijn leven. Als kind heb ik viool en mandoline (haha) gespeeld en later piano. Zelf musiceren is helaas niet meer mogelijk. Tijdens de zwangerschap had ik me enorm verheugd om Danyel muziek te leren kennen, hem te laten genieten van mijn lievelingsstukken, of domweg sinterklaasdeuntjes voor hem te tokkelen. Ik weet zeker dat ik nu, bij de eerste toets die ik indruk, ik door de emoties totaal zou dichtklappen.

Muziek luisteren kan ik gelukkig nog wel. Mijn interesse is breed en mijn Ipod overvol. Muziek is voor mij stemmingbepalend. Het kan me rustig maken of juist oppeppen als ik daar behoefte aan heb. Mijn absolute favoriet is daarom Juanes, een Colombiaanse pop/latin mix, en niet aflatend positief. Zelfs een dappere poging tot een ballad gaat al mis bij het eerste refrein. De beste man kan blijkbaar niet anders, en daar herken ik mezelf in.

Dat brengt me bij Dutchie's vraag. Ja, ik durf gelukkig te zijn. Sterker nog, ik ben het.
Zoals ik al schreef leef ik altijd in het "nu". En dus leef ik met wat ik nu heb. Wat achter ons ligt, kan ik niet veranderen. Het maakt het leven tot wat het nu is, en dat is de nieuwe basis.
Ik ben heel erg bezig met de dingen die ik wél heb. Ik tel mijn zegeningen, soms echt letterlijk, en ben er gelukkig om/mee.

Van nature ben ik positief. Gewoon altijd, ik kan niet anders. Ik ben ook heel intuïtief, ik wil niet nadenken, maar puur handelen zoals mijn gevoel dat aangeeft. Dat heeft eigenlijk nog nooit slecht voor me uitgepakt, dus blijf ik daar maar bij. Mijn gevoel zegt me dat het goed is, om me helemaal te richten op het leven nu, zonder steeds te moeten denken dat het eigenlijk anders had moeten zijn. Dat het prima is, dat ik bijna alle dagen blij doorkom, zonder een verplicht moment van verdriet.

De manier waarop ik met het gemis omga is waarschijnlijk niet standaard. Alles draait om Danyel, nog steeds, maar het neemt geen prominente rol in. Danyel is op alle plekjes in huis vertegenwoordigd, door een foto of iets anders dat aan hem herinnert, waarmee bevestigd wordt dat hij nog steeds deel uitmaakt van ons leven. Op misschien wel duizend momenten per dag denk ik aan hem, maar altijd heel kort, en heel vluchtig, vaak niet eens bewust.

Natuurlijk zijn er momenten van vreselijk gemis en intens verdriet, maar net zo vaak zijn er de momenten waarop ik me enorm verheug om hem weer te zien. Ik besef dat dit nog heel lang kan duren, en misschien is dat ook de reden waarom ik vind dat ik in de tussentijd gelukkig mag zijn. En verder voel ik hem bijna altijd erg nabij. Hij is er niet fysiek, tastbaar en zichtbaar, maar zijn ziel is altijd aanwezig en maakt deel van me uit. Ik ben een stukje Danyel.

Oh, en ik wacht nog op antwoord van diegene aan wie ik het stokje wil overdragen.

"Ik ben een stukje Danyel". Dat vind ik een heel mooi idee, Phluphy en eigenlijk ook een eye-opener. Niet alleen zijn onze kinderen letterlijk een stukje van ons, maar andersom geldt het ook. Een mooi besef.

Verder een mooi en aangrijpend verhaal. Wat zijn er overigens veel rebellerende OUDers hier. Dat valt nu echt op in dit estafette-topic.

Fluf wat ben jij een mooi mens Ik was van de week al hevig ontroerd door je in het engeltjestopic, nu voel ik overal zonneschijn. Ik was heel erg blij om te lezen dat het "waarom" steeds minder wordt, daar zat ik nl. vreselijk mee en ik begrijp nu dat dat, bij jou in ieder geval, niet meer zo op de voorgrond ligt. Daar werd ik blij en rustig van.
Van je stukje nu word ik vooral opgewekt, de liefde voor het leven en de positieve noot voert overal de boventoon.
Jij bent een stukje Danyel mooi!

Phulpy....PRACHTIG !!
_{ik weet ff geen woorden, mijn strot zit dicht, mijn ogen lopen over...}

quote:

Op zondag 1 maart 2009 11:25 schreef Lois het volgende:

Jij bent een stukje Danyel mooi!

Het komt zó sterk over, en zo waar...

phluphy, mooi, positief mens!

Ik vind complimentjes best leuk (wie niet?) maar soms voelen complimentjes niet als terecht. Dat komt omdat ik het gevoel heb er niets voor hebben hoeven te doen! Begrijpen jullie dat?
Evengoed bedankt, alweer een dag die niet meer stuk kan.

En verder vind ik het fijn dat mensen er blijkbaar iets aan hebben cq. er iets van leren. Een zeer prettige en welkome bijkomstigheid!

En ik geef het stokje aan........Snoopy.

Mijn vraag :
Ik ken jou als een superrelaxed, vriendelijk, fijn en grappig mens.
Vraag a: Hoe ben je volgens jezelf zo gevormd? Door je opvoeding? Door je manier van leven? Ben je van nature zo? Wellicht een combinatie?
Vraag b: zijn er ook negatieve kanten aan je, en zo ja, op welke momenten komen die naar boven?

Good luck!

Jemig, dat is wel gelijk een vraag zeg
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet zo stond te trappelen om het stokje aan te nemen maar nu kan ik niet weigeren natuurlijk
Ik heb hier zulke openhartige, eerlijke verhalen gelezen en ik denk niet dat ik hier alles kan en wil vertellen maar ik ga mijn best doen. Ik heb natuurlijk wel even tijd nodig om het goed op 'papier' te krijgen.

Oeh, ik lig heel erg achter met lezen.
Maar ik zie een stuk van Dutch, Phluph en Snoop in aantocht. Hopelijk vanavond wat meer tijd/rust.

Ik vind (nogmaals), dat jullie, zoveel meemaken!
Mijn leven is ook niet erg rustig (verlopen), maar toch, zo anders. Ik weet natuurlijk niet wat ik, allemaal nog mee ga maken, en denken daar alleen al aan, geeft me de kriebels, maar er blijft een soort van, Wow! wat een leuke mensen zijn er toch, en hoe ben ik dan, op anderen over, gekomen.

Ook op een meeting, jullie zijn zo lief tegen je kinderen etc.

zou jij zo'n stukje over jezelf kunnen schrijven oxy? of zou dat moeilijk zijn?

Ik denk dat ik, dat wel kan, Belana. Alleen niet alles kan ik schrijven, omdat dat nog teveel door mij verborgen is. Dat zijn dingen, die mij veel verdriet geven. Maar schrijven over mijzelf, ja, dat lukt steeds beter.

Wat een leuk stuk Phluphy, je komt inderdaad altijd zo positief over en als een warm mens.

Mooi stuk Pluphy, precies zoals ik je hier over vind komen.

Phluph, ik kan niets toevoegen aan wat al gezegd is.
Alhoewel, ik vind je een vrouw met klasse. Dat mag ook wel es gezegd worden

quote:

Op zondag 1 maart 2009 18:15 schreef Oxymoron het volgende:
Ik denk dat ik, dat wel kan, Belana. Alleen niet alles kan ik schrijven, omdat dat nog teveel door mij verborgen is. Dat zijn dingen, die mij veel verdriet geven. Maar schrijven over mijzelf, ja, dat lukt steeds beter.

ik hoop dat je het stokje een keer krijgt dan

Phluphy, ik heb genoten van je verhaal.
Heb het al vaker tegen je gezegd, het is natuurlijk niet te vergelijken het verlies van mijn vader en Danyels verlies. Maar ik herken wel veel hoe je ermee omgaat.
In heftige tijden kunnen genieten van dingen die wel goed gaan en zo langzaamaan er weer bovenop krabbelen.
Dank je voor je openhartigheid, prachtig.

En Snoopy on her way!

Kijk ook uit naar het moment dat Oxy het stokje over neemt.

Phluphy, wat sta jij bijzonder (en bijzonder sterk!) in het leven. Prachtig, ik heb er veel bewondering voor.

quote:

Op zondag 1 maart 2009 21:49 schreef dutchie het volgende:
Phluphy, ik heb genoten van je verhaal.
Heb het al vaker tegen je gezegd, het is natuurlijk niet te vergelijken het verlies van mijn vader en Danyels verlies. Maar ik herken wel veel hoe je ermee omgaat.
In heftige tijden kunnen genieten van dingen die wel goed gaan en zo langzaamaan er weer bovenop krabbelen.
Dank je voor je openhartigheid, prachtig.

Nou ja, jij ook nogmaals bedankt voor de overdracht.
Het is voor mij ook fijn geweest het eens op een rijtje te zetten tijdens het opschrijven. Ik heb het Jeroen ook laten lezen en ook voor hem waren er eye-openers. Het is best gek dat je dingen, die je eigenlijk al weet, pas herkent wanneer ze geschreven zijn.

Alle anderen ook bedankt voor de mooie woorden. Maar zoals ik eerder al zei, het is niet iets als een prestatie verrichten. Het gebeurt gewoon vanzelf. Nou ja, misschien met een beetje hulp van boven.

Lieve allemaal,
Ik heb serieus gedacht om het stokje niet aan te nemen als ik het aangereikt zou krijgen. Gewoonweg omdat ik niet zo open kan/wil zijn als een aantal van mijn voorgangers. En dat voelt een beetje raar als jullie begrijpen wat ik bedoel.

Mijn naam is, ehm zie je daar gaan we al, snoopy. Mijn echte naam mag je wel via andere wegen vragen als je hem echt wil weten. In 2008 is mijn naam 1x aan een meisje gegeven.
_{Ik weet wel dat het een beetje onzinnig is omdat ik de namen van mijn kinderen wel op Fok noem, maar het is gewoon iets dat ik zo voel}

Ik ben 39 jaar geleden geboren in Amsterdam en ben daar altijd blijven wonen.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog heel klein was. Mijn vader zie ik eigenlijk nooit. Ik heb geen ruzie met hem maar hij heeft ook nooit naar mij omgekeken dus behoefte aan contact heb ik niet.
Toen mijn dochter werd geboren belde hij om te vragen of hij een keer langs mocht komen. Ik vond dat goed. Ze is nu tweeënhalf, hij is nog niet geweest. Zo zit het dus in elkaar.

Ik heb een hele fijne jeugd gehad samen met mijn moeder. Zij werkte tijdens schooltijden en op woensdagmiddagen was mijn oma er altijd
Broers en/of zussen heb ik niet maar die heb ik ook niet heel erg gemist in die tijd.
Mijn familie had een zomerhuisje onder de rook van Amsterdam aan een meer dus als het mooi weer was waren we altijd daar met veel familie. Ik heb er hutten gebouwd, gevist, gezwommen, leren surfen, gevaren.... Het was gewoon heel fijn.
Wij gingen ook altijd naar het buitenland tijdens de zomervakantie. Later realiseerde ik me pas dat dat helemaal zo gewoon niet was. Mjn moeder spaarde daar het hele jaar voor.

Als kind al vond ik het heerlijk om te tekenen. Het enige dat ik altijd kon bedenken is dat ik ‘als ik groot was’ iets met tekenen wilde doen.
Ik heb eerst HAVO gedaan en ben toen naar het Grafisch Lyceum in Amsterdam gegaan. Daar heb ik een opleiding Reproductietekenen gedaan en vervolgens Ontwerpen Vormgeven.

Op het Grafisch Lyceum heb ik mijn beste vriendin ontmoet en ben met haar 2x een zomer naar Amerika geweest om in een zomerkamp te werken. We hebben daar zwem- en kanolessen gegeven aan meisjes. Het is een geweldige tijd geweest.

Na school kwam ik terecht op een ontwerpstudio in Haarlem. Daar heb ik toch wel de basis van het DTP-en en Apple computers geleerd.
In diezelfde tijd heb ik mijn vriend ontmoet in een café in Amsterdam. Ik was daar met mijn beste vriendin en hij was daar met zijn voetbalteam. Geen rare versiertrucs Het is gewoon precies goed tussen ons.

Toen mijn contract in Haarlem was afgelopen ben ik bij een heel groot bedrijf in Amsterdam gaan werken op de grafische studio. Ik kreeg daar een vast contract en heb toen samen met mijn vriend een huis gekocht in hartje Amsterdam. Een heel lief oud pakhuisje.

Inmiddels was ook hij afgestudeerd en had een baan. We maakten mooie reizen, gingen heerlijk uit eten en genoten van het leven. Dat doen we trouwens nog steeds.

Toen we net samenwoonden bleek mijn moeder ziek te zijn en ze had een levertransplantatie nodig. Binnen een maand werd ze gebeld en reden we midden in de nacht naar Groningen, naar het AZG.
De transplantatie is perfect verlopen en nu, 11 jaar later, gaat het uitstekend met haar!
Ze werkt nog steeds en sport en reist en is nooit huis omdat ze het zo druk heeft met leuke dingen.
Die periode was trouwens een van de weinige momenten dat ik het jammer vond dat ik geen broer(s) of zus(sen) had om dingen mee te delen.

Wij zijn van het pakhuisje verhuisd naar een woonboot tegenover Carré. We hadden al een tijdje een bootje om mee op de grachten te varen en het leek ons helemaal te gek om op het water te wonen.
Het was een oud vrachtschip en we hebben het van binnen helemaal laten verbouwen door een vriend van ons. Het was echt super.

Ik heb al een account bij Fok! Sinds BB1 (Ja, ik ben een oldbie) maar daar heb ik heel lang niks mee gedaan totdat ik zwanger was van Morris. Ik weet niet eens meer hoe ik toen precies in OUD ben beland maar heb toen eerst een poosje meegelezen voor ik zelf durfde te posten: Zwangerschap en geboorte - deel 18

En daar belande ik in Z&G met Phluphje, Sugar, LB, Belana, Bar, ET, piglet, M@x, Faja, Anitra, Dutchie, Poemojn, Rottdog, LadyS, Loena, Beefcake, Lewis, Tinkepink, Sjeen, Knorretje, EW, Bix en nog veeeeel meer!
En met een paar van hen heb ik een heel speciale band gekregen. Helemaal na het overlijden van Danyel en Thijs.

6 augustus 2004 werd Morris geboren en 1 oktober 2006 was daar Lis.
De boot werd toch wel wat krap en onhandig. We hebben een nieuwbouwhuis in het centrum van Amsterdam gekocht en wonen daar sinds zomer 2008 met heel veel plezier.

Na 16 jaar bij dat heeele grote bedrijf te hebben gewerkt werd mijn afdeling opgeheven ivm een reorganisatie. Ik heb besloten om per 1 oktober te vertrekken met een goede regeling. En vanaf januari ben ik zelfstandig ondernemer.
Ik moet zeggen dat ik tegen alle verwachting in ook wel heel erg geniet van het thuis zijn met de kinderen.

Verder hou ik me op het moment bezig met een cursus digitale fotografie en een vervolgcursus Italiaans. De fotografie doe ik voor de leuk maar misschien kan ik het ook voor mijn werk gebruiken. Italiaans wil ik proberen te leren omdat we bijna altijd naar Italië op vakantie gaan en ik wel eens wil weten wat die Italianen elkaar toch allemaal te vertellen hebben
Verder vind ik yoga heel fijn maar daar moet ik echt weer tijd voor maken en natuurlijk ben ik regelmatig op Fok>OUD te vinden.
We hebben ook nog een mooie bakdekker, een klasieke motorboot die we helemaal hebben opgeknapt met een hoop hulp van anderen. En skiën vind ik superleuk maar dat doe ik jammergenoeg niet zo heel vaak natuurlijk.

Ik hou ook erg van lezen alhoewel ik me daar nu wat minder tijd voor gun. Vroeger las ik 3 boeken tegelijk. Dat kan ik nu niet meer. Momenteel lees ik het 2e boek van Stieg Larsson: Mannen die vrouwen haten. Het leest lekker weg. Verder heb ik bijna alles van Stephen King, Harry Potter. Maar ik vind de Schaduw van de wind ook prachtig en De Vliegeraar en 1000 schitterende zonnen.
Roald Dahl vind ik fantastisch en ik hou erg van reisverhalen van bijvoorbeeld Redmond O’Hanlon.

Films kijk ik bij vlagen. We zitten nu weer in zo’n periode dat we vaak een DVD kijken thuis. Voor de kinderen er waren ging ik ook wel alleen naar de bioscoop op mijn vrije dag. Heerlijk vond ik dat.
Films die ik pas heb gezien en ik mooi vond: As it is in heaven, Into the wild, Vicky Cristina Barcelona. Maar ik heb ook alle Lord of the Rings films gezien. En La vita è bella is heel erg mooi. Oh en Etre et avoir is ook een aanrader.

Ik ben gek op italiaans eten maar Thais vind ik ook erg lekker.
Ik maak regelmatig ook zelf pizza en laatst heb ik samen met Morris ook zelf pasta gemaakt.
Deeg kneden en door de machine halen is leuk om samen te doen.

De leukste uitspraak. Mmmmmm die is natuurlijk heel cliché maar oh zo mooi om te horen:
'Weet je mama, ik vind jou heeeeeel lief!'
En bij het zoeken naar oude topics kwam ik deze tegen en moest enorm lachen:
Zwangerschap en Geboorte deel 89

De vraag van Phluphy :
Ik ken jou als een superrelaxed, vriendelijk, fijn en grappig mens.
Vraag a: Hoe ben je volgens jezelf zo gevormd? Door je opvoeding? Door je manier van leven? Ben je van nature zo? Wellicht een combinatie?
Vraag b: zijn er ook negatieve kanten aan je, en zo ja, op welke momenten komen die naar boven?

Ik vind het een heel moeilijke vraag waar ik echt over aan het nadenken ben. Allereerst moet ik mezelf door andere ogen bekijken. Ik denk eigenlijk dat het rustige iets is dat ik van mijn moeder heb meegekregen. Het zit dus in mijn opvoeding maar ik denk ook dat het er van nature in zit.
En soms denk ik dat ik gewoon heel veel geluk heb in het leven. Ik ken tot nu toe weinig tegenslag en het lijkt alsof dingen soms vanzelf gaan. Ik heb een fijne jeugd gehad met veel familie om me heen die duidelijk lieten merken dat ze van me hielden, heb me niet druk gemaakt om mijn vader (ik ben er vanuit gegaan dat het niet aan mij lag en het toch nooit zou veranderen), ben een relaxte, lieve, grappige levensgenieter tegengekomen waar ik het nog steeds heel fijn mee heb. We zijn gezond, het gaat goed met ons, met onze kinderen en we wonen fijn, doen leuke dingen. En ik besef dat dat iets heel bijzonders is.

Negatieve kanten? Natuurlijk heb ik die niet!
Natuurlijk heb ik die wel. Ik kan heel ongeduldig zijn met andere mensen en soms dus ook met mijn kinderen tot mijn grote ergernis . Ik schijn volgens mijn vriend een echte ‘leeuw’ te zijn, weet wat ik wil en probeer dan ook mijn zin door te drijven. En dat heb ik dan ook nog niet eens door. En ik merk dat ik de laatste tijd wat meer uit ‘balans’ ben. Waarschijnlijk door het gedoe met mijn werk en dat duw ik zo hard weg omdat ik dan weer vind dat er ergere dingen zijn en ik me niet aan moet stellen. En soms, ontplof ik dan. En dat vind ik vreselijk. Ik hoop dat dat snel minder wordt.

Zo, dat was toch nog een heel verhaal. Ik ga even nadenken over de volgende persoon en welke vraag ik wil stellen. Wordt vervolgd.

[ Bericht 0% gewijzigd door snoopy op 02-03-2009 16:08:29 ]

Volgens mij is het toch een heel mooi, persoonlijk verhaal geworden, Snoopy. Leuk zoals jullie allebei levensgenieters zijn en ook gewoon de bijbehorende keuzes maken. Althans, zo komt het op mij over. Zoals dat weekendje Milaan, gewoon ook samen even genieten. Klinkt goed!

En die ontploffingen, tja. Wel begrijpelijk natuurlijk. Ik ben bang dat de meeste mensen wel eens ontploffen. Het is niet makkelijk om dat in te houden.

Leuk om te lezen Snoopy, helemaal zoals ik me je voorgesteld had. (soms klopt het dus wel )

Dat uit balans zijn, dat hoort een beetje bij het ondernemen volgens mij, merk jij dat niet? Het is niet alleen meer zo zwart-wit en als het je niet boeit trek je om 5 uur gewoon de deur dicht. Het blijft in je hoofd en je moet er mee aan de slag. Soms heb ik daar ook helemaal geen zin in, maar het blijft je achtervolgen. Dus kun je het maar beter oplossen.
De struisvogel-politiek werkt niet met een eigen zaak.

Mooi verhaal Snoopy!

Oh, ook al zo'n mooi verhaal. _{elke keer denk ik oh dat had ik ook nog willen vertellen, echt te snel geweest}

Toch fijn te weten dat anderen ook wel eens ontploffen. soms denk ik wel eens de enige te zijn. Niks zo erg als dat.... En gaaf dat je het toch ook gedurft hebt voor jezelf te beginnen. Echt respect voor mensen die dat "gewoon" doen, of heel gepassioneerd hun droom volgen.

Ik kende een groot deel van je verhaal al, maar stoer dat je voor jezelf bent begonnen (dat wist ik niet)! Ik durf dat (nog) niet

Wat een geweldig topic. Mooie verhalen, en snoopy, ook van jou toch een persoonlijk vehaal. Wat heerlijk dat je vindt dat je een fijn leven hebt gehad. Het klinkt ook fijn.

Phluphy, wat een mooi mens ben je!

Ja maar, ja maar, dat voor mezelf beginnen klinkt stoerder dan het is
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.
_{Ik bedoelde eigenlijk ook het gedoe met mijn 'oude werk' Dutch, niet mijn nieuwe.}

quote:

Op maandag 2 maart 2009 14:34 schreef snoopy het volgende:
Ja maar, ja maar, dat voor mezelf beginnen klinkt stoerder dan het is
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.

Okay, da's makkelijker, maar toch.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 14:34 schreef snoopy het volgende:
Ja maar, ja maar, dat voor mezelf beginnen klinkt stoerder dan het is
Ik ben officieel dus zelfstandige maar ik heb (alweer) de luxe dat ik niet keihard aan de bak hoef vanwege ons inkomen. Ik ben dit dus ook niet gaan doen met veel lef maar meer omdat het nu zo uitkomt.
_{Ik bedoelde eigenlijk ook het gedoe met mijn 'oude werk' Dutch, niet mijn nieuwe.}

O ok, maar dan nog beland je van de ene situatie in de andere toch?

mooie verhalen weer!!!

Echt leuk om te lezen Snoopert.
Ik heb erg veel respect gekregen voor je moeder. Ze heeft het echt supergoed gedaan.
En jijzelf natuurlijk ook. Voor hetzelfde geld kom je zo'n periode toch minder goed door.

Wat het uit balans zijn betreft; ik twijfel er niet aan dan dat dat weer goed komt. Tenslotte is je leven opeens helemaal veranderd, en duurt het even voor je weer je nieuwe plekje en ritme vindt.

Het mooist om te lezen is inderdaad dat je zo'n enorme levensgenieter bent. Een echte bourgondiër.

Bedankt dat je toch het stokje hebt aangenomen. Ik weet dat je niet makkelijk vond.

Leuk om te lezen Snoopy!

leuk om te lezen snoop, en niemand hoeft zich verplicht te voelen enorme diepgaande open dingen over zichzelf te vertellen toch?

Snoopy je zegt niet zo open te zijn als anderen, maar ik vind je heel open hoor

Ze gaf het zelf al een beetje aan dat het haar wel leuk leek om ook iets te schrijven. En ik ben heel benieuwd naar haar verhaal. Ik geeft het estafettestokje aan oxymoron

Oxy, je schreef onder andere het volgende:
Ik weet natuurlijk niet wat ik, allemaal nog mee ga maken, en denken daar alleen al aan, geeft me de kriebels...

Mijn vraag voor jou is: Welke dingen zou je nog graag doen in je leven en zijn deze dingen realistisch? Ik bedoel, welke dromen zijn werkelijk haalbaar in jouw geval?

Wat leuk snoopy!!

Ik ben erg benieuwd naar Oxy's stuk. Gewoon, omdat het me leuk lijkt iets meer over Oxy te weten

Snoopy, wat een leuk verhaal. Je bent best open hoor

Snoopy ik ben blij dat je het stokje hebt aangenomen, ik vind je verhaal heel mooi om te lezen, en ik ben toch weer meer over je te weten gekomen.

Ik ben heel benieuwd naar het verhaal van Oxy

Snoopy, wat een mooi verhaal!

Mijn verhaal, komt zo snel mogelijk

snoopy & phluphy

en wat leuk dat Oxy de volgende is!