PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 13

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:49 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

De vraag is: houdt hij überhaupt wel van haar? Dat lijkt me een relevante vraag in een relatie. Je bent toch in een relatie omdat je van elkaar houdt? En het is niet haar fout dat ze zich zorgen maakt of en zo ja, hoe hij van haar houdt. Er zijn geen betere of slechtere manieren van 'houden van', maar wel onprettigere om mee te maken als partner.

ZIJ vindt zijn manier van houden van toch niet in orde? ZIJ vindt het erg en wil dat het anders is. Dan is het niet zo zeer zijn fout dat hij de dingen op zijn eigen manier doet. Zij wil blijkbaar dat hij iets is wat hij niet kan zijn voor haar; iemand die op dezelfde manier 'houdt van' als zij. Blijkbaar heeft hij dat wel altijd gedaan, maar niet volgens de manier waarop het in haar straatje past. Dat het niet in haar straatje past is geen probleem hoor, dat mag iedereen zelf weten en dat is net zo min fout als goed, maar het is niet zijn schuld dat het zo is. Het is ook niet haar schuld dat het zo is, maar het is haar misschien wel kwalijk te nemen dat ze niet inziet dat ze een kortzichtige manier van 'houden van' heeft. Dat veel eerder dan het de diagnose kwalijk nemen.

Overigens heb ik nergens gezegd dat hem geen blaam treft, maar waarschijnlijk heeft hij gewoon meer tijd nodig om zichzelf te leren kennen en de heersende opvattingen kritischer te bekijken. Zoals ik een aantal mensen hier al heb horen zeggen: wat de omgeving van je denkt, moet je echt loslaten. Je leeft met jouw manier van doen en aanpassen moet van twee kanten komen. Anders blijf je beter uit elkaars buurt.

En dat hij er nu niet meer op zit te wachten lijkt me logisch. Als ik signalen (en voor mij zijn dat de woorden die ze uitspreekt, niet van dat wazige gezever aan lichaamstaal of wat dan ook) van een meid krijg dat ze geen interesse heeft, dan gaat de knop om en ga ik naar iets anders met mijn energie. Duidelijkheid en eerlijkheid zijn voor mij in elk geval de basis van een goede verstandhouding.

Ik heb daar ook over nagedacht wat liefde is en wat is houden van. Ik zelf heb geen idee wat liefde is nu echt is en wat houden is nog minder. Ik wou dat ik het wist. Voor mij is het een gevoel dat lastig te omschrijven is en niet te bevatten is.

Vinden jij, jezelf ook weleens niet goed genoeg voor iemand? Omdat jij vindt dat hij/zij beter verdiend dan jou.

Met dit gevoel loop ik al lang rond. Dan vind ik een meisje leuk maar eigenlijk vind ik mijzelf niet goed genoeg voor haar.

pvt

Terugvind PDD'er.
Childintime, nog bedankt, voor je bericht/uitleg over de zzp.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Het spijt me voor jullie dat de diagnose de aanleiding is geweest om uit elkaar te gaan. Het hoeft niet zo te gaan, maar misschien is het nu beter voor hem.

Ik heb nu zelf al bijna vijf jaar een relatie met ThE_ED. We hebben zo af en toe onze problemen, maar mijn autisme is niet specifiek een issue. Hoogstens komt het voor dat mijn vriend zich aan een eigenschap van mij ergert en dat we niet weten of die eigenschap autisme is of niet.

Het is inmiddels inderdaad uit, hij heeft er vanmorgen definitief een punt achter gezet. Ik heb totaal kapot ervan.
Ik hoor een boel verschillende reaties op onze situatie, van verwijten tot begrip. Het is niet zo dat ik geen genoegen neem met zijn manier van 'houden van', maar hij heeft me verteld dat hij om de haverklap 'verliefd' denkt te zijn op allerlei mensen naast mij. Hij zegt ook dat hij niet weet of het echt verliefd zijn is, of meer houden van de aandacht. Hij heeft ook gezegd dat hij niet weet of dat bij mij anders is of niet, en dat ik dus misschien voor zijn part door een van al die meiden vervangen kan worden. Ik vind het dus niet erg dat hij op een andere manier van mij houdt, maar ik moet wel weten dat ik meer voor hem beteken dan al die andere meiden waar hij verliefd op zegt te zijn. En daar was hij heel eerlijk over, dat weet hij niet.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 14:10 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

En dat hij er nu niet meer op zit te wachten lijkt me logisch. Als ik signalen (en voor mij zijn dat de woorden die ze uitspreekt, niet van dat wazige gezever aan lichaamstaal of wat dan ook) van een meid krijg dat ze geen interesse heeft, dan gaat de knop om en ga ik naar iets anders met mijn energie. Duidelijkheid en eerlijkheid zijn voor mij in elk geval de basis van een goede verstandhouding.

Deze signalen heeft hij nooit van mij gehad. Sterker nog, ik heb tot het laatst toe geprobeerd om te redden wat er gered kon worden en heb iedere keer als het onderwerp ter sprake kwam enorm zitten janken... wat ik nu ook weer zit te doen. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik interesse verloor op het moment dat hij de diagnose kreeg. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn in deze moeilijke periode, maar hij heeft duidelijk te kennen gegeven dit zelf op te willen lossen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:51 schreef Black_Tulip het volgende:

Als ik jullie was (ik weet je username niet uit mijn hoofd maar je weet wie ik bedoel), zou ik nog eens goed gaan kijken naar hoe de relatie was voor de diagnose. Als je daar tevreden mee was, verandert de diagnose daar niets aan. Als je daar niet tevreden mee was, is het misschien verstandig te kijken welke problemen er werden veroorzaakt door zijn PDD-NOS. En ik geloof dat hij de beslissing heeft gemaakt om daar alleen achter te komen.
[..]

Vóór de diagnose is het ook al een keer op een haar na uit geweest, maar toen hebben we besloten er toch voor te knokken. Ik heb altijd genoeg van hem gehouden om de moeilijke tijden (die we regelmatig hadden) door te komen, en ik denk dat hij het ook fijn genoeg vond met mij om ervoor te gaan. Maar ik ben ook geen makkelijk persoon om mee samen te zijn, dat geef ik meteen toe. Dus ik denk dat hij nu al z'n energie nodig heeft om aan zichzelf te werken en dat hij mijn grillen daar niet bij kan hebben, en dat accepteer ik helemaal en dat snap ik ook heel goed. Maar ik mis hem nu al zo veel..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 14:17 schreef tijnbrein het volgende:
...
Met dit gevoel loop ik al lang rond. Dan vind ik een meisje leuk maar eigenlijk vind ik mijzelf niet goed genoeg voor haar.

Gebrek aan zelfwaardering en zelfkennis, klinkt heel herkenbaar.

_{tevens tvp}

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:27 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Gebrek aan zelfwaardering en zelfkennis, klinkt heel herkenbaar.

_{tevens tvp}

Maar wat kan je er aan doen omdat te veranderen?

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:01 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Het is inmiddels inderdaad uit, hij heeft er vanmorgen definitief een punt achter gezet. Ik heb totaal kapot ervan.
Ik hoor een boel verschillende reaties op onze situatie, van verwijten tot begrip. Het is niet zo dat ik geen genoegen neem met zijn manier van 'houden van', maar hij heeft me verteld dat hij om de haverklap 'verliefd' denkt te zijn op allerlei mensen naast mij. Hij zegt ook dat hij niet weet of het echt verliefd zijn is, of meer houden van de aandacht. Hij heeft ook gezegd dat hij niet weet of dat bij mij anders is of niet, en dat ik dus misschien voor zijn part door een van al die meiden vervangen kan worden. Ik vind het dus niet erg dat hij op een andere manier van mij houdt, maar ik moet wel weten dat ik meer voor hem beteken dan al die andere meiden waar hij verliefd op zegt te zijn. En daar was hij heel eerlijk over, dat weet hij niet.

Het kan zijn dat hij 'verliefd zijn' verwart met iets anders. Voor jou was/is het verliefd zijn, hij heeft dat ook gehad, maar denkt dat het wat anders was; iets wat hij bij anderen ook heeft.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:07 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Deze signalen heeft hij nooit van mij gehad. Sterker nog, ik heb tot het laatst toe geprobeerd om te redden wat er gered kon worden en heb iedere keer als het onderwerp ter sprake kwam enorm zitten janken... wat ik nu ook weer zit te doen. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik interesse verloor op het moment dat hij de diagnose kreeg. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn in deze moeilijke periode, maar hij heeft duidelijk te kennen gegeven dit zelf op te willen lossen.

Als hij echt autistisch is, dan werkt dat alleen maar averechts, dan begrijpt hij het niet: hij ziet wel de emotie maar legt niet de link met jouw reden daarvoor.
Je kan hem niet af en toe opzoeken om te vragen hoe het dan met hem gaat?

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:34 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Als hij echt autistisch is, dan werkt dat alleen maar averechts, dan begrijpt hij het niet: hij ziet wel de emotie maar legt niet de link met jouw reden daarvoor.
Je kan hem niet af en toe opzoeken om te vragen hoe het dan met hem gaat?

Ik wou dat zoiets kon, maar ik hou nog steeds heel veel van hem en iedere keer dat ik hem nu zie mis ik hem zo erg dat ik meteen in janken uit barst... daar heeft hij natuurlijk niks aan..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:37 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ik wou dat zoiets kon, maar ik hou nog steeds heel veel van hem en iedere keer dat ik hem nu zie mis ik hem zo erg dat ik meteen in janken uit barst... daar heeft hij natuurlijk niks aan..

Loopt hij nog een bij psycholoog ofzo? Misschien kan je daar om hulp vragen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:38 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Loopt hij nog een bij psycholoog ofzo? Misschien kan je daar om hulp vragen.

Hij is eigenlijk het hele traject pas net begonnen. Een week of 2 geleden kreeg hij de diagnose en over 2 weken heeft hij weer een afspraak waarin ze gaan kijken hoe nu verder. Dus ik weet niet of hij begeleiding krijgt of wat dan ook, ik weet helemaal niet hoe zoiets in z'n werk gaat. Ik weet wel dat ik er vanaf nu weinig meer mee te maken heb. Hoeveel zorgen ik me ook om hem maak, ik kan niks meer doen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:43 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Hij is eigenlijk het hele traject pas net begonnen. Een week of 2 geleden kreeg hij de diagnose en over 2 weken heeft hij weer een afspraak waarin ze gaan kijken hoe nu verder. Dus ik weet niet of hij begeleiding krijgt of wat dan ook, ik weet helemaal niet hoe zoiets in z'n werk gaat. Ik weet wel dat ik er vanaf nu weinig meer mee te maken heb. Hoeveel zorgen ik me ook om hem maak, ik kan niks meer doen.

Dat is vervelend. Misschien als jij en vriend samen met een psycholoog praten kunnen jullie er uit komen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat is vervelend. Misschien als jij en vriend samen met een psycholoog praten kunnen jullie er uit komen.

Op zoiets hoop ik heel stiekem nog, maar ik krijg erg het gevoel dat hij al min of meer afscheid van mij heeft genomen. Ik vind ook dat ik me niet angstvallig aan hem vast moet klampen als hij duidelijk te kennen geeft er geen toekomst meer in te zien. Hoeveel pijn mij dat ook doet, ik moet dat toch accepteren..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:50 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Op zoiets hoop ik heel stiekem nog, maar ik krijg erg het gevoel dat hij al min of meer afscheid van mij heeft genomen. Ik vind ook dat ik me niet angstvallig aan hem vast moet klampen als hij duidelijk te kennen geeft er geen toekomst meer in te zien. Hoeveel pijn mij dat ook doet, ik moet dat toch accepteren..

Wie weet komt het nog goed allemaal. Sterkte met de hele situatie.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:53 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Wie weet komt het nog goed allemaal. Sterkte met de hele situatie.

dank je

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Maar wat kan je er aan doen omdat te veranderen?

Geen idee. Black_Tulip heeft eens gepost dat dingen doen je eigenlijk niet zou doen helpt (je krijgt ervaring) (en dat werkt overigens ook), verder zou ik het niet weten. Helaas.

tvptje

tvp

En snel maar weer een tvp'tje

quote:

Op maandag 2 februari 2009 13:25 schreef Black_Tulip het volgende:
M_Frohike, ik wens je veel sterkte met de situatie. Je zit met een groot dillemma. Aan de ene kant heb je het idee dat jouw rol als partner nog lang niet is uitgespeeld. Je zou er voor hem willen zijn juist nu hij door zo'n moeilijke periode heen gaat. Aan de andere kant wil hij niet met jou verder en kan je daardoor het beste maar helemaal geen contact meer met hem hebben zodat jullie elkaar los kunnen laten.

Laat hem weten dat hij bij je terecht kan als dat nodig is en laat hem verder zoveel mogelijk met rust.

Dank je voor alle tips Black Tulip
Het is nu inderdaad een kwestie van loslaten..

http://www.spitsnieuws.nl(...)n_voor_autisten.html


Ik zou alleen maar niet de reacties lezen, want dat zal wel weer één en al negatief zijn.

quote:

Op maandag 2 februari 2009 16:40 schreef Black_Tulip het volgende:

Dat valt hartstikke mee hoor.

Ik bedoelde die site.. die lui proberen overal 'grappige' reacties op te geven..

Ik bedoelde dat ze daar in het algemeen zo nodig 'grappig' moeten zijn bij die reacties. En dat het dus in de lijn der verwachtingen lag dat ze dat bij deze ook zouden doen. Maar dat valt gelukkig mee.

_{Edit: ik klikte trouwens op die link (Not everyone likes metal. Fuck them!) en die doet het niet meer}

Misschien nu iets meer voor Ouders met kinderen, maar later blijkbaar ook voor andere categorieën:

quote:

Autism Friendly Cinema in Filmtheater De Uitkijk
In de komende maanden gaat Filmtheater De Uitkijk zich in toenemende mate inzetten om bioscoopbezoek autismevriendelijker te maken. De eerste proefvoorstelling zal plaatsvinden op maandag 23 februari om 15.00 uur tijdens De Maanprinses en het geheim van het witte paard. Filmtheater De Uitkijk is in gesprek met de Universiteit van Amsterdam om het project van een wetenschappelijk fundament te voorzien.

http://www.uitkijk.nl/

Geen idee wat ik me er bij voor moet stellen...

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:51 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Maar misschien is zijn manier van 'houden van' (aangenomen dat hij van haar houdt) gewoon niet geschikt voor een relatie,

Ik probeer dus nu voor de derde keer duidelijk te maken dat het maar net afhankelijk is van MET WIE die relatie is.

quote:

of in ieder geval niet voor een relatie met haar?

En ik probeer nu ook voor de derde keer duidelijk te maken dat ZIJ de relatie zonodig wil voortzetten, maar alleen als hij zich aanpast aan haar manier van doen. Egoistisch als je het mij vraagt.

quote:

Het is noch haar, noch zijn schuld hoe deze situatie in elkaar zit.

Dat zei ik toch al?

quote:

Verder zei ze toch niets over of het 'in haar straatje past'?

Ze schrijft duidelijk dat ze niet meer bij hem wil zijn omdat hij het op zijn eigen manier doet.

quote:

Bovendien haal ik uit het verhaal dat hij het zelf heeft uitgemaakt en dat zij er niet echt achter kan staan. En nee, mijns inziens kan je haar het ook niet kwalijk nemen dat ze een kortzichtige manier van 'houden van' heeft.

Ik kan een hond niet kwalijk nemen dat hij blaft en niet praat. Een hond heeft niet de goede fysieke eigenschappen en niet genoeg intelligentie om met mensen te praten. Zo zijn er ook mensen die meer moeite hebben met het accepteren van verschillen tussen mensen.

quote:

Mijn vader heeft een wat andere manier van 'houden van'. Dat wil niet zeggen dat ik het dan maar leuk moet vinden als hij alleen maar oog heeft voor zijn eigen hobby's, geen diepgaandere vragen kan stellen dan hoe het op school was en verder alleen maar commentaar kan leveren op hoe ik dingen doe.

Niemand vraagt jou om daar iets van te vinden, maar je kunt het op zijn minst begrijpen en daarmee zijn gedrag een waardeoordeel te geven.
"Och de hond blaft, maar praat niet. Daar kan de hond niks aan doen, hij is immers niet gemaakt om te praten."

quote:

[..]

Waarom kies je de zin "zit niet meer op haar te wachten"? Hoe zou jij dat weten?

Ik meende in haar reactie te lezen dat hij haar afwees/negeerde. Maar ik ben te lam om naar het vorige topic terug te gaan voor een quote.

quote:

Al vind ik het inderdaad niet heel gek dat hij niet meer met haar verder wil, maar ik vermoed dat dat komt doordat hij twijfelt of hij wel geschikt is voor een relatie.

Dat is gissen, we hebben de jongeman niet gesproken.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:01 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ik vind het dus niet erg dat hij op een andere manier van mij houdt, maar ik moet wel weten dat ik meer voor hem beteken dan al die andere meiden waar hij verliefd op zegt te zijn. En daar was hij heel eerlijk over, dat weet hij niet.

Hij is in elk geval eerlijk tegen je en houdt je niet aan het lijntje terwijl hij het even uittest met andere vrouwen. Waarschijnlijk kan hij je pas antwoord geven op je vraag "Ben ik uniek voor jou?" wanneer hij andere vrouwen heeft gehad.

Maar dan geldt ook weer, daarover kan ik niks zeggen, ik heb hem niet gesproken.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:07 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Deze signalen heeft hij nooit van mij gehad. Sterker nog, ik heb tot het laatst toe geprobeerd om te redden wat er gered kon worden en heb iedere keer als het onderwerp ter sprake kwam enorm zitten janken... wat ik nu ook weer zit te doen. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik interesse verloor op het moment dat hij de diagnose kreeg. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn in deze moeilijke periode, maar hij heeft duidelijk te kennen gegeven dit zelf op te willen lossen.

Ik was in mijn eerste reactie misschien iets te fel en ging weer iets te vlug op de kast zitten. Maar je gaf toch wel aan dat je niet achter de relatie stond omdat hij niet van je hield zoals volgens jou 'houden van' hoort te zijn?

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Maar wat kan je er aan doen omdat te veranderen?

Je moet goed beseffen dat iemand anders meestal net zo onzeker is als jou. Onzekerheid is niet alleen weggelegd voor autisten hoor. Volgens mij is IEDEREEN zo onzeker als de pest. Zo'n constatering/opvatting zou je toch het voordeel moeten geven in zulke situaties. Je wordt er op den duur zo narcistisch van als de neten, maar arrogantie is okay als het gefundeerd is (relativeren is de remedie).

Godsamme wat een lange post...

agree to disagree

Dit is interessant, een discussie tussen autisten over liefde!
Maar aan de andere kant, als 'normale' mensen hier niet uitkomen, is het misschien wel iets wat goed geschikt is voor mensen die 'meer dan normaal' zijn

@ Black_Tulip:
Je hebt gelijk. Ik heb afgelopen tijd een aantal dingen gedaan die ik niet snel zou doen. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld ben ik naar het singles feest van Relatieplanet geweest met een paar mensen van Fok!. Ik vond het opzich best wel leuk. Alleen het was erg druk en het geluid stond te veel te hard. Zelfs voor mij werden alle prikkels te veel. Alleen dat merkte ik pas toen ik thuis was. Door alle prikkels en stress kon ik niet slapen.
Geen aanrader voor de meeste mensen hier in dit topic.
Gisteren een goed sollicitatiegesprek gehad. En woensdag nog een sollicitatiegesprek.
Verder ben ik weer aan het werk vanaf gisteren. Dus het gaat de goede kant op.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 00:19 schreef Stupendous76 het volgende:
Dit is interessant, een discussie tussen autisten over liefde!
Maar aan de andere kant, als 'normale' mensen hier niet uitkomen, is het misschien wel iets wat goed geschikt is voor mensen die 'meer dan normaal' zijn

Inderdaad.
Wat M_Frohike's vriend zegt dat herken ik ook wel een beetje.
Ik ben volgens mij ook nooit echt verliefd geweest op mijn ex. Ik vond alleen de aandacht die ik van haar kreeg leuk. Alleen heb ik maar een paar maanden een relatie gehad.
Ik had het er laatst nog over met een vriendin van mij en zij vroeg zich af of wij wel een relatie hadden. Ik zelf vond van wel.

Dat bij mensen met autisme de prikkelverwerking anders plaatsvindt, is bekend. Nu heb ik een lichte vorm en merk ik hier niet zo bijster veel van. Maar: is het gebruikelijk dat bij een autismespectrumstoornis het moeilijk is om met volledige toewijding naar bijvoorbeeld een film of voorstelling te kijken? Omdat er meestal wel bepaalde gedachten binnenkomen, die vaak gerelateerd zijn aan preoccupaties.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 12:50 schreef sempron2400 het volgende:
Dat bij mensen met autisme de prikkelverwerking anders plaatsvindt, is bekend. Nu heb ik een lichte vorm en merk ik hier niet zo bijster veel van. Maar: is het gebruikelijk dat bij een autismespectrumstoornis het moeilijk is om met volledige toewijding naar bijvoorbeeld een film of voorstelling te kijken? Omdat er meestal wel bepaalde gedachten binnenkomen, die vaak gerelateerd zijn aan preoccupaties.

Ook als je geen autisme zou hebben is dat mogelijk
Het komt vaker voor bij autisten dat ze concentratieproblemen hebben: de een kan zich heel sterk concentreren terwijl anderen dat juist niet kunnen. Het wisselt per persoon en per situatie.

-edit-
Met dat antwoord schiet je eigenlijk niet veel op, maar goed, het is iets...
Wat is 'volledige toewijding'? Of wat is 'geconcentreerd'? Moeite met concentratie komt geregeld bij mij voor, het stoort mij niet, maar is wel hinderlijk als je met iets bezig bent of af wilt maken. Het binnensluipen van gedachten is bij mij niet gebruikelijk, maar standaard.

[ Bericht 16% gewijzigd door Stupendous76 op 03-02-2009 19:28:29 ]

quote:

Op maandag 2 februari 2009 23:47 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

Ik kan een hond niet kwalijk nemen dat hij blaft en niet praat. Een hond heeft niet de goede fysieke eigenschappen en niet genoeg intelligentie om met mensen te praten. Zo zijn er ook mensen die meer moeite hebben met het accepteren van verschillen tussen mensen.

Wat een rotopmerking...

Ik heb geen problemen met verschillen tussen mensen, dat maak jij ervan. Ik heb problemen met het feit dat ik me volledig aan iemand geef, en dat die iemand dat leuk vindt maar daar van een willekeurig ander persoon ook genoegen mee zou nemen. Ik wil dat ík iets voor hem beteken, niet mijn aandacht voor hem. Waarom ben je zo vastbesloten om mij niet te mogen?

quote:

Op maandag 2 februari 2009 23:47 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Hij is in elk geval eerlijk tegen je en houdt je niet aan het lijntje terwijl hij het even uittest met andere vrouwen. Waarschijnlijk kan hij je pas antwoord geven op je vraag "Ben ik uniek voor jou?" wanneer hij andere vrouwen heeft gehad.

Eindelijk iets waar ik het mee eens ben.

Morgen ga ik naar de psychiater voor de test, ben in geen tijden zo nerveus geweest.

Maar wat moet dat moet, ik heb namelijk weer een stage periode en ik merk dat ik het prima kan vinden met de cliënten, ( dementen) maar geen idee heb hoe ik me moet opstellen tegenover mijn collega's.
Bij de vorige stage ben ik weggestuurd wegens vreemd gedrag . Ik zat namelijk te vaak in mijn droomwereld, had het te vaak over onderwerpen waar zij niks mee hadden, en ik deed er alles aan om de pauzes te vermijden.

Want dan zaten ze over van alles en nog wat te kakelen en ik kon gewoon niet meepraten, ik bedoel het 45 minuten hebben over een verhuizing hebben kan ik gewoon niet.
Wat heb je over een verhuizing te vertellen dan: Het nieuwe adres, hoe de buurt is en de inrichting. En dan zou het ook nog eenrichtingsverkeer moeten zijn, maar die mensen kregen het voor elkaar om mee te praten. ( Hoe kun je nou meepraten over de ervaring van de ander, dan luister je toch?) En niet alleen dit onderwerp mijn omgeving doet het met vele andere onderwerpen.

Ik dus niet een hele pauze over ditjes en datjes praten dus vermijd ik het liever, en dat ( en nog andere trekjes) deden me de vorige stage de das om. Dus nu maar naar de psychiater, dan weet ik tenminste hoe het komt dat ik ben zoals ik ben, ook al is het geen autisme dan weten we in ieder geval dat er iets is en dan kom ik vanzelf wel bij de oplossingen van mijn problemen.

Misschien ook wel voor een aantal mensen uit dit topic van belang: Donner wil minder WAJONG-ers

Zou wel bijzonder vervelend zijn als ze dus ook autisten uit de wajong gaan halen . Ik hoop dat het alleen maar gaat om mensen die klaarblijkelijk zo'n uitkering ontvangen terwijl ze eigenlijk niet arbeidsongeschikt zijn..

[ Bericht 62% gewijzigd door Green1 op 03-02-2009 22:32:32 ]

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 22:06 schreef Green1 het volgende:
Misschien ook wel voor een aantal mensen uit dit topic van belang: Donner wil minder WAJONG-ers

Zou wel bijzonder vervelend zijn als ze dus ook autisten uit de wajong gaan halen . Ik hoop dat het alleen maar gaat om mensen die klaarblijkelijk zo'n uitkering ontvangen terwijl ze eigenlijk niet arbeidsongeschikt zijn..

Zal wel loslopen vermoed ik. Ze willen wel meer, echter ze gebruiken wel hun verstand, neem ik aan

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 00:09 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

En wat ik probeerde duidelijk te maken is: misschien ook niet. Maar hoe stel je vast waardoor iemands hart sneller gaat bonken als hij/zij zijn partner ziet? Is dat vanwege de persoonlijkheid, vanwege het feit dat hij altijd liefde en aandacht krijgt van haar, omdat zij elke dag zijn boterhammen smeert of misschien vanwege haar mooie blauwe ogen? En zou jij er genoegen mee nemen als iemand zegt van jou te houden omdat je toch zulke schitterende ogen hebt? Zou je dan ook zeggen dat je dat maar moet accepteren omdat het toevallig de manier van die persoon is om van iemand te houden?

Mooie ogen een basis voor een relatie die lang genoeg is om te kunnen spreken van 'houden van'? Hoogstwaarschijnlijk niet. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat idee heeft van houden van. Mocht dat wel het geval zijn, dan mag ik niet voor mijn partner uitmaken hoe deze van mij moet houden, dat zou egoistisch zijn.

Heel duidelijk dus: als iemand zegt "ik houd van jou" dan zijn de redenen voor iemand om dat te zeggen niet relevant voor mij, wel moet de persoon dat menen natuurlijk, maar dat staat hier niet ter discussie. Ze zegt immers in haar post (als ik het mij goed herinner, ik heb geen zin om terug te gaan naar het vorige topic):

"...al zou hij zeggen dat hij echt van me houdt, dan weet ik niet of ik dat wel kan accepteren, want dan houdt hij niet van me om de redenen die ik belangrijk acht..."

Of iets dergelijks.

Van iemand houden is volgens mij nog nooit iemand gelukt na een paar weken toch? En als houden van gebaseerd is op mijn ogen, mijn broodsmeertechniek en/of mijn dikke piemel, dan is dat prima.

Liefde is niet een voor iedereen gelijk begrip, dat probeer ik al een aantal posts duidelijk te maken.

quote:

[..]

Volgens mij zegt ze dat helemaal niet. Ze zegt alleen graag te willen dat hij echt van haar houdt.

Zoals hierboven (voor de laatste keer) uitgelegd:

Echt houden van is voor iedereen anders en ze moet haar manier van houden van niet opdringen aan hem. Of ja, ze moet doen en laten waar ze zin in heeft uiteraard, wat zal het mij ook nog langer roesten.

quote:

Dat is technisch gezien egoïstisch, maar ik vind dat je in een relatie het recht hebt om dat van je partner te verlangen.

En dan heeft hij het recht om dat niet te accepteren en egoistisch te vinden. Dat ze van hem verlangt dat hij echt van haar houdt, akkoord. Maar dat ze van hem verlangt dat hij echt van haar houdt op de manier die zij als 'houden van' ziet; niet in een eerlijke wereld...

quote:

[..]

Nee, dat zei je niet. Je wil haar kwalijk nemen dat ze 'zijn manier van houden van' niet zou accepteren.

Dat zei ik dus wel, maar je begrijpt me niet.

En dat zou ik haar dus net zo kwalijk nemen als ik een hond zijn blaffen kwalijk neem.

Kan ze omwille van haar IQ niet anders, dan neem ik het haar niet kwalijk. Maar ik schatte haar hoger in, dus daarom nam ik het haar kwalijk.

quote:

[..]

Zou jij een relatie kunnen volhouden met iemand die zegt van je te houden vanwege de kleur van je ogen? Zou jij vinden dat je het maar moet accepteren, omdat die persoon van je moet kunnen houden zoals die is?

Zie boven. Als mijn partner zegt, ik houd echt van je, dan mag dat zijn om de redenen die zij er toe vindt doen. Iemand die zegt dat ik mooie ogen heb, die zegt nog lang niet dat die van mij houdt.

quote:

[..]

Mijn vader heeft geen diagnose. Ik heb het er voorzichtig met mijn moeder over gehad of hij zich misschien ook zou willen laten onderzoeken. Zij zei dat ik dat zelf met hem moest bespreken, maar dat ze dacht van niet. Dat zou ook verder niet uit moeten maken, want ik zou mijn vader met en zonder diagnose moeten accepteren zoals hij is.

Als jouw vader het besef niet heeft van wat hij doet, dan kun je hem dat ook niet kwalijk nemen.

quote:

Maar om nog even te blijven hangen in jouw hondmetafoor:

"Ja, vervelend dat die hond altijd op de bank pist. Maar ja, daar kan die hond niks aan doen. Hij wil nou eenmaal graag op de bank pissen, zo is hij gemaakt."

Je geeft hier heel duidelijk aan dat je helemaal niks begrepen hebt van mijn metafoor.

Een gezonde, zindelijke hond pist niet op de bank, maar is wel gemaakt om te blaffen. Hij kan niet anders dan blaffen, maar pissen kan hij wel anders. En zou de hond door een afwijking wel alles onderpissen (mijn moeder heeft een hond die dat deed, geen flauw idee waarom, ik kon het hem niet vragen), zou jij hem dan een schop geven omdat hij dat doet? Nee, ook dan accepteer je het dat hij niet anders kan. Althans, dat hoop ik voor de hond.

Jouw hondmetafoor klopt niet, ik mag hopen dat je dat (nu alsnog) begrijpt...?

quote:

[..]

Toevallig zei ze zelf dat ze dacht dat hij er zo over denkt.

Er is nog geen onomstotelijk besluit genomen over hoe hij denkt.

quote:

[..]

Dat is niet erg hoor

Ik krijg er behoorlijke last van RSI door, dus het is best vervelend. En af en toe ben ik de draad helemaal kwijt, dus dan heb ik geen flauw idee meer wat ik zit te typen een waar het een reactie op is. Ik geloof dat het tot nu toe nog niet fout is gegaan, alleen jammer dat ik niet begrepen word.

Overigens is de mens uiteindelijk nergens 'voor gemaakt'. Dus 'houden van' is eigenlijk al een onderwerp met een heel fragiel fundament. Zoiets als geloven/religie... Wel zijn er maar 2 dingen noodzakelijk om de mens in stand te houden: stofwisseling en conceptie. Alle rest is niet perse nodig voor de mens... Maar dat is een discussie die ik op Fok niet wil voeren...

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 00:19 schreef Stupendous76 het volgende:
Dit is interessant, een discussie tussen autisten over liefde!
Maar aan de andere kant, als 'normale' mensen hier niet uitkomen, is het misschien wel iets wat goed geschikt is voor mensen die 'meer dan normaal' zijn

Mooie interpretatie van 'niet-normaal'. .

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 19:57 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Wat een rotopmerking...

Ik heb geen problemen met verschillen tussen mensen, dat maak jij ervan. Ik heb problemen met het feit dat ik me volledig aan iemand geef, en dat die iemand dat leuk vindt maar daar van een willekeurig ander persoon ook genoegen mee zou nemen. Ik wil dat ík iets voor hem beteken, niet mijn aandacht voor hem. Waarom ben je zo vastbesloten om mij niet te mogen?

Ik ben niet vastbesloten om jou niet te mogen. Ik heb wel een hekel aan de manier waarop jij om gaat met het hele 'houden van' gebeuren. Of ik jou dat kwalijk neem is nog maar de vraag. Kun je niet anders? Dan niet. Kun je wel anders? Dan wel.

Heb ik niet in het vorige topic iets gelezen van:


"...al zou hij zeggen dat hij echt van me houdt, dan weet ik niet of ik dat wel kan accepteren, want dan houdt hij niet van me om de redenen die ik belangrijk acht..."

Zoiets schreef je toch? Dat is toch, in grove lijnen, je opvatting die ik lees in het vorige topic?

Je mag van mij vinden wat je wil hoor, maar als je dat vindt en je IQ is in staat om mijn kritiek op die denkwijze goed te begrijpen, dan vind ik jou een vervelend mens.

quote:

[..]

Eindelijk iets waar ik het mee eens ben.

Oprecht sterkte gewenst, want mijn ervaring is dat vrouwen het slecht kunnen verkroppen dat 'hun man' seks heeft met een ander. Niet onbegrijpelijk ook, maar goed, ratio boven gevoel.

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 20:03 schreef sweetlady-o het volgende:

Ik dus niet een hele pauze over ditjes en datjes praten dus vermijd ik het liever, en dat ( en nog andere trekjes) deden me de vorige stage de das om.

Het kan toch niet zo zijn dat iemand je bij de stage een onvoldoende geeft omdat je in de pauzes niet leuk kunt meepraten...?! Dan denk ik dat 'andere trekjes' je eerder de das om hebben gedaan, anders zou ik toch behoorlijk protesteren. Dat kan toch niet relevant zijn voor je prestaties op de werkvloer en daar zou naar gekeken moeten worden bij het toekennen van een (on)voldoende, toch?

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 22:06 schreef Green1 het volgende:
Misschien ook wel voor een aantal mensen uit dit topic van belang: Donner wil minder WAJONG-ers

Zou wel bijzonder vervelend zijn als ze dus ook autisten uit de wajong gaan halen . Ik hoop dat het alleen maar gaat om mensen die klaarblijkelijk zo'n uitkering ontvangen terwijl ze eigenlijk niet arbeidsongeschikt zijn..

Bij die werkloosheid die ze zogenaamd proberen op te lossen is een groter maatschappelijk probleem aan de orde. Wederom de tip: Hans Achterhuis - "Arbeid een eigenaardig medicijn". Een boek waar Donner van wenst dat niemand het leest. Baantjes die geschikt zouden zijn voor WWB-ers/WAJONG-ers zijn gewoon verdwenen, daardoor komen ze steeds vaker bovendrijven. Uiteindelijk komen we er vanzelf achter als er steeds meer ongeschikten komen die niemand wil hebben, dan is het kapitalisme ineens niet meer zo handig...

Ik mag hopen dat hier niemand zich in het hoofd haalt om op het CDA te stemmen... Of je moet houden van leugenaars, achterbaksen, geldwolven en onderdrukkers die je op alle manieren willen uitzuigen en controleren.

RSIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIAAAAAAAAARGH!!!!

[ Bericht 0% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 04-02-2009 00:14:36 ]

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 00:07 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Ik ben niet vastbesloten om jou niet te mogen. Ik heb wel een hekel aan de manier waarop jij om gaat met het hele 'houden van' gebeuren. Of ik jou dat kwalijk neem is nog maar de vraag. Kun je niet anders? Dan niet. Kun je wel anders? Dan wel.

Heb ik niet in het vorige topic iets gelezen van:

"...al zou hij zeggen dat hij echt van me houdt, dan weet ik niet of ik dat wel kan accepteren, want dan houdt hij niet van me om de redenen die ik belangrijk acht..."

Zoiets schreef je toch? Dat is toch, in grove lijnen, je opvatting die ik lees in het vorige topic?

Ik denk dat je mij met iemand anders door de war haalt, zoiets heb ik nooit geschreven. En als ik terug lees kan ik ook niets vinden dat er ook maar enigszins op lijkt.
Hou in vredesnaam op met dat gezeur over 'de manier van houden' want voor de zoveelste keer, dat kan me niks verrotten.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 10:58 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ik denk dat je mij met iemand anders door de war haalt, zoiets heb ik nooit geschreven. En als ik terug lees kan ik ook niets vinden dat er ook maar enigszins op lijkt.
Hou in vredesnaam op met dat gezeur over 'de manier van houden' want voor de zoveelste keer, dat kan me niks verrotten.

Ik zal speciaal voor het eikenhout even teruggaan naar de oorsprong van mijn ergernis.

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:11 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Maar ik moet ook eerlijk zijn, ik weet niet of ik er voor de rest van mijn leven genoeg aan heb om met iemand te zijn die misschien niet eens echt van mij houdt, maar meer van de aandacht en liefde die ik hem geef. Tot de diagnose heb ik altijd geloofd dat hij echt van mij hield, nu ben ik in twijfel gebracht...

Hier ben je toch duidelijk bezig met hem jouw manier van houden van op te dringen.

Als echt blijkt dat jij een variabele voor hem bent (dus vervangbaar), dan akkoord. Maar als hij straks zegt dat hij van JOU houdt (dus op zijn eigen manier) en jij zegt dat je dat niet kunt, want zijn manier van houden van staat je niet aan, dan ben je:

1. Een kortzichtige trut

Of

2. Een egoistische trut

Of

3. Iemand die niet beter weet door tekortkomingen in de intelligentie (ik schrijf iedere keer IQ omdat daar minder letters in zitten).

Maar goed, ik begrijp uit je manier van posten een beetje dat dat jouw manier van doen met alles is, jouw willetje opdringen...

quote:

Hou in vredesnaam op met dat gezeur over 'de manier van houden' want voor de zoveelste keer, dat kan me niks verrotten.

Alleen geinteresseerd in iemands denkwijze als het in je straatje past? Waarschijnlijk heb ik een te hoge eerste indruk van je gehad; ik neem het je vanaf nu niet meer kwalijk dat je niet in staat bent om meer te kunnen dan blaffen... .

doen we gewoon normaal tegen elkaar?... bedankt

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 12:58 schreef Re het volgende:
doen we gewoon normaal tegen elkaar?... bedankt

Waar zie jij dan abnormaliteiten...?

Net als "op het eerste gezicht" is het hier een beetje een vreemde opmerking. Wat is de heersende norm etc...

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 13:04 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Waar zie jij dan abnormaliteiten...?

in de vorige posts... niets mis met discussieren maar zo loopt het uit op iets meer dan dat en dat doen we hier niet...

dus neem het ter harte

-edit- ja doei dat bespreek je maar in het FB topic

[ Bericht 97% gewijzigd door Re op 04-02-2009 13:37:30 ]

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 12:55 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Hier ben je toch duidelijk bezig met hem jouw manier van houden van op te dringen.

Vooruit, misschien was dat niet helemaal handig verwoord van mij. Wat er wel letterlijk staat is:

quote:

...ik weet niet of ik er voor de rest van mijn leven genoeg aan heb om met iemand te zijn die misschien niet eens echt van mij houdt, maar meer van de aandacht en liefde die ik hem geef...

Het gaat me dus niet om de manier waarop hij van mij houdt, maar om het feit of hij uberhaupt van mij houdt.
Snap je nu wat ik bedoel?

En hiervoor

quote:

Hou in vredesnaam op met dat gezeur over 'de manier van houden' want voor de zoveelste keer, dat kan me niks verrotten.

sorry. Je moet je me maar vergeven, ik ben in een slecht humeur door m'n gebroken hart.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 16:23 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Vooruit, misschien was dat niet helemaal handig verwoord van mij. Wat er wel letterlijk staat is:
[..]

Het gaat me dus niet om de manier waarop hij van mij houdt, maar om het feit of hij uberhaupt van mij houdt.
Snap je nu wat ik bedoel?

Prima. Dat was mijn punt van kritiek. Maar als nou na onderzoek bij hem blijkt dat hij van jou houdt, op zijn manier (dus omdat je hem leuke aandacht geeft), is er dan nog een probleem?

Zo nee, dan heb ik niks gezegd en zat het probleem in mijn perceptie. Zo ja, dan vind ik dat, zeker na mijn hele betoog, een zeer betreurenswaardige manier van doen.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 16:43 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Prima. Dat was mijn punt van kritiek. Maar als nou na onderzoek bij hem blijkt dat hij van jou houdt, op zijn manier (dus omdat je hem leuke aandacht geeft), is er dan nog een probleem?

Ik denk dat we hierin van mening verschillen. Ik vind houden van iemand en houden van iemands aandacht namelijk 2 verschillende dingen. Ik wil dat hij nog steeds van mij houdt op het moment dat ik hem een tijdje geen aandacht kan geven. Als dat het geval is, dan is er geen enkel probleem.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 16:49 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ik denk dat we hierin van mening verschillen. Ik vind houden van iemand en houden van iemands aandacht namelijk 2 verschillende dingen.

Wat jij vindt, moet hij dus ook vinden?

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 16:54 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Wat jij vindt, moet hij dus ook vinden?

Nee hoor, dat hoeft van mij niet.

En begrijp je niet waarom ik deel 2 van die post belangrijk vind, of reageer je daar expres niet op omdat je dat wel begrijpt?

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:00 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Nee hoor, dat hoeft van mij niet.

En begrijp je niet waarom ik deel 2 van die post belangrijk vind, of reageer je daar expres niet op omdat je dat wel begrijpt?

Dat tweede deel is niet nodig als we elkaar goed begrijpen.

Hij houdt van jou om de aandacht die je hem geeft. Een paar posts terug komen we tot de conclusie dat het woordje jou (in het oorspronkelijke citaat staat er mij) cruciaal is.

Ik ga akkoord als je zegt, ik wil geen variabele zijn in dat verhaal. De aandacht kan in dat geval netzogoed van iemand anders komen. Dan is het ook niet zo zeer dat hij van jou houdt en dan bestaat onze hele discussie eigenlijk ook niet, want dan geef ik je meteen bij je eerste post al gelijk.

MAAR!

Ik ga niet akkoord als je zegt, de manier waarop hij van me houdt is voor mij een breekpunt. Hij houdt van jou om de aandacht die je hem geeft (of wat dan ook dat hij onder 'houden van' verstaat). En in jouw optiek is dat niet 'houden van'. In dat geval heb je dus een opvatting dat 'houden van' een vaststaand gevoel is, dat iedereen op dezelfde manier moet ervaren, anders is het geen 'houden van'.

Dus, samengevat, denk jij dat er een vaststaande manier van 'houden van' is, die voor iedereen gelijk moet zijn? Of denk jij dat er gewoon 'houden van' is en dat de manier waarop voor iedereen anders kan zijn?

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:14 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Dat tweede deel is niet nodig als we elkaar goed begrijpen.

Hij houdt van jou om de aandacht die je hem geeft. Een paar posts terug komen we tot de conclusie dat het woordje jou (in het oorspronkelijke citaat staat er mij) cruciaal is.

Ik ga akkoord als je zegt, ik wil geen variabele zijn in dat verhaal. De aandacht kan in dat geval netzogoed van iemand anders komen. Dan is het ook niet zo zeer dat hij van jou houdt en dan bestaat onze hele discussie eigenlijk ook niet, want dan geef ik je meteen bij je eerste post al gelijk.

Dan zijn we bij deze klaar en kunnen we de hele voorafgaande discussie verwijderen!

quote:

Dus, samengevat, denk jij dat er een vaststaande manier van 'houden van' is, die voor iedereen gelijk moet zijn? Of denk jij dat er gewoon 'houden van' is en dat de manier waarop voor iedereen anders kan zijn?

Die 2e. En dat die liefde dus niet zomaar verdwijnt als de aandacht even wat minder wordt om wat voor reden dan ook.
Worden we het toch nog met elkaar eens!

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 13:25 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
-edit- ja doei dat bespreek je maar in het FB topic

Nu ben ik benieuwd wat hier stond

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:20 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Dan zijn we bij deze klaar en kunnen we de hele voorafgaande discussie verwijderen!

Communicatiefout, maar toch even checken of je het ook echt zo ziet...

quote:

[..]

Die 2e. En dat die liefde dus niet zomaar verdwijnt als de aandacht even wat minder wordt om wat voor reden dan ook.
Worden we het toch nog met elkaar eens!

Of we het eens worden weet ik niet zo zeer. Ben je consequent in die opvatting?

Maar als die aandacht, waar zijn 'houden van' op is gebaseerd, minder wordt en daardoor zakt zijn 'houden van' een beetje, dan is dat toch hetzelfde als jouw 'houden van' zakt omdat hij minder doet waar jouw 'houden van' op is gebaseerd?

Boh, dat klinkt heel onbegrijpelijk, maar het is heel simpel...

Hij heet A.
Jij heet M.

M geeft 10 stuks [aandacht] aan A.
Daardoor geeft A 10 stuks [houdenvan] aan M.

M geeft ineens 5 stuks [aandacht] aan A.
Daardoor geeft A ineens 5 stuks [houdenvan] aan M.

Dan ben je dus niet zo blij...

Maar! Jouw [houdenvan] is vast ook op iets gebaseerd?

A geeft 10 stuks [*iets*] aan M.
Daardoor geeft M 10 stuks [houdenvan] aan A.

A geeft ineens 5 stuks [*iets*] aan M.
Daardoor geeft M ineens 5 stuks [houdenvan] aan A.

Mag dat dan wel?

NATUURLIJK moet dat [houdenvan] niet zomaar afnemen om iets simpels, maar ik wil hiermee aangeven dat [aandacht] net zo veel waarde heeft als [*iets*]. Als je het daar dus niet mee eens bent, dan ben je niet zo heel consequent. Begrijp je mijn worsteling dan ook?

Als je dus zo consequent bent, dan heb ik gewoon je post in het begin verkeerd begrepen en dan bied ik mijn excuses aan voor dat misverstand.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:29 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Nu ben ik benieuwd wat hier stond

Ik gaf onduidelijkheden in zijn post aan en zei dat je in een autistentopic (waar een referentiekader vaak het probleem is) misschien wat meer duidelijkheid moet geven over heersende normen.

Waarom de post verwijderd wordt in plaats van beantwoord is mij een raadsel. Ik vermoed dat het onvermogen is. Er wordt dan makkelijk teruggegrepen op de regel: bespreek dat maar in FB.

Maak van deze post maar een printscreen, want waarschijnlijk is dit off-topic, ondanks het feit dat 'het belang van duidelijkheid' zeer zeker wel on-topic is...

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:29 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Nu ben ik benieuwd wat hier stond

daar stond niets bijzonders, offtopic gedoe en commentaar op mijn opmerking om gewoon en normaal te doen...


maar blijkbaar moet ik stereotypisch conformeren...

genoeg daarover... ontopic verder...

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:42 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
NATUURLIJK moet dat [houdenvan] niet zomaar afnemen om iets simpels, maar ik wil hiermee aangeven dat [aandacht] net zo veel waarde heeft als [*iets*]. Als je het daar dus niet mee eens bent, dan ben je niet zo heel consequent. Begrijp je mijn worsteling dan ook?

Ja dat begrijp ik (eindelijk)
Zo had ik er idd nog niet naar gekeken.
Weet ook eigenlijk niet zo goed hoe ik hierop moet antwoorden.. misschien ben ik inderdaad wel kortzichtig. Ik denk dat ik inderdaad meer nodig heb dan alleen liefde voor mijn aandacht voor hem. Ik heb behoefte aan iemand die zich betrokken voelt naar mij als persoon. Die zich interesseert in mij en niet alleen in de aandacht die hij krijgt.

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:55 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ja dat begrijp ik (eindelijk)
Zo had ik er idd nog niet naar gekeken.
Weet ook eigenlijk niet zo goed hoe ik hierop moet antwoorden.. misschien ben ik inderdaad wel kortzichtig. Ik denk dat ik inderdaad meer nodig heb dan alleen liefde voor mijn aandacht voor hem. Ik heb behoefte aan iemand die zich betrokken voelt naar mij als persoon. Die zich interesseert in mij en niet alleen in de aandacht die hij krijgt.

Ik kan mij moeilijk voorstellen dat hij zegt "Ik houd van jou" op basis van maar 1 gegeven, namelijk [aandacht]. Dus er zal vast meer aan de hand zijn.

Waarschijnlijk krijgt hij nu ook het idee opgelegd dat er een bepaalde manier van 'houden van' is die voor iedereen hetzelfde moet zijn en dat hij daardoor zichzelf niet geschikt vindt voor een relatie. Ook heel jammer, omdat zo'n opvatting niet rationeel is, zoals ik in heel veel woorden heb proberen uit te leggen.

The A-Team begint, dus ik neem een break. .

Ik had maandag een sollicitatiegesprek ben ik afgewezen omdat ik te timide was en daarom niet in het team zou passen. Ik word daar zo boos over. Wat is dat nu weer voor een domme reden hij past niet in het team.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 11:44 schreef tijnbrein het volgende:
Ik had maandag een sollicitatiegesprek ben ik afgewezen omdat ik te timide was en daarom niet in het team zou passen. Ik word daar zo boos over. Wat is dat nu weer voor een domme reden hij past niet in het team.

Waarvoor heb je gesolliciteerd, als ik vragen mag?

quote:

Discovery Could Lead To New Autism Treatment
ScienceDaily (Feb. 5, 2009) — A Brown University research team has discovered something in the brain that could serve as a target for future autism and mental retardation treatments.

Discovery of the novel Fragile X granule is detailed in the Journal of Neuroscience. This finding opens a new line of research about potential treatments for autism, a neurological disorder that strikes young children and can impair development of social interaction and communication.

“If you are going to treat the disease you need to be able to target the defective elements,” said Justin Fallon, professor of neuroscience at Brown. “The Fragile X granule offers such a target.”

Fallon is senior author of the new paper. Two postdoctoral students at Brown served as lead authors: Sean Christie and Michael Atkins. James Schwob, a researcher from Tufts University Medical School, also participated.

Autism affects as many as 1.5 million Americans, and the number is increasing, according to the Autism Society of America. It is estimated that 1 in 150 births involve children with some form of autism.

Autism can be caused by a variety of genetic factors, but Fallon’s lab focused on one particular area — the Fragile X protein. If that protein is mutated, it leads to Fragile X syndrome, which causes mental retardation and is often accompanied by autism.

There is growing recognition in the field that autism and mental retardation are diseases of the synapse, the basic unit of information exchange and storage in the brain. Many groups have extensively studied the role of the Fragile X protein in the post-synaptic, or receiving side of synaptic connections. This was a starting point for the research conducted by Fallon’s team in their study of the Fragile X protein and synaptic connections in healthy mice.

By examining specially prepared sections of mouse brain tissue with high-powered light and electron microscopes, Fallon’s team made a number of determinations. First, they showed that Fragile X exists at the pre-synaptic, or sending side of the synapse. This is an area that had not been widely studied.

“For over 25 years the field has focused almost exclusively on the post-synaptic, receiving side,” Fallon said. “Almost no one has looked at the pre-synaptic side, as it was not thought to be involved in Fragile X.”

This discovery is important because scientists, if they are to treat Fragile X syndrome, autism or mental retardation must know where the functional defect actually is. Fallon’s research helps fill in a potential gap.

“The implication is that pre-synaptic defects could contribute to the pathology in autism in Fragile X,” Fallon said.

Even more significantly, Fallon and his lab learned that Fragile X protein is only present in a small fraction of what are known as pre-synaptic specializations. The pre-synaptic Fragile X protein also turned out to be present in microscopic granules, which look like tiny pebbles under a high-powered microscope. Understanding the Fragile X granule is important in this context because the finding could lead to more targeted treatments.

Further research is needed, but Fallon’s lab hypothesizes that the granules contain multiple RNAs, or sets of genetic information to help modify the synapse during learning and memory. If their theory is proven correct, the granules might serve as pinpoint targets for eventual drug treatments of autism.

The scientists’ efforts date to 2005; their finding of the Fragile X granules was “serendipity,” Fallon said. The original focus was on developing an improved method for visualizing where Fragile X protein sits in the brain. That new visualization method led to the discovery of the granules.

The work was supported by the National Institutes of Health and FRAXA, the Fragile X Research Foundation

Er is dus een eiwit in de hersenen die een rol speelt bij leer en geheugenprocesses, bij autisten is er een mutatie opgetreden die dit eiwit aantast, er wordt gesuggereerd dat het herstellen van dit eiwit een van de belangrijke wegen zijn om autisme te "genezen"

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 12:50 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Waarvoor heb je gesolliciteerd, als ik vragen mag?

Als chemisch laborant

Ik heb nu wel weer werk maar ik vraag mij af of ik het wel vol houd. Het is saai werk. Dozen inpakken. Het is aan de ene kant fijn om weer aan het werk te zijn aan de andere kant zit er totaal geen uitdaging in en de verveling zal snel toeslaan. Maar uitzicht op een andere baan is er voorlopig ook niet. En zeker niet in mijn vakgebied.
Ik word moedeloos van al die mislukte sollicitaties. Ik heb het gevoel dat ik tegen een onzichtbare muur oploop. Ik begin me af te vragen of het nog wel zin heeft om naar dat gesprek te gaan. Het zal toch wel weer niks worden.
Ik kan zo niet meer verder. Ik kan de wil bijna niet meer opbrengen om verder te gaan. Het lukt gewoon niet meer. Al frustratie van mislukkingen worden mij te veel. Ik zie de toekomst somber in.

Ik hoop dat als ik getest ben dat ik dan verder kan met mij leven en dat ik daar door hulp krijg zodat ik wel gelukkig word. Maar tot die tijd moet ik door gaan en dat is erg zwaar.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 14:09 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb nu wel weer werk maar ik vraag mij af of ik het wel vol houd. Het is saai werk. Dozen inpakken. Het is aan de ene kant fijn om weer aan het werk te zijn aan de andere kant zit er totaal geen uitdaging in en de verveling zal snel toeslaan. Maar uitzicht op een andere baan is er voorlopig ook niet. En zeker niet in mijn vakgebied.
Ik word moedeloos van al die mislukte sollicitaties. Ik heb het gevoel dat ik tegen een onzichtbare muur oploop. Ik begin me af te vragen of het nog wel zin heeft om naar dat gesprek te gaan. Het zal toch wel weer niks worden.
Ik kan zo niet meer verder. Ik kan de wil bijna niet meer opbrengen om verder te gaan. Het lukt gewoon niet meer. Al frustratie van mislukkingen worden mij te veel. Ik zie de toekomst somber in.

Ik hoop dat als ik getest ben dat ik dan verder kan met mij leven en dat ik daar door hulp krijg zodat ik wel gelukkig word. Maar tot die tijd moet ik door gaan en dat is erg zwaar.

Concreet heb je er niet zo veel aan, maar toch: sterkte!

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:05 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Concreet heb je er niet zo veel aan, maar toch: sterkte!

Toch bedankt.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 12:51 schreef Re het volgende:

[..]

Er is dus een eiwit in de hersenen die een rol speelt bij leer en geheugenprocesses, bij autisten is er een mutatie opgetreden die dit eiwit aantast, er wordt gesuggereerd dat het herstellen van dit eiwit een van de belangrijke wegen zijn om autisme te "genezen"

Ik weet even niet hoe ik me dat moet voorstellen: je slikt een pil en plots weet je hoe je vrouwen moet versieren (of mannen), hoe je je 'populair' moet gedragen, dat je geen last meer hebt van fel licht of hard geluid, etc.
En dan wederom de vraag: wat is "normaal"?

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:08 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Ik weet even niet hoe ik me dat moet voorstellen: je slikt een pil en plots weet je hoe je vrouwen moet versieren (of mannen), hoe je je 'populair' moet gedragen, dat je geen last meer hebt van fel licht of hard geluid, etc.
En dan wederom de vraag: wat is "normaal"?

nee zo moet je het denk ik niet zien... dit gaat wel over het hele jonge brein en een stofje wat vertoord is, dat zorgt voor een afwijkende geheugen en leer proces, dus informatie wordt anders opgeslagen/geinterpreteerd dan in kinderen die geen afwijking hebben in dit stofje (normaal)

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 10:07 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik heb al zuchtend de verdere discussie in dit topic gelezen. Ten eerste Nicolaas, snap ik niet waar jij het lef vandaan haalt om mensen zo te veroordelen om dingen die ze denken of doen.

Datzelfde lef heb jij nu ook. Ik heb een standpunt dat een relatie 50-50 moet zijn, anders gaat het vroeg of laat fout. Iemand die het anders doet, die mag dat zelf weten, maar die moet niet raar opkijken als een relatie de mist in loopt.

quote:

M_Frohike is geen 'kortzichtig' of 'egoïstisch' mens omdat ze graag zou willen dat hij van haar houdt zoals zij is.

Dat doet hij juist, dat staat helemaal niet ter discussie, hij houdt juist van haar zoals ze is, op zijn manier. Althans, dat DENKEN we.

Het gaat erom op welke punten van haar hij zijn [houdenvan] baseert en dat zou voor haar niet relevant moeten zijn, anders meet ze met twee maten, want ik heb dus net het [houdenvan] in een formule gegoten (hoe onvoorstelbaar onmogelijk dat ook lijkt). Daar hoeft niemand het mee eens te zijn hoor, maar geef dan gewoon toe dat je met twee maten meet. En met twee maten meten vind ik verwerpelijk gedrag; dat vermijd ik zoveel mogelijk. Het zou toch onnozel zijn als ik mij het recht toe eigen om meer van iemand te mogen verwachten dan dat ik geef en er dan raar van opkijk als het fout gaat. De balans moet 50-50 zijn, anders kom je toch uiteindelijk een breekpunt voor een relatie tegen.

quote:

Ten tweede is het misschien tijd om te erkennen dat er tussen ons misschien eerder sprake is van een meningsverschil dan van een misverstand of onbegrip. Ik waardeer het niet dat je steeds zit te herhalen dat ik jou niet begrijp, alleen om het simpele feit dat ik op basis van dezelfde informatie tot andere conclusies kom. Misschien moet je beter op mijn argumenten letten, zodat je kunt begrijpen waarom ik denk zoals ik denk, in plaats van bij iedere afwijkende mening te zeggen "ze begrijpt het niet!".

Als jij me zou begrijpen, dan ben je het niet oneens met mijn "De balans moet 50-50 zijn in een relatie.", want ik lees duidelijk in je betoog dat jij dat ook vindt. Wat ik probeer aan te tonen, en wat M. ook toegeeft, is dat er met twee maten gemeten wordt als het gaat om DE MANIER WAAROP iemand van iemand houdt.

Daarom denk ik dat je me niet begrijpt. Ik kan me niet voorstellen dat jij de mening bent toebedeeld dat in een relatie 70-30 de bedoeling kan zijn.

En nu niet zeggen dat het de ene dag misschien 70-30 is en de andere 30-70. Ik bedoel met 70-30 het gemiddelde over de gehele relatie, niet een score aan het eind van 1 dag. Dus niet weer zo'n irrelevante opmerking zoals "Grammaticaal klopt het niet wat je schrijft!". Die overigens fout is. Ik zal het zometeen laten zien.

quote:

[..]

Als jij je niet kan voorstellen dat een mens op die manier van een ander houdt, waarom ben je dan hartstochtelijk het recht om op die manier van een ander te houden aan het verdedigen?

LEES wat er staat.

Iemand die na 1 dag OPRECHT zegt "ik houd van je" alleen maar op basis van iemands ogen kan ik me niet voorstellen. Net als dat ik me niet kan voorstellen dat een hond MIAUW zegt met de bedoeling te "praten" als een kat, of dat een hond zegt "Hallo, hoe gaat het met je, lekker weertje he?" met de bedoeling te vragen hoe het met je gaat en op te merken dat het lekker weer is.

quote:

[..]

Sinds wanneer is egoïsme altijd verkeerd? Natuurlijk is het belangrijk dat je aandacht hebt voor je partner (altruïsme), maar moet je je eigen geluk (egoïsme) dan volledig negeren? Het spijt me als je mijn conceptie van een relatie niet deelt, maar mijn mening is dat een relatie beide individuen gelukkig moet maken. Ik vind ook dat in een ideale relatie beide individuen van elkaar houden vanwege elkaars karakter, omdat dat de beste basis is van geluk voor beiden.

Mijn dikke piemel is geen deel van mijn karakter? Mijn mooie ogen zijn geen deel van mijn karakter? Ze zijn op zijn minst een deel van MIJ. Ze horen bij MIJ. Zonder die dingen zou ik niet helemaal MIJ meer zijn toch? Dat [karakter] is dus best gelijkwaardig aan [dikkepiemel] en [mooieogen].

quote:

Stel dat partner B van partner A houdt vanwege de aandacht die A geeft aan B, en A houdt van B om zijn karakter. A kan om wat voor reden dan ook minder aandacht geven aan B, wat ze erg spijtig vindt omdat ze wel van B houdt. Vervolgens gaat B zich heel vervelend en agressief tegenover A gedragen, omdat die aandacht ineens weg is.

Ik ga er even voor het gemak vanuit dat:

A = Vrouw
B = Man

Dat agressieve gedrag is onderdeel van het [karakter] van B. Waarschijnlijk ziet A dat gedeelte van het [karakter] van B voor het eerst. Want anders had ze dat toch meegenomen in de berekening bij het afwegen of ze van hem houdt zoals hij is:

"Hij heeft die vervelende eigenschap, maar zijn leuke eigenschap weegt zwaarder. Ik heb die vervelende eigenschap ervoor over om de leuke eigenschap te mogen hebben."

Toch?

quote:

A wordt van dat agressieve gedrag erg ongelukkig. Geen mens vindt het fijn als de persoon van wie je houdt ineens naar tegen je doet. Moet ze het agressieve gedrag van B accepteren, omdat B het recht heeft van A te houden op zijn manier? Dat betekent dus dat zij haar eigen geluk opzij moet zetten, omdat B zo nodig op zijn manier van haar moet houden. Mag ik jou dan vragen wie er egoïstisch is?

Kende ze die kant van hem niet, dan moet ze die afweging nog maar eens maken.

Dus dan gaat ze weer:

"Hij heeft die vervelende eigenschap, maar zijn leuke eigenschap weegt zwaarder. Ik heb die vervelende eigenschap er niet voor over om de leuke eigenschap te mogen hebben."

Dan kan ze zeggen, ik houd niet oprecht van hem meer, helaas het is over.

Maar dat was toch het punt van discussie helemaal niet? Het punt waar ik een discussie over begon was:

quote:

Op zaterdag 31 januari 2009 18:11 schreef M_Frohike het volgende:

Maar ik moet ook eerlijk zijn, ik weet niet of ik er voor de rest van mijn leven genoeg aan heb om met iemand te zijn die misschien niet eens echt van mij houdt, maar meer van de aandacht en liefde die ik hem geef. Tot de diagnose heb ik altijd geloofd dat hij echt van mij hield, nu ben ik in twijfel gebracht...

En daarna gaf ze me gelijk. Alleen toen ik vroeg of ze consequent was met die opvattingen, bleek dat ze dat niet zo zeer was. Dat inzicht had ze voorheen niet zegt ze, dus ik kan het haar niet kwalijk nemen. Nu heeft ze dat inzicht wel en kan ze misschien haar mening bijstellen, zo werkt het bij mij in elk geval altijd.

quote:

En waarom is dat karakter dan zo belangrijk? Dat zal ik je laten zien. Maar ik moet je eerst even zeggen dat "5 stuks houden van" net zo mogelijk is als "5 stuks melk". Liefde en melk zijn stofnamen. Ze zijn ondeelbaar en je kunt je niet uitdrukken in een aantal liefde. Maar om duidelijk te maken wat ik bedoel, ga ik even met jouw ongrammaticale voorbeeld mee

Hier even iets recht zetten. Als je meent dat ik een achterlijke, ongrammaticale debiel ben is dat een gebrek aan jouw kant. Ook ik heb een leuk stukje Nederlandse taal en cultuur gestudeerd aan de universiteit, dus dat gaat me allemaal prima af.

Je ziet het, net als je redenering bij mijn hondenmetafoor, daar kom ik nog op terug, verkeerd. Ik zet [aandacht] en [*iets*] tussen die haakjes om er een soort van muntjes van te maken. Zo'n eenheid [aandacht] kun je zien als een krop sla, een appel, een peer of nog makkelijker: een euromuntje. Daarvan kan ik losse 'stuks' hebben. Het is alleen maar om het voorbeeld goed te kunnen illustreren. Het helpt de beeldvorming.

quote:

[..]

Dat klopt. Liefde gaat in een ideale relatie namelijk als volgt:

A geeft 1 stuks [*karakter*] aan M.
Daardoor geeft M 1 stuks [houden van] aan A.

M geeft 1 stuks [*karakter*] aan A.
Daardoor geeft A 1 stuks [houden van] aan M.

Je kunt nooit en te nimmer geen karakter geven, ook al ben je nog zo chagrijnig of depressief. Dat betekent dat de situatie waarin M minder stuks houden van geeft aan A omdat A minder stuks [*iets*] geeft aan M gewoonweg niet bestaat. Kan je het ermee eens zijn dat dit een ideale situatie is waarbij beide individuen gelukkig zijn?

Ik schrijf volgens mij duidelijk dat [aandacht] en [*iets*] te vervangen zijn voor [watjijwil]. En als ik het er niet expliciet bij heb gezet, dan zou je dat toch zeker heel duidelijk kunnen zien aan het onbepaalde van [*iets*].

quote:

[..]

Ik betwijfel dat de redenen waarom iemand van jou houdt echt irrelevant zijn. Dat wil zeggen, ik betwijfel dat jij er niet ongelukkig van wordt als degene van wie jij houdt om haar karakter alleen maar van jou houdt vanwege je dikke piemel. Stel dat zij kwaad wordt of je gaat vermijden als je erectieproblemen krijgt. Bij wie is dan de fout?

Als die persoon oprecht van mij houdt, dan zijn de redenen voor mij irrelevant. Dat jij mijn gevoelens betwijfelt zegt he-le-maal niks over mijn gevoelens, jij kunt daar alleen maar naar gissen. Omdat jij dat niet kan, wil nog niet zeggen dat ik het niet zou kunnen...

En hier ga je weer in zwart/wit denken vervallen. Ik schrijf duidelijk in mijn post (vlak voor 'The A-Team' begon):

quote:

Ik kan mij moeilijk voorstellen dat hij zegt "Ik houd van jou" op basis van maar 1 gegeven, namelijk [aandacht].

Dat is toch behoorlijk duidelijk of niet?

quote:

[..]

Mensen identificeren het gevoel liefde niet op dezelfde manier en ze voelen dat gevoel niet om dezelfde redenen. Verder uiten ze liefde niet op dezelfde manier. Daar ben ik het mee eens. Het is echter voor een relatie wel zo handig als de persoonlijkheden op dat gebied een beetje bij elkaar passen.

En als ze niet bij elkaar passen, dan zullen die persoonlijkheden ook nooit oprecht tegen elkaar zeggen "Ik houd van jou". Zoiets loopt vroeg of laat mis. En zoals ik bij jouw voorbeeld heb aangegeven, het is nooit te laat om te reviewen. Je mag te allen tijde je gevoelens voor iemand herzien, anders zou dat oneerlijk zijn tegenover je partner. Ik ga niet iemand zeggen 'ik houd van jou' als ik daarover twijfel.

Maar dat is de hele discussie niet. De discussie was of dat ik voor iemand anders mag bepalen welke criteria iemand hanteert bij die afweging. En dan zeg ik, dat mag ik niet voor een ander bepalen.

quote:

[..]

Als hij alleen houdt van haar om de aandacht die ze geeft en ze kan daar niet mee leven, kiest ze voor haar eigen geluk. Dat kun je egoïstisch noemen. Ik vind het alleen volkomen reëel. Een relatie moet, mijns inziens, een kwestie van 1 + 1 zijn, dus dat je allebei gelukkig bent. Een 1 + 0 is geen gezonde relatie.

Hoe kom je er dan bij om het oneens met mij te zijn? Dan kan het toch alleen maar zijn dat je me niet begrijpt? Want als je me zou begrijpen, dan zou je het niet oneens met mij zijn.

quote:

Ik zie dat je in de discussie met M_Frohike de mogelijkheid bekijkt dat hij alleen van haar houdt om de aandacht die ze geeft. Maar een dergelijke manier van liefde is niet zo exclusief en dat is nou precies het probleem. Immers, iemand anders kan hem toch net zo goed aandacht geven? Dat maakt een ieder die hem aandacht kan geven interessant voor hem. En als hij alleen van haar houdt (en van niemand anders) om haar speciale manier waarop ze hem aandacht geeft, dan houdt hij van haar zoals ze is en is er niks aan de hand.

LEES! Ik schrijf het zelfs letterlijk op:

quote:

Ik kan mij moeilijk voorstellen dat hij zegt "Ik houd van jou" op basis van maar 1 gegeven, namelijk [aandacht].

En in het hele stuk met de dikgedrukte mij's en jou's kun je lezen dat het juist helemaal is gebaseerd op de personen in kwestie ZEER ZEKER NIET als variabele te zien.

Nu moet je toch wel toegeven dat je me niet hebt begrepen...

quote:

[..]

Het gebeurt juist wel in een eerlijke wereld dat je van elkaar houdt op ongeveer dezelfde manier. Alleen zo ben je allebei gelukkig en is een relatie eerlijk.

Misschien in jouw gedachten, maar niet iedereen heeft jouw gedachten. Niet iedereen denkt er hetzelfde over als jij. Iedereen is opgegroeid in unieke situaties met een unieke hersenstructuur. Er is geen enkele persoon op aarde die exact hetzelfde is. Er is dus ook geen enkel houden van dat hetzelfde is. En als er een relatie is tussen twee personen die OPRECHT van elkaar houden, maar die dat op volstrekt verschillende manieren doen, wie ben jij dan om te zeggen dat het niet kan?

En het is oneerlijk als je degene, waar je zegt oprecht van te houden, gaat vertellen dat hij/zij niet oprecht van je mag houden zoals hij/zij dat door de omstandigheden (zijn opgroeien en hersenstructuur etc.) alleen maar kan.

quote:

[..]

Ik vind het teleurstellend dat je haar IQ erbij gaat betrekken. Nog even en je doet dat ongetwijfeld ook bij mij. Wat heeft intelligentie in godsnaam te maken met in staat zijn te accepteren dat iemand alleen van je houdt om de aandacht die je geeft?

Dat heeft er:

1. Mee te maken dat iemand niet begrijpt wat ik probeer te zeggen. Natuurlijk kan ik ook onduidelijk schrijven, maar dan zeggen mensen meestal gewoon eerlijk dat ze me niet begrijpen en dat heeft nog niemand gedaan...

En

2. Ik betrek IQ erbij om aan te geven dat het ook kan zijn dat iemand gewoon niet in staat is om een bepaald probleem te begrijpen. Als die persoon daar niet toe in staat is omdat diegene gewoon is geboren met minder capaciteiten, dan is dat die persoon niet kwalijk te nemen. Ik gebruik het niet om iemand mee zwart te maken, dat zou mijn eigen IQ ter discussie stellen, maar ik gebruik het om te kunnen inschatten of ik iemand iets kwalijk mag/kan nemen of niet.

quote:

[..]

Eens. Maar als je hem het besef kan bij brengen dat hij zijn vrouw en kinderen ongelukkig maakt door de manier waarop hij met ze omgaat en hij blijft tóch nonstop computeren/tuinieren/sporten kun je hem dat wél kwalijk nemen.

Misschien beseft hij wel dat zijn gedrag dat teweegbrengt, maar kan hij er iets aan doen?! Hij is zoals hij is. Dan kun je hem dat niet kwalijk nemen. Net zoals ik een hond niet kan kwalijk nemen dat hij niet kan praten, zo is een hond nu eenmaal, niet gemaakt om te praten. Misschien kan hij niet anders doen zoals hij doet? Ken je de motieven van die man?

quote:

[..]

Ik begreep jouw hondmetafoor wel degelijk. Jij blijkt niet te begrijpen wat ik ermee wil overbrengen. Maar dan zeg ik dat gewoon alsnog. Als een hond op de bank pist, is dat afkeurenswaardig gedrag dat men meestal de hond kan afleren door hem te trainen ergens anders te pissen.

Nee, dat is niet wat ik bedoel met mijn metafoor. Kun jij een hond leren miauwen in plaats van blaffen? Je geeft aan dat je de metafoor niet begrijpt. Wat je de hond kunt aanleren heeft zo zijn beperkingen. Die beperkingen heeft de hond omdat hij niet anders kan; daar is hij fysiek/mentaal niet toe in staat. Je kunt een hond niet leren om een boek van Reve uit te lezen, dus je kunt hem niet kwalijk nemen dat hij dat niet kan. Dat bedoelde ik ermee.

quote:

Wat ik je wilde duidelijk maken is dat de hond net zo min het recht heeft om op de bank te pissen als mijn vader het recht heeft om "op zijn manier" van zijn vrouw en kinderen te houden door ze te verwaarlozen, hun problemen te bagatelliseren of te ontvluchten en alleen zich bezig te houden met die dingen waar hij zin in heeft. Ik probeer je duidelijk te maken dat bepaalde manieren van "houden van" gewoonweg niet door de beugel kunnen en dan is het degene die op een afwijkende manier van anderen houdt die zich moet aanpassen, net zoals de hond zal moeten leren dat hij tegen een boom moet pissen en niet op de bank.

Ik begrijp hieruit dat je een ontzettende afkeer van je vader hebt of iets dergelijks, maar als de man niet anders kan, dan kan hij niet anders. Dat is dus de inschatting die je eerst moet gaan maken voor je iemand gaat veroordelen.

Heeft hij in het verleden wel anders gekund? Je moeder is uiteindelijk een kind met hem gaan maken, dus ze heeft hem hopelijk lang genoeg geanalyseerd en vaak afgewogen of ze genoeg van hem (en alles wat daarbij hoort) houdt. En het is nooit te laat om iets te herzien, zoals ik in jouw voorbeeld heb aangegeven. Maar het is wel jammer als ze het eerst van hem accepteerde en nu ineens niet meer. Dan had ze destijds haar bedenkingen moeten uitspreken. Toch kan ik me goed voorstellen dat mensen veranderen. Er is niets mis met het opdoeken van een relatie wanneer die relatie gewoonweg niet meer is gebaseerd op genoeg [houdenvan].

Maar ik heb je vader niet gesproken, dus ik ken zijn motieven niet. Een hond kan ook zo zijn motieven hebben om op de bank te pissen. Misschien laten ze hem te weinig uit? Misschien is de hond aan het dementeren? Misschien is er een ander mannetje in de wijk die een psychologische invloed heeft op zijn drang naar territorium afbakenen? Je kunt het de hond niet vragen, maar je kunt je vader misschien wel vragen waarom hij 'zus en zo' doet.

quote:

[..]

Misschien is het een idee op zoek te gaan naar een betaalbare vorm van spraakherkenning?

Nee, doe mij maar een enkeltje arbeidsongeschiktheid. Tegen mijn computer praten, dat ziet er gezond uit...

quote:

[..]

Ik ben het met je eens dat voor het voortbestaan van de mens alleen voortplanting en de meest basale levensvoorwaarden zoals eten en onderdak echt noodzakelijk zijn. Maar gelukkig biedt een mensenleven zoveel meer mogelijkheden

Of het mogelijkheden zijn, laat ik in het midden. Misschien zijn het juist onmogelijkheden. Over het bestaan van 'vrije wil' is het laatste woord nog niet gesproken in de filosofie. Maar die discussie wil ik niet voeren met mensen op Fok, daar is mijn energie me te dierbaar voor.

Nogmaals, ik denk dat je het helemaal met me eens bent, maar dat je me niet goed begrijpt. Als dat komt omdat ik onduidelijk ben, dan kun je me dat gewoon zeggen. Geef dan gewoon aan waar je meer verduidelijking nodig hebt en dan probeer ik hetzelfde principe anders uit te leggen.

Ik zal de hondmetafoor even met iets anders uitleggen, dan begrijp je misschien wat ik bedoel. Het pissen op de bank van de hond zoals jij het bedoelt, is iets heel anders, dus dat kun je niet gebruiken als tegenargument bij mijn voorbeeld.

Stel er groeit een roos in de tuin. Kun je hem leren een tulp te zijn? Kun je die roos dan kwalijk nemen dat hij geen tulp is of dat die roos dat niet kan leren?

Je kunt een roos niet afleren een roos te zijn. Een hond kan alleen maar blaffen, je kunt hem dat niet afleren, je kunt hem dat niet kwalijk nemen. Je kunt een mens ook niet het praten afleren. Ik bedoelde dus gewoon dat je iemand iets pas kunt kwalijk nemen als die echt in staat is om het anders te doen.

En nu heb ik rust nodig. .

[ Bericht 0% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 05-02-2009 15:54:58 ]

Zou deze discussie elders voortgezet kunnen worden?
Het is een hele interessante discussie, maar volgens mij draagt het weinig meer toe aan deze topicreeks.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 16:03 schreef Stupendous76 het volgende:
Zou deze discussie elders voortgezet kunnen worden?
Het is een hele interessante discussie, maar volgens mij draagt het weinig meer toe aan deze topicreeks.

Ik had eigenlijk gehoopt dat de hele discussie was afgesloten toen M. mij begreep. Ook nu hoop ik weer dat hij is afgesloten, dus ik hoop zeer zeker niet dat de discusse wordt verplaatst, want dan wordt hij nog langer en dat overleef ik niet...

Geen slapende honden wakker maken, en duimen dat hij nu is afgesloten. Ik duim met je mee.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 12:51 schreef Re het volgende:

[..]

Er is dus een eiwit in de hersenen die een rol speelt bij leer en geheugenprocesses, bij autisten is er een mutatie opgetreden die dit eiwit aantast, er wordt gesuggereerd dat het herstellen van dit eiwit een van de belangrijke wegen zijn om autisme te "genezen"

Het is wel een erg negatief stukje over Autisme. Er wordt gesproken over defect etc. Wat als we Einstein hadden "geholpen" met zijn afwijking? Zou hij dan dezelfde ontdekkingen gedaan hebben als hij zonder "hulp" heeft gedaan?

Ik denk niet dat ik mezelf zou willen laten "helpen" hoor...

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 17:32 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Het is wel een erg negatief stukje over Autisme. Er wordt gesproken over defect etc. Wat als we Einstein hadden "geholpen" met zijn afwijking? Zou hij dan dezelfde ontdekkingen gedaan hebben als hij zonder "hulp" heeft gedaan?

Ik denk niet dat ik mezelf zou willen laten "helpen" hoor...

je leest het weer veels te letterlijk he en aan drogargumentatie doe ik al helemaal niet.

autisme is een genetische afwijking en dan kun je hoog of laag springen maar er zijn daarwerkelijk mensen die het liever niet hebben, en er zijn genoeg briljante wetenschappers die geen autisme hebben

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 17:54 schreef Re het volgende:

[..]

je leest het weer veels te letterlijk he en aan drogargumentatie doe ik al helemaal niet.

Waar is de relevantie van deze opmerking?

quote:

autisme is een genetische afwijking en dan kun je hoog of laag springen maar er zijn daarwerkelijk mensen die het liever niet hebben,

Afwijking wil nog niet zeggen defect. Dat er mensen zijn die liever niet autistisch zijn kan ik me goed voorstellen. Zolang mij de keuze gelaten wordt om er iets of niets aan te doen is niks aan de hand, maar ik zou ervoor kiezen om lekker mezelf te blijven.

quote:

en er zijn genoeg briljante wetenschappers die geen autisme hebben

Die waren er in die tijd niet wil je zeggen? Waarom zijn het dan steeds van die halfgare contactgestoorden die bij het abstract denken meestal een streepje voor hebben?

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:34 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Mijn dikke piemel is geen deel van mijn karakter? Mijn mooie ogen zijn geen deel van mijn karakter? Ze zijn op zijn minst een deel van MIJ. Ze horen bij MIJ. Zonder die dingen zou ik niet helemaal MIJ meer zijn toch? Dat [karakter] is dus best gelijkwaardig aan [dikkepiemel] en [mooieogen].
[..]

Hier ben ik het echt niet mee eens. Als jij je dikke piemel in een ongeluk zou verliezen vind jij het dus begrijpelijk als je vriendin tabee zegt?

quote:

En daarna gaf ze me gelijk. Alleen toen ik vroeg of ze consequent was met die opvattingen, bleek dat ze dat niet zo zeer was.

Dit snap ik niet.

@Black_Tulip: dank dat je mij serieus neemt!

_{Sorry dat ik nu weer doorga op deze oneindige discussie.}

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 19:57 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Hier ben ik het echt niet mee eens. Als jij je dikke piemel in een ongeluk zou verliezen vind jij het dus begrijpelijk als je vriendin tabee zegt?

Ja dat moet kunnen vind ik. Het is niet aan mij om uit te maken hoe zwaar het voor haar weegt. En ik kan me niet voorstellen dat jij niet even zou hinken wanneer je vriend zijn piemel kwijtraakt, maar van wat ik me niet kan voorstellen hoef jij je niets aan te trekken. Net als dat ik mij niets hoef aan te trekken van jouw onbegrip over mijn denkwijze over piemelverlies.

quote:

[..]

Dit snap ik niet.

Het ging over dit stukje:

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:20 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Dan zijn we bij deze klaar en kunnen we de hele voorafgaande discussie verwijderen!
[..]

Die 2e. En dat die liefde dus niet zomaar verdwijnt als de aandacht even wat minder wordt om wat voor reden dan ook.
Worden we het toch nog met elkaar eens!

Een moment van wederzijds begrip.

En het volgende waar je inzicht krijgt dat je voorheen blijkbaar nog niet had:

quote:

Op woensdag 4 februari 2009 17:55 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ja dat begrijp ik (eindelijk)
Zo had ik er idd nog niet naar gekeken.
Weet ook eigenlijk niet zo goed hoe ik hierop moet antwoorden.. misschien ben ik inderdaad wel kortzichtig. Ik denk dat ik inderdaad meer nodig heb dan alleen liefde voor mijn aandacht voor hem. Ik heb behoefte aan iemand die zich betrokken voelt naar mij als persoon. Die zich interesseert in mij en niet alleen in de aandacht die hij krijgt.

Ok?

quote:

@Black_Tulip: dank dat je mij serieus neemt!

_{Sorry dat ik nu weer doorga op deze oneindige discussie.}

Je impliceert dat ik jou niet serieus neem. Zonde, ik steek een hoop energie in het begrijpelijk maken van die autistische vriend van je door mijn eigen mannelijk autistische visie te posten. Ik doe het in elk geval niet voor mezelf...

Enfin, ik houd er definitief over op.

Over het wel of niet 'defect' noemen van autisme.



Vanaf 2:20 begint het bezoekje bij een autist.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:05 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Ja dat moet kunnen vind ik. Het is niet aan mij om uit te maken hoe zwaar het voor haar weegt. En ik kan me niet voorstellen dat jij niet even zou hinken wanneer je vriend zijn piemel kwijtraakt, maar van wat ik me niet kan voorstellen hoef jij je niets aan te trekken. Net als dat ik mij niets hoef aan te trekken van jouw onbegrip over mijn denkwijze over piemelverlies.

Then let's agree to disagree.

quote:

Ok?

Ok.

quote:

Je impliceert dat ik jou niet serieus neem. Zonde, ik steek een hoop energie in het begrijpelijk maken van die autistische vriend van je door mijn eigen mannelijk autistische visie te posten. Ik doe het in elk geval niet voor mezelf...

Dat bedoelde ik niet, sorry als ik dat impliceerde. Ik had gewoon waardering voor het feit dat ze mijn bedoelingen op hun waarde schat.

Hoort NLD hier ook bij?
Zo ja, dan hallo
Zo nee, dan is dit bericht hier niet geweest

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:18 schreef M_Frohike het volgende:
[..]

Dat bedoelde ik niet, sorry als ik dat impliceerde. Ik had gewoon waardering voor het feit dat ze mijn bedoelingen op hun waarde schat.

Mijn interpretatiefout. Excuses.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:17 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Over het wel of niet 'defect' noemen van autisme.

Bas Haring - Ben ik wel helemaal normaal deel 3

Vanaf 2:20 begint het bezoekje bij een autist.

Omfg... een "schema" van a4'tjes.. over een spelletje... Doe het dan over iets nuttigs...

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:27 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Omfg... een "schema" van a4'tjes.. over een spelletje... Doe het dan over iets nuttigs...

Voor hem is dat nuttig. Voor hem. Heb je het hele stukje gekeken?

Ik heb geen zin om de vorige discussie over te moeten doen, dat doe ik dan dus ook niet. .

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:36 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Voor hem is dat nuttig. Voor hem. Heb je het hele stukje gekeken?

Ik heb geen zin om de vorige discussie over te moeten doen, dat doe ik dan dus ook niet. .

Ja, nou, fijn dat dat voor hem nuttig is. Ik zie het nut er niet van in, en dat was wat ik vertelde. Al maakt hij 500 van dat soort "schema's", dat moet hij weten.En dat zal mij een zorg zijn. Ik merkte alleen op dat ik het gewoon nutteloos vind. En het gaat me er ook niet om dat hij een 'schema' maakt.. maar dat het over een spelletje gaat. Als hij het nu over de beurskoersen of over de laatste stand van de nanotechnologie of weet ik veel wat had gedaan, heeft het misschien nog iets van nut.. maar een spelletje.. ja, leuk..

En bovendien heb ik die discussie niet gevolgd, omdat het begon met iets waar ik totaal niks mee heb, en ik zag toevallig een filmpje voorbij komen, daardoor reageerde ik er op, niet wetende dat mijn reactie blijkbaar iets wat wat jij in die discussie wilde tegengaan. Dus negeer mijn reactie maar..

quote:

Op dinsdag 3 februari 2009 23:59 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Zal wel loslopen vermoed ik. Ze willen wel meer, echter ze gebruiken wel hun verstand, neem ik aan

Eigenlijk heeft het weinig met specifiek dit topic te maken.
De Wajong is enorm gegroeid, ook op 'onverwachte' manieren, zo een klassiek beleidsprobleem creërende. Met het WAO debacle in het achterhoofd verwacht ik écht wel dat men ten minste in de toelating tot de Wajong strenger gaat zijn. Then again, het blijft inderdaad de overheid, dus grote kans dat men het alsnog uit de hand laat lopen.

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 20:23 schreef drummerdude het volgende:
Hoort NLD hier ook bij?
Zo ja, dan hallo
Zo nee, dan is dit bericht hier niet geweest

dat hoort er inderdaad wel bij ja

Dan hallo

Oh wat is dit irritant zeg. Daar kan ik me zo verschrikkelijk over opfokken.. Echt wat ik allemaal aan het schelden was net kan ik maar beter niet hier neerplempen..

PS: Het gaat me om die eerste zin uiteraard..

Waar maak ik me ook druk om.. het is fok.. daar heb je nu eenmaal van dat soort bekrompen lui..

[ Bericht 6% gewijzigd door Green1 op 06-02-2009 21:12:01 ]

*vloek*
Heel verhaal getikt, selecteer ik per ongeluk de tekst tijdens het typen... Ik zit op de laptop van m'n vriend en dan zit ik dus per ongeluk met m'n hand op het 'muisvakje'

Even kort samengevat dan maar: die discussie over liefde is echt irritant. Ten eerste begrijpt volgens mij niemand wat liefde precies is en twijfelt iedereen weleens aan wat het voor hem of haar betekent (in een specifieke relatie), autistisch of niet. Ten tweede, wat interesseert het mij nou hoe volgens N_C de relatie tussen M_F en haar vriend in elkaar zat? Sorry hoor, maar dat is iets persoonlijks van M_F en 600 analyses zullen de situatie hoogstwaarschijnlijk nog niet verbeteren.

N_C: lees je reactie over een jaar nog eens terug, misschien begrijp je dan waarom er zo op je gereageerd wordt. Dat helpt bij mij tenminste nog weleens.

M_F: Zoals ik al zei, volgens mij moet iedereen op een bepaald punt voor zichzelf uit zien te vogelen wat liefde is (al dan niet in een specifieke relatie). Dat je vriend autistishc blijkt te zijn zal best een rol spelen en hij moet nu drie dingen tegelijk uitvinden: hoe zit dat met die liefde, wat is de rol van autisme in z'n leven en wat is het verband tussen liefde en autisme? Dat maakt het ingewikkelder.

Ik heb zelf denk ik ook wel een andere visie op liefde dan andere mensen. Ik heb zelf ook idd die verliefdheden, die behoorlijk obsessief kunnen worden in mijn geval. Ik vertel dat niet aan m'n vriend omdat ik 'm niet wil kwetsen en ik weet dat ze er uiteindelijk toch niet toe doen. Toevallig kan ik geobsedeerd raken door personen, andere mensen raken misschien geobsedeerd door treinstellen of bonsaibomen. Zolang ik maar weet dat ik van m'n vriend hou en dat die anderen er uiteindelijk totaal niet toe doen, is het niet van belang. Dat betekent niet dat ik er blij mee ben, maar het is nu eenmaal zo. Ik heb dat altijd al gehad, tot complete fantasielevens met een persoon die ik amper kende aan toe. Als kind al (en dan kun je toch wel stellen dat je het niet hebt over iets wat echt te maken heeft met liefdesrelaties of seks). Misschien dat het te maken heeft met de algehele verwarring van gevoelens. Gevoelens zijn persoonlijk, maar daardoor ook moeilijk te herkennen. Je kan mij iets aanwijzen wat geel is en zeggen "dit is geel". Maar je kan mij niet laten voelen "dit is boos" en "dit is opgelaten". Ik weet vaak niet wat ik voel en soms heb ik het gevoel dat ik op he t randje sta. Soms heb ik ook het idee dat een bepaald gevoel zo hevig is da tik mezelf ervoor afsluit en volledig de andere kant op ga. Bijvoorbeeld toen mijn vriend 6 weken naar familie ging, dat vond ik verschrikkelijk. Het idee dat hij er niet was, dat ik hem miste, dat ik zo lang op hem moest wachten, was voor mij bijna ondraaglijk. Hoe overdreven dat ook mag klinken, maar ik was mezelf niet. Ik wilde niks meer, alleen maar dat de tijd voorbij ging, zo veel mogelijk slapen zodat ik de tijd niet bewust mee hoefte te maken en verwaarloosde mezelf en het huishouden. Op sommige momenten beeldde ik me in dat hij nooit meer terug zou komen en dat maakte het makkelijker, omdat ik dan niet meer de pijn hoefde te voelen van het afwachten. Als iemand niet meer terugkomt kun je het afsluiten en verder. En op sommige momenten voelde ik die twee dingen tegelijk of het wisselde elkaar heel snel af of ik kon gewoon niet bedenken wat ik nou erger zou vinden.

Dat heb ik bijv. ook in het algemeen met het hebben van een relatie. Een relatie is altijd eindig. Gaat het niet uit, dan gaat een van de twee wel dood. Het idee dat mijn vriend dood gaat, is voor mij zo soms zo ondraaglijk dat ik liever wilde dat ik hem niet kende, zodat ik niet na hoefde te denken over hoe het zonder hem zou zijn en zodat ik het nooit te weten zou komen als hij dood zou gaan.

Alleen al die twee dingen zijn dan ook weer hetgene waardoor ik weet dat ik wel van hem hou en niet van die personen (treinstellen, bonzaibomen), omdat ik me over die laatste totaal niet druk kan maken.

Nou ja, eigenlijk weet ik zelf niet meer wat ik nou duidelijk wou maken. Duidelijker heb ik het in ieder geval niet gemaakt geloof ik

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:33 schreef Maeghan het volgende:
*vloek*
Heel verhaal getikt, selecteer ik per ongeluk de tekst tijdens het typen... Ik zit op de laptop van m'n vriend en dan zit ik dus per ongeluk met m'n hand op het 'muisvakje'

Even kort samengevat dan maar: die discussie over liefde is echt irritant. Ten eerste begrijpt volgens mij niemand wat liefde precies is en twijfelt iedereen weleens aan wat het voor hem of haar betekent (in een specifieke relatie), autistisch of niet. Ten tweede, wat interesseert het mij nou hoe volgens N_C de relatie tussen M_F en haar vriend in elkaar zat? Sorry hoor, maar dat is iets persoonlijks van M_F en 600 analyses zullen de situatie hoogstwaarschijnlijk nog niet verbeteren.

N_C: lees je reactie over een jaar nog eens terug, misschien begrijp je dan waarom er zo op je gereageerd wordt. Dat helpt bij mij tenminste nog weleens.

M_F: Zoals ik al zei, volgens mij moet iedereen op een bepaald punt voor zichzelf uit zien te vogelen wat liefde is (al dan niet in een specifieke relatie). Dat je vriend autistishc blijkt te zijn zal best een rol spelen en hij moet nu drie dingen tegelijk uitvinden: hoe zit dat met die liefde, wat is de rol van autisme in z'n leven en wat is het verband tussen liefde en autisme? Dat maakt het ingewikkelder.

Ik heb zelf denk ik ook wel een andere visie op liefde dan andere mensen. Ik heb zelf ook idd die verliefdheden, die behoorlijk obsessief kunnen worden in mijn geval. Ik vertel dat niet aan m'n vriend omdat ik 'm niet wil kwetsen en ik weet dat ze er uiteindelijk toch niet toe doen. Toevallig kan ik geobsedeerd raken door personen, andere mensen raken misschien geobsedeerd door treinstellen of bonsaibomen. Zolang ik maar weet dat ik van m'n vriend hou en dat die anderen er uiteindelijk totaal niet toe doen, is het niet van belang. Dat betekent niet dat ik er blij mee ben, maar het is nu eenmaal zo. Ik heb dat altijd al gehad, tot complete fantasielevens met een persoon die ik amper kende aan toe. Als kind al (en dan kun je toch wel stellen dat je het niet hebt over iets wat echt te maken heeft met liefdesrelaties of seks). Misschien dat het te maken heeft met de algehele verwarring van gevoelens. Gevoelens zijn persoonlijk, maar daardoor ook moeilijk te herkennen. Je kan mij iets aanwijzen wat geel is en zeggen "dit is geel". Maar je kan mij niet laten voelen "dit is boos" en "dit is opgelaten". Ik weet vaak niet wat ik voel en soms heb ik het gevoel dat ik op he t randje sta. Soms heb ik ook het idee dat een bepaald gevoel zo hevig is da tik mezelf ervoor afsluit en volledig de andere kant op ga. Bijvoorbeeld toen mijn vriend 6 weken naar familie ging, dat vond ik verschrikkelijk. Het idee dat hij er niet was, dat ik hem miste, dat ik zo lang op hem moest wachten, was voor mij bijna ondraaglijk. Hoe overdreven dat ook mag klinken, maar ik was mezelf niet. Ik wilde niks meer, alleen maar dat de tijd voorbij ging, zo veel mogelijk slapen zodat ik de tijd niet bewust mee hoefte te maken en verwaarloosde mezelf en het huishouden. Op sommige momenten beeldde ik me in dat hij nooit meer terug zou komen en dat maakte het makkelijker, omdat ik dan niet meer de pijn hoefde te voelen van het afwachten. Als iemand niet meer terugkomt kun je het afsluiten en verder. En op sommige momenten voelde ik die twee dingen tegelijk of het wisselde elkaar heel snel af of ik kon gewoon niet bedenken wat ik nou erger zou vinden.

Dat heb ik bijv. ook in het algemeen met het hebben van een relatie. Een relatie is altijd eindig. Gaat het niet uit, dan gaat een van de twee wel dood. Het idee dat mijn vriend dood gaat, is voor mij zo soms zo ondraaglijk dat ik liever wilde dat ik hem niet kende, zodat ik niet na hoefde te denken over hoe het zonder hem zou zijn en zodat ik het nooit te weten zou komen als hij dood zou gaan.

Alleen al die twee dingen zijn dan ook weer hetgene waardoor ik weet dat ik wel van hem hou en niet van die personen (treinstellen, bonzaibomen), omdat ik me over die laatste totaal niet druk kan maken.

Nou ja, eigenlijk weet ik zelf niet meer wat ik nou duidelijk wou maken. Duidelijker heb ik het in ieder geval niet gemaakt geloof ik

Ik volg het inderdaad niet meer
Maar ergens begrijp ik het wel

quote:

Op zondag 1 februari 2009 19:46 schreef Oxymoron het volgende:
Terugvind PDD'er.
Childintime, nog bedankt, voor je bericht/uitleg over de zzp.

Graag gedaan heb je er wat aan? Kan eventueel meer specifieke uitleg vragen aan de ortho op mijn werk

quote:

Op donderdag 5 februari 2009 15:32 schreef Re het volgende:

[..]

nee zo moet je het denk ik niet zien... dit gaat wel over het hele jonge brein en een stofje wat vertoord is, dat zorgt voor een afwijkende geheugen en leer proces, dus informatie wordt anders opgeslagen/geinterpreteerd dan in kinderen die geen afwijking hebben in dit stofje (normaal)

Heb niet dit hele topic gelezen. Maar betreft het hier de zgn "witte stof"? Dus de stof dier ervoor zorgt dat de info die via de geleidebanen in de hersenen verstuurd wordt, ook daadwerkelijk aan komt? ik vind dit wel een interessant onderwerp. Alles bij NLD gaat nl over die witte stof....

Om verder te gaan op Black_Tulip:

Ik ga niet weer je hele post doornemen, ik voer de discussie niet voor mezelf en voor een ander heb ik die energie echt niet over. Overigens heeft het gros er last van, en dat is al helemaal niet de bedoeling van mijn aanwezigheid.

MF is in mijn optiek kortzichtig en meet met twee maten, omdat ze zijn houden van niet kan waarderen en die van zichzelf wel goed genoeg vindt. [karakter] is blijkbaar in jullie boekje meer waard dan [dikkepiemel] of [mooieogen] en dat krijg je er bij mij gewoon niet in. Doe in jullie relatie overigens wat jullie niet laten kunnen natuurlijk (ik heb nergens iemand gezegd dat ze iets niet mochten doen, ik zeg alleen dat ik er een tyfushekel aan heb en dat ik er niets mee te maken wil hebben), maar ik heb meelij met de jongens die dat soort irrationele zever moeten slikken om met enige regelmaat te kunnen neuken.

Een karakter kun je niet los zien van iemands uiterlijkheden. Karakter is niet iets bovennatuurlijks en ongrijpbaars dat een meerwaarde heeft boven een dikke lul. Mijn karakter is mijn karakter omdat ik een dikke lul heb en er goed uitzie. Het is niet los van elkaar te pakken en karakter heeft echt geen fantastische meerwaarde omdat het een of ander "ja maar ik voel dat zo en iets voelen is meer waard dan de ratio" apparaat is. Een grote hoop irrationele onzin.

Karakter en mooie ogen en dikke piemel, het is allemaal gelijkwaardig. Trek je een kaart uit een kaartenhuis, dan zakt dat kaartenhuis in elkaar.

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:33 schreef Maeghan het volgende:
*vloek*

Dan knijp je je ogen stijf dicht en je scrollt lekker verder, maar ga niet zitten zeveren gelijk een opa.

"Lees je post over een jaar nog maar eens terug!" Tering hey! !

En nu allemaal weer lekker volgens de regels van het fatsoen en lief spelen.

Wat is autisme nou precies, het lijkt er de laatste jaren nl. op dat het steeds vaker en makkelijker wordt gebruikt als men niet weet wat iemand nou precies mankeert...

quote:

Op vrijdag 6 februari 2009 21:33 schreef Maeghan het volgende:
[..]

Ik heb zelf denk ik ook wel een andere visie op liefde dan andere mensen. Ik heb zelf ook idd die verliefdheden, die behoorlijk obsessief kunnen worden in mijn geval. Ik vertel dat niet aan m'n vriend omdat ik 'm niet wil kwetsen en ik weet dat ze er uiteindelijk toch niet toe doen. Toevallig kan ik geobsedeerd raken door personen, andere mensen raken misschien geobsedeerd door treinstellen of bonsaibomen. Zolang ik maar weet dat ik van m'n vriend hou en dat die anderen er uiteindelijk totaal niet toe doen, is het niet van belang. Dat betekent niet dat ik er blij mee ben, maar het is nu eenmaal zo. Ik heb dat altijd al gehad, tot complete fantasielevens met een persoon die ik amper kende aan toe. Als kind al (en dan kun je toch wel stellen dat je het niet hebt over iets wat echt te maken heeft met liefdesrelaties of seks). Misschien dat het te maken heeft met de algehele verwarring van gevoelens. Gevoelens zijn persoonlijk, maar daardoor ook moeilijk te herkennen. Je kan mij iets aanwijzen wat geel is en zeggen "dit is geel". Maar je kan mij niet laten voelen "dit is boos" en "dit is opgelaten". Ik weet vaak niet wat ik voel en soms heb ik het gevoel dat ik op he t randje sta. Soms heb ik ook het idee dat een bepaald gevoel zo hevig is dat ik mezelf ervoor afsluit en volledig de andere kant op ga. Bijvoorbeeld toen mijn vriend 6 weken naar familie ging, dat vond ik verschrikkelijk. Het idee dat hij er niet was, dat ik hem miste, dat ik zo lang op hem moest wachten, was voor mij bijna ondraaglijk. Hoe overdreven dat ook mag klinken, maar ik was mezelf niet. Ik wilde niks meer, alleen maar dat de tijd voorbij ging, zo veel mogelijk slapen zodat ik de tijd niet bewust mee hoefte te maken en verwaarloosde mezelf en het huishouden. Op sommige momenten beeldde ik me in dat hij nooit meer terug zou komen en dat maakte het makkelijker, omdat ik dan niet meer de pijn hoefde te voelen van het afwachten. Als iemand niet meer terugkomt kun je het afsluiten en verder. En op sommige momenten voelde ik die twee dingen tegelijk of het wisselde elkaar heel snel af of ik kon gewoon niet bedenken wat ik nou erger zou vinden.

[..]

Zeer herkenbaar. Als jij je nu even laat diagnosticeren, dan weet ik ook meteen wat ik heb.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 04:22 schreef ilona-scuderia het volgende:
Wat is autisme nou precies, het lijkt er de laatste jaren nl. op dat het steeds vaker en makkelijker wordt gebruikt als men niet weet wat iemand nou precies mankeert...

Aangeboren afwijking in het communicatiesysteem van de hersenen. Daar valt niet veel aan te neppen dus.

Waarschijnlijk komt het steeds vaker aan het licht omdat er steeds minder baantjes komen waarbij sociale interactie geen rol meer speelt. Vroeger zat de autist gewoon in een hoekje de boekhouding van een bedrijf te doen, tegenwoordig moet het allemaal maar goedkoper en krijgt de boekhouder ook de functie van telefonische klantafhandeling en systeembeheerder op zich afgeschoven. En laat dat nou net zijn waar autisten niet tegen kunnen: veel prikkels.

Gevolg: de autist meldt zich ziek en komt in een uitkering terecht en krijgt steeds vaker die diagnose.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 11:29 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Aangeboren afwijking in het communicatiesysteem van de hersenen. Daar valt niet veel aan te neppen dus.

Waarschijnlijk komt het steeds vaker aan het licht omdat er steeds minder baantjes komen waarbij sociale interactie geen rol meer speelt. Vroeger zat de autist gewoon in een hoekje de boekhouding van een bedrijf te doen, tegenwoordig moet het allemaal maar goedkoper en krijgt de boekhouder ook de functie van telefonische klantafhandeling en systeembeheerder op zich afgeschoven. En laat dat nou net zijn waar autisten niet tegen kunnen: veel prikkels.

Inderdaad. Er wordt steeds meer verwacht van mensen. En dat kan voor mensen met een labeltje zoals autisme gewoon te veel zijn.

Ik was gisteren weer eens lekker bezig hier op Fok!. Ik ging weer mij frustraties uitten hier. En daarmee andere mensen afschrikken. Waarom kan ik gewoon niet even iets anders gaan doen als ik gefrustreerd word?
Ik schaam mijzelf voor mij gedrag.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 11:29 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Aangeboren afwijking in het communicatiesysteem van de hersenen. Daar valt niet veel aan te neppen dus.

Waarschijnlijk komt het steeds vaker aan het licht omdat er steeds minder baantjes komen waarbij sociale interactie geen rol meer speelt. Vroeger zat de autist gewoon in een hoekje de boekhouding van een bedrijf te doen, tegenwoordig moet het allemaal maar goedkoper en krijgt de boekhouder ook de functie van telefonische klantafhandeling en systeembeheerder op zich afgeschoven. En laat dat nou net zijn waar autisten niet tegen kunnen: veel prikkels.

Gevolg: de autist meldt zich ziek en komt in een uitkering terecht en krijgt steeds vaker die diagnose.

Mee eens. Ik heb best vaak gesolliciteerd, maar steeds afgewezen op communicatieve eigenschappen, ook al ging het op een functie ‘op de achtergrond’. Misschien heb ik onvoldoende geïnvesteerd en/of georiënteerd in carrière tijdens mijn opleiding. Inmiddels doe ik werk dat ver beneden mijn denkniveau ligt. Was het allemaal gewoon normaal verlopen, dan was ik misschien niet eens aan een diagnose toegekomen.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 14:24 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Mee eens. Ik heb best vaak gesolliciteerd, maar steeds afgewezen op communicatieve eigenschappen, ook al ging het op een functie ‘op de achtergrond’. Misschien heb ik onvoldoende geïnvesteerd en/of georiënteerd in carrière tijdens mijn opleiding. Inmiddels doe ik werk dat ver beneden mijn denkniveau ligt. Was het allemaal gewoon normaal verlopen, dan was ik misschien niet eens aan een diagnose toegekomen.

Om die reden word ik ook vaak afgewezen. Je past niet in het team en meer van dat soort onzin. Ik hoop dat ik binnenkort ook weer werk vind. Maar ik zie het voorlopig somber in. Met de economische crisis en andere factoren die tegen mij werken.

Dat weet je niet? Misschien was je dan op een ander punt wel vastgelopen.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 15:27 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik hoop dat je beseft dat de mentaliteit die je hier schetst precies het tegenovergestelde is van wat ik je aanraadde?

Dit klinkt misschien kortzichtig en veroordelend, maar het grote probleem is niet jouw omgeving of die onzichtbare muur of dat je bij sollicitaties wordt afgewezen om zogenaamd 'vage' redenen als dat je niet in het team zou passen. Het grote probleem is jouw mentaliteit. Jij denkt dat je niks kan en daardoor kun je niks en word je daarop afgewezen. Besef dat een diagnose en psychologische hulp allemaal niet helpt zolang jij niet van plan bent jouw mentaliteit te veranderen. Ja, het heeft nog steeds zin om naar een sollicitatiegesprek te gaan, want misschien zit je bij dat gesprek dan weer lekkerder in je vel en word je niet afgewezen! Je moet af van het idee dat je maar beter niet je best kunt doen om iets te bereiken omdat het toch allemaal verspilde moeite is. Zo kom je nergens. Doe iets!

Jij hebt gelijk.
Mijn mentaliteit is inderdaad niet goed. Maar de laatste twee gesprekken die ik afgelopen week gehad heb gingen voor mijn gevoel erg goed. Maar het kan nog beter inderdaad.
En ik wil mijn mentaliteit veranderen. En daar ben ik ook mee bezig. Ik ben al een stuk minder negatief dan een paar maanden geleden toen ik net ontslagen was.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 16:47 schreef Black_Tulip het volgende:
Blijf daarmee doorgaan dan

Dat zal ik zeker doen.

Het solliciteren is eigenlijk net een loterij. Het kost veel tijd en ook geld, maar als je het goed doet en een beetje geluk hebt, kan je leven plotseling een stuk mooier worden en zing je uiteindelijk de sterren van de hemel. Oke, dus in tegentelling tot de loterij komt er toch wel strategie bij kijken.

Het omgekeerde van werkweek is het weekend. ZIjn er hier meer mensen die het weekend soms liever kwijt dan rijk zijn, vanwege de verveling?

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 19:29 schreef sempron2400 het volgende:
Het solliciteren is eigenlijk net een loterij. Het kost veel tijd en ook geld, maar als je het goed doet en een beetje geluk hebt, kan je leven plotseling een stuk mooier worden en zing je uiteindelijk de sterren van de hemel. Oke, dus in tegentelling tot de loterij komt er toch wel strategie bij kijken.

Het omgekeerde van werkweek is het weekend. ZIjn er hier meer mensen die het weekend soms liever kwijt dan rijk zijn, vanwege de verveling?

Dat is een goede vergelijking.
Ik heb behoefte aan het weekend. Anders zou ik gek worden van de stress. Alleen maar werken ik moet er niet aan denken.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 15:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Door wat je nu zegt, ga ik vermoeden dat jij karakter minder belangrijk vindt omdat je niet goed in staat bent om te zien wat iemands karakter is, en dus ook niet wat er mooi is aan iemands karakter. Volgens mij is dat het logische gevolg van een niet goed functionerende "theory of mind". Ik merk dat ik af en toe helemaal niet of bijna niet in staat ben om een oordeel te doen over iemands karakter. Misschien komt daar mijn onverschilligheid vandaan. Misschien heb jij dat ook, maar dan ook met je naasten?

Ik heb vrijwel meteen door of ik iemand aardig vind of nooit aardig zal vinden. Iemand die ik niet aardig vind kets ik meteen af, is mijn energie niet waard. De algemene opvattingen dat karakter zogenaamd meer waard is dan andere onderdelen van een persoon vind ik onzin en met twee maten meten. Het hoort bij elkaar en alles bij elkaar opgeteld maakt het de persoon.

quote:

Als je geen oordeel kunt doen over het karakter van andere mensen, wordt omgang met mensen steeds meer gereduceerd tot de omgang met objecten die zich toevallig in jouw omgeving bevinden. Solipsisme, het wereldbeeld dat je stiekem alles verzint wat er om je heen gebeurt, wordt zo erg aantrekkelijk.

Irrelevant betoog als je het mij vraagt... Heb je dat zelf niet in de gaten?

quote:

N_C, wat je zegt wekt bij mij de indruk dat door het feit dat je niet zo'n goed zicht hebt op het karakter van je partner, het karakter ook veel minder belangrijk is. Wat dan gaat tellen is aandacht, fysieke aanwezigheid en intimiteit. Ik weet niet of wat ik nu allemaal zeg waar is en ik zou ook graag van jou willen horen of jij denkt dat het ergens op slaat. Zou je misschien willen vertellen wat jouw ervaringen met relaties zijn?

Ik heb geen flauw idee waar je het vandaan tovert, sorry. Karakter is belangrijk genoeg. Anders ben ik na mijn orgasme al snel op zoek naar mijn schoenen en mijn autosleutels. Een meid leren kennen is prima, maar als haar karakter mij niet aanstaat, dan blijft het bij seks.

Met relaties botst het ook vaak zat (en dat is niet alleen bij autisten zo...), maar dat komt vooral omdat ik graag naar andere dames kijk en graag flirt als de mogelijkheid zich voordoet. Vrijgezel zijn is prima.

quote:

Ik vind dat je het er wel los van kunt zien. Het is niet bovennatuurlijk of ongrijpbaar en ik hoop dat jij het niet bovennatuurlijk of ongrijpbaar vindt (al krijg ik de indruk dat dat wel zo is).

In godsnaam... Hoe kun je de indruk krijgen dat ik dat wel vind als ik duidelijk schrijf dat ik dat ABSOLUUT NIET vind...?

[ Bericht 7% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 08-02-2009 03:32:17 ]

Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

quote:

Op zondag 8 februari 2009 03:50 schreef Schenkstroop het volgende:
Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

ja. Elke nieuwe situatie geeft veel prikkels en dat is vermoeiend.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 03:50 schreef Schenkstroop het volgende:
Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

De meeste wel.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 03:50 schreef Schenkstroop het volgende:
Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

Ik iig wel.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 03:50 schreef Schenkstroop het volgende:
Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

Ik heb er helaas wel moeite mee: op dat terrein kan ik vrij moeilijk meekomen met andere mensen.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 03:50 schreef Schenkstroop het volgende:
Hebben autisten moeite om zich thuis te voelen/open te stellen in duidelijk sociale aangelegenheden. Zoals in cafe's en op feesten?

Ik wel in ieder geval. Daarom ga ik er ook nooit heen.. bij verjaardagen van familie blijf ik altijd thuis.

Ik heb altijd dat als er bijvoorbeeld meerdere gesprekken bezig zijn dat ik dan helemaal gek wordt, omdat ik dan al die gesprekken door elkaar hoor zegmaar. Dus feesten en dat soort onzin vind ik het equivalent van de hel.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 11:46 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Gaat jouw beoordeling van iemands karakter ook verder dan "aardig vs. niet aardig"?

Moet ik hier PRECIES uit de doeken gaan doen hoe ik iemand als 'aardig' zie? Nee dankje, ik heb al genoeg getypt. Als iemand mij niet aanstaat, dan ga ik ook geen contact zoeken met die persoon, wat begrijp je daar niet aan? Meestal zijn het mensen die ongefundeerd bijvoorbeeld 'werken' een groot goed vinden of lui die klakkeloos aannemen dat de vrije wil bestaat. Daar krijg ik jeuk met rooie vlekken van.

quote:

Hoezo is het met twee maten meten om het karakter belangrijker te vinden dan de rest?

Lees de discussie nog maar eens over, want ik ga het niet nog een keer uitleggen.

quote:

[..]

Die alinea vormde niet de kern van mijn betoog. Maar om het dan maar 'irrelevant' te noemen en vragen of ik dat zelf niet in de gaten heb... Ik weet dat het wederom een kenmerk is van autisme (hoewel niet exclusief autistisch) en ik heb er zelf in enige mate ook last van. Maar laat alsjeblieft het idee los dat de wereld altijd is zoals jij hem ziet en dat anderen als ze hem niet zien zoals jij het ziet iets verkeerd begrepen hebben. Die houding stoort mij.

Ogen dicht en verder scrollen dan... Het enige wat ik je zie doen is mij allerlei stempels en denkbeelden toekennen waar geen hout van klopt. Laat alsjeblieft het idee los dat ik ben zoals jij mij ziet. Dat stoort mij.

quote:

[..]

Zo duidelijk is het niet. Jij zei, een karakter is niet A en B. Dat kan nog steeds zo zijn als je vindt dat karakter wel A, maar niet B is. Dat is hoe ik het begreep.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 04:19 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

Karakter is niet iets bovennatuurlijks en ongrijpbaars dat een meerwaarde heeft boven een dikke lul.

Volgens mij kon het niet duidelijker. Hoe jij het voorelkaar krijgt om het zo onduidelijk te zien is mij een raadsel.

[ Bericht 5% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 08-02-2009 16:48:12 ]

quote:

Op zondag 8 februari 2009 15:35 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ik heb er helaas wel moeite mee: op dat terrein kan ik vrij moeilijk meekomen met andere mensen.

Wat Green1 zegt is wel duidelijk. Waar merk je dat bij jouzelf aan kun je dat verwoorden?

Wat ik zelf heb is dat ik best mee wil doen in een gezellige aangelegenheid zoals in een cafe. En de vreugde van blije mensen om me heen goed aanvoel. Maar dat er iets is dat mij tegenhoudt waardoor ik mij niet kan openstellen en gezellig mee kan doen. En hoe meer ik probeer om daaroverheen te komen hoe meer ik ga stressen. Uiteindelijk komt er niks meer van en heb ik een rot avond. Ik heb me altijd afgevraagd of dat gerelateerd is aan autisme..

quote:

Op zondag 8 februari 2009 16:36 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Volgens mij kon het niet duidelijker. Hoe jij het voorelkaar krijgt om het zo onduidelijk te zien is mij een raadsel.

Jij snapt niet dat iemand anders iets, zoals jij het ziet, niet begrijpt. Het 'onbegrip' zit hier aan 2 kanten.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 19:00 schreef Schenkstroop het volgende:

[..]

Wat Green1 zegt is wel duidelijk. Waar merk je dat bij jouzelf aan kun je dat verwoorden?

Wat ik zelf heb is dat ik best mee wil doen in een gezellige aangelegenheid zoals in een cafe. En de vreugde van blije mensen om me heen goed aanvoel. Maar dat er iets is dat mij tegenhoudt waardoor ik mij niet kan openstellen en gezellig mee kan doen. En hoe meer ik probeer om daaroverheen te komen hoe meer ik ga stressen. Uiteindelijk komt er niks meer van en heb ik een rot avond. Ik heb me altijd afgevraagd of dat gerelateerd is aan autisme..

Dat kan je moeilijk verwoorden, maar ik zal het proberen.
Vroeger (... ) was het vooral het opmerken dat ik anderen zag praten of lachen met elkaar, maar niet begreep waarom. In mijn ogen waren het vaak domme gesprekken of opmerkingen en daar komt bij: doordat ik alles hoor versta ik dus niets meer: hoe kunnen zij dat dan wel? De antwoorden hierop zijn redelijk simpel: ze verstaan elkaar ook niet, en ja, de grap is uiterst dom, maar dat maakt niet uit.
Tegenwoordig weet ik dat ik maar een paar dingen kan volgen, dus probeer ik alleen dat te volgen van de mensen om mij heen (wat overigens maar korte tijd lukt)
Inhoudloos (tenminste, voor mij is het inhoudloos) gepraat lukt mij niet, maar een beetje dom meelachen en goed luisteren of je een goed moment vind om een opmerking te maken laten je er meestal helemaal bijhoren.
Kort gezegd kan ik dus wel meekomen, maar enkel door het bewust toepassen van een paar regels.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 19:29 schreef sempron2400 het volgende:
Het omgekeerde van werkweek is het weekend. ZIjn er hier meer mensen die het weekend soms liever kwijt dan rijk zijn, vanwege de verveling?

Ja, eigenlijk wel, ik ben pas begonnen bij een bedrijf en bouw daar nu een ritme op, het weekend ervaar ik steeds meer als een hinderlijke onderbreking hierin, ook in het algemeen heb ik moeite over te schakelen van het ene naar het andere.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 21:01 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Jij snapt niet dat iemand anders iets, zoals jij het ziet, niet begrijpt. Het 'onbegrip' zit hier aan 2 kanten.

Ik snap prima dat mensenhersenen vaak niet in staat zijn om van een bepaald vastgeroest idee (dat er een "van boven" ingefluisterd goed en kwaad is) af te komen hoor. Ik spreek er alleen mijn ongenoegen over uit, dat wil nog niet zeggen dat er bij mij onbegrip heerst. Ik geef aan dat ik dat (de neiging om gevoel zo makkelijk boven ratio te plaatsen) een vervelende eigenschap vind aan mensen. Maar die mensen mijd ik in het dagelijks leven gewoon en dan heb ik er vrij weinig last van. Hier koos ik ervoor om ermee in discussie te gaan.

Ik moet zeggen dat die mensen die ik mijd er nogal vaak een probleem van maken dat ik ervoor kies niet met ze om te gaan... Ik heb een tijdje zelfstandig een cafe gehad, dus het is echt niet zo dat ik in mijn leven nog nooit iemand in de wijde wereld ben tegengekomen.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 22:28 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Ik snap prima dat mensenhersenen vaak niet in staat zijn om van een bepaald vastgeroest idee (dat er een "van boven" ingefluisterd goed en kwaad is) af te komen hoor. Ik spreek er alleen mijn ongenoegen over uit, dat wil nog niet zeggen dat er bij mij onbegrip heerst. Ik geef aan dat ik dat (de neiging om gevoel zo makkelijk boven ratio te plaatsen) een vervelende eigenschap vind aan mensen. Maar die mensen mijd ik in het dagelijks leven gewoon en dan heb ik er vrij weinig last van. Hier koos ik ervoor om ermee in discussie te gaan.

Ik moet zeggen dat die mensen die ik mijd er nogal vaak een probleem van maken dat ik ervoor kies niet met ze om te gaan... Ik heb een tijdje zelfstandig een cafe gehad, dus het is echt niet zo dat ik in mijn leven nog nooit iemand in de wijde wereld ben tegengekomen.

En denk je niet dat dat voor jou zelf ook geldt dan?

quote:

Op zondag 8 februari 2009 23:05 schreef Maeghan het volgende:

[..]

En denk je niet dat dat voor jou zelf ook geldt dan?

Ik ben in elk geval een stuk kritischer over dat soort ideeen dan de gemiddelde mens. Iets klakkeloos aannemen heb ik nog nooit gekund en ik denk dat ik dat ook nooit zal kunnen. Hoe onmogelijk dat voor een buitenstaander ook mag lijken.

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 15:27 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik hoop dat je beseft dat de mentaliteit die je hier schetst precies het tegenovergestelde is van wat ik je aanraadde?

Dit klinkt misschien kortzichtig en veroordelend, maar het grote probleem is niet jouw omgeving of die onzichtbare muur of dat je bij sollicitaties wordt afgewezen om zogenaamd 'vage' redenen als dat je niet in het team zou passen. Het grote probleem is jouw mentaliteit. Jij denkt dat je niks kan en daardoor kun je niks en word je daarop afgewezen. Besef dat een diagnose en psychologische hulp allemaal niet helpt zolang jij niet van plan bent jouw mentaliteit te veranderen. Ja, het heeft nog steeds zin om naar een sollicitatiegesprek te gaan, want misschien zit je bij dat gesprek dan weer lekkerder in je vel en word je niet afgewezen! Je moet af van het idee dat je maar beter niet je best kunt doen om iets te bereiken omdat het toch allemaal verspilde moeite is. Zo kom je nergens. Doe iets!

Op zich heb je wel gelijk dat het geen zin heeft om bij de pakken neer te zitten, maar ik vind dat ook moeilijk. En wat hierboven al gezegd werd, vroeger werd je aangenomen voor een functie (of je werd eht omdat je vader het was) en dan deed je je werk. Tegenwoordig moet je met je sollicitatiegesprek voor de debielste functies nog sociaal wezen (ik ben weleens in een gesprek afgewezen bij een bedrijf dat aangaf iemand te zoeken van 'geen woorden maar daden'... nou vraag ik je - hoe kun je nu weten of iemand goed is in administratieve taken op basis van tien minuten slap geouwehoer?) en als je ergens werkt moet je nog leuk meedoen met de groep, je moet tegelijk kunnen praten en werken (als ik werk, hoor ik je soms gewoon niet en anders vind ik je gewoon irritant als je tegen me praat alsi k bezig ben) en je moet nog zin hebben in 'gezellige' team-building activiteiten, etc. Ik werk om m'n hypotheek te betalen, toch niet om op een gvdde survivaltocht te gaan met huppelkutje van een blok verder, bij wijze van spreken... Waarom 'hoort' dat er tegenwoordig opeens bij? Wie heeft bepaald dat dat leuk, goed, interessant of winstgevend is?

quote:

Op zaterdag 7 februari 2009 19:29 schreef sempron2400 het volgende:
Het solliciteren is eigenlijk net een loterij. Het kost veel tijd en ook geld, maar als je het goed doet en een beetje geluk hebt, kan je leven plotseling een stuk mooier worden en zing je uiteindelijk de sterren van de hemel. Oke, dus in tegentelling tot de loterij komt er toch wel strategie bij kijken.

Het omgekeerde van werkweek is het weekend. ZIjn er hier meer mensen die het weekend soms liever kwijt dan rijk zijn, vanwege de verveling?

Ehm, moah. Feestdagen wel soms. Van die vervelende christelijke feestdagen waarop alles dicht is. Dat je thuis zit en er gewoon NIKS te doen is. Niks. Normaal kan ik op zondag gewoon naar de stad, of naar de supermarkt of we gaan naar Scheveningen oid. Maar met feestdagen is bijna alles echt dicht en de paar dingen die je nog kan doen zijn niet leuk meer omdat het zo druk is. Gelukkig zijn het er maar een paar.

Wel heb ik dat ik op m'n vrije dagen altijd te veel wil doen. Dus ik ben de hele week al aan het verzinnen wat ik allemaal ga doen op zondag en als het dan zondag is, heb ik koppijn omdat ik ongeveer drieentwintig dingen op m'n lijstje had gezet en het maar niet wil lukken Gaat wel steeds beter op dat vlak hoor, maar ik blijf een stresskip.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 23:14 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Ik ben in elk geval een stuk kritischer over dat soort ideeen dan de gemiddelde mens. Iets klakkeloos aannemen heb ik nog nooit gekund en ik denk dat ik dat ook nooit zal kunnen. Hoe onmogelijk dat voor een buitenstaander ook mag lijken.

Nee, maar dat neemt niet weg dat je star kunt blijven. Sommige dingen zijn (nog) niet bewezen. Of sommige dingen zijn misschien feitelijk wel zo (bijv. dat liefde een gevoel is wat - in ieder geval deels - wordt veroorzaakt door processen in je lichaam), maar dat neemt niet weg dat het meerendeel van de mensen zich daar niet bewust van is, zich daar ook helemaal niet bewust van wil worden, en het compleet anders ervaart. Dan kun je wel door blijven hameren, maar soms kun je misschien ook wel proberen om op z'n minst respect op te brengen voor het feit dat iemand het anders ervaart, een andere definitie heeft van bijvoorbeeld liefde.

Vervolgens redeneer jij vanuit jouw idee van iets, werkt met begrippen die voor de ander iets heel anders betekenen. Zeg maar, jij zegt ons + ons = kilo en de ander zegt onze + onze = vingt-deux. Jullie hebben het eigenlijk over hele andere dingen, die misschien een beetje hetzelfde klinken, maar voor jullie een dusdanig andere betekenis hebben dat de 'logica' erachter ook compleet anders is.

quote:

Op zondag 8 februari 2009 23:21 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Dan kun je wel door blijven hameren, maar soms kun je misschien ook wel proberen om op z'n minst respect op te brengen voor het feit dat iemand het anders ervaart, een andere definitie heeft van bijvoorbeeld liefde.

Ik zeg toch ook heel duidelijk dat die lui het zelf moeten weten, maar ik vind het achterlijk. Dat ik dat vind, mag ik toch zeker ook zelf weten?! Net als jullie het zelf mogen weten om kortzichtig te zijn.

Vervolgens is mijn negatieve oordeel ineens not-done, terwijl een negatief oordeel net zo veel waarde heeft als een positief oordeel.

Je mag je mening wel hebben, alleen tja... Hoe zal ik het zeggen. Als 99% van de mensen er anders over denkt, kun je nog wel gelijk hebben, maar het lijkt me in ieder geval een goede reden om je eigen standpunt nogeens te herzien. M.i. toon je hier precies de starheid en de kortzichtigheid die ik zelf ook weleens heb. En op dat moment merk ik het zelf ook niet, maar nu ik jou zo zie schrijven begrijp ik precies waarom sommige mensen mij af en toe verschrikkelijk irritant vinden.

En ik zei je kunt proberen er respect voor te hebben, niet dat je mensen maar moet laten gaan en het zonder nadere overpeinzingen lekker achterlijk moet blijven vinden. Dat zijn heel andere dingen. Als je het verschil niet snapt tussen "ik begrijp het maar ik ben het er niet mee eens" en "je zoekt zelf maar uit of je achterlijk wilt zijn", dan mis je echt heel veel.

Ik word binnenkort getest op autisme. Alleen mij ouders weten dit nog niet. Ik ben benieuwd hoe zij zullen reageren op dit nieuws.

Hebben meer mensen dat als ze willen gaan slapen dat er dan een heleboel gedachten door hun hoofd spelen?
Vaak als ik ga slapen dan heb ik daar last van. Ik zou willen dat ik mijn gedachten uit kon zetten af en toe.

[ Bericht 47% gewijzigd door tijnbrein op 09-02-2009 12:37:08 ]

Ik pieker altijd als ik in bed lig. Vaak slaap ik pas na 1 uur ofzo vanaf het moment dat ik in bed lig

quote:

Op maandag 9 februari 2009 13:28 schreef DeHovenier het volgende:
Ik pieker altijd als ik in bed lig. Vaak slaap ik pas na 1 uur ofzo vanaf het moment dat ik in bed lig

Herkenbaar.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 12:23 schreef tijnbrein het volgende:
Ik word binnenkort getest op autisme. Alleen mij ouders weten dit nog niet. Ik ben benieuwd hoe zij zullen reageren op dit nieuws.

Hebben meer mensen dat als ze willen gaan slapen dat er dan een heleboel gedachten door hun hoofd spelen?
Vaak als ik ga slapen dan heb ik daar last van. Ik zou willen dat ik mijn gedachten uit kon zetten af en toe.

Niet alleen als ik ga slapen, bijna constant. Maar omdat het constant is ben ik er qua drukte wel aan gewend. Het blijft echter vreemd om om de haverklap te denken: waar denk ik nu weer aan en hoe ben ik daar terecht gekomen?
Gedachten uitzetten is hetzelfde als niet proberen te denken aan een witte ijsbeer (want als je dit leest denk je aan een witte ijsbeer, voor het uit willen zetten van je gedachten moet je ook denken...)

quote:

Op maandag 9 februari 2009 12:23 schreef tijnbrein het volgende:
Hebben meer mensen dat als ze willen gaan slapen dat er dan een heleboel gedachten door hun hoofd spelen?
Vaak als ik ga slapen dan heb ik daar last van. Ik zou willen dat ik mijn gedachten uit kon zetten af en toe.

Dat heb ik overdag ook. Alleen let ik er automatisch op als ik in bed lig..

quote:

Op maandag 9 februari 2009 13:28 schreef DeHovenier het volgende:
Ik pieker altijd als ik in bed lig. Vaak slaap ik pas na 1 uur ofzo vanaf het moment dat ik in bed lig

Ik heb tijden gehad dat ik rond een uur of 3 pas sliep door het piekeren. Nu heb ik gelukkig medicijnen ervoor..

quote:

Op zondag 8 februari 2009 23:16 schreef Maeghan het volgende:

Waarom 'hoort' dat er tegenwoordig opeens bij? Wie heeft bepaald dat dat leuk, goed, interessant of winstgevend is?

Een hele hoop management literatuur die is uitgekomen sinds de jaren '80.
Jij werkt wellicht om je hypotheek te betalen, maar werken heeft ook een sociale functie, voor de meeste mensen, zeker in onze Westerse maatschappij. (Maw: je werkt daar meestal níet alleen om je hypotheek te betalen.) Denk maar eens na: je zit daar 40 uur per week, kun je beter iets doen waar het af en toe ook gewoon "leuk" is om te werken. Zoals met de meeste dingen heeft een bepaalde activiteit niet 1 functie en speelt er niet 1 motief. "Play" op het werk is steeds belangrijker (denk aan Google) onder andere met de gedachte dat ontspannen en betrokken werknemers beter en creatiever werk leveren.

Natuurlijk is dat allemaal mooi praten en heeft een fabrieksarbeider daar meestal minder mee, maar ook hij of zij zal waarschijnlijk vinden dat het biertje aan het eind van de dag er gewoon bij hoort. De meeste mensen worden dood ongelukkig als ze zich niet kunnen mengen in een sociale omgeving, en werk levert dat. Het geeft ook enige richting aan je leven.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 14:03 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Hoe ga je het vertellen?
[..]

Yep, dat heb ik wel eens.

Dat is een goede vraag. Ik zou het er met mijn psycholoog over hebben. Toen ik laatst over vroeger begon reageerde mijn vader ook ontwijkend.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 12:23 schreef tijnbrein het volgende:
Ik word binnenkort getest op autisme. Alleen mij ouders weten dit nog niet. Ik ben benieuwd hoe zij zullen reageren op dit nieuws.

Hebben meer mensen dat als ze willen gaan slapen dat er dan een heleboel gedachten door hun hoofd spelen?
Vaak als ik ga slapen dan heb ik daar last van. Ik zou willen dat ik mijn gedachten uit kon zetten af en toe.

Heb er ook wel eens last van. Sommige dagen veel meer dan andere.
Ik heb wel een gedachte om medicijnen om in slaap te komen te vragen bij de huisarts, voor de keren dat het nodig is 1-2 keer per week is dat waarschijnlijk.
Weet alleen niet of ik dat door moet zetten ik wacht er denk nog wel even mee weet niet precies waarom

slaapmiddelen zijn natuurlijk niet niks... iemand al wat melatonine (derivaten) gebruikt als alternatief?

quote:

Op zondag 8 februari 2009 23:16 schreef Maeghan het volgende:

[..]
Ik werk om m'n hypotheek te betalen, toch niet om op een gvdde survivaltocht te gaan met huppelkutje van een blok verder, bij wijze van spreken... Waarom 'hoort' dat er tegenwoordig opeens bij? Wie heeft bepaald dat dat leuk, goed, interessant of winstgevend is?
[..]

Inderdaad! En precies om díe reden kun je tegenwoordig (als autist, die daar slecht tegen kan) geen opleiding meer doen. Ze verwachten van je dat je "erbij hoort" (uitspreken met een zeik-stemmetje), dat je samen kunt werken, en dat soort bullshit.

Ik ga toch godverdomme naar school om een vak te leren? Toch niet om met opgedrongen mensen om te gaan. Waar je ook nog is totááál niks mee hebt. Ik zou verdomme universiteit kunnen doen, maar alleen, en enkel alleen, omdat er daar van dat soort regelrechte bullshit van je wordt verwacht, is dat gewoon niet haalbaar. Klote wereld..

En als ik het over "vak" heb, heb ik het niet over leraar, verpleegkundige, presentator of buschauffeur, nee ik heb het dan over iets wat je gewoon _prima_ alleen, en zonder mensen om je heen kunt doen. Maar zelfs bij zoiets wordt het gewoon van je verwacht.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 15:34 schreef Re het volgende:
slaapmiddelen zijn natuurlijk niet niks... iemand al wat melatonine (derivaten) gebruikt als alternatief?

Slaapmiddelen werken maar heel kort, omdat je er snel aan verslaafd raakt en dan steeds meer nodig hebt, toch? Maar misschien als je het een keer in de week gebruikt, als je vantevoren aanvoelt dat je slecht gaat slapen (als je heel druk bent in je hoofd ofzo), misschien dat het dan werkt? Melatonine werkt bij mij iig perfect. En je kunt het zo bij de drogist halen, alleen is dat maar max. 0,1 mg als ik het goed heb.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 15:39 schreef Green1 het volgende:

Inderdaad! En precies om díe reden kun je tegenwoordig (als autist, die daar slecht tegen kan) geen opleiding meer doen. Ze verwachten van je dat je "erbij hoort" (uitspreken met een zeik-stemmetje), dat je samen kunt werken, en dat soort bullshit.

Hoewel ik persoonlijk ook groepsopdrachten haat had je van Sesamstraat al kunnen leren dat samenwerken geen bullshit is, onze hele samenleving is er op gebouwd. Ook als autist kun je dat volstrekt logisch gezien begrijpen.

Wat ik bedoel te zeggen: scholing en werk zijn een wezenlijk deel van jou, van je leven! Probeer het ook als zodanig te zien. Het mag echt wel meer zijn dan een invuloefening.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 14:08 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Een hele hoop management literatuur die is uitgekomen sinds de jaren '80.
Jij werkt wellicht om je hypotheek te betalen, maar werken heeft ook een sociale functie, voor de meeste mensen, zeker in onze Westerse maatschappij. (Maw: je werkt daar meestal níet alleen om je hypotheek te betalen.) Denk maar eens na: je zit daar 40 uur per week, kun je beter iets doen waar het af en toe ook gewoon "leuk" is om te werken. Zoals met de meeste dingen heeft een bepaalde activiteit niet 1 functie en speelt er niet 1 motief. "Play" op het werk is steeds belangrijker (denk aan Google) onder andere met de gedachte dat ontspannen en betrokken werknemers beter en creatiever werk leveren.

Natuurlijk is dat allemaal mooi praten en heeft een fabrieksarbeider daar meestal minder mee, maar ook hij of zij zal waarschijnlijk vinden dat het biertje aan het eind van de dag er gewoon bij hoort. De meeste mensen worden dood ongelukkig als ze zich niet kunnen mengen in een sociale omgeving, en werk levert dat. Het geeft ook enige richting aan je leven.

Natuurlijk heb ik liever een baan die te maken heeft met iets wat ik leuk vind om te doen (maar als dat niet kan, moet ik nog steeds m'n hypotheek betalen, dus dat is toch de voornaamste reden uiteindelijk - hoefde ik niks te betalen, dan zou ik echt niet 40 uur per week werken). Maar of ik werk leuk vind, hangt voor mij af van de taken en niet van de mensen waar ik mee te maken heb. Als ik solliciteer op een functie waarbij ik in principe weinig te maken heb met mensen (dus alleen maar papierwerk in de computer invoeren of zo), waarom moet ik dan ook nog sociaal zijn? En als de rest van de afdeling wel wil praten over de mode in nagellak en de andere kernzaken van het leven, dan kunnen ze toch gezellig met elkaar sociaal doen en mij met rust laten? Ik zie het probleem niet zo.

Ik kan prima ontspannen werken, zolang ik gewoon een functie heb waarin het duidelijk is wat ik moet doen, wat er van me verwacht wordt. Dat is het enige wat ik nodig heb om ontspannen te werken. Van gedwongen 'gezellig doen' en uitstapjes word ik alleen maar geirriteerd en gespannen.

Sowieso begrijp ik niet waarom al die 'sociale' mensen hun baas nodig hebben om een uitstapje te regelen. Als ze zo houden van sociaal doen en samen dingen ondernemen, dan kunnen ze dat toch zelf wel?

Betrokken heeft voor mij ook niets te maken met een survivaltocht hoor (zelf trouwens gelukkig niet meegemaakt, maar wel in m'n omgeving gezien). Betrokken betekent dat ik geinteresseerd ben in het bedrijf zelf en hoe dat in elkaar zit en hoe je alles nog beter kan laten gaan. Dat gaat bij mij automatisch als ik het werk leuk vind en met respect behandeld word. En me door de modder laten kruipen vind ik helemaal niet respectvol.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 20:54 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Hoewel ik persoonlijk ook groepsopdrachten haat had je van Sesamstraat al kunnen leren dat samenwerken geen bullshit is, onze hele samenleving is er op gebouwd. Ook als autist kun je dat volstrekt logisch gezien begrijpen.

Wat ik bedoel te zeggen: scholing en werk zijn een wezenlijk deel van jou, van je leven! Probeer het ook als zodanig te zien. Het mag echt wel meer zijn dan een invuloefening.

Ben het er helemaal niet mee eens. Samenwerken werkt in 99% van de gevallen niet. Het werkt alleen wanneer er een goede balans is tussen de verschillende niveaus van de leerlingen en wanneer iedereen een duidelijke functie heeft. In de praktijk heb je altijd kliekjes die altijd met elkaar werken en dan ofwel nieuwe mensen buitensluiten (meegemaakt, en dat was nota bene aan de universiteit, je zou meer niveau verwachten), ofwel mensen zitten qua niveau te dicht bij elkaar of te ver uit elkaar, ofwel een iemand doet alles en de rest surft mee (al dan niet omdat die eerste persoon alles naar zich toetrekt omdat het een onuitstaanbare controlfreak is), ofwel het werk wordt gewoon in vier stukken opgebroken die iedereen afzonderlijk thuis doet.

En daarnaast word je dus beoordeeld op het werk van een ander, wat ik niet vind kloppen. Als ik een diploma krijg, dan moet ik dat dus halen gebaseerd op het werk wat ik gedaan heb. Niet op het werk wat iemand anders gedaan heeft (of enorm heeft verklooid).

Samenwerken is echt heel erg overrated.

quote:

[b]Op maandag 9 februari 2009 16:52
Dit is het vijfde jaar dat ik studeer. Heb jij ooit gestudeerd? Probeer het eens. Het is echt niet zo erg als je denkt hoor...

Nee, het is nog veel erger.

Ik heb wel gestudeerd en ik zal het noooooooooit meer gaan doen. Ik was altijd iemand die leren heel erg leuk vond, maar door allerlei zaken die komen bij het leren, was m'n plezier erin heel erg verziekt. Maar goed, dat gaat ook veel verder dan het groepswerk (alhoewel dat vaak ook gewoon kut was - ik heb in 5 jaar tijd maar 1 keer in een groepje gezeten waar ik echt door gemotiveerd werd en waar ik wat van geleerd heb), maar gewoon een hele verkeerde insteek van het onderwijs tegenwoordig (schools, aanwezigheidsplicht, voorgekauwde lesstof) en een complete chaos qua organisatie, tekort aan docenten (door ziekte en bezuinigingen).

Eigenlijk twee tips voor wie wil studeren, maar het niet zo ziet zitten: van iemand anders heb ik begrepen dat de open universiteit een enorme aanrader is, qua vrijheid en dat je dus niet met groepswerk zit, en anders kun je tegenwoordig veel opleidingen bijv. bij de LOI schriftelijk doen met begeleiding op afstand.

[ Bericht 29% gewijzigd door Maeghan op 10-02-2009 10:55:50 ]

quote:

Op maandag 9 februari 2009 15:39 schreef Green1 het volgende:

Slaapmiddelen werken maar heel kort, omdat je er snel aan verslaafd raakt en dan steeds meer nodig hebt, toch? Maar misschien als je het een keer in de week gebruikt, als je vantevoren aanvoelt dat je slecht gaat slapen (als je heel druk bent in je hoofd ofzo), misschien dat het dan werkt? Melatonine werkt bij mij iig perfect. En je kunt het zo bij de drogist halen, alleen is dat maar max. 0,1 mg als ik het goed heb.

melatonine is een lichaamseigen stof dus dat mag je gewoon vaak gebruiken, benzo's is natuurlijk een ander verhaal, die mag je inderdaad niet te lang gebruiken wegens verslavings/afhankelijksheids gevaar

quote:

Op maandag 9 februari 2009 01:54 schreef Maeghan het volgende:
Je mag je mening wel hebben, alleen tja... Hoe zal ik het zeggen. Als 99% van de mensen er anders over denkt, kun je nog wel gelijk hebben, maar het lijkt me in ieder geval een goede reden om je eigen standpunt nogeens te herzien.

Onzin. Als Newton of Darwin zich liet beinvloeden door wat 'de meerderheid' vond dan waren we behoorlijk ver van huis... Wat de meerderheid denkt of vindt is voor mij eerder een teken dat er iets niet klopt.

quote:

M.i. toon je hier precies de starheid en de kortzichtigheid die ik zelf ook weleens heb. En op dat moment merk ik het zelf ook niet, maar nu ik jou zo zie schrijven begrijp ik precies waarom sommige mensen mij af en toe verschrikkelijk irritant vinden.

En ik zei je kunt proberen er respect voor te hebben, niet dat je mensen maar moet laten gaan en het zonder nadere overpeinzingen lekker achterlijk moet blijven vinden. Dat zijn heel andere dingen. Als je het verschil niet snapt tussen "ik begrijp het maar ik ben het er niet mee eens" en "je zoekt zelf maar uit of je achterlijk wilt zijn", dan mis je echt heel veel.

Je meent dat ik dit soort discussies voor de eerste keer voer? Dit soort onderwerpen komen zo ontzettend vaak voorbij. Het is een stap terug in de ontwikkeling vind ik, dus ik ga echt niet overwegen om die ideeen serieus te nemen, dat heb ik al heel wat jaren geleden gedaan en toen bleken ze door de ratio al verworpen.

En nu is voor mij de discussie erover gesloten. Bedankt en tot ziens.

quote:

Op maandag 9 februari 2009 15:39 schreef Green1 het volgende:

[..]

Inderdaad! En precies om díe reden kun je tegenwoordig (als autist, die daar slecht tegen kan) geen opleiding meer doen. Ze verwachten van je dat je "erbij hoort" (uitspreken met een zeik-stemmetje), dat je samen kunt werken, en dat soort bullshit.

Ik ga toch godverdomme naar school om een vak te leren? Toch niet om met opgedrongen mensen om te gaan. Waar je ook nog is totááál niks mee hebt. Ik zou verdomme universiteit kunnen doen, maar alleen, en enkel alleen, omdat er daar van dat soort regelrechte bullshit van je wordt verwacht, is dat gewoon niet haalbaar. Klote wereld..

Ik herken precies wat je zegt, maar de mensen die het onderwijsbeleid bepalen hebben hier maling aan. Alles wordt steeds meer ingesteld op het bedrijfsleven. Je leert niet meer om iets echt te leren, maar je leert het om het toe te passen bij loonarbeid. Dat is een ontwikkeling die door iedereen wordt toegejuigd, maar zonder goede fundering.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 10:51 schreef Re het volgende:

[..]

melatonine is een lichaamseigen stof dus dat mag je gewoon vaak gebruiken, benzo's is natuurlijk een ander verhaal, die mag je inderdaad niet te lang gebruiken wegens verslavings/afhankelijksheids gevaar

Adrenaline is ook lichaamseigen, maar als je de hele dag stijf staat van de adrenaline is dat ook heel slecht voor je gezondheid.

@Green1

Ben je onder behandeling voor je PDD? Want een afwijking bij je slaapritme kan te maken hebben met die afwijking in je hersenen. Bij ADHD en ADD is het in elk geval in een testfase aan de gang dat ze je melatonine bijvoeren (voorgeschreven en in hogere doseringen met controles etc.) in de loop van de dag om zo je slaapritme prettiger te maken.

Je eigen aanmaak-/afbreeksysteem van melatonine (door afwijkingen in je dopaminehuishouding) komt traag op gang en moeilijk tot stilstand (als het eenmaal op gang is). Parkinsonpatienten hebben dat probleem met beweging. Die hebben dus (net als bij ADHD en aanverwante "kopstoringen") ook te weinig dopamine beschikbaar en kunnen heel moeilijk een beweging in gang zetten. Als een arm van een Parkinsonpatient dan eindelijk richting de deurkruk beweegt, dan is het commando 'stop arm' weer moeilijk in gang te zetten.

Dopamine is ook belangrijk bij het vasthouden van aandacht bij een onderwerp en daar zul je vast ook problemen in herkennen (te kort vasthouden of juist heel lang en obsessief). Heb je ooit cocaine geprobeerd?

quote:

Op maandag 9 februari 2009 20:54 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Hoewel ik persoonlijk ook groepsopdrachten haat had je van Sesamstraat al kunnen leren dat samenwerken geen bullshit is, onze hele samenleving is er op gebouwd. Ook als autist kun je dat volstrekt logisch gezien begrijpen.

Wat ik bedoel te zeggen: scholing en werk zijn een wezenlijk deel van jou, van je leven! Probeer het ook als zodanig te zien. Het mag echt wel meer zijn dan een invuloefening.

Ik ben niet zo'n Sesamstraat kijker .

Laat ik het dan anders zeggen. Opdrachten samen doen, samen werkstukken maken.

Bij het werk dat ik voor ogen heb, doe je praktisch geen dingen samen. Je zit gewoon achter je eigen bureau en je komt je collega´s hooguit bij de koffieautomaat tegen, maar niet continue tijdens het werk.

En het gaat mij er ook niet om dat je eens een samenwerkopdracht moet doen, of ofdat je bij dat toekomstige werk eens iets aan een ander moet vragen, maar wel dat daar de nadruk bij die school op ligt. En dat er, voor zover mij verteld is, zelfs naar gekeken wordt bij het examen. Dat vind ik pure bullshit. Laat mensen dat lekker zelf uitzoeken of ze het alleen willen doen of niet. Het is toch mijn opleiding, mijn examen, mijn diploma waar het om gaat?

Maargoed, dat is nogal lastig uit te leggen, denk ik. Want verschilt per vak natuurlijk, maar 1 ding weet ik wel zeker en dat is dat het bij dat van mij niet zo nadrukkelijk nodig moet zijn.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 10:51 schreef Re het volgende:

[..]

melatonine is een lichaamseigen stof dus dat mag je gewoon vaak gebruiken, benzo's is natuurlijk een ander verhaal, die mag je inderdaad niet te lang gebruiken wegens verslavings/afhankelijksheids gevaar

Wat ik mij eigenlijk altijd afvraag. Melatonine is een lichaamseigen stof he. Maar betekend dat dan niet dat er, als je slaapproblemen hebt, dat je er dan te weinig van in je lichaam hebt?

En dat je dat dan niet eerst eens zou moeten onderzoeken voordat je het zomaar neemt?

[ Bericht 0% gewijzigd door Green1 op 10-02-2009 13:15:03 ]

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 12:02 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik vind het anders best meevallen hoor Hoewel ik het in grote lijnen eens ben met je pleidooi tegen samenwerken op school/de universiteit heb ik daar nou ook weer niet zodanig last van ondervonden dat ik studeren af zou raden.

Als het alleen dat was, had ik het misschien idd ook nog wel volgehouden. Maar het blijft kut =P

quote:

Mijn plezier in studeren is inmiddels ook verziekt, maar dan door andere dingen. Groepswerk vond ik ook altijd lastig, maar dat kwam meestal wel weer goed. Mijn grootste problemen met groepswerk speelden zich af op de middelbare school. Met de verkeerde insteek van het onderwijs ben ik het deels eens, deels oneens. Het punt is dat veel studenten (zoals ik ) de vrijheid die altijd werd geassocieerd met de universiteit niet aan kunnen. Enige discipline, zoals die verguisde aanwezigheidsplicht, is voor een (te) groot deel van de studenten puur noodzakelijk. En ja, huiswerkopdrachten zijn kut en je zou willen dat ze niet nodig waren, maar het draagt wel enorm bij aan het begrip van de stof. Bij sommige wat meer praktische vakken is leren voor je tentamen als je alle opdrachten goed hebt gemaakt eigenlijk niet echt meer nodig.

Tja en ik ging juist studeren voor die vrijheid en die bleek er niet te zijn. Alsof je in volle vaart doorloopt omdat je denkt dat de weg vrij is en opeens blijkt er een grote glasplaat tegen je voorhoofd geplakt te zitten...

En dat van het samenwerken, ik heb ook wel gemekrt dat sommige docenten het puur zien als een manier om minder werk na te hoeven kijken. Dat lijkt me zeker fout. En op de middelbare school wordt samenwekren niet uitgelegd. Er wordt niet constructief nagedacht over hoe samenwerken eigenlijk werkt en hoe je dat leerlingen duidelijk kan maken. Ik heb een korte stage gedaan op een middelbare school en daarbij zelf een groepsopdracht gemaakt die ten eerste duidelijk was, ten tweede een spelelement had, ten derde voor iedereen een specifieke rol had en ik had dus ook het idee dat die kinderen het leuk vonden om te doen (voor zover school leuk is, maar op een uitzondering na, waren ze allemaal gewoon goed en leuk bezig). En dan denk ik, het kan wel, maar een groot deel van de docenten is gewoon incompetent als je het mij vraagt.

quote:

Wat betreft de verkeerde insteek, dat hangt er heel erg van af wat voor persoon je bent. Ik ben intelligent en ik wil graag dingen weten, maar ik ben veel te ongeduldig om zelf dingen uit te zoeken en ik kan er ook niet echt tegen als er strijd is tussen theorieën en ze in feite allemaal nog een kans hebben om waar te blijken te zijn. Dan moet ik rekening gaan houden met meerdere versies van de werkelijkheid en dat zint me niet. Ondertussen is de universiteit maar wat blij met zo'n intelligente, nieuwsgierige en sceptische geest als ik, maar ik heb het gevoel dat ik hier toch niet thuis hoor. Het allerliefste zou ik gewoon weer feitjes stampen zoals je dat vroeger deed. Daar ben ik goed in en daar word ik gelukkig van.

Ik kan dat gelukkig allebei. Ik vind het juist leuk om die theorieen 'tegen elkaar uit te spelen' zeg maar of juist 'samen te laten werken' om nieuwe resultaten te krijgen. Nu is het bij literatuur allemaal wat makkelijker en 'speelser'.

quote:

Toch wel een van de stomste keuzes in mijn leven is om de studie te gaan doen die ik nu aan het doen ben.

Heb ik ook met de mijne.

quote:

Ik had een verkeerd beeld van mezelf, de universiteit, de master en van het vakgebied. Ik dacht dat de universiteit er was om kennis te vergaren. Dat is het ook, maar ik had er niet bij nagedacht dat kennis vergaren meer is dan passief boeken lezen. Ik dacht dat het mij gelukkig zou maken om zo lang mogelijk aan de universiteit te blijven, maar ik vrees dat na verloop van tijd het gevoel zal/zou gaan knagen dat ik in mijn studeerkamertje in een mooi oud academisch gebouw niets kan betekenen voor de samenleving. Ik dacht daar geen moeite mee te gaan hebben, maar dat heb ik toch wel. Ik blijk toch, overigens net zoals mijn zusje, een drijfveer te hebben om mensen te helpen. Misschien moet ik gaan kijken of ik daar iets mee kan doen in mijn beroep later.

Ik vond studeren ook erg leeg uiteindelijk. Dat je op een moment op je kamer zit en denkt "wat heeft de wereld eigenlijk aan een discussie over het equivalentiepostulaat?". Ik heb alleen totaal geen drijfveer om mensen te helpen (wel om wat zinnigs te doen voor de wetenschap, de wereld of dieren bijv.) Maar de rest herken ik wel. Op zich het kennis vergaren zag ik wel alsi ets complexers, maar ook dat miste ik dus juist aan de uni.

quote:

Een voorbeeld daarvan is de theorie van Universal Grammar. Deze stelt dat taal in onze genen zit. Wij worden geboren met een taalcentrum in de hersenen waar een soort blauwdruk opgeslagen zit die ons in staat stelt als kind de grammatica te leren van een willekeurige taal. Dat is een hele mooie theorie en persoonlijk twijfel ik er niet over dat het waar is. Maar in plaats van dat men zich nadrukkelijk richt op het vinden van dat taalcentrum in de hersenen met behulp van neuropsychologisch onderzoek, is men vooral bezig met het vergelijken van talen en vervolgens aan de hand daarvan bediscussiëren wat er al dan niet aan feitjes onderdeel uitmaakt van Universal Grammar Het gevolg is dat er hele uitgebreide theorieën bestaan over wat Universal Grammar is, maar dat men nog geen flauw idee heeft hoe dat precies in die hersenen zit opgeslagen. Het hele idee dat feitjes over grammatica aangeboren worden is sowieso al evolutionair moeilijk.

Ik heb een bloedhekel aan al die 'armchair' theorieën die stuk voor stuk weinig te maken lijken te hebben met wetenschap. Aan de andere kant heb ik totaal geen behoefte om zelf op onderzoek uit te gaan. Blegh, hersenen. Laat het me maar weten als het resultaat bekend is.

Begrijpelijk. Theorieen bouwen op niks. Dat probleem had ik met literatuur ook heel erg. Zeker in het begin vond ik literatuurwetesnchap ook geen wetesnchap. Inmiddels heb ik voor 'wetenschap' een andere definitie. Namelijk niet zozeer dat je het hebt over iets wat te bewijzen is, maar meer een zo goed mogelijk onderbouwde aanname. Dat is de 'echte' wetenschap eigenlijk ook - als je ziet hoeveel onderzoeken elkaar tegenspreken en hoeveel ontdekkingen achteraf niet blijken te kloppen, vraag ik me af of dingen uberhaupt ooit te bewijzen zijn. (Gezien mijn beeld moet het niet moeilijk te raden zijn welke literatuurstroming me het meest aanspreekt trouwens ).

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 12:06 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Ik herken precies wat je zegt, maar de mensen die het onderwijsbeleid bepalen hebben hier maling aan. Alles wordt steeds meer ingesteld op het bedrijfsleven. Je leert niet meer om iets echt te leren, maar je leert het om het toe te passen bij loonarbeid. Dat is een ontwikkeling die door iedereen wordt toegejuigd, maar zonder goede fundering.
[..]

Adrenaline is ook lichaamseigen, maar als je de hele dag stijf staat van de adrenaline is dat ook heel slecht voor je gezondheid.

@Green1

Ben je onder behandeling voor je PDD?

Nu niet meer. Wel controlle voor medicatie enz.

quote:

Want een afwijking bij je slaapritme kan te maken hebben met die afwijking in je hersenen. Bij ADHD en ADD is het in elk geval in een testfase aan de gang dat ze je melatonine bijvoeren (voorgeschreven en in hogere doseringen met controles etc.) in de loop van de dag om zo je slaapritme prettiger te maken.

Ik heb wel melatonine, alleen niet in hoge dosering.

quote:

Je eigen aanmaak-/afbreeksysteem van melatonine (door afwijkingen in je dopaminehuishouding) komt traag op gang en moeilijk tot stilstand (als het eenmaal op gang is). Parkinsonpatienten hebben dat probleem met beweging. Die hebben dus (net als bij ADHD en aanverwante "kopstoringen") ook te weinig dopamine beschikbaar en kunnen heel moeilijk een beweging in gang zetten. Als een arm van een Parkinsonpatient dan eindelijk richting de deurkruk beweegt, dan is het commando 'stop arm' weer moeilijk in gang te zetten.

Dopamine is ook belangrijk bij het vasthouden van aandacht bij een onderwerp en daar zul je vast ook problemen in herkennen (te kort vasthouden of juist heel lang en obsessief).

Dat herken ik inderdaad ja.

quote:

Heb je ooit cocaine geprobeerd?

Waaat? Ikke, nee zeg.. nee... nooit. Ik houd mij verre van dat soort goederen..

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 12:21 schreef Green1 het volgende:

[..]

Nu niet meer. Wel controlle voor medicatie enz.

Welke medicatie?

quote:

[..]

Dat herken ik inderdaad ja.

Het schijnt dus zo te zijn, volgens recente onderzoeken, dat door een afwijking in je dopaminehuishouding ook de aanmaak en afbraak van melatonine moeilijk op gang komt.

quote:

[..]

Waaat? Ikke, nee zeg.. nee... nooit. Ik houd mij verre van dat soort goederen..

Er is niks mis met het af en toe iets proberen hoor. Dat bepaalde dingen op een zwarte lijst staan van een regering, wil nog niet zeggen dat het 'de duivel' is.

Ritalin remt de heropname van dopamine, er is dus langer dopamine beschikbaar. Cocaine zorgt ervoor dat er ineens meer dopamine vrij komt, hetzelfde resultaat, alleen 'andersom' bereikt. Het probleem met cocaine is dan wel dat jouw beperkte voorraad dopamine dan sneller leeg is dan de aanmaak kan bijhouden en je kunt het niet bij de apotheek krijgen (dus in coke zit vaak niet alleen coke, maar ook speed of bakpoeder). Dat maakt het probleem vaak alleen maar erger.

Ik merkte aan mezelf dus dat ik cocaine niet interessant vond als drugs, want ik ging er bijna van slapen. Toen ik dit dus aan een behandelaar voorlegde, was ineens het hele 'ADHD/PDD/Aangeborensores' wel weer plausibel. Dat ik dus een paar keer coke had geprobeerd heeft uiteindelijk een doorslag weten te forceren in het onderzoek bij het GGZ. Hieraan zou je dus direct bij jezelf kunnen zien dat die dopamine een behoorlijke kern van het probleem is bij PDD en aanverwanten, vandaar dat ik het vroeg.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 10-02-2009 14:01:36 ]

het is nog allemaal theorie he nicolaas, volgens mij is er nog geen emperisch bewijs dat methylphenidate werkingsmechanisme via dopamine gaat, er zijn hooguit wat indicaties zoals verhoging van dopamine na methylphenidaat inname

Verder werkt melatonine gewoon bij iedereen met slaapproblemen en heeft weinig te maken met PDD, de enige farmacotherapie die PDDers eventueel zouden kunnen krijgen is antipsychotica om gedragsstoornissen aan te pakken. Ik ken PDD niet als een dopamine syndroom, maar goed.

Ik heb trouwens een goede vergelijking hoe een autist zich voelt. Een autist is te vergelijken met een allochtoon. Je spreekt misschien de taal wel maar begrijpt de cultuur niet.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 14:11 schreef Re het volgende:
het is nog allemaal theorie he nicolaas, volgens mij is er nog geen emperisch bewijs dat methylphenidate werkingsmechanisme via dopamine gaat, er zijn hooguit wat indicaties zoals verhoging van dopamine na methylphenidaat inname

Volgens mij staat in de bijsluiter dat methylphenidaat de heropname van dopamine remt. Ik heb geen biologie gestudeerd, dus meer dan dat kan ik er niet van weten.

quote:

Verder werkt melatonine gewoon bij iedereen met slaapproblemen en heeft weinig te maken met PDD, de enige farmacotherapie die PDDers eventueel zouden kunnen krijgen is antipsychotica om gedragsstoornissen aan te pakken. Ik ken PDD niet als een dopamine syndroom, maar goed.

ADD en ADHD zijn (volgens de literatuur die ik ervan heb gelezen) voornamelijk het gevolg van storingen in de dopaminehuishouding. ADD en ADHD zijn nauw verwant met dyslexie, gilles de la tourette, autistische zever, etc.

Uiteraard werkt melatonine bij iedereen, de hersenen maken dat spul bij iedereen aan. Alleen het in gang zetten van het aanmaken en het afbreken is bij ADHD'ers problematisch omdat er iets mankeert bij die dopaminehuishouding. Autisme is niet voor de kat zijn kut verwant aan ADHD...

Uiteindelijk bestaat wetenschap niet (David Hume als ik het mij goed herinner), dus dat het allemaal nog theorie is, lijkt me logisch.

autisme is niet verwant aan ADHD ... het is alleen zo dat er heel veel comorbiditeit is wat nogal verwarrend kan zijn wat de primaire diagnose zou moeten zijn

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 14:44 schreef Re het volgende:
autisme is niet verwant aan ADHD ... het is alleen zo dat er heel veel comorbiditeit is wat nogal verwarrend kan zijn wat de primaire diagnose zou moeten zijn

Dan zijn mijn bronnen niet zuiver geweest. Excuses.

Edit:

http://www.adhd-autisme.nl/onderzoek.htm

quote:

Zo zijn er bij beide stoornissen in eerder onderzoek problemen geconstateerd in dezelfde cognitieve processen en worden er door middel van beeldvormend onderzoek beperkingen gevonden in het functioneren van dezelfde hersengebieden.

Er staat nergens dopamine en nergens dat het om exact dezelfde achterliggende processen gaat, maar goed. Zijn er echt precieze grenzen te trekken tussen iets als ADD en ADHD? Net als precieze grenzen tussen diersoorten.

[ Bericht 38% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 10-02-2009 15:48:08 ]

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 15:36 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

[..]

Dan zijn mijn bronnen niet zuiver geweest. Excuses.

er wordt natuurlijk best veel onderzoek naar gedaan en de hersenen zijn nog zo'n groot onbekend terrein, er zijn inderdaad wel degelijk bepaalde symptomen die overeenkomen tussen ADHD en PDD en zelfs hersengebieden die "aangetast" zijn en er zal nog erg veel onderzoek gedaan moeten worden om deze aandoeningen geheel te ontrafelen. Ik vind je best goed belezen iig en dat is al heel wat. Voor degene die er minder belezen over zijn vergelijk ik het altijd maar door bijvoorbeeld longkanker en verkoudheid te vergelijken, in beide gevallen voelt men zich ziek, veel hoesten en kortademigheid bijvoorbeeld, die symptomen worden veroorzaakt door dezelfde stimuli maar zijn geheel verschillend van origine.

Dopamine en Serotonine en Noradrenaline zijn neurotransmitters die in vele processen ingrijpen en de hersenen aansturen en verstoringen van die balans zorgen voor vele verschillende ziektebeelden, hoe dat allemaal in elkaar is gelinkt is gewoon een van de meest interessante onderzoeksgebieden. Ik pretendeer ook niet alles te weten gelukkig, lees net een artikel over de overeenkomsten en verschillen, volgens mij wel een gebalanceerd stukje: http://www.sersen.uk.net/docs/asd&adhd08.doc

quote:

Edit:

http://www.adhd-autisme.nl/onderzoek.htm
[..]

Er staat nergens dopamine en nergens dat het om exact dezelfde achterliggende processen gaat, maar goed. Zijn er echt precieze grenzen te trekken tussen iets als ADD en ADHD? Net als precieze grenzen tussen diersoorten.

nee die grenzen zijn er dus nog niet clear-cut omdat diagnose nog steeds niet gebaseerd is op bijvoorbeeld biomarkers of genetische parameters

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 10:46 schreef Maeghan het volgende:

Als ik solliciteer op een functie waarbij ik in principe weinig te maken heb met mensen (dus alleen maar papierwerk in de computer invoeren of zo), waarom moet ik dan ook nog sociaal zijn? En als de rest van de afdeling wel wil praten over de mode in nagellak en de andere kernzaken van het leven, dan kunnen ze toch gezellig met elkaar sociaal doen en mij met rust laten? Ik zie het probleem niet zo.

Dat is voor mij ook soms moeilijk. En je hoeft natuurlijk niet altijd "mee te doen". Maar de kern van wat ik wilde zeggen was eigenlijk; in die "sociale interacties" wordt wél heel vaak veel beslist en komt ook de sociale orde op het werk tot stand. Al die "teambuilding" sessies hoeven voor mij ook niet altijd zo, maar het helpt wel een zekere sociale cohesie te bewerkstelligen, hoe lullig de opdrachten soms ook zijn.

Ik kan gelukkig met iedereen wel een beetje praten, maar ik merk wel dat ik met degenen met wie ik ook echt een vriendschappelijk gesprek heb gehouden vaak veel beter werk. Als je "geen sociaal type" bent, bijvoorbeeld als autist (?), wellicht dat je dan toch nog veel kunt hebben aan vak gerelateerde praatjes? Dat kan lang niet met iedereen, maar als ik enthousiast heb gepraat over waar ik mee bezig ben geweest dan heb ik en die ander vaak weer een hoop bijgeleerd.

Het wat vagere "werksfeer" is misschien moeilijker te vatten. Maar functioneel "spelen" op het werk zal steeds belangrijker worden (en daarmee bedoel ik dus niet survivallen, maar "spelenderwijs" de zaken aanpakken") omdat het door werkgever én werknemer steeds meer gevraagd wordt. Dit zal inderdaad wel problemen opleveren met mensen die daar niet zo veel mee op hebben.

Ben het overigens volstrekt met je eens dat de "sociale types" soms opvallend 'onsociaal' zijn wanneer het op mensen aankomt die liever wat meer op zichzelf werken.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 10:50 schreef Maeghan het volgende:

Samenwerken is echt heel erg overrated.

Mwa, ben het met je eens dat de manier waarop het in het onderwijs terugkomt over het algemeen slecht is. En dan heb je de door jou aangehaalde nadelen.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 12:15 schreef Green1 het volgende:

Bij het werk dat ik voor ogen heb, doe je praktisch geen dingen samen. Je zit gewoon achter je eigen bureau en je komt je collega´s hooguit bij de koffieautomaat tegen, maar niet continue tijdens het werk.

Eerlijk gezegd denk ik dat we dit werk steeds minder zullen zien. Het gaat steeds meer om interactie en het dynamisch tot stand komen van diensten en producten. Een vaste taakomschrijving zal, denk ik, steeds zeldzamer worden. (Met de kanttekening dat ik lang niet altijd inzie waarom een bepaalde sector dat zou moeten doen.) Een voordeel voor als je dat niks vindt is wellicht dat een flink deel daarvan digitaal zal kunnen?

Maar misschien wordt het nu een managementpraatje, en wat te veel educated guessing van mijn kant

[ Bericht 7% gewijzigd door ThE_ED op 10-02-2009 20:04:02 ]

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 14:44 schreef Re het volgende:
autisme is niet verwant aan ADHD ... het is alleen zo dat er heel veel comorbiditeit is wat nogal verwarrend kan zijn wat de primaire diagnose zou moeten zijn

Dat was bij mij min of meer het geval, denk ik. (Ik kwam hier idd eigenlijk alleen ff kijken hoe het met Black_Tulip ging)

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 21:13 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Je wilde zeggen dat ik irl nog niet genoeg de oren van je hoofd lul over hoe het met me gaat?

ADD, hier kan ik op mijn eigen tempo lezen.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 15:49 schreef Re het volgende:

[..]

Dopamine en Serotonine en Noradrenaline zijn neurotransmitters die in vele processen ingrijpen en de hersenen aansturen en verstoringen van die balans zorgen voor vele verschillende ziektebeelden, hoe dat allemaal in elkaar is gelinkt is gewoon een van de meest interessante onderzoeksgebieden. Ik pretendeer ook niet alles te weten gelukkig, lees net een artikel over de overeenkomsten en verschillen, volgens mij wel een gebalanceerd stukje: http://www.sersen.uk.net/docs/asd&adhd08.doc

Ik maakte de denkfout dat de afwijkingen in dopamine de aanverwantschap was, maar het gaat dus om de hersengebieden waar de aanverwantschap overlappende symptomen vandaan komen? En met hersengebieden bedoelen ze dan de synaptische spleten of zoiets als een hersenhelft of een cortex?

Ik heb op mijn laptop nog geen Word, maar ik zal thuis eens lezen.

quote:

[..]

nee die grenzen zijn er dus nog niet clear-cut omdat diagnose nog steeds niet gebaseerd is op bijvoorbeeld biomarkers of genetische parameters

Het is volgens mij ook niet mogelijk om een duidelijke grens te hebben in de natuur. Het opdelen in soorten levert soms toch ook nog problemen op als de soorten bij elkaar in de buurt komen. Het zal wel een aantal generaties duren voor zulke dingen veel beter duidelijk zijn. Toen ik aan een opleiding psychologie begon viel het mij behoorlijk tegen wat er bekend is van de hersenen. We weten eigenlijk helemaal niks van de hersenen af als je bedenkt hoeveel erover te weten valt. Het bestaat voornamelijk uit "het is waarschijnlijk dat" en dat vond ik best jammer, had ik de mensheid toch weer overschat!

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 21:27 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat is allemaal heel leuk en aardig, maar zou je voordat je de meningen van de meerderheid klakkeloos opzij schuift eerst kunnen nagaan of je zo'n genie bent als een Darwin of een Newton?

Ik reageerde op Maegan, en opzettelijk niet op jou.

Waarschijnlijk vonden de machthebbers in de tijd van Darwin en Newton de beide heren ook geen genie. Als die heren zouden nagaan of ze genieen waren bij de lui die de meerderheid op dat moment vormden, dan werden ze vast ook voor gek versleten omdat ze lak hadden aan de heersende ideeen en meningen.

Of ik een genie ben vind ik ook helemaal niet boeiend, nog minder zal het mij boeien of een ander mij een genie vindt. Ik weet in elk geval wel dat ik mijn denkwijze zo weinig mogelijk laat beinvloeden door irrationeel gezever.

Ik snap niet goed waarom mijn genialiteit ineens relevant is voor dit topic. Wederom doe ik een poging dit irrelevante gedoe af te sluiten. Verwacht van mij geen reactie meer wanneer het hierover gaat.

[ Bericht 1% gewijzigd door Nicolaas_Copernicaars op 10-02-2009 22:16:16 ]

Gelukkig blijft deze topicreeks goed lopen, maar het wordt wel erg onoverzichtelijk om alles mee te nemen.
Daarnaast veel goede opmerkingen, dus op alles reageren zal niet gaan lukken zonder direct het volgende topic te moeten openen

Dopamine/melatonine/etc
De laatste tijd niet zo heel veel mee bezig gehouden, maar ik vermoed dat bij mij hier best wel wat dingen te vinden zijn. Mijn slaapritme is redelijk apart (zie tijdstip deze post...), ik zal het toch eens bij een behandelaar gaan droppen.

Genialiteit
Ja, ik ben geniaal
Buig in bewondering

School/studie/samenwerken
Samenwerken is samen werken. Het is hierbij onherroepelijk dat sommigen veel doen of weinig, beter hun best of niet, slecht werk afleveren of niet. Waar ik altijd problemen mee had was dat (mij) niet duidelijk was wat er moest gebeuren en hoe je dat moest doen. Nu kan je wel zeggen dat je op het hbo/de universiteit zelfstandig moet zijn, een beetje hulp of inlevingsvermogen had mij (en vele anderen, ook nu) enorm geholpen. Maar geen getreur over gedane zaken, in mijn werk moet ik regelmatig samenwerken en dat gaat redelijk goed

Autimeet
Het wordt passen en meten in de agenda, maar ik ga mijn best doen.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 22:10 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Je hoeft er niet eens het verschil in cultuur bij te halen. Een moedertaalspreker en iemand die dezelfde taal als tweede taal verwerft is eigenlijk al genoeg.

Ja dat kan ook.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 23:46 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik wil even zeggen dat ik mijn plannen wat betreft het organiseren van autisme meetings niet ben vergeten. Ik heb net een PM de deur uit gedaan aan een hele hoop mensen die sinds deel 11 in dit topic hebben gepost. Als je geen PM hebt gehad, maar je wil wel graag bij meetings zijn, vul dan onderstaande vragenlijst in.

1 Waar woon je? Als je dat niet wil zeggen, geef dan aan in welke regio van het land zodat mensen een beetje een idee hebben waar je zit.
2 Ga je liever reizen of meet je het liefst in je eigen woonplaats?
3 Waar wil je meeten? Bij jou thuis, een neutrale plek, bij iemand anders, etc.
4 Wat zou je graag willen doen tijdens de meet? Wil je iets leuks gaan doen? (geef dan even een suggestie) Wil je ergens een hapje eten of juist niet? Wil je samen koffie/thee drinken?
5 Met hoeveel mensen voel jij je het prettigst?
6 Zou je iemand die jij kent mee willen nemen?

Ik wacht nog even op reacties en dan wil ik een datum prikken voor de eerste meeting

Ik ben de vragenlijst al ingevuld en ik heb geen PM gehad. Dus vul ik de lijst nog een keer in.

1) Dordrecht
2) Zo lang het een centrale plaats ergens in Nederland is maakt mij het niet uit.
3) Geen voorkeur.
4) Van gewoon wat kletsen to iets leuks gaan doen. Doe maar een voorstel
5) Een klein groepje. Maar het is geen must.
6) Op dit moment geen behoefte aan om iemand mee te nemen. Eerlijk gezegd zou ik ook niet weten wie.

Over een meeting: geen interesse.

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 00:17 schreef Stupendous76 het volgende:
Dopamine/melatonine/etc
De laatste tijd niet zo heel veel mee bezig gehouden, maar ik vermoed dat bij mij hier best wel wat dingen te vinden zijn. Mijn slaapritme is redelijk apart (zie tijdstip deze post...), ik zal het toch eens bij een behandelaar gaan droppen.

Werk je gewoon regelmatig? Heb je een officieele ADHD diagnose? Dat voorschrijven schijnt een behoorlijk intensief trajectje te zijn met heel nauwlettende medicijninname. Ik heb er een boek van thuisliggen dat ik kreeg van iemand die naar een ADHD symposium was geweest. Echt iets voor ADHD'ers om zulke dingen heel secuur te moeten doen...

Een week vrij nemen en dan gaan ze je natuurlijke ritme bepalen. Dus uit jezelf wakker worden, niet door telefoons of wekkers of internet of zonlicht etc. Het was een behoorlijk veeleisend gedoe en volgens mij alleen echt interessant als je ONTZETTEND veel last hebt van je verklooide ritme. Het scheen trouwens ook goed voor de gezondheid te zijn om overdag meer activiteit te hebben, minder kans op kanker etc., maar daar was nog lang niet genoeg onderzoek naar gedaan om er iets zinnigs over te zeggen.

Ik heb het zelf overwogen (dat doe ik nog steeds, want ik slaap doorgaans niet voor het 4 uur, gelukkig heb ik geen werk!), maar ik ben bang dat mijn leven dan teveel om het slikken van pillen gaat draaien. Met regelmaat Ritalin slikken lukt me al niet.

Je ritme valt trouwens nog wel mee. Het is hier nu tien voor vier. .

Een vraagje aan Re:

Ik neem aan dat je een opleiding doet in de richting van neuropsychologie? PDD-NOS boeken die aan te raden zijn/gebruikt worden in opleidingen?

quote:

Op maandag 9 februari 2009 15:29 schreef ScarFace- het volgende:

[..]

Heb er ook wel eens last van. Sommige dagen veel meer dan andere.
Ik heb wel een gedachte om medicijnen om in slaap te komen te vragen bij de huisarts, voor de keren dat het nodig is 1-2 keer per week is dat waarschijnlijk.
Weet alleen niet of ik dat door moet zetten ik wacht er denk nog wel even mee weet niet precies waarom

Het spijt me dat ik mezelf quote hehe mja.
Moet maar, door de erg lange posts hier is het overzicht vrij ver te zoeken vind ik.

Kreeg van de dokter een boekje mee.
Met onder andere een ''slaapdagboek'' om in te vullen wanneer je wilt slapen, slaapt, koffie drink etc etc.
Is het een heel raar voorstel om de huisarts te vragen of ik misschien voor medische marihuana in aanmerking kom?
Eigenlijk weet ik het ook niet precies het is niet zo dat ik dat per se wil, maar lijkt me minder schadelijk dan sommige medicijnen die je ook maar tijdelijk mag gebruiken enzo.
En ik ben nog geen 18 dus nu mag ik het niet eens kopen, en als de huisarts het voorschrijft hebben mn ouders er ook wel begrip voor denk ik zo.
Zomaar een gedachte, zomaar een droom
Zomaar een morgen met 3 uur slaap bij de dokter komen en dan die wekker

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 03:51 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Over een meeting: geen interesse.

Een vraagje aan Re:

Ik neem aan dat je een opleiding doet in de richting van neuropsychologie? PDD-NOS boeken die aan te raden zijn/gebruikt worden in opleidingen?

Ik ben medisch farmacoloog met specialisatie in de (neuro)psychiatrie (met name gedragstoornissen). En op wat voor een niveau wil je leesvoer hebben?

Als behandelaar/academicus
CLINICAL ASSESSMENT AND INTERVENTION FOR AUTISM SPECTRUM DISORDERS

Edited By Johnny Matson, Louisiana State University, Baton Rouge, USA
Hardbound, 446 pages, publication date: MAR-2008
ISBN-13: 978-0-12-373606-2

Als patient/ouder
UNDERSTANDING AUTISM

By Susan Dodd
Paperback, publication date: DEC-2004
ISBN-13: 978-1-875897-80-3
ISBN-10: 1-875897-80-1


maar er zijn zoveel boeken hierover

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 10:03 schreef Re het volgende:

[..]

Ik ben medisch farmacoloog met specialisatie in de (neuro)psychiatrie (met name gedragstoornissen). En op wat voor een niveau wil je leesvoer hebben?

Als behandelaar/academicus
CLINICAL ASSESSMENT AND INTERVENTION FOR AUTISM SPECTRUM DISORDERS

Edited By Johnny Matson, Louisiana State University, Baton Rouge, USA
Hardbound, 446 pages, publication date: MAR-2008
ISBN-13: 978-0-12-373606-2

Als patient/ouder
UNDERSTANDING AUTISM

By Susan Dodd
Paperback, publication date: DEC-2004
ISBN-13: 978-1-875897-80-3
ISBN-10: 1-875897-80-1


maar er zijn zoveel boeken hierover

Nou, het ermee omgaan vind ik niet zo boeiend. Het gaat me meer over het neurologische verhaal erachter. Dus patient/ouder valt dan af. Spul dat meer op de biologische materie in gaat.

Dan is het eerste boek wel interessant denk ik , maar ik zal nog even verder kijken... je hebt natuurlijk verschillende handboeken van mental health etc...

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 13:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat hulpeloze gevoel dat ik wist dat mijn hulp gebruikt kon worden, maar dat ik geen idee had hoe ik nuttig kon zijn had ik op de scouting vaak. Dan gingen we weer eens koekjes bakken of samen koken, sowieso al dingen waar ik geen ervaring mee had toen. En iedereen was enthousiast uit zichzelf een steentje aan het bijdragen en ik stond daar maar een beetje te kijken en ik had echt geen idee wat te doen

Dat gevoel ken ik ook. Maar nu zeg ik gewoon dat ga ik doen en dan voel ik mij niet zo hulpeloos meer.
Trouwens ik heb ook op scouting gezeten. Al dat was niet altijd even leuk door dit soort dingen.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2009 22:02 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik ging studeren omdat je dat nou eenmaal doet als je het VWO af hebt. Het hielp dat ik dacht een leuke studie uitgekozen te hebben, maar verder had ik niet echt een doel. Ik had geen behoefte om een jaartje te werken en geen geld om op reis te gaan. Dan is het al snel duidelijk.

Ja dat ook wel. Ik had ook wel affiniteit met andere dingen waarbij eigenlijk alleen opleidingen op MBO-niveau waren (of misschien zijn ze er wel op hoger niveau, maar ik heb er iig nooit van gehoord). Maar dat viel dus af, want na VWO ga je niet zo snel MBO doen.

quote:

Normaal ga ik er vanuit dat mensen die betaald worden voor het werk dat ze doen en een lange tijd bezig zijn, goed zijn in wat ze doen. Anders zouden ze zijn ontslagen, toch? Maar er zijn wat ontstellende voorbeelden die bewijzen dat dat niet waar is. Ik kan me daar zo kwaad over maken.

Tja, hebben we eht al eens over gehad geloof ik... Normale mensen worden opgeleid voor een beroep, universitaire docenten zijn vaak onderzoekers die zonder docentenopleiding ook les geven. En soms vinden ze dat ook minder leuk dan onderzoek en laten ze dat iets te duidelijk merken.

quote:

Bij American Studies (geschiedenis en literatuur) vond ik dat ook nog wel leuk. Maar zodra het ging over Determiner Phrases met een al dan niet lege D (je ziet hem niet, maar hij is er wel!) begon ik anders te piepen. Of eigenlijk ver daarvoor al, but you get my point. Taalwetenschappelijke theorie is niet leuk. Het is droog en saai. Het is te begrijpen als je bereid bent je er doorheen te worstelen, maar dat is een rotklus.

Och, je brengt nare herinneringen boven met die lege D's. Overigens hadden we die lessen van een docent die ik altijd Cowboy Bill noemde en die onwijs stonk.

quote:

Ga dan op zoek naar hoe je iets kunt betekenen voor de wetenschap, wereld of dieren op een manier die jou ook gelukkig maakt

Ik ben bezig hoor. Ik leer me suf over wijn en gedistilleerd in de hoop daar ooit 'verder' mee te komen, ik ben lid van WNF, Greenpeace en de Vogelbescherming en ik begin binnenkort als vakbondskaderlid.

quote:

Je bent consequent met je typo's, interessant Ik vind literatuurwetenschap ook niet echt wetenschap, maar misschien weet ik te weinig over literatuurwetenschap om daar iets over te zeggen.

Kwestie van een snelle linkerringvinger (overigesn een leuk woord om te typen - en zie je, ik doe het weer... Weer eerst linkerringvinger en dan de rechterwijsvinger...).

quote:

Is postmodernisme een literatuurstroming....?

En de combiwasmachien gaat naar.... *tromgeroffel*

Leuk dat er in dit draadje zoveel en ook openlijk wordt gediscussieerd over autisme en verwante stoornissen. Nu heb ik vorig jaar iemand ontmoet (een concullega). De eerste ontmoeting hebben we gewoon kennisgemaakt en een fietstocht gemaakt.

Later vertelde hij dat hij autisme heeft. Ik vertelde hem dat ik daarvan een lichte vorm heb. Daarop zei hij: "toen een van jouw collega’s mij vertelde dat je bij het gemeentelijk reïntegratiebedrijf zit, wist ik dat jij het ook hebt." Ik vond het een vreemde manier van verbanden leggen.

Sindsdien praat hij zo’n driekwart van de tijd over autisme. Hier ben ik min of meer op ingegaan, waar ik achteraf eigenlijk spijt van heb. Het lijkt mij gewoon leuker om over hobby’s te praten (wie niet?), zoals ik dat al jaren met mijn vrienden doe.

Maar: is het gebruikelijk dat mensen met een vorm van autisme veel over hun persoonlijkheid vertellen tijdens real-life ontmoetingen?

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 03:51 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:
Over een meeting: geen interesse.
[..]

Werk je gewoon regelmatig? Heb je een officieele ADHD diagnose? Dat voorschrijven schijnt een behoorlijk intensief trajectje te zijn met heel nauwlettende medicijninname. Ik heb er een boek van thuisliggen dat ik kreeg van iemand die naar een ADHD symposium was geweest. Echt iets voor ADHD'ers om zulke dingen heel secuur te moeten doen...

Een week vrij nemen en dan gaan ze je natuurlijke ritme bepalen. Dus uit jezelf wakker worden, niet door telefoons of wekkers of internet of zonlicht etc. Het was een behoorlijk veeleisend gedoe en volgens mij alleen echt interessant als je ONTZETTEND veel last hebt van je verklooide ritme. Het scheen trouwens ook goed voor de gezondheid te zijn om overdag meer activiteit te hebben, minder kans op kanker etc., maar daar was nog lang niet genoeg onderzoek naar gedaan om er iets zinnigs over te zeggen.

Ik heb het zelf overwogen (dat doe ik nog steeds, want ik slaap doorgaans niet voor het 4 uur, gelukkig heb ik geen werk!), maar ik ben bang dat mijn leven dan teveel om het slikken van pillen gaat draaien. Met regelmaat Ritalin slikken lukt me al niet.

Je ritme valt trouwens nog wel mee. Het is hier nu tien voor vier. .

Een vraagje aan Re:

Ik neem aan dat je een opleiding doet in de richting van neuropsychologie? PDD-NOS boeken die aan te raden zijn/gebruikt worden in opleidingen?

Ik heb een normale baan en heb een waarschijnlijkheidsdiagnose PDD-NOS
Maar ik heb al redelijk lang problemen met slapen, of beter: mijn slaapgedrag (bijvoorbeeld slaapparalyse) Ik vermoed dat er bij mij een aantal verbanden liggen tussen de verschillende symptomen, maar hoe en waar weet ik nog niet.

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 13:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat hulpeloze gevoel dat ik wist dat mijn hulp gebruikt kon worden, maar dat ik geen idee had hoe ik nuttig kon zijn had ik op de scouting vaak. Dan gingen we weer eens koekjes bakken of samen koken, sowieso al dingen waar ik geen ervaring mee had toen. En iedereen was enthousiast uit zichzelf een steentje aan het bijdragen en ik stond daar maar een beetje te kijken en ik had echt geen idee wat te doen

Zoiets, gelijke ervaring van circa 98% (alleen heb ik nooit op de scouting gezeten)

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 17:37 schreef sempron2400 het volgende:

Sindsdien praat hij zo’n driekwart van de tijd over autisme. Hier ben ik min of meer op ingegaan, waar ik achteraf eigenlijk spijt van heb. Het lijkt mij gewoon leuker om over hobby’s te praten (wie niet?), zoals ik dat al jaren met mijn vrienden doe.

Kun je dat niet gewoon zeggen dan? Al dan niet 'vriendelijk'. Ik kan me voorstellen dat je niet altijd bezig wilt zijn met wat je 'mankeert' en dat het soms ook heel vermoeiend is omdat je dan te veel na gaat denken over dingen. Misschien begrijpt die collega dat wel?

Of dat je er gewoon af en toe over praat en als je het zat bent, dat je gewoon zegt "nou, we hebben het nu wel weer genoeg over autisme gehad".

Of ga samen trainen voor de marathon of zo, dan is ie te veel buiten adem om over autisme te praten

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 17:37 schreef sempron2400 het volgende:
Leuk dat er in dit draadje zoveel en ook openlijk wordt gediscussieerd over autisme en verwante stoornissen. Nu heb ik vorig jaar iemand ontmoet (een concullega). De eerste ontmoeting hebben we gewoon kennisgemaakt en een fietstocht gemaakt.

Later vertelde hij dat hij autisme heeft. Ik vertelde hem dat ik daarvan een lichte vorm heb. Daarop zei hij: "toen een van jouw collega’s mij vertelde dat je bij het gemeentelijk reïntegratiebedrijf zit, wist ik dat jij het ook hebt." Ik vond het een vreemde manier van verbanden leggen.

Sindsdien praat hij zo’n driekwart van de tijd over autisme. Hier ben ik min of meer op ingegaan, waar ik achteraf eigenlijk spijt van heb. Het lijkt mij gewoon leuker om over hobby’s te praten (wie niet?), zoals ik dat al jaren met mijn vrienden doe.

Wat Maeghan al zegt, breng het subtiel doch duidelijk dat je nu eens over wat anders wilt praten.

quote:

Maar: is het gebruikelijk dat mensen met een vorm van autisme veel over hun persoonlijkheid vertellen tijdens real-life ontmoetingen?

Hoe had jij het anders willen hebben?

edit: typo

[ Bericht 0% gewijzigd door Stupendous76 op 11-02-2009 20:54:58 ]

Uiteindelijk heb ik het maar kenbaar gemaakt. Ik was er in het begin terughoudend mee, omdat veel mensen tamelijk flexibel naar mij toe zijn. Omdat ik juist een moeilijke periode had overwonnen, was het af en toe inderdaad vermoeiend om weer over het onderwerp autisme te praten.

Soms vertel ik iemand dat ik ‘een communicatieve beperking heb’, zelden heb ik het er over dat ik een milde vorm van autisme heb - alleen als ik iemand al langer ken of als er naar gevraagd wordt. Mijn carrière is er tot nu toe helaas min of meer door vergooid, maar afgezien van de misgelopen vakanties en auto ondervind ik er niet zoveel last van.

Trainen voor een marathon vind ik niet zo’n gek idee, ben momenteel aan het trainen voor de halve afstand.

Ik kwam dus net een stukje tegen van iemand op een site wat ik jullie toch niet wil onthouden:

quote:

Ik stel ook wel vragen over dingen waarvan ik weet dat het antwoord zeker onbekend is bij de toehoorder, over mijn fieps. Bijvoorbeeld: hoeveel Diemenaren rijden er gemiddeld per week over de Pass dal Güglia (Julierpass). Of: als men het wc-bezoek als functie van de tijd zou meten op een wc op een camping, waarbij het verschil tussen poepen en plassen aan de hand van een grote en kleine knop voor doortrekken wordt bepaald, hoe zou deze functie er dan uitzien, en hoe hangt de vorm en omvang daarvan af van de plaats van de camping, het seizoen en de demografische omstandigheden? Tot mijn verbazing zijn er ook mensen die dit niet zouden willen weten. Mijn ouders willen niet dat ik dit soort vragen stel waar anderen bij zijn. Ook dat begrijp ik niet.

http://www.topjaklont.org/nl/asperger/asperger.html

Ik prijs mij gelukkig dat ik dat probleem niet heb.

quote:

Op woensdag 11 februari 2009 23:49 schreef Maeghan het volgende:
Ik kwam dus net een stukje tegen van iemand op een site wat ik jullie toch niet wil onthouden:
[..]

http://www.topjaklont.org/nl/asperger/asperger.html

Ik prijs mij gelukkig dat ik dat probleem niet heb.

Hmm, ik ken wel iemand die zo iets dergelijks heeft met feiten/data, maar dan (lang niet) zo erg als hier staat (gelukkig)

Aan de andere kant, dit stukje:

quote:

Of: als men het wc-bezoek als functie van de tijd zou meten op een wc op een camping, waarbij het verschil tussen poepen en plassen aan de hand van een grote en kleine knop voor doortrekken wordt bepaald, hoe zou deze functie er dan uitzien, en hoe hangt de vorm en omvang daarvan af van de plaats van de camping, het seizoen en de demografische omstandigheden?

Lijkt heel sterk op wiskunde die ik heb gehad...

Ik heb zitten nadenken en ben er achter gekomen dat mijn enige houvast die ik op dit moment heb is dat ik binnenkort getest word. En dat is eigenlijk niet goed. Maar ik voel dat dit voor mij op dit moment nodig die zekerheid. Aangezien ik ben vast gelopen op de arbeidsmarkt. Misschien kan dit labeltje duidelijkheid scheppen voor mij.
Als er niks uit die test komt dan weet ik eigenlijk wat ik dan verder moet.

Ook twijfel ik of ik het werk waarvoor ik ben opgeleid nog wel wil blijven doen. Of misschien toch iets anders gaan doen. Maar wat dan? En is het wel verstandig om die beslissen nu te maken. Ik weet het niet.

Ik heb ook welleens dat ik als ik sta, dat ik dan voel dat mijn hoofd alle kanten op zweeft. En dan weet ik effe niet wat ik moet doen of wie ik moet helpen. Ik kan dan weer wel goed opletten tijdens een potje basketballen. Maar het opzeten van een tent met geluid en licht en instrumenten loop ik afentoe zomaar heeb en weer zonder duidelijk doel. is dat autisme?

Lijkt meer op adhd of iets dergelijks.

quote:

Op donderdag 12 februari 2009 01:17 schreef tijnbrein het volgende:
Ik heb zitten nadenken en ben er achter gekomen dat mijn enige houvast die ik op dit moment heb is dat ik binnenkort getest word. En dat is eigenlijk niet goed. Maar ik voel dat dit voor mij op dit moment nodig die zekerheid. Aangezien ik ben vast gelopen op de arbeidsmarkt. Misschien kan dit labeltje duidelijkheid scheppen voor mij.
Als er niks uit die test komt dan weet ik eigenlijk wat ik dan verder moet.

Ook twijfel ik of ik het werk waarvoor ik ben opgeleid nog wel wil blijven doen. Of misschien toch iets anders gaan doen. Maar wat dan? En is het wel verstandig om die beslissen nu te maken. Ik weet het niet.

Ik zeg: bij twijfel niet oversteken.

En dat je die duidelijkheid nodig hebt kan ik me heel goed voorstellen, dus wacht het onderzoek lekker af. Dat het nu een grote rol in je leven speelt is denk ik niet meer dan normaal, al zou het wel goed zijn als je probeerde af en toe afleiding te zoeken.