PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 13

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:49 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

De vraag is: houdt hij überhaupt wel van haar? Dat lijkt me een relevante vraag in een relatie. Je bent toch in een relatie omdat je van elkaar houdt? En het is niet haar fout dat ze zich zorgen maakt of en zo ja, hoe hij van haar houdt. Er zijn geen betere of slechtere manieren van 'houden van', maar wel onprettigere om mee te maken als partner.

ZIJ vindt zijn manier van houden van toch niet in orde? ZIJ vindt het erg en wil dat het anders is. Dan is het niet zo zeer zijn fout dat hij de dingen op zijn eigen manier doet. Zij wil blijkbaar dat hij iets is wat hij niet kan zijn voor haar; iemand die op dezelfde manier 'houdt van' als zij. Blijkbaar heeft hij dat wel altijd gedaan, maar niet volgens de manier waarop het in haar straatje past. Dat het niet in haar straatje past is geen probleem hoor, dat mag iedereen zelf weten en dat is net zo min fout als goed, maar het is niet zijn schuld dat het zo is. Het is ook niet haar schuld dat het zo is, maar het is haar misschien wel kwalijk te nemen dat ze niet inziet dat ze een kortzichtige manier van 'houden van' heeft. Dat veel eerder dan het de diagnose kwalijk nemen.

Overigens heb ik nergens gezegd dat hem geen blaam treft, maar waarschijnlijk heeft hij gewoon meer tijd nodig om zichzelf te leren kennen en de heersende opvattingen kritischer te bekijken. Zoals ik een aantal mensen hier al heb horen zeggen: wat de omgeving van je denkt, moet je echt loslaten. Je leeft met jouw manier van doen en aanpassen moet van twee kanten komen. Anders blijf je beter uit elkaars buurt.

En dat hij er nu niet meer op zit te wachten lijkt me logisch. Als ik signalen (en voor mij zijn dat de woorden die ze uitspreekt, niet van dat wazige gezever aan lichaamstaal of wat dan ook) van een meid krijg dat ze geen interesse heeft, dan gaat de knop om en ga ik naar iets anders met mijn energie. Duidelijkheid en eerlijkheid zijn voor mij in elk geval de basis van een goede verstandhouding.

Ik heb daar ook over nagedacht wat liefde is en wat is houden van. Ik zelf heb geen idee wat liefde is nu echt is en wat houden is nog minder. Ik wou dat ik het wist. Voor mij is het een gevoel dat lastig te omschrijven is en niet te bevatten is.

Vinden jij, jezelf ook weleens niet goed genoeg voor iemand? Omdat jij vindt dat hij/zij beter verdiend dan jou.

Met dit gevoel loop ik al lang rond. Dan vind ik een meisje leuk maar eigenlijk vind ik mijzelf niet goed genoeg voor haar.

pvt

Terugvind PDD'er.
Childintime, nog bedankt, voor je bericht/uitleg over de zzp.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 13:20 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Het spijt me voor jullie dat de diagnose de aanleiding is geweest om uit elkaar te gaan. Het hoeft niet zo te gaan, maar misschien is het nu beter voor hem.

Ik heb nu zelf al bijna vijf jaar een relatie met ThE_ED. We hebben zo af en toe onze problemen, maar mijn autisme is niet specifiek een issue. Hoogstens komt het voor dat mijn vriend zich aan een eigenschap van mij ergert en dat we niet weten of die eigenschap autisme is of niet.

Het is inmiddels inderdaad uit, hij heeft er vanmorgen definitief een punt achter gezet. Ik heb totaal kapot ervan.
Ik hoor een boel verschillende reaties op onze situatie, van verwijten tot begrip. Het is niet zo dat ik geen genoegen neem met zijn manier van 'houden van', maar hij heeft me verteld dat hij om de haverklap 'verliefd' denkt te zijn op allerlei mensen naast mij. Hij zegt ook dat hij niet weet of het echt verliefd zijn is, of meer houden van de aandacht. Hij heeft ook gezegd dat hij niet weet of dat bij mij anders is of niet, en dat ik dus misschien voor zijn part door een van al die meiden vervangen kan worden. Ik vind het dus niet erg dat hij op een andere manier van mij houdt, maar ik moet wel weten dat ik meer voor hem beteken dan al die andere meiden waar hij verliefd op zegt te zijn. En daar was hij heel eerlijk over, dat weet hij niet.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 14:10 schreef Nicolaas_Copernicaars het volgende:

En dat hij er nu niet meer op zit te wachten lijkt me logisch. Als ik signalen (en voor mij zijn dat de woorden die ze uitspreekt, niet van dat wazige gezever aan lichaamstaal of wat dan ook) van een meid krijg dat ze geen interesse heeft, dan gaat de knop om en ga ik naar iets anders met mijn energie. Duidelijkheid en eerlijkheid zijn voor mij in elk geval de basis van een goede verstandhouding.

Deze signalen heeft hij nooit van mij gehad. Sterker nog, ik heb tot het laatst toe geprobeerd om te redden wat er gered kon worden en heb iedere keer als het onderwerp ter sprake kwam enorm zitten janken... wat ik nu ook weer zit te doen. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik interesse verloor op het moment dat hij de diagnose kreeg. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn in deze moeilijke periode, maar hij heeft duidelijk te kennen gegeven dit zelf op te willen lossen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 16:51 schreef Black_Tulip het volgende:

Als ik jullie was (ik weet je username niet uit mijn hoofd maar je weet wie ik bedoel), zou ik nog eens goed gaan kijken naar hoe de relatie was voor de diagnose. Als je daar tevreden mee was, verandert de diagnose daar niets aan. Als je daar niet tevreden mee was, is het misschien verstandig te kijken welke problemen er werden veroorzaakt door zijn PDD-NOS. En ik geloof dat hij de beslissing heeft gemaakt om daar alleen achter te komen.
[..]

Vóór de diagnose is het ook al een keer op een haar na uit geweest, maar toen hebben we besloten er toch voor te knokken. Ik heb altijd genoeg van hem gehouden om de moeilijke tijden (die we regelmatig hadden) door te komen, en ik denk dat hij het ook fijn genoeg vond met mij om ervoor te gaan. Maar ik ben ook geen makkelijk persoon om mee samen te zijn, dat geef ik meteen toe. Dus ik denk dat hij nu al z'n energie nodig heeft om aan zichzelf te werken en dat hij mijn grillen daar niet bij kan hebben, en dat accepteer ik helemaal en dat snap ik ook heel goed. Maar ik mis hem nu al zo veel..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 14:17 schreef tijnbrein het volgende:
...
Met dit gevoel loop ik al lang rond. Dan vind ik een meisje leuk maar eigenlijk vind ik mijzelf niet goed genoeg voor haar.

Gebrek aan zelfwaardering en zelfkennis, klinkt heel herkenbaar.

_{tevens tvp}

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:27 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Gebrek aan zelfwaardering en zelfkennis, klinkt heel herkenbaar.

_{tevens tvp}

Maar wat kan je er aan doen omdat te veranderen?

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:01 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Het is inmiddels inderdaad uit, hij heeft er vanmorgen definitief een punt achter gezet. Ik heb totaal kapot ervan.
Ik hoor een boel verschillende reaties op onze situatie, van verwijten tot begrip. Het is niet zo dat ik geen genoegen neem met zijn manier van 'houden van', maar hij heeft me verteld dat hij om de haverklap 'verliefd' denkt te zijn op allerlei mensen naast mij. Hij zegt ook dat hij niet weet of het echt verliefd zijn is, of meer houden van de aandacht. Hij heeft ook gezegd dat hij niet weet of dat bij mij anders is of niet, en dat ik dus misschien voor zijn part door een van al die meiden vervangen kan worden. Ik vind het dus niet erg dat hij op een andere manier van mij houdt, maar ik moet wel weten dat ik meer voor hem beteken dan al die andere meiden waar hij verliefd op zegt te zijn. En daar was hij heel eerlijk over, dat weet hij niet.

Het kan zijn dat hij 'verliefd zijn' verwart met iets anders. Voor jou was/is het verliefd zijn, hij heeft dat ook gehad, maar denkt dat het wat anders was; iets wat hij bij anderen ook heeft.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:07 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Deze signalen heeft hij nooit van mij gehad. Sterker nog, ik heb tot het laatst toe geprobeerd om te redden wat er gered kon worden en heb iedere keer als het onderwerp ter sprake kwam enorm zitten janken... wat ik nu ook weer zit te doen. Je kan veel van me zeggen, maar niet dat ik interesse verloor op het moment dat hij de diagnose kreeg. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn in deze moeilijke periode, maar hij heeft duidelijk te kennen gegeven dit zelf op te willen lossen.

Als hij echt autistisch is, dan werkt dat alleen maar averechts, dan begrijpt hij het niet: hij ziet wel de emotie maar legt niet de link met jouw reden daarvoor.
Je kan hem niet af en toe opzoeken om te vragen hoe het dan met hem gaat?

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:34 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Als hij echt autistisch is, dan werkt dat alleen maar averechts, dan begrijpt hij het niet: hij ziet wel de emotie maar legt niet de link met jouw reden daarvoor.
Je kan hem niet af en toe opzoeken om te vragen hoe het dan met hem gaat?

Ik wou dat zoiets kon, maar ik hou nog steeds heel veel van hem en iedere keer dat ik hem nu zie mis ik hem zo erg dat ik meteen in janken uit barst... daar heeft hij natuurlijk niks aan..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:37 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Ik wou dat zoiets kon, maar ik hou nog steeds heel veel van hem en iedere keer dat ik hem nu zie mis ik hem zo erg dat ik meteen in janken uit barst... daar heeft hij natuurlijk niks aan..

Loopt hij nog een bij psycholoog ofzo? Misschien kan je daar om hulp vragen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:38 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Loopt hij nog een bij psycholoog ofzo? Misschien kan je daar om hulp vragen.

Hij is eigenlijk het hele traject pas net begonnen. Een week of 2 geleden kreeg hij de diagnose en over 2 weken heeft hij weer een afspraak waarin ze gaan kijken hoe nu verder. Dus ik weet niet of hij begeleiding krijgt of wat dan ook, ik weet helemaal niet hoe zoiets in z'n werk gaat. Ik weet wel dat ik er vanaf nu weinig meer mee te maken heb. Hoeveel zorgen ik me ook om hem maak, ik kan niks meer doen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:43 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Hij is eigenlijk het hele traject pas net begonnen. Een week of 2 geleden kreeg hij de diagnose en over 2 weken heeft hij weer een afspraak waarin ze gaan kijken hoe nu verder. Dus ik weet niet of hij begeleiding krijgt of wat dan ook, ik weet helemaal niet hoe zoiets in z'n werk gaat. Ik weet wel dat ik er vanaf nu weinig meer mee te maken heb. Hoeveel zorgen ik me ook om hem maak, ik kan niks meer doen.

Dat is vervelend. Misschien als jij en vriend samen met een psycholoog praten kunnen jullie er uit komen.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dat is vervelend. Misschien als jij en vriend samen met een psycholoog praten kunnen jullie er uit komen.

Op zoiets hoop ik heel stiekem nog, maar ik krijg erg het gevoel dat hij al min of meer afscheid van mij heeft genomen. Ik vind ook dat ik me niet angstvallig aan hem vast moet klampen als hij duidelijk te kennen geeft er geen toekomst meer in te zien. Hoeveel pijn mij dat ook doet, ik moet dat toch accepteren..

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:50 schreef M_Frohike het volgende:

[..]

Op zoiets hoop ik heel stiekem nog, maar ik krijg erg het gevoel dat hij al min of meer afscheid van mij heeft genomen. Ik vind ook dat ik me niet angstvallig aan hem vast moet klampen als hij duidelijk te kennen geeft er geen toekomst meer in te zien. Hoeveel pijn mij dat ook doet, ik moet dat toch accepteren..

Wie weet komt het nog goed allemaal. Sterkte met de hele situatie.

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:53 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Wie weet komt het nog goed allemaal. Sterkte met de hele situatie.

dank je

quote:

Op zondag 1 februari 2009 21:31 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Maar wat kan je er aan doen omdat te veranderen?

Geen idee. Black_Tulip heeft eens gepost dat dingen doen je eigenlijk niet zou doen helpt (je krijgt ervaring) (en dat werkt overigens ook), verder zou ik het niet weten. Helaas.

tvptje

tvp

En snel maar weer een tvp'tje