Dagboekvaneenkindermeisje.com - deel 12.

Ik dacht wel dat die andere dicht zou gaan ja

quote:

Op maandag 2 april 2007 20:57 schreef wonderer het volgende:
Ik dacht wel dat die andere dicht zou gaan ja

Teveel hoofdletters in de topictitel.

Het was desalniettemin (leuk woord, desalniettemin) veelbelovend. Ik blijf nog even plakken. Zonder vocht voorlopig JAM.

quote:

Op maandag 2 april 2007 20:41 schreef JAM het volgende:
De gekuisde versie van DAGBOEK VAN EEN KUTHOER - DEEL 12 .

Goeie titel, wel. Catchy

Dit wordt hem niet, nee.

5% Terug Vind Percentage

quote:

Op dinsdag 3 april 2007 23:52 schreef Hihat het volgende:
5% Terug Vind Percentage

Nu even iets heel anders, JAM.

Ik lees zojuist Borges "Siete Noches", (lafjes in het Nederlands hoor), en die speelt het voor elkaar om een boek, geschrift, "De Divinna Commedia", te beschouwen zonder het te anaaliseren, c.q. te verkrachten.
Het is dus mogelijk!

Het immer te bewaren Overzicht:

Het prilste begin in [R&P]:
leuke vader bij wie ik oppas...
Leuke vader bij wie ik oppas... deel 2
Leuke vader bij wie ik oppas... (deel 3).

Het echte verhaal + nasleep in [TTK]:
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 6)
Dagboek van een kindermeisje. Deel zeven.
Dagboek van een kindermeisje. Deel acht.
Dagboek van een kindermeisje. Deel negen.
Dagboek van een kindermeisje, deel 10
Dagboekvaneenkindermeisje.com deel 11
Dagboekvaneenkindermeisje.com - deel 12.

De na de publicatie losgebarsten copyrightcontroverse in [FB]:
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topic
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topics #2
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topics #3
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topics #4
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topics #5
Kindermeisje Dagboek vs Copyrights op FOK!topics #6
Dagboek van Karin Overmars vs FOK! (Slot)
Dagboek Karin Overmars vs FOK! #8 The Afterparty
Dagboek Overmars vs FOK! #9 Nagekomen Berichten

Overige links:
Frontpage item: Fok!forumtopic in boekvorm te koop
Frontpage item: FOK!radio: rel rond FOK!-topic als boek
Fok weblog: Dagboekvaneenkindermeisje.com
Fok!Radio
Uitgeverij Rothschild & Bach
Bespreking op Boekmeter.nl
Marie-José Klaver op NRC.nl: "Kindermeisje Nadine onthult identiteit"
Fitnesblog.nl interview met 'spinnende schrijfster' Karin Overmars deel 1 2 3 4 5
BRIGHT :: cult special, goed artikel "Van forumthread tot roman"
Hier even op het Dagboek stemmen bij LiterairNederland.nl
Dé website dagboekvaneenkindermeisje.com


Het dagboek krijgt ondertussen op Bol.com en elders lovende recensies van zijn lezers:

quote:

(*)(*)(*)(*)(*) 18 april 2007 Huizen - Een ontdekking!

Een onverwacht goed boek, geschreven in een stijl die me deed denken aan wat je in engels talige literatuur tegenkomt van Nick Hornby of Bret Easton Ellis. In dit boek vertelt Nadine S. over haar tijd bij een rijke familie in Amsterdam-Zuid, tegelijkertijd overlijdt haar moeder. Verder reageert ze op de reacties van meelevende lezers op een internet forum waar het boek is ontstaan. Dit werkt heel goed, omdat de schrijfster hiermee in het verhaal van perspectief veranderd. Volgens mij is dit de eerste roman die op internet is geschreven, ik heb gekeken op dagboekvaneenkindermeisje.com, en daar kan je de ontstaan geschiedenis van dit boek lezen. Karin Overmars, blijkt achter het pseudoniem Nadine S. schuil te gaan, naar mijn mening is zij de eerste Nederlandse schrijfster met humor. Dit is literatuur hoe het volgens mij geschreven moet zijn, goede stijl, humor en ontroering, verpakt in een nieuwe en verassende vorm. Dit boek is voor mij de ontdekking van het jaar.

(*)(*)(*)(*)(_) 12 april 2007 Hengelo - stout kindermeisje

Dit boek heb ik expres een paar keer weggelegd omdat ik het einde wilde uitstellen en dat overkomt me niet vaak. Het is entertainment met een diepere laag. Als de hoofdpersoon haar moeder verliest, verliest ze ook de grip op haar leven. Ze probeert haar verdriet te dempen met een verboden relatie, veel seks, drugs en drank. Net als in Kluun eigenlijk, alleen is hier een vrouwelijke hoofdpersoon aan het woord en dus is het voor mij (als vrouw) herkenbaarder. Het is ook niet zo plat en veel mooier geschreven. Het einde kwam voor mij als een grote verrassing. Helemaal top!

(*)(*)(*)(*)(*) 6 april 2007 Amsterdam - Cool boek

Knettergek, geestig boek. Leest als een trein. Lijkt qua stijl en thematiek op Remco Camperts 'Liesje in Luiletterland', het is een soort 'Nadine S. in chicklit-land'. Erg cool!

(*)(*)(*)(*)(*) 5 april 2007 Leiden - Eigenzinnige pageturner

Wat een waanzinnig boek is dit! Het is een soort mix van een dagboek, een road-movie, een liefdesverhaal en een familiedrama. Ik heb nooit eerder zoiets gelezen, weet niet of het fictie is of autobio of een kruising van die twee, maar het is spannend en intelligent leesvoer. Nadine krijgt een geheime relatie met de vader van haar oppaskinderen. Veel sex, drugs en Rock & Roll. Wild en meeslepend. Hij is een rijke zakenman en zit duidelijk middenin een midlife-crisis, maar zij maakt ook een crisis door, omdat haar moeder ongeneeslijk ziek is (en later in het verhaal komt te overlijden). Twee mensen op de vlucht voor de harde werkelijkheid, zonder te zien hoeveel schade en verdriet ze aanrichten bij anderen. Een verhaal met scherpe kantjes, dus. De stukken over de moeder en haar kinderen, rond het sterfbed, zijn erg heftig. Toch is het boek ook enorm grappig. Door de lichte toon (en de dwarsheid van Nadine) wordt het nooit melodrama. Omdat het boek oorspronkelijk is geschreven op een internetforum, krijg je het commentaar van de forumlezers erbij geleverd. De schrijfster stapt soms "uit" het verhaal om in gesprek te gaan met haar lezers: serieus, eerlijk of ironisch. Dit geeft een heel apart effect, alsof je het real-life meemaakt. Soms voelde ik me haast een voyeur ;-) Een heerlijk en eigenzinnig boek, een echte ontdekking!

(*)(*)(*)(*)(*) 2 april 2007 Alkmaar - Verrassend leuk en slim boek!

Dit is een bijzonder geestig, vaardig geschreven boek dat mijn verwachtingen compleet overtrof. Wat mij betreft het leukste Nederlandse boek sinds jaren! Het verhaal heeft twee lijnen, eentje een hilarisch, soap-achtig verhaal over hoe de schrijfster (een studente) een bijbaantje als kindermeisje heeft bij een stel nouveau riches in Oud-Zuid, en verwikkeld raakt in een stomende affaire met de jonge, aantrekkelijke heer des huizes. Hij worstelt met de keuze tussen een succesvol maar leeg patserig bestaan met zijn middelbare ex of oerdomme verloofde, beiden steenrijk, of een gepassioneerd leven met het mooie en intelligente kindermeisje op wie hij straalverliefd is. Haar verblijf tussen de snobs en haar chique uitstapjes met de 'playboy' zijn met zoveel ironie en humor beschreven dat je regelmatig dubbel ligt. De dialogen zijn heel sterk, waardoor de karakters levensecht getypeerd worden. De tweede verhaallijn gaat over de eenzame avonden op haar studentenkamertje en over het ziek zijn en overlijden van haar moeder (euthanasie), en de moeizame verhoudingen in haar familie. Dat is zwaardere kost maar heel ontroerend beschreven. Tussen de regels door lees je hoe de wanhoop hierover haar tot die tumultueuze verhouding drijft. Bijzonder is verder dat dit boek echt op internet ontstaan is als een soort blog. Het is gelardeerd met reacties van de lezers van toen, die van dag tot dag meeleven en tips en kritiek geven, en hoe de schrijfster daar dan weer op reageert en verdere toelichtingen geeft - alsof je naar een film kijkt waarbij de hoofdrolspeelster af en toe uit het scherm stapt zodat je met haar kunt overleggen, heel bijzonder. Al met al een boek dat niet echt in één genre te vangen is maar dat een heel breed publiek kan vermaken en boeien. Een aanrader!

(*)(*)(*)(*)(_) 29 maart 2007 - Leuk!

Ik heb dit boek pas gekocht, en binnen een week uitgelezen =) Het is leuk geschreven, en de forum commentaren erbij zijn ook erg leuk. Het is erg pakkend, en omdat de hoofdpersoon van mijn leeftijdscatogorie is, is het verhaal ook herkenbaar. Niet de relatie dan, maar omstandigheden als vriendjes en studie. Het is zeker een aanrader om te kopen!

Recensie van lezer op Selexyz.nl:

quote:

(*)(*)(*)(*)(*) Barbara, 12 april 2007 - titel: verrassend dagboek

Leuk en verfrissend boek dat boeit tot het einde. De hoofdpersoon, Nadine S., is een dwarse tante met een hoop noten op haar zang en toch is ze ook ontwapenend. Ze maakt een heel gezin kapot, maar weet aannemelijk te maken dat het niet haar schuld is. Je blijft met haar meeleven, ondanks haar streken. Daarbij is het goed geschreven en soms om te gieren van het lachen. Erg leuk!

ideaal boek voor: Ontspanning

En dit vinden de lezers op Chicklit.nl:

quote:

Sophie (31): Geweldig boek. Mijn vriend was er minder blij mee, aangezien ik tijdens de Paasdagen niet aanspreekbaar was en ik alleen maar heb gelezen! Het is zeker geen cliché chicklit-verhaaltje, de hoofdpersoon is slim, tegendraads en erg grappig. Onwijs goed boek, dikke aanrader!

Colette (28): Een fantastisch boek, ga het lezen en je kan niet meer stoppen. Romantiek, humor en verdriet; alles zit erin.

Stella (34): Echt een mooi boek, heel erg van genoten en me laten meeslepen tot het einde. Spannend en grappig. Maar ook herkenbaar. Natuurlijk is het fout dat de vader een geheime relatie krijgt met het kindermeisje, maar het word wel heel treffend opgeschreven en daardoor kun je die twee toch begrijpen.

Karin (22): Superboek! Ik heb het gekocht en in 2 dagen uitgelezen. Het verhaal van Nadine en haar perikelen in haar gastgezin houden de gemoederen flink bezig. Prachtig om te zien hoe het leven bizarre wendingen kan nemen. Ook leuk zijn de reacties van de forummers!

Leuk

De regen valt met bakken uit de lucht en we leven alweer bijna half mei, kortom: tijd voor de 'Dagboek-meet' (signeren op een geheime locatie)

Laten we er een 'nader te bepalen locatie' van maken, in Amsterdam, en als data stel ik voor: donderdag 31 mei of vrijdag 1 juni.

Iedereen is welkom, dus ook degenen die wél hebben meegeschreven aan het dagboek maar die niet in de papieren uitgave worden geciteerd. Of die wél van plan waren, al die tijd, om mee te schrijven, maar bij wie het er om persoonlijke redenen niet van is gekomen. Of wat dan ook.

En dan gaan we zuipen. En signeren. En misschien wel adressen uitwisselen en penvrienden worden en in een later stadium met elkaar trouwen

Kunnen jullie eind mei?

Moet wel even een kindermeisje regelen

Ja, dat is dan weer jammer, dan kan ik niet. Toch leuk dat het nu echt gaat gebeuren !

Een eventuele meet tvp.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 11:37 schreef Copycat het volgende:
Een eventuele meet tvp.

Jij komt toch ook wel zeker

moet toch maar eens kijken of ik nog geciteerd wordt in dat boek

hoewel, gesigneerde chicklit in m'n boekenkast...dat kan natuurlijk eigenlijk niet...

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 09:05 schreef Nadine26 het volgende:
... in Amsterdam, en als data stel ik voor: donderdag 31 mei of vrijdag 1 juni.

Donderdag vanaf 20:00 uur, vrijdag geen beperkingen.

Ik stem ook voor vrijdag. En dan liever in de middag dan 's avonds.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 12:03 schreef Vivi het volgende:

Jij komt toch ook wel zeker

Eventueel. Als het vrijdagavond is.

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 12:19 schreef Abbadon het volgende:
moet toch maar eens kijken of ik nog geciteerd wordt in dat boek

hoewel, gesigneerde chicklit in m'n boekenkast...dat kan natuurlijk eigenlijk niet...

Je staat erbij hoor, Abbadon, in de eerste én de tweede druk (die zijn niet identiek)

En wat ik lezers zoals jij altijd aanraad, daarmee bedoel ik lezers die moeite hebben met het 'lichtere' genre (dat in Nederland zwaar onderschat wordt, om de simpele reden - is mijn overtuiging - dat de Nederlandse literatuur nooit tot volle wasdom is gekomen (denk: kinderschoenen), want in een volwaardige literatuur zijn álle genres vertegenwoordigd én van hoog niveau; denk bijvoorbeeld aan Engeland, waar een 'lichte' schrijver als Nick Hornby gewoon wordt beoordeeld op zijn mérites, en kom daar eens om in Nederland! Nou oké, we hebben Remco Campert, maar die mag eigenlijk alleen meedoen omdat hij ook gedichten schrijft, en Léon de Winter, maar laten we het niet hebben over Léon de Winter, die zo gefrustreerd is over het Nederlandse 'systeem' dat hij er spontaan een eetverslaving aan heeft overgehouden, en oh ja, in België hebben we Herman Brusselmans, de man die wijze woorden sprak toen hij zei: "Literatuur is precies hetzelfde als The Bold and The Beautiful, alleen met meer pretenties"), wat ik zulke lezers dus altijd aanraad, is het volgende:

Denk aan die uitspraak van Brusselmans en vervang de standaardelementen van het 'lichtere' (of: chicklit) genre door ingrediënten waarmee schrijvers van 'hoge literatuur' hun werk kruiden. Er is namelijk geen verschil, of alleen een uiterlijk verschil; in feite is het schrijven van een roman, maakt niet uit in welk genre, een invuloefening. Ja echt, zo simpel is het! De zogenaamde literaire hoogvliegers gaan, met al hun pretenties, net zo simpel te werk als ‘chicklit’-auteurs; het enige verschil is de pretentie, of het gebrek daaraan.

Het beste voorbeeld van de eerste categorie is natuurlijk Marcel Möring, die zich met zijn laatste roman 'Dis' helaas een beetje heeft vergaloppeerd, want zelfs voor de recensenten (bovenmeesters van het Literaire Lyceum) lag de verstikkende pretentie er te dik bovenop. En dat wil iets zeggen, want recensenten zijn doorgaans gek op boeken waarmee ze hun eigen belezenheid kunnen etaleren. Hoe meer mythologische & Bijbelse verwijzingen, hoe beter. En hoe meer literaire allusies, betekenislagen, klassieke schema's, vooruitwijzingen, speigelmotieven enzovoort, hoe indrukwekkender ('Dat die man dat allemaal wéét! En dat ik, lezer van dit boek, het nu óók weet! En dat ik het vanavond kan doorvertellen aan mijn schoonmoeder, die nog gek zal opkijken van mijn literaire onderlegdheid, ah, dat had ze niet gedacht, dat ik Marcel Möring naast mijn bed heb liggen!') Ik vergeet nog één belangrijk element: het maatschappelijke probleem dat aan de kaak wordt gesteld. Als een schrijver kans ziet om ook dát in zijn verhaal te verwerken, zit hij geramd.

Dat zijn de regels van het spel. Die gelden trouwens ook voor de zogenaamde 'chicklit'-auteur, want waar de auteur van 'hogere literatuur' zich door de Bijbel laat inspireren, neemt hij zijn toevlucht tot - bijvoorbeeld - een Engels tabloid, of desnoods de Privé. En waar hierboven 'mythologie' staat, behelpt hij zich met elementen uit de 'low culture' (Paris Hilton, Big Brother etc.). Als je mijn dagboek ooit gaat lezen, zul je zien dat het klopt. Ik heb me aan de regels gehouden, het is één langgerekte & uitgesponnen soap opera, er zit seks in, overspel, er gaat iemand dood.


Wat je dus doet, is de vaste ingrediënten uit het gemiddelde ‘chicklit’-werkje vervangen door de standaardelementen uit een ‘literaire’ roman, en dan krijg je het volgende effect:
luxe penthouse = vervallen villa,
knappe held = wereldvreemde brokkenpiloot,
hip reclamemeisje = etherisch serveerstertje,
verblijf in vijfsterrenresort = verblijf in duister berghotelletje,
baan als hotshot in de reclame = baan als pianist in louche bar,
overspelige moeder met jonge minnaar = invalide moeder die schildert,
steenrijke vader = geruïneerde vader,
succesvolle broer = broer met midlifecrisis en houten been,
jaloersmakend mooie beste vriendin = helemaal geen beste vriendin (de heldin of held van het verhaal is zielig en eenzaam),
reis naar Los Angeles = reis naar Oostenrijk (waar het regent),
enzovoort, enzovoort.

Een invuloefening, meer is het niet. Want waarom moeten romanpersonages altijd pianostemmer zijn, of vioolbouwer of archeoloog - van die banen die normale mensen nooit hebben, maar ja... de literatuur, hè, die wil wat. Zo maak je van een flitsend chicklitwerkje een duister - ik zou bijna zeggen 'dreigend' - pareltje van literatuur. Als ik tijd over had, zou ik het kunnen aantonen. Ik zou het omkeren, dat is leuker - ik zou 'Dis' van Möring onder handen nemen en alle pathetische gewichtigheid wegstrepen & vervangen door lichtvoetig entertainment. De hel van Dante wordt het Big Brother Huis, de orakelende personages worden, of nee: blijven orakelende personges - er IS geen verschil! -, alleen zouden ze in mijn versie orakelen over liefde en overspel, terwijl ze bij Möring orakelen over... nou ja, vul maar in: de nietigheid van de mens, de zinloosheid van het bestaan, de wurgende dreiging van de dood enzovoort (niet vergeten het mythologisch handboek te kopen! Altijd handig!)

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 11:31 schreef Copycat het volgende:

[..]

Eventueel. Als het vrijdagavond is.

Laten we vrijdagavond aanhouden - voor nu. Kijken of dat gaat lukken

quote:

Op vrijdag 11 mei 2007 11:07 schreef cioran63 het volgende:
Ja, dat is dan weer jammer, dan kan ik niet. Toch leuk dat het nu echt gaat gebeuren !

Wanneer zou jij wel kunnen? _{Volgend jaar februari..?}

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:

[..]:
luxe penthouse = vervallen villa,
knappe held = wereldvreemde brokkenpiloot,
hip reclamemeisje = etherisch serveerstertje,
verblijf in vijfsterrenresort = verblijf in duister berghotelletje,
baan als hotshot in de reclame = baan als pianist in louche bar,
overspelige moeder met jonge minnaar = invalide moeder die schildert,
steenrijke vader = geruïneerde vader,
succesvolle broer = broer met midlifecrisis en houten been,
jaloersmakend mooie beste vriendin = helemaal geen beste vriendin (de heldin of held van het verhaal is zielig en eenzaam),
reis naar Los Angeles = reis naar Oostenrijk (waar het regent),
enzovoort, enzovoort.

OMG

Ik vind trouwens dat je gelijk hebt. En ik snap ook niet waarom de literatuureluur liefhebbers zo elitair moeten doen mbt andersoortig proza. Alsof ze iets moeten bewijzen of hun IQ drastisch daalt door toe te geven dat ze niet alléén maar Goethe lezen, 's avonds in bed, voordat ze gaan slapen

Soms heb je zin in koffie, en soms heb je zin in koffie met een koekje, zeg maar

En goede chick lit, wat zich onderscheidt, dat is ook een uitdaging hoor

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:

Je staat erbij hoor, Abbadon, in de eerste én de tweede druk (die zijn niet identiek)

En wat ik lezers zoals jij altijd aanraad, daarmee bedoel ik lezers die moeite hebben met het 'lichtere' genre

..lezers zoals ik..?? je vergist je in mij, 'Nadine'...Mijn opmerking was eerlijk gezegd meer ironisch dan serieus bedoeld, aangezien ik geen groot liefhebber van Literatuur (met de kennelijk obligate hoofdletter...) ben.
Ik heb eigenlijk altijd de indruk gehad dat echte Literatuur meer om de schrijver dan om het verhaal gaat, en het enige wat mij interesseert in een boek is juist dat; het Verhaal! (let op, weer een hoofdletter, maar dit keer zonder sarcasme...)

Ik ben allergisch voor verhalen die in dienst staan van een boodschap, of als etalage dienen voor het ego van de auteur. Zoals de bijbel zegt; Vanitas vanitatum et omnia vanitas. (Tja, pretenties zijn ook mij niet vreemd...een bijbelse verwijzing, en nog latijn ook!)

Met een boodschap die in dienst staat van het verhaal is daarentegen niks mis, en persoonlijk denk ik dat een goed verhaal meer dan voldoende zou moeten zijn om het ego van de auteur tot grote hoogten te doen stijgen. (Een mooie plek voor een Icarus-metafoor, eventueel? Hoewel dat misschien een erg voor de hand liggende mythologische verwijzing zou zijn...)

Maar dat alles ter zijde; Ik heb nl helemaal niks tegen chicklit...de kleur van de kaft past gewoon niet zo bij mijn inrichting

Zonder gekheid, ik heb je boek (of eigenlijk je topics) met erg veel plezier gelezen, en de kans is dan ook zeer aanwezig dat ik het boek alsnog aanschaf (zeker nu ik erin sta! ) maar even goed bedankt voor je betoog

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:
Een invuloefening, meer is het niet.

Ik ben me bewust hoe ongepast het is om uit een heel verhaal slechts één zinnetje te nemen, om daar over te vallen. Doe je echter met de term 'invuloefening' niet elke schrijver te kort? Wellicht dat er enkelen zijn die volgens een vast stramien boeken afronden, het vooroordeel doet mij aan de boeketreeks denken, de meesten zullen dat toch niet (toegeven te) doen.

En ik denk ook dat ze oprecht proberen dat niet te doen, sommigen zullen zich verliezen in verbalisme om hun eruditie kenbaar te maken, maar ik denk dat het onterecht is om iedereen daarvan te betichten die 'moeilijke' woorden of 'ingewikkelde' thema's gebruikt.

Elsschot, Nescio waardeer ik om de manier waarop ze kunnen vertellen. Ze kunnen met weinig woorden een heel levend beeld schetsen, hun is het gegeven de essentie van een situatie beknopt op papier te krijgen, zoals sommige kunstenaars met slechts een paar streken van het penseel een overtuigende tekening neerzetten. Mulisch daarentegen vind ik geen verteller, ik wil hem geen zwetser noemen, maar hij faalt vaak in zijn beschrijvingen, het gaat niet echt leven, het blijft vlak. Als hij dat combineert met een grotere theorie van alles, liefst vanuit verschillende lijnen bijeengebracht zoals in 'de Procedure', dan vermoeit hij.

Een ander schrijver die ik kan waarderen is Coetzee, hij schrijft spaarzaam, maar hij kiest zijn woorden met beleid, het is, vond ik, heel interessant om analyses van Coetzee te lezen over vertalingen van zijn werken. Hoe het soms niet lukt om een goed equivalent te vinden van een woord, je merkt in al zijn werken dat hij zijn woorden wikt en weegt op een schaaltje, en indien ze het 'juiste woord' zijn, dan gebruikt hij ze, ook al zijn het 'moeilijke woorden'. Hij gebruikt ze niet omdat ze moeilijk zijn, maar omdat ze passen. Dat is ook een kunst die lang niet iedereen gegeven is.

Dostojeveski heeft van Nabokov en Karel van het Reve veel kritiek te verduren gehad, misschien deels terecht, maar ik vind hem wel over een psychologisch inzicht beschikken dat hem uitlicht, dat hem groots maakt.

Dan zijn er de Italianen Magris en Eco die hun boeken volstoppen met feiten, met geleerdheid maar die dit gebruiken om een beeld te scheppen van een cultuur die ons zo vreemd is. Doordat ze weten waar ze over praten, wekken ze voor mij niet de indruk een lijst met feitjes te hebben die per se verwerkt moet worden in hun boek (waar ik Mulisch en Dan Brown wel van verdenk), dat zijn ook schrijvers die eruit steken. Of denk aan onze eigen Huizinga.

Ondanks de 'invuloefening' moet een auteur enig psychologisch inzicht hebben, anders blijven de personages vlak, voorspelbaar en karikaturaal. Zo heeft een uitgebreide kennis zeker meerwaarde naar mijn mening, mits 'pretentieloos' gebruikt, en is stijl ook zeker nodig.

En dat kan bij boeken zoals die van Kluun of Heleen van Rooijen volgens mij wel als kanttekening geplaatst worden, alleen een dramatische situatie is het ook nét niet, juist die stap naar achteren, die beschouwende blik, een catharsis zo je wilt, kan zeer wel het onderscheid maken. En dat zijn volgens mij zaken die door geen invuloefening te leren zijn.

Goede fantasy, goede chick-lit, goede literatuur gaat juist verder dan die invoeloefening. En dat is het moeilijke, en zo zul je op elk niveau boeken hebben die uiteindelijk niet veel verder komen dan een invuloefening, maar het is volgens mij badinerend iedereen die schrijft hiervan te betichten.

...ofwel, beoordeel een boek niet op basis van haar genre?


(of is het 'zijn genre'?)

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 16:37 schreef Abbadon het volgende:
...ofwel, beoordeel een boek niet op basis van haar genre?


(of is het 'zijn genre'?)

Het is het boek, en derhalve 'zijn genre'.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 18:54 schreef Iblis het volgende:

Het is het boek, en derhalve 'zijn genre'.

Natuurlijk

Al is het in de context van dit topic natuurlijk 'haar boek', dus is er een logische verklaring voor mijn vergissing...

Dagboek van een manny, was dat niet leuker geweest eigenlijk?

http://www.chicklit.nl/boek_op_isbn.php?isbn=9046141101

Al ingepikt.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:04 schreef Copycat het volgende:
http://www.chicklit.nl/boek_op_isbn.php?isbn=9046141101

Al ingepikt.

Manny hè, met een M.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:11 schreef Ryan3 het volgende:
Manny hè, met een M.

Oh.

Ik vind 'm niet bijster, eerlijk gezegd.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:13 schreef Copycat het volgende:

[..]

Oh.

Ik vind 'm niet bijster, eerlijk gezegd.

Stali wel, die ziet dat al voor zich hoor, dat één of andere knaap de luiers uitwast, zeg maar.
En eerlijk gezegd ja, lijkt me ook wel wat. (Nee, en ik ben geen homo).

Go for it, dan!
En schrijf er samen met Stali een dotcomboek over!

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:17 schreef Copycat het volgende:
Go for it, dan!
En schrijf er samen met Stali een dotcomboek over!

Ja, dag! .
A. Krijgen we meteen ruzie met Danny, onze oppergoeroe.
B. Heb ik het boek vanmorgen al uitgelezen. .



Het is geen dagboek van een mannelijk kindermeisje hoor (of noem je dat dan weer een 'kinderjongetje'?), wel veel politiek trouwens. Over rechtse weblogjes die een hoax opzetten om een zogenaamd linkse televisiezender ten gronde te richteren. De vuiligheid was wel herkenbaar en speelt blijkbaar in het zuiden van Amerika op veel groter vlak maar is daar ook wel op zijn retour.

Verder natuurlijk een dun romantisch verhaal, geweldig feel good book. .

DAGBOEK van een TRANNY, wordt de volgende dus. .
Door uitgeverij houseofbooks.com.

Eerste zin:
Lief dagboek: ja, okee, sure, I can buy that, ik heb een enorme joekel van een pik, maar ik ben ook een meisje, een kindermeisje.

.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:30 schreef Ryan3 het volgende:
Eerste zin:
Lief dagboek: ja, okee, sure, I can buy that, ik heb een enorme joekel van een pik, maar ik ben ook een meisje, een kindermeisje.

.

dat zou ik wel lezen

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:33 schreef Abbadon het volgende:

[..]

dat zou ik wel lezen

Naar een idee van T. Tolman. .

Groetjes, Wiebe en Amber.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:17 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wanneer zou jij wel kunnen? _{Volgend jaar februari..?}

Na, er zijn best vrijdagen in juni waarop ik kan, hoor, de laatste bijvoorbeeld om maar eens wat te noemen. Tijd zat, ik verveel me dood.

Nou, wat een animo zeg

quote:

Op vrijdag 18 mei 2007 13:51 schreef Vivi het volgende:
Nou, wat een animo zeg

Gekkenhuis.
En nu moet ik zelf verstek laten gaan; goede vriend gaat trouwen (eerst stiekem, nu opeens niet meer stiekem, zoals die dingen altijd gaan - dus ik heb vrijdag 1 juni een trouwerij...)

Laten we het wat later doen: eind juni. Op vrijdag 22 of zaterdag 23 (dan kan Cioran misschien ook!)

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 14:54 schreef Iblis het volgende:
Ik ben me bewust hoe ongepast het is om uit een heel verhaal slechts één zinnetje te nemen, om daar over te vallen. Doe je echter met de term 'invuloefening' niet elke schrijver te kort? Wellicht dat er enkelen zijn die volgens een vast stramien boeken afronden, het vooroordeel doet mij aan de boeketreeks denken, de meesten zullen dat toch niet (toegeven te) doen.

Natuurlijk doe ik met de term 'invuloefening' elke schrijver tekort. Vind ik gewoon leuk: kijken of ik die stelling hard kan maken. Niet echt, dus. Maakt ook niet uit - ik heb de tijd, het hoeft niet in één keer een ronde theorie te zijn, dat komt nog wel.

Ik denk er gewoon over na. Hoe die dingen werken. Wat ik ervan vind. Gisteren had ik een gesprek met een vriendin. We vroegen ons af aan welke criteria een écht goed boek moet voldoen.
Zij zei: "Het moet me ontroeren."
Ik zei: "Het moet 'echt' zijn." (waarachtig).
We waren het dus totaal niet met elkaar eens. Ik vind 'ontroering' een kitsch-criterium, dat heeft te maken met 'identificatie' en alles op jezelf betrekken. Maar zij vindt die 'echtheid' van mij weer flauwekul, omdat zij die term verwart (ten onrechte) met 'autobiografisch' of echt gebeurd. Ik bedoel ermee dat ik in een verhaal moet kunnen geloven. Alle romans van Houellebecq zijn volgens mij echt gebeurd, ook al weet ik best dat het fictie is. Tóch is het allemaal echt gebeurd, ik ben er namelijk zelf bijgeweest (Arnon Grunberg, bijvoorbeeld, heeft dat talent ook: ik weet zeker dat hij het allemaal precies zo heeft beleefd en ervaren, omdat het er stáát - en dan vergeet ik dus dat hij een schrijver is. Dát is een goed boek. Een boek waarbij je de schrijver vergeet, waarbij je het hele boek vergeet, het is namelijk ECHT.)

quote:

Ondanks de 'invuloefening' moet een auteur enig psychologisch inzicht hebben, anders blijven de personages vlak, voorspelbaar en karikaturaal. Zo heeft een uitgebreide kennis zeker meerwaarde naar mijn mening, mits 'pretentieloos' gebruikt, en is stijl ook zeker nodig.

Ja, dat denk ik ook. Maar om 'echt' te zijn (of authentiek) heb je een eigen stem nodig, er moet iets in die tekst zitten van jezelf, iets eigens. Dat is misschien wel hetzelfde als stijl.

quote:

Goede fantasy, goede chick-lit, goede literatuur gaat juist verder dan die invoeloefening. En dat is het moeilijke, en zo zul je op elk niveau boeken hebben die uiteindelijk niet veel verder komen dan een invuloefening, maar het is volgens mij badinerend iedereen die schrijft hiervan te betichten.

Ik had het eigenlijk vooral over genres, wat die invuloefening betreft. Dat zijn allemaal regeltjes. En daar blijf ik ook achter staan.

JAM is altijd bijna grappig.

Ja, ik kan!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 02:22 schreef cioran63 het volgende:
Ja, ik kan!

Mooi

Van schrik ga ik ook poppetjes doen en meer poppetjes

Ja leuk poppe tjes Krijg ik eindelijk een HANDTEKENING in mijn exemplaar (eerste druk).

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 02:39 schreef cioran63 het volgende:
Ja leuk poppe tjes Krijg ik eindelijk een HANDTEKENING in mijn exemplaar (eerste druk).

Ik krijg ook een handtekening

Of misschien wel een paar handtekeningen

Ja, das goed!

Tot dusver is het dus een minimeet met personen

Het wordt vast nog druk

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 08:43 schreef Vivi het volgende:
Tot dusver is het dus een minimeet met personen

Maakt niet uit. Ik regel een disco, een discobol en een discjockey, we doen alle lampen uit en dan lijkt het of we met z'n veertigen zijn

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 11:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Maakt niet uit. Ik regel een disco, een discobol en een discjockey, we doen alle lampen uit en dan lijkt het of we met z'n veertigen zijn

Oeh! * snel lovertjes op d'r catsuit gaat naaien

Maar idd, we kunnen met z'n drieen ook wel flink doordrinken hoogstaande discussies houden..maar tis wel leuk als er meer van de kindermeisjes kliek komen natuurlijk

Misschien wel Danny ook wel komen

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 00:14 schreef Nadine26 het volgende:
Laten we het wat later doen: eind juni. Op vrijdag 22 of zaterdag 23 (dan kan Cioran misschien ook!)

meldt zich ...
_{... in smoking of casual?}

Hee, Gaaj. .

Beetje lullig dat bij de signeersessie van deze chicklit alleen 'oudere heren' aanwezig zullen zijn.
Waar blijft de doelgroep?

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 23:34 schreef Ryan3 het volgende:
Beetje lullig dat bij de signeersessie van deze chicklit alleen 'oudere heren' aanwezig zullen zijn.
Waar blijft de doelgroep?

Dat IS de doelgroep toch? Oudere heren die het seksleven van geile jonge meiden willen volgen?

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:27 schreef wonderer het volgende:

[..]

Dat IS de doelgroep toch? Oudere heren die het seksleven van geile jonge meiden willen volgen?

O, okee, dat wist ik niet.

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 11:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Maakt niet uit. Ik regel een disco, een discobol en een discjockey, we doen alle lampen uit en dan lijkt het of we met z'n veertigen zijn

Of zijn we rond de veertig ...

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:48 schreef Hihat het volgende:

[..]

Of zijn we rond de veertig ...

Hou op!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 14:02 schreef Vivi het volgende:
Misschien wel Danny ook wel komen

Dat lijkt me wel het minste, hij wordt in de 2e druk uitvoerig bedankt _{Of zou hij geen smoking hebben? In dat geval is zijn oude legeruniform ook goed}

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:48 schreef Hihat het volgende:

[..]

Of zijn we rond de veertig ...

Ik zeg toch: LAMPEN UIT

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:49 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Dat lijkt me wel het minste, hij wordt in de 2e druk uitvoerig bedankt _{Of zou hij geen smoking hebben? In dat geval is zijn oude legeruniform ook goed}

Zeg wij spraken er laatst over, maar eh komt jouw boek ooit in de Slegte te liggen, denk je?

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:52 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Zeg wij spraken er laatst over, maar eh komt jouw boek ooit in de Slegte te liggen, denk je?

Nee. Zit je omhoog?

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:54 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nee. Zit je omhoog?

Niet?
Omhoog? Met geld? Nee, hoor, maar wij kopen veel boeken, en gaan wel vaak ramsjes af. That's all.

Auteurs krijgen geen cent van de boeken die bij de Slegte liggen. Sinds ik dat weet, probeer er minder te kopen, eigenlijk.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 01:06 schreef wonderer het volgende:
Auteurs krijgen geen cent van de boeken die bij de Slegte liggen. Sinds ik dat weet, probeer er minder te kopen, eigenlijk.

Onzin, haal er regelmatig juweeltjes vandaan. Bummer voor die auteurs hoor.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 00:58 schreef Ryan3 het volgende:
Niet?
Omhoog? Met geld? Nee, hoor, maar wij kopen veel boeken, en gaan wel vaak ramsjes af. That's all.

Ik weet niet of het boek ooit in de Ramsj komt, laten we hopen van niet - of liever gezegd: laten we hopen dat het niet zó snel gebeurt! Dat zou wel een hele diepe teleurstelling zijn. De meeste boeken hebben weliswaar geen enorme levenscyclus, maar na een paar maanden... dat gebeurt zelden. Ik ken één voorbeeld van mijn buurman, die ooit een soort kunstboek heeft uitgegeven (iets met schepen) en tot zijn grote schrik zag hij het boek al de eerste week bij De Slechte liggen.
In zijn geval had de uitgever het verkeerd aangepakt: hij gaf een boek uit dat hij kennelijk niet aan de boekhandels had kunnen slijten. Dat is een onverkoopbaar boek. Normaal ziet een uitgever - als de boekhandels op voorhand niet willen bestellen - gewoon af van de publicatie, dan gaat het feest niet door. Op die manier wordt ook de oplage bepaald: zijn de boekhandels enthousiast en kopen ze groot in, dan wordt het een grote oplage. Bij mijn boek is De Slechte dus nog niet in beeld...

quote:

Op zondag 20 mei 2007 01:45 schreef Nadine26 het volgende:
Bij mijn boek is De Slechte dus nog niet in beeld...

Kennelijk ligt het wel in de gewone boekhandel, dus. Maar waar dan? Want ik zie het bij de Selexyz hier in de stad niet op de tafels liggen.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 02:01 schreef broer het volgende:

Kennelijk ligt het wel in de gewone boekhandel, dus. Maar waar dan? Want ik zie het bij de Selexyz hier in de stad niet op de tafels liggen.

In Amsterdam wel, dat verschilt blijkbaar per winkel (inkoopbeleid). Het kan altijd besteld worden - ik weet niet precies hoe dat werkt, maar volgens mij bestellen boekhandels tegenwoordig ook gewoon bij Bol.com (vroeger ging het allemaal via Centraal Boekhuis): lekker makkelijk, zo hoeven ze zelf nooit meer risico te lopen
Maar dat liepen ze toch al niet, want ze kunnen terugsturen wat ze niet verkopen
Kruideniers!

quote:

Op zondag 20 mei 2007 01:58 schreef clumsy_clown het volgende:
Ik kan eventueel even langskomen, zodat we kunnen melden dat je boek ook de allochtone-vrouwen-wereld heeft bereikt .

Goed nieuws! _{Doe jij je burka aan?}

quote:

Op zondag 20 mei 2007 02:14 schreef Nadine26 het volgende:
Kruideniers!

Wees maar blij, want anders hadden ze jouw boek - net als vele, vele andere boeken - überhaupt niet ingekocht. En hadden we als lezer alleen de keuze uit Kluun, Dan Brown en Connie Palmen.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 02:18 schreef broer het volgende:

[..]

Wees maar blij, want anders hadden ze jouw boek - net als vele, vele andere boeken - überhaupt niet ingekocht. En hadden we als lezer alleen de keuze uit Kluun, Dan Brown en Connie Palmen.

Ja, dat is wel zo. Maar de boekhandel verdient het meeste aan een boek. Meer dan de uitgever en veel meer dan de schrijver, en die lopen wél risico.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 02:26 schreef Nadine26 het volgende:
... Maar de boekhandel verdient het meeste aan een boek. Meer dan de uitgever en veel meer dan de schrijver, en die lopen wél risico.

Dat is gebruikelijk in een waardeketen. (Michael Porter)

Ter illustratie: een boer verkoopt melk voor 0,20 Euro/liter aan een zuivelfabriek; een zuivelfabriek verkoopt melkpakken voor 0,40 Euro/liter aan een supermarkt; een supermarkt verkoopt een melkpak voor 0,80 Euro/liter aan een consument. (iedere schakel in deze waardeketen hanteert een marge van 100%)

En dan krijgt een boekhandel nog maar veertig procent korting op de verkoopprijs. (Normaal gesproken - bij grotere oplages is zestig procent redelijk normaal.)

Edit:
Even verkeerd gerekend. Zestig procent korting is natuurlijk meer dan een marge van honderd procent.

quote:

Op zondag 20 mei 2007 03:13 schreef Gajus het volgende:

[..]

Dat is gebruikelijk in een waardeketen. (Michael Porter)

Ter illustratie: een boer verkoopt melk voor 0,20 Euro/liter aan een zuivelfabriek; een zuivelfabriek verkoopt melkpakken voor 0,40 Euro/liter aan een supermarkt; een supermarkt verkoopt een melkpak voor 0,80 Euro/liter aan een consument. (iedere schakel in deze waardeketen hanteert een marge van 100%)

Ja, ik snap het ook wel. En ik ben een groot voorstander van de vrije markt economie, óók in de literatuur, dus... ik moet niet zeiken! (Ik mag nu een subsidie aanvragen bij het Fonds voor de Letteren, ik heb nu officieel twee boeken gepubliceerd, dan kom je in aanmerking. Dát is nou een gewetensvraag: ga ik dat formulier invullen en meedraaien in een systeem dat ik verfoei, of neem ik, om in mijn onderhoud te voorzien, tóch maar een bijbaantje als kindermeisje? )

quote:

Op zondag 20 mei 2007 03:16 schreef clumsy_clown het volgende:
Als jij dat nare theedoektopje van de cover van het boek aandoet .

Deal

quote:

Op zondag 20 mei 2007 03:19 schreef Nadine26 het volgende:
... Dát is nou een gewetensvraag: ga ik dat formulier invullen en meedraaien in een systeem dat ik verfoei, of neem ik, om in mijn onderhoud te voorzien, tóch maar een bijbaantje als kindermeisje? )

Abjecte systemen kun je het best om zeep helpen door er maximaal gebruik/misbruik van te maken.
_{btw, ik zou wel raad weten met een kindermeisje met jouw kwaliteiten}

Kindermeisje Amalia begint 'upperclass' nanny-bureau

Het voormalige kindermeisje van Amalia, Alexia en Ariane, begint een nanny-bureau voor rijke mensen, adellijke families en bekende Nederlanders. Dit is vrijdag te lezen op de website van het vakblad Kinderopvang.

De nanny die 2,5 jaar bij de koninklijke familie werkte, Hansje Görtz, is van mening dat haar bureau een gat in de markt is. "Ik ben zo vaak aangesproken door families uit deze kringen of ik niet een goede nanny voor hen wist. Mensen hebben vertrouwen in mij. Ik heb al een heleboel topbanen in mijn kaartenbak", vertelt Görtz aan het vakblad.

Het kindermeisje is op zoek naar mensen van 22 jaar en ouder met ervaring in de kinderopvang en in deze branche carrière willen maken. Ze laat weten dat het een veeleisende baan is waarbij je veel op pad bent en stevig in de schoenen moet staan. Daarom is een opleiding nodig om in de hogere kringen te kunnen werken.

De twintig aanstaande nanny's die in september de supernanny-opleiding beginnen, krijgen dan ook les in onder meer etiquette, beveiliging, kinderziektes en psychologie. De opleiding kost ongeveer 2500 euro.

bron: ANP, 15 juni 2007 08:23

quote:

Op vrijdag 15 juni 2007 08:52 schreef Gajus het volgende:
Kindermeisje Amalia begint 'upperclass' nanny-bureau

Het voormalige kindermeisje van Amalia, Alexia en Ariane, begint een nanny-bureau voor rijke mensen, adellijke families en bekende Nederlanders. Dit is vrijdag te lezen op de website van het vakblad Kinderopvang.

De nanny die 2,5 jaar bij de koninklijke familie werkte, Hansje Görtz, is van mening dat haar bureau een gat in de markt is. "Ik ben zo vaak aangesproken door families uit deze kringen of ik niet een goede nanny voor hen wist. Mensen hebben vertrouwen in mij. Ik heb al een heleboel topbanen in mijn kaartenbak", vertelt Görtz aan het vakblad.

Het kindermeisje is op zoek naar mensen van 22 jaar en ouder met ervaring in de kinderopvang en in deze branche carrière willen maken. Ze laat weten dat het een veeleisende baan is waarbij je veel op pad bent en stevig in de schoenen moet staan. Daarom is een opleiding nodig om in de hogere kringen te kunnen werken.

De twintig aanstaande nanny's die in september de supernanny-opleiding beginnen, krijgen dan ook les in onder meer etiquette, beveiliging, kinderziektes en psychologie. De opleiding kost ongeveer 2500 euro.

bron: ANP, 15 juni 2007 08:23

Interessant. Me dunkt dat Dagboekvaneenkindermeisje.com een nuttig handboek kan zijn tijdens de cursus. Met een leuke korting kan Hansje 20 exemplaren bij me bestellen. Vragen als 'Noem drie redenen waarom een grote, stabiele keukentafel van nut kan zijn?' zullen tijdens het examen aan de orde komen.

Ha, Karin Overmars... Staat nog een leuk boek van je in mijn boekenkast.

(Waar ik overigens ook wel eens een exemplaar van heb gekocht als cadeautje. Bij De Slegte. )

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 15:23 schreef girlfriend het volgende:
Ha, Karin Overmars... Staat nog een leuk boek van je in mijn boekenkast.

(Waar ik overigens ook wel eens een exemplaar van heb gekocht als cadeautje. Bij De Slegte. )

Ha, Girlfriend

Dat boek scheen heel goed te lopen bij De Slechte Toen ik er zelf een paar exemplaren van wilde hebben, zei de verkoper aan de telefoon: "Dan moet je snel zijn, ze vliegen weg." _{Alsof je ex-vriend je troostend vertelt dat zijn moeder je nog wél heel leuk vindt}

Kan ik me iets bij voorstellen..

Helpt het een beetje als ik zeg dat ik destijds enthousiast was over het boek? [/slijmmodus]

EN DAN NU EVEN IETS ANDERS...

Zaterdag a.s. staat onze MEET gepland, ik heb een partytent gehuurd en vier obers. De band blijft nog even een verrassing.

Maar goed, een café is ook leuk. Ik heb al één (1) gast op de lijst staan, de zogenaamde eregast

Tijd, locatie & dresscode staan nog open. Maar in principe stel ik voor: de Haarlemmerstraat. Daar zit een café waar nooit iemand komt, een mooi café, niks mis mee, behalve dat er dus nooit iemand komt. Ik weet niet hoe het heet, dat zal ik straks eens bekijken. Of zijn er andere suggesties?

quote:

Op zondag 17 juni 2007 15:32 schreef girlfriend het volgende:
Kan ik me iets bij voorstellen..

Helpt het een beetje als ik zeg dat ik destijds enthousiast was over het boek? [/slijmmodus]

Dat helpt

quote:

Op maandag 18 juni 2007 14:39 schreef Nadine26 het volgende:
... zijn er andere suggesties?

Mijn affiniteit met Amsterdam reikt niet verder dan Bosbaan, WTC en RAI. Van mij mag jij dan ook geen zinnige suggesties verwachten.
_{ach ... dit gezelschap kon zich uitstekend vermaken in de virtuele ruimte ... dus iedere lokaliteit volstaat.}

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 04:18 schreef JAM het volgende:
Misschien kom ik ook wel even. Misschien. MISSCHIEN.

Doe dat, ik wil die Haagse nasynchronisatie er nou wel eens live bij horen

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 03:36 schreef Gajus het volgende:

[..]

Mijn affiniteit met Amsterdam reikt niet verder dan Bosbaan, WTC en RAI. Van mij mag jij dan ook geen zinnige suggesties verwachten.
_{ach ... dit gezelschap kon zich uitstekend vermaken in de virtuele ruimte ... dus iedere lokaliteit volstaat.}

Moeten we, met het oog op jouw en JAM's dag/nacht-ritme, geen nachtcafé zoeken? Uurtje of 03:00, als de nacht nog jong is?

Even iets anders maar weer.

Er zijn ontwikkelingen. Het zijn weliswaar slechte ontwikkelingen, verontrustend zelfs, maar er gebeurt wél iets! Mijn uitgever is weggelopen. Dat is op zich niet zo bijzonder, in de uitgeefwereld loopt iedereen op een dag weg, je kunt er vergif op innemen dat óf je redacteur óf je uitgever óf je complete uitgeverij op een dag met de stellagekast onder de arm de deur uitloopt, om nooit meer om te kijken.

Volgens mij (maar dit is diep geheim en onbevestigd door mijn bronnen) bestaat de uitgeverij ook niet meer. Een uitgeverij zonder fondslijst is namelijk geen uitgeverij. Voor zo ver ik er zicht op heb, bestaat de fondslijst van Rothschild & Bach uit MIJ. Dat is dan wél weer een lekker gevoel. Toch een soort sterauteur

Vanochtend ging ik praten met een interim-meneer. Het is de bedoeling dat mijn boek opnieuw wordt uitgegeven. Ik ben nu dus niet alleen sterauteur, ik ben ook de sterauteur van 2 Dagboekvaneenkindermeisje.com's! Het gaat alleen anders heten. Nieuwe titel, nieuwe auteur, nieuwe cover. Nog even, en ze vragen me om een nieuwe binnenkant te schrijven

Nieuw promotieplan ook, neem ik aan? Als ze je weer gaan marketen met "het op een forum geschreven boek" met een nieuwe titel en nieuwe auteursnaam, gaan mensen dan niet denken "been there, done that, kom es met wat nieuws"?

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 14:14 schreef wonderer het volgende:
Nieuw promotieplan ook, neem ik aan? Als ze je weer gaan marketen met "het op een forum geschreven boek" met een nieuwe titel en nieuwe auteursnaam, gaan mensen dan niet denken "been there, done that, kom es met wat nieuws"?

Het wordt nu meer als literaire roman gebracht, en dus minder als 'chicklit' en 'waar gebeurd' en 'blook', omdat bij de huidige cover & titel teveel wordt gezinspeeld op iets dat het boek eigenlijk niet is, namelijk onversneden chicklit. Het is er een pastiche op - pastiche op het moderne leven, op chicklit, etc., en die ironie is juist een substantieel onderdeel van het boek - ook om het te waarderen, dus.
Hoewel het boek wel goed 'scoort' bij de 'chicklit'-doelgroep, zijn die lezeressen vaak teleurgesteld als ze ontdekken het het 'nep' is (Ik ben bedrogen! Het zijn allemaal leugens!), terwijl de lezers voor wie het boek eigenlijk bedoeld is, zich niet in het openbaar durven vertonen met zo'n cover.

Inhoud blijft hetzelfde, presentatie wordt anders.

De Engelse proefvertaling is in de maak. Maar ja... jullie wilden geen percentage, hè?

Dus eigenlijk heeft je uitgeverij het verpest? Het klinkt nu alsof het niet goed is gegaan in het begin, ondanks de publiciteit die het opleverde.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 00:51 schreef wonderer het volgende:
Dus eigenlijk heeft je uitgeverij het verpest? Het klinkt nu alsof het niet goed is gegaan in het begin, ondanks de publiciteit die het opleverde.

Nee, het is heel goed gegaan, anders zouden ze het boek niet opnieuw willen uitgeven. Het idee is dat er 'meer' in zit, in de zin van: een breder publiek. Toen het boek uitkwam, begin maart, zijn er tijdens een interne crisis bij de uitgeverij 23 medewerkers vertrokken, inclusief de pr-afdeling Het boek was dus slecht getimed, al kun je dat van tevoren natuurlijk niet weten. Nu draait de firma weer op volle toeren en willen ze er vol tegenaan. Dan is zo'n nieuwe uitgave een mooi statement, zeg maar.

Blook?

Maar je krijgt dat allemaal mensen die het boek kopen en op de helft erachter komen dat ze het al gelezen hebben maar dan onder een andere titel. Die zijn dan weer boos.
Ik zou er wel heel duidelijk op laten zetten dat het vroeger anders heette.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 01:25 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nee, het is heel goed gegaan, anders zouden ze het boek niet opnieuw willen uitgeven. Het idee is dat er 'meer' in zit, in de zin van: een breder publiek. Toen het boek uitkwam, begin maart, zijn er tijdens een interne crisis bij de uitgeverij 23 medewerkers vertrokken, inclusief de pr-afdeling Het boek was dus slecht getimed, al kun je dat van tevoren natuurlijk niet weten. Nu draait de firma weer op volle toeren en willen ze er vol tegenaan. Dan is zo'n nieuwe uitgave een mooi statement, zeg maar.

Ahh, right. 't Blijft een beetje een raar wereldje, de literaire uitgeverij.

Op zich wel tof, met twee verschillende uitgaven een groter publiek bereiken. Die privilege krijgen er niet veel.

O, ik kreeg vanmiddag al de nieuwe cover gemaild en die is GEWELDIG

Wel bijzonder, iemand die aan twee woorden genoeg heeft, want ik heb niet meer gemompeld dan : "Hmmm... zwart... hmmm... witte letter... hmmmm... beetje kleur, blauw of zo, en dan moet het simpel eh... eenvoudig... weet je wel, hmmm?"

Toch leuk, m'n eigen naam erop

Ik heb een erg goede dag. Ik heb een nieuw boek cadeau gekregen, in feite, want daar komt het op neer, en ik heb een goeie boekrecensie geschreven waarmee ik iemand heel ongelukkig ga maken, dat is de keerzijde, maar ze zullen mij ook wel pakken als ze de kans krijgen. En die krijgen ze nu

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 01:30 schreef NiteSpeed het volgende:
Blook?

Ja, dat is zo'n woord... combinatie van 'book' en 'blog', lekker hip toch? Ik had er ook nog nooit van gehoord tot ik het las in een van de stukjes naar aanleiding van het Dagboek.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 01:32 schreef cioran63 het volgende:
Maar je krijgt dat allemaal mensen die het boek kopen en op de helft erachter komen dat ze het al gelezen hebben maar dan onder een andere titel. Die zijn dan weer boos.
Ik zou er wel heel duidelijk op laten zetten dat het vroeger anders heette.

Het wordt niet zo heel anders. Titel wordt Nadine, ondertitel (kleine letter) dagboek van een kindermeisje. De auteur ben ik. Zou wel een grap zijn om het boek opeens De trage val te noemen, trouwens - of iets anders literairs: Blote vogels. Ik moet altijd denken aan Blote vogels, omdat die roman tegelijk met mijn eerste boek uitkwam (bij mijn vorige uitgever) en er waren alles bij elkaar 14 exemplaren van verkocht, en dat verbaasde mij eigenlijk niet zo heel erg, met Blote vogels

O ja, nee, dan kan het wel. Blote vogels, ja, nee, dat is wat, zo'n titel.

Wat een titel "Geplukte kippen".

Gaat het ook weer opnieuw de promotie-molen in? Hoe gaan ze dat aanpakken?

Maar ja... het is nacht... en ik zal jullie een leuk verhaal vertellen. Ik heb het niet zelf verzonnen, ik heb het laatst gewoon gelezen in de HP/De Tijd. Het gaat over De vliegeraar, dat hele mooie boek van die meneer met die moeilijke naam, Khalid Husseini of zo. In de VS verdween de eerste druk - hardcover - binnen de korste keren in de ramsj. Ja, lees die zin nog maar eens rustig over: in de RAMSJ. Zoals gebruikelijk kwam daarna de paperbackversie uit. Die liep als een trein - dat is dan kennelijk het verschil van een paar dollar, vreemd, onverklaarbaar, maar de ene druk volgde op de andere.

In Nederland was het boek al ruim voor die tijd aangekocht door de Bezige Bij. Vertaalde titel: De vliegeraar van Kabul. Het liep aardig, 20.000 exemplaren in een jaar of zo, maar ze keken naar Amerika, waar de roman inmiddels een bestseller was, en ze dachten: 'Dat moeten wij ook kunnen.' En dus gingen ze sleutelen aan het boek. Het woord 'Kabul' in de titel schrok lezers af; Afghanistan werkt op de Nederlandse lezer niet bepaald als een commerciële magneet, dus die toevoeging werd geschrapt. Voortaan heette het kortweg De vliegeraar. Ook kreeg het een andere cover, rustiger, minder 'etnisch'. Daarna begon het boek inderdaad geweldig te lopen. De uitgeverij rook meer geld, en dus werd de prijs verlaagd. Toen begon het als een idioot te verkopen. Vlak voor kerstmis, toen ze op een recordoplage van rond de 400.000 zaten, dacht de uitgeverij dat het boek was 'uitgeput': bijna elke lezende Nederlander moest inmiddels wel een exemplaar in huis hebben. Toch werd de prijs opnieuw iets verlaagd, en in twee weken werd er opnieuw een recordaantal Vliegeraars verkocht.

Het is dus toch een vak, dat uitgeven

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 01:55 schreef cioran63 het volgende:
O ja, nee, dan kan het wel. Blote vogels, ja, nee, dat is wat, zo'n titel.

Toen ik de roman net googlede, kreeg ik hem niet boven water Ik weet de naam van de schrijfster niet meer. Anja de Vries, of zo.

Blote vogels van Anja de Vries is een aangrijpend persoonlijk document over een zoektocht naar liefde, een reis door heden en verleden, goed en kwaad, misdaad en straf, en natuurlijk blote vogels. (Denk ik. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik denk het wel.)

Ik vind het wel eng, dat de verkoop van je boek kan afhangen van de titel. Ik kreeg van een proeflezer te horen dat mijn (werk)titel niet zo sterk was, terwijl ik hem zelf wel okee vond (beetje lang, dat wel). Maar goed, daar hebben we redacteuren voor.

Alleen het idee... jakkes. Kun je nog zo'n goed verhaal hebben, als de omslag of titel niet klopt, kun je fluiten naar je bestseller

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:24 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Toen ik de roman net googlede, kreeg ik hem niet boven water Ik weet de naam van de schrijfster niet meer. Anja de Vries, of zo.

Blote vogels van Anja de Vries is een aangrijpend persoonlijk document over een zoektocht naar liefde, een reis door heden en verleden, goed en kwaad, misdaad en straf, en natuurlijk blote vogels. (Denk ik. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik denk het wel.)

Vera Vlieger (kb.nl is geweldig ).

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 01:55 schreef wonderer het volgende:
Wat een titel "Geplukte kippen".

Gaat het ook weer opnieuw de promotie-molen in? Hoe gaan ze dat aanpakken?

Ja, gewoon weer in de nieuwe catalogus. Deadline: volgende week. Moet nu maar gaan slapen. Moet nog leuke, frisse, aantrekkelijke, commerciële auteursfoto laten maken.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:27 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ja, gewoon weer in de nieuwe catalogus. Deadline: volgende week. Moet nu maar gaan slapen. Moet nog leuke, frisse, aantrekkelijke, commerciële auteursfoto laten maken.

Weltrusten dan.

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:27 schreef wonderer het volgende:

[..]

Vera Vlieger (kb.nl is geweldig ).

Ah ja, Vera Vera Vlieger Het zal wel een artiestennaam zijn

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:31 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ah ja, Vera Vera Vlieger Het zal wel een artiestennaam zijn

Ik ga het bijna voor haar hopen. Met haar Blote vogels. Blote vogels kunnen niet vliegen

Er zijn wel van die blote vogels in de NRC, hoe heten die ook weer, kwik en flupke niet, maar ze hebben piemels.

Sta ik er ook in?

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:45 schreef cioran63 het volgende:
Er zijn wel van die blote vogels in de NRC, hoe heten die ook weer, kwik en flupke niet, maar ze hebben piemels.

Fokke en Sukke

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:50 schreef Quara het volgende:

[..]

Fokke en Sukke

ja die

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:30 schreef wonderer het volgende:

[..]

Weltrusten dan.

Waarom schrijft iedereen tegenwoordig welterusten en interessant zonder "e"?
Mis ik iets ofzo? Heb ik afgedaan? Ben ik niet meer jong hip snel en van de nieuwe spelling/streetslang op de hoogte?

Anyway, Nadine/Karin, wat gaaf dat je boek opnieuw wordt uitgegeven en nu meer naar je eigen zin, zeg maar

Ik baal wel, want omdat er zo weinig animo was voor de meet (dacht ik) heb ik er niet meer op gerekend dat het doorging...met het oog op mijn mini-me enzo

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 02:45 schreef cioran63 het volgende:
Er zijn wel van die blote vogels in de NRC, hoe heten die ook weer, kwik en flupke niet, maar ze hebben piemels.

"Steek een blote vogel met een piemel eens een veer in zijn reet"..leuke titel?

quote:

Op woensdag 20 juni 2007 11:27 schreef Vivi het volgende:

Ik baal wel, want omdat er zo weinig animo was voor de meet (dacht ik) heb ik er niet meer op gerekend dat het doorging...met het oog op mijn mini-me enzo

Ach, wat is weinig animo? Ik zeg altijd maar: "Als er maar één persoon is die ik heb kunnen bereiken met mijn boodschap, dan is het alle moeite waard geweest."

Wel jammer dat jij er niet bij kunt zijn, Vivi. Maar ja, een mini-you ís een goed excuus

Nu dan de laatste reisinformatie:

Locatie: café Dulac, Haarlemmerstraat in Amsterdam
Tijdstip: maakt mij niet uit, dus ik roep maar gewoon tussen 8 en 9 ('s avonds, graag). Eerder kan ook. Of later.

Het café waarover ik het eerder had en waar ik nog nooit iemand binnen had gezien, blijkt bij nadere inspectie (door het raam) volledig in puin te liggen. Dus toen keek ik naar de overkant, daar bevindt zich café Dulac, een zeer vreemde tent met een zeer vreemde cliëntèle, maar dat is juist goed. Want stel nou dat ons gesprek niet vlot (dat we dus bij onszelf denken: 'Het klikt niet'), dan hebben we iets om naar te kijken.

Op de gastenlijst staan inmiddels 5 personen, inclusief mijzelf, en daarvan zijn er 2 nog diep aan het twijfelen over de vraag of ze deze stap nou wel moeten zetten - helemaal alleen naar Amsterdam reizen om in een café te gaan zitten met iemand die voor hetzelfde geld stapelgek is of gevaarlijk, dus het wordt nog spannend! Maar ik ben persoonlijk gek op kleine gezelschapjes.

Ik heb een snor en een Volkskrant onder mijn rechterarm.

Helaas kan ik niet. Moet aan mijn eigen schrijverijen werken. Niet voor een uitgever, wel voor goed geld. Jammer, want had graag met eigen ogen de snor onder cioran63's rechterarm willen zien.

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 09:05 schreef Copycat het volgende:
want had graag met eigen ogen de snor onder cioran63's rechterarm willen zien.

O ja, dat was niet zo scherp geformuleerd.

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 02:31 schreef cioran63 het volgende:
Ik heb een snor en een Volkskrant onder mijn rechterarm.

Ik heb een pen en een opschrijfboekje bij me

Ik heb net toegezegd een stuk te schrijven over de totstandkoming & de achtergrondgeschiedenis van mijn boek op het forum, voor 'Torpedo', een literair tijdschrijft (Nijgh & Van Ditmar). Hoe dat allemaal in zijn werk ging. De reacties tijdens het schrijven, en vooral ook: erna. De regels & gedragscodes op een forum (waarvan ik nog steeds de ballen begrijp, maar dat geeft niet). Hoe er op internet wordt omgegaan met kwesties als laster & fictie & identiteiten & copyrights. Óf er wel mee wordt 'omgegaan', of dat iedereen gewoon kan doen wat-ie wil. En of dat erg is. En dit alles dus gegoten in een persoonlijk verhaal.

Ik kondig het maar even aan, speciaal voor Danny

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 09:59 schreef JAM het volgende:
wanneer was dat ook alweer?

Zaterdag

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 09:05 schreef Copycat het volgende:
Helaas kan ik niet. Moet aan mijn eigen schrijverijen werken. Niet voor een uitgever, wel voor goed geld. Jammer, want had graag met eigen ogen de snor onder cioran63's rechterarm willen zien.

Jammer, ik had jou ook wel eens met eigen ogen willen zien. Maar je weet hoe het gaat, hè: de ene meet lokt de volgende uit, het wordt al snel een maandelijks ritueel, daarna gaan we samen op vakantie, eerst nog in gescheiden tenten maar al snel in één grote bungalowtent en daaruit ontstaat min of meer vanzelf het idee voor een woongroep, en nou ja... zo gaat dat.

Volgende keer - als we gaan mountainbiken in de Ardennen - bij jij er óók bij!

Hmm, dan laat ik de sessies waarbij gepraat moet worden wel achterwege en wacht ik tot tot we elkaar hijgend achterna kunnen zitten.

Hm, ben benieuwd naar dat artikel. Heb zo het idee dat vijf willekeurige Fok!kers vijf heel verschillende artikelen zouden schrijven (nog afgezien van de taalfouten die vier ervan zouden maken)

quote:

Op donderdag 21 juni 2007 01:45 schreef Nadine26 het volgende:

Locatie: café Dulac, Haarlemmerstraat in Amsterdam
Tijdstip: maakt mij niet uit, dus ik roep maar gewoon tussen 8 en 9 ('s avonds, graag). Eerder kan ook. Of later.

Laten we er 21.00 uur van maken.

http://maps.google.nl/maps?f=q&hl=nl&q=Haarlemmerstraat+118,+Amsterdam&sll=52.469398,5.509644&sspn=3.10568,10.217285&ie=UTF8&om=1&ll=52.382882,4.890461&spn=0.024309,0.079823&z=14

http://maps.google.nl/maps?f=q&hl=nl&q=Haarlemmerstraat+118,+Amsterdam&sll=52.469398,5.509644&sspn=3.10568,10.217285&ie=UTF8&ll=52.380914,4.890456&spn=0.00076,0.002494&t=k&z=19&iwloc=addr&om=1

Gister naar het boekenfestijn in Appeldoorn en daar lagen ze hoor in stapels te koop voor 7,95

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 19:52 schreef cioran63 het volgende:
http://maps.google.nl/maps?f=q&hl=nl&q=Haarlemmerstraat+118,+Amsterdam&sll=52.469398,5.509644&sspn=3.10568,10.217285&ie=UTF8&om=1&ll=52.382882,4.890461&spn=0.024309,0.079823&z=14

http://maps.google.nl/maps?f=q&hl=nl&q=Haarlemmerstraat+118,+Amsterdam&sll=52.469398,5.509644&sspn=3.10568,10.217285&ie=UTF8&ll=52.380914,4.890456&spn=0.00076,0.002494&t=k&z=19&iwloc=addr&om=1

Ja precies, daar dus. Vanaf Centraal Station ca. 10 minuten lopen.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 21:20 schreef bibi het volgende:
Gister naar het boekenfestijn in Appeldoorn en daar lagen ze hoor in stapels te koop voor 7,95

Speciale aanbieding voor ongeletterd Apeldoorn

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 23:44 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Speciale aanbieding voor ongeletterd Apeldoorn

Ach meer dat ze daar de boeken dumpen die niet zo goed liepen in de winkels....

quote:

Op zaterdag 23 juni 2007 11:10 schreef bibi het volgende:
Ach meer dat ze daar de boeken dumpen die niet zo goed liepen in de winkels....

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 13:32 schreef Nadine26 het volgende:
... Het is de bedoeling dat mijn boek opnieuw wordt uitgegeven. Ik ben nu dus niet alleen sterauteur, ik ben ook de sterauteur van 2 Dagboekvaneenkindermeisje.com's! Het gaat alleen anders heten. Nieuwe titel, nieuwe auteur, nieuwe cover. ...

Mijn verklaring: de oude editie wordt gedumpt om ruimte te maken voor de nieuwe editie.
_{@Karin: hoe zijn de parkeerfaciliteiten ter plekke? @Paul, Marcel: meerijden?}

quote:

Op zaterdag 23 juni 2007 13:30 schreef Gajus het volgende:

_{@Karin: hoe zijn de parkeerfaciliteiten ter plekke? @Paul, Marcel: meerijden?}

Zaterdagavond 21:00 uur zal niet heel gemakkelijk zijn, maar op de Brouwersgracht kun je meestal wel een plek vinden, even zoeken (en betalen)...

Tot straks

quote:

Op zaterdag 23 juni 2007 11:10 schreef bibi het volgende:

Ach meer dat ze daar de boeken dumpen die niet zo goed liepen in de winkels....

Hè gezellig, Bibi. Komen jij & je man ook vanavond?

Wie zegt dat ik met een man getrouwd ben? Tjeetje Nadine wel een beetje bekrompen van je hoor.

Leuke avond gehad?
(ik had je/jullie ook graag ontmoet maar een weekendretourtje LA/ASD was niet haalbaar)

En was 'knuffelbeer' OllieA ook van de partij?

quote:

Op zaterdag 23 juni 2007 11:10 schreef bibi het volgende:

[..]

Ach meer dat ze daar de boeken dumpen die niet zo goed liepen in de winkels....

Anders laat je je ff kennen

quote:

Op zondag 24 juni 2007 10:12 schreef Vivi het volgende:

[..]

Anders laat je je ff kennen

Heb je ergens een probleem mee?

quote:

Op zaterdag 23 juni 2007 21:46 schreef bibi het volgende:
Wie zegt dat ik met een man getrouwd ben? Tjeetje Nadine wel een beetje bekrompen van je hoor.

Tjeetje bibi ... beetje last van Korsakov?

quote:

Op dinsdag 19 juni 2007 16:03 schreef bibi het volgende:
... en uiteraard mijn man ...

quote:

Op zondag 24 juni 2007 13:34 schreef Gajus het volgende:

[..]

Tjeetje bibi ... beetje last van Korsakov?
[..]

Nee hoor, gewoon een rothumeur. Mag dat ook?

quote:

Op zondag 24 juni 2007 14:15 schreef bibi het volgende:

Nee hoor, gewoon een rothumeur. Mag dat ook?

Zou ik ook last van hebben als ik de meet had gemist _{Of was jij dat, achter die pilaar?}

quote:

Op zondag 24 juni 2007 17:30 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Zou ik ook last van hebben als ik de meet had gemist _{Of was jij dat, achter die pilaar?}

Ik was die pilaar

quote:

Op zondag 24 juni 2007 06:01 schreef Martel het volgende:
Leuke avond gehad?
(ik had je/jullie ook graag ontmoet maar een weekendretourtje LA/ASD was niet haalbaar)

Wij jou ook. Maar nu hebben we gewoon lekker over je geroddeld _{Over jullie allemaal, trouwens}

quote:

En was 'knuffelbeer' OllieA ook van de partij?

Er waren meerdere mystery guests - waaronder iemand in zwart leer. Meer zeg ik niet

quote:

Op zondag 24 juni 2007 12:07 schreef bibi het volgende:

[..]

Heb je ergens een probleem mee?

Ik niet , maar jij wel blijkbaar, als je het nodig vind om vanuit het niets sneren uit te delen.
Komt een beetje frusti over

quote:

Op zondag 24 juni 2007 18:19 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik niet , maar jij wel blijkbaar, als je het nodig vind om vanuit het niets sneren uit te delen.
Komt een beetje frusti over

Best grappig dat juist jij dat zegt, u is ook niet vies van een sneer hier en daar En hoezo vanuit het niets, ik geef alleen maar aan dat dat boek daar lag, Nadine kon het niet laten dan weer een belachelijke opmerking te maken over ongeletterd Appeldoorn. Tsja dan kan ze een sneer verwachten.

Maar ik ga nu weer verder in het boek, kon het toch niet laten liggen voor die 7,95

Have fun

quote:

Op zondag 24 juni 2007 14:15 schreef bibi het volgende:
Nee hoor, gewoon een rothumeur. Mag dat ook?

Uiteraard ... overkomt mij ook wel eens.
_{maar de keukentafel is een betere remedie dan dit forum, volgens deze ervaringsdeskundige}

Damn... damn... tripple damn... Zit je ff in 't buitenland, mis je de meet Kan iemand mij vertellen hoe het kindermeisje er in het echt uitziet? Lees je daarvoor al die maanden mee

In mijn fantasie droeg Nadine26 gesteven plooirokken met van die geile blauwe panty's eronder, pennyschoenen, stevige reet, flinke bokkenpoten. Type gepensioneerde stewardess.

Nou... am I right..?

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 23:28 schreef Revolverheld het volgende:
Nou... am I right..?

Ja dus _{Alle 'meet'-bezoekers zitten het trauma nog te verwerken}

Nee, nee nee - de grap bleek uiteindelijk dat die hele Karin Overmars een hoax was! Door er zo'n ouwe taart bij te verzinnen wilde Dientje voorkomen dat haar boek als chicklit zou worden weggezet, en dat de meet het verkeerde publiek zou trekken. Briljant he?!

Maar Nadine26 was dus gewoon precies zoals ze zich altijd aan ons voorgedaan had: een lekker rank chickie met lange gespierde benen, een gezellige cup C (hoofdletter!) en met lang haar tot bijna op 'r gestaalde kontje. Haar kleding bestond die avond alleen uit de bontjas die ze van Daniël had gekregen (dat was dus ook allemaal echt, jammer dat hij verhinderd was), een paar designerpumps en een spannend stringedingetje. De volgende ochtend in 't Amstel hebben Cioran, Gajus en ik met onze dronken koppen die bontjas allemaal nog even gepast voordat we naar de ontbijtzaal liepen om Dientje toch nog wat slaap te gunnen. Cioran heeft nog gauw even op een servetje een tekening gemaakt, want hij baalde dat hij daar niet aan toegekomen was. Bij het afscheid, dat overigens allerhartelijkst was, kreeg Gajus het nog aan de stok met een dame in een chiq deux-piece die met een deegrol kwam aanlopen. Ik moest zelf een trein halen dus ik ben benieuwd hoe dat nog afgelopen is.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 23:28 schreef Revolverheld het volgende:
In mijn fantasie droeg Nadine26 gesteven plooirokken met van die geile blauwe panty's eronder, pennyschoenen, stevige reet, flinke bokkenpoten. Type gepensioneerde stewardess.

Nou... am I right..?

Ik verwachtte een reincarnatie van Madame te ontmoeten. Dat bleek te kloppen ...
_{toch een heimelijke bekentenis ... Madame overtrof mijn stoutste verwachting}

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 03:20 schreef dvr het volgende:
... kreeg Gajus het nog aan de stok met een dame in een chiq deux-piece ...

Dat was dus mijn gepensioneerde stewardess.

dvr ... enige foto's zouden jouw verslag nog meer zeggingskracht geven ... tip voor de volgende keer

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 03:20 schreef dvr het volgende:
een lekker rank chickie met lange gespierde benen, een gezellige cup C (hoofdletter!) en met lang haar tot bijna op 'r gestaalde kontje.

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 03:34 schreef Gajus het volgende:
Ik verwachtte een reincarnatie van Madame te ontmoeten. Dat bleek te kloppen ...
_{toch een heimelijke bekentenis ... Madame overtrof mijn stoutste verwachting}

En de waarheid, die ligt zeker ergens in 't midden..? Madame had 3 kids gekregen, ik ben benieuwd naar dvr's definitie van een 'gestaald kontje' _{sommige mannen, waaronder wijlen Theo van Gogh, kicken op een reet als een bijzettafel in een plooirok...}

Ik heb 't boek trouwens gekocht en gelezen. Er is nog aardig wat in herschreven, 't leest als een dolle, jammer alleen dat ik niet vaker wordt gequote

Met trivialiteiten als de waarheid moet men zich niet teveel bezighouden, beste Revolverheld. Je zult hem echter vooral aan Gajus' zijde vinden, want ik was die avond wegens ongesteldheid helaas verhinderd. Maar Karin's bips kan niet anders dan gebeeldhouwd zijn, want ze zit de halve dag te racefietsen op zo'n spin-machine.

Over eenieders quotequotum moeten we het nog eens hebben, want dat 5%-aandeel van ons kan toch interessant worden als er een Engelse vertaling in het verschiet ligt (die noodzakelijkerwijs wel door een Hollywoodverfilming en de ontwikkeling van allerlei merchandise -poppetjes, ondergoed, posters, hoeslakens- gevolgd moet worden). Ik vermoed dat ik zeker aanspraak kan maken op 5% van die 5%.

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 14:17 schreef dvr het volgende:
Met trivialiteiten als de waarheid moet men zich niet teveel bezighouden, beste Revolverheld. Je zult hem echter vooral aan Gajus' zijde vinden, want ik was die avond wegens ongesteldheid helaas verhinderd. Maar Karin's bips kan niet anders dan gebeeldhouwd zijn, want ze zit de halve dag te racefietsen op zo'n spin-machine.

Toch jammer van die foto's

quote:

Over eenieders quotequotum moeten we het nog eens hebben, want dat 5%-aandeel van ons kan toch interessant worden als er een Engelse vertaling in het verschiet ligt (die noodzakelijkerwijs wel door een Hollywoodverfilming en de ontwikkeling van allerlei merchandise -poppetjes, ondergoed, posters, hoeslakens- gevolgd moet worden). Ik vermoed dat ik zeker aanspraak kan maken op 5% van die 5%.

Ik ga ook voor de hoofdprijs. Ik beschouw mijn naam en mijn persoontje, gelijk Paris Hilton, als een A-merk. Eventueel kan Nadine/Karin de copyrights afkopen, maar daarvoor moet ik haar toch eerst een keer zien

quote:

Op zaterdag 30 juni 2007 14:17 schreef dvr het volgende:
... want dat 5%-aandeel van ons kan toch interessant worden ...

Voor mijn aandeel heb ik inmiddels de mooiste dividenduitkering gekregen ...

quote:

Op zondag 1 juli 2007 01:03 schreef Gajus het volgende:

[..]

Voor mijn aandeel heb ik inmiddels de mooiste dividenduitkering gekregen ...

[afbeelding]

Lekker handschriffie... nou de rest nog

Goeie recensie van 't boek vandaag in De Telegraaf

Vanwaar die nieuwe titel ('Nadine')? Is dezelfde uitgever, toch?

Potverdrie ik wist van niks. Leuk! En nu ook in het Engels? 't Is maar goed dat ik nooit afstand heb gedaan van mijn deeltje van onze 5%. Pensioen, here I come!

ps: Wat vind ik daar?


Hihi. Godverdomme zeg, ze is echt heel bespringbaar.

ISBN: 9049950779 (klik voor boek op Bol)

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 02:39 schreef dvr het volgende:
Potverdrie ik wist van niks. Leuk! En nu ook in het Engels? 't Is maar goed dat ik nooit afstand heb gedaan van mijn deeltje van onze 5%. Pensioen, here I come!

Uit De Telegraaf (vrijdag 9 november 2007):

'Nadine': Bridget Jones ontmoet Giphart

Een kindermeisje dat het aanlegt met de man des huizes, dat is natuurlijk smullen. Rebecca Loos verwierf wereldfaam na haar escapade met David Beckham en Jude Law blijft voor altijd de acteur die zich aan de nanny vergreep. Schrijfster Karin Overmars ('Vermoorde onschuld') vond haar inspiratie voor haar roman 'Nadine' in deze pikante verhalen. Ze begon onder het pseudoniem Nadine S. een dagboek op internet en verloor zich in de avonturen van het kindermeisje. En met haar vele lezers van het jongerenforum FOK!.
Groot was hun verontwaardiging toen bleek dat zij door een romanschrijfster waren misbruikt ter inspiratie en vermaak. Karin Overmars (1965) introduceerde hiermee de 'Blook', een weblog in boekvorm.
Het dagboek wordt nu onder haar eigen naam en met de titel 'Nadine' uitgegeven als roman. De oplettende lezers van Dagboekvaneenkindermeisje.com van Nadine S., dat in zeven maanden tot stand kwam, hadden al lang moeten zien dat zij niet te maken hadden met een 26-jarige studente, maar met een veertiger met levenservaring, humor en een buitengewoon vlotte pen. Pogingen van minder naïeve lezers om het kindermeisje te ontmaskeren mislukten, want Karin Overmars zorgde dat alles klopte, tot aan de exacte vluchtnummers en hotelkamers van de buitenlandse liefdestripjes die ze had met haar fictieve, geheime minnaar toe.
Nadine praat haar gedrag goed door haar teleurstelling in vriendje Th., die het aanlegt met het in haar ogen uiterst onaantrekkelijke Poëziemeisje. En na de dood van haar moeder kan Nadine ook wel weer een verzetje gebruiken. Overmars gaf de dood van haar eigen moeder een plek in het leven van Nadine. Haar beschrijving van de ontdekking van de pancreaskanker, het verdriet, het afscheid en de uiteindelijke euthanasie is geestig en ontroerend tegelijk. Net zoals Giphart het al eerder deed met de euthanasie van zijn moeder in 'Ik omhels je met duizend armen', voorkomt Overmars met haar lichtvoetige toon dat het sentimenteel en goedkoop wordt.
Een tikje ongeloofwaardig zijn de immense hoeveelheden alcohol die de studente Frans tot zich neemt. Liters champagne, rosé en witte wijn gaan erdoor, en Nadine rookt bij elk glas bij voorkeur een stuk of zeven sigaretten. Die levensstijl heeft ze dan weer gemeen met dagboekschrijfster Bridget Jones (van Helen Fielding), net als haar voorkeur voor foute mannen. Die van Nadine heet D., is 35 jaar en verkeert in een vroege midlifecrisis. Onbegrijpelijk dat de chique en welgestelde Madame, een Française, ooit voor deze proleet gevallen is, maar allez. De vlotgeschreven roman zit vol geestige dialogen, vooral met deze Madame. Enfant terrible en rasopportuniste Nadine weet wel raad met haar oppasfamilie in Amsterdam-Zuid: een rijk gezin en een pover huwelijk, dat biedt mogelijkheden.
A.d.J.

Karin Overmars, 'Nadine', 334 blz., 12.50, Rothschild & Bach

Ik ben net met dit boek begonnen en heb 'm al bijna uit!!
I love it!!
Ik heb trouwens de 'dagboekvaneenkindermeisje.com-versie', met roze voorkant en minirokje!

_{Kom er wel pas net achter dat alles nep is}

quote:

Op maandag 19 november 2007 16:00 schreef miss-scofield het volgende:
Ik ben net met dit boek begonnen en heb 'm al bijna uit!!
I love it!!
Ik heb trouwens de 'dagboekvaneenkindermeisje.com-versie', met roze voorkant en minirokje!

_{Kom er wel pas net achter dat alles nep is}

Ah, goed om te horen

Vanmiddag werd ik aangesproken door iemand die zei: "Ik lees jouw boek voor school, maar ik ben pas op bladzijde 80 en voor morgen krijg ik het niet uit. Welk stuk kan ik overslaan?"

Owowow. Ik moest meteen denken aan mijn moeder, vroeger lerares Engels, die haar leerlingen bij ons thuis lekker op de bank naar de verfilming van een Engelse roman liet kijken, er zelfs thee bij serveerde, en dan de volgende dag, tijdens het examen, zei: "Je hebt een één. Want je hebt het boek niet gelezen, hè?"

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 02:39 schreef dvr het volgende:
Potverdrie ik wist van niks. Leuk! En nu ook in het Engels? 't Is maar goed dat ik nooit afstand heb gedaan van mijn deeltje van onze 5%. Pensioen, here I come!

Hopelijk eerst in het Duits. Daar had jij de titel al voor verzonnen, weet je nog?

quote:

ps: Wat vind ik daar?

[ afbeelding ]
Hihi. Godverdomme zeg, ze is echt heel bespringbaar.

_{En nu jullie foto's posten graag}

quote:

Op zaterdag 10 november 2007 04:47 schreef JAM het volgende:
Ik zou m'n lul er nog liever afsnijden; then again, ik ben ook nog wat jonger dan jullie.

Jonger zegt niks René Froger (ik zag hem net op de televisie) is ook jong geweest. Then again, hij was wel best grappig, op zijn eigen manier.

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 00:56 schreef Nadine26 het volgende:
Owowow. Ik moest meteen denken aan mijn moeder, vroeger lerares Engels, die haar leerlingen bij ons thuis lekker op de bank naar de verfilming van een Engelse roman liet kijken, er zelfs thee bij serveerde, en dan de volgende dag, tijdens het examen, zei: "Je hebt een één. Want je hebt het boek niet gelezen, hè?"

Wat doet René Froger opeens in het gesprek?

Nadine26: the sequel, Nadine reconstrueert de dagboekaffaire

quote:

Op dinsdag 11 december 2007 00:23 schreef dvr het volgende:
Nadine26: the sequel, Nadine reconstrueert de dagboekaffaire

dvr, jij zit ook altijd bovenop het nieuws Ik heb het blad zelf nog niet eens gezien

KISS & TELL

Achteraf is het een wonder dat ik ermee weg ben gekomen. Met mijn internetexperiment, bedoel ik – het fictieve dagboek dat ik gedurende zeven maanden schreef op een openbaar discussieforum, en dat door honderden lezers werd aangezien voor een authentiek dagboek. Ze trapten erin. Ze leefden mee, gaven tips en welgemeende adviezen, pinkten af en toe een traan weg. En toen het allemaal nep bleek, of liever gezegd: fictie, toen brak de pleuris uit. Maar het was al te laat. De dagboekroman Nadine lag inmiddels in de winkels. De eigenaar van het forum, Danny Roodbol, voelde zich ‘genomen’. Bedrog! Misbruik! Geldwolverij! En dat allemaal over zíjn rug! En terwijl Roodbol met advocaten dreigde, ontstond er ophef over de ‘copyrights’ van het boek, want ik had ook een selectie van lezersreacties in het boek opgenomen. Diefstal! Plagiaat! Het zou nog lang onrustig blijven op het forum, want hoe bestond het dat ‘die fantoomschrijfster’, ik dus, zoveel goedgelovige lezers had genaaid?

En dan te bedenken dat het allemaal was begonnen als een grap, niet als een romanproject. Op een ochtend in augustus 2005 postte ik een berichtje op het Fok!forum, en dat deed ik in een opwelling. Ik verveelde me. Toevallig had ik die ochtend een stuk gelezen over het schandaal rond de Britse acteur Jude Law. Hij had zijn beroemde vriendin Sienna Miller bedrogen met het kindermeisje. En natuurlijk ving het kindermeisje - want deze geschiedenis speelt zich af in Engeland – een fortuin voor haar dagboekaantekeningen, die werden gepubliceerd in The Sunday Mirror: ‘Oh my God, I cannot believe this!’ had ze haar dagboekje toevertrouwd. ‘Jude Law is snogging me!’

Ik moest denken aan Rebecca Loos. Over haar nacht met David Beckham liet ze een boulevardkrant optekenen: ‘I felt a million dollars that morning,’ en dat was geen slechte schatting – ze zou 800.000 pond voor haar ‘Kiss & Tell’-verhaal krijgen, plus 200.000 pond voor een tv-interview. Ik moest ook denken aan een ándere nanny-gate, in Amerika. Daar onthulde een columniste in The New York Times dat haar au pair lasterlijke stukjes over haar gezin publiceerde op een weblog. Mocht dat zo maar? Een goede vraag, maar als ze er al iets tegen had kunnen beginnen, dan was het nu te laat: de weblog werd overspoeld door sensatiebeluste Amerikanen. Ook herinnerde ik me het relletje dat zich in 1998 afspeelde rond het schrijversechtpaar Leon de Winter en Jessica Dürlacher. Het begon allemaal met een column van Dürlacher in de ‘Elle’, waarin ze haar au pair portretteerde als een wanhopig geval dat haar op de rand van een zenuwinzinking had gebracht. Dat was tegen het zere been van de au pair. Uit wraak deed zij in de Volkskrant-lezersrubriek NL een boekje open over Dürlacher. Zij werd afgeschilderd als een hysterica die ongevraagde confidenties deed over haar grote liefde, die inmiddels met een ander was getrouwd. Ook schreeuwde ze volgens de au pair geregeld om ‘keiharde seks.’

Dürlacher deed het stukje af als ‘smaad’ en ‘rancune’, maar dat maakte weinig indruk – zij had in haar column tenslotte precies hetzelfde gedaan: uit de school klappen over een gezinslid. Een betaald gezinslid, weliswaar, maar evengoed dringt de au pair binnen in de beslotenheid van het gezin. Zij weet precies wat er gebeurt achter gordijnen die voor anderen gesloten blijven.

Zo’n ‘Kiss & Tell’-verhaal leek mij ook wel wat, maar dan fictief en in de vorm van een parodie. En omdat een goede parodie niet van echt te onderscheiden is, plaatste ik mijn cri de coeur op een forum. Daar zijn internetfora tenslotte voor bedoeld. Voor het uitschreeuwen van je diepste gevoelens. Voor het onthullen van je geheime affaire met de baas. Voor het klagen over je overspelige vriend die niet weet dat jij allang op de hoogte bent van zijn dubbelleven en trouwens ook van zijn pornoverslaving, want op het forum ontdekte ik al snel dat half Nederland aan porno is verslaafd, en dat moet ook gewoon kunnen, zolang je er maar ‘open’ in bent ‘naar elkaar toe’.

Ik koos voor Fok!, het enige discussieforum dat ik uit een ver verleden kende. Vlak na de oprichting in 1996 was ik er wel eens geweest, ten tijde van de eerste ‘Big Brother’-hype. Het was toen nog een obscure site waar flauwe grappen werden gemaakt over Ruud en Sabine. In de tussentijd bleek Fok! te zijn uitgegroeid tot de grootste online community van Nederland, met meer dan 180.000 geregistreerde gebruikers en op sommige dagen zo’n 3 miljoen pageviews. Maar dat wist ik allemaal niet. Zoals ik ook niet op de hoogte was van pornoverslavingen en de laatste schaamhaartrends - kaal of ‘netjes bijgewerkt’, daarover zijn de meningen op Fok! verdeeld. Evenmin wist ik als nieuwkomer dat er een ban stond op ‘faken’: wie een verhaal verzint, wordt de toegang tot het forum ontzegd.

Ik meldde me aan als Nadine26. In mijn openingspost, getiteld ‘Leuke vader bij wie ik oppas’, deed ik mijn probleem uit de doeken: ik studeerde Frans en had een bijbaantje als kindermeisje bij een welgesteld echtpaar in Amsterdam-Zuid. Het geval wilde dat ik bepaalde ‘gevoelens’ was gaan koesteren voor de vader van mijn oppaskinderen – gevoelens die wederzijds leken, ook dat nog. Ik besloot met de woorden: ‘Hoe houd ik mijn hoofd koel?”

Toen gebeurde er iets vreemds. Binnen enkele seconden begonnen de reacties binnen te stromen, met tientallen tegelijk, het ging maar door. Woedend, meelevend, nieuwsgierig, treiterig, geschokt, serieus, therapeutisch (‘Meisje, pas je een beetje op jezelf?’) en oneerbaar, want het halve forum wilde met me neuken. Oh nee, dat neuken sloeg op Nadine26 – ik moest wel bij de les blijven. Zo snel mogelijk tikte ik mijn antwoorden in, maar intussen liep ik alweer twintig reacties achter, dertig, vijftig. De rest van de dag verliep koortsachtig. Pas toen ik uitlogde, diep in de nacht, besefte ik wat er gaande was. Opgejut door de krankzinnige hoeveelheid reacties, had ik een halve plot in de steigers gezet. Nieuwe verhaallijnen aangesneden. Personages geïntroduceerd. Achtergronden geschetst. De lezers bleven maar op de ramen beuken: méér, méér, méér! Zo snel kon ik niet denken, laat staan schrijven.

Of misschien kon ik dat ook wél. Ik had geen keus, besloot ik. Als ik dit verhaal wilde schrijven, en ik voelde dat ik iets bijzonders te pakken had, dan moest ik zorgen dat ik sneller schreef dan mijn schaduw. Of in elk geval net zo snel. Die trein op het forum was niet meer te stoppen – en ik sprong erop.

Het ging mij om één ding, namelijk om de vraag of mensen het zouden geloven. Of ik ermee weg zou komen. Niet door de mand vallen, dat was de opdracht. Ik wilde dat internetspel spelen; een fictieve rol aannemen, een dagboek maken dat voor authentiek zou worden versleten. En ik wilde dat spel uitspelen, tot de allerlaatste snik. Die zeven maanden had ik niet voorzien – dan was ik er nooit aan begonnen. Slapen was er nauwelijks meer bij. Maar eenmaal op dreef, was er geen weg meer terug. Op het forum vond ik een deadline. Een publiek. Een podium helemaal voor mij alleen. Het was geen schrijven, het was een vorm van optreden. Elke nacht gaf ik een performance, meestal rond een uur of drie, en na afloop nam ik de bloemen en de slipjes in ontvangst. De herenonderbroeken, kan ik beter zeggen. Om de een of andere reden raakte Nadine26 vooral bij de mannelijke forumbezoeker een gevoelige snaar.

Mooie tijden. Leerzame tijden, ook. Ik werkte zonder schema, puur op gevoel, maar de lezers vormden het vangnet. Hun hartslag bepaalde het ritme van het verhaal. Met hun vragen en commentaren wezen ze me de weg: versnellen, vertragen, pas op de plaats, scherpe bocht, beetje gas erbij. En seks. Ze eisten seks, de lezers. En dan bij voorkeur ‘stomende seks’, de gevleugelde uitdrukking. Daar zat ik, met mijn ‘Kiss & Tell’-verhaal. En een versnelde hartslag. Wat moest ik doen? Eraan geloven, natuurlijk. Het hele experiment was gebaseerd op de wisselwerking tussen mij en het publiek, het zou een beetje flauw zijn om juist op dát punt af te haken. If they want sex, you give them sex.

Al snel verdeelden de lezers zich in twee kampen. Het ene deel geloofde mij onvoorwaardelijk en begon zelfs een beetje van mij te houden – of nou ja: ze hielden van Nadine26. Het andere deel had er alles voor over om mij te ontmaskeren. Maar ja, de bewijzen, hè? Die hadden ze niet. Het was een typisch geval van: het zou kunnen... het zou waar kunnen zijn. The suspension of disbelief, daar moest ik het van hebben.

Het wapen van Nadine26 was haar onbegrensde openhartigheid. Je zou het ook exhibitionisme kunnen noemen. Zij keerde zichzelf binnenstebuiten en toonde zich aan haar lezers zoals zij werkelijk was. Haar diepste wezen. Maar juist die suggestie van intimiteit en overgave prikkelde het verlangen naar harde bewijzen. De lezers wilden maar één ding: ‘Pics’. Foto’s van Nadine26. Ze wilden weten met wie ze te maken hadden. Want hoe gemakkelijk het ook is om op internet een nieuwe identiteit aan te nemen, de achterdocht is er niet minder om. Zolang het tegendeel niet is bewezen, ben je gewoon wie iedereen denkt dat je bent. Een zielig meisje met een bochel, namelijk. Een vieze, oude man. Of, misschien wel het allerergste: een professionele auteur.

De term ‘professioneel auteur’ viel sneller dan ik had verwacht. Mijn foutloze Nederlands werkte nu eens in mijn nadeel. Ook de lange lappen tekst die ik postte, zaaiden verwarring: ‘Kun je dat ff voor me samenvatten?’ en: ‘Schrijf je een boek of zo?’

Zelf was ik trouwens net zo achterdochtig. Ik bouwde in korte tijd een vaste lezersgroep op, maar wie waren die mensen eigenlijk? Waar haalden ze de tijd vandaan om zoveel uren op het forum door te brengen? Moesten ze ’s nachts om half vier, als ik mijn nieuwe hoofdstuk postte, niet in bed liggen? Wilde ik het eigenlijk wel weten? Ik besloot van niet – maar onwillekeurig drong het beeld van een groep internettende freaks en gestoorden zich aan me op.

De grootste freak, dat begreep ik ook wel, was intussen Nadine26 zélf. In haar dagboek figureerden geen personages, maar ‘echte mensen’. Zij strooide kwistig met privé-informatie. Zij was bezig een jong gezin te ruïneren, en zij hield haar lezers nauwkeurig op de hoogte van haar vorderingen. Zij nagelde familieleden en werkgevers aan de schandpaal. Privé-gesprekken, telefoontjes, overspelige reisjes, familiegeheimen – Nadine26 deinsde in haar dagboek nergens voor terug. Was dat geen laster? Slechts één lezer, een zekere Nightwulf, meende van wel: ‘For your information,’ schreef hij, ‘dit is een openbaar forum, je strooit lustig met gevoelige en herkenbare informatie over die familie waar je werkt... of had je daar nog niet bij stilgestaan?’

Onnodig te zeggen dat Nadine26 daar überhaupt niet bij stilstond. Waarom zou ze? Ze deed, om het modern te zeggen, gewoon ‘lekker haar ding’. Op internet doen zoveel mensen hun ding; de intieme weblogs en de digidagboeken schieten als paddestoelen uit de grond. Het moeten angstige tijden zijn voor publieke figuren, want over hen doen op internet de idiootste roddels de ronde, zogenaamd uit de eerste hand – maar alles anoniem. Zo gaat dat. En vanzelfsprekend geldt voor dit soort teksten dat ze pas interessant zijn als het wáár is, echt gebeurd. Hoe authentieker, hoe beter. Op mijn dagboek werd massaal ingelogd, maar het is de vraag of ik er ook lezers mee had getrokken als ik mezelf had gepresenteerd als ‘professioneel auteur’.

Mijn dubbelrol ging me steeds gemakkelijker af. Dat was mooi, maar ook een beetje pijnlijk. Sommige lezers trokken zich het lot van Nadine26 wel héél persoonlijk aan. Aangespoord door de schaamteloosheid van Nadine26, lieten ook zij de teugels vieren. Van een aantal lezers ontving ik persoonlijke mails. Maar ik was Nadine26, en zij waren zichzelf. Het begon met toenaderingspogingen in de trant van: ‘Je fascineert me, ik wil je leren kennen’, en als ik daar niet op inging, duurde het nooit lang voordat allerlei confidenties mijn mailbox bereikten. Seksproblemen, overspel, buitenechtelijke kinderen – Nadine26 riep een eigenaardige Pavlov-reactie op. Als zij bereid was om haar ziel te ontbloten op een openbaar forum, dan was het voor haar lezers een kleine moeite om per mail iets terug te doen. Voor wat hoort wat. Ik ontving ook foto’s in mijn mailbox, zelfs complete familiealbums. Het waren normale mensen, viel me op. Een student, een bouwkundig ingenieur, er zat ook een kunstenaar tussen die ’s nachts werkte, net als ik, en die na gedane arbeid stoom kwam afblazen in het dagboek.

En dan was er de zakenman, laten we hem G. noemen, die zich opwierp als mijn mecenas. G. geloofde in mijn ‘ontluikende talent’, schreef hij. Het was plezierig dat hij mij via de mail bijstond met technische forumtips, want op dat gebied was ik een leek. Ingewikkelder lag het met zijn neiging om zich te manifesteren als de liefhebbende vader die ik nooit heb gehad: ‘Met alles wat jij meemaakt,’ mailde hij me, ‘ben jij hard toe aan een frisse boswandeling,’ en natuurlijk chauffeerde hij me graag even naar het bos. Hij drong aan op een gezonde levensstijl - ‘Zal ik een boerenstamppotje voor je komen koken?’ – en toen dat allemaal niet hielp, liet hij kaartjes voor me klaarleggen bij de kassa van Carré: ‘Met een partner naar keuze, want jij verdient een leuke avond. Veel plezier!’ Lief aangeboden, maar ik keek wel beter uit.

Hoe lang G. die avond achter een pilaar bij Carré heeft staan posten, zal altijd een raadsel blijven. Toch zat het me niet lekker. Fictie en werkelijkheid liepen steeds meer door elkaar. Ik kreeg visioenen van G., die plotseling vanachter een struik tevoorschijn zou springen met een doos chocolaatjes. Ook andere lezers begonnen steeds nadrukkelijker aan mijn poort te rammelen. Of ik geen foto’s kon sturen. Een balkje over de ogen was geen bezwaar. Desnoods was een foto van mijn benen ook wel goed. Ik werd er zenuwachtig van. Op straat hield ik voor de zekerheid mijn zonnebril op, ook als het regende. Ongemerkt was ik verstrikt geraakt in mijn eigen fictieve wereld.

Nadine26 nam mijn leven over. Toen ik tijdens het experiment een week naar Sjanghai ging, reisde zij met mij mee. Op de zevenenzeventigste verdieping van het Hyatt-hotel deed ik dagelijks verslag van mijn belevenissen, die eigenlijk háár belevenissen waren, of andersom. Ik wist het niet meer. Mijn complete familiegeschiedenis leende ik aan haar uit. Toen mijn moeder overleed, middenin het dagboekexperiment, was het Nadine26 die om haar rouwde. En de lezers rouwden met haar mee. Intussen goochelde ik met twee agenda’s: die van Nadine26 en die van mijzelf. Als ik zélf op vakantie ging en zonder internetverbinding kwam te zitten, stuurde ik Nadine26 snel een week met het vliegtuig naar Spanje. De lezers zaten bovenop het nieuws - meteen werd er geïnformeerd naar de vluchtinformatie. Dat zocht ik dus uit. Alles moest kloppen. En nog zoiets: op dinsdagochtend mocht ik me niet op het forum manifesteren, want dan bezocht Nadine26 haar therapeut en de oplettende lezer wist dat. Die beschikte over een fenomenaal geheugen. Overal in mijn huis hingen memobriefjes.

Op 1 december 2005 veranderde het experiment definitief in een roman. Op die dag verscheen er een reactie op het forum die luidde: ‘Oproep voor Nadine: wij (uitgeverij Rothschild & Bach) zouden graag een complete versie van het dagboek ontvangen. Kan dat? Met vriendelijke groet, Katrien Gottlieb.’

De lezers reageerden verbijsterd en opgetogen. Hun eigen Nadine26! Benaderd door een échte uitgever! Eén alerte lezer had meteen de telefoon gepakt om bij uitgeverij Rothschild & Bach te informeren of die Katrien Gottlieb wel echt bestond. En jawel, ze bestond. De oproep bleek serieus. De teleurstelling bij de lezers was dan ook groot toen Nadine26 het aanbod afwees: ‘Dit dagboek is geheim,’ antwoordde ze op het forum. En: ‘Ik heb zo’n vaag vermoeden dat mijn oppasvader niet zit te wachten op een Kiss & Tell’-boek.’ Gelukkig hadden de lezers daar alle begrip voor. Eindelijk kon ik achterover leunen. Aan de oprechtheid van Nadine26 werd niet meer getwijfeld. De laatste drie maanden van het experiment verliepen dan ook in een harmonieuze sfeer.

Het gedoe met de uitgeverij had ik zelf in scène gezet. Natuurlijk wilde ik het dagboek graag uitgeven, maar de eigenlijke reden was dat ik een uitgever nodig had voor de plot. In het laatste hoofdstuk zou Nadine26 namelijk wraak nemen op haar minnaar met de publicatie van haar ‘Kiss & Tell’-boek. Alle details van hun geheime affaire zouden op straat komen te liggen. Zo ver was het verhaal nog niet gevorderd, maar de tijd leek me rijp om die ontknoping voor te bereiden. Voor de geloofwaardigheid aasde ik op een échte uitgever, en die moest ik vervolgens zo gek zien te krijgen om Nadine26 op het forum te benaderen, voor het oog van de lezers. Ik wilde zelf buiten beeld blijven, óók bij de uitgeverij. Via een gefingeerd hotmailadres wist ik de belangstelling van Rothschild & Bach te wekken.

Enige tijd na de voltooiing van het dagboekexperiment brak de dag aan waarop Nadine26 uit de kast kwam om het boekcontract te tekenen. Uitgever Oscar van Gelderen moest even iets wegslikken toen hij oog in oog stond met het jonge, veelbelovende kindermeisje, maar hij herpakte zich snel: ‘Dat pseudoniem houden we erin,’ zei hij. ‘Jij blijft zelf gewoon onzichtbaar.’

De ontmaskering op het forum, maanden later, nam eigenaar Danny Roodbol voor zijn rekening. De roman Nadine lag koud een dag in de winkel of hij achterhaalde hij mijn emailadres, waarmee ik me destijds had moeten registreren. Zo maakte hij de persoonlijke gegevens van één van zijn gebruikers openbaar. Een doodzonde, op een internetforum. Maar nood breekt wet. En ach, met de verschijning van Nadine was het digitale spel ook wel uitgespeeld. Het was mooi geweest. Nadine26 kon rustig van een flat springen.

Karin Overmars

De anonieme uitgave van het boek, getiteld Dagboekvaneenkindermeisje.com, verscheen in maart 2007 onder het pseudoniem Nadine S. Onlangs werd de roman van Karin Overmars opnieuw uitgebracht als Nadine (uitgeverij Rothschild & Bach. 12 euro 50.)

Leuk avontuur. Je kan bijna een boek schrijven over het achterliggende verhaal

quote:

Op vrijdag 23 november 2007 01:18 schreef Nadine26 het volgende:

René Froger (ik zag hem net op de televisie) is ook jong geweest. Then again, hij was wel best grappig, op zijn eigen manier.

Leuk verhaal.

Overigens posten er 's nachts inderdaad alleen maar freaks. Daar heb je wel gelijk in.

quote:

Op woensdag 12 december 2007 21:16 schreef broer het volgende:
Leuk verhaal.

Overigens posten er 's nachts inderdaad alleen maar freaks. Daar heb je wel gelijk in.

Of hoogzwangere slapelozen

Ik vind het een amusant verhaal maar er spreekt wel een onderschatting uit van de gemiddelde Fok!lezer. Ik weet het, alleen al de woorden "onderschatting van de gemiddelde Fok!lezer" zijn hilarisch. Maar toch: men is hier sinds Lotte niet meer zo bleu als de schrijfster het graag wil (doen) geloven.

A burgeoning talent for ...

quote:

Op woensdag 12 december 2007 10:50 schreef Nadine26 het volgende:
KISS & TELL

.

quote:

Op woensdag 12 december 2007 21:45 schreef thaleia het volgende:
Ik vind het een amusant verhaal maar er spreekt wel een onderschatting uit van de gemiddelde Fok!lezer.

De gemiddelde Fok!-lezer mag je best onderschatten, denk ik. Maar het dagboek werd (toen het eenmaal op stoom kwam, en dat was hier, in TTK) ook niet gelezen door de gemiddelde Fok!-lezer. Die zal dit 'Torpedo'-stuk ook niet lezen. Teveel letters

quote:

Ik weet het, alleen al de woorden "onderschatting van de gemiddelde Fok!lezer" zijn hilarisch. Maar toch: men is hier sinds Lotte niet meer zo bleu als de schrijfster het graag wil (doen) geloven.

In het stuk heb ik de gebeurtenissen en herinneringen een beetje moeten comprimeren, anders had Wonderer gelijk gekregen en was het inderdaad een boek geworden. Nog een boek, er zijn grenzen. En dus krijgt de 'gemiddelde Fok!-lezer', met wie het uiteindelijk allemaal begon, de eer die hem toekomt: hij was de motor achter het dagboek. Als je de eerste topics terugleest (in R&P), krijg je toch een vrij helder beeld van de diepere gedachten van de gemiddelde Fok!-lezer, hoor.

Wie is Lotte?

quote:

Op woensdag 12 december 2007 21:16 schreef broer het volgende:
Leuk verhaal.

Overigens posten er 's nachts inderdaad alleen maar freaks. Daar heb je wel gelijk in.

Freaks, hoogzwangeren en afgekeurde buschauffeurs _{En aan lager wal geraakte schrijfsters}

Om eens een aspect aan te snijden dat je zorgvuldig buiten beeld hebt gehouden...

Hoe heeft je huwelijk dit letterkundige avontuurtje doorstaan? Ik kan me voorstellen dat het na een wilde literaire nacht nauwelijks meer te doen is om de kindertjes nog op tijd bij de schoolpoort af te leveren, en dat je man vanuit zijn eenzame bedje toch wel bedenkelijk moet hebben gekeken toen zich op jouw computer de ene na de andere aanbidder meldde - of omgekeerd, juist aangemoedigd werd door de onvermoede uitspattingen die jouw evenknie zich permitteerde in toiletten en op keukentafels (je kunt moeilijk over hoofdpijn zeuren als je net een scene voltooid hebt waar de geur van zweet en geschroeid satijn nog van afslaat). Is je partner een Daniël of meer een Thijs, en hielp hij proeflezen? Was in het Poëziemeisje een van zijn exen of collega's te herkennen?

quote:

Op donderdag 13 december 2007 13:11 schreef Nadine26 het volgende:

_{En aan lager wal geraakte schrijfsters}

Willen jullie weten hoe zeer ik aan lager wal ben geraakt? Ik bedoel: nóg lager bestaat niet, het eindpunt is bereikt.
Enige weken geleden kreeg ik een mail van iemand, ene Jolanda, die zich hoofdredacteur noemde van het tijdschrift LOF. Kennen wij LOF? Nee, van LOF hebben wij nog nooit gehoord, maar dat is niet zo vreemd, ze pleuren tegenwoordig elke week wel een nieuw tijdschrift op de markt en waarom zou je zo'n tijdschrift niet LOF noemen? BOF, had ook gekund. TOF, maar dat zullen ze op de marketingafdeling wel te 'jong' hebben gevonden; LOF is namelijk bestemd voor een specifieke doelgroep en die bestaat uit 'moeders met ambitie'. Jazeker, dat soort moeders bestaat. De meeste moeders slijten hun dagen achter de pan met witlof, maar een enkeling zoekt naar persoonlijke ontplooiing en professionele ontwikkeling en dan ben je in marketingtermen dus een moeder met ambitie. Een LOF-moeder, zou je kunnen zeggen.

Of ik een sekscolumn wilde schrijven, luidde de vraag van de hoofdredacteur van LOF. Mijn eerste reactie was: 'Nee, helemaal niet, zelfs.' Maar in tweede instantie dacht ik: 'Kom, je bent een moeder met ambitie en je wilt wat. Geen sekscolumn, als het even kan, maar nu dit aanbod er ligt, kun je het maar beter bejegenen als een kans, een uitdaging, een commerciële stap in de richting van een mooie toekomst.' Daarna schreef ik in een half uur een sekscolumn, dat ging me eigenlijk heel gemakkelijk af, en die stuurde ik op naar LOF. Ze waren er gelukkig mee, de column zou in het volgende nummer geplaatst worden - en verder liet de hoofdredacteur in haar mail achteloos vallen dat ik het vast niet erg vond om het deze eerste keer voor niks te doen, aangezien mijn boek zou worden besproken in de literatuurrubriek van LOF.

Een soort ruilbeurs, dus. Daar houd ik persoonlijk helemaal niet van, zeker niet als het mij achteraf wordt medegedeeld, maar ik besloot diep te slikken. Dat kostte mij moeite. Ik zie schrijven namelijk als een vak, niet als een hobby, want hoewel je tijdens het schrijven inderdaad lekker met je handen bezig bent, en je er gerust een kop koffie bij kunt drinken, cappuccino kan ook, blijft het werk. In mijn vrije tijd schrijf ik geen sekscolumns, wil ik maar zeggen. En al helemáál geen sekscolumns die min of meer zijn voorgekauwd door de hoofdredacteur, want ze had een heel eisenpakket waarin de woorden 'seksuele fantasie' en 'te moe voor het echte werk' centraal stonden. Want de moeder met ambitie legt op seksgebied, als we LOF mogen geloven, wat minder ambitie aan de dag.

En toen was het twee weken later en kreeg ik de volgende mail: "Ik hoop niet dat ik nu je hele weekend verpest, maar tijdens de heidesessie hebben de redactie en ik besloten dat we toch de voorkeur geven aan een sekscolumn van een bijstandsmoeder. Die is in LOF namelijk nog wat ondervertegenwoordigd.' Mijn weekend verpest? Na de woorden 'heidesessie' en 'bijstandsmoeder' kon mijn weekend niet meer stuk, ik bedoel: hoe vaak krijg je zo'n mail? En ook: hoe reageer je erop? Niet, besloot ik. In sommige gevallen is zwijgen de beste oplossing. Noem het een erezaak, of een gotspe, maar tegen zoveel domheid kan ik niet op. Laten gaan, laten rusten. Het aanbod om de column in een later nunmmer nog eens te plaatsen, liet ik daarmee ook aan me voorbij gaan. Ik had in de tussentijd namelijk begrepen dat LOF bereid was in de toekomst 30 cent per woord te betalen voor een sekscolumn van 500 woorden, ook niet de vetpot waar mijn ambities van worden aangewakkerd, dus wat mij betreft stond het de LOF-redactie vrij om mijn sekscolumn tijdens de volgende heidesessie ritueel te verbranden.

Maar ja, toen stuurde de hoofdredactrice me gisteren toch een mail met de vraag hoe het nu met me ging. En dat ze niks meer van me gehoord had. Na de enorme slag van de afwijzing, bedoelde ze. En of we het er telefonisch misschien nog eens over konden hebben. En toen heb ik haar dus toch - tegen al mijn principes in, want vijanden heb ik al genoeg - uitgelegd hoe ik erover denk. Over de heidesessie en de bijstandsmoeder en de 30 cent per woord. En de liefdadigheidscolumn. En de afwijzing daarvan. En of ze in het vervolg niet meer met haar collectebus aan mijn deur wil komen En ja, nu voel ik me toch een stuk beter. Een moeder met ambitie! Ten strijde!

Plaats hem hier maar Karin. We betalen geen cent maar we zijn een dankbaar publiek, vooral als het over seks gaat.

quote:

Lof: tijdschrift voor moeders met ambitie

Lof is het nieuwe tijdschrift 'voor en door werkende moeders die op zoek zijn naar een balans tussen carriere, gezin en persoonlijke ontwikkeling'. Initiatiefnemers zijn Esther Muller en Jolanda Holwerda. De nieuwe titel wordt in eigen beheer (Lof Media) uitgegeven. Unilever, Achmea en PWC hebben zich al als sponsor voor het eerste jaar verbonden. Het idee achter Lof is de beeldvorming rond werkende vrouwen te verbeteren. Het eerste nummer is door 40 werkende moeders, onbezoldigd, gemaakt. De helft van de opbrengst gaat naar een microkredietenproject in Azië. Eenmaal per jaar staat ook een Lof voor vaders met ambitie gepland.

Bron: Adformatie

quote:

Op donderdag 13 december 2007 13:59 schreef Nadine26 het volgende:
... dus wat mij betreft stond het de LOF-redactie vrij om mijn sekscolumn tijdens de volgende heidesessie ritueel te verbranden.

Publiceer jouw sekscolumn hier op FOK!
_{tevens voorkom jij daarmee dat de LOF-redactie alsnog aan de haal gaat met jouw werk}

edit: dvr en ik doen aan parallel processing.

[ Bericht 4% gewijzigd door Gajus op 13-12-2007 14:33:05 ]

Dirty minds think alike, Gajus

quote:

Op donderdag 13 december 2007 14:27 schreef Gajus het volgende:
edit: dvr en ik doen aan parallel processing.

Ja, maar ik plaats hem hier niet. Hij is namelijk heel slecht

Toen ik de 'proefcolumn' had ingeleverd, schreef ik erbij dat ik er nog aan zou schaven als ze zich erin konden vinden - in het idee, dus; de opzet. Vervolgens kwam de mededeling van de ruilbeurs. En toen heb ik er niks meer aan gedaan. Want een gratis column voor een commercieel blad, nou kijk, die hoeft kennelijk niet aan kwaliteitseisen te voldoen. Denk ik dan. Anders zouden ze er wel voor betalen, toch? En dat is misschien gemakzuchtig van mij, maar neem maar van mij aan dat die bijstandsmoeder ook niks van die column bakt, omdat mensen hun best niet doen als ze niet betaald krijgen. Dat is les 1. Les 2 is dat onbezoldigde medewerkers (tenzij voor een charitatieve instelling, dat is wat anders) onbetrouwbaar zijn.

Grappig, ik las gisteren een boek, Kill your darlings van Rogier Proper (over scenarioschrijven voor film en tv, ik ga me voortaan op de tv-markt storten ), en in het woordwoord begint Martin Bril met de volgende zinnen:

"Schrijven is een vak. Dat klinkt makkelijk, en voor de hand liggend. Maar waar leer je dat vak? Als je loodgieter wilt worden (daar kun je meer mee verdienen dan met schrijven), is de weg duidelijk: je gaat of bij je vader in de leer, of naar een school die je de basisbeginselen van het loodgieten bijbrengt."

Het gaat mij natuurlijk om de zin tussen haakjes. Ach, het gaat mij om het principe. Ik heb me inmiddels neergelegd bij het tragische maar begrijpelijke marktmechanisme dat literaire tijdschriften het slechtst betalen (lees: niet), en dat het vanaf daar steeds een stapje omhoog gaat, dus van de dagbladen naar de weekbladen naar de maandbladen, en daarna - en daar valt LOF onder! - naar de kwartaalbladen. Hoe commerciëler, hoe lucratiever, en hoe langer de omlooptijd van een blad, hoe beter het betaalt. Dus laat zo'n LOF-blaadje nou niet bij mij aankomen met 30 lousy centen, want voor dat geld ligt dat blad dus 3 maanden in de winkel te glanzen in z'n peperdure glimkaft

_{drv, ik kom nog terug op jouw vraag van hierboven!}

[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-12-2007 15:00:38 ]

foutje

Eerst een column schrijven en opsturen en dan pas informeren naar de betaling is natuurlijk ook wel een beetje stom en weinig professioneel...

Of zat je echt zo om de eer te springen dat het je wel best was, dat je blij was dat er uberhaupt iemand aan je dacht, als de eerste de beste debutant?

quote:

Op donderdag 13 december 2007 17:05 schreef wonderer het volgende:
... een beetje stom en weinig professioneel...

Als aan een loodgieter gevraagd wordt een lekkage te repareren (zonder prijsafspraak vooraf) dan heeft die loodgieter recht op een tegenprestatie (in billijke verhouding tot de prestatie).

Zijn de rechten van een broodschrijver anders dan van een loodgieter?

quote:

Op donderdag 13 december 2007 18:17 schreef Gajus het volgende:

[..]

Als aan een loodgieter gevraagd wordt een lekkage te repareren (zonder prijsafspraak vooraf) dan heeft die loodgieter recht op een tegenprestatie (in billijke verhouding tot de prestatie).

Zijn de rechten van een broodschrijver anders dan van een loodgieter?

Blijkbaar, aangezien LOF niet wilde betalen.

quote:

Op donderdag 13 december 2007 13:57 schreef dvr het volgende:
Om eens een aspect aan te snijden dat je zorgvuldig buiten beeld hebt gehouden...

Hoe heeft je huwelijk dit letterkundige avontuurtje doorstaan? Ik kan me voorstellen dat het na een wilde literaire nacht nauwelijks meer te doen is om de kindertjes nog op tijd bij de schoolpoort af te leveren, en dat je man vanuit zijn eenzame bedje toch wel bedenkelijk moet hebben gekeken toen zich op jouw computer de ene na de andere aanbidder meldde - of omgekeerd, juist aangemoedigd werd door de onvermoede uitspattingen die jouw evenknie zich permitteerde in toiletten en op keukentafels (je kunt moeilijk over hoofdpijn zeuren als je net een scene voltooid hebt waar de geur van zweet en geschroeid satijn nog van afslaat).

De geur van zweet en geschroeid satijn Ik vrees dat het meer de geur van hard werken en ploeteren was, hahaha. Dat was allemaal fantasie, want ik ben een hele brave huismoeder. Nee, dat is niet helemaal waar, ik maak er een zootje van, maar ik stond in die tijd wel om 7 uur naast mijn bed, elke dag, na een paar uur slaap. Ik vind dat huisvrouwenbestaan niet zó leuk, namelijk - mijn kinderen vind ik wel heel leuk, trouwens - dus het nachtelijke schrijven (en schrijven in het algemeen) was en is juist een mooie manier om te ontsnappen aan koffie-ochtendjes/fitnessclubjes/tennisgroepjes/leesclubjes/botox-bijspuitmeetings/enzovoort. Mijn huwelijk doorstaat dat allemaal goed, dat moet ook wel, want zoals je inmiddels snapt, kan ik mijn 3 kinderen niet van het schrijven onderhouden Maar mijn man bemoeit zich verder niet met wat ik doe - ik heb het nooit gevraagd, maar ik weet zeker dat hij nooit hier op het forum heeft gekeken; hij heeft het veel te druk met zijn eigen werk.

quote:

Is je partner een Daniël of meer een Thijs, en hielp hij proeflezen? Was in het Poëziemeisje een van zijn exen of collega's te herkennen?

Hij is de perfecte combinatie van Daniël & Thijs Maar ik heb Daniël meer geïnspireerd (zijn foute kanten, dus) op een vriend die destijds 'in scheiding lag', zoals dat heet. En op een heleboel andere mensen die ik ken. En ook op mijn eigen man, met wie ik toen in Sjanghai was. Hij doet daar veel zaken, en al die vreemde Chinese ontmoetingen die ik in het dagboek beschrijf, zijn (grotendeels) echt gebeurd. En toen wij in China waren, en in Sevilla - ander deel uit het boek - lieten wij de kinderen achter bij een leuk kindermeisje

Hij heeft niet proefgelezen, daarvoor ging het allemaal te snel. Ik laat sowieso nooit iets lezen. Ik vind het lekker om met niemand iets te maken te hebben, anders ga ik me schuldig voelen of ik krijg medelijden met mensen die er lullig vanaf komen. Die klappen vang ik later wel op. (En die klappen waren hard, met dit boek ) Pas toen het helemaal af was, heeft hij het gelezen (in het vliegtuig naar China, toevallig - weer een andere trip naar Sjanghai), en hij vond het geweldig. Maar wij vinden alles van elkaar altijd geweldig, dus dat zeg niet zoveel

Het poëziemeisje is een prototype van het soort meisje waar ik een diepe fascinatie (vermengd met weerzin) voor heb. Ik ken er een aantal. In dit geval was het iemand die ik had ontmoet op de sportschool - een dichteres, zeg maar, die de hele tijd met mij wilde praten over haar ongepubliceerde werk en haar incenstueuze verleden. Dat soort gesprekken grijp ik altijd met beide handen aan. Omdat ik weet dat ik erover ga schrijven

quote:

Op donderdag 13 december 2007 17:05 schreef wonderer het volgende:
Eerst een column schrijven en opsturen en dan pas informeren naar de betaling is natuurlijk ook wel een beetje stom en weinig professioneel...

Ja, dat is waar. Maar ik ben de meest onzakelijke & onprofessionele & chaotische persoon op deze wereld, en toch heb ik nog nooit problemen gehad. Echt: nog nooit. Want ze betalen dan wel slecht in de journalistiek, ze zijn heel betrouwbaar. En aardig. Juist omdat ze zo slecht betalen

quote:

Of zat je echt zo om de eer te springen dat het je wel best was, dat je blij was dat er uberhaupt iemand aan je dacht, als de eerste de beste debutant?

Ik doe heel veel voor de eer, je zou eens moeten weten, maar géén LOF. Want ik denk altijd: een opdracht moet wel HEEL leuk en bijzonder (en eervol, eventueel) zijn om er mijn 'eigen' werk voor te laten schieten. Dat betaalt ook slecht, ja. Maar dan ben ik tenminste zelf de baas. En voor 150 euro (min de helft = 75 euro, want ik ben getrouwd....) is zo'n 'commercieel' uitstapje de moeite niet. Of het moet heel eervol zijn, dan doe ik het voor niks. Of heel leuk, zoals de literaire recensies die ik schrijf voor Het Parool. Dan doe ik het voor bijna niks.

Jeetje, je bent toch niet getrouwd in gemeenschap van goederen hoop ik
Gaat je man er zo maar met de helft van jouw LOF vandoor..

Ik ken het blad trouwens, zag het vorige maand voor het eerst liggen in de kiosk, en de voorkant bezorgde me al direct een korte gordelroos-opleving, dwz, jeuk, want ik ben echt allergisch voor dat soort prototypes als "moderne moeder die alles wil en vooral ambitie heeft".

_{Ik heb dan ook gewoon de Gooise Vrouwen-uitgave van de LINDA gekocht}

[ Bericht 26% gewijzigd door Vivi op 15-12-2007 12:05:13 ]

quote:

Op zaterdag 15 december 2007 01:01 schreef Nadine26 het volgende:

(En die klappen waren hard, met dit boek )

zie daar, een opmerking die schreeuwt om een toelichting...

Grappig verhaal, en wie was de zakenman G. dan? Fokkertje???

Freaks

quote:

Op zaterdag 15 december 2007 11:59 schreef Vivi het volgende:
Jeetje, je bent toch niet getrouwd in gemeenschap van goederen hoop ik
Gaat je man er zo maar met de helft van jouw LOF vandoor..

Tuurlijk wel. Trouwen in gemeenschap van goederen is het nieuwe swingen. Of het oude heroïne spuiten. Gevaarlijk leven, kortom, daar doen we het allemaal voor. Bovendien: zolang hij er vandoor gaat met de helft van mijn LOF, krijg ik nog altijd de helft van zijn bedrijf. Kan ik eindelijk (na mijn scheiding) aan mijn toekomst gaan werken

quote:

Ik ken het blad trouwens, zag het vorige maand voor het eerst liggen in de kiosk, en de voorkant bezorgde me al direct een korte gordelroos-opleving, dwz, jeuk, want ik ben echt allergisch voor dat soort prototypes als "moderne moeder die alles wil en vooral ambitie heeft".

Precies. Dat heb ik die Jolanda van de LOF dan ook geschreven: "Ik wil niet meer dat je met je collectebus aan mijn deur komt rammelen, want IK BEN OOK EEN MOEDER MET AMBITIE." En die ambitie bestaat er vooral uit dat ik tot 11 uur wil uitslapen. En dat mijn huis wordt schoongemaakt door een lief Pakistaans echtpaar. En dat kost allemaal GELD, en om aan dat geld te komen, heb ik een baantje nodig dat betaalt. En dus geen baantje dat niet betaalt. Goh. Zo simpel, eigenlijk

quote:

_{Ik heb dan ook gewoon de Gooise Vrouwen-uitgave van de LINDA gekocht}

Ik ook. Want mijn boek stond erin En het wordt nog beter, want donderdag heb ik een interview met het blad AM Magzine of zoiets - een blad voor Zakenvrouwen Van Het Jaar, volgens mij. Dáár moet ik zijn. Dát is mijn doelgroep. Annemarie van Gaal & haar vriendinnen

quote:

Op zaterdag 15 december 2007 12:46 schreef Abbadon het volgende:
zie daar, een opmerking die schreeuwt om een toelichting...

Nu ik niet meer anoniem ben op dit forum, ligt het allemaal een tikje gevoeliger met de uitwijdingen en de ontboezemingen, denk ik soms. Maar soms ook niet. Bovendien: dat boek is nu toch al verschenen, daar doe ik niks meer aan.

Het is een discussie die 'in de literatuur' vaak wordt gevoerd: hoe ver mag je gaan? Met biografische gegevens van derden, dus. Met het gebruiken en/of beschrijven van bestaande personen. Met het in de pan hakken van je nieuwe stiefmoeder, om eens een voorbeeld te noemen. Ik had daar nooit zo over nagedacht, tot ik dit boek schreef. En toen was het al te laat. Want ik had het al geschreven. Ik had die herkenbare details natuurlijk kunnen veranderen - beetje draaien, wat schuiven en bijschaven, dat is een kleine moeite en het voordeel is dat niemand je naderhand van kwaadsprekerij of smaad kan betichten. Maar dat heb ik niet gedaan. En dat vond mijn nieuwe stiefmoeder niet leuk. Want ze kreeg de hele tijd flauwe sms-jes van haar vrienden, die vroegen of de schaal met 'gefiguurzaagde radijsjes' al klaar stond. Van die grapjes. Nou kon ze daar eerst nog wel om lachen, min of meer, maar later toch wat minder. En inmiddels kan ze er helemaal niet meer om lachen. Als we elkaar zien (eens in de 5 maanden) vraagt ze elke keer: "Wat is een HAT-eenheid? In jouw boek staat dat ik woon in een HAT-eenheid, maar ik weet niet eens wat dat is. Woon ik in een HAT-eenheid? Ik heb overal navraag gedaan, maar niemand weet wat een HAT-eenheid is." Enzovoort.

Die HAT-eenheid zit haar erg dwars. (En achter de HAT-eenheid gaat een hele wereld schuil, ik bedoel: er zit haar veel méér dwars. Maar dat wil ze niet zeggen. Omdat ze met mijn vader heeft afgesproken dat ze het allebei een fantastisch boek vinden. En dat vinden ze ook echt, tot ze een glas teveel hebben gedronken, dan beginnen ze allebei te schreeuwen.)

En ze zegt ook: "Ach, ik kan de humor er wel van inzien. Het zijn misschien geen aardige dingen, ik bedoel: die Marcella is natuurlijk een vreselijke vrouw, maar ik weet dat je alles hebt verzonnen. Of bijna alles. Je bent een schrijfster. En schrijfsters moeten het hebben van hun verbeeldingskracht. Met jouw verbeeldingskracht is niets mis. Enig, hoe je dat allemaal bij elkaar verzint! Maar ja, mijn ouders begrijpen dat niet. Die denken dat je het méént. Mijn ouders zijn eigenlijk, dat mag je best weten, heel erg beledigd. Mijn vrienden ook. Iedereen is diep beledigd en gekrenkt door alle akelige dingen die je hebt opgescheven over mij, maar ik niet. Ik vind het énig! Dat zeg ik ook tegen mijn vrienden: 'Het is literatuur! Fictie! Ze heeft het verzonnen!"

Ik denk, als ik er achteraf over nadenk, dat ik het heb gedaan voor mijn moeder. Ik sta aan haar kant. Ze kan zelf niks meer zeggen, en daarom heb ik het gedaan.

quote:

Op zondag 16 december 2007 09:55 schreef Ryan3 het volgende:
Grappig verhaal, en wie was de zakenman G. dan? Fokkertje???

Jij was het niet. Dus dan moet 'Laten-we-hem-G-noemen' een ander Fokkertje zijn geweest. Maar ik bescherm mijn bronnen

quote:

Op woensdag 19 december 2007 00:23 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Jij was het niet. Dus dan moet 'Laten-we-hem-G-noemen' een ander Fokkertje zijn geweest. Maar ik bescherm mijn bronnen

Ik ben dan ook geen zakenman, bovendien nooit bemoeit met je project; Gajus ook niet volgens mijn bronnen (was de eerste kanshebber wmb), dus een mysterie? Of toch Gajus? .
Moest wel lachen om die G.

quote:

Op woensdag 19 december 2007 00:19 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nu ik niet meer anoniem ben op dit forum, ligt het allemaal een tikje gevoeliger met de uitwijdingen en de ontboezemingen, denk ik soms. Maar soms ook niet. Bovendien: dat boek is nu toch al verschenen, daar doe ik niks meer aan.


Ik denk, als ik er achteraf over nadenk, dat ik het heb gedaan voor mijn moeder. Ik sta aan haar kant. Ze kan zelf niks meer zeggen, en daarom heb ik het gedaan.

Deze twee dingen pik ik even uit je relaas.

Je reconstructie in den beginne geloof ik niet 100% procent maar ik vind dat je het heel knap gedaan hebt.

Op een recensie web las ik dat juist het gedeelte m.b.t het overlijden van je moeder als ongevoelig neergesabeld werd. Echt een onnodige dolksteek in de overigens in mijn ogen verder terechte kritieken.

Verder vind ik het leuk zoals je je ervaringen voortzet in dit topic en het columnverhaal vertelde, je komt overall op mij soms een pietsie teleurgesteld en langdradig over maar je hebt ook een gezonde portie zelfspot en zijn je verhalen ook weer leuk om te lezen.

Ik wens je gewoon heel veel succes! En ookal is het voor jou waarschijnlijk te persoonlijk, ik zou het toch leuk vinden als je hier ook blijft posten.

Ps. Ik heb natuurlijk ook wel moeten lachen en weet wie die G. is. Te herkenbaar.

quote:

Op vrijdag 21 december 2007 00:54 schreef Stali het volgende:
Ps. Ik heb natuurlijk ook wel moeten lachen en weet wie die G. is. Te herkenbaar.

Stali, laat ons verleden rusten in vrede.
_{(klaar voor vertrek naar mijn favoriete stek:) ik wens jou, jouw kuiken en Vlaamse reus een vredig kerstfeest}


[ Bericht 15% gewijzigd door CharlesG op 21-12-2007 16:49:24 (kerstwens) ]

PM! PM!

quote:

Op vrijdag 21 december 2007 00:54 schreef Stali het volgende:

Deze twee dingen pik ik even uit je relaas.
Je reconstructie in den beginne geloof ik niet 100% procent maar ik vind dat je het heel knap gedaan hebt.

Thanx Doel je met 'in den beginne' op de eerste stappen die ik hier 'in een opwelling' heb gezet? Ik weet dat veel mensen daaraan twijfelen, toch is het zo gegaan. Grappig: binnenkort komt de roman Petite Anglaise uit, van de Engelse schrijfster Catherine Sanderson - ook gebaseerd op een internetdagboek, in dit geval wel helemaal autobiografisch, al heeft ze het verhaal voor het boek gefictionaliseerd. Gaat over de ervaringen van een Engelse in Parijs (plus alle liefdesverwikkelingen die daar natuurlijk bij horen). Zij werd destijds op staande voet ontslagen bij de bank waar ze werkte, omdat haar werkgever het dagboek had ontdekt. Ik las op haar weblog dat zij, net als ik, 'in een opwelling' aan het hele experiment is begonnen. Volgens mij schrijft ze zelfs letterlijk dat ze zich verveelde - ze wilde (na haar scheiding) wat leven in de brouwerij. Later, na alle ophef rond haar ontslag, is ze door een uitgeverij benaderd.

Volgens mij kun je een (fictief) internetdagboek niet voorkoken. Toch blijft het een gouden greep. Ook Catherine Sanderson werd doorlopend aangemoedigd, toegesproken, gesteund, geadviseerd en in bescherming genomen door haar 'lezers'. Het enige grote nadeel van haar blog, vind ik, is dat de reacties wel erg in het lievige, zoete 'wat-houden-we-toch-allemaal-van-elkaar'- sfeertje blijven hangen. Ik heb geluk gehad met Fok! Ik vond de pissige reacties het leukst. Dat had ik op geen enkel ander forum kunnen afdwingen, denk ik. Op vrouwenfora (Zij Online of hoe heten ze allemaal) ontstaat vrijwel meteen een verstikkend vriendinnengevoel: 'Meiden onder elkaar'. Dat zou de doodsteek voor mijn verhaal zijn geweest.
Uiteindelijk ben ik ook tevreden over de manier waarop ik de interactie tussen Nadine en de lezers heb 'geïncorporeerd' in de roman - iemand zei tegen me dat de lezersreacties doen denken aan de heksen van Shakespeare: op de achtergrond leveren zij commentaar op het verhaal.

quote:

Op een recensie web las ik dat juist het gedeelte m.b.t het overlijden van je moeder als ongevoelig neergesabeld werd. Echt een onnodige dolksteek in de overigens in mijn ogen verder terechte kritieken.

Ach, die recensie is zo gespeend van ieder gevoel voor ironie of besef van dubbele bodems, dat is de essentie van het boek - dat kan ik dus niet serieus nemen. Ik vind sowieso dat ik juist die gedeeltes over mijn moeder heel goed heb beschreven, in alle bescheidenheid, hahaha, en het is ook precies waar het mij om ging: de gevoelsclichés onderuit halen, niet alleen omdat het clichés zijn, maar vooral ook omdat het onoprecht is, aangeleerd, afgekeken van de televisie. De dood is keihard, daar hoef je geen roze watten omheen te wikkelen.

quote:

Verder vind ik het leuk zoals je je ervaringen voortzet in dit topic en het columnverhaal vertelde, je komt overall op mij soms een pietsie teleurgesteld en langdradig over maar je hebt ook een gezonde portie zelfspot en zijn je verhalen ook weer leuk om te lezen.

Het is geen teleurstelling, het is een haat-liefde verhouding die ik altijd heb gehad met het schrijven-als-vak. Dat heeft te maken met de onmogelijke combinatie van freelancen en schrijven (voor mezelf). Het is bijna onmogelijk om je hoofd boven water te houden, financieel dus, als je alleen boeken schrijft. Maar het freelancen is geen ideale oplossing, omdat de interessante dingen zo slecht betalen (of helemaal niet), en de commerciële opdrachten maken me uiteindelijk gek, omdat het bijna niet op te brengen is om voor Philps - bijvoorbeeld - hele dagen met managers aan de telefoon te hangen voor een lullig interviewtje dat vervolgens toch weer compleet wordt herschreven door de PR-afdeling: het werk is een uitdaging, de collega's zijn fantastisch, er wordt door de afdeling hard aan getrokken, en Philips is een geweldige werkgever.
Dus zit er weinig anders op dan op een oude broodkorst knagen. Of met een rijke man trouwen

quote:

Ik wens je gewoon heel veel succes! En ookal is het voor jou waarschijnlijk te persoonlijk, ik zou het toch leuk vinden als je hier ook blijft posten.

Het rare is dat mijn ontmaskering eigenlijk niet eens uitmaakt. Ik wist natuurlijk wel dat het een keer zou gebeuren. Ik wilde het dagboek ook graag uitgeven; vanaf het moment dat die gedachte bij mij begon post te vatten, had ik al mijn familieleden & bekenden eruit kunnen schrijven. Ook had ik ze naderhand onherkenbaar kunnen maken in het boek. Catherine Sanderson - zie boven - heeft dat wel gedaan in haar boek. Dat vind ik een zwaktebod. Ik weet het niet zeker, ik heb haar boek nog niet gelezen, maar in interviews vertelt ze dat haar ex-man, die in haar blog als de Grote Klootzak wordt neergezet, in het boek opeens als de Grote Held uit de bus komt. De reden: ze hebben samen een dochter en ze wil niet dat die dochter ooit lelijke dingen leest over haar vader. Ja, logisch. Maar levert dat een goed boek op? In zo'n geval ben ik harder: 'Alles voor de kunst.' Kom op, zeg. Ik heb nog geregeld slapeloze nachten van alle ellende die ik over mezelf heb afgeroepen door dit boek te schrijven, door de manier waarop ik mijn vader beschrijf, zijn vriendin, mijn boer is ook niet blij met zijn rol, mijn zus evenmin, maar dat is een knoop die - hoop ik, denk ik - wel doorgehakt moet worden. Als je schrijft, kun je niet iedereen te vriend houden. Tenzij je je toelegt op de historische roman

Het goede nieuws is dat ik de grootste stap al heb gezet. Mijn familie weet hoe de zaken ervoor staan; ze hebben het aanvaard. Ik denk eigenlijk dat ik altijd persoonlijk zal blijven schrijven, autobiografisch dus, al zal het niet meer zo onversneden autobiografisch zijn als in het dagboek.

Ik wil eigenlijk wel weer eens iets nieuws proberen, maar ik weet niet wat. Een blog zou een idee kunnen zijn. Niet om die blog later te publiceren, dat is nu wel geweest, maar ter inspiratie is het heel goed. Om ideeën uit te proberen, de wateren te testen. Of een roman schrijven, al heb je dan volgens velen het nadeel dat alles al op internet staat. Ik zie dat probleem niet zo; niet-betalende lezers zijn ook lezers, om die paar lullige centen zal ik het niet laten.

quote:

Ps. Ik heb natuurlijk ook wel moeten lachen en weet wie die G. is. Te herkenbaar.

For what it's worth; ik ga hetzelfde proces door met mijn moeder, en ik herkende juist enorm veel in wat, maar ook juist in hoe je e.e.a. omschreef.

quote:

Op zaterdag 22 december 2007 13:39 schreef Nadine26 het volgende:
Ik wil eigenlijk wel weer eens iets nieuws proberen, maar ik weet niet wat. Een blog zou een idee kunnen zijn. Niet om die blog later te publiceren, dat is nu wel geweest, maar ter inspiratie is het heel goed. Om ideeën uit te proberen, de wateren te testen. Of een roman schrijven, al heb je dan volgens velen het nadeel dat alles al op internet staat. Ik zie dat probleem niet zo; niet-betalende lezers zijn ook lezers, om die paar lullige centen zal ik het niet laten.

Gewoon doen 't Zal weinig uitmaken of 't fictie is of zogenaamd echt gebeurd. De meeste blogs zijn om te janken. Verzin een verhaal en begin een blog. Er zullen in de toekomst steeds meer internet-ontdekkingen worden gedaan, blogs en dagboeken etc. Ik zou 't verhaal de volgende keer alleen ombouwen tot een traditionele roman. Internet heeft een foute naam. Alles wat van internet komt, elke associatie daarmee, is in je nadeel. Maar je kunt er als schrijver wel mooi gebruik van maken

@ Vivi: sterkte.

quote:

Op zaterdag 22 december 2007 17:11 schreef Vivi het volgende:
For what it's worth; ik ga hetzelfde proces door met mijn moeder, en ik herkende juist enorm veel in wat, maar ook juist in hoe je e.e.a. omschreef.

Shit, nog steeds? Ik had gehoopt dat jouw moeder de ellende achter de rug had. Maar ja, ik weet ook wel dat je deze ellende eigenlijk nooit achter de rug hebt, omdat er altijd weer een nieuwe controle komt, en elke nieuwe controle kan alles weer op z'n kop zetten.
Veel sterkte

Tja... en nu is Kerstmis weer achter de rug. Ik weet niet waarom, maar ik vermoed dat ik me deze Kerstmis altijd zal blijven herinneren als de Kerstmis-van-de-nette-kniebroek. Wat is dat voor nieuwe mode? Ik zie overal vrouwen lopen, tamelijk vormeloze vrouwen met grote, bonkige lichamen, die zich om de een of andere reden hullen in een 'nette kniebroek'. Ik had dit fenomeen nog niet eerder ontdekt, ik vermoed dus dat het gaat om een speciale Kerstdracht. De broek ziet eruit als een nette pantalon - je ziet dit kledingstuk nog wel eens in ouderwetse Amerikaanse tv-series - maar dan zijn de pijpen afgeknipt ter hoogte van de knie. Ik heb vandaag veel nette kniebroeken gezien met pinstripes. Er zit ook een scherpe vouw in de pijp, of eigenlijk is het dus een pijpje. En onder die broek worden hoge paardrijlaarzen gedragen. Iemand heeft dit verzonnen, een mode-stylist, of beter nog: een inkoper van de C&A, want de vrouwen die ik vandaag in dit kledingstuk heb gezien, leken me typische C&A-vrouwen, met korte borstelkapsels ('lekker praktisch') en felgekleurde windjacks boven hun nette korte broek, want in dat koude weer kun je geen rekening houden met het totaalbeeld, natuurlijk.
Hoe is het mogelijk? Zien die vrouwen zelf niet dat ze compleet voor schut lopen? En hun mannen, die er een beetje moedeloos naast sjokken, met afhangende schouders in zo'n zelfde felgekleurd regenjack - hij blauw, zij groen - hoe voelen die zich? Telkens als ze naast zich kijken, zien ze weer die onverklaarbare combinatie van korte broek met laarzen, met ertussen een stuk panty. Sekslozer kan niet, want je kunt van de lachwekkende broekrok zeggen wat je wilt, het ding heeft wél schwung. De stof beweegt, bedoel ik. En dat is al heel wat. De nette kniebroek is vele malen erger dan de broekrok, omdat het ding strak om de dijen spant. Trek dan een rok aan! Wat is er mis met een kokerrok? Ja: je kunt je er niet in bewegen. Maar dat lukt in de nette kniebroek evenmin. En toch is het de inkoper van de C&A gelukt om een geweldige hit te maken van dit kledingstuk.
Wonderbaarlijk.
Verder was Kerstmis leuk.
Hoewel wij niet aan cadeaus doen, heb ik er toch één gekregen, een boek: De ontdekking van de literatuur - The Paris Review Interviews, samengesteld door Joost Zwagerman. Een fantastisch boek waarin Truman Capote, William Faulkner, Kurt Vonnegut, Norman Mailer, John Updike en heel veel anderen uitvoerig vertellen over het schrijverschap. Een must voor iedereen die wil schrijven. Bij mij heeft dit boek nu al voor een grote omwenteling gezorgd: de roman waaraan ik al een paar maanden bezig ben, gooi ik weg.
Grote opruiming
Ik heb me gerealiseerd dat ik op de verkeerde weg zat. Het is misschien wel zonde van al het werk, maar er is ook goed nieuws: ik weet nu wat ik wél wil schrijven. En dat andere verhaal komt vast wel weer eens van pas. Ooit zal ik dat wel afmaken, het blijft een goed idee, maar voor nu zit er een ánder verhaal in mijn hoofd en dat moet er eerst uit.

Ik begin het nieuwe jaar dus met een schone lei. Heel goed. Ik hou van voornemens. En van doelen die ik mezelf stel. Ik ga dit nieuwe boek in 6 maanden schrijven. Ik heb een 'coach', dat is ook nieuw, maar ik denk dat het kan werken. Hij is iemand die heel erg in 'literaire structuren' denkt, dat kan wel interessant zijn, vooral omdat ik zelf meer uit de losse pols werk. Mijn uitgever wilde ook graag meelezen, maar dat aanbod heb ik vooralsnog afgehouden; ik ken haar niet goed en ik vind niets zo ongemakkelijk als praten over mijn eigen werk, laat stáán met een semi-vreemde.

Tot zo ver de voornemens. Iemand van jullie nog goede voornemens?

quote:

Op donderdag 27 december 2007 03:43 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Shit, nog steeds? Ik had gehoopt dat jouw moeder de ellende achter de rug had. Maar ja, ik weet ook wel dat je deze ellende eigenlijk nooit achter de rug hebt, omdat er altijd weer een nieuwe controle komt, en elke nieuwe controle kan alles weer op z'n kop zetten.
Veel sterkte

Dank je wel _{Ze is ongeneeslijk dus als het nog "even duurt" is dat alleen maar positief zeg maar, als ze het achter de rug heeft, is het ook echt achter de rug ..}

Dat kniebroek verhaal btw..spijker..kop enzo, heerlijk omschreven weer .

Een van mijn goede voornemens is iig dat ik weer een (korte) studie ga doen, ik ben, zoals dat zo mooi heet in de VS "psychological unemployable" (in het Nederlands zeggen ze dan gewoon dat je niet zo goed voor een baas kan werken ) _{Althans..wel kán, jaren gedaan tenslotte, maar ik wil het gewoon niet meer!}

[ Bericht 3% gewijzigd door Vivi op 27-12-2007 10:19:55 ]

quote:

Op donderdag 27 december 2007 10:09 schreef Vivi het volgende:
[quote]Dank je wel _{Ze is ongeneeslijk dus als het nog "even duurt" is dat alleen maar positief zeg maar, als ze het achter de rug heeft, is het ook echt achter de rug ..}

Zo is het, ja. Zo gaat het. Toch blijft het vreemd dat je onder die onvoorstelbare omstandigheid 'normaal' blijft doorleven, praten, televisie kijken, ditjes, datjes, alsof er niks aan de hand is. Al die programma's op de televisie waarin mensen hun trauma's komen navertellen - ja, dán komen ze woorden en emoties te kort om er een mooi verhaal van te maken. (En dan denk ik: Weet je wat jij zou moeten doen, jij zou gewoon eens bijna dood moeten gaan )

quote:

Een van mijn goede voornemens is iig dat ik weer een (korte) studie ga doen, ik ben, zoals dat zo mooi heet in de VS "psychological unemployable" (in het Nederlands zeggen ze dan gewoon dat je niet zo goed voor een baas kan werken ) _{Althans..wel kán, jaren gedaan tenslotte, maar ik wil het gewoon niet meer!}

Ah, heet dat zo. Ik ben al mijn hele leven psychological unemployable En ook wel een beetje fysical, denk ik. En emotional. All round, zeg maar. Toch hoeft dat een stralende carrière niet in de weg te staan, zeggen ze. Ga je free lancen?

quote:

Op dinsdag 1 januari 2008 23:13 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Zo is het, ja. Zo gaat het. Toch blijft het vreemd dat je onder die onvoorstelbare omstandigheid 'normaal' blijft doorleven, praten, televisie kijken, ditjes, datjes, alsof er niks aan de hand is. Al die programma's op de televisie waarin mensen hun trauma's komen navertellen - ja, dán komen ze woorden en emoties te kort om er een mooi verhaal van te maken. (En dan denk ik: Weet je wat jij zou moeten doen, jij zou gewoon eens bijna dood moeten gaan )

Het opmerkelijke vind ik dan ook dat je (nou ja, vooral mijn moeder dan) vaak mensen spreekt die zeggen "Nououou meieieieieied! Ik zou gék worden van die wetenschap" waarop ik me dan afvraag of het beter sociaal geaccepteerd zou zijn als je de hele dag gillend over de Kalverstraat loopt ofzo?

quote:

Ah, heet dat zo. Ik ben al mijn hele leven psychological unemployable En ook wel een beetje fysical, denk ik. En emotional. All round, zeg maar. Toch hoeft dat een stralende carrière niet in de weg te staan, zeggen ze. Ga je free lancen?

Het wordt iets met (loopbaan) coaching, ik help mijn gelijkgestemden graag namelijk

quote:

Op woensdag 2 januari 2008 09:35 schreef Vivi het volgende:
Het opmerkelijke vind ik dan ook dat je (nou ja, vooral mijn moeder dan) vaak mensen spreekt die zeggen "Nououou meieieieieied! Ik zou gék worden van die wetenschap" waarop ik me dan afvraag of het beter sociaal geaccepteerd zou zijn als je de hele dag gillend over de Kalverstraat loopt ofzo?

Ja, het punt met die sociale acceptatie is dat we met z'n allen krampachtig blijven doen alsof alles op rolletjes draait - dan zal het met die dood ook wel meevallen, eh... toch?

quote:

Het wordt iets met (loopbaan) coaching, ik help mijn gelijkgestemden graag namelijk

Succes _{Online coaching: gouden markt}

Daar was ik me ook al, onder andere, op het orienteren idd _{Hoewel ik een beetje het idee kreeg dat er momenteel een wildgroei aan het ontstaan is!}

quote:

Op dinsdag 18 december 2007 23:47 schreef Nadine26 het volgende:


Ik ook. Want mijn boek stond erin En het wordt nog beter, want donderdag heb ik een interview met het blad AM Magzine of zoiets - een blad voor Zakenvrouwen Van Het Jaar, volgens mij. Dáár moet ik zijn. Dát is mijn doelgroep. Annemarie van Gaal & haar vriendinnen

OMG. Ken je die dames ook? Daar wil je echt niet bijhoren hoor. Believe me

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:29 schreef Vivi het volgende:
Daar was ik me ook al, onder andere, op het orienteren idd _{Hoewel ik een beetje het idee kreeg dat er momenteel een wildgroei aan het ontstaan is!}

O, ik heb wel een oefen-case voor je Het heeft te maken met schrijven, met publiceren in het bijzonder, en met de pijnlijke toestanden die daar nu eenmaal bij horen. Kritiek hoort erbij, het is een wezenlijk onderdeel van het schrijverschap; als je dáár niet mee kunt omgaan, moet je niet de arrogantie hebben om een boek te publiceren.
Maar soms is kritiek ook ongemakkelijk.

Laat ik me nader verklaren. Uit mezelf geef ik nooit boeken weg - mijn eigen boeken, bedoel ik, want dat vind ik belachelijk. Aanstellerig. Interessant doenerig. Maar ik ben getrouwd met een man, zijn naam is B., die van huis uit een rasverkoper is. En eens een rasverkoper, altijd een rasverkoper. Van mijn eerste roman heeft hij destijds de volledige ramsj-oplage opgekocht onder het motto: "Leuk voor mijn klanten, dan kunnen ze eens een boek van mijn vrouw lezen." Nou: prima. Die klanten zie ik toch nooit. Ze lezen trouwens geen boeken.

Maar het blijft niet bij klanten. B. geeft mijn boek ook weg aan buurtbewoners. Mijn nieuwe boek, bedoel ik - de roman die momenteel onder de titel Nadine in de winkel ligt. En hoewel ik dat ontzettend lief van hem vind, want zijn vrijgevigheid komt uit een goed hart, zit ik er helemaal niet op te wachten dat buurtbewoners mijn boek lezen. Als ze het zo nodig willen lezen (en waarom zouden ze?), laten ze dat dan in stilte doen. Maar hoe lees je een boek van een buurtbewoonster in stilte als je diezelfde buurtbewoonster voortdurend tegenkomt bij de bakker, de slager en in de sportschool? Dan moet je iets over dat boek zeggen. En daar wringt voor mij de schoen. En niet alleen voor mij.

Een paar maanden geleden hadden wij bezoek van onze buurman, hoe heet hij – zo’n gesubsidieerde schrijver van het type ‘Ik woon in het bos en daar slijp ik in diepe eenzaamheid aan mijn volstrekt onbegrijpelijke oeuvre’, al woont hij dan niet in het bos maar gewoon aan de gracht - het gaat om het idee.
Het was zo'n typische dronkemansavond, om de een of andere reden was de gesubsidieerde schrijver er ook bij. Plus nog een stuk of zes andere buren. Het was erg gezellig, want zelfs gesubsidieerde schrijvers kunnen, als ze een beetje doordrinken, best gezellig zijn. En voor ik het wist had B. hem mijn boek in de maag gesplitst. Ik wilde nog roepen: ‘Niet doen! Grote fout!’, nadat ik éérder al had willen roepen dat helemaal niemand in deze kamer hoefde te weten dat ik wel eens wat had geschreven, en zéker de gesubsidieerde schrijver niet. Praten over schrijven is al erg, maar praten over schrijven met een gesubsidieerde schrijver is het toppunt van erg. Los daarvan had ik veel teveel gedronken. Bovendien had hij het boek al in ontvangst genomen en in de zak van zijn lange regenjas gepropt. God, hoe heet die man nou? Hij schrijft altijd boeken over verre oorden, maar dan wel hele moeilijke en onleesbare boeken. Ik weet het: Jan Brokken. Goeie naam, wel. Jan vertrok dus met mijn boek in de nacht, en ik dacht alleen maar: ‘Oh god, oh Jezus’, en sindsdien ben ik hem nog zeker twintig keer tegengekomen - onze buurman tenslotte - en we hebben nooit met een woord over het boek gesproken. Conclusie: we voelen ons allebei erg ongemakkelijk als we elkaar kruisen, we zeggen snel gedag, we zetten de pas er nog eens flink in.

Soms heb ik de neiging om hem bij de schouder te grijpen en te zeggen: "Jan, het geeft niet. Ik kan best leven met harde kritiek. Ik heb alleen een beetje moeite met deze eh... awkwardness. Want we zijn buren. En nu kunnen we elkaar nauwelijks meer gedag zeggen omdat jij denkt dat ik denk dat jij denkt dat... snap je?"
Maar dat is ook weer zoiets. Jan Brokken is, ik zei het al, een gesubsidieerde schrijver en dat type schrijver neemt zichzelf heel serieus. Daarom kan hij het ook niet opbrengen om de hele kwestie af te doen met een nietszeggende opmerking - leugentje om bestwil, kom op, wat maakt het uit. Daarmee zou hij het schrijverschap bezoedelen, zeg maar.

Hoe doorbreken wij deze spiraal van wederzijds ongemak? _{Moet ik verhuizen, dokter?}

quote:

Op donderdag 3 januari 2008 10:34 schreef Ripley het volgende:
OMG. Ken je die dames ook? Daar wil je echt niet bijhoren hoor. Believe me

Kennen is een groot woord. Van die dames heb ik er ééntje ontmoet, voor het interview. Maar vertel, jij weet meer

En aan de hand van dit verhaal wil je loopbaancoaching?

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 03:53 schreef broer het volgende:
En aan de hand van dit verhaal wil je loopbaancoaching?

Online coaching Dat beperkt zich toch niet uitsluitend tot de loopbaan? En anders... och ja, waarom niet. Een gedegen loopbaanadvies is nooit weg.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 03:57 schreef Nadine26 het volgende:
Online coaching

Ik zag het woord 'loopbaan' toch echt heel duidelijk in Vivi's post staan.

quote:

En anders... och ja, waarom niet. Een gedegen loopbaanadvies is nooit weg.

Nee, toe nou. Je bent leuk aan het rommelen achter je computer. Begin nou niet opeens een serieuze loopbaan in de een of andere branche. Dat zou laf zijn. Je kunt beter gewoon blijven schrijven. Dat is loopbaantechnisch weliswaar een no-go, maar het lijkt wel net of je je vrijheid koestert en of je de kunst een warm hart toedraagt.

Lijkt je dat geen veel loffelijker streven?

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 03:57 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Online coaching Dat beperkt zich toch niet uitsluitend tot de loopbaan? En anders... och ja, waarom niet. Een gedegen loopbaanadvies is nooit weg.

En je geeft ze allemaal het advies om loopbaanadviseur te worden?

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 03:47 schreef Nadine26 het volgende:

Hoe doorbreken wij deze spiraal van wederzijds ongemak?

Trek dit aan :

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 04:06 schreef broer het volgende:
Ik zag het woord 'loopbaan' toch echt heel duidelijk in Vivi's post staan.

O, dan was het mijn twisted mind. Ik denk bij 'Vivi' in combinatie met 'coaching' eerder aan iets in de amoureuze sfeer, en daarbij - breed inzetten, Vivi! - aan de sociale struikelblokken die wij zoal tegenkomen in het dagelijks verkeer, om het zo maar te omschrijven.

quote:

Nee, toe nou. Je bent leuk aan het rommelen achter je computer. Begin nou niet opeens een serieuze loopbaan in de een of andere branche. Dat zou laf zijn. Je kunt beter gewoon blijven schrijven. Dat is loopbaantechnisch weliswaar een no-go, maar het lijkt wel net of je je vrijheid koestert en of je de kunst een warm hart toedraagt.

Lijkt je dat geen veel loffelijker streven?

Wel loffelijker. Ik zou trouwens niks anders kunnen bedenken. Laatst leek de televisiewereld me opeens wel interessant, maar toen las ik Kill your darlings van Rogier Proper en ik was meteen genezen. Het is een vak, hè. En nog een saai vak op de koop toe. Plus dat je geen poot aan de grond krijgt als je niemand kent.
Doorbijten, dus. En een subsidie aanvragen, dat kan natuurlijk ook nog

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 04:07 schreef wonderer het volgende:
En je geeft ze allemaal het advies om loopbaanadviseur te worden?

Niet ik word loopbaanadviseur, maar Vivi En gesteld dat ik loopbaanadviseur was, dan zou ik iedereen het advies geven om de tijd te nemen voor deze ingrijpende beslissing en vooral niet over één nacht ijs te gaan: "Voor zoiets mag je best een jaar uittrekken, anderhalf jaar is misschien zelfs beter voor een afgewogen besluit. Het gaat tenslotte om een levensbeslissing." En intussen rinkelt mijn kassa lekker door

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 04:12 schreef dvr het volgende:

[..]

Trek dit aan :

[ afbeelding ]

Gouden advies Ik laat snel weten hoe het verzoeningsetentje met Jan Brokken was

Tut tut, ik heb nog helemaal niet gezegd dat ik me ga beperken tot uitsluitend [i[ loopbaan[/i] coaching, en daarbij, een loopbaan is een begrip wat je in een breed kader moet plaatsen _{Lees: als het maar schuift, mijn geheime ambitie is een soort vrouwelijke Dr. Rossi te worden.}

Om op je buurman terug te komen Nadine/K. , wil ik nog wel even mijn nog volstrekt ongeschoolde gooi doen: Was Jan de schrijver niet zo dronken dat je boek nog steeds in de zak van zijn regenjas wacht om ontdekt te worden? En dan is het dus net zo'n jas die hij nooit draagt he, behalve op dronkenmansavondjes

quote:

Op zaterdag 5 januari 2008 11:25 schreef Vivi het volgende:
Tut tut, ik heb nog helemaal niet gezegd dat ik me ga beperken tot uitsluitend [i[ loopbaan[/i] coaching, en daarbij, een loopbaan is een begrip wat je in een breed kader moet plaatsen _{Lees: als het maar schuift, mijn geheime ambitie is een soort vrouwelijke Dr. Rossi te worden.}

Dat is de juiste instelling Je kunt als online-coach ook handig met macro's werken - voorgefabriceerde antwoorden:

Wat je mij vandaag hebt geschreven over je [ontslagprocedure / echtscheiding / burnout / seksuele problemen / relatiecrisis / whiplash / overleden vader/moeder / enzovoort] heeft mij diep geraakt. Je bent op het goede spoor. Dit is een belangrijke doorbraak. Voordat ik dieper inga op de materie, adviseer ik je met klem om je eigen tekst uit te printen en enkele malen per dag over te lezen. Neem hiervoor de tijd, steek er eventueel een geurkaars bij aan. En laat de diepere betekenis dan tot je doordringen. Want het antwoord op jouw probleem ligt eigenlijk in je eigen tekst besloten. Je ziet het zelf misschien nog niet, maar geloof me: je bent goed bezig. Patiënten zoals jij, daar doe ik het voor. Wel moet ik je waarschuwen dat deze therapie nog enige jaren zal duren. Je probleem is vrij ernstig. We zullen de coachingsessies dan ook moeten opvoeren naar vijf keer per week. Hoewel ik de toestroom van nieuwe patiënten nauwelijks aankan, maak ik voor jou uiteraard een uitzondering. Dit is een uitdaging die ik graag wil aangaan. Blijf schrijven!

quote:

Om op je buurman terug te komen Nadine/K. , wil ik nog wel even mijn nog volstrekt ongeschoolde gooi doen: Was Jan de schrijver niet zo dronken dat je boek nog steeds in de zak van zijn regenjas wacht om ontdekt te worden? En dan is het dus net zo'n jas die hij nooit draagt he, behalve op dronkenmansavondjes

Dat zou best kunnen Vaak is de simpelste oplossing de juiste. Nooit teveel tobben en nadenken, nooit gaan interpreteren vooral. Maar ja, dat is sterker dan mezelf...

Kijk nu uit, straks komt Ryan3 hier óók nog orakelen over Ockham's Razor

_{*ondertussen copypaste}

http://www.nu.nl/news/1517085/62/Rob_Lowe_klaagt_nanny_aan.html

quote:

Rob Lowe klaagt nanny aan

LOS ANGELES - De Amerikaanse acteur Rob Lowe (The West Wing, Brothers&Sisters) en zijn vrouw hebben hun voormalige oppas voor de rechter gesleept. Volgens het echtpaar heeft de nanny geheimen en leugens over hun familie verspreid.

De familie Lowe eist een miljoen dollar schadevergoeding van Laura Boyce, voor het schenden van een vertrouwelijke overeenkomst, laster en het veroorzaken van emotionele stress bij het echtpaar en hun twee zoons.

Volgens de aanklacht werkte Boyce sinds begin 2007 bij het gezin, tot ze in november ontslag nam. In de papieren wordt niet ingegaan op wat voor informatie de oppas doorspeelde en aan wie.

Het verdiende lot van een loslippige nanny.

Nadine, ik las toevallig een inteview met je in AM Magazine. Groot artikel over bloggers die een boekcontract hebben geregeld. Ook met callgirl Belle de Jour en een blogster die Petite Anglaise heet en natuurlijk de onvermijdelijke Merel Roze

Dus ik begrijp dat je familie toch niet zo blij was met het boek?

quote:

Op zondag 20 april 2008 13:21 schreef Revolverheld het volgende:
Dus ik begrijp dat je familie toch niet zo blij was met het boek?

Niet heel blij, nee. Maar de vriendin van mijn vader - Marcella in het boek - heeft me uitgenodigd voor een driedaags feest er ere van haar 45e verjaardag, dat zegt toch wel iets Vooral als je bedenkt dat ze laatst tegen me zei: 'Ik heb geen moeite met het portret dat je van mij hebt geschetst, maar veel van mijn vrienden zijn ontzettend boos op jou. En mijn ouders haten je.'

Dat wordt dus een leuk feestje

Ze heeft haar 45 beste vrienden uitgenodigd. En haar ouders. En mij.

Ik dacht dat die uitnodiging een grap was. Maar het is geen grap. En als ze me uitnodigt, dan ben ik de lulligste niet. Ik heb in mijn leven wel voor hetere vuren gestaan. Bovendien zijn veel van haar vrienden Beroemde Nederlanders, eentje heeft ooit naakt in een tijdschrift gestaan (een man!), dus ik heb haar gisteren laten weten dat ik vereerd ben met de uitnodiging, dat ik graag aanwezig wil zijn bij het diner en het feest, dat ik mijn 'smart-casual' kleren al heb klaarhangen, maar dat ik helaas moet verzaken bij het onderdeel 'traditionele worstenbroodjes en vlaai bij mijn ouders thuis'. Dat wordt me toch iets te intiem. Maar verder... gaan we los!

_{De aanval is de beste verdediging}

Je komt toch wel even een verslag posten he

Wel jammer, nu blijft het natuurlijk voor altijd een mysterie of die worstenbroodjes ook gefiguurzaagd zijn?

quote:

Op woensdag 23 april 2008 11:37 schreef Vivi het volgende:
Je komt toch wel even een verslag posten he

Wel jammer, nu blijft het natuurlijk voor altijd een mysterie of die worstenbroodjes ook gefiguurzaagd zijn?

Ik heb zo'n vermoeden dat ik die worstenbroodjes ook nog wel ga meepakken, omdat het hele gezelschap door Marcella in een hotel wordt geparkeerd, en dan kom je the morning after vast niet ongezien weg.

Ik ben natuurlijk ook gewoon nieuwsgierig naar die ouders. Het zijn uiteindelijk wel mijn stief-opa en -oma. Misschien is onze relatie niet zo goed van start gegaan, met de publicatie van dat lasterlijke boek en zo, maar met een worstenbroodje in de ene hand en een stuk Limburgse appelvlaai in de andere, strijken we de plooien zo weer glad

Misschien moet je subtiel doch opvallend met een zalmroze servetje wapperen als je je zelf gemacrameede vlaai nuttigt, dan hebben ze natuurlijk een instant onbewuste herkennig met je en sluiten ze je ongetwijfeld in hun hart als zijnde de getormenteerde stiefkleindochter die je uiteindelijk bent en zullen ze alles met de mantel der potpourri bedekken .

Wat trek je aan?

Ik zeg: Ik ruik een sequel

quote:

Op woensdag 23 april 2008 20:13 schreef Vivi het volgende:
Misschien moet je subtiel doch opvallend met een zalmroze servetje wapperen als je je zelf gemacrameede vlaai nuttigt, dan hebben ze natuurlijk een instant onbewuste herkennig met je en sluiten ze je ongetwijfeld in hun hart als zijnde de getormenteerde stiefkleindochter die je uiteindelijk bent en zullen ze alles met de mantel der potpourri bedekken .

Alles staat weer op losse schroeven; ik kreeg een nogal koele mail van Marcella, waarin zij repte van 'jullie samen wegproppen' (in het hotel, mijn broer & ik). Ook voor het overige klonk zij nauwelijks blij-verrast met onze komst, eerder pissig. Het is namelijk zo dat wij laatst (mijn broer, zus en ik) tijdens een van de vele erfenisbesprekingen wat grapjes maakten over dat 45-jarige verjaardagsfeest, ten overstaan van mijn vader dus, een beetje in de geest van: 'O, en wij zijn niet voor de happening uitgenodigd?' en: 'Wij kunnen anders heel goed speechen en voor een muzikale act draaien we onze hand ook niet om.' De volgende dag lag de uitnodiging in de bus. Volgens mijn zus om ons op stang te jagen; zij was woedend en heeft zich meteen afgemeld. Ik voelde me verplicht om de uitnodiging te accepteren - ook al ben ik vermoedelijk de allerlaatste die ze op haar feestje wil zien, maar ja, nodig me dan niet uit. Kortom: we wachten het nog even af.

quote:

Wat trek je aan?

Als we gaan, moeten we natuurlijk zo veel mogelijk opgaan in onze omgeving: donkerblauwe knierok, zegelring, Burberry-jas. Voor het feest trek ik de donkerblauwe panty dan wel uit

quote:

Ik zeg: Ik ruik een sequel

De sequel is in de maak. Dat wordt deze keer een heel serieuze verhandeling, dat begrijp je. Veel natuurbeschrijvingen. Geen seks. Af en toe een subtiele verwijzing naar Nabokov of een obscure Tsjechische schrijver, vanzelfsprekend citeer ik uitsluitend in de langue originelle.

Voor wie de Frontpage wel eens een dagje overslaat: FOK!tv-portret: Karin Overmars (Nadine S.)

Onthullende reportage met o.a. Karin naakt in bad + een kijkje in haar keuken en haar financiën!

Leuk!

quote:

Op woensdag 11 juni 2008 14:28 schreef dvr het volgende:
... FOK!tv-portret: Karin Overmars (Nadine S.) ...

Het verschil in belevingswereld tussen corporale Nadine en treinkaperige Sunchaser geeft aanleiding tot hilarische dialogen. Heerlijk ... mijn complimenten aan beide hoofdrolspelers.

Op het beeldscherm zie ik een concept van haar boekenrecensie Sneeuweieren. In Het Parool van 23 november 2007 is die recensie verschenen. Tussen opname en publicatie van dit portret zit dus circa zeven maanden. Waarom zo'n lange tijdspanne?

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 03:30 schreef Gajus het volgende:
Het verschil in belevingswereld tussen corporale Nadine en treinkaperige Sunchaser geeft aanleiding tot hilarische dialogen. Heerlijk ... mijn complimenten aan beide hoofdrolspelers.

Persoonlijk vond ik het een tamelijk schokkende confrontatie, niet met Sunchaser, maar met de persoon die ik zelf moet voorstellen - dat krijg je ervan als je geen videocamera hebt. Op het verlanglijstje van Sinterklaas:
Een nieuw hoofd
Een nieuwe stem (spraakles?)
En dan ook maar meteen een nieuwe naam.

quote:

Op het beeldscherm zie ik een concept van haar boekenrecensie Sneeuweieren. In Het Parool van 23 november 2007 is die recensie verschenen. Tussen opname en publicatie van dit portret zit dus circa zeven maanden. Waarom zo'n lange tijdspanne?

Dat weet ik ook niet. Sunchaser zat een beetje in de rats over Danny, die mij bovenaan zijn hitlist had gezet, maar dat is nu blijkbaar vergeven & vergeten Ik was het hele interviewgebeuren allang weer vergeten - wanneer was het, in november, januari? Geen idee.

Hoe zie jij in godsnaam dat die recensie van 'Sneeuweieren' op mijn scherm stond?! Ik heb net een nieuwe recensie af Of bijna af... Over een pamflet van Kristien Hemmerechts: 'De man, zijn penis en het mes.' Heerlijke boeken mag ik toch lezen voor de krant.

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 04:01 schreef sig000 het volgende:
En treinkapers daar weet meer dan de helft van de users op dit forum geen reet meer van man.

Corpsleden toch ook niet?

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 04:11 schreef sig000 het volgende:

[..]

Dat zijn toch die mannen in strakke pakken die denken later nog een dikke functie te krijgen?

Meestal krijgen ze die dikke functie ook wel. En anders kunnen ze terugvallen op hun ouders, die wel een dikke functie hadden. Zoiets is het, in ruwe bewoordingen. Ik hoor buiten trouwens vogels fluiten.

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 03:57 schreef Nadine26 het volgende:
... Op het verlanglijstje van Sinterklaas:
Een nieuw hoofd
Een nieuwe stem (spraakles?)
En dan ook maar meteen een nieuwe naam.

Onder andere omstandigheden zou Sinterklaas wel raad weten met jouw derde punt. Sinterklaas impliceert daarmee dat hij jouw overige punten als onzinnig verwerpt.

quote:

Dat weet ik ook niet. Sunchaser zat een beetje in de rats over Danny, die mij bovenaan zijn hitlist had gezet, maar dat is nu blijkbaar vergeven & vergeten

Jouw vredelievend gebaar mag Danny niet onopgemerkt laten passeren, IMHO.

quote:

Hoe zie jij in godsnaam dat die recensie van 'Sneeuweieren' op mijn scherm stond?

Door het videobeeld te bevriezen en te lezen: "Daarmee houdt verder iedere vergelijking met Bakkers roman op want Sneeuweieren kan uitstekend op eigen benen staan."

quote:

... een pamflet van Kristien Hemmerechts: 'De man, zijn penis en het mes.' ...

Hmm, dan lees ik liever "De vrouw, haar vagina en de siliconenspuit".

quote:

Op zaterdag 14 juni 2008 07:19 schreef Gajus het volgende:

Door het videobeeld te bevriezen

En gewoon schaamteloos zeggen he? !

Bla.