Dagboekvaneenkindermeisje.com - deel 12.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:

[..]:
luxe penthouse = vervallen villa,
knappe held = wereldvreemde brokkenpiloot,
hip reclamemeisje = etherisch serveerstertje,
verblijf in vijfsterrenresort = verblijf in duister berghotelletje,
baan als hotshot in de reclame = baan als pianist in louche bar,
overspelige moeder met jonge minnaar = invalide moeder die schildert,
steenrijke vader = geruïneerde vader,
succesvolle broer = broer met midlifecrisis en houten been,
jaloersmakend mooie beste vriendin = helemaal geen beste vriendin (de heldin of held van het verhaal is zielig en eenzaam),
reis naar Los Angeles = reis naar Oostenrijk (waar het regent),
enzovoort, enzovoort.

OMG

Ik vind trouwens dat je gelijk hebt. En ik snap ook niet waarom de literatuureluur liefhebbers zo elitair moeten doen mbt andersoortig proza. Alsof ze iets moeten bewijzen of hun IQ drastisch daalt door toe te geven dat ze niet alléén maar Goethe lezen, 's avonds in bed, voordat ze gaan slapen

Soms heb je zin in koffie, en soms heb je zin in koffie met een koekje, zeg maar

En goede chick lit, wat zich onderscheidt, dat is ook een uitdaging hoor

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:

Je staat erbij hoor, Abbadon, in de eerste én de tweede druk (die zijn niet identiek)

En wat ik lezers zoals jij altijd aanraad, daarmee bedoel ik lezers die moeite hebben met het 'lichtere' genre

..lezers zoals ik..?? je vergist je in mij, 'Nadine'...Mijn opmerking was eerlijk gezegd meer ironisch dan serieus bedoeld, aangezien ik geen groot liefhebber van Literatuur (met de kennelijk obligate hoofdletter...) ben.
Ik heb eigenlijk altijd de indruk gehad dat echte Literatuur meer om de schrijver dan om het verhaal gaat, en het enige wat mij interesseert in een boek is juist dat; het Verhaal! (let op, weer een hoofdletter, maar dit keer zonder sarcasme...)

Ik ben allergisch voor verhalen die in dienst staan van een boodschap, of als etalage dienen voor het ego van de auteur. Zoals de bijbel zegt; Vanitas vanitatum et omnia vanitas. (Tja, pretenties zijn ook mij niet vreemd...een bijbelse verwijzing, en nog latijn ook!)

Met een boodschap die in dienst staat van het verhaal is daarentegen niks mis, en persoonlijk denk ik dat een goed verhaal meer dan voldoende zou moeten zijn om het ego van de auteur tot grote hoogten te doen stijgen. (Een mooie plek voor een Icarus-metafoor, eventueel? Hoewel dat misschien een erg voor de hand liggende mythologische verwijzing zou zijn...)

Maar dat alles ter zijde; Ik heb nl helemaal niks tegen chicklit...de kleur van de kaft past gewoon niet zo bij mijn inrichting

Zonder gekheid, ik heb je boek (of eigenlijk je topics) met erg veel plezier gelezen, en de kans is dan ook zeer aanwezig dat ik het boek alsnog aanschaf (zeker nu ik erin sta! ) maar even goed bedankt voor je betoog

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:15 schreef Nadine26 het volgende:
Een invuloefening, meer is het niet.

Ik ben me bewust hoe ongepast het is om uit een heel verhaal slechts één zinnetje te nemen, om daar over te vallen. Doe je echter met de term 'invuloefening' niet elke schrijver te kort? Wellicht dat er enkelen zijn die volgens een vast stramien boeken afronden, het vooroordeel doet mij aan de boeketreeks denken, de meesten zullen dat toch niet (toegeven te) doen.

En ik denk ook dat ze oprecht proberen dat niet te doen, sommigen zullen zich verliezen in verbalisme om hun eruditie kenbaar te maken, maar ik denk dat het onterecht is om iedereen daarvan te betichten die 'moeilijke' woorden of 'ingewikkelde' thema's gebruikt.

Elsschot, Nescio waardeer ik om de manier waarop ze kunnen vertellen. Ze kunnen met weinig woorden een heel levend beeld schetsen, hun is het gegeven de essentie van een situatie beknopt op papier te krijgen, zoals sommige kunstenaars met slechts een paar streken van het penseel een overtuigende tekening neerzetten. Mulisch daarentegen vind ik geen verteller, ik wil hem geen zwetser noemen, maar hij faalt vaak in zijn beschrijvingen, het gaat niet echt leven, het blijft vlak. Als hij dat combineert met een grotere theorie van alles, liefst vanuit verschillende lijnen bijeengebracht zoals in 'de Procedure', dan vermoeit hij.

Een ander schrijver die ik kan waarderen is Coetzee, hij schrijft spaarzaam, maar hij kiest zijn woorden met beleid, het is, vond ik, heel interessant om analyses van Coetzee te lezen over vertalingen van zijn werken. Hoe het soms niet lukt om een goed equivalent te vinden van een woord, je merkt in al zijn werken dat hij zijn woorden wikt en weegt op een schaaltje, en indien ze het 'juiste woord' zijn, dan gebruikt hij ze, ook al zijn het 'moeilijke woorden'. Hij gebruikt ze niet omdat ze moeilijk zijn, maar omdat ze passen. Dat is ook een kunst die lang niet iedereen gegeven is.

Dostojeveski heeft van Nabokov en Karel van het Reve veel kritiek te verduren gehad, misschien deels terecht, maar ik vind hem wel over een psychologisch inzicht beschikken dat hem uitlicht, dat hem groots maakt.

Dan zijn er de Italianen Magris en Eco die hun boeken volstoppen met feiten, met geleerdheid maar die dit gebruiken om een beeld te scheppen van een cultuur die ons zo vreemd is. Doordat ze weten waar ze over praten, wekken ze voor mij niet de indruk een lijst met feitjes te hebben die per se verwerkt moet worden in hun boek (waar ik Mulisch en Dan Brown wel van verdenk), dat zijn ook schrijvers die eruit steken. Of denk aan onze eigen Huizinga.

Ondanks de 'invuloefening' moet een auteur enig psychologisch inzicht hebben, anders blijven de personages vlak, voorspelbaar en karikaturaal. Zo heeft een uitgebreide kennis zeker meerwaarde naar mijn mening, mits 'pretentieloos' gebruikt, en is stijl ook zeker nodig.

En dat kan bij boeken zoals die van Kluun of Heleen van Rooijen volgens mij wel als kanttekening geplaatst worden, alleen een dramatische situatie is het ook nét niet, juist die stap naar achteren, die beschouwende blik, een catharsis zo je wilt, kan zeer wel het onderscheid maken. En dat zijn volgens mij zaken die door geen invuloefening te leren zijn.

Goede fantasy, goede chick-lit, goede literatuur gaat juist verder dan die invoeloefening. En dat is het moeilijke, en zo zul je op elk niveau boeken hebben die uiteindelijk niet veel verder komen dan een invuloefening, maar het is volgens mij badinerend iedereen die schrijft hiervan te betichten.

...ofwel, beoordeel een boek niet op basis van haar genre?


(of is het 'zijn genre'?)

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 16:37 schreef Abbadon het volgende:
...ofwel, beoordeel een boek niet op basis van haar genre?


(of is het 'zijn genre'?)

Het is het boek, en derhalve 'zijn genre'.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 18:54 schreef Iblis het volgende:

Het is het boek, en derhalve 'zijn genre'.

Natuurlijk

Al is het in de context van dit topic natuurlijk 'haar boek', dus is er een logische verklaring voor mijn vergissing...

Dagboek van een manny, was dat niet leuker geweest eigenlijk?

http://www.chicklit.nl/boek_op_isbn.php?isbn=9046141101

Al ingepikt.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:04 schreef Copycat het volgende:
http://www.chicklit.nl/boek_op_isbn.php?isbn=9046141101

Al ingepikt.

Manny hè, met een M.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:11 schreef Ryan3 het volgende:
Manny hè, met een M.

Oh.

Ik vind 'm niet bijster, eerlijk gezegd.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:13 schreef Copycat het volgende:

[..]

Oh.

Ik vind 'm niet bijster, eerlijk gezegd.

Stali wel, die ziet dat al voor zich hoor, dat één of andere knaap de luiers uitwast, zeg maar.
En eerlijk gezegd ja, lijkt me ook wel wat. (Nee, en ik ben geen homo).

Go for it, dan!
En schrijf er samen met Stali een dotcomboek over!

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:17 schreef Copycat het volgende:
Go for it, dan!
En schrijf er samen met Stali een dotcomboek over!

Ja, dag! .
A. Krijgen we meteen ruzie met Danny, onze oppergoeroe.
B. Heb ik het boek vanmorgen al uitgelezen. .



Het is geen dagboek van een mannelijk kindermeisje hoor (of noem je dat dan weer een 'kinderjongetje'?), wel veel politiek trouwens. Over rechtse weblogjes die een hoax opzetten om een zogenaamd linkse televisiezender ten gronde te richteren. De vuiligheid was wel herkenbaar en speelt blijkbaar in het zuiden van Amerika op veel groter vlak maar is daar ook wel op zijn retour.

Verder natuurlijk een dun romantisch verhaal, geweldig feel good book. .

DAGBOEK van een TRANNY, wordt de volgende dus. .
Door uitgeverij houseofbooks.com.

Eerste zin:
Lief dagboek: ja, okee, sure, I can buy that, ik heb een enorme joekel van een pik, maar ik ben ook een meisje, een kindermeisje.

.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:30 schreef Ryan3 het volgende:
Eerste zin:
Lief dagboek: ja, okee, sure, I can buy that, ik heb een enorme joekel van een pik, maar ik ben ook een meisje, een kindermeisje.

.

dat zou ik wel lezen

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 21:33 schreef Abbadon het volgende:

[..]

dat zou ik wel lezen

Naar een idee van T. Tolman. .

Groetjes, Wiebe en Amber.

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 12:17 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wanneer zou jij wel kunnen? _{Volgend jaar februari..?}

Na, er zijn best vrijdagen in juni waarop ik kan, hoor, de laatste bijvoorbeeld om maar eens wat te noemen. Tijd zat, ik verveel me dood.

Nou, wat een animo zeg

quote:

Op vrijdag 18 mei 2007 13:51 schreef Vivi het volgende:
Nou, wat een animo zeg

Gekkenhuis.
En nu moet ik zelf verstek laten gaan; goede vriend gaat trouwen (eerst stiekem, nu opeens niet meer stiekem, zoals die dingen altijd gaan - dus ik heb vrijdag 1 juni een trouwerij...)

Laten we het wat later doen: eind juni. Op vrijdag 22 of zaterdag 23 (dan kan Cioran misschien ook!)

quote:

Op zaterdag 12 mei 2007 14:54 schreef Iblis het volgende:
Ik ben me bewust hoe ongepast het is om uit een heel verhaal slechts één zinnetje te nemen, om daar over te vallen. Doe je echter met de term 'invuloefening' niet elke schrijver te kort? Wellicht dat er enkelen zijn die volgens een vast stramien boeken afronden, het vooroordeel doet mij aan de boeketreeks denken, de meesten zullen dat toch niet (toegeven te) doen.

Natuurlijk doe ik met de term 'invuloefening' elke schrijver tekort. Vind ik gewoon leuk: kijken of ik die stelling hard kan maken. Niet echt, dus. Maakt ook niet uit - ik heb de tijd, het hoeft niet in één keer een ronde theorie te zijn, dat komt nog wel.

Ik denk er gewoon over na. Hoe die dingen werken. Wat ik ervan vind. Gisteren had ik een gesprek met een vriendin. We vroegen ons af aan welke criteria een écht goed boek moet voldoen.
Zij zei: "Het moet me ontroeren."
Ik zei: "Het moet 'echt' zijn." (waarachtig).
We waren het dus totaal niet met elkaar eens. Ik vind 'ontroering' een kitsch-criterium, dat heeft te maken met 'identificatie' en alles op jezelf betrekken. Maar zij vindt die 'echtheid' van mij weer flauwekul, omdat zij die term verwart (ten onrechte) met 'autobiografisch' of echt gebeurd. Ik bedoel ermee dat ik in een verhaal moet kunnen geloven. Alle romans van Houellebecq zijn volgens mij echt gebeurd, ook al weet ik best dat het fictie is. Tóch is het allemaal echt gebeurd, ik ben er namelijk zelf bijgeweest (Arnon Grunberg, bijvoorbeeld, heeft dat talent ook: ik weet zeker dat hij het allemaal precies zo heeft beleefd en ervaren, omdat het er stáát - en dan vergeet ik dus dat hij een schrijver is. Dát is een goed boek. Een boek waarbij je de schrijver vergeet, waarbij je het hele boek vergeet, het is namelijk ECHT.)

quote:

Ondanks de 'invuloefening' moet een auteur enig psychologisch inzicht hebben, anders blijven de personages vlak, voorspelbaar en karikaturaal. Zo heeft een uitgebreide kennis zeker meerwaarde naar mijn mening, mits 'pretentieloos' gebruikt, en is stijl ook zeker nodig.

Ja, dat denk ik ook. Maar om 'echt' te zijn (of authentiek) heb je een eigen stem nodig, er moet iets in die tekst zitten van jezelf, iets eigens. Dat is misschien wel hetzelfde als stijl.

quote:

Goede fantasy, goede chick-lit, goede literatuur gaat juist verder dan die invoeloefening. En dat is het moeilijke, en zo zul je op elk niveau boeken hebben die uiteindelijk niet veel verder komen dan een invuloefening, maar het is volgens mij badinerend iedereen die schrijft hiervan te betichten.

Ik had het eigenlijk vooral over genres, wat die invuloefening betreft. Dat zijn allemaal regeltjes. En daar blijf ik ook achter staan.

JAM is altijd bijna grappig.

Ja, ik kan!

quote:

Op zaterdag 19 mei 2007 02:22 schreef cioran63 het volgende:
Ja, ik kan!

Mooi

Van schrik ga ik ook poppetjes doen en meer poppetjes