R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Originele OP:
Depressie & Angst #1
Depressie & Angst #2
Depressie & Angst #3
Depressie & Angst #4
Depressie & Angst #5
Depressie & Angst #6
Depressie & Angst #7
Depressie & Angst #8
Depressie & Angst #9
[ Bericht 1% gewijzigd door gewoonmezelf87 op 10-09-2011 22:45:41 ]
Korte omschrijving depressie:quote:Op zondag 3 januari 2010 01:17 schreef Quickie_Butt het volgende:
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Korte uitleg van angststoornissen:quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
Vorige delen:quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Bron: http://www.trimbos.nl/ond(...)stoornissen-algemeen
Depressie & Angst #1
Depressie & Angst #2
Depressie & Angst #3
Depressie & Angst #4
Depressie & Angst #5
Depressie & Angst #6
Depressie & Angst #7
Depressie & Angst #8
Depressie & Angst #9
[ Bericht 1% gewijzigd door gewoonmezelf87 op 10-09-2011 22:45:41 ]
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Met als laatste post!
Ik snap werkelijk niet hoe jullie zo iets groots alleen kunnen dragen, Op een bizarre manier heb ik daar ook respect voor, Het lijkt mij loodzwaar, en vind het ook niet verwonderlijk dat jullie er nu nog mee kampen! Ik vraag me af of jullie ouders zulke onmensen zijn dat je het niet kunt vertellen no offence btw
Mijn ouders begrepen het misschien niet altijd maar ze waren er wel voor mij!
oh en hoe krijg ik deel 9 in de op? *noob*
Ik snap werkelijk niet hoe jullie zo iets groots alleen kunnen dragen, Op een bizarre manier heb ik daar ook respect voor, Het lijkt mij loodzwaar, en vind het ook niet verwonderlijk dat jullie er nu nog mee kampen! Ik vraag me af of jullie ouders zulke onmensen zijn dat je het niet kunt vertellen no offence btw
Mijn ouders begrepen het misschien niet altijd maar ze waren er wel voor mij!oh en hoe krijg ik deel 9 in de op? *noob*
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Hm, eerst het simpelste om deel 9 in de op te krijgen moet je ff de link kopieeren ervan, en die gooi je dan in de op op de juiste plek, en dan met dat icoontje van een soort van ketting maak je er tekst van.quote:Op zaterdag 10 september 2011 22:18 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Met als laatste post!
Ik snap werkelijk niet hoe jullie zo iets groots alleen kunnen dragen, Op een bizarre manier heb ik daar ook respect voor, Het lijkt mij loodzwaar, en vind het ook niet verwonderlijk dat jullie er nu nog mee kampen! Ik vraag me af of jullie ouders zulke onmensen zijn dat je het niet kunt vertellen no offence btw
oh en hoe krijg ik deel 9 in de op? *noob*
Hoop dat je er wat van snapt.
Hier voel ik me nu ietsjes beter, de migraine is afgezakt, heb alleen nog lichte oor/kaakpijn en heel zware en geirriteerde ogen (door het huilen) over. Dus ik ga vandaag lekker vroeg slapen.
Maar mijn ouder is echt geen onmens of slechte ouder. In tegendeel zij neemt het altijd voor me op(iets te vaak of te snel soms), en echt staat bij alles voor me klaar.
Alleen zij heeft heel veel moeite om mij te snappen, en dat leid soms tot grote problemen. Vooral omdat we echt mega veel verschillen.
Net zoals vandaag ik zat er gigantisch doorheen en zei op bepaald moment zoiets als ik ben de situatie zat, altijd jij en ik, ik en jij en niks anders..en ik kan daar niet meer tegen. En haar beredenering was toen "dan ben ik het probleem", terwijl dat voor haar een vraag was.
Wij hebben eigenlijk heel veel moeite met communicatie en over bepaalde onderwerpen verschillen wij zo gigantisch, dat we er niet over kunnen praten, zonder ruzie.
Maar ondanks alles doet ze echt alles voor me, soms iets teveel zelfs.
We spreken dan over zelfmoord, een jaar en 9 dagen terug heeft een vriend van mij zelfmoord gepleegd en de jongen waar ik nu over spreek heeft dus 9 dagen terug de hand aan zichzelf geslagen dit houd in dat 3 mensen die ik goed gekend heb in precies een jaar tijd zelfmoord hebben gepleegd.quote:
ayumy Sterkte! Ik denk te begrijpen dat we het hier over zelfmoord hebben, en dat is voor de nabestaanden heel hard en heftig, Helaas ervaring!
Misschien omdat ik het zelf nooit echt zag als gepest worden. Ik werd niet opgewacht na school of m'n tas verstoppen of wat dan ook. Ik hoorde alleen af en toe hoe lelijk mensen mij vonden. Maar niet iets stelselmatigs, maar een heleboel speldenprikjes. Daarnaast was er thuis voor mij sowieso niet veel te vinden en vrienden had ik wel, maar vrij oppervlakkig. Of waren alleen met jongens bezig, maar aangezien ik er inmiddels van overtuigd was dat ik lelijk was, was ik daar niet mee bezig.quote:Ik snap werkelijk niet hoe jullie zo iets groots alleen kunnen dragen, Op een bizarre manier heb ik daar ook respect voor, Het lijkt mij loodzwaar, en vind het ook niet verwonderlijk dat jullie er nu nog mee kampen! Ik vraag me af of jullie ouders zulke onmensen zijn dat je het niet kunt vertellen no offence btw Mijn ouders begrepen het misschien niet altijd maar ze waren er wel
Omdat ik thuis ook nooit echte aandacht kreeg, koppelde ik alles aan elkaar: ik zal het wel niet verdienen omdat ik niet mooi en leuk genoeg ben. En tja, dat vertel je dan ook niet aan je ouders dus. Ik weet dat ik me jaren vreselijk alleen voelde en dat moet ook van me afgestraald zijn. Maar nooit het hier met m'n ouders over gehad. Zolang ik goede cijfers haalde, was het goed.
Loodzwaar inderdaad. Pas jaren later toen ik voor het eerst in therapie ging toen ik op kamers woonde, ontdekte ik dat wat ik dacht en hoe het vroeger ging misschien toch niet zo 'normaal' was. En dat het direct en indirect lelijk genoemd worden toch ook een vorm van pesten was.
Wist ik veel....
ik ben mijn hele leven een stevig kind geweest mede door medicatie en dan ben je al snel de lul ik was dik, een varken, ik moest naar de slacht enz! 2 jaar lang 5 dagen in de week! dus ik snap wel wat je bedoelt en ik weet ook dat therapie het eerst allemaal erger maakt!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
quote:Op zondag 11 september 2011 08:52 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
ik ben mijn hele leven een stevig kind geweest mede door medicatie en dan ben je al snel de lul ik was dik, een varken, ik moest naar de slacht enz! 2 jaar lang 5 dagen in de week! dus ik snap wel wat je bedoelt en ik weet ook dat therapie het eerst allemaal erger maakt!
Sjezus, ik ben altijd verbaasd hoe gemeen kinderen toch tegen elkaar kunnen zijn 
Begrijp ik het goed dat je er inmiddels dmv therapie wel overheen bent? Even een (domme?) vraag: is het medicatietopic inmiddels opgeheven en is deze ervoor in de plaats gekomen?
[ Bericht 0% gewijzigd door Murmeli op 11-09-2011 11:19:33 ]
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
ik heb nu nog therapie en hoewel ik dacht het goed verwerkt te hebben merk ik dat ik het de laatste tijd veel aan het herbeleven ben en dan vooral de angst die ik toen voelde, maar dat schijnt normaal te zijn en krijg daar waarschijnlijk ook nog emdr therapie voor, mijn zelfvertrouwen bouwt zich nu weer op nadat het jaren plat heeft gelegen dus ik denk dat het wel goed komtquote:
[..]
Even een (domme?) vraag: is het medicatietopic inmiddels opgeheven en is deze ervoor in de plaats gekomen?
medicatie topic weet ik niet of dat er nog is
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik ben ook niet de dunste geweest...na mijn 8e begon ik wat voller te worden, en ik moet zeggen dat het pesten er bij mega inhakte, want het ging over mijn postuur en kleedstijl(ik kleed me volgen velen beetje te mannelijk), maar inmiddels ben ik er echt wel overheen.quote:
ik ben mijn hele leven een stevig kind geweest mede door medicatie en dan ben je al snel de lul ik was dik, een varken, ik moest naar de slacht enz! 2 jaar lang 5 dagen in de week! dus ik snap wel wat je bedoelt en ik weet ook dat therapie het eerst allemaal erger maakt!
Tuurlijk soms heeft het nog wat invloed maar dat is zo weinig dat het niks uitmaakt.
Voor zover ik weet bestaat het medicatie-topic gewoon nog...quote:
[..]
Even een (domme?) vraag: is het medicatietopic inmiddels opgeheven en is deze ervoor in de plaats gekomen?
Hier ben ik verder bijna compleet hersteld van de migraine, alleen nog een lichte zeurende pijn naast mijn oog, maar doe vandaag lekker rustig. Straks even de stad in, maar ga niet teveel inspanning van mezelf eisen.
Maar ik heb wel bijna 13 uurtjes geslapen, van half 11 tot 11 's ochtends, dus ik ben wel behoorlijk uitgerust..alleen nog een beetje slapjes!
[quote] [b]Op zondag 11 september 2011 11:28 schreef cafpow het volgende:
Hier ben ik verder bijna compleet hersteld van de migraine, alleen nog een lichte zeurende pijn naast mijn oog, maar doe vandaag lekker rustig. Straks even de stad in, maar ga niet teveel inspanning van mezelf eisen.
Maar ik heb wel bijna 13 uurtjes geslapen, van half 11 tot 11 's ochtends, dus ik ben wel behoorlijk uitgerust..alleen nog een beetje slapjes!
[/q
klinkt als the day after! ik ga zo lekker naar het zwembad! met beste vriendin haar man dochtertje en mijn lief! ik heb er zin in
[b]Op zondag 11 september 2011 11:28 schreef cafpow het volgende:Hier ben ik verder bijna compleet hersteld van de migraine, alleen nog een lichte zeurende pijn naast mijn oog, maar doe vandaag lekker rustig. Straks even de stad in, maar ga niet teveel inspanning van mezelf eisen.
Maar ik heb wel bijna 13 uurtjes geslapen, van half 11 tot 11 's ochtends, dus ik ben wel behoorlijk uitgerust..alleen nog een beetje slapjes!
[/q
klinkt als the day after! ik ga zo lekker naar het zwembad! met beste vriendin haar man dochtertje en mijn lief! ik heb er zin in
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Das wel klote dat t ineens weer terugkomtquote:
[..]
ik heb nu nog therapie en hoewel ik dacht het goed verwerkt te hebben merk ik dat ik het de laatste tijd veel aan het herbeleven ben en dan vooral de angst die ik toen voelde, maar dat schijnt normaal te zijn en krijg daar waarschijnlijk ook nog emdr therapie voor, mijn zelfvertrouwen bouwt zich nu weer op nadat het jaren plat heeft gelegen dus ik denk dat het wel goed komt
medicatie topic weet ik niet of dat er nog is
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Herkenbaar.. Wanneer ga je starten met EMDR? Ik heb het zelf ook gehad en het is behoorlijk vermoeiend. En niet om je te ontmoedigen, maar ik hoop dat jij er wel iets aan hebt (en er is geen reden om aan te nemen dat dat ook niet zal zijn, want bij veel mensen werkt het goed!)quote:
[..]
ik heb nu nog therapie en hoewel ik dacht het goed verwerkt te hebben merk ik dat ik het de laatste tijd veel aan het herbeleven ben en dan vooral de angst die ik toen voelde, maar dat schijnt normaal te zijn en krijg daar waarschijnlijk ook nog emdr therapie voor, mijn zelfvertrouwen bouwt zich nu weer op nadat het jaren plat heeft gelegen dus ik denk dat het wel goed komt
medicatie topic weet ik niet of dat er nog is
Ik heb nog geen datum voor de emdr!
Ik zit mij net te bedenken dat het altijd zoveel erger kan, Ik lurk af en toe mee in OUD en daar staan leven en dood vandaag zo dicht bij elkaar, dat ik daar weer even van ga relativeren! Pffft
Verder vandaag lekker gezwommen en het was heerlijk!
Ik zit mij net te bedenken dat het altijd zoveel erger kan, Ik lurk af en toe mee in OUD en daar staan leven en dood vandaag zo dicht bij elkaar, dat ik daar weer even van ga relativeren! Pffft
Verder vandaag lekker gezwommen en het was heerlijk!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
hier zit ik er weer even doorheen. Ben blij dat deze dag eindelijk voorbij is, en ik voel me eigenlijk mega-somber.
Ik had het liefst de hele dag op bed gelegen, en ben maar dolblij dat ik morgen geen school heb, en dat ik aankomende week weer naar de psych kan, want het gaat echt helemaal fout en de verkeerde kant op.
En ik ben die hyper stemmingen en dan de depri stemming zo zat, ik ben er moe van. En ik ben moe om toch elke dag met mezelf te vechten..om toch door te gaan, ook al zie ik het nut er vaak genoeg niet meer van in.
maar goed, nu gaat mijn pc maar uit. Morgen de hele bende opnieuw installeren en proberen gewoon mezelf af te leiden.
Ik had het liefst de hele dag op bed gelegen, en ben maar dolblij dat ik morgen geen school heb, en dat ik aankomende week weer naar de psych kan, want het gaat echt helemaal fout en de verkeerde kant op.
En ik ben die hyper stemmingen en dan de depri stemming zo zat, ik ben er moe van. En ik ben moe om toch elke dag met mezelf te vechten..om toch door te gaan, ook al zie ik het nut er vaak genoeg niet meer van in.
maar goed, nu gaat mijn pc maar uit. Morgen de hele bende opnieuw installeren en proberen gewoon mezelf af te leiden.
Dat is inderdaad slopend, steeds wisselende stemmingen. Heb er ook last van. Beste is voor mij om in ieder geval elke dag 1 nuttig ding te doen (of n paar kleine) en liefst ook nog 1 leuk ding. Dat houdt mij in ieder geval tegen om echt depressief te worden (althans, op dit moment). Ik zou het alleen fijn vinden als ik de rest (adhd en slaapproblemen, en eigenlijk ook problemen met werk) ook n beetje onder controle kon houden, maar helaasquote:
hier zit ik er weer even doorheen. Ben blij dat deze dag eindelijk voorbij is, en ik voel me eigenlijk mega-somber.
Ik had het liefst de hele dag op bed gelegen, en ben maar dolblij dat ik morgen geen school heb, en dat ik aankomende week weer naar de psych kan, want het gaat echt helemaal fout en de verkeerde kant op.
En ik ben die hyper stemmingen en dan de depri stemming zo zat, ik ben er moe van. En ik ben moe om toch elke dag met mezelf te vechten..om toch door te gaan, ook al zie ik het nut er vaak genoeg niet meer van in.
maar goed, nu gaat mijn pc maar uit. Morgen de hele bende opnieuw installeren en proberen gewoon mezelf af te leiden.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Mogguh.
De psychiater hier heeft net gebeld, dat hij me dinsdag wilt zien. Jeej... Later op die dag moet ik ook al naar de psychiologe met mijn moeder.
Wel irritant dat mijn moeder bij dat gesprek erbij moet zijn bij de psychiater. Wilt ze zelf, ander vind ze zichzelf niet "moeder" genoeg. Pffff.
Ik voel me echt klote. Ik zit nu op station zonder jas en heb het zo fucking warm. Wel grappig. Zie een heleboel mensen al met winterjas aan. Pff. En ik zit hier met een t-shirt aan.
Vannacht werd ik wakker na 2 uur geslapen te hebben met de plotselinge vraag of mijn keel nu weer eens zo dik was of dat ik moest kotsen. Kon het verschil niet voelen, ben de hele nacht wakker gebleven met koppijn en misselijkheid en de hele nacht warm/koud hebben.
Nu heb ik nog enorme keelpijn, ben ik enorm verkouden en ben ik misselijk en heb het tyfus warm steeds.
Maar ik mag niet thuisblijven. Dan zou ik mijn ouders teleurstellen. School gaat voor gezondheid toch? En het zou zwak zijn om thuis te blijven.
Ik ben trouwens blij om te lezen dat ik niet de enige ben die gepest is en daar gevolgen van heeft gehad. Voelt af en toe wel zo.
De psychiater hier heeft net gebeld, dat hij me dinsdag wilt zien. Jeej... Later op die dag moet ik ook al naar de psychiologe met mijn moeder.
Wel irritant dat mijn moeder bij dat gesprek erbij moet zijn bij de psychiater. Wilt ze zelf, ander vind ze zichzelf niet "moeder" genoeg. Pffff.
Ik voel me echt klote. Ik zit nu op station zonder jas en heb het zo fucking warm. Wel grappig. Zie een heleboel mensen al met winterjas aan. Pff. En ik zit hier met een t-shirt aan.
Vannacht werd ik wakker na 2 uur geslapen te hebben met de plotselinge vraag of mijn keel nu weer eens zo dik was of dat ik moest kotsen. Kon het verschil niet voelen, ben de hele nacht wakker gebleven met koppijn en misselijkheid en de hele nacht warm/koud hebben.
Nu heb ik nog enorme keelpijn, ben ik enorm verkouden en ben ik misselijk en heb het tyfus warm steeds.
Maar ik mag niet thuisblijven. Dan zou ik mijn ouders teleurstellen. School gaat voor gezondheid toch? En het zou zwak zijn om thuis te blijven.
Ik ben trouwens blij om te lezen dat ik niet de enige ben die gepest is en daar gevolgen van heeft gehad. Voelt af en toe wel zo.
Twiddel
Ik heb zelf ook vaak kinderen gepest op de basis en middelbare school (helaas). Als kind heb je niet door/denk je er niet aan dat zoiets later mogelijk erge consequenties met zich meebrengt.quote:
[..]
Even een (domme?) vraag: is het medicatietopic inmiddels opgeheven en is deze ervoor in de plaats gekomen?
Ik zag laatst 'n meisje die ik had gepest op de middelbare (ong drie jaar geleden), toen ze mij zag ging ze zich verstoppen achter een collega van haar (bij de mac donalds). Ik schrok zelf van haar reactie aangezien ik niet doorhad dat het blijkbaar zo erg voor haar voelde toen en ze dus nog steeds bang voor mij is. Heb ik spijt van, maar dat is achteraf. Ik ga mijn excuses nog wel aan haar aanbieden.
Ik begreep vroeger altijd maar al te goed waarom ik gepest werd. Ze noemde mij sloompie, lelijkerd, dom, dik, een dik kutkind, walgelijk, sukkel, ik werd jarenlang op de basisschool genegeerd, er werden briefjes gevonden bij kinderpartijtjes waar ik nooit voor uitgenodigd werd waarop stond dat ik kanker moest krijgen en dood moest gaan.
Ik weet nog, ik werd gemiddeld 1x in de 2 jaar uitgenodigd voor een kinderfeestje. Als ik geluk had. Dan stond die kaart rechtop op mijn tafel en werd ik uitgelachen omdat ik zo trots was dat ik een uitnodiging had.
Hoorde ik op dat feestje van een meisje die medelijden met me had dat een heleboel kinderen had gezegt dat ze het jammer vonden dat ik er was en dat door mij het hele feest veknalt was.
Of op kamp, waarbij ik altijd in mijn eentje was en mensen medelijde hadden met het meisje dat naast mij moest slapen.
En natuurlijk op de middelbare school ging het door, en werd ik zelf naar huis gevolgd en bekogeld met elastiekjes en blikjes cola (leeg)
Leraren vonden mij een aansteller aangezien ik geen bewijs had.
Nu nog ben ik bang om die pesters tegen te komen. Ik vermijd sommige plekken.
En het was mijn schuld, ik had socialer moeten zijn. Het is niet dat ik ze uitschold ofzo maar ik zei nooit wat. Uit angst.
En dus was ik een makkelijk slachtoffer.
Ik weet nog, ik werd gemiddeld 1x in de 2 jaar uitgenodigd voor een kinderfeestje. Als ik geluk had. Dan stond die kaart rechtop op mijn tafel en werd ik uitgelachen omdat ik zo trots was dat ik een uitnodiging had.
Hoorde ik op dat feestje van een meisje die medelijden met me had dat een heleboel kinderen had gezegt dat ze het jammer vonden dat ik er was en dat door mij het hele feest veknalt was.
Of op kamp, waarbij ik altijd in mijn eentje was en mensen medelijde hadden met het meisje dat naast mij moest slapen.
En natuurlijk op de middelbare school ging het door, en werd ik zelf naar huis gevolgd en bekogeld met elastiekjes en blikjes cola (leeg)
Leraren vonden mij een aansteller aangezien ik geen bewijs had.
Nu nog ben ik bang om die pesters tegen te komen. Ik vermijd sommige plekken.
En het was mijn schuld, ik had socialer moeten zijn. Het is niet dat ik ze uitschold ofzo maar ik zei nooit wat. Uit angst.
En dus was ik een makkelijk slachtoffer.
Twiddel
Zo naar m'n psych voor allerlei testen. Toch wel eng ofzo. Heel slecht geslapen, mede door te veel drankjes op een feestje gisteren...
Lag op een gegeven moment alleen maar na te denken hoe ik in hemelsnaam in deze grote shit ben beland. En dan ben je 30, al vaker aan jezelf gewerkt en op de een of andere manier blijf je je aan de verkeerde dingen vasthouden en krijg je opeens niets meer uit handen. Waarom doe ik dat toch? En dan ook nog fucking asociaal ontslagen worden en de ziektewet als vooruitzicht. Ik ben er echt zo klaar mee allemaal.
En dan begin ik weer te denken dat ik me niet moet aanstellen, er ergere dingen zijn, je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en je terugkrijgt wat je geeft.
It's a mess.
Lag op een gegeven moment alleen maar na te denken hoe ik in hemelsnaam in deze grote shit ben beland. En dan ben je 30, al vaker aan jezelf gewerkt en op de een of andere manier blijf je je aan de verkeerde dingen vasthouden en krijg je opeens niets meer uit handen. Waarom doe ik dat toch? En dan ook nog fucking asociaal ontslagen worden en de ziektewet als vooruitzicht. Ik ben er echt zo klaar mee allemaal.
En dan begin ik weer te denken dat ik me niet moet aanstellen, er ergere dingen zijn, je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en je terugkrijgt wat je geeft.
It's a mess.
Klopt summerbird, mensen die gepest worden/werden zijn vaak mensen die niet voor zichzelf opkomen/onzeker zijn en daarom een makkelijk slachtoffer zijn, maar de schuld ligt verder niet bij jezelf. Maar je bent slim genoeg om dat te bedenken, neem ik aan.
Summerbird, het is NIET jouw schuld voor wat gebeurt is,
ook ik ben gepest op de basisschool en de middelbare school, maar kinderen en vooral meisjes zijn gewoon erg. Het is pesten of gepest worden vaak (pesters zijn vaak ook zwaar onzeker!) en ja dan nemen ze het makkelijkste slachtoffer. Bij mij was het omdat ik gewoon het rustigst was, niet meer niet minder en ik trok het me aan, dat lokte natuurlijk alleen maar meer uit.
Ook jij hebt alle recht op een gelukkig leven en je ouders zouden (of ze het nu wel of niet snappen) dat op de eerste plek moeten zetten. Het mag in hun ogen dan niet erg zijn, maar zodra het erg is voor jou dan zou het voor hun ook erg moeten zijn. Een goede ouder ziet zijn kind graag gelukkig en gaat niet lopen roepen dat het je eigen schuld is!
Hier is het ff chaos, lief heeft t erg zwaar met stage en werk en ik krijg alles over me heen daarvan. Het is soms zo lastig, ik weet niet wat ik nog kan doen om te helpen. Behalve dat moet ik door alles weer opnieuw een ritme krijgen en dat levert ook nog soms problemen op. *zucht* en het jaar is net begonnen...
ook ik ben gepest op de basisschool en de middelbare school, maar kinderen en vooral meisjes zijn gewoon erg. Het is pesten of gepest worden vaak (pesters zijn vaak ook zwaar onzeker!) en ja dan nemen ze het makkelijkste slachtoffer. Bij mij was het omdat ik gewoon het rustigst was, niet meer niet minder en ik trok het me aan, dat lokte natuurlijk alleen maar meer uit.
Ook jij hebt alle recht op een gelukkig leven en je ouders zouden (of ze het nu wel of niet snappen) dat op de eerste plek moeten zetten. Het mag in hun ogen dan niet erg zijn, maar zodra het erg is voor jou dan zou het voor hun ook erg moeten zijn. Een goede ouder ziet zijn kind graag gelukkig en gaat niet lopen roepen dat het je eigen schuld is!
Hier is het ff chaos, lief heeft t erg zwaar met stage en werk en ik krijg alles over me heen daarvan. Het is soms zo lastig, ik weet niet wat ik nog kan doen om te helpen. Behalve dat moet ik door alles weer opnieuw een ritme krijgen en dat levert ook nog soms problemen op. *zucht* en het jaar is net begonnen...
Als jij tegen je psych zegt dat je haar er liever niet bij hebt, komt ze er (als het goed is) niet in. Sowieso, is bemoedering contraproductief.quote:Wel irritant dat mijn moeder bij dat gesprek erbij moet zijn bij de psychiater. Wilt ze zelf, ander vind ze zichzelf niet "moeder" genoeg. Pffff.
het hangt ook een beetje van de leeftijd en doel van het gesprek af...want bij mij wilde ik liever mijn ma er niet bij, maar het moest wel om wat achtergrond info mbt. mijn ontwikkeling van baby te verzamelenquote:
[..]
Als jij tegen je psych zegt dat je haar er liever niet bij hebt, komt ze er (als het goed is) niet in. Sowieso, is bemoedering contraproductief.
Dus het hangt een beetje af van de insteek van het gesprek.Hier voel ik me vandaag iets beter dan gisteren en eergisteren, maar moet toch maar even voorzichtig aan doen, want ik voel me beetje raar alsof alles een trigger kan zijn om weer van stemming te wisselen. Dus nu ben ik even in mijn kamer aan het opruimen en ruimte aan het maken op mijn bureau vor oa. mijn boeken.
En straks ga ik mischien even richting centrum wat bankzaakjes regelen en een boek terugbrengen naar de bieb.
Maar ik zie wel hoever ik kom!
Van jezelf vinden dat je je aanstelt werkt niet. Probeer dat gevoel opzij te zetten en probeer te kijken wat je wel goed doet en wat je zelf kunt verbeteren, zonder afhankelijk te zijn van wat een ander doet.quote:
Zo naar m'n psych voor allerlei testen. Toch wel eng ofzo. Heel slecht geslapen, mede door te veel drankjes op een feestje gisteren...
Lag op een gegeven moment alleen maar na te denken hoe ik in hemelsnaam in deze grote shit ben beland. En dan ben je 30, al vaker aan jezelf gewerkt en op de een of andere manier blijf je je aan de verkeerde dingen vasthouden en krijg je opeens niets meer uit handen. Waarom doe ik dat toch? En dan ook nog fucking asociaal ontslagen worden en de ziektewet als vooruitzicht. Ik ben er echt zo klaar mee allemaal.
En dan begin ik weer te denken dat ik me niet moet aanstellen, er ergere dingen zijn, je verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en je terugkrijgt wat je geeft.
It's a mess.
Ik ben trouwens 36 en heb net zo'n puinhoop afentoe. Alleen het lullig ontslagen zijn is al 8 jaar geleden.
Sterkte bij de psych. En lief zijn voor jezelf
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Argh, ik ben ontzettend down, maar ff goed huilen kan ik niet eens meer. Ik heb het echt te diep weggedrukt en er is ook niemand die ik ff kan bereiken. Hoe is het is het bij jullie?
Hier is het dubbel momenteel zit in de super positieve bui maar vamorgen en vanmiddag was ik echt down.quote:
Argh, ik ben ontzettend down, maar ff goed huilen kan ik niet eens meer. Ik heb het echt te diep weggedrukt en er is ook niemand die ik ff kan bereiken. Hoe is het is het bij jullie?
Maar morgen 1e uur vrij
Maar wat is er nu dan aan de hand of is het echt puur willekeurig?
Ik denk willekeurig, afgelopen weekend voelde ik me nog goed, misschien omdat ik op mijn werk al weinig aanspraak had en dan thuis ook weer alleen zit
Lekker dat je het eerste uur vrij hebt cafpow!
Lekker dat je het eerste uur vrij hebt cafpow!
Tja dat is dan inderdaad balen. Hier probeer ik om half 11 's avonds nog wat schoolwerk door te lezen, raar maar waar is dit mijn beste moment...Hoewel ik nu toch mega sip ben..en de zenuwen voor een nieuwe dag beginnen er weer in te hakkenquote:
Ik denk willekeurig, afgelopen weekend voelde ik me nog goed, misschien omdat ik op mijn werk al weinig aanspraak had en dan thuis ook weer alleen zit
Lekker dat je het eerste uur vrij hebt cafpow!
Maar nog een paar daagjes uithouden en dan kan ik weer naar de psych en ff kijken wat er gedaan kan worden want ik schommel meer dan een normale schommel
Das echt kut als je niet meer kunt huilen. Ook gehad een hele tijd geleden. Nu kan ik gelukkig weer ouderwets mn ogen uit mn kop jankenquote:
Argh, ik ben ontzettend down, maar ff goed huilen kan ik niet eens meer. Ik heb het echt te diep weggedrukt en er is ook niemand die ik ff kan bereiken. Hoe is het is het bij jullie?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Goedendag, hier weer op school. Ik moet nu zelf van de decaan een document opstellen waarbij ik toestemming geef tot het verstrekken van informatie aan de decaan vanuit de psycholoog, en wat voor informatie.
Maar ik moet zeggen dat ik geen flauw idee heb wat voor informatie ze willen, ja knelpunten mbt. school en studie, wat mij wel en niet gaat lukken.
En ik vind dat dus gewoon lastig om op te stellen, een schriftelijke bevestiging van uit mijn kant is makkelijk.
Maar dat document over de informatie is vrij lastig, omdat het niet heel specifiek is.
Maar ik moet zeggen dat ik geen flauw idee heb wat voor informatie ze willen, ja knelpunten mbt. school en studie, wat mij wel en niet gaat lukken.
En ik vind dat dus gewoon lastig om op te stellen, een schriftelijke bevestiging van uit mijn kant is makkelijk.
Maar dat document over de informatie is vrij lastig, omdat het niet heel specifiek is.
Fijn om te weten dat het waarschijnlijk maar tijdelijk is!quote:
Das echt kut als je niet meer kunt huilen. Ook gehad een hele tijd geleden. Nu kan ik gelukkig weer ouderwets mn ogen uit mn kop janken
Cafpow: Kun je niet puntgewijs beginnen? Eerst voor jezelf je knelpunten neerzetten (zoals iets mbt concentratie ofzo) en dan daar de rest om heen werken?
Hier is het weer iets beter gelukkig, heb weer wat te doen vandaag en het zonnetje schijnt even heerlijk
Zo meteen naar de psychiater.
Dan meteen naar school en dan een gesprek met mijn moeder, ik en de psychiologe.
Ben enorm nerveus. Praten over mijn "probleempjes" is niet mijn sterkste kant en al helemaal niet met mijn moeder erbij
Dan meteen naar school en dan een gesprek met mijn moeder, ik en de psychiologe.
Ben enorm nerveus. Praten over mijn "probleempjes" is niet mijn sterkste kant en al helemaal niet met mijn moeder erbij
Twiddel
Ik heb gewoon een heel simpel documentje opgesteld, van dat de hogeschool graag onderstaande info wil.quote:
[..]
Fijn om te weten dat het waarschijnlijk maar tijdelijk is!
Cafpow: Kun je niet puntgewijs beginnen? Eerst voor jezelf je knelpunten neerzetten (zoals iets mbt concentratie ofzo) en dan daar de rest om heen werken?
Hier is het weer iets beter gelukkig, heb weer wat te doen vandaag en het zonnetje schijnt even heerlijk
En dan zet ik erbij dat ik akkord ben ermee. En dan door mij+decaan laten ondertekenen.
pfff. Ik ben net terug van het hele gedoe.
School heb ik afgebeld voor vandaag. Vond het iets te veel voor vandaag
Vanmorgen de psychiater. Werd me verteld dat ik het niet met praten meer kon oplossen en kreeg cymbalta voorgeschreven.
En vanmiddag de psychiologe. Heel gesprek gehad met mijn moeder. Pfff.
School heb ik afgebeld voor vandaag. Vond het iets te veel voor vandaag
Vanmorgen de psychiater. Werd me verteld dat ik het niet met praten meer kon oplossen en kreeg cymbalta voorgeschreven.
En vanmiddag de psychiologe. Heel gesprek gehad met mijn moeder. Pfff.
Twiddel
ja joh, tuurlijk gaat dat weer over. Denk dat je je er het beste niet al te druk over kunt maken en verder proberen (niet krampachtig dan) wel gevoelens/emoties toe te laten. Dan komt er vanzelf wel weer een keer iets door de anti-huilmuur heenquote:
[..]
Fijn om te weten dat het waarschijnlijk maar tijdelijk is!
Cafpow: Kun je niet puntgewijs beginnen? Eerst voor jezelf je knelpunten neerzetten (zoals iets mbt concentratie ofzo) en dan daar de rest om heen werken?
Hier is het weer iets beter gelukkig, heb weer wat te doen vandaag en het zonnetje schijnt even heerlijk
@summer2bird:
Hmm, aan de medicijnen dus. Vind je dat zelf ook goed? Niks mis mee ofzo, ik slik zelf ook antidepressiva. Maar ik vind het wel belangrijk dat je ze alleen slikt als je daar zelf achter staat.
had je die psychiater al vaker gesproken (of iemand anders die hem kon inlichten over jou)? Want zoals het er nu staat lijkt het net of hij op basis van 1 gesprekje die medicijnen heeft voorgeschreven.
Wanneer ga je ermee beginnen? hopelijk voel je je er snel beter door. Je moet er waarschijnlijk wel even aan wennen in het begin, dus als je je eerst ff niet lekker voelt: niet van schrikken, da's heel normaal ;-) (ik was echt én misselijk én zo stoned als een kanarie de eerste paar dagen)
In ieder geval succes!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Zo, dat klinkt inderdaad als een heftig dagje. Hoe gaat het nu? En het gesprek met je moeder, hoe ging dat?quote:Op dinsdag 13 september 2011 18:53 schreef summer2bird het volgende:
pfff. Ik ben net terug van het hele gedoe.
School heb ik afgebeld voor vandaag. Vond het iets te veel voor vandaag
Vanmorgen de psychiater. Werd me verteld dat ik het niet met praten meer kon oplossen en kreeg cymbalta voorgeschreven.
En vanmiddag de psychiologe. Heel gesprek gehad met mijn moeder. Pfff.
Hoe bevalt jou de medicatie? Ik heb met m'n therapeute afgesproken om na 2 maanden te kijken waar we qua gesprekken staan om dan wellicht tot medicatie over te gaan. Ik voel me inmiddels al zo lang zo klote, dat ik het deze keer waarschijnlijk wel ga doen. Maar, mijn grootste bezwaar ik eigenlijk toch gewichtstoename. En ja, ik weet dat het je goed voelen belangrijker is dan gewicht etc etc. Maar als je eigenlijk over niets meer tevreden bent, maar nog enigszins nog wel over je lichaam, dan tja...quote:
@summer2bird:
Hmm, aan de medicijnen dus. Vind je dat zelf ook goed? Niks mis mee ofzo, ik slik zelf ook antidepressiva. Maar ik vind het wel belangrijk dat je ze alleen slikt als je daar zelf achter staat.
had je die psychiater al vaker gesproken (of iemand anders die hem kon inlichten over jou)? Want zoals het er nu staat lijkt het net of hij op basis van 1 gesprekje die medicijnen heeft voorgeschreven.
Wanneer ga je ermee beginnen? hopelijk voel je je er snel beter door. Je moet er waarschijnlijk wel even aan wennen in het begin, dus als je je eerst ff niet lekker voelt: niet van schrikken, da's heel normaal ;-) (ik was echt én misselijk én zo stoned als een kanarie de eerste paar dagen)
In ieder geval succes!
Dus hoe ervaar jij dat?
Verder gaat het hier echt niet goed eigenlijk. De laatste werkdag nadert en daarna is het echt helemaal over. En positievere verhalen hoor ik niet. Daarnaast vermoed m'n psych dat ik een sociale fobie heb en wellicht dysthyme stoornis. Volgende week ga ik de testen maken, dus dan zien we wel weer.
Het maakt me bang, het is confronterend ofzo. Zeker omdat ik m'n halve leven mezelf eigenlijk al zo voel en een soort zoekend ben. En vaak hebben gedacht dat er toch iets niet helemaal goed zat, maar daarna toch denken dat het wel meevalt en dat ik overdrijf.Vooral verder gaan. En dan nu, na jaren, heb ik een klik met een therapeute die me zo serieus neemt en het professioneel aanpakt. Dan merk ik dat ik al jaren een beetje balanceer en dat door een gebeurtenis ik opeens helemaal uit balans ben.
Dat maakt me dus niet blij, maar het is wel goed. Maar ja, het opeens hebben over sociale fobieen, medicatie en dagbehandeling is toch wel even slikken. Van succesvol iemand die alles onder controle heeft, naar ziek zijn, werkeloos en in de ziektewet en in dagbehandeling zijn.
En ja, natuurlijk kom ik hier beter uit etc etc, maar ik zie het even allemaal niet meer. Als die gedachten me nu niet de hele tijd heen en weer zou slingeren, zou dat ook helpen. STOP
En sorry voor het gezeur en zelfmedelijdend geklaag. Ik wil gewoon huilen en om me heen slaan.
op zich bevalt het me wel met de meds. Dwz: ik heb er eerst een paar gehad waar ik niet blij van werd (van de eerste was ik duf, van de 2e kreeg ik nogal rusteloze benen én ik vond dat ze het niet zo goed deden) maar die ik nu heb bevalt me wel. heb nog wel een beetje die drukke benen, maar verder geen bijwerkingen zover ik weet.
Ik ben niet dikker geworden van de AD's trouwens. Van de 2e die ik had (lexapro) had ik wel wat meer honger en ben ik denk ik wel een paar kilo aangekomen (maar dat kan ook door mn ex gekomen zijn, gezellig lekker eten enzo). Ik zou dit issue gewoon bespreken als je eraan begint. Die ik nu slik (wellbutrin) hebben sowieso volgens mij niet de bijwerking van het dikker worden/meer honger krijgen, dus daar kunnen ze rekening mee houden en zullen ze zeer waarschijnlijk ook doen (als je somber wordt omdat je te dik wordt ben je namelijk ook niet geholpen met de pillen)
Mja en het wennen was wel heftig. was er niet helemaal lekker van, en een dag een enorme dip gehad, dus ik zou je aanraden om, als je eraan begint, ervoor te zorgen dat je iemand hebt die je altijd kunt bereiken als je je ineens heel rot gaat voelen. Of desnoods een paar mensen die afwisselen (om en om een week totdat je merkt dat echt werken)
Kan me wel voorstellen dat het allemaal confronterend is. Eerst loop je heel je leven te knokken om op de been te blijven, omdat je vindt dat je gewoon door moet en dat het aan jezelf ligt oid, en dan is er ineens iemand die het begrijpt en die je weet te vertellen dat je iets hebt, waardoor het allemaal zo lastig is.
Ik heb dat zelf soms nog steeds met de medicijnen. Was heel mijn leven behoorlijk tegen antidepressiva, maar t ging op een gegeven moment zo bagger, dat ik zoiets had van: t maakt niet uit wat er gebeurt, als er maar wat gebeurt. En hiernaast slik ik ook nog concerta (ivm adhd) dus dat is bij elkaar nu wel heel veel en dat vind ik soms een beetje moeilijk. dat ik dan denk: sjezus ben ik zo gestoord ofzo? Maar ja dat slaat natuurlijk nergens op om zo te denken.
En je mag best soms zelfmedelijden hebben hoor en huilen en alles. Soms komt het gewoon ff allemaal op je af en dan kan je dat denk ik ook maar beter ff toelaten, want als je dat niet doet dan krijg je ook zo'n opgekropt gedoe.
mja en dat ziektewetgebeuren heb ik me inmiddels ook wel overheen gezet
Ik werk wel, maar ben heel vaak ziek thuis. Gevolg is dat ik niet echt fatsoenlijk carriere kan maken, maar blijkbaar is het niet anders. Ik begrijp mezelf nu wel een stuk beter en dat is fijn, dan hoef ik ook niet meer steeds kwaad op mezelf te zijn over dat ik stom doe oid.
En probeer niet te ver vooruit te denken wat betreft werk en therapie etc. Zo te horen pakken ze het netjes rustig aan aan, niet meteen aan de medicijnen maar eerst op eigen houtje proberen etc. Dat komt wel goed. Of in ieder geval vind je echt wel een manier om ermee om te gaan en gelukkiger te zijn dan je was/nu bent.
Ik ben niet dikker geworden van de AD's trouwens. Van de 2e die ik had (lexapro) had ik wel wat meer honger en ben ik denk ik wel een paar kilo aangekomen (maar dat kan ook door mn ex gekomen zijn, gezellig lekker eten enzo). Ik zou dit issue gewoon bespreken als je eraan begint. Die ik nu slik (wellbutrin) hebben sowieso volgens mij niet de bijwerking van het dikker worden/meer honger krijgen, dus daar kunnen ze rekening mee houden en zullen ze zeer waarschijnlijk ook doen (als je somber wordt omdat je te dik wordt ben je namelijk ook niet geholpen met de pillen)
Mja en het wennen was wel heftig. was er niet helemaal lekker van, en een dag een enorme dip gehad, dus ik zou je aanraden om, als je eraan begint, ervoor te zorgen dat je iemand hebt die je altijd kunt bereiken als je je ineens heel rot gaat voelen. Of desnoods een paar mensen die afwisselen (om en om een week totdat je merkt dat echt werken)
Kan me wel voorstellen dat het allemaal confronterend is. Eerst loop je heel je leven te knokken om op de been te blijven, omdat je vindt dat je gewoon door moet en dat het aan jezelf ligt oid, en dan is er ineens iemand die het begrijpt en die je weet te vertellen dat je iets hebt, waardoor het allemaal zo lastig is.
Ik heb dat zelf soms nog steeds met de medicijnen. Was heel mijn leven behoorlijk tegen antidepressiva, maar t ging op een gegeven moment zo bagger, dat ik zoiets had van: t maakt niet uit wat er gebeurt, als er maar wat gebeurt. En hiernaast slik ik ook nog concerta (ivm adhd) dus dat is bij elkaar nu wel heel veel en dat vind ik soms een beetje moeilijk. dat ik dan denk: sjezus ben ik zo gestoord ofzo? Maar ja dat slaat natuurlijk nergens op om zo te denken.
En je mag best soms zelfmedelijden hebben hoor en huilen en alles. Soms komt het gewoon ff allemaal op je af en dan kan je dat denk ik ook maar beter ff toelaten, want als je dat niet doet dan krijg je ook zo'n opgekropt gedoe.
mja en dat ziektewetgebeuren heb ik me inmiddels ook wel overheen gezet
Ik werk wel, maar ben heel vaak ziek thuis. Gevolg is dat ik niet echt fatsoenlijk carriere kan maken, maar blijkbaar is het niet anders. Ik begrijp mezelf nu wel een stuk beter en dat is fijn, dan hoef ik ook niet meer steeds kwaad op mezelf te zijn over dat ik stom doe oid. En probeer niet te ver vooruit te denken wat betreft werk en therapie etc. Zo te horen pakken ze het netjes rustig aan aan, niet meteen aan de medicijnen maar eerst op eigen houtje proberen etc. Dat komt wel goed. Of in ieder geval vind je echt wel een manier om ermee om te gaan en gelukkiger te zijn dan je was/nu bent.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Dat klinkt ok, hoewel, drukke benen lijkt me ook niet echt een pretje... Heb je verder ook geen last van -wat je vaker leest- vervlakking van je emoties?quote:
op zich bevalt het me wel met de meds. Dwz: ik heb er eerst een paar gehad waar ik niet blij van werd (van de eerste was ik duf, van de 2e kreeg ik nogal rusteloze benen én ik vond dat ze het niet zo goed deden) maar die ik nu heb bevalt me wel. heb nog wel een beetje die drukke benen, maar verder geen bijwerkingen zover ik weet.
Ik ben niet dikker geworden van de AD's trouwens. Van de 2e die ik had (lexapro) had ik wel wat meer honger en ben ik denk ik wel een paar kilo aangekomen (maar dat kan ook door mn ex gekomen zijn, gezellig lekker eten enzo). Ik zou dit issue gewoon bespreken als je eraan begint. Die ik nu slik (wellbutrin) hebben sowieso volgens mij niet de bijwerking van het dikker worden/meer honger krijgen, dus daar kunnen ze rekening mee houden en zullen ze zeer waarschijnlijk ook doen (als je somber wordt omdat je te dik wordt ben je namelijk ook niet geholpen met de pillen)
Bizar spul is het dan eigenlijk he? Maar dan voel je je dus fysiek echt rot, of ook psychisch? En heb je verder veel steun om je heen en mensen die je begrijpen?quote:Mja en het wennen was wel heftig. was er niet helemaal lekker van, en een dag een enorme dip gehad, dus ik zou je aanraden om, als je eraan begint, ervoor te zorgen dat je iemand hebt die je altijd kunt bereiken als je je ineens heel rot gaat voelen. Of desnoods een paar mensen die afwisselen (om en om een week totdat je merkt dat echt werken)
Het stomme is dat ik 8 jaar geleden al veel van waar ik nu weer mee bezig ben, al door ben gedaan. Blijkbaar is de therapie toen niet genoeg geweest. Ik zei toen wel dat het beter ging, maar misschien zei ik dat ook maar omdat ik dat graag wilde ofzo. Hoe dan ook, het voelt weer als terug bij af, of misschien nog verder terug dan dat...quote:Kan me wel voorstellen dat het allemaal confronterend is. Eerst loop je heel je leven te knokken om op de been te blijven, omdat je vindt dat je gewoon door moet en dat het aan jezelf ligt oid, en dan is er ineens iemand die het begrijpt en die je weet te vertellen dat je iets hebt, waardoor het allemaal zo lastig is.
Dat vind ik zelf altijd zo lastig: vaak weet je wel vanalles of dat bepaalde gedachten niet kloppen, maar doet dat gevoel zo moeilijk...quote:Ik heb dat zelf soms nog steeds met de medicijnen. Was heel mijn leven behoorlijk tegen antidepressiva, maar t ging op een gegeven moment zo bagger, dat ik zoiets had van: t maakt niet uit wat er gebeurt, als er maar wat gebeurt. En hiernaast slik ik ook nog concerta (ivm adhd) dus dat is bij elkaar nu wel heel veel en dat vind ik soms een beetje moeilijk. dat ik dan denk: sjezus ben ik zo gestoord ofzo? Maar ja dat slaat natuurlijk nergens op om zo te denken.
Tja, ook weer waar. Maar die achtbaan maakt me inmiddels zo misselijk..quote:En je mag best soms zelfmedelijden hebben hoor en huilen en alles. Soms komt het gewoon ff allemaal op je af en dan kan je dat denk ik ook maar beter ff toelaten, want als je dat niet doet dan krijg je ook zo'n opgekropt gedoe.
Werken is wel goed voor enig ritme. Zijn ze een beetje begripvol op je werk? En het klinkt dat jij al heel wat stappen hebt gemaakt: hoe oud ben je nu als ik vragen mag? En hoe lang ben je al aan het worstelen?quote:mja en dat ziektewetgebeuren heb ik me inmiddels ook wel overheen gezet
Ik baal echt zo ontzettend van het ontslag en de manier waarop het is gegaan. Nog net even verder de grond in getrapt (gelukkig ben ik niet de enige), maar nergens op gebaseerd. En kan me nu al druk maken om UWV artsen en ziektewetuitkeringen. Gelukkig heb ik nu wel een goede therapeute, dat geeft me wel wat meer vertrouwen moet ik zeggen (dat zij ook kan overleggen met de UWV arts).
Ja, die therapeute die ik nu heb, is dus een verademing. Het was even zoeken, maar ik heb haar gevonden. En dat voelt goed en kan nu dus -zonder werk- me ook helemaal op mijn herstel storten en wat ik daarna voor (misschien heel ander) werk wil gaan doen. Gelukkig heb ik ook een superlieve schat naast me staan die er voor me is. (ok, dat geeft dan ook meteen weer andere negatieve gedachten en angsten als "als er maar niets met hem gebeurt', maar die schud ik even van me af nu)quote:En probeer niet te ver vooruit te denken wat betreft werk en therapie etc. Zo te horen pakken ze het netjes rustig aan aan, niet meteen aan de medicijnen maar eerst op eigen houtje proberen etc. Dat komt wel goed. Of in ieder geval vind je echt wel een manier om ermee om te gaan en gelukkiger te zijn dan je was/nu bent.
Drukke benen zijn kut, vooral omdat ik dan vroeg wakker ben en niet meer kan slapen daarna. maar t is niet onoverkomelijk
Vervlakking van emoties heb ik geen last van nee. Ik ben nog steeds best wel wisselend qua stemming, en dat ben ik nog steeds. Ik geloof dat het enige, dat een heel stuk minder is, die hele diepe dalen zijn dat ik dood wil enzo. (het helpt ook dat ik heb besloten dat ik mezelf toch nooit wat durf aan te doen, dus als ik van die dingen ga denken dan zeg ik altijd tegen mezelf: nou, kappen met die gedachten je doet jezelf toch niks aan dus hup je moet door)
Vooral fysiek, maar die hele slechte dag was psychisch. Dat was echt een beetje eng. Toen heb ik mijn toenmalige vriendje (waar ik het eigenlijk mee uit wilde maken) gebeld offie wilde komen. Mensen die me begrijpen heb ik wel een beetje. Soms ff niet en dan weer wel. Maar op dit moment heb ik geen relatie dus dat is wel ff minder (mn ex die ging dan wel eens voor me koken als het heel slecht ging dat was handig).
Maar vooral omdat je je psychisch heel rot kan gaan voelen zei ik dat, dat je iemand moet hebben die je altijd mag wakker maken en die dan naar je toe komt (of als je samenwoont dan heb je al iemand die er altijd is natuurlijk)
Mja ik denk dat het niet terug bij af is. Waarschijnlijk voel je je net zo ellendig als 8 jaar geleden, maar je bent nu met een volgende stap bezig denk ik. Toen heb je een aantal dingen op een rij gezet, mee om leren gaan, en sommige dingen ook niet, of andere dingen half. En nu ben je blijkbaar op het volgende punt gekomen waar je weer wat mee moet. Probeer jezelf dus niet gek te maken met het idee dat je nog verder terug bent dan 8 jaar terug. Terug kan namelijk niet volgens mij, want je wordt altijd wijzer. je kunt geen wijsheid ineens niet meer hebben, snappie? (althans zo zie ik dat)
haha ja dat is lastig met je gevoel en je ratio. en dan ook nog emoties die er tussendoor fietsen. Ze zijn moeilijk van elkaar te scheiden. Mensen maken vaak alleen het onderscheid tussen gevoel en ratio maar dat is te beperkt. Want juist emoties maken de boel complex. bijv over je relatie: je gevoel zal redelijk constant zijn, dat je van hem/haar houdt. maar soms ben je ineens bang dat je hem/haar gaat kwijt raken, en dat zijn weer emoties. en ratio zijn dan meer de dingen van: ja die relatie is goed voor mij want dan wordt er voor me gezorgd. (of wat sommige ouders wel eens denken: nou, pietje is een goede partij voor mijn dochter hoor, want zijn ouders hebben genoeg geld). En dan is het (volgens mij) het beste om alleen naar je gevoel te luisteren. rationele dingen zijn meestal achteraf gerationaliseerd. emoties zijn kortstondig, en kunnen nogal snel wisselen (het ene moment ben je nog helemaal gek van je vriend/vriendin en dan doet diegene iets stom en dan ben je kwaad en dan denk je: wat moet ik nou weer met die gast/vrouw?)
(is het nog te volgen?)
haha leuk he zon achtbaan
op mn werk zijn ze wel redelijk begripvol. maar zoals ik al zei: het lukt me niet om verder te groeien want elke keer als het bijna lukt stort ik weer in. das nogal frustrerend
ik ben 36. ehm aan het worstelen vanaf mn geboorte denk ik. op zn minst vanaf mn 4e (toen vond ik mezelf al lelijk, wat ik achteraf gezien wel een beetje apart vind voor een kind van 4; vind mezelf nu niet meer lelijk trouwens). maar ben op mn 32e naar de psych gegaan. dus nu een jaar of 4 geleden (ik denk 4,5 jaar).
Ontslag is zeker klote in zo'n situatie. Dan worstel je al met jezelf en dan wordt je ook nog eens afgedankt. dat helpt zeker niet. heb het ook een keer gehad (en toen was het wel persoonlijk, ze vonden me niet goed genoeg), dat deed wel ff pijn. of nou ja heel erg veel pijn. Ik geloof dat ik het hierboven had over een periode dat ik niet meer kon huilen, daar speelde dat ontslag ook een rol in.
Niet druk over maken. je zou evt aan je psych kunnen vragen of zij ook kunnen zorgen voor een gesprek met maatschappelijk werk bijv, dat je met zo iemand elke 1 of 2 weken even de zakelijke dingen op een rij zet (administratie, evt uitkeringen, evt solliciteren etc).
Op zich ook wel fijn dat je je 100% op herstel kan storten. Dat zou ik soms ook wel willen. maar ja wil de vastigheid van een baan ook niet kwijt hoor. ben bang dat ik dan helemaal niks meer doe enzo.
Vervlakking van emoties heb ik geen last van nee. Ik ben nog steeds best wel wisselend qua stemming, en dat ben ik nog steeds. Ik geloof dat het enige, dat een heel stuk minder is, die hele diepe dalen zijn dat ik dood wil enzo. (het helpt ook dat ik heb besloten dat ik mezelf toch nooit wat durf aan te doen, dus als ik van die dingen ga denken dan zeg ik altijd tegen mezelf: nou, kappen met die gedachten je doet jezelf toch niks aan dus hup je moet door)
Vooral fysiek, maar die hele slechte dag was psychisch. Dat was echt een beetje eng. Toen heb ik mijn toenmalige vriendje (waar ik het eigenlijk mee uit wilde maken) gebeld offie wilde komen. Mensen die me begrijpen heb ik wel een beetje. Soms ff niet en dan weer wel. Maar op dit moment heb ik geen relatie dus dat is wel ff minder (mn ex die ging dan wel eens voor me koken als het heel slecht ging dat was handig).
Maar vooral omdat je je psychisch heel rot kan gaan voelen zei ik dat, dat je iemand moet hebben die je altijd mag wakker maken en die dan naar je toe komt (of als je samenwoont dan heb je al iemand die er altijd is natuurlijk)
Mja ik denk dat het niet terug bij af is. Waarschijnlijk voel je je net zo ellendig als 8 jaar geleden, maar je bent nu met een volgende stap bezig denk ik. Toen heb je een aantal dingen op een rij gezet, mee om leren gaan, en sommige dingen ook niet, of andere dingen half. En nu ben je blijkbaar op het volgende punt gekomen waar je weer wat mee moet. Probeer jezelf dus niet gek te maken met het idee dat je nog verder terug bent dan 8 jaar terug. Terug kan namelijk niet volgens mij, want je wordt altijd wijzer. je kunt geen wijsheid ineens niet meer hebben, snappie? (althans zo zie ik dat)
haha ja dat is lastig met je gevoel en je ratio. en dan ook nog emoties die er tussendoor fietsen. Ze zijn moeilijk van elkaar te scheiden. Mensen maken vaak alleen het onderscheid tussen gevoel en ratio maar dat is te beperkt. Want juist emoties maken de boel complex. bijv over je relatie: je gevoel zal redelijk constant zijn, dat je van hem/haar houdt. maar soms ben je ineens bang dat je hem/haar gaat kwijt raken, en dat zijn weer emoties. en ratio zijn dan meer de dingen van: ja die relatie is goed voor mij want dan wordt er voor me gezorgd. (of wat sommige ouders wel eens denken: nou, pietje is een goede partij voor mijn dochter hoor, want zijn ouders hebben genoeg geld). En dan is het (volgens mij) het beste om alleen naar je gevoel te luisteren. rationele dingen zijn meestal achteraf gerationaliseerd. emoties zijn kortstondig, en kunnen nogal snel wisselen (het ene moment ben je nog helemaal gek van je vriend/vriendin en dan doet diegene iets stom en dan ben je kwaad en dan denk je: wat moet ik nou weer met die gast/vrouw?)
(is het nog te volgen?)
haha leuk he zon achtbaan
op mn werk zijn ze wel redelijk begripvol. maar zoals ik al zei: het lukt me niet om verder te groeien want elke keer als het bijna lukt stort ik weer in. das nogal frustrerend
ik ben 36. ehm aan het worstelen vanaf mn geboorte denk ik. op zn minst vanaf mn 4e (toen vond ik mezelf al lelijk, wat ik achteraf gezien wel een beetje apart vind voor een kind van 4; vind mezelf nu niet meer lelijk trouwens). maar ben op mn 32e naar de psych gegaan. dus nu een jaar of 4 geleden (ik denk 4,5 jaar).
Ontslag is zeker klote in zo'n situatie. Dan worstel je al met jezelf en dan wordt je ook nog eens afgedankt. dat helpt zeker niet. heb het ook een keer gehad (en toen was het wel persoonlijk, ze vonden me niet goed genoeg), dat deed wel ff pijn. of nou ja heel erg veel pijn. Ik geloof dat ik het hierboven had over een periode dat ik niet meer kon huilen, daar speelde dat ontslag ook een rol in.
Niet druk over maken. je zou evt aan je psych kunnen vragen of zij ook kunnen zorgen voor een gesprek met maatschappelijk werk bijv, dat je met zo iemand elke 1 of 2 weken even de zakelijke dingen op een rij zet (administratie, evt uitkeringen, evt solliciteren etc).
Op zich ook wel fijn dat je je 100% op herstel kan storten. Dat zou ik soms ook wel willen. maar ja wil de vastigheid van een baan ook niet kwijt hoor. ben bang dat ik dan helemaal niks meer doe enzo.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb net alles gelezen, maar weinig onthouden Lang leve slaapmedicatie! Wat ik wel heb onthouden is vragen over AD, Ik zit sinds 4 maanden aan de paroxetine, en in het begin even zoeken en behoorlijk wennen, inderdaad heel misselijk en hoofdpijn, veel huilen en duf, gewoon compleet wezenloos, maar dat was ook wel heel lekker eerlijk gezegd, Na 2 weken zou het beter moeten gaan maar ik werd alleen maar duizeliger, Mijn huisarts had gezegd dat ik zelf moest uitzoeken wat voor mij het beste werkt qua innemen, s'ochtends of s'avonds, Nou s'ochtends werkte dus niet zo goed, en toen ben ik het s'avonds gaan innemen, en dat gaat eigenlijk heel goed, Ik slaap sindsdien een stuk beter, ben niet meer misselijk of duizelig en de hoofdpijn is ook niet meer dan normaal, Het enige wat ik er verder van heb is trillen en dan vooral in mijn handen, maar daar is goed mee te leven,
Ik ben ook niet aangekomen, Ik ben door de burn-out juist 24 kilo kwijt en de AD heeft daar niks aan toegevoegd want ik heb geen extra eetlust oid.
Goed sorry dat ik verder even niet inhoudelijk reageer maar ik neem het niet op, dus ik ga morgen opnieuw lezen en dan reageren als ik iets zinnigs te melden heb
Lang leve slaapmedicatie! Wat ik wel heb onthouden is vragen over AD, Ik zit sinds 4 maanden aan de paroxetine, en in het begin even zoeken en behoorlijk wennen, inderdaad heel misselijk en hoofdpijn, veel huilen en duf, gewoon compleet wezenloos, maar dat was ook wel heel lekker eerlijk gezegd, Na 2 weken zou het beter moeten gaan maar ik werd alleen maar duizeliger, Mijn huisarts had gezegd dat ik zelf moest uitzoeken wat voor mij het beste werkt qua innemen, s'ochtends of s'avonds, Nou s'ochtends werkte dus niet zo goed, en toen ben ik het s'avonds gaan innemen, en dat gaat eigenlijk heel goed, Ik slaap sindsdien een stuk beter, ben niet meer misselijk of duizelig en de hoofdpijn is ook niet meer dan normaal, Het enige wat ik er verder van heb is trillen en dan vooral in mijn handen, maar daar is goed mee te leven, Ik ben ook niet aangekomen, Ik ben door de burn-out juist 24 kilo kwijt en de AD heeft daar niks aan toegevoegd want ik heb geen extra eetlust oid.
Goed sorry dat ik verder even niet inhoudelijk reageer maar ik neem het niet op, dus ik ga morgen opnieuw lezen en dan reageren als ik iets zinnigs te melden heb
S. 2014
J. 2016
J. 2016
hier heb ik nu echt mega zenuwen, mag morgen naar de psych. En heb een hele hoop dingen te doen, en moet morgen voor school een laptop meenemen.
En ik weet niet hoe ik ga slapen want als ik van school kom, dan kruip ik rechtstreeks mijn bed in en val gelijk in slaap. Ik hou het gewoon niet meer uit...
Ik zit er al doorheen en snap geen drol meer van het hele lesgebeuren en studiepunten ed.
IK zou het liefst gewoon gelijk stoppen...
En ik weet niet hoe ik ga slapen want als ik van school kom, dan kruip ik rechtstreeks mijn bed in en val gelijk in slaap. Ik hou het gewoon niet meer uit...
Ik zit er al doorheen en snap geen drol meer van het hele lesgebeuren en studiepunten ed.
IK zou het liefst gewoon gelijk stoppen...
cafpow Sterkte morgen. Heb je evt iemand die je even kan helpen met het opstarten van school?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
nee niet echt. Mijn zogenaamde mentor heb ik echt niks aan, die gaat gewoon terwijl je in gesprek bent ivm. een vraag gewoon met een ander in gesprek gaat. Dus daar heb ik niet veel aan.quote:
Sterkte morgen. Heb je evt iemand die je even kan helpen met het opstarten van school?
En verder tja, heb ik de psycholoog, en ik probeer nu extra hulp in te schakelen via shcool, maar het is alleen beetje lastig...om alles op gang te krijgen
En duurt redelijk lang
Ja, klopt zijn vaak trage processen. Ik hoop dat je t nog even kunt volhouden. (of anders desnoods via hier proberen wat support te krijgen?)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Sinds het overlijden van mijn moeder, 3 maanden terug, heb ik steeds vaker last van sombere buien. Onlangs ben ik begonnen met een nieuwe studie, en dat is wel erg prettig om even je gedachten te verzetten. Ik voel me eindelijk weer enigszins gemotiveerd, en heb het gevoel alsof het allemaal weer zin heeft. Eindelijk
Brawler dat klinkt wel positief!
En verder even een voor iedereen die het kan gebruiken!
Ik heb heel veel heftige dagen gehad en vandaag maar even lekker gaan ontspannen dmv schilderen! Ik ben bezig met het opknappen van 2 stoeltjes voor kinderen van vrienden, en het is wel heel leuk om te doen, Morgen ga ik echt verder met het verven, dus dan volgt er ook weer een foto, nu het resultaat tot nu toe:
En verder even een
voor iedereen die het kan gebruiken!Ik heb heel veel heftige dagen gehad en vandaag maar even lekker gaan ontspannen dmv schilderen! Ik ben bezig met het opknappen van 2 stoeltjes voor kinderen van vrienden, en het is wel heel leuk om te doen, Morgen ga ik echt verder met het verven, dus dan volgt er ook weer een foto, nu het resultaat tot nu toe:
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Wow ziet er goed uit!quote:
Brawler dat klinkt wel positief!
En verder even een
Ik heb heel veel heftige dagen gehad en vandaag maar even lekker gaan ontspannen dmv schilderen! Ik ben bezig met het opknappen van 2 stoeltjes voor kinderen van vrienden, en het is wel heel leuk om te doen, Morgen ga ik echt verder met het verven, dus dan volgt er ook weer een foto, nu het resultaat tot nu toe:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Hier komt een updatje straks als ik weer even uitgerust ben...Nu ben ik echt kapot, een drukke rommelige dag gehad.
En naar de psych geweest
Maar goed straks kom ik ff met een kort updatje!
Ik sta er wel achter. Die psychiater kent mij nu al 11 jaarquote:
[..]
@summer2bird:
Hmm, aan de medicijnen dus. Vind je dat zelf ook goed? Niks mis mee ofzo, ik slik zelf ook antidepressiva. Maar ik vind het wel belangrijk dat je ze alleen slikt als je daar zelf achter staat.
had je die psychiater al vaker gesproken (of iemand anders die hem kon inlichten over jou)? Want zoals het er nu staat lijkt het net of hij op basis van 1 gesprekje die medicijnen heeft voorgeschreven.
Wanneer ga je ermee beginnen? hopelijk voel je je er snel beter door. Je moet er waarschijnlijk wel even aan wennen in het begin, dus als je je eerst ff niet lekker voelt: niet van schrikken, da's heel normaal ;-) (ik was echt én misselijk én zo stoned als een kanarie de eerste paar dagen)
In ieder geval succes!
En ik begon er gisteren al mee! Ik voel nu nog niks van bijwerkingen gelukkig. Nu maar hopen dat het ook zo de komende week is
Dank je
Gesprek met mijn moeder ging goed, dank jequote:
[..]
Zo, dat klinkt inderdaad als een heftig dagje. Hoe gaat het nu? En het gesprek met je moeder, hoe ging dat?
[..]
Hoe bevalt jou de medicatie? Ik heb met m'n therapeute afgesproken om na 2 maanden te kijken waar we qua gesprekken staan om dan wellicht tot medicatie over te gaan. Ik voel me inmiddels al zo lang zo klote, dat ik het deze keer waarschijnlijk wel ga doen. Maar, mijn grootste bezwaar ik eigenlijk toch gewichtstoename. En ja, ik weet dat het je goed voelen belangrijker is dan gewicht etc etc. Maar als je eigenlijk over niets meer tevreden bent, maar nog enigszins nog wel over je lichaam, dan tja...
Dus hoe ervaar jij dat?
Verder gaat het hier echt niet goed eigenlijk. De laatste werkdag nadert en daarna is het echt helemaal over. En positievere verhalen hoor ik niet. Daarnaast vermoed m'n psych dat ik een sociale fobie heb en wellicht dysthyme stoornis. Volgende week ga ik de testen maken, dus dan zien we wel weer.
Het maakt me bang, het is confronterend ofzo. Zeker omdat ik m'n halve leven mezelf eigenlijk al zo voel en een soort zoekend ben. En vaak hebben gedacht dat er toch iets niet helemaal goed zat, maar daarna toch denken dat het wel meevalt en dat ik overdrijf.Vooral verder gaan. En dan nu, na jaren, heb ik een klik met een therapeute die me zo serieus neemt en het professioneel aanpakt. Dan merk ik dat ik al jaren een beetje balanceer en dat door een gebeurtenis ik opeens helemaal uit balans ben.
Dat maakt me dus niet blij, maar het is wel goed. Maar ja, het opeens hebben over sociale fobieen, medicatie en dagbehandeling is toch wel even slikken. Van succesvol iemand die alles onder controle heeft, naar ziek zijn, werkeloos en in de ziektewet en in dagbehandeling zijn.
En ja, natuurlijk kom ik hier beter uit etc etc, maar ik zie het even allemaal niet meer. Als die gedachten me nu niet de hele tijd heen en weer zou slingeren, zou dat ook helpen. STOP
En sorry voor het gezeur en zelfmedelijdend geklaag. Ik wil gewoon huilen en om me heen slaan.
Ik vind trouwens niet dat je zeurt
Twiddel
Hoi volk. Ik moet even mijn verhaal kwijt.
Zondag is de relatie van mijn leven afgelopen, ze dumpte me als vuil naar buiten, met "ik hou niet meer van je". Donderdag neuk je haar nog, zaterdag een prima dag en opeens dit. Ik stopte veel moeite in deze relatie, was vaak bij haar thuis, ze was mijn beste "vriend".
Contact werd gelijk verbroken, en al zitten we in hetzelfde klas behandelde ze mij als een vreemd mens. Eerste dagen waren een nachtmerrie, ik sport wat en probeer sociaal te blijven, maar nu is het allemaal grijs geworden. Eet amper, slaap amper, huilde als een wijf, Examenklas en ik kan niks meer.
Nu: paar dagen later is nachtmerrie in een uitzichtloze depressie veranderd. Ik was vroeger depressief, maar dit is een geval apart, geval waar je echt het probeert te beëindigen. Laatste capriool werd lanesplitten een autoweg met 200km/u terwijl er aan beide kanten autofile stond. Nog steeds versteld hoe ik het overleefd heb.
Ik sta al ingeschreven voor een psych, maar dat duurt hier een half jaar, en dit wordt wel heel erg, dus z'n egoïst dat ik ben, gooi ik mijn verhaal even hier neer.
Ik kan het niet vaak zeggen, maar ik weet niet hoe het verder moet. Plannen kapot, leven kapot, mijn hart: kapot.
Ik weet niet wat ik van jullie wil, ik heb geen vragen. Misschien begrip. Misschien medelijden.
P.S. Hoe ik 200 haal voor me 21ste, dus met 25kw motor? Hij is niet begrensd.
Zondag is de relatie van mijn leven afgelopen, ze dumpte me als vuil naar buiten, met "ik hou niet meer van je". Donderdag neuk je haar nog, zaterdag een prima dag en opeens dit. Ik stopte veel moeite in deze relatie, was vaak bij haar thuis, ze was mijn beste "vriend".
Contact werd gelijk verbroken, en al zitten we in hetzelfde klas behandelde ze mij als een vreemd mens. Eerste dagen waren een nachtmerrie, ik sport wat en probeer sociaal te blijven, maar nu is het allemaal grijs geworden. Eet amper, slaap amper, huilde als een wijf, Examenklas en ik kan niks meer.
Nu: paar dagen later is nachtmerrie in een uitzichtloze depressie veranderd. Ik was vroeger depressief, maar dit is een geval apart, geval waar je echt het probeert te beëindigen. Laatste capriool werd lanesplitten een autoweg met 200km/u terwijl er aan beide kanten autofile stond. Nog steeds versteld hoe ik het overleefd heb.
Ik sta al ingeschreven voor een psych, maar dat duurt hier een half jaar, en dit wordt wel heel erg, dus z'n egoïst dat ik ben, gooi ik mijn verhaal even hier neer.
Ik kan het niet vaak zeggen, maar ik weet niet hoe het verder moet. Plannen kapot, leven kapot, mijn hart: kapot.
Ik weet niet wat ik van jullie wil, ik heb geen vragen. Misschien begrip. Misschien medelijden.
P.S. Hoe ik 200 haal voor me 21ste, dus met 25kw motor? Hij is niet begrensd.
Never trade the thrills of living for the security of existence.
auw, dat is wel klote zeg!quote:
Hoi volk. Ik moet even mijn verhaal kwijt.
Zondag is de relatie van mijn leven afgelopen, ze dumpte me als vuil naar buiten, met "ik hou niet meer van je". Donderdag neuk je haar nog, zaterdag een prima dag en opeens dit. Ik stopte veel moeite in deze relatie, was vaak bij haar thuis, ze was mijn beste "vriend".
Contact werd gelijk verbroken, en al zitten we in hetzelfde klas behandelde ze mij als een vreemd mens. Eerste dagen waren een nachtmerrie, ik sport wat en probeer sociaal te blijven, maar nu is het allemaal grijs geworden. Eet amper, slaap amper, huilde als een wijf, Examenklas en ik kan niks meer.
Nu: paar dagen later is nachtmerrie in een uitzichtloze depressie veranderd. Ik was vroeger depressief, maar dit is een geval apart, geval waar je echt het probeert te beëindigen. Laatste capriool werd lanesplitten een autoweg met 200km/u terwijl er aan beide kanten autofile stond. Nog steeds versteld hoe ik het overleefd heb.
Ik sta al ingeschreven voor een psych, maar dat duurt hier een half jaar, en dit wordt wel heel erg, dus z'n egoïst dat ik ben, gooi ik mijn verhaal even hier neer.
Ik kan het niet vaak zeggen, maar ik weet niet hoe het verder moet. Plannen kapot, leven kapot, mijn hart: kapot.
Ik weet niet wat ik van jullie wil, ik heb geen vragen. Misschien begrip. Misschien medelijden.
P.S. Hoe ik 200 haal voor me 21ste, dus met 25kw motor? Hij is niet begrensd.
Half jaar wachten lijkt me wel erg lang als je het idee hebt dat je depressief aan het worden bent, zeker als je al weet dat je daar vatbaar voor bent (omdat je het eerder hebt gehad). kan je niet een paar gesprekken eerst bij een andere psycholoog hebben, waar geen wachtlijst is? Capriolen uithalen op de weg lijkt me in ieder geval niet zo handig, los van of je het zelf overleeft, breng je ook anderen ermee in gevaar, en daar word je ook niet gelukkiger van.
Kunnen je ouders ofzo helpen om een psych te zoeken waar je sneller terecht kunt? dan hoef je daar zelf niet mee bezig, nu je hoofd met andere dingen bezig is.
En sterkte man....ik snap dat je écht niet blij bent!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Jeetje wat een verhalen allemaal.
Iedereen veel sterkte met alles.
De dag, was raar/chaotisch en rampzalig. Vandaag naar school voor vertrek scheurt ruzak en valt laptop eruit, gelijk woede aanval met als gevolg pijn aan mijn voet.
Daarna na school moest ik binnen 10 min. bij de psych zijn, en blijkt het dat de ketting van de fiets is..en dit niet ff snel kan oplossen. Dus moeten sprinten met fiets+laptop+boeken. BEkaf en daarna naar huis lopen..40 min weer met alles.
En daarna nog naar de winkel moeten omdat er anders extra kosten gerekend worden.
PD. voor wie het niet snapt heb ik ff de uitgebreide in een spoiler gezet omdat het anders zo lang word.
Iedereen veel sterkte met alles.
De dag, was raar/chaotisch en rampzalig. Vandaag naar school voor vertrek scheurt ruzak en valt laptop eruit, gelijk woede aanval met als gevolg pijn aan mijn voet.
Daarna na school moest ik binnen 10 min. bij de psych zijn, en blijkt het dat de ketting van de fiets is..en dit niet ff snel kan oplossen. Dus moeten sprinten met fiets+laptop+boeken. BEkaf en daarna naar huis lopen..40 min weer met alles.
En daarna nog naar de winkel moeten omdat er anders extra kosten gerekend worden.
PD. voor wie het niet snapt heb ik ff de uitgebreide in een spoiler gezet omdat het anders zo lang word.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Maar goed met de psych begint alles wat concreter te worden, en we merken gewoon dat ik moeite heb met het tempo van het hbo en dat ik moeite heb met bepaalde typische dingen van ASS personen.
Maar dat de dingen waardoor ik daarbij tegen de lamp een mix van emoties oproepen waar ik geen grip op heb, en dus gewoon zelf als een gigantische storm rondloop, huilend/schreeuwend/triest enz.
EN we hebben die dingen even in kaart gezet, en volgende week gaan we aan de slag met de gedachten die al die emoties oproepen. Ik ga proberen ze voormezelf even op papier te zetten, want we willen nav. de gedachten kijken welke emotie het veroorzaakt en wat ik ermee kan doen.
Maar nu ga ik slapenik ben helemaal kapot.
Het gaat hier geweldig pyschologen en al die troep komen gewoon niet opdagen wanneer er afspraak is gemaakt, Omdat ze niet durven en dat ligt niet bij mij maar elders echt geweldig dit.
Niet iets voor een openbaar forum maar er word gewoon heel duidelijk gemaakt dat ze problemen gaan krijgen zo gauw ze mij behandelen vrij bekende tactiek om iemand richting een doel te drijven maar daar ga ik dus niet al te diep op in.quote:
Hoop dat men dat hier kan begrijpen en daarom post ik in dit topic ook bijna niet meer.
Klinkt heel naar en manipulatief. Laat je er niet onder krijgen! En veel sterkte, hoop dat je toch ergens wel goed geholpen gaat worden
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
stresssssss zoals gewoonlijk.quote:
Op Tranende ogen en een zere nek,en mn verstand blijft maar op volle toeren draaien maar kom er maar niet uit.
Vanavond lekker op tijd naar bed en na morgen lekker rustig weekendje voor de boeg
En jij?
Ik had vandaag een pyamadagquote:
Ik had mijn vriend belooft vandaag ook echt even rustig te doen, omdat ik de afgelopen dagen zo druk ben geweest, dus ik heb vandaag zeer weinig gedaan, alleen even naar de bieb geweest en even mijn nieuwe bril opgehaald, waar ik overigens heel blij mee ben!Morgen doen we nog een rustdag want mijn lijf geeft heel duidelijk aan dat ik te ver gegaan ben! En ik minder kan dan ik zou willen en dat vind ik soms wel frustrerend! maar goed we kabbelen rustig verder!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Een rampquote:
Met passie ben je jaren een bloedlijn aan het opzetten blijkt een onbekend virus letterlijk alle dieren ernstig ziek gemaakt te hebben. De hamsters die ik heb zijn ten alle op een na ten dode op geschreven. 8 jaar levenswerk verpest en ik mag to zien hoe me dieren langszaam om het hoekje kruipen.
Balen.quote:
[..]
Een ramp
Met passie ben je jaren een bloedlijn aan het opzetten blijkt een onbekend virus letterlijk alle dieren ernstig ziek gemaakt te hebben. De hamsters die ik heb zijn ten alle op een na ten dode op geschreven. 8 jaar levenswerk verpest en ik mag to zien hoe me dieren langszaam om het hoekje kruipen.
Hier is het op zich wel een redelijk dagje geweest, ik merk dat ik door de school de energie neit meer heb om te piekeren. En het gaat echt op en af, maar over het algemeen gaat het wel redelijk, behalve wanneer ik moe ben.
awwwwwwwquote:
[..]
Een ramp
Met passie ben je jaren een bloedlijn aan het opzetten blijkt een onbekend virus letterlijk alle dieren ernstig ziek gemaakt te hebben. De hamsters die ik heb zijn ten alle op een na ten dode op geschreven. 8 jaar levenswerk verpest en ik mag to zien hoe me dieren langszaam om het hoekje kruipen.
dat is sneu.Sterkte ermee.
He gatverdamme! Dat lijkt me vreselijkquote:
[..]
Een ramp
Met passie ben je jaren een bloedlijn aan het opzetten blijkt een onbekend virus letterlijk alle dieren ernstig ziek gemaakt te hebben. De hamsters die ik heb zijn ten alle op een na ten dode op geschreven. 8 jaar levenswerk verpest en ik mag to zien hoe me dieren langszaam om het hoekje kruipen.
ik zou gek worden als er zoiets met mijn beestjes (katten) zou gebeuren. Hoeveel hamsters heb je? En is dat virus recent komen opzetten of zit het al langer in 1 van je beestjes en is het overgeerft naar de anderen
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Wat verschrikkelijk! Was zeker niet iets wat je eerder had kunnen zien?quote:
[..]
Een ramp
Met passie ben je jaren een bloedlijn aan het opzetten blijkt een onbekend virus letterlijk alle dieren ernstig ziek gemaakt te hebben. De hamsters die ik heb zijn ten alle op een na ten dode op geschreven. 8 jaar levenswerk verpest en ik mag to zien hoe me dieren langszaam om het hoekje kruipen.
Hier gaat het eigenlijk best wel ok, was woensdag ochtend even helemaal ingestort (vlak voor ik weg moest natuurlijk) en was maar iets later gaan werken. Mijn lief en ik hebben toen 's avonds het een en ander uitgepraat. Dat was wel erg fijn, want zoveel tijd hebben we nu niet samen en ik wil graag voorkomen dat we naast elkaar aan het leven zijn. Verder veel moe en onrustig, maar bijna weekend en dat wordt hopelijk heel gezellig
Had 14 hamsters in 10 dagen tijd zijn er 5 van overleden zonder signalen van ziekte. Yersinia peudotuberculosis is mogelijk de oorzaak en te behandelen maar hoe dat hier binnen is gekomen? Dacht eerst aan heel iets anders dus ben aan kijken of dit het is zo ja dan kan ik een behandeling opstarten.quote:
[..]
He gatverdamme! Dat lijkt me vreselijk
Hoeveel hamsters heb je? En is dat virus recent komen opzetten of zit het al langer in 1 van je beestjes en is het overgeerft naar de anderen
Verder was mijn Cv ketel langer tijd kapot en het lijkt er op dat ik nu nog langer zonder een warmwater voorziening zit +/- een week ofzo
Dat zijn de dagelijkse problemen verder voel ik me absoluut niet tof vooral met dit erbij weer
Een kapotte cv-ketel en dode hamsters dat zou ook koolmonoxide kunnen zijn. Maar dat is wel vergezocht.quote:
[..]
Had 14 hamsters in 10 dagen tijd zijn er 5 van overleden zonder signalen van ziekte. Yersinia peudotuberculosis is mogelijk de oorzaak en te behandelen maar hoe dat hier binnen is gekomen? Dacht eerst aan heel iets anders dus ben aan kijken of dit het is zo ja dan kan ik een behandeling opstarten.
Verder was mijn Cv ketel langer tijd kapot en het lijkt er op dat ik nu nog langer zonder een warmwater voorziening zit +/- een week ofzo
Dat zijn de dagelijkse problemen verder voel ik me absoluut niet tof vooral met dit erbij weer
Tja, wat een week. Gisteren laatste dag op m'n werk gehad. Heel dubbel en moeilijk. Vandaag begon eigenlijk -tegen verwachting in- wel lekker eigenlijk.
Maar het denken stopt niet, dat is echt vervelend en vooral doodvermoeiend. Het is een grote warboel en eigenlijk vraag ik me af waar ik me uberhaupt druk om maak. En wil dus eigenlijk iets opschrijven, maar weet tegelijk niet wat...
Maar het denken stopt niet, dat is echt vervelend en vooral doodvermoeiend. Het is een grote warboel en eigenlijk vraag ik me af waar ik me uberhaupt druk om maak. En wil dus eigenlijk iets opschrijven, maar weet tegelijk niet wat...
Is ook vergezocht want mijn Cv ketel is eigenlijk sinds december vorig jaar kapot en dus ook niet aan geweest sinds die tijd en ik schaam me er voor om dat te zeggenquote:Op vrijdag 16 september 2011 20:22 schreef debeterebob het volgende:
[..]
Een kapotte cv-ketel en dode hamsters dat zou ook koolmonoxide kunnen zijn. Maar dat is wel vergezocht.
Dus dat is wel heel ver gezocht
als je vandaag een kutdag hebt wordt het morgen weer beter toch? *wishfull thinking*
baaldag vandaag veel huilen zonder reden en boos om niks! net nu mijn lief er weer is! pffft
baaldag vandaag veel huilen zonder reden en boos om niks! net nu mijn lief er weer is! pffft
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ach,na regen komt zonneschijn! En dit geld voor iedereen!!!quote:
als je vandaag een kutdag hebt wordt het morgen weer beter toch? *wishfull thinking*
baaldag vandaag veel huilen zonder reden en boos om niks! net nu mijn lief er weer is! pffft
Ja maar ik ben na de zonneschijn nu toch weer in de regen belandquote:
[..]
Ach,na regen komt zonneschijn! En dit geld voor iedereen!!!
En om erger te voorkomen sinds vandaag ook weer aan de Sertraline
*knuf* voor iedreen die t kan gebruiken!
ik heb gisteren een leuke dag gehad uituidelijk, een kookdate met mijn schoonzus binnenkort afgesproken, alleen lief was gisteren helemaal kapot, vanavond lekker met zn 2e uit eten om m te verwennen!
ik heb gisteren een leuke dag gehad uituidelijk, een kookdate met mijn schoonzus binnenkort afgesproken, alleen lief was gisteren helemaal kapot, vanavond lekker met zn 2e uit eten om m te verwennen!
Het eerste herfstdipje is in aantocht
Koning, keizer, admiraal, schijten moeten ze allemaal by cafca.
Oude dagboeken lezen was een slecht idee... Wel gevonden wat ik zocht, maar ook genoeg gelezen waarvan ik me realiseer hoe het 15 jaar geleden al niet goed ging en dat ik van mezelf afvraag of ik tijdens de vorige therapie 8 jaar geleden of ik wel echt beter wilde worden.
Als ik toen de kennis van nu had...
Als ik toen de kennis van nu had...
Misschien sta je er nu wat meer voor open dan toen. Is dat erg?quote:
Oude dagboeken lezen was een slecht idee... Wel gevonden wat ik zocht, maar ook genoeg gelezen waarvan ik me realiseer hoe het 15 jaar geleden al niet goed ging en dat ik van mezelf afvraag of ik tijdens de vorige therapie 8 jaar geleden of ik wel echt beter wilde worden.
Als ik toen de kennis van nu had...
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
zijn jullie ook zo gevoelig voor de emoties van anderen? mijn vriend heeft een offday en daar heb ik last van! hoe stom is dat en dat zit er gelijk van alles in mn hoofd dat ik t maar uit moet maken en dat hij normaal moet doen en mij niet snapt, nee dat kan ook niet want ik snap mezelf niet eens! kutburnout
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ja ook last vanquote:
zijn jullie ook zo gevoelig voor de emoties van anderen? mijn vriend heeft een offday en daar heb ik last van! hoe stom is dat en dat zit er gelijk van alles in mn hoofd dat ik t maar uit moet maken en dat hij normaal moet doen en mij niet snapt, nee dat kan ook niet want ik snap mezelf niet eens! kutburnout
inmiddels weer gepraat en ik snap werkelijk niet waar mn vent t geduld vandaan haalt! ik had mezelf allang aan de kant gezet! maandag maar weer eens naar de psych!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
ook dat is herkenbaar... ik vraag me echt wel eens af waarom hij niet allang gillend is weggerend...
Mama van 2 lieve meiden :)
idd erg herkenbaar! Fijn dat jullie er wel over gepraat hebben.
Hier kapot na een dagje dierentuin in Osnabruck. Was wel gezellig, maar toch wel weer wat last van bijwerkingen van de Sertraline ( gisteren weer begonnen)
Hier kapot na een dagje dierentuin in Osnabruck. Was wel gezellig, maar toch wel weer wat last van bijwerkingen van de Sertraline ( gisteren weer begonnen)
Ik bestempel vandaag gewoon als een kutdag!
Ik voel me eenzaam, en bang, soms ben ik bang dat ik nooit meer uit deze burn-out kom, vandaag veel mensen gezien en dan gaat het mis! en dat is niks voor mij want normaal ben ik heel sociaal maar nu is het al snel te veel! En dan had mijn vriend ook nog een offdag en dan gaat het licht uit, Ik vind mezelf dan falen omdat ik hem niet opgevrolijkt krijg terwijl ik vind dat ik dat wel moet kunnen, Maar goed ik schijn sowieso al een soort atlas-sydroom te hebben, oftewel de hele wereld op mijn schouders willen dragen en er voor iedereen willen zijn, en voor iedereen willen zorgen, maar dat gaat nu niet en dat voelt dan weer als falen! Ik wordt er zo moe van, Ik wil heel graag leren hoe ik het anders kan doen maar soms gaat het me gewoon niet snel genoeg, en wil ik de mensen die er wel zijn wegjagen, want als er niemand is hoef ik mij ook niet schuldig te voelen dat ik niet voor ze kan zorgen of dat ik niet zo gezellig kan zijn als normaal, maar ja de mensen die er nu nog zijn laten zich niet wegjagen (gelukkig denk ik dan maar)
Ik loop tegen mijzelf aan te schoppen en ook daar wordt ik heel moe van, Ik heb een gesprek gehad met mijn vriend en ook gezegd dat ik soms gewoon zou willen dat ik even niks hoef, dat hij even vecht voor ons beide want dat ik niet wil, en dat ik soms gewoon verzorgd wil worden door hem, En daar reageerde hij op met dat hij dat wel wil maar dat ik hem daar de kans zelden voor geef (en dat is ook zo, want ik ben geen debiel en een zelfstandige vrouw dus ik kan het wel zelf) en dat hij het heel graag wil doen,en zorgzaam wil zijn maar daar dan ook de kans voor moet krijgen. 1-0 voor hem!
Verder kreeg ik vandaag een brief binnen van de arbodienst, en ik zie er nu alweer tegenop, de laatste keren was natuurlijk niet zo goed verlopen en er staat geen naam in de brief dus ik weet wie ik ga spreken en voor hetzelfde geld is het weer die stomme kut, die mij niet serieus neemt en dat blijft dan weer lekker malen, En gelukkig is mijn vriend dan zo dat hij gelijk zegt mee te gaan, maat toch ik wordt er bang van, Simpel gezegd voel ik me soms niet klaar voor de grote boze wereld omdat ik nog niet sterk genoeg ben! Ik kan de hele dag alleen maar huilen, en mijn ogen zijn inmiddels super opgezet!
Soms weet ik gewoon niet welke richting ik op wil of moet en voel ik mij verloren!
Ik herken mezelf gewoon vaak niet en dat vind ik eng! Hoe moet je kiezen voor jezelf, en tegen andere mensen zeggen dat je het niet kan, en hoe doe je dat zonder ze te kwetsen? Ik heb 24 jaar lang altijd klaar gestaan, en ik was altijd (schijn)vrolijk en nu moet ik voor mezelf kiezen?! Hoe doe ik dat in hemelsnaam?
Goed volgens mij is het een lekker onsamenhangend verhaal,maar ik denk ik schrijf het toch even op! Nu ga ik even een kalmeringstablet innemen voor mijn hartkloppingen, en even bedenken wat ik maandag echt met de psych wil bespreken!
Ik voel me eenzaam, en bang, soms ben ik bang dat ik nooit meer uit deze burn-out kom, vandaag veel mensen gezien en dan gaat het mis! en dat is niks voor mij want normaal ben ik heel sociaal maar nu is het al snel te veel! En dan had mijn vriend ook nog een offdag en dan gaat het licht uit, Ik vind mezelf dan falen omdat ik hem niet opgevrolijkt krijg terwijl ik vind dat ik dat wel moet kunnen, Maar goed ik schijn sowieso al een soort atlas-sydroom te hebben, oftewel de hele wereld op mijn schouders willen dragen en er voor iedereen willen zijn, en voor iedereen willen zorgen, maar dat gaat nu niet en dat voelt dan weer als falen! Ik wordt er zo moe van, Ik wil heel graag leren hoe ik het anders kan doen maar soms gaat het me gewoon niet snel genoeg, en wil ik de mensen die er wel zijn wegjagen, want als er niemand is hoef ik mij ook niet schuldig te voelen dat ik niet voor ze kan zorgen of dat ik niet zo gezellig kan zijn als normaal, maar ja de mensen die er nu nog zijn laten zich niet wegjagen (gelukkig denk ik dan maar)
Ik loop tegen mijzelf aan te schoppen en ook daar wordt ik heel moe van, Ik heb een gesprek gehad met mijn vriend en ook gezegd dat ik soms gewoon zou willen dat ik even niks hoef, dat hij even vecht voor ons beide want dat ik niet wil, en dat ik soms gewoon verzorgd wil worden door hem, En daar reageerde hij op met dat hij dat wel wil maar dat ik hem daar de kans zelden voor geef (en dat is ook zo, want ik ben geen debiel en een zelfstandige vrouw dus ik kan het wel zelf) en dat hij het heel graag wil doen,en zorgzaam wil zijn maar daar dan ook de kans voor moet krijgen. 1-0 voor hem!
Verder kreeg ik vandaag een brief binnen van de arbodienst, en ik zie er nu alweer tegenop, de laatste keren was natuurlijk niet zo goed verlopen en er staat geen naam in de brief dus ik weet wie ik ga spreken en voor hetzelfde geld is het weer die stomme kut, die mij niet serieus neemt en dat blijft dan weer lekker malen, En gelukkig is mijn vriend dan zo dat hij gelijk zegt mee te gaan, maat toch ik wordt er bang van, Simpel gezegd voel ik me soms niet klaar voor de grote boze wereld omdat ik nog niet sterk genoeg ben! Ik kan de hele dag alleen maar huilen, en mijn ogen zijn inmiddels super opgezet!
Soms weet ik gewoon niet welke richting ik op wil of moet en voel ik mij verloren!
Ik herken mezelf gewoon vaak niet en dat vind ik eng! Hoe moet je kiezen voor jezelf, en tegen andere mensen zeggen dat je het niet kan, en hoe doe je dat zonder ze te kwetsen? Ik heb 24 jaar lang altijd klaar gestaan, en ik was altijd (schijn)vrolijk en nu moet ik voor mezelf kiezen?! Hoe doe ik dat in hemelsnaam?
Goed volgens mij is het een lekker onsamenhangend verhaal,maar ik denk ik schrijf het toch even op! Nu ga ik even een kalmeringstablet innemen voor mijn hartkloppingen, en even bedenken wat ik maandag echt met de psych wil bespreken!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dan had ik misschien wel gepraat. Dan had ik niet alleen dingen opgeschreven, maar was ik wel naar de schoolcounseler gegaan. Dan had ik me gerealiseerd wat het allemaal met me deed en hoeveel last ik er later van kon hebben als ik niets zou doen.quote:
Maar ja, ik kan alleen vooruit, niet achteruit. En op dat moment was het blijkbaar voor mij de enige manier. Dat weet ik, maar verder kan ik er eigenlijk niets mee.
En herkenbaar gewoonmezelf... Niet dat je daar iets aan hebt, behalve dat je weet dat er iemand weet hoe je je voelt.
Allemaal veel sterkte.
@gewoonmezelf, dat voor jezelf op leren komen gaat geleidelijk, ik ben er al 2 jaar mee bezig en dat gaat nog niet altijd.
En gewoon een dag rust nemen en bijv. Niet koken is al opkomen voor jezelf. Dus wees geduldig.
Hier is het vandaag een stomme dag, gisterenavond had ik een feestje en heb het voor het eerst in tijden gewoon naar mijn zin gehad. En ik had vandaag een flinke kater verwacht maar die bleef weg.
Maar nu heb ik dus enorme keelpijn en ben schor..dus volgens mij word ik ziek.
Verder schommelen mijn stemmingen nog behoorlijk maar het gesprek met de psych van afgelopen week heeft me wel goed gedaan
Nu ga ik lekker vroeg mijn bed in eerst ff thee drinken
@gewoonmezelf, dat voor jezelf op leren komen gaat geleidelijk, ik ben er al 2 jaar mee bezig en dat gaat nog niet altijd.
En gewoon een dag rust nemen en bijv. Niet koken is al opkomen voor jezelf. Dus wees geduldig.
Hier is het vandaag een stomme dag, gisterenavond had ik een feestje en heb het voor het eerst in tijden gewoon naar mijn zin gehad. En ik had vandaag een flinke kater verwacht maar die bleef weg.
Maar nu heb ik dus enorme keelpijn en ben schor..dus volgens mij word ik ziek.
Verder schommelen mijn stemmingen nog behoorlijk maar het gesprek met de psych van afgelopen week heeft me wel goed gedaan
Nu ga ik lekker vroeg mijn bed in eerst ff thee drinken
een dag rust! *check* Ik heb geslapen van 0.30-11.10 en van 14.30-17.00 en ik ben alweer moe! ach ik zal het wel nodig hebben, Ook hier is de keel rauw dus ik verwacht het ergste!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Blegh, vandaag gewoon weer een afspraak afgezegd en niet naar school geweest Daar baal ik zo van hè! Had om 10 voor 10 een afspraak bij de tandarts, die ik met een smoesje heb afgezegd. En van 12-15 uur naar school, dus helemaal geen vervelende tijd, maar toch niet geweest. Heb nu gewoon tot 15 uur in bed gelegen 
Vind het gewoon zo kut dat ik me nu weer zo slecht voel. De afgelopen maanden ging het juist zo goed, gestopt met mijn AD en therapie. En dan nu toch weer zo aan het afglijden dat ik me weer zo gedraag, toch weer aan de AD zit enzo
Daar baal ik zo van hè! Had om 10 voor 10 een afspraak bij de tandarts, die ik met een smoesje heb afgezegd. En van 12-15 uur naar school, dus helemaal geen vervelende tijd, maar toch niet geweest. Heb nu gewoon tot 15 uur in bed gelegen Vind het gewoon zo kut dat ik me nu weer zo slecht voel. De afgelopen maanden ging het juist zo goed, gestopt met mijn AD en therapie. En dan nu toch weer zo aan het afglijden dat ik me weer zo gedraag, toch weer aan de AD zit enzo
heb je ad niet te snel afgebouwd? dat kan invloed hebbenquote:
Blegh, vandaag gewoon weer een afspraak afgezegd en niet naar school geweest
Vind het gewoon zo kut dat ik me nu weer zo slecht voel. De afgelopen maanden ging het juist zo goed, gestopt met mijn AD en therapie. En dan nu toch weer zo aan het afglijden dat ik me weer zo gedraag, toch weer aan de AD zit enzo
Hier voel ik me echt rot, heb mega keelpijn en bijna geen stem..of heel schor...dus daardoor ga ik me weer emotioneel ook klote voelen
Nee, heb dat echt heel geleidelijk gedaan en daarna is het ruim 3 maanden goed gegaan. Dus denk niet dat het daar aan ligt. Zijn gewoon meerdere kleine oorzaken waardoor het nu wat minder gaat denk ik.quote:
[..]
heb je ad niet te snel afgebouwd? dat kan invloed hebben
Hier voel ik me echt rot, heb mega keelpijn en bijna geen stem..of heel schor...dus daardoor ga ik me weer emotioneel ook klote voelen
vervelend dat je je zo vervelend voelt sylvana, Misschien is het gewoon een dipje in je herstel?
Ik ben vanmorgen weer bij de psych geweest en eigenlijk heb ik een goede dag gehad, Ik heb het gevoel dat de knop om is, en ik een nieuwe weg ben ingeslagen, een weg waarin ik vecht en kies voor mij en mij alleen, En om dat vol te kunnen houden heb ik ook gelijk tegen de mensen in mijn omgeving gezegd dat ze voorlopig hun eigen gevechten moeten doen, en dat ik hoogstens op de achtergrond aanwezig ben, Maar ik moet vechten voor mezelf, leren mijn grenzen aan te geven, en vooral doen wat goed is voor mij! En ik voel me goed bij die keuze! Mijn psych was ook oprecht trots op mij en dat gaf me wel weer een boost! Ik voel me vandaag eigenlijk wel goed!
Ik ben vanmorgen weer bij de psych geweest en eigenlijk heb ik een goede dag gehad, Ik heb het gevoel dat de knop om is, en ik een nieuwe weg ben ingeslagen, een weg waarin ik vecht en kies voor mij en mij alleen, En om dat vol te kunnen houden heb ik ook gelijk tegen de mensen in mijn omgeving gezegd dat ze voorlopig hun eigen gevechten moeten doen, en dat ik hoogstens op de achtergrond aanwezig ben, Maar ik moet vechten voor mezelf, leren mijn grenzen aan te geven, en vooral doen wat goed is voor mij! En ik voel me goed bij die keuze! Mijn psych was ook oprecht trots op mij en dat gaf me wel weer een boost! Ik voel me vandaag eigenlijk wel goed!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Mja, ik ben eigenlijk vanaf maart al stabiel, dus een dipje in mijn herstel kan ik het denk ik niet noemen, omdat het al zolang goed ging.quote:
vervelend dat je je zo vervelend voelt sylvana, Misschien is het gewoon een dipje in je herstel?
Ik ben vanmorgen weer bij de psych geweest en eigenlijk heb ik een goede dag gehad, Ik heb het gevoel dat de knop om is, en ik een nieuwe weg ben ingeslagen, een weg waarin ik vecht en kies voor mij en mij alleen, En om dat vol te kunnen houden heb ik ook gelijk tegen de mensen in mijn omgeving gezegd dat ze voorlopig hun eigen gevechten moeten doen, en dat ik hoogstens op de achtergrond aanwezig ben, Maar ik moet vechten voor mezelf, leren mijn grenzen aan te geven, en vooral doen wat goed is voor mij! En ik voel me goed bij die keuze! Mijn psych was ook oprecht trots op mij en dat gaf me wel weer een boost! Ik voel me vandaag eigenlijk wel goed!
Fijn dat jij je goed voelt en goed dat je voor jezelf gaat vechten, succes
Ik voel me nu een tijdje slecht, waarin ik de behoefte heb gehad om het hier van me af te schrijven en misschien wat opbeurende berichten te lezen. Het voelt echter vreemd, omdat ik zo lang niet gepost heb. Aangezien de drie Foksters waar ik vroeger contact mee had ook niet meer lijken te posten, is het in ieder geval anoniem. Here goes nothing:
Vanaf dat ik me kan herinneren, voel ik me slecht en eenzaam. De laatste jaren is daar stapje voor stapje verbetering in gekomen, al ging dat gepaard met meer diepe dalen dan met hoogtepunten.
Ten eerste kreeg ik steunzolen, waardoor mijn oversoepele spieren me minder snel last van mijn benen en rug bezorgden. Daarna heb ik bij de fysio geleerd om mijn beenspieren aan te sterken, waardoor het nog beter ging. Ik heb nog steeds bijna iedere dag pijn, maar ik kan nu meer dan vroeger.
Ik heb nieuwe mensen leren kennen tijdens mijn studie, mensen die ik ook nu nog spreek. Het voornaamste is dat ik ze ook wil spreken en ze mij ook willen spreken. 2 daarvan zijn uitgegroeid tot een soort van familie. Ik heb amper familie en de familie die ik heb, kan ik niet goed mee opschieten. Ook heb ik nog een waardevolle vriend van de middelbare school.
Ik faalde met mijn studie omdat het schrijven van een stageverslag te moeilijk bleek. Ik liep uit en het gebrek aan structuur en contact zorgden dat ik me nog slechter voelde. Gelukkig had ik een vriendin, die me meer heeft geholpen dan ik haar ooit kan teruggeven. Ik nam een bril en een baan, een huisdier. Ik ging op kamers. We kwamen er achter dat ik een vervelende erfelijke ziekte heb, waardoor ik vitamine B moet slikken en spuiten.
Het ging beter, maar toch voelde ik me altijd neerslachtig. Ook had ik last van concentratie problemen. Ik ben naar de dokter gegaan die me naar een psych heeft gestuurd die een langdurige depressie vaststelde.
De gesprekken hadden een klein positief effect, maar het ging pas beter nadat ik pillen kreeg. Ik voelde me veel beter en pakte langzaam de draad weer op. Ik zag mijn vriendin steeds vaker, eigenlijk iedere dag, en het was het fijnste gevoel dat ik ooit heb gevoeld.
Ik haalde mijn rijbewijs, haalde mijn Bachelor diploma en we besloten samen te gaan wonen. We hadden een heerlijk huisje dat we samen hadden ingericht. We hadden wel eens discussies, maar nooit ruzie. Ze wilde meer samen doen, meer actief zijn. Ze wilde dat ik net zo passievol was als jaren geleden. Op haar beurt had ze ook haar angstige en neerslachtige momenten, waar ik haar steunde.
Nu, een jaar later, heb ik weer moeite met het afmaken van een stageverslag. Vol goede moed wilde ik me echter inschrijven voor nieuwe vakken. Het bleek echter dat ik met voor 31 mei nog eens in had moeten schrijven bij een instantie, voordat ik mee mocht doen. Hier kwam ik in augustus achter en ondanks dat ik kon bewijzen dat ik het jaar ervoor 3(!) keer had gevraagd of ik me nog ergens in moest schrijven, mocht ik niet meedoen. Ik moet nu in januari starten. Hier begon het nog moeilijker voor me te worden.
Mijn vriendin ging met 2 vriendinnen op vakantie terwijl ik met mijn stageverslag bezig was. Ik zou later komen, als de vriendinnen weg waren. De vakantie was niet echt leuk, maar aangenaam genoeg.
2 weken na de vakantie (afgelopen donderdag), maakte ze het uit. Ze is tijdens haar vakantie met haar vriendinnen, haar vakantie alleen en haar vakantie met mij tot de conclusie gekomen dat we na 4,5 jaar niet genoeg naar elkaar toe zijn gegroeid om de rest van ons leven met elkaar te delen.
Ze vindt ons goede huisgenoten en vrienden, maar geen goed stelletje. Ze vindt dat we elkaar niet kunnen bieden wat de ander nodig heeft en het het beste is om uit elkaar te gaan. Ik moet bekennen dat daar een kern van waarheid in zit.
De afgelopen dagen waren hels. Mijn hoofd (ook het hare, daar niet van) zit vol met korte door elkaar stromende gedachten, alsof het een wervelwind is. Verdriet, angst, boosheid. We hebben veel aan elkaar gehad deze dagen, al zijn er nog steeds veel huilbuien bij het besef van het gemis van de kleine fijne dingen. Ik ben dolblij dat ze nog even in huis woont totdat ze wat nieuws heeft kunnen vinden. Al gaat het stukken beter dan donderdag, het besef van gemist en eenzaamheid zijn enorm. Ik ben bang om alleen te wonen in grote huis, bang om eenzaam te zijn (wat ik me al voel), bang om terug te vallen in de depressie. Dit, gemengd met het verdriet en het gemis, 2 banen en het schoonhouden van het huis is momenteel iets te veel. Helemaal als we het hebben over het verdelen van de spullen of haar vertrek naar een ander huis.
Het voelt alsof ik nooit meer gelukkig kan zijn, alsof ik helemaal alleen sta. Hoewel ik weet dat het niet zo is, kan ik mezelf er niet van overtuigen. Ik denk er over om weer hulp te zoeken bij een psych, maar de stap te nemen voelt momenteel alsof ik over de Grand Canyon moet springen.
Vanaf dat ik me kan herinneren, voel ik me slecht en eenzaam. De laatste jaren is daar stapje voor stapje verbetering in gekomen, al ging dat gepaard met meer diepe dalen dan met hoogtepunten.
Ten eerste kreeg ik steunzolen, waardoor mijn oversoepele spieren me minder snel last van mijn benen en rug bezorgden. Daarna heb ik bij de fysio geleerd om mijn beenspieren aan te sterken, waardoor het nog beter ging. Ik heb nog steeds bijna iedere dag pijn, maar ik kan nu meer dan vroeger.
Ik heb nieuwe mensen leren kennen tijdens mijn studie, mensen die ik ook nu nog spreek. Het voornaamste is dat ik ze ook wil spreken en ze mij ook willen spreken. 2 daarvan zijn uitgegroeid tot een soort van familie. Ik heb amper familie en de familie die ik heb, kan ik niet goed mee opschieten. Ook heb ik nog een waardevolle vriend van de middelbare school.
Ik faalde met mijn studie omdat het schrijven van een stageverslag te moeilijk bleek. Ik liep uit en het gebrek aan structuur en contact zorgden dat ik me nog slechter voelde. Gelukkig had ik een vriendin, die me meer heeft geholpen dan ik haar ooit kan teruggeven. Ik nam een bril en een baan, een huisdier. Ik ging op kamers. We kwamen er achter dat ik een vervelende erfelijke ziekte heb, waardoor ik vitamine B moet slikken en spuiten.
Het ging beter, maar toch voelde ik me altijd neerslachtig. Ook had ik last van concentratie problemen. Ik ben naar de dokter gegaan die me naar een psych heeft gestuurd die een langdurige depressie vaststelde.
De gesprekken hadden een klein positief effect, maar het ging pas beter nadat ik pillen kreeg. Ik voelde me veel beter en pakte langzaam de draad weer op. Ik zag mijn vriendin steeds vaker, eigenlijk iedere dag, en het was het fijnste gevoel dat ik ooit heb gevoeld.
Ik haalde mijn rijbewijs, haalde mijn Bachelor diploma en we besloten samen te gaan wonen. We hadden een heerlijk huisje dat we samen hadden ingericht. We hadden wel eens discussies, maar nooit ruzie. Ze wilde meer samen doen, meer actief zijn. Ze wilde dat ik net zo passievol was als jaren geleden. Op haar beurt had ze ook haar angstige en neerslachtige momenten, waar ik haar steunde.
Nu, een jaar later, heb ik weer moeite met het afmaken van een stageverslag. Vol goede moed wilde ik me echter inschrijven voor nieuwe vakken. Het bleek echter dat ik met voor 31 mei nog eens in had moeten schrijven bij een instantie, voordat ik mee mocht doen. Hier kwam ik in augustus achter en ondanks dat ik kon bewijzen dat ik het jaar ervoor 3(!) keer had gevraagd of ik me nog ergens in moest schrijven, mocht ik niet meedoen. Ik moet nu in januari starten. Hier begon het nog moeilijker voor me te worden.
Mijn vriendin ging met 2 vriendinnen op vakantie terwijl ik met mijn stageverslag bezig was. Ik zou later komen, als de vriendinnen weg waren. De vakantie was niet echt leuk, maar aangenaam genoeg.
2 weken na de vakantie (afgelopen donderdag), maakte ze het uit. Ze is tijdens haar vakantie met haar vriendinnen, haar vakantie alleen en haar vakantie met mij tot de conclusie gekomen dat we na 4,5 jaar niet genoeg naar elkaar toe zijn gegroeid om de rest van ons leven met elkaar te delen.
Ze vindt ons goede huisgenoten en vrienden, maar geen goed stelletje. Ze vindt dat we elkaar niet kunnen bieden wat de ander nodig heeft en het het beste is om uit elkaar te gaan. Ik moet bekennen dat daar een kern van waarheid in zit.
De afgelopen dagen waren hels. Mijn hoofd (ook het hare, daar niet van) zit vol met korte door elkaar stromende gedachten, alsof het een wervelwind is. Verdriet, angst, boosheid. We hebben veel aan elkaar gehad deze dagen, al zijn er nog steeds veel huilbuien bij het besef van het gemis van de kleine fijne dingen. Ik ben dolblij dat ze nog even in huis woont totdat ze wat nieuws heeft kunnen vinden. Al gaat het stukken beter dan donderdag, het besef van gemist en eenzaamheid zijn enorm. Ik ben bang om alleen te wonen in grote huis, bang om eenzaam te zijn (wat ik me al voel), bang om terug te vallen in de depressie. Dit, gemengd met het verdriet en het gemis, 2 banen en het schoonhouden van het huis is momenteel iets te veel. Helemaal als we het hebben over het verdelen van de spullen of haar vertrek naar een ander huis.
Het voelt alsof ik nooit meer gelukkig kan zijn, alsof ik helemaal alleen sta. Hoewel ik weet dat het niet zo is, kan ik mezelf er niet van overtuigen. Ik denk er over om weer hulp te zoeken bij een psych, maar de stap te nemen voelt momenteel alsof ik over de Grand Canyon moet springen.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Allereerst sterke gewenst in deze periode.quote:Op maandag 19 september 2011 18:03 schreef Kaneelstokje het volgende:
Ik voel me nu een tijdje slecht, waarin ik de behoefte heb gehad om het hier van me af te schrijven en misschien wat opbeurende berichten te lezen. Het voelt echter vreemd, omdat ik zo lang niet gepost heb. Aangezien de drie Foksters waar ik vroeger contact mee had ook niet meer lijken te posten, is het in ieder geval anoniem. Here goes nothing:
Vanaf dat ik me kan herinneren, voel ik me slecht en eenzaam. De laatste jaren is daar stapje voor stapje verbetering in gekomen, al ging dat gepaard met meer diepe dalen dan met hoogtepunten.
Ten eerste kreeg ik steunzolen, waardoor mijn oversoepele spieren me minder snel last van mijn benen en rug bezorgden. Daarna heb ik bij de fysio geleerd om mijn beenspieren aan te sterken, waardoor het nog beter ging. Ik heb nog steeds bijna iedere dag pijn, maar ik kan nu meer dan vroeger.
Ik heb nieuwe mensen leren kennen tijdens mijn studie, mensen die ik ook nu nog spreek. Het voornaamste is dat ik ze ook wil spreken en ze mij ook willen spreken. 2 daarvan zijn uitgegroeid tot een soort van familie. Ik heb amper familie en de familie die ik heb, kan ik niet goed mee opschieten. Ook heb ik nog een waardevolle vriend van de middelbare school.
Ik faalde met mijn studie omdat het schrijven van een stageverslag te moeilijk bleek. Ik liep uit en het gebrek aan structuur en contact zorgden dat ik me nog slechter voelde. Gelukkig had ik een vriendin, die me meer heeft geholpen dan ik haar ooit kan teruggeven. Ik nam een bril en een baan, een huisdier. Ik ging op kamers. We kwamen er achter dat ik een vervelende erfelijke ziekte heb, waardoor ik vitamine B moet slikken en spuiten.
Het ging beter, maar toch voelde ik me altijd neerslachtig. Ook had ik last van concentratie problemen. Ik ben naar de dokter gegaan die me naar een psych heeft gestuurd die een langdurige depressie vaststelde.
De gesprekken hadden een klein positief effect, maar het ging pas beter nadat ik pillen kreeg. Ik voelde me veel beter en pakte langzaam de draad weer op. Ik zag mijn vriendin steeds vaker, eigenlijk iedere dag, en het was het fijnste gevoel dat ik ooit heb gevoeld.
Ik haalde mijn rijbewijs, haalde mijn Bachelor diploma en we besloten samen te gaan wonen. We hadden een heerlijk huisje dat we samen hadden ingericht. We hadden wel eens discussies, maar nooit ruzie. Ze wilde meer samen doen, meer actief zijn. Ze wilde dat ik net zo passievol was als jaren geleden. Op haar beurt had ze ook haar angstige en neerslachtige momenten, waar ik haar steunde.
Nu, een jaar later, heb ik weer moeite met het afmaken van een stageverslag. Vol goede moed wilde ik me echter inschrijven voor nieuwe vakken. Het bleek echter dat ik met voor 31 mei nog eens in had moeten schrijven bij een instantie, voordat ik mee mocht doen. Hier kwam ik in augustus achter en ondanks dat ik kon bewijzen dat ik het jaar ervoor 3(!) keer had gevraagd of ik me nog ergens in moest schrijven, mocht ik niet meedoen. Ik moet nu in januari starten. Hier begon het nog moeilijker voor me te worden.
Mijn vriendin ging met 2 vriendinnen op vakantie terwijl ik met mijn stageverslag bezig was. Ik zou later komen, als de vriendinnen weg waren. De vakantie was niet echt leuk, maar aangenaam genoeg.
2 weken na de vakantie (afgelopen donderdag), maakte ze het uit. Ze is tijdens haar vakantie met haar vriendinnen, haar vakantie alleen en haar vakantie met mij tot de conclusie gekomen dat we na 4,5 jaar niet genoeg naar elkaar toe zijn gegroeid om de rest van ons leven met elkaar te delen.
Ze vindt ons goede huisgenoten en vrienden, maar geen goed stelletje. Ze vindt dat we elkaar niet kunnen bieden wat de ander nodig heeft en het het beste is om uit elkaar te gaan. Ik moet bekennen dat daar een kern van waarheid in zit.
De afgelopen dagen waren hels. Mijn hoofd (ook het hare, daar niet van) zit vol met korte door elkaar stromende gedachten, alsof het een wervelwind is. Verdriet, angst, boosheid. We hebben veel aan elkaar gehad deze dagen, al zijn er nog steeds veel huilbuien bij het besef van het gemis van de kleine fijne dingen. Ik ben dolblij dat ze nog even in huis woont totdat ze wat nieuws heeft kunnen vinden. Al gaat het stukken beter dan donderdag, het besef van gemist en eenzaamheid zijn enorm. Ik ben bang om alleen te wonen in grote huis, bang om eenzaam te zijn (wat ik me al voel), bang om terug te vallen in de depressie. Dit, gemengd met het verdriet en het gemis, 2 banen en het schoonhouden van het huis is momenteel iets te veel. Helemaal als we het hebben over het verdelen van de spullen of haar vertrek naar een ander huis.
Het voelt alsof ik nooit meer gelukkig kan zijn, alsof ik helemaal alleen sta. Hoewel ik weet dat het niet zo is, kan ik mezelf er niet van overtuigen. Ik denk er over om weer hulp te zoeken bij een psych, maar de stap te nemen voelt momenteel alsof ik over de Grand Canyon moet springen.
Als ik dit stuk van je zo lees dan voel ik echt een enorme bewondering voor je, en tegelijk voel ik me een beetje schuldig omdat ik in tegenstelling tot jou geen 'echte' problemen heb.
Wat me raakt is de hoeveelheid zelfkennis waarmee je dit neerzet, chapeau
Vraag me dan ook af waarvoor je nog naar een psych moet (tenzij je natuurlijk medicatie nodig hebt)
Ik las dat je vroeger contact had met mensen via fok (PM?) als je hier behoefte aan hebt mag je mij ook altijd PMmen hoor, misschien hebben we er beide wat aan.
Bedankt. Voel je alsjeblieft niet schuldig, iedereen heeft zijn eigen problemen. Groot of klein. Al heb ik jouw problemen geloof ik niet gezien in de thread.quote:
[..]
Allereerst sterke gewenst in deze periode.
Als ik dit stuk van je zo lees dan voel ik echt een enorme bewondering voor je, en tegelijk voel ik me een beetje schuldig omdat ik in tegenstelling tot jou geen 'echte' problemen heb.
Wat me raakt is de hoeveelheid zelfkennis waarmee je dit neerzet, chapeau
Vraag me dan ook af waarvoor je nog naar een psych moet (tenzij je natuurlijk medicatie nodig hebt)
Ik las dat je vroeger contact had met mensen via fok (PM?) als je hier behoefte aan hebt mag je mij ook altijd PMmen hoor, misschien hebben we er beide wat aan.
Ik denk dat ik een psych nodig heb omdat ik bang ben weer in een depressie te raken. Ik kan moeilijk met verdriet en angst omgaan en ik hoop dat hij mij daar hulp kan bieden.
Ik had vroeger dagelijks contact met PluisigNijntje via msn (msn
), wat me toen goed deed. In ieder geval bedankt voor het aanbod, ik neem het graag aan.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Jeetje Kaneel, dat is behoorlijk heftig. Goed dat je het hier op schrijft en goed dat je ook weer een psych overweegt: misschien weet je het allemaal wel, maar hij/zij kan je nog net dat zetje geven wat je misschien nu weer nodig hebt.
Oh, hier verder niet echt top. Vandaag wat testjes gemaakt, met name gericht op het achterhalen van de schema 's die ik heb.
Eerste resultaat:
Emotionele deprivatie
Mislukking
Verlating
Onvolmaakt
En in mindere mate onderwerping
En toen ik dit allemaal hoorde -en misschien wist ik het allemaal al wel- dacht ik: pff, zie je, mislukt dus (past precies in het schema )
Verder nog depressietestje gemaakt: nog geen uitslag, maar dat ik daar last van heb, hadden we al geconstateerd.
Ondanks dat het nu allemaal niet echt een major verrassing is, is het wel de eerste keer dat iemand waarvan je mag verwachten dat die er echt verstand van heeft, dit zo officieel constateerd. En dat is toch behoorlijk confronterend. Voorheen kon ik het nog wegwuiven als iets dat ik mezelf in m'n hoofd haalde if dingen overdrijf.
Het gaat niet leuk worden de komende tijd, maar uiteindelijk... En daar doe ik het dan voor. Maar tot die tijd hoop ik dat ik hier af en toe m'n ei kwijt mag.
Eerste resultaat:
Emotionele deprivatie
Mislukking
Verlating
Onvolmaakt
En in mindere mate onderwerping
En toen ik dit allemaal hoorde -en misschien wist ik het allemaal al wel- dacht ik: pff, zie je, mislukt dus (past precies in het schema
)Verder nog depressietestje gemaakt: nog geen uitslag, maar dat ik daar last van heb, hadden we al geconstateerd.
Ondanks dat het nu allemaal niet echt een major verrassing is, is het wel de eerste keer dat iemand waarvan je mag verwachten dat die er echt verstand van heeft, dit zo officieel constateerd. En dat is toch behoorlijk confronterend. Voorheen kon ik het nog wegwuiven als iets dat ik mezelf in m'n hoofd haalde if dingen overdrijf.
Het gaat niet leuk worden de komende tijd, maar uiteindelijk... En daar doe ik het dan voor. Maar tot die tijd hoop ik dat ik hier af en toe m'n ei kwijt mag.
@Kaneelstokje.
Heftig verhaal. Ik moet zeggen dat ik niks weet te zeggen, behalve dat ik het super knap vind hoe je met alles omgaat en het verwoord.
En het is al heel wat dat je zo'n inzicht hebt.
Verder tja, sterkte.
@nyota, natturlijk gaat het niet leuk worden..maar werken aan jezelf is soms ook niet leuk, want je confronteerd met al je minder goede kanten. En het is zwaar maar uiteindelijk als het beetje redelijk loopt eindig je er beter van.
Hier lig ik al in bed, voel me behoorlijk beroerd, echt veel keelpijn en ben schor, en vooral 's nachts voelt het erg aan. Dan droog mijn keel uit en doordat ik al keelpijn heb word het erger.
Morgen wil ik toch naar school, maar wel rustig aan doen, en wil niet teveel in publiek moeten praten..en als ik me niet vergis hebben we morgen een elevator pitch En hopelijk hoef ik dan niet voor de klas, want ten eerste ik voel me beroerd en ten tweede snap ik er geen zak van
Heftig verhaal. Ik moet zeggen dat ik niks weet te zeggen, behalve dat ik het super knap vind hoe je met alles omgaat en het verwoord.
En het is al heel wat dat je zo'n inzicht hebt.
Verder tja, sterkte.
@nyota, natturlijk gaat het niet leuk worden..maar werken aan jezelf is soms ook niet leuk, want je confronteerd met al je minder goede kanten. En het is zwaar maar uiteindelijk als het beetje redelijk loopt eindig je er beter van.
Hier lig ik al in bed, voel me behoorlijk beroerd, echt veel keelpijn en ben schor, en vooral 's nachts voelt het erg aan. Dan droog mijn keel uit en doordat ik al keelpijn heb word het erger.
Morgen wil ik toch naar school, maar wel rustig aan doen, en wil niet teveel in publiek moeten praten..en als ik me niet vergis hebben we morgen een elevator pitch
En hopelijk hoef ik dan niet voor de klas, want ten eerste ik voel me beroerd en ten tweede snap ik er geen zak van
Nou de kogel is er blijkbaar door hoor! Vanmiddag gehoord dat mijn contract niet verlengd gaat worden, en per 31-10 heb ik geen baan meer, Hoewel ik dit verwachtte en het me ook rust geeft valt het toch wel rauw op mijn dak! Ik wordt in feite afgerekend op iets waar ik niks aan kan doen en dat maakt me verdrietig! Maar goed ik ben blij dat ik vandaag besloten heb dan toch maar de strijd aan te binden met hun omtrent mijn vakantie-uren die zij wilde inpikken maar wat wettelijk gezien helemaal niet mag!
Naja nu eerst maar beter worden en dan zien we wel weer!
Naja nu eerst maar beter worden en dan zien we wel weer!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Vanmiddag gesprek met psychiater...
Ik vermoed dat hij gaat lopen klooien met mn medicatie.
Ik zit even intern op t moment, in de hoop dat dat wat rust geeft, maar hopelijk ook om van hieruit verder te kijken wat er nodig is...
Ik vermoed dat hij gaat lopen klooien met mn medicatie.
Ik zit even intern op t moment, in de hoop dat dat wat rust geeft, maar hopelijk ook om van hieruit verder te kijken wat er nodig is...
Mama van 2 lieve meiden :)
Momenteel is ieder aardig woord al een opsteker. Ze is nu naar de universiteit en gaat daarna na een vriendin, waar ze blijft slapen. Morgen weer naar de uni en daarna eten met een vriend. Ik zie haar pas morgenavond laat. Ik beschouw het maar als een test waar ik tegen op zie.quote:
@Kaneelstokje.
Heftig verhaal. Ik moet zeggen dat ik niks weet te zeggen, behalve dat ik het super knap vind hoe je met alles omgaat en het verwoord.
En het is al heel wat dat je zo'n inzicht hebt.
Verder tja, sterkte.
Hoewel ik zo snel niet zie wat voor problemen je hebt, wil ik je in ieder geval sterkte wensen.
Gelijk heb je. Je moet pakken waar je recht op hebt.quote:[im[quote]
Nou de kogel is er blijkbaar door hoor! Vanmiddag gehoord dat mijn contract niet verlengd gaat worden, en per 31-10 heb ik geen baan meer, Hoewel ik dit verwachtte en het me ook rust geeft valt het toch wel rauw op mijn dak! Ik wordt in feite afgerekend op iets waar ik niks aan kan doen en dat maakt me verdrietig! Maar goed ik ben blij dat ik vandaag besloten heb dan toch maar de strijd aan te binden met hun omtrent mijn vakantie-uren die zij wilde inpikken maar wat wettelijk gezien helemaal niet mag!
Naja nu eerst maar beter worden en dan zien we wel weer!
http://i.fokzine.net/p/1s.gif[/img] Op maandag 19 september 2011 21:06 schreef Nyota het volgende:
Oh, hier verder niet echt top. Vandaag wat testjes gemaakt, met name gericht op het achterhalen van de schema 's die ik heb.
Eerste resultaat:
Emotionele deprivatie
Mislukking
Verlating
Onvolmaakt
En in mindere mate onderwerping
En toen ik dit allemaal hoorde -en misschien wist ik het allemaal al wel- dacht ik: pff, zie je, mislukt dus (past precies in het schema
)Verder nog depressietestje gemaakt: nog geen uitslag, maar dat ik daar last van heb, hadden we al geconstateerd.
Ondanks dat het nu allemaal niet echt een major verrassing is, is het wel de eerste keer dat iemand waarvan je mag verwachten dat die er echt verstand van heeft, dit zo officieel constateerd. En dat is toch behoorlijk confronterend. Voorheen kon ik het nog wegwuiven als iets dat ik mezelf in m'n hoofd haalde if dingen overdrijf.
Het gaat niet leuk worden de komende tijd, maar uiteindelijk... En daar doe ik het dan voor. Maar tot die tijd hoop ik dat ik hier af en toe m'n ei kwijt mag.
[/quote]
Heb je in je privéleven mensen met wie je dit kunt delen?
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
@ kaneelstokjes, bij mij heerst er eigenlijk depressie icm. autisme, waardoor ik dus ook veel angstklachten heb.
Hier gaat nu echt even niet goed, heb een mega slechte nachtrust gehad, en lig nu ziek op bed en ben niet van plan om naar school te gaan. Verkoudheid heeft vannacht flink doorgezet.
Hier gaat nu echt even niet goed, heb een mega slechte nachtrust gehad, en lig nu ziek op bed en ben niet van plan om naar school te gaan. Verkoudheid heeft vannacht flink doorgezet.
Hoi.
Hier gaat het niet zo goed. ik heb weer enorm last van die buien en dat word op mijn werk gemerkt.
Krijg ook regelmatig te horen dat ik niet oplet bij mijn werk en veel "afwezig" ben in de vorm van niet opletten, dringt weinig tot me door, heel stil zijn.
Ik kan er niks van zeggen waardoor dat komt. Kan moeilijk zeggen dat de psychiater heeft gezegt dat ik enstig manisch (ofzoiets?) Depressief ben en mijn hele leven zo zal zijn en enorm last heb van buien varierent van ik wil dood tot wat een kutleven.
Ik ben bang dat ze het niet zullen begrijpen en me ontslaan ofzo. Dan worden mijn ouder boos en zijn ze weer teleurgesteld.
Ik heb nu enorm veel koppijn, ga me zo denk ik ziekmelden ( ).
Ik ben zo moe, niet normaal.
Hoe ist met jullie vandaag?
Hier gaat het niet zo goed. ik heb weer enorm last van die buien en dat word op mijn werk gemerkt.
Krijg ook regelmatig te horen dat ik niet oplet bij mijn werk en veel "afwezig" ben in de vorm van niet opletten, dringt weinig tot me door, heel stil zijn.
Ik kan er niks van zeggen waardoor dat komt. Kan moeilijk zeggen dat de psychiater heeft gezegt dat ik enstig manisch (ofzoiets?) Depressief ben en mijn hele leven zo zal zijn en enorm last heb van buien varierent van ik wil dood tot wat een kutleven.
Ik ben bang dat ze het niet zullen begrijpen en me ontslaan ofzo. Dan worden mijn ouder boos en zijn ze weer teleurgesteld.
Ik heb nu enorm veel koppijn, ga me zo denk ik ziekmelden (
).Ik ben zo moe, niet normaal.
Hoe ist met jullie vandaag?
Twiddel
Heb je iets van een vertrouwenspersoon op je werk?quote:
Hoi.
Hier gaat het niet zo goed. ik heb weer enorm last van die buien en dat word op mijn werk gemerkt.
Krijg ook regelmatig te horen dat ik niet oplet bij mijn werk en veel "afwezig" ben in de vorm van niet opletten, dringt weinig tot me door, heel stil zijn.
Ik kan er niks van zeggen waardoor dat komt. Kan moeilijk zeggen dat de psychiater heeft gezegt dat ik enstig manisch (ofzoiets?) Depressief ben en mijn hele leven zo zal zijn en enorm last heb van buien varierent van ik wil dood tot wat een kutleven.
Ik ben bang dat ze het niet zullen begrijpen en me ontslaan ofzo. Dan worden mijn ouder boos en zijn ze weer teleurgesteld.
Ik heb nu enorm veel koppijn, ga me zo denk ik ziekmelden (
Ik ben zo moe, niet normaal.
Hoe ist met jullie vandaag?
Met mij gaat het langzaam beter. Vandaag tot half 6 geslapen in plaats van 5 uur alle vorige nachten. Ook heb ik zowaar iets gegeten vanochtend en vanmiddag. Gedoucht en geschoren en ga straks werken.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
nope, het is gewoon een winkel en de enige die ik daar een beetje vertrouw is de baas van die zaak.quote:
[..]
Heb je iets van een vertrouwenspersoon op je werk?
Met mij gaat het langzaam beter. Vandaag tot half 6 geslapen in plaats van 5 uur alle vorige nachten. Ook heb ik zowaar iets gegeten vanochtend en vanmiddag. Gedoucht en geschoren en ga straks werken.
Veel plezier met werken trouwens.
Twiddel
even een sterkteknuffel voor iedereen die het nodig heeft! ik voel mij vandaag wel strijdlustig en mijn ontslag geeft ook wel een bepaalde rust nu kan ik rustig beter worden en heb ik geen last van lastige en gevoelloze arbo artsen! die het begrip burn-out niet begrijpen
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Het werk heeft me gister aardig afgeleid. Daarna de stad in met een vriend. Het was fijn om niet constant geconfronteerd te worden met mijn situatie.
Vandaag ook bij de huisarts geweest met mijn zorgen en een afspraak bij de psycholoog gemaakt.
Vandaag ook bij de huisarts geweest met mijn zorgen en een afspraak bij de psycholoog gemaakt.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Je bent gewoon super goed bezig! Je blijft iig niet stil zitten ermee!quote:
Het werk heeft me gister aardig afgeleid. Daarna de stad in met een vriend. Het was fijn om niet constant geconfronteerd te worden met mijn situatie.
Vandaag ook bij de huisarts geweest met mijn zorgen en een afspraak bij de psycholoog gemaakt.
Hier vandaag weer een dagje thuis en dus lessen gemist maar ik voelde ne dus echt brak vanmorgen wel al wat beter geslapen dus hopelijk kan ik morgen weer naar school
Bedankt. Babystapjes blijven maken en vooral bezig blijven.quote:
[..]
Je bent gewoon super goed bezig! Je blijft iig niet stil zitten ermee!
Hier vandaag weer een dagje thuis en dus lessen gemist maar ik voelde ne dus echt brak vanmorgen wel al wat beter geslapen dus hopelijk kan ik morgen weer naar school
Wat heb je vandaag gedaan doen je thuis was?
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Ik heel simpel op bed liggen,veel slapen en een uurtje serie gekeken. En vandaag weer vroeg +/- 10 uur naar bed..en morgen weer 2 uurtjes les volgenquote:
[..]
Bedankt. Babystapjes blijven maken en vooral bezig blijven.
Wat heb je vandaag gedaan doen je thuis was?
Kaneelstokje mijn complimenten over hoe je ermee omgaat! echt chapeau!
Hier hebben we de bloeduitslagen van vriendlief terug en hij blijkt vit D en B tekort te hebben, en vooral dat B tekort verrast me niet, er zijn zoveel klachten die daar vandaan kunnen komen, waardoor het eigenlijk wel een opluchting is! Maandag gaan we overleggen met de huisarts!
Met mij gaat het steeds iets beter, nu ik besloten heb om voorlopig alleen voor mezelf te kiezen, en dingen te doen die goed voor mij zijn, Soms is het wel moeilijk om de controle los te laten maar met kleine stapjes gaan we vooruit.
Morgen weer naar de arbo-arts al zie ik daar het nut niet zo van in aangezien ze mij er toch gaan uitschoppen, maar goed we gaan gewoon al is het alleen maar om goede wil te tonen, want werken mag toch nog niet!
Hoe is het met de snotterige dames?
Hier hebben we de bloeduitslagen van vriendlief terug en hij blijkt vit D en B tekort te hebben, en vooral dat B tekort verrast me niet, er zijn zoveel klachten die daar vandaan kunnen komen, waardoor het eigenlijk wel een opluchting is! Maandag gaan we overleggen met de huisarts!
Met mij gaat het steeds iets beter, nu ik besloten heb om voorlopig alleen voor mezelf te kiezen, en dingen te doen die goed voor mij zijn, Soms is het wel moeilijk om de controle los te laten maar met kleine stapjes gaan we vooruit.
Morgen weer naar de arbo-arts al zie ik daar het nut niet zo van in aangezien ze mij er toch gaan uitschoppen, maar goed we gaan gewoon al is het alleen maar om goede wil te tonen, want werken mag toch nog niet!
Hoe is het met de snotterige dames?
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Das inderdaad confronterend om ineens "officieel" te horen dat je depressief bentquote:
Oh, hier verder niet echt top. Vandaag wat testjes gemaakt, met name gericht op het achterhalen van de schema 's die ik heb.
Eerste resultaat:
Emotionele deprivatie
Mislukking
Verlating
Onvolmaakt
En in mindere mate onderwerping
En toen ik dit allemaal hoorde -en misschien wist ik het allemaal al wel- dacht ik: pff, zie je, mislukt dus (past precies in het schema
Verder nog depressietestje gemaakt: nog geen uitslag, maar dat ik daar last van heb, hadden we al geconstateerd.
Ondanks dat het nu allemaal niet echt een major verrassing is, is het wel de eerste keer dat iemand waarvan je mag verwachten dat die er echt verstand van heeft, dit zo officieel constateerd. En dat is toch behoorlijk confronterend. Voorheen kon ik het nog wegwuiven als iets dat ik mezelf in m'n hoofd haalde if dingen overdrijf.
Het gaat niet leuk worden de komende tijd, maar uiteindelijk... En daar doe ik het dan voor. Maar tot die tijd hoop ik dat ik hier af en toe m'n ei kwijt mag.
En leef je uit hoor hier.
T gaat op het moment best goed met me. De psych wist me maandag te vertellen dat ik mn gevoelens nogal onderdruk. En dat weet ik eigenlijk ook wel, maar stond er ff niet zo bij stil.
Dus maandagavond maar ff wat frustraties eruit geknald (gewoon heel braaf op papier) en dat luchtte wel op en ik realiseerde me nog weer wat dingen en eigenlijk ben ik sindsdien veel minder opgefokt dan daarvoor
Hoop dat dat zo blijft want begon nogal moedeloos van mezelf te worden.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb wat hulp nodig van jullie ervaringsdeskundigen.. Een goeie vriendin van me is sinds een tijdje depressief. Ik wil haar natuurlijk helpen om hier doorheen te komen, maar weet niet goed hoe.. Mijn vraag is dus: waar heb je behoefte aan als je in de put zit? Heb je behoefte aan veel contact, of juist weinig? Wil je erover praten, of juist niet en wil je afleiding?
Ik weet ook wel dat ze haar probleem alleen maar zelf kan oplossen, maar ik hoop gewoon dat ik haar op wat voor manier dan ook een beetje kan helpen. Ik voel me zo machteloos nu
Mijn vraag is dus: waar heb je behoefte aan als je in de put zit? Heb je behoefte aan veel contact, of juist weinig? Wil je erover praten, of juist niet en wil je afleiding?Ik weet ook wel dat ze haar probleem alleen maar zelf kan oplossen, maar ik hoop gewoon dat ik haar op wat voor manier dan ook een beetje kan helpen. Ik voel me zo machteloos nu
@Kaaspepsel Lief dat je je vriendin wilt steunen! Alleen is het lastig om een algemeen antwoord op zoiets te geven. Dat verschilt per persoon en vaak ook nog per dag. Dus het is moeilijk om te zeggen wat voor jouw vriendin geldt.
De ene dag heb ik wel zin in contact/afleiding en de andere dag blijf ik het liefst alleen in bed liggen. Maar een luisterend oor ( desnoods via de telefoon) is altijd wel fijn vind ik.
De ene dag heb ik wel zin in contact/afleiding en de andere dag blijf ik het liefst alleen in bed liggen. Maar een luisterend oor ( desnoods via de telefoon) is altijd wel fijn vind ik.
klinkt weer heel cliche maar doet er niet zoveel toe wat je doet, wees er gewoon voor haarquote:
Ik heb wat hulp nodig van jullie ervaringsdeskundigen.. Een goeie vriendin van me is sinds een tijdje depressief. Ik wil haar natuurlijk helpen om hier doorheen te komen, maar weet niet goed hoe..
Ik weet ook wel dat ze haar probleem alleen maar zelf kan oplossen, maar ik hoop gewoon dat ik haar op wat voor manier dan ook een beetje kan helpen. Ik voel me zo machteloos nu
Wat je wel kunt doen is corrigeren als je onrealistische dingen hoort.
Als ze bijvoorbeeld zegt dat ze zich altijd kut heeft gevoeld of dat het nooit beter zal gaan.
De periode kleurt de gevoelens en gedachtes, je kunt dus als je zulke dingen hoort aangeven dat dat is zoals ze NU tegen het verleden/toekomst aankijkt.
Voor de rest is een beetje afleiding natuurlijk ook altijd goed.
Oja, en maak van haar problemen niet jou problemen he.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat je vaak vergeet dat anderen ook hun eigen problemen/angsten hebben, dus denk ook aan jezelf en geef dat ook aan desnoods.
@ murmeli, ik heb hetzelfde. Ik verstop gevoelens en vooral de minder positieve voor mezelf maar op bepaald knallen ze er dusdanig uit dat ik gewoon een gigantische woede-aanval krijg of mini acute depressie.
Maar daar leer ik nu een beetje mee om te gaan en vooral proberen we die woede te beperken, want ik kan dan echt even ontsporen.
@kaaspepsel, ik denk dat hoor simpelweg te steunen je al veel doet. En gewoon er zijn voor als ze iemand nodig heeft. En zoals hierboven gezegd word niet iedereen waardeert het om afgeleid te worden en anderen wel.
Maar hou er gewoon rekening en gewoon soms even een belletje of bezoekje is al genoed, door er gewoon te blijven.
Hier vandaag de 2e dag thuis...gisteren echt niks anders gedaan dan slapen klagen en me echt gigantisch slecht voelen. Vandaag al wat beter, had nog steeds wat spierpijn en was echt moe..maar heb toch een blokje om gelopen om even frisse lucht te happen, maar ben halverwege gestopt en was zo moe dat ik heb gedouched en weer even gaan slapen.
Maar als het morgen nog ietsje beter gaat en ik vandaag wat beter slaap ga ik morgen weer naar school heb zowieso maar 3 uurtjes les vanaf half 12.
EN moet wel centrum in om een boek te halen, maar ik ga me nu vooral niet forceren..
Maar daar leer ik nu een beetje mee om te gaan en vooral proberen we die woede te beperken, want ik kan dan echt even ontsporen.
@kaaspepsel, ik denk dat hoor simpelweg te steunen je al veel doet. En gewoon er zijn voor als ze iemand nodig heeft. En zoals hierboven gezegd word niet iedereen waardeert het om afgeleid te worden en anderen wel.
Maar hou er gewoon rekening en gewoon soms even een belletje of bezoekje is al genoed, door er gewoon te blijven.
Hier vandaag de 2e dag thuis...gisteren echt niks anders gedaan dan slapen klagen en me echt gigantisch slecht voelen. Vandaag al wat beter, had nog steeds wat spierpijn en was echt moe..maar heb toch een blokje om gelopen om even frisse lucht te happen, maar ben halverwege gestopt en was zo moe dat ik heb gedouched en weer even gaan slapen.
Maar als het morgen nog ietsje beter gaat en ik vandaag wat beter slaap ga ik morgen weer naar school heb zowieso maar 3 uurtjes les vanaf half 12.
EN moet wel centrum in om een boek te halen, maar ik ga me nu vooral niet forceren..
kaaspepsel: mijn persoonlijke ervaring is dat ik het gewoon fijn vind om te weten dat er mensen zijn als ik ze nodig heb, laat haar weten dat je er bent maar dring niet aan! je gemoed wisselt per dag dus vooruit plannen is lastig! en neem vooral afstand als jij daar behoefte aam hebt, ik weet uit ervaring dat je jezelf makkelijk weg cijfert voor die ander maar daar help je niemand mee!!
stom genoeg wilde ik geen kant ervan kennen en nu ken ik ze allebei! zelf niet meer verder kunnen maar ook een depressief iemand in mn omgeving gehad! ach ik zal t maar een levensles noemen
stom genoeg wilde ik geen kant ervan kennen en nu ken ik ze allebei! zelf niet meer verder kunnen maar ook een depressief iemand in mn omgeving gehad! ach ik zal t maar een levensles noemen
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Goedemorgen.
Vandaag gaat het met mij wat beter. Ben in ieder geval niet meer zo in de war en in paniek om niks.
Ik ga vandaag eerst tot 13.30 naar school en dan ben ik van plan om huiswerk te maken en dan foto's maken in de natuur.
En hoe is het met jullie op deze ochtend?
Vandaag gaat het met mij wat beter. Ben in ieder geval niet meer zo in de war en in paniek om niks.
Ik ga vandaag eerst tot 13.30 naar school en dan ben ik van plan om huiswerk te maken en dan foto's maken in de natuur.
En hoe is het met jullie op deze ochtend?
Twiddel
klinkt als n lekker dagje summer!
ik ga straks naar de arbo en verder staat er een dag met mijn zus op de planning, lekker even shoppen samen eten en even over de kermis wandelen! ik heb er zin in
ik ga straks naar de arbo en verder staat er een dag met mijn zus op de planning, lekker even shoppen samen eten en even over de kermis wandelen! ik heb er zin in
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Hier beter geslapen dan afgelopen 3 nachten. Was wel veel te vroeg wakker rond 6 uur. Met hoofdpijn en snotneus nu is het wat minder: dus ga waarschijnlijk naar school van 11 tot 1 en een boekje ophalen bij selexyz en daarna ga ik denk weer even slapen omdat ik toch nog moe ben
Dus er zit iig een tijgende lijn in
Dus er zit iig een tijgende lijn in
Bedankt, het gaat met pieken en dalen. Gisteravond ging het weer slecht. Heb van 11 tot 4 geslapen en alleen maar nachtmerries gehad over mijn angsten. Hopelijk gaat het vandaag wat beter.quote:
Kaneelstokje mijn complimenten over hoe je ermee omgaat! echt chapeau!
Hier hebben we de bloeduitslagen van vriendlief terug en hij blijkt vit D en B tekort te hebben, en vooral dat B tekort verrast me niet, er zijn zoveel klachten die daar vandaan kunnen komen, waardoor het eigenlijk wel een opluchting is! Maandag gaan we overleggen met de huisarts!
Met mij gaat het steeds iets beter, nu ik besloten heb om voorlopig alleen voor mezelf te kiezen, en dingen te doen die goed voor mij zijn, Soms is het wel moeilijk om de controle los te laten maar met kleine stapjes gaan we vooruit.
Morgen weer naar de arbo-arts al zie ik daar het nut niet zo van in aangezien ze mij er toch gaan uitschoppen, maar goed we gaan gewoon al is het alleen maar om goede wil te tonen, want werken mag toch nog niet!
Hoe is het met de snotterige dames?
Over je vriend: welke vitamines mist hij, en hoe komt dat?
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Oke, mijn vrolijke stemming is nu helemaal weg.
Ik raakte tijdens bio in paniek over mij werk en werd ineens heel verdrietig.
Omdat mijn mentrix vroeg wat er was toen ik mij daar meldde, vertelde ik het haar.
Dat ik heel moe ben en school en werk, die combi, heel moeilijk vind. Heb daar uiteindelijk zitten huilen
Ze gaat mijn moeder en mijn psychiologe bellen.
Mijn moeder heb ik net al gebeld en afgesproken dat ik maar naar huis kom. Ik voel me zo leeg en weet dat dit soort buien alleen tot erger lijden als ik op school blijf.
Stom, vanmorgen voelde ik me nog zo rustig.
Ik raakte tijdens bio in paniek over mij werk en werd ineens heel verdrietig.
Omdat mijn mentrix vroeg wat er was toen ik mij daar meldde, vertelde ik het haar.
Dat ik heel moe ben en school en werk, die combi, heel moeilijk vind. Heb daar uiteindelijk zitten huilen
Ze gaat mijn moeder en mijn psychiologe bellen.
Mijn moeder heb ik net al gebeld en afgesproken dat ik maar naar huis kom. Ik voel me zo leeg en weet dat dit soort buien alleen tot erger lijden als ik op school blijf.
Stom, vanmorgen voelde ik me nog zo rustig.
Twiddel
hij heeft D en B tekort en vooral dat B tekort is zeer waarschijnlijk aangeboren!quote:
[..]
Bedankt, het gaat met pieken en dalen. Gisteravond ging het weer slecht. Heb van 11 tot 4 geslapen en alleen maar nachtmerries gehad over mijn angsten. Hopelijk gaat het vandaag wat beter.
Over je vriend: welke vitamines mist hij, en hoe komt dat?
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Er zijn meerdere b-vitamines. Zelf mis ik bijvoorbeeld b-6, b-11 en b-12. Ook aangeboren, maar het de symptomen zijn gemakkelijk te bestrijden.quote:
[..]
hij heeft D en B tekort en vooral dat B tekort is zeer waarschijnlijk aangeboren!
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
zo hier terug van school en ik ben echt geirriteerd.
Als eerste sleep ik mezelf naar school nog half verkouden om niet zoveel lessen te missen blijkt het dat de les 5 minuten duurde en dat we tot de toets over een specifiek computerprogramma geen les meer hebben..tenminste als je zelf vragen hebt kan je wel gaan maar niet verplicht.
En dan kom ik op school en krijg allerlei dingen over me heen ivm. een project waaraan gewerkt word, en dat ik ergens over gemaild zou worden maar niemand mij dus heeft gemaild erover. En na de les in de projectgroep bij elkaar moesten komen om een opdracht voor morgen te doen. En dan hoor ik iets niet en stel ik toevallig voor om een taak op me te nemen terwijl een ander dat al had gedaan.
En krijg ik als antwoord op een nogal onvriendelijke toon: Ik zei net al dat ik dat ging doen ik zei weer van dat had ik niet gehoord en zegt ie van ja moet je maar luisteren. ja zeg ik ben niet 100% lekker en heb hoest en kan die gast zowieso niet verstaan dus ikz eg terug: "sorry dat ik het niet gehoord heb" terwijl ik eigenlijk gewoon lekker fel had mogen terugreageren van jij had wat harder moge praten.
En ik zit nu voor 8 weken aan die stomme gast vast tijdens het project, tewrijl ik al sinds week 1 een redelijk onprettig gevoel heb bij die gast en hem ook nog agressief vind.
Dus ik zit er even doorheen ik snap nog niet wat de bedoeling is voor morgen, dus ik kijk wel hoe het zit. Maar ik ga dus proberen om nooit meer bij hem in de groep te komen, want volgens mij is het dus tegen mij persoonlijk gericht.
Als eerste sleep ik mezelf naar school nog half verkouden om niet zoveel lessen te missen blijkt het dat de les 5 minuten duurde en dat we tot de toets over een specifiek computerprogramma geen les meer hebben..tenminste als je zelf vragen hebt kan je wel gaan maar niet verplicht.
En dan kom ik op school en krijg allerlei dingen over me heen ivm. een project waaraan gewerkt word, en dat ik ergens over gemaild zou worden maar niemand mij dus heeft gemaild erover. En na de les in de projectgroep bij elkaar moesten komen om een opdracht voor morgen te doen. En dan hoor ik iets niet en stel ik toevallig voor om een taak op me te nemen terwijl een ander dat al had gedaan.
En krijg ik als antwoord op een nogal onvriendelijke toon: Ik zei net al dat ik dat ging doen ik zei weer van dat had ik niet gehoord en zegt ie van ja moet je maar luisteren. ja zeg ik ben niet 100% lekker en heb hoest en kan die gast zowieso niet verstaan dus ikz eg terug: "sorry dat ik het niet gehoord heb" terwijl ik eigenlijk gewoon lekker fel had mogen terugreageren van jij had wat harder moge praten.
En ik zit nu voor 8 weken aan die stomme gast vast tijdens het project, tewrijl ik al sinds week 1 een redelijk onprettig gevoel heb bij die gast en hem ook nog agressief vind.
Dus ik zit er even doorheen ik snap nog niet wat de bedoeling is voor morgen, dus ik kijk wel hoe het zit. Maar ik ga dus proberen om nooit meer bij hem in de groep te komen, want volgens mij is het dus tegen mij persoonlijk gericht.
cafpow hoe gaat het nu?
en hoe is het met iedereen?
ik ga vandaag mijn kamer eens onder handen nemen want het lijkt wel of er een bom is gevallen! verder heb ik een lekker rustig weekend gepland!
en hoe is het met iedereen?
ik ga vandaag mijn kamer eens onder handen nemen want het lijkt wel of er een bom is gevallen! verder heb ik een lekker rustig weekend gepland!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
o, hier gaat het redelijk. Verkoudeid is nog aanwezig met een hoestje en wat snotteren. Maar echt ziek ben ik niet meer. Gisteren hoefde je dus geen presentatie te houden
En was wel een relaxed dagje en nu heb ik weekend van bijna 4,5 dag Maar moet wel veel doen.
Maar mijn motivatie is nu een beetje weggezakt, omdat een oom die ongeveer 5 jaar geleden 2x bijna dood is verklaard en waar een priester de laatste bekentenis enz. was gaan afnemen heeft nu mischien prostaatkanker! En daar baal ik wel van, want ook al is er niet super veel contact het contact dat er is is prima!!! En ook nog eens nu hij voor de 2e keer opa word van zijn jongste dochter van ongeveer 22.
En was wel een relaxed dagje en nu heb ik weekend van bijna 4,5 dag
Maar moet wel veel doen.Maar mijn motivatie is nu een beetje weggezakt, omdat een oom die ongeveer 5 jaar geleden 2x bijna dood is verklaard en waar een priester de laatste bekentenis enz. was gaan afnemen heeft nu mischien prostaatkanker! En daar baal ik wel van, want ook al is er niet super veel contact het contact dat er is is prima!!! En ook nog eens nu hij voor de 2e keer opa word van zijn jongste dochter van ongeveer 22.
Zo de kamer is opgeruimd en er staat een hele tas klaar met spullen die morgen mee naar vriendlief kunnen!
verder even een korte samenvatting over hoe het nu gaat, Ik ben afgelopen donderdag bij de arbo geweest en dat was een goed gesprek, Hij gaat mijn werkgever het advies geven om mij ziek uit dienst te melden, dus dan hoef ik mij daar voorlopig niet druk over te maken en dat geeft meer rust dan ik voor mogelijk had gehouden, Gevoelsmatig krijg ik nu ook weer tijd om leuke dingen te doen, slaat natuurlijk nergens op maar het geeft wel rust! Ik heb ook besloten om alleen nog dingen aan te pakken die belangrijk zijn voor mij, en niet langer mezelf op te vreten om anderen te helpen, en ook dat gaat wel goed! Eigenlijk mag ik op dit moment helemaal niet klagen.
Wel was ik donderdag even op de kermis en daar merkte ik wel dat ik overprikkeld raakte, dat was duidelijk te druk, Jammer want ik zou morgen nog een keer gaan maar ik sla dit jaar maar over!
verder even een korte samenvatting over hoe het nu gaat, Ik ben afgelopen donderdag bij de arbo geweest en dat was een goed gesprek, Hij gaat mijn werkgever het advies geven om mij ziek uit dienst te melden, dus dan hoef ik mij daar voorlopig niet druk over te maken en dat geeft meer rust dan ik voor mogelijk had gehouden, Gevoelsmatig krijg ik nu ook weer tijd om leuke dingen te doen, slaat natuurlijk nergens op maar het geeft wel rust! Ik heb ook besloten om alleen nog dingen aan te pakken die belangrijk zijn voor mij, en niet langer mezelf op te vreten om anderen te helpen, en ook dat gaat wel goed! Eigenlijk mag ik op dit moment helemaal niet klagen.
Wel was ik donderdag even op de kermis en daar merkte ik wel dat ik overprikkeld raakte, dat was duidelijk te druk, Jammer want ik zou morgen nog een keer gaan maar ik sla dit jaar maar over!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik vind het een hele goede keuze om te kiezen voor jezelf!!quote:
Zo de kamer is opgeruimd en er staat een hele tas klaar met spullen die morgen mee naar vriendlief kunnen!
verder even een korte samenvatting over hoe het nu gaat, Ik ben afgelopen donderdag bij de arbo geweest en dat was een goed gesprek, Hij gaat mijn werkgever het advies geven om mij ziek uit dienst te melden, dus dan hoef ik mij daar voorlopig niet druk over te maken en dat geeft meer rust dan ik voor mogelijk had gehouden, Gevoelsmatig krijg ik nu ook weer tijd om leuke dingen te doen, slaat natuurlijk nergens op maar het geeft wel rust! Ik heb ook besloten om alleen nog dingen aan te pakken die belangrijk zijn voor mij, en niet langer mezelf op te vreten om anderen te helpen, en ook dat gaat wel goed! Eigenlijk mag ik op dit moment helemaal niet klagen.
Wel was ik donderdag even op de kermis en daar merkte ik wel dat ik overprikkeld raakte, dat was duidelijk te druk, Jammer want ik zou morgen nog een keer gaan maar ik sla dit jaar maar over!
En dat van de kermis is jammer, maar over een tijdje kan je mischien weer prima gaan!
Mijn vriendin heeft inmiddels een nieuw huisje gevonden. Het is klein en duur, maar er is weinig keuze. We zullen het beide financieel een stuk zwaarder krijgen, wat als lood op mijn schouders voelt.
De leegte die ik voel is niet te beschrijven en ik zie enorm op tegen het alleen zijn.
De leegte die ik voel is niet te beschrijven en ik zie enorm op tegen het alleen zijn.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Kaneelstokje, Je slaat je er tot nu toe heel dapper doorheen en daarom durf ik wel te zeggen dat je je er wel door heen zal slaan, Het zal even wennen zijn alleen maar jij redt je wel! En als je het ff kwijt wilt weet je ons/mij wel te vinden
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Kaneelstokje, je doet het tot nu toe heel goed. Dus hou je daar lekker aan vast. En ook al is de relatie misgelopen, wees er trots op dat jullie nog normaal met elkaar om kunnen gaan want 10 van de 10 relaties die ik heb zien stuklopen zijn slecht afgelopen!quote:Op zondag 25 september 2011 21:38 schreef Kaneelstokje het volgende:
Mijn vriendin heeft inmiddels een nieuw huisje gevonden. Het is klein en duur, maar er is weinig keuze. We zullen het beide financieel een stuk zwaarder krijgen, wat als lood op mijn schouders voelt.
De leegte die ik voel is niet te beschrijven en ik zie enorm op tegen het alleen zijn.
Dus gewoon doorknallen!
Hier gaat het wel redelijk, ben nog niet helemaal beter, heb een beetje hoest, maar ben echt erg moe constant.
Verder tja toch bezorgd en beetje veel aan het piekeren ivm. mijn oom...
Met mij gaat het niet zo goed.
Vrijdagavond ben ik wezen werken en moest ik opgehaald worden door mijn moeder omdat ik hetzelf niet aankon om naar huis te fietsen in mijn eentje in het donker.
Enorme huilbuien gehad, ook op het werk.
Ik hoop dat niemand iets heeft gemerkt
Ik zie het gewoon niet meer zitten, ik maak me de hele week zorgen om mijn bijbaan en als ik aan het werk ben voel ik me zo alleen en zo verdrietig.
En ik weet niet waarom.
Sorry dat ik niet zo vaak op jullie reageer trouwens
Vrijdagavond ben ik wezen werken en moest ik opgehaald worden door mijn moeder omdat ik hetzelf niet aankon om naar huis te fietsen in mijn eentje in het donker.
Enorme huilbuien gehad, ook op het werk.
Ik hoop dat niemand iets heeft gemerkt
Ik zie het gewoon niet meer zitten, ik maak me de hele week zorgen om mijn bijbaan en als ik aan het werk ben voel ik me zo alleen en zo verdrietig.
En ik weet niet waarom.
Sorry dat ik niet zo vaak op jullie reageer trouwens
Twiddel
Hier gaat het ook wel goed, wel weer wat vaker momentjes dat ik in paniek schiet om niks, maar voor de rest weinig verandering. Ik post ff niet veel, maar ik lees nog altijd mee hoor
Sterkte...quote:
Met mij gaat het niet zo goed.
Vrijdagavond ben ik wezen werken en moest ik opgehaald worden door mijn moeder omdat ik hetzelf niet aankon om naar huis te fietsen in mijn eentje in het donker.
Enorme huilbuien gehad, ook op het werk.
Ik hoop dat niemand iets heeft gemerkt
Ik zie het gewoon niet meer zitten, ik maak me de hele week zorgen om mijn bijbaan en als ik aan het werk ben voel ik me zo alleen en zo verdrietig.
En ik weet niet waarom.
Sorry dat ik niet zo vaak op jullie reageer trouwens
en als je je zo kut voelt is het ook erg moeilijk om met anderen mee te leven, laat staan om er dan ook nog eens een verhaal over op te schrijven dat je meeleeft.
dus het is je vergeven ;-)
hier wel redelijk ok. vandaag een halve dag gewerkt. heb er wel hoofdpijn van gekregen. was verder wel goed uit te houden daar. alleen deed het me ineens nogal verdriet pijn dat ik mijn ex ken door mijn werk en de hele omgeving me dus met hem confronteert (al kom ik hem daar bijna nooit tegen én schijnt hij nu op vakantie te zijn). Blijkbaar begin ik dat stuk vuilnis te missen ofzo
(ondanks dat het een stuk vuilnis is wassie soms ook wel leuk enzo, dat mis ik dan blijkbaar, grrrr)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
@ summerbird, maak je geen zorgen. Zorg eerst maar voor jezelf dan komt het reageren op anderen wel als je eraan toe bent.
@Spacekitten, wat fijn dat het wat beter gaat. En ach paniekmomentjes zijn niet zo erg, die heb ik zelf ook wel eens hoor.
@Murmelli, tja dat is vaak zo hé. Dat je iets mist als je het niet meer hebt en ermee geconfronteerd word. Verder ach, dat je hoofdpijn hebt na het werken dat ka gebeuren, dat had ik de eerste lesdagen ook. Maar nu niet meer zo vaak.
hier gaat het wel redelijk ondanks dat ik me toch wat zorgen maak over de situatie van mijn oom.
Maar verder vandaag gewoon thuis lekker druk bezig geweest en morgen even voro 2 lesuurtjes naar school
@Spacekitten, wat fijn dat het wat beter gaat. En ach paniekmomentjes zijn niet zo erg, die heb ik zelf ook wel eens hoor.
@Murmelli, tja dat is vaak zo hé. Dat je iets mist als je het niet meer hebt en ermee geconfronteerd word. Verder ach, dat je hoofdpijn hebt na het werken dat ka gebeuren, dat had ik de eerste lesdagen ook. Maar nu niet meer zo vaak.
hier gaat het wel redelijk ondanks dat ik me toch wat zorgen maak over de situatie van mijn oom.
Maar verder vandaag gewoon thuis lekker druk bezig geweest en morgen even voro 2 lesuurtjes naar school
hier gaat het echt niet goed. Slaap tot 14/15 uur en de rest van de dag lig ik in mn badjas op de bank. Lukt me gewoon echt niet om wat te doen, laat staan om naar school te gaan. En daar baal ik echt van Vorig jaar ging het ondanks depressie vrij goed en dan zal ik het nu toch verpesten als het zo door gaat terwijl vorige studie hierdoor ook al niet gelukt is
ik wil gewoon rust en niks moeten
Vorig jaar ging het ondanks depressie vrij goed en dan zal ik het nu toch verpesten als het zo door gaat terwijl vorige studie hierdoor ook al niet gelukt is ik wil gewoon rust en niks moeten
Ik herinner me er nig jets van.quote:
hier gaat het echt niet goed. Slaap tot 14/15 uur en de rest van de dag lig ik in mn badjas op de bank. Lukt me gewoon echt niet om wat te doen, laat staan om naar school te gaan. En daar baal ik echt van
ik wil gewoon rust en niks moeten
Heb je nu weer ene vaste begeleiding en bulo?
sorry maar heb geen idee waar je het over hebt 
bulo
[ Bericht 28% gewijzigd door _Hestia_ op 26-09-2011 20:52:46 ]
bulo
[ Bericht 28% gewijzigd door _Hestia_ op 26-09-2011 20:52:46 ]
was in april klaar met deeltijdtherapie, in juni gestopt met AD en in augustus laatste gesprek met psych gehad. Maar sinds paar weken gaat toch weer minder en nu weer 11 dagen aan AD en weer afspraak met psych maken ...
Hoi allemaal
Ik heb deze account net aangemaakt omdat ik geen zin heb dat mensen die ik misschien op m'n werk eens tegenkom, het kunnen thuisbrengen.
Ik heb al jaren last van depressieve buien, en na een burnout een paar jaar geleden zijn ze veel heftiger geworden. Nu heb ik morgen een afspraak met de huisarts, om eens AD's te bespreken, want ik ben het ZAT. Zowel m'n depressies, als soms ook van het leven zelf. Niet dat ik direct zelfmoordneigingen heb, maar ik sta regelmatig op, en heb geen idee hoe ik de dag moet doorkomen, zoonder op m'n werk op een bepaald moment in huilen uit te barsten boven m'n toestenbord. het geuert nooit, maar het kost zoveel energie, dat ik voortdurend het idee heb dat ik niet functioneer. waardoor ik me weer rotter voel.
Anyway...nu lees ik dus in de pers dat AD's in feite geen donder lijken te helpen. Dat wordt een leuk gesprek moregn.
Ik heb deze account net aangemaakt omdat ik geen zin heb dat mensen die ik misschien op m'n werk eens tegenkom, het kunnen thuisbrengen.
Ik heb al jaren last van depressieve buien, en na een burnout een paar jaar geleden zijn ze veel heftiger geworden. Nu heb ik morgen een afspraak met de huisarts, om eens AD's te bespreken, want ik ben het ZAT. Zowel m'n depressies, als soms ook van het leven zelf. Niet dat ik direct zelfmoordneigingen heb, maar ik sta regelmatig op, en heb geen idee hoe ik de dag moet doorkomen, zoonder op m'n werk op een bepaald moment in huilen uit te barsten boven m'n toestenbord. het geuert nooit, maar het kost zoveel energie, dat ik voortdurend het idee heb dat ik niet functioneer. waardoor ik me weer rotter voel.
Anyway...nu lees ik dus in de pers dat AD's in feite geen donder lijken te helpen. Dat wordt een leuk gesprek moregn.
sorry..maar het typen op de ipod ging beetje misquote:
sorry maar heb geen idee waar je het over hebt
bulo
Maar ik bedoelde dat ik me er nog wat van kan herinneren van toen je hier postte.
En of je begeleiding hebt van je psych
Allereerst, sterkte! En hoezo zouden AD's niet werken dan? Mij heeft het wel een zetje in de goede richting gegeven om aan het begin van het jaar uit mijn depressie te komen. Inmiddels helaas dus weer een terugval en dus weer opnieuw begonnen.Maar ik vind het erg hard om te stellen dat het een feit is dat ze geen donder helpen iig.quote:
Hoi allemaal
Ik heb deze account net aangemaakt omdat ik geen zin heb dat mensen die ik misschien op m'n werk eens tegenkom, het kunnen thuisbrengen.
Ik heb al jaren last van depressieve buien, en na een burnout een paar jaar geleden zijn ze veel heftiger geworden. Nu heb ik morgen een afspraak met de huisarts, om eens AD's te bespreken, want ik ben het ZAT. Zowel m'n depressies, als soms ook van het leven zelf. Niet dat ik direct zelfmoordneigingen heb, maar ik sta regelmatig op, en heb geen idee hoe ik de dag moet doorkomen, zoonder op m'n werk op een bepaald moment in huilen uit te barsten boven m'n toestenbord. het geuert nooit, maar het kost zoveel energie, dat ik voortdurend het idee heb dat ik niet functioneer. waardoor ik me weer rotter voel.
Anyway...nu lees ik dus in de pers dat AD's in feite geen donder lijken te helpen. Dat wordt een leuk gesprek moregn.
@cafpow: Dat had ik dus niet meer, maar ga dus maar weer een afspraak maken met haar.
Een artikel in de Pers vanochtend...ik hoop dus ook op iets wat me een stoot in de rug kan geven, zodat ik daarna op eigen krachten 'normaal' kan blijven. Ik doe al alles wat ik verder kan bedenken, ik slik vitamines, sport drie keer per week, ga op tijd naar bed, drink nog hoogstens 1 of twee keer per maand een glaasje wijn (ipv bijna een fles per dag toen ik met de burnout zat)...maar ik wordt zo godvergeten moe van dat gevecht om soms iets te hebben wat op een normale dag lijkt.quote:
Allereerst, sterkte! En hoezo zouden AD's niet werken dan? Mij heeft het wel een zetje in de goede richting gegeven om aan het begin van het jaar uit mijn depressie te komen.
Volgens mijn vrouw ga ik er veel beter mee om dan vroeger. Maar ik merk er weinig van.
Het is niet zo dat ik dood wil ofzo, maar soms zou ik het niet erg vinden om het te zijn. En dat vind ik nogal eng.
He pfff. Wat een dag nu al.
Wou vanmorgen mezelf wat aandoen. Had weer zo'n bui en kon niet meer nadenken. Was helemaal in de war.
Later op school heb ik mijn vader gebeld dat ik het niet meer aankon en ging maar naar huis.
Thuis vertelde ik wat er vanmorgen gebeurd was. Ik wou mijzelf voor de trein gooien. Het enige wat me stopte was het sms'je wat ik van mijn moeder kreeg. Ik mag het hun niet aandoen.
Nu zit ik thuis en mijn ouders willen dat ik de hele week thuisblijf. Ze vinden het eng om me alleen nog erop uit te sturen, naar werk of school. Omdat die buien mij niet meer normaal laten nadenken en ik al meerdere keren mijzelf wat aangedaan heb.
Mijn ouders nemen nu om de beurt vrij om mij maar niet alleen met mijzelf te laten.
En ze willen dat ik stop met mijn baantje. Ik ook.
School en werk is nu te veel voor mij.
Mijn ouders moesten best wel huilen en zeiden dat ze het niet konden aanzien dat ik zo verdrietig ben.
Wou vanmorgen mezelf wat aandoen. Had weer zo'n bui en kon niet meer nadenken. Was helemaal in de war.
Later op school heb ik mijn vader gebeld dat ik het niet meer aankon en ging maar naar huis.
Thuis vertelde ik wat er vanmorgen gebeurd was. Ik wou mijzelf voor de trein gooien. Het enige wat me stopte was het sms'je wat ik van mijn moeder kreeg. Ik mag het hun niet aandoen.
Nu zit ik thuis en mijn ouders willen dat ik de hele week thuisblijf. Ze vinden het eng om me alleen nog erop uit te sturen, naar werk of school. Omdat die buien mij niet meer normaal laten nadenken en ik al meerdere keren mijzelf wat aangedaan heb.
Mijn ouders nemen nu om de beurt vrij om mij maar niet alleen met mijzelf te laten.
En ze willen dat ik stop met mijn baantje. Ik ook.
School en werk is nu te veel voor mij.
Mijn ouders moesten best wel huilen en zeiden dat ze het niet konden aanzien dat ik zo verdrietig ben.
Twiddel
Het is wel een hele normale reactie van je ouders vind ik. Alleen kan je geen contact opnemen met je psycholoog of psychiater, omdat het niet normaal en ook niet te doen is dat je zo vaak van die momenten hebt. En daar moet toch echt wat aan gedaan worden.quote:
He pfff. Wat een dag nu al.
Wou vanmorgen mezelf wat aandoen. Had weer zo'n bui en kon niet meer nadenken. Was helemaal in de war.
Later op school heb ik mijn vader gebeld dat ik het niet meer aankon en ging maar naar huis.
Thuis vertelde ik wat er vanmorgen gebeurd was. Ik wou mijzelf voor de trein gooien. Het enige wat me stopte was het sms'je wat ik van mijn moeder kreeg. Ik mag het hun niet aandoen.
Nu zit ik thuis en mijn ouders willen dat ik de hele week thuisblijf. Ze vinden het eng om me alleen nog erop uit te sturen, naar werk of school. Omdat die buien mij niet meer normaal laten nadenken en ik al meerdere keren mijzelf wat aangedaan heb.
Mijn ouders nemen nu om de beurt vrij om mij maar niet alleen met mijzelf te laten.
En ze willen dat ik stop met mijn baantje. Ik ook.
School en werk is nu te veel voor mij.
Mijn ouders moesten best wel huilen en zeiden dat ze het niet konden aanzien dat ik zo verdrietig ben.
Verder goed van je dat je je ouders hebt opgezocht toen het zo misging
Mijn ouders hebben meteen de psychiater opgebeld en donderdag moet ik naar de psychiologe.quote:
[..]
Het is wel een hele normale reactie van je ouders vind ik. Alleen kan je geen contact opnemen met je psycholoog of psychiater, omdat het niet normaal en ook niet te doen is dat je zo vaak van die momenten hebt. En daar moet toch echt wat aan gedaan worden.
Verder goed van je dat je je ouders hebt opgezocht toen het zo misging
En dank je.:)
Twiddel
Bedankt voor de lieve woorden. Het doet me goed dit te lezen als ik me down voel.
Dat is geen gek gevoel als je een depressie hebt. Maar zo te zien pak je het goed aan. Sporten, regelmaat, een vriendin waarmee je kunt praten. Wat doe je verder na je werk?quote:
Het is niet zo dat ik dood wil ofzo, maar soms zou ik het niet erg vinden om het te zijn. En dat vind ik nogal eng.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
Dit gevoel herken ik heel erg. Op dit moment heb ik het niet, maar heb het hele periodes wel gehad en nu soms nog op momenten. Ik heb op een gegeven moment maar besloten om er niet meer over na te denken of ik nou wel of niet gelukkig ben. Gewoon maar even doorgaan zeg maar.quote:
Het is niet zo dat ik dood wil ofzo, maar soms zou ik het niet erg vinden om het te zijn. En dat vind ik nogal eng.
AD's kunnen wel helpen hoor. Ik heb wel lang moeten zoeken naar goede, maar het lijkt erop dat ik die nu wel heb gevonden. bespreek het even goed met je huisarts of eigenlijk nog liever met een psychiater (huisartsen hebben vaak onvoldoende kennis van AD's).
In ieder geval heel veel sterkte... hoop dat je snel een beetje opknapt.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
goede actie van je ouders en fijn dat je donderdag al terecht kunt!quote:
[..]
Mijn ouders hebben meteen de psychiater opgebeld en donderdag moet ik naar de psychiologe.
En dank je.:)
en als jij en je ouders echt bang zijn dat je jezelf wat gaat aandoen is misschien dagbehandeling een optie? Dan ben je in ieder geval een aantal dagen per week overdag onder de pannen en misschien helpt het ook wat sneller (dat weet ik zelf verder niet, want heb geen ervaring ermee)
en sterkte joh, t is klote he, als je echt niet meer weet wat je moet met jezelf?
hopelijk helpt het je ook een beetje om hier van je af te mopperen
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Lang geen update meer hier geplaatst.
Maar mede door een verandering in de woonsituatie, ben ik weer erg snel somber en voel me gewoon niet meer goed. Niet dat het daarvoor echt goed ging, maar er zat enige vooruitgang in.
Gelukkig heb ik morgen een afspraak met de psychiater en word ik van meerdere kanten door begeleiding wat extra in de gaten gehouden... En ook het (vrijwilligers) werk begrijpt de situatie en laat de druk laag liggen.
Maar toch...
Maar mede door een verandering in de woonsituatie, ben ik weer erg snel somber en voel me gewoon niet meer goed. Niet dat het daarvoor echt goed ging, maar er zat enige vooruitgang in.
Gelukkig heb ik morgen een afspraak met de psychiater en word ik van meerdere kanten door begeleiding wat extra in de gaten gehouden... En ook het (vrijwilligers) werk begrijpt de situatie en laat de druk laag liggen.
Maar toch...
"Geef me een joint", zei de goudvis, "Dan word ik haai"
Goedenavond,
Er was weer een hoop bij te lezen, dat heb ik ook allemaal gedaan, maar ik ben te moe om het te onthouden, dus ik hoop mij er vandaag af te kunnen maken met een dikke knuffel voor iedereen
Ik heb de laatste 2 dage veeeel te veel gedaan, zaken geregeld en vandaag nieuwe spulletjes voor in huis gekocht, en te weinig gerust, dus nu weet ik amper dat ik van achter ook nog leef! Blijkbaar kan ik toch niet zonder mn rust tussen de middag. Morgen moet ik nog even op kledingjacht want ik heb bijna niks voor de winter, en morgenmiddag naar de huisarts, Ik ga een verwijzing voor de KNO eisen, Ik ben klaar met de oorpijn!
Komend weekend komt mn schoonmoeder eten en die brengt altijd lekker spanning met zich mee, dus ik zie er een beetje tegenop! Maar komt vast wel goed!
Er was weer een hoop bij te lezen, dat heb ik ook allemaal gedaan, maar ik ben te moe om het te onthouden, dus ik hoop mij er vandaag af te kunnen maken met een dikke knuffel voor iedereen
Ik heb de laatste 2 dage veeeel te veel gedaan, zaken geregeld en vandaag nieuwe spulletjes voor in huis gekocht, en te weinig gerust, dus nu weet ik amper dat ik van achter ook nog leef! Blijkbaar kan ik toch niet zonder mn rust tussen de middag. Morgen moet ik nog even op kledingjacht want ik heb bijna niks voor de winter, en morgenmiddag naar de huisarts, Ik ga een verwijzing voor de KNO eisen, Ik ben klaar met de oorpijn!
Komend weekend komt mn schoonmoeder eten en die brengt altijd lekker spanning met zich mee, dus ik zie er een beetje tegenop! Maar komt vast wel goed!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Vat dit niet verkeerd op, maar heb je al gedacht aan een opname?quote:
He pfff. Wat een dag nu al.
Wou vanmorgen mezelf wat aandoen. Had weer zo'n bui en kon niet meer nadenken. Was helemaal in de war.
Later op school heb ik mijn vader gebeld dat ik het niet meer aankon en ging maar naar huis.
Thuis vertelde ik wat er vanmorgen gebeurd was. Ik wou mijzelf voor de trein gooien. Het enige wat me stopte was het sms'je wat ik van mijn moeder kreeg. Ik mag het hun niet aandoen.
Nu zit ik thuis en mijn ouders willen dat ik de hele week thuisblijf. Ze vinden het eng om me alleen nog erop uit te sturen, naar werk of school. Omdat die buien mij niet meer normaal laten nadenken en ik al meerdere keren mijzelf wat aangedaan heb.
Mijn ouders nemen nu om de beurt vrij om mij maar niet alleen met mijzelf te laten.
En ze willen dat ik stop met mijn baantje. Ik ook.
School en werk is nu te veel voor mij.
Mijn ouders moesten best wel huilen en zeiden dat ze het niet konden aanzien dat ik zo verdrietig ben.
Als je zo suïcidaal bent, is dat misschien een optie.
Of verhoging van je antidepressiva.
We willen liever geen overlijdensbericht lezen ...
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ja, is behoorlijk klote. Vooral omdat ik dan echt de controle op mezelf verlies en helemaal niet meer normaal kan nadenkenquote:
[..]
goede actie van je ouders en fijn dat je donderdag al terecht kunt!
en als jij en je ouders echt bang zijn dat je jezelf wat gaat aandoen is misschien dagbehandeling een optie? Dan ben je in ieder geval een aantal dagen per week overdag onder de pannen en misschien helpt het ook wat sneller (dat weet ik zelf verder niet, want heb geen ervaring ermee)
en sterkte joh, t is klote he, als je echt niet meer weet wat je moet met jezelf?
hopelijk helpt het je ook een beetje om hier van je af te mopperen
Mijn ouders willen liever niet dat ik opgenomen wordt, omdat dat volgens hen te veel stress geeft aan mij. Ze zeggen dat het daar net een gekkenhuis is, gegil en gehuil enzo.quote:Op woensdag 28 september 2011 15:51 schreef Madame_Paon het volgende:
[..]
Vat dit niet verkeerd op, maar heb je al gedacht aan een opname?
Als je zo suïcidaal bent, is dat misschien een optie.
Of verhoging van je antidepressiva.
We willen liever geen overlijdensbericht lezen ...
Mijn antidepressiva zijn al op zijn hoogst
Ik ben vandaag erg moe. Alsof ik elk moment in slaap kan vallen
Knuffel voor jullie
Twiddel
Ik zit ook op de maximale dosis antidepressiva.
Het hangt ook van de afdeling af waar je zit. Ze zetten vaak mensen met soortgelijke problematiek bij elkaar. Zo ging het een aantal jaar geleden in ieder geval wel bij mij. Ik kwam gelukkig op een afdeling terecht met rustige mensen met soortgelijke problemen (een afdeling voor autisme, schizofrenie & psychoses).
Het hangt ook van de afdeling af waar je zit. Ze zetten vaak mensen met soortgelijke problematiek bij elkaar. Zo ging het een aantal jaar geleden in ieder geval wel bij mij. Ik kwam gelukkig op een afdeling terecht met rustige mensen met soortgelijke problemen (een afdeling voor autisme, schizofrenie & psychoses).
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Vrijdag volgende week een eerste afspraak met een psychiater. Mij huisarts wilde niet zomaar pillen gaan voorschrijven, zit wel wat in natuurlijk. Ik ben er behoorlijk bang voor, zowel voor iemand die in m'n hoofd gaat wroeten, als voor medicatie. gezien wat je leest over de bijwerkingen...maar ik ben zo moe. Zo moe van het zelf proberen op te lossen, van thuiskomen en op de bank zitten huilen omdat ik gewoon niet verder wil. Moe van die aandrang om me naar beneden te gooien als ik ergens hoog sta. Wat ik nu weglieg als hoogtevrees. Gewoon zo moe.
Vangoghfan, Sterkte, Je zult er wel ervaring mee hebben maar therapie is voor mij soms echt een openbaring! En op andere dagen is het echt heel slopend en zwaar!
Ik heb vandaag even een slechte dag, Veel bezig met andermans problemen en loslaten gaat heel moeilijk op het moment, En ik wil me er niet mee bezig houden maar ik wil ook zo graag eens even rust! Ik wordt gek van mezelf op het moment.
Vandaag ook bij de huisarts geweest en ik krijg zeer waarschijnlijk buisjes!
Ik heb vandaag even een slechte dag, Veel bezig met andermans problemen en loslaten gaat heel moeilijk op het moment, En ik wil me er niet mee bezig houden maar ik wil ook zo graag eens even rust! Ik wordt gek van mezelf op het moment.
Vandaag ook bij de huisarts geweest en ik krijg zeer waarschijnlijk buisjes!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Herkenbaar gevoel.quote:
Vrijdag volgende week een eerste afspraak met een psychiater. Mij huisarts wilde niet zomaar pillen gaan voorschrijven, zit wel wat in natuurlijk. Ik ben er behoorlijk bang voor, zowel voor iemand die in m'n hoofd gaat wroeten, als voor medicatie. gezien wat je leest over de bijwerkingen...maar ik ben zo moe. Zo moe van het zelf proberen op te lossen, van thuiskomen en op de bank zitten huilen omdat ik gewoon niet verder wil. Moe van die aandrang om me naar beneden te gooien als ik ergens hoog sta. Wat ik nu weglieg als hoogtevrees. Gewoon zo moe.
Ik ben WEER te hyper om te slapen godverdegodver.
Ik weet het allemaal niet meer. Probeer mezelf overeind te houden, niet depressief te worden, maar ik geloof dat dat nog slechter voor me is dan gewoon maar toe te laten om me kut te voelen. Dan slaap ik tenminste nog.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik ben veel te bang om dat te doen. Tijdens m'n burn out heb ik een week in de tuin gezeten, en vroeg mezelf serieus af of ik ooit wel weer uit die tuinstoel kon komen, dat ik een kop thee kan zetten zonder dat het me zo uitput dat ik een paar uur op de bank moet liggen. Ik ben veel te bang dat ik daar weer in wegzink. Aan de andere kant, ik was toen te moe om depressief te zijn, in vergelijking met wat er nu gebeurt. Maar goed, ik heb volgende week een afspraak dus met de psych, en ga daar medicijnen vragen, de huisarts wilde liever niet zelf gaan voorschrijven voor het geval de psych een ander medicijn beter vond.quote:
[..]
Probeer mezelf overeind te houden, niet depressief te worden, maar ik geloof dat dat nog slechter voor me is dan gewoon maar toe te laten om me kut te voelen. Dan slaap ik tenminste nog.
Het is mijn eerste keer dat ik op deze manier hulp ga zoeken, ik heb een paar sessies met een psychologg gehad, maar daar kreeg ik ruzie mee, en ik ben indertijd onderzocht of ik suicidaal ben, maar daar zij men dat het allemaal aan de burn out lag. Dus misschien ben ik te snel weer gaan werken, en moet ik (eindelijk) eens goed behandeld worden voor die burn out. Ik weet het ook allemaal niet meer nu.
Te bang om depressief te worden? Of wat bedoel je?quote:
[..]
Ik ben veel te bang om dat te doen. Tijdens m'n burn out heb ik een week in de tuin gezeten, en vroeg mezelf serieus af of ik ooit wel weer uit die tuinstoel kon komen, dat ik een kop thee kan zetten zonder dat het me zo uitput dat ik een paar uur op de bank moet liggen. Ik ben veel te bang dat ik daar weer in wegzink. Aan de andere kant, ik was toen te moe om depressief te zijn, in vergelijking met wat er nu gebeurt. Maar goed, ik heb volgende week een afspraak dus met de psych, en ga daar medicijnen vragen, de huisarts wilde liever niet zelf gaan voorschrijven voor het geval de psych een ander medicijn beter vond.
Het is mijn eerste keer dat ik op deze manier hulp ga zoeken, ik heb een paar sessies met een psychologg gehad, maar daar kreeg ik ruzie mee, en ik ben indertijd onderzocht of ik suicidaal ben, maar daar zij men dat het allemaal aan de burn out lag. Dus misschien ben ik te snel weer gaan werken, en moet ik (eindelijk) eens goed behandeld worden voor die burn out. Ik weet het ook allemaal niet meer nu.
Ik ben daar ook bang voor. Nu kan ik nog n beetje normaal voor mezelf zorgen enzo, dat kost dan teveel moeite. Elke dag een gevecht om te zorgen voor eten, de was, mijn huis opgeruimd te houden
Maar zoals het nu gaat is ook niks.
Wel goed van je om hulp te gaan zoeken. Hoop dat je jezelf nu goed door alles heen kunt helpen. Burnout heeft volgens mij een goed genezingsproces nodig. Uitrusten, jezelf leren begrijpen, je grenzen leren kennen... sterkte alvast
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Bang om deze keer niet meer overeind te komen. Bang om in de auto te zitten en het zo niet te zien zitten dat ik tegen een boom aanstuur. Ik ben best wel bang op het moment. Mischien is dat wel wat behandeld moet worden. Bang zijn.
Ik vind het wel positief dat je nog angst hebt om dood te gaanquote:
Bang om deze keer niet meer overeind te komen. Bang om in de auto te zitten en het zo niet te zien zitten dat ik tegen een boom aanstuur. Ik ben best wel bang op het moment. Mischien is dat wel wat behandeld moet worden. Bang zijn.
.Dan vind je je leven dus toch nog wat waard!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ja en nee. Wel bang om dood te gaan, maar meer voor het effect dat het op m'n gezin zou hebben. Dood zijn, is iets wat ik geregeld wel zie zitten. Maar mischien is dat helemaal niet zo erg, als ik nu denk. Ik denk dat het gezond zou zijn om meer afstand van de dood te hebben dan ik nu heb. Maar die vraag zal ik maar aan de professionals over laten volgende week.
ik zit op dit moment thuis met een burnout en ik herken die angst heel goed, in het begin ging ik ook niet alleen over straat uit angst, ik zag geen gevaar en ben 2 of 3 keer gewoon een druk kruispunt op gefietst terwijl ik rood had, ik wilde niet dood maar zag gewoon geen gevaar en opletten was te vermoeiend! nu durf en kan ik 9 van de 10 keer wel weer alleen, wat ik ervaar is dat ik heel veel rust nodig heb en vooral moet leren om mijn eigen grenzen aan te geven en mij vooral niet te druk maken om zaken die de mijne niet zijn!
ik was bang om mijn baan kwijt te raken en voelde druk naar de werkgever toe, en nu heb ik vorige week gehoord dat ik idd ontslagen wordt en ik ben sindsdien een stuk rustiger, voor mijn gevoel krijg ik nu echt de tijd om beter te worden, en ben ik ook klaar om de strijd met mezelf aan te gaan! met hulp van mijn fantastische psych kom ik er ook zeker weer bovenop, beter en sterker dan ooit tevoren!
ik heb wel geleerd dat n burnout niet alleen voor oudere mensen is maar vooral voor mensen die altijd doorgaan en klaarstaan voor anderen!
en als we elkaar blijven steunen komt het met ons allemaal wel goed!
ik was bang om mijn baan kwijt te raken en voelde druk naar de werkgever toe, en nu heb ik vorige week gehoord dat ik idd ontslagen wordt en ik ben sindsdien een stuk rustiger, voor mijn gevoel krijg ik nu echt de tijd om beter te worden, en ben ik ook klaar om de strijd met mezelf aan te gaan! met hulp van mijn fantastische psych kom ik er ook zeker weer bovenop, beter en sterker dan ooit tevoren!
ik heb wel geleerd dat n burnout niet alleen voor oudere mensen is maar vooral voor mensen die altijd doorgaan en klaarstaan voor anderen!
en als we elkaar blijven steunen komt het met ons allemaal wel goed!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Nou heb je gelijk mijn grootste probleem te pakken waarschijnlijk.quote:
en mij vooral niet te druk maken om zaken die de mijne niet zijn!
in dat geval kunnen we elkaar een hand geven! mijn psych noemt het het atlassyndroom oftewel de hele wereld op je schouders nemen! het afleren gaat met vallen en opstaan maar als ik een keer iets niet doe voor die ander voel ik me wel goed!quote:
[..]
Nou heb je gelijk mijn grootste probleem te pakken waarschijnlijk.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik heb meer de neiging om me nu al druk te maken over wat er volgende week allemaal theoretisch zou kunnen gebeuren. En wat ik daar van zou vinden als het zou gebeuren. Doodmoe wordt je er van.
hoi spiegelbeeldquote:
Ik heb meer de neiging om me nu al druk te maken over wat er volgende week allemaal theoretisch zou kunnen gebeuren. En wat ik daar van zou vinden als het zou gebeuren. Doodmoe wordt je er van.
klote he
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Het grappige is, dat ik zo druk in mezelf bezig ben met me druk te maken over wat zou kunnen gebeuren, dat ik in het hier en nu heel erg impulsief lijk. Mensen denken voortdurend dat ik alles in een opwelling doe, en me over heel weinig druk maak.
Ik ben bijvoorbeeld al drie maanden bezig me druk te maken over het feit dat m'n APK in december verloopt, en dat ik dan waarschjnlijk een andere tweedehands moet opscharrelen. Tegen december heb ik dwangmatig al zoveel keren op autosites gekeken, dat ik waarschijnlijk binnen een uur of twee op een zaterdag een andere auto zal hebben gekocht. Iedereen zal me aankijken en denken van 'Jezus die jongen beslist ook snel'.
Ik ben bijvoorbeeld al drie maanden bezig me druk te maken over het feit dat m'n APK in december verloopt, en dat ik dan waarschjnlijk een andere tweedehands moet opscharrelen. Tegen december heb ik dwangmatig al zoveel keren op autosites gekeken, dat ik waarschijnlijk binnen een uur of twee op een zaterdag een andere auto zal hebben gekocht. Iedereen zal me aankijken en denken van 'Jezus die jongen beslist ook snel'.
Dat klinkt bekend, ook dat van de auto (mijn auto was vorige week naar de apk), kan me zo druk om iets maken dat ik me echt ziek voel!quote:
Ik heb meer de neiging om me nu al druk te maken over wat er volgende week allemaal theoretisch zou kunnen gebeuren. En wat ik daar van zou vinden als het zou gebeuren. Doodmoe wordt je er van.
Pff. Ben naar de psychiologe geweest, ze gaat met de psychiater overleggen hoe het nu moet.
Aangezien ik dwanggedachten heb, ik slecht slaap en mezelf van kant wil maken.
Mijn ogen prikken (heb voor het eerst lenzen in ) en ben erg moe.
Hoe is het met jullie?
Aangezien ik dwanggedachten heb, ik slecht slaap en mezelf van kant wil maken.
Mijn ogen prikken (heb voor het eerst lenzen in
) en ben erg moe. Hoe is het met jullie?
Twiddel
@summerbird
Goesd dat de hulp op gang begint komen.
Hier gaat het dubbel ik ben echt veel te onrustig mede doordat ik afgelopen dagen teveel prikkels binnen krijg en ik moeite heb met ze verwerken en in de juiste hokjes plaatsen!
Goesd dat de hulp op gang begint komen.
Hier gaat het dubbel ik ben echt veel te onrustig mede doordat ik afgelopen dagen teveel prikkels binnen krijg en ik moeite heb met ze verwerken en in de juiste hokjes plaatsen!
@Summerbird hoop dat je de goede hulp snel krijgt, goed dat je er voor open staat!
Zo herkenbaar van die prikkels...alleen hoe werkt het bij julie? Aan de ene kant ben ik extreem gevoelig voor geluid. TV aan, in de woonkamer, op de bank, en toch hoor ik dat de kraan in de keuken drupt, en MOET dan opstaan om hem uit te zetten. Die geluidsprikkel kan ik niet hebben.
Maar als ik thuis achter de PC zit heb ik wel altijd minstens drie verschillende websites open, en het liefst de TV aan tegelijk. Dat stoort me dan niet, het is meer een geluidscoconnetje.
Dat slaat eigelijk nergens op. Want eerlijk gezegd vind ik de wereld veels te luidruchtig, te druk. Ik wil volgens jaar op vakantie naar Denemarken of Zweden, rondfietsen met een tent omdat het daar zo lekker leeg is (hoop ik). Waarom moet ik dan toch die TV aan thuis?
Hoe verwerk jij je indrukken cafpow?
Zo herkenbaar van die prikkels...alleen hoe werkt het bij julie? Aan de ene kant ben ik extreem gevoelig voor geluid. TV aan, in de woonkamer, op de bank, en toch hoor ik dat de kraan in de keuken drupt, en MOET dan opstaan om hem uit te zetten. Die geluidsprikkel kan ik niet hebben.
Maar als ik thuis achter de PC zit heb ik wel altijd minstens drie verschillende websites open, en het liefst de TV aan tegelijk. Dat stoort me dan niet, het is meer een geluidscoconnetje.
Dat slaat eigelijk nergens op. Want eerlijk gezegd vind ik de wereld veels te luidruchtig, te druk. Ik wil volgens jaar op vakantie naar Denemarken of Zweden, rondfietsen met een tent omdat het daar zo lekker leeg is (hoop ik). Waarom moet ik dan toch die TV aan thuis?
Hoe verwerk jij je indrukken cafpow?
overprikkeling is een raar iets inderdaad! het voorbeeld met de kraan herken ik wel, en toch raak ik op dit moment het meest overprikkeld door menselijk gekakel! als er meer dan 4 mensen in een ruimte aan het kakelen zijn dan is dat te druk 1 op 2 gaat eigenlijk nog het beste, terwijl ik op msn met 5 mensen tegelijk kan ouwehoeren maar dan hoor ik ze natuurlijk niet! voor mij werkt afstand nemen het beste, gewoon even weg lopen en terug trekken
S. 2014
J. 2016
J. 2016
ik herken dat wel hoor, 10 websites open maar snel overprikkeld zijn door andere dingen.
geluiden kan ik hoe dan ook niet tegen. (behalve als het mijn ipod is, tegen het gekakel van mensen in de tram/bus/metro/trein). thuis staat nooit de radio aan, en nooit muziek aan. tenzij ik echt niks doe.
pff ik ben nog steeds zo depri en moedeloos. klotezooi. vanmorgen bij de arbo geweest, ik weer janken daar natuurlijk dat ik alles zo vreselijk zat ben. ik moet nu eigenlijk iets voor mijn werk doen maar het lukt me niet. geloof dat ik liever ff naar buiten ga ofzo. (nja ok liever besta ik niet meer maar ja dat is geen optie vind ik, dus dan maar proberen wat leuks te doen)
geluiden kan ik hoe dan ook niet tegen. (behalve als het mijn ipod is, tegen het gekakel van mensen in de tram/bus/metro/trein). thuis staat nooit de radio aan, en nooit muziek aan. tenzij ik echt niks doe.
pff ik ben nog steeds zo depri en moedeloos. klotezooi. vanmorgen bij de arbo geweest, ik weer janken daar natuurlijk dat ik alles zo vreselijk zat ben. ik moet nu eigenlijk iets voor mijn werk doen maar het lukt me niet. geloof dat ik liever ff naar buiten ga ofzo. (nja ok liever besta ik niet meer maar ja dat is geen optie vind ik, dus dan maar proberen wat leuks te doen)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
gekakel ja...ik werk de laatste jaren eigenlijk haast alleen maar in kantoortuinen, waar je je eigen werk probeert te doen terwijl er iets verderop iemand in een telefoon zit te brullen (conference call met het buitenland), een stel designers en programeurs aan het ruzie maken zijn hoe iets gebouwd moet worden, en de hele tijd mensen aan en af lopen en overleggen. Of eens uitgebreid Ajax gaan bespreken...Ik kan dan echt niets meer, en moet dat dan op de 1 of andere manier camoufleren.
Me terugtrekken kan helaas niet altijd. Volgens mij zouden bedrijven flink kunnen besparen op de kosten van overspannen werknemers / burn outs, als ze eens wat meer moeite deden om een beter kantoorklimaat te hebben. Maar ja, dat kost direct geld, en preventie is lange termijn kosten, dus dat gebeurt niet...
Me terugtrekken kan helaas niet altijd. Volgens mij zouden bedrijven flink kunnen besparen op de kosten van overspannen werknemers / burn outs, als ze eens wat meer moeite deden om een beter kantoorklimaat te hebben. Maar ja, dat kost direct geld, en preventie is lange termijn kosten, dus dat gebeurt niet...
Hoi spiegelbeeld. Laten we elkaar daar maar goed aan herinneren hier.quote:
(nja ok liever besta ik niet meer maar ja dat is geen optie vind ik
Zoooo herkenbaar! Enigste wat een beetje helpt bij mij is een koptelefoon op te zetten, maja dan hoor ik t weer niet als mensen me wat vragen
Hier gaat t af en aan, soms momenten dat t goed gaat, maar meer dat ik weer neerslachtig ben of gewoon opgefokt, dan is echt alles teveel, zelfs de zon helpt dan niet. Dadelijk weer naar de psycholoog, hopelijk dreunt ze nu niet teveel door op t emdr, soms wil ik gewoon me ei ff kwijt en dan is zoiets irritant.
Hier gaat t af en aan, soms momenten dat t goed gaat, maar meer dat ik weer neerslachtig ben of gewoon opgefokt, dan is echt alles teveel, zelfs de zon helpt dan niet. Dadelijk weer naar de psycholoog, hopelijk dreunt ze nu niet teveel door op t emdr, soms wil ik gewoon me ei ff kwijt en dan is zoiets irritant.
Hihi....quote:
[..]
Hoi spiegelbeeld. Laten we elkaar daar maar goed aan herinneren hier.
Ik word eigenlijk van dat mooie weer nog depressiever. Dan wil ik eigenlijk naar buiten, maar zie jezelf maar eens zover te krijgen als je je zo
voelt. Ga zo maar proberen naar de ah te lopen. En naar een vriendin waar ik nog wat in de bus moet doen.
Eerst eten en kattenbakken scheppen
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Yep Murmeli, maar wat ze zeggen is waar, van buiten zijn voel je je beter.
Maar dat heeft z'n grenzen helaas. Ik fiets in de zomer regelmatig tochten van 100km, want je ziet overal studies dat bewegen goed is tegen depressies. Van die blije studies waar 90 van de 100 depressieve mensen van de pillen af gingen als ze een half uurtje per dag in het park liepen. Fijn voor die controlegroep, maar zo werkt het bij mij niet altijd helaas! Als ik bezig ben voel ik me wel blij...maar zodra ik iets teveel doe, schiet ik weer net zo hard in een depressie omdat ik de kracht die nodig is om een beetje blij te blijven weggefietst heb! Dus het is heel erg uitkijken met bewegen. Niet bewegen is slecht, teveel is ook gevaarlijk.
Maar dat heeft z'n grenzen helaas. Ik fiets in de zomer regelmatig tochten van 100km, want je ziet overal studies dat bewegen goed is tegen depressies. Van die blije studies waar 90 van de 100 depressieve mensen van de pillen af gingen als ze een half uurtje per dag in het park liepen. Fijn voor die controlegroep, maar zo werkt het bij mij niet altijd helaas! Als ik bezig ben voel ik me wel blij...maar zodra ik iets teveel doe, schiet ik weer net zo hard in een depressie omdat ik de kracht die nodig is om een beetje blij te blijven weggefietst heb!
Dus het is heel erg uitkijken met bewegen. Niet bewegen is slecht, teveel is ook gevaarlijk.
Ik reageer nu even heel kort, ivm teveel prikkels en vermoeidheid.
Ik weet eigenlijk totaal niet hoe ik met prikkels omga. Eigenlijk rel intuïtief.
Het beste voorbeeld is afgelopen woensdag hebben we project les gehad, en dat loopt communicatief zeer slecht in mijn ogen, en voor mij zijn de gevolgen dus nog erger vooral omdat ik ook nog autisme heb.
Maar woensdag hadden we afgesproken tijdens 2 tussenuren aan het project te werken maar er ia die dag dus geen overle geweest en 1 persoon ging alles lopen te verbeteren naar hoe hij vond dat moest, zonder dit aan te geven en te overleggen. En toen is er een discussie ontstaan waarop ik echt mega overprikkeld was. Ik wist dat ik toen erna nog les had en ben toen zonder iets te zeggen met tig emoties door elkaar weggelopen. En ik weer dat dit niet professioneel is maar soms moet ik wel voor mezelf opkomen en dot soort vries ondernemen want anders kan ik later op die dag geen les meer volgen vanwege de prikkels.
Eigenlijk is het bij in het gedrag te merken, bijvoorbeeld meer of minder isoleren van de rest.
Straks of morgen ga ik een mail sturen naar de projectleden en docent waarin ik dit gewoon heel eerlijk aangeef.
Ik weet eigenlijk totaal niet hoe ik met prikkels omga. Eigenlijk rel intuïtief.
Het beste voorbeeld is afgelopen woensdag hebben we project les gehad, en dat loopt communicatief zeer slecht in mijn ogen, en voor mij zijn de gevolgen dus nog erger vooral omdat ik ook nog autisme heb.
Maar woensdag hadden we afgesproken tijdens 2 tussenuren aan het project te werken maar er ia die dag dus geen overle geweest en 1 persoon ging alles lopen te verbeteren naar hoe hij vond dat moest, zonder dit aan te geven en te overleggen. En toen is er een discussie ontstaan waarop ik echt mega overprikkeld was. Ik wist dat ik toen erna nog les had en ben toen zonder iets te zeggen met tig emoties door elkaar weggelopen. En ik weer dat dit niet professioneel is maar soms moet ik wel voor mezelf opkomen en dot soort vries ondernemen want anders kan ik later op die dag geen les meer volgen vanwege de prikkels.
Eigenlijk is het bij in het gedrag te merken, bijvoorbeeld meer of minder isoleren van de rest.
Straks of morgen ga ik een mail sturen naar de projectleden en docent waarin ik dit gewoon heel eerlijk aangeef.
mja op zich wel. op het moment zelf ben ik dan wel blij maar zodra ik dan weer thuis ben dan voel ik de moed alweer in mijn schoenen zinkenquote:
Yep Murmeli, maar wat ze zeggen is waar, van buiten zijn voel je je beter.
Maar dat heeft z'n grenzen helaas. Ik fiets in de zomer regelmatig tochten van 100km, want je ziet overal studies dat bewegen goed is tegen depressies. Van die blije studies waar 90 van de 100 depressieve mensen van de pillen af gingen als ze een half uurtje per dag in het park liepen. Fijn voor die controlegroep, maar zo werkt het bij mij niet altijd helaas! Als ik bezig ben voel ik me wel blij...maar zodra ik iets teveel doe, schiet ik weer net zo hard in een depressie omdat ik de kracht die nodig is om een beetje blij te blijven weggefietst heb!
sja al die adviezen van mensen hoe je van depressies afkomt... dat is "leuk" voor als je een tijdelijke depressie hebt doordat er bijvoorbeeld een keer wat mis is gegaan in je leven (om maar even wat te noemen,je hebt je baan verloren en bent daardoor in een depressie geraakt. sja dan moet je de moed weer zien te krijgen om overeind te krabbelen, en als dat lang genoeg lukt om weer een baan te krijgen of wat ook, dan raak je weer in die positieve flow die je heel je leven al gehad hebt en dan is het allemaal wel weer te doen of misschien zelfs weer helemaal goed), maar als je je hele leven al af en aan depressief bent? ik weet niet wat je daaraan moet doen. Wist ik het maar, dan deed ik het wel
(ik wil hiermee trouwens een depressie tgv verliezen van een baan niet bagatelliseren, ik geef hiermee alleen het verschil aan tussen een tijdelijke depressie en een depressief karakter)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Met dit vind ik dat je compleet gelijk hebt. Ik kan me voor zover ik me kan herinneren bedenken dat ik rond mijn 12e voor het eerst "officieel" in een depressie ben beland, en mogelijk zelfs eerder al. En sindsdien gaat het constant met ups and downs, en het is gewoon heel lastig om hier grip op te krijgen, en op bepaald moment kan die depressie juist verergerd worden doordat je weet dat het kan goed kan gaan maar dit meestal maar tijdelijk is.quote:
[..]
mja op zich wel. op het moment zelf ben ik dan wel blij maar zodra ik dan weer thuis ben dan voel ik de moed alweer in mijn schoenen zinken
sja al die adviezen van mensen hoe je van depressies afkomt... dat is "leuk" voor als je een tijdelijke depressie hebt doordat er bijvoorbeeld een keer wat mis is gegaan in je leven (om maar even wat te noemen,je hebt je baan verloren en bent daardoor in een depressie geraakt. sja dan moet je de moed weer zien te krijgen om overeind te krabbelen, en als dat lang genoeg lukt om weer een baan te krijgen of wat ook, dan raak je weer in die positieve flow die je heel je leven al gehad hebt en dan is het allemaal wel weer te doen of misschien zelfs weer helemaal goed), maar als je je hele leven al af en aan depressief bent? ik weet niet wat je daaraan moet doen. Wist ik het maar, dan deed ik het wel
(ik wil hiermee trouwens een depressie tgv verliezen van een baan niet bagatelliseren, ik geef hiermee alleen het verschil aan tussen een tijdelijke depressie en een depressief karakter)
Maar goed ik ga nu slapen, want ben echt compleet bekaf, en het enige waar ik aan kan denken is slapen.
En ik deze rotweek wil vergeten!
Knuffel voor cafpow
(ik noem Jou in gedachten altijd kattenpootje, omdat je die kat als ava hebt en cafpow doet denken aan cat en paw.... dusssss.... ik ben raar denk ik)
(ik noem Jou in gedachten altijd kattenpootje, omdat je die kat als ava hebt en cafpow doet denken aan cat en paw.... dusssss.... ik ben raar denk ik)
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb ook een depressief karakter maar ik dwing mezelf om wat van het leven te maken omdat er anders ook geen zak aan is.
Ik probeer mezelf ook te dwingen het vol te houden en het van de positieve kant te bekijken, maar dat gaat wel een beetje lastig als je bijna niks kunt.quote:
Ik heb ook een depressief karakter maar ik dwing mezelf om wat van het leven te maken omdat er anders ook geen zak aan is.
Ik wou dat je met wilskracht alles kon bereiken, zoals veel mensen lijken te denken, maar helaas werkt het lang niet altijd zo ...
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ik denk dat je dat 'depressieve karakter' ook meer moet zien als zwaarmoedigheid / de neiging tot somberheid. Bij een depressie denk ik toch meer aan vaak het onvermogen hebben om plezier te ervaren, de kracht niet hebben om iets te ondernemen etc. En dus dat wilskracht veel minder een rol speelt.quote:
[..]
Ik probeer mezelf ook te dwingen het vol te houden en het van de positieve kant te bekijken, maar dat gaat wel een beetje lastig als je bijna niks kunt.
Ik wou dat je met wilskracht alles kon bereiken, zoals veel mensen lijken te denken, maar helaas werkt het lang niet altijd zo ...
Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.
Het kan alledrie bij een depressie voorkomen. Zwaarmoedigheid hoort sowieso bij een depressie.quote:
[..]
Ik denk dat je dat 'depressieve karakter' ook meer moet zien als zwaarmoedigheid / de neiging tot somberheid. Bij een depressie denk ik toch meer aan vaak het onvermogen hebben om plezier te ervaren, de kracht niet hebben om iets te ondernemen etc. En dus dat wilskracht veel minder een rol speelt.
Dat is wel vervelend, ja.quote:
Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.
Bij mij is het jammer genoeg zo dat ik naast een depressie nog veel meer klachten heb, en dus op dagen dat ik me best goed voel nog steeds niet zoveel kan doen.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ja ok, dat snap ik. Je hebt er 'gewoon' meer aanleg voor en in veel gevallen zie je ook dat het meerdere keren terugkomt. Heel vervelend, indeed.quote:
Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.
Alledrie?quote:
Het kan alledrie bij een depressie voorkomen. Zwaarmoedigheid hoort sowieso bij een depressie.
Ik bedoelde zwaarmoedigheid als in de neiging tot somberheid, wat dus niet automatisch een depressie hoeft te betekenen.
Alledrie: zwaarmoedigheid, onvermogen om plezier te beleven en geen kracht hebben om iets te ondernemen.quote:
[..]
Alledrie?
Ik bedoelde zwaarmoedigheid als in de neiging tot somberheid, wat dus niet automatisch een depressie hoeft te betekenen.
Maar een depressieve aanleg is sowieso echt waardeloos. Er hoeft maar één ding te gebeuren of je belandt weer in een (zware) depressie.
Ik heb de maximale dosering antidepressiva, en voel dus meestal niks.
Maar ik heb momenten waarop ik me alsnog verschrikkelijk voel.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ja, die 3 dingen zijn sowieso kenmerkend. Gelukkig kan de mate van aanleg nog wel verschillen; het is niet zo dat iedereen met een recidiverende depressieve stoornis iedere keer bij een tegenslag in een ellendige depressie belandt.quote:
[..]
Alledrie: zwaarmoedigheid, onvermogen om plezier te beleven en geen kracht hebben om iets te ondernemen.
Maar een depressieve aanleg is sowieso echt waardeloos. Er hoeft maar één ding te gebeuren of je belandt weer in een (zware) depressie.
Ik heb de maximale dosering antidepressiva, en voel dus meestal niks.
Maar ik heb momenten waarop ik me alsnog verschrikkelijk voel.
Nee, dat klopt wel. Als het leven bij mij op meerdere gebieden meezit (bijv: werk loopt lekker en ik heb ofwel een leuke relatie ofwel ben happy aan het vrijgezellen en ik hoef mijn huis niet te verbouwen) dan kan er wel wat misgaan zonder dat ik een vette dip krijg. Maar aangezien werk bij mij meestal nogal een drama is, is die basis niet zo stabiel, en val ik vrij snel om.quote:
[..]
Ja, die 3 dingen zijn sowieso kenmerkend. Gelukkig kan de mate van aanleg nog wel verschillen; het is niet zo dat iedereen met een recidiverende depressieve stoornis iedere keer bij een tegenslag in een ellendige depressie belandt.
En ertegen vechten gaat ook niet echt goed, omdat ik dat op de verkeerde manier doe (gevoel wegdrukken) en dan ga ik ook raar doen (agressief/opgefokt worden).
Maar een vriendin zei gisteren tegen mij dat ik eens moet zorgen dat dat werk minder een probleem wordt (dus iets leuks zoeken, desnoods een nieuwe studie oppakken), en daar heeft ze wel gelijk in. Ik weet alleen niet wat. Heb al wat mislukte pogingen gedaan en op een gegeven moment houd ik het dan niet meer vol. (en loopbaanadviesgebeuren werkt tot nu toe ook niet)
En geluk uit andere dingen halen, maar waaruit? Ik vind niet zo gauw iets langdurig leuk. (adhd hebben helpt niet mee geloof ik. Hoewel het wel helpt om dingen te doen soms)
Een paar dagen geleden zat ik met een vriendin te denken over werk (zij haat haar werk ook) en ik bedacht dat we rijk zouden moeten kunnen worden met cynisch, sarcastisch en negatief zijn. Hihihi.....
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
als ik dit zo lees dan vraag ik me af of ik hier wel hoor, ik heb een burnout en voel me daardoor soms zwaarmoedig maar kan gelukkig nog wel veel lol uit mijn leven halen!
een dikke knuffel voor jullie!
een dikke knuffel voor jullie!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Als je hier dingen leest of kunt opschrijven waar je blij van wordt dan zit je hier prima.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
tuurlijk pas je er hier wel bij. Want somberheid ed. zijn een van symptomen die bij een depressie voor kunnen komen.quote:
als ik dit zo lees dan vraag ik me af of ik hier wel hoor, ik heb een burnout en voel me daardoor soms zwaarmoedig maar kan gelukkig nog wel veel lol uit mijn leven halen!
een dikke knuffel voor jullie!
En we zijn er hier om elkaar te steunen en als 1 iemand toevallig geen depressie heeft, tja dan is het ook niet erg. Zolang er in dit topic maar normaal met elkaar omgegaan kan worden.
zometeen n huis vol mensen, zie er een beetje tegenop! hoop gekakel natuurlijk weer!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Allereerst een enorme knuffel en kus voor iedereen hier
Ik voel me goed. Echt goed. Blij en vrolijk.
De medicatie slaat aan.
Of ik ben helemaal stoned van alle medicijnen, kan ook.
Ik ben vandaag naar de stad geweest. De jas gekocht die ik al zo lang wil. Een nieuwe tas gekocht voor mijn camera met een extra batterij en een statiefje.
En daarna ben ik een visje gaan eten.
Ik ben nog steeds hondsmoe maar ben eindelijk eens blij
Ik voel me goed. Echt goed. Blij en vrolijk.
De medicatie slaat aan.
Of ik ben helemaal stoned van alle medicijnen, kan ook.
Ik ben vandaag naar de stad geweest. De jas gekocht die ik al zo lang wil. Een nieuwe tas gekocht voor mijn camera met een extra batterij en een statiefje.
En daarna ben ik een visje gaan eten.
Ik ben nog steeds hondsmoe maar ben eindelijk eens blij
Twiddel
Succes gewoonmezelf hopelijk valt het mee met de drukte, kan je het aardig hebben allemaal.
Summer2bird, wat een omslag. Wat voor medicatie heb je dan?
Meestal duurt een AD wel een paar weken voor je er effect van merkt...
Net dutje gedaan, heerlijk...
hopelijk valt het mee met de drukte, kan je het aardig hebben allemaal.Summer2bird, wat een omslag. Wat voor medicatie heb je dan?
Meestal duurt een AD wel een paar weken voor je er effect van merkt...
Net dutje gedaan, heerlijk...
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik slik nu Risperdal en Cymbalta.quote:
Succes gewoonmezelf
Summer2bird, wat een omslag. Wat voor medicatie heb je dan?
Meestal duurt een AD wel een paar weken voor je er effect van merkt...
Net dutje gedaan, heerlijk...
Twiddel
@Nijna, geeft niet dat je het niet kan bijbenen. En neem gewoon je tijd! En een dutje ga ik zo ook doen
@summerbird, wat fijn dat je wat beter voelt. Let wel op dat je niet helemaal het andere extreem ingaat (dus overmoedig ed. ). Maar gewoon lekker zo houden zou ik zeggen!
hier ben ik weer hyper...mede doordat er een tv in huis kapot is gegaan namelijk die van mijn moeders kamer. En aangezien ik redelijk technisch ingesteld mag ik weer een aantal "goede" modellen opzoeken en dan kijken we er samen naar. En dat soort vind ik gewoon zo leuk
Dat als het aan mij lag en de economiche situatie niet zou uitmaken zouden de tv's en apparaten iedere dag kapot mogen gaan
Verder ook last van spanning en zenuwen doordat een project niet goed loopt op school en ik heir gewoon wat van ga zeggen per mail...en ik toch zenuwen heb hoe men dat gaat opnemen.
En verder ben ik gewoon druk..en ik heb nu een verklaring van de psycholoog gekregen voor school, zodat er voorzieningen getroffen kunnen worden alleen staat er 1 typfout in en staat mijn voornaam verkeerd geregistreerd dus moet ik dat laten aanpassen, maar daarna word er rekening gehouden met wat licht afwijkend gedrag en extra tentamentijd ivm. autisme...omdat ik nooit kort kan antwoorden ipv. met 1 zin antwoorden antwoord ik meestal met 10 zinnen 
@summerbird, wat fijn dat je wat beter voelt. Let wel op dat je niet helemaal het andere extreem ingaat (dus overmoedig ed. ). Maar gewoon lekker zo houden zou ik zeggen!
hier ben ik weer hyper...mede doordat er een tv in huis kapot is gegaan namelijk die van mijn moeders kamer. En aangezien ik redelijk technisch ingesteld mag ik weer een aantal "goede" modellen opzoeken en dan kijken we er samen naar. En dat soort vind ik gewoon zo leuk
Dat als het aan mij lag en de economiche situatie niet zou uitmaken zouden de tv's en apparaten iedere dag kapot mogen gaan
Verder ook last van spanning en zenuwen doordat een project niet goed loopt op school en ik heir gewoon wat van ga zeggen per mail...en ik toch zenuwen heb hoe men dat gaat opnemen.
En verder ben ik gewoon druk..en ik heb nu een verklaring van de psycholoog gekregen voor school, zodat er voorzieningen getroffen kunnen worden
alleen staat er 1 typfout in en staat mijn voornaam verkeerd geregistreerd dus moet ik dat laten aanpassen, maar daarna word er rekening gehouden met wat licht afwijkend gedrag en extra tentamentijd ivm. autisme...omdat ik nooit kort kan antwoorden ipv. met 1 zin antwoorden antwoord ik meestal met 10 zinnen
Nooit gedacht dat ik hier ooit zou posten, voorheen zou ik hier niet gekomen zijn, maar nu voelt het eigenlijk wel even noodzakelijk voor mij. Ik weet ook niet zeker of ik hier al thuis hoor, maar toch wil ik even mijn verhaaltje kwijt, dat is wel even nodig.
Ik voel mezelf slecht, eigenlijk al zo'n jaar lang begin ik me depressief te voelen en het word steeds een beetje slechter. Ik ben 18 jaar, heb sinds 1,5 jaar eigenlijk geen vrienden meer over, nog nooit een vriendin gehad en ook amper contact met meiden. Ik heb gewoon geen leuk leven. Ik heb daarnaast enorme moeite met het uitkiezen van je juiste studie, ik heb wel havo afgerond, maar ben ondertussen al bij 2 opleidingen voortijdig gestopt. De laatste maanden heerst het gebrek aan sociale contact, motivatie voor alles wat ik moet doen en vooral ook het plezier. Ik heb wel een internetpsycholoog waarvan ik het nodige van opgestoken heb.
Mijn bezigheden zijn op dit moment een parttime baantje tot ik in februari waarschijnlijk een nieuwe studie ga volgen, daarnaast ga ik 4x in de week naar de sportschool en tennis ik ook nog 2x keer in de week. Dit alles is echter niet genoeg om me beter te laten voelen. Ik ga ook nooit uit, simpelweg vanwege het gebrek aan een vriendengroep. Ik ook niet echt van discotheken, maar kroegen waarin je elkaar nog goed kunt verstaan vind ik wel leuk, mits ik met de juiste mensen ben. Tegenwoordig zit dit er dus niet in. Daarnaast heb ik ook niet het idee dat het type meisje waar ik op val veel uit gaat, deze ben ik namelijk ook zelden tegengekomen in de tijd dat ik nog wel op stap ging. Ik ben echt geen sociale ramp, maar ik kom simpelweg zelden in de positie waarin ik de juiste mensen tegenkom, waar ik op voort kan borduren. En ook kom ik zelden een in de positie met een meisje te praten die ik echt leuk vind.
Ongeveer 1,5 jaar geleden had ik nog 2 vriendengroepen op de middelbare school en ging ik eigenlijk ook vaker leuke dingen doen en zowat elke week uit. Alleen voelde ik me op een begeven moment niet meer thuis bij deze vrienden, waardoor eigenlijk alles voor mij is verwaterd en deze vrienden op een begeven moment ook geen interesse meer in mij hadden. Om het maar even kort uit te leggen.
Ook heb ik het probleem dat ik mijn uiterlijk maar niet kan accepteren, ik vind mezelf gewoon niet knap en dit straal ik ook uit. Ik heb ongeveer met 3 meiden een date gehad, deze meiden vonden mij wel leuk, maar uiteindelijk ben ik bij alledrie de meiden afgewezen op mijn uiterlijk, wat mijn zelfbeeld niet ten goede komt. Veel mensen in mijn omgeving vinden me er overigens wel goed uitzien.
Ik ben een vrij rustig persoon, alleen als ik mezelf ergens echt thuisvoel kan ik ook heel druk en gezellig zijn. Verder ben ik altijd al vrij onzeker geweest, mijn uitstraling is ook nooit echt goed geweest en toch heb ik op het middelbare en ook op de basisschool altijd wel veel vrienden gehad. Ik heb al 6 jaar lang last van acne, wat een van de grootste tegenvallers in mijn leven is. Ik zit aan de roaccutane, dus hopelijk ben ik hier wel snel vanaf.
Een beetje een korte samenvatting van hoe ik ervoor sta, ik weet niet zeker of ik de situatie goed genoeg uitgelegd heb, maar dat merk ik wel. Eigenlijk had ik dit verhaaltje hier ook nooit willen posten en zie ik daar ook op tegen, maar ik dit moment moet ik gewoon even proberen of ik er wat nuttige reacties op kan krijgen. Het klinkt een beetje als het standaard 'Ik ben depressief' verhaaltje, waar al een groot aantal topics over gemaakt is, maar toch probeer ik het maar even. Ik zit nu eigenlijk op een leeftijd waarbij ik van het leven zou moeten genieten en mijn eigen weg zou moeten uitgaan, maar ik weet niet waar ik heen moet en op dit moment valt er gewoonweg niet genoeg te genieten voor mij. Ik heb maar besloten mijn verhaaltje in dit topic te plaatsen, en er geen nieuwe voor te openen, als dat niet goed is hoor ik het wel.
Ik voel mezelf slecht, eigenlijk al zo'n jaar lang begin ik me depressief te voelen en het word steeds een beetje slechter. Ik ben 18 jaar, heb sinds 1,5 jaar eigenlijk geen vrienden meer over, nog nooit een vriendin gehad en ook amper contact met meiden. Ik heb gewoon geen leuk leven. Ik heb daarnaast enorme moeite met het uitkiezen van je juiste studie, ik heb wel havo afgerond, maar ben ondertussen al bij 2 opleidingen voortijdig gestopt. De laatste maanden heerst het gebrek aan sociale contact, motivatie voor alles wat ik moet doen en vooral ook het plezier. Ik heb wel een internetpsycholoog waarvan ik het nodige van opgestoken heb.
Mijn bezigheden zijn op dit moment een parttime baantje tot ik in februari waarschijnlijk een nieuwe studie ga volgen, daarnaast ga ik 4x in de week naar de sportschool en tennis ik ook nog 2x keer in de week. Dit alles is echter niet genoeg om me beter te laten voelen. Ik ga ook nooit uit, simpelweg vanwege het gebrek aan een vriendengroep. Ik ook niet echt van discotheken, maar kroegen waarin je elkaar nog goed kunt verstaan vind ik wel leuk, mits ik met de juiste mensen ben. Tegenwoordig zit dit er dus niet in. Daarnaast heb ik ook niet het idee dat het type meisje waar ik op val veel uit gaat, deze ben ik namelijk ook zelden tegengekomen in de tijd dat ik nog wel op stap ging. Ik ben echt geen sociale ramp, maar ik kom simpelweg zelden in de positie waarin ik de juiste mensen tegenkom, waar ik op voort kan borduren. En ook kom ik zelden een in de positie met een meisje te praten die ik echt leuk vind.
Ongeveer 1,5 jaar geleden had ik nog 2 vriendengroepen op de middelbare school en ging ik eigenlijk ook vaker leuke dingen doen en zowat elke week uit. Alleen voelde ik me op een begeven moment niet meer thuis bij deze vrienden, waardoor eigenlijk alles voor mij is verwaterd en deze vrienden op een begeven moment ook geen interesse meer in mij hadden. Om het maar even kort uit te leggen.
Ook heb ik het probleem dat ik mijn uiterlijk maar niet kan accepteren, ik vind mezelf gewoon niet knap en dit straal ik ook uit. Ik heb ongeveer met 3 meiden een date gehad, deze meiden vonden mij wel leuk, maar uiteindelijk ben ik bij alledrie de meiden afgewezen op mijn uiterlijk, wat mijn zelfbeeld niet ten goede komt. Veel mensen in mijn omgeving vinden me er overigens wel goed uitzien.
Ik ben een vrij rustig persoon, alleen als ik mezelf ergens echt thuisvoel kan ik ook heel druk en gezellig zijn. Verder ben ik altijd al vrij onzeker geweest, mijn uitstraling is ook nooit echt goed geweest en toch heb ik op het middelbare en ook op de basisschool altijd wel veel vrienden gehad. Ik heb al 6 jaar lang last van acne, wat een van de grootste tegenvallers in mijn leven is. Ik zit aan de roaccutane, dus hopelijk ben ik hier wel snel vanaf.
Een beetje een korte samenvatting van hoe ik ervoor sta, ik weet niet zeker of ik de situatie goed genoeg uitgelegd heb, maar dat merk ik wel. Eigenlijk had ik dit verhaaltje hier ook nooit willen posten en zie ik daar ook op tegen, maar ik dit moment moet ik gewoon even proberen of ik er wat nuttige reacties op kan krijgen. Het klinkt een beetje als het standaard 'Ik ben depressief' verhaaltje, waar al een groot aantal topics over gemaakt is, maar toch probeer ik het maar even. Ik zit nu eigenlijk op een leeftijd waarbij ik van het leven zou moeten genieten en mijn eigen weg zou moeten uitgaan, maar ik weet niet waar ik heen moet en op dit moment valt er gewoonweg niet genoeg te genieten voor mij. Ik heb maar besloten mijn verhaaltje in dit topic te plaatsen, en er geen nieuwe voor te openen, als dat niet goed is hoor ik het wel.
@patrickpsv
Ik kan mezelf voor een groot deel terugzien in je verhaal.
Wat ik opmerk is dat je behoorlijk somber/depressief en eenzaam voelt.
Ik kan niet echt al te veel tips ofzo geven, ik ben dan ook geen deskundige.
Maar voor wat betreft het sociale geef je aan dat je moeite hebt om je ergens op je plek te voelen, enig idee waarom dat zo is.
En als je weet wanneer je je wel op je plek kan voelen zoek die plekken op.
Voor wat betreft meisjes kan ik niet veel zeggen het enige wat ik erover kan zeggen is hetzelfde als net bedenk waar je die meisjes die jou intereseren wel kan vinden. En maak je geen zorgen over dat je nog nooit een relatie hebt gehad ik ben 24 en heb ook nooit een relatie gehad.
Verder klink je als een vrij gevoelig en verlegen iemand, wat helemaal niet slecht hoeft te zijn!
Verder hoe loopt dat met die digitale psycholoog, is dat iets constant met regelmaat of gewoon wanneer jij het nodig hebt.
Want misschien is het handig om in echt behandeling te gaan, want dan kan je samen met iemand naar de oorzaken en gevolgen kijken en een oplossing zoeken met begeleiding.
Verder lijkt de situatie best wel op de mijne dus als je er behoefte aan hebt mag je altijd pm'en.
Ik kan mezelf voor een groot deel terugzien in je verhaal.
Wat ik opmerk is dat je behoorlijk somber/depressief en eenzaam voelt.
Ik kan niet echt al te veel tips ofzo geven, ik ben dan ook geen deskundige.
Maar voor wat betreft het sociale geef je aan dat je moeite hebt om je ergens op je plek te voelen, enig idee waarom dat zo is.
En als je weet wanneer je je wel op je plek kan voelen zoek die plekken op.
Voor wat betreft meisjes kan ik niet veel zeggen het enige wat ik erover kan zeggen is hetzelfde als net bedenk waar je die meisjes die jou intereseren wel kan vinden. En maak je geen zorgen over dat je nog nooit een relatie hebt gehad ik ben 24 en heb ook nooit een relatie gehad.
Verder klink je als een vrij gevoelig en verlegen iemand, wat helemaal niet slecht hoeft te zijn!
Verder hoe loopt dat met die digitale psycholoog, is dat iets constant met regelmaat of gewoon wanneer jij het nodig hebt.
Want misschien is het handig om in echt behandeling te gaan, want dan kan je samen met iemand naar de oorzaken en gevolgen kijken en een oplossing zoeken met begeleiding.
Verder lijkt de situatie best wel op de mijne dus als je er behoefte aan hebt mag je altijd pm'en.
Welkom hier, en maak je niet druk. Geen enkele depressie is standaard, dus jij ook niet. Je moet ervover praten/posten, om zelf te ontdekken wat er nu eigenlijk aan de hand is!quote:
Ik heb ongeveer met 3 meiden een date gehad, deze meiden vonden mij wel leuk, maar uiteindelijk ben ik bij alledrie de meiden afgewezen op mijn uiterlijk, wat mijn zelfbeeld niet ten goede komt. Veel mensen in mijn omgeving vinden me er overigens wel goed uitzien.
Ik heb zo'n vermoeden, dat ze je uiterlijk helemaal niet afwezen, maar dat je eigen onzekerheid over je uiterlijk een afknapper was. Omdat je onzeker bent, denk je dat andere mensen sterk in hun schoenen staan (tenminste, als ik me kut voel, denk ik altijd dat iedereen die ik op straat zie gelukkig, tevreden en blij is. Wat natuurlijk onzin is!). Maar meisjes zijn vaak ook ontiegelijk onzeker over hun uiterlijk! Dus als ze dan een jongen tegenkomen die nog onzekerder is dan hunzelf...
Ik heb 4 jaar rondgelopen en gedaan alsof ik geen probleem had. We kunnen elkaar de hand schudden, ik denk telkens dat iemand zal posten dat ik me aanstel, en dat het meevalt, dat ik niet moet zeuren. Maar dat valt best mee...quote:Een beetje een korte samenvatting van hoe ik ervoor sta, ik weet niet zeker of ik de situatie goed genoeg uitgelegd heb, maar dat merk ik wel. Eigenlijk had ik dit verhaaltje hier ook nooit willen posten en zie ik daar ook op tegen,
Tenzij je zelf hebt ervaren hoeveel energie depressieve aanvallen opslokken, is dat makkelijk te zeggen. Als je voor het eerst een dag hebt, waar je gewoon geen energie hebt voor wilskracht, klinkt dat advies als een verwijt, van ' slapjanus, gewoon kin omhoog en zin maken ' . Dat doet pijn...een mens zou er gewoonweg depressief van worden, als je dat al niet wasquote:
Ik wou dat je met wilskracht alles kon bereiken, zoals veel mensen lijken te denken, maar helaas werkt het lang niet altijd zo ...
We zien er gewoon uit, maar liggen inwendig helemaal in puin. Dat blijft lastig.
Ervaren jullie ook een gebrek aan het kennen van je eigen persoonlijkheid? Al zou ik bijvoorbeeld precies weten waar ik vrolijk van word en waar ik mijn dagen mee wil vullen zou ik sowieso minder ''eenzaam'' in het leven staan, meer genieten van mijn leven etc, maar ik weet niet zo goed wat ik daar voor moet doen / misschien zit het wel in het koppie en kan ik het door andere factoren niet naleven, ik weet het niet.
Rustig aan.
Weten wat je wilt en leuk vind helpt al erg veel, want dan kan je meer afleiding zoeken.quote:
Ervaren jullie ook een gebrek aan het kennen van je eigen persoonlijkheid? Al zou ik bijvoorbeeld precies weten waar ik vrolijk van word en waar ik mijn dagen mee wil vullen zou ik sowieso minder ''eenzaam'' in het leven staan, meer genieten van mijn leven etc, maar ik weet niet zo goed wat ik daar voor moet doen / misschien zit het wel in het koppie en kan ik het door andere factoren niet naleven, ik weet het niet.
Dat merk ik zelf, ik heb nu een bepaalde dagindeling (school)en een bepaald doel en doordat ik dat doel wil bereiken heb ik minder tijd om te staan piekeren over alles. Waardoor de depressie toch minder hevig is..het is er nog wel maar niet heel veel.
Dit omschrijf je wel mooi zo. Ik word ook kwaad als mensen zeggen dat ik dingen moet relativeren enzo. sjezus, alsof ik niet al 36 jaar probeer dat te doen. Ze mogen wel ff ruilen?quote:
[..]
Tenzij je zelf hebt ervaren hoeveel energie depressieve aanvallen opslokken, is dat makkelijk te zeggen. Als je voor het eerst een dag hebt, waar je gewoon geen energie hebt voor wilskracht, klinkt dat advies als een verwijt, van ' slapjanus, gewoon kin omhoog en zin maken ' . Dat doet pijn...een mens zou er gewoonweg depressief van worden, als je dat al niet was
We zien er gewoon uit, maar liggen inwendig helemaal in puin. Dat blijft lastig.
@patrickpsv: klote dat je je zo voelt
Ik las in je bericht dat je vindt dat je op je 18e niet depressief moet zitten wezen maar lol moet hebben of zoiets. Ik denk dat je je met die gedachte niet echt helpt. Want dan leg je eigenlijk een heel onrealistisch hoge eis bij jezelf neer. je bent zoals je bent. Nu voel je je klote en dat mag gewoon. Het is al erg genoeg zonder dat je het jezelf soort van kwalijk neemt. En als je hier straks uit bent, heb je tijd genoeg om te genieten van het leven, lol te maken (met de mensen die wel bij je passen, want die zijn er genoeg, alleen hangen ze niet in de discotheek rond. Mocht je er de energie voor hebben een keertje: probeer eens rond te vragen bij mensen in je omgeving (liefst ook mensen die geen discotheekgangers zijn) wat zij doen als hobby/sport oid, en waar zij mensen hebben leren kennen, of eventueel of je een keertje mee kan naar een (rustige) kroeg, die jou gezellig lijkt. zoiets. Misschien voel je je daar nu nog niet goed genoeg voor, dat komt dan later wel. ik wilde het alleen ff gezegd hebben
Ja daar heb ik ook last van. Ik heb geen idee wat voor mij het leven écht de moeite waard zou maken. Ik weet niet wat voor werk bij me past (ik werk nu al 10 jaar met frisse tegenzin, waarvan de laatste 4,5 jaar meer in de ziektewet dan eruit geloof ik). Qua hobbies heb ik ook niet echt iets dat me heel erg boeit. Soms vind ik iets wel even leuk, en ik vind mijn katten ook leuk, maar t is nou niet dat dat me genoeg levensdoel geeft.quote:
Ervaren jullie ook een gebrek aan het kennen van je eigen persoonlijkheid? Al zou ik bijvoorbeeld precies weten waar ik vrolijk van word en waar ik mijn dagen mee wil vullen zou ik sowieso minder ''eenzaam'' in het leven staan, meer genieten van mijn leven etc, maar ik weet niet zo goed wat ik daar voor moet doen / misschien zit het wel in het koppie en kan ik het door andere factoren niet naleven, ik weet het niet.
pff, ik moest huiswerk maken voor de psych en voor de coach van mijn werk. Ik voelde me goed toen ik begon en nu voel ik me weer zwaar kut. nadenken over werk is dus gewoon geen goed idee. Dus heb het maar opzij gelegd.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik had best een goede dag gisteren, maar voel me nu helemaal leeg, alsof alle emoties uit me gezogen zijn door 1 dagje als een normaal mens dingen willen doen.
@cafpow:
Ik lees al een tijdje mee in dit deel van het forum en ook omdat ik heel herkenbare dingen tegenkwam heb ik uiteindelijk besloten mee te gaan posten. Ik heb jouw posts dus ook regelmatig gelezen en het lijkt inderdaad op dat van mij. Dus we kunnen elkaar hier en daar wel wat helpen. Ik voel me inderdaad vaak depressief en eenzaam, behalve als ik een goede dagbesteding heb. Dan voel ik me pas slecht alsdat ik niks te doen heb en tijd heb om na te denken. Ik weet eigenlijk niet goed waar ik me echt thuisvoel, dit licht er ook vooral aan of ik alleen ben of met bepaalde personen en uiteraard wat voor type mensen er zijn. Ik heb echt geen idee waar ik meisjes kan vinden die ik leuk vind, als ik er een keer een tegenkom is dat totaal niet hetgeen wat ik zoek of is ze niet geïnteresseerd, wat natuurlijk weer met uitstraling te maken kan hebben. Ook heb ik het idee dat het gros van de meisjes te hoog gegrepen is, ik kijk dan ook vaak daar de minder knappe en de knappe sla ik meestal bij voorbaat over. Ik ben iemand die zich normaal gezien niet snel druk maak om dingen, maar nu zijn de gevoelens zo sterk dat ik er niet omheen kan. Ik ben ook niet perse verlegen, licht maar net aan de situatie, maar inderdaad door de onzekerheid die ik uitstraal kom ik wel verlegen over. Die psycholoog is met regelmaat, ik heb er ook echt wat aan, binnen elke 2 weken reageer ik op zijn mail en krijg ik weer een reactie terug.
@VanGoghFan:
Bedankt en ik heb inderdaad besloten dat hier meeposten misschien wel een goede hulp kan zijn. Het kan inderdaad zo zijn dat mijn onzekerheid de afknapper was, maar ik ben vaak gewoon niet tevreden met mezelf als ik in de spiegel kijk, misschien zit dat gewoon tussen mijn oren. Maar toch gaat dat gevoel niet weg, voordat ik er zelf in geloof dat het anders is. Ik krijg ook weleens goede reacties op mijn uiterlijk, maar daar geloof ik vaak zelf niet in. Daarnaast is dat nooit van meisjes, om de simpele reden dat ik zelden met meisjes praat. Wat is jouw gang van zaken dan? en ben je van de dezelfde leeftijdscategorie als ik?
@Murmeli:
Ik neem het mezelf inderdaad behoorlijk kwalijk dat ik bepaalde fouten heb gemaakt in die 1,5-2 jaar tijd, waardoor ik op dit punt terecht ben gekomen. Als ik het allemaal wat beter aangepakt had, was er nu niks aan de hand. Tuurlijk weet ik dat het niet anders is en dat ik naar de toekomst moet kijken, maar het verleden blijft wel in mijn hoofd hangen. Ook vind ik inderdaad dat ik op een leeftijd ben dat ik plezier zou moeten hebben in mijn leven en leuke dingen moet doen. Wel moet ik erbij zeggen dat ik vaak in gevecht ben met de negatieve gedachtegang en dat veel dingen in werkelijk heel anders zijn dan de negatieve verhaaltjes die ik in mijn hoofd heb. Ik hoop uiteraard dat ik er snel weer uit kom, maar het eind is nog niet in zicht en ik heb altijd het gevoel dat het te lang gaat duren, waardoor ik straks op bepaalde punten een enorme achterstand heb.
In ieder geval bedankt voor de reacties en ik zal de komende tijd dit topic blijven volgen en erin posten. Ik ben ook wel benieuwd naar jullie verhalen, dus misschien dat ik dat even terug moet lezen. Verder ben ik altijd beter in andere mensen helpen dan dat ik mezelf kan helpen, maar ik denk dat er wel meer daar last van hebben.
Ik lees al een tijdje mee in dit deel van het forum en ook omdat ik heel herkenbare dingen tegenkwam heb ik uiteindelijk besloten mee te gaan posten. Ik heb jouw posts dus ook regelmatig gelezen en het lijkt inderdaad op dat van mij. Dus we kunnen elkaar hier en daar wel wat helpen. Ik voel me inderdaad vaak depressief en eenzaam, behalve als ik een goede dagbesteding heb. Dan voel ik me pas slecht alsdat ik niks te doen heb en tijd heb om na te denken. Ik weet eigenlijk niet goed waar ik me echt thuisvoel, dit licht er ook vooral aan of ik alleen ben of met bepaalde personen en uiteraard wat voor type mensen er zijn. Ik heb echt geen idee waar ik meisjes kan vinden die ik leuk vind, als ik er een keer een tegenkom is dat totaal niet hetgeen wat ik zoek of is ze niet geïnteresseerd, wat natuurlijk weer met uitstraling te maken kan hebben. Ook heb ik het idee dat het gros van de meisjes te hoog gegrepen is, ik kijk dan ook vaak daar de minder knappe en de knappe sla ik meestal bij voorbaat over. Ik ben iemand die zich normaal gezien niet snel druk maak om dingen, maar nu zijn de gevoelens zo sterk dat ik er niet omheen kan. Ik ben ook niet perse verlegen, licht maar net aan de situatie, maar inderdaad door de onzekerheid die ik uitstraal kom ik wel verlegen over. Die psycholoog is met regelmaat, ik heb er ook echt wat aan, binnen elke 2 weken reageer ik op zijn mail en krijg ik weer een reactie terug.
@VanGoghFan:
Bedankt en ik heb inderdaad besloten dat hier meeposten misschien wel een goede hulp kan zijn. Het kan inderdaad zo zijn dat mijn onzekerheid de afknapper was, maar ik ben vaak gewoon niet tevreden met mezelf als ik in de spiegel kijk, misschien zit dat gewoon tussen mijn oren. Maar toch gaat dat gevoel niet weg, voordat ik er zelf in geloof dat het anders is. Ik krijg ook weleens goede reacties op mijn uiterlijk, maar daar geloof ik vaak zelf niet in. Daarnaast is dat nooit van meisjes, om de simpele reden dat ik zelden met meisjes praat. Wat is jouw gang van zaken dan? en ben je van de dezelfde leeftijdscategorie als ik?
@Murmeli:
Ik neem het mezelf inderdaad behoorlijk kwalijk dat ik bepaalde fouten heb gemaakt in die 1,5-2 jaar tijd, waardoor ik op dit punt terecht ben gekomen. Als ik het allemaal wat beter aangepakt had, was er nu niks aan de hand. Tuurlijk weet ik dat het niet anders is en dat ik naar de toekomst moet kijken, maar het verleden blijft wel in mijn hoofd hangen. Ook vind ik inderdaad dat ik op een leeftijd ben dat ik plezier zou moeten hebben in mijn leven en leuke dingen moet doen. Wel moet ik erbij zeggen dat ik vaak in gevecht ben met de negatieve gedachtegang en dat veel dingen in werkelijk heel anders zijn dan de negatieve verhaaltjes die ik in mijn hoofd heb. Ik hoop uiteraard dat ik er snel weer uit kom, maar het eind is nog niet in zicht en ik heb altijd het gevoel dat het te lang gaat duren, waardoor ik straks op bepaalde punten een enorme achterstand heb.
In ieder geval bedankt voor de reacties en ik zal de komende tijd dit topic blijven volgen en erin posten. Ik ben ook wel benieuwd naar jullie verhalen, dus misschien dat ik dat even terug moet lezen. Verder ben ik altijd beter in andere mensen helpen dan dat ik mezelf kan helpen, maar ik denk dat er wel meer daar last van hebben.
@ Murmeli, als je je probeert te bedenken waarom je je werk met tegenzin doet ben je al een eind op weg met een leuke baan zoeken.
Bijvoorbeeld als het te simpel is moet je je een iets groteren uitdaging zoeken.
Of als het te saai is moet je mischien iets drukker zoeken enz.
Verder probeer je er niet al te veel mee bezig te houden en probeer dingen uit, dan kom je vanzelf iets tegen wat je leuk vind.
@Vangoghfan,
dat is helemaal normaal. dat je nu bent. Vandaag ook druk bezig geweest en ik zo even op bed liggen om bij te komen.
En naarmate je die zekerheid ontwikkeld zal je merken dat het vanzelf wat makkelijker zal gaan.
Maar vooral doe gewoon waar je zin in hebt naast je verplichtingen en wees een beetje soepel met jezelf!.
Gewoon niks eisen maar lekker dingen doen die jij wilt doen.
@patrickPSV, het klopt heel erg dat mensen kijken naar je uitstraling, probeer eens aan je zelfverzekerheid te werken. Door gewoon dingen te doen die je normaal niet zou doen uit schaamte en te denken van ach, die mensen zie ik toch nooit meer. Dus het maakt niet uit wat ze van mij denken.
Bijvoorbeeld als het te simpel is moet je je een iets groteren uitdaging zoeken.
Of als het te saai is moet je mischien iets drukker zoeken enz.
Verder probeer je er niet al te veel mee bezig te houden en probeer dingen uit, dan kom je vanzelf iets tegen wat je leuk vind.
@Vangoghfan,
dat is helemaal normaal. dat je nu bent. Vandaag ook druk bezig geweest en ik zo even op bed liggen om bij te komen.
En naarmate je die zekerheid ontwikkeld zal je merken dat het vanzelf wat makkelijker zal gaan.
Maar vooral doe gewoon waar je zin in hebt naast je verplichtingen en wees een beetje soepel met jezelf!.
Gewoon niks eisen maar lekker dingen doen die jij wilt doen.
@patrickPSV, het klopt heel erg dat mensen kijken naar je uitstraling, probeer eens aan je zelfverzekerheid te werken. Door gewoon dingen te doen die je normaal niet zou doen uit schaamte en te denken van ach, die mensen zie ik toch nooit meer. Dus het maakt niet uit wat ze van mij denken.
@patrickpsv : ik ben 38, en getrouwd met twee kinderen. Ondanks dat ik mezelf nooit als knap of zoiets ook heb gezien, is dat best gelukt. Wees wat positiever over je eigen spiegelbeeld!
Pfft wat heb ik toch een vreselijke zwager, Zijn gedrag brengt mij gevoelsmatig in een onmogelijk tweestrijd, tussen kiezen voor mezelf en mijn zus opvangen, en in dit geval kies ik toch voor mn zus, zij heeft mij nodig dan kan ik haar toch niet laten vallen?!! Maar goed vandaag dus totaal niet gerust met gevolg dat ik nu loeiende koppijn heb!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Das grappig, naast dat ik veel herken van wat je schrijft, zijn we ook nog ongeveer even oud! (ik ben 36)quote:
@patrickpsv : ik ben 38, en getrouwd met twee kinderen. Ondanks dat ik mezelf nooit als knap of zoiets ook heb gezien, is dat best gelukt. Wees wat positiever over je eigen spiegelbeeld!
Maar ben niet getrouwd en heb ook geen kinderen. Lijkt me moeilijk, depressief zijn terwijl je ook verantwoordelijk bent voor 2 kinderen. (en voor je relatie natuurlijk, maar das makkelijker dan kinderen). Mag ik vragen hoe oud ze zijn? (puur nieuwsgierigheid hoor. Staat verder los van het onderwerp hier)
Ik heb, ondanks een klote begin van de dag een leuke dag gehad. Heb bij vrienden in hun tuin geholpen, en daar gegeten. Was leuk en ze waren blij (ik ook blij dat ik eens wat voor hen kon doen). Ook nog een leuk gesprek over werk gehad.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Precies dingen kunnen ook goed lopen naast het slechte deel!.quote:
@patrickpsv : ik ben 38, en getrouwd met twee kinderen. Ondanks dat ik mezelf nooit als knap of zoiets ook heb gezien, is dat best gelukt. Wees wat positiever over je eigen spiegelbeeld!
Ach, je maakt nu in ieder geval bewust de keuze voor je zus op te komen, en dat kan je al als een hele verbetering zien.quote:
Pfft wat heb ik toch een vreselijke zwager, Zijn gedrag brengt mij gevoelsmatig in een onmogelijk tweestrijd, tussen kiezen voor mezelf en mijn zus opvangen, en in dit geval kies ik toch voor mn zus, zij heeft mij nodig dan kan ik haar toch niet laten vallen?!! Maar goed vandaag dus totaal niet gerust met gevolg dat ik nu loeiende koppijn heb!
Het lijkt mij ook wel zwaar om tijdens een depressie een heel huishouden te moeten runnen, maar gelukkig is Vangogh(sorry maar kort je username even af) getrouwd en dus nog samen met zijn vrouw, en dus rust niet alles op hem alleen.quote:
[..]
Das grappig, naast dat ik veel herken van wat je schrijft, zijn we ook nog ongeveer even oud! (ik ben 36)
Maar ben niet getrouwd en heb ook geen kinderen. Lijkt me moeilijk, depressief zijn terwijl je ook verantwoordelijk bent voor 2 kinderen. (en voor je relatie natuurlijk, maar das makkelijker dan kinderen). Mag ik vragen hoe oud ze zijn? (puur nieuwsgierigheid hoor. Staat verder los van het onderwerp hier)
Ik heb, ondanks een klote begin van de dag een leuke dag gehad. Heb bij vrienden in hun tuin geholpen, en daar gegeten. Was leuk en ze waren blij (ik ook blij dat ik eens wat voor hen kon doen). Ook nog een leuk gesprek over werk gehad.
Murmeli, zo zie je na regen komt zonneschijn.
Hier vandaag wel een leuke dag gehad, alleen nu schiet ik toch in de stress.
Mar goed het postieive was richting centurm gegaan om ma een tv te helpen zoeken en hebben 3 interesante modellen gevonden dus nog even vergelijken en kiezen, en daarna gewoon nog wat rondgelopen een paar basis dingetjes gehaadl die ik nodig had.
En daarna lekker thuis de bbq aangedaan en vlees van de bbq gegeten
Maar nu begint de stress want we werken aan een project en ik heb zowieso de communicatie per mail aangekaart. Omdat die er niet tot weinig is, en ik door mijn autisme nu dus niet "normaal"kan functioneren binnen de groep.
Maar ik probeer het dus te laten rusten, want ik kan er nu niks aan doen. En ik heb bewijs dat er al eerder naar heb gevraagd in mijn mailtje wat ik gisteren heb verstuurd!
Maar goed, hier een goede en slechte dag tegelijk. En ben dolblij dat ik morgen gelukkig vrij heb en dus wat dingen kan voorbereiden en doen voor komende week.
Ik ben getrouwd voor m'n depressies serieus werden. terugkijkend had ik tijdens m'n studie al de eerste verschijnselen, maar die herkende ik niet. En toen diende de eerste zich aan, toen ik 26 was, en maar niet afstudeerde. Dus ik heb mezelf opgepakt, een baan gevonden, en een gezin gestart, en dat ging de eerste jaren best goed. Totdat ik uiteindelijk steeds depressiever werd, en bij de huisarts terecht kwam. Daar ben ik voor evaluatie naar de GGD gestuurd, want men was bang dat ik suicidaal was, maar toen was de diagnose dus burn-out.
Na een tijd thuis ben ik weer gaan werken, maar het loopt nu dus weer helemaal uit de hand.
Mijn kinderen zijn dus nu 12 en 4, m'n burnout werd geconstateerd toen de jongste net een jaar was.
Dat ik nog getrouwd ben, is echt de verdienste van m'n vrouw, die geeft gewoon niet op en sleurt me bij m'n nekvel soms door het leven heen, dwingt me te zien dat ik best veel heb om gelukkig mee te zijn. Of mee zou moeten zijn! Ze heeft ook aanvaard dat ik soms helemaal leeg ben, en dat ik dan heel onhebbelijk en bot kan zijn, zelfs naar haar. Eerlijk gezegd, snap ik niet goed hoe ze me soms verdraagt...
Qua werk gaat het objectief ook best goed, ik kan de dagen dat ik helemaal niets voorstel tot nu toe aardig camoufleren, maar mensen beginnen het te merken, ook daarom heb ik (eindelijk) nu hulp gezocht. Maar eerlijk gezegd, ik heb vaak een heel lage dunk van de buitenwereld, omdat ze niet schijnen te merken dat ik soms de hele boel zit voor te liegen. Als ik zeg dat het goed gaat, of dat ik ergens hard aan werk.
Ja, aan te zorgen dat ik niet in een huilbui losbarst boven m'n toetsenbord! Ze zien niets! Zijn ze zo dom, of ben zo'n goeie acteur ofzo???
UIk denk dat ik maar een dagboek ga bijhouden van m'n behandeling...zou 'Beste machinist, mag ik even voor uw trein liggen?" verkooptechnisch een goeie titel zijn?
Na een tijd thuis ben ik weer gaan werken, maar het loopt nu dus weer helemaal uit de hand.
Mijn kinderen zijn dus nu 12 en 4, m'n burnout werd geconstateerd toen de jongste net een jaar was.
Dat ik nog getrouwd ben, is echt de verdienste van m'n vrouw, die geeft gewoon niet op en sleurt me bij m'n nekvel soms door het leven heen, dwingt me te zien dat ik best veel heb om gelukkig mee te zijn. Of mee zou moeten zijn! Ze heeft ook aanvaard dat ik soms helemaal leeg ben, en dat ik dan heel onhebbelijk en bot kan zijn, zelfs naar haar. Eerlijk gezegd, snap ik niet goed hoe ze me soms verdraagt...
Qua werk gaat het objectief ook best goed, ik kan de dagen dat ik helemaal niets voorstel tot nu toe aardig camoufleren, maar mensen beginnen het te merken, ook daarom heb ik (eindelijk) nu hulp gezocht. Maar eerlijk gezegd, ik heb vaak een heel lage dunk van de buitenwereld, omdat ze niet schijnen te merken dat ik soms de hele boel zit voor te liegen. Als ik zeg dat het goed gaat, of dat ik ergens hard aan werk.
Ja, aan te zorgen dat ik niet in een huilbui losbarst boven m'n toetsenbord! Ze zien niets! Zijn ze zo dom, of ben zo'n goeie acteur ofzo???
UIk denk dat ik maar een dagboek ga bijhouden van m'n behandeling...zou 'Beste machinist, mag ik even voor uw trein liggen?" verkooptechnisch een goeie titel zijn?
Hoe zitten julie trouwens met alcohol? Ik begon tijdens en de eerste maanden na m'n burnout behoorlijk te drinken (omdat het je een beetje verdooft), maar m'n huisarts heeft m'n bloed gemeten, en is toen heel kwaad geworden, dus toen ben ik maar eens een paar maanden gestopt. Nu kan ik haast niet meer drinken, omdat 1 glas wijn teveel (en dat kan al het tweede zijn) de volgende dag een forse dip betekent. Wel gezond, natuurlijk...
Ik ben zo hyper als de pest...leuk eens niet somber te zijn maar als de slinger teruggaat, gaat het meestal ook hard. Indertijd had ik mezelf al bi-polair gediagnostiseerd, toen ik ziek werd. ook omdat ik heel veel herken in wat ik erover lees en op TV zie. Benieuwd wat de psych daarobver gaat zeggen...
Kun je niet wat vrienden maken in het Philips stadion? Je hebt meteen gezamelijke interessesquote:
. En zo veeleisend zijn die niet, behalve dat je jezelf niet als een homo moet gedragen .
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
ik drink zelf helemaal nooit, mijn vader is alcoholist en ik zie vab dichtbij dat het de problemen misschien tijdelijk vervaagt maar het komt altijd weer terug! ik rook als n ketter maar drinken dus niet!quote:
Hoe zitten julie trouwens met alcohol? Ik begon tijdens en de eerste maanden na m'n burnout behoorlijk te drinken (omdat het je een beetje verdooft), maar m'n huisarts heeft m'n bloed gemeten, en is toen heel kwaad geworden, dus toen ben ik maar eens een paar maanden gestopt. Nu kan ik haast niet meer drinken, omdat 1 glas wijn teveel (en dat kan al het tweede zijn) de volgende dag een forse dip betekent. Wel gezond, natuurlijk...
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik kan nu simpelweg niet meer tegen drank, nadat ik gestopt ben anderhalf jaar geleden. Dus een enkel glaasje wijn per maand is alles wat ik binnen krijg. Ik zie het ook als een soort veiligheidsvoorziening die m'n lichaam kennelijk voor me heeft ingebouwd. M'n lever of whatever is kennelijk slimmer dan m'n depressies gelukkig! Als ik me heel goed voel, en in het juiste gezelschap, kan ik tegen een paar biertjes. Maar voor de TV ofzo uitsluitend alcoholvrij bier of witte thee...
Hier heb ik de neiging als et slecht gaat om meer te drinken dan goed is. Vooral zonder een nuttige dagbesteding heb ik de neiging te gaan drinken.
En als ik dan drink word ik er mega-emotioneel en down van, dus nu drink ik wel wat, maar hou de hoeveelheid heel erg in de gaten.
En als ik dan drink word ik er mega-emotioneel en down van, dus nu drink ik wel wat, maar hou de hoeveelheid heel erg in de gaten.
Ik vroeg me al af, of julie dat ook hebben...quote:
als ik dan drink word ik er mega-emotioneel en down van
@Maanvis:
Op zich een goed idee zou je denken, maar ik ben al een aantal keer in het stadion geweest en mijn ervaring is dat die mensen die ik daar zag totaal niet mijn types waren na er een paar gesproken te hebben ( op een of andere manier kom ik sowieso meestal bij de verkeerde terecht ) en daarnaast ben ik iemand die liever voetbal op tv kijk, heb meestal meerdere wedstrijden tegelijk opstaan. Ook hoop ik dat ik mijn toekomstige vrienden iets dichterbij kan vinden. Maar goed misschien is het nog weleens het proberen waard.
Hebben jullie ook zoveel last van media invloed? Ik weet dat het onzin is, maar of ik nu de tv aanzet of een forum doorkijk of hyves bijvoorbeeld, ik kom altijd wel iets tegen dat confronterend is, best moeilijk om mee om te gaan.
Op zich een goed idee zou je denken, maar ik ben al een aantal keer in het stadion geweest en mijn ervaring is dat die mensen die ik daar zag totaal niet mijn types waren na er een paar gesproken te hebben ( op een of andere manier kom ik sowieso meestal bij de verkeerde terecht
) en daarnaast ben ik iemand die liever voetbal op tv kijk, heb meestal meerdere wedstrijden tegelijk opstaan. Ook hoop ik dat ik mijn toekomstige vrienden iets dichterbij kan vinden. Maar goed misschien is het nog weleens het proberen waard.Hebben jullie ook zoveel last van media invloed? Ik weet dat het onzin is, maar of ik nu de tv aanzet of een forum doorkijk of hyves bijvoorbeeld, ik kom altijd wel iets tegen dat confronterend is, best moeilijk om mee om te gaan.
Knuffel voor jullie 
Zelf ben ik heel moe maar rustig weer in mijn hoofd. Ik heb iemand op fok en msn leren kennen en ik ga vrijdag uit met hem.
Mijn ouders zien dat plan niet zitten omdat ik hem eigenlijk alleen op de webcam heb gezien enzo, maar hij heeft mij via pm en msn door een hele moeilijke periode heengeholpen.
(ook mijn ouders deden dat he)
Ik heb enorme ups en downs, ik ben nu heel vrolijk en heel blij maar soms slaat ineens het verdriet toe en dan spring ik nog net niet van een brug af. Gelukkig zijn er nu steeds meer ups.
Gelukkig heb ik geen baantje meer, dat geeft me zoveel rust, dat ik daar niet meer continu aan hoef te denken.
Zelf ben ik heel moe maar rustig weer in mijn hoofd. Ik heb iemand op fok en msn leren kennen en ik ga vrijdag uit met hem.
Mijn ouders zien dat plan niet zitten omdat ik hem eigenlijk alleen op de webcam heb gezien enzo, maar hij heeft mij via pm en msn door een hele moeilijke periode heengeholpen.
(ook mijn ouders deden dat he)
Ik heb enorme ups en downs, ik ben nu heel vrolijk en heel blij maar soms slaat ineens het verdriet toe en dan spring ik nog net niet van een brug af. Gelukkig zijn er nu steeds meer ups.
Gelukkig heb ik geen baantje meer, dat geeft me zoveel rust, dat ik daar niet meer continu aan hoef te denken.
Twiddel
Het stadion is groooot, daar zitten heel veel verschillende mensen! Van jong tot oud, van arm tot rijk. Gewoon een ander vak kiezen en kijken of het daar wel bevaltquote:
@Maanvis:
Op zich een goed idee zou je denken, maar ik ben al een aantal keer in het stadion geweest en mijn ervaring is dat die mensen die ik daar zag totaal niet mijn types waren na er een paar gesproken te hebben ( op een of andere manier kom ik sowieso meestal bij de verkeerde terecht
.Jij tennist ook 2x per week zei je, ik doe dat ook en heb daarin veel sociale contacten. Ik zou ze geen vrienden willen noemen maar het is er wel altijd erg gezellig als je naderhand nog ff blijft hangen en meedoet met wat rondjes bier. Het gaat dan altijd over voetbal (jouw interesse), vrouwen en andere dingen. Erg gezellig dus. En 't is beter dan thuiszitten in je eentje toch?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ja klopt, ik ga het binnenkort nog wel een keer proberen. Ik tennis inderdaad, wat varieert van 1,2 of 3 x in de week, het probleem hiermee is dat het een kleine club is en dat ik waarschijnlijk pas in de zomer competitie kan gaan spelen, er is voor mij nog geen groep vrij. Dus ik tennis buiten 1x in de week met mijn groep, de andere keren gewoon met mijn broer, dus ik ken wel een aantal mensen, maar meer nog niet. Ik ga overigens wel met regelmatig naar de competitie kijken. De activiteiten waar ik me voor inschrijf, worden vaak afgelast, waardoor het dus ook vaak niet echt meezit. Ik ga daarnaast ook nog 4x naar de sportschool. Maar het probleem is ook vaak dat het met vrijwel iedereen vaak bij een gezellig gesprek blijft en dat ik blijkbaar bij de meeste mensen niet interessant genoeg overkom, terwijl ik daar wel mijn best voor doe.quote:
[..]
Het stadion is groooot, daar zitten heel veel verschillende mensen! Van jong tot oud, van arm tot rijk. Gewoon een ander vak kiezen en kijken of het daar wel bevalt
Jij tennist ook 2x per week zei je, ik doe dat ook en heb daarin veel sociale contacten. Ik zou ze geen vrienden willen noemen maar het is er wel altijd erg gezellig als je naderhand nog ff blijft hangen en meedoet met wat rondjes bier. Het gaat dan altijd over voetbal (jouw interesse), vrouwen en andere dingen. Erg gezellig dus. En 't is beter dan thuiszitten in je eentje toch?
Doe jij niet zo je best om andere te plezieren of te voldoen aan wat je denkt dat andere van je verwachten...dat je werkelijke persoonlijkheid geen kans krijgt? Ik herken wel wat je bedoelt, ik heb in de sportschool zelf ook best weinig gesprekken, het duurt echt lang voordat ik met mensen daar regelmatig een praatje heb. Ik zie andere mensen dat sneller doen...maar juist als ik het niet teveel probeer, krijg ik pas gesprekken waar ik ook zelf blij van wordt!quote:
Maar het probleem is ook vaak dat het met vrijwel iedereen vaak bij een gezellig gesprek blijft en dat ik blijkbaar bij de meeste mensen niet interessant genoeg overkom, terwijl ik daar wel mijn best voor doe.
Zou best kunnen, maar het is moeilijk om de juiste houding te vinden en tegelijk jezelf te blijven zodat je niet geforceerd overkomt. Overigens ben ik wel altijd meer bezig met het sporten zelf dan met de mensen die aanwezig zijn. Maar ik weet inderdaad nooit zo goed wanneer ik nou wel of niet goed overkom, wat weer leid tot onzekerheid en dat merken mensen nou eenmaal snel.quote:
[..]
Doe jij niet zo je best om andere te plezieren of te voldoen aan wat je denkt dat andere van je verwachten...dat je werkelijke persoonlijkheid geen kans krijgt? Ik herken wel wat je bedoelt, ik heb in de sportschool zelf ook best weinig gesprekken, het duurt echt lang voordat ik met mensen daar regelmatig een praatje heb. Ik zie andere mensen dat sneller doen...maar juist als ik het niet teveel probeer, krijg ik pas gesprekken waar ik ook zelf blij van wordt!
Bij mij kwam de burnout juist toen ik stopte met drinken, roken etc maar ben erg blij dat ik van zowel de verslavingen als de burnout af ben gekomen met de tijd. Ben er wel van overtuigd dat het goed is om met verslavingsgedrag te stoppen wanneer je stappen hebt gezet om daar naartoe te werken, er komt dan over het algemeen een hoop achterliggende dingen naar boven waar je dan mee aan de slag kan, dat kan erg moeilijk zijn maar biedt in die zin ook mogelijkheden tot herstelquote:
Hoe zitten julie trouwens met alcohol? Ik begon tijdens en de eerste maanden na m'n burnout behoorlijk te drinken (omdat het je een beetje verdooft), maar m'n huisarts heeft m'n bloed gemeten, en is toen heel kwaad geworden, dus toen ben ik maar eens een paar maanden gestopt. Nu kan ik haast niet meer drinken, omdat 1 glas wijn teveel (en dat kan al het tweede zijn) de volgende dag een forse dip betekent. Wel gezond, natuurlijk...
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Wat leuk summer2bird! Ik ben benieuwd
Hier gaat het eigenlijk met een stijgende lijn, Mede doordat ik mijn baan ben kwijt geraakt, heb ik een rust gevonden waardoor ik de strijd met mezelf en de burn-out aan kan gaan, en mijn grenzen aan durf te geven, en ik ontdek dat de wereld niet vergaat als ik zeg dat ik iets niet kan of wil, en ook dat ik de vrienden die ik heb, niet kwijtraak als ik voor mezelf kies! Er gaat een wereld voor mij open! Heerlijk. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik kom er wel!
Mijn psych was ook erg te spreken over mijn vorderingen, en ziet een stijgende lijn! Ik mag op dit moment echt niet klagen!:)
Hier gaat het eigenlijk met een stijgende lijn, Mede doordat ik mijn baan ben kwijt geraakt, heb ik een rust gevonden waardoor ik de strijd met mezelf en de burn-out aan kan gaan, en mijn grenzen aan durf te geven, en ik ontdek dat de wereld niet vergaat als ik zeg dat ik iets niet kan of wil, en ook dat ik de vrienden die ik heb, niet kwijtraak als ik voor mezelf kies! Er gaat een wereld voor mij open! Heerlijk. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik kom er wel!
Mijn psych was ook erg te spreken over mijn vorderingen, en ziet een stijgende lijn! Ik mag op dit moment echt niet klagen!:)
S. 2014
J. 2016
J. 2016
nee hoor, je moet in de basis genoegen nemen met een gezellig gesprek en dat telkens opbouwen. Alleen als het 'echt klikt' krijg je vrienden via de sportclub. Normale niet-depressieve mensen pikken vrienden ook niet zo effe op op de sportclub, dat is een proces dat gewoon een tijdje duurt. Dat komt ook doordat normale mensen er niet bij stil staan dat ze geen vrienden hebben end ie op moeten doen, en jij staat daar wel bij stil. Dus je denkt bij iedereen die je tegen komt 'zou hij een vriend kunnen worden'? Daardoor leg je jezelf teveel druk op. Ben gewoon jezelfquote:
[..]
Ja klopt, ik ga het binnenkort nog wel een keer proberen. Ik tennis inderdaad, wat varieert van 1,2 of 3 x in de week, het probleem hiermee is dat het een kleine club is en dat ik waarschijnlijk pas in de zomer competitie kan gaan spelen, er is voor mij nog geen groep vrij. Dus ik tennis buiten 1x in de week met mijn groep, de andere keren gewoon met mijn broer, dus ik ken wel een aantal mensen, maar meer nog niet. Ik ga overigens wel met regelmatig naar de competitie kijken. De activiteiten waar ik me voor inschrijf, worden vaak afgelast, waardoor het dus ook vaak niet echt meezit. Ik ga daarnaast ook nog 4x naar de sportschool. Maar het probleem is ook vaak dat het met vrijwel iedereen vaak bij een gezellig gesprek blijft en dat ik blijkbaar bij de meeste mensen niet interessant genoeg overkom, terwijl ik daar wel mijn best voor doe.
.Jammer dat je tennisvereniging zo klein is en dat er daardoor veel afgelast wordt. Misschien kun je met je broer wat toernooitjes in de omgeving gaan tennissen?
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ja ik weet het, ik zal geduld moeten hebben, maar ik kan er gewoon slecht tegen dat ik op dit moment niemand heb. Mijn broer heeft ook in zo'n periode gezeten toen ik de goede periode had. Hij is erover heen gekomen door bij toeval 1 iemand te ontmoeten die zijn beste vriend is geworden, daardoor hoop ik steeds dat dat mij ook gebeurd. hij en ik hebben best wat niveau verschil en daarnaast heeft hij wel een paar tennismaatjes door zijn competitiegroep, tuurlijk helpt hij me wel een beetje en heb ik ook weleens een toernooitje met hem gedaan. Ik sta ook reserve in dat team, maar ik kan er voorlopig nog niet bij. Maar mijn broer helpt me wel een beetje om me erbij te betrekken.quote:
[..]
nee hoor, je moet in de basis genoegen nemen met een gezellig gesprek en dat telkens opbouwen. Alleen als het 'echt klikt' krijg je vrienden via de sportclub. Normale niet-depressieve mensen pikken vrienden ook niet zo effe op op de sportclub, dat is een proces dat gewoon een tijdje duurt. Dat komt ook doordat normale mensen er niet bij stil staan dat ze geen vrienden hebben end ie op moeten doen, en jij staat daar wel bij stil. Dus je denkt bij iedereen die je tegen komt 'zou hij een vriend kunnen worden'? Daardoor leg je jezelf teveel druk op. Ben gewoon jezelf
Jammer dat je tennisvereniging zo klein is en dat er daardoor veel afgelast wordt. Misschien kun je met je broer wat toernooitjes in de omgeving gaan tennissen?
Ik zou zeggen, geniet gewoon hiervan. En ga niet al te hard op zoek. je komt vanzelf wel iemand tegen. En maak gewoon vaak een praatje met bekenden en dan zal je vanzelf wel iemand vinden waarmee het meer klikt dan anderen.quote:
[..]
Ja ik weet het, ik zal geduld moeten hebben, maar ik kan er gewoon slecht tegen dat ik op dit moment niemand heb. Mijn broer heeft ook in zo'n periode gezeten toen ik de goede periode had. Hij is erover heen gekomen door bij toeval 1 iemand te ontmoeten die zijn beste vriend is geworden, daardoor hoop ik steeds dat dat mij ook gebeurd. hij en ik hebben best wat niveau verschil en daarnaast heeft hij wel een paar tennismaatjes door zijn competitiegroep, tuurlijk helpt hij me wel een beetje en heb ik ook weleens een toernooitje met hem gedaan. Ik sta ook reserve in dat team, maar ik kan er voorlopig nog niet bij. Maar mijn broer helpt me wel een beetje om me erbij te betrekken.
Ik heb hetzelfde op school, ik heb niet echt een "groepje" waar ik bij hoor, maar ik zorg er gewoon voor dat ik met iedereen wat spreek en dus kan ik altijd wel even ergens bij staan.
En op basis daarvan kan je verder "borduren"
is het niet mogelijk om training te volgen ergens, zodat het niveauverschil wat kleiner wordt? Dan word je in een groep gegooid en heb je meteen wat contact met dat groepje.quote:
[..]
Ja ik weet het, ik zal geduld moeten hebben, maar ik kan er gewoon slecht tegen dat ik op dit moment niemand heb. Mijn broer heeft ook in zo'n periode gezeten toen ik de goede periode had. Hij is erover heen gekomen door bij toeval 1 iemand te ontmoeten die zijn beste vriend is geworden, daardoor hoop ik steeds dat dat mij ook gebeurd. hij en ik hebben best wat niveau verschil en daarnaast heeft hij wel een paar tennismaatjes door zijn competitiegroep, tuurlijk helpt hij me wel een beetje en heb ik ook weleens een toernooitje met hem gedaan. Ik sta ook reserve in dat team, maar ik kan er voorlopig nog niet bij. Maar mijn broer helpt me wel een beetje om me erbij te betrekken.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik snap wel wat je bedoeld, maar echt genieten kan ik er niet van.quote:
[..]
Ik zou zeggen, geniet gewoon hiervan. En ga niet al te hard op zoek. je komt vanzelf wel iemand tegen. En maak gewoon vaak een praatje met bekenden en dan zal je vanzelf wel iemand vinden waarmee het meer klikt dan anderen.
Ik heb hetzelfde op school, ik heb niet echt een "groepje" waar ik bij hoor, maar ik zorg er gewoon voor dat ik met iedereen wat spreek en dus kan ik altijd wel even ergens bij staan.
En op basis daarvan kan je verder "borduren"
Ik weet wel dat zoiets vaak op een onverwacht moment gebeurd, dus moet ik me er eigenlijk minder mee bezig houden en gewoon mijn ding doen.@ Maanvis:
Ik en mijn broer zitten niet in dezelfde tennisgroep voor training, competitiegroepen en trainingsgroepen zijn niet altijd hetzelfde bij ons. Ik ben pas geleden al overgeplaatst naar een andere tennisgroep omdat ik toe was aan een hoger niveau, daar zit ik nu net 3 weken in dus die mensen moet ik sowieso nog een beetje leren kennen. Ik zal zien hoe dat loopt in die groep, tot nu toe bevalt dat wel goed.
Hoe dan ook, ik denk dat het met jou wel goed gaat komen als je je draai vindt. Je bent niet zoals anderen hier op R&P ontwijkend bezig ten opzichte van anderen, uiteindelijk komt dat sociale leven vanzelf wel want je zoekt sociale dingen ook echt opquote:
@ Maanvis:
Ik en mijn broer zitten niet in dezelfde tennisgroep voor training, competitiegroepen en trainingsgroepen zijn niet altijd hetzelfde bij ons. Ik ben pas geleden al overgeplaatst naar een andere tennisgroep omdat ik toe was aan een hoger niveau, daar zit ik nu net 3 weken in dus die mensen moet ik sowieso nog een beetje leren kennen. Ik zal zien hoe dat loopt in die groep, tot nu toe bevalt dat wel goed.
. Je moet alleen ff geduld hebben totdat je mensen vindt waarmee het wel klikt.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
precies, dat bedoel ik. Ga gewoon je eigen gangetje, en wees jezelf. En ik weet dat dat lastig is maar dat moet je jezelf aanleren! Door niet aan evt. eisen of verwachtingen van anderen te denken.quote:
[..]
Ik snap wel wat je bedoeld, maar echt genieten kan ik er niet van.
@ Maanvis:
Ik en mijn broer zitten niet in dezelfde tennisgroep voor training, competitiegroepen en trainingsgroepen zijn niet altijd hetzelfde bij ons. Ik ben pas geleden al overgeplaatst naar een andere tennisgroep omdat ik toe was aan een hoger niveau, daar zit ik nu net 3 weken in dus die mensen moet ik sowieso nog een beetje leren kennen. Ik zal zien hoe dat loopt in die groep, tot nu toe bevalt dat wel goed.
Pfffft ik kan pas volgende week donderdag terecht bij de psycholoog. Ik hoop dat ik nog leef dan
Lig tot half 5 op bed. Dan komt vriendlief thuis en haalt hij me eruit. De rest van de dag lig ik op de bank. Ga helemaal niet meer naar school. En heb echt constant suicidegedachten
Lig tot half 5 op bed. Dan komt vriendlief thuis en haalt hij me eruit. De rest van de dag lig ik op de bank. Ga helemaal niet meer naar school. En heb echt constant suicidegedachten
Oh, wat leuk, zoiets zei mijn internet psycholoog deze week ook tegen me. Ik hoop het, ik heb al tientallen topics hier doorlezen over depressie, met een ts die inderdaad alle tips en adviezen afwijst. Ik ben alleen niet de meest geduldige en ik heb ook niet altijd het idee dat ik ondanks de goede bedoelingen veel verder ben dan de mensen die het erbij laten zitten, maargoed even doorzetten.quote:
[..]
Hoe dan ook, ik denk dat het met jou wel goed gaat komen als je je draai vindt. Je bent niet zoals anderen hier op R&P ontwijkend bezig ten opzichte van anderen, uiteindelijk komt dat sociale leven vanzelf wel want je zoekt sociale dingen ook echt op
Heeft iemand hier trouwens zijn rijexamen gedaan tijdens de depressie? Dit gaat echt extreem moeilijk bij mij terwijl ik naar de afrondende fase moet, maar de manier waarop ik rijd is een soort van afspiegeling van de manier waarop mijn leven gaat: de intentie is goed, maar teveel onzekerheid en foutjes.
Over het alcohol drinken hierboven: pas daar mee op want alcohol is een natuurlijke depressant. Bovendien versterkt het je emoties.
Soms is het lekker (om even je sores weg te drinken) maar in combinatie met een depressie moet je effe uitkijken, aldus mijn SPV'er.
Soms is het lekker (om even je sores weg te drinken) maar in combinatie met een depressie moet je effe uitkijken, aldus mijn SPV'er.
Blijven bellen naar het gebouw waar die psycholoog zit en duidelijk maken dat het spoed is.quote:
Pfffft ik kan pas volgende week donderdag terecht bij de psycholoog. Ik hoop dat ik nog leef dan
Lig tot half 5 op bed. Dan komt vriendlief thuis en haalt hij me eruit. De rest van de dag lig ik op de bank. Ga helemaal niet meer naar school. En heb echt constant suicidegedachten
Desnoods overdrijf je een beetje. Als je die afspraak maar krijgt deze week.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
He bah, das echt klote!quote:
Pfffft ik kan pas volgende week donderdag terecht bij de psycholoog. Ik hoop dat ik nog leef dan
Lig tot half 5 op bed. Dan komt vriendlief thuis en haalt hij me eruit. De rest van de dag lig ik op de bank. Ga helemaal niet meer naar school. En heb echt constant suicidegedachten
Ben je bang/denk je dat je je suicidegedachten ook kunt gaan uitvoeren? In dat geval zou ik de psych duidelijk maken dat het haast heeft en dat je hem/haar niet kunt garanderen dat je er volgende week nog bent.
Als het alleen de gedachten zijn: is er iets dat je gedachten even kan afleiden? Desnoods is het het lezen van andermans ellende, of het kijken naar stomme tvprogramma's of buiten rondslenteren? Of misschien heeft je vriend een idee? Lukt het je om te lezen/plaatjes te kijken? Ik heb vanmiddag het blad flow gekocht. Was me door een vriendin aangeraden en lijkt me erg leuk. (ik ben door mijn psych ook op een simpele leuke dingen doen dieet gezet omdat ik last begon te krijgen van zelfmoordgedachten. Dus ik hebt evt nog meer ideeën als je wil)
Hoe dan ook vind ik het enorm klote voor je.
@de anderen hier: laat maanvis maar lullen ...
Edit: heb ff terug gelezen en maanvis zijn berichten komen nu op mij wel opbouwend over. Te snel geoordeeld, excuses daarvoor.
[ Bericht 7% gewijzigd door Murmeli op 03-10-2011 23:16:03 ]
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Doet me echt pijn dit te lezen.quote:
Pfffft ik kan pas volgende week donderdag terecht bij de psycholoog. Ik hoop dat ik nog leef dan
Lig tot half 5 op bed. Dan komt vriendlief thuis en haalt hij me eruit. De rest van de dag lig ik op de bank. Ga helemaal niet meer naar school. En heb echt constant suicidegedachten
weet je ik zie dat je in je sig allerlei projectjes enzo heb staan, dan denk ik kijk daar heb je nog iemand die dezelfde weg bewandeld als ik.
ik neem aan dat je ook periodes hebt gekend dat je het allemaal om kon draaien?
ik tenminste wel en hou me ook echt bezig met dingen als spiritualiteit en mindfulness enzo omdat ik weet dat in die richting mijn antwoorden liggen.
en als ik dan je bericht lees dan wordt ik zo moedeloos, na mijn therapie dacht ik echt dat ik me blijvend zo kon voelen en dat die mensen op de therapie ook hun leven hadden weten om te draaien.
maar hoe meer je leert hoe onmogelijker het allemaal lijkt en je komt erook achter dat ook de bijvoorbeeld de therapieleiders nog steeds in die eeuwigdurende innerlijke worsteling zitten
het spijt me dat ik hard klink, maar doe alsjeblieft effe normaal over maanvis zeg.quote:
[..]
He bah, das echt klote!
Ben je bang/denk je dat je je suicidegedachten ook kunt gaan uitvoeren? In dat geval zou ik de psych duidelijk maken dat het haast heeft en dat je hem/haar niet kunt garanderen dat je er volgende week nog bent.
Als het alleen de gedachten zijn: is er iets dat je gedachten even kan afleiden? Desnoods is het het lezen van andermans ellende, of het kijken naar stomme tvprogramma's of buiten rondslenteren? Of misschien heeft je vriend een idee? Lukt het je om te lezen/plaatjes te kijken? Ik heb vanmiddag het blad flow gekocht. Was me door een vriendin aangeraden en lijkt me erg leuk. (ik ben door mijn psych ook op een simpele leuke dingen doen dieet gezet omdat ik last begon te krijgen van zelfmoordgedachten. Dus ik hebt evt nog meer ideeën als je wil)
Hoe dan ook vind ik het enorm klote voor je.
@de anderen hier: laat maanvis maar lullen, ik weet niet wat ie nu weer schrijft maar meestal zit ie dom te rellen, dus neem alsjeblieft niks serieus wat ie zegt. (tenzij je er blij van word natuurlijk, dan heb ik niks gezegd).
dat je het niet met hem eens bent, ok. ben ik zelf ook niet altijd.
maar hij zit absoluut niet dom te rellen, hij heeft gewoon zn eigen visie op dingen en er zit zeker wel wat in hoor.
er zijn gewoon een hoop dingen die ongemakkelijk zijn maar als je ze onder ogen ziet en aangaat een enorme bevrijding kunnen geven.
Ik weet niet wat hij eerder allemaal heeft gezegd ofzo, maar vooralsnog komt hij in mijn geval gewoon met goede adviezen en ben ik blij dat hij hier post. Dus ik heb geen idee waar dit op gebaseerd is?quote:
[..]
He bah, das echt klote!
Ben je bang/denk je dat je je suicidegedachten ook kunt gaan uitvoeren? In dat geval zou ik de psych duidelijk maken dat het haast heeft en dat je hem/haar niet kunt garanderen dat je er volgende week nog bent.
Als het alleen de gedachten zijn: is er iets dat je gedachten even kan afleiden? Desnoods is het het lezen van andermans ellende, of het kijken naar stomme tvprogramma's of buiten rondslenteren? Of misschien heeft je vriend een idee? Lukt het je om te lezen/plaatjes te kijken? Ik heb vanmiddag het blad flow gekocht. Was me door een vriendin aangeraden en lijkt me erg leuk. (ik ben door mijn psych ook op een simpele leuke dingen doen dieet gezet omdat ik last begon te krijgen van zelfmoordgedachten. Dus ik hebt evt nog meer ideeën als je wil)
Hoe dan ook vind ik het enorm klote voor je.
@de anderen hier: laat maanvis maar lullen, ik weet niet wat ie nu weer schrijft maar meestal zit ie dom te rellen, dus neem alsjeblieft niks serieus wat ie zegt. (tenzij je er blij van word natuurlijk, dan heb ik niks gezegd).
@ sylvana, ik zou aanraden om naar het gebouw waar je psych zit te gaan. En daar te blijven tot je gehoord word! Want dit klinkt goed, en er moet wat gedaan worden. Vraag anders desnoods een gesprek met een andere psych die jou momenteel kan ondersteunen. Of schakel de huisarts in, en zeg dat je met suicidegedachten loopt en geloof me de huisarts kan heel wat doen.
Morgen een gesprek bij de decaan om dingen wat officieler te regelen en dus ook betere ondersteuning te kunnen krijgen. Wat ik wel nodig vooral gezien hoe het nu bijvoorbeeld met het project loopt ik krijg er slapeloze nachten van...
Morgen een gesprek bij de decaan om dingen wat officieler te regelen en dus ook betere ondersteuning te kunnen krijgen.
Wat ik wel nodig vooral gezien hoe het nu bijvoorbeeld met het project loopt ik krijg er slapeloze nachten van...
Ok, dan zal ik ff lezen en opnieuw mijn mening vormen. In t verleden vond ik hem nogal zout in open wonden strooierig en heb er geen zin in als daardoor mensen in dit topic in de put raken. Vandaar mijn opmerking.
Edit: julie hebben gelijk
Sorry maanvis
[ Bericht 15% gewijzigd door Murmeli op 03-10-2011 23:17:22 ]
Edit: julie hebben gelijk
Sorry maanvis
[ Bericht 15% gewijzigd door Murmeli op 03-10-2011 23:17:22 ]
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik heb gemerkt dat ik de laatste tijd me minder goed in mijn fel zit. Begin weer uit te halen naar vriendinnen die alleen het beste voor me willen, herinnert me heel erg aan de tijd toen ik 16/17 was en depressief was.
Ben na een jaar opgehouden met mijn opleiding, heb mijn propedeuse nog wel behaald, maar omdat ik het gewoon niet kan afmaken voel ik me denk ik al een zogenaamde "loser". Ik wil in februari aan een universiteitsopleiding beginnen, maar ik heb altijd moeite gehad met keuzes maken, en een opleiding kiezen gaat heel erg moeilijk worden. Nu moet ik in de tussentijd een baan vinden, want ik woon op mezelf en heb rekeningen die ik moet betalen, maar ik word hier heel erg bang van. Ik ben bang voor afwijzing, en de tranen staan altijd al snel in mijn ogen hierbij. Alleen al langsgaan bij uitzendbureaus vind ik eng: je komt binnen, en de mensen die er werken kijken je allemaal aan. Houd niet zo van die aandacht. Dan moet ik ook nog eens aangeven dat ik bijna 21 ben, weinig werkervaring heb en mijn hbo studie niet eens heb kunnen afmaken... Op de manier dat ik dit schrijf is het wel duidelijk hoe ik me eigenlijk over mezelf voel.
Vind al snel dat dingen mijn schuld zijn. Paar weken geleden was ik met een kennis en zijn kameraad uit in Amsterdam, ik kende hem via via, gast uit Londen. Vond het wel een toffe gast, eigen kledingstijl en muzieksmaak, daar houd ik wel van, dus ik vond het fijn bij hem in de buurt te zijn, ook omdat ik de rest van de mensen niet kende bleef ik wat bij hem in de buurt, want ik heb toch snel de neiging in mijn schulp te kruipen als er allerlei mensen zijn die ik niet ken. Aan het begin van mijn opleiding ook de waarschuwing gekregen dat ik toch echt socialer moest worden, anders zou ik het niet redden: ik vond dit overdreven, ik heb gewoon een tijdje nodig om de kat uit de boom te kijken en me op mijn gemak te voelen. Ben een introvert.
Een paar van zijn vrienden begonnen me uiteindelijk ook te merken, misschien omdat ik er die avond mooi uitzag, vond ik zelf. Dus uiteindelijk een leuk avondje gehad. Mijn kennis begon uiteindelijk close te worden, en ik had iets van "oh, zo doet hij dus met zijn vrienden als hij aangeschoten is! Gezellig!", pas toen hij mijn hand pakte en me mee naar buiten nam had ik door wat hij eigenlijk bedoelde. Ik vond de mannelijke aandacht erg fijn, ik ben dit totaal niet gewend... Maar ik wist dat hij een vriendin had, dus toen we bijna zoenden zei ik tegen hem dat we dit niet gingen doen, omdat hij een vriendin heeft. Hij reageert verdrietig, zoals een dronken man dat kan, en ik vind het wel sneu voor hem en probeer uit te leggen dat hij dronken is en dat ik niet wil dat hij domme dingen doet. De rest van de avond was hij best vervelend en zat hij aan me, heb hem ook een flink aantal klappen gegeven, maar volgens mij vond hij dit alleen maar leuk.
Uiteindelijk heb ik hem en zijn vriend naar hun hotel moeten brengen omdat ze het niet meer konden vinden. Gelukkig had ik Google Maps! To the rescue! Het was echter al 4 uur en ik wilde niet meer alleen naar buiten, dus heb bij hen geslapen. Mijn kennis viel meteen als een blok in slaap, en heb uiteindelijk in de armen van zijn vriend liggen te slapen. Ben zoals al eerder gezegd niet gewend aan mannelijk contact, en ik vond het erg fijn. Dag erna vroeg mijn kennis of hij iets doms had gedaan, ik een beetje schaapachtig lachen en hem verteld dat hij de hele avond achter me aan had gezeten, maar dat ik hem had afgewezen.
Hij voelde zich stom ("Sorry if I was a pervert"), en bedankte me nog dat ik hem heb afgewezen (ivm zijn vriendin). Knuffels, kus op het voorhoofd, "tot volgende maand", we gingen een koffie doen waar we elkaar hadden ontmoet en samen naar een feestje gaan.
Sindsdien negeert hij me echter helemaal... Hij schaamt zich waarschijnlijk gewoon dood en wil niet dat het weer gebeurt, maar ik betrek dit totaal op mezelf. Ben hier sindsdien overstuur van en heb de hele tijd moodswings. ("Ik heb toch niks fout gedaan? Ik heb hem toch afgewezen? Hij heeft een vriendin! Ik heb er voor gezorgd dat hij weer veilig op zijn kamer terechtkwam.") Ook heb ik binnenkort een interview met een muzikant, en hij komt zijn beloftes niet na, waarvan ik ook weer enorm in de stress raak! Vervolgens geef ik mezelf de schuld, "wat heb ik nu weer gedaan?" "Had ik dit kunnen voorkomen?".
Alles is mijn eigen schuld, en ik kan ook eigenlijk niks, vind ik zelf. Af en toe ben ik optimistisch en denk ik, je bent een slimme meid, goede morelen, mooi gymnasium gedaan, hbo propedeuse, je komt er nog wel. Alleen gelooft mijn hart het niet, en ik heb de laatste paar dagen echt zitten huilen. Ik geloof niet dat ik een baan kan krijgen, en ik ben bang dat ik weer bij mijn moeder moet wonen, die zo'n dochter niet kan gebruiken. Zij heeft haar eigen zorgen, en mijn rekeningen en extra balast kan ze op financieel vlak niet gebruiken.
Omdat werkgevers zien dat ik er niet in geloof, en ik erg timide overkom (ik moet namelijk eerst nogal de kat uit de boom kijken, dat duurt veel langer dan een gesprek!), krijg ik ook nooit de baan. Zelfs al is het maar in een supermarkt. Er zijn altijd vlottere meiden die een grotere mond hebben.
Voelt net alsof ik in een vicieuze cirkel zit. Ik voel me een beetje positief, probeer het, en word weer hard neergeknald. Mijn peetouders zeggen ook wel dat niet mijn kwaliteiten me in de weg zitten ("Dat helemaal niet"), maar vooral mijn persoonlijkheid. Hoe kan ik die aanpassen? Ik heb al 3 jaar in therapie gezeten, mijn therapeute zei vorig jaar dat ik heel anders ben dan dat boze, verdrietige meisje van 16 waar ze eerst te maken mee had, maar het voelt dat ik toch weer wat terug naar af ben, alleen vanwege wat tegenvallers (ophouden opleiding, baan moeten zoeken, rotmensen). Ik zou willen dat het me allemaal niet zo zou raken. Vriendinnen zeggen ook dat ik te veel "overthink". Ja, dat doe ik, maar hoe stop je daarmee?
Misschien past het hier wel helemaal niet omdat ik niet depressief ben, maar het zit er weer aan te komen.
Edit: Woah, TL;DR.
Ben na een jaar opgehouden met mijn opleiding, heb mijn propedeuse nog wel behaald, maar omdat ik het gewoon niet kan afmaken voel ik me denk ik al een zogenaamde "loser". Ik wil in februari aan een universiteitsopleiding beginnen, maar ik heb altijd moeite gehad met keuzes maken, en een opleiding kiezen gaat heel erg moeilijk worden. Nu moet ik in de tussentijd een baan vinden, want ik woon op mezelf en heb rekeningen die ik moet betalen, maar ik word hier heel erg bang van. Ik ben bang voor afwijzing, en de tranen staan altijd al snel in mijn ogen hierbij. Alleen al langsgaan bij uitzendbureaus vind ik eng: je komt binnen, en de mensen die er werken kijken je allemaal aan. Houd niet zo van die aandacht. Dan moet ik ook nog eens aangeven dat ik bijna 21 ben, weinig werkervaring heb en mijn hbo studie niet eens heb kunnen afmaken... Op de manier dat ik dit schrijf is het wel duidelijk hoe ik me eigenlijk over mezelf voel.
Vind al snel dat dingen mijn schuld zijn. Paar weken geleden was ik met een kennis en zijn kameraad uit in Amsterdam, ik kende hem via via, gast uit Londen. Vond het wel een toffe gast, eigen kledingstijl en muzieksmaak, daar houd ik wel van, dus ik vond het fijn bij hem in de buurt te zijn, ook omdat ik de rest van de mensen niet kende bleef ik wat bij hem in de buurt, want ik heb toch snel de neiging in mijn schulp te kruipen als er allerlei mensen zijn die ik niet ken. Aan het begin van mijn opleiding ook de waarschuwing gekregen dat ik toch echt socialer moest worden, anders zou ik het niet redden: ik vond dit overdreven, ik heb gewoon een tijdje nodig om de kat uit de boom te kijken en me op mijn gemak te voelen. Ben een introvert.
Een paar van zijn vrienden begonnen me uiteindelijk ook te merken, misschien omdat ik er die avond mooi uitzag, vond ik zelf.
Dus uiteindelijk een leuk avondje gehad. Mijn kennis begon uiteindelijk close te worden, en ik had iets van "oh, zo doet hij dus met zijn vrienden als hij aangeschoten is! Gezellig!", pas toen hij mijn hand pakte en me mee naar buiten nam had ik door wat hij eigenlijk bedoelde. Ik vond de mannelijke aandacht erg fijn, ik ben dit totaal niet gewend... Maar ik wist dat hij een vriendin had, dus toen we bijna zoenden zei ik tegen hem dat we dit niet gingen doen, omdat hij een vriendin heeft. Hij reageert verdrietig, zoals een dronken man dat kan, en ik vind het wel sneu voor hem en probeer uit te leggen dat hij dronken is en dat ik niet wil dat hij domme dingen doet. De rest van de avond was hij best vervelend en zat hij aan me, heb hem ook een flink aantal klappen gegeven, maar volgens mij vond hij dit alleen maar leuk.Uiteindelijk heb ik hem en zijn vriend naar hun hotel moeten brengen omdat ze het niet meer konden vinden.
Gelukkig had ik Google Maps! To the rescue! Het was echter al 4 uur en ik wilde niet meer alleen naar buiten, dus heb bij hen geslapen. Mijn kennis viel meteen als een blok in slaap, en heb uiteindelijk in de armen van zijn vriend liggen te slapen. Ben zoals al eerder gezegd niet gewend aan mannelijk contact, en ik vond het erg fijn. Dag erna vroeg mijn kennis of hij iets doms had gedaan, ik een beetje schaapachtig lachen en hem verteld dat hij de hele avond achter me aan had gezeten, maar dat ik hem had afgewezen.Hij voelde zich stom ("Sorry if I was a pervert"), en bedankte me nog dat ik hem heb afgewezen (ivm zijn vriendin). Knuffels, kus op het voorhoofd, "tot volgende maand", we gingen een koffie doen waar we elkaar hadden ontmoet en samen naar een feestje gaan.
Sindsdien negeert hij me echter helemaal... Hij schaamt zich waarschijnlijk gewoon dood en wil niet dat het weer gebeurt, maar ik betrek dit totaal op mezelf. Ben hier sindsdien overstuur van en heb de hele tijd moodswings. ("Ik heb toch niks fout gedaan? Ik heb hem toch afgewezen? Hij heeft een vriendin! Ik heb er voor gezorgd dat hij weer veilig op zijn kamer terechtkwam.") Ook heb ik binnenkort een interview met een muzikant, en hij komt zijn beloftes niet na, waarvan ik ook weer enorm in de stress raak! Vervolgens geef ik mezelf de schuld, "wat heb ik nu weer gedaan?" "Had ik dit kunnen voorkomen?".
Alles is mijn eigen schuld, en ik kan ook eigenlijk niks, vind ik zelf. Af en toe ben ik optimistisch en denk ik, je bent een slimme meid, goede morelen, mooi gymnasium gedaan, hbo propedeuse, je komt er nog wel. Alleen gelooft mijn hart het niet, en ik heb de laatste paar dagen echt zitten huilen. Ik geloof niet dat ik een baan kan krijgen, en ik ben bang dat ik weer bij mijn moeder moet wonen, die zo'n dochter niet kan gebruiken. Zij heeft haar eigen zorgen, en mijn rekeningen en extra balast kan ze op financieel vlak niet gebruiken.
Omdat werkgevers zien dat ik er niet in geloof, en ik erg timide overkom (ik moet namelijk eerst nogal de kat uit de boom kijken, dat duurt veel langer dan een gesprek!), krijg ik ook nooit de baan. Zelfs al is het maar in een supermarkt. Er zijn altijd vlottere meiden die een grotere mond hebben.
Voelt net alsof ik in een vicieuze cirkel zit. Ik voel me een beetje positief, probeer het, en word weer hard neergeknald. Mijn peetouders zeggen ook wel dat niet mijn kwaliteiten me in de weg zitten ("Dat helemaal niet"), maar vooral mijn persoonlijkheid. Hoe kan ik die aanpassen? Ik heb al 3 jaar in therapie gezeten, mijn therapeute zei vorig jaar dat ik heel anders ben dan dat boze, verdrietige meisje van 16 waar ze eerst te maken mee had, maar het voelt dat ik toch weer wat terug naar af ben, alleen vanwege wat tegenvallers (ophouden opleiding, baan moeten zoeken, rotmensen). Ik zou willen dat het me allemaal niet zo zou raken. Vriendinnen zeggen ook dat ik te veel "overthink". Ja, dat doe ik, maar hoe stop je daarmee?
Misschien past het hier wel helemaal niet omdat ik niet depressief ben, maar het zit er weer aan te komen.
Edit: Woah, TL;DR.
Even een uitleg; hoe ik hier post is afhankelijk van je opstelling. Wil je echt werken aan jezelf dan ben ik positief, wil je alleen maar aandacht of zielig doen, dan krijg je dat ook op een harde manier te horen .
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Denk dat dan de vraag is hoe het komt dat jij jezelf ziet als iemand die in een positie staat dat hij anderen op een 'harde manier' heeft toe te spreken om wat voor reden ook, vraag me af hoe je die houding voor jezelf ergens op baseert, je komt nu nogal over als een voetbal vader die vanaf de zijlijn loopt te brullen hoe het allemaal zou moeten gaan zonder rekening te houden met de persoonlijke spel insteek en doelen van de spelers, met andere woorden; je ziet jouw meningen en ideeën beter als die van anderen.quote:
Wil je echt werken aan jezelf dan ben ik positief, wil je alleen maar aandacht of zielig doen, dan krijg je dat ook op een harde manier te horen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Af en toe zou ik me best helemaal van de wereld willen drinken, om eens even van mezelf verlost te zijn, maar ik weet gewoon, dat ik dan een paar dagen zo ziek, lichamelijk en geestelijk, zal zijn, dat ik het maar niet doe.quote:
Over het alcohol drinken hierboven: pas daar mee op want alcohol is een natuurlijke depressant. Bovendien versterkt het je emoties.
Soms is het lekker (om even je sores weg te drinken) maar in combinatie met een depressie moet je effe uitkijken, aldus mijn SPV'er.
Ik vraag mezelf regelmatig af of ik wel hier thuishoor, of ik niet overdrijf door de psych nu te gaan, en of ik niet zeur, dat ik helemaal niet soms zit van, ik wou dat ik dood was, maar gewoon zou moeten doorgaan. omdat ik nog best sterke remmen heb als het gaat om sommige dingen. Maar waarom voel ik me dan regelmatig zo kut?
Bij mensen die een verwrongen beeld van de realiteit hebben kun je maar 1 ding doen, en da's duidelijk zijn. Op deze manier trek je ze weer naar de 'echte wereld'. Dit is een methode die voor mij en enkele van de mensen in m'n omgeving heeft gewerkt. Dat maakt het iig geen slechte methode.quote:
[..]
Denk dat dan de vraag is hoe het komt dat jij jezelf ziet als iemand die in een positie staat dat hij anderen op een 'harde manier' heeft toe te spreken om wat voor reden ook, vraag me af hoe je die houding voor jezelf ergens op baseert, je komt nu nogal over als een voetbal vader die vanaf de zijlijn loopt te brullen hoe het allemaal zou moeten gaan zonder rekening te houden met de persoonlijke spel insteek en doelen van de spelers, met andere woorden; je ziet jouw meningen en ideeën beter als die van anderen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
maar ook niet automatisch een goede manier, ieder mens is uniek en heeft een eigen gebruiksaanwijzing, bij mij werkt een hardere aanpak, maar bij mijn zus bijvoorbeeld helemaal niet, die moet milder aangepakt worden op uiteindelijk op hetzelfde punt te komen.ik zie zeker logica in je posts maar het is niet de allesomvattende en oplossende manier!quote:
[..]
Bij mensen die een verwrongen beeld van de realiteit hebben kun je maar 1 ding doen, en da's duidelijk zijn. Op deze manier trek je ze weer naar de 'echte wereld'. Dit is een methode die voor mij en enkele van de mensen in m'n omgeving heeft gewerkt. Dat maakt het iig geen slechte methode.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Wat zou er gebeuren als je deze gedachtegang voor waarheid aan zou nemen? Dan zouden de dingen blijven zoals ze zijn, je zou in het bekende blijven hangen en daar voel je je niet fijn want het maakt je wereld klein maar het is waarschijnlijk ook een houvast, het geeft een gevoel van zekerheid en daarvan afwijken (vooral als je het al lang zo kent) roept angst op, en dat is ook niet meer dan logisch.quote:
Ik vraag mezelf regelmatig af of ik wel hier thuishoor, of ik niet overdrijf door de psych nu te gaan, en of ik niet zeur, dat ik helemaal niet soms zit van, ik wou dat ik dood was, maar gewoon zou moeten doorgaan. omdat ik nog best sterke remmen heb als het gaat om sommige dingen.
Dit gevoel wat je hebt wil je beschermen uit het idee dat het 'veiliger' is om zo door te gaan maar dat is een schijnveiligheid want je kan een punt bereiken waarop je die bescherming niet meer nodig hebt, het is alleen aan jou om te laten zien dat dat nu zo kan zijn. Jij hebt daar wel iemand bij nodig die voorbij het door jou voor jezelf gecreëerde hokje kan kijken, iemand van buitenaf, met overzicht, die je aan nieuwe manieren van omgaan met dingen kan helpen.
Om dezelfde reden waarom iedereen die zich kut voelt kut voelt; je leeft niet als je authentieke, vrije jij.quote:Maar waarom voel ik me dan regelmatig zo kut?
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan voor mezelf geen reden bedenken waarom ervoor te kiezen te geloven dat er in welke situatie dan ook maar 1 ding te doen is, lijkt me nogal beperkend en het is niet waar. Al zou het werken voor een deel van de mensen, het werkt voor een ander deel sowieso niet, wat altijd het geval is wanneer bij iets zo complex als mensen en hun psychische systeem wil doen alsof er 1 oplossing voor iets zou bestaan. Prima dat het voor jou en mensen uit je omgeving werkt, zeker mee door gaan als het iets oplevert maar zeggen dat het enige keus is volgens mij ook een verwrongen beeld van de realiteit.quote:
Bij mensen die een verwrongen beeld van de realiteit hebben kun je maar 1 ding doen, en da's duidelijk zijn. Op deze manier trek je ze weer naar de 'echte wereld'. Dit is een methode die voor mij en enkele van de mensen in m'n omgeving heeft gewerkt. Dat maakt het iig geen slechte methode.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Voorbeelden waarbij jouw manier van werken hielp zijn meer dan welkomquote:
[..]
Kan voor mezelf geen reden bedenken waarom ervoor te kiezen te geloven dat er in welke situatie dan ook maar 1 ding te doen is, lijkt me nogal beperkend en het is niet waar. Al zou het werken voor een deel van de mensen, het werkt voor een ander deel sowieso niet, wat altijd het geval is wanneer bij iets zo complex als mensen en hun psychische systeem wil doen alsof er 1 oplossing voor iets zou bestaan. Prima dat het voor jou en mensen uit je omgeving werkt, zeker mee door gaan als het iets oplevert maar zeggen dat het enige keus is volgens mij ook een verwrongen beeld van de realiteit.
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Misschien, maar dan zou ik me open moeten stellen voor het idee dat zo'n beetje alles wat ik de afgelopen jaren heb gedaan, fout was. Ik denk niet dat ik dat kan.quote:
Om dezelfde reden waarom iedereen die zich kut voelt kut voelt; je leeft niet als je authentieke, vrije jij.
Is het idee dat je iets fout hebt gedaan wel van toepassing? Heb je al die tijd niet gewoon je best gedaan op de beste manier dat jij tot nu toe geleerd hebt? Stom voorbeeld misschien maar als ik een chinees tegenkom en die vraagt aan mij in het chinees of ik hem de weg kan wijzen en ik spreek die taal niet is dat dan een fout van mij? Of weet ik dat gewoon (nog) niet?quote:
Misschien, maar dan zou ik me open moeten stellen voor het idee dat zo'n beetje alles wat ik de afgelopen jaren heb gedaan, fout was. Ik denk niet dat ik dat kan.
Ik heb geen behoefte om chinees te leren, jij misschien ook niet, misschien ook wel maar waar je wel behoefte aan hebt is leren beter met jezelf om te gaan, dat is vind ik geen geval van goed of slecht maar een geval van nog niet geleerd. Zo kan je het pad wat je opgaat ook zien; een leerweg. Stapje voor stapje, op jouw tempo nieuwe dingen leren en kijken of jij er wat er mee kan, of het jouw ligt. Het is naar mening mening niet de bedoeling dat je gaat leren hoe anderen het doen maar dat je leert wat voor jou als persoon werkt. Natuurlijk is het handig als je tijdens dat proces ideeën van anderen kunt lenen en daarvan kan leren en ermee variëren om uit te vinden hoe jij met jezelf en je leven om wil gaan
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Mjah, ik heb wel ergens het gevoel dat ik gefaald heb omdat ik soms zo nergens toe in staat ben. Misschien is dat wel het belangrijkste waar de professionals met me aan moeten werken....dat ik ga accepteren dat ik ook wel eens iets niet kan en dat ik me dan niet schuldig hoef te voelen.quote:
[..]
Is het idee dat je iets fout hebt gedaan wel van toepassing?
Heb geen concrete voorbeelden maar het principe is hetzelfde; leer iemand van zichzelf houden en zichzelf volledig begrijpen. Iemand die van zichzelf houdt zal een fijn, leuk en voldoening gevend leven voor zichzelf willen en als diegene zichzelf begrijpt zal hij of zij met alle opgebouwde drempels om kunnen gaan, die omvormen naar vrijheid en gaan leven ipv overleven.quote:
Voorbeelden waarbij jouw manier van werken hielp zijn meer dan welkom
Ik vind het onredelijk om van iemand te verwachten ergens vanaf te moeten komen als die persoon geen betrokkenheid bij zichzelf voelt, als iemand geen gevoel van waarde (meer) in het zijn van zichzelf heeft. Waarom zou iemand dan bijv met depressief. angst, dwang, wat dan ook aan de slag moeten gaan? Omdat het slecht is? Is een echt herstel proces niet iets wat voort zou moeten komen uit het de wens om vrij en blij jezelf te kunnen zijn? Omdat je jezelf waardeert, gewoon om wie je bent als persoon en het feit dat je er bent reden genoeg is dat je er mag zijn.
Er zijn gevallen waar je met concrete stappen iemand op weg helpt, zit iemand echter zo vast in zichzelf dan werkt dat het geheel tegen en frustreert het de persoon; er is dan sprake van een mate van onmacht die het handelen belemmert en als je dan alleen op handelen richt dan stuur je iemand dus tegen een muur aan. Leer iemand die muur begrijpen en er kan nieuwe manier voor handelen bedacht worden. Maar goed, elk geval is weer anders natuurlijk, vandaar dat ik met concreet willen zijn niet veel heb, grote kans dat je dan bepaalde dingen over het hoofd ziet.
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Acceptatie is ontzettend belangrijk, het is niet alleen compassie naar jezelf toe maar het zorgt er ook voor dat je geen energie gebruikt aan het vinden dat dingen anders zouden moeten zijn (gelopen) dan dat ze zijn.quote:
Mjah, ik heb wel ergens het gevoel dat ik gefaald heb omdat ik soms zo nergens toe in staat ben. Misschien is dat wel het belangrijkste waar de professionals met me aan moeten werken....dat ik ga accepteren dat ik ook wel eens iets niet kan en dat ik me dan niet schuldig hoef te voelen.
Het is voor mij makkelijk praten maar zeg het toch; als het nu zo is dat jij soms nergens toe in staat bent, dan is het zo dat jij af en toe nergens toe in staat bent. Daar zijn redenen voor, het is gelopen zoals het is en het is goed zoals het is. Niet goed in de zin dat je er blij mee bent want je wil het anders maar goed in de zin dat het is zoals het is.
Het zit em dan ook eigenlijk in het van jezelf vinden dat het mag zijn zoals het is (gegaan). Achter het idee dat het anders zou moeten zijn zit vaak een negatief zelfoordeel; ik had 'beter' moeten zijn. Je bent echter goed zoals je bent en dat was je toen dus ook, je hebt gedaan wat je toen kon, kan je meer van jezelf verwachten dan je kan? Of zijn dat alleen gedachten, aangevuurd door negatieve zelfoordelen over hoe het zou moeten zijn geweest?
Nogmaals, het is voor mij makkelijk zeggen en het is ook alleen hoe ik het zie maar het feit dat je ervoor kiest hulp te zoeken, dat je daarvoor open staat vind ik al getuigen van moed dus wat dat betreft kuddo's en dat geldt voor iedereen
Kijk eens om je heen en vraag je af; wat voor probleem heb je hier en nu werkelijk?
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Kan iemand jou het gevoel geven dat je een boom bent? Geloof dan ook niet dat een ander je het gevoel kan geven dat je niet goed bent zoals je bent.
Ontzettend mooi verwoordquote:
[..]
Heb geen concrete voorbeelden maar het principe is hetzelfde; leer iemand van zichzelf houden en zichzelf volledig begrijpen. Iemand die van zichzelf houdt zal een fijn, leuk en voldoening gevend leven voor zichzelf willen en als diegene zichzelf begrijpt zal hij of zij met alle opgebouwde drempels om kunnen gaan, die omvormen naar vrijheid en gaan leven ipv overleven.
Ik vind het onredelijk om van iemand te verwachten ergens vanaf te moeten komen als die persoon geen betrokkenheid bij zichzelf voelt, als iemand geen gevoel van waarde (meer) in het zijn van zichzelf heeft. Waarom zou iemand dan bijv met depressief. angst, dwang, wat dan ook aan de slag moeten gaan? Omdat het slecht is? Is een echt herstel proces niet iets wat voort zou moeten komen uit het de wens om vrij en blij jezelf te kunnen zijn? Omdat je jezelf waardeert, gewoon om wie je bent als persoon en het feit dat je er bent reden genoeg is dat je er mag zijn.
Er zijn gevallen waar je met concrete stappen iemand op weg helpt, zit iemand echter zo vast in zichzelf dan werkt dat het geheel tegen en frustreert het de persoon; er is dan sprake van een mate van onmacht die het handelen belemmert en als je dan alleen op handelen richt dan stuur je iemand dus tegen een muur aan. Leer iemand die muur begrijpen en er kan nieuwe manier voor handelen bedacht worden. Maar goed, elk geval is weer anders natuurlijk, vandaar dat ik met concreet willen zijn niet veel heb, grote kans dat je dan bepaalde dingen over het hoofd ziet.
Thanks...what comes up., must come down, ik was van het weekend heel goed bezig, hoop dat de psych me kan leren niet zo op en neer te fladderen. Vrijdag 1ste afspraak, heb de hele dag maar vrij genomen want ik vermoed, dat het vrij vermoeiend zal zijn.
Tuurlijk is het zo dat je de situatie moet accepteren en naar de toekomst moet kijken en het is goed dat mensen hun problemen accepteren en er wat mee doen. Maar in mijn geval is het zo, en dat is voor iedereen anders, dat ik wel degelijk beter had moeten zijn. Op het moment heb ik gewoon geen leuk leven en het afgelopen jaar heb ik aan de lopende band fouten gemaakt, wat ik allemaal aan mezelf te wijten heb. Ik word bijna 19, maar niets in mij wil daadwerkelijk een jaar ouder worden en het voelt als een weggegooid jaar. Gelukkig is er wel reden genoeg om er wat aan te doen en ga ik er ook vanuit dat ik het in me heb, maar ik worstel nog steeds elke dag met het verleden. Ik heb het zelf verprutst, maar er moeten ook mogelijkheden zijn om het zelf weer recht te zetten.quote:
[..]
Acceptatie is ontzettend belangrijk, het is niet alleen compassie naar jezelf toe maar het zorgt er ook voor dat je geen energie gebruikt aan het vinden dat dingen anders zouden moeten zijn (gelopen) dan dat ze zijn.
Het is voor mij makkelijk praten maar zeg het toch; als het nu zo is dat jij soms nergens toe in staat bent, dan is het zo dat jij af en toe nergens toe in staat bent. Daar zijn redenen voor, het is gelopen zoals het is en het is goed zoals het is. Niet goed in de zin dat je er blij mee bent want je wil het anders maar goed in de zin dat het is zoals het is.
Het zit em dan ook eigenlijk in het van jezelf vinden dat het mag zijn zoals het is (gegaan). Achter het idee dat het anders zou moeten zijn zit vaak een negatief zelfoordeel; ik had 'beter' moeten zijn. Je bent echter goed zoals je bent en dat was je toen dus ook, je hebt gedaan wat je toen kon, kan je meer van jezelf verwachten dan je kan? Of zijn dat alleen gedachten, aangevuurd door negatieve zelfoordelen over hoe het zou moeten zijn geweest?
Nogmaals, het is voor mij makkelijk zeggen en het is ook alleen hoe ik het zie maar het feit dat je ervoor kiest hulp te zoeken, dat je daarvoor open staat vind ik al getuigen van moed dus wat dat betreft kuddo's en dat geldt voor iedereen
Ja. Nouja, normaal ... ze komen vaker voor.quote:
Zo ik zat er gisteravond echt doorheen
Zijn ''aanvallen'' normaal?
Ik ben echt helemaal uitgeput door alles. Ook door mijn ontzettend stressvolle woonsituatie (waar dus niks aan gedaan wordt).
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Dank voor de reacties
Mag van de huisarts weer ophogen naar 100 mg Sertraline. Aan ene kant blij mee, aan andere kant toen ik met recept thuis kwam gedachte dat ik nog 11x50 mg heb en dus 30x100 mg en dat dat vast wel genoeg is om er een eind aan te maken
Dit keer zijn het niet alleen gedachten maar ben ik ook bang dat ik het echt ga doen. Lezen lukt me niet, dus enige afleiding is idd tv kijken...
En heb psycholoog gemaild en kan haar do/vr bellen (morgen is ze vrij) en als ik dat niet red kan ik morgen andere psycholoog (die ik ken van deeltijd) bellen. Dus denk dat ik dat maar doe...
Mag van de huisarts weer ophogen naar 100 mg Sertraline. Aan ene kant blij mee, aan andere kant toen ik met recept thuis kwam gedachte dat ik nog 11x50 mg heb en dus 30x100 mg en dat dat vast wel genoeg is om er een eind aan te maken
Dit keer zijn het niet alleen gedachten maar ben ik ook bang dat ik het echt ga doen. Lezen lukt me niet, dus enige afleiding is idd tv kijken...
En heb psycholoog gemaild en kan haar do/vr bellen (morgen is ze vrij) en als ik dat niet red kan ik morgen andere psycholoog (die ik ken van deeltijd) bellen. Dus denk dat ik dat maar doe...
Fijn sylvana, dat je morgen iemand kan bellen.
Kan je met ad's zelfmoord plegen? Lijkt mij niet. Ik hoop dat je t nog ff volhoudt tot morgen. En dat die psych je dan telefonisch wat vooruit kan helpen.
Wel klote dat je niet kan lezen. Dat heb ik ook wel eens en voelt erg opgesloten ofzoiets.
En dan slaat de verhoging van de ad's hopelijk snel aan. Bij mij gaat dat sneller dan als je van nul start met ad's.
Dikke knuf meis, lekker vroeg naar bed en dan is het gauw morgen en kan je bellen.
Kan je met ad's zelfmoord plegen? Lijkt mij niet. Ik hoop dat je t nog ff volhoudt tot morgen. En dat die psych je dan telefonisch wat vooruit kan helpen.
Wel klote dat je niet kan lezen. Dat heb ik ook wel eens en voelt erg opgesloten ofzoiets.
En dan slaat de verhoging van de ad's hopelijk snel aan. Bij mij gaat dat sneller dan als je van nul start met ad's.
Dikke knuf meis, lekker vroeg naar bed en dan is het gauw morgen en kan je bellen.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Een overdosis nemen heeft sowieso geen nut, want een heel groot deel overleeft het gewoon.
Na doodziek te zijn geweest en soms orgaanbeschadiging te hebben gekregen.
Dat wil je niet.
Na doodziek te zijn geweest en soms orgaanbeschadiging te hebben gekregen.
Dat wil je niet.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Ik ben niet zo zwaar (54 kg) dus dan hebben pillen natuurlijk al sneller een uitwerking. Maar geen idee of het echt zou lukken hoor, want heb het nog niet uitgeprobeerd
En niet kunnen lezen is idd erg irritant! Tijdens vorige depressie ging ik niet naar school maar kon ik thuis wel studeren en zo mijn tentamens halen. Maar nu lukt dat dus echt niet en daarom ben ik dus ook zo bang dat ik dus zonder opleiding thuis kom te zitten... Want ben al zo vaak tijdelijk gestopt met school vanwege depressies...
En dat gebrek aan toekomstperspectief zorgt ervoor dat ik nog depressiever wordt...
En niet kunnen lezen is idd erg irritant! Tijdens vorige depressie ging ik niet naar school maar kon ik thuis wel studeren en zo mijn tentamens halen. Maar nu lukt dat dus echt niet en daarom ben ik dus ook zo bang dat ik dus zonder opleiding thuis kom te zitten... Want ben al zo vaak tijdelijk gestopt met school vanwege depressies...
En dat gebrek aan toekomstperspectief zorgt ervoor dat ik nog depressiever wordt...
Hier heb ik blijkbaar aardig wat gemist.
@Sylvana, fijn dat je nu toch ergens terecht kan morgen al is het maar telefonisch, het helpt in ieder geval wat.
En ach, zoek gewoon series op die je interesant vind en ga er lekker voor liggen op de bank.
hier is de spanning er een beetje af. Vandaag een duidelijk gesprek gehad met de docent en groepsgenoten en het is meer dan duidelijk dat er zaken verbeterd moeten worden. En eentje begon mij persoonlijk aan te vallen , precies degene die niet communiceert jegens mij. en ik heb gewoon lekker terugbeten, was die persoon meer dan zat. En docent merkte die spanning goed op
Verder heb ik gewoon van 2 docenten complimenten gekregen van de opgestelde mail richting de projectgroep om bepaalde punten in kaart te brengen..dus ben eigenlijk wel trots opmezelf
@Sylvana, fijn dat je nu toch ergens terecht kan morgen al is het maar telefonisch, het helpt in ieder geval wat.
En ach, zoek gewoon series op die je interesant vind en ga er lekker voor liggen op de bank.
hier is de spanning er een beetje af. Vandaag een duidelijk gesprek gehad met de docent en groepsgenoten en het is meer dan duidelijk dat er zaken verbeterd moeten worden. En eentje begon mij persoonlijk aan te vallen , precies degene die niet communiceert jegens mij. en ik heb gewoon lekker terugbeten, was die persoon meer dan zat. En docent merkte die spanning goed op
Verder heb ik gewoon van 2 docenten complimenten gekregen van de opgestelde mail richting de projectgroep om bepaalde punten in kaart te brengen..dus ben eigenlijk wel trots opmezelf
Is het niet mogelijk om wat extra begeleiding te krijgen ivm. studie, vanuit school/psycholoog?quote:
Ik ben niet zo zwaar (54 kg) dus dan hebben pillen natuurlijk al sneller een uitwerking. Maar geen idee of het echt zou lukken hoor, want heb het nog niet uitgeprobeerd
En niet kunnen lezen is idd erg irritant! Tijdens vorige depressie ging ik niet naar school maar kon ik thuis wel studeren en zo mijn tentamens halen. Maar nu lukt dat dus echt niet en daarom ben ik dus ook zo bang dat ik dus zonder opleiding thuis kom te zitten... Want ben al zo vaak tijdelijk gestopt met school vanwege depressies...
En dat gebrek aan toekomstperspectief zorgt ervoor dat ik nog depressiever wordt...
Ik moet morgen echt een boek uit de schoolbieb terugbrengen (moest eigenlijk vorige week al) Dus dan maak ik meteen maar even afspraak met de decaan
goed idee! Ik begin nu ook een traject met de decaan en je verbaast je allemaal wat er mogelijk is met een officiele diagnose erbijquote:
Ik moet morgen echt een boek uit de schoolbieb terugbrengen (moest eigenlijk vorige week al) Dus dan maak ik meteen maar even afspraak met de decaan
Ik kan ook geen boeken lezen, terwijl ik dat altijd heel leuk vond.
Ik kan een bladzijde 10x lezen, maar weet alsnog niet meer wát ik nou eigenlijk heb gelezen.
Veel te veel chaos in m'n hoofd.
Ik kan een bladzijde 10x lezen, maar weet alsnog niet meer wát ik nou eigenlijk heb gelezen.
Veel te veel chaos in m'n hoofd.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
Wel grappig dat ik mij daar kort voor juist wél gelukkig voeldequote:
[..]
Ja. Nouja, normaal ... ze komen vaker voor.
Ik ben echt helemaal uitgeput door alles. Ook door mijn ontzettend stressvolle woonsituatie (waar dus niks aan gedaan wordt).
Rustig aan.
hier heb ik dus ook vaak last vanquote:
Ik kan ook geen boeken lezen, terwijl ik dat altijd heel leuk vond.
Ik kan een bladzijde 10x lezen, maar weet alsnog niet meer wát ik nou eigenlijk heb gelezen.
Veel te veel chaos in m'n hoofd.
Waarschijnlijk valt het effect hiervan op je studie wel binnen de perken te houden. Goed dat je morgen ff gaat praten bij de decaan.quote:
Ik ben niet zo zwaar (54 kg) dus dan hebben pillen natuurlijk al sneller een uitwerking. Maar geen idee of het echt zou lukken hoor, want heb het nog niet uitgeprobeerd
En niet kunnen lezen is idd erg irritant! Tijdens vorige depressie ging ik niet naar school maar kon ik thuis wel studeren en zo mijn tentamens halen. Maar nu lukt dat dus echt niet en daarom ben ik dus ook zo bang dat ik dus zonder opleiding thuis kom te zitten... Want ben al zo vaak tijdelijk gestopt met school vanwege depressies...
En dat gebrek aan toekomstperspectief zorgt ervoor dat ik nog depressiever wordt...
Probeer niet teveel in scenario's te denken als je somber bent, want dan denk je jezelf de put in (zegt zij die regelmatig door iedereen uit de put wordt gesleurd)
Trusten allemaal. Ik ga slapen.....
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik zit er even helemaal doorheen. Ik wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
Net nog één glas wijn gedronken om iets minder gespannen te worden.
Ik ben gewoon echt doodmoe.
Maar er wordt niks gedaan. Het duurt niet lang of ik ga echt weer flippen.
Net nog één glas wijn gedronken om iets minder gespannen te worden.
Ik ben gewoon echt doodmoe.
Maar er wordt niks gedaan. Het duurt niet lang of ik ga echt weer flippen.
There's a lesson that you always have to learn
Through the consequence of fire comes the burn
Through the consequence of fire comes the burn
een dikke knuffel voor jullie allemaal!
ik heb een geweldige avond gehad, ben met mijn ma mijn lief en een vriend naar bert visscher geweest en het was echt heel leuk, sinds tijden weer eens de slappe lach gehad! helemaal heerlijk!
ik heb een geweldige avond gehad, ben met mijn ma mijn lief en een vriend naar bert visscher geweest en het was echt heel leuk, sinds tijden weer eens de slappe lach gehad! helemaal heerlijk!
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Kan je niet proberen bijvoorbeeld rustig op bed te gaan liggen en muziek die je ontspant op te zetten, voor mij werkt dit in ieder geval.quote:
Ik zit er even helemaal doorheen. Ik wil eigenlijk alleen maar op bed liggen.
Net nog één glas wijn gedronken om iets minder gespannen te worden.
Ik ben gewoon echt doodmoe.
Maar er wordt niks gedaan. Het duurt niet lang of ik ga echt weer flippen.
@gewoonmezelf, leuk, zo'n fijne avond. Fijn dat je hebt genoten, hier ga ik nu slapen, morgen weer vroeg op. En heb alleen niet echt veel zin..in morgen
Vandaag zo'n waardeloze dag gehad, dat ik voor mezelf maar wat doelen op een rij heb gezet. Ik heb het er echt mee gehad zoals het nu gaat, ik ben bijna 19 en de dingen die moeten gebeuren om een leuker leven te krijgen stapelen zich op en als het zo doorgaat heb ik er gewoonweg geen zin in. Oftewel ik moet op een andere manier meer sociale dingen gaan ondernemen, 4 x sportschool en (1,2 of 3x) tennis in de week is gewoonweg te weinig. Ik heb meer afleiding nodig voor een positievere stemming. Ik zal het initiatief toch echt nog veel meer bij mezelf moeten leggen. Ondanks de nodige veranderen die ik al heb ondernomen is het nog steeds duidelijk dat ik op deze manier geen echte contacten ga kunnen leggen en daarbij begint het geduld wel erg snel op te raken. Ik moet echt eens gaan leren om dingen zelf af te dwingen in plaats van te wachten wat er naar me toe komt, anders word het niks.
Wees eens wat aardiger voor jezelf...quote:
Vandaag zo'n waardeloze dag gehad, dat ik voor mezelf maar wat doelen op een rij heb gezet. Ik heb het er echt mee gehad zoals het nu gaat, ik ben bijna 19 en de dingen die moeten gebeuren om een leuker leven te krijgen stapelen zich op en als het zo doorgaat heb ik er gewoonweg geen zin in. Oftewel ik moet op een andere manier meer sociale dingen gaan ondernemen, 4 x sportschool en (1,2 of 3x) tennis in de week is gewoonweg te weinig. Ik heb meer afleiding nodig voor een positievere stemming. Ik zal het initiatief toch echt nog veel meer bij mezelf moeten leggen. Ondanks de nodige veranderen die ik al heb ondernomen is het nog steeds duidelijk dat ik op deze manier geen echte contacten ga kunnen leggen en daarbij begint het geduld wel erg snel op te raken. Ik moet echt eens gaan leren om dingen zelf af te dwingen in plaats van te wachten wat er naar me toe komt, anders word het niks.
Ik heb de laatste dagen wat moeite met de concentratie, dus het lezen van de verhalen gaat wat moeizaam. Ik hoop vanmiddag of vanavond er aan toe te komen.
Ik kan volgende week dinsdag pas naar de psych, dus tot die tijd nog even doorbijten. Ik probeer me te omgeven met mensen. Vrienden, collega's. In die tijd voel ik me redelijk tot zeer fijn, zoals gisteravond. Ik voelde me gewaardeerd en welkom. Zodra ik weer alleen ben echter, voel ik me weer hopeloos alleen en geïsoleerd.
Ik kan volgende week dinsdag pas naar de psych, dus tot die tijd nog even doorbijten. Ik probeer me te omgeven met mensen. Vrienden, collega's. In die tijd voel ik me redelijk tot zeer fijn, zoals gisteravond. Ik voelde me gewaardeerd en welkom. Zodra ik weer alleen ben echter, voel ik me weer hopeloos alleen en geïsoleerd.
Emotionele exclusiviteit monogamie-adept
@ Kaneelstokje neem de rust en de tijd.
En verder doe je er goed aan om je door "jouw" mensen te laten omringen, waardoor je je wat beter voelt.
@patrickpsv,
Neem je nu niet iets teveel hooi op je vork? Want je onderneemt veel dingen, alleen is een sportschool geen echte plek om mensen te leren kennen. Probeer wat meer team-activiteiten te doen.
En vooral gun jezelf rust.
Verder tja, heb ik het idee dat het mischien iets meer waarde heeft om een "echte" psycholoog te "gebruiken" want die kan in mijn ogen een betere diagnose geven en je doelgerichter helpen bij het oplossen.
En verder doe je er goed aan om je door "jouw" mensen te laten omringen, waardoor je je wat beter voelt.
@patrickpsv,
Neem je nu niet iets teveel hooi op je vork? Want je onderneemt veel dingen, alleen is een sportschool geen echte plek om mensen te leren kennen. Probeer wat meer team-activiteiten te doen.
En vooral gun jezelf rust.
Verder tja, heb ik het idee dat het mischien iets meer waarde heeft om een "echte" psycholoog te "gebruiken" want die kan in mijn ogen een betere diagnose geven en je doelgerichter helpen bij het oplossen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |