Depressie & Angst #10

quote:

Op donderdag 29 september 2011 14:58 schreef VanGoghFan het volgende:
Ik heb meer de neiging om me nu al druk te maken over wat er volgende week allemaal theoretisch zou kunnen gebeuren. En wat ik daar van zou vinden als het zou gebeuren. Doodmoe wordt je er van.

Dat klinkt bekend, ook dat van de auto (mijn auto was vorige week naar de apk), kan me zo druk om iets maken dat ik me echt ziek voel!

Pff. Ben naar de psychiologe geweest, ze gaat met de psychiater overleggen hoe het nu moet.
Aangezien ik dwanggedachten heb, ik slecht slaap en mezelf van kant wil maken.

Mijn ogen prikken (heb voor het eerst lenzen in ) en ben erg moe.

Hoe is het met jullie?

@summerbird
Goesd dat de hulp op gang begint komen.

Hier gaat het dubbel ik ben echt veel te onrustig mede doordat ik afgelopen dagen teveel prikkels binnen krijg en ik moeite heb met ze verwerken en in de juiste hokjes plaatsen!

@Summerbird hoop dat je de goede hulp snel krijgt, goed dat je er voor open staat!
Zo herkenbaar van die prikkels...alleen hoe werkt het bij julie? Aan de ene kant ben ik extreem gevoelig voor geluid. TV aan, in de woonkamer, op de bank, en toch hoor ik dat de kraan in de keuken drupt, en MOET dan opstaan om hem uit te zetten. Die geluidsprikkel kan ik niet hebben.
Maar als ik thuis achter de PC zit heb ik wel altijd minstens drie verschillende websites open, en het liefst de TV aan tegelijk. Dat stoort me dan niet, het is meer een geluidscoconnetje.
Dat slaat eigelijk nergens op. Want eerlijk gezegd vind ik de wereld veels te luidruchtig, te druk. Ik wil volgens jaar op vakantie naar Denemarken of Zweden, rondfietsen met een tent omdat het daar zo lekker leeg is (hoop ik). Waarom moet ik dan toch die TV aan thuis?
Hoe verwerk jij je indrukken cafpow?

ik herken dat wel hoor, 10 websites open maar snel overprikkeld zijn door andere dingen.
geluiden kan ik hoe dan ook niet tegen. (behalve als het mijn ipod is, tegen het gekakel van mensen in de tram/bus/metro/trein). thuis staat nooit de radio aan, en nooit muziek aan. tenzij ik echt niks doe.

pff ik ben nog steeds zo depri en moedeloos. klotezooi. vanmorgen bij de arbo geweest, ik weer janken daar natuurlijk dat ik alles zo vreselijk zat ben. ik moet nu eigenlijk iets voor mijn werk doen maar het lukt me niet. geloof dat ik liever ff naar buiten ga ofzo. (nja ok liever besta ik niet meer maar ja dat is geen optie vind ik, dus dan maar proberen wat leuks te doen)

gekakel ja...ik werk de laatste jaren eigenlijk haast alleen maar in kantoortuinen, waar je je eigen werk probeert te doen terwijl er iets verderop iemand in een telefoon zit te brullen (conference call met het buitenland), een stel designers en programeurs aan het ruzie maken zijn hoe iets gebouwd moet worden, en de hele tijd mensen aan en af lopen en overleggen. Of eens uitgebreid Ajax gaan bespreken...Ik kan dan echt niets meer, en moet dat dan op de 1 of andere manier camoufleren.
Me terugtrekken kan helaas niet altijd. Volgens mij zouden bedrijven flink kunnen besparen op de kosten van overspannen werknemers / burn outs, als ze eens wat meer moeite deden om een beter kantoorklimaat te hebben. Maar ja, dat kost direct geld, en preventie is lange termijn kosten, dus dat gebeurt niet...

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 13:23 schreef Murmeli het volgende:
(nja ok liever besta ik niet meer maar ja dat is geen optie vind ik

Hoi spiegelbeeld. Laten we elkaar daar maar goed aan herinneren hier.

Zoooo herkenbaar! Enigste wat een beetje helpt bij mij is een koptelefoon op te zetten, maja dan hoor ik t weer niet als mensen me wat vragen

Hier gaat t af en aan, soms momenten dat t goed gaat, maar meer dat ik weer neerslachtig ben of gewoon opgefokt, dan is echt alles teveel, zelfs de zon helpt dan niet. Dadelijk weer naar de psycholoog, hopelijk dreunt ze nu niet teveel door op t emdr, soms wil ik gewoon me ei ff kwijt en dan is zoiets irritant.

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 13:41 schreef VanGoghFan het volgende:

[..]

Hoi spiegelbeeld. Laten we elkaar daar maar goed aan herinneren hier.

Hihi....
Ik word eigenlijk van dat mooie weer nog depressiever. Dan wil ik eigenlijk naar buiten, maar zie jezelf maar eens zover te krijgen als je je zo voelt.
Ga zo maar proberen naar de ah te lopen. En naar een vriendin waar ik nog wat in de bus moet doen.

Eerst eten en kattenbakken scheppen

Yep Murmeli, maar wat ze zeggen is waar, van buiten zijn voel je je beter.
Maar dat heeft z'n grenzen helaas. Ik fiets in de zomer regelmatig tochten van 100km, want je ziet overal studies dat bewegen goed is tegen depressies. Van die blije studies waar 90 van de 100 depressieve mensen van de pillen af gingen als ze een half uurtje per dag in het park liepen. Fijn voor die controlegroep, maar zo werkt het bij mij niet altijd helaas! Als ik bezig ben voel ik me wel blij...maar zodra ik iets teveel doe, schiet ik weer net zo hard in een depressie omdat ik de kracht die nodig is om een beetje blij te blijven weggefietst heb! Dus het is heel erg uitkijken met bewegen. Niet bewegen is slecht, teveel is ook gevaarlijk.

Ik reageer nu even heel kort, ivm teveel prikkels en vermoeidheid.
Ik weet eigenlijk totaal niet hoe ik met prikkels omga. Eigenlijk rel intuïtief.
Het beste voorbeeld is afgelopen woensdag hebben we project les gehad, en dat loopt communicatief zeer slecht in mijn ogen, en voor mij zijn de gevolgen dus nog erger vooral omdat ik ook nog autisme heb.

Maar woensdag hadden we afgesproken tijdens 2 tussenuren aan het project te werken maar er ia die dag dus geen overle geweest en 1 persoon ging alles lopen te verbeteren naar hoe hij vond dat moest, zonder dit aan te geven en te overleggen. En toen is er een discussie ontstaan waarop ik echt mega overprikkeld was. Ik wist dat ik toen erna nog les had en ben toen zonder iets te zeggen met tig emoties door elkaar weggelopen. En ik weer dat dit niet professioneel is maar soms moet ik wel voor mezelf opkomen en dot soort vries ondernemen want anders kan ik later op die dag geen les meer volgen vanwege de prikkels.
Eigenlijk is het bij in het gedrag te merken, bijvoorbeeld meer of minder isoleren van de rest.

Straks of morgen ga ik een mail sturen naar de projectleden en docent waarin ik dit gewoon heel eerlijk aangeef.

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 14:08 schreef VanGoghFan het volgende:
Yep Murmeli, maar wat ze zeggen is waar, van buiten zijn voel je je beter.
Maar dat heeft z'n grenzen helaas. Ik fiets in de zomer regelmatig tochten van 100km, want je ziet overal studies dat bewegen goed is tegen depressies. Van die blije studies waar 90 van de 100 depressieve mensen van de pillen af gingen als ze een half uurtje per dag in het park liepen. Fijn voor die controlegroep, maar zo werkt het bij mij niet altijd helaas! Als ik bezig ben voel ik me wel blij...maar zodra ik iets teveel doe, schiet ik weer net zo hard in een depressie omdat ik de kracht die nodig is om een beetje blij te blijven weggefietst heb! Dus het is heel erg uitkijken met bewegen. Niet bewegen is slecht, teveel is ook gevaarlijk.

mja op zich wel. op het moment zelf ben ik dan wel blij maar zodra ik dan weer thuis ben dan voel ik de moed alweer in mijn schoenen zinken
sja al die adviezen van mensen hoe je van depressies afkomt... dat is "leuk" voor als je een tijdelijke depressie hebt doordat er bijvoorbeeld een keer wat mis is gegaan in je leven (om maar even wat te noemen,je hebt je baan verloren en bent daardoor in een depressie geraakt. sja dan moet je de moed weer zien te krijgen om overeind te krabbelen, en als dat lang genoeg lukt om weer een baan te krijgen of wat ook, dan raak je weer in die positieve flow die je heel je leven al gehad hebt en dan is het allemaal wel weer te doen of misschien zelfs weer helemaal goed), maar als je je hele leven al af en aan depressief bent? ik weet niet wat je daaraan moet doen. Wist ik het maar, dan deed ik het wel

(ik wil hiermee trouwens een depressie tgv verliezen van een baan niet bagatelliseren, ik geef hiermee alleen het verschil aan tussen een tijdelijke depressie en een depressief karakter)

quote:

Op vrijdag 30 september 2011 22:03 schreef Murmeli het volgende:

[..]

mja op zich wel. op het moment zelf ben ik dan wel blij maar zodra ik dan weer thuis ben dan voel ik de moed alweer in mijn schoenen zinken
sja al die adviezen van mensen hoe je van depressies afkomt... dat is "leuk" voor als je een tijdelijke depressie hebt doordat er bijvoorbeeld een keer wat mis is gegaan in je leven (om maar even wat te noemen,je hebt je baan verloren en bent daardoor in een depressie geraakt. sja dan moet je de moed weer zien te krijgen om overeind te krabbelen, en als dat lang genoeg lukt om weer een baan te krijgen of wat ook, dan raak je weer in die positieve flow die je heel je leven al gehad hebt en dan is het allemaal wel weer te doen of misschien zelfs weer helemaal goed), maar als je je hele leven al af en aan depressief bent? ik weet niet wat je daaraan moet doen. Wist ik het maar, dan deed ik het wel

(ik wil hiermee trouwens een depressie tgv verliezen van een baan niet bagatelliseren, ik geef hiermee alleen het verschil aan tussen een tijdelijke depressie en een depressief karakter)

Met dit vind ik dat je compleet gelijk hebt. Ik kan me voor zover ik me kan herinneren bedenken dat ik rond mijn 12e voor het eerst "officieel" in een depressie ben beland, en mogelijk zelfs eerder al. En sindsdien gaat het constant met ups and downs, en het is gewoon heel lastig om hier grip op te krijgen, en op bepaald moment kan die depressie juist verergerd worden doordat je weet dat het kan goed kan gaan maar dit meestal maar tijdelijk is.

Maar goed ik ga nu slapen, want ben echt compleet bekaf, en het enige waar ik aan kan denken is slapen. En ik deze rotweek wil vergeten!

Knuffel voor cafpow
(ik noem Jou in gedachten altijd kattenpootje, omdat je die kat als ava hebt en cafpow doet denken aan cat en paw.... dusssss.... ik ben raar denk ik)

Ik heb ook een depressief karakter maar ik dwing mezelf om wat van het leven te maken omdat er anders ook geen zak aan is.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 01:50 schreef Mishu het volgende:
Ik heb ook een depressief karakter maar ik dwing mezelf om wat van het leven te maken omdat er anders ook geen zak aan is.

Ik probeer mezelf ook te dwingen het vol te houden en het van de positieve kant te bekijken, maar dat gaat wel een beetje lastig als je bijna niks kunt.
Ik wou dat je met wilskracht alles kon bereiken, zoals veel mensen lijken te denken, maar helaas werkt het lang niet altijd zo ...

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 01:53 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Ik probeer mezelf ook te dwingen het vol te houden en het van de positieve kant te bekijken, maar dat gaat wel een beetje lastig als je bijna niks kunt.
Ik wou dat je met wilskracht alles kon bereiken, zoals veel mensen lijken te denken, maar helaas werkt het lang niet altijd zo ...

Ik denk dat je dat 'depressieve karakter' ook meer moet zien als zwaarmoedigheid / de neiging tot somberheid. Bij een depressie denk ik toch meer aan vaak het onvermogen hebben om plezier te ervaren, de kracht niet hebben om iets te ondernemen etc. En dus dat wilskracht veel minder een rol speelt.

Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 01:58 schreef Wereldpijn het volgende:

[..]

Ik denk dat je dat 'depressieve karakter' ook meer moet zien als zwaarmoedigheid / de neiging tot somberheid. Bij een depressie denk ik toch meer aan vaak het onvermogen hebben om plezier te ervaren, de kracht niet hebben om iets te ondernemen etc. En dus dat wilskracht veel minder een rol speelt.

Het kan alledrie bij een depressie voorkomen. Zwaarmoedigheid hoort sowieso bij een depressie.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:02 schreef Mishu het volgende:
Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.

Dat is wel vervelend, ja.
Bij mij is het jammer genoeg zo dat ik naast een depressie nog veel meer klachten heb, en dus op dagen dat ik me best goed voel nog steeds niet zoveel kan doen.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:02 schreef Mishu het volgende:
Nouja soms is het depressieve gewoon sterker maar dan ben je ziek. Zonder depressie probeer ik er echt wat van te maken. Heb terugkerende depressies.

Ja ok, dat snap ik. Je hebt er 'gewoon' meer aanleg voor en in veel gevallen zie je ook dat het meerdere keren terugkomt. Heel vervelend, indeed.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:06 schreef Madame_Paon het volgende:
Het kan alledrie bij een depressie voorkomen. Zwaarmoedigheid hoort sowieso bij een depressie.

Alledrie?

Ik bedoelde zwaarmoedigheid als in de neiging tot somberheid, wat dus niet automatisch een depressie hoeft te betekenen.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:08 schreef Wereldpijn het volgende:

[..]

Alledrie?

Ik bedoelde zwaarmoedigheid als in de neiging tot somberheid, wat dus niet automatisch een depressie hoeft te betekenen.

Alledrie: zwaarmoedigheid, onvermogen om plezier te beleven en geen kracht hebben om iets te ondernemen.
Maar een depressieve aanleg is sowieso echt waardeloos. Er hoeft maar één ding te gebeuren of je belandt weer in een (zware) depressie.
Ik heb de maximale dosering antidepressiva, en voel dus meestal niks.
Maar ik heb momenten waarop ik me alsnog verschrikkelijk voel.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:12 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Alledrie: zwaarmoedigheid, onvermogen om plezier te beleven en geen kracht hebben om iets te ondernemen.
Maar een depressieve aanleg is sowieso echt waardeloos. Er hoeft maar één ding te gebeuren of je belandt weer in een (zware) depressie.
Ik heb de maximale dosering antidepressiva, en voel dus meestal niks.
Maar ik heb momenten waarop ik me alsnog verschrikkelijk voel.

Ja, die 3 dingen zijn sowieso kenmerkend. Gelukkig kan de mate van aanleg nog wel verschillen; het is niet zo dat iedereen met een recidiverende depressieve stoornis iedere keer bij een tegenslag in een ellendige depressie belandt.

quote:

Op zaterdag 1 oktober 2011 02:19 schreef Wereldpijn het volgende:

[..]

Ja, die 3 dingen zijn sowieso kenmerkend. Gelukkig kan de mate van aanleg nog wel verschillen; het is niet zo dat iedereen met een recidiverende depressieve stoornis iedere keer bij een tegenslag in een ellendige depressie belandt.

Nee, dat klopt wel. Als het leven bij mij op meerdere gebieden meezit (bijv: werk loopt lekker en ik heb ofwel een leuke relatie ofwel ben happy aan het vrijgezellen en ik hoef mijn huis niet te verbouwen) dan kan er wel wat misgaan zonder dat ik een vette dip krijg. Maar aangezien werk bij mij meestal nogal een drama is, is die basis niet zo stabiel, en val ik vrij snel om.

En ertegen vechten gaat ook niet echt goed, omdat ik dat op de verkeerde manier doe (gevoel wegdrukken) en dan ga ik ook raar doen (agressief/opgefokt worden).

Maar een vriendin zei gisteren tegen mij dat ik eens moet zorgen dat dat werk minder een probleem wordt (dus iets leuks zoeken, desnoods een nieuwe studie oppakken), en daar heeft ze wel gelijk in. Ik weet alleen niet wat. Heb al wat mislukte pogingen gedaan en op een gegeven moment houd ik het dan niet meer vol. (en loopbaanadviesgebeuren werkt tot nu toe ook niet)

En geluk uit andere dingen halen, maar waaruit? Ik vind niet zo gauw iets langdurig leuk. (adhd hebben helpt niet mee geloof ik. Hoewel het wel helpt om dingen te doen soms)

Een paar dagen geleden zat ik met een vriendin te denken over werk (zij haat haar werk ook) en ik bedacht dat we rijk zouden moeten kunnen worden met cynisch, sarcastisch en negatief zijn. Hihihi.....