Het heeft even op zich laten wachten maar hier is dan eindelijk in vogelvlucht een stukje uit mijn leven,
Vond het ontzettend moeilijk om te bepalen wat ik wel en wat ik niet in mijn verhaaltje zou vermelden maar ik geloof dat het wel een beetje gelukt is!
Wie ik ben, ik ben Patricia en ben 26 jaar geleden geboren in Amstelveen waar mijn ouders tot op de dag van vandaag nog wonen.
Over mijn jeugd valt eigenlijk heel erg weinig te vertellen, het was een heerlijke zorgeloze jeugd waar ik dan ook met een heel fijn gevoel op terug kan kijken.
Tuurlijk had ik wel eens ruzie en was ik wel eens de pispaal op school en tijdens het buiten spelen maar al met al kon ik het wel handelen en werd ik er steeds een stukje sterker van.
Op mijn 6de werd mijn broertje geboren, hartstikke leuk maar door het grote leeftijdsverschil hebben wij eigenlijk nooit een hele goede band met elkaar gehad dit is pas beter geworden toen ik het huis uit ging.
Nu hebben het het hartstikke leuk met elkaar maar toch kunnen we ook nog goed ruzie maken…dat zal wel nooit veranderen denk ik, we zijn gewoon te verschillend.
Hij is een super lief oompje voor Danique en ook zijn vriendin is helemaal gek op haar “kleine nichtje”, dat maakt al het geruzie ruimschoots goed!
Toen ik 15 was kreeg ik verkering met mijn eerste echte vriendje, Ik ga verder hier niet over uitweiden maar achteraf gezien is deze relatie mijn domste keuze ooit geweest!
Na deze
drama relatie van 5 jaar (!) was ik er heilig van overtuigd dat ik nooit maar dan ook nooit meer een man wilde…was er helemaal klaar mee!
En toen ontmoette ik M
M. was een collega en in de eerste instantie was hij me helemaal nog niet opgevallen.
Hij werkte in een andere tak van het bedrijf en pas op een bedrijfsavondje raakten we aan de praat.
We hadden ontzettend veel gemeen en hebben onwijs gelachen, een leuke vriendschap was geboren.
Meer dan die vriendschap zou het ook niet worden, M had een relatie en woonde al een aantal jaar samen en dat was prima want ik had voldoende aan een gezellig stapmaatje erbij!
We hebben een hele leuke tijd gehad, veel gefeest en heel veel gepraat…
Toen na een tijdje de relatie van M stuk liep zijn we meer met elkaar af gaan spreken en bleken we toch wel heel veel voor elkaar te voelen.
Heel voorzichtig zijn we wat met elkaar begonnen, hij net uit een relatie en ik nog niet toe aan een relatie.
Deze relatie duurt inmiddels 5 jaar en 1 dag waarvan we bijna 1 jaar getrouwd zijn, na een stroomversnelling in het begin (door troubles met mijn ex) woonde ik binnen 2 weken "tijdelijk" bij M en ben ik uiteindelijk daar niet meer weggegaan.
We hebben het heerlijk samen
en als bekroning van ons geluk werd op 28 Januari
Danique Nova geboren!
Na een hele moeilijke start, die de meeste hier wel bekend is (en voor degene die het niet weten maar wel willen weten, jullie mogen me PMen) gaat het nu heel erg goed met Danique
Een super gezellig meisje want heel veel wilt maar nog niet kan
, het is zoveel leuker dan wij van te voren hadden kunnen bedenken en het moederschap vind ik een heerlijk iets.
Tja en verder, ik hou van Fok!en, sporten, stappen, lezen en films kijken maar heb geen favoriete film, boek, schijver of filmster….simpelweg omdat ik heel slecht ben in het onthouden van namen en titels.
Vind het verder heerlijk om er uit te gaan met mijn gezinnetje en de hond, lekker uitwaaien op het strand of struinen in het bos.
’s nachts mag je me nergens voor wakker maken, ik ben al blij als ik lekker een nachtje door kan slapen, Danique is dan ook de enige waar ik mijn bed voor uitkom ’s nachts.
Momenteel is dat zo'n 3x per nacht door tandjes en snotneuzen
maar tijdens normale tijden slaapt ze heerlijk door!
En dan last but not least de vraag van Raissa:
Ik hoor veel vrouwen zeggen dat ze zo anders zijn geworden door het moederschap. Zelf ervaar ik dat helemaal niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Raïssa maar heb er een stukje bijgekregen. Vind jij dat je veranderd bent door het moederschap en in welk opzicht dan?Ik ervaar dat zelf niet zo, ik ben nog steeds dezelfde Patries als voor de geboorte van Danique, ik vind (wat jij ook zegt) dat ik er een stukje bij gekregen heb. Een heel mooi stukje waar ik niet meer zonder zou kunnen!
Ik vind het heel erg belangrijk om ook mijn “eigen ik” te behouden, ik ben niet alleen mama maar ook vrouw…
Ik ga even bedenken aan wie ik het stokje door ga geven, vrijwillige aanmeldingen zijn ook welkom
Durf niet op invoeren te klikken