quote:

Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.

Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.

Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie

quote:

Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.

Wanneer spreken we van een angststoornis?

Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.

In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:

Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs

Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:

Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis

quote:

In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen

Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)

Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)

Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen

quote:

FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.

Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:

http://irc.fok.nl/

En dan in principe

/join #dna

Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO

quote:

Wat kunt u doen als u een depressie heeft?
Depressief? Hoe verder?

5 waardevolle tips tegen angst
Help ik heb een angststoornis
Wat doet angst met je lichaam

quote:

Op zondag 24 mei 2020 13:03 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja ik heb wel ophoging van medicatie, maar dat helpt niks. Ik durf dat niet te bellen vind ik heel moeilijk. De begeleiding ziet wel dat ik het moeilijk heb, maar ze kunnen niet 24/7 bij me staan zeggen ze dan.. en dat is zo hard om te horen. vooral omdat ik nooit hun om hulp vraag, doe ik dat wel word er zoiets gezegd ja wat moet je dan?

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:37 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Je kunt ook chatten met 113. Vond ik altijd fijner, maar ik ben dan ook niet zo een beller.

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:52 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sterkte moonlight.

Ik ben door alle emoties en spanning van de afgelopen 2 weken incl overlijden van mn opa nu zo moe, dat mn lijf reageert met paniekaanvallen. Even gas terug dus... vandaag een paar uur werken en dan weer even niks.

quote:

Op maandag 25 mei 2020 09:52 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Sterkte moonlight.

Ik ben door alle emoties en spanning van de afgelopen 2 weken incl overlijden van mn opa nu zo moe, dat mn lijf reageert met paniekaanvallen. Even gas terug dus... vandaag een paar uur werken en dan weer even niks.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2020 23:53 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Zonlicht doet mijn stemming wel goed, maar zo warm als vandaag hoeft van mij ook niet. Hopelijk gaat t ook beter met gewoonmezelf en moonlight?

Ik ben zelf op dit moment blij dat medicatie goed begint te werken en ik zo'n beetje halve dagen kan werken. Energie is daarna wel op, constant grenzen in de gaten houden, maar t lijkt weer een beetje op mijn "normale" leven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 17:59 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Met mij nog steeds erg slecht. Heb medicatie verhoging gekregen, maar het automutileren krijg k niet onder controle. ik zoek wel contact op met begeleiding en heb al een gesprek gehad met de psycholoog en psychiater en ben nu bezig met EMDR op mijn stemmen, heel heftig. ik schrok van mijn reactie nadien. en heb toen ook begeleiding opgezocht. Mijn hele lichaam begon te beven en ik was even al het overzicht kwijt en wou niet een medicatie ophoging omdat ik tegen die medicatie ben, maar heb het nu weten te accepteren en krijg het nu wat beter verdeeld dus dat is erg fijn. Maar ja, het is maar afwachten en blijven praten moeilijke tijd.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 19:48 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Jeetje, heftig hoor. Voor wat het waard is, ik vind je een knokker dat je dit doorstaat. EMDR is op zich al een pittige behandelvorm.
Ik weet het, accepteren, praten en aangeven dat je kwetsbaar bent is moeilijk, ik zit ook dagelijks met schuldgevoel dat ik niet kan wat ik wil, maar soms is het nodig en moet je je zelf hulp gunnen, al dan niet op gebied van medicatie. Hang in there!

quote:

Op dinsdag 2 juni 2020 23:53 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Zonlicht doet mijn stemming wel goed, maar zo warm als vandaag hoeft van mij ook niet. Hopelijk gaat t ook beter met gewoonmezelf en moonlight?

Ik ben zelf op dit moment blij dat medicatie goed begint te werken en ik zo'n beetje halve dagen kan werken. Energie is daarna wel op, constant grenzen in de gaten houden, maar t lijkt weer een beetje op mijn "normale" leven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 17:59 schreef Moonlight het volgende:
Met mij nog steeds erg slecht. Heb medicatie verhoging gekregen, maar het automutileren krijg k niet onder controle. ik zoek wel contact op met begeleiding en heb al een gesprek gehad met de psycholoog en psychiater en ben nu bezig met EMDR op mijn stemmen, heel heftig. ik schrok van mijn reactie nadien. en heb toen ook begeleiding opgezocht. Mijn hele lichaam begon te beven en ik was even al het overzicht kwijt en wou niet een medicatie ophoging omdat ik tegen die medicatie ben, maar heb het nu weten te accepteren en krijg het nu wat beter verdeeld dus dat is erg fijn. Maar ja, het is maar afwachten en blijven praten moeilijke tijd.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2020 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik kom steeds meer tot de realisatie dat ik meer trauma heb opgelopen de laatste jaren dan ik denk. Eerst dacht ik dat mijn trauma direct gerelateerd was aan de burn out van 10 jaar geleden, maar inmiddels lijkt dat wel opgelost. Veel trauma heb ik over gehouden aan de herstelperiode.

Doordat ik jarenlang behoorlijk erge angstklachten had in de nasleep van mij burnout, was ik continu heel erg gespannen en snel moe. Dit had veel impact op mijn energie, mijn vermogen om sociaal te zijn en ook om seksueel te presteren. Ik voelde me hierdoor gewoon een loser. Op feestjes was ik stilletjes, waar ik van mezelf heel uitgaand en enthousiast ben. Hierdoor voelde ik me jaar op jaar steeds meer bekeken. Ik voelde gewoon niet langer dat ik mee kon komen met andere mensen. Ik voelde me saai, onpopulair en ongewenst. Het feit dat ik seksueel niet kon presteren (zo wel qua de boel stijf krijgen als het lang volhouden) doordat ik steeds moe en gespannen was, gaf me daarnaast met vrouwen ook nog een dreun. Ik heb daar zo veel schaamte aan overgehouden. Ik heb me zo lang zo weinig man gevoeld, ik realiseer me steeds meer wat een nachtmerrie dat was.

Nu ik al maanden met stress zit, en het gevoel van stress die oude gevoelens en onzekerheden weer terug brengt, merk ik hoe diep die wonden zitten. Ik hoef me maar ergens zorgen over te maken, en vanzelf ga ik me meer zorgen maken over dat ik me zorgen maak, dan over het daadwerkelijke probleem zelf. Ik ben zo bang om weer die saaie, continu stille, onpopulaire en seksueel zwak presterende man van toen te worden. Als tegenhanger weet ik nu dat ik veel gezonder ben, ik ook daadwerkelijk seksueel nu nog best goed presteer en de angst ook minder grip op mij heeft en mijn sociale vermogen.

Ik had zo gehoopt geen trauma's meer te hebben. Ik had mezelf eindelijk geknokt naar een plek waar ik mijn burnout zelf had verwerkt en ik me zo lekker los en vrij voelde. Nu komt er echter weer een nieuw trauma om de hoek kijken. Godverdomme houd het nou nooit op. Ik zal ook vechten om dit trauma weer te verwerken, alleen klotezooi, mag ik hier weer doorheen.

Sorry voor het gescheld, maar ik baal gewoon. Het relatieve gemak waarmee veel mensen door het leven lijken te gaan en alle mentale zooi waar ik al een decennium mee worstel. Het voelt gewoon zo oneerlijk. Ik moest het even van me afschrijven.

quote:

Op woensdag 3 juni 2020 21:55 schreef Nijna het volgende:
Sterkte Moonlight, klinkt heftig.

Hier was het afgelopen dagen wel redelijk ok eigenlijk.
Wel een vol hoofd, dus hoop dat het ok blijft.
Ik verlang naar een flinke plensbui, word gek van de hooikoorts op het moment.

quote:

Op zondag 7 juni 2020 22:53 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Oh wat lastig zeg!! heel veel succes met het verwerken van je trauma. Ik weet zeker dat je het aankan!! als jij je burnout zelf al overwonnen hebt en alle andere trauma's dan dit ook! Warrior

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:31 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 juni 2020 01:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

De laatste dagen stort ik wel een beetje in ja. Donderdagmiddag en vanmiddag na het werk val ik gewoon zittend op de bank in slaap. Zit ook graag op de racefiets en dat werkt ook goed om mijn hoofd in ieder geval een paar uur leeg te krijgen. Maar dan leg ik mezelf toch ook een minimaal aantal km op, moet toch weer een bepaalde prestatie leveren op van mezelf. En denk dat ik afgelopen week met 150 km totaal naast werk en zorg voor zoontje toch te veel en te snel wil. Het is echt constant mezelf afremmen. Volgende week eindelijk intake bij de depressie poli en hopelijk echt gaan afrekenen met dingen.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:58 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Misschien stom, maar iets van kauwgom ofzo? Of richt een paar keer dag je op andere spiergroepen, bijvoorbeeld bewust je beenspieren aanspannen, al dan niet met diep uitademen, zodat je focus, ook van je lichaam verlegd wordt. Laatste werkte bij revalidatie ooit goed.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 22:02 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ja te weinig ontspannend dus. Wordt de uitdaging voor deze week, gewoon 2x lekker rustig rijden. Want ik vond het de laatste jaren wel echt steeds leuker denk ik. Dank je wel!

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:41 schreef Nijna het volgende:
Heeft iemand misschien een tip, ik ben blijkbaar nogal gespannen ik heb zere kaakspieren en hoofdpijn, ik denk dat ik steeds onbewust loop te klemmen met mn kaken of ze op een of andere manier aanspan.
Ik heb voor 's nachts zo'n knarsplaatje, maar dat is zodanig zichtbaar dat dat niet geschikt is voor overdag. Meestal is het wel weer wat beter als ik dat ding een paar nachten heb gedragen, maar dat lijkt nu niet zo te werken nog.

Het lijkt ook wel een soort cirkel, ik span de boel aan en krijg hoofdpijn waardoor ik op een of andere manier de boel weer meer ga aanspannen ofzo. Of klinkt dat heel onlogisch.
Ik krijg het niet doorbroken lijkt wel.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 01:08 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ook vaak last van kaakspierpijn, vooral door overmatig aanspannen en klemmen overdag bij spanning. Ik heb er fysiotherapie voor gehad, daarbij ook oefeningen om je kaakspieren te ontspannen en op te rekken. Die oefeningen zijn op internet te vinden. Als je het niet kan vinden kan ik wel op zoek naar een link voor je. Ik heb overigens ook een splint maar die gebruik ik niet meer want dat vind ik echt een onding. Wat erg belangrijk is is dat je regelmatig even checkt of je je spieren aan het aanspannen bent en ze dan probeert te ontspannen. Dat moet dan een gewoonte worden. Het signaleren is de eerste stap.

Omdat ik bij spanning vaak de neiging heb om mezelf te bijten of op voorwerpen te kauwen en bijten heb ik een kauwketting gekocht. Ik was eerst bang dat dit niet goed zou zijn omdat mijn kaak al overbelast wordt door het overmatig aanspannen en ik mijn spieren door het bijten nog meer belast maar het leek me toch het proberen waard. En gek genoeg blijkt dit juist minder belastend te zijn voor mijn kaak. Ik denk omdat die bijt-/kauwbewegingen worden onderbroken zeg maar terwijl dat klemmen continue aanspanning van de spieren is. En als ik dat ding even 'gewoon' in mijn mond heb is mijn kaak ook meer ontspannen.
Dus behalve het voordeel dat mijn bijttic minder schade aanricht (hoewel ik soms alsnog voor mijn hand 'kies' (die gewoonte gaat er niet zomaar uit)) lijkt het ook te helpen bij gespannen kaakspieren. En het is ook nog zintuigbevredigend (ik weet niet hoe ik het anders moet noemen ) - tenminste, een van de twee die ik heb, want die heeft bobbeltjes en dat werkt ook rustgevend of zo.
Het is van Chewigem, ik heb ze hier besteld, maar er zijn veel andere sites die het ook aanbieden.

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 10:05 schreef Tele6 het volgende:
@:Nijna ik heb ook een knarsbitje voor 's nachts, en als het overdag niet goed lukt om mijn kaken te ontspannen gebruik ik kauwgum.
Ik draag mijn knarsbitje iedere nacht, want ik heb door het knarsen al schade opgelopen aan mijn tandglazuur (afgeknarst tot ik op de zenuw zat) en het is heel makkelijk om de vullingen die daar zitten er weer af te knarsen, dus dat riskeer ik niet. Het is wel iets om rekening mee te houden, dat als je veel met je tanden op elkaar knarst het tandglazuur er onherstelbaar vanaf is. Ze doen er dus wel vullingen op, maar die passen nooit perfect en het blijft gevoelig.
Kaakfysiotherapie staat op mijn to do list omdat ik bang ben dat ik mijn kaakgewricht beschadig met het geknars en geklem, maar daar kijk ik na de corona nog naar

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:56 schreef Nijna het volgende:

[..]

Goed dat je volgende week intake hebt.
Jammer dat je aan het fietsen ook een prestatie hangt, is het dan nog wel ontspanning voor je?
Sterkte!

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 21:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:geen inspiratie, heftig om te lezen dat jij je zo hebt moeten aanpassen qua energie. Ik wil voor mezelf echt enkel accepteren dat dit tijdelijk is, het voelt gewoon belachelijk dat ik een half jaar geleden kon s schakelen tussen 5 projecten op 1 dag en ik nu 4 uur net rond krijg. Nu slaap ik ook de laatste weken weer slecht en korter, maar dan nog. De hele dag op de bank liggen word ik ook niet vrolijker van denk ik dan.

SPOILER

Nou ik heb er nu gelukkig minder last van omdat ik niet werk ook al vind ik het dan soms juist jammer hoe weinig ik bereik in al die tijd die ik nu heb. Maar ik moet natuurlijk wel weer werk vinden.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 18:05 schreef Pizzapuntje het volgende:
Sterkte Grumpy, klinkt als veel in één keer.

En jij Moonlight, hoe is het nu? Heb je het ook aangegeven dat je het vervelend vind?

Ik heb de nieuwe operatie datum om de ijzeren plaat uit m'n schouder te verwijderen, wordt begin juli.
Qua stemming gaat het mwah, veel gevoelens in me en kan er niet altijd goed mee dealen. Twijfel of ik morgen met m'n therapeut het bespreek of dat ik een andere therapeut vraag, mits mogelijk. Dit is zo'n hipster chick van een jaar jonger dan me, die net klaar is met d'r studie. Klap te vaak dicht bij haar en 't gaat vaak alleen maar over koetjes en kalfjes omdat ik het niet toe laat.

quote:

Op dinsdag 16 juni 2020 16:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Hoe is het met iedereen hier? Moonlight kun je een beetje de dagen doorkomen en wordt de hulp nu beter?

Ik had gisteren intake bij de depressie poli. 1,5 uur beeldbellen met waarschijnlijke behandelaar en psychiater, was behoorlijk intensief. Het idee is om me in groepstherapie te plaatsen en met zowel verwerking als identiteitsvragen aan de slag te gaan, en men wil toch nog een aantal andere dingen bespreken waaronder medicatie want men schrok toch wel van mijn energiepeil en de diepte van de donkere buien. Briljant genoeg had ik smiddags nog lekker een webinar voor externen op mm werk, moest echt uit mn tenen komen..

Vorige week al bewust minder geprobeerd van mezelf te vragen, maar merk desondanks dat ik s'avonds doodop ben, na halve werkdag en doodgewoon een boodschap doen. Je zou pepmiddelen gaan gebruiken voor minder. Echt zooo frustrerend. Op de racefiets voot mijn ontspanning ben ik ook niet vooruit te branden. Doe mij gewoon een spoorboekje wat ik moet aflopen en dan doe ik het wel, maar ik krijg echt totaal geen energiebalans of zo..

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 10:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

SPOILER

Nou ik heb er nu gelukkig minder last van omdat ik niet werk ook al vind ik het dan soms juist jammer hoe weinig ik bereik in al die tijd die ik nu heb. Maar ik moet natuurlijk wel weer werk vinden.

Bedoel je met projecten dingen op je werk of ook prive? Met oog op wat je eerst schreef met die mantelzorg is het ergens wel logisch dat je een soort burnout kreeg. Je voelt je dan gewoon erg gedwongen terwijl er voor je gevoel geen keuze is lijkt mij en dan ook nog met negatieve oorzaak. Ik heb zelf gemerkt dat slaapgebrek 1 van de meest kwalijke dingen is voor mentale gezondheid daarom doe ik nu erg mijn best om de juiste hoeveelheid slaap te krijgen maar het blijft moeilijk omdat niet slapen ook een soort verslaving kan zijn.

quote:

Op maandag 8 juni 2020 21:31 schreef GrumpyOldMan het volgende:
[quote][ afbeelding ] Op donderdag 4 juni 2020 01:25 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Zit ook graag op de racefiets en dat werkt ook goed om mijn hoofd in ieder geval een paar uur leeg te krijgen. Maar dan leg ik mezelf toch ook een minimaal aantal km op, moet toch weer een bepaalde prestatie leveren op van mezelf.

quote:

Op donderdag 18 juni 2020 19:33 schreef MatthijsDJ het volgende:

[..]

Zo die les heb ik ook moeten leren. Wielrennen helt echt enorm tegen m'n klachten.. Maar ja met mij dwang moest ik minstens 30 km/h en zeker 40 km totaal wegtikken per race.

Gevolg als een idioot van start, na 10 kilometer op zijn en de 10 km terug met flinke pijn en en mega langzaam tempo..

Toen zei m'n vrouw dat ik weer moest doen wat ik ooit in het begin deed, namelijk opbouwen ipv meteen idioot te gaan fietsen. Dus ik een mooie route gevonden van net geen 13 km.. En toen gaan fietsen op gevoel.. Rekening houdend met het feit dat je niet alles geeft in het begin.. En dat paar weken (3x per week ofzo) volhouden.. En hoppa gemiddelde snelheid kroop van 22 km/h naar 23,5 km/h..

Gisteren voor het eerst de route verlengt naar 23 km. En dat ging best goed. Sind ik heb besloten dat ik er vooral van moet genieten en geen onrealistische eisen ging stellen (Ik sleep 115+ kg mee, dus 30 km/h is nog wel even een utopie) is het echt een bevrijding voor me geworden.

------------------------------

Merk dat ik veels te weinig in dit topic komt als het redelijk tot goed gaat. Ben inmiddels wel stabiel met dipjes hier en daar. Ook eindelijk gestopt met roken en voel me elke dag opknappen.

Hopelijk is de medicatie spiegel straks niet te hoog en hoeven we niet te gaan sleutelen aan de dosering.

Het feit dat we dit keer niet aan genezing, maar aan acceptatie en leven met hebben gewerkt geeft me echt vertrouwen dat ik in de toekomst eventuele terugvallen ook wel kan dealen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 18:20 schreef Nijna het volgende:
Vandaag mn eerste fysieke afspraak bij de psychologe.
We hadden al wel online gesproken, maar nog niet zo.
Ik denk dat dit wel zou kunnen klikken...

Verder gaat het wel aardig, ik kan mezelf er wel toe zetten om dingen te gaan doen op het moment.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 19:33 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn dat je een mogelijke klik voelt. En goed dat je dingen kunt doen. Merk zelf ook dat het helpt om een redelijk normaal ritme te kunnen hebben. Ben je nog redelijk aan het begin van je behandeling?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2020 21:13 schreef Nijna het volgende:

[..]

Niet helemaal, ik heb al aardig wat hulp gehad in het verleden. Maar hier is het het begin.
We gaan vooral kijken hoe we kunnen zorgen dat ik niet weer depressief wordt, want die neiging lijk ik wel wat te hebben (heb er ook al wat gehad in het verleden).
En er zijn nog wel wat dingen waar ik wat mee moet/wil.
Dingen een plek geven en kijken of er manieren zijn om beter te functioneren.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2020 15:21 schreef MatthijsDJ het volgende:
Wat mij enorm geholpen heeft is het gewoon helder hebben dat de kans op een volgende terug val groter is dan geen terugvallen meer.

Dus vandaar niet meer gewerkt aan genezing maar aan een flinke toolset om met zo'n terugval te kunnen dealen.

quote:

Op woensdag 17 juni 2020 19:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Het is maar wat voor je werkt denk ik inderdaad. Wel goed dat je zelf in ieder geval bewust bent waar t voor jou in zit en dat dan nu werk niet haalbaar is.

Gaat bij mij inderdaad om projecten op het werk. Ik vond en vind mn werk echt leuk en kon eigenlijk altijd moeiteloos schakelen tussen veel onderwerpen en afspraken op een dag. Dat lukt me nu dus met een beperkt aantal onderwerpen, een halve dag en dan slaat de mentale vermoeidheid toe. Wil ook niet in de valkuil vallen om al mn waarde uit werk te halen, maar wil gewoon weer mn leven terug.

Heb idd sinds half maart 8 weken thuis gezeten nadat ik ingestort was na maanden mantelzorg en veel ellende in verleden en familie. Ondertussen de behandeling en medicatie voor ernstige depressie gestart. Maar psychiater en behandelaar willen nu checken of er naast ernstige depressie ook geen sprake is van een burn out en nog andere dingen, want ik knok met alle macht maar de energie komt dus nog niet echt op gang..

@ Moonlight, blij dat je wel bezigheden hebt en ondanks al die kutgevoelens de kracht vindt om ze op te pakken, goed zo. Dag voor dag volhouden en dan moet de negativiteit toch ergens een keer gaan inleveren hou ik mezelf ook maar voor.

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 09:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja dank je.
Goed dat je probeert om jezelf niet teveel te idenficeren met werk. Maar als het iets is waarbij je niet aan mantelzorg enz hoeft te denken snap ik wel dat het belangrijk is om daar goed te functioneren ook omdar het natuurlijk gewoon nodig is. Zijn ze al verder met de beoordeling of je een burnout hebt?

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 17:28 schreef GrumpyOldMan het volgende:
L
Moet deze week eigenlijk nog bloed laten prikken op een aantal dingen, volgende week dan bij psychiater afspraak die dan overlegd heeft met huisarts over wat ze denken en wat er moet wijzingen aan medicatie. Vraag is of het depressie, toch nog de medicatie of reserves die op zijn zijn. Nog niet helemaal helder dus. Slaap de laatste dagen eigenlijk olniet voor 12 uur in en word dan s morgens om 6.30 wakker of ik in coma heb gelegen, voel me gewoon nog steeds wel snel vermoeid, vandaag ook al weer een te lange dag op kantoor achteraf. Grenzen...
Hoe is het bij jou?

@ Moonlight, fijn om te horen, voor de automutilatie zoek je nu hulp, meer kun je soms ook niet (tegelijk) doen.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 10:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
Tijdje afwezig hier, druk met dingen regelen.

Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!

Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 14:27 schreef Nijna het volgende:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.

Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 11:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Fijn zeg! Een operatie is altijd spannend maar ik hoop echt dat het helpt voor de pijnen daarbij hopelijk ook voor depressie!
Met mij gaat het op zich wel goed, op mentale vermoeidheid en verwardheid en wantrouwen naar anderen na maar dat is toch chronisch bij mij ik kan ermee leven
Mijn nergens op gebaseerde haat naar mensen op straat is iets verminderd lijkt wel, net als toen ik nog sam-e gebruikte. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met de dropsiroop die ik nam (verlengd werking cortisol), de thee met glidkruid en meidoorn enz of de koffie met reishi en lions mane...
Ik ben er heel erg blij mee... Ik hoop dat het geen placebo is.. Vanmorgen probeerde ik guarana poeder, het hielp wel wat voor energie maar nog niet voor mentale vermoeidheid.maar ik had ook maar 200mg genomen.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 14:27 schreef Nijna het volgende:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.

Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:

Ja, ik dacht ik neem hem maar aan, scheelt een weekje in de stress zitten. Thanks, ik hoop ook dat het dit keer wat voorspoediger gaat haha.

Gelukkig is de hoofdpijn minder, hoofdpijn kan zo'n aanslag op je humeur en je algehele gesteldheid zijn. Sorry, misschien heb je het al vermeld, maar wat voor medicatie had je? Hoop dat de halvering invloed heeft, op een positieve manier!

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:16 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb bij mijn therapeut, tegen wie ik moeilijk open kan zijn, geen idee waardoor nog, gok toch omdat het beetje zo'n poppetje is, net van school enzo, jaar jonger als ik ook. Maar toch gedaan, gezegd dat ik waarschijnlijk niet de emdr voor m'n psychiatrische gesloten afdeling trauma wil, maar dan moet ik er wel over gaan schrijven oid zei ze, ipv emdr. Dusja, denk dat ik dat maar doe. Maar eerst even prio is nu herstellen van de aankomende operatie. Verder had ik een date met een meisje, maar ondertussen gevoelens voor een ander meisje, waarvan ik dacht dat zij niks meer met mij zou willen te maken hebben op die manier, maar nu blijkt, ondanks dat ze zei dat ik door moest gaan met m'n leven en niet op haar moest wachten (we hebben allebei een prio voor onszelf nu, daarna gaan we een goed gesprek voeren), heb ik het meisje van de date (leuk meisje wel) verteld dat ik nog teveel voel voor iemand anders, en haar niet alles kan geven en het tegenover beide niet eerlijk vind. Dan heb ik liever dat het misschien toch niet gaat werken met deze, maar dan heb ik in ieder geval mijn hart en gevoel gevolgd door het toch te proberen.

Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).

Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik hoop het ook, vind het vooral wel heel spannend ,omdat de vorige 2 operaties echt hels waren, maargoed toen was mn schouder helemaal verbrijzeld en zat er een infectie, dus het zou nu alleen maar mee kunnen vallen zou je zeggen (nu wordt de plaat verwijderd).

Fijn dat het goed met je gaat, en sommige dingen zijn helaas chronisch ja, maar fijn dat je het kan 'accepteren' en er mee kan leven.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 20:11 schreef Pizzapuntje het volgende:
Even een vlugge update, ik ben weer uit narcose en voel me redelijk oké. Mag vanavond rond 10 naar huis. Plaat is eruit, hoe het verder is gegaan weet ik nog niet.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 18:50 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...

Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.

Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.

Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.

Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.

Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 18:50 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...

Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.

Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.

Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.

Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.

Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2020 07:21 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Dank voor jullie reacties. Hopelijk gaat het iedereen goed!
@:geeninspiratie, snap wel wat je bedoelt qua verantwoordelijkheid. Ik merk dat je erg over dingen nadenkt en analyseert. Wellicht is het goed om soms even stil te staan dat het belangrijkst is dat je beter in je vel komt, een modus vindt. Wie dan precies achteraf waarvoor verantwoordelijk is dan misschien minder belangrijk, als het maar helpt denk ik dan.

Psychiatrisch onderzoek is geweest, dosering van duloxetine moet wederom omhoog (nu 90 mg) want energieherstel en vermindering van de donkere wolken gaat nog niet genoeg. Nu eerst 1 op 1 gesprekken, vanaf augustus groep, er is heel veel wat speelt. En ik moet er gezien recidive rekening mee houden dat ik altijd medicatie zal moeten blijven nemen.

Buiten de depressies is mijn persoonlijkheid in ieder geval ook negatief gevormd op onderdelen. Dat merk ik ook, ben over dingen die familie raken als vaderschap onzeker as hell. En het ergste is, ook al kan ik beredeneren dat ik me omhoog geknokt heb naar een eigen leven, baan, woning en gezin, ik kan er (nu) totaal geen zelfvertrouwen of basis aan ontlenen.

Dat doet me bijna afvragen of ik dan toch maar naar een lager niveau moet streven in mijn leven, bijvoorbeeld in mijn werk, heb nu echt een baan op behoorlijk Hbo plus niveau maar wellicht is het toch teveel gevraagd met mijn "beperkingen"..Sorry voor het lange verhaal, ik schrijf het vooral even van me af.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2020 09:06 schreef DancingPhoebe het volgende:
Die struggle met werk ben ik ook echt zat. Ik werk ook op hbo niveau en ben een aardige jobhopper. Overal erger ik me de ziekte aan inefficiëntie, fossielen die niet met de tijd meegaan en geldhonger. 8 uur aanwezig moeten zijn (nu obviously niet maar over het algemeen) om goed en wel voor 2 uur werk te verzetten omdat de rest opgaat aan verkeerd ingeregelde processen, mensen te vriend houden en ander people management. Het zuigt me echt compleet leeg.

Ik heb anderhalf jaar niet gewerkt en dat was zonder twijfel de meest relaxte periode uit mn leven. Ik voelde me veel nuttiger en vooral ook leuker.

Zit zelf echt een beetje op een omslagpunt, "zal ik dan maar relaxed bij de bakker gaan werken?" Ik twijfel nog even omdat ik nog wat dingen op een rijtje moet krijgen (oa hypotheek verlengen en de hele finadmin weer eens op de schop) en omdat ik denk dat je ook bij dat soort banen gewoon te maken hebt met mensen die te veel waarde hechten aan hun werk, dus dan zit je met dezelfde shit alleen voor veel minder geld.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 11:31 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks Grumpy

Ik voel me best oke, het is zo'n verschil met de vorige operatie. Slik nu niks tegen de pijn, en douche mezelf nu (thuiszorg kijkt nog wel even paar dagen mee en helpt met de pleister). Wond ziet er goed uit, ook al zit er een infectie in. Wel dus misschien wel 3 maanden antibiotica, maar het is dus een goede keuze geweest de plaat te verwijderen! Het zal nooit meer worden wat het was, gezien er amper nog een schouderkop over is, maar het is te doen, ik bekijk het positief!
[..]

Mm, maar beter hele leven medicatie en beter in je vel zitten, dan geen medicatie en je rotter voelen? Ik zal waarschijnlijk ook niet van m'n medicatie af komen, hoewel ik daar wel heel erg naar streef, ook naar het idee misschien. Die onzekerheden in bepaalde dingen herken ik wel, en hoewel ik ergens diep van binnen weet da ik niet onzeker hoef te zijn vreet het me soms toch op.

Je zou je eens kunnen afvragen en de plus en mins opschrijven van naar een lager niveau gaan. Ik vind het sowieso al knap dat je een baan hebt, ik zelf heb er geen, en zal waarschijnlijk ooit nooit fulltime kunnen werken en van mijn wajong af komen. Maar ik zou wel toch 2 dagen in de week paar uur vrijwilligerswerk willen doen, gewoon om mezelf nuttig te maken, nu voel ik me soms zo nutteloos in deze maatschappij..

Het is goed dat je het van je afschrijft, dan kun je het misschien even los laten.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 13:24 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik was ten eerste veel aanweziger voor de mensen in mn leven maar heb ook veel vrijwilligerswerk gedaan op projectbasis waarbij mn bijdrage aan het groter goed/de maatschappij veel nuttiger voelde.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 20:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik snap je wel hoor Phoebe. Als je balans beter is, is dat sowieso een voordeel. Misschien geeft dit je juist ook inzicht, dat je op projectbasis en met maatschappelijke raakvlakken gewoon meer je passie en goed gevoel kunt vinden? Werken op project of interimbasis biedt sowieso meer flexibiliteit. En misschien kom je dan ook in een andere positie ten opzichte van die mensen en verschijnselen waar je je nu aan ergert?

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 22:20 schreef Nijna het volgende:
Vandaag bij de huisarts geweest met lichamelijke klachten, die ook heel verklaarbaar kunnen zijn door spanning...
Advies om toch weer mn medicatie op te hogen naar het oorspronkelijke plan, kijken of dat toch meer prikkels onderdrukt en proberen minder te moeten. Even pas op de plaats... dus mn computer gaat uit nu en ik ga naar bed, weer later dan mijn plan was dat dan weer wel .

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 20:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Ik heb ook net ophoging gehad, en zat er ook niet op te wachten, maar je hebt zelf gewoon gelijk:als het nodig is is het zo.

Gebrek aan energie ken ik ook, hopelijk helpt slaap en rust vandaag een beetje? Bij mij is het ook weer op, te lang met werk bezig geweest, had daardoor geen energie op de fiets terug naar huis en net een mailtje dat ik geen toegang kan krijgen tot bepaalde info over mijn biologische vader. Ga ook even helemaal afschakelen, na het weekend wel weer dingen oppakken.

quote:

Op maandag 13 juli 2020 18:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend maar ja soms zit er inderdaad niets anders op dan medicatie te blijven nemen. Lullig gezegd maar het is wel een voorrecht dat je uberhaupt medicatie krijgt, dat is in ieder geval een verbetering ten opzichte van je kut voelen zonder dat men vindt dat je recht hebt op medicatie. En ik snap heel goed de druk van de wilskracht is het enige dat je nodig hebt mensen die je indoctrineren met het gevoel zwak te zijn, maar de samenleving wil ook dat je ten alle tijden goed functioneert en deze 2 dingen zijn soms tegenstrijdig met elkaar. Dus het is goed dat je het in ieder geval hebt geprobeerd om af te bouwen maar aangezien dat echt niet ging hoop ik dat het nu wel weer werkt. Krijg je wel controle voor hartklachten enzo? Dat beperkt het risico natuurlijk ook. Voel je nu wel minder pijn? Heeft de operatie wel geholpen daartegen?
[..]

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 20:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik heb ook net ophoging gehad, en zat er ook niet op te wachten, maar je hebt zelf gewoon gelijk:als het nodig is is het zo.

Gebrek aan energie ken ik ook, hopelijk helpt slaap en rust vandaag een beetje? Bij mij is het ook weer op, te lang met werk bezig geweest, had daardoor geen energie op de fiets terug naar huis en net een mailtje dat ik geen toegang kan krijgen tot bepaalde info over mijn biologische vader. Ga ook even helemaal afschakelen, na het weekend wel weer dingen oppakken.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 18:45 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat klinkt niet zo lekker pizza . Ik wist niet dat antibiotica mogelijk invloed kan hebben op de venlafaxine. Gezien die infectie verwacht ik ook niet dat ze heel snel zullen zeggen dat je de antibiotica kan stoppen...
Klote zeg... en dat overgeven en beroerd zijn, zou het nog van die infectie kunnen zijn eventueel?
Die schokjes die je omschrijft spreken dat dan weer tegen omdat dat bekend is van op en afbouwen...
Sterkte pas goed op jezelf!
[..]

Ik hoop ook dat terug naar het oorspronkelijke plan voldoende is. En anders misschien maar overwegen om consult bij de psychiater te vragen. Ik heb hem in de corona tijd, toen ik intake had gehad 1 keer gesproken.
Hij zei dat ik ook wel zonder kon proberen als ik dacht dat het kon, maar goed nu blijkt dat zonder waarschijnlijk niet werkt in elk geval op dit moment niet.
En we hadden afgesproken dat de huisarts de medicatie bleef voorschrijven, vind ik veel handiger met herhaalrecept enzo. Anders moet ik daar weer achteraan bellen en bij de huisarts gooi ik het lege doosje in de bus of bestel het online. Dat is meer mijn ding .

Vandaag een luie dag, ik was om 10 uur alweer afgedraaid .

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:02 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Als ik andere antibiotica zou moeten zou het via infuus worden en zou ik opgenomen moeten worden, en gezien ik wel eens 3 maanden antibiotica zal moeten is dat geen optie. Gelukkig zijn de schokjes nu weer over en ik hoop dat ze weg blijven! Lichamelijk gaat het nu wel beter gelukkig.

Nou ja prima plan toch om eventueel een consult bij de psychiater te doen? Medicatie via huisarts is inderdaad makkelijker meestal. Ben benieuwd hoe het nu verder gaat met je ?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
@:geeninspiratie1235

Hoe is het met jou verder?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:28 schreef Nijna het volgende:
Goed om te lezen dat de schokjes over zijn!

Ik blijf diezelfde klachten houden, ik ga het van de week bespreken als ik bij de psychologe ben.
Dan maar eens zien hoe verder...

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 12:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Bedankt voor het vragen. Maar ik weet helaas niet meer wat ik daar op moet antwoorden. Ik weet niet meer hoe ik me voel.

quote:

Gaat het nog steeds om die klachten die ook verklaarbaar konden zijn door spanning? Tja, alles is verklaarbaar door spanning als je het wilt. Dus op zich zegt dat nog niet zoveel denk ik. Ik zou het inderdaad bespreken als je er last van hebt.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:37 schreef Nijna het volgende:
Dat klinkt niet echt fijn... sterkte

quote:

Ja, en ja ik ben het met je eens dat je veel klachten af kan schuiven op spanning. Al had ik niet de indruk dat de huisarts het er echt op afschoof, ik had meer het idee dat dit de meest logische verklaring was zeg maar. En daar kan ik me redelijk in vinden. Maar mijn hoofd is er nog niet helemaal gerust op (misschien wel een tikkie hypochondrisch ).

Ik ga het er met de psycholoog over hebben en ik spreek mijn huisarts volgende week sowieso nog een keer. Die gaf aan dat ik ook eerder kon bellen, maar daar ligt toch best een drempel.

En ondertussen probeer ik maar gewoon mn dingen te blijven doen.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dank je maar ach ik hoef gelukkig aan niemand meer irl exact aan te geven hoe ik me voel, het heeft geen consequenties meer of zo.
[..]

Nee zo bedoelde ik het ook niet hoor. Als klachten 9 van de 10 keer worden veroorzaakt door spanning is het logisch dat de huisarts er dan van uit moet gaat dat het spanning is en je dan gerust wil/moet stellen. Maar waarom twijfel je er zelf aan dat het door spanning komt dan? Goed dat je het er nog eens over gaat hebben en het je dagelijks leven verder niet laat beinvloeden

quote:

Op maandag 13 juli 2020 18:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend maar ja soms zit er inderdaad niets anders op dan medicatie te blijven nemen. Lullig gezegd maar het is wel een voorrecht dat je uberhaupt medicatie krijgt, dat is in ieder geval een verbetering ten opzichte van je kut voelen zonder dat men vindt dat je recht hebt op medicatie. En ik snap heel goed de druk van de wilskracht is het enige dat je nodig hebt mensen die je indoctrineren met het gevoel zwak te zijn, maar de samenleving wil ook dat je ten alle tijden goed functioneert en deze 2 dingen zijn soms tegenstrijdig met elkaar. Dus het is goed dat je het in ieder geval hebt geprobeerd om af te bouwen maar aangezien dat echt niet ging hoop ik dat het nu wel weer werkt. Krijg je wel controle voor hartklachten enzo? Dat beperkt het risico natuurlijk ook. Voel je nu wel minder pijn? Heeft de operatie wel geholpen daartegen?
[..]

Wat vervelend dat ze schreven dat je er geen recht op had. Waarom niet? 😠

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:
Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:18 schreef SebSwe2.0 het volgende:
Is dit topic voorbereid op een flinke aanwas nieuwe mentale issues? Ik voorspel dat het wel eens storm kan gaan lopen.

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:20 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gezien de corona bedoel je?

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:21 schreef SebSwe2.0 het volgende:

[..]

Corona is een avondje ouderenbingo vergeleken met de ptss die mogelijk voortvloeit uit het sluiten van DTS...

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:24 schreef Nijna het volgende:

[..]

DTS? Ik vermoed dat ik wat mis

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:38 schreef SebSwe2.0 het volgende:

[..]

Onder welke steen heb jij geleefd de DTS rel is helemaal trending op FOK!

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 12:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh, misschien verwarde ik je dan met Nijna sorry. Maar wat goed om te lezen dat de pijn nu minder is en hopelijk wordt het idd nog beter als de infectie weg is, dat verdien je nu ook wel een keer na al die ellende.
Waarom was dat meisje/die vrouw relatiemateriaal? Want het is wel heel raar dat ze je nu amper wil spreken en niet eens wil zeggen waarom, meestal als je iets fout hebt gedaan weet je dat zelf wel al maar als het echt onduidelijk is komt het niet echt over als relatiemateriaal eerlijk gezegd! Alsnog kan het feit dat iemand je onterecht hoop gaf die op niks was gebaseerd natuurlijk wel pijnlijk zijn. Het komt over alsof je er erg mee zit, liefdesverdriet kan soms zo kut zijn ja daarom heb ik het zelf ook helemaal gehad met daten/relaties.
[..]

Bedankt voor het vragen. Maar ik weet helaas niet meer wat ik daar op moet antwoorden. Ik weet niet meer hoe ik me voel.
[..]

Gaat het nog steeds om die klachten die ook verklaarbaar konden zijn door spanning? Tja, alles is verklaarbaar door spanning als je het wilt. Dus op zich zegt dat nog niet zoveel denk ik. Ik zou het inderdaad bespreken als je er last van hebt.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 19:39 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn dat het fysiek toch inmiddels wat beter gaat, maar klote dat dan mentaal weer tegen zit. Denk dat het 1 toch ook niet helpt bij het andere, je bent nu toch beperkter waardoor je ook meer tijd en gelegenheid hebt om stil te zitten en na te denken. Zet je gezondheid toch even op 1 en laat anders de tranen gewoon even lekker gaan, dan ben je het maar kwijt. Als je dan wat meer kracht hebt kun je altijd nog eens proberen met dat meisje in gesprek te komen, niet wat je wil horen maar misschien helpt stilte ondertussen ook wel om scherpe kantjes van ruzie af te halen.

Mijn weekend had echt 2 gezichten. Zaterdag alleen thuis met mijn zoontje van 5 waar niet veel goed voor was en had al slecht geslapen, dus lag s'avonds om 8 u te pitten op de bank.. Zondag bij mijn schoonouders in de tuin gezeten, daarna met zn 3en aan het water naar bootjes gekeken en s'avonds lekker gegeten, was een veel betere dag en voor het eerst eigenlijk beetje zorgeloos kunnen genieten. Misschien helpt dan toch die bovengemiddelde dosis eindelijk. Ben wel alle corona shit en overal op letten helemaal beu, wil gewoon onbezorgd naar de camping over 3 weken en er echt ff tussenuit.

Vanavond verder met stamboom zoeken naar nieuwe info over mn vader en kijken of fiom me kan helpen, is een stichting die kan helpen bij afstammingsvragen..

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:05 schreef Nijna het volgende:
Het leek gistermiddag/avond wat beter. Ik had even op bed gelegen, dat spreekt dan wel voor vermoeidheid/spanning wellicht.

Benieuwd hoe het vandaag is. We zullen zien, in elk geval werkt het weer beter mee vandaag dan gisteren.

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 08:24 schreef Nijna het volgende:

[..]

DTS? Ik vermoed dat ik wat mis

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:29 schreef Pizzapuntje het volgende:
No prob De pijn is nu minder, wond ziet er mooi uit ook, morgen controle in ziekenhuis. Hoop dat deze antibitioca het goed blijft doen verder. Ja ehm geen idee, ik vind haar superleuk, maar ik vind het wel heel stom hoe ze nu doet, want ik snap niet goed wat ik verkeerd heb gedaan en in mijn ogen heeft ze eigenlijk geen recht om boos te zijn, en zeker niet om me nu niet te willen spreken. Ik heb een keer eerder haar vertrouwen geschaad (heb toen een te hoge dosis/overdosis xanax genomen, en daarmee heb ik haar vertrouwen geschaad), maar nu begint ze van ja al mijn vertrouwen is weg en ik ben zo pissig niet normaal. Terwijl ik er weinig van snap, en dat vind ik het lastigst. Ben woensdag even numb gegaan door te blowen met een maat van me (ik blow zelden, want het is een vlucht bijna altijd), maar het was of blowen of andere dingen (automutilatie of te hoge dosis medicatie). Maargoed, ik lag al sinds zondag huilend in bed, dus daar was ik even klaar mee. Nu heb ik afgesproken van woensdag tot morgen niet te appen, dus ik hoor 't morgen wel. Ergens ben ik bang dat ze zegt ; het is klaar, ik wil niks meer van je weten. Weet nog niet hoe ik die zal gaan handelen, mocht ze dat zeggen.

En ik heb besloten waarschijnlijk een andere therapeut te gaan vragen, 9 vd 10 keer gaat het met deze over onzin of leuke restaurantjes enzo, ik kan me gewoon niet open stellen bij haar en ze blijft teveel trekken waardoor ik alleen maar verder weg ga.

Al met al gaat het mwah, krijg morgen mn zus te logeren tot zondag, dus mocht het meisje me morgen slecht nieuws geven kan ik iig niks doms doen tot zondag.

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:30 schreef Pizzapuntje het volgende:
@:geeninspiratie1235

Balen zeg dat je niet meer weet hoe je je voelt, ik voel soms teveel, ik haat het. Zou soms willen dat gevoelens niet bestaan. Kun je wel er met iemand over praten?

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:35 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Heb je het nog besproken met de psychologe en/of huisarts?

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 11:38 schreef Nijna het volgende:
Ja, ik heb het besproken. En het lijkt nu echt wel weer heel veel beter dan vorige week.
Bizar eigenlijk hoe je psyche dan toch zo in kan werken op je lichaam zeg maar...

Ik moet liever zijn voor mijzelf... Dat is wel heel lastig, maar ze heeft wel gelijk dat het dweilen is met de kraan open als ik mezelf zo de grond in blijf stampen.
Ik heb wel het idee dat ik nu meer open sta voor hulp dan eerder.
Ik heb al heel wat aan hulp gehad en in het begin zijn daar echt wel dingen niet goed gegaan, als ik nu terugkijk.
Foute diagnose(s) geven en daarnaar behandelen. En toch maar focussen op wat er thuis dan mis is gegaan.
Maar goed, daar kan ik niks meer aan terugdraaien dus van hier weer verder
En ik heb uiteindelijk wel een heleboel geleerd, al had dat lang niet allemaal betrekking op mijzelf .

Ach ja, ik heb goede hoop dat we nu in elk geval op een plek zijn waar ze meedenken en niet alleen een standaard behandeltrajectje afdraaien. We zullen zien...

quote:

Op zaterdag 18 juli 2020 12:06 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Mooi dat het iig beter gaat.
Liever zijn voor jezelf heb ik zelf een hekel aan omdat ik zelf vind dat als ik niet lief ben voor mezelf dit een goede reden heeft. Je moet immers je eigen opvoeder/advocaat/weet ik wat allemaal zijn maar je moet ook jezelf verbeteren en discipline leren en dat gaat niet wanneer je alleen maar lief bent voor jezelf. Als je je nou iedere dag kapot werkt en totaal niks voor jezelf doet en alles in dienst staat van anderen en je dan nog alleen maar jezelf afzeikt, ja dan snijdt zo'n advies misschien hout, maar wanneer is het genoeg? Kun je ook te lief zijn voor jezelf? Waar ligt de grens? Zo tegenstrijdig allemaal die adviezen: aan jezelf werken, maar ook lief zijn! Niemand wil boos zijn op zichzelf, maar dat ontstaat wanneer je niet goed mee kunt komen in de maatschappij en er conflicten ontstaan is mijn eigen ervaring. Maar heb je dan ook zo'n huiswerkopdracht meegekregen dat je moet opschrijven wanneer je boos bent op jezelf en dit moet ombuigen naar iets liefs? Misschien kan dit nog wel helpen, als de vervanging wel realistisch en geen complete onzin is.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:47 schreef Nijna het volgende:
Ik heb geen huiswerkopdracht over opschrijven wanneer ik boos ben en dit ombuigen naar iets liefs.
En het helpt mij wel om me te realiseren dat ik de lat voor mijzelf wel erg hoog leg, waar ik dat voor een ander in dezelfde situatie absoluut niet zou doen. Dus in dat opzicht: liever zijn voor mijzelf.
Ik heb mogelijk een hulpverlener getroffen waar ik verder mee kan, het klikt in elk geval en dat is fijn!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 10:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Oke nou ja fijn voor je, hoop dat het je verder helpt

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?
2. Mijn moeder is gisteren met de ambulance afgevoerd, het ging niet goed met haar. Ik heb het idee dat het door mij komt
3. Wat nu?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:47 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik heb geen huiswerkopdracht over opschrijven wanneer ik boos ben en dit ombuigen naar iets liefs.
En het helpt mij wel om me te realiseren dat ik de lat voor mijzelf wel erg hoog leg, waar ik dat voor een ander in dezelfde situatie absoluut niet zou doen. Dus in dat opzicht: liever zijn voor mijzelf.
Ik heb mogelijk een hulpverlener getroffen waar ik verder mee kan, het klikt in elk geval en dat is fijn!

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 18:34 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Nee het werkt elkaar allemaal een beetje tegen, heeft zo z'n wisselwerking, mentaal en fysiek. Ben van plan weer de sportschool op te gaan pakken (helaas financieel wat haken en ogen, want heb geen recht op vanuit de gemeente, ivm geld van het ongeval, maar dat geld van ongeval is weer voor onkosten en dergelijke). Hoop dat ik het uiteindelijk geregeld krijg, en ik een paar keer per week kan gaan sporten, al kan ik eigenlijk alleen loopband, fiets en wat been oefeningen, en niet meer alles wat ik vroeger deed.

Fijn dat zondag een beetje een zorgeloze dag was! Ik ben het corona gebeuren ook beu, ik vind het ook moeilijk te beseffen en te wennen aan het idee dat alles nu anders is enzo.

Hoop voor je dat je gauw wat verder komt met de zoektocht naar je vader!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 19:09 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn Nijna dat je een klik hebt! Ik denk dat liever voor jezelf zijn als grondhouding (en das niet hetzelfde als jezelf geen grenzen en beperkingen opleggen) je vooral meer kracht kan geven/minder kwetsbaar kan maken bij dingen die tegenzitten. Zo heb ik het ervaren de afgelopen jaren. Maar zo helpt het wel. Ik ben er soms ook nog slecht in die lat lager te leggen en/of milder naar mezelf te kijken. Gisterenavond merkte ik dat nog. Ik vond letterlijk vond dat ik mezelf meer pijn moest doen op de fiets want ik had sinds woensdag niets gedaan en had teveel gegeten. T slaat nergens op, ben eerder mager, maar dus kwam ik net voor donker thuis omdat er nog 15 km bovenop het doel moest dat ik bepaald had toen ik wegreed.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 07:47 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat dikgedrukte vooral.
Eigenlijk apart he, dat je voor jezelf die lat hoger legt dan voor anderen...

Heb je wel een beetje een voldaan gevoel na het fietsen?

Pas goed op jezelf!

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 10:30 schreef Nijna het volgende:

[..]

Moon, wat nu qua zorg... ?
Wat heeft je moeder?
Sterkte!
[..]

Dank je

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 18:55 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Tjee Moonlight, da's niet niks. Ik ga je niet de les lezen. Wat is er gebeurd dat je dronk? Wees eerlijk tegen jezelf wat je opties zijn en of je echt (mogelijk moeilijke) stappen wilt nemen. Veel succes!

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:45 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik dronk omdat ik me zo slecht voelde, ik wou dat het beter werd. Ik was wanhopig.

Ik kan niet anders dan hier met ontslag gaan, dat is wat mijn regiebehandelaar gekozen heeft.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:44 schreef Moonlight het volgende:
Mijn moeder heeft hartproblemen en is daar ook mee bekend, maar eergisteren ging het even helemaal mis.

Ik weet het niet, het is allemaal nog onzeker. Ik zal wel ambulante hulp krijgen maar verder heb ik geen idee. Ik heb ook geen zin meer om hier nog naar toe te gaan zodra ik weg ben...

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 19:09 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Fijn Nijna dat je een klik hebt! Ik denk dat liever voor jezelf zijn als grondhouding (en das niet hetzelfde als jezelf geen grenzen en beperkingen opleggen) je vooral meer kracht kan geven/minder kwetsbaar kan maken bij dingen die tegenzitten. Zo heb ik het ervaren de afgelopen jaren. Maar zo helpt het wel. Ik ben er soms ook nog slecht in die lat lager te leggen en/of milder naar mezelf te kijken. Gisterenavond merkte ik dat nog. Ik vond letterlijk vond dat ik mezelf meer pijn moest doen op de fiets want ik had sinds woensdag niets gedaan en had teveel gegeten. T slaat nergens op, ben eerder mager, maar dus kwam ik net voor donker thuis omdat er nog 15 km bovenop het doel moest dat ik bepaald had toen ik wegreed.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 18:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Thanks! Hoe is het bij jou?

Ja, dat is zo stom als je er bij nadenkt, en tegen de natuur van de meeste mensen in denk ik om anderen voorop te stellen. Ik denk dat ik het mezelf aangeleerd heb om de lat hoog te leggen. Om zo uit mijn gezin van herkomst weg te komen, dus het heeft me daaruit gered, maar ik moet niet meer elke dag meer van mezelf eisen tot ik er bij neerval. En dan is mijn fietsen nog inderdaad maar voor de lol op kabouterniveau:). Had wel voldoening, maar met name omdat ik mezelf leeg had gereden..

Vandaag met verkouden kop en keelpijn thuis aan het werk en alleen mijn zoontje bezighouden, dat was toch behoorlijk veel gevraagd, en dan merk ik ook dat ik faal voor mijn gevoel, is die verdomde lat weer. Voor de zekerheid morgen door de teststraat, m'n vriendin vond dat dan weer onzin en dat kan ik nu net ff minder hebben.
De depressie steekt sowieso weer aan diverse kanten de kop op de afgelopen dagen door andere dingen Ik ga mn tanden op elkaar zetten en vroeg naar bed vanavond.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 18:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Thanks! Hoe is het bij jou?

Ja, dat is zo stom als je er bij nadenkt, en tegen de natuur van de meeste mensen in denk ik om anderen voorop te stellen. Ik denk dat ik het mezelf aangeleerd heb om de lat hoog te leggen. Om zo uit mijn gezin van herkomst weg te komen, dus het heeft me daaruit gered, maar ik moet niet meer elke dag meer van mezelf eisen tot ik er bij neerval. En dan is mijn fietsen nog inderdaad maar voor de lol op kabouterniveau:). Had wel voldoening, maar met name omdat ik mezelf leeg had gereden..

Vandaag met verkouden kop en keelpijn thuis aan het werk en alleen mijn zoontje bezighouden, dat was toch behoorlijk veel gevraagd, en dan merk ik ook dat ik faal voor mijn gevoel, is die verdomde lat weer. Voor de zekerheid morgen door de teststraat, m'n vriendin vond dat dan weer onzin en dat kan ik nu net ff minder hebben.
De depressie steekt sowieso weer aan diverse kanten de kop op de afgelopen dagen door andere dingen Ik ga mn tanden op elkaar zetten en vroeg naar bed vanavond.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 20:44 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Mijn moeder heeft hartproblemen en is daar ook mee bekend, maar eergisteren ging het even helemaal mis.

Ik weet het niet, het is allemaal nog onzeker. Ik zal wel ambulante hulp krijgen maar verder heb ik geen idee. Ik heb ook geen zin meer om hier nog naar toe te gaan zodra ik weg ben...

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ik begrijp niet dat ze je voor zoiets ontslaan. Wat verwachten ze dan van mensen met psychologische problemen? Je zat toch niet in een afkickkliniek voor drankverslaving? Of wel? Maar dan nog. Echt ontzettend raar... ze eisen volgens mij nog meer van de clienten die hulpbehoevend zijn dan van zichzelf. Alsof zij zelf nooit drinken . Ik hoop dat je snel ergens anders terecht kunt. Ik zou dit melden bij je huisarts
[..]

Die zelfkastijding dat is iets waar veel mensen last van lijken te hebben. Ik zelf begrijp het niet. Wat is er mis met eten? Wat is er mis met eens relaxen? Wil je een beeld van jezelf als iemand met een spartaanse levensstijl in stand houden? ( op zich niets mis met een niet te hedonistische levensstijl en goed als je blij bent wanneer je je doelen haalt maar het moet niet ten koste gaan van je psychische gezondheid). Het zou ook OCD kunnen zijn als je vaak van zoiets last hebt, dan moet je ook dingen van jezelf die je eigenlijk niet wilt.
[..]

Waarom was het teveel gevraagd om je zoontje bezig te houden? Ging er iets mis of was het de oorzaak van depressieve gevoelens/vermoeidheid? Wanneer je ziek bent en werkt en ook nog je zoontje bezighoudt dan is het niet raar dat dit teveel gevraagd is. Uit onderzoek blijkt dat mensen niet kunnen multitasken. Ik haat het zelf als mensen zeggen “stel gewoon je eisen bij”, of “je kunt trots op jezelf zijn”. Want het leven is nu eenmaal veeleisend als je iets wilt bereiken en trots moeten zijn op iets wat voor anderen vanzelfsprekend is voelt voor mij altijd alsof ik een gehandicapte in een verzorgingstehuis ben die complimenten krijgt voor een ingekleurde kleurplaat. Maar als er niets heel erg verkeerd ging, dan vind ik dit voor een gezond persoon al een prestatie, laat staan voor iemand met een depressie. Vroeg naar bed gaan lijkt me altijd een verstandig idee. Wat is een teststraat en waarom vindt je vriendin dat onzin?

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:22 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Wanhoop is een klotegevoel, verdrietig dat je zo diep zat. Begreep uit je verhaal al dat je met ontslag moet op deze plek.

Wat ik bedoelde: wees eerlijk tegenover jezelf over de keuzes die jij nog altijd zelf kunt maken. Je kunt proberen dingen te ontlopen, te verdoven bijvoorbeeld met drank of je kunt andere hulp proberen. Je hoeft het niet alleen te doen, tenzij je die hulp zelf afwijst of vergooit. En als je sowieso deze plek niet terugwil, denk dan goed na waar en wat je wel gaat helpen en wat jij daarvoor kunt en moet doen. Ik zeg het maar uit compassie. Soms moet je je kop stoten voor er echt een verandering op gang komt. Hopelijk is je moeder ok. Hang in there.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:11 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ik zat niet in een afkickkliniek nee. dus het is inderdaad raar maar ja , ik kan er helaas niks tegen in brengen.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:42 schreef Nijna het volgende:

[..]

Vaak zijn dat afspraken op een behandelplek, dat je geen alcohol/drugs gebruikt enzo.
Dus raar vind ik het niet helemaal.
Al vind ik zulke afspraken soms wel wat dubbel. Het is niet goed om middelen te gebruiken (of andere manieren) om jezelf te verdoven en dat kan je behandeling in de weg staan.
Maar het dubbele vind ik, dat het ook een deel van het probleem kan zijn om jezelf te verdoven.

Bij Tygo in de psychiatrie was die ene jongen die hulp vroeg omdat hij suïcidaal was, maar dat niet kon krijgen omdat hij suïcidaal was en een poging had gedaan. Ik snap het wel, maar vind het wel dubbel.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:12 schreef Moonlight het volgende:
Je hebt helemaal gelijk hoor. Soms moet je wel je kop stoten om even weer met de neus op de feiten gedrukt te worden. Maar helaas is dat bij mij even helemaal mis gelopen

Ik wil ook zeker niet gaan verdoven meer, ik ben er helemaal klaar mee met die shitzooi.

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:42 schreef Nijna het volgende:
Vaak zijn dat afspraken op een behandelplek, dat je geen alcohol/drugs gebruikt enzo.
Dus raar vind ik het niet helemaal.
Al vind ik zulke afspraken soms wel wat dubbel. Het is niet goed om middelen te gebruiken (of andere manieren) om jezelf te verdoven en dat kan je behandeling in de weg staan.
Maar het dubbele vind ik, dat het ook een deel van het probleem kan zijn om jezelf te verdoven.

Bij Tygo in de psychiatrie was die ene jongen die hulp vroeg omdat hij suïcidaal was, maar dat niet kon krijgen omdat hij suïcidaal was en een poging had gedaan. Ik snap het wel, maar vind het wel dubbel.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2020 09:36 schreef Moonlight het volgende:
1. Ik word met ontslag gestuurd bij mijn huidige zorginstelling vanwege alcoholmisbruik. Dit was maar heel minimaal maar nu sturen ze me toch weg, terwijl ik me vreselijk slecht voel. En wat voor stappemn heb ik hier nou gezet?

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:08 schreef Burner82 het volgende:
De afgelopen 1.5 / 2 maanden heb ik niks gedaan aan groepsbehandeling qua verslaving. Alleen individuele gesprekken gehad. En daaruit bleek dat ik ook echt geen motivatie meer heb voor de (groeps)behandeling. Met als logische oorzaak: ik heb geen moeite om niet te drinken, en als ik het al doe, hou ik het bij 1 avond.

Dus ik ga ook stoppen ermee. Maar aangezien ik pas in november bij ggz terecht kan, en ondertussen toch wel meet veel stemmingsklachten zit, wel naar poh-ggz is het voorstel.

Moet alleen van HA veranderen wil ik naar poh-ggz, want mijn oude huisarts zit wat te ver weg voor regelmatige basis

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 20:31 schreef Nijna het volgende:

[..]

Maar zit die huisarts dan niet ook wat te ver weg om je huisarts te zijn? Niet lullig bedoeld, maar ze moeten toch binnen een bepaalde tijd bij je kunnen zijn of is dat niet meer zo met de huisartskrapte?
Succes met je wachttijd...

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:04 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat is heel klote. Zelfs in de kliniek waar ik zat kon je een keer een uitglijder hebben tijdens je verlof.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:31 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja echt heel klote. maar ze hebben me nu toch wat langer de tijd gegeven gelukkig. Heb nu tot oktober

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:33 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat geeft alweer wat lucht natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 09:57 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Dat klopt, maar tot nu toe was het geen probleem, kwam er eens per jaar of zo. En je huisarts omzetten, staat zelden bovenaan het prioriteitenlijstje Dit is wel een goede reden om het toch eens te doen.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 11:31 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Ja echt heel klote. maar ze hebben me nu toch wat langer de tijd gegeven gelukkig. Heb nu tot oktober

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 12:46 schreef Nijna het volgende:

[..]


[..]

Dat lijkt me wel een soort van prettig.

quote:

Op woensdag 22 juli 2020 21:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Jeetje, ik begrijp niet dat ze je voor zoiets ontslaan. Wat verwachten ze dan van mensen met psychologische problemen? Je zat toch niet in een afkickkliniek voor drankverslaving? Of wel? Maar dan nog. Echt ontzettend raar... ze eisen volgens mij nog meer van de clienten die hulpbehoevend zijn dan van zichzelf. Alsof zij zelf nooit drinken . Ik hoop dat je snel ergens anders terecht kunt. Ik zou dit melden bij je huisarts
[..]

Die zelfkastijding dat is iets waar veel mensen last van lijken te hebben. Ik zelf begrijp het niet. Wat is er mis met eten? Wat is er mis met eens relaxen? Wil je een beeld van jezelf als iemand met een spartaanse levensstijl in stand houden? ( op zich niets mis met een niet te hedonistische levensstijl en goed als je blij bent wanneer je je doelen haalt maar het moet niet ten koste gaan van je psychische gezondheid). Het zou ook OCD kunnen zijn als je vaak van zoiets last hebt, dan moet je ook dingen van jezelf die je eigenlijk niet wilt.
[..]

Waarom was het teveel gevraagd om je zoontje bezig te houden? Ging er iets mis of was het de oorzaak van depressieve gevoelens/vermoeidheid? Wanneer je ziek bent en werkt en ook nog je zoontje bezighoudt dan is het niet raar dat dit teveel gevraagd is. Uit onderzoek blijkt dat mensen niet kunnen multitasken. Ik haat het zelf als mensen zeggen “stel gewoon je eisen bij”, of “je kunt trots op jezelf zijn”. Want het leven is nu eenmaal veeleisend als je iets wilt bereiken en trots moeten zijn op iets wat voor anderen vanzelfsprekend is voelt voor mij altijd alsof ik een gehandicapte in een verzorgingstehuis ben die complimenten krijgt voor een ingekleurde kleurplaat. Maar als er niets heel erg verkeerd ging, dan vind ik dit voor een gezond persoon al een prestatie, laat staan voor iemand met een depressie. Vroeg naar bed gaan lijkt me altijd een verstandig idee. Wat is een teststraat en waarom vindt je vriendin dat onzin?

quote:

Op donderdag 23 juli 2020 09:12 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Je hebt helemaal gelijk hoor. Soms moet je wel je kop stoten om even weer met de neus op de feiten gedrukt te worden. Maar helaas is dat bij mij even helemaal mis gelopen

Ik wil ook zeker niet gaan verdoven meer, ik ben er helemaal klaar mee met die shitzooi.

quote:

Op vrijdag 24 juli 2020 14:08 schreef Burner82 het volgende:
De afgelopen 1.5 / 2 maanden heb ik niks gedaan aan groepsbehandeling qua verslaving. Alleen individuele gesprekken gehad. En daaruit bleek dat ik ook echt geen motivatie meer heb voor de (groeps)behandeling. Met als logische oorzaak: ik heb geen moeite om niet te drinken, en als ik het al doe, hou ik het bij 1 avond.

Dus ik ga ook stoppen ermee. Maar aangezien ik pas in november bij ggz terecht kan, en ondertussen toch wel meet veel stemmingsklachten zit, wel naar poh-ggz is het voorstel.

Moet alleen van HA veranderen wil ik naar poh-ggz, want mijn oude huisarts zit wat te ver weg voor regelmatige basis

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 21:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik veroordeel je niet, we zijn allemaal mensen waar soms iets anders loopt dan we willen. Ik heb me ook wel eens een flink stuk in mijn kraag gezopen om dingen te vergeten. Gelukkig lukt het me (ook gelet op de medicatie) nu prima zonder alcohol. Wel fijn toch ergens dat je meer tijd hebt tot 1 oktober om andere opties te zoeken. Ok als je hier niet meer fijn zit, maar dan heb je wel de kans om na te gaan wat dan wel. Sterkte.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op zaterdag 25 juli 2020 20:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Vind het nu sowieso lastig om mijn aandacht te verdelen tussen werk en zoontje in zo'n situatie. Daarnaast is mijn zoontje super actief, geen adhd ofzo maar tomeloze energie en heb ik soms geen energie meer en heel soms zelfs geen zin meer om heel druk met hem te gaan spelen. Heel slecht maar het is gewoon zo. En zo had ik dus dinsdag, woensdag en donderdag op rij, terwijl ik ook niet fit was.

Teststraat was voor corona,vanmiddag gelukkig gebeld dat test negatief was, ik ben zo iemand die het niet op z'n geweten wil hebben dat ik iemand anders ernstig ziek maak, merk in een onbewaakt ogenblik dat t me voor mezelf eigenlijk niet eens zou kunnen schelen aangezien ik me toch al klote voel. Maar mijn vriendin had zoiets van het zijn maar lichte klachten, je gaat alleen testen omdat er nu meer aandacht voor is en het valt wel mee.

Mag gelukkig weer naar buiten en voel me weer fitter, werd helemaal gek 5 dagen binnen. Kan het zo moeilijk onder woorden brengen aan mijn vriendin hoe ik me voel en waarom ik mijn dag niet heb. Heb nu ook echt weer dagen dat het meer overleven is dan dat de lol terugkomt. Denk niet dat de medicatie het is,dosis is al hoger dan standaard, hoop dat groepstherapie snel kan starten en ik toch nog een weekje redelijk onbezorgd op de camping kan gaan vertoeven,even nog meer rust.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
alweer even geleden dat ik hier geweest ben, gaat eigenlijk best heel goed al heb ik nog regelmatig veel onrust in mn lijf...
Vorige week wilde ik mijn medicatie bestellen en toen werd ik gebeld dat mijn medicatie niet leverbaar is, ik slik 30mg fluoxetine, dus moet tabletten hebben want deze zijn alleen in 20mg verkrijgbaar.

Na overleg met de huisarts besloten naar 40mg te gaan (2 capsules) omdat afbouwen echt geen optie is en switchen naar andere ook niet eigenlijk... vandaag de 1e keer 40mg ingenomen en nu toch een beetje ongerust over bijwerkingen... de eerste weken zijn echt hels geweest en bij de opbouw van 20 naar 30 had ik zo goed als geen bijwerkingen en voelde ik mij heel snel beter... iemand ervaring met opbouwen na een half jaar?

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 09:59 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Fluoxetine is ook in 5 mg verkrijgbaar, deze heb ik ook gehad. Denk alleen wel slecht leverbaar.
Ik heb wel ervaring met opbouwen, je merkt er niet veel van alleen wat minder slecht gevoel. Ik ben nu aan het afbouwen.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 10:30 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dat is toch ook logisch dat het moeilijk is? Vind je vriendin het dan raar dat je je aandacht op zo’n momeng niet kan verdelen? Het lijkt me logisch dat je dan niet druk met je zoontje kan spelen, dat je uberhaupt met hem kunt spelen is toch al heel wat?
Gelukkig heb je iig geen corona, wel verstandig dat je je hebt laten testen.
Dat laatste kan ik me voorstellen, over het algemeen snappen/erkennen mensen psychologische problemen gewoon niet.
Ik hoop dat je idd nog naar de camping kunt. Zou fijn zijn
[..]

https://www.bol.com/nl/p/(...)qEAQYAiABEgK7IPD_BwE
Let niet op het merk/de site , ze zijn er natuurlijk in veel soorten

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:11 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
T gaat niet om t breken, ik heb zo'n splitter... maar de tabletten zijn niet leverbaar. Alleen capsules

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Er zit poeder in dus dan moet ik ze elke x gaan afwegen..

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:35 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Capsules kun je toch openmaken en de helft nemen? Of deze niet

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 18:33 schreef Cat-astrophe het volgende:
Daar moet je mee opletten. Veel capsules zijn gemaakt voor langzame afgifte. En dan is het niet handig als het poeder onbeschermd in je maag belandt ivm de werking van het medicijn.

Kortom: meestal is er een reden dat ze in capsule vorm komen en is het vaak niet handig die open te maken voor inname.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 19:17 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik heb goed overleg gehad met de arts en we denken allebei dat er wb de angst nog wel iets winst te halen is dus we gaan voor 40mg. Ik ben alleen wat bang door de enorme bijwerkingen die ik vorig jaar bij de start heb gehad (hele dagen paniekaanvallen) maar goed nu is mijn lijf natuurlijk al gewend aan de fluoxetine en vorig jaar niet...

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 21:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarschijnlijk heb je gelijk, aan de langzame afgifte had ik idd niet gedacht. Dat is wel een goed punt.
[..]

Ja maar ja wat wil je? De dosis ophogen dus dan kunnen er bijwerkingen bij horen. Niemand op een forum kan de eventuele bijwerkingen voor je wegnemen.

quote:

Op donderdag 30 juli 2020 17:10 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Ik ben nu 3 dagen bezig met 40 en heel de dag btj misselijk en koppijn en sluimerende paniek... allemaal vervelend maar mee te leven, zeker met de oxazepam ernaast. Hopenlijk is dit snel over, vaak wel na de 1e week toch?

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 19:01 schreef Moonlight het volgende:

[..]

Dat ligt er een beetje aan dit verschilt per persoon. Ik had zelf niet super veel bijwerkingen. Oxazepam is troep

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op vrijdag 31 juli 2020 21:08 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Alle pammetjes zijn troep toch maar oxa heeft me al vaak geholpen, scheelt wel dat ik niet verslavingsgevoelig reageer op de oxa.

Op zich gaat t aardig. Sneller misselijk en paniekerig en MOE!! Maar goed volgende week maar even wat rust inlassen. Dit weekend verjaardag van mn dochter vieren dus masker op en gaan

quote:

Op zaterdag 1 augustus 2020 00:40 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Vandaag psychiater gesproken, voorlopig 90 mg duloxetine aanhouden. Over bijwerkingen gesproken:ben de laatste anderhalve week als een malle aan het dromen, de ene flashback gemixt met de andere half werkelijke gebeurtenis. Dierbaren die overleden zijn, klasgenoten in een heel andere setting, weird. Maar is echt een bijwerking van de medicatie en niet van een herstel of verwerkingsproces zegt ze. Ok.

Aangezien het 2e ernstige depressie is, denkt ze nu al dat ik de rest van m'n leven een onderhoudsdosis nodig zal hebben. Grappig,iedereen om me heen denkt dat ik over een paar maanden helemaal er vanaf ben...not dus.

Grote bijwerking voor de langere termijn is vaak wel het wegblijven van het libido. In die zin nu geen probleem aangezien mn vriendin momenteel ook weinig behoefte heeft aan die intimiteit:(. Maar dat wil ik in ieder geval echt niet.

Heb zin om alle medicatie, schrijfsels en herinneringen weg te flikkeren en ergens helemaal anoniem en blanco in mijn eentje verder te gaan leven. Die ontzettende kutstoornis / afwijking vraagt zoveel extra om mijn huidige/ een gewoon leven te kunnen leiden, ben het echt schijtbeu. Ik ga volgende week bellen of ik niet sneller ergens kan beginnen met de groepstherapie want anders haak ik af, fijn dat die allerzwartste momenten weg zijn maar kom zo op inhoud geen stap verder.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2020 16:34 schreef Burner82 het volgende:
Ik word compleet krankzinnig en krankjorum.

Ik heb budgetbeheer, maar zij doen het budget en ik het beheer. Van de 7 dingen die ze moeten overmaken, kloppen er 3 niet (kwam ik zelf achter, dus dat kunnen oplossen).

UWV re-integratie kan niks voor me doen, omdat ik nog geen fulltime baan aan kan (wordt me in ieder geval sterk afgeraden... en omdat ik in november een diagnostisch traject heb, met wie weet wat er na komt)....

GGZ gebeld om te vragen of ze meer wisten, over wanneer het zou starten, buiten: we schatten november... Blijkt degene die er over gaat mijn oude behandelaar te zijn (die niet meer behandeld overigens..) waar een klacht tegen ingediend is door mijn familie...

De verslavingszorg die ik al 2 maanden gebruik voor alles, behalve verslaving heb ik nog 1 laatste afspraak mee staan, dan gaat de tussenoplossing van de POH in.
Het enige positieve: 26e 1e gesprek bij de POH.

En het is pas dinsdag......

quote:

Op maandag 10 augustus 2020 20:36 schreef Nijna het volgende:
Je moet beter je grenzen bewaken, zegt behandelaar.
En vervolgens wordt er thuis gewoon keihard overheen gegaan... hoe dan...
Dan doe ik nog een poging om het uit te leggen, maar dat is gewoon niet belangrijk blijkbaar.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe en wie er thuis over je grenzen gaat, maar kan me voorstellen dat het ontmoedigend werkt. Misschien ben je toch nog te lief in het aangeven? Of kun je diegene op een andere manier laten zien dat het even genoeg is? Meestal worden andere mensen pas echt getriggerd als hun eigen emotie wordt aangesproken, dat ze je boodschap niet oppakken hoeft ook niet aan jou te liggen. Sterkte!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 10:19 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Shitty Burner, laat UWV misschien even gaan,wat niet kan kan even niet. Bij de POH misschien vragen of ze mee kan helpen er druk achter te zetten? Bij mij is de start van de groep helaas opgeschoven naar voorlopig onbekende datum, herken je gevoel.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 13:43 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

En zij maar lachen... ach, die clienten hebben toch geen andere optie, we kunnen gewoon alles verschuiven wanneer het ons uitkomt en we hoeven niet eens een streefdatum te zeggen. Niemand die het iets boeit, want het is toch allemaal zogenaamd jullie schuld dat jullie uberhaupt hulp nodig hebben.

Mooi dat je iig een vakantie gepland hebt staan.. ik hoop dat die wel door kan gaan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:04 schreef rival het volgende:
Daar zitten ook zat mensen die wel echt hun best voor hun cliënten doen. Niet iedereen denkt zo laconiek over hun cliënten.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 09:09 schreef Meridiaan het volgende:
Bij jouw posts mag wel een disclaimer staan van jouw ervaringen die jou een vertekend beeld hebben gegeven van de psychische en psychiatrische hulpverlening.

Het is enorm rot dat je niet goed geholpen bent of kunt worden, maar dat betekent niet dat het voor niemand werkt en dat álle hulpverleners kwaad in de zin hebben of onverschillig zijn.

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Start van de groep is dus uitgesteld tot nog onbekend moment, sta nog op de wachtlijst, misschien komen er meer groepen en ze zoeken nog naar de juiste vorm met corona. Zucht. We rommelen dus vooral bij de gratie van pillen verder.

2 oktober zou ik met vrienden naar de Schotse Highlands gaan, al een jaar gepland. Eindelijk weer zin in zoiets,hoop dat ik er heen kan, die rust en andere omgeving heb ik zo'n behoefte aan.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op woensdag 12 augustus 2020 11:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Mijn man heeft er een handje van om dat te doen.
En dan kan ik uitleggen wat ik wil, maar hij vind het lastig om zich bepaalde dingen voor te stellen geloof ik.
Nu lostte het zich vanzelf op, voor nu dus even opgelost zeg maar. En de situatie ga ik wel bespreken, want wellicht voor een volgende keer zorgen dat ik beter voorbereid ben helpt misschien ook wat.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 11:50 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Wachtlijsten zijn gewoon kut! Als je er lang op staat maar ook als je er pas net opstaat..

Ik ben de afgelopen week elke dag in het zwembad geweest en ga vandaag weer...vorig jaar was dat ondenkbaar met de hoeveelheid angst en nu gewoon zonder oxazepam,vorige week met de kinderen alleen een dag weggeweest, was ook erg fijn.

Die 10mg extra lijkt net t laatste randje weg te vegen... echt heel fijn!

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 20:57 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Fijn zeg, helpen ze je ook in al het geregel daaromheen? Kan me voorstellen dat een eigen veilige plek je ook rust kan geven?

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 07:43 schreef Nijna het volgende:
Fijn Moon!

quote:

Op vrijdag 14 augustus 2020 11:01 schreef Moonlight het volgende:
Ah @:nijna dat snap ik. Onvoorspelbaarheid is ook lastig om mee om te gaan. Niemand weet hoe het gaat lopen helaas. Ik hoop dat de kinderen straks gewoon op een normale manier naar school kunnen gaan en dat dat zo blijft.

quote:

Op donderdag 13 augustus 2020 19:29 schreef Moonlight het volgende:
Ik heb een eigen woning! toch nog goed gekomen dus

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 08:14 schreef Stigma86 het volgende:
oi nieuw hier, en het is ooit beter gegaan met me

Ik kamp eigenlijk sinds een jaar of 2 met een (zware) depressie. Het heeft me langzaam overgenomen.

3 jaar geleden is mijn moeder overleden na een relatief kort ziektebed, ik had er gek genoeg (?) niet super veel moeite mee, mischien omdat ik haar heb geholpen en echt heb zien lijden de laatste maanden, en meer het idee had van, zo je hebt je rust gevonden.

Achteraf gezien ben ik daarna mischien niet helemaal mezelf geweest.. wat logisch is? En zijn er een paar kleine fricties ontstaan in mijn relatie van 7.5 jaar. Op het werk werd ik ook overgeplaatst naar een andere vestiging destijds.
En in een soort fase van stress heb ik toen de bom laten barsten onder de relatie met mijn stomme kop.

En pas langzaam kwam het binnen wat ik had verloren en dat het in een soort opwelling was gebeurd. Alles in een soort stress moment overboord gegooit, al die jaren. Zij wilde al kinderen van mij en trouwen evt. Ik legde daar een bom onder.

Hiervoor 1 serieuze relatie gehad van een jaar of 2, maar was een stuk jonger toen en daar ben ik beter uitgekomen.

En ook geen psychishe problemen verder, of andere dingen zoals medicatie.
Eigenlijk gewoon een 'normaal' leven met de standaard ups en downs en tegenslagen.

Tot de relatiebreuk, daarna is alles langzaam zwart geworden. En dat gebeurde best geniepig, steeds van dag tot dag een stukje erger. Het begin ging nog wel maar langzaam heeft het mijn slaap overgenomen, mijn hoop, mijn doel, voel me schuldig aan alles een enorm onbehagelijk gevoel. Bij het wakker worden begint het meteen al een extreem verschrikkelijk gevoel van Oh nee niet weer een dag he, en de adrenaline en cortisol schieten door het dak en mn gedachten exploderen en mn hersens imploderen en ik wil meteen weer slapen.
Uit bed komen is haast onmogelijk laat staan douchen of eten maken.
(Schuldgevoel incoming want ik weet dat het simpele taken zijn, maar dat het dan desondanks niet lukt voel ik me extra schuldig)

Mijn eetlust is ook al lang vervlogen, ben 10kg+ afgevallen en eet soms 3 dagen niet. Niks smaakt ook meer.
En dan zijn er ook nog mensen die zeggen; oh wat zie je er goed uit, aan het afvallen ja?... en dan sterf ik vanbinnen en lach ik als een boer met kiespijn; ehh ja afvallen..

Heb ook dingen geprobeert om het tegen te gaan van medicatie tot (2x)psychishe hulp, van geen alcohol drinken tot veel alcohol drinken. Veel socializen tot terugtrekken. En ben ook alweer ff lid van de sportschool. Wandel ook regelmatig of jog, maar kom dan toch weer depressief terug in de woning (5 jaar samenwonen) en de gedachtes beginnen meteen, oh dus hier zouden we nu samen eten met evt kinderen... Het gaat maar door, die gedachtes maken je letterlijk gek en uitgeput. En uiteindelijk ben je dan een keer klaar.

Het geen plezier meer beleven aan dingen waar je eerder wel plezier aan beleefde is ook verschrikkelijk. Dit kunnen kleine of grotere dingen zijn zoals een rondje door het park lopen, gamen, seks, het huis in orde maken, de tuin doen, naar familie. Maar nergens dan ook echt nergens haal ik voldoening uit, er komt alleen een schaamte gevoel de hoek om. Omdat ik hier eerder wel voldoening uit haalde.

Een geboorte in de familie? Kanker in de familie? 1 en al hetzelfde vlakke gevoel en je doet dan maar net alsof je het leuk/ergg vind - schaamte/schuld gevoel
Ik dacht dat depressie juist somberheid en enkel negativiteit was. Wat zat ik daar fout in. Het is juist een totaal gebrek aan gevoel. Heb ook wel zo weinig gehuild iit de situatie waarin ik nu zit/voel

Ik ben ook nog eens man dus het stigma lijkt ook wel nog hoger in deze, 'verman je'
'Hoelang geleden is dat nou wel niet joh?' 'Ach dat hebben we allemaal wel eens mee gemaakt' etc

Dus een groot probleem is ook, dat als ik dus 'leuke' 'nuttige' dingen doe, ik me JUIST extra schuldig ga voelen, want nu moet je je toch beter voelen? En we hebben het toch zo goed hier?

Kheb nu ook al een aantal maanden een 'date', we hebben een tijd geleden afgesproken dat we elkaar niks vinden voor iets officieels maar we spreken ongeveer 1x p week af ongeveer en dan koken we wat en kijken we film en wandelen evt wat. Maar ik stoor me ook aan haar en vergelijk haar enorm met mn ex in negatief opzicht.
En wat een act hou ik op dan pfff.

Ik ben zelfs zo erg de laatste maanden dat ik er een eind aan wil maken en dat weet zij niet (weet niemand behalve psych), op die momenten spelen ook juist de gedacten door mn hoofd, of als ik met iemand in gesprek ben, of op de meest vreemde situaties. Het lijkt niet meer te stoppen.
Die gedachtes beginnen al met opstaan tegenwoordig en dit is een loodzwaar gevecht aan het worden en ben bang dit te gaan verliezen. Hier heb ik het ook met mn ggz psycholoog over gehad.

Maarja die 45 min en evt weer wat pillen mee. Is dat de oplossing?

Ik heb al zoveel sociale evenementen laten vallen zoals familie verjaardagen, weekendje weg met vrienden. Sportclub heb ik al een tijdje opgegeven(Wat het schaamte schuld gevoel weer opvoerd)
Ik verlang zo erg terug naar die tijd terug dat ik nog samen was (maar dat gaat niet meer) en leg ik me bij neer, mss dat ik daarom er voorgoed mee wil stoppen..

En voel me ook geen 'man' meer omdat ze alleen vroeg om haar zwanger te maken, een toekomst en familie.. Maarja ik faalde, niet handig en geen weg meer terug. Het is ook wel typisch deze tijd, vrouwen lang aan de pil, wij die dan nog vanalles willen doen voordat er kinderen komen.. wat dat betredt was het vroeger wel makkelijker.

Dat moment lijkt wel een breekpunt te zijn geweest.. of we gaan de positieve spiraal in of de negatieve. Ik kies weer natuurlijk voor de negatieve.

En reacties als; ja dan zoek je toch een nieuwe vriendin, tsja voor sommige mensen is het gewoon zo speciaal geweest.
Als iemands moeder komt te overlijden zeg je toch ook niet zoek maar ff een nieuwe moeder.

En het is niet alleen dat, maar ook al jaren niet (goed) slapen, geen plezier meer in dingen. Extreem uitgeput. En het stigma is groot he; 'oh je hebt toch inkomen' 'oh jij woont leuk' 'ach je bent lekker vrij nu en je vrijt ook nog' 'je hebt toch familie en vrienden' 'je bent nog 'jong' .
En gek genoeg doen dit soort dingen dan ook juist weer pijn (onbedoeld door die mensen)
Kom vaak ook dagen mijn huis niet uit, en eet dan bijna niks. Nergens puf voor, en daan maar volhouden dat het wel goed gaat.

Schaam me ook om de gene die ik ben geworden de laatste jaren. Dit ben ik niet. [modbreak]Dit is niet toegestaan. Daarom heb ik dat weg gehaald. Zoek hulp.[/modbreak]

Ik heb nooit maar dan ook nooit mensen gesnapt die er een einde aan willen maken (zeker op relatief jongere leeftijd)
Nu snap ik het helaas. Het is echt een dagelijks gevecht van sochtends tot snachts als je geluk hebt te mogen slapen. Maar zodra je weer wakker bent begint het feest opnieuw.

Ik zelf heb depressie altijd onderschat en een beetje aanstellerij gevonden.
Maar zoals je kan lezen is dat het niet. Het doet letterlijk pijn door heel je lichaam.
Mijn geheugen stelt ook niks meer voor, bij simpele gesprekken ben ik afwezig. Wil ook best snel naar huis als ik ergens ben, alleen thuis.. ja thuis wat is thuis?

Heb erg heimwee als ik thuis ben... maarja naar wat?
Naar de oude Ik.. die niet meer te vinden is

Ben toe aan een hele diepe diepe slaap

Ik hoop oprecht dat niemand zover komt zoals ik nu ben, ik was ook ooit lacherig erover, denigrerend onderschatte het ook. Maar merk nu hoe heftig het is en het pakt je letterlijk op elk aspect in je leven.

Ik ben mezelf gewoon zo erg kwijt.. al jaren.. ik ben ik niet meer

Succes en sterkte allemaal.

- zoek hulp, maar we gaan hier niet hinten naar jezelf iets aandoen -

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 16:04 schreef PzKpfw het volgende:
Waar halen mensen de energie vandaan om altijd maar door te blijven gaan met van alles en nog wat? Carrière, relatie, vrienden, sport, hobby's etc. etc. Zelf sta ik net in het begin van het 'burgerleven' met een baantje, evt huisje op zijn tijd. Maar ik moet zeggen dat de batterij daags na een dag werken wel leeg is, moet er dan niet aan denken om in de avond nog andere verplichtingen te hebben. In het weekend spreek ik weleens wat af en onderneem af en toe iets. Ergens is de huidige situatie ook wel behoorlijk saai en de gedachte dat ik dit nog een X aantal jaar zo door moet gaan staat me ook niet bepaald aan. Maar aan de andere kant heb ik er niet echt de energie voor om het een en ander om te gooien.

quote:

Op zondag 16 augustus 2020 12:24 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Stigma, zoek hulp, desnoods nu acuut.Ook mij als man is het overkomen, nu 2e keer. Ook mannen kunnen soms niet hun hele wereld in hun eentje dragen, dus laat los dat het je als man niet mag overkomen en zwaar mag vallen. Ik herken je pijn,je bent niet alleen. Hou vol.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 19:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]


Late reactie maar wat fijn voor je. Dat is heel mooi. Je had zo lang ellende in die kliniek. Zo lang je het red ben ik blij voor je voor die stap vooruit.
[..]

Heftig verhaal.
Goed dat je hier je verhaal doet want het slaat nergens op dat er een stigma op heerst en het moet inderdaad doorbroken worden.
Dit geldt niet alleen voor mannen, exact dezelfde dingen krijg ik te horen als ik over psychische problemen begin en veel andere vrouwen ook.
Zelf heb ik me ooit in een ver verleden ook zo gevoeld als jij na een relatiebreuk.
De manier waarop ik er overheen ben gekomen, was misschien niet heel gezond/aanbevelenswaardig, maar het hielp wel.
Ik sprak af met iemand in dezelfde situatie en gebruikte allerlei drugs door elkaar. Dat zou ik nu nooit meer doen. Maar als je je zo slecht voelt maakt niets meer uit.
Ik heb ook het geluk dat ik weliswaar heel depressief kan worden als een relatie uitgaat, maar dat het ook oppervlakkig genoeg blijft dat ik er op gegeven moment ineens weer helemaal overheen ben en het me totaal niks meer kan schelen, ik juist blij ben dat de relatie toen uitging. En ik besefte dat er zoveel meer in het leven is dan alleen maar een relatie. Niet alleen verstandelijk beseffen maar ook zo voelen. Dat ik me schuldig voelde over het verleden en dat ik zoveel waarde aan een relatie hechtte maar ook dat is over gegaan. Ik heb daarmee relatief gezien mazzel gehad, want ik kan niet exact zeggen wat het is dat heeft geholpen. De tijd? Mijn gedachten? Mijn gesprekken met psychologen? Drugs? Geen idee. Niemand anders kon het mij ook zeggen. Zoiets weet men niet. Gevoelens zijn een mysterie. Ik haat dat zo erg.
Toch denk ik dat het dus niet onmogelijk is om van zo’n depressie die voelt alsof die nooit meer over zal gaan & je dood nog beter af bent af te komen.
Het is denk ik heel belangrijk dat je je afvraagt waarom juist deze partner zo uniek/belangrijk voor je was. Op welke punten vergelijk je je nieuwe date met je ex? Hoe vergelijk jij ze met elkaar?
Dit gevoel is absoluut niet uniek ook al voelt het nu voor jou zo... heel veel mensen hebben er last van. Dat je moeder overleden is dat is ook heel aangrijpend en het is logisch dat het je op gegeven moment teveel wordt. Misschien speelt het onbewust mee op de achtergrond ik weet het niet.
Hulp zoeken heb je toch al gedaan? Aangezien je schrijft over pillen/45 min.?
Wat zegt je behandelaar van deze gedachten dan? En van het feit dat kennelijk de behandeling nog niet aan is geslagen?
[..]

Ja, ik herken dit. Ik snap het helaas ook niet.
Gezonde voeding, voldoende slaap en uur beweging per dag helpen voor mij een klein beetje maar niet genoeg om zoveel energie te hebben als alle andere mensen in mijn omgeving, op de 80+ers na. Ik voel mij zoals ik me voorstel dat die 80/90+ers zich voelen qua energie maar waarschijnlijk hebben zij het zwaarder iig wel qua andere gezondheidsklachten.
Iedere dag als ik wakker word voel ik me iedere dag een soort zombie. Ik heb dan caffeine nodig om mezelf “levend” te maken.
Ik probeer te minderen met caffeine, maar het zat mijn productiviteit zo erg in de weg dat dit niet lukte. Zonder caffeine is douchen of eten al een vermoeiende tijdverslindende opgave of mijn ogen vallen dicht als ik iets wil doen wat ookmaar en beetje inspanning kost, zoals lezen.
Er zijn veel verschillende supplementen die je kunt proberen.
Op dit moment neem ik zelf guarana. Zit ook caffeine in. Maar het werkt langer waardoor ik later niet helemaal in slaap val. Terwijl ik dan s nachts wel weer in slaap kom, dus het is iets beter.
Een supplement waardoor ik zelf minder slaap nodig had was dmae, maar het gaf me bijwerkingen dus mee gestopt. Ik ga het later nog eens proberen.
Maca werkte ook wel, maar ik moet het vaker uittesten.
Mijn favoriete toevoeging tot nu toe voor vermoeidheid is beta alanine. Heb het niet heelvaak geprobeerd, maar wil het binnenkort als supplement kopen.
Sam-e was het beste van alle dingen die ik heb geprobeerd voor humeur. En dus ook wel voor energie. Maar ik kreeg er slapeloosheid van, dus toen begon het juist averechts te werken ook bij lage dosis.
Ik ga binnenkort q10 weer uitproberen, hielp bij mij eerst maar kreeg er uitslag van. Weet niet of het aan het merk lag. En b vitaminen actieve versie en NAdH. Maar wil het 1 voor 1 proberen zodat ik het goed kan testen. Ben nu nog met theacrine, resveratrol en pycnogenol bezig.

quote:

Op dinsdag 18 augustus 2020 16:04 schreef PzKpfw het volgende:
Waar halen mensen de energie vandaan om altijd maar door te blijven gaan met van alles en nog wat? Carrière, relatie, vrienden, sport, hobby's etc. etc. Zelf sta ik net in het begin van het 'burgerleven' met een baantje, evt huisje op zijn tijd. Maar ik moet zeggen dat de batterij daags na een dag werken wel leeg is, moet er dan niet aan denken om in de avond nog andere verplichtingen te hebben. In het weekend spreek ik weleens wat af en onderneem af en toe iets. Ergens is de huidige situatie ook wel behoorlijk saai en de gedachte dat ik dit nog een X aantal jaar zo door moet gaan staat me ook niet bepaald aan. Maar aan de andere kant heb ik er niet echt de energie voor om het een en ander om te gooien.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 21:43 schreef Stigma86 het volgende:
Er lijkt al een trigger te zijn geweest met mijn moeders overlijden, en daarna is het aan het rollen gegaan (en het kan nog opgebouwde stress zijn uit het verleden)
Toen de relatiebreuk en daarna ben ik er niet uigekomen en dus depressief geworden en heb van de week medicatie overwogen met de psycholoog.. weet alleen niet wat dat gaat oplossen?
Antidepressiva dus..

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 23:45 schreef Stigma86 het volgende:
En wat een verschrikkelijk weinig connectie gevoel met alles om me heen.

Had vroeger meer connectie met de postbode dan nu met mijn bloedeigen familie.. echt het typische 'numb' gevoel.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb nog nooit echt in dit topic gereageerd maar wel vaak meegelezen. Het is zeker niet leuk om te lezen hoe sommigen zich er doorheen moeten vechten, maar sommige dingen zijn wel herkenbaar en dat sterkt me wel. Dat geeft me ergens wel het gevoel dat ik niet alleen ben, hoe stom dat ook klinkt.

Ik kan hier een heel verhaal gaan typen over mezelf maar dat wil ik liever niet, zo bijzonder is het ook niet, maar ik herken me gewoon in veel posts hier. Het zal niet erg veel daarvan verschillen. Het overvalt je echt (vind ik), en je kan er niks tegen beginnen, je kan er alleen zo goed mogelijk er aan proberen te werken als dat lukt. Dat heeft mij wel veel respect gegeven voor mensen die problemen hebben op psychisch vlak.

Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 23:40 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Klopt ik herken me hier ook wel weer in want soms lijkt het met psychische dingen net alsof jij de enigste bent en niemand je begrijpt en kan je het wel uitleggen maar toch niemand die je echt lijkt te begrijpen.

Ik kwam een tijdje terug een vrouw tegen tijdens wandelen en ik loop redelijk vaak hetzelfde rondje, we zijn toen aan de praat geraakt en zij vertelde ook vanalles over haar leven, redelijk heftige dingen, en ik ook weer over mijn leven en we waren ontroerd allebij. En het is niet dat je iemand zoiets gunt, maar het plaatst het wel even in perspectief en dat je niet de enigste bent die ergens mee zit. Want dat laat je (mijn) brein ooit geloven.

Over de pil kan ik niks zeggen..

Ik zelf heb wel een paar grotere triggers gehad, maar signalen als vermoeidheid, angst, spanningen insomnia etc kunnen al voorsymptonen zijn van iets ergers, waar ik in zit nu bijv absoluut geen pretje. Het lijkt me goed om optijd al dingen aan te pakken en proberen op te letten.

Probeer jezelf goed in de gaten te houden. Ik forceer me soms om echt iets te doen, ook 'leuke' dingen waar ik eigenlijk geen zin in heb, of actieve dingen. Maar soms gaat het gewoon echt niet. En dan meld ik me af doe ik vrij weinig behalve rusten. Dan probeer ik me niet schuldig te voelen anders zit ik daar weer mee.

Nee waar ik in terecht ben gekomen, ik wist het bestaan er geen eens van af. Wens het niemand toe.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 07:27 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ok, hoop dat medicatie zal werken
[..]

Ik denk dat antidepressiva hier wel bij kunnen gaan helpen hoor. Werkt toch met serotonine en hoewel het natuurlijk anders is als het alleen om heropname gaat komt er bij het nemen van mdma meer serotonine vrij en remt mdma de heropname ook. Mdma is denk ik qua connectie verhogen wel 1 van de meest effectieve drugs. Dus ik vermoed dat ssri’s daar qua verbetering op dit gebied wel iets van weghebben
Qua supplementen heb ik zelf wel wat succes gehad met lions mane/reishi. Maar het maakte mij zo emotioneel dat ik er maar weer mee gestopt ben, omdat ik op die manier ook al niet kon functioneren. Dat is weer het andere uiterste.
[..]

Je spreekt jezelf tegen. Eerst schrijf je dat je normaal kunt functioneren, daarna dat de vermoeidheid je nekt. Nou, misschien is dat wel niet zo gek met wat je allemaal nog kunt doen. Als jij een beperking had zou de psycholoog zeggen: je wilt teveel :’). Dat is dan hun oplossing. Eisen bijstellen. Hierboven gaf ik wat advies wat ik zelf doe voor als je dat niet wilt. Maar aangezien jij daar net als iedereen niks mee doet omdat je waarschijnlijk toch net als anderen hier neerkijkt op het gebruik van supplementen, had ik me die moeite van het typen zelfs eigenlijk wel kunnen besparen.
Aan de andere kant reageert iedereen weer anders op supplementen en als je naar een orthomoleculair arts zou gaan, ben je meer geld kwijt als dat je naar de huisarts gaat met minder garantie. Dat snap ik op zich wel. Maar je bent blijkbaar niet echt wanhopig genoeg, het probleem is nog niet zo erg dat je experimenteren niet erg vind zoals ik.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Ik heb een aantal vragen. Ik heb ervoor gekozen het zonder medicatie te overwinnen. Het speelt ook mee dat ik nog redelijk goed en normaal kan functioneren. Enige wat mij nu nekt is de vermoeidheid (van dus steeds vechten tegen het gevoel). Maar voor de rest doe ik alles, school, vriendinnen, sporten etc.
Zijn er hier ook users die het zonder medicatie geprobeerd hebben of proberen, tips, ervaringen? Ik probeer al een dagelijkse routine aan te houden, goed te slapen, gezond te eten, veel te sporten en afleiding te zoeken (bezig blijven).

quote:

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

Het gaat nu wel steeds een stukje beter maar het is niet altijd makkelijk. Ik hoop dat het een stijgende lijn blijft.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 21:34 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Ja ik heb al een tijdje 'hulp' maar het helpt nog niet echt.
Het lijkt per dag erger te worden..

Ook echt alles maar dan ook alles zo verschrikkelijk saai vinden en weer schuldig over voelen.

Ik dacht dat een depressie voornamelijk een somber gevoel was, zat ik daar ff mis.. het enigste wat ik heb is een benzo om tijdelijk rust te krijgen maar dat lost ook niks op.

Eetlust is ook totaal weg. Alles smaakt hetzelfde. Eet vaak een dag of 2 niet.
Ik speel wel een dubbel leven met mn sociale leven.. die weten niet dat ik zo ver zit.

Het lijkt ook wel of ik zo heel mijn leven ben geweest terwijl ergens weet ik wel dat dat niet waar is.. brrr dat gevecht heel de dag vanaf minuut 1 totdat je eindelijk weer even mag 'slapen'

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 21:35 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Bijna allemaal herkenbaar. Een half jaar geleden leefde ik op een boterham per dag, had ik geen idee hoe ik de volgende 10 minuten door moest komen en was ik blij als ik kon slapen en vervolgens teleurgesteld dat ik wakker werd. En zoals gezegd is dit mn 2e ernstige depressie, dus ook het gevoel van kan ik nooit een normaal leven hebben, terwijl ik 12 jaar zonder medicatie heb geleefd en me overal bovenuit had geknokt, eigen huis,baan, gezin en vrienden. En toch zo diep gevallen. Het enige wat ik tot nu toe vooral heb gedaan is weigeren op te geven. Heb een sterke overtuiging dat ik niet zelf met het leven moet ophouden. Dus gewoon koppig doorgaan.

Heb nu sinds 4 maanden een bovengemiddelde dosis aan medicatie, sinds een maand groeit de energie echt, kan ik bijvoorbeeld weer veel beter genieten van mijn zoontje ook al hebben we daar zorgen om op school. Maar vandaag gebeld dat ik waarschijnlijk pas in december ( met groepstherapie kan beginnen,terwijl die hard nodig is. Het voelt momenteel dus wel of ik bij de gratie van medicatie leef, zag daar een vraag van iemand anders over. Mogelijk moet ik de rest van mijn leven een dosis blijven nemen en daar ben ik qua trots nog niet aan toe. Ik wil echt de bron oplossen, dus die december optie ga ik niet accepteren. Ik wil er nu voor eens en voor altijd mee afrekenen.

Wat ik zeggen wil, depressie is echt een bitch en vraagt lange adem om er door te komen, dus geef niet op,maar zorg ook niet dat je alleen doormoddert.

quote:

Op dinsdag 25 augustus 2020 22:21 schreef Naardegallemiezen het volgende:

Mijn tweede vraag is gericht op de vrouwen hier met depressie/angst. Ik heb het idee dat sinds ik met anticonceptie (prikpil) begonnen ben, mijn angst en depressie zijn ontstaan of tenminste versterkt zijn. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn, maar er zou een verband kunnen zijn denk ik. Daarnaast las ik ook allemaal vrij verontrustende verhalen over vrouwen (voornamelijk in de US) die ook de prikpil gebruikten, en hierdoor zware angst/depressie ontwikkelden. Ik herkende mij heel erg in deze klachten en vond het ook apart dat mij dit nooit verteld was of dat het niet eens in de bijsluiter staat. Nu heb ik eigenlijk spijt dat ik er aan begonnen ben, want dit heeft mogelijk wel mijn klachten voor een groot deel veroorzaakt. Iemand die hier ervaringen mee heeft of er ook zo over denkt?

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 10:23 schreef Naardegallemiezen het volgende:
1. Ik vind zelf dat ik naast mijn klachten van vermoeidheid nog best goed functioneer. Maar ik ben iemand die niet snel zoiets heeft van: I'll cut myself some slack. Ik push mezelf vaak. Ik zeg niet dat dit perse goed is. Maar ik merk hoe minder ik een routine aanhoud en hoe minder dingen ik doe, hoe slechter ik me juist voel. Dus ja, ik heb bijv. wel eens gesport terwijl ik eigenlijk wilde slapen of huilen. Maar daarna voel ik me wel weer beter, dat ik iets gedaan heb. Het enige waar ik dan last van krijg is vermoeidheid en dan neem ik zeker ook rust.

quote:

2. Over supplementen, daar ben ik niet perse op tegen. Maar ik weet ook niet of ik er 100% in geloof.
Ik slik nu zelf zink en magnesium, omdat magnesium bijvoorbeeld ook weer indirect op GABA werkt en daar word je rustiger van. Verder heb ik matcha geprobeerd, groene thee (L-theanine werkt ook op GABA). Ook taurine en vitamine B3, omdat het tegen depressie zou moeten helpen. En verder gewoon proberen alle vitamines binnen te krijgen. Daarnaast neem ik ook pre-en probiotica (kefir e.d.), omdat ik denk dat dat ook helpt. Als je je lichamelijk goed voelt kan dat ook al een stuk narigheid wegnemen.
Ik heb ook wel supplementen gebruikt zoals valeriaan, gaba, passiflora en dergelijke om rustiger te worden, maar daar word ik alleen maar suf en duizelig van en dat is in combinatie met mijn dissociatie niet zo fijn.
Ik las ook dat jij cafeïne gebruikte (of supplementen die er wat van bevatten of verwant zijn) maar dat werkt dus echt niet bij mij. Als ik cafeïne neem, gaat mijn stressrespons juist omhoog en voel ik me angstiger, wat weer leid tot dissociatie. Dan ben ik liever moe maar minder angstig.
Ik probeer mijn vermoeidheid nu vooral aan te pakken met regelmatige slaap, sporten, alle vitamines goed binnenkrijgen en gezond eten. En ik moet zeggen dat het me echt heel erg helpt. Het is niet 100% een oplossing maar het is goed genoeg.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 22:00 schreef Nijna het volgende:

[..]

Hormonale anticonceptie wordt wel vaker in verband gebracht met depressie (angst misschien ook wel).
Ik zou het met de huisarts bespreken en misschien kijken of er alternatieven zijn voor de prikpil...

Ik slik de pil al heel lang en ik durf niet zo goed te zeggen of die invloed heeft op mijn stemming.
Maar ik ben in mijn stopweek tegenwoordig echt niet te genieten.
Dat was vroeger volgens mij minder, maar ik slik nu maar een aantal strips achter elkaar, dan is het in elk geval minder vaak...

quote:

Op donderdag 27 augustus 2020 03:02 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh op die manier. Maar heb je ook wel eens aan anderen gevraagd of zij nooit moe waren? En zijn ze echt zo veel minder vaak moe? Kan het me haast niet voorstellen dat er mensen bestaan die bijna nooit moe zijn.
[..]

Oh ja sorry, dat is waar ook, je hebt er al best veel geprobeerd.
Dat bijv. Passiflora en valeriaan enz niet werkten voor angst, wil nog niet zeggen dat beta alanine of geactiveerde b vitaminen enz niet kunnen helpen tegen vermoeidheid, maar ik zal eerst zelf alles even uittesten en daarna de resultaten hier typen. (Passiflora hielp bij mij ook niet voor angst, valeriaan klein beetje en magnesium ook een klein beetje. Maar je hebt zoveel soorten magnesium). Maar ik snap je gedachtengang, je bent minder gemotiveerd om nieuwe dingen uit te proberen als de vorige niet werkten. Dat heb ik ook met ggz behandelingen. Kefir en kombucha en al die nattuurwinkel dingen heb ik ook geprobeerd maar merkte er niks van, dat ik ooit iets van kombucha merkte was ook placebo. Ja ik word ook iets angstiger van caffeine, ik heb nonstop milde angst. En het maakt me vaak boos. Ook krijg ik er erge slapeloosheid van, ik kan zo bijna de hele nacht wakker blijven erdoor, ik haat het. Maar gezien hoe ‘dood’ ik me voel zonder caffeine, is het niet nemen geen optie als ik actief moet zijn voor vrijwilligerswerk. Ik probeer het wel zo min mogelijk te drinken. Maar het is gewoon vervelend als er dagen voorbij gaan waarbij je amper wat hebt gedaan omdat je door moeheid zo langzaam was.
Gezonde levensstijl helpt mij nooit genoeg, al kan het iets beter. Maar voor hoeveel procent merk jij ongeveer verschil dan? Ik denk ik voor 15% ofzo. Maar vooral met slaap merk ik verschil. En dat verpest ik nogal vaak. Misschien geef ik het te weinig credit.

quote:

Op woensdag 26 augustus 2020 21:35 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Bijna allemaal herkenbaar. Een half jaar geleden leefde ik op een boterham per dag, had ik geen idee hoe ik de volgende 10 minuten door moest komen en was ik blij als ik kon slapen en vervolgens teleurgesteld dat ik wakker werd. En zoals gezegd is dit mn 2e ernstige depressie, dus ook het gevoel van kan ik nooit een normaal leven hebben, terwijl ik 12 jaar zonder medicatie heb geleefd en me overal bovenuit had geknokt, eigen huis,baan, gezin en vrienden. En toch zo diep gevallen. Het enige wat ik tot nu toe vooral heb gedaan is weigeren op te geven. Heb een sterke overtuiging dat ik niet zelf met het leven moet ophouden. Dus gewoon koppig doorgaan.

Heb nu sinds 4 maanden een bovengemiddelde dosis aan medicatie, sinds een maand groeit de energie echt, kan ik bijvoorbeeld weer veel beter genieten van mijn zoontje ook al hebben we daar zorgen om op school. Maar vandaag gebeld dat ik waarschijnlijk pas in december ( met groepstherapie kan beginnen,terwijl die hard nodig is. Het voelt momenteel dus wel of ik bij de gratie van medicatie leef, zag daar een vraag van iemand anders over. Mogelijk moet ik de rest van mijn leven een dosis blijven nemen en daar ben ik qua trots nog niet aan toe. Ik wil echt de bron oplossen, dus die december optie ga ik niet accepteren. Ik wil er nu voor eens en voor altijd mee afrekenen.

Wat ik zeggen wil, depressie is echt een bitch en vraagt lange adem om er door te komen, dus geef niet op,maar zorg ook niet dat je alleen doormoddert.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2020 11:11 schreef Naardegallemiezen het volgende:
Oh dankje, misschien kan ik die nog eens gaan proberen. Ik vind het uitproberen niet zo erg. Maar als het echt supplementen zijn waarbij in de bijsluiter staat dat je je er 'raar' door gaat voelen (voor mij is dat: sufheid, duizeligheid, noem maar op) dan doe ik het al niet omdat ik angst krijg door dat gevoel. Ik wil me het liefst zo helder mogelijk voelen zegmaar.

quote:

Kefir en kombucha merkte ik ook weinig van eerlijk gezegd. Maar ik denk alsnog dat het gezond is dus soms neem ik het nog wel. Zit nu toevallig kefir te drinken

quote:

Ik snap je wel, met cafeïne. Ik heb wel dat ik met gezonde leefstijl rond de 40-50% verschil merk. Ik merk ook als ik slecht eet en drink (bijv. pizza of andere voedingsmiddelen met weinig voedingswaarde en veel suiker, of frisdrank e.d.) dat ik me dan direct weer moe, depressief en 'wazig' ga voelen. Niet dat ik er niet mee om kan gaan en ik wil soms ook wel even lekker ongezond eten, maar dan heb ik daarna wel vaak zo'n grumpy gevoel.
Slaap is voor mij met die gezonde leefstijl echt 10x beter. Vaak heb ik nog wel angst maar als ik dan gesport heb ben ik wel moe genoeg om binnen een redelijke termijn te kunnen slapen. Ik gebruik nu van die lavendelspray op m'n kussen (ik zal even zoeken waarvan) en het is supersimpel maar dat helpt me echt. En ik neem ook altijd van die kruidenslaapthee. Het zijn allemaal best basic en misschien kinderachtige dingetjes maar het helpt me tot nu toe nog wel.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 09:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik snap wat je bedoelt aangezien duizeligheid ernstig kan zijn, sowieso kan ieder supplement een allergische reactie veroorzaken als je er nog niet bekend mee bent. Daarom moeten ze dat er ook opzetten, ook al gebeurt het misschien maar heel zelden. Gisteren kreeg ik uitslag door taurine, ik had dat vaker gehad maar nog niet eerder met de taurine in verband gebracht. Ik heb de hele avond een soort halve paniekaanval gehad. Ik zei wel tegen mezelf de uitslag is niet zo over je hele lichaam en je hebt ook resveratrol genomen (sommige supplementen kunnen hier een beetje bij helpen zoals resveratrol dat schijnt bij sommigen te werken tege astma..caffeine/synephrine is beter) maar het hielp niet. Gelukkig was het niet ernstig. Ik had taurine ook al eerder genomen. Ik test eerst altijd een heel klein beetje voordat ik een supplement helemaal neem. Ik neem taurine nu niet meer of een lagere dosis. Ik had 1gram genomen.
[..]

Kefir en kombucha zijn idd erg lekker, misschien
dat mensen daardoor ook sneller overtuigd worden van de goede werking. Kefir is nu in de aanbieding in de supermarkt, ik was het helaas vergeten (doe niet zo vaak boodschappen ivm corona). Twijfelde nog of het toch zou kopen want is wel echt goede aanbieding maarja komt later wel weer.
[..]

Ja het is dubbel enerzijds is caffeine een verslaving anderzijds hebben velen het wel nodig om te kunnen functioneren. Ik ben daarom nog steeds bezig met het vinden van een alternatief naast guarana. Ik neem nu iedere dag guarana en 1 dag in de week gewone energydrink en koffie. Van guarana kan ik wel slapen als ik 600mg of minder neem, het geeft iets minder directe energie en meer verspreid over de dag. Bij gewone caffeine ben ik vaak weer even moe als toen ik net wakker werd wanneer het is uitgewerkt als ik het dan daarna niet weer neem.
Het is aan de andere kant ook wel goed om het hoger in te schatten omdat dit je eigen verantwoordelijkheid verhoogt. Je kunt het immers toch niet controleren. Ik ga dat ook maar weer eens doen en vooral goed letten op het voorkomen/wegwerken van mijn slaaptekort. Hoe kut het ook is, een standaard mens heeft nu eenmaal slaap nodig. Denk zelf dat ik ongeveer 7 uur nodig heb aangezien ik me daarbij het beste voel. 8 of 9 uur daar word ik juist slomer van.Maar het kan ook zijn dat ik toch 8 uur nodig heb. Ik haat hoe onduidelijk dat is als je geen slaapstudie hebt gevolgd.
Dat van wazigheid na suker/vet heb ik niet. Ik dacht het eerst wel, omdat ik wilde geloven dat het waar was want dan had ik een duidelijke oorzaak van mijn vermoeidheid. Maar nu denk ik dat de demonisatie van vet/suiker ook doorgeslagen is. Ja, het is slecht, en ik probeer het niet te vaak te nemen, maar ik ben zelf allergisch voor eliminatie dieten omdat men daar zo spastisch over doet als bekeerden, net als over intermittent fasting en ze worden daar steeds extremer in. GrumpyOldMan is er bijna nog niets bij, want je zou denken dat die mensen zwaar depressief zijn omdat ze soms trots schrijven 3 dagen niet te hebben gegeten. Vroeger zou ik jaloers zijn geweest dat ze dat vol konden houden nu denk ik alleen maar
Maar als het bij jou echt een directe oorzaak is van je wazig voelen dan is dat natuurlijk alleen maar goed dat je daarop let en fijn dat je dan ten minste voor een deel de oorzaak van je probleem hebt gevonden.
Lavendel thee neem ik ook wel eens, van die met lavendel olie erin en gewone lavendel. Ik merk soms dat het helpt en soms dat het juist voor meer slapeloosheid zorgt. Maar die spray wil ik ook nog eens proberen ja of CalmAid maar dat is er nog niet in nederland. Misschien omdat CalmAid als voedingssupplement bij te hoge dosis giftig is ofzo. Spray kan volgens mij geen kwaad.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 12:15 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik ben berucht zie ik:). Mensen als, bijna alsof ik een rolmodel ben. Waarom moet je zo oordelen en andere mensen een stempel opplakken?

Net zoals jij zoekt naar dingen die je lichamelijk helpen zodat je je beter voelt, sport ik graag en probeer ik te letten op wat ik eet. Leven en laten leven.

quote:

Op donderdag 27 augustus 2020 22:48 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Voor wat betreft mannen moeten alles dragen:had vorige week een open gesprek met mijn beste vriend,en niet over mij.We kennen elkaar ons hele leven, en inderdaad 80% van de tijd tot nu toe samen ging om lol maken en bier drinken. Nu zit hij echter ook even stuk, zijn moeder heeft een heel progressieve ernstige ziekte. Niet omdat het mijn vriend is, maar ik vind dat iemand om zoiets verdriet om mag hebben en tonen. En denk dat veruit meeste mensen zich daar iets bij kunnen voorstellen. Met depressie is dat voorstellen denk ik veel moelijker, daar heb je een punt, maar leg het inderdaad in de wachtkamer maar uit met burn out, veel klachten lijken op elkaar.

Zolang je maar iets eet en genoeg blijft ademen. En morgen zie je weer verder. Dat zeiden mensen mij ook toen ik hier in april postte op mijn diepste punt. Dus zeg ik het nu tegen jou, ook nog wel eens tegen mezelf. Lange adem betekent niet dat je nu al energie moet hebben voor de komende 100 dagen. Hou er rekening mee dat je hier geen planning op kunt plakken. Dat kan ook troostend zijn voor jezelf,dat je ook tijd mag pakken. Ik ben nu zelf puur door de medicatie weer redeljk in staat om te werken, moet alleen oppassen dat niet al mijn energie naar werk gaat en ik wil echt met therapie aan de slag.Maar dit ia dan voor mij nu maar even een mijlpaal, zo komt er voor jou ook weer een stapje vooruit Stigma.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 17:16 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Jup, precies wat je ook zegt het is vooral lol en bier drinken, alhoewel heb ik wel ooit al iets andere gesprekken met mensen gehad en je hoeft ook niet meteen echt alles te vertellen. Maar dat het wat minder gaat kan wel opzich.. maarja dadelijk weet iedereen het he? En je dadelijk is de familie ook nog ongerust he.. en ach ik heb toch voor de rest mn dingetjes allemaal redelijk op orde, niet klagen jij.

Kijk als je zo zwaar zit met een depressie dat je er klaar mee bent, niet meer slaapt en het je hele leven beheerst heb je gewoon een zware ziekte te pakken. Je kan er gewoon niet zomaar ff uitkomen.
Normaal met zo'n zware ziekte (dus een ziekte zo zwaar dat je er liever vandaag al niet meer bent dan morgen)
dan zou je kaartjes thuis krijgen en een fruitmand en beterschap. Maar niet bij dit. Dit is schouders eronder, en ff hardlopen en ritme houden, eet wat fruit joh.

Ik gaf al een keer aan medicijnen gebruikt te hebben maar dit waren de benzos zegmaar, oxazepam en zolpidem.

Jij hebt meer ervaring met antidepressiva lees ik, zou je kunnen zeggen welke?
Ik ga dit volgende week bespreken met mijn psych en huisarts.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 17:16 schreef Stigma86 het volgende:

[..]

Jup, precies wat je ook zegt het is vooral lol en bier drinken, alhoewel heb ik wel ooit al iets andere gesprekken met mensen gehad en je hoeft ook niet meteen echt alles te vertellen. Maar dat het wat minder gaat kan wel opzich.. maarja dadelijk weet iedereen het he? En je dadelijk is de familie ook nog ongerust he.. en ach ik heb toch voor de rest mn dingetjes allemaal redelijk op orde, niet klagen jij.

Kijk als je zo zwaar zit met een depressie dat je er klaar mee bent, niet meer slaapt en het je hele leven beheerst heb je gewoon een zware ziekte te pakken. Je kan er gewoon niet zomaar ff uitkomen.
Normaal met zo'n zware ziekte (dus een ziekte zo zwaar dat je er liever vandaag al niet meer bent dan morgen)
dan zou je kaartjes thuis krijgen en een fruitmand en beterschap. Maar niet bij dit. Dit is schouders eronder, en ff hardlopen en ritme houden, eet wat fruit joh.

Ik gaf al een keer aan medicijnen gebruikt te hebben maar dit waren de benzos zegmaar, oxazepam en zolpidem.

Jij hebt meer ervaring met antidepressiva lees ik, zou je kunnen zeggen welke?
Ik ga dit volgende week bespreken met mijn psych en huisarts.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 15:56 schreef duracellkonijntje het volgende:
Ik heb het idee dat de laatste 10 jaar het leven in zijn volle glorie aan me openbaard is. Toen ik jong was, was alles mooi, geloofde ik in een goede afloop. Romantisch.

Vooral door de ellende in mijn leven het laatste decennium heb ik een behoorlijke dosis realiteit gekregen. Wat kan het leven hard en vooral oneerlijk zijn. Als iemand die altijd mensen heeft willen helpen, is het vooral moeilijk te accepteren dat ook IK soms iets kan doen wat oneerlijk is jegens een ander. Dat ik ook niet vrijgewaard ben van erg leed als dingen net verkeerd vallen.

Ik weet dat dit een kant is van het leven die ik ook dien te accepteren. Als aanvulling daar op wil ik wel bewuster gaan genieten. Vooral omdat ik geen bitter, negatief persoon wil worden. Misschien, ook al kan me veel ellende overkomen, is het bewust beleven van fijne momenten het schild tegen bitterheid.

Ik hoop dat erge ellende, erge pijn me bespaard blijft. Sterker nog, ik hoop dat ik het een ander nooit aan hoef te doen. Indien dit wel zo is, tsja, dan blijkt het dat ook die oneerlijke kant van het leven mij kan overkomen.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 11:49 schreef Papaap het volgende:
Ik moet heel even mijn verhaal kwijt hier...ik heb al meer dan een jaar last van hartkloppingen, beroerd voelen, paniek, angst, alles bij elkaar. Eind vorig jaar uitgebreid onderzocht door cardioloog met een echo en een holteronderzoek, veel overslagen gezien, onschuldig volgens de cardioloog. Bloed ook allemaal goed. Ik ben 37.

Vanaf 2002 al last van paniek en angst, maar nu de laatste jaren extra, ondanks 20 mg Paroxetine.

Psychologische hulp gehad eind vorig jaar, maar nu ga ik echt zo diep.

Begin 2020 een heftige huwelijkscrisis doorstaan die tot mei duurde. Onnoemelijk veel stress. Daarna gaan minderen met antidepressiva, maar dat gaf veel meer angst. Een maandje terug pleegde mijn broer zelfmoord, waarvan ik de vondst van zijn lichaam van dichtbij heb meegemaakt. In december 2015 overleed mijn pa plotseling door zijn hart op zijn zeventigste, ook heftige impact.

Vorige week nog nagekeken door de huisarts, hartfilmpje gemaakt, niks te vinden natuurlijk. Bloeddruk prima, laag zelfs. Overstap gemaakt naar een andere antidepressiva. Afgelopen donderdag gestart van Paroxetine naar Escitalopram. Maar ik voel me zo slecht de hele dag, zo onnoemelijk slecht met druk op mn borst en pijn in mijn bovenrug en constante angst.

Ik kan nergens meer van genieten en zit continu met mijn hart in mijn hoofd, continu bezig met:
- Ik heb Colitis, en IBD brengt een verhoogd risico op hart en vaatziekten
- Ik beweeg niet zo veel, verhoogt het risico nog meer (ik fiets per dag 15 minuten op de spinning-bike en probeer elke dag minimaal 20 minuten te wandelen)
- Ik drink af en toe een biertje, verhoogt het risico verder

En in mijn hoofd is het helemaal helder. Ik heb zo'n druk/pijn op de borst door een dichtgeslibte ader, maar de huisarts zegt dat ik echt psychische hulp moet hebben.

Pff ik trek de dagen zo, zo enorm slecht, even van me af praten.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:00 schreef Lenny77 het volgende:
even wandelen ofzo. En dan merk ik dat het gevoel ook gewoon vrij snel weg gaat. Op dat moment weet ik dan ook dat het niet mijn hart zelf is maar mijn angst ervoor of een andere trigger. Een hartaanval kan je namelijk niet gewoon even wegdenken of afleiden. Dat blijft gewoon!
Het is misschien maar banaal advies maar ik ben er wel veel mee.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:18 schreef Papaap het volgende:

[..]

Dat is ook het enge, omdat het er altijd is versterkt dat mijn angst, behalve als ik echt ga fietsen of wandelen ofzo, dan is het minder.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 13:27 schreef Lenny77 het volgende:

Er is wel een reden dat je je zo anstig voelt voor de rest dus dat is absoluut iets om zeker mee verder te gaan. Leven met angst is namelijk allesbehalve aangenaam

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 14:32 schreef Papaap het volgende:

[..]

Het is een hel inderdaad. Ik ga naar de reden op zoek met professionele hulp, want het is echt iets wat aangepakt moet gaan worden. Ik schrijf dit ook echt helemaal tegen mijn gevoel in, omdat ik er van overtuigd ben dat mijn hart niet oké is, terwijl vorige week nog een hartfilmpje is gemaakt. Echt bizar dat je zo met jezelf op de loop kunt zijn.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 14:32 schreef Papaap het volgende:

[..]

Het is een hel inderdaad. Ik ga naar de reden op zoek met professionele hulp, want het is echt iets wat aangepakt moet gaan worden. Ik schrijf dit ook echt helemaal tegen mijn gevoel in, omdat ik er van overtuigd ben dat mijn hart niet oké is, terwijl vorige week nog een hartfilmpje is gemaakt. Echt bizar dat je zo met jezelf op de loop kunt zijn.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 15:42 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Nuja, niets houd je tegen om gewoon wel naar de spoeddienst te gaan als je je slecht voelt he? Liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig zeg maar.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 19:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Papaap, wat naar om je zo te voelen. Zeker als je zo sterk het gevoel hebt dat het niet in orde is met je hart.
Je hoofd kan een heleboel invloed hebben op je lijf, dat weet ik intussen wel. Maar dat is niet een knopje wat je zo even omzet helaas.
Fijn dat je de 7e terecht kan bij de ggz.
Sterkte!
[..]

Je kan niet zomaar terecht op de spoed, of nou ja... het is niet de bedoeling dat je aan komt lopen.
Dan zou je de huisartsenpost moeten bellen als het buiten kantooruren is.
Maar inderdaad liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 19:06 schreef Nijna het volgende:

[..]

Papaap, wat naar om je zo te voelen. Zeker als je zo sterk het gevoel hebt dat het niet in orde is met je hart.
Je hoofd kan een heleboel invloed hebben op je lijf, dat weet ik intussen wel. Maar dat is niet een knopje wat je zo even omzet helaas.
Fijn dat je de 7e terecht kan bij de ggz.
Sterkte!
[..]

Je kan niet zomaar terecht op de spoed, of nou ja... het is niet de bedoeling dat je aan komt lopen.
Dan zou je de huisartsenpost moeten bellen als het buiten kantooruren is.
Maar inderdaad liever 10 keer te veel dan 1 keer te weinig.

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 22:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Heftig inderdaad, alleen al hetgeen je onlangs hebt mee moeten maken. Ik kan me voorstellen dat mentaal hier ook invloed heeft op je fysiek, misschien kan jezelf die redelijke gedachte voorhouden gecombineerd met de checks die er gedaan zijn je toch iets kalmeren? Fijn dat je snel (het voelt niet zo maar het is echt niet verkeerd) terecht kunt bij ggz,misschien kun je tevoren ook nog contact hebben met praktijkondersteuner huisarts? Hier is mijn ervaring dat die op spoedbericht toch meestal binnen werkdag reageert. Sterkte!

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 22:33 schreef Papaap het volgende:

[..]

Ik probeer me inderdaad ook die gedachte voor te houden, dat het gecombineerd met de checks die gedaan zijn ook zou moeten kalmeren. Dat was vroeger wel, maar nu niet meer helaas. Ik hoop dat ik de 7de in ieder geval geholpen kan worden, het is geen kwaliteit van leven zo.

quote:

Op vrijdag 28 augustus 2020 12:15 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Ik ben berucht zie ik:). Mensen als, bijna alsof ik een rolmodel ben. Waarom moet je zo oordelen en andere mensen een stempel opplakken?

Net zoals jij zoekt naar dingen die je lichamelijk helpen zodat je je beter voelt, sport ik graag en probeer ik te letten op wat ik eet. Leven en laten leven.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 10:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou ja... men oordeelt hier ook niet bepaalt mild over mijn oordelen over de GGZ. Daar moet iedereen ook altijd maar weer in negatieve zin op ingaan. Of men roept maar wat en zij hoeven dat niet te beargumenteren, maar ik wel.
Goed iig dat je ondanks je depressie werkt aan je leefstijl. Wat ik begreep was dat je wel probeerde re eten maar dat het niet lukte. Ook al sportte je wel als een soort zelfkastijding of zo? Maar dat eerste is iets anders dan 3 dagen niet eten omdat je dat zo gezond lijkt (en anderen voor het wel eten veroordeelt, want zo zijn veel van dat soort figuren). Ja, ik heb een oordeel omdat ik niet meer van dat soort extreme dingen houd.. maar daar is dit een forum voor toch? Het niet altihd eens zijn. Ipv “alle calorieen tellen en extreem sporten adviesgroepje”. Het is hier immers ook geen “Anti GGZ steungroep”. Wat ik wel graag had gewild maar... helaas. De GGZ hoeft hier hun efficientie en resultaten immers niet te verantwoorden want dat is zo onmogelijk dat het gelijkstaat aan toveren.. ok wat jullie willen.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 16:03 schreef Papaap het volgende:
Ai GGZ is een gevoelig punt. Ook bij mij om het volgende:

17-07-2020: Mijn broer meldt zich, na 4 opnames te hebben gehad over de afgelopen 5 jaar, weer bij de GGZ. "Ik moet tegen mezelf beschermd worden, het gaat niet goed, asjeblieft, neem me op. Ik heb suicidale gedachten, als ik niet opgenomen wordt gaat het helemaal fout en ben ik een gevaar voor mezelf. Ik wil niet dood!"

De GGZ: Hmm, het is vrijdag, we nemen je niet op. Hier heb je wat pillen en je zal zien dat het maandag beter gaat.
18-07-2020, 06:00 : Broer slaapt bij mijn moeder omdat het zo slecht gaat, s'morgens vind mijn moeder hem, overleden, zelfdoding door het innemen van alle pillen die hij van het GGZ heeft meegekregen.

Ik heb heel wat te stellen met hen.

Stel je voor, man van 49 meldt zich bij de GGZ, zegt een gevaar voor zichzelf te zijn en graag in bescherming te willen worden genomen. GGZ is kritisch en twijfelt, doet dat uitendelijk niet en stuurt de patiënt naar huis met een pil, waarbij nota bene in de bijsluiter staat dat dit in het begin de symptomen verergert. Wie is hier de verantwoordelijke voor de dood van mijn broer? Ja hij stapte zelf uit het leven, maar gaf nog geen 12 uur daarvoor aan dat hij tegen zichzelf beschermd wilde worden.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 16:03 schreef Papaap het volgende:

[..]

Ai GGZ is een gevoelig punt. Ook bij mij om het volgende:

17-07-2020: Mijn broer meldt zich, na 4 opnames te hebben gehad over de afgelopen 5 jaar, weer bij de GGZ. "Ik moet tegen mezelf beschermd worden, het gaat niet goed, asjeblieft, neem me op. Ik heb suicidale gedachten, als ik niet opgenomen wordt gaat het helemaal fout en ben ik een gevaar voor mezelf. Ik wil niet dood!"

De GGZ: Hmm, het is vrijdag, we nemen je niet op. Hier heb je wat pillen en je zal zien dat het maandag beter gaat.
18-07-2020, 06:00 : Broer slaapt bij mijn moeder omdat het zo slecht gaat, s'morgens vind mijn moeder hem, overleden, zelfdoding door het innemen van alle pillen die hij van het GGZ heeft meegekregen.

Ik heb heel wat te stellen met hen.

Stel je voor, man van 49 meldt zich bij de GGZ, zegt een gevaar voor zichzelf te zijn en graag in bescherming te willen worden genomen. GGZ is kritisch en twijfelt, doet dat uitendelijk niet en stuurt de patiënt naar huis met een pil, waarbij nota bene in de bijsluiter staat dat dit in het begin de symptomen verergert. Wie is hier de verantwoordelijke voor de dood van mijn broer? Ja hij stapte zelf uit het leven, maar gaf nog geen 12 uur daarvoor aan dat hij tegen zichzelf beschermd wilde worden.

quote:

Op dinsdag 1 september 2020 18:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat afschuwelijk. Ik hoorde een soortgelijk verhaal van iemand anders. Juist degenen die deze zorg het hardst nodig hebben krijgen het niet of niet op tijd. Ik begrijp niet waarom ze niet snappen dat de kwaliteit van hun diensten in dit geval ligt in het met spoed actie ondernemen. En dat ze niet eens die bijsluiters serieus nemen vind ik ook onbegrijpelijk. Als je het niet helemaal weer op wil rakelen snap ik het want het is nu gebeurd en de reden erachter verandert daar niets aan maar waarom namen ze eigenlijk geen mensen op op vrijdag? Wat was daar uberhaupt de reden voor. Is er naderhand nog contact geweest en wat was hun reactie?

quote:

Op woensdag 2 september 2020 10:27 schreef Papaap het volgende:

[..]

Hun reactie was dat de familie werd uitgenodigd voor een sessie, waarin we alles op tafel konden leggen. Daarin was de arts die hem heeft beoordeeld ook zichtbaar emotioneel.

Die vrijdag zat mijn broer met zijn moeder te vertellen dat hij suicidaal was, grote problemen had en tegen zichzelf beschermd wilde worden. Tegenover hem zaten 2 psychiaters en een hulpverlener in een nonchalante houding (als in, met elebogen achterovergehangen op tafel). Er zijn die middag 2 gesprekken geweest, waarin werd gesuggereerd dat hij naar huis was gereden met zijn auto en dat het niet zo erg zou zijn. Daarop riep hij: "Maar het gaat écht niet goed, help mij." Er volgde een overleg tussen de psychiaters, waarbij hij moest wachten in de wachtkamer.

Vervolgens kwam er een 3e psychiater bij, een absoluut serpent van een vrouw die ook bij de sessie na zijn overlijden alleen maar zaken ter verdediging aanbracht. Geen enkel begrip en de veronderstelling dat "Als iemand zelfmoord zegt te plegen en bang is dat hij het ook daadwerkelijk doet hoeft hij het nog niet te doen".

Hij was 4 keer opgenomen geweest in een gesloten inrichting voor exact dit, waarbij hij steeds wel weer beter werd. Dat had een indicatie moeten zijn, alsmede het zelf aan de bel trekken van hem, wat hij altijd deed als het niet lekker ging. Hij heeft die dag gesmeekt om opname en toch hebben ze hem laten gaan. Ik laat het er niet bij zitten, zou zo graag in de toekomst voorkomen dat dit anderen ook overkomt. Dus er gaat een klacht naar het regionaal tuchtcollege om de behandelingsstandaarden aan te passen. Het gaat mij niet om geld, dat kan me gestolen worden. Het gaat mij erom dat mijn broer niet voor niets is overleden.

Tja dat angstgevoel is echt allesvernietigend. Het zorgt ervoor dat je al je vertrouwen in je lijf verliest. Ik sport 15 minuten per dag zonder rare symptomen op de spinning bike, maar toch is dat niet voldoende geruststelling. Heel vervelend. Vannacht ook weer een hele slechte nacht gehad, veel wakker, paniek.

Ik ben overgestapt naar escitalopram sinds vorige week donderdag en helemaal gestopt met paroxetine (10 mg naar 0 en direct 5 mg Escitalopram), dat zorgt voor nog extra bijwerkingen en verergering van de angst.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:12 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Heb je hulp/iemand bij wie je je gevoel en angsten kunt bespreken? Ook ik vind dit (depressie) zwaarder dan welk lichamelijke kwetsuur tot nu toe ooit. Zeker in de moeilijkste momenten lijkt me de rust van het er niet meer zijn heerlijk, maar ik weiger vanuit een diepe overtuiging zelf de handdoek te gooien en ga er vanuit dat het leven ook voor mij een functie heeft. Je bent in ieder geval niet alleen, hang in there.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 10:27 schreef Papaap het volgende:
Hun reactie was dat de familie werd uitgenodigd voor een sessie, waarin we alles op tafel konden leggen. Daarin was de arts die hem heeft beoordeeld ook zichtbaar emotioneel.

quote:

Die vrijdag zat mijn broer met zijn moeder te vertellen dat hij suicidaal was, grote problemen had en tegen zichzelf beschermd wilde worden. Tegenover hem zaten 2 psychiaters en een hulpverlener in een nonchalante houding (als in, met elebogen achterovergehangen op tafel). Er zijn die middag 2 gesprekken geweest, waarin werd gesuggereerd dat hij naar huis was gereden met zijn auto en dat het niet zo erg zou zijn. Daarop riep hij: "Maar het gaat écht niet goed, help mij." Er volgde een overleg tussen de psychiaters, waarbij hij moest wachten in de wachtkamer.

Vervolgens kwam er een 3e psychiater bij, een absoluut serpent van een vrouw

quote:

die ook bij de sessie na zijn overlijden alleen maar zaken ter verdediging aanbracht. Geen enkel begrip en de veronderstelling dat "Als iemand zelfmoord zegt te plegen en bang is dat hij het ook daadwerkelijk doet hoeft hij het nog niet te doen".

quote:

Hij was 4 keer opgenomen geweest in een gesloten inrichting voor exact dit, waarbij hij steeds wel weer beter werd. Dat had een indicatie moeten zijn, alsmede het zelf aan de bel trekken van hem, wat hij altijd deed als het niet lekker ging. Hij heeft die dag gesmeekt om opname en toch hebben ze hem laten gaan. Ik laat het er niet bij zitten, zou zo graag in de toekomst voorkomen dat dit anderen ook overkomt. Dus er gaat een klacht naar het regionaal tuchtcollege om de behandelingsstandaarden aan te passen. Het gaat mij niet om geld, dat kan me gestolen worden. Het gaat mij erom dat mijn broer niet voor niets is overleden.

quote:

Tja dat angstgevoel is echt allesvernietigend. Het zorgt ervoor dat je al je vertrouwen in je lijf verliest. Ik sport 15 minuten per dag zonder rare symptomen op de spinning bike, maar toch is dat niet voldoende geruststelling. Heel vervelend. Vannacht ook weer een hele slechte nacht gehad, veel wakker, paniek.

quote:

Ik ben overgestapt naar escitalopram sinds vorige week donderdag en helemaal gestopt met paroxetine (10 mg naar 0 en direct 5 mg Escitalopram), dat zorgt voor nog extra bijwerkingen en verergering van de angst.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:12 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Heb je hulp/iemand bij wie je je gevoel en angsten kunt bespreken? Ook ik vind dit (depressie) zwaarder dan welk lichamelijke kwetsuur tot nu toe ooit. Zeker in de moeilijkste momenten lijkt me de rust van het er niet meer zijn heerlijk, maar ik weiger vanuit een diepe overtuiging zelf de handdoek te gooien en ga er vanuit dat het leven ook voor mij een functie heeft. Je bent in ieder geval niet alleen, hang in there.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 16:02 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Wat een heftige verhalen, vervelend dat we hier allemaal zo met onszelf in de knoop zitten. Ikzelf kom ook maar even wat van me aftypen, misschien helpt het. Het verhaal zou heel lang kunnen worden, maar details doen er eigenlijk weinig toe. Het onderwerp dekt wel de lading, depressie en angst.

Depressie in de vorm van lusteloos, doelloos, constant overleven, maar niet leven. Nergens zin in hebben, het liefst in bed liggen, maar door werk toch nog een ritme om me aan te houden. Eruit stappen ben ik niet van plan, doe ik teveel mensen verdriet mee, maar als ik morgen niet wakker wordt zou het een prima dag zijn.
Angst in de vorm van paniekaanvallen, al 10 jaar lang, bijna altijd in dezelfde hoek, namelijk hypochondrie. Denken dat er iets aan de hand is waar je acuut of zeer snel aan dood gaat, maar eigenlijk is er niks aan de hand. Van tintelingen in een vinger, pijntje in de knie, tot hartkloppingen of benauwdheid, die door de angst zelf worden veroorzaakt en versterkt.

De tegenstrijdigheid is zo idioot, aan de ene kant uitkijken naar het einde, aan de andere kant er bang voor zijn op het moment dat het je in de ogen kijkt. Maar het komt nooit, dus je loopt hier dag in dag uit mee rond, zonder dat het er daadwerkelijk is.
Ondertussen nog vastlopen op de vragen, wie ben ik, waarom besta ik, waarom in dit lichaam. We hebben zoveel tijd, alle ruimte, kunnen doen wat we willen. Maar niks roept me, dus de klok tikt maar door, zonder zinnige invulling. Aan het einde doet het er volgens mij ook allemaal niet toe, dus alle invulling die ik weet te bedenken wuif ik ook zo weer van me af.

Vorige week weer 1 van mijn diepste punten bereikt, nu weer aan het opkrabbelen. Beetje wandelen, sporten, werken aan mijn lichaam, zodat mijn geest afgeleid is. Wat zijn dit ontiegelijke kut periodes. Ik ben er vaker uit gekomen, het kan 2 jaar goed gaan, dan weer een half jaar fout. Hier kom ik ook wel weer uit, maar wat een strijd.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat deed dat met jullie dat de arts ook emotioneel was? Wel beter iig dan dat hij weer nonchalant was denk ik of niet?
[..]

quote:

sorry moest lachen 😂 ook al is het verder niet grappig

quote:

Nee dat weet iedereen, dat er ook de mogelijkheid bestaat dat iemand het dan niet doet. Van een hulpverlener wordt juist verwacht dat die de individuele kans correct voorspelt, dus dit argument begrijp ik niet.

quote:

Ja precies. Waarom was je vannacht in paniek? Had je symptomen of was het zomaar vanuit het niets?

quote:

Oh ja ik lees het nog maar kort gaven ze ook een indicatie van de tijd hoe lang het duurt voordat je je beter moet gaan voelen?

quote:

Op woensdag 2 september 2020 21:02 schreef Stigma86 het volgende:
Ben ondertussen ff bij de psych geweest en we moeten nog kijken of ik met medicatie ga starten. Eerst nog overleggen met huisarts.

Tsja en dan medicatie evt? Dan is het opeens goed?
Ik hoorde ook iets over antipsychotica maar weet niet of dat zin heeft.

quote:

Op donderdag 3 september 2020 09:17 schreef Nijna het volgende:

[..]

Medicatie is geen tovermiddel, maakt het niet ineens goed.
Het kan wel een steuntje in de rug zijn.
Toen ik het goede antidepressivum kreeg (was best even zoeken), werd het echt een stuk minder donker en van daaruit kon ik wel weer verder ofzo.
Ik slik nu geen AD meer, heb een hele lage dosering antipsychotica om prikkels te dempen (bijkomend voordeel is dat ik er slaperig van wordt, dus ik neem het 's avonds), dat scheelt behoorlijk.

Medicatie kan wel een zoektocht zijn, als het een niet werkt, zegt dat niet automatisch dat het andere ook niet werkt.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Naar zeg. Die hypochondrie herken ik. Maar ga je dan op gegeven moment niet ook denken: het is steeds niks, dus zal het wel niet ernstig zijn? Of krijg je steeds andere symptomen? Ja ik herken ook wel dat ik het gevoel heb mijn leven te verdoen maar tegelijkertijd wat jij schrijft dat het toch allemaal onbelangrijk is uiteindelijk want we gaan toch dood. Ik heb zelf gelukkig nog niet zo’n ernstige depressie als dat jij hebt. Welke medicijnen gebruikte je?

quote:

Op maandag 31 augustus 2020 11:49 schreef Papaap het volgende:
Ik moet heel even mijn verhaal kwijt hier...ik heb al meer dan een jaar last van hartkloppingen, beroerd voelen, paniek, angst, alles bij elkaar. Eind vorig jaar uitgebreid onderzocht door cardioloog met een echo en een holteronderzoek, veel overslagen gezien, onschuldig volgens de cardioloog. Bloed ook allemaal goed. Ik ben 37.

Vanaf 2002 al last van paniek en angst, maar nu de laatste jaren extra, ondanks 20 mg Paroxetine.

Psychologische hulp gehad eind vorig jaar, maar nu ga ik echt zo diep.

Begin 2020 een heftige huwelijkscrisis doorstaan die tot mei duurde. Onnoemelijk veel stress. Daarna gaan minderen met antidepressiva, maar dat gaf veel meer angst. Een maandje terug pleegde mijn broer zelfmoord, waarvan ik de vondst van zijn lichaam van dichtbij heb meegemaakt. In december 2015 overleed mijn pa plotseling door zijn hart op zijn zeventigste, ook heftige impact.

Vorige week nog nagekeken door de huisarts, hartfilmpje gemaakt, niks te vinden natuurlijk. Bloeddruk prima, laag zelfs. Overstap gemaakt naar een andere antidepressiva. Afgelopen donderdag gestart van Paroxetine naar Escitalopram. Maar ik voel me zo slecht de hele dag, zo onnoemelijk slecht met druk op mn borst en pijn in mijn bovenrug en constante angst.

Ik kan nergens meer van genieten en zit continu met mijn hart in mijn hoofd, continu bezig met:
- Ik heb Colitis, en IBD brengt een verhoogd risico op hart en vaatziekten
- Ik beweeg niet zo veel, verhoogt het risico nog meer (ik fiets per dag 15 minuten op de spinning-bike en probeer elke dag minimaal 20 minuten te wandelen)
- Ik drink af en toe een biertje, verhoogt het risico verder

En in mijn hoofd is het helemaal helder. Ik heb zo'n druk/pijn op de borst door een dichtgeslibte ader, maar de huisarts zegt dat ik echt psychische hulp moet hebben.

Pff ik trek de dagen zo, zo enorm slecht, even van me af praten.

quote:

Op woensdag 2 september 2020 19:39 schreef Papaap het volgende:
Ja zeker! Dat was heel fijn om zoveel begrip te krijgen, en om te horen dat het voor hen ook heel erg moeilijk is zo'n situatie, al is dat niets vergeleken bij de getroffen nabestaanden, toch steunt het wel.

quote:

Lachen is gezond hoor haha. Er zal misschien een stukje herkenbaarheid voor je in zitten

quote:

Precies, dat begrepen wij als familie ook niet helemaal. Er komt nog een gesprek over een maand hierover, dan zal ik er eens op doorvragen.

quote:

Dat is waar. Daarom wacht ik er eventjes mee tot we in wat rustiger vaarwater zijn met alle afhandeling. Zelfmoord van een familielid of iemand die dichtbij je staat is zo zinloos voor mijn gevoel, ik wil er toch zin aan geven, ik denk dat het daar in de kern vandaan komt. Aan de andere kant weet ik ook dat hij nu geen angst meer heeft en dat zijn psychisch lijden voorbij is. Maar dat had wellicht ook zonder zelfmoord gekund, al zou hij steevast geroepen hebben van niet.

quote:

Ik wordt trillend wakker, als een plank. Ook voel ik me niet lekker (en dat is een understatement, het voelt alsof je dood gaat), wat de angst verder versterkt, als in beroerd voelen. Verder geen verschijnselen zoals misselijkheid of pijn ofzo. Gewoon een allesvernietigend beroerd gevoel.

quote:

Het is bij mij ietsje complexer. Ik zat aan de paroxetine, was vanaf juni af aan het bouwen van 30 mg naar 10 mg in augustus, daarna ben ik overgestapt naar escitalopram. Ik slikte paroxetine al 13 jaar voor precies die angsten, ze hebben 10 jaar goed gewerkt maar de laatste 3 jaar lijkt het minder te gaan werken ofzo. De huisarts zegt dat dat niet kan maar ik heb dat idee echt.

quote:

Op donderdag 3 september 2020 11:18 schreef AlphaEntropyOmega het volgende:
Ja, de symptomen zijn iedere keer anders, want de symptomen waar ik last van had ben ik altijd na 2 weken wel overheen. Dan blijkt het allemaal niet door te zetten of gewoon over te gaan. Ondertussen is het patroon ook wel behoorlijk herkenbaar, dus zie ik het gewoon als 2 weken uitzitten. Maar iedere keer is het weer zo realistisch, het lukt gewoon niet om het op de momenten zelf van me af te zetten.

Medicatie was anti-depressiva, welke variant weet ik niet meer. De diagnose was een dysthyme stoornis. Maar mijn handen en voeten werden heel klam en ik kon mijn benen niet meer stil houden, heel onrustig in mijn lichaam. Ik was zo klaar met die bijwerkingen dat ik me er liever zelf doorheen ging bijten, ondanks dat de wereld wel mooier voelde met het spul op. De medicijnen hielpen me kort in te zien dat de wereld ook mooi kan zijn, met dat beeld heb ik me er toen zelf doorheen getrokken. Ondanks dat het dus troep is, heeft het medicijn heeft me op een andere manier wel geholpen, dus maar goed dat ik het geprobeerd heb.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Ik lees hier veel dat mensen last hebben van 1 hoofdklacht of 2, depressie en angst. Zijn er ook mensen die herkennen dat ze verschillende roulerende klachten hebben? Ik heb verschillende moduleren met elk eigen problemen en als het ene probleem weg is dan komt een andere ervoor in de plaats waardoor ik me nooit voor 100% goed voel.
Ik heb altijd wel 1 van deze dingen:
-angst voor allerlei dingen waaronder dus ziektes
- vermoeidheid/lusteloosheid (wordt verergerd door slaaptekort uiteraard dus daar probeer ik op te letten), voor maar heel weinig dingen enthousiasme op kunnen brengen
- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.
- cognitieve problemen
Verwarring, geen beslissingen kunnen maken, niet weten in welke volgorde ik taken moet uitvoeren, overweldigd gevoel, achteraf opdrachten die ik heb gemaakt bekijken en denken “huh wat heb ik in vredesnaam gedacht toen ik dit schreef er klopt niets van#8221;, leeg hoofd op negatieve manier of juist dwangmatige gedachten (dat ik iets moet doen wat tegenovergestelde van wat ik eigenlijk wil en dat ik het niet uit mn hoofd krijg totdat ik het heb gedaan of gilles de la tourette achtige gedachten)
- Sociale problemen: als kluizenaar leven, moeite met weten hoe ik goed op anderen moet reageren en gesprekken op gang houden, constant piekeren over hoe anderen over mij denken, gebrek aan empathie en connectie, veel wantrouwen naar anderen, soms denken dat anderen krankzinnig zijn terwijl er geen hele duidelijke aanleiding voor is
Zijn er meerderen die herkennen dat als 1 psychisch probleem weg is er direct wel weer een andere voor in de plaats komt?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:35 schreef Burner82 het volgende:
Als ik dit zo lees, denk ik eerder aan wat een psycholoog mij eens vroeg: Durf je wel vrolijk, blij en optimistisch te zijn?
Die vraag sloeg eigenlijk in als een bom, ik voel me al mijn hele leven redelijk klote, door verschillende redenen.
Geef mij 1000 positieve dingen, 1 negatief iets.. en dat negatieve heb ik meteen te pakken. Alsof ik er extra voelspreitje voor heb.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:40 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja maar wat als je het niet durft dan? Wat is dan de volgende stap?
Deels is dat denk ik waar want als je je slecht voelt dan val je wat minder diep wanneer het ineens nog slechter gaat, maar aangezien het altijd nog slechter kan en het feit dat je je eerder ook slecht voelde de situatie niet veel beter maakt wanneer je je nog slechter voelt, maakt het nog niet helemaal logisch.
Ja klopt dat heb ik ook daarom focus ik mij iedere dag bewust ook op de positieve dingen

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:47 schreef Burner82 het volgende:
Dat is het moeilijke ja.Ik heb de afgelopen dagen/weken grote beslissingen genomen (post ik dadelijk). Maar soms is het ook gewoon de knop omzetten..

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:52 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Enn.. vandaag weer veel te onproductieve dag gehad, haat het zo erg, kan wel janken van boosheid maar dat heeft ook geen zin
Dus maar even relativeren, in het grotere geheel boeit het niks
[..]

Nouja als het gewoon de knop omzetten is dan zijn psychiaters/psychologen overbodig.
Goed dat je iig grote beslissingen heb genomen, ben benieuwd.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 20:55 schreef Burner82 het volgende:
Zij kunnen het niet voor je doen natuurlijk.Je zult het zelf moeten doen.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 11:39 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

- afleiding
niet doen wat ik gepland had en mijn tijd verspillen oa door op Fok te zitten of nutteloze youtube filmpjes te kijken, dromerigheid en heel lang voor me uitstaren, gevolgd door frustratie/boosheid. Dit heb ik vaak wanneer ik eindelijk van mijn vermoeidheid of angst af ben en denk: “Nu kan ik eindelijk productief zijn!” Not. Soms gepaard met chaos in het hoofd, onrust in het lichaam, teveel tegelijk willen en daardoor niks doen, in uiterste geval grandioze ideeen of wanen? dat men camera’s in mijn huis heeft opgehangen enz.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:

[..]

Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:15 schreef Burner82 het volgende:
Ik denk dat mensen dat wel kunnen, maar soms hebben ze ondersteuning, of een schop nodig.
En "het systeem" is gewoon verrot. 2 jaar geleden ging ik naar GGZ omdat het niet lekker ging.Ik heb nog niks.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:33 schreef Modus het volgende:
Heb je niet ook 'gewoon' een zekere mate van internetverslaving?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:59 schreef Burner82 het volgende:
Ik vind internetverslaving te makkelijk. we hebben al maanden een redelijke lockdown, ik kan mijn beste vriend niet gewoon ff knuffelen zoals we deden. Mensen zitten thuis, vooral mensen problemen. En het sociale contact wordt afgenomen. Studie heeft uitgewezen dat de lockdown echt verschrikkelijk was voor mensen binnen de GGZ. Overheids-advies is ook: GGZ moet doorgaan! Al is het in verminderde vorm, minder mensen per groep, maar laat het doorgaan!

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:02 schreef Burner82 het volgende:
In augustus 2018 ben ik begonnen in een GGZ traject, voor depressie. Ik voelde me kut en wilde niet meer leven. September 2020: ik heb nog geen fatsoenlijke behandeling gehad ervoor, wel 2 verslavingstrajecten. Want ja, als je drinkt, ben je verslaafd. Niemand die er aan denkt dat er een probleem aan ten grondslag ligt.

6 oktober heb ik mijn intake voor het diagnostisch traject. Maand eerder dan gepland. Mijn POH-GGZ, is cool. Ze vind mij, gezien mijn achtergrond, wel een goede voor een Ervaringsdeskundige GGZ. Ik heb me erin verdiept en ik ga die opleiding doen volgend jaar. Mijn ellende omzetten in iets positiefs. Mensen helpen en motiveren.
Verder heb ik gisteren nog een date gehad, voor het eerst in 4 jaar of zo... Ik heb echt alle beren op de weg moeten afschieten en aan de kant duwen, maar het lukte. EN het was een gezellige middag

Dus vooralsnog, na vele jaren van ellende, gaan dingen de goede kant op.

Zonder GGZ eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:32 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh, is dat gewoon? Heb jij ook een internetverslaving? Ben je nu boos op jezelf dat je op Fok dit soort dingen typte terwijl je dat eigenlijk helemaal niet had willen doen?
[..]

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:14 schreef Nijna het volgende:

[..]

Gaaf, ervaringsdeskundige! Mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd.
Lijkt mij misschien ooit ook nog wel eens iets, mijn vroegere psychiater heeft dat wel eens geopperd, maar ik zou niet bij de ggz willen.
Ik zou het graag op een andere plek willen gebruiken.
Er is wel een organisatie waarvan ik vind dat ze hele toffe dingen doen, meer op het vlak van kennis delen. Zoiets lijkt me wel bijzonder.

Mijn vorige huisarts schoof dat idee van ervaringsdeskundige van tafel, want misschien moest ik er niet zo mee bezig zijn. Maar ik denk dat het me wel iets zou kunnen opleveren.

Maar ooit... nu eerst maar de focus op waar we nu mee bezig zijn qua behandeling. Misschien als het lukt om wat aardiger voor mezelf te zijn, dat ik ook ooit wel zover kom dat ik het durf te proberen.
Want op het moment vind ik vooral dat als ik ergens aan begin, ik het ook moet afmaken. En misschien is dat niet de goede insteek om ergens aan te beginnen.
De intentie om het af te maken moet er wel zijn, maar misschien moet ik niet de lat gelijk zo hoog leggen dat ik aan het begin al 1000% zeker moet weten dat het moet lukken...

Vandaag weer gesprek gehad, toen ik iets probeerde te doen met het gesprek en dat niet liep zoals ik bedacht had werd ik eigenlijk een beetje moedeloos.... Net spelletje gedaan en nu op naar bed, morgen is er weer een dag.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:43 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Wat goed Burner, blij voor je. En fijn dat je tegen die POH (en je date) bent aangelopen, de goede mensen tegenkomen kan zeker helpen (ook al had je het eerder gewild). Knap dat je die opleiding Ervaringskundige gaat doen. Hopelijk brengt het je inderdaad bij een invulling die echt bij je past. Weet nog dat ik hier in april er helemaal doorheen voor het eerst postte, fijn hoe je toen reageerde en me moed inspraak,nog eens expliciet credits daarvoor:)

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:43 schreef dardevil18 het volgende:
Als ik al deze verhalen lees mag ik eigenlijk niet klagen. Wat super dat jullie dit überhaupt durven te delen en er hard aan werken.

Sinds een half jaartje ben ik van de anti depressiva af , maar ik merk dat het vaker heel moeizaam gaat voor me. Heeft ook denk ik te maken met het corona virus, mijn leeftijdsgroep etc. Op dit moment vind ik het moeilijk om positief te blijven en ben ik soms wel bang dat ik helemaal ga terugvallen. Hebben jullie misschien goede tips om mijn negatieve deprimerende gedachtes kwijt te raken zonder aan Ad te gaan?

SPOILER

Alles wat eerder normaal/vanzelfsprekend was, is nu anders of ben je toch op een andere manier veel bewuster mee bezig (althans dat merk ik). En ik merk ook dat ik het heel naar vind hoe naar mensen tegen elkaar doen. Neem facebook, als daar een nieuwsbericht voorbij komt duikelt iedereen over elkaar heen. De een wordt nog harder afgemaakt dan de ander. Ik vind het schokkend en verdrietig.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 22:56 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Nijna, misschien helpt het als je ergens mee wil starten er vooral op te letten en te selecteren dat je iets zo leuk vindt dat je er energie van krijgt (al vooraf) en dat je jezelf hardop ruimte geeft. Je moet dit niet afmaken, je wil dit echt graag doen en daardoor komt dat afmaken eigenlijk vanzelf in beeld. En eis ook niet van je zelf dat je NU iets vindt om te starten, je mag er ook in stapjes naar toe werken. Dit soort overwegingen heeft mij erg geholpen bij een loopbaanswitch 3 jaar geleden. Wees lief voor jezelf en dag voor dag,zeker nu je nog met je diepste zelf bezig bent.

quote:

Op vrijdag 4 september 2020 21:09 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Waarom kun je dan niet gewoon alles zelf?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 08:02 schreef Nijna het volgende:

[..]

Ik denk dat corona zeker een flinke invloed heeft...

SPOILER

Alles wat eerder normaal/vanzelfsprekend was, is nu anders of ben je toch op een andere manier veel bewuster mee bezig (althans dat merk ik). En ik merk ook dat ik het heel naar vind hoe naar mensen tegen elkaar doen. Neem facebook, als daar een nieuwsbericht voorbij komt duikelt iedereen over elkaar heen. De een wordt nog harder afgemaakt dan de ander. Ik vind het schokkend en verdrietig.

Sterkte
[..]

Ik heb al vaker zitten googlen en denken wat ik zou willen. Ervaringsdeskundige of iets dergelijks blijft wel terugkomen, maar ligt er heel erg aan in welke vorm.
Iets van laborant lijkt me ook leuk, maar dat wat ik vond waren vooral voltijds opleidingen en dat zie ik niet zitten.
Gelukkig is er financieel geen noodzaak om op stel en sprong iets te gaan doen, mijn man heeft een goede baan. Maar voor mijzelf zou ik het op den duur wel willen.
Ook omdat ik er denk ik toch wat meer het gevoel van krijg dat ik ertoe doe.

Ik ben hier wel al jaren over aan het nadenken, maar er is altijd wel wat (wellicht ben ik gewoon aan het uitstellen) en ik blijf een beetje hangen. Maar ik denk dat dit in mijn gesprekken ook nog wel aan bod gaat komen...

Voor nu niet teveel haast, het hoeft inderdaad niet NU.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:16 schreef Lenny77 het volgende:
Het helpt als iemand een boom kan aanwijzen in een chaotisch woud.
Bij die boom kan je dan starten ipv te blijven staren naar gigantisch veel bomen en niet weten waar te beginnen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 11:19 schreef Burner82 het volgende:
Precies dit. Iedereen moet het zelf doen, maar dat betekent niet dat je het alleen hoeft te doen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:04 schreef DancingPhoebe het volgende:
Uiteindelijk ben jij de gene die geachtepatronen en manieren van handelen moet veranderen. Dat is moeilijk en bij moeilijke dingen kun en mag je gewoon hulp vragen en krijg je dat soms ook ongevraagd.

Zelf is zeker niet alleen.

- ik moet zelf mn nieuwe auto kopen, maar ik kan wel advies vragen bij mensen met verstand van zaken waar ik mn keuze op moet baseren
- ik moet zelf afvallen door minder te eten en meer te sporten. Ik kan echter wel vragen of mensen me het makkelijker willen maken door me geen kinderbuenoos aan te bieden en ik kan het sporten leuker maken door mensen mee te vragen.
- ik moet zelf mijn financiën op orde brengen, maar ik kan wel advies vragen hoe anderen dat doen. Ik kan standaard budget spreadsheets downloaden die anderen hebben geupload en tips vragen

Dus ja, je moet zelf het werk doen, maar je hebt heel veel mogelijkheden om onderweg hulp te vragen en te krijgen. Als je er voor open staat hoeft het niet alleen. Het wiel is al uitgevonden, bepaalde stappen hoef je niet zelf te maken.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik zie niet in hoe dat met het feit dat je het niet alleen hoeft te doen te maken heeft?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 14:59 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja leuke vergelijking, maar wat is die boom dan in dit geval en wat is het woud? Beetje enorm vaag dit.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:13 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou, dan zie je wel erg weinig in of dan wil je het gewoon helemaal niet inzien volgens mij.
Als mensen jouw tijd verspillen en dan zeggen dat ze je niet kunnen helpen, dan moet je het toch uiteindelijk alsnog alleen doen? Ze hebben dan alleen in de tussentijd je tijd verspild waardoor je het nog niet alleen hebt kunnen oplossen.
Maar anderen kunnen ze blijkbaar wel gewoon goed helpen en het lag allemaal aan mij, dus ik houd wel weer mn bek dicht. 😒

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 15:15 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat je ook zelf kunt doen is minder als een slachtoffer communiceren. Ook wanneer je een slachtoffer bent is het zelden helpend om vooruit te komen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:38 schreef Lenny77 het volgende:
Nou, jij hebt een een paar posts geplaatst over vermoeidheid, nutteloos, internet, vergooide tijd, schuldig voelen,.. Maar ook bv over aseksualiteit, boosheid enz. Dat is je woud. Je bent niet gelukkig maar je zou niet weten waar te beginnen, het zijn zoveel rotbomen en je bent boos en verbitterd.
Dan is het prettig als er iemand is die met jou even rondkijkt in je woud en een boom uitkiest. En daar gaan jullie samen eens aan werken. Daarna een andere boom,..

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 16:43 schreef Lenny77 het volgende:
Weet je, ik heb slechte ervaringen met veel dingen of mensen gehad. Waar het bij anderen wel gelukt is. Is dat dan iemands schuld?
Jij kan alleen maar afbraak doen aan de GGZ en niets anders.
Ja natuurlijk gaat het daar ook eens vreselijk mis. Maar dat kan ook tijdens een gewone routine operatie. En dat is echt shit als dat gebeurt.
Maar het is niet fair om een hele organisatie af te kraken omdat het bij jou niet lukte.
En ik weet niet of het hier in R&P wel zo handig is. Er komen mensen met hulpvragen en als de eerste post eentje van jou zou zijn, geven ze het misschien wel helemaal op terwijl zij gewoon wel geholpen hadden kunnen worden.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat zou ik kunnen doen ja. Maar jij hebt geen idee wat ik zelf doe om vooruit te komen en het interesseert je ook niet waarom ik volgens jou als slachtoffer communiceer omdat je me liever gelijk bekritiseert dan je verdiept in mijn achterliggende redenen dus wat moet ik hier nou mee?
[..]

Ja dat klopt inderdaad. Maar hoe kom je erbij dat ik zelf geen prioriteiten kan stellen en daarnaar handelen op het gebied van het werken aan het verminderen van mijn psychologische problemen? Want dat ik niet weet waar ik moet beginnen is soms bij praktische taken die in een bepaalde volgorde moeten. Niet bij het werken aan mijn psychologische problemen, daarin kan ik wel bepalen wat eerst moet. En ik ben iedere dag concreet met een paar, dus niet teveel , dingen bezig.
Weet je hoe ze dat bij de GGZ deden? Ten eerste onderzochten ze me bijna alleen maar, dus ze kwamen al niet eens tot “wat moet eerst”. Want ze beschouwden alles wat niet met autisme te maken had als onbelangrijk. Alles dus, want autisme was mijn probleem niet, uiteindelijk had ik toch waarschijnlijk weer geen autisme en ook ging het niet in op de dingen die jij beschrijft. Dus ik ben bij de GGZ niet eens aan het samen werken eraan toegekomen!
[..]

Het lijkt wel alsof jij mij wilt ontmoedigen mijn mening te uiten door emotionele manipulatie.
Waarom zou de injectienaald theorie dat men klakkeloos zonder zelf nadenken mijn posts voor absolute waarheid aanneemt ineens exclusief voor mijn posts gelden als dat ook niet voor andere media uitingen geldt? En dan ook nog eens alleen voor mijn posts, en niet voor die van anderen!
Want na elke negatieve post van mij volgen er wel 3 of meer die de GGZ juist verheerlijken en mij afkraken. Bijna niemand is het met mij eens, dus als de ene geen zin heeft doet een ander het wel, er is nu wel aangetoond dat mensen hier nooit te beroerd zijn mij zo snel mogelijk tegen te spreken. Dus als die radeloze persoon door mij dacht “laat ik geen hulp zoeken, want geeninspiratie1235 raadt het af!” Dan verandert de mening van deze uiterst beinvloedbare persoon binnen een paar minuten direct weer in “I love de GGZ, laat ik mij direct aanmelden, ze zijn mijn redding 💕”. Dus wat is dan precies nog het probleem als ik vragen mag?

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 09:23 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ervaringsdeskundige is een deeltijdopleiding. 1 dag in de week naar school.
Maar je zult dan zelf ook wel goed in je schoenen moeten staan. Daarom dat ik volgend jaar begin (jammer dat er geen februari instroom is, maar ja). Dan heb ik nog een jaar om alles op de rit te krijgen.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 17:59 schreef DancingPhoebe het volgende:
Je weet wat ze.zeggen over aannames he?

Benader zaken eens open ipv vol aannames. Ik heb totaal geen mening over je en heb ook geen idee waar je dat op baseert. We zouden een compleet ander gesprek hebben zonder die aannames.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 18:19 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Je had net anders nog wel een mening over mij, dat ik me alleen maar als een slachtoffer gedraag en daardoor mijn eigen probleem creeer.
Kun je wel zeggen dat je dit uit mijn tekst haalt, maar waarom zou ik dan niet mogen aannemen dat je mij alleen iets wilt verwijten als dat ook het enige is wat je post.
We zouden ook een ander gesprek hebben als jij bijvoorbeeld alleen al de vraag had gesteld WAAROM ik me als slachtoffer opstel en denk dat ik zo vooruit kom ipv het alleen te constateren. Of je definitie van vooruitkomen te geven en je argumenten waarom als een slachtoffer opstellen dat precies verhindert.
Wat voor ander gesprek zouden we volgens jou dan gehad kunnen hebben als ik minder aannames had gedaan. Wat had ik volgens jou dan moeten antwoorden?

quote:

Op zondag 6 september 2020 11:37 schreef DancingPhoebe het volgende:
- Je geeft aan dat je niet begrijpt wat bedoelt wordt met het zelf moeten doen, maar toch hulp kunnen vragen/gebruiken/ontvangen.
- Ik tik daar een paar voorbeelden van.
- Je reageert niet op wat ik typ, maar replyt met een rant tegen de GGZ.
- Ik reageer met iets als, he daar hebben we het toch niet over?

quote:

- jij reageert met een soort aangevallen rant waarin je ook nog een doinkhameropjehoofdbenjegek smiley gebruikt en in de slachtofferrol kruipt met weeeeh ik hou mn bek wel dicht, boehoehoe

Vind je dit zelf een constructieve manier van communiceren over wat je dwars zit, je problemen en iemand die de tijd neemt om je voorbeelden te geven bij iets wat je aangeeft niet te begrijpen?

quote:

Jij boeit me echt niet, ik ken je niet, als jij over een jaar op exact hetzelfde punt zit als nu, slaap ik er geen minuut minder om.

quote:

En toch nam ik de tijd om te reageren. Omdat ik je struggle begrijp en deels deel. Nu gaat dit om een heel klein iets, maar ik denk dat het tekenend is voor je manier van reageren. Daar moet je naar kijken als je het blijkbaar zelf niet redt en hulp nodig hebt.

quote:

Hulp komt nooit in een voor jou op maat gemaakt pakketje, maar in de vorm van "dit hebben mensen nou eenmaal te bieden". Je kunt het afwijzen, of je kunt het meenemen in je gedachten op zoek naar verbetering. Niet alles wat iedereen zegt zal jou helpen, niet alles wat anderen hebben meegemaakt is 1 op 1 op jou toepasbaar. Maar er kunnen punten inzitten waar je wel wat aan hebt, tips die een klein onderdeel van je grote probleem kunnen tackelen, manieren van denken die jou net een stapje verder kunnen helpen, of je op het spoor van iets behulpzaams kunnen brengen.

Ipv er op die manier naar te kijken, kies jij er om wat voor reden voor om een tantrum te krijgen en mensen vijandig van je af te duwen. Kan. Misschien werkt het voor je.

quote:

Wat voor mij uiteindelijk het meest helpend is geweest is een besef dat werkelijk waar niemand mij iets verplicht is. Dat het voor het grotere plaatje en bijna iedereen op de wereld geen reet uitmaakt waar ik over een jaar ben. En of ik er over een jaar überhaupt nog ben. Dat niemand mij iets verplicht is. Dat klinkt superkut, maar daar hoort ook het besef bij, dat allesallesalles wat ik dus wel krijg van mensen mooi meegenomen is. En toen ik er op die manier naar ging kijken voelde ik me niet meer in van alles tekort gedaan, maar juist een bofkont met alles en iedereen wat ik wel om me heen had verzameld en wat ik wel van die mensen kreeg en krijg. En ook dat ik dus achter meer dingen zelf aan moet / zelf mn verantwoordelijkheid moet nemen, omdat een ander het niet voor me gaat doen - ONDANKS dat ik dus wel mensen om me heen heb die me zullen steunen bij de dingen die ik besluit te doen.

quote:

Op zondag 6 september 2020 20:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Die rant tegen de GGZ was een reactie op wat jij typte. Jij wilde het daarmee verduidelijken, dus ik gaf aan waarom die vergelijkingen in mijn geval niet klopten.
[..]

quote:

nou blijkbaar niet zo. Maar voor wie constructief bedoel je? Voor jou of voor mij?

quote:

Jij vergeleek de werkwijze van de GGZ met heel ander soort dingen om het voor mij te verduidelijke.
[..]

Logisch, maar dan had ik toch wel gewoon gelijk met mijn aanname?
[..]

quote:

Het komt over alsof jij van tevoren toen je het bericht postte zoiets als dit in je hoofd had van hoe het moest zijn en niet anders:
Ik begrijp iets niet > jij legt het uit > ik ben het er helemaal mee eens en ik snap het ineens wel en bedank jou waardoor het voor jou niet als verspilde tijd voelde.
Omdat ik niet zo reageerde, voelt het voor jou wel als verspilde tijd waardoor je mij nu een verkeerde manier van reageren en ondankbaarheid verwijt.
Ik heb inderdaad niet gezegd bedankt voor de verduidelijking, misschien had ik dat wel moeten doen ondanks dat het voor mij niet zo voelde omdat je inderdaad tijd eraan hebt verspild.

quote:

Maar ik ga niet zeggen dat ik erdoor ben geholpen omdat ik het gevoel heb dat jij mij dwingt me erdoor geholpen te voelen terwijl dat niet zo is.

quote:

Want het voelde als een soort zoveelste promotiefolder voor de GGZ die ik hier al heel veel vaker dan me lief is heb gelezen.

quote:

1 waarvan ik dus vond dat die niet klopte, maar daarvoor stond jij totaal niet open.
Je negeerde dat omdat je alleen 1x iets wilde verduidelijken en verder alleen nog reageren om de schuld bij mij te leggen, maar blijkbaar niet verder erover na wou denken omdat je jouw mening over de GGZ die je geweldig vindt

quote:

wat ze ook doen en over mij die je maar de ondankbare instandhouder van al mijn problemen vindt al klaar had.
[..]

Dut is dus weer een kritiek op mij van het soort dat ik al tot in ten treure heb gehoord zij het op een iets andere manier omschreven in de zin van dat je het kennelijk nog wel acceptabel vindt als ik niet klakkeloos overneem wat anderen zeggen maar er mijn eigen dingen uithaal. Maar ik moet er wel altijd direct iets uithalen waarmee ik onmiddellijk geholpen ben anders vind je me vijandig.

quote:

Ik wilde gewoon meer informatie en dat het ook klopte met mijn ervaring en niet overkwam als een promotiefolder voor de GGZ. Misschien heb ik dat inderdaad op een verkeerde manier overgebracht. Maar jij doet net alsof mensen die hulp nodig hebben al per definitie vijandig zijn alleen maar omdat ze zich niet geholpen voelen en kritisch doorvragen omdat je tot de kern ergens van wil komen en het zat bent om steeds afgescheept te worden met kluitje in het riet is iets anders dan vijandig.
[..]

quote:

Ik neem aan dat je hierin dus doelt op de GGZ mensen of jou zelf die ik niet voldoende dankbaar ben.

quote:

Het komt over alsof jij wanneer je zou worden opgenomen in de kliniek van de GGZ en ze je 10x een schop onder je kont zouden geven en verder niks je het nog gelaten en dankbaar zou accepteren. Prima als dat jouw instelling is, maar er zijn nu eenmaal mensen die andere eisen eraan stellen en minder snel tevreden zijn.

quote:

En zich ook niet echt meer geholpen voelen als ze van buitenaf gedwongen worden om zich te voelen alsof hun psychologische problemen weg zijn, terwijl ze dat niet zijn. Of om tegen zichzelf te zeggen dat het allemaal hun eigen schuld is en degene die daarvoor betaald wordt er nul verantwoordelijkheid in toebedelen.
Oh nee dat mocht ook niet, want denken dat iets allemaal mijn eigen schuld is dat is weer teveel slachtofferrol.
Ik moet dus precies hetzelfde gaan denken als jij, eerder ben je niet tevreden.

quote:

Dat gaat denk ik nooit gebeuren maar in ieder geval bedankt dat je jouw tijd aan mijn irritante zelfveroorzaakte problemen hebt verspild.

Justin Timberlake - Cry Me A River (Official)

quote:

Op zondag 6 september 2020 22:18 schreef DancingPhoebe het volgende:
Jij noemt iets over dingen alleen doen icm hulp erbij krijgen, maar zelf de verantwoording houden. Ik geef antwoord. Jouw reactie is opnieuw een rant tegen de GGZ.

quote:

Voor jou, jij lijkt ergens mee te zitten/iets onduidelijk te vinden. Iemand legt uit, jij reageert vanuit je eigen irritaties en niet perse op het gezegde. Dat maakt het niet uitnodigend om verdere energie in iemand te steken of nog eens een. poging te doen.

quote:

Even kwijt over welke aanname je het hier hebt

quote:

Vooringenomenheid/aanname. Ik reageer niet in de verwachting dat het op een bepaalde manier gaat vallen, laat staan dat ik daar op mik. Again, je lijkt iets niet te begrijpen, ik verduidelijk. De boel spint een imo rare kant op. Die hele vooringenomenheid tegen jou (of tegen het gesprek oid) verzin je er zelf bij en daar baseer je je reactie weer op. Overigens zie ik het niet als verspilde moeite omdat je met dit gesprek mijn punt, over op een bepaalde vooringenomen manier reageren en dus zelf voor een bepaalde toon in het gespreksverloop kiest, bewijst

quote:

Logisch dat je dat niet zegt, maar ik dwing je nergens toe

quote:

Invulling van jouw kant.

quote:

Vind ik niet.

quote:

Je moet niets. Dat zegt ook helemaal niemand.

quote:

Again aannames en invulling waar je op reageert. Niet op wat er wordt gezegd.

quote:

Gelukkig geef je het zelf al aan, aanname.

quote:

Ook weer niet zo gezegd, dikke laag vooringenomenheid over mijn reactie gelegd en daarop gereageerd ipv wat gezegd wordt. Ik ben een aantal keer behandeld voor ik een passende behandeling trof waar ik ook echt mee geholpen was. Maar ook in die behandeling moest ik zelf alsnog het werk doen en vooral kijken naar wat ik anders moest doen. En om daar te komen moest ik ten eerste zelf het werk doen door open zijn en dingen te delen waar ik helemaal geen zin in had en ten tweede ook zelf de regie moest blijven houden en aan moest blijven geven wat voor mij wel werkte en niet.

quote:

Opnieuw, je moet niets, niemand zegt dat. Iemand geeft aan iets anders te zien, een andere invalshoek, misschien heb je er iets aan, kun je er iets mee, misschien niet. All good.

quote:

Och kindeke toch:

Justin Timberlake - Cry Me A River (Official)

quote:

Op dinsdag 8 september 2020 10:17 schreef Stigma86 het volgende:
Ik merk dat ik ook echt een probleem met eten heb. Niet alleen de hoeveelheid, die is al heel laag namelijk.

Maar ook de smaken. Ik had pasta gemaakt, met pijn en moeite. Een gerecht wat eerst wel smaakte, en 2x besteld om een keer te kijken hoe het smaakte , 1x indiaas en 1x indonesisch eten. en elke keer na 2 happen smaakt het gewoon werkelijk nergens meer naar. En ik zit ook nog eens meteen vol.
Kan net zo goed droog brood eten.

En dan weer een schuld gevoel want in veel landen hebben ze nauwelijks eten
Zo is de cirkel rond en het blijft het gevecht ook bezig.

Psych had het ook nog over lotgenoten groepen maar weet niet of ik daar zo voor te porren ben.

Het gekke is ook dat het lijkt, ofja voelt alsof ik vanaf mijn geboorte al depressief ben geweest, en dat ik zo ook nog (of erger) ga zijn de rest van mijn leven, terwijl ik ergens wel weet dat dat niet zo is.

Maar ik merk het verschil met een dipje en zware depressie wel duidelijk nu.
Met een dipje heb je nog een verleden en een toekomst, hierbij niet (voor het gevoel) alles lijkt grijs verleden heden tot toekomst. Van leven naar overleven.
En dan heeft je overgrootvader nog in WW2 gevochten en lukt het jezelf nauwelijks om van je bed naar de badkamer te gaan.

Over ad zou ik nog gaan spreken met de psych en ha. Maar heb wel gelezen dat de bijwerkingen ook geen pretje zijn en dat daarom ook veel mensen stoppen met ad. En het liefst begin ik er toch niet aan want je moest het wel een jaar innemen +- en het liefst neem ik geen medicijnen. Maar mischien heb ik geen keus meer.

Heb ook het idee dat ik daar wel een keer uitgepraat ben, het steeds maar oprakelen en herkauwen. Dadelijk doorverwezen worden en wéér je verhaal opnieuw kunnen doen.

Van hemel naar hel gegaan in een paar jaar, geen idee hoe er werkelijk uit te komen maar we gaan nog even door.