R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien is er ruimte voor een vervolg van dit debat ?
Ik vond de stukjes tekst van "Mystikos" heel aangenaam om te lezen.
Laat ik een prachtige gedachte van Osho over 'bewust zijn' als openingswoord hier posten:
Ik vond de stukjes tekst van "Mystikos" heel aangenaam om te lezen.
Laat ik een prachtige gedachte van Osho over 'bewust zijn' als openingswoord hier posten:
quote:Bewustzijn:
Juist bewustzijn betekent niet alleen bewustzijn – want bewustzijn kan een spanning worden – juist bewustzijn betekent bewustzijn zonder te forceren, ontspannen. Men kan proberen bewust te zijn, maar daardoor kan spanning ontstaan, en die spanning zal het hele werk vernielen. Dus deze twee dingen moeten worden onthouden: bewustzijn zonder te forceren, zonder spanning.
Bewustzijn is een bloei van ontspanning. Wanneer je ergens in het lichaam spanning voelt, ontspan dat deel. Als je hele lichaam ontspannen is, zal je bewustzijn sneller groeien. Kijk alleen, zie alleen, doe geen moeite, span je niet in: een moeiteloos bewustzijn. In het begin lijkt het heel tegenstrijdig – moeiteloosheid en bewustzijn – maar als je er eenmaal mee begonnen bent, leer je langzaam maar zeker de kneep. Het is een kneep. En als je eenmaal de kneep geleerd hebt, als je eenmaal een klein moment van bewustzijn hebt ervaren, zonder spanning, ben je op het goede spoor; je zult nooit meer dezelfde persoon zijn.
Ontspan gewoon en laat de dingen voor wat ze zijn. Een zeer passieve aandacht – dat is de betekenis van meditatie. Als je soms vergeet om te kijken, helemaal goed! Wanneer je je weer herinnert, ga weer kijken. Wanneer je het vergeet, vergeet het. Dit is ontspanning, dit is het leven accepteren zoals het komt. Hieruit ontstaat dan grote vreugde. Je bent nooit moe en je wordt nooit afgeleid want niets kan je afleiden.
quote:Gedachten
De geest bestaat niet als een entiteit – dat is het eerste. Er bestaan alleen gedachten.
Ten tweede: de gedachten bestaan apart van jou, ze zijn niet verbonden met je natuur, ze komen en gaan – jij blijft, jij blijft bestaan. Jij bent als de lucht: het komt niet en het gaat niet, het is er altijd. Wolken komen en gaan, zij zijn tijdelijke verschijnselen, zij zijn niet eeuwig. Zelfs als je probeert vast te houden aan een gedachte, lukt dat maar even; het moet verdwijnen; het heeft zijn eigen geboorte en dood. Gedachten zijn niet van jou, ze horen niet bij jou. Ze komen als bezoekers, als gasten, maar ze zijn niet de gastheer.
Kijk heel nauwkeurig, dan wordt jij de gastheer en gedachten zijn gasten. En als gasten zijn ze prachtig, maar als je helemaal vergeet dat jij de gastheer bent, en zij worden gastheer, dan zit je goed fout. Dit is wat hel is. Jij bent de meester van het huis, het huis is van jou, en de gasten zijn de meesters geworden. Ontvang ze, zorg voor ze, maar raak er niet mee geïdentificeerd, anders zullen zij de meesters worden.
Het verstand wordt een probleem omdat je de gedachten zo sterk in je hebt opgenomen, dat je helemaal de afstand vergeten bent; dat zij de bezoekers zijn, dat zij komen en gaan. Onthoud altijd dat wat blijft: dat is je aard, je tao. Let vooral op datgene wat nooit komt en nooit verdwijnt, net als de lucht. Verander je instelling: wees niet gericht op de bezoekers, blijf geworteld in de gastheer; bezoekers komen en gaan.
Voor een 'debat' zie ik vrij weinig (0) bewijzen of redenen die enigszins op logica (andere feiten) zijn gebaseerd...
Fylax is op televisie geweest
Een debat in deel 2 hoeft niet voor me.Ook al gebruikte ik dat woord. Het mag, maar hoeft niet.
Je kan perfect ervaringen delen. Zonder over die ervaringen te hoeven debatteren met elkaar. Waarom zijn feiten, bewijzen, logica nodig ? Dat heeft vanuit die invalshoek bezien, totaal geen zin.
Ik vind de tekstjes (gedachten) mooi om lezen.
Mooi om even bij stil te staan.
Zodoende post ik die hier.
Je kan perfect ervaringen delen. Zonder over die ervaringen te hoeven debatteren met elkaar. Waarom zijn feiten, bewijzen, logica nodig ? Dat heeft vanuit die invalshoek bezien, totaal geen zin.
Ik vind de tekstjes (gedachten) mooi om lezen.
Mooi om even bij stil te staan.
Zodoende post ik die hier.
Ik vind een deel 2 wel een goed idee. Zal dit topic volgen (ondanks dat ik zelf veeeeel te nuchter ben voor dit soort dingen)
"Bewustzijn is een bloei van ontspanning" ~Osho~
Hier is weer sprake van een mystieke paradox is: hoe meer ontspannen je bent, des te meer intelligent is je bewustzijn. Dat lijkt vreemd, want we stellen ons intelligentie voor als een topprestatie, als iets dat je veroveren moet door veel inspanning en door veel moeite. Elke student op een universiteit denkt dat hij pas intelligent wordt als hij stinkend zijn best doet. Het zou iets zijn dat je moet veroveren. We doen er vaak een mensenleven over om van die misvatting te genezen.
Zie hier de paradox: je bewustzijn is pas echt intelligent als je volkomen ontspannen bent. Pas dan kan de van nature aangeboren intelligentie van je bewustzijn tot volle bloei komen. Kijk maar naar je verstand als je heel gespannen bent -als je bv. in een 'burn-out' zit-: je kan dan niet op bepaalde namen of woorden komen. Hele flarden van je geheugen lijken wel weggewist. Hersendelen lijken geen verbinding meer te maken met andere hersendelen. Je verstand en bewustzijn functioneren nog maar op een fractie van het niveau dat je gewend was. Als je in zo'n depressie zit vind je jezelf ontiegelijk dom. 'Ik was toch vroeger veel intelligenter', denk je met schrik.
Als je weer ontspannen wordt maken de hersendelen weer contact met elkaar. Je synapsen van je zenuwbanen werken weer op flitsend niveau. Je bewustzijn wordt zo sterk dat je toppen van intelligent denken en handelen bereikt...
De mystieke paradox: je hoeft daar absoluut niets voor te doen. Gewoon mediteren en ontspannen tot in de toppen van je tenen. Gewoon wegzakken in dat wat je al bent: een razend intelligent levend wezen.
Je ontwikkelt je neocortex door ontspanning je levensdoel te maken.
Hier is weer sprake van een mystieke paradox is: hoe meer ontspannen je bent, des te meer intelligent is je bewustzijn. Dat lijkt vreemd, want we stellen ons intelligentie voor als een topprestatie, als iets dat je veroveren moet door veel inspanning en door veel moeite. Elke student op een universiteit denkt dat hij pas intelligent wordt als hij stinkend zijn best doet. Het zou iets zijn dat je moet veroveren. We doen er vaak een mensenleven over om van die misvatting te genezen.
Zie hier de paradox: je bewustzijn is pas echt intelligent als je volkomen ontspannen bent. Pas dan kan de van nature aangeboren intelligentie van je bewustzijn tot volle bloei komen. Kijk maar naar je verstand als je heel gespannen bent -als je bv. in een 'burn-out' zit-: je kan dan niet op bepaalde namen of woorden komen. Hele flarden van je geheugen lijken wel weggewist. Hersendelen lijken geen verbinding meer te maken met andere hersendelen. Je verstand en bewustzijn functioneren nog maar op een fractie van het niveau dat je gewend was. Als je in zo'n depressie zit vind je jezelf ontiegelijk dom. 'Ik was toch vroeger veel intelligenter', denk je met schrik.
Als je weer ontspannen wordt maken de hersendelen weer contact met elkaar. Je synapsen van je zenuwbanen werken weer op flitsend niveau. Je bewustzijn wordt zo sterk dat je toppen van intelligent denken en handelen bereikt...
De mystieke paradox: je hoeft daar absoluut niets voor te doen. Gewoon mediteren en ontspannen tot in de toppen van je tenen. Gewoon wegzakken in dat wat je al bent: een razend intelligent levend wezen.
Je ontwikkelt je neocortex door ontspanning je levensdoel te maken.
'Leven vanuit de Getuige' kijkt niet neer op dualisme. Het is er slechts de getuige van. Het wijst niet goed of kwaad, mooi of lelijk, geluk of lijden af. Het kijkt er naar en zegt: 'aha', of 'zozo', of 'tjongejonge', maar wordt er niet wezenlijk door aangedaan. De Getuige staat onverschillig ten opzichte van dualisme. Het weet dat het er is, maar het wordt er niet door geraakt.
De Getuige heeft een a-perspectivisch perspectief dat de dingen ziet zoals ze komen en heeft er geen oordeel over. Wat zich openbaart aan de Getuige is zowel waar als onwaar. Het is waar inzoverre het objecten zijn die zich voordoen aan ons bewustzijn. Maar bezien vanuit de Geruige zijn het slecht filmbeelden die zich voordoen op het scherm van onze geest. We noemen deze film 'ons leven', 'onze werkelijkheid'. Wanneer we de Getuige niet kennen is deze film het enige dat we kennen. In dat geval zeggen we dat de film 'echt' is en dat ons leven 'werkelijk' is. Maar in dat geval kennen we het geluk en de extase van de Getuige niet. Er is namelijk een heel ander Leven mogelijk.
'Leven vanuit de Getuige' streeft niet naar een non-dualistisch wereldbeeld. Het is slechts de getuige van alle wereldbeelden, incluisief het non-dualisme. De Getuige is het eind van alle wereldbeelden. Het is een volkomen gedachtenloze Leegte, vol van kracht, energie en liefde. Het neemt alles in Zich op en transformeert het tot liefdevolle volmaaktheid.
Jij bent Dat.
Om verlicht te worden hoeven we niet onze persoonlijkheid, ons ego en ons levensverhaal kwaad af te schilderen of te ontkennen. Het is de kunst om ons zelf, -onze persoonlijkheid- in harmonie te brengen met onze diepste Kern. Tot op zekere hoogte is ego namelijk noodzakelijk als een verdedigingsmechanisme tegen kwalijke invloeden van buitenaf. Vergelijk hiermee een membraan dat een celwand omgeeft. Zonder dat membraan en zijn afweer zou de cel overspoeld worden door virussen en bacterien. Een cel zonder sterk membraan is geen lang leven beschoren. Zo is het ook met ons ego en onze persoonlijkheid. Ze zijn nodig om ons te wapenen in ons dagelijks leven. Net als de cel staan we aan allerlei kwalijke invloeden bloot.
De natuur laat als een van de meest basale dingen een kind een ego ontwikkelen. Het kind moet loskomen van de moeder om op eigen benen te staan. Ze moet 'nee' leren zeggen tegen allerlei claims die op haar gedaan worden. Is er iets fout gegaan in die ontwikkeling dan is er sprake van een psychiatrische aandoening. Die storing noemen we 'borderline'. Lijd je aan een dergelijke aandoening dan raak je continu overspoeld door de indrukken en verwachtingen van andere mensen.
Als je ouder wordt dan neemt je persoonlijke afweer, -als je tenminste geestelijk gezond ontwikkelt- alleen maar toe. Jung noemde dat proces 'individuatie'. Hij zag dat terecht als een kenmerk van geestelijke en spirituele groei en vooruitgang. Je moet namelijk eerst volkomen jezelf worden voordat je tot je Kern kunt geraken.
Nee, een verlicht mens heeft ook een ego, -een heel sterk ego zelfs-, maar zijn kunst bestaat in het heel makkelijk kunnen switchen van Kern naar periferie, van Zelf naar persoonlijkheid. In het dagelijks leven is persoonlijkheid nodig om te functioneren met anderen, in werksituaties. Maar als een verlichte weer tot zichZelf komt dan switcht hij net zo makkelijk terug naar zijn diepste Kern. Van mind gaat hij moeiteloos over naar de toestand van no-mind. Van de vernauwing van het ego, verwijdt hij zich moeiteloos tot het Al dat hij in een diepere en meer wezenlijke dimensie is.
Door meditatie heeft hij zich geoefend in deze moeiteloze, rimpelloze overgang van periferie naar Kern, van zelf naar Zelf. Het gaat op het laatst zo moeiteloos dat niet meer precies valt vast te stellen waar zijn ego begint en waar het Zelf begint. Net zo min als in een cirkel het middelpunt niet valt los te zien van de omtrek (alleen ons denken ziet in een cirkel een middelpunt).
Zo zijn uiteindelijk de persoon en haar verlichte staat één.
https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/
De natuur laat als een van de meest basale dingen een kind een ego ontwikkelen. Het kind moet loskomen van de moeder om op eigen benen te staan. Ze moet 'nee' leren zeggen tegen allerlei claims die op haar gedaan worden. Is er iets fout gegaan in die ontwikkeling dan is er sprake van een psychiatrische aandoening. Die storing noemen we 'borderline'. Lijd je aan een dergelijke aandoening dan raak je continu overspoeld door de indrukken en verwachtingen van andere mensen.
Als je ouder wordt dan neemt je persoonlijke afweer, -als je tenminste geestelijk gezond ontwikkelt- alleen maar toe. Jung noemde dat proces 'individuatie'. Hij zag dat terecht als een kenmerk van geestelijke en spirituele groei en vooruitgang. Je moet namelijk eerst volkomen jezelf worden voordat je tot je Kern kunt geraken.
Nee, een verlicht mens heeft ook een ego, -een heel sterk ego zelfs-, maar zijn kunst bestaat in het heel makkelijk kunnen switchen van Kern naar periferie, van Zelf naar persoonlijkheid. In het dagelijks leven is persoonlijkheid nodig om te functioneren met anderen, in werksituaties. Maar als een verlichte weer tot zichZelf komt dan switcht hij net zo makkelijk terug naar zijn diepste Kern. Van mind gaat hij moeiteloos over naar de toestand van no-mind. Van de vernauwing van het ego, verwijdt hij zich moeiteloos tot het Al dat hij in een diepere en meer wezenlijke dimensie is.
Door meditatie heeft hij zich geoefend in deze moeiteloze, rimpelloze overgang van periferie naar Kern, van zelf naar Zelf. Het gaat op het laatst zo moeiteloos dat niet meer precies valt vast te stellen waar zijn ego begint en waar het Zelf begint. Net zo min als in een cirkel het middelpunt niet valt los te zien van de omtrek (alleen ons denken ziet in een cirkel een middelpunt).
Zo zijn uiteindelijk de persoon en haar verlichte staat één.
https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/
Bedankt voor je bijdragen Mystikos.
Het 'individuatie' proces van Jung, past mooi in dit plaatje.
Als mens eerst je evenwicht (balans in jezelf) te vinden. Die kern.
Om van daaruit verbinding met het leven aan te gaan.
Het 'individuatie' proces van Jung, past mooi in dit plaatje.
Als mens eerst je evenwicht (balans in jezelf) te vinden. Die kern.
Om van daaruit verbinding met het leven aan te gaan.
Vraag: wat is de beste leeftijd om verlicht te worden?
Antwoord: in eerste instantie lijkt het het beste om met mediteren en spiritualiteit te beginnen als je jong bent, zeg, begin 20, als je nog studeert. Je zenuwgestel is dan nog gezond en vrij smetteloos en je bent nog open en flexibel genoeg om veranderingen toe te staan in je leven. Je wordt nog niet geteisterd door allerlei vooroordelen. Je hebt nog niet niet de halsstarrigheid en de air van 'we weten het allemaal wel' die de ouderdom soms zo vermoeiend maken. Kortom: lichamelijk en geestelijk sta je open voor de lessen die meditatie je kunnen geven. Als je merkt dat het werkt, dan heb je vrij snel door: 'aha, zo doen we het dus'.
Toch zijn er een aantal zaken die jong zijn juist NIET zo geschikt maken voor meditatie en verlichting. Als je jong bent ben je vrijwel geheel geidentificeerd met de drijfveren van je hormomen. Slechts door een enorme krachtsinspanning kun je je aan die tirannie ontworstelen en het is nog maar de vraag of dat zo gezond is en of je de natuur niet gewoon haar gang moet laten gaan. Het is geen pretje om tijdens je meditaties door brandende verlangens gekweld te worden en je kunt maar beter toegeven aan je hormonen. Waarschijnlijk weten die het wel beter.
Ook is er voor jongeren in de mid-20's een geweldig complicerende stressfactor: je moet op die leeftijd de maatschapppij in, of je wilt of niet. Je zult je brood moeten verdienen op de Apenrots. Daar zijn al velen ziek, zwak en misselijk vanaf getuimeld. En meestal ben jij niet de uitzondering, ook al denk je van wel. Nee, de maatschappij is geen pretje. Je zult nog met weemoed terugdenken aan je onbekommerde studententijd.
Dan lijkt de conclusie snel getrokken: je kunt pas echt verlicht worden als je de maatschappij de rug toe kan keren en eindelijk je rust kan vinden in het pensionaat van je ouderdom. Maar dat is iets te snel door de bocht misschien, vanwege de bovengenoemde redenen, vooral omdat je zenuwgestel op oudere leeftijd maar slecht herstelt van de spanningen en het leed dat je je leven lang geleden hebt. Het duurt gewoon langer om weer heel helemaal stil en rustig in je gemoed te worden, als je ouder bent. En je hebt daar een sterke gezondheid voor nodig, omdat de backlash van meditatie je flink wat klappen kan geven. Slechts de allersterksten doorstaan een neurologisch zuiveringsproces op latere leeftijd.
Mijn advies: begin er jong mee en begin ook jong met bewustwording over verlichting. Vermijd zoveel mogelijk stress, hoe moeilijk dat ook is en zoek een baantje met zo min mogelijk gelul aan je hoofd. Mediteer zoveel als je kunt en geniet van de eenvoudige dingen. Besef je dat ontspanning je gelukkig maakt en niet opwinding. Kijk neer op ambitie en weet beter.
Dan ben je al een heel eind op weg en zul je snel de vruchten van meditatie plukken.
Begin je op oudere leeftijd, werk dan zoveel mogelijk aan je doorzettingsvermogen en gebruik het verstand en de ervaring die je in een lang leven hebt opgebouwd. Gebruik dat voor het hoogste doel dat een mens gegeven is: spirituele verlichting.
Antwoord: in eerste instantie lijkt het het beste om met mediteren en spiritualiteit te beginnen als je jong bent, zeg, begin 20, als je nog studeert. Je zenuwgestel is dan nog gezond en vrij smetteloos en je bent nog open en flexibel genoeg om veranderingen toe te staan in je leven. Je wordt nog niet geteisterd door allerlei vooroordelen. Je hebt nog niet niet de halsstarrigheid en de air van 'we weten het allemaal wel' die de ouderdom soms zo vermoeiend maken. Kortom: lichamelijk en geestelijk sta je open voor de lessen die meditatie je kunnen geven. Als je merkt dat het werkt, dan heb je vrij snel door: 'aha, zo doen we het dus'.
Toch zijn er een aantal zaken die jong zijn juist NIET zo geschikt maken voor meditatie en verlichting. Als je jong bent ben je vrijwel geheel geidentificeerd met de drijfveren van je hormomen. Slechts door een enorme krachtsinspanning kun je je aan die tirannie ontworstelen en het is nog maar de vraag of dat zo gezond is en of je de natuur niet gewoon haar gang moet laten gaan. Het is geen pretje om tijdens je meditaties door brandende verlangens gekweld te worden en je kunt maar beter toegeven aan je hormonen. Waarschijnlijk weten die het wel beter.
Ook is er voor jongeren in de mid-20's een geweldig complicerende stressfactor: je moet op die leeftijd de maatschapppij in, of je wilt of niet. Je zult je brood moeten verdienen op de Apenrots. Daar zijn al velen ziek, zwak en misselijk vanaf getuimeld. En meestal ben jij niet de uitzondering, ook al denk je van wel. Nee, de maatschappij is geen pretje. Je zult nog met weemoed terugdenken aan je onbekommerde studententijd.
Dan lijkt de conclusie snel getrokken: je kunt pas echt verlicht worden als je de maatschappij de rug toe kan keren en eindelijk je rust kan vinden in het pensionaat van je ouderdom. Maar dat is iets te snel door de bocht misschien, vanwege de bovengenoemde redenen, vooral omdat je zenuwgestel op oudere leeftijd maar slecht herstelt van de spanningen en het leed dat je je leven lang geleden hebt. Het duurt gewoon langer om weer heel helemaal stil en rustig in je gemoed te worden, als je ouder bent. En je hebt daar een sterke gezondheid voor nodig, omdat de backlash van meditatie je flink wat klappen kan geven. Slechts de allersterksten doorstaan een neurologisch zuiveringsproces op latere leeftijd.
Mijn advies: begin er jong mee en begin ook jong met bewustwording over verlichting. Vermijd zoveel mogelijk stress, hoe moeilijk dat ook is en zoek een baantje met zo min mogelijk gelul aan je hoofd. Mediteer zoveel als je kunt en geniet van de eenvoudige dingen. Besef je dat ontspanning je gelukkig maakt en niet opwinding. Kijk neer op ambitie en weet beter.
Dan ben je al een heel eind op weg en zul je snel de vruchten van meditatie plukken.
Begin je op oudere leeftijd, werk dan zoveel mogelijk aan je doorzettingsvermogen en gebruik het verstand en de ervaring die je in een lang leven hebt opgebouwd. Gebruik dat voor het hoogste doel dat een mens gegeven is: spirituele verlichting.
What is the Buddha’s method to gain enlightenment?
https://truthlesstruth.wordpress.com/tag/alan-watts/
Einde onderwerp.
If nothing can be done to enlighten oneself, what is your teaching?quote:Buddhism is a dialectic process. That means, one does not need to believe in dogmatic statements or follow any rules. The method is a dialogue between student and teacher. The process starts with a departure point, usually a problem. Now, the master will try to make the student intuitively grasp that there is no solution to the problem, because it is illusory. There are several techniques to do that but all have one thing in common: that the student is encouraged to persist in trying to resolve the problem intellectually or experientially until (s)he knows by himself that it can’t be resolved because it never existed.
Ok, I am not doing anything anymore. I stopped seeking. Why am I not enlightened?quote:The teaching is to undermine the illusion of “something to get” because the urge to seek it is what keeps us in bondage.
quote:You still want to get it by trying to not get it. You are still seeking. Seeking means expecting results for your actions. You are deceiving yourself.
Bronquote:You see “enlightenment” is not getting anywhere else or being anyone else than where and what you already are. There is nothing to be gotten out of it but the abandonment of our illusions.
https://truthlesstruth.wordpress.com/tag/alan-watts/
Einde onderwerp.
Welnee, joh. Het begint pas.quote:Einde onderwerp.
Zoals alles in de mystiek is hier weer sprake van een paradox. Je begint met hevig te zoeken. Maar uiteindelijk vind je door niet te zoeken. Door volkomen te ontspannen in het opgeven van je zoektocht en niets meer van je meditaties te verwachten dan een stil verblijf in de rust en de ontspanning van het Hier en Nu, vind je uiteindelijk het geluk en de extase van de verlichting, waar je in het begin zo hevig op zoek naar was. Het is zo paradoxaal dat het op het moment van je verlichting haast komisch aandoet.
Een te gespannen zoeken en verwachten maakt je te gestresst en te opgesloten in je ideeen erover om het proces op een spontane manier te laten gebeuren. Je hebt dan allerlei ideeen en vooroordelen erover. En precies dat zit je verlichting in de weg.
Maar het paradoxale is ook: er is wel degelijk iets te verkrijgen en te verbeteren. Verlichting bestaat wel degelijk.
Het mooie aan "verlichting" (zeker in deze drukke tijden waar wij Westerlingen in leven), lijkt me om zo goed als mogelijk ontspannen, bewust en stil proberen aanwezig te zijn. In dit hier en nu. Dat moment.
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Je kan zoveel proberen om de betekenis van concepten naar je eigen hand te draaien, maar een mug wordt nooit een olifant, hoe graag je dat ook wil geloven.quote:Op dinsdag 26 mei 2015 11:13 schreef JustTalkLove het volgende:
Het mooie aan "verlichting" (zeker in deze drukke tijden waar wij Westerlingen in leven), lijkt me om zo goed als mogelijk ontspannen, bewust en stil proberen aanwezig te zijn. In dit hier en nu. Dat moment.
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Oordelen over iemand die je niet kent mocht niet toch? Hoe kan je zo iemand (alle feiten over zijn kwakzalverij daargelaten) daar beoordelen als zijnde verlicht? Al helemaal als je zelf niet eens weet wat dat is.quote:Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Dan moet je toch maar eens aan mindfulness of meditatie gaan beginnen.quote:Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Wat een oordelen, zeg. En een onzin. En weer een ander foutieve definitie van verlichting.quote:Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Heb jij basisschool gedaan? Of heb je het overgeslagen en nooit begrijpend lezen gehad?quote:Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Je geeft antwoord op je eigen vraag, direct vóór het antwoord:
Ga je hier weer over in debat discussie?quote:Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Je moet niet zo hangen aan de woorden van een kwakzalver als Mystikos. Hij 'lijkt' intellectueel begrip te hebben van spiritualiteit, maar dat staat gelijk aan een baby aaien met een bot slagersmes.quote:Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Al die mensen zitten daar omdat ze verlangen naar verlichting, wat is als je hoofd tegen een muur bonken omdat je van je hoofdpijn af wil.quote:Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Jij zou er goed aan doen eens je hoofd uit de wolken te halen, woordenboeken te gebruiken, of beter nog, spiritualiteit in zijn geheel opgeven. Ondanks het dogma is spirituele verlichting gewoon niet aan iedereen besteed. Zeker niet aan mensen die hun ogen sluiten voor de realiteit waarin we leven.
@Gray,
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Als iemand verlicht en gelukkig is dan kunnen we dat maar moeilijk uitstaan. Een staat van tevredenheid en positiviteit contrasteert zo erg met onze deplorabele toestand dat we er alles aan zullen doen om een dergelijk persoon onderuit te halen en te laten zien dat zij/hij net zo lijdt als wij dat doen. Je ziet dit fenomeen overal terug, niet alleen op fora en in nieuwsgroepen waar mensen spiritualiteit bespreken. Je ziet het ook terug in persoonlijke relaties. Als een van beide geliefden gelukkiger in het leven staat en rust en tevredenheid in de relatie vindt dan wekt dat weerzin en jaloezie op. We gaan vaak net zo lang lopen treiteren en zeuren -of jaloers maken- tot de ander ook pissig is. 'Ik lijd, dus zul jij ook lijden'. De mens in zijn onverlichte staat is helaas weinig fraais.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
Wanneer je een andere betekenis geeft aan een begrip, haal je het juist uit diens context.quote:
@Gray,
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Het slaat alleen nergens op om dat te doen wanneer de rest van de wereld over olifanten praat.quote:Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Verwarring en onduidelijkheid is de wortel van onbegrip. En onbegrip lijdt tot strijd. Dus gebruik normaal Nederlands, net als al die anderen.quote:Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Wat je niet ziet, is dat je zelf evengoed oordeelt. Het verschil is dat jij je ogen sluit voor de negatieve kant van kritiek, ondanks dat je zegt niet te doen aan goed of kwaad. Waarmee je dat dualisme automatisch in een kwaad daglicht zet, waarmee je hypocriet gedrag vertoont.quote:Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Om nog maar niet te beginnen over hoe je mij bekritiseert, direct of achter mijn rug om. Geen punt; ik ontvang kritiek even makkelijk als ik het uitdeel, maar kom er tenminste voor uit.
Een verlichte probeert zichzelf niet als een product te verkopen, zoals Mystikos doet. Een verlichte schuwt geen dialogen, of kritiek, zoals Mystikos doet. Een verlichte produceert geen eigen jargon voor herkenbaarheid, zoals Mystikos dat doet. Een verlichte pleegt geen plagiaat, zoals Mystikos dat doet. En een verlichte gaat al helemaal niet aan de haal met feiten, zoals Mystikos dat doet. De reden dat hij niet ingaat op vragen, is omdat hij geen antwoorden heeft. Hij kopieert wat teksten uit boeken van bekende goeroes, steelt zelfs wat van dit forum, maar begrijpt hetgeen hij over praat niet. Ook gedraagt hij zich er niet naar, zelfs al maakt ie zichzelf nog zoveel wijs (pun intended).quote:Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Een verlichte staat met zijn voeten in de aarde, niet met zijn hoofd in de wolken, zoals jij dat doet. Dit hebben we al elders besproken, maar jij bent niet op zoek naar spirituele verlichting, maar geestelijke extase.
Kwakzalvers zijn vrij eenvoudig op te sporen met een checklist aan vragen. Mystikos scoort verdacht hoog. De reden dat ik daar wat over zeggen wil, is omdat juist mensen als hij en jij spiritualiteit verloochenen, via die leugens en onbegrip van de materie. Je bekritiseert het Westen op intolerantie voor spiritualiteit, maar neemt niet in ogenschouw dat het Westen intolerantie heeft voor jullie soort 'spiritualiteit' (sektarische, inconcrete lariekoek).
Wat betreft de opsomming van een veroordeelde oplichter en jullie twee, chapeau!quote:Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Wat de rest betreft: whut?
Het enige probleem is dat je noch een meester bent, noch een verlichte. Mensen hebben geen problemen met verlichte mensen, maar met oplichters. Een verlichte laat niets van zichzelf achter en neemt niets mee; een oplichter geeft om te nemen. Zo geef jij hier geplagieerde monologen, zodat je verering kan ontvangen van mensen via je facebooksekte.quote:
Als iemand verlicht en gelukkig is dan kunnen we dat maar moeilijk uitstaan. Een staat van tevredenheid en positiviteit contrasteert zo erg met onze deplorabele toestand dat we er alles aan zullen doen om een dergelijk persoon onderuit te halen en te laten zien dat zij/hij net zo lijdt als wij dat doen. Je ziet dit fenomeen overal terug, niet alleen op fora en in nieuwsgroepen waar mensen spiritualiteit bespreken. Je ziet het ook terug in persoonlijke relaties. Als een van beide geliefden gelukkiger in het leven staat en rust en tevredenheid in de relatie vindt dan wekt dat weerzin en jaloezie op. We gaan vaak net zo lang lopen treiteren en zeuren -of jaloers maken- tot de ander ook pissig is. 'Ik lijd, dus zul jij ook lijden'. De mens in zijn onverlichte staat is helaas weinig fraais.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
[ Bericht 27% gewijzigd door Gray op 26-05-2015 15:30:44 ]
Quod erat demonstrandum. Komisch.
Misschien werkt Mystikos wel met het Koningshuis samen om ondergronds een groot pedonetwerk te ontrollen. Ik zou die gozer voor geen cent vertrouwen, als ik jou was. Hij schrijft verdacht goed.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 15:49:06 ]
Misschien werkt Mystikos wel met het Koningshuis samen om ondergronds een groot pedonetwerk te ontrollen. Ik zou die gozer voor geen cent vertrouwen, als ik jou was. Hij schrijft verdacht goed.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 15:49:06 ]
Leuk topic, met leuke schrijfsels. Wel lange teksten......
Wel lange teksten......
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
@Gray,
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Wat een oordelen, wat een aannames hier allemaal. Wat een geweld, je de ander hier opnieuw mee aandoet. Zie je dat zelf niet in ? Vanwaar dat wantrouwen ? Die onverdraagzaamheid in je ?quote:Op dinsdag 26 mei 2015 15:20 schreef Gray het volgende:
Een verlichte probeert zichzelf niet als een product te verkopen, zoals Mystikos doet. Een verlichte schuwt geen dialogen, of kritiek, zoals Mystikos doet. Een verlichte produceert geen eigen jargon voor herkenbaarheid, zoals Mystikos dat doet. Een verlichte pleegt geen plagiaat, zoals Mystikos dat doet. En een verlichte gaat al helemaal niet aan de haal met feiten, zoals Mystikos dat doet. De reden dat hij niet ingaat op vragen, is omdat hij geen antwoorden heeft. Hij kopieert wat teksten uit boeken van bekende goeroes, steelt zelfs wat van dit forum, maar begrijpt hetgeen hij over praat niet. Ook gedraagt hij zich er niet naar, zelfs al maakt ie zichzelf nog zoveel wijs (pun intended).
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Nou nou wat een beetje kritiek al niet voor nieuwe synoniemen op kan werpen kan zeg.
Waarom vuur met vuur bestrijden JTL? Het oordeel terug kaatsen in plaats van de zo makkelijk te weerleggen kritiek op een bedje van vertrouwen voor Gray neer te kunnen vleien.
Gemiste kans dit hoor..
Waarom vuur met vuur bestrijden JTL? Het oordeel terug kaatsen in plaats van de zo makkelijk te weerleggen kritiek op een bedje van vertrouwen voor Gray neer te kunnen vleien.
Gemiste kans dit hoor..
Proberen, maar niet slagen. Stop met dwepen met filosofen; je bent al te vaak gewezen op fouten in je opvattingen van wijze uitspraken. Probeer eerst eens je doorsnee medemens te begrijpen. Of de Nederlandse taal.quote:
@Gray,
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Non-dualiteit is duaal.quote:Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Dus ik mag niet oordelen? Want oordelen is onvrij? Ik ben niet vrij in onvrij doen? Zie boven.quote:Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
Iedereen kan de maan zien, ik wijs slechts mijn vinger.quote:De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Inderdaad weet ik alleen het antwoord op al die vragen.quote:[..]
Wat een oordelen, wat een aannames hier allemaal. Wat een geweld, je de ander hier opnieuw mee aandoet. Zie je dat zelf niet in ? Vanwaar dat wantrouwen ? Die onverdraagzaamheid in je ?
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Inderdaad. Vergeet al die onzin die je ervoor postte.quote:
Inderdaad weet ik alleen het antwoord op al die vragen.
Waarom ben je zo wantrouwend ?
Dat je Mystikos niet vertrouwt, lijkt me duidelijk.
De onzin die je over hem neerschreef, brengt dit terug aan het licht.
Je wens hem te ontmaskeren, etc.
Waarom doe je dat ?
Hoe zou jij dit aanpakken ? Als je het 'beter' lukt, geef ik je verdiend een pluim. Of een fles champagne. Wat je maar wilt. Virtueel (dat kost me hier toch nietsquote:
). Eerlijk is eerlijk. En ere wie ere toekomt. Voila, ik heb gespoten. Ik bedoel gesproken
Wat jij wantrouwend noemt, is een oordeel dat ik niet geef aan betwijfelen.quote:
[..]
Inderdaad. Vergeet al die onzin die je ervoor postte.
Waarom ben je zo wantrouwend ?
Vertrouwen gaat uit van een vooroordeel. Dat laat ik aan jou over.quote:Dat je Mystikos niet vertrouwt, lijkt me duidelijk.
De onzin die je over hem (opnieuw) neerschreef even zeer.
Waarom doe je dat ?
Laat we ons eens wat verdiepen in het begrip "vertrouwen".
Ik kwam via Google op dit artikel
[ Bericht 14% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 19:46:18 ]
Ik kwam via Google op dit artikel
quote:Begrip
In ons evolutionaire proces hebben we spiegelneuronen ontwikkeld die ons de mogelijkheid geven gedrag dat we waarnemen te kunnen 'spiegelen' met ons lichaam. Wanneer we een video zien van een jongen die schrikt van een onverwachts grote spin op zijn arm, beleven we dezelfde schrikreactie. We spiegelen de actie en maken de ervaring eigen. Iemand die zelf piano speelt en in een café een gepassioneerd pianospeler ziet spelen, voelt zijn passie. Ervaringen die je zelf hebt meegemaakt helpen de beleving van de ander te ervaren. De ervaringen waar je zelf vertrouwd mee bent, zijn de ander immers ook vertrouwd. De gedeelde ervaringen vormen een gedeeld begrip en er ontstaat vertrouwen in elkaar en daarmee ook een veilige omgeving. Niet alleen je eigen ervaringen, maar ook de ervaringen van diegene die je in vertrouwen hebt dragen vervolgens bij aan een beter begrip. Zo groeit je begrip met de kwaliteit en diversiteit van je relaties. Daar waar begrip ontstaat, verdwijnt het oordeel. Het oordeel voldoet steeds minder, je leert te willen begrijpen. Zonder oordeel en met open houding leren we niet enkel elkaar, maar breder gezien ook onze omgeving beter kennen: ze leert ons een wetenschappelijke benadering. Wetenschap, een uiting van passievolle liefde voor begrip. Het geleerd basisvertrouwen in onze medemens en onze omgeving leert ons de wereld benaderen met inlevingsvermogen en empathie. Vertrouwen is een keuze naar een te vertrouwen samenleving.
quote:Vertrouwen brengt openheid, acceptatie en transparantie. We vinden elkaar in begrip.
[ Bericht 14% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 19:46:18 ]
Ik vind het vervelend dat de discussie op zo'n onvriendelijke manier gevoerd moet worden, maar volgens mij draagt Gray een idee aan waar ik een punt van wil maken: er worden teveel woorden besteed aan het 'verlichting zijn' en het komt over als pretentieus, quasi-intellectueel geneuzel, omdat Jan met de korte achternaam, Ma Flodder en de Tokkies hier helemaal niet over nadenken en toch in het moment leven, bewust, onthecht en wat allemaal niet door moet gaan voor 'verlichting', terwijl dezelfde mensen worden afgeschilderd als anti-intellectueel door de quasi-intellectuelen die juist niet verlicht zijn.
Goed punt.quote:
Er worden teveel woorden besteed aan het 'verlichting zijn' en het komt over als pretentieus, quasi-intellectueel geneuzel, omdat Jan met de korte achternaam, Ma Flodder en de Tokkies hier helemaal niet over nadenken en toch in het moment leven, bewust, onthecht en wat allemaal niet door moet gaan voor 'verlichting', terwijl dezelfde mensen worden afgeschilderd als anti-intellectueel door de quasi-intellectuelen die juist niet verlicht zijn.
Jan met de korte achternaam, Ma Flodder en de Tokkies kunnen (wat mij betreft) perfect 'verlicht' zijn. En de quasi-intellectuelen niet. Het woordje 'verlicht' heeft een slechte naam, die pretentieus kan overkomen. En daar gaat het mij niet om.
Het gaat om ervaringen (inzichten) met elkaar te delen. Of die inzichten over verlichting, geluk, of iets anders gaan. Maakt mij niet zoveel uit. Al probeer je wel (zo goed als mogelijk) binnen een bepaalde context te blijven. Een context die de nodige speelruimte bied. Aan iedereen.
En of dergelijke inzichten iemand dan wel of niet verlicht genoeg maken, maakt mij ook niet uit. Neem bv Osho. Hij is/was een mysticus. Maar niet voor iedereen. Was hij verlicht ? Geen idee. Op zich genomen interesseert die stempel (dat woord) me niet.
Net zoals het me ook niet echt interesseert wat verlichting nu precies wel of niet is. Zeker niet als daar gemene discussies (oordelen) en een strijd om de waarheid moet uit voortvloeien.
Wel vind ik het interessant dergelijke ideeën (gedachten) bij mezelf af te toetsen. Waar kan ik me in vinden, waar niet. Wat vind ik mooi en leerrijk (zoals Osho). Wat niet.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 20:05:14 ]
Mijn probleem is niet met verlichting zelf, maar met zij die pretenderen verlicht te zijn. De ene geeft gewoon een andere draai aan het woord, de ander etaleert een pseudowetenschappelijke monoloog die van kennis getuigt, maar geen begrip.quote:
Ik vind het vervelend dat de discussie op zo'n onvriendelijke manier gevoerd moet worden, maar volgens mij draagt Gray een idee aan waar ik een punt van wil maken: er worden teveel woorden besteed aan het 'verlichting zijn' en het komt over als pretentieus, quasi-intellectueel geneuzel, omdat Jan met de korte achternaam, Ma Flodder en de Tokkies hier helemaal niet over nadenken en toch in het moment leven, bewust, onthecht en wat allemaal niet door moet gaan voor 'verlichting', terwijl dezelfde mensen worden afgeschilderd als anti-intellectueel door de quasi-intellectuelen die juist niet verlicht zijn.
Dat blijkt alleen al uit de reacties op de instrumentale agressie die ik hier inzette; waar de ene tenminste nog zegt het bewust te negeren (om vervolgens op achterbakse wijze er elders wél op in te gaan), doet de ander alsof diens neus bloedt, maar reageert er wel op via handmatige quotes.
Ik weet dat ik niet als enige dwars door deze gasten heenkijk, maar maak er geen moeite van om openbare aanklager te spelen. Advocaat van de duivel, zo je wil.
Als iemand hier zo graag wil verkondigen hoe verlicht ie is, prima! Dan mag diegene dat ook bekrachtigen. Maar dát is echter nog niet gedemonstreerd.
quote:
Dat blijkt alleen al uit de reacties op de instrumentale agressie die ik hier inzette
Agressie, blijft agressie en keur ik niet goed.quote:Een tweede soort agressie noemt men de instrumentele agressie. Hierbij wordt agressief gedrag ingezet om een gewenst doel/belang te realiseren. Het agressieve gedrag wordt dan als instrument gebruikt. Een veel voorkomende vorm van instrumentele agressie is bedreiging of dreiging met geweld. “Als je dit niet voor me doet, dan weet ik je te vinden.” Bij deze soort agressie vind je vaak imponerend gedrag terug zoals: hard praten, strak aankijken, borst vooruit, op tafel slaan, dichtbij komen staan enz. Een andere vorm van instrumentele agressie kan zich uiten in manipulatief gedrag. Bij voorbeeld: “Als je dit niet voor me doet, dan pleeg ik zelfmoord.” “Ik wil dat jullie dit regelen anders loopt het niet goed met me af”.
Welk doel je daarmee ook meent of denkt te bereiken.
Klinkt dit niet een beetje pretentieus ? Door wat denk je precies heen te kijken. Voor hetzelfde geld speel ik met jou ook een spel. Net zoals jij een spel met anderen hier meent te spelen. Ik gebruik hierbij misschien andere tactieken. Als je daarin over tactieken wilt spreken. Ipv daarin te vechten tegen elkaars schaduw. Kun je dergelijk gevecht ook laten zijn. Door bv de initieel gespeelde agressie te laten vallen. Waarom (eerst) haat zaaien, als je ook met liefde kan starten ?quote:
Ik weet dat ik niet als enige dwars door deze gasten heenkijk, maar maak er geen moeite van om openbare aanklager te spelen. Advocaat van de duivel, zo je wil.
Waarom wantrouwen ?
En niet vertrouwen ?
Wat valt er te demonstreren en bekrachtigen ? Niets toch ?quote:
Als iemand hier zo graag wil verkondigen hoe verlicht ie is, prima! Dan mag diegene dat ook bekrachtigen. Maar dát is echter nog niet gedemonstreerd.
Net zoals er (wat mij betreft) niets te ontmaskeren valt.
Mensen die proberen te bewijzen dat God bestaat, zijn (wat mij betreft) even dwaas als mensen die proberen te bewijzen dat God niet bestaat.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 20:22:52 ]
Ik denk niet zo zwart-wit.quote:
[..]
[..]
Agressie, blijft agressie en keur ik niet goed.
Welk doel je daarmee ook meent of denkt te bereiken.
Eieren moet je breken om ze te bereiden. En ik ben dol op zachtgekookte eieren.quote:[..]
Klinkt dit niet een beetje pretentieus ? Door wat denk je precies heen te kijken. Voor hetzelfde geld speel ik met jou ook een spel. Net zoals jij een spel met anderen hier meent te spelen. Ik gebruik hierbij misschien andere tactieken. Als je daarin over tactieken wilt spreken. Ipv daarin te vechten tegen elkaars schaduw. Kun je dergelijk gevecht ook laten zijn. Door bv de initieel gespeelde agressie te laten vallen. Waarom (eerst) haat zaaien, als je ook met liefde kan starten ?
Waarom niet? Vele wegen leiden naar Rome.quote:Waarom wantrouwen ?
En niet vertrouwen ?
Hetgeen gesteld is; zogenaamde spirituele verlichting.quote:[..]
Wat valt er te demonstreren en bekrachtigen ? Niets toch ?
Net zoals er (wat mij betreft) niets te ontmaskeren valt.
Aan iets dat niet bestaat valt niets te bewijzen. Iets dat niet bestaat laat geen sporen achter. Afwezigheid van bewijs is geen bewijs.quote:Mensen die proberen te bewijzen dat God bestaat, zijn (wat mij betreft) even dwaas als mensen die proberen te bewijzen dat God niet bestaat.
Als je toegeeft dat er zoiets bestaat als verlichting, als het einde van het lijden, dan moeten er mensen zijn die dat hebben gerealiseerd, anders is die term totaal betekenisloos. Dan zou de term alleen een soort utopische wensdroom inhouden, een wortel aan een stok die ons wordt voorgehouden om vooruit te zwoegen.
Toch wijst de geschiedenis van de mystiek uit dat er personen zijn geweest die volgens de getuigenis van tijdgenoten langdurig blijk hebben gegeven van een opgeruimd gemoed, van humor, van een liefdevolle, mededogende aard, van een heel bijzonder karakter. In sommige gevallen kunnen we de geschriften van die personen nog lezen en er ademt nog steeds tussen de regels iets van hun wijsheid door, iets van hun liefde en humor. We kunnen die adem nog steeds voelen als we die teksten lezen. Het zijn heel bijzondere woorden.
Iedereen wil dat wel erkennen. Niemand heeft veel problemen met een dode Boeddha of een dode Jezus. We willen daar best van toegeven dat het bijzondere mensen waren, die iets bijzonders hebben gerealiseerd. Een dode is namelijk totaal niet bedreigend. Over de doden niks dan goeds.
Wat pas echt bedreigend is, is een levende Boeddha, een levende mysticus. Want dan begin je meteen te vergelijken. Hij wel! Ik niet! Dat is onverdraaglijk voor het ego. Het ego zal er dan alles aan doen om die levende Buddha af te maken. Om al zijn woorden te ontkrachten. Want alles liever dan toe te geven dat er iemand is die een einde aan het lijden heeft gemaakt. Dat is totaal onverdraaglijk. Hoe hij wel en ik niet?
[ Bericht 0% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 20:52:25 ]
Toch wijst de geschiedenis van de mystiek uit dat er personen zijn geweest die volgens de getuigenis van tijdgenoten langdurig blijk hebben gegeven van een opgeruimd gemoed, van humor, van een liefdevolle, mededogende aard, van een heel bijzonder karakter. In sommige gevallen kunnen we de geschriften van die personen nog lezen en er ademt nog steeds tussen de regels iets van hun wijsheid door, iets van hun liefde en humor. We kunnen die adem nog steeds voelen als we die teksten lezen. Het zijn heel bijzondere woorden.
Iedereen wil dat wel erkennen. Niemand heeft veel problemen met een dode Boeddha of een dode Jezus. We willen daar best van toegeven dat het bijzondere mensen waren, die iets bijzonders hebben gerealiseerd. Een dode is namelijk totaal niet bedreigend. Over de doden niks dan goeds.
Wat pas echt bedreigend is, is een levende Boeddha, een levende mysticus. Want dan begin je meteen te vergelijken. Hij wel! Ik niet! Dat is onverdraaglijk voor het ego. Het ego zal er dan alles aan doen om die levende Buddha af te maken. Om al zijn woorden te ontkrachten. Want alles liever dan toe te geven dat er iemand is die een einde aan het lijden heeft gemaakt. Dat is totaal onverdraaglijk. Hoe hij wel en ik niet?
[ Bericht 0% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 20:52:25 ]
@Gray,
Nee, je denkt totaal niet zwart/wit. Dat zie ik aan je instrumentele agressie. Plaats ik hierbij deze smiley
Of deze smiley. Of gewoon geen smiley. Wat denk je ? ....
Er is geen stelling (alias spirituele verlichting) om te ontkrachten of verkrachten of bekrachtigen. Als jij dergelijke krachttoer (wat ik als een onnozel idioot liefdeloos spel aanzie) wilt blijven voeren, ga gerust je gang. Voer je 'Gray Hate Show'. Geniet ervan als een instrumentele despoot Van al die zacht of hardgekookte eieren, muggen, olifanten, met of zonder saus. Maakt me niet uit. Maar ik kies voor vertrouwen. Geen wantrouwen. Ik kies voor de liefde, niet de instrumentele haat. Ieder zijn pad daarin naar Rome. Wie zegt er overigens dat ik naar Rome wil. Maar bon, dit terzijde.
Ik hou van de woorden van Mystikos. En ieder ander die op een positieve liefdevolle manier hier gedachten over "Verlichting" wilt delen.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 21:23:41 ]
Nee, je denkt totaal niet zwart/wit. Dat zie ik aan je instrumentele agressie. Plaats ik hierbij deze smiley
Of deze smiley. Of gewoon geen smiley. Wat denk je ? ....Er is geen stelling (alias spirituele verlichting) om te ontkrachten of verkrachten of bekrachtigen. Als jij dergelijke krachttoer (wat ik als een onnozel idioot liefdeloos spel aanzie) wilt blijven voeren, ga gerust je gang. Voer je 'Gray Hate Show'. Geniet ervan als een instrumentele despoot
Van al die zacht of hardgekookte eieren, muggen, olifanten, met of zonder saus. Maakt me niet uit. Maar ik kies voor vertrouwen. Geen wantrouwen. Ik kies voor de liefde, niet de instrumentele haat. Ieder zijn pad daarin naar Rome. Wie zegt er overigens dat ik naar Rome wil. Maar bon, dit terzijde.Ik hou van de woorden van Mystikos. En ieder ander die op een positieve liefdevolle manier hier gedachten over "Verlichting" wilt delen.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 26-05-2015 21:23:41 ]
Klopt. Mensen kunnen dan zo reageren. Niet iedereen. Maar dergelijke slechtheid van het 'ego' kan dan boven komen drijven. Zie de geschiedenis. Een figuur als Jezus (voor zover die heeft bestaan en wat we ervan weten) was misschien ook verlicht. Ze hebben deze figuur gekruisigd.quote:Op dinsdag 26 mei 2015 20:39 schreef Mystikos het volgende:
Wat pas echt bedreigend is, is een levende Boeddha, een levende mysticus. Want dan begin je meteen te vergelijken. Hij wel! Ik niet! Dat is onverdraaglijk voor het ego. Het ego zal er dan alles aan doen om die levende Buddha af te maken. Om al zijn woorden te ontkrachten. Want alles liever dan toe te geven dat er iemand is die een einde aan het lijden heeft gemaakt. Dat is totaal onverdraaglijk. Hoe hij wel en ik niet?
Of Socrates in zijn open zoektocht naar de waarheid. Ze hebben hem tot de gifbeker veroordeeld. Of Osho, die (volgens geruchten) in opdracht van de Amerikaanse overheid vergiftigd zou zijn. Ik las tijdje terug ook geruchten over de moord op John Lennon. Waar veel meer achter zou kunnen zitten.
In welke mate dergelijke complot theorieën waar kunnen zijn, weet ik niet. Ik wens die ook verder niet te onderzoeken of echt stil bij te staan. Die waarheid kan ik zelf niet achterhalen. Ik was er niet bij. Wel kan ik de pracht (die ze achtergelaten hebben in songteksten, boeken, geschriften, etc) wel tot me nemen. Daarvan genieten. Mezelf ermee bevruchten. Vervullen.
Spread the word of Love
Or Hate (if your name is Gray)
Wat zijn dan de criteria van verlicht wezen?
In welke setting kan het wezen. Verlicht willen zijn in omstandigheden die amper voor rust en dergelijken kunnen zorgen lijkt mij onmogelijk.. Onder een boom kun je vast helemaal verlicht zitten te zijn. Maar zodra je elke dag weer een Tollenaar aan de boom hebt staan, wordt het toch lastiger. Hoe zien jullie dat?
In welke setting kan het wezen. Verlicht willen zijn in omstandigheden die amper voor rust en dergelijken kunnen zorgen lijkt mij onmogelijk.. Onder een boom kun je vast helemaal verlicht zitten te zijn. Maar zodra je elke dag weer een Tollenaar aan de boom hebt staan, wordt het toch lastiger. Hoe zien jullie dat?
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Het is nog makkelijker te zeggen dat je verlichting bereikt hebt, dan het tussen de regels door te laten blinken, zoals zij die schreven over de boeddha of de christus (twee karakters waarvan het daadwerkelijke bestaan overigens zeer betwijfeld wordt door historici).quote:
Als je toegeeft dat er zoiets bestaat als verlichting, als het einde van het lijden, dan moeten er mensen zijn die dat hebben gerealiseerd, anders is die term totaal betekenisloos. Dan zou de term alleen een soort utopische wensdroom inhouden, een wortel aan een stok die ons wordt voorgehouden om vooruit te zwoegen.
Toch wijst de geschiedenis van de mystiek uit dat er personen zijn geweest die volgens de getuigenis van tijdgenoten langdurig blijk hebben gegeven van een opgeruimd gemoed, van humor, van een liefdevolle, mededogende aard, van een heel bijzonder karakter. In sommige gevallen kunnen we de geschriften van die personen nog lezen en er ademt nog steeds tussen de regels iets van hun wijsheid door, iets van hun liefde en humor. We kunnen die adem nog steeds voelen als we die teksten lezen. Het zijn heel bijzondere woorden.
Iedereen wil dat wel erkennen. Niemand heeft veel problemen met een dode Boeddha of een dode Jezus. We willen daar best van toegeven dat het bijzondere mensen waren, die iets bijzonders hebben gerealiseerd. Een dode is namelijk totaal niet bedreigend. Over de doden niks dan goeds.
Wat pas echt bedreigend is, is een levende Boeddha, een levende mysticus. Want dan begin je meteen te vergelijken. Hij wel! Ik niet! Dat is onverdraaglijk voor het ego. Het ego zal er dan alles aan doen om die levende Buddha af te maken. Om al zijn woorden te ontkrachten. Want alles liever dan toe te geven dat er iemand is die een einde aan het lijden heeft gemaakt. Dat is totaal onverdraaglijk. Hoe hij wel en ik niet?
Er is hoop voor je; ook de charlatan kan verlicht geraken als ie maar genoeg in zijn eigen praatjes gelooft. Aldus een boeddhistische legende.
quote:
quote:
En ieder ander die op een positieve liefdevolle manier (wat ook hard mag zijn, maar dan niet instrumenteel blind liefdeloos)
Praat dan ten minste zelf nog alsof je in je eigen woorden gelooft. Of je naam. Praat niet van liefde terwijl je ondertussen aan het haten bent op iemand die zich niet voegt aan de extatische orgie van zoetsappigheid.quote:
Spread the word of Love
Or Hate (if your name is Gray)
Die instrumentele agressie doet precies waar het voor bedoeld was: agressie opwekken bij twee zelfbenoemde heilige boontjes.
Too easy.
Zij die het zeggen, weten niks. Zij die het weten, zeggen niks. Aldus een gezegde.quote:
Wat zijn dan de criteria van verlicht wezen?
In welke setting kan het wezen. Verlicht willen zijn in omstandigheden die amper voor rust en dergelijken kunnen zorgen lijkt mij onmogelijk.. Onder een boom kun je vast helemaal verlicht zitten te zijn. Maar zodra je elke dag weer een Tollenaar aan de boom hebt staan, wordt het toch lastiger. Hoe zien jullie dat?
Lastig, want begeerte is er in vele vormen. En alhoewel sommige begeerten als negatief ervaren worden kunnen anderen weer als prettig ervaren worden. Waar ligt dan de grens van verlichting. Dan is het een persoonlijke kwestie geworden.quote:Zij die het zeggen, weten niks. Zij die het weten, zeggen niks. Aldus een gezegde.
Relativeren, begrijpen en accepteren is een vorm van verlichting, als in rustgevend in het hoe en waarom ergens van. En dat kan denk ik verschillen per persoon, of zou het een universeel pad zijn met vaste principes die begrepen moeten worden om te kunnen spreken van 'verlichting' ?
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Je ziet bij de meeste mystici voorafgaande aan hun verlichting een zekere mate van terugtrekking: Boeddha onder de Bodhi-boom, Jezus in de woestijn, Ramana in zijn Aranchula grot. Ze hebben zich allemaal een tijd uit het gewemel en getier terug getrokken om zich te wijden aan inkeer, zelf-onderzoek en spirituele verdieping. Vaak gingen ze daarna wel de wereld weer in. De Buddha heeft heel wat kilometertjes afgelegd. Hij zal ook wel niet overal even vriendelijk zijn ontvangen, met die schare aan volgelingen die hij meebracht. Stress heeft hij zeker wel gekend in zijn latere leven. Maar wellicht maakte zijn verlichting hem daar beter bestand tegen.quote:
Wat zijn dan de criteria van verlicht wezen?
In welke setting kan het wezen. Verlicht willen zijn in omstandigheden die amper voor rust en dergelijken kunnen zorgen lijkt mij onmogelijk.. Onder een boom kun je vast helemaal verlicht zitten te zijn. Maar zodra je elke dag weer een Tollenaar aan de boom hebt staan, wordt het toch lastiger. Hoe zien jullie dat?
Teveel stress kan ook je verlichting weer te niet doen, is mijn ervaring (omdat verlichting primair neurologisch is). Zou je dus te lange tijd worden blootgesteld aan te grote hoeveelheden stress, dan neemt het effect van meditatie langzamerhand af en krijg je weer zenuwklachten ipv. een verlicht gevoel.
De meeste spiritueel levende mensen zijn zich daarVan bewust en kiezen daarom om onder zo rustig mogelijk condities te leven: celibatair (weinig gezeur aan je kop) en op afgelegen plekken in kloosters.
Het is maar moeilijk vol te houden om een Boeddha op Wall Street te zijn.
Helemaal mee eens!quote:
[..]
Je ziet bij de meeste mystici voorafgaande aan hun verlichting een zekere mate van terugtrekking: Boeddha onder de Bodhi-boom, Jezus in de woestijn, Ramana in zijn Aranchula grot. Ze hebben zich allemaal een tijd uit het gewemel en getier terug getrokken om zich te wijden aan inkeer, zelf-onderzoek en spirituele verdieping. Vaak gingen ze daarna wel de wereld weer in. De Buddha heeft heel wat kilometertjes afgelegd. Hij zal ook wel niet overal even vriendelijk zijn ontvangen, met die schare aan volgelingen die hij meebracht. Stress heeft hij zeker wel gekend in zijn latere leven. Maar wellicht maakte zijn verlichting hem daar beter bestand tegen.
Teveel stress kan ook je verlichting weer te niet doen, is mijn ervaring (omdat verlichting primair neurologisch is). Zou je dus te lange tijd worden blootgesteld aan te grote hoeveelheden stress, dan neemt het effect van meditatie langzamerhand af en krijg je weer zenuwklachten ipv. een verlicht gevoel.
De meeste spiritueel levende mensen zijn zich daarVan bewust en kiezen daarom om onder zo rustig mogelijk condities te leven: celibatair (weinig gezeur aan je kop) en op afgelegen plekken in kloosters.
Het is maar moeilijk vol te houden om een Boeddha op Wall Street te zijn.
Dus omstandigheden zijn van wezenlijk belang, maar dat geldt voor bijna alle levensterreinen.
Voor al uw dwaze oneliners en geavanceerde sofisterij
Begeerte? Als in verlangen?quote:
[..]
Lastig, want begeerte is er in vele vormen. En alhoewel sommige begeerten als negatief ervaren worden kunnen anderen weer als prettig ervaren worden. Waar ligt dan de grens van verlichting. Dan is het een persoonlijke kwestie geworden.
Het is sowieso een persoonlijke kwestie, letterlijk zelfs. Je bent zelf dat antwoord waar geen eenduidig antwoord op te vinden is. Dat antwoord komt wanneer de vraag oplost. Niemand kan dat voor je doen.
Er is geen truc, geen shortcut, geen instructie, geen meester. Al verschillen de meningen over dat laatste.
Hm, wederom een andere opvatting van iets waar geen concrete definitie van bestaat.quote:Relativeren, begrijpen en accepteren is een vorm van verlichting, als in rustgevend in het hoe en waarom ergens van.
Universeel geldend als voor iedereen hetzelfde: nee.\quote:En dat kan denk ik verschillen per persoon, of zou het een universeel pad zijn met vaste principes die begrepen moeten worden om te kunnen spreken van 'verlichting' ?
Wie zegt er dat ik je haat ? Ik ben je enkel maar aan het uitlachen. Over hoe idioot ik je uitspraken wel vind.quote:
Praat dan ten minste zelf nog alsof je in je eigen woorden gelooft. Of je naam. Praat niet van liefde terwijl je ondertussen aan het haten bent op iemand die zich niet voegt aan de extatische orgie van zoetsappigheid.
Uh-huh.quote:
[..]
Wie zegt er dat ik je haat ? Ik ben je enkel maar aan het uitlachen. Over hoe idioot ik je uitspraken wel vind.
Mooie bijdrage terug Mystikos.quote:
Je ziet bij de meeste mystici voorafgaande aan hun verlichting een zekere mate van terugtrekking: Boeddha onder de Bodhi-boom, Jezus in de woestijn, Ramana in zijn Aranchula grot. Ze hebben zich allemaal een tijd uit het gewemel en getier terug getrokken om zich te wijden aan inkeer, zelf-onderzoek en spirituele verdieping. Vaak gingen ze daarna wel de wereld weer in. De Buddha heeft heel wat kilometertjes afgelegd. Hij zal ook wel niet overal even vriendelijk zijn ontvangen, met die schare aan volgelingen die hij meebracht. Stress heeft hij zeker wel gekend in zijn latere leven. Maar wellicht maakte zijn verlichting hem daar beter bestand tegen.
Teveel stress kan ook je verlichting weer te niet doen, is mijn ervaring (omdat verlichting primair neurologisch is). Zou je dus te lange tijd worden blootgesteld aan te grote hoeveelheden stress, dan neemt het effect van meditatie langzamerhand af en krijg je weer zenuwklachten ipv. een verlicht gevoel.
De meeste spiritueel levende mensen zijn zich daarVan bewust en kiezen daarom om onder zo rustig mogelijk condities te leven: celibatair (weinig gezeur aan je kop) en op afgelegen plekken in kloosters.
Het is maar moeilijk vol te houden om een Boeddha op Wall Street te zijn.
Die staat van verlichting (gelukzaligheid) vrijwaren, lijkt me gemakkelijker te lukken in een aangepaste omgeving, dan in een moeilijk (bv haatdragend) klimaat.
Beetje zoals bij mindfulness. Probeer maar eens "mindful" te blijven in grote situaties van stress. In dergelijke besmettende drukte. Waar iedereen in paniek slaat. Zoals bv op de beurs in Wall Street. Leuke beeldspraak (en slotzin in je laatste comment)
Maarre, als je eenmaal een bent met de lucht, dan maal je toch niet om donderstralen of zonneschijn?
Voor mezelf (dit is niet de 'correcte', wel mijn eigen vrije definitie) zou ik "verlichting" omschrijven als een liefdevol orgastisch zijn. Een gelukzalige staat van zijn. Alleen en/of samen. Als een druppel die verdampt (verdwijnt) in de oceaan.quote:
Wat zijn dan de criteria van verlicht wezen?
Je kan je verlicht (gelukkig, betrokken, tevreden, ontspannen, etc) voelen op jezelf.
Alsook verlicht (zelfde criteria) voelen samen met anderen.
Waar geen weerstand, geen haat is, kan liefde zijn. Ik hou van lachen, van warmte, gevoeligheid, openheid, eerlijkheid (geen spel). Al hou ik zeker ook van spelen, zolang dergelijk spelen maar liefdevol gebeurt. Met respect voor de ander zijn eigenheid. Zijn fijn gevoel. Zijn zijn.
Verlichting is een vreemd woord. Ik schakel het gevoel ergens gelijk met. Ik stroom over. Ik geef me over. Ik ben. Ontspannen. Voldaan. Rustig. Zen. Er zijn zoveel woorden die ik ergens in die pan kan gooien. Om een eigen bereiding mee te maken. Alleen en of samen.
Mystikos heeft hierop reeds geantwoord. Ik sluit me daarbij aan. Wat kan ik er zelf nog aan toevoegen ? Geen idee... Even denken... Winkelier gevraagd aan kassa 4quote:
In welke setting kan het wezen. Verlicht willen zijn in omstandigheden die amper voor rust en dergelijken kunnen zorgen lijkt mij onmogelijk. Onder een boom kun je vast helemaal verlicht zitten te zijn. Maar zodra je elke dag weer een Tollenaar aan de boom hebt staan, wordt het toch lastiger. Hoe zien jullie dat?
Wat doe je met negatieve energie ? Als je zelf positief ingesteld bent. Zo wilt staan.
Wat doe je als iedereen naar links loopt, terwijl jij naar rechts wilt gaan ?
Wat is vrijheid ? In welke mate zijn we vrij ? Vrij om wat te doen ?
Instrumentele agressie bij elkaar uit te werken ?
Of iets anders ?Voel jij je vrij, I-care ? (leuke nick overigens, maar dit terzijde).
In welke zin wel ? In welke zin niet ?
Psychologisch bestaat er voor mij ook iets als emotionele besmetting. Die zowel positief als negatief kan lopen. Lach. Voel die lach, wordt die lach. Kwets. Voel die wonde. Wordt die wonde.
De ontdekking van de spiegelneuronen (het DNA binnen de psychologie) verduidelijkt dit empathisch wonder. Empathie is wat ons mensen, tot mensen maakt (sommige dieren beschikken ook over dit vermogen). Empathie (liefdevol) verbindt. Maar omgekeerde empathie (haat) werkt scheidend.
Ik heb geen zin om alleen te zijn. Alleen onder die figuurlijke boom te gaan zitten. Al doe ik het bij momenten wel. En hou daar enorm van. Echter kies ik er ook voor (waar en zoveel als mogelijk) om bij de mensen (mijn omgeving) te zijn. Mezelf met die omgeving liefdevol te verbinden.
Vorig weekend had ik terug een heel fijne ervaring. Je voelt en ziet de mensen daarin zo openbloeien en ontspannen, lachend, vrolijk met elkaar. Dat is heel mooi om zien. Het omgekeerde bestaat ook. Iemand die haat komt strooien. Die in onvrede leeft met zichzelf. En van daaruit in onvrede leeft met de ander.
"I-care" is een mooie nick (en zin)
"We care" is nog mooier ?
Is het niet ?
Slaap zacht,
JTL
Ga ik niet mee akkoord. Maar laat dit jouw visie zijn.quote:Op dinsdag 26 mei 2015 23:05 schreef Gray het volgende:
Maarre, als je eenmaal een bent met de lucht, dan maal je toch niet om donderstralen of zonneschijn?
Ik deel die niet.
Als ik kies voor lucht, kies ik voor lucht. Als ik kies voor een mug, kies ik voor een mug. Maar niet voor een Olifant. Waarom kies ik anders nog voor (de familie van de) muggen ? Als het ook een olifant mag zijn. Waarom kies ik dan nog ? Dan kies ik beter niet. Laat alles maar op me afkomen. Wat zeker ook een optie kan zijn. Al hoeft dit laatste niet. Er is zoveel mogelijk...
Los van de wens (de keuze). Is er ook nog zoiets als keuze vastheid. Zo kan ik bloemen verlangen over bloemen willen zingen. Maar enkel stront te zien krijgen. Als het enkel stront is wat ik krijg, dan doe ik het daar wel mee, met die stront. Ik ben daarin niet moeilijk. Met stront is ook niets mis. Wel heb ik liever bloemen. Voel ik me beter te midden van een veld vol bloemen. Te midden van liefde. Dan te midden van een veld vol stront. Te midden van haat.
Ik verkies een bloem boven stront.
Ik verlies liefde boven haat.
Ik verkies het vertrouwen boven het wantrouwen
Ik verkies openheid boven geslotenheid
Ik verlies eerlijkheid boven een spel
Ik verkies de waarheid boven een leugen
Ik verkies ontspannenheid boven stress
En zo kun je eindeloos doorgaan...
Wat verkies jij ?
Laat me raden.
Instrumentele agressie
Je bent in de war met onverschilligheid.quote:
[..]
Ga ik niet mee akkoord. Maar laat dit jouw visie zijn.
Ik deel die niet.
Als ik kies voor lucht, kies ik voor lucht. Als ik kies voor een mug, kies ik voor een mug. Maar niet voor een Olifant. Waarom kies ik anders nog voor (de familie van de) muggen ? Als het ook een olifant mag zijn. Waarom kies ik dan nog ? Dan kies ik beter niet. Laat alles maar op me afkomen. Wat zeker ook een optie kan zijn. Al hoeft dit laatste niet. Er is zoveel mogelijk...
Los van de wens (de keuze). Is er ook nog zoiets als keuze vastheid. Zo kan ik bloemen verlangen over bloemen willen zingen. Maar enkel stront te zien krijgen. Als het enkel stront is wat ik krijg, dan doe ik het daar wel mee, met die stront. Ik ben daarin niet moeilijk. Met stront is ook niets mis. Wel heb ik liever bloemen. Voel ik me beter te midden van een veld vol bloemen. Te midden van liefde. Dan te midden van een veld vol stront. Te midden van haat.
Ik verkies een bloem boven stront.
Ik verlies liefde boven haat.
Ik verkies het vertrouwen boven het wantrouwen
Ik verkies openheid boven geslotenheid
Ik verlies eerlijkheid boven een spel
Ik verkies de waarheid boven een leugen
Ik verkies ontspannenheid boven stress
En zo kun je eindeloos doorgaan...
Wat verkies jij ?
Laat me raden.
Instrumentele agressie
De boeddha scheen zich te bevinden in alle bestaanswerelden. Simpel gezegd, hij huilde, hij lachte, hij voelde woede. En toch was ie verlicht.
Ra, ra, hoe kan dat?
Ik ken hem van naam. Maar heb nog nooit een boek van hem gelezen. Op de één of andere manier spraken zijn woorden me niet aan. Net zoals ik dat heb met bepaalde filosofen, psychologen, etc.quote:Op dinsdag 26 mei 2015 23:19 schreef Gray het volgende:
Wat denken mensen hier van U.G. Krishnamurti?
Op wiki staan volgende quotes:
Blijkbaar een scepticus inzake verlichting. Ik ben niet voor, noch tegen verlichting. Daarin eerder een agnost (onwetend). Maar wel geboeid.quote:Krishnamurti, was an Indian thinker who questioned enlightenment.
Onwetend. Ieder zijn interpretaties. Projecties. Illusies ? Ik kan me aansluiten bij wat hij zegt. Echter voedt het verder niet, vind ik. Waar is de vreugde ? De joy ? De appel is niet echt sappig. De appel is gewoon een appel. Beetje apathisch ? Depressief ? Niet ? Geen idee... Ik kan er niet veel bij zeggen.quote:I have no teaching. There is nothing to preserve. Teaching implies something that can be used to bring about change. Sorry, there is no teaching here, just disjointed, disconnected sentences. What is there is only your interpretation, nothing else. For this reason there is not now nor will there ever be any kind of copyright for whatever I am saying. I have no claims.
What the fuck is dat voor een uitspraak hier ? Kun jij dit verder toelichten. Dit klinkt terug niet goed (vind ik). Ontkenning. Van wat ? Nee, dit klikt niet echt voor me.quote:I am forced by the nature of your listening to always negate the first statement with another statement. Then the second statement is negated by a third and so on. My aim is not some comfy dialectical thesis but the total negation of everything that can be expressed.
Maar ik ben geen Krishnamurti kenner. Totaal niet...
Wel meen ik me te herinneren (en ik lees het daarnet ook ergens) dat hij ergens van jongs af aan in een soort van religieuze rol werd geduwd (door anderen). Die in hem een soort uitverkorene zagen of wensen te zien. Iets wat hij zelf totaal niet wou zijn. Dat kan het eerste citaat ergens verklaren. Maar verklaart voor mij nog niet het tweede...
Jouw oordeel. Ik voel me niet verward. Ik voel me fijnquote:
Daar hebben we het al over gehad ? Niet ? Je kan woede voelen, maar daarom geen verdriet zijn. Je kan verdriet voelen, maar daarom geen verdriet zijn. Althans zo aanzie ik het...quote:
De boeddha scheen zich te bevinden in alle bestaanswerelden. Simpel gezegd, hij huilde, hij lachte, hij voelde woede. En toch was ie verlicht.
Ra, ra, hoe kan dat?
Verdriet zijn, is verdriet uiten. Verdrietig worden. Verdriet voelen, is verdriet ervaren. Er getuige van zijn. Maar je wordt of bent het verder niet. Of je verdriet dan wel uit (het laat stromen), of enkel er getuige van bent (het voorbij ziet gaan), maakt me niet uit. Soms is het beter van te stromen (het te laten gaan), soms beter van het niet te uiten (het even in je te houden).
Verlicht zijn, is (vanuit deze optiek voor me) bewust zijn. Zoveel mogelijk bewust zijn van die leegte. Van alles dat komt en gaat. Maar nu ga ik slapen. Het is al veel te laat....
En al dit gebabbel hier (hoe leuk, wijs of idioot ook, eerlijk of speels), is ergens maar onzin. Onzin dat niet kleeft. Omdat het enkel maar wolken (woorden) aan de hemel zijn. Niet de hemel zelf. Die hemel blijft onzichtbaar. De wolken die voorbij trekken zien we wel. En daar steken we al onze energie in. In die vluchtige wolken
Begrijpelijk.quote:
[..]
Ik ken hem van naam. Maar heb nog nooit een boek van hem gelezen. Op de één of andere manier spraken zijn woorden me niet aan. Net zoals ik dat heb met bepaalde filosofen, psychologen, etc.
Hij werd zelf beschouwd als verlicht. Zelf ontkende hij het, in zekere zin.quote:Op wiki staan volgende quotes:
[..]
Blijkbaar een scepticus inzake verlichting. Ik ben niet voor, noch tegen verlichting. Daarin eerder een agnost (onwetend). Maar wel geboeid.
De waarheid is hard, zoals de appel op het hoofd van Newton.quote:[..]
Onwetend. Ieder zijn interpretaties. Projecties. Illusies ? Ik kan me aansluiten bij wat hij zegt. Echter voedt het verder niet, vind ik. Waar is de vreugde ? De joy ? De appel is niet echt sappig. De appel is gewoon een appel. Beetje apathisch ? Depressief ? Niet ? Geen idee... Ik kan er niet veel bij zeggen.
Ontkenning van jouw idee van verlichting. Want wat voor vraag je ook stelt, het komt voort uit een concept van verlichting dat je op dat moment hebt. Maar verlichting is non-conceptueel, zoals te vinden in vele, vele bronnen.quote:[..]
What the fuck is dat voor een uitspraak hier ? Kun jij dit verder toelichten. Dit klinkt terug niet goed (vind ik). Ontkenning. Van wat ? Nee, dit klikt niet echt voor me.
Wellicht leerzaam voor je.quote:Maar ik ben geen Krishnamurti kenner. Totaal niet...
Dat is Jiddu Krishnamurti.quote:Wel meen ik me te herinneren (en ik lees het daarnet ook ergens) dat hij ergens van jongs af aan in een soort van religieuze rol werd geduwd (door anderen). Die in hem een soort uitverkorene zagen of wensen te zien. Iets wat hij zelf totaal niet wou zijn. Dat kan het eerste citaat ergens verklaren. Maar verklaart voor mij nog niet het tweede...
De twee hebben elkaar overigens gekend.Meer een observatie, maar wat je wil.quote:
[..]
Jouw oordeel. Ik voel me niet verward. Ik voel me fijn
Je kan je druk voelen, maar het niet zijn. Dus waarom die behoefte aan een rustige omgeving?quote:[..]
Daar hebben we het al over gehad ? Niet ? Je kan woede voelen, maar daarom geen verdriet zijn. Je kan verdriet voelen, maar daarom geen verdriet zijn. Althans zo aanzie ik het...
Verdriet zijn, is verdriet uiten. Verdrietig worden. Verdriet voelen, is verdriet ervaren. Er getuige van zijn. Maar je wordt of bent het verder niet. Of je verdriet dan wel uit (het laat stromen), of enkel er getuige van bent (het voorbij ziet gaan), maakt me niet uit. Soms is het beter van te stromen (het te laten gaan), soms beter van het niet te uiten (het even in je te houden).
Verlicht zijn, is (vanuit deze optiek voor me) bewust zijn. Zoveel mogelijk bewust zijn van die leegte. Van alles dat komt en gaat. Maar nu ga ik slapen. Het is al veel te laat....
Aldus de denkwijze van UG.quote:En al dit gebabbel hier (hoe leuk, wijs of idioot ook, eerlijk of speels), is ergens maar onzin. Onzin dat niet kleeft. Omdat het enkel maar wolken (woorden) aan de hemel zijn. Niet de hemel zelf. Die hemel blijft onzichtbaar. De wolken die voorbij trekken zien we wel. En daar steken we al onze energie in. In die vluchtige wolken
Zij het stukken wolliger.
Ik denk dat het per persoon verschillend is, ik zelf ben niet zo van Westerse personen die zeggen of menen dat ze verlicht zijn of Goeroe's die gedragen worden door een stelletje celebs of populisten.quote:
[..]
Lastig, want begeerte is er in vele vormen. En alhoewel sommige begeerten als negatief ervaren worden kunnen anderen weer als prettig ervaren worden. Waar ligt dan de grens van verlichting. Dan is het een persoonlijke kwestie geworden.
Relativeren, begrijpen en accepteren is een vorm van verlichting, als in rustgevend in het hoe en waarom ergens van. En dat kan denk ik verschillen per persoon, of zou het een universeel pad zijn met vaste principes die begrepen moeten worden om te kunnen spreken van 'verlichting' ?
Voor mij persoonlijk is "verlicht" zijn of de weg (stroom) inzien het kunnen zien van verbanden in je omgeving aanpassen aan je omgeving en dit vanuit een rustpunt in jezelf. Overigens voor onze kunstmatige wereld (de geschapen mensen wereld) behoor je wel anders te denken en te zijn dan als je staat tot de natuurlijke wereld.
Ik meen ook dat men bij het Taoïsme men als een kluizenaar in de natuur ging leven om de natuurlijke weg (stroom) te zoeken van het leven. Het is even wat anders als je echt op je zelf bent aangewezen en je de verbanden van de natuurlijke wereld moet ontdekken om de weg in te zien, dan dat je bij wijze van gepamperd wordt in onze kunstmatige wereld, en pretendeert dat je verlicht bent of dat jij de weg inziet en dat jou men moet volgen.
Ik weet niet of verlicht zijn ook een goed begrip is, misschien is het beter om te zeggen dat je vanuit je rustpunt de weg weet te vinden in de omgeving waar je bevindt en de verbanden inziet en deze ook begrijpt.
Misschien nu heel erg simpel, voor mij zou verlicht zijn de weg(de stroom) weten te vinden in je zelf maar ook in de omgeving waarin je bevindt.
Hoe je dit bereikt is niet door alles aan te nemen van een ander maar wel het advies meemenen (er over na te denken), de tijd nemen om je omgeving te leren (bestuderen) kennen en de omgeving jou te leren kennen te bestuderen.En nooit je emotie's weg drukken of deze te negeren, maar er proberen voor jouzelf en de omgeving waar in je bevindt er op een goede manier mee om te gaan.
Dus heel veel leren en openstaan en te doorzien wat het leven en de omgeving je te bieden heeft en daarbij de rust of het moment van te vrede zijn in jezelf kunnen vinden.
En dit is een opgave voor elke dag dus elke dag zal je de weg/de stroom"verlichting" opnieuw moeten hervinden in jezelf maar ook in de omgeving want het leven en de natuur stromen door en veranderen ook bijtijds van hun richting.
[ Bericht 0% gewijzigd door Konijntjuh op 27-05-2015 07:50:23 ]
Hoe stout is Konijntjuh!
Akkoord. Maar dan ben je uitgepraat.quote:
Ontkenning van jouw idee van verlichting. Want wat voor vraag je ook stelt, het komt voort uit een concept van verlichting dat je op dat moment hebt. Maar verlichting is non-conceptueel, zoals te vinden in vele, vele bronnen.
Niet akkoord. Zonder concepten kun je niet denken. Je verweet me eerder woorden verkeerd te gebruiken. Van een mug een olifant te maken. Dat een olifant (als concept) geen mug (als concept) is, etc.
Zonder notie van concept, kunnen we niets met elkaar vergelijken. Dan kan Osho even goed verlicht zijn. En Krishnamurti niet. Of beide wel. Beide niet. Zonder concepten kun je niet oordelen. Wat maakt Mystikos (doorheen jouw instrumentele ogen bezien) dan nog langer zo slecht ? Niets. Je hebt geen concept meer hiervan. Geen notie van Goed noch Kwaad. Terwijl ook een verlichtte dit nog ergens dient te beseffen. Niet ?
Als alles goed is, kan er geen kwaad meer zijn.
Als alles kwaad is, kan er geen goed meer zijn.
Je bent niet wat je voelt, wat je denkt, etc. Je bent onthecht. Je bent verlicht ?quote:
Je kan je druk voelen, maar het niet zijn. Dus waarom die behoefte aan een rustige omgeving?
Waarom behoefte aan een rustige omgeving ? Laten we dit eens psychologisch kaderen. Omdat de amygdala (in ons hoofd) bij 'bepaalde' mensen niet goed tegen dergelijke drukte kan ? Omdat teveel stress (drukte) allerlei schadelijke hormonen in ons vrij kan maken ? Omdat sommige van die processen spontaan verlopen, zonder bewuste tussenkomst van onze geest ? Omdat de scheiding tussen ik en omgeving (soms) niet bestaat ? Leef je in de drukte, wordt je die drukte. Leef je in de rust, wordt je die rust. Enzoverder...
Daarnaast bestaat er niet zoiets als één type soort mens. Sommige mensen verkiezen de rust, zijn meer voor rust gemaakt. Anderen verkiezen de onrust, zijn meer voor onrust gemaakt.
Je werpt hier terug vragen op, die in jouw visie van verlichting niet beantwoord hoeven te worden.
Wat is verlichting (voor mij) ? Leegte. Het pure (aanwezig) zijn. Er is geen doener. Wat niet wil zeggen dat ik (of iemand anders) niet iets kunnen doen.
Wat belet ons over verlichting te zingen. Ook al is het een lied dat ergens niet gezongen kan worden ?
Mooi verwoordquote:
Ik weet niet of verlicht zijn ook een goed begrip is, misschien is het beter om te zeggen dat je vanuit je rustpunt de weg weet te vinden in de omgeving waar je bevindt en de verbanden inziet en deze ook begrijpt.
Ook mooi verwoord.quote:
Misschien nu heel erg simpel, voor mij zou verlicht zijn de weg(de stroom) weten te vinden in je zelf maar ook in de omgeving waarin je bevindt.
Hierin voel je de notie van 'verbinding'.
Leren omgaan met jezelfquote:
Hoe je dit bereikt is niet door alles aan te nemen van een ander maar wel het advies meemenen (er over na te denken), de tijd nemen om je omgeving te leren (bestuderen) kennen en de omgeving jou te leren kennen te bestuderen.En nooit je emotie's weg drukken of deze te negeren, maar er proberen voor jouzelf en de omgeving waar in je bevindt er op een goede manier mee om te gaan.
Leren omgaan met elkaar
Mooi (zeker als ideaal). Mogelijk (niet altijd vrees ik). Sartre was daarin een pessimist ('De Hel Dat Zijn De Anderen"). De hel dat kunnen de anderen zijn, vind ik. Al hoeft het niet. Het kan ook anders.
Heel fascinerend in deze, is de atmosfeer die mensen samen kunnen maken en/of kraken. Ook op een forum, merk je dit. Voor zover er iets op te merken valt natuurlijk
Als we verlichting als concept hier definiëren als het matchen op je omgeving en de ander. Ja, dan is dit een voortdurend proces van bijsturen. Begrip daarin hopelijk (samen) te kunnen vinden. Zodat er meer vertrouwen en liefde ontstaat. Alvast een leuker gevoel dan (instrumentele) haat of wantrouwen te zaaien / (willen) oogsten.quote:
En dit is een opgave voor elke dag dus elke dag zal je de weg/de stroom/verlichting opnieuw moeten hervinden in jezelf maar ook in de omgeving want het leven en de natuur stromen door en veranderen ook bijtijds van hun richting.
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 27-05-2015 08:21:45 ]
Daarom gaat praten of denken over verlichting nooit iemand tot verlichting brengen. Daarom beoordelen we mensen op hetgeen we wel kunnen bepalen, of iemand goede daden verricht of niet.quote:
[..]
Akkoord. Maar dan ben je uitgepraat.
Niet akkoord. Zonder concepten kun je niet denken. Je verweet me eerder woorden verkeerd te gebruiken. Van een mug een olifant te maken. Dat een olifant (als concept) geen mug (als concept) is, etc.
Zonder notie van concept, kunnen we niets met elkaar vergelijken. Dan kan Osho even goed verlicht zijn. En Krishnamurti niet. Of beide wel. Beide niet. Zonder concepten kun je niet oordelen. Wat maakt Mystikos (doorheen jouw instrumentele ogen bezien) dan nog langer zo slecht ? Niets. Je hebt geen concept meer hiervan. Geen notie van Goed noch Kwaad. Terwijl ook een verlichtte dit nog ergens dient te beseffen. Niet ?
Als alles goed is, kan er geen kwaad meer zijn.
Als alles kwaad is, kan er geen goed meer zijn.
Onthechting wordt vaak genoemd met verlichting. Alles komt en gaat, niets blijft plakken. Ook drukte niet.quote:[..]
Je bent niet wat je voelt, wat je denkt, etc. Je bent onthecht. Je bent verlicht ?
Waarom behoefte aan een rustige omgeving ? Laten we dit eens psychologisch kaderen. Omdat de amygdala (in ons hoofd) bij 'bepaalde' mensen niet goed tegen dergelijke drukte kan ? Omdat teveel stress (drukte) allerlei schadelijke hormonen in ons vrij kan maken ? Omdat sommige van die processen spontaan verlopen, zonder bewuste tussenkomst van onze geest ? Omdat de scheiding tussen ik en omgeving (soms) niet bestaat ? Leef je in de drukte, wordt je die drukte. Leef je in de rust, wordt je die rust. Enzoverder...
Daarnaast bestaat er niet zoiets als één type soort mens. Sommige mensen verkiezen de rust, zijn meer voor rust gemaakt. Anderen verkiezen de onrust, zijn meer voor onrust gemaakt.
Je kan beter gewoon stoppen met wat het dan ook is dat jij ervaart verlichting te noemen, want het is een leugen. Van wat ik heb gehoord lijkt het meer op een ketaminetrip.quote:Je werpt hier terug vragen op, die in jouw visie van verlichting niet beantwoord hoeven te worden.
Wat is verlichting (voor mij) ? Leegte. Het pure (aanwezig) zijn. Er is geen doener. Wat niet wil zeggen dat ik (of iemand anders) niet iets kunnen doen.
Wat belet ons over verlichting te zingen. Ook al is het een lied dat ergens niet gezongen kan worden ?
Dit is een topic om ervaringen te delen.
Ik zing MIJN lied over verlichting.
Jij het JOUWE.
Laat dat duidelijk zijn.
Of ga ergens anders lullen.
Ik zing MIJN lied over verlichting.
Jij het JOUWE.
Laat dat duidelijk zijn.
Of ga ergens anders lullen.
Maar jij zingt over een drugsvrije ketatrip.quote:
Dit is een topic om ervaringen te delen.
Ik zing MIJN lied over verlichting.
Jij het JOUWE.
Laat dat duidelijk zijn.
Of ga ergens anders lullen.
Dat is jouw oordeel.quote:Op woensdag 27 mei 2015 15:44 schreef Gray het volgende:
Maar jij zingt over een drugsvrije ketatrip.
Geloven dat jouw versie van het beestje bij de naam noemen de correcte is is een oordeel en ook nog eens een waanbeeld, aangezien je dan jezelf lijkt te zien als iemand die de waarheid in pacht heeft. Wat overigens duidelijk niet het geval is gezien dat je die misstap dus kennelijk niet in ziet, gecombineerd met de rest van je domme, zeikerige, ongefundeerde, jankerige gejengel.quote:
Het beestje bij de naam noemen is niet oordelen.
Knap dat je het in een topic als dit als de meest geillusioneerd weet over te komen
Jij kent mij duidelijk niet, want ik héb de waarheid in pacht. Tegelijkertijd mijn beste én slechtste eigenschap.quote:
[..]
Geloven dat jouw versie van het beestje bij de naam noemen de correcte is is een oordeel en ook nog eens een waanbeeld, aangezien je dan jezelf lijkt te zien als iemand die de waarheid in pacht heeft. Wat overigens duidelijk niet het geval is gezien dat je die misstap dus kennelijk niet in ziet, gecombineerd met de rest van je domme, zeikerige, ongefundeerde, jankerige gejengel.
Knap dat je het in een topic als dit als de meest geillusioneerd weet over te komen
Heb je nou echt een trolaccount nodig om zoiets te zeggen, JTL/Mystikos?
Dit geloof je toch zelf niet ?quote:Op woensdag 27 mei 2015 18:50 schreef Gray het volgende:
Heb je nou echt een trolaccount nodig om zoiets te zeggen, JTL/Mystikos?
Zo ja, ben je rijp voor een psychiatrische instelling.
Blijf maar lekker zitten in je waanbeelden, je droombeelden, je illusies.
Ik vind het fijn, op een forum, om ervaringen te delen. Soms geef jij ook eens een eigen standpunt mee. Mooi zo. Maar veelal zit je anderen hier maar af te zeiken. Vanuit je eigen 'grote' waarheid en "Mr. Gray Hate Show".
En dat geloof je dus écht? Wow. Wel mooi om te zien dat jij in dit topic dus klaagt tegen mensen die net als jij zijn, alleen dan nog iets dommer omdat de anderen hier nog het benul hebben jouw gezeik niet serieus te nemen. Dat ze je zien voor wat je bent; een gefrustreerde zeikcilinder die waar anderen blij mee zijn wil verpesten. Wat zegt dat over jou?quote:
Jij kent mij duidelijk niet, want ik héb de waarheid in pacht. Tegelijkertijd mijn beste én slechtste eigenschap.
Je zou haast denken dat jij het niet aan kan om anderen hun visie aan te horen omdat wanneer die waar zijn die van jou dat niet zijn, in ieder geval niet zo waar als jij jezelf wil laten geloven.
Trouwens wel apart iemand als jij, die de waarheid in pacht heeft, niks beter met zijn bestaan weet dan 18.562 post (gemiddeld 10 per dag) op een internet forum te maken. Verlichte dagbesteding hor!
Ik ben geregistreerd op 11-04-2014, het 1e deel van deze reeks is van 05-04-2015, dat jij daarin wil zien dat dit een troll account speciaal om iets tegen jou zeggen is doet je meer gemeen lijken te hebben met iemand Osho dan je in lijkt te willen zien. Het ontbreek je in ieder geval totaal aan zelfkennis.quote:Heb je nou echt een trolaccount nodig om zoiets te zeggen, JTL/Mystikos?
Ja, duh. Alsof iemand uit het niets plotseling een account aanmaakt en speciaal dit topic en die post eruit pakt om een persoonlijke aanval te doen. Bovendien hebben jullie je al van meerdere achterbakse kanten laten zien.quote:
Waar is de liefde nu?quote:Zo ja, ben je rijp voor een psychiatrische instelling.
Blijf maar lekker zitten in je waanbeelden, je droombeelden, je illusies.
Grappig hoe je me van iets beticht om direct de zin daarop het zelf ook te doen.quote:Ik vind het fijn, op een forum, om ervaringen te delen. Soms geef jij ook eens een eigen standpunt mee. Mooi zo. Maar veelal zit je anderen hier maar af te zeiken. Vanuit je eigen 'grote' waarheid en "Mr. Gray Hate Show".
Kritiek ontvangen en uitdelen is een belangrijk aspect van tot waarheden komen. Bij zowel jou als mystikos zijn die skills onderontwikkeld. Wellicht zijn jullie zulke zonderlingen dat niemand ooit iets tegen je zegt, laat staan een andere mening met jullie deelt, dat je geen tegenspraak gewend bent. Dat maakt jou tot een voorbeeldig sektelid en mystikos tot een voorbeeldig sekteleider. Jullie zullen vast heel gelukkig worden samen.
En jij dacht even lekker mee te doen? Ik voel me vereerd dat iemand mijn gedrag komt kopieren.quote:
[..]
En dat geloof je dus écht? Wow. Wel mooi om te zien dat jij in dit topic dus klaagt tegen mensen die net als jij zijn, alleen dan nog iets dommer omdat de anderen hier nog het benul hebben jouw gezeik niet serieus te nemen. Dat ze je zien voor wat je bent; een gefrustreerde zeikcilinder die waar anderen blij mee zijn wil verpesten. Wat zegt dat over jou?
Whoa, ik wist niet eens dat ik zo'n actieve FOK!ker ben! Trots!quote:Je zou haast denken dat jij het niet aan kan om anderen hun visie aan te horen omdat wanneer die waar zijn die van jou dat niet zijn, in ieder geval niet zo waar als jij jezelf wil laten geloven.
Trouwens wel apart iemand als jij, die de waarheid in pacht heeft, niks beter met zijn bestaan weet dan 18.562 post (gemiddeld 10 per dag) op een internet forum te maken. Verlichte dagbesteding hor!
Maakte Osho ook trolaccounts?quote:[..]
Ik ben geregistreerd op 11-04-2014, het 1e deel van deze reeks is van 05-04-2015, dat jij daarin wil zien dat dit een troll account speciaal om iets tegen jou zeggen is doet je meer gemeen lijken te hebben met iemand Osho dan je in lijkt te willen zien. Het ontbreek is in ieder geval totaal aan zelfkennis.
Ben je helemaal uit je sociaal isolement gekomen om dat aan de wereld te openbaren? Wow. Waarom heb je eigenlijk die Mystikos-account aangemaakt? En waarom schrijf je zo raar wanneer je als JTL post? Waarom überhaupt meerdere accounts? Ben je schizofreen? Wil je hulp?
Je zou haast een punt hebben, ware het niet dat ik wat jij zegt geen 1x gedaan heb.quote:Op woensdag 27 mei 2015 19:16 schreef Gray het volgende:
En jij dacht even lekker mee te doen? Ik voel me vereerd dat iemand mijn gedrag komt kopieren.
Als je daar serieus trots op bent zal dat wel zijn omdat je niet veel anders hebt, maar goed, dat is verder jouw zaak.quote:Whoa, ik wist niet eens dat ik zo'n actieve FOK!ker ben! Trots!
Dus als iemand op jou reageert omdat diegene het niet ziet zoals jij is het automatisch een trollaccount? Netjes! Ik zou het knap noemen dat jij jezelf als uitgangspunt voor alle anderen op FOK! durft te nemen ware het niet dat het compleet kortzichtig en dom is, maar goed, dat dat de stijl waar jij je prettig bij voelt is heb je inmiddels wel voldoende laten zien.quote:Maakte Osho ook trolaccounts?
Dus in jouw hoofd is Mystikos zijn account van mij? Dat is serieus wat jij hier in ziet?quote:
Waarom heb je eigenlijk die Mystikos-account aangemaakt? En waarom schrijf je zo raar wanneer je als JTL post? Waarom überhaupt meerdere accounts? Ben je schizofreen? Wil je hulp?
Ik hoop nu echt even dat je zelf loopt te trollen want als je dit meent gaat er bij jou echt iets heel goed mis.
Je hebt gelijk, je komt totaal niet over als gefrustreerde zeikcilinder die blijdschap van anderen komt verpesten.quote:
[..]
Je zou haast een punt hebben, ware het niet dat ik wat jij zegt geen 1x gedaan hebt.
Het is blijk van de toewijding aan een hobby die me na jaren nog steeds vermaakt.quote:[..]
Als je daar serieus trots op bent zal dat wel zijn omdat je niet veel anders hebt, maar goed, dat is verder jouw zaak.
Waarom heb je ervoor gekozen je eerste post op deze account a) aan mij te wijden b) zo negatief geladen te maken in een topic dat over verlichting gaat? Zit je panty scheef?quote:[..]
Dus als iemand op jou reageert omdat diegene het niet ziet zoals jij is het automatisch een trollaccount? Netjes! Ik zou het knap noemen dat jij jezelf als uitgangspunt voor alle anderen op FOK! durft te nemen ware het niet dat het compleet kortzichtig en dom is, maar goed, dat dat de stijl waar jij je prettig bij voelt is heb je inmiddels wel voldoende laten zien.
Of heb je een oud trollaccount opgevist, JTL? Je dacht zeker dat je met Love in je naam meer liefdevol zou zijn. Zeg hallo tegen deze grijze spiegel!
Ik denk dat Slijtoniol en JTL dezelfde uitgezakte aardappel zijn achter het scherm.quote:
[..]
Dus in jouw hoofd is Mystikos zijn account van mij? Dat is serieus wat jij hier in ziet?
Ik hoop nu echt even dat je zelf loopt te trollen want als je dit meent gaat er bij jou echt iets heel goed mis.
Mystikos schrijft te goed voor jullie intelligentie, maar niet goed genoeg om zijn narcistische kwakzalverij te maskeren.
Ik heb over jouw negativiteit, jouw gezeik en domme, ongefundeerd gejengel. Zelfs iemand die zo in z'n frustratie zit als jij zou moeten zien dat het woord blijdschap daar niet in voor komt. Je hebt wederom geen punt, maar dat zijn we inmiddels gewend van je.quote:
Je hebt gelijk, je komt totaal niet over als gefrustreerde zeikcilinder die blijdschap van anderen komt verpesten.
Ach ja, en dat het je nog steeds vermaakt zegt natuurlijk niksquote:Het is blijk van de toewijding aan een hobby die me na jaren nog steeds vermaakt.
Verlichting staat los van negatief of positief, dat zou iemand als jij die de waarheid in pacht heeft toch moeten weten?quote:Waarom heb je ervoor gekozen je eerste post op deze account a) aan mij te wijden b) zo negatief geladen te maken in een topic dat over verlichting gaat? Zit je panty scheef?
Het meest verontrustende is inmiddels dat jij dit echt lijkt te geloven.quote:Of heb je een oud trollaccount opgevist, JTL? Je dacht zeker dat je met Love in je naam meer liefdevol zou zijn. Zeg hallo tegen deze grijze spiegel!
Wel komisch dat jij het aandurft te praten over een spiegel trouwens haha.
Zelfde geldt voor jou, minus het gedeelte over intelligentie.quote:Ik denk dat Slijtoniol en JTL dezelfde uitgezakte aardappel zijn achter het scherm.
Mystikos schrijft te goed voor jullie intelligentie, maar niet goed genoeg om zijn narcistische kwakzalverij te maskeren.
Hou toch op JTL, log weer in op je reguliere account, want dit is te zielig om aan te zien.quote:
[..]
Ik heb over jouw negativiteit, jouw gezeik en domme, ongefundeerd gejengel. Zelfs iemand die zo in z'n frustratie zit als jij zou moeten zien dat het woord blijdschap daar niet in voor komt. Je hebt wederom geen punt, maar dat zijn we inmiddels gewend van je.
[..]
Ach ja, en dat het je nog steeds vermaakt zegt natuurlijk niks
[..]
Verlichting staat los van negatief of positief, dat zou iemand als jij die de waarheid in pacht heeft toch moeten weten?
[..]
Het meest verontrustende is inmiddels dat jij dit echt lijkt te geloven.
Wel komisch dat jij het aandurft te praten over een spiegel trouwens haha.
[..]
Zelfde geldt voor jou, minus het gedeelte over intelligentie.
Het is inderdaad erg zielig dat je liever doet dat dit zijn account is dan te lezen wat er gezegd wordt, je zou haast denken dat je wat er staat niet onder ogen durft te komen.quote:Op woensdag 27 mei 2015 19:46 schreef Gray het volgende:
Hou toch op JTL, log weer in op je reguliere account, want dit is te zielig om aan te zien.
Mensen met meerdere accounts vind ik een beetje eng. Ze zijn doorgedraaid en gaan uit het niets agressief doen, zoals jij. Praten met ze helpt niet, want ze leven in hun eigen wereld.quote:
[..]
Het is inderdaad erg zielig dat je liever doet dat dit zijn account is dan te lezen wat er gezegd wordt, je zou het denken dat je wat er staat niet onder ogen durft te komen.
Hahahahahaha hoe kwam jij deze topics reeks binnen vallen?quote:
Mensen met meerdere accounts vind ik een beetje eng. Ze zijn doorgedraaid en gaan uit het niets agressief doen, zoals jij. Praten met ze helpt niet, want ze leven in hun eigen wereld.
Nogmaals, je bent erg komisch, hou dat vooral vast, ondanks dat het op zo'n inzichtloze manier is; het is waarschijnlijk het enige wat je hebt.
Begrijp wel dat je zulke mensen eng vind, je ziet er teveel van jezelf in, helemaal wat betreft dat in je eigen wereld leven
Een beetje kritiek is iets anders dan verpesten, wat sowieso wat moeilijk zou moeten gaan bij goed in balans zijnde mensen, die zo overtuigt zouden zijn van hun waarheid.quote:
[..]
En dat geloof je dus écht? Wow. Wel mooi om te zien dat jij in dit topic dus klaagt tegen mensen die net als jij zijn, alleen dan nog iets dommer omdat de anderen hier nog het benul hebben jouw gezeik niet serieus te nemen. Dat ze je zien voor wat je bent; een gefrustreerde zeikcilinder die waar anderen blij mee zijn wil verpesten. Wat zegt dat over jou?
Kritiek is een kadootje man, omarm het met de liefde waarvan je denkt dat de ander die mist. Het mag er ook gewoon zijn, je hoeft er niet geïrriteerd met een wijzend vingertje terug op in te gaan.quote:Je zou haast denken dat jij het niet aan kan om anderen hun visie aan te horen omdat wanneer die waar zijn die van jou dat niet zijn, in ieder geval niet zo waar als jij jezelf wil laten geloven.
Oh, ik heb wat gemist zie ik. Waar beweert Gray zelf verlicht te zijn?quote:Trouwens wel apart iemand als jij, die de waarheid in pacht heeft, niks beter met zijn bestaan weet dan 18.562 post (gemiddeld 10 per dag) op een internet forum te maken. Verlichte dagbesteding hor!
Met mijn enige account. En dank je, ik ben inderdaad komisch.quote:
[..]
Hahahahahaha hoe kwam jij deze topics reeks binnen vallen?
Nogmaals, je bent erg komisch, hou dat vooral vast, ondanks dat het op zo'n inzichtloze manier is; het is waarschijnlijk het enige wat je hebt.
Begrijp wel dat je zulke mensen eng vind, je ziet er teveel van jezelf in, helemaal wat betreft dat in je eigen wereld leven
Heb je Gray dit al verteld? Hij heeft nogal moeite met anderen hun ideeën, alsof hij zo dwangmatig aan z'n eigen overtuigingen vasthoudt dat hij het niet aan kan die van anderen te horen.quote:
Een beetje kritiek is iets anders dan verpesten, wat sowieso wat moeilijk zou moeten gaan bij goed in balans zijnde mensen, die zo overtuigt zouden zijn van hun waarheid.
Heb je Gray dit al verteld? Hij heeft nogal moeite met andere hun ideeën, alsof hij zo dwangmatig aan z'n eigen overtuigingen vasthoudt dat hij het niet aan kan die van anderen te horen.quote:Kritiek is een kadootje man, omarm het met de liefde waarvan je denkt dat de ander die mist. Het mag er ook gewoon zijn, je hoeft er niet geïrriteerd met een wijzend vingertje terug op in te gaan.
Wie heeft het hier over Gray en zijn niet bestaande verlicht zijn en/of kennis/begrip daarvan? Ik doelde hier op:quote:Oh, ik heb wat gemist zie ik. Waar beweert Gray zelf verlicht te zijn?
Een uitspraak die zo uit Osho zijn mond zou kunnen komen.quote:
Jij kent mij duidelijk niet, want ik héb de waarheid in pacht. Tegelijkertijd mijn beste én slechtste eigenschap.
Wat een onzin. Dus als ik jou een droplul noem, is dat een kadootje ? Iemand een droplul noemen is kwetsend (toch voor normale mensen) en oordelen. Dergelijk oordeel is geen kado. Hoe jij daar een kado van kan inzien, vat ik niet.quote:
Kritiek is een kadootje man, omarm het met de liefde waarvan je denkt dat de ander die mist. Het mag er ook gewoon zijn, je hoeft er niet geïrriteerd met een wijzend vingertje terug op in te gaan.
Maar daar gaat het helemaal niet om. Je mist het punt. Ik beweer zelf ook nergens verlicht te zijn. Het gaat mij om het delen van ervaringen. Over zo een ervaring hoeft niet noodzakelijkerwijs ook geoordeeld te worden.quote:
Oh, ik heb wat gemist zie ik. Waar beweert Gray zelf verlicht te zijn?
En als je oordeelt probeer het dan gegrond te doen. Zoveel mogelijk inhoudelijk. Zo weinig mogelijk op de man. Ook dat kan Gray niet laten, met zijn instrumentele vorm van agressie en andere onzin.
Ergens krijg ik het gevoel in een soort discussie beland te zijn, waar Gray ergens wil zeveren (onnozel doen). Dat is zijn recht. Echter kun je met zo iemand, wel geen ernstig gesprek voeren. Ernst vraagt om een andere ingesteldheid. Zulke mensen horen in dergelijk debat niet thuis. Die gaan beter elders spelen.
Inderdaad. Ik vind dat zelf ook heel komisch om te zienquote:
Wel komisch dat jij het aandurft te praten over een spiegel trouwens haha.
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 27-05-2015 20:19:17 ]
Je valt in herhaling, als de uitzondering onder de ezels.quote:
[..]
Heb je Gray dit al verteld? Hij heeft nogal moeite met anderen hun ideeën, alsof hij zo dwangmatig aan z'n eigen overtuigingen vasthoudt dat hij het niet aan kan die van anderen te horen.
[..]
Heb je Gray dit al verteld? Hij heeft nogal moeite met andere hun ideeën, alsof hij zo dwangmatig aan z'n eigen overtuigingen vasthoudt dat hij het niet aan kan die van anderen te horen.
Jij.quote:[..]
Wie heeft het hier over Gray en zijn niet bestaande verlicht zijn en/of kennis/begrip daarvan? Ik doelde hier op:
Ware het niet dat ik komisch ben, zoals je zelf zegt.quote:[..]
Een uitspraak die zo uit Osho zijn mond zou kunnen komen.
Blijft lastig he, kritiek onderscheiden van persoonlijke aanvallen?quote:
[..]
Wat een onzin. Dus als ik jou een droplul noem, is dat een kadootje ? Iemand een droplul noemen is kwetsend (toch voor normale mensen) en oordelen. Dergelijk oordeel is geen kado. Hoe jij daar een kado van kan inzien, vat ik niet.
Je verkracht eerst het begrip van wat doorgaans wordt bedoeld met verlicht zijn, om vervolgens te beschrijven hoe jij die eigen definitie van verlicht zijn ervaart. Dus per associatie noem je jezelf verlicht. Wat dus eigenlijk liegen is.quote:[..]
Maar daar gaat het helemaal niet om. Je mist het punt. Ik beweer zelf ook nergens verlicht te zijn. Het gaat mij om het delen van ervaringen. Over zo een ervaring hoeft niet noodzakelijkerwijs ook geoordeeld te worden.
Bij mensen die zich voordoen als verlicht zou geen opmerking van mij moeten raken. Daarom besloot ik dat aan de tand te voelen, maar helaas: jullie zijn allemaal gefaald.quote:En als je oordeelt probeer het dan gegrond te doen. Zoveel mogelijk inhoudelijk. Zo weinig mogelijk op de man. Ook dat kan Gray niet laten, met zijn instrumentele vorm van agressie en andere onzin.
Ik heb moeite mijn soep binnen te houden wanneer je aangeeft bevrucht te willen worden door Osho en diens liefde in je gezicht gespoten te krijgen. Zal mijn komische kant wel zijn.quote:Ergens krijg ik het gevoel in een soort discussie beland te zijn, waar Gray ergens wil zeveren (onnozel doen). Dat is zijn recht. Echter kun je met zo iemand, wel geen ernstig gesprek voeren. Ernst vraagt om een andere ingesteldheid.
Voelt het niet heel raar jezelf te bevruchten?quote:
Inderdaad. Ik vind dat zelf ook heel komisch om te zien
Klopt, sommige mensen hebben dat nodig, al zullen ze dat zelf, in al hun alwetendheid uiteraard, niet snel zelf in zien, ze weten het immers zo goed, waarheid in pacht, hun beste en slechtste eigenschap etcquote:
Je valt in herhaling, als de uitzondering onder de ezels.
Nee, en bizar dat je dat erin weet te zien, maar goed, eigen wereldje he.quote:Jij.
Komisch op een aandoenlijke manier, als een gefrustreerde peuter die tegen een boom schopt omdat ie niks beters met zichzelf en z'n frustratie aan weet en z'n voet kneust, je kan er maar beter om lachen, zoiets. Al zet je em wel in de hoek als z'n gejengel aan houdt natuurlijk, uiteindelijk zit niemand op zulk gejank te wachten (al vind de jankerd in kwestie, jij dus, het natuurlijk wel fijn die reacties, dan kan je immers meer van je gejank in nog meer reacties stoppen). Je had immers al aangegeven uit deze topics te blijven en toch kwam je terugquote:Ware het niet dat ik komisch ben, zoals je zelf zegt.
Schelden en kritisch doen zijn twee verschillende dingen, die ok ok, best wel aardig te combineren vallen.quote:
[..]
Wat een onzin. Dus als ik jou een droplul noem, is dat een kadootje ? Iemand een droplul noemen is oordelen.
En dan is er nog zo'n grijs gebied, of ik me aangevallen ga voelen omdat een pipo op internet me voor droplul uitmaakt. Want ik hoef het niet persoonlijk op te vatten, dat is nog altijd een keuze. Daarin ligt het kadootje verscholen, maar dat kun je ook glashard afslaan als klinkklare onzin zonder te kijken of je er iets is wat je er wel mee kan. Afgezien van je practice what you preach afvallen en gewoon terug op de man gaan spelen. Zie het desnoods als een test en mediteer eerst even op het antwoord voor wat extra zen.
Ik mis het punt als jij je aangesproken voelt door mijn reactie op een quote van Slijtoniol? Ok..quote:[..]
Maar daar gaat het helemaal niet om. Je mist het punt. Ik beweer zelf ook nergens verlicht te zijn. Het gaat mij om het delen van ervaringen. Over zo een ervaring hoeft niet noodzakelijkerwijs ook geoordeeld te worden.
Dan maar even over het oordelen. Je bent hier op the interwebz, dus misschien is het gewoon niet zo realistisch om helemaal geen oordeel te willen zien in welke verpakking dan ook. Even daargelaten dat je het sowieso ook zou kunnen negeren als je niet anders kan reageren dan de angel van een ander te beantwoorden met een zelfde vorm van negativiteit en oordeel. Zou het goede voorbeeld geven ook niet beter spreken voor de ervaring?
Instrumenteel, er zit een gedachte achter. Daar hoef jij geen boodschap aan te hebben, maar laten we niet doen alsof Gray puur een boze frustro is die even grasduint door je stukjes en gewoon hakt om te hakken. Zie het als een uitdaging, een test voor de beleving van de gestelde materie. Wat heb je te verliezen, behalve je geduld en een beetje tijd?quote:En als je oordeelt probeer het dan gegrond te doen. Zoveel mogelijk inhoudelijk. Zo weinig mogelijk op de man. Ook dat kan Gray niet laten, met zijn instrumentele vorm van agressie en andere onzin.
Het begrip verlichting is ook aan inflatie onderhevig zeg .
.
And if you listen very hard
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
The tune will come to you at last
When all are one and one is all
To be a rock and not to roll
Merci dat jij er bent.quote:
[..]
Klopt, sommige mensen hebben dat nodig, al zullen ze dat zelf, in al hun alwetendheid uiteraard, niet snel zelf in zien, ze weten het immers zo goed, waarheid in pacht, hun beste en slechtste eigenschap etc
Samen met SM dan, want die las hetzelfde in je woorden.quote:[..]
Nee, en bizar dat je dat erin weet te zien, maar goed, eigen wereldje he.
Maarre, ik jank nergens? Ik gok dat ik in de ogen van anderen minder heb gejankt hier dan jij.quote:[..]
Komisch op een aandoenlijke manier, als een gefrustreerde peuter die tegen een boom schopt omdat ie niks beters met zichzelf en z'n frustratie aan weet en z'n voet kneust, je kan er maar beter om lachen, zoiets. Al zet je em wel in de hoek als z'n gejengel aan houdt natuurlijk, uiteindelijk zit niemand op zulk gejank te wachten (al vind de jankerd in kwestie, jij dus, het natuurlijk wel fijn die reacties, dan kan je immers meer van je gejank in nog meer reacties stoppen). Je had immers al aangegeven uit deze topics te blijven en toch kwam je terug
De reden dat ik terugkwam is omdat Mystikos plots elders teksten ging posten naar aanleiding van wat ik hier geschreven had. Bíjna alsof ie goddelijke inspiratie had ontvangen, maar het was de mijne. Je zou kunnen zeggen dat ik Mystikos bevrucht heb.
Het is gewoon de eerste account die JTL aanmaakte hier. Kan best verwarrend zijn als je niet meer weet met welke account je nu weer aan het posten bent.quote:
Ik mis het punt als jij je aangesproken voelt door mijn reactie op een quote van Slijtoniol? Ok..
Elk gedachte is een oordeel, een ik-gecentreerd verhaal in je hoofd over het leven. Woorden zijn uitgesproken gedachten en dus ook oordelen. Als je niet wil oordelen moet je de rest van je leven je mond houden, al blijft het dan in je hoofd doorgaan. Zelfde geldt uiteindelijk voor gedrag; gehoor geven aan een impuls om te reageren is een oordeel namelijk het oordeel dat die impuls 1 is om te volgen.quote:
Dan maar even over het oordelen. Je bent hier op the interwebz, dus misschien is het gewoon niet zo realistisch om helemaal geen oordeel te willen zien in welke verpakking dan ook. Even daargelaten dat je het sowieso ook zou kunnen negeren als je niet anders kan reageren dan de angel van een ander te beantwoorden met een zelfde vorm van negativiteit en oordeel. Zou het goede voorbeeld geven ook niet beter spreken voor de ervaring?
Het enige wat telt en het enige wat uiteindelijk een probleem kan vormen is de mate waarin je gelooft dat dat oordeel iets betekent/echt is, wat het nooit is of zal zijn.
Geloven in het idee van niet oordelen omdat je gelooft dat dat beter/verlicht is is al een oordeel en dus niet verlicht.
Gemiste kans, want hoe krijgt de peuter dan het goede voorbeeld te zien? Waar blijft de dialoog?quote:
Komisch op een aandoenlijke manier, als een gefrustreerde peuter die tegen een boom schopt omdat ie niks beters met zichzelf en z'n frustratie aan weet en z'n voet kneust, je kan er maar beter om lachen, zoiets. Al zet je em wel in de hoek als z'n gejengel aan houdt natuurlijk, uiteindelijk zit niemand op zulk gejank te wachten (al vind de jankerd in kwestie, jij dus, het natuurlijk wel fijn die reacties, dan kan je immers meer van je gejank in nog meer reacties stoppen). Je had immers al aangegeven uit deze topics te blijven en toch kwam je terug
Gray geeft jullie dialoog en meer publiek, dus beter bereik. Jullie zouden gebruik kunnen maken van zijn wel inhoudelijke reacties, zodat het gewilde debat niet verzandt tot een dubbele monoloog met af en toe een gastbijdrage.
Hoewel ik wel iets voel voor je insteek Gray als een peuter te behandelen voel ik me in die rol toch niet helemaal op m'n plaats.quote:
Gemiste kans, want hoe krijgt de peuter dan het goede voorbeeld te zien? Waar blijft de dialoog?
Gray geeft jullie dialoog en meer publiek, dus beter bereik. Jullie zouden gebruik kunnen maken van zijn wel inhoudelijke reacties, zodat het gewilde debat niet verzandt tot een dubbele monoloog met af en toe een gastbijdrage.
Moest hard lachen om deze reactie.quote:Op woensdag 27 mei 2015 20:34 schreef Fir3fly het volgende:
Het begrip verlichting is ook aan inflatie onderhevig zeg
Sommige ego's blijken toch iets groter te zijn dan verwacht. Leven en laten leven mensen.
Stopt het oordelen dan niet ergens onderweg naar verlichting?quote:
[..]
Elk gedachte is een oordeel, een ik-gecentreerd verhaal in je hoofd over het leven. Woorden zijn uitgesproken gedachten en dus ook oordelen. Als je niet wil oordelen moet je de rest van je leven je mond houden, al blijft het dan in je hoofd doorgaan.
Dit is wel erg zwart-wit van je, vind ik. Hier zitten nog een boel grijstinten in, waarbij het oordeel niet alles overheersend zou hoeven te zijn.quote:Zelfde geldt uiteindelijk voor gedrag; gehoor geven aan een impuls om te reageren is een oordeel namelijk het oordeel dat die impuls 1 is om te volgen.
Waarom laten jullie Gray's oordeel dan zou zwaar tellen? Verspil je je tijd dan niet aan iets nietszeggends of vertrouw je niet voldoende op je geloof?quote:Het enige wat telt en het enige wat uiteindelijk een probleem kan vormen is de mate waarin je gelooft dat dat oordeel iets betekent/echt is, wat het nooit is of zal zijn.
En geloven in het oordelen van een ander?quote:Geloven in het idee van niet oordelen omdat je gelooft dat dat beter/verlicht is is al een oordeel en dus niet verlicht.
Anyways, voordat JTL als Slijptol ging posten om ongeremd zijn frustraties te kunnen botvieren, was een redelijk kritische discussie gaande over verlichting.
Hier een blog van nog iemand die pretendeert verlicht te zijn. Dat kan ik met zekerheid zeggen, aangezien hij ooit in een post toegaf eigenaar te zijn van een andere, relatief bekende blogpagina over spiritualiteit, en hij dit blog opende als een rollenspel. Dit nieuwe blog werd echter heel populair en zelfs na deze bekentenis bleven mensen hem vragen stellen alsof hij écht verlicht was. Later heeft hij de post verwijderd en heeft hij besloten het spel voort te zetten.
Hij schrijft concreet en direct, en etaleert voldoende kennis van spiritualiteit om enigszins overtuigend over te komen. Wat leuk is, is dat hij zelf ook kritiek levert op verlichting, en met name op mensen die pretenderen verlicht te zijn. Zo kwam hij na een vraag over hoe iemand te beoordelen als verlicht zijnde met het volgende:
(en ja, de derde vraag klopt beter in dit geval wanneer de vraag zou zijn of hij zelf volgelingen zoekt, zie de verwijzing naar zijn facebook-pagina, als die nog niet is verwijderd door de mods).
Verlichting wordt vaak in één adem genoemd met waarheid. Om tot waarheden te komen zal je kritisch moeten zijn om onwaarheden af te schrijven. Het is om die reden dat ik pleit voor kritische noten zetten bij spiritualiteit en spiritualisten. Daarbij komt nog dat er zat kwakzalvers die zeggen in pacht te hebben wat spiritualisten zoeken en dus misbruik maken van hun verlangen.
Zelf waarschuw ik mensen het liefst voor kwakzalvers vóór ze 365 Rolls Royces voor zichzelf hebben gekocht, vóór ze hun volgelingen seksueel misbruiken, en vóór ze collega's willen vergiftigen om hun positie en onrechtmatig verkregen kapitaal veilig te stellen.
Hier een blog van nog iemand die pretendeert verlicht te zijn. Dat kan ik met zekerheid zeggen, aangezien hij ooit in een post toegaf eigenaar te zijn van een andere, relatief bekende blogpagina over spiritualiteit, en hij dit blog opende als een rollenspel. Dit nieuwe blog werd echter heel populair en zelfs na deze bekentenis bleven mensen hem vragen stellen alsof hij écht verlicht was. Later heeft hij de post verwijderd en heeft hij besloten het spel voort te zetten.
Hij schrijft concreet en direct, en etaleert voldoende kennis van spiritualiteit om enigszins overtuigend over te komen. Wat leuk is, is dat hij zelf ook kritiek levert op verlichting, en met name op mensen die pretenderen verlicht te zijn. Zo kwam hij na een vraag over hoe iemand te beoordelen als verlicht zijnde met het volgende:
Toen ik Mystikos zijn schrijfsels onder ogen kreeg, moest ik hier direct aan denken. Met name de volgende punten zijn het herhalen waard met betrekking tot deze zelfbenoemde verlichte:quote:So if it is a fact that one cannot be sure if someone is enlightened, how should a seeker of enlightenment find an appropriate teacher? Ask a few questions like:
•Does the teacher ask you to believe anything?
•Does the teacher gain compliance by instilling fear in you (if you don’t follow me, you’ll burn in hell, you will have bad karma, etc)?
•Does the teacher demand your loyalty?
•Does the teacher make you feel good more than they challenge you?
•Does the teacher ask that you recruit more followers?
•Does the teacher put on a show, and if so, does it detract from the teaching?
•Does the teacher speak in jargon, technical, or foreign language as opposed to speaking clearly?
•Does the teacher refer to texts or manuals more than their own insight?
•Does the teacher have some sort of order of hierarchy within their student body?
•Does the teacher claim to be the only true teacher alive?
•Does the teacher encourage group work?
•Does the teacher point outward as opposed to inward?
If you answer yes to any of these questions, as a student, it might be best to move on. (There’s definitely more questions that you could ask, I just made that list up on the spot.)
Vergeet niet, "als het antwoord op zelfs al één vraag 'ja' is, zoek dan een andere leraar".quote:•Does the teacher ask you to believe anything?
•Does the teacher make you feel good more than they challenge you?
•Does the teacher ask that you recruit more followers?
•Does the teacher speak in jargon, technical, or foreign language as opposed to speaking clearly?
•Does the teacher refer to texts or manuals more than their own insight?
•Does the teacher point outward as opposed to inward?
(en ja, de derde vraag klopt beter in dit geval wanneer de vraag zou zijn of hij zelf volgelingen zoekt, zie de verwijzing naar zijn facebook-pagina, als die nog niet is verwijderd door de mods).Verlichting wordt vaak in één adem genoemd met waarheid. Om tot waarheden te komen zal je kritisch moeten zijn om onwaarheden af te schrijven. Het is om die reden dat ik pleit voor kritische noten zetten bij spiritualiteit en spiritualisten. Daarbij komt nog dat er zat kwakzalvers die zeggen in pacht te hebben wat spiritualisten zoeken en dus misbruik maken van hun verlangen.
Zelf waarschuw ik mensen het liefst voor kwakzalvers vóór ze 365 Rolls Royces voor zichzelf hebben gekocht, vóór ze hun volgelingen seksueel misbruiken, en vóór ze collega's willen vergiftigen om hun positie en onrechtmatig verkregen kapitaal veilig te stellen.
Lijk erop dat idd echt alles aan bod komt en elke steen omgedraaid wordtquote:
Het begrip verlichting is ook aan inflatie onderhevig zeg
(tvp
)
Blij te horen dat je het niet als jouw plaats wil zien, dat was dan ook wel een beetje mijn punt. In tegenstelling tot het door jou aangehaalde voorbeeld op Gray willen toe passen, maar goed baby steps.quote:
[..]
Hoewel ik wel iets voel voor je insteek Gray als een peuter te behandelen voel ik me in die rol toch niet helemaal op m'n plaats.
Nee want je denken, wat een aaneenschakeling van oordelen is, is onderdeel van de ervaring van jezelf. Verlichting heeft mijn inziens te maken met het niet meer identificeren met die oordelen omdat je gedachten niet zelf denkt en dus niet bent, ze zijn er gewoon, er ze hebben dus niks te maken met jou, omdat ze nergens mee te maken hebben, het is niet meer dan wat je denken ervan maakt want dat is wat het denken doet.quote:
Stopt het oordelen dan niet ergens onderweg naar verlichting?
Ben ik met je eens maar door toch even moeilijk; je geeft gehoor aan een impuls of je doet dat niet, ja of nee, zwart of wit. Je kunt het uitstellen, je kunt er moeilijk over doen maar uiteindelijk geef je er gehoor aan of niet. Dus is wat ik zeg zwart/wit of is dat gewoon zwart/wit?quote:Dit is wel erg zwart-wit van je, vind ik. Hier zitten nog een boel grijstinten in, waarbij het oordeel niet alles overheersend zou hoeven te zijn.
Dat bestaat niet want wat een ander doet/vind is iets wat binnen diegene plaats vind en het enige wat je daarvan echt mee krijgt zijn je eigen gedachten/oordelen die je daarover uit projecteert en dus ervaart. Je ervaring van de dingen buiten is je aan afspiegeling van de dingen binnen je.quote:En geloven in het oordelen van een ander?
Inderdaad, ik ben een aanwinst voor dit topic.quote:
Gray geeft jullie dialoog en meer publiek, dus beter bereik. Jullie zouden gebruik kunnen maken van zijn wel inhoudelijke reacties, zodat het gewilde debat niet verzandt tot een dubbele monoloog met af en toe een gastbijdrage.
Was jij niet diegene die dreigde te stoppen met FOK! als mijn post over je drankprobleem niet werd verwijderd?quote:
Sommige ego's blijken toch iets groter te zijn dan verwacht. Leven en laten leven mensen.
Vetgedrukte ben ik zelf dus sowieso een groot voorstander vanquote:
[..]
Moest hard lachen om deze reactie.
Sommige ego's blijken toch iets groter te zijn dan verwacht. Leven en laten leven mensen.
Het is op zich niet ingewikkeld (al zal ik nooit beweren dat ik een allesweter ben, want dat ben ik zeker weten niet). Zodra mn eten klaar is, ga ik wel ff lezen of er nog meer te posten valt
Geen idee waarom je nu persoonlijk begint te worden, je voelt je blijkbaar aangesproken?quote:Op woensdag 27 mei 2015 20:57 schreef Gray het volgende:
[..]
Inderdaad, ik ben een aanwinst voor dit topic.
[..]
Was jij niet diegene die dreigde te stoppen met FOK! als mijn post over je drankprobleem niet werd verwijderd?
Mijn post staat: leven en laten leven.
Ik bemoei me verder niet met deze hele discussie haha. Ga straks een bak kip shoarma halen.quote:
[..]
Vetgedrukte ben ik zelf dus sowieso een groot voorstander van
Het is op zich niet ingewikkeld (al zal ik nooit beweren dat ik een allesweter ben, want dat ben ik zeker weten niet). Zodra mn eten klaar is, ga ik wel ff lezen of er nog meer te posten valt
En verder zoeken de mensen het maar uit.
I see what you did there.quote:
[..]
Blij te horen dat je het niet als jouw plaats wil zien, dat was dan ook wel een beetje mijn punt. In tegenstelling tot het door jou aangehaalde voorbeeld op Gray willen toe passen, maar goed baby steps.
Ik dacht: je vindt het vast niet erg om ook op je eigen ego gewezen te worden, na het wijzen op die van anderen hier.quote:
[..]
Geen idee waarom je nu persoonlijk begint te worden, je voelt je blijkbaar aangesproken?
My bad.
Ga en leef!quote:Mijn post staat: leven en laten leven.
Je zoekt ook werkelijk met iedereen het conflict op he.quote:
[..]
I see what you did there.
[..]
Ik dacht: je vindt het vast niet erg om ook op je eigen ego gewezen te worden, na het wijzen op die van anderen hier.
My bad.
[..]
Ga en leef!
Ik kwam even kijken uit nieuwsgierigheid, maar zo te zien is dit topic gedegradeerd tot een ordinair moddergevecht...jammer wel, had wel potentiequote:
[..]
Ik bemoei me verder niet met deze hele discussie haha. Ga straks een bak kip shoarma halen.
Goh, wat verlicht van je ...quote:
[..]
Wie zegt er dat ik je haat ? Ik ben je enkel maar aan het uitlachen. Over hoe idioot ik je uitspraken wel vind.
"Pools are perfect for holding water"
Alleen de uitverkorenen.quote:
[..]
Je zoekt ook werkelijk met iedereen het conflict op he.
Boffert.
Is met deze niet het probleem dat wanneer iemand hier zijn werk van zou willen maken je hier eigenlijk niet aan ontkomt?quote:
•Does the teacher ask that you recruit more followers?
Mensen die succesvol retreats organiseren, succesvol in de zin van voldoende mensen zodat het meer oplevert dan het gekost heeft en financieel voor herhaling vatbaar is, hebben mensen nodig die andere mensen daarin mee nemen, die erover vertellen aan het aanraden. Nu valt dat niet direct onder recruiten maar toch.
Als zoiets als dit je passie is of het enige wat je zou willen doen om een eigen huis etc. te kunnen bekostigen lijkt het me moeilijk daar aan te ontsnappen, al is het maar omdat commercieel succes altijd afhankelijk is van voldoende omzet en dus kopers.
Nou, om maar even te trachten dit topic uit het slop te trekken, wat is nou eigenlijk de link tussen verlichting en persoonlijke ontwikkeling?
Is het überhaubt wel noodzakelijk om persoonlijke ontwikkeling na te jagen m.b.v. een (populaire) stroming of leer?
Is het überhaubt wel noodzakelijk om persoonlijke ontwikkeling na te jagen m.b.v. een (populaire) stroming of leer?
Een ziekenhuis maakt ook geen reclame voor meer patiënten op te vangen. Mensen die hulp nodig hebben, weten die hulp wel te vinden. Zo'n goeroe helpt waar hulp gevraagd wordt, maar gaat het niet bij iedereen aanbieden.quote:
[..]
Is met deze niet het probleem dat wanneer iemand hier zijn werk van zou willen maken je hier eigenlijk niet aan ontkomt?
Mensen die succesvol retreats organiseren, succesvol in de zin van voldoende mensen zodat het meer oplevert dan het gekost heeft en financieel voor herhaling vatbaar is, hebben mensen nodig die andere mensen daarin mee nemen, die erover vertellen aan het aanraden. Nu valt dat niet direct onder recruiten maar toch.
Als zoiets als dit je passie is of het enige wat je zou willen doen om een eigen huis etc. te kunnen bekostigen lijkt het me moeilijk daar aan te ontsnappen, al is het maar omdat commercieel succes altijd afhankelijk is van voldoende omzet en dus kopers.
Tenminste, zo denk ik erover. Wanneer ik zie dat iemand zichzelf staat te verkopen, zoals een zekere user in dit topic, dan vraag ik me af wat het gaat kosten. Wanneer mensen echter kritische vragen stellen en de klantenservice vervolgens geen reactie geeft, dan geef ik een kritische recensie om anderen te waarschuwen.
Verlichting is ergens het 'ontpersoonlijken', als in jezelf van het ego ontdoen, maar tegelijkertijd is daar een zekere ontwikkeling van het ego voor nodig. Door het ego te ontwikkelen, ofwel de sluiers af te werpen, zou je je ware zelf vinden.quote:
Nou, om maar even te trachten dit topic uit het slop te trekken, wat is nou eigenlijk de link tussen verlichting en persoonlijke ontwikkeling?
Het wordt vaak wel verwacht. Waar meerdere mensen samenkomen ontstaan tradities, gebruiken en gedragsnormen. Al die stromingen zijn gericht op een ideaal, en daar hoort een zeker beeld bij.quote:Is het überhaubt wel noodzakelijk om persoonlijke ontwikkeling na te jagen m.b.v. een (populaire) stroming of leer?
Noodzakelijk zou ik het niet noemen, maar wel vereist. Tenminste, wanneer je je bij een stroming voegt.
Dus niet zozeer het denken cq opvatten is belangrijk, maar meer wat je daarmee niet doet eigenlijk?quote:
[..]
Nee want je denken, wat een aaneenschakeling van oordelen is, is onderdeel van de ervaring van jezelf. Verlichting heeft mijn inziens te maken met het niet meer identificeren met die oordelen omdat je gedachten niet zelf denkt en dus niet bent, ze zijn er gewoon, er ze hebben dus niks te maken met jou, omdat ze nergens mee te maken hebben, het is niet meer dan wat je denken ervan maakt want dat is wat het denken doet.
Je doet zwart/wit denk ik.quote:[..]
Ben ik met je eens maar door toch even moeilijk; je geeft gehoor aan een impuls of je doet dat niet, ja of nee, zwart of wit. Je kunt het uitstellen, je kunt er moeilijk over doen maar uiteindelijk geef je er gehoor aan of niet. Dus is wat ik zeg zwart/wit of is dat gewoon zwart/wit?
De impuls om je te verdedigen hoeft niet gelijk aan te staan het beantwoorden. Dat lijkt me een niet te missen nuance, ook al zijn de grenzen hier jammer genoeg enigszins vervaagd.
Interessante theorie. Hoe pas je zoiets toe in de praktijk?quote:[..]
Dat bestaat niet want wat een ander doet/vind is iets wat binnen diegene plaats vind en het enige wat je daarvan echt mee krijgt zijn je eigen gedachten/oordelen die je daarover uit projecteert en dus ervaart. Je ervaring van de dingen buiten is je aan afspiegeling van de dingen binnen je.
Ergens...maar je hebt me nog steeds niet verteld wat verlichting precies inhoudtquote:
[..]
Verlichting is ergens het 'ontpersoonlijken', als in jezelf van het ego ontdoen, maar tegelijkertijd is daar een zekere ontwikkeling van het ego voor nodig. Door het ego te ontwikkelen, ofwel de sluiers af te werpen, zou je je ware zelf vinden.
Voor de rest klinkt dit me allemaal veel te vaag, terwijl verlichting juist duidelijkheid zou moeten geven m.i.
Anyway, ik zie nog niet in wat het voordeel is van verlichting boven persoonlijke ontwikkeling. Het laatste lijkt mij veel belangrijkerquote:[..]
Het wordt vaak wel verwacht. Waar meerdere mensen samenkomen ontstaan tradities, gebruiken en gedragsnormen. Al die stromingen zijn gericht op een ideaal, en daar hoort een zeker beeld bij.
Noodzakelijk zou ik het niet noemen, maar wel vereist. Tenminste, wanneer je je bij een stroming voegt.
Gewas, voel je a.u.b. niet aangesproken, door Gray zijn onzin. Jij verstaat tenminste de kunst van relativeren. Loslaten. (leven en laten leven)quote:
Geen idee waarom je nu persoonlijk begint te worden, je voelt je blijkbaar aangesproken?
Mijn post staat: leven en laten leven.
Wat mij betreft is dit topic om zeep. Al die onzin van Gray.
Hij blijft maar gooien met modder. En waarom ?
Scary_Mary doet me ergens aan Gray denken (zou dit een kloon van hem zijn). Geen idee. Ze gebruikt wel exact dezelfde uitspraken als hem. (zeer vreemd). Kan dit verder niet staven. En interesseert me ook niet.
Wat mij betreft, mag hier een slotje op. Begin ik opnieuw met een deel 3, waarbij ik graag Gray (en eventuele klonen, voor zover die bestaan) graag van verdere deelname zou willen uitsluiten.
Hoe kun je nu een leuke verzameling van mooie (bv verlichte) gedachten ergens verzamelen. Als sommige mensen niet liever doen dan met rotte eieren te blijven gooien. Geen moer om dergelijke verzameling, het lied van een ander geven. Alleen maar willen bashen. Waarbij je al die onzin maar over je heen moet laten komen. Er vooral niet op reageren. Tot dergelijk topic alleen maar met die onzin onder gesneeuwd blijft. Dat werkt niet.
Hoe houdt je dat onkruid uit dergelijke tuin ?
Deze manier van pesten is vrij subtiel. Je moet al een heel getraind oog hebben (als moderator) om daar doorheen te kunnen zien.
Yeah, vind het jammer dat dit topic om zeep is geholpen. Vond het interessant om te lezen.quote:
[..]
Gewas, voel je a.u.b. niet aangesproken, door Gray zijn onzin. Jij verstaat tenminste de kunst van relativeren. Loslaten. (leven en laten leven)
Wat mij betreft is dit topic om zeep. Al die onzin van Gray.
Hij blijft maar gooien met modder. En waarom ?
Scary_Mary doet me ergens aan Gray denken (zou dit een kloon van hem zijn). Geen idee. Ze gebruikt wel exact dezelfde uitspraken als hem. (zeer vreemd). Kan dit verder niet staven. En interesseert me ook niet.
Wat mij betreft, mag hier een slotje op. Begin ik opnieuw met een deel 3, waarbij ik graag Gray (en eventuele klonen, voor zover die bestaan) graag van verdere deelname zou willen uitsluiten.
Hoe kun je nu een leuke verzameling van mooie (bv verlichte) gedachten ergens verzamelen. Als sommige mensen niet liever doen dan met rotte eieren te blijven gooien. Geen moer om dergelijke verzameling, het lied van een ander geven. Alleen maar willen bashen. Waarbij je al die onzin maar over je heen moet laten komen. Er vooral niet op reageren. Tot dergelijk topic alleen maar met die onzin onder gesneeuwd blijft. Dat werkt niet.
Hoe houdt je dat onkruid uit dergelijke tuin ?
Deze manier van pesten is vrij subtiel. Je moet al een heel getraind oog hebben (als moderator) om daar doorheen te kunnen zien.
Als mensen je keer op keer blijven beledigen neem je het sowieso steeds minder serieus.
Hmm, laat ik dit maar als compliment opvatten..quote:
Scary_Mary doet me ergens aan Gray denken (zou dit een kloon van hem zijn). Geen idee. Ze gebruikt wel exact dezelfde uitspraken als hem. (zeer vreemd). Kan dit verder niet staven. En interesseert me ook niet.
Is een blog misschien een idee?quote:Wat mij betreft, mag hier een slotje op. Begin ik opnieuw met een deel 3, waarbij ik graag Gray (en eventuele klonen, voor zover die bestaan) graag van verdere deelname zou willen uitsluiten.
Hoe kun je nu een leuke verzameling van mooie (bv verlichte) gedachten ergens verzamelen.
Daar kun je kiezen om geen reacties toe te staan of om ze te modereren.
Door liefdevol te kijken naar onkruid en het te waarderen voor wat het is. Ik hoop dat je het ooit kunt laten zijn en misschien zelfs een klein beetje van de schoonheid er in zou willen kunnen zien.quote:Hoe houdt je dat onkruid uit dergelijke tuin ?
De mods leren graag bij in het desbetreffende topic: R&P / R&P Feedback - Ik hou me inquote:Deze manier van pesten is vrij subtiel. Je moet al een heel getraind oog hebben (als moderator) om daar doorheen te kunnen zien.
Op dit topic mag vroegtijdig een slotje van me komen.
Moet ik dat zelf ergens aanvragen ? (of kan dat hier, via dit bericht)
Moet ik dat zelf ergens aanvragen ? (of kan dat hier, via dit bericht)
Zit wat in, al is het bestaan van ziekenhuizen wel een meer bekend iets dan waar een goeroe het over heeft. Ook heeft het moment waarop je een ziekenhuis op gaat zoeken vaak een wat dringender karakter.quote:
Een ziekenhuis maakt ook geen reclame voor meer patiënten op te vangen. Mensen die hulp nodig hebben, weten die hulp wel te vinden. Zo'n goeroe helpt waar hulp gevraagd wordt, maar gaat het niet bij iedereen aanbieden.
Probleem met goeroes blijft dat het een wisselwerking is tussen enerzijds iemand die mensen aan zich wil binden om macht daarover te hebben en zich binnen die fantasie veilig te voelen en anderzijds mensen die zich aan iemand willen binden om zich binnen die fantasie weer veilig te voelen. Terwijl er een oprechte bedoeling achter kan zitten. Het doet me denken aan mensen die doen alsof ze met doden/geesten kunnen praten; zij willen in die fantasie leven en trekken mensen aan die dat ook willen geloven en laten z0 elkaar in die fantasie leven, om vervolgens niet echt aanwezig te hoeven zijn en zichzelf niet echt te hoeven ervaren. Wat dat is wat fantasie/denken/in je hoofd leven is; gedachten inzetten om een ervaring van jezelf niet te hoeven ervaren te creëren.
Je kan daar vervolgens keihard op gaan hameren en daar op wijzen maar zolang iemand verkeerd in een staat van willen geloven en het dus ervaren zal dat nooit wat uithalen omdat dat iets is wat van binnen komt.
Mijn grootste probleem met mensen als Mystikos en Justtalklove is dat ze anderen aansporen op zoek te gaan naar een bepaalde ervaring terwijl de enige ervaring die telt degene die je hier en nu hebt is aangezien je daarin al de ik-gedachten die je over jezelf gelooft terug kan zien. Zodra je gaat fantaseren over een andere ervaring ben je in gedachten bezig en ben je niet meer hier.
Hoe je je denken opvat is ook weer een idee/gedachte van je denkenquote:
Dus niet zozeer het denken cq opvatten is belangrijk, maar meer wat je daarmee niet doet eigenlijk?
Punt is is dat denken is wat het is; het produceren constante stroom gedachten wat toe en afneemt aan de hand van hoeveel aandacht je je denken geeft. Je moet je denken aandacht geven om het te ervaren. Ook dat maakt niet uit zolang je het ziet voor wat het is; niks. Betekenisloos totdat je gelooft in een gedachte dat een bepaalde gedachte betekenis heeft en je die ervaring creëert. Aan de impuls om je te verdedigen gaat een ik-gedachte/verhaal over je aangevallen voelen vooraf. Die gedachte heeft invloed wanneer je in die gedachte gelooft, want alleen dan heeft een gedacht macht over je; als jij die geeft. Dat is een beslissing, hoe onbewust dat ook mag gaan.quote:Je doet zwart/wit denk ik.
De impuls om je te verdedigen hoeft niet gelijk aan te staan het beantwoorden. Dat lijkt me een niet te missen nuance, ook al zijn de grenzen hier jammer genoeg enigszins vervaagd.
Je er bewust van zijn. Verantwoordelijkheid nemen voor de ervaring omdat de dingen zijn die jij over jezelf gelooft. Je idee van je ik is een idee, een gedachte, de ervaring daarvan creëer en ervaar je zolang je erin gelooft en is alleen een probleem als je er een probleem van maakt, je er tegen verzet. Wees je bewust van je ik en wees je er bewust van dat het niet meer dan een hersenspinsel is, dan is het er nog wel maar zit je er niet vast in.quote:Interessante theorie. Hoe pas je zoiets toe in de praktijk?
Jij bent je bewust van je ervaring; er is dus een jij en er is de ervaring waar je je bewust van bent; dat zijn 2 verschillende dingen. De 'jij' is er altijd, hoewel wanneer je al je aandacht aan je gedachten geeft je de ervaring creëert dat alleen het verhaal van je denken er is Daarbij is er altijd de ervaring, of dat nu gedachten en/of gevoelens zijn, en die verandert constant, die komt en gaat. Je bent die ervaringen dus niet, net zoals jij niet degene bent die deze letters leest maar jij het bewustzijn die zich bewust is van dat dit gelezen wordt bent.
Meer over het probleem met in een ik geloven hieronder.
Persoonlijke ontwikkeling is de illusie dat er een ik bestaat die te ontwikkelen valt. Wat je wel kunt doen is je vermogens ontwikkelen en daar iets moois mee doen; het idee dat er een ik is die dat dan is is een verzinsel van je denken waar je je wel of niet meer verwart. Om jezelf te verwarren moet je gedachten moet je vergeten dat je ze niet bent.quote:
Nou, om maar even te trachten dit topic uit het slop te trekken, wat is nou eigenlijk de link tussen verlichting en persoonlijke ontwikkeling?
Is het überhaubt wel noodzakelijk om persoonlijke ontwikkeling na te jagen m.b.v. een (populaire) stroming of leer?
Het creëren van de ervaring van een persoon kost je lichaam energie en inspanning en die kun je vervolgens niet gebruiken om je vermogen te gebruiken of ontwikkelingen. Kijk maar eens naar de momenten waarop je het best en meest effectief presteert en handelt; dan ben je totaal niet met het idee van een ik bezig; je bent gewoon en geeft je aandacht aan het hier en nu; meer is er niet nodig.
Elke gedachte is een hokje, elke ik-gedachte waar je in gelooft is een hokje waar je jezelf in opsluit. Als jij gelooft ''ik ben .... ''' wordt door je lichaam die ervaring gecreëerd, doe je dat herhaaldelijk dan conditioneer je je lichaam om die ervaring automatisch te creëren en als je jezelf in gedachten met die ervaring identificeert dan 'ben' je dat, zolang je daar in gelooft. Enige wat je hoeft te doen is je af te vragen; wie is zich op dit moment bewust van de gedachten? Wie is zich hier en nu bewust van de ervaring? Dan kom je terug naar het hier en nu en ben je vrij omdat je jezelf niet meer op sluit in een hokje.
Je wilt beweren dat persoonlijke ontwikkeling niet bestaat omdat er geen "ik" bestaat? Zoiets?quote:
[..]
Persoonlijke ontwikkeling is de illusie dat er een ik bestaat die te ontwikkelen valt. Wat je wel kunt doen is je vermogens ontwikkelen en daar iets moois mee doen; het idee dat er een ik is die dat dan is is een verzinsel van je denken waar je je wel of niet meer verwart. Om jezelf te verwarren moet je gedachten moet je vergeten dat je ze niet bent.
Waarom is het een illusie om je ik te ontwikkelen?
Ik zie niet in hoe dat logisch is.
Ho even.quote:Het creëren van de ervaring van een persoon kost je lichaam energie en inspanning en die kun je vervolgens niet gebruiken om je vermogen te gebruiken of ontwikkelingen. Kijk maar eens naar de momenten waarop je het best en meest effectief presteert en handelt; dan ben je totaal niet met het idee van een ik bezig; je bent gewoon en geeft je aandacht aan het hier en nu; meer is er niet nodig.
Jouw verklaring van het waarom van wat je in de 1e regel zegt, is op zich wel logisch (op het 1e gezicht), maar geen verklaring.
Ervaring doe je op en op het moment van het opdoen van de ervaring, ben je bezig met het opdoen van de ervaring. Maar na afloop van de ervaring is er wel ruimte, tijd en energie om in alle rust te reflecteren op de ervaring en ervan te leren.
Het laatste stukje van "meer is er niet nodig" lijkt me, gezien mijn inbreng waarmee ik op jouw alinea reageer, onwaar.
Ik snap best wel dat hokjesdenken voor veel mensen een standaard, alsook een potentieel doelwit voor bevrijding is, maar ik ben in sommige opzichten al vrij van datzelfde hokjesdenken wat zoveel anderen plaagt.quote:Elke gedachte is een hokje, elke ik-gedachte waar je in gelooft is een hokje waar je jezelf in opsluit. Als jij gelooft ''ik ben .... ''' wordt door je lichaam die ervaring gecreëerd, doe je dat herhaaldelijk dan conditioneer je je lichaam om die ervaring automatisch te creëren en als je jezelf in gedachten met die ervaring identificeert dan 'ben' je dat, zolang je daar in gelooft. Enige wat je hoeft te doen is je af te vragen; wie is zich op dit moment bewust van de gedachten? Wie is zich hier en nu bewust van de ervaring? Dan kom je terug naar het hier en nu en ben je vrij omdat je jezelf niet meer op sluit in een hokje.
In enkele opzichten kan ik buiten de standaard paden denken. Sterker nog, het kost mij moeite om jullie paden überhaubt te herkennen, laat staan daarnaar te leven.
Ter afsluiting: Misschien dat wij 2 een ander beeld hebben van wat een "persoon" inhoudt, maar ik geloof dat je als persoon wel degelijk kunt veranderen, al is het alleen maar omdat je als persoon kunt worden geboren, volwassen worden (wat verandering impliceert) en dood kunt gaan.
Je kunt dus ook je eigen persoonlijkheid ontwikkelen (wat niks anders is als het aansturen van je persoonlijke veranderingen wat per definitie al gebeurt).
Omdat het niet logisch is, logica heeft er niks mee te maken. Logica heeft te maken met het idee van jezelf als logisch denkend persoon, in dat idee geloven en die ervaring creëren. Totdat je die niet meer creëert en het weg is.quote:
Je wilt beweren dat persoonlijke ontwikkeling niet bestaat omdat er geen "ik" bestaat? Zoiets?
Waarom is het een illusie om je ik te ontwikkelen?
Ik zie niet in hoe dat logisch is.
Je idee van ik, het persoonlijke, het idee wat jij van jezelf als persoon hebt is een door gedachten gecreëerde ervaring die bestaat bij de gratie van de aandacht die je daar aan geeft.
Op het moment dat jij volledig geconcentreerd bent en al je aandacht geeft aan hetgeen wat je wil leren, waar ben jij op dat moment? Jij in de zin van het idee wat je van jezelf hebt, een idee gebaseerd op herinneringen en gedachten over het verleden, waar is dat? Nergens, omdat je het geen aandacht geeft, terwijl jij, in de zin van bewust aanwezige aandacht er wel bent. Ik noem dat nu jij maar het is geen jij, het is er gewoon.quote:Ho even.
Jouw verklaring van het waarom van wat je in de 1e regel zegt, is op zich wel logisch (op het 1e gezicht), maar geen verklaring.
Ervaring doe je op en op het moment van het opdoen van de ervaring, ben je bezig met het opdoen van de ervaring. Maar na afloop van de ervaring is er wel ruimte, tijd en energie om in alle rust te reflecteren op de ervaring en ervan te leren.
Het laatste stukje van "meer is er niet nodig" lijkt me, gezien mijn inbreng waarmee ik op jouw alinea reageer, onwaar.
Beetje flauw maar niemand wordt geboren als persoon, je word geboren als mens en daarin vormt zich het idee van een persoon, een idee wat uitgeleefd wordt.quote:Ik snap best wel dat hokjesdenken voor veel mensen een standaard, alsook een potentieel doelwit voor bevrijding is, maar ik ben in sommige opzichten al vrij van datzelfde hokjesdenken wat zoveel anderen plaagt.
In enkele opzichten kan ik buiten de standaard paden denken. Sterker nog, het kost mij moeite om jullie paden überhaubt te herkennen, laat staan daarnaar te leven.
Ter afsluiting: Misschien dat wij 2 een ander beeld hebben van wat een "persoon" inhoudt, maar ik geloof dat je als persoon wel degelijk kunt veranderen, al is het alleen maar omdat je als persoon kunt worden geboren, volwassen worden (wat verandering impliceert) en dood kunt gaan.
Je kunt dus ook je eigen persoonlijkheid ontwikkelen (wat niks anders is als het aansturen van je persoonlijke veranderingen wat per definitie al gebeurt).
Je kunt je persoonlijkheid ontwikkelen maar wie/wat is zich hier en nu bewust van die persoonlijkheid? Zich bewust van dat idee van een ik? Wie/wat is zich hier en nu bewust van die ontwikkeling? Wie/wat is zich hier en nu bewust van hoe het vroeger was kwa ervaring en is zich hier en nu bewust van hoe het kwa ervaring vroeger was? Wie/wat is zich ervan bewust dat er een gedachte opkomt die zegt ''nou dat ben ik'' en die gedachte dus niet is?
Ik weet niet wat voor geloof jij aanhangt, maar ik sta liever met beide voeten op de grondquote:
[..]
Omdat het niet logisch is, logica heeft er niks mee te maken. Logica heeft te maken met het idee van jezelf als logisch denkend persoon, in dat idee geloven en die ervaring creëren. Totdat je die niet meer creëert en het weg is.
Je idee van ik, het persoonlijke, het idee wat jij van jezelf als persoon hebt is een door gedachten gecreëerde ervaring die bestaat bij de gratie van de aandacht die je daar aan geeft.
Leren gaat niet altijd geconcentreerd, maar dat terzijde. Het is irrelevant waar je bent wanneer je iets wilt leren.quote:[..]
Op het moment dat jij volledig geconcentreerd bent en al je aandacht geeft aan hetgeen wat je wil leren, waar ben jij op dat moment? Jij in de zin van het idee wat je van jezelf hebt, een idee gebaseerd op herinneringen en gedachten over het verleden, waar is dat? Nergens, omdat je het geen aandacht geeft, terwijl jij, in de zin van bewust aanwezige aandacht er wel bent. Ik noem dat nu jij maar het is geen jij, het is er gewoon.
Alles na "Jij in de zin" is me ook te zweverig.
Misschien ben ik wel gewoon te dom hoor, maar ik kan hier gewoon niks mee. Het is me te zweverig, te vaag, te "gelovig" en gaat uit van waarheden die niet op iets consequents gebaseerd lijken te zijn.
Oke, je stelt hier nu een hele hoop vragen die wellicht best wel enigszins interessant "zouden kunnen" zijn, maar om de 1 of andere reden denk ik niet dat onze conversatie mij veel duidelijkheid gaat verschaffen.quote:[..]
Beetje flauw maar niemand wordt geboren als persoon, je word geboren als mens en daarin vormt zich het idee van een persoon, een idee wat uitgeleefd wordt.
Je kunt je persoonlijkheid ontwikkelen maar wie/wat is zich hier en nu bewust van die persoonlijkheid? Zich bewust van dat idee van een ik? Wie/wat is zich hier en nu bewust van die ontwikkeling? Wie/wat is zich hier en nu bewust van hoe het vroeger was kwa ervaring en is zich hier en nu bewust van hoe het kwa ervaring vroeger was? Wie/wat is zich ervan bewust dat er een gedachte opkomt die zegt ''nou dat ben ik'' en die gedachte dus niet is?
Hierbij beëindig ik ons gesprek en bedank je voor de genomen moeite
Dat begrijp ik maar dat is ook meteen het tegenstrijdige eraan.quote:
Je hebt het over met beide voeten op de grond staan terwijl je in je hoofd zit, in gedachten zweeft en dus juist niet met beide voeten op de grond staat.
Je hebt het over gelovig terwijl bewust aanwezig zijn juist niks te maken heeft met geloven; het is je aandacht geven aan aanwezig zijn en dus niet in gedachten (geloven) zijn.
Probleem is dat je wat ik zeg bekijkt vanuit je denken en daardoor uit komt bij wat je denken ervan maakt terwijl aanwezig zijn daar compleet los van staat. Je probeert met je denken vat te krijgen op iets wat los staat van je denken en daarom eindig je in verwarring, wat ook niet anders kan.
Je kunt aanwezig zijn niet begrijpen je kunt het alleen zijn, dan is het duidelijk. Erover praten zal je die duidelijkheid nooit geven omdat je dan alweer met gedachten uitspreken bezig bent.
Ironisch genoeg zou je wanneer je ophoudt met kijken naar wat je denken hiervan probeert te maken je het direct weten maar dan weten op het niveau van ervaring, los van het denken waar je nu in vast zit.
Dit was figuurlijk btwquote:
[..]
Dat begrijp ik maar dat is ook meteen het tegenstrijdige eraan.
Je hebt het over met beide voeten op de grond staan terwijl je in je hoofd zit, in gedachten zweeft en dus juist niet met beide voeten op de grond staat.
Alles kan overdacht worden. Dat zal wel moeten want wat niet gedacht kan worden, kan door een mens ook niet begrepen worden (tenzij gedestilleerd)quote:Je hebt het over gelovig terwijl bewust aanwezig zijn juist niks te maken heeft met geloven; het is je aandacht geven aan aanwezig zijn en dus niet in gedachten (geloven) zijn.
Probleem is dat je wat ik zeg bekijkt vanuit je denken en daardoor uit komt bij wat je denken ervan maakt terwijl aanwezig zijn daar compleet los van staat. Je probeert met je denken vat te krijgen op iets wat los staat van je denken en daarom eindig je in verwarring, wat ook niet anders kan.
Ik denk dat we elk een ander begrip hebben van de term "aanwezig", dat kan op zoveel verschillende manieren...echter..ik ag mijn tijd hier niet mee verdoen daar dit voor mij gewoon zinloos is.quote:Je kunt aanwezig zijn niet begrijpen je kunt het alleen zijn, dan is het duidelijk. Erover praten zal je die duidelijkheid nooit geven omdat je dan alweer met gedachten uitspreken bezig bent.
Joh, je weet helemaal niet hoe ik werk in mijn bovenkamerquote:Ironisch genoeg zou je wanneer je ophoudt met kijken naar wat je denken hiervan probeert te maken je het direct weten maar dan weten op het niveau van ervaring, los van het denken waar je nu in vast zit.
Het is ook vaag.quote:
[..]
Ergens...maar je hebt me nog steeds niet verteld wat verlichting precies inhoudt
Voor de rest klinkt dit me allemaal veel te vaag, terwijl verlichting juist duidelijkheid zou moeten geven m.i.
Helemaal wanneer we het gaan proberen aan te wijzen. Ongeacht wat ik zeg, we gaan er niet uitkomen. Als je zou begrijpen wat ik bedoel, dan kan je je afvragen waarom je het dan niet bent. Zou je niet begrijpen wat ik bedoel, dan kan je niet bepalen of het juist is. Daar ligt dan ook het punt van kritiek van UG Krishnamurti. En deze vaagheid is waarom zo makkelijk misbruik is te maken van zij die verlichting zoeken.Ach, het geeft wel stof voor oneindige discussie.
Persoonlijke ontwikkeling is sowieso een concreter doel. Daarnaast is het in zekere zin ook een belangrijk onderdeel van het pad naar verlichting. Mocht dat hele idee van velrichting je niet aanspreken, dan is persoonlijke ontwikkeling zeker de weg voor jou. Wie weet raak je onderweg nog wel verlicht.quote:[..]
Anyway, ik zie nog niet in wat het voordeel is van verlichting boven persoonlijke ontwikkeling. Het laatste lijkt mij veel belangrijker
Eh, wat? Nee.quote:
Scary_Mary doet me ergens aan Gray denken (zou dit een kloon van hem zijn). Geen idee. Ze gebruikt wel exact dezelfde uitspraken als hem. (zeer vreemd). Kan dit verder niet staven. En interesseert me ook niet.
Start een blog. Of join de facebookgroep van Mystikos voor verdere bevruchting. Kan je onbeperkt zijn liefde slikken.quote:
graag Gray (en eventuele klonen, voor zover die bestaan) graag van verdere deelname zou willen uitsluiten.
Wat?quote:
LOL, ik had jouw post nog niet eens gelezen.quote:
Exact.quote:
Door liefdevol te kijken naar onkruid en het te waarderen voor wat het is. Ik hoop dat je het ooit kunt laten zijn en misschien zelfs een klein beetje van de schoonheid er in zou willen kunnen zien.
Weet je waar zowel bloemen als onkruid in groeien?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Helemaal mee eens. Wil je volledige acceptatie van jezelf, of de realiteit, dan zal je beide ogen moeten openen voor zowel goed als kwaad. Verlichting zou niet een wollig, mooi iets zijn. Het is, wat het dan ook moge zijn. Er zijn zat voorbeelden te vinden van zogenaamd verlichte mensen die best wel hufterig overkomen.quote:
Mijn grootste probleem met mensen als Mystikos en Justtalklove is dat ze anderen aansporen op zoek te gaan naar een bepaalde ervaring terwijl de enige ervaring die telt degene die je hier en nu hebt is aangezien je daarin al de ik-gedachten die je over jezelf gelooft terug kan zien. Zodra je gaat fantaseren over een andere ervaring ben je in gedachten bezig en ben je niet meer hier.Zoiets ja. Overigens is dat deel van deze vorm van spiritualiteit hetgeen waar jij het meest moeite mee ga hebben, vermoed ik; logica speelt een beperkte rol. Veel technieken proberen het brein onlogische problemen voor te schotelen, niet om op te lossen, maar om het probleem te laten vallen. Daarmee laat je zowel logica als onbegrip los. De ervaring is een beetje te vergelijken met wanneer je eindelijk dat woord hebt dat op het puntje van je tong lag. Keer duizend.quote:
Je wilt beweren dat persoonlijke ontwikkeling niet bestaat omdat er geen "ik" bestaat? Zoiets?
Waarom is het een illusie om je ik te ontwikkelen?
Ik zie niet in hoe dat logisch is.quote:
Beetje flauw maar niemand wordt geboren als persoon, je word geboren als mens en daarin vormt zich het idee van een persoon, een idee wat uitgeleefd wordt.Denk eens na over de volgende vraag: wie ben ik? Op het eerste gezicht lijkt het een makkelijke vraag, maarrrrrrrrr! Het is niet je spiegelbeeld. Het is niet je naam. Het is niet je verleden. Het is niet wat je doet, denkt of voelt. Wat blijft over? En als je eenmaal alles bij naam hebt kunnen noemen wat het niet is, blijven dan nog woorden over om dat wat overblijft te beschrijven?quote:
Ter afsluiting: Misschien dat wij 2 een ander beeld hebben van wat een "persoon" inhoudt, maar ik geloof dat je als persoon wel degelijk kunt veranderen, al is het alleen maar omdat je als persoon kunt worden geboren, volwassen worden (wat verandering impliceert) en dood kunt gaan.
Je kunt dus ook je eigen persoonlijkheid ontwikkelen (wat niks anders is als het aansturen van je persoonlijke veranderingen wat per definitie al gebeurt).
Dit illustreert in mijn ogen het verschil tussen persoonlijke ontwikkeling en verlichting, een beetje. Overigens is die vraagstelling een bekende methode om tot verlichting te komen. Schijnbaar.
Die 'getuige' waar eerder over gesproken werd, dat is wanneer je kijkt door de ogen van datgene dat na die vraag overblijft. Al dat andere wordt dan gezien als uitingen van de persoonlijkheid die we doorgaans 'ik' noemen.
Het is moeilijk voor me om het concreter te maken dan dit, dus ik hoop dat je hier iets meer begrip door krijgt. Of het de moeite waard is om na te streven, dat is een keuze die ieder voor zichzelf mag maken.
Mensen kunnen elkaar gevoelsmatig begrijpen, zonder gedachten/uitgesproken woorden, dat is het soort begrip wat veel dieper gaat. Gedachten zijn in ieder geval geen voorwaarde voor begrip.quote:
Alles kan overdacht worden. Dat zal wel moeten want wat niet gedacht kan worden, kan door een mens ook niet begrepen worden (tenzij gedestilleerd)
Even plat gezegd; aanwezig is aanwezig, dat ben je of dat ben je niet. Er bestaat geen begrip over want dat zou niet meer dan een gedacht zijn, aanwezig zijn kan ook niet op zoveel verschillende manier, dat is iets wat je denken erover verzint.quote:Ik denk dat we elk een ander begrip hebben van de term "aanwezig", dat kan op zoveel verschillende manieren...echter..ik ag mijn tijd hier niet mee verdoen daar dit voor mij gewoon zinloos is.
Het is voor jou niet zinloos, het is voor je denken zinloos omdat je denken er geen macht heeft. Dat je je met je denken identificeert en de gedachte ''het is voor mij zinloos'' uitspreekt alsof jij het bent illustreert het probleem.
Klopt, maar ik weet wel hoe gedachten kunnen werken. Daarnaast is de vraag in een topic als dit niet hoe jouw of iemand anders z'n bovenkamer werkt maar wat er over blijft wanneer jij je niet meer identificeert met wat er in je bovenkamer gebeurdquote:Joh, je weet helemaal niet hoe ik werk in mijn bovenkamer
Ik zou eerder dan zeggen "stof tot conversatie"quote:
[..]
Het is ook vaag.
Ach, het geeft wel stof voor oneindige discussie.
Kijk, ik heb nu 2 uitleggen gekregen van wat verlichting zou zijn, maar het is voor mij gewoon teveel bullshitterig. Teveel gegok, teveel op de vlakte blijven, te weinig inhoud, nauwelijks belofte.quote:[..]
Persoonlijke ontwikkeling is sowieso een concreter doel. Daarnaast is het in zekere zin ook een belangrijk onderdeel van het pad naar verlichting. Mocht dat hele idee van velrichting je niet aanspreken, dan is persoonlijke ontwikkeling zeker de weg voor jou. Wie weet raak je onderweg nog wel verlicht.
Zo is het voor mij de moeite niet waard.
Nee, want als je een auto probeert te beschrijven door 1 voor 1 alle onderdelen te benoemen, zal je op een gegeven moment alle onderdelen benoemd hebben en niet de auto.quote:[..]
Denk eens na over de volgende vraag: wie ben ik? Op het eerste gezicht lijkt het een makkelijke vraag, maarrrrrrrrr! Het is niet je spiegelbeeld. Het is niet je naam. Het is niet je verleden. Het is niet wat je doet, denkt of voelt. Wat blijft over? En als je eenmaal alles bij naam hebt kunnen noemen wat het niet is, blijven dan nog woorden over om dat wat overblijft te beschrijven?
Maar die onderdelen zijn wel onderdeel van die auto, dus je zou net zo goed alles met "ja" beantwoord kunnen hebben
Begrip?quote:Dit illustreert in mijn ogen het verschil tussen persoonlijke ontwikkeling en verlichting, een beetje. Overigens is die vraagstelling een bekende methode om tot verlichting te komen. Schijnbaar.
Die 'getuige' waar eerder over gesproken werd, dat is wanneer je kijkt door de ogen van datgene dat na die vraag overblijft. Al dat andere wordt dan gezien als uitingen van de persoonlijkheid die we doorgaans 'ik' noemen.
Het is moeilijk voor me om het concreter te maken dan dit, dus ik hoop dat je hier iets meer begrip door krijgt. Of het de moeite waard is om na te streven, dat is een keuze die ieder voor zichzelf mag maken.
Ik heb nu 2 meningen gehoord over wat verlichting zou moeten inhouden, maar ik zie niet in hoe dit voor mij nuttig gaat zijn.
Dan kan ik net zo goed moslim worden
Behalve dan dat gevoelens ook gedachtes zijn...jedenkt ze namelijk..met je breinquote:
[..]
Mensen kunnen elkaar gevoelsmatig begrijpen, zonder gedachten/uitgesproken woorden, dat is het soort begrip wat veel dieper gaat. Gedachten zijn in ieder geval geen voorwaarde voor begrip.
Omdat mijn denken er geen macht over heeft?quote:[..]
Even plat gezegd; aanwezig is aanwezig, dat ben je of dat ben je niet. Er bestaat geen begrip over want dat zou niet meer dan een gedacht zijn, aanwezig zijn kan ook niet op zoveel verschillende manier, dat is iets wat je denken erover verzint.
Het is voor jou niet zinloos, het is voor je denken zinloos omdat je denken er geen macht heeft. Dat je je met je denken identificeert en de gedachte ''het is voor mij zinloos'' uitspreekt alsof jij het bent illustreert het probleem.
Joh, het is niks meer als een simpele kosten/baten analyze en de uitkomst van deze analyze was gewoon niet zo best. Teveel nadelen + te weinig voordelen --> zinloos ...meer zoiets dus
Je hebt het over onbewuste processen?quote:[..]
Klopt, maar ik weet wel hoe gedachten kunnen werken. Daarnaast is de vraag in een topic als dit niet hoe jouw of iemand anders z'n bovenkamer werkt maar wat er over blijft wanneer jij je niet meer identificeert met wat er in je bovenkamer gebeurd
Nee.quote:
Je hebt het over onbewuste processen?
Als je je gedachten waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?
Dat weet je nietquote:
[..]
Nee.
Als je je gedachten waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?
Dat ik wat ga weten?quote:
[..]
Klopt, het is dan ook meer de bedoeling dat jij het gaat weten
Als je je gedachten/gevoelens waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten/gevoelens er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?quote:
Waarnemen is niet hetzelfde als je er bewust van zijn he? Gewoonlijk overlapt het wel, maar dat maakt ze nog geen synoniemen van elkaarquote:
[..]
Als je je gedachten/gevoelens waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten/gevoelens er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?
Dat laatste zinnetje is vergelijkbaar met het voorbeeld van die auto(onderdelen).
Je kunt (volgens jou in elk geval) je eigen gedachten zien. Die gedachten zijn onderdeel van jou, net zoals een stuur onderdeel is van de auto waar dat stuur aan vast zit.
Als je een gedachte waarneemt ben je er bewust van dan die gedachte er is én je bent je ervan bewust dat je die gedachte niet bent. Om waar te nemen moet je bewust aanwezig zijn, om jezelf te verliezen moet je onbewust zijn.quote:
Waarnemen is niet hetzelfde als je er bewust van zijn he? Gewoonlijk overlapt het wel, maar dat maakt ze nog geen synoniemen van elkaar
Denken is onderdeel van je ervaring, jij bent diegene die zich bewust is van die ervaring maar je bent het niet.quote:Dat laatste zinnetje is vergelijkbaar met het voorbeeld van die auto(onderdelen).
Je kunt (volgens jou in elk geval) je eigen gedachten zien. Die gedachten zijn onderdeel van jou, net zoals een stuur onderdeel is van de auto waar dat stuur aan vast zit.
Je interpreteert volgens mij die post van Gray niet goed, hij heeft het over benoemen wat je niet bent, vervolgens ga jij onderdelen opnoemen waar je gelooft dat je het wel bent.
Als jij gelooft in de gedachten dat jij je denken bent creëert je denken de ervaring dat je je denken bent, het voelt echt en die ervaring is er, het is alleen niet echt.
Je geeft geen antwoord op de vraag die ik stel, wat ik overigens volkomen begrijp, het is ook de vraag waar de mensen met bij retreats/talks en dergelijke bij stil vallen omdat alleen al aandacht aan die vraag geven een beetje je idee van jezelf opgeven is. Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent. Als je daar niet aan toe bent is dat prima
Het heeft alleen niet veel zin om em te blijven herhalen en dan weer op de reactie die je geeft om die vraag te ontlopen te antwoorden.
Maar dit is simpelweg onjuist.quote:
[..]
Als je een gedachte waarneemt ben je er bewust van dan die gedachte er is én je bent je ervan bewust dat je die gedachte niet bent. Om waar te nemen moet je bewust aanwezig zijn, om jezelf te verliezen moet je onbewust zijn.
Vrijwel iedereen neemt elke dag heel veel dingen waar, maar die worden eruit gefilterd nog voordat de persoon in kwestie zich bewust is van die waarnemingen (denk bijvoorbeeld aan verkeersdeelname).
Dit is best wel grappig, want jij bent diegene die mijn post blijkbaar niet goed geinterpreteerd heeftquote:[..]
Denken is onderdeel van je ervaring, jij bent diegene die zich bewust is van die ervaring maar je bent het niet.
Je interpreteert volgens mij die post van Gray niet goed, hij heeft het over benoemen wat je niet bent, vervolgens ga jij onderdelen opnoemen waar je gelooft dat je het wel bent.
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Denken en gedachten zijn ook niet hetzelfde he?quote:Als jij gelooft in de gedachten dat jij je denken bent creëert je denken de ervaring dat je je denken bent, het voelt echt en die ervaring is er, het is alleen niet echt.
Maar ik geef je wel de reden -waarom- ik niet antwoord op jouw vraag (of in elk geval niet op de manier die jij voorzien had). De redenering in jouw vraag klopt namelijk gewoon niet (waarnemen =/ bewust zijn van) dus of je repareert je vraag, of je stelt je vraag op een andere manier, of je ziet maar af van je vraag en bedenkt iets anders (of niet).quote:Je geeft geen antwoord op de vraag die ik stel, wat ik overigens volkomen begrijp, het is ook de vraag waar de mensen met bij retreats/talks en dergelijke bij stil vallen omdat alleen al aandacht aan die vraag geven een beetje je idee van jezelf opgeven is. Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent. Als je daar niet aan toe bent is dat prima
Uhm, retreats? stil vallen? jezelf opgeven?
Het enige logische is dit zinnetje: "Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent.". Dit is dan ook volstrekt logisch en ik denk dat de meeste mensen tegen dit probleem zullen aanlopen vroeger of later.
Waaruit maak jij op dat ik deze stap nog helemaal niet gehad heb?
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo
Leg uit wat er onjuist aan die zin is.quote:
Klopt maar nemen ze ze ook bewust waar? Zonder identificatie? Zien ze wat ze zien of ervaren ze het verhaaltje wat het denken ervan maken? Zodra je het hebt over ''ik'' heb je het over een verzinsel van je gedachten, wat prima is, zolang je je daar bewust van bent. Hoeveel mensen praten over ''ik'' alsof het iets is wat bestaat? Op zo'n moment is iemand niet bewust aanwezig maar zit een ik verhaaltje in gedachten uit te leven en beleven. Op het moment dat je dat bewust waarneemt ben je weer terug.quote:Vrijwel iedereen neemt elke dag heel veel dingen waar, maar die worden eruit gefilterd nog voordat de persoon in kwestie zich bewust is van die waarnemingen (denk bijvoorbeeld aan verkeersdeelname).
Dus als Gray rechts gaat en jij links, doen jullie allebei hetzelfde?quote:Dit is best wel grappig, want jij bent diegene die mijn post blijkbaar niet goed geinterpreteerd heeft
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Als je iets waarneemt ben je je er bewust van dat het er is; wat klopt daar volgens jou niet aan?quote:Maar ik geef je wel de reden -waarom- ik niet antwoord op jouw vraag. De redenering in jouw vraag klopt namelijk gewoon niet (waarnemen =/ bewust zijn van) dus of je repareert je vraag, of je stelt je vraag op een andere manier, of je ziet maar af van je vraag en bedenkt iets anders (of niet).
Aan je antwoorden.quote:Uhm, retreats? stil vallen? jezelf opgeven?
Het enige logische is dit zinnetje: "Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent.". Dit is dan ook volstrekt logisch en ik denk dat de meeste mensen tegen dit probleem zullen aanlopen vroeger of later.
Waaruit maak jij op dat ik deze stap nog helemaal niet gehad heb?
Ik heb het nergens over verlichting mocht je dat soms denken, ik zou mezelf niet voor lul willen zetten door te doen alsof ik daar iets van weet, het enige waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.quote:
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo
De uitleg staat direct onder de door jou gequote zinquote:
[..]
Leg uit wat er onjuist aan die zin is.
Ze nemen onbewust waar met identificatie.quote:[..]
Klopt maar nemen ze ze ook bewust waar? Zonder identificatie? Zien ze wat ze zien of ervaren ze het verhaaltje wat het denken ervan maken? Zodra je het hebt over ''ik'' heb je het over een verzinsel van je gedachten, wat prima is, zolang je je daar bewust van bent. Hoeveel mensen praten over ''ik'' alsof het iets is wat bestaat? Op zo'n moment is iemand niet bewust aanwezig maar zit een ik verhaaltje in gedachten uit te leven en beleven. Op het moment dat je dat bewust waarneemt ben je weer terug.
Kan allebij
Je moet niet vergeten, -al- je gedachten zijn verzonnen. Verzinnen doe je dan ook gewoonlijk met je hoofd
Wie heeft het over rechts of links?quote:[..]
Dus als Gray rechts gaat en jij links, doen jullie allebei hetzelfde?
Ik heb je uitgelegd wat ik bedoelde of snap je niet wat daar staat?
Niet dus. Niet alles wat je waarneemt, neem je bewust waar.quote:[..]
Als je iets waarneemt ben je je er bewust van dat het er is; wat klopt daar volgens jou niet aan?
Dan zit er bij jou een denkproces fout, want ik kan je vertellen dat ik deze stap lang geleden al gemaakt heb (en ik ga jou niet uitleggen hoe je tot deze fout-analyze gekomen bent, dat mag je lekker zelf doenquote:[..]
Aan je antwoorden.
)
Alleen ging mijn vraag specifiek over persoonlijke ontwikkeling en verlichting en daar reageerde je op door antwoord te geven op een vraag die ik helemaal niet gesteld hebquote:
[..]
Ik heb het nergens over verlichting mocht je dat soms denken, ik zou mezelf niet voor lul willen zetten door te doen alsof ik daar iets van weet, het enige waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.
Ik zie dat sommigen onder jullie hier nog wat verder discussiëren over het begrip 'verlichting' (of aanverwante). Zo ja, hoeft er geen slotje op dit topic van mij te komen. Laat het maar zijn.
Eventueel kan dit topic als een soort 'vuilbak' gebruikt worden. Soort bad bank in de financiële wereld. Of een kotstopic. Waar je na een leuk feestje (elders), hier je kater kan komen uitkotsen. Anyway...
Tussen het gekots (die puinhoop van gisteren), vind ik wel een paar mooie brokstukken terug. Bloemen (leuke interessante gedachten) die er beginnen te groeien...
Ik scroll even naar boven in deze discussie...
Je doet me terug nadenken
Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Daarin draag je als mens (vind ik) zelf een enorme verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waar ook Jean Paul Sartre enorm op doorging. Zie zijn concept "kwader trouw".
Ik post hier een klein stukje erover.
Zeg je bijvoorbeeld. Zo iemand pesten is goed. Het kan zijn persoonlijkheid maar wat verder uitharden. Of zeg (en oordeel) je. Nee, dergelijk pesten is niet goed. Je tast daarmee de vrijheid van de ander aan. Laat die ander zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Akkoord, maar wat doe je dan met een pester ? Een pester kan maar zichzelf zijn, als hij kan pesten. Kan hij niet meer pesten, dan ontneemt je zijn vrijheid (eigenheid) daarin. Hoe los je dit op ? Dergelijk 'filosofisch' vraagstuk ?
Voor mezelf, zou de oplossing (waarbij je zowiezo een keuze moet maken, zonder keuze, dergelijke ethiek, stellinginname is een oplossing voor dit probleem niet mogelijk) de keuze voor het "goede" zijn.
Waarbij goed staat voor liefde (niet voor haat). Goed staat voor vreugde die op zichzelf kan en mag staan. Niet een narcistische vreugde die enkel kan bestaan door anderen pijn te blijven doen.
Ik zou dus de pester verbieden nog langer te pesten. Dat hij een andere hobby, bezigheidstherapie zoekt. Iets anders om zichzelf op een meer positieve manier in dit leven mee te verbinden. Een andere 'gelukzalige' staat van zijn.
Wat vindt jij hiervan ?
Je redeneert alvast heel intelligent hier, vind ik.
En dank voor je bijdrage.
Tussen al het puin.
De brokstukken van (de/onze weg naar) Rome
De "verlichting".
Wie doet hier als laatste het licht straks uit...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 11:24:23 ]
Eventueel kan dit topic als een soort 'vuilbak' gebruikt worden. Soort bad bank in de financiële wereld.
Of een kotstopic. Waar je na een leuk feestje (elders), hier je kater kan komen uitkotsen. Anyway...Tussen het gekots (die puinhoop van gisteren), vind ik wel een paar mooie brokstukken terug. Bloemen (leuke interessante gedachten) die er beginnen te groeien...
Interessante gedachte. In welke zin spelen "Identificatie" en "gedachten" samen een rol.quote:
Waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.
Ik scroll even naar boven in deze discussie...
Mooie zinquote:
Als je je gedachten/gevoelens waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten/gevoelens er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?
Akkoord. Mooie zin terug. En ook Interessant.quote:
Mensen kunnen elkaar gevoelsmatig begrijpen, zonder gedachten/uitgesproken woorden, dat is het soort begrip wat veel dieper gaat. Gedachten zijn in ieder geval geen voorwaarde voor begrip.
Je doet me terug nadenken
Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Aanwezig zijn heeft (voor mij) ook geen denken nodig.quote:
Even plat gezegd; aanwezig is aanwezig, dat ben je of dat ben je niet. Er bestaat geen begrip over want dat zou niet meer dan een gedacht zijn, aanwezig zijn kan ook niet op zoveel verschillende manier, dat is iets wat je denken erover verzint.
Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Klopt. Vanuit deze optiek vind ik (maar dat is mijn oordeel) dat we als mens voorzichtig moeten zijn met de uitspraken die we doen. De oordelen die we uitspreken naar anderen. Zeker als dergelijke oordelen blind (of met welk instrumenteel doel) ook zijn. Je doet daarmee schade. Kan daarmee schade veroorzaken.quote:
Het is voor jou niet zinloos, het is voor je denken zinloos omdat je denken er geen macht heeft. Dat je je met je denken identificeert en de gedachte ''het is voor mij zinloos'' uitspreekt alsof jij het bent illustreert het probleem.
Daarin draag je als mens (vind ik) zelf een enorme verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waar ook Jean Paul Sartre enorm op doorging. Zie zijn concept "kwader trouw".
Ik post hier een klein stukje erover.
Laat ik afsluiten met een voorbeeldje. Neem een pester, die iemand uitmaakt, een bepaald oordeel toewerpt (de ander daarin objectiveert, naar en volgens concepten in zijn eigen bewustzijn). Hoe kijk je daar tegenaan, als buitenstaander.quote:Die vrijheid belast ons met een enorme verantwoordelijkheid: 'we zijn gedoemd tot vrijheid' volgens Sartre. Kiezen biedt de enige mogelijkheid tot een daadkrachtig en authentiek leven. Ik, en ik alleen, moet betekenis aan mijn leven geven. Laat ik dit na, dan ben ik aan mijzelf te kwader trouw. Het maken van keuzes is volgens Sartre een moeizaam proces omdat je altijd vecht tegen visies van anderen over jezelf. De ander ziet je altijd als een bepaald persoon met bepaalde eigenschappen, terwijl de keuze juist de mogelijkheid biedt om jezelf opnieuw te bepalen. Volgens Sartre is dit de reden waarom de anderen altijd een last zijn: ze maken je tot object. 'De hel, dat zijn de anderen', zegt Sartre.
Zeg je bijvoorbeeld. Zo iemand pesten is goed. Het kan zijn persoonlijkheid maar wat verder uitharden. Of zeg (en oordeel) je. Nee, dergelijk pesten is niet goed. Je tast daarmee de vrijheid van de ander aan. Laat die ander zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Akkoord, maar wat doe je dan met een pester ? Een pester kan maar zichzelf zijn, als hij kan pesten. Kan hij niet meer pesten, dan ontneemt je zijn vrijheid (eigenheid) daarin. Hoe los je dit op ? Dergelijk 'filosofisch' vraagstuk ?
Voor mezelf, zou de oplossing (waarbij je zowiezo een keuze moet maken, zonder keuze, dergelijke ethiek, stellinginname is een oplossing voor dit probleem niet mogelijk) de keuze voor het "goede" zijn.
Waarbij goed staat voor liefde (niet voor haat). Goed staat voor vreugde die op zichzelf kan en mag staan. Niet een narcistische vreugde die enkel kan bestaan door anderen pijn te blijven doen.
Ik zou dus de pester verbieden nog langer te pesten. Dat hij een andere hobby, bezigheidstherapie zoekt. Iets anders om zichzelf op een meer positieve manier in dit leven mee te verbinden. Een andere 'gelukzalige' staat van zijn.
Wat vindt jij hiervan ?
Je redeneert alvast heel intelligent hier, vind ik.
En dank voor je bijdrage.
Tussen al het puin.
De brokstukken van (de/onze weg naar) Rome
De "verlichting".
Wie doet hier als laatste het licht straks uit...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 11:24:23 ]
Om een ik-ervaring te creëren moet je geloven in de gedachte dat dat de persoonlijkheid is die je hebt, om in een ik-ervaring vast te komen zitten moet je geloven dat die ervaring het enige is wat je bent. Vanuit dat misverstand blijf je dat dan voeden.quote:
Interessante gedachte. In welke zin spelen "Identificatie" en "gedachten" samen een rol.
Je zou kunnen stellen dat iemand die door het leven gaat als 1 grote verzameling persoonlijke problemen heel veel aan persoonlijke ontwikkeling heeft gedaan; er is een zeer diepgaand idee van een persoon en geloven die te zijn ontwikkelt.
Je zou kunnen stellen dat elkaar begrijpen wanneer iemand door middel van woorden iets uitlegt over zichzelf onzin is want dat komt alleen aan als jij aan de gebruikte woorden dezelfde of enigszins gelijke betekenis hangt. Ook als mensen hetzelfde hebben meegemaakt maar er een compleet andere houding tegenover in nemen en erover praten zullen ze elkaar niet begrijpen. Terwijl als je bijv iemands verdriet voelt is begrijpen/denken erover niet meer nodig, je weet hoe dat is, dan kunnen woorden zelfs teveel zijn.quote:Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Aanwezig zijn heeft geen denken nodig, denken/gedachten produceren heeft wel je aanwezigheid/aandacht nodig. Je ego bestaat bij de gratie van de hoeveelheid aandacht die je het geeft.quote:Aanwezig zijn heeft (voor mij) ook geen denken nodig.
Ik betwijfel het ten zeerste.quote:Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Als iemand gedrag vertoont is diegene een ik-idee wat ie over zichzelf gelooft aan het uitleven, iemand die pest en dus negatief en onderdrukkend gedrag vertoont doet dat vanuit een ik-idee, het idee dat te moeten/willen doen. Iemand dan laten pesten is iemand in die negativiteit en onvrijheid vast laten zitten. Als je met zo'n kind gaat praten in een situatie waar het zich veilig en gerespecteerd voelt en op zoek gaat naar wat er dwars zit, welke opvattingen daarachter zitten dan kan je vervolgens daar andere opvattingen voor in de plaats gaan zetten zodat die uitgeleefd gaan worden.quote:Laat ik afsluiten met een voorbeeldje.
Zelfde geldt eventueel voor de gepeste als die in een ik-idee van ''ik ben te zwak om me te verdedigen dus geef ik het maar op'' gelooft en uitleeft. Kiest de pester zijn gedrag niet te veranderen en anderen op te zadelen met de dingen waar hij mee zit dan moet die afgesloten worden van de mogelijkheid dat te doen om vervolgens alsnog bij zichzelf en het waarom achter het gedrag uit te komen. Iemand die negatief gedrag vertoond is niet gelukkig, die is ongelukkig en zit dus vast in het geloven van ongelukkig makende gedachten over zichzelf.
De grap is dat die verschillende zienswijzen samen kunnen. Zo kan je jezelf zijn, en jezelf zien zijn.quote:
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Dat zou je nog best kunnen zeggen ja.quote:
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo
Wat ik wel weet is dat wanneer je verlichting via logica probeert te 'begrijpen' of 'op te lossen', dan ga je niet ver komen.
Mooi verwoord (opnieuw).quote:
Je zou kunnen stellen dat elkaar begrijpen wanneer iemand door middel van woorden iets uitlegt over zichzelf onzin is want dat komt alleen aan als jij aan de gebruikte woorden dezelfde of enigszins gelijke betekenis hangt. Ook als mensen hetzelfde hebben meegemaakt maar er een compleet andere houding tegenover in nemen en erover praten zullen ze elkaar niet begrijpen. Terwijl als je bijv iemands verdriet voelt is begrijpen/denken erover niet meer nodig, je weet hoe dat is, dan kunnen woorden zelfs teveel zijn.
En ja, taal is in zekere zin onmachtig. Taal is ergens ook gevoel. Taal heeft een betekenis. Maar welke betekenis ? Wat is zichtbaar, wat niet ? Wat is daarin begrijpbaar, wat niet ? In zekere zin (hoe sterk je met die taal ook probeert om te gaan) blijf je het onmachtig.
Zo kan "perceptie" (van die taal) een eigen leven beginnen leiden. De ontvanger ziet niet meer wat er staat, enkel nog datgene wat men wilt zien dat er staat. Men ziet er m.a.w. zijn eigen betekenis in. Zijn eigen bewijs in, van wat men bewezen wilt zien. Vrij vermoeiend. En ook onnodig allemaal.
Op zulk moment, via taal zo een 'logica' fout recht proberen trekken, lukt niet. Omdat de verkeerde premisse bij de ontvanger (in die logica) aangehouden blijft.
Simpelweg gesteld. Ik ben een "schaap". Geen melkkoe. Toch blijft de ander je als een melkkoe aanzien. En als een melkkoe te gebruiken. Terwijl je graag als schaap behandeld zou willen worden. Als schaap zou willen worden gezien.
Ander voorbeeld. Ik kan iets als zwart aanzien, het als zwart omschrijven en als zwart zelf aanvoelen. Als de ander 'mijn zwart' pertinent als wit blijft aanzien, sta je (opnieuw) machteloos. Dan komt jouw 'zwart' gewoon niet over. Geraakt het nooit aan de overkant. Bereik je daarin samen geen brug. Die tot een groter (meer omvattend) "begrip" kan leiden.
Opnieuw mooi verwoord.quote:
Aanwezig zijn heeft geen denken nodig, denken/gedachten produceren heeft wel je aanwezigheid/aandacht nodig. Je ego bestaat bij de gratie van de hoeveelheid aandacht die je het geeft.
Het woordje ego is een moeilijk woord. Ergens net zo dubbelzinnig als het woordje 'verlicht', vind ik. Ik gebruik het soms om "weerstand" mee aan te duiden. Op andere momenten om op mogelijkheden van "onthechting" te duiden. Op nog andere momenten gewoon als 'ik'. Degene die handelt, denkt, voelt, leeft, stuurt, etc...
In welke betekenis gebruikte jij het woord 'ego' in jouw zin ?
Ik gok ergens op de betekenis weerstand (identificatie) bij je.
Maar ben niet zeker
Mooi verwoord (opnieuw).quote:
Als iemand gedrag vertoont is diegene een ik-idee wat ie over zichzelf gelooft aan het uitleven, iemand die pest en dus negatief en onderdrukkend gedrag vertoont doet dat vanuit een ik-idee, het idee dat te moeten/willen doen. Iemand dan laten pesten is iemand in die negativiteit en onvrijheid vast laten zitten. Als je met zo'n kind gaat praten in een situatie waar het zich veilig en gerespecteerd voelt en op zoek gaat naar wat er dwars zit, welke opvattingen daarachter zitten dan kan je vervolgens daar andere opvattingen voor in de plaats gaan zetten zodat die uitgeleefd gaan worden.
Waarmee ik nu niet teveel je 'ego' wil strelen
Echter, hoe doe je dit ? Het klinkt heel mooi. Ik geloof er zelf ook in. Wil er zelf ook in geloven. Echter hoe krijg je iemand (bv zo een pester) op andere gedachten ? Als die dat pesten echt niet laten kan of wil. Hij beleeft er teveel plezier aan.
Ik vind dit moeilijk. Waar trek je de grens tussen de ander zoveel mogelijk vrij laten versus de ander zijn vrijheid aantasten. Neem een ander voorbeeld. Roken. Twee personen zitten in een kamer met elkaar opgesloten (een "Huis Clos"
). De één wil roken. De ander kan niet tegen rook (is er allergisch aan). De persoon die wil roken, wil van geen ander standpunt weten. Hij rookt. En daarmee basta. Je kan hem op geen enkele manier op andere gedachten brengen. Kortom het klinkt mooi in theorie, probeer de ander op andere gedachten te brengen. Zodat die zijn ik-idee verandert. Hij dit verlaat. Daarin wat meer tegemoet kan komen aan de ander. Klinkt mooi. In theorie. Maar wat met een praktijk, die daarin niet mee wilt gaan ?
Die ander staat op zijn vrijheid. Om te roken. Om te pesten. En wil daar niet van afwijken. "Alles wat je zegt, ben je zelf" is zijn antwoord. Kortom, daar sijpelt niets binnen. Het zit er muurvast...
In geval van Sartre, wordt die ander op dat moment "De Hel".
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 13:49:35 ]
quote:
[..]
De grap is dat die verschillende zienswijzen samen kunnen. Zo kan je jezelf zijn, en jezelf zien zijn.
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.quote:[..]
Dat zou je nog best kunnen zeggen ja.
Wat ik wel weet is dat wanneer je verlichting via logica probeert te 'begrijpen' of 'op te lossen', dan ga je niet ver komen.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Ik denk (en aanzie het concept "verlichting") als een 'diepe staat van bewustzijn'.quote:
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Ik geloof dat er mensen zijn die dergelijke "diepe staat van bewustzijn" bereikt hebben.
Die vanuit die ervaring (wat zeer persoonlijk is) iets te vertellen 'kunnen' hebben.
In die zin geloof ik ook, dat iedereen verlicht is (of kan zijn).
Alleen zijn we er ons niet altijd bewust van (denk ik).
Over 'verlichting' oordelen lijkt me persoonlijk zinloos. Wie is het, wie is het niet. Wat houdt het precies in, wat niet. Mede omdat verlichting (voor mezelf dan, vanuit mijn idee erover) ergens aan dat oordelen voorbij gaat. Een oordeel is (vanuit ons denken bezien) een scheiding. Terwijl ik verlichting meer aanzie als een "staat" van zijn. Een zijn buiten dit denken. Het denken kan van ons zijn onderdeel uitmaken. Maar is dit zijn niet.
Laat ik eens een vergelijking met een auto maken. Als oordelen en ons denken daarin de uitlaat voorstelt. Maakt die uitlaat hier nog geen auto van. Het is maar een uitlaat. Ons denken, ons oordelen. Ons concept erover.
Als je een verlichtte hoort praten (voor zover die verlicht mag zijn), dan proef je daar die scheiding niet. Ik proef er vooral de verbondenheid. Het leven als mysterie. Het leven als geheel. Niet het denken (over). Maar het zijn (in).
"Verlichting" en "Vooruitgang" vind ik een mooie insteek van je.
In dit debat. Tja. Wat is vooruitgang ? Daar begint het al mee Zeker als we nog niet eens goed weten wat verlichting is. Of zijn kan Ik vind het idee van een "empathische" mens wel mooi. Alsook het idee van een zo "empathisch" mogelijke samenleving. Als verlichting daartoe kan bijdragen. Alsook dergelijke samenleving als een vooruitgang (en niet achteruitgang) kunnen aanzien. Ja, dan kan dat misschien wel iets worden. Geen idee..
Ik droom ondertussen wat verder en roer hier in mijn koffie.
Opgewarmd in de magnetron. Mede mogelijk gemaakt. Dankzij de vooruitgang
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 15:13:53 ]
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.quote:
[..]
[..]
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Het lijkt alsof je logica op een voetstuk heb staan, bijna als een religie. Je weet wel dat logica slechts een construct is van mensen, toch? En toch ook dat logica zo nuttig is als hoe je het gebruikt, zoals een hamer gebruikt kan worden om een huis te bouwen of iemand de hersenen in te slaan?quote:Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Mijn punt is, logica heeft zijn rol in verlichting, maar is op zichzelf niet voldoende om het te verkrijgen/bereiken.
Nu niet dat ik flauw wil doen. Maar een wiskundige lijkt me perfect gelukkig te kunnen zijn in zijn (wereld van de) logica. Via zijn logica. Dankzij zijn logica. Voor hem is logica een slagroomtaart, voor een ander niet.quote:
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.
Taal op zich heeft geen echte betekenis, het zijn symbolen die ergens naar verwijzen, pas wanneer je die betekenis geeft heeft het die ervaring. Iemand die bepaalde woorden gebruikt om negatief over zichzelf te zijn zal iets voelen wanneer een ander em met die woorden aanspreekt, voorwaarde is dat er een innerlijke trigger zit om dat voelen te laten gebeuren. In die zin is het enige waar je op geraakt kunt worden je zelfbeeld, of dat nou positief of negatief is. Ook zelfbeeld is maar een beeld en dus een gedachte, en de ervaring ervan is zo echt als dat je erin gelooft.quote:
Mooi verwoord (opnieuw).
En ja, taal is in zekere zin onmachtig. Taal is ergens ook gevoel. Taal heeft een betekenis. Maar welke betekenis ? Wat is zichtbaar, wat niet ? Wat is daarin begrijpbaar, wat niet ? In zekere zin (hoe sterk je met die taal ook probeert om te gaan) blijf je het onmachtig.
Ja, en wat voor de grootste problemen zorgt is dat mensen bij bepaalde woorden bepaalde gevoelens en emoties ervaren omdat ze zich daarmee identificeren en dat combineren met onkunde wat betreft met jezelf om gaan om vervolgens snel te vervallen in een ''het komt door jou dat ik me zo voel, ik wil me zo niet voelen en nu richt ik deze frustratie op jou''.quote:Zo kan "perceptie" (van die taal) een eigen leven beginnen leiden. De ontvanger ziet niet meer wat er staat, enkel nog datgene wat men wilt zien dat er staat. Men ziet er m.a.w. zijn eigen betekenis in. Zijn eigen bewijs in, van wat men bewezen wilt zien. Vrij vermoeiend. En ook onnodig allemaal.
Op zulk moment, via taal zo een 'logica' fout recht proberen trekken, lukt niet. Omdat de verkeerde premisse bij de ontvanger (in die logica) aangehouden blijft.
Simpelweg gesteld. Ik ben een "schaap". Geen melkkoe. Toch blijft de ander je als een melkkoe aanzien. En als een melkkoe te gebruiken. Terwijl je graag als schaap behandeld zou willen worden. Als schaap zou willen worden gezien.
Ander voorbeeld. Ik kan iets als zwart aanzien, het als zwart omschrijven en als zwart zelf aanvoelen. Als de ander 'mijn zwart' pertinent als wit blijft aanzien, sta je (opnieuw) machteloos. Dan komt jouw 'zwart' gewoon niet over. Geraakt het nooit aan de overkant. Bereik je daarin samen geen brug. Die tot een groter (meer omvattend) "begrip" kan leiden.
Ego is voor mij het illusionaire idee van je persoon binnen de ervaring van hier zijn.quote:Opnieuw mooi verwoord.
Het woordje ego is een moeilijk woord. Ergens net zo dubbelzinnig als het woordje 'verlicht', vind ik. Ik gebruik het soms om "weerstand" mee aan te duiden. Op andere momenten om op mogelijkheden van "onthechting" te duiden. Op nog andere momenten gewoon als 'ik'. Degene die handelt, denkt, voelt, leeft, stuurt, etc...
In welke betekenis gebruikte jij het woord 'ego' in jouw zin ?
Ego is weerstand, het is in een ik-verhaaltje in je hoofd zitten om niet echt te hoeven ervaren. Op zich niet per definitie een probleem maar omdat voor veel mensen dat het enige is wat ze kennen en zien dat bij anderen ook het enige is wat zij kennen zitten ze erin vast.quote:Ik gok ergens op de betekenis weerstand (identificatie) bij je.
Maar ben niet zeker
Negativiteit is nee zeggen en niet willen, er niet echt willen zijn. Ego wil geen verantwoordelijkheid voor hoe het is. Het wil vooral ''ja maar ik ben zus en zo en dat komt door dit en dat'' en kop in het zand steken.
Het is geen echt plezier, het is de illusie van plezier ''als ik een ander pijnig voel ik mijn eigen pijn niet'' wat inhoudt dat er dus wel pijn zit. Die pijn oplossen is uiteindelijk het enige wat de situatie beter zal maken. Een alcoholverslaafde heeft de grootse lol tijdens begin-en-midden dronken worden, maar echte lol is het niet.quote:Echter, hoe doe je dit ? Het klinkt heel mooi. Ik geloof er zelf ook in. Wil er zelf ook in geloven. Echter hoe krijg je iemand (bv zo een pester) op andere gedachten ? Als die dat pesten echt niet laten kan of wil. Hij beleeft er teveel plezier aan.
Volgens mij is voor echte verandering nodig dat verantwoordelijkheid voor jezelf nemen basisles nummer 1 zou moeten zijn. Verplichte lessen op school dat hoe je jezelf ervaart je eigen creatie is van de gedachten die je over jezelf gelooft. De grootste drempel met zoiets is natuurlijk dat je dan al snel mensen zal horen zeggen ''Ho eens even, wat ik met mezelf doe bepaal ik en heb jij niks over te zeggen'' logisch, want ze zijn bang al hun ik-verhaaltjes waar ze zich achter verschuilen kwijt te raken. Ze voelen angst, ego maakt ervan ''ik ben bang'' en opeens is er een probleem. De algemene strekking is dat mensen zeggen ''ik voel dit dus dit is wat er is, dit is hoe het is'' wat duidelijk onzin is wanneer je ziet hoe gedachten ervaringen creëren. Iemand daarop wijzen wanneer ie de ik-verhaaltjes van het denken aan het geloven is haalt niks uit, helaas.
De wens om echt te veranderen kun je niet in mensen stoppen, dat moet van binnen komen, en of dat gebeurt bij iemand of niet kun je nooit weten.
Bij zoiets hou ik het liever praktisch; degene die overlast veroorzaakt zit fout en moet zich aanpassen. Gebeurt dat niet, dan sanctiesquote:Ik vind dit moeilijk. Waar trek je de grens tussen de ander zoveel mogelijk vrij laten versus de ander zijn vrijheid aantasten. Neem een ander voorbeeld. Roken. Twee personen zitten in een kamer met elkaar opgesloten (een "Huis Clos"
Kortom het klinkt mooi in theorie, probeer de ander op andere gedachten te brengen. Zodat die zijn ik-idee verandert. Hij dit verlaat. Daarin wat meer tegemoet kan komen aan de ander. Klinkt mooi. In theorie. Maar wat met een praktijk, die daarin niet mee wilt gaan ?
Die ander staat op zijn vrijheid. Om te roken. Om te pesten. En wil daar niet van afwijken. "Alles wat je zegt, ben je zelf" is zijn antwoord. Kortom, daar sijpelt niets binnen. Het zit er muurvast...
In geval van Sartre, wordt die ander op dat moment "De Hel".
Alles en iedereen is even verlicht, er zijn alleen gradaties binnen hoe goed iemand is in de ervaring dat ie niet verlicht is creëren
Ehh...duuude, dat is precies wat ik gedaan hebquote:
[..]
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.
Logica op een voetstuk hebt staan? Maar dat is een emotie koppelen aan iets wat op zich niet emotioneel is toch?quote:[..]
Het lijkt alsof je logica op een voetstuk heb staan, bijna als een religie. Je weet wel dat logica slechts een construct is van mensen, toch? En toch ook dat logica zo nuttig is als hoe je het gebruikt, zoals een hamer gebruikt kan worden om een huis te bouwen of iemand de hersenen in te slaan?
Ja natuurlijk is logica een krachtig middel en 1 waar ik toevalligerwijs ook nog eens buitengewoon goed in ben...dus waarom zou ik dat voordeel niet voor mij laten werken?
Als verlichting niet logisch is (bijvoorbeeld omdat het geen netto voordelen heeft), dan is verlichting zoeken vrij nutteloos lijkt me.quote:Mijn punt is, logica heeft zijn rol in verlichting, maar is op zichzelf niet voldoende om het te verkrijgen/bereiken.
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Vooruitgang.quote:
[..]
Ik denk (en aanzie het concept "verlichting") als een 'diepe staat van bewustzijn'.
Ik geloof dat er mensen zijn die dergelijke "diepe staat van bewustzijn" bereikt hebben.
Die vanuit die ervaring (wat zeer persoonlijk is) iets te vertellen 'kunnen' hebben.
In die zin geloof ik ook, dat iedereen verlicht is (of kan zijn).
Alleen zijn we er ons niet altijd bewust van (denk ik).
Over 'verlichting' oordelen lijkt me persoonlijk zinloos. Wie is het, wie is het niet. Wat houdt het precies in, wat niet. Mede omdat verlichting (voor mezelf dan, vanuit mijn idee erover) ergens aan dat oordelen voorbij gaat. Een oordeel is (vanuit ons denken bezien) een scheiding. Terwijl ik verlichting meer aanzie als een "staat" van zijn. Een zijn buiten dit denken. Het denken kan van ons zijn onderdeel uitmaken. Maar is dit zijn niet.
Laat ik eens een vergelijking met een auto maken. Als oordelen en ons denken daarin de uitlaat voorstelt. Maakt die uitlaat hier nog geen auto van. Het is maar een uitlaat. Ons denken, ons oordelen. Ons concept erover.
Als je een verlichtte hoort praten (voor zover die verlicht mag zijn), dan proef je daar die scheiding niet. Ik proef er vooral de verbondenheid. Het leven als mysterie. Het leven als geheel. Niet het denken (over). Maar het zijn (in).
"Verlichting" en "Vooruitgang" vind ik een mooie insteek van je.
Ik vind het idee van een "empathische" mens wel mooi. Alsook het idee van een zo "empathisch" mogelijke samenleving. Als verlichting daartoe kan bijdragen. Alsook dergelijke samenleving als een vooruitgang (en niet achteruitgang) kunnen aanzien. Ja, dan kan dat misschien wel iets worden. Geen idee..
Ik droom ondertussen wat verder en roer hier in mijn koffie.
Opgewarmd in de magnetron. Mede mogelijk gemaakt. Dankzij de vooruitgang
Dat is afhankelijk van wat je doelen zijn maar gewoonlijk bestaat het leven eerst uit zien te ontdekken wat je doelen überhaubt zijn, want gewoonlijk weet je dat nog niet tegen de tijd dat je volwassen bent
De meesten hebben wel een richting maar maar weinigen weten het vrij exact.
Sowieso is vooruitgang ook relatief daar iedereens doelen niet identiek zijn, maar das ook logisch.
Maar wat dat verlicht zijn betreft, dat klinkt als elk ander geloof voor mij.
1 ding weet ik wel: Waarom zou ik geloven in verlichting als diegene die tracht me te recruteren voor het "verlichtingsgeloof" zelf niet eens precies kan uitleggen wat zijn geloof nou eigenlijk is?
Verder heb ik ook een aantal strategiën herkend die rieken naar misleiding en daar ben ik sowieso niet zo dol op omdat een echte verbetering van het leven dit soort methodes niet nodig heeft om aanhang te krijgen, hebben en te houden.
Om de zoveel tijd komt er iemand met een opmerking van 1 zin waar ik 2 hele alinea's voor nodig heb om hetzelfde te zeggenquote:
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Cheers dude!
Ik ben iemand van weinig woorden hehe. Ik kan je lange berichten zeker waarderen maar ik weet simpelweg te weinig over verlichting om er uitgebreider op in te gaan.quote:
[..]
Om de zoveel tijd komt er iemand met een opmerking van 1 zin waar ik 2 hele alinea's voor nodig heb om hetzelfde te zeggen
Cheers dude!
Ik weet ook weinig van verlichting, maar gezien het kleine aantal trouwe aanhang daarvan, dacht ik "misschien zit er toch iets goeds in" maar het blijkt zich te ontpoppen als elk ander standaard zieltjeswingeloofquote:
[..]
Ik ben iemand van weinig woorden hehe. Ik kan je lange berichten zeker waarderen maar ik weet simpelweg te weinig over verlichting om er uitgebreider op in te gaan.
Ach ja, who cares...NEXT!
Terwijl het compleet het tegenovergestelde is.quote:
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Religie is je in gedachten (dwangmatig) bezig houden met gedachten over dingen die er niet zijn om zo niet hier en nu aanwezig te hoeven zijn. Het is je hoofd in vluchten om niet te hoeven ervaren. Verlichting houdt in dat je juist daar mee ophoudt en zonder enige uitvlucht voor het leven in het leven aanwezig bent.
Akkoord.quote:
Taal op zich heeft geen echte betekenis, het zijn symbolen die ergens naar verwijzen, pas wanneer je die betekenis geeft heeft het die ervaring. Iemand die bepaalde woorden gebruikt om negatief over zichzelf te zijn zal iets voelen wanneer een ander em met die woorden aanspreekt, voorwaarde is dat er een innerlijke trigger zit om dat voelen te laten gebeuren. In die zin is het enige waar je op geraakt kunt worden je zelfbeeld, of dat nou positief of negatief is. Ook zelfbeeld is maar een beeld en dus een gedachte, en de ervaring ervan is zo echt als dat je erin gelooft.
Wat ik zelf ook geloof (is dat woorden een bepaalde vorm van 'energie' in zich (kunnen) dragen. Wie liefde verkondigt, zaait liefde. Wie haat verkondig, zaait haat. Natuurlijk heeft veel ook te maken, met hoe die woorden bij de ander aankomen. Hoe die begrepen worden. Een zelfde woord kan daarin meerdere betekenissen (alias effecten) hebben.
Ik vind het belangrijk om daar als 'zender' zoveel als mogelijk stil bij proberen te staan. Een gedeelde verantwoordelijkheid dus. Niet enkel bij de zender. Maar ook de ontvanger. Waarbij de ontvanger best aangeeft, hoe een woord door hem begrepen werd (aangevoeld). Dan kan de verzender hiervoor sorry zeggen. Indien zijn woorden kwetsend aankwamen.
Inderdaad.quote:
Ja, en wat voor de grootste problemen zorgt is dat mensen bij bepaalde woorden bepaalde gevoelens en emoties ervaren omdat ze zich daarmee identificeren en dat combineren met onkunde wat betreft met jezelf om gaan om vervolgens snel te vervallen in een ''het komt door jou dat ik me zo voel, ik wil me zo niet voelen en nu richt ik deze frustratie op jou''.
Het is een complex iets.quote:
Ego is weerstand, het is in een ik-verhaaltje in je hoofd zitten om niet echt te hoeven ervaren. Op zich niet per definitie een probleem maar omdat voor veel mensen dat het enige is wat ze kennen en zien dat bij anderen ook het enige is wat zij kennen zitten ze erin vast.
Ego heeft als weerstand zeker zijn nut. Om voor jezelf op te komen, je eigen vrijheid en gevoel af te bakenen, veilig te stellen. Jezelf te beschermen. Je plek in de zon op te eisen. Ego kan daarin zeer hard zijn.
Maar "hard" is geen leuke staat van zijn, vind ik. Ego is misschien soms nodig. Maar zeker niet leuk. Wat is daar voor fun aan ? Het is veel leuker om niet-ego te (kunnen) zijn. Om dit ego niet nodig te hebben. Geen staat van weerstand. Maar een staat van gelukzaligheid. Geen oordelen (geen scheiding). Maar een staat van samen zijn (binnen het geheel). Ontspanning, vreugde, geluk delen. Geen oordeel, haat of nijd.
Inderdaad.quote:
De wens om echt te veranderen kun je niet in mensen stoppen, dat moet van binnen komen, en of dat gebeurt bij iemand of niet kun je nooit weten.
Maar daar sta je zelf vrij onmachtig tegenover.
Je kan enkel maar aan jezelf werken. Niet een ander veranderen.
Met de ene persoon klik je daarin al beter dan met een ander. Omdat die beter bij je past. Iemand die bv van rust (ontspanning) houdt, zal met een onrustmaker niet zoveel van doen willen hebben. Daar kiest hij niet voor. Dat past niet zo goed bij hem. Die ander is daarin teveel anders.
Dit is een "fijntje" (heel fijnzinnig antwoord).quote:
Alles en iedereen is even verlicht, er zijn alleen gradaties binnen hoe goed iemand is in de ervaring dat ie niet verlicht is creëren
Ik moest je zin twee keer lezen om hem te begrijpen
Dan zat ik er compleet naast. Het was slechts hoe het op mij over kwam.quote:
Je kan er niet verder naast zitten dan wanneer je religie/geloof verwart met verlichting.
Ik ben al enorm blij als ik een eind ga wandelen, ben wat dat betreft een simpele ziel.
Je niet identificeren met gedachten gaat nog veel meer problemen opleveren. De toeschouwers situatie is helemaal zo gunstig niet namelijk, beter gezegd, in veel gevallen niet.quote:
[..]
Ik heb het nergens over verlichting mocht je dat soms denken, ik zou mezelf niet voor lul willen zetten door te doen alsof ik daar iets van weet, het enige waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.
In veel gevallen gaat het vooral over een niet accepteren van dat wat is, van wat je bent. Tot je dat doet kan je niet tot begrip komen, kan je niet tot begrip komen dan kan je niet loslaten. Kan je niet loslaten dan zal je nooit verlicht raken.
Je "problemen" zullen lekker doorzweren en als ze te groot zijn geworden om afstand te kunnen nemen zal je ze alsnog moeten bekijken vanuit jezelf ipv vanuit de toeschouwer.
De toeschouwer is geen doel op zichzelf, het is een gevolg van. Elke andere manier van de toeschouwersrol toepassen heeft negatieve gevolgen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik denk dat verlichting wel ergens iets "religieus" in zich heeft. Alleen valt of staat deze zin, met wat je zelf onder het woordje "religieus" verstaat.
Ik versta daar niet onder geloven in god. Of één of andere religie, die je gaat vertellen hoe je hoort te leven, wat je moet doen en laten, etc. Nee, voor dergelijk 'religieus' leven pas ik. Het leven is, aan jezelf, aan ons samen, om daar iets van te maken, vind ik. Vanuit die optiek, geen religie voor mij
Wat maakt verlichting dan wel "religieus" voor me. Religieus omdat het iets spiritueels is. Het gaat over onze geest, ons bewustzijn. Het is alvast geen exacte wetenschap (niet iets logisch als in 1+1 = 2). Het is ook geen techniek. Je kan er niet mee leren auto rijden. Daarvoor dient het niet. Noch zul je er rijk mee worden. Dat is de bedoeling ervan ook niet.
En mocht je (bij toeval) er wel rijk door zijn. Dat je plots 100 Rolls Royces in je tuin hebt staan. Waar je niet goed weet wat mee aan te vangen. Wat doe je dan ? Behoud je die tijdelijk als een soort investering in vastgoed. Rijdt je er wat mee rond. Amuseer je je er wat mee. Who cares. Dat doet er uiteindelijk allemaal niet toe. Daar ligt de essentie niet. Wat verlichting betreft. Daar draait het niet om.
Verlichting gaat (wat mij betreft) over ons bewust zijn.
Ik versta daar niet onder geloven in god. Of één of andere religie, die je gaat vertellen hoe je hoort te leven, wat je moet doen en laten, etc. Nee, voor dergelijk 'religieus' leven pas ik. Het leven is, aan jezelf, aan ons samen, om daar iets van te maken, vind ik. Vanuit die optiek, geen religie voor mij
Wat maakt verlichting dan wel "religieus" voor me. Religieus omdat het iets spiritueels is. Het gaat over onze geest, ons bewustzijn. Het is alvast geen exacte wetenschap (niet iets logisch als in 1+1 = 2). Het is ook geen techniek. Je kan er niet mee leren auto rijden. Daarvoor dient het niet. Noch zul je er rijk mee worden. Dat is de bedoeling ervan ook niet.
En mocht je (bij toeval) er wel rijk door zijn. Dat je plots 100 Rolls Royces in je tuin hebt staan.
Waar je niet goed weet wat mee aan te vangen. Wat doe je dan ? Behoud je die tijdelijk als een soort investering in vastgoed. Rijdt je er wat mee rond. Amuseer je je er wat mee. Who cares. Dat doet er uiteindelijk allemaal niet toe. Daar ligt de essentie niet. Wat verlichting betreft. Daar draait het niet om. Verlichting gaat (wat mij betreft) over ons bewust zijn.
Dat is het ook, hoe zeer anderen ook anders willen beweren.quote:
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Het hele idee van verlichting hangt samen met een geloofsverhaal, waarbij dit leven(en de andere vormen van leven) iets is waarvan men vrij probeert te komen.
Het hangt samen met het reincarnatie model, met de boeddhistische kosmos.
Veel van de weg naar verlichting blijkt ook heel erg nuttig te zijn zonder geloofsidee erbij, maar wil je het complete verhaal van verlichting weten en/of volgen dan komt er wel degelijk een religieus idee bij kijken.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Liever haal ik de stukjes eruit die voor mij nuttig zijn en dump ik de restquote:
[..]
Dat is het ook, hoe zeer anderen ook anders willen beweren.
Het hele idee van verlichting hangt samen met een geloofsverhaal, waarbij dit leven(en de andere vormen van leven) iets is waarvan men vrij probeert te komen.
Het hangt samen met het reincarnatie model, met de boeddhistische kosmos.
Veel van de weg naar verlichting blijkt ook heel erg nuttig te zijn zonder geloofsidee erbij, maar wil je het complete verhaal van verlichting weten en/of volgen dan komt er wel degelijk een religieus idee bij kijken.
Ik wil juist nergens vrij van komen, ik wil er vrij in zijn, bij wat het ook is. Onvrij zijn is wat mij betreft in beperkende ik gedachten geloven en de ervaring daarvan creeeren. Op momemten dat ik niet bezig ben/vast zit in een ik ervaring ben ik hier gewoon en doe wat ik aan het doen ben op een vrije manier en dat is voor in ieder geval deels verlichting, het voelt ook licht omdat er geen verzet is.quote:
[..]
Dat is het ook, hoe zeer anderen ook anders willen beweren.
Het hele idee van verlichting hangt samen met een geloofsverhaal, waarbij dit leven(en de andere vormen van leven) iets is waarvan men vrij probeert te komen.
Het hangt samen met het reincarnatie model, met de boeddhistische kosmos.
Veel van de weg naar verlichting blijkt ook heel erg nuttig te zijn zonder geloofsidee erbij, maar wil je het complete verhaal van verlichting weten en/of volgen dan komt er wel degelijk een religieus idee bij kijken.
Voor mij is het in ieder geval niet religieus en een verlichtingsverhaal heb ik ook geen interesse in, heb genoeg van denken, wat verhaal is, meegemaakt om er geen echte interesse meer in te hebben.
Maar geen formule gaat hem geluk als uitkomst geven.quote:
[..]
Nu niet dat ik flauw wil doen. Maar een wiskundige lijkt me perfect gelukkig te kunnen zijn in zijn (wereld van de) logica. Via zijn logica. Dankzij zijn logica. Voor hem is logica een slagroomtaart, voor een ander niet.
Dan kan je vast een formule aandragen voor geluk. Toch?quote:
[..]
Ehh...duuude, dat is precies wat ik gedaan heb
Exact. Geluk, of verlichting in dit geval, valt buiten het rijk van logica.quote:Logica op een voetstuk hebt staan? Maar dat is een emotie koppelen aan iets wat op zich niet emotioneel is toch?
Niets mis mee. Maar als expert in logica zal jij vast wel weten dat logica grenzen heeft. Ook zal je weten dat logica heel onlogisch kan zijn.quote:Ja natuurlijk is logica een krachtig middel en 1 waar ik toevalligerwijs ook nog eens buitengewoon goed in ben...dus waarom zou ik dat voordeel niet voor mij laten werken?
Oh, het heeft zeker voordelen, maar een mens kan best zonder bewuste beleving ervan. Een universele uitleg voor verlichting bestaat niet zover ik weet, dus vraag me niet je te overtuigen van het nut. Niet dat ik geloof in overtuigen van anderen, maar dat is weer een heel andere kwestie.quote:[..]
Als verlichting niet logisch is (bijvoorbeeld omdat het geen netto voordelen heeft), dan is verlichting zoeken vrij nutteloos lijkt me.
[ Bericht 60% gewijzigd door Gray op 28-05-2015 18:13:19 ]
En velen met jou die daar hetzelfde over denken. Gelukkig is dat erg makkelijk bij dit systeem en zullen degene die de gehele religie omarmen je het niet kwalijk nemen(prima vinden dus).quote:
[..]
Liever haal ik de stukjes eruit die voor mij nuttig zijn en dump ik de rest
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
quote:
[..]
Dan kan je vast een formule aandragen voor geluk. Toch?
Joh, probeer je me überhaubt wel serieus te nemen???Logica is ook simpelweg het gebruik van het gezonde verstand en logica is daarbij een grote hulp.
Door -logisch- na te denken kan ik verwarring sneller oplossen, omdat ik sneller tot de kern van een probleem kan komen en dus ook sneller het probleem kan oplossen (wat ook nog eens sneller gaat, juist door die logica).
Logisch na kunnen denken geeft ook het vermogen om jezelf te bekijken alsof je jezelf vanaf een afstand bekijkt, waardoor je opnieuw tot betere beslissingen kunt komen.
Het heeft zoveel voordelen.
Maar een formule geven om gelukkig te worden? Zo'n uitspraak zegt mij aleen maar dat jij er niets van begrepen hebt en is van hetzelfde domme niveau als "shit ik heb net mijn nagel gebroken, nu ben ik zoooo depressief!
" als uitleg van wat depressie inhoudt.Dus omdat jij denkt dat ik logica op een voetstuk plaats (en dus een emotionele lading aan logica koppel), valt geluk/verlichting buiten het rijk van logica?quote:[..]
Exact. Geluk, of verlichting in dit geval, valt buiten het rijk van logica.
Joh, als je dit zo leest, kan je zelf toch ook wel zien dat dit bullshit is?
Nogmaals, neem je me niet serieus ofzo? Of probeer je alleen maar met me te toyen?
Met mij toyen is een andere techniek dan slijtoniol toepaste, maar in dit geval is anders niet beter
Dat logica grenzen heeft?quote:[..]
Niets mis mee. Maar als expert in logica zal jij vast wel weten dat logica grenzen heeft. Ook zal je weten dat logica heel onlogisch kan zijn.
Dude, -alles- heeft grenzen
Was je punt??Hoe kan logica heel onlogisch zijn? Ben benieuwd naar jouw interpretatie hiervan
Ik zeg niet dat het geen voordelen heeft, ik zeg dat het nutteloos is gezien vanuit een logisch standpunt. Dat zijn 2 verschillende dingen...maar het valt me wel vaker op dat de 2 personen die het heftigst met mij in debat gaan in dit topic, keer op keer laten blijken (subtiel) verschillende dingen als identiek te zien en jullie halen geregeld dingen door elkaar.quote:[..]
Oh, het heeft zeker voordelen, maar een mens kan best zonder bewuste beleving ervan. Een universele uitleg voor verlichting bestaat niet zover ik weet, dus vraag me niet je te overtuigen van het nut. Niet dat ik geloof in overtuigen van anderen, maar dat is weer een heel andere kwestie.
Dit geeft mij het idee dat het voor jullie helemaal niet zo helder is als jullie doen voorkomen (of het is een poging mij te misleiden).
Tis niet alsof ze veel keus hebben, maar ik moet eerlijk zeggen dat de relevante info extraheren bij deze 2 heren niet bepaald succesvol heeft blijken te zijnquote:
[..]
En velen met jou die daar hetzelfde over denken. Gelukkig is dat erg makkelijk bij dit systeem en zullen degene die de gehele religie omarmen je het niet kwalijk nemen(prima vinden dus).
Maar verlichting gaat over vrijkomen van, vrijkomen van de reincarnatie cyclus. Het gaat over geheel vrijkomen van het leven en wat het leven inhoud. Het gaat over het oplossen van alles wat je bent, fysiek en geestelijk, het ultieme einde, een stoppen van bestaan.quote:
[..]
Ik wil juist nergens vrij van komen, ik wil er vrij in zijn, bij wat het ook is. Onvrij zijn is wat mij betreft in beperkende ik gedachten geloven en de ervaring daarvan creeeren. Op momemten dat ik niet bezig ben/vast zit in een ik ervaring ben ik hier gewoon en doe wat ik aan het doen ben op een vrije manier en dat is voor in ieder geval deels verlichting, het voelt ook licht omdat er geen verzet is.
Voor mij is het in ieder geval niet religieus en een verlichtingsverhaal heb ik ook geen interesse in, heb genoeg van denken, wat verhaal is, meegemaakt om er geen echte interesse meer in te hebben.
Verlichting is niet echt een staat van leven, het is een staat van onbestaan. Vandaar dat de meesters die verlicht zijn geraakt en die hier op aarde wilde blijven, of weer wilde incarneren uit die verlichte staat zijn gestapt. In die staat van verlichting doe je niets, ben je niets, wil je niets, verlang je niets, heb je geen gevoel van vrijheid of onvrijheid, dat bestaat dan gewoonweg niet.
Er is geen "wij" verhaal in het verlichtingspad, geen "ik" gedachten die je uit moet sluiten om tot wat beters te komen. Er is het oplossen van de "ik" wat resulteert in... niets. In simpelweg ophouden met te bestaan. Er is geen extatische eenwording met het al, er is alleen het oplossen van het zelf, zowel fysiek als geestelijk als spiritueel.
Ben je in verlichte staat tijdens leven dan kom je tot stilstand, complete stilstand. Je maakt eigenlijk geen deel meer uit van het geheel, staat erbuiten tot het moment komt dat alles wat je bent oplost(je dus sterft in die staat en niet meer reincarneert).
Het staat ieder vrij om dingen uit deze leer te pakken en die toe te passen op het eigen leven. In veel gevallen kan dat een positieve groei van het wezen veroorzaken. Dat kan heel prima zonder het religieus te beleven.
Net als bij andere religie's zijn heel erg veel zaken prima los daarvan te zien. Het is ook geen jaloerse religie, niemand komt in de problemen of beledigt mensen door hier en daar er wat uit te pikken.
Maar de kern van het verhaal van verlichting is wel degelijk religieus en past in een bepaald religieus wereldbeeld. Verlichting als doel hebben vind ik persoonlijk wat onzinnig als je dat beeld niet deelt. Want het haalt de hele grond onder verlichting uit.
Dit is waarom mensen zo lastig kunnen vertellen wat verlichting dan is en hoe je daar zou moeten komen. Zonder het religieuze wereldbeeld erbij is het niet logisch.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Kijk, geweldig!quote:
[..]
Maar verlichting gaat over vrijkomen van, vrijkomen van de reincarnatie cyclus. Het gaat over geheel vrijkomen van het leven en wat het leven inhoud. Het gaat over het oplossen van alles wat je bent, fysiek en geestelijk, het ultieme einde, een stoppen van bestaan.
Verlichting is niet echt een staat van leven, het is een staat van onbestaan. Vandaar dat de meesters die verlicht zijn geraakt en die hier op aarde wilde blijven, of weer wilde incarneren uit die verlichte staat zijn gestapt. In die staat van verlichting doe je niets, ben je niets, wil je niets, verlang je niets, heb je geen gevoel van vrijheid of onvrijheid, dat bestaat dan gewoonweg niet.
Er is geen "wij" verhaal in het verlichtingspad, geen "ik" gedachten die je uit moet sluiten om tot wat beters te komen. Er is het oplossen van de "ik" wat resulteert in... niets. In simpelweg ophouden met te bestaan. Er is geen extatische eenwording met het al, er is alleen het oplossen van het zelf, zowel fysiek als geestelijk als spiritueel.
Ben je in verlichte staat tijdens leven dan kom je tot stilstand, complete stilstand. Je maakt eigenlijk geen deel meer uit van het geheel, staat erbuiten tot het moment komt dat alles wat je bent oplost(je dus sterft in die staat en niet meer reincarneert).
Het staat ieder vrij om dingen uit deze leer te pakken en die toe te passen op het eigen leven. In veel gevallen kan dat een positieve groei van het wezen veroorzaken. Dat kan heel prima zonder het religieus te beleven.
Net als bij andere religie's zijn heel erg veel zaken prima los daarvan te zien. Het is ook geen jaloerse religie, niemand komt in de problemen of beledigt mensen door hier en daar er wat uit te pikken.
Maar de kern van het verhaal van verlichting is wel degelijk religieus en past in een bepaald religieus wereldbeeld. Verlichting als doel hebben vind ik persoonlijk wat onzinnig als je dat beeld niet deelt. Want het haalt de hele grond onder verlichting uit.
Dit is waarom mensen zo lastig kunnen vertellen wat verlichting dan is en hoe je daar zou moeten komen. Zonder het religieuze wereldbeeld erbij is het niet logisch.
Hier kan ik wat mee
Super!
De uitleg van erodome kan ik me in vinden.
Overigens is 'verlichting' ook niet-religieuze mensen overkomen, zoals een Tolle bijvoorbeeld.
Overigens is 'verlichting' ook niet-religieuze mensen overkomen, zoals een Tolle bijvoorbeeld.
Wat een aantal hier beschrijven zoals dat gevoel van gelukzaligheid behoort volgens de religie niet bij verlichting. Dat nastreven is meer het nastreven van een hogere bestaanssfeer.quote:
[..]
Kijk, geweldig!
Hier kan ik wat mee
Super!
Ik snap dat wel, het wordt vaak gezien als een soort van ladder omhoog door de bestaanssferen, maar dat is niet waar volgens de religie.
In je reincarnatie cyclus incarneer je door de verschillende bestaansniveau's en sferen, je kan van deze sfeer direct door naar verlichting en vanuit een hogere sfeer omlaag gaan. Of niveau's of sferen overslaan. Dat loopt niet als een soort van game met levels waar je doorheen moet.
Alles waar je in reincarneert is deel van het samsara en verlichting is bedoeld om los te komen van dat samsara. Dat gevoel van gelukzaligheid is iets van het samsara, niet van verlichting.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Mooi verwoord erodome. En dank voor je bijdrage. Hiermee heb je een andere dimensie (betekenis) aan het woord 'Verlichting' voor me gegeven.quote:
Maar verlichting gaat over vrijkomen van, vrijkomen van de reincarnatie cyclus. Het gaat over geheel vrijkomen van het leven en wat het leven inhoud. Het gaat over het oplossen van alles wat je bent, fysiek en geestelijk, het ultieme einde, een stoppen van bestaan.
Verlichting is niet echt een staat van leven, het is een staat van onbestaan. Vandaar dat de meesters die verlicht zijn geraakt en die hier op aarde wilde blijven, of weer wilde incarneren uit die verlichte staat zijn gestapt. In die staat van verlichting doe je niets, ben je niets, wil je niets, verlang je niets, heb je geen gevoel van vrijheid of onvrijheid, dat bestaat dan gewoonweg niet.
Er is geen "wij" verhaal in het verlichtingspad, geen "ik" gedachten die je uit moet sluiten om tot wat beters te komen. Er is het oplossen van de "ik" wat resulteert in... niets. In simpelweg ophouden met te bestaan. Er is geen extatische eenwording met het al, er is alleen het oplossen van het zelf, zowel fysiek als geestelijk als spiritueel.
Ben je in verlichte staat tijdens leven dan kom je tot stilstand, complete stilstand. Je maakt eigenlijk geen deel meer uit van het geheel, staat erbuiten tot het moment komt dat alles wat je bent oplost(je dus sterft in die staat en niet meer reincarneert).
Deze betekenis had ik nog niet gehoord. Persoonlijk kan ik me er niet bij aansluiten. Toch niet helemaal, zoals jij het omschrijft.
Als slot voor deze avond, zou ik graag kort nog een paar gedachten van gisteren willen aanhalen. Ik vond de sfeer toen bar slecht worden, ben gestopt met lezen. En blij dat iedereen (vooral Gray) nu terug wat tot bedaren is gekomen. Dat is beter voor de atmosfeer hier.
Ik probeer te begrijpen waarom sommige zaken toen gezegd werden. Kun je onzin ontleden ? Geen idee. Ik doe (voor mezelf) kort even een poging / rechtzetting hier. Hoe de zaken toen bij mezelf overkwamen...
Woorden lezen is een spel van "perceptie". Wat de ware betekenis van een uitspraak is, weet je niet. Weet je nooit zeker. Weet niemand hier zeker. Ook de mogelijk verlichten onder ons niet
Deze uitspraken van Gray, kwamen gisteren vrij (gespeeld of niet) narcistisch bij me over. Wat denk je daar zelf over Gray ? Als je die woorden (nu, een dag later, even rustig bij jezelf) herleest.
In welke mate besef je dat deze woorden 'verkeerd' kunnen overkomen ? Stoort dat je niet ? Niet enkel de ander, maar ook jij zelf, draagt bij aan deze beeldvorming. Dat is een samen spel. Geen solo spel.
Ik heb nog steeds wat moeite met je haat voor Mysticos. Die man verdient dat niet. Ik vind het onrechtvaardig welke oordelen, conclusies je die man allemaal naar het hoofd slingert. En nee, ik heb hier maar één account. Voor je die onzin (als mogelijke verdediging van je eigen gespeeld gedrag) terug begint aan te voeren. Ik zou me dit niet moeten aantrekken. De manier waarop jij Mysticos zo onfair behandeld. Onfair voor mij. Terecht voor jou. We leven daarin elk in onze eigen illusies. En juist omdat onze waarheden maar illusies zijn, vind ik niet dat je het recht hebt daarin zo gemakkelijk en blind gemeen te gaan doen. Om dergelijk pest gedrag te vertonen. Je niet aangesproken voelen door een vals oordeel is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind dat maar een flauw excuus, dat je toelaat om alles maar te zeggen (en vals te beweren) wat er op dat moment op je giftige tong komt te liggen. Nee, ik hou daar niet van. En bij deze heb ik dat nog eens herhaald. Als een ezel onder de uitzonderingen Niet, dat ik je gedrag daarin zal kunnen veranderen. Hoeft ook niet. Kan ook niet. Ik vraag je enkel om wat dieper na te denken. Voor je andere mensen zo snel stigmatiseert.
Vereerd. (in de betekenis van): Ik ben hier met mijn gedrag "goed" bezig ?
Hoe weet je dat laatste zeker ? Dat je goed bezig bent. Als je met je gedrag mensen kan kwetsen. Voor mij wordt je dan een onmens. En ik vind (onmensen) niet leuk. Zoals eerder aangegeven. Je houdt daarin (vind ik) te weinig rekening met de anderen hun gevoelens. Je gaat teveel op in je eigen narcistisch gespeeld 'Gray Matter(s)' spel. Dat je daar (op zulk moment) geen oog meer voor hebt. Niemand vraagt erom om gekwetst te worden. Of vindt jij van wel ? Vindt je een ander 'doel' hoger en belangrijker. Bijvoorbeeld aantonen dat iemand (zoals ik of Mysticos) niet verlicht zijn.
Ik vind dat (eerlijk gezegd) een beetje grof van je.
Voelt als een soort verkrachting aan. En nee, dat is niet leuk.
Ik vraag daar niet om, om verkracht te worden. Jij wel ?
Tenzij door Osho. Maar daar kies ik zelf voor.
Wat je dus geen verkrachting meer kan noemen.
Een verkrachting is ongevraagd, ongewild.
Iemand die enkel geïnteresseerd is in de gelukzalig staat van zijn (dat deeltje, aspect van verlichting), zoals Mysticos, dat is toch ook mooi. Zoiets (dat alleen) kan toch afdoende en voldoende zijn. Akkoord niet voor jou. Maar stap even uit je eigen 'ik', je eigen 'gelijk'. Stel je eens in de plaats van die andere. Als dergelijk deeltje voor een ander voldoende is. Is dat voldoende en afdoende. Voor hem of haar. Ik zie daar verder geen probleem in.
Tenzij je zonodig de ander van je eigen gelijk wilt overtuigen (jouw visie over verlichting). Die visie verkondigen. Akkoord. Maar die visie de ander zijn strot in blijven en willen duwen (de ander hierbij voor een junkie or whatever uitmaken, zolang die zich niet plooit naar je pijpen). Niet akkoord. Dat is pesten, verkrachtig, geweld. De ander onvrij maken (vanuit je eigen 'ik' idee over iets) of hoe je dit beestje ook wilt noemen.
Besef dat je enkel maar toetsen kan vanuit een bepaald kader. En dat jouw kader (en betekenis, zingeving) niet ook de mijne of die van een ander hoeft te zijn.
Ik ben hier niet op zoek naar een 'groot' gelijk. Ik vind het leuk om de ervaringen van anderen (ook jij) hier te horen. Hoe iedereen over verlichting denkt. Wat men er zich bij voorstelt, wat niet, etc. Wat men er waardevol in vind en wat niet. Welke goeroe men leuk vindt en niet.
Daar gaat het mij om. Hoe zoiets (gisteren) in dergelijk gezeik (vooral van jou) is kunnen ontaarden, is me nog steeds een raadsel.
Ik hoop dat we daarin, als volwassen mensen, op een zo volwassen (dus nee Gray, niet kinderlijk) manier verder in kunnen gaan. Volwassen betekent voor mij eerlijk, open, transparant, respectvol. En bovenal relativerend. Het is uiteindelijk maar een forum. Wat woorden op papier.
Slaapwel,
JTL
(voila, dit moest me even van het hart).
In geval ik iemand hiermee kwets, geef me een seintje, dan verontschuldig ik me. Zeg sorry. Geen enkel woord hier is kwaad bedoeld. Ik gebruik mijn woorden voorzichtig. Zo voorzichtig als mogelijk. Hoop ik. Ben ook maar een mens...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 29-05-2015 01:00:02 ]
Ik probeer te begrijpen waarom sommige zaken toen gezegd werden. Kun je onzin ontleden ? Geen idee. Ik doe (voor mezelf) kort even een poging / rechtzetting hier. Hoe de zaken toen bij mezelf overkwamen...
Woorden lezen is een spel van "perceptie". Wat de ware betekenis van een uitspraak is, weet je niet. Weet je nooit zeker. Weet niemand hier zeker. Ook de mogelijk verlichten onder ons niet
Deze uitspraken van Gray, kwamen gisteren vrij (gespeeld of niet) narcistisch bij me over. Wat denk je daar zelf over Gray ? Als je die woorden (nu, een dag later, even rustig bij jezelf) herleest.
In welke mate besef je dat deze woorden 'verkeerd' kunnen overkomen ? Stoort dat je niet ? Niet enkel de ander, maar ook jij zelf, draagt bij aan deze beeldvorming. Dat is een samen spel. Geen solo spel.
Ik heb nog steeds wat moeite met je haat voor Mysticos. Die man verdient dat niet. Ik vind het onrechtvaardig welke oordelen, conclusies je die man allemaal naar het hoofd slingert. En nee, ik heb hier maar één account. Voor je die onzin (als mogelijke verdediging van je eigen gespeeld gedrag) terug begint aan te voeren. Ik zou me dit niet moeten aantrekken. De manier waarop jij Mysticos zo onfair behandeld. Onfair voor mij. Terecht voor jou. We leven daarin elk in onze eigen illusies. En juist omdat onze waarheden maar illusies zijn, vind ik niet dat je het recht hebt daarin zo gemakkelijk en blind gemeen te gaan doen. Om dergelijk pest gedrag te vertonen. Je niet aangesproken voelen door een vals oordeel is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind dat maar een flauw excuus, dat je toelaat om alles maar te zeggen (en vals te beweren) wat er op dat moment op je giftige tong komt te liggen. Nee, ik hou daar niet van. En bij deze heb ik dat nog eens herhaald. Als een ezel onder de uitzonderingen
Niet, dat ik je gedrag daarin zal kunnen veranderen. Hoeft ook niet. Kan ook niet. Ik vraag je enkel om wat dieper na te denken. Voor je andere mensen zo snel stigmatiseert. Een aanwinst. Want jij kan het ons hier eens komen uitleggen ? Of je een aanwinst bent voor anderen, daar kun je zelf toch niet over oordelen ? (naar mijn mening). Als jij hier heel gemeen begint te doen, ben je alvast GEEN aanwinst meer voor mij. Maar eerder een kut user. Je hebt daar terecht een aantal reacties op gehad. Op je kut en zeik gedrag, dat je even tentoon kwam spreiden.quote:
/4/25#153019731]woensdag 27 mei 2015 20:57[/url] schreef Gray het volgende:
Inderdaad, ik ben een aanwinst voor dit topic.
Vereerd. (in de betekenis van): Ooh wat ben ik zelf toch zo goed ? (terug narcisme)quote:
Ik voel me vereerd dat iemand mijn gedrag komt kopieren.
Vereerd. (in de betekenis van): Ik ben hier met mijn gedrag "goed" bezig ?
Hoe weet je dat laatste zeker ? Dat je goed bezig bent. Als je met je gedrag mensen kan kwetsen. Voor mij wordt je dan een onmens. En ik vind (onmensen) niet leuk. Zoals eerder aangegeven. Je houdt daarin (vind ik) te weinig rekening met de anderen hun gevoelens. Je gaat teveel op in je eigen narcistisch gespeeld 'Gray Matter(s)' spel. Dat je daar (op zulk moment) geen oog meer voor hebt. Niemand vraagt erom om gekwetst te worden. Of vindt jij van wel ? Vindt je een ander 'doel' hoger en belangrijker. Bijvoorbeeld aantonen dat iemand (zoals ik of Mysticos) niet verlicht zijn.
Ik heb daar nooit om gevraagd. Om dergelijke test. Ik heb ook nergens gesteld dat ik zelf verlicht zou zijn of ben. Wat geeft jou dan het recht, om dergelijke test (ongevraagd) uit te voeren ?quote:
Bij mensen die zich voordoen als verlicht zou geen opmerking van mij moeten raken. Daarom besloot ik dat aan de tand te voelen, maar helaas: jullie zijn allemaal gefaald.
Ik vind dat (eerlijk gezegd) een beetje grof van je.
Voelt als een soort verkrachting aan. En nee, dat is niet leuk.
Ik vraag daar niet om, om verkracht te worden. Jij wel ?
Tenzij door Osho.
Maar daar kies ik zelf voor. Wat je dus geen verkrachting meer kan noemen.
Een verkrachting is ongevraagd, ongewild.
Ik kan geen schoonheid zien in uitspraken, die andere mensen kwetsen kunnen. Die foutieve etiketten op andere plakken. Vanuit een eigen aanname, geloof, overtuiging. Nee, sorry, daar zal ik nooit de schoonheid van in kunnen zien. En nee, dat is geen kado. En ja, ik reageerde op een quote die niet aan mij bestemd was. Tussen al dat geruzie gisteren was ik even van mijn melk. Mijn kluts kwijt. Zoveel ego (gespeeld of niet) vuilbekkerij zien passeren. Ik had er even genoeg van. Heb de pc maar uitgedaan.quote:
Door liefdevol te kijken naar onkruid en het te waarderen voor wat het is. Ik hoop dat je het ooit kunt laten zijn en misschien zelfs een klein beetje van de schoonheid er in zou willen kunnen zien.
Waarom het woordje 'verkracht' gebruiken. Daarmee geef je (via dat woord, voor mij) aan dat je maar in één waarheid over het begrip 'verlicht' zijn geloofd. Zijnde het 'ik' idee dat je daar zelf over aanhoudt. Wie zegt er dat jouw 'ik' idee hierover de waarheid is. Dat ik daar zelf ook geen invulling kan aan geven. Er zaken uitplukken die bij me passen, en zaken te laten liggen, die me niet aanstaan.quote:
Je verkracht eerst het begrip van wat doorgaans wordt bedoeld met verlicht zijn, om vervolgens te beschrijven hoe jij die eigen definitie van verlicht zijn ervaart. Dus per associatie noem je jezelf verlicht. Wat dus eigenlijk liegen is.
Iemand die enkel geïnteresseerd is in de gelukzalig staat van zijn (dat deeltje, aspect van verlichting), zoals Mysticos, dat is toch ook mooi. Zoiets (dat alleen) kan toch afdoende en voldoende zijn. Akkoord niet voor jou. Maar stap even uit je eigen 'ik', je eigen 'gelijk'. Stel je eens in de plaats van die andere. Als dergelijk deeltje voor een ander voldoende is. Is dat voldoende en afdoende. Voor hem of haar. Ik zie daar verder geen probleem in.
Tenzij je zonodig de ander van je eigen gelijk wilt overtuigen (jouw visie over verlichting). Die visie verkondigen. Akkoord. Maar die visie de ander zijn strot in blijven en willen duwen (de ander hierbij voor een junkie or whatever uitmaken, zolang die zich niet plooit naar je pijpen). Niet akkoord. Dat is pesten, verkrachtig, geweld. De ander onvrij maken (vanuit je eigen 'ik' idee over iets) of hoe je dit beestje ook wilt noemen.
Besef dat je enkel maar toetsen kan vanuit een bepaald kader. En dat jouw kader (en betekenis, zingeving) niet ook de mijne of die van een ander hoeft te zijn.
Ik ben hier niet op zoek naar een 'groot' gelijk. Ik vind het leuk om de ervaringen van anderen (ook jij) hier te horen. Hoe iedereen over verlichting denkt. Wat men er zich bij voorstelt, wat niet, etc. Wat men er waardevol in vind en wat niet. Welke goeroe men leuk vindt en niet.
Daar gaat het mij om. Hoe zoiets (gisteren) in dergelijk gezeik (vooral van jou) is kunnen ontaarden, is me nog steeds een raadsel.
Ik hoop dat we daarin, als volwassen mensen, op een zo volwassen (dus nee Gray, niet kinderlijk) manier verder in kunnen gaan. Volwassen betekent voor mij eerlijk, open, transparant, respectvol. En bovenal relativerend. Het is uiteindelijk maar een forum. Wat woorden op papier.
Slaapwel,
JTL
(voila, dit moest me even van het hart).
In geval ik iemand hiermee kwets, geef me een seintje, dan verontschuldig ik me. Zeg sorry. Geen enkel woord hier is kwaad bedoeld. Ik gebruik mijn woorden voorzichtig. Zo voorzichtig als mogelijk. Hoop ik. Ben ook maar een mens...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 29-05-2015 01:00:02 ]
Wanneer mijn woorden verkeerd overkomen, dan hoop ik altijd nog op de mogelijkheid ze te verduidelijken. Kan dat niet; het zij zo. Maar ik ben me heel bewust van de bewoording die ik hanteerde, en ik zou het zo weer doen. Het 'waarom' kom ik later op terug.quote:
Als slot voor deze avond, zou ik graag kort nog een paar gedachten van gisteren willen aanhalen. Ik vond de sfeer toen bar slecht worden, ben gestopt met lezen. En blij dat iedereen (vooral Gray) nu terug wat tot bedaren is gekomen. Dat is beter voor de atmosfeer hier.
Ik probeer te begrijpen waarom sommige zaken toen gezegd werden. Kun je onzin ontleden ? Geen idee. Ik doe (voor mezelf) kort even een poging / rechtzetting hier. Hoe de zaken toen bij mezelf overkwamen...
Woorden lezen is een spel van "perceptie". Wat de ware betekenis van een uitspraak is, weet je niet. Weet je nooit zeker. Weet niemand hier zeker. Ook de mogelijk verlichten onder ons niet
Deze uitspraken van Gray, kwamen gisteren vrij (gespeeld of niet) narcistisch bij me over. Wat denk je daar zelf over Gray ? Als je die woorden (nu, een dag later, even rustig bij jezelf) herleest.
In welke mate besef je dat deze woorden 'verkeerd' kunnen overkomen ? Stoort dat je niet ? Niet enkel de ander, maar ook jij zelf, draagt bij aan deze beeldvorming. Dat is een samen spel. Geen solo spel.
Het is geen haat, laat ik dat voorop stellen. Zie het eerder als een natuurlijke aversie. Vuur en water. Of het unfair is, dat is iets waar zowel jij als ik even weinig vanaf weten. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik voel dat ik beter in kan schatten hoe mensen zijn dan jij, maar dat is slechts mijn mening.quote:Ik heb nog steeds wat moeite met je haat voor Mysticos. Die man verdient dat niet. Ik vind het onrechtvaardig welke oordelen, conclusies je die man allemaal naar het hoofd slingert. En nee, ik heb hier maar één account. Voor je die onzin (als mogelijke verdediging van je eigen gespeeld gedrag) terug begint aan te voeren. Ik zou me dit niet moeten aantrekken. De manier waarop jij Mysticos zo onfair behandeld. Onfair voor mij. Terecht voor jou. We leven daarin elk in onze eigen illusies. En juist omdat onze waarheden maar illusies zijn, vind ik niet dat je het recht hebt daarin zo gemakkelijk en blind gemeen te gaan doen. Om dergelijk pest gedrag te vertonen. Je niet aangesproken voelen door een vals oordeel is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ik vind dat maar een flauw excuus, dat je toelaat om alles maar te zeggen (en vals te beweren) wat er op dat moment op je giftige tong komt te liggen. Nee, ik hou daar niet van. En bij deze heb ik dat nog eens herhaald. Als een ezel onder de uitzonderingen
Een woord: sarcasme.quote:[..]
Een aanwinst. Want jij kan het ons hier eens komen uitleggen ? Of je een aanwinst bent voor anderen, daar kun je zelf toch niet over oordelen ? (naar mijn mening). Als jij hier heel gemeen begint te doen, ben je alvast GEEN aanwinst meer voor mij. Maar eerder een kut user. Je hebt daar terecht een aantal reacties op gehad. Op je kut en zeik gedrag, dat je even tentoon kwam spreiden.
Sarcasme.quote:[..]
Vereerd. (in de betekenis van): Ooh wat ben ik zelf toch zo goed ? (terug narcisme)
Vereerd. (in de betekenis van): Ik ben hier met mijn gedrag "goed" bezig ?
Aantonen gaat nooit lukken, evenals het tegenovergestelde bewijzen, voor mij iig. Maar betwisten, dat kan iedereen. En het is iets dat ik met volle overtuiging doe.quote:Hoe weet je dat laatste zeker ? Dat je goed bezig bent. Als je met je gedrag mensen kan kwetsen. Voor mij wordt je dan een onmens. En ik vind (onmensen) niet leuk. Zoals eerder aangegeven. Je houdt daarin (vind ik) te weinig rekening met de anderen hun gevoelens. Je gaat teveel op in je eigen narcistisch gespeeld 'Gray Matter(s)' spel. Dat je daar (op zulk moment) geen oog meer voor hebt. Niemand vraagt erom om gekwetst te worden. Of vindt jij van wel ? Vindt je een ander 'doel' hoger en belangrijker. Bijvoorbeeld aantonen dat iemand (zoals ik of Mysticos) niet verlicht zijn.
Men krijgt niet alles wat men vraagt, en men vraagt niet alles wat men krijgt. Wen er maar aan, want dat is de realiteit waarin we leven.quote:[..]
Ik heb daar nooit om gevraagd. Om dergelijke test. Ik heb ook nergens gesteld dat ik zelf verlicht zou zijn of ben. Wat geeft jou dan het recht, om dergelijke test (ongevraagd) uit te voeren ?
Ik... weet niet hoe te antwoorden hierop. Op deze manier het woord verkrachting gebruiken vind ik... zeer ongevoelig. Voor zover ik weet heb ik er zelf geen ervaring mee, maar het is iets waar normaliter mijn bloed van gaat koken. Maar ik weet dat je woorden vaker verkeerd gebruikt, dus ik laat het hier maar bij.quote:Ik vind dat (eerlijk gezegd) een beetje grof van je.
Voelt als een soort verkrachting aan. En nee, dat is niet leuk.
Ik vraag daar niet om, om verkracht te worden. Jij wel ?
Tenzij door Osho.
Wat je dus geen verkrachting meer kan noemen.
Een verkrachting is ongevraagd, ongewild.
Voor jou zou het een goed idee zijn je vaker in het 'donker' te begeven en er niet voor weg te rennen en je ogen te sluiten. Niet alleen kan het jou sterker maken, ook zal je meer begrip kunnen opbrengen voor mensen die niet la-die-da-die-la-blij zijn, maar verdrietig, boos en al die andere donkere kanten die deel uitmaken van het mens zijn. Die boeddha, verlicht als hij zou zijn geweest, begaf zich ook in alle bestaanswerelden.quote:[..]
Ik kan geen schoonheid zien in uitspraken, die andere mensen kwetsen kunnen. Die foutieve etiketten op andere plakken. Vanuit een eigen aanname, geloof, overtuiging. Nee, sorry, daar zal ik nooit de schoonheid van in kunnen zien. En nee, dat is geen kado. En ja, ik reageerde op een quote die niet aan mij bestemd was. Tussen al dat geruzie gisteren was ik even van mijn melk. Mijn kluts kwijt. Zoveel ego (gespeeld of niet) vuilbekkerij zien passeren. Ik had er even genoeg van. Heb de pc maar uitgedaan.
Dat is niet mooi, dat is onmenselijk. Mensen zijn meer dan alleen een drugsvrije keta-xtc-trip.quote:[..]
Waarom het woordje 'verkracht' gebruiken. Daarmee geef je (via dat woord, voor mij) aan dat je maar in één waarheid over het begrip 'verlicht' zijn geloofdt. Zijnde het 'ik' idee dat je daar zelf over aanhoudt. Wie zegt er dat jouw 'ik' idee hierover de waarheid is. Dat ik daar zelf ook geen invulling kan aan geven. Er zaken uitplukken die bij me passen, en zaken te laten liggen, die me niet aanstaan.
Iemand die enkel geïnteresseerd is in de gelukzalig staat van zijn (dat deeltje, aspect van verlichting), zoals Mysticos, dat is toch mooi. En afdoende,voldoende.
We toetsen allen vanuit ons eigen kader.quote:Waarom moet jij daar dan over oordelen, vanuit jouw gelijk, jouw ik-idee, dat zulke visies over verlichting, visies van junkies zouden zijn. Verslaafde en andere onzin. Ik vind dat er over. En totaal overbodig. Tenzij je zo overtuigd bent van je eigen gelijk, je eigen spel om te spelen, te toetsen.
Besef dat je enkel maar toetsen kan vanuit een bepaald kader. En dat jouw kader (en betekenis, zingeving) niet ook de mijne hoeft te zijn.
Nee, je bent alleen maar geinteresseerd van wat mensen denken over 'verlichting' wanneer ze er net als jij over denken. Mensen die alleen maar la-die-da-die-la doen. Maar dat is geen verlichting, wat verlichting dan ook moge zijn.quote:Ik ben hier niet op zoek naar een 'groot' gelijk. Ik vind het leuk om de ervaringen van anderen (ook jij) hier te horen. Hoe iedereen over verlichting denkt. Wat men er zich bij voorstelt, wat niet, etc. Wat men er waardevol in vind en wat niet. Welke goeroe men leuk vindt en niet.
Mensen zijn verschillend. De ene proeft iets als zoet, de ander proeft het niet, voor nog een ander is het bitter. Als jij een open discussie wil, een open geest pretendeert te hebben. dan sta je open voor alles. Alles.
Hoe? Ik denk zelf dat het deels te maken heeft met de olie die ik op het vuur gooide. Een dovend vuur, als je het eerlijk bekijkt. Sinds die extra olie zijn pagina's aan nieuwe posts, nieuwe reguliere FOK!kers en zelfs een lurker uit zijn stilte gekomen om deel te nemen aan dit 'debat' (discussie).quote:Daar gaat het mij om. Hoe zoiets (gisteren) in al dat gezeik is kunnen ontaarden, is me nog steeds een raadsel.
En dat maakt mijn bijdrage aan dit topic eigenlijk toch wel een aanwinst.
En ja, dat was ook sarcastisch. Half.
Weet wel wat je vraagt met "eerlijk, open, transparant, respectvol". En weet ook dat de toon in mijn posts niet vanzelf gelijk staat aan respectloos zijn.quote:Ik hoop dat we daarin, als volwassen mensen, op een zo volwassen (dus nee Gray, niet kinderlijk) manier verder in kunnen gaan. Volwassen betekent voor mij eerlijk, open, transparant, respectvol. En bovenal relativerend. Het is uiteindelijk maar een forum. Wat woorden op papier.
Als de waarheid wil horen, schuw die dan niet. En weet dat de waarheid genadeloos hard kan zijn.En weet dat ik me vaker inhou dan ik me laat gaan. Ik weet de kracht van woorden. Ook op een forum. Ik weet dat het levens redden kan. En dat het, als niemand daarvoor waakt, levens kan vernietigen.
Droom zacht.quote:Slaapwel,
JTL
(moest me even van het hart).
In geval ik iemand hiermee kwets, geef me een seintje, dan verontschuldig ik me. Zeg sorry. Geen enkel woord hier is kwaad bedoeld. Ik gebruik mijn woorden voorzichtig. Zo voorzichtig als mogelijk. Hoop ik. Ben ook maar een mens...
Deze betekenis had je nog nooit gehoord? Het is de betekenis van verlichting namelijk ipv het romantische beeld dat bij velen leeft.quote:
[..]
Mooi verwoord erodome. En dank voor je bijdrage. Hiermee heb je een andere dimensie (betekenis) aan het woord 'Verlichting' voor me gegeven.
Deze betekenis had ik nog niet gehoord. Persoonlijk kan ik me er niet bij aansluiten. Toch niet helemaal, zoals jij het omschrijft.
Het romantische beeld dat ook jij een beetje hebt is populair gemaakt door Suzuki(eind 1800 begin 1900 ergens), die de markt voor zijn werken vooral in het westen vond. Mijn eigen lezing van die gebeurtenis is dat hij de uitleg heeft aangepast zodat het in "ons" systeem past, in ons religieuze systeem waar perse een vorm van zingeving aan vast moet zitten. Het is ook opvallend dat in de eigen landen waar verlichting al eeuwen een "doel" is zijn werken amper aftrek vonden en vooral veel kritiek tegen kwamen.
Daar is ook de "hierarchie" erin gekomen, dat je langs stappen moet om te groeien, dat elke staat beter is als de voorgaande met als kers op de taart verlichting, dan ben je een meester en dus beter dan de rest. Dat de goeroe, de meester het hoogste is en je het alleen via hem kan leren.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Religie associeer ik met je met fantasie bezig houden om niet jezelf niet volledig te hoeven ervaren, iets wat in vroegere tijden nodig was voor mensen om te overleven in een wereld die nog veel wreder was dan die van vandaag de dag. Volgens die beredenering ook logisch dat in gebieden waar meer welvaart en zekerheid/veiligheid ontstond de behoefte aan religie als eerste verdween omdat de ervaring van bestaan van alledag niet meer ontvlucht hoefde te worden. Al zal het wel even duren voordat die generaties lange conditionering er volledig uit is. Als ik me bezig zou houden met reïncarnatie dan hou ik me bezig met iets wat volgens mij niet bestaat, wat er niet is en zou het voor mij iets religieus krijgen. Maar goed, dat is mijn ideequote:
Maar verlichting gaat over vrijkomen van, vrijkomen van de reincarnatie cyclus. Het gaat over geheel vrijkomen van het leven en wat het leven inhoud. Het gaat over het oplossen van alles wat je bent, fysiek en geestelijk, het ultieme einde, een stoppen van bestaan.
Verlichting is niet echt een staat van leven, het is een staat van onbestaan. Vandaar dat de meesters die verlicht zijn geraakt en die hier op aarde wilde blijven, of weer wilde incarneren uit die verlichte staat zijn gestapt. In die staat van verlichting doe je niets, ben je niets, wil je niets, verlang je niets, heb je geen gevoel van vrijheid of onvrijheid, dat bestaat dan gewoonweg niet.
Er is geen "wij" verhaal in het verlichtingspad, geen "ik" gedachten die je uit moet sluiten om tot wat beters te komen. Er is het oplossen van de "ik" wat resulteert in... niets. In simpelweg ophouden met te bestaan. Er is geen extatische eenwording met het al, er is alleen het oplossen van het zelf, zowel fysiek als geestelijk als spiritueel.
Ben je in verlichte staat tijdens leven dan kom je tot stilstand, complete stilstand. Je maakt eigenlijk geen deel meer uit van het geheel, staat erbuiten tot het moment komt dat alles wat je bent oplost(je dus sterft in die staat en niet meer reincarneert).
Het staat ieder vrij om dingen uit deze leer te pakken en die toe te passen op het eigen leven. In veel gevallen kan dat een positieve groei van het wezen veroorzaken. Dat kan heel prima zonder het religieus te beleven.
Net als bij andere religie's zijn heel erg veel zaken prima los daarvan te zien. Het is ook geen jaloerse religie, niemand komt in de problemen of beledigt mensen door hier en daar er wat uit te pikken.
Maar de kern van het verhaal van verlichting is wel degelijk religieus en past in een bepaald religieus wereldbeeld. Verlichting als doel hebben vind ik persoonlijk wat onzinnig als je dat beeld niet deelt. Want het haalt de hele grond onder verlichting uit.
Dit is waarom mensen zo lastig kunnen vertellen wat verlichting dan is en hoe je daar zou moeten komen. Zonder het religieuze wereldbeeld erbij is het niet logisch.
Misschien bestaat het wel maar zie ik het niet, op dit moment niet in ieder geval.An als dit het ware verlichtingsverhaal is dan ben ik daarin niet echt geïnteresseerd of in ieder geval maar deels, wat dan waarschijnlijk volgens het verlichtingsverhaal redenatie niet meer is dan een ik-idee waar ik in geloof en het daarom niet zie
Tot stil stand komen vind ik fijn en maak dat mee, dan is er alleen maar zijn, net als met alles wat er is. Maar daarna gaat me leven weer gewoon verder, al is het ervaren ervan wel steeds anders, meer ik-verhalen en meer openheid. Het stuk van geen deel meer uitmaken van het geheel kan niet helemaal plaatsen omdat je juist het geheel bent en er niet buiten staat, juist niet. Het is meer dan uiterlijke factoren het innerlijke niet meer bepalen/domineren. Wat binnen is is er gewoon, constant.
Het is in ieder geval duidelijk dat het iets is waar vrijwel iedereen iets anders uithaalt en dat maakt het ook wel leuk, leuker dan 'normale' religie met geboden/verboden/sociale controle/etc.
Niet mee eens. Dat hij erin geïnteresseerd is is prima, het doet dat echter wel op een manier van ''hey jongens kom eens kijken hoe geweldig/zalig ik heb het heb, als je doet wat ik zeg kan jij dat ook hebben''. Iemand die verkeerd in een staat van verzet/persoonlijke problemen is iets van zichzelf wat er wel degelijk is aan het afwijzen. Zo'n iemand voorhouden dat het mogelijk is aan jezelf te ontsnappen in plaats diegene te leren juist voor zichzelf verantwoordelijkheid te nemen is op lange termijn het ergste wat je iemand aan kunt doen. Je ontneemt iemand de kans om met zichzelf aan de slag te gaan en z'n persoonlijke problematiek op te lossen en je maakt diegene afhankelijk van je terwijl voor persoonlijk geluk ook persoonlijke onafhankelijkheid nodig is.quote:
Iemand die enkel geïnteresseerd is in de gelukzalig staat van zijn (dat deeltje, aspect van verlichting), zoals Mysticos, dat is toch ook mooi.
Ik zeg niet dat hij het niet goed bedoeld, wat ik wel zeg is dat wat hij doet door mensen die in een bepaalde staat verkeren heel verkeerd aangegrepen kan worden. Dat ze het gebruiken als volgende manier om aan zichzelf te ontsnappen, een volgende manier om zichzelf in de maling te nemen. Het terugtrekken in het spirituele om voor het persoonlijke weg te lopen want ja, dat is immers toch maar een illusie
Wat vindt je van je eigen aandeel in dit spel als je het zo terug leest?quote:
In welke mate besef je dat deze woorden 'verkeerd' kunnen overkomen ? Stoort dat je niet ? Niet enkel de ander, maar ook jij zelf, draagt bij aan deze beeldvorming. Dat is een samen spel. Geen solo spel.
Je zou er op kunnen vertrouwen dat Mysticos zijn eigen boontjes wel kan doppen en jou niet nodig heeft om alles nog eens even extra te duiden vanuit je eigen visie.quote:Ik zou me dit niet moeten aantrekken. De manier waarop jij Mysticos zo onfair behandeld. Onfair voor mij. Terecht voor jou.
Ik kan dit moeilijk rijmen met hoe je in eerste instantie dit volledige topic afschrijft. Als dan blijkt dat een aantal mensen wel gewoon door kan discussiëren over het onderwerp zelf (omdat er simpelweg dus wel genoeg aanknopingspunten zijn, zonder het continu op de man te willen houden), ben je er weer als de kippen bij om een stempel te willen drukken. Je had het ook kunnen laten gaan/zijn. Je had ook gewoon weer deel kunnen aan de discussie.quote:Ik kan geen schoonheid zien in uitspraken, die andere mensen kwetsen kunnen. Die foutieve etiketten op andere plakken. Vanuit een eigen aanname, geloof, overtuiging. Nee, sorry, daar zal ik nooit de schoonheid van in kunnen zien. En nee, dat is geen kado.
In plaats van naar jezelf te kijken, ga je weer oude koeien uit de sloot trekken zogenaamd om Gray te laten nadenken over zijn fouten. Dat is meer jouw ego dan het zijne.
Het is best begrijpelijk dat je een en ander niet meer helder kan zien, maar als een ander je daarop wijst hoeft dat niet meteen als een persoonlijke aanval opgevat te worden. Misschien is het een idee om volgende keer eerder je pc uit te zetten, zodat je je niet mee laat gaan.quote:En ja, ik reageerde op een quote die niet aan mij bestemd was. Tussen al dat geruzie gisteren was ik even van mijn melk. Mijn kluts kwijt. Zoveel ego (gespeeld of niet) vuilbekkerij zien passeren. Ik had er even genoeg van. Heb de pc maar uitgedaan.
Het raadsel is snel opgelost als je je eigen aandeel zou willen erkennen, niet als excuus voor de woorden die je zelf in de mond nam zogenaamd vanwege een ander zijn gedrag. Maar omdat je een volwassen vent bent, die ook emoties heeft en het nodig vindt/vond om die ook te ventileren. Net zoals ieder ander.quote:Daar gaat het mij om. Hoe zoiets (gisteren) in dergelijk gezeik (vooral van jou) is kunnen ontaarden, is me nog steeds een raadsel.
Ik hoop dat we daarin, als volwassen mensen, op een zo volwassen (dus nee Gray, niet kinderlijk) manier verder in kunnen gaan. Volwassen betekent voor mij eerlijk, open, transparant, respectvol. En bovenal relativerend. Het is uiteindelijk maar een forum. Wat woorden op papier.
Dit is allemaal offtopic en ik had dit verder niet opgerakeld als jij gewoon verder was gegaan in de discussie zelf. Het is niet aanvallend bedoelt, ook al wil je dat misschien graag zo ervaren. Doe ermee wat je wil, maar wees je bewust van jouw keuze.
Waarom zou je überhaupt schoonheid willen zien wanneer iemand duidelijk lelijk doet?
Als iemand met innerlijke negativiteit zit en over de dingen buiten hem uit kotst, ongeacht wie daar last van heeft, ga je toch niet zeggen ''ook dit is een perfecte expressie van het universum en daarom mooi!''. Dan draaf je volgens mij door in het dingen op een bepaalde manier willen bekijken en willen zien in plaats het te zien voor wat het is. Op die manier wordt het ook nooit aangepakt of verbeterd.
Als iemand met innerlijke negativiteit zit en over de dingen buiten hem uit kotst, ongeacht wie daar last van heeft, ga je toch niet zeggen ''ook dit is een perfecte expressie van het universum en daarom mooi!''. Dan draaf je volgens mij door in het dingen op een bepaalde manier willen bekijken en willen zien in plaats het te zien voor wat het is. Op die manier wordt het ook nooit aangepakt of verbeterd.
Schoonheid zit 'm niet in perfectie wat mij betreft. Ik denk dat je prima lelijkheid kan zien voor wat het is, zonder er in mee te hoeven gaan alsof je het terug moet geven.quote:
Waarom zou je überhaupt schoonheid willen zien wanneer iemand duidelijk lelijk doet?
Als iemand met innerlijke negativiteit zit en over de dingen buiten hem uit kotst, ongeacht wie daar last van heeft, ga je toch niet zeggen ''ook dit is een perfecte expressie van het universum en daarom mooi!''. Dan draaf je volgens mij door in het dingen op een bepaalde manier willen bekijken en willen zien in plaats het te zien voor wat het is. Op die manier wordt het ook nooit aangepakt of verbeterd.
Ja, denk dat dat begint met er vooral bewust van zijn dat het je eigen lelijkheid is die mee wil doen met andermans lelijkheid.quote:
Schoonheid zit 'm niet in perfectie wat mij betreft. Ik denk dat je prima lelijkheid kan zien voor wat het is, zonder er in mee te hoeven gaan alsof je het terug moet geven.
Dit, bewustwording geeft een keuze om hier beter mee om te leren gaan. Dat vind ik dan weer mooi..quote:
[..]
Ja, denk dat dat begint met er vooral bewust van zijn dat het je eigen lelijkheid is die mee wil doen met andermans lelijkheid.
De behoefte aan religie/geloof is verdwenen in rijkere gebieden? Niets blijkt minder waar te zijn. En religie is vaak juist bedoeld om wel jezelf ten volle te ervaren, het kan zijn dat de verschillende manieren je niet aanstaan, maar zeggen dat het iets tegengestelds is van dit is een enorme onwaarheid.quote:
[..]
Religie associeer ik met je met fantasie bezig houden om niet jezelf niet volledig te hoeven ervaren, iets wat in vroegere tijden nodig was voor mensen om te overleven in een wereld die nog veel wreder was dan die van vandaag de dag. Volgens die beredenering ook logisch dat in gebieden waar meer welvaart en zekerheid/veiligheid ontstond de behoefte aan religie als eerste verdween omdat de ervaring van bestaan van alledag niet meer ontvlucht hoefde te worden. Al zal het wel even duren voordat die generaties lange conditionering er volledig uit is. Als ik me bezig zou houden met reïncarnatie dan hou ik me bezig met iets wat volgens mij niet bestaat, wat er niet is en zou het voor mij iets religieus krijgen. Maar goed, dat is mijn idee
Dat is jezelf voor de gek houden.
Het is het "ware" verlichtingsverhaal, verlichting geeft de mogelijkheid om de reincarnatie cyclus te stoppen. Dat is wat het is, de mogelijkheid om de khandhas uiteen te laten vallen, dat het parinibbāna bereikt wordt.quote:An als dit het ware verlichtingsverhaal is dan ben ik daarin niet echt geïnteresseerd of in ieder geval maar deels, wat dan waarschijnlijk volgens het verlichtingsverhaal redenatie niet meer is dan een ik-idee waar ik in geloof en het daarom niet zie
Het draait erom dat je echt leert begrijpen, weten is misschien een beter woord, dat de khandhas niet je "zelf" zijn, dat de khandhas een gevolg zijn van een oorzaak.
Het parinibbāna wordt hier ook wel compleet nirwana genoemd.
Dat komt omdat wat jij hier nastreeft niets met verlichting te maken heeft, het is meer verbinding zoeken dan loslaten. Daar is trouwens helemaal niets mis mee, lijkt me hartstikke goed voor iemand om te doen, een positief iets, maar het is geen verlichting.quote:Tot stil stand komen vind ik fijn en maak dat mee, dan is er alleen maar zijn, net als met alles wat er is. Maar daarna gaat me leven weer gewoon verder, al is het ervaren ervan wel steeds anders, meer ik-verhalen en meer openheid. Het stuk van geen deel meer uitmaken van het geheel kan niet helemaal plaatsen omdat je juist het geheel bent en er niet buiten staat, juist niet. Het is meer dan uiterlijke factoren het innerlijke niet meer bepalen/domineren. Wat binnen is is er gewoon, constant.
Wat je ervaart is eerder balans, zo binnen, zo buiten. En de eenheid van het aardse.
Dat past amper in het verlichtingsverhaal, er zijn wel wat moderne visie's die richting op, maar die verzanden allemaal in absolute vaagheid waarin ieder verstrikt raakt die zich ermee bezig houdt.
Gewoon simpelweg omdat de grond eronder vandaan is gehaald, het niet in het juiste wereldbeeld wordt toegepast.
Wat jij hier zegt past veel meer bij bv de pre christelijke west en europeese geloven, waar eenheid nastreven, balans en harmonie nastreven het doel is ipv het leven(de cyclus van leven) eindigen het doel is(wat bij verlichting zo is).
Bij andere religie's gebeurd dit ook, aan de lopende band zelfs, ook daarin is dit geloofsverhaal niet anders dan al die anderen.quote:Het is in ieder geval duidelijk dat het iets is waar vrijwel iedereen iets anders uithaalt en dat maakt het ook wel leuk, leuker dan 'normale' religie met geboden/verboden/sociale controle/etc.
Maar vooral, eigenlijk horen er niet allerlei eigen verzinsels van gemaakt te worden, je ziet het probleem wat erdoor ontstaat. Mensen kunnen het simpelweg niet bevatten omdat het niet in het juiste wereldbeeld wordt toegepast. Niemand bereikt verlichting op die manier, alleen "maar" balans en harmonie. Helaas vaak op een kunstmatige manier zonder het echt in jezelf te vinden, wat zorgt dat er teveel mensen zijn die stevig in de kont gebeten worden op een later moment, zichzelf daarin tegen gaan komen.
Of je ziet mensen die extase gaan najagen, dat gelukzalige gevoel, die raken op ten duur de balans kwijt. Die krijgen moeite met de realiteit, zijn kwetsbaar voor "goeroe's" en gaan minder goed functioneren in de wereld zoals die is.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Niet verdwenen maar begon te verdwijnen en kwamen er wat mensen die dingen wetenschappelijk gingen benaderen, als die nog vastzaten in geloven in een God/religie hadden ze die stap niet gemaakt.quote:
De behoefte aan religie/geloof is verdwenen in rijkere gebieden? Niets blijkt minder waar te zijn.
Zo kan het bedoeld zijn, dat wil niet zeggen dat het daarvoor gebruikt wordt, sowieso niet als niet de insteek is die iemand met zichzelf heeft, oftewel het grootste deel van de mensen vandaag de dag.quote:En religie is vaak juist bedoeld om wel jezelf ten volle te ervaren, het kan zijn dat de verschillende manieren je niet aanstaan, maar zeggen dat het iets tegengestelds is van dit is een enorme onwaarheid.
Dat is jezelf voor de gek houden.
Als een gelovig persoon op een levensgebeurtenis die een gevoel/emotie veroorzaakt daarop reageert door zich in gedachten met God bezig te houden en/of daar mee/tegen gaat praten zie ik toch een hoop overeenkomsten met een bang kind wat naar z'n teddybeer grijpt en daar tegen praat om zo de aandacht/ervaring daar op te richten en niet op het hier en nu waar het moment volledig ervaren zou moeten worden. Met gedachten creëer je ervaringen, ook de ervaring dat je niet ervaart wat je ervaart en om niet te ervaren wat je ervaart moet je je in gedachten bezighouden met iets wat er niet is om te ontsnappen aan wat er wel is. Religie leent zich daar uitstekend voor, je zou het kunnen zien als iets wat opgezet is om precies dat te doen; je bezig houden met dingen die er niet zijn en die ervaren.
Het bevalt mij in ieder geval goedquote:Dat komt omdat wat jij hier nastreeft niets met verlichting te maken heeft, het is meer verbinding zoeken dan loslaten. Daar is trouwens helemaal niets mis mee, lijkt me hartstikke goed voor iemand om te doen, een positief iets, maar het is geen verlichting.
Wat je ervaart is eerder balans, zo binnen, zo buiten. En de eenheid van het aardse.
Dat past amper in het verlichtingsverhaal, er zijn wel wat moderne visie's die richting op, maar die verzanden allemaal in absolute vaagheid waarin ieder verstrikt raakt die zich ermee bezig houdt.
Gewoon simpelweg omdat de grond eronder vandaan is gehaald, het niet in het juiste wereldbeeld wordt toegepast.
Wat jij hier zegt past veel meer bij bv de pre christelijke west en europeese geloven, waar eenheid nastreven, balans en harmonie nastreven het doel is ipv het leven(de cyclus van leven) eindigen het doel is(wat bij verlichting zo is).
Ik denk dat binnen bijvoorbeeld een gereformeerde gemeenschap vanwege de sociale controle en verplichte contact met een meerdere en een bijbel de kans op zelf er iets van maken wel een stuk kleiner is dan met iets als ditquote:Bij andere religie's gebeurd dit ook, aan de lopende band zelfs, ook daarin is dit geloofsverhaal niet anders dan al die anderen.
Ja, vooral over vermeende goeroe's en hun volgelingen bestaan nogal wat horrorverhalen.quote:Maar vooral, eigenlijk horen er niet allerlei eigen verzinsels van gemaakt te worden, je ziet het probleem wat erdoor ontstaat. Mensen kunnen het simpelweg niet bevatten omdat het niet in het juiste wereldbeeld wordt toegepast. Niemand bereikt verlichting op die manier, alleen "maar" balans en harmonie. Helaas vaak op een kunstmatige manier zonder het echt in jezelf te vinden, wat zorgt dat er teveel mensen zijn die stevig in de kont gebeten worden op een later moment, zichzelf daarin tegen gaan komen.
Of je ziet mensen die extase gaan najagen, dat gelukzalige gevoel, die raken op ten duur de balans kwijt. Die krijgen moeite met de realiteit, zijn kwetsbaar voor "goeroe's" en gaan minder goed functioneren in de wereld zoals die is.
Of jij mensen beter kan inschatten, geen idee. Dat kan ook een illusie zijn. Ik kan op FOK een bepaald gevoel over mensen (via hun woorden) krijgen. Een gevoel dat bespeeld kan worden. Een gevoel dat verkeerd ingeschat kan worden. Op die manier verkleurt mijn perceptie. Waarmee ik in de illusie val. Net als iedereen hier. Een illusie (over anderen, ons zelf) die we allen delen. Een illusie die pas echt (daarin een werkelijkheid voor ons wordt) door het "waarde oordeel" dat we daar zelf aan toekennen. Tijdens het spel, dat we samen spelen.quote:
Het is geen haat, laat ik dat voorop stellen. Zie het eerder als een natuurlijke aversie. Vuur en water. Of het unfair is, dat is iets waar zowel jij als ik even weinig vanaf weten. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik voel dat ik beter in kan schatten hoe mensen zijn dan jij, maar dat is slechts mijn mening.
Sarcasme vat ik niet (mijn gebrek). Ik lees woorden op een forum zeer letterlijk en droog, zoals ze er geschreven staan. Wel probeer ik zo goed als mogelijk om het gevoel (de gevoelens) achter die woorden ook te lezen, begrijpen, plaatsen. Alsook zelf een gevoel daarin mee te geven. Omdat in het "gevoel" voor mij de betekenis (zingeving) verborgen zit. Waarbij ik wel moet opmerken, dat ik sarcasme als gevoel niet goed plaatsen kan (ik herken dit nauwelijks op een forum). Om dergelijke context van sarcasme aan mij duidelijk te maken is meer "eerlijkheid, openheid en transparantie" vereist. In zekere zin zou het woordje 'opgelet, dit is sarcastisch bedoeld' (als waarschuwingsbordje) er letterlijk naast moeten staan.quote:
Anders vat ik het niet. De betekenis ervan gaat voor mij verloren. Ik word dan een rat, verloren in een doolhof, op het verkeerde been gezet.Woorden (ook scheldwoorden, net als onze oordelen, etc) dragen gevoelens in zich mee. Ik probeer daar zo bewust als mogelijk mee om te gaan. Met dergelijke woorden en gevoelens. Tenzij ik me ook eens laat gaan in dergelijk spel. De ernst ervoor even opzij zet. (echter vatten de mensen je dan niet meer, dus let ik hier toch wat mee op).
Ik vraag me soms af, of je niet stiekem een narcistisch ego trekje in je hebt
, wanneer dergelijk "Gray Matters" spel gespeeld wordt. Het lijkt wel of je je tijdelijk beter (meer verheven) voelt dan de rest. Ergens plezier beleeft aan dit spel. Waar je de ander als een soort rat, in je val probeert te vangen. Een val die jij aanspant. Geen idee. Is waarschijnlijk maar een loze indruk van me. Waar liggen die drugs hier ? Om van te smoren. Kuch Kuch. Ik hou niet van betwisten.quote:
Aantonen gaat nooit lukken, evenals het tegenovergestelde bewijzen, voor mij iig. Maar betwisten, dat kan iedereen. En het is iets dat ik met volle overtuiging doe.
Ik hou van harmonie.
Betwisten gaat uit van een gelijk en dat gelijk (waar ik over schrijven kan) interesseert mij niet zo. Het gevoel wel. Het gevoel heeft voor mij betekenis. Het gelijk niet. Idem met een spel. Winnen of verliezen in een spel, interesseert me niet zo. Natuurlijk gaan we allemaal voor winnen. Net zoals we allemaal graag voor ons gelijk kunnen gaan. Maar heel dat gedoe blijft voor mij ondergeschikt aan het 'gevoel'. Dat we allen samen delen. Wat mij interesseert in woorden, in taal gebruik. is een samen zijn. Is de atmosfeer die er 'samen' hangt. Is kortom dat goede' gevoel. Wat niet betekent, dat men daarin niet eens hard voor elkaar mag en kan zijn. Maar dan wel liefst een zoveel mogelijk gefundeerde hardheid en niet een "a priori" instrumentele hardheid, die blind is. Die lokt, maar niet zeker is.
Als je wilt kan je in ieder mens het slechte naar boven halen. Ik verkies ervoor dit niet te doen. Ik verkies ervoor zoveel mogelijk het goede naar boven te kunnen krijgen. Met "goed" bedoel ik een aangename atmosfeer, waar iedereen zich thuis in voelt.
Akkoord. Maar waarom zou ik daaraan moeten wennen ? Het woord 'wennen' vind ik misplaatst in je antwoord. Komt terug 'gespeeld' ego over. Neem bv kindermisbruik, is dat iets om aan te wennen ? Ik vind van niet. Aan sommige zaken wen je niet. En dat is maar goed ook (maar dat is maar mijn mening hierover).quote:
Men krijgt niet alles wat men vraagt, en men vraagt niet alles wat men krijgt. Wen er maar aan, want dat is de realiteit waarin we leven.
Ondertussen wen ik wel aan je 'stijl' hier. Net zoals jij aan mijn stijl (de manier waarop ik woorden inkleur, die gebruik, er soms een andere - voor jou verkeerde - betekenis aan geef, etc) aan het wennen bent blijkbaar. Je kent me daarin ondertussen al wat beter. Hebt me in zekere zin daarin al geklasseerd. Als een "junkie". Die teveel op het "goede" leven kickt
Dat leren wennen aan elkaar hoor bij het leven. Dergelijk wennen maakt ook een samen leven iets beter mogelijk met elkaar. Je geraakt vertrouwd aan elkaar. Vertrouwd aan het goede en vertrouwd aan het kwade. Waar vertrouwen groeit, kan liefde openbloeien. Vertrouwen (en niet wantrouwen) is de basis voor elk 'goed' leven. Althans in mijn visie. Vertrouwen kun je schenken of vertrouwen moet je verdienen. Naar mijn gevoel kies jij daarin eerder voor het laatste. Ik het eerste. Ik schenk vertrouwen (onvoorwaardelijk) tot het door de ander gebroken wordt. De ander kan mijn geduld daarin op de proef stellen. Voor zover ik dit geduld en die ander dragen kan. Er zijn grenzen aan alles. Alles is relatief.
Ik gebruikte het woord, zoals ik jouw acties aanvoel(de). Ik voel(de) me daarin door jou verkracht, misbruikt, misleid. Kortom geen aangenaam gevoel. Oordelen is voor mij een vorm van "geweld" op de ander plegen. Goed bedoeld of niet. Maakt niet echt uit. Het blijft een vorm van geweld op de 'vrijheid' van de ander plegen (zie Jean Paul Sartre). Een oordeel waar we ergens niet omheen kunnen. Hoe kunnen we anders tot een 'grotere' waarheid samen soms proberen komen. Zowel de ander, als ons zelf daarin beter leren kennen. Ik besef dat maar al te goed. Wat niet wegneemt dat ik het er toch vaak moeilijk mee blijf hebben. Met al dat oordelen. Ik heb het liefst zoveel mogelijk "zonder". In de mate dat dit kan en mogelijk is.quote:
Ik... weet niet hoe te antwoorden hierop. Op deze manier het woord verkrachting gebruiken vind ik... zeer ongevoelig. Voor zover ik weet heb ik er zelf geen ervaring mee, maar het is iets waar normaliter mijn bloed van gaat koken. Maar ik weet dat je woorden vaker verkeerd gebruikt, dus ik laat het hier maar bij.
Ik schrijf graag 'wollig' vanuit een bepaald 'dromerig' gevoel over een staat van gelukzaligheid. Waarin niet langer geoordeeld wordt. Dat is een gevoel (en beeldspraak) waarin ik mezelf kan voelen en laten verdwijnen. Een staat van aanwezig zijn waar ik enorm van hou. Omdat het oordelen (op dat moment) erin is verdwenen. Dat is de theorie. Die praktijk kan zijn. Maar ook niet. Afhankelijk van de ander. De context.
Op een forum is het moeilijk om niet te oordelen. Zonder taal besta je niet. En taal is duaal (oordelend). Taal benoemt. Daarnaast is een gevoel ook maar iets dat komt en gaat (voorbij gaat). En oordeel vrij is niemand. Dat verlang ik ook niet. Ik oordeel zelf immers ook. Oordelen zijn in zekere zin het 'cement' waarmee we allen ons spel spelen. Taalkundig is het dus nodig. In de non dualiteit (buiten de taal) niet meer. Zoals Slijtoniol het mooi verwoorde. Inzake begrip, gevoel, die staat van zijn, die ook bestaat, zonder oordelen, zonder woorden. Omdat ze aanwezig is.
Akkoord. Maar ik wens (verkies) dit niet. Ik kies ervoor om in de zon te gaan liggen (zoveel als mogelijk). Niet om in de kou te gaan staan. Dat jij voor het andere kiest, pleit voor jou, maar niet voor mij. Ieder zijn keuze daarin. En ieder zijn vrijheid (in de mate van het mogelijke). Je bent maar vrij, zolang je niet op elkaar botst. Je elkaar daarin kan ontwijkenquote:
Voor jou zou het een goed idee zijn je vaker in het 'donker' te begeven en er niet voor weg te rennen en je ogen te sluiten. Niet alleen kan het jou sterker maken, ook zal je meer begrip kunnen opbrengen voor mensen die niet la-die-da-die-la-blij zijn, maar verdrietig, boos en al die andere donkere kanten die deel uitmaken van het mens zijn. Die boeddha, verlicht als hij zou zijn geweest, begaf zich ook in alle bestaanswerelden.
Mensen zijn wat mensen willen zijn. Als ik een drugsvrije keta-xtc-trip wil nemen (geen idee wat dit precies is, maar het maakt me waarschijnlijk wel tot een junkie doorheen jouw ogen bezien), dan is dat maar zo.quote:
Dat is niet mooi, dat is onmenselijk. Mensen zijn meer dan alleen een drugsvrije keta-xtc-trip.
Correct. Waarbij je beseft dat je altijd binnen een bepaald kader 'waarheid' toetst of percipieert. Dat kader kan verkeerd zijn. Kan "persoonlijk" gekleurd zijn. Or whatever. Wel is dit kader de enige houvast die wij mensen hebben en waar we het mee moeten doen. Buiten dat, is er niets.quote:
Ik ben geïnteresseerd in het goede. Dat klopt. En dat ik daarbinnen een bepaalde waarheid wat scheef kan gaan trekken. Dat klopt. Dat is mogelijk. Echter is er nog geen enkel ras uitgestorven door goed voor elkaar te proberen zorgen. Wat "goed" doen zijn is, weet je niet alleen. Dat moet je ook aan de ander vragen. Wat is "goed" voor jou ? Zodat ik zoveel mogelijk "goed" voor die ander kan trachten te zijn. Ik pas me aan. Enerzijds. Anderzijds, pas ik me enkel aan, bij mensen waar ik me liefdevol thuis kan voelen. Iemand die niet liefdevol tegen me is, die zich haatdragend (naar mijn gevoel) opstelt, hoeft daarin niet veel liefde, of aanvaarding van me te verwachten. Dan word ik eerder "ego", dan "non-ego". En ik hou niet van ego. Ik hou er echt niet van. Vind het zo een verspilde energie vaak. En, voor wat ?quote:
Nee, je bent alleen maar geinteresseerd van wat mensen denken over 'verlichting' wanneer ze er net als jij over denken. Mensen die alleen maar la-die-da-die-la doen. Maar dat is geen verlichting, wat verlichting dan ook moge zijn.
Het is allemaal onzin.
Ben benieuwd wat voor onzin, ik hier zelf weer allemaal neergeschreven heb.
Als ik straks op 'send' klik
Ik sta vanuit de praktijk niet open voor alles. Ik wens daarin niet alles te zien of mee te maken. Vanuit de theorie sta ik wel open voor alles. Een verschil tussen theorie en prakijk. Waar die elkaar vinden kunnen, zal het moment (het leven, het proces) zelf wel uitwijzen.quote:
Mensen zijn verschillend. De ene proeft iets als zoet, de ander proeft het niet, voor nog een ander is het bitter. Als jij een open discussie wil, een open geest pretendeert te hebben. dan sta je open voor alles. Alles.
Een "verbinding" die telkens anders is. Waarom ? Omdat ieder mens anders is. Ik probeer me zoveel als mogelijk met iedereen (al die mensen) te verbinden. Theoretisch en praktisch. Maar heb (en ken) mijn eigen grenzen daarin. Daarover hoeven we niet flauw te doen.
Een "Goede"
avond,JTL
En jij verdient ook wat aandacht van mequote:
Niet mee eens. Dat hij erin geïnteresseerd is is prima, het doet dat echter wel op een manier van ''hey jongens kom eens kijken hoe geweldig/zalig ik heb het heb, als je doet wat ik zeg kan jij dat ook hebben''. Iemand die verkeerd in een staat van verzet/persoonlijke problemen is iets van zichzelf wat er wel degelijk is aan het afwijzen. Zo'n iemand voorhouden dat het mogelijk is aan jezelf te ontsnappen in plaats diegene te leren juist voor zichzelf verantwoordelijkheid te nemen is op lange termijn het ergste wat je iemand aan kunt doen. Je ontneemt iemand de kans om met zichzelf aan de slag te gaan en z'n persoonlijke problematiek op te lossen en je maakt diegene afhankelijk van je terwijl voor persoonlijk geluk ook persoonlijke onafhankelijkheid nodig is.
Ik zeg niet dat hij het niet goed bedoeld, wat ik wel zeg is dat wat hij doet door mensen die in een bepaalde staat verkeren heel verkeerd aangegrepen kan worden. Dat ze het gebruiken als volgende manier om aan zichzelf te ontsnappen, een volgende manier om zichzelf in de maling te nemen. Het terugtrekken in het spirituele om voor het persoonlijke weg te lopen want ja, dat is immers toch maar een illusie
(deze zin komt er helemaal verkeerd uit zeker ? bon hetzij zo).Akkoord met wat je schrijft. Echter, wie zegt er dat Mysticos dit allemaal zo bedoeld heeft ? Zoals sommige dit onder jullie aanzien. Ik begrijp die aannames daarin niet. Omdat ik die zelf niet heb.
Ik heb een fijn gevoel bij Mysticos. Ik lees zijn stukjes tekst graag. Ze doen me nadenken. In het positieve verhaal dat hij verkondigt zie ik geen kwaad. Waarom wordt iemand die zich heel positief opstelt, meteen met achterdocht bekeken ? Alsof daar iets meer (iets slecht) zou achter zitten.
Ik begrijp zeker de bezorgdheid inzake onschuldige zieltjes winnen. Van onschuldige zieltjes misbruiken maken. En ja ook Gray zijn bezorgdheid, dat dergelijke zaken soms iemand letterlijk zijn leven kunnen kosten. In welke zin dienen zulke 'goed gelovige' mensen tegen zichzelf beschermd te worden ? In welke zin dienen we tegen die "mooie praatjes makers" preventief op te treden ? Geen idee.
Als mensen zich willen laten verleiden door seks, drugs, drank, een goeroe or whatever. So be it. Als er mensen zijn die via seksclubs, drugsdealen, drankcentrales of als goeroe daarin bepaalde zaken aan de man kunnen en willen brengen. Om die honger van anderen te voeden. Opnieuw, so be it.
Ik kan daar zelf niet over oordelen. Dat oordeel is niet aan mij om te maken. Als junkies zich beter af voelen met hun drugs, zonder niet kunnen leven (dan bv liever zelfmoord plegen). Wie ben ik om daarin met de vinger te staan wijzen ?
Tuurlijk zie ik dat allemaal niet graag gebeuren. Hoe iemand misbruik kan maken van anderen. Hoe iemand zijn eigen leven zo weggooit. Aan seks, drugs of drank.
Echter is het niet aan mij om daarover te oordelen. Ik kan er over oordelen. En zal dit (net als jullie in bepaalde gevallen) niet nalaten om te doen. Maar wel liefst dan niet zo voorbarig. Iemand blijft onschuldig voor me, tot het tegendeel is bewezen (zich voordoet). En nee Gray, dat tegendeel moet niet preventief uit zijn tent gelokt worden. Zoals gezegd, je kan als je wilt, het slechte halen uit ieder mens. Ik kies ervoor dit niet te doen. Of zo weinig mogelijk.
Waarom een figuur als Mysticos daarin op voorhand al van alles zitten beschuldigen (dit aannemen) nog voor er maar één feit hiervan bewezen is. Ik vind dat onzin. En dat stoort me. Zulke onzin dan te moeten lezen. Over anderen en/of mezelf. Iets waar ik moet mee leren leven op een forum. I know...
Laat een goeroe (zelfs zo een rare als Osho
) zijn lied maar zingen. Wie zijn lied wil aanhoren, is vrij om dit te doen. Wie er geen zin in heeft, evenzo. Daar is toch niets mis mee ? Waarom in de plaats van anderen beslissen (handelen en denken) ?
Als het niet anders kan ok. Maar moet het echt allemaal zo preventief en op voorhand ?
En nu is het tijd voor de afwas en iets anders.
Wat anders ?
Is voor mij een weten en voor jullie een raadseltje
Groetjes,
JTL
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 29-05-2015 18:58:02 ]
Wat als dit alles niet te maken heeft met oordelen maar met logisch nadenken over gevolgen?quote:
Als mensen zich willen laten verleiden door seks, drugs, drank, een goeroe or whatever. So be it. Als er mensen zijn die via seksclubs, drugsdealen, drankcentrales of als goeroe daarin bepaalde zaken aan de man kunnen en willen brengen. Om die honger van anderen te voeden. Opnieuw, so be it.
Ik kan daar zelf niet over oordelen. Dat oordeel is niet aan mij om te maken. Als junkies zich beter af voelen met hun drugs, zonder niet kunnen leven (dan bv liever zelfmoord plegen). Wie ben ik om daarin met de vinger te staan wijzen ?
Drugshandel is verboden omdat bekend is wat voor problemen verslaving veroorzaakt en dat die problemen groter worden als de verslaving groter wordt. Problemen waar de omgeving ook onder lijdt etc. Door daar logisch over na te denken kun je tot een conclusie komen; het is beter als we dat voorkomen. Vanuit die conclusie gaan we handelen.
Als je zegt ''Als er mensen zijn die via seksclubs, drugsdealen, drankcentrales of als goeroe daarin bepaalde zaken aan de man kunnen en willen brengen. Om die honger van anderen te voeden. Opnieuw, so be it.'' dan vind je dat in principe dus ook wanneer een dealer iemand zoveel drugs verkoopt dat ie een overdosis neemt en sterft, als of een dealer drugs verkoopt aan een moeder die daardoor niet meer (goed) voor haar kinderen kan zorgen. So be it!
Niet oordelen omdat je weet dat oordelen gedachten en dus niet waar zijn? Prima. Maar wat jij zegt vind ik eerder naïef klinken, alsof je jezelf zo ver verwijdert hebt van wat die dingen feitelijk veroorzaken dat het je niet meer raakt of boeit. Onmenselijk haast, in de zin van afgezonderd van het menselijke. Het klinkt zelfs wel een beetje alsof je zelf in een roes zit, afwezig bent en niet meer volledig voelt en dat eigenlijk wel best vind.
Ik vertrouw het niet helemaal wanneer iemand bij iets vreselijks meteen schiet in een ''So be it. Het is zoals het is. Wat gebeurt gebeurt. Etc.'' verhaaltje in plaats van eerst te voelen wat zoiets met je doet en vanuit dat gevoel/die emotie eventueel te gaan handelen om dingen beter te maken. Het komt op mij over als weglopen en je afstandelijk houden.
Die "So Be It' slaat voor mij op ieders eigen verantwoordelijkheid en vrijheid.
Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen. Roken is niet gezond, toch roken mensen. Wat doen we hiermee ? Verbieden we roken voor iedereen ? (dat zullen de rokers niet graag horen)
Voor mezelf ok ('ik' ben een niet roker). Maar ik ben niet iedereen. Ik kan niet voor iedereen spreken. In welke zin is mijn recht 'niet roken' beter dan het recht van een 'roker' ?
Als een roker 'mijn' gezondheid (en mijn vrijheid) niet schaadt, welk probleem kan ik dan nog hebben met een roker ? Hij rookt waar anderen roken, op een publieke 'rook' en verzamel plaats, etc. Daar kunnen die rokers elkaar vinden. Niet rokers ondervinden er geen last van. Hun vrijheid wordt niet geschonden. Hun wens niet in de 'passieve' rook te zitten.
Ok, tot zover ok. Maar wat met die rokers ? Dat roken is slecht voor hun gezondheid. Het kost onze gezondsheidszorg daarin veel geld. Verbieden we hen te roken ? Ontnemen we hen daarin hen dat plezier, dat ze zelf, vanuit hun eigen vrijheid en keuze willen ?
Ik vind dat moeilijk. Op die manier over anderen te oordelen. Op zo een moment zeg ik nu al vlug 'So Be It'. Dat is niet aan mij om over die ander te beslissen.
Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen. Roken is niet gezond, toch roken mensen. Wat doen we hiermee ? Verbieden we roken voor iedereen ? (dat zullen de rokers niet graag horen)
Voor mezelf ok ('ik' ben een niet roker). Maar ik ben niet iedereen. Ik kan niet voor iedereen spreken. In welke zin is mijn recht 'niet roken' beter dan het recht van een 'roker' ?
Als een roker 'mijn' gezondheid (en mijn vrijheid) niet schaadt, welk probleem kan ik dan nog hebben met een roker ? Hij rookt waar anderen roken, op een publieke 'rook' en verzamel plaats, etc. Daar kunnen die rokers elkaar vinden. Niet rokers ondervinden er geen last van. Hun vrijheid wordt niet geschonden. Hun wens niet in de 'passieve' rook te zitten.
Ok, tot zover ok. Maar wat met die rokers ? Dat roken is slecht voor hun gezondheid. Het kost onze gezondsheidszorg daarin veel geld. Verbieden we hen te roken ? Ontnemen we hen daarin hen dat plezier, dat ze zelf, vanuit hun eigen vrijheid en keuze willen ?
Ik vind dat moeilijk. Op die manier over anderen te oordelen. Op zo een moment zeg ik nu al vlug 'So Be It'. Dat is niet aan mij om over die ander te beslissen.
Voorgeschreven gedicteerde religie is juist niet jezelf ten volle ervaren, het kans zelfs een grote contradictie oproepen waardoor je met twee gezichten rondloopt. Dus een geloofsgezicht voor de buitenwereld en een verstopt innerlijk gezicht van menselijke emoties zoals kwaadheid lust liefde jaloersheid. Of een afschuiving van de waarden die je niet mag hebben in het gedicteerde geloof/religie en dat je deze als een soort van duivelse verbastering van je zelf gaat zien.quote:
[..]
De behoefte aan religie/geloof is verdwenen in rijkere gebieden? Niets blijkt minder waar te zijn. En religie is vaak juist bedoeld om wel jezelf ten volle te ervaren, het kan zijn dat de verschillende manieren je niet aanstaan, maar zeggen dat het iets tegengestelds is van dit is een enorme onwaarheid.
Dat is jezelf voor de gek houden.
Het zijn dus inderdaad onwaarheden in de ogen van een persoon die het doet om ergens maar er te willen bij horen of zijn eigen interpretatie van een "gedicteerd" geloof/religie wilt doen verspreiden.
Bij mij zou geloof en religie ook niet gaan om te doen wat een ander doet of een ander voorschrijft of dicteert citeert, maar wat je er zelf mee doet en wat jij ziet als de staat van "zijn" en leven.
Door jou ogen gelezen kunnen mijn waarheden onwaarheden zijn al zijn ze getoetst en geconcludeerd, maar ook mijn onwaarheden kunnen voor jou een waarheid worden als je ze zomaar van mij aanneemt zonder hier zelf over na te denken.
Je behoort zo dicht mogelijk in de natuurlijke staat van zijn te denken, ben je gek (lust) op snoep eet dan gewoon een snoepje omdat je het lekker vind. Maar hou je zelf niet tegen omdat je dan denkt dat dit je niet tot de verlichting zal brengen. Want dat is een onwaarheid of waarheid die je jezelf dan oplegt.
Een "waarheid" of eigenlijk een gegeven kan wel zijn dat het niet goed voor je gezondheid is ivm suikerziekte of overgewicht.
[ Bericht 0% gewijzigd door Konijntjuh op 30-05-2015 13:30:26 ]
Hoe stout is Konijntjuh!
Je hoeft er ook niet over te oordelen, je kunt beter kijken naar de gevolgen; in hoeverre brengt het gedrag schade toe en in hoeverre beïnvloed het het normale functioneren. Alcohol en sigaretten zijn schadelijk maar niet verboden; tot een bepaalde mate van gebruik kun je ermee blijven functioneren. Bij roken en alcohol zou je kunnen stellen dat we er verstandig aan doen ze niet te verbieden omdat er zoveel mensen zijn die op die 2 dingen leunen dat ze weghalen ergere gevolgen zou hebben, er zouden opeens heel mensen met paniek in de maatschappij zijn omdat ze niet weten wat ze zichzelf aan moeten als ze zichzelf niet verdoven kunnen. Dat kan grotere gevolgen hebben en meer kosten dan wat het aantal mensen wat bijv nu ziek wordt van alcohol en drank.quote:
Die "So Be It' slaat voor mij op ieders eigen verantwoordelijkheid en vrijheid.
Laten we een eenvoudig voorbeeld nemen. Roken is niet gezond, toch roken mensen. Wat doen we hiermee ? Verbieden we roken voor iedereen ? (dat zullen de rokers niet graag horen)
Voor mezelf ok ('ik' ben een niet roker). Maar ik ben niet iedereen. Ik kan niet voor iedereen spreken. In welke zin is mijn recht 'niet roken' beter dan het recht van een 'roker' ?
Als een roker 'mijn' gezondheid (en mijn vrijheid) niet schaadt, welk probleem kan ik dan nog hebben met een roker ? Hij rookt waar anderen roken, op een publieke 'rook' en verzamel plaats, etc. Daar kunnen die rokers elkaar vinden. Niet rokers ondervinden er geen last van. Hun vrijheid wordt niet geschonden. Hun wens niet in de 'passieve' rook te zitten.
Ok, tot zover ok. Maar wat met die rokers ? Dat roken is slecht voor hun gezondheid. Het kost onze gezondsheidszorg daarin veel geld. Verbieden we hen te roken ? Ontnemen we hen daarin hen dat plezier, dat ze zelf, vanuit hun eigen vrijheid en keuze willen ?
Ik vind dat moeilijk. Op die manier over anderen te oordelen. Op zo een moment zeg ik nu al vlug 'So Be It'. Dat is niet aan mij om over die ander te beslissen.
Bij hard drugs is dat heel anders, is de schade groter, ook voor de omgeving en is de invloed op het functioneren ook groter. Daarom wordt het aan banden gelegd en verboden. Eigenlijk mag je jezelf aan doen wat je jezelf aan wil doen totdat anderen er last van hebben, direct als in je omgeving en indirect in het grotere plaatje financieel gezien. Met oordelen daar beleid over voeren heeft geen zin, dat moet met cijfers en logisch nadenken.
"Wat er gaat gebeuren aan de andere kant,
wanneer alles voor mij zal tuimelen in de eeuwigheid,
ik weet het niet!
Ik geloof, ik geloof alleen
dat een grote liefde mij wacht."
Johannes van het Kruis
Wat Juan hier schrijft geldt gek genoeg niet alleen voor de dood maar ook voor de verlichtingservaring. De Bevrijding is namelijk ook een soort 'andere kant'. Wij kunnen ons in het begin geen voorstelling maken van die 'andere kant', wat het is om daar te zijn. Maar mystici hebben altijd geschreven dat de laatste fase van het spirituele proces, de Eenwording, de Via Unificativa, gekenmerkt wordt, niet zozeer door intelligentie, tevredenheid, rust, mededogen, -ook al ervaar je ook dat-, maar vooral op de allereerste plaats door een overweldigend gevoel van complete, allesverzengende LIEFDE.
Daarom schreven de Middeleeuwse mystici het liefst commentaren op het Hooglied en op de parabel van de Brandende Braamstruik, omdat ze daar de symbolen terugvonden van de Mystieke Liefde die zij na hun Eenwording hebben ervaren.
Zo kwamen zij tot de uitspraak 'God is Liefde', niet omdat God ook nog veel meer en van alles wat zou zijn, maar omdat de eerste emanatie van het goddelijke in ons -wat we ervaren als we verlicht zijn- pure Liefde is, een 'Liefde die elk verstand te boven gaat'.
wanneer alles voor mij zal tuimelen in de eeuwigheid,
ik weet het niet!
Ik geloof, ik geloof alleen
dat een grote liefde mij wacht."
Johannes van het Kruis
Wat Juan hier schrijft geldt gek genoeg niet alleen voor de dood maar ook voor de verlichtingservaring. De Bevrijding is namelijk ook een soort 'andere kant'. Wij kunnen ons in het begin geen voorstelling maken van die 'andere kant', wat het is om daar te zijn. Maar mystici hebben altijd geschreven dat de laatste fase van het spirituele proces, de Eenwording, de Via Unificativa, gekenmerkt wordt, niet zozeer door intelligentie, tevredenheid, rust, mededogen, -ook al ervaar je ook dat-, maar vooral op de allereerste plaats door een overweldigend gevoel van complete, allesverzengende LIEFDE.
Daarom schreven de Middeleeuwse mystici het liefst commentaren op het Hooglied en op de parabel van de Brandende Braamstruik, omdat ze daar de symbolen terugvonden van de Mystieke Liefde die zij na hun Eenwording hebben ervaren.
Zo kwamen zij tot de uitspraak 'God is Liefde', niet omdat God ook nog veel meer en van alles wat zou zijn, maar omdat de eerste emanatie van het goddelijke in ons -wat we ervaren als we verlicht zijn- pure Liefde is, een 'Liefde die elk verstand te boven gaat'.
Dit is een enorme onwaarheid. De groten van vroeger waren buiten de box denkers, maar hartstikke gelovig. Zelfs vandaag de dag zijn er vele gelovige wetenschappers. De wieg van wetenschap zoals we die kennen ligt in griekenland, wat toendertijd zo gelovig als de pest was. We hebben voortgebouwd op vele andere beschavingen die een voorloper van wetenschap hadden, allemaal stikgelovige beschavingen.quote:
[..]
Niet verdwenen maar begon te verdwijnen en kwamen er wat mensen die dingen wetenschappelijk gingen benaderen, als die nog vastzaten in geloven in een God/religie hadden ze die stap niet gemaakt.
Het pad van verlichting kan ook anders gebruikt worden, wordt anders gebruikt, ook hier hebben mensen vaak een andere insteek dan de bedoeling is.quote:Zo kan het bedoeld zijn, dat wil niet zeggen dat het daarvoor gebruikt wordt, sowieso niet als niet de insteek is die iemand met zichzelf heeft, oftewel het grootste deel van de mensen vandaag de dag.
Dit gaat echt voor alles op.
Er is meer religie/geloof dan het abrahamisme hequote:Als een gelovig persoon op een levensgebeurtenis die een gevoel/emotie veroorzaakt daarop reageert door zich in gedachten met God bezig te houden en/of daar mee/tegen gaat praten zie ik toch een hoop overeenkomsten met een bang kind wat naar z'n teddybeer grijpt en daar tegen praat om zo de aandacht/ervaring daar op te richten en niet op het hier en nu waar het moment volledig ervaren zou moeten worden. Met gedachten creëer je ervaringen, ook de ervaring dat je niet ervaart wat je ervaart en om niet te ervaren wat je ervaart moet je je in gedachten bezighouden met iets wat er niet is om te ontsnappen aan wat er wel is. Religie leent zich daar uitstekend voor, je zou het kunnen zien als iets wat opgezet is om precies dat te doen; je bezig houden met dingen die er niet zijn en die ervaren.
Maar jouw beschrijving ervan komt mij niet bekend voor, is het niet meer jouw invulling, jouw willen zien wat jouw mening versterkt?
Kan ik me heel erg goed voorstellen.quote:Het bevalt mij in ieder geval goed
Vorige week nog een moment van zijn, eenheid en harmonie gehad.
Ik zou 1 van mijn paarden gaan halen, maar in de kudde hing een hele rustige sfeer. 1 van mijn paarden lag al lekker en ik ben er vlakbij gaan zitten omdat ik de sfeer niet wilde verstoren, die was erg fijn namelijk.
Uiteindelijk lagen, op 2 opletters na, alle paarden om me heen, 1 van mijn andere heren kwam eerst even buurten om daarna echt naast me te gaan liggen, mijn merrie ging voor me op een meter of 3 liggen.
Natuurlijk maakt dit me als paardeneigenaar heel erg blij, het is een compliment als prooidieren bij je willen liggen en echt slapen. Maar vooral was de sfeer gewoon echt mooi, rust, kalmte, harmonie. Een opgaan in het moment, gezamelijk.
Het laat zich niet zo goed beschrijven, maar het was een moment van opperste schoonheid en rust.
Het heeft alleen weer niets met verlichting te maken, ik verbond mezelf ipv los te laten. Maar dat is dan ook mijn persoonlijke streven, de zoektocht naar verlichting heb ik al tijden naast me gelegd. Wil helemaal niet loslaten, dat is waar ik achter ben gekomen in mijn zoektocht naar verlichting.
Dat is in een boeddhistisch klooster of bij een kleinere gemeenschap met dat geloof ook zo.quote:Ik denk dat binnen bijvoorbeeld een gereformeerde gemeenschap vanwege de sociale controle en verplichte contact met een meerdere en een bijbel de kans op zelf er iets van maken wel een stuk kleiner is dan met iets als dit
Als iemand daar het geloof van die gereformeerden bekijkt zal die daar ook anders naar kijken, net zoals wij hier het boeddhisme anders bekijken dan de mensen die er al generatie's lang in opgegroeid zijn.
Yep.quote:Ja, vooral over vermeende goeroe's en hun volgelingen bestaan nogal wat horrorverhalen.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Sluit ik me bij aan. Bij mij slaat het ook op verbinding (in zijn vele positieve vormen en waar mogelijk).quote:
Het laat zich niet zo goed beschrijven, maar het was een moment van opperste schoonheid en rust.
Het heeft alleen weer niets met verlichting te maken, ik verbond mezelf ipv los te laten. Maar dat is dan ook mijn persoonlijke streven, de zoektocht naar verlichting heb ik al tijden naast me gelegd. Wil helemaal niet loslaten, dat is waar ik achter ben gekomen in mijn zoektocht naar verlichting.
Over "verlichting" lezen kan me daarin ook dat "gevoel" geven. Een gevoel dat je ergens verkrijgen kan door o.a. los te laten. Behalve dan het loslaten van de verbinding zelf. Gezien je immers in dat moment bent. Of nog zijn wilt.
De verlichting die jij eerder omschreef, waarin je alles loslaat. Zelfs het voelen van die verbinding zelf, gaat mijn gevoel te boven. Want dat wens ik niet. Wat me dus niet verlicht maakt. Zoals ik eerder al schreef.
Dat alles neemt niet weg, dat ik het leuk vinden op een "positieve" manier daarover te schrijven, praten, in weg te dromen. Ik hou van dat gevoel. Dat gevoel van het verbinden. Je verbonden (betrokken) voelen. Die flow.
Ik heb onthechting altijd als een soort van (spiritueel) experiment gezien. Op zich heb ik nooit zo het doel van het leiden van een onthecht leven ingezien. Onthechting van lijden, onthechting van negatieve emoties als woede, haat, depressie etc., ja, dat begreep ik wel. Daar willen we ons allemaal van onthechten, als dat betekent dat we ervan verlost raken en dat er niet meer gekweld door worden. Maar waarom zou ik me onthechten van positieve dingen, zoals liefde, vriendschap, materiele welstand, of zelfs van de blissvolle verlichtingservaringen, die ik zo nu en dan mocht ervaren? Waarom zou ik me onthechten van familie? Van mijn werk als dat ik leuk vind?
Toch roepen veel Meesters op om ons van ALLES te onthechten, inclusief van al het positieve in ons leven, inclusief zelfs van dat streven naar verlichting van ons lijden. Hoe dat zo?
Ik ben het gewoon eens gaan proberen. Om eens te kijken wat het effect daarvan is. Ik kwam er achter dat een rigoreuze onthechting van letterlijk alles een soort van dood met zich meebrengt, een afsterven van onze zintuigelijke verknochtheid aan deze wereld, van ons verlangen naar ervaringen. Deze onthechting is een pijnvol proces, maar als experiment vond ik dat ik het tot een einde moest volbrengen. Ik was namelijk nieuwsgierig wat er zou gebeuren als je met letterlijk ALLES zou breken? Blijft er dan nog wat over? Is alles dan nog de moeite waard om te leven? Worden we niet ziek? Sterven we niet uiteindelijk, als het bekende aapje in het psychologische experiment dat in plaats van een echte moeder een lapje krijgt om zich aan te warmen? Wat gebeurt er wanneer we ons helemaal uit de wereld terug trekken?
Hier in het kort het resultaat van dit experiment: als we het leven volkomen reduceren tot Ground Zero, tot zijn meest primitieve Oerstaat, dan gebeurt er, als we door allerlei barrieres van gewoontes, van conditioneringen en van sociale angsten heenbreken, iets ongehoords en volkomen onverwachts: we komen uiteindelijk oog in oog te staan met het kale, onvermengd Goddelijke. Deze ontmoeting is zo overrompelend geweldig en vervullend dat we grinnikend kunnen concluderen: experiment geslaagd.
Wie Daar geweest is, weet het. Je hoeft niet bang te zijn. Zelfs als alles je wordt afgenomen ben je nog liefde, geluk en extase.
Sinds dat experiment slaap ik iedere avond grinnikend in.
Het bereiken van een equilibrium.quote:
Toch roepen veel Meesters op om ons van ALLES te onthechten, inclusief van al het positieve in ons leven, inclusief zelfs van dat streven naar verlichting van ons lijden. Hoe dat zo?
Hoe heb je dat onthechtingsexperiment uitgevoerd als ik zo vrij mag zijn? Lijkt me enorm moeilijk toepasbaar als je vol in het leven staat, maar wie weet zat heb je je daar ook aan onttrokken?
Als je wegloopt voor de dingen die je herinneren/confronteren aan delen jezelf waar je niet (goed) mee om kan gaan (waar deze in principe film overgaat) ben je dan juist niet gehecht aan jezelf?quote:
Voorlopers inderdaad, die zich op een gegeven moment in hebben moeten laten met een idee van ''misschien is het scheppingsverhaal zoals in bijvoorbeeld de bijbel staat toch niet helemaal hoe het zit'' om in ieder geval deel van het God/scheppingsverhaal los te laten en voor andere mogelijkheden open te staan.quote:
Dit is een enorme onwaarheid. De groten van vroeger waren buiten de box denkers, maar hartstikke gelovig. Zelfs vandaag de dag zijn er vele gelovige wetenschappers. De wieg van wetenschap zoals we die kennen ligt in griekenland, wat toendertijd zo gelovig als de pest was. We hebben voortgebouwd op vele andere beschavingen die een voorloper van wetenschap hadden, allemaal stikgelovige beschavingen.
Dat ze toen allemaal gelovig waren en nu voor een deel niet is waar ik op doel, het heeft z'n functie verloren, dan kun je je vervolgens afvragen wat de functie was. Dat religie/in dingen geloven die er niet zijn/je in gedachten bezig houden bezig met gedachten over die niet bestaande dingen zich zo perfect leent voor niet aanwezig in je leven te hoeven zijn doet mij vermoeden dat het daarmee te maken heeft. Omdat het werkt. Er zijn ook dokters die roken bijvoorbeeld en die praten in/voor zichzelf wat ze doen ook 'goed', zo werkt liegen tegen jezelf.Dat ze toen allemaal stikgelovig waren lijkt me logisch; er bestond toen niet veel anders. Er niet aan meedoen zou sociaal gezien ook gevolgen hebben.
Dat er gelovige wetenschappers zijn is logisch; geloven heeft te maken met ergens in willen geloven en dat willen omdat je er iets aan hebt. Dat ze wetenschap met gelovig zijn weten te combineren zegt niet veel meer dan dat ze daar een extra stukje gedachten/geloven aan toe voegen. Zo is het makkelijk om dan te zeggen ''Ik geloof erin omdat ik het ervaar'' terwijl het andersom is; je gelooft erin (in de gedachte) en dus creëer je de ervaring.
Dit is uit ervaring met gelovigen en wat zij vertellen. Het duurde nooit lang voor dat er iets werd gezegd als ''ik vind het toch wel een prettig idee, dat er altijd iemand voor me is waar ik bij terecht kan'' wat precies is wat ik bedoel; dat is ook een prettig idee, een prettige gedachte. Geef je je aandacht aan die gedachte en er ontstaat (even) een ervaring die bij die prettige gedachte past. Waar ben je niet als je bezig bent met een bepaalde ervaring met gedachten creëren? Bij je ervaring hier en nu.quote:Er is meer religie/geloof dan het abrahamisme he
Maar jouw beschrijving ervan komt mij niet bekend voor, is het niet meer jouw invulling, jouw willen zien wat jouw mening versterkt?
Wat ook vaak voorbij kwam was het ''ik vind het toch wel een sombere gedachte dat het leven allemaal voor niets zou zijn, dat het gewoon afloopt'' en dat klopt, het idee dat het voor niets is is een sombere gedachte (en een onware natuurlijke) met een sombere ervaring. Daar vervolgens voor weglopen in een door gedachten gecreëerde ervaring dat er na het leven iets moois op je staat te wachten kan je dan doen, maar het blijft jezelf voor de gek houden.
Klinkt goed, vooral omdat met dieren erbijquote:Kan ik me heel erg goed voorstellen.
Vorige week nog een moment van zijn, eenheid en harmonie gehad.
Ik zou 1 van mijn paarden gaan halen, maar in de kudde hing een hele rustige sfeer. 1 van mijn paarden lag al lekker en ik ben er vlakbij gaan zitten omdat ik de sfeer niet wilde verstoren, die was erg fijn namelijk.
Uiteindelijk lagen, op 2 opletters na, alle paarden om me heen, 1 van mijn andere heren kwam eerst even buurten om daarna echt naast me te gaan liggen, mijn merrie ging voor me op een meter of 3 liggen.
Natuurlijk maakt dit me als paardeneigenaar heel erg blij, het is een compliment als prooidieren bij je willen liggen en echt slapen. Maar vooral was de sfeer gewoon echt mooi, rust, kalmte, harmonie. Een opgaan in het moment, gezamelijk.
Het laat zich niet zo goed beschrijven, maar het was een moment van opperste schoonheid en rust.
Het heeft alleen weer niets met verlichting te maken, ik verbond mezelf ipv los te laten. Maar dat is dan ook mijn persoonlijke streven, de zoektocht naar verlichting heb ik al tijden naast me gelegd. Wil helemaal niet loslaten, dat is waar ik achter ben gekomen in mijn zoektocht naar verlichting.
Ik vind verbinding een stuk leuker, dat die ik die dat vind een illusie is, het zij zo
Gaat de film daarover? Zou kunnen. Maar pobeert Sean Penn ook niet het verlangen naar puurheid en zuiverheid weer te geven? Het idealisme van (jonge) mensen? De hang naar transcendentie van het wereldlijke? Maatschappij kritiek? De mannelijke zucht naar het onbekende en grensverlegging ('the Wild West'). En de hang naar Vrijheid? In wezen Amerikaanse thema's. Maar ook universeel.quote:
[..]
Als je wegloopt voor de dingen die je herinneren/confronteren aan delen jezelf waar je niet (goed) mee om kan gaan (waar deze in principe film overgaat) ben je dan juist niet gehecht aan jezelf?
Vanuit mystiek oogpunt een erg rijke en waardevolle film. Gaat een klassieker worden. Ook vanwege het drama dat noodzakelijkerwijs volgt op onthechting: de weerstand van de omgeving, de eenzaamheid, de gevaren...
De film laat zien dat in ieder persoon een mysticus schuil gaat.
Zou dat dan niet juist betekenen dat te gaan zien juist in de dingen waar je in 1e instantie weg voor wil lopen?quote:
Maar pobeert Sean Penn ook niet het verlangen naar puurheid en zuiverheid weer te geven?
Ik wens je veel succes. Ik heb jaren in het onderwijs gewerkt en ik wilde dat ik er eerder in 1e instantie voor was weggelopen. Into the Wild, desnoods. Ik beschouw het als verloren jaren die ik beter aan wat beters en zinnigers had kunnen besteden. Ook ik dacht, misschien net als jij nu, dat je altijd en onder alle omstandigheden je rust moet kunnen zien te bewaren. Als je maar mediteert. Jaja.quote:
[..]
Zou dat dan niet juist betekenen dat te gaan zien juist in de dingen waar je in 1e instantie weg voor wil lopen?
Je zult op Wall Street weinig verlichte Boeddha's tegenkomen. Ze zijn Gekke Gerritje niet. Ze hebben geen zin in al die zinloze stress. Ze hebben in veel dingen geen zin. Ze gebruiken hun verstand. Daarom zijn ze verlicht geraakt. Ze leiden geen drugskartel.
Keer al wat langdurige stress oplevert onmiddelijk de rug toe. Het ego ziet namelijk overal een uitdaging in. Niets verblindt zozeer als je ego. Maak een einde aan relaties die langdurig In oeverloss gezeur ontaarden. Vita brevis, ars longa: oftwel je leven is maar van korte duur en je verlichting kan heel lang duren.
Ik heb nog wat oud materiaal liggen dat ik af en toe zal posten. Het is helaas in het Engels, maar als jullie er niet uitkomen, hoor ik het wel en zal wel even helpen dan.
Sweet wine out of sour grapes
There are two different ways of looking at the cycle of life. The first one is rather depressive and negative. Let's discuss this one first. Bear with me for a while in trying to present you this unpleasant, but very honest account of life. We'll end the litany on a more joyous chord, I'll promise.
When you are young, life is full of promise and hope. You don't know how your future life is going to be, but at that age your prospects are not too unsettling. You picture yourself married, with a nice house and lovely, intelligent children. You imagine yourself as rather successful in the things you'll do for a living, without stress, but not without challenge or initiative either. High school and college are often tedious, boring, sometimes even frightening, but they are means to a certain goal. The goal is to have success and happiness later in life. So you are happy to put up with your situation for the time being. It's like an installment.
You fall in love with this one guy or this one girl and biology and culture impel you to get married and start a family. You think family life will give you the rest and the back up you need to keep you going, both personally and in public life. You get yourself a nice warm bed to cuddle in to when you're tired, the safe haven of the familiar to anchor your ship in.
But slowly through the years you start to resent your wife or your husband. He has stopped being the charming man you dated with before you got married. After the third delivery her body is not as attractive as it was before she got her pregnancies. Even the thought of sex makes you both tired. What aroused you once, now repels you. The best sleep you have is when you turn your back on your spouse.
The same with your work. You were full of plans and energy when you first started out on your job. But after twenty years in the same trade it has become so predictable, so much of the same dreary rut everyday, with the same faces staring at you from behind their desks, that you resent getting up in the morning. Not one of your colleagues has become your friend over the years. Liberation means getting rid of those faces, you say to your self in silence, on moments you dare (or can afford) to be truthful to yourself.
This is a very honest way of looking at life. But though it is a sincere account it is not the only way to draw the picture.
The second way of looking at life is to see the disappointment that is inherent in this our 'usual life' as a step to another form of life, a higher one. In such an outlook our feelings of discontent become the markers and pointers telling us that something needs to change. Our being dissatisfied with such a life is not something to be depressed about. It's more like an opportunity for something new, something more glorious. In a way our depression becomes a blessing then.
So we need to make drastic changes? Find ourselves a new job that suits us more? Get divorced and live on our own? Or get married again? In some cases the answer to these questions is 'yes'. But then again, in other cases it may only be an internal affair asking for you to change, not for the things around you to change. The only way you will ever find out is to listen to your own heart. Every heart will give another answer. To the one person it is best to get divorced and become a monk or a non. But this may not work for another person. She may thrive on working as a volunteer for the community. Or he may find his old passion again, the one he had to give up when he got married. So many persons, so many solutions to the problems of life. But what they all have in common is this: they all get back to their Self.
Every heart will give another answer to the riddle of life. But we can only find out by closing our eyes and start looking.
Daar gaat het om imo. Door je hechting heen kunnen 'kijken' en snappen waarom je los moet laten als de tijd rijp is.quote:
[..]
Klinkt goed, vooral omdat met dieren erbij
[ Bericht 2% gewijzigd door brojo op 03-06-2015 16:43:22 ]
Misschien is dit nog een leuke manier van omgaan met het concept "verlichting"quote:
Daar gaat het om imo. Door je hechting heen kunnen 'kijken' en snappen waarom je los moet laten als de tijd rijp is.
Je zoveel als mogelijk bewust te zijn van je "ego". Dat je daarin bepaalde zaken (oordelen, hechting, verlangens, etc) moet kunnen loslaten.
Niet altijd. Je kan er ook voor kiezen dit niet te doen. In het conflict, de weerstand, de onzin, etc mee te gaan. Jezelf daarin trouw te blijven. Dergelijk spel van perceptie mee te spelen. Ook al is het allemaal ergens een illusie. Als ze echt aanvoelt voor jezelf en je ego, wordt iedere illusie waarheid en werkelijkheid (hoe fout die ook mogen zijn).
Kortom, telkens opnieuw heb je de keuze om daarin te "hechten" of "los te laten". Een woord tot je te nemen. Dit zaad (bv van een goeroe als Osho) in te slikken of terug uit te spuwen. Net zoals je de keuze hebt om dromerig, junkie "flower power hippie" liefdevol te zijn. Daarin zoveel mogelijk positieve energie de wereld in te willen sturen of uit te stralen. Of de keuze hebt dat niet te doen. Meer te gaan oordelen, veroordelen, of op andere manieren negatief te doen. Haat te zaaien.
't is maar een gedachte. Een illusie.
Om in te geloven of te verwerpen.
I have a dream
Ik merk bij mezelf dat ik me ook liever ergens aan hecht, gewoon omdat het goed voelt. Of dat nu een goede keuze is, dat merk ik dan vanzelf wel in de praktijk. Dat is de les die je moet leren naar naar mijn mening.quote:
[..]
Kortom, telkens opnieuw heb je de keuze om daarin te "hechten" of "los te laten". Een woord tot je te nemen. Dit zaad (bv van een goeroe als Osho) in te slikken of terug uit te spuwen. Net zoals je de keuze hebt om dromerig, junkie "flower power hippie" liefdevol te zijn. Daarin zoveel mogelijk positieve energie de wereld in te willen sturen of uit te stralen. Of de keuze hebt dat niet te doen. Meer te gaan oordelen, veroordelen, of op andere manieren negatief te doen. Haat te zaaien.
De keuze voor liefde vs oordelen, etc vind ik zelf niet zo meetellen. Gewoon meegaan met je ego, negatief of niet. Het zal allemaal uitkomen en vanaf daar kun je het pas echt loslaten. Want als je puur en alleen zou kiezen om positief of liefde uit te stralen, onderdruk je de negatieve zijde van het leven.
Ik weet dat je het niet met me eens zult zijn
Ik ben er een groot voorstander van om alle spirituele ballast meteen overboord te gooien. Ik haak al snel af als ik mensen hoor praten over het Boeddhisme, de oude Veda's, over de Tao te King, of over de Chinese meester Cheng, over Nisargadatta Maharaj, Alexander Smit of wie dan ook. Ik heb die mannetjes allemaal gelezen. Maar hun boeken liggen nu in de kliko. In plaats van een praxis zie ik dan meteen spiritualiteit een theoria worden. Mensen gaan dan praten zoals mijn oude leraren op de universiteit. Als Alan Watts. Koel en afstandelijk. Westers. Alsof ze er zelf niet bij betrokken zijn. Dan komt meteen de traditie om de hoek kijken. Dan gaan we elkaar anecdotes vertellen over hoeveel taartjes die en die at en hoeveel honden hij er op na hield. Over hoeveel yoga asana's Krishnamurti 's ochtends practiseerde enz. enz. Het verleden komt dan om de hoek kijken. Persoonsverheerlijking. Want personen is eigenlijk het enige dat we kennen.
We gaan dan voorbij aan het enige onderwerp dat er toe doet: het Zelf. Maar het Zelf laat zich moeilijk in een theoria vatten. Het Zelf moet niet filosofisch benaderd worden maar in eerste instantie psychologisch. We moeten heel eerlijk bij onszelf nagaan waar we bij onszelf tegen aanlopen. Waar de blokkades zijn waardoor we niet onze Kern kunnen zien. Welke spanningen nog in ons lichaam zijn, waardoor we niet de diepste rust kunnen vinden waardoor onze Waterspiegel weer glad en helder wordt.
Willen we niet dit zelfonderzoek doen en willen we niet de lichamelijke en psychologische aspecten van het spirituele proces practiseren en bespeken, dan rest ons niet anders dan op het anecdotische vlak te blijven hangen. Dan kunnen we elkaar verhaaltjes vertellen over hoe Osho was in zijn ontmoetingen met ons, hoe Jean Klein was, hoe sexueel ongeremd Alexander Smit was, enz., maar daarmee hebben we onze spiritualiteit tot een soort christendom gemaakt: we beleven dan een historische spiritualteit in plaats van een geleefde en beleelfde spiritualiteit in het Hier en Nu.
Nee, overboord met al die namen. Zo snel mogelijk. Als je niet je eigen Boeddha wordt op je eigen kussen dan heeft het praten over al die namen geen zin. Personen bestaan niet. Heb je het over personen dan weerleg je je eigen (advaita or whatever) spiritualiteit.
We gaan dan voorbij aan het enige onderwerp dat er toe doet: het Zelf. Maar het Zelf laat zich moeilijk in een theoria vatten. Het Zelf moet niet filosofisch benaderd worden maar in eerste instantie psychologisch. We moeten heel eerlijk bij onszelf nagaan waar we bij onszelf tegen aanlopen. Waar de blokkades zijn waardoor we niet onze Kern kunnen zien. Welke spanningen nog in ons lichaam zijn, waardoor we niet de diepste rust kunnen vinden waardoor onze Waterspiegel weer glad en helder wordt.
Willen we niet dit zelfonderzoek doen en willen we niet de lichamelijke en psychologische aspecten van het spirituele proces practiseren en bespeken, dan rest ons niet anders dan op het anecdotische vlak te blijven hangen. Dan kunnen we elkaar verhaaltjes vertellen over hoe Osho was in zijn ontmoetingen met ons, hoe Jean Klein was, hoe sexueel ongeremd Alexander Smit was, enz., maar daarmee hebben we onze spiritualiteit tot een soort christendom gemaakt: we beleven dan een historische spiritualteit in plaats van een geleefde en beleelfde spiritualiteit in het Hier en Nu.
Nee, overboord met al die namen. Zo snel mogelijk. Als je niet je eigen Boeddha wordt op je eigen kussen dan heeft het praten over al die namen geen zin. Personen bestaan niet. Heb je het over personen dan weerleg je je eigen (advaita or whatever) spiritualiteit.
Dan weet je vast ook dat ik het wel met je eens ben.quote:
[..]
Ik merk bij mezelf dat ik me ook liever ergens aan hecht, gewoon omdat het goed voelt. Of dat nu een goede keuze is, dat merk ik dan vanzelf wel in de praktijk. Dat is de les die je moet leren naar naar mijn mening.
De keuze voor liefde vs oordelen, etc vind ik zelf niet zo meetellen. Gewoon meegaan met je ego, negatief of niet. Het zal allemaal uitkomen en vanaf daar kun je het pas echt loslaten. Want als je puur en alleen zou kiezen om positief of liefde uit te stralen, onderdruk je de negatieve zijde van het leven.
Ik weet dat je het niet met me eens zult zijn
Tja, laat dat nou net het gevoel zijn dat me bekruipt bij de poststijl van ene Mystikos... Zie je in waarom?quote:
Ik ben er een groot voorstander van om alle spirituele ballast meteen overboord te gooien. Ik haak al snel af als ik mensen hoor praten over het Boeddhisme, de oude Veda's, over de Tao te King, of over de Chinese meester Cheng, over Nisargadatta Maharaj, Alexander Smit of wie dan ook. Ik heb die mannetjes allemaal gelezen. Maar hun boeken liggen nu in de kliko. In plaats van een praxis zie ik dan meteen spiritualiteit een theoria worden. Mensen gaan dan praten zoals mijn oude leraren op de universiteit. Als Alan Watts. Koel en afstandelijk. Westers. Alsof ze er zelf niet bij betrokken zijn.
Of zelfverheerlijking. Want over onszelf praten we eigenlijk het liefst.quote:Persoonsverheerlijking. Want personen is eigenlijk het enige dat we kennen.
Niet filosofisch benaderen, maar wel filosofische monologen posten?quote:We gaan dan voorbij aan het enige onderwerp dat er toe doet: het Zelf. Maar het Zelf laat zich moeilijk in een theoria vatten. Het Zelf moet niet filosofisch benaderd worden maar in eerste instantie psychologisch. We moeten heel eerlijk bij onszelf nagaan waar we bij onszelf tegen aanlopen. Waar de blokkades zijn waardoor we niet onze Kern kunnen zien. Welke spanningen nog in ons lichaam zijn, waardoor we niet de diepste rust kunnen vinden waardoor onze Waterspiegel weer glad en helder wordt.
Wauw. Gewoon, wauw.quote:Willen we niet dit zelfonderzoek doen en willen we niet de lichamelijke en psychologische aspecten van het spirituele proces practiseren en bespeken, dan rest ons niet anders dan op het anecdotische vlak te blijven hangen. Dan kunnen we elkaar verhaaltjes vertellen
Inclusief al het jargon dat van die goeroes geleend wordt, gemakkelijk te herkennen aan het gebruik van hoofdletters. Of is dat dan wel weer okay?quote:Nee, overboord met al die namen. Zo snel mogelijk.
Voor ik weer allerlei verwijten van haterij en "Gray matters" over me heen krijg (wat dat dan ook moge betekenen)... aw fuck it. Denk en zeg maar wat je wil. Dat doen we hier allemaal. Sommigen zijn er alleen wat eerlijker in. Problem? Kijk maar in de spiegel, daar zit het probleem. Ik ga als Tim.
Inderdaad, dat ben ik nietquote:
De keuze voor liefde vs oordelen, etc vind ik zelf niet zo meetellen. Gewoon meegaan met je ego, negatief of niet. Het zal allemaal uitkomen en vanaf daar kun je het pas echt loslaten. Want als je puur en alleen zou kiezen om positief of liefde uit te stralen, onderdruk je de negatieve zijde van het leven.
Ik weet dat je het niet met me eens zult zijn
Deze visie zal eerder bij Gray e.a. aansluiten. Ik had zijn reactie nog niet gelezen, toen ik dit schreef. Maar kijk, ik ben ondertussen hierin al wat helderziende geworden Positiviteit uitstralen, geeft jezelf positieve energie.
Negativiteit uitstralen, geeft jezelf negatieve energie.
Ik vind positieve energie leuker, dus daarom kies ik er liever voor zoveel mogelijk positieve energie uit te stralen en/of positieve energie in dit leven te vinden.
Of zoals je bv in vele wijsheden terug kan vinden. Ik postte recent deze:
Ipv te verlangen naar het onmogelijke. Richt je verlangen zoveel mogelijk op het 'mogelijke'. Vanuit deze optiek hou ik enorm van vrijheid. Zowel jezelf als de ander zo vrij als mogelijk kunnen laten.quote:Geluk:
Er is maar één weg naar geluk en dat is ophouden je zorgen te maken over dingen die buiten je bereik liggen (Epictetus)
Dat dit positieve ideaal (wat uiteindelijk maar een ideaal is) niet altijd op gaat, besef ik ook. Er is ook soms negativiteit, conflict, ruzie, haat, etc. Net zoals absolute vrijheid niet bestaat, die is altijd relatief, binnen een bepaalde context, kader. Een kader waar je zelf (vanuit je ego) voor meer vrijheid (jouw bestaans- en zijnsrecht) kan hameren of ijveren.
Kant en klare oplossingen zijn er niet. Alles is telkens anders. Maar de basis, die wens je zoveel mogelijk op het "goede" (althans wat je zelf als 'goed' beschouwt) te richten. Op het liefdevolle, op die positieve energie, is wel een persoonlijke keuze. Mijn keuze.
Paar jaar geleden zat ik op een forum, waar iemand vrij pessimistisch dacht en schreef. Dat klikte niet zo met mijn eerder positieve 'junkie' filosofie
Dat zijn verschillen in mensen hun karakters. Waarom ziet de één het meer pessimistisch, een ander eerder optimistisch, nog een ander sarcastisch, etc. Geen idee.Ik kan enkel mijn eigen lied zingen.
Miauw
Mooi verwoord.quote:
We gaan dan voorbij aan het enige onderwerp dat er toe doet: het Zelf. Maar het Zelf laat zich moeilijk in een theorie vatten. Het Zelf moet niet filosofisch benaderd worden maar in eerste instantie psychologisch. We moeten heel eerlijk bij onszelf nagaan waar we bij onszelf tegen aanlopen. Waar de blokkades zijn waardoor we niet onze Kern kunnen zien. Welke spanningen nog in ons lichaam zijn, waardoor we niet de diepste rust kunnen vinden waardoor onze Waterspiegel weer glad en helder wordt.
Ik verbeterde eventjes de tikfouten. Maar akkoordquote:
Willen we niet dit zelfonderzoek doen en willen we niet de lichamelijke en psychologische aspecten van het spirituele proces praktiseren en bespreken, dan rest ons niet anders dan op het anekdotische vlak te blijven hangen. Dan kunnen we elkaar verhaaltjes vertellen over hoe Osho was in zijn ontmoetingen met ons, hoe Jean Klein was, hoe seksueel ongeremd Alexander Smit was, enz., maar daarmee hebben we onze spiritualiteit tot een soort christendom gemaakt: we beleven dan een historische spiritualiteit in plaats van een geleefde en beleefde spiritualiteit in het Hier en Nu.
We kunnen verhaaltjes vertellen over ons zelf of anderen (op zich niets mis mee. Ik hoor en lees graag verhalen). Maar dit blijven wel maar verhaaltjes over. Een vorm van geschiedenis. Geen echte spiritualiteit in dit hier en nu meer. Niet meer het "licht" zelf zijn, maar de "schaduw over/van".
Ik heb er geen probleem mee om over anderen (een goeroe, filosoof, psycholoog, etc) en hun visies te praten. Al trappen we dan wel terug in de val van het "oordelen". We verlaten onze eigen kern, we projecteren, spiegelen, stappen met ons bewust zijn uit ons zelf, richting de illusie (de werkelijkheid van de ander) in. En blijven daarbij altijd gevangen zitten in onze perceptie, over die werkelijkheid, die ander (maar dit terzijde).quote:
Nee, overboord met al die namen. Zo snel mogelijk. Als je niet je eigen Boeddha wordt op je eigen kussen dan heeft het praten over al die namen geen zin. Personen bestaan niet. Heb je het over personen dan weerleg je je eigen (advaita or whatever) spiritualiteit.
Er is zijn (te midden van iets)
Er is denken/oordelen/praten/verlangen (naar of over iets).
Er is het "nu"
Er is de toekomst / het verleden.
Die diepe kern in ons zelf is voor mij een niet oordelende aanwezigheid, een zuiver bewust zijn. Een bewust zijn dat zichzelf in een staat van "flow", 'ontspanning", "positieve betrokkenheid" ergens bevindt. Een gelukzalige staat van zijn.
Door je bewust zijn op die diepe kern (je getuige zijn)in dit hier en nu te richten kun je gevoelens van gelukzaligheid over je heen voelen komen. Je bent gelukkig. Je bent ontspannen. Je bent liefdevol en gelukkig aanwezig in dit hier en nu. Het is een vorm van gelukkig zijn, zonder doelen, zonder nog verder iets te willen bereiken. Een zuiver proeven van je bewustzijn, van dit geluk, dit zijn.
Ik vind dit gevoel (die ervaring) heel mooi. Je kan ze bij jezelf oproepen, stimuleren. Je kan dergelijke ervaring ook met andere mensen delen. De ervaring van het liefdevol en vreugdevol samen zijn.
Dat positieve trekt me enorm. Waarbij ik niet blind ben (of kan zijn) voor al het andere. Dat andere is er ook soms. Maar wens ik zelf niet. Ik vraag daar niet om. Net zoals iedereen zeker ? Maar het is er soms wel.
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 04-06-2015 10:13:37 ]
Of ik het liefst over mezelf praat, geen idee.quote:
Of zelfverheerlijking. Want over onszelf praten we eigenlijk het liefst.
Wel is het zo dat ik het enkel over mezelf kan praten. Of anders gezegd, het best over mezelf kan praten. Niet over een ander. Gezien ik enkel maar mezelf kan zijn, nooit een ander. Die ander, dat ben jij. Dat is de Ander. Aan hem of haar, om over zijn of haar zelf te spreken. Die voelt dat het beste aan. Die kan zichzelf het best (aan de ander) verduidelijken. Dergelijke verduidelijking (over de ander) is niet aan mezelf om te geven. Al kan ik het wel doen natuurlijk, maar dan begeef ik me op nog meer (en verder) glad ijs. Steeds dieper de illusie in, verder van de waarheid.
Mijn 'zelf' is het enige referentie kader waar ik over bezit. Het enige (of althans "eerste") referentie kader, van waaruit ik vertrekken kan. En telkens weer opnieuw vertrek.
Vanuit deze optiek, is iedere waarheid voor mij (in essentie) dan ook SUBJECTIEF. Dat is de basis van elke waarheid. Ze start bij jezelf, bij je eigen subjectieve waarnemingen. Van daaruit kan er ook INTERSUBJECTIEVE (gedeelde subjectieve waarheid, alias gedeelde afspraken, etc) samen ontstaan. En nog verder OBJECTIEVE waarheid. Iets wat we allen (in naam van de wetenschap, het geloof, or whatever) aannemen. Ons zelf naar richten.
quote:
[..]
Dan weet je vast ook dat ik het wel met je eens ben.
Dat is het punt inderdaad. Niemand kiest voor een negatief pad, maar je kunt het niet ontwijken.quote:
[..]
Dat dit positieve ideaal (wat uiteindelijk maar een ideaal is) niet altijd op gaat, besef ik ook. Er is ook soms negativiteit, conflict, ruzie, haat, etc. Net zoals absolute vrijheid niet bestaat, die is altijd relatief, binnen een bepaalde context, kader. Een kader waar je zelf (vanuit je ego) voor meer vrijheid (jouw bestaans- en zijnsrecht) kan hameren of ijveren.
[ Bericht 12% gewijzigd door brojo op 04-06-2015 10:41:51 ]
Dat is geen schreeuwen, maar accentueren Waarbij ik me een stuk inhoud, moest ik me volledig laten gaan, ik zou de lettertjes ook groen, rood, vet, italic, etc inkleuren
Waarbij ik me een stuk inhoud, moest ik me volledig laten gaan, ik zou de lettertjes ook groen, rood, vet, italic, etc inkleuren
Doe maar italic, of eventueel bold als de rest van de wereld. Maakt je schrijfstijl net wat minder lastig te lezen.quote:
Dat is geen schreeuwen, maar accentueren
Graag gedaan, wereld.
Meningen/smaken verschillen. Zo lang je het niet te overvloedig doet (tenzij wél "schreeuwerig" bedoeld), vind ik hoofdletters om te accentueren zelf juist wel prettig en "mooi" (zowel om te gebruiken als om te lezen).
Edit: ik hou zelf weer niet zo van "bold" om te accentueren. Dat vind ik meer geschikt voor koppen enzo.
Edit: ik hou zelf weer niet zo van "bold" om te accentueren. Dat vind ik meer geschikt voor koppen enzo.
Tails tell tales
quote:
Doe maar italic, of eventueel bold als de rest van de wereld. Maakt je schrijfstijl net wat minder lastig te lezen. Graag gedaan, wereld.
Leuk om jullie beide antwoorden te lezen. Waarmee tevens duidelijk is/wordt, dat je nooit goed kan doen voor iedereen. In het slechtste geval maar voor één mens, in het beste gevallen voor meerdere mensen.quote:
Meningen/smaken verschillen. Zo lang je het niet te overvloedig doet (tenzij wél "schreeuwerig" bedoeld), vind ik hoofdletters om te accentueren zelf juist wel prettig en "mooi" (zowel om te gebruiken als om te lezen). Ik hou zelf weer niet zo van "bold" om te accentueren. Dat vind ik meer geschikt voor koppen enzo.
Daarom denk ik dat ik maar beter mijn "eigen" stijl trouw blijf. Dat is het eenvoudigste. Gewoon jezelf kunnen en mogen zijn hier. Voor zoiets als af en toe eens wat hoofdletters in een tekst te gebruiken. Moet dat wel kunnen, vind ik.
quote:
[..]
[..]
Leuk om jullie beide antwoorden te lezen. Waarmee tevens duidelijk is/wordt, dat je nooit goed kan doen voor iedereen. In het slechtste geval maar voor één mens, in het beste gevallen voor meerdere mensen.
Daarom denk ik dat ik maar beter mijn "eigen" stijl trouw blijf. Dat is het eenvoudigste. Gewoon jezelf kunnen en mogen zijn hier. Voor zoiets als af en toe eens wat hoofdletters in een tekst te gebruiken. Moet dat wel kunnen, vind ik.
Bij het schrijven van OFFICIËLE
teksten zou ik het overigens níet (ook een manier om te accentueren ) doen, dat wordt meestal niet gepast gevonden.Zélf maak ik dus ook wel eens gebruik van hoofdletters, maar in de meeste gevallen toch van de "accent aigu" of "cursief".
Tails tell tales
Dat dus.quote:
[..]
Bij het schrijven van OFFICIËLE
Zélf maak ik dus ook wel eens gebruik van hoofdletters, maar in de meeste gevallen toch van de "accent aigu" of "cursief".
Sommige schrijvers hebben een tamelijk pessimistische kijk op geluk. Ze zoeken het menselijk geluk in ver vervlogen tijden, in historisch verre oorden. Als ze spreken over geluk, dateren ze die in de prehistorie, toen we nog leefden op fruit in het regenwoud. Later genoten we een kortstondige opleving van deze Gouden Tijd in wat men noemt matriarchale beschavingen, voordat mannen het voor het zeggen kregen, voor de opkomst van grootschalige agrarische gemeenschappen, in een tijd toen kleinschalige tuinbouw nog de enige economie was. Alleen in deze Gouden Tijd zouden we echt gelukkig zijn geweest, zeggen ze, verbonden als we toen waren met de Natuur en Moeder Aarde.
Nauw verwant aan deze sombere visie op de geschiedenis is het idee dat we het geluk van onze Gouden Jeugd later in ons leven verliezen. In beide gevallen zou er een soort verlies zijn, zowel in de geschiedenis van de mensheid als in de loop van ons individuele leven. We beginnen volkomen gelukkig, maar later in ons leven gaan we bergafwaarts (of zelfs 'het putje in' ). We zullen nooit zo gelukkig zijn als we toen waren, is het idee.
Ik sta niet achter deze theorie. Het is waar dat kinderen een bepaalde talent voor geluk en spiritualiteit hebben, maar ze missen de mogelijkheid om deze innerlijke ervaringen te integreren in een breder beeld, een diepere filosofie. Ze hebben vluchtige momenten van één met het universum en volledig tevreden met zichzelf te zijn, maar deze momenten worden net zo vaak teniet gedaan door angsten, nachtmerries en gevoelens van afhankelijkheid en onzekerheid. Zo vaak een kind zich één met de wereld voelt, net zo vaak voelt zij zich diep verloren daarin.
Dus als we later een zogenaamde wedergeboorte in ons leven ervaren -hetzij door een spirituele discipline of door een spontaan spiritueel gebeuren-, dan is dat niet een regressie naar het een Gouden Jeugd of naar een Herwonnen Paradijs. Het is een progressie, iets volledig nieuws en veelbelovends. Het is een groei die ons op een of andere manier is beloofd als gevolg van al onze leerervaringen. Het is een verder gelegen horizon die altijd al doemde boven heuvels in de verte. Iedereen voelt dat het bestaat, ons nieuwe leven. Het is de waarheid achter de mythe van het hiernamaals.
De Grieken noemden het 'arete'. Het is onze aangeboren kwaliteit die net als een goede wijn met de jaren moet rijpen. De wijnrank groeide al in ons toen we kinderen waren. Maar ze moest eerst nog groeien en geoogst worden voordat we haar konden proeven.
De meeste mensen kennen de mystieke ervaring alleen uit zogenaamde piek ervaringen. We kennen ze allemaal wel. Piek ervaringen zijn hogere toestanden van bewustzijn, waarin we een verlies van ons normale ego-bewustzijn ervaren en een plotselinge samensmelting van ons zelf met onze omgeving. Dit gaat gepaard met grote vreugde, extase en een gevoel van diepe tevredenheid en voldoening. Sommigen vermoeden dat ons bewustzijn bij piek ervaringen een verschuiving van linker naar rechter hersenhelft meemaakt. Of, volgens een andere theorie, dat de rechter hersenhelft steeds meer geïntegreerd wordt in de werking van de linker hersenhelft. Weer anderen denken dat we op momenten als deze het oude reptielenbrein aanboren dat zich nog zijn eenheid met het universum herinnert en nog niet is gevangen in de tijd-ruimte illusie van de nieuwere delen van onze hersenen, onze lineaire neocortex.
Wat de verklaring ook is, de meesten van ons hebben deze piek ervaringen ervaren op momenten van opwinding, in een zogenaamde sympathische excitatie, wanneer ons zenuwstelsel in high power modus verkeert. Sporters ervaren ze op de renbaan wanneer hun lichaam op bijna bovenmenselijke niveaus begint te functioneren. Muzikanten hebben ze, wanneer ze in de flow van hun muziek zitten. Ook dansers zijn bekend met piek ervaringen, wanneer hun lichaam als vanzelf lijkt te functioneren en wanneer hun geest alle controle over het lichaam verliest. Dan beginnen ze te 'vliegen', alsof ze worden opgeheven door de handen van engelen. Dit wordt zo vaak gemeld dat het meer dan alleen een verhaal of een sprookje lijkt te zijn.
Er zijn waarschijnlijk endogene drugs, hormonen en neurotransmitters betrokken bij deze ervaringen, zoals endorfine, onze bijnierhormonen, DMT etc., endochemische stoffen die een natuurlijke trip veroorzaken vergelijkbaar met een LSD-trip. Sommige wetenschappers denken dat we deze piek ervaringen produceren als reactie op fysieke en psychologische pijn en inspanning. Ze maken het het lichaam mogelijk om om te gaan met ernstige stress en uitputting. Maar dit is niet wat de sporters en kunstenaars melden. Voor hen voelt het subjectief als een totaal andere wereld, ver buiten hun lichaam.
Maar dit zijn allemaal ervaringen veroorzaakt door de sympathische tak van ons zenuwstelsel. Deze tak produceert slechts kortstondige, vluchtige piek ervaringen. Deze piek ervaringen duren niet erg lang. Ze eindigen wanneer de race, het concert of de dans voorbij is. Ze zijn verschillend van de piek ervaringen die ervaren worden door yogi's en getrainde mediterenden. Hun piekervaringen worden namelijk veroorzaakt door de parasympathische tak van ons zenuwstelsel. Ze ontstaan niet op momenten van grote opwinding, maar zijn het spontane resultaat van een diepe rust in het zenuwgestel. Deze parasympathetische vormen van de piekervaring kunnen een zeer lange tijd, zelfs een leven lang, duren.
Parasympathische piek ervaringen zijn moeilijker te bereiken dan sympathische piek ervaringen. Het duurt jaren van spirituele training om het lichaam spontaan en voortdurend te laten shiften naar hogere parasympathetische pieken. Maar het resultaat -de beloning van hun doorzettingsvermogen- is dat yogi's en mediterenden een meer duurzame hemel dan sporters, muzikanten en dansers ervaren.
Wilt je de hemel sporadisch ervaren? Train je zelf dan om marathons te gaan lopen. Wilt je voortdurend in de hemel zijn? Koel dan je zenuwstelsel af zoveel als je kunt, door te gaan mediteren.
Wat de verklaring ook is, de meesten van ons hebben deze piek ervaringen ervaren op momenten van opwinding, in een zogenaamde sympathische excitatie, wanneer ons zenuwstelsel in high power modus verkeert. Sporters ervaren ze op de renbaan wanneer hun lichaam op bijna bovenmenselijke niveaus begint te functioneren. Muzikanten hebben ze, wanneer ze in de flow van hun muziek zitten. Ook dansers zijn bekend met piek ervaringen, wanneer hun lichaam als vanzelf lijkt te functioneren en wanneer hun geest alle controle over het lichaam verliest. Dan beginnen ze te 'vliegen', alsof ze worden opgeheven door de handen van engelen. Dit wordt zo vaak gemeld dat het meer dan alleen een verhaal of een sprookje lijkt te zijn.
Er zijn waarschijnlijk endogene drugs, hormonen en neurotransmitters betrokken bij deze ervaringen, zoals endorfine, onze bijnierhormonen, DMT etc., endochemische stoffen die een natuurlijke trip veroorzaken vergelijkbaar met een LSD-trip. Sommige wetenschappers denken dat we deze piek ervaringen produceren als reactie op fysieke en psychologische pijn en inspanning. Ze maken het het lichaam mogelijk om om te gaan met ernstige stress en uitputting. Maar dit is niet wat de sporters en kunstenaars melden. Voor hen voelt het subjectief als een totaal andere wereld, ver buiten hun lichaam.
Maar dit zijn allemaal ervaringen veroorzaakt door de sympathische tak van ons zenuwstelsel. Deze tak produceert slechts kortstondige, vluchtige piek ervaringen. Deze piek ervaringen duren niet erg lang. Ze eindigen wanneer de race, het concert of de dans voorbij is. Ze zijn verschillend van de piek ervaringen die ervaren worden door yogi's en getrainde mediterenden. Hun piekervaringen worden namelijk veroorzaakt door de parasympathische tak van ons zenuwstelsel. Ze ontstaan niet op momenten van grote opwinding, maar zijn het spontane resultaat van een diepe rust in het zenuwgestel. Deze parasympathetische vormen van de piekervaring kunnen een zeer lange tijd, zelfs een leven lang, duren.
Parasympathische piek ervaringen zijn moeilijker te bereiken dan sympathische piek ervaringen. Het duurt jaren van spirituele training om het lichaam spontaan en voortdurend te laten shiften naar hogere parasympathetische pieken. Maar het resultaat -de beloning van hun doorzettingsvermogen- is dat yogi's en mediterenden een meer duurzame hemel dan sporters, muzikanten en dansers ervaren.
Wilt je de hemel sporadisch ervaren? Train je zelf dan om marathons te gaan lopen. Wilt je voortdurend in de hemel zijn? Koel dan je zenuwstelsel af zoveel als je kunt, door te gaan mediteren.
Dag Mystikos,
Je schetst hier heel mooi het verschil (een bepaald beeld) tussen enerzijds 'flow' ervaringen (die tijdelijke staat van zijn, waarin je jezelf één voelt worden met je omgeving, in wat je doet en bent) en anderzijds de meer 'verlichtte' ervaringen (als een diepere duurzame staat van ontspannen zijn omschrijvend).
Ik sluit me aan bij wat je schrijft.
Met dit verschil.
Toch wil ik er een "oordeel" voor mezelf uit halen. Een eigen aanvulling erop geven. Zijnde: Dat het één niet beter is dan het andere, omdat het één meer of minder duurzaam is of zou zijn. Zowel flow als diepe meditatie zijn beide 'even' goed voor me. Anders, maar even goed.
Ik hou enorm van de rust, de stilte. En heb dit weekend in alle stilte (en rust) hiervan nog eens kunnen genieten. Zalig was dit! Zowel voor mijn partner als mezelf. Eventjes uit dat voortdurende gezaag (die aandacht, verzorging) van een kind in je eigen huis te zijn.
Op zulke momenten vraag ik me af, hoe een verlichtte hiermee om zou gaan ? Je gaf zelf reeds aan, dat zulke mensen niet op de beurs van Wall Street vertoeven. Maar wat met al die andere drukke (soms stresserende) omgevingsinvloeden, die op hen kunnen inspelen. Wat als zo een verlichtte een vrouw zou hebben, die heel de tijd tegen hem loopt te zeuren (gelukkig heb ik zelf niet zo een vrouw). Of kinderen die voor allerlei chaos en onrust in zijn leven zorgen. Hoe gaat zo een verlichtte daarmee om ?
Laten we daarin eens een ander voorbeeld nemen dan Osho (die ondertussen al lang overleden is). Een "verlichtte" nemen (voor zover die verlicht is, in de eigenlijke betekenis van het woord) die nu nog leeft. Zoals Mooji
Hoe zou die daarmee omgaan ?
Volgens mij is zo een verlichtte meer "alleen" (zonder vrouw of kind).
Gezien het onthechtte universum voor hem zijn binding (geheel) is.
Het geheel dat vol is, dat voortdurend overloopt...
Voor mezelf schuilt het "geluk" in die rust. In die leegte. Een rust, waar gerust een klein tikkeltje stroming (elektriciteit, flow) mag doorheen stromen. Juist voldoende "stroom" (onrust) om met iets actief 'rustig' bezig te kunnen zijn. Iemand die mediteert, heeft ook die kleine "elektrische stroming" in zijn hersenen lopen, volgens mij (gezien hij met zijn gedachten, zijn energie betrokken is op zijn meditatie, op zijn 'gelukzalige staat van zijn').
Zo een kleine 'elektrische' prikkel, kan voor mij een leuke wandeling in een bos zijn, een puzzel leggen, luisteren naar muziek, het spelen van een bordspel, het sorteren van allerlei gerief, wat baantjes in een zwembad trekken, rondjes lopen, etc...
Er zijn zoveel activiteiten die daarin voor mij als een MEDITATIEVE vrucht proeven. Het eigenlijke mediteren (als activiteit) hoeft daarin niet voor me (al heb ik er zeker niets tegen). Zulke meditatie is een training van je geest en lichaam. Zeker duurzamer. Maar daarom niet beter.
Wat er beter is, is aan ieder mens om voor zichzelf te beslissen...
Je schetst hier heel mooi het verschil (een bepaald beeld) tussen enerzijds 'flow' ervaringen (die tijdelijke staat van zijn, waarin je jezelf één voelt worden met je omgeving, in wat je doet en bent) en anderzijds de meer 'verlichtte' ervaringen (als een diepere duurzame staat van ontspannen zijn omschrijvend).
Ik sluit me aan bij wat je schrijft.
Met dit verschil.
Wat je zegt klopt. Ik lees er geen "oordeel" inquote:
Parasympathische piek ervaringen zijn moeilijker te bereiken dan sympathische piek ervaringen. Het duurt jaren van spirituele training om het lichaam spontaan en voortdurend te laten shiften naar hogere parasympathetische pieken. Maar het resultaat -de beloning van hun doorzettingsvermogen- is dat yogi's en mediterenden een meer duurzame hemel dan sporters, muzikanten en dansers ervaren.
Toch wil ik er een "oordeel" voor mezelf uit halen. Een eigen aanvulling erop geven. Zijnde: Dat het één niet beter is dan het andere, omdat het één meer of minder duurzaam is of zou zijn. Zowel flow als diepe meditatie zijn beide 'even' goed voor me. Anders, maar even goed. Ik hou enorm van de rust, de stilte. En heb dit weekend in alle stilte (en rust) hiervan nog eens kunnen genieten. Zalig was dit! Zowel voor mijn partner als mezelf. Eventjes uit dat voortdurende gezaag (die aandacht, verzorging) van een kind in je eigen huis te zijn.
Op zulke momenten vraag ik me af, hoe een verlichtte hiermee om zou gaan ? Je gaf zelf reeds aan, dat zulke mensen niet op de beurs van Wall Street vertoeven. Maar wat met al die andere drukke (soms stresserende) omgevingsinvloeden, die op hen kunnen inspelen. Wat als zo een verlichtte een vrouw zou hebben, die heel de tijd tegen hem loopt te zeuren
(gelukkig heb ik zelf niet zo een vrouw). Of kinderen die voor allerlei chaos en onrust in zijn leven zorgen. Hoe gaat zo een verlichtte daarmee om ?Laten we daarin eens een ander voorbeeld nemen dan Osho (die ondertussen al lang overleden is). Een "verlichtte" nemen (voor zover die verlicht is, in de eigenlijke betekenis van het woord) die nu nog leeft. Zoals Mooji
Hoe zou die daarmee omgaan ?
Volgens mij is zo een verlichtte meer "alleen" (zonder vrouw of kind).
Gezien het onthechtte universum voor hem zijn binding (geheel) is.
Het geheel dat vol is, dat voortdurend overloopt...
Voor mezelf schuilt het "geluk" in die rust. In die leegte. Een rust, waar gerust een klein tikkeltje stroming (elektriciteit, flow) mag doorheen stromen. Juist voldoende "stroom" (onrust) om met iets actief 'rustig' bezig te kunnen zijn. Iemand die mediteert, heeft ook die kleine "elektrische stroming" in zijn hersenen lopen, volgens mij (gezien hij met zijn gedachten, zijn energie betrokken is op zijn meditatie, op zijn 'gelukzalige staat van zijn').
Zo een kleine 'elektrische' prikkel, kan voor mij een leuke wandeling in een bos zijn, een puzzel leggen, luisteren naar muziek, het spelen van een bordspel, het sorteren van allerlei gerief, wat baantjes in een zwembad trekken, rondjes lopen, etc...
Er zijn zoveel activiteiten die daarin voor mij als een MEDITATIEVE vrucht proeven. Het eigenlijke mediteren (als activiteit) hoeft daarin niet voor me (al heb ik er zeker niets tegen). Zulke meditatie is een training van je geest en lichaam. Zeker duurzamer. Maar daarom niet beter.
Wat er beter is, is aan ieder mens om voor zichzelf te beslissen...
Alles wat ontspant (en dat kan ook positieve stress zijn bij iets wat je erg leuk en opwindend vindt) draagt bij aan je geluk. Het is al een hele ommekeer in ons denken als we inzien dat (parasympathische) ontspanning de sleutel tot geluk is.quote:Zo een kleine 'elektrische' prikkel, kan voor mij een leuke wandeling in een bos zijn, een puzzel leggen, luisteren naar muziek, het spelen van een bordspel, het sorteren van allerlei gerief, wat baantjes in een zwembad trekken, rondjes lopen, etc...
Veel mensen zijn hier al tevreden mee en nemen een beetje lijden op de koop toe als ze af en toe maar die momenten van geluk en ontspanning kennen. Dat is prima en ik heb daar verder geen oordeel over. Daarover te beslissen is een ieders fundamentele vrijheid. Niet iedereen hoeft een mysticus te worden.
Een mysticus wil alleen niet half-half. Zij heeft iets geproefd. Ze gaat er daarna helemaal voor. Ze voelt het goddelijk vuur in zich branden.
"Nothing is. Nothing appears to become something for sometime. Something appears to become Nothing. Nothing was, Nothing remains, Nothing is."
~Nisargdatta maharaj~
Deze uitspraak is slechts waar vanuit het Absolute (en verlichte) standpunt, het kenschetst slechts Brahman nirguna. Als dit het enige geloof is dat je aanhangt dan ben je een dualist, omdat je dan slechts één kant van de medaille ziet. Je vergeet dan de realiteit van Brahman saguna, het Goddelijke zoals dat zich openbaart in deze wereld. Dat laatse is slechts een afgeleide werkelijkheid, geheel afhankelijk van de ongemanisfesteerde Godheid. Maar toch is zij niet minder waar, ook al is zij tijdelijk en vergankelijk.
Liefde is de gemanifesteerde Godheid te zien. Wijsheid is de ongemanisfesteerde Godheid te zien. Het eerste pad is vrouwelijk. Het tweede mannelijk. Man en vrouw hebben elkaar nodig om te eenheid te komen.
Non-dualiteit is de beide werkelijkheden als één te zien.
~Nisargdatta maharaj~
Deze uitspraak is slechts waar vanuit het Absolute (en verlichte) standpunt, het kenschetst slechts Brahman nirguna. Als dit het enige geloof is dat je aanhangt dan ben je een dualist, omdat je dan slechts één kant van de medaille ziet. Je vergeet dan de realiteit van Brahman saguna, het Goddelijke zoals dat zich openbaart in deze wereld. Dat laatse is slechts een afgeleide werkelijkheid, geheel afhankelijk van de ongemanisfesteerde Godheid. Maar toch is zij niet minder waar, ook al is zij tijdelijk en vergankelijk.
Liefde is de gemanifesteerde Godheid te zien. Wijsheid is de ongemanisfesteerde Godheid te zien. Het eerste pad is vrouwelijk. Het tweede mannelijk. Man en vrouw hebben elkaar nodig om te eenheid te komen.
Non-dualiteit is de beide werkelijkheden als één te zien.
Een van de meest opvallende kenmerken van de mystieke ervaring is het overweldigende gevoel van 'alles is perfect zoals het is'. Dit is een zeer vreemd en mysterieus inzicht, totaal irrationeel op het eerste gezicht. Onze verstand zegt: 'perfect? Hoe kan een wereld die getuige is geweest van meer dan een honderd miljoen doden in de 20e eeuw alleen al -het topje van de ijsberg die wereldgeschiedenis heet- 'perfect' genoemd worden '? Gaan we lollig doen? Verre van 'perfect' zou ik zeggen! Laat de Joodse mensen die de verschrikkingen van het nazi-regime hebben meegemaakt je maar inlichten over de ware aard van de wereld! '
Toch, hoe absurd en paradoxaal dit mystieke inzicht ook lijkt, dit gevoel is ineens zo krachtig en zo overtuigend, dat het een onuitwisbare indruk op je maakt. Het doet je trillen met een gevoel van 'dit is de allerdiepste waarheid die ik ooit heb meegemaakt'. Dit neemt niet weg dat er nog veel gedaan moet worden in de wereld. Er zijn een heleboel dingen die behoefte hebben aan verbetering. Maar de mystieke ervaring leert ons dat niets kan tornen aan de fundamentele volmaaktheid van de wereld ...
Is het louter psychologisch? Hebben we deze ervaring, omdat we ons alleen maar zo voelen: perfect, zalig en vredig? Zijn onze inzichten en conclusies voorbarig? Misschien. Maar een andere mogelijkheid is dat de wereld inderdaad perfect is. Wellicht dat we in de mystieke ervaring contact leggen met het allerdiepste niveau van de schepping: met haar Grond, de Bron, met God. Op dit niveau is de wereld inderdaad perfect. Alles ontstaat daar in een prachtig stralend 'Zo-zijn der dingen'.
En weer een paradox hier: deze ervaring van het perfect zijn der dingen brengt ons er toe ook het onvolmaakte te omarmen.
Als we ons identificeren met de levenskracht in ons en niet met al haar bijverschijnselen, zoals ons lichaam, ons denken of onze persoonlijkheid, dan wordt de dood heel gemakkelijk. Als we erin slagen een verschuiving van identificatie van persoon naar levenskracht te maken, dan verliest de dood haar stekende angel volledig, simpelweg omdat er voor de levenskracht geen dood bestaat. Zij is onsterfelijk en onoverwinnelijk. Zij blijft bestaan, zelfs als ons lichaam en onze persoon sterven. De blauwdruk van de kat die, geraakt door een auto, sterft op straat wordt opnieuw gebruikt bij de geboorte van een nieuwe kitten een paar huizen verderop. De kat 'raakt nooit op'. Ze heeft talloze exemplaren om haar te vervangen.
Nu zul je zeggen: “Dat is een nogal koude, afstandelijke manier van kijken naar de dood. Zo moeten de SS'ers in de nazi-concentratiekampen hun moorden hebben gerationaliseerd. Dit zijn geen woorden die blijk geven van mededogen. De dood is nooit abstract. Het is altijd een IEMAND die sterft, een bepaald individu met zijn eigen levensverhaal, geen 'het', niet een 'blauwdruk'. Zo'n iemand verdient altijd onze compassie als hij sterft.”
Dat is waar. We voelen mededogen met degene die er niet in geslaagd is de dood te overwinnen. Wij treuren met de nabestaanden. Hun tranen zijn onze tranen. We voelen hun pijn als de onze. Omdat we weten hoe moeilijk en zwaar het is om de dood te overwinnen. We erkennen het vastklampen aan de persoonlijkheid en aan het leven als natuurlijk. We zijn allemaal geboren met dat instinct voor zelfbehoud.
Toch is er een reële mogelijkheid voor ons om de dood te overwinnen. We kunnen dit doen door ons sterven alvast van te voren te oefenen. Stel je eens voor dat je helemaal zonder verleden bent, zonder biografie, zonder persoonlijkheid. Zou het leven dan nog steeds de moeite waard zijn? We beantwoorden allemaal deze vraag met 'nee', omdat we niet weten hoe zo'n leven zonder een persoonlijke geschiedenis eruit zou zien. We denken allemaal dat dat geen echt leven is.
Maar we zeggen dat alleen omdat we nog niet 'een leven na de dood' hebben meegemaakt. Misschien is dat wel een veel rijker leven.
Het is het proberen meer dan waard.
Het 'leven na de dood' is een compleet nieuw leven, er is niks van dit huidige leven over. Dat is niet jouw bewustzijn die reïncarneert in een nieuw lichaam. Jouw bewustzijn eindigt zodra je de laatste adem uitblaast, met je lichaam.
Het grote geheel waarvan jouw bewustzijn deel uitmaakte gaat door. Dat grote geheel is de Eenheid/God/Ziel waar religies over spreken, niet jouw persoonlijke ziel/bewustzijn. Tuurlijk, tijdens je leven kom je erachter dat jouw bewustzijn veel dingen van het grotere geheel kopieert.
Maar dit wil niet zeggen dat jij het grotere geheel BENT als je hier achterkomt, en dat is waar heel veel mensen de mist ingaan.
Waar het grote geheel begint, eindig jij.
En dat is niet erg.
Dit is mijn visie.
Het grote geheel waarvan jouw bewustzijn deel uitmaakte gaat door. Dat grote geheel is de Eenheid/God/Ziel waar religies over spreken, niet jouw persoonlijke ziel/bewustzijn. Tuurlijk, tijdens je leven kom je erachter dat jouw bewustzijn veel dingen van het grotere geheel kopieert.
Maar dit wil niet zeggen dat jij het grotere geheel BENT als je hier achterkomt, en dat is waar heel veel mensen de mist ingaan.
Waar het grote geheel begint, eindig jij.
En dat is niet erg.
Dit is mijn visie.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dat zou best eens zo kunnen zijn, Brojo. Veel Oosterse religies vinden wel dat ons diepste Zelf (whatever that may be) het grotere geheel is en dat slechts ons oppervlakte zelf een deeltje daarvan uitmaakt. We zijn als het ware met onze ziel met een soort navelstreng verbonden aan dat grotere geheel.
Voor hen is dat weer een geruststellende gedachte.
Wat ik Vandaag schreef heeft hier wel betrekking op. Het gaat over de waaarde van geloofssystemen.
Voor hen is dat weer een geruststellende gedachte.
Wat ik Vandaag schreef heeft hier wel betrekking op. Het gaat over de waaarde van geloofssystemen.
quote:Verlichting is niet afhankelijk van enig geloofssysteem, van enige filosofie. Verlichting is primair een fysio-neurologisch gegeven. Oftewel: 'mijn lichaam voelt ontspannen, relaxed, dus voel ik me ontspannen en verlicht'. Simple as that. Maar let wel: deze ontspannenheid moet fysiologisch diep verankerd zitten in je neurologisch systeem. Dus niet, zoals bij de meesten van ons, nu eens een beetje ontspannen en dan weer gestresst en angstig ('heen en weer'), nee, de ontspanning moet het resultaat zijn van een je jaren lang oefenen in het je te ontspannen. Gek genoeg, stelt niemand dat zichzelf doel.
Nu moet wel gezegd worden dat bepaalde geloofsystemen je kunnen helpen om te ontspannen. Geloof je bijvoorbeeld dat er een Vader in de hemel is die altijd voor je zorgt dan kan dat een geweldig ontspannend idee zijn. Geloof je die onzin lang en diep genoeg dan kan het je zelfs zo ontspannen dat je er verlicht van raakt. Niet 'de Vader' is werkelijk. De ontspanning is werkelijk. Hetzelfde met 'ik ben Brahman, ik ben het Absolute'. Ook die onzin kan werkelijk diep ontspannend werken.
Wat hier geldt voor het christelijk geloof geldt net zo goed voor andere geloofssytemen en filosofietjes. Geloof je dat alles Eén is en ben je erg happy en relaxed bij die gedachte, prima! Alles is prima, als het je maar ontspant. Ook het geloof in een groot kosmisch Ei kan je verlichting bespoedigen als dat Ei je een ontspannen, veilig gevoel geeft.
Toch kunnen gedachten en woorden je niet zo diep ontspannen als bijvoorbeeld slaap of meditatie dat kunnen. Daarom maken gedachten en al deze teksten je nooit verlicht. Daarvoor zul je veel moeten uitrusten en mediteren. Oftewel (je hoort het vaker uit mijn mond): praatjes vullen geen verlichtingsgaatjes.
Dat maakt spiritualiteit in zekere zin tot een overbodige bezigheid: óf je bent al verlicht en dan heb je al die praatjes niet nodig, óf je bent verre van verlicht en dan zullen al die spiri-praatjes je geen cent verlichter maken.
De reden om toch maar te blijven schrijven is dat we elkaar er, blijkbaar, iedere keer maar weer op moeten wijzen om tot in onze tenen te ontspannen.
Verlichting is blijkbaar geen theorie. Het lijkt meer een praxis.
Net een heerlijk stuk gewandeld met ondergaand zonnetje, uitkijkend op een mooi weiland met de prachtige kleuren van de avondzon. Eerst gewoon lopen en over van alles en nog wat nadenken, en toen ik klaar was met het geratel in m'n hoofd er gaandeweg een soort ongeplande loopmeditatie van gemaakt; de stem in m'n hoofd voor de rest het zwijgen opgelegd en één worden met de natuur. Kijkend naar alles wat gewoon z'n ding doet in de natuur, hoe alles gewoon maar is, en is zoals het zijn moet en ik zelf ook gewoon slechts even zijn; niet oordelen, niet met m'n hoofd in de toekomst of het verleden, maar helemaal in het nu zijn en je één voelen met de omgeving. Dat is echt een bevrijdend gevoel. Ga ik vaker doen. Ik merk ook dat het inzichten geeft en dat het iets is dat berusting geeft in het leven zoals het is. Het leven niet willen sturen, manipuleren, weerstand tegen hebben, dit niet willen, dat wél willen, 'verder in het leven moeten komen', niet accepteren waar je nu bent, en al dat soort onzin waarmee ons ego voortdurend bezig is. Dat alles niet op een zweverige of geforceerde manier, maar juist eerder het tegenovergestelde daarvan. Ach, eigenlijk analyseer ik het nu weer (wat ik net tijdens het lopen juist een beetje probeerde tegen te houden; heb altijd sterk die neiging!). Maar ik voel dat ik dit vaker moet doen. Nonduality
[ Bericht 3% gewijzigd door Villas__Rubin op 29-06-2015 23:48:10 ]
Eerst gewoon lopen en over van alles en nog wat nadenken, en toen ik klaar was met het geratel in m'n hoofd er gaandeweg een soort ongeplande loopmeditatie van gemaakt; de stem in m'n hoofd voor de rest het zwijgen opgelegd en één worden met de natuur. Kijkend naar alles wat gewoon z'n ding doet in de natuur, hoe alles gewoon maar is, en is zoals het zijn moet en ik zelf ook gewoon slechts even zijn; niet oordelen, niet met m'n hoofd in de toekomst of het verleden, maar helemaal in het nu zijn en je één voelen met de omgeving. Dat is echt een bevrijdend gevoel. Ga ik vaker doen. Ik merk ook dat het inzichten geeft en dat het iets is dat berusting geeft in het leven zoals het is. Het leven niet willen sturen, manipuleren, weerstand tegen hebben, dit niet willen, dat wél willen, 'verder in het leven moeten komen', niet accepteren waar je nu bent, en al dat soort onzin waarmee ons ego voortdurend bezig is. Dat alles niet op een zweverige of geforceerde manier, maar juist eerder het tegenovergestelde daarvan. Ach, eigenlijk analyseer ik het nu weer (wat ik net tijdens het lopen juist een beetje probeerde tegen te houden; heb altijd sterk die neiging!). Maar ik voel dat ik dit vaker moet doen. Nonduality [ Bericht 3% gewijzigd door Villas__Rubin op 29-06-2015 23:48:10 ]
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Misschien vinden jullie hier dit wel een leuk gesprekje.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Leuke bijdrage.quote:
Net een heerlijk stuk gewandeld met ondergaand zonnetje, uitkijkend op een mooi weiland met de prachtige kleuren van de avondzon.
Ik begrijp en deel volledig je 'gevoel'.
Ervaar dit zelf ook heel graag.
Non dualiteit, in de zin van "gezellig samen zijn" (met anderen, in de natuur, etc).
Verbindend, niet scheidend.
"Zijn"
Niet denken (oordelen over)
Dat laatste doen we ook (op zich niets mis mee, al heeft het wel zijn grenzen)
Echter moet je die 'knop' ook eens uit kunnen zetten.
Dan valt de druppel terug in de oceaan...
Ja waarom schrijven we er zo graag over ? Ik denk voor een stuk omdat onze geest (bewustzijn) heel VOLATIEL (veranderlijk, vluchtig) is.quote:
De reden om toch maar te blijven schrijven is dat we elkaar er, blijkbaar, iedere keer maar weer op moeten wijzen om tot in onze tenen te ontspannen.
Volledig akkoord dat je je geest en lichaam ergens kan 'trainen' in het zoveel mogelijk ontspannen zijn. Die ontspannen staat van zijn.
Echter wordt er van ons lichaam (en onze geest) ook veel andere zaken soms verwacht en verlangt. Dat maakt het veel moeilijker om jezelf in een bepaalde houding te laten aanwezig "zijn".
Door bijvoorbeeld te schrijven over flow, verlichting, geluk, ontspanning, e.d. worden we zelf terug een stuk al die zaken. Beetje zoals kijken naar een foto en terug die foto (emotie) worden. Terug dat verleden zijn.
Wat ik zelf heel fascinerend vind is hoe allerlei stofjes in ons hoofd, onze bewustzijnstoestand kunnen veranderen (sturen). Soms vraag ik me af in welke zin we over een "vrije wil" beschikken. En soms ook niet. We worden even die ander (zijn emoties). We gaan terug op in het geheel. Een geheel dat naar ons "lonkt". Ons doet verleiden (of verdwalen ?)
"Echte'" antwoorden bestaan er niet (denk ik).
Ons bestaan (zijn) lijkt me ergens een voortdurend "ontstaan" (als druppel) om iets later weer terug te verdwijnen in een oceaan (daarin onderdeel van een groter geheel). Weerstand houdt het geheel samen, wanneer die weerstand verzwakt of een stimulus uit de omgeving een grotere aantrekkingskracht (cohesie) op je uitoefent, komt die druppel terug uit het geheel. Terug los. Waarna je in een andere plas water terug "jezelf" kan laten versmelten.
Doorheen al die ervaringen van verbinden en ontbinden kan een zelf (of jezelf) verder groeien. Zich ontwikkelen, ontplooien. Je groeit als het ware met die stroom dan mee...
In zekere zin is het mooi dat wij wezens (en andere elementen in de natuur) ons zelf zo geven kunnen. Aan het geheel. Aan die ander(en). "Le désir de l' homme, c' est le désir de l' autre"
Langs de andere kant is het ook ergens wat beangstigend. Om 'niet' te zijn. Of anders (en beter) gesteld zo gemakkelijk niet meer je oorspronkelijke "zelf" te kunnen zijn. Daarin (even of tijdelijk permanent) iets anders te kunnen zijn en worden.
Een stom voorbeeld dat ik zelf frappant vind, is dit. Ik loop gezellig te wandelen. Zonder iets storend van 'lust' (seksuele hormonen) in mijn hoofd. Tot ik bij het zien en voorbij lopen van een dame met een mooi uitgestald decolté, plots wel "lust" hormonen in mijn lichaam en gedachten kan krijgen. Waar is de oorspronkelijke rust (die vroegere staat van zijn) dan naartoe ?
Een mooi voorbeeld hiervan (inzake verlichting) is bv deze film: Samsara
Link naar beschrijving van de film.
In die film probeert de hoofdrolspeler 'verlicht' te zijn. Echter wordt hij door de aardse verleidingen (en dus het leven) hierin op de proef gesteld.
Het is veel gemakkelijker om verlicht te zijn (en blijven) in bv een grot of klooster.
Maar veel moeilijker om verlicht te zijn (en blijven) in de totale en ware wekelijkheid zelf.
Die werkelijkheid stelt je immers op de proef.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 21% gewijzigd door JustTalkLove op 02-07-2015 10:21:52 ]
Hoi,quote:
Misschien vinden jullie hier dit wel een leuk gesprekje.
Ik heb de video volledig uitgezien
Paar losse gedachten uit het fragment, aangevuld met 'mezelf'
1. Tractor die voorbij passeert op de achtergrond: Voor Arold Langeveld is dit ok. Alles is ok, zoals het is. Die traktor is ok, de vogels zijn ok, etc. Ik begrijp dat gevoel (die visie). Echter hoeft niet alles ok te zijn. En is ook niet alles ok.
Stel bijvoorbeeld dat die traktor gif aan het sproeien is, waardoor Arold Langeveld sterft en vergiftigd geraakt. Is en was die traktor dan ok ? Of als je zelf echt graag rust wilt en die traktor maakt veel lawaai, dan verstoort die je rust, met zijn onrust. Dan kan die tractor terug niet ok zijn.
Ik denk dat je zoveel als mogelijk dient tevreden te zijn met wat is, zoals het is. Dat is een mooi uitgangspunt (net zoals onvoorwaardelijkheid in liefde of vriendschap, etc). Je kijkt naar wat is, zoals het is. Ipv zoals je zo willen dat iemand voor je is. Of eruit ziet. Als ideaal is dit mooi. Om te benaderen. Bij momenten even dat gevoel ook helemaal "in jezelf" te (kunnen) vinden. Maar het is geen wetmatigheid. Want niet alles is ok. Er zijn meerdere waarheden actief. Niet enkel die van de zoete nectar.
2. Als we kijken, ligt onze focus op het 'object' (de invulling, bv emotie) maar zelden of niet op de 'leegte' (bv de stilte, datgene wat niet zichtbaar is). En waar je dus niet mee kan 'spelen'. Het is gemakkelijker je aandacht naar 'iets' te richten, dan naar het 'niets'.
3. Een uitspraak van Alexander Smidt: "Of er is iets wat je niet wilt Of je wilt iets wat er niet is". Dit zoeken zorgt voor het lijden. Gezien je op dergelijk moment (via je verlangen) niet echt aanwezig bent bij wat er is.
4. Voor mezelf is er ook "sturing" mogelijk. Je kan de werkelijkheid zelf vormen (daar via je creativiteit, vanuit jezelf, een invulling aan geven). Op dergelijke momenten dat je 'stuurt', kun je in dat sturen ook jezelf (voelen) verliezen. Flow ervaren. Dergelijk 'sturen' kan dus ook tot een (gevoel van) verlies van jezelf leiden. Waarbij je dan terug uitkomt bij het idee/gevoel van: "Dit moment is compleet en ok" (zoals het nu is).
5. Non Dualiteit: "Stop nu maar met zoeken"
6. 'Verslaving' is niet ok (vanuit de mind bezien). Maar het is/was wel ok zoals het toen voor je liep (eventjes weg van die schuld vraag in jezelf, daarmee het gevoel in jezelf ontladend). Kortom, beide waarheden (ook al lijken ze op het eerste gezicht misschien tegengesteld) zijn waar. Hebben hun waarheid.
7. Je overleeft ook zonder alcohol. Je verslaving is een illusie (je zit niet meer vast in die gevangenis van verslaving).
Verslaafd aan het 'ik'
Verslaafd aan 'denken'
Verslaafd aan eten (je terug eventjes verzadigd voelen)
Verslaafd aan seks/sauna/wellness (eventjes je 'ik voelen wegvallen)
In welke zin zijn wij mensen hier soms verslaafd aan ?
Aan de wens/het verlangen, ons 'ik' (zoveel als mogelijk) te kunnen laten wegvallen.
Dit 'ik' eventjes niet meer te voelen.
8. "Je identificeert je niet met dat wat de ruimte invult".
"Ik hoef niets anders te vinden, dan wat mij vindt"
(soort berusting, die me niet altijd mogelijk lijkt)
Je kan ok zijn met het feit dat je niet ok bent.
9. Tot slot een paar uitspraken (geplukt vanop zijn website)
“Als je stopt met zoeken naar wat-niet-is, wordt je gevonden door wat-is.”
“Als je niet meer weet waar je het zoeken moet, is het tijd om je te laten vinden door dit moment. Precies zoals het is.”
“We zijn het gelukkigst op de momenten dat we niet streven naar iets anders dan dat er is.”
Greetz,
JTL
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 02-07-2015 18:27:49 ]
Ons diepste Zelf is zonder wensen en verlangens. Het rust volledig tevreden in zichzelf, zonder iets van buiten nodig te hebben. Dit Zelf van ons is alles al. Het hebben van verlangens, het gevoel van gebrek te lijden is altijd afkomstig van het niet-Zelf, dat deel van ons dat vervreemd is van onze ware natuur. Hebben we iets nodig als we diep in slaap zijn? Hebben we iets nodig als we verliefd zijn?
Toch moeten we niet onze natuurlijke wensen en verlangens moreel afkeuren. Het hebben van wensen en verlangens kan namelijk worden gezien als een teken, als een bewijs, dat we verlangen naar verlichting. Het hebben van verlangens betekent dat ons bewustzijn ontevreden is over afgescheiden te zijn, dat het wil fuseren met iets groters, dat het de middelmatigheid van onze kleinere zelf, ons ego, wil overstijgen. Het wil zijn horizon breder verleggen, door te kiezen voor steeds meer mensen, door het hebben van steeds meer succes, of door het opstapelen van zo veel materiële goederen als maar mogelijk, 'hebbedingetjes' die louter projecties zijn van het bredere bewustzijn waar we zo wanhopig naar verlangen. Als ik denk dat een hebbedingetje 'van mij' is dan wordt het een deel van mijn 'ik', en als ik zo veel 'ikjes' om me heen heb in de vorm van objecten, dan verkeer ik in de illusie dat ik een groter 'ik' heb. Vanuit dit perspectief is materialisme dus ook een vorm van (verkapte) spiritualiteit. Het toont alleen maar aan dat we verlangen naar een wijdere omvatting, naar een horizon die niet beperkt is maar steeds verder voor ons uitdijt.
Maar ondertussem is de Grond van ons bewustzijn al deze bredere ruimte, deze verdere horizon. Contact maken met deze Grond is wat we echt willen, zelfs op momenten dat we oppervlakkig en materialistisch zijn. Als we het zo bekijken dan is Paris Hilton ineens een symbool van verlichting, omdat haar verveelde zuchten en haar depressies niets anders zijn dan verwijzingen naar een hogere werkelijkheid. De holle blik van het model op de cat walk toont ons niets anders dan ons eigen verlangen naar een diepere werkelijkheid. Het is het verlangen van ons zelf om totaal ons Zelf te worden. Zelfs als je de liefde van je leven vindt, zelfs als je het meest glorieuze succes bereikt-, het is altijd je eigen Zelf dat je het geluk en het genoegen geeft om hiervan te genieten. Succes voegt niets toe aan de gelukzaligheid die je van jeZelf al hebt. Het zorgt er slechts voor dat bepaalde blokkades tijdelijk worden opgeheven. Maar die blokkades kun je ook zonder succes te bereiken of 'hebbedingetjes' te vergaren opheffen. Door namelijk volledig op je Zelf te vertrouwen en in je Zelf weg te zinken. Zonder enige wens, zonder enig verder verlangen.
Dan zul je het grootste succes boeken dat een mens ooit kan bereiken.
Mystici noemen dat succes: 'spirituele soevereiniteit'.
Toch moeten we niet onze natuurlijke wensen en verlangens moreel afkeuren. Het hebben van wensen en verlangens kan namelijk worden gezien als een teken, als een bewijs, dat we verlangen naar verlichting. Het hebben van verlangens betekent dat ons bewustzijn ontevreden is over afgescheiden te zijn, dat het wil fuseren met iets groters, dat het de middelmatigheid van onze kleinere zelf, ons ego, wil overstijgen. Het wil zijn horizon breder verleggen, door te kiezen voor steeds meer mensen, door het hebben van steeds meer succes, of door het opstapelen van zo veel materiële goederen als maar mogelijk, 'hebbedingetjes' die louter projecties zijn van het bredere bewustzijn waar we zo wanhopig naar verlangen. Als ik denk dat een hebbedingetje 'van mij' is dan wordt het een deel van mijn 'ik', en als ik zo veel 'ikjes' om me heen heb in de vorm van objecten, dan verkeer ik in de illusie dat ik een groter 'ik' heb. Vanuit dit perspectief is materialisme dus ook een vorm van (verkapte) spiritualiteit. Het toont alleen maar aan dat we verlangen naar een wijdere omvatting, naar een horizon die niet beperkt is maar steeds verder voor ons uitdijt.
Maar ondertussem is de Grond van ons bewustzijn al deze bredere ruimte, deze verdere horizon. Contact maken met deze Grond is wat we echt willen, zelfs op momenten dat we oppervlakkig en materialistisch zijn. Als we het zo bekijken dan is Paris Hilton ineens een symbool van verlichting, omdat haar verveelde zuchten en haar depressies niets anders zijn dan verwijzingen naar een hogere werkelijkheid. De holle blik van het model op de cat walk toont ons niets anders dan ons eigen verlangen naar een diepere werkelijkheid. Het is het verlangen van ons zelf om totaal ons Zelf te worden. Zelfs als je de liefde van je leven vindt, zelfs als je het meest glorieuze succes bereikt-, het is altijd je eigen Zelf dat je het geluk en het genoegen geeft om hiervan te genieten. Succes voegt niets toe aan de gelukzaligheid die je van jeZelf al hebt. Het zorgt er slechts voor dat bepaalde blokkades tijdelijk worden opgeheven. Maar die blokkades kun je ook zonder succes te bereiken of 'hebbedingetjes' te vergaren opheffen. Door namelijk volledig op je Zelf te vertrouwen en in je Zelf weg te zinken. Zonder enige wens, zonder enig verder verlangen.
Dan zul je het grootste succes boeken dat een mens ooit kan bereiken.
Mystici noemen dat succes: 'spirituele soevereiniteit'.
Het leven borduurt zich voor op egoisme ...
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tjah1234 op 11-07-2015 20:32:19 ]
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tjah1234 op 11-07-2015 20:32:19 ]
Praten met Arold Langeveld, zogenaamd verlicht en los van het ego.
Het hele filmpje zie ik iemand zitten die het ego volledig uitleeft en zogenaamd zich niet meer laat leiden door het ego. Je ziet hem gewoon denken en worstelen ermee. Hij wil dingen zeggen maar dan niet door het "ik" maar los van het ego.
Alles wat hun verkondigen is gejat van de populaire materie van Tolle.
Ze verkondigen als iets van hun en dat ( uiteraard ) na het vele lijden hun los staan van de identificatie van gedachteprocessen en het pijnlichaam.
Het hele filmpje zie ik iemand zitten die het ego volledig uitleeft en zogenaamd zich niet meer laat leiden door het ego. Je ziet hem gewoon denken en worstelen ermee. Hij wil dingen zeggen maar dan niet door het "ik" maar los van het ego.
Alles wat hun verkondigen is gejat van de populaire materie van Tolle.
Ze verkondigen als iets van hun en dat ( uiteraard ) na het vele lijden hun los staan van de identificatie van gedachteprocessen en het pijnlichaam.
Hoe langer de weg, hoe fijner het resultaat. Hoe meer afwisseling hoe leuker de activiteiten. Als je je ego ontloopt kom je uiteindelijk toch je ziel tegen.
Fylax is op televisie geweest
Je kan het ego niet ontlopen omdat het ego ontlopen weer een doel is wat in de toekomst ligt.
Van het ego afkomen is weer een spelletje van de mind.
Wat jij doet is een visuele analyse met een weg en een fijn resultaat, dus weer iets nastreven .
Dit is ook de krankzinnigheid van de mensheid, mensheid is het meest foutieve schepsel.
Grootste fout van de evolutie, niets wat zo vernietigend is naar mekaar toe als tegelijk richting planeet aarde en het dierenrijk.
Van het ego afkomen is weer een spelletje van de mind.
Wat jij doet is een visuele analyse met een weg en een fijn resultaat, dus weer iets nastreven .
Dit is ook de krankzinnigheid van de mensheid, mensheid is het meest foutieve schepsel.
Grootste fout van de evolutie, niets wat zo vernietigend is naar mekaar toe als tegelijk richting planeet aarde en het dierenrijk.
Ja als je een visuele analyse doet heb je een doel en een doel is niet gewenst want dan kan je niet helemaal jezelf zijn (zonder invloeden van buiten). Evolutie is ook niet perfect en ook nog niet helemaal bewezen, ze zouden zich meer moeten richten op die fout van de evolutie en die invullen via verlichtingsmethodes.
Fylax is op televisie geweest
“De mensen begrijpen niet echt dat wat verschilt, uiteindelijk met zichzelf overeenkomt. Het beginpunt is verbonden aan het eindpunt, zoals bij een boog of een lier.” (Herakleitos: fragment 51)
We zoeken altijd het middelpunt, wanneer we non-dualistisch leven, maar ook wanneer we volledig verloren zijn in dualiteit, lijden en afgescheidenheid. In beide gevallen zien de zaken er niet veel anders uit. De drugsverslaafde weet ook dat hij moet boeten voor zijn paar uurtjes van psychedelische vervoering met gevoelens van misère en angst de volgende dag. De sporter weet ook dat het winnen van een wedstrijd hem veroordeelt tot het verlies van een volgende. Drinken in de avond resulteert in een kater de volgende ochtend. Een succesvol jaar op de beurs wordt vast en zeker gevolgd door een neerwaartse gang in de statistieken. Maar daarnaast: het is onmogelijk om de hele tijd een loser te zijn. Heb je geduld, dan zul je zeker je momenten van succes krijgen.
Dus laten we dit helder krijgen: we kunnen niet ontsnappen aan dualiteit, net zo min als we kunnen ontsnappen aan haar non-dualistisch middelpunt. Wat we ook doen, vroeg of laat zal het switchen naar zijn tegenovergestelde. Misschien niet de volgende minuut of de volgende dag, maar toch wel op de lange baan. Extremiteiten zijn met elkaar verbonden in het middelpunt. Het idee dat tegenstellingen substantieel zijn is slechts een trucje van ons denken. Warmte kan niet bestaan zonder koude, kort niet zonder lang en goed niet zonder kwaad.
We verkeren allemaal in dit middelpunt en als we dit evenwicht uit het oog verliezen- bv. door plezier te willen hebben zonder pijn, of goed te willen doen zonder kwaad te berokkenen-, dan worden we vanzelf weer terug geslingerd naar dit middelpunt.
Beter is het om het middelpunt niet uit het oog te verliezen.
De Taoist Chuang Zu noemde dat: 'balanceren op de draaischijf van het pottenbakkerswiel'
We zoeken altijd het middelpunt, wanneer we non-dualistisch leven, maar ook wanneer we volledig verloren zijn in dualiteit, lijden en afgescheidenheid. In beide gevallen zien de zaken er niet veel anders uit. De drugsverslaafde weet ook dat hij moet boeten voor zijn paar uurtjes van psychedelische vervoering met gevoelens van misère en angst de volgende dag. De sporter weet ook dat het winnen van een wedstrijd hem veroordeelt tot het verlies van een volgende. Drinken in de avond resulteert in een kater de volgende ochtend. Een succesvol jaar op de beurs wordt vast en zeker gevolgd door een neerwaartse gang in de statistieken. Maar daarnaast: het is onmogelijk om de hele tijd een loser te zijn. Heb je geduld, dan zul je zeker je momenten van succes krijgen.
Dus laten we dit helder krijgen: we kunnen niet ontsnappen aan dualiteit, net zo min als we kunnen ontsnappen aan haar non-dualistisch middelpunt. Wat we ook doen, vroeg of laat zal het switchen naar zijn tegenovergestelde. Misschien niet de volgende minuut of de volgende dag, maar toch wel op de lange baan. Extremiteiten zijn met elkaar verbonden in het middelpunt. Het idee dat tegenstellingen substantieel zijn is slechts een trucje van ons denken. Warmte kan niet bestaan zonder koude, kort niet zonder lang en goed niet zonder kwaad.
We verkeren allemaal in dit middelpunt en als we dit evenwicht uit het oog verliezen- bv. door plezier te willen hebben zonder pijn, of goed te willen doen zonder kwaad te berokkenen-, dan worden we vanzelf weer terug geslingerd naar dit middelpunt.
Beter is het om het middelpunt niet uit het oog te verliezen.
De Taoist Chuang Zu noemde dat: 'balanceren op de draaischijf van het pottenbakkerswiel'
Hang je nu juist niet heel erg een waardeoordeel aan alles? Verlichting is toch juist niet-oordelen of iig zo min mogelijk... Want oordelen doe je met je verstand. Er valt natuurlijk wel wat te zeggen voor wat je stelt, maar is het ook echt negatief? Dat is iig je waardeoordeel vanuit je verstand en het geeft je waarschijnlijk een slecht gevoel, je wilt er immers aan ontsnappen.quote:
Het leven borduurt zich voor op egoisme ...
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
Zo te lezen is Stefanovich rijp voor verlichting. Het begint ermee dat je alles gaat doorzien. Vandaar begint een zoektocht. Want je hart weet dat dit niet alles kan zijn. Op de vraag van 'Doe Maar' luidt het antwoord: 'om de drommel niet!'
Ik haak even in op de reactie van tjah1234.
Er is "ego", maar ook "non ego".
Bijvoorbeeld: Als je iets doet, wat een ander blij maakt, dan doe je dit "vanuit een intentie" voor die ander. Niet voor jezelf. Je handelt vanuit een 'non ego' idee (iets goed willen doen voor een ander. Die ander helpen). Daarom help je niet jezelf.
Mogelijks voelt de ander zich dan gelukkig, maar niet jij zelf. Jij voelt je bv moe (door te helpen). Wat niet erg is, gezien je het tenslotte deed voor die ander zijn goed gevoel (niet jouw goed gevoel).
Mogelijks voel jij je zelf ook goed (door die ander te helpen). Dat kan ook. Met name door de spiegelneuronen in onze hersenen (de werking van empathie). In de zin van: "Ik voel me blij worden, doordat ik jou gelukkig zie". Emoties werken daarin besmettelijk. Zijn gedeeld. Bestaan niet zuiver op zichzelf, maar vullen elkaar aan, werken verder op elkaar in.
Ik ben momenteel een opvoedkundig boek aan het lezen (over de werking van onze hersenen, de verschillende helften, delen, etc). Centraal idee hierin is het begrip 'INTEGRATIE'.
Zo ook in dit verlichtingsdebat (wat mijn mening hierover betreft). Pleit ik zowel voor een ego (gezond egoïsme) als non ego (altruïsme). Probeer daarin een evenwicht (integratie) te vinden.
Non dualiteit bestaat. Je kan simpel weg aanwezig zijn, zonder te oordelen. De klemtoon ligt niet op ons denken (allerlei oordelen, indrukken, etc) maar op het aanwezig "ZIJN".
Dualiteit bestaat ook. Het leven zit vol tegenstellingen (verschillen). Alsook keuzes die gemaakt dienen te worden. Wat is goed ? Wat is slecht ? Op zulke momenten werkt je brein. Vertrek je meer vanuit je denken (oordelen) om zo weer (hopelijk) te belanden in een staat van "zijn".
"Denken" en "Niet denken" wisselen elkaar daarin af.
Nog een leuk weetje (dat ik opgepikt heb uit een boek van een neurloog).
Wij mensen hebben twee soorten systemen in onze hersenen:
• BRS (Brain Reward System)
• DMN (Default Mode Network).
Er is "ego", maar ook "non ego".
Bijvoorbeeld: Als je iets doet, wat een ander blij maakt, dan doe je dit "vanuit een intentie" voor die ander. Niet voor jezelf. Je handelt vanuit een 'non ego' idee (iets goed willen doen voor een ander. Die ander helpen). Daarom help je niet jezelf.
Mogelijks voelt de ander zich dan gelukkig, maar niet jij zelf. Jij voelt je bv moe (door te helpen). Wat niet erg is, gezien je het tenslotte deed voor die ander zijn goed gevoel (niet jouw goed gevoel).
Mogelijks voel jij je zelf ook goed (door die ander te helpen). Dat kan ook. Met name door de spiegelneuronen in onze hersenen (de werking van empathie). In de zin van: "Ik voel me blij worden, doordat ik jou gelukkig zie". Emoties werken daarin besmettelijk. Zijn gedeeld. Bestaan niet zuiver op zichzelf, maar vullen elkaar aan, werken verder op elkaar in.
Ik ben momenteel een opvoedkundig boek aan het lezen (over de werking van onze hersenen, de verschillende helften, delen, etc). Centraal idee hierin is het begrip 'INTEGRATIE'.
Zo ook in dit verlichtingsdebat (wat mijn mening hierover betreft). Pleit ik zowel voor een ego (gezond egoïsme) als non ego (altruïsme). Probeer daarin een evenwicht (integratie) te vinden.
Non dualiteit bestaat. Je kan simpel weg aanwezig zijn, zonder te oordelen. De klemtoon ligt niet op ons denken (allerlei oordelen, indrukken, etc) maar op het aanwezig "ZIJN".
Dualiteit bestaat ook. Het leven zit vol tegenstellingen (verschillen). Alsook keuzes die gemaakt dienen te worden. Wat is goed ? Wat is slecht ? Op zulke momenten werkt je brein. Vertrek je meer vanuit je denken (oordelen) om zo weer (hopelijk) te belanden in een staat van "zijn".
"Denken" en "Niet denken" wisselen elkaar daarin af.
Nog een leuk weetje (dat ik opgepikt heb uit een boek van een neurloog).
Wij mensen hebben twee soorten systemen in onze hersenen:
• BRS (Brain Reward System)
• DMN (Default Mode Network).
Integreer het woord discussie eens vanuit je non-ego. Simpel, weg met debat.
Dualiteit bestaat zoals de reflectie in een spiegel. Alles wat we doen is omdat we erop vooruit willen gaan, of dat nou anderen helpt of niet. Non-ego zal je nooit ervaren.
Dualiteit bestaat zoals de reflectie in een spiegel. Alles wat we doen is omdat we erop vooruit willen gaan, of dat nou anderen helpt of niet. Non-ego zal je nooit ervaren.
Ik doelde eerde op "non ego" handelen. Iets doen niet voor jezelf, maar de ander. Je schuift je zelf (je eigen ego) daarin opzij.
Een "discussie" lijkt me steeds vanuit het ego te vertrekken. Dus ja, daar kun je niet rond het "ego" om heen. Gezien ieder zelf, zijn waarheid en werkelijkheid (referentie kader) heeft waaruit er een 'ik' vertrekt. Je hier "non ego" opstellen, lijkt me dergelijke discussies simpelweg niet aangaan.
"non ego" ervaren is niet mogelijk, in de zin dat er een zelf (getuige) aanwezig dient te blijven, zodat het 'zelf' zich van die ervaring bewust kan zijn. Zonder 'zelf bewust' zijn, geen ervaring.
Echter is dit zelf bewustzijn wel heel ruim en kun je voor een stuk jezelf daarin wel overstijgen, vind ik. Daarom niet permanent (je kan altijd terug boos, verdrietig, etc worden. Door iets gegrepen, besmet. Op zulke momenten lijkt ons BRS vooral terug actief). Maar wel tijdelijk...
Die ervaring waarin je lichaam/geest zich in een bepaalde actieve rustige 'zen' (of DMN) toestand bevindt (flow), blijft iets speciaal. In dergelijke 'flow' ervaringen voel je je zelf niet meer. Het is een vorm van harmonie, met je omgeving versmelten. Vanuit die optiek bestaat een "non ego" ervaring voor mij alvast wel.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 14-07-2015 23:34:45 ]
Een "discussie" lijkt me steeds vanuit het ego te vertrekken. Dus ja, daar kun je niet rond het "ego" om heen. Gezien ieder zelf, zijn waarheid en werkelijkheid (referentie kader) heeft waaruit er een 'ik' vertrekt. Je hier "non ego" opstellen, lijkt me dergelijke discussies simpelweg niet aangaan.
"non ego" ervaren is niet mogelijk, in de zin dat er een zelf (getuige) aanwezig dient te blijven, zodat het 'zelf' zich van die ervaring bewust kan zijn. Zonder 'zelf bewust' zijn, geen ervaring.
Echter is dit zelf bewustzijn wel heel ruim en kun je voor een stuk jezelf daarin wel overstijgen, vind ik. Daarom niet permanent (je kan altijd terug boos, verdrietig, etc worden. Door iets gegrepen, besmet. Op zulke momenten lijkt ons BRS vooral terug actief). Maar wel tijdelijk...
Die ervaring waarin je lichaam/geest zich in een bepaalde actieve rustige 'zen' (of DMN) toestand bevindt (flow), blijft iets speciaal. In dergelijke 'flow' ervaringen voel je je zelf niet meer. Het is een vorm van harmonie, met je omgeving versmelten. Vanuit die optiek bestaat een "non ego" ervaring voor mij alvast wel.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 14-07-2015 23:34:45 ]
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |