R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Net een heerlijk stuk gewandeld met ondergaand zonnetje, uitkijkend op een mooi weiland met de prachtige kleuren van de avondzon. 
Eerst gewoon lopen en over van alles en nog wat nadenken, en toen ik klaar was met het geratel in m'n hoofd er gaandeweg een soort ongeplande loopmeditatie van gemaakt; de stem in m'n hoofd voor de rest het zwijgen opgelegd en één worden met de natuur. Kijkend naar alles wat gewoon z'n ding doet in de natuur, hoe alles gewoon maar is, en is zoals het zijn moet en ik zelf ook gewoon slechts even zijn; niet oordelen, niet met m'n hoofd in de toekomst of het verleden, maar helemaal in het nu zijn en je één voelen met de omgeving. Dat is echt een bevrijdend gevoel. Ga ik vaker doen. Ik merk ook dat het inzichten geeft en dat het iets is dat berusting geeft in het leven zoals het is. Het leven niet willen sturen, manipuleren, weerstand tegen hebben, dit niet willen, dat wél willen, 'verder in het leven moeten komen', niet accepteren waar je nu bent, en al dat soort onzin waarmee ons ego voortdurend bezig is. Dat alles niet op een zweverige of geforceerde manier, maar juist eerder het tegenovergestelde daarvan. Ach, eigenlijk analyseer ik het nu weer (wat ik net tijdens het lopen juist een beetje probeerde tegen te houden; heb altijd sterk die neiging!). 
Maar ik voel dat ik dit vaker moet doen. Nonduality 
[ Bericht 3% gewijzigd door Villas__Rubin op 29-06-2015 23:48:10 ]
Eerst gewoon lopen en over van alles en nog wat nadenken, en toen ik klaar was met het geratel in m'n hoofd er gaandeweg een soort ongeplande loopmeditatie van gemaakt; de stem in m'n hoofd voor de rest het zwijgen opgelegd en één worden met de natuur. Kijkend naar alles wat gewoon z'n ding doet in de natuur, hoe alles gewoon maar is, en is zoals het zijn moet en ik zelf ook gewoon slechts even zijn; niet oordelen, niet met m'n hoofd in de toekomst of het verleden, maar helemaal in het nu zijn en je één voelen met de omgeving. Dat is echt een bevrijdend gevoel. Ga ik vaker doen. Ik merk ook dat het inzichten geeft en dat het iets is dat berusting geeft in het leven zoals het is. Het leven niet willen sturen, manipuleren, weerstand tegen hebben, dit niet willen, dat wél willen, 'verder in het leven moeten komen', niet accepteren waar je nu bent, en al dat soort onzin waarmee ons ego voortdurend bezig is. Dat alles niet op een zweverige of geforceerde manier, maar juist eerder het tegenovergestelde daarvan. Ach, eigenlijk analyseer ik het nu weer (wat ik net tijdens het lopen juist een beetje probeerde tegen te houden; heb altijd sterk die neiging!). Maar ik voel dat ik dit vaker moet doen. Nonduality [ Bericht 3% gewijzigd door Villas__Rubin op 29-06-2015 23:48:10 ]
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Misschien vinden jullie hier dit wel een leuk gesprekje.
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Leuke bijdrage.quote:Op maandag 29 juni 2015 23:15 schreef Villas__Rubin het volgende:
Net een heerlijk stuk gewandeld met ondergaand zonnetje, uitkijkend op een mooi weiland met de prachtige kleuren van de avondzon.
Ik begrijp en deel volledig je 'gevoel'.
Ervaar dit zelf ook heel graag.
Non dualiteit, in de zin van "gezellig samen zijn" (met anderen, in de natuur, etc).
Verbindend, niet scheidend.
"Zijn"
Niet denken (oordelen over)
Dat laatste doen we ook (op zich niets mis mee, al heeft het wel zijn grenzen)
Echter moet je die 'knop' ook eens uit kunnen zetten.
Dan valt de druppel terug in de oceaan...
Ja waarom schrijven we er zo graag over ? Ik denk voor een stuk omdat onze geest (bewustzijn) heel VOLATIEL (veranderlijk, vluchtig) is.quote:
De reden om toch maar te blijven schrijven is dat we elkaar er, blijkbaar, iedere keer maar weer op moeten wijzen om tot in onze tenen te ontspannen.
Volledig akkoord dat je je geest en lichaam ergens kan 'trainen' in het zoveel mogelijk ontspannen zijn. Die ontspannen staat van zijn.
Echter wordt er van ons lichaam (en onze geest) ook veel andere zaken soms verwacht en verlangt. Dat maakt het veel moeilijker om jezelf in een bepaalde houding te laten aanwezig "zijn".
Door bijvoorbeeld te schrijven over flow, verlichting, geluk, ontspanning, e.d. worden we zelf terug een stuk al die zaken. Beetje zoals kijken naar een foto en terug die foto (emotie) worden. Terug dat verleden zijn.
Wat ik zelf heel fascinerend vind is hoe allerlei stofjes in ons hoofd, onze bewustzijnstoestand kunnen veranderen (sturen). Soms vraag ik me af in welke zin we over een "vrije wil" beschikken. En soms ook niet. We worden even die ander (zijn emoties). We gaan terug op in het geheel. Een geheel dat naar ons "lonkt". Ons doet verleiden (of verdwalen ?)
"Echte'" antwoorden bestaan er niet (denk ik).
Ons bestaan (zijn) lijkt me ergens een voortdurend "ontstaan" (als druppel) om iets later weer terug te verdwijnen in een oceaan (daarin onderdeel van een groter geheel). Weerstand houdt het geheel samen, wanneer die weerstand verzwakt of een stimulus uit de omgeving een grotere aantrekkingskracht (cohesie) op je uitoefent, komt die druppel terug uit het geheel. Terug los. Waarna je in een andere plas water terug "jezelf" kan laten versmelten.
Doorheen al die ervaringen van verbinden en ontbinden kan een zelf (of jezelf) verder groeien. Zich ontwikkelen, ontplooien. Je groeit als het ware met die stroom dan mee...
In zekere zin is het mooi dat wij wezens (en andere elementen in de natuur) ons zelf zo geven kunnen. Aan het geheel. Aan die ander(en). "Le désir de l' homme, c' est le désir de l' autre"
Langs de andere kant is het ook ergens wat beangstigend. Om 'niet' te zijn. Of anders (en beter) gesteld zo gemakkelijk niet meer je oorspronkelijke "zelf" te kunnen zijn. Daarin (even of tijdelijk permanent) iets anders te kunnen zijn en worden.
Een stom voorbeeld dat ik zelf frappant vind, is dit. Ik loop gezellig te wandelen. Zonder iets storend van 'lust' (seksuele hormonen) in mijn hoofd. Tot ik bij het zien en voorbij lopen van een dame met een mooi uitgestald decolté, plots wel "lust" hormonen in mijn lichaam en gedachten kan krijgen. Waar is de oorspronkelijke rust (die vroegere staat van zijn) dan naartoe ?
Een mooi voorbeeld hiervan (inzake verlichting) is bv deze film: Samsara
Link naar beschrijving van de film.
In die film probeert de hoofdrolspeler 'verlicht' te zijn. Echter wordt hij door de aardse verleidingen (en dus het leven) hierin op de proef gesteld.
Het is veel gemakkelijker om verlicht te zijn (en blijven) in bv een grot of klooster.
Maar veel moeilijker om verlicht te zijn (en blijven) in de totale en ware wekelijkheid zelf.
Die werkelijkheid stelt je immers op de proef.
Groetjes,
JTL
[ Bericht 21% gewijzigd door JustTalkLove op 02-07-2015 10:21:52 ]
Hoi,quote:
Misschien vinden jullie hier dit wel een leuk gesprekje.
Ik heb de video volledig uitgezien
Paar losse gedachten uit het fragment, aangevuld met 'mezelf'
1. Tractor die voorbij passeert op de achtergrond: Voor Arold Langeveld is dit ok. Alles is ok, zoals het is. Die traktor is ok, de vogels zijn ok, etc. Ik begrijp dat gevoel (die visie). Echter hoeft niet alles ok te zijn. En is ook niet alles ok.
Stel bijvoorbeeld dat die traktor gif aan het sproeien is, waardoor Arold Langeveld sterft en vergiftigd geraakt. Is en was die traktor dan ok ? Of als je zelf echt graag rust wilt en die traktor maakt veel lawaai, dan verstoort die je rust, met zijn onrust. Dan kan die tractor terug niet ok zijn.
Ik denk dat je zoveel als mogelijk dient tevreden te zijn met wat is, zoals het is. Dat is een mooi uitgangspunt (net zoals onvoorwaardelijkheid in liefde of vriendschap, etc). Je kijkt naar wat is, zoals het is. Ipv zoals je zo willen dat iemand voor je is. Of eruit ziet. Als ideaal is dit mooi. Om te benaderen. Bij momenten even dat gevoel ook helemaal "in jezelf" te (kunnen) vinden. Maar het is geen wetmatigheid. Want niet alles is ok. Er zijn meerdere waarheden actief. Niet enkel die van de zoete nectar.
2. Als we kijken, ligt onze focus op het 'object' (de invulling, bv emotie) maar zelden of niet op de 'leegte' (bv de stilte, datgene wat niet zichtbaar is). En waar je dus niet mee kan 'spelen'. Het is gemakkelijker je aandacht naar 'iets' te richten, dan naar het 'niets'.
3. Een uitspraak van Alexander Smidt: "Of er is iets wat je niet wilt Of je wilt iets wat er niet is". Dit zoeken zorgt voor het lijden. Gezien je op dergelijk moment (via je verlangen) niet echt aanwezig bent bij wat er is.
4. Voor mezelf is er ook "sturing" mogelijk. Je kan de werkelijkheid zelf vormen (daar via je creativiteit, vanuit jezelf, een invulling aan geven). Op dergelijke momenten dat je 'stuurt', kun je in dat sturen ook jezelf (voelen) verliezen. Flow ervaren. Dergelijk 'sturen' kan dus ook tot een (gevoel van) verlies van jezelf leiden. Waarbij je dan terug uitkomt bij het idee/gevoel van: "Dit moment is compleet en ok" (zoals het nu is).
5. Non Dualiteit: "Stop nu maar met zoeken"
6. 'Verslaving' is niet ok (vanuit de mind bezien). Maar het is/was wel ok zoals het toen voor je liep (eventjes weg van die schuld vraag in jezelf, daarmee het gevoel in jezelf ontladend). Kortom, beide waarheden (ook al lijken ze op het eerste gezicht misschien tegengesteld) zijn waar. Hebben hun waarheid.
7. Je overleeft ook zonder alcohol. Je verslaving is een illusie (je zit niet meer vast in die gevangenis van verslaving).
Verslaafd aan het 'ik'
Verslaafd aan 'denken'
Verslaafd aan eten (je terug eventjes verzadigd voelen)
Verslaafd aan seks/sauna/wellness (eventjes je 'ik voelen wegvallen)
In welke zin zijn wij mensen hier soms verslaafd aan ?
Aan de wens/het verlangen, ons 'ik' (zoveel als mogelijk) te kunnen laten wegvallen.
Dit 'ik' eventjes niet meer te voelen.
8. "Je identificeert je niet met dat wat de ruimte invult".
"Ik hoef niets anders te vinden, dan wat mij vindt"
(soort berusting, die me niet altijd mogelijk lijkt)
Je kan ok zijn met het feit dat je niet ok bent.
9. Tot slot een paar uitspraken (geplukt vanop zijn website)
“Als je stopt met zoeken naar wat-niet-is, wordt je gevonden door wat-is.”
“Als je niet meer weet waar je het zoeken moet, is het tijd om je te laten vinden door dit moment. Precies zoals het is.”
“We zijn het gelukkigst op de momenten dat we niet streven naar iets anders dan dat er is.”
Greetz,
JTL
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 02-07-2015 18:27:49 ]
Ons diepste Zelf is zonder wensen en verlangens. Het rust volledig tevreden in zichzelf, zonder iets van buiten nodig te hebben. Dit Zelf van ons is alles al. Het hebben van verlangens, het gevoel van gebrek te lijden is altijd afkomstig van het niet-Zelf, dat deel van ons dat vervreemd is van onze ware natuur. Hebben we iets nodig als we diep in slaap zijn? Hebben we iets nodig als we verliefd zijn?
Toch moeten we niet onze natuurlijke wensen en verlangens moreel afkeuren. Het hebben van wensen en verlangens kan namelijk worden gezien als een teken, als een bewijs, dat we verlangen naar verlichting. Het hebben van verlangens betekent dat ons bewustzijn ontevreden is over afgescheiden te zijn, dat het wil fuseren met iets groters, dat het de middelmatigheid van onze kleinere zelf, ons ego, wil overstijgen. Het wil zijn horizon breder verleggen, door te kiezen voor steeds meer mensen, door het hebben van steeds meer succes, of door het opstapelen van zo veel materiële goederen als maar mogelijk, 'hebbedingetjes' die louter projecties zijn van het bredere bewustzijn waar we zo wanhopig naar verlangen. Als ik denk dat een hebbedingetje 'van mij' is dan wordt het een deel van mijn 'ik', en als ik zo veel 'ikjes' om me heen heb in de vorm van objecten, dan verkeer ik in de illusie dat ik een groter 'ik' heb. Vanuit dit perspectief is materialisme dus ook een vorm van (verkapte) spiritualiteit. Het toont alleen maar aan dat we verlangen naar een wijdere omvatting, naar een horizon die niet beperkt is maar steeds verder voor ons uitdijt.
Maar ondertussem is de Grond van ons bewustzijn al deze bredere ruimte, deze verdere horizon. Contact maken met deze Grond is wat we echt willen, zelfs op momenten dat we oppervlakkig en materialistisch zijn. Als we het zo bekijken dan is Paris Hilton ineens een symbool van verlichting, omdat haar verveelde zuchten en haar depressies niets anders zijn dan verwijzingen naar een hogere werkelijkheid. De holle blik van het model op de cat walk toont ons niets anders dan ons eigen verlangen naar een diepere werkelijkheid. Het is het verlangen van ons zelf om totaal ons Zelf te worden. Zelfs als je de liefde van je leven vindt, zelfs als je het meest glorieuze succes bereikt-, het is altijd je eigen Zelf dat je het geluk en het genoegen geeft om hiervan te genieten. Succes voegt niets toe aan de gelukzaligheid die je van jeZelf al hebt. Het zorgt er slechts voor dat bepaalde blokkades tijdelijk worden opgeheven. Maar die blokkades kun je ook zonder succes te bereiken of 'hebbedingetjes' te vergaren opheffen. Door namelijk volledig op je Zelf te vertrouwen en in je Zelf weg te zinken. Zonder enige wens, zonder enig verder verlangen.
Dan zul je het grootste succes boeken dat een mens ooit kan bereiken.
Mystici noemen dat succes: 'spirituele soevereiniteit'.
Toch moeten we niet onze natuurlijke wensen en verlangens moreel afkeuren. Het hebben van wensen en verlangens kan namelijk worden gezien als een teken, als een bewijs, dat we verlangen naar verlichting. Het hebben van verlangens betekent dat ons bewustzijn ontevreden is over afgescheiden te zijn, dat het wil fuseren met iets groters, dat het de middelmatigheid van onze kleinere zelf, ons ego, wil overstijgen. Het wil zijn horizon breder verleggen, door te kiezen voor steeds meer mensen, door het hebben van steeds meer succes, of door het opstapelen van zo veel materiële goederen als maar mogelijk, 'hebbedingetjes' die louter projecties zijn van het bredere bewustzijn waar we zo wanhopig naar verlangen. Als ik denk dat een hebbedingetje 'van mij' is dan wordt het een deel van mijn 'ik', en als ik zo veel 'ikjes' om me heen heb in de vorm van objecten, dan verkeer ik in de illusie dat ik een groter 'ik' heb. Vanuit dit perspectief is materialisme dus ook een vorm van (verkapte) spiritualiteit. Het toont alleen maar aan dat we verlangen naar een wijdere omvatting, naar een horizon die niet beperkt is maar steeds verder voor ons uitdijt.
Maar ondertussem is de Grond van ons bewustzijn al deze bredere ruimte, deze verdere horizon. Contact maken met deze Grond is wat we echt willen, zelfs op momenten dat we oppervlakkig en materialistisch zijn. Als we het zo bekijken dan is Paris Hilton ineens een symbool van verlichting, omdat haar verveelde zuchten en haar depressies niets anders zijn dan verwijzingen naar een hogere werkelijkheid. De holle blik van het model op de cat walk toont ons niets anders dan ons eigen verlangen naar een diepere werkelijkheid. Het is het verlangen van ons zelf om totaal ons Zelf te worden. Zelfs als je de liefde van je leven vindt, zelfs als je het meest glorieuze succes bereikt-, het is altijd je eigen Zelf dat je het geluk en het genoegen geeft om hiervan te genieten. Succes voegt niets toe aan de gelukzaligheid die je van jeZelf al hebt. Het zorgt er slechts voor dat bepaalde blokkades tijdelijk worden opgeheven. Maar die blokkades kun je ook zonder succes te bereiken of 'hebbedingetjes' te vergaren opheffen. Door namelijk volledig op je Zelf te vertrouwen en in je Zelf weg te zinken. Zonder enige wens, zonder enig verder verlangen.
Dan zul je het grootste succes boeken dat een mens ooit kan bereiken.
Mystici noemen dat succes: 'spirituele soevereiniteit'.
Het leven borduurt zich voor op egoisme ...
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tjah1234 op 11-07-2015 20:32:19 ]
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
[ Bericht 0% gewijzigd door tjah1234 op 11-07-2015 20:32:19 ]
Praten met Arold Langeveld, zogenaamd verlicht en los van het ego.
Het hele filmpje zie ik iemand zitten die het ego volledig uitleeft en zogenaamd zich niet meer laat leiden door het ego. Je ziet hem gewoon denken en worstelen ermee. Hij wil dingen zeggen maar dan niet door het "ik" maar los van het ego.
Alles wat hun verkondigen is gejat van de populaire materie van Tolle.
Ze verkondigen als iets van hun en dat ( uiteraard ) na het vele lijden hun los staan van de identificatie van gedachteprocessen en het pijnlichaam.
Het hele filmpje zie ik iemand zitten die het ego volledig uitleeft en zogenaamd zich niet meer laat leiden door het ego. Je ziet hem gewoon denken en worstelen ermee. Hij wil dingen zeggen maar dan niet door het "ik" maar los van het ego.
Alles wat hun verkondigen is gejat van de populaire materie van Tolle.
Ze verkondigen als iets van hun en dat ( uiteraard ) na het vele lijden hun los staan van de identificatie van gedachteprocessen en het pijnlichaam.
Hoe langer de weg, hoe fijner het resultaat. Hoe meer afwisseling hoe leuker de activiteiten. Als je je ego ontloopt kom je uiteindelijk toch je ziel tegen.
Fylax is op televisie geweest
Je kan het ego niet ontlopen omdat het ego ontlopen weer een doel is wat in de toekomst ligt.
Van het ego afkomen is weer een spelletje van de mind.
Wat jij doet is een visuele analyse met een weg en een fijn resultaat, dus weer iets nastreven .
Dit is ook de krankzinnigheid van de mensheid, mensheid is het meest foutieve schepsel.
Grootste fout van de evolutie, niets wat zo vernietigend is naar mekaar toe als tegelijk richting planeet aarde en het dierenrijk.
Van het ego afkomen is weer een spelletje van de mind.
Wat jij doet is een visuele analyse met een weg en een fijn resultaat, dus weer iets nastreven .
Dit is ook de krankzinnigheid van de mensheid, mensheid is het meest foutieve schepsel.
Grootste fout van de evolutie, niets wat zo vernietigend is naar mekaar toe als tegelijk richting planeet aarde en het dierenrijk.
Ja als je een visuele analyse doet heb je een doel en een doel is niet gewenst want dan kan je niet helemaal jezelf zijn (zonder invloeden van buiten). Evolutie is ook niet perfect en ook nog niet helemaal bewezen, ze zouden zich meer moeten richten op die fout van de evolutie en die invullen via verlichtingsmethodes.
Fylax is op televisie geweest
“De mensen begrijpen niet echt dat wat verschilt, uiteindelijk met zichzelf overeenkomt. Het beginpunt is verbonden aan het eindpunt, zoals bij een boog of een lier.” (Herakleitos: fragment 51)
We zoeken altijd het middelpunt, wanneer we non-dualistisch leven, maar ook wanneer we volledig verloren zijn in dualiteit, lijden en afgescheidenheid. In beide gevallen zien de zaken er niet veel anders uit. De drugsverslaafde weet ook dat hij moet boeten voor zijn paar uurtjes van psychedelische vervoering met gevoelens van misère en angst de volgende dag. De sporter weet ook dat het winnen van een wedstrijd hem veroordeelt tot het verlies van een volgende. Drinken in de avond resulteert in een kater de volgende ochtend. Een succesvol jaar op de beurs wordt vast en zeker gevolgd door een neerwaartse gang in de statistieken. Maar daarnaast: het is onmogelijk om de hele tijd een loser te zijn. Heb je geduld, dan zul je zeker je momenten van succes krijgen.
Dus laten we dit helder krijgen: we kunnen niet ontsnappen aan dualiteit, net zo min als we kunnen ontsnappen aan haar non-dualistisch middelpunt. Wat we ook doen, vroeg of laat zal het switchen naar zijn tegenovergestelde. Misschien niet de volgende minuut of de volgende dag, maar toch wel op de lange baan. Extremiteiten zijn met elkaar verbonden in het middelpunt. Het idee dat tegenstellingen substantieel zijn is slechts een trucje van ons denken. Warmte kan niet bestaan zonder koude, kort niet zonder lang en goed niet zonder kwaad.
We verkeren allemaal in dit middelpunt en als we dit evenwicht uit het oog verliezen- bv. door plezier te willen hebben zonder pijn, of goed te willen doen zonder kwaad te berokkenen-, dan worden we vanzelf weer terug geslingerd naar dit middelpunt.
Beter is het om het middelpunt niet uit het oog te verliezen.
De Taoist Chuang Zu noemde dat: 'balanceren op de draaischijf van het pottenbakkerswiel'
We zoeken altijd het middelpunt, wanneer we non-dualistisch leven, maar ook wanneer we volledig verloren zijn in dualiteit, lijden en afgescheidenheid. In beide gevallen zien de zaken er niet veel anders uit. De drugsverslaafde weet ook dat hij moet boeten voor zijn paar uurtjes van psychedelische vervoering met gevoelens van misère en angst de volgende dag. De sporter weet ook dat het winnen van een wedstrijd hem veroordeelt tot het verlies van een volgende. Drinken in de avond resulteert in een kater de volgende ochtend. Een succesvol jaar op de beurs wordt vast en zeker gevolgd door een neerwaartse gang in de statistieken. Maar daarnaast: het is onmogelijk om de hele tijd een loser te zijn. Heb je geduld, dan zul je zeker je momenten van succes krijgen.
Dus laten we dit helder krijgen: we kunnen niet ontsnappen aan dualiteit, net zo min als we kunnen ontsnappen aan haar non-dualistisch middelpunt. Wat we ook doen, vroeg of laat zal het switchen naar zijn tegenovergestelde. Misschien niet de volgende minuut of de volgende dag, maar toch wel op de lange baan. Extremiteiten zijn met elkaar verbonden in het middelpunt. Het idee dat tegenstellingen substantieel zijn is slechts een trucje van ons denken. Warmte kan niet bestaan zonder koude, kort niet zonder lang en goed niet zonder kwaad.
We verkeren allemaal in dit middelpunt en als we dit evenwicht uit het oog verliezen- bv. door plezier te willen hebben zonder pijn, of goed te willen doen zonder kwaad te berokkenen-, dan worden we vanzelf weer terug geslingerd naar dit middelpunt.
Beter is het om het middelpunt niet uit het oog te verliezen.
De Taoist Chuang Zu noemde dat: 'balanceren op de draaischijf van het pottenbakkerswiel'
Hang je nu juist niet heel erg een waardeoordeel aan alles? Verlichting is toch juist niet-oordelen of iig zo min mogelijk... Want oordelen doe je met je verstand. Er valt natuurlijk wel wat te zeggen voor wat je stelt, maar is het ook echt negatief? Dat is iig je waardeoordeel vanuit je verstand en het geeft je waarschijnlijk een slecht gevoel, je wilt er immers aan ontsnappen.quote:
Het leven borduurt zich voor op egoisme ...
Iedereen gebruikt mekaar om een goed gevoel te krijgen.
Met vrienden afspreken, liefdadigheid, goede doelen, relatie, kinderen krijgen.
Het hele leven staat centraal om vanuit het ego een goed gevoel te krijgen.
Iedereen misbruikt mekaar in de samenleving, dit wetende maakt het leven op zichzelf 1 groot nietszeggendheid.
Het streven naar iets, zelfs de zogenaamde verlichtende goeroes kunnen er niet aan ontsnappen.
Ik merk het ook in vriendenkringen en eigenlijk in elk facet in mijn leven.
Daarom neem ik bewust afstand van vrienden en plekken waar het een broeikast is van dit fenomeen.
Ik hoor hier in principe ook niet thuis uit planeet aarde, het verloren bestaan volgeschept met egos en zogenaamde vriendschappen.
Voorbeeld: Als je met een vriend afspreekt is het puur omdat jij "het ego" behoefte heeft aan gezelschap, de ander net zo. Dus in feite is het gebaseerd op het afgaan van een bepaalde gemoedstoestand. Het is een feitelijk iets maar ook zo verdorven.
Een ander prachtig voorbeeld is vrijwilligerswerk, goede doelen, humanitaire instanties, deze tak samenleving is een groot voorbeeld van mensen die zogenaamd iets doen voor een ander of een goed doel. In de diepste zin is dit puur egoistisch belang voor het "ik-je", het goed voelen, nuttig zijn. Wat een paradox ...
Kinderen krijgen komt ook voort vanuit het ego, een puur egoistische daad omdat jij dat graag wil en leuk vind. Hetzelfde van het krijgen van een relatie, in de diepste zin gebruik je elkaar, totdat het zover kan komen dat de ander na 10tallen jaren is verzadigd en het gevoel een andere richting op wil. Niet wetende dat dit ook een lege richting is die op niks uitloopt. Het is ook niet ongebruikelijk als je kijkt hoeveel echtscheidingen er zijn.
Het leven is verworpen en diep treurig, berust op ego`s en een niets zeggend bestaan.
Zelfs verlichting is iets van het ego en niemand kan er aan ontsnappen.
Hoe meer ik hier bewust van ben des te meer ik eraan wil ontsnappen.
Zo te lezen is Stefanovich rijp voor verlichting. Het begint ermee dat je alles gaat doorzien. Vandaar begint een zoektocht. Want je hart weet dat dit niet alles kan zijn. Op de vraag van 'Doe Maar' luidt het antwoord: 'om de drommel niet!'
Ik haak even in op de reactie van tjah1234.
Er is "ego", maar ook "non ego".
Bijvoorbeeld: Als je iets doet, wat een ander blij maakt, dan doe je dit "vanuit een intentie" voor die ander. Niet voor jezelf. Je handelt vanuit een 'non ego' idee (iets goed willen doen voor een ander. Die ander helpen). Daarom help je niet jezelf.
Mogelijks voelt de ander zich dan gelukkig, maar niet jij zelf. Jij voelt je bv moe (door te helpen). Wat niet erg is, gezien je het tenslotte deed voor die ander zijn goed gevoel (niet jouw goed gevoel).
Mogelijks voel jij je zelf ook goed (door die ander te helpen). Dat kan ook. Met name door de spiegelneuronen in onze hersenen (de werking van empathie). In de zin van: "Ik voel me blij worden, doordat ik jou gelukkig zie". Emoties werken daarin besmettelijk. Zijn gedeeld. Bestaan niet zuiver op zichzelf, maar vullen elkaar aan, werken verder op elkaar in.
Ik ben momenteel een opvoedkundig boek aan het lezen (over de werking van onze hersenen, de verschillende helften, delen, etc). Centraal idee hierin is het begrip 'INTEGRATIE'.
Zo ook in dit verlichtingsdebat (wat mijn mening hierover betreft). Pleit ik zowel voor een ego (gezond egoïsme) als non ego (altruïsme). Probeer daarin een evenwicht (integratie) te vinden.
Non dualiteit bestaat. Je kan simpel weg aanwezig zijn, zonder te oordelen. De klemtoon ligt niet op ons denken (allerlei oordelen, indrukken, etc) maar op het aanwezig "ZIJN".
Dualiteit bestaat ook. Het leven zit vol tegenstellingen (verschillen). Alsook keuzes die gemaakt dienen te worden. Wat is goed ? Wat is slecht ? Op zulke momenten werkt je brein. Vertrek je meer vanuit je denken (oordelen) om zo weer (hopelijk) te belanden in een staat van "zijn".
"Denken" en "Niet denken" wisselen elkaar daarin af.
Nog een leuk weetje (dat ik opgepikt heb uit een boek van een neurloog).
Wij mensen hebben twee soorten systemen in onze hersenen:
• BRS (Brain Reward System)
• DMN (Default Mode Network).
Er is "ego", maar ook "non ego".
Bijvoorbeeld: Als je iets doet, wat een ander blij maakt, dan doe je dit "vanuit een intentie" voor die ander. Niet voor jezelf. Je handelt vanuit een 'non ego' idee (iets goed willen doen voor een ander. Die ander helpen). Daarom help je niet jezelf.
Mogelijks voelt de ander zich dan gelukkig, maar niet jij zelf. Jij voelt je bv moe (door te helpen). Wat niet erg is, gezien je het tenslotte deed voor die ander zijn goed gevoel (niet jouw goed gevoel).
Mogelijks voel jij je zelf ook goed (door die ander te helpen). Dat kan ook. Met name door de spiegelneuronen in onze hersenen (de werking van empathie). In de zin van: "Ik voel me blij worden, doordat ik jou gelukkig zie". Emoties werken daarin besmettelijk. Zijn gedeeld. Bestaan niet zuiver op zichzelf, maar vullen elkaar aan, werken verder op elkaar in.
Ik ben momenteel een opvoedkundig boek aan het lezen (over de werking van onze hersenen, de verschillende helften, delen, etc). Centraal idee hierin is het begrip 'INTEGRATIE'.
Zo ook in dit verlichtingsdebat (wat mijn mening hierover betreft). Pleit ik zowel voor een ego (gezond egoïsme) als non ego (altruïsme). Probeer daarin een evenwicht (integratie) te vinden.
Non dualiteit bestaat. Je kan simpel weg aanwezig zijn, zonder te oordelen. De klemtoon ligt niet op ons denken (allerlei oordelen, indrukken, etc) maar op het aanwezig "ZIJN".
Dualiteit bestaat ook. Het leven zit vol tegenstellingen (verschillen). Alsook keuzes die gemaakt dienen te worden. Wat is goed ? Wat is slecht ? Op zulke momenten werkt je brein. Vertrek je meer vanuit je denken (oordelen) om zo weer (hopelijk) te belanden in een staat van "zijn".
"Denken" en "Niet denken" wisselen elkaar daarin af.
Nog een leuk weetje (dat ik opgepikt heb uit een boek van een neurloog).
Wij mensen hebben twee soorten systemen in onze hersenen:
• BRS (Brain Reward System)
• DMN (Default Mode Network).
Integreer het woord discussie eens vanuit je non-ego. Simpel, weg met debat.
Dualiteit bestaat zoals de reflectie in een spiegel. Alles wat we doen is omdat we erop vooruit willen gaan, of dat nou anderen helpt of niet. Non-ego zal je nooit ervaren.
Dualiteit bestaat zoals de reflectie in een spiegel. Alles wat we doen is omdat we erop vooruit willen gaan, of dat nou anderen helpt of niet. Non-ego zal je nooit ervaren.
Ik doelde eerde op "non ego" handelen. Iets doen niet voor jezelf, maar de ander. Je schuift je zelf (je eigen ego) daarin opzij.
Een "discussie" lijkt me steeds vanuit het ego te vertrekken. Dus ja, daar kun je niet rond het "ego" om heen. Gezien ieder zelf, zijn waarheid en werkelijkheid (referentie kader) heeft waaruit er een 'ik' vertrekt. Je hier "non ego" opstellen, lijkt me dergelijke discussies simpelweg niet aangaan.
"non ego" ervaren is niet mogelijk, in de zin dat er een zelf (getuige) aanwezig dient te blijven, zodat het 'zelf' zich van die ervaring bewust kan zijn. Zonder 'zelf bewust' zijn, geen ervaring.
Echter is dit zelf bewustzijn wel heel ruim en kun je voor een stuk jezelf daarin wel overstijgen, vind ik. Daarom niet permanent (je kan altijd terug boos, verdrietig, etc worden. Door iets gegrepen, besmet. Op zulke momenten lijkt ons BRS vooral terug actief). Maar wel tijdelijk...
Die ervaring waarin je lichaam/geest zich in een bepaalde actieve rustige 'zen' (of DMN) toestand bevindt (flow), blijft iets speciaal. In dergelijke 'flow' ervaringen voel je je zelf niet meer. Het is een vorm van harmonie, met je omgeving versmelten. Vanuit die optiek bestaat een "non ego" ervaring voor mij alvast wel.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 14-07-2015 23:34:45 ]
Een "discussie" lijkt me steeds vanuit het ego te vertrekken. Dus ja, daar kun je niet rond het "ego" om heen. Gezien ieder zelf, zijn waarheid en werkelijkheid (referentie kader) heeft waaruit er een 'ik' vertrekt. Je hier "non ego" opstellen, lijkt me dergelijke discussies simpelweg niet aangaan.
"non ego" ervaren is niet mogelijk, in de zin dat er een zelf (getuige) aanwezig dient te blijven, zodat het 'zelf' zich van die ervaring bewust kan zijn. Zonder 'zelf bewust' zijn, geen ervaring.
Echter is dit zelf bewustzijn wel heel ruim en kun je voor een stuk jezelf daarin wel overstijgen, vind ik. Daarom niet permanent (je kan altijd terug boos, verdrietig, etc worden. Door iets gegrepen, besmet. Op zulke momenten lijkt ons BRS vooral terug actief). Maar wel tijdelijk...
Die ervaring waarin je lichaam/geest zich in een bepaalde actieve rustige 'zen' (of DMN) toestand bevindt (flow), blijft iets speciaal. In dergelijke 'flow' ervaringen voel je je zelf niet meer. Het is een vorm van harmonie, met je omgeving versmelten. Vanuit die optiek bestaat een "non ego" ervaring voor mij alvast wel.
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 14-07-2015 23:34:45 ]
|
|
