R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien is er ruimte voor een vervolg van dit debat ?
Ik vond de stukjes tekst van "Mystikos" heel aangenaam om te lezen.
Laat ik een prachtige gedachte van Osho over 'bewust zijn' als openingswoord hier posten:
Ik vond de stukjes tekst van "Mystikos" heel aangenaam om te lezen.
Laat ik een prachtige gedachte van Osho over 'bewust zijn' als openingswoord hier posten:
quote:Bewustzijn:
Juist bewustzijn betekent niet alleen bewustzijn – want bewustzijn kan een spanning worden – juist bewustzijn betekent bewustzijn zonder te forceren, ontspannen. Men kan proberen bewust te zijn, maar daardoor kan spanning ontstaan, en die spanning zal het hele werk vernielen. Dus deze twee dingen moeten worden onthouden: bewustzijn zonder te forceren, zonder spanning.
Bewustzijn is een bloei van ontspanning. Wanneer je ergens in het lichaam spanning voelt, ontspan dat deel. Als je hele lichaam ontspannen is, zal je bewustzijn sneller groeien. Kijk alleen, zie alleen, doe geen moeite, span je niet in: een moeiteloos bewustzijn. In het begin lijkt het heel tegenstrijdig – moeiteloosheid en bewustzijn – maar als je er eenmaal mee begonnen bent, leer je langzaam maar zeker de kneep. Het is een kneep. En als je eenmaal de kneep geleerd hebt, als je eenmaal een klein moment van bewustzijn hebt ervaren, zonder spanning, ben je op het goede spoor; je zult nooit meer dezelfde persoon zijn.
Ontspan gewoon en laat de dingen voor wat ze zijn. Een zeer passieve aandacht – dat is de betekenis van meditatie. Als je soms vergeet om te kijken, helemaal goed! Wanneer je je weer herinnert, ga weer kijken. Wanneer je het vergeet, vergeet het. Dit is ontspanning, dit is het leven accepteren zoals het komt. Hieruit ontstaat dan grote vreugde. Je bent nooit moe en je wordt nooit afgeleid want niets kan je afleiden.
quote:Gedachten
De geest bestaat niet als een entiteit – dat is het eerste. Er bestaan alleen gedachten.
Ten tweede: de gedachten bestaan apart van jou, ze zijn niet verbonden met je natuur, ze komen en gaan – jij blijft, jij blijft bestaan. Jij bent als de lucht: het komt niet en het gaat niet, het is er altijd. Wolken komen en gaan, zij zijn tijdelijke verschijnselen, zij zijn niet eeuwig. Zelfs als je probeert vast te houden aan een gedachte, lukt dat maar even; het moet verdwijnen; het heeft zijn eigen geboorte en dood. Gedachten zijn niet van jou, ze horen niet bij jou. Ze komen als bezoekers, als gasten, maar ze zijn niet de gastheer.
Kijk heel nauwkeurig, dan wordt jij de gastheer en gedachten zijn gasten. En als gasten zijn ze prachtig, maar als je helemaal vergeet dat jij de gastheer bent, en zij worden gastheer, dan zit je goed fout. Dit is wat hel is. Jij bent de meester van het huis, het huis is van jou, en de gasten zijn de meesters geworden. Ontvang ze, zorg voor ze, maar raak er niet mee geïdentificeerd, anders zullen zij de meesters worden.
Het verstand wordt een probleem omdat je de gedachten zo sterk in je hebt opgenomen, dat je helemaal de afstand vergeten bent; dat zij de bezoekers zijn, dat zij komen en gaan. Onthoud altijd dat wat blijft: dat is je aard, je tao. Let vooral op datgene wat nooit komt en nooit verdwijnt, net als de lucht. Verander je instelling: wees niet gericht op de bezoekers, blijf geworteld in de gastheer; bezoekers komen en gaan.
Voor een 'debat' zie ik vrij weinig (0) bewijzen of redenen die enigszins op logica (andere feiten) zijn gebaseerd...
Fylax is op televisie geweest
Een debat in deel 2 hoeft niet voor me.Ook al gebruikte ik dat woord. Het mag, maar hoeft niet.
Je kan perfect ervaringen delen. Zonder over die ervaringen te hoeven debatteren met elkaar. Waarom zijn feiten, bewijzen, logica nodig ? Dat heeft vanuit die invalshoek bezien, totaal geen zin.
Ik vind de tekstjes (gedachten) mooi om lezen.
Mooi om even bij stil te staan.
Zodoende post ik die hier.
Je kan perfect ervaringen delen. Zonder over die ervaringen te hoeven debatteren met elkaar. Waarom zijn feiten, bewijzen, logica nodig ? Dat heeft vanuit die invalshoek bezien, totaal geen zin.
Ik vind de tekstjes (gedachten) mooi om lezen.
Mooi om even bij stil te staan.
Zodoende post ik die hier.
Ik vind een deel 2 wel een goed idee. Zal dit topic volgen (ondanks dat ik zelf veeeeel te nuchter ben voor dit soort dingen)
"Bewustzijn is een bloei van ontspanning" ~Osho~
Hier is weer sprake van een mystieke paradox is: hoe meer ontspannen je bent, des te meer intelligent is je bewustzijn. Dat lijkt vreemd, want we stellen ons intelligentie voor als een topprestatie, als iets dat je veroveren moet door veel inspanning en door veel moeite. Elke student op een universiteit denkt dat hij pas intelligent wordt als hij stinkend zijn best doet. Het zou iets zijn dat je moet veroveren. We doen er vaak een mensenleven over om van die misvatting te genezen.
Zie hier de paradox: je bewustzijn is pas echt intelligent als je volkomen ontspannen bent. Pas dan kan de van nature aangeboren intelligentie van je bewustzijn tot volle bloei komen. Kijk maar naar je verstand als je heel gespannen bent -als je bv. in een 'burn-out' zit-: je kan dan niet op bepaalde namen of woorden komen. Hele flarden van je geheugen lijken wel weggewist. Hersendelen lijken geen verbinding meer te maken met andere hersendelen. Je verstand en bewustzijn functioneren nog maar op een fractie van het niveau dat je gewend was. Als je in zo'n depressie zit vind je jezelf ontiegelijk dom. 'Ik was toch vroeger veel intelligenter', denk je met schrik.
Als je weer ontspannen wordt maken de hersendelen weer contact met elkaar. Je synapsen van je zenuwbanen werken weer op flitsend niveau. Je bewustzijn wordt zo sterk dat je toppen van intelligent denken en handelen bereikt...
De mystieke paradox: je hoeft daar absoluut niets voor te doen. Gewoon mediteren en ontspannen tot in de toppen van je tenen. Gewoon wegzakken in dat wat je al bent: een razend intelligent levend wezen.
Je ontwikkelt je neocortex door ontspanning je levensdoel te maken.
Hier is weer sprake van een mystieke paradox is: hoe meer ontspannen je bent, des te meer intelligent is je bewustzijn. Dat lijkt vreemd, want we stellen ons intelligentie voor als een topprestatie, als iets dat je veroveren moet door veel inspanning en door veel moeite. Elke student op een universiteit denkt dat hij pas intelligent wordt als hij stinkend zijn best doet. Het zou iets zijn dat je moet veroveren. We doen er vaak een mensenleven over om van die misvatting te genezen.
Zie hier de paradox: je bewustzijn is pas echt intelligent als je volkomen ontspannen bent. Pas dan kan de van nature aangeboren intelligentie van je bewustzijn tot volle bloei komen. Kijk maar naar je verstand als je heel gespannen bent -als je bv. in een 'burn-out' zit-: je kan dan niet op bepaalde namen of woorden komen. Hele flarden van je geheugen lijken wel weggewist. Hersendelen lijken geen verbinding meer te maken met andere hersendelen. Je verstand en bewustzijn functioneren nog maar op een fractie van het niveau dat je gewend was. Als je in zo'n depressie zit vind je jezelf ontiegelijk dom. 'Ik was toch vroeger veel intelligenter', denk je met schrik.
Als je weer ontspannen wordt maken de hersendelen weer contact met elkaar. Je synapsen van je zenuwbanen werken weer op flitsend niveau. Je bewustzijn wordt zo sterk dat je toppen van intelligent denken en handelen bereikt...
De mystieke paradox: je hoeft daar absoluut niets voor te doen. Gewoon mediteren en ontspannen tot in de toppen van je tenen. Gewoon wegzakken in dat wat je al bent: een razend intelligent levend wezen.
Je ontwikkelt je neocortex door ontspanning je levensdoel te maken.
'Leven vanuit de Getuige' kijkt niet neer op dualisme. Het is er slechts de getuige van. Het wijst niet goed of kwaad, mooi of lelijk, geluk of lijden af. Het kijkt er naar en zegt: 'aha', of 'zozo', of 'tjongejonge', maar wordt er niet wezenlijk door aangedaan. De Getuige staat onverschillig ten opzichte van dualisme. Het weet dat het er is, maar het wordt er niet door geraakt.
De Getuige heeft een a-perspectivisch perspectief dat de dingen ziet zoals ze komen en heeft er geen oordeel over. Wat zich openbaart aan de Getuige is zowel waar als onwaar. Het is waar inzoverre het objecten zijn die zich voordoen aan ons bewustzijn. Maar bezien vanuit de Geruige zijn het slecht filmbeelden die zich voordoen op het scherm van onze geest. We noemen deze film 'ons leven', 'onze werkelijkheid'. Wanneer we de Getuige niet kennen is deze film het enige dat we kennen. In dat geval zeggen we dat de film 'echt' is en dat ons leven 'werkelijk' is. Maar in dat geval kennen we het geluk en de extase van de Getuige niet. Er is namelijk een heel ander Leven mogelijk.
'Leven vanuit de Getuige' streeft niet naar een non-dualistisch wereldbeeld. Het is slechts de getuige van alle wereldbeelden, incluisief het non-dualisme. De Getuige is het eind van alle wereldbeelden. Het is een volkomen gedachtenloze Leegte, vol van kracht, energie en liefde. Het neemt alles in Zich op en transformeert het tot liefdevolle volmaaktheid.
Jij bent Dat.
Om verlicht te worden hoeven we niet onze persoonlijkheid, ons ego en ons levensverhaal kwaad af te schilderen of te ontkennen. Het is de kunst om ons zelf, -onze persoonlijkheid- in harmonie te brengen met onze diepste Kern. Tot op zekere hoogte is ego namelijk noodzakelijk als een verdedigingsmechanisme tegen kwalijke invloeden van buitenaf. Vergelijk hiermee een membraan dat een celwand omgeeft. Zonder dat membraan en zijn afweer zou de cel overspoeld worden door virussen en bacterien. Een cel zonder sterk membraan is geen lang leven beschoren. Zo is het ook met ons ego en onze persoonlijkheid. Ze zijn nodig om ons te wapenen in ons dagelijks leven. Net als de cel staan we aan allerlei kwalijke invloeden bloot.
De natuur laat als een van de meest basale dingen een kind een ego ontwikkelen. Het kind moet loskomen van de moeder om op eigen benen te staan. Ze moet 'nee' leren zeggen tegen allerlei claims die op haar gedaan worden. Is er iets fout gegaan in die ontwikkeling dan is er sprake van een psychiatrische aandoening. Die storing noemen we 'borderline'. Lijd je aan een dergelijke aandoening dan raak je continu overspoeld door de indrukken en verwachtingen van andere mensen.
Als je ouder wordt dan neemt je persoonlijke afweer, -als je tenminste geestelijk gezond ontwikkelt- alleen maar toe. Jung noemde dat proces 'individuatie'. Hij zag dat terecht als een kenmerk van geestelijke en spirituele groei en vooruitgang. Je moet namelijk eerst volkomen jezelf worden voordat je tot je Kern kunt geraken.
Nee, een verlicht mens heeft ook een ego, -een heel sterk ego zelfs-, maar zijn kunst bestaat in het heel makkelijk kunnen switchen van Kern naar periferie, van Zelf naar persoonlijkheid. In het dagelijks leven is persoonlijkheid nodig om te functioneren met anderen, in werksituaties. Maar als een verlichte weer tot zichZelf komt dan switcht hij net zo makkelijk terug naar zijn diepste Kern. Van mind gaat hij moeiteloos over naar de toestand van no-mind. Van de vernauwing van het ego, verwijdt hij zich moeiteloos tot het Al dat hij in een diepere en meer wezenlijke dimensie is.
Door meditatie heeft hij zich geoefend in deze moeiteloze, rimpelloze overgang van periferie naar Kern, van zelf naar Zelf. Het gaat op het laatst zo moeiteloos dat niet meer precies valt vast te stellen waar zijn ego begint en waar het Zelf begint. Net zo min als in een cirkel het middelpunt niet valt los te zien van de omtrek (alleen ons denken ziet in een cirkel een middelpunt).
Zo zijn uiteindelijk de persoon en haar verlichte staat één.
https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/
De natuur laat als een van de meest basale dingen een kind een ego ontwikkelen. Het kind moet loskomen van de moeder om op eigen benen te staan. Ze moet 'nee' leren zeggen tegen allerlei claims die op haar gedaan worden. Is er iets fout gegaan in die ontwikkeling dan is er sprake van een psychiatrische aandoening. Die storing noemen we 'borderline'. Lijd je aan een dergelijke aandoening dan raak je continu overspoeld door de indrukken en verwachtingen van andere mensen.
Als je ouder wordt dan neemt je persoonlijke afweer, -als je tenminste geestelijk gezond ontwikkelt- alleen maar toe. Jung noemde dat proces 'individuatie'. Hij zag dat terecht als een kenmerk van geestelijke en spirituele groei en vooruitgang. Je moet namelijk eerst volkomen jezelf worden voordat je tot je Kern kunt geraken.
Nee, een verlicht mens heeft ook een ego, -een heel sterk ego zelfs-, maar zijn kunst bestaat in het heel makkelijk kunnen switchen van Kern naar periferie, van Zelf naar persoonlijkheid. In het dagelijks leven is persoonlijkheid nodig om te functioneren met anderen, in werksituaties. Maar als een verlichte weer tot zichZelf komt dan switcht hij net zo makkelijk terug naar zijn diepste Kern. Van mind gaat hij moeiteloos over naar de toestand van no-mind. Van de vernauwing van het ego, verwijdt hij zich moeiteloos tot het Al dat hij in een diepere en meer wezenlijke dimensie is.
Door meditatie heeft hij zich geoefend in deze moeiteloze, rimpelloze overgang van periferie naar Kern, van zelf naar Zelf. Het gaat op het laatst zo moeiteloos dat niet meer precies valt vast te stellen waar zijn ego begint en waar het Zelf begint. Net zo min als in een cirkel het middelpunt niet valt los te zien van de omtrek (alleen ons denken ziet in een cirkel een middelpunt).
Zo zijn uiteindelijk de persoon en haar verlichte staat één.
https://www.facebook.com/groups/JanErmelo/
Bedankt voor je bijdragen Mystikos.
Het 'individuatie' proces van Jung, past mooi in dit plaatje.
Als mens eerst je evenwicht (balans in jezelf) te vinden. Die kern.
Om van daaruit verbinding met het leven aan te gaan.
Het 'individuatie' proces van Jung, past mooi in dit plaatje.
Als mens eerst je evenwicht (balans in jezelf) te vinden. Die kern.
Om van daaruit verbinding met het leven aan te gaan.
Vraag: wat is de beste leeftijd om verlicht te worden?
Antwoord: in eerste instantie lijkt het het beste om met mediteren en spiritualiteit te beginnen als je jong bent, zeg, begin 20, als je nog studeert. Je zenuwgestel is dan nog gezond en vrij smetteloos en je bent nog open en flexibel genoeg om veranderingen toe te staan in je leven. Je wordt nog niet geteisterd door allerlei vooroordelen. Je hebt nog niet niet de halsstarrigheid en de air van 'we weten het allemaal wel' die de ouderdom soms zo vermoeiend maken. Kortom: lichamelijk en geestelijk sta je open voor de lessen die meditatie je kunnen geven. Als je merkt dat het werkt, dan heb je vrij snel door: 'aha, zo doen we het dus'.
Toch zijn er een aantal zaken die jong zijn juist NIET zo geschikt maken voor meditatie en verlichting. Als je jong bent ben je vrijwel geheel geidentificeerd met de drijfveren van je hormomen. Slechts door een enorme krachtsinspanning kun je je aan die tirannie ontworstelen en het is nog maar de vraag of dat zo gezond is en of je de natuur niet gewoon haar gang moet laten gaan. Het is geen pretje om tijdens je meditaties door brandende verlangens gekweld te worden en je kunt maar beter toegeven aan je hormonen. Waarschijnlijk weten die het wel beter.
Ook is er voor jongeren in de mid-20's een geweldig complicerende stressfactor: je moet op die leeftijd de maatschapppij in, of je wilt of niet. Je zult je brood moeten verdienen op de Apenrots. Daar zijn al velen ziek, zwak en misselijk vanaf getuimeld. En meestal ben jij niet de uitzondering, ook al denk je van wel. Nee, de maatschappij is geen pretje. Je zult nog met weemoed terugdenken aan je onbekommerde studententijd.
Dan lijkt de conclusie snel getrokken: je kunt pas echt verlicht worden als je de maatschappij de rug toe kan keren en eindelijk je rust kan vinden in het pensionaat van je ouderdom. Maar dat is iets te snel door de bocht misschien, vanwege de bovengenoemde redenen, vooral omdat je zenuwgestel op oudere leeftijd maar slecht herstelt van de spanningen en het leed dat je je leven lang geleden hebt. Het duurt gewoon langer om weer heel helemaal stil en rustig in je gemoed te worden, als je ouder bent. En je hebt daar een sterke gezondheid voor nodig, omdat de backlash van meditatie je flink wat klappen kan geven. Slechts de allersterksten doorstaan een neurologisch zuiveringsproces op latere leeftijd.
Mijn advies: begin er jong mee en begin ook jong met bewustwording over verlichting. Vermijd zoveel mogelijk stress, hoe moeilijk dat ook is en zoek een baantje met zo min mogelijk gelul aan je hoofd. Mediteer zoveel als je kunt en geniet van de eenvoudige dingen. Besef je dat ontspanning je gelukkig maakt en niet opwinding. Kijk neer op ambitie en weet beter.
Dan ben je al een heel eind op weg en zul je snel de vruchten van meditatie plukken.
Begin je op oudere leeftijd, werk dan zoveel mogelijk aan je doorzettingsvermogen en gebruik het verstand en de ervaring die je in een lang leven hebt opgebouwd. Gebruik dat voor het hoogste doel dat een mens gegeven is: spirituele verlichting.
Antwoord: in eerste instantie lijkt het het beste om met mediteren en spiritualiteit te beginnen als je jong bent, zeg, begin 20, als je nog studeert. Je zenuwgestel is dan nog gezond en vrij smetteloos en je bent nog open en flexibel genoeg om veranderingen toe te staan in je leven. Je wordt nog niet geteisterd door allerlei vooroordelen. Je hebt nog niet niet de halsstarrigheid en de air van 'we weten het allemaal wel' die de ouderdom soms zo vermoeiend maken. Kortom: lichamelijk en geestelijk sta je open voor de lessen die meditatie je kunnen geven. Als je merkt dat het werkt, dan heb je vrij snel door: 'aha, zo doen we het dus'.
Toch zijn er een aantal zaken die jong zijn juist NIET zo geschikt maken voor meditatie en verlichting. Als je jong bent ben je vrijwel geheel geidentificeerd met de drijfveren van je hormomen. Slechts door een enorme krachtsinspanning kun je je aan die tirannie ontworstelen en het is nog maar de vraag of dat zo gezond is en of je de natuur niet gewoon haar gang moet laten gaan. Het is geen pretje om tijdens je meditaties door brandende verlangens gekweld te worden en je kunt maar beter toegeven aan je hormonen. Waarschijnlijk weten die het wel beter.
Ook is er voor jongeren in de mid-20's een geweldig complicerende stressfactor: je moet op die leeftijd de maatschapppij in, of je wilt of niet. Je zult je brood moeten verdienen op de Apenrots. Daar zijn al velen ziek, zwak en misselijk vanaf getuimeld. En meestal ben jij niet de uitzondering, ook al denk je van wel. Nee, de maatschappij is geen pretje. Je zult nog met weemoed terugdenken aan je onbekommerde studententijd.
Dan lijkt de conclusie snel getrokken: je kunt pas echt verlicht worden als je de maatschappij de rug toe kan keren en eindelijk je rust kan vinden in het pensionaat van je ouderdom. Maar dat is iets te snel door de bocht misschien, vanwege de bovengenoemde redenen, vooral omdat je zenuwgestel op oudere leeftijd maar slecht herstelt van de spanningen en het leed dat je je leven lang geleden hebt. Het duurt gewoon langer om weer heel helemaal stil en rustig in je gemoed te worden, als je ouder bent. En je hebt daar een sterke gezondheid voor nodig, omdat de backlash van meditatie je flink wat klappen kan geven. Slechts de allersterksten doorstaan een neurologisch zuiveringsproces op latere leeftijd.
Mijn advies: begin er jong mee en begin ook jong met bewustwording over verlichting. Vermijd zoveel mogelijk stress, hoe moeilijk dat ook is en zoek een baantje met zo min mogelijk gelul aan je hoofd. Mediteer zoveel als je kunt en geniet van de eenvoudige dingen. Besef je dat ontspanning je gelukkig maakt en niet opwinding. Kijk neer op ambitie en weet beter.
Dan ben je al een heel eind op weg en zul je snel de vruchten van meditatie plukken.
Begin je op oudere leeftijd, werk dan zoveel mogelijk aan je doorzettingsvermogen en gebruik het verstand en de ervaring die je in een lang leven hebt opgebouwd. Gebruik dat voor het hoogste doel dat een mens gegeven is: spirituele verlichting.
What is the Buddha’s method to gain enlightenment?
https://truthlesstruth.wordpress.com/tag/alan-watts/
Einde onderwerp.
If nothing can be done to enlighten oneself, what is your teaching?quote:Buddhism is a dialectic process. That means, one does not need to believe in dogmatic statements or follow any rules. The method is a dialogue between student and teacher. The process starts with a departure point, usually a problem. Now, the master will try to make the student intuitively grasp that there is no solution to the problem, because it is illusory. There are several techniques to do that but all have one thing in common: that the student is encouraged to persist in trying to resolve the problem intellectually or experientially until (s)he knows by himself that it can’t be resolved because it never existed.
Ok, I am not doing anything anymore. I stopped seeking. Why am I not enlightened?quote:The teaching is to undermine the illusion of “something to get” because the urge to seek it is what keeps us in bondage.
quote:You still want to get it by trying to not get it. You are still seeking. Seeking means expecting results for your actions. You are deceiving yourself.
Bronquote:You see “enlightenment” is not getting anywhere else or being anyone else than where and what you already are. There is nothing to be gotten out of it but the abandonment of our illusions.
https://truthlesstruth.wordpress.com/tag/alan-watts/
Einde onderwerp.
Welnee, joh. Het begint pas.quote:Einde onderwerp.
Zoals alles in de mystiek is hier weer sprake van een paradox. Je begint met hevig te zoeken. Maar uiteindelijk vind je door niet te zoeken. Door volkomen te ontspannen in het opgeven van je zoektocht en niets meer van je meditaties te verwachten dan een stil verblijf in de rust en de ontspanning van het Hier en Nu, vind je uiteindelijk het geluk en de extase van de verlichting, waar je in het begin zo hevig op zoek naar was. Het is zo paradoxaal dat het op het moment van je verlichting haast komisch aandoet.
Een te gespannen zoeken en verwachten maakt je te gestresst en te opgesloten in je ideeen erover om het proces op een spontane manier te laten gebeuren. Je hebt dan allerlei ideeen en vooroordelen erover. En precies dat zit je verlichting in de weg.
Maar het paradoxale is ook: er is wel degelijk iets te verkrijgen en te verbeteren. Verlichting bestaat wel degelijk.
Het mooie aan "verlichting" (zeker in deze drukke tijden waar wij Westerlingen in leven), lijkt me om zo goed als mogelijk ontspannen, bewust en stil proberen aanwezig te zijn. In dit hier en nu. Dat moment.
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Je kan zoveel proberen om de betekenis van concepten naar je eigen hand te draaien, maar een mug wordt nooit een olifant, hoe graag je dat ook wil geloven.quote:Op dinsdag 26 mei 2015 11:13 schreef JustTalkLove het volgende:
Het mooie aan "verlichting" (zeker in deze drukke tijden waar wij Westerlingen in leven), lijkt me om zo goed als mogelijk ontspannen, bewust en stil proberen aanwezig te zijn. In dit hier en nu. Dat moment.
Vanuit deze optiek bezien, betekent "verlichting" voor me, een soort staat van 'tevredenheid', 'gelukzaligheid' voor en in jezelf bereikt te hebben.
Oordelen over iemand die je niet kent mocht niet toch? Hoe kan je zo iemand (alle feiten over zijn kwakzalverij daargelaten) daar beoordelen als zijnde verlicht? Al helemaal als je zelf niet eens weet wat dat is.quote:Als ik de woorden van een verlichte goeroe (zoals bv Osho) lees, dan proef ik (via zijn woorden) terug die 'verlichte' innerlijke staat van zijn. Je proeft die tevredenheid, ontspannenheid.
Dan moet je toch maar eens aan mindfulness of meditatie gaan beginnen.quote:Het moment dat je de deur uitstapt en met de auto in een situatie van drukke verkeersagressie beland, wordt het moeilijker die innerlijke rust in jezelf te vrijwaren. Iedereen fokt elkaar dan ergens op. Iedereen heeft kritiek op iedereen. Iedereen is terug zo druk (gespannen) bezig.
Wat een oordelen, zeg. En een onzin. En weer een ander foutieve definitie van verlichting.quote:Heel ons westers maatschappijbeeld, dat enerzijds sterk geankerd zit in de waarden van de Verlichting (we willen zoveel mogelijk vrij zijn). Maar anderzijds ook gedomineerd en gedreven wordt door een competitief werkende neo-liberale markt, kan voor een combinatie van veel onrust, neurose en leegte in ons zelf zorgen.
Op dat vlak kunnen wij Westerlingen van het Oosten veel leren. En omgekeerd ook natuurlijk. Doordat we zo hard werken (niet echt lui zijn), gaan we enorm vooruit op vele vlakken (in hoofdzaak technologisch, waaronder de medische wetenschap / gezondheidszorg).
Waar wij Westerlingen minder op vooruit gaan (naar mijn gevoel), is onze innerlijke groei. We zijn veelal zo druk bezig met van alles dat BUITEN ons zelf ligt, van BUITEN op ons afkomt, om te verwerken, verwerven, zo goed als mogelijk mee om te (leren) gaan. Dat we vaak nauwelijks nog tijd over lijken te hebben, voor de zaken die er wel ECHT toe doen...
Heb jij basisschool gedaan? Of heb je het overgeslagen en nooit begrijpend lezen gehad?quote:Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Echter groei voor wat ?
Je geeft antwoord op je eigen vraag, direct vóór het antwoord:
Ga je hier weer over in debat discussie?quote:Economisten spreken veelal over groei. Groei is belangrijk. We kunnen niet blijven stilstaan. Stilstaan is voor een economist (in zijn rare wiskundige logica) achteruit gaan. Die groei is belangrijk voor ons comfort, onze levensvoorziening. Om onze welvaart te behouden.
Je moet niet zo hangen aan de woorden van een kwakzalver als Mystikos. Hij 'lijkt' intellectueel begrip te hebben van spiritualiteit, maar dat staat gelijk aan een baby aaien met een bot slagersmes.quote:Mystikos, gaf in een eerdere reactie aan, dat een gepensioneerde (die uit de drukte van het werk gevallen is), ergens veel meer de kans en tijd krijgt om met 'verlichting' als een persoonlijke invulling van zijn leven bezig te zijn. Een visie die veel politici niet delen. In hun visie moeten mensen zo lang als mogelijk aan het werk vooral kunnen blijven. Productief zijn is belangrijker. Dan lui of wijs.
Al die mensen zitten daar omdat ze verlangen naar verlichting, wat is als je hoofd tegen een muur bonken omdat je van je hoofdpijn af wil.quote:Op jongere leeftijd kunnen de hormonen meer spelen. Daarnaast ben je als jongere (denk ik zo) veel meer nog zoekend. Op zoek naar kicks, verrijking, het uitbouwen van een bepaalde vorm van 'sociale' identiteit, etc.
Mensen zijn sociale wezens. We willen erbij horen. Op dat vlak vind ik het beeld van een zaal vol mensen, die samen aan het mediteren zijn, wel een mooi beeld. Geen verlangens, geen competitie (onder elkaar), geen onrust. Maar een zalig en rustig bewust genieten in dit hier en nu. Individueel (ieder mens zit in zijn eigen bewustzijn) maar tegelijk ook samen (verbonden met elkaar, in een bepaald bewustzijnsveld, omgeving en energie, die je samen deelt).
Jij zou er goed aan doen eens je hoofd uit de wolken te halen, woordenboeken te gebruiken, of beter nog, spiritualiteit in zijn geheel opgeven. Ondanks het dogma is spirituele verlichting gewoon niet aan iedereen besteed. Zeker niet aan mensen die hun ogen sluiten voor de realiteit waarin we leven.
@Gray,
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Als iemand verlicht en gelukkig is dan kunnen we dat maar moeilijk uitstaan. Een staat van tevredenheid en positiviteit contrasteert zo erg met onze deplorabele toestand dat we er alles aan zullen doen om een dergelijk persoon onderuit te halen en te laten zien dat zij/hij net zo lijdt als wij dat doen. Je ziet dit fenomeen overal terug, niet alleen op fora en in nieuwsgroepen waar mensen spiritualiteit bespreken. Je ziet het ook terug in persoonlijke relaties. Als een van beide geliefden gelukkiger in het leven staat en rust en tevredenheid in de relatie vindt dan wekt dat weerzin en jaloezie op. We gaan vaak net zo lang lopen treiteren en zeuren -of jaloers maken- tot de ander ook pissig is. 'Ik lijd, dus zul jij ook lijden'. De mens in zijn onverlichte staat is helaas weinig fraais.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
Wanneer je een andere betekenis geeft aan een begrip, haal je het juist uit diens context.quote:
@Gray,
Er stond "betekent verlichting voor me". Zolang een betekenis binnen een bepaalde context blijft, kunnen meerdere betekenissen aan zo een begrip worden gegeven.
Het slaat alleen nergens op om dat te doen wanneer de rest van de wereld over olifanten praat.quote:Een mug is inderdaad geen olifant (dat is buiten context). Maar een steekmug, langpootmug, motmug en rouwmug zijn dit wel. Dat zijn allemaal families (muggen) van elkaar. Alias definities (visies) over het begrip 'Verlichting'.
Verwarring en onduidelijkheid is de wortel van onbegrip. En onbegrip lijdt tot strijd. Dus gebruik normaal Nederlands, net als al die anderen.quote:Iedere betekenis heeft zijn eigenheid en waarde. Ik geloof niet in het absolute 'kwaad' noch de absolute 'waarheid'. Jij wel ? Dergelijk absolutisme leidt (mijns inziens) veelal tot stamoorlogen, haat en ruzies binnen die verschillende soorten families. Dat is niet mijn type van 'verbinding', om te maken.
Wat je niet ziet, is dat je zelf evengoed oordeelt. Het verschil is dat jij je ogen sluit voor de negatieve kant van kritiek, ondanks dat je zegt niet te doen aan goed of kwaad. Waarmee je dat dualisme automatisch in een kwaad daglicht zet, waarmee je hypocriet gedrag vertoont.quote:Ik heb mijn betekenis. Jij de jouwe. Mystikos de zijne. Je noemt Mystikos een kwakzalver (jouw oordeel). Ik heb dat oordeel niet. Ik zou je een kwakzalver kunnen noemen. Misschien ben je dat ook wel. Maar ik ken je niet. Noch zie ik enige reden jou een kwakzalver te willen noemen. Gezien ik mijn eigen kwakje niet juister of beter acht dan het jouwe. Jouw kwakje kan naast het mijne komen liggen. Mits we elkaars kwakje toestaan. Elkaar het zonlicht in de ogen gunnen. Ook al zit de één wat liever in de schaduw, de ander er helemaal buiten. Beide houden alvast van het zonlicht. En geven daaraan hun eigen betekenis.
Om nog maar niet te beginnen over hoe je mij bekritiseert, direct of achter mijn rug om. Geen punt; ik ontvang kritiek even makkelijk als ik het uitdeel, maar kom er tenminste voor uit.
Een verlichte probeert zichzelf niet als een product te verkopen, zoals Mystikos doet. Een verlichte schuwt geen dialogen, of kritiek, zoals Mystikos doet. Een verlichte produceert geen eigen jargon voor herkenbaarheid, zoals Mystikos dat doet. Een verlichte pleegt geen plagiaat, zoals Mystikos dat doet. En een verlichte gaat al helemaal niet aan de haal met feiten, zoals Mystikos dat doet. De reden dat hij niet ingaat op vragen, is omdat hij geen antwoorden heeft. Hij kopieert wat teksten uit boeken van bekende goeroes, steelt zelfs wat van dit forum, maar begrijpt hetgeen hij over praat niet. Ook gedraagt hij zich er niet naar, zelfs al maakt ie zichzelf nog zoveel wijs (pun intended).quote:Ik vind de bijdragen van Mystikos heel zinvol. Heel mooi. Ik lees ze graag. Ik zie er geen kwaad in, zoals jij doet. Hoe het komt, dat jij daar wel het kwade inziet, weet ik niet. Ben je ergens jaloers op zijn gelukzalig staat van zijn ? Of vind je dergelijke staat van zijn niet toegelaten. Dat is geen 'echte' verlichting. Een verlichtte is geen junkie, voor jou. Een verlichtte moet ook afzien ? Geen idee, hoe jij dat allemaal aanziet (al krijg ik wel stilaan een beter beeld hiervan. Via je woorden).
Een verlichte staat met zijn voeten in de aarde, niet met zijn hoofd in de wolken, zoals jij dat doet. Dit hebben we al elders besproken, maar jij bent niet op zoek naar spirituele verlichting, maar geestelijke extase.
Kwakzalvers zijn vrij eenvoudig op te sporen met een checklist aan vragen. Mystikos scoort verdacht hoog. De reden dat ik daar wat over zeggen wil, is omdat juist mensen als hij en jij spiritualiteit verloochenen, via die leugens en onbegrip van de materie. Je bekritiseert het Westen op intolerantie voor spiritualiteit, maar neemt niet in ogenschouw dat het Westen intolerantie heeft voor jullie soort 'spiritualiteit' (sektarische, inconcrete lariekoek).
Wat betreft de opsomming van een veroordeelde oplichter en jullie twee, chapeau!quote:Laat ons (Osho, Mystikos, JustTalkLove en al die anderen) hier maar dromen. En over die 'verlichte' dromen samen een lied zingen. Wie zich aangesproken voelt, zingt mee. De ander niet. Die zingt zijn eigen lied.
Wat de rest betreft: whut?
Het enige probleem is dat je noch een meester bent, noch een verlichte. Mensen hebben geen problemen met verlichte mensen, maar met oplichters. Een verlichte laat niets van zichzelf achter en neemt niets mee; een oplichter geeft om te nemen. Zo geef jij hier geplagieerde monologen, zodat je verering kan ontvangen van mensen via je facebooksekte.quote:
Als iemand verlicht en gelukkig is dan kunnen we dat maar moeilijk uitstaan. Een staat van tevredenheid en positiviteit contrasteert zo erg met onze deplorabele toestand dat we er alles aan zullen doen om een dergelijk persoon onderuit te halen en te laten zien dat zij/hij net zo lijdt als wij dat doen. Je ziet dit fenomeen overal terug, niet alleen op fora en in nieuwsgroepen waar mensen spiritualiteit bespreken. Je ziet het ook terug in persoonlijke relaties. Als een van beide geliefden gelukkiger in het leven staat en rust en tevredenheid in de relatie vindt dan wekt dat weerzin en jaloezie op. We gaan vaak net zo lang lopen treiteren en zeuren -of jaloers maken- tot de ander ook pissig is. 'Ik lijd, dus zul jij ook lijden'. De mens in zijn onverlichte staat is helaas weinig fraais.
Dezelfde reacties zie je bij iemand die zegt dat hij spiritueel verlicht is. Meteen gaan er allerlei tactieken in stelling worden gebracht:
- het bestaan van zo een gelukkige levensstaat wordt in alle toonaarden ontkent; de genoemde persoon wordt impliciet of soms ook gewoon ronduit een huichelaar en een leugenaar genoemd
- aan de motivering van de desbetreffende persoon wordt meteen getwijfeld: 'hij zal het wel uit geldelijk gewin verkondigen; het zijn allemaal lokkertjes om zijn portemonnee te spekken', 'hij is op zoek naar volgelingen om zijn eigen sekte te starten', 'we hebben hier gewoon met een narcist te maken...'.
- er wordt direct abstract uit eigen ervaringen getheoretiseerd en de eigen geestelijke toestand wordt daarbij tot norm en Waarheid verheven. Uitspraken als: 'er is geen verlichting zonder verduistering', 'het is onmogelijk om aan dualiteit te ontsnappen' en 'verlichting is een dualistisch standpunt en zeker niet non-dualistisch' worden meteen op de tevreden persoon afgevuurd
- het streven naar verlichting wordt gezien als 'het bonken met je hoofd tegen de muur omdat je van je hoofdpijn afwilt'
- in een mildere -wat minder op de persoon gerichte- variant wordt verlichting ook ontkent in neo-advaita stoplappen als 'er is niemand om verlicht te worden', 'het hele idee van niet-verlicht en verlicht te zijn is maar een object in je bewustzijn en dus niet Werkelijk; je denkt maar dat je verlicht bent (of niet-verlicht)' enz.
Iemand die lang heeft gemediteerd en daar erg van tot rust is gekomen, ja, die zelfs daar volkomen van is opgeknapt en nu grijnzend, dansend en liefhebbend in het leven staat, wordt niet geloofd, of erger nog, zo'n persoon wordt overladen met hoon, haat en afkeer. Het wordt haar absoluut niet gegund, lijkt het wel. En als het haar wel gegund wordt dan wordt het absoluut niet geloofd.
Dit is de haat die veel Meesters in het verleden ten deel viel. Sommigen werden er zelfs voor gekruizigd, ook al dedem ze weinig verkeerds dan wat op een ezeltje rondrijden en wat doden uit graven trekken. Anderen werden weer vergiftigd of kregen klappen. Zelden kom je er zonder kleerscheuren af. Helemaal niet als je wat vrienden krijgt die ook willen wat jij hebt. Dan vorm je namelijk een groep en groepen zijn anders, immo: bedreigend.
Nee, als je stil en gelukkig bent kun je eigenlijk maar beter je mond houden...je voorkomt daarmee een hoop kritiek en ellende.
[ Bericht 27% gewijzigd door Gray op 26-05-2015 15:30:44 ]
Quod erat demonstrandum. Komisch.
Misschien werkt Mystikos wel met het Koningshuis samen om ondergronds een groot pedonetwerk te ontrollen. Ik zou die gozer voor geen cent vertrouwen, als ik jou was. Hij schrijft verdacht goed.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 15:49:06 ]
Misschien werkt Mystikos wel met het Koningshuis samen om ondergronds een groot pedonetwerk te ontrollen. Ik zou die gozer voor geen cent vertrouwen, als ik jou was. Hij schrijft verdacht goed.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mystikos op 26-05-2015 15:49:06 ]
Op
Leuk topic, met leuke schrijfsels. Wel lange teksten......
Wel lange teksten......
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
@Gray,
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Wat een oordelen, wat een aannames hier allemaal. Wat een geweld, je de ander hier opnieuw mee aandoet. Zie je dat zelf niet in ? Vanwaar dat wantrouwen ? Die onverdraagzaamheid in je ?quote:Op dinsdag 26 mei 2015 15:20 schreef Gray het volgende:
Een verlichte probeert zichzelf niet als een product te verkopen, zoals Mystikos doet. Een verlichte schuwt geen dialogen, of kritiek, zoals Mystikos doet. Een verlichte produceert geen eigen jargon voor herkenbaarheid, zoals Mystikos dat doet. Een verlichte pleegt geen plagiaat, zoals Mystikos dat doet. En een verlichte gaat al helemaal niet aan de haal met feiten, zoals Mystikos dat doet. De reden dat hij niet ingaat op vragen, is omdat hij geen antwoorden heeft. Hij kopieert wat teksten uit boeken van bekende goeroes, steelt zelfs wat van dit forum, maar begrijpt hetgeen hij over praat niet. Ook gedraagt hij zich er niet naar, zelfs al maakt ie zichzelf nog zoveel wijs (pun intended).
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Nou nou wat een beetje kritiek al niet voor nieuwe synoniemen op kan werpen kan zeg.
Waarom vuur met vuur bestrijden JTL? Het oordeel terug kaatsen in plaats van de zo makkelijk te weerleggen kritiek op een bedje van vertrouwen voor Gray neer te kunnen vleien.
Gemiste kans dit hoor..
Waarom vuur met vuur bestrijden JTL? Het oordeel terug kaatsen in plaats van de zo makkelijk te weerleggen kritiek op een bedje van vertrouwen voor Gray neer te kunnen vleien.
Gemiste kans dit hoor..
Proberen, maar niet slagen. Stop met dwepen met filosofen; je bent al te vaak gewezen op fouten in je opvattingen van wijze uitspraken. Probeer eerst eens je doorsnee medemens te begrijpen. Of de Nederlandse taal.quote:
@Gray,
Ja, ik oordeel ook. Al probeer ik wel om zo weinig mogelijk aan mijn oordeel of het oordeel van anderen vast te houden. Waarom ? Omdat oordelen (hoe goed bedoelt ook, hoe waar ze ook mogen zijn) de waarheid ergens altijd geweld aandoen. Oordelen maakt onvrij. Het vernauwt de werkelijkheid. Onze werkelijkheid. Jouw werkelijkheid. Mijn werkelijkheid. Het maakt de ander tot een object. Zie ook de filosoof Jean Paul Sartre. Dergelijk oordelen is niet altijd nodig, vind ik.
Non-dualiteit is duaal.quote:Zo kan ik naar een bloem kijken en over die bloem oordelen dat ik ze mooi of lelijk vind. Vanuit een dualistisch denken. Of ik kan "simpel weg" bij die bloem aanwezig zijn. Zonder over die bloem te oordelen (of ik ze nu mooi dan wel lelijk vind). Ik laat dergelijk oordeel achterwege. Ik scheid niet. Ik verbind. Ik ben simpel weg aanwezig. Bij die bloem. Ik word die bloem. Ik ben die bloem. Ik word/ben deel van het geheel. Oordelen werkt scheidend.
Dus ik mag niet oordelen? Want oordelen is onvrij? Ik ben niet vrij in onvrij doen? Zie boven.quote:Ik zou je dringend willen aanraden je eigen oordelen over Mystikos eens voor de spiegel (in jezelf) te houden. Eens dieper te kijken in en naar jezelf. Ipv zomaar blind te oordelen over anderen. In dergelijk oordelen ben je straf. Heel sterk. Je bent straf in anderen geweld aan doen. Je bent straf in andere mensen onvrij te (willen) maken. Hun het licht in de ogen niet te gunnen of laten zien. Zoals ze het zelf graag willen zien. Wat mij betreft scoor je daarmee heel slecht inzake verlichting. Je scoort eerder hoog in een soort van "despoot" hier te willen zijn.
Iedereen kan de maan zien, ik wijs slechts mijn vinger.quote:De manier waarop je kost wat kost Mystikos hier wilt ontmaskeren. Waar er (wat mij betreft) geen enkel masker te rapen of verdienen valt, zegt daarin genoeg.
Inderdaad weet ik alleen het antwoord op al die vragen.quote:[..]
Wat een oordelen, wat een aannames hier allemaal. Wat een geweld, je de ander hier opnieuw mee aandoet. Zie je dat zelf niet in ? Vanwaar dat wantrouwen ? Die onverdraagzaamheid in je ?
Dat zijn de vragen die ik aan jou stel. Waarop je nog steeds geen afdoende antwoord hebt geven (vind ik). Je legt de "schuld" (voor zover er sprake van schuld hoef te zijn of is) steeds buiten jezelf. Kortom je projecteert en blijft maar projecteren. En dat voor iemand die iets van verlichting meent af te weten. Ik vind dit, op zijn zachtst gezegd, vreemd...
Kun je die spiegel ook eens naar binnen werpen ?
Waar komen al die oordelen (die voor mij blind zijn) vandaan ? Al dat wantrouwen ? Al die haat ? Al die onverdraagzaamheid ? Waarom, mijn beste Gray ? Waarom ? Alleen jij weet het antwoord op die vragen.
Inderdaad. Vergeet al die onzin die je ervoor postte.quote:
Inderdaad weet ik alleen het antwoord op al die vragen.
Waarom ben je zo wantrouwend ?
Dat je Mystikos niet vertrouwt, lijkt me duidelijk.
De onzin die je over hem neerschreef, brengt dit terug aan het licht.
Je wens hem te ontmaskeren, etc.
Waarom doe je dat ?
Hoe zou jij dit aanpakken ? Als je het 'beter' lukt, geef ik je verdiend een pluim. Of een fles champagne. Wat je maar wilt. Virtueel (dat kost me hier toch nietsquote:
Op 
). Eerlijk is eerlijk. En ere wie ere toekomt. Voila, ik heb gespoten. Ik bedoel gesproken
Wat jij wantrouwend noemt, is een oordeel dat ik niet geef aan betwijfelen.quote:
[..]
Inderdaad. Vergeet al die onzin die je ervoor postte.
Waarom ben je zo wantrouwend ?
Vertrouwen gaat uit van een vooroordeel. Dat laat ik aan jou over.quote:Dat je Mystikos niet vertrouwt, lijkt me duidelijk.
De onzin die je over hem (opnieuw) neerschreef even zeer.
Waarom doe je dat ?
|
|
