R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Als je een gedachte waarneemt ben je er bewust van dan die gedachte er is én je bent je ervan bewust dat je die gedachte niet bent. Om waar te nemen moet je bewust aanwezig zijn, om jezelf te verliezen moet je onbewust zijn.quote:Op donderdag 28 mei 2015 08:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
Waarnemen is niet hetzelfde als je er bewust van zijn he? Gewoonlijk overlapt het wel, maar dat maakt ze nog geen synoniemen van elkaar
Denken is onderdeel van je ervaring, jij bent diegene die zich bewust is van die ervaring maar je bent het niet.quote:Dat laatste zinnetje is vergelijkbaar met het voorbeeld van die auto(onderdelen).
Je kunt (volgens jou in elk geval) je eigen gedachten zien. Die gedachten zijn onderdeel van jou, net zoals een stuur onderdeel is van de auto waar dat stuur aan vast zit.
Je interpreteert volgens mij die post van Gray niet goed, hij heeft het over benoemen wat je niet bent, vervolgens ga jij onderdelen opnoemen waar je gelooft dat je het wel bent.
Als jij gelooft in de gedachten dat jij je denken bent creëert je denken de ervaring dat je je denken bent, het voelt echt en die ervaring is er, het is alleen niet echt.
Je geeft geen antwoord op de vraag die ik stel, wat ik overigens volkomen begrijp, het is ook de vraag waar de mensen met bij retreats/talks en dergelijke bij stil vallen omdat alleen al aandacht aan die vraag geven een beetje je idee van jezelf opgeven is. Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent. Als je daar niet aan toe bent is dat prima
Het heeft alleen niet veel zin om em te blijven herhalen en dan weer op de reactie die je geeft om die vraag te ontlopen te antwoorden.
Maar dit is simpelweg onjuist.quote:
[..]
Als je een gedachte waarneemt ben je er bewust van dan die gedachte er is én je bent je ervan bewust dat je die gedachte niet bent. Om waar te nemen moet je bewust aanwezig zijn, om jezelf te verliezen moet je onbewust zijn.
Vrijwel iedereen neemt elke dag heel veel dingen waar, maar die worden eruit gefilterd nog voordat de persoon in kwestie zich bewust is van die waarnemingen (denk bijvoorbeeld aan verkeersdeelname).
Dit is best wel grappig, want jij bent diegene die mijn post blijkbaar niet goed geinterpreteerd heeftquote:[..]
Denken is onderdeel van je ervaring, jij bent diegene die zich bewust is van die ervaring maar je bent het niet.
Je interpreteert volgens mij die post van Gray niet goed, hij heeft het over benoemen wat je niet bent, vervolgens ga jij onderdelen opnoemen waar je gelooft dat je het wel bent.
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Denken en gedachten zijn ook niet hetzelfde he?quote:Als jij gelooft in de gedachten dat jij je denken bent creëert je denken de ervaring dat je je denken bent, het voelt echt en die ervaring is er, het is alleen niet echt.
Maar ik geef je wel de reden -waarom- ik niet antwoord op jouw vraag (of in elk geval niet op de manier die jij voorzien had). De redenering in jouw vraag klopt namelijk gewoon niet (waarnemen =/ bewust zijn van) dus of je repareert je vraag, of je stelt je vraag op een andere manier, of je ziet maar af van je vraag en bedenkt iets anders (of niet).quote:Je geeft geen antwoord op de vraag die ik stel, wat ik overigens volkomen begrijp, het is ook de vraag waar de mensen met bij retreats/talks en dergelijke bij stil vallen omdat alleen al aandacht aan die vraag geven een beetje je idee van jezelf opgeven is. Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent. Als je daar niet aan toe bent is dat prima
Uhm, retreats? stil vallen? jezelf opgeven?
Het enige logische is dit zinnetje: "Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent.". Dit is dan ook volstrekt logisch en ik denk dat de meeste mensen tegen dit probleem zullen aanlopen vroeger of later.
Waaruit maak jij op dat ik deze stap nog helemaal niet gehad heb?
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo 
Leg uit wat er onjuist aan die zin is.quote:
Klopt maar nemen ze ze ook bewust waar? Zonder identificatie? Zien ze wat ze zien of ervaren ze het verhaaltje wat het denken ervan maken? Zodra je het hebt over ''ik'' heb je het over een verzinsel van je gedachten, wat prima is, zolang je je daar bewust van bent. Hoeveel mensen praten over ''ik'' alsof het iets is wat bestaat? Op zo'n moment is iemand niet bewust aanwezig maar zit een ik verhaaltje in gedachten uit te leven en beleven. Op het moment dat je dat bewust waarneemt ben je weer terug.quote:Vrijwel iedereen neemt elke dag heel veel dingen waar, maar die worden eruit gefilterd nog voordat de persoon in kwestie zich bewust is van die waarnemingen (denk bijvoorbeeld aan verkeersdeelname).
Dus als Gray rechts gaat en jij links, doen jullie allebei hetzelfde?quote:Dit is best wel grappig, want jij bent diegene die mijn post blijkbaar niet goed geinterpreteerd heeft
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Als je iets waarneemt ben je je er bewust van dat het er is; wat klopt daar volgens jou niet aan?quote:Maar ik geef je wel de reden -waarom- ik niet antwoord op jouw vraag. De redenering in jouw vraag klopt namelijk gewoon niet (waarnemen =/ bewust zijn van) dus of je repareert je vraag, of je stelt je vraag op een andere manier, of je ziet maar af van je vraag en bedenkt iets anders (of niet).
Aan je antwoorden.quote:Uhm, retreats? stil vallen? jezelf opgeven?
Het enige logische is dit zinnetje: "Je open stellen voor het idee dat wie je denkt dat je bent niet is wie je bent.". Dit is dan ook volstrekt logisch en ik denk dat de meeste mensen tegen dit probleem zullen aanlopen vroeger of later.
Waaruit maak jij op dat ik deze stap nog helemaal niet gehad heb?
Ik heb het nergens over verlichting mocht je dat soms denken, ik zou mezelf niet voor lul willen zetten door te doen alsof ik daar iets van weet, het enige waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.quote:
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo
De uitleg staat direct onder de door jou gequote zinquote:
[..]
Leg uit wat er onjuist aan die zin is.
Ze nemen onbewust waar met identificatie.quote:[..]
Klopt maar nemen ze ze ook bewust waar? Zonder identificatie? Zien ze wat ze zien of ervaren ze het verhaaltje wat het denken ervan maken? Zodra je het hebt over ''ik'' heb je het over een verzinsel van je gedachten, wat prima is, zolang je je daar bewust van bent. Hoeveel mensen praten over ''ik'' alsof het iets is wat bestaat? Op zo'n moment is iemand niet bewust aanwezig maar zit een ik verhaaltje in gedachten uit te leven en beleven. Op het moment dat je dat bewust waarneemt ben je weer terug.
Kan allebij
Je moet niet vergeten, -al- je gedachten zijn verzonnen. Verzinnen doe je dan ook gewoonlijk met je hoofd
Wie heeft het over rechts of links?quote:[..]
Dus als Gray rechts gaat en jij links, doen jullie allebei hetzelfde?
Ik heb je uitgelegd wat ik bedoelde of snap je niet wat daar staat?
Niet dus. Niet alles wat je waarneemt, neem je bewust waar.quote:[..]
Als je iets waarneemt ben je je er bewust van dat het er is; wat klopt daar volgens jou niet aan?
Dan zit er bij jou een denkproces fout, want ik kan je vertellen dat ik deze stap lang geleden al gemaakt heb (en ik ga jou niet uitleggen hoe je tot deze fout-analyze gekomen bent, dat mag je lekker zelf doenquote:[..]
Aan je antwoorden.
)
Alleen ging mijn vraag specifiek over persoonlijke ontwikkeling en verlichting en daar reageerde je op door antwoord te geven op een vraag die ik helemaal niet gesteld hebquote:
[..]
Ik heb het nergens over verlichting mocht je dat soms denken, ik zou mezelf niet voor lul willen zetten door te doen alsof ik daar iets van weet, het enige waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.
Ik zie dat sommigen onder jullie hier nog wat verder discussiëren over het begrip 'verlichting' (of aanverwante). Zo ja, hoeft er geen slotje op dit topic van mij te komen. Laat het maar zijn.
Eventueel kan dit topic als een soort 'vuilbak' gebruikt worden. Soort bad bank in de financiële wereld.
Of een kotstopic. Waar je na een leuk feestje (elders), hier je kater kan komen uitkotsen. Anyway...
Tussen het gekots (die puinhoop van gisteren), vind ik wel een paar mooie brokstukken terug. Bloemen (leuke interessante gedachten) die er beginnen te groeien...
Ik scroll even naar boven in deze discussie...
Je doet me terug nadenken
Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Daarin draag je als mens (vind ik) zelf een enorme verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waar ook Jean Paul Sartre enorm op doorging. Zie zijn concept "kwader trouw".
Ik post hier een klein stukje erover.
Zeg je bijvoorbeeld. Zo iemand pesten is goed. Het kan zijn persoonlijkheid maar wat verder uitharden. Of zeg (en oordeel) je. Nee, dergelijk pesten is niet goed. Je tast daarmee de vrijheid van de ander aan. Laat die ander zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Akkoord, maar wat doe je dan met een pester ? Een pester kan maar zichzelf zijn, als hij kan pesten. Kan hij niet meer pesten, dan ontneemt je zijn vrijheid (eigenheid) daarin. Hoe los je dit op ? Dergelijk 'filosofisch' vraagstuk ?
Voor mezelf, zou de oplossing (waarbij je zowiezo een keuze moet maken, zonder keuze, dergelijke ethiek, stellinginname is een oplossing voor dit probleem niet mogelijk) de keuze voor het "goede" zijn.
Waarbij goed staat voor liefde (niet voor haat). Goed staat voor vreugde die op zichzelf kan en mag staan. Niet een narcistische vreugde die enkel kan bestaan door anderen pijn te blijven doen.
Ik zou dus de pester verbieden nog langer te pesten. Dat hij een andere hobby, bezigheidstherapie zoekt. Iets anders om zichzelf op een meer positieve manier in dit leven mee te verbinden. Een andere 'gelukzalige' staat van zijn.
Wat vindt jij hiervan ?
Je redeneert alvast heel intelligent hier, vind ik.
En dank voor je bijdrage.
Tussen al het puin.
De brokstukken van (de/onze weg naar) Rome
De "verlichting".
Wie doet hier als laatste het licht straks uit...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 11:24:23 ]
Eventueel kan dit topic als een soort 'vuilbak' gebruikt worden. Soort bad bank in de financiële wereld.
Of een kotstopic. Waar je na een leuk feestje (elders), hier je kater kan komen uitkotsen. Anyway...Tussen het gekots (die puinhoop van gisteren), vind ik wel een paar mooie brokstukken terug. Bloemen (leuke interessante gedachten) die er beginnen te groeien...
Interessante gedachte. In welke zin spelen "Identificatie" en "gedachten" samen een rol.quote:
Waar ik het over heb is hoe je identificeren met gedachten problemen op kan leveren.
Ik scroll even naar boven in deze discussie...
Mooie zinquote:
Als je je gedachten/gevoelens waarneemt, wie is zich er dan van bewust dat die gedachten/gevoelens er zijn? Wie kijkt ernaar maar is ze niet?
Akkoord. Mooie zin terug. En ook Interessant.quote:
Mensen kunnen elkaar gevoelsmatig begrijpen, zonder gedachten/uitgesproken woorden, dat is het soort begrip wat veel dieper gaat. Gedachten zijn in ieder geval geen voorwaarde voor begrip.
Je doet me terug nadenken
Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Aanwezig zijn heeft (voor mij) ook geen denken nodig.quote:
Even plat gezegd; aanwezig is aanwezig, dat ben je of dat ben je niet. Er bestaat geen begrip over want dat zou niet meer dan een gedacht zijn, aanwezig zijn kan ook niet op zoveel verschillende manier, dat is iets wat je denken erover verzint.
Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Klopt. Vanuit deze optiek vind ik (maar dat is mijn oordeel) dat we als mens voorzichtig moeten zijn met de uitspraken die we doen. De oordelen die we uitspreken naar anderen. Zeker als dergelijke oordelen blind (of met welk instrumenteel doel) ook zijn. Je doet daarmee schade. Kan daarmee schade veroorzaken.quote:
Het is voor jou niet zinloos, het is voor je denken zinloos omdat je denken er geen macht heeft. Dat je je met je denken identificeert en de gedachte ''het is voor mij zinloos'' uitspreekt alsof jij het bent illustreert het probleem.
Daarin draag je als mens (vind ik) zelf een enorme verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waar ook Jean Paul Sartre enorm op doorging. Zie zijn concept "kwader trouw".
Ik post hier een klein stukje erover.
Laat ik afsluiten met een voorbeeldje. Neem een pester, die iemand uitmaakt, een bepaald oordeel toewerpt (de ander daarin objectiveert, naar en volgens concepten in zijn eigen bewustzijn). Hoe kijk je daar tegenaan, als buitenstaander.quote:Die vrijheid belast ons met een enorme verantwoordelijkheid: 'we zijn gedoemd tot vrijheid' volgens Sartre. Kiezen biedt de enige mogelijkheid tot een daadkrachtig en authentiek leven. Ik, en ik alleen, moet betekenis aan mijn leven geven. Laat ik dit na, dan ben ik aan mijzelf te kwader trouw. Het maken van keuzes is volgens Sartre een moeizaam proces omdat je altijd vecht tegen visies van anderen over jezelf. De ander ziet je altijd als een bepaald persoon met bepaalde eigenschappen, terwijl de keuze juist de mogelijkheid biedt om jezelf opnieuw te bepalen. Volgens Sartre is dit de reden waarom de anderen altijd een last zijn: ze maken je tot object. 'De hel, dat zijn de anderen', zegt Sartre.
Zeg je bijvoorbeeld. Zo iemand pesten is goed. Het kan zijn persoonlijkheid maar wat verder uitharden. Of zeg (en oordeel) je. Nee, dergelijk pesten is niet goed. Je tast daarmee de vrijheid van de ander aan. Laat die ander zoveel mogelijk zichzelf zijn.
Akkoord, maar wat doe je dan met een pester ? Een pester kan maar zichzelf zijn, als hij kan pesten. Kan hij niet meer pesten, dan ontneemt je zijn vrijheid (eigenheid) daarin. Hoe los je dit op ? Dergelijk 'filosofisch' vraagstuk ?
Voor mezelf, zou de oplossing (waarbij je zowiezo een keuze moet maken, zonder keuze, dergelijke ethiek, stellinginname is een oplossing voor dit probleem niet mogelijk) de keuze voor het "goede" zijn.
Waarbij goed staat voor liefde (niet voor haat). Goed staat voor vreugde die op zichzelf kan en mag staan. Niet een narcistische vreugde die enkel kan bestaan door anderen pijn te blijven doen.
Ik zou dus de pester verbieden nog langer te pesten. Dat hij een andere hobby, bezigheidstherapie zoekt. Iets anders om zichzelf op een meer positieve manier in dit leven mee te verbinden. Een andere 'gelukzalige' staat van zijn.
Wat vindt jij hiervan ?
Je redeneert alvast heel intelligent hier, vind ik.
En dank voor je bijdrage.
Tussen al het puin.
De brokstukken van (de/onze weg naar) Rome
De "verlichting".
Wie doet hier als laatste het licht straks uit...
[ Bericht 0% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 11:24:23 ]
Om een ik-ervaring te creëren moet je geloven in de gedachte dat dat de persoonlijkheid is die je hebt, om in een ik-ervaring vast te komen zitten moet je geloven dat die ervaring het enige is wat je bent. Vanuit dat misverstand blijf je dat dan voeden.quote:
Interessante gedachte. In welke zin spelen "Identificatie" en "gedachten" samen een rol.
Je zou kunnen stellen dat iemand die door het leven gaat als 1 grote verzameling persoonlijke problemen heel veel aan persoonlijke ontwikkeling heeft gedaan; er is een zeer diepgaand idee van een persoon en geloven die te zijn ontwikkelt.
Je zou kunnen stellen dat elkaar begrijpen wanneer iemand door middel van woorden iets uitlegt over zichzelf onzin is want dat komt alleen aan als jij aan de gebruikte woorden dezelfde of enigszins gelijke betekenis hangt. Ook als mensen hetzelfde hebben meegemaakt maar er een compleet andere houding tegenover in nemen en erover praten zullen ze elkaar niet begrijpen. Terwijl als je bijv iemands verdriet voelt is begrijpen/denken erover niet meer nodig, je weet hoe dat is, dan kunnen woorden zelfs teveel zijn.quote:Gedachten zijn geen voorwaarde voor begrip. Klopt. Begrip kan er zijn. Zonder gedachten. Maar... kan het omgekeerde ook ? Kun je via gedachten, samen tot meer begrip komen ? Of lukt dit enkel als beide elkaar begrijpen kunnen. Zo kan een kat tegen een hond wel "miauw" zeggen. Waar die hond niet veel van zal begrijpen. Noch de kat iets mee bereiken. Beide spreken daarin een andere taal. In welke zin is er dan nog begrip mogelijk ?
Misschien is het beter om zulke zaken gewoon los te laten. De één zit in zijn 2d niveau, de ander in zijn 3d niveau. Waarbij 2d niet beter is dan 3d. Dit is geen "hogere" wiskunde. Maar gewoon anders. Waardoor je elkaar niet begrijpen kan. Hoe hard die persoon in 3d ook zijn best doet. Kan doen of mag doen. Ieder zijn waarheid. Ieder zijn leugen. Ieder zijn eigenheid.
Aanwezig zijn heeft geen denken nodig, denken/gedachten produceren heeft wel je aanwezigheid/aandacht nodig. Je ego bestaat bij de gratie van de hoeveelheid aandacht die je het geeft.quote:Aanwezig zijn heeft (voor mij) ook geen denken nodig.
Ik betwijfel het ten zeerste.quote:Misschien leun je wel dichter aan bij (het/een concept) als verlichting, dan je zelf denkt
Als iemand gedrag vertoont is diegene een ik-idee wat ie over zichzelf gelooft aan het uitleven, iemand die pest en dus negatief en onderdrukkend gedrag vertoont doet dat vanuit een ik-idee, het idee dat te moeten/willen doen. Iemand dan laten pesten is iemand in die negativiteit en onvrijheid vast laten zitten. Als je met zo'n kind gaat praten in een situatie waar het zich veilig en gerespecteerd voelt en op zoek gaat naar wat er dwars zit, welke opvattingen daarachter zitten dan kan je vervolgens daar andere opvattingen voor in de plaats gaan zetten zodat die uitgeleefd gaan worden.quote:Laat ik afsluiten met een voorbeeldje.
Zelfde geldt eventueel voor de gepeste als die in een ik-idee van ''ik ben te zwak om me te verdedigen dus geef ik het maar op'' gelooft en uitleeft. Kiest de pester zijn gedrag niet te veranderen en anderen op te zadelen met de dingen waar hij mee zit dan moet die afgesloten worden van de mogelijkheid dat te doen om vervolgens alsnog bij zichzelf en het waarom achter het gedrag uit te komen. Iemand die negatief gedrag vertoond is niet gelukkig, die is ongelukkig en zit dus vast in het geloven van ongelukkig makende gedachten over zichzelf.
De grap is dat die verschillende zienswijzen samen kunnen. Zo kan je jezelf zijn, en jezelf zien zijn.quote:
Gray en ik -doen- allebij -hetzelfde-, maar waar gray zegt "dit ben ik ook niet" zeg ik "dit ben ik ook".
Dat zou je nog best kunnen zeggen ja.quote:
Ik begin een beetje het idee te krijgen dat "verlichting" een soort "the secret pre-beta release" is ofzo
Wat ik wel weet is dat wanneer je verlichting via logica probeert te 'begrijpen' of 'op te lossen', dan ga je niet ver komen.
Mooi verwoord (opnieuw).quote:
Je zou kunnen stellen dat elkaar begrijpen wanneer iemand door middel van woorden iets uitlegt over zichzelf onzin is want dat komt alleen aan als jij aan de gebruikte woorden dezelfde of enigszins gelijke betekenis hangt. Ook als mensen hetzelfde hebben meegemaakt maar er een compleet andere houding tegenover in nemen en erover praten zullen ze elkaar niet begrijpen. Terwijl als je bijv iemands verdriet voelt is begrijpen/denken erover niet meer nodig, je weet hoe dat is, dan kunnen woorden zelfs teveel zijn.
En ja, taal is in zekere zin onmachtig. Taal is ergens ook gevoel. Taal heeft een betekenis. Maar welke betekenis ? Wat is zichtbaar, wat niet ? Wat is daarin begrijpbaar, wat niet ? In zekere zin (hoe sterk je met die taal ook probeert om te gaan) blijf je het onmachtig.
Zo kan "perceptie" (van die taal) een eigen leven beginnen leiden. De ontvanger ziet niet meer wat er staat, enkel nog datgene wat men wilt zien dat er staat. Men ziet er m.a.w. zijn eigen betekenis in. Zijn eigen bewijs in, van wat men bewezen wilt zien. Vrij vermoeiend. En ook onnodig allemaal.
Op zulk moment, via taal zo een 'logica' fout recht proberen trekken, lukt niet. Omdat de verkeerde premisse bij de ontvanger (in die logica) aangehouden blijft.
Simpelweg gesteld. Ik ben een "schaap". Geen melkkoe. Toch blijft de ander je als een melkkoe aanzien. En als een melkkoe te gebruiken. Terwijl je graag als schaap behandeld zou willen worden. Als schaap zou willen worden gezien.
Ander voorbeeld. Ik kan iets als zwart aanzien, het als zwart omschrijven en als zwart zelf aanvoelen. Als de ander 'mijn zwart' pertinent als wit blijft aanzien, sta je (opnieuw) machteloos. Dan komt jouw 'zwart' gewoon niet over. Geraakt het nooit aan de overkant. Bereik je daarin samen geen brug. Die tot een groter (meer omvattend) "begrip" kan leiden.
Opnieuw mooi verwoord.quote:
Aanwezig zijn heeft geen denken nodig, denken/gedachten produceren heeft wel je aanwezigheid/aandacht nodig. Je ego bestaat bij de gratie van de hoeveelheid aandacht die je het geeft.
Het woordje ego is een moeilijk woord. Ergens net zo dubbelzinnig als het woordje 'verlicht', vind ik. Ik gebruik het soms om "weerstand" mee aan te duiden. Op andere momenten om op mogelijkheden van "onthechting" te duiden. Op nog andere momenten gewoon als 'ik'. Degene die handelt, denkt, voelt, leeft, stuurt, etc...
In welke betekenis gebruikte jij het woord 'ego' in jouw zin ?
Ik gok ergens op de betekenis weerstand (identificatie) bij je.
Maar ben niet zeker
Mooi verwoord (opnieuw).quote:
Als iemand gedrag vertoont is diegene een ik-idee wat ie over zichzelf gelooft aan het uitleven, iemand die pest en dus negatief en onderdrukkend gedrag vertoont doet dat vanuit een ik-idee, het idee dat te moeten/willen doen. Iemand dan laten pesten is iemand in die negativiteit en onvrijheid vast laten zitten. Als je met zo'n kind gaat praten in een situatie waar het zich veilig en gerespecteerd voelt en op zoek gaat naar wat er dwars zit, welke opvattingen daarachter zitten dan kan je vervolgens daar andere opvattingen voor in de plaats gaan zetten zodat die uitgeleefd gaan worden.
Waarmee ik nu niet teveel je 'ego' wil strelen
Echter, hoe doe je dit ? Het klinkt heel mooi. Ik geloof er zelf ook in. Wil er zelf ook in geloven. Echter hoe krijg je iemand (bv zo een pester) op andere gedachten ? Als die dat pesten echt niet laten kan of wil. Hij beleeft er teveel plezier aan.
Ik vind dit moeilijk. Waar trek je de grens tussen de ander zoveel mogelijk vrij laten versus de ander zijn vrijheid aantasten. Neem een ander voorbeeld. Roken. Twee personen zitten in een kamer met elkaar opgesloten (een "Huis Clos"
). De één wil roken. De ander kan niet tegen rook (is er allergisch aan). De persoon die wil roken, wil van geen ander standpunt weten. Hij rookt. En daarmee basta. Je kan hem op geen enkele manier op andere gedachten brengen. Kortom het klinkt mooi in theorie, probeer de ander op andere gedachten te brengen. Zodat die zijn ik-idee verandert. Hij dit verlaat. Daarin wat meer tegemoet kan komen aan de ander. Klinkt mooi. In theorie. Maar wat met een praktijk, die daarin niet mee wilt gaan ?
Die ander staat op zijn vrijheid. Om te roken. Om te pesten. En wil daar niet van afwijken. "Alles wat je zegt, ben je zelf" is zijn antwoord. Kortom, daar sijpelt niets binnen. Het zit er muurvast...
In geval van Sartre, wordt die ander op dat moment "De Hel".
[ Bericht 2% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 13:49:35 ]
quote:Op donderdag 28 mei 2015 12:43 schreef Gray het volgende:
[..]
De grap is dat die verschillende zienswijzen samen kunnen. Zo kan je jezelf zijn, en jezelf zien zijn.
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.quote:[..]
Dat zou je nog best kunnen zeggen ja.
Wat ik wel weet is dat wanneer je verlichting via logica probeert te 'begrijpen' of 'op te lossen', dan ga je niet ver komen.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Ik denk (en aanzie het concept "verlichting") als een 'diepe staat van bewustzijn'.quote:
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Ik geloof dat er mensen zijn die dergelijke "diepe staat van bewustzijn" bereikt hebben.
Die vanuit die ervaring (wat zeer persoonlijk is) iets te vertellen 'kunnen' hebben.
In die zin geloof ik ook, dat iedereen verlicht is (of kan zijn).
Alleen zijn we er ons niet altijd bewust van (denk ik).
Over 'verlichting' oordelen lijkt me persoonlijk zinloos. Wie is het, wie is het niet. Wat houdt het precies in, wat niet. Mede omdat verlichting (voor mezelf dan, vanuit mijn idee erover) ergens aan dat oordelen voorbij gaat. Een oordeel is (vanuit ons denken bezien) een scheiding. Terwijl ik verlichting meer aanzie als een "staat" van zijn. Een zijn buiten dit denken. Het denken kan van ons zijn onderdeel uitmaken. Maar is dit zijn niet.
Laat ik eens een vergelijking met een auto maken. Als oordelen en ons denken daarin de uitlaat voorstelt. Maakt die uitlaat hier nog geen auto van. Het is maar een uitlaat. Ons denken, ons oordelen. Ons concept erover.
Als je een verlichtte hoort praten (voor zover die verlicht mag zijn), dan proef je daar die scheiding niet. Ik proef er vooral de verbondenheid. Het leven als mysterie. Het leven als geheel. Niet het denken (over). Maar het zijn (in).
"Verlichting" en "Vooruitgang" vind ik een mooie insteek van je.
In dit debat. Tja. Wat is vooruitgang ? Daar begint het al mee Zeker als we nog niet eens goed weten wat verlichting is. Of zijn kan Ik vind het idee van een "empathische" mens wel mooi. Alsook het idee van een zo "empathisch" mogelijke samenleving. Als verlichting daartoe kan bijdragen. Alsook dergelijke samenleving als een vooruitgang (en niet achteruitgang) kunnen aanzien. Ja, dan kan dat misschien wel iets worden. Geen idee..
Ik droom ondertussen wat verder en roer hier in mijn koffie.
Opgewarmd in de magnetron. Mede mogelijk gemaakt. Dankzij de vooruitgang
[ Bericht 7% gewijzigd door JustTalkLove op 28-05-2015 15:13:53 ]
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.quote:
[..]
[..]
Naja, als het niet logisch is om verlicht te worden, dan lijkt het me ook niet een nuttig iets. Als verlichting nutteloos is, dan is het niet de moeite waard.
Als verlichting echt vooruitgang kan brengen, is het logisch die richting op te gaan, maar wat ik er tot nu toe over heb gelezen...het rammelt aan bijna alle kanten
Het lijkt alsof je logica op een voetstuk heb staan, bijna als een religie. Je weet wel dat logica slechts een construct is van mensen, toch? En toch ook dat logica zo nuttig is als hoe je het gebruikt, zoals een hamer gebruikt kan worden om een huis te bouwen of iemand de hersenen in te slaan?quote:Als verlichting niet begrepen kan worden of bereikt kan worden met inachtneming van logica (dwz als van logica afstand genomen moet worden om verlichting te kunnen begrijpen), dan is verlichting niet logisch..waarom zouden verstandig denkende mensen dan voor een pad van verlichting kiezen?
Mijn punt is, logica heeft zijn rol in verlichting, maar is op zichzelf niet voldoende om het te verkrijgen/bereiken.
Nu niet dat ik flauw wil doen. Maar een wiskundige lijkt me perfect gelukkig te kunnen zijn in zijn (wereld van de) logica. Via zijn logica. Dankzij zijn logica. Voor hem is logica een slagroomtaart, voor een ander niet.quote:
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.
Taal op zich heeft geen echte betekenis, het zijn symbolen die ergens naar verwijzen, pas wanneer je die betekenis geeft heeft het die ervaring. Iemand die bepaalde woorden gebruikt om negatief over zichzelf te zijn zal iets voelen wanneer een ander em met die woorden aanspreekt, voorwaarde is dat er een innerlijke trigger zit om dat voelen te laten gebeuren. In die zin is het enige waar je op geraakt kunt worden je zelfbeeld, of dat nou positief of negatief is. Ook zelfbeeld is maar een beeld en dus een gedachte, en de ervaring ervan is zo echt als dat je erin gelooft.quote:
Mooi verwoord (opnieuw).
En ja, taal is in zekere zin onmachtig. Taal is ergens ook gevoel. Taal heeft een betekenis. Maar welke betekenis ? Wat is zichtbaar, wat niet ? Wat is daarin begrijpbaar, wat niet ? In zekere zin (hoe sterk je met die taal ook probeert om te gaan) blijf je het onmachtig.
Ja, en wat voor de grootste problemen zorgt is dat mensen bij bepaalde woorden bepaalde gevoelens en emoties ervaren omdat ze zich daarmee identificeren en dat combineren met onkunde wat betreft met jezelf om gaan om vervolgens snel te vervallen in een ''het komt door jou dat ik me zo voel, ik wil me zo niet voelen en nu richt ik deze frustratie op jou''.quote:Zo kan "perceptie" (van die taal) een eigen leven beginnen leiden. De ontvanger ziet niet meer wat er staat, enkel nog datgene wat men wilt zien dat er staat. Men ziet er m.a.w. zijn eigen betekenis in. Zijn eigen bewijs in, van wat men bewezen wilt zien. Vrij vermoeiend. En ook onnodig allemaal.
Op zulk moment, via taal zo een 'logica' fout recht proberen trekken, lukt niet. Omdat de verkeerde premisse bij de ontvanger (in die logica) aangehouden blijft.
Simpelweg gesteld. Ik ben een "schaap". Geen melkkoe. Toch blijft de ander je als een melkkoe aanzien. En als een melkkoe te gebruiken. Terwijl je graag als schaap behandeld zou willen worden. Als schaap zou willen worden gezien.
Ander voorbeeld. Ik kan iets als zwart aanzien, het als zwart omschrijven en als zwart zelf aanvoelen. Als de ander 'mijn zwart' pertinent als wit blijft aanzien, sta je (opnieuw) machteloos. Dan komt jouw 'zwart' gewoon niet over. Geraakt het nooit aan de overkant. Bereik je daarin samen geen brug. Die tot een groter (meer omvattend) "begrip" kan leiden.
Ego is voor mij het illusionaire idee van je persoon binnen de ervaring van hier zijn.quote:Opnieuw mooi verwoord.
Het woordje ego is een moeilijk woord. Ergens net zo dubbelzinnig als het woordje 'verlicht', vind ik. Ik gebruik het soms om "weerstand" mee aan te duiden. Op andere momenten om op mogelijkheden van "onthechting" te duiden. Op nog andere momenten gewoon als 'ik'. Degene die handelt, denkt, voelt, leeft, stuurt, etc...
In welke betekenis gebruikte jij het woord 'ego' in jouw zin ?
Ego is weerstand, het is in een ik-verhaaltje in je hoofd zitten om niet echt te hoeven ervaren. Op zich niet per definitie een probleem maar omdat voor veel mensen dat het enige is wat ze kennen en zien dat bij anderen ook het enige is wat zij kennen zitten ze erin vast.quote:Ik gok ergens op de betekenis weerstand (identificatie) bij je.
Maar ben niet zeker
Negativiteit is nee zeggen en niet willen, er niet echt willen zijn. Ego wil geen verantwoordelijkheid voor hoe het is. Het wil vooral ''ja maar ik ben zus en zo en dat komt door dit en dat'' en kop in het zand steken.
Het is geen echt plezier, het is de illusie van plezier ''als ik een ander pijnig voel ik mijn eigen pijn niet'' wat inhoudt dat er dus wel pijn zit. Die pijn oplossen is uiteindelijk het enige wat de situatie beter zal maken. Een alcoholverslaafde heeft de grootse lol tijdens begin-en-midden dronken worden, maar echte lol is het niet.quote:Echter, hoe doe je dit ? Het klinkt heel mooi. Ik geloof er zelf ook in. Wil er zelf ook in geloven. Echter hoe krijg je iemand (bv zo een pester) op andere gedachten ? Als die dat pesten echt niet laten kan of wil. Hij beleeft er teveel plezier aan.
Volgens mij is voor echte verandering nodig dat verantwoordelijkheid voor jezelf nemen basisles nummer 1 zou moeten zijn. Verplichte lessen op school dat hoe je jezelf ervaart je eigen creatie is van de gedachten die je over jezelf gelooft. De grootste drempel met zoiets is natuurlijk dat je dan al snel mensen zal horen zeggen ''Ho eens even, wat ik met mezelf doe bepaal ik en heb jij niks over te zeggen'' logisch, want ze zijn bang al hun ik-verhaaltjes waar ze zich achter verschuilen kwijt te raken. Ze voelen angst, ego maakt ervan ''ik ben bang'' en opeens is er een probleem. De algemene strekking is dat mensen zeggen ''ik voel dit dus dit is wat er is, dit is hoe het is'' wat duidelijk onzin is wanneer je ziet hoe gedachten ervaringen creëren. Iemand daarop wijzen wanneer ie de ik-verhaaltjes van het denken aan het geloven is haalt niks uit, helaas.
De wens om echt te veranderen kun je niet in mensen stoppen, dat moet van binnen komen, en of dat gebeurt bij iemand of niet kun je nooit weten.
Bij zoiets hou ik het liever praktisch; degene die overlast veroorzaakt zit fout en moet zich aanpassen. Gebeurt dat niet, dan sanctiesquote:Ik vind dit moeilijk. Waar trek je de grens tussen de ander zoveel mogelijk vrij laten versus de ander zijn vrijheid aantasten. Neem een ander voorbeeld. Roken. Twee personen zitten in een kamer met elkaar opgesloten (een "Huis Clos"
Kortom het klinkt mooi in theorie, probeer de ander op andere gedachten te brengen. Zodat die zijn ik-idee verandert. Hij dit verlaat. Daarin wat meer tegemoet kan komen aan de ander. Klinkt mooi. In theorie. Maar wat met een praktijk, die daarin niet mee wilt gaan ?
Die ander staat op zijn vrijheid. Om te roken. Om te pesten. En wil daar niet van afwijken. "Alles wat je zegt, ben je zelf" is zijn antwoord. Kortom, daar sijpelt niets binnen. Het zit er muurvast...
In geval van Sartre, wordt die ander op dat moment "De Hel".
Alles en iedereen is even verlicht, er zijn alleen gradaties binnen hoe goed iemand is in de ervaring dat ie niet verlicht is creëren
Ehh...duuude, dat is precies wat ik gedaan hebquote:
[..]
Verlicht worden is ongeveer zo 'logisch' als gelukkig worden. Het hoeft niet, kan wel. Maar probeer jij maar eens via logica gelukkig te worden. Succes.
Logica op een voetstuk hebt staan? Maar dat is een emotie koppelen aan iets wat op zich niet emotioneel is toch?quote:[..]
Het lijkt alsof je logica op een voetstuk heb staan, bijna als een religie. Je weet wel dat logica slechts een construct is van mensen, toch? En toch ook dat logica zo nuttig is als hoe je het gebruikt, zoals een hamer gebruikt kan worden om een huis te bouwen of iemand de hersenen in te slaan?
Ja natuurlijk is logica een krachtig middel en 1 waar ik toevalligerwijs ook nog eens buitengewoon goed in ben...dus waarom zou ik dat voordeel niet voor mij laten werken?
Als verlichting niet logisch is (bijvoorbeeld omdat het geen netto voordelen heeft), dan is verlichting zoeken vrij nutteloos lijkt me.quote:Mijn punt is, logica heeft zijn rol in verlichting, maar is op zichzelf niet voldoende om het te verkrijgen/bereiken.
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Vooruitgang.quote:
[..]
Ik denk (en aanzie het concept "verlichting") als een 'diepe staat van bewustzijn'.
Ik geloof dat er mensen zijn die dergelijke "diepe staat van bewustzijn" bereikt hebben.
Die vanuit die ervaring (wat zeer persoonlijk is) iets te vertellen 'kunnen' hebben.
In die zin geloof ik ook, dat iedereen verlicht is (of kan zijn).
Alleen zijn we er ons niet altijd bewust van (denk ik).
Over 'verlichting' oordelen lijkt me persoonlijk zinloos. Wie is het, wie is het niet. Wat houdt het precies in, wat niet. Mede omdat verlichting (voor mezelf dan, vanuit mijn idee erover) ergens aan dat oordelen voorbij gaat. Een oordeel is (vanuit ons denken bezien) een scheiding. Terwijl ik verlichting meer aanzie als een "staat" van zijn. Een zijn buiten dit denken. Het denken kan van ons zijn onderdeel uitmaken. Maar is dit zijn niet.
Laat ik eens een vergelijking met een auto maken. Als oordelen en ons denken daarin de uitlaat voorstelt. Maakt die uitlaat hier nog geen auto van. Het is maar een uitlaat. Ons denken, ons oordelen. Ons concept erover.
Als je een verlichtte hoort praten (voor zover die verlicht mag zijn), dan proef je daar die scheiding niet. Ik proef er vooral de verbondenheid. Het leven als mysterie. Het leven als geheel. Niet het denken (over). Maar het zijn (in).
"Verlichting" en "Vooruitgang" vind ik een mooie insteek van je.
Ik vind het idee van een "empathische" mens wel mooi. Alsook het idee van een zo "empathisch" mogelijke samenleving. Als verlichting daartoe kan bijdragen. Alsook dergelijke samenleving als een vooruitgang (en niet achteruitgang) kunnen aanzien. Ja, dan kan dat misschien wel iets worden. Geen idee..
Ik droom ondertussen wat verder en roer hier in mijn koffie.
Opgewarmd in de magnetron. Mede mogelijk gemaakt. Dankzij de vooruitgang
Dat is afhankelijk van wat je doelen zijn maar gewoonlijk bestaat het leven eerst uit zien te ontdekken wat je doelen überhaubt zijn, want gewoonlijk weet je dat nog niet tegen de tijd dat je volwassen bent
De meesten hebben wel een richting maar maar weinigen weten het vrij exact.
Sowieso is vooruitgang ook relatief daar iedereens doelen niet identiek zijn, maar das ook logisch.
Maar wat dat verlicht zijn betreft, dat klinkt als elk ander geloof voor mij.
1 ding weet ik wel: Waarom zou ik geloven in verlichting als diegene die tracht me te recruteren voor het "verlichtingsgeloof" zelf niet eens precies kan uitleggen wat zijn geloof nou eigenlijk is?
Verder heb ik ook een aantal strategiën herkend die rieken naar misleiding en daar ben ik sowieso niet zo dol op omdat een echte verbetering van het leven dit soort methodes niet nodig heeft om aanhang te krijgen, hebben en te houden.
Om de zoveel tijd komt er iemand met een opmerking van 1 zin waar ik 2 hele alinea's voor nodig heb om hetzelfde te zeggenquote:
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Cheers dude!
Ik ben iemand van weinig woorden hehe. Ik kan je lange berichten zeker waarderen maar ik weet simpelweg te weinig over verlichting om er uitgebreider op in te gaan.quote:Op donderdag 28 mei 2015 15:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Om de zoveel tijd komt er iemand met een opmerking van 1 zin waar ik 2 hele alinea's voor nodig heb om hetzelfde te zeggen
Cheers dude!
Ik weet ook weinig van verlichting, maar gezien het kleine aantal trouwe aanhang daarvan, dacht ik "misschien zit er toch iets goeds in" maar het blijkt zich te ontpoppen als elk ander standaard zieltjeswingeloofquote:
[..]
Ik ben iemand van weinig woorden hehe. Ik kan je lange berichten zeker waarderen maar ik weet simpelweg te weinig over verlichting om er uitgebreider op in te gaan.
Ach ja, who cares...NEXT!
Terwijl het compleet het tegenovergestelde is.quote:
Ik ben het eens met Magnetronkoffie over logica. Het hele principe van "verlichting" komt op mij juist haast religieus over.
Religie is je in gedachten (dwangmatig) bezig houden met gedachten over dingen die er niet zijn om zo niet hier en nu aanwezig te hoeven zijn. Het is je hoofd in vluchten om niet te hoeven ervaren. Verlichting houdt in dat je juist daar mee ophoudt en zonder enige uitvlucht voor het leven in het leven aanwezig bent.
Akkoord.quote:
Taal op zich heeft geen echte betekenis, het zijn symbolen die ergens naar verwijzen, pas wanneer je die betekenis geeft heeft het die ervaring. Iemand die bepaalde woorden gebruikt om negatief over zichzelf te zijn zal iets voelen wanneer een ander em met die woorden aanspreekt, voorwaarde is dat er een innerlijke trigger zit om dat voelen te laten gebeuren. In die zin is het enige waar je op geraakt kunt worden je zelfbeeld, of dat nou positief of negatief is. Ook zelfbeeld is maar een beeld en dus een gedachte, en de ervaring ervan is zo echt als dat je erin gelooft.
Wat ik zelf ook geloof (is dat woorden een bepaalde vorm van 'energie' in zich (kunnen) dragen. Wie liefde verkondigt, zaait liefde. Wie haat verkondig, zaait haat. Natuurlijk heeft veel ook te maken, met hoe die woorden bij de ander aankomen. Hoe die begrepen worden. Een zelfde woord kan daarin meerdere betekenissen (alias effecten) hebben.
Ik vind het belangrijk om daar als 'zender' zoveel als mogelijk stil bij proberen te staan. Een gedeelde verantwoordelijkheid dus. Niet enkel bij de zender. Maar ook de ontvanger. Waarbij de ontvanger best aangeeft, hoe een woord door hem begrepen werd (aangevoeld). Dan kan de verzender hiervoor sorry zeggen. Indien zijn woorden kwetsend aankwamen.
Inderdaad.quote:
Ja, en wat voor de grootste problemen zorgt is dat mensen bij bepaalde woorden bepaalde gevoelens en emoties ervaren omdat ze zich daarmee identificeren en dat combineren met onkunde wat betreft met jezelf om gaan om vervolgens snel te vervallen in een ''het komt door jou dat ik me zo voel, ik wil me zo niet voelen en nu richt ik deze frustratie op jou''.
Het is een complex iets.quote:
Ego is weerstand, het is in een ik-verhaaltje in je hoofd zitten om niet echt te hoeven ervaren. Op zich niet per definitie een probleem maar omdat voor veel mensen dat het enige is wat ze kennen en zien dat bij anderen ook het enige is wat zij kennen zitten ze erin vast.
Ego heeft als weerstand zeker zijn nut. Om voor jezelf op te komen, je eigen vrijheid en gevoel af te bakenen, veilig te stellen. Jezelf te beschermen. Je plek in de zon op te eisen. Ego kan daarin zeer hard zijn.
Maar "hard" is geen leuke staat van zijn, vind ik. Ego is misschien soms nodig. Maar zeker niet leuk. Wat is daar voor fun aan ? Het is veel leuker om niet-ego te (kunnen) zijn. Om dit ego niet nodig te hebben. Geen staat van weerstand. Maar een staat van gelukzaligheid. Geen oordelen (geen scheiding). Maar een staat van samen zijn (binnen het geheel). Ontspanning, vreugde, geluk delen. Geen oordeel, haat of nijd.
Inderdaad.quote:
De wens om echt te veranderen kun je niet in mensen stoppen, dat moet van binnen komen, en of dat gebeurt bij iemand of niet kun je nooit weten.
Maar daar sta je zelf vrij onmachtig tegenover.
Je kan enkel maar aan jezelf werken. Niet een ander veranderen.
Met de ene persoon klik je daarin al beter dan met een ander. Omdat die beter bij je past. Iemand die bv van rust (ontspanning) houdt, zal met een onrustmaker niet zoveel van doen willen hebben. Daar kiest hij niet voor. Dat past niet zo goed bij hem. Die ander is daarin teveel anders.
|
|
