magnetronkoffie | woensdag 22 mei 2013 @ 10:02 |
Originele OP:Korte omschrijving depressie: Korte uitleg van angststoornissen: Vorige delen: R&P / Depressie & Angst #1 R&P / Depressie & Angst #2 R&P / Depressie & Angst #3 R&P / Depressie & Angst #4 R&P / Depressie & Angst #5 R&P / Depressie & Angst #6 R&P / Depressie & Angst #7 R&P / Depressie & Angst #8 R&P / Depressie & Angst #9 R&P / Depressie & Angst #10 R&P / Depressie & Angst #11 R&P / Depressie & Angst #12 R&P / Depressie & Angst #13 R&P / Depressie & Angst #14 ..... waar we het kabinet NIET leuk vinden R&P / Depressie & Angst #15 ..... zonder bijwerkingen! R&P / Depressie & Angst #16 R&P / Depressie & Angst #17 | |
minthy | woensdag 22 mei 2013 @ 14:19 |
Wederom goed geslapen vannacht, komende nacht maar eens proberen zonder slaappil. Kijken of ik dan wat helderder word ![]() | |
Nyota | woensdag 22 mei 2013 @ 16:54 |
Goed bezig ![]() Hier gaat het nog steeds niet al te best. Medicijnen terug verhoogd en verder is het mezelf een beetje voortslepen. ![]() | |
NY_aannemer | woensdag 22 mei 2013 @ 17:03 |
Heb je het die vriend nog verteld? | |
PrinsesPopje | woensdag 22 mei 2013 @ 19:55 |
Ja, nogal lang verhaal. Ik ben een paar maanden geleden naar de dokter geweest omdat ik heel vaak flauwval bij drukke situaties. In een drukke winkel, vooral als ik in de rij sta, met uitgaan maar ook bij verjaardagen bij iemand thuis bijvoorbeeld. Nu ga ik niet graag naar de stad om te winkelen mede daardoor, ik wordt gewoon helemaal naar van die drukte en mensen. En ik ga nu zo veel mogelijk op rustige momenten naar de supermarkt. En dat gaat dan wel. Maar naar feestjes of verjaardagen ga ik liever helemaal niet meer en ik ga ook nooit meer uit. Daarvoor ging ik dus naar de dokter. Ik bleek lichamelijk in orde te zijn en dus zei de dokter dat ik waarschijnlijk die drukte met flauwvallen associeer (dat het de eerste keer kwam omdat het warm was en ik misschien niet genoeg gedronken/gegeten had) en dat ik daarna bang werd voor die situaties. Ze verwees me door naar een psycholoog voor 2/3 gesprekken. Toen heb ik het ook over die situaties op stage en werk gehad (eigenlijk meer dan over het flauwvallen). En het heeft heel veel invloed op mijn leven omdat ik al een keer ben gestopt met de opleiding en het remt me gewoon heel erg omdat als niemand me er mee helpt dan blijf ik het liefst de hele dag thuis. Nou helpt m'n vriend me erbij en daardoor kon ik tot voor kort nog wel naar stage, maar als ik mocht kiezen ging ik niet. Ik ben 2 dagen voor de stagedag lichamelijk ziek van de zenuwen, de avond ervoor zit ik te huilen omdat ik gewoon echt niet wil. Ik raak er heel gestrest door en ik snap het ook niet van mezelf. Ik zit nu weer te denken om te stoppen met de opleiding mamar wat moet ik dan? Een andere opleiding kan ik nu niet meer betalen en die studieschuld die ik dan heb... Dus daar zit ik echt mee. Ik ben dan nu toevallig een paar keer niet op stage geweest en het is niet uit luiheid maar ik durf gewoon niet meer. Voel me er heel dom over. Anyway die psycholoog heeft geen diagnose gesteld maar wel gezegd dat ik een angststoornis heb en veel kenmerken van een sociale angststoornis of agorafobie. Hij wilde me doorverwijzen naar een psychiater maar toen op dat moment wilde ik dat nog niet. Nu heb ik toevallig afgelopen donderdag gebeld en maandag heb ik de eerste afspraak. Dus ik ben benieuwd en ik hoop dat dat me kan helpen, want het wordt inderdaad steeds erger en ik zit zo langzamerhand alleen nog maar thuis. Dus hoi *zwaait* | |
PrinsesPopje | woensdag 22 mei 2013 @ 19:57 |
Maar voordat het flauwvallen begon had ik eigenlijk ook wel wat dingetjes die niet helemaal goed zijn. Zo iets van altijd wel geweten maar het niet willen toegeven en nu is het een beetje uit de hand gelopen. | |
NY_aannemer | woensdag 22 mei 2013 @ 20:47 |
Ik herken wel wat in je verhaal. Geen spam dit, maar ken je http://www.paniekaanval.nl/forum/ ? Toen ik daar de verhalen las over bepaalde paniekaanvallen merkte ik dat ik mijn eigen paniekaanvallen als onzin ging zien. De reden waarom je immers last heb van zo'n paniek aanval is vanwege het associeren met een negatief iets. | |
PrinsesPopje | woensdag 22 mei 2013 @ 20:54 |
Hoi Ik snap dat het overkomt alsof het flauwvallen het grootste probleem is, maar het is eigenlijk een kleine bijkomstigheid. Ik was als kind al ontzettend zenuwachtig voor sport/muzieklessen, later ook voor school, en altijd bang voor wat andere mensen van me vinden. Dat flauwvallen gebeurt eigenlijk alleen met uitgaan-achtige situaties (of een drukke winkel). De reden dat ik nu niet meer naar stage durf is meer de reactie/kritiek terwijl ik weet dat ik het best goed doe op sommige momenten | |
Nyota | woensdag 22 mei 2013 @ 21:02 |
Aan een vriendin ja. Maar ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat ze er niet voor me is, en ook niet echt een poging doet om me te begrijpen. Ik heb haar wel verteld dat ik weer depressief ben en dat ik daar erg van baal. Komt ze met een of andere vage vergelijking. Anyways, de volgende dag heb ik haar gemaild en geschreven dat ik merk dat het altijd lastig uitleggen is wat een depressie is. Had haar een link mee gestuurd met informatie enzo. Verder niets meer gehoord vooralsnog. Gelukkig had ik vrijdag afgesproken met wat meiden die tegelijkertijd met mij waren opgenomen en dat was wel fijn ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 01:21 |
ik overweeg een huisdier te nemen. ik mis zo knuffelen. maar heb nooit een huisdier gehad. ben ik er wel geschikt voor? misschien dat dat helpt tegen eenzaamheidsgevoelens. of althans het niet kunnen omgaan met eenzaamheid. huisarts nog niet gebeld voor verwijzing naar psycholoog. morgen doen. | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 01:28 |
Waarom zou je er niet geschikt voor zijn? | |
Senor__Chang | donderdag 23 mei 2013 @ 01:29 |
Ik zou een kat of een poes nemen dan, die zijn wel knuffelbaar. ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 01:31 |
omdat ik nog nooit een huisdier heb gehad, en het dier dat ik het liefste wil, een hond, kan niet als werkend persoon. ik hou niet van katten, die stomme rotnagels. een konijn leek me wel aardig maar die zijn niet knuffelig. ik mis aanraking. | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 01:34 |
Die nagels vallen echt wel mee hoor. Ik heb 2 katten en ze hebben me alleen weleens gekrabt toen ze nog jong waren. En die van mij zijn heel erg knuffelig. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 01:44 |
Cavia's zijn geschikte knuffelkonten. Je kan ze aandacht geven wanneer jij dat wil, ze komen niet zoals een kat bij je. Ze kunnen best even tegen alleen zijn en je moet een logeeradres hebben voor als je op vakantie of weekend gaat ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 01:48 |
cavia's vind ik stom. ik ga knuffelen met een deken en voorlopig niet wakker worden. the usual stuff. ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 01:51 |
Het gaat hier een beetje dubbel nu... Enerzijds behoorlijk blij met het afronden en mailen van m'n synthese (en nu wachten op de goed- danwel afkeuring), anderzijds zenuwachtig voor een afspraak bij de bedrijfsarts vanmiddag. Ik ben oprecht bang dat hij me weer aan het werk zet, geen idee of dat reëel is. Ik zou er domweg niet toe in staat zijn, maar wat als hij daar anders over denkt? Dat houdt me behoorlijk bezig nu ![]() Tevens een nacht zonder slaappil voor de boeg, omdat ik anders niet durf te rijden. Iets teveel bijna-ongelukjes de laatste dagen door onoplettendheid/suffig zijn. | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 01:52 |
Ik kan je alleen een virtuele knuffel aanbieden. En vooruit, ook een virtuele van sheldon en charlie, mijn katten. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 01:53 |
Het zijn net konijnen maar dan met kleinere oren. En ze fluiten wat harder, dat dan weer wel ![]() Slaap lekker! ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 01:53 |
probeer niet te veel beren op de weg te zien. genoeg relaxte bedrijfsartsen in da house. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 01:53 |
Ik probeer het, maar da's verdomd lastig ![]() | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 01:54 |
Ik zou willen zeggen dat je je geen zorgen moet maken, maar ik heb geen goede ervaringen met bedrijfsartsen. Die van mij zorgde destijds voor een hoop extra stress. Zo erg dat ik een deur er uit getrapt heb bij de arbo ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:00 |
Whoops... ![]() Ik heb hem zelf aangenomen voor de organisatie, dat kan ik hem eventueel nog onder de neus houden ![]() Ik weet niet wat ik moet verwachten. De vorige keer vond ik hem erg tof maar ook hij staat onder druk vanuit de organisatie en heeft ook te maken met torenhoge verzuimcijfers. Reorganiseren heeft zo zijn keerzijde... | |
Senor__Chang | donderdag 23 mei 2013 @ 02:00 |
Hier is het echt wisselvallig de laatste tijd. Het is 99% zeker dat ik die studie dus wel kan doen, maar ik ben niet blij ofzo. Mijn zin om te gaan studeren lijkt ineens te zijn weggezakt. In plaats daarvan lijk ik meer zin te hebben in het vergooien van mijn leven. Ik weet niet echt waarom. Misschien omdat ik dan kan zeggen dat er helemaal geen hoop meer is en daardoor ook geen druk? Koop een ticket naar niemandsland en laat alles achter en verdwijn langzaam, is de gedachte zo ongeveer. Ik wil het uitschreeuwen van frustratie, ik lijk maar niet te weten wat ik wil. Fucking frustrerend. | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 02:01 |
Jullie kennen elkaar dus al, misschien dat dat scheelt. Bij ons hadden ze het uitbesteed aan ArboNed | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:11 |
Oi, da's echt dubbel ten opzichte van gisteren. Fijn dat je bijna zeker die studie kan gaan volgen. Die zin in de studie, zou dat terug kunnen komen door ermee aan de slag te gaan? Misschien is het een idee om het door te zetten, zodat je niet een "wat als"-gevoel krijgt. Bovendien heb je dan iets om je op te richten, niets zo frustrerend als een studie ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:13 |
Deze is ook aangenomen vanuit een grotere organisatie, hij werkt alleen wel vanuit onze hoofdkantoren. Fijn, zo spreek je ook nog eens leden van de RvB ![]() | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 02:17 |
Dan hoop ik voor je dat het goed gaat en dat je de tijd krijgt die je nodig hebt. | |
Senor__Chang | donderdag 23 mei 2013 @ 02:18 |
Ja, waarschijnlijk ga ik het ook doorzetten, maar het irriteert me gewoon dat ik niet op mijn gevoelens/emoties kan vertrouwen. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:20 |
Dat hoop ik ook ja... Als ik weer aan de slag moet dan kunnen ze me wegvegen. | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 02:25 |
Dan moet het gewoon goed gaan komen | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:26 |
Smerig herkenbaar ook. Net een heel verhaal getypt aan iemand die zich wat schuldig voelt over wat er ooit eens is voorgevallen. Ik heb dat in m'n kop wáánzinnig groot gemaakt terwijl diegene dat nooit heeft geweten. In die periode slingerde ik ook alle kanten op. Nog verdomd lastig om uit te leggen wat er zich in een hoofd af kan spelen en hoeveel emoties daarbij komen kijken... Het is soms één grote mindfuck ![]() En nu maar hopen dat diegene het verhaal ook een beetje begrijpt, ik voel me echt een complete basketcase af en toe ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 02:28 |
Ik moet me gewoon niet beter voordoen zoals gewoonlijk, grote valkuil ![]() | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 02:30 |
Ja dat is altijd lastig he. Gewoon toegeven dat het niet goed met je gaat. | |
seasushi | donderdag 23 mei 2013 @ 08:13 |
Bijna erger nog dan weer aan het werken gezet worden is het verplicht koffie drinken op je werk 'om de reintegratie te bevorderen." ![]() | |
Gray | donderdag 23 mei 2013 @ 09:02 |
Ben je misschien een beetje verslaafd aan de drama die komen met problemen? | |
sitting_elfling | donderdag 23 mei 2013 @ 13:35 |
Gare kuttige .. ![]() ![]() ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 13:37 |
Godsamme wat zijn zorgverzekeraars een ramp... Nu mag ik wel in de tweede lijn starten en hoef ik niet eerst langs een psycholoog. Onduidelijke zooi ![]() Nu moet de bedrijfsarts me aanmelden, ik snap er geen kloot meer van. Ik zal hem zo maar eens aan het werk zetten dan ![]() | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 13:38 |
![]() ![]() | |
Wolken | donderdag 23 mei 2013 @ 13:55 |
Heb je geen verwijzing van de HA? Een Psycholoog is toch ook tweedelijns?
![]() Hoe verleidelijk ook, gooi weg die mail de volgende keer! Reageer er niet op, open het niet. En verwijder het uit je verwijderde items. Ooit gaat het gevoel wel weer weg. Ooit. | |
Comp_Lex | donderdag 23 mei 2013 @ 14:39 |
Wat zijn eigenlijk het "soort mensen wat sommige psychologen niet willen behandelen"? Ik vind je trouwens geen zwakke appel ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 18:33 |
ik heb de hele dag verlummeld in bed. weggekropen. zo moe. nu weer niet de huisarts gebeld want dat zou ik vanmiddag gaan doen na mijn huil-blegh-hazenslaapje. het wordt helemaal niks meer met mij. | |
Sunshine1982 | donderdag 23 mei 2013 @ 18:48 |
Spreek met jezelf af dat je morgenochtend direct om 8 uur de huisarts belt. Geen uitstelling. | |
Senor__Chang | donderdag 23 mei 2013 @ 19:01 |
Misschien niet de drama, maar ik heb wel het gevoel dat ik dan mezelf kan voorhouden dat ik geen moeite moet doen. Dat ik het als excuus gebruik om niks te doen. Misschien is het ook dat ik beter moet worden, zonder dat ik weet wat beter worden inhoudt, dat ik dus bang ben voor die verandering en me veiliger voel op mijn vertrouwde depressieve plekje. Het kutte is ook dat dat gevoel soms zo sterk is dat ik mentaal en fysiek verlamd lijk te zijn en dat ik dagen of weken mijn bed/kamer niet uit kom. Ik ga denk ik, hoe ik me ook voel, wel beginnen aan een studie, want ik weet dat ik anders enorme spijt ga krijgen. En ik hoop dat het nu een keer lukt en dat ik eens doorzet. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 20:43 |
Ja, die heb ik! Van m'n zorgverzekeraar mag je echter geen cgt volgen bij een burn out en zou ik daarvoor eerst langs een eerstelijns moeten. Het verhaal is weer anders geworden na m'n bezoek aan de bedrijfsarts. Hij zegt dat m'n burn out een gevolg is van een onderliggende angststoornis waar nog nooit iets mee gedaan is. Op die basis sta ik nu aangemeld bij GGZ. Volgens hem zou ik aan symptoombestrijding doen als ik alleen met die burn out aan de slag zou gaan om vervolgens over een tijdje weer onderuit te knikkeren. Hij zou liever zien dat ik gelijk in de tweede lijn start om zo de problemen effectiever aan te pakken. Ik vind het wel prima ook, dan gebeurt er maar iets. Voor de komende 6 weken zit ik sowieso nog thuis, ik heb me zorgen gemaakt om niets. Zoals zo vaak ![]() | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 20:59 |
precies waar ik ook achter ben gekomen minthy, na eerstelijnsbehandeling. mijn probleem bleek echt alleen op te lossen te zijn in de tweede lijn. de zorgverzekeraar moet niet op de stoel van de arts gaan zitten. | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 21:08 |
Strontvervelend allemaal, maar nu heb ik in ieder geval wél duidelijkheid en kan ik verder ![]() Het gekke is dat ik door m'n werk dagelijks met behandelaars te maken heb, maar ik heb nooit geweten hoe onzinnig lastig het kan zijn om in een traject terecht te komen. Ik maak het mezelf ook wel wat lastiger, omdat ik niet bij de GGZ-instelling wil aankloppen waar ik via m'n werk al mee te maken heb. Dan loop je continu bekenden tegen het lijf, nee dank je ![]() Zorgverzekeraars hebben nu belachelijk veel macht, daar gaan ze nog wel op terugkomen... | |
Nijna | donderdag 23 mei 2013 @ 21:16 |
Tja, de macht van de zorgverzekeraars... ![]() | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 21:20 |
Mooi dat je in ieder geval de tijd krijgt | |
minthy | donderdag 23 mei 2013 @ 21:38 |
Dat luchtte ook enorm op kan ik je vertellen ![]() | |
Royco1 | donderdag 23 mei 2013 @ 21:39 |
Ja dat snap ik. | |
Gray | donderdag 23 mei 2013 @ 21:43 |
Gek hoe de geest zichzelf soms in zo'n vicieuze cirkel brengt, hm? Bekijk het als een aap in een kooi, dat krijst en springt; uiteindelijk zal het moe worden van zichzelf. Ondertussen kan je het bezig houden door het te richten op iets nuttigs, zoals bijvoorbeeld je studie. ![]() Kies verstandig. Maak tijd ook voor leuke zaken. Zorg voor jezelf. Laat in ieder geval niet je studieschuld superhoog oplopen. Geloof me, dat is niet leuk. En wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen. ![]() | |
sitting_elfling | donderdag 23 mei 2013 @ 22:12 |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() High functioning borderliners. | |
Andromache | donderdag 23 mei 2013 @ 22:15 |
omdat ze elke psycholoog te slim af zijn? als dat zo is, en psychologen er al niet mee om kunnen gaan, moet jij je er zeker niet druk om maken! het is een rotwijf. klaar. | |
sitting_elfling | donderdag 23 mei 2013 @ 22:42 |
![]() Omdat een psycholoog ook knetter gestoord van dit soort mensen kan worden. Heb daar vanmiddag even wat blogs en materiaal over gelezen, over het slag volk en de mensen. En het is best geinig (verkeerd leedvermaak, dat weet ik) om dat soort verhalen van psychologen te horen die dat soort mensen er weer direct uitsturen. | |
gewoonmezelf87 | donderdag 23 mei 2013 @ 23:17 |
pffft ik heb zo'n zin om iets kapot te maken... of keihard te janken, 1vd 2, vandaag een gesprek gehad met een loog omdat ik voor mn gevoel te vaak vastloop! nou binnen 30 minuten had ze dankzij mn dossier en verhaal de angel vast.. ik ben nog niet uit mijn burnout, en hoewel ik dat zelf natuurlijk ook wel een beetje vermoedde (hoe stellig ik ook ontken) was t wel ff een eye opener, en verder een btj t zelfde als minthy, heb vorige week keuring gehad door uwv, en nu als de dood dat ze besluiten dat ik wel weer 32 uur kan werken, dan kunnen ze me wegdragen vrees ik... kortom: ff bagger | |
minthy | vrijdag 24 mei 2013 @ 00:22 |
Ja, gek eigenlijk dat jezelf vaak ervaart dat er niet zoveel aan de hand is maar dat een ander feilloos de vinger op de zere plek legt... Sterkte ![]() | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 00:57 |
Ja, ik zal wel doorgaan. Ik ben gewoon een beetje teleurgesteld in mezelf. | |
Gray | vrijdag 24 mei 2013 @ 01:20 |
Nergens voor nodig. Als je het zelf in de hand had, dan had je het vast anders gedaan, toch? Hetzelfde geldt voor de teleurstelling die je voelt, maar soit. Geef niet op, geef je over. ![]() | |
kingtoppie | vrijdag 24 mei 2013 @ 01:20 |
Gray, lieve vent. | |
Andromache | vrijdag 24 mei 2013 @ 02:03 |
als je het mij vraagt zit jij niet in de goede gemoedstoestand om aan n studie te beginnen senor_chang. Eerst uitvinden wie je bent e ren wat je waard bent en wat het leven mooi maakt. Anders ga je keihard falen in je studie want dan blijf je alleen bezig met depri zijn een kun je je niet richten op studeren. Was althans mijn ervaring. Waardoor het mij nu ontzettend veel druk en stress oplevert om er na twaalf fokkin jaar aanmodderen met dezelfde studie eens een bachelorscriptie eruit te persen. Ik had beter pas na therapie helemaal metr iets nieuws kunnen beginnen | |
Fok-it | vrijdag 24 mei 2013 @ 02:52 |
Oke, ik heb geen idee waarom ik dit hier neer wil pleuren maar ik moet het gewoon even kwijt anders word ik er echt gek van.. ik zie wel of ( en zoja, hoe) erop wordt gereageerd. Allereerst een brief die ik een paar maanden geleden aan mijn projectgroepje van mijn studie heb geschreven omdat ik hun die informatie op dat moment wilde mededelen. `Zoals sommige van jullie misschien al weten ben ik geboren met schele ogen, ik heb op jonge leeftijd hiervoor naast talloze hersenscans e.d ook 4 oog-operatie`s moeten ondergaan. Na die operaties leek alles goed te zijn gekomen maar niks was minder waar, weliswaar was mijn scheelheid verdwenen maar ik bleek nog een oogafwijking te hebben: oculo-motorische apraxie. Nu is daar nu al heel weinig over bekend laat staat 20 jaar geleden, niemand die mij kon vertellen hoe ik later mijn leven ingevuld zou krijgen: ze waarschuwde mijn ouders dat ik weleens in een rolstoel zou kunnen belanden, speciaal onderwijs nodig zou hebben, etc. etc. Daarnaast bleek ik geen diepte te kunnen zien, ik keek,en kijk, als het ware 2-d. Vele onderzoeken en sessies met fysiotherapeuten en ziekenhuis bezoeken volgden daarop. Op school en thuis bleek al snel wat een beperkingen het met zich meebracht. Ik kon niet goed meekomen met leeftijdsgenootjes als het ging om gymmen (mijn coördinatie en evenwicht zijn door mijn afwijking flink ondergemiddeld), maar ook om de kleine knip en plak werkjes maar ook schrijven heb ik veel later pas goed onder de knie kunnen krijgen. Zo`n wankel mannetje wat overal tegen aan dondert zorgt natuurlijk al gauw voor de nodige hilariteit en kleine kinderen kunnen nou eenmaal meedogenloos zijn dus het begin van de pesterijen begonnen al op de basisschool. Ik voelde me thuis ook behoorlijk onbegrepen, waarom kon ik niet hetzelfde zijn als elk ander kind..waarom werd ik door niemand begrepen en door familie of vrienden altijd aangesproken alsof ik een of andere gehandicapte ben (no offence tegen die mensen uiteraard) Ik vond het moeilijk om mijn gevoelens op een goeie manier te uiten dus deed ik dat maar op mijzelf, Ik begon mezelf te bijten op elk mogelijk moment dat ik agressief was, niet tot bloedens toe maargoed de tandafdrukken waren behoorlijk zichtbaar. Dit was voor mijn ouders de druppel (ze konden al niet goed met me praten over dingen) en nu werd ik ook nog eens regelmatig driftig waardoor mijn ouders geen andere manier zagen om hun handen te gebruiken. Tegenwoordig beweren mijn ouders bij hoog en bij laag me nooit geslagen te hebben, ik ga er dan maar niet op in omdat het gewoon goede ouders zijn en ze niet wisten wat het voor mij betekende denk ik. Hierna ben ik na de basisschoolperiode verhuist naar de andere kant van het land, ik dacht dat een nieuw begin wel goed voor me zou zijn maar helaas, op de middelbare school was meteen duidelijk dat ik een makkelijk te kiezen slachtoffer was. Het ging van kwaad tot erger en hier is mijn daadwerkelijke depressie ook begonnen, ik werd steeds onzekerder en de eerste zelfmoordneigingen kwamen al om de hoek kijken. Hiervoor ben ik in therapie geweest maar dit hielp niet. Nadat ik mijn HAVO niet af heb gerond en van school ben gegaan ben ik opnieuw verhuist. Terug naar het westen, wat ik qua omgeving wel een stuk fijner vond. Ik besloot voor mezelf om eerst eens goed aan mezelf te werken en niet meteen in een andere opleiding te storten. Ik heb hierna 1,5 jaar therapie gehad wat goed geholpen heeft door bepaalde dingen goed te verwerken. Mijn zelfbeeld en vertrouwen *ook naar andere* is helaas niet heel erg verbeterd, en de combinatie van aanhoudende depressie, geen studie of werk en geen sociaal contact bracht me compleet in een isolement waar ik geen uitweg meer in zag, rond de kerstperiode was het op het ergst en stond ik bij wijze van spreke twijfelend op het treinspoor of ik wel verder wilde. Het was dat mijn ex-vriendin net op het moment zelf contact met me opnam want anders? geen idee wat er dan was gebeurt.. En nu kom ik dus aan op het punt waar ik het meest last van heb, en waar ik mezelf nu ook erg kwetsbaar opstel door het te vertellen, maar soit, het is wel de waarheid: De afgelopen jaren heb ik, buiten familie, vrijwel alleen doorgebracht, Ik heb amper vrienden gehad, en nu nog steeds niet en ik denk dat dit voor het grootste gedeelte ook met vroeger te maken heeft. Dan zou je kunnen zeggen: Ga dan op een vereniging of iets dergelijks, maar om de een of andere reden durf ik daar niet meer het initiatief voor te nemen, vraag me niet waarom want dat weet ik ook niet van mezelf. Maar op dit moment is dat wel het moeilijkste om mee om te gaan, it comes and goes en sommige periodes gaat het ook wat beter, maar nu met de kerstperiode die eraan komt weet ik van mezelf wel dat ik weer een moeilijke tijd tegemoet ga.'' Nu een paar maanden later ben ik inmiddels gestopt met deze studie (ook deze studie heb ik niet afgemaakt door grote concentratieproblemen) Hier loopt ondertussen wel eindelijk een onderzoek naar dus ik hoop in het meest gunstige geval optimaal te kunnen profiteren van medicatie o.i.d. Mocht blijken dat medicatie niet aanslaat of ik helemaal geen concentratiestoornis heb (het zou namelijk ook aan mijn eerder genoemde oogafwijking kunnen liggen) zou dat betekenen dat ik helemaal geen studie meer zou kunnen volgen, dit is voor mij een enorm frustrerende gedachte omdat voor mij een eventuele studie de enige hoop is dat mijn leven nog enigszins verbeterd kan worden. Ik ben anders gewoon bang dat ik de rest van mijn leven op een uitkering teer en zwaar ongelukkig en eenzaam oud wordt. Want dat is wel het grootste punt waar ik op dit moment hondsdepressief van word; Het alleen zijn. Ik ben 23 jaar en ik ben gewoon een eenling in deze maatschappij, zonder vrienden, zonder enig netwerk of sociaal contact ( ja via internet, maargoed dat is niet genoeg voor mij) En niet omdat ik nou zo`n a-sociale jongen ben of enorm teruggetrokken leef of mensenschuw ben. Nee; gewoon door samenloop van omstandigheden en daar baal ik ontzettend van. Want ik wil het wel, ik wil het heel graag, ik kan het alleen niet. Ik kan niet het initiatief nemen om op een vereniging te gaan en daar nieuwe mensen te leren kennen, of alleen een avondje uit te gaan. Ik weet niet waarom maar op dat gebied heb ik blijkbaar een flinke vertrouwensdeuk opgelopen. Waarom ik met een nieuwe studie wel het idee heb dat het maken van vrienden zou kunnen lukken weet ik niet. Misschien dat het dan iets gemakkelijker zal gaan en ik niet zelf alle stappen alleen hoef te nemen om in contact te komen met andere. Het rare is ook dat ik voor de buitenwereld totaal niet overkom als iemand die ongelukkig is. Ik doe nog veel dingen met mijn familie, waar ik natuurlijk dan wel contact mee heb ![]() nee ik lijk soms zelfs gewoon blij en ik lach nog, maar eigenlijk hoor ik niet te lachen, met zo`n verhaal hoor je niet vrolijk te zijn, en dat ben ik ook niet, maar ik straal het wel uit. Waarom?.. Mijn ouders vertellen me zo vaak dat ik zoveel doorzettingsvermogen heb, dat andere mensen in mijn situatie allang depressief thuis hadden gezeten, of erger. Maar is het wel doorzettingsvermogen? Hou ik mezelf niet gewoon een schild voor? Om te overleven zeg maar. Ik weet ook niet precies wat ik hier mee wil, maar ik merk wel aan mezelf dat ik een flinke terugslag heb op dit moment, en dat voelt niet goed ![]() Dus sorry voor dit waarschijnlijk onwijs ongestructureerde verhaal. Maar hopelijk snappen jullie dat het 10 voor 3 snachts is en ik niet onwijs heb gelet op mijn Nederlandse vaardigheden ![]() | |
Gray | vrijdag 24 mei 2013 @ 03:37 |
![]() | |
Nijna | vrijdag 24 mei 2013 @ 08:05 |
Gewoonmezelf, gewoon even een ![]() | |
gewoonmezelf87 | vrijdag 24 mei 2013 @ 12:24 |
thanks ![]() vandaag wel weer wat rustiger gelukkig... als t nog niet weg is dan gaan we door met knokken | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 14:10 |
Ik heb het verhaal om 3 uur gelezen en wist toen niet hoe ik er op moest reageren. Nu, nog niet ![]() | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 14:11 |
Zijn er hier eigenlijk ook mensen die "officieel" het plakaat angst stoornis hebben gekregen? Of depressie? Of is het allemaal zelf-diagnose? | |
Fok-it | vrijdag 24 mei 2013 @ 14:32 |
Nou met onderzoeken gaat het nu allemaal vrij vlot dus dat is wel prettig ![]() | |
gewoonmezelf87 | vrijdag 24 mei 2013 @ 14:46 |
Ik heb de officiele stempel burnout EN de stempel depressie met angst/paniekstoornis, en daarnaast nog angora fobische symptomen die voortkomen uit de paniekstoornis Het hele pretpakket dus! | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:20 |
Gediagnosticeerd met depressie en wat trekken van verschillende persoonlijkheidsstoornissen, maar aan dat laatste moet ik eigenlijk niet zoveel trekken aangezien ze daar heel ruimhartig mee zijn. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:20 |
Stel, je kan studeren. Weet je wel welke richting je op wilt? | |
Fok-it | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:22 |
Uhm nouja, ik heb wel een aantal richtingen, maar nog niks specifiek nee ![]() ![]() | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:23 |
Dat zou inderdaad ideaal zijn, maar ik denk dat het nog wel een heeele lange tijd gaat duren voordat ik mijn geluk heb gevonden. En ik moet in de tussentijd toch wel iets gaan doen en dan lijkt studeren mij de leukere optie ipv al werken of niks doen. Ik denk dat ik dan nog gekker zou worden van mijzelf. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:29 |
Als je al iets hebt wat je leuk lijkt, ben je volgens mij al een eindje op de goede weg. Want als het lukt heb je voor de komende jaren al je plannen staan en dat haalt toch wel wat druk weg. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:31 |
Ik voel me vandaag alweer wat beter, vooral na het gesprek met mijn psych. De komende maanden wil ik gaan kijken wat voor studie ik echt wil gaan doen en of ik mijzelf daartoe kan zetten. De hopeloosheid en het doemdenken is iig een beetje weg. ![]() | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:45 |
Of kon je de pyscholoog juist even lekker gebruiken om alles even weg te kletsen? En je je daardoor beter voelt? | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:53 |
Dat eerste sowieso. Ik voel me vooral beter omdat ik na dat gesprek een beter beeld had in waarom ik bepaalde gedachtes heb. Dus dat tweede klopt ook, alleen denk ik dat 'even weg kletsen' niet genoeg zou zijn geweest. Het moet wel constructief zijn geweest. Of bedoel je dat ook? | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 15:55 |
Wat ik bedoelde was dat even naar de psycholoog, naar vrienden, een film pakken met z'n 2en vaak even voor een 'high' kan zorgen om daarna weer terug te vallen in de ouse misere op het moment dat het voor 25 keer in de maand weer 3 uur in de ochtend is en je weer niet kunt slapen. Het lucht immers gewoon vaak op om of je emoties te venten of even je hoofd ergens anders bij te hebben ![]() | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:04 |
Dat is inderdaad zo, daarom ben ik de laatste tijd erg wisselvallig in mijn stemming. Maar dat zou verbeterd kunnen worden door me minder druk te maken als ik even down ben. Gewoon accepteren zoals Gray ook zegt, want ik kan er niks aan doen en even down zijn hoeft niet per se heel slecht te zijn. Dat ik weinig motivatie/discipline lijk te hebben omdat ik eigenlijk geen beeld heb bij wat ik wil. Zoals anderen gaan studeren omdat ze iets echt leuk vinden of omdat ze een goede baan willen, dat heb ik niet. En dat maakt het moeilijker om me ergens voor in te zetten, ik sta er immers nooit volledig achter. Ik zet dan ook wat druk op mijzelf om toch te gaan studeren, voor mijn eigenwaarde en omdat een diploma toch wat meer zekerheid geeft. Die druk ervaar ik niet als prettig en dat kan ook mijn stemming naar beneden halen. | |
Comp_Lex | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:11 |
Ik heb nu het gevoel dat ik aan het opkrabbelen ben ![]() Dat komt denk ik mede door dat ik nu professionele hulp krijg en leuke dingen aan het doen ben met leuke mensen. Ik begin nu een beetje het gevoel te krijgen dat ik er ook bij hoor en dat er ook ruimte voor mij wordt gemaakt ![]() Het gevoel is alleen nog niet superpositief, maar in ieder geval niet meer zo negatief als eerder. Het is nu meer neutraal ofzo. Ik heb niet meer het idee dat ik er volledig alleen voor sta. Nu moet ik ervoor zorgen dat op andere vlakken het ook beter zal gaan, zoals relaties en studie. Ik mag nu in ieder geval zeggen wat ik doe en vind. Dat is al een hele verbetering. | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:15 |
Eens. Ik zit atm echt even in een dip. Ik laat het over me heen komen maar leuk is anders. Om heel eerlijk te zijn kan ik me niet meer goed herinneren wanneer ik mij voor het laatste 100% voor iets heb ingezet. Ik zit altijd zo'n beetje op de 60/70% methode. Not sure if dat herkenning is? Ik heb uberhaupt nooit het gevoel gehad alsof ik ergens 100% achter stond. Nooit. En eigenwaarde? Ik weet helaas niet eens wat betekend. Ik doe ook maar vaak wat heb ik het idee ![]() | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:16 |
Baas! Over een jaar of wat kom je hier gewoon als grootste hosselaar binnen en ben je misschien al die dames wel zat! Je maakt in ieder geval sneller progressie ivg met mij en ik hoop serieus dat je nooit een BPD'er als 1e zal relatie tegenkomen. Let daar wel op ![]() | |
Andromache | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:20 |
Kijk, ik had ook problemen met zelfdiscipline. Dus ik zou iemand met mijn soortgelijke problematiek juist werken aanraden. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:24 |
Jawel, dat herken ik. Tot nu toe was ik hooguit 5% bezig met een studie, al is zelfs dat al teveel aangezien ik de hoop al op had gegeven voordat ik begon. Als ik weer 60% zou kunnen geven, ben ik al tevreden. Ik wil iets doen zonder dat ik eindeloos tegen mijzelf herhaal dat het allemaal niet meer baat, dat ik beter kan stoppen en zonder dat ik een diepe depressie kom. En daarvoor moet ik uitzoeken wat ik wil, of in ieder geval wat ik zo ongeveer wil. En dan doorzetten en hopen dat ik in een flow kom. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:27 |
Ik weet niet echt of at nu al wat is voor mij. Ik heb werken altijd wel leuk gevonden (horeca), maar dat is dus met de gedachte dat het slechts tijdelijk is. Als ik niet ga studeren, ga ik daar later enorm veel spijt van krijgen, dat weet ik nu al. En aangezien stufi bijna weg is en ik niet van schulden hou, wil ik het in september toch proberen. En ja, als het weer niet lukt.. Daar wil ik nog niet aan denken, want dan ga ik me alleen maar druk lopen maken. | |
Comp_Lex | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:31 |
Dank je voor je tip ![]()
Ik heb/had grote problemen met mijn motivatie. Ik ben overtuigd dat een gebrek aan motivatie altijd ergens vandaan komt. Er is altijd iets wat niet goed zit en de motivatie op een directe wijze negatief beïnvloedt. Ik zet me nog steeds niet 100% in voor alles, maar ik probeer binnenkort wel om even echt goed te gaan werken. | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:31 |
Ik heb het idee dat je wel een beetje de opper goeroe Gray kant op wil en het perspectief/toekomstbeeld van vrijheid is blijheid je ook wel zint. Vrijheid is ong. 20k per jaar. Elke 20k kun je zien als een jaar eerder stoppen met werken. Ik zelf zit echt even in een dip. En ga weer op reis, dit keer zuid Europa. En ik neem deze keer mijn studie boeken mee. | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:35 |
Ur welcome. Ik wil je straks niet in R&P een topic zien posten omdat je het gedrag van je partner niet begrijpt ![]() Mooie zin. Het gebrek aan motivatie komt altijd ergens vandaan. Als ik daar dieper over nadenk, is het in de 9 van de 10 keer gewoon dat het me totaal niet interesseert. En die 1 ene keer denk ik er gewoon totaal niet over na. | |
Andromache | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:36 |
De keuze m.b.t. stufi vs. lening is eentje die ik niet heb hoeven maken. Met dat in het achterhoofd kan ik je keuze beter begrijpen. Maar nog steeds blijft staan voor mij: nooit zo maar ergens aan beginnen omdat je het anders ook niet weet en er niks meer van jou komt. Dat gaat uit van een negatieve motivatie, en ik ben er van overtuigd dat de beste dingen voortkomen uit een positieve motivatie. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:40 |
Je hebt ook helemaal gelijk vind ik. Alleen ik wil mezelf nog een kans gunnen. Het verschil met de voorgaande keren is dat ik hulp heb gevraagd, dat ik opener ben en dat de druk nu enkel van mijzelf komt ipv mijzelf en mijn omgeving. Misschien dat het dit keer beter gaat, maar dat weet ik pas als ik het probeer. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:42 |
Misschien dat ik me op die vrijheid moet concentreren, dat het me dan wel lukt. En ondertussen de studie niet alleen als een weg naar vrijheid zie, maar als een reis naar vrijheid. | |
Andromache | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:42 |
Blijf je dan ook hulp vragen? Geef je op voor een studieondersteuningsgroep, bij de meeste universiteiten en hogescholen hebben ze dat, hopelijk een doorlopende groep. | |
Comp_Lex | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:50 |
Dat is inderdaad wel een goede tip. Ik ben er recent achtergekomen dat studieadviseurs geen monsters zijn, maar hele normale mensen waar je heel goed mee kunt praten. Je kunt met alles bij ze terecht. Het klinkt misschien vreemd, maar ik kan met bepaalde dingen bij mijn studieadviseur beter terecht dan bij mijn ouders en dat is iets wat ik nog verder moet bespreken met hulpverlening. | |
Senor__Chang | vrijdag 24 mei 2013 @ 16:56 |
Yes ![]() | |
sitting_elfling | vrijdag 24 mei 2013 @ 17:15 |
DIt klinkt echt als zo'n Gray spreuk ![]() Stel, je mocht kiezen. Waar zou je dan willen staan in 5 jaar? | |
Nijna | vrijdag 24 mei 2013 @ 22:35 |
Ik hoor maar half hier ![]() | |
Senor__Chang | zaterdag 25 mei 2013 @ 01:13 |
Studie klaar (toch Economie proberen denk ik) en mezelf meer ontplooien. Dus meer gaan reizen ![]() ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 01:16 |
Baas! ![]() ![]() Al zijn dit soort dingen wel heel erg. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 01:24 |
Top! Ik ben met een beetje mazzel aan het eind van het jaar wel van mijn officiele stempels af ![]() ![]() | |
Gray | zaterdag 25 mei 2013 @ 12:49 |
![]() Hartstikke mooi. ![]() Flink verhaal, maar ik heb het helemaal gelezen. Ik richt me even op de volgende stukken: Waarom niet? Sure, het zou prima redelijk zijn om níet te lachen met zo'n verhaal, maar er zijn geen regels voor ofzo. Als je nu kan lachen omdat je nu lol hebt, laat dan niets of niemand je tegenhouden. Lang leve de lol! Misschien beide, misschien geen van beide. Maar is het echt zo'n belangrijke vraag om te antwoord op te hebben? ![]() Het was een prima duidelijk verhaal, dus maak je geen zorgen. Wil je duidelijke reacties, dan is het wellicht wel aan te raden je posts wat korter te houden. Je bent echter van harte welkom je zorgen gewoon even van je af te schrijven. ![]() | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:05 |
Gray is de Fok!-Bodhisattva. ![]() OT: na twee duistere weken voel ik me weer even wat beter. Maar God, wat waren het uitdagende tijden van tijd tot tijd. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:08 |
Dit dus ![]() | |
Seven. | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:27 |
Hoi. Ik zie dat de meesten van jullie hulp hebben, heel goed. Mijn partner heeft ook angstproblemen maar hij weigert professionele hulp. Hij is dusdanig angstig dat het zijn geluk in de weg staat. Hij werkt als zelfstandige, dus niet in die zin dat hij hele dagen thuis zit. Maar op alle fronten kan hij wel een positief duwtje in de rug gebruiken, en ik ben geen therapeut natuurlijk. Wie vertelt mij waar de knop door om ging? Wanneer besefte je dat het zo niet meer verder kon? | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:30 |
Hoe gaat het met jou trouwens? Ik hoorde iets over een flinke dip ATM? Jij laat ook altijd wel een prettige wind door dit topic waaien, dus let een beetje op jezelf. ![]() | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:31 |
Bij mij toen ik echt geïsoleerd raakte van iedereen, zelfs ouders en familie. Toen kon ik echt niet meer verder. Ik hoop dat het bij jouw partner niet zover komt. | |
Seven. | zaterdag 25 mei 2013 @ 13:56 |
Zo makkelijk komt hij niet van mij af ![]() Hij is enorm impulsief, weinig zelfcontrole. Dat resulteert in moodswings. Hij piekert over alles, slaapt slecht, heeft altijd wel ergens pijn maar weigert naar de dokter te gaan (ik denk dat het psychosomatische pijn is vaak), hij geeft op ALLES een emotionele reactie, zelfs hele kleine dingen. Zijn angsten leiden tot controlerend gedrag richting de kinderen, die daardoor een emotionele achterstand hebben omdat ze de kans niet krijgen om zelfstandig te worden (hun moeder helpt daar ook niet bij trouwens). Hij probeert mij te controleren maar ik ben er niet echt een die zich laat controleren, dus dan negeer ik dat gedrag en gaat hij uit zijn dak, om daar later dan weer veel spijt van te hebben. Hij is wel een schat van een vent trouwens, toont veel genegenheid, doet moeite om de relatie leuk te houden en zo. Ik doe dat ook, dus tussen ons tweeen zit het wel goed. Ik maak me vooral zorgen om de kinderen, die er duidelijk onder leiden. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:07 |
Toen ik in een compleet sociaal isolement terechtkwam. Ik kon niet meer verder zo gaan, omdat eenzaamheid erg verschrikkelijk is. Het is één van de allerergste dingen die je kan overkomen in het leven. Door mijn angsten en een gebrek aan probleemherkenning was ik helaas niet in staat om binnen 10 jaar een oplossing te bedenken voor mijn problemen. | |
Murmeli | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:11 |
@seven: werkt het niet om hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid als ouder? Hij doet nu eigenlijk moedwillig zijn kinderen verdriet, door zijn moeilijke gedaan en door te weigeren daar wat aan te doen. Vind ik een best kwalijke zaak eigenlijk. Hij kan vinden dat het nog wel gaat, maar dat is dus niet zo. Hulp zoeken is hij verplicht aan zijn kinderen en daarbij is het niet relevant of hij het zelf wel of niet leuk vindt. Bij mij: ik functioneerde niet op mijn werk, al jaren niet, eigenlijk nooit goed gefunctioneerd. Aangezien je toch moet werken om te leven en ik geen zin had om 36 uur per week doodongelukkig te zijn ben ik hulp gaan zoeken. Maar ook daarna duurde het nog wel ff tot ik echt met mezelf aan de slag ging. Niks hielp namelijk, ik bleef opkrabbelen en weer instorten, levensmoe etc, toen nog wat strenge woorden van de psych en pas toen kwam het punt dat ik snapte dat ik toch echt zelf aan de slag moest en niet een ander mij beter kon maken. | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:16 |
Hoi! Dat besef heb ik heel vaak gehad, maar doordat ik vaak te horen heb gekregen dat ik niet moet mekkeren maar de schouders eronder moest gooien vond kreeg ik het gevoel dat ik me aanstelde. Het gevolg was dat ik de schouders er weer onder zette en vol goede moed bleef aanmodderen. Continu over grenzen gaan, met name op m'n werk. Fulltime baan, er kon nog best een deeltijdstudie bij naast. Door mijn gedrag (wat ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren heb) zit ik nu thuis met een burnout en móet ik hulp zoeken van m'n werkgever. Als ik nu niet in deze situatie was beland, was ik nog gewoon door aan het hollen en had ik nooit hulp gezocht vrees ik ![]() | |
Gray | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:31 |
Awww, youse guys..! ![]() ![]() ![]() Nice! ![]() | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:35 |
Ik kan me hier wel in vinden eigenlijk: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ontwijkende_persoonlijkheidsstoornis Waarschijnlijk gaan ze zeggen dat ik dat heb. | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 14:39 |
Ja, ik voldoe aan al die punten die er staan... Zéér herkenbaar dus! Maar goed, ik laat diagnostiek over aan de mensen die er nog een tikje verder voor doorgeleerd hebben, lijkt me verstandiger ![]() | |
gewoonmezelf87 | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:03 |
@seven: ik herken veel van mn man in jouw verhaal, iig de man die hij was!! Wat bij ons heel erg heeft geholpen is dat ik hem ook verteld heb hoe het voor mij was als hij besloot zich te laten leiden door angst... Dat hij geen single meer was en dat ik hem soms ook gewoon nodig had... En toen raakte ik zelf burnout en moest hij opstaan... Al zou ik het laatste stukje toch overslaan ![]() | |
Gary_Oak | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:11 |
[ Bericht 100% gewijzigd door Gary_Oak op 25-05-2013 22:03:20 ] | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:17 |
Beloofd? | |
Gary_Oak | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:18 |
Wat precies? Dat van niks tot na mijn tentamens? ![]() | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:21 |
Jong, maak het niet groter dan het is. Je hebt een avond/nacht teveel gezopen, dat maakt je niet verslaafd ![]() | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:23 |
Je hebt moeite om aan je eigen beloftes te houden. Misschien is het beter om iets aan anderen te beloven, terwijl je ondertussen aan je eigen problemen gaat werken. | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:27 |
Zolang het niet elke avond gebeurd moet je je er niet druk om maken. | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:33 |
Mindere dingen die je aankaart! Die maken een relatie toch wel heftiger, als hij door zijn controledrang meer geneigd is zijn grip op de personen in zijn omgeving te verstevigen. Jij doorziet dit gelukkig, en gaat daar niet in mee, maar zijn kinderen hebben nog niet het fysiek en de geestelijke zelfstandigheid om dat óók te kunnen. En als ik aan mijn eigen jeugd terugdenk, dan kan ik alleen maar concluderen dat veel van mijn angsten ontstaan zijn omdat vooral mijn moeder mij nooit echt vrij liet om mijn hoofd te stoten. Waarschijnlijk uit zelfbescherming, maar toch. Ik hoop dat je vooral het belang voor de kinderen bij hem voor het voetlicht kunt brengen, misschien dat dat voor hem een reden is wat aan de problematiek te doen. Als hij het niet voor zichzelf doet, dan maar voor degenen die hem het meest nabij staan. Wel goed van je dat je zo begaan bent hem en zijn naasten. ![]() | |
Gary_Oak | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:34 |
Was jaren geleden wel anders. ![]() ![]() Beloofd. ![]() | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 15:36 |
Ik denk dat je niet zozeer bang hoeft te zijn voor verslaving, maar meer dat je problemen veel groter terugkomen nadat je flink hebt doorgehaald. Dan voel je je brak én klote. Beetje zelfbeheersing, en lief voor jezelf zijn. ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:02 |
Oh het gaat op dit moment echt even enorm crap. Maar het heeft niet zo veel zin om elke dag, 24/7 keihard lopen te zeiken. Soms inderdaad even luchten wanneer het te veel wordt. Ik haal op dat soort enorme kuttige momenten veel hulp uit blogs en anderen die een zelfde soort ervaring hebben gehad. Zoiets bijv. Wetende dat je niet alleen staat en dat wanneer jij je kut voelt om iets, een tig tal anderen exact hetzelfde probleem hebben, lijkt toch gewicht van je schouders te halen. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:04 |
Ik had dit geschreven kunnen hebben ![]() | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:07 |
*boks* ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:09 |
Hmm... Hoe the fuck help je iemand met depressieve klachten zonder aanleiding? | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:17 |
Medicatie. (lijkt me?) | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:18 |
En dan gaat men denken.. Wie wil je zijn.. Die man die gezellig is... Open en sociaal... Die naar feestjes gaat enzo.... Maar dat wat ik wil zijn.... Tegelijkertijd heb ik daar totaal geen zin in, voel me spontaan depressief worden als ik zonder energie en zonder zin dat soort dingen ga ondernemen. | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:18 |
Good one! Fijn dat je daar in ieder geval troost uit kunt halen: soortgelijke ervaringen! En nee, je hoeft inderdaad niet 24x7 te lopen zeiken, af en toe een keer de druk van de ketel laten is goed genoeg! Ik heb verre van het gevoel dat jij 24x7 aan het zeiken bent, misschien juist eerder wat te weinig? Een vriend van mij zit met soortgelijke dingen, over deze problematiek kunnen praten met intimi is ook erg fijn trouwens! Je zult het vast al eens verteld hebben, maar waren er mensen in jouw omgeving die van de hoed en de rand weten en misschien ook zelf met hetzelfde bijltje gehakt hebben? Ik kan me trouwens wel iets herinneren van een vriendin van je waarmee je af en toe kon levellen. ![]() | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:20 |
Herkenbaar. Ik durfde eigenlijk niet eens te melden dat het slecht ging, met de grondgedachte dat ik het niet waard was. Best wel funest, eigenlijk. | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:23 |
Tja, dat had ík dan weer kunnen schrijven... ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:24 |
Is dat echt wat je wilt zijn of wat je denkt dat van je verwacht wordt? | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:24 |
Ik denk de meeste wel. Denk dat het ook bij heel veel mensen 1 van de redenen is dat het uiteindelijk fout gaat, niet op tijd aan de bel trekken. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:25 |
Nee wat ik wil zijn echt... ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:27 |
En wat denk je dat er daardoor positief verandert? | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:27 |
Bizar eigenlijk, dat je zo kan zakken qua eigenwaarde/zelfwaardering. En vanuit die positie zien dat er heel veel mensen aan je lopen te trekken en gewoon heel anders tegen je aankijken dan jezelf denkt... Daar verwonder ik me regelmatig over de laatste tijd. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:27 |
Nee, dat is dat niet, dat lijkt me een leuk leven... | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:30 |
Om dat te zijn (als je dat niet al bent, volgens mij geef je jezelf niet genoeg credit) is vaak wel een verandering nodig. Je beter voelen helpt natuurlijk, voor ogen houden waar je dat voor doet. Maar niet iedereen is van zichzelf open of sociaal en dat is ook niet een garantie voor een leuk leven. Jezelf zijn wel, en dat is iets dat je ontdekt gaandeweg. Met ups en downs. En ook introverte mensen die niet zo van de feestjes zijn hebben een leuk leven. Er is meer dan dat ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:33 |
Klopt, die mensen zijn je energie ook niet waard. Je kunt het ze niet verwijten want ze weten gewoon niet beter maar het is zonde om er zoveel bij stil te staan. Er zijn ook mensen die het wel snappen en tot steun kunnen zijn. Er komt wel een moment dat je weer die kracht hebt om je te herpakken, in de toekomst. En dan ben je niet alleen sterker maar ken je ook je valkuilen beter, dat heb je dan weer op die niet constructieve types voor ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:33 |
Ik weet dat ik een gezellig persoon ben als ik goed in mijn vel zit... Ik weet dat ik een nog leuker persoon ben als ik goed in mijn vel zit en iets meer moeite in sociale interactie stop... Daar voel ik me dan tevens ook beter door. Ik denk dat mezelf ''goed'' voelen niet een kwestie is van ''dat helpt'' maar dat het echt essentieel is om uberhaupt een beetje leuk sociaal te functioneren.. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:36 |
Begrijp ik, doe je op dit moment iets om jezelf beter te voelen? Steek je moeite in sociale interactie met mensen om je heen? Heb je afleiding en iets waar je van geniet? Kan namelijk ook prima alleen, een hobby oppakken ofzo en vaak ontmoet je dan ook anderen. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:38 |
Ik heb geen idee wat ik moet doen om mezelf beter te voelen... Ik doe wel werk.... Wat ik wel fijn werk vind... Echt genieten weet ik niet... Ja soms van een nummer maar dat heeft ook met mijn gemoedstoestand te maken verder... Niet alleen van het nummer. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:40 |
Genieten zit in kleine dingen, cliché maar wel waar. Ik kan bijvoorbeeld al van iets als een goedgekookte maaltijd heel erg genieten. Dat was wel eens anders hoor, maar even als voorbeeld. Dus je werk geeft voldoening, dat is al heel mooi ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:42 |
Jawel, maar buiten uitgaan hebben wij nooit heel veel gedaan altijd eigenlijk.. Hmmz... ![]() | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:43 |
Ik bedoelde het net andersom; er zitten veel mensen positief aan me te trekken ![]() Mensen waarvan ik het niet had verwacht dat ze dat zouden doen. Ik heb vaak het idee dat ik anderen tot last ben en dacht ook dat zij dit dachten. Verrassend om te zien dat dit niet zo blijkt te zijn ![]() Ik heb slechts één "zuiger" in m'n omgeving, m'n beste vriendin, ze zit in een vechtscheiding met alles erop en eraan. Ze lijkt te snappen dat ik al die ellende er niet bij kan hebben op het moment, maar toch is het verdomd lastig om niet de hulpverlener uit te gaan hangen ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:43 |
Als dat iets is wat je leuk vindt, lekker blijven doen ![]() | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:43 |
Uitgaan doe ik ook niet veel, maar ik doe het wel. Zo kom ik niet weer in een isolement terecht. Eigenlijk is het best wel sneu om dingen te doen met een negatieve motivatie ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:44 |
Dat is het probleem ik heb geen zin meer in dingen die ik eerst leuk vond... | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:44 |
Ha ha okee, ik las het echt anders ja, was niet helemaal duidelijk ![]() Positief trekken is positief, zolang je eraan toe bent en dat ook niet teveel wordt. Wel fijn om te lezen! En lief van je vriendin dat ze dat snapt, lijkt me ook moeilijk voor jou omdat het wel je vriendin is maar wel verstandig. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:44 |
Ja het werkt gewoon niet... | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:45 |
Dan is het toch niet zo'n gek idee om eens met iemand (proffessioneel) erover te praten? | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:45 |
Tjah ik heb dat nu al maar de prof heeft zoiets van dat ik een concreet probleem moet voorschotelen. | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:46 |
Maar zijn er geen sociale dingen die je kunt gaan doen die je wel leuk vind dan? Mijn beste vrienden vinden het geweldig om naar die trance/dance feesten te gaan, maar ik ga nooit mee, moet daar echt niet aan denken. Waarom dingen doen die je niet leuk vind? Lijkt mij dat dat nooit kan werken. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:47 |
Lijkt me toch aardig concreet, dat je bijna nergens plezier uit lijkt te kunnen halen. Da's niet niks. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:48 |
Bij mij werkt het wel, ook al verdrijft het alleen mijn gevoel van eenzaamheid, maar echt blij word ik er niet van. Ik moet altijd kiezen tussen spanningen en eenzaamheid. Ik kies voor het minst slechtste => spanningen. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:48 |
Tzijn aanvallen wel.. Kan wel grapjes maken enzo.. Of op mijn gemak zijn etc... Alleen dan dagelijks weer zo een klote gevoel dat ik helemaal niks wil. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:52 |
Ik heb een probleem met mensen in het algemeen, dus het maakt niet uit wat ik doe. Ik ben in de nabijheid van mensen altijd in een bepaalde mate gespannen (met onbekende mensen erger dan met bekende mensen). Mijn motivatie om niet weer in een isolement terecht te komen is hetgeen wat ervoor zorgt dat ik die spanningen een beetje de baas blijf ![]() | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:55 |
*boks ouwe* ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:56 |
Jep, best bizar maar blijkbaar lopen er meer van dat soort figuren rond op deze wereld ![]() ![]() ![]() En ja, er zijn een aantal mensen waar ik mee kan levellen. Dat is soms echt een noodzaak. Het vreet je anders echt met huid en haar op. Er is altijd een aanleiding. Er door heen rammen is altijd wel een oplossing toch? Ik kreeg door het keiharde bikkelen issues met mijn rikketik die ik continu hoorde rammelen. En dat is irritant en zorgt voor angst. Wat zij de huisarts? Ja, is stress, dus hardlopen! ... Ja maar huisarts, ik heb het idee dat mijn hart uit mijn lichaam klopt met al die hartkloppingen. Hij had ook gewoon gelijk. Er keihard doordrammen. Het ging daarna vanzelf weg .. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:57 |
Waarvan de oorzaak biologisch lijkt te zijn. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 16:59 |
Ik merk dat ik juist vaak te relaxed ben. Te ontspannen. Wel enorm handig voor sociale connecties maar ook aan de andere kant een enorme bpd magneet. En ik moet van dat rescuing gedrag af. Want ik merk dat ik al snel te doen heb met mensen die een kut leven hebben gehad en die niet door hun eigen doen een kut jeugd hebben gehad .. Ik ben dan te naief, zie mogelijkheden om zo iemand 'te redden'. En daar moet ik echt mee ophouden. | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:01 |
Meestal is het meer iets voor vrouwen, om een "foute man" te proberen te veranderen. ![]() | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:03 |
herkenbaar | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:05 |
![]() Achteraf gezien is dat mijn motivatie geweest om in de hulpverlening te gaan werken, ik schiet ook gelijk in de red-stand als er iemand met problemen langskomt ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:09 |
Waarom dan geen medicatie meer? Staat dat je tegen? Het is vaak bedoeld als opstapje, de rest moet je gewoon nog steeds zelf doen maar je kunt er soms echt wel wat aan hebben. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:12 |
Ook wel herkenbaar, mensen redden kun je niet. Je kunt alleen af en toe tot steun zijn of wat leuks ondernemen ofzo. Maar een persoonlijkheidsstoornis is niet echt te genezen, iemand kan er wel mee om leren gaan. En gelukkig is een mens meer dan een labeltje. Ik vind alleen niet dat je een ander helemaal kan aanrekenen dat je over je grenzen bent gegaan, het is ook een zwakte in jezelf dat je maar blijft proberen. De persoon met de stoornis handelt door zijn/haar stoornis, al pleit dat iemand ook niet geheel vrij natuurlijk maar het is een illusie om te denken dat iemand dan erg zal veranderen. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:12 |
Wat moet je dan zelf doen? ![]() Ik begrijp er geen kont van. Ik heb weer medicatie overigens. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:13 |
Herkenbaar. Ik ben een studentassistent geworden om te kijken of er meer studenten zijn die dezelfde problemen hebben als ik en dat ik ze kan redden als ik ze tegenkom. Tot nu toe ben ik twee studenten tegengekomen die waarschijnlijk dezelfde problemen hebben als ik. Eén daarvan is al bekend bij de studieadviseur en de ander stuur ik daar misschien ook naar toe. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:14 |
Begrijp je dat echt niet? Ik denk dat daar de kern zit. Je gemoedstoestand kun je zelf beïnvloeden, al heb je daar soms hulp bij nodig. Je kunt constateren dat het zo is en dat blijven constateren maar je kunt ook zeggen: vanaf vandaag ga ik met kleine stappen proberen iets te doen aan mijn depressieve gevoelens. Ik ga uitvinden wat voor mij goed werkt en waar ik baat bij heb en dat toepassen in mijn leven. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:19 |
Uitvinden kost energie die ik niet heb. Moet ik dan dingen gaan ondernemen waarbij ik op voorhand al weet dat het niks is voor mij? | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:21 |
Je hebt overal een excuus voor lijkt het wel ![]() Nee tuurlijk niet, juist uitvinden waar je wel wat mee hebt ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:25 |
Tjah maar ehh... Moet ik dingen dan doen die ik wel leuk vindt maar vanwege mijn gemoedstoestand echt niet wil doen? | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:27 |
Je moet niks, maar het zou best kunnen helpen om af en toe iets te doen dat je normaal gesproken wel fijn vond om te doen. En te onderzoeken of er nieuwe dingen zijn waar je je voldoening uit kunt halen. Er zijn best veel mogelijkheden. Wat vond je vroeger leuk? | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:30 |
Het kost allemaal veel energie en al zit ik slecht in mijn vel wil ik me gewoon afgezonderd hebben.. | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:32 |
Het is een beetje een paradox waar je doorheen moet. Ondanks dat je gevoel zegt dat je er geen zin in hebt (depressie anyone?), zul je toch de stap moeten zetten het desondanks te doen. Op gegeven moment komt dan hopelijk de tijd dat je het leuk gaat vinden zonder de opstartproblemen. ![]() Ik herken het wel verder, en het is verdomde moeilijk hier doorheen te komen. | |
seasushi | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:32 |
ja.Zelfs down zijn kan een comfortzone zijn. daar moet je af en toe uit. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:32 |
Wat vond je vroeger leuk om te doen? | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:34 |
Tjah.. Ik weet nog dat een goede mindset hierbij al het verschil maakt.. Tis alleen... Waar doe ik het nog voor?... Toen wou ik van de depressie af.. Nou dat ging een tijdje goed totdat dat ging vervagen... Toen had ik weer niks... En nu hetzelfde doen leidt weer naar niks.. hmmzzz... | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:34 |
Feestjes ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:35 |
Allicht heeft dit ook zo zijn comfort zone kanten... Maar ook wel degelijk depressieve kanten... En omdat dat overvalt is dat toch tjah demotiverend. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:36 |
Heb je vrienden? | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:36 |
Toch wel meer dan dat? Doel nu meer op interesses: films, lezen, hobby's, talenten ontwikkelen, maatschappelijke interesses. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:38 |
Wat er nu gebeurt is dat je het bij voorbaat opgeeft omdat de mogelijkheid er is dat het niet gelijk het gewenste effect heeft. Dat is wel zonde, want je hebt nog een heel leven voor je en je bent nog jong. Het tij keert echt wel, maar je moet daar wel iets voor gaan ondernemen. Dat het niet makkelijk is begrijp ik wel maar op deze manier maak je het juist lastiger voor jezelf. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:38 |
Ja ik vind het wel leuk om films te kijken.. Een boek zelden.. Maar als ik begin met lezen in een goed boek dan lees ik daar wel vliegensvlug doorheen... Ik sportschool nog... Ik hou wel van auto rijden... Muziek... Series... Bier en alcohol. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:39 |
Tjah... Zit er al wat langer in en ik begrijp het niet helemaal waar het vandaan komt... | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:41 |
Ik trek het me ook gewoon aan als ik zo'n sociale hork zie die niet durft uit te gaan terwijl hij of zij wel klaagt over een sociaal isolement. Blijkbaar is voor veel mensen zo;'n drempel enorm hoog of als ze er zijn zich heel bizar gedragen. Heel veel mensen kunnen niet zich zelf zijn als ze op stap zijn. Apart is dat eigenlijk. Het helpt wel enorm om met een wingman zo'n toko binnen te lopen. Ik blijf geloven in het feit dat als men echt wil veranderen je keihard uit je comfort zone moet rammen, zo ver dat je niet meer terug kunt naar je eigen comfort zone, want die was blijkbaar op het moment gewoon kut. ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:43 |
Tjah.. Psycho therapeut moest ook van mij weten waarvoor ik naar haar kwam... Nou ik ben depressief en wil daar vanaf, maar dat is niet concreet genoeg voor der. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:44 |
Je hoeft het ook niet te snappen, het is een biochemisch proces en daar valt ook niet zoveel aan te snappen verder. Als er onderliggende redenen zijn kun je daar met de proffesional eens naar kijken of dat zo is. Maar het proces is echt wel omkeerbaar, vergeet dat niet. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:46 |
Sociaal isolement tov uitgaan is natuurlijk nogal een stap. Misschien mijn leeftijd hoor maar snap dat idealiseren van uitgaan nooit zo, er zijn zoveel andere dingen om te doen voor mensen die daar moeite mee hebben. Of bedoel je gewoon "naar buiten gaan"? | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:47 |
Mwehhh ![]() Ik weet geen onderliggende problemen, en om te zeggen dat het ook aan mijn levensstijl ligt verder vind ik erg kort door de bocht.. Kan blijkbaar niet zo goed genieten van het leven... Ben ook wel iemand die nogal lui is van zichzelf verder. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:47 |
Zoals? | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:51 |
ha ha echt? Gewoon lekkere sufkuttige dingen, doe je die nooit? Voor mij: Bios, vrienden thuis bezoeken, koken voor iemand, grote wandelingen maken in de natuur, fotograferen, muziek maken, (duur)sporten zoals zwemmen en fietsen, familie bezoeken, tuinieren op mijn balkon, kleding maken, tekenen, een hele dag reserveren en eten bestellen om een serie uit te kijken, reizen, een stad bekijken, museum, uitgebreid inkopen doen op de markt, een (gratis) cursus volgen aan de Open Universiteit, fokken en even "niksen" ![]() | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:53 |
Op het moment geniet ik van m'n isolement, het moet echter niet te lang duren want dan kom ik domweg niet meer de deur uit ![]() Een wingman helpt alleen om je de deur uit te slepen maar dan nóg blijven die verneukende gedachten rondspoken in je kop. | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:54 |
Gewoon die kleine dingen die het leven leuk maken. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:54 |
Inderdaad ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:54 |
Bios thuisbezoek.... Joah... Serie kijken film kijken wel... Reizen nooit echt gedaan.. Niet mee opgevoed... Maar ach... Allicht wel een optie om te gaan doen... | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:58 |
Dat kan ik ook niet zo goed, maar toch is het me gelukt om dingen te doen die mij een beetje gelukkig maken. Helemaal uit m'n dak gaan zal ik nooit doen, maar als je een grijns op mijn gezicht ziet, dan kun je er vanuit gaan dat op dat moment het vrij goed met me gaat ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 17:58 |
Ik snap het idealiseren zelf ook niet hoor. En ik bedoel inderdaad naar buitengaan. En doelde ook op dat men aan de ene kant wel klaagt van sociaal isolement (met name de mensen die daar sinds de pubertijd last van hebben) en dan bijv. na lang aandringen wel naar een studentenvereniging gaan, op een sport zitten en vrijwilligerswerk doen. Maar dat het dan 'nog niet lukt'. Weet niet of je me begrijpt ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:00 |
Dat is waar. Maar soms helpt het ook wel tijdens een feestje, net die ene schop qua zelf vertrouwen wat je soms nodig hebt van een goede vriend die daar geen last van heeft. | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:00 |
Kzou weer een keer xtc moeten slikken oid ![]() Denk dat dat gevoel mij een beetje hoop zou kunnen geven. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:03 |
En ik krijg dus een glimlach als ik andere mensen help. En daar wil ik vanaf ![]() ![]() ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:03 |
ja precies, wat vooral opvalt is dat ze zoveel "in hun hoofd" zitten. Herken het ten dele wel maar kan vrij goed rationaliseren dus sla daar niet zo snel in door. Ik snap ook niet zo goed wat zou moeten "lukken" want het is toch juist iets om trots op te zijn dat je überhaupt uit huis gaat en ergens in participeert? Het zijn vaak mensen die enorm streng voor zichzelf (en anderen) zijn. Dat van dat "te" relaxte herken ik ook wel, dat oefent aantrekkingskracht uit op mensen terwijl ik het zelf soms juist als een last ervaar dat ik niet wat gestructureerder ben ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:04 |
Krijg je ook wel eens een glimlach van iets wat je voor jezelf doet? | |
minthy | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:06 |
Daar heb je gelijk in! Die schoppen worden nu ook wel uitgedeeld overigens, ik schrik ervan hoe positief sommige mensen over me denken. Klinkt gek, want ik vind dat eigenwaarde enz uit jezelf moet komen en je het niet moet ontlenen aan een ander, maar het helpt wél ![]() | |
kingtoppie | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:06 |
Ik moet vooral om mezelf lachen als ik stom zit te flirten. | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:08 |
Dat is inderdaad wat heel erg opvalt. Ook bijvoorbeeld bij een Benzin, alles willen analyseren en overal een theoretische oplossing uit een boekje voor willen hebben. Maar zo werkt het leven niet, hulpverleners en dergelijke kunnen je nog zo veel kennis en handvaten aanreiken, uiteindelijk zal je het zelf moeten doen. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:15 |
Zeg maar gewoon dat ik dat doe, want dit leest heel onprettig. Dat dat gebeurt is waarschijnlijk onderdeel van de stoornis waar ik het eerder over had. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:20 |
Het heeft niet altijd betrekking op jou hé, Lex. Is een algemeen verhaal en op iedereen van toepassing die wel eens angst voor iets heeft. En op sommigen wat meer. Ik heb hier ook een tijdje meegepost toen ik heel erge angst had om in een auto mee te rijden na een ongeluk. Dat is ook zo'n voorbeeld, het enige dat me langzaam helpt om dit te verbeteren is toch steeds weer in die auto stappen ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:25 |
En daar hebben we mijn probleem. Ik doe zelden iets voormezelf. Laatste keer dat ik echt wat voor mij zelf deed was mijn oost-europa trip. En daar kreeg ik wel een glimlach van. Dat was echt het moment dat ik in bed zitten zo zat was dat ik binnen 48h ergens in een onbekend huis honderden kilometers verder van huis zat. Ik laat mijn plezier teveel van anderen afhangen. En dit komt uit het gegeven dat ik best een kuttige jeugd heb gehad maar daar goed ben uitgekomen, en dus anderen wil 'redden'. Ik moet meer van dit soort dingen hebben waar ik echt van kan genieten. Ik irriteer me namelijk aan mijn eigen sufkuttige dingen ![]() Eens. Er is een verschil tussen ergens heen gaan, de verwachting dat het dan beter gaat, en dat het ook echt beter gaat. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:26 |
Er wordt altijd gezegd dat ik dat doe, maar nu wordt er gepost zonder mij direct te noemen (sport, studentenvereniging, een Benzin, overanalyseren, etc). Ik word beschreven terwijl ik niet genoemd word, maar wel gewoon meelees. | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:26 |
Dan haal je er dus voor jezelf wat uit. Daar hoef je niet voor genoemd te worden hoor, dat gaat zo ook wel ![]() | |
eefje801 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:32 |
sitting_elfling (quote was wat te lang) ook ik heb een (vroege) jeugd gehad met kuttige dingen maar mede dankzij fijne mensen om me heen ook leren dealen ermee en die houdt geen verband meer met wie ik nu ben, behalve dat ik misschien wat eerder heb geleerd hoe hard het leven kan zijn en ook hoe mooi het kan zijn. Daardoor kan ik juist ook zo goed van kleine dingen genieten denk ik. Ik zou af en toe juist méér voor mezelf moeten willen maar vind het op het moment nog wel even prima zo, in ieder geval is het steeds minder belangrijk wat een ander vindt en hangt het steeds minder van een ander af. Dus herken me wel een beetje in je verhaal. Waarom erger je je precies aan de "sufkuttige" dingen in je leven? Waarom zou je daarvan niet mogen genieten dan, moet het groots en meeslepend zijn? Kan me voorstellen dat zo'n trip heel goed kan werken ja, en ook het feit dat je alleen weg gaat vind ik best stoer eerlijk gezegd. | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:37 |
Het voelt als roddelen terwijl ik er zelf bij sta. Dat deden mensen op de middelbare school ook. Ik heb daar een pesthekel aan. Laat maar verder zitten. | |
Detroit | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:37 |
Benzin is wel een erg extreem geval. Die wil gelukkig zijn, maar in een dusdanige mate dat hij het als een walhalla ziet bijna. ![]() En inderdaad, hij zal het zelf moeten doen! | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:39 |
Ik bedoelde het niet als een aanval op iemand maar gewoon in het algemeen. Ik haal Benzin aan omdat de meeste hier denk ik wel zijn topics kennen en ik vrij veel DM verkeer met hem heb gehad. En Benzin zit bijvoorbeeld gewoon heel erg zichzelf in de weg. Hij is intelligenter dan de gemiddelde persoon, en daardoor heeft hij ook de neiging om dingen heel erg theoretisch te bekijken en te willen oplossen. Heeft heel erg het idee dat hij kan leren om zijn eigen hulpverlener te zijn. Want als je iets aan je auto hebt dan kun je dat toch ook opzoeken en met het juiste gereedschap zelf maken. Maar het leven werkt zo niet, daarvoor zijn er te veel variabelen. Er is niet 1 kant en klare oplossing voor angst problemen en depressies. Het is niet simpel een sheetje volgen if .... then ..... Je hebt te maken met mensen, en gevoelens. Iedereen is uniek. | |
magnetronkoffie | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:42 |
En zijn situatie is natuurlijk ook weer uniek. Eerlijk gezegd hoop ik dat al die elende hem bespaard zal blijven, maar het lijkt er op dat eerder het tegenovergestelde zal gaan gebeuren. Jammer, want ik gun hem dat zeker niet. | |
Royco1 | zaterdag 25 mei 2013 @ 18:44 |
Ik ben er inderdaad bang voor. Zeker omdat de enige optie voor hem geen optie is, maar hij zit inmiddels zo ver met zichzelf in de knoop dat wij , of hijzelf het echt niet meer gaat oplossen. En gun het hem echt dat ie gelukkig gaat worden. | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 19:13 |
Jij voelt je aangesproken. Dat is niet ons probleem en lijkt mij juist een van de zaken waar jij aan moet werken. Als ik vond dat je het slecht deed had ik je dat wel verteld. En je weet dat dat niet het geval is. Ik erger me er aan, omdat ik er niet van kan genieten. Ik doe het wel, maar genieten lukt niet. Ik ben meer zo'n beetje van de automatische piloot. DIe kleine dingen, de supermarkt, een film pakken, het doet me niks. En dat het me niks doet, daar baal ik van. Ik vind het zelfs soms stront irritant ![]() En zo'n trip heeft dan wel bijv. het desgewenste shock effect. Ik vind dat 'butterfly' effect echt fantastisch. Je weet s'ochtens nog niet wat je gaat doen en 48h later zit je lepeltje lepeltje met een mooie dame ergens in een wildvreemd huis en verliefd als een stel jonge honden door de stad te lopen ![]() ![]() ![]() ![]() Alleen, niet gepland, weggaan is gewoon enorm confronterend. Ik heb het idee dat je jezelf echt zo goed leert kennen. In the middle of nowhere, geen idee waar je gaat pitten, het is donker. En wat zullen we doen? Dan komen je inner gevoelens toch echt wel naar buiten. En ik kan dan vanmezelf genieten als ik de rustheid zelf blijf ![]() ![]() ![]() | |
sitting_elfling | zaterdag 25 mei 2013 @ 19:14 |
En toch heb ik het idee als hij een schop onder zijn kont krijgt, dat het bij hem ook gaat lukken. ![]() | |
Comp_Lex | zaterdag 25 mei 2013 @ 19:36 |
Ja, de beschrijving was exact en daarom dacht ik dat je het alleen over mij had, maar ik had het verkeerd. Excuus bij deze. Je mag trouwens mij gerust noemen in een post als je wel mij bedoelt of mensen zoals ik. Dat doet me ook niks eigenlijk. Het is onderdeel van mijn problemen. Ik kan ook niet goed genieten van dingen waarvan een gemiddeld persoon wel geniet. Het is ook al weer eeuwen geleden dat ik naar de bios ben geweest. Ik vind jou echt heel dapper. Wat jij gedaan hebt durf ik helemaal niet. Wat voor jou naar het buitenland gaan is, is voor mij naar de studentenvereniging gaan en naar een Fok meet gaan. Daar word ik al nerveus van. Ik denk dat je heel erg op zoek bent naar het lekkere gevoel. Kan dat kloppen? | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 14:10 |
Een paar aardige dagen gehad hier, alleen de nachten willen nog niet zo goed. Ik neem al een aantal dagen geen slaapmedicatie meer in, dus zie het elke ochtend 4 á 5 uur worden. Jammer, maar goed... Het beïnvloedt m'n stemming niet ![]() | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 14:54 |
Stap 1: De energie krijgen om er weer iets van te maken, denk ik. Waar ga ik dat in vinden? | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 15:16 |
Waarom wil je daar vanaf? ![]() Dat weet jij toch het beste? ![]() | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:19 |
De vorige keer had ik er gewoon schoon genoeg van.. Nu zal het allemaal wel... Dus nee... Ik moet er weer een beetje afkeer van krijgen oid. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 15:38 |
Schoon genoeg van je depressie? En daar wil je nu weer een afkeer van krijgen? En je denkt dat je dan plots wel wil beteren? | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:42 |
Ja, ik denk dat als je ergens echt van af wilt dat dat wel redelijk de definitie is van willen beteren wat dat betreft? | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 15:45 |
Dus wat je eigenlijk zegt is dat je het nu wel prima vindt om depressief te zijn? | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:47 |
Nee ik vind het niet fijn... Maar ehh... Heb niet genoeg kracht om het weg te duwen... Voel me een beetje ''verslagen'' wat dat betreft. | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 15:52 |
Herkende je de vorige keer een soort omslagpunt? Dat je jezelf toen een schop in de goede richting kon geven? | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:53 |
Ja... Naar de dokter - Psychiater - Pillen, de beuk erin. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 15:54 |
Dan zwelg je er nog lekker in. Mmm, zelfmedelijden. ![]() | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 15:54 |
Zou je er nu weer op die manier uit kunnen komen of zit je nog niet op de bodem? | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:56 |
Heerlijk. | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 15:57 |
Denk dat allicht dat het is, dunno... Twordt wel steeds erger. | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 15:59 |
Tja. Dan is het afwachten tot je op de bodem knalt toch? Of je onderneemt nu gewoon actie, dit lijkt me ook niet goed ![]() | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 16:08 |
Tjah maar waar vindt men de motivatie er iets aan te doen als niks glanst en leuke dingen voelen als verplichtingen waar je helemaal geen zin in hebt omdat het allemaal energie kost. | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 16:10 |
Maak een afspraak bij de huisarts, blijven hangen zoals je nu doet lost ook niks op. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:13 |
Niet. Dus waarom niet lekker volledig in die depressie duiken? Onderzoek het! Hoe ervaar je het, wanneer komt het op, en waarom? Is het gevoel, is het fysiek, is het beiden? Als je niet depressief wil zijn, waarom ben je het dan toch? Waarom zou je überhaupt op eigen initiatief kunnen genezen als je je gevoelens toch niet in de hand hebt? Als alles zinloos lijkt, zelfs nietsdoen, dan maakt het geen verschil of je iets of niets doet. Dan maar iets; wie weet verandert dan nog iets. ![]() | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 16:18 |
Precies. Je hebt een keuze, altijd. Of je blijft in je huidige kloterige situatie hangen of je gaat jezelf een rotschop geven in de goede richting. | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 16:19 |
Ik heb die afspraak al en ben afgelopen donderdag bij psycho therapeut geweest.. Aanstaande dinsdag weer.. We liepen al uit, maar ze vond dat ik met een constructief probleem moest komen... Ik heb geen aanwijsbare aanleiding ofzo verder voor deze klachten... | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:24 |
Persoonlijk denk ik juist dat we geen keuze hebben en dat zodra dat duidelijk wordt voor 'onze geest', de pijn die gepaard gaat met de illusie van keuze vervaagt. Maar dat is wellicht wat filosofisch en niet heel handig in de praktijk, zoals vrijwel altijd het geval is met filosofie. ![]() | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 16:24 |
Ik denk dat de aanleiding op dit moment ook niet zo van belang is. Waar stoor je je op het moment het meeste aan? Misschien dat we hier samen tot een probleemstelling kunnen komen, je weet maar nooit ![]() | |
minthy | zondag 26 mei 2013 @ 16:25 |
Ik hou dan ook niet zo van filosofie ![]() Liever heb ik zoveel mogelijk concreet. | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 16:26 |
Nogmaals. Ik bereikte zo'n enorm dieptepunt na het breken van mijn relatie dat ik letterlijk niks meer deed. Letterlijk. Bed, thats it. Er kwam niks van terecht. Zolang je nog enigszins in staat bent om bepaalde activiteiten te doen, werk, sociale zaken, etc. Dan zit je mijn inziens niet geheel op een rock bottom. Mijn ex, heeft maanden lang op mij gehamerd wat voor een verschrikkelijk figuur ik wel niet was, niet te vertrouwen, zal nooit een goede vader worden, sociale issues etc. Op een gegeven moment ging ik dat echt geloven. En als je dan denkt dat degene die eerst met je wou trouwen, je kids wou hebben en al namen had bedacht en een trouw planning plots switched, dan denk je dat jij volledig verantwoordelijk bent voor alle fouten in de relatie. En dat bleef ze maar vertellen en vertellen... Alle vreugd die ik ooit in heb leven heb gehad, alle hobbies, het deed me niks meer. Ik dacht dat ik nooit weer nieuwe mensen zou leren kennen. Ik dacht dat ik nooit weer een relatie zou krijgen, ik dacht dat ik nooit een betere dame zoals haar zou krijgen. Omdat ik geloofde in het plaatje waar zij mij in zag. De grote onbetrouwbare boeman .. die een ongelukkig kut leven gaat krijgen... Ze wist me te vertellen dat direct 1 dag nadat het uit was, dat ze kinderen wou hebben. Maarja, daar heb je 2 mensen voor nodig. ![]() Een koppeltje zien met kids? Een emotioneel nummer? Ik ging er keihard onder door. Ik kon geen energie kwijt uit dingen die ik deed. Iets kopen wat wij ooit samen hebben gegeten? Het voelde aan alsof een grote leugen en ik voelde alsof ik niks waard was. De reden waarom ik dit zeg, is omdat ik eigenlijk helemaal niet die trip wou maken. Lekker zaniken en zwelgen in zelf-medelijden is zo veel makkelijker. Maar dat soort mensen raken na verloop van tijd terecht in een sociaal isolement. Toen ik daar op het vliegveld zat in Eindhoven, denk jij dat ik daar zelf vertrouwen had? Absoluut niet. Ik moest elk blik zelfvertrouwen open trekken wat ik kon vinden om uberhaupt dat vliegtuig weer in te stappen. Couch surf bij vreemden? Ik zag dat niet zitten hoor .. Opeens naar zo'n party hostel, feesten? Denk je dat ik dat wou? Zin in had? Allemaal van die feestgangers, mij niet gezien. Toch ben ik keihard wezen stappen tot een uur of 7 in de ochtend (en de dag er op weer..). Je moet er soms even door heen rammen. Go with the flow.. Ik ben daar zo veel mensen tegen gekomen, die confrontatie met jezelf is de beste leermeester. Stel ik zou in een sociaal isolement zitten dan zou ik naar iets toegaan, waar ik niet zo maar weg kan. Dat gevoel van, je kunt altijd weer terug. Dat is killing voor progressie. Wanneer ik mensen zie met een sociaal isolement, die eenzaam zijn, geen vrienden hebben of geen relatie kunnen krijgen. En ze hebben geen persoonlijke stoornis, autisme ofzo, dan zie ik echt absoluut geen enkele reden waarom zo'n persoon nog zou klagen. Klinkt misschien bot, maar alleen zijn, success hebben en single zijn is echt een keuze. Depressies en burnouts daar gelaten, dat zie ik als een andere tak van problemen. Persoonlijk denk ik dat ik op zoek ben naar innerlijke rust. Gewoon dat ik kan zitten en voelen alsof het hoofd echt leeg is. En dat ik niet externe factoren (sport, bios, feestjes, etc) moet gaan doen om interne problemen (eenzaamheid, geen doel, stress) probeer te verminderen. Want het voelt alsof ik me zelf voor de gek aan het houden ben. Omdat dat een enorme magneet kan zijn voor mensen met persoonlijke stoornissen. En gezien de laatste mij er bijna volledig onder heeft gegooid, (of voor..) dat ik meer vanuit mezelf het leven moet zien. Het is mijn feestje, maar ik krijg plezier wanneer ik er anderen er van kan laten genieten. Dat klopt niet helemaal ... | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 16:30 |
We hebben in die zin wel een keuze, want mensen die zich kut voelen daar over klagen, hebben dat toch echt aan hunzelf te danken. Gelukkigheid is in die zin een keuze. Zwelgen in medelijden is echt een verschrikking. Je blijft er in plakken, je blijft maar lekker zaniken en jaar in jaar uit kom je verder van de maatschappij staan. Elk argument wat naar je wordt toegegooid bekvecht je weer terug. Het is nooit goed, het moet altijd net anders... | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:30 |
Ah, op die fiets. Maar het hoeft niet erg te zijn om plezier te halen uit het helpen van anderen. Het kan juist brandstof zijn om meer te doen. ![]() | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 16:37 |
Het is helaas 1 van de zaken waar ik duidelijk aan moet werken volgens de 'peut'. Ik doe dingen voor een ander niet voor mezelf, dat omdat ik altijd alleen ben geweest in die zin dat ik van pleegouders naar pleegouders ben gegaan en geen broertjes/zusjes heb en geen goede relatie met de familie. Ik heb dus altijd het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen. Nu jaren later ben ik volledig clueless wat ik nu wil. Ik dacht rust in huisje boompje beestje te vinden. Ook niet dus ![]() Ik moet leren voor mezelf te leven. Ik. Meer selfish, meer ikke ikke ikke. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:39 |
Neh. Je bepaalt evenmin wat voor gedachten je hersenen vormen als welke kant je haar op groeit, of hoe snel je hart klopt. Gevoelens bepaal je niet. Gedachten bepaal je niet. Keuzen bepaal je niet. De illusie daarvan is best vermakelijk wel, al niet altijd. We spelen als het ware alsof we onszelf zijn. En toch doen mensen het graag. Zo betalen we maf genoeg ook geld om angst aangejaagd te worden in de achtbaan, of te huilen bij een treurige film. ![]() | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 16:46 |
Dat riedeltje hoorde ik ook vandaag tijdens een wandeling waar ik een luisterboek van Watts op had. The nature of conciousness. Wat ik daar wel uit op merkte dat we wel degelijk een vinger in de pap hebben qua leven. Laat ik het andersom vragen, doe jij het graag? Of wat vindt jij er van als anderen het doen? Je hoort namelijk nog wel eens van gasten die na jarenlang zwelgen, dat ze er spijt van hebben dat ze die jaren van hun leven hebben vergooid. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:47 |
Als je er zelf aan onder door gaat, dan moet je er idd mee ophouden. Die zijn redelijk paradoxaal idd. ![]() Als bankier zal het je vast goed doen. ![]() ![]() | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 16:50 |
"You are a part of the universe in the same sense that a wave is part of the ocean." ![]() Zwelgen doe ik niet (meer), maar ook ik geniet nog wel eens van drama. De emotionele achtbaan die wij het leven horen heeft nou eenmaal spannende bochten en loopings. ![]() | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 16:54 |
Dat ik totaal geen zin heb in dingen die ik altijd tof en leuk vond... En als ik ze doe dat ik me er depressief door ga voelen - allicht omdat ik doordat ik het niet naar mijn zin heb juist herinnert word aan depressie. [ Bericht 0% gewijzigd door kingtoppie op 26-05-2013 17:09:17 ] | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 17:34 |
Heb je dan serieus niet het idee dat wanneer je zwelgt, je juist naar iedereen loopt te wijzen terwijl de problemen daadwerkelijk bij jezelf liggen? Dit merkte ik met name toen ik zelf liep te zwelgen nadat ik er anderen op wees .. Ik vond het overigens fantastisch dat zwelgen in medelijden. Lekker in zo'n hoekje je kut voelen. En het is iedereen zijn schuld behalve je zelf. Ik vond het ook enorm kut, want je schiet niks op... Op een gegeven moment raak je verslaafd aan die drama. Ik wil nu verslaafd raken aan rust. Mentale rust. Rust in de zin dat je op zo'n schommelstoel ergens in cowbow Amerika met een rietje in je mond zit ... genieten van helemaal niks. Of dat je ergens in een hangmatje in Indonesie zit, en geen zorgen in je hoofd hebt zitten. Ik wil echt mentale rust, en die documentaire die je me liet zien, , heeft mij eigenlijk alleen nog maar meer skeptisch gemaakt ten opzichte van therapeuten, guru's, zoete Eckhart Tolle's .. etc. Gelukkig zei Watts al dat hij niet een guru was, maar een entertainer, en daar kan ik me wel in vinden ![]() | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 18:05 |
Uiteraard! Het is een gek trucje van onze geest om de verantwoordelijkheid ergens anders te leggen om zichzelf te beschermen van verder (onvermijdelijk) leed. ![]() Heerlijk is dat. ![]() ![]() Daarom kan ik me ook zo goed vinden in UG Krishnamurti. Hij was een beetje een anti-goeroe. ![]() | |
Murmeli | zondag 26 mei 2013 @ 18:27 |
Zwelgen is soms fijn. Ik kan dat ook wel toelaten soms hoor. Maar meestal een beperkte tijd. Zo van: vanmiddag ga ik me eens lekker zielig voelen en slachtoffer, en vanavond (of morgen) ga ik mezelf weer motiveren om de shit op te lossen/het anders te zien etc | |
Comp_Lex | zondag 26 mei 2013 @ 18:58 |
Inderdaad. Mensen die denken dat het leven (enigszins) maakbaar is vergeten één ding: de levens van andere mensen zijn ook maakbaar. Het nettoresultaat is dat dat mogelijkerwijs "rare effecten" kan teweegbrengen en uiteindelijk maakt het resultaat niet uit. Die effecten kunnen echter makkelijker verklaarbaar zijn als er van uitgegaan wordt dat het leven niet maakbaar is.
Heel apart. Ik deed dat min of meer automatisch, maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik me nooit echt positief gevoeld heb. Er was bij mij geen overgang tussen heel positief naar heel negatief. Het was aldoor negatief en daardoor had ik niet door dat ik eigenlijk best wel grote problemen heb. Als er bij mij een positieve periode was geweest, dan had ik de problemen herkend en had ik ze eeuwen geleden al aangepakt. Nu krijg ik mogelijk een persoonlijkheidsstoornis op m'n kop gedrukt en dan ben ik de rest van mijn leven lekker verneukt. | |
Murmeli | zondag 26 mei 2013 @ 19:11 |
nee hoor, dan is je leven niet verneukt. Ik heb ook een hele berg etiketjes geplakt gekregen, oa ook een persoonlijkheidsstoornis, maar heb er geen last van. Mijn leven gaat prima. Ja, ik heb wat beperkingen (vooral vanwege mijn adhd) en wat gevoeligheden, maar zoals ze op dit moment zijn, heb ik niet het idee dat ik structureel slechter functioneer dan anderen. Er zijn voor veel persoonlijkheidsstoornissen hele goede therapieen tegenwoordig, waardoor je er écht mee kunt leren omgaan en gewoon een normaal gelukkig mens kunt zijn. En je bent al een heel eind doordat je je nu realiseert dat het eigenlijk gewoon in grote lijnen beter kan. En dat kun je helemaal zelf doen. En ja, er zullen tegenslagen zijn, er zullen klootzakken op de wereld zijn die je (onbewust of soms bewust) tegenwerken, misschien zullen mensen je kwetsen, maar ook daar kan je mee leren omgaan. Het niet zien als "dat heb ik weer" maar als: "shit happens, gebeurt iedereen wel eens" en doorgaan. Is niet altijd leuk of makkelijk, maar je kunt dat wel. | |
Comp_Lex | zondag 26 mei 2013 @ 19:37 |
Mee leren omgaan is anders dan oplossen lijkt me. Bij de vereniging ga ik ook om met mijn spanningen, maar echt prettig voelen is wat anders. | |
Gray | zondag 26 mei 2013 @ 19:39 |
Dat is niet helemaal het punt van die quote in mijn ogen, maar soit. Te filosofisch voor de eenvoud van het onderwerp depressie dat we hier bespreken. Zeg, het is geen brandmerk. ![]() | |
Murmeli | zondag 26 mei 2013 @ 19:50 |
Ach, iedereen heeft wel iets waar hij/zij mee moet leren omgaan. Je moet het niet zo zwaar maken allemaal. Niemand is perfect, de ene heeft ingegroeide teennagels, de ander heeft puisten, de ander heeft een been dat korter is dan het ander, en weer een ander heeft een persoonlijkheidsstoornis. Allemaal ongemakken waar met de juiste instelling in evt behandeling prima mee om te gaan is | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 21:33 |
Het kan me soms niet filosofisch genoeg zijn. Dat werkt soms ook wel, met name als je rust zoekt ![]() Betreffende brandmerken. Ik vind het wel handy dat ik zo'n plakaat op mijn snufferd heb gekregen. Er komt ten minste ook een boekje bij met; "what to do" ![]() Dit dus ![]() | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 21:37 |
Wanneer heb jij je echt voor het laatst, echt, maar dan ook echt prettig gevoeld. Een genuine "happy" gevoel? Ik moet er bij mezelf wel vrij ver voor terug. Ik denk ergens Juli 2011, toen ik plots een baan aangeboden kreeg bij een grote Amerikaanse financiele werkgever en ik binnen no time als junior tussen de grote meneren zat. Toen dacht ik wel, wow, this is the life. Heeeeelaasss kwam ik haar toen tegen .. en toen well, nu zit ik hier dus ![]() | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 21:39 |
Is dat eigenlijk een probleem? Ik vroeg me dat letterlijk net af tijdens een wandeling. Is het een probleem dat wij niet kunnen genieten zoals een ander? Maakt dat ons aparter or 'raar' ? | |
Comp_Lex | zondag 26 mei 2013 @ 21:39 |
Toen ik 12 was. Ik ging naar een andere school en dat vond ik wel vet. Dat is de laatste keer dat ik me echt prettig gevoeld heb en erg gemotiveerd was, want even later ging het pesten weer verder. Ik zie het als een probleem, omdat ik zie dat anderen echt veel meer uit hun dak gaan dan ik en dat wil ik ook. Sterker nog, ik ben eigenlijk altijd de meest geremde persoon in de groep (ongeacht bij welke groep ik ben). | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 21:43 |
En je bent nu eind 20?/begin 30? Damn.. Ik denk wanneer ik voor het laatst echt gemotiveerd was, dat dat ergens in 2007 was. Jaar of 6/7 geleden. Nou kom ik er eigenlijk ook wel achter dat ik nooit echt gemotiveerd was gedurende mijn gehele universitaire carriere ![]() | |
sitting_elfling | zondag 26 mei 2013 @ 21:46 |
Herkenning wel ![]() | |
Comp_Lex | zondag 26 mei 2013 @ 21:53 |
Ik ben inderdaad eind 20. Dat dikgedrukte had ik ook, alleen zie ik het nu als een serieus probleem, omdat ik weet dat ik het echt wel beter kan. Ik heb helaas zolang met problemen rondgelopen dat ik moeite had met het zien dat mijn problemen eigenlijk hele grote problemen zijn. Ik maakte die klik niet. Ja ik snap wat je bedoelt ![]() Ik weet echter niet of het nou authentiek gedrag is of niet. Verder, ongeacht of het authentiek is of niet zie ik gedrag toch als een soort toneelstuk. In mijn hoofd is gedrag volledig ontkoppelt van intentie, omdat ik in het verleden heb meegemaakt dat ogenschijnlijk aardige mensen zich op een gegeven moment tegen mij keerden zonder enige aanleiding van mijn kant. Daarom sta ik misschien altijd onder druk, ook als mensen aardig tegen me zijn. | |
kingtoppie | zondag 26 mei 2013 @ 21:53 |
Ik denk dat ik de laatste tijd gewoon een mixed combo van comfort zone + depressiviteit heb. | |
Catnip | zondag 26 mei 2013 @ 22:04 |
Ik kan het ook niet goed, zoals je al noemde (geloof ik) de bioscoop...dat soort dingen doet me niets. Ik ben het ook zo weer kwijt. Heel naar, ik voel ook altijd heel veel spanning bij zo'n activiteit. Loop het allemaal wel goed, doe ik het wel goed enz enz | |
Senor__Chang | maandag 27 mei 2013 @ 00:30 |
Je kan het verleden niet veranderen, wat er ook is gebeurd. Je kan je emoties niet de baas zijn, wat je ook probeert. Je kan de toekomst niet voorspellen, hoe graag je het ook wilt. Je bent wie je bent en daar is niks mis mee. Bedankt Gray en sitting_elfling, jullie hebben mij echt uit het slop getrokken. Een paar weken geleden was ik op een all-time low en kwam een exit heel dichtbij, maar sinds de gesprekken hier voel ik me heel anders. Niet dat ik me goed voel, maar ik zit niet meer te hopen dat ik niet wakker word als ik naar bed ga. Ik ben weer benieuwd geworden naar de toekomst en dat is iets dat ik al jaren niet meer heb gevoeld. Ik raak steeds beter bestand tegen de mindere periodes en zie ze niet meer als iets dat slecht is, maar eerder als iets dat natuurlijk is. Het feit dat ik er niet meer tegen vecht, zorgt ervoor dat ik meer energie in andere dingen kan steken, zoals de zoektocht naar het 'waarom' en naar wat ik wil in mijn leven. Ik ben nog steeds clueless, maar de rit kan ook mooi zijn. En een tip die misschien anderen kan helpen. Wees niet bang om jezelf te zijn ook al is dat niet wat mensen verwachten van je. Dat brengt zoveeeeel minder stress met zich mee, dat wil iedereen toch? ![]() | |
sitting_elfling | maandag 27 mei 2013 @ 01:10 |
Boks ouwe! ![]() ![]() | |
sitting_elfling | maandag 27 mei 2013 @ 01:14 |
Is het ook. Uitgaan in zo'n club is typisch naar een stel aapjes kijken in een dierentuin. De gast met de grootste mond en de grootste spieren krijgt het mooist vrouwtje. Wees blij zou ik zeggen. Mocht je ooit met dat soort mensen gaan praten denk jij ook, f*ck, ik heb zelfs nog meer interessante dingen vertellen. | |
Senor__Chang | maandag 27 mei 2013 @ 04:35 |
Ik kan niet slapen ![]() | |
Comp_Lex | maandag 27 mei 2013 @ 21:42 |
Ik heb het spul al binnen. Ik ga het even invullen. | |
sitting_elfling | maandag 27 mei 2013 @ 21:43 |
Hoe wie wat waar? | |
Comp_Lex | maandag 27 mei 2013 @ 22:18 |
Formulieren die ik moet invullen. Ik schijn ook op internet iets in te moeten vullen. | |
sitting_elfling | maandag 27 mei 2013 @ 22:20 |
Voor de pscyhologie enzo? | |
Comp_Lex | maandag 27 mei 2013 @ 23:06 |
Ja idd. | |
sitting_elfling | dinsdag 28 mei 2013 @ 02:45 |
Hoe gaat het oude baas? Al aan de seroquel? | |
Senor__Chang | dinsdag 28 mei 2013 @ 02:46 |
Nog niet. Wordt een latertje weer. Geen probleem, want ik heb toch niks te doen ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 28 mei 2013 @ 02:51 |
Haha, naja, zoals je al las. Sleep ze ![]() ![]() | |
minthy | dinsdag 28 mei 2013 @ 04:08 |
Lastige nacht hier, vooral vervelend doordat de wekker af gaat om 8u. Ik gok ook dat het daarom niet lukt, vervelend ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 28 mei 2013 @ 10:55 |
Ik heb net alles ingevuld. Het was makkelijker dan ik dacht ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 28 mei 2013 @ 11:02 |
Is dat zo'n lijst met 300 vragen om te kijken in welk DSM vak je past? Laat ff weten wat er uit voort komt ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 28 mei 2013 @ 11:04 |
Ja, het is inderdaad zo'n lijst met vragen. Er is nu nog niks uit komen rollen, maar over een maand zal ik misschien wat meer weten ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 28 mei 2013 @ 11:21 |
Dat moet je toch direct al wel kunnen weten ![]() ![]() | |
Comp_Lex | dinsdag 28 mei 2013 @ 15:38 |
Ik heb net even weer ingelogd, maar ik heb nog geen resultaat gezien. Ik zal wel even op zoek gaan naar die andere lijstjes ![]() | |
sitting_elfling | dinsdag 28 mei 2013 @ 15:39 |
Check hier mijn waarde! http://similarminds.com/personality_tests.html Laat ff weten welke je doet, doe ik hem ook even. Ben benieuwd waarin we verschillen. | |
Andromache | dinsdag 28 mei 2013 @ 15:41 |
jippie het PO, 300 vragen inderdaad. | |
MisssC | dinsdag 28 mei 2013 @ 18:00 |
Hoi ![]() Ik meld me hier ook maar. Ik heb ook vaak last van angststoornissen. Niet altijd trouwens. Ik heb vlagen dat het helemaal was en dat ik optimaal geniet. Ik ben een enorme hypochonder. Ieder pijntje is bij mij een ernstige en ongeneeslijke vorm van kanker. Relativeren is lastig. Ik ben op mijn 19de in therapie geweest voor emetofobie (angst om te spugen), maar daar ben ik wonder boven wonder niet meer bang voor. Misschien omdat ik vrijwel nooit misselijk ben (klopt af). Ik merk dat ik in tijden van angst - ik heb net een heftige periode doorgemaakt dat ik mezelf had wijsgemaakt dat ik een hersentumor had - geen rust meer kan vinden. Ik gun het mezelf dan ook niet meer om te genieten ofzo, heel raar eigenlijk. Ik merk dat ik mijn omgeving op die momenten ook heel kwaad maak. Ik snap dat ook wel. Ik zit te miauwen over een hersentumor terwijl er mensen echt ziek zijn. Ik voel me daar ook heel schuldig over. Ook heb ik eigenlijk altijd last van faalangst. Ik moet morgen naar stage (pabo). Morgen is mijn mentor er met wie ik het wat minder kan vinden en dan merk ik meteen dat die angst er is. Als ze naar me kijkt, dan denk ik meteen dat ze me een raar wijf vindt. Bijna niemand weet dit trouwens van me. Iedereen denkt dat ik een ontzettend stabiel en onverschillig persoon ben. Mensen denken dat ik heel wijs ben, omdat ik me overal op in lees. Mooi niet dat ik iets fout zeg, want dan faal ik. Ik ben dan op mijn studie ook een regelrechte vraagbalk. Andere studenten stellen al hun vragen aan mij. Vooral nu tijdens een deadline met de minors. Ik geef ook andere vrienden en vriendinnen dikwijls advies over hoe ze met gevoelens en problemen om moeten gaan. Hypocriet eigenlijk... Is hier iemand in dit topic die deze angsten ook herkend? Ik zou best terug in therapie willen, maar ik krijg maar 8 sessies per jaar vergoedt. Het gaat op dit moment ook niet zo slecht dat ik niet functioneer. Ik ben soms gewoon een beetje labiel en dat vind ik eng. Ik was namelijk voor mijn puberteit helemaal niet zo. Ik moet daarbij wel vermelden dat ik verstoorde hormoonhuishouding heb. | |
minthy | dinsdag 28 mei 2013 @ 18:03 |
Hoi, welkom! Nog een angstgeval hier, ik herken een aantal punten in je verhaal. Kom ik later op terug, want te lang voor mobiel ![]() | |
MisssC | dinsdag 28 mei 2013 @ 18:06 |
Haha, is goed! Herkenning is altijd fijn. Vraag me de laatste tijd ook zo vaak af hoe ik die angsten heb ontwikkeld. Ja, van die faalangst weet ik het maar van die angst voor ziekte en dood eigenlijk een compleet raadsel. Nouja.... | |
Comp_Lex | dinsdag 28 mei 2013 @ 18:29 |
Ik heb de persoonlijkheidsstoornissen test gedaan. Bij mij zijn avoidant en paranoid hoog. | |
#ANONIEM | dinsdag 28 mei 2013 @ 19:06 |
Binnenkort ga ik beginnen met EMDR om te helpen met mn depressie/stemmingswisselingen/soms lage zelfbeeld. Iemand die hier ervaring mee heeft, en wat vond jij het fijnste? Vingers volgen, piepjes, of die trillinkjes door die sensor vast te houden? | |
Senor__Chang | dinsdag 28 mei 2013 @ 23:22 |
Hebben anderen die seroquel gebruiken ook dat ze als het warm is, zich nog meer moe voelen dan normaal? Of verbeeld ik me het? | |
kingtoppie | dinsdag 28 mei 2013 @ 23:29 |
Gewoon normale mensen hebben dat ook vriend.. ![]() | |
Senor__Chang | dinsdag 28 mei 2013 @ 23:31 |
Ja, snap ik. Maar het is veel meer dan normaal. Kan bijna geen actie ondernemen of ik wil alweer gaan liggen. | |
minthy | dinsdag 28 mei 2013 @ 23:33 |
En dan moet ik het natuurlijk niet vergeten... Ik heb een burnout, blijkbaar word je daar zo achterlijk van als een varkenskont ![]() Ik herken heel erg sterk dat het bij vlagen komt. In een normale periode (die hier gelukkig véél langer duren dan de rotperiodes) ga ik gewoon overal heen en heb ik bijna nergens last van. Tja, het invullen van gedachten voor anderen, maar dat hoort hier blijkbaar bij de standaarduitrusting. Dat lees ik bij jou ook terug ![]() Ook dat bijna niemand weet wat er aan de hand is, ik ben eigenlijk altijd een vrolijke troela aan de buitenkant. Er is eigenlijk niemand die echt de binnenkant kent en hoe naar ik kan denken. Over mezelf, maar ook zeker over een ander (dat invullen, eigenlijk beledig je daarmee de ander. En tóch doe je het). Altijd alles weten, iedereen vraagt me op werk, studie en privé de oren van het hoofd en ik bied iedereen een luisterend oor en probeer mee te denken in oplossingen. En ja, misschien hypocriet, maar ergens ook wel fijn om met de sores van een ander bezig te zijn. Dan denk je eens niet aan dat van jezelf ![]() Dat hypochondrische herken ik niet, dat lijkt me flink klote om te hebben. Ten eerste voor jezelf en het jezelf opnaaien wat je ermee doet en ten tweede voor je omgeving. Is dat ook altijd aanwezig of "vlamt" dat op in bepaalde periodes? | |
sitting_elfling | woensdag 29 mei 2013 @ 12:37 |
Ik kwam bij paranoide ook vrij hoog. Ook wel avoidant, al zou je dat niet zeggen. Alles rits verder? Ik merk dat ik toch moeite blijf houden met het toekomst perspectief. Ik gooi er weer wat ineternationale sollicitaties uit en het maakt mij niet uit waar ik terecht kom, maar daardoor merk ik ook dat ik me nergens thuis voel. Nergens echt een plek heb van, daar kun je tot jezelf komen. Ik heb eigenlijk helemaal geen trek om weer keihard aan het werk te gaan, en loonslaaf te zijn. Wat je doet is toch allemaal gelul in de marge. | |
Comp_Lex | woensdag 29 mei 2013 @ 13:53 |
Ik lijk ook een paar symptomen te hebben van een gegeneraliseerde angststoornis. Verder is het qua persoonlijkheid wel in orde. Ik begin nu wel dingen te denken als "Ik zit nu in een ontspannen sfeer, maar ben ik eigenlijk nu wel rustig en ontspannen? Wat is rustig zijn eigenlijk? Hoe voelt het om ontspannen te zijn?". Ik heb nu geen gevoel meer voor wat normaal is zeg maar. Het enige, wat bij mij constant zijn, zijn mijn spanningen, angsten, geremdheid, somberheid, niet meer kunnen genieten, etc. Dat soort dingen. | |
Hiergaanwedan | woensdag 29 mei 2013 @ 14:01 |
Nog steeds? Op de meet toen kwam je wel goed over en las later ook dat je weer wat begon te drinken lichtjes e.d. toch? Of is dat nog niet beter geworden? Verbaast me een beetje om je hier te zien nu ![]() |