Depressie & Angst #33

Wederom goed geslapen vannacht, komende nacht maar eens proberen zonder slaappil. Kijken of ik dan wat helderder word

Goed bezig

Hier gaat het nog steeds niet al te best. Medicijnen terug verhoogd en verder is het mezelf een beetje voortslepen.

quote:

Op donderdag 16 mei 2013 09:13 schreef Nyota het volgende:
Hmm, ik ben op het moment ook weer behoorlijk depressief. Ik baal er van, omdat het lange tijd wel aardig leek te gaan en ik kon werken aan de onderliggende oorzaken.
Ben in 3 maanden drie keer ziek geweest en dat helpt ook niet echt: weinig gesport en weinig gedaan. En nu weer in actiemodus komen vind ik zo moeilijk.

Ik merkte dat het langzaam weer erger werd. Ik was ook mijn koers een beetje kwijt qua therapie. Er waren genoeg dingen die ik kon doen. M'n therapeute zei maandag dat het helemaal niet klinkt alsof ik m'n koers kwijt ben,maar dat de depressie me nu in de weg zit.

Ze gaf aan dat we nu een van de dingen eruit zouden pikken om daar onze pijlen weer op te richten. Alleen gaf ze ook aan dat ze dacht dat ik dat nu niet aan zou kunnen vanwege m'n stemming. Afgesproken dat ik m'n psychiater zou bellen om te kijken of ik nog iets kan doen met medicatie.

Ik bellen: is ie op vakantie tot volgende week dinsdag. Ik ben nu een beetje aan het twijfelen of ik niet zelf m'n medicatie met een halve pil omhoog zou gooien. Hij heeft wel een vervanger voor noodgevallen, maar ik classificeer dit nou niet echt als een noodgeval.

Anyways, het gaat bagger, ik baal ervan en ik hoop dat ik straks met de lunch met een vriendin de ruimte krijg om er wat over te vertellen (of ik ga die ruimte wel nemen, maar ik hoop er met een iets beter gevoel weer weg te gaan).

bleh

Heb je het die vriend nog verteld?

Ja, nogal lang verhaal. Ik ben een paar maanden geleden naar de dokter geweest omdat ik heel vaak flauwval bij drukke situaties. In een drukke winkel, vooral als ik in de rij sta, met uitgaan maar ook bij verjaardagen bij iemand thuis bijvoorbeeld. Nu ga ik niet graag naar de stad om te winkelen mede daardoor, ik wordt gewoon helemaal naar van die drukte en mensen. En ik ga nu zo veel mogelijk op rustige momenten naar de supermarkt. En dat gaat dan wel. Maar naar feestjes of verjaardagen ga ik liever helemaal niet meer en ik ga ook nooit meer uit. Daarvoor ging ik dus naar de dokter. Ik bleek lichamelijk in orde te zijn en dus zei de dokter dat ik waarschijnlijk die drukte met flauwvallen associeer (dat het de eerste keer kwam omdat het warm was en ik misschien niet genoeg gedronken/gegeten had) en dat ik daarna bang werd voor die situaties. Ze verwees me door naar een psycholoog voor 2/3 gesprekken. Toen heb ik het ook over die situaties op stage en werk gehad (eigenlijk meer dan over het flauwvallen). En het heeft heel veel invloed op mijn leven omdat ik al een keer ben gestopt met de opleiding en het remt me gewoon heel erg omdat als niemand me er mee helpt dan blijf ik het liefst de hele dag thuis. Nou helpt m'n vriend me erbij en daardoor kon ik tot voor kort nog wel naar stage, maar als ik mocht kiezen ging ik niet. Ik ben 2 dagen voor de stagedag lichamelijk ziek van de zenuwen, de avond ervoor zit ik te huilen omdat ik gewoon echt niet wil. Ik raak er heel gestrest door en ik snap het ook niet van mezelf. Ik zit nu weer te denken om te stoppen met de opleiding mamar wat moet ik dan? Een andere opleiding kan ik nu niet meer betalen en die studieschuld die ik dan heb... Dus daar zit ik echt mee. Ik ben dan nu toevallig een paar keer niet op stage geweest en het is niet uit luiheid maar ik durf gewoon niet meer. Voel me er heel dom over. Anyway die psycholoog heeft geen diagnose gesteld maar wel gezegd dat ik een angststoornis heb en veel kenmerken van een sociale angststoornis of agorafobie. Hij wilde me doorverwijzen naar een psychiater maar toen op dat moment wilde ik dat nog niet. Nu heb ik toevallig afgelopen donderdag gebeld en maandag heb ik de eerste afspraak. Dus ik ben benieuwd en ik hoop dat dat me kan helpen, want het wordt inderdaad steeds erger en ik zit zo langzamerhand alleen nog maar thuis.

Dus hoi *zwaait*

Maar voordat het flauwvallen begon had ik eigenlijk ook wel wat dingetjes die niet helemaal goed zijn. Zo iets van altijd wel geweten maar het niet willen toegeven en nu is het een beetje uit de hand gelopen.

quote:

Op woensdag 22 mei 2013 19:55 schreef PrinsesPopje het volgende:
Ja, nogal lang verhaal. Ik ben een paar maanden geleden naar de dokter geweest omdat ik heel vaak flauwval bij drukke situaties. In een drukke winkel, vooral als ik in de rij sta, met uitgaan maar ook bij verjaardagen bij iemand thuis bijvoorbeeld. Nu ga ik niet graag naar de stad om te winkelen mede daardoor, ik wordt gewoon helemaal naar van die drukte en mensen. En ik ga nu zo veel mogelijk op rustige momenten naar de supermarkt. En dat gaat dan wel. Maar naar feestjes of verjaardagen ga ik liever helemaal niet meer en ik ga ook nooit meer uit. Daarvoor ging ik dus naar de dokter. Ik bleek lichamelijk in orde te zijn en dus zei de dokter dat ik waarschijnlijk die drukte met flauwvallen associeer (dat het de eerste keer kwam omdat het warm was en ik misschien niet genoeg gedronken/gegeten had) en dat ik daarna bang werd voor die situaties. Ze verwees me door naar een psycholoog voor 2/3 gesprekken. Toen heb ik het ook over die situaties op stage en werk gehad (eigenlijk meer dan over het flauwvallen). En het heeft heel veel invloed op mijn leven omdat ik al een keer ben gestopt met de opleiding en het remt me gewoon heel erg omdat als niemand me er mee helpt dan blijf ik het liefst de hele dag thuis. Nou helpt m'n vriend me erbij en daardoor kon ik tot voor kort nog wel naar stage, maar als ik mocht kiezen ging ik niet. Ik ben 2 dagen voor de stagedag lichamelijk ziek van de zenuwen, de avond ervoor zit ik te huilen omdat ik gewoon echt niet wil. Ik raak er heel gestrest door en ik snap het ook niet van mezelf. Ik zit nu weer te denken om te stoppen met de opleiding mamar wat moet ik dan? Een andere opleiding kan ik nu niet meer betalen en die studieschuld die ik dan heb... Dus daar zit ik echt mee. Ik ben dan nu toevallig een paar keer niet op stage geweest en het is niet uit luiheid maar ik durf gewoon niet meer. Voel me er heel dom over. Anyway die psycholoog heeft geen diagnose gesteld maar wel gezegd dat ik een angststoornis heb en veel kenmerken van een sociale angststoornis of agorafobie. Hij wilde me doorverwijzen naar een psychiater maar toen op dat moment wilde ik dat nog niet. Nu heb ik toevallig afgelopen donderdag gebeld en maandag heb ik de eerste afspraak. Dus ik ben benieuwd en ik hoop dat dat me kan helpen, want het wordt inderdaad steeds erger en ik zit zo langzamerhand alleen nog maar thuis.

Dus hoi *zwaait*

Ik herken wel wat in je verhaal. Geen spam dit, maar ken je http://www.paniekaanval.nl/forum/ ? Toen ik daar de verhalen las over bepaalde paniekaanvallen merkte ik dat ik mijn eigen paniekaanvallen als onzin ging zien. De reden waarom je immers last heb van zo'n paniek aanval is vanwege het associeren met een negatief iets.

Hoi

Ik snap dat het overkomt alsof het flauwvallen het grootste probleem is, maar het is eigenlijk een kleine bijkomstigheid. Ik was als kind al ontzettend zenuwachtig voor sport/muzieklessen, later ook voor school, en altijd bang voor wat andere mensen van me vinden. Dat flauwvallen gebeurt eigenlijk alleen met uitgaan-achtige situaties (of een drukke winkel). De reden dat ik nu niet meer naar stage durf is meer de reactie/kritiek terwijl ik weet dat ik het best goed doe op sommige momenten

quote:

Op woensdag 22 mei 2013 17:03 schreef NY_aannemer het volgende:

[..]

Heb je het die vriend nog verteld?

Aan een vriendin ja. Maar ik heb de afgelopen jaren gemerkt dat ze er niet voor me is, en ook niet echt een poging doet om me te begrijpen. Ik heb haar wel verteld dat ik weer depressief ben en dat ik daar erg van baal. Komt ze met een of andere vage vergelijking.

Anyways, de volgende dag heb ik haar gemaild en geschreven dat ik merk dat het altijd lastig uitleggen is wat een depressie is. Had haar een link mee gestuurd met informatie enzo. Verder niets meer gehoord vooralsnog.

Gelukkig had ik vrijdag afgesproken met wat meiden die tegelijkertijd met mij waren opgenomen en dat was wel fijn

ik overweeg een huisdier te nemen. ik mis zo knuffelen. maar heb nooit een huisdier gehad. ben ik er wel geschikt voor? misschien dat dat helpt tegen eenzaamheidsgevoelens. of althans het niet kunnen omgaan met eenzaamheid.

huisarts nog niet gebeld voor verwijzing naar psycholoog. morgen doen.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:21 schreef Andromache het volgende:
ik overweeg een huisdier te nemen. ik mis zo knuffelen. maar heb nooit een huisdier gehad. ben ik er wel geschikt voor? misschien dat dat helpt tegen eenzaamheidsgevoelens. of althans het niet kunnen omgaan met eenzaamheid.

huisarts nog niet gebeld voor verwijzing naar psycholoog. morgen doen.

Waarom zou je er niet geschikt voor zijn?

Ik zou een kat of een poes nemen dan, die zijn wel knuffelbaar.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:28 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Waarom zou je er niet geschikt voor zijn?

omdat ik nog nooit een huisdier heb gehad, en het dier dat ik het liefste wil, een hond, kan niet als werkend persoon. ik hou niet van katten, die stomme rotnagels. een konijn leek me wel aardig maar die zijn niet knuffelig. ik mis aanraking.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:31 schreef Andromache het volgende:

[..]

omdat ik nog nooit een huisdier heb gehad, en het dier dat ik het liefste wil, een hond, kan niet als werkend persoon. ik hou niet van katten, die stomme rotnagels. een konijn leek me wel aardig maar die zijn niet knuffelig. ik mis aanraking.

Die nagels vallen echt wel mee hoor. Ik heb 2 katten en ze hebben me alleen weleens gekrabt toen ze nog jong waren. En die van mij zijn heel erg knuffelig.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:31 schreef Andromache het volgende:

[..]

omdat ik nog nooit een huisdier heb gehad, en het dier dat ik het liefste wil, een hond, kan niet als werkend persoon. ik hou niet van katten, die stomme rotnagels. een konijn leek me wel aardig maar die zijn niet knuffelig. ik mis aanraking.

Cavia's zijn geschikte knuffelkonten. Je kan ze aandacht geven wanneer jij dat wil, ze komen niet zoals een kat bij je. Ze kunnen best even tegen alleen zijn en je moet een logeeradres hebben voor als je op vakantie of weekend gaat

cavia's vind ik stom. ik ga knuffelen met een deken en voorlopig niet wakker worden. the usual stuff.

Het gaat hier een beetje dubbel nu... Enerzijds behoorlijk blij met het afronden en mailen van m'n synthese (en nu wachten op de goed- danwel afkeuring), anderzijds zenuwachtig voor een afspraak bij de bedrijfsarts vanmiddag. Ik ben oprecht bang dat hij me weer aan het werk zet, geen idee of dat reëel is. Ik zou er domweg niet toe in staat zijn, maar wat als hij daar anders over denkt? Dat houdt me behoorlijk bezig nu

Tevens een nacht zonder slaappil voor de boeg, omdat ik anders niet durf te rijden. Iets teveel bijna-ongelukjes de laatste dagen door onoplettendheid/suffig zijn.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:48 schreef Andromache het volgende:
cavia's vind ik stom. ik ga knuffelen met een deken en voorlopig niet wakker worden. the usual stuff.

Ik kan je alleen een virtuele knuffel aanbieden.
En vooruit, ook een virtuele van sheldon en charlie, mijn katten.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:48 schreef Andromache het volgende:
cavia's vind ik stom. ik ga knuffelen met een deken en voorlopig niet wakker worden. the usual stuff.

Het zijn net konijnen maar dan met kleinere oren. En ze fluiten wat harder, dat dan weer wel
Slaap lekker!

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:51 schreef minthy het volgende:
Het gaat hier een beetje dubbel nu... Enerzijds behoorlijk blij met het afronden en mailen van m'n synthese (en nu wachten op de goed- danwel afkeuring), anderzijds zenuwachtig voor een afspraak bij de bedrijfsarts vanmiddag. Ik ben oprecht bang dat hij me weer aan het werk zet, geen idee of dat reëel is. Ik zou er domweg niet toe in staat zijn, maar wat als hij daar anders over denkt? Dat houdt me behoorlijk bezig nu

probeer niet te veel beren op de weg te zien. genoeg relaxte bedrijfsartsen in da house.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:53 schreef Andromache het volgende:

[..]

probeer niet te veel beren op de weg te zien. genoeg relaxte bedrijfsartsen in da house.

Ik probeer het, maar da's verdomd lastig

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:51 schreef minthy het volgende:
Het gaat hier een beetje dubbel nu... Enerzijds behoorlijk blij met het afronden en mailen van m'n synthese (en nu wachten op de goed- danwel afkeuring), anderzijds zenuwachtig voor een afspraak bij de bedrijfsarts vanmiddag. Ik ben oprecht bang dat hij me weer aan het werk zet, geen idee of dat reëel is. Ik zou er domweg niet toe in staat zijn, maar wat als hij daar anders over denkt? Dat houdt me behoorlijk bezig nu

Tevens een nacht zonder slaappil voor de boeg, omdat ik anders niet durf te rijden. Iets teveel bijna-ongelukjes de laatste dagen door onoplettendheid/suffig zijn.

Ik zou willen zeggen dat je je geen zorgen moet maken, maar ik heb geen goede ervaringen met bedrijfsartsen. Die van mij zorgde destijds voor een hoop extra stress. Zo erg dat ik een deur er uit getrapt heb bij de arbo

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:54 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Ik zou willen zeggen dat je je geen zorgen moet maken, maar ik heb geen goede ervaringen met bedrijfsartsen. Die van mij zorgde destijds voor een hoop extra stress. Zo erg dat ik een deur er uit getrapt heb bij de arbo

Whoops...
Ik heb hem zelf aangenomen voor de organisatie, dat kan ik hem eventueel nog onder de neus houden
Ik weet niet wat ik moet verwachten. De vorige keer vond ik hem erg tof maar ook hij staat onder druk vanuit de organisatie en heeft ook te maken met torenhoge verzuimcijfers. Reorganiseren heeft zo zijn keerzijde...

Hier is het echt wisselvallig de laatste tijd. Het is 99% zeker dat ik die studie dus wel kan doen, maar ik ben niet blij ofzo. Mijn zin om te gaan studeren lijkt ineens te zijn weggezakt. In plaats daarvan lijk ik meer zin te hebben in het vergooien van mijn leven. Ik weet niet echt waarom. Misschien omdat ik dan kan zeggen dat er helemaal geen hoop meer is en daardoor ook geen druk? Koop een ticket naar niemandsland en laat alles achter en verdwijn langzaam, is de gedachte zo ongeveer. Ik wil het uitschreeuwen van frustratie, ik lijk maar niet te weten wat ik wil. Fucking frustrerend.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:00 schreef minthy het volgende:

[..]

Whoops...
Ik heb hem zelf aangenomen voor de organisatie, dat kan ik hem eventueel nog onder de neus houden
Ik weet niet wat ik moet verwachten. De vorige keer vond ik hem erg tof maar ook hij staat onder druk vanuit de organisatie en heeft ook te maken met torenhoge verzuimcijfers. Reorganiseren heeft zo zijn keerzijde...

Jullie kennen elkaar dus al, misschien dat dat scheelt. Bij ons hadden ze het uitbesteed aan ArboNed

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:00 schreef Senor__Chang het volgende:
Hier is het echt wisselvallig de laatste tijd. Het is 99% zeker dat ik die studie dus wel kan doen, maar ik ben niet blij ofzo. Mijn zin om te gaan studeren lijkt ineens te zijn weggezakt. In plaats daarvan lijk ik meer zin te hebben in het vergooien van mijn leven. Ik weet niet echt waarom. Misschien omdat ik dan kan zeggen dat er helemaal geen hoop meer is en daardoor ook geen druk? Koop een ticket naar niemandsland en laat alles achter en verdwijn langzaam, is de gedachte zo ongeveer. Ik wil het uitschreeuwen van frustratie, ik lijk maar niet te weten wat ik wil. Fucking frustrerend.

Oi, da's echt dubbel ten opzichte van gisteren. Fijn dat je bijna zeker die studie kan gaan volgen.
Die zin in de studie, zou dat terug kunnen komen door ermee aan de slag te gaan? Misschien is het een idee om het door te zetten, zodat je niet een "wat als"-gevoel krijgt. Bovendien heb je dan iets om je op te richten, niets zo frustrerend als een studie

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:01 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Jullie kennen elkaar dus al, misschien dat dat scheelt. Bij ons hadden ze het uitbesteed aan ArboNed

Deze is ook aangenomen vanuit een grotere organisatie, hij werkt alleen wel vanuit onze hoofdkantoren. Fijn, zo spreek je ook nog eens leden van de RvB

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:13 schreef minthy het volgende:

[..]

Deze is ook aangenomen vanuit een grotere organisatie, hij werkt alleen wel vanuit onze hoofdkantoren. Fijn, zo spreek je ook nog eens leden van de RvB

Dan hoop ik voor je dat het goed gaat en dat je de tijd krijgt die je nodig hebt.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:11 schreef minthy het volgende:

[..]

Oi, da's echt dubbel ten opzichte van gisteren. Fijn dat je bijna zeker die studie kan gaan volgen.
Die zin in de studie, zou dat terug kunnen komen door ermee aan de slag te gaan? Misschien is het een idee om het door te zetten, zodat je niet een "wat als"-gevoel krijgt. Bovendien heb je dan iets om je op te richten, niets zo frustrerend als een studie

Ja, waarschijnlijk ga ik het ook doorzetten, maar het irriteert me gewoon dat ik niet op mijn gevoelens/emoties kan vertrouwen.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:17 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Dan hoop ik voor je dat het goed gaat en dat je de tijd krijgt die je nodig hebt.

Dat hoop ik ook ja...
Als ik weer aan de slag moet dan kunnen ze me wegvegen.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:20 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat hoop ik ook ja...
Als ik weer aan de slag moet dan kunnen ze me wegvegen.

Dan moet het gewoon goed gaan komen

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:18 schreef Senor__Chang het volgende:

[..]

Ja, waarschijnlijk ga ik het ook doorzetten, maar het irriteert me gewoon dat ik niet op mijn gevoelens/emoties kan vertrouwen.

Smerig herkenbaar ook.
Net een heel verhaal getypt aan iemand die zich wat schuldig voelt over wat er ooit eens is voorgevallen. Ik heb dat in m'n kop wáánzinnig groot gemaakt terwijl diegene dat nooit heeft geweten. In die periode slingerde ik ook alle kanten op. Nog verdomd lastig om uit te leggen wat er zich in een hoofd af kan spelen en hoeveel emoties daarbij komen kijken...
Het is soms één grote mindfuck

En nu maar hopen dat diegene het verhaal ook een beetje begrijpt, ik voel me echt een complete basketcase af en toe

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:25 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Dan moet het gewoon goed gaan komen

Ik moet me gewoon niet beter voordoen zoals gewoonlijk, grote valkuil

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:28 schreef minthy het volgende:

[..]

Ik moet me gewoon niet beter voordoen zoals gewoonlijk, grote valkuil

Ja dat is altijd lastig he.
Gewoon toegeven dat het niet goed met je gaat.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 01:51 schreef minthy het volgende:
Het gaat hier een beetje dubbel nu... Enerzijds behoorlijk blij met het afronden en mailen van m'n synthese (en nu wachten op de goed- danwel afkeuring), anderzijds zenuwachtig voor een afspraak bij de bedrijfsarts vanmiddag. Ik ben oprecht bang dat hij me weer aan het werk zet, geen idee of dat reëel is. Ik zou er domweg niet toe in staat zijn, maar wat als hij daar anders over denkt? Dat houdt me behoorlijk bezig nu

Tevens een nacht zonder slaappil voor de boeg, omdat ik anders niet durf te rijden. Iets teveel bijna-ongelukjes de laatste dagen door onoplettendheid/suffig zijn.

Bijna erger nog dan weer aan het werken gezet worden is het verplicht koffie drinken op je werk 'om de reintegratie te bevorderen." Zinnig misschien als je je been gebroken hebt maar tijdens een depressie?

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 02:00 schreef Senor__Chang het volgende:
Hier is het echt wisselvallig de laatste tijd. Het is 99% zeker dat ik die studie dus wel kan doen, maar ik ben niet blij ofzo. Mijn zin om te gaan studeren lijkt ineens te zijn weggezakt. In plaats daarvan lijk ik meer zin te hebben in het vergooien van mijn leven. Ik weet niet echt waarom. Misschien omdat ik dan kan zeggen dat er helemaal geen hoop meer is en daardoor ook geen druk? Koop een ticket naar niemandsland en laat alles achter en verdwijn langzaam, is de gedachte zo ongeveer. Ik wil het uitschreeuwen van frustratie, ik lijk maar niet te weten wat ik wil. Fucking frustrerend.

Ben je misschien een beetje verslaafd aan de drama die komen met problemen?

Gare kuttige .. Ik moet die mail niet openen. En ik doe het toch. Godver. Echt, fucking hopeloos. Alles er weer uit. Dat er dit soort mensen bestaan. Ik snap niks van die ziekte. En dan ook nog eens dat ze in contact staat met sommige van mijn maten. Ziek, gatverdamme. Echt zo'n moment waarvan je denkt of je er ooit nog eens over heen komt. No wonder dat sommige psychologen dit soort mensen niet eens willen behandelen. En het krijgt mij er echt onder. Zwakke appel dat ik ben,

Godsamme wat zijn zorgverzekeraars een ramp... Nu mag ik wel in de tweede lijn starten en hoef ik niet eerst langs een psycholoog. Onduidelijke zooi
Nu moet de bedrijfsarts me aanmelden, ik snap er geen kloot meer van. Ik zal hem zo maar eens aan het werk zetten dan

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 13:35 schreef sitting_elfling het volgende:
Gare kuttige .. Ik moet die mail niet openen. En ik doe het toch. Godver. Echt, fucking hopeloos. Alles er weer uit. Dat er dit soort mensen bestaan. Ik snap niks van die ziekte. En dan ook nog eens dat ze in contact staat met sommige van mijn maten. Ziek, gatverdamme. Echt zo'n moment waarvan je denkt of je er ooit nog eens over heen komt. No wonder dat sommige psychologen dit soort mensen niet eens willen behandelen. En het krijgt mij er echt onder. Zwakke appel dat ik ben,

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 13:37 schreef minthy het volgende:
Godsamme wat zijn zorgverzekeraars een ramp... Nu mag ik wel in de tweede lijn starten en hoef ik niet eerst langs een psycholoog. Onduidelijke zooi
Nu moet de bedrijfsarts me aanmelden, ik snap er geen kloot meer van. Ik zal hem zo maar eens aan het werk zetten dan

Heb je geen verwijzing van de HA? Een Psycholoog is toch ook tweedelijns?

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 13:35 schreef sitting_elfling het volgende:
Gare kuttige .. Ik moet die mail niet openen. En ik doe het toch. Godver. Echt, fucking hopeloos. Alles er weer uit. Dat er dit soort mensen bestaan. Ik snap niks van die ziekte. En dan ook nog eens dat ze in contact staat met sommige van mijn maten. Ziek, gatverdamme. Echt zo'n moment waarvan je denkt of je er ooit nog eens over heen komt. No wonder dat sommige psychologen dit soort mensen niet eens willen behandelen. En het krijgt mij er echt onder. Zwakke appel dat ik ben,

Hoe verleidelijk ook, gooi weg die mail de volgende keer! Reageer er niet op, open het niet. En verwijder het uit je verwijderde items. Ooit gaat het gevoel wel weer weg. Ooit.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 13:35 schreef sitting_elfling het volgende:
Gare kuttige .. Ik moet die mail niet openen. En ik doe het toch. Godver. Echt, fucking hopeloos. Alles er weer uit. Dat er dit soort mensen bestaan. Ik snap niks van die ziekte. En dan ook nog eens dat ze in contact staat met sommige van mijn maten. Ziek, gatverdamme. Echt zo'n moment waarvan je denkt of je er ooit nog eens over heen komt. No wonder dat sommige psychologen dit soort mensen niet eens willen behandelen. En het krijgt mij er echt onder. Zwakke appel dat ik ben,

Wat zijn eigenlijk het "soort mensen wat sommige psychologen niet willen behandelen"?
Ik vind je trouwens geen zwakke appel

ik heb de hele dag verlummeld in bed. weggekropen. zo moe. nu weer niet de huisarts gebeld want dat zou ik vanmiddag gaan doen na mijn huil-blegh-hazenslaapje. het wordt helemaal niks meer met mij.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 18:33 schreef Andromache het volgende:
ik heb de hele dag verlummeld in bed. weggekropen. zo moe. nu weer niet de huisarts gebeld want dat zou ik vanmiddag gaan doen na mijn huil-blegh-hazenslaapje. het wordt helemaal niks meer met mij.

Spreek met jezelf af dat je morgenochtend direct om 8 uur de huisarts belt. Geen uitstelling.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 09:02 schreef Gray het volgende:

[..]

Ben je misschien een beetje verslaafd aan de drama die komen met problemen?

Misschien niet de drama, maar ik heb wel het gevoel dat ik dan mezelf kan voorhouden dat ik geen moeite moet doen. Dat ik het als excuus gebruik om niks te doen. Misschien is het ook dat ik beter moet worden, zonder dat ik weet wat beter worden inhoudt, dat ik dus bang ben voor die verandering en me veiliger voel op mijn vertrouwde depressieve plekje. Het kutte is ook dat dat gevoel soms zo sterk is dat ik mentaal en fysiek verlamd lijk te zijn en dat ik dagen of weken mijn bed/kamer niet uit kom.

Ik ga denk ik, hoe ik me ook voel, wel beginnen aan een studie, want ik weet dat ik anders enorme spijt ga krijgen. En ik hoop dat het nu een keer lukt en dat ik eens doorzet.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 13:55 schreef Wolken het volgende:

[..]

Heb je geen verwijzing van de HA? Een Psycholoog is toch ook tweedelijns?

Ja, die heb ik! Van m'n zorgverzekeraar mag je echter geen cgt volgen bij een burn out en zou ik daarvoor eerst langs een eerstelijns moeten.

Het verhaal is weer anders geworden na m'n bezoek aan de bedrijfsarts. Hij zegt dat m'n burn out een gevolg is van een onderliggende angststoornis waar nog nooit iets mee gedaan is. Op die basis sta ik nu aangemeld bij GGZ. Volgens hem zou ik aan symptoombestrijding doen als ik alleen met die burn out aan de slag zou gaan om vervolgens over een tijdje weer onderuit te knikkeren. Hij zou liever zien dat ik gelijk in de tweede lijn start om zo de problemen effectiever aan te pakken. Ik vind het wel prima ook, dan gebeurt er maar iets.
Voor de komende 6 weken zit ik sowieso nog thuis, ik heb me zorgen gemaakt om niets. Zoals zo vaak

precies waar ik ook achter ben gekomen minthy, na eerstelijnsbehandeling. mijn probleem bleek echt alleen op te lossen te zijn in de tweede lijn. de zorgverzekeraar moet niet op de stoel van de arts gaan zitten.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 20:59 schreef Andromache het volgende:
precies waar ik ook achter ben gekomen minthy, na eerstelijnsbehandeling. mijn probleem bleek echt alleen op te lossen te zijn in de tweede lijn. de zorgverzekeraar moet niet op de stoel van de arts gaan zitten.

Strontvervelend allemaal, maar nu heb ik in ieder geval wél duidelijkheid en kan ik verder
Het gekke is dat ik door m'n werk dagelijks met behandelaars te maken heb, maar ik heb nooit geweten hoe onzinnig lastig het kan zijn om in een traject terecht te komen. Ik maak het mezelf ook wel wat lastiger, omdat ik niet bij de GGZ-instelling wil aankloppen waar ik via m'n werk al mee te maken heb. Dan loop je continu bekenden tegen het lijf, nee dank je

Zorgverzekeraars hebben nu belachelijk veel macht, daar gaan ze nog wel op terugkomen...

Tja, de macht van de zorgverzekeraars... grmbl.

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 20:43 schreef minthy het volgende:

[..]

Ja, die heb ik! Van m'n zorgverzekeraar mag je echter geen cgt volgen bij een burn out en zou ik daarvoor eerst langs een eerstelijns moeten.

Het verhaal is weer anders geworden na m'n bezoek aan de bedrijfsarts. Hij zegt dat m'n burn out een gevolg is van een onderliggende angststoornis waar nog nooit iets mee gedaan is. Op die basis sta ik nu aangemeld bij GGZ. Volgens hem zou ik aan symptoombestrijding doen als ik alleen met die burn out aan de slag zou gaan om vervolgens over een tijdje weer onderuit te knikkeren. Hij zou liever zien dat ik gelijk in de tweede lijn start om zo de problemen effectiever aan te pakken. Ik vind het wel prima ook, dan gebeurt er maar iets.
Voor de komende 6 weken zit ik sowieso nog thuis, ik heb me zorgen gemaakt om niets. Zoals zo vaak

Mooi dat je in ieder geval de tijd krijgt

quote:

Op donderdag 23 mei 2013 21:20 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Mooi dat je in ieder geval de tijd krijgt

Dat luchtte ook enorm op kan ik je vertellen