Depressie & Angst #33

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:38 schreef Gray het volgende:

[..]

Schoon genoeg van je depressie? En daar wil je nu weer een afkeer van krijgen? En je denkt dat je dan plots wel wil beteren?

Ja, ik denk dat als je ergens echt van af wilt dat dat wel redelijk de definitie is van willen beteren wat dat betreft?

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:42 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ja, ik denk dat als je ergens echt van af wilt dat dat wel redelijk de definitie is van willen beteren wat dat betreft?

Dus wat je eigenlijk zegt is dat je het nu wel prima vindt om depressief te zijn?

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Dus wat je eigenlijk zegt is dat je het nu wel prima vindt om depressief te zijn?

Nee ik vind het niet fijn...
Maar ehh... Heb niet genoeg kracht om het weg te duwen... Voel me een beetje ''verslagen'' wat dat betreft.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:47 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Nee ik vind het niet fijn...
Maar ehh... Heb niet genoeg kracht om het weg te duwen... Voel me een beetje ''verslagen'' wat dat betreft.

Herkende je de vorige keer een soort omslagpunt? Dat je jezelf toen een schop in de goede richting kon geven?

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:52 schreef minthy het volgende:

[..]

Herkende je de vorige keer een soort omslagpunt? Dat je jezelf toen een schop in de goede richting kon geven?

Ja...
Naar de dokter - Psychiater - Pillen, de beuk erin.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:47 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Nee ik vind het niet fijn...
Maar ehh... Heb niet genoeg kracht om het weg te duwen... Voel me een beetje ''verslagen'' wat dat betreft.

Dan zwelg je er nog lekker in. Mmm, zelfmedelijden.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:53 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ja...
Naar de dokter - Psychiater - Pillen, de beuk erin.

Zou je er nu weer op die manier uit kunnen komen of zit je nog niet op de bodem?

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:54 schreef Gray het volgende:

[..]

Dan zwelg je er nog lekker in. Mmm, zelfmedelijden.

Heerlijk.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:54 schreef minthy het volgende:

[..]

Zou je er nu weer op die manier uit kunnen komen of zit je nog niet op de bodem?

Denk dat allicht dat het is, dunno... Twordt wel steeds erger.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:57 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Denk dat allicht dat het is, dunno... Twordt wel steeds erger.

Tja. Dan is het afwachten tot je op de bodem knalt toch?
Of je onderneemt nu gewoon actie, dit lijkt me ook niet goed

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:59 schreef minthy het volgende:

[..]

Tja. Dan is het afwachten tot je op de bodem knalt toch?
Of je onderneemt nu gewoon actie, dit lijkt me ook niet goed

Tjah maar waar vindt men de motivatie er iets aan te doen als niks glanst en leuke dingen voelen als verplichtingen waar je helemaal geen zin in hebt omdat het allemaal energie kost.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:08 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Tjah maar waar vindt men de motivatie er iets aan te doen als niks glanst en leuke dingen voelen als verplichtingen waar je helemaal geen zin in hebt omdat het allemaal energie kost.

Maak een afspraak bij de huisarts, blijven hangen zoals je nu doet lost ook niks op.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:08 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Tjah maar waar vindt men de motivatie er iets aan te doen als niks glanst en leuke dingen voelen als verplichtingen waar je helemaal geen zin in hebt omdat het allemaal energie kost.

Niet. Dus waarom niet lekker volledig in die depressie duiken? Onderzoek het! Hoe ervaar je het, wanneer komt het op, en waarom? Is het gevoel, is het fysiek, is het beiden? Als je niet depressief wil zijn, waarom ben je het dan toch? Waarom zou je überhaupt op eigen initiatief kunnen genezen als je je gevoelens toch niet in de hand hebt?

Als alles zinloos lijkt, zelfs nietsdoen, dan maakt het geen verschil of je iets of niets doet. Dan maar iets; wie weet verandert dan nog iets.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:13 schreef Gray het volgende:

[..]

Niet. Dus waarom niet lekker volledig in die depressie duiken? Onderzoek het! Hoe ervaar je het, wanneer komt het op, en waarom? Is het gevoel, is het fysiek, is het beiden? Als je niet depressief wil zijn, waarom ben je het dan toch? Waarom zou je überhaupt op eigen initiatief kunnen genezen als je je gevoelens toch niet in de hand hebt?

Als alles zinloos lijkt, zelfs nietsdoen, dan maakt het geen verschil of je iets of niets doet. Dan maar iets; wie weet verandert dan nog iets.

Precies. Je hebt een keuze, altijd. Of je blijft in je huidige kloterige situatie hangen of je gaat jezelf een rotschop geven in de goede richting.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:10 schreef minthy het volgende:

[..]

Maak een afspraak bij de huisarts, blijven hangen zoals je nu doet lost ook niks op.

Ik heb die afspraak al en ben afgelopen donderdag bij psycho therapeut geweest.. Aanstaande dinsdag weer.. We liepen al uit, maar ze vond dat ik met een constructief probleem moest komen...
Ik heb geen aanwijsbare aanleiding ofzo verder voor deze klachten...

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:18 schreef minthy het volgende:

[..]

Precies. Je hebt een keuze, altijd. Of je blijft in je huidige kloterige situatie hangen of je gaat jezelf een rotschop geven in de goede richting.

Persoonlijk denk ik juist dat we geen keuze hebben en dat zodra dat duidelijk wordt voor 'onze geest', de pijn die gepaard gaat met de illusie van keuze vervaagt. Maar dat is wellicht wat filosofisch en niet heel handig in de praktijk, zoals vrijwel altijd het geval is met filosofie.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:19 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Ik heb die afspraak al en ben afgelopen donderdag bij psycho therapeut geweest.. Aanstaande dinsdag weer.. We liepen al uit, maar ze vond dat ik met een constructief probleem moest komen...
Ik heb geen aanwijsbare aanleiding ofzo verder voor deze klachten...

Ik denk dat de aanleiding op dit moment ook niet zo van belang is.

Waar stoor je je op het moment het meeste aan? Misschien dat we hier samen tot een probleemstelling kunnen komen, je weet maar nooit

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:24 schreef Gray het volgende:

[..]

Persoonlijk denk ik juist dat we geen keuze hebben en dat zodra dat duidelijk wordt voor 'onze geest', de pijn die gepaard gaat met de illusie van keuze vervaagt. Maar dat is wellicht wat filosofisch en niet heel handig in de praktijk, zoals vrijwel altijd het geval is met filosofie.

Ik hou dan ook niet zo van filosofie
Liever heb ik zoveel mogelijk concreet.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 19:36 schreef Comp_Lex het volgende:

Ik vind jou echt heel dapper. Wat jij gedaan hebt durf ik helemaal niet. Wat voor jou naar het buitenland gaan is, is voor mij naar de studentenvereniging gaan en naar een Fok meet gaan. Daar word ik al nerveus van.

Nogmaals.

Ik bereikte zo'n enorm dieptepunt na het breken van mijn relatie dat ik letterlijk niks meer deed. Letterlijk. Bed, thats it. Er kwam niks van terecht. Zolang je nog enigszins in staat bent om bepaalde activiteiten te doen, werk, sociale zaken, etc. Dan zit je mijn inziens niet geheel op een rock bottom. Mijn ex, heeft maanden lang op mij gehamerd wat voor een verschrikkelijk figuur ik wel niet was, niet te vertrouwen, zal nooit een goede vader worden, sociale issues etc. Op een gegeven moment ging ik dat echt geloven. En als je dan denkt dat degene die eerst met je wou trouwen, je kids wou hebben en al namen had bedacht en een trouw planning plots switched, dan denk je dat jij volledig verantwoordelijk bent voor alle fouten in de relatie. En dat bleef ze maar vertellen en vertellen...

Alle vreugd die ik ooit in heb leven heb gehad, alle hobbies, het deed me niks meer. Ik dacht dat ik nooit weer nieuwe mensen zou leren kennen. Ik dacht dat ik nooit weer een relatie zou krijgen, ik dacht dat ik nooit een betere dame zoals haar zou krijgen. Omdat ik geloofde in het plaatje waar zij mij in zag. De grote onbetrouwbare boeman .. die een ongelukkig kut leven gaat krijgen... Ze wist me te vertellen dat direct 1 dag nadat het uit was, dat ze kinderen wou hebben. Maarja, daar heb je 2 mensen voor nodig. .

Een koppeltje zien met kids? Een emotioneel nummer? Ik ging er keihard onder door. Ik kon geen energie kwijt uit dingen die ik deed. Iets kopen wat wij ooit samen hebben gegeten? Het voelde aan alsof een grote leugen en ik voelde alsof ik niks waard was. De reden waarom ik dit zeg, is omdat ik eigenlijk helemaal niet die trip wou maken. Lekker zaniken en zwelgen in zelf-medelijden is zo veel makkelijker. Maar dat soort mensen raken na verloop van tijd terecht in een sociaal isolement. Toen ik daar op het vliegveld zat in Eindhoven, denk jij dat ik daar zelf vertrouwen had? Absoluut niet. Ik moest elk blik zelfvertrouwen open trekken wat ik kon vinden om uberhaupt dat vliegtuig weer in te stappen. Couch surf bij vreemden? Ik zag dat niet zitten hoor ..

Opeens naar zo'n party hostel, feesten? Denk je dat ik dat wou? Zin in had? Allemaal van die feestgangers, mij niet gezien. Toch ben ik keihard wezen stappen tot een uur of 7 in de ochtend (en de dag er op weer..). Je moet er soms even door heen rammen. Go with the flow..

Ik ben daar zo veel mensen tegen gekomen, die confrontatie met jezelf is de beste leermeester. Stel ik zou in een sociaal isolement zitten dan zou ik naar iets toegaan, waar ik niet zo maar weg kan. Dat gevoel van, je kunt altijd weer terug. Dat is killing voor progressie.

Wanneer ik mensen zie met een sociaal isolement, die eenzaam zijn, geen vrienden hebben of geen relatie kunnen krijgen. En ze hebben geen persoonlijke stoornis, autisme ofzo, dan zie ik echt absoluut geen enkele reden waarom zo'n persoon nog zou klagen. Klinkt misschien bot, maar alleen zijn, success hebben en single zijn is echt een keuze.

Depressies en burnouts daar gelaten, dat zie ik als een andere tak van problemen.

quote:

Ik denk dat je heel erg op zoek bent naar het lekkere gevoel. Kan dat kloppen?

Persoonlijk denk ik dat ik op zoek ben naar innerlijke rust. Gewoon dat ik kan zitten en voelen alsof het hoofd echt leeg is. En dat ik niet externe factoren (sport, bios, feestjes, etc) moet gaan doen om interne problemen (eenzaamheid, geen doel, stress) probeer te verminderen. Want het voelt alsof ik me zelf voor de gek aan het houden ben.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 15:16 schreef Gray het volgende:

[..]

Waarom wil je daar vanaf?

Omdat dat een enorme magneet kan zijn voor mensen met persoonlijke stoornissen. En gezien de laatste mij er bijna volledig onder heeft gegooid, (of voor..) dat ik meer vanuit mezelf het leven moet zien. Het is mijn feestje, maar ik krijg plezier wanneer ik er anderen er van kan laten genieten. Dat klopt niet helemaal ...

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:24 schreef Gray het volgende:

[..]

Persoonlijk denk ik juist dat we geen keuze hebben en dat zodra dat duidelijk wordt voor 'onze geest', de pijn die gepaard gaat met de illusie van keuze vervaagt. Maar dat is wellicht wat filosofisch en niet heel handig in de praktijk, zoals vrijwel altijd het geval is met filosofie.

We hebben in die zin wel een keuze, want mensen die zich kut voelen daar over klagen, hebben dat toch echt aan hunzelf te danken. Gelukkigheid is in die zin een keuze.

Zwelgen in medelijden is echt een verschrikking. Je blijft er in plakken, je blijft maar lekker zaniken en jaar in jaar uit kom je verder van de maatschappij staan. Elk argument wat naar je wordt toegegooid bekvecht je weer terug. Het is nooit goed, het moet altijd net anders...

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:26 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Omdat dat een enorme magneet kan zijn voor mensen met persoonlijke stoornissen. En gezien de laatste mij er bijna volledig onder heeft gegooid, (of voor..) dat ik meer vanuit mezelf het leven moet zien. Het is mijn feestje, maar ik krijg plezier wanneer ik er anderen er van kan laten genieten. Dat klopt niet helemaal ...

Ah, op die fiets. Maar het hoeft niet erg te zijn om plezier te halen uit het helpen van anderen. Het kan juist brandstof zijn om meer te doen.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:30 schreef Gray het volgende:

[..]

Ah, op die fiets. Maar het hoeft niet erg te zijn om plezier te halen uit het helpen van anderen. Het kan juist brandstof zijn om meer te doen.

Het is helaas 1 van de zaken waar ik duidelijk aan moet werken volgens de 'peut'. Ik doe dingen voor een ander niet voor mezelf, dat omdat ik altijd alleen ben geweest in die zin dat ik van pleegouders naar pleegouders ben gegaan en geen broertjes/zusjes heb en geen goede relatie met de familie. Ik heb dus altijd het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen.

Nu jaren later ben ik volledig clueless wat ik nu wil. Ik dacht rust in huisje boompje beestje te vinden. Ook niet dus . Ik haalde er altijd energie uit om andere mensen te helpen. Maar helaas zitten er ook emotionele vampiers tussen. Borderliners vallen in die categorie. Ik begrijp dat gedrag helaas niet.

Ik moet leren voor mezelf te leven. Ik. Meer selfish, meer ikke ikke ikke.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:30 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

We hebben in die zin wel een keuze, want mensen die zich kut voelen daar over klagen, hebben dat toch echt aan hunzelf te danken. Gelukkigheid is in die zin een keuze.

Neh. Je bepaalt evenmin wat voor gedachten je hersenen vormen als welke kant je haar op groeit, of hoe snel je hart klopt. Gevoelens bepaal je niet. Gedachten bepaal je niet. Keuzen bepaal je niet. De illusie daarvan is best vermakelijk wel, al niet altijd. We spelen als het ware alsof we onszelf zijn.

quote:

Zwelgen in medelijden is echt een verschrikking. Je blijft er in plakken, je blijft maar lekker zaniken en jaar in jaar uit kom je verder van de maatschappij staan. Elk argument wat naar je wordt toegegooid bekvecht je weer terug. Het is nooit goed, het moet altijd net anders...

En toch doen mensen het graag. Zo betalen we maf genoeg ook geld om angst aangejaagd te worden in de achtbaan, of te huilen bij een treurige film.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:39 schreef Gray het volgende:

[..]

Neh. Je bepaalt evenmin wat voor gedachten je hersenen vormen als welke kant je haar op groeit, of hoe snel je hart klopt. Gevoelens bepaal je niet. Gedachten bepaal je niet. Keuzen bepaal je niet. De illusie daarvan is best vermakelijk wel, al niet altijd. We spelen als het ware alsof we onszelf zijn.

Dat riedeltje hoorde ik ook vandaag tijdens een wandeling waar ik een luisterboek van Watts op had. The nature of conciousness. Wat ik daar wel uit op merkte dat we wel degelijk een vinger in de pap hebben qua leven.

quote:

En toch doen mensen het graag. Zo betalen we maf genoeg ook geld om angst aangejaagd te worden in de achtbaan, of te huilen bij een treurige film.

Laat ik het andersom vragen, doe jij het graag? Of wat vindt jij er van als anderen het doen?

Je hoort namelijk nog wel eens van gasten die na jarenlang zwelgen, dat ze er spijt van hebben dat ze die jaren van hun leven hebben vergooid.

quote:

Op zondag 26 mei 2013 16:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het is helaas 1 van de zaken waar ik duidelijk aan moet werken volgens de 'peut'. Ik doe dingen voor een ander niet voor mezelf, dat omdat ik altijd alleen ben geweest in die zin dat ik van pleegouders naar pleegouders ben gegaan en geen broertjes/zusjes heb en geen goede relatie met de familie. Ik heb dus altijd het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen.

Als je er zelf aan onder door gaat, dan moet je er idd mee ophouden.

quote:

Nu jaren later ben ik volledig clueless wat ik nu wil. Ik dacht rust in huisje boompje beestje te vinden. Ook niet dus . Ik haalde er altijd energie uit om andere mensen te helpen. Maar helaas zitten er ook emotionele vampiers tussen. Borderliners vallen in die categorie. Ik begrijp dat gedrag helaas niet.

Die zijn redelijk paradoxaal idd.

quote:

Ik moet leren voor mezelf te leven. Ik. Meer selfish, meer ikke ikke ikke.

Als bankier zal het je vast goed doen. Maar zorg dan wel weer dat anderen er niet op achteruit gaan.