Depressie & Angst #33

Gray is de Fok!-Bodhisattva. .

OT: na twee duistere weken voel ik me weer even wat beter. Maar God, wat waren het uitdagende tijden van tijd tot tijd.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:05 schreef Detroit het volgende:
Gray is de Fok!-Bodhisattva. .

Dit dus

Hoi. Ik zie dat de meesten van jullie hulp hebben, heel goed. Mijn partner heeft ook angstproblemen maar hij weigert professionele hulp. Hij is dusdanig angstig dat het zijn geluk in de weg staat. Hij werkt als zelfstandige, dus niet in die zin dat hij hele dagen thuis zit. Maar op alle fronten kan hij wel een positief duwtje in de rug gebruiken, en ik ben geen therapeut natuurlijk.

Wie vertelt mij waar de knop door om ging? Wanneer besefte je dat het zo niet meer verder kon?

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit dus

Hoe gaat het met jou trouwens? Ik hoorde iets over een flinke dip ATM?

Jij laat ook altijd wel een prettige wind door dit topic waaien, dus let een beetje op jezelf. .

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:27 schreef Seven. het volgende:
Hoi. Ik zie dat de meesten van jullie hulp hebben, heel goed. Mijn partner heeft ook angstproblemen maar hij weigert professionele hulp. Hij is dusdanig angstig dat het zijn geluk in de weg staat. Hij werkt als zelfstandige, dus niet in die zin dat hij hele dagen thuis zit. Maar op alle fronten kan hij wel een positief duwtje in de rug gebruiken, en ik ben geen therapeut natuurlijk.

Wie vertelt mij waar de knop door om ging? Wanneer besefte je dat het zo niet meer verder kon?

Bij mij toen ik echt geïsoleerd raakte van iedereen, zelfs ouders en familie. Toen kon ik echt niet meer verder.

Ik hoop dat het bij jouw partner niet zover komt.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:31 schreef Detroit het volgende:

[..]

Bij mij toen ik echt geïsoleerd raakte van iedereen, zelfs ouders en familie. Toen kon ik echt niet meer verder.

Ik hoop dat het bij jouw partner niet zover komt.

Zo makkelijk komt hij niet van mij af . Het probleem is vooral dat alles net gaat, hij kan wel werken, hij kan zijn gezin zo'n beetje bij elkaar houden, hij heeft een paar loyale vrienden en hij weet de relatie met mij doorgaans leuk te houden. Maar echt gelukkig is hij niet.

Hij is enorm impulsief, weinig zelfcontrole. Dat resulteert in moodswings. Hij piekert over alles, slaapt slecht, heeft altijd wel ergens pijn maar weigert naar de dokter te gaan (ik denk dat het psychosomatische pijn is vaak), hij geeft op ALLES een emotionele reactie, zelfs hele kleine dingen. Zijn angsten leiden tot controlerend gedrag richting de kinderen, die daardoor een emotionele achterstand hebben omdat ze de kans niet krijgen om zelfstandig te worden (hun moeder helpt daar ook niet bij trouwens). Hij probeert mij te controleren maar ik ben er niet echt een die zich laat controleren, dus dan negeer ik dat gedrag en gaat hij uit zijn dak, om daar later dan weer veel spijt van te hebben.

Hij is wel een schat van een vent trouwens, toont veel genegenheid, doet moeite om de relatie leuk te houden en zo. Ik doe dat ook, dus tussen ons tweeen zit het wel goed. Ik maak me vooral zorgen om de kinderen, die er duidelijk onder leiden.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:27 schreef Seven. het volgende:
Hoi. Ik zie dat de meesten van jullie hulp hebben, heel goed. Mijn partner heeft ook angstproblemen maar hij weigert professionele hulp. Hij is dusdanig angstig dat het zijn geluk in de weg staat. Hij werkt als zelfstandige, dus niet in die zin dat hij hele dagen thuis zit. Maar op alle fronten kan hij wel een positief duwtje in de rug gebruiken, en ik ben geen therapeut natuurlijk.

Wie vertelt mij waar de knop door om ging? Wanneer besefte je dat het zo niet meer verder kon?

Toen ik in een compleet sociaal isolement terechtkwam. Ik kon niet meer verder zo gaan, omdat eenzaamheid erg verschrikkelijk is. Het is één van de allerergste dingen die je kan overkomen in het leven. Door mijn angsten en een gebrek aan probleemherkenning was ik helaas niet in staat om binnen 10 jaar een oplossing te bedenken voor mijn problemen.

@seven: werkt het niet om hem te wijzen op zijn verantwoordelijkheid als ouder? Hij doet nu eigenlijk moedwillig zijn kinderen verdriet, door zijn moeilijke gedaan en door te weigeren daar wat aan te doen.
Vind ik een best kwalijke zaak eigenlijk.

Hij kan vinden dat het nog wel gaat, maar dat is dus niet zo. Hulp zoeken is hij verplicht aan zijn kinderen en daarbij is het niet relevant of hij het zelf wel of niet leuk vindt.

Bij mij: ik functioneerde niet op mijn werk, al jaren niet, eigenlijk nooit goed gefunctioneerd. Aangezien je toch moet werken om te leven en ik geen zin had om 36 uur per week doodongelukkig te zijn ben ik hulp gaan zoeken. Maar ook daarna duurde het nog wel ff tot ik echt met mezelf aan de slag ging.
Niks hielp namelijk, ik bleef opkrabbelen en weer instorten, levensmoe etc, toen nog wat strenge woorden van de psych en pas toen kwam het punt dat ik snapte dat ik toch echt zelf aan de slag moest en niet een ander mij beter kon maken.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:27 schreef Seven. het volgende:
Hoi. Ik zie dat de meesten van jullie hulp hebben, heel goed. Mijn partner heeft ook angstproblemen maar hij weigert professionele hulp. Hij is dusdanig angstig dat het zijn geluk in de weg staat. Hij werkt als zelfstandige, dus niet in die zin dat hij hele dagen thuis zit. Maar op alle fronten kan hij wel een positief duwtje in de rug gebruiken, en ik ben geen therapeut natuurlijk.

Wie vertelt mij waar de knop door om ging? Wanneer besefte je dat het zo niet meer verder kon?

Hoi!
Dat besef heb ik heel vaak gehad, maar doordat ik vaak te horen heb gekregen dat ik niet moet mekkeren maar de schouders eronder moest gooien vond kreeg ik het gevoel dat ik me aanstelde. Het gevolg was dat ik de schouders er weer onder zette en vol goede moed bleef aanmodderen. Continu over grenzen gaan, met name op m'n werk. Fulltime baan, er kon nog best een deeltijdstudie bij naast.
Door mijn gedrag (wat ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren heb) zit ik nu thuis met een burnout en móet ik hulp zoeken van m'n werkgever. Als ik nu niet in deze situatie was beland, was ik nog gewoon door aan het hollen en had ik nooit hulp gezocht vrees ik

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:05 schreef Detroit het volgende:
Gray is de Fok!-Bodhisattva. .

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit dus

Awww, youse guys..!

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:05 schreef Detroit het volgende:
OT: na twee duistere weken voel ik me weer even wat beter. Maar God, wat waren het uitdagende tijden van tijd tot tijd.

Nice!

Ik kan me hier wel in vinden eigenlijk: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ontwijkende_persoonlijkheidsstoornis

Waarschijnlijk gaan ze zeggen dat ik dat heb.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 14:35 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik kan me hier wel in vinden eigenlijk: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ontwijkende_persoonlijkheidsstoornis

Waarschijnlijk gaan ze zeggen dat ik dat heb.

Ja, ik voldoe aan al die punten die er staan... Zéér herkenbaar dus!
Maar goed, ik laat diagnostiek over aan de mensen die er nog een tikje verder voor doorgeleerd hebben, lijkt me verstandiger

@seven: ik herken veel van mn man in jouw verhaal, iig de man die hij was!! Wat bij ons heel erg heeft geholpen is dat ik hem ook verteld heb hoe het voor mij was als hij besloot zich te laten leiden door angst... Dat hij geen single meer was en dat ik hem soms ook gewoon nodig had... En toen raakte ik zelf burnout en moest hij opstaan...

Al zou ik het laatste stukje toch overslaan

[ Bericht 100% gewijzigd door Gary_Oak op 25-05-2013 22:03:20 ]

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Beloofd?

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:17 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Beloofd?

Wat precies? Dat van niks tot na mijn tentamens?

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Jong, maak het niet groter dan het is. Je hebt een avond/nacht teveel gezopen, dat maakt je niet verslaafd

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:18 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Wat precies? Dat van niks tot na mijn tentamens?

Je hebt moeite om aan je eigen beloftes te houden. Misschien is het beter om iets aan anderen te beloven, terwijl je ondertussen aan je eigen problemen gaat werken.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Zolang het niet elke avond gebeurd moet je je er niet druk om maken.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:56 schreef Seven. het volgende:

[..]

Zo makkelijk komt hij niet van mij af . Het probleem is vooral dat alles net gaat, hij kan wel werken, hij kan zijn gezin zo'n beetje bij elkaar houden, hij heeft een paar loyale vrienden en hij weet de relatie met mij doorgaans leuk te houden. Maar echt gelukkig is hij niet.

Hij is enorm impulsief, weinig zelfcontrole. Dat resulteert in moodswings. Hij piekert over alles, slaapt slecht, heeft altijd wel ergens pijn maar weigert naar de dokter te gaan (ik denk dat het psychosomatische pijn is vaak), hij geeft op ALLES een emotionele reactie, zelfs hele kleine dingen. Zijn angsten leiden tot controlerend gedrag richting de kinderen, die daardoor een emotionele achterstand hebben omdat ze de kans niet krijgen om zelfstandig te worden (hun moeder helpt daar ook niet bij trouwens). Hij probeert mij te controleren maar ik ben er niet echt een die zich laat controleren, dus dan negeer ik dat gedrag en gaat hij uit zijn dak, om daar later dan weer veel spijt van te hebben.

Hij is wel een schat van een vent trouwens, toont veel genegenheid, doet moeite om de relatie leuk te houden en zo. Ik doe dat ook, dus tussen ons tweeen zit het wel goed. Ik maak me vooral zorgen om de kinderen, die er duidelijk onder leiden.

Mindere dingen die je aankaart! Die maken een relatie toch wel heftiger, als hij door zijn controledrang meer geneigd is zijn grip op de personen in zijn omgeving te verstevigen. Jij doorziet dit gelukkig, en gaat daar niet in mee, maar zijn kinderen hebben nog niet het fysiek en de geestelijke zelfstandigheid om dat óók te kunnen.
En als ik aan mijn eigen jeugd terugdenk, dan kan ik alleen maar concluderen dat veel van mijn angsten ontstaan zijn omdat vooral mijn moeder mij nooit echt vrij liet om mijn hoofd te stoten. Waarschijnlijk uit zelfbescherming, maar toch.

Ik hoop dat je vooral het belang voor de kinderen bij hem voor het voetlicht kunt brengen, misschien dat dat voor hem een reden is wat aan de problematiek te doen. Als hij het niet voor zichzelf doet, dan maar voor degenen die hem het meest nabij staan.

Wel goed van je dat je zo begaan bent hem en zijn naasten. .

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:21 schreef minthy het volgende:

[..]

Jong, maak het niet groter dan het is. Je hebt een avond/nacht teveel gezopen, dat maakt je niet verslaafd

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:27 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Zolang het niet elke avond gebeurd moet je je er niet druk om maken.

Was jaren geleden wel anders. Daarom ben ik bang dat ik nu weer in die glijdende schaal kom. Maar jullie hebben ook wel gelijk.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:23 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Je hebt moeite om aan je eigen beloftes te houden. Misschien is het beter om iets aan anderen te beloven, terwijl je ondertussen aan je eigen problemen gaat werken.

Beloofd.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 15:34 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

[..]

Was jaren geleden wel anders. Daarom ben ik bang dat ik nu weer in die glijdende schaal kom. Maar jullie hebben ook wel gelijk.

[..]

Beloofd.

Ik denk dat je niet zozeer bang hoeft te zijn voor verslaving, maar meer dat je problemen veel groter terugkomen nadat je flink hebt doorgehaald. Dan voel je je brak én klote.
Beetje zelfbeheersing, en lief voor jezelf zijn. .

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 13:30 schreef Detroit het volgende:

[..]

Hoe gaat het met jou trouwens? Ik hoorde iets over een flinke dip ATM?

Jij laat ook altijd wel een prettige wind door dit topic waaien, dus let een beetje op jezelf. .

Oh het gaat op dit moment echt even enorm crap. Maar het heeft niet zo veel zin om elke dag, 24/7 keihard lopen te zeiken. Soms inderdaad even luchten wanneer het te veel wordt. Ik haal op dat soort enorme kuttige momenten veel hulp uit blogs en anderen die een zelfde soort ervaring hebben gehad. Zoiets bijv. Wetende dat je niet alleen staat en dat wanneer jij je kut voelt om iets, een tig tal anderen exact hetzelfde probleem hebben, lijkt toch gewicht van je schouders te halen.

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 14:16 schreef minthy het volgende:

[..]

Hoi!
Dat besef heb ik heel vaak gehad, maar doordat ik vaak te horen heb gekregen dat ik niet moet mekkeren maar de schouders eronder moest gooien vond kreeg ik het gevoel dat ik me aanstelde. Het gevolg was dat ik de schouders er weer onder zette en vol goede moed bleef aanmodderen. Continu over grenzen gaan, met name op m'n werk. Fulltime baan, er kon nog best een deeltijdstudie bij naast.
Door mijn gedrag (wat ik eigenlijk al zolang ik me kan herinneren heb) zit ik nu thuis met een burnout en móet ik hulp zoeken van m'n werkgever. Als ik nu niet in deze situatie was beland, was ik nog gewoon door aan het hollen en had ik nooit hulp gezocht vrees ik

Ik had dit geschreven kunnen hebben

quote:

Op zaterdag 25 mei 2013 16:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik had dit geschreven kunnen hebben

*boks*