*sluipt weer stilletjes weg*quote:Wij zijn de ouders van J.*.
Wij zouden willen, dat J.* niet overleden was. Wij zouden willen dat wij haar terug hadden.
Wij zouden willen dat je niet bang bent om de naam van J.* uit te spreken. J.* is er geweest en is heel belangrijk voor ons. Het is belangrijk voor ons om te horen dat zij voor jou ook belangrijk was.
Wij zouden willen dat J.* ook bij jullie op de verjaardagskalender is bijgeschreven. Wij zouden het zeer op prijs stellen als je laat merken dat je aan haar geboortedag denkt. Dat blijft voor ons de meest bijzondere dag in ons leven!
Als wij huilen of emotioneel worden als je over J.* spreekt, dan willen wij dat je weet dat het niet is omdat jij ons pijn hebt gedaan. Het overlijden en het moeten missen van J.* is de oorzaak van onze tranen. Jij hebt over ons dochtertje J.* gesproken en daardoor heb je ons de kans gegeven om ons verdriet te delen. Dank je wel!
Het is niet besmettelijk om ouder van een overleden kind te zijn, dus zouden wij willen dat je ons niet uit de weg gaat. Wij hebben je nu meer dan ooit nodig. Wij zien jullie graag, maar het liefst bij ons thuis, dat is veilig, daar zijn alle spulletjes en foto's van J.*, daar voelen wij ons goed.
Wij hebben eigenlijk wel eens afleiding nodig en willen graag horen hoe het met jou is; maar wij willen ook graag dat jij weet hoe het met ons is.
Het zou kunnen, dat wij bedroefd zijn en misschien gaan huilen, maar ik zou willen, dat je mij over J.* laat praten. Mijn kind is elke dag mijn favoriete onderwerp.
We weten, dat je veel aan ons denkt; we weten dat het overlijden van J.* je verdriet doet. Wij zouden willen dat je ons die dingen zou laten weten door te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om onze schouder te slaan.
Wij zouden willen dat je niet verwacht dat ons verdriet na 6 maanden of 1 of 5 jaar over is. De eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor ons als ouders, maar wij zouden willen dat je kon begrijpen dat ons verdriet nooit over zal gaan. Wij zullen altijd verdriet hebben over het overlijden van J.* tot de dag dat wij zelf zullen overlijden.
Wij werken erg hard om te herstellen, maar wij zouden willen dat je begrijpt dat wij nooit helemaal weer de oude worden. Wij zullen J.* altijd missen en wij zullen altijd rouwen om haar overlijden.
Dingen die voor jullie gewoon zijn, zijn dat voor ons niet altijd meer. Op visite gaan, verjaardagen, feestjes, veel mensen bij elkaar die plezier maken, praten over van alles en nog wat, wij kunnen dat nog niet zo goed. Wij hopen dat jullie dat kunnen begrijpen.
Weet je niet hoe je met ons om moet gaan? Zeg dat dan gewoon, dan kunnen we er over praten.
Wij zouden willen, dat je niet van ons verwacht "er niet aan te denken" of om "gelukkig" te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan en het zal misschien wel nooit gebeuren.
Als wij zeggen "Het gaat goed", dan zouden wij willen dat je begrijpt, dat wij ons dan niet altijd daadwerkelijk goed voelen.
Wij zouden willen, dat je weet dat alle reacties van verdriet die wij hebben, erg normaal zijn. Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef ons alsjeblieft als wij rustig en teruggetrokken zijn of prikkelbaar en humeurig. Vergeef het ons als wij onbeleefd zijn, het is absoluut niet onze bedoeling.
Soms wordt alles ons teveel en moeten wij even alleen zijn. Laat ons dan maar even.
Wij zouden willen, dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen J.* overleed, stierf een groot deel van ons met haar.
Wij zijn niet meer dezelfde mensen die wij waren voor J.* stierf en wij zullen ook nooit meer helemaal dezelfde worden.
Wij zouden heel graag willen, dat je ons zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: ons verlies en ons verdriet, onze stilte en onze tranen, onze leegte en onze pijn.
Maar wij hopen dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
wat zij zegt. sommigen beseffen gewoon niet eens wat ze zeggen, terwijl ze op je hart stampen.quote:Op vrijdag 19 augustus 2011 14:40 schreef simmu het volgende:
LeNeHe
wat de rest al zegt. sommige mensen zijn nu eenmaal lompe horken. en weet je: dat doen ze niet eens met opzet. eigenlijk is het maar goed dat ze er niks van snappen. *knufs*
ik denk dat het een hele mooie lieve meid geweest zou zijnquote:Op donderdag 11 augustus 2011 21:37 schreef golfer het volgende:
Vandaag zou de dochter van Bluezz26 geworden zijn.
ik zit al een paar dagen dat ik iets wil zeggen, schrijven, maar ik kan de woorden niet vinden. Lieve schat, in gedachten ben ik bij jequote:Op woensdag 24 augustus 2011 10:49 schreef maffemuts het volgende:
7 jaren... tijd gaat te snel en nog steeds blijf je onbewust vergelijken, wat zou je gedaan hebben, hoe zou je er uit hebben gezien, hoe zou je zijn..
Lieve Joshua, ik mis je nog steeds
dit. ik moest echt even iets wegslikken ..quote:Op woensdag 28 september 2011 18:52 schreef Vicky het volgende:
Klumsy
Ik.krijg tranen in mijn ogen van die voetjes.....
dat dus. Jeetje hoe tastbaar en hoe ver weg.quote:Op woensdag 28 september 2011 20:33 schreef miss_sly het volgende:
ow klumsy wat lief en klein en kostbaar![]()
![]()
Ja, dat.quote:Op woensdag 28 september 2011 21:12 schreef YPPY het volgende:
Die voetjes...
echte kleine kindjes... die niet konden blijven...
Lenehe, bewaar dat plukje echt goed in een plastic zakje oid! Ik had als kind een plukje haar van m'n hondje bewaard in een heel goed afgesloten snuiftabakdoosje in m'n nachtkastje. En toch hadden de larven van tapijtkevers het voor elkaar gekregen om zich een weg naar binnen te wurmen en van het haar niets meer over te laten dat wat korrelige stukjes stof. En dat terwijl er verder in huis geen enkele tapijtkever te vinden was.quote:Op zondag 2 oktober 2011 10:41 schreef LeNeHe het volgende:
Klumsy, wat mooi die afdrukjes![]()
Hier ook afdrukjes en een plukje haar, het is het meest kostbare bezit.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |