Waarom doen ze dit?
En waarom doen meestal alleen meisjes dit?
[ Bericht 18% gewijzigd door Paul op 20-05-2010 21:35:49 ]
quote:Dat gecombineerd met een schreeuw om aandacht.Op donderdag 20 mei 2010 21:02 schreef DeBassist het volgende:
misschien dat ze door de tijdelijke lichamelijke pijn de geestelijke pijn vergeten ?
Die zitter er inderdaad bij en die tonen het ook doodleuk aan alles en iedereen.
Er zijn echter ook mensen die het in het begin om iets moeilijks/pijnlijks te vergeten zijn gaan doen en waarbij het een soort verslaving is geworden.
En er zijn altijd nog mensen die het voor de aandacht doen, maar dat lijkt me een zeer kleine groep.
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn
- omdat ze aandacht willen vestigen op hun problemen
quote:Veel mensen denken, ik wil ook zo zijn, dus die zijn zichzelf maar gaan snijden, en zeggen dan dat ze ook Emo zijn. Maar echte Emo's snijden zichzelf (bijna) helemaal niet. De meeste die zichwel snijden, worden Wannabe's genoemd. Die proberen depri te doen, en gaan zichzelf snijden. De meeste wannabe's maken daar dan foto's van en zetten het op internet. Wat ik daar over denk: "Aandacht tekort. Ze denken: Kijk eens ik ben emo! Dat moet de hele wereld weten! Ze hebben gewoon aandacht tekort".
Is dat je antwoord ?
quote:mooi antwoord, dat dus
- omdat ze veel haat naar zichzelf toe voelen en zichzelf daarom pijn willen doen
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn
- omdat ze aandacht willen vestigen op hun problemen
Maar ik heb het zelf een tijdje geprobeerd en ik vind het bullshit. Het helpt met niks maar op een gegeven moment wordt je gewoon eraan verslaafd.
quote:Dat
. Baggeren mag dus ergens anders.quote:Emo.Op donderdag 20 mei 2010 21:12 schreef Keep_Walking het volgende:
er wordt in het algemeen gezegd dat het je helpt om je innerlijke pijn te vergeten. Dus als je depressed bent en je snijdt jezelf, dan ben je niet meer depressed.
Maar ik heb het zelf een tijdje geprobeerd en ik vind het bullshit. Het helpt met niks maar op een gegeven moment wordt je gewoon eraan verslaafd.
Verslaaft aan pijn..quote:Waarom iemand overgaat tot zelfverwonding
Doel 1: Ontlading van spanning
In deze vorm zorgen stress, geestelijke overbelasting en terugkerende angsten ervoor dat de automutilant overgaat tot zelfverwondend gedrag om de geestelijke pijnen te verzachten en vervangen door een lichamelijke pijn. Na het toebrengen van letsel volgt een gevoel van ontlading en voldoening.
Doel 2: Uiting van woede of verzet
Deze tweede vorm is een uiterst vrouwelijk vorm voor het uiten van woede of verzet in een agressieve vorm. Terwijl dit gevoel meestal naar buiten wordt geuit, kan het ook geprojecteerd worden op de persoon zelf. De persoon in kwestie brengt zichzelf dan letsel toe om de frustratie te kunnen uiten, zonder daar anderen bij te hoeven betrekken. Deze woede kan gericht zijn op een ander persoon, een soort wrok die niet naar die persoon geuit kan worden, maar het kan ook een kwaadheid zijn op de persoon zelf wanneer deze in diens ogen onjuist of onvoldoende gehandeld heeft.
Doel 3: Boete doen, zelfbestraffing
Als verlengde van de vorige vorm, waarbij de persoon een woede koestert jegens zichzelf, is deze vorm veel voorkomend bij mensen die niets anders kunnen dan perfectionistisch handelen en een mindere vorm niet kunnen accepteren. Ook bij lichamelijk geweld kan de persoon terugvallen op deze vorm en het juist als een vorm van sentiment beschouwen, aangezien ze het lichamelijke geweld hebben ervaren als iets normaals en hier onbewust naar blijven verlangen. Daarnaast is het ook een manier om het lichaam, dat automutilanten vaak niet accepteren en zelfs haten te bestraffen alsof het een vijand is.
Doel 4: Vermindering van negatieve gevoelens
In deze vorm, wat overigens de meest samenhangende vorm met de andere versies is, probeert de automutilant negatieve gevoelens als leegte, onbestemde angst, spanning, depressie of woede te vergeten door de lichamelijke beschadiging als afleiding te gebruiken. In deze zin zijn de negatieve gevoelens te groot en ondragelijk genoeg, dat een lichamelijke vorm van pijn draaglijker en fijner is. Daarnaast is het ook een manier om dingen uit het verleden op te rakelen die voorheen verdrongen waren, omdat het omgekeerd eveneens gebeurt dat sommigen zichzelf verwonden als een manier om in een soort trance te raken, waardoor ze tijdelijk ontsnappen aan een bedreigende situatie of ervaring, zoals de herinnering aan een pijnlijk moment uit het verleden.
Doel 5: Doorbreken van vervreemding
Deze vijfde vorm is de meest voorkomende vorm bij jonge mensen die in de periode van de pubertijd in aanraking komen met hun eigen identiteit. Ook in het geval van het overlijden van een dierbare of suďcidale depressiviteit wordt deze vorm gebruikt om contact te maken tussen lichaam en geest en het besef te versterken een levend wezen te zijn. Door opzettelijk lichamelijke pijn te veroorzaken, kunnen mensen weer contact maken met het eigen lichaam en een reactie geven op een depersonalisatie of depressieve gevoelens. In tegenstelling tot zelfdoding is deze vorm een manier om bewust te blijven van het leven en wordt het gebruikt als een hulpmiddel om door moeilijke tijden heen te komen. Ook het zien, ruiken en proeven van het bloed geeft het besef een sterfelijk wezen te zijn.
Doel 6: Pijn verdragen als teken van macht en controle
Door zichzelf te verwonden voelt de persoon zich machtig aangezien hij of zij deze lichamelijke pijn kan hanteren en verdragen. Daarnaast is het een manier om ergens volledig macht over te hebben en alleen dat gevoel is al fijn. Bij deze vorm is de persoon vaak ook trots op het letsel en zal het dit vaak ook zien als een pronkstuk door het opzettelijk te versieren of door er mee te koop te lopen. Hij of zij krijgt het gevoel waardevol en machtig te zijn in vergelijking tot anderen die zichzelf zulk letsel niet zouden kunnen toebrengen. Vaak zie je dat deze vorm het meest voorkomend is bij mensen die in hun jeugd ernstig geestelijk vernederd zijn, zich hierdoor onzeker voelen en tevens ook een zeer laag zelfbeeld hebben.
Doel 7: Communicatie, schreeuw om hulp
Deze vorm is vaak het beginnende stadium van de automutilatie. Ergens wil de persoon zijn of haar beschadiging verborgen houden, maar koestert tegelijkertijd ook een stil verlangen dat het juist wordt opgemerkt, opdat mensen inzien dat er serieus iets aan de hand is. Vergelijkbaar met deze vorm is de zelfmoordpoging, die soms ook wordt gehanteerd als een schreeuw om aandacht.
Doel 8: Opvullen van innerlijke leegte
Deze vorm, die tevens ook het verdrijven van eenzaamheid kan inhouden, heeft tevens ook het doel tot zelfacceptatie te komen. Door bezig te zijn met het lichaam en het aandacht te schenken door het opzettelijk te verwonden, kunnen mensen hierin een tijdverdrijf en vriend vinden. Het minderwaardig denken over jezelf en het alleen voelen in de zin van onbegrepen zijn schreeuwt dan om een opvulling die gevonden kan worden door zelfbeschadiging.
quote:Waarom zou je niet meer depressief zijn als je je zelf snijdt?
er wordt in het algemeen gezegd dat het je helpt om je innerlijke pijn te vergeten. Dus als je depressed bent en je snijdt jezelf, dan ben je niet meer depressed.
Maar ik heb het zelf een tijdje geprobeerd en ik vind het bullshit. Het helpt met niks maar op een gegeven moment wordt je gewoon eraan verslaafd.
Lijkt me dat je er nog meer depressief van gaat worden
quote:dat dus
misschien dat ze door de tijdelijke lichamelijke pijn de geestelijke pijn vergeten ?
Je kunt het ook wel zien bij (vnml. religieuze/zonde-gebaseerde) obsessief-compulsieve stoornissen.
quote:Geloof.. Iets met dat de Depressie via je huid naar buiten komt...Op donderdag 20 mei 2010 21:14 schreef Paul het volgende:
[..]
Waarom zou je niet meer depressief zijn als je je zelf snijdt?
Lijkt me dat je er nog meer depressief van gaat worden
. Maar idd, dat wel.[ Bericht 39% gewijzigd door Mordreth op 20-05-2010 21:18:29 ]
quote:Je vestigt de aandacht op iets anders, wat ook duidelijk aandacht van je hersenen vraagt, waardoor je geestelijke pijn, tijdelijk, vergeet.
[..]
Waarom zou je niet meer depressief zijn als je je zelf snijdt?
Lijkt me dat je er nog meer depressief van gaat worden
Tegen de tijd dat de mensen met echte problemen dit merken zijn ze er aan verslaafd.
Ooit 1x geprobeert omdat een goede vriendin van me het deed en ik nieuwsgierig was, maar ik had niet eens het lef door me vel te snijden
[ Bericht 91% gewijzigd door Mordreth op 20-05-2010 21:20:21 ]
quote:Bullshit.Op donderdag 20 mei 2010 21:12 schreef Keep_Walking het volgende:
er wordt in het algemeen gezegd dat het je helpt om je innerlijke pijn te vergeten. Dus als je depressed bent en je snijdt jezelf, dan ben je niet meer depressed.
quote:Dit dusOp donderdag 20 mei 2010 21:09 schreef fantasielozenaam het volgende:
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn
& wat een trieste reacties hier zeg
en de meeste doen het niet voor de aandacht behalve mensen die de aandacht wel tekort komen.
De mensen die het wel doen doen hun best het te verbergen.
[ Bericht 98% gewijzigd door Mordreth op 20-05-2010 21:21:09 ]
quote:ach zodra al je bloed eruit is, ben je ook niet depressief meer
[..]
Geloof.. Iets met dat de Depressie via je huid naar buiten komt...
quote:Heb jij het gedaan dan Pixie
[..]
Bullshit.
[..]
Dit dus
& wat een trieste reacties hier zeg
en de meeste doen het niet voor de aandacht behalve mensen die de aandacht wel tekort komen.
De mensen die het wel doen doen hun best het te verbergen.
quote:Nee. Maar mensen in mijn familie wel
quote:Al zou het wel 'slechts' om aandacht gaan lijkt het me al erg genoeg als je op deze manier aan om aandacht moet schreeuwen...Op donderdag 20 mei 2010 21:19 schreef Pixie. het volgende:
en de meeste doen het niet voor de aandacht behalve mensen die de aandacht wel tekort komen.
quote:Oh
!Maar zijn ze niet bang aders te raken en daardoor leeg te bloeden zeg maar
Net hetzelfde als van die domme wijven die weigeren te eten. Dat noemen ze anorexia en dan zijn ze heel zielig.
quote:Dat gaat niet zomaar paultje hahaOp donderdag 20 mei 2010 21:26 schreef Paul het volgende:
[..]
Oh
Maar zijn ze niet bang aders te raken en daardoor leeg te bloeden zeg maar
quote:Op donderdag 20 mei 2010 21:28 schreef Daffodil31LE het volgende:
Waarom moeten we die mensen dan allemaal maar zielig gaan vinden? Ze doen het toch zelf (zichzelf aan)?
Net hetzelfde als van die domme wijven die weigeren te eten. Dat noemen ze anorexia en dan zijn ze heel zielig.
Ga je lekker naar een ander topic als je het zo belachelijk vindt
quote:Nee, want ik wil het graag weten.Op donderdag 20 mei 2010 21:29 schreef Pixie. het volgende:
[..]
Ga je lekker naar een ander topic als je het zo belachelijk vindt
quote:dan kan je toch ook op een normale manier reageren vindt je niet?Op donderdag 20 mei 2010 21:30 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Nee, want ik wil het graag weten.
ipv meisjes met een eetstoornis domme wijven noemen?
quote:Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan eenvoudig iets eten.Op donderdag 20 mei 2010 21:31 schreef Pixie. het volgende:
[..]
dan kan je toch ook op een normale manier reageren vindt je niet?
ipv meisjes met een eetstoornis domme wijven noemen?
Net zoals ik niet begrijp dat mensen zich moedwillig gaan liggen verminken. Behalve dan om zelfmoord te plegen, natuurlijk.
quote:Wat ik begrijp is het om hun depressie te vergeten
[..]
Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan eenvoudig iets eten.
Net zoals ik niet begrijp dat mensen zich moedwillig gaan liggen verminken. Behalve dan om zelfmoord te plegen, natuurlijk.
Wat ik me ook afvraag, waarom doen bijna alleen maar meisjes het?
quote:95% van de mensen die zelfmoord plegen heeft een psychiatrische diagnose.Op donderdag 20 mei 2010 21:34 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan eenvoudig iets eten.
Net zoals ik niet begrijp dat mensen zich moedwillig gaan liggen verminken. Behalve dan om zelfmoord te plegen, natuurlijk.
Ook anorexia nervosa is een echt ziektebeeld, en we komen steeds dichter bij de neurobiologische oorzaak ervan. Die mensen zijn dus ziek.
quote:Omdat dat problemen achter zitten en ze zich het op die manier uiten.Op donderdag 20 mei 2010 21:34 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan eenvoudig iets eten.
Net zoals ik niet begrijp dat mensen zich moedwillig gaan liggen verminken. Behalve dan om zelfmoord te plegen, natuurlijk.
Als er iets ingrijpends in je leven is gebeurd en je er niet over praat of er verder niets aan doen gaat het aan je vreten.
En daardoor probeer je een andere uitweg te zoeken om de pijn te laten proberen verdwijnen.
Het heeft niets met eten te maken het is gewoon het gevoel dat je denkt dat je de controle weer heb over iets. Wat uiteindelijk op een verslaving uitdraait
dat zelfde geld meestal ook voor mensen die zichzelf snijden
quote:Ik vind het niet eens de moeite om hier serieus op te reageren.Op donderdag 20 mei 2010 21:28 schreef Daffodil31LE het volgende:
Waarom moeten we die mensen dan allemaal maar zielig gaan vinden? Ze doen het toch zelf (zichzelf aan)?
Net hetzelfde als van die domme wijven die weigeren te eten. Dat noemen ze anorexia en dan zijn ze heel zielig.
quote:Ik denk dat meiden van nature strenger voor zichzelf zijn, de media richt zich niets voor niets vaak op jonge vrouwen/tieners. De behoefte om mooi en goed genoeg te zijn neemt steeds meer toe.Op donderdag 20 mei 2010 21:35 schreef Paul het volgende:
[..]
Wat ik begrijp is het om hun depressie te vergeten
Wat ik me ook afvraag, waarom doen bijna alleen maar meisjes het?
quote:Nou, sorry hoor... Ik heb ook genoeg gezeik meegemaakt waar je niet vrolijk van wordt. Maar mezelf daarom verminken of ophouden met eten? Neu.Op donderdag 20 mei 2010 21:37 schreef Pixie. het volgende:
[..]
Omdat dat problemen achter zitten en ze zich het op die manier uiten.
Als er iets ingrijpends in je leven is gebeurd en je er niet over praat of er verder niets aan doen gaat het aan je vreten.
En daardoor probeer je een andere uitweg te zoeken om de pijn te laten proberen verdwijnen.
Het heeft niets met eten te maken het is gewoon het gevoel dat je denkt dat je de controle weer heb over iets. Wat uiteindelijk op een verslaving uitdraait
dat zelfde geld meestal ook voor mensen die zichzelf snijden
En zelfmoord? Dat plezier gun ik die anderen niet.
quote:Hmm, dat is niet helemaal waar. Recente literatuur leert dat onder mannen en vrouwen de prevalantie van zelfbeschadigend gedrag ongeveer gelijk is. Vrouwen snijden echter veel vaker, mannen verbranden of slaan zichzelf vaker.Op donderdag 20 mei 2010 21:35 schreef Paul het volgende:
[..]
Wat ik begrijp is het om hun depressie te vergeten
Wat ik me ook afvraag, waarom doen bijna alleen maar meisjes het?
70% van de gevallen van zelfbeschadigend gedrag is overigens snijden. (Klonsky ED, Muehlenkamp JJ. Self-injury: a research review for the practitioner. Self-injury: a research review for the practitioner.)
quote:Eens, lekker laten gaan, zulk dom gewauwel.Op donderdag 20 mei 2010 21:37 schreef GekruldeMondhoek het volgende:
[..]
Ik vind het niet eens de moeite om hier serieus op te reageren.
Ik heb een vriendinnetje die binnenkort voor de tweede keer opgenomen moet worden ivm een eetstoornis, ik zou er álles voor over hebben om goed te begrijpen hoe het werkt en hoe het te genezen valt. Gaan roepen hoe dom ze is helpt haar vrij weinig. Zij automutileert overigens ook, wat ik van haar begrijp is dat niet zeldzaam bij iemand met een eetstoornis. Ze legt het uit als een verslaving, een niet te stoppen drang, iets dat haar - voor heel even - rustig maakt als ze gestoord wordt, zoiets.
quote:Omdat sommige mensen er anders mee omgaan dan anderen misschien?Op donderdag 20 mei 2010 21:41 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Nou, sorry hoor... Ik heb ook genoeg gezeik meegemaakt waar je niet vrolijk van wordt. Maar mezelf daarom verminken of ophouden met eten? Neu.
En zelfmoord? Dat plezier gun ik die anderen niet.
quote:Ja, maar jij hebt blijkbaar de genetische en biografische eigenschappen waardoor het gezeik bij jou gelukkig niet tot psychiatrische ziektes heeft geleid. Dat geluk heeft niet iedereen.Op donderdag 20 mei 2010 21:41 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Nou, sorry hoor... Ik heb ook genoeg gezeik meegemaakt waar je niet vrolijk van wordt. Maar mezelf daarom verminken of ophouden met eten? Neu.
En zelfmoord? Dat plezier gun ik die anderen niet.
quote:Jij bent jij, en jij hebt blijkbaar genoeg andere manieren om met ellende om te gaan. Veroordeel mensen die minder stevig in hun schoenen staan niet, daar is niemand mee geholpen.Op donderdag 20 mei 2010 21:41 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Nou, sorry hoor... Ik heb ook genoeg gezeik meegemaakt waar je niet vrolijk van wordt. Maar mezelf daarom verminken of ophouden met eten? Neu.
En zelfmoord? Dat plezier gun ik die anderen niet.
quote:Conclusie: affect-regulatie (het verbeteren van een negatieve stemming of het kalmeren van een opgewonden stemming) is de belangrijkste reden. Verder wordt zelfbeschadiging vaak als zelf-straf gebruikt. De andere redenen zijn veel minder voorkomend.Eighteen studies examining seven functions of self-injury were reviewed. Affect-regulation was the only function examined in all 18 studies. Eleven studies examined self-punishment, 10 anti-dissociation, 10 interpersonal- influence, five sensation-seeking, three anti-suicide, and two interpersonal boundaries. Even when taking into account that affect-regulation was examined most often, findings were strongest for this function. An integration of results indicates that: (a) acute negative affect precedes self-injury; (b) decreased negative affect and relief are present after self-injury; (c) most self-injurers identify the desire to alleviate negative affect as a reason for self- injuring; and (d) the performance of proxies for self-injury in the laboratory leads to reductions in negative affect and arousal. Several studies also provided strong evidence for a self-punishment function. The anti-dissociation, interpersonal-influence, sensation-seeking, anti-suicide, and interpersonal boundaries functions received modest support. Of note, the general pattern of findings regarding the seven functions tended to remain consistent, regardless of the type of sample (e.g., non-clinical vs. clinical vs. forensic, adult vs. adolescent, outpatient vs. inpatient, women vs. men).
Klonsky, E. D. (2007). The functions of deliberate self-injury: A review of the evidence. Clinical Psychology Review, 27, 226–239.
quote:Oftewel, het lucht op.
Ik heb trouwens een schitterende review hierover gevonden:
[..]
Conclusie: affect-regulatie (het verbeteren van een negatieve stemming of het kalmeren van een opgewonden stemming) is de belangrijkste reden. Verder wordt zelfbeschadiging vaak als zelf-straf gebruikt. De andere redenen zijn veel minder voorkomend.
Aanstellerige emo's die doen alsof ze het o zo zwaar hebben, en o zo veel hebben meegemaakt.
Ga naar een dokter, of zoek een vertrouwenspersoon als je het niet ziet zitten, maar vestig niet op zo'' n foute wijze de aandacht op jezelf. 
Oh ja, die littekens gaan ook niet 1-2-3 weg.
.quote:Goh we hebben een kenner
Hierom;
[ afbeelding ]
Aanstellerige emo's die doen alsof ze het o zo zwaar hebben, en o zo veel hebben meegemaakt.
Oh ja, die littekens gaan ook niet 1-2-3 weg.
Waarom denk je dat ze die littekens en wonden proberen te verbergen? Als ze aandacht zouden willen vragen ermee zouden ze ze wel laten zien aan iedereen denk je niet? quote:Hij is eerder een aandachts hoer met z'n reactiesOp donderdag 20 mei 2010 22:19 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Goh we hebben een kenner
Gewoon niet op reageren gaan ze vanzelf wel weg
quote:Blijkbaar niet hé anders zouden ze dat wel doen.Op donderdag 20 mei 2010 22:21 schreef Yoewie het volgende:
uiting van innerlijke pijn/stress/angst enz. kan toch ook wel d.m.v. een goed gesprek of een eind gaan rennen of gaan boksen of lekker in de bossen te gaan schreeuwen?
quote:Nee, you're right.Op donderdag 20 mei 2010 22:22 schreef SolidasRock het volgende:
Bij het snijden komt toch endorfine vrij, het is dus verslavend om te snijden in je armen. Niemand heeft het daarover? Heb ik het nou fout of zo?
quote:Mensen die automutileren kunnen hier moeilijk mee stoppen. Bij het pijnigen van het eigen lichaam komt het verslavende hormoon endorfine vrij. Endorfine is een natuurlijke pijnstiller maar kan ook zorgen voor een gevoel van geluk of euforie. De gewoonte om te automutileren ontstaat vaak geleidelijk en is moeilijk te doorbreken
quote:NeeOp donderdag 20 mei 2010 22:22 schreef SolidasRock het volgende:
Bij het snijden komt toch endorfine vrij, het is dus verslavend om te snijden in je armen. Niemand heeft het daarover? Heb ik het nou fout of zo?
dat is zo
quote:Je kunt je altijd afvragen waarom mensen hiervoor kiezen als er zoveel andere dingen lijken te zijn dat kunnen werken, ik weet het antwoord ook niet, helaas. Ik denk dat het gewoon te maken heeft met dat je erg met jezelf in de knoop zit, het afreageren in de natuur is dan niet genoeg.Op donderdag 20 mei 2010 22:21 schreef Yoewie het volgende:
uiting van innerlijke pijn/stress/angst enz. kan toch ook wel d.m.v. een goed gesprek of een eind gaan rennen of gaan boksen of lekker in de bossen te gaan schreeuwen?
Spuit elf
quote:Op donderdag 20 mei 2010 22:22 schreef SolidasRock het volgende:
Bij het snijden komt toch endorfine vrij, het is dus verslavend om te snijden in je armen. Niemand heeft het daarover? Heb ik het nou fout of zo?
Is zeker gecorreleerd, maar oorzaak/gevolg-relatie is nog niet duidelijk.
[ Bericht 8% gewijzigd door dotKoen op 20-05-2010 22:30:55 ]
quote:Vaaaaaaaaag
quote:Voor iedereen werken andere oplossingen natuurlijk het beste. Het is alleen jammer dat voor hun deze oplossing het beste helpt, want die littekens gaan ook niet zomaar meer weg waardoor je er nog vaak aan herinnert wordt ook lijkt me.
uiting van innerlijke pijn/stress/angst enz. kan toch ook wel d.m.v. een goed gesprek of een eind gaan rennen of gaan boksen of lekker in de bossen te gaan schreeuwen?
In de war zijnde hormonen en niet weten hoe om te gaan met frustratie en tegenslag?
quote:Kijk uit wat je zegt.Op donderdag 20 mei 2010 22:25 schreef macondo het volgende:
Waarom mensen het doen is niet echt voer voor discussie. Maar waarom vooral (alleen?) vrouwen zich snijden - dat is andere koek. Zou het kunnen zijn dat vrouwen gewoon labieler zijn?
Ik vind het een verknipte manier van aandacht vragen. Dat is mijn mening, maar daar zijn de dames hier niet van gediend, ook niet als ik (en anderen met mij) aangeef dat er genoeg andere oplossingen zijn als je met jezelf in de knoop zit. Jezelf zitten snijden is dat in ieder geval niet.
quote:Absoluut nietOp donderdag 20 mei 2010 22:26 schreef Zhe-AnGeL het volgende:
Puberaal misschien?
In de war zijnde hormonen en niet weten hoe om te gaan met frustratie en tegenslag?
quote:Volgens mij doen niet alleen pubers/jongeren dat.
Puberaal misschien?
In de war zijnde hormonen en niet weten hoe om te gaan met frustratie en tegenslag?
quote:voor andere geld dat dus blijkaar nietOp donderdag 20 mei 2010 22:27 schreef fratsman het volgende:
[..]
Kijk uit wat je zegt.
Ik vind het een verknipte manier van aandacht vragen. Dat is mijn mening, maar daar zijn de dames hier niet van gediend, ook niet als ik (en anderen met mij) aangeef dat er genoeg andere oplossingen zijn als je met jezelf in de knoop zit. Jezelf zitten snijden is dat in ieder geval niet.
quote:Ik kan me voorstellen dat het lastig te begrijpen is, maar om aandacht vragen gaat het zeker niet. Misschien zijn er wat die het daarom doen, maar de meesten proberen daarmee toch echt andere pijn even te vergeten/verdrukken.
[..]
Kijk uit wat je zegt.
Ik vind het een verknipte manier van aandacht vragen. Dat is mijn mening, maar daar zijn de dames hier niet van gediend, ook niet als ik (en anderen met mij) aangeef dat er genoeg andere oplossingen zijn als je met jezelf in de knoop zit. Jezelf zitten snijden is dat in ieder geval niet.
quote:Ik vergiste me. Het is niet zo simpel als je zegt, maar het is wel duidelijk dat het proopiomelanocortine-systeem een rol speelt bij zelfbeschadigend gedrag. De vraag is natuurlijk wat de oorzaak en wat het gevolg is.Op donderdag 20 mei 2010 22:22 schreef SolidasRock het volgende:
Bij het snijden komt toch endorfine vrij, het is dus verslavend om te snijden in je armen. Niemand heeft het daarover? Heb ik het nou fout of zo?
quote:Of mannen uiten het op een andere manier? Zou ook nog kunnen. Misschien op een meer agressieve manier ofzo?
Waarom mensen het doen is niet echt voer voor discussie. Maar waarom vooral (alleen?) vrouwen zich snijden - dat is andere koek. Zou het kunnen zijn dat vrouwen gewoon labieler zijn?
quote:Zeker niet nee, maar bij 'ouderen' komt het vaker voor bij mensen die sowieso niet echt helder zijn, terwijl die pubers dat wel zijn.Op donderdag 20 mei 2010 22:28 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Volgens mij doen niet alleen pubers/jongeren dat.
En waarom meisjes het vaker doen, ik gok omdat jongens ten eerst minder emotioneel zijn, en ten tweede eerder een ander pakken om te laten bloeden
quote:Mannen duiken eerder de kroeg in om het op een zuipen te zetten.Op donderdag 20 mei 2010 22:30 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Of mannen uiten het op een andere manier? Zou ook nog kunnen. Misschien op een meer agressieve manier ofzo?
quote:Zoals ik al eerder zei, zelfbeschadiging komt even vaak voor bij mannen als bij vrouwen. Mannen verbranden zich of slaan zich echter vaker.Op donderdag 20 mei 2010 22:30 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Of mannen uiten het op een andere manier? Zou ook nog kunnen. Misschien op een meer agressieve manier ofzo?
quote:Ja maar wat schiet je er dan mee op? Het enige wat je doet is je geestelijke pijn proberen te vergeten door lichamelijke pijn te veroorzaken.Op donderdag 20 mei 2010 22:29 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Ik kan me voorstellen dat het lastig te begrijpen is, maar om aandacht vragen gaat het zeker niet. Misschien zijn er wat die het daarom doen, maar de meesten proberen daarmee toch echt andere pijn even te vergeten/verdrukken.
quote:Vermoedelijk richten mannen hun agressie eerder op de wereld om zich heen. Ik ken maar weinig vrouwen die in een kroeg de boel kort en klein slaan, bijvoorbeeld.Op donderdag 20 mei 2010 22:25 schreef macondo het volgende:
Waarom mensen het doen is niet echt voer voor discussie. Maar waarom vooral (alleen?) vrouwen zich snijden - dat is andere koek. Zou het kunnen zijn dat vrouwen gewoon labieler zijn?
quote:Ja precies. Op zo'n moment is fysieke pijn blijkbaar beter te verdragen dan de geestelijke pijn.
[..]
Ja maar wat schiet je er dan mee op? Het enige wat je doet is je geestelijke pijn proberen te vergeten door lichamelijke pijn te veroorzaken.
quote:Dat lost het probleem (pijn) op. Geestelijke pijn is moeilijker te 'overleven' dan fysieke pijn.Op donderdag 20 mei 2010 22:31 schreef fratsman het volgende:
[..]
Ja maar wat schiet je er dan mee op? Het enige wat je doet is je geestelijke pijn proberen te vergeten door lichamelijke pijn te veroorzaken.
quote:De toevoeging "en anderen met mij" is doorgaans geen teken van een sterke argumentatie.Op donderdag 20 mei 2010 22:27 schreef fratsman het volgende:
[..]
Kijk uit wat je zegt.
Ik vind het een verknipte manier van aandacht vragen. Dat is mijn mening, maar daar zijn de dames hier niet van gediend, ook niet als ik (en anderen met mij) aangeef dat er genoeg andere oplossingen zijn als je met jezelf in de knoop zit. Jezelf zitten snijden is dat in ieder geval niet.
Wat jij vindt is niet zo van belang, uit onderzoek blijken namelijk heel andere oorzaken, die reeds genoemd zijn in dit topic. Andere oplossingen zijn er zeker, maar bij een psychische stoornis staat men daar niet altijd voor open.
quote:Dat is overigens niet raar.Op donderdag 20 mei 2010 22:32 schreef dotKoen het volgende:
Het is overigens wel typerend voor adolocenten om bij psychiatrische klachten zelfbeschadigend gedrag te vertonen, dat komt vaker voor bij adolocenten dan bij volwassenen met psychiatrische klachten.
quote:Wij geven een mening. Daar hoeven anderen het niet mee eens te zijn.Op donderdag 20 mei 2010 22:33 schreef macondo het volgende:
[..]
De toevoeging "en anderen met mij" is doorgaans geen teken van een sterke argumentatie.
Wat jij vindt is niet zo van belang, uit onderzoek blijken namelijk heel andere oorzaken, die reeds genoemd zijn in dit topic. Andere oplossingen zijn er zeker, maar bij een psychische stoornis staat men daar niet altijd voor open.
quote:Maar het al dan niet baseren van meningen op feiten maakt een mening meer of minder valideOp donderdag 20 mei 2010 22:35 schreef fratsman het volgende:
[..]
Wij geven een mening. Daar hoeven anderen het niet mee eens te zijn.
quote:Andere mensen op hun bek rossen of dingen slopen
[..]
Of mannen uiten het op een andere manier? Zou ook nog kunnen. Misschien op een meer agressieve manier ofzo?
quote:Nee, die doen dat thuis. Bij voorkeur met het servies.Op donderdag 20 mei 2010 22:32 schreef Lily-Ella het volgende:
[..]
Vermoedelijk richten mannen hun agressie eerder op de wereld om zich heen. Ik ken maar weinig vrouwen die in een kroeg de boel kort en klein slaan, bijvoorbeeld.
quote:schattig
[..]
Andere mensen op hun bek rossen of dingen slopen
quote:Je mag ook van mening zijn dat aardbeien aan bomen groeien, of dat het WK voetbal op de noordpool gehouden zal worden dit jaar. Maar ja, dan wil op het gegeven moment niemand meer met je praten..Op donderdag 20 mei 2010 22:35 schreef fratsman het volgende:
[..]
Wij geven een mening. Daar hoeven anderen het niet mee eens te zijn.
quote:.Koen, maar dan heb je het over zelfbeschadiging in een bredere vorm? Fysiek zelfbeschadigen doen jongens volgens mij weinig, wellicht dat sociaal zelfbeschadigend gedrag voorkomt onder jongens?
Graag herhaal ik hierbij nog maar eens dat, hoewel snijden typisch bij vrouwen voorkomt, zelf-beschadigend gedrag helemaal niet zo veel vaker bij vrouwen dan mannen voorkomt.
quote:Dus de overlast veroorzakende hangjongeren met broeken op hun knieën en yankee petjes op hun hoofdjes zijn eigenlijk allemaal hartstikke emo en depressief?
[..]
Andere mensen op hun bek rossen of dingen slopen
Dus we hebben ze al die tijd verkeerd begrepen...
Is het een verslaving? Ik neig naar een 'ja'. Tot mijn 22ste heb ik aan automutilatie gedaan. Inmiddels was ik daar dus vijf jaar van verstoken gebleven, maar als het leven moeilijk wordt (en dat doet het steeds weer) is mezelf pijnigen het eerste waar ik aan denk.
Om alleen te focussen op snijden is te beperkt. Automutilatie kan op zoveel niveaus, ik heb mijn haren uitgetrokken, mezelf uitgehongerd, me willens en wetens met verkeerde mensen ingelaten, dat soort dingen vallen daar ook onder.
Ik bevond dat het toch écht verslavend was, toen ik enkele maanden geleden op een dieptepunt de uitweg vond in m'n hoofd zo hard tegen de muur aan rammen dat ik knock out ging. Terwijl ik toch een paar vriendinnen heb die ik op elk moment van de dag mag bellen teneinde dit soort dingen te voorkomen, dat wéét ik, maar daar denk ik enkel aan als de nood niet al te hoog is.
Zo durf ik dus ook eerlijk te beweren dat ik niet dom ben, en zeker geen aandachtshoer, ook niet totaal labiel. Men noemt mij wel eens een borderliner, maar ik weet (vooral op het moment suprčme) gewoon geen andere manieren te bedenken om met die overweldigende emoties om te gaan.
quote:Wat wordt er in je leven dan op dat moment moeilijk? Zijn het dingen die je zelf doet, dingen die anderen doen of dingen waar niemand eigenlijk iets aan kunt doen?Op donderdag 20 mei 2010 22:41 schreef Evienne het volgende:Inmiddels was ik daar dus vijf jaar van verstoken gebleven, maar als het leven moeilijk wordt.
quote:Even je vuisten tot bloedens slaan anyone?Op donderdag 20 mei 2010 22:40 schreef macondo het volgende:
[..]
Je mag ook van mening zijn dat aardbeien aan bomen groeien, of dat het WK voetbal op de noordpool gehouden zal worden dit jaar. Maar ja, dan wil op het gegeven moment niemand meer met je praten..
[..]
.Koen, maar dan heb je het over zelfbeschadiging in een bredere vorm? Fysiek zelfbeschadigen doen jongens volgens mij weinig, wellicht dat sociaal zelfbeschadigend gedrag voorkomt onder jongens?
quote:Onder de definitie van 'deliberate self-harm' valt je inlaten met verkeerde mensen eigenlijk niet, maar je verhaal het illustreert wel goed dat snijden slechts een van de vele uitingsvormen van zelfbeschadiging is.Op donderdag 20 mei 2010 22:41 schreef Evienne het volgende:
Het is een houvast op moeilijke momenten, wellicht omdat er bij eerdere zelf-pijniging inderdaad endorfine is vrijgekomen.
Is het een verslaving? Ik neig naar een 'ja'. Tot mijn 22ste heb ik aan automutilatie gedaan. Inmiddels was ik daar dus vijf jaar van verstoken gebleven, maar als het leven moeilijk wordt (en dat doet het steeds weer) is mezelf pijnigen het eerste waar ik aan denk.
Om alleen te focussen op snijden is te beperkt. Automutilatie kan op zoveel niveaus, ik heb mijn haren uitgetrokken, mezelf uitgehongerd, me willens en wetens met verkeerde mensen ingelaten, dat soort dingen vallen daar ook onder.
quote:Dat zie je inderdaad vaker bij zelfbeschadiging: ontoereikende copingstijlen. Bijvoorbeeld cognitieve gedragstherapie kan daarom helpen de symptomen te verminderen. Daarnaast moet de onderliggende stoornis (die er vaak toch wel is) natuurlijk ook behandeld worden.Ik bevond dat het toch écht verslavend was, toen ik enkele maanden geleden op een dieptepunt de uitweg vond in m'n hoofd zo hard tegen de muur aan rammen dat ik knock out ging. Terwijl ik toch een paar vriendinnen heb die ik op elk moment van de dag mag bellen teneinde dit soort dingen te voorkomen, dat wéét ik, maar daar denk ik enkel aan als de nood niet al te hoog is.
Zo durf ik dus ook eerlijk te beweren dat ik niet dom ben, en zeker geen aandachtshoer, ook niet totaal labiel. Men noemt mij wel eens een borderliner, maar ik weet (vooral op het moment suprčme) gewoon geen andere manieren te bedenken om met die overweldigende emoties om te gaan.
Bij borderline wordt zelfbeschadiging vaak gebruikt binnen interpersoonlijke relaties (Fatal Attraction is daar uiteraard een -weliswaar wat overdreven - voorbeeld van. Overigens zijn alle psychiatrische ziektes, maar zeker de persoonlijkheidsstoornissen nooit zwart-wit. Iedereen bezit wel wat persoonlijkheidskenmerken die bij een persoonlijkheidsstoornis passen.
http://www.lmgtfy.com/?q=Automutilatie
Toevallig de #100e post...
[ Bericht 16% gewijzigd door #ANONIEM op 20-05-2010 22:56:41 ]
[ Bericht 96% gewijzigd door Re op 21-05-2010 11:41:47 ]
quote:Dat taboe heerst er omdat veel mensen geloven dat het aandachttrekkerij is, wat in sommige gevallen ook zo is natuurlijk, maar dat heeft ook een onderliggende oorzaak. En mensen zijn allergisch voor emotioneel instabiele personen (zie: labiel)Op donderdag 20 mei 2010 23:25 schreef Morrigan het volgende:
Wel jammer dat er nog een steeds een taboe rust op zelfverminking. Ik denk ook niet dat er 1 specifieke reden voor is, maar ik geloof wel dat het verslavend werkt.
quote:Dat vooral.Op donderdag 20 mei 2010 21:02 schreef DeBassist het volgende:
misschien dat ze door de tijdelijke lichamelijke pijn de geestelijke pijn vergeten ?
quote:Wrong, meestal doen mensen hun uiterste best om dit stil te houden. Er zijn vast vaak vermoedens, maar de omgeving zal er zelf achter moeten komen.Op donderdag 20 mei 2010 21:05 schreef Desunoto het volgende:
[..]
Dat gecombineerd met een schreeuw om aandacht.
Onderstaande vat het wel goed samen:
quote:Op donderdag 20 mei 2010 21:09 schreef fantasielozenaam het volgende:
- omdat ze veel haat naar zichzelf toe voelen en zichzelf daarom pijn willen doen
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn
- omdat ze aandacht willen vestigen op hun problemen
Voor velen is automutilatie een verslaving. Nu klinkt dat misschien vreemd in de oren. Hoe kan zoiets een verslaving worden? Kenmerk van een verslaving is dat de persoon van een bepaalde toestand of stof afhankelijk is. Dit is bij automutilatie ook het geval.
Bij een verslaving is het vaak zo dat de situatie of de stof iets positiefs oplevert. Het beschadigen van je lichaam kan het gevoel geven dat alle andere problemen naar de achtergrond verdwijnen. De persoon is op dat moment bezig met het beschadigen en de wond die daardoor ontstaat. Op die manier hoeft hij of zij niet meer bezig te zijn met alle achterliggende gevoelens en problemen. Het levert dus iets op. Alleen al door deze situatie kan automutilatie verslavend zijn. Maar bedenk wel: dit is slechts tijdelijk. Wanneer het moment van zelfbeschadiging voorbij is, zullen alle gevoelens net zo heftig terugkomen en is het probleem nog steeds niet opgelost.
Wat daarnaast een belangrijke rol speelt, is dat er door het beschadigen van het lichaam een stofje vrij kan komen, genaamd endorfine.
"Pijnstillende stof die het lichaam zelf aanmaakt. Endorfine kan ook een gevoel van geluk of euforie geven, of een roesachtige toestand die kan ontstaan na een fysieke inspanning (bijvoorbeeld intensief sporten)."
(Bron: EMcare (2009). Endorfine. http://www.werkendlichaam.nl)
Endorfine komt niet alleen vrij bij het sporten, ook bij het eten van chocolade of suikers én bij automutilatie. De Endorfines kunnen een gevoel van geluk veroorzaken en kunnen pijnonderdrukkend werken. Dit is in veel gevallen de oorzaak van het feit dat automutilatie erg verslavend kan werken.
Soms is automutilatie geen lichamelijke verslaving, maar een geestelijke verslaving. Sommige mensen vinden het erg moeilijk om over hun problemen te praten of missen veel liefde en genegenheid in hun leven. Wanneer zij merken dat anderen zich ineens meer zorgen over hen maken of vaker de tijd nemen met hen te praten, kan het hen stimuleren in moeilijke situaties weer te automutileren. Dit is echter niet bij iedereen het geval.
http://www.automutilatie-site.nl/
quote:Meisje bij mij op schookl niet. Die had de vellen nog los op haar arm hangen.Op vrijdag 21 mei 2010 01:11 schreef zyx1981 het volgende:
Wrong, meestal doen mensen hun uiterste best om dit stil te houden. Er zijn vast vaak vermoedens, maar de omgeving zal er zelf achter moeten komen.
Maar dat zal wel een uitzondering zijn. Met d'r voodoo poppetjes en ghotic slettengedrag.
quote:leg uit
Ik ken wel mensen die zich voor mij snijden.
?quote:I hurt myself todayOp donderdag 20 mei 2010 21:00 schreef Paul het volgende:
Ik heb nooit begrepen dat er mensen zijn die zichzelf in de armen/polsen snijden.
Waarom doen ze dit?
En waarom doen meestal alleen meisjes dit?
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
NIN - Hurt
quote:voor jou of door jou?
Ik ken wel mensen die zich voor mij snijden.
quote:Dus omdat jij het niet begrijpt is het maar dom en zielig?Op donderdag 20 mei 2010 21:34 schreef Daffodil31LE het volgende:
[..]
Ik begrijp niet wat er zo moeilijk is aan eenvoudig iets eten.
Net zoals ik niet begrijp dat mensen zich moedwillig gaan liggen verminken. Behalve dan om zelfmoord te plegen, natuurlijk.
De psyche is een vreemd iets, je hebt geluk als je zelf sterk in je schoenen staat, heb ik ook.
Maar dat betekend niet dat je het inlevingsvermogen van een visstick moet hebben.
quote:Soms snijden mensen zich voor mij en mag ik het bloed proeven.
quote:Hopenlijk wel met een bloedtest van te voren? Anders is het toch ook een vorm van zelfdestructie ( bewust ongezonde risico's nemen)Op vrijdag 21 mei 2010 14:11 schreef laforest het volgende:
[..]
Soms snijden mensen zich voor mij en mag ik het bloed proeven.
quote:Je denk dat ik dat zo maar met willekeurige mensen dat doe?Op vrijdag 21 mei 2010 14:21 schreef snakelady het volgende:
[..]
Hopenlijk wel met een bloedtest van te voren? Anders is het toch ook een vorm van zelfdestructie ( bewust ongezonde risico's nemen)
Das heel intiem en erotisch.
quote:Mensen die jij kent hebben natuurlijk geen HIV of Hepatitus.Op vrijdag 21 mei 2010 14:30 schreef laforest het volgende:
[..]
Je denk dat ik dat zo maar met willekeurige mensen dat doe?
Das heel intiem en erotisch.
quote:Dan nog, ik zie het net als seks, met een nieuwe partner altijd eerst een testje voor dat het condoom er af gaat.Op vrijdag 21 mei 2010 14:30 schreef laforest het volgende:
[..]
Je denk dat ik dat zo maar met willekeurige mensen dat doe?
Das heel intiem en erotisch.
Misschien is ze wel te vertrouwen, maar was bv haar ex dat ook? of de ex van die ex? enz.
quote:Ja nou dat is voor mij niet anders hoor.Op vrijdag 21 mei 2010 14:34 schreef snakelady het volgende:
[..]
Dan nog, ik zie het net als seks, met een nieuwe partner altijd eerst een testje voor dat het condoom er af gaat.
quote:Dan is het toch prima, was ook maar een vraag hoor.Op vrijdag 21 mei 2010 14:35 schreef laforest het volgende:
[..]
Ja nou dat is voor mij niet anders hoor.
quote:Mijn partners sneden zich meestal om twee redenen: Om andere pijn te vergeten/te overstemmen of omdat ze het opwindend vonden en of het voor mij deden.Op vrijdag 21 mei 2010 14:43 schreef snakelady het volgende:
[..]
Dan is het toch prima, was ook maar een vraag hoor.
quote:Op vrijdag 21 mei 2010 14:01 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
NIN - Hurt
en verder on topic mensenIk deed het weleens in m'n jeugd, ik was toen erg depressief. Ik moet er nu echt niet meer aan denken, wat er ook gebeurt.
Overigens snijden niet alleen meisjes.
quote:Wat een verschrikkelijk afgezaagde tekst.Op vrijdag 21 mei 2010 14:01 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
NIN - Hurt
quote:Dat is niet de meest voorkomende reden.Op vrijdag 21 mei 2010 19:42 schreef Tijgertje. het volgende:
Zodat ze zich door de pijn een levend persoon voelen.
Overigens snijden niet alleen meisjes.
quote:Zoiets is natuurlijk persoonlijk. Snijden kan ook heel rustgevend zijn.Op vrijdag 21 mei 2010 19:42 schreef Tijgertje. het volgende:
Zodat ze zich door de pijn een levend persoon voelen.
Overigens snijden niet alleen meisjes.
quote:Er wordt ook niet gevraagd naar de meest voorkomende reden.
[..]
Dat is niet de meest voorkomende reden.
quote:Nee, maar door je formulering zouden mensen dat wel kunnen denkenOp vrijdag 21 mei 2010 20:17 schreef Tijgertje. het volgende:
[..]
Er wordt ook niet gevraagd naar de meest voorkomende reden.
quote:Partners? Je hebt een voorkeur voor labiele vrouwen?Op vrijdag 21 mei 2010 14:50 schreef laforest het volgende:
[..]
Mijn partners sneden zich meestal om twee redenen: Om andere pijn te vergeten/te overstemmen of omdat ze het opwindend vonden en of het voor mij deden.
Want het kan dus heel triggerend werken.. en daar heb ik mee leren om te gaan, om triggers te vermijden en
ook praten met lotgenoten, want ik was ook eens gebanned van een forum, terecht, omdat sommige dingen
gewoon keihard kunnen binnenkomen en die SNAP/SWITCH stemmingswisseling in 1 keer bruut kunnen forceren. Ongewild.. geen aanstellerij. En dat maakt het zoooo moeilijk om er over te praten.
Eigenlijk wil ik er best wel veel over vertellen, ik heb diverse vormen van AM gekend, ook ervaringen van anderen en heb een kleine 3 weken geleden zelf nog een aanval gehad.. en dat wou ik helemaal niet, maar toch was het gebeurt, de laatste keer was 1 jaar geleden. Maar goed, ik wil het heel graag uitleggen en er over praten maar ik durf dat eigenlijk niet op Fok! Omdat het zo hard kan backfiren en daarmee triggeren.
Dat is echt erg. En voor heel veel mensen niet te begrijpen.
Dan wil je er over praten, het uitleggen, bezig zijn met je genezing/acceptatie/oplossing zoeken/er mee leren te leven... en dan wordt je keihard afgeblaft of belachelijk gemaakt en aanstellerij en aandachttrekkerij etc etc.
Tot aan het ontkennen van wetenschappelijk bewezen en aantoonbare stoornissen/psychische aandoeningen aan toe..
Dat is iets wat heel, heeeeel , heeeeeeeeeeeeeel moeilijk is.. En dan doel ik niet op een fluwelen handschoentje, want dat wil ik al helemaal niet! Het is lastig.. heel lastig.. Maar ik weet dat er bordies zijn op Fok die ik "ken" van andere forums.. en die zullen zich hier wel in herkennen.
quote:Bij deze, reactie van ervaringsdeskundige.Op zaterdag 22 mei 2010 14:44 schreef Autidude het volgende:
Ik vind het een beetje moeilijk om er over te praten. Ik vind het vervelend op Fok! door mogelijke reacties en door onbegrip terwijl ik er juist er graag over wil praten en dat ook een goede therapie is. Maar dat is heel moeilijk hier op Fok!.
Want het kan dus heel triggerend werken.. en daar heb ik mee leren om te gaan, om triggers te vermijden en
ook praten met lotgenoten, want ik was ook eens gebanned van een forum, terecht, omdat sommige dingen
gewoon keihard kunnen binnenkomen en die SNAP/SWITCH stemmingswisseling in 1 keer bruut kunnen forceren. Ongewild.. geen aanstellerij. En dat maakt het zoooo moeilijk om er over te praten.
Eigenlijk wil ik er best wel veel over vertellen, ik heb diverse vormen van AM gekend, ook ervaringen van anderen en heb een kleine 3 weken geleden zelf nog een aanval gehad.. en dat wou ik helemaal niet, maar toch was het gebeurt, de laatste keer was 1 jaar geleden. Maar goed, ik wil het heel graag uitleggen en er over praten maar ik durf dat eigenlijk niet op Fok! Omdat het zo hard kan backfiren en daarmee triggeren.
Dat is echt erg. En voor heel veel mensen niet te begrijpen.
Dan wil je er over praten, het uitleggen, bezig zijn met je genezing/acceptatie/oplossing zoeken/er mee leren te leven... en dan wordt je keihard afgeblaft of belachelijk gemaakt en aanstellerij en aandachttrekkerij etc etc.
Tot aan het ontkennen van wetenschappelijk bewezen en aantoonbare stoornissen/psychische aandoeningen aan toe..
Dat is iets wat heel, heeeeel , heeeeeeeeeeeeeel moeilijk is.. En dan doel ik niet op een fluwelen handschoentje, want dat wil ik al helemaal niet! Het is lastig.. heel lastig.. Maar ik weet dat er bordies zijn op Fok die ik "ken" van andere forums.. en die zullen zich hier wel in herkennen.
Tot nu toe heb ik op Fok bemerkt dat in R&P heel serieus, zonder getroll, gepraat kan worden over deze onderwerpen! Hangt een beetje af van je eigen instelling, een backfire gebeurt niet voor niks, meestal zijn dat ook de minder serieuze topics of users. Als je jezelf niet laat verleiden in te gaan op getroll, kun je hier je verhaal echt wel kwijt, en hele nuttige reacties oogsten.Desnoods stuur je me een pm, ik worstel namelijk ook bijna dagelijks met triggers en het ontwijken daarvan...
quote:Mijn emmertje is voorlopig nog lang niet gevuld.. dus ik kan wel wat hebben en ik weet dat hier in R&P het heel goed zit, en Re is een topmod.. Maar als hij niet online is, of die ander (excuus dat ik je naam niet weet) dan kan het zoo fout gaan heh.. Want ik heb dit topic gelezen en ik zie ook over aandacht trekken en aan iedereen laten zien. En bij mijn aanval was ik ook online en heb ik ook foto's geplaatst.. netjes volgens de "bordie" regels met waarschuwing en onder een spoiler... Maar dat was niet bedoeld als aandacht trekken.. althans.. niet in de vorm zoals men graag denkt. Alsof ik er trots op ben.. Ik wil er over praten, ik wil dingen die ik lees recht trekken of uitleggen hoe het zit. Maar dat is best lastig. Want mensen denken dat dat aandacht trekken is.. maar dat is het niet... of wel, maar dan in positieve vorm. Zorgen dat erg een negatieve blik of onbegrip meer is, nogmaals ABSOLUUT geen fluwelen handschoentjes, dat is ook weer zo'n Noob gedachte.. Denk je dat een bordie zit te wachten op een fluwelen behandeling en ooooh wat ben je zielig? Think again..Op zaterdag 22 mei 2010 14:56 schreef Evienne het volgende:
[..]
Bij deze, reactie van ervaringsdeskundige.
Desnoods stuur je me een pm, ik worstel namelijk ook bijna dagelijks met triggers en het ontwijken daarvan...
Waarom denk je dat het zo'n fucked up kut stoornis is.. alsof je er blij of trots op moet zijn.. Dat je ook ff lekker ergens terecht kan met je verhaal... En NEE niet voor aandacht.. maar voor oplossing zoeken..
Borderline is namelijk te "genezen" discussie liep in ander topic... je kan het wegfilteren, er mee om leren gaan.
En alsof alles aan borderline slecht is.. dat negatieve, en ook over 1 kam scheren.. want er zijn nog zoveel verschillen.. Wat is snijden.. ik las over aders, leegbloeden.. dat is geen AM maar ZM en iedereen noemt het snijden en ECHT snijden komt ook voor hoor, maar weet je dat de meeste meer doen aan krassen.. Dat gaat onbewust bewust... nog zoiets om lastig uit te leggen.. net als de ervaring op zich.
Maar het is idd een stress relief, je voelt ook geen fysieke pijn.. of gaat net zo lang door totdat je het wel voelt, maar het is een uitlaatklep die totale voldoening geeft en er voor zorgt dat je niet totaal doorflipt..
Het is inderdaad een uitlaatklep voor geestelijke pijn/frustratie.. een extreem hoge frustratie, hét toppunt/ boilingpoint/ kookpunt.. BOEM!!
En ja ik had ook foto's gepost dus, niet "openbaar" .. maar dat ging dus echt niet om "aandacht trekken" maar om uitleggen/ schaamte / verwerken / er over praten.. Want het is nu lekker weer, maar na 3 weken kan ik nog steeds beter niet met korte mouwen over straat, zelfs bekenden mogen het niet zien.. Internet is anoniem.. Dit geneest ook wel, blijft wel wat van over maar dat zie je nauwelijks.. totdat ik ga bruinen..
Maar dat doe ik nooit, en als het wel weer zichtbaar wordt dan wordt het dus weer lange mouwen. En dat is mijn eigen schuld, maar leuk is het niet, ben er ook echt niet trots op.. Het is ZWAAR KUT!! Maarja..
Sommige mensen begrijpen het, sommige mensen niet.. zo is het met alles in het leven.
Deel 1 moet je helaas skippen naar minuut 2:00 ..
Maar het is heel knap wat ze heeft gedaan en best wel een goede "docu"
En het is voor iedereen anders..
quote:Dat is ook waar AM is niet automatisch gekoppeld aan BPS/ERSOp zaterdag 22 mei 2010 16:01 schreef dotKoen het volgende:
Algemene opmerking: zelfbeschadigend gedrag is natuurlijk wel een kenmerkend symptoom voor een borderline persoonlijkheidsstoornis, maar lang niet de enige psychiatrische diagnose waarbij zelfbeschadigend gedrag (dat inderdaad moet worden onderscheden van suďcidaal gedrag) voorkomt.
quote:Het is niet, maar wordt helaas vaak wel.Op zaterdag 22 mei 2010 16:07 schreef Autidude het volgende:
[..]
Dat is ook waar AM is niet automatisch gekoppeld aan BPS/ERS
quote:Mensen verkiezen het dan ook niet, maar het is een symptoom van een psychiatrisch ziektebeeld.Op zaterdag 22 mei 2010 17:29 schreef EggsTC het volgende:
tis dus best wel sick dat je lichamelijke pijn boven geestelijke pijn verkiest... dan moet je wel erg ver zijn. Maar ik geloof best dat het troost kan betekenen voor sommige mensen.
quote:Het is lastig uit te leggen maar op het moment zelf doet het dus echt geen pijn, sterker nog.. ik stop pas als het pijn begint te doen.. Ik weet dat het lastig is om te begrijpen, het is dan ook niet voor niets een stoornis en dus iets abnormaals. Het is een soort van afleiding.. de energie die je door frustratie of woede hebt laat zich los in het slaan/slopen/alles kapot/snijden of krassen en dan ben je het kwijt.. En dan volgt er meteen weer een depri droevige en schaamte periode. Meestal dan of in andere woorden, over het algemeen gesproken.Op zaterdag 22 mei 2010 17:29 schreef EggsTC het volgende:
tis dus best wel sick dat je lichamelijke pijn boven geestelijke pijn verkiest... dan moet je wel erg ver zijn. Maar ik geloof best dat het troost kan betekenen voor sommige mensen.
Nog vreemder is dat ik er nu gewoon heel rationeel over kan praten, ik zelfs de oorzaken weet etc.. daarom is het ook een lange tijd goed gegaan.. maar toch.. Het is een PATS!!! FLITS!!! en weg ben je..
Stemmingswisseling ten top... op zijn aller aller uiterste..
quote:Ze verkiezen het wel... het lichamelijke aspect hebben ze liever dan het geestelijke, ze snijden om het geestelijke te "vergeten".Op zaterdag 22 mei 2010 17:47 schreef dotKoen het volgende:
[..]
Mensen verkiezen het dan ook niet, maar het is een symptoom van een psychiatrisch ziektebeeld.
quote:Ik ken ook mensen die dat doen/gedaan hebben... en ik kan me er wat bij voorstellen. Maar het blijft sick.Op zaterdag 22 mei 2010 17:48 schreef Autidude het volgende:
[..]
Het is lastig uit te leggen maar op het moment zelf doet het dus echt geen pijn, sterker nog.. ik stop pas als het pijn begint te doen.. Ik weet dat het lastig is om te begrijpen, het is dan ook niet voor niets een stoornis en dus iets abnormaals. Het is een soort van afleiding.. de energie die je door frustratie of woede hebt laat zich los in het slaan/slopen/alles kapot/snijden of krassen en dan ben je het kwijt.. En dan volgt er meteen weer een depri droevige en schaamte periode. Meestal dan of in andere woorden, over het algemeen gesproken.
Nog vreemder is dat ik er nu gewoon heel rationeel over kan praten, ik zelfs de oorzaken weet etc.. daarom is het ook een lange tijd goed gegaan.. maar toch.. Het is een PATS!!! FLITS!!! en weg ben je..
Stemmingswisseling ten top... op zijn aller aller uiterste..
quote:Nee, zo rationeel zijn maar weinig beslissingen, zeker niet bij psychiatrische stoornissen.Op zaterdag 22 mei 2010 18:11 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Ze verkiezen het wel... het lichamelijke aspect hebben ze liever dan het geestelijke, ze snijden om het geestelijke te "vergeten".
quote:Op zaterdag 22 mei 2010 18:12 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Ik ken ook mensen die dat doen/gedaan hebben... en ik kan me er wat bij voorstellen. Maar het blijft sick.
Daar heb je helemaal gelijk in,, het is zwaar abnormaal.. het is ook een ziekte/stoornis. Maar het is net zo sick om dat soort mensen te "discrimineren" ,,, nogmaals, de fluwelen handschoen is absoluut niet nodig.. sterker nog.. LIEVER NIET!! dat zullen veel bordies erkennen. Het is ook geen schenkstroop style.. (de zielige stumpert) Het ligt totaal anders, en is heel moeilijk te begrijpen..
Want ik kan een super prima gozer zijn.. helemaal geweldig, super lief en alles..
Maar zie het dan heel simpel uitgelegd als de film Gremlins... zo'n lief gizmo poppetje... schattig.. knuffelig, heel lief en al... totdat je eten geeft na middennacht.. Alleen dan kan dat dus elk moment gebeuren.. en moet je het woord eten veranderen in; individuele triggers..
Het is bijna niet anders te omschrijven.
Maar het aller aller ergste is dat mensen het gaan bagataliseren en afdoen als aanstellerij of aandachttrekkerij.. net als dat elk druk kind ADHD heeft etc etc.. Het "handboek en media" werk..
Allemaal mensen met verstand ervan.. net als mensen die een enkele of misschien een dubbele ervaring persoonlijk hebben meegemaakt en daarna over 1 kam gaan scheren. Simpele en kortzichtige mensen.
Dat telt trouwens in alles door... het gaat niet voor niets fout in de wereld en in de economie.. en dat is niet de schuld van borderliners. Maar het zijn wel de borderliners die daar extra veel moeite mee hebben en daar maar wat al te graag iets aan willen doen.. Noem het desnoods een soort van nieuwe tijds hippies ofzo... Net als dat je de term nieuwe tijds kinderen hebt
Ik weet niet precies of ik nu duidelijk ben en of ik mij nu goed verwoord hebt maar ik ben al weer verdwaald in gedachtes. En dat zijn dan weer mijn andere stoornissen.. want BPS is bij mij een comorbide stoornis.
quote:Dat vind ik nou een prachtige omschrijving. Eigenlijk ben ik zelf ook een soort gremlin.Op zaterdag 22 mei 2010 18:34 schreef Autidude het volgende:Maar zie het dan heel simpel uitgelegd als de film Gremlins... zo'n lief gizmo poppetje... schattig.. knuffelig, heel lief en al... totdat je eten geeft na middennacht.. Alleen dan kan dat dus elk moment gebeuren.. en moet je het woord eten veranderen in; individuele triggers..
Het is bijna niet anders te omschrijven.
quote:Hij is niet helemaal van mijzelf maar vanaf een borderline forum waar ik kwam, en waar we met een groepje eigenlijk wel tot diezelfde conclusie kwamen.Op zaterdag 22 mei 2010 20:09 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Dat vind ik nou een prachtige omschrijving. Eigenlijk ben ik zelf ook een soort gremlin.
En dan hadden we steun aan dit filmpje:
"The sorry song by Gizmo"
Treffender kon/kan bijna niet.quote:Dit is trouwens ook heel mooi omschrevenOp zaterdag 22 mei 2010 18:02 schreef mazaru het volgende:
Littekens van binnen, littekens van buiten. Maar alleen de uiterlijke worden opgemerkt.
Op het moment dat je jezelf snijdt/pijn doet, voel je het op den duur niet meer. Het wordt een verslaving.
De meesten doen het niet voor de aandacht, dat zeker niet. Maar zoals bij alles heb je mensen die het voor anderen 'verpesten'. Daarom heeft een groot deel van jullie dus het idee dat automutilatie een schreeuw om aandacht is.
quote:En wannebe's.Op zondag 23 mei 2010 01:17 schreef Argo het volgende:
Misschien om endorfine binnen te krijgen! Ik denk dat het gewoon begint uit zelf mede lijden!
quote:Niet echt, endorfine krijg je ook binnen door hard te lopen (runner's high). Automutilatie zorgt voor een reset van het limbische systeem. De vaak toegenomen pijnervaring is een gevolg van een overactief limbisch systeem. Automutilatie doet (veel) pijn, waardoor er weer nieuwe negatieve ervaringen (de ervaringen die hebben geleid tot automutilatie) erbij moeten komen voordat dezelfde mentale pijn wordt gevoeld. Daarnaast kunnen mensen over het algemeen beter omgaan met fysieke pijn dan mentale pijn. De fysieke pijn is een surrogaatpijn voor de mentale pijn die ze lijken te beheersen.Op zondag 23 mei 2010 01:17 schreef Argo het volgende:
Misschien om endorfine binnen te krijgen!
quote:Ik weet dat je het ook van rennen, en andere sporten krijgt. Maar endorfine treed ook op bij pijn.Op zondag 23 mei 2010 01:29 schreef starla het volgende:
[..]
Niet echt, endorfine krijg je ook binnen door hard te lopen (runner's high). Automutilatie zorgt voor een reset van het limbische systeem. De vaak toegenomen pijnervaring is een gevolg van een overactief limbisch systeem. Automutilatie doet (veel) pijn, waardoor er weer nieuwe negatieve ervaringen (de ervaringen die hebben geleid tot automutilatie) erbij moeten komen voordat dezelfde mentale pijn wordt gevoeld. Daarnaast kunnen mensen over het algemeen beter omgaan met fysieke pijn dan mentale pijn. De fysieke pijn is een surrogaatpijn voor de mentale pijn die ze lijken te beheersen.
quote:Ja, maar dat is slechts een gedeelte van de verklaring. Zie mijn post.Op zondag 23 mei 2010 01:30 schreef Argo het volgende:
[..]
Ik weet dat je het ook van rennen, en andere sporten krijgt. Maar endorfine treed ook op bij pijn.
quote:Uhu jij wint! Ik geef me over!Op zondag 23 mei 2010 01:31 schreef starla het volgende:
[..]
Ja, maar dat is slechts een gedeelte van de verklaring. Zie mijn post.
Maja ik denk wel dat het ook een rol speelt, dat je om aandacht roept zo! Die mensen durven niet veel te zeggen en dan doen ze het maar zo. Dan blijven ze erin hangen! Maar ik denk ook dat het snijden op zich populair is geworden, dus mensen die zich minder voelen maar de behoefte om te snijden niet hebben. Het ook eens gaan proberen dan verspreid het zich!
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 23-05-2010 01:34:53 ]
quote:Denk het ook ja. Zwaar gehypte bezigheid. Vroeger luisterde men naar pink floyd, nu gaan ze automutileren, tsja...Op zondag 23 mei 2010 01:33 schreef Argo het volgende:
Maar ik denk ook dat het snijden op zich populair is geworden, dus mensen die zich minder voelen maar de behoefte om te snijden niet hebben. Het ook eens gaan proberen dan verspreid het zich!
quote:Die mensen die het niet uitzich zelf doen en denken dat het hip is of "erbij" hoort die komen daar na de eerste keer meteen weer op terug hoor.. Het geeft misschien wel een kick, voor de rare gestoorden ofzo..Op zondag 23 mei 2010 01:33 schreef Argo het volgende:
[..]
Uhu jij wint! Ik geef me over!
Maja ik denk wel dat het ook een rol speelt, dat je om aandacht roept zo! Die mensen durven niet veel te zeggen en dan doen ze het maar zo. Dan blijven ze erin hangen! Maar ik denk ook dat het snijden op zich populair is geworden, dus mensen die zich minder voelen maar de behoefte om te snijden niet hebben. Het ook eens gaan proberen dan verspreid het zich!
maar de gevolgen zijn echt niet leuk.. En als ik het doe heb ik mijzelf tijdelijk niet onder controlle want ik wil het eigenlijk helemaal niet. Het is niet stoer doen, meedoen of aandacht vragen.
Vroeger, jaren terug... deed ik aan spullen slopen, eigen spullen.. spullen waar ik veel waarde aan hechte.
Ook medicijnmisbruik, verwaarlozing, etc en alles qua relaties om je heen kapot maken.
Iemand had het over je vuisten tot bloedens toe kapot slaan? Ik heb niet alleen dat.. ik heb vrijwel geen stukje gipsplaat meer over op mijn zolderkamer, heb met mijn hand vastgezeten aan een schroef, diverse botscheurtjes en ik kan je garanderen dat je met een pinautomaat in elkaar stompen je pinpas niet terug gaat krijgen..
Daarna is het naast nog steeds als eerst mijn hand(en) kapot slaan over gegaan in "snijden" of dus krassen.. want bijna iedereen krast.. en als het echt snijden is dan is het ook niet diep.. wel erg hoor,
maar niets met aders en doodbloeden etc.. want zo werkt het niet.. <= alsof er een handleiding voor is
Maar ik probeer het een beetje uit te leggen vanuit mijn wereldje.
Ik zal laten zien wat er 3 weken geleden gebeurt is.. begrijp uit mijn voorgaande post dat zo;n foto plaatsen niet om aandacht vragen is.. Het hoort bij de "spreekbeurt" .. toen ik live de foto poste was het wel een soort schreeuw om aandacht maar dan meer om te kunnen praten. Het was al gebeurd en die AM actie staat volledig los van aandacht trekken of wat dan ook, sommige mensen kennen een klein beetje een stukje van het verhaal vooraf en wat allemaal heeft doen triggeren.. maar daar wil ik het niet meer over hebben.. feit is dat het allemaal te veel werd... heel veel druk.. en toen BOEM.. maar dan ook meteen weer keihard. ik ben zelfs van mijzelf geschrokken.. het gaat echt behoorlijk onbewust.. maar je voelt het wel aankomen... Daarom moet je een borderliner die om hulp vraagt ook niet gaan pesten, je hoeft niet te helpen.. maar pesten moet je niet doen.. dat is het enige "fluwelen handschoentje" .. Maar imho hoor je nooit en niemand te pesten.
Dus nu volgt een realistische foto.. geen snuff shit of emo shit, maar het gevolg van een zware aanval en een "kras sessie"
TRIGGER
SPOILERNogmaals.. die actie op zich was niet om aandacht.. en met het posten van deze foto wil ik ook niet zielig zijn of stoer zijn of aandacht trekken op een manier als een zielepoot.. Want het komt wel goed met mij, ik heb veel hulp.. en het belangrijkste is als je er open over kan praten.. En ik vind ook en wil ook dat er best wel wat meer vooroordelen worden weggenomen en alles.
Ik laat het hier zien omdat dat anoniem is.. maar het is super lekker weer buiten, vooral gister.. maar niemand mag het zien..en moet ik dus een trui aan.. Nee, dat is niet zielig.. dat is mijn eigen schuld.. Maar ik hoop dat ik zo iets meer inzage heb gegeven en dat het een best wel diep iets is en heel anders is als wat men over het algemeen denkt.
quote:Ja dat. De fysieke pijn laat hen even de mentale pijn vergeten. Het kan voor sommigen ook een straffen van henzelf zijn. Je bent het niet waard om te leven, je draagt niets bij aan de maatschappij...Dan kun je jezelf maar net zo goed beschadigen want je bent toch al waardeloos.....Op zondag 23 mei 2010 02:13 schreef LosPollos het volgende:
Een uitlaatklep; het idee geestelijke pijn om te kunnen zetten in fysieke pijn en zo de ellende in hun hoofd tijdelijk te vergeten.
Zodra ik besefte dat ik fout bezig was, probeerde ik ook te stoppen, maar telkens verviel ik terug in mijn oude gedrag. Ik haatte het toen het een "rage" werd om je te snijden. Ik was en ben nog steeds geen "emo" typje.
Ik heb het nu een half jaar niet gedaan, maar denk er nog elke dag aan, doordat ik het niet doe merk ik wel dat ik slechter slaap en ook overdag veel onrustiger ben.
Oh. En hoewel ik me der niet voor schaam. Schaam ik me wel voor de littekens. Meer door het standaardbeeld van "die wil aandacht". Ik wil geen aandacht, anders had ik mijn armen wel gesneden. Ik heb het altijd verborgen en ik denk dat de meeste van mijn omgeving het ook niet weten. Zelfs naar het strand gaan of een zwembad maakt me bang.
quote:Yep. Toch is dat laatst nog veel gestoorder.. Het idee dat het iets toevoegt om jezelf te beschadigen, wanneer je denkt niets bij te dragen.Op zondag 23 mei 2010 02:24 schreef childintime het volgende:
[..]
Ja dat. De fysieke pijn laat hen even de mentale pijn vergeten. Het kan voor sommigen ook een straffen van henzelf zijn. Je bent het niet waard om te leven, je draagt niets bij aan de maatschappij...Dan kun je jezelf maar net zo goed beschadigen want je bent toch al waardeloos.....
Ook kan het in hun hoofd een weg zijn naar de 'definitieve beschadiging'. Ze durven het niet, maar hopen misschien ergens op de dag dat ze wel fataal hun polsen doorsnijden.
quote:Zelfbeschadiging is een manier om met emoties om te gaan en om ze eruit te laten. Als ze die zouden opkroppen zou het gaan "klappen" en dus gevaarlijker zijn. In mijn ogen is het dus meer een manier van overleven dan van jezelf overgeven
[..]
Ook kan het in hun hoofd een weg zijn naar de 'definitieve beschadiging'. Ze durven het niet, maar hopen misschien ergens op de dag dat ze wel fataal hun polsen doorsnijden.
quote:Ben je over de 'oorzaak' gaan nadenken toen je besefte dat je "fout bezig was"? Heb je een idee waar die onrust vandaan kwam en waarom je een bepaalde controle wilde hebben? En over wat?Op zondag 23 mei 2010 02:26 schreef Myraela het volgende:
Ik zal ook eens serieus reageren dan. Ik ben begonnen toen ik 10 a 11 was, ik wist niet eens dat wat ik deed "automutilatie" was. Ik wist niet eens dat ik mezelf bewust pijn deed, want ik vond de pijn fijn. Het maakte mij rustig en gaf me een soort controle. Door de jaren heen is het zich steeds verder blijven ontwikkelen en is het van prikken/bonken naar steeds dieper snijden gegaan.
Zodra ik besefte dat ik fout bezig was, probeerde ik ook te stoppen, maar telkens verviel ik terug in mijn oude gedrag. Ik haatte het toen het een "rage" werd om je te snijden. Ik was en ben nog steeds geen "emo" typje.
Ik heb het nu een half jaar niet gedaan, maar denk er nog elke dag aan, doordat ik het niet doe merk ik wel dat ik slechter slaap en ook overdag veel onrustiger ben.
Oh. En hoewel ik me der niet voor schaam. Schaam ik me wel voor de littekens. Meer door het standaardbeeld van "die wil aandacht". Ik wil geen aandacht, anders had ik mijn armen wel gesneden. Ik heb het altijd verborgen en ik denk dat de meeste van mijn omgeving het ook niet weten. Zelfs naar het strand gaan of een zwembad maakt me bang.
quote:Zeker, dat is ook een belangrijke beweegreden, maar daarom zei ik ook dat het ook nog een andere betekenis kan hebben. Er is denk ik geen prototype persoon die automutileert.Op zondag 23 mei 2010 02:31 schreef Myraela het volgende:
[..]
Zelfbeschadiging is een manier om met emoties om te gaan en om ze eruit te laten. Als ze die zouden opkroppen zou het gaan "klappen" en dus gevaarlijker zijn. In mijn ogen is het dus meer een manier van overleven dan van jezelf overgeven
quote:Ik heb dingen meegemaakt die ik niet meer kan veranderen, maar die mij wel hebben veranderd. En dat is iets wat ik niet aan mezelf kan accepteren. Het zijn misschien dingen die ik nog moet verwerken, maar ik liever wegstop omdat het me bang maakt. Waarvan ik hoop dat ze geen invloed hebben maar ze wel invloed hebben. Die mij een gevoel van waardeloosheid en minderwaardigheid hebben gegeven. Ik kan het niet uitleggen.
[..]
Ben je over de 'oorzaak' gaan nadenken toen je besefte dat je "fout bezig was"? Heb je een idee waar die onrust vandaan kwam en waarom je een bepaalde controle wilde hebben? En over wat?
Ik kan benoemen wat er fout is gegaan, maar niet hoe dat precies in verband staat met mijn automutilatie. Want zoals ik al zei, ik ben zo vroeg begonnen, ik deed het onbewust.quote:Zelfbeschadiging heeft niets met zelfmoord te maken. Ze willen vaak helemaal niet dood, maar vinden zichzelf niet de moeite om als ieder ander gelukkig te leven in deze maatschappij. De zelfbeschadiging (hierna te noemen als AMOp zondag 23 mei 2010 02:29 schreef LosPollos het volgende:
[..]
Yep. Toch is dat laatst nog veel gestoorder.. Het idee dat het iets toevoegt om jezelf te beschadigen, wanneer je denkt niets bij te dragen.
Ook kan het in hun hoofd een weg zijn naar de 'definitieve beschadiging'. Ze durven het niet, maar hopen misschien ergens op de dag dat ze wel fataal hun polsen doorsnijden.
) doet hen alleen er steeds weer op te wijzen dat ze niets voorstellen en het niet waard zijn om gelukkig te zijn.AM is niet alleen snijden; het kan varieren van snijden, gif drinken tot zelfverbranding. Maar dit niet met de behoefte om dood te gaan. Als je echt dood wilt dan zijn er makkelijkere en definitievere manieren om dat te doen. Deze mensen voelen de dringende behoefte om zichzelf te "straffen" voor het feit dat ze er zijn. Dat ze zich zelfs weleens misschien gelukkig voelen. En als ze eenmaal het gevoel hebben gehad wat een AM geeft (voor hen een kick) dan gaan ze daarin steeds verder. Het is een manier om macht te hebben over hun leven, hun gevoel.
quote:Vervelend. En het lijkt me een logische reactie dat je bepaalde zaken weg wilt stoppen, maar ik denk dat je uiteindelijk toch aan een bepaalde verwerking toe moet komen. Misschien was dat snijden wel een bepaalde ontlading na een tijdje opkroppen van bepaalde emoties, gevoels etc. Dat je nu er nu nog aan denkt en dat je nog een onrustig gevoel hebt, lijkt ook aan te tonen dat je nog iets moet verwerken. Heb je weleens overwogen om er hulp oid voor te zoeken?Op zondag 23 mei 2010 02:39 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ik heb dingen meegemaakt die ik niet meer kan veranderen, maar die mij wel hebben veranderd. En dat is iets wat ik niet aan mezelf kan accepteren. Het zijn misschien dingen die ik nog moet verwerken, maar ik liever wegstop omdat het me bang maakt. Waarvan ik hoop dat ze geen invloed hebben maar ze wel invloed hebben. Die mij een gevoel van waardeloosheid en minderwaardigheid hebben gegeven. Ik kan het niet uitleggen.
quote:Dat is 1 kant van het verhaal, daarom zei ik ook al dat het ook een andere kant kan hebben. Bepaalde mensen 'weten' dat ze zelfmoord gaan plegen / dood willen en de weg ernaar toe kan een steeds grovere vorm van zelfbeschadiging/vernietiging zijn. Juist omdat bijna alle mensen ergens nog wel aan het leven hangen.Op zondag 23 mei 2010 02:43 schreef childintime het volgende:
[..]
Zelfbeschadiging heeft niets met zelfmoord te maken. Ze willen vaak helemaal niet dood, maar vinden zichzelf niet de moeite om als ieder ander gelukkig te leven in deze maatschappij. De zelfbeschadiging (hierna te noemen als AM
AM is niet alleen snijden; het kan varieren van snijden, gif drinken tot zelfverbranding. Maar dit niet met de behoefte om dood te gaan. Als je echt dood wilt dan zijn er makkelijkere en definitievere manieren om dat te doen. Deze mensen voelen de dringende behoefte om zichzelf te "straffen" voor het feit dat ze er zijn. Dat ze zich zelfs weleens misschien gelukkig voelen. En als ze eenmaal het gevoel hebben gehad wat een AM geeft (voor hen een kick) dan gaan ze daarin steeds verder. Het is een manier om macht te hebben over hun leven, hun gevoel.
Genoeg voorbeelden van gevallen waarbij het uiteindelijk net wel of net niet 'lukt'. Zeker niet op voorhand met de gedachte dat het er toch niet van komt.
Zo rationeel als jij het voorstelt, ligt het zeker niet in alle gevallen.
quote:Ik heb hulp gehad, toen kreeg ik de diagnose borderline, waar ik nooit achterstond overigens. Heb ik zware therapie gevolgd en vervolgens vertelde ze mij dat ik het niet genoeg verbeterde en dat het daarom geen zin had om door te gaan. En hebben ze mij laten vallen op het moment dat het het slechtst met mij ging. Daarna heb ik bijna een maand op bed gelegen. Puur om mezelf te beschermen tegen alles wat mij ook maar een beetje kon prikkelen. Want ik was bang voor mezelf geworden en voor wat voor gedachten en plannen ik had.
[..]
Vervelend. En het lijkt me een logische reactie dat je bepaalde zaken weg wilt stoppen, maar ik denk dat je uiteindelijk toch aan een bepaalde verwerking toe moet komen. Misschien was dat snijden wel een bepaalde ontlading na een tijdje opkroppen van bepaalde emoties, gevoels etc. Dat je nu er nu nog aan denkt en dat je nog een onrustig gevoel hebt, lijkt ook aan te tonen dat je nog iets moet verwerken. Heb je weleens overwogen om er hulp oid voor te zoeken?
Geestelijke gezondheidszorg in Nederland is echt heel erg slecht.
Dan heb je zoals eerder gezegd inderdaad de mensen die het doen om effe hun psychische problemen te vergeten , diegene die geen aandacht willen trekken doen er dan dus ook alles aan om dit niet te laten zien , zo heb je jongens en meisjes die zelfs op een hete zomerdag met lange mouwen gaan rondlopen , wel een excuus hebben om niet mee te gaan zwemmen en bij de gymles op school om merkwaardige reden altijd wel nog een shirt met lange mouwen aandoet onder het vaste gym shirt dat de school aanbiedt en verplicht.
Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.
quote:Op zondag 23 mei 2010 02:57 schreef Nocturnal_Johnny het volgende:
Je hebt mensen die dit doen om er harder uit te komen , beetje de pijngrens gaan opzoeken of verleggen met het gedachte van : 'als ik mezelf kan snijden , dan zal ik wel een hoop anders ook kunnen doen' dus deze mensen doen het eerder voor de adrenaline.
Dan heb je zoals eerder gezegd inderdaad de mensen die het doen om effe hun psychische problemen te vergeten , diegene die geen aandacht willen trekken doen er dan dus ook alles aan om dit niet te laten zien , zo heb je jongens en meisjes die zelfs op een hete zomerdag met lange mouwen gaan rondlopen , wel een excuus hebben om niet mee te gaan zwemmen en bij de gymles op school om merkwaardige reden altijd wel nog een shirt met lange mouwen aandoet onder het vaste gym shirt dat de school aanbiedt en verplicht.
Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.
Mijn kind was het dus vergeten en trok toen ze oververhit thuiskwam haar vestje uit. Voordat ik erover begon heb ik eerst even een paar dagen nagedacht over hoe het te brengen. Nu is het bespreekbaar en zijn haar "buien' duidelijker voor mij herkenbaar en kan ik daar dus op inspringen.quote:Dat hoor ik weleens vaker van mensen dat het soms nogal slecht gesteld is met de zorg en nazorg. Het komt nogal krom over om iemand te adviseren om met een behandeling te stoppen, wanneer je eerst concludeert dat het zo hard nodig is. Zo'n afwijzing lijkt me niet echt gewenst voor mensen die toch al niet zo sterk in hun schoenen staan op dat moment. Dat jij min of meer uit wanhoop en ellende een maand op bed hebt gelegen, zegt eigenlijk wel alles.Op zondag 23 mei 2010 02:53 schreef Myraela het volgende:
[..]
Ik heb hulp gehad, toen kreeg ik de diagnose borderline, waar ik nooit achterstond overigens. Heb ik zware therapie gevolgd en vervolgens vertelde ze mij dat ik het niet genoeg verbeterde en dat het daarom geen zin had om door te gaan. En hebben ze mij laten vallen op het moment dat het het slechtst met mij ging. Daarna heb ik bijna een maand op bed gelegen. Puur om mezelf te beschermen tegen alles wat mij ook maar een beetje kon prikkelen. Want ik was bang voor mezelf geworden en voor wat voor gedachten en plannen ik had.
Geestelijke gezondheidszorg in Nederland is echt heel erg slecht.
quote:Heb je nu een idee wat haar er toe bewoog om zichzelf te verminken etc.?Op zondag 23 mei 2010 03:02 schreef childintime het volgende:
[..]
quote:Ja, haar ontwikkelings stroonis en daardoor een totaal gebrek aan zelfvertrouwen. Dit zal altijd zo blijven, maar zolang ze minderjarig is en ik haar kan begeleiden zal ik er alles aan doen dat dit niet meer voorkomt. Gelukkig heb ik zelf jarenlang in de psychiatrie gewerkt en heb dus enige ervaring met dit soort dingen. Waar ik haar dus direkt mee confronteer; weet heel goed dat als je hier eenmaal aan begint, logischerwijs wat je "eindstation" is.Op zondag 23 mei 2010 03:10 schreef LosPollos het volgende:
[..]
Heb je nu een idee wat haar er toe bewoog om zichzelf te verminken etc.?
quote:Op zichzelf natuurlijk prima dat je het probeert te voorkomen. Heb je het idee dat zij die gevoelens van onzekerheid etc. met jou wil en durft te delen? Heb je weleens overwegen om externe hulp voor haar te zoeken?Op zondag 23 mei 2010 03:23 schreef childintime het volgende:
[..]
Ja, haar ontwikkelings stroonis en daardoor een totaal gebrek aan zelfvertrouwen. Dit zal altijd zo blijven, maar zolang ze minderjarig is en ik haar kan begeleiden zal ik er alles aan doen dat dit niet meer voorkomt. Gelukkig heb ik zelf jarenlang in de psychiatrie gewerkt en heb dus enige ervaring met dit soort dingen. Waar ik haar dus direkt mee confronteer; weet heel goed dat als je hier eenmaal aan begint, logischerwijs wat je "eindstation" is.
quote:Hebben we al. Hetzij minimaal. Het is heel moeilijk om je kind door anderen te laten begeleiden als je zelf in de zorg werkt. Het is een soort dubbel iets. Je doet dit werk om anderen te begeleiden en vervolgens doet je eigen kind dit soort dingenOp zondag 23 mei 2010 03:33 schreef LosPollos het volgende:
[..]
Op zichzelf natuurlijk prima dat je het probeert te voorkomen. Heb je het idee dat zij die gevoelens van onzekerheid etc. met jou wil en durft te delen? Heb je weleens overwegen om externe hulp voor haar te zoeken?
Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.
quote:Dat kan ik me goed voorstellen, maar toch kan het ook zo zijn dat iemand die ver van haar afstaat, haar op bepaalde punten beter kan helpen. Misschien door bepaalde andere inzichten of dat zij sommige zaken eerder deelt met anderen dan haar moeder. (Maar dat is per karakter verschillend)Op zondag 23 mei 2010 03:51 schreef childintime het volgende:
[..]
Hebben we al. Hetzij minimaal. Het is heel moeilijk om je kind door anderen te laten begeleiden als je zelf in de zorg werkt. Het is een soort dubbel iets. Je doet dit werk om anderen te begeleiden en vervolgens doet je eigen kind dit soort dingen
Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.
Er is 'gewoon' iets mis met haar gevoel en beleving waardoor ze dit doet. Het is denk ik goed om daar met haar over te blijven praten, maar ik zou wat voorzichtig zijn met het wijzen op de eventuele gevolgen van een isoleercel etc. Je kunt daarmee het risico lopen dat ze zich juist minder blootgeeft en dat is precies wat je niet wil.
quote:Het feit dat ze het doet, wijst er op dat ze geen gezonde manier kent om haar emoties te kanaliseren. Jouw aanpak vergroot haar 'last' en dan probeer je tegelijkertijd haar enige uitlaatklep te ontnemen.
[..]
Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.
Je kunt haar sowieso niet dwingen ermee op te houden. Als je dit beseft, dan kun je al veel meer voor haar betekenen denk ik. Het opbouwen van een andere manier om haarzelf te kunnen uiten kost kost tijd.
Ik heb eens perongeluk iemand betrapt op de meisjeswc toen ik nog op school zat, iedereen zat in de klas, ik ging naar de toilet, deed een deur open en zag dat ze zich aan het snijden was op haar onderbuik.
Ze schrok, ik ook maar we hebben wel even gepraat.
Later is ze naar haar vertrouwenspersoon op school gegaan, vraag me nog vaak af hoe het nu 14 jaar later met haar gaat.
quote:Ik denk dat je daar de kern raakt. Daarom is het ook niet in woorden te vervatten. Ieder heeft er andere redenen voor en ieder doet het op zijn of haar eigen manier.Op zondag 23 mei 2010 02:35 schreef LosPollos het volgende:
[..]
Zeker, dat is ook een belangrijke beweegreden, maar daarom zei ik ook dat het ook nog een andere betekenis kan hebben. Er is denk ik geen prototype persoon die automutileert.
Verdriet zal er altijd wel achter steken. Maar voor de rest denk ik dat er weinig raakpunten zijn.
Waarom snijdt de één in zijn benen en de ander in zijn armen? Er zijn er zelfs die in hun gezicht snijden.
Waarom hakt de één er echt op in en de ander maakt lichte krasjes?
Ik weet zeker dat er mensen zijn die snijden en hopen dat er een slagader wordt geraakt. Terwijl de ander snijdt en hoopt dat het geen litteken blijft en dat er geen fatale gevolgen van zullen komen.
Ieder doet het voor zijn of haar eigen redenen.
quote:Waarom ga je daar vanuit? Misschien zijn ze eindelijk over hun schaamte heen en durven ze eindelijk eens een t-shirtje te dragen.Op zondag 23 mei 2010 02:57 schreef Nocturnal_Johnny het volgende:Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.
quote:Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?Op zondag 23 mei 2010 02:57 schreef Nocturnal_Johnny het volgende:
Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?
quote:Dat zou natuurlijk onzin zijn, maar ik denk dat er veel zijn die het wel uit aandacht doen. Daarbij vind ik littekens wel iets anders dan wonden, littekens zullen blijven en uiteindelijk zul je dat moeten accepteren. Maar als je met verse wonden loopt zou ik er toch wel wat over heen doen ja.
[..]
Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?
quote:Ken meerdere mensen die het deden maar het ook zien lijkt me niet al te fijnOp zondag 23 mei 2010 09:56 schreef snakelady het volgende:
Wil even zeggen dat ik het goed vind dat er nu mensen zijn die er voor uit durven te komen, het is nog steeds een onbegrepen "aandoening".
Ik heb eens perongeluk iemand betrapt op de meisjeswc toen ik nog op school zat, iedereen zat in de klas, ik ging naar de toilet, deed een deur open en zag dat ze zich aan het snijden was op haar onderbuik.
Ze schrok, ik ook maar we hebben wel even gepraat.
Later is ze naar haar vertrouwenspersoon op school gegaan, vraag me nog vaak af hoe het nu 14 jaar later met haar gaat.
Krijg ook het idee dat wanneer je er zelf vrede mee hebt (met de littekens dus) en minder een probleem van gemaakt wordt. Als je steeds je armen verbergt er afwezig doet wanneer iemand er een opmerking oid over maakt trek je alleen meer aandacht naar jezelf. Kennis had erorm veel littekens, echt veel, was weinig huid van over.. maar die deed er volkomen nuchter over en volgens mij maakte er niemand een probleem van, zelfs een grapje erover kon ze prima hebben
Ik snap het ook niet maar als ik mijzelf als voorbeeld neem. Als ik erg kwaad ben sla ik mezelf ook keihard, op de benen, op mijn benen borst, op de onderbeen vooraan die is keihard. Het is pijn dat ik zelf onder controle heb. Ik bepaal wanneer ik pijn heb en hoeveel ik kan verdragen en dat verschuift dan. Gewoon ziedend en niemand om op aftereageren dus mezelf pijnigen. Mn knien tegen de muren, mn vuisten heb ik ook een paar keer kapot geslagen. Dat je knokkels opzwellen alsof je iets gebroken hebt. Al dat andere pijn veroorzaakt door dingen waar ik geen vat op heb in mijn leven kan ik niks mee doen. Zoals ziekte. Het gebeurt gewoon en ik heb geen hulp dat werkt. Dat teistert me.
En net zoals met trainen. Ik weet dat ik als ik met gewichten ga klooien dat ik de volgende dag spierpijn heb. Dat is lekker. En het is pijn dat je zelf onder controle hebt. Je weet wanneer je het veroorzaakt en wat je te wahcten staat. Al dat andere pijn hab ik geen vat op.
Verder is die pijn noodzakelijk omdat je afentoe je gevoel verliest door deze maatschappij en de mensen. Je mag ze niets aandoen, anders heb je problemen. Door al die ontmoediging word je lam en heb je een uitlaatklep nodig.
[ Bericht 4% gewijzigd door Schenkstroop op 24-05-2010 02:54:46 ]
quote:Zelfdoding en automutilatie an sich staan volledig los van elkaar.Op zondag 23 mei 2010 02:52 schreef LosPollos het volgende:
[..]
Dat is 1 kant van het verhaal, daarom zei ik ook al dat het ook een andere kant kan hebben. Bepaalde mensen 'weten' dat ze zelfmoord gaan plegen / dood willen en de weg ernaar toe kan een steeds grovere vorm van zelfbeschadiging/vernietiging zijn. Juist omdat bijna alle mensen ergens nog wel aan het leven hangen.
Genoeg voorbeelden van gevallen waarbij het uiteindelijk net wel of net niet 'lukt'. Zeker niet op voorhand met de gedachte dat het er toch niet van komt.
Zo rationeel als jij het voorstelt, ligt het zeker niet in alle gevallen.
quote:Ik heb een voorkeur voor geile dames.Op zaterdag 22 mei 2010 01:42 schreef macondo het volgende:
[..]
Partners? Je hebt een voorkeur voor labiele vrouwen?
quote:Los van wat ik vind van wat je scharrels doen lijkt me dit topic wat meer geschikt voor de huis- tuin- en keukenautomutilatie
[..]
Ik heb een voorkeur voor geile dames.
.quote:Dit lijkt meOp donderdag 20 mei 2010 21:09 schreef fantasielozenaam het volgende:
- omdat ze veel haat naar zichzelf toe voelen en zichzelf daarom pijn willen doen
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn
quote:Ik heb zelf ook van die littekens op me armen en ik draag met dit weer ook gewoon een t-shirt maar als het zo'n wonde of snee is van de afgelopen week of weken dan zorgde ik wel dat zo weinig mogelijk mensen het zagen.Op zondag 23 mei 2010 12:53 schreef mazaru het volgende:
[..]
Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?
Nu dat allemaal achter de rug is , zie je nog wel wat (lichte) littekens maar ik ga heus niet wachten totdat ze na jeren helemaal verdwenen zijn ofzo om terug shirts met korte mouwen te gaan dragen.
quote:Is inderdaad een aangenaam gevoel die 'pijn' , hoe vreemd het ook mag klinken.Op maandag 24 mei 2010 02:41 schreef Schenkstroop het volgende:
Straks even alles lezen wat men hier zoal zegt. Mijn reactie voor tvp:
En net zoals met trainen. Ik weet dat ik als ik met gewichten ga klooien dat ik de volgende dag spierpijn heb. Dat is lekker.
quote:zou je op willen houden het topic te vervuilen met je fetish... dankOp maandag 24 mei 2010 07:19 schreef laforest het volgende:
[..]
Ik heb een voorkeur voor geile dames.
quote:Het lijkt me helder hoe het besproken is.Op maandag 24 mei 2010 03:09 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Zelfdoding en automutilatie an sich staan volledig los van elkaar.
quote:Omdat een stomp in je buik even de pijn afleid van neuropathische pijn?
Ik heb nooit begrepen dat er mensen zijn die zichzelf in de armen/polsen snijden.
Waarom doen ze dit?
En waarom doen meestal alleen meisjes dit?
quote:Voor velen is het juist het "niet kunnen voelen" waarom ze dit doen. Zo voelen ze iig nog iets en weten dus dat ze niet helemaal "gek" zijn.Op maandag 24 mei 2010 17:20 schreef Leigh het volgende:
Snap er ook niets van. Zelfs niet na alle verklaringen die hierboven genoemd worden (geestelijke pijn, haat naar zichzelf etc).
Dochter deed dit toen ze behoorlijk depressief was. Op zo'n moment voel je niet meer. Je bent niet meer direkt betrokken bij de samenleving. Je vindt jezelf niet direkt het leven niet meer waard, maar wil een respons, een voelen dat je er nog bent en erbij hoort. Ik heb haar depressie destijds niet voldoende ondervangen. Ging ervan uit dat iedere puber deze dingen meemaakt. Maar zij zat er dus al veel dieper in. Waar ik voor zorg is dat dat dus niet weer gebeurt. Ik geef de ruimte niet meer dat ze weer in zo'n depressie raakt en prikkel en stimuleer haar om tot interactie over te gaan, hoe confronterend en vervelend dat voor haar ook zal zijn. Laat haar maar een uitbarsting hebben, laat haar maar onredelijk boos worden over iets; altijd beter dan in zo'n apatisch iets te verzinken waarbij ik totaal geen toegang meer tot haar heb en ze dus uitvluchten gaat bedenken om toch contact met haar omgeving te houden (het voelen).
quote:Dat klinkt als een best goede instelling om ermee om te gaan, daarmee doorbreek je ook de taboe die er rond hangt. Het lijkt soms weleens dat mensen het gewoon gaan ontkennen en net doen of het niet bestaat. Vaak puur uit onmacht, geen idee hoe ze ermee om moeten gaan. Zo te zien onderken je het, en je hebt oplossingen gevonden ter preventie.
[..]
Voor velen is het juist het "niet kunnen voelen" waarom ze dit doen. Zo voelen ze iig nog iets en weten dus dat ze niet helemaal "gek" zijn.
Dochter deed dit toen ze behoorlijk depressief was. Op zo'n moment voel je niet meer. Je bent niet meer direkt betrokken bij de samenleving. Je vindt jezelf niet direkt het leven niet meer waard, maar wil een respons, een voelen dat je er nog bent en erbij hoort. Ik heb haar depressie destijds niet voldoende ondervangen. Ging ervan uit dat iedere puber deze dingen meemaakt. Maar zij zat er dus al veel dieper in. Waar ik voor zorg is dat dat dus niet weer gebeurt. Ik geef de ruimte niet meer dat ze weer in zo'n depressie raakt en prikkel en stimuleer haar om tot interactie over te gaan, hoe confronterend en vervelend dat voor haar ook zal zijn. Laat haar maar een uitbarsting hebben, laat haar maar onredelijk boos worden over iets; altijd beter dan in zo'n apatisch iets te verzinken waarbij ik totaal geen toegang meer tot haar heb en ze dus uitvluchten gaat bedenken om toch contact met haar omgeving te houden (het voelen).
En tot nog toe werkt dat. Soms kan dat echt dagen duren, maar uiteindelijk komt het er wel gepaard met meestal hevige (in mijn ogen totaal niet op dat moment/situatie slaande) emoties uit. Maar dat is haar gevoel. Het is al heel fijn dat ze dat gevoel onder woorden kan brengen en het niet wegstopt.
quote:
[..]
I hurt myself today
To see if I still feel
I focus on the pain
The only thing that's real
NIN - Hurt
Hahaha, dit nummer komt echt in elk topique over automutilatie naar boven.
quote:Erg goed, m'n omgeving kon het niet geloven dat ik depri was, erg klote als het gewoon niet wordt onderkend. Erover praten werkt inderdaad nog het best, ik wou dat er nog meer mensen zo zouden denken, dan zou het een stuk minder gebeuren in de samenleving. Mensen zijn geneigd om zich af te sluiten wanneer ze zich gewoonweg niet begrepen en/of gehoord voelen, en zo te lezen ben je op de goede weg om dat te voorkomen.
Haar manier om met dingen om te gaan was te zeggen "ik wil/kan er niet over praten", wat dus uiteindelijk resulteerde in dit. Ik pik dat dus niet meer. Ik geef haar een halve of hele dag en haal dan weer het onderwerp van gesprek aan. Je moet erover praten, zo zit onze maatschappij in elkaar en als je dat niet doet, dan zak je binnen no time in een diep gat. En als dat praten dan met niet beheerste emoties gepaard gaat, dan is daar ook wel weer een oplossing voor. Maar praten zul je
En tot nog toe werkt dat. Soms kan dat echt dagen duren, maar uiteindelijk komt het er wel gepaard met meestal hevige (in mijn ogen totaal niet op dat moment/situatie slaande) emoties uit. Maar dat is haar gevoel. Het is al heel fijn dat ze dat gevoel onder woorden kan brengen en het niet wegstopt.
Het lijkt het mij wel een behoorlijk zware en lange weg.
quote:En echt indrukwekkend vind ik het niet.
[..]
Hahaha, dit nummer komt echt in elk topique over automutilatie naar boven.
Dan vind ik deze beter
Suicidal Tendencies - Love vs loneliness
How can you love someone
If you think that you're no one
When you mistreat yourself,
and think it's all you deserve
Cause it's so hard to care
Is this or is it loneliness?
How can you demand respect - when you have no respect?
When you abuse your body, never mind your mind
And you're your own worst victim
There'll be no love just loneliness
Why do you force a smile - when you know all the while
That you're burning inside, but don't want no one to know
The hell that you're in
As love turns to loneliness
How can you sleep at night?
When you know it's not alright
When you wake up in the morning, nothin' has changed
If you do nothin' about it
Love becomes loneliness
Love vs loneliness, love vs loneliness
And when you're down and you think you need something
The temptations so hard to resist
But what you grab sure ain't what you needed
That's not love it's loneliness
And when you're lonely and think you need someone
The plot a painful twist
There ain't no one that can make you feel like someone
Only you can cure loneliness
How can you be confident when you're all wrong with it
When you know what you're doing and you're doing it wrong
It's no misunderstanding
This ain't love this is loneliness
How can you love someone - if you think that you're no one?
quote:Op dochter's school werd er alleen maar meer druk op haar gelegd toen. Ze "wilde" niet, was dwars, luisterde niet en toonde geen respect voor de leerkrachten (vonden zij en daar werd ze dus op beoordeelt). Toen ik erachter kwam wat er allemaal speelde heb ik haar eerst eens een weekje thuis gehouden en lekker op vakantie laten gaan. Daarna zijn we een andere school gaan zoeken, die wel begrip had voor de situatie.Op woensdag 26 mei 2010 18:07 schreef RaXz het volgende:
[..]
Erg goed, m'n omgeving kon het niet geloven dat ik depri was, erg klote als het gewoon niet wordt onderkend. Erover praten werkt inderdaad nog het best, ik wou dat er nog meer mensen zo zouden denken, dan zou het een stuk minder gebeuren in de samenleving. Mensen zijn geneigd om zich af te sluiten wanneer ze zich gewoonweg niet begrepen en/of gehoord voelen, en zo te lezen ben je op de goede weg om dat te voorkomen.
Het lijkt het mij wel een behoorlijk zware en lange weg.
Vooral bij jongeren worden depressiviteit ernstig onderschat. Men gaat ervan uit dat dit soort buien horen bij de pubertijd, maar houdt vervolgens niet goed in de gaten hoe de jongere ermee omgaat en hoelang zoiets duurt. Ik voelde me ook weleens depressief in de pubertijd, maar dat was was dan een aantal dagen en dan kun je je ook zomaar weer ineens wel goed voelen. Als zoiets weken aan gaat houden is er echt wel meer aan de hand.
Nu ik weet dat zij daar gevoelig voor is, is het gewoon zaak goed op te letten. Uit zichzelf zal ze niet snel aangeven dat ze angstig is of overvraagd wordt. Ze zal doorgaan met toneel spelen tot ze daar zelf doodongelukkig van wordt. Al kan ze tegenwoordig wat sneller aangeven dat ze zich niet goed voelt, wat zich dan uit in ineens een "vloedgolf" aan miserabele gevoelens en angsten. Niet direkt aangeven dat iets teveel is, maar dat eerst opkroppen en het er ineens uitgooien (meestal als er iets totaal onzinnigs gebeurt). Maar iig verandert er iets. Ze lijkt te gaan leren dat dingen binnen jezelf houden en je niet uiten niet goed voor je is. Alleen wanneer en passend bij welke situatie dat is er nog niet zo.
quote:Beetje late reactie
[..]
Op dochter's school werd er alleen maar meer druk op haar gelegd toen. Ze "wilde" niet, was dwars, luisterde niet en toonde geen respect voor de leerkrachten (vonden zij en daar werd ze dus op beoordeelt). Toen ik erachter kwam wat er allemaal speelde heb ik haar eerst eens een weekje thuis gehouden en lekker op vakantie laten gaan. Daarna zijn we een andere school gaan zoeken, die wel begrip had voor de situatie.
Vooral bij jongeren worden depressiviteit ernstig onderschat. Men gaat ervan uit dat dit soort buien horen bij de pubertijd, maar houdt vervolgens niet goed in de gaten hoe de jongere ermee omgaat en hoelang zoiets duurt. Ik voelde me ook weleens depressief in de pubertijd, maar dat was was dan een aantal dagen en dan kun je je ook zomaar weer ineens wel goed voelen. Als zoiets weken aan gaat houden is er echt wel meer aan de hand.
Nu ik weet dat zij daar gevoelig voor is, is het gewoon zaak goed op te letten. Uit zichzelf zal ze niet snel aangeven dat ze angstig is of overvraagd wordt. Ze zal doorgaan met toneel spelen tot ze daar zelf doodongelukkig van wordt. Al kan ze tegenwoordig wat sneller aangeven dat ze zich niet goed voelt, wat zich dan uit in ineens een "vloedgolf" aan miserabele gevoelens en angsten. Niet direkt aangeven dat iets teveel is, maar dat eerst opkroppen en het er ineens uitgooien (meestal als er iets totaal onzinnigs gebeurt). Maar iig verandert er iets. Ze lijkt te gaan leren dat dingen binnen jezelf houden en je niet uiten niet goed voor je is. Alleen wanneer en passend bij welke situatie dat is er nog niet zo.
Lekker is dat, een school die er nog meer druk op gaat leggen als remedie.
Echt diep triest, sowieso hoe het vaak loopt. Op depressief zijn staat ook al zo'n taboe, en veelvuldig word er gedacht dat een praatje wel de oplossing zal bieden met wat verdovende middelen, maar ook verder weinig tot geen aanpassing van de andere kant van de zegel. Ik ben zelf m'n hele pubertijd depri geweest, maar ik deed maar alsof het ok was want ik wist toch al wel dat er geen gehoor zou zijn, helemaal in die tijd. Tegenwoordig is er wel meer bewustzijn rondom, evengoed weten ze maar moeilijk hoe ze ermee om moeten gaan naast het strooien van etiketjes, gesprekken met professionals en drugs.Jij doet tenminste veel moeite om te begrijpen,
er zijn wel meer mensen die dat doen, maar volgens mij is dat nog niet het standaard. Over het algemeen is het meer een verlangen dat iemand zich maar gewoon aanpast aan alles en anders degene veroordelen. En gezien het feit dat er steeds meer bezuinigd word op de vangnet, zullen er steeds meer mensen in de goot belanden.
Ik had zoiets van "je doet maar". Jullie beleid zorgt er mede voor dat mijn kind op dit moment zo in haar vel zit (ondanks al mijn gesprekken daar en uitleg over waarom zij zo reageert en dat dat onvermogen is en geen onwil), gaan jullie dat maar eens uitleggen aan die leerplichtambtenaar 
Het is en blijft moeilijk. Een meisje van 14 hebben, wat zo depressief is dat ze niets meer wil. Dan denk ik "je leven moet nog beginnen en nu ben je al in zo'n staat"......
En op het MBO dreigde de situatie zich voor de 3e keer te herhalen. Ik heb haar thuisgehouden en haar een simpel baantje laten zoeken. Zij voelt de druk van naar school moeten gaan, maar weet niet wat ze wil. Ik heb haar gezegd eerst maar eens een tijdje te gaan werken. Ik denk dat in haar geval zij meer leert van allerlei simpele baantjes (sociaal gezien) en misschien ziet ze straks ineens het licht en weet ze ineens wat ze wel wil en leuk vindt. In dit geval is dat makkelijk, bij haar geboorte hebben wij een spaar/ studieverzekering afgesloten. Dus als ze bv nog naar school wil als ze 20 is ofzo, dan kan ze dat zelf bekostigen. Daardoor heeft ze nu die druk niet en zit een stuk beter in haar vel
quote:Klopt, bij ons op school liep een meisje rond met nog verse snijwonden op/in haar arm.Op zondag 23 mei 2010 22:42 schreef Myraela het volgende:
[..]
Dat zou natuurlijk onzin zijn, maar ik denk dat er veel zijn die het wel uit aandacht doen. Daarbij vind ik littekens wel iets anders dan wonden, littekens zullen blijven en uiteindelijk zul je dat moeten accepteren. Maar als je met verse wonden loopt zou ik er toch wel wat over heen doen ja.
Maar die was ook op andere manieren bezig met aandacht trekken. Door dat soort figuren komen de vooroordelen en ik kan daar dan ook echt niet tegen. Natuurlijk zal zij ook wel een reden hebben voor haar gedrag, maar toch.
quote:Ik snap het eigenlijk ook niet. Maar dat is meer door de littekens die je eraan over houdt. Ik zou het op andere manieren doen.Op maandag 24 mei 2010 17:20 schreef Leigh het volgende:
Snap er ook niets van. Zelfs niet na alle verklaringen die hierboven genoemd worden (geestelijke pijn, haat naar zichzelf etc).
quote:Veelal snijden ze om nog enig iets te kunnen voelen. Veel jongeren doen dit in armen/ benen. Mensen die wat meer ervaren hierin zijn doen dat vaak in bovenbenen of buik, zodat het voor de buitenwereld niet zichtbaar is. Het snijden is geen uiting van "kijk eens hoe slecht het met mij gaat", of "zie je wel wat ik doe", maar meer omdat ze vaak zover van realiteitsbeleving staan dat snijden ze een gevoel geeft dat ze leven (als je snijdt, dan voel je en zo weet je dat je er nog echt bent). Dat is iets wat moeilijk uit te leggen is aan mensen die er niet mee te maken hebben, of het in hun omgeving meemaken. Het heeft niets te maken met dat ze denken dat ze niets waard zijn. Het is vaak voor hen een manier om met hun neus op hun leven gedrukt te worden.Op vrijdag 11 juni 2010 00:47 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ik snap het eigenlijk ook niet. Maar dat is meer door de littekens die je eraan over houdt. Ik zou het op andere manieren doen.
quote:Ik heb zelf dan dat ik mijn tenen op een bepaalde manier vermink, die ziet niemand toch. En het laat ook eigenlijk geen littekens achter. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het doe, het werkt ontspannend denk ik, maar ik zie het niet als een heel groot probleem. Maar in armen snijden zal ik echt nooit doen en dat lijkt mij ook niet persé meer pijn te doen.Op vrijdag 11 juni 2010 00:56 schreef childintime het volgende:
[..]
Veelal snijden ze om nog enig iets te kunnen voelen. Veel jongeren doen dit in armen/ benen. Mensen die wat meer ervaren hierin zijn doen dat vaak in bovenbenen of buik, zodat het voor de buitenwereld niet zichtbaar is. Het snijden is geen uiting van "kijk eens hoe slecht het met mij gaat", of "zie je wel wat ik doe", maar meer omdat ze vaak zover van realiteitsbeleving staan dat snijden ze een gevoel geeft dat ze leven (als je snijdt, dan voel je en zo weet je dat je er nog echt bent). Dat is iets wat moeilijk uit te leggen is aan mensen die er niet mee te maken hebben, of het in hun omgeving meemaken. Het heeft niets te maken met dat ze denken dat ze niets waard zijn. Het is vaak voor hen een manier om met hun neus op hun leven gedrukt te worden.
Niemand weet ook dat ik het doe. Ja mijn ouders zien wel eens een bebloedde teen en dan zeg ik dat ik per ongeluk de nagel heb gescheurd, net zoals ik ook wel eens op mijn vingernagels bijt of eraan zit te trekken. Eigenlijk dacht ik eerst ook nooit aan AM bij mijn tenen, het was gewoon iets dat ik deed. Nu weet ik dat het toch wel om de verminking en pijn gaat. Maar verder heb ik er ook totaal geen behoefte aan om het iemand te vertellen, omdat het verder niet heel erg schadelijk is in mijn geval. Vind ik dan. Het begon eerst wel eens te ontsteken, nu niet echt meer.
[ Bericht 3% gewijzigd door -Strawberry- op 11-06-2010 01:09:44 ]
quote:Het werkt ontspannend schrijf je zelf. Dan is er dus ten eerste iets wat zo'n spanning oproept dat je de behoefte voelt om op zo'n manier ontspanning te zoeken. Het is niet normaal dat je je eigen lichaam beschadigt (op welke manier dan ook) om contact met je eigen gevoel te houden.Op vrijdag 11 juni 2010 01:04 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ik heb zelf dan dat ik mijn tenen op een bepaalde manier vermink, die ziet niemand toch. En het laat ook eigenlijk geen littekens achter. Ik weet eigenlijk ook niet waarom ik het doe, het werkt ontspannend denk ik, maar ik zie het niet als een heel groot probleem. Maar in armen snijden zal ik echt nooit doen en dat lijkt mij ook niet persé meer pijn te doen.
quote:Op dit moment lijkt het me ook wel weer even fijn om eraan te zitten, maar ik voel me nu niet slecht of iets dergelijks. Ach...Op vrijdag 11 juni 2010 01:14 schreef childintime het volgende:
[..]
Het werkt ontspannend schrijf je zelf. Dan is er dus ten eerste iets wat zo'n spanning oproept dat je de behoefte voelt om op zo'n manier ontspanning te zoeken. Het is niet normaal dat je je eigen lichaam beschadigt (op welke manier dan ook) om contact met je eigen gevoel te houden.
Het is ook niet dat ik depressief ben en het doe om nog 'iets' te voelen. Heb juist vandaag nogal veel emoties gevoeld eigenlijk. Maar dat was eerder en nu ben ik alleen een beetje moe (logisch gezien het tijdstip), dus ik snap niet echt waar die behoefte dan vandaan komt. Misschien gewoonte..quote:Emoties waar je vervolgens weinig mee kunt en dat dus vertaald in jezelf iets aan doen. Omdat die emoties je overspoelen en je ze niet kunt reguleren.Op vrijdag 11 juni 2010 01:18 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Op dit moment lijkt het me ook wel weer even fijn om eraan te zitten, maar ik voel me nu niet slecht of iets dergelijks. Ach...
quote:Maar van die emoties heb ik nu op dit moment dus geen last. Voel me prima. Dus vanwaar die behoefte?Op vrijdag 11 juni 2010 01:23 schreef childintime het volgende:
[..]
Emoties waar je vervolgens weinig mee kunt en dat dus vertaald in jezelf iets aan doen. Omdat die emoties je overspoelen en je ze niet kunt reguleren.
quote:Automutilatie word uiteindelijk ook gewoon een verslaving he. De aanleiding hoeft steeds minder sterk te zijn en de "hoeveelheid" vaak steeds meer/erger.
[..]
Op dit moment lijkt het me ook wel weer even fijn om eraan te zitten, maar ik voel me nu niet slecht of iets dergelijks. Ach...
quote:Oh oke, dat zou goed kunnen.Op vrijdag 11 juni 2010 01:25 schreef Myraela het volgende:
[..]
Automutilatie word uiteindelijk ook gewoon een verslaving he. De aanleiding hoeft steeds minder sterk te zijn en de "hoeveelheid" vaak steeds meer/erger.
Ik heb me er wel een beetje in verdiept maar niet heel erg, omdat ik er zelf weinig last van ondervind. En omdat het niet echt een gebruikelijke manier van AM is heb ik daar eigenlijk tot voor kort nooit echt zo bij stilgestaan dat dat het misschien is.quote:Dat dus. Je hebt jezelf aangeleerd om in het geval van emoties iets te doen met jezelf. Of dat nou negatieve of positieve emoties zijn. Jouw gewoonte is om er op een bepaalde manier mee om te gaan (net als dat ik rondjes ga lopen of pijltjes teken op papier), een sterke emotie laat je terugvallen tot gedrag wat jij jezelf hebt aangeleerd om emoties te verwerken.Op vrijdag 11 juni 2010 01:25 schreef Myraela het volgende:
[..]
Automutilatie word uiteindelijk ook gewoon een verslaving he. De aanleiding hoeft steeds minder sterk te zijn en de "hoeveelheid" vaak steeds meer/erger.
quote:Maar waarom kies ik dan voor mezelf pijnigen en iemand anders voor het tekenen van pijltjes, als het eigenlijk beide effectief is op het moment dat je het jezelf aanleert? Nu is het moeilijk om die gewoonte weer te veranderen en over te stappen op iets anders. En iedereen heeft natuurlijk wel eens sterke emoties, maar ik geloof niet dat iedereen dan persé een uitlaatklep nodig heeft. Of wel? Ze zeggen dat mensen die het opgroppen vroeg of laat ook knappen.Op vrijdag 11 juni 2010 01:30 schreef childintime het volgende:
[..]
Dat dus. Je hebt jezelf aangeleerd om in het geval van emoties iets te doen met jezelf. Of dat nou negatieve of positieve emoties zijn. Jouw gewoonte is om er op een bepaalde manier mee om te gaan (net als dat ik rondjes ga lopen of pijltjes teken op papier), een sterke emotie laat je terugvallen tot gedrag wat jij jezelf hebt aangeleerd om emoties te verwerken.
quote:Dat weet ik niet. Misschien het verschil in draagkracht? De 1 kan heel veel hebben in zijn leven, de ander niet. Opkroppen is voor niemand goed. De 1 uit dat in sex, de ander in tekenen en weer een ander in zichzef beschadigen....Op vrijdag 11 juni 2010 01:34 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Maar waarom kies ik dan voor mezelf pijnigen en iemand anders voor het tekenen van pijltjes, als het eigenlijk beide effectief is op het moment dat je het jezelf aanleert? Nu is het moeilijk om die gewoonte weer te veranderen en over te stappen op iets anders. En iedereen heeft natuurlijk wel eens sterke emoties, maar ik geloof niet dat iedereen dan persé een uitlaatklep nodig heeft. Of wel? Ze zeggen dat mensen die het opgroppen vroeg of laat ook knappen.
maar zou ik me echt niet kunnen voorstellen dat ik mezelf zou gaan snijden eigenlijk
quote:Gelukkig! En probeer het alsjeblieft dan ook niet.Op vrijdag 11 juni 2010 11:15 schreef DeBassist het volgende:
mjah ik zit nu ook op een punt waarop ik op de 1 of andere manier niks meer voel
maar zou ik me echt niet kunnen voorstellen dat ik mezelf zou gaan snijden eigenlijk
quote:Komt goed
[..]
Gelukkig! En probeer het alsjeblieft dan ook niet.
Maar het blijft altijd de slechtste 'oplossing'.
quote:Wat bedoel je met dat je niets meer voelt?
mjah ik zit nu ook op een punt waarop ik op de 1 of andere manier niks meer voel
maar zou ik me echt niet kunnen voorstellen dat ik mezelf zou gaan snijden eigenlijk
Als je zo diep in de emotionele stress/zorgen zit, en vooral voor langere tijd kan je je gaan distantiëren van jezelf. Je weet wat er allemaal gebeurt en hoe vervelend het is maar je hebt gewoon de energie niet meer om je er zorgen over te maken. Je sluit het buiten, maar niet op een positieve manier. Het is een vorm van depressie.
quote:volgensmij is het een soort van zelfbescherming
[..]
Wat bedoel je met dat je niets meer voelt?
je weet dat als je alles bewust meemaakt het veel erger is omdat je beseft wat er aan de hand is. (vb bij mij is mn vriendin bijvoorbeeld missen doordat ik de laatste tijd ziek ben ) Als je emoties dan af en toe wegvallen besef je even niet meer hoe erg het is en is het (soms) draaglijker
totdat je uiteindelijk weer beseft dat het is weggevallen en dat is het dubbel zo erg eigenlijk
[ Bericht 9% gewijzigd door DeBassist op 12-06-2010 12:40:31 ]
quote:Klinkt meer als een psychose of dissociatie.Op zaterdag 12 juni 2010 11:27 schreef EvilMarc het volgende:
Ik kan niet voor hem antwoorden maar voor zover ik weet:
Als je zo diep in de emotionele stress/zorgen zit, en vooral voor langere tijd kan je je gaan distantiëren van jezelf. Je weet wat er allemaal gebeurt en hoe vervelend het is maar je hebt gewoon de energie niet meer om je er zorgen over te maken. Je sluit het buiten, maar niet op een positieve manier. Het is een vorm van depressie.
Ik geloof niet dat mensen die zichzelf uit woede of verdriet snijden, direct geëtiketteerd moeten worden als `grensgeval van meerdere psychische stoornissen´.
Etiketteren vind ik over het geheel beperkend voor mensen.
quote:Depersonalisatie, het buiten de werkelijkheid staan, kan ook nog.Op zaterdag 12 juni 2010 12:49 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Klinkt meer als een psychose of dissociatie.
Het kan heel prettig zijn om de emoties die je ervaart te onderbreken door fysieke pijn aan te richten. Echter ben je dan bezig met symptoombestrijding in plaats van een oorzaak aan te pakken.
quote:precies
Jezelf snijden is nooit dé oplossing om met emoties om te gaan.
Het kan heel prettig zijn om de emoties die je ervaart te onderbreken door fysieke pijn aan te richten. Echter ben je dan bezig met symptoombestrijding in plaats van een oorzaak aan te pakken.
en symptoombestrijding is maar tijdelijk zolang de oorzaak niet weg is
quote:Het is niet probleem-oplossend, maar emotie-oplossend. De eerste richt zich op de lange termijn en de tweede op de korte termijn.Op zaterdag 12 juni 2010 12:59 schreef EviL_AleX het volgende:
Jezelf snijden is nooit dé oplossing om met emoties om te gaan.
Het kan heel prettig zijn om de emoties die je ervaart te onderbreken door fysieke pijn aan te richten. Echter ben je dan bezig met symptoombestrijding in plaats van een oorzaak aan te pakken.
quote:Dat is waar, maar op zo'n moment kun je gewoon niet meer helder nadenken.Op zaterdag 12 juni 2010 12:59 schreef EviL_AleX het volgende:
Jezelf snijden is nooit dé oplossing om met emoties om te gaan.
Het kan heel prettig zijn om de emoties die je ervaart te onderbreken door fysieke pijn aan te richten. Echter ben je dan bezig met symptoombestrijding in plaats van een oorzaak aan te pakken.
quote:Klopt.Op zaterdag 12 juni 2010 12:58 schreef Sandertje23 het volgende:
[..]
Depersonalisatie, het buiten de werkelijkheid staan, kan ook nog.
quote:Dat weet ik. Maar in de tijd tussen die momenten zou je wél aan een langere oplossing kunnen werken.Op zaterdag 12 juni 2010 13:08 schreef Captain_Maximum het volgende:
[..]
Dat is waar, maar op zo'n moment kun je gewoon niet meer helder nadenken.
quote:dat moet wel met hulp van anderen
[..]
Dat weet ik. Maar in de tijd tussen die momenten zou je wél aan een langere oplossing kunnen werken.
en zolang je die niet zou aannemen gebeurd er ook niks
quote:Dan kies je je eigen lot.Op zaterdag 12 juni 2010 13:15 schreef DeBassist het volgende:
[..]
dat moet wel met hulp van anderen
en zolang je die niet zou aannemen gebeurd er ook niks
quote:klopt
maar soms zitten die mensen in een situatie dat je geen goede keuzes meer kan maken
quote:Als dit een doorgetrokken lijn is vanuit je vorige post dan zijn dit de mensen die noodzakkelijkerwijs een stuk jonger dood zullen gaan.Op zaterdag 12 juni 2010 13:18 schreef DeBassist het volgende:
[..]
klopt
maar soms zitten die mensen in een situatie dat je geen goede keuzes meer kan maken
Ik wil niet ongevoelig zijn, en ik heb juist iemand door een dergelijke periode heen geholpen. Echter erger ik me er heel erg aan wanneer AM'ers onbegrip als argument gebruiken. Dit is onzin, het vermeende onbegrip kunnen zij gebruiken als excuus naar anderen om hun eigen gedrag voort te zetten. Eigenlijk heb ik gewoon een hekel aan mensen die zich bewust zijn van een probleem maar steeds weigeren er iets aan te doen. Al dan niet met hulp.
quote:helemaal mee eens. Ik heb ook een hekel aan mensen die niet geholpen willen worden aangezien ze hierin alleen andere mensen meetrekken en ondertussen zelfs wegkwijnen in zelfmedelijden.
[..]
Als dit een doorgetrokken lijn is vanuit je vorige post dan zijn dit de mensen die noodzakkelijkerwijs een stuk jonger dood zullen gaan.
Ik wil niet ongevoelig zijn, en ik heb juist iemand door een dergelijke periode heen geholpen. Echter erger ik me er heel erg aan wanneer AM'ers onbegrip als argument gebruiken. Dit is onzin, het vermeende onbegrip kunnen zij gebruiken als excuus naar anderen om hun eigen gedrag voort te zetten. Eigenlijk heb ik gewoon een hekel aan mensen die zich bewust zijn van een probleem maar steeds weigeren er iets aan te doen. Al dan niet met hulp.
quote:Het blijft altijd een zwakke plek lijkt wel.Op zaterdag 12 juni 2010 13:35 schreef Myraela het volgende:
Het is niet zo dat het probleem na hulp ineens helemaal weg is. En al helemaal niet zo dat dat heel snel of makkelijk is. Na een jaar in behandeling te zijn geweest heb ik nog steeds momenten waarop ik terug val.
quote:hmm, ja ik geloof idd wel dat bepaalde dingen zelfs na een behandeling wel achterblijvenOp zaterdag 12 juni 2010 13:35 schreef Myraela het volgende:
Het is niet zo dat het probleem na hulp ineens helemaal weg is. En al helemaal niet zo dat dat heel snel of makkelijk is. Na een jaar in behandeling te zijn geweest heb ik nog steeds momenten waarop ik terug val.
je kan natuurlijk moeilijk doen alsof het nooit gebeurd is
ik ben benieuwd hoe zo'n psychische behandeling gaat ( al snijd mezelf niet )
quote:Dat verschild per persoon natuurlijk. Omdat ook de oorzaak en alles per persoon verschillend zijn. Sommige doen het vanuit een persoonlijkheidsstoornis, andere vanuit een depressie en weer andere door een posttraumatische stresstoornis en andere doen het zonder verder iets te hebben. En zo zijn er nog veel meer "oorzaken". Je word dus daarvoor behandeld en niet voor automutileren zelf.
[..]
hmm, ja ik geloof idd wel dat bepaalde dingen zelfs na een behandeling wel achterblijven
je kan natuurlijk moeilijk doen alsof het nooit gebeurd is
ik ben benieuwd hoe zo'n psychische behandeling gaat ( al snijd mezelf niet )
quote:Dit hierboven komt vaak voor!Op donderdag 20 mei 2010 21:18 schreef dotKoen het volgende:
En zoals inderdaad in de post van Trusten: ernstig depressieve patiënten voelen soms zo weinig (ernstige affectieve stoornis), dat lichamelijke pijn het enige is wat ze nog kunnen voelen.
Vriendin van me heeft borderline (een persoonlijkheidstoornis) en sneed ziczelf vroeger om maar iets te kunnen voelen. Haar armen zitten onder de littekens, maar na een intensieve (interne) therapie heeft ze dit nooit meer gedaan. Het gekke is dat ze zegt dat ze vroeger niks (ook geen pijn) voelde op de momenten dat ze zich sneed, maar als het dan gehecht moest worden (en de verpleger-sadist zei dat ze geen verdoving hoefde omdat ze dit zichzelf had aangedaan en ze dan dat hechten ook wel niet zou voelen) ze wel mega pijn had. En als ze zichzelf nu met scheren per ongeluk een minescuul plekje in d'r been snijdt, ze het wel gewoon weer voelt.
Waarom het vooral meisjes zijn? Betreft borderline, dat komt ook heel veel bij jongens voor, maar waar meisjes vaak aan drugs, sm, pijnigen of andere extremen (experimenten) gaan (je grenzen opzoeken: borderline) gaan jongens vaak aan de drugs, of in de criminaliteit. (diefstal, overval, agressie) Geen idee eigenlijk waarom dat zo is. Ik weet wel dat jongens niet zo snel als meisjes erkennen dat ze die stoornis hebben, dus dat het bij jongens minder snel geconstateerd wordt. Hoop dat je iets aan dit verhaal hebt.
Leren praten over gevoelens en gedachten is voor jonge mensen soms moeilijker dan opkroppen en automutileren/blowen/etc. Zodra ze dit wel kunnen, verdwijnt de behoefte om te snijden soms ook vanzelf.
[ Bericht 11% gewijzigd door zyx1981 op 13-06-2010 00:57:25 ]
quote:Je doet het wel heel makkelijk af. Niet serieus en nogal naief.Op zondag 13 juni 2010 00:50 schreef zyx1981 het volgende:
Hm, er wordt een boel onzin geroepen in dit topic, met name door omstanders. Meestal is de reden veel simpeler dan allerlei fancy psychiatrische constructies: je voelt je heel erg rot -> die gedachte wil je kwijt -> bij gebrek aan ventilatie mogelijkheden zoals praten, zoek je iets wat de gedachten in je hoofd overstemd: de een gaat drinken, de ander gaat blowen, de derde pakt een mes.
Leren praten over gevoelens en gedachten is voor jonge mensen soms moeilijker dan opkroppen en automutileren/blowen/etc. Zodra ze dit wel kunnen, verdwijnt de behoefte om te snijden soms ook vanzelf.
Misschien moet je dit eens doornemen, Ook duidelijke links voor TS, die hiermee wellicht (wel) geholpen is.
http://www.angelfire.com/rpg/automutilatie/index2.htm
quote:Ik zei ook dat de reden meestal heel simpel is. Soms zijn er idd allerlei achterliggende trauma's etc. Wat ik ook bedoelde was dat je niet misbruikt/oid hoeft te worden om te gaan snijden. Puur de gewone puberale gevoelskwesties zoals het idee hebben buiten een groep te vallen kan al genoeg zijn. Voor de duidelijkheid, ik probeer niets te bagatelliseren. Daarbij geldt ook dat niet iedere automutilist direct ook een heel zwaar verleden heeft. Relativiteit speelt hierbij een hele grote rol. Wat ik zwaar vind, kan een ander misschien wel luchtig opzij zetten.Op zondag 13 juni 2010 01:45 schreef Luna3 het volgende:
[..]
Je doet het wel heel makkelijk af. Niet serieus en nogal naief.
Misschien moet je dit eens doornemen, Ook duidelijke links voor TS, die hiermee wellicht (wel) geholpen is.
http://www.angelfire.com/rpg/automutilatie/index2.htm
Buiten dit: je kent me niet, dus noem me niet onserieus of naief.
quote:Een willekeurige 'puber met gevoelskwesties' begint niet zomaar met automutilatie. Simpelweg buiten de groep vallen is niet genoeg. Tenzij het om aandacht gaat, maar dan zou ik het niet onder automutilatie scharen maar onder aandacht trekken. Waarin het automutileren een manier is om aandacht te verkrijgen.Op zondag 13 juni 2010 02:01 schreef zyx1981 het volgende:
[..]
Ik zei ook dat de reden meestal heel simpel is. Soms zijn er idd allerlei achterliggende trauma's etc. Wat ik ook bedoelde was dat je niet misbruikt/oid hoeft te worden om te gaan snijden. Puur de gewone puberale gevoelskwesties zoals het idee hebben buiten een groep te vallen kan al genoeg zijn. Voor de duidelijkheid, ik probeer niets te bagatelliseren. Daarbij geldt ook dat niet iedere automutilist direct ook een heel zwaar verleden heeft. Relativiteit speelt hierbij een hele grote rol. Wat ik zwaar vind, kan een ander misschien wel luchtig opzij zetten.
Buiten dit: je kent me niet, dus noem me niet onserieus of naief.
quote:Je doet met je (vorige) stukje tekst alles wat mensen hier aan psychische redenen opschrijven teniet door automutulatie te vergelijken met; de een gaat drinken, de ander blowen, de anders pakt een mes. Zo simpel is het dus nooit. En door alles hier te ontkrachten schiet TS daar niks mee op.Op zondag 13 juni 2010 02:01 schreef zyx1981 het volgende:
[..]
Ik zei ook dat de reden meestal heel simpel is. Soms zijn er idd allerlei achterliggende trauma's etc. Wat ik ook bedoelde was dat je niet misbruikt/oid hoeft te worden om te gaan snijden. Puur de gewone puberale gevoelskwesties zoals het idee hebben buiten een groep te vallen kan al genoeg zijn. Voor de duidelijkheid, ik probeer niets te bagatelliseren. Daarbij geldt ook dat niet iedere automutilist direct ook een heel zwaar verleden heeft. Relativiteit speelt hierbij een hele grote rol. Wat ik zwaar vind, kan een ander misschien wel luchtig opzij zetten.
Buiten dit: je kent me niet, dus noem me niet onserieus of naief.
Ik zeg trouwens ook niet dat 'een moeilijk verleden' de reden is, maar een persoonlijkheidsstroornis veelal de reden is (die veroorzaakt kan zijn door een moeilijk verleden,m wat idd niet te maken hoeft te hebben met misbruik, maar wel ook kan.)
Daarbij maakte ik je niet uit voor onserieus of naief, maar zei ik dat je het nogal makkelijk af doet, onserieus en naief. Zo "doen" is iets anders dan zo "zijn". Snapte?
En echt, die website-link in mijn vorige post is heel verhelderend.