Waarom snijden sommige mensen zich?

quote:

Op zondag 23 mei 2010 03:33 schreef LosPollos het volgende:

[..]

Op zichzelf natuurlijk prima dat je het probeert te voorkomen. Heb je het idee dat zij die gevoelens van onzekerheid etc. met jou wil en durft te delen? Heb je weleens overwegen om externe hulp voor haar te zoeken?

Hebben we al. Hetzij minimaal. Het is heel moeilijk om je kind door anderen te laten begeleiden als je zelf in de zorg werkt. Het is een soort dubbel iets. Je doet dit werk om anderen te begeleiden en vervolgens doet je eigen kind dit soort dingen

Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.

Misschien klinkt het heel stom, maar laat der alsjeblieft ook merken dat ze zich niet hoeft te schamen. Uit schaamte komt weer het gevoel van, het is nu toch al verpest, ik zit nu toch al onder en dan word het alleen maar erger. Dit is geen correctie ofzo, dit is gewoon 1 van de dingen die het bij mij vooral verergerd heeft.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 03:51 schreef childintime het volgende:

[..]

Hebben we al. Hetzij minimaal. Het is heel moeilijk om je kind door anderen te laten begeleiden als je zelf in de zorg werkt. Het is een soort dubbel iets. Je doet dit werk om anderen te begeleiden en vervolgens doet je eigen kind dit soort dingen

Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.

Dat kan ik me goed voorstellen, maar toch kan het ook zo zijn dat iemand die ver van haar afstaat, haar op bepaalde punten beter kan helpen. Misschien door bepaalde andere inzichten of dat zij sommige zaken eerder deelt met anderen dan haar moeder. (Maar dat is per karakter verschillend)

Er is 'gewoon' iets mis met haar gevoel en beleving waardoor ze dit doet. Het is denk ik goed om daar met haar over te blijven praten, maar ik zou wat voorzichtig zijn met het wijzen op de eventuele gevolgen van een isoleercel etc. Je kunt daarmee het risico lopen dat ze zich juist minder blootgeeft en dat is precies wat je niet wil.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 03:51 schreef childintime het volgende:

[..]

Ik praat er met haar over, heel direct en heel confronterend. Ik wijs haar op het feit wat uiteindelijk haar eindstation zal zijn als ze hiermee doorgaat. Dat ze misschien nu kan AM en straks uiteindelijk misschien wel in een isoleercel terechtkomt als ze hier geen verandering in aanbrengt. Als je zoiets doet om controle te houden, er straks miss helemaal geen mogelijkheid voor controle meer is als ze in de isoleer belandt. Ik weet niet, als het je eigen kind is, dan is het iets heel anders dan dat het "je" patient is.

Het feit dat ze het doet, wijst er op dat ze geen gezonde manier kent om haar emoties te kanaliseren. Jouw aanpak vergroot haar 'last' en dan probeer je tegelijkertijd haar enige uitlaatklep te ontnemen.

Je kunt haar sowieso niet dwingen ermee op te houden. Als je dit beseft, dan kun je al veel meer voor haar betekenen denk ik. Het opbouwen van een andere manier om haarzelf te kunnen uiten kost kost tijd.

Wil even zeggen dat ik het goed vind dat er nu mensen zijn die er voor uit durven te komen, het is nog steeds een onbegrepen "aandoening".
Ik heb eens perongeluk iemand betrapt op de meisjeswc toen ik nog op school zat, iedereen zat in de klas, ik ging naar de toilet, deed een deur open en zag dat ze zich aan het snijden was op haar onderbuik.
Ze schrok, ik ook maar we hebben wel even gepraat.
Later is ze naar haar vertrouwenspersoon op school gegaan, vraag me nog vaak af hoe het nu 14 jaar later met haar gaat.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 02:35 schreef LosPollos het volgende:

[..]

Zeker, dat is ook een belangrijke beweegreden, maar daarom zei ik ook dat het ook nog een andere betekenis kan hebben. Er is denk ik geen prototype persoon die automutileert.

Ik denk dat je daar de kern raakt. Daarom is het ook niet in woorden te vervatten. Ieder heeft er andere redenen voor en ieder doet het op zijn of haar eigen manier.
Verdriet zal er altijd wel achter steken. Maar voor de rest denk ik dat er weinig raakpunten zijn.

Waarom snijdt de één in zijn benen en de ander in zijn armen? Er zijn er zelfs die in hun gezicht snijden.
Waarom hakt de één er echt op in en de ander maakt lichte krasjes?
Ik weet zeker dat er mensen zijn die snijden en hopen dat er een slagader wordt geraakt. Terwijl de ander snijdt en hoopt dat het geen litteken blijft en dat er geen fatale gevolgen van zullen komen.
Ieder doet het voor zijn of haar eigen redenen.

Ik ben inmiddels 25 jaar en ik durf het nog steeds niet aan mijn moeder te vertellen. Gewoon omdat ik bang ben dat ze me niet begrijpt. Het liefst zou ik met dit weer ook gewoon shirtjes willen dragen, maar omdat er nog steeds vooroordelen zijn over krassen in je lichaam, heb ik de moed er niet voor. Zeker als mensen zeggen dat wanneer je het zichtbaar laat zien, je je het alleen maar voor de aandacht doet.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 02:57 schreef Nocturnal_Johnny het volgende:Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.

Waarom ga je daar vanuit? Misschien zijn ze eindelijk over hun schaamte heen en durven ze eindelijk eens een t-shirtje te dragen.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 02:57 schreef Nocturnal_Johnny het volgende:
Mensen die gewoon met een t-shirtje gaan rondlopen waardoor iedereen deze zelfverminkingswonden kan gaan zien , zijn op zoek naar aandacht op een negatieve manier.

Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?

quote:

Op zondag 23 mei 2010 12:53 schreef mazaru het volgende:

[..]

Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?

Dat zou natuurlijk onzin zijn, maar ik denk dat er veel zijn die het wel uit aandacht doen. Daarbij vind ik littekens wel iets anders dan wonden, littekens zullen blijven en uiteindelijk zul je dat moeten accepteren. Maar als je met verse wonden loopt zou ik er toch wel wat over heen doen ja.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 09:56 schreef snakelady het volgende:
Wil even zeggen dat ik het goed vind dat er nu mensen zijn die er voor uit durven te komen, het is nog steeds een onbegrepen "aandoening".
Ik heb eens perongeluk iemand betrapt op de meisjeswc toen ik nog op school zat, iedereen zat in de klas, ik ging naar de toilet, deed een deur open en zag dat ze zich aan het snijden was op haar onderbuik.
Ze schrok, ik ook maar we hebben wel even gepraat.
Later is ze naar haar vertrouwenspersoon op school gegaan, vraag me nog vaak af hoe het nu 14 jaar later met haar gaat.

Ken meerdere mensen die het deden maar het ook zien lijkt me niet al te fijn
Krijg ook het idee dat wanneer je er zelf vrede mee hebt (met de littekens dus) en minder een probleem van gemaakt wordt. Als je steeds je armen verbergt er afwezig doet wanneer iemand er een opmerking oid over maakt trek je alleen meer aandacht naar jezelf. Kennis had erorm veel littekens, echt veel, was weinig huid van over.. maar die deed er volkomen nuchter over en volgens mij maakte er niemand een probleem van, zelfs een grapje erover kon ze prima hebben

Straks even alles lezen wat men hier zoal zegt. Mijn reactie voor tvp:

Ik snap het ook niet maar als ik mijzelf als voorbeeld neem. Als ik erg kwaad ben sla ik mezelf ook keihard, op de benen, op mijn benen borst, op de onderbeen vooraan die is keihard. Het is pijn dat ik zelf onder controle heb. Ik bepaal wanneer ik pijn heb en hoeveel ik kan verdragen en dat verschuift dan. Gewoon ziedend en niemand om op aftereageren dus mezelf pijnigen. Mn knien tegen de muren, mn vuisten heb ik ook een paar keer kapot geslagen. Dat je knokkels opzwellen alsof je iets gebroken hebt. Al dat andere pijn veroorzaakt door dingen waar ik geen vat op heb in mijn leven kan ik niks mee doen. Zoals ziekte. Het gebeurt gewoon en ik heb geen hulp dat werkt. Dat teistert me.
En net zoals met trainen. Ik weet dat ik als ik met gewichten ga klooien dat ik de volgende dag spierpijn heb. Dat is lekker. En het is pijn dat je zelf onder controle hebt. Je weet wanneer je het veroorzaakt en wat je te wahcten staat. Al dat andere pijn hab ik geen vat op.
Verder is die pijn noodzakelijk omdat je afentoe je gevoel verliest door deze maatschappij en de mensen. Je mag ze niets aandoen, anders heb je problemen. Door al die ontmoediging word je lam en heb je een uitlaatklep nodig.

[ Bericht 4% gewijzigd door Schenkstroop op 24-05-2010 02:54:46 ]

quote:

Op zondag 23 mei 2010 02:52 schreef LosPollos het volgende:

[..]

Dat is 1 kant van het verhaal, daarom zei ik ook al dat het ook een andere kant kan hebben. Bepaalde mensen 'weten' dat ze zelfmoord gaan plegen / dood willen en de weg ernaar toe kan een steeds grovere vorm van zelfbeschadiging/vernietiging zijn. Juist omdat bijna alle mensen ergens nog wel aan het leven hangen.

Genoeg voorbeelden van gevallen waarbij het uiteindelijk net wel of net niet 'lukt'. Zeker niet op voorhand met de gedachte dat het er toch niet van komt.

Zo rationeel als jij het voorstelt, ligt het zeker niet in alle gevallen.

Zelfdoding en automutilatie an sich staan volledig los van elkaar.

tvp

quote:

Op zaterdag 22 mei 2010 01:42 schreef macondo het volgende:

[..]

Partners? Je hebt een voorkeur voor labiele vrouwen?

Ik heb een voorkeur voor geile dames.

quote:

Op maandag 24 mei 2010 07:19 schreef laforest het volgende:

[..]

Ik heb een voorkeur voor geile dames.

Los van wat ik vind van wat je scharrels doen lijkt me dit topic wat meer geschikt voor de huis- tuin- en keukenautomutilatie .

quote:

Op donderdag 20 mei 2010 21:09 schreef fantasielozenaam het volgende:
- omdat ze veel haat naar zichzelf toe voelen en zichzelf daarom pijn willen doen
- omdat ze veel geestelijke pijn hebben en dit willen verdoven door middel van lichamelijke pijn

Dit lijkt me

quote:

Op zondag 23 mei 2010 12:53 schreef mazaru het volgende:

[..]

Dus jij vind dat mensen met littekens nooit meer met korte mouwen mogen lopen?
Hittegolven, strandtripjes, barbeques, gewoon je trui aan, anders ben je een aandachtstrekker?

Ik heb zelf ook van die littekens op me armen en ik draag met dit weer ook gewoon een t-shirt maar als het zo'n wonde of snee is van de afgelopen week of weken dan zorgde ik wel dat zo weinig mogelijk mensen het zagen.
Nu dat allemaal achter de rug is , zie je nog wel wat (lichte) littekens maar ik ga heus niet wachten totdat ze na jeren helemaal verdwenen zijn ofzo om terug shirts met korte mouwen te gaan dragen.

quote:

Op maandag 24 mei 2010 02:41 schreef Schenkstroop het volgende:
Straks even alles lezen wat men hier zoal zegt. Mijn reactie voor tvp:

En net zoals met trainen. Ik weet dat ik als ik met gewichten ga klooien dat ik de volgende dag spierpijn heb. Dat is lekker.

Is inderdaad een aangenaam gevoel die 'pijn' , hoe vreemd het ook mag klinken.

quote:

Op maandag 24 mei 2010 07:19 schreef laforest het volgende:

[..]

Ik heb een voorkeur voor geile dames.

zou je op willen houden het topic te vervuilen met je fetish... dank

quote:

Op maandag 24 mei 2010 03:09 schreef Xa1pt het volgende:

[..]

Zelfdoding en automutilatie an sich staan volledig los van elkaar.

Het lijkt me helder hoe het besproken is.

quote:

Op donderdag 20 mei 2010 21:00 schreef Paul het volgende:
Ik heb nooit begrepen dat er mensen zijn die zichzelf in de armen/polsen snijden.
Waarom doen ze dit?
En waarom doen meestal alleen meisjes dit?

Omdat een stomp in je buik even de pijn afleid van neuropathische pijn?

Snap er ook niets van. Zelfs niet na alle verklaringen die hierboven genoemd worden (geestelijke pijn, haat naar zichzelf etc).

quote:

Op maandag 24 mei 2010 17:20 schreef Leigh het volgende:
Snap er ook niets van. Zelfs niet na alle verklaringen die hierboven genoemd worden (geestelijke pijn, haat naar zichzelf etc).

Voor velen is het juist het "niet kunnen voelen" waarom ze dit doen. Zo voelen ze iig nog iets en weten dus dat ze niet helemaal "gek" zijn.

Dochter deed dit toen ze behoorlijk depressief was. Op zo'n moment voel je niet meer. Je bent niet meer direkt betrokken bij de samenleving. Je vindt jezelf niet direkt het leven niet meer waard, maar wil een respons, een voelen dat je er nog bent en erbij hoort. Ik heb haar depressie destijds niet voldoende ondervangen. Ging ervan uit dat iedere puber deze dingen meemaakt. Maar zij zat er dus al veel dieper in. Waar ik voor zorg is dat dat dus niet weer gebeurt. Ik geef de ruimte niet meer dat ze weer in zo'n depressie raakt en prikkel en stimuleer haar om tot interactie over te gaan, hoe confronterend en vervelend dat voor haar ook zal zijn. Laat haar maar een uitbarsting hebben, laat haar maar onredelijk boos worden over iets; altijd beter dan in zo'n apatisch iets te verzinken waarbij ik totaal geen toegang meer tot haar heb en ze dus uitvluchten gaat bedenken om toch contact met haar omgeving te houden (het voelen).

tvp