Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren zit je in de goede richting alleen het is eigenlijk alleen symptoombestrijding.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeen konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen vh universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beinvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor, is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Tuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceert door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en wordt jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geinteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf??? Wie is die ik die met zichzelf moet leven?? Zijn bovenstaande zinnen mischien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op zn minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik mn hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsesieve denken? Het was verdomme mn eigen hoofd!! Ik heb mn hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op zn minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht vh nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die mn leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij mn tenen, eindigend in mn hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen ( ) aangezien ik nog nooit in mn leven een mentaal orgasme had gehad.
Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof mn hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich ahw "genesteld" had in mn hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet mn ego, hoewel mn ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met mn gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft mn ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat kutte gevoel vandaan komt: De identificatie met mn ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creeert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig mn gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij ipv de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:
Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 5 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beinvloed door de Kracht vh Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit flimpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:
How it feels to have a stroke
Links naar vorige delen
Teveel nadenken - waarom?
Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
Overige links
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciouness
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing vd Kracht vh Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Recensies
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeen in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 19-04-2010 20:20:22 ]
Tevens een teeveepeetje
quote:Nee!! Niet zoals in The SecretOp maandag 19 april 2010 19:54 schreef Righteous het volgende:
Net zoals in de film "The secret" ?
Tevens een teeveepeetje
quote:What the bleep do we knowOp maandag 19 april 2010 20:02 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Nee!! Niet zoals in The Secret
Ramtha
quote:Op vrijdag 16 april 2010 17:29 schreef tomtomkortom het volgende:
[..]
Dat klopt inderdaad wel, in die zin ben ik 'druk met mezelf'. Ben helaas nog niet verder gekomen dan de eerste paar bladzijden. Vanavond eindelijk een avond niets, alle tijd om het boek open te slaan. Kom ik op terug!
quote:Verlangen is imho vooral een door het ego gestuurd iets, gevoed door social pressure.Op maandag 19 april 2010 20:08 schreef Loei_koei het volgende:
Gaat the secret niet over het vervullen van verlangens. De Kracht van het Nu gaat eerder over het kwijtraken van verlangens. Uiteindelijk is verlangen niet meer dan een hardnekkig patroontje dat ontstaan is in je kindertijd. Het plezier van het vervullen van een verlangen komt volgens mij vooral van een even bevrijd zijn van dat verlangen, waardoor je eventjes meer in het nu leeft. Tot het patroon zich herhaald en je het geluk weer probeert te vinden in een imaginaire toekomst.
( Even kort ter tvp
)quote:Ja goed gezegd. The Secret gaat idd over het vervullen van verlangens om op die manier je geluk te vinden. De Kracht vh Nu gaat juist voorbij aan die verlangens.Op maandag 19 april 2010 20:08 schreef Loei_koei het volgende:
Gaat the secret niet over het vervullen van verlangens. De Kracht van het Nu gaat eerder over het kwijtraken van verlangens. Uiteindelijk is verlangen niet meer dan een hardnekkig patroontje dat ontstaan is in je kindertijd. Het plezier van het vervullen van een verlangen komt volgens mij vooral van een even bevrijd zijn van dat verlangen, waardoor je eventjes meer in het nu leeft. Tot het patroon zich herhaald en je het geluk weer probeert te vinden in een imaginaire toekomst.
quote:
quote:What the bleep do we know vond ik leuk om te kijken en is ook leuk om over na te denken, maar heeft idd weinig te maken met de verlichting van het ego.
Heb het boek van leo Hartong 'Ontwaken in de droom' besteld en gelezen, en om eerlijk te zijn heeft dit boek mij nogal angst aangejaagd.
Hij zegt: mensen die bezig zijn met verlichting hebben zijn vaak al in aanraking geweest met rebirthing en contact maken met het innerlijk kind. Maar dit is alleen het geruststellen van het ego.
Contact maken met je innerlijk kind is de basis van de therapie die ik gevolgd heb, die mij echt vrijheid heeft laten voelen maar waar ik nu dus niet meer op durf te vertrouwen.
Hij zegt: Je zult ook al wel kennis gemaakt hebben met het idee dat je niet je gedachten bent, maar de observeerder ervan. probleem is dat je dan je ego opsplitst in het ego en de observeerder maar de observeerder is nog steeds het ego.
En Boem! daar ging de kracht van het nu.
Vandaag geen paniekaanval gehad (ik versta hieronder dat je bang bent dood te gaan) maar echt diepe diepe angstgevoelens, gewoon helemaal niet meer weten wat HET alllemaal betekend.
Het probleem is dat de dingen waar ik op dat moment aan denk me helemaal geen angst aanjagen als ik me lekker voel, dan KAN ik geeneens op zon manier nadenken ofzo.
Voel me behoorlijk onzeker dus nu.
quote:Is dit een troll?Op maandag 19 april 2010 19:54 schreef Righteous het volgende:
Net zoals in de film "The secret" ?
Tevens een teeveepeetje
Zie the secret als een directe tegenpool
Hoi iedereen trouwens
[ Bericht 36% gewijzigd door Manono op 20-04-2010 02:50:23 ]
quote:Ten eerste: Leo hartong duwt je nogal met je neus in de feiten en kan nogal bedreigend overkomenOp maandag 19 april 2010 20:37 schreef DeZoektocht het volgende:
Zo even wat van me afschrijven.
Heb het boek van leo Hartong 'Ontwaken in de droom' besteld en gelezen, en om eerlijk te zijn heeft dit boek mij nogal angst aangejaagd.
Hij zegt: mensen die bezig zijn met verlichting hebben zijn vaak al in aanraking geweest met rebirthing en contact maken met het innerlijk kind. Maar dit is alleen het geruststellen van het ego.
Contact maken met je innerlijk kind is de basis van de therapie die ik gevolgd heb, die mij echt vrijheid heeft laten voelen maar waar ik nu dus niet meer op durf te vertrouwen.
Hij zegt: Je zult ook al wel kennis gemaakt hebben met het idee dat je niet je gedachten bent, maar de observeerder ervan. probleem is dat je dan je ego opsplitst in het ego en de observeerder maar de observeerder is nog steeds het ego.
En Boem! daar ging de kracht van het nu.
Vandaag geen paniekaanval gehad (ik versta hieronder dat je bang bent dood te gaan) maar echt diepe diepe angstgevoelens, gewoon helemaal niet meer weten wat HET alllemaal betekend.
Het probleem is dat de dingen waar ik op dat moment aan denk me helemaal geen angst aanjagen als ik me lekker voel, dan KAN ik geeneens op zon manier nadenken ofzo.
Voel me behoorlijk onzeker dus nu.
Je hebt nogal last van terreurgedachtes, zoals ik ze meestal noem, angst voor compleet irrelevante zaken veroorzaakt door onzekerheid van het boek. Het kan heel goed dat dit voor jou een leermoment is van herkenning van de waarheid. Deze terroractie van je verstand is niks voor niks. Als je Kracht van het Nu leest beschrijft Eckhart ook dat hij vlak voor zijn verlichtte moment een enorme angst en paniek had. "I can't live with myself any longer". Wie is myself?
Deze paniek gaat sowieso vanzelf wel over. Ik denk dat het juist erger wordt als je PROBEERT rustig aan te doen, probeert alles te accepteren, probeert verlichting te bereiken etc.
Wat moet je dan wel doen? Who knows, dit is vaak mijn probleem ook..
quote:Bedankt voor je reactie.Op maandag 19 april 2010 20:52 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ten eerste: Leo hartong duwt je nogal met je neus in de feiten en kan nogal bedreigend overkomen
Je hebt nogal last van terreurgedachtes, zoals ik ze meestal noem, angst voor compleet irrelevante zaken veroorzaakt door onzekerheid van het boek. Het kan heel goed dat dit voor jou een leermoment is van herkenning van de waarheid. Deze terroractie van je verstand is niks voor niks. Als je Kracht van het Nu leest beschrijft Eckhart ook dat hij vlak voor zijn verlichtte moment een enorme angst en paniek had. "I can't live with myself any longer". Wie is myself?
Deze paniek gaat sowieso vanzelf wel over. Ik denk dat het juist erger wordt als je PROBEERT rustig aan te doen, probeert alles te accepteren, probeert verlichting te bereiken etc.
Wat moet je dan wel doen? Who knows, dit is vaak mijn probleem ook..
Ik vind het fijn te horen dat ik niet de enige ben met deze gedachtenkronkels
Grappig is dat toen ik me voor het eerst besefte dat de dingen waar ik aan dacht me geen angst bezorgden als ik aan ze dacht als ik me lekker voelde, dat dat een echte doorbraak voor me was.
En nu heb ik zoiets van jah maar ik voel me nog steeds kut.
quote:In het begin had ik ook veel moeite met het plaatsen van dat wat gezegd wordt in dat boek van Leo Hartong. Voor mijn gevoel botste het ook met de dingen die ik daarvoor geleerd had. Ook de Kracht vh Nu kon ik niet rijmen met dat wat in Ontwaken in de droom gezegd wordt.Op maandag 19 april 2010 20:37 schreef DeZoektocht het volgende:
Zo even wat van me afschrijven.
Heb het boek van leo Hartong 'Ontwaken in de droom' besteld en gelezen, en om eerlijk te zijn heeft dit boek mij nogal angst aangejaagd.
Hij zegt: mensen die bezig zijn met verlichting hebben zijn vaak al in aanraking geweest met rebirthing en contact maken met het innerlijk kind. Maar dit is alleen het geruststellen van het ego.
Contact maken met je innerlijk kind is de basis van de therapie die ik gevolgd heb, die mij echt vrijheid heeft laten voelen maar waar ik nu dus niet meer op durf te vertrouwen.
Hij zegt: Je zult ook al wel kennis gemaakt hebben met het idee dat je niet je gedachten bent, maar de observeerder ervan. probleem is dat je dan je ego opsplitst in het ego en de observeerder maar de observeerder is nog steeds het ego.
En Boem! daar ging de kracht van het nu.
Vandaag geen paniekaanval gehad (ik versta hieronder dat je bang bent dood te gaan) maar echt diepe diepe angstgevoelens, gewoon helemaal niet meer weten wat HET alllemaal betekend.
Het probleem is dat de dingen waar ik op dat moment aan denk me helemaal geen angst aanjagen als ik me lekker voel, dan KAN ik geeneens op zon manier nadenken ofzo.
Voel me behoorlijk onzeker dus nu.
Dit maakte mij eerst ook onzeker. Het enige advies dat ik je kan geven, is blijf doorgaan met datgene waarbij je je het lekkerst voelt. Ga door met datgene dat voor jou werkt en neem dat andere niet al te serieus. Leo Hartong is ook maar een schrijver en hij kan er ook naast zitten.
Pas na jaren van het mezelf verdiepen in psychologie en verlichting kon ik Ontwaken in de droom van Leo Hartong plaatsen. Misschien dat het lezen van dit boek jou onzeker heeft gemaakt, maar besef je dat dat ook kan komen omdat je het hele plaatje nog niet kent. Er zijn genoeg nuttige manieren om jezelf gelukkiger te maken. Deze manier kunnen conflicteren op het eerste gezicht maar later kan blijken dat de ideeen elkaar overlappen hier en daar en dat ze iets vanuit een ander gezichtspunt belichten.
Positief denken heeft mij enorm veel opgeleverd en ik raad het mensen nog steeds aan, maar bij positief denken richt je je wel op het ontwikkelen van je ego op een positieve manier. Dit vind ik nog steeds waardevol ondanks dat ik ook verlichting van het ego aanhang.
Volledige verlichting van het ego is voor weinigen weggelegd. Ik heb verlichting ervaren maar ben er niet volledig van verlost zoals Eckhart Tolle. En neem Radical Honesty. Dat is 1 vd beste boeken die ik ooit heb gelezen maar Brad Blanton de schrijver praat niet over volledige verlichting van het ego, hij gaat niet verder dan de macht van het ego voor een groot deel wegnemen.
Nergens in zijn boek draagt hij de mogelijkheid aan dat je continu of voor langere tijd in een staat van verlichting kunt verkeren. Ik zelf weet nu wel beter, maar dat betekent niet dat Radical Honesty mij niet kan helpen in mijn "strijd" tegen het ego. En ook in het begin had ik moeite de theorie van Radical Honesty te verenigen met die van de Kracht vh Nu. Nu kan ik dat dus wel.
Dus nogmaals, blijf bij wat voor je werkt en denk na over wat anderen zeggen over dit onderwerp. Hebben zij kritiek op datgene wat voor jou werkt, betekent dat nog niet dat jij volledig verkeerd zit. Deze mensen die jouw manier bekritiseren hebben misschien ergens wel een punt, maar deze mensen hebben zich misschien nooit verdiept in datgene wat voor jou werkt. Hun plaatje vd werkelijkheid is daarom ook niet volledig en zij hebben daarom ook niet alle puzzelstukjes op de juiste plaats.
Dat alle puzzelstukjes op de juiste plaats terechtkomen is een levenslang proces en hoe meer er op hun plek komen hoe wijzer jij als mens wordt. De Kracht vh Nu is een geweldig boek en een hele goede basis, maar daarmee is een lezer van dit boek niet perse klaar met de puzzel die het leven heet.
Probeer nieuwe informatie op zijn waarde te schatten. Past het niet in jouw huidige beeld, laat het dan even links liggen. Zit er toch een diepere waarheid in, dan komt het vanzelf wel weer bovendrijven en is het beter te integreren in je huidige werkelijkheid. Soms moet je nieuwe informate even laten bezinken. Dat is mijn ervaring.
quote:Goede reactieOp maandag 19 april 2010 20:52 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ten eerste: Leo hartong duwt je nogal met je neus in de feiten en kan nogal bedreigend overkomen
Je hebt nogal last van terreurgedachtes, zoals ik ze meestal noem, angst voor compleet irrelevante zaken veroorzaakt door onzekerheid van het boek. Het kan heel goed dat dit voor jou een leermoment is van herkenning van de waarheid. Deze terroractie van je verstand is niks voor niks. Als je Kracht van het Nu leest beschrijft Eckhart ook dat hij vlak voor zijn verlichtte moment een enorme angst en paniek had. "I can't live with myself any longer". Wie is myself?
Deze paniek gaat sowieso vanzelf wel over. Ik denk dat het juist erger wordt als je PROBEERT rustig aan te doen, probeert alles te accepteren, probeert verlichting te bereiken etc.
Wat moet je dan wel doen? Who knows, dit is vaak mijn probleem ook..
Ik typ hierboven in mijn post een heel verhaal, maar het is misschien allemaal samen te vatten in dit wat Sinterklaaskapoentje zegt. Het kan een schrikreactie van je ego zijn dat zich ontzettend bedreigd voelt. Nu ik dit zo lees, besef ik me weer dat ik dat eerder in het begin ook wel had. Tegenwoordig niet meer eigenlijk, maar wanneer het allemaal nog nieuw is kan het idd even schrikken zijn (voor je ego).
quote:Je blijft een man van de uitgebreide uitleg
quote:Blijf dit onthouden, Leo H. en anderen zijn ook maar mensen. Ze zijn zeker niet iemand die je iets kan geven, wat hij heeft en jij niet. Ze wijzen naar de waarheid.Op maandag 19 april 2010 21:01 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[quote]
Dit maakte mij eerst ook onzeker. Het enige advies dat ik je kan geven, is blijf doorgaan met datgene waarbij je je het lekkerst voelt. Ga door met datgene dat voor jou werkt en neem dat andere niet al te serieus. Leo Hartong is ook maar een schrijver en hij kan er ook naast zitten.
Door het woord 'water' te lezen kun je je dorst niet lessen!
quote:Ik denk dat positief denken wel helpt, maar in een depressie heb je daar geen bal aan (ik dan). Jezelf er toe dwingen (klinkt heftig, maar gebeurt veel sneller dan je denkt) om positief te denken is een vicieuse cirkel.Positief denken heeft mij enorm veel opgeleverd en ik raad het mensen nog steeds aan, maar bij positief denken richt je je wel op het ontwikkelen van je ego op een positieve manier. Dit vind ik nog steeds waardevol ondanks dat ik ook verlichting van het ego aanhang.
Nadenken over waarom je zo zwaar denkt, en de realiteit bv. opschrijven om het gewicht er af te halen, werkt voor mij iig beter. RET therapie ofzo, kennen sommige van jullie vast wel
quote:Dat boek moet ik nog steeds ergens vandaan zien te toverenVolledige verlichting van het ego is voor weinigen weggelegd. Ik heb verlichting ervaren maar ben er niet volledig van verlost zoals Eckhart Tolle. En neem Radical Honesty. Dat is 1 vd beste boeken die ik ooit heb gelezen maar Brad Blanton de schrijver praat niet over volledige verlichting van het ego, hij gaat niet verder dan de macht van het ego voor een groot deel wegnemen.
quote:Prima, maar kijk uit dat je niet teveel gaat puzzelenDat alle puzzelstukjes op de juiste plaats terechtkomen is een levenslang proces en hoe meer er op hun plek komen hoe wijzer jij als mens wordt. De Kracht vh Nu is een geweldig boek en een hele goede basis, maar daarmee is een lezer van dit boek niet perse klaar met de puzzel die het leven heet.
quote:Zo te zien heb je 2 ego's, eentje die zich tegen je keert en ook nog eens eentje die tegen hem strijdt!Ik zelf weet nu wel beter, maar dat betekent niet dat Radical Honesty mij niet kan helpen in mijn "strijd" tegen het ego. En ook in het begin had ik moeite de theorie van Radical Honesty te verenigen met die van de Kracht vh Nu. Nu kan ik dat dus wel.
quote:Positief denken in een depressie werkt niet. Bij mij ook niet.Op dinsdag 20 april 2010 00:10 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik denk dat positief denken wel helpt, maar in een depressie heb je daar geen bal aan (ik dan). Jezelf er toe dwingen (klinkt heftig, maar gebeurt veel sneller dan je denkt) om positief te denken is een vicieuse cirkel.
Nadenken over waarom je zo zwaar denkt, en de realiteit bv. opschrijven om het gewicht er af te halen, werkt voor mij iig beter. RET therapie ofzo, kennen sommige van jullie vast wel
[..]
Telkens blijf ik uitgaan van t slechte, dan hou ik daar alvast maar rekening mee.. En door die emoties die ik constant doorleef, kan ik helemaal niet meer helder denken.
Ik schrijf ook heel veel op, elke dag. Nu het weer heel slecht met me gaat, gaan mijn gedachten in cirkels rond, steeds dieper en steeds meer emoties erbij. Af en toe ben ik dan weer helder en dan 'valt t allemaal wel weer mee' maar toch ga ik steeds weer terug naar die pijn. Ik kan de situatie niet loslaten..
RET heb ik ook gehad, helpt wel als je al wat stabieler bent, bij mij dan. Maar als je in een achtbaan zit, krijgt dat geen grip op mij. Omdat ik geen reeele gedachten aan kan komen dan.
quote:Mja, je ego is nog steeds een product van jezelf, niet een of andere "kwade entiteit", niet iets dat een andere oorsprong heeft dan jezelf, maar slechts het ego.Op maandag 19 april 2010 20:37 schreef DeZoektocht het volgende:
Zo even wat van me afschrijven.
Heb het boek van leo Hartong 'Ontwaken in de droom' besteld en gelezen, en om eerlijk te zijn heeft dit boek mij nogal angst aangejaagd.
Hij zegt: mensen die bezig zijn met verlichting hebben zijn vaak al in aanraking geweest met rebirthing en contact maken met het innerlijk kind. Maar dit is alleen het geruststellen van het ego.
Contact maken met je innerlijk kind is de basis van de therapie die ik gevolgd heb, die mij echt vrijheid heeft laten voelen maar waar ik nu dus niet meer op durf te vertrouwen.
Hij zegt: Je zult ook al wel kennis gemaakt hebben met het idee dat je niet je gedachten bent, maar de observeerder ervan. probleem is dat je dan je ego opsplitst in het ego en de observeerder maar de observeerder is nog steeds het ego.
En Boem! daar ging de kracht van het nu.
Vandaag geen paniekaanval gehad (ik versta hieronder dat je bang bent dood te gaan) maar echt diepe diepe angstgevoelens, gewoon helemaal niet meer weten wat HET alllemaal betekend.
Het probleem is dat de dingen waar ik op dat moment aan denk me helemaal geen angst aanjagen als ik me lekker voel, dan KAN ik geeneens op zon manier nadenken ofzo.
Voel me behoorlijk onzeker dus nu.
De kunst is dan ook om niet tegen het ego te vechten, maar om in te zien dat het ego je niet over hoeft te nemen.
Ik denk dat meneer Hartong dat bedoelt, maar hij is inderdaad redelijk bot in zijn formulering.
Wat mezelf betreft heb ik het vermoeden dat ik anders denk dan een half jaar geleden. Het ontkrachten van onbelangrijke zaken is daar voor het grootste deel de oorzaak van. Ik heb ondertussen voor het eerst in jaren weer eens de gitaar opgepakt en ben begonnen met mijn lesboek. Voorheen kon alleen het feit dat ik dat al jaren niet gedaan had al genoeg zijn om me er van af te laten zien.
Ik kan nog wel wat voorbeelden opnoemen, maar de essentie is in alle voorbeelden hetzelfde.
Awakening to the Dream: The Gift of Lucid Living
30 vijf-sterren beoordelingen, 1 vier-sterren beoordeling en maar 1 een-ster beoordeling
edit: Zie nu ook dat het boek in het Duits, Frans en Spaans is vertaald.
We hebben onze eigen Nederlandse Eckhart Tolle
[ Bericht 13% gewijzigd door Probably_on_pcp op 23-04-2010 03:25:06 ]
quote:Maar als ik iemand in een film zie roken, krijg ik zelf ook zin om te rokenOp dinsdag 20 april 2010 00:10 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Door het woord 'water' te lezen kun je je dorst niet lessen![/i]
quote:Positief denken kan alleen werken wanneer je je bewust bent van de achterliggende werking van je overtuigingen. Gewoon positieve gedachten forceren om de negatieve uit te bannen, zal niet echt werken. Positief denken om je achterliggende overtuigingen te beinvloeden kan wel waarde hebben in mijn ervaring.Ik denk dat positief denken wel helpt, maar in een depressie heb je daar geen bal aan (ik dan). Jezelf er toe dwingen (klinkt heftig, maar gebeurt veel sneller dan je denkt) om positief te denken is een vicieuse cirkel.
quote:Dingen begrijpelijk uitleggen zonder daarbij "ikken" te gebruiken is lastigZo te zien heb je 2 ego's, eentje die zich tegen je keert en ook nog eens eentje die tegen hem strijdt!
quote:Maar als je iemand in een film ziet roken, krijg je nog geen nicotine binnenOp vrijdag 23 april 2010 03:29 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Maar als ik iemand in een film zie roken, krijg ik zelf ook zin om te roken
[..]
Positief denken kan alleen werken wanneer je je bewust bent van de achterliggende werking van je overtuigingen. Gewoon positieve gedachten forceren om de negatieve uit te bannen, zal niet echt werken. Positief denken om je achterliggende overtuigingen te beinvloeden kan wel waarde hebben in mijn ervaring.
[..]
Dingen begrijpelijk uitleggen zonder daarbij "ikken" te gebruiken is lastig
Overigens ben ik het niet helemaal eens met "positief denken". Volgens mij gaat het er meer om dat je positief en negatief op dezelfde manier benadert, en dat je dus geen extra lading aan iets toevoegt.
Eerst waarnemen, en later pas eens beoordelen. Positief/negatief is ook slechts een beoordeling van de feiten. De rust die ik ervaar als ik dat doe is bijna zalig te noemen, zeker in contrast met de druk die ik af en toe ervaar in mijn hoofd en lichaam.
quote:Ik ook..Op vrijdag 23 april 2010 03:29 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[quote]
Maar als ik iemand in een film zie roken, krijg ik zelf ook zin om te roken
quote:Zelfs dat is vrijwel onmogelijk als je je echt depressief voelt. Als je in een achtbaan van emoties zit zoals hierboven ook gezegt heeft het het gevolg dat je van overtuiging naar overtuiging gaat. Of doel je op een manier van je gedachten onder de loep te nemen?Positief denken kan alleen werken wanneer je je bewust bent van de achterliggende werking van je overtuigingen. Gewoon positieve gedachten forceren om de negatieve uit te bannen, zal niet echt werken. Positief denken om je achterliggende overtuigingen te beinvloeden kan wel waarde hebben in mijn ervaring.
quote:Ik doelde op 'mijn strijd tegen het ego, waar is tegen te strijden als je ego een deel van het geheel is? Dat is dan toch een fictief gevechtDingen begrijpelijk uitleggen zonder daarbij "ikken" te gebruiken is lastig
Ik ben er net achter hoe het fenomeen heet. Maar sinds mijn paniekstoornis i.c.m. agorafobie (en het gevolg daarvan) had ik in meerdere maten last van dit fenomeen. 'Zieke' gedachten waar ik van schrok en waar ik me zorgen over begon te maken. Ik was bang dat ik ze daadwerkelijk zou uitvoeren, ook al wist ik dondersgoed dat mijn gezonde verstand me tegen zou houden. Wat voorbeelden:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
quote:Haha, heb ik ook wel eens jaOp vrijdag 23 april 2010 23:09 schreef tomtomkortom het volgende:
Vraagje: hebben jullie ook (wel eens) last van intrusies?
Ik ben er net achter hoe het fenomeen heet. Maar sinds mijn paniekstoornis i.c.m. agorafobie (en het gevolg daarvan) had ik in meerdere maten last van dit fenomeen. 'Zieke' gedachten waar ik van schrok en waar ik me zorgen over begon te maken. Ik was bang dat ik ze daadwerkelijk zou uitvoeren, ook al wist ik dondersgoed dat mijn gezonde verstand me tegen zou houden. Wat voorbeelden:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
Beetje eng soms wel 
quote:Die gedachtes vallen nog wel mee gelukkigOp vrijdag 23 april 2010 23:09 schreef tomtomkortom het volgende:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
Ik heb wel dat ik snel terugdenk aan een plaatje wat ik op 4chan zag wat ik liever niet gezien had... Het is moeilijk om jezelf te dwingen het niet te denken... maarja, eigen schuld om op die site te kijken
quote:Alleen bij grote hoogtes dat je op het idee komt om te springen, maar dat schijnt een heel normaal fenomeen te zijn bij hoogtevrees.Oplossing: niet op grote hoogtes komen.Op vrijdag 23 april 2010 23:09 schreef tomtomkortom het volgende:
Vraagje: hebben jullie ook (wel eens) last van intrusies?
Ik ben er net achter hoe het fenomeen heet. Maar sinds mijn paniekstoornis i.c.m. agorafobie (en het gevolg daarvan) had ik in meerdere maten last van dit fenomeen. 'Zieke' gedachten waar ik van schrok en waar ik me zorgen over begon te maken. Ik was bang dat ik ze daadwerkelijk zou uitvoeren, ook al wist ik dondersgoed dat mijn gezonde verstand me tegen zou houden. Wat voorbeelden:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
quote:klopt jaOp zaterdag 24 april 2010 13:26 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Alleen bij grote hoogtes dat je op het idee komt om te springen, maar dat schijnt een heel normaal fenomeen te zijn bij hoogtevrees.Oplossing: niet op grote hoogtes komen.
ik heb hoogtevrees en eens tijdens sporten op school was ik tot bovenin t klimrek proberen te klimmen. bijna boven had ik echt de neiging om los te laten. ik zei dat tegen de leraar, ik denk dat ik los ga laten. toen werd ik heel erg dringend verzocht om vlug naar beneden te komen..
best raar want als je hoogtevrees hebt, zou je juist zeggen dat je alles doet om maar niet naar beneden te vallen..
quote:Het heeft met de controledrang te maken. Je weet dan precies wat er gaat gebeuren en daar heb je dan wel nog controle over.Op zaterdag 24 april 2010 13:32 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
klopt ja
ik heb hoogtevrees en eens tijdens sporten op school was ik tot bovenin t klimrek proberen te klimmen. bijna boven had ik echt de neiging om los te laten. ik zei dat tegen de leraar, ik denk dat ik los ga laten. toen werd ik heel erg dringend verzocht om vlug naar beneden te komen..
best raar want als je hoogtevrees hebt, zou je juist zeggen dat je alles doet om maar niet naar beneden te vallen..
quote:Heb eigenlijk nav jouw post een topic aangemaaktOp vrijdag 23 april 2010 23:09 schreef tomtomkortom het volgende:
Vraagje: hebben jullie ook (wel eens) last van intrusies?
Ik ben er net achter hoe het fenomeen heet. Maar sinds mijn paniekstoornis i.c.m. agorafobie (en het gevolg daarvan) had ik in meerdere maten last van dit fenomeen. 'Zieke' gedachten waar ik van schrok en waar ik me zorgen over begon te maken. Ik was bang dat ik ze daadwerkelijk zou uitvoeren, ook al wist ik dondersgoed dat mijn gezonde verstand me tegen zou houden. Wat voorbeelden:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
Mensen in hun gezicht spugen
Dat van dat snijden heb ik niet, maar soms komt er wel eens een rare gedachte voorbij. Ik schuif het op verveling of het graag willen shockeren, want het dagelijks leven kan soms zo dodelijk saai en correct zijn
Ik ben dus niet gekquote:We zijn allemaal krankzinnig!Op zaterdag 24 april 2010 17:18 schreef tomtomkortom het volgende:
Wat een geruststelling dat topic!
quote:Ego is latijn voor ´ik´. Ik vind je vraag een beetje lastigOp zondag 25 april 2010 16:01 schreef Stefanovich het volgende:
Wat ik mij afvraag is, als je zeg maar de identificatie met je ego hebt doorbroken, heb je dan nog wel zelfvertrouwen nodig? En is ego gewoon een ander woord voor persoonlijkheid? Of zijn dat 2 verschillende dingen?
. Wat is zelfvertrouwen, als er geen zelf is? Ik denk dat ego en persoonlijkheid wel hetzelfde is.quote:Ja, kijk, stel je hebt een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen, kan je dat dan oplossen door je niet meer te identificeren met je ego/persoonlijkheid? Ik heb hier namelijk wel last van, piekeren en veel te veel twijfelen en overal veel te veel en onproductief over nadenken.. eerder destructief. Dan voel ik mij vaak onzeker, maar soms als ik 'los ga', ook zonder alcohol, ben ik niet meer onzeker. En dan ben ik dus niet zo aanwezig in mijn hoofd, maar meer in het heden en bij de situatie. Dan is dus even de identificatie doorbroken toch? Dus bedoel ik, maak ik mijzelf onzeker? En is zelfvertrouwen dan niet vanzelf aanwezig als ik echt mijzelf ben en niet mijn ego?Op zondag 25 april 2010 16:13 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ego is latijn voor ´ik´. Ik vind je vraag een beetje lastig
quote:je post is al een voorbeeld van wat er zich in je hoofd afspeeltOp zondag 25 april 2010 21:07 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Ja, kijk, stel je hebt een laag zelfbeeld en weinig zelfvertrouwen, kan je dat dan oplossen door je niet meer te identificeren met je ego/persoonlijkheid? Ik heb hier namelijk wel last van, piekeren en veel te veel twijfelen en overal veel te veel en onproductief over nadenken.. eerder destructief. Dan voel ik mij vaak onzeker, maar soms als ik 'los ga', ook zonder alcohol, ben ik niet meer onzeker. En dan ben ik dus niet zo aanwezig in mijn hoofd, maar meer in het heden en bij de situatie. Dan is dus even de identificatie doorbroken toch? Dus bedoel ik, maak ik mijzelf onzeker? En is zelfvertrouwen dan niet vanzelf aanwezig als ik echt mijzelf ben en niet mijn ego?
. Die momenten kent iedereen wel, dat je iets zo leuk vind dat de tijd voorbij lijkt te vliegen. Eigenlijk hou je je meestal dan niet bezig met tijd, alles ontstaat en vergaat in bewustzijn. En zelfverzekerdheid, als je je niet met een zelf indentificeerd kun je ook niet zeker zijn van die zelf.. Dat is een van de vele paradoxen in deze leer
Bij puur bewustzijn is de vraag er niet of je wel zelfverzekerd of 'aanwezig genoeg' bent.
Vraag van mij: Heb je boeken uit de OP gelezen?
quote:Heb ik wel last van, ja. Meestal kan ik ze makkelijk van me afschuiven, maar soms niet. Als ze te dichtbij en te reeel zijn word ik er bang van. 2 jaar geleden 1 gehad die me zo vreselijk bang heeft gemaakt dat ik ervoor naar de psych moest want ik was vreselijk in de war. Mijn realiteit verloor ik uit het oog en ik voelde me niet mezelf. De gedachte was mijn grootste angst. Nu gaat het wel weer beter, maar soms heb ik nog steeds last van die intrusie.Op vrijdag 23 april 2010 23:09 schreef tomtomkortom het volgende:
Vraagje: hebben jullie ook (wel eens) last van intrusies?
Ik ben er net achter hoe het fenomeen heet. Maar sinds mijn paniekstoornis i.c.m. agorafobie (en het gevolg daarvan) had ik in meerdere maten last van dit fenomeen. 'Zieke' gedachten waar ik van schrok en waar ik me zorgen over begon te maken. Ik was bang dat ik ze daadwerkelijk zou uitvoeren, ook al wist ik dondersgoed dat mijn gezonde verstand me tegen zou houden. Wat voorbeelden:
Bij het zien van een scherp voorwerp > bang voor zelfverwonding (nooit gedaan)
Of wanneer je met een bak koffie zit, je 'op het idee' komt het bakje in het gezicht te gieten van de persoon waar je op dat moment mee bent.
quote:Om dit te illustreren kun je je beter even voorstellen wat het inhoudt om een gebrek aan zelfvertrouwen te hebben. Waar ben je op dat moment zo onzeker over? Meestal ligt het antwoord ergens in de buurt van "Hoe ik overkom op anderen."Op zondag 25 april 2010 16:01 schreef Stefanovich het volgende:
Wat ik mij afvraag is, als je zeg maar de identificatie met je ego hebt doorbroken, heb je dan nog wel zelfvertrouwen nodig? En is ego gewoon een ander woord voor persoonlijkheid? Of zijn dat 2 verschillende dingen?
Hoe je overkomt op anderen is, zolang je je identiteit uit je ego haalt, een constante strijd om je (compleet paradoxaal) zowel te onderscheiden van anderen als jezelf proberen te mengen tussen alle andere mensen.
Het ego probeert te benadrukken dat je een individu bent, en of dat nu gebeurt door je slechter of beter te voelen dan anderen, het gebeurt altijd door je "anders" te voelen.
Zelfvertrouwen, zoals ik het ken in ieder geval, is slechts een metertje dat aangeeft aan welke kant van de schaal je zit: beter of slechter dan anderen. Als je kunt accepteren dat je niet beter of slechter bent dan iemand anders, heb je die schaal niet meer nodig nee.
quote:Nee, geen enkel boekOp zondag 25 april 2010 23:53 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
je post is al een voorbeeld van wat er zich in je hoofd afspeelt
En zelfverzekerdheid, als je je niet met een zelf indentificeerd kun je ook niet zeker zijn van die zelf.. Dat is een van de vele paradoxen in deze leer
Bij puur bewustzijn is de vraag er niet of je wel zelfverzekerd of 'aanwezig genoeg' bent.
Vraag van mij: Heb je boeken uit de OP gelezen?
Maar ik ben wel van plan z.s.m. Radical Honesty aan te schaffen of de kracht van het nu.... Komen die 2 eigenlijk een beetje op hetzelfde neer of zit er nog veel verschil in? Ik heb al wel wat boeken over de psyche en geluk en zo... zoals de 7 spirituele wetten van succes en je brein als medicijn, maar die heb ik nog niet uit. Ik stel het ook steeds uit om ze te lezen, dan wil ik vanavond wel lezen bijvoorbeeld, maar komt er ook weer iets leuks op tv Maar ik ben gister al begonnen aan 1, en al een eindje op weg, dus nu moet het toch een keer lukken quote:Hmm, interessant... Meestal ben ik ook onzeker over hoe ik overkom op anderen. Dan voel ik me geremd en dat is niet fijn. Ik herken me in wat je zegt, ik wil me aan de ene kant onderscheiden, maar aan de andere kant wel op zo'n manier dat ik gewaardeerd word door een ander. Dus op die momenten ben ik dus echt mijn ego, die bestaat uit angst en een laag zelfbeeld... Ik vind het wel verdomd lastig die identificatie te doorbreken op zulke momenten, en na de tijd baal ik daar dan weer van.Op maandag 26 april 2010 09:55 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Om dit te illustreren kun je je beter even voorstellen wat het inhoudt om een gebrek aan zelfvertrouwen te hebben. Waar ben je op dat moment zo onzeker over? Meestal ligt het antwoord ergens in de buurt van "Hoe ik overkom op anderen."
Hoe je overkomt op anderen is, zolang je je identiteit uit je ego haalt, een constante strijd om je (compleet paradoxaal) zowel te onderscheiden van anderen als jezelf proberen te mengen tussen alle andere mensen.
Het ego probeert te benadrukken dat je een individu bent, en of dat nu gebeurt door je slechter of beter te voelen dan anderen, het gebeurt altijd door je "anders" te voelen.
Zelfvertrouwen, zoals ik het ken in ieder geval, is slechts een metertje dat aangeeft aan welke kant van de schaal je zit: beter of slechter dan anderen. Als je kunt accepteren dat je niet beter of slechter bent dan iemand anders, heb je die schaal niet meer nodig nee.
quote:Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.Op maandag 26 april 2010 13:28 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Hmm, interessant... Meestal ben ik ook onzeker over hoe ik overkom op anderen. Dan voel ik me geremd en dat is niet fijn. Ik herken me in wat je zegt, ik wil me aan de ene kant onderscheiden, maar aan de andere kant wel op zo'n manier dat ik gewaardeerd word door een ander. Dus op die momenten ben ik dus echt mijn ego, die bestaat uit angst en een laag zelfbeeld... Ik vind het wel verdomd lastig die identificatie te doorbreken op zulke momenten, en na de tijd baal ik daar dan weer van.
Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.
In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.
Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.
quote:Totaal mee eens!Op maandag 19 april 2010 20:44 schreef Manono het volgende:
geen topics openen over te veel nadenken, niet nadenken over te veel nadenken, niet denken maardoendeelnemen
quote:Toch heb je meestal woorden en uitleg nodig om een eerste stap te zetten
Daarnaast kan filosoferen naar mijn idee geen kwaad. Proberen het concept zo goed mogelijk onder woorden te brengen kan bijdragen aan een beter begrip en een lagere drempel om in te stappen.
quote:Mooie vergelijkingOp maandag 26 april 2010 14:09 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.
Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.
In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.
Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.
Maar je hebt wel gelijk, alleen dat vind ik nou juist zo lastig, het niet weer mezelf verliezen in mijn gedachten... Maar goed, ik moet me er maar eens meer in verdiepen, het boek lezen bijvoorbeeld Maar , wat heb je tegenwoordig nog aan een ego dan? Of gedachten? Of staat denken niet gelijk aan je identificeren met je ego?quote:OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.Op maandag 26 april 2010 16:37 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Toch heb je meestal woorden en uitleg nodig om een eerste stap te zetten
Daarnaast kan filosoferen naar mijn idee geen kwaad. Proberen het concept zo goed mogelijk onder woorden te brengen kan bijdragen aan een beter begrip en een lagere drempel om in te stappen.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.
kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?
ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.
vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit
kan dit ook echt ?
quote:Hell yeah, mijn maag zit ook continu in de knoop van de stress, en was ook heel lang telkens duizelig.Op maandag 26 april 2010 19:13 schreef DeBassist het volgende:
even een vraagje tussendoor:
kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?
ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.
vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit
kan dit ook echt ?
heeft allemaal te maken met hyperventilatie bij mij, dat kan het zijn.
Heb je ook last van een droge mond enzo?
Hoeft natuurlijk niet he, ik denk dat jezelf ook best wel weet of het een psychologische oorzaak heeft.
Maakt het je angstig bijvoorbeeld?
quote:True.Op maandag 26 april 2010 18:11 schreef TimeJumper het volgende:
[..]
OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.
SPOILERVerkapte TVP.
quote:de klachten opzich maken me wel angstig ja. Bijna de hele dag steken in mijn maagstreek en ook duizelig idd. Het verpest momenteel gewoon mijn levenOp maandag 26 april 2010 22:38 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Hell yeah, mijn maag zit ook continu in de knoop van de stress, en was ook heel lang telkens duizelig.
heeft allemaal te maken met hyperventilatie bij mij, dat kan het zijn.
Heb je ook last van een droge mond enzo?
Hoeft natuurlijk niet he, ik denk dat jezelf ook best wel weet of het een psychologische oorzaak heeft.
Maakt het je angstig bijvoorbeeld?
een droge mond heb ik geen last van
quote:Dat kan zeker.Op maandag 26 april 2010 19:13 schreef DeBassist het volgende:
even een vraagje tussendoor:
kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?
ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.
vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit
kan dit ook echt ?
Een vriendin van mij had steeds moeite met eten, leek of er steeds iets in haar keel zat. Ze kon wel werken en de rest van haar leven ging haar gangetje.
Maar het bleef gewoon dagelijks een akelig gevoel.
De dokter zei toen dat het letterlijk de uitdrukking " een brok in je keel" zeg maar was.
Toen ze haar "probleem" onder ogen had gezien was het ook meteen weg. Het duurde natuurlijk wel effe voordat ze het "probleem" verwerkt had maar toen was het ook over.
Naar mijn mening is het goed om stil te staan hoe het denken werkt. Of beter gezegd wat je persoonlijke denkfouten zijn en hoe je die kan verbeteren.
Maar ga er niet te ver in.
Je kan beter proberen positief elke dag te denken "ik ga ervoor zorgen/proberen dat ik het naar mijn zin heb vandaag.
En daar naar handelen. Schiet je terug in negatief denken of tegen dingen op te zien, herhaal het bovenstaande tegen jezelf.
Praten tegen jezelf heeft veel meer succes is mijn persoonlijke mening.
Als ik loop te piekeren of me zenuwachtig maak voor wat dan ook. Zeg dan tegen jezelf dat dit absoluut geen zin heeft.
Je kan honderd rampscenario's in je hoofd uitdenken, uiteindelijk weet je niet hoe of wat er gaat gebeuren.
Laat het los en zeg tegen jezelf dat je het op dat moment wel ziet.
quote:Op maandag 26 april 2010 14:09 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.
Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.
Omdat dat nieuw is, en niet vertrouwd ergo het is eng
In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.
Ja het is simpelweg loslaten, maar dat gevoel wat last geeft is tegelijker tijd vertrouwd, en het menselijke ego voed zich op vertrouwde patronen
Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.
Hmm hier deel ik je mening niet geheel in, het moeilijkste deel is juist die controle van die rituelen loslaten.
Als je eenmaal echt volledig die controle kunt loslaten is het makkelijker om ze te handhaven, en bij moeilijke momenten ben je je veel bewuster van je geest, en kun je ook eerder een halt toeroepen.
Feitelijk implementeer je een nieuwsoortig ritueel wqua handelswijze.
Als je nog zo heel makkelijk terugvalt in oude patronen/rituelen , dan ben je ook nog niet vrij van .. maar opweg naar vrijheid
Niet vertrouwd = eng voor je ego, maar niet per se voor jezelf. Je zegt daaronder al dat het ego zich voedt met vertrouwde patronen.
En je laatste opmerking: Kun je zeker gelijk in hebben. Als je eenmaal doorhebt hoe simpel lostaten is stelt het geen drol meer voor. En misschien stelt het ook geen drol voor om er niet in terug te vallen als je eenmaal weet hoe het werkt.
quote:Groot gelijkOp maandag 26 april 2010 18:11 schreef TimeJumper het volgende:
[..]
OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.
quote:Als jij je nog laat controleren door je ego dan is het ook eng voor jezelf omdat jij/je denken vooral ego gevoed isOp dinsdag 27 april 2010 10:42 schreef Thrackan het volgende:
@_evenstar_ hierboven:
Niet vertrouwd = eng voor je ego, maar niet per se voor jezelf. Je zegt daaronder al dat het ego zich voedt met vertrouwde patronen.
En je laatste opmerking: Kun je zeker gelijk in hebben. Als je eenmaal doorhebt hoe simpel lostaten is stelt het geen drol meer voor. En misschien stelt het ook geen drol voor om er niet in terug te vallen als je eenmaal weet hoe het werkt.
[..]
Groot gelijk
quote:wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.Op maandag 26 april 2010 23:10 schreef TimeJumper het volgende:
[..]
Dat kan zeker.
Een vriendin van mij had steeds moeite met eten, leek of er steeds iets in haar keel zat. Ze kon wel werken en de rest van haar leven ging haar gangetje.
Maar het bleef gewoon dagelijks een akelig gevoel.
De dokter zei toen dat het letterlijk de uitdrukking " een brok in je keel" zeg maar was.
Toen ze haar "probleem" onder ogen had gezien was het ook meteen weg. Het duurde natuurlijk wel effe voordat ze het "probleem" verwerkt had maar toen was het ook over.
Naar mijn mening is het goed om stil te staan hoe het denken werkt. Of beter gezegd wat je persoonlijke denkfouten zijn en hoe je die kan verbeteren.
Maar ga er niet te ver in.
Je kan beter proberen positief elke dag te denken "ik ga ervoor zorgen/proberen dat ik het naar mijn zin heb vandaag.
En daar naar handelen. Schiet je terug in negatief denken of tegen dingen op te zien, herhaal het bovenstaande tegen jezelf.
Praten tegen jezelf heeft veel meer succes is mijn persoonlijke mening.
Als ik loop te piekeren of me zenuwachtig maak voor wat dan ook. Zeg dan tegen jezelf dat dit absoluut geen zin heeft.
Je kan honderd rampscenario's in je hoofd uitdenken, uiteindelijk weet je niet hoe of wat er gaat gebeuren.
Laat het los en zeg tegen jezelf dat je het op dat moment wel ziet.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit
ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..
quote:Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!Op dinsdag 27 april 2010 11:03 schreef DeBassist het volgende:
[..]
wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit
ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.
Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.
Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf
quote:ach weetje, al zou het maar iets beter gaan zou het al een grote verbetering zijnOp dinsdag 27 april 2010 11:09 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.
Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.
Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf
dat in iig volgende week mn vriendin kan opzoeken ofzo zou al echt een enorme verbetering zijn
maar ik heb echt 24h/dag last van mn maag en ik krijg langzamerhand steeds meer het gevoel dat ik echt niks meer kan. Ik hoop iig dat de oorzaak echt psychisch is (wat ik zelf toch niet echt geloof
) dan zitten we iig wel op het goeie spoor Second opinion?
Iig alles uitsluiten dat het neit iets lichamelijks is!!
quote:ja ik ga van de week nog wel even langs bij mn huisartsOp dinsdag 27 april 2010 11:21 schreef _evenstar_ het volgende:
Doet je huisarts er helemaal niets aan?
Second opinion?
Iig alles uitsluiten dat het neit iets lichamelijks is!!
ze willen nog een hersenscan gaan maken zover ik weet
maar naar mn maag wordt niet echt meer gekeken
Iig geen gekke dingen doen
quote:Zelfde stelling, andere bewoordingOp dinsdag 27 april 2010 10:45 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Als jij je nog laat controleren door je ego dan is het ook eng voor jezelf omdat jij/je denken vooral ego gevoed is
Overigens ben ik gisteren enigzins geïnspireerd geraakt door het linkje in de OP naar een relaas van Steve Pavlina. Momenteel houd ik me bezig met uitzoeken wat ik wel en niet wil in mijn leven en één ding waar ik per direct mee stop is het drinken van alcohol. Óf ik voel me al niet goed op het moment dát ik alcohol drink, óf de ochtend daarna. Conclusie: geen reden om nog alcohol te drinken.
Zelfde geldt overigens voor mijn enorme koffie-intake, al heb ik daar wat meer moeite mee om me er bewust van te blijven. 1 of 2 bakkies op een dag kan geen kwaad, maar in mijn huidige tempo is het niet goed voor me.
Met eenzelfde soort instelling ben ik bijna 2 maanden geleden gestopt met roken, en daar heb ik absoluut geen spijt van.
quote:hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechtenOp dinsdag 27 april 2010 11:09 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.
Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.
Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf
?ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk
quote:Bluh, als ik geen alcohol zou drinken, zou ik de avondjes in de kroeg wel erg saai gaan vinden... En ik had het er laatst met mijn vriendin nog over dat het uitgaan tegenwoordig al veel minder levendig is dan jaren geleden. Je maakt veel minder leuke situaties, die je vervolgens ook nog bijblijven, mee naarmate je ouder wordt.Op dinsdag 27 april 2010 11:48 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zelfde stelling, andere bewoording
Overigens ben ik gisteren enigzins geïnspireerd geraakt door het linkje in de OP naar een relaas van Steve Pavlina. Momenteel houd ik me bezig met uitzoeken wat ik wel en niet wil in mijn leven en één ding waar ik per direct mee stop is het drinken van alcohol. Óf ik voel me al niet goed op het moment dát ik alcohol drink, óf de ochtend daarna. Conclusie: geen reden om nog alcohol te drinken.
Zelfde geldt overigens voor mijn enorme koffie-intake, al heb ik daar wat meer moeite mee om me er bewust van te blijven. 1 of 2 bakkies op een dag kan geen kwaad, maar in mijn huidige tempo is het niet goed voor me.
Met eenzelfde soort instelling ben ik bijna 2 maanden geleden gestopt met roken, en daar heb ik absoluut geen spijt van.
Ik heb net dat stuk van Pavlina ook gelezen, en ik vind het ook wel mooi om te lezen, maar aan de andere kant denk ik dan ook weer: er moet toch ook geld binnenkomen? Je kunt het wel zo mooi vinden om blogs te schrijven, maar met blogs betaal je geen huur/hypotheek of je energierekening...
Zelf heb ik nog wel eens problemen met het uitvinden van wat ik nu zelf écht wil of juist niet. Ik weet het gewoon echt niet. Ik twijfel bijvoorbeeld heel vaak over mijn werk (ook al ben ik er wel goed in), maar als je dan vervolgens eens gaat kijken naar wat je wel wilt, dan is daar voor mij een volledig lege plek te vinden. Ik zou het ook écht niet weten.
quote:Door proberen de negatieve gedachten er uit te filteren. Het lukt mij d.m.v. dit boek steeds beter om (negatieve) gedachten uit te schakelen. Zo probeer ik zoveel mogelijk niet na te denken over de toekomst. Wel over natuurlijk leuke dingen die er aan zitten te komen, maar ik kan zo enorm piekeren over situaties uit het verleden en daar uit voortkomende 'beelden' die door mijn hoofd gieren. Zo had ik gisteren weer zo'n situatie. Na een lange dag werken + groot deel van de avond heb ik mijn basgitaar opgepakt, ingeplugd en gerepeteerd zoals vaker doe, maar dan met spiegel omdat ik mezelf er altijd zo aan kon ergeren dat ik er - voor mijn gevoel - als een plank op het podium stond. Puur als confrontatie. Toen ik dat deed begon ik me eigenlijk heel rot te voelen en begon ik mij tijdens het oefenen af te vragen waarom ik me hier uberhaupt mee bezig hield. Waarom moeten zijn we met zijn alle zo bezig goed over te komen op anderen. Boek gepakt, gelezen en voelde me weer helemaal mezelf worden en ook steeds meer in te zien (tenminste denk dat het zo zit), dat bijv. mijn paniekaanvallen en agorafobie + spanning vooraf veroorzaakt kan worden doordat ik zoveel nadenk / pieker over de toekomst. Ik ben teveel bezig met wat er kan gebeuren dan wat er op dit moment gebeurd. Ik heb voorgenomen me bezig te houden met nu, dit moment, deze situatie. Probeer dat voor jou zelf ook te doen. Echte vrienden die je misschien moet afzeggen, zullen je heus wel begrijpen. Don't worry!Op dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:
[..]
hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk
quote:De kroeg is leuk, maar niet heilig. Ook al kom ik al jaren in de kroeg in het weekend.Op dinsdag 27 april 2010 12:13 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Bluh, als ik geen alcohol zou drinken, zou ik de avondjes in de kroeg wel erg saai gaan vinden... En ik had het er laatst met mijn vriendin nog over dat het uitgaan tegenwoordig al veel minder levendig is dan jaren geleden. Je maakt veel minder leuke situaties, die je vervolgens ook nog bijblijven, mee naarmate je ouder wordt.
Vind ik het daadwerkelijk leuk om naar de kroeg te gaan? Of probeer ik mezelf te verliezen met een paar biertjes?
Die vaste "traditie" om naar de kroeg te gaan is slechts één van de dingen die voor mij nu ter discussie staan. Is dit wat ik wil? Zo nee dan doe ik het niet. Voor dingen met consequenties moet je natuurlijk wel rekening houden met die consequenties, en deze meenemen in je afweging.
quote:Er zijn zat broodschrijvers. En blijkbaar heeft meneer Pavlina een mooie constructie gemaakt.Ik heb net dat stuk van Pavlina ook gelezen, en ik vind het ook wel mooi om te lezen, maar aan de andere kant denk ik dan ook weer: er moet toch ook geld binnenkomen? Je kunt het wel zo mooi vinden om blogs te schrijven, maar met blogs betaal je geen huur/hypotheek of je energierekening...
Wil je echt niet meer werken? Zoek een spotgoedkope woning, klus wat bij met iets wat je leuk vindt en leg een moestuin aan oid. Als je met die consequenties kunt leven kun je je droom prima waarmaken.
quote:Zelfde hier hoor. Ik heb geen idee wat "mijn grote droom" is, aangezien ik mezelf al jaren vertel dat ik niks anders zou doen als ik de loterij won.Zelf heb ik nog wel eens problemen met het uitvinden van wat ik nu zelf écht wil of juist niet. Ik weet het gewoon echt niet. Ik twijfel bijvoorbeeld heel vaak over mijn werk (ook al ben ik er wel goed in), maar als je dan vervolgens eens gaat kijken naar wat je wel wilt, dan is daar voor mij een volledig lege plek te vinden. Ik zou het ook écht niet weten.
Maar wellicht kom ik daar nog wel achter. Ik denk persoonlijk dat het schrappen van dingen die ik niet wil de kans vergroten dat ik een helder beeld ga krijgen van wat ik wel wil.
quote:Door proberen te stoppen met te denken voor anderenOp dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:
[..]
hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk
het is een menselijke maar wel maatschappelijk en sociaal ingestampte gedachte om mensen te helpen.En met mensen helpen is absoluut niets mis mee, maar men schiet te vaak door en vergeet zichzelf, en vervaagt van zichzelf.
"omdat men mij zo kent en dat dus van mij verwacht, en doe ik dat niet vind men mij niet meer leuk/lief/aardig"
ga je een keer niet mee stappen omdat je geen fut hebt is het snel: och kom doe niet zo saai.
En al snel gaat men dan toch mee, en schuift zichzelf aan de kant.
Dat wordt zo;n natuurlijk ritueel, maar stukje bij beetje verlies je jezelf onbewust meer en meer.
Tot het je gaat opbreken.
En dan snapt men vaak niet ineens de andere houding.
Terwijl die er al was, alleen verborgen achter een masker, alleen dat masker kun je niet eeuwig voorhouden.
Gedichtje wat ik destijds schreef:
Ik verberg me achter ene masker
want ik weet niet wat ik doen moet
ik weet niet wie ik ben
want ik weet niet wat ik doen moet
ik verberg me achter een masker
Mijn masker
Probeer voor jezelf te denken, wat wil ik? wat kan ik aan? wat vind ik daarvan?
Dat lijkt heel vreemd omdat zeker in dit topic veel wordt gesproken over ego, maar je hebt ego en je hebt ego.
Er is een goede ego, die relativeert en ratio gebruikt en een stuje gevoel/karakter ook wel het bewustzijn.
Dan heb je nog een slechte ego, dat parasietje in je gevoel/gedachten, gevoed door patronen en rituelen en maatschappelijke druk.
Hetzelfde als je hebt denken en je hebt denken
Niet elk denken is slecht, maar wanneer het piekeren wordt wordt het slecht.
En ja als je voor jezelf leert denken kunnen sommige mensen je laten vallen. je hebt nl. ook mensen waarvan je denkt dat zij jou helpen, maar feitelijk houden ze jou klein zodat jij ze nodig hebt en daardoor hun slechte ego gevoed wordt.
Maar er zijn er ook die je helpen omdat ze om je geven, uit herkenning, uit liefde .
Er is niet voor niets de uitdrukking, in zware tijden leer je je echte vrienden kennen.
Wat ik zelf als heel bijzonder ervaren heb is dat ik een enkel persoon heb zien gaan, maar er nu meer en meer mensen bij komen, omdat ik mezelf ben, en niet ben wat ik dacht dat men van mij verwachtte.
quote:mooi geschrevenOp dinsdag 27 april 2010 12:47 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Door proberen te stoppen met te denken voor anderen
En met mensen helpen is absoluut niets mis mee, maar men schiet te vaak door en vergeet zichzelf, en vervaagt van zichzelf.
"omdat men mij zo kent en dat dus van mij verwacht, en doe ik dat niet vind men mij niet meer leuk/lief/aardig"
ga je een keer niet mee stappen omdat je geen fut hebt is het snel: och kom doe niet zo saai.
En al snel gaat men dan toch mee, en schuift zichzelf aan de kant.
Dat wordt zo;n natuurlijk ritueel, maar stukje bij beetje verlies je jezelf onbewust meer en meer.
Tot het je gaat opbreken.
En dan snapt men vaak niet ineens de andere houding.
Terwijl die er al was, alleen verborgen achter een masker, alleen dat masker kun je niet eeuwig voorhouden.
Gedichtje wat ik destijds schreef:
Ik verberg me achter ene masker
want ik weet niet wat ik doen moet
ik weet niet wie ik ben
want ik weet niet wat ik doen moet
ik verberg me achter een masker
Mijn masker
Probeer voor jezelf te denken, wat wil ik? wat kan ik aan? wat vind ik daarvan?
Dat lijkt heel vreemd omdat zeker in dit topic veel wordt gesproken over ego, maar je hebt ego en je hebt ego.
Er is een goede ego, die relativeert en ratio gebruikt en een stuje gevoel/karakter ook wel het bewustzijn.
Dan heb je nog een slechte ego, dat parasietje in je gevoel/gedachten, gevoed door patronen en rituelen en maatschappelijke druk.
Hetzelfde als je hebt denken en je hebt denken
Niet elk denken is slecht, maar wanneer het piekeren wordt wordt het slecht.
En ja als je voor jezelf leert denken kunnen sommige mensen je laten vallen. je hebt nl. ook mensen waarvan je denkt dat zij jou helpen, maar feitelijk houden ze jou klein zodat jij ze nodig hebt en daardoor hun slechte ego gevoed wordt.
Maar er zijn er ook die je helpen omdat ze om je geven, uit herkenning, uit liefde .
Er is niet voor niets de uitdrukking, in zware tijden leer je je echte vrienden kennen.
Wat ik zelf als heel bijzonder ervaren heb is dat ik een enkel persoon heb zien gaan, maar er nu meer en meer mensen bij komen, omdat ik mezelf ben, en niet ben wat ik dacht dat men van mij verwachtte.
bedankt ik heb alleen wel het gevoel dat ik mezelf juist steeds meer verlies ipv dat ik meer mezelf ben. Ik ben juist iemand die altijd voor iedereen kan klaarstaan en dat ook altijd kan. Het feit dat ik dat nu niet meer kan en me heel de dag ziek voel breekt me ook echt op denk ik
quote:omdat je al die tijd bezig geweest bent met anderen , en elk klein dingetje van jezelf wegewuift heb als "ach het is niks" . En al die kleine dingetjes stapelen zich op en worden groot.Op dinsdag 27 april 2010 12:58 schreef DeBassist het volgende:
[..]
mooi geschreven
ik heb alleen wel het gevoel dat ik mezelf juist steeds meer verlies ipv dat ik meer mezelf ben. Ik ben juist iemand die altijd voor iedereen kan klaarstaan en dat ook altijd kan. Het feit dat ik dat nu niet meer kan en me heel de dag ziek voel breekt me ook echt op denk ik
Het klinkt heel bizar, maar je gaat juist weer een stukje meer naar jezelf, en omdat je dus uit een vertrouwd ritueel/patroon valt is dat eng, en dat kan idd psychosomatische klachten geven
En het gaat vaak even slechter, voor het weer beter gaat
quote:Ik ben van mening dat je lichaam aangeeft wat je (psychisch) wel of niet aankan.Op dinsdag 27 april 2010 11:03 schreef DeBassist het volgende:
[..]
wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit
ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..
Blijkbaar zat dat dus nog niet goed. En geeft je lichaam aan dat wat je van plan was niet een goed idee was.
Toen ik een te stressvolle baan had dan goed voor me was kreeg ik pijn in mijn schouders en nek. Ongeloofelijk, soms kon ik mijn hoofd haast niet draaien. Zelf had ik toch niet het gevoel dat ik verkrampt zat of zo, het was er gewoon ineens en ging niet weg.
Toen ik thuis kwam te zitten duurde het een 1 week en toen was het weg.
Als ik weer ging werken was het ook zo weer terug
(enne dit was jaren geleden, ik werk alweer jaren hoorrrrrr
)Het is wel zaak om alle lichamelijke kwalen uit te sluiten, voordat je het wijt aan de psychische gemoedstoestand!!!!!!
quote:Zeer herkenbaar.Op dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:
[..]
hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk
Wat jij zou moeten doen is meer "egoistischer" worden.
Dat betekend niet dat je niks meer voor anderen over kunt hebben, of anderen altijd laat zitten.
Maar je maakt je te druk om de "buitenwereld".
Je moet jezelf meer waarderen!!!!!! Dat bedoel ik met meer egoistischer.
Praat tegen jezelf, hou het bij feiten. Jij bent ziek, (feit) de wereld vergaat niet als jij een paar dagen thuis blijft of in je bed (feit).
Misschien moeten anderen harder werken omdat jij ziek bent, maar zo is het, ze storten niet ineen omdat ze dat moeten doen.
Als hun ziek zijn moet jij weer harder werken.
quote:Op dinsdag 27 april 2010 13:08 schreef TimeJumper het volgende:
[..]
Ik ben van mening dat je lichaam aangeeft wat je (psychisch) wel of niet aankan.
Blijkbaar zat dat dus nog niet goed. En geeft je lichaam aan dat wat je van plan was niet een goed idee was.
Toen ik een te stressvolle baan had dan goed voor me was kreeg ik pijn in mijn schouders en nek. Ongeloofelijk, soms kon ik mijn hoofd haast niet draaien. Zelf had ik toch niet het gevoel dat ik verkrampt zat of zo, het was er gewoon ineens en ging niet weg.
Toen ik thuis kwam te zitten duurde het een 1 week en toen was het weg.
Als ik weer ging werken was het ook zo weer terug
(enne dit was jaren geleden, ik werk alweer jaren hoorrrrrr
Het is wel zaak om alle lichamelijke kwalen uit te sluiten, voordat je het wijt aan de psychische gemoedstoestand!!!!!!
[..]
Zeer herkenbaar.
Wat jij zou moeten doen is meer "egoistischer" worden.
Dat betekend niet dat je niks meer voor anderen over kunt hebben, of anderen altijd laat zitten.
Maar je maakt je te druk om de "buitenwereld".
Je moet jezelf meer waarderen!!!!!! Dat bedoel ik met meer egoistischer.
Praat tegen jezelf, hou het bij feiten. Jij bent ziek, (feit) de wereld vergaat niet als jij een paar dagen thuis blijft of in je bed (feit).
Misschien moeten anderen harder werken omdat jij ziek bent, maar zo is het, ze storten niet ineen omdat ze dat moeten doen.
Als hun ziek zijn moet jij weer harder werken.
ik heb ook echt wel eigenwaarde
ben ook absoluut niet onzeker ofzo, denk ook niet slecht over mezelf
Een paar daagjes ziek thuis zitten vind ik ook absoluut niet erg, echt geen problemen mee
maar als het 6 maanden aanhoudt begin ik me toch echt zorgen te maken
quote:Ik hou er gewoon heel erg van, maar ik constateer gewoon dat het anders wordt naarmate je ouder wordt. Maar ik ga echt nog steeds graag een avondje wat drinken met vrienden. En ik word gewoon wat losser van wat biertjes, dat is gewoon een feit. Maar sowieso is de keer dat ik écht bezopen ben geweest al heel lang geleden inmiddels.Op dinsdag 27 april 2010 12:26 schreef Thrackan het volgende:
[..]
De kroeg is leuk, maar niet heilig. Ook al kom ik al jaren in de kroeg in het weekend.
Vind ik het daadwerkelijk leuk om naar de kroeg te gaan? Of probeer ik mezelf te verliezen met een paar biertjes?
Die vaste "traditie" om naar de kroeg te gaan is slechts één van de dingen die voor mij nu ter discussie staan. Is dit wat ik wil? Zo nee dan doe ik het niet. Voor dingen met consequenties moet je natuurlijk wel rekening houden met die consequenties, en deze meenemen in je afweging.
quote:Tja, ook een klein huis kost tegenwoordig al heel wat. Momenteel heb ik wel een goedkope huurwoning, maar ik zie het toch als geld weggooien en voor een koopwoning met hypotheek zul je toch echt een gegarandeerd inkomen moeten hebben. Leuk dat meneer Pavlina het wel kan, maar van de 100 mensen die dit willen, kunnen er 99 niet van leven. Ik ben overigens niet tevreden met een zo goedkoop mogelijke woning, er is meestal niet voor niets een reden waarom die zo goedkoop zijn. Niet werken lijkt me sowieso leuk voor 2 weken en dan ben je het volgens mij helemaal zat. Ik snap het hele "consequenties van je keuzes" verhaal wel, maar het is allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Het heeft volgens mij ook een keerzijde.[..]
Er zijn zat broodschrijvers. En blijkbaar heeft meneer Pavlina een mooie constructie gemaakt.
Wil je echt niet meer werken? Zoek een spotgoedkope woning, klus wat bij met iets wat je leuk vindt en leg een moestuin aan oid. Als je met die consequenties kunt leven kun je je droom prima waarmaken.
quote:Heb daar ook wel eens over gedacht wat ik zou doen als ik de staatsloterij zou winnen. Ik zou in elk geval een leuk huis laten bouwen naar mijn wensen. Werk zou ik wel willen doen, maar niet meer de functie die ik nu doe. Het is voor mij nu echter geen optie om dit zomaar op te zeggen, ik kan echt niet leven zoals ik dat wil met het wegvallen van (een groot deel van) het inkomen. Verder had ik dan nog geen idee wat ik precies zou willen doen.[..]
Zelfde hier hoor. Ik heb geen idee wat "mijn grote droom" is, aangezien ik mezelf al jaren vertel dat ik niks anders zou doen als ik de loterij won.
Maar wellicht kom ik daar nog wel achter. Ik denk persoonlijk dat het schrappen van dingen die ik niet wil de kans vergroten dat ik een helder beeld ga krijgen van wat ik wel wil.
quote:Dat is juist precies wat ik bedoel. Het is niet zo makkelijk als gewoon stoppen met werken en doen wat je wilt. Daar zitten gevolgen aan, en flink veel ook.Ik snap het hele "consequenties van je keuzes" verhaal wel, maar het is allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Het heeft volgens mij ook een keerzijde.
En als je het per sé wilt dan moet je die gevolgen voor lief nemen, zoals bijvoorbeeld een spotgoedkope woning, het wegdoen van je auto, het (deels) in je eigen voedselbehoefte voorzien enz.
Dat is volgens mij precies de keerzijde die jij bedoelt, of bedoel je iets anders?
Maar goed, ik ben voorlopig nog wel even bezig met het uitzoeken van de dingen die ik nu doe. Als ik daar wat schot in heb ben ik wel benieuwd of ik meer weet van wat ik daadwerkelijk wil.
quote:Het zijn er wel meer dan 1 of 2, maar dan ben ik nog niet bezopenOp dinsdag 27 april 2010 13:42 schreef Thrackan het volgende:
Voor jou is af en toe een pilsje een manier blijkbaar, bij mij past dat niet. Daarnaast weet ik van mijzelf dat ik moeite heb om het bij "maar 1 of 2 biertjes" te houden.
quote:Ik bedoel eigenlijk meer dat er bij die consequenties ook weer andere consequenties horen. Leuk, zo'n spotgoedkope woning, maar als je dan in een buurt komt te wonen waarin de buren je volledig terroriseren, de vocht door de muren heen komt, je je arm stookt vanwege de gebrekkige isolatie enz., komen er nieuwe problemen om de hoek kijken en dat gaat zich opstapelen tot je helemaal aan de grond zit. Ik krijg er een beetje het "het gras is altijd groener bij de buren" idee van. In de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen, je schetst een romantischere situatie dan de realiteit. In je eigen voedselbehoefte te voorzien is volgens mij ook een te hippie-achtig ideaalbeeld.[..]
Dat is juist precies wat ik bedoel. Het is niet zo makkelijk als gewoon stoppen met werken en doen wat je wilt. Daar zitten gevolgen aan, en flink veel ook.
En als je het per sé wilt dan moet je die gevolgen voor lief nemen, zoals bijvoorbeeld een spotgoedkope woning, het wegdoen van je auto, het (deels) in je eigen voedselbehoefte voorzien enz.
Dat is volgens mij precies de keerzijde die jij bedoelt, of bedoel je iets anders?
quote:Er klopt inderdaad niet veel van het beeld, het was in den beginne ook vooral als voorbeeld bedoeld. Maar wat je zegt is in principe wel wat ik bedoel, al ga jij een stapje verder dan ik schets.Op dinsdag 27 april 2010 14:25 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Het zijn er wel meer dan 1 of 2, maar dan ben ik nog niet bezopen
[..]
Ik bedoel eigenlijk meer dat er bij die consequenties ook weer andere consequenties horen. Leuk, zo'n spotgoedkope woning, maar als je dan in een buurt komt te wonen waarin de buren je volledig terroriseren, de vocht door de muren heen komt, je je arm stookt vanwege de gebrekkige isolatie enz., komen er nieuwe problemen om de hoek kijken en dat gaat zich opstapelen tot je helemaal aan de grond zit. Ik krijg er een beetje het "het gras is altijd groener bij de buren" idee van. In de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen, je schetst een romantischere situatie dan de realiteit. In je eigen voedselbehoefte te voorzien is volgens mij ook een te hippie-achtig ideaalbeeld.
Echter: dat je de káns loopt om in een ragbuurt terecht te komen is wat mij betreft niet genoeg argument om het niet tot op het bot uit te zoeken als je dit écht wilt. En wat betreft voedsel: tsja, ik heb ouders met een moestuin
dus ik heb hier misschien een iets ander perspectief op.quote:Tja, ik kijk graag vooruit, misschien niet helemaal in lijn met dit topic, maar het is ook niet altijd een negatief iets. Elke keuze heeft weer invloed op je volgende keuze.Op dinsdag 27 april 2010 14:52 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Er klopt inderdaad niet veel van het beeld, het was in den beginne ook vooral als voorbeeld bedoeld. Maar wat je zegt is in principe wel wat ik bedoel, al ga jij een stapje verder dan ik schets.
quote:Ja, daar heb je gelijk in, maar misschien is het uitzoeken van dat alles wel weer iets dat je écht niet wilt en dan blijft het toch weer een onbereikbaar doel. Tja, het is heel dubbel allemaalEchter: dat je de káns loopt om in een ragbuurt terecht te komen is wat mij betreft niet genoeg argument om het niet tot op het bot uit te zoeken als je dit écht wilt. En wat betreft voedsel: tsja, ik heb ouders met een moestuin
Mijn opa's en oma's hadden ook altijd een moestuin en zo, maar een maaltijd zonder vlees is geen maaltijd
En vlees is altijd het hoofddoel van een maaltijd, de rest is bijzaak, maar goed, dat is misschien teveel offtopic quote:Ach, als je dit naar het boeddhisme doortrekt is vlees juist weer helemaal geen deel van de maaltijd. Het is maar net in welke context je ermee wilt werken.Op dinsdag 27 april 2010 15:01 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Tja, ik kijk graag vooruit, misschien niet helemaal in lijn met dit topic, maar het is ook niet altijd een negatief iets. Elke keuze heeft weer invloed op je volgende keuze.
[..]
Ja, daar heb je gelijk in, maar misschien is het uitzoeken van dat alles wel weer iets dat je écht niet wilt en dan blijft het toch weer een onbereikbaar doel. Tja, het is heel dubbel allemaal
Mijn opa's en oma's hadden ook altijd een moestuin en zo, maar een maaltijd zonder vlees is geen maaltijd
En vooruit kijken is het probleem op zich niet, zolang je maar niet uit het oog verliest dat je nu leeft.
quote:GroenvoerOp dinsdag 27 april 2010 15:13 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Ach, als je dit naar het boeddhisme doortrekt is vlees juist weer helemaal geen deel van de maaltijd. Het is maar net in welke context je ermee wilt werken.
Het was dan ook vanuit mijn eigen perspectief 
quote:Dat sowiesoEn vooruit kijken is het probleem op zich niet, zolang je maar niet uit het oog verliest dat je nu leeft.
Ik voelde me gister best down en depri enzo en ik zat een beetje achter de pc te kloten.
Opeens allemaal lawaai hier in de flat, ook politie enzo met honden.
Bleek dat er iemand mishandeld was , dus ik naar buiten beetje praten met de overige flatbewoners enz.
En nadat de 1e schrik was gezakt, voelde ik mij heel apart de lucht die ik inademde leek heel zuiver op de een of andere manier, de natuur leek ook heel fris en de vogeltjes zongen mij toe
Toen had ik opeens het besef dat ik door de schok van het gebeuren losgerukt was uit mijn depressieve gedachtenkronkels en op dat moment verkeerde in het prachtige NU
Beetje jammer dat ik nu alweer zit te somberen achter mijn PC maar goed
Ga nu effe douchen en naar de winkel, even lekker wat doen dus, kijken of ik mezelf weer kan losrukken
quote:Op zaterdag 1 mei 2010 12:08 schreef DeZoektocht het volgende:-knip-
quote:
ik voel mezelf ziek maar mn psych zegt dat ik niet ziek ben maar dat alleen maar denk.
Toch voel ik me echt ziek en wil ik gewoon ff helemaal niks
ik weet gewoon niet wat ik moet doen nu
quote:Dan formuleert je psych dat misschien niet goed. Wat hij waarschijnlijk bedoelt is dat je ziek bent omdat je dat denkt, niet dat je niet ziek bent. Kan de beste overkomen.Op dinsdag 4 mei 2010 11:33 schreef DeBassist het volgende:
ik zit echt helemaal ik de knoop nu
ik voel mezelf ziek maar mn psych zegt dat ik niet ziek ben maar dat alleen maar denk.
Toch voel ik me echt ziek en wil ik gewoon ff helemaal niks
ik weet gewoon niet wat ik moet doen nu
Wat voor jou wellicht een goede oefening is, is proberen uit te vinden waar je aan denkt vlak voordat je je ziek begint te voelen. Als er iets tussen je oren is dat je ziek maakt, is het ook mogelijk om dat te vinden.
Om dat achteraf nog eens te vinden is vele malen moeilijker, dus je zult waarschijnlijk meer resultaat krijgen door zo vaak mogelijk bewust te zijn van wat je op dat moment denkt.
Komt het vaak rond dezelfde tijd? Of voel je je eigenlijk doorlopend en constant ziek?
quote:24/h per dag iddOp dinsdag 4 mei 2010 11:42 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Dan formuleert je psych dat misschien niet goed. Wat hij waarschijnlijk bedoelt is dat je ziek bent omdat je dat denkt, niet dat je niet ziek bent. Kan de beste overkomen.
Wat voor jou wellicht een goede oefening is, is proberen uit te vinden waar je aan denkt vlak voordat je je ziek begint te voelen. Als er iets tussen je oren is dat je ziek maakt, is het ook mogelijk om dat te vinden.
Om dat achteraf nog eens te vinden is vele malen moeilijker, dus je zult waarschijnlijk meer resultaat krijgen door zo vaak mogelijk bewust te zijn van wat je op dat moment denkt.
Komt het vaak rond dezelfde tijd? Of voel je je eigenlijk doorlopend en constant ziek?
quote:Neemt het wel eens af? Heb je wel eens momenten dat je er geen last van hebt?
quote:nope nooit ..Op dinsdag 4 mei 2010 11:57 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Neemt het wel eens af? Heb je wel eens momenten dat je er geen last van hebt?
quote:Op zaterdag 1 mei 2010 12:08 schreef DeZoektocht het volgende:
Ok gister een best wel bizarre ervaring gehad die ik even met jullie wil delen.
Ik voelde me gister best down en depri enzo en ik zat een beetje achter de pc te kloten.
Opeens allemaal lawaai hier in de flat, ook politie enzo met honden.
Bleek dat er iemand mishandeld was , dus ik naar buiten beetje praten met de overige flatbewoners enz.
En nadat de 1e schrik was gezakt, voelde ik mij heel apart de lucht die ik inademde leek heel zuiver op de een of andere manier, de natuur leek ook heel fris en de vogeltjes zongen mij toe
Toen had ik opeens het besef dat ik door de schok van het gebeuren losgerukt was uit mijn depressieve gedachtenkronkels en op dat moment verkeerde in het prachtige NU
Beetje jammer dat ik nu alweer zit te somberen achter mijn PC maar goed
Ga nu effe douchen en naar de winkel, even lekker wat doen dus, kijken of ik mezelf weer kan losrukken
geheugen van 30 seconden
Het is wel grappig want het doet je beseffen dat geheugen wel gewoon handig is iets wat natuurlijk ook niet ontkent wordt door Tolle, maar niet nodig om te genieten.
De man in het filmpje lijkt me gewoon gelukkig en beleeft alles heel intens (elke ontmoeting met zijn vrouw is nieuw, elk eten eet hij voor het eerst).
Zijn vrouw zegt dat het het allerergste is wat je kan overkomen, maar het lijkt dat het ergers is voor haar dan voor hem.
Vind het nog steeds bijzonder. quote:Inderdaad, ze beweert dat het een van de meest vreselijke dingen moet zijn om niks van je verleden te weten, die man leeft gewoon als een kat ofzoOp woensdag 5 mei 2010 10:17 schreef DeZoektocht het volgende:
Over leven in het moment gesproken:
geheugen van 30 seconden
Het is wel grappig want het doet je beseffen dat geheugen wel gewoon handig is iets wat natuurlijk ook niet ontkent wordt door Tolle, maar niet nodig om te genieten.
De man in het filmpje lijkt me gewoon gelukkig en beleeft alles heel intens (elke ontmoeting met zijn vrouw is nieuw, elk eten eet hij voor het eerst).
Zijn vrouw zegt dat het het allerergste is wat je kan overkomen, maar het lijkt dat het ergers is voor haar dan voor hem.
quote:Mja de echte kleintjes wel. Ik weet van mezelf dat ik al moeilijk deed toen ik 4 was oid.
Heb de laatste dagen wat luisterwerk van adyashanti in me opgenomen, maar ik ben vrijwel de enige die hem noemt.. Zijn verhaal is net wat anders dan Tolle's verhaal, en je kan fijne begeleidde meditaties van hem downloaden (gegarandeerd succes als je niet kan slapen!)
quote:Link!Op dinsdag 18 mei 2010 14:24 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Even een schop geven aan dit dooie topic
Heb de laatste dagen wat luisterwerk van adyashanti in me opgenomen, maar ik ben vrijwel de enige die hem noemt.. Zijn verhaal is net wat anders dan Tolle's verhaal, en je kan fijne begeleidde meditaties van hem downloaden (gegarandeerd succes als je niet kan slapen!)
quote:http://www.adyashanti.org/ kun je een hoop downloaden. Maar die meditaties zitten in 'the fabric of reality". Zoek maar op op soulseek of iets dergelijks
quote:Zal het onthouden.
Ik heb laatst voor mijn verjaardag een kinderboek gekregen. Klinkt raar, maar het was een kinderversie van De Kracht van het Nu van Eckhart Tolle. Ik heb dat boek al eens eerder gelezen maar vond het moeilijk de essentie tot me door te laten dringen. Het kinderboek daarentegen heeft het echt in de simpelste bewoording uitgelegd, bizar eigenlijk! Sindsdien probeer ik me ook steeds meer te realiseren dat ik Hier nu ben, en dat ik me op het Hier moet focussen. Dat is wel lastig voor mij omdat ik gewoon te veel pieker en nadenk, maar door het kinderboek heb ik dat steeds meer losgelaten!
quote:ctrl + shiftOp dinsdag 18 mei 2010 23:07 schreef EggsTC het volgende:
eeeh, waarom is mn layout van mn keyboard alleen in dit textvak (quickreply) duits oid== en in elk ander textvak waar dan ook gewoon normaal ±´) wtf
Als ik gezond 2 dagen thuis "moet" zitten loop ik tegen de muren op
Op de een of andere manier was ik voornamelijk bezig met ademhalen (alles zat dicht) en rustig blijven (koppijn) en niet met piekeren.
quote:Ja ziek zijn kan echt heerlijk zijn. Op zo'n moment heb je de energie niet om over van alles na te denken en raar genoeg is het leven dan plotseling best wel relaxed, ondanks dat je ziek bentOp vrijdag 21 mei 2010 14:26 schreef Thrackan het volgende:
Na twee dagen lekker snotterig te zijn geweest verbaas ik me enigzins over dat ik me totáál niet heb verveeld de afgelopen 2 dagen, terwijl ik ook echt totáál niks heb gedaan.
Als ik gezond 2 dagen thuis "moet" zitten loop ik tegen de muren op
Op de een of andere manier was ik voornamelijk bezig met ademhalen (alles zat dicht) en rustig blijven (koppijn) en niet met piekeren.
quote:Heb ik ook.Op vrijdag 21 mei 2010 14:26 schreef Thrackan het volgende:
Na twee dagen lekker snotterig te zijn geweest verbaas ik me enigzins over dat ik me totáál niet heb verveeld de afgelopen 2 dagen, terwijl ik ook echt totáál niks heb gedaan.
Als ik gezond 2 dagen thuis "moet" zitten loop ik tegen de muren op
Op de een of andere manier was ik voornamelijk bezig met ademhalen (alles zat dicht) en rustig blijven (koppijn) en niet met piekeren.
Ben een paar weken geleden geopereerd aan mijn been en kon niet lopen.
Had helemaal geen moeite om thuis te blijven en daar rustig onder te blijven.
Maar zodra ik weer een beetje kon lopen, kreeg ik gedachtes en MOEST ik zsm weer weg.
Tijdje terug mijn laptop kapot, duurde een paar dagen voordat ik dat 'geaccepteerd' had en besefte dat het zonder laptop eigenlijk ook heel fijn was. En nu doet ie t weer, en MOET ik steeds weer internetten..
Edit: Zeg ik alweer ik MOET er wel wat aan doen, ik bedoel, ik WIL er wat aan doen
quote:Jaja, want je MOET het goed zeggenOp zaterdag 22 mei 2010 11:48 schreef Stefanovich het volgende:
Echt he, we leven ook in een gehaaste maatschappij waar je van alles moet. Ik heb dat ook, als ik thuis zit constant een knagend gevoel van; moet ik niet nog iets doen? Ik kan gewoon niet rustig relaxen..... Alleen op vakantie, of als je ziek bent of zo. Dat vind ik een slechte zaak en ik moet er wel wat aan doen.
Edit: Zeg ik alweer ik MOET er wel wat aan doen, ik bedoel, ik WIL er wat aan doen
@PCP/NMN: Het was inderdaad erg verhelderend. Ik ben ook niet vaak ziek, dus het was me eigenlijk nooit erg opgevallen. Met deze twee dagen erbij zit ik na 3 jaar werken bij dezelfde baas op gemiddeld 1 ziektedag per jaar
Het lijkt wel, zoals Tolle ook een beetje beschrijft, dat je ego echt alle mogelijkheden aangrijpt om zich te laten gelden.
Doet je PC het weer? OK, dan ga ik moeilijk doen over internetten. Ben je weer beter? Dan ga ik tegen je zeggen dat je weer moet werken, en de was moet doen, en schoon moet maken (etc. etc).
Rare gewaarwording dat het ego zó destructief kan zijn, zelfs tegenover zijn gastheer (of slaaf zoals het ego het ziet). Lichtelijk beangstigend ook.
quote:Ja... En je bent er ook nog zelf helemaal verantwoordelijk voor, en je hebt het ook helemaal niet door wat je jezelf aandoet, hoe je met jezelf omgaat, pas als je ziek bent gun je jezelf wel de tijd en word je er bewust van.... Eigenlijk zou je je zo altijd moeten voelen, alleen dan niet ziek zeg maarOp zondag 23 mei 2010 14:40 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Jaja, want je MOET het goed zeggen
@PCP/NMN: Het was inderdaad erg verhelderend. Ik ben ook niet vaak ziek, dus het was me eigenlijk nooit erg opgevallen. Met deze twee dagen erbij zit ik na 3 jaar werken bij dezelfde baas op gemiddeld 1 ziektedag per jaar
Het lijkt wel, zoals Tolle ook een beetje beschrijft, dat je ego echt alle mogelijkheden aangrijpt om zich te laten gelden.
Doet je PC het weer? OK, dan ga ik moeilijk doen over internetten. Ben je weer beter? Dan ga ik tegen je zeggen dat je weer moet werken, en de was moet doen, en schoon moet maken (etc. etc).
Rare gewaarwording dat het ego zó destructief kan zijn, zelfs tegenover zijn gastheer (of slaaf zoals het ego het ziet). Lichtelijk beangstigend ook.
Het is ook wetenschappelijk bewezen dat je emotionele brein o.a. je immuunsysteem regelt, sta je sterk onder stress dan maak je jezelf letterlijk ziek.
quote:Zei het ego.Op zondag 23 mei 2010 17:54 schreef Stefanovich het volgende:
Eigenlijk zou je je zo altijd moeten voelen, alleen dan niet ziek zeg maar
quote:Maar het is wel zo
Een leven vrij van stress en gewoon puur genietenquote:Ik sta op het punt van kappen met mijn studie en dit heeft er zooo veel mee te maken.
quote:Het doorhebben is dan ook iets dat je leert door het te doen. Hoe vaker ik me bewust word van waar ik mee bezig ben, hoe makkelijker het gaat. In het begin ben je nog druk bezig met tegen jezelf zeggen dat je dan niet direct moet oordelen, ondertussen ben ik daar wat makkelijker in.Op zondag 23 mei 2010 17:54 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Ja... En je bent er ook nog zelf helemaal verantwoordelijk voor, en je hebt het ook helemaal niet door wat je jezelf aandoet, hoe je met jezelf omgaat, pas als je ziek bent gun je jezelf wel de tijd en word je er bewust van.... Eigenlijk zou je je zo altijd moeten voelen, alleen dan niet ziek zeg maar
Het is ook wetenschappelijk bewezen dat je emotionele brein o.a. je immuunsysteem regelt, sta je sterk onder stress dan maak je jezelf letterlijk ziek.
Ik heb bij lange na niet alles wat ik doe onder controle, maar die wetenschap is een stuk minder angstaanjagend dan het verliezen van controle die je eigenlijk niet had.
Wat ik met dat laatste wil zeggen: je zult je met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nooit constant bewust zijn van wat je aan het doen bent. Het heeft ook voor mij geen nut om daar naar te blijven verlangen. Het enige dat je kunt doen is elk moment pakken dat je kunt pakken.
quote:Het mooie is dat je wel elk moment kunt pakken die je maar wilOp dinsdag 25 mei 2010 09:45 schreef Thrackan het volgende:
Het enige dat je kunt doen is elk moment pakken dat je kunt pakken.
quote:Zeker mooiOp dinsdag 25 mei 2010 11:12 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Het mooie is dat je wel elk moment kunt pakken die je maar wil
Op persoonlijk gebied krijg ik de kneepjes eindelijk een beetje door. Geeft een hoop rust. Alleen ben ik nu nog heel vaak op mezelf, dus daar gaan we maar eens verandering in brengen. Alleen in mijn eentje rustig zijn is op zich wel handig, maar ik wil ook graag rustig zijn met anderen erbij.
quote:Daar komt bij mij het probleem. Door interactie met anderen, komen bij mij emoties op. Daar kan ik heel moeilijk mee omgaan.Op dinsdag 25 mei 2010 11:24 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zeker mooi
Op persoonlijk gebied krijg ik de kneepjes eindelijk een beetje door. Geeft een hoop rust. Alleen ben ik nu nog heel vaak op mezelf, dus daar gaan we maar eens verandering in brengen. Alleen in mijn eentje rustig zijn is op zich wel handig, maar ik wil ook graag rustig zijn met anderen erbij.
Vanuit de emotie die ik voel, ga ik reageren en dat pakt te vaak verkeerd uit.
Ik ben met achteraf pas bewust dat ik UIT EMOTIE heb gehandeld.. Dan is t al te laat.
quote:Klopt, en dat ga ik dus in een gecontroleerde omgeving doen (groepsessies). Bij mij komt er meestal maar één emotie op en dat is de angst dat ik iets "fout" doe of zeg.Op dinsdag 25 mei 2010 11:43 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Daar komt bij mij het probleem. Door interactie met anderen, komen bij mij emoties op. Daar kan ik heel moeilijk mee omgaan.
Vanuit de emotie die ik voel, ga ik reageren en dat pakt te vaak verkeerd uit.
Ik ben met achteraf pas bewust dat ik UIT EMOTIE heb gehandeld.. Dan is t al te laat.
quote:Bij wat voor soort instantie ga je dat doen als ik vragen mag?Op dinsdag 25 mei 2010 11:46 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Klopt, en dat ga ik dus in een gecontroleerde omgeving doen (groepsessies). Bij mij komt er meestal maar één emotie op en dat is de angst dat ik iets "fout" doe of zeg.
Ik handel ook uit angst. Voornamelijk angst voor afwijzing.
quote:Ben al een tijdje bezig bij PsyQ, bevalt me prima.Op dinsdag 25 mei 2010 11:54 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Bij wat voor soort instantie ga je dat doen als ik vragen mag?
Ik handel ook uit angst. Voornamelijk angst voor afwijzing.
Maar onafhankelijk van de instantie: PsyQ verschilt per vestiging/behandelaar enorm, GGZ is ook in de ene vestiging een stuk beter dan in de andere. Basically: je treft het, of je treft het niet.
quote:Thanks, interessante site, alleen de wachtlijsten zijn enorm helaas (Eindhoven).Op dinsdag 25 mei 2010 12:02 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Ben al een tijdje bezig bij PsyQ, bevalt me prima.
Maar onafhankelijk van de instantie: PsyQ verschilt per vestiging/behandelaar enorm, GGZ is ook in de ene vestiging een stuk beter dan in de andere. Basically: je treft het, of je treft het niet.
Ik sta inmiddels op de spoed lijst bij GGZ. Ben al vanaf februari aan t wachten en t wordt er niet beter op..
Heb al vaker behandelingen gehad bij GGZ maar t komt steeds terug. T werkt eventjes maar daarna ben ik t weer kwijt helaas...
quote:Tsja, ik ben ook min of meer per toeval bij PsyQ uitgekomen, anders had ik ook bij een GGZ gelopen oid.Op dinsdag 25 mei 2010 12:14 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Thanks, interessante site, alleen de wachtlijsten zijn enorm helaas (Eindhoven).
Ik sta inmiddels op de spoed lijst bij GGZ. Ben al vanaf februari aan t wachten en t wordt er niet beter op..
Heb al vaker behandelingen gehad bij GGZ maar t komt steeds terug. T werkt eventjes maar daarna ben ik t weer kwijt helaas...
Als je een meer persoonlijke benadering wilt kun je beter bij een "losse" psych zijn, hoewel die ook geen garantie zijn.
Anyway, in jouw geval lijkt het me handig om op tafel te leggen dat je een langetermijnoplossing mist. Misschien een stukje behandeling waarbij je behandelmethoden wat beter in je dagelijks leven worden geplaatst?
Ondertussen zit ik, met een licht dilemmagevoel. Gewoon lekker m'n eigen gangetje blijven gaan is zo lekker rustig en prima te behappen dat ik een beetje opzie tegen het aangaan van de uitdaging om juist bij anderen beter in mijn vel te kunnen zitten. Ik weet wel zeker dat ik het wil, dus ik zal de gevolgen maar gewoon moeten doorstaan, het voelt alleen alsof ik aan het kiezen ben tussen uitslapen en wat nuttigs doen
quote:Dat is ook de bedoeling inderdaad, met stukje acceptatie erbij en lange termijnoplossing.Op dinsdag 25 mei 2010 13:11 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Tsja, ik ben ook min of meer per toeval bij PsyQ uitgekomen, anders had ik ook bij een GGZ gelopen oid.
Als je een meer persoonlijke benadering wilt kun je beter bij een "losse" psych zijn, hoewel die ook geen garantie zijn.
Anyway, in jouw geval lijkt het me handig om op tafel te leggen dat je een langetermijnoplossing mist. Misschien een stukje behandeling waarbij je behandelmethoden wat beter in je dagelijks leven worden geplaatst?
quote:Dat is de drempel waar je overheen moet denk ik. Herken ik ook wel. Thuis in je eentje gaat het prima, maar je loopt t risico om in contact met anderen verwachtingen te krijgen en gekwetst te worden.Ondertussen zit ik, met een licht dilemmagevoel. Gewoon lekker m'n eigen gangetje blijven gaan is zo lekker rustig en prima te behappen dat ik een beetje opzie tegen het aangaan van de uitdaging om juist bij anderen beter in mijn vel te kunnen zitten. Ik weet wel zeker dat ik het wil, dus ik zal de gevolgen maar gewoon moeten doorstaan, het voelt alleen alsof ik aan het kiezen ben tussen uitslapen en wat nuttigs doen
Ik ga binnenkort naar riagg om een soort plan te maken om de eerste tekens van zo'n 'inzinking' te ontdekken en er dan gelijk werk van te maken om niet in zo'n depressive staat terecht te komen. De kvhn werkt in zon inzinking ook nauwlijks, zelfs averechts. helaas.
quote:Acceptatie is belangrijk. Ik kan nog steeds niet echt accepteren dat ik feilbaar ben (perfectionisme/faalangst achtig iets) terwijl ik weet dat er niets aan te doen is. Tegenover alleen mezelf kan ik dat nog wel, tegenover anderen voelt het een stuk moeilijker.Op dinsdag 25 mei 2010 13:45 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dat is ook de bedoeling inderdaad, met stukje acceptatie erbij en lange termijnoplossing.
quote:De pest was dat ik het in mijn eentje ook niet kon. Ik zat alleen niet met mijzelf in de knoop als ik ergens enorm druk mee bezig was, want dan had ik er simpelweg de tijd niet voorDat is de drempel waar je overheen moet denk ik. Herken ik ook wel. Thuis in je eentje gaat het prima, maar je loopt t risico om in contact met anderen verwachtingen te krijgen en gekwetst te worden.
Maar mijzelf kan ik nu wel hebben, ook al kost het nog regelmatig moeite. Het echte knelpunt zit in situaties die ik niet kan berekenen. Onvoorspelbare en oncontroleerbare dingen. En andere mensen zijn enorm goed in onvoorspelbaar zijn
Wat ik wil leren is accepteren dat die dingen niet te berekenen zijn, zonder direct in een nerveus hoopje mens te veranderen dat dan maar alles in de gaten probeert te houden zodat hij snel kan reageren mocht er iets gebeuren.
Moet ik gewoon verder lezen of is het dan niks voor mij?
quote:Door het zweverige heen kijken en sommige dingen ook niet teveel aandacht aan besteden. Het is idd soms nogal vaag geschreven. Maar de onderliggende boodschap is wel degelijk zinvol. Loslaten van verlangens, inzien hoe je geest (kritische denker) je doet beperken en hoe negatieve denkpatronen kunnen gaan overheersen.Op dinsdag 25 mei 2010 14:47 schreef Meneer_de_Bruin het volgende:
ik heb het boek ook thuisliggen, ben er ooit begonnen maar vind het een wat zweverig boek!?
Moet ik gewoon verder lezen of is het dan niks voor mij?
Niks mis met een goed boek, een biertje en veel zon!
quote:Dat heb ik ook. Bij de behandeling die ik ga volgen wil ik ook weer aan de gang gaan met het eerder herkennen van de 'alarmbellen' dat er iets verkeerd aan het gaan is. zodat het niet doorzet.Op dinsdag 25 mei 2010 13:57 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb juist telkens weer een 'inzinking' dat het heel erg slecht gaat voor een periode van een paar weken. Dan gaat het weer matig en dan weer goed. Het heeft nog steeds heel veel met mijn huidige stage en verplichtingen, angst om te falen enz te maken, wat hierboven ook beschreven is. En vooral een hele flinke dosis schuldgevoel!!
Ik ga binnenkort naar riagg om een soort plan te maken om de eerste tekens van zo'n 'inzinking' te ontdekken en er dan gelijk werk van te maken om niet in zo'n depressive staat terecht te komen. De kvhn werkt in zon inzinking ook nauwlijks, zelfs averechts. helaas.
Het vergt heel veel DENKEN. constructieve gedachten ipv destructieve gedachten.
Dat is helemaal wat averechts staat op de kracht vh nu...
[ Bericht 1% gewijzigd door NouMooiNiet op 25-05-2010 15:13:42 ]
quote:Ik vond het in het begin ook wat zweverig, maar naarmate ik de kern van het verhaal beter begreep begon ik ook te begrijpen dat het totaal niet zweverig bedoeld is.Op dinsdag 25 mei 2010 14:47 schreef Meneer_de_Bruin het volgende:
ik heb het boek ook thuisliggen, ben er ooit begonnen maar vind het een wat zweverig boek!?
Moet ik gewoon verder lezen of is het dan niks voor mij?
Het is gewoon moeilijk om een goede omschrijving te geven van wat leven in het Nu nou eigenlijk inhoudt, daarom klinkt het wat aan de zweverige kant.
quote:Je hersenen gebruiken als een nuttig stuk gereedschap is niet in strijd met de kracht van het nu.Op dinsdag 25 mei 2010 15:05 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dat heb ik ook. Bij de behandeling die ik ga volgen wil ik ook weer aan de gang gaan met het eerder herkennen van de 'alarmbellen' dat er iets verkeerd aan het gaan is. zodat het niet doorzet.
Het vergt heel veel DENKEN. constructieve gedachten ipv destructieve gedachten.
Dat is helemaal wat averechts staat op de kracht vh nu.
quote:Wanneer ik met een bepaalde situatie niet om kan gaan (een situatie niet accepteer), ga ik anderen de schuld geven van dat klote gevoel dat ik heb. Het is denk ik makkelijker geweest (tot nu toe want nu word ik me er heel erg bewust van en kan ik er niet meer onderuit) om de schuld bij anderen neer te leggen en je eigen EGO hoog te houden, dan toegeven dat je zelf fout zit en te accepteren dat je niet perfect bent.Op dinsdag 25 mei 2010 14:07 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Acceptatie is belangrijk. Ik kan nog steeds niet echt accepteren dat ik feilbaar ben (perfectionisme/faalangst achtig iets) terwijl ik weet dat er niets aan te doen is. Tegenover alleen mezelf kan ik dat nog wel, tegenover anderen voelt het een stuk moeilijker.
Dat is heel zwaar en heel confronterend.
quote:Klopt.De pest was dat ik het in mijn eentje ook niet kon. Ik zat alleen niet met mijzelf in de knoop als ik ergens enorm druk mee bezig was, want dan had ik er simpelweg de tijd niet voor
quote:.Maar mijzelf kan ik nu wel hebben, ook al kost het nog regelmatig moeite. Het echte knelpunt zit in situaties die ik niet kan berekenen. Onvoorspelbare en oncontroleerbare dingen. En andere mensen zijn enorm goed in onvoorspelbaar zijn
Wat ik wil leren is accepteren dat die dingen niet te berekenen zijn, zonder direct in een nerveus hoopje mens te veranderen dat dan maar alles in de gaten probeert te houden zodat hij snel kan reageren mocht er iets gebeuren
Precies, je kunt anderen niet veranderen / onder controle houden.
En ik dacht dat wel te kunnen door alles vast te houden / onder controle te houden. Terwijl je met loslaten veel meer bereikt.
quote:Ja klopt. Op deze manier wel ja. Niet op de destructieve manier.Op dinsdag 25 mei 2010 15:08 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Je hersenen gebruiken als een nuttig stuk gereedschap is niet in strijd met de kracht van het nu.
quote:Mja, ik ervaar depressieve perioden als een soort Chinese vingerval: Hoe harder je je probeert te verzetten, hoe dieper je vast komt te zitten. Pas op het moment dat ik tot rust kom en accepteer dat het even wat slechter gaat, raak ik wat losser. Daarna duurt het meestal maar een paar dagen voor ik weer redelijk in m'n vel zit.Op dinsdag 25 mei 2010 15:11 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ja klopt. Op deze manier wel ja. Niet op de destructieve manier.
quote:Tolle brengt nuchtere onderwerpen nogal zweverig, is best slim van hem aangezien je een breder publiek aantrekt. Maar het is dus een stuk minder zweverig dan je zou denken.Op dinsdag 25 mei 2010 14:47 schreef Meneer_de_Bruin het volgende:
ik heb het boek ook thuisliggen, ben er ooit begonnen maar vind het een wat zweverig boek!?
Moet ik gewoon verder lezen of is het dan niks voor mij?
quote:Als je een manier kan vinden om signalen te herkennen die kunnen leiden tot een moeilijke fase is denk ik het herkennen al het halve werk. Ik heb soms ook moeite om psychologie en Kracht vh Nu (eigenlijk jammer dat we hier geen ander woord voor hebbenOp dinsdag 25 mei 2010 15:05 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dat heb ik ook. Bij de behandeling die ik ga volgen wil ik ook weer aan de gang gaan met het eerder herkennen van de 'alarmbellen' dat er iets verkeerd aan het gaan is. zodat het niet doorzet.
Het vergt heel veel DENKEN. constructieve gedachten ipv destructieve gedachten.
Dat is helemaal wat averechts staat op de kracht vh nu...
) te rijmen. Maar zoals ik al zei, HERkennen van signalen is misschien vaak al genoeg. Herkennen en zien hoe je lichaam reageert als je de gedachte bekijkt zonder oordeel.
DkvhN zegt ook niet dat gedachtes fout zijn, het ego is een instrument waarmee we niet zonder kunnen. Een 'wonderful tool'.
Maak niet te erg concepten van de verschillende dingen. Als je de "theorïen" met gedachtes probeert te laten rijmen kom je uiteraard in een subjectieve gedachtenstroom terecht
quote:Ja dit bedoel ik dusOp dinsdag 25 mei 2010 15:08 schreef Thrackan het volgende:
Je hersenen gebruiken als een nuttig stuk gereedschap is niet in strijd met de kracht van het nu.
quote:Op maandag 19 april 2010 19:49 schreef NouMooiNiet het volgende:
Alvast een tvp!!
quote:Op dinsdag 25 mei 2010 20:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Als je een manier kan vinden om signalen te herkennen die kunnen leiden tot een moeilijke fase is denk ik het herkennen al het halve werk. Ik heb soms ook moeite om psychologie en Kracht vh Nu (eigenlijk jammer dat we hier geen ander woord voor hebben
Maar zoals ik al zei, HERkennen van signalen is misschien vaak al genoeg. Herkennen en zien hoe je lichaam reageert als je de gedachte bekijkt zonder oordeel.
DkvhN zegt ook niet dat gedachtes fout zijn, het ego is een instrument waarmee we niet zonder kunnen. Een 'wonderful tool'.
Maak niet te erg concepten van de verschillende dingen. Als je de "theorïen" met gedachtes probeert te laten rijmen kom je uiteraard in een subjectieve gedachtenstroom terecht
[..]
Ja dit bedoel ik dus
quote:Dat het nutteloos is om te proberen een compleet sluitende beschrijving/theorie te maken van iets dat niets met denken te maken heeft. Dat is alsof je logica probeert te verbinden aan intuïtie.
quote:Uh dat doe ik altijd volgens mij. Vanuit dat intuitieve gevoel een verklaring zoeken.Op woensdag 26 mei 2010 16:18 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Dat het nutteloos is om te proberen een compleet sluitende beschrijving/theorie te maken van iets dat niets met denken te maken heeft. Dat is alsof je logica probeert te verbinden aan intuïtie.
Of snap ik er nou helemaal niks meer van?? Hahaha
quote:Die verklaring is niet altijd te maken. En dan is het niet handig om jezelf erop stuk te blijven bijten.Op woensdag 26 mei 2010 16:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Uh dat doe ik altijd volgens mij. Vanuit dat intuitieve gevoel een verklaring zoeken.
Of snap ik er nou helemaal niks meer van?? Hahaha
quote:Hier word ik gewoon omschrevenOp woensdag 26 mei 2010 16:22 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Uh dat doe ik altijd volgens mij. Vanuit dat intuitieve gevoel een verklaring zoeken.
Of snap ik er nou helemaal niks meer van?? Hahaha
Ik voel me niet zo goed en dan ga ik malen en malen om het 'op te lossen' terwijl er in feite niks is om op te lossen.
Gister bedacht ik mij iets, ik was weer aan het malen over de dood en hoe wij hier op aarde kwamen en shit.
Ik raakte hierdoor helemaal van slag tot hyperventilatie aan toe omdat het allemaal zo 'nep' leek op de een of andere manier, bij mij komen dan altijd de woorden 'een grote grap' bovendrijven
En toen dacht ik hoe komt het dat ik nu weer op zo'n manier hier over kan nadenken terwijl ik dat niet kan als ik lekker in mn vel zit.
en ineens had ik het, het werkt hetzelfde als nadenken over waarom bijvoorbeeld een bal een bal heet.
Als je er maar lang genoeg over nadenkt wordt het vanzelf absurd
Toen heb ik mijzelf zo goed en zo kwaad als het ging verboden hierover na te denken en nog een redelijke avond gehad.
Als klap op de vuurpijl nog een mooi stukje van Adyashanti gezien hierover:
Rest as Awareness
Ik vind het jammer om te zien dat het topic niet meer draait om waar het om behoort te draaien.
Met alle respect, vind ik de problemen waar jullie mee lopen gewoon rottig voor jullie, maar waar het momenteel overgaat zijn psychische klachten, en bijna allemaal zijn julle of staan jullie op een wachtlijst voor professionele behandeling.
En zeker doen en dat is ook goed
maar waar jullie nu mee bezig zijn staat nog heel ver van het kracht van het nu zeg maar. Om het kvhtn ( maar even afgekort) toe te passen zul je eerst de onderliggende problematiek aan moeten pakken , en soms heb je daar eerst een zoektocht bij nodig, en in jullie geval is dat met hulp, wederom
volhouden. Maar de laatste twee topics gaat het intussen meer over angsten en depressie etc. en niet meer over het kvhn.
Waardoor het primaire ondeerwerp ondergesneeuwd wordt, door wel bepaalde woorden en gebruiken uit het concept te filteren en het zo te benoemen, maar het dat niet is.
Erg jammer.
Natuurlijk snap ik ook. doordat dit een slectiever groepje is je je wellicht net wta makkelijker uit, maar zou het niet gewooneen optie zijn om al dan niet in een bestaand of nieuw topic daar over te praten, en dit topic echt puur voor het kvhn te behouden en het zijn originele insteek weer terug krijgt?
just my 2 cents
Daarnaast is het besef dat er dingen zijn die niet te snappen, te volgen, of te beschrijven zijn in mijn geval een direct gevolg van de combinatie van professionele hulp en het toepassen van de kracht van het nu in mijn eigen situatie.
Is dat nog niet genoeg kvhn voor je dan zou ik zeggen: werk het gemiddelde eens omhoog hier
quote:Kan je dit toelichten?
quote:Ik probeer te voorkomen dat ik een drempel opwerp door termen te gebruiken die ik zelf snel als zweverig zou bestempelen. Of dat oordeel nou juist is of niet, wanneer iemand om die reden niet verder wil lezen vind ik dat zonde, dus dat probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen.
quote:Op zich vind ik het primaom in een ander topic verder te gaan echter 2 puntjes:Op donderdag 27 mei 2010 08:12 schreef _evenstar_ het volgende:
*knuppel in hoenderhok gooit*
Ik vind het jammer om te zien dat het topic niet meer draait om waar het om behoort te draaien.
Met alle respect, vind ik de problemen waar jullie mee lopen gewoon rottig voor jullie, maar waar het momenteel overgaat zijn psychische klachten, en bijna allemaal zijn julle of staan jullie op een wachtlijst voor professionele behandeling.
En zeker doen en dat is ook goed
Om het kvhtn ( maar even afgekort) toe te passen zul je eerst de onderliggende problematiek aan moeten pakken , en soms heb je daar eerst een zoektocht bij nodig, en in jullie geval is dat met hulp, wederom
Maar de laatste twee topics gaat het intussen meer over angsten en depressie etc. en niet meer over het kvhn.
Waardoor het primaire ondeerwerp ondergesneeuwd wordt, door wel bepaalde woorden en gebruiken uit het concept te filteren en het zo te benoemen, maar het dat niet is.
Erg jammer.
Natuurlijk snap ik ook. doordat dit een slectiever groepje is je je wellicht net wta makkelijker uit, maar zou het niet gewooneen optie zijn om al dan niet in een bestaand of nieuw topic daar over te praten, en dit topic echt puur voor het kvhn te behouden en het zijn originele insteek weer terug krijgt?
just my 2 cents
1. ik vraag me af of er na de prachtige OP van PoPCP nog veel meer is te zeggen inhoudelijk over kvhn.
2.Het topic heet teveel nadenken - kracht van het nu topic en dat 1e deel is wat bina in alle post terugkomt hier, wel relevant lijkt me dus.
Als antwoord op 2: het gaat idd over teveel nadenken etc.
En ja het komt allemaal terug, dat teveel nadenken, maar met alle respect wordt het meer en meer een "vertelbaak" over depressieve klachten en dusdanige klachten waar proffesionele hulp bij nodig is, die staan los van het kvhn imho.. dat je door die klachten teveel nadenkt, want ja het is een kenmerk van depressie.
Ik denk dat er veel meer gefilterd kan worden..
Imho wordt er door dit gedrag, wat steeds meer naar voren komt hier door meerdere lui trouwens, de drempel juist verhoogd want als je niet depressief bent doe je niet mee.. om het even plat te zeggen.
Ook emnsen die niet depressief zijn denken teveel na, human behaviour.. ik zou persoonlijk liever zien ( en nee dat is niet mijn slechte ego, maar mijn leergierigheid en passie voor filosoferen ) dat er meer wordt gefilosofeerd hoe en waarom en wat.. ipv alleen keer op keer te benoemen dat het een rot periode is etc..
quote:Dan lees jij mijn woorden verkeerd.Op donderdag 27 mei 2010 18:56 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vind het nogal wat dat je bepaalde mensen hier als depressief diagnostiseert Evenstar...
Ik zeg nergens dat de mensen noodzakelijkerwijs depressief zijn.. ik ben niet bevoegd om diagnoses te stellen, maar genoeg mensen hier die zelf aangegeven hebben depressieve klachten te hebben..
Dus niet een diagnose van mijn hand
quote:Het Ego tegenover "Ik ben";
Hoe weet je of een gevoel dat je ervaart vanuit je Ego komt, of vanuit een diepere bron?
Eckhart: Soms is het niet makkelijk om dat vast te stellen. Een criterium dat je kunt gebruiken is om vast te stellen of er (enige) negativiteit in jezelf of in je handelen aanwezig is, boosheid, afkeer, irritatie, want dan is het Ego aanwezig. Als er geen negativiteit aanwezig is maar een onderliggende laag van vrede, rust, dan komt dat voort uit een diepere laag dat niet het Ego is. Bijvoorbeeld, je bevindt je in een situatie, en mogelijk voel je op enig moment dat het juiste om te doen zou zijn die situatie te verlaten, weg te gaan, achter je te laten – of dit nu een relatie, een fysieke plaats, of een baan, of wat dan ook is – je kunt dan aandacht schenken aan waar het gevoel vandaan komt. Is er enige reactiviteit, of boosheid als essentieel onderdeel in dat gevoel aanwezig? Of is er een diep gevoel van weten dat dit nu eenmaal is wat je moet doen, en doe je het ook? Dan is daar in de laatste houding ook de vrede, die met dat gevoel van aanvaarding, acceptatie samenkomt.
Vrede (aanvaarding, acceptatie) kan wel degelijk betekenen dat je actie onderneemt. Het is echter een nadrukkelijk ander energieveld waaruit de energie stroomt dan de reactieve actie welke altijd geassocieerd kan worden met het Ego. Je hebt een behoorlijke mate van aanwezigheid, bewustzijn nodig om te weten of er op enig moment negativiteit in je heerst, of dat je vast kunt stellen dat het gevoel voortkomt uit een dieper weten van Dit is wat mij te doen staat.
Weten of er negativiteit in je heerst is de sleutel. Je moet aanwezig, bewust willen zijn om te weten of het er wel of niet is. Als je geïdentificeerd bent met negativiteit, zul je namelijk niet eens kunnen opmerken of er wel of geen negativiteit in je heerst (je bent negativiteit). Voor het Ego is een negatief gevoel een goed gevoel. Het Ego houdt ervan om boos te zijn. Het sterkt zichzelf zelfs met boos zijn en negativiteit. Als er totaal geen (wil tot) bewustzijn in je is, zul je niet voor jezelf kunnen vaststellen dat je je in een staat van (voortdurende) negativiteit bevindt. En je kunt er dan ook niets aan doen, eerst zul je moeten ontwaken om te kunnen zien in welke staat je je op dit moment bevindt. Dan kan ook het Ego zichzelf niet eens herkennen.
Om het Ego te kunnen herkennen, moet je bewustzijn (je ware ik) zijn ontwaakt. Dan ben je in staat jezelf te observeren. De getuige, de observerende getuige, aanwezigheid, moet er dan volledig zijn.
En op het moment dat het er is, herken je negativiteit, en weet je ook dat het Ego is. Dan domineert het Ego je ook niet langer meer volledig, en je hoeft er ook niet meer naar te handelen. Je kunt dan zelfs een gevoel van boosheid in jezelf ervaren zonder dat je er naar handelt, en je dat gevoel er gewoon laat zijn, je observeert hoe het in je opkomt, opgekomen is, en hoe het weer voorbij trekt, voorbijgetrokken is.
Je hoeft namelijk niet te gehoorzamen aan wat het je vertelt, je hoeft niet elke gedachte te volgen dat opkomt uit dat gevoel. Alertheid is noodzakelijk om voor jezelf te weten waar een gevoel vandaan komt. Komt het door een gedachte in je hoofd? Dan is het Ego. Een kleine hint om je daarbij te helpen is, is het een gevoel dat voortkomt uit een of ander verhaal dat ik mezelf aan het vertellen ben over mijn leven, over andere mensen, over een situatie? Of is het een dieper realiseren wat werkelijk noodzakelijk is in een bepaalde situatie? Wat het ook is, de sleutel, de bepalende factor is de observerende aanwezigheid in jezelf, de getuige, je ware ik.
De observerende aanwezigheid, je ware ik, is het enige van waaruit het Ego kan worden herkend.
quote:*hier die knuppelOp donderdag 27 mei 2010 08:12 schreef _evenstar_ het volgende:
*knuppel in hoenderhok gooit*
Ik vind het jammer om te zien dat het topic niet meer draait om waar het om behoort te draaien.
Met alle respect, vind ik de problemen waar jullie mee lopen gewoon rottig voor jullie, maar waar het momenteel overgaat zijn psychische klachten, en bijna allemaal zijn julle of staan jullie op een wachtlijst voor professionele behandeling.
En zeker doen en dat is ook goed
Om het kvhtn ( maar even afgekort) toe te passen zul je eerst de onderliggende problematiek aan moeten pakken , en soms heb je daar eerst een zoektocht bij nodig, en in jullie geval is dat met hulp, wederom
Maar de laatste twee topics gaat het intussen meer over angsten en depressie etc. en niet meer over het kvhn.
Waardoor het primaire ondeerwerp ondergesneeuwd wordt, door wel bepaalde woorden en gebruiken uit het concept te filteren en het zo te benoemen, maar het dat niet is.
Erg jammer.
Natuurlijk snap ik ook. doordat dit een slectiever groepje is je je wellicht net wta makkelijker uit, maar zou het niet gewooneen optie zijn om al dan niet in een bestaand of nieuw topic daar over te praten, en dit topic echt puur voor het kvhn te behouden en het zijn originele insteek weer terug krijgt?
just my 2 cents
Ik heb juist het idee dat we over het onderwerp praten, alle psychische 'problemen' worden teruggekoppeld naar kvhn, misschien indd wat teveel persoonlijke verhalen. Maar als iemand over zijn 'Nu-ervaring' praat zie ik dat ook als hetzelfde, ook persoonlijk en ook een verhaal.
Het is ook een selectief clubje waar ik al vanaf het begin in zit, maar is het nadeel hiervan dat het ontoegankelijk is voor nieuwkomers?
Ik vind helemaal niet dat het primaire onderwerp is ondergesneeuwd, er wordt duidelijk in bijna elke post naar teruggekoppeld. Het enige waar we het minder over hebben is de boeken zelf. Hoe zou jij het anders willen zien
[ Bericht 1% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 28-05-2010 00:17:14 ]
quote:
Verder vind ik het topic niet erg ontoegankelijk. Ik denk dat mensen die hier helemaal geen connectie mee hebben, dit topic niet zullen begrijpen (?) of geen interesse zullen hebben en dus zowiezo weg zullen blijven.
Voor degenen die het interessant vinden, zijn toch wel aan het meelezen en zullen inhaken met posten op t moment dat ze iets herkennen uit hun eigen ervaringen.
Ik denk dat het merendeel van de mensen voor wie een boek als "Kracht van het nu" inspirerend werkt niet super in hun vel zitten. Deze mensen zijn zichzelf tegengekomen door onopgemerkte blokkades en voelen zich daardoor niet op hun gemak in de omgeving waarin zij zich verkeren.
Ik denk dat voor veel van die mensen het boek als een soort van eye-opener kan werken, omdat ze ongetwijfeld bepaalde zaken bij zichzelf herkennen.
Het niet lekker in de vel zitten bedoel ik trouwens niet negatief. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je gewoon heel gezond en op materieel gebied rijk bent, maar toch voor je gevoel iets mist. Het kan echter ook zijn dat je al zo ver van je zelf staat dat je allerlei psychosomatische klachten hebt gekregen.
Ontopic ben ik de laatste paar dagen bezig met het niet alleen passief accepteren van mijn situatie, maar juist aan het leren om actie te ondernemen wanneer ik vind dat er iets moet gebeuren.
quote:het is alleen zo dat het ego nooit lang tevreden is, het gaat al snel op zoek naar 'meer' en 'beter'. De meeste ego's hebben alleen de 'pech' dat ze deze manier an overleven volhouden totdat ze wat ouder zijn en de eerste grote brokken van identificatie beginnen te vervallen met bv. verlies verlies van baan, geliefde, uiterlijk.Op donderdag 10 juni 2010 09:46 schreef Thrackan het volgende:
Tsja, als je tevreden bent met jezelf lijkt het me ook niet dat je ontvankelijk bent voor zulke boeken.
quote:En tegelijkertijd is juist dat zalige leventje en die schok precies het contrast dat je op weg kan schoppen om je identificatie met het ego op te gevenOp vrijdag 11 juni 2010 09:24 schreef Convergence het volgende:
[..]
het is alleen zo dat het ego nooit lang tevreden is, het gaat al snel op zoek naar 'meer' en 'beter'. De meeste ego's hebben alleen de 'pech' dat ze deze manier an overleven volhouden totdat ze wat ouder zijn en de eerste grote brokken van identificatie beginnen te vervallen met bv. verlies verlies van baan, geliefde, uiterlijk.
Dubbel, nietwaar? Maar zonder donker geen licht. Het ego is uiteindelijk zelf vernietigend omdat het lijden veroorzaakt en lijden forceert je uiteindelijk om de identificatie te doorbreken.
(Op die manier kun je lijden ook als geschenk zien in plaats van iets dat zo snel mogelijk moet stoppen).
quote:Maar lijden kan ook 'lekker' zijn, in die zin dat je daardoor in ieder geval het gevoel hebt dat je echt leeft. Ofzo.Op vrijdag 11 juni 2010 12:25 schreef Convergence het volgende:
Inderdaad
Het ego is uiteindelijk zelf vernietigend omdat het lijden veroorzaakt en lijden forceert je uiteindelijk om de identificatie te doorbreken.
(Op die manier kun je lijden ook als geschenk zien in plaats van iets dat zo snel mogelijk moet stoppen).
quote:Ook dat is identificatie met het ego. Je hebt dan de rol aangenomen van iemand die lijd en voelt je er meer door. Volgens mij is masochisme altijd pathologisch en dus van het ego (of het pijnlichaam zoals Eckhart het noemt).Op vrijdag 11 juni 2010 12:37 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Maar lijden kan ook 'lekker' zijn, in die zin dat je daardoor in ieder geval het gevoel hebt dat je echt leeft. Ofzo.
quote:Ben ik het niet mee eens, Juist door verliezen ben ik heel anders in het leven gaan staan.Op vrijdag 11 juni 2010 09:24 schreef Convergence het volgende:
[..]
het is alleen zo dat het ego nooit lang tevreden is, het gaat al snel op zoek naar 'meer' en 'beter'. De meeste ego's hebben alleen de 'pech' dat ze deze manier an overleven volhouden totdat ze wat ouder zijn en de eerste grote brokken van identificatie beginnen te vervallen met bv. verlies verlies van baan, geliefde, uiterlijk.
genieten van wat nu is, gelukkig zijn met wat nu is.
vroeger dacht ik altijd dat als je een bepaalde leeftijd had, je leven er op een bepaalde manier uit moest zien.
Mijn leven ziet er alles behalve dat uit, maar toch ben ik gelukkig met hoe het nu is.
Door verlies van iets waarmee je je identificeerde en het dientengevolge lijden heb je bepaalde delen van het ego afgebroken en kun je accepteren wat nu is zonder meer te willen. Zie ik dat goed? excuus quote:k
Ik wil van dat rotgevoel af, de eenzaamheid, het afgesneden zijn, het verdriet.
Af en toe kan ik mijn gedachten en de steeds weer oplopende emoties loslaten.
Wanneer ik IN die wervelwind van emoties, het intense verdriet zit en het echt VOEL, komt er na verloop van tijd wel een rust over me heen en zakt het weg.
Maar ergens denk ik dan: ik ben het aan het vermijden. Dit is niet de oplossing.
Pfff
quote:Ken het, laatste tijd ook last van. Leg dat boek gewoon weg, verzet je niet meer tegen je gevoelens en laat los. Je bent ontevreden met je gevoel, je wil ervan af, maar dat lukt niet, en dan blijf je maar malen en malen... Je ego is dan aan het woord, terwijl je er juist vanaf wilt! Je ego wil snel resultaat en hij oordeelt constant, dan vind je ook geen rust.Op zondag 13 juni 2010 11:36 schreef NouMooiNiet het volgende:
K ben al een week elke dag weer in het boek aan het lezen, maar t wil nog steeds niet pakken.
Ik wil van dat rotgevoel af, de eenzaamheid, het afgesneden zijn, het verdriet.
Af en toe kan ik mijn gedachten en de steeds weer oplopende emoties loslaten.
Wanneer ik IN die wervelwind van emoties, het intense verdriet zit en het echt VOEL, komt er na verloop van tijd wel een rust over me heen en zakt het weg.
Maar ergens denk ik dan: ik ben het aan het vermijden. Dit is niet de oplossing.
Pfff
quote:Dat loslaten is juist het probleem... Hoe? Ik jank alleen nog maar omdat de emoties t overnemen..Op zondag 13 juni 2010 12:56 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Ken het, laatste tijd ook last van. Leg dat boek gewoon weg, verzet je niet meer tegen je gevoelens en laat los. Je bent ontevreden met je gevoel, je wil ervan af, maar dat lukt niet, en dan blijf je maar malen en malen... Je ego is dan aan het woord, terwijl je er juist vanaf wilt! Je ego wil snel resultaat en hij oordeelt constant, dan vind je ook geen rust.
quote:In zo'n depressive toestand is het ego sowieso aan het woord. Als je dan gaat lezen ben je onbewust op zoek naar oplossingen of aspecten die je eerst nog niet snapte (en die je dan met je verstand probeert te snappen/op te lossen).Op zondag 13 juni 2010 13:23 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dat loslaten is juist het probleem... Hoe? Ik jank alleen nog maar omdat de emoties t overnemen..
Boek wegleggen is de beste oplossing in dit soort buiien, dan is je ego gewoon te veel aan het woord, bij mij kan lezen van het boek in dit soort buiien juist frustratie opleveren. Het beste is dan gewoon wat elke psycholoog je zou kunnen vertellen: tijd voor jezelf nemen, dingen doen die je leuk vind en regelmatig leven/eten/slapen.
Je merkt vanzelf wel wanneer de depri fase is afgelopen, het is soms net als ziek zijn, gaat wel weer over dus
quote:Thanks, dat weet ik allemaal wel heel goed, alleen in zo'n bui niet meer.Je merkt vanzelf wel wanneer de depri fase is afgelopen, het is soms net als ziek zijn, gaat wel weer over dus
Na verloop van tijd komt opeens bij me op (vanmiddag dus): wacht eens even ik moet gewoon even door die bui heen, straks kan ik weer helder nadenken en redelijk zijn.
Afwachten dus...
Zoals zij het beschrijft in het you-tubefilmpje doet het me een beetje denken aan een trip op truffels
.Heb inmiddels The First and Last Freedom van Jiddu Krishnamurti voor het grootste deel gelezen. Is ook een erg goed boek, mocht iemand nog op zoek zijn naar wat leesvoer.
Heb trouwens zelf lange tijd last gehad van voortdurend terugkerende sombere buien. Dit is gewoon een patroon wat zich voortdurend herhaald en door je bewust te worden van zo'n patroon kun je er een einde aan maken. Kijk welke gedachten bij je opkomen en met welke gevoelens dit gepaard gaat. Laat hierbij iedere gedachte gaan, zodat het steeds even stil wordt. Er zal vast snel weer een gedachte bij je opkomen, maar dit maakt niet uit. Tussen twee gedachten zit altijd een stilte en of deze lang of kort is maakt niet uit. Een toestand van niet-denken kun je gewoon zien als een lange stilte tussen twee gedachten. Op deze manier verbreek je de identificatie met het patroon en kan het uitdoven.
En vragen hoe je los moet laten is als vragen hoe je je hand beweegt. De vraag komt van je verstand en is gewoon een zoveelste gedachte. Loslaten is moeiteloos en gaat helemaal vanzelf. Vasthouden is wat zoveel moeite kost. Gewoon gewaar zijn van wat is, is de meest natuurlijke toestand waar je in kunt zitten. Het is geen concentratie , hierbij sluit je juist dingen buiten. Adyashanti zegt ook weleens: "rest as awareness." Dit inzicht heeft mij iig geholpen. Vergeet weleens dat denken juist hetgeen is dat moeite kost.
quote:Lijkt me heeeerlijk hahaha, alleen doe ik geen (soft)drugs..Op maandag 14 juni 2010 00:09 schreef Loei_koei het volgende:
Vlak nadat ik dit boek had gelezen, heb ik me 3,5 dag gevoeld alsof ik net truffels had gegeten. Het is dus net zoiets, maar dan beter, omdat je volledig nuchter bent. Maar de praktijk van De Kracht van het Nu toepassen in combinatie met truffels is ook erg leuk. De laatste keer raakte ik in een extatische toestand zonder paranoia of wat dan ook. Dit komt immers allemaal van het denken of meer het geloven van de random gedachten die bij een trip in je opkomen. Wat dat aan gaat verschilt de trip toestand niet veel van je normale toestand en vind "trip" inmiddels ook een beetje een loos woord. Werd ook niet chaotisch ervan, het was juist heel vredig, niet vermoeiend en kon niet meer bepalen waar ik begon of eindigde. Ego betekent immers denken dat je een eindig wezen bent, terwijl je eigenlijk oneindig bent.
quote:Dat is raar idd want ik DENK juist dat gedachten vanzelf komen, en dat je moeite moet doen om ze weg te krijgen..Heb trouwens zelf lange tijd last gehad van voortdurend terugkerende sombere buien. Dit is gewoon een patroon wat zich voortdurend herhaald en door je bewust te worden van zo'n patroon kun je er een einde aan maken. Kijk welke gedachten bij je opkomen en met welke gevoelens dit gepaard gaat. Laat hierbij iedere gedachte gaan, zodat het steeds even stil wordt. Er zal vast snel weer een gedachte bij je opkomen, maar dit maakt niet uit. Tussen twee gedachten zit altijd een stilte en of deze lang of kort is maakt niet uit. Een toestand van niet-denken kun je gewoon zien als een lange stilte tussen twee gedachten. Op deze manier verbreek je de identificatie met het patroon en kan het uitdoven.
En vragen hoe je los moet laten is als vragen hoe je je hand beweegt. De vraag komt van je verstand en is gewoon een zoveelste gedachte. Loslaten is moeiteloos en gaat helemaal vanzelf. Vasthouden is wat zoveel moeite kost. Gewoon gewaar zijn van wat is, is de meest natuurlijke toestand waar je in kunt zitten. Het is geen concentratie , hierbij sluit je juist dingen buiten. Adyashanti zegt ook weleens: "rest as awareness." Dit inzicht heeft mij iig geholpen. Vergeet weleens dat denken juist hetgeen is dat moeite kost.
quote:Je ego wil iets bereiken, en wil daarvoor bereid moeite te doen.Op maandag 14 juni 2010 08:44 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Lijkt me heeeerlijk hahaha, alleen doe ik geen (soft)drugs..
[..]
Dat is raar idd want ik DENK juist dat gedachten vanzelf komen, en dat je moeite moet doen om ze weg te krijgen..
Stom ego eigenlijk.
Vanuit een waas met gedachten niets proberen te denken is een praktisch onmogelijke invalshoek, maar wanneer je die gedachten observeert, en even niet beschouwt als "wie je bent", dan opereer je vanuit een gebied van rust en stilte.
Of je gedachten er dan nog steeds zijn is niet eens zo belangrijk. Het veranderen van perspectief is de grootste en belangrijkste verandering.
quote:Kan iemand een concreet voorbeeld geven misschien over hetgeen wat ik vetgedrukt heb??Wanneer je weet dat iemand of een situatie waarschijnlijk je pijnlichaam zal gaan aanspreken, is het dan beter om diegene of die situatie hoe dan ook te vermijden of is het voor de ontwikkeling van je bewustzijn zinvol om bij die persoon te blijven (in die situatie) en het pijnlichaam van beiden te observeren?
Eckhart Tolle (vertaald en bewerkt): Er is geen eensluidend antwoord op deze vraag, het hangt van de situatie af. In sommige situaties kun je niet eens weglopen. Er kan een situatie zijn op je werk, of waar dan ook, dat jou nodig heeft om daar te zijn op dat moment, en alles wat je kunt doen is aanwezig te zijn met je pijnlichaam. In andere situaties kan het beter zijn om weg te lopen in plaats van verwikkeld te zijn in een zinloze discussie of conflict; in sommige situaties is het zelfs beter om weg te gaan en het pijnlichaam van de ander zich te laten doven dan bij hem te blijven (en het pijnlichaam te activeren, of actief te houden). Niemand kan je een kant en klare oplossing of richtlijn geven wat het juiste is om te doen (of te laten), je zult de individuele situatie steeds op zichzelf moeten bezien en (intuïtief) moeten aanvoelen wat het juiste is om te doen (of te laten).
Er is hoe dan ook geen manier om het pijnlichaam te vermijden. Levend in deze wereld zullen er altijd situaties zijn in je bestaan die je pijnlichaam aanspreken, of je leeft volledig afgeschermd van deze wereld als kluizenaar. En toch, zelfs als je zou leven, volledig afgeschermd als kluizenaar, kan het gebeuren dat je pijnlichaam ontwaakt als het resultaat van bepaalde gedachten die het pijnlichaam aanspreken. Er is geen enkele mogelijkheid om helemaal geen pijnlichamen tegen te komen. En natuurlijk kun je niet steeds weglopen, of rennen, als je het pijnlichaam van een ander mens tegenkomt, ervaart.
Je spirituele ontdekkingstocht zal in deze situaties gericht moeten zijn op een verhoging, verheffing van je bewuste aanwezigheid, aanwezig zijn, op het moment dat je (intuïtief of feitelijk waarneembaar) iemand dicht bij je in de buurt ervaart die wordt meegetrokken (door zijn ego, gedachten) naar een diepe staat van onbewustzijn, wat de identificatie betekent van het pijnlichaam in de ander.
Een intense houding van bewust aanwezig zijn is noodzakelijk om die diepe, sterke opleving van het onbewustzijn van het pijnlichaam van de ander te kunnen weerstaan: dat pijnlichaam dat wil dat jouw pijnlichaam een reactie geeft (het wil zich voeden aan jouw negatieve reactie(s)), het wil een emotionele reactie van jou. Je kunt het vergelijken met een (licht)dimmer: je zal de dimmer zodanig moeten draaien dat het licht van je aanwezigheid intenser en sterk wordt terwijl het pijnlichaam van de mens dicht bij je probeert (uit alle macht) een willekeurige reactie te krijgen van jou. Let wel, het is wel een subtiele aangelegenheid, het kan namelijk gemakkelijk worden verward met het je zelf afschermen of zelfs afsluiten van de mens dicht bij je.
Wanneer ik het heb over intens aanwezig zijn, heeft dit niets te maken met het jezelf afschermen, afsluiten van de andere persoon: er is hier sprake van een totaal van elkaar verschillende energie. Als je je afsluit en je zegt: "Niets kan me nu meer raken, ik ga niet reageren", dan schakel je jezelf (volledig) uit. Je kunt jezelf zelfs voor de gek houden door te geloven dat je zo aanwezig bent dat niets je meer kan raken. Je hebt dan een barrière opgeworpen tussen jou zelf en de andere mens. Dat is niet wat ik bedoel met het intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn. Met intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn, is er sprake van een volledige (en zuivere) openheid naar dat wat of die wie je omgeeft, een hoge mate van alertheid, en die alertheid staat volledig in verbinding met dat wat is. Na verloop van (enige) tijd zul je gaan ervaren dat dit proces (meer) automatisch gaat verlopen, en er geen sprake (meer) is van een keuze makend proces.
Wanneer er op enig moment een neiging is tot onbewustzijn in een situatie, zul je jezelf steeds meer ervaren als alert en ontwaakt. Wanneer je ervaart dat je op de proef wordt gesteld, zul je jezelf ervaren als alert, als het licht dat feller brandend is opgedraaid. Dat is fantastisch, want dat betekent dat welke beproeving er ook mag zijn, de functie van die beproeving zal zijn het intensiveren van je (volledig en bewust) aanwezig zijn. Dat is de enige wijze waarop je niet wordt meegezogen, meegetrokken in het pijnlichaam van de andere persoon.
Vanaf het moment dat je jezelf realiseert dat dit mogelijk is, zul je in (willekeurige) situaties ervaren dat de intensiteit van je (volledig en bewust) aanwezig zijn kan variëren. Het wordt heel intens op het moment dat je op de proef wordt gesteld door een uitdagende situatie. In plaats van dat je wordt meegetrokken in het onbewustzijn van de moeilijke situatie, verhoog je je (bewuste en volledige) aanwezigheid: als getuige van de situatie, je gedachten en emoties en door feitelijke waarneming, zonder dat je je laat meetrekken.
Ik zie het nl als vermijding van gevoelens die ik heb, wanneer ik de emotie & gedachte laat gaan... ALS me dat al lukt..
quote:Het doet mij denken aan: Er is geen weg om angst heen, alleen er doorheen. Je zult dingen moeten laten binnenkomen, accepteren zoals het is, het laten zijn zoals het is.Op dinsdag 15 juni 2010 18:55 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wederom een tekst van Tolle uit mijn mailbox ("toevallig" hebben we t over dit stukje hier..)
[..]
Kan iemand een concreet voorbeeld geven misschien over hetgeen wat ik vetgedrukt heb??
Ik zie het nl als vermijding van gevoelens die ik heb, wanneer ik de emotie & gedachte laat gaan... ALS me dat al lukt..
quote:Bij een dergelijk stuk stond ik ook in tweestrijd over het al dan niet accepteren van mijn emoties. Pas een heel stuk later wordt uit compleet andere hoek verteld dat je emoties net zo kunt benaderen als gedachten: observeer ze.Op dinsdag 15 juni 2010 18:55 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wederom een tekst van Tolle uit mijn mailbox ("toevallig" hebben we t over dit stukje hier..)
Wanneer ik het heb over intens aanwezig zijn, heeft dit niets te maken met het jezelf afschermen, afsluiten van de andere persoon: er is hier sprake van een totaal van elkaar verschillende energie. Als je je afsluit en je zegt: "Niets kan me nu meer raken, ik ga niet reageren", dan schakel je jezelf (volledig) uit. Je kunt jezelf zelfs voor de gek houden door te geloven dat je zo aanwezig bent dat niets je meer kan raken. Je hebt dan een barrière opgeworpen tussen jou zelf en de andere mens. Dat is niet wat ik bedoel met het intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn. Met intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn, is er sprake van een volledige (en zuivere) openheid naar dat wat of die wie je omgeeft, een hoge mate van alertheid, en die alertheid staat volledig in verbinding met dat wat is. Na verloop van (enige) tijd zul je gaan ervaren dat dit proces (meer) automatisch gaat verlopen, en er geen sprake (meer) is van een keuze makend proces.
...
Kan iemand een concreet voorbeeld geven misschien over hetgeen wat ik vetgedrukt heb??
Ik zie het nl als vermijding van gevoelens die ik heb, wanneer ik de emotie & gedachte laat gaan... ALS me dat al lukt..
Zowel gedachten als emoties kunnen, zolang je ze hun gang laat gaan, enorm overtrokken en opgeblazen worden. Angst voor angst is daar een treffend voorbeeld van: het grootste gedeelte van een paniekaanval wordt niet veroorzaakt door de "trigger", maar wordt veroorzaakt door de daar direct op volgende angst dat er een paniekaanval aan zit te komen.
Dus: in het vetgedrukte stukje duw je geen emoties of gedachten weg, je bent volledig bewust aanwezig. Dat betekent ook dat gedachten en emoties op dat moment niet direct worden beoordeeld, uitgewerkt of opgeblazen. Ze zijn er wel degelijk, alleen je geeft ze niet meer kracht dan ze al hebben, waardoor vanzelf de belangrijkere gedachten en emoties boven zullen drijven en de rest weg zal zakken.
Een concreet voorbeeld heb ik helaas niet
T is wel zwaar om er-doorheen-te-gaan en tegelijkertijd je er niet in te verliezen..
Daarbij komt ook nog dat ik van mezelf die emoties niet MAG hebben, en mezelf straf dat ik anders ben. (wat het natuurlijk alleen maar erger maakt).
T wordt wel steeds duidelijker zo!
Ik vind t trouwens wel 'toevallig' dat de mails die ik krijg hierover steeds perfect aansluiten op waar ik op dat moment mee bezig ben.
quote:Oeh, "anders" denken te zijn, dat kan ik ook erg goed. Typisch stukje ego-werk.Op woensdag 16 juni 2010 09:44 schreef NouMooiNiet het volgende:
Thanks.
T is wel zwaar om er-doorheen-te-gaan en tegelijkertijd je er niet in te verliezen..
Daarbij komt ook nog dat ik van mezelf die emoties niet MAG hebben, en mezelf straf dat ik anders ben. (wat het natuurlijk alleen maar erger maakt).
T wordt wel steeds duidelijker zo!
Ik vind t trouwens wel 'toevallig' dat de mails die ik krijg hierover steeds perfect aansluiten op waar ik op dat moment mee bezig ben.
Ik verwacht ook regelmatig onredelijk veel van mezelf. Pas als ik dat ga vergelijken met andere mensen zie ik dan weer in hoe belachelijk dat is. Je mag best een beetje lief voor jezelf zijn.
Krachtig boek. Brengt inderdaad de capaciteit bij om af en toe 'rust' te brengen in je hoofd als je van de hak op de tak springt met negatieve gedachten.
quote:Heb je snel gedaanOp donderdag 17 juni 2010 16:17 schreef Informateur het volgende:
Inmiddels gelezen.
Krachtig boek. Brengt inderdaad de capaciteit bij om af en toe 'rust' te brengen in je hoofd als je van de hak op de tak springt met negatieve gedachten.
Bent net halverwege het boek radical honesty nav de OP van dit topic, en voel gewoon de energie terugkomen die ik al eerder gevoeld heb en waarnaar ik sinds die tijd eigenlijk continue naar op zoek ben geweest.
Het gevoel dat je niks hoeft te verbergen en dat alles mag zijn zoals het is en dat het dan ook goed is.
tering wat een bevrijdend gevoel is dat zeg.
ik wou nog meer schrijven maar dan wordt het een 'verhaaltje' en dat wou ik juist niet meer doen
quote:Vandaar ook je naam?Op zondag 20 juni 2010 17:09 schreef DeZoektocht het volgende:
............. sinds die tijd eigenlijk continue naar op zoek ben geweest.
quote:haha inderdaad
al was die naam toen een stuk positiever bedoeld dan wat het daarna werd.quote:Op zondag 20 juni 2010 17:09 schreef DeZoektocht het volgende:
Wou even wat kwijt.
Bent net halverwege het boek radical honesty nav de OP van dit topic, en voel gewoon de energie terugkomen die ik al eerder gevoeld heb en waarnaar ik sinds die tijd eigenlijk continue naar op zoek ben geweest.
Het gevoel dat je niks hoeft te verbergen en dat alles mag zijn zoals het is en dat het dan ook goed is.
tering wat een bevrijdend gevoel is dat zeg.
ik wou nog meer schrijven maar dan wordt het een 'verhaaltje' en dat wou ik juist niet meer doen
Radical Honesty
Hier nog even een stukje dat ik een paar dagen geleden typte nadat iemand me een pm had gestuurd met de vraag wat Radical Honesty nou praktisch gezien voor mij teweeg had gebracht. Het werd een nogal lang antwoord en is denk ik wel de moeite van het vermelden waard:
Het heeft er in eerste instantie voor gezorgd dat ik nooit spijt heb van eerlijk zijn en dat ik eerlijkheid nu hoog in het vaandel heb staan.
Door eerlijk te zijn, in eerste instantie tegenover jezelf, krijg je veel duidelijkheid over de gedachteprocessen die zich binnen jezelf afspelen. Dat zal dan vervolgens in meer zelfkennis resulteren en dat weer in meer zelfcontrole. Dat resulteert dan weer in meer zelfvertrouwen en ook meer vrijheid omdat je flexibeler wordt in je manier van doen en laten.
Het gevolg van meer inzicht krijgen in je eigen gedachteprocessen, resulteert ook in het beter kunnen herkennen van diezelfde processen in andere mensen. Wanneer je nl. in een schijnwereld leeft (even het uiterste als voorbeeld nemen) zul je moeite hebben met het kunnen relateren tot andere mensen. Door eerlijk te zijn, in eerste instantie dus tegenover jezelf, zul je ook meer mensenkennis krijgen.
Daarnaast is eerlijk zijn tegenover anderen ook heel leuk omdat andere mensen daar soms moeite mee hebben. Ze weten even niet hoe ze moeten reageren zeg maar. Ik moet daar wel even de kanttekening bij plaatsen dat er een verschil is in het eerlijk geven van je mening en het eerlijk zijn in je oordeel.
Je kunt dus wel heel eerlijk zijn in je veroordeling van iemand, maar ben je dan wel eerlijk geweest tegenover jezelf? Ik denk dat wanneer iemand eerlijk is tegenover zichzelf, hij zal moeten toegeven dat hij niet perfect is en ook fouten maakt en dat zijn waarheid vooral erg subjectief is. Op basis van die zelfkennis wordt het natuurlijk moeilijk om anderen te veroordelen.
Wanneer je over deze zelfkennis beschikt, zal je daarom automatisch eerlijk je mening kunnen geven zonder al te bedreigend over te komen. In jouw eerlijke mening zit dan namelijk de ondertoon van nederigheid (bij gebrek aan een beter woord). Je kunt dan dus heerlijk vrij je mening ventileren zonder anderen te snel op de tenen te trappen.
Kan zo volgens mij nog wel even doorgaan. Kort gezegd komt het erop neer dat het je een enorme vrijheid en helderheid geeft in je denken en dat je er enorme zelfkennis en mensenkennis mee op kunt doen. Het gevaarlijke is dat je sommige mensen op de tenen kunt trappen maar ik heb daar zelf nog geen enkel probleem mee gehad. De mensen die niet goed tegen een directe oprechte mening kunnen, die wil je sowieso ook niet kennen denk ik.
quote:Hmm, zoals ik je beschrijving nu lees klinkt het boek een stuk interessanter dan ik een paar maanden geleden dacht. Thanks!Op maandag 21 juni 2010 01:38 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Radical Honesty
Hier nog even een stukje dat ik een paar dagen geleden typte nadat iemand me een pm had gestuurd met de vraag wat Radical Honesty nou praktisch gezien voor mij teweeg had gebracht. Het werd een nogal lang antwoord en is denk ik wel de moeite van het vermelden waard:
<knip>
quote:Ik bestel mn boeken altijd op bol.com of amazon.com. Bij amazon.com kun je nog even vergelijken tussen de Duitse, Franse, Engelse en Amerikaanse site natuurlijk. Bij amazon bieden ze volgens mij ook gebruikte boeken aan tegen een lage prijs.Op maandag 21 juni 2010 23:59 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
PCP, weet je misschien waar je RH voor een goed prijsje kan halen?
quote:Geluk is niet moeilijk
Levensvreugde, geluk, liefde en rust zitten in je. Je hoeft ze niet te 'zoeken' op een andere plek. Je vindt ze niet door veel te kopen, een goede reputatie op te bouwen of veel geld te verdienen.
Echt geluk ervaar je zodra je het de ruimte geeft. Zodra je je juist kunt losmaken van alle afleidingen die geluk 'beloven'. Dat wil echter niet zeggen dat dit altijd makkelijk is. In het dagelijks leven word je vaak op de proef gesteld. Lastige mensen, tegenslagen, dingen die niet lopen zoals je zou willen en ga zo maar door.
De onderstaande vijf stappen vormen een simpele oefening die je helpt geluk, rust, vreugde en liefde ruimte te geven. Zelfs wanneer je op de proef wordt gesteld kun je met deze oefening terugkomen in de juiste staat.
Deze oefening kun je praktisch overal uitvoeren. Of je nu op de bus staat te wachten, aan het werk bent of op een feestje zit. Je kunt je ontspannen, en op een andere manier naar de omgeving kijken.
1. Adem rustig in en uit
De kracht van ademhaling is enorm. Door je ademhaling aan te passen kun je een directe invloed uitoefenen op je geest. Door bewust adem te halen haal je je aandacht naar het hier en nu, en word je rustiger.
Haal een paar keer diep adem. Vul je longen, en voel hoe de lucht binnenstroomt. Ervaar de ademhaling, en leg er even al je aandacht op. Het helpt je je hoofd leeg te maken, en rust te herstellen in je lijf.
2. Ontspan je verder bij iedere uitademing
Steeds wanneer je uitademt, voel je hoe je verder ontspant. Laat je schouders zakken, je armen hangen, ontspan je gezicht en je buik en rug. Voel hoe je bij iedere uitademing dieper in je stoel zakt, of meer contact krijgt met de grond.
Deze stap helpt je spanning uit je lichaam te verdrijven, en bovendien je geest helder te maken. Voel hoe stress, kramp en vervelende emoties je lichaam verlaten. Laat ze wegvloeien, en voel de rust die overblijft.
3. Besef dat de realiteit enkel bestaat uit het hier en nu
Nu komen we in een nieuwe fase van de oefening. Je hebt je lichaam gekalmeerd, en je aamdacht gefocust. Kijk nu naar de omgeving om je heen. Zie de mensen, de spullen, het licht, de planten, ruik de geur, voel de lucht in je longen.
Laat het besef tot je doordringen dat dit realiteit is. Dit wat je nu ziet en ervaart. Dit is echt. Wat is dan niet echt? Alle gedachten die je hebt, die te maken met de toekomst of het verleden. Alles wat jij 'vindt' over de realiteit. Alles wat niet hier en nu is, alles wat je niet kunt waarnemen met je zintuigen.
Al die zaken die 'echt' lijken, en je vrijwel iedere dag bezighouden, bestaan enkel in jouw hoofd. De persoon die naast je zit merkt niets van alles wat er in jou hoofd omgaat. Dat is jouw realiteit, jouw wereld.
Focus je nu op het hier en nu, op de realiteit. Alles wat jij kunt zien, horen, ruiken en voelen is jouw realiteit, de rest is niet relevant op dit moment. De rest bestaat in jouw hoofd, in jouw herinneringen en niet in je realiteit.
New York is ongetwijfeld echt, maar op dit moment bestaat New York alleen in jouw herinneringen. Pas als jij in New York bent kun je het jouw realiteit noemen.
Deze stap helpt je helemaal naar het hier en nu te brengen. Want hier is de plek waar je je bevindt, en nu is het moment om geluk te ervaren. Dat kan niet straks, want straks bestaat niet.
4. Besef dat het hier en nu tijdelijk is
Alles wat je op dit moment ervaart is tijdelijk. Niets in ons leven is permanent, alles zal veranderen, alles zal verdwijnen. Verandering is het enige dat altijd aanwezig zal zijn gedurende je leven.
Besef dat het moment dat je nu met volle aandacht ervaart, nooit meer ervaren kan worden. Iedere seconde die wegtikt is uniek, en is voor altijd verdwenen. Het moment is weg en kan niet meer worden teruggehaald.
Accepteer dat alles in het leven zal veranderen. Jij zal veranderen, de mensen om je heen zullen veranderen. Het huis waarin je nu zit zal veranderen, en uiteindelijk verdwijnen. Alles zal uiteindelijk verdwijnen, niets blijft zoals het is.
Kalmeer je paniek als je deze voelt opkomen. Accepteer de schoonheid van het vergankelijke. Omdat niets permanent is, is het belangrijk dat je er met volle aandacht van kunt genieten. Je kunt de controle over jouw oncontroleerbare omgeving loslaten, en je zo vrij voelen.
Ervaar jouw realiteit zoals je die op dit moment kunt ervaren. Besef dat alles eindig is, en dat je je daarom nergens aan hoeft te hechten.
5. Voel liefde voor alles en iedereen om je heen
Als je je goed hebt laten meevoeren met de oefening, dan ben je in staat om universele liefde te voelen. Je bent objectief, onafhankelijk en los van je gedachten. Je bent in het hier en nu, en dus is alles goed.
Deel je liefde met je omgeving. Verspreid in gedachten je liefde met de spullen, de dieren, de mensen en de planten om je heen. Voel hoe jij een bron van liefde bent, en hoe jouw liefde ervoor zorgt dat dit moment goed is.
Herhaal deze oefening regelmatig
Deze oefening kun je voor een blijvend resultaat het best vaak herhalen. Wees je op zoveel mogelijk momenten bewust van het hier en nu. Begin bij je ademhaling, ontspan jezelf, word je bewust van de realiteit, laat je gedachten los, waardeer de vergankelijkheid van ieder moment en voel liefde voor alles om je heen.
quote:Passiviteit en bewustzijn is niet hetzelfde. Ik merk vaak ook aan mezelf dat ik neig naar passiviteit!Op dinsdag 29 juni 2010 13:31 schreef Thrackan het volgende:
Ik merk dat ik ben verzand in passiviteit, in plaats van acceptatie en waar nodig actie. Tijd om weer eens van voor af aan te beginnen. Dus niet passief alles maar over me heen laten komen en te denken dat ik het maar moet aanvaarden, maar accepteren dat de situatie nu zo is, en als ik er niet tevreden mee ben er iets aan te veranderen.
quote:Exact! Maar aan de positieve kant: merken dat je neigt naar passiviteit is bewustwordingOp dinsdag 29 juni 2010 13:37 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Passiviteit en bewustzijn is niet hetzelfde. Ik merk vaak ook aan mezelf dat ik neig naar passiviteit!
Heb geen motivatie eigenlijk om ergens iets leuks van te maken..
quote:Ik ben zelf ook passiever geworden maar ervaar dit niet als iets negatiefs. Het is op zulk soort momenten blijkbaar iets dat ik nodig heb. Ik heb nu sinds lange tijd weer een aantal weken vakantie en ik merk dat ik pas na anderhalve week van chillen weer zin heb om actieve dingen te doen.Op dinsdag 29 juni 2010 14:35 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik ben ook behoorlijk passief de laatste tijd.
Heb geen motivatie eigenlijk om ergens iets leuks van te maken..
Blijkbaar hebben mijn lichaam en geest gewoon behoefte aan rust. Vergeet niet dat wij in onze maatschappij de hele dag gebombardeerd worden met allerlei input. Ik zie die passiviteit dus gewoon als het moeten nemen van de nodige rust.
is er al aan de hand van deze methode's iemand die zijn leven een positieve wending heeft gegeven?
Ik wordt er namelijk zo langzamerhand gek van, al 5 jaar ben ik bezig met mijn paniekaanvallen(en nu ook depressies) en ik wordt er zooooo moe van.
elke dag is een strijd, ik heb echt nergens meer zn in.
Toen ik een tijdje terug een een training had gedaan leek het de goede kant op te gaan.
IK kwam terug en was onzeker maar wel energiek en het ging een tijdje steeds beter, maar elke keer bij spannende dingen was het toch meer iets van dat ik het net kon volhouden en na de tijd ontzettend moe was.
En nu is het erger dan ooit, de continue stress maakt me kapot (vooral buik en nekspieren) ik pieker de hele dag.
IK heb alle theoriën inmiddels gehoord en gelezen denk ik.
ik weet echt niet meer wat ik nog moet doen.
quote:Ja die van mij maar dat had je denk ik al begrepen vanuit de OP. Volgens mij zijn er hier nog wat users die een verlichtende ervaring hebben gehad...Op dinsdag 29 juni 2010 18:59 schreef DeZoektocht het volgende:
Mag ik jullie eens iets vragen?
is er al aan de hand van deze methode's iemand die zijn leven een positieve wending heeft gegeven?
quote:Of juist aanleiding om er over na te denkenOp dinsdag 29 juni 2010 13:51 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Exact! Maar aan de positieve kant: merken dat je neigt naar passiviteit is bewustwording
quote:Maar had jij last van angsten of depressie's?Op dinsdag 29 juni 2010 19:14 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ja die van mij maar dat had je denk ik al begrepen vanuit de OP. Volgens mij zijn er hier nog wat users die een verlichtende ervaring hebben gehad...
Ik bedoel daar niks mee maar aan hen was mijn vraag gericht.
en ik ook heb een verlichtende ervaring gehad die duurde echter maar een week.
mijn basis niveau verslechtert alleen maar.
Ik ben best bereid een middelmatig leven te leiden met af en toe een dipje en een hoogtepuntje, maar het leven wat ik nu leid is niet vol te houden.
dat merk ik gewoon aan mijn lichaam, radical hoounesty beschrijft het heel goed.
Het ergste van alles is dus dat ik mezelf continue voorlieg(heb ik ook gemerkt) maar ik kan mijn eigen patronen niet doorzien laat staat verbreken.
en het nadeel van al deze methode's is dat je er dag in dag uit mee bezig moet zijn, wat ik dus juist niet wil.
quote:Zo ervaar ik het ook een beetje hoor... De ene keer gaat het lekker, maar dan slaat het ook zo weer om en de dip duurt meestal veel langer dan dat ik mij goed voel. Het herkennen gaat meestal nog wel redelijk, en dan doorbreken ook nog wel, maar vasthouden van zo'n staat lukt mij steeds niet. En het wordt dan inderdaad elke dag een ''gevecht'' tegen je gevoel en daar word je heel moe van ja.Op dinsdag 29 juni 2010 19:35 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Maar had jij last van angsten of depressie's?
Ik bedoel daar niks mee maar aan hen was mijn vraag gericht.
en ik ook heb een verlichtende ervaring gehad die duurde echter maar een week.
mijn basis niveau verslechtert alleen maar.
Ik ben best bereid een middelmatig leven te leiden met af en toe een dipje en een hoogtepuntje, maar het leven wat ik nu leid is niet vol te houden.
dat merk ik gewoon aan mijn lichaam, radical hoounesty beschrijft het heel goed.
Het ergste van alles is dus dat ik mezelf continue voorlieg(heb ik ook gemerkt) maar ik kan mijn eigen patronen niet doorzien laat staat verbreken.
en het nadeel van al deze methode's is dat je er dag in dag uit mee bezig moet zijn, wat ik dus juist niet wil.
ik wordt voortgedreven door mijn geest die niet zal rusten voordat 'de' oplossing daar is.
ik vraag me af wat er eerder komt innerlijke vrede of de capitulatie van mijn lichaam.
En nu schrijf ik daar redelijk rustig over, maar de angsten die dit met zich meebrengt zijn niet mals.
quote:Tja, wanneer spreek je over een depressie. Ik heb genoeg leuke dingen meegemaakt in de periode van 18 t/m 25 jaar, maar het onderliggende gevoel waar ik altijd last van had was die van ongelukkig zijn. Ik denk dat ik wel kan stellen dat ik depressief was, maar dan nog wel met leuke en gelukkige momenten tussendoor.Op dinsdag 29 juni 2010 19:35 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Maar had jij last van angsten of depressie's?
quote:Na mijn verlichtende ervaring ben ik lange tijd in het buitenland geweest en ben daar totaal veranderd. Door weg te zijn uit mijn oude omgeving vielen alle oude gedachtenstructuren als een kaartenhuis in elkaar omdat je verstand nou eenmaal associatief werkt.mijn basis niveau verslechtert alleen maar.
Dat gevecht met dat associatieve karakter van je verstand heb ik ook een tijdje moeten voeren en dat ging met ups and downs. Mijn redding is dus ook die lange wereldreis geweest. Je kunt namelijk nog zoveel mooie nieuwe praktische dingen leren, maar zolang je in je oude omgeving blijft wordt het echt een gevecht met je oude manier van doen.
Dat die wereldreis mijn redding is geweest was verder ook niet geheel toevallig hoor. Ik heb altijd al geweten dat zoiets heel goed zou zijn voor mij. Dus mocht je spelen met de gedachte om een avontuur te ondernemen en voor langere tijd weg te gaan uit je oude vertrouwde omgeving, doe dat dan! We praten nl. wel over de rest van je leven.
quote:Hoe lang ben je nu al bezig met Radical Honesty? En verder: je bent er idd dag en nacht mee bezig. Die periode heb ik ook meegemaakt en ik studeerde toen gelukkig nog. Ik had toen zeeen van tijd en kon dus mn aandacht zonder moeite richten op deze dingen. Maar ook toen begon het af en toe te vervelen. Nogmaals: weggaan uit de omgeving die je associeert met je depressieve periode kan enorm veel betekenen en maakt het veranderingsproces een stuk makkelijker.dat merk ik gewoon aan mijn lichaam, radical hoounesty beschrijft het heel goed.
Het ergste van alles is dus dat ik mezelf continue voorlieg(heb ik ook gemerkt) maar ik kan mijn eigen patronen niet doorzien laat staat verbreken.
en het nadeel van al deze methode's is dat je er dag in dag uit mee bezig moet zijn, wat ik dus juist niet wil.
quote:Dat is je ego die zegt dat je dat niet kan. En wat is ''de'' oplossing dan? Is er wel een oplossing? Misschien is de oplossing juist dat je je innerlijke zelf de kans moet geven, ipv alles te willen controleren, te willen begrijpen en te beoordelen, dus vanuit je ego te leven. Dat is erg vermoeiend. Ik bedoel, dat zoeken/malen/constant veroordelen brengt je nu toch ook niet wat je werkelijk wilt?Op dinsdag 29 juni 2010 22:41 schreef DeZoektocht het volgende:
dat kan ik niet.
ik wordt voortgedreven door mijn geest die niet zal rusten voordat 'de' oplossing daar is.
ik vraag me af wat er eerder komt innerlijke vrede of de capitulatie van mijn lichaam.
En nu schrijf ik daar redelijk rustig over, maar de angsten die dit met zich meebrengt zijn niet mals.
En hoe jij je voelt, hoe je je leven ervaart, daar heb jij zelf (meestal dan, tenzij er medisch gezien iets niet goed is) de volledige controle over, iedereen beleefd het leven anders en het denken is dan ook puur subjectief en er is niet 1 waarheid.
Innerlijke vrede zal je ook niet vinden als je zoekt. Als je zoekt ben je eigenlijk dus ontevreden en verzet je je tegen jezelf. Pas als je alles loslaat(ofwel accepteert) zal het tot je komen, dat is het enige wat je hoeft te doen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Stefanovich op 30-06-2010 00:32:34 ]
Ik ga lekker op vakantie en van mijn vrije dagen genieten, heb maar 1x echt vakantie gehad in 1 jaar... Het is dan geen wereldreis maar ik heb het idee dat ik hetzelfde ga ervaren als pcp met zijn wereldreis
Maargoed. Als je het ego herkennen, kracht van het nu etc. als een last begint te zien kun je het beter even laten voor wat het is, moeite doen voor geen moeite doen is een paradox.
Weer wat anders, ik merk gewoon tevaak dat ik de neiging heb in slaap te vallen als ik bewust wordt van het moment. Ideaal voor s'avonds (zoals nu
) maar storend op andere momenten. Tijdens de treinreis vanochtend voelde ik me heel bewust maar zal ik alweer half weg te doezelen.Zou dit betekenen dat ik slaap mis, of dat ik teveel stress heb? Ik slaap ruim genoeg (ik weet hoe laat het is, ik begin vaak later op de dag
). Als ik echt de rust in mezelf vind wordt ik gewoonweg moe, herkenbaar, anyone?quote:Mogelijk ervaar je teveel stress. Het is bewezen dat stress doodvermoeiend is en ook de meest verouderende factor in ons leven. Sinds ik dat leerde ben ik mezelf aan het trainen om het wat kalmer aan te doen. Daarvoor was ik denk ik verslaafd aan de adrenaline kick van hectiek in mijn werk en thuis.Op woensdag 30 juni 2010 01:09 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Weer wat anders, ik merk gewoon tevaak dat ik de neiging heb in slaap te vallen als ik bewust wordt van het moment. Ideaal voor s'avonds (zoals nu
Zou dit betekenen dat ik slaap mis, of dat ik teveel stress heb? Ik slaap ruim genoeg (ik weet hoe laat het is, ik begin vaak later op de dag
quote:Ik herken die adrenalinekick wel, ik heb ook vrijetijds zaken opzij gezet om te kunnen presteren op stage, maar nog ervaar ik denk ik nog teveel stress. Hoe heb je jezelf getraind rustiger aan te doen dan?Op woensdag 30 juni 2010 07:45 schreef caroline88 het volgende:
[..]
Mogelijk ervaar je teveel stress. Het is bewezen dat stress doodvermoeiend is en ook de meest verouderende factor in ons leven. Sinds ik dat leerde ben ik mezelf aan het trainen om het wat kalmer aan te doen. Daarvoor was ik denk ik verslaafd aan de adrenaline kick van hectiek in mijn werk en thuis.
Laatste dag vandaag, gelukkig
quote:Het is belangrijk om te monitoren wat je tegen jezelf zegt. Daar let ik dus op.Op woensdag 30 juni 2010 08:23 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Ik herken die adrenalinekick wel, ik heb ook vrijetijds zaken opzij gezet om te kunnen presteren op stage, maar nog ervaar ik denk ik nog teveel stress. Hoe heb je jezelf getraind rustiger aan te doen dan?
Laatste dag vandaag, gelukkig
En ik heb een artikel gelezen over multitasken. Dat dat eigenlijk niets oplevert omdat elke keer dat je schakelt naar iets anders, je 10 minuten nodig hebt om daar weer helemaal in te zitten. Nou geloof ik die 10 minuten niet zo, tenminste niet voor mij want ik kan echt heel erg snel schakelen, maar er zal toch een kern van waarheid in zitten. Dus gewoon 1 ding doen en wat niet af komt, nou dat komt dan maar niet af.
Ik ben niet verantwoordelijk voor structurele onderbezetting of idiote procedures. En sinds de werkgevers onder de smoes van flexibilisering van de arbeid mij hebben gereduceerd tot wegwerphuppelkut, ga ik mezelf niet meer over de kop werken. Ik werk nog steeds naar beste vermogen maar als daar geen waardering voor is.
Ik dwaal een beetje af. Er is geen waardering voor kwaliteitswerk. Het gaat er enkel om wie de kampioen slijmbal is en dat zal ik nooit worden. Het was een harde les en dat heeft wel wat enthousiasme verminderd.
quote:Passiviteit an sich is ook geen probleem, maar ik merk dat ik mezelf (weer) aan het isoleren ben en sociaal contact uit de weg ga. Passiviteit terwijl je ontevreden bent werkt niet, dan heb je volledige acceptatie nodig, en eventueel actie.Op dinsdag 29 juni 2010 16:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Ik ben zelf ook passiever geworden maar ervaar dit niet als iets negatiefs. Het is op zulk soort momenten blijkbaar iets dat ik nodig heb. Ik heb nu sinds lange tijd weer een aantal weken vakantie en ik merk dat ik pas na anderhalve week van chillen weer zin heb om actieve dingen te doen.
Blijkbaar hebben mijn lichaam en geest gewoon behoefte aan rust. Vergeet niet dat wij in onze maatschappij de hele dag gebombardeerd worden met allerlei input. Ik zie die passiviteit dus gewoon als het moeten nemen van de nodige rust.
Ik heb een aardig momentje afgekoeld, mijn hoofd is toen ook een stuk rustiger geworden, maar nu merk ik dus dat ik zo weinig onderneem dat mijn hersenen weer de overhand beginnen te krijgen en langzaam weer gaan malen.
quote:Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.Op dinsdag 29 juni 2010 19:35 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Maar had jij last van angsten of depressie's?
Ik bedoel daar niks mee maar aan hen was mijn vraag gericht.
en ik ook heb een verlichtende ervaring gehad die duurde echter maar een week.
mijn basis niveau verslechtert alleen maar.
Ik ben best bereid een middelmatig leven te leiden met af en toe een dipje en een hoogtepuntje, maar het leven wat ik nu leid is niet vol te houden.
dat merk ik gewoon aan mijn lichaam, radical hoounesty beschrijft het heel goed.
Het ergste van alles is dus dat ik mezelf continue voorlieg(heb ik ook gemerkt) maar ik kan mijn eigen patronen niet doorzien laat staat verbreken.
en het nadeel van al deze methode's is dat je er dag in dag uit mee bezig moet zijn, wat ik dus juist niet wil.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.
Ik denk ook dat hier enigzins aan wordt gerefereerd als Tolle zegt dat je eigenlijk niet eens zozeer een individu bent, maar deel uitmaakt van de complete mensheid, als geheel. Je hebt die andere mensen nodig, en zij jou ook.
Dag in dag uit ben ik er niet mee bezig. Je went jezelf dingen aan, waardoor het steeds minder moeite kost.
Maar waarom zou je er niet dag in dag uit mee bezig willen zijn? Het alternatief is blijven piekeren en gespannen zijn. A of B, simpele keuze.
quote:Wat geef je je geest een hoop kracht zegOp dinsdag 29 juni 2010 22:41 schreef DeZoektocht het volgende:
dat kan ik niet.
ik wordt voortgedreven door mijn geest die niet zal rusten voordat 'de' oplossing daar is.
ik vraag me af wat er eerder komt innerlijke vrede of de capitulatie van mijn lichaam.
En nu schrijf ik daar redelijk rustig over, maar de angsten die dit met zich meebrengt zijn niet mals.
die geest van je heeft helemaal niks in te brengen. Het opblazen van die spanning en angst komt me enorm bekend voor hoor, begrijp me niet verkeerd, maar sinds ik weet dat het grootste gedeelte van de spanning bestaat uit opgeblazen angst neemt het al langzaam aan in kracht af.quote:Ik herken dit ook wel, het zoeken naar iets terwijl je niet moet zoeken. Maar het niet moeten zoeken, is hetzelfde als proberen "niet aan iets te denken". Of met alle macht proberen te slapen. Dat werkt ook niet.Op woensdag 30 juni 2010 00:15 schreef Stefanovich het volgende:
[..]
Dat is je ego die zegt dat je dat niet kan. En wat is ''de'' oplossing dan? Is er wel een oplossing? Misschien is de oplossing juist dat je je innerlijke zelf de kans moet geven, ipv alles te willen controleren, te willen begrijpen en te beoordelen, dus vanuit je ego te leven. Dat is erg vermoeiend. Ik bedoel, dat zoeken/malen/constant veroordelen brengt je nu toch ook niet wat je werkelijk wilt?
En hoe jij je voelt, hoe je je leven ervaart, daar heb jij zelf (meestal dan, tenzij er medisch gezien iets niet goed is) de volledige controle over, iedereen beleefd het leven anders en het denken is dan ook puur subjectief en er is niet 1 waarheid.
Innerlijke vrede zal je ook niet vinden als je zoekt. Als je zoekt ben je eigenlijk dus ontevreden en verzet je je tegen jezelf. Pas als je alles loslaat(ofwel accepteert) zal het tot je komen, dat is het enige wat je hoeft te doen.
Ik laat het dan ook even voor wat het is. Ik herken het nu wel, de patronen in gedachten en wat het ego probeert te doen, maar het is nog altijd een stuk sterker dan de echte "ik"... het overruled gewoon met een trein aan gedachten en ik ben weer terug in mn gedachtenwereld. Misschien komt dat ook wel door te weinig slaap. Ik merk dat als ik weinig geslapen heb, die gedachtentrein erger wordt.
quote:Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom
Mag ik jullie eens iets vragen?
is er al aan de hand van deze methode's iemand die zijn leven een positieve wending heeft gegeven?
. Ik kan mijn ego de mond snoeren, ben van een pessimist naar een optimist gegaan en alles wat ik doe brengt me geluk, liefde en voldoening... Dus ja, het heeft me wel wat gebracht
quote:Wauw!!Op woensdag 30 juni 2010 09:52 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom
Dus ja, het heeft me wel wat gebracht
quote:Klopt. Heb ik ook. Denk ik (Op woensdag 30 juni 2010 09:24 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Passiviteit an sich is ook geen probleem, maar ik merk dat ik mezelf (weer) aan het isoleren ben en sociaal contact uit de weg ga. Passiviteit terwijl je ontevreden bent werkt niet, dan heb je volledige acceptatie nodig, en eventueel actie.
) dat ik rustig thuis me aan t vermaken ben, ondertussen wringt er vanalles en baal ik dat ik alleen ben..quote:Ik heb ook last van depressies en angsten. Ga volgende week weer starten met prof hulp.Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.
KVHN dringt bij mij niet door de laatste tijd dus heb ik laten liggen.
quote:Het is ook vaak een kwestie van perspectiefOp woensdag 30 juni 2010 11:11 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Klopt. Heb ik ook. Denk ik (
[..]
Ik heb ook last van depressies en angsten. Ga volgende week weer starten met prof hulp.
KVHN dringt bij mij niet door de laatste tijd dus heb ik laten liggen.
en wat dat betreft zit er natuurlijk een duidelijk verschil tussen de reguliere professionele aanpak en de aanpak van de KVHN. Laten we hopen dat professionele hulp je dat perspectief kan bieden.Mocht je trouwens een klankbordje nodig hebben om even tegenaan te ouwehoeren, en misschien een ander perpectiefje te krijgen over dingen waar je op vastloopt kun je me gerust een PM sturen. Compleet vrijblijvend, maar het kan fijn zijn.
quote:Ik ben hier echt blij omOp woensdag 30 juni 2010 09:52 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom
Dus ja, het heeft me wel wat gebracht
Ik hoop zo dat mij dat ook kan lukken, ik weet namelijk wel hoe het voelt(al wordt het steeds meer een vage herinnering).
quote:Dat wegzakken heb je 100% gelijk in jammer genoeg.Op woensdag 30 juni 2010 09:24 schreef Thrackan het volgende:
Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.
Ik denk ook dat hier enigzins aan wordt gerefereerd als Tolle zegt dat je eigenlijk niet eens zozeer een individu bent, maar deel uitmaakt van de complete mensheid, als geheel. Je hebt die andere mensen nodig, en zij jou ook.
Waar volg je reguliere hulp dan? en hoe kom je bij zoiets, gewoon de huisarts?
quote:Is ook zo, mijn probleem is dat ik mezelf continue in twijfel trek en het weer vanuit net een ander angle probeer zeg maar.Dag in dag uit ben ik er niet mee bezig. Je went jezelf dingen aan, waardoor het steeds minder moeite kost.
Maar waarom zou je er niet dag in dag uit mee bezig willen zijn? Het alternatief is blijven piekeren en gespannen zijn. A of B, simpele keuze.
Vaak gebeurt er weer iets, een onverklaarbare angst ofzo waardoor ik weer verder ga zoeken.
quote:Ik hoop dat ook te leren.Wat geeft je je geest een hoop kracht zeg
quote:Thanks!Op woensdag 30 juni 2010 11:32 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Het is ook vaak een kwestie van perspectief
Mocht je trouwens een klankbordje nodig hebben om even tegenaan te ouwehoeren, en misschien een ander perpectiefje te krijgen over dingen waar je op vastloopt kun je me gerust een PM sturen. Compleet vrijblijvend, maar het kan fijn zijn.
Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.
quote:mooi gesproken en zeker waarOp woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.
Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.
Normaal gesproken overvalt die drug je, met heel zware of magische gedachten/beelden. Dus is het een sterke drug tegen een relatief zwakke geest die de dingen laat zien.
Met zo'n sterke controle over de gedachte, is dat dus een sterke drug vs een sterke geest. Ik ben nieuwsgierig wat daaruit voort komt. Is er iemand die zulke ervaringen heeft?
quote:Op woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.
Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.
quote:
quote:Ik ben eigenlijk met een compleet ander probleembeeld (ADD, concentratieproblemen) bij PsyQ terecht gekomen. Verwijzing van de huisarts is wel nodig, maar verder heb ik die huisarts niet eens gesproken.Op woensdag 30 juni 2010 17:54 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
Dat wegzakken heb je 100% gelijk in jammer genoeg.
Waar volg je reguliere hulp dan? en hoe kom je bij zoiets, gewoon de huisarts?
[..]
Is ook zo, mijn probleem is dat ik mezelf continue in twijfel trek en het weer vanuit net een ander angle probeer zeg maar.
Vaak gebeurt er weer iets, een onverklaarbare angst ofzo waardoor ik weer verder ga zoeken.
[..]
Ik hoop dat ook te leren.
Na een marathon aan tests en formuliertjes, die ik allemaal zonder mokken heb ingevuld aangezien ik duidelijk wist dat ik daar voor mezelf zat, heb ik een diagnose gekregen in de richting van een "persoonlijkheidsstoornis".
Klinkt allemaal erg zwaar, maar het heeft er voor mij toe geleid dat angsten en problemen die ik 10+ jaar on(der)bewust negeer, voor me uit schuif, probeer weg te stoppen of simpelweg mee zit eindelijk eens een keer het daglicht zien. En daar blijken ze stuk voor stuk vele malen minder imposant als dat ze in mijn hoofd zijn.
Dat neemt niet weg dat ik nog steeds last heb. Het zijn allemaal ook geen wondermiddelen waardoor je direct en zonder nasleep van al je zorgen af bent. Herhaling is key, ook bij reguliere hulp. Herhaling en toewijding.
quote:De kunst is ook om het on(der)bewuste bewust te maken. Angsten, paniek, dingen waarbij je niet eens kan beredeneren waarom ze getriggerd worden, dat zijn de moeilijkste punten wat mij betreft om bewust van te worden. Achteraf, ja, dat gaat steeds sneller, maar ik zou het zo graag opmerken vóórdat ik in paniek raak.Op woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.
Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.
quote:In het beginsel werkt veelvuldige bloodstelling aan die situaties (gewoon keihard door je angsten heen gaan dus) beter dan bewust worden.Op woensdag 30 juni 2010 23:22 schreef Thrackan het volgende:
De kunst is ook om het on(der)bewuste bewust te maken. Angsten, paniek, dingen waarbij je niet eens kan beredeneren waarom ze getriggerd worden, dat zijn de moeilijkste punten wat mij betreft om bewust van te worden. Achteraf, ja, dat gaat steeds sneller, maar ik zou het zo graag opmerken vóórdat ik in paniek raak.
quote:Ik heb precies hetzelfde ... En ik bedoel met niet moeten zoeken gewoon dat je stopt met zoeken, je je niet meer verzet tegen de situatie d.m.v. gedachten en twijfels, omdat je weet dat het je niks zal brengen. En als je dus zegt dat je iets niet moet doen, of er een andere negatieve draai aangeeft, zo van; ik ben verkeerd bezig, dan word het ook heel moeilijk ja, want in principe is dan nog steeds je ego aan het woord. Alleen wat je al zegt, het blijft zo verdomd lastig steeds omdat je ego (die ik jaren als IK heb ervaren) zoveel sterker is. Logisch ook. Het zit er zo in geramd...Op woensdag 30 juni 2010 09:51 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Ik herken dit ook wel, het zoeken naar iets terwijl je niet moet zoeken. Maar het niet moeten zoeken, is hetzelfde als proberen "niet aan iets te denken". Of met alle macht proberen te slapen. Dat werkt ook niet.
Ik laat het dan ook even voor wat het is. Ik herken het nu wel, de patronen in gedachten en wat het ego probeert te doen, maar het is nog altijd een stuk sterker dan de echte "ik"... het overruled gewoon met een trein aan gedachten en ik ben weer terug in mn gedachtenwereld. Misschien komt dat ook wel door te weinig slaap. Ik merk dat als ik weinig geslapen heb, die gedachtentrein erger wordt.
quote:True, ben alleen bang om over m'n limiet heen te gaan, dan ben ik zo een compleet weekend van slag.Op woensdag 30 juni 2010 23:24 schreef EggsTC het volgende:
[..]
In het beginsel werkt veelvuldige bloodstelling aan die situaties (gewoon keihard door je angsten heen gaan dus) beter dan bewust worden.
Ik heb ook veel moeite met risico's nemen, vooral omdat het zo vaak misgaat.
Ik volg ook al een Voluit leven training, waarbij het vooral gaat om het accepteren van psychische pijn, leven in het nu, leven naar je waarden en meditatie. Ik heb daar nu 4 van de 6 bijeenkomsten van gehad en dat werkt ook wel merk ik.
Alhoewel ik nog vaak mijn dipjes heb en heb al 2 keer eerder een depressie gehad en ben daar ook voor in behandeling geweest. En denk er over na om toch weer prof. hulp te zoeken die dieper op mn problemen ingaat dan dat ik bij die Voluit leven training kan bespreken.
[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 01-07-2010 13:27:21 ]
quote:Maar als je je nooit blootstelt aan die situaties zal je altijd dat idee houden dat "het mis kan gaan" op de momenten dat je er toch een keer aan blootgesteld wordt. Op die manier kom je er dus nooit vanaf.Op donderdag 1 juli 2010 11:41 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wanneer t misgaat heb je juist een extra bevestiging dat er iets met je mis is..
Ik heb ook veel moeite met risico's nemen, vooral omdat het zo vaak misgaat.
Ik geloof dat het al eerder gepost is door iemand in dit topic, maar die zin is me wel bijgebleven;
Er is geen weg om angst heen, alleen er doorheen.
Besides, je kan het ook van de andere kant zien; zodra je het begint te overwinnen, zal er steeds bevestiging zijn dat er "niets aan de hand is".
quote:Op donderdag 1 juli 2010 13:35 schreef EggsTC het volgende:
Ik geloof dat het al eerder gepost is door iemand in dit topic, maar die zin is me wel bijgebleven;
Er is geen weg om angst heen, alleen er doorheen.
Feel the fear and do it anyway
Dit boek heb ik zelf ook. Werd me heel erg aangeraden. Heb er niet meer dan twee bladzijdes in gelezen
Misschien dat het wat is voor sommigen hier. Op amazon.com krijgt het boek heel veel 5-sterren reviews maar ook een aantal 1-ster reviews.
ik ben vandaag in een situatie gekomen waarbij ik stond te grijnzen als een idioot en me naderhand afvroeg wat gebeurde er nu eigenlijk.
en toen dacht ik 'verdorie ik was gewoon kwaad' en door schaapachtig te grijnzen probeerde ik de situatie te ontwijken waarin ik natuurlijk gewoon voor mezelf had moeten opkomen.
enige problemen was dat het leek alsof ik het niet meer wegkreeg ik moest het letterlijk weer inslikken want het leek alsof het me zou overnemen.
dikke hyperventilatie aanval omdat ik bang was te exploderen van woede
Moet er alleen nou 'mee aan de slag' maar weet niet hoe.
Wat had je willen zeggen? of doen? om voor jezelf op te komen. Ze zeggen mij altijd om daar over na te denken en dan de woorden in mezelf te repeteren. De theorie is, dat je dan in een vergelijkbare situatie hopelijk sneller uit je woorden komt en jezelf kunt trainen in wat assertiever worden.
quote:dat weet ik ook maar toen ik het 1 keer benoemd had was de geest dus een beetje uit de fles, maar kon er verder niks mee doen.Op donderdag 1 juli 2010 22:14 schreef caroline88 het volgende:
Hyperventilatie is niet echt een reactie waar je veel mee opschiet, maar dat is exploderen in woede ook niet.
Wat had je willen zeggen? of doen? om voor jezelf op te komen. Ze zeggen mij altijd om daar over na te denken en dan de woorden in mezelf te repeteren. De theorie is, dat je dan in een vergelijkbare situatie hopelijk sneller uit je woorden komt en jezelf kunt trainen in wat assertiever worden.
over dat exploderen uit woede een stukje uit radical honesty:
'the first blow-up seems like a nuclear explosion both because its magnitude and because it contrasts so dramatically with former politeness.
quote:Oh. Ik geloof niet dat ik dit boek nodig ga hebben want heb nooit last gehad van teveel tactOp donderdag 1 juli 2010 22:27 schreef DeZoektocht het volgende:
[..]
dat weet ik ook maar toen ik het 1 keer benoemd had was de geest dus een beetje uit de fles, maar kon er verder niks mee doen.
over dat exploderen uit woede een stukje uit radical honesty:
'the first blow-up seems like a nuclear explosion both because its magnitude and because it contrasts so dramatically with former politeness.
Ik vind het vervelende van exploderen uit woede dat je controle over jezelf verliest en snel geneigd bent dingen te zeggen die je niet meent vanuit je hart. En de relatie vaak zo beschadigt dat het niet meer te repareren is.
Hoewel ik ook mensen in mijn omgeving heb waar er geen hoop is op een goede relatie dus ja dan wil ik nog wel eens kwaad worden. Doel van boosheid, donder op en laat me met rust. Die persoon die ik dus nu in gedachten heb, ik heb het niet tegen jou. Ik ben dan wel af en toe een beetje tactloos maar probeer op internet vooral toch communicatie misverstanden te voorkomen
quote:Maar je woede blijft dus bestaan uit explosie's?Op donderdag 1 juli 2010 22:42 schreef caroline88 het volgende:
[..]
Oh. Ik geloof niet dat ik dit boek nodig ga hebben want heb nooit last gehad van teveel tact
Ik vind het vervelende van exploderen uit woede dat je controle over jezelf verliest en snel geneigd bent dingen te zeggen die je niet meent vanuit je hart. En de relatie vaak zo beschadigt dat het niet meer te repareren is.
Hoewel ik ook mensen in mijn omgeving heb waar er geen hoop is op een goede relatie dus ja dan wil ik nog wel eens kwaad worden. Doel van boosheid, donder op en laat me met rust. Die persoon die ik dus nu in gedachten heb, ik heb het niet tegen jou. Ik ben dan wel af en toe een beetje tactloos maar probeer op internet vooral toch communicatie misverstanden te voorkomen
als ik even de wijsneus uit mag hangen, Radical honesty zegt dit direct na het stukje over nuclear explosions:
'after a little practice, the explosions become like conventional bombs, then like dynamite, and then like firecracker. the eventual goal is to have hundreds of tiny explosions a minute, like an internal combustion engine. This anger is good fuel to burn; its a source of creative energy.
Verder, in het algemeen zeg maar, ben ik eigenlijk vrijwel nooit boos. Woede is verlammend en dat vind ik vervelend.
Maar ik ben geen deurmatje. Je belazert mij maar 1 keer en dan is het over en sluiten en doe ik met zo iemand nooit meer zaken. Ik besteed er alleen zo min mogelijk aandacht aan omdat ik me wil richten op de dingen waar ik wel invloed heb en voor mezelf een leuk leventje opbouwen.
Vandaag tijdens mijn werk (bijbaan callcenter) ging alles vrijwel vanzelf zonder dat ik een moment had van 'ik wil hier niet zijn'. Alles was best, en het stomme is, dat ik niet eens door heb hoe bewust ik dan eigenlijk ben
Achteraf ja. Net als dat je achteraf pas kan relativeren dat je ego je zo stoort.Ik heb het boek ongeveer 1,5 jaar geleden gelezen en het toen een beetje afgedaan als zweverigheid, nu kom ik er steeds meer achter hoe veel ik er eigenlijk uit heb gehaald, misschien dat het ook wel met ouder worden te maken heeft, maar ik merk wel hoe mijn gevoel en gedachtes automatisch reageren op invloeden en die dingen je helemaal niet hoeven te beperken.
Ik ben er nu wel van overtuigd dat de weg naar zelfkennis de weg naar vrijheid is
quote:Dat ontwijken, het niet uitdrukken van je eigen mening en eigen gevoelens op dat moment, dat ken ik ook erg goed. Is ook levensgevaarlijk, want je bouwt elke keer weer een stukje frustratie op. Zo kweek je een berg met situaties waar je het eigenlijk niet mee eens bent, maar waar je niets van zegt en voor je het weet is de drempel zo groot om eens te zeggen wat je bedoelt dat je het maar niet meer doet omdat het teveel moeite lijkt te kosten.Op donderdag 1 juli 2010 21:27 schreef DeZoektocht het volgende:
ok na mijn negatieve gezeur van gister vandaag een positief puntje van mij
ik ben vandaag in een situatie gekomen waarbij ik stond te grijnzen als een idioot en me naderhand afvroeg wat gebeurde er nu eigenlijk.
en toen dacht ik 'verdorie ik was gewoon kwaad' en door schaapachtig te grijnzen probeerde ik de situatie te ontwijken waarin ik natuurlijk gewoon voor mezelf had moeten opkomen.
enige problemen was dat het leek alsof ik het niet meer wegkreeg ik moest het letterlijk weer inslikken want het leek alsof het me zou overnemen.
dikke hyperventilatie aanval omdat ik bang was te exploderen van woede
Moet er alleen nou 'mee aan de slag' maar weet niet hoe.
Ja, dan is de eerste keer een gigantische big bang. Een explosie, maar ook een begin van iets nieuws.
En omdat ik bang ben dat ik mensen kwijtraak.
En omdat ik de woede die ik op voel komen vele maten groter is dan hetgeen waar ik boos over ben.
KLopt dus aardig met wat hierboven genoemd is.
Hoewel ik in sommige situaties bij bepaalde mensen wel heel boos kan worden.
Eckhart Tolle Event
zaterdag 30 oktober 2010, 14.00 - 15.30 uur
Tolle geeft op 30 oktober 's middags om 14.00 uur een lecture en opent daarmee, namens uitgeverij Ankh-Hermes, de Maand van de Spiritualiteit 2010 in de Doelen in Rotterdam.
Luxe editie
Speciaal voor deze gelegenheid verschijnt er een speciale luxe gebonden uitgave van zijn boek De kracht van het Nu!
Kaarten bestellen
De kaartverkoop voor het Tolle Event is in handen van de kassa van de Doelen in Rotterdam.
Toegangsprijzen:
Normaal: ¤ 59,-
VIP: ¤ 79,- (inclusief speciale editie van De kracht van het Nu)
Beiden inclusief koffie of thee bij binnenkomst.
Kaarten kunt u online bestellen via: www.dedoelen.nl/concertgebouw
Telefonisch: 010 2171717, de kassa is dagelijks (behalve zondag) van 10.00 tot 18.00 uur bereikbaar. Gedurende de zomersluiting (zaterdag 24 juli t/m zondag 8 augustus 2010) is de Doelen gesloten en zijn kaarten uitsluitend via de website te bestellen.
Meer informatie over bestellen en betalen.
Informatie
Eckhart Tolle geeft zijn lecture in de Grote zaal van: De Doelen, Schouwburgplein 50 in Rotterdam
Het event start om 14.00 uur, de kassa is vanaf 13.00 uur open.
Zie bereikbaarheid en parkeren met korting via De Doelen.
Let op: Op zaterdagmiddag bent u niet zeker van een plaats in de parkeergarage!
Naar de Doelen met het openbaar vervoer
Concert- en congresgebouw de Doelen bevindt zich op loopafstand (5 minuten) van het Centraal Station in de binnenstad van Rotterdam.
Metro - halte Centraal Station, begin/eindpunt Erasmuslijn.
Tram - halte Weena en Kruisplein (lijn 4, 8 21, 23 en 25); Halte Centraal Station (lijnen 4, 7, 8, 20, 21, 23 en 25).
Stadsbus - halte Weena (lijn 38 en 48); halte Kruisplein (lijnen B1-B10 en B12); halte Centraal Station (lijnen 33, 38, 44, 48 en 49).
Streekbus - halte Centraal Station (Connexxion lijnen 86, 129, 170, 171, 173 en 204).
Meer informatie, waaronder een complete lijnenkaart van Rotterdam, vindt u op de website van de RET www.ret.nl.
Kijk voor de meest actuele informatie op www.dedoelen.nl.
Let op: Invoering OV-chipkaart. De Rotterdamse metrohaltes zijn alleen toegankelijk via toegangspoortjes. U opent een poortje door de OV-chipkaart voor de kaartlezer te houden. Lees meer over OV-chipkaart op de site van de RET www.ret.nl.
quote:Wel lekker in de buurt, maar ¤60 voor een lezing?Op vrijdag 2 juli 2010 11:31 schreef NouMooiNiet het volgende:
Voor de liefhebber:
Eckhart Tolle Event
zaterdag 30 oktober 2010, 14.00 - 15.30 uur
Tolle geeft op 30 oktober 's middags om 14.00 uur een lecture en opent daarmee, namens uitgeverij Ankh-Hermes, de Maand van de Spiritualiteit 2010 in de Doelen in Rotterdam.
Luxe editie
Speciaal voor deze gelegenheid verschijnt er een speciale luxe gebonden uitgave van zijn boek De kracht van het Nu!
Kaarten bestellen
De kaartverkoop voor het Tolle Event is in handen van de kassa van de Doelen in Rotterdam.
Toegangsprijzen:
Normaal: ¤ 59,-
VIP: ¤ 79,- (inclusief speciale editie van De kracht van het Nu)
Beiden inclusief koffie of thee bij binnenkomst.
Kaarten kunt u online bestellen via: www.dedoelen.nl/concertgebouw
Telefonisch: 010 2171717, de kassa is dagelijks (behalve zondag) van 10.00 tot 18.00 uur bereikbaar. Gedurende de zomersluiting (zaterdag 24 juli t/m zondag 8 augustus 2010) is de Doelen gesloten en zijn kaarten uitsluitend via de website te bestellen.
Meer informatie over bestellen en betalen.
Informatie
Eckhart Tolle geeft zijn lecture in de Grote zaal van: De Doelen, Schouwburgplein 50 in Rotterdam
Het event start om 14.00 uur, de kassa is vanaf 13.00 uur open.
Zie bereikbaarheid en parkeren met korting via De Doelen.
Let op: Op zaterdagmiddag bent u niet zeker van een plaats in de parkeergarage!
Naar de Doelen met het openbaar vervoer
Concert- en congresgebouw de Doelen bevindt zich op loopafstand (5 minuten) van het Centraal Station in de binnenstad van Rotterdam.
Metro - halte Centraal Station, begin/eindpunt Erasmuslijn.
Tram - halte Weena en Kruisplein (lijn 4, 8 21, 23 en 25); Halte Centraal Station (lijnen 4, 7, 8, 20, 21, 23 en 25).
Stadsbus - halte Weena (lijn 38 en 48); halte Kruisplein (lijnen B1-B10 en B12); halte Centraal Station (lijnen 33, 38, 44, 48 en 49).
Streekbus - halte Centraal Station (Connexxion lijnen 86, 129, 170, 171, 173 en 204).
Meer informatie, waaronder een complete lijnenkaart van Rotterdam, vindt u op de website van de RET www.ret.nl.
Kijk voor de meest actuele informatie op www.dedoelen.nl.
Let op: Invoering OV-chipkaart. De Rotterdamse metrohaltes zijn alleen toegankelijk via toegangspoortjes. U opent een poortje door de OV-chipkaart voor de kaartlezer te houden. Lees meer over OV-chipkaart op de site van de RET www.ret.nl.
quote:Ja, bij mij heeft het zeker ook te maken met dingen uit mijn jeugd, maar ook met dingen die korter geleden zijn gebeurd.
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.
Ik heb het boek gisteren in een keer uitgelezen. Vond het af en toe wel een beetje zweverig en veel was eigenlijk wel hetzelfde als in mijn Voluit Leven training/mindfulness-training wordt besproken. Ik vond het daardoor niet echt vernieuwend voor mij. Hij zegt wel hele zinnige dingen, daar niet van, maar kwam me allemaal al wel erg bekend voor zeg maar.
Ik moet er nu gewoon niet teveel meer over gaan nadenken, maar het gewoon gaan toepassen in mijn dagelijks leven.
quote:Oh, dat weet ik 100% zeker. Zonder op specifics in te gaan heb ik op 5- en 11-jarige leeftijd twee totaal verschillende, maar heftige dingen meegemaakt. Dat vormt je.Op vrijdag 2 juli 2010 12:06 schreef Pimski het volgende:
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.
quote:Ja, bij mij ook, op 8 jarige leeftijd en daarna ook nog een paar heftige dingen.Op vrijdag 2 juli 2010 12:06 schreef Pimski het volgende:
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.
Het is niet zo dat ik de schuld geef aan die gebeurtenissen van vroeger dat ik nu zo ben, maar het heeft me wel gevormd in de loop der jaren. Met als gevolg dat ik nu behoorlijk angstig en onzeker ben.
Om in het NU te gaan leven moet je je zwakke punten onder ogen durven te zien. Hoe erg en verschrikkelijk deze ook zullen zijn. Zolang je de gevoelens van je ware geschiedenis (ongemerkt) onderdrukt zal je je hele leven er last van hebben. Het is belangrijk om in contact te komen met je Zelf.
Angst, onzekerheid en depressiviteit hebben hun oorsprong in het onderdrukken van je eigen gevoel. Ik geloof niet dat je zo wordt geboren. De ouder-kindrelatie daarentegen is wel van cruciaal belang en bepaalt voor een groot deel de manier waarop je naar de wereld kijkt
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je in je jeugd iets verschrikkelijks hebt meegemaakt, dit niet goed heb kunnen delen met je ouders of andere naasten waardoor je je gevoelens en behoeften heb moeten onderdrukken, dit een verwoestende invloed kan hebben op je Zijn.
Een persoon die leeft vanuit zijn eigen-ik zou zich nooit als angstig en onzeker omschrijven.
Je kan pas in het NU leven als je er achter komt waarom je zulke minderwaardigheidsgevoelens hebt. Pas als je de waarheid weet en juist beleeft kun je weer terug komen bij je echte-Ik.
De confrontatie met het verleden is de basisvoorwaarde voor het genezingsproces.
Geloof me niet te veel nadenken is niet de oplossing.
quote:Geloof je niet dat het volledig accepteren van de situatie, zonder terug te gaan naar de oorzaak, mogelijk is? Ik geef toe dat dat wel een ideaalbeeld betreft, maar theoretisch gezien zou ook dat moeten kunnen volgens mij.Op zaterdag 3 juli 2010 19:54 schreef Pimski het volgende:
Ik denk dat jullie door bepaalde (hele heftige) gebeurtenissen in het verleden vervreemd zijn van jullie eigen IK. Voor mijn gevoel zijn jullie erg op zoek naar verloren geluk. Een persoon met een eigen IK hoeft hier niet continu naar op zoek te zijn. Hij ervaart, beleeft en uit zijn gevoelens vanuit zichzelf en leeft automatisch in het NU.
Om in het NU te gaan leven moet je je zwakke punten onder ogen durven te zien. Hoe erg en verschrikkelijk deze ook zullen zijn. Zolang je de gevoelens van je ware geschiedenis (ongemerkt) onderdrukt zal je je hele leven er last van hebben. Het is belangrijk om in contact te komen met je Zelf.
Angst, onzekerheid en depressiviteit hebben hun oorsprong in het onderdrukken van je eigen gevoel. Ik geloof niet dat je zo wordt geboren. De ouder-kindrelatie daarentegen is wel van cruciaal belang en bepaalt voor een groot deel de manier waarop je naar de wereld kijkt
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je in je jeugd iets verschrikkelijks hebt meegemaakt, dit niet goed heb kunnen delen met je ouders of andere naasten waardoor je je gevoelens en behoeften heb moeten onderdrukken, dit een verwoestende invloed kan hebben op je Zijn.
Een persoon die leeft vanuit zijn eigen-ik zou zich nooit als angstig en onzeker omschrijven.
Je kan pas in het NU leven als je er achter komt waarom je zulke minderwaardigheidsgevoelens hebt. Pas als je de waarheid weet en juist beleeft kun je weer terug komen bij je echte-Ik.
De confrontatie met het verleden is de basisvoorwaarde voor het genezingsproces.
Geloof me niet te veel nadenken is niet de oplossing.
Of je nu wel of niet weet waarom je pijn in je knie hebt, door het te accepteren zet je de eerste stap om er iets aan te kunnen doen toch?
Het lijden kan niet te maken hebben met wat er nu allemaal op dit moment om je heen gebeurt en daarom kun je stellen dat je ten prooi valt aan je verleden.
Op basis van dit verleden heb je een bepaalde IK opgebouwd. Hierbij is het belangrijk om te kijken of het wel je eigen IK is en niet een IK om te overleven.
Het is belangrijk om te kijken of je die heftige gebeurtenissen wel goed hebt verwerkt en gevoeld. Je zal niet de eerste zijn die hierbij zijn gevoelens heeft onderdrukt en zich voor de omgeving groot heeft proberen te houden. Een ik-om-te-overleven is meer bezig met hoe andere mogelijk over hem denken dan naar zijn eigen gevoel te luisteren. Deze vervreemding kost energie en lijft meestal tot somberheid, angsten enz.
Het accepteren van de situatie is heel belangrijk. Maar er is wel een verschil tussen actieve en passieve acceptatie. Je kan de hele tijd zielig zitten doen en je hele leven blijven somberen, maar de genezing moet van binnen uit komen. Daarom zeg ik of je gaat op zoek waar je onrust en onvrede vandaan komt (hoe dicht sta je nog bij je eigen IK) of je accepteert je zelf met alle dingen die je wel en niet gedaan hebt, je stelt je emoties weer in dienst van het leven en je zal automatisch weer in het NU leven.
quote:Wat je zegt klopt, maar raakt mijn vraag niet. Volgens je vorige post moet je je verleden onder ogen zien en verwerken om door te kunnen. Ik ben daar ook mee bezig, ben niet van plan om dat te ontwijken.Op maandag 5 juli 2010 18:17 schreef Pimski het volgende:
Uit jouw posts kan ik afleiden dat jij lijdt. Als jij lijdt is op 1 of andere manier je zelf, je eigen-ik ingeperkt. Op 1 of andere manier kun je niet voelen en doen wat je diep van binnen wil, anders zou je immers niet lijden.
Het lijden kan niet te maken hebben met wat er nu allemaal op dit moment om je heen gebeurt en daarom kun je stellen dat je ten prooi valt aan je verleden.
Op basis van dit verleden heb je een bepaalde IK opgebouwd. Hierbij is het belangrijk om te kijken of het wel je eigen IK is en niet een IK om te overleven.
Het is belangrijk om te kijken of je die heftige gebeurtenissen wel goed hebt verwerkt en gevoeld. Je zal niet de eerste zijn die hierbij zijn gevoelens heeft onderdrukt en zich voor de omgeving groot heeft proberen te houden. Een ik-om-te-overleven is meer bezig met hoe andere mogelijk over hem denken dan naar zijn eigen gevoel te luisteren. Deze vervreemding kost energie en lijft meestal tot somberheid, angsten enz.
Het accepteren van de situatie is heel belangrijk. Maar er is wel een verschil tussen actieve en passieve acceptatie. Je kan de hele tijd zielig zitten doen en je hele leven blijven somberen, maar de genezing moet van binnen uit komen. Daarom zeg ik of je gaat op zoek waar je onrust en onvrede vandaan komt (hoe dicht sta je nog bij je eigen IK) of je accepteert je zelf met alle dingen die je wel en niet gedaan hebt, je stelt je emoties weer in dienst van het leven en je zal automatisch weer in het NU leven.
Als je de kracht van het Nu leest zou je ook kunnen stellen dat je het verleden helemaal niet hoeft te verwerken, maar slechts hoeft in te zien dat het niet nu is. Ben je het daarmee eens?
Ik heb het verleden uitgeplozen en suf geanalyseerd. Ben daar nu wel al een tijdje klaar mee.
Bepaalde mensen hebben me afgewezen, en mijn IK beschadigd. Sommigen zal ik nooit meer zien, anderen heb ik nog dagelijks om me heen. Nu heb ik in de loop der jaren van mezelf een redelijk optimistisch mens gemaakt. Maar de grote "hollywood verzoenings scene" gaat niet plaatsvinden.
Ik doe mijn best om nu zoveel mogelijk positieve en ondernemende gedachten te hebben en daar ook naar te handelen. Nieuwe herinneringen scheppen met een plezieriger nasmaak.
quote:Acceptatie betekent niet per definitie dat je blij bent met wat je accepteert, maar dat je voor de volle honderd procent toegeeft dat de situatie is zoals ie is. Elke vorm van ontkenning hier is nutteloos: de situatie is altijd zoals ie is.Op maandag 5 juli 2010 20:19 schreef caroline88 het volgende:
Pimski, ik kan een heel eind met je meereizen in je gedachten. Maar hoe ver moet je gaan?
Ik heb het verleden uitgeplozen en suf geanalyseerd. Ben daar nu wel al een tijdje klaar mee.
Bepaalde mensen hebben me afgewezen, en mijn IK beschadigd. Sommigen zal ik nooit meer zien, anderen heb ik nog dagelijks om me heen. Nu heb ik in de loop der jaren van mezelf een redelijk optimistisch mens gemaakt. Maar de grote "hollywood verzoenings scene" gaat niet plaatsvinden.
Ik doe mijn best om nu zoveel mogelijk positieve en ondernemende gedachten te hebben en daar ook naar te handelen. Nieuwe herinneringen scheppen met een plezieriger nasmaak.
En ja, vanuit acceptatie kun je kijken waar je niet tevreden mee bent. Daar kun je vervolgens iets mee doen, of het laten liggen en accepteren dat het iets is waar je niet tevreden mee bent.
Ik ben absoluut niet blij met een aantal dingen uit mijn verleden, maar om daar nog iets aan te proberen te veranderen zou waanzin zijn. Ik ben niet blij met dat het zo gelopen is, maar zo is het gelopen. In plaats van mezelf te ergeren aan de loop van gebeurtenissen, en daar totaal onzinnige hoeveelheden energie aan te verspillen, kan ik beter overtuigd zijn van het feit dat het zo gelopen is.
De Kracht van het Nu vind ik op zich wel een grappig boek. Het maakt mensen er meer van bewust om eerder naar hun gevoel te luisteren dan naar hun verstand. Eigenlijk om meer naar je echte-ik, voor zover dat nog kan, te luisteren dan naar de onechte-ik. Verder kan het voor bepaalde mensen heel inspirerend zijn, omdat het begrijpelijk is en lekker leest.
Maar voor mensen met bepaalde (psychische) klachten is het gewoon misleidend. Denk je nou echt dat als je iets ergs hebt meegemaakt en daar nooit goed mee bent omgegaan, je op een dag tegen jezelf kan zeggen:"achja wat maakt het uit, het is niet nu?"
Trouwens als je nu nog (mogelijk) last heb van gebeurtenissen uit het verleden dan is dat toch ook nog gewoon in het NU?
@Caroline88 Als jij gewoon je balans (in zekere zin) hebt gevonden, wie ben ik dan om te zeggen wat je moet doen. Je laatste zin laat gewoon duidelijk zien dat je goed bezig bent!
@Pimski: Dank voor het compliment.
Je stelt dat je je gevoel niet kunt manipuleren. Daar ben ik het strikt genomen niet mee eens. Je gevoel wordt bepaald door je gedachten en je gedachten kies je zelf. Ja ze komen binnenwalsen maar het is aan mij of ik ze uitgebreid aandacht geef, of ze snel weer de deur uit schop. In die zin kun je je gevoel dus wel manipuleren.
Het is een techniek en ik heb mezelf daarin jarenlang getraind.
Overigens ben ik het met je eens dat het altijd onderdrukken van negatieve gevoelens geen oplossing is. Ik heb ze in het verleden wel recht in de ogen gekeken, maar heb nu geen behoefte meer om dat hoofdstuk nog eens door te nemen.
Voor mij vallen nu af en toe puzzelstukjes van jaren terug op hun plek, omdat ik, wanneer ik naar die gebeurtenissen terugkijk, er een stuk "neutraler" op terugkijk. Dus zonder de angsten en spanningen die zijn opgebouwd en opgeblazen door jaren van wegdrukkerij en overtuiging dat ik "het toch niet aan kon om er aan te denken". Nu kijk ik met enige regelmaat nuchter terug op zo'n gebeurtenis en komen de antwoorden op de vragen eigenlijk vanzelf. Ik merk daar ook aan dat de vragen zich niet meer opwerpen, dat de gebeurtenissen hun angstwekkende krachten verliezen en dat ik ze dus achter me kan laten.
Waar ik regelmatiger mee zit zijn gewoonten en mechanismen die ik heb geleerd vanuit die stapel met gebeurtenissen. Defensiemechanismen, vluchtgedrag, de bijbehorende neiging om iets heel snel als doodeng te bestempelen. Die dingen zijn nog niet weg, maar daar zal ik voor moeten blijven oefenen. Verwerking van het verleden alleen is niet voldoende.
quote:Ik begrijp je mening maar vervelende gedachten komen in soorten en maten en zijn eigenlijk altijd oude bekenden. Verdikkie, ik heb maar zelden een originele gedachte! ha ha haOp dinsdag 6 juli 2010 09:07 schreef Thrackan het volgende:
Ik denk dat je vervelende gedachten, voordat je ze linea recta weer de deur uit schopt, wel even op waarde kan beoordelen. Simpelweg negeren en wegschoppen ontkracht het niet, dus kan het net zo goed nog een keertje terugkomen, en nog een keer en nog een keer.
Omdat ze bekend zijn kan ik ze supersnel classificeren.
Een herinnering dat X een hekel aan me heeft, opsodemieteren dat weet ik al lang en ik wil me daar niet door laten afleiden.
Ik voel me zo moe. Even checken of ik mijn best doe om goed te leven. Doe ik de juiste dingen? Neem ik genoeg slaap of ben ik aan het roven omdat mijn boek zo spannend is? Of ben ik "moe" omdat ik me schuldig voel omdat ik dingen voor me uit schuif.
Ik voel me zo moe. Ja nu weet ik het wel en ik weet ook waar het door komt, zal vanavond weer eens een keertje op tijd naar bed gaan.
Vervelende gedachten kunnen helpen om me weer terug in het spoor te zetten.
Vervelende gedachten komen altijd weer terug. Maar als het nutteloze gedachten zijn. Dan komen ze minder vaak en minder indringend als ik ze niet toesta om een hoop ruimte en tijd in beslag te nemen.
quote:Ik speel juist graag even met die gedachte, alsof ik een slokje wijn even in de mond houd voordat ik het doorslik. Even proeven wat nou daadwerkelijk de smaak is, in plaats van aan te nemen dat het wijn is en direct door te slikken.:Op dinsdag 6 juli 2010 10:04 schreef caroline88 het volgende:
Een herinnering dat X een hekel aan me heeft, opsodemieteren dat weet ik al lang en ik wil me daar niet door laten afleiden.
- X heeft een hekel aan me.
- Direct verzet: dan vind ik X ook maar een vervelend figuur. Je bent toch stom als je een hekel aan iemand hebt?
- Besef: dat is eigenlijk best jammer voor X, dat hij/zij niet eens normaal met mij om kan gaan.
- Vraag: is dat wel mijn probleem? X heeft een hekel aan mij tenslotte, maar heb ik dan ook een hekel aan X?
- Ik houd de eer wel aan mijzelf. Als X een hekel aan mij wil hebben moet hij/zij dat zelf weten, maar ik ga me niet lopen ergeren aan een persoon, enkel en alleen omdat diegene een hekel aan mij heeft.
De kunst (vind ik) is om door de initiële weerstand heen te gaan, in plaats van de gedachte direct af te serveren.
quote:Bij een gedachte die ik al duizenden keren gehad heb in tientallen jaren is er echt geen sprake meer van initiële weerstand.Op dinsdag 6 juli 2010 10:28 schreef Thrackan het volgende:
Mooi voorbeeld:
[..]
De kunst (vind ik) is om door de initiële weerstand heen te gaan, in plaats van de gedachte direct af te serveren.
quote:Juist wel: Wanneer de gedachte opkomt heb je direct, bijna volautomatisch, een reactie. Dat bedoel ik met een initiële reactie.Op dinsdag 6 juli 2010 19:48 schreef caroline88 het volgende:
[..]
Bij een gedachte die ik al duizenden keren gehad heb in tientallen jaren is er echt geen sprake meer van initiële weerstand.
Als je nare gedachten hebt en bewust wordt, dat is toch juist het moment dat deze kwelgeesten hun kracht verliezen en dat er met een nuchtere kijk naar gekeken kan worden?
De illusie is er af. Het is misschien niet fijn om deze kwellende gedachten onder ogen te komen, maar voelen wat de waarheid is is 100x meer waard!
http://forum.dutchbodybui(...)r-now-kracht-235076/
Leuk dat "zelfs zij" zich hier ook mee bezighouden
Dit vond ik wel een goeie reactie daar:
Download de audiobook, die dude is super 'present' en door het echt uit zijn mond te horen helpt het om zelf ook present te worden. Probeer geconcentreerd te luisteren, zoals je zou doen wanneer je heel geconcentreerd naar muziek luistert. Ik had het een jaar geleden geluisterd en net als Corleoné was het eerste wat ik dacht dat het Christelijke crap over God, Jezus de Boeddha etc. was en dus kapte ik er halverwege mee. Maar ik bleef maar lezen over mensen die echt kickass in het leven zijn dankzij het boek, dus ik besloot het weer een kans te geven en ECHT te luisteren naar wat hij zegt. Wat blijkt nou, Christelijk is wel het laatste wat het is. Het is juist anti religie en anti new age crap. Met God bedoelt hij God in de zin als Einstein het bedoelde, het niets, het tijdloze, stilte maar je kan het volgens hem beter "consciousness" noemen omdat zowel religieuzen als atheïsten een totaal verkeerd beeld hebben bij het woord 'God'. Hij haalt er enkele quotes van Jezus bij om zijn verhaal kracht bij te zetten, hij zou volgens hem namelijk net als de Boeddha ''enlightened" zijn (dus niet boven natuurlijk of goddelijk, iedereen kan dit zijn)
Anyway ik luister er nu al bijna 2 weken iedere dag naar, zijn stem helpt mij om present en in the moment te zijn en het is echt ongelofelijk. Ik kan nu gewoon mn gedachtes compleet uitschakelen en het gevoel van rust en vrede dat het je geeft is echt epic. Ik weet nog wel toen ik las over het voelen van je 'inner body' en ik dacht echt wtf is dit voor crap, maar nu kan ik dat echt en het stelt mij in staat op present te zijn. Je wilt niet weten wat een bevrijding het is als je al die nutteloze chatter in je hoofd uit kan zetten, maar het kan wel heel lang duren voordat het je lukt omdat je gedachtes zelf (je ego) in de weg kunnen zitten.
Anyway download een torrent van The Power of Now, luister hem helemaal af, luister echt goed naar wat hij zegt en wat hij bedoelt en oordeel zelf.
quote:Ik heb het allemaal al doordacht en doorvoeld. Al mijn ouders hebben/hadden een teringhekel aan me dus dat was geen fijn gevoel. Tolle zelf pleit ervoor dat je in het nu moet leven en niet alsmaar het verleden gaan zitten analyseren.Op vrijdag 9 juli 2010 19:51 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Er wordt nu wel een verschil gemaakt tussen de problemen "onder ogen komen" en bewust worden van het nu (wat gezien kan worden als ontkennen van je moeilijke verleden).
Als je nare gedachten hebt en bewust wordt, dat is toch juist het moment dat deze kwelgeesten hun kracht verliezen en dat er met een nuchtere kijk naar gekeken kan worden?
De illusie is er af. Het is misschien niet fijn om deze kwellende gedachten onder ogen te komen, maar voelen wat de waarheid is is 100x meer waard!
Ik ontken geen enkel moeilijk verleden. Maar heb geen behoefte meer om daar nog naar terug te gaan.
Het hier en nu is 1000 x meer waard.
quote:Heb me op dat forum ook in de discussie gemengd, maar jezus zeg, wat lopen daar een narrow-minded mensen rond. Gelukkig lijkt het merendeel wel open-minded te zijn maar uiteraard zijn het de schreeuwerds die de boventoon voeren.Op zaterdag 10 juli 2010 05:18 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik was even aan het zoeken of ik een soortgelijk topic op een engels forum kon vinden maar kwam terecht bij onze NLse bodybuilding vrienden
http://forum.dutchbodybui(...)r-now-kracht-235076/
Leuk dat "zelfs zij" zich hier ook mee bezighouden
Niet op alles ingaan wat wordt aangedragen, maar continu 1 enkel iets eruit pikken om op die manier het hele boek belachelijk te maken
quote:Jammer voor hun dan. Ik heb het boek net herlezen en ben het niet met alles eens.Op zondag 11 juli 2010 04:03 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Heb me op dat forum ook in de discussie gemengd, maar jezus zeg, wat lopen daar een narrow-minded mensen rond. Gelukkig lijkt het merendeel wel open-minded te zijn maar uiteraard zijn het de schreeuwerds die de boventoon voeren.
Niet op alles ingaan wat wordt aangedragen, maar continu 1 enkel iets eruit pikken om op die manier het hele boek belachelijk te maken
Maar ik pak er gewoon uit wat me wel aanspreekt en laat de rest lekker bij Tolle. Zal hij niet van wakker liggen als hij de technieken tenminste ook in zijn eigen leven toepast
quote:Hoe weet je of je een emotie niet verwerkt hebt uit het verleden? Als het weer emoties terug brengt zodra je eraan denkt? Ik vind dat heel moeilijk te bepalen. Welke situatie je nou wel en niet goed verwerkt hebt in je verleden.Op zaterdag 3 juli 2010 19:54 schreef Pimski het volgende:
Ik denk dat jullie door bepaalde (hele heftige) gebeurtenissen in het verleden vervreemd zijn van jullie eigen IK. Voor mijn gevoel zijn jullie erg op zoek naar verloren geluk. Een persoon met een eigen IK hoeft hier niet continu naar op zoek te zijn. Hij ervaart, beleeft en uit zijn gevoelens vanuit zichzelf en leeft automatisch in het NU.
Om in het NU te gaan leven moet je je zwakke punten onder ogen durven te zien. Hoe erg en verschrikkelijk deze ook zullen zijn. Zolang je de gevoelens van je ware geschiedenis (ongemerkt) onderdrukt zal je je hele leven er last van hebben. Het is belangrijk om in contact te komen met je Zelf.
quote:Ik heb ontdekt dat het een bepaald patroon is waarin ik terecht ben gekomen.Op dinsdag 13 juli 2010 23:45 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Hoe weet je of je een emotie niet verwerkt hebt uit het verleden? Als het weer emoties terug brengt zodra je eraan denkt? Ik vind dat heel moeilijk te bepalen. Welke situatie je nou wel en niet goed verwerkt hebt in je verleden.
Als er een situatie zich voordoet, reageer ik met een bepaalde gedachte - emotie - handeling.
Telkens maak ik blijkbaar dezelfde denkfout.
Dit is terug te brengen naar een gemis / iets wat ik niet geleerd heb in mijn jeugd.
Ben nu bij het bewustworden hiervan.
quote:En, lukt dat een beetje?Op woensdag 14 juli 2010 08:53 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik heb ontdekt dat het een bepaald patroon is waarin ik terecht ben gekomen.
Als er een situatie zich voordoet, reageer ik met een bepaalde gedachte - emotie - handeling.
Telkens maak ik blijkbaar dezelfde denkfout.
Dit is terug te brengen naar een gemis / iets wat ik niet geleerd heb in mijn jeugd.
Ben nu bij het bewustworden hiervan.
Heb nu eindelijk hulp hierbij..
Na tig veel therapie die maar tijdelijk hielp, heb ik er nu wel vertrouwen in, omdat tijdens het intakegesprek snel naar de kern van het probleem werd gegaan en dat ik eindelijk BEGREPEN werd en alles heel logisch klonk (zie mijn vorige post). Dat heeft veel rust gegeven.
De therapie die ze met me willen doen heet schematherapie (google).
quote:Hmm klinkt een beetje als NLP maar dan echt puur richtend op het verleden geleerde denkwijzen ja. En met name omdat het zo lang aan gehouden wordt (3 jaar staat op de site) lijkt me ook wel dat het kan werken ja. Gedachte patronen zijn vaak heel hardnekkig bij mij en kan ik niet zomaar omheen of veranderen.Op woensdag 14 juli 2010 10:44 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ja ik ben me ervan bewust (meestal te laat, als t kwaad al geschied is en ik al ruzie heb met iemand..), alleen weet niet hoe ik uit dit patroon kom, omdat ik nooit geleerd heb om anders te reageren.
Heb nu eindelijk hulp hierbij..
Na tig veel therapie die maar tijdelijk hielp, heb ik er nu wel vertrouwen in, omdat tijdens het intakegesprek snel naar de kern van het probleem werd gegaan en dat ik eindelijk BEGREPEN werd en alles heel logisch klonk (zie mijn vorige post). Dat heeft veel rust gegeven.
De therapie die ze met me willen doen heet schematherapie (google).
Succes in je therapie iig. Zijn ze het bij jou ook van plan om 3 jaar te gaan doen, 2 sessies per week?
Ik heb geen idee hoe lang t gaat duren.
Ze maken gebruik van diverse technieken (alleen of in groep / emdr / etc)..
In ieder geval wordt het niet meer dan 1x per week, misschien nog minder.
Vooral ook omdat ik al zoveel heb gedaan qua therapie.
Ik krijg eerst vragenlijsten voor welke richting we op gaan en welke onderdelen bij mij passen.
http://www.moeilijkemensen.nl/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=49&Itemid=182
Ik kom er nu wel achter dat wanneer er dieper liggende issues zijn, dat het boek (kvhn) niet toereikend is.
Dat is ook al vaker genoemd hier in het topic. De levensstijl bevalt me wel in die richting icm yoga / pilates etc..
Rust in plaats van stress..
quote:Zo heb ik ook een aantal situaties waarbij ik me bewust word van het feit dat de actie of reactie die ik heb niet is wat ik wil. De kunst mijnerzijds is om gewoon eens een nieuwe reactie te proberen, en dan maar te kijken waar het schip strandt. In dit geval de reactie die mijn hart me ingeeft, voordat mijn hoofd het overneemt en de (op korte termijn) meest veilige reactie inzet.Op woensdag 14 juli 2010 10:44 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ja ik ben me ervan bewust (meestal te laat, als t kwaad al geschied is en ik al ruzie heb met iemand..), alleen weet niet hoe ik uit dit patroon kom, omdat ik nooit geleerd heb om anders te reageren.
Heb nu eindelijk hulp hierbij..
Na tig veel therapie die maar tijdelijk hielp, heb ik er nu wel vertrouwen in, omdat tijdens het intakegesprek snel naar de kern van het probleem werd gegaan en dat ik eindelijk BEGREPEN werd en alles heel logisch klonk (zie mijn vorige post). Dat heeft veel rust gegeven.
De therapie die ze met me willen doen heet schematherapie (google).
quote:Eens. Het boek kan je een aantal technieken aanreiken maar is geen vervanging voor therapie.Op woensdag 14 juli 2010 11:01 schreef NouMooiNiet het volgende:
(...)
Ik kom er nu wel achter dat wanneer er dieper liggende issues zijn, dat het boek (kvhn) niet toereikend is.
Dat is ook al vaker genoemd hier in het topic. De levensstijl bevalt me wel in die richting icm yoga / pilates etc..
Rust in plaats van stress..
Succes met jouw therapie!
quote:Dat proberen van een nieuwe reactie is wel een risico en heel spannend.. En kan ook schade aanrichten in een vriendschap bijv. wanneer t verkeerd uitpakt...Op woensdag 14 juli 2010 11:03 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zo heb ik ook een aantal situaties waarbij ik me bewust word van het feit dat de actie of reactie die ik heb niet is wat ik wil. De kunst mijnerzijds is om gewoon eens een nieuwe reactie te proberen, en dan maar te kijken waar het schip strandt. In dit geval de reactie die mijn hart me ingeeft, voordat mijn hoofd het overneemt en de (op korte termijn) meest veilige reactie inzet.
Je 1e gevoel volgen is inderdaad het beste wat je kunt doen.
(Ik heb hierdoor wel vrienden (zijn t dan wel vrienden?) verloren, maar heeft me wel verder gebracht uiteindelijk, tot waar ik nu ben..)
@ caroline88: Thanks!
quote:Dit vind ik een heel interessante post.Op woensdag 14 juli 2010 11:03 schreef Thrackan het volgende:
[..]
Zo heb ik ook een aantal situaties waarbij ik me bewust word van het feit dat de actie of reactie die ik heb niet is wat ik wil. De kunst mijnerzijds is om gewoon eens een nieuwe reactie te proberen, en dan maar te kijken waar het schip strandt. In dit geval de reactie die mijn hart me ingeeft, voordat mijn hoofd het overneemt en de (op korte termijn) meest veilige reactie inzet.
Je "hoofd het overneemt en de meest veilige reactie inzet". Volgens mij is dat ook waar het boek Radical Honesty over gaat. Niets veilige reacties, keiharde waarheid.
quote:Tsja, als mijn vrienden mijn vrienden zijn omdat ik ze elke keer probeer te behagen, vind ik niet dat ze echt mijn vrienden zijn. Nu heb ik op een wat passievere manier mijn vriendengroep uitgedund: de mensen waarbij ik niet mijzelf kan zijn ga ik gewoon niet meer naartoe.Op woensdag 14 juli 2010 21:32 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Dat proberen van een nieuwe reactie is wel een risico en heel spannend.. En kan ook schade aanrichten in een vriendschap bijv. wanneer t verkeerd uitpakt...
Je 1e gevoel volgen is inderdaad het beste wat je kunt doen.
(Ik heb hierdoor wel vrienden (zijn t dan wel vrienden?) verloren, maar heeft me wel verder gebracht uiteindelijk, tot waar ik nu ben..)
@ caroline88: Thanks!
Ik heb nu een aardig klein groepje vrienden, maar wel stuk voor stuk mensen waarvan ik weet dat ze me accepteren.
quote:Uiteindelijk raakt Radical Honesty dus weer hetzelfde punt als waar ik via psych en KvhN op ben gekomenOp woensdag 14 juli 2010 23:05 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Dit vind ik een heel interessante post.
Je "hoofd het overneemt en de meest veilige reactie inzet". Volgens mij is dat ook waar het boek Radical Honesty over gaat. Niets veilige reacties, keiharde waarheid.
Weer een bevestiging dat alles uiteindelijk op hetzelfde neerkomt Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6