Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 22:27 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

dat weet ik ook maar toen ik het 1 keer benoemd had was de geest dus een beetje uit de fles, maar kon er verder niks mee doen.
over dat exploderen uit woede een stukje uit radical honesty:
'the first blow-up seems like a nuclear explosion both because its magnitude and because it contrasts so dramatically with former politeness.

Oh. Ik geloof niet dat ik dit boek nodig ga hebben want heb nooit last gehad van teveel tact

Ik vind het vervelende van exploderen uit woede dat je controle over jezelf verliest en snel geneigd bent dingen te zeggen die je niet meent vanuit je hart. En de relatie vaak zo beschadigt dat het niet meer te repareren is.
Hoewel ik ook mensen in mijn omgeving heb waar er geen hoop is op een goede relatie dus ja dan wil ik nog wel eens kwaad worden. Doel van boosheid, donder op en laat me met rust. Die persoon die ik dus nu in gedachten heb, ik heb het niet tegen jou. Ik ben dan wel af en toe een beetje tactloos maar probeer op internet vooral toch communicatie misverstanden te voorkomen

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 22:42 schreef caroline88 het volgende:

[..]

Oh. Ik geloof niet dat ik dit boek nodig ga hebben want heb nooit last gehad van teveel tact

Ik vind het vervelende van exploderen uit woede dat je controle over jezelf verliest en snel geneigd bent dingen te zeggen die je niet meent vanuit je hart. En de relatie vaak zo beschadigt dat het niet meer te repareren is.
Hoewel ik ook mensen in mijn omgeving heb waar er geen hoop is op een goede relatie dus ja dan wil ik nog wel eens kwaad worden. Doel van boosheid, donder op en laat me met rust. Die persoon die ik dus nu in gedachten heb, ik heb het niet tegen jou. Ik ben dan wel af en toe een beetje tactloos maar probeer op internet vooral toch communicatie misverstanden te voorkomen

Maar je woede blijft dus bestaan uit explosie's?
als ik even de wijsneus uit mag hangen, Radical honesty zegt dit direct na het stukje over nuclear explosions:
'after a little practice, the explosions become like conventional bombs, then like dynamite, and then like firecracker. the eventual goal is to have hundreds of tiny explosions a minute, like an internal combustion engine. This anger is good fuel to burn; its a source of creative energy.

Ja en nee. Met mw Hopeloos gebruik ik woede om zinloze discussies zo snel mogelijk af te kappen.

Verder, in het algemeen zeg maar, ben ik eigenlijk vrijwel nooit boos. Woede is verlammend en dat vind ik vervelend.
Maar ik ben geen deurmatje. Je belazert mij maar 1 keer en dan is het over en sluiten en doe ik met zo iemand nooit meer zaken. Ik besteed er alleen zo min mogelijk aandacht aan omdat ik me wil richten op de dingen waar ik wel invloed heb en voor mezelf een leuk leventje opbouwen.

Ik ga hier eens een keer wat meer van lezen.

De stressfactor is weg (stage met kritische baas en veel werk en verantwoordelijkheden), en ik voel me nu al een stuk beter

Vandaag tijdens mijn werk (bijbaan callcenter) ging alles vrijwel vanzelf zonder dat ik een moment had van 'ik wil hier niet zijn'. Alles was best, en het stomme is, dat ik niet eens door heb hoe bewust ik dan eigenlijk ben Achteraf ja. Net als dat je achteraf pas kan relativeren dat je ego je zo stoort.

- dubbel -

Daar kan ik me wel in vinden!

Ik heb het boek ongeveer 1,5 jaar geleden gelezen en het toen een beetje afgedaan als zweverigheid, nu kom ik er steeds meer achter hoe veel ik er eigenlijk uit heb gehaald, misschien dat het ook wel met ouder worden te maken heeft, maar ik merk wel hoe mijn gevoel en gedachtes automatisch reageren op invloeden en die dingen je helemaal niet hoeven te beperken.

Ik ben er nu wel van overtuigd dat de weg naar zelfkennis de weg naar vrijheid is

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 21:27 schreef DeZoektocht het volgende:
ok na mijn negatieve gezeur van gister vandaag een positief puntje van mij
ik ben vandaag in een situatie gekomen waarbij ik stond te grijnzen als een idioot en me naderhand afvroeg wat gebeurde er nu eigenlijk.
en toen dacht ik 'verdorie ik was gewoon kwaad' en door schaapachtig te grijnzen probeerde ik de situatie te ontwijken waarin ik natuurlijk gewoon voor mezelf had moeten opkomen.
enige problemen was dat het leek alsof ik het niet meer wegkreeg ik moest het letterlijk weer inslikken want het leek alsof het me zou overnemen.
dikke hyperventilatie aanval omdat ik bang was te exploderen van woede
Moet er alleen nou 'mee aan de slag' maar weet niet hoe.

Dat ontwijken, het niet uitdrukken van je eigen mening en eigen gevoelens op dat moment, dat ken ik ook erg goed. Is ook levensgevaarlijk, want je bouwt elke keer weer een stukje frustratie op. Zo kweek je een berg met situaties waar je het eigenlijk niet mee eens bent, maar waar je niets van zegt en voor je het weet is de drempel zo groot om eens te zeggen wat je bedoelt dat je het maar niet meer doet omdat het teveel moeite lijkt te kosten.

Ja, dan is de eerste keer een gigantische big bang. Een explosie, maar ook een begin van iets nieuws.

Ik voel ook wel eens de boosheid opkomen maar zeg t dan niet omdat ik bang ben dat ik ontplof.
En omdat ik bang ben dat ik mensen kwijtraak.
En omdat ik de woede die ik op voel komen vele maten groter is dan hetgeen waar ik boos over ben.


KLopt dus aardig met wat hierboven genoemd is.

Hoewel ik in sommige situaties bij bepaalde mensen wel heel boos kan worden.

Voor de liefhebber:
Eckhart Tolle Event
zaterdag 30 oktober 2010, 14.00 - 15.30 uur
Tolle geeft op 30 oktober 's middags om 14.00 uur een lecture en opent daarmee, namens uitgeverij Ankh-Hermes, de Maand van de Spiritualiteit 2010 in de Doelen in Rotterdam.

Luxe editie
Speciaal voor deze gelegenheid verschijnt er een speciale luxe gebonden uitgave van zijn boek De kracht van het Nu!

Kaarten bestellen
De kaartverkoop voor het Tolle Event is in handen van de kassa van de Doelen in Rotterdam.

Toegangsprijzen:
Normaal: ¤ 59,-
VIP: ¤ 79,- (inclusief speciale editie van De kracht van het Nu)
Beiden inclusief koffie of thee bij binnenkomst.

Kaarten kunt u online bestellen via: www.dedoelen.nl/concertgebouw
Telefonisch: 010 2171717, de kassa is dagelijks (behalve zondag) van 10.00 tot 18.00 uur bereikbaar. Gedurende de zomersluiting (zaterdag 24 juli t/m zondag 8 augustus 2010) is de Doelen gesloten en zijn kaarten uitsluitend via de website te bestellen.

Meer informatie over bestellen en betalen.
Informatie
Eckhart Tolle geeft zijn lecture in de Grote zaal van: De Doelen, Schouwburgplein 50 in Rotterdam
Het event start om 14.00 uur, de kassa is vanaf 13.00 uur open.
Zie bereikbaarheid en parkeren met korting via De Doelen.

Let op: Op zaterdagmiddag bent u niet zeker van een plaats in de parkeergarage!

Naar de Doelen met het openbaar vervoer
Concert- en congresgebouw de Doelen bevindt zich op loopafstand (5 minuten) van het Centraal Station in de binnenstad van Rotterdam.

Metro - halte Centraal Station, begin/eindpunt Erasmuslijn.
Tram - halte Weena en Kruisplein (lijn 4, 8 21, 23 en 25); Halte Centraal Station (lijnen 4, 7, 8, 20, 21, 23 en 25).
Stadsbus - halte Weena (lijn 38 en 48); halte Kruisplein (lijnen B1-B10 en B12); halte Centraal Station (lijnen 33, 38, 44, 48 en 49).
Streekbus - halte Centraal Station (Connexxion lijnen 86, 129, 170, 171, 173 en 204).
Meer informatie, waaronder een complete lijnenkaart van Rotterdam, vindt u op de website van de RET www.ret.nl.
Kijk voor de meest actuele informatie op www.dedoelen.nl.

Let op: Invoering OV-chipkaart. De Rotterdamse metrohaltes zijn alleen toegankelijk via toegangspoortjes. U opent een poortje door de OV-chipkaart voor de kaartlezer te houden. Lees meer over OV-chipkaart op de site van de RET www.ret.nl.

quote:

Op vrijdag 2 juli 2010 11:31 schreef NouMooiNiet het volgende:
Voor de liefhebber:
Eckhart Tolle Event
zaterdag 30 oktober 2010, 14.00 - 15.30 uur
Tolle geeft op 30 oktober 's middags om 14.00 uur een lecture en opent daarmee, namens uitgeverij Ankh-Hermes, de Maand van de Spiritualiteit 2010 in de Doelen in Rotterdam.

Luxe editie
Speciaal voor deze gelegenheid verschijnt er een speciale luxe gebonden uitgave van zijn boek De kracht van het Nu!

Kaarten bestellen
De kaartverkoop voor het Tolle Event is in handen van de kassa van de Doelen in Rotterdam.

Toegangsprijzen:
Normaal: ¤ 59,-
VIP: ¤ 79,- (inclusief speciale editie van De kracht van het Nu)
Beiden inclusief koffie of thee bij binnenkomst.

Kaarten kunt u online bestellen via: www.dedoelen.nl/concertgebouw
Telefonisch: 010 2171717, de kassa is dagelijks (behalve zondag) van 10.00 tot 18.00 uur bereikbaar. Gedurende de zomersluiting (zaterdag 24 juli t/m zondag 8 augustus 2010) is de Doelen gesloten en zijn kaarten uitsluitend via de website te bestellen.

Meer informatie over bestellen en betalen.
Informatie
Eckhart Tolle geeft zijn lecture in de Grote zaal van: De Doelen, Schouwburgplein 50 in Rotterdam
Het event start om 14.00 uur, de kassa is vanaf 13.00 uur open.
Zie bereikbaarheid en parkeren met korting via De Doelen.

Let op: Op zaterdagmiddag bent u niet zeker van een plaats in de parkeergarage!

Naar de Doelen met het openbaar vervoer
Concert- en congresgebouw de Doelen bevindt zich op loopafstand (5 minuten) van het Centraal Station in de binnenstad van Rotterdam.

Metro - halte Centraal Station, begin/eindpunt Erasmuslijn.
Tram - halte Weena en Kruisplein (lijn 4, 8 21, 23 en 25); Halte Centraal Station (lijnen 4, 7, 8, 20, 21, 23 en 25).
Stadsbus - halte Weena (lijn 38 en 48); halte Kruisplein (lijnen B1-B10 en B12); halte Centraal Station (lijnen 33, 38, 44, 48 en 49).
Streekbus - halte Centraal Station (Connexxion lijnen 86, 129, 170, 171, 173 en 204).
Meer informatie, waaronder een complete lijnenkaart van Rotterdam, vindt u op de website van de RET www.ret.nl.
Kijk voor de meest actuele informatie op www.dedoelen.nl.

Let op: Invoering OV-chipkaart. De Rotterdamse metrohaltes zijn alleen toegankelijk via toegangspoortjes. U opent een poortje door de OV-chipkaart voor de kaartlezer te houden. Lees meer over OV-chipkaart op de site van de RET www.ret.nl.

Wel lekker in de buurt, maar ¤60 voor een lezing?

Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.

quote:

Op vrijdag 2 juli 2010 12:06 schreef Pimski het volgende:
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.

Ja, bij mij heeft het zeker ook te maken met dingen uit mijn jeugd, maar ook met dingen die korter geleden zijn gebeurd.

Ik heb het boek gisteren in een keer uitgelezen. Vond het af en toe wel een beetje zweverig en veel was eigenlijk wel hetzelfde als in mijn Voluit Leven training/mindfulness-training wordt besproken. Ik vond het daardoor niet echt vernieuwend voor mij. Hij zegt wel hele zinnige dingen, daar niet van, maar kwam me allemaal al wel erg bekend voor zeg maar.

Ik moet er nu gewoon niet teveel meer over gaan nadenken, maar het gewoon gaan toepassen in mijn dagelijks leven.

quote:

Op vrijdag 2 juli 2010 12:06 schreef Pimski het volgende:
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.

Oh, dat weet ik 100% zeker. Zonder op specifics in te gaan heb ik op 5- en 11-jarige leeftijd twee totaal verschillende, maar heftige dingen meegemaakt. Dat vormt je.

60 euro voor een lezing van Tolle

quote:

Op vrijdag 2 juli 2010 12:06 schreef Pimski het volgende:
Sommige mensen hier hebben heel veel moeite met in het NU leven. Hebben jullie weleens nagedacht of dat misschien iets te maken kan hebben met jullie jeugd? De kindertijd kan namelijk ongemerkt heel veel invloed hebben op je later leven.

Ja, bij mij ook, op 8 jarige leeftijd en daarna ook nog een paar heftige dingen.
Het is niet zo dat ik de schuld geef aan die gebeurtenissen van vroeger dat ik nu zo ben, maar het heeft me wel gevormd in de loop der jaren. Met als gevolg dat ik nu behoorlijk angstig en onzeker ben.

Ik denk dat jullie door bepaalde (hele heftige) gebeurtenissen in het verleden vervreemd zijn van jullie eigen IK. Voor mijn gevoel zijn jullie erg op zoek naar verloren geluk. Een persoon met een eigen IK hoeft hier niet continu naar op zoek te zijn. Hij ervaart, beleeft en uit zijn gevoelens vanuit zichzelf en leeft automatisch in het NU.

Om in het NU te gaan leven moet je je zwakke punten onder ogen durven te zien. Hoe erg en verschrikkelijk deze ook zullen zijn. Zolang je de gevoelens van je ware geschiedenis (ongemerkt) onderdrukt zal je je hele leven er last van hebben. Het is belangrijk om in contact te komen met je Zelf.

Angst, onzekerheid en depressiviteit hebben hun oorsprong in het onderdrukken van je eigen gevoel. Ik geloof niet dat je zo wordt geboren. De ouder-kindrelatie daarentegen is wel van cruciaal belang en bepaalt voor een groot deel de manier waarop je naar de wereld kijkt

Ik kan me heel goed voorstellen dat als je in je jeugd iets verschrikkelijks hebt meegemaakt, dit niet goed heb kunnen delen met je ouders of andere naasten waardoor je je gevoelens en behoeften heb moeten onderdrukken, dit een verwoestende invloed kan hebben op je Zijn.

Een persoon die leeft vanuit zijn eigen-ik zou zich nooit als angstig en onzeker omschrijven.

Je kan pas in het NU leven als je er achter komt waarom je zulke minderwaardigheidsgevoelens hebt. Pas als je de waarheid weet en juist beleeft kun je weer terug komen bij je echte-Ik.

De confrontatie met het verleden is de basisvoorwaarde voor het genezingsproces.

Geloof me niet te veel nadenken is niet de oplossing.

quote:

Op zaterdag 3 juli 2010 19:54 schreef Pimski het volgende:
Ik denk dat jullie door bepaalde (hele heftige) gebeurtenissen in het verleden vervreemd zijn van jullie eigen IK. Voor mijn gevoel zijn jullie erg op zoek naar verloren geluk. Een persoon met een eigen IK hoeft hier niet continu naar op zoek te zijn. Hij ervaart, beleeft en uit zijn gevoelens vanuit zichzelf en leeft automatisch in het NU.

Om in het NU te gaan leven moet je je zwakke punten onder ogen durven te zien. Hoe erg en verschrikkelijk deze ook zullen zijn. Zolang je de gevoelens van je ware geschiedenis (ongemerkt) onderdrukt zal je je hele leven er last van hebben. Het is belangrijk om in contact te komen met je Zelf.

Angst, onzekerheid en depressiviteit hebben hun oorsprong in het onderdrukken van je eigen gevoel. Ik geloof niet dat je zo wordt geboren. De ouder-kindrelatie daarentegen is wel van cruciaal belang en bepaalt voor een groot deel de manier waarop je naar de wereld kijkt

Ik kan me heel goed voorstellen dat als je in je jeugd iets verschrikkelijks hebt meegemaakt, dit niet goed heb kunnen delen met je ouders of andere naasten waardoor je je gevoelens en behoeften heb moeten onderdrukken, dit een verwoestende invloed kan hebben op je Zijn.

Een persoon die leeft vanuit zijn eigen-ik zou zich nooit als angstig en onzeker omschrijven.

Je kan pas in het NU leven als je er achter komt waarom je zulke minderwaardigheidsgevoelens hebt. Pas als je de waarheid weet en juist beleeft kun je weer terug komen bij je echte-Ik.

De confrontatie met het verleden is de basisvoorwaarde voor het genezingsproces.

Geloof me niet te veel nadenken is niet de oplossing.

Geloof je niet dat het volledig accepteren van de situatie, zonder terug te gaan naar de oorzaak, mogelijk is? Ik geef toe dat dat wel een ideaalbeeld betreft, maar theoretisch gezien zou ook dat moeten kunnen volgens mij.
Of je nu wel of niet weet waarom je pijn in je knie hebt, door het te accepteren zet je de eerste stap om er iets aan te kunnen doen toch?

Uit jouw posts kan ik afleiden dat jij lijdt. Als jij lijdt is op 1 of andere manier je zelf, je eigen-ik ingeperkt. Op 1 of andere manier kun je niet voelen en doen wat je diep van binnen wil, anders zou je immers niet lijden.

Het lijden kan niet te maken hebben met wat er nu allemaal op dit moment om je heen gebeurt en daarom kun je stellen dat je ten prooi valt aan je verleden.

Op basis van dit verleden heb je een bepaalde IK opgebouwd. Hierbij is het belangrijk om te kijken of het wel je eigen IK is en niet een IK om te overleven.

Het is belangrijk om te kijken of je die heftige gebeurtenissen wel goed hebt verwerkt en gevoeld. Je zal niet de eerste zijn die hierbij zijn gevoelens heeft onderdrukt en zich voor de omgeving groot heeft proberen te houden. Een ik-om-te-overleven is meer bezig met hoe andere mogelijk over hem denken dan naar zijn eigen gevoel te luisteren. Deze vervreemding kost energie en lijft meestal tot somberheid, angsten enz.

Het accepteren van de situatie is heel belangrijk. Maar er is wel een verschil tussen actieve en passieve acceptatie. Je kan de hele tijd zielig zitten doen en je hele leven blijven somberen, maar de genezing moet van binnen uit komen. Daarom zeg ik of je gaat op zoek waar je onrust en onvrede vandaan komt (hoe dicht sta je nog bij je eigen IK) of je accepteert je zelf met alle dingen die je wel en niet gedaan hebt, je stelt je emoties weer in dienst van het leven en je zal automatisch weer in het NU leven.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 18:17 schreef Pimski het volgende:
Uit jouw posts kan ik afleiden dat jij lijdt. Als jij lijdt is op 1 of andere manier je zelf, je eigen-ik ingeperkt. Op 1 of andere manier kun je niet voelen en doen wat je diep van binnen wil, anders zou je immers niet lijden.

Het lijden kan niet te maken hebben met wat er nu allemaal op dit moment om je heen gebeurt en daarom kun je stellen dat je ten prooi valt aan je verleden.

Op basis van dit verleden heb je een bepaalde IK opgebouwd. Hierbij is het belangrijk om te kijken of het wel je eigen IK is en niet een IK om te overleven.

Het is belangrijk om te kijken of je die heftige gebeurtenissen wel goed hebt verwerkt en gevoeld. Je zal niet de eerste zijn die hierbij zijn gevoelens heeft onderdrukt en zich voor de omgeving groot heeft proberen te houden. Een ik-om-te-overleven is meer bezig met hoe andere mogelijk over hem denken dan naar zijn eigen gevoel te luisteren. Deze vervreemding kost energie en lijft meestal tot somberheid, angsten enz.

Het accepteren van de situatie is heel belangrijk. Maar er is wel een verschil tussen actieve en passieve acceptatie. Je kan de hele tijd zielig zitten doen en je hele leven blijven somberen, maar de genezing moet van binnen uit komen. Daarom zeg ik of je gaat op zoek waar je onrust en onvrede vandaan komt (hoe dicht sta je nog bij je eigen IK) of je accepteert je zelf met alle dingen die je wel en niet gedaan hebt, je stelt je emoties weer in dienst van het leven en je zal automatisch weer in het NU leven.

Wat je zegt klopt, maar raakt mijn vraag niet. Volgens je vorige post moet je je verleden onder ogen zien en verwerken om door te kunnen. Ik ben daar ook mee bezig, ben niet van plan om dat te ontwijken.
Als je de kracht van het Nu leest zou je ook kunnen stellen dat je het verleden helemaal niet hoeft te verwerken, maar slechts hoeft in te zien dat het niet nu is. Ben je het daarmee eens?

Pimski, ik kan een heel eind met je meereizen in je gedachten. Maar hoe ver moet je gaan?
Ik heb het verleden uitgeplozen en suf geanalyseerd. Ben daar nu wel al een tijdje klaar mee.

Bepaalde mensen hebben me afgewezen, en mijn IK beschadigd. Sommigen zal ik nooit meer zien, anderen heb ik nog dagelijks om me heen. Nu heb ik in de loop der jaren van mezelf een redelijk optimistisch mens gemaakt. Maar de grote "hollywood verzoenings scene" gaat niet plaatsvinden.

Ik doe mijn best om nu zoveel mogelijk positieve en ondernemende gedachten te hebben en daar ook naar te handelen. Nieuwe herinneringen scheppen met een plezieriger nasmaak.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 20:19 schreef caroline88 het volgende:
Pimski, ik kan een heel eind met je meereizen in je gedachten. Maar hoe ver moet je gaan?
Ik heb het verleden uitgeplozen en suf geanalyseerd. Ben daar nu wel al een tijdje klaar mee.

Bepaalde mensen hebben me afgewezen, en mijn IK beschadigd. Sommigen zal ik nooit meer zien, anderen heb ik nog dagelijks om me heen. Nu heb ik in de loop der jaren van mezelf een redelijk optimistisch mens gemaakt. Maar de grote "hollywood verzoenings scene" gaat niet plaatsvinden.

Ik doe mijn best om nu zoveel mogelijk positieve en ondernemende gedachten te hebben en daar ook naar te handelen. Nieuwe herinneringen scheppen met een plezieriger nasmaak.

Acceptatie betekent niet per definitie dat je blij bent met wat je accepteert, maar dat je voor de volle honderd procent toegeeft dat de situatie is zoals ie is. Elke vorm van ontkenning hier is nutteloos: de situatie is altijd zoals ie is.
En ja, vanuit acceptatie kun je kijken waar je niet tevreden mee bent. Daar kun je vervolgens iets mee doen, of het laten liggen en accepteren dat het iets is waar je niet tevreden mee bent.

Ik ben absoluut niet blij met een aantal dingen uit mijn verleden, maar om daar nog iets aan te proberen te veranderen zou waanzin zijn. Ik ben niet blij met dat het zo gelopen is, maar zo is het gelopen. In plaats van mezelf te ergeren aan de loop van gebeurtenissen, en daar totaal onzinnige hoeveelheden energie aan te verspillen, kan ik beter overtuigd zijn van het feit dat het zo gelopen is.

Het punt is dat je je gevoel niet kan manipuleren. Als je in het verleden dingen hebt meegemaakt waarbij je emoties niet hebt toegelaten betekent dit dat ze nog in je lichaam zitten. Dit kan zoals eerder gepost allerlei vervelende gevolgen hebben.

De Kracht van het Nu vind ik op zich wel een grappig boek. Het maakt mensen er meer van bewust om eerder naar hun gevoel te luisteren dan naar hun verstand. Eigenlijk om meer naar je echte-ik, voor zover dat nog kan, te luisteren dan naar de onechte-ik. Verder kan het voor bepaalde mensen heel inspirerend zijn, omdat het begrijpelijk is en lekker leest.

Maar voor mensen met bepaalde (psychische) klachten is het gewoon misleidend. Denk je nou echt dat als je iets ergs hebt meegemaakt en daar nooit goed mee bent omgegaan, je op een dag tegen jezelf kan zeggen:"achja wat maakt het uit, het is niet nu?"

Trouwens als je nu nog (mogelijk) last heb van gebeurtenissen uit het verleden dan is dat toch ook nog gewoon in het NU?

@Caroline88 Als jij gewoon je balans (in zekere zin) hebt gevonden, wie ben ik dan om te zeggen wat je moet doen. Je laatste zin laat gewoon duidelijk zien dat je goed bezig bent!

@Thrackan: helemaal mee eens. Acceptatie is nuttig om zelf weer verder te kunnen. Sommige dingen deugen niet maar dat vechten tegen windmolens is toch ook zinloos. Je hebt dat heel goed verwoord, dank. Ik vind het best helpen als ik af en toe weer even alles op een rijtje heb gezet (zonder nu echt de diepte in te gaan en de shit te gaan her-beleven)

@Pimski: Dank voor het compliment.
Je stelt dat je je gevoel niet kunt manipuleren. Daar ben ik het strikt genomen niet mee eens. Je gevoel wordt bepaald door je gedachten en je gedachten kies je zelf. Ja ze komen binnenwalsen maar het is aan mij of ik ze uitgebreid aandacht geef, of ze snel weer de deur uit schop. In die zin kun je je gevoel dus wel manipuleren.
Het is een techniek en ik heb mezelf daarin jarenlang getraind.

Overigens ben ik het met je eens dat het altijd onderdrukken van negatieve gevoelens geen oplossing is. Ik heb ze in het verleden wel recht in de ogen gekeken, maar heb nu geen behoefte meer om dat hoofdstuk nog eens door te nemen.

Ik denk dat je vervelende gedachten, voordat je ze linea recta weer de deur uit schopt, wel even op waarde kan beoordelen. Simpelweg negeren en wegschoppen ontkracht het niet, dus kan het net zo goed nog een keertje terugkomen, en nog een keer en nog een keer.

Voor mij vallen nu af en toe puzzelstukjes van jaren terug op hun plek, omdat ik, wanneer ik naar die gebeurtenissen terugkijk, er een stuk "neutraler" op terugkijk. Dus zonder de angsten en spanningen die zijn opgebouwd en opgeblazen door jaren van wegdrukkerij en overtuiging dat ik "het toch niet aan kon om er aan te denken". Nu kijk ik met enige regelmaat nuchter terug op zo'n gebeurtenis en komen de antwoorden op de vragen eigenlijk vanzelf. Ik merk daar ook aan dat de vragen zich niet meer opwerpen, dat de gebeurtenissen hun angstwekkende krachten verliezen en dat ik ze dus achter me kan laten.

Waar ik regelmatiger mee zit zijn gewoonten en mechanismen die ik heb geleerd vanuit die stapel met gebeurtenissen. Defensiemechanismen, vluchtgedrag, de bijbehorende neiging om iets heel snel als doodeng te bestempelen. Die dingen zijn nog niet weg, maar daar zal ik voor moeten blijven oefenen. Verwerking van het verleden alleen is niet voldoende.