Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 16:18 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Dat het nutteloos is om te proberen een compleet sluitende beschrijving/theorie te maken van iets dat niets met denken te maken heeft. Dat is alsof je logica probeert te verbinden aan intuïtie.

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 16:22 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Uh dat doe ik altijd volgens mij. Vanuit dat intuitieve gevoel een verklaring zoeken.
Of snap ik er nou helemaal niks meer van?? Hahaha

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 16:22 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Uh dat doe ik altijd volgens mij. Vanuit dat intuitieve gevoel een verklaring zoeken.
Of snap ik er nou helemaal niks meer van?? Hahaha

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 08:19 schreef Thrackan het volgende:Daar moet ik wel bij zeggen dat ik expres geen stortvloed aan kvhn uitstoot, om mensen niet direct af te schrikken.

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 12:57 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Kan je dit toelichten?

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 08:12 schreef _evenstar_ het volgende:
*knuppel in hoenderhok gooit*

Ik vind het jammer om te zien dat het topic niet meer draait om waar het om behoort te draaien.
Met alle respect, vind ik de problemen waar jullie mee lopen gewoon rottig voor jullie, maar waar het momenteel overgaat zijn psychische klachten, en bijna allemaal zijn julle of staan jullie op een wachtlijst voor professionele behandeling.
En zeker doen en dat is ook goed maar waar jullie nu mee bezig zijn staat nog heel ver van het kracht van het nu zeg maar.

Om het kvhtn ( maar even afgekort) toe te passen zul je eerst de onderliggende problematiek aan moeten pakken , en soms heb je daar eerst een zoektocht bij nodig, en in jullie geval is dat met hulp, wederom volhouden.
Maar de laatste twee topics gaat het intussen meer over angsten en depressie etc. en niet meer over het kvhn.
Waardoor het primaire ondeerwerp ondergesneeuwd wordt, door wel bepaalde woorden en gebruiken uit het concept te filteren en het zo te benoemen, maar het dat niet is.
Erg jammer.
Natuurlijk snap ik ook. doordat dit een slectiever groepje is je je wellicht net wta makkelijker uit, maar zou het niet gewooneen optie zijn om al dan niet in een bestaand of nieuw topic daar over te praten, en dit topic echt puur voor het kvhn te behouden en het zijn originele insteek weer terug krijgt?

just my 2 cents

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 18:56 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik vind het nogal wat dat je bepaalde mensen hier als depressief diagnostiseert Evenstar...

quote:

Het Ego tegenover "Ik ben";

Hoe weet je of een gevoel dat je ervaart vanuit je Ego komt, of vanuit een diepere bron?

Eckhart: Soms is het niet makkelijk om dat vast te stellen. Een criterium dat je kunt gebruiken is om vast te stellen of er (enige) negativiteit in jezelf of in je handelen aanwezig is, boosheid, afkeer, irritatie, want dan is het Ego aanwezig. Als er geen negativiteit aanwezig is maar een onderliggende laag van vrede, rust, dan komt dat voort uit een diepere laag dat niet het Ego is. Bijvoorbeeld, je bevindt je in een situatie, en mogelijk voel je op enig moment dat het juiste om te doen zou zijn die situatie te verlaten, weg te gaan, achter je te laten – of dit nu een relatie, een fysieke plaats, of een baan, of wat dan ook is – je kunt dan aandacht schenken aan waar het gevoel vandaan komt. Is er enige reactiviteit, of boosheid als essentieel onderdeel in dat gevoel aanwezig? Of is er een diep gevoel van weten dat dit nu eenmaal is wat je moet doen, en doe je het ook? Dan is daar in de laatste houding ook de vrede, die met dat gevoel van aanvaarding, acceptatie samenkomt.
Vrede (aanvaarding, acceptatie) kan wel degelijk betekenen dat je actie onderneemt. Het is echter een nadrukkelijk ander energieveld waaruit de energie stroomt dan de reactieve actie welke altijd geassocieerd kan worden met het Ego. Je hebt een behoorlijke mate van aanwezigheid, bewustzijn nodig om te weten of er op enig moment negativiteit in je heerst, of dat je vast kunt stellen dat het gevoel voortkomt uit een dieper weten van Dit is wat mij te doen staat.

Weten of er negativiteit in je heerst is de sleutel. Je moet aanwezig, bewust willen zijn om te weten of het er wel of niet is. Als je geïdentificeerd bent met negativiteit, zul je namelijk niet eens kunnen opmerken of er wel of geen negativiteit in je heerst (je bent negativiteit). Voor het Ego is een negatief gevoel een goed gevoel. Het Ego houdt ervan om boos te zijn. Het sterkt zichzelf zelfs met boos zijn en negativiteit. Als er totaal geen (wil tot) bewustzijn in je is, zul je niet voor jezelf kunnen vaststellen dat je je in een staat van (voortdurende) negativiteit bevindt. En je kunt er dan ook niets aan doen, eerst zul je moeten ontwaken om te kunnen zien in welke staat je je op dit moment bevindt. Dan kan ook het Ego zichzelf niet eens herkennen.

Om het Ego te kunnen herkennen, moet je bewustzijn (je ware ik) zijn ontwaakt. Dan ben je in staat jezelf te observeren. De getuige, de observerende getuige, aanwezigheid, moet er dan volledig zijn.

En op het moment dat het er is, herken je negativiteit, en weet je ook dat het Ego is. Dan domineert het Ego je ook niet langer meer volledig, en je hoeft er ook niet meer naar te handelen. Je kunt dan zelfs een gevoel van boosheid in jezelf ervaren zonder dat je er naar handelt, en je dat gevoel er gewoon laat zijn, je observeert hoe het in je opkomt, opgekomen is, en hoe het weer voorbij trekt, voorbijgetrokken is.

Je hoeft namelijk niet te gehoorzamen aan wat het je vertelt, je hoeft niet elke gedachte te volgen dat opkomt uit dat gevoel. Alertheid is noodzakelijk om voor jezelf te weten waar een gevoel vandaan komt. Komt het door een gedachte in je hoofd? Dan is het Ego. Een kleine hint om je daarbij te helpen is, is het een gevoel dat voortkomt uit een of ander verhaal dat ik mezelf aan het vertellen ben over mijn leven, over andere mensen, over een situatie? Of is het een dieper realiseren wat werkelijk noodzakelijk is in een bepaalde situatie? Wat het ook is, de sleutel, de bepalende factor is de observerende aanwezigheid in jezelf, de getuige, je ware ik.

De observerende aanwezigheid, je ware ik, is het enige van waaruit het Ego kan worden herkend.

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 08:12 schreef _evenstar_ het volgende:
*knuppel in hoenderhok gooit*

Ik vind het jammer om te zien dat het topic niet meer draait om waar het om behoort te draaien.
Met alle respect, vind ik de problemen waar jullie mee lopen gewoon rottig voor jullie, maar waar het momenteel overgaat zijn psychische klachten, en bijna allemaal zijn julle of staan jullie op een wachtlijst voor professionele behandeling.
En zeker doen en dat is ook goed maar waar jullie nu mee bezig zijn staat nog heel ver van het kracht van het nu zeg maar.

Om het kvhtn ( maar even afgekort) toe te passen zul je eerst de onderliggende problematiek aan moeten pakken , en soms heb je daar eerst een zoektocht bij nodig, en in jullie geval is dat met hulp, wederom volhouden.
Maar de laatste twee topics gaat het intussen meer over angsten en depressie etc. en niet meer over het kvhn.
Waardoor het primaire ondeerwerp ondergesneeuwd wordt, door wel bepaalde woorden en gebruiken uit het concept te filteren en het zo te benoemen, maar het dat niet is.
Erg jammer.
Natuurlijk snap ik ook. doordat dit een slectiever groepje is je je wellicht net wta makkelijker uit, maar zou het niet gewooneen optie zijn om al dan niet in een bestaand of nieuw topic daar over te praten, en dit topic echt puur voor het kvhn te behouden en het zijn originele insteek weer terug krijgt?

just my 2 cents

Hoe zou jij het anders willen zien

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 23:30 schreef EggsTC het volgende:
NouMooiWel! goed stukje

quote:

Op donderdag 10 juni 2010 09:46 schreef Thrackan het volgende:
Tsja, als je tevreden bent met jezelf lijkt het me ook niet dat je ontvankelijk bent voor zulke boeken.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 09:24 schreef Convergence het volgende:

[..]

het is alleen zo dat het ego nooit lang tevreden is, het gaat al snel op zoek naar 'meer' en 'beter'. De meeste ego's hebben alleen de 'pech' dat ze deze manier an overleven volhouden totdat ze wat ouder zijn en de eerste grote brokken van identificatie beginnen te vervallen met bv. verlies verlies van baan, geliefde, uiterlijk.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 12:25 schreef Convergence het volgende:
Inderdaad
Het ego is uiteindelijk zelf vernietigend omdat het lijden veroorzaakt en lijden forceert je uiteindelijk om de identificatie te doorbreken.
(Op die manier kun je lijden ook als geschenk zien in plaats van iets dat zo snel mogelijk moet stoppen).

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 12:37 schreef Xa1pt het volgende:

[..]

Maar lijden kan ook 'lekker' zijn, in die zin dat je daardoor in ieder geval het gevoel hebt dat je echt leeft. Ofzo.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 09:24 schreef Convergence het volgende:

[..]

het is alleen zo dat het ego nooit lang tevreden is, het gaat al snel op zoek naar 'meer' en 'beter'. De meeste ego's hebben alleen de 'pech' dat ze deze manier an overleven volhouden totdat ze wat ouder zijn en de eerste grote brokken van identificatie beginnen te vervallen met bv. verlies verlies van baan, geliefde, uiterlijk.

quote:

Op vrijdag 11 juni 2010 22:05 schreef _evenstar_ het volgende:
Ik las em verkeerd, vanochtend excuus

quote:

Op zondag 13 juni 2010 11:36 schreef NouMooiNiet het volgende:
K ben al een week elke dag weer in het boek aan het lezen, maar t wil nog steeds niet pakken.

Ik wil van dat rotgevoel af, de eenzaamheid, het afgesneden zijn, het verdriet.
Af en toe kan ik mijn gedachten en de steeds weer oplopende emoties loslaten.
Wanneer ik IN die wervelwind van emoties, het intense verdriet zit en het echt VOEL, komt er na verloop van tijd wel een rust over me heen en zakt het weg.
Maar ergens denk ik dan: ik ben het aan het vermijden. Dit is niet de oplossing.

Pfff

quote:

Op zondag 13 juni 2010 12:56 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Ken het, laatste tijd ook last van. Leg dat boek gewoon weg, verzet je niet meer tegen je gevoelens en laat los. Je bent ontevreden met je gevoel, je wil ervan af, maar dat lukt niet, en dan blijf je maar malen en malen... Je ego is dan aan het woord, terwijl je er juist vanaf wilt! Je ego wil snel resultaat en hij oordeelt constant, dan vind je ook geen rust.

quote:

Op zondag 13 juni 2010 13:23 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Dat loslaten is juist het probleem... Hoe? Ik jank alleen nog maar omdat de emoties t overnemen..

quote:

Je merkt vanzelf wel wanneer de depri fase is afgelopen, het is soms net als ziek zijn, gaat wel weer over dus

quote:

Op maandag 14 juni 2010 00:09 schreef Loei_koei het volgende:
Vlak nadat ik dit boek had gelezen, heb ik me 3,5 dag gevoeld alsof ik net truffels had gegeten. Het is dus net zoiets, maar dan beter, omdat je volledig nuchter bent. Maar de praktijk van De Kracht van het Nu toepassen in combinatie met truffels is ook erg leuk. De laatste keer raakte ik in een extatische toestand zonder paranoia of wat dan ook. Dit komt immers allemaal van het denken of meer het geloven van de random gedachten die bij een trip in je opkomen. Wat dat aan gaat verschilt de trip toestand niet veel van je normale toestand en vind "trip" inmiddels ook een beetje een loos woord. Werd ook niet chaotisch ervan, het was juist heel vredig, niet vermoeiend en kon niet meer bepalen waar ik begon of eindigde. Ego betekent immers denken dat je een eindig wezen bent, terwijl je eigenlijk oneindig bent.

quote:

Heb trouwens zelf lange tijd last gehad van voortdurend terugkerende sombere buien. Dit is gewoon een patroon wat zich voortdurend herhaald en door je bewust te worden van zo'n patroon kun je er een einde aan maken. Kijk welke gedachten bij je opkomen en met welke gevoelens dit gepaard gaat. Laat hierbij iedere gedachte gaan, zodat het steeds even stil wordt. Er zal vast snel weer een gedachte bij je opkomen, maar dit maakt niet uit. Tussen twee gedachten zit altijd een stilte en of deze lang of kort is maakt niet uit. Een toestand van niet-denken kun je gewoon zien als een lange stilte tussen twee gedachten. Op deze manier verbreek je de identificatie met het patroon en kan het uitdoven.

En vragen hoe je los moet laten is als vragen hoe je je hand beweegt. De vraag komt van je verstand en is gewoon een zoveelste gedachte. Loslaten is moeiteloos en gaat helemaal vanzelf. Vasthouden is wat zoveel moeite kost. Gewoon gewaar zijn van wat is, is de meest natuurlijke toestand waar je in kunt zitten. Het is geen concentratie , hierbij sluit je juist dingen buiten. Adyashanti zegt ook weleens: "rest as awareness." Dit inzicht heeft mij iig geholpen. Vergeet weleens dat denken juist hetgeen is dat moeite kost.

quote:

Op maandag 14 juni 2010 08:44 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Lijkt me heeeerlijk hahaha, alleen doe ik geen (soft)drugs..
[..]

Dat is raar idd want ik DENK juist dat gedachten vanzelf komen, en dat je moeite moet doen om ze weg te krijgen..

quote:

Wanneer je weet dat iemand of een situatie waarschijnlijk je pijnlichaam zal gaan aanspreken, is het dan beter om diegene of die situatie hoe dan ook te vermijden of is het voor de ontwikkeling van je bewustzijn zinvol om bij die persoon te blijven (in die situatie) en het pijnlichaam van beiden te observeren?

Eckhart Tolle (vertaald en bewerkt): Er is geen eensluidend antwoord op deze vraag, het hangt van de situatie af. In sommige situaties kun je niet eens weglopen. Er kan een situatie zijn op je werk, of waar dan ook, dat jou nodig heeft om daar te zijn op dat moment, en alles wat je kunt doen is aanwezig te zijn met je pijnlichaam. In andere situaties kan het beter zijn om weg te lopen in plaats van verwikkeld te zijn in een zinloze discussie of conflict; in sommige situaties is het zelfs beter om weg te gaan en het pijnlichaam van de ander zich te laten doven dan bij hem te blijven (en het pijnlichaam te activeren, of actief te houden). Niemand kan je een kant en klare oplossing of richtlijn geven wat het juiste is om te doen (of te laten), je zult de individuele situatie steeds op zichzelf moeten bezien en (intuïtief) moeten aanvoelen wat het juiste is om te doen (of te laten).

Er is hoe dan ook geen manier om het pijnlichaam te vermijden. Levend in deze wereld zullen er altijd situaties zijn in je bestaan die je pijnlichaam aanspreken, of je leeft volledig afgeschermd van deze wereld als kluizenaar. En toch, zelfs als je zou leven, volledig afgeschermd als kluizenaar, kan het gebeuren dat je pijnlichaam ontwaakt als het resultaat van bepaalde gedachten die het pijnlichaam aanspreken. Er is geen enkele mogelijkheid om helemaal geen pijnlichamen tegen te komen. En natuurlijk kun je niet steeds weglopen, of rennen, als je het pijnlichaam van een ander mens tegenkomt, ervaart.
Je spirituele ontdekkingstocht zal in deze situaties gericht moeten zijn op een verhoging, verheffing van je bewuste aanwezigheid, aanwezig zijn, op het moment dat je (intuïtief of feitelijk waarneembaar) iemand dicht bij je in de buurt ervaart die wordt meegetrokken (door zijn ego, gedachten) naar een diepe staat van onbewustzijn, wat de identificatie betekent van het pijnlichaam in de ander.

Een intense houding van bewust aanwezig zijn is noodzakelijk om die diepe, sterke opleving van het onbewustzijn van het pijnlichaam van de ander te kunnen weerstaan: dat pijnlichaam dat wil dat jouw pijnlichaam een reactie geeft (het wil zich voeden aan jouw negatieve reactie(s)), het wil een emotionele reactie van jou. Je kunt het vergelijken met een (licht)dimmer: je zal de dimmer zodanig moeten draaien dat het licht van je aanwezigheid intenser en sterk wordt terwijl het pijnlichaam van de mens dicht bij je probeert (uit alle macht) een willekeurige reactie te krijgen van jou. Let wel, het is wel een subtiele aangelegenheid, het kan namelijk gemakkelijk worden verward met het je zelf afschermen of zelfs afsluiten van de mens dicht bij je.

Wanneer ik het heb over intens aanwezig zijn, heeft dit niets te maken met het jezelf afschermen, afsluiten van de andere persoon: er is hier sprake van een totaal van elkaar verschillende energie. Als je je afsluit en je zegt: "Niets kan me nu meer raken, ik ga niet reageren", dan schakel je jezelf (volledig) uit. Je kunt jezelf zelfs voor de gek houden door te geloven dat je zo aanwezig bent dat niets je meer kan raken. Je hebt dan een barrière opgeworpen tussen jou zelf en de andere mens. Dat is niet wat ik bedoel met het intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn. Met intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn, is er sprake van een volledige (en zuivere) openheid naar dat wat of die wie je omgeeft, een hoge mate van alertheid, en die alertheid staat volledig in verbinding met dat wat is. Na verloop van (enige) tijd zul je gaan ervaren dat dit proces (meer) automatisch gaat verlopen, en er geen sprake (meer) is van een keuze makend proces.

Wanneer er op enig moment een neiging is tot onbewustzijn in een situatie, zul je jezelf steeds meer ervaren als alert en ontwaakt. Wanneer je ervaart dat je op de proef wordt gesteld, zul je jezelf ervaren als alert, als het licht dat feller brandend is opgedraaid. Dat is fantastisch, want dat betekent dat welke beproeving er ook mag zijn, de functie van die beproeving zal zijn het intensiveren van je (volledig en bewust) aanwezig zijn. Dat is de enige wijze waarop je niet wordt meegezogen, meegetrokken in het pijnlichaam van de andere persoon.

Vanaf het moment dat je jezelf realiseert dat dit mogelijk is, zul je in (willekeurige) situaties ervaren dat de intensiteit van je (volledig en bewust) aanwezig zijn kan variëren. Het wordt heel intens op het moment dat je op de proef wordt gesteld door een uitdagende situatie. In plaats van dat je wordt meegetrokken in het onbewustzijn van de moeilijke situatie, verhoog je je (bewuste en volledige) aanwezigheid: als getuige van de situatie, je gedachten en emoties en door feitelijke waarneming, zonder dat je je laat meetrekken.

quote:

Op dinsdag 15 juni 2010 18:55 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wederom een tekst van Tolle uit mijn mailbox ("toevallig" hebben we t over dit stukje hier..)

Wanneer ik het heb over intens aanwezig zijn, heeft dit niets te maken met het jezelf afschermen, afsluiten van de andere persoon: er is hier sprake van een totaal van elkaar verschillende energie. Als je je afsluit en je zegt: "Niets kan me nu meer raken, ik ga niet reageren", dan schakel je jezelf (volledig) uit. Je kunt jezelf zelfs voor de gek houden door te geloven dat je zo aanwezig bent dat niets je meer kan raken. Je hebt dan een barrière opgeworpen tussen jou zelf en de andere mens. Dat is niet wat ik bedoel met het intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn. Met intensiveren van je (volledige en bewuste) aanwezig zijn, is er sprake van een volledige (en zuivere) openheid naar dat wat of die wie je omgeeft, een hoge mate van alertheid, en die alertheid staat volledig in verbinding met dat wat is. Na verloop van (enige) tijd zul je gaan ervaren dat dit proces (meer) automatisch gaat verlopen, en er geen sprake (meer) is van een keuze makend proces.

...
Kan iemand een concreet voorbeeld geven misschien over hetgeen wat ik vetgedrukt heb??
Ik zie het nl als vermijding van gevoelens die ik heb, wanneer ik de emotie & gedachte laat gaan... ALS me dat al lukt..

quote:

Op woensdag 16 juni 2010 09:44 schreef NouMooiNiet het volgende:
Thanks.
T is wel zwaar om er-doorheen-te-gaan en tegelijkertijd je er niet in te verliezen..
Daarbij komt ook nog dat ik van mezelf die emoties niet MAG hebben, en mezelf straf dat ik anders ben. (wat het natuurlijk alleen maar erger maakt).
T wordt wel steeds duidelijker zo!

Ik vind t trouwens wel 'toevallig' dat de mails die ik krijg hierover steeds perfect aansluiten op waar ik op dat moment mee bezig ben.