Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5

quote:

Op maandag 26 april 2010 13:28 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Hmm, interessant... Meestal ben ik ook onzeker over hoe ik overkom op anderen. Dan voel ik me geremd en dat is niet fijn. Ik herken me in wat je zegt, ik wil me aan de ene kant onderscheiden, maar aan de andere kant wel op zo'n manier dat ik gewaardeerd word door een ander. Dus op die momenten ben ik dus echt mijn ego, die bestaat uit angst en een laag zelfbeeld... Ik vind het wel verdomd lastig die identificatie te doorbreken op zulke momenten, en na de tijd baal ik daar dan weer van.

Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.

Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.

In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.

Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.

quote:

Op maandag 19 april 2010 20:44 schreef Manono het volgende:
geen topics openen over te veel nadenken, niet nadenken over te veel nadenken, niet denken maar doen deelnemen

Totaal mee eens!

quote:

Op maandag 26 april 2010 15:23 schreef TimeJumper het volgende:

[..]

Totaal mee eens!

Toch heb je meestal woorden en uitleg nodig om een eerste stap te zetten

Daarnaast kan filosoferen naar mijn idee geen kwaad. Proberen het concept zo goed mogelijk onder woorden te brengen kan bijdragen aan een beter begrip en een lagere drempel om in te stappen.

quote:

Op maandag 26 april 2010 14:09 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.

Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.

In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.

Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.

Mooie vergelijking Maar je hebt wel gelijk, alleen dat vind ik nou juist zo lastig, het niet weer mezelf verliezen in mijn gedachten... Maar goed, ik moet me er maar eens meer in verdiepen, het boek lezen bijvoorbeeld Maar , wat heb je tegenwoordig nog aan een ego dan? Of gedachten? Of staat denken niet gelijk aan je identificeren met je ego?

quote:

Op maandag 26 april 2010 16:37 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Toch heb je meestal woorden en uitleg nodig om een eerste stap te zetten

Daarnaast kan filosoferen naar mijn idee geen kwaad. Proberen het concept zo goed mogelijk onder woorden te brengen kan bijdragen aan een beter begrip en een lagere drempel om in te stappen.

OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.

even een vraagje tussendoor:

kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?

ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.

vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit

kan dit ook echt ?

quote:

Op maandag 26 april 2010 19:13 schreef DeBassist het volgende:
even een vraagje tussendoor:

kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?

ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.

vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit

kan dit ook echt ?

Hell yeah, mijn maag zit ook continu in de knoop van de stress, en was ook heel lang telkens duizelig.
heeft allemaal te maken met hyperventilatie bij mij, dat kan het zijn.
Heb je ook last van een droge mond enzo?
Hoeft natuurlijk niet he, ik denk dat jezelf ook best wel weet of het een psychologische oorzaak heeft.
Maakt het je angstig bijvoorbeeld?

quote:

Op maandag 26 april 2010 18:11 schreef TimeJumper het volgende:

[..]

OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.

True.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op maandag 26 april 2010 22:38 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

Hell yeah, mijn maag zit ook continu in de knoop van de stress, en was ook heel lang telkens duizelig.
heeft allemaal te maken met hyperventilatie bij mij, dat kan het zijn.
Heb je ook last van een droge mond enzo?
Hoeft natuurlijk niet he, ik denk dat jezelf ook best wel weet of het een psychologische oorzaak heeft.
Maakt het je angstig bijvoorbeeld?

de klachten opzich maken me wel angstig ja. Bijna de hele dag steken in mijn maagstreek en ook duizelig idd. Het verpest momenteel gewoon mijn leven

een droge mond heb ik geen last van

quote:

Op maandag 26 april 2010 19:13 schreef DeBassist het volgende:
even een vraagje tussendoor:

kan het ook zo zijn dat door teveel nadenken lichamelijke klachten blijven bestaan terwijl ze er eigenlijk niet meer zijn?

ik zit nu al 6 maanden met aardig zware maag/duizeligheidsklachten die zo goed als mijn leven beheersen.

vanaf volgende week loop ik ervoor bij een psych omdat hij denkt dat het in mijn hoofd zit

kan dit ook echt ?

Dat kan zeker.
Een vriendin van mij had steeds moeite met eten, leek of er steeds iets in haar keel zat. Ze kon wel werken en de rest van haar leven ging haar gangetje.
Maar het bleef gewoon dagelijks een akelig gevoel.
De dokter zei toen dat het letterlijk de uitdrukking " een brok in je keel" zeg maar was.
Toen ze haar "probleem" onder ogen had gezien was het ook meteen weg. Het duurde natuurlijk wel effe voordat ze het "probleem" verwerkt had maar toen was het ook over.

Naar mijn mening is het goed om stil te staan hoe het denken werkt. Of beter gezegd wat je persoonlijke denkfouten zijn en hoe je die kan verbeteren.
Maar ga er niet te ver in.
Je kan beter proberen positief elke dag te denken "ik ga ervoor zorgen/proberen dat ik het naar mijn zin heb vandaag.
En daar naar handelen. Schiet je terug in negatief denken of tegen dingen op te zien, herhaal het bovenstaande tegen jezelf.
Praten tegen jezelf heeft veel meer succes is mijn persoonlijke mening.
Als ik loop te piekeren of me zenuwachtig maak voor wat dan ook. Zeg dan tegen jezelf dat dit absoluut geen zin heeft.
Je kan honderd rampscenario's in je hoofd uitdenken, uiteindelijk weet je niet hoe of wat er gaat gebeuren.
Laat het los en zeg tegen jezelf dat je het op dat moment wel ziet.

quote:

Op maandag 26 april 2010 14:09 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Het is niet moeilijk om je niet te identificeren met je ego, het is alleen zo makkelijk om het wél te doen.

Ik vind dit gevoel vergelijkbaar met angst voor het onbekende. Waarom zou je bang zijn voor iets wat je niet kent? Het klinkt compleet onlogisch, en toch doe je het bijna automatisch, omdat het zo gewoon is.

Omdat dat nieuw is, en niet vertrouwd ergo het is eng

In beide gevallen houd je jezelf vast aan een denkwijze waar je last van hebt. Is het dan niet het meest logische om juist die denkwijze te laten vallen?
Dit kost zeker "moeite", maar niet moeite op de conventionele manier: het kost je geen echte inspanning. Het laten vallen van de gedachte is net zo makkelijk als het laten vallen van een heet stuk steenkool; simpelweg loslaten.

Ja het is simpelweg loslaten, maar dat gevoel wat last geeft is tegelijker tijd vertrouwd, en het menselijke ego voed zich op vertrouwde patronen

Dat is het makkelijke gedeelte. De kunst is om je daarna niet weer te branden aan datzelfde stukje steenkool. Hiervoor zul je zeer bewust moeten zijn van jezelf en wat je doet. Als je wegglijdt in automatisme, al dan niet opgeroepen door het ego, raak je bewustzijn kwijt en voor je het weet brand je je fikken weer.

Hmm hier deel ik je mening niet geheel in, het moeilijkste deel is juist die controle van die rituelen loslaten.
Als je eenmaal echt volledig die controle kunt loslaten is het makkelijker om ze te handhaven, en bij moeilijke momenten ben je je veel bewuster van je geest, en kun je ook eerder een halt toeroepen.
Feitelijk implementeer je een nieuwsoortig ritueel wqua handelswijze.
Als je nog zo heel makkelijk terugvalt in oude patronen/rituelen , dan ben je ook nog niet vrij van .. maar opweg naar vrijheid

@_evenstar_ hierboven:

Niet vertrouwd = eng voor je ego, maar niet per se voor jezelf. Je zegt daaronder al dat het ego zich voedt met vertrouwde patronen.

En je laatste opmerking: Kun je zeker gelijk in hebben. Als je eenmaal doorhebt hoe simpel lostaten is stelt het geen drol meer voor. En misschien stelt het ook geen drol voor om er niet in terug te vallen als je eenmaal weet hoe het werkt.

quote:

Op maandag 26 april 2010 18:11 schreef TimeJumper het volgende:

[..]

OK snap ik, maar ik ben bang dat sommige blijven steken in maar analyseren en het erover nadenken.
Op een gegeven moment moet je gewoon doen. Je gedachtenstroom stopzetten en actie ondernemen.
Anders blijf je steken in het nadenken over het denken.

Groot gelijk

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 10:42 schreef Thrackan het volgende:
@_evenstar_ hierboven:

Niet vertrouwd = eng voor je ego, maar niet per se voor jezelf. Je zegt daaronder al dat het ego zich voedt met vertrouwde patronen.

En je laatste opmerking: Kun je zeker gelijk in hebben. Als je eenmaal doorhebt hoe simpel lostaten is stelt het geen drol meer voor. En misschien stelt het ook geen drol voor om er niet in terug te vallen als je eenmaal weet hoe het werkt.
[..]

Groot gelijk

Als jij je nog laat controleren door je ego dan is het ook eng voor jezelf omdat jij/je denken vooral ego gevoed is

quote:

Op maandag 26 april 2010 23:10 schreef TimeJumper het volgende:

[..]

Dat kan zeker.
Een vriendin van mij had steeds moeite met eten, leek of er steeds iets in haar keel zat. Ze kon wel werken en de rest van haar leven ging haar gangetje.
Maar het bleef gewoon dagelijks een akelig gevoel.
De dokter zei toen dat het letterlijk de uitdrukking " een brok in je keel" zeg maar was.
Toen ze haar "probleem" onder ogen had gezien was het ook meteen weg. Het duurde natuurlijk wel effe voordat ze het "probleem" verwerkt had maar toen was het ook over.

Naar mijn mening is het goed om stil te staan hoe het denken werkt. Of beter gezegd wat je persoonlijke denkfouten zijn en hoe je die kan verbeteren.
Maar ga er niet te ver in.
Je kan beter proberen positief elke dag te denken "ik ga ervoor zorgen/proberen dat ik het naar mijn zin heb vandaag.
En daar naar handelen. Schiet je terug in negatief denken of tegen dingen op te zien, herhaal het bovenstaande tegen jezelf.
Praten tegen jezelf heeft veel meer succes is mijn persoonlijke mening.
Als ik loop te piekeren of me zenuwachtig maak voor wat dan ook. Zeg dan tegen jezelf dat dit absoluut geen zin heeft.
Je kan honderd rampscenario's in je hoofd uitdenken, uiteindelijk weet je niet hoe of wat er gaat gebeuren.
Laat het los en zeg tegen jezelf dat je het op dat moment wel ziet.

wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit

ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:03 schreef DeBassist het volgende:

[..]

wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit

ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..

Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.

Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.

Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:09 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.

Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.

Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf

ach weetje, al zou het maar iets beter gaan zou het al een grote verbetering zijn
dat in iig volgende week mn vriendin kan opzoeken ofzo zou al echt een enorme verbetering zijn

maar ik heb echt 24h/dag last van mn maag en ik krijg langzamerhand steeds meer het gevoel dat ik echt niks meer kan. Ik hoop iig dat de oorzaak echt psychisch is (wat ik zelf toch niet echt geloof ) dan zitten we iig wel op het goeie spoor

Doet je huisarts er helemaal niets aan?
Second opinion?

Iig alles uitsluiten dat het neit iets lichamelijks is!!

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:21 schreef _evenstar_ het volgende:
Doet je huisarts er helemaal niets aan?
Second opinion?

Iig alles uitsluiten dat het neit iets lichamelijks is!!

ja ik ga van de week nog wel even langs bij mn huisarts
ze willen nog een hersenscan gaan maken zover ik weet
maar naar mn maag wordt niet echt meer gekeken

Iig geen gekke dingen doen

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 10:45 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

Als jij je nog laat controleren door je ego dan is het ook eng voor jezelf omdat jij/je denken vooral ego gevoed is

Zelfde stelling, andere bewoording

Overigens ben ik gisteren enigzins geïnspireerd geraakt door het linkje in de OP naar een relaas van Steve Pavlina. Momenteel houd ik me bezig met uitzoeken wat ik wel en niet wil in mijn leven en één ding waar ik per direct mee stop is het drinken van alcohol. Óf ik voel me al niet goed op het moment dát ik alcohol drink, óf de ochtend daarna. Conclusie: geen reden om nog alcohol te drinken.
Zelfde geldt overigens voor mijn enorme koffie-intake, al heb ik daar wat meer moeite mee om me er bewust van te blijven. 1 of 2 bakkies op een dag kan geen kwaad, maar in mijn huidige tempo is het niet goed voor me.

Met eenzelfde soort instelling ben ik bijna 2 maanden geleden gestopt met roken, en daar heb ik absoluut geen spijt van.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:09 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

Ga als de sodemieter hulp zoeken, en ik las volgens mij dat je volgende week begint met therapie, maar als je het niet trekt, dan trek eerder aan de bel!!
Soms heb je hulp nodig, niks geen schande aan, maar ga asjeblieft vandaag nog even bellen, of ga desnoods bij iemand in huis logeren waar je terecht kan en je jezoveel mogelijk op je gemak voelt.

Wij kunnen nu op dit moment zeggen, het komt goed dat komt het echt als je de juiste hulp krijgt, maar ik weet ook dat je dit nu niet zo zult voelen/ervaren. En dat kan een bepaalde druk geven op je.

Enige wat ik zeg zoek sneller dan snel hulp, en vecht voor jezelf niet omdat het moet van anderen, maar voor jezelf

hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten ?
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:48 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Zelfde stelling, andere bewoording

Overigens ben ik gisteren enigzins geïnspireerd geraakt door het linkje in de OP naar een relaas van Steve Pavlina. Momenteel houd ik me bezig met uitzoeken wat ik wel en niet wil in mijn leven en één ding waar ik per direct mee stop is het drinken van alcohol. Óf ik voel me al niet goed op het moment dát ik alcohol drink, óf de ochtend daarna. Conclusie: geen reden om nog alcohol te drinken.
Zelfde geldt overigens voor mijn enorme koffie-intake, al heb ik daar wat meer moeite mee om me er bewust van te blijven. 1 of 2 bakkies op een dag kan geen kwaad, maar in mijn huidige tempo is het niet goed voor me.

Met eenzelfde soort instelling ben ik bijna 2 maanden geleden gestopt met roken, en daar heb ik absoluut geen spijt van.

Bluh, als ik geen alcohol zou drinken, zou ik de avondjes in de kroeg wel erg saai gaan vinden... En ik had het er laatst met mijn vriendin nog over dat het uitgaan tegenwoordig al veel minder levendig is dan jaren geleden. Je maakt veel minder leuke situaties, die je vervolgens ook nog bijblijven, mee naarmate je ouder wordt.

Ik heb net dat stuk van Pavlina ook gelezen, en ik vind het ook wel mooi om te lezen, maar aan de andere kant denk ik dan ook weer: er moet toch ook geld binnenkomen? Je kunt het wel zo mooi vinden om blogs te schrijven, maar met blogs betaal je geen huur/hypotheek of je energierekening...

Zelf heb ik nog wel eens problemen met het uitvinden van wat ik nu zelf écht wil of juist niet. Ik weet het gewoon echt niet. Ik twijfel bijvoorbeeld heel vaak over mijn werk (ook al ben ik er wel goed in), maar als je dan vervolgens eens gaat kijken naar wat je wel wilt, dan is daar voor mij een volledig lege plek te vinden. Ik zou het ook écht niet weten.

Tvptje, klinkt iig heel interessant.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:

[..]

hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten ?
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk

Door proberen de negatieve gedachten er uit te filteren. Het lukt mij d.m.v. dit boek steeds beter om (negatieve) gedachten uit te schakelen. Zo probeer ik zoveel mogelijk niet na te denken over de toekomst. Wel over natuurlijk leuke dingen die er aan zitten te komen, maar ik kan zo enorm piekeren over situaties uit het verleden en daar uit voortkomende 'beelden' die door mijn hoofd gieren. Zo had ik gisteren weer zo'n situatie. Na een lange dag werken + groot deel van de avond heb ik mijn basgitaar opgepakt, ingeplugd en gerepeteerd zoals vaker doe, maar dan met spiegel omdat ik mezelf er altijd zo aan kon ergeren dat ik er - voor mijn gevoel - als een plank op het podium stond. Puur als confrontatie. Toen ik dat deed begon ik me eigenlijk heel rot te voelen en begon ik mij tijdens het oefenen af te vragen waarom ik me hier uberhaupt mee bezig hield. Waarom moeten zijn we met zijn alle zo bezig goed over te komen op anderen. Boek gepakt, gelezen en voelde me weer helemaal mezelf worden en ook steeds meer in te zien (tenminste denk dat het zo zit), dat bijv. mijn paniekaanvallen en agorafobie + spanning vooraf veroorzaakt kan worden doordat ik zoveel nadenk / pieker over de toekomst. Ik ben teveel bezig met wat er kan gebeuren dan wat er op dit moment gebeurd. Ik heb voorgenomen me bezig te houden met nu, dit moment, deze situatie. Probeer dat voor jou zelf ook te doen. Echte vrienden die je misschien moet afzeggen, zullen je heus wel begrijpen. Don't worry!

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 12:13 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Bluh, als ik geen alcohol zou drinken, zou ik de avondjes in de kroeg wel erg saai gaan vinden... En ik had het er laatst met mijn vriendin nog over dat het uitgaan tegenwoordig al veel minder levendig is dan jaren geleden. Je maakt veel minder leuke situaties, die je vervolgens ook nog bijblijven, mee naarmate je ouder wordt.

De kroeg is leuk, maar niet heilig. Ook al kom ik al jaren in de kroeg in het weekend.
Vind ik het daadwerkelijk leuk om naar de kroeg te gaan? Of probeer ik mezelf te verliezen met een paar biertjes?
Die vaste "traditie" om naar de kroeg te gaan is slechts één van de dingen die voor mij nu ter discussie staan. Is dit wat ik wil? Zo nee dan doe ik het niet. Voor dingen met consequenties moet je natuurlijk wel rekening houden met die consequenties, en deze meenemen in je afweging.

quote:

Ik heb net dat stuk van Pavlina ook gelezen, en ik vind het ook wel mooi om te lezen, maar aan de andere kant denk ik dan ook weer: er moet toch ook geld binnenkomen? Je kunt het wel zo mooi vinden om blogs te schrijven, maar met blogs betaal je geen huur/hypotheek of je energierekening...

Er zijn zat broodschrijvers. En blijkbaar heeft meneer Pavlina een mooie constructie gemaakt.
Wil je echt niet meer werken? Zoek een spotgoedkope woning, klus wat bij met iets wat je leuk vindt en leg een moestuin aan oid. Als je met die consequenties kunt leven kun je je droom prima waarmaken.

quote:

Zelf heb ik nog wel eens problemen met het uitvinden van wat ik nu zelf écht wil of juist niet. Ik weet het gewoon echt niet. Ik twijfel bijvoorbeeld heel vaak over mijn werk (ook al ben ik er wel goed in), maar als je dan vervolgens eens gaat kijken naar wat je wel wilt, dan is daar voor mij een volledig lege plek te vinden. Ik zou het ook écht niet weten.

Zelfde hier hoor. Ik heb geen idee wat "mijn grote droom" is, aangezien ik mezelf al jaren vertel dat ik niks anders zou doen als ik de loterij won.
Maar wellicht kom ik daar nog wel achter. Ik denk persoonlijk dat het schrappen van dingen die ik niet wil de kans vergroten dat ik een helder beeld ga krijgen van wat ik wel wil.