De kunst van het loslaten van je ex #71!!!
[ Bericht 28% gewijzigd door Enneacanthus_Obesus op 28-01-2009 21:57:51 ]
quote:Ze belde me net (had ff dat nummer gebeld om in m'n mob te zetten heeft zij het nr dus ook) of ik met haar uit wou gaan..
Heb d'r gebeld om uit te leggen dat het niks word maar d'r mobiel werkte niet goed en ze vroeg me het te sms-en.
Dus maar een smsje gestuurd dat het verders niks word omdat ik geen vriendschap wil, en niet met haar uit wil gaan om de verkeerde reden.
Nog geen reactie ontvangen
Ik wacht wel op iemand waarmee ik wel verder wil
quote:1e keer dat me wat raars gebeurd in 8 jaar tijdOp woensdag 28 januari 2009 21:12 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Ok, goed bezig.
Als je er niet schuldig over voelt is het toch prima.
Je kan altijd nog zien of je er wel of iets mee doet toch.
Gebeuren rare dingen in de trein, haha.
meetal tuk in een half uurtje namelijk 
quote:Nah het was voelde wel goed maar niet speciaal en als ik daar nog even op moet wachten dan doe ik datOp woensdag 28 januari 2009 21:48 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Geweldig! Hoewel je wel gelijk hebt dat je er niet verder mee gaat, moet ik toch zeggen dat ik mijn kans wss had waargenomen
[ Bericht 7% gewijzigd door Chev op 28-01-2009 22:17:53 ]
korte samenvatting: hij had veel kritiek op me, gaf me het gevoel dat ik niet goed genoeg was en vond me "zwak" toen ik me een keer kut voelde, kortom; ik had het gevoel dat hij vanaf het begin af aan al twijfels had over ons. Dus ik het uiteindelijk uitgemaakt na een paar maanden (lees: boos uit de auto gestapt) en na paar dagen huilen mijn leven weer opgepakt.
En nu: een groot mea culpa van zijn kant. Hij mist me, hij zat fout, het had nooit mogen gebeuren en zal nooit weer gebeuren, hij weet het nu zeker bladiebla.
En ik.. ik voel alle weggestopte verliefdheid weer opborrelen en fantaseer alweer over vakanties samen, zijn armen om me heen etc. etc. Alsof iemand zomaar veranderd, alsof het deze keer anders zal zijn
Dus: hoe laat je iemand los waar je diepe gevoelens voor hebt, en die hij nu in woord beantwoord maar waarvan je verstandelijk weet dat dit niet gaat werken omdat je hem niet meer vertrouwd?
quote:misschien afvragen of hij ergens een goede reden had om die dingen te zeggen.Op woensdag 28 januari 2009 22:18 schreef Vandaag... het volgende:
Hmm.. tja.. ik loop wel de wijsneus uit te hangen in het vorige topic maar ik kan mijn ex dus toch niet loslaten. Ging ik net lekker heeft ie weer gemaild..
korte samenvatting: hij had veel kritiek op me, gaf me het gevoel dat ik niet goed genoeg was en vond me "zwak" toen ik me een keer kut voelde, kortom; ik had het gevoel dat hij vanaf het begin af aan al twijfels had over ons. Dus ik het uiteindelijk uitgemaakt na een paar maanden (lees: boos uit de auto gestapt) en na paar dagen huilen mijn leven weer opgepakt.
En nu: een groot mea culpa van zijn kant. Hij mist me, hij zat fout, het had nooit mogen gebeuren en zal nooit weer gebeuren, hij weet het nu zeker bladiebla.
En ik.. ik voel alle weggestopte verliefdheid weer opborrelen en fantaseer alweer over vakanties samen, zijn armen om me heen etc. etc. Alsof iemand zomaar veranderd, alsof het deze keer anders zal zijn
Dus: hoe laat je iemand los waar je diepe gevoelens voor hebt, en die hij nu in woord beantwoord maar waarvan je verstandelijk weet dat dit niet gaat werken omdat je hem niet meer vertrouwd?
zo niet dan kun je het misschien nog wel een keer proberen
Maar ja. Zal iemand opeens magisch veranderen en me behandelen zoals ík nodig heb als ik zijn vertrouwen maar win? En wil ik daar zoveel energie insteken?
Hoe dan ook, ik heb hem gemaild dat ik even wat tijd wil omdat ik me op andere zaken (werk) moet richten en nu niet het risico kan lopen om gekwetst te worden in deze periode. Dat kost me gewoon teveel energie. En dat ik hem over een tijdje wel wil zien. En dan kijken wat er nog is. Beetje gemengde gevoelens dus nu.
ivm werk kan ik het snappen.
maar verder lost het toch niks op? als het fout zit wil je elkaar toch spreken om het goed proberen te praten?
dat heb ik wel altijd. als ik dan ook niks kwijt kan word ik gek.
En rust lost an sich niets op maar als ik me nu weer kwetsbaar opstel naar hem en hij gaat weer twijfelen en raar doen dan heb ik weer luduvudu, slaap ik slecht, kan ik me niet concentreren. Dat kan ik me nu gewoon niet veroorloven. Over een tijdje durf ik dat risico misschien wel te lopen.
quote:hij heeft het dus uitgemaakt en welke reden had hij er exact voor?Op woensdag 28 januari 2009 23:49 schreef Vandaag... het volgende:
we hebben ook wel gemaild nadat ik boos was weggelopen. Maar dat leidde toen niet tot een verzoening. Ik was ook zo klaar met hem en hij kwam maar niet met een verklaring of excuses. Nu dus wel.
En rust lost an sich niets op maar als ik me nu weer kwetsbaar opstel naar hem en hij gaat weer twijfelen en raar doen dan heb ik weer luduvudu, slaap ik slecht, kan ik me niet concentreren. Dat kan ik me nu gewoon niet veroorloven. Over een tijdje durf ik dat risico misschien wel te lopen.
misschien dat ik me er iets bij kan voorstellen...en je advies kan geven?
komt me namelijk wel bekend voor ....
quote:Als je dit verstandelijk al weet moet je ook net even de kracht hebben om dit ook uit te voeren...Op woensdag 28 januari 2009 22:18 schreef Vandaag... het volgende:
Dus: hoe laat je iemand los waar je diepe gevoelens voor hebt, en die hij nu in woord beantwoord maar waarvan je verstandelijk weet dat dit niet gaat werken omdat je hem niet meer vertrouwd?
Het zei dat het niet altijd goed voelt maar op wat langer termijn zal je er achter komen dat het de juiste beslissing was!
Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wel in mijn omgeving gezien dat als mensen het opnieuw proberen dat het vaak toch niet meer lukt omdat er altijd wel iets is dat aan je blijft knagen waarom het de eerste keer uit is gegaan...
Een relatie van een paar maanden en dan zulke heftige kritiek geven...
Tja kan me indenken dat dit je behoorlijk aan het twijfelen zet. misschien hij hij iets heeft ervaren waardoor hij van mening is veranderd, of is hij misschien net weer alleen na een kortstondige relatie?
Mensen maken fouten en ik ben van mening dat het nooit te laat is om spijt te betuigen tegen iemand als je het meent.
Dat hij jou nu terug wilt is natuurlijk wel heftig vooral omdat je er nog over nadenkt.
Als mijn ex me terug zou willen dan zou ik eerst maar eens goed gaan praten, omdat de dingen die ze gezegd heeft niet mis waren, me tot het bot geraakt hebben en me gigantisch pijn gedaan heeft.
Ze mag toch een verdomd goed en duidelijk antwoord moeten hebben waarin ze consequent is en blijft wil ik er zelfs maar over nadenken, want op dit moment zie ik dat als een van de stomste dingen die ik zou kunnen doen voor mezelf (let op niet voor anderen), maar zie ik niet gebeuren overigens
)Het is logisch dat je nadenkt over leuke dingen nu hij je terug wilt, maar probeer ook te denken aan de dingen waardoor je uit de auto bent gestapt, vallen die op te lossen?
Sterkte en wijsheid in je keuze Vandaag.. niemand kan of mag het je kwalijk nemen als je het nog een keertje wil proberen, want tegen het gevoel kan geen logica tegenop
Maar als je het doet doe het dan rustig aan en ga niet verder waar je gebleven was..
[ Bericht 1% gewijzigd door Chev op 29-01-2009 10:36:13 ]
quote:mensen vertrouwen is voor mij ook extreem moeilijk geweest.Op woensdag 28 januari 2009 23:22 schreef Vandaag... het volgende:
Hij zegt dat hij het moeilijk vindt om mensen te vertrouwen en dat hij me daarom wegduwde. En gezien zijn achtergrond en nog wat dingen geloof ik dat ook wel. Of dat wil ik heel graag geloven, dat kan ook.
Maar ja. Zal iemand opeens magisch veranderen en me behandelen zoals ík nodig heb als ik zijn vertrouwen maar win? En wil ik daar zoveel energie insteken?
Hoe dan ook, ik heb hem gemaild dat ik even wat tijd wil omdat ik me op andere zaken (werk) moet richten en nu niet het risico kan lopen om gekwetst te worden in deze periode. Dat kost me gewoon teveel energie. En dat ik hem over een tijdje wel wil zien. En dan kijken wat er nog is. Beetje gemengde gevoelens dus nu.
heb eigenlijk nooit iemand vertrouwd door dingen die ik heb mee gemaakt.
je wil mensen niet vertrouwen, niet van mensen houden en je bent jezelf dan niet.
onopgemerkt, onderbewust, vind zoiets toch plaats en als je dan merkt dat je van iemand houdt word je bang. je gaat uit van het ergste, dat je weer gekwetst word en dat je niet goed genoeg bent voor die ander.
het is heel moeilijk om iemand te gaan vertrouwen, open te worden en iemand lief te hebben en als het ff goed gaat kan er zomaar een moment komen dat je iemand weer af stoot.
dat heb ik ook gehad en het is idd heel erg kut voor de ander. maar als de ander oprecht van iemand houdt (of dat gevoel geeft) en blijft tonen hoeveel die houdt van de ander dan kun je dat doorbreken, dat kan een tijd duren en is absoluut niet makkelijk.
'het feit dat hij je weg duwt betekend dat hij ontzettend veel van je houdt en bang is voor die gevoelens.
je moet zelf kijken of je ook van hem houdt en de energie kunt opbrengen.
en als je eenmaal door dat alles heen bent gekomen dan zal hij ook veranderen en ws je meer liefde en aandacht geven dan je je kunt voorstellen.
je moet echter wel weten of hij het is...zoniet dan doe je jezelf heel veel pijn en hem ook...
quote:In zo'n geval is ervaring de beste leermeester.. Gewoon opnieuw beginnen en binnen twee weken ofzo weet je weer PRECIES waarom het uit is gegaan.. (Wel jammer dat je met je werk zit, nu, maar ja.. Zodra je je dat kunt veroorloven dan)Op woensdag 28 januari 2009 22:18 schreef Vandaag... het volgende:
Dus: hoe laat je iemand los waar je diepe gevoelens voor hebt, en die hij nu in woord beantwoord maar waarvan je verstandelijk weet dat dit niet gaat werken omdat je hem niet meer vertrouwd?
En wie weet is hij op miraculeuze wijze veranderd en is ie nu je droomprins.. In dat geval heb je er alleen maar bij gewonnen.
Het op een langer termijnvlak? 
quote:omdat een man bang is zijn vrijheid te verliezen.Op donderdag 29 januari 2009 14:21 schreef Prinsesje4you het volgende:
Waarom vliegen mannen tegen het plafond als je het over de toekomst wilt hebben?
dat doet een man binnen een relatie wel langzaam maar hij denkt het nog onder controle te hebben en zoiets zeggen kan confronterend zijn
zoiets komt vanzelf wel alleen je moet niet pushen
quote:Klopt wel ja een man leverd (met liefde) al een stuk vrijheid in om samen met jou te zijn de rest wil hij, zoals traditioneel is een beetje zelf in de hand houden.Op donderdag 29 januari 2009 14:27 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
omdat een man bang is zijn vrijheid te verliezen.
dat doet een man binnen een relatie wel langzaam maar hij denkt het nog onder controle te hebben en zoiets zeggen kan confronterend zijn
zoiets komt vanzelf wel alleen je moet niet pushen
Als je dan meteen 't gaat hebben over trouwen, kinderen krijgen en 'de toekomst' dan geeft dat toch een lichte vorm van stres.
Na 3 1/2 jaar had ik stiekem het idee al dat, wanneer we 5 jaar jaar samen waren om haar te vragen om te gaan verloven en trouwen, alleen zover is het nooit gekomen.
quote:Precies zolas je het zelf al zegt; jij weet dat het je niets gaat brengen dan verdriet, pijn en nog meer hele vervelende tijden. Natuurlijk, de momenten dat je samen bent zijn heerlijk en voelen zo goed en vertrouwd dat je zou willen dat het nooit ophield maar het moment dat hij niet in je gezichtsveld is en je niet precies weet wat hij doet ga je kapot van de achterdocht (en van het gevoel dat je niet achterdochtig wil zijn omdat je zo graag wil dat het toch gaat werken) ...Op woensdag 28 januari 2009 22:18 schreef Vandaag... het volgende:
Dus: hoe laat je iemand los waar je diepe gevoelens voor hebt, en die hij nu in woord beantwoord maar waarvan je verstandelijk weet dat dit niet gaat werken omdat je hem niet meer vertrouwd?
meisje, wat een k*tsituatie!
Ik hoop écht voor je dat het goed uitpakt Vandaag, en tja als je het niet probeerd weet je het ook niet
quote:Ik begon er ook niet gelijk over maar jeetje is het zo raar dat je als vrouw zijnde verder denkt. Dan moet je het dus maar voor je houden. Hmzz dus je als je het gewoon puur voor de info over trouwen hebt is het ook logisch dat hij tegen het plafond aanvliegt?Op donderdag 29 januari 2009 14:39 schreef Chev het volgende:
[..]
Klopt wel ja een man leverd (met liefde) al een stuk vrijheid in om samen met jou te zijn de rest wil hij, zoals traditioneel is een beetje zelf in de hand houden.
Als je dan meteen 't gaat hebben over trouwen, kinderen krijgen en 'de toekomst' dan geeft dat toch een lichte vorm van stres.
Na 3 1/2 jaar had ik stiekem het idee al dat, wanneer we 5 jaar jaar samen waren om haar te vragen om te gaan verloven en trouwen, alleen zover is het nooit gekomen.
quote:Misschien heeft ie er nog helemaal niet over nagedacht en is dit 't eerste aanzetje geweestOp donderdag 29 januari 2009 16:07 schreef Prinsesje4you het volgende:
Ik begon er ook niet gelijk over maar jeetje is het zo raar dat je als vrouw zijnde verder denkt. Dan moet je het dus maar voor je houden. Hmzz dus je als je het gewoon puur voor de info over trouwen hebt is het ook logisch dat hij tegen het plafond aanvliegt?
Vriend van me die ging pas na 6 jaar er 's over nadenken
en die is er nu helemaal klaar voor.Beetje informeren is een subtiele hint (of zo komt het over), je kan er naar mijn idee best over praten maar begrijpelijk (en 'm niet kwalijk nemend( als hij 'n beetje in de verdediging spring zó van hòw.. zover ben ik nog niet
quote:Ik zal het onthouden dank je.. ben single dus tja valt niet te informeren en hints te geven.Op donderdag 29 januari 2009 16:11 schreef Chev het volgende:
[..]
Misschien heeft ie er nog helemaal niet over nagedacht en is dit 't eerste aanzetje geweest
Vriend van me die ging pas na 6 jaar er 's over nadenken
Beetje informeren is een subtiele hint (of zo komt het over), je kan er naar mijn idee best over praten maar begrijpelijk (en 'm niet kwalijk nemend( als hij 'n beetje in de verdediging spring zó van hòw.. zover ben ik nog niet
romeo en juliet zijn dan uiteindelijk toch ten onder gegaan...
bah, stuur over een maand die email wel of zo. ben er nu 2 weken mee bezig en kan het niet, te verschrikkelijk om aan te zien wat er is gebeurd
quote:Als het je helpt kan je een e-mail schrijven voorjezelf, wellicht vind je dan de rust waarnaar je zo naarstig zoekt.Op donderdag 29 januari 2009 17:06 schreef thestoryofus2009 het volgende:
mwah heb afscheid genomen van mijn ex. ze is niet meer wie ze was en misschien dat ze zichzelf ooit weer word.
romeo en juliet zijn dan uiteindelijk toch ten onder gegaan...
bah, stuur over een maand die email wel of zo. ben er nu 2 weken mee bezig en kan het niet, te verschrikkelijk om aan te zien wat er is gebeurd
Het kan nog even duren voordat je weer de oude bent, tot die tijd veel praten werkt bij mij heel goed.
Digitale knuffel..
quote:die email is voor haarOp donderdag 29 januari 2009 17:18 schreef Prinsesje4you het volgende:
[..]
Als het je helpt kan je een e-mail schrijven voorjezelf, wellicht vind je dan de rust waarnaar je zo naarstig zoekt.
Het kan nog even duren voordat je weer de oude bent, tot die tijd veel praten werkt bij mij heel goed.
Digitale knuffel..
ik hou zelf al een dagboek bij min of meer (op aanraden van mijn ex ooit).
de oude ik is zoals zij nu is. ik herken alles in haar van mij en dat is zo naar.
ik ben bang dat het niet goed met der afloopt, dat ze ongelukkig word zoals ze nu doet.
ze heeft slaapproblemen, kan geen rust vinden, en ze doet dingen die dus in strijd zijn met haar waarden en normen.
ze krijgt straks zo'n harde klap als alles tot haar doordringt
dan helpen die oppervlakkige egocentrische kutvriendinnen van der ook niks.
quote:`Op donderdag 29 januari 2009 17:31 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
die email is voor haar
ik hou zelf al een dagboek bij min of meer (op aanraden van mijn ex ooit).
de oude ik is zoals zij nu is. ik herken alles in haar van mij en dat is zo naar.
ik ben bang dat het niet goed met der afloopt, dat ze ongelukkig word zoals ze nu doet.
ze heeft slaapproblemen, kan geen rust vinden, en ze doet dingen die dus in strijd zijn met haar waarden en normen.
ze krijgt straks zo'n harde klap als alles tot haar doordringt
dan helpen die oppervlakkige egocentrische kutvriendinnen van der ook niks.
Weet ik maar ik bedoelde een deel voor jezelf. Je zal het los moeten laten voor beiden is het beter zij moet zelf leren van de fouten en dat kan jij niet ookal wil je dat ook zo graag.
Ik hoop alleen voor je dat het niet nodig is om het haar te laten zien en je op een andere manier geluk vind als je geen antwoorden krijgt die je zoekt.
meisje dacht altijd dat ze ni9et goed genoeg was voor mij.
maar in mijn hele leven nog niet betere sex gehad als met haar
ook weer iets waar een misverstand over was...
Mijn gevoel zegt dit
:quote:Mijn verstand ditOp donderdag 29 januari 2009 12:28 schreef thestoryofus2009 het volgende:
...en als je eenmaal door dat alles heen bent gekomen dan zal hij ook veranderen en ws je meer liefde en aandacht geven dan je je kunt voorstellen.
: quote:En ik ga dit doenOp donderdag 29 januari 2009 14:43 schreef mspoez het volgende:
Precies zolas je het zelf al zegt; jij weet dat het je niets gaat brengen dan verdriet, pijn en nog meer hele vervelende tijden.
: quote:Maar niet nu maar over een week ofzo denk ik. Zo eng... ik wil me gewoon niet meer zo kut voelen door hem. Vind het zelf al moeilijk genoeg om iemand te vertrouwen. Maar goed, beslissing genomen. Niet meer over nadenken. We zien wel. etc etc.Op donderdag 29 januari 2009 13:13 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Gewoon opnieuw beginnen en binnen twee weken ofzo weet je weer PRECIES waarom het uit is gegaan..
En wie weet is hij op miraculeuze wijze veranderd en is ie nu je droomprins.. In dat geval heb je er alleen maar bij gewonnen.
Bedankt voor het heldere overzicht mensen
quote:Heel herkenbaarOp donderdag 29 januari 2009 19:52 schreef thestoryofus2009 het volgende:
mmm nu toch wel erotische herinneringen aan mijn ex.
Maar goed dat je afstand hebt genomen van haar. Denk dat die wervelwind in je hoofd dan sneller ophoudt. Veel dingen gaan doen met vrienden! Dat helpt.
quote:heb het der vandaag nog ff moeilijk gemaakt. als het gelukt is dan heeft ze de eerste 2 weken nog meer moeite met slapenOp donderdag 29 januari 2009 20:33 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Heel herkenbaar
Maar goed dat je afstand hebt genomen van haar. Denk dat die wervelwind in je hoofd dan sneller ophoudt. Veel dingen gaan doen met vrienden! Dat helpt.
althans als ze niet gelogen heeft, heeft ze dat wel dan gaat ze het moeilijk krijgen.denk overigens dat ze binnen 2 weken, nee binnen een week met die ander ligt te batsen
binnen 2 maand heeft ze met 2 andere kerels gezoend en nog een kerel naar bed geweest.
en binnen 3 maand gebruikt ze een bepaalde drugs.
eind zomervakantie klapt ze als het goed is in.
ben benieuwd of ik gelijk ga krijgen.
mindgames
Maar ik ben blijkbaar ook nog niet helemaal over m'n ex heen (Vandaag..) want ik denk nog steeds aan haar
ik schreef het van me af...Bijna 12 uur.. ik zit hier alleen op de bank, kijkend naar een film, over ’t leven en de liefde.
Ik kijk op zij, er is niks en toch zie ik je, je haar zo bruin als schors van een boom soms donker, soms licht, je benen opgetrokken, je pyjama aan, en je ogen zó blauw, god wat hield ik van jou…
Precies 7 maanden voorbij bedenk ik me nu, een lange tijd veer vrij.., en soms zelfs werelds zo blij, dat ik leef, dat ik niet langer beef.. van angst je te verliezen, je nooit te hebben gekend te hebben, je liefde hebt gevoelt… al is die nu net als de winterkou, zo afgekoeld.
De wind en de regen tegen mijn raam, ik zit hier weer alleen..
Hoe kan het toch dat het hart en verstand zó vechten, zo lang al, zó zonder die één.
Want je jaagt soms nog in mijn gedachten, je blik, je gezicht, en dat zijn momenten dat ik zwicht… dan rolt een traan over m´n wangen, van verdriet en verlangen.
Je bent bij een ander, het is beter zo, je hebt me toch allang vervangen?
Ik moet je laten gaan, en verder met mijn bestaan, maar soms… tja soms ben jij er zomaar, zomaar….
En dan zit ik achter m'n pc alles ingetypt en denk bij mezelf, .. bekijk het joh gek.... ga toch slapen, ze was je niet waard
Zo.. chev is voelt zich weer iets beter, muziek is af en ik ga slapen.Weltruste mensen
quote:
daar win je uiteindelijk niets bij. Als ze een beetje slim is heeft ze je mindgames wel door en verlies je al haar respect... Maar begrijp je wel hoor, je probeert gewoon op alle manieren controle te houden nu. Maar over haar rug levert niets op. Het is geen wedstrijd.Slaap lekker Chev, mooie conclusie van je overpeinzingen
Ik kon de smsjes van mijn ex vanavond niet meer aan, mijn hart brak gewoon zo diep ging hij door het stof. Eindelijk de liefdesverklaring gekregen waar ik op wachtte. Dus ik heb hem maar gebeld. En we hebben 1,5 uur gepraat over vanalles en nog wat. En verder geen conclusies behalve dat we elkaar dus wel gaan zien over een week ofzo. Ik wil zo graag dat het anders is dit keer. Ik hoop zo dat mijn verstand het fout heeft. Dus misschien volgen jullie hier het ontstaan van een liefde, of ik kom hier over een paar weken definitief uithuilen
quote:Tja, vanmorgen dacht ik nog, tjoh zit ik weer zo te emo postenOp vrijdag 30 januari 2009 00:40 schreef Vandaag... het volgende:
Slaap lekker Chev, mooie conclusie van je overpeinzingen
maar er zit flinke vooruitgang in 
ik zet het van me af en voel me weer goed en heb geslapen als een blok 
quote:Kan ik me indenken Vandaag.. ik hoop voor je dat het loopt zoals je hoopt..Op vrijdag 30 januari 2009 00:40 schreef Vandaag... het volgende:
Dus misschien volgen jullie hier het ontstaan van een liefde, of ik kom hier over een paar weken definitief uithuilen
Dat zou ik ook willen als ik jouw situatie zat.
Dus of een definitief einde of een nieuw begin hè, succes
quote:Goed om te horen dat je flinke vorderingen maakt.Op vrijdag 30 januari 2009 09:08 schreef Chev het volgende:
[..]
Tja, vanmorgen dacht ik nog, tjoh zit ik weer zo te emo posten
[..]
Kan ik me indenken Vandaag.. ik hoop voor je dat het loopt zoals je hoopt..
Dat zou ik ook willen als ik jouw situatie zat.
Dus of een definitief einde of een nieuw begin hè, succes
Het zal wel met tijd te maken hebben denk ik.
Voor mij is het nu bijna 3 weken gelden dat ze het uitmaakte.
Soms voel ik mijzelf al wel wat beter maar er zijn ook (veel) momenten waarop het kut gaat.
Hebben jullie geen moeite met omschakelen?
Andere dingen doen en niet meer aan je ex denken vind ik niet zo makkelijk.
heel frappant maar het lijkt wel of ze een gespleten persoonlijkheid is.
en daarom denk ik ook wel dat het ooit in de toekomst weer goed komt, en anders was het een waan en geen echte liefde.
ik ben iig zo blij dat ik haar heb laten zien hoe lief en bijzonder ze is zodat ze ook in rotmomenten eraan terug kan denken. een van de redenen waarom ze zo gek op me was en is is omdat er iets in me zit wat ik zo lang verdrukt had. en dat heeft ze weer naar boven gebracht al namen we daar gisteren allebei even afscheid van, heel frappant ze wist wat er ging komen en dat ze dat zou missen.
quote:Het heeft inderdaad met de tijd te maken, ik was na 3 weken nog een wrakOp vrijdag 30 januari 2009 11:14 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Goed om te horen dat je flinke vorderingen maakt.
Het zal wel met tijd te maken hebben denk ik.
Voor mij is het nu bijna 3 weken gelden dat ze het uitmaakte.
Soms voel ik mijzelf al wel wat beter maar er zijn ook (veel) momenten waarop het kut gaat.
Hebben jullie geen moeite met omschakelen?
Andere dingen doen en niet meer aan je ex denken vind ik niet zo makkelijk.
Na zo'n 4 maanden begon ik pas echte vooruitgang te boeken toen ik er klaar voor was alles af te sluiten, had toen ook een vaste datum in mijn gedachte waar ik me aan vast hield, is ook niet echt aan te raden.
Moeite met omschakelen.. op een gegeven moment krijg je emoties en op een gegeven moment ben je het zat, de tijd tussen dat je die momenten krijgt word langer, de priode dat je ze wel krijgt word steeds korter, is denk ik voordelig dat ik haar niet meer zie of hoor
anders was ik er wel langer mee bezig.thestoryofus2009, blij dat jullie nog goed met elkaar om kunnen gaan, maar pas om voor een plotselinge omslag (als ze bijv. meer aandacht van andere jongens begint te krijgen enzo...
)het is echt een extreem mooi meisje, ook vanuit objectief standpunt
ze heeft geen make-up nodig om mooi te zijn bijvoorbeeld, erger nog, met make-up op vind ik haar lelijker
maar als ze merkt dat kerels het puur voor de sex doen word het ook niks.
als je van iemand gek bent moet je jezelf zijn en niet iemand spelen om een ander te winnen.
dat is ook een van de regels van echte liefde
"players" spelen in de meeste gevallen een rol. als daar een relatie uit voort komt is dat vaak van korte duur.
de problemen met mijn vriendin begonnen (zie ik nu) ongeveer 6 weken na het overlijden van mijn moeder.
ik was die 6 weken en weken erna behoorlijk van de kaart, soms depressief, en normaliter propte ik dat weg maar ditmaal betrok ik haar erin.
tis haar ff teveel geworden en ze heeft een bepaalde kant van zichzelf afgesloten, dezelfde kant die normaal overheerst, wie ze is, en die ook verliefd op me is.
menselijk brein is een raar iets...
ik vraag me af... stel ik kom over x aantal weken een ander meisje tegen. ik krijg er iets mee en ik heb een relatie van 6 maanden of meer.
dan staat kort daarna mijn ex voor de deur.
beetje thee drinken, zie dat het niet zo goed gaat, en net als "vandaag"
barst ze in tranen uit op der knieeen smekend dat ze me terug wil.dan word het pas echt intrigerend wat er in zo'n geval zou gebeuren
of stel dat je een relatie hebt van een jaar en opeens krijg je bericht dat je ex in het ziekenhuis ligt en een nier nodig heeft om te overleven. blijk jij de perfecte donor te zijn...
zou je dan nog een nier afstaan.
en wat als ze op sterven ligt en alleen jouw hart haar nog kan redden...zou je dan nog steeds zo gek en verliefd zijn op haar dat je bereid zou zijn je leven te geven?
of nog bizarder.
je praat weer met je ex en het blijkt dat haar nieuwe vriend en grote liefde in het ziekenhuis ligt.
ook een nier nodig. je ziet dat je ex helemaal kapot is, dat ze echt gelukkig is met hem.
zou je dan je nier geven als dat kon en zo zijn leven redden...
Misschien doordat het tweede keer is dat ik over een breakup heen moet komen, misschien omdat studieproblemen (fiasco beschrijft het beter) wat overheersen, misschien door een goed denkpatroon ofzo, misschien omdat het nog maar een week is..
Ik ben maar aan het gissen. Ben bang dat die klap nog moet komen (ga er wel van uit). Aan de andere kant was mijn relatie (jaar en drie maanden) niet zolang als de meesten hier.
quote:Wees blij dat je er niet zo´n last van hebt, kan je je in ieder geval richten op je studie fiasco. Gewoon met de dag bekijken, als het verdriet nog komt dan komt het vanzelf, daar kan je niet op vooruitlopen.Op vrijdag 30 januari 2009 12:14 schreef Kabouter_Krulleput het volgende:
Ik ben maar aan het gissen. Ben bang dat die klap nog moet komen (ga er wel van uit). Aan de andere kant was mijn relatie (jaar en drie maanden) niet zolang als de meesten hier.
En ach, mijn relatie duurde nog veel korter dan de jouwe en heb er meer last van dan van sommige veel langere relaties die uitgingen. De betekenis van iets groeit niet altijd evenredig met de tijdsduur.
Succes met je studie!
quote:Je komt fucking ziekelijk over , echt creepy. En die vorige post van je dat je hoopt dat je ex aan de drugs gaat zodat ze instort en weer bij je terugkomt , doe even normaal zeg.Op vrijdag 30 januari 2009 12:13 schreef thestoryofus2009 het volgende:
dat krijgt ze toch wel aandacht, altijd al zo geweest.
het is echt een extreem mooi meisje, ook vanuit objectief standpunt
ze heeft geen make-up nodig om mooi te zijn bijvoorbeeld, erger nog, met make-up op vind ik haar lelijker
maar als ze merkt dat kerels het puur voor de sex doen word het ook niks.
als je van iemand gek bent moet je jezelf zijn en niet iemand spelen om een ander te winnen.
dat is ook een van de regels van echte liefde
"players" spelen in de meeste gevallen een rol. als daar een relatie uit voort komt is dat vaak van korte duur.
de problemen met mijn vriendin begonnen (zie ik nu) ongeveer 6 weken na het overlijden van mijn moeder.
ik was die 6 weken en weken erna behoorlijk van de kaart, soms depressief, en normaliter propte ik dat weg maar ditmaal betrok ik haar erin.
tis haar ff teveel geworden en ze heeft een bepaalde kant van zichzelf afgesloten, dezelfde kant die normaal overheerst, wie ze is, en die ook verliefd op me is.
menselijk brein is een raar iets...
ik vraag me af... stel ik kom over x aantal weken een ander meisje tegen. ik krijg er iets mee en ik heb een relatie van 6 maanden of meer.
dan staat kort daarna mijn ex voor de deur.
beetje thee drinken, zie dat het niet zo goed gaat, en net als "vandaag"
dan word het pas echt intrigerend wat er in zo'n geval zou gebeuren
of stel dat je een relatie hebt van een jaar en opeens krijg je bericht dat je ex in het ziekenhuis ligt en een nier nodig heeft om te overleven. blijk jij de perfecte donor te zijn...
zou je dan nog een nier afstaan.
en wat als ze op sterven ligt en alleen jouw hart haar nog kan redden...zou je dan nog steeds zo gek en verliefd zijn op haar dat je bereid zou zijn je leven te geven?
of nog bizarder.
je praat weer met je ex en het blijkt dat haar nieuwe vriend en grote liefde in het ziekenhuis ligt.
ook een nier nodig. je ziet dat je ex helemaal kapot is, dat ze echt gelukkig is met hem.
zou je dan je nier geven als dat kon en zo zijn leven redden...
quote:Na 5 maanden kan ik me inmiddels wel weer concentreren op mijn werk als ik bezig moet zijn. En in dat opzicht gaat het dus wel beter met me. Maar het verlangen bijft, en elke keer als ik ook maar even alleen ben ga ik malen en ben ik alleen maar bezig met de vraag hoe ik haar terug kan krijgen.Op vrijdag 30 januari 2009 11:14 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Soms voel ik mijzelf al wel wat beter maar er zijn ook (veel) momenten waarop het kut gaat.
Hebben jullie geen moeite met omschakelen?
Andere dingen doen en niet meer aan je ex denken vind ik niet zo makkelijk.
Ik probeer haar nu een tijd echt met rust te laten, maar het lastige daaraan is, dat ik ook wel weet dat dat niet meer helpt. Niets doen en geen contact drijft haar langzaam verder van me vandaan, maar wel iets doen wordt waarschijnlijk nu als opdringerig ervaren en duwt haar alleen maar sneller weg.
Het gaat dus sowieso niet de kant op die ik wil, en ik zie niet hoe ik daar verandering in zou kunnen brengen. En dus heb ik na al die tijd nog steeds last van huilbuien en gaat het gewoon nog steeds niet goed met me. Ik weet dat ik haar los moet laten, maar ik geloof dat ik de kunst van het loslaten van een ex nog lang niet meester ben.
Ik hoop in ieder geval dat het bij jou een stuk sneller zal gaan.
quote:Je bent niet de enige vermiljoen.Op vrijdag 30 januari 2009 12:49 schreef vermiljoen het volgende:
[..]
Na 5 maanden kan ik me inmiddels wel weer concentreren op mijn werk als ik bezig moet zijn. En in dat opzicht gaat het dus wel beter met me. Maar het verlangen bijft, en elke keer als ik ook maar even alleen ben ga ik malen en ben ik alleen maar bezig met de vraag hoe ik haar terug kan krijgen.
Ik probeer haar nu een tijd echt met rust te laten, maar het lastige daaraan is, dat ik ook wel weet dat dat niet meer helpt. Niets doen en geen contact drijft haar langzaam verder van me vandaan, maar wel iets doen wordt waarschijnlijk nu als opdringerig ervaren en duwt haar alleen maar sneller weg.
Het gaat dus sowieso niet de kant op die ik wil, en ik zie niet hoe ik daar verandering in zou kunnen brengen. En dus heb ik na al die tijd nog steeds last van huilbuien en gaat het gewoon nog steeds niet goed met me. Ik weet dat ik haar los moet laten, maar ik geloof dat ik de kunst van het loslaten van een ex nog lang niet meester ben.
Ik hoop in ieder geval dat het bij jou een stuk sneller zal gaan.
Op werk kan ik me met gemak weer met de volle 100% concentreren, met vrienden heb ik weer lol en denk dan niet actief meer aan m'n ex. Zelfs als mijn twee beste vrienden (vriend&vriendin) toch even knuffelen of zoenen kan ik alleen maar blij zijn voor ze, (al geef ik toe dat zelf ook wel te willen
)Het alleen zijn op bepaalde (gevoelige) momenten dat je alleen ben tijdens kijken van een film met mooie muziek of een trigger, of als ik heel moe en/of niet lekker ben, op dat soort momenten voel ik me soms nog wel rot en alleen, maar ach we leven met de dag de ene dag is goed de andere dag wat minder, maar hou je rug recht je schouders naar achteren en je blik recht voor je uit (en niet naar de grond) en je ziet vanzelf allemaal dingen die het leven waard maken.
Kijk naar buiten, de zon schijnt, ga ff lucht happen en vitamine D opnemen, wat lege flesse wegbrengen of boodschappen doen, langs je ouders of gewoonweg even dat muffe computerhok uit
[ Bericht 1% gewijzigd door Chev op 30-01-2009 13:39:54 ]
quote:Ach ja, dat komt en gaat bij mij ook met vlagen.. Er gaan dagen voorbij dat ik nauwelijks aan mijn ex en exstiefkinderen denk, of aan mijn pas overleden vader..Op vrijdag 30 januari 2009 00:18 schreef Chev het volgende:
Maar ik ben blijkbaar ook nog niet helemaal over m'n ex heen (Vandaag..) want ik denk nog steeds aan haar
En dan ineens heb je het weer
Nou ja, het slijt wel steeds meer..
quote:dat hoop ik niet maar gezien de omgeving waarin ze verkeerd is die kans wel aanwezig ja.Op vrijdag 30 januari 2009 12:33 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Je komt fucking ziekelijk over , echt creepy. En die vorige post van je dat je hoopt dat je ex aan de drugs gaat zodat ze instort en weer bij je terugkomt , doe even normaal zeg.
als mensen 6x op een korte avond een dosis GHB nemen met de nodige joints en dat heel normaal vinden dan ben ik er bang voor
quote:Waardoor is het uitgegaan?Op vrijdag 30 januari 2009 12:14 schreef Kabouter_Krulleput het volgende:
Nou precies een weekje dat het uit is. Op de eerste nacht en daarop volgende dag na heb ik het er nog niet héél erg moeilijk mee gehad. Vreemd.
Misschien doordat het tweede keer is dat ik over een breakup heen moet komen, misschien omdat studieproblemen (fiasco beschrijft het beter) wat overheersen, misschien door een goed denkpatroon ofzo, misschien omdat het nog maar een week is..
Ik ben maar aan het gissen. Ben bang dat die klap nog moet komen (ga er wel van uit). Aan de andere kant was mijn relatie (jaar en drie maanden) niet zolang als de meesten hier.
Heb ik vaak 's avonds laat (nu wéér net iets over 12-en) en voel héél lichtjes de nieuwschierigheid opkomen, want ik ben super nieuwschierig van nature
Dus ik google eerst haar naam
geen hits, google daana mijn eigen naam en in 1x raak hehe..zocht nog even een mail linkje van m'n werk van een personeels feest kwam ik weer foto's tegen (geen super mooie maargoed) dus op een of andere manier blijft het toch terugkomen
Foto verwijderd.
Dat krijg je na 4 jaar he dan zit die persoon na zo'n lange tijd toch nog ergens om je heen ook al kies je er niet voor, heb je alles al weggegooit toch kom je steeds wat nieuws tegen van die ander die er niet meer is.
De nieuwschierigheid is weg, dat gebeurd na een tijdje als je je dan opeens richt op iets anders.
Wat ik bedoel is, als je het net uit is dan kan je niet anders dan kijken.. maar probeer jezelf aan te leren om soms je of op iets anders te richten óf de andere kant op te kijken.
Sterkte en fijn weekend.
[ Bericht 0% gewijzigd door Chev op 31-01-2009 00:46:20 ]
Bij mijn vorige relatie zat ik nog jaren lang met gevoelens enzo, hopelijk sluit ik het ditmaal sneller af..Ik had afgelopen woensdag een goede reden om kwaad te vertrekken bij haar. Ik heb haar gezegd dat ik haar de tijd geef om erover na te denken, hoe ze verder wil, wat ze van mij verwacht en hoe ze tegen de relatie aankijkt.
Gisteren wilde ze met me praten en vertelde ze mij dat ze het niet meer zag zitten en uit wilde maken. Heb nog voorgesteld om het nog een kans te geven, want heb haar toen dingen verteld die ik niet eerder had verteld waar ik mij aan 'ergerde'. Waren geen dingen die niet op te lossen waren, meeste dingen die op een misverstand berustten. Ze vertelde me dat ze nog heel veel van mij hield, en dat ze heel erg twijfelde. Maar ze miste de dingen eromheen, 'houden van' was niet alleen genoeg voor haar, ze miste het 'speciale'' wat ze in het begin wel had en de laatste weken wat minder... Ze was vroeger altijd heel blij als ik een keer belde of smste, de laatste tijd had ze dat niet meer. Weet niet of dit door de ruzies kwam, kon ze geen duidelijk antwoord op geven. Toen hebben we samen zitten uithuilen, vervolgens ben ik vertrokken.
Ik hou nog erg veel van haar en ik weet dat zij ook veel van mij houd... Gisterenavond ging het nog wel, maar tegen bedtijd begon het te knagen. Heb slecht geslapen en stond vanochtend vroeg op. Ik wil haar terug, maar ik weet niet of die kans erin zit... Wat adviseren jullie? Met rust laten? Wachten tot er evt. iets van haar kant uit komt? Vergeten? Contact opnemen na een tijdje? Ik weet het niet meer..
Met rust laten, en geen hoop koesteren. Als je er druk op gaat zetten komt het zoiezo niet meer goed. En verwerken en accepteren dat het nu is zoals het is. Als ze je terug wil komt ze wel en zo niet dan heb jij het ieder geval verwerkt en achter je gelaten, niet op gaan wachten.
Bij mij is het nu n 3 weken wel iets minder maar niet veel.
Probeer gewoon je ding te blijven doen.
Laat je ex met rust en probeer je op andere dingen te concentreren, school of werk.
Ga dingen doen die je normaal niet deed.
quote:SterkteOp zaterdag 31 januari 2009 20:37 schreef 1299 het volgende:
Fucked up allemaal zeg... telkens herinneringen die boven drijven waardoor je van binnen kapot gaat .. :/
quote:Vreemd dat ze 'houden van' niet speciaal vindt. Dat is bijna een tegenstelling in termen. Als ze idd. nog van je houdt, dan laat ze nog wel van zich horenOp zaterdag 31 januari 2009 12:22 schreef Merziyas het volgende:
Gisteren is mijn relatie van bijna 8 maanden uitgegaan... laatste weken hadden we regelmatig ruzie over de kleinste dingen, die eigenlijk achteraf helemaal nergens op sloegen.. we hebben echt een hele leuke tijd gehad, we waren echt heel leuk samen... de ruzies ontstonden omdat we allebei een beetje koppig waren en niet wilden toegeven aan het ander.. in de trend van stil naast elkaar liggen op bed en wachten totdat de ander iets zegt, vraagt hoe de dag was etc.. Als je allebei hetzelfde denkt, kan het een hele lange stilte opleveren... en daar begon het dan mee. Niets wat niet onoverkomelijk is zou je zeggen.
Ik had afgelopen woensdag een goede reden om kwaad te vertrekken bij haar. Ik heb haar gezegd dat ik haar de tijd geef om erover na te denken, hoe ze verder wil, wat ze van mij verwacht en hoe ze tegen de relatie aankijkt.
Gisteren wilde ze met me praten en vertelde ze mij dat ze het niet meer zag zitten en uit wilde maken. Heb nog voorgesteld om het nog een kans te geven, want heb haar toen dingen verteld die ik niet eerder had verteld waar ik mij aan 'ergerde'. Waren geen dingen die niet op te lossen waren, meeste dingen die op een misverstand berustten. Ze vertelde me dat ze nog heel veel van mij hield, en dat ze heel erg twijfelde. Maar ze miste de dingen eromheen, 'houden van' was niet alleen genoeg voor haar, ze miste het 'speciale'' wat ze in het begin wel had en de laatste weken wat minder... Ze was vroeger altijd heel blij als ik een keer belde of smste, de laatste tijd had ze dat niet meer. Weet niet of dit door de ruzies kwam, kon ze geen duidelijk antwoord op geven. Toen hebben we samen zitten uithuilen, vervolgens ben ik vertrokken.
Ik hou nog erg veel van haar en ik weet dat zij ook veel van mij houd... Gisterenavond ging het nog wel, maar tegen bedtijd begon het te knagen. Heb slecht geslapen en stond vanochtend vroeg op. Ik wil haar terug, maar ik weet niet of die kans erin zit... Wat adviseren jullie? Met rust laten? Wachten tot er evt. iets van haar kant uit komt? Vergeten? Contact opnemen na een tijdje? Ik weet het niet meer..
Ze vindt het dan niet meer speciaal omdat er een soort sleur is ontstaan en misschien was het overschaduwd door wat overbodige ruzies.
Als ik jou was zou ik haar een lieve afscheidsbrief schrijven waarin je ook zet dat het wat jou betreft niet over is, dat je om haar geeft en dat ze welkom is en dat je wel mogelijkheden ziet om dingen op te lossen.
Daarna met rust laten.. Anders zet je haar idd. onder druk en dat werkt niet.
Als er niets meer van haar uitgaat, dan zou ik idd verdergaan met het leven..
rij de rotonde op en opeens zie ik van verdomd dat is me ex, voor het eerst in 6 maanden gezien. En ook al was het maar een paar seconde er komen toch herinneringen naar boven drijven dan even. Zat even te twijfelen om te sms'en toch maar niet gedaan.quote:Hmm kan ik me best voorstellen Arjan, zou ook wel ff staan te kijken als ik m'n ex opeens zat op een rontonde na 7 maanden, en dan let je toch ff 2 tellen niet op zeg maarOp zaterdag 31 januari 2009 22:06 schreef arjan1202 het volgende:
heb vandaag bijna me ex aangereden op de rotonde haha
Ik ga er maar vanuit dat niks toeval is in het leven dus daarom heb je haar vast net gemist
anders had je wel wat moeten regelen met haar (schade vergoedingen ect).Hoe is het met je?
quote:Inmiddels heeft ze op haar hyves 'ons' foto helemaal vooraan gezet met de tekst 'I'll always love you..". Ik had gelijk nadat het uit ging alle foto's van ons op hyves verwijderd. Ben vandaag wezen stappen met vrienden, was een leuke afleiding... Heb wel haar vriendinnen gezien en gesproken, die hebben mij verteld dat ze nu heel erg twijfeld of ze wel de juiste keus heeft gemaakt en dat ze er erg mee zit en nog steeds van me houd.. I'm confused... Ik laat het in ieder geval enkele weken met rust, weet niet of ik in de tussentijd nog wat van haar zal horen. Ik wil daar niet op hopen, ik probeer haar gwoon te vergeten... Maar op dit moment is het moeilijk, al kan ik heel veel plezier hebben met mijn vrienden waar ik erg blij mee benOp zaterdag 31 januari 2009 21:02 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Vreemd dat ze 'houden van' niet speciaal vindt. Dat is bijna een tegenstelling in termen. Als ze idd. nog van je houdt, dan laat ze nog wel van zich horen
Ze vindt het dan niet meer speciaal omdat er een soort sleur is ontstaan en misschien was het overschaduwd door wat overbodige ruzies.
Als ik jou was zou ik haar een lieve afscheidsbrief schrijven waarin je ook zet dat het wat jou betreft niet over is, dat je om haar geeft en dat ze welkom is en dat je wel mogelijkheden ziet om dingen op te lossen.
Daarna met rust laten.. Anders zet je haar idd. onder druk en dat werkt niet.
Als er niets meer van haar uitgaat, dan zou ik idd verdergaan met het leven..
Als ze écht van je houd dan komt ze vanzelf
quote:Als ik dit zo lees is ze duidelijk nog niet toe aan een lange relatie. Het is vrij logisch dat je na 8 maanden geen vlinders meer krijgt bij elk smsje dat je ontvangt of telefoontje. Maargoed , dat is moeilijk uitleggen, daar zal ze pas achter komen als ze een volgende relatie krijgt..Op zaterdag 31 januari 2009 12:22 schreef Merziyas het volgende:
Gisteren is mijn relatie van bijna 8 maanden uitgegaan... laatste weken hadden we regelmatig ruzie over de kleinste dingen, die eigenlijk achteraf helemaal nergens op sloegen.. we hebben echt een hele leuke tijd gehad, we waren echt heel leuk samen... de ruzies ontstonden omdat we allebei een beetje koppig waren en niet wilden toegeven aan het ander.. in de trend van stil naast elkaar liggen op bed en wachten totdat de ander iets zegt, vraagt hoe de dag was etc.. Als je allebei hetzelfde denkt, kan het een hele lange stilte opleveren... en daar begon het dan mee. Niets wat niet onoverkomelijk is zou je zeggen.
Ik had afgelopen woensdag een goede reden om kwaad te vertrekken bij haar. Ik heb haar gezegd dat ik haar de tijd geef om erover na te denken, hoe ze verder wil, wat ze van mij verwacht en hoe ze tegen de relatie aankijkt.
Gisteren wilde ze met me praten en vertelde ze mij dat ze het niet meer zag zitten en uit wilde maken. Heb nog voorgesteld om het nog een kans te geven, want heb haar toen dingen verteld die ik niet eerder had verteld waar ik mij aan 'ergerde'. Waren geen dingen die niet op te lossen waren, meeste dingen die op een misverstand berustten. Ze vertelde me dat ze nog heel veel van mij hield, en dat ze heel erg twijfelde. Maar ze miste de dingen eromheen, 'houden van' was niet alleen genoeg voor haar, ze miste het 'speciale'' wat ze in het begin wel had en de laatste weken wat minder... Ze was vroeger altijd heel blij als ik een keer belde of smste, de laatste tijd had ze dat niet meer. Weet niet of dit door de ruzies kwam, kon ze geen duidelijk antwoord op geven. Toen hebben we samen zitten uithuilen, vervolgens ben ik vertrokken.
Ik hou nog erg veel van haar en ik weet dat zij ook veel van mij houd... Gisterenavond ging het nog wel, maar tegen bedtijd begon het te knagen. Heb slecht geslapen en stond vanochtend vroeg op. Ik wil haar terug, maar ik weet niet of die kans erin zit... Wat adviseren jullie? Met rust laten? Wachten tot er evt. iets van haar kant uit komt? Vergeten? Contact opnemen na een tijdje? Ik weet het niet meer..
De enige kans is om haar een maand niet meer te zien/spreken en dan weer afspreken. Als ze echt van je houdt en je leuk vindt dan vliegen haar emoties alle kanten op en heb je nog een kans.
quote:Als mij dat zou overkomen zou ik extra gas gevenOp zaterdag 31 januari 2009 22:06 schreef arjan1202 het volgende:
heb vandaag bijna me ex aangereden op de rotonde haha
(mits haar autotje een stuk kleiner is)we gingen wel vaker een weekendje weg ten tijde dat ik een relatie had.
dan was ik toch altijd wel degene die uit zijn dak ging en door wou gaan.
ik voelde me het hele weekend zo beroerd. alles is dan anders.
we waren in een van de meeste trendy clubs in dusseldorf en er liepen echt mooie vrouwen maar echt ik vond er dus geen een mooi.
viel me ook op hoe gemaakt en oppervlakkig een dergelijke club is, hoe mensen "leuk" doen omdat het moet...
dat schijnt mijn ex nu ook leuk te vinden van die trendy clubs...
hele dag dacht ik aan haar, om zie van te worden.
vraag me ook echt af of ze me mist en hoe ze over me denkt, vind ze me een beetje een sul of is het gewoon iets anders.
snachts in bed nog ff gepraat met een goede vriend en die zei nog "ah die heeft niet zomaar een ander" ...hij moest eens weten.
hij en zijn ex (die hebben wel een goede band nog) vonden het ook al zo raar dat mijn ex echt zo kil en zakelijk was geworden. eigenlijk snapt niemand er wat van die mij en haar kennen...
heb oo continu flash-backs en denk aan alles. we hebben bijvoorbeeld nooit echt ruzie gehad.
ja ze was wel eens pissig en teleurgesteld dat ik door mijn studie zo extreem druk was.
dat heb ik dus wel veranderd.
verder waren er niet echt irritaties die je erg kunt noemen. ja, verschil van accent, feit dat ik fora wel leuk vind (niet verslaafd) maar verder kan ik niks bedenken.
ja ik zei der dat ik haar het liefste en mooiste meisje vond. dan ontkrachte ze dat weer.
ik had op mijn gsm nog ons allereerste mailcontact staan en dat was 6 jaar geleden.
toen zei ik exact hetzelfde, je bent het mooiste en liefste en bijzonderste meisje. en dat is in al die jaren nooit verzwakt, eerder versterkt.
en ze zei dat ik de enigste was waar ze van hield en verliefd op was.
en dan opeens out of the blue is het voorbij en ik zit met zoveel vragen...
ja haar gevoel is weg maar dat dat een oorzak van stress kan zijn wil ze niet aan :S
het is ook zo raar aangezien ik best wel een beetje mijn toekomst had uitgestippeld.
afstuderen, baan in de buurt van haar zoeken, huisje huren/kopen en dan na 2 a 3 jaar samenwonen.
paar jaar werken en dan een kindje.
gewoon half burgerlijk, mijn andere helft wil mijn vrienden nog zien
maar goed, ik was 3 jaar geleden anti burgerlijkheid maar nu lijkt het me zo heerlijk.
geweldig hoe ik al die jaren ben voorgelogen over hoe gek ze op me is, hoeveel ze van me houdt, blablabla.
en zij was het meisje die ik voor het eerst in mijn leven durfde te vertrouwen...
dus zeg maar, wie kan ik ooit nog vertrouwen...
het totale gebrek aan respect van mensen...
quote:Wat erg voor je. Heel veel sterkte.Op zondag 1 februari 2009 12:59 schreef zjanzjies het volgende:
Zomaar, na bijna 10 jaar.
quote:Ik had min of meer ook al mijn hele toekomst samen met haar uitgestippeld.Op zondag 1 februari 2009 15:31 schreef thestoryofus2009 het volgende:
weekendje weg geweest met vrienden maar ik voelde me zo fucking beroerd.
we gingen wel vaker een weekendje weg ten tijde dat ik een relatie had.
dan was ik toch altijd wel degene die uit zijn dak ging en door wou gaan.
ik voelde me het hele weekend zo beroerd. alles is dan anders.
we waren in een van de meeste trendy clubs in dusseldorf en er liepen echt mooie vrouwen maar echt ik vond er dus geen een mooi.
viel me ook op hoe gemaakt en oppervlakkig een dergelijke club is, hoe mensen "leuk" doen omdat het moet...
dat schijnt mijn ex nu ook leuk te vinden van die trendy clubs...
hele dag dacht ik aan haar, om zie van te worden.
vraag me ook echt af of ze me mist en hoe ze over me denkt, vind ze me een beetje een sul of is het gewoon iets anders.
snachts in bed nog ff gepraat met een goede vriend en die zei nog "ah die heeft niet zomaar een ander" ...hij moest eens weten.
hij en zijn ex (die hebben wel een goede band nog) vonden het ook al zo raar dat mijn ex echt zo kil en zakelijk was geworden. eigenlijk snapt niemand er wat van die mij en haar kennen...
heb oo continu flash-backs en denk aan alles. we hebben bijvoorbeeld nooit echt ruzie gehad.
ja ze was wel eens pissig en teleurgesteld dat ik door mijn studie zo extreem druk was.
dat heb ik dus wel veranderd.
verder waren er niet echt irritaties die je erg kunt noemen. ja, verschil van accent, feit dat ik fora wel leuk vind (niet verslaafd) maar verder kan ik niks bedenken.
ja ik zei der dat ik haar het liefste en mooiste meisje vond. dan ontkrachte ze dat weer.
ik had op mijn gsm nog ons allereerste mailcontact staan en dat was 6 jaar geleden.
toen zei ik exact hetzelfde, je bent het mooiste en liefste en bijzonderste meisje. en dat is in al die jaren nooit verzwakt, eerder versterkt.
en ze zei dat ik de enigste was waar ze van hield en verliefd op was.
en dan opeens out of the blue is het voorbij en ik zit met zoveel vragen...
ja haar gevoel is weg maar dat dat een oorzak van stress kan zijn wil ze niet aan :S
het is ook zo raar aangezien ik best wel een beetje mijn toekomst had uitgestippeld.
afstuderen, baan in de buurt van haar zoeken, huisje huren/kopen en dan na 2 a 3 jaar samenwonen.
paar jaar werken en dan een kindje.
gewoon half burgerlijk, mijn andere helft wil mijn vrienden nog zien
maar goed, ik was 3 jaar geleden anti burgerlijkheid maar nu lijkt het me zo heerlijk.
Hetzelfde wat jij zegt. Na de studie werken samen een huis proberen te kopen.
En natuurlijk kinderen....
Als ik daar nu aan denk wordt ik wel heel erg verdrietig
Moet er niet aan denken dat zij deze dingen nu met iemand anders gaan doen.
Ik weet dat ik mezelf niet gek moet zitten maken maar het lukt gewoon niet.
wraak nemen...
maar toch blijf ik zo ontzettend veelvan haar houden
quote:Als je dat al weet dan is die ex van je wel erg slecht bezig.. betekend alleen maar dat ze je zó ver weg mogelijk van je wil hebben door zoiets je te vertellen (een pijnlijk iets)..Op zondag 1 februari 2009 16:13 schreef thestoryofus2009 het volgende:
en ze ligt te neuken met die ene gozer.
geweldig hoe ik al die jaren ben voorgelogen over hoe gek ze op me is, hoeveel ze van me houdt, blablabla.
en zij was het meisje die ik voor het eerst in mijn leven durfde te vertrouwen...
dus zeg maar, wie kan ik ooit nog vertrouwen...
het totale gebrek aan respect van mensen...
Vraag niet naar iets waar je het antwoord niet op wil weten zeg maar..
quote:En dat is normaalOp zondag 1 februari 2009 16:56 schreef thestoryofus2009 het volgende:
het vreemde is dat ik kei pissig opder moet zijn.
wraak nemen...
maar toch blijf ik zo ontzettend veelvan haar houden
dat heb ik ook Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!
En dan ben je er weer, geen idee hoe lang fase 7 duurt, misschien wel tot je een nieuwe partner vind of je gewoonweg niet meer actief aan je ex denkt
.En herinneringen blijven altijd, gevoel word echter minder.
wat mijn ex me nu flikt is misschien wel extreem lomp, respectloos en smerig maar haten nee....
extreem teleurgesteld in haar en ook deels in mezelf.
quote:dat klinkt me heel bekend in de oren. mooi gezegtOp zondag 1 februari 2009 20:07 schreef mspoez het volgende:
Weten dat ex nooit echt gaat vinden wat hij zoekt omdat hij niet eerlijk is tegen zichzelf
quote:zelfs dat heb ik niet.Op zondag 1 februari 2009 20:13 schreef mspoez het volgende:
Ik vind vooral mezelf stom. Hem haten kost teveel energie, dat is hij niet waard. Desinteresse is een beter woord voor wat ik voor hem voel.
ik zou voor al mijn ex-en nog door het vuur gaan, hoe erg ze me ook hebben gekwetst.
per slot van rekening heb je een hele tijd met ze doorgebracht en dan ga je toch van iemand zielsveel houden.
quote:Ik kan dat nu niet, maar misschien in de toekomst als ik alle fases heb doorlopen. Hoewel wij geen ruzie ofzo hebben gehad. Ik hoop dat als het niks meer wordt tussen ons we toch vrienden kunnen blijven, maar dat zal de nodige tijd nodig hebben.Op zondag 1 februari 2009 20:11 schreef thestoryofus2009 het volgende:
kunnen mensen hier hun ex echt haten dan?
Vooralsnog wil ik hem terug
quote:Ik niet hoor, mijn exen zijn niet voor niets mijn exen; door het vuur gaan voor iemand die je om een of andere reden niet meer zo lief vindt dat je er niet meer mee wilde samenzijn? Hmm, niet helemaal logisch.Op zondag 1 februari 2009 20:15 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
zelfs dat heb ik niet.
ik zou voor al mijn ex-en nog door het vuur gaan, hoe erg ze me ook hebben gekwetst.
per slot van rekening heb je een hele tijd met ze doorgebracht en dan ga je toch van iemand zielsveel houden.
De papa van mijn kinderen zie ik nog vaak uiteraard, omdat ik dat de kinderen gun en omdat ik hem gewoon nog een leuke man vind. Mijn eerste liefde zou ik graag nog zien maar dat wil zijn nieuwe vrouw niet. Mijn laatste ex is gewoon een vergissing geweest. Een vergissing van 5 jaar bijna, maar toch een vergissing. Hij lijkt niet eens op de man die ik wil. Ik hoef hem niet te zien. Zie ik hem wel, dan is het ook best.
quote:Met mij gaat toppieOp zondag 1 februari 2009 00:04 schreef Chev het volgende:
[..]
Hmm kan ik me best voorstellen Arjan, zou ook wel ff staan te kijken als ik m'n ex opeens zat op een rontonde na 7 maanden, en dan let je toch ff 2 tellen niet op zeg maar
Ik ga er maar vanuit dat niks toeval is in het leven dus daarom heb je haar vast net gemist
Hoe is het met je?
zit al 8 weken thuis te herstellen van me kruisbandoperatie. begin nu voor het eerst langzaam met werken en kom weer in contact met mensen aangezien je aan huis gebonden zit En over me ex ben ik ieder geval compleet heen, heb er alleen een beetje de balen van dat de stagaire weg is bij fysio, nu ze weg is heb ik pas in de gaten dat ik iets mis en dat ze wel iets speciaals had. Dus probeer eigenlijk nu contact met haar te zoeken maar ze heeft geen hyves of dat soort dingen bah
Met jou gaat het ieder geval ook goed zo te lezen in de berichten die je hebt gepost
althans ik zal het op een gegeven moment afkappen.
ik kan niet zien dat een ander aan der zit, haar gewoon kust...
oke ze ligt nu al te neuken met een ander en dat doet me heel veel pijn.
maar op de een of andere manier denk ik niet dat ze zichzelf is en zichzelf wat voor liegt.
maar na een bepaalde tijd wil ik haar niet meer kennen.
lijkt me verschrikkelijk om haar bijvoorbeeld over 5 jaar achter de kinderwagen te zien lopen met een andere kerel naast haar.
maar als ze heel diep in de problemen zit dan zou ik er altijd voor haar er zijn. zou alles voor haar doen, zelfs mijn leven geven en alles wat ik bezit.
nog gekker, ik zet haar zelfs in mijn testament :S
het bizarre is daarnaast dat ik een bepaalde emotionele band heb met haar dat ik op afstand dingen merk.
net als tweelingen die soms dingen bij elkaar voelen terwijl ze elkaar niet kennen.
en ja, ik wil haar terug.
had het gisteren met mijn pa erover...
stel je voor dat je over een tijdje een nieuwe partner hebt waar je zeg maar 1 of 2 jaar mee gaat.
en opeens zie je je ex weer en je merkt dat je ex ontzettend spijt heeft van haar keuze en je terug wil...
wat je dan doet...
nogmaals, de gevoelens die ik voor haar voel zijn extreem sterk, ook heel intenser dan ik ze ooit heb gevoeld...
quote:Ik denk dat je fase 7 zelf in de hand hebt, want als je wacht tot je een nieuwe partner hebt, heb je nog het geluk niet in jezelf gevonden maar ben je weer afhankelijk van je partner, als je snapt wat ik bedoelOp zondag 1 februari 2009 19:01 schreef Chev het volgende:
[..]
Als je dat al weet dan is die ex van je wel erg slecht bezig.. betekend alleen maar dat ze je zó ver weg mogelijk van je wil hebben door zoiets je te vertellen (een pijnlijk iets)..
Vraag niet naar iets waar je het antwoord niet op wil weten zeg maar..
[..]
En dat is normaal
Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!
En dan ben je er weer, geen idee hoe lang fase 7 duurt, misschien wel tot je een nieuwe partner vind of je gewoonweg niet meer actief aan je ex denkt
En herinneringen blijven altijd, gevoel word echter minder.
Dus het is min of meer het laatste niet meer actief aan je ex denken.
we hadden 13 jaar verkering waarvan 9 jaar samenwonend en een kind van 7 hebben we
probeer nu m,n leven op te pakken al gaat dat soms heeel zwaar
Ik ben heeeel blij dat ik m,n zoon nog vaak zie
Morgen ga ik naar de dokter voor een verwijzing naar het ggz want het maalt maar in m,n kop
Ik zou het leuk vinden om iemand te vinden die ook kinderen heeft om iets leuks te doen samen met de kinderen of iemand die hier een gezellige avond samen van maken
Fase 5 heb ik nu ook last van, terwijl ik weet dat ik het moet laten zo.
Vandaag heb ik het gevoel dat ik niet zonder haar kan.
We zagen elkaar altijd in het weekend.
Nu heb ik in een keer helemaal niks te doen in het weekend
Godver wat een klote gevoelens.... kan je dat niet ergens uit zetten?
soms 2 weken niet en soms een paar dagen bij elkaar.
nus is het 2 weken gelede dat ik der zag.
dus de mega klap kan nog komen of ik zag hem deels al aankomen en zit nu op mijn top van ellende...
had net een visualisatie hoe ze sex had met die andere gozer...
dat was dus 3 flesjes bier in 10 minuten...
gadver, ik snap het werkelijkwaar niet.
onze relatie was erg goed.
we begonnen zeg maar op een punt dat ik twijfelde.
ik twijfelde vanwege het feit dat zij nooit echt vrijgezel is geweest en misschien die periode moest doormaken.
dat wou ze niet, al 6 jaar was ze gek van me en geen twijfels.
de andere twijfel was dat ik zelf nog niet klaar was.
zat in de knoop met mezelf en al was ik aan de beterende hand ik wist dat er nog ellende kwam.
dat gebeurde ook de eerste maanden maar daarna werd het steeds beter.
de relatie werd hechter en hechter.
tot het punt dat het noodlot toesloeg...
het is fucking frustrerend omdat ik niet weet wat de exacte oorzaak is
verliefd op een ander vanuit haar volle verstand
of schijnverliefd vanwege het feit dat een mens en in het bijzonder zij in een moeilijke situatie kan inklappen.
in het ene geval is er geen hoop in het andere geval kan het zijn dat ze erachter komt dat ze ff dom bezig was...
en kennen jullie de film "the curious life of benjamin button"
dat stukje waarin in 3 minuten tal van noodlottigheden leiden tot het gebroken been van die meid...
dat is ook echt wat er tussen ons speelde.
hoe het tegen zat op een gegeven moment is onwerkelijk.
een feit is zeker...als ik ooit nog kans op haar maak dan moet ik uit dit dal klimmen en weer vechten....
weer sporten, studie voltooien, mijn emotionele kant afsluiten (deels) en weer carpe diem.
dus morgen gaat het roer om.
jump op de motor, beetje de bad guy uithangen, weer sporten en feesten als geen ander en ook ff mijn studie afmaken en tussendoor mijn vliegbrevet maar eens halen...
de enigste hoop is dat ik gelijk heb, dat het lot ons niet goed gezind was en anders vertrek ik naar een ander land en kom nooit meer terug....
het enigste wat ik nog heb is mijn trots en het feit dat onderstaand citaat voor me op gaat en ik nooit maar dan nooit opgeef als het om de fundamentele dingen in het leven aan komt:
I am no one special. Just a common man with common thoughts. I've led a common life. There are no monuments dedicated to me and my name will soon be forgotten, but in one respect I've succeeded as gloriously as anyone who ever lived. I've loved another with all my heart and soul and for me that has always been enough.
en dat kan niemand mij ontnemen, ben altijd fucking eerijk en trouw geweest.
zelfs in mijn gedachten niet ontrouw...
pain is temporarily, pride is forever
quote:hoop het ook, zal wel extreem zwaar worden.Op zondag 1 februari 2009 22:10 schreef mspoez het volgende:
TSOU, je moet even jezelf bij je nekvel pakken en door elkaar schudden - je voornemen is goed, ik hoop ook dat jet het gaat doen. Sterkte man!
ik heb dus niemand meer waaraan ik de dingen die ik hier heb neergeploft kan vertellen...
wou mijn vader het vertellen maar kon het niet.
die heeft al genoeg aan zijn hoofd.
mijn vrienden kunnen zich per ongeluk verlullen en ik heb geen zin om ze hiermee lastig te vallen.
ik weet wel dat de komende maanden barsten of buigen word voor mij.
ik stam af van twee ijzersterke ouders, heb veel goede vrienden...
maar dit is wel tot nu toe het zwaarste wat ik in mijn leven voor mijn kiezen heb gekregen.
alles in een keer. maar ja als ik dit overwin dan kan ik echt de hele wereld aan...
en misschien komt er een dag dat ik dit alles terug lees en lach. misschien samen met haar of met een ander...
maar goed mijn emoties wisselen nu extreem sterk en snel. tussen opgeven en doorvechten.
was verdwaald en de weg naar huis was 25 km.
heb toen de verkeerde kant opgerend waardoor later bleek dat ik 50 km had gelopen.
mijn spieren totaal verzuurd en ik kon 2 dagen niet meer mijn bed uit komen.
of snachts in een onbekende stad verdwalen terwijl het keihard vroor en ik in hele dunnen kleren rondliep zonder jas.
met mijn handen onder mijn oksels net zo lang rond gelopen totdat ik eindelijk een station vond zodat ik naar huis kon. stond toen op het punt een winkelruit in te gooien zodat de politie kwam en ik in een warme cel kon pitten.
maar toch, ook al voelde ik me toen zo ellendig, dit is echt 10x erger
quote:Dat soort klote gedachtes / visualisaties heb ik ook.Op zondag 1 februari 2009 21:57 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik zag mijn vriendin niet echt frequent of op regelmatige basis.
soms 2 weken niet en soms een paar dagen bij elkaar.
nus is het 2 weken gelede dat ik der zag.
dus de mega klap kan nog komen of ik zag hem deels al aankomen en zit nu op mijn top van ellende...
had net een visualisatie hoe ze sex had met die andere gozer...
dat was dus 3 flesjes bier in 10 minuten...
gadver, ik snap het werkelijkwaar niet.
onze relatie was erg goed.
we begonnen zeg maar op een punt dat ik twijfelde.
ik twijfelde vanwege het feit dat zij nooit echt vrijgezel is geweest en misschien die periode moest doormaken.
dat wou ze niet, al 6 jaar was ze gek van me en geen twijfels.
de andere twijfel was dat ik zelf nog niet klaar was.
zat in de knoop met mezelf en al was ik aan de beterende hand ik wist dat er nog ellende kwam.
dat gebeurde ook de eerste maanden maar daarna werd het steeds beter.
de relatie werd hechter en hechter.
tot het punt dat het noodlot toesloeg...
het is fucking frustrerend omdat ik niet weet wat de exacte oorzaak is
verliefd op een ander vanuit haar volle verstand
of schijnverliefd vanwege het feit dat een mens en in het bijzonder zij in een moeilijke situatie kan inklappen.
in het ene geval is er geen hoop in het andere geval kan het zijn dat ze erachter komt dat ze ff dom bezig was...
en kennen jullie de film "the curious life of benjamin button"
dat stukje waarin in 3 minuten tal van noodlottigheden leiden tot het gebroken been van die meid...
dat is ook echt wat er tussen ons speelde.
hoe het tegen zat op een gegeven moment is onwerkelijk.
een feit is zeker...als ik ooit nog kans op haar maak dan moet ik uit dit dal klimmen en weer vechten....
weer sporten, studie voltooien, mijn emotionele kant afsluiten (deels) en weer carpe diem.
dus morgen gaat het roer om.
jump op de motor, beetje de bad guy uithangen, weer sporten en feesten als geen ander en ook ff mijn studie afmaken en tussendoor mijn vliegbrevet maar eens halen...
de enigste hoop is dat ik gelijk heb, dat het lot ons niet goed gezind was en anders vertrek ik naar een ander land en kom nooit meer terug....
het enigste wat ik nog heb is mijn trots en het feit dat onderstaand citaat voor me op gaat en ik nooit maar dan nooit opgeef als het om de fundamentele dingen in het leven aan komt:
I am no one special. Just a common man with common thoughts. I've led a common life. There are no monuments dedicated to me and my name will soon be forgotten, but in one respect I've succeeded as gloriously as anyone who ever lived. I've loved another with all my heart and soul and for me that has always been enough.
en dat kan niemand mij ontnemen, ben altijd fucking eerijk en trouw geweest.
zelfs in mijn gedachten niet ontrouw...
pain is temporarily, pride is forever
Daar kan je echt helemaal leip van worden.
Eigenlijk moet je daar gewoon niet aan denken.
Ik weet het, het gebeurd zomaar, bij mij tenminste wel.
Iemand tips hoe je deze gedachtes kan vermijden?
Of een oplossing waardoor je er niet eens meer aan hoeft te denken.
Persoonlijk vind ik dit echt zwaar.
het slaat je met een moker omver en dan helpt een ding....bier.......
a broken heart comes with liver damage
ik heb geen keuze maar realiseer je gewoon dat het al is gebeurd en dan proberen die klap op te vangen zo goed als het gaat.
en het gaat niet goed, het is het smerigste, rotse, klootste, ellendigste gevoel dat er is.
en niemand die er wat aan kan doen, geen woorden of tips die helpen.
en er niet aan denken werkt ook niet.
ik denk nu ook "ze ligt nu weer met hem te knallen, en ik weet bijna zeker dat het zo is"
fucking irritant is het feit dat ik het dus al had voorspelt, had gedroomd en ik dus gisteren het zelfs voelde zonder dat ik het nog wist.
ik snap ook niet dat mensen zo zijn, dat mensen hun woord zo makkelijk kunnen breken.
ik hou van je....tenzij.....
dat is wat veel mensen zeggen.
maar goed ik denk dat mensen die zich voordoen als trouw, romantisch, etc eigenlijk iets anders zeggen, het tegenovergestelde....
ik was 2 jaar geleden op vakantie en leerde een meisje kennen dat aangemerkt kan worden als mega slet.
die presteerde het om op een vol terras haar orgasme (die ze op haar gsm had opgenomen) af te spelen .
hele terras keek om, alle kerels letterlijk en figuurlijk rode oortjes.
qua looks was ze een godin, een meid die over straat liep en dat elke kerel omkeek.
maar goed, ik had dus een vriendin en was niet op jacht (om het zo maar te noemen).
op een avond lekker gedanst en gefeest met haar en anderen totdat in een kroeg een kerel haar betaste tussen de benen.
was ze dus niet van gediend en ze vluchte richting mijn broertje.
mijn broertje kwam voor haar op maar die kerel wou dus toen mijn broertje aanvallen en ondanks dat hij dus reuze sterk is en die kerel met een vinger aan kon bleef hij dus rustig.
meisje vluchte naar mij en op de een of andere manier kon mijn broertje het ontgelden.
ventje wou mijn broertje slaan.
weet niet wat me bezielde maar gaf mijn biertje aan een vriend en sloeg die gast KO.
stond ook niet meer op.
de disco uit getrapt en ik schaamde me kapot. dag later kwamen we die dames weer tegen en ik bood mijn excuses aan voor mijn gedrag.
bleek dus dat die meid zo blij was dat ik haar beschermde (normaliter is geweld een mega afknapper).
avond erna dus weer met die meid op stap met de rest. op een gegeven moment zei ik dus dat ze zich heel happy voor deed en sletterig maar dat ze zichzelf niet was. kwam van alles los bij haar.
het eindigde dus dat ik in een dronken bui voorstelde om snachts te gaan zwemmen.
dat was zo fucking bizar...beetje ravotten in het water en daarna op een handdoek praten.
als ik dronken ben kan ik best maf gaan praten en had het erover hoe mooi de sterren waren en vertelde over mijn vriendin die ik onder dezellfde sterrenhemel had aanbeden.
allemaal romantisch gezeik en hoe zonde het eigenlijk niet was dat zij nog niet een leuke kerel was tegen gekomen. meisje lag te huilen in mijn armen.
ze probeerde me toen ook half te verleiden.
maar ik lach er met een grote glimlach te denken aan mijn ex, hoeveel ik van haar hield en hoeveel ik haar miste.
achteraf hoor je vrienden zeggen: "je bent gek, je had der moeten pakken, niemand die er achter zou komen"
maar goed, dat was wel een soort ultieme test voor mij, toen wist ik helemaal zeker dat er niemand anders voor mij kon zijn....
maar goed, ik heb der adres nog, misschien toch een keer opzoeken
quote:Ben blij dat je nog een beetje gevoel voor humor hebt..Op zondag 1 februari 2009 23:10 schreef thestoryofus2009 het volgende:
maar goed, ik heb der adres nog, misschien toch een keer opzoeken
Ik krijg door je fatalistische uitspraken de indruk dat je wel heel veel van jouw welzijn aan haar ophangt. Zoek steun in je omgeving of anders bij een professional als je er echt niet uitkomt of weer 50 kilometer gaat lopen. Dat laatste, en andere dingen die je beschreven hebt lijken me namelijk niet helemaal normaal. En wel omdat je met die acties je eigen welzijn ondergeschikt maakt aan een ander. Jij hoort het meest belangrijk voor jezelf te zijn.
Gewoon blijven ademen en uiteindelijk zal de pijn minder worden. Echt.
Ook als je je klote voelt kan je studeren en vliegbevretten halen. Misschien gaat het wat langzamer, maar het kan en hoe meer van die dingen je doet, hoe sneller je je beter zal voelen.
[ Bericht 11% gewijzigd door Vandaag... op 02-02-2009 00:59:02 ]
quote:ja mijn gallische humor komt wel een beetje terug...Op maandag 2 februari 2009 00:52 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Ben blij dat je nog een beetje gevoel voor humor hebt..
Ik krijg door je fatalistische uitspraken de indruk dat je wel heel veel van jouw welzijn aan haar ophangt. Gewoon blijven ademen en uiteindelijk zal de pijn minder worden. Echt.
Ook als je je klote voelt kan je studeren en vliegbevretten halen. Misschien gaat het wat langzamer, maar het kan en hoe meer van die dingen je doet, hoe sneller je je beter zal voelen.
En gedachtes over hoe ze sex heeft met een ander moet je 1 keer doorheen worstelen, van walgen, alle emoties over losgooien maar daarna toch proberen die beelden consequent de kop in te drukken als ze opkomen. Niet toelaten.
mwah misschien was dat ook wel zo...
heb mijn hele leven een beetje liggen aanklooien, het kind uithangen en toen ik haar leerde kennen veranderde ik echt enorm. of beter gezegd, ik werd mezelf, iets dat zij altijd wel in me zag.
mijn studieprestaties schoten omhoog. van dikke onvoldoendes of tentamens gewoon skippen haalde ik opeens cijfers boven de 7 en dat met relatief weinig inspanning.
ging lekker naar mijn ouders met minder zorgen (ik had een beetje dezelfde visie als het kereltje uit de avonden). werd weer extreem ondernemend en anderzijds verloor ik ook mijn materialistische aard voor zover ik die had.
het geld dat ik verdiende spaarde ik onder het motto "leuke dingen doen met mijn lief en vrienden"
gaf extreem weinig aan mezelf uit en toch was ik extreem gelukkig, enigste kostbare bezitting wat ik heb is een motor een horloge van mijn ouders, een zegelring van mijn vader. ik heb een laptop van mijn broertje geleend en mij eigen aan haar geschonken ooit... het is zo heerlijk om weinig te bezitten en te genieten van de mooie dingen in het leven.
als ik een kaartje kreeg dan was ik gewoon zo happy als een kleuter met een lolly.
en gewoon leuke dingen bedenken om haar te verassen, dat waren gewoon de dingen die ik zo extreem mis...
voorheen gaf ik extreem veel geld uit, was een week chagrijnig als er een krasje op mijn nieuwe gsm zat en dergelijke.
en misschien hing of hangt mijn welzijn van haar af maar het was het fijnste gevoel ter wereld.
alles anders werd gewoon onbelangrijk in die zin dat ik wel geloofde in mezelf en dat ik gewoon zag wat waarde heeft in het leven. en er zijn voor haar, tja ik leefde voor haar op een gegeven moment.
zij heeft het beste in mij naar boven gehaald.
en het nare is dat ik niet meer terug kan naar die vorige staat al probeer ik dat wel deels uiteraard...
alleen al de foto's uit die tijd zeggen genoeg...het is bizar hoe wij er gelukkig op staan.
ik kan het natuurlijk niet nu beoordelen maar vraag me af of we ooit weer zo op fotos worden vastgelegd.
het is misschien wel verkeerd om je geluk van een bepaald persoon af te laten hangen maar als je dat niet doet is er mijn inziens ook wat niet goed.
edit: liep al bij een therapeut voor mijn bindingsangst en het niet hebben van vertrouwen in mensen maar dat lijkt me nu achteraf overbodig, wantrouwen is misschien deels goed.
en die maffe dingen doen zit al mijn hele leven in mij. moet mijn energie op een bepaalde manier kwijt en dan maar zo, ik doe er niemand kwaad mee, ook mezelf niet. wil later geen spijt hebben dat ik niet alles heb gedaan wat mogelijk was. spijt kun je alleen krijgen van de dingen die je niet (goed) hebt gedaan.
[ Bericht 6% gewijzigd door thestoryofus2009 op 02-02-2009 01:28:19 ]
quote:lijstje klopt wel! ben zelf tussen 6 en 7Op zondag 1 februari 2009 19:01 schreef Chev het volgende:
Zelf verzonnen fases:
Fase 1: Je ex blijven verdedigen
Fase 2: Je ex compleet uitfoekeren tegenover 'n aantal mensen die je vertrouwd..
Fase 3: Denken dat het toch maar beter is zo
Fase 5: Nieuwschierig hoe het nu is met je ex, maar er niet naar vragen bang voor ongewensde antwoorden
Fase 6: Je ex het beste gunnen ook al is het niet mer jou
Fase 7: Zelf gelukkig zijn!
ik vraag me dus af....
wat als ik 7 maanden geleden een keer nee had gezegd.
dan was de situatie wellicht nu heel anders.
éen kleine beslissing in het verleden heeft zulke gevolgen ...
quote:Ik weet niet of dat zoiezo mogelijk is om een grote liefde (compleet) te vergeten zonder iemand anders te vindenOp zondag 1 februari 2009 20:31 schreef arjan1202 het volgende:
Ik denk dat je fase 7 zelf in de hand hebt, want als je wacht tot je een nieuwe partner hebt, heb je nog het geluk niet in jezelf gevonden maar ben je weer afhankelijk van je partner, als je snapt wat ik bedoel
Dus het is min of meer het laatste niet meer actief aan je ex denken.
Zelf ben ik vrij tevreden met mijn leventje maar mis toch iemand om me heen, al is de vrijheid ook wel lekker, maar waarom zou beide niet kunnen? Je hoeft niks wat je leuk vind op te geven voor je partner lijkt me.
Daarintegen weet ik wel dat ik nog twijfel of ik me opnieuw helemaal kan geven aan iemand, een beetje angst dat na enkele jaren het weer mis zal gaan en ik dan wel al getrouwd en mt kinderen er gehaverd uit kom... en dat moet ik uit zien te zoeken door waarschijnlijk op m'n bek te gaan
Ik heb nu contact met een meid van Paiq, weet niet of het wat word maar waarschijnlijk wel een date komend weekend.
En op de vraag of je écht boos kan zijn op je ex, zal ik je uitleggen dat je dat alleen kan als de ander dat ook word.
Mijn ex was op een of andere reden boos op mij toen (weet dus nog steeds niet de reden, ik zocht geen contact) en foekerde mij uit op allerlei onbelangrijke vlakken daar werd ik boos om en dan komen er allerlei dingen in je naar boven... maar boos blijven, nee
allang niet meer.[ Bericht 4% gewijzigd door Chev op 02-02-2009 10:18:25 ]
quote:Vergeten zal je het nooit, dat doe ik namelijk ook niet ze zal altijd een plek in mijn hart behouden. En ik mis natuurlijk ook wel iemand om mij heen. Maar ik heb in deze 6 maanden wel geleerd om het geluk in mezelf te vinden en als daar straks weer een leuke meid bij komt zal ik dat delen, maar blijf het geluk eerst in mezelf vinden en dan pas in de mensen om me heen. Als ik de cirkel in zou vullen tijdens me relatie zou 50% van mijn geluk uit me relatie bestaand 25% in familie en 25 % in vrienden. Nu is het 40% mezelf, 20% relatie, 20 % familie en 20 % vrienden. De waardes zijn meer om het te verduidelijken wat ik bedoel. Wat ik hiermee wil zeggen haal het meeste geluk uit jezelf dan pas de rest.Op maandag 2 februari 2009 10:05 schreef Chev het volgende:
[..]
Ik weet niet of dat zoiezo mogelijk is om een grote liefde (compleet) te vergeten zonder iemand anders te vinden
Zelf ben ik vrij tevreden met mijn leventje maar mis toch iemand om me heen, al is de vrijheid ook wel lekker, maar waarom zou beide niet kunnen? Je hoeft niks wat je leuk vind op te geven voor je partner lijkt me.
Daarintegen weet ik wel dat ik nog twijfel of ik me opnieuw helemaal kan geven aan iemand, een beetje angst dat na enkele jaren het weer mis zal gaan en ik dan wel al getrouwd en mt kinderen er gehaverd uit kom... en dat moet ik uit zien te zoeken door waarschijnlijk op m'n bek te gaan
Ik heb nu contact met een meid van Paiq, weet niet of het wat word maar waarschijnlijk wel een date komend weekend.
En op de vraag of je écht boos kan zijn op je ex, zal ik je uitleggen dat je dat alleen kan als de ander dat ook word.
Mijn ex was op een of andere reden boos op mij toen (weet dus nog steeds niet de reden, ik zocht geen contact) en foekerde mij uit op allerlei onbelangrijke vlakken daar werd ik boos om en dan komen er allerlei dingen in je naar boven... maar boos blijven, nee
En ja die twijfel is ook logisch heb precies hetzelfde, daarom wacht ik er allemaal nog mee dat ik straks alles op orde heb, weer een goede knie en opmezelf woon dan kijk ik weer verder
neem ik ff de motor mee, haal sigaretten, wil het ding weer starten en de accu dood.
wedden dat zo mijn pc explodeerd :S
quote:Mee eens natuurlijk, maar contact ontstond gewoonOp maandag 2 februari 2009 11:18 schreef arjan1202 het volgende:
[knip]
En ja die twijfel is ook logisch heb precies hetzelfde, daarom wacht ik er allemaal nog mee dat ik straks alles op orde heb, weer een goede knie en opmezelf woon dan kijk ik weer verder
Heb al m'n huisje en alles op orde, wil nog wel een hoop doen in het leven maar zie niet waarom dat allemaal niet zou kunnen met een relatie.
Op het moment heb ik geen relatie nodig om nog gelukkiger te worden met mezelf, dat doe ik zelf
en beslis natuurlijk nog altijd wanneer ik verder wil en wanneer ik stop, wat dat betreft luister ik goed naar m'n gevoel.[ Bericht 5% gewijzigd door Chev op 02-02-2009 12:08:53 ]
Hij bekeek me niet eens zei :hi en liep weer door. op een gegeven moment had ik nee moeten zeggen, ben het er niet mee eens.
dan was het anders gelopen...dat weet ik 100% zeker.
ik baal ook van mezelf dat ik net op een bepaald moment open werd en emotioneel, precies de verkeerde timing.
gewoon een fout moment en je hele toekomst knalt uit elkaar. erg moeilijk te verkroppen.
anderzijds ben ik bang dat ik nooit meer een vrouw ga vertrouwen, zal altijd achterdochtig zijn en zodoende altijd een afstand creeeren, zelfs als die vrouw echt oprecht is.
maar goed, hoeft bij een vrouw een verleiding langs te komen en opeens is het voorbij
Achteraf is het altijd lekker makkelijl lullen!
Ik zie nu zelf ook wel dat ik dingen anders had moeten doen.
Maar daar heb je geen ene fuck aan, het is niet gebeurd!
Zelf denk ik ook nog steeds dat het tussen ons goed kan komen.
Maar jah, als de ander niet wilt dan gat het gewoon niet.
Dit heb ik nu wel in mijn kop maar vind het moeilijk om aan het idee te wennen zeg maar.
Ik weet dat het over is maar wil het niet.
[ Bericht 40% gewijzigd door 2PaCaVeLi op 02-02-2009 15:19:00 ]
quote:Sommige dingen zullen blijven maar het slijt wel je moet je daar niet zoveel zorgen om maken. Richt je eerst opjezelf en dan op een evt andere liefde.Op maandag 2 februari 2009 12:52 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik kan gewoon niet uit mijn hoofd krijgen dat het deels mijn schuld is.
op een gegeven moment had ik nee moeten zeggen, ben het er niet mee eens.
dan was het anders gelopen...dat weet ik 100% zeker.
ik baal ook van mezelf dat ik net op een bepaald moment open werd en emotioneel, precies de verkeerde timing.
gewoon een fout moment en je hele toekomst knalt uit elkaar. erg moeilijk te verkroppen.
anderzijds ben ik bang dat ik nooit meer een vrouw ga vertrouwen, zal altijd achterdochtig zijn en zodoende altijd een afstand creeeren, zelfs als die vrouw echt oprecht is.
maar goed, hoeft bij een vrouw een verleiding langs te komen en opeens is het voorbij
http://www.geocities.com/lucasvo/bindingsangst.html
bijna alle oorzaken herken ik ook de diepere oorzaken.
ik heb zelf dat op een gegeven moment afgesloten en door haar liefde en trouw min of meer genezen.
ik herken echter ook al die oorzaken en diepere oorzaken bij haar :S
quote:En misschien heeft ze geen bindingsangst, misschien is ze niet in de war maar misschien werd ze gewoon vreselijk benauwd van je en gooit ze nu alle remmen los en weigert ze bewust nog verder rekening met je te houden. Zodat ze weer wat lucht kan krijgen...Op maandag 2 februari 2009 16:14 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik herken echter ook al die oorzaken en diepere oorzaken bij haar :S
Maar misschien is dit projectie van mij, ik zou namelijk gillend wegrennen als iemand zo over mij zou schrijven of denken als jij hier doet over haar.
quote:Hehe, ik denk dat iedereen zo praat als het uit is.. het fijt is ALS je anders had gehandeld HAD eht ook ANDERS kunnen aflopen, beter, slechter, maar uiteinderlijk ZIE je het nu en dat is goed.Op maandag 2 februari 2009 12:52 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik kan gewoon niet uit mijn hoofd krijgen dat het deels mijn schuld is.
op een gegeven moment had ik nee moeten zeggen, ben het er niet mee eens.
dan was het anders gelopen...dat weet ik 100% zeker.
ik baal ook van mezelf dat ik net op een bepaald moment open werd en emotioneel, precies de verkeerde timing.
gewoon een fout moment en je hele toekomst knalt uit elkaar. erg moeilijk te verkroppen.
anderzijds ben ik bang dat ik nooit meer een vrouw ga vertrouwen, zal altijd achterdochtig zijn en zodoende altijd een afstand creeeren, zelfs als die vrouw echt oprecht is.
maar goed, hoeft bij een vrouw een verleiding langs te komen en opeens is het voorbij
Veranderd niks aan de situatie maar wel op den duur aan jezelf.
Ik weet dat ik haar beter de tijd kon geven en kon afwachten totdat zij eventueel contact opnam, maar het knaagde zo erg aan mij en ik moest dit gwoon kwijt... Ik weet niet hoe ze zal reageren, of ze uberhaupt zal opnemen vanavond, dat gaan we zien... Ik zal wel enorm veel spijt krijgen als ze vanavond niet opneemt of negatief reageerd, dat zou echt hard aankomen.
quote:ja misschien is het dat wel...Op maandag 2 februari 2009 16:42 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
En misschien heeft ze geen bindingsangst, misschien is ze niet in de war maar misschien werd ze gewoon vreselijk benauwd van je en gooit ze nu alle remmen los en weigert ze bewust nog verder rekening met je te houden. Zodat ze weer wat lucht kan krijgen...
Maar misschien is dit projectie van mij, ik zou namelijk gillend wegrennen als iemand zo over mij zou schrijven of denken als jij hier doet over haar.
ze houdt verder wel rekening met mij op haar manier.
en ik val haar er niet mee lastig aangezien ik zelf niet wist wat er gebeurde toen.
maar goed, ik probeer het te begrijpen en als ik gelijk heb een serieuze poging te wagen...
jij hebt ooit een vriendje "verjaagd" kreeg later spijt en nu heb je weer een vriendje die wellicht een goede keuze is maar jij de moeite niet kunt opbrengen om ervoor te vechten en te begrijpen.
ik kan het fout hebben en ik kan het juist hebben, ik kan wellicht invloed hebben als ik het fout heb of niet.
maar ik weet een ding zeker en dat is als ik helemaal niks doe er ook niks gebeurd!
en nu ga ik sporten, als eerste staat op mijn to do lijst om mijn lichaam weer in vorm te krijgen zodat ik van de buitenkant iig niet meer zwak lijk
quote:Niet als het ten koste gaat van mezelf nee. Dat is nou juist het probleem.Op maandag 2 februari 2009 18:41 schreef thestoryofus2009 het volgende:
en nu heb je weer een vriendje die wellicht een goede keuze is maar jij de moeite niet kunt opbrengen om ervoor te vechten en te begrijpen.
Sporten klinkt goed, zou ik ook moeten doen.
quote:ik heb het ergste nu al gehad wat ik kan weten, dat waar de anderen hier van gruwelen...Op maandag 2 februari 2009 19:12 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Niet als het ten koste gaat van mezelf nee. Dat is nou juist het probleem.
Sporten klinkt goed, zou ik ook moeten doen.
nu is er niks meer, ik zit/zat al op de bodem van de put en in principe kan het alleen omhoog gaan, of ik kan blijven steken.
ik heb vroeger met haar het contact ook een hele tijd verbroken(geen relatie btw), mezelf wijs gemaakt dat het niks werd etc...
liggen neuken met anderen en vluchten in drank en uitgaan en gezelschap.
dat wil niet zeggen dat het voorbij is of gevoelens compleet uitdoven.
enerzijds is het goed dat het uit is aangezien ik nu weer in mijn element ben, ik heb niks meer te verliezen en tegelijkertijd heb ik alles tot mijn beschikking.
we hebben elkaar ontzettend lief, en die band is veel sterker dan wat ook, kreeg gisteren weer een mail met aan het eind de zin dat ze zegt dat ze ontzettend veel van me houdt. en dan is het contact weer een paar dagen weg...heel herkenbaar.
maar goed, ik ben zojuist wezen sporten, weer contact gehad met een mooi meisje en donderdag ga ik kennelijk bieren en uit met een paar hele goede vrienden
heb mijn werk gebeld dat ik ook weer terug kom
en morgen weer mijn motor fixen en weer lekker los en binnenkort organiseer ik een huisfeest, daarna weekendje weg met vrienden op de motor en daarna nog een keer roemenie doen om te feesten en van het zomer ga ik dus maar ff op bezoek bij mijn oude vakantievriendinnen
stilzitten doe ik niet maar ik blijf enerzijds ook een deurtje open houden en zal laten merken dat ik er voor haar altijd ben.
quote:Wie nietOp maandag 2 februari 2009 19:12 schreef Vandaag... het volgende:
Niet als het ten koste gaat van mezelf nee. Dat is nou juist het probleem.
Sporten klinkt goed, zou ik ook moeten doen.
Jouw avontuur ook nog niet ten einde Vandaag...?
Ik lees de verhalen hier en denk een beetje lakoniek erover.. tja wat wil je als je al in 7 maanden niks heb gehoord
blijkbaar was de keuze voor haar goed (genoeg)Denk niet ook maar iets van haar (en haar nieuwe vriendje) te gaan horen en zelf sta ik er ook niet meer om te springen... hoop dat ze een gelukkig leven heeft en ik hoef d'r niet meer te spreken, ben erachter gekomen dat ik me prima kan redden in m'n eentje
Zaterdag waarschijnlijk die date, veel over mezelf lopen nadenken of ik mezelf nog en keer wil weggeven, ofdat het té snel is, en mijn conclusie is dat ik het best wel zou willen als de omstandigheden er zijn.
Want close bij iemand zijn en het fijn samen hebben is toch belangrijk, de liefde komt dan of komt niet, dus ik ga er gewoon heen lekker eten beetje babbelen, eerlijk zijn en ik zie wel, misschien de nachttrein bus terug
een avontuurtje op zich!Sorry voor de mensen die nog in zoveel pijn zitten, god ik weet hoe jullie voelen echt, maar probeer het voor jezelf te laten kloppen waarom.
Een goede vriend uit Engeland van me is net uit elkaar met zijn vriendin doet me pijn dat te horen overigens, hij is nu z'n spullen aan 't pakken.. ongelovelijk hij hield met hart en ziel van die vrouw snap 't nu ook even niet meer.
Waar is een relatie goed voor als het niet voor altijd kan zijn? Voor een tijdelijke ego boost en wat fijne dagen, is het het waard om daarna compleet gebroken te worden
't is een raar wereldje..
mijn pa zij heel treffend:
"waar gaat de wereld naar toe, waar zijn de waarden en normen"
maar goed, er zijn mensen die compleet de weg kwijt zijn en volstrekt fout handelen.
er zijn mensen die het veroordelen en de dupe er van worden.
en in die laatste catagorie kun je zien dat mensen zich erbij neerleggen of dat ze blijven vechten.
ja ik lijkt soms een compleet losgeslagen idioot maar ik geef gewoon niet zo heel snel op en mocht het niks worden dan heb ik mijn ex iig een bepaald gevoel mee gegeven die ze niet snel meer zal ervaren en haar misschien ooit wel veranderd.
ohja een tip.. maak geen lijst met dingen die moet veranderen, dat werkt namelijk niet.
Neem elkaar zoals jullie zijn of helemaal niet is mijn advies.
quote:ik was mezelf een half jaar geledenOp maandag 2 februari 2009 21:37 schreef Chev het volgende:
Succes, die kans heb ik nooit gehad dus kan er niet over mee praten
ohja een tip.. maak geen lijst met dingen die moet veranderen, dat werkt namelijk niet.
Neem elkaar zoals jullie zijn of helemaal niet is mijn advies.
ik ben 25 jaar lang nooit mezelf geweest naar de buitenwereld toe.
zelfs mijn beste vrienden stonden nog verbaasd van me.
moet een balans zien te vinden in mijzelf en dan komt alles weer goed.
Het is nog zo onwerkelijk dat ik hem nog niet eens zie als een ex...
quote:anderhalf uur aan de telefoon gehangen, mijn gevoelens uitgelegd, verteld waarom ik denk dat de problemen die we gehad hadden in het vervolg niet meer zullen voorkomen, meerdere malen gevraagd om mij een laatste kans te geven om het te bewijzen en haar vertrouwen terug te winnen maar nee, ze bleef bij haar beslissing en ik maakte het haar alleen maar moeilijker. Ze was vastberaden, ze wilde ons geen kans meer geven... Ik moet haar dus vergeten, msschien stom om het zo snel op deze manier mijn gevoelens aan haar duidelijk te maken, maar ik heb in ieder geval geprobeerd, nu weet ik zeker dat de kans dat het goed komt niet aanwezig is. I should get over it.Op maandag 2 februari 2009 18:15 schreef Merziyas het volgende:
Ik ben msschien stom geweest, heb mijn ex (die het dus vrijdag uit had gemaakt, zie verhaal enkele posts boven) op msn gesproken. Heb haar gewoon gevraagd hoe het met haar ging, ze zei kut... Ze had ook niet echt een fijn weekend gehad. Ik heb haar geconfronteerd dat ik een vriendin van haar ben tegengekomen, die mij heeft verteld dat zij twijfelde of ze wel de juiste keus heeft gemaakt. Ik vroeg aan haar of ze nog steeds twijfeld, ze zei 'ja, soms'. Ik heb haar toen mijn gevoelens uitgelegd, dat ik erover heb nagedacht wat er fout ging en dat ik vind dat die dingen niet onoverkomelijk zijn. Dat ik kritisch naar mezelf heb gekeken, en bereid ben om die kleine ergernissen die tot grote ruzies leidden, op te lossen. Ik vroeg haar om 'ons' nog een kans te geven. Ik stelde haar voor om haar vanavond op te bellen om te praten, want ze moest weg omdat ze moest eten. Ze zei 'ik weet niet of ik dat kan, maar ik ben rond 9 uur thuis'. Ik zei dat ik het zou proberen.
Ik weet dat ik haar beter de tijd kon geven en kon afwachten totdat zij eventueel contact opnam, maar het knaagde zo erg aan mij en ik moest dit gwoon kwijt... Ik weet niet hoe ze zal reageren, of ze uberhaupt zal opnemen vanavond, dat gaan we zien... Ik zal wel enorm veel spijt krijgen als ze vanavond niet opneemt of negatief reageerd, dat zou echt hard aankomen.
mannen zijn misschien ook koppig maar als ze met hun neus op de feiten worden gedrukt dan zullen ze hun fouten inzien.
bijvoorbeeld als vrienden onder elkaar ruzie hebben. kan er zelfs een knokpartij komen, een week zwijgen en dan op een gegeven moment is alles weer goed...zonder dat er echt mega gesprekken zijn geweest.
als een vrouw met een vriendin ruzie heeft blijven ze vaak ontzettend persistent in hun haat en woede hoe lullig het akefietje ook is en dan word er echt van alles bij gesleept om de ander nog meer te haten
heb met al mijn vrienden wel eens zitten knokken, of duwen, etc. en dan ben je een week erna weer dikke maatjes
quote:vind het helemaal niet stom dat je het geprobeerd hebt. Je hebt je heel dapper kwetsbaar opgesteld en nu heb je duidelijkheid. Hoe rot het ook is, het is beter dan je blijven afvragen "wat als", dan kom je nooit verder. Nu kan je er een streep onder proberen te zetten.Op maandag 2 februari 2009 22:59 schreef Merziyas het volgende:
[..]
Ik moet haar dus vergeten, msschien stom om het zo snel op deze manier mijn gevoelens aan haar duidelijk te maken, maar ik heb in ieder geval geprobeerd, nu weet ik zeker dat de kans dat het goed komt niet aanwezig is. I should get over it.
Succes daarmee en sterkte voor de komende tijd.
quote:Hier ben ik gelukkig nu ook steeds meer mee bezig.Op maandag 2 februari 2009 23:42 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
vind het helemaal niet stom dat je het geprobeerd hebt. Je hebt je heel dapper kwetsbaar opgesteld en nu heb je duidelijkheid. Hoe rot het ook is, het is beter dan je blijven afvragen "wat als", dan kom je nooit verder. Nu kan je er een streep onder proberen te zetten.
Succes daarmee en sterkte voor de komende tijd.
Maar soms heb ik toch weer zo'n terugval moment.
Dan lijk je net weer zo'n klein kind dat getroost moet worden door zijn moeder.
Begin je weer te janken en denk je dat je niet zonder haar kan, erg naar.
quote:Daar hou ik mij ook erg mee bezig en maakt mij ook erg voorzichtig naar andere toe .Denk er ook nog steeds vaak over na .Op maandag 2 februari 2009 20:34 schreef Chev het volgende:
[..]
Wie niet
Jouw avontuur ook nog niet ten einde Vandaag...?
Ik lees de verhalen hier en denk een beetje lakoniek erover.. tja wat wil je als je al in 7 maanden niks heb gehoord
Denk niet ook maar iets van haar (en haar nieuwe vriendje) te gaan horen en zelf sta ik er ook niet meer om te springen... hoop dat ze een gelukkig leven heeft en ik hoef d'r niet meer te spreken, ben erachter gekomen dat ik me prima kan redden in m'n eentje
Zaterdag waarschijnlijk die date, veel over mezelf lopen nadenken of ik mezelf nog en keer wil weggeven, ofdat het té snel is, en mijn conclusie is dat ik het best wel zou willen als de omstandigheden er zijn.
Want close bij iemand zijn en het fijn samen hebben is toch belangrijk, de liefde komt dan of komt niet, dus ik ga er gewoon heen lekker eten beetje babbelen, eerlijk zijn en ik zie wel, misschien de nachttrein bus terug
Sorry voor de mensen die nog in zoveel pijn zitten, god ik weet hoe jullie voelen echt, maar probeer het voor jezelf te laten kloppen waarom.
Een goede vriend uit Engeland van me is net uit elkaar met zijn vriendin doet me pijn dat te horen overigens, hij is nu z'n spullen aan 't pakken.. ongelovelijk hij hield met hart en ziel van die vrouw snap 't nu ook even niet meer.
Waar is een relatie goed voor als het niet voor altijd kan zijn? Voor een tijdelijke ego boost en wat fijne dagen, is het het waard om daarna compleet gebroken te worden
't is een raar wereldje..
Twee dagen geleden contact gehad met ex over een betaling,moest gegevens van hem hebben .Lang gesprek over veel dingen,maar geen antwoorden over zijn gedrag .Maar ook weer duidelijk emoties ,vond het erg confronterend dit te merken
.Weer toezeggingen,maar zal wel weer niet gebeuren .Blijft moeilijk ,zelfs na zo'n lange tijd ,maar geen contact, is als het mogelijk is het beste
@ Chev
Veel lol met je date !
Mijn verhaal dan maar. Heb een relatie van 3 jaar op dit moment me ( vriendin ) is op dit moment aan het nadenken hoe het nu verder moet.
Dit komt meerendeels door mij ik ben/was te jaloers. Vond dat ze veelste vaak uitging ( bijna elke week ) en maakte daar veel problemen over maar ze deed het alsnog.
Vroeg haar te begrijpen dat ik het niet fijn vind en er enigzinds rekening mee wou houden, dat vond ze onzin en bleef het doen. Nu zal je denken gast waar maak je je druk om laat dr uitgaan etc je vertrouwd haar toch?..
Nou dat is het hem dus, ik vertrouw dr niet meer volledig.. er zijn een paar situaties voorgekomen ( jongens waar ze mee smste )
een verjaardag van een vriend van dr waar ze heel close met een andere jongen heb staan dansen en daarna ook mee ging smsen ( waar ik achter ben gekomen )
Door dat soort dingen vertrouw ik haar ook niet helemaal meer en dat heb ik ook gezegd en dat dat de reden is waarom ik er zo mee zit dat ze zo vaak uitgaat... dit kon ze niet snappen en vond dat ik dr maar moest vertrouwen ondanks de incidenten die er zijn voorgevallen.
Vorige week dus weer ruzie gehad over het uitgaan en toen heb ik haar dus voor een blok gezet, of minder uitgaan ( dus niet HELEMAAL niet meer ) maar gewoon minder, of ik wou niet
meer verder op deze manier. Ze zou erover nadenken, dat duurde me te lang en heb ik dr lopen pushen. Gevolg: ze maakt het uit.
Ik helemaal kapot natuurlijk en spijt van de dingen die ik gezegd en gedaan heb en wil dr terug.. en aangegeven dat ik wil veranderen en niet meer jaloers zal zijn en me druk zal maken over het hele uitgaan gebeuren. Ze gelooft niet dat ik dat kan en wil niet weer de pijn voelen en ze had zich er eigenlijk al bij neergelegd dat het over was.
Nouja goed een paar dagen later heb ik dr gezien en hebben we erover gepraat en heb ik aangegeven dat ik er alles voor over had en voor wou doen en mezelf wou veranderen.
Ik kon dr niet echt overtuigen en ze zei dat ze nog even wou nadenken.
Het is nu inmiddels een paar dagen verder en ze weet het nog niet zo goed helemaal, ze gelooft wel dat ik wil veranderen en er alles voor over heb maar dat het na een tijd toch
weer fout gaat en die pijn wil ze niet meer en daar twijfelt ze nu heel erg over.
Ik heb voor mezelf besloten haar vanavond te bellen en te vragen wat ze nu wilt.. verder of niet? ik kan de onzekerheid niet meer aan en wil gewoon weten waar ik nu aan toe ben want ik kan zo niet verder ik word er gek van.
conclusie:
ik weet het ik ben onredelijk geweest en had het gevoel dat ze het toch nooit zou uitmaken hiervoor en bleef doorgaan met mn gezeur. Ik heb aangegeven dat ik dat nu besef en er alles aan wil doen om haar gelukkig te maken en te veranderen, misschien te laat misschien niet maar ik moet het nu weten zodat ik het kan verwerken en verder kan.
Dus waarschijnlijk meld ik me morgen hier weer
quote:kijk ik snap dat je wil veranderen hoor, maar ik snap je volledig. Zij kan zich toch ook beetje schikken? zeg ipv 4x in de maand uitgaan, 3x in de maand? en dan ga je een keer mee, zodat jij het ook nog es gezellig kan hebben met je vriendin. Dus dan is ze maar 2x per maand alleen uit. En daarin moet je haar dan vertrouwen, ook al is dat lastig. Het is een samenspel, het hoeft niet alleen van 1 kant(jouw kant) te komen hoor! zij mag ook best beetje inspelen op wat jij vindt!Op dinsdag 3 februari 2009 12:46 schreef Thunder0x het volgende:
Hoi,
Mijn verhaal dan maar. Heb een relatie van 3 jaar op dit moment me ( vriendin ) is op dit moment aan het nadenken hoe het nu verder moet.
Dit komt meerendeels door mij ik ben/was te jaloers. Vond dat ze veelste vaak uitging ( bijna elke week ) en maakte daar veel problemen over maar ze deed het alsnog.
Vroeg haar te begrijpen dat ik het niet fijn vind en er enigzinds rekening mee wou houden, dat vond ze onzin en bleef het doen. Nu zal je denken gast waar maak je je druk om laat dr uitgaan etc je vertrouwd haar toch?..
Nou dat is het hem dus, ik vertrouw dr niet meer volledig.. er zijn een paar situaties voorgekomen ( jongens waar ze mee smste )
een verjaardag van een vriend van dr waar ze heel close met een andere jongen heb staan dansen en daarna ook mee ging smsen ( waar ik achter ben gekomen )
Door dat soort dingen vertrouw ik haar ook niet helemaal meer en dat heb ik ook gezegd en dat dat de reden is waarom ik er zo mee zit dat ze zo vaak uitgaat... dit kon ze niet snappen en vond dat ik dr maar moest vertrouwen ondanks de incidenten die er zijn voorgevallen.
Vorige week dus weer ruzie gehad over het uitgaan en toen heb ik haar dus voor een blok gezet, of minder uitgaan ( dus niet HELEMAAL niet meer ) maar gewoon minder, of ik wou niet
meer verder op deze manier. Ze zou erover nadenken, dat duurde me te lang en heb ik dr lopen pushen. Gevolg: ze maakt het uit.
Ik helemaal kapot natuurlijk en spijt van de dingen die ik gezegd en gedaan heb en wil dr terug.. en aangegeven dat ik wil veranderen en niet meer jaloers zal zijn en me druk zal maken over het hele uitgaan gebeuren. Ze gelooft niet dat ik dat kan en wil niet weer de pijn voelen en ze had zich er eigenlijk al bij neergelegd dat het over was.
Nouja goed een paar dagen later heb ik dr gezien en hebben we erover gepraat en heb ik aangegeven dat ik er alles voor over had en voor wou doen en mezelf wou veranderen.
Ik kon dr niet echt overtuigen en ze zei dat ze nog even wou nadenken.
Het is nu inmiddels een paar dagen verder en ze weet het nog niet zo goed helemaal, ze gelooft wel dat ik wil veranderen en er alles voor over heb maar dat het na een tijd toch
weer fout gaat en die pijn wil ze niet meer en daar twijfelt ze nu heel erg over.
Ik heb voor mezelf besloten haar vanavond te bellen en te vragen wat ze nu wilt.. verder of niet? ik kan de onzekerheid niet meer aan en wil gewoon weten waar ik nu aan toe ben want ik kan zo niet verder ik word er gek van.
conclusie:
ik weet het ik ben onredelijk geweest en had het gevoel dat ze het toch nooit zou uitmaken hiervoor en bleef doorgaan met mn gezeur. Ik heb aangegeven dat ik dat nu besef en er alles aan wil doen om haar gelukkig te maken en te veranderen, misschien te laat misschien niet maar ik moet het nu weten zodat ik het kan verwerken en verder kan.
Dus waarschijnlijk meld ik me morgen hier weer
Stel ik ben bv een maand al 2 of 3 x uitgeweest en wil heel graag weer dan kan dat dus niet omdat jij dat niet wil en dus doe ik gewoon wat ik wil.Dat soort antwoorden krijg ik dan en dat kon ik toen ook niet accepteren.
ik had het gevoel van: je vind uitgaan belangerijker dan mijn gevoelens, je hebt dat niet eens voor me over.
Maargoed ik heb me daar nu ook overheen gezet en geaccepteerd dat het toch niet zal veranderen en aangegeven dat ze maar moet uitgaan wanneer en hoe vaak ze dat wilt maar nu is dat dus te laat voor haar.
Ze gaf dus aan na te willen denken, die tijd heb ik haar min of meer gegeven maar wel iedere dag contact gezocht of met smsjes of met bellen omdat ik het wachten gewoon niet aankon.
Twijfel nu ook om vandaag te bellen of te wachten tot woensdag die dag heb ik als deadline voormezelf gesteld.Vandaag overigens nog niets van me laten horen dus twijfel nog of ik moet bellen vanavond of dat morgen moet doen.Kan ook zijn dat ze vandaag zelf belt maar dat wachten breekt me echt op, me werk leid eronder en me humeur ook.
Ik heb mezelf nu ook zo opgesteld van het is over nu, veranderd het is het mooi meegenomen maar wen maar alvast aan het idee dat je dr kwijt bent, en dat neem ik mezelf zo kwalijk het is me eigen domme schuld geweest.
Aan de ene kant ben ik dr wel dankbaar, ze heeft mn ogen geopend en deze fout maak ik in iig niet meer en dat heb ik ook tegen dr gezegd. Maar dan zeg ze weer dingen van wacht gewoon even af het hoeft niet definitief uit te zijn ik wil gewoon dingen op een rijtje zetten etc.
quote:Gast, je vriendin hoort ook rekening met jouw (gevoelens) te houden.Op dinsdag 3 februari 2009 13:01 schreef Thunder0x het volgende:
Dat heb ik ook aangegeven, maar dan krijg ik dus een reactie van jij bepaalt niet hoe vaak ik wel of niet uitga.
Stel ik ben bv een maand al 2 of 3 x uitgeweest en wil heel graag weer dan kan dat dus niet omdat jij dat niet wil en dus doe ik gewoon wat ik wil.Dat soort antwoorden krijg ik dan en dat kon ik toen ook niet accepteren.
ik had het gevoel van: je vind uitgaan belangerijker dan mijn gevoelens, je hebt dat niet eens voor me over.
Maargoed ik heb me daar nu ook overheen gezet en geaccepteerd dat het toch niet zal veranderen en aangegeven dat ze maar moet uitgaan wanneer en hoe vaak ze dat wilt maar nu is dat dus te laat voor haar.
Ze gaf dus aan na te willen denken, die tijd heb ik haar min of meer gegeven maar wel iedere dag contact gezocht of met smsjes of met bellen omdat ik het wachten gewoon niet aankon.
Twijfel nu ook om vandaag te bellen of te wachten tot woensdag die dag heb ik als deadline voormezelf gesteld.Vandaag overigens nog niets van me laten horen dus twijfel nog of ik moet bellen vanavond of dat morgen moet doen.Kan ook zijn dat ze vandaag zelf belt maar dat wachten breekt me echt op, me werk leid eronder en me humeur ook.
Ik heb mezelf nu ook zo opgesteld van het is over nu, veranderd het is het mooi meegenomen maar wen maar alvast aan het idee dat je dr kwijt bent, en dat neem ik mezelf zo kwalijk het is me eigen domme schuld geweest.
Aan de ene kant ben ik dr wel dankbaar, ze heeft mn ogen geopend en deze fout maak ik in iig niet meer en dat heb ik ook tegen dr gezegd. Maar dan zeg ze weer dingen van wacht gewoon even af het hoeft niet definitief uit te zijn ik wil gewoon dingen op een rijtje zetten etc.
Wat ze nu doet is gewoon een beetje raar.
Jij probeert serieuze afspraken te maken en als ze daarop zo reageerd vind ik dat best kinderachtig.
Zelf wou mijn vriendin ook nadenken, dat heeft ze toen 1,5 week gedaan en ik werd helemaal gek van dat wachten.
Daarna kwam ze fijn vertellen dat ze niet meer verder wou.
Ik vind het heel goed van je dat jij je eigen deadline stelt!
Als ik jou verhaal zo lees heb jij gewoon geprobeerd om redelijk te zijn.
Veranderen doe je toch niet zomaar, misschioen voor even daarna wordt je toch weer jezelf.
Trouwens van dat smsen is ook niet relaxed van haar.
Je moet je zelf niet zo gek laten maken.
Misschien is het wel beter zo.
quote:precies! een relatie is geven en nemen! Als jij moeite hebt met het vele uitgaan, mag ze daar best rekening mee houden en wellicht keertje minder uitgaan dan dat ze eigenlijk doet. Uiteraard mag jij daarentegen niet beslissen wanneer ze wel en niet uitgaat, maar gewoon een samenspel van geven en nemen... Als dat al niet kan, dan denk ik sowieso niet dat deze relatie een goede relatie kan blijven...Op dinsdag 3 februari 2009 13:08 schreef dompertje het volgende:
Je legt de schuld wel erg bij jezelf neer ThunderOx, bovendien zou ik ook niet erg vrolijk worden als mijn vriend smsjes krijgt van andere vrouwen .Vind dat ook niet duidelijk naar jou toe,had jij die vrijheid ook om met andere te smsen ed ,werd zij daar ook niet erg onzeker van
Nu zijn de rollen gewoon omgedraaid.Ik moet het vandaag gewoon weten, zaterdag kon ze al de knoop doorhakken maar dat deed ze niet en wou nadenken erover.
Nu is het dinsdag en wil ik het gewoon weten, ik heb het gevoel dat ze het al weet maar niet wil zeggen. Dus zeg het gewoon maar dan ben ik ervanaf. Je kan mij niet vertellen dat je hier een week lang over moet nadenken, ik wil veranderen en heb beloofd te veranderen en geen ruzie om dit soort dingen te maken.
Zij wil geen verdriet meer hebben om dit soort dingen en twijfelt dus.
Ik ben blij dat ik toch niet zo een rare gedachtengang heb wat betreft het uitgaan, tuurlijk ze moet genieten van dr vrijheid ze is 21 maar een beetje rekening houden met mn gevoelens mag ook wel maar dat vind ze onzin ( op dat gebied dan )
quote:meestal als ze willen nadenken en geen contact even willen, dan is het eigenlijk al over... stel je daar maar op in is mijn advies... nogmaals het is geven en nemen en als zij jouw gevoelens onzin vind, houdt zij weinig tot geen rekening met jou. Enige oplossing zou zijn,erover praten en tot een compromis komen...
Een ding kan ik je wel vertellen, ga niet op haar wachten, ik me echt zwaar beroerd gevoeld in die 1,5 week wachten. Ja natuurlijk als het uit gaat voel jij je ook slecht, dat doe ik ook nog steeds en dat zal nog wel ff zo blijven maar dan heb je tenminste duidelijkheid.
En echt je gaat niet zomaar veranderen.
Je kan het een tijdje volhouden misschien maar je houd het toch niet vast.
quote:Op dinsdag 3 februari 2009 13:18 schreef resque het volgende:
[..]
precies! een relatie is geven en nemen! Als jij moeite hebt met het vele uitgaan, mag ze daar best rekening mee houden en wellicht keertje minder uitgaan dan dat ze eigenlijk doet. Uiteraard mag jij daarentegen niet beslissen wanneer ze wel en niet uitgaat, maar gewoon een samenspel van geven en nemen... Als dat al niet kan, dan denk ik sowieso niet dat deze relatie een goede relatie kan blijven...
Is het wel gelijkaardig tussen jullie,hoe zit het met jouw vrijheid in de relatie ?
Heb jij de behoefte om uit tegaan zonder haar en zo ja hoe gaat zij er dan mee om?Krijg jij ook smsjes van meiden?
Rekening houden met elkaar zal toch moeten,heeft niks met leeftijd te maken maar met respect voor elkaar
quote:ik vroeg naar zijn leeftijd, omdat een 21 jarige nog in een andere fase zit in het leven dan bijvoorbeeld iemand van bijna 30. (hoeft niet natuurlijk)Op dinsdag 3 februari 2009 13:28 schreef dompertje het volgende:
[..]
Is het wel gelijkaardig tussen jullie,hoe zit het met jouw vrijheid in de relatie ?
Heb jij de behoefte om uit tegaan zonder haar en zo ja hoe gaat zij er dan mee om?Krijg jij ook smsjes van meiden?
Rekening houden met elkaar zal toch moeten,heeft niks met leeftijd te maken maar met respect voor elkaar
Daarnaast is inderdaad vraag goed om te weten of jij zelf ook vrienden hebt(uiteraard heb je die),maar bedoel of jij samen met je vrienden apart ergens heen wil, zonder dat zij mee gaat/kan. Zijn die verhoudingen beetje in evenwicht. Of gaat zij heel veel uit en zit jij maar thuis als je niet meegaat?
quote:I beg to differ... juist mannen zijn blind en doof als het om dingen gaat die ze verkeerd gedaan hebben. ja, knokken en vervolgens samen een beirtje drinken, dat is makkelijk! Juist bespreken wat er is gebeurd en er iets aan veranderen (en dat kan óf je gedrag zijn óf je relatie met degene die last heeft van dat gedrag) kost energie en moeite en innerlijke kracht!Op maandag 2 februari 2009 23:09 schreef thestoryofus2009 het volgende:
mannen zijn misschien ook koppig maar als ze met hun neus op de feiten worden gedrukt dan zullen ze hun fouten inzien.
Ik krijg geen smsjes van anderen meisjes in het begin was dat wel eens zo en toen vroeg ze ook gelijk wie is dat etc of als ik op hyves een krabbel krijg van wie is dat etc etc. Dus wat dat betreft is ze zoals mij.
Maar bij mij is er totaal geen aanleiding voor wantrouwen omdat er nooit dingen zijn gebeurd die haar dat gevoel zou moeten geven.
Ene kant vind ik ook wel dat ze gelijk heeft dat ze gewoon moet uit kunnen gaan wanneer ze dat wil en hoe vaak, dat zie ik nu ook wel in.. serieus... Ze zegt ook ik doe daar echt helemaal niets en ga gewoon om te ontspannen en plezier te maken met mn vriendinnen en meer niet. En dat geloof ik nu ook wel ik ben nu ook op het punt dat ik haar gewoon 100% vertrouw en dat iedereen wel eens fouten maakt. Maar dat is te laat nu
En jullie geven wel aan dat het onmogelijk is om te veranderen maar daar denk ik anders over. Als ik niet verander gaat deze relatie niet werken, en als ik die gevoelens opzij moet zetten en ermee moet leven heb ik dat er erg graag voor over. Ik herriner me erzelf ook aan van doe ik het niet is het over doe ik het wel dan is ze gelukkig en blijft het zoals het is.
Tuurlijk zal ik er moeite mee hebben maar heb het gevoel dat dat een punt is waar ik mezelf overheen moet tillen en heb ook echt wel het gevoel dat me dat zal lukken, als het me niet zou lukken zou ik dat ook wel aangeven en zeggen dat ik niet kan veranderen. Anders verdoe ik haar en mijn eigen tijd en hebben we nog meer ruzies en verdriet en dat is iets wat we allebei niet willen.
Wat vinden jullie?
- Vanavond bellen en het definitieve antwoord nu willen weten
- Nog een dag wachten en dan bellen en hetzelfde als hierboven doen ( dus extra dagje gunnen )
- Het zelf opgeven en accepteren dat het niet werkt en dat het niet zal veranderen en doorgaan met je leven hoe moeilijk dat ook is.
quote:Helaas... It's not the end of the world! succes met de situatie gast!Op dinsdag 3 februari 2009 13:41 schreef Thunder0x het volgende:
Ik ging minder uit dan voorheen, als ik uit wil dan vind ze dat totaal geen probleem en dat juicht ze ook alleen maar toe. Zou ik ook doen.. want ik doe het niet zo vaak als haar 1x per 2 maanden ofzo vind ik genoeg.
Ik krijg geen smsjes van anderen meisjes in het begin was dat wel eens zo en toen vroeg ze ook gelijk wie is dat etc of als ik op hyves een krabbel krijg van wie is dat etc etc. Dus wat dat betreft is ze zoals mij.
Maar bij mij is er totaal geen aanleiding voor wantrouwen omdat er nooit dingen zijn gebeurd die haar dat gevoel zou moeten geven.
Ene kant vind ik ook wel dat ze gelijk heeft dat ze gewoon moet uit kunnen gaan wanneer ze dat wil en hoe vaak, dat zie ik nu ook wel in.. serieus... Ze zegt ook ik doe daar echt helemaal niets en ga gewoon om te ontspannen en plezier te maken met mn vriendinnen en meer niet. En dat geloof ik nu ook wel ik ben nu ook op het punt dat ik haar gewoon 100% vertrouw en dat iedereen wel eens fouten maakt. Maar dat is te laat nu
en ik zou gewoon doorgaan met je leven en haar al vergeten(voor zover dat mogelijk is natuurlijk) en dan hoor je vanzelf wel wat het is geworden, maar stiekem ben je dan al beetje aan het loslaten.
quote:Zoiets blijft altijd een moeilijke keus.. Als je je gevoelens niet had geuit, was ze in de veronderstelling geweest dat je niks meer met haar had gewild.Op maandag 2 februari 2009 22:59 schreef Merziyas het volgende:
[..]
anderhalf uur aan de telefoon gehangen, mijn gevoelens uitgelegd, verteld waarom ik denk dat de problemen die we gehad hadden in het vervolg niet meer zullen voorkomen, meerdere malen gevraagd om mij een laatste kans te geven om het te bewijzen en haar vertrouwen terug te winnen maar nee, ze bleef bij haar beslissing en ik maakte het haar alleen maar moeilijker. Ze was vastberaden, ze wilde ons geen kans meer geven... Ik moet haar dus vergeten, msschien stom om het zo snel op deze manier mijn gevoelens aan haar duidelijk te maken, maar ik heb in ieder geval geprobeerd, nu weet ik zeker dat de kans dat het goed komt niet aanwezig is. I should get over it.
Als je het wel doet, loop je de kans dat ze zich onder druk gezet voelt en zich niet meer bedenkt.. Tja..
Ergens is het ook weer niet zo slecht. Je weet nu dat het voorbij is en je kunt je nu op een nieuwe toekomst gaan richten.
quote:Op dinsdag 3 februari 2009 13:40 schreef mspoez het volgende:
[..]
I beg to differ... juist mannen zijn blind en doof als het om dingen gaat die ze verkeerd gedaan hebben. ja, knokken en vervolgens samen een beirtje drinken, dat is makkelijk! Juist bespreken wat er is gebeurd en er iets aan veranderen (en dat kan óf je gedrag zijn óf je relatie met degene die last heeft van dat gedrag) kost energie en moeite en innerlijke kracht!
Ja,helaas vaak waar ,ook merk ik dan mannen vaak een enorme ego hebben als ze opbouwende kritiek krijgen quote:Op dinsdag 3 februari 2009 14:11 schreef dompertje het volgende:
[..]
Natuurlijk is dit leuk voor de mensen die dat meemaken, maar er is voor mij ook een tegenslag als ik dit topic lees.
Zeker niet negatief bedoeld, dit is gewoon hoe ik het ervaar.
Iets sneller dan de bedoeling was maar we zaten smachtend te smsen de hele tijd
En het gekke was...zo dichtbij als we even waren via emails en smsjes waarin we onszelf blootgaven, zo ver weg waren we weer van elkaar toen we elkaar zagen. Er waren geen muren neergevallen, hij wilde nog steeds niet praten over zijn emoties of hoe het nou tussen ons zit, mijn vertrouwen was niet eens een beetje hersteld, we leken wel 2 vreemden.Ik zei tegen hem dat ik dit voelde en hij zei dat het komt omdat we te hoge verwachtingen hadden. Wat me een goede verklaring lijkt. Uiteindelijk gedag gezegd met de woorden "geen verwachtingen meer en gewoon leuke dingen doen samen en weer een band opbouwen".
Klinkt helder toch? Maar als ik denk aan onze volgende afspraak om donderdag lekker uit eten te gaan dan heb ik er helemaal geen zin in. Het is niet alleen dat ik nog steeds niet vertrouw wat hij voor me voelt maar het is alsof ik hem nu pas zie voor wie hij is. Hij kan me niet zo aan het lachen maken als ik wil, ik kan niet met hem praten over mijn interesses zoals ik wil, hij geeft me niet de aandacht die ik wil. En de sex viel ook een beetje tegen. Eigenlijk valt de hele man me een beetje tegen nu ik niet meer verblind ben door het "willen hebben".
Ik denk dat het te laat is, ik heb een knop omgezet de eerste keer dat ik hier poste en ondanks dat het nog even doorspookte kan ik die knop niet meer terugzetten. Ik ben afgekickt.
quote:Ik denk eigenlijk (sorry) dat je vriendin wel een beetje gelijk heeft.. Ze gaat kennelijk graag uit. Dat verander je toch niet. En het argument 'als je van me houdt, dan zou je dat doen' is erg dubieus. Je kunt dat uitleggen als emotionele chantage.
En natuurlijk heeft ze de vrijheid om over haar leven en doen en laten te beschikken.
quote:Uiteraard kan hij haar niet tegenhouden, maar een beetje rekening houden met iemand(je vriend) zn gevoelens kan toch wel? En niet zo'n ultimatum stellen van, ik beslis dat wel zelf, daar kan je toch over praten en tot een overeenkomst komen zou je denken? zucht... relaties!!!Op dinsdag 3 februari 2009 14:34 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Ik denk eigenlijk (sorry) dat je vriendin wel een beetje gelijk heeft.. Ze gaat kennelijk graag uit. Dat verander je toch niet. En het argument 'als je van me houdt, dan zou je dat doen' is erg dubieus. Je kunt dat uitleggen als emotionele chantage.
En natuurlijk heeft ze de vrijheid om over haar leven en doen en laten te beschikken.
quote:Hou op, schei uit! Ingewikkelde materie
quote:Nadat ze dus zei dat het genoeg voor dr was besefte ik mij dat ook eigenlijk en opende dat mijn ogen. Ik heb me erbij neergelegd dat ik dat niet kan veranderen en moet ermee leven. Misschien ben ik wel te aardig of ook niet maar als mij die keuze of uberhaupt het verzoek zou komen zou ik die direct inwilligen omdat haar gevoelens veel belangerijker zijn voor me.Op dinsdag 3 februari 2009 14:34 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
[..]
Ik denk eigenlijk (sorry) dat je vriendin wel een beetje gelijk heeft.. Ze gaat kennelijk graag uit. Dat verander je toch niet. En het argument 'als je van me houdt, dan zou je dat doen' is erg dubieus. Je kunt dat uitleggen als emotionele chantage.
En natuurlijk heeft ze de vrijheid om over haar leven en doen en laten te beschikken.
Ik ga bv graag naar het stadion om mijn club te zien voetballen in het weekend, zij zegt stel dat ik zeg dat je minder vaak daarheen moet gaan omdat ik het er moeilijk mee heb dan doe je dat toch ook niet?
Toen zei ik zonder enige twijfel dat ik dat direct zou doen, en dat wou ze dus niet geloven.
Maargoed ik heb mn beslissing gemaakt, ik bel haar vanavond en wil het nu weten. Weet ze het niet dan trek ik mijn conclusies daaruit en geef ik het op.
Ik meld mij morgen weer met het resultaat goed of slecht
quote:sterkte!Op dinsdag 3 februari 2009 14:41 schreef Thunder0x het volgende:
[..]
Nadat ze dus zei dat het genoeg voor dr was besefte ik mij dat ook eigenlijk en opende dat mijn ogen. Ik heb me erbij neergelegd dat ik dat niet kan veranderen en moet ermee leven. Misschien ben ik wel te aardig of ook niet maar als mij die keuze of uberhaupt het verzoek zou komen zou ik die direct inwilligen omdat haar gevoelens veel belangerijker zijn voor me.
Ik ga bv graag naar het stadion om mijn club te zien voetballen in het weekend, zij zegt stel dat ik zeg dat je minder vaak daarheen moet gaan omdat ik het er moeilijk mee heb dan doe je dat toch ook niet?
Toen zei ik zonder enige twijfel dat ik dat direct zou doen, en dat wou ze dus niet geloven.
Maargoed ik heb mn beslissing gemaakt, ik bel haar vanavond en wil het nu weten. Weet ze het niet dan trek ik mijn conclusies daaruit en geef ik het op.
Ik meld mij morgen weer met het resultaat goed of slecht
ik heb mijn ex de ruimte ontnomen om te ademen :S
zo bizar, nu het uit is zie je dingen die je eerst niet zag of wou zien...nu heb ik geen andere keuze.
ben echt benieuwd of het goed komt, ik wou haar eerst compleet negeren maar dat is ook geen reeele optie.
we zijn de beste maatjes, altijd al geweest, en als er wat is of we voelen ons kut dan kunnen we ook alleen bij elkaar zulke dingen kwijt en elkaar begrijpen :S
ben benieuwd wat de komende 3 maanden gaat brengen...
edit: ook heel apart is dat ik haar nauwelijks nog voor de geest kan halen...
vroeger had ik allemaal beelden van haar alsof ik foto's in mijn hoofd had.
dat is de laatste paar dagen dus aan het verdwijnen, moet sterk nadenken om haar visueel te herinneren
[ Bericht 25% gewijzigd door thestoryofus2009 op 03-02-2009 15:28:54 ]
Toch maar even kijken op de hyves van haar nieuwe vriend, want dat vermoeden had ik namelijk. Het liep al een tijdje, we hadden afgesproken om elkaar een periode niet te zien, maar wel trouw aan elkaar te blijven.
Na die periode zagen we elkaar weer, het ging goed. Tot ik het op een moment niet meer vertrouwde, toen heb ik iets gedaan wat eigenlijk niet kan, en dat was haar smsjes gelezen.
Allemaal smsjes van een gast. En dat was in de periode dat wij pauze zouden houden. Dit natuurlijk nagevraagd, en uiteraard alles ontkent.
Mevrouw heeft al die tijd tegen mij gelogen, en op dit moment heeft ze een relatie met hem. Wat ben ik ontzettend gekrenkt, had nooit verwacht dat iemand mij zoveel pijn zou kunnen doen. Ik heb natuurlijk ook mijn aandeel in het geheel, maar ik zal nooit vreemdgaan.
Baal hiervan, ik ben mezelf er ook van bewust dat ik NOOIT meer iemand zal tegen komen zoals haar. Ben ook ontzettend bang dat ik op dit moment nergens voor open sta..
Iemand trouwens een tip voor mij om dit gevoel en deze gedachten weg te krijgen ?
quote:'slecht' van je om haar smsjes te lezen. Men zal altijd ontkennen dat er iemand anders in het spel is, het zijn toch maar ontschuldige smsjes? Uiteraard sta jij nergens voor open, dat moet je eerst weer verwerken, voordat je verder kan. Je vriendin is al een poosje bezig met het loslaten, vergeten van jou. Daarom kan ze ook sneller weer verder met iemand anders. En wees blij dat je niemand meer tegenkomt die is zoals haar... Wie wil er nou een overspelig iemand hebben? Ik niet!Op dinsdag 3 februari 2009 16:13 schreef Edwinuss het volgende:
Bah, wat haat ik liefde op dit moment.
Toch maar even kijken op de hyves van haar nieuwe vriend, want dat vermoeden had ik namelijk. Het liep al een tijdje, we hadden afgesproken om elkaar een periode niet te zien, maar wel trouw aan elkaar te blijven.
Na die periode zagen we elkaar weer, het ging goed. Tot ik het op een moment niet meer vertrouwde, toen heb ik iets gedaan wat eigenlijk niet kan, en dat was haar smsjes gelezen.
Allemaal smsjes van een gast. En dat was in de periode dat wij pauze zouden houden. Dit natuurlijk nagevraagd, en uiteraard alles ontkent.
Mevrouw heeft al die tijd tegen mij gelogen, en op dit moment heeft ze een relatie met hem. Wat ben ik ontzettend gekrenkt, had nooit verwacht dat iemand mij zoveel pijn zou kunnen doen. Ik heb natuurlijk ook mijn aandeel in het geheel, maar ik zal nooit vreemdgaan.
Baal hiervan, ik ben mezelf er ook van bewust dat ik NOOIT meer iemand zal tegen komen zoals haar. Ben ook ontzettend bang dat ik op dit moment nergens voor open sta..
Iemand trouwens een tip voor mij om dit gevoel en deze gedachten weg te krijgen ?
Kom er nu steeds meer achter dat de reden van uitmaken en het niet gunnen van een 2de kans niet zo zeer te maken heeft met de ruzies maar met het verminderen van haar gevoelens waarschijnlijk door die ruzies... Of kwamen die ruzies juist doordat haar gevoelens minder werden? Want de laatste weken waren er toch echt dingen waar ik mij aan ergerde van haar, dat ik het idee had dat ze niet meer van me hield zoals vroeger en dat ze geen moeite meer voor de relatie wilde doen, en daar kwamen die ruzies uit... Misschien had een tweede kans ook niets uitgehaald, misschien is dit het beste. Vergeten, doorgaan met mn leven, eerst vrede met mezelf hebben, vervolgens verder kijken of ik iemand anders tegenkom die mij dezelfde gevoelens kan geven als mijn ex en waar ik helemaal voor wil gaan...
Maar wat als ik haar over 3 maanden ofzo tegenkom en de gevoelens komen weer naar boven? Dit wil ik niet.. Ik heb haar daarom gisteren gezegd dat ik een drastische maatregel wilde nemen als ze mij de tweede kans niet wilde gunnen, namelijk haar van hyves, msn en van mijn telefoon verwijderen. Dit was de enige optie voor mij om haar te vergeten, zei ik. Dit vond ze niet leuk, ze wilde nog contact met mij hebben als we hier allebei overheen waren omdat we toch om elkaar gaven. Ze vroeg nogmaals of ik haar wilde bellen als ik ergens mee zat of als er iets was gebeurd, en ze begreep dat ik dat de eerste paar weken niet zou doen... Ik heb haar gezegd dat ik het de tijd ga geven en zal kijken wat de tijd brengt.. Erg moeilijk allemaal.
quote:Nee, ik ook niet. Ik moet wel stiekem toegeven dat het mijn 2e relatie met haar was. Er zat wel een jaar tussen, het heeft ook bijna weer een jaar geduurd.Op dinsdag 3 februari 2009 16:22 schreef resque het volgende:
[..]
'slecht' van je om haar smsjes te lezen. Men zal altijd ontkennen dat er iemand anders in het spel is, het zijn toch maar ontschuldige smsjes? Uiteraard sta jij nergens voor open, dat moet je eerst weer verwerken, voordat je verder kan. Je vriendin is al een poosje bezig met het loslaten, vergeten van jou. Daarom kan ze ook sneller weer verder met iemand anders. En wees blij dat je niemand meer tegenkomt die is zoals haar... Wie wil er nou een overspelig iemand hebben? Ik niet!
In de vorige relatie ging zo ook vreemd, en toch maar geprobeerd voor de 2e keer. Dat vertrouwen terug winnen heeft ze heel lang over gedaan, en het ging net goed. En dan flikt ze dit.
Je hebt geen idee hoe graag ik die gast wil opzoeken en wat aan wil gaan doen. Ongeacht de consequenties. Ben echt keihard gebroken.
quote:Ik denk inderdaad het eerste, het gevoel bij haar is totaal veranderd door de ruzies. Ze gaf aan dat ze nu meer nadelen ziet dan voordelen in onze relatie. Als de ruzies er niet waren was het perfect tussen ons en zo wil ze het ook zien.Op dinsdag 3 februari 2009 16:24 schreef Merziyas het volgende:
Thunder0x, jouw verhaal is zoo herkenbaar... Alleen hadden wij dan ruzie over andere dingen dan uitgaan. Je beseft pas wat je had als je het niet meer hebt, dan pas besef je dat je haar misschien teveel onder druk hebt gezet en haar vrijheid hebt ontnomen. Dan kom je erachter dat je haar niet kwijt wil en bereid bent om te veranderen voor haar. Maar voor haar is het dan te laat, de gevoelens zijn waarschijnlijk minder geworden door de ruzies die je hebt gehad en ze gelooft niet dat het nog goedkomt. In ieder geval is het bij mij wel zo gegaan.
Kom er nu steeds meer achter dat de reden van uitmaken en het niet gunnen van een 2de kans niet zo zeer te maken heeft met de ruzies maar met het verminderen van haar gevoelens waarschijnlijk door die ruzies... Of kwamen die ruzies juist doordat haar gevoelens minder werden? Want de laatste weken waren er toch echt dingen waar ik mij aan ergerde van haar, dat ik het idee had dat ze niet meer van me hield zoals vroeger en dat ze geen moeite meer voor de relatie wilde doen, en daar kwamen die ruzies uit... Misschien had een tweede kans ook niets uitgehaald, misschien is dit het beste. Vergeten, doorgaan met mn leven, eerst vrede met mezelf hebben, vervolgens verder kijken of ik iemand anders tegenkom die mij dezelfde gevoelens kan geven als mijn ex en waar ik helemaal voor wil gaan...
Maar wat als ik haar over 3 maanden ofzo tegenkom en de gevoelens komen weer naar boven? Dit wil ik niet.. Ik heb haar daarom gisteren gezegd dat ik een drastische maatregel wilde nemen als ze mij de tweede kans niet wilde gunnen, namelijk haar van hyves, msn en van mijn telefoon verwijderen. Dit was de enige optie voor mij om haar te vergeten, zei ik. Dit vond ze niet leuk, ze wilde nog contact met mij hebben als we hier allebei overheen waren omdat we toch om elkaar gaven. Ze vroeg nogmaals of ik haar wilde bellen als ik ergens mee zat of als er iets was gebeurd, en ze begreep dat ik dat de eerste paar weken niet zou doen... Ik heb haar gezegd dat ik het de tijd ga geven en zal kijken wat de tijd brengt.. Erg moeilijk allemaal.
Ik heb ook aangegeven geen ruzie meer te maken over het uitgaan etc maar dat was te laat voor haar.
Ik denk dat het gevoel gewoon weg is en dat ze nu twijfelt omdat ik heb gezegd dat er geen ruzies meer over komen.Maar dat ze uiteindelijk toch niet verder wil.Ene kant gelooft ze wel dat ik het volhou en dat er geen ruzies meer over komen en aan de andere kant ook weer niet, ze heeft onwijs veel verdriet gehad door die ruzies en dat wil ze gewoon nooit meer meemaken, dat snap ik ook wel ik werd er ook niet vrolijk van.
Maargoed ik zie het allemaal wel, maar het was dus niet zozeer dat het gevoel al weg was maar puur door de ruzies en kut situaties gewoon minder is geworden, en dit was de druppel denk ik.
quote:bwah, moet je niet doen joh! ik begrijp je wel heel goed hoor! maar je schiet er toch niks mee op, je krijgt haar er niet voor terug en je verlaagd jezelf alleen maar naar hun niveau... maar het kan wel wat stoom afblazen natuurlijkOp dinsdag 3 februari 2009 16:26 schreef Edwinuss het volgende:
[..]
Nee, ik ook niet. Ik moet wel stiekem toegeven dat het mijn 2e relatie met haar was. Er zat wel een jaar tussen, het heeft ook bijna weer een jaar geduurd.
In de vorige relatie ging zo ook vreemd, en toch maar geprobeerd voor de 2e keer. Dat vertrouwen terug winnen heeft ze heel lang over gedaan, en het ging net goed. En dan flikt ze dit.
Je hebt geen idee hoe graag ik die gast wil opzoeken en wat aan wil gaan doen. Ongeacht de consequenties. Ben echt keihard gebroken.
quote:Dat stoom afblazen, daar zou ik het voor doen
[..]
bwah, moet je niet doen joh! ik begrijp je wel heel goed hoor! maar je schiet er toch niks mee op, je krijgt haar er niet voor terug en je verlaagd jezelf alleen maar naar hun niveau... maar het kan wel wat stoom afblazen natuurlijk
quote:Mijn ex vertelde mij ook precies hetzelfde, dat ze door de ruzies telkens kapot ging en het ging afreageren op andere mensen, dat wilde ze niet meer hebben.. Ik zei dat ik haar begreep en de ruzies uit de weg zou gaan, maar ze vond dat dat niet van een kant kon komen en had er zelf geen vertrouwen meer in.Op dinsdag 3 februari 2009 16:42 schreef Thunder0x het volgende:
[..]
Ik denk inderdaad het eerste, het gevoel bij haar is totaal veranderd door de ruzies. Ze gaf aan dat ze nu meer nadelen ziet dan voordelen in onze relatie. Als de ruzies er niet waren was het perfect tussen ons en zo wil ze het ook zien.
Ik heb ook aangegeven geen ruzie meer te maken over het uitgaan etc maar dat was te laat voor haar.
Ik denk dat het gevoel gewoon weg is en dat ze nu twijfelt omdat ik heb gezegd dat er geen ruzies meer over komen.Maar dat ze uiteindelijk toch niet verder wil.Ene kant gelooft ze wel dat ik het volhou en dat er geen ruzies meer over komen en aan de andere kant ook weer niet, ze heeft onwijs veel verdriet gehad door die ruzies en dat wil ze gewoon nooit meer meemaken, dat snap ik ook wel ik werd er ook niet vrolijk van.
Maargoed ik zie het allemaal wel, maar het was dus niet zozeer dat het gevoel al weg was maar puur door de ruzies en kut situaties gewoon minder is geworden, en dit was de druppel denk ik.
Of ze geloofd in me dat ik verander en dr geen pijn meer doe of ze geloofd het niet, en aangezien het lang duurt en ze nog twijfelt weet ik het antwoord wel denk ik.Dus ben blij dat ik vandaag iig van dit gevoel af ben, en of verder kan gaan met dr of het kan verwerken
Sommige problemen zijn niet op te lossen, die lossen zich vanzelf op
heerlijke open gesprekken die soms tot diep in de nacht duurden. mijn god wat mis ik dat
mijn ex was ook offline.
ik meld me aan en direct is zij online en zegt wat, ging weer offline en 5 seconden erna zij dus ook weer :S
herkenbaarVia de chat er achter gekomen dat m'n (waarschijnlijke) date voor zaterdag hetzelfde beroep heeft als m'n ex, en ook rookt (zoals m'n ex deed).
Wel 'n dompertje
zei al tegen haar dat ik wel 't een en ander er vanaf wist (haar beroep) maar zei niet waar vandaan, lijkt me niet zó belangrijk toch?2 toevalligheden, niet dat ik 't roken erg vind, heb er per slot van rekening 4 jaar in gezeten dus dat went wel, al kan 't ook teveel van 't goede zijn
Maar die twijfel zit er nog wel 'n beetje, weet niet of het angst voor het onbekende is of iets wat gegrond me tegenstaat, in iedergeval lijkt het erop dat ik dat ga uitvinden.
quote:Gast doe dat nou niet man!Op dinsdag 3 februari 2009 17:16 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ben nu echt oude chatlogs aan het lezen, echt verbazingwekkend ons voorspellingsvermogen
heerlijke open gesprekken die soms tot diep in de nacht duurden. mijn god wat mis ik dat
Tijdje geleden had ik op eens ook een kaart van een aantal jaar gelden vast.
Na twee regels te hebben gelezen was het weer janken.
Gooi die bende van je PC af en ga verder.
Heb alle smsjes gewist en de mailtjes moet ik ook nog wissen.
Brieven verstop ik ergens en lees ik nooit of over 10 jaar wel een keer.
quote:Ga ervoor!Op dinsdag 3 februari 2009 19:11 schreef Chev het volgende:
Vluchtgedrag
Via de chat er achter gekomen dat m'n (waarschijnlijke) date voor zaterdag hetzelfde beroep heeft als m'n ex, en ook rookt (zoals m'n ex deed).
Wel 'n dompertje
2 toevalligheden, niet dat ik 't roken erg vind, heb er per slot van rekening 4 jaar in gezeten dus dat went wel, al kan 't ook teveel van 't goede zijn
Maar die twijfel zit er nog wel 'n beetje, weet niet of het angst voor het onbekende is of iets wat gegrond me tegenstaat, in iedergeval lijkt het erop dat ik dat ga uitvinden.
Succes!
quote:Ben ik het helemaal mee eens.Op dinsdag 3 februari 2009 20:46 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Gast doe dat nou niet man!
Tijdje geleden had ik op eens ook een kaart van een aantal jaar gelden vast.
Na twee regels te hebben gelezen was het weer janken.
Gooi die bende van je PC af en ga verder.
Heb alle smsjes gewist en de mailtjes moet ik ook nog wissen.
Brieven verstop ik ergens en lees ik nooit of over 10 jaar wel een keer.
Ik kan het alleen nog niet...
Daarbij zit ik nu nog in ons huis terwijl hij bij een vriend logeert, dus ik wordt toch wel iedere seconde aan hem herinnerd, of ik nou oude mailtjes van hem lees of niet..
quote:Ja dat is naar en kan je vrij weinig aan doen.Op dinsdag 3 februari 2009 20:51 schreef M_Frohike het volgende:
[..]
Ben ik het helemaal mee eens.
Ik kan het alleen nog niet...
Daarbij zit ik nu nog in ons huis terwijl hij bij een vriend logeert, dus ik wordt toch wel iedere seconde aan hem herinnerd, of ik nou oude mailtjes van hem lees of niet..
Misschien dat jij bij iemand anders kan gaan slapen?
Maar even serieus kan je niet bij een vriendin of een familielid overnachten.
Want steeds herrinerd worden aan je ex maakt het niet makkelijker.
Het hele verwerkingsproces gaat dan onwijs traag en dat is niet goed voor je.
quote:Nee dat is zo, maar ik ben al als een gek op zoek naar nieuwe woonruimte en dat gaat het snelste vanaf hier, omdat ik hier het dichtst bij de stad zit en mn computer bij de hand heb. En dr moet hier een boel geregeld worden. Het is ff enorm kut nu, maar des te eerder ben ik hier weg.Op dinsdag 3 februari 2009 20:57 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Ja dat is naar en kan je vrij weinig aan doen.
Misschien dat jij bij iemand anders kan gaan slapen?
Maar even serieus kan je niet bij een vriendin of een familielid overnachten.
Want steeds herrinerd worden aan je ex maakt het niet makkelijker.
Het hele verwerkingsproces gaat dan onwijs traag en dat is niet goed voor je.
quote:Ja dat begrijp ik, echt een vervelende situatie waar je nu dan gedwongen in zit.Op dinsdag 3 februari 2009 21:05 schreef M_Frohike het volgende:
[..]
Nee dat is zo, maar ik ben al als een gek op zoek naar nieuwe woonruimte en dat gaat het snelste vanaf hier, omdat ik hier het dichtst bij de stad zit en mn computer bij de hand heb. En dr moet hier een boel geregeld worden. Het is ff enorm kut nu, maar des te eerder ben ik hier weg.
Ben achteraf blij dat ik nog niet samenwoonde.
Hoop wel voor je dat je snel iets voor jezelf vind.
Dan kan jij lekker opnieuw beginnen!
quote:Dank je, dat hoop ik ook!Op dinsdag 3 februari 2009 21:27 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Ja dat begrijp ik, echt een vervelende situatie waar je nu dan gedwongen in zit.
Ben achteraf blij dat ik nog niet samenwoonde.
Hoop wel voor je dat je snel iets voor jezelf vind.
Dan kan jij lekker opnieuw beginnen!
Samenwonen is bij een break up inderdaad bijzonder vervelend...
quote:de dingen die ik nu ontdek zijn echt bizar.Op dinsdag 3 februari 2009 20:46 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Gast doe dat nou niet man!
Tijdje geleden had ik op eens ook een kaart van een aantal jaar gelden vast.
Na twee regels te hebben gelezen was het weer janken.
Gooi die bende van je PC af en ga verder.
Heb alle smsjes gewist en de mailtjes moet ik ook nog wissen.
Brieven verstop ik ergens en lees ik nooit of over 10 jaar wel een keer.
er zijn gelijkenissen met een vorige situatie die niet meer toeval kunnen zijn ....
zelfs bepaalde data herhalen zich en er zit een patroon in die ik nu steeds duidelijker zie.
de gebeurtenissen met haar vorige vriend en mij vertonen zulke overeenkomsten als je dat zou lezen zou je onwijs schrikken. en aan de hand daarvan kan ik nu al dingen voorspellen, dat deed ik al maar nu weet ik gewoon waarom ik dingen wist en zag aankomen.
kan me er nu enerzijds ook emotioneel vanaf zetten, das dan wel weer fijn, geweldig een extreem gecompliceerde meid in je leven
Ik ben er deze avond achter gekomen dat mijn ex een nieuwe vriend heeft
Alleen heeft ze nu een hersenschudding opgelopen door een kastconstructie van hem 
En dat terwijl ze toen ze met mij had nooit een klusje door iemand anders wilde laten doen .Wat ik wel stom vind is dat ik haar moeder een mail heb gestuurd om ze te bedanken voor de gezelligheid, moeite en begrip dat ze voor mij getoond hebben. Ik kon namelijk goed opschieten met haar ouders, vooral met haar moeder. Maar ik heb geen reactie op mijn mail gekregen. Heb gister toen ik mjin ex aan de foon had gevraagd of ze het mailtje hebben gelezen en dat hadden ze. In ieder geval nog een reden om te denken "blij dat ik daar van af ben", ze deden de hele tijd waarschijnlijk net alsof ze mij mochten...
Heb gister nog gebeld en we gaan het proberen, als een van ons het gevoel krijgt dat het niet loopt zoals het hoort gaat de stekker eruit.
quote:Scheelt niet veel, maar m'n ex heeft ook tegen mij gezecht dat het zó veel beter voelt met haar nieuwe vriendje, dat 't heel anders is dan met jou, dat hij de 'allerliefste' is enzo.Op woensdag 4 februari 2009 00:39 schreef Edwinuss het volgende:
Wat een klote wijf is het ook, ze zegt dat haar nieuwe vent alles is wat ik nooit zal worden, ze zegt ook dat ze een hechtere band en betere relatie heeft. Dat is dan niet zo raar. Maar dat eerste, dat zeg je alleen als je iemand kapot wil maken. En dat is gelukt.
Niks van aan trekken, makkelijker gezegt dan gedaan, ze doet je nu pijn omdat ze niet weet hoe ze anders haar eigen gevoel moet versterken.
Net als vroeger op de basisschool, de pestkoppen die zichzelf groot en volwasssen willen voelen door menden die 'kleiner' zijn de pesten en de kop in te drukken.
Wees trots op wat je gedaan heb voor jezelf en voor haar, leer van dit moment en zet de slechte momenten aan de kant, gewoon niet meer met haar praten ze heeft je nu pijn genoeg gedaan, contact verbreken.
Recht rug, hoofd omhoog en een geforceerde glimlach en denk aan alles wat je WEL hebt, blijkbaar is ze niet volwassen genoeg om op een normale manier je duidelijk te maken dat het voorbij is en het daarbij te laten.
sterkte.
quote:Gun je haar dat? Kom op zeg, stel je eens niet zo afhankelijk op. Jij bent nog steeds de leuke, slimme, lieve, behulpzame stoere kerel die je was toen ze op je viel. Dat ze nu door haar hormoongestuurde roze wolk denkt dat de nieuwe liefde dat nog méér is dan jij was doet niets af aan jouw leukheid.Op woensdag 4 februari 2009 00:39 schreef Edwinuss het volgende:
Wat een klote wijf is het ook, ze zegt dat haar nieuwe vent alles is wat ik nooit zal worden, ze zegt ook dat ze een hechtere band en betere relatie heeft. Dat is dan niet zo raar. Maar dat eerste, dat zeg je alleen als je iemand kapot wil maken. En dat is gelukt.
quote:Op woensdag 4 februari 2009 09:08 schreef mspoez het volgende:
[..]
Gun je haar dat? Kom op zeg, stel je eens niet zo afhankelijk op. Jij bent nog steeds de leuke, slimme, lieve, behulpzame stoere kerel die je was toen ze op je viel. Dat ze nu door haar hormoongestuurde roze wolk denkt dat de nieuwe liefde dat nog méér is dan jij was doet niets af aan jouw leukheid.
precies!quote:Geweldig verwoord!Op woensdag 4 februari 2009 09:08 schreef mspoez het volgende:
[..]
Gun je haar dat? Kom op zeg, stel je eens niet zo afhankelijk op. Jij bent nog steeds de leuke, slimme, lieve, behulpzame stoere kerel die je was toen ze op je viel. Dat ze nu door haar hormoongestuurde roze wolk denkt dat de nieuwe liefde dat nog méér is dan jij was doet niets af aan jouw leukheid.
Mijn ex zei hetzelfde over haar ex toen ze mij leerde kennen. En ik was de meest geweldige man in haar leven en haar ware liefde, blabla.. Nu is haar nieuwe vriendje opeens helemaal geweldig en veel leuker en liever dan ik..
De geschiedenis herhaalt zich en het is echt een zwaktebod.
Exen die dat zeggen komen zichzelf en de ander heus nog wel tegen
Natuurlijk kan een volgende relatie best beter zijn maar omdat nou je ex te gaan inwrijven.. Daarmee haalt hij of zij alles onderuit wat je ooit voor elkaar betekent hebt en dat klopt natuurlijk niet.
denk ook niet dat dat komt gelukkig...
maar als ze me zo zou behandelen dat ik opeens slecht ben dan word ik ook slecht
k Heb inmiddels wel al een paar jaar een nieuwe vriendin en we hebben het erg leuk samen. Alleen échte liefde (datgene dat sterker is dan je zelfbehoud) krijg je volgens mij slechts één keer in je leven.
quote:fuck it, ik weet echt helemaal wat je bedoeldOp woensdag 4 februari 2009 10:11 schreef Tarot het volgende:
Inmiddels 12 topics verder sinds mijn laatste post en nog steeds geen vrouw gevonden die ik méér wil dan haar. Het lijkt erop dat dit zo'n liefde is die nooit meer over gaat en ik kan nog steeds niet accepteren dat het definitief over is.
k Heb inmiddels wel al een paar jaar een nieuwe vriendin en we hebben het erg leuk samen. Alleen échte liefde (datgene dat sterker is dan je zelfbehoud) krijg je volgens mij slechts één keer in je leven.
ben er ook ontzettend bang voor dat elke vrouw hierna 2e keuze is.
nooit meer dat gevoel wat ik eerst had
ik hoop dat ik ongelijk krijg
quote:Wat heb je eigenlijk gelijk
[..]
Gun je haar dat? Kom op zeg, stel je eens niet zo afhankelijk op. Jij bent nog steeds de leuke, slimme, lieve, behulpzame stoere kerel die je was toen ze op je viel. Dat ze nu door haar hormoongestuurde roze wolk denkt dat de nieuwe liefde dat nog méér is dan jij was doet niets af aan jouw leukheid.
Voel me een stuk beter op dit moment, geen idee hoe het komt.
Zo intelligent was die persoon helaas niet.
Wie zegt dat ik die vent wil zijn ?
quote:Ja daar ben ik ook wel bang voor.Op woensdag 4 februari 2009 10:59 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
fuck it, ik weet echt helemaal wat je bedoeld
ben er ook ontzettend bang voor dat elke vrouw hierna 2e keuze is.
nooit meer dat gevoel wat ik eerst had
ik hoop dat ik ongelijk krijg
Maar volgens mij komt dat wel goed.
Na een tijd verdwijnen gevoelens dat is denk ik zo.
Je krijgt vanzelf wel nieuwe gevoelens voor iemand anders en ken je die andere gevoelns niet meer.
Tenminste zo denk (hoop) ik dat het gaat.
Misschien dat andere hier ervaring mee hebben?
quote:Dat is ook een beetje lullig voor je nieuwe vriendin... Weet je zeker dat je gevoelens voor je ex wel reëel zijn en dat je het niet achteraf erg geromantiseerd hebt? Waarom is het uitgegaan als het zo´n grote liefde was? Er moeten ook dingen zijn geweest waardoor je niet samen verder kon. Misschien als je je meer daarop focused dat je er dan wat realistischer naar kan kijken.Op woensdag 4 februari 2009 10:11 schreef Tarot het volgende:
Inmiddels 12 topics verder sinds mijn laatste post en nog steeds geen vrouw gevonden die ik méér wil dan haar. Het lijkt erop dat dit zo'n liefde is die nooit meer over gaat en ik kan nog steeds niet accepteren dat het definitief over is.
k Heb inmiddels wel al een paar jaar een nieuwe vriendin en we hebben het erg leuk samen. Alleen échte liefde (datgene dat sterker is dan je zelfbehoud) krijg je volgens mij slechts één keer in je leven.
Of misschien voel je inderdaad toch niet dat ene bij je huidige vriendin en moet je afwegen of je het waard vindt om verder te zoeken...
quote:Dat hangt volgens mij af van je geheugen en volhoudingsvermogen.Op woensdag 4 februari 2009 11:50 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Ja daar ben ik ook wel bang voor.
Maar volgens mij komt dat wel goed.
Na een tijd verdwijnen gevoelens dat is denk ik zo.
Je krijgt vanzelf wel nieuwe gevoelens voor iemand anders en ken je die andere gevoelns niet meer.
Tenminste zo denk (hoop) ik dat het gaat.
Misschien dat andere hier ervaring mee hebben?
Hoe jonger je bent, des de groter is de kans dat je een andere manier naar het leven gaat kijken, waardoor je niet meer zoveel hecht aan dezelfde dingen en mensen die daarvoor belangrijk waren.
m.a.w. Als je ooit in de toekomst het gevoel hebt "een nieuw mens" te zijn, horen daarbij ook nieuwe liefdes.
Een mens is nooit te oud om te leren, dus volgens mij hoef je daar niet bang voor te zijn
quote:Geniaal MsPoez! verlieftheid doet rare dingen met mensen, ze verlaten er relaties ervoor, gaan op hun kop staan en zeggen gekke totaal onlogische en oneeriljke dingen.Op woensdag 4 februari 2009 09:08 schreef mspoez het volgende:
Gun je haar dat? Kom op zeg, stel je eens niet zo afhankelijk op. Jij bent nog steeds de leuke, slimme, lieve, behulpzame stoere kerel die je was toen ze op je viel. Dat ze nu door haar hormoongestuurde roze wolk denkt dat de nieuwe liefde dat nog méér is dan jij was doet niets af aan jouw leukheid.
Ahja wetenschappelijk vastgesteld dat verlieftheid 2 jaar kan duren
quote:Heb ik toen ook aan gedacht om te doen, denk dat je er wel goed aan gedaan heb, al zal hij haar natuurlijk tot de tanden verdedigen omdat hij haar kant van het verhaal heeft gehoordOp woensdag 4 februari 2009 11:38 schreef Edwinuss het volgende:
Eigenlijk is het ook belachelijk wat ze zegt, die vent is 24. Ik ben 20. Ik weet wie het is, ik weet waar hij woont en ik heb zelf met hem gesproken aan de telefoon ( verhaal halen )
Zo intelligent was die persoon helaas niet.
Wie zegt dat ik die vent wil zijn ?
Het bovenstaande over wat ex-en over hun exen zeggen (verlagen) is inderdaad niet goed, zeer onvolwassen gedrag, en ik hoop dat ze toch op een of andere manier er nog 's achter komen hoeveel pijn het doet als je zo doet tegen anderen en dit niet nogmaals doen
quote:Ik vind dat je óf eerlijk tegen jezelf moet zijn en niet gaan voor iets wat voor je gevoel een 2e keus is, dus of haar als eerste keuze zetten in je leven of 's goed nagaan wat je wel wilt... want dit is niet eerlijk!Op woensdag 4 februari 2009 12:14 schreef Vandaag... het volgende:
Dat is ook een beetje lullig voor je nieuwe vriendin... Weet je zeker dat je gevoelens voor je ex wel reëel zijn en dat je het niet achteraf erg geromantiseerd hebt? Waarom is het uitgegaan als het zo´n grote liefde was? Er moeten ook dingen zijn geweest waardoor je niet samen verder kon. Misschien als je je meer daarop focused dat je er dan wat realistischer naar kan kijken.
Of misschien voel je inderdaad toch niet dat ene bij je huidige vriendin en moet je afwegen of je het waard vindt om verder te zoeken...
-
Misschien ben ik iemand met ouderwetse instellingen, en kan ik gewoon weg niet anders maar je gaat geen relatie beginnen alleen voor de sex of omdat het wel fijn voelt, maar het toch net niet is!
De macho verhalen van 'Ik pak elke vrouw die ik kan, en je moet het er gewoon van nemen' gelden gewoonweg niet voor mij
Het idee dat je ex-en moet uitkafferen en compleet plat moet branden op wat voor manier ken ik niet! Praatte er wel over tegen goede vrienden toen het uit was(en ze mij uitgekafferd had) en dan zeg je wel 's wat... maar nooit tegen haar direc
, ook al verdiende ze 't wel.Ik hou de eer aan mezelf, ga nu alleen met iemand verder waar ik met verstand en gevoel voor gekozen heb, waar ik mezelf kan zijn en waar ik goed over nagedacht heb en een goed gevoel over hebt.
edit: PS: geen idee hoe ik er over voel als ik opnieuw verlieft word overigens
maar gewoon verstandig blijven [ Bericht 3% gewijzigd door Chev op 04-02-2009 15:46:00 ]
quote:Bovenstaande is waarom het bij mij over is gegaan en waarom ik ook niet echt heel veel verdriet heb om die jongen. Ik baal er wel erg van dat het niet is geworden wat ik hoopte dat het zou worden (want ik ben er niet aan begonnen omdat ik hem 'wel leuk' vond - ik dacht dat hij leuk genoeg was en potentie had om te groeien naar MrBig, maar helaas, dat was dus niet zo...) maar mis meer datgene dat ik hoopte dat we hadden dan hem. Snap je?Op woensdag 4 februari 2009 14:20 schreef Chev het volgende:
[..]
Ik vind dat je óf eerlijk tegen jezelf moet zijn en niet gaan voor iets wat voor je gevoel een 2e keus is, dus of haar als eerste keuze zetten in je leven of 's goed nagaan wat je wel wilt... want dit is niet eerlijk!
-
Misschien ben ik iemand met ouderwetse instellingen, en kan ik gewoon weg niet anders maar je gaat geen relatie beginnen alleen voor de sex of omdat het wel fijn voelt, maar het toch net niet is!
Opnieuw verliefd worden? Pff. Voorlopig even niet.
quote:Ik ben ook bang dat hij heel erg veel negatieve dingen van mij weet, ik heb vandaag via via gehoord dat ze elkaar af en toe zagen tijdens onze relatie, toen het juist wat minder is gegaan.
Heb ik toen ook aan gedacht om te doen, denk dat je er wel goed aan gedaan heb, al zal hij haar natuurlijk tot de tanden verdedigen omdat hij haar kant van het verhaal heeft gehoord
quote:Niet op letten, tenzij je die mensen vertrouwd en ze fijten hebben.. anders ga je allerlei complot theorien verzinnen enzo, dingen die misschien wel gebeurd zijn en misschien wel om die of die reden.. heb je niks aan.Op woensdag 4 februari 2009 21:32 schreef Edwinuss het volgende:
Ik ben ook bang dat hij heel erg veel negatieve dingen van mij weet, ik heb vandaag via via gehoord dat ze elkaar af en toe zagen tijdens onze relatie, toen het juist wat minder is gegaan.
Nu is het tijd voor jezelf.
quote:Zoveel situaties de ene goed de andere minder.. iedere keer als ik zo'n verhaal hoor dan krijg ik zowat kippenvel....Op woensdag 4 februari 2009 20:02 schreef mspoez het volgende:
[..]
Bovenstaande is waarom het bij mij over is gegaan en waarom ik ook niet echt heel veel verdriet heb om die jongen. Ik baal er wel erg van dat het niet is geworden wat ik hoopte dat het zou worden (want ik ben er niet aan begonnen omdat ik hem 'wel leuk' vond - ik dacht dat hij leuk genoeg was en potentie had om te groeien naar MrBig, maar helaas, dat was dus niet zo...) maar mis meer datgene dat ik hoopte dat we hadden dan hem. Snap je?
Opnieuw verliefd worden? Pff. Voorlopig even niet.
Iemand is zoals hij/zij is, als je na jaren nog steeds hoopt dat iemand veranderd dan heb je het mis..
M'n ex zegt, of zei ook dezelfde dingen over mij (is een fijt overigens dat ze dit tegen anderen zegt/zei) dat ik niet genoeg aan m'n toekomst werkte..) (werk/carriere/geld)
Helaas is het fijt ok dat m'n ex compleet gebrainwashed thuis en zag toen ook niks anders behalve dat de mening van anderen, en haar nieuwe vlam voor ogen 1+1 = exit natuurlijk.
Die uitspraak heeft me maanden lang achtervolgt voor mezelf als een soort minderwaardigheids complex, tot ik nu een hele tijd verder er al een poosje achter bent dat als je een fulltime baan met salaris een eigen (koop)huis en geneog geld om te sparen en lekker te kunnen leven je toch eigenlijk wel de koning te rijk ben
het dik voor elkaar hebt en ze het dus mis had.Nu ga ik er van uit dat MsPoez wel verstandig genoeg is, duidende op haar posts dat je zoiets niet zomaar zegt, want sommige overtuigingen gaan heel ver onder de verkeerde omstandigheden...
quote:Ik denk dat ik wel snap wat je bedoel.Op woensdag 4 februari 2009 23:06 schreef mspoez het volgende:
Chev- hij was wie hij was en dat bleek niet wat ik dacht dat hij zijn zou. Is dat beter verwoord?
Zelf zal ik de laatste zijn die een keuze bekritiseerd.. te veel factoren die niet uitgelegt hoeven te worden maken een keuze, als het er niet in zit dan zit het er niet in.
Maar uit eigen ervaring is mijn mening dat het mijn idee niet eerlijk is om van iemand te verwachten meer te zijn dan hij/zij is, en zeker niet als je lal angere tijd (jaren) zonder commetaar bij elkaar bent en van elkaar houd.
Dan mag je niet verwachen dat ide ander 180% omdraait voor je en opeens wel 'de ware' is.
Blijkbaar is het op dat moment een goede keuze voor je geweest
quote:Ik verwachtte niet dat hij zou omdraaien, ik wilde alleen meer van wat er leek te liggen onder de oppervlakte. Wishfull thinking, zoiets. En ahcteraf kijkend wist ik wel dat hij niet alles kon zijn wat ik zocht, maar ja, ik was labiel, verdrietig, alleen, en erg op zoek naar zekerheid en die wilde hij me graag geven. IN zekere zin was hij mijn 5 jaar durende rebound.Op woensdag 4 februari 2009 23:23 schreef Chev het volgende:
[..]
Ik denk dat ik wel snap wat je bedoel.
Zelf zal ik de laatste zijn die een keuze bekritiseerd.. te veel factoren die niet uitgelegt hoeven te worden maken een keuze, als het er niet in zit dan zit het er niet in.
Maar uit eigen ervaring is mijn mening dat het mijn idee niet eerlijk is om van iemand te verwachten meer te zijn dan hij/zij is, en zeker niet als je lal angere tijd (jaren) zonder commetaar bij elkaar bent en van elkaar houd.
Dan mag je niet verwachen dat ide ander 180% omdraait voor je en opeens wel 'de ware' is.
Blijkbaar is het op dat moment een goede keuze voor je geweest
quote:Was het fijn, M?Op donderdag 5 februari 2009 01:47 schreef Merziyas het volgende:
Heb zojuist drie uur lang weer over vanalles en nog wat gesproken op msn met mijn ex...Het voelde weer zoals vanouds, alles vertellen aan elkaar, samen lachen.. Ben ondertussen ook in contact gekomen met een ander meisje die bij mij op de middelbare school heeft gezeten. Ze toonde wel erg veel interesse in mij, maar ik denk dat ik er op dit moment nog niet echt klaar voor ben...
Ik heb haar verteld dat ik mijn ex eigenlijk nooit meer wil spreken.
Ze vond dit wel raar aangezien we zo lang met elkaar hadden en ze dacht dat wij wel vrienden bleven.
Ik heb haar toen verteld dat ik iemand die mij zoveel pijn heeft gedaan eigenlijk geoown niet meer wil spreken.
Ze begreep het een klein beetje en zei dat dat gewoon mij keus is.
Denk dat dit voor mij gewoon beter is en ik hoef ook niet meer te weten.
Hoop dat ik het hele zooitje zo achter me kan laten.
quote:Op donderdag 5 februari 2009 10:47 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Heb gisteravond een half uur aan de telefoon gehangen met het nichtje van mij ex.
Ik heb haar verteld dat ik mijn ex eigenlijk nooit meer wil spreken.
Ze vond dit wel raar aangezien we zo lang met elkaar hadden en ze dacht dat wij wel vrienden bleven.
Ik heb haar toen verteld dat ik iemand die mij zoveel pijn heeft gedaan eigenlijk geoown niet meer wil spreken.
Ze begreep het een klein beetje en zei dat dat gewoon mij keus is.
Denk dat dit voor mij gewoon beter is en ik hoef ook niet meer te weten.
Hoop dat ik het hele zooitje zo achter me kan laten.
juiste keuze naar mijn idee...quote:Ja toch.
Vind het zelf nog wel moeilijk om te accepteren.
Want ja 7,5 jaar is behoorlijk lang en dan gewoon geen communicatie meer.
Maar voor mij lijkt mij dat gewoon beter.
Het geeft denk ik ook een signaal af van hoe boos ik ben.
Boos om dat het uit is maar vooral de manier waarop het is gegaan en hoe de laatste drie manden zijn verlopen.
quote:uit het oog, uit het hart... het is klote, maar het werkt wel! zelf ervaring mee... alhoewel mijn relatie niet zo lang was als de jouwe.Op donderdag 5 februari 2009 11:40 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Ja toch.
Vind het zelf nog wel moeilijk om te accepteren.
Want ja 7,5 jaar is behoorlijk lang en dan gewoon geen communicatie meer.
Maar voor mij lijkt mij dat gewoon beter.
Het geeft denk ik ook een signaal af van hoe boos ik ben.
Boos om dat het uit is maar vooral de manier waarop het is gegaan en hoe de laatste drie manden zijn verlopen.
Wat afstand kan wonderen doen voor je verwerking.
quote:Jeetje wat erg... dus je hebt hem onbewust en onbedoeld, je 5 jaar lang je goed laten voelen terwijl je wist dat het eigenlijk niet kon en mocht? Dat moet ook een erg vervelende ervaring zijn op den duur...Op donderdag 5 februari 2009 09:22 schreef mspoez het volgende:
Ik verwachtte niet dat hij zou omdraaien, ik wilde alleen meer van wat er leek te liggen onder de oppervlakte. Wishfull thinking, zoiets. En ahcteraf kijkend wist ik wel dat hij niet alles kon zijn wat ik zocht, maar ja, ik was labiel, verdrietig, alleen, en erg op zoek naar zekerheid en die wilde hij me graag geven. IN zekere zin was hij mijn 5 jaar durende rebound.
M'n ex schreef vele dingen tegen mij, totaal onsamehangend en onredelijk, onder andere dat we een toekomst hadden kunnen hebben maar dat ik daar niet genoeg aan deed en dat ze voor mij een heel moeilijke tijd had gehad (Waar ik vanaf wist) en dat ik de steun was die ze toen nodig had.
Toch geloof ik niet dat ze zei dat, in ruim 4 jaar tijd, ze nooit écht van me gehouden heeft, dat weiger ik te geloven, dat is het stomste wat je kan zeggen tegen iemand, gevoel kan minder worden zelfs weggaan of verplaatsen naar een ander maar als je geen liefde hebt dan blijf je niet zó lang bij elkaar.
Maar de roze bril van verlieftheid en roddels zorgen er wel voor dat je dingen zegt of doet die niks met redelijkheid of verstand te maken heeft
(zie mijn signature haha)Maar blijkbaar was het niet genoeg hè
quote:Lijkt me voor iedereen een goed idee (als er geen uitzicht is op wat beters)Op donderdag 5 februari 2009 11:52 schreef Vandaag... het volgende:
ach, het is toch ook allemaal niet gelijk voor eeuwig. Misschien kan je over een tijdje wel weer af en toe contact hebben als julllie daar allebei behoefte aan hebben. Maar voor nu lijkt het me een goede beslissing.
Wat afstand kan wonderen doen voor je verwerking.
niemand kan vertellen wat de toekomst brengt natuurlijk, helaas maar een ding is zeker, je maakt je toekomst zelf.quote:Behalve als je meteen doorstapt naar de volgende 'project/rebounder' en niet objectief terug kan kijken naar je verledenOp donderdag 5 februari 2009 13:55 schreef mspoez het volgende:
Afstand maakt dingen eenvoudiger of in elk geval eenvoudiger te snappen. Je kan dan met een helikopterview kijken naar de afgelopen tijd en ziet verbanden die je tevoren niet in de gaten had. Goede beslissing PaCaVeLi!
Het gaat redelijk, we zijn na Portugal idd weer samen. Ik heb het er soms nog moeilijk mee en val haar er dan mee lastig, niet goed ik weet het maar weet niet waar ik soms met me emoties nog heen moet. Het is niet eerlijk eigenlijk want zij praat bijna nooit over mijn fout en al mijn leugens die ik haar geflikt heb. Wat we wel allebei weten is dat we 1000% voor elkaar willen gaan en dat onze liefde echt is, zo echt...
Ik moet het loslaten maar lukt me nog niet altijd, sommige momenten gaat het prima en dan weer niet. Iemand tips daarvoor haha. Merk wel dat als ik een jointje heb gerookt het heel heftig opgespeelt, en vooral de dagen daarna. Daar ben ik nu sinds 2 weken dus ook maar mee gestopt, kut troep.
Heb wel besloten om te gaan reizen, 19 maart vlieg ik naar melbourne, ben 2.5 maand alleen aan het reizen door Australie en dan komt me vriendin me achterna. We reizen vervolgens 5 maanden samen.
Hoop dat die 2.5 maand goed voor me gaat zijn, misschien kan ik dan alles rustig laten bezinken en echt zien wat ze voor me betekend en dan voor eens en voor altijd de koeien in de sloot te laten met 10 lagen modder eroverheen
Heb er zin in.
Groetjes van mij!
quote:Gefeliciteerd neute
Kan me best voorstellen dat je het er af en toe nog lastig mee hebt,weet je zeker dat je vriendin niks opkropt?
Als 't je te veel word kan je altijd een psycholoog raadplegen
heb je in het kort een samenvattingkje of link naar hoe en wat?
Nee weet ik niet zeker, ze doet wel alsof ze heel sterk is maar heb toch soms stiekem wel het vermoeden. Betrapte haar ook een paar weken geleden huilend onder de douche, de douche waar dus alles is gebeurd met mijn fout zeg maar... Het gaat nu wel beter met haar, al was ze gister avond weer emotioneel omdat wij nog steeds niet helemaal "goed"zijn en ze bang is voor de toekomst, ik ben over 5 weken weg en ze wil gewoon dat ze zekerheid heeft en voelt voor die tijd dat alles goed is met ons...
quote:Excuse me? Zeer been? Wat weet jij nou van mijn verleden?Op donderdag 5 februari 2009 14:39 schreef Chev het volgende:
[..]
Behalve als je meteen doorstapt naar de volgende 'project/rebounder' en niet objectief terug kan kijken naar je verleden
quote:Heel kort dan geen zin om alles weer op te rakelen zoals je zelf denk ook wel snaptOp donderdag 5 februari 2009 14:46 schreef thestoryofus2009 het volgende:
hey neute, mooi voor je.
heb je in het kort een samenvattingkje of link naar hoe en wat?
Kende mijn vriendin vorig jaar 2 maanden, toen ging zij 5 maanden op reis. Voordat ze wegging heb ik toen we een avondje ruzie hadden e.a gedaan met 2 meiden, nooit verteld. Op haar reis is ook wat gebeurd met haar, zij nooit verteld. Alles kwam uit, hoop gehuil etc etc. Toch besloten om alles nog een kans te geven, zij is fout geweest ik ben fout geweest en hoe serieus kan je een "relatie" noemen als je elkaar 2 maanden kent en dan vervolgens 5 maanden uit elkaar bent... Haar gevoel was weg voor mij, ze irriteerde zich aan mij omdat ik zovaak belde en "controleerde". Weten nu allebei dat zo iets niet meer gebeurt en dat we 100% kiezen voor elkaar. Heb maar besloten voor mezelf dat onze relatie eigenlijk begonnen is toen we echt samen waren, en dat was dus na haar reis... Goed plan toch?
quote:Sorry als 't verkeerd over kwam Poez, 't ging niet over jouw verleden maar over die van mijn mij (of eigenlijk die van m'n ex)Op donderdag 5 februari 2009 14:52 schreef mspoez het volgende:
Excuse me? Zeer been? Wat weet jij nou van mijn verleden?
quote:Daar moet je geen vraagtekens achter plaatsen joh.. zorg gewoon goed voor elkaar
[ Bericht 18% gewijzigd door Chev op 05-02-2009 15:44:31 ]
was de verliefdheid ook weg tijdelijk?
gisteren mijn
nog niks terug
quote:Dat bedoel ik dus, laat maar.Op donderdag 5 februari 2009 15:20 schreef thestoryofus2009 het volgende:
man, jullie gaan vreemd en het komt weer goed
was de verliefdheid ook weg tijdelijk?
Chev en de rest kennen het hele verhaal.
quote:welk topic reeks was het dan.Op donderdag 5 februari 2009 15:23 schreef NEUTE het volgende:
[..]
Dat bedoel ik dus, laat maar.
Chev en de rest kennen het hele verhaal.
ben nu wel benieuwd namelijk
quote:Zoek maar op dit topic ergens rond de #65Op donderdag 5 februari 2009 15:35 schreef NEUTE het volgende:
Ga lekker je eigen problemen proberen op te lossen en niet die van mij weer op te rakelen.
quote:Het was zeker fijn, alleen ik ben er nog meer verward door geraakt. Ze is speciaal voor mij tot 1 uur 's nachts op msn gebleven terwijl ze eigenlijk al om 10 uur weg moest. Heb geprobeerd om het niet over onze relatie te hebben, dat is ook aardig gelukt. Alleen af en toe wat oude herinneringen naar boven gehaald en samen gelachen. Aan sommige opmerkingen kon ik het wel opmaken dat het ze het er nog steeds moeilijk mee heeft. Heb het gevoel dat zo'n lang gesprek toch een terugval veroorzaakt in het verwerken van alles, ook vooral omdat het pas 5 dagen uit is tussen ons. Zou trouwens zelf geen contact met haar opgezocht hebben, zij sprak mij op msn aan. Misschien had ik haar moeten negeren, maar ik wil haar ook geen kutgevoel geven alhoewel ze mij dat min of meer wel heeft gegeven toen ze het uit maakte en mij geen tweede kans wilde gunnen.
Ergens diep van binnen zegt iets me dat het nog goed kan komen, nu zeker niet, misschien over enkele maanden... Maar daar wil ik niet op wachten, ik wil gewoon verder met mijn leven, en de afleiding die ik heb door bijv. met dat meisje van mijn middelbare school te praten, helpt hierin zeker. Ik wil haar echter niet 'gebruiken' om over mijn verdriet heen te komen, dat zou ook oneerlijk tegen haar zijn. Ik laat alles zijn gang lopen, probeer zo weinig mogelijk vooruit te denken.
Qua verwerken valt het nu allemaal mee, ik heb weinig momenten dat ik aan haar denk en verdrietig wordt. Ik kan ook lekker slapen en eten is ook absoluut geen probleem. Op school qua concentratie gaat het ook prima. Echter ben ik bang dat de klap pas komt als zij misschien over een tijdje een nieuw vriendje krijgt... Maar wie weet heb ik dan ook iemand anders waar ik gelukkig mee ben, dus ik probeer daar niet teveel aan te denken.
ook tof en eerlijk dat je die oude schoolvriendin niet wil gebruiken.
en dat gevoel van goedkomen niet nu maar over een tijd heb ik ook.
hopenlijk is het voor ons beiden een vooruitzienende blik
En welkom terug Neute! Ben blij dat het weer goed tussen jullie gaat. Maar hoe kun je zo vaak zolang en zover reizen eigenlijk? Zou ik ook wel willen kunnen nl. Maar ja, mijn werkgever wil me af en toe zien enzo..
quote:Nouuuu dat zal ik je even vertellen haha. Portugal was gewoon een weekje vakantie, met vakantiedagen opgenomenOp vrijdag 6 februari 2009 15:11 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik ken dat Resgque, had ik tot voor kort ook.. maar ik geloof dat ik er zowaar overheen ben. Ik zou echt niet meer terugwillen. Ik verlang er ook niet meer naar... Ik hoop van harte dat je spoedig hetzelfde kunt zeggen
En welkom terug Neute! Ben blij dat het weer goed tussen jullie gaat. Maar hoe kun je zo vaak zolang en zover reizen eigenlijk? Zou ik ook wel willen kunnen nl. Maar ja, mijn werkgever wil me af en toe zien enzo..
En toen ik terug kwam heb ik besloten ontslag te nemen en mijn auto verkocht! Dus tsja, daarom kan ik 8 maanden reizen quote:Heb er eigenlijk neit zoveel last meer van, maar laatste dagen is het weer erger lijkt het vreemd genoeg. Vervelend natuurlijk, maar dat komt wel weer goed i hopeOp vrijdag 6 februari 2009 15:11 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik ken dat Resgque, had ik tot voor kort ook.. maar ik geloof dat ik er zowaar overheen ben. Ik zou echt niet meer terugwillen. Ik verlang er ook niet meer naar... Ik hoop van harte dat je spoedig hetzelfde kunt zeggen
En welkom terug Neute! Ben blij dat het weer goed tussen jullie gaat. Maar hoe kun je zo vaak zolang en zover reizen eigenlijk? Zou ik ook wel willen kunnen nl. Maar ja, mijn werkgever wil me af en toe zien enzo..
quote:Weet ik, was ook al wel poosje geleden, maar op 1 of andere manier hou ik me er weer iets meer mee bezig de laatste dagen. Naar het zijn meer de het snakken naar die momenten met een vrouwtje... Niet haar specifiek eigenlijk.Op vrijdag 6 februari 2009 15:57 schreef mspoez het volgende:
Zijn altijd golven, Resque, maar elke keer is de golf van verdriet minder hoog tot hij helemaal wegblijft.
lang leve de vrijdagmiddag
quote:Momenten, herinneringen, verwerken, accepterenOp vrijdag 6 februari 2009 15:59 schreef resque het volgende:
[..]
Weet ik, was ook al wel poosje geleden, maar op 1 of andere manier hou ik me er weer iets meer mee bezig de laatste dagen. Naar het zijn meer de het snakken naar die momenten met een vrouwtje... Niet haar specifiek eigenlijk.
lang leve de vrijdagmiddag
In mijn geval:
Eerste 3 maanden onvoorspelbare tsunami's
3-5 maanden regelmatige golven
5-7 maanden kabbelend water w
Zo af en toe gooi ik zelf een keitje in het water en doen de kringen (herinneringen) de rest....
Maar over het algemeen ben ik wel gelukkig met mijn leventje nu
Eerst aan de kant worden gezet door een aantal irritaties..
En dan toch weer normaal met haar om gaan..
En dat ze zegt onder voorwaarden.. Waar ik me dan aan moet houden..
Wat ze eerst wilt zien of mij dat lukt..
Dan weet je aan de ene kant dat verdergaan goed voelt en toch wat met je doet..
Maar aan de andere kant.. Vrij zijn.. En dit gezeur over is ook fijn..
En soms is het moeilijk.. En heb ik het er moeilijk mee..
Het komt er op neer.. Dat ik nog steeds in soort van onzekerheid zit..
die snapten er ook niks van dat het uit was en ook beiden zeiden ze stress en niet verwerken.
en ook een vriend die der had gesproken zei dat het dat was wat ik vermoedde.
trek zoiets echt niet.
gewoon geen goede reden om een perfecte relatie te beeindigen, gewoon omdat ze ontzettend negatief kan denken en te koppig is om terug te kijken en te snappen.
standaard smsjes nu maar als ik vraag of het goed met haar gaat, of ze wel gelukkig is en zichzelf dan gewoon geen antwoord.
die trut weet enigzins zelf ook wel dat ze dom bezig is maar als madam eenmaal iets heeft besloten dan wil en kan ze een fout niet toegeven
nu is die dus ontzettend ziek (tijdelijk) maar ik gun het hem van harte
quote:Begrijpelijk.. Het is moeilijk ja.Op vrijdag 6 februari 2009 21:50 schreef thestoryofus2009 het volgende:
lol, ik gunde die vent waarmee er dus "iets" is een flinke ellendige ziekte.
nu is die dus ontzettend ziek (tijdelijk) maar ik gun het hem van harte
Maar toch een soort van jaloezie.
Maar het is ergens wel 'gezond'.. Je ziet iemand iets doen met iemand die zich eerst helemaal aan jou gegeven heeft, dat is een beeld waar je nooit aan zult wennen.
Helaas.
quote:ja die hond heeft zelf het perfecte leventje gehad. en ik ken hem ook en hij mij.Op vrijdag 6 februari 2009 21:54 schreef mstr het volgende:
[..]
Begrijpelijk.. Het is moeilijk ja.
Maar toch een soort van jaloezie.
Maar het is ergens wel 'gezond'.. Je ziet iemand iets doen met iemand die zich eerst helemaal aan jou gegeven heeft, dat is een beeld waar je nooit aan zult wennen.
Helaas.
totaal geen respect alleen zijn eigen genoegdoening, dus dan gun ik mensen ook ellendige dingen, en het komt nog uit ook
ja dat beeld is idd ziek, zeker als het werkelijk zo snel is gegaan als ik denk.
maar erger vind ik de leugens van altijd er voor elkaar zijn, nooit opgeven, erover praten.
maar goed misschien ben ik wel extreem ouderwets.
quote:Zodra mensen bloed ruiken waar zij naar op zoek waren, vergeten ze alles..Op vrijdag 6 februari 2009 22:03 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
ja die hond heeft zelf het perfecte leventje gehad. en ik ken hem ook en hij mij.
totaal geen respect alleen zijn eigen genoegdoening, dus dan gun ik mensen ook ellendige dingen, en het komt nog uit ook
ja dat beeld is idd ziek, zeker als het werkelijk zo snel is gegaan als ik denk.
maar erger vind ik de leugens van altijd er voor elkaar zijn, nooit opgeven, erover praten.
maar goed misschien ben ik wel extreem ouderwets.
En dat is denk ik ook waar jij tegenaan loopt.
Toen jij haar had, was ie er voor je..
En toen hij zelf er voor ging, is dat contact met jou niets meer waar, omdat jij hem niet meer bij haar kan brengen.
quote:het zit iets anders in elkaarOp vrijdag 6 februari 2009 22:12 schreef mstr het volgende:
[..]
Zodra mensen bloed ruiken waar zij naar op zoek waren, vergeten ze alles..
En dat is denk ik ook waar jij tegenaan loopt.
Toen jij haar had, was ie er voor je..
En toen hij zelf er voor ging, is dat contact met jou niets meer waar, omdat jij hem niet meer bij haar kan brengen.
hij had mij niet nodig om met haar in contact te komen, helemaal niet.
hij kende me alleen en de hele situatie.
beetje misbruik maken, maar goed, hopenlijk blijft die nog een maand in deze staat
quote:Naja, dat was wel de achterliggende gedachte die ik bedoelde.Op vrijdag 6 februari 2009 22:18 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
het zit iets anders in elkaar
hij had mij niet nodig om met haar in contact te komen, helemaal niet.
hij kende me alleen en de hele situatie.
beetje misbruik maken, maar goed, hopenlijk blijft die nog een maand in deze staat
Hij heeft gewoon puur misbruik gemaakt van de dingen die jij hem verteld hebt, om haar voor hem te winnen.
Zo zie je maar, van je vrienden moet je het hebben.
Dat is hetzelfde als dat als je een vriendin hebt en iets minder tijd aan je vrienden besteed, er ook een aantal afvallen.
5 weken geleden is het uitgegaan, 2 weken geleden weer aan. Ik was sceptisch, maar wilde het wel een kans geven.
Woensdagavond het hoge woord eruit, hij heeft een ander. Al een week. Dit is ook niet de eerste keer. Ik neem het niet serieus, ze is niet serieus te nemen. Ik moest er zelf achter komen, hij ontkende het in eerste instantie. Zei daarna dat hij het me zelf wilde vertellen maar dat 'ie me geen pijn wilde doen. Uitstel van executie: ruzie met me maken etc etc. Ik ongelooflijk boos, blind van woede. Hem uitgescholden, geslagen. Hij smeekte me om rustig te worden, zodat we konden praten. PRATEN?! Hoezo praten? Wat valt er nou nog te bepraten?
Uiteindelijk toegegeven, gehuild. Hij kan me niet gelukkig maken, wilt me niet zoveel pijn meer doen. Was bang dat ik kapot zou gaan (wat ook zo was). Ik huilen, hij troosten. Ik boos, alle gevoelens door elkaar. Wat een lul dat ie dit zo lang voor me heeft achter gehouden. Hij had er spijt van dat 'ie me zo behandeld heeft. Wilt mij gelukkig zien, maar kan me dat niet maken. Uiteindelijk naar huis gegaan en afgesproken voor de volgende dag (waarom weet ik niet).
De volgende dag kwam mijn boze fase. Wilde het andere meisje laten weten wat een leugenaar hij is. Hij had ook altijd ontkent tegenover haar. Zij wilde mij niet geloven, haar eigen fout. Smsje van hem 'waar ben je nou mee bezig?!' ik terugsturen: 'moet je dat niet aan jezelf vragen?'. Ging er niet vanuit dat hij nog zou komen 's avonds.
Hij stond toch voor m'n werk te wachten, ik heb geen woord gezegd totdat we thuis waren. Hij probeerde een gesprek aan te knopen: "Hoe was je dag?" etc. Ik heb niets gezegd, behalve 'WAT DOE JE NOU HIER!? Ga lekker je meisje voorliegen."
Uiteindelijk toch op mijn kamer beland. Hij wilde de knoop doorhakken. Het moest maar een keer afgelopen zijn. Elke keer kwam het even goed en dan begon één van de twee ruzie te maken, waardoor we allebei pijn hadden. Het kon niet langer zo. Ik wist dat hij gelijk had maar kon me alleen maar huilend vastklampen. Natuurlijk heeft hij gelijk, dit was niet gezond. Hij zei dat ik het allerliefste en fijnste meisje ben die hij ooit heeft gehad en dat 'ie zielsveel van mij houdt. Dat hij aan de ene kant verslaafd aan mij is en aan de andere kant over me heen wilt zijn. Ik zei hetzelfde te voelen. Hij zei dat 'het andere meisjer' alleen maar een manier was om over mij heen te komen, ik zei dat ik er kapot van ging dat hij er vrolijk vandoor ging met een ander meisje. Hij ging tegen me in: "Denk je dat ik nu vrolijk kan zijn met haar?! Ik heb slapeloze nachten, ik wil niet eens uit bed komen 's morgens, ik zou niet eens meer WETEN waarom!".
We deden elkaar alleen maar pijn, het was niet goed. De balans was eruit. Hij vroeg hoe ik hier overheen kon komen. Door hem niet meer te spreken, niet meer te zien? Ik zei dat ik hem niet meer moest zien maar dat ik hem zo graag wilde blijven zien. Dat had hij ook. Maar we namen eindelijk een volwassen besluit, de knoop moest door. We zouden elkaar niet meer moeten zien en spreken.
Hij gaf me een kus op m'n voorhoofd en liep mijn kamer uit, waarop ik onbedwingbaar begon te huilen en te schreeuwen. Ik kon de gedachte niet aan om hem niet meer te zien of te spreken. Waarop hij terug kwam lopen. "Niet huilen liefje, zo kan ik niet weg." Elke keer als hij wegliep moest ik weer huilen. Elke keer als hij dat hoorde kwam hij weer teruglopen, uiteindelijk zo gefrustreerd dat hij begon te schreeuwen en te huilen van wanhoop "HET DOET MIJ PIJN DAT JIJ PIJN HEBT, BEGRIJP DAT EENS. IK KAN JE NIET ZO ACHTERLATEN, MAAR WE KUNNEN NIET VERDER, HET LEIDT NERGENS TOE. JIJ WORDT GEK, IK WORD GEK. HET KAN NIET. ZEG ALSJEBLIEFT DAT HET GOED IS, ZET ER EEN PUNT ACHTER, ANDERS KAN IK NIET WEG. ZEG GEWOON PUNT. ZEG ALSJEBLIEFT DAT HET GOED IS. ALSJEBLIEFT."
Toen hij uiteindelijk wegging kon ik niet eens meer huilen, was helemaal op. Heb hem gesmst "punt." Daarna toch nog de ogen uit m'n kassen gehuild, toen m'n kamer opgeruimd en om 11 uur gaan slapen. Kreeg ik nog een smsje van hem "slaap lekker dikkie x". Iets teruggestuurd, weet niet eens meer wat. Niets interessants.
Gister op m'n werk weer gehuild, ging verder prima als ik er niet aan dacht. Vooral de gedachte dat hij gelijk bij een ander meisje is doet mij verschrikkelijk pijn. Ik was zijn eerste (qua sex) en de enige gebleven, tot nu toe. Zag op zijn hyves dat 'ie alles van mij heeft verwijderd. Volgens mij ook geblokt op msn want heb 'm niet meer gezien. Heb 'm gesmst met de vraag of hij alsjeblieft zijn hyves privé wilt maken, zodat ik niet elke seconde kan kijken. Word er gek van. Hij heeft nog niet gereageerd.
Kan het (nog) niet geloven dat ik 'm niet meer zal spreken of zien. Dit is wel vaker gezegd, maar elke keer na 2 weken kwamen we toch weer bij elkaar. 2 weken, altijd. We moeten ons daar een keer overheen zetten, zei hij. Nu hij me geblokt heeft en nergens meer op reageert denk ik dat het deze keer echt is. Vind het verschrikkelijk moeilijk, weet mezelf niet meer te vinden. Val opeens in een enorm gat, geen idee wat ik met de rest van het jaar aan moet. Rijbewijs halen, ja. In september weer een studie oppakken, maar geen idee waar. Deze zomer op het strand werken? Ja fijn, maar ik weet dat hij er ook ergens werkt. Ik moet doelen stellen, keuzes maken. Mezelf weer terugvinden. Ik loop ook bij een psycholoog ivm winterdepressie en ga binnenkort naar groepstherapie, één keer in de week. Hoop dat ik daar steun vind. Ben de afgelopen tijd bijna iedereen kwijtgeraakt, vriendinnen hebben me laten vallen. Had in deze plaats niemand, behalve hem. Heb nu wel een paar vriendinnen die er voor me zijn, dat is fijn. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik hem nu niet meer zal spreken of zien.
Dit verhaal is wel erg lang geworden, excuses. Maar ik vond het fijn om het even kwijt te kunnen. Het gaat prima, overdag. Maar 's avonds en 's ochtends mis ik hem verschrikkelijk. Hoop dat 'ie voor de deur staat etc. Maar het is beter, het is beter het is beter. Het is beter, godverdomme.
[ Bericht 0% gewijzigd door surrogaat12344 op 07-02-2009 11:59:49 ]
Ze is twee jaar lang het beste in mijn leven geweest, al ontkende ik dat toen met regelmaat. Zo gaat dat in een relatie. Je weet pas wat je kwijt bent als het er niet meer is. En nu mis ik haar zo verschrikkelijk. Ik heb nog wel contact met haar gezocht, maar ze wil niet meer. Ze zegt dat ze het afgesloten heeft en met een volgend hoofdstuk in haar leven is begonnen. Een zonder mij. Dat is moeilijk, en ik kan er niet overheen komen. Er zijn dagen -spaarzaam- dat het goed gaat. Maar dan ga ik naar bed, en dan denk ik aan d'r. Het komt vanzelf en er is niets dat ik kan doen. Ik droom van haar, droom dat ze bij me terugkomt. Dat we samen zijn, en ik van iedere dag geniet met haar. Dat ik haar iedere dag de liefde geef, die ik voorheen misschien heb laten liggen.
Ze was mijn prinses. Dat is ze nog steeds. En ik haal me steeds gekkere dingen in mijn hoofd. Soms rij ik doelloos rond, zonder bestemming. Uiteindelijk sta ik toch voor haar deur. Gewoon, in een keer. Het toeval wil dat ik ook nog heel vaak langs haar huis kom als ik naar mijn werk moet. Ik kijk altijd naar haar raam, het is dicht. Wie is er bij haar? Waarom zijn de gordijnen dicht? Heeft ze iemand anders? Het verscheurt me. Ik kan niet denken, ik functioneer niet. Naar de buitenwereld toe wel natuurlijk, maar van binnen is het een totale chaos.
The outside shines, while the inside rots.
alleen het erge is dat wij nooit ruzie hadden. ja ze was wel eens verdrietig als ik weer in extreme stress mijn bindingsangst weer los liet. maar dat was het enige en dat heb ik afgeworpen.
onze relatie was zo perfect, leuk dingen samen ondernemen, met vrienden, samen relaxen, samen lachen en huilen, en er zijn voor elkaar.
en dan klap ik in, heb nu veel gelezen over rouwproces en ik vertoonde heel veel van die signalen waar ze het moeilijk mee had.
aanhankelijk, emotioneel, hulpeloos, nam haar haar ruimte, opeens gedeeltelijk willen samenwonen.
was gewoon mezelf niet, zij was op een gegeven moment letterlijk het enigste rustpunt in mijn leven en ik trok teveel aan haar.
ik ben als het ware gestorven een paar weken geleden, herboren en nu zie ik wat er is gebeurd.
ken haar voor de relatie al zo lang, echte liefde alleen de samenloop van omstandigheden...
zij kan niet terug kijken en ik moet leedzaam toekijken hoe het beste in ons beiden levens weg gaat.
het is alsof ik wakker geworden ben uit een coma na een zwaar ongeluk en ik naast me kijk en mijn geliefde nog in coma zie. schreeuwen, schudden, kusjes geven, maar ze word niet wakker
quote:Dat is ook waar het bij ons misgegaan is en dat nu ook ingezien heb.Op zaterdag 7 februari 2009 15:14 schreef thestoryofus2009 het volgende:
kan er ook nog steeds niet bij met mijn gedachten zoals de twee hierboven...
alleen het erge is dat wij nooit ruzie hadden. ja ze was wel eens verdrietig als ik weer in extreme stress mijn bindingsangst weer los liet. maar dat was het enige en dat heb ik afgeworpen.
onze relatie was zo perfect, leuk dingen samen ondernemen, met vrienden, samen relaxen, samen lachen en huilen, en er zijn voor elkaar.
en dan klap ik in, heb nu veel gelezen over rouwproces en ik vertoonde heel veel van die signalen waar ze het moeilijk mee had.
aanhankelijk, emotioneel, hulpeloos, nam haar haar ruimte, opeens gedeeltelijk willen samenwonen.
was gewoon mezelf niet, zij was op een gegeven moment letterlijk het enigste rustpunt in mijn leven en ik trok teveel aan haar.
ik ben als het ware gestorven een paar weken geleden, herboren en nu zie ik wat er is gebeurd.
ken haar voor de relatie al zo lang, echte liefde alleen de samenloop van omstandigheden...
zij kan niet terug kijken en ik moet leedzaam toekijken hoe het beste in ons beiden levens weg gaat.
het is alsof ik wakker geworden ben uit een coma na een zwaar ongeluk en ik naast me kijk en mijn geliefde nog in coma zie. schreeuwen, schudden, kusjes geven, maar ze word niet wakker
Hoop dat ze me nog een kans geeft.
quote:ieder mens heeft een soort verdedigingsmechanisme.Op zaterdag 7 februari 2009 16:26 schreef mstr het volgende:
[..]
Dat is ook waar het bij ons misgegaan is en dat nu ook ingezien heb.
Hoop dat ze me nog een kans geeft.
als het kut gaat kun je gaan zuipen met vrienden, ff talken met je beste vriend/vriendin/ouders en dan later gewoon terugkijken op wat er mis is gegaan.
mijn ex is een type dat extreem introvert is en niet terug wil kijken, die sluit gevoelens af en word opeens een ander persoon. heel moeilijk om door dat pantser van haar heen te dringen.
dat is frustrerend, als ze gewoon ff rust nam en zou gaan denken ...
vanavond weer stappen, kan ik weer lekker vrouwen met mijn ex gaan vergelijken as usual...en er weer achter komen dat niemand er aan kan tippen.
fucking frustrerend om je grote liefde te vinden op wellicht een verkeerd moment...
had nog een grappige conversatie van onze pre relatie periode.
dat als het uit was met der vorige vriend dat ze dan eerst flink vrijgezel moest zijn, flink rondneuken, etc.
en dat ik dan weer in haar leven kwam om der te "redden".
zei ze zelf dat de kans er dan in zat dat het lieve kleine meisje dan diep verborgen zou zijn en moeilijk te bereiken.
dan zou ik vechten tot aan de dood om der terug te winnen.
vond ze goed maar dan niet tot aan de dood, bijna dood
en ook frappant ze zei een keer, over 1,5 jaar is het anders, en ja 1,5 jaar later is het anders
spreek af met vrienden, nu net zitten bieren en zo stappen.
weer werken, beetje knallen op mijn motor, veel vrienden opzoeken...
maar gemis word fucking steeds erger
Ze heeft afgesproken met een vriend die haar al lang leuk vindt..
Hij noemt haar altijd inktvis, nu staat er in zijn msnnaam: Aan 't inktvissen
Ze gingen om 9 uur de hond uitlaten samen, ze zei: Ik kom straks nog online..
Tot nu toe.. Nog níks gehoord..
Heb daar dan ook veel leuke contacten, niet dat ik met de mensen afspreek buiten werk om. Met sommige personen van mijn klas ga ik wel op, dat voelt zeer goed.
Wat betreft vrouwen, heb ik zelf het gevoel dat ik er nog niet echt voor open sta, ik ben bang dat ik de signalen mis.
In het begin toen ik kwam werken bij mijn huidige werkgever was er altijd een meisje die spontaan ging smsen en vroeg altijd wanneer ik ging werken etc.
Nu heb ik dat nooit andersom gedaan, en dat is de laatste tijd helemaal niet meer voorgekomen. Volgens mij waren dat signalen, dat weet ik helaas niet zeker
Goed gesprek gehad met mijn coach op het werk, die zegt het wel aan mij te zien dat ik ontzettend lijd aan het feit dat ik zo bedonderd ben, ze begrijpt het maar kan helemaal niks voor mij betekenen. Je moet toch zakelijk blijven op het werk.
Al met al voel ik me wel een stuk beter, ik verveel me niet snel meer en heb altijd wel wat te doen. De gedachten dat ze nu met een ander is en die veel beter dan mij schijnt te zijn in alles doet mij nog wel ontzettend pijn, ik moet er nog best wel vaak aan denken.
Als ik er aan denk is dat niet de hele dag, maar echt met vlagen. En zoals het nu staat begint het steeds minder te worden.
quote:Moet even antwoord geven op mijzelf;Op zondag 8 februari 2009 00:06 schreef mstr het volgende:
Ik ga ook stuk hier..
Ze heeft afgesproken met een vriend die haar al lang leuk vindt..
Hij noemt haar altijd inktvis, nu staat er in zijn msnnaam: Aan 't inktvissen
Ze gingen om 9 uur de hond uitlaten samen, ze zei: Ik kom straks nog online..
Tot nu toe.. Nog níks gehoord..
Krijg net een smsje, waarin staat dat ze film heeft gekeken met haar ouders enzo derbij.. En dat er niks gebeurd is..
Toch goed om te horen
quote:Word je daar niet een beetje moe van ? Dat je jezelf constant afvraagt wat ze aan het doen is, zelf zou ik me dit ook afvragen, ik weet in wat voor situatie je zit.
[..]
Moet even antwoord geven op mijzelf;
Krijg net een smsje, waarin staat dat ze film heeft gekeken met haar ouders enzo derbij.. En dat er niks gebeurd is..
Toch goed om te horen
Maar ik zou het loslaten, want straks als het echt over is zal het nog zwaarder zijn om het te verwerken..
quote:We gaan gewoon goed met elkaar om.Op zondag 8 februari 2009 00:24 schreef Edwinuss het volgende:
[..]
Word je daar niet een beetje moe van ? Dat je jezelf constant afvraagt wat ze aan het doen is, zelf zou ik me dit ook afvragen, ik weet in wat voor situatie je zit.
Maar ik zou het loslaten, want straks als het echt over is zal het nog zwaarder zijn om het te verwerken..
En van de week nog gezoend etc, dus het is allemaal heel raar.
En ik vraag het me niet constant af, maar in dit geval wel.
Omdat ik weet hoe het tussen hun zit etc.
En dat hij haar al jaren leuk vindt.
quote:Ik wens je echt het beste
[..]
We gaan gewoon goed met elkaar om.
En van de week nog gezoend etc, dus het is allemaal heel raar.
En ik vraag het me niet constant af, maar in dit geval wel.
Omdat ik weet hoe het tussen hun zit etc.
En dat hij haar al jaren leuk vindt.
quote:Dankje
Ik jou ook.. En dat ook dat laatste beetje denken aan haar ook weg mag gaan
En twijfel nooit aan jezelf! Die andere heeft gewoon dingen die ZIJ leuker vindt.
Een ander meisje vind jou weer helemaal super.
quote:Dankje
[..]
Dankje
Ik jou ook.. En dat ook dat laatste beetje denken aan haar ook weg mag gaan
En twijfel nooit aan jezelf! Die andere heeft gewoon dingen die ZIJ leuker vindt.
Een ander meisje vind jou weer helemaal super.
Het is ook belachelijk dat ze vergelijking maakt heb ik mezelf bedacht, die vent is 4 jaar ouder dan mij.
Je gaat echt aan jezelf twijfelen als iemand zoiets tegen je zegt, vooral als diegene zolang, zoveel achter je heeft gestaan.
Ze is ook echt iemand die me ontzettend heeft geholpen om te komen waar ik nu ben, dat klinkt misschien heel raar maar daar ben ik haar toch wel dankbaar voor.
Het komt zeker goed, ik ben me daar ook zeer bewust van. Alleen ik heb liever dat het meteen gebeurd dan wanneer dan ook..
quote:Klopt.Op zondag 8 februari 2009 00:32 schreef Edwinuss het volgende:
[..]
Dankje
Het is ook belachelijk dat ze vergelijking maakt heb ik mezelf bedacht, die vent is 4 jaar ouder dan mij.
Je gaat echt aan jezelf twijfelen als iemand zoiets tegen je zegt, vooral als diegene zolang, zoveel achter je heeft gestaan.
Ze is ook echt iemand die me ontzettend heeft geholpen om te komen waar ik nu ben, dat klinkt misschien heel raar maar daar ben ik haar toch wel dankbaar voor.
Het komt zeker goed, ik ben me daar ook zeer bewust van. Alleen ik heb liever dat het meteen gebeurd dan wanneer dan ook..
Als iemand waar jij van houdt en alles voor zou willen geven als het zou moeten, zegt dat je niet goed genoeg bent of dat bepaalde dingen irriteren, dan doet dat pijn en ga je aan jezelf twijfelen.
Logisch, diegene staat zo dicht bij je.
Maar het is een soort verwerkingsproces.. Alles heeft tijd nodig om te 'helen' en weer te worden zoals het zou moeten zijn.
En je zou zo graag willen dat dat meteen was, maar dat heeft echt gewoon tijd nodig.
En dat is ook waar ik nu beetje in zit met haar, soms gaat het beter tussen ons en soms slechter.
Dan ben je er net bovenop aan het klimmen en dan komt er iemand die je weer een duw het ravijn in geeft.
quote:Degene waarvan je het meeste houd, kunnen je het meeste pijn doenOp zondag 8 februari 2009 00:38 schreef mstr het volgende:
Als iemand waar jij van houdt en alles voor zou willen geven als het zou moeten, zegt dat je niet goed genoeg bent of dat bepaalde dingen irriteren, dan doet dat pijn en ga je aan jezelf twijfelen.
Logisch, diegene staat zo dicht bij je.
En het wel of niet goed doen is een perceptie, hoe je je op dat moment voelt, hoe sterk je schoenen staat (en dat is lastig op zulke momenten) en hoeveel geluk je geeft en ontvangt van die personen.
Als iemand na jaren lang opeens zegt dat 'je opeens niet goed geneog meer bent' dan is er meer aan de hant dan alleen dat. Wat dat is is voor elk persoon anders..
Een ding staat vast, houd van jezelf (en dat kan moeilijk genoeg zijn), en wees zelfstandig als dat nodig is, het continu bang zijn in een relatie om elkaar kwijt te raken is naar mijn idee niet goed
Sterkte vandaag en morgen nieuwe mensen, en wekom op fok..
Even bijdragen. Wat het is idd een "kunst"...
Jaar geleden al weer maar toch
Na een relatie van 8 jaar was het ineens over. Bedrog, allebei vreemd gaan, sleur. Een grote ATWT/GTST voltrok zich in rap tempo vlak voor kerst. Ze twijfelde en was dronken vreemdgegaan, ik was boos maar kon eindelijk opbiechten dat ik een hele tijd daarvoor ook fout had gezeten, iets wat ik toendertijd besloten had naar mn graf te nemen(en dat knaagt, dus vertel het ATLIJD), kortom the works. Uiteindelijk besloten dat we elkaar niet meer konden vertrouwen en ik heb er een punt achter gezet toen ik haar op een smsje betrapte terwijl we nog aan het overleggen waren(dat dacht ik teminste) wat we gingen doen.
Goed, dit topic tuurlijk gezien toendertijd. Contact verbroken, niet meer bellen, van hyves afgegooid. Klaar toch? Niet dus, 8 jaar betekent dat ik ook een hele familie in een klap kwijt was(haar ouders etc) en vice versa. Ik ben daar als een kind aan huis geweest dus dat was pittig om af te sluiten. Dat soort dingen en de onuitputtelijke drang om te weten hoe het met haar gaat maken break ups een hell
Enfin, vrijgezel na 8 jaar- > drinken,los feest, etc. Ondertussen alles en iedereen met haar vergelijken en eigenlijk niet echt over haar heen zijn. Maar het is waar, doe veel leuke dingen en het gaat echt beter voelen.
Meisje ontmoet dat echt leuk was een relatie gekregen met haar.
Mezelf in de spiegel aangekeken om zeker te weten dat dit niet de befaamde rebound relatie ging zijn, maar helaas, dat was hem wel. Tijdens die relatie weer contact gekregen met de ex. Rustig gepraat en het gevoel van maagomdraaien was weg. Eindelijk het idee dat ik idd zonder haar ook gelukkig kon worden met een meisje.
Maar goed, steeds meer contact en dat vond het nieuwe vriendinnetje niet leuk natuurlijk. Uiteindelijk kom je er dan achter dat je een relatie hebt om de relatie, het samen filmpje kijken, leuke dingen doen, koken voor haar etc etc en niet omdat je echt van dit meisje houdt. En omdat je merkt dat je ex het mega kut vindt.... En dat vond ik wel zo triest van mezelf, bizar. Een relatie aanhouden omdat je het wel leuk vindt, en omdat het je ex ongelukkig maakt.... Zucht, hoe kinderachtig en niet een goed teken. Ik was er toch echt van overtuigd dat ik over mn ex heen was.
Lang casual contact gehad daarna en zo nu en dan een lunch. Geen boosheid meer als we over onze scharrels praten en ik kon ook weer blij voor haar zijn als ze op een huisdiner ging met iemand anders.
Rust in de tent, top!
En dan ineens, na een jaar geen gevoelens meer te hebben die in de buurt van verliefdheid komen gaat het een week geleden mis. En beland je op een avondje stappen bij haar in bed, hardcore passie die in onze laatste jaar sowieso bijna niet meer was voorgekomen.
Word je wakker naast haar en wil je altijd weer naast haar wakker worden.
Haar terug en zeggen dat je van haar houdt. En zeggen dat je haar gemist hebt...
En dat dan niet doen... omdat... ja waarom eigenlijk niet? Ben ik bang om mn bek te gaan?
Kortom, de kunst van het loslaten van je ex, ik heb hem nog niet onder de knie geloof ik.
[ Bericht 3% gewijzigd door IceNine op 08-02-2009 04:18:06 ]
[ Bericht 44% gewijzigd door thestoryofus2009 op 08-02-2009 09:31:27 ]
We zouden met een paar maten gaan stappen in een andere stad dan waar ik en mijn ex wonen, maar op het laatste moment ging dat niet door omdat het te laat werd. We hebben dus besloten om gewoon in ons eigen stad te stappen. Ik ging de kroeg binnen waar ik altijd kom en ja hoor, mijn ex die stond daar met enkele vriendinnen gelijk na de ingang... Ik heb haar even begroet, ben toen verdergelopen om mijn jas op te hangen. Vervolgens ben ik toch maar naar haar toe gelopen, gezellig staan praten en we waren allebei heel close... Ze hield me stevig vast en we zoenden enkele keren 'net niet'. Toen ben ik weggegaan naar een andere kroeg, ik zei dat ik terug zou keren omdat mijn jas hier hing. We hebben afscheid genomen en gezoend (niet zo heftig als eerst, maar wel een gemeende zoen op de mond).
Vervolgens ben ik anderhalf uur later teruggekomen naar die kroeg. Een half uur later zag ik haar weer, stonden weer gezellig te praten. Ze vertelde mij dat haar eerdere ex contact met haar had opgezocht nadat hij had gehoord dat het uit was tussen ons, dat hij haar miste en dat hij nog steeds gevoelens voor haar had. Ze moest echter niets van hem hebben, ze vond hem zielig. Ze vroeg aan mij of ze in mijn telefoon mocht kijken. Ik stemde daarmee in, had toch niets te verbergen. Ze kwam een smsje tegen die een vriend van mij eerder op de avond naar een meisje had gestuurd, omdat hij zelf geen beltegoed had vroeg hij of hij met mijn telefoon kon smsen. Ik vond dit gee probleem. Het smsje begon met 'hey lekkertje'. Mijn ex had dit dus gelezen en was gelijk heel woest... Ik probeerde haar uit te leggen dat het een smsje was die een maat van mij had gestuurd, zijn naam stond er zelfs onder. Ze wilde in eerste instantie niet luisteren en zei 'al zou je het zelf gestuurd hebben, dan nog, we hebben toch niets meer'. Ze zei ook dat ik het niet had hoeven accepteren dat ze in mijn tel ging kijken. Uiteindelijk was ze toch overtuigd, maar de rest van de avond deed ze wat afstandelijker tegen mij. Ik had het gevoel dat ze jaloers was, ook omdat er smsjes van een goede vriendin van mij er tussen zaten. Ik vroeg of ze een date had met valentijn, ze zei van niet, en vroeg of ik er wel een had... Toen ik zei van nee, maakte ze een opmerking dat ik wel kon afspreken met die goede vriendin
Na sluitingstijd hebben we buiten nog afscheid van elkaar genomen, wederom enkele keren op de mond gezoend en toen ben ik vertrokken... Ze vertelde mij trouwens dat ze was geschrokken toen ze mij zag, zo van 'hij is hier...'. Ik heb het idee dat ze nog steeds van mij houd, maar ik wil haar uit mijn hoofd zetten, ik wil geen hoop hebben dat het nog goed komt. Aan de ene kant vond ik het fijn om haar na een weekje weer te zien, aan de andere kant had ik haar liever niet gezien omdat dit heel het proces nog ingewikkelder maakt en moeilijker om mezelf er overheen te zetten
als je ergens nog heel gek op der bent waarom niet proberen?
ik kan mijn ex trouwens niet zomaar tegen het lijf lopen. wonen beiden in andere steden op grote afstand
dus elkaar willen zien=afspreken.
gisternacht gewoon kut, ik heb echt een bloedhekel aan vrouwenbehalve mijn ex. word ook steeds erger. loop door de disco en dan is ze gewoon bij je als het ware.
slapeloosheid begint ook weer. slechts 4 uur geslapen terwijl ik genoeg alcohol heb gehad, kan ook niet dronken worden. ook 2 "vrienden" helemaal zat. van die kneusjes die mee gaan met uitgaan die te kansloos voor woorden zijn. de een vergelijkt een relatie met de werkrelatie met collega's (ja die is zo kansloos dat hij nog nooit een meisje heeft gehad) en de ander zat de hele tijd te zeiken of ik al weer wat "gepakt" had en lekker weer sexen met meiden
en ik baal uiteraard van mezelf, ik was ff slap en dan verlies je weer alles...
heel apart maar het verlies van mijn vriendin vind ik zwaarder dan dat van mijn moeder.
de een was iets dat ik niet kon voorkomen en het ander wel, dat vreet zo extreem aan mij en mijn moeder is nog wel om me heen.
ook alsof een wereld ophoud te bestaan. mijn vriendin, haar woonplaats, haar huisje, straat, familie, supermarkt, de geur in huis, de omgeving, familie, haar vrienden, etc. dat lijkt langzaam te verdwijnen, soort atlantis... je staat er bij en weet dat het niet goed is en je kunt niks doen.
en toch blijft die wereld als een vage herinnering bestaan.
7 jaar geleden toen ik haar leerde kennen voelde ik al dat er iets bijzonders was, dat zij het meisje was...
altijd zo'n zwak voor haar gehad en toen ik eindelijk met haar kreeg was alles zo perfect, zowel voor haar als voor mij.
ook al die jaren waren we gek op elkaar en was zij degene die tegen me zij dat ik niet moest opgeven, me opbeurde. en nu wil ik haar slechts eenmaal helpen en ze vergeet alles wat ze me ooit zelf heeft geleerd.
bah, bah, bah
en waarom gaat iedereen opeens trouwen/samenwonen of heeft x aantal maanden met de vriendin de laatste tijd
quote:JIJ gaat vreemd en dat knaagt ja. Moet je het daarom vertellen? Dan doe je de ander pijn met jouw stommiteit. Nee hoor, niet vertellen en keihard je best doen te zorgen dat de ander er niet achter komt!Op zondag 8 februari 2009 02:37 schreef IceNine het volgende:
[...]maar kon eindelijk opbiechten dat ik een hele tijd daarvoor ook fout had gezeten, iets wat ik toendertijd besloten had naar mn graf te nemen(en dat knaagt, dus vertel het ATLIJD)[...]
Verder - bijzonder verhaal. Hoe voelt het nu? Gaan jullie toch samen kijken wat er nog is?
quote:Als ze spijt heeft, moet ze het maar laten blijken. Ik kan niet voor haar kiezen om het nog een keer te proberen. Ik heb reeds gedaan wat ik kon doen, nu is het haar beurt. De vraag is, moet ik daarop wachten of haar uit mijn hoofd zetten en verdergaan met mijn leven? Ik denk dat optie 2 op dit moment het beste is...Op zondag 8 februari 2009 11:05 schreef thestoryofus2009 het volgende:
misschien dat ze echt spijt heeft?
als je ergens nog heel gek op der bent waarom niet proberen?
quote:TSOU, bovenstaande zinnetjes klinken echt alsof je aan de ene kant jezelf nodeloos de schuld geeft en aan de andere kant jezelf als een slachtoffer van omstandigheden neerzet. Constant dat "wat als" en "had ik maar"Op zondag 8 februari 2009 11:05 schreef thestoryofus2009 het volgende:
gisternacht gewoon kut, ik heb echt een bloedhekel aan vrouwenbehalve mijn ex. word ook steeds erger. loop door de disco en dan is ze gewoon bij je als het ware.
en ik baal uiteraard van mezelf, ik was ff slap en dan verlies je weer alles...
de een was iets dat ik niet kon voorkomen en het ander wel, dat vreet zo extreem aan mij
ook alsof een wereld ophoud te bestaan. je staat er bij en weet dat het niet goed is en je kunt niks doen.
en toch blijft die wereld als een vage herinnering bestaan.
toen ik eindelijk met haar kreeg was alles zo perfect, zowel voor haar als voor mij.
en nu wil ik haar slechts eenmaal helpen en ze vergeet alles wat ze me ooit zelf heeft geleerd.
Doe eens even iets meer realistisch. De wereld is geen sprookjestuin en de liefde al helemaal niet. Niets is perfect en dat kan jullie relatie ook niet geweest zijn. Ik heb het gevoel dat je het of achteraf idealiseerd of jezelf voor de gek hebt zitten houden en in een droomwereldje hebt geleefd.
Jullie zijn gewoon twee mensen met je eigen persoonlijkheid en achtergrond. Voor een tijd was het leuk om samen op te trekken in het leven, nu niet meer. Misschien omdat jullie allebei veranderd zijn, omdat jullie andere behoeftes kregen die de ander niet kon vervullen. Dat kan. En als dan 1 van de 2 besluit dat dit zover uiteen is gelopen dat ze er ook niet meer voor wil vechten dan zul je dat moeten accepteren.
Shit, ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet.
@Merziyas Zo te horen waren jullie het er beide over eens dat het uit MOEST en missen jullie de aandacht en genegenheid van elkaar (knuffelen, zoenen, sex, lieve woordjes) maar is dat het belangrijkste?
Zelf miste ik dat ook héél er lang (en nog steeds wel
) maar het gaat om de persoonlijkheid en of de relatie in evenwicht is, liefde geven en ontvangen en niet elk weekend over hetzelfde discuseren/ruziën (sorry da's even een relflectie van mijn verleden ).Dus als alles goed was waarom is het dan gegaan zoals het gegaan is? Even goed nadenken voordat je opnieuw een fout maakt. Maar als het goed voelt en beide ermee kunnen leven dan kan je 't altijd nog een keer proberen...
quote:Dude.. geef jezelf nu niet de schult!!!!!!@! Als je moeder overleid vind je het gek dat je dan compleet instort?? Man ik zou hetzelfde hebben, dan moet je partner je JUIST steunen, als zij dit niet kon doen omdat het haar te veel werd dan is ze niet sterk genoeg voor jou, terwijl jij dat andersom (als ik me niet vergis) wel had will doen.Op zondag 8 februari 2009 11:05 schreef thestoryofus2009 het volgende:
jaar geleden toen ik haar leerde kennen voelde ik al dat er iets bijzonders was, dat zij het meisje was...
altijd zo'n zwak voor haar gehad en toen ik eindelijk met haar kreeg was alles zo perfect, zowel voor haar als voor mij.
ook al die jaren waren we gek op elkaar en was zij degene die tegen me zij dat ik niet moest opgeven, me opbeurde. en nu wil ik haar slechts eenmaal helpen en ze vergeet alles wat ze me ooit zelf heeft geleerd.
Logisch dat je anderen vergelijk nu met je ex, maar probeer het uit je hoofd te zetten
ga iets doen waarmee je je energie en verdriet in kwijt kan, dat kan fokken zijn, dat kan sport zijn, dat kan familie zijn alles. Juist nu kan je veranderen, er is geen beter moment in het leven dan nu.Het is bijna valentijn misschien triggerde er iets je verdriet opnieuw denk na en zie waarom dat zo is, dan kan je het herkennen en dan weet je ook hoe je dat om kan zetten naar iets anders.
Het verdriet zal nog wel even blijven, maar de pijn kan je alleen zelf naast je neer zetten en er nar loeren zodat het niet dichterbij komt.
quote:Tja of iemand heeft z'n eigen persoonlijkheid nog niet gevonden en is door die tijd samen met je erg onzeker geworden over wat hij/zij zelf wil ik het leven ofwel bindings angst en/of overgaveOp zondag 8 februari 2009 13:17 schreef Vandaag... het volgende:
Jullie zijn gewoon twee mensen met je eigen persoonlijkheid en achtergrond. Voor een tijd was het leuk om samen op te trekken in het leven, nu niet meer. Misschien omdat jullie allebei veranderd zijn, omdat jullie andere behoeftes kregen die de ander niet kon vervullen. Dat kan. En als dan 1 van de 2 besluit dat dit zover uiteen is gelopen dat ze er ook niet meer voor wil vechten dan zul je dat moeten accepteren.
Even wat anders:
Ik was van de week met de auto op de weg voor m'n werk, en dacht heel even de jongen te zien waarmee m'n ex de dag na het uitmaken naar toe was gegaan omdat ze verlieft was geworden..
En dat was even..
werd pissig moest wel 4x kijken of 't hem was en kan best wel 2 flitspalen met 10 km te hard voorbij gegaan zijn maar dat zie ik vanzelf... Vreemd hoe de menselijke emotie werkt, ik heb mezelf goed genoeg onder controle om niet met m'n bus er vol in te rammen maar word wel erg boos van binnen.. de laatste keer dat ik hem zag was 2 weken erna teon was ik in tranen, nu ben ik blij dat ik hem niet ben tegen gekomen... ook al interesseerd het me weinig meer toch word ik boos
vreemde bedoening Dompertje, ben je er nog?
[ Bericht 22% gewijzigd door Chev op 08-02-2009 14:34:57 ]
quote:Of iemand weet niet wat hij wil en kan en moet en doet en denkt dat dat opgelost wordt door samen te zijn met iemand en raakt als dat samenzijn er niet meer is volkomen stuurloos en meot echt onder zijn billen geschopt!Op zondag 8 februari 2009 14:21 schreef Chev het volgende:
Pff heftige verhalen allemaal joh.. Ik mag mazzel hebben dat ik m'n ex al 7 maanden niet toevallig ben tegen gekomen
[..]
Tja of iemand heeft z'n eigen persoonlijkheid nog niet gevonden en is door die tijd samen met je erg onzeker geworden over wat hij/zij zelf wil ik het leven ofwel bindings angst en/of overgave
quote:Als iemand zijn eigen persoonlijkheid nog niet heeft gevonden voor hij een relatie instapt waar is die relatie dan op gebaseerd? Je moet toch eerst jezelf kennen voordat je dat kan delen met een ander lijkt me.Op zondag 8 februari 2009 14:21 schreef Chev het volgende:
Tja of iemand heeft z'n eigen persoonlijkheid nog niet gevonden en is door die tijd samen met je erg onzeker geworden over wat hij/zij zelf wil ik het leven ofwel bindings angst en/of overgave
En onzeker worden en jezelf verliezen door een relatie? Dan was het dus geen goede relatie. Voor mij is het in ieder geval de bedoeling dat je elkaar in een relatie kan helpen ontwikkelen om het beste uit jezelf te halen. Dus ook wie je bent en wat je wilt in het leven afzonderlijk van die ander. Je helpt elkaar toch ook in ieders persoonlijke dromen en niet alleen gezamelijke vind ik. En dat verdwijnt dan niet ineens op het moment dat de relatie over is.
quote:Klopt helemaal vandaag.Op zondag 8 februari 2009 14:34 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Als iemand zijn eigen persoonlijkheid nog niet heeft gevonden voor hij een relatie instapt waar is die relatie dan op gebaseerd? Je moet toch eerst jezelf kennen voordat je dat kan delen met een ander lijkt me.
En onzeker worden en jezelf verliezen door een relatie? Dan was het dus geen goede relatie. Voor mij is het in ieder geval de bedoeling dat je elkaar in een relatie kan helpen ontwikkelen om het beste uit jezelf te halen. Dus ook wie je bent en wat je wilt in het leven afzonderlijk van die ander. Je helpt elkaar toch ook in ieders persoonlijke dromen en niet alleen gezamelijke vind ik. En dat verdwijnt dan niet ineens op het moment dat de relatie over is.
Toch groei je na een tijd zo dicht tegen elkaar aan dat sommige dngen iets anders worden, en en in mijn geval was ik tot ongeveer 'n half jaar voordat het uit ging nog mezelf en daarna begonnen de dingen in dusverre te veranderen dat ik een soort minderwaardigheids complex begon te ontwikkelen tegenover haar omdat ze het het niet zag zitten om samen te wonen en niks dat wat ik deed goed meer was
Als je voor elkaar gaat dan wil je elkaar helpen in zijn/haar dromen en helpen groeien zowel als persoon als in de relatie, en als dat niet lukt dan ontstaat er een soort tweestrijd.
Tegen de tijd dat ik weer sterk genoeg was om enige weerstand te bieden (3 maanden later) was het al weer einde oefening en was ze verlieft op een ander zonder dat ik dat wist, en dan is er geen redden meer aan
3 maanden later maakte ze 't uit.Ofwel ze brak me op de punten waar ik het meest kwetsbaar was op dat moment, en dat is ook niet eerlijk.
Maar je komt er als persoon en karakter in iedergeval 2x zo sterker uit een relatie dan dat je erin stapt.
Ohja beetje comedie maar wel erg goed
http://hansteeuwen.tv/html/post/168.html
[ Bericht 19% gewijzigd door Chev op 08-02-2009 14:48:27 ]
quote:We waren het er beide over eens dat er iets moest veranderen, maar de oplossing was in ieder geval voor mij niet het beeindigen van de relatie. Ik heb er vaak over nagedacht om het uit te maken, puur omdat ik er op een bepaald punt ook genoeg van had. Vandaar dat ik 2 dagen voordat het uit ging boos bij haar was weggelopen en haar de tijd had gegund om eens goed na te denken hoe ze verder wilde. Zij koos ervoor om er een punt achter te zetten, zij wilde er niet meer voor vechten, ik nog wel. Uiteindelijk na enkele dagen zonder haar ging ik goed nadenken wat er mis was gegaan en hoe we het beter hadden kunnen aanpakken. Ik ben zelf absoluut niet de enige die schuld heeft dat het zo is gelopen, dat geeft zij zelf ook toe. Maar ik stelde voor om te werken aan de relatie, de punten waar zij zich aan ergerde weg te werken, alleen zij had er geen vertrouwen meer in. Aan de ene kant begrijpelijk, de afgelopen weken was het bijna elke keer weer raak en maakten we ruzie over hele kleine dingen. Dingen die voor een groot deel op misverstanden berustten. Grotendeels maakte we het aan het einde van de dag weer goed, in enkele gevallen liep het uit en spraken we elkaar even niet meer. Dat waren de tijden dat zij zich kut heeft gevoeld en het ook afreageerde op haar omgeving. Dit wilde ze niet meer meemaken, dit was voor haar ook de reden om er een punt achter te zetten.Op zondag 8 februari 2009 14:21 schreef Chev het volgende:
Pff heftige verhalen allemaal joh.. Ik mag mazzel hebben dat ik m'n ex al 7 maanden niet toevallig ben tegen gekomen
@Merziyas Zo te horen waren jullie het er beide over eens dat het uit MOEST en missen jullie de aandacht en genegenheid van elkaar (knuffelen, zoenen, sex, lieve woordjes) maar is dat het belangrijkste?
Zelf miste ik dat ook héél er lang (en nog steeds wel
Dus als alles goed was waarom is het dan gegaan zoals het gegaan is? Even goed nadenken voordat je opnieuw een fout maakt. Maar als het goed voelt en beide ermee kunnen leven dan kan je 't altijd nog een keer proberen...
Ik mis niet alleen de aandacht die ik van haar krijg, want die aandacht krijg ik ook van andere mensen in mijn omgeving. Gisteren bijvoorbeeld kwam een bloedmooi meisje voor mij dansen en draaide zich de hele tijd om en keek mij ondeugend aan. Ze was echt mooi, maar ik had gewoon geen behoefte om er op af te stappen. Ik mis haar persoonlijkheid, de leuke tijden die we samen hadden, de leuke gesprekken die we voerden, de klik die we hadden, we pastten gewoon zo goed bij elkaar.. en iedereen was het daarmee eens. We hadden gevoelens voor elkaar die we nooit eerder bij anderen hadden gevoeld, dit gaven we ook keer op keer toe aan elkaar. Daarom wil ik graag voor die tweede kans gaan, we houden nog allebei zoveel van elkaar en we weten allebei waar het fout is gegaan. Ik wil haar bewijzen dat we die fouten nooit meer zullen maken. Maar misschien denk ik dit allemaal omdat ik haar mis en door het idee dat we nooit meer samen zullen zijn. Misschien pakt de tweede kans helemaal niet goed uit en komen de ergernissen van vroeger weer terug... Dat weet ik niet, maar daar kom ik ook niet achter als die herkansing er niet komt. Het liefst vergeet ik haar nu en kom ik haar over een maand of 6 tegen, dat opeens het gevoel weer van beide kanten terug komt, en dat we het vandaaruit opnieuw aanpakken...
quote:Je bent niet de enige die met deze gevoelens zit hier.Op zondag 8 februari 2009 13:31 schreef surrogaat12344 het volgende:
Malen malen malen. Huilen huilen huilen. Mijn gevoelens zijn een achtbaan. Hij is nu vast bij haar. Hij heeft d'r vast al geneukt en is mij vergeten. Ik kan niet zonder hem. Dit is onzin, ik kan heus wel zonder hem. Ik ga mijn leven toch zeker niet door hem laten lijden. Ik gooi het roer om, zo kan het niet langer. Ik ga wat DOEN wat MIJ gelukkig maakt. Maar hoe moet ik gelukkig worden zonder hem? Ik weet niet eens meer wie ik zelf ben, wat ik zelf wil. Ik wil hem. Ik wil hem niet, het is onzin. Het is klaar, het is goed. Beter. Niet beter. Het is beter. Nee shit, ik kan niet zonder hem. JAWEL je kan het best. Het is goed, klaar. Beter. En als we echt bij elkaar horen dan komen we dat wel een keer, niet nu. Nu is het niet goed, we zijn niet goed voor elkaar. Als hij gelijk met een ander wijf naar bed gaat, doe ik dat ook. Fuck dit. Fuck hem, ik kan alle jongens krijgen die ik wil. Maar ik wil helemaal geen andere jongen, ik wil hem. MAAR HIJ IS NIET GOED VOOR ME.
Shit, ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet.
Heb er zelf ook veel last van, nog steeds.
Gisteren wezen stappen met vrienden.
Wel raar voor de eerste keer weer als vrijgezel te gaan stappen.
Zat net in het stadion een meisje die onwijs op mijn ex lijkt.
Dat kwam wel ff hard binnen.
Ben gelijk ergens anders gaan zitten want daar wordt je toch wel naar van.
quote:Wat heb je met 'm gedaan?Op zondag 8 februari 2009 23:23 schreef Edwinuss het volgende:
Die vent opgezocht, lesje geleerd. Ze was er bij, helemaal in tranen en paniek. Mijn haat en verdriet is over, ik heb van het moment genoten. Geen spijt van.
quote:Het is toch een soort van 'sprong' die je hart (of maag) maakt als je diegene ziet..Op zondag 8 februari 2009 16:00 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Je bent niet de enige die met deze gevoelens zit hier.
Heb er zelf ook veel last van, nog steeds.
Gisteren wezen stappen met vrienden.
Wel raar voor de eerste keer weer als vrijgezel te gaan stappen.
Zat net in het stadion een meisje die onwijs op mijn ex lijkt.
Dat kwam wel ff hard binnen.
Ben gelijk ergens anders gaan zitten want daar wordt je toch wel naar van.
Dat is lastig..
quote:iets waardoor hij beseft dat hij dit in de toekomst niet snel weer zal doen.
quote:Dat kan veel zijnOp zondag 8 februari 2009 23:42 schreef Edwinuss het volgende:
[..]
iets waardoor hij beseft dat hij dit in de toekomst niet snel weer zal doen.
Ik gok dat je hem even stevig aangepakt hebt
quote:KansloosOp zondag 8 februari 2009 23:23 schreef Edwinuss het volgende:
Die vent opgezocht, lesje geleerd. Ze was er bij, helemaal in tranen en paniek. Mijn haat en verdriet is over, ik heb van het moment genoten. Geen spijt van.
quote:ja ik geef me enerzijds de schuld wel. achteraf weet ik precies wat er fout is gegaan alleen kon ik het eerst niet goed inzien.Op zondag 8 februari 2009 13:17 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
TSOU, bovenstaande zinnetjes klinken echt alsof je aan de ene kant jezelf nodeloos de schuld geeft en aan de andere kant jezelf als een slachtoffer van omstandigheden neerzet. Constant dat "wat als" en "had ik maar"
Doe eens even iets meer realistisch. De wereld is geen sprookjestuin en de liefde al helemaal niet. Niets is perfect en dat kan jullie relatie ook niet geweest zijn. Ik heb het gevoel dat je het of achteraf idealiseerd of jezelf voor de gek hebt zitten houden en in een droomwereldje hebt geleefd.
Jullie zijn gewoon twee mensen met je eigen persoonlijkheid en achtergrond. Voor een tijd was het leuk om samen op te trekken in het leven, nu niet meer. Misschien omdat jullie allebei veranderd zijn, omdat jullie andere behoeftes kregen die de ander niet kon vervullen. Dat kan. En als dan 1 van de 2 besluit dat dit zover uiteen is gelopen dat ze er ook niet meer voor wil vechten dan zul je dat moeten accepteren.
en onze relatie idealiseer ik niet, hij was echt extreem goed. en veranderd zijn we beiden maar niet ons zelf. zoals gezegd ken ik haar al 7 jaar, ken haar beter dan haar eigen ouders. en gezien mijn eigen ervaringen en wat ik nu zie zie ik dat ze idd niet meer zichzelf is. dat vind ik gewoon moeilijk te verkroppen.
en ik probeer ook gewoon mijn ding te doen. herinneringen aan haar verwijderd (al kwam ik vandaag in mijn kast kleding van haar tegen), veel met vrienden praten, heel veel stappen, afleiding zoeken, etc.
maar het gemis word gewoon heel erg en idd schuldgevoel ook.
quote:En ik denk, dat dat juist een stap is in het verwerken die je ook moet nemen en overwinnen.Op maandag 9 februari 2009 12:08 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
ja ik geef me enerzijds de schuld wel. achteraf weet ik precies wat er fout is gegaan alleen kon ik het eerst niet goed inzien.
en onze relatie idealiseer ik niet, hij was echt extreem goed. en veranderd zijn we beiden maar niet ons zelf. zoals gezegd ken ik haar al 7 jaar, ken haar beter dan haar eigen ouders. en gezien mijn eigen ervaringen en wat ik nu zie zie ik dat ze idd niet meer zichzelf is. dat vind ik gewoon moeilijk te verkroppen.
en ik probeer ook gewoon mijn ding te doen. herinneringen aan haar verwijderd (al kwam ik vandaag in mijn kast kleding van haar tegen), veel met vrienden praten, heel veel stappen, afleiding zoeken, etc.
maar het gemis word gewoon heel erg en idd schuldgevoel ook.
Het missen is heel lastig, vooral na zo lange tijd.. Je bent helemaal op elkaar gericht. En dat valt ineens weg, dat is lastig.
quote:tja, snap ook niet echt waarom iemand dat zou doen, schiet je niks mee op en je verlaagd jezelf alleen maar tot dat niveau
quote:het is gewoon zwaar.Op maandag 9 februari 2009 12:35 schreef mstr het volgende:
[..]
En ik denk, dat dat juist een stap is in het verwerken die je ook moet nemen en overwinnen.
Het missen is heel lastig, vooral na zo lange tijd.. Je bent helemaal op elkaar gericht. En dat valt ineens weg, dat is lastig.
ik heb haar destijds gewaarschuwt dat ze zeker moest weten dat ze voor mij wou gaan.
ze wist ook extreem goed dat ik zulke dingen als nu niet trek.
en tot nu toe zie ik alle voorspellingen die ik heb gedaan uitkomen...
stond erbij en keek er naar.
en bepaalde dingen kan ik gewoon niet meer met mijn pa of vrienden bespreken.
fucked up shit.
ik hoop dat het in de toekomst weer beter gaat, dat ik een meisje tegen kom die eerlijk en oprecht is.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
.De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
quote:Maar dat is heel begrijpelijk.. Je hebt een tijd je liefde met haar gedeeld, en dan wordt dat vertrouwen geschaad.Op dinsdag 10 februari 2009 11:22 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ik heb sinds het uit is elke zondag avond voor het een instort momentje.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
Ja dat doet pijn en je moet gewoon een manier zien te vinden om dat te handelen, vooral zo nu in het begin.
En zie/merk je eigenlijk pas, wat je er ongemerkt voor op hebt gegeven eigenlijk...
quote:herken dat wel gast! Wordt vanzelf beter. Zorg dat je naar maten gaat zondagavond, ook al denk je dan aan haar,Op dinsdag 10 februari 2009 11:22 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ik heb sinds het uit is elke zondag avond voor het een instort momentje.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
je bent wel wat leuks aan het doen(film oid) praat erover met je maten en instortmomentjes zijn heel gewoon en dat mag ook gewoon!
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
quote:ja, het kost tijd en moeite. Veel instortmomentjes, depri-momentjes. Op een gegeven moment denk je nog wel elke dag aan haar, maar wordt het minder en vind je het steeds minder belangrijk worden in je leven. Daarna krijg je vanzelf weer ander vrouwtje in je leven en verdwijnt he tverwerkingproces en laat je dat achter je. Natuurlijk totaal vergeten doe je nooit. Hoe je ook uit elkaar bent gegaan, iedereen denkt nog wel eens aan die tijd dat....je dit deed,je dat deed met hem/haar...Op dinsdag 10 februari 2009 11:36 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Yep, heb een hele berg vrienden opgegeven en daar kom je nu achter.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
het komt wel goed gast! trust me!
quote:Bedankt man, reacties hier helpen serieus!Op dinsdag 10 februari 2009 11:40 schreef resque het volgende:
[..]
ja, het kost tijd en moeite. Veel instortmomentjes, depri-momentjes. Op een gegeven moment denk je nog wel elke dag aan haar, maar wordt het minder en vind je het steeds minder belangrijk worden in je leven. Daarna krijg je vanzelf weer ander vrouwtje in je leven en verdwijnt he tverwerkingproces en laat je dat achter je. Natuurlijk totaal vergeten doe je nooit. Hoe je ook uit elkaar bent gegaan, iedereen denkt nog wel eens aan die tijd dat....je dit deed,je dat deed met hem/haar...
het komt wel goed gast! trust me!
quote:Precies..Op dinsdag 10 februari 2009 11:36 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Yep, heb een hele berg vrienden opgegeven en daar kom je nu achter.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Dat heb je op dat moment niet door en daar kom je later pas weer achter, maar het is goed dat je ze nu weer opzoekt
quote:Tuurlijk is dat pijnlijk, het is iets dat jij een tijd met haar gedeeld hebt en nu is dat weg, zij zoekt het bij iemand anders.. En jij blijft alleen over.. Maar die gevoelens zijn heel normaal dat het pijn doet, het is ook pijnlijk.Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
quote:Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, zolang je er niet te lang in blijft hangen en leuke dingen gaat doet, gaat het al een stuk sneller.Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
Als je thuis gaat zitten, blijft het zo erg..
Het is een kwestie van wat je zelf doet en een ook de tijd die je nodig hebt om het te verwerken..
Maar het blijft raar om bijvoorbeeld te gaan stappen als vrijgezel is toch anders.
En het zal inderdaad wel dat tijd alle wonden heelt.
Maar na 7,5 jaar samen en dan in een keer alleen is zo anders.
Hoop dat het snel over gaat en ik gewoon weer lekker in mijn vel zit en me kan concentreren op belangrijke dingen.
quote:Dat is ook anders, je blijft alle meisjes met die ene 'leuke en lieve' vergelijken.Op dinsdag 10 februari 2009 11:50 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ja ik probeer zo veel mogelijk dingen te doen, en het helpt wel inderdaad.
Maar het blijft raar om bijvoorbeeld te gaan stappen als vrijgezel is toch anders.
En het zal inderdaad wel dat tijd alle wonden heelt.
Maar na 7,5 jaar samen en dan in een keer alleen is zo anders.
Hoop dat het snel over gaat en ik gewoon weer lekker in mijn vel zit en me kan concentreren op belangrijke dingen.
En dan kom je steeds tot de conclusie dat het met dit meisje nooit zo zal zijn.. En nooit zo 'leuk en lief' zal kunnen zijn zoals zij was.
ik kijk wel om me heen of ik andere leuke dames zie maar die zie ik niet.
heb ook totaal geen behoefte aan andere dames.
ik vergeet haar beeld wel steeds meer in mijn gedachten maar de momenten niet.
gemis is nog steeds erg, word ook aan alles herinnerd.
zit nu in de bieb en liep naar een plekje dat vrij was.
realiseerde ik mij dat ik daar 7 maanden geleden nog heel gelukkig met haar zat te studeren.
ook thuis is alles anders. heel apart maar mijn kamer,de huiskamer,douche, wc geven me een heel ander gevoel, alsof ik niet meer thuis ben.
alles is zo onwerkelijk, alsof ik in een nachtmerrie vast zit en niet kan ontwaken.
probeer me zelf wijs te maken dat het wel goed komt, dat over een jaar ik een ander meisje heb.
dan vraag ik me af of het hetzelfde zou zijn, of ik net zoveel van haar kan gaan houden als mijn ex.
(net als iemand hier ook poste dat die wel een nieuwe vriendin heeft maar het als 2e keuze ziet).
en ondertussen merk ik lijdzaam dat mijn ex veranderd in alles wat ze zelf eerst verafschuwde.
en soms denk ik heel paranoide dat ik gewoon gebruikt ben, dat het begon met wraak en dat ze ergens wel gek op me werd maar met zichzelf in de knoop kwam. kortom mijn vertrouwen in de mens neemt weer af en ik droom van het meisje die ik had aan mijn zijde.
en wat haat ik der vriendinnen. van die hersenloze trutten die in het rondneuken, en lang leve de lol.
gewoon een perfect meisje die verpest word door een stel imbicielen
zie net dat ze gewoon de 5 jaar dat we niks hadden en ze een vriendje had me echt elke maand een mailtje stuurde hoe het met me ging, dat we moesten afspreken, praten over dingen en dat we moesten kijken hoe het zou gaan.
en uiteraard dat als ze zelf inklapt ze opeens afsluit van alles, behalve mij toen
gisteren ook uiteraard weer niet kunnen slapen, fucking 1 uur en ben nog steeds klaar wakker.
zo maar ff naar mijn pa en morgen naar de dokter om iets te krijgen om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, ben het gemaal en gepieker in mijn hoofd een beetje zat aan het worden
quote:dat kost heel veel tijd, heeft mij wel een half jaar gekost voor ik uberhaupt weer interesse had in andere mannen, en nog steeds weinig zin in iets nieuws...Op dinsdag 10 februari 2009 12:17 schreef thestoryofus2009 het volgende:
dat vrijgezel zijn is verschrikkelijk.
ik kijk wel om me heen of ik andere leuke dames zie maar die zie ik niet.
heb ook totaal geen behoefte aan andere dames.
quote:Je moet geen mails of brieven terug gaan lezen.Op dinsdag 10 februari 2009 12:28 schreef thestoryofus2009 het volgende:
bah, zit er weer ff helemaal doorheen.
zie net dat ze gewoon de 5 jaar dat we niks hadden en ze een vriendje had me echt elke maand een mailtje stuurde hoe het met me ging, dat we moesten afspreken, praten over dingen en dat we moesten kijken hoe het zou gaan.
en uiteraard dat als ze zelf inklapt ze opeens afsluit van alles, behalve mij toen
gisteren ook uiteraard weer niet kunnen slapen, fucking 1 uur en ben nog steeds klaar wakker.
zo maar ff naar mijn pa en morgen naar de dokter om iets te krijgen om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, ben het gemaal en gepieker in mijn hoofd een beetje zat aan het worden
Dat heb ik een keer gedaan en dat was gelijk weer janken en zo.
Volgens mij werkt dat alleen maar tegen.
En ja je gaat inderdaag dames vergelijken en niemand is zoals je ex.
Het is gelukkig niet zo dat geen behoeft heb aan meisjes.
Maar zo'n hechte band krijg je niet zo 1 2 3, en dat is wat je nu gaat missen, tenminste ik dan.
Lekker samen zijn je kent het wel....
quote:mails en foto's terugkijken mag heus wel af en toe, dat helpt je ook wel bij het verwerkingsproces, maar je moet niet onnodig jezelf gaan kwellen door constant al haar smsjes/mailtjes/foto's te bekijken. Af en toe mag het best!Op dinsdag 10 februari 2009 12:34 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Je moet geen mails of brieven terug gaan lezen.
Dat heb ik een keer gedaan en dat was gelijk weer janken en zo.
Volgens mij werkt dat alleen maar tegen.
En ja je gaat inderdaag dames vergelijken en niemand is zoals je ex.
Het is gelukkig niet zo dat geen behoeft heb aan meisjes.
Maar zo'n hechte band krijg je niet zo 1 2 3, en dat is wat je nu gaat missen, tenminste ik dan.
Lekker samen zijn je kent het wel....
quote:mijn vorige ex duurde het 2 jaar voordat ik weer een vrouw aanraakte.Op dinsdag 10 februari 2009 12:34 schreef LalalaHippie het volgende:
maar hippie meldt zich ook maar weer eens, want na ruim 8 maanden heb ik nog steeds last van moeilijke gevoelens etc..
daarna nog eens 3 jaar het beest uitgehangen waarin ik compleet de weg kwijt was.
op dat ene meisje dus na die wel tot me doordrong.
en met mijn vorige ex had ik nog geen duidelijke toekomstvisie voor mezelf
bah, dacht gisteren ook al aan emigreren, nieuw land, nieuwe kansen.
mijn pa gaat ook weg straks en ik heb ook wel zin om naar australie of zo te verkassen...
word wel problematisch als we bij elkaar op bezoek willen spanje/afrik-australie-nederland
quote:nu thuis bij mijn pa, die biedt ook al een vakantie aanOp dinsdag 10 februari 2009 13:28 schreef NEUTE het volgende:
TSOF, ik vlieg 19 maart naar australie, heb ook wat dingen te verwerken, ga lekker mee
enigste wat ik wil is doordringen tot mijn
gewoon tegen dat lieve kleine meisje wat ze ergens diep binnen heeft weg gestopt
ook wel eens gesprekken over gehad wat we zouden moeten doen als het weer zou gebeuren.
zij zou mijn moeder bellen (in mijn geval) en ik zou tegen der schreeuwen en haar wakker schudden.
en enerzijds denk ik dat het ooit nog wel goed komt als ze zichzelf weer vind, dat ik nu ff er doorheen moet.
weet alleen niet hoe, contact verbreken of gewoon tegen der blijven en incidenteel afspreken.
ze heeft ook 5 jaar op mij gewacht waarin ze het extreem moeilijk had, misschien moet ik ook ff wachten
Kan zij haar gedachten ook een beetje op een rijtje zetten, en jij misschien ook wel..
En dan gewoon langzaamaan weer contact zoeken en kijken of het nog een beetje wilt gaan, en dan wat afspreken als het allemaal goed voelt.
Soms moet je elkaar even wat ruimte geven
Hij mailde net dat hij graag vrienden wil zijn en of ik meega naar Frankrijk met Pasen. NEE dat wil ik niet. Ik wil geen vrienden zijn, ik wil alles zijn! Klote-ex!