R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Kansloosquote:Op zondag 8 februari 2009 23:23 schreef Edwinuss het volgende:
Die vent opgezocht, lesje geleerd. Ze was er bij, helemaal in tranen en paniek. Mijn haat en verdriet is over, ik heb van het moment genoten. Geen spijt van.
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
ja ik geef me enerzijds de schuld wel. achteraf weet ik precies wat er fout is gegaan alleen kon ik het eerst niet goed inzien.quote:Op zondag 8 februari 2009 13:17 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
TSOU, bovenstaande zinnetjes klinken echt alsof je aan de ene kant jezelf nodeloos de schuld geeft en aan de andere kant jezelf als een slachtoffer van omstandigheden neerzet. Constant dat "wat als" en "had ik maar"
Doe eens even iets meer realistisch. De wereld is geen sprookjestuin en de liefde al helemaal niet. Niets is perfect en dat kan jullie relatie ook niet geweest zijn. Ik heb het gevoel dat je het of achteraf idealiseerd of jezelf voor de gek hebt zitten houden en in een droomwereldje hebt geleefd.
Jullie zijn gewoon twee mensen met je eigen persoonlijkheid en achtergrond. Voor een tijd was het leuk om samen op te trekken in het leven, nu niet meer. Misschien omdat jullie allebei veranderd zijn, omdat jullie andere behoeftes kregen die de ander niet kon vervullen. Dat kan. En als dan 1 van de 2 besluit dat dit zover uiteen is gelopen dat ze er ook niet meer voor wil vechten dan zul je dat moeten accepteren.
en onze relatie idealiseer ik niet, hij was echt extreem goed. en veranderd zijn we beiden maar niet ons zelf. zoals gezegd ken ik haar al 7 jaar, ken haar beter dan haar eigen ouders. en gezien mijn eigen ervaringen en wat ik nu zie zie ik dat ze idd niet meer zichzelf is. dat vind ik gewoon moeilijk te verkroppen.
en ik probeer ook gewoon mijn ding te doen. herinneringen aan haar verwijderd (al kwam ik vandaag in mijn kast kleding van haar tegen), veel met vrienden praten, heel veel stappen, afleiding zoeken, etc.
maar het gemis word gewoon heel erg en idd schuldgevoel ook.
En ik denk, dat dat juist een stap is in het verwerken die je ook moet nemen en overwinnen.quote:Op maandag 9 februari 2009 12:08 schreef thestoryofus2009 het volgende:
[..]
ja ik geef me enerzijds de schuld wel. achteraf weet ik precies wat er fout is gegaan alleen kon ik het eerst niet goed inzien.
en onze relatie idealiseer ik niet, hij was echt extreem goed. en veranderd zijn we beiden maar niet ons zelf. zoals gezegd ken ik haar al 7 jaar, ken haar beter dan haar eigen ouders. en gezien mijn eigen ervaringen en wat ik nu zie zie ik dat ze idd niet meer zichzelf is. dat vind ik gewoon moeilijk te verkroppen.
en ik probeer ook gewoon mijn ding te doen. herinneringen aan haar verwijderd (al kwam ik vandaag in mijn kast kleding van haar tegen), veel met vrienden praten, heel veel stappen, afleiding zoeken, etc.
maar het gemis word gewoon heel erg en idd schuldgevoel ook.
Het missen is heel lastig, vooral na zo lange tijd.. Je bent helemaal op elkaar gericht. En dat valt ineens weg, dat is lastig.
tja, snap ook niet echt waarom iemand dat zou doen, schiet je niks mee op en je verlaagd jezelf alleen maar tot dat niveauquote:
het is gewoon zwaar.quote:Op maandag 9 februari 2009 12:35 schreef mstr het volgende:
[..]
En ik denk, dat dat juist een stap is in het verwerken die je ook moet nemen en overwinnen.
Het missen is heel lastig, vooral na zo lange tijd.. Je bent helemaal op elkaar gericht. En dat valt ineens weg, dat is lastig.
ik heb haar destijds gewaarschuwt dat ze zeker moest weten dat ze voor mij wou gaan.
ze wist ook extreem goed dat ik zulke dingen als nu niet trek.
en tot nu toe zie ik alle voorspellingen die ik heb gedaan uitkomen...
stond erbij en keek er naar.
en bepaalde dingen kan ik gewoon niet meer met mijn pa of vrienden bespreken.
fucked up shit.
ik hoop dat het in de toekomst weer beter gaat, dat ik een meisje tegen kom die eerlijk en oprecht is.
Ik heb sinds het uit is elke zondag avond voor het een instort momentje.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
.
De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
.De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
Maar dat is heel begrijpelijk.. Je hebt een tijd je liefde met haar gedeeld, en dan wordt dat vertrouwen geschaad.quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:22 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ik heb sinds het uit is elke zondag avond voor het een instort momentje.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
Ja dat doet pijn en je moet gewoon een manier zien te vinden om dat te handelen, vooral zo nu in het begin.
En zie/merk je eigenlijk pas, wat je er ongemerkt voor op hebt gegeven eigenlijk...
herken dat wel gast! Wordt vanzelf beter. Zorg dat je naar maten gaat zondagavond, ook al denk je dan aan haar,quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:22 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ik heb sinds het uit is elke zondag avond voor het een instort momentje.
Even janken en me laten troosten door mijn moeder
De rest van de week gaat dan wel weer, erg appart.
Op zo'n moment denk je dan hoe moet ik nou verder zonder haar.
Shit ik ben helemaal alleen, heb geen vrienden en wat heeft ze me geflikt.
Aan de ene kant ben je dan gewoon pissed maar aan de andere kant mis je d'r enorm.
Die twee gevoelens zijn heel raar.
Doordeweeks heb ik serieus wel eens haar gevoelens.
Zo van krijg lekker de ***** hoef je nooit meer te zien.
Maar dan in de eenzame weekeinden
je bent wel wat leuks aan het doen(film oid) praat erover met je maten en instortmomentjes zijn heel gewoon en dat mag ook gewoon!
Yep, heb een hele berg vrienden opgegeven en daar kom je nu achter.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
ja, het kost tijd en moeite. Veel instortmomentjes, depri-momentjes. Op een gegeven moment denk je nog wel elke dag aan haar, maar wordt het minder en vind je het steeds minder belangrijk worden in je leven. Daarna krijg je vanzelf weer ander vrouwtje in je leven en verdwijnt he tverwerkingproces en laat je dat achter je. Natuurlijk totaal vergeten doe je nooit. Hoe je ook uit elkaar bent gegaan, iedereen denkt nog wel eens aan die tijd dat....je dit deed,je dat deed met hem/haar...quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:36 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Yep, heb een hele berg vrienden opgegeven en daar kom je nu achter.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
het komt wel goed gast! trust me!
Bedankt man, reacties hier helpen serieus!quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:40 schreef resque het volgende:
[..]
ja, het kost tijd en moeite. Veel instortmomentjes, depri-momentjes. Op een gegeven moment denk je nog wel elke dag aan haar, maar wordt het minder en vind je het steeds minder belangrijk worden in je leven. Daarna krijg je vanzelf weer ander vrouwtje in je leven en verdwijnt he tverwerkingproces en laat je dat achter je. Natuurlijk totaal vergeten doe je nooit. Hoe je ook uit elkaar bent gegaan, iedereen denkt nog wel eens aan die tijd dat....je dit deed,je dat deed met hem/haar...
het komt wel goed gast! trust me!
Precies..quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:36 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Yep, heb een hele berg vrienden opgegeven en daar kom je nu achter.
Ben gelukkig wel bezig om oude vrienden weer op te zoeken.
Dat heb je op dat moment niet door en daar kom je later pas weer achter, maar het is goed dat je ze nu weer opzoekt
Tuurlijk is dat pijnlijk, het is iets dat jij een tijd met haar gedeeld hebt en nu is dat weg, zij zoekt het bij iemand anders.. En jij blijft alleen over.. Maar die gevoelens zijn heel normaal dat het pijn doet, het is ook pijnlijk.quote:Het ergste vind ik gewoon de pijn en de gedachte dat ze met iemand anders is.
Met iemand anders eks heeft, gelukkig is en weet ik veel wat allemaal.
Ze zeggen dat tijd alle wonden heelt, zolang je er niet te lang in blijft hangen en leuke dingen gaat doet, gaat het al een stuk sneller.quote:Hoe moet je hier in vredesnaam overheen komen?
Ik weet niet of het tijd is of wat anders.
Al zou het tijd zijn kan het lang duren ben ik bang en dat lijkt me echt verrot.
Als je thuis gaat zitten, blijft het zo erg..
Het is een kwestie van wat je zelf doet en een ook de tijd die je nodig hebt om het te verwerken..
Ja ik probeer zo veel mogelijk dingen te doen, en het helpt wel inderdaad.
Maar het blijft raar om bijvoorbeeld te gaan stappen als vrijgezel is toch anders.
En het zal inderdaad wel dat tijd alle wonden heelt.
Maar na 7,5 jaar samen en dan in een keer alleen is zo anders.
Hoop dat het snel over gaat en ik gewoon weer lekker in mijn vel zit en me kan concentreren op belangrijke dingen.
Maar het blijft raar om bijvoorbeeld te gaan stappen als vrijgezel is toch anders.
En het zal inderdaad wel dat tijd alle wonden heelt.
Maar na 7,5 jaar samen en dan in een keer alleen is zo anders.
Hoop dat het snel over gaat en ik gewoon weer lekker in mijn vel zit en me kan concentreren op belangrijke dingen.
Dat is ook anders, je blijft alle meisjes met die ene 'leuke en lieve' vergelijken.quote:Op dinsdag 10 februari 2009 11:50 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
Ja ik probeer zo veel mogelijk dingen te doen, en het helpt wel inderdaad.
Maar het blijft raar om bijvoorbeeld te gaan stappen als vrijgezel is toch anders.
En het zal inderdaad wel dat tijd alle wonden heelt.
Maar na 7,5 jaar samen en dan in een keer alleen is zo anders.
Hoop dat het snel over gaat en ik gewoon weer lekker in mijn vel zit en me kan concentreren op belangrijke dingen.
En dan kom je steeds tot de conclusie dat het met dit meisje nooit zo zal zijn.. En nooit zo 'leuk en lief' zal kunnen zijn zoals zij was.
dat vrijgezel zijn is verschrikkelijk.
ik kijk wel om me heen of ik andere leuke dames zie maar die zie ik niet.
heb ook totaal geen behoefte aan andere dames.
ik vergeet haar beeld wel steeds meer in mijn gedachten maar de momenten niet.
gemis is nog steeds erg, word ook aan alles herinnerd.
zit nu in de bieb en liep naar een plekje dat vrij was.
realiseerde ik mij dat ik daar 7 maanden geleden nog heel gelukkig met haar zat te studeren.
ook thuis is alles anders. heel apart maar mijn kamer,de huiskamer,douche, wc geven me een heel ander gevoel, alsof ik niet meer thuis ben.
alles is zo onwerkelijk, alsof ik in een nachtmerrie vast zit en niet kan ontwaken.
probeer me zelf wijs te maken dat het wel goed komt, dat over een jaar ik een ander meisje heb.
dan vraag ik me af of het hetzelfde zou zijn, of ik net zoveel van haar kan gaan houden als mijn ex.
(net als iemand hier ook poste dat die wel een nieuwe vriendin heeft maar het als 2e keuze ziet).
en ondertussen merk ik lijdzaam dat mijn ex veranderd in alles wat ze zelf eerst verafschuwde.
en soms denk ik heel paranoide dat ik gewoon gebruikt ben, dat het begon met wraak en dat ze ergens wel gek op me werd maar met zichzelf in de knoop kwam. kortom mijn vertrouwen in de mens neemt weer af en ik droom van het meisje die ik had aan mijn zijde.
en wat haat ik der vriendinnen. van die hersenloze trutten die in het rondneuken, en lang leve de lol.
gewoon een perfect meisje die verpest word door een stel imbicielen
ik kijk wel om me heen of ik andere leuke dames zie maar die zie ik niet.
heb ook totaal geen behoefte aan andere dames.
ik vergeet haar beeld wel steeds meer in mijn gedachten maar de momenten niet.
gemis is nog steeds erg, word ook aan alles herinnerd.
zit nu in de bieb en liep naar een plekje dat vrij was.
realiseerde ik mij dat ik daar 7 maanden geleden nog heel gelukkig met haar zat te studeren.
ook thuis is alles anders. heel apart maar mijn kamer,de huiskamer,douche, wc geven me een heel ander gevoel, alsof ik niet meer thuis ben.
alles is zo onwerkelijk, alsof ik in een nachtmerrie vast zit en niet kan ontwaken.
probeer me zelf wijs te maken dat het wel goed komt, dat over een jaar ik een ander meisje heb.
dan vraag ik me af of het hetzelfde zou zijn, of ik net zoveel van haar kan gaan houden als mijn ex.
(net als iemand hier ook poste dat die wel een nieuwe vriendin heeft maar het als 2e keuze ziet).
en ondertussen merk ik lijdzaam dat mijn ex veranderd in alles wat ze zelf eerst verafschuwde.
en soms denk ik heel paranoide dat ik gewoon gebruikt ben, dat het begon met wraak en dat ze ergens wel gek op me werd maar met zichzelf in de knoop kwam. kortom mijn vertrouwen in de mens neemt weer af en ik droom van het meisje die ik had aan mijn zijde.
en wat haat ik der vriendinnen. van die hersenloze trutten die in het rondneuken, en lang leve de lol.
gewoon een perfect meisje die verpest word door een stel imbicielen
bah, zit er weer ff helemaal doorheen.
zie net dat ze gewoon de 5 jaar dat we niks hadden en ze een vriendje had me echt elke maand een mailtje stuurde hoe het met me ging, dat we moesten afspreken, praten over dingen en dat we moesten kijken hoe het zou gaan.
en uiteraard dat als ze zelf inklapt ze opeens afsluit van alles, behalve mij toen
gisteren ook uiteraard weer niet kunnen slapen, fucking 1 uur en ben nog steeds klaar wakker.
zo maar ff naar mijn pa en morgen naar de dokter om iets te krijgen om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, ben het gemaal en gepieker in mijn hoofd een beetje zat aan het worden
zie net dat ze gewoon de 5 jaar dat we niks hadden en ze een vriendje had me echt elke maand een mailtje stuurde hoe het met me ging, dat we moesten afspreken, praten over dingen en dat we moesten kijken hoe het zou gaan.
en uiteraard dat als ze zelf inklapt ze opeens afsluit van alles, behalve mij toen
gisteren ook uiteraard weer niet kunnen slapen, fucking 1 uur en ben nog steeds klaar wakker.
zo maar ff naar mijn pa en morgen naar de dokter om iets te krijgen om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, ben het gemaal en gepieker in mijn hoofd een beetje zat aan het worden
dat kost heel veel tijd, heeft mij wel een half jaar gekost voor ik uberhaupt weer interesse had in andere mannen, en nog steeds weinig zin in iets nieuws...quote:Op dinsdag 10 februari 2009 12:17 schreef thestoryofus2009 het volgende:
dat vrijgezel zijn is verschrikkelijk.
ik kijk wel om me heen of ik andere leuke dames zie maar die zie ik niet.
heb ook totaal geen behoefte aan andere dames.
"There is only one good, knowledge, and one evil, ignorance. " - Socrates
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
maar hippie meldt zich ook maar weer eens, want na ruim 8 maanden heb ik nog steeds last van moeilijke gevoelens etc..
"There is only one good, knowledge, and one evil, ignorance. " - Socrates
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
"Envy is the ulcer of the soul." - Socrates
"Wie met beide benen op de grond staat, komt niet ver" - Loesje
Je moet geen mails of brieven terug gaan lezen.quote:Op dinsdag 10 februari 2009 12:28 schreef thestoryofus2009 het volgende:
bah, zit er weer ff helemaal doorheen.
zie net dat ze gewoon de 5 jaar dat we niks hadden en ze een vriendje had me echt elke maand een mailtje stuurde hoe het met me ging, dat we moesten afspreken, praten over dingen en dat we moesten kijken hoe het zou gaan.
en uiteraard dat als ze zelf inklapt ze opeens afsluit van alles, behalve mij toen
gisteren ook uiteraard weer niet kunnen slapen, fucking 1 uur en ben nog steeds klaar wakker.
zo maar ff naar mijn pa en morgen naar de dokter om iets te krijgen om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, ben het gemaal en gepieker in mijn hoofd een beetje zat aan het worden
Dat heb ik een keer gedaan en dat was gelijk weer janken en zo.
Volgens mij werkt dat alleen maar tegen.
En ja je gaat inderdaag dames vergelijken en niemand is zoals je ex.
Het is gelukkig niet zo dat geen behoeft heb aan meisjes.
Maar zo'n hechte band krijg je niet zo 1 2 3, en dat is wat je nu gaat missen, tenminste ik dan.
Lekker samen zijn je kent het wel....
mails en foto's terugkijken mag heus wel af en toe, dat helpt je ook wel bij het verwerkingsproces, maar je moet niet onnodig jezelf gaan kwellen door constant al haar smsjes/mailtjes/foto's te bekijken. Af en toe mag het best!quote:Op dinsdag 10 februari 2009 12:34 schreef 2PaCaVeLi het volgende:
[..]
Je moet geen mails of brieven terug gaan lezen.
Dat heb ik een keer gedaan en dat was gelijk weer janken en zo.
Volgens mij werkt dat alleen maar tegen.
En ja je gaat inderdaag dames vergelijken en niemand is zoals je ex.
Het is gelukkig niet zo dat geen behoeft heb aan meisjes.
Maar zo'n hechte band krijg je niet zo 1 2 3, en dat is wat je nu gaat missen, tenminste ik dan.
Lekker samen zijn je kent het wel....
mijn vorige ex duurde het 2 jaar voordat ik weer een vrouw aanraakte.quote:Op dinsdag 10 februari 2009 12:34 schreef LalalaHippie het volgende:
maar hippie meldt zich ook maar weer eens, want na ruim 8 maanden heb ik nog steeds last van moeilijke gevoelens etc..
daarna nog eens 3 jaar het beest uitgehangen waarin ik compleet de weg kwijt was.
op dat ene meisje dus na die wel tot me doordrong.
en met mijn vorige ex had ik nog geen duidelijke toekomstvisie voor mezelf
bah, dacht gisteren ook al aan emigreren, nieuw land, nieuwe kansen.
mijn pa gaat ook weg straks en ik heb ook wel zin om naar australie of zo te verkassen...
word wel problematisch als we bij elkaar op bezoek willen spanje/afrik-australie-nederland
nu thuis bij mijn pa, die biedt ook al een vakantie aanquote:Op dinsdag 10 februari 2009 13:28 schreef NEUTE het volgende:
TSOF, ik vlieg 19 maart naar australie, heb ook wat dingen te verwerken, ga lekker mee
enigste wat ik wil is doordringen tot mijn vriendin. ex (ja, soms voelt het alsof er nog iets is ...)
gewoon tegen dat lieve kleine meisje wat ze ergens diep binnen heeft weg gestopt
ook wel eens gesprekken over gehad wat we zouden moeten doen als het weer zou gebeuren.
zij zou mijn moeder bellen (in mijn geval) en ik zou tegen der schreeuwen en haar wakker schudden.
en enerzijds denk ik dat het ooit nog wel goed komt als ze zichzelf weer vind, dat ik nu ff er doorheen moet.
weet alleen niet hoe, contact verbreken of gewoon tegen der blijven en incidenteel afspreken.
ze heeft ook 5 jaar op mij gewacht waarin ze het extreem moeilijk had, misschien moet ik ook ff wachten
